Nauka Akiro

Imie: Akiro
Ranga: chunin
Chakra: 1520
Wiek: 15
Jutsu:
1. suiton no Yoroi
2. mizu bushin no jutsu
3. kawarimi no jutsu
4. kugutsu no jutsu
5. mizukuri no yaiba
6. shunshin no jutsu
Akiro Ichi uczy siĂŞ techniki. Bakusui shouha
Pewnego sÂłonecznego dnia czytaÂłem spis czÂłonków akatsuki. DÂłuÂżej zatrzymaÂłem siĂŞ przy Hoshigakim kisame. Ninja ten zaciekawiÂł mnie gdyÂż miaÂł ta samÂą naturĂŞ chakry co ja. W opisie technik natrafiÂłem na wyjÂątkowo interesujÂącÂą pozycjĂŞ: „Bakusui Shouha- atutowa technika kisamego, przy jej pomocy Ninja ten moÂże zalaĂŚ teren wodÂą, tworzÂąc korzystne dla siebie warunki do walki”. PomyÂślaÂłem ze muszĂŞ to opanowaĂŚ. WybraÂłem siĂŞ do biblioteki by znaleŸÌ potrzebne pieczĂŞci i jakieÂś wskazówki przydatne przy nauce techniki. ZnalazÂłem jednak tylko spis potrzebnych znaków. „No cóÂż, bĂŞdĂŞ musiaÂł dojœÌ do tego sam”- pomyÂślaÂłem. Niewiele myÂślÂąc udaÂłem siĂŞ na polanĂŞ, by móc ĂŚwiczyĂŚ w spokoju. RobiÂło siĂŞ ciemno wiĂŞc dziÂś pewnie tego nie osiÂągnĂŞ. Nie wiedziaÂłem wtedy ze opanowanie jutsu bĂŞdzie o wiele trudniejsze niÂż siĂŞ myÂślaÂłem. Na poczÂątek stan¹³em na Âśrodku i zacz¹³em uczyĂŚ siĂŞ pieczĂŞci to Âżebym mógÂł je wykonaĂŚ bardzo szybko w kaÂżdym momencie. ZajĂŞÂło mi to okoÂło godziny. Kiedy juÂż znaki miaÂłem opanowane wzi¹³em siĂŞ za samÂą technikĂŞ. SkumulowaÂłem wiĂŞkszoœÌ mojej chakry w pÂłucach, i krzykn¹³em- Bakusui shouha!- Po czy wypluÂłem Chakre. PrzypominaÂło to jedynie wiĂŞksze spluniĂŞcie a juÂż czuÂłem zmĂŞczenie...ÆwiczyÂłem do póÂźnego wieczora jednak udaÂło mi siĂŞ wytworzyĂŚ jedynie cienki strumyk wody który od razu wsiÂąkaÂł w ziemiĂŞ. W ten sposób ĂŚwiczyÂłem przez okoÂło 3 dni. Trzeciego dnia doszedÂłem do wniosku ze muszĂŞ cos w tym treningu zmieniĂŚ. Spokojnie usiadÂłem na ziemi. Zacz¹³em spokojnie kumulowaĂŚ jak najwiĂŞksze iloÂści Chakry w pÂłucach po czym ustabilizowaĂŚ jÂą tak Âżeby nie mieszaÂła siĂŞ sama ze sobÂą tak szybko. Po jakiejÂś póÂł godzinie uznaÂłem ze jestem gotowy. WstaÂłem, zÂłoÂżyÂłem machinalnie potrzebne pieczĂŞci i krzykn¹³em: Bakusui shouha!- Efekt byÂł nieporównywalnie lepszy. Z moich ust wydobyÂł siĂŞ pokaÂźny sÂłup wody, jednak i ten szybko wsiÂąkÂł w ziemiĂŞ. Przed zemdleniem zdarzyÂłem siĂŞ uÂśmiechn¹Ì, i pomyÂśleĂŚ ze w walce nie bĂŞdĂŞ miaÂł tyle czasu na przygotowania. Ockn¹³em siĂŞ po 10 minutach. DoszedÂłem do wniosku, Âże najpierw muszĂŞ nauczyĂŚ siĂŞ szybko i sprawnie kumulowaĂŚ i stabilizowaĂŚ charĂŞ w pÂłucach zanim przejdĂŞ do dalszej czĂŞÂści treningu. MinĂŞÂły dwa dni zanim w peÂłni to opanowaÂłem. Kiedy juÂż nie miaÂłem z tym problemu spróbowaÂłem ponownie. Odruchowo zÂłoÂżone pieczĂŞci. Potem chakra w pÂłucach. Okrzyk z nazwÂą techniki i wyplucie chakry. PojawiÂła siĂŞ przede mnÂą wielka wodna fala o wysokoÂści mniej wiĂŞcej dwa metry. UpadÂłem na twarz wycieĂączony, aczkolwiek uradowany. CzuÂłem na policzku wilgotnÂą trawĂŞ, myÂślÂąc o postĂŞpach i czasie który jeszcze poÂświecĂŞ na tÂą przeklĂŞta technikĂŞ. SpaÂłem dÂługo. ObudziÂłem siĂŞ ranka nastĂŞpnego dnia. Tym razem mogÂłem sobie pozwoliĂŚ na trzy strzaÂły wodnÂą falÂą po rzÂąd, po czym na kolejna serie musiaÂłem czekaĂŚ okoÂło dwóch godzin z powodu braku chakry. ÆwiczyÂłem wytrwale, pieczĂŞci skÂładaÂłem nawet przez sen. Po dwóch tygodniach wystrzelenie fali nie byÂło juÂż dla mnie problemem. Nie wiedziaÂłem co jak zrobiĂŚ nastĂŞpny krok do opanowania techniki. KumulacjĂŞ chakry w pÂłucach i jej stabilizacjĂŞ mogÂłem zrobiĂŚ w sekundĂŞ. WiĂŞc wpadÂłem na pomysÂł. Stan¹³em wyprostowany na Âśrodku bardziej juÂż bagna niÂż polany. Odetchn¹³em g³êboko. WykonaÂłem znaki, zÂłoÂżyÂłem pieczĂŞci. Krzykn¹³em na caÂły gÂłos -bakusui shouha - po czym wypluÂłem skumulowanÂą Chakre w postaci wody, ale nie skoĂączyÂłem na tym. Zanim jeszcze woda zd¹¿yÂła w caÂłoÂści opuÂściĂŚ moje usta skumulowaÂłem kolejna dawkĂŞ chakry i ja wypluÂłem. CzynnoœÌ ponawiaÂłem, aÂż zabrakÂło mi energii. UpadÂłem w wodĂŞ, resztkÂą siÂł dopÂłyn¹³em do brzegu stworzonego jeziora…przelotnie na nie spojrzaÂłem. WycieĂączenie pozwalaÂło mi tylko na przelotny uÂśmiech, jednak chciaÂłem krzykn¹Ì z radoÂści. Bardzo szybko zasn¹³em, nie zd¹¿yÂłem siĂŞ nawet nacieszyĂŚ stworzonym jeziorkiem. Kolejne trzy dni zajĂŞÂło mi opanowanie techniki, by nie kosztowaÂła mnie ona utraty przytomnoÂści. Pod koniec treningu MogÂłem juÂż wykonaĂŚ technikĂŞ trzy razy, nie bez zmĂŞczenia, ale zawsze. PostanowiÂłem jakoÂś uczciĂŚ mój maÂły sukces kolacjÂą w jakiejÂś dobrej restauracji. Podczas posiÂłku myÂślaÂłem tylko o nowej technice, i o moich wrogach, którym przyjdzie siĂŞ z niÂą zmierzyĂŚ.

Jest to mój pierwszy opis, wiĂŞc nawet jeÂśli mi go zaliczysz, to wypisz proszĂŞ jak Ci siĂŞ chce b³êdy, zastrzeÂżenia itp.

Bardzo dobry opis, oby tak dalej Zaliczone.

M.

