WejÂście

WejÂścia strzegÂą dwaj Jounini. MajÂą oni na sobie biaÂłe pÂłaszcze, które ukrywajÂą ich ekwipunek. Przed wejÂściem trzeba podaĂŚ imiĂŞ nazwisko, rangĂŞ ,powód przybycia, bo inaczej nie przepuszczÂą z marnÂą wymówkÂą typu muszĂŞ siĂŞ widzieĂŚ z Kage. Drzwi sÂą wykonane z wzmocnionego stopu Âżelaza, majÂą one kolor granatowy i sÂą doœÌ masywne, mierzÂą okoÂło 3 metrów wysokoÂści i dwóch szerokoÂści.

//Edit by Hakashi//

---

IdĂŞ w stronĂŞ wejÂścia.
StraÂżnicy mnie zatrzymujÂą,pokazujĂŞ opaskĂŞ oto.
ZostajĂŞ wpuszczony.

<NMM>
PatrzÂąc na shinobi, podchodzi do nich i mówi, Âże jest w sprawach dyplomatycznych. Obydwaj go wpuÂścili. WszedÂł i pod¹¿aÂł drogÂą do gabinetu Otokage.

<NMM>

Dodane po 30 minutach:

Nie zwalniajÂąc ani nie przyspieszajÂąc, przekroczyÂł wejÂście zmierzajÂąc do bramy.

<NMM>
Madara wybiegÂł ze swojego biura zostawiajÂąc po sobie 6 ninja, którzy nie wpuszczajÂą absolutnie nikogo (jak ktoÂś chce z nimi walczyĂŚ to moÂże napisĂŚ mi na PW, ale nie radzĂŞ ;])
<NMM>

---

Kidoumaru wchodzi przez bramĂŞ, przy wejÂściu rzuca tylko : chwilowo zastĂŞpuje Yagu...
NMM
PatrzÂąc na shinobi, podchodzi do nich i mówi, Âże jest w sprawach dyplomatycznych. Obydwaj go wpuÂścili. WszedÂł i pod¹¿aÂł drogÂą do gabinetu Otokage.

Dodane po 2 minutach:

Poszed³ przed siebie jak przedtem. Rufus zacz¹³ popiskiwaÌ w jego kieszeni. NMM
Stn¹³am przed wejÂściem. ZobaczyÂłam jakiÂś wartowników zamaskowanych. UÂśmiechnĂŞÂłam sie do nich niewinnie i wyciagnĂŞÂłam dokumenty w ich stronĂŞ by mnie przepuscili do Âśrodka
- Witam
Wioska nie jest tak duÂża jak Konoha ale równie rozbudowana. KierowaÂłas siĂŞ odrazu do najwiĂŞkszego budynku. Schemat wioski byÂł podobny jak w innych byÂłaÂś pewna Âże ten budynek to Rezydencja Oto Kage.

//pisze w rezydencji kage w gabinecie jak cos to mi napisz//
SzÂłam razem z Akaru i NamidÂą do wyjÂścia z gabinetu kiwajaĂŚ w stronĂŞ straÂżników na powitanie. Ci widzÂąc mnie wychodzÂącÂą szybko staneli na bacznoœÌ i kiwneli gÂłowami równieÂż na przywitanie jak i w szacunku.
- MiÂłego dnia panowie - powiedziaÂłam do nich uprzejmie
Ci zdziwnie mojÂą reakcjÂą bowiem nie kaÂżdy kage siĂŞ tak zwracaÂł do nich uprzejmie , niepewnie siĂŞ uÂśmiechneli i powiedzieli
- DziĂŞkujemy Minako-sama...i nawzajem
UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ i wyszÂłam z gabinetu
< NMN>
SzÂła za Minako, ukÂładajÂąc sobie w gÂłowie to co miaÂła do przekazania kobiecie. Bynajmniej nie przyszÂła do niej tylko z przyjacielskÂą pogawĂŞdkÂą. A problem który chciaÂła rozwiÂązaĂŚ byÂł doœÌ... Nietypowy. SkinĂŞÂła z godnoÂściÂą gÂłowÂą do mĂŞÂżczyzn i wyszÂła.
[nmm]
WejÂście, a zarazem wyjÂście do Rezydencji. Razem z Tsume wyszliÂśmy i stanĂŞliÂśmy przed budynkiem.
- No wiêc... znasz jakiœ lokal, gdzie byœmy mogli siê najeœÌ? - spyta³em siostrê. Nie zna³em tej wioski, wiêc jakbym ja mia³ prowadziÌ, to byœmy z g³odu padli.
ZamyÂśliÂła sie, ale tylko na chwile. KiwnĂŞÂła gÂłowÂą.
Znam... A przynajmniej kiedyÂś tu byÂła...
MruknĂŞÂła z lekkim uÂśmiechem na twarzy. W sumie przypominaÂła sobie jeden, moÂże niewielki, ale za to nieÂźle 'karmiÂący' budynek.
ChodÂź, jak chcesz.
PowiedziaÂła, ruchem gÂłowy pokazujÂąc mniej wiecej kierunek, w ktorym ruszyÂła.

<z/t>
Przed rezydencjÂą WÂładcy Oto-Gakure stan¹³ chÂłopiec minimum dwudziestoletni. SylwetkĂŞ miaÂł raczej wÂąt³¹. Czarne wÂłosy sugerowaÂłyby na porzÂądne urodzenie, ale odzienie mówiÂło o nim zupeÂłnie co innego. Skromnie odziany w bia³¹ koszulkĂŞ, nie miaÂł na sobie Âżadnych ozdób.
WokóÂł niego ciĂŞÂżko pracowali mÂłodzi mieszkaĂący wioski. Byli pomiĂŞdzy nimi zarówno cywile, jak i genini. Z uÂśmiechem przyglÂądaÂł siĂŞ ich wysiÂłkom. Dawniej teÂż tak ciĂŞÂżko pracowaÂł. PrzypomniaÂł sobie teraz, jak z kolegÂą z druÂżyny ukÂładali bruk jednej z ulic prowadzÂących do centrum miasta...

Teraz po dÂługiej nieobecnoÂści powróciÂł do wioski. PostanowiÂł zameldowaĂŚ siĂŞ obecnemu wÂładcy. ZdaĂŚ relacjĂŞ z podróÂży i omówiĂŚ zadania, które postawi przed nim sama Minako.
Z tego co wÂłaÂśnie sÂłyszaÂł, to wÂłaÂśnie Ona byÂła teraz WÂładczyniÂą Nutki.
ZrobiÂł niepewny krok zbliÂżajÂąc siĂŞ do drzwi.. TuÂż obok nich stali straÂżnicy. MusiaÂł siĂŞ przedstawiĂŚ i podaĂŚ przyczynĂŞ wizyty. PrzecieÂż od tak nie dostanie siĂŞ do Gabinetu tej Pani.
-Witam, jestem czÂłonkiem rodziny Yakushi. ChciaÂłbym widzieĂŚ siĂŞ z WaszÂą PaniÂą.
StraÂźnicy popatrzyli na siebie po czym powiedzieli
- Aktualnie nie ma Kage w gabinecie...jest u siebie w mieszkaniu. Jeœli to pilna sprawa to w gabinecie Pan zastanie jej przybocznych mo¿ê Oni panu pomog¹ , a jeœli nei to jest u siebie w domu , musia³a odpocz¹Ì - powiedzieli oboje po czym patrzyli na Niego ze spokojem co ten zadecyduje
//nie musisz tutaj czekac na odp w³¹dcy
PrzechodzÂąc wejÂściem rozglÂądaÂłem siĂŞ na boki, oglÂądajÂąc wszystko co mnie otaczaÂło gdyÂż byÂłem tu pierwszy raz. Bez wiĂŞkszego poÂśpiechu udaÂłem siĂŞ do gabinetu kage aby zaÂłatwiĂŚ prywatne sprawy. Gdy zatrzymali mnie straÂżnicy, pokazaÂłem im opaske i powiedziaÂłem w jakiej sprawie przyszÂłem.

NMM

Po rozmowie z zastĂŞpcami Kage opuÂściÂłem to miejsce

NMM
PrzyjrzaÂła siĂŞ uwaÂżnie sÂługom Minako. W czymÂś byli podobni do Hanako i Rokudo, którzy byli u niej na posÂługach. TeÂż siĂŞ kÂłócili, tylko, jak widaĂŚ, tutaj dziewczyna "byÂła górÂą", a chÂłopak... ChÂłopak, cóÂż... To on byÂł atakowany. Dlatego moÂże teÂż Tanuki sytuacja ta wydawaÂła siĂŞ dziwna, a zarazem ciekawa i tak jakby intrygujÂąca. ProszĂŞ, proszĂŞ... ÂŻywy okaz feminizmu na jej piĂŞknych oczach, wpatrujÂących siĂŞ w przestrzeĂą pomiĂŞdzy kÂłócÂącymi siĂŞ... Takie widoki nie byÂły czĂŞste, a juÂż na pewno nie w Konosze, gdzie ÂżyÂło siĂŞ smĂŞtnie, szaro, buro i tak... Tak... Tak monotonnie. AÂż jej siĂŞ niedobrze robiÂło, jak czasami patrzyÂła przez okno. Oni byli po prostu nieciekawi! Nudni! Smutni! I wszyscy myÂśleli, Âże mogÂą ÂżyĂŚ w spokoju i dobrobycie! Poprawka - myÂślÂą nadal. ÂŻycie tak boli...
-Teoretycznie czas to pieniÂądz - stwierdziÂła z bardzo inteligentnym wyrazem twarzy. ByÂło widaĂŚ, Âże gdzieÂś siĂŞ podszkoliÂła na bizneswoman. MoÂże nawet na kursach dla przyszÂłych matek.
-...wiêc chyba mo¿emy iœÌ. Proponujê najpierw odwiedziÌ tych Twoich... Mo¿e w Kiri... Tam jest ca³kiem przyjemnie... I wydawa³o mi siê, ¿e jeszcze nie do koùca odbudowaliœcie siedzibê... A poza tym... - przysunê³a siê nieco bli¿ej ch³opaka - ...jeœli nie bêdziesz musia³ kogoœ zamordowaÌ, podszkoliÌ, coœ zrobiÌ, to przypominam, ¿e obieca³eœ mi spacer w lesie Sirocco - uœmiechnê³a siê delikatnie, jakby lekko z³oœliwie, niczym kocica, a jednak... A jednak bardziej przyjaŸnie.
-Od chwili do chwili... Bo... Hm... Tak faktycznie jest - oczy czarnowÂłosej zabÂłysÂły czymÂś, co moÂżna byÂło nazwaĂŚ dzikim tryumfem; trochĂŞ byÂło w nich i tej mocy Kyuubiego - delikatnie poczerwieniaÂły; i tej wÂłasnej, jej wÂłasnej wrednoÂści...
-TeÂż uwaÂżam, Âże powinieneÂś siĂŞ wreszcie z nimi spotkaĂŚ. Przez ostatni czas sobie Ciebie "przywÂłaszczyÂłam"... A rzeczami cennymi trzeba siĂŞ dzieliĂŚ. W sensie, Âże przecieÂż nie mogÂą sobie tak bezpaĂąsko hasaĂŚ... - poÂłoÂżyÂła Hyucie swoje dÂłonie na barkach, dalej bezczelnie siĂŞ uÂśmiechajÂąc. Sytuacja przypominaÂła jej czasy "sprzed" misji Lee, gdy byli jeszcze póÂł-wrogami... A moÂże juÂż najlepszymi przyjacióÂłmi?
Ch³opak przygarn¹³ dziewczynê do siebie.
-KomuÂś to przeszkadza? MoÂże siĂŞ nie zgubiÂą... Mieli przypeÂłzn¹Ì ze swojÂą oszaÂłamiajÂącÂą prĂŞdkoÂściÂą do Oto ale widzĂŞ, Âże im siĂŞ Âśpieszy jak kurze do rosoÂłu... A ja i tak tu muszĂŞ poczekaĂŚ tak na nich jak na Minako. PrawdĂŞ mówiÂąc, to gÂłupio tak na tobie ciÂągle spoczywaĂŚ, a wypadaÂłoby Âżeby nasz syn miaÂł gdzie mieszkaĂŚ...
Syn. Znowu go to jakoÂś zdumiaÂło. ZaczynaÂł odczuwaĂŚ coÂś innego, jakieÂś pragnienie bycia przy tym maÂłym potworku którego byÂł ojcem. JakoÂś tak... TĂŞskno mu byÂło.
WyszÂłam z gabinetu. WidaĂŚ byÂło , Âże wychodze i to nie na miasto ale gdzieÂś poza wioskĂŞ. MiaÂłam na sobie czarny pÂłaszcz z kapturem a na ramieniu siedziaÂł mi kruk. PoczekaÂłam aÂż przybysz wyjdzie po czym zamknĂŞÂłam gabinet na klucz i daÂłam Go Kaienowi
- Zamiast siĂŞ kÂłóciĂŚ lepiej przygotujcie sie do pilnowania mi gabinetu. Nikt tutaj nie ma wejœÌ dopóki nie wrócĂŞ jasne? - powiedziaÂłam stanowczno
- Hai - odparÂł Kaien
SpojrzaÂłam na Hyute po czym powiedziaÂłam
- MówiÂłeÂś , Âże chcesz zarobiĂŚ...proponuje Ci abyÂś mi popilnowaÂł wioski dopóki nie wrócĂŞ...to nie potrwa dÂługo. 100 Y na dzieĂą na gÂłowĂŞ dla kaÂżdego z tych Twoich ludzi których tam masz...pasuje? - spytaÂłam po czym nie czekajac na odp wyrwaÂłam kartkĂŞ z notatnika i szybko napisaÂłam krótki list do Akaru po cyzm podaÂłam je Kakashiemu a ten poleciaÂł do Konohy
SpojrzaÂłam na przybysza
- Jak juz wrócĂŞ z Rinsaku to Pana poinformuje - odparÂłam i czekaÂłam na odpowiedÂź Hyuty
-100y ÂŚwieczka to za samo siedzenie tutaj - stwierdziÂł chÂłopak i puszczajÂąc Tanuki podszedÂłdo Minako.
-Potem za kaÂżdego anihilowanego gnojka który siĂŞ tutaj zapuÂści 500y na gÂłowĂŞ. TO-MI-PASUJE. Pilnowanie wioski nie jest trudne. Nie zdziw siĂŞ jak chÂłopcy ci przemalujÂą siedzibĂŞ. Im siĂŞ czasem nudzi, ale ta farba siĂŞ juÂż Âłuszczy. Poza tym chyba lubisz niebieski?
ChÂłopak przerwaÂł.
-Acha. MiÂło, Âże godzisz siĂŞ, na 500y z góry.
Jak zwykle miÂły... - stwierdziÂło Prawie Ja, a Kyuubi smutno pokiwaÂł swojÂą lisiÂą gÂłowÂą. Dwie osobowoÂści zgadzaÂły siĂŞ ze sobÂą, a to mogÂło byĂŚ niebezpieczne... [cenzura] ostroÂżnie rĂŞkami, to znaczy energicznie i zamaszyÂście, ale tak, Âżeby Hyuta przypadkiem nie zobaczyÂł, dawaÂła Minako do zrozumienia, aby zupeÂłnie nie przejmowaÂła siĂŞ tonem byÂłego MizuKage... WyglÂądaÂło to zapewne doœÌ dziwacznie, ale... Ale. PozostawaÂło juÂż tylko czekaĂŚ, czy Pani Ognia zrozumie. A to miaÂło byĂŚ dalej w sferze domysÂłów...
- Jeszcze raz mnei nazwiesz Âświeczka a obiecuje , Âże coÂś u Ciebie zapÂłonie co tylko przypomina Âświeczke - odparÂłam zdenerwowana - Ale zgadzam siĂŞ...500 Y dodatkowo za zÂłapanie kogoÂś kto mi wiosce zagrozi. Za dzieĂą 100 Y ...i nie zapÂłacĂŞ z góry poniewaÂż nie wiem cyz ktos moÂże zaatakowaĂŚ... - odparÂłam po cyzm spojrzaÂłam na Tanuki
ZnaÂłam Hyutka i wiedziaÂłam jaki On jest...ale sytuacja dla mnie byÂła trochĂŞ nerwowa i nie miaÂłam czasu na bawienie sie w milionerów.
- OsobiÂście wolĂŞ czerwony
Anulej swym niepowtarzalnym stylem poruszania siĂŞ wÂłaÂśnie WszedÂł ... przez wejÂście i ujrzaÂł w holu ÂśmietankĂŞ Âświata shinobi . Ubrany jak zawsze, w ten sam potargany pozszywany Âłatkami pÂłaszcz i swój równie zniszczony kapelusz ozdobiony piórkiem i emblematem wioski, specjalista od misji rangi E. Anulej Nekozuma nierozpoznajÂący nikogo, poprawiÂł srebne okulary na nosie, chwilke pomilczaÂł czekajÂąc na coÂś. W koĂącu
grzecznie siĂŞ ukÂłoniÂł wszystkim i dostojny tonem oÂświadczyÂł