---

Imie: Akiro
Ranga: chunin
Chakra: 1520
Wiek: 15
Jutsu:
1. suiton no Yoroi
2. mizu bushin no jutsu
3. kawarimi no jutsu
4. kugutsu no jutsu
5. mizukuri no yaiba
6. shunshin no jutsu
7. Bakusui shouha
Akiro Ichi uczy siĂŞ techniki: Suitenhoufutsu
OtrzymaÂłem zaproszenie na turniej shinobi. OdmówiÂłem, ale postanowiÂłem zobaczyĂŚ poziom zawodów. Jak siĂŞ okazaÂło duÂżo straciÂłem. Zdecydowanie dominowali Nin ja, Którzy posÂługiwali siĂŞ suitonami. Szczególnie spodobaÂła mi siĂŞ technika, zaprezentowana przez jednego z finalistów. WyglÂądaÂło to jakby Shinobi zamykaÂł przeciwnika w wodnym wiĂŞzieniu. Co ciekawsze ów Nin ja nie musiaÂł podtrzymywaĂŚ tej techniki, z powodzeniem mógÂł stosowaĂŚ inne jutsu. Bardzo chciaÂłem dowiedzieĂŚ siĂŞ czegoÂś wiĂŞcej o tym wodnym wiĂŞzieniu. UsÂłyszaÂłem rozmowĂŞ Dwóch doÂświadczonych Nin ja obok mnie, którzy równieÂż rozmawiali o technice która mnie interesowaÂła, co wiĂŞcej wiedzieli o niej co nieco. Nazywali jÂą Suitenhoufutsu. ZapisaÂłem nazwĂŞ na skrawku papieru, po czym dalej podziwiaÂłem walczÂących. Po turnieju czym prĂŞdzej skierowaÂłem siĂŞ do biblioteki. ZnalazÂłem tam ksi¹¿kĂŞ o technikach suiton. ByÂły tam szczegóÂłowe opisy znanych i mniej znanych technik, jednak ta poszukiwana przez mnie byÂła mniej niÂż mniej znana. ZnalazÂłem tylko spis pieczĂŞci, warunek, mówiÂący, Âże jutsu nie moÂżna wykonaĂŚ na zupeÂłnie suchej ziemi i to, Âże praktycznie nie ma z niego ucieczki gdy juÂż siĂŞ zostanie zÂłapanym. SpisaÂłem wszystkie informacje i poszedÂłem do domu, obiecujÂąc sobie, Âże jutro zacznĂŞ naukĂŞ techniki. Rano nastĂŞpnego dnia spakowaÂłem siĂŞ i wyruszyÂłem na jak¹œ oddalonÂą polanĂŞ. Nie byÂła wysuszona, wrĂŞcz jeszcze byÂło widaĂŚ porannÂą rosĂŞ , spÂływajÂącÂą po trawie. SpojrzaÂłem na spis pieczĂŞci, zacz¹³em siĂŞ ich uczyĂŚ. Sekwencja nie byÂła zbyt trudna wiĂŞc juÂż po póÂł godzinie do perfekcji opanowaÂłem znaki. Teraz ta trudniejsza czêœÌ. ZÂłoÂżyÂłem pieczĂŞci i krzykn¹³em- Suitenhoufutsu!- …Nie odczuwaÂłem nawet zmĂŞczenia. Wszystko od poczÂątku zrobiÂłem Âźle. MusiaÂłem zacz¹Ì od podstaw. DoszedÂłem do wniosku, Âże najÂłatwiej bĂŞdzie mi na wodzie. Bakusui shouha i jeziorko gotowe. Stan¹³em po Âśrodku. SkupiÂłem chakrĂŞ w dÂłoniach.[ Umiem to doœÌ dobrze -kugutsu no jutsu], ZÂłoÂżyÂłem pieczeci nie spieszÂąc siĂŞ. Zacz¹³em formowaĂŚ z chakry ma³¹ kulĂŞ. Ze zdziwieniem odkryÂłem, Âże nie przychodzi mi to ze zbyt wielkim trudem dziĂŞki pieczĂŞciom. Po chwili z jeziora zaczĂŞÂła unosiĂŚ woda, która jakby oplataÂła niewidocznÂą kulĂŞ z chakry. Gdy juÂż proces zakoĂączyÂł siĂŞ krzykn¹³em- Suitenhoufutsu!- ogarnĂŞÂło mnie przemoÂżne zmĂŞczenie, jednak na wysokoÂści moich barków wisiaÂła w powietrzu maÂła kula z Wody- w Âśrodku pusta. SpróbowaÂłem wÂłoÂżyĂŚ do Âśrodka palec, nie udaÂło siĂŞ. UÂśmiechn¹³em siĂŞ. WiedziaÂłem, Âże to dopiero zal¹¿ek tego co mam zamiar osiÂągn¹Ì, ale na poczÂątek nie byÂło tak Âźle. Po godzinie byÂłem juÂż kompletnie wycieĂączony, a w treningu udaÂło mi siĂŞ osiÂągn¹Ì tylko tyle, Âże tworzenie kuli wielkoÂści piÂłki koszykowej nie zajmowaÂło mi juÂż paru minut, tylko OkoÂło jednej. Po godzinnej drzemce wróciÂłem do treningu. Nadal skupiaÂłem siĂŞ na szybkoÂści wykonania nawet tak marnej wersji techniki. WiedziaÂłem, ze muszĂŞ opanowaĂŚ do perfekcji tworzenie kuli tych rozmiarów, Âżeby przyjœÌ do dalszej czĂŞÂści. Kiedy juÂż udaÂło mi siĂŞ to opanowaĂŚ, chciaÂłem zrobiĂŚ wodne wiĂŞzienie bez pomocy rÂąk. ZÂłoÂżyÂłem znaki i wypuszczaÂłem Chakre tym razem. JuÂż ze zwisajÂących w okolicach pasa swobodnie dÂłoni. Nie byÂło to duÂżo trudniejsze zwÂłaszcza, ze szybkoœÌ kierowania chakry w danym kierunku miaÂłem opanowanÂą dziĂŞki moim lalkarskim zdolnoÂściom. Jednak teraz miaÂłem do czynienia ze znacznie wiĂŞkszymi jej iloÂściami. UdaÂło mi siĂŞ zrobiĂŚ kulĂŞ, co prawda wolniej niÂż z wiĂŞkszÂą pomocÂą rÂąk, ale wiedziaÂłem, Âże szyboœÌ to tylko kwestia ciĂŞÂżkiej pracy. TrenowaÂłem przez trzy dni. Robienie pomniejszonego wodnego wiĂŞzienia jak najbardziej skutecznego nie sprawiaÂło mi juÂż problemu. Co prawda ciÂągle jeszcze pomagaÂłem sobie jeziorem, ale coraz rzadziej byÂło mi potrzebne. UznaÂłem, Âże czas przejœÌ do dalszej czĂŞÂści treningu. Znowu wyszedÂłem na Âśrodek jeziora, zrobiÂłem wodnego klona i chciaÂłem zamkn¹Ì go w wiĂŞzieniu. WiedziaÂłem, Âże bĂŞdĂŞ musiaÂł skupiĂŚ duÂżo wiĂŞcej chakry. ZÂłoÂżyÂłem pieczĂŞci, juÂż machinalnie. ZaczoÂłem uwalniaĂŚ ChakrĂŞ z dÂłoni. ByÂło jej tak duÂżo, Âże staÂła siĂŞ widoczna. ZaczĂŞÂła otaczaĂŚ klona i pokrywaĂŚ siĂŞ wodÂą z jeziora. Kiedy wiĂŞzienie siĂŞgaÂło juÂż klonowi do pasa gwaÂłtownie opuÂściÂły mnie siÂły. PoÂłoÂżyÂłem siĂŞ na brzegu jeziora odpoczywajÂąc. KÂątem oka zobaczyÂłem jak¹œ postaĂŚ chowajÂącÂą siĂŞ w koronach pobliskich drzew. Nieznacznie spoglÂądajÂąc w tamtÂą stronĂŞ, rzuciÂłem kunai z wyb. Krt. W drzewo, na którym byÂł intruz. Kunai wybuchÂł i zwaliÂł drzewo. Krzykn¹³em- wyjdÂź, wiem Âże tam jesteÂś. I nagle ze wszystkich stron zaczĂŞÂła otaczaĂŚ mnie wodna kopuÂła. ZerwaÂłem siĂŞ na nogi, jednak byÂło za póÂźno. JuÂż byÂłem zamkniĂŞty w wodnym wiĂŞzieniu. Wolno podeszÂła do mnie osoba, którÂą juÂż wczeÂśniej widziaÂłem na turnieju shinobi. Ta sama osoba, od której podpatrzyÂłem technikĂŞ, którÂą obecnie chciaÂłem opanowaĂŚ, a której sam zostaÂłem ofiarÂą. Gdy czarnowÂłosy chÂłopiec, niewiele ode mnie starszy podszedÂł juÂż blisko powiedziaÂł- NieÂładnie tak atakowaĂŚ znienacka. MogÂłeÂś mi coÂś zrobiĂŚ.- UÂśmiechn¹³ siĂŞ. OgarnĂŞÂła mnie irytacja mieszana z odrobinÂą strachu. – Po co tu przyszedÂłeÂś?- zapytaÂłem intruza, zachowujÂąc pewnoœÌ siebie w gÂłosie. ZobaczyĂŚ CiĂŞ.- odpowiedziaÂł z bezczelnym uÂśmiechem na chudej twarzy. ZauwaÂżyÂłem, Âże uczysz siĂŞ mojej ulubionej techniki, i robisz to…no powiedzmy, Âże nie za dobrze Ci to wychodzi- PowiedziaÂł z lekkÂą ironiÂą. Nie zwymyÂślaÂłem mu. PomyÂślaÂłem, Âże lepiej zapytaĂŚ o ewentualne wskazówki. KaÂżdy umie wytykaĂŚ b³êdy- odrzekÂłem.- Powiedz co robiĂŞ Âźle, daj jakieÂś wskazówki , czemu miaÂłbyÂś odmówiĂŚ mi pomocy?- zapytaÂłem. ZastanawiaÂł siĂŞ przez chwilĂŞ, po czym powiedziaÂł- Dobrze czemu nie…ale chce coÂś w zamian. WidziaÂłem jak wypluwasz tÂą ogromnÂą iloœÌ wody. ChciaÂłbym to umieĂŚ. Udzielisz mi paru instrukcji, a ja powiem Ci jak Âłatwiej zrobiĂŚ Suitenhoufutsu.- postawiÂł swoje warunki. ZgodziÂłem SiĂŞ bez wahania. OpowiedziaÂłem nieznajomemu wszystko co sam wiem o Bakusui shouha. Kiedy juÂż skoĂączyÂłem, powiedziaÂł tylko- skup ChakrĂŞ w caÂłym ciele i wypuœÌ jÂą z caÂłego siebie. Nie skupiaj siĂŞ tylko na rĂŞkach.- po czym znikn¹³. Wodne wiĂŞzienie opadÂło. Rozczarowany iloÂściÂą wskazówek wróciÂłem do treningu. Znowu stan¹³em na Âśrodku jeziora, zrobiÂłem wodnego klona i zacz¹³em skÂładaĂŚ pieczĂŞci. Skupienie chakry w caÂłym ciele proporcjonalnie w tych samych iloÂściach zajĂŞÂło mi duÂżo czasu. WiedziaÂłem juÂż, Âże na to bĂŞdĂŞ musiaÂł poÂświĂŞciĂŚ osobny trening. Jednak chciaÂłem dokoĂączyĂŚ to co zacz¹³em. Po jakimÂś czasie udaÂło mi siĂŞ juÂż skumulowaĂŚ energiĂŞ w kaÂżdym centymetrze kwadratowym mojego ciaÂła. SkupiÂłem siĂŞ na klonie, po czym zacz¹³em wypuszczaĂŚ chakrĂŞ kierujÂąc jÂą w kierunku mojego sobowtóra. Tym razem wiĂŞzienie nie zaczynaÂło siĂŞ od doÂłu jak wczeÂśniej. Chakra znowu zaczĂŞÂła otaczaĂŚ klona, jednak tym razem ze wszystkich stron i kierunków naraz. Proces nie trwaÂł najszybciej, ale w koĂącu UdaÂło mi siĂŞ uformowaĂŚ wiĂŞzienie. SkoĂączyÂłem wypuszczaĂŚ chakrĂŞ, ostatnie utwardzenia i kazaÂłem klonowi wyjœÌ z wodnej klatki. Nie udaÂło mu siĂŞ to. Krzykn¹³em z radoÂści. OdwoÂłaÂłem technikĂŞ i bardzo szybko ogarnĂŞÂło mnie zmĂŞczenie. DopÂłyn¹³em do brzegu i tam chwilĂŞ odpocz¹³em. Teraz chciaÂłem sprawdziĂŚ jak poradzĂŞ sobie na gruncie. Klon zszedÂł z jeziora na ziemiĂŞ po czym rozproszyÂł siĂŞ, zostawiajÂąc dosĂŚ sporÂą kaÂłu¿ê, która szybko wsiÂąkÂła w ziemiĂŞ. WykonaÂłem kolejnego klona na którym chciaÂłem ĂŚwiczyĂŚ. Znowu skupiÂłem ChakrĂŞ w kaÂżdym centymetrze mojego ciaÂła. ZÂłoÂżyÂłem potrzebne znaki. Zanim zgromadziÂłem odpowiedniÂą iloœÌ niebieskiej energii znowu minĂŞÂło trochĂŞ czasu. Tym razem zanim woda z ziemi pokryÂła uformowanÂą uprzednio kule z chakry, która otoczyÂła klona, w duÂżo wiĂŞkszym czasie, niÂż to miaÂło miejsce na jeziorze. Wydobycie wody z gruntu równieÂż kosztowaÂło mnie duÂżo energii. Przez parĂŞ godzin nie miaÂłem nawet siÂły by odwoÂłaĂŚ technikĂŞ. ZastanawiaÂłem siĂŞ jak temu zaradziĂŚ. Nie doœÌ, ze na gruncie technika zabieraÂła mi duÂżo energii, to jeszcze czas jest zdecydowanie za dÂługi. PostanowiÂłem, Âże wrócĂŞ do tego problemu, jak juÂż opanujĂŞ szybkÂą koncentracjĂŞ chakry w ciele i szybkie tworzenie z niej wiĂŞzienia. ZaczĂŞÂło siĂŞ ÂściemniaĂŚ, wiĂŞc rozÂłoÂżyÂłem Âśpiwór i poszedÂłem spaĂŚ. ZasnoÂłem doœÌ szybko. Z rana zacz¹³em trening kumulacji chakry w caÂłym ciele. ByÂło to trudne zadanie, jednak nie poddawaÂłem siĂŞ. TydzieĂą treningu. W koĂącu udaÂło mi siĂŞ. MogÂłem skumulowaĂŚ chakrĂŞ w caÂłym ciele w parĂŞ sekund. Do tego szybkoœÌ kierowanej przeze mnie chakry równieÂż znacznie wzrosÂła. UdaÂłem siĂŞ na Âśrodek jeziora, razem z klonem. PieczĂŞci, kumulacja i ukierunkowanie chakry. Krzykn¹³em- Suitenhoufutsu!!. Nie byÂło najmniejszych problemów. Woda równieÂż Szybko pokryÂła kule z energii. Oprócz lekkiego zmĂŞczenia nic nie poczuÂłem. Klon nie mógÂł wydostaĂŚ siĂŞ z wiĂŞzienia. Zadowolony z siebie zszedÂłem z jeziora, odwoÂłujÂąc technikĂŞ. UÂśmiechn¹³em siĂŞ. ZastanawiaÂłem siĂŞ jak pójdzie mi na staÂłym gruncie. Znowu poleciÂłem klonowi, by wszedÂł na ziemiĂŞ. PonowiÂłem wszystkie czynnoÂści wykonane chwilĂŞ temu na wodzie. Wykonanie kuli z samej chakry ponownie nie zajĂŞÂło mi duÂżo czasu. Z pokryciem jej wodÂą znowu pojawiÂły siĂŞ trudnoÂści spowodowane jej brakiem. Ponownie zuÂżywaÂłem wiĂŞkszoœÌ energii na wydobycie z ziemi potrzebnej iloÂści pÂłynu. DÂługoœÌ tej czynnoÂści teÂż byÂła znacznie za duÂża. OpadÂłem na kolana po wykonaniu techniki. CiĂŞÂżko oddychajÂąc rozmyÂślaÂłem nad rozwiÂązaniem problemu. W Tym momencie przede mnÂą wbiÂł siĂŞ kunai. OdskoczyÂłem odruchowo. Do noÂża byÂła przyklejona karteczka. „ObserwowaÂłem twoje postĂŞpy. Idzie Ci doœÌ dobrze. WidzĂŞ jednak, Âże masz problem z wydobyciem wody z gruntu i nie obĂŞdzie siĂŞ bez kolejnej wskazówki. CzêœÌ skupionej chakry musisz zamieniĂŚ w wodĂŞ juÂż przy tworzeniu wiĂŞzienia. PomoÂże Ci w tym pieczĂŞĂŚ Konia dodana po podstawowej sekwencji. Mój wÂłasny patent. Przyspieszy to twój trening. Nie zapominaj o dodaniu wody z otoczenia- bez niej siĂŞ nie obĂŞdzie.” PrzeczytaÂłem wiadomoœÌ kilkakrotnie. WstaÂłem i szybko skoncentrowaÂłem Chakre w Ciele. ZÂłoÂżyÂłem pieczĂŞci oraz tÂą dodatkowÂą zasugerowanÂą przez nadawce wiadomoÂści. RzeczywiÂście energia na moim ciele staÂła siĂŞ jakby ciĂŞÂższa. WysÂłaÂłem jÂą jak zawsze w celu stworzeniu WiĂŞzienia. Woda która pobierana z otoczenia, otaczaÂła kulĂŞ z chakry jakby reagowaÂła z niÂą. W miejscu gdzie kropla wody dotykaÂła WiĂŞzienia chakra zamieniala siĂŞ w nia samÂą[wodĂŞ w sensie ;p]. W ten sposób zmniejszyÂłem iloœÌ wody pobieranej z otoczenia, a tym samym energiĂŞ zuÂżywanÂą do tej czynnoÂści. UformowaÂłem wiĂŞzienie, w którym uprzednio zamkn¹³em stworzonego klona. Jak najbardziej skutecznie wykonaÂłem technikĂŞ. CieszyÂłem siĂŞ, nawet bardzo. DaÂłem upust radoÂści pÂływajÂąc w jeziorze na materacu. UdaÂło mi siĂŞ. WykonaÂłem jutsu bez wiĂŞkszego zmĂŞczenia, co wiĂŞcej byÂło jak najbardziej skuteczne. W uchu dziĂŞkowaÂłem mojemu tajemniczemu nauczycielowi, jednak nigdy go juÂż nie widziaÂłem…

//Jak zaliczysz mi opis to dodaj ile Chakry kosztuje bo nie ma podane. I nie wiem czemu ale mam wraÂżenie ze trochĂŞ przekombinowaÂłem z tÂą naukÂą…//

WeÂź to moÂże jakoÂś rozdziel, bo aÂż oczy bolÂą od samego patrzenia i myÂślĂŞ, Âże nie przebrnĂŞ przez coÂś takiego...

//No w³aœnie nie ma za bardzo jak rozdzieliÌ...napisa³em to raczej w formie tekstu ci¹g³ego. Musia³bym ca³¹ naukê jeszcze raz pisaÌ...//

2pkt i 10pkt chakry za d³ugoœÌ tekstu
Ale rozdzieliĂŚ to moÂżna bardzo Âłatwo, ale juÂż dobra...
Nie czytaÂł siĂŞ najgorzej generalnie, ale jakby byÂło rozdzielone... A tam, niewaÂżne.