- DziesiÂąty Mizukage Kiri sensej Aio

UkÂłoniÂł siĂŞ przed wejÂściem wskazujÂąc rĂŞkÂą, otwierajÂące siĂŞ drzwi
Spojrza³am na wchodz¹cego po czym stwierdzi¹³m
- CóÂż...ja muszĂŞ znikaĂŚ...wrócĂŞ niedÂługo - odparÂłam z uÂśmiechem po czym zaÂłoÂżyÂłam kaptur mna gÂłowe który zasÂłaniaÂł mojÂą twarz - Do zobaczenia.Spokojnie Hyuta zapÂłace Ci
RusyzÂłam do wyjÂścia po czym odezwaÂłam sie do Anuleja
- A z MIzukage pogadam póÂźniej ...niech dogada siĂŞ z moimi przybocznymi - odparÂłam po czym ruszyÂłam do wyjÂścia z usmiechem na twarzy
< z tematu>
DuÂże, ciemne oczy zwróciÂły siĂŞ teraz ku nieznajomemu, tracÂąc jakiekolwiek zainteresowanie HyutÂą - choĂŚ tutaj to akurat chwilowo - i Minako. CzÂłowiek odziany byÂł doœÌ osobliwie, lecz ten gustowny strój jakoÂś pasowaÂł do osoby nieznanego jej przybysza, który przedstawiaÂł wÂłaÂśnie... E... Kolejnego nieznajomego przybysza?
-DzieĂą dobry - rzuciÂła profilaktycznie, nie wiedzÂąc, kogo zobaczy za drzwiami. DziesiÂąty MizuKage... Aio... A czy przypadkiem MizuKage nie byÂł Midori? ZastanawiajÂące... BĂŞdzie siĂŞ musiaÂła tego "Aio" o Midoriego spytaĂŚ. Koniecznie. W sumie lider Ruudoi byÂł postaciÂą, która zapoczÂątkowaÂła masowe chronienie wiosek przed Akatsuki, zawiÂązujÂąc tym samym tymczasowy i bezwarunkowy sojusz... Hmmm. CoÂś byÂło nie tak. Ona to juÂż swoim zadartym nosem czuÂła.
-Hyuta... Znasz tego z puszkami po kukurydzy na pÂłaszczu? Albo Aio? - mruknĂŞÂła, posuwiÂście siĂŞ cofajÂąc, tak, by ramiĂŞ w ramiĂŞ staĂŚ z Hyutonem...
~To... To niemoÂżliwe
~To nieprawdopodobne!
~To oszaÂłamiajÂące!
Ale Hyuta postanowi ³twardo trzymaÌ siê ziemi. Uœmiechn¹³ siê kpi¹co.
-Nie ma czapeczki MizuKage i uÂż starego Hyuty nie poznajesz co Anulej? - odezwaÂł siĂŞ podchodzÂąc do ANuleja. MiaÂł zamiar klepn¹Ì go po ramieniu, ale baÂł siĂŞ, Âże mogÂłoby odpaœÌ kilka kawaÂłków doœÌ ciekawego stroju wiĂŞc chwilowo daÂł sobie spokój. OparÂł tylko rĂŞkĂŞ na barku przybysza i ciÂągn¹³.
-Teraz mi powiesz co to do cholery za wymys³, ¿e Aio jest MizuKage... A propos - wci¹gn¹³ ciê ju¿ czy jeszcze siê nie pozna³? Pewnie siê nie pozna³ bo nie widzê miecza... Chyba, ¿e wybra³eœ Kunai Ostatecznej Zag³ady Anuleja Nekozumy...
Anulej spojrzaÂł pierw na drzwi... nie wiadomo czemu Aio zwlekaÂł ze swoim wejÂściem. DomyÂślamy siĂŞ Âże pewnie siĂŞ wstydzi. Gdy podszedÂł Hyuta, Nekozuma go niestety rozpoznaÂł.

- Widze Âże mój nowy (podkreÂślĂŞ) Mizukage jeszcze rozmawia o czymÂś z straÂżnikami.

Do Shiro

- Wiesz w czapce byÂłeÂś Âładniejszy, a dokÂładnie nie widaĂŚ byÂło twarzy. MiaÂłem ubraĂŚ strój Anbu, ale ktoÂś odszedÂł i zabraÂł ze sobÂą klucze do szafki. Widze Âże duÂżo siĂŞ nie zmieniÂłeÂś, wybacz mi brak miecza... ale ile to rzeczy moÂżna targaĂŚ ze sobÂą? Wkrótce jak rycerz chadzaĂŚ bĂŞdĂŞ, na poczÂątku ja a za mnÂą 5 pachoÂłków z artefaktami.../ Anulej spojrzaÂł na Hokage/ A to kto? Hokage? Wiesz sÂłyszaÂłem od miejscowych w Konoha Âże ich wÂładca jest silny, olbrzymi i zielony. Opis pasujÂący do Godzilii.... w czapeczce.

Nekozuma na nikogo nie patrzyÂł, wiedziaÂł bowiem Âże obserwowani ludzie czujÂą siĂŞ nieswojo. On sam najchĂŞtniej poszedÂłby z HyutÂą na piwo a nie staÂł tu w takim dziwacznym miejscu gdzie zna , no moÂże zna jednÂą osobe. Reszta to mutanty, wybryki natury, przepakowane popromienne jaszczurki... które jak zechcÂą to go zabijÂą. I jak tu siĂŞ czuĂŚ swojo? Najlepiej siĂŞ nie odzywaĂŚ.... i chciaÂłoby siĂŞ powiedzieĂŚ; Anulej wÂłaÂśnie straciÂłeÂś niepowtarzalnÂą okazje by siedzieĂŚ cicho. Nekozuma dalej czekaÂł aÂż Aio zakoĂączy rozmowĂŞ ze straÂżnikami i przybĂŞdzie tutaj objaÂśni coÂś biednemu ludowi Oto i Nekozuma powróci do Kiri gdzie zajmie siĂŞ ekstremalnym wypasem krów wysokogórskich w depresji trójkÂąta knajp podmiejskich z dwudziestoosobowym oddziaÂłem Geninów z odzysku to znaczy z klubu emerytowanego Shinobi a popoÂłudniami bĂŞdzie trzeÂźwieĂŚ po dojeniu rozbójników i muceniu krów...
~On... - zaczĂŞÂło Prawie ja... ÂŚmie... - ciÂągn¹³ dalej Kyuubi... *CIÊ OBRAÂŻAÆ!* - ryknĂŞli razem. A Tanuki zachowaÂła ÂśmiertelnÂą powagĂŞ. Jaki byÂł szkopuÂł? Jakim cudem goœÌ jÂą w ogóle rozpoznaÂł? Hmm... Nie chciaÂła siĂŞ maskowaĂŚ, ale... "Jak leci? No i yo, mów mi Tanuki... Jestem tutaj Hokage, a Ty? JakoÂś nigdy CiĂŞ tu nie widziaÂłam..." tak jakoÂś psuje nastrój kameralny. W ogóle odkÂąd tylko zostaÂła Kage, zwracano siĂŞ do niej per -sama albo -dono. PamiĂŞtaÂła czasy, gdy byÂła tylko szarÂą chuuninkÂą, nieznanÂą nikomu... A póÂźniej siĂŞ wszystko zmieniÂło. Ten skok - chuunin>jounin i Akatsuki...
-Obawiam siĂŞ, Âże musiaÂł mnie pan z kimÂś pomyliĂŚ. Jak widaĂŚ, nie jestem ani zielona, ani wielka - dodaÂła do wypowiedzi przybysza nienaturalnie sÂłodkim gÂłosem. Nie kpiÂła z Anuleja. Ona tylko stawiaÂła swojÂą ripostĂŞ na jego sÂłowa...
-Ohayo.-Przywitalem sie wkraczajac do pomieszczenia i tym samym przerywajac rozmowe zgromadzonych.
-O, siemasz Hyuta. Wogole to przepraszam Was za spoznienie. Cos mnie zatrzymalo.-Pozdrowilem znajomego.
''Hmm ciekawe kim jest ta kobieta... i jak dobrze tak naprawde moj szykowny i elegancki Jounin zna sie z Hyuta...''
Ch³opak uzna³ chyba, ¿e ANulej potrzebuje rozmowy od serca. A ju¿ na pewno uzna³, ¿e warto, by zachowa³ g³owê skoro ju¿ Aio go odkopa³. Tote¿ obj¹³ go ramieniem i poprowadzi³ kawa³ek na bok.
-Drogi Anuleju - zacz¹³ póÂłszeptem -Wiem, Âże Tanuki na to nie wyglÂąda, ale potrafi zmieniĂŚ twój mózg w miskĂŞ owsianki zanim zd¹¿ysz wygÂłosiĂŚ swojÂą genialnÂą uwagĂŞ. Jako, Âże twoje przeÂżycie leÂży mi na sercu proponujĂŞ nie taĂączyĂŚ kankany na tym kruchym lodzie, bĂŞdÂąc odzianym w dwudziesto-kilogramowe stalowe buty. szczególnie zwaÂżywszy na to, ze pod tobÂą jest kilometr g³êbi z rekinami.
ChÂłopak uÂśmiechn¹³ siĂŞ, spojrzaÂł krytycznie na swój rĂŞkaw i wróciÂł do towarzystwa.
-Aio - powiedziaÂł uÂśmiechniĂŞty - Jak miÂło, Âże jesteÂś skurczybyku. To jest ten mój stary kapelusik czy robiÂłeÂś nowy? W kancie mojego zawsze byÂł ten twardy herbatnik...
Biedny Anulej... cóÂż znowu zrobiÂł Âźle? PowtórzyÂł tylko to co sÂłyszaÂł w Konoha w czasie swej wyprawy. ToÂżsamoœÌ Hokage nie byÂła tajemnicÂą, a dziewczynĂŞ, wczeÂśniej jak mu siĂŞ wydawaÂło, gdzieÂś spotkaÂł...
( przepraszam mój b³¹d, pomyliÂłaÂś mi siĂŞ...)