//waÂżne waÂżne ;p KaÂżda krytyka jest dobra byle uzasadniona. ;]I dziĂŞki za te bonusy //
ImiĂŞ: Akiro
Ranga: chuunin
Chakra: 1580
Techniki:
1. kawarimi ni jutsu
2. suiton no Yorki
3. mizukuri no yaiba
4. bakusui shouha
5. shunshin no jutsu
6. kugutsu no jutsu
7. mizu bunshin no jutsu
8. suitenhoufutsu
Akiro chce siĂŞ nauczyĂŚ Kiri gakure no jutsu.
PROLOG:
SzedÂłem ulicÂą pogryzajÂąc burgera i rozmyÂślajÂąc czego mi brakuje jak shinobi. Nindo to po pierwsze. Po drugie doÂświadczenia, tak na pewno. Po trzecie… przez chwilĂŞ siĂŞ zastanawiaÂłem, co po trzecie? Wiem! Dobrej techniki kamuflujÂącej. Tak ten ostatni brak moÂżna nadrobiĂŚ. A takim jutsu byÂło wÂłaÂśnie kiri gakure. I tak to siĂŞ zaczĂŞÂło.
POCZÂĄTKI, TEORIA:
PoszedÂłem do biblioteki. DoœÌ szybko znalazÂłem opis Kiri gakure, gdyÂż byÂła to doœÌ znana technika. WypoÂżyczyÂłem zwój z technikÂą. W domu PrzeczytaÂłem dokÂładnie rĂŞkopis który mówiÂł: „ by nauczyĂŚ siĂŞ techniki musimy doœÌ dobrze kontrolowaĂŚ naszÂą chakrĂŞ. Trzeba rozproszyĂŚ jÂą po caÂłym terenie by wydobyÂła ona wodĂŞ z roÂślin zbiorników wodnych itp. Na poczÂątku radze uczyĂŚ siĂŞ techniki w pobliÂżu wody. BĂŞdzie Âłatwiej zrobiĂŚ mg³ê. Kiedy juÂż to opanujemy moÂżemy przejœÌ na suchszy teren. Jednak woda choĂŚ nie w duÂżych iloÂściach potrzebna jest do wykonania techniki.” PrzeczytaÂłem instrukcjĂŞ kilka razy. Pod spodem byÂło napisane pieczĂŞci potrzebne do wykonania Jutsu. ByÂło jeszcze doœÌ wczeÂśnie. PomyÂślaÂłem Âże warto poĂŚwiczyĂŚ tym bardziej Âże padaÂł deszcz co znacznie uÂłatwiaÂło mi wykonanie jutsu. Szybko wybiegÂłem z domu ĂŚwiczÂąc pieczĂŞci po drodze. Stan¹³em przy okolicznym jeziorku. Jeszcze chwilĂŞ poÂświĂŞciÂłem na naukĂŞ znaków. Gdy juÂż miaÂłem to opanowane wzi¹³em siĂŞ za samo jutsu…
PRAKTYKA:
ZÂłoÂżyÂłem pieczĂŞci i zgodnie z instrukcjÂą rozproszyÂłem chakrĂŞ po caÂłym pobliskim terenie. Trudo byÂło to zrobiĂŚ równomiernie, jeszcze bĂŞdĂŞ myÂślaÂł to poĂŚwiczyĂŚ. Krzykn¹³em- Kiri gakure no jutsu! – i wokóÂł mnie na niewielkÂą odlegÂłoœÌ pojawiÂła siĂŞ mgÂła. Niezbyt skuteczna moÂżna byÂło coÂś przez niÂą zobaczyĂŚ. Ale nie byÂło tak Âźle jak na poczÂątek. PostanowiÂłem Âże poczÂątkowÂą fazĂŞ treningu poĂŚwiczĂŞ rozprowadzanie chakry po caÂłym terenie i maksymalne rozrzedzanie jej….
Trzy dni póÂźniej:
UdaÂło siĂŞ. W koĂącu opanowaÂłem Rozprowadzanie energii po doœÌ duÂżym terenie, tak rozrzedzonej by nie kosztowaÂło by mnie to utraty przytomnoÂści. Zadowolony z siebie spróbowaÂłem wydobyĂŚ charÂą wodĂŞ z otoczenia, tworzÂąc mg³ê doœÌ gĂŞstÂą by bardzo utrudniaÂła widocznoœÌ. Nie byÂło z tym problemu jako Âże staÂłem przy maÂłym jeziorku. Zadowolony z siebie poĂŚwiczyÂłem jeszcze trochĂŞ, Âżeby opanowaĂŚ jutsu w 100 procentach przy zbiorniku wodnym. Kiedy zaczĂŞÂło siĂŞ ÂściemniaĂŚ poÂłoÂżyÂłem siĂŞ spaĂŚ w Âśpiworze.
DzieĂą póÂźniej
Teraz trzeba opanowaĂŚ technikĂŞ na suchym lÂądzie. PoszedÂłem do lasu. ByÂło tam duÂżo roÂślin z których moÂżna by pobraĂŚ wodĂŞ. Szybko zÂłoÂżyÂłem pieczecie i rozproszyÂłem Chakre po caÂłym terenie. Krzykn¹³em- Kirigakure no jutsu!!- pojawiÂła siĂŞ znikoma mgÂła, na duÂżym terenie, jednak nie sprawiaÂła ona wielkich problemów jeÂśli chodzi o widocznoœÌ. SpróbowaÂłem jeszcze raz. Bez skutku. ÆwiczyÂłem do wieczora, Ale oprócz wycieĂączenia nic nie osiÂągn¹³em. PróbowaÂłem zrobiĂŚ mg³ê w ten sposób przez tydzieĂą…
TydzieĂą póÂźniej:
KÂładÂąc siĂŞ spaĂŚ po kolejnym nieudanym treningu wpadÂłem na pomysÂł. „ZastosujĂŞ to jutro” pomyÂślaÂłem. WchodzÂąc do znienawidzonego lasu z gotowym planem skupiÂłem chakrĂŞ i zÂłoÂżyÂłem pieczĂŞci. RozÂłoÂżyÂłem energiĂŞ po caÂłym terenie kiedy juÂż wydobyÂła siĂŞ wÂątÂła mgÂła dodaÂłem jeszcze trochĂŞ chakry Âżeby wydobyĂŚ wiĂŞcej wody. MgÂła znacznie zgĂŞstniaÂła. Zadowolony dodaÂłem jej jeszcze trochĂŞ. Krzykn¹³em – Kirigakure no jutsu!- Tak. To byÂło to. CaÂły teren pokryty byÂł gĂŞstÂą mg³¹. Nim zemdlaÂłem ze zmĂŞczenia, zd¹¿yÂłem jeszcze nacieszyĂŚ siĂŞ nowym jutsu….
Trzy dni póÂźniej:
Przez en czas dopracowywaÂłem TechnikĂŞ by nie zabieraÂła mi tyle chakry. JuÂż nie mdlaÂłem. Samo jutsu nie byÂła zbyt mĂŞczÂące, wymagaÂła jednak dobrej kontroli chakry. Po wszystkim poszedÂłem zwróciĂŚ zwój. PodszedÂłem do lady zostawiÂłem skrobiÂącemu coÂś na kawaÂłku papieru mĂŞÂżczyÂźnie rĂŞkopis i butelkĂŞ dobrego wina ryÂżowego. ÂŻe dostaÂł jakiÂś bonus zorientowaÂł siĂŞ dopiero gdy wyszedÂłem z budynku. UÂśmiechn¹³ siĂŞ do mnie przez szybĂŞ z lekkim zdziwieniem na twarzy. PomyÂślaÂłem ze to co daÂła mi ta biblioteka warte jest duÂżo wiĂŞcej butelek…

//ty bardzo duÂżo i bardzo dobrze piszesz!! Zaliczam

K. I.
Imie: Akiro
Ranga: chunin
Chakra: 1730
techniki:
Suitenhoufutsu, baku suishouha, kirigakure ni jutsu, mizu bunshin, mizukuri no yaiba, suiton no yoroi, shunshuin no jutsu, kawarimi no jutsu, kugutsu no jutsu.
Chce sie nauczyc Justu wodnego smoka.

PROLOG
„Mam juÂż dobrze opanowanÂą manipulacjĂŞ chakry natury suiton, teraz czas na naprawdĂŞ silnÂą technikĂŞ….” - MyÂślaÂłem idÂąc drogÂą i nucÂąc jakieÂś reggae. ZastanawiaÂłem siĂŞ gdzie zacz¹Ì szukaĂŚ. „MoÂże biblioteka? Tak to dobre miejsce…i pomogÂło mi juÂż nie raz ” - po czym tam wÂłaÂśnie siĂŞ skierowaÂłem. Na miejscu parĂŞ godzin wertowaÂłem Zwoje z technikami, do czasu, gdy nie znalazÂłem wÂłaÂściwej. Suiryuudan no jutsu…- cicho powiedziaÂłem. Na mojej twarzy zarysowaÂł siĂŞ lekki uÂśmiech…

TEORIA
WypoÂżyczyÂłem zwój z technikÂą. Przy blacie bibliotekarz uÂśmiechn¹³ siĂŞ ironicznie -Nie jestem shinobi, ale wiem Âże to trudna technika. – Po czym dodaÂł - OdpuœÌ sobie synu…weÂź coÂś Âłatwiejszego- Nie zareagowaÂłem na zaczepkĂŞ. WÂłaÂściwie nic nie powiedziaÂłem. „Zobaczymy dziadku…”. SkierowaÂłem siĂŞ do domu.

JuÂż w bibliotece zauwaÂżyÂłem w pytkĂŞ dÂługÂą sekwencjĂŞ pieczĂŞci. PrzeczytaÂłem zwój, który gÂłosiÂł: „jedna z najpotĂŞÂżniejszych technik ÂżywioÂłu suiton. Nie doradzamy jej nowicjuszom”- w tym miejscu przypomniaÂłem sobie bibliotekarza. CzytaÂłem dalej: „Technika musi byĂŚ KONIECZNIE wykonywana przy zbiorniku wodnym. NaleÂży skupiĂŚ chakrĂŞ w caÂłym ciele. Po skupieniu energii uwalniamy ja dwustopniowo. PierwszÂą dawkÂą energii tworzy sÂłup wody o duÂżych rozmiarach. Druga natomiast odpowiada za ksztaÂłt smoka. Musimy pamiĂŞtaĂŚ Âżeby nie zrywaĂŚ caÂłkowicie po³¹czenia miĂŞdzy nami a smokiem by móc nim kierowaĂŚ…” po przeczytaniu zwoju wyszedÂłem z domu, kierujÂąc siĂŞ nad najbliÂższe jeziorko. PieczĂŞci… Nauka ich zajĂŞÂła mi parĂŞdziesiÂąt minut. KaÂżdÂą naukĂŞ nowej techniki zaczynaÂłem od nauczenia siĂŞ perfekcyjnie pieczĂŞci. Teraz nie byÂło inaczej. Kiedy juÂż ten etap treningu miaÂłem za sobÂą ta czêœÌ treningu wzi¹³em siĂŞ za tworzenie smoka…

PRAKTYKA.
Stan¹³em na brzegu jeziora. CaÂły zbiornik otaczaÂły gĂŞste lasy. „ Dobrze…bĂŞdzie na czym poĂŚwiczyĂŚ…” pomyÂślaÂłem po czym postaraÂłem siĂŞ osiÂągn¹Ì maksymalne skupienie. W ciÂągu paru sekund zÂłoÂżyÂłem pieczĂŞci. SkupiÂłem niebieskÂą energiĂŞ w ciele. KÂątem oka zauwaÂżyÂłem ze zaczyna ze mnie uchodziĂŚ. Krzykn¹³em- Suiryuudan no jutsu!!- Po czym wypuÂściÂłem charkĂŞ zebranÂą w ciele. Nie udaÂło mi siĂŞ jej równo podzieliĂŚ, przez co wypuÂściÂłem znacznÂą wiĂŞkszoœÌ. Woda w jeziorze zakrĂŞciÂła siĂŞ w okreÂślonym przeze mnie wczeÂśniej miejscu, jednak nic poza tym. Nie czuÂłem duÂżego zmĂŞczenia. WidziaÂłem ze to nie bĂŞdzie Âłatwy trening….

Przez parĂŞ dni zd¹¿yÂłem znienawidziĂŚ technikĂŞ wodnego smoka. Najtrudniejsze byÂło skumulowanie i wypuszczenie chakry w odpowiednich proporcjach. Kolejne próby zbliÂżaÂły mnie do udanej wersji techniki ale dziaÂło siĂŞ to zdecydowanie za wolno. Dlatego wiĂŞkszoœÌ treningu poÂświĂŞcaÂłem na manipulacjĂŞ chakrÂą…

Po tygodniu Niebieska energia nie uchodziÂła juÂż z mojego ciaÂła. PotrafiÂłem jÂą zatrzymaĂŚ jak i uwolniĂŚ w dowolnym momencie, jednak nie szÂło mi jeÂśli chodzi o jej porcjowanie przy wykonywaniu techniki. Pewnego dnia wiĂŞc zacz¹³em jak zwykle bez wielkiej nadziei kumulowaĂŚ chakre w ciele. ZÂłoÂżyÂłem znaki, i zacz¹³em jÂą jak najdokÂładniej i najwolniej uwalniaĂŚ. Woda w jeziorze, zaczĂŞÂła chlupotaĂŚ... Uwalnianie chakry trwaÂło chyba wiecznoœÌ. W koĂącu poczuÂłem wyraÂźnÂą granicĂŞ miedzy poÂłowÂą skupionej energii. Przede mnÂą na jeziorze widniaÂł wysoki i gruby sÂłup wody, który udawaÂło mi siĂŞ tworzyĂŚ juÂż wczeÂśniej jednak jeszcze nidgy na tak dÂługi czas…”nie przerywaj po³¹czenia…” przypomniaÂłem sobie wskazówkĂŞ zawartÂą w zwoju. CzuÂłem ze teraz mi siĂŞ uda….zacz¹³em uwalniaĂŚ druga poÂłowĂŞ nagromadzonej chakry… sÂłup powiĂŞkszaÂł siĂŞ, ale ani trochĂŞ nie przypominaÂł po¿¹danego smoka. Gdy juÂż uwolniÂłem ca³¹ chakrĂŞ kolumna byÂła juÂż naprawdĂŞ wielkich rozmiarów ale nie byÂła podobny do opisanej w zwoju bestii… CzuÂłem mieszaninĂŞ dumy i rozczarowania. Z jednej strony zrobiÂłem duÂży krok w treningu, jednak spodziewaÂłem siĂŞ czegoÂś wiĂŞcej. MyÂślaÂłem co zrobiÂłem Âźle, z resztÂą nie za dÂługo, gdyÂż chwile potem zemdlaÂłem…

ObudziÂłem siĂŞ dopiero nastĂŞpnego dnia. MiaÂłem odrĂŞtwiaÂłe palce, pewnie przez to ze przez sen caÂły czas skÂładaÂłem znaki…WróciÂłem do siebie po póÂł godzinie. Wzi¹³em siĂŞ za dalszy trening z nowym entuzjazmem, który zostaÂł wkrótce zniszczony przez kolejne niepowodzenia. Przez trzy dni nie mogÂłem zrobiĂŚ nic wiĂŞcej niÂż tylko opisanego wyÂżej sÂłupa wody.

KumulowaÂłem i dozowaÂłem chakre juÂż na o wiele wyÂższym poziomie. ChodÂź wytworzenie wodnej kolumny zajmowaÂło mi juÂż tylko parĂŞ sekund to nie mogÂłem doczekaĂŚ siĂŞ upragnionego smoka. PróbowaÂłem róÂżnych sposobów, wertowaÂłem zwój, aÂż nauczyÂłem siĂŞ jego zawartoÂści na pamiĂŞĂŚ, nie dawaÂło to jednak wyraÂźnych skutków. W piĂŞtnastu dniach od rozpoczĂŞcia treningu nastÂąpiÂł przeÂłom. I to zupeÂłnie przypadkiem….