- A wiĂŞc nastÂąpiÂła pomyÂłka ech...
lekko pod³amany przypomnia³ sobie ksi¹¿ke wielkiego Hyuty "Jak zostaÌ namiastk¹ mnie" i ulubiony cytacik "Jeœli nikt ciê nierozumnie to znaczy ¿e jesteœ na dobrej drodze by staÌ siê Geniuszem". Geniusz nie myliÌ z Hyutkiem, do niego to jeszcze daleko

- Wiesz, Hyuta Âże mózgu nie uÂżywam, to raz a dwa nie myÂłem siĂŞ od tygoni 2,3 chyba czterech, odkÂąd mam remont w Âłazience. A wiĂŞc wyobraÂź sobie skaÂżenie wód.... no tutejszy wÂładca by was pozabijaÂł

Nekozuma chc¹c ukryÌ stres uœmiechn¹³ siê dziwacznie, tak k¹cikiem ust.

- Ja nie mam tutaj nic do gadania, pozwólcie wiĂŞc Âże poczekam za drzwiami, by wiĂŞcej Wam niepotrzebnie nie przeszkadzaĂŚ....

UkÂłoniÂł siĂŞ najÂładniej jak potrafiÂł, o dziwo wyszÂło mu to. Efekt kapelusza i piórka. Nekozuma czekaÂł na pozwolenie wyjÂścia, nie miaÂł z kim i o czym tutaj gadaĂŚ. A jak wczeÂśniej zauwaÂżyÂł i mu przytakniĂŞto.... trza siĂŞ zmywaĂŚ, bo tu sami mordercy.
Widzac jak biedny Anulej rozplywa sie juz prawie pod spojrzeniami pozostalej dwojki zdecydowalem sie nad Nim zlitowac.
-Ok, poczekaj na ulicy. W sumie mam tam dla Ciebie zadanie. Poloz czapke na ziemi i rob ,,maslane oczy'' do przechodniow, moze ktorys rzuci drobniaka. Wiesz budzet wioski moglby skorzystac na takim przedsiewsieciu.- Podzielilem sie z zebranymi raczej malo subtelna uwaga...
Anulej szybciutko jeszcze raz siê uk³oni³ i szybciutko cisn¹³ sob¹ za drzwi, sprawdzaj¹c czy aby go tam ju¿ nie ma...

Za zamkniĂŞtymi drzwiami zbieraÂło siĂŞ na deszcz, kilka kropel juÂż spadÂło z nieba na tÂą zÂłudnÂą ziemiĂŞ. Przechodnie poÂśpiesznie chowali siĂŞ, spieszyli. Cudowny widok i to ciĂŞÂżkie chÂłodne powietrze. Nekozuma kochaÂł deszcz, chÂłód i tym podobne zjawiska... siÂła zamieszkania i przyzwyczajenia. Z ciekawostek powiem wam Âże Anulej nie potrafi pÂływaĂŚ...

Wyj¹³ parasolkê i przypomnia³ sobie s³owa swego nowego Kage, o kapeluszu... Tia pieni¹dze szczêœcia nie daj¹, ale je przybli¿aj¹. Bud¿et 45y dziaj dziesi¹ty, wyp³at od lat nie by³o widaÌ. Hyuta przynajmniej p³aci³ a teraz z biedy trza bêdzie chyba sprzedaÌ ³aùcuchy, kunai, trutki itd

- Kai



Elegancko ubrany Anulej szyderczo ÂśmiaÂł siĂŞ sam z siebie, dlaczego tak nĂŞdznie wyglÂąda? Nikt nie zwraca na niego uwagi, na biedaka maÂło kto zwraca uwage a Âżebraków wszĂŞdzie peÂłno. Najlepszy szpieg to taki co wchodzi i jak wychodzi to ty juÂż nie pamiĂŞtasz jak wyglÂąda, James Bond w rzeczywistoÂści by siĂŞ nie sprawdziÂł. Bezproblemowo moÂżna podróÂżowaĂŚ bez obaw. Nikt nas nie napadnie, bo po co?

RozpadaÂło siĂŞ juÂż na dobre, Anulej byÂł wiĂŞc w Âżywiole, widocznie przyciÂągaÂł zachmurzenia za sobÂą. A niech pada i pada! Niech ludzie siedzÂą w domach pozostawiajÂąc szary Âświat samemu sobie. Po co siĂŞ martwiĂŚ jest deszcz i to wystarcza, ludzie kombinujÂą i tak sÂą niczym. Jak te krople lecÂą, spieszÂą siĂŞ i co? Co im z tego? NastĂŞpni nastĂŞpni, wasz czas i ich czas, nastĂŞpni nastĂŞpni Âświat siĂŞ krĂŞci niezaleÂżnie od woli kropelki. Kilka zÂłudnych zostaÂło tam, chmurki...
UniosÂła brew, powstrzymujÂąc siĂŞ od parskniĂŞcia Âśmiechem. Nowy Kage Kiri miaÂł lekko sadystyczne poczucie humoru. Midori-sama takowoÂż takiego nie miaÂł. [Gra sÂłów ]
-WiĂŞc Ty jesteÂś... Nowym Kage. NastĂŞpcÂą Midoriego Ruudoi. WiĂŞc... Gdzie on teraz jest? Dobrze byÂłoby wiedzieĂŚ, w sumie Kiri przewodniczyÂło wszystkim rozprawom, a skoro Kiri ma teraz nowego wÂładcĂŞ, uwaÂżam, Âże obowiÂązki te przejmie chyba Konoha... - stuknĂŞÂła palcem w swojÂą opaskĂŞ ze znakiem LiÂścia.
-Ahh, tak. Jeszcze siĂŞ nie przedstawiÂłam. Kurama Tanuki. Jouninka Konohy - zmyÂślnie skÂłamaÂła. CóÂż w tym kÂłamstwie miaÂła? OtóÂż ufaÂła, Âże nie wdajÂąc siĂŞ w polemiki przejmie sobie sojusz... Co i tak i tak zrobi, bo któÂż by sÂłuchaÂł nowego, niedoÂświadczonego Kage?