Po raz wtóry skumulowaÂłem chakre i w tym samym czasie zÂłoÂżyÂłem pieczĂŞci. Ze wzglĂŞdu na dÂługoœÌ caÂłej sekwencji zacz¹³em uwalniaĂŚ chakre jeszcze przed ukoĂączeniem skÂładania znaków. W poÂłowie robienia szeregu pieczĂŞci omskn¹³ mi siĂŞ palec(sÂłup byÂł juÂż gotowy). Cicho zakl¹³em. Zacz¹³em od miejsca w którym przerwaÂłem i uwalniaÂłem drugÂą poÂłowĂŞ zgromadzonej energii. Z poczÂątku nie zwróciÂłem uwagi na rysujÂącego SiĂŞ na sÂłupie smoka, jednak gdy juÂż siĂŞ zorientowaÂłem otworzyÂłem usta ze zdziwienia i przerwaÂłem po³¹czenie z chakry niszczÂąc dzieÂło. Kiedy juÂż opanowaÂłem podniecenie, zacz¹³em siĂŞ zastanawiaĂŚ co zrobiÂłem inaczej przy tej próbie. Co róÂżniÂło jÂą od tamtych wczeÂśniejszych. Nie trudno byÂło siĂŞ domyÂśleĂŚ przyczyny nagÂłego powodzenia , ale w podnieceniu myÂślenie nie szÂło mi najlepiej. PrzypomniaÂłem sobie przerwĂŞ w znakach, akurat w momencie gdy utworzyÂłem juÂż sÂłup. Tak to musiaÂło byĂŚ to! Ponownie tym razem juÂż pewny powodzenia stan¹³em przed dobrze znanym zbiornikiem. DomyÂślaÂłem ze synchronizacja byÂła teraz najwaÂżniejsza dlatego powoli zacz¹³em skÂładaĂŚ znaki i kumulowaĂŚ chakre. Kiedy juÂż zÂłoÂżyÂłem pierwszÂą poÂłowĂŞ pieczĂŞci zacz¹³em wypuszczaĂŚ chakre. SÂłup wody pokazaÂł siĂŞ bez wiĂŞkszych problemów, jak zwykle. Teraz zÂłoÂżyÂłem pozosta³¹ czêœÌ znaków i uwolniÂłem resztĂŞ energii. JuÂż przygotowany na to co siĂŞ stanie nie przerywaÂłem po³¹czenia. Na wierzchoÂłku sÂłupa zacz¹³ rysowaĂŚ siĂŞ wyraÂżany pysk bestii, a on sam wygi¹³ siĂŞ na ksztaÂłt szyi. PoczuÂłem swoistÂą ÂświadomoœÌ smoka we wÂłasnym ukÂładzie chakry. „Zniszcz pobliskie drzewa!” – rozkazaÂłem w myÂślach. Smok zaskoczyÂł mnie swojÂą szybkoÂściÂą i skutecznoÂściÂą. Drzewa dosÂłownie zniknĂŞÂły po paru sekundach. Nagle ogarnĂŞÂło mnie przemoÂżne zmĂŞczenie . usiadÂłem na trawie, wpatrujÂąc siĂŞ w zachodzÂące sÂłoĂące i myÂślÂąc jak wyÂśmiejĂŞ tego staruszka w bibliotece…

Jednak to nie byÂł koniec wysiÂłków. TrochĂŞ czasu zajĂŞÂło mi jeszcze szybkie synchronizowanie pieczĂŞci i wypuszczanie chakry jednak na koĂącu, nastĂŞpnego dnia wszystko juÂż byÂło w jak najlepszym porzÂądku…

Równo trzy tygodnie po wypoÂżyczeniu zwoju poszedÂłem go zwróciĂŚ. Przy ladzie siedziaÂł ten sam staruszek. CzytaÂł wÂłaÂśnie gazetĂŞ. KÂładÂąc zwój na biurku skierowaÂłem siĂŞ do wyjÂścia, jednak bibliotekarz zatrzymaÂł mnie – No jak Ci poszÂło chÂłopcze? – zapytaÂł gÂłosem ociekajÂącym ironiÂą. Przez chwile zastanawiaÂłem siĂŞ nad odpowiedziÂą. PodszedÂłem do biurka i zabraÂłem stojÂącÂą na nim wodĂŞ do picia. RozlaÂłem ca³¹ butelkĂŞ po blacie. Starzec daÂł wyraz swojemu oburzeniu, czĂŞstujÂąc mnie barwnÂą wiÂązankÂą. „No tak…doÂświadczenie robi swoje”- PomyÂślaÂłem, podziwiajÂąc bogaty jĂŞzyk czÂłowieka za ladÂą. Tylko siĂŞ uÂśmiechn¹³em, zÂłoÂżyÂłem znaki i po chwili na biurku pojawiÂła siĂŞ pomniejszona wersja wodnej bestii. Smok podziurawiÂł starcowi gazetĂŞ, poza tym nie wyrzÂądziÂł wiĂŞkszych szkód. To panu wystarczy? – zapytaÂłem z wyraÂźnÂą satysfakcjÂą, widzÂąc zdziwionÂą minĂŞ starca. Poza tym, te wasze zwoje sÂą do luftu. NajwaÂżniejsze rzeczy trzeba odkryĂŚ samemu.. - PowiedziaÂłem z lekkim uÂśmiechem, skopiowanym od bibliotekarza. Ten jednak otrzÂąsn¹³ siĂŞ ze zdziwienia i odrzekÂł – Chyba na tym miĂŞdzy innymi polega robienie w waszej branÂży – po czym dodaÂł – By ten ostatni czynnik dodaĂŚ samemu – na chwilĂŞ zatrzymaÂłem siĂŞ z rĂŞkÂą na klamce, szukajÂąc odpowiedzi, jednak nie znalazÂłem jej. UÂśmiechn¹³em siĂŞ do starca po raz ostatni i wyszedÂłem z biblioteki, rozmyÂślajÂąc nad sÂłowami tego sarkastycznego bibliotekarza…

Ps: jakbyÂś mógÂł to napisz jakÂąs króciutkÂą recenzjĂŞ, nie tylko zaliczam/ nie zaliczam

No co ja bĂŞdĂŞ gadaÂł. DÂługie to kurde jest, no. Zaliczone oczywiÂście i nawet dam Ci punkta!
Dodam jeszcze, Âże jest kilka b³êdów interpunkcyjnych. Musisz poczytaĂŚ o stosowaniu interpunkcji w zdaniach i bĂŞdzie git. M.K

//No ale moglibyÂście napisac, czy fajne czy nie... Ja tu siĂŞ mĂŞcze a tu nic ...w kaÂżdym razie dzieki za zaliczenie //

---

Imie: Akiro
Ranga: chunin
Chakra: 1890
techniki:
Suitenhoufutsu, baku suishouha, kirigakure ni jutsu, mizu bunshin, mizukuri no yaiba, suiton no yoroi, shunshuin no jutsu, kawarimi no jutsu, kugutsu no jutsu. Suiryuudan no jutsu

Akiro chce siĂŞ nauczyĂŚ Juu sushi kugutsu no jutsu, techniki dziĂŞki której mogĂŞ kontrolowaĂŚ 10 marionetek, kaÂżdÂą jednym palcem.

Pewnego dnia, przesiadujÂąc nad starymi zwojami naszego rodu, odkryÂłem bardzo przydatnÂą technikĂŞ. PozawalaÂła na kontrolĂŞ 10 marionetek, kaÂżdÂą jednym palcem. To justu byÂłoby pomocne w kaÂżdej sytuacji i postanowiÂłem siĂŞ go nauczyĂŚ…

WyszedÂłem z biblioteki na powietrze. ByÂł piĂŞkny bezchmurny dzieĂą. Idealny na naukĂŞ nowej techniki. Jeszcze raz dokÂładnie przestudiowaÂłem zwój. NiewÂątpliwie technika naleÂżaÂła do trudniejszych. PrzywoÂłaÂłem dwa karasu, lalki podstawowe, i stan¹³em na Âśrodku placu do ÆwiczeĂą w siedzibie mojego klanu. PrzyczepiÂłem Nici z chakry do przywoÂłanych kukieÂł. Na kaÂżda sztukĂŞ przeznaczyÂłem jednÂą dÂłoĂą. UdaÂło mi siĂŞ podnieœÌ lalki, jednak zwykle robiÂłem to dwiema dÂłoĂąmi, wiĂŞc nie obyÂło siĂŞ bez trudnoÂści. Kiedy juÂż karasu staÂły zacz¹³em otwieraĂŚ w nich poszczególne mechanizmy. Nadal szÂło mi opornie jednak z czasem dochodziÂłem do wprawy. WiedziaÂłem ze nie mógÂłbym tak walczyĂŚ, wiec pomyÂślaÂłem sobie ze najpierw poĂŚwiczĂŞ palce, co uÂłatwi mi sterowanie kuk³¹, mniejszÂą ich iloÂściÂą.

Na szczĂŞÂście z tym nie miaÂłem tak duÂżych problemów. W bibliotece naszego stowarzyszenia znajduje siĂŞ caÂła gama ĂŚwiczeĂą na palce. Po 4 godzinach intensywnego treningu nie czuÂłem juÂż tego co mi z palców zostaÂło, w Âżadnym wypadku nie zadawaÂły siĂŞ do sterowania lalkami. Na drugi dzieĂą ból min¹³, wiĂŞc ponowiÂłem „palczasty trening”, zdziwiÂłem siĂŞ z jakim wysiÂłkiem moÂże przychodziĂŚ ów czynnoœÌ. WiedziaÂłem ze Âżeby osiÂągn¹Ì poziom potrzebny do poprawnego juu shuushi kugutsu no jutsu jest jeszcze daleko przede mnÂą. Po tygodniu ĂŚwiczeĂą uznaÂłem Âże wiĂŞcej nie zdziaÂłam. Zanim moje palce byÂły w peÂłni sprawne po „morderczym” treningu minĂŞÂły peÂłne dwa dni. Dobrze siĂŞ zÂłoÂżyÂło, gdyÂż byÂły deszczowe i i tak z treningu nic by nie wyszÂło. Efekty treningu byÂły zadziwiajÂące. Z palcami mogÂłem zrobiĂŚ dosÂłownie wszystko…

Teraz wróciÂłem do samego sterowania lalkami. Trening bardzo mi pomógÂł, bez problemu mogÂłem sterowaĂŚ trzema czy nawet czterema marionetkami, co prawda nie dokÂładnie jednak wiedziaÂłem ze teraz to tylko kwestia czasu. Po kolejnych siedmiu o dziwo pogodnych dniach mogÂłem juÂż sterowaĂŚ piĂŞcioma lalkami, jednak na walke byÂło jeszcze za wczesnie. PrzypadaÂły mi dwa palce na lalkĂŞ, a juÂż trzy kukÂły, to w hierarchii klanu duÂżo, wiĂŞc nie byÂło mi Âłatwo, nie mówiÂąc juÂż o dziesiĂŞciu. Pewnego dnia, kiedy mijaÂł juÂż drugi tydzieĂą bezsensownego treningu, PeÂłen frustracji, odkryÂłem coÂś bardzo przydatnego….

Pewnego razu, kiedy byÂłem juÂż wyjÂątkowo zrezygnowany i znudzony, przyczepiÂłem chakrowÂą niĂŚ nie w tym miejscu co zawsze, a z powodu nienawiÂści do znienawidzonej juÂż treningowej lalki, chcÂąc jÂą jakoÂś uszkodziĂŚ podÂświadomie zwiĂŞkszyÂłem dawkĂŞ chakry w nici. O dziwo nie poczuÂłem zwiĂŞkszonego natĂŞÂżenia mocy w nici, ale rozejÂście siĂŞ energii po lalce. PowstaÂł miĂŞdzy niÂą a mnÂą swoista wiĂŞÂź, g³êbsza niÂż przy zwykÂłym kugutsu. MogÂłem niÂą sterowaĂŚ poprzez ruchy palcem, jednak brak wprawy w tym nowym sposobie powodowaÂł Âże zamiast, np. poruszenia lewÂą nogÂą lalka poruszaÂła prawÂą rĂŞkÂą, i tak dalej. Jednak i tak przyj¹³em to z wielkim entuzjazmem. Opanowanie nowej techniki kierowania kukÂłami zajĂŞÂło mi tydzieĂą. OkazaÂło siĂŞ ze jednak jest jakiÂś sposób…

Nawet jeÂśli umiaÂłem teraz sterowaĂŚ jednÂą lalkÂą za pomocÂą tylko jednego palca, to i tak nie rozwiÂązaÂłem tym wszystkich problemów zwiÂązanych z technikÂą. PozostawaÂł jeszcze fakt sterowania wszystkimi lalkami jednoczeÂśnie w liczbie 10, co wymagaÂło nie lada podzielnoÂści. Uwagi, oraz umiejĂŞtnoÂści szybkiego planowania ruchów kukieÂł. IstniaÂły dwa sposoby na zaradzenie temu problemowi- albo znowu powróciĂŚ do treningu palców, tak by jeszcze szybciej sterowaĂŚ palcami, bÂądÂź po prostu ĂŚwiczenie umysÂłu i podzielnoÂści uwagi. PamiĂŞtajÂąc bule palców wybraÂłem drugÂą metodĂŞ…

Tym razem, w przeciwieĂąstwie do palczastych ĂŚwiczeĂą, nie znalazÂłem pomocy w bibliotece stowarzyszenia. MusiaÂłem udaĂŚ siĂŞ gdzie indziej. Pierwszym odwiedzonym przez mnie obiektem byÂła biblioteka. Wiele czasu szukaÂłem po¿¹danych informacji. ZnalazÂłem wiele wzorów ĂŚwiczeĂą. Zacz¹³em od najprostszych…

//Sory, nie znam siê na treningu umys³u, Modzie jeœli podsuniesz mi jak¹œ stronkê, z takimi w³aœnie szkoleniami, chêtnie zedytujê i dopisze.//

Trening nie byÂł tak prosty jakby siĂŞ mogÂło wydawaĂŚ. WymagaÂł skupienia, koncentracji, oraz caÂłkowitego oddania siĂŞ ĂŚwiczeniom. TrwaÂł dÂłuÂżej niÂż planowaÂłem bo aÂż miesiÂąc. Teraz byÂłem gotowy do zmierzenia siĂŞ z tymi dziesiĂŞcioma kukÂłami.

RzeczywiÂście, umysÂłowy trening poprawiÂł mojÂą koncentracjĂŞ, i szybkoœÌ myÂślenia, jednak 10 lalek to zawsze 10 lalek. Problem stanowiÂło jednoczesne wykorzystanie wszystkich atutów. Po jakimÂś czasie jednak opanowaÂłem równieÂż tĂŞ umiejĂŞtnoœÌ. Zadowolony Âże opanowaÂłem nowÂą technikĂŞ, która wymagaÂła ode mnie kontroli chakry, jak i siÂły umysÂłu, poszedÂłem na hamburgera i jakieÂś frytki. Nie ma nic lepszego po ciĂŞÂżkim treningu niÂż góra niezdrowego Âżarcia, a takÂą w³¹œnie zamierzaÂłem pochÂłon¹Ì.

ÂŁadnie. Zaliczam.
G.
Imie: Akiro
Ranga: chunin
Chakra: 1960
techniki:
Suitenhoufutsu, baku suishouha, kirigakure ni jutsu, mizu bunshin, mizukuri no yaiba, suiton no yoroi, shunshuin no jutsu, kawarimi no jutsu, kugutsu no jutsu. Suiryuudan no jutsu, juu shushi kugutsu no jutsu.

Akiro tworzy wÂłasnÂą technikĂŞ- Mizurosu no jutsu. Technika polega na wytworzeniu wokóÂł nas wielu pÂłatków z wody przypominajÂących liÂście, o dÂługoÂści 15cm, a szerokoÂści 10cm. PowstaÂłe pÂłatki moÂżna ³¹czyĂŚ w jeden duÂży, i odwrotnie. MajÂą one niesamowity potencjaÂł obronny. MoÂżna nimi sterowaĂŚ telepatycznie, lub odwzorowujÂąc ich ruchy rĂŞkÂą, tym samym zwiĂŞkszajÂąc ich szybkoœÌ.
PoczÂątki.
Pewnego dnia rozmyÂślaÂłem jak poradziÂłbym sobie bez moich lalkarskich umiejĂŞtnoÂści. Po dÂłuÂższym zastanowieniu, doszedÂłem do wniosku ze wcale nie tak Âźle. Mam szeroki wachlarz technik wody, które juÂż niejednokrotnie mnie uratowaÂły. ByÂłem naprawdĂŞ dobry w uÂżywaniu ÂżywioÂłu suiton. „czas na unikalnÂą technikĂŞ wody, jestem juÂż gotowy” -pomyÂślaÂłem po czym przekrĂŞciÂłem siĂŞ na drugi bok w ÂłóÂżku. Wrodzone lenistwo podpowiadaÂło mi Âżebym przeÂłoÂżyÂł to na jutro, a Âże mam sÂłabÂą silnÂą wolĂŞ posÂłuchaÂłem…
POMYSÂŁ
Przez caÂły dzieĂą zastanawiaÂłem siĂŞ nad ogólnym wyglÂądem i zastosowaniem techniki. ByÂłoby miÂło gdyby byÂła na tyle wszechstronna bym mógÂł siĂŞ niÂą obroniĂŚ, jak i zaatakowaĂŚ. W Pewnym momencie przypomniaÂłem sobie opowieœÌ jednego z kolegów po fachu. MówiÂł ze podczas misji w konosze stan¹³ naprzeciw, shinobi, który kontrolowaÂł robaki. ByÂła ich podobno mnogoœÌ, a goœÌ mógÂł z nich ukÂładaĂŚ dowolne ksztaÂłty, atakowaĂŚ i broniĂŚ siĂŞ jednoczeÂśnie. WÂłaÂśnie to mnie zainspirowaÂło…
Teoria.
W mojej gÂłowie pojawiÂł siĂŞ obraz setek czÂąstek wody, którymi mogĂŞ sterowaĂŚ. Wizja nader kuszÂąca, a zwaÂżajÂąc na moje zdolnoÂści jeÂśli chodzi o suiton zdecydowanie w zasiĂŞgu. WyobraÂżaÂłem sobie pÂłatki wody Âśredniej wielkoÂści, którymi moÂżna dowolnie sterowaĂŚ. Zacz¹³em od skomponowania pieczĂŞci. WiedziaÂłem co nieco o znakach, jednak nie tyle bym zdoÂłaÂł dobraĂŚ odpowiednie do techniki, którÂą chciaÂłem stworzyĂŚ. SkierowaÂłem siĂŞ WiĂŞc do nieocenionej w zdobywaniu informacji, biblioteki.
Kiedy wszedÂłem do biaÂłego budynku, podniecony zacz¹³em szukaĂŚ zwoju z opisem poszczególnych znaków. Znaki które wg mnie mogÂły byĂŚ pomocne zapisywaÂłem na kartce papieru. Rozpocz¹³em prace//W tym miejscu bĂŞdzie trochĂŞ abstrakcji o pieczĂŞciach, nie dziwcie siĂŞ//…
W mojej sekwencji na pierwszym miejscu pojawiÂł siĂŞ królik, gdyÂż byÂła to podstawowa pieczĂŞĂŚ do technik suiton. Teraz pomyÂślaÂłem, nad wÂłaÂściwoÂściami owych pÂłatków. MusiaÂł byĂŚ zdecydowanie wytrzymaÂłe. W zwoju wyczytaÂłem Ze za utwardzanie chakry odpowiedzialny jest znak wĂŞÂża. PowĂŞdrowaÂł on do mojego notatnika. CzÂąstki wody musiaÂł byĂŚ równieÂż szybkie. Tu wyczytaÂłem, Âże najlepszym rozwiÂązaniem byÂłby ptak. Najtrudniejsze okazaÂło siĂŞ takie dobranie znaków bym mógÂł sterowaĂŚ pÂłatkami telepatycznie. MyÂślaÂłem nad tym dÂługo, gdyÂż nie daÂło siĂŞ uzyskaĂŚ tego efektu za pomocÂą jednego znaku. PrzyszedÂł mi do gÂłowy wodny smok. Tam kontrolowaÂłem bestiĂŞ Bardzo cienkim, prawie nieistniejÂącym wÂłóknem z chakry, ³¹czÂącym mój umysÂł ze smokiem. SzukaÂłem w bibliotece zwoju dotyczÂącego suiryuudan no jusu, by dowiedzieĂŚ siĂŞ które znaki byÂły za to odpowiedzialne. ByÂły to dwie pieczĂŞci: koĂą i maÂłpa. RównieÂż dodaÂłem je do mojej sekwencji…Teraz tylko pójœÌ nad jakiÂś zbiornik wodny. Albo zrobiĂŚ go samemu!
Æwiczenia.
PoszedÂłem na jedne z niewielu terenów zielonych w sunie. Tam moÂżna byÂłoby juÂż zrobiĂŚ Jezioro. ZÂłoÂżyÂłem parĂŞ pieczĂŞci, i zalaÂłem teren woda za pomocÂą bakusui shouha. PÂłynu po horyzont. NadmuchaÂłem przyniesiony ponton, by nic nie mÂąciÂło mojej uwagi, nawet gÂłupie skupienie chakry w stopach. NadmuchaÂłem go i wszedÂłem na pokÂład. Przez parĂŞ chwil ĂŚwiczyÂłem sekwencjĂŞ ustalonych PieczĂŞci. Kiedy juÂż doszedÂłem do wniosku Âże opanowaÂłem znaki. SkupiÂłem siĂŞ na technice. WykonaÂłem znaki, i wypuÂściÂłem chakre na teren wokóÂł mnie obejmujÂący jakieÂś 5 metrów w kaÂżdÂą stronĂŞ od pontonu. Woda zachlupotaÂła radoÂśnie i uniósÂł siĂŞ bezksztaÂłtny bÂąbel pÂłynu po³¹czony ze mnÂą pojedynczym wÂłóknem z chakry, na tyle cienkim i nikÂłym Âże niewyczuwalnym. WiedziaÂłem juÂż Âże nie jest to o co mi chodziÂło. Teraz uÂświadomiÂłem sobie o czym zapomniaÂłem komponujÂąc pieczĂŞci. Niby jak mam uformowaĂŚ z czystej chakry pÂłatek z wody…? WróciÂłem do biblioteki.
Znowu dokÂładnie przejrzaÂłem spis znaków. Nad manipulacjÂą ksztaÂłtem chakry pomagaÂł znak psa. Ale samej chakry bez ÂżywioÂłu. doÂłoÂżyÂłem wiĂŞc obok niej[pieczĂŞci] królika. Teraz moja sekwencja wyglÂądaÂła tak:
KrólikPiesKrólikW¹¿PtakKoĂąMaÂłpa.
Z nowym planem poszedÂłem nad jezioro, stworzone parĂŞ godzin wczeÂśniej.
Ponton posÂłusznie zostaÂł na miejscu. WsiadÂłem do niego i znowu zacz¹³em uczyĂŚ znaków. Z wiadomych powodów poszÂło mi szybciej niÂż wczeÂśniej. WróciÂłem do prób opanowania techniki…
Tym razem Woda zachlupotaÂła mocniej. Naprzeciwko mnie podniosÂło siĂŞ parĂŞ pÂłatków jednak juÂż ÂżywotnoœÌ byÂła ÂżaÂłosna. Na próbĂŞ zrobiÂłem klona i rozkazaÂłem mu zniszczyĂŚ pÂłatki. ZrobiÂł to trzema uderzeniami pieÂści. No cóÂż czego mógÂłbym siĂŞ spodziewaĂŚ po pierwszej próbie? Nie dezaktywowaÂłem replikanta, gdyÂż mógÂł siĂŞ przydaĂŚ do póÂźniejszych prób. PonowiÂłem starania. Znów, zÂłoÂżyÂłem znaki i WysÂłaÂłem impuls chakry w promieniu jakiÂś 5 metrów od siebie//umiem to- nauka kirigakure no jutsu// I krzykn¹³em- Mizurosu No jutsu!- Tym razem zwiĂŞkszyÂłem natĂŞÂżenie chakry przez co pÂłatków byÂło wiĂŞcej niÂż siĂŞ spodziewaÂłem. OkoÂło setki uniosÂło siĂŞ z wody z kaÂżdej z mich stron, jednak bardzo szybko opadÂły, gdyÂż nie potrafiÂłem utrzymaĂŚ po³¹czenia z tak wieloma elementami oraz nie byÂłem przygotowany na aÂż taka iloœÌ. Technika równieÂż skrajnie mnie wyczerpaÂła. Przez co zd¹¿yÂłem tylko usÂłyszeĂŚ pluÂśniĂŞcie klona i zasn¹³em w pontonie…
ZbudziÂłem siĂŞ dopiero nazajutrz zalany blaskiem poranka. Przez chwilĂŞ uÂświadamiaÂłem sobie co robiĂŞ w pontonie na Âśrodku wielkiego jeziora. Kiedy juÂż przypomniaÂłem sobie powód ZjadÂłem obfite Âśniadanie//w pontonie// i wróciÂłem do treningu. Tym razem ChcÂąc unikn¹Ì zbytniego wycieku chakry. OddzieliÂłem czwarta jej czeœÌ w organizmie jak to robiÂłem z mizu bunshin no jutsu. ZÂłoÂżyÂłem pieczĂŞci, wypowiedziaÂłem nazwĂŞ techniki i wypuÂściÂłem chakre wokoÂło siebie. Z wody uniosÂło siĂŞ OkoÂło 20 pÂłatków z kaÂżdej strony wokóÂł mnie. PoczuÂłem otaczajÂące mnie po³¹czenia, które pochÂłaniaÂły bardzo duÂżo z mojej uwagi. WiedziaÂłem ze jeÂśli bĂŞdĂŞ uÂżywaÂł techniki, to stracĂŞ moÂżliwoœÌ kontroli wszystkich marionetek. Nie sadze Âżebym daÂł rade z wiĂŞksza iloÂściÂą niÂż trzy sztuki- pomyÂślaÂłem. Jednak staraÂłem siĂŞ nie zaprzÂątaĂŚ sobie tym teraz myÂśli. Telepatycznie skierowaÂłem pÂłatki w miejsce przede mnÂą tworzÂąc tarcze. Kiedy juÂż woda byÂła na miejscu, stworzyÂłem wodnego klona i rozkazaÂłem mu przedrzeĂŚ siĂŞ przez tarcze. PrzedarÂł siĂŞ nie bez trudnoÂści ale udaÂło mu siĂŞ. To ciÂągle nie to o co mi chodziÂło…
TrenowaÂłem tak przez okoÂło trzy tygodnie. MogÂłem juÂż przyzwaĂŚ okreÂślonÂą przeze mnie iloœÌ pÂłatków co do jednego. CiÂągle jednak nie byÂły dosĂŚ wytrzymaÂłe. Klon który posiadaÂł zaledwie dziesiÂątÂą czêœÌ mojej siÂły bez wiĂŞkszych problemów niszczyÂł wykonanÂą z nich zaporĂŞ. No cóÂż- pomyÂślaÂłem- nad wytrzymaÂłoÂściÂą jeszcze popracujĂŞ, teraz poĂŚwiczĂŞ manipulacjĂŞ…
Pewnego dnia stan¹³em poÂśrodku jeziora i przywoÂłaÂłem 25 pÂłatków. RozkazaÂłem im WykonywaĂŚ najtrudniejsze kombinacje, ale nie wszystkie wychodziÂły. Nie miĂŞÂłam problemu z zrobieniem okrÂągÂłej tarczy przede mnÂą, czy prostego szpikulca do ataku, ale takie figury jak stoÂżek czy jakakolwiek bryÂła obrotowa. ByÂła to kwestia treningu, wiĂŞc ĂŚwiczyÂłem zaciekle przez nastĂŞpny sÂłoneczny, jak siĂŞ okazaÂło, tydzieĂą…
Rezultaty byÂły przednie. UkÂładanie nawet najtrudniejszych formacji za pomocÂą pÂłatków przychodziÂło mi bez wiĂŞkszego trudu. Podczas treningu odkryÂłem jeszcze coÂś. JakiÂś efekt uboczny dobranych pieczĂŞci sprawiaÂł ze mogÂłem kierowaĂŚ pÂłatkami równieÂż za Pomona rak. Wtedy woda znacznie zyskiwaÂła na szybkoÂści, ale nie mogÂłem ukÂładaĂŚ bardziej skomplikowanych formacji. Jednak mogÂło siĂŞ to okazaĂŚ wielce przydatne. Tak wiĂŞc Kiedy juÂż DoszedÂłem do perfekcji w kierowaniu telepatycznym, zabraÂłem siĂŞ za poprawienie tej umiejĂŞtnoÂści, tyle ze z uÂżyciem rÂąk. Kiedy wÂłókna odchodziÂły z moich dÂłoni ruchy pÂłatków byÂły ograniczone tak jak zakres poruszania siĂŞ moich dÂłoni. Jednak byÂłem lalkarzem, moje dÂłonie byÂły do tej techniki wprost idealne, z uwagi na duÂże moÂżliwoÂści moich palców. Po tygodniu kontrola pÂłatami i umysÂłem i manualnie nie robiÂły mi róÂżnicy, jednak po dÂłuÂższym wykorzystaniu dÂłoni, byÂły one lekko odrĂŞtwiaÂłe. OgarnĂŞÂła mnie euforia, spowodowana opanowaniem jutsu, jednak prysÂła jak mydlana baĂąka. CiÂągle pÂłatki, nie osiÂągnĂŞÂły takiego poziomu wytrzymaÂłoÂści, by mogÂły przydaĂŚ siĂŞ w walce...PostanowiÂłem zaj¹Ì siĂŞ tym jutro…
Kiedy rano wstaÂłem, od razu skierowaÂłem siĂŞ nad sztuczne jezioro. Jego poziom bardzo opadÂł, wiĂŞc wzmocniÂłem je kolejnym baku suishouha. Gdy juÂż jezioro odzyskaÂło dawne ksztaÂłty, wróciÂłem do treningu….
PróbowaÂłem dosÂłownie wszystkiego. ZwiĂŞkszaÂłem natĂŞÂżenie chakry w wÂłóknach, ³¹czyÂłem je w wiĂŞksze sztuki… PÂłatki byÂły oczywiÂście twardsze niÂż przed paroma tygodniami, ale wci¹¿ nie stanowiÂły problemu dla klona. Nie poddawaÂłem siĂŞ przez parĂŞ tygodni, jednak nic nie podnosiÂło wartoÂści obronnej pÂłynu. Kiedy spaÂłem w pontonie, PrzyÂśniÂła mi siĂŞ sytuacja sprzed paru miesiĂŞcy…
ByÂła to nauka wodnego wiĂŞzienia. SkÂładaÂłem pieczĂŞci, robiÂłem kule, ale wiĂŞzienie, byÂło nietrwaÂłe. Podczas odpoczynku ZobaczyÂłem jakiÂś ruch koÂło pobliskiego drzewa. UdaÂłem Âże nic nie widziaÂłem, po chwili jednak wstaÂłem i rzuciÂłem tam masĂŞ kunai z wyb. karteczkami. Potem woda naokoÂło mnie uniosÂła siĂŞ i zamknĂŞÂła mnie w technice, której staraÂłem siĂŞ nauczyĂŚ. PodszedÂł do mnie mÂłodzieniec, ten u którego podpatrzyÂłem suitenhoufutsu…UsÂłyszaÂłem wskazówkĂŞ w zwiÂązku z technikÂą…
Tak! ObudziÂłem siĂŞ z nowym entuzjazmem. Jak mogÂłem zapomnieĂŚ o tej podpowiedzi. MÂłodzieniec powiedziaÂł mi wtedy, Âże pieczĂŞĂŚ konia utwardzi moje wodne wiĂŞzienie. Na próbĂŞ, wyrzuciÂłem z sekwencji znaków wĂŞÂża i wstawiÂłem konia. SpróbowaÂłem przywoÂłaĂŚ pÂłatki. PÂłatki wzniosÂły siĂŞ jak zawsze ale w ich wyglÂądzie coÂś siĂŞ zmieniÂło. ByÂły teraz ciemniejsze i niÂż zazwyczaj. Ich ciĂŞÂżar teÂż nieznacznie wzrósÂł, ale nie na tyle by przeszkadzaÂło to w manipulacji. Z dwudziestu pÂłatków utworzyÂłem tarcze przede mnÂą, i kazaÂłem replikantowi zniszczyĂŚ jÂą. Pierwsze uderzenie…Nic, drugie…lekkie drÂżenie…trzecie, nadal nic siĂŞ nie zmieniÂło. JuÂż wiedziaÂłem ze trafiÂłem w sedno. W rĂŞku klona pojawiÂł siĂŞ wodny miecz. ZaatakowaÂł tarcze, nie przebiÂł jej jednak. PÂłatki niewzruszenie pozostawaÂły na miejscu zgodnie z moim rozkazem. Wodny miecz byÂł w stanie przebiĂŚ prawie wszystko, tym bardziej moje zadowolenie rosÂło. W koĂącu postanowiÂłem poddaĂŚ je ostatecznej próbie. WykonaÂłem wodnego smoka i przekazaÂłem kontrole kolonowi. RozÂłoÂżyÂłem dÂłonie przed sobÂą, pamiĂŞtajÂąc ze bĂŞdzie mi Âłatwiej mi bĂŞdzie zatrzymaĂŚ uderzenie. Wodna Bestia zaatakowaÂła, walnĂŞÂła prosto w tarczĂŞ. PÂłatki lekko zadrÂżaÂły pod uderzeniem, które kruszy gÂłazy. KosztowaÂło mnie wiele wysiÂłku utrzymanie ich w miejscu, ale i tak byÂłem zadowolony. TrenowaÂłem jeszcze trzy dni by do perfekcji opanowaĂŚ jutsu. Po tym czasie wyczerpany i szczĂŞÂśliwy wróciÂłem do domu, by napiĂŚ siĂŞ herbaty…