// Wybaczcie za d³ugoœÌ postu... Szko³a wo³a... A z t¹ "to¿samoœci¹" to nie ma problemu, ¿aden b³¹d... ;3 //
Hyuta uœmiechn¹³ siê.
-Nieodrodny MizuKage - mrukn¹³.
WróciÂł pod ÂścianĂŞ którÂą zaszczyciÂł ponownie oparciem na niej swoich Âłopatek.
-JeÂśli chodzi o TWÓJ konkretny budÂżecik to... podobnie jak w wypadku reszty chÂłopców jak juÂż siĂŞ tutaj przytoczÂą... mamy 100y za dzieĂą plus 500y za kaÂżdego intruza który wtargnie na teren Oto a my zwi¹¿emy go jak baleron. Czyli 700y dziennie, miniunium. A to wszystko z kasy Minako, Âżeby byÂło weselej.
Ch³opak westchn¹³, wyszed³ z budynku, stan¹³ obok (o zgrozo!) eleganckiego Anuleja i spojrza³ w niebo.
-Kobiety... - zacz¹³ -S¹ strasznie zdeterminowane...
Po czym odwróciÂł siĂŞ, zamkn¹³ drzwi i wyszedÂł. TrochĂŞ smutno to wyglÂądaÂło, Âże nad Anulejem by³¹ jedna chmurka z której caÂły czas na niego kapaÂło... ale cóÂż... ÂŻaden kamuflaÂż nie jest idealny.
-Wybaczcie byÂłem wymownie spojrzeĂŚ w niebo - usprawiedliwiÂł siĂŞ.
-Tak czy inaczej... Nie uwa¿am Tanuki, ¿ebyœmy musieli obci¹¿aÌ tym wasz¹ wioskê. Aio œwietnie sobie poradzi, wierz mi. Daj mu chocia¿ szansê. Ma do pomocy Anuleja, a jak zacznie robiÌ coœ bardzo g³upoty to tak¿e moj¹ piêœÌ. A to znacznie wiêcej ni¿ mia³ Midori bo on mia³ mia³ tylko dziurê w g³owie dziêki czemu by³ cudownym narzêdziem dla innych wiosek do manipulowania nim.

//KtoÂś mówi, Âże jest Hyutek siĂŞ baÂł, Âże Tanuki Anuleja uszkodzi //
Wtedy w³aœnie przypomnia³em sobie imiê... Kurama Tanuki. Hokage pope³ni³a b³¹d, niedoceniaj¹c mojej pamiêci. Widzieliœmy siê tylko raz, i wtedy by³em tylko niewiele znacz¹cym Mistrzem Miecza, jednym z wielu obecnych w tym czasie w pa³acu Kazehana... Postanowi³em zemœcic siê za k³amstwo ze strony Hokage.
-Po pierwsze nie uwa¿am za stosowne t³umaczyc siê przed pierwsz¹ lepsz¹ kunoichi Konohy, a tym bardziej rozwa¿ac z Ni¹ mojej polityki zagranicznej. Jeœli Hokage pragnie przej¹c przewodnictwo w spotkaniach, uwa¿am ¿e sprawa jest na tyle wa¿na, ¿e wasza w³adczyni mo¿e sama siê do mnie pofatygowac. - Po wypowiedzeni ca³ej kwesti wpatrywa³em siê w rzekom¹ Jouninkê, oczekuj¹c jej reakcji. Mo¿e i jestem nowym Kage, jednak wci¹¿ jestem w³adc¹ jednej z najsilniejszych wiosek i nie zamierzam os³abiac pozycji Kiri-gakure. A wrêcz przeciwnie...
Anulej powróciÂł do swojego stroju roboczego, by go ktoÂś jeszcze nie widziaÂł. MyÂślaÂł czy Hyuta kontroluje deszcz? Pogode? Z jednej strony ulicy juÂż przeleciaÂło, a po jego jeszcze dogorywaÂło, po lekku. Shinobi schowaÂł parasol, myÂślaÂł juÂż o powrocie do domu. Mizukage pogada, i wrócÂą do domu do siebie. W szak któÂż "dobry" pozostaÂł w Kiri.... eh, krwawa mgÂła i jej liczne straty, powinno siĂŞ mówiĂŚ gÂłupia mgÂła bo przelewaÂła swojÂą krew a nie obcych, technika Midoriego OgÂłupiajÂąca mgÂła.