//Mile widziana krótka recenzja //
//Trzy b³êdy ortograficzne! Jak mi to wyt³umaczysz przy... 3 stronach worda 12! No normalnie grzech . £adna nauka, mo¿e nie jest to porywaj¹ce, ale na pewno ca³kiem niez³e. Jakby t by³o na ocenê da³bym z czystym sumieniem 5+. H.S. Zaliczone//

//Hyuta w koĂącu wÂłasna, trzeba siĂŞ postaraĂŚ ;p Ale dziĂŞki za komentarz, zwÂłaszcza przychylny //
ZDOBYCIE ZWOJU...
Pewnego dnia wybraÂłem siĂŞ na spotkanie ninja z Suna gakure. Ot ZwykÂłe maÂłe przyjĂŞcie zwarzywszy na to, Âże w tej wiosce nie ma zbyt wielu dobrych shinobi. ByÂły jakieÂś maÂłe taĂące, poczĂŞstunek. Wszystko odbywaÂło siĂŞ w wielkim namiocie. Mimo maÂłej iloÂści osób atmosfera byÂła caÂłkiem miÂła. PorzuciliÂśmy dzienne zmartwienia opowiadajÂąc sobie co ciekawsze misje. ByÂły opowieÂści o konoszaĂąskich specjalistach Taijutsu, Zabójczych Genjutsu z Kumo gakure, oraz mistrzach Ninjutsu z wioski ukrytej w deszczu. Z resztÂą nie pisze po to, by opisaĂŚ wam jakiÂś tam nudny dla postronnych metting Sunian. Kiedy, póÂźnym wieczorem wszyscy zaczĂŞli siĂŞ zbieraĂŚ, dopiÂłem swoje wino ryÂżowe i równieÂż wyszedÂłem, koĂączÂąc rozmowĂŞ z pewnym Genninem. Kiedy szedÂłem w kierunku posiadÂłoÂści mojego stowarzyszenia lalkarzy, na ulicach byÂło doœÌ ciemno i pusto. Nic z resztÂą dziwnego zwaÂżajÂąc na porĂŞ. Nagle w jednej z uliczek zauwaÂżyÂłem jakiÂś ksztaÂłt. DaÂło siĂŞ rozpoznaĂŚ dwie osoby. Jedna z nich spoczywaÂła w ramionach drugiej. Z pleców le¿¹cego zwisaÂł duÂży, owalny ksztaÂłt. Od tych ludzi dzieliÂło mnie okoÂło 10 metrów, jednak z powodu ciemnoÂści Tamci nie zauwaÂżyli mnie. Podniecenie bijÂące z osobnika, który trzymaÂł towarzysza byÂło niemal namacalne. Nagle czÂłowiek ten spojrzaÂł w moja stronĂŞ. ZorientowaÂłem siĂŞ jednak w porĂŞ i ukryÂłem za winklem. Kiedy tamten uznaÂł ze nikt go nie obserwuje poÂłoÂżyÂł nieprzytomnego czÂłowieka u swoich stóp. ZobaczyÂłem, Âże ten zdejmuje z pleców nieprzytomnego jakiÂś wielki zwój. ZaÂłoÂżyÂł go na plecy, pociÂągn¹³ z bukÂłaka i wyglÂądaÂło na to ze szykowaÂł siĂŞ do drogi. Nagle pod moim stopami pojawiÂła siĂŞ jakaÂś ciemna substancja. ZamoczyÂłem w niej palec i rozpoznaÂłem krew! NajwyraÂźniej NaleÂżaÂła do tego le¿¹cego czÂłowieka i spÂłynĂŞÂła brukowanym chodnikiem. GoœÌ ,który zabraÂł zwój byÂł juÂż na pierwszym dachu i przeskakiwaÂł na nastĂŞpny. Wiedziony instynktem, ruszyÂłem w pogoĂą za tamtym. DziĂŞki bogu za mojÂą szybkoœÌ. Dogonienie go nie zabraÂło mi duÂżo czasu, zwÂłaszcza ze nie Âświadom zagroÂżenia nie rozwin¹³ maksymalnej prĂŞdkoÂści. MogÂłem go po prostu zdj¹Ì za pomocÂą wybuchowej totki przyczepionej do kunai ale coÂś mi mówiÂło by nie niszczyĂŚ zwoju.
-Stój!- krzykn¹³em za uciekajÂącym. ObejrzaÂł siĂŞ za plecy i spostrzegÂł poÂścig. UciekaÂł dalej gwaÂłtownie przyspieszajÂąc. ZorientowaÂł siĂŞ szybko, Âże w koĂącu go dogoniĂŞ-byÂłem znacznie szybszy. Przystan¹³ wiĂŞc i wysÂłaÂł we mnie seriĂŞ kunai. DostrzegÂłem je dopiero parĂŞ metrów przede mnÂą i ledwo zd¹¿yÂłem aktywowaĂŚ suika no jutsu. Gdy kunai przeze mnie przeleciaÂły, rozchlapujÂąc moja klatkĂŞ piersiowÂą, poszukaÂłem wzrokiem uciekiniera. Nigdzie go nie byÂło. ZdekoncentrowaÂł mnie na chwile by móc siĂŞ ukryĂŚ. Zakl¹³em cicho pod nosem, jednak juÂż po chwili na mojej twarzy zagoÂściÂł uÂśmiech. CzyÂż nie na takie okazje stworzyÂłem Akumo? Nie mogĂŞ przywoÂłaĂŚ kukÂły z ukrycia, Âżeby mój ptaszek nie poczuÂł siĂŞ zbyt pewnie i nie wyleciaÂł z klatki. Tak wiĂŞc, nie zwlekajÂąc przywoÂłaÂłem lalkĂŞ, której rozbÂłysÂły oczy. PrzybliÂżenie z podczerwieniÂą to idealny zestaw w takich sytuacjach. Po niedÂługim czasie wiedziaÂłem juÂż w którym domu schowaÂł siĂŞ zabójca. Na szczĂŞÂście, akurat tam nie byÂło innych ludzi, mogÂłem, w razie potrzeby, pójœÌ na caÂłoœÌ. Niespodziewanie, za pomocÂą shunshin no jutsu, znalazÂłem siĂŞ dokÂładnie na dachu kryjówki Mojego celu. ByÂła to jakaÂś stara komórka. PostawiÂłem stopy na tyle cicho by tamten nie usÂłyszaÂł mnie. Mój plan byÂł prosty, natomiast opieraÂł siĂŞ na zaskoczeniu...Nagle jednak blacha pod moimi stopami wybuchÂła. GoœÌ, w jakiÂś sposób, mnie wykryÂł. Niestety dziĂŞki Suika no jutsu jego trik nie powiódÂł siĂŞ. Teraz juÂż nie ByÂło szans na jakiekolwiek zaskoczenie, przeszedÂłem wiĂŞc do frontalnego ataku. Najpierw jednak spadÂłem do Âśrodka obskurnego ciemnego pomieszczenia. Od tyÂłu zaatakowaÂł mnie przeciwnik. UderzyÂł piĂŞÂściÂą. WidaĂŚ byÂło ze wolno siĂŞ uczy, kiedy moja Âłopatka po prostu rozlaÂła siĂŞ pod jego uderzeniem. Szybko uderzyÂłem go Âłokciem w twarz. Cios wyraÂźnie go ogÂłuszyÂł. Dalsza walka wyglÂądaÂła doœÌ jednostronnie, Kiedy go pokonaÂłem, zamkn¹³em w wodnym wiĂŞzieniu, oraz odebraÂłem ów wielki zwój, by potem przesÂłuchaĂŚ. On jednak nie zmierzaÂł daĂŚ siĂŞ pojmaĂŚ. SpojrzaÂł na mnie spod spuchniĂŞtych powiek, a kÂąciki jego warg uniosÂły siĂŞ nieco, w pewnym siebie uÂśmiechu. Nagle jego ciaÂło wybuchÂło z ogÂłuszajÂącym hukiem, zostawiajÂąc na Âściankach wodnej kuli, tylko wÂąskie stróÂżki krwi...eksplozja byÂła na tyle silna, Âże zostaÂło z niego tylko tyle...

ROZMOWA ZE STRAÂŻNIKIEM...
Po walce, juÂż miaÂłem wracaĂŚ do domu, gdy przypomniaÂłem sobie o drugiej osobie, widzianej przeze mnie w uliczce. ByÂło juÂż bardzo póÂźno, naprawdĂŞ chciaÂłem iœÌ do domu, ale ten czÂłowiek mógÂł mi powiedzieĂŚ coÂś wiĂŞcej o ogromnym zwoju, zwisajÂącym w tej chwili z moich pleców. O ile w ogóle ÂżyÂł, bo gdy go widziaÂłem ostatnio nie wyglÂądaÂł najlepiej. Westchn¹³em i ruszyÂłem w drogĂŞ...
By odnaleŸÌ rzeczonÂą osobĂŞ, znów musiaÂłem posÂłuÂżyĂŚ siĂŞ Akumo...Walka i poÂścig nie pozwoliÂły mi na zapamiĂŞtanie dokÂładnej drogi mimo ze SunĂŞ znam doœÌ dobrze. Wreszcie dotarÂłem do niego. Widok tego czÂłowieka z bliska byÂł wstrzÂąsajÂący. CaÂłe ubranie, byÂło posiekane, wieloma pÂłytkimi cieciami. DaÂło siĂŞ rozpoznaĂŚ, Âże kiedyÂś byÂł to jednak dÂługi szary pÂłaszcz. Z pewnoÂściÂą ten czÂłowiek wiele wycierpiaÂł, a moÂże nadal cierpi. W miarĂŞ jak podchodziÂłem bliÂżej, wyraÂźniejsza stawaÂła siĂŞ jego twarz. ByÂła stara, poorana zmarszczkami, i innymi Oznakami, peÂłnego przygód i walki dÂługiego Âżycia. Jego oczy byÂły zamkniĂŞte. NapeÂłniÂło mnie to lĂŞkiem, ale wiedziaÂłem ze to nic nie znaczy. PochyliÂłem siĂŞ Nad nim. ZauwazyÂłem sztylet wbity g³êboko w prawy bok mĂŞÂżczyzny. Nie wiem czym sobie zasÂłuzyÂł na takie mĂŞki ale jedno jest pewne. Albo zrobiÂł bardzo wiele zÂłego i byÂł groÂźnym, pozbawionym uczuĂŚ przestĂŞpcÂą, albo byÂł nim jego oprawca. SpoliczkowaÂłem lekko czÂłowieka by go obudziĂŚ. Nagle wypluÂł na mnie sporo krwi. NA myÂśl o tym jak wyglÂąda moja twarz rozeÂśmiaÂłem siĂŞ krótko. ZrobiÂłem to mimowolnie, jednak starzec otworzyÂł wÂłaÂśnie powieki, wiĂŞc przybraÂłem powaÂżny wyraz twarzy...
-ChÂłopcze!- WychrypiaÂł mi w facjatĂŞ. PatrzyÂł na mnie z póÂłprzymkniĂŞtych oczu, widaĂŚ byÂło ze nie zostaÂło mu wiele czasu...W kaÂżdym razie nagle zÂłapaÂł mnie za ramiona i zacz¹³ mówiĂŚ.
-PozbyÂłeÂś siĂŞ go?!- mówiÂł szybko i wyraÂźnie mimo chrypy
-T – tak...-odpowiedziaÂłem krótko, lekko przestraszony. Jego twarz wyglÂądaÂła strasznie...
- To Dobrze...A ZabraÂłeÂś pakt przywoÂłaĂą?- SpytaÂł nieco spokojniejszym tonem.
Zza pleców wyciÂągn¹³em wielki owalny ksztaÂłt i poÂłoÂżyÂłem obok goÂścia. NA jego twarzy malowaÂła siĂŞ wyraÂźna ulga...
-Dobrze...-WypowiedÂź przerwaÂł kolejny krwawy kaszel- ByÂłem opiekunem zwoju przez siedemdziesiÂąt lat...WÂątpiĂŞ ÂżebyÂś byÂł odpowiedniÂą osobÂą, ale jesteÂś jedynÂą osobÂą...Musisz podpisaĂŚ zwój... krwiÂą...wÂłasnÂą...- wypluÂł duÂży skrzep krwi i wydaÂł ostatnie tchnienie. W mojej gÂłowie szalaÂł natÂłok myÂśli...Opiekun zwoju? Jak on go nazwaÂł...? PrzywoÂłaĂą? Nigdy o czymÂś takim nie sÂłyszaÂłem...SpojrzaÂłem jeszcze raz na martwa twarz starca...ByÂło na niej widaĂŚ wymalowany spokój. Jeszcze tej nocy pochowaÂłem go gdzieÂś przy oazie, niedaleko wioski. Przy kopaniu grobu, zauwaÂżyÂłem opaskĂŞ konohy na jego czole. Wiec byÂł konoszaninem. Powinienem oddaĂŚ ten tajemniczy zwój wprost w rĂŞce jego wioskowiczów. CoÂś mi jednak mówiÂło Âżeby tego nie robiĂŚ. ZÂłoÂżyÂłem trupa do grobu, zakopaÂłem go szybko i przemyÂłem swÂą twarz w wodzie. Zawsze lubiÂłem to miejsce. ByÂło zaciszne i spokojne. Teraz jednak zaczynaÂło ÂświtaĂŚ, a ja byÂłem doœÌ zmĂŞczony, by poÂświeciĂŚ te parĂŞ chwil nad oazÂą dla ciepÂłego miĂŞkkiego ÂłóÂżka...

KUCHIYOSE NO JUTSU
ObudziÂłem siĂŞ doœÌ póÂźno. PoszedÂłem spaĂŚ o Âświcie, a biorÂąc pod uwagĂŞ moje wyczyny ze wczorajszego wieczoru( i dzisiejszego ranka ) Nie byÂło nic dziwnego w tym, Âże Âśniadanie zjadÂłem dopiero okoÂło godziny drugiej. Po zjedzeniu jakiÂś prostych kanapek, przekl¹³em, jak co rano, moje zdolnoÂści kulinarne i spojrzaÂłem na zwój oparty o stóÂł. Teraz, gdy mogÂłem siĂŞ mu przyjrzeĂŚ dokÂładniej, wyglÂądaÂł doœÌ zwyczajnie wy³¹czajÂąc oczywiÂście jego rozmiary. ByÂł czarny z pomaraĂączowymi wykoĂączeniami na koĂącach. Nagle przypomniaÂłem sobie sÂłowa starca „ musisz podpisaĂŚ zwój...KrwiÂą...wÂłasnÂą”- Co to mogÂło znaczyĂŚ? Rozwin¹³em Papier. WidniaÂło tam Kilka rubryk, parĂŞ zapeÂłnionych pismem. ByÂło róÂżnych charakterów. I zdecydowanie podpisy byÂły wykonane wÂłaÂśnie krwiÂą...Jiraya, Minato Namikaze, Naruto Uzumaki...ByÂło tez parĂŞ innych. Krew nie dawaÂła siĂŞ zdrapaĂŚ. Co wiĂŞcej podpisy wyglÂądaÂły na doœÌ ÂświeÂże...Kierowany sÂłowami starca nagryzÂłem kciuk na tyle mocno by nadawaÂł siĂŞ do kreÂślenia krwawych liter. ImiĂŞ Akiro Ichi, widniaÂło teraz obok innych wpisów. Dopiero po chwili zastanowiÂłem siĂŞ nad konsekwencjami tego co przed chwilÂą zrobiÂłem. Na razie nie odczuÂłem Âżadnych. ÂŻe teÂż ten starzec nie mógÂł umrzeĂŚ piĂŞĂŚ minut póÂźniej...
Jak zawsze, kiedy czegoœ nie wiedzia³em wybiera³em siê do biblioteki. Ziewn¹³em parê razu podczas drogi. Nadal by³em œpi¹cy i nie wypoczêty. Kiedy zobaczy³em bia³y gmach, w myœlach ju¿ widzia³em siebie samego grzebi¹cego w zwojach...Trzeba siê w koùcu dowiedzieÌ co tu jest grane...
WszedÂłem do budynku. Stary bibliotekarz, przyjaÂźnie skin¹³ gÂłowÂą. MusiaÂł mnie juÂż pamiĂŞtaĂŚ. W koĂącu przychodzĂŞ tu doœÌ czĂŞsto...Od razu zacz¹³em poszukiwania. PrzeglÂądaÂłem kaÂżdy zwój, który mógÂłby zawieraĂŚ potrzebne informacje. SzukaÂłem, pod „Z” od zwoju....Nic, oraz pod „P” od przywoÂłaĂą. Tu dla odmiany teÂż nic. Potem zacz¹³em przeczesywaĂŚ resztĂŞ biblioteki w nadziei Âże znajdĂŞ coÂś na chybiÂł trafiÂł. Nic takiego siĂŞ jednak nie staÂło. Po trzech godzinach pracy, zrezygnowany wyciÂągaÂłem rĂŞkĂŞ po ostatni zwój, który miaÂłem zamiar przejrzeĂŚ. W tym momencie podszedÂł do mnie bibliotekarz...
-ChÂłopcze, widzĂŞ Âże czegoÂś zawziĂŞcie szukasz. MoÂże mógÂłbym Ci jakoÂś pomóc?- SpytaÂł z dobrodusznym uÂśmiechem. ZastanawiaÂłem siĂŞ przez chwilĂŞ. W sumie to czy to musi byĂŚ tajemnica? Nie musze mówiĂŚ Jak zdobyÂłem zwój. OpowiedziaÂłem mu wiĂŞc o Pakcie przywoÂłaĂą, rzeczy które o nim wiedziaÂłem. Zdecydowanie wiĂŞcej byÂło oczywiÂście znaków zapytania. Pod koniec opowieÂści oczy starca byÂły wielkie jak talary ze zdziwienia. Usta byÂły lekko rozchylone. W pytajÂącym wyrazie twarzy widaĂŚ byÂło jednak zrozumienie...
-Chyba wiem jak mogĂŞ Ci pomóc...
ZaprowadziÂł mnie do swego biurka. Po drodze mamrotaÂł coÂś niewyraÂźnie pod nosem. W mojej gÂłowie znów zagoÂściÂła nadzieja...OtworzyÂł kluczykiem jednÂą z szuflad. Na pozór byÂła pusta. WidzÂąc zdziwienie na widok zawartoÂści, szuflady, a raczej jej brak(zawartoÂści) Z satysfakcjÂą wyj¹³ dno. Szuflada miaÂła podwójne dno! Bibliotekarz wydobyÂł ze Âśrodka maÂły zwój, misternie rzeÂźbiony na koĂącach. DaÂło siĂŞ dostrzec wyrzeÂźbionego wĂŞÂża, ropuchĂŞ i Âślimaka...
-Tu jest odpowiedŸ na twoje pytanie- Powiedzia³ stary. Rozwin¹³em rêkopis i spojrza³em weù. By³o tam cos napisane, aczkolwiek nie mog³em tego przeczytaÌ. Spojrza³em na bibliotekarza, pytaj¹cym wzrokiem. Ten pacn¹³ siê w czo³o i rzek³
-No tak! PrzecieÂż nie znasz staro-jopĂąskiego...-PoszperaÂł chwilĂŞ w innej szufladzie. Wyj¹³ pozwijanÂą kartkĂŞ oraz pióro. ZbaczaÂł przepisywaĂŚ zawartoœÌ zwoju...W koĂącu skoĂączyÂł, podaÂł mi tekst, juÂż przetÂłumaczony. Zacz¹³em czytaĂŚ...” Justu przywoÂłania. Technika umoÂżliwiajÂąca, przywoÂłanie potĂŞÂżnych stworzeĂą z innego Âświata. Wymaga duÂżej iloÂści chakry, oraz skupienia. Aby jÂą wykonaĂŚ musimy, przyÂłoÂżyĂŚ zakrwawionÂą dÂłoĂą do dowolnej powierzchni, uprzednio wykonujÂąc odpowiednie pieczĂŞci(patrz dóÂł strony). Oraz oczywiÂście podpisaĂŚ odpowiedni pakt...” Tak teraz wiem o co chodzi w tym caÂłym zwoju! WÂłaÂśnie podpisaÂłem moÂżliwoœÌ przywoÂłania jakiÂś silnych stworów z innych Âświatów...W mojej gÂłowie pojawiÂły siĂŞ wĂŞÂże, tygrysy, lwy...PodziĂŞkowaÂłem bibliotekarzowi i wyszedÂłem z biblioteki zabierajÂąc ze sobÂą kartkĂŞ z czytelnym tekstem...