WyszedÂł jego idol, przemówiÂł i wróciÂł. Szkoda Âże dalej nie jest Mizukage, wioska miaÂłaby w tedy Aio senina, Anulej pilnowaÂłby by murów, i progów Kiri. A i jeszcze ci utalentowani mÂłodzi, spotkaÂł jednego niezwykÂłego gennina równieÂż w Kiri. Co teraz? Po co przyszli? Jaki interes? I czy nasze Anbu podlega pod Konohe...o to jest odwieczny problem i temat do dÂługiej dysputy. Junnin rozplanowywaÂł sobie w gÂłowie obiekty tej wioski, mury siedziba, wysokie dach... o prosze, wystarczyÂło by z 60-80 karteczek. CiĂŞÂżko wejœÌ, ciekawe jak z wyjÂściem i czy majÂą bariery? Zwoje barier powinny byĂŚ zakopane, lekko w 4 strategicznych miejscach, blisko posterunków. Anulej nudz¹Ì siĂŞ budowaÂł plan napaÂści na Oto, ile sprzĂŞtu ludzi, koszty. Przewidywane wstĂŞpne plusy i zyski z takowego przedsiĂŞwziĂŞcia.
-Po pierwsze, mylÂą Ci siĂŞ, chÂłopaczku, pojĂŞcia. Jounin to nie jest jakiÂś "pierwszy lepszy ninja". Jounini sÂą elitarnÂą komórkÂą Âświata shinnobi... Po drugie... ZaÂło¿ê siĂŞ o dziesiĂŞĂŚ yen, Âże Kage jesteÂś od piĂŞciu minut, a juÂż siĂŞ zachowujesz, jakbyÂś byÂł na tym stoÂłku wieki... A to przecieÂż Hokage obecnie jest najdÂłuÂżej, prócz szanownego wÂładcy Ame, na najwyÂższym szczeblu... DÂłuÂżej, niÂż ktokolwiek w jakiekolwiek wiosce. WyjÂątkiem jest oczywiÂście NASZ Hyuton... - podeszÂła do narzeczonego, teatralnie kÂładÂąc mu rĂŞkĂŞ na ramieniu - Po trzecie... UwaÂżaj, co mówisz, chÂłopaczku... To znaczy przeÂświetny MizuKage, ostojo dobroci, miÂłoÂści, etc., etc... Bo wiesz... - nachyliÂła siĂŞ lekko, szczerzÂąc zĂŞby... - ...ja gryzĂŞ. Bez urazy, ale stoisz wÂłaÂśnie przed doÂświadczonÂą losem weterankÂą. A Ty nie wyglÂądasz mi na takiego, który byÂłby zaprawiony w bojach czy nawet jĂŞzyk miaÂł ciĂŞtszy bardziej, niÂż to wÂłaÂśnie zaprezentowaÂłeÂś. ZresztÂą, zgodnie z sojuszem, który wioska LiÂścia i wioska Krwawej MgÂły ze sobÂą zawarÂły, powinieneÂś byĂŚ gotów udzieliĂŚ mieszkaĂącom LiÂścia pomocy i wszelkich informacji, których tylko ta osoba za¿¹da... Pewnie teraz spytasz, skÂąd to wiem... - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ ponuro - ...Hokage wywiesiÂła takÂą tabliczkĂŞ przed wioskÂą. Sam zobacz - dogryzÂła jeszcze bardziej, po czym szepnĂŞÂła stojÂącemu przy niej wÂładcy lodu prosto do ucha - A Ty, Hyuta... JeÂśli chcesz, to moÂżesz go zaprosiĂŚ... Ale... Przypominam... Kiedy wyskoczy mi z czymÂś takim "W TYM MOMENCIE", zabijĂŞ... I tak dobrze wiesz, Âże nie jestem w humorze... Szczególnie jak mnie denerwujÂą jakieÂś pÂłotki. WÂłaÂśnie... Mam w gabinecie akwarium. PrzerobiĂŞ go na pokarm dla rybek od rĂŞki... Piranie siĂŞ pewnie ucieszÂą. Dawno ich nie karmiÂłam... - musnĂŞÂła ustami ucho chÂłopaka, odsuwajÂąc siĂŞ i z "nieokreÂślonym-stanem-zainteresowania" spojrzaÂła na Aio.
Hyutek zawsze staraÂł siĂŞ byĂŚ dobrym miÂłym chÂłoptasiem. Owszem nigdy nie wychodziÂło to mu w takim stopniu jak Keishiemu który z natury miaÂł prĂŞdkoœÌ dziaÂłania Âślimaka pociÂągowego... Ale jego praca nad sobÂą skÂłoniÂła go do drobnych zmian charakteru w kwestii rozwalania komuÂś denerwujÂącemu w danej chwili Âłba. NauczyÂł siĂŞ dla odmiany mówiĂŚ spokojnym, irytujÂącym i niebezpiecznie grzecznym tonem.
-A po czwarte - rozpocz¹³ wiĂŞc kontynuacjĂŞ wywodu Tanuki - to co robicie jest wrĂŞcz Âśmieszne. JesteÂście Kage, a nie dzieĂŚmi w piaskownicy na bogów! Wasze wioski majÂą sojusz, a wy siĂŞ kÂłócicie o to, kto bĂŞdzie miaÂł ÂłopatkĂŞ. Nie mam zamiaru tego wysÂłuchiwaĂŚ. Do obu wiosek mam sentyment a kÂłótnie na wysokim szczeblu prowadzÂą do walk na niskim szczeblu. Szczerze tego odradzam chyba, Âże bardzo wam zaleÂży na kolejne wprowadzanie mnie do problemu pod tytuÂłem "której stronie mam pomóc". MoÂżecie siĂŞ lubiĂŚ jak dwa psy gryzÂące siĂŞ o koœÌ, ale okazujcie to sobie w sposób cywilizowany. I wspóÂłpracujcie na bogów bo walka miĂŞdzy Kiri a KonohÂą pochÂłonĂŞÂłaby póÂł Âświata! DziĂŞkujĂŞ. Wy siĂŞ tu Âładnie pogódÂźcie a ja idĂŞ zaÂłatwiĂŚ sprawĂŞ sÂłuÂżbowÂą.
ChÂłopak po chÂłodnym monologu straciÂł przyjazne spojrzenia. Szczerze mówiÂąc brzydziÂła go ta kÂłótnia. Nie znaÂł takiego ani Aio, ani tym bardziej nie znaÂł takiej Tanuki. WyszedÂł do Anuleja i usiadÂł obok niego na wilgotnym bruku.
-Anulej znajdziemy ci miecz po tej misji. A tymczasem skocz siĂŞ na obchód murów co? I daj... - byÂł MiuKage wyj¹³ ksi¹¿kĂŞ Bingo wyjmujÂąc z niej zdjĂŞcia Midoriego, Richarda, akowców, Risena i Wi -...to straÂżnikom z poleceniem, Âże majÂą natychmiast nas tutaj informowaĂŚ jeÂśli któryÂś siĂŞ przytoczy, i za Âżadne skarby Âświata nie próbowaĂŚ stawiaĂŚ im oporu samotnie.
ChÂłopak spojrzaÂł na ulicĂŞ na której po mÂżawce zaczynaÂło siĂŞ rozjaÂśniaĂŚ.
-Wszystko byÂło Âłatwiej jak siedzieliÂśmy w Kiri z sieciÂą szpiegów - mrukn¹³ na wpóÂł do siebie na wpóÂł do Anuleja.
-Pshhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh... - prychnĂŞÂła gniewnie, majÂąc juÂż-juÂż pokazaĂŚ gest Kozakiewicza szanownemu Kage wioski ÂŚmietankowego Serka - Kiri-kiri, czy znacie tÂą reklamĂŞ? ;3 - gdy... OtóÂż tutaj byÂła juÂż interwencja wyÂższa. ZareagowaÂł Kyuubi.
I co Ci to da... FigĂŞ to Ty mogÂłaÂś pokazaĂŚ temu swojemu chÂłoptasiowi jak CiĂŞ waln¹³ o ÂścianĂŞ... TeÂż siĂŞ wypowiedziaÂł... Ex. Kage ÂŚmietankowego Serka... - rzuciÂł, garstkÂą sÂłów odbierajÂąc dziewczynie chĂŞĂŚ na wszystko.
-Znacznie bardziej podobaÂł mi siĂŞ Midori - stwierdziÂła z przykroÂściÂą i zniesmaczona, rozwiewajÂąc siĂŞ w miliony drobnych pÂłatków wiÂśni... Ot, najlepszy sposób podróÂżowania.
NMM

[Ja nie jestem zÂła, wredna, podÂła, i zÂłoÂśliwa, ja tak tylko odgrywam postaĂŚ. ]
-I po co ta cala maskarada, moja droga? Od razu poznalem Cie, Hokage. Moze mnie nie pamietasz, ale mielismy juz okazje sie spotkac. Przypomnij sobie swoja wizyte w Yuki-gakure. Przepraszam za sposob, w jaki Cie potraktowalem, ale nie lubie gdy ludzie mnie oszukuja. A co do Twojego doswiadczenia, to przyjmij do wiadomosci, ze ja takze sie z choinki nie urwalem. Swoich umiejetnosci, jesli o retoryke chodzi tez nie mialem okazji pokazac. Co do sojuszu, to zostal on zawarty przez Midoriego Ruudoi - kryminaliste i missing'a. Jesli jednak wyrazasz chec podtrzymania sojuszu, oczywiscie nie mam nic przeciwko...