NAUKA
ZaczynaÂło siĂŞ ÂściemniaĂŚ. Powinienem odÂłoÂżyĂŚ naukĂŞ do jutra, ale ciekawoœÌ wziĂŞÂła gorĂŞ nad zmĂŞczeniem. RozÂłoÂżyÂłem kartkĂŞ pod moimi stopami. MusiaÂłem wzi¹Ì z domu latarkĂŞ, bo byÂło juÂż tak ciemno ze nie dostrzegÂł bym liter. NagryzÂłem kciuk. Krew popÂłynĂŞÂła cienkÂą stróÂżkÂą. PrzypatrywaÂłem siĂŞ jej przez chwilĂŞ po czym spojrzaÂłem na papier. ZÂłoÂżyÂłem pieczĂŞci wedÂług wzoru. PrzyklĂŞkn¹³em, przyÂłoÂżyÂłem otwartÂą dÂłoĂą do ziemi i krzykn¹³em- Kuchiyose no jutsu!- PojawiÂły siĂŞ k³êby jasnego dymu...podniecony rozejrzaÂłem siĂŞ dookoÂła. Nic jednak nie zauwaÂżyÂłem. PodniosÂłem dÂłoĂą, a pod niÂą trzepotaÂła siĂŞ maÂła...Kijanka! Kijanka...ZdziwiÂłem siĂŞ...Potem jednak poczuÂłem wielki zawód. Co moÂże mi przyjœÌ z przywoÂłania kijanki? I Nagle przypomniaÂłem sobie rzeÂźbionÂą ÂżabĂŞ na zwoju o jutsu przyzwania...Tak to musiaÂł byĂŚ to! Jednak i tu poczuÂłem Âżal. Z Âżaby bĂŞdzie niewiele wiĂŞcej poÂżytku niÂż z kijanki...Zrezygnowany poszedÂłem do domu, by odespaĂŚ poprzedniÂą noc...
Rano Nie mogÂłem oderwaĂŚ myÂśli od techniki i zwoju. Nic przydatnego. Strata czasu. Nie warto siĂŞ tego uczyĂŚ. A jednak...pewien czÂłowiek byÂł gotowy zabiĂŚ za ten zwój, drugi zaryzykowaÂł dla niego Âżycie. MusiaÂł byĂŚ waÂżniejszy niÂż siĂŞ wydawaÂł. I jeszcze straÂżnik...ZaufaÂł mi. PowierzyÂł mi swoje dziedzictwo, na ÂłoÂżu Âśmierci. ZaufaÂł mi, fakt nie miaÂł innego wyjÂścia, ale jednak zaufaÂł. Nie mogÂłem tego tak po prostu zostawiĂŚ....PostanowiÂłem ze od dziÂś wznowiĂŞ naukĂŞ techniki. MoÂże Âżaby nie byÂły tak bezuÂżyteczne jak siĂŞ wydawaÂły?
Po sutym Âśniadaniu, poszedÂłem na pustyniĂŞ za wioskÂą. ByÂło ty doœÌ miejsca na trening. ChociaÂż jeÂśli nadal bĂŞdĂŞ przywoÂływaÂł kijanki to równie dobrze mogĂŞ ĂŚwiczyĂŚ u siebie w pokoju...W kaÂżdym razie rozbiÂłem obóz nad oazÂą. W przewiewnym namiocie zacz¹³em uczyĂŚ siĂŞ pieczĂŞci. Sekwencja nie byÂła doœÌ skomplikowana. Nauka zabraÂła mi moÂże póÂł godziny, zanim opanowaÂłem znaki do perfekcji. NapiÂłem siĂŞ zimnej wody i wyszedÂłem z namiotu. W gÂłowie powtarzaÂłem sobie potrzebne czynnoÂści. Znaki, kciuk, piasek, dÂłoĂą...i krew. Kiedy wykonaÂłem to wszystko, znów wszystko spowiÂł jasny dym. PoszukiwaÂłem wzrokiem jakiegoÂś wiĂŞkszego ksztaÂłtu...jednak znów nic nie zauwaÂżyÂłem. PodniosÂłem przylgniĂŞta do ziemi dÂłoĂą. Dla odmiany by³¹ pod niÂą kijanka. Z jednÂą róÂżnicÂą...TA miaÂła tylne odnóÂża i byÂła o jakiÂś cal dÂłuÂższa od poprzedniej...No cóÂż to dopiero druga próba. Nie moÂżna siĂŞ zaÂłamywaĂŚ. JuÂż nie raz uczyÂłem siĂŞ technik zdecydowanie dÂłuÂżej niÂż bym chciaÂł...WiĂŞc próbowaÂłem...
Po tygodniu ĂŚwiczeĂą zd¹¿yÂłem juÂż przyzwyczaiĂŚ siĂŞ do palm i niewielkiego jeziorka na Âśrodku pustyni. DziĂŞki lalkom udaÂło mi siĂŞ upolowaĂŚ coÂś od czasu do czasu. PosiÂłki skÂładaÂły siĂŞ gÂłównie z ryb, oraz maÂłych skorupiaków, ale przynajmniej jadaÂłem zdrowo, co nie zdarzaÂło siĂŞ czĂŞsto. PrzyzwyczaiÂłem siĂŞ równieÂż do MaÂłych kijanek w wielkich iloÂściach dymu. Przygotowany na niepowodzenie, ale nie bez zapaÂłu ruszyÂłem na trening. Tego dnia zamierzaÂłem coÂś zmieniĂŚ. MusiaÂłem coÂś zmieniĂŚ, bo chciaÂłbym w koĂącu przyzwaĂŚ coÂś wiĂŞcej niÂż to maÂłe stworzenie. PrzyklĂŞkn¹³em na gorÂącym piasku i momentalnie zÂłoÂżyÂłem pieczĂŞci. Wprawy w tym akurat mi nie brakowaÂło-tydzieĂą ciÂągÂłych powtórek robi swoje. Potem nagryzÂłem kciuk i skupiÂłem w dÂłoni ca³¹ dostĂŞpnÂą mi chakrĂŞ. PodÂświadomie wiĂŞkszoœÌ powĂŞdrowaÂła wÂłaÂśnie do kciuka. Skupienie chakry nie trwaÂło dÂługo. Jestem lalkarzem wiec jej kontrolĂŞ mam opanowanÂą doœÌ dobrze, poza tym nie jest to pierwsza technika której siĂŞ uczĂŞ. ZamaszyÂście poÂłoÂżyÂłem rĂŞkĂŞ na piasku i krzykn¹³em z determonacjÂą -Kuchiyose No Jutsu!!- Przed tym jak rozlegÂł siĂŞ ogÂłuszajÂący huk i wszystko w zasiĂŞgu wzroku spowiÂł dym, zd¹¿yÂłem dostrzec rozchodzÂące siĂŞ spod mojej dÂłoni jakieÂś znaki. Gdy Dym opadÂł zauwaÂżyÂłem przed sobÂą jak¹œ ÂżabĂŞ. By³¹ MaÂła, niewiĂŞksza od mojej dÂłoni-ale jednak Âżaba. Nagle ogarnĂŞÂło mnie podniecenie. Potem jednak poczuÂłem znajome ukÂłucie rozczarowania. I to ma mi siĂŞ przydaĂŚ w walce? Ot, jakaÂś Âżaba, nie wiĂŞksza od siatkowej piÂłki?
-CzeœÌ!- odezwaÂł siĂŞ niespodziewanie gÂłos przede mnÂą. ByÂł doœÌ piskliwy, ale sympatyczny. Ze zdziwieniem RozejrzaÂłem siĂŞ dookoÂła ale nikogo nie dostrzegÂłem. MówcÂą musiaÂła byĂŚ Âżaba...
-Eeee...czeœÌ...-Odpar³em niepewnie. Patrzy³em wyczekuj¹co na stworzenie. To jednak sprawia³o wra¿enie jakby ONO Siê niecierpliwi³o...
-Noooo...?- zachêci³a ¿aba po chwili. Ja jednak zupe³nie nie wiedzia³em do czego. Nadal g³upio wpatrywa³em siê w kszta³t pod moimi stopami-Przyzwa³eœ mnie w jakimœ konkretnym celu? Czy ju¿ mogê iœÌ...-spyta³a zirytowana powoli siê odwracaj¹c.
-Poczekaj!- poleciÂłem po chwili-Nie po to tyle czasu uczyÂłem siĂŞ tej przeklĂŞtej techniki by teraz niczego siĂŞ nie dowiedzieĂŚ. Umiesz coÂś? – SpytaÂłem nim zd¹¿yÂłem pomyÂśleĂŚ. Zdziwiona Âżaba spojrzaÂła na mnie jak na debila.
-Nic nie wiesz o swoim summonie? Kto Ci pozwoliÂł podpisaĂŚ Pakt?- spytaÂła.
-WÂłaÂściwie to nikt. ZdobyÂłem zwój przypadkiem, jego byÂły posiadacz nie zd¹¿yÂł nic mi powiedzieĂŚ...-I opowiedziaÂłem nietypowemu rozmówcy historiĂŞ zdobycia zwoju. Ten z resztÂą wysÂłuchaÂł jej z najwyÂższÂą ciekawoÂściÂą i uwagÂą. Pod koniec zag³êbiÂł siĂŞ w myÂślach. Tyle przynajmniej mówiÂł jego pyszczek...Po chwili znów siĂŞ odezwaÂł
-WiĂŞc opiekun nie Âżyje...No cóÂż i tak byÂł juÂż doœÌ stary wedÂług waszej rachuby...No nic musze wracaĂŚ do ojca i opowiedzieĂŚ mu w wszystkim...-Po czym zacz¹³ skÂładaĂŚ pojedynczÂą pieczĂŞĂŚ. Po chwili rozmyÂśliÂł siĂŞ jednak- ZapomniaÂłem zupeÂłnie o Tobie. MoÂżesz dalej ĂŚwiczyĂŚ technikĂŞ przywoÂłania. Ja nie przydam siĂŞ w walce, ale jest wiele Âżab które sÂą wyÂśmienite w tym zakresie. Najlepszy z nic jest mój ojciec, Gamabunta. Dysponuje ÂżywioÂłami Katon i Suiton. Jednak By go przywoÂłaĂŚ potrzebowaĂŚ bĂŞdziesz multum chakry. Ja sam nazywam siĂŞ Gamakichi...-SÂłuchaÂłem z przejĂŞciem, odpowiedziaÂłem krótkim- Akiro...- Gdy Âżaba znikneÂła w kolejnych k³êbach dymu.
Przez kolejne dni zajmowaÂłem siĂŞ tylko technikÂą przywoÂłania. Informacja od Gamakichiego, ze Âżaby jednak sÂą uÂżytecznymi kompanami pokrzepiÂła mnie i napeÂłniÂła nowym entuzjazmem. Sama technika tez szÂła mi lepiej. Codziennie w upalnym sÂłoĂącu udawaÂło mi siĂŞ przywoÂłaĂŚ kilka Âżab. WiĂŞkszych i potĂŞÂżniejszych od pierwszej. Niektóre z nich byÂły dziwnie opancerzone, inne natomiast imponujÂących rozmiarów. ÂŻadna nie byÂła jednak tak rozmowna jak Gamakichi. Kiedy tylko udaÂło mi siĂŞ którejÂś wyjaÂśniĂŚ ze przyzwaÂłem jÂą przypadkowo trenujÂąc, na ich pyskach pojawiaÂł siĂŞ krótki wyraz zrozumienia po czym od razu znikaÂły...
ByÂł juÂż póÂźny wieczór. Po caÂłym dniu morderczego treningu, robiÂło siĂŞ przyjemnie chÂłodno. Spocony i zmĂŞczony, ale wci¹¿ na chodzie ponowiÂłem próbĂŞ przyzwania ów potĂŞÂżnego Gamabunty. PodÂświadomie zmieniÂłem kolejnoœÌ czynnoÂści, najpierw nagryzajÂąc kciuk potem skÂładajÂąc pieczĂŞci. Krew lepiej rozprowadziÂła siĂŞ po dÂłoni. Zmiana z pozoru nic nie znaczÂąca, a Âże robiÂłem te czynnoÂści kilkadziesiÂąt razy dziennie nie zauwaÂżyÂłem jej. SkupiÂłem w rĂŞku ca³¹ dostĂŞpnÂą mi chakrĂŞ. ByÂło jej tak duÂżo Âże dÂłoĂą zdawaÂła siĂŞ pÂłonÂąc niebieskÂą energiÂą, w nikÂłym Âświetle ksiĂŞÂżyca prawie niewidocznÂą. WiedziaÂłem ze to ostatnia dzisiejsza próba, dlatego wÂłoÂżyÂłem w niÂą wszystkie pozostaÂłe mi siÂły.
-KUCHIYOSE NO JUSTU!!- Krzykn¹³em. Nagle poczuÂłem jak coÂś ogromnego odrzuca mnie kilka metrów do tyÂłu...

ÂŻABI BOSS
OtworzyÂłem oczy i zobaczyÂłem wielkie poÂłacie mglistego dymu ukrywajÂącego ogromnÂą powoli klarujÂącÂą siĂŞ sylwetkĂŞ. Gdy ten(dym) caÂłkowicie opadÂł, oczom moim ukazaÂła siĂŞ wielka ropucha. Wielka! MaÂło powiedziane. MiaÂła ze czterdzieÂści do piĂŞĂŚdziesiĂŞciu metrów WysokoÂści! WyglÂądaÂła doœÌ dziwacznie, lecz budziÂła caÂłkowicie uzasadniony respekt. ZmysÂł inny niÂż wzrok podpowiadaÂł, ze jest niesamowicie silna. MiaÂła pÂłowÂą skórĂŞ znaczonÂą niekiedy krwistÂą czerwieniÂą. Pokryta gdzieniegdzie bÂąblami wielkoÂści mojego ciaÂła, Âżaba nosiÂła równieÂż kamizelkĂŞ, oraz wielki sztylet, przypasany do biaÂłej szarfy oplatajÂącej wielkie brzuszysko. Wielkie przenikliwe oczy rozglÂądaÂły siĂŞ czujnie, natomiast z ust zwisaÂła olbrzymia, dÂługa fajka. WydzielaÂła chyba nawet wiĂŞcej dymu niÂż ja przy samym przywoÂłaniu...
Nagle Olbrzym spostrzegÂł mojÂą maÂła sylwetkĂŞ, gdzieÂś w pobliÂży swoich stóp.
-Ty mnie przywoÂłaÂłeÂś?!!- przemówiÂł tubalnym, donoÂśnym gÂłosem. DaÂło siĂŞ w nim usÂłuszeĂŚ kpinĂŞ, oraz irytacjĂŞ, ale nie obyÂło siĂŞ równieÂż bez nutki podziwu...
-Tttt...ak- OdpowiedziaÂłem Niepewnie, trochĂŞ przestraszony. ChociaÂż Âżaba byÂła niewiele wiĂŞksza od moich wodnych smoków. Ta myÂśl dodaÂła mi to trochĂŞ otuchy i pewnoÂści.
-A kimÂże jesteÂś...-PrzyjrzaÂła mi siĂŞ dokÂładniej przez chwilĂŞ, omiatajÂąc wzrokiem równieÂż otoczenie...- Shinobi z suny, by zakÂłócaĂŚ mój spokój?
-Opiekunem Paktu- OdparÂłem hardo, chodÂź nogi siĂŞ pode mnÂą uginaÂły- uznaÂłem ze sprawujÂąc tĂŞ funkcjĂŞ, wypada umieĂŚ technikĂŞ przywoÂłania...-wyczekiwaÂłem odpowiedzi. ÂŻaba jednak jakby szukaÂła czegoÂś w pamiĂŞci...
-Ach tak, wÂłaÂśnie sobie przypomniaÂłem...mój syn CoÂś o tobie wspominaÂł, nie spodziewaÂłem siĂŞ Âże tak wczeÂśnie uda Ci siĂŞ mnie przywoÂłaĂŚ.- OdpowiedziaÂł spokojnie. KaÂżdy oddech pÂłaza wywoÂływaÂł niewielki powiew, toteÂż zaczĂŞÂło mi siĂŞ robiĂŚ zimno. Syn! Gamakichi byÂł jego synem? RóÂżnica rozmiarów byÂła niewiarygodna...
-Tak wiec ty musisz byĂŚ Gamabunta. Czy zgodzisz SiĂŞ walczyĂŚ u mego boku i udzielaĂŚ mi pomocy za kaÂżdym razem gdy ciĂŞ wezwĂŞ?- spytaÂłem, trochĂŞ bezczelnie zwaÂżajÂąc na rozmiary i niewÂątpliwÂą si³ê rozmówcy. Ten tylko rozeÂśmiaÂł siĂŞ niskim, tubalnym Âśmiechem który zdawaÂł siĂŞ rozchodziĂŚ na wiele mil...Potem jednak zlustrowaÂł mnie wzrokiem i chyba nad czymÂś myÂślaÂł. Po chwili znów na jego FacjatĂŞ wpÂłyn¹³ kpiÂący uÂśmieszek
-OczywiÂście ze nie!- odparÂł nadal rozbawiony- Musisz udowodniĂŚ swojÂą wartoœÌ. Nie jestem twoim zwierzÂątkiem, którym bĂŞdziesz rozporzÂądzaĂŚ! Na razie w walce To ty bĂŞdziesz sÂłuchaÂł mnie! Powiedzmy jednak ze zgadzam siĂŞ wspóÂłpracowaĂŚ z tobÂą...Tylko pamiĂŞtaj! Nie wzywaj mnie za czĂŞsto. Inaczej bĂŞdzie to ostatnia rzecz jakÂą zrobiÂłeÂś w Âżyciu...No moÂże nie liczÂąc krótkiej ucieczki...

//Ciut siĂŞ rozpisaÂłem. Wiem ze jest trochĂŞ za duÂżo opowiadania, ale jako opiekun zwoju, musiaÂłem dodaĂŚ parĂŞ wÂątków, Âżeby to jakoÂś wyglÂądaÂło. Poza tym, te nauki to dla mnie na tym forum najwiĂŞksze wyzwanie, wiĂŞc staram siĂŞ pisaĂŚ w miarĂŞ dÂługo. Czy dobrze OceĂą sam:) Mile widziany krótki komentarz
PS: Tak, wiem przerwy w tekÂście...Ludzie ja jakoÂś nie umiem tego robiĂŚ...JÂą chyba ze 4//

Przerwy!! nie no kapuje , ale tak to jakoœ odrzuca³o...ale bardzo ³¹dne...d³ugie ...i œlicznie napisane
Zaliczam
i daj sobie 10 pkt do stat