Tanuki: Nie wiesz, Âże jestem Hokage. SprawdziÂłam dokÂładnie juÂż wczeÂśniej, próbujÂąc ukryĂŚ swÂą toÂżsamoœÌ. Ale nie szkodzi. ;d
- te listy i tu majÂą, widziaÂłem na sÂłupach. Po za tym to nie moja wioska i nie moja jurysdykcja...

Anulej wiĂŞc nie ruszyÂł siĂŞ z miejsca, za to bacznie obserwowaÂł drzwi.

-Wiesz tutaj wszystko sÂłychaĂŚ, albo ja mam taki wyczulony sÂłuch. Miecz chciaÂłem podstĂŞpem zdobyĂŚ, ale wÂątpiĂŞ Âże kiedykolwiek dotrze do Kiri... Tak to jest kiedy to zuchwaÂłym dzieciom powierza siĂŞ ciĂŞÂżkie misje. Mi tam juÂż to wszystko obojĂŞtne, cel siedzenia tutaj i tak dalej. Tak swojÂą drogÂą wogule bym siĂŞ nie ruszyÂł z wioski, ale jak powiedzieli Âże spotkam Hyutka to tak mi siĂŞ lekko weselej zrobiÂło na myÂśl o takim wariacie... Bez ceregieli co u ciebie i kto to do licza jest ta z konohy Âże baĂŚ siĂŞ jej kaÂżesz...ja nawet juÂż miaÂłem plan pogrzebania was tam wszystkich Âżywcem... a jakbyÂście przeÂżyli to miaÂłem i B,C i ostateczny D w którym ginÂą wystkie postacie w Dragon ball Z no i E zakÂładajÂący mojÂą ÂśmierĂŚ

Nekozuma troszke siĂŞ rozchmurzyÂł, widocznie zimne powietrze dobrze dziaÂła na nerwy, troszke brzydko Âże podsÂłuchiwaÂł, ale to byÂło wiadome.
Anulej musi wiedzieÌ i ju¿, jak czegoœ nie wie robi siê nerwowy i zak³ada pu³apki... i tu Hyuta ju¿ wie co robi¹ te dwa ³aùcuchy dooko³a sali.... zapewne gdy Nekozuma krzyknie Katsu, eksploduj¹ filary i tak pogrzebie wszystkich w œrodku. Exkage nic a nic siê wiêc nie zdziwi³, przecie¿ to widzia³ i wiedzia³ dlaczego Nekozuma chce wyjœÌ...

- A wiĂŞc, nie potrafie kuĂŚ mieczy, wiĂŞc raczej nie bede mieĂŚ... nie staĂŚ mnie mam tylko 45y, i jeszcze nie jestem w ememensach, bo potrzebuje akceptacji, którÂą to z kolei zapewne nieuzyskam bo ostatnio jestem jakiÂś przewraÂżliwiony...a dziĂŞki Âże powiedziaÂłeÂś mi o tej kilometrowej g³êbi i o rekinach...

Tia, jak w 3,4 sek wymyÂśliĂŚ plan zabicia 3 kage przy pomocy nalepek i kukieÂłek. Anulej na pewno nic nie zrobi, przygotowaÂł to wszystko w razie "Draki"...

- I ja ciÂągle mówie i mówie, to zadam jeszcze jedne pytanie, co ja mam tu robiĂŚ?
By³o s³ychaÌ. Ciut za du¿o. Ch³opak westchn¹³ ciê¿ko.
-Ta terrorystka to moja narzeczona. RozpĂŞdza siĂŞ do peÂłnego focha w 0,5 sekundy, ale ma maÂłe zuÂżycie paliwa, potĂŞÂżny silnik z turbosprĂŞÂżarkÂą i fajnÂą tapicerkĂŞ - zaÂżartowaÂł - Dalej oglÂądasz Kiri one?
Spojrzenie na ulicĂŞ powiedziaÂłoby wszystko komuÂś ukrytemu w kanale Âściekowym.
-Dla mnie i chÂłopców z 7MM oberwaÂła siĂŞ misja pilnowania wioski. MyÂślaÂłem, Âże dniówka 100y skusi kaÂżdego ale e... . Ja teÂż nie potrafiĂŞ kuĂŚ mieczy, ale zdziwiÂłbyÂś siĂŞ w jakim miejscu... i pewnie teÂż w jakim stanie... jest nasz skarbiec. BÂądÂź co bÂądÂź mimo wieloletniego drenowania jest peÂłny. KaÂżdy czÂłowiek moÂże z niego wyciÂągn¹Ì dokÂładnie jeden miecz. Fajne co? Ciekawy jestem kto to wymyÂśliÂł.
Po kwestii "co ja mam tu robiĂŚ" HyutĂŞ zatkaÂło. SpojrzaÂł wiĂŞc na ANuleja zszokowanymi oczami.
-CzÂłowieku... twoje IQ jest wyÂższe niÂż rozmiar buta giganta. MyÂślisz, Âże genialne plany wymyÂślajÂą mi siĂŞ same z siebie? PotrzebujĂŞ w 7MM nowego sekretarka bo mi starego ukradÂł mój kuzyn do wioski. A poza tym, Âże Âświetnie kombinujesz liczĂŞ, Âże nauczysz siĂŞ parzyĂŚ jak¹œ uspokajajÂącÂą herbatkĂŞ kiedy bĂŞdĂŞ wracaÂł po spotkaniu Tanuki.
- tak, herbatka zioÂłowa z nerwosolem.... obiekt naszych pragnieĂą. A wiĂŞc to twoja narzeczona...

Anulej zwiesiÂł Âłeb w dóÂł, byÂł Junninem blisko rok a Âżadna nawet za nim siĂŞ nie obejrzaÂła. MoÂże powinien zmieniĂŚ Image? Znaczy Imicz ale tak siĂŞ napisaÂło.

- WiĂŞc chcecie bym pilnowaÂł tej wioski, grozi jej coÂś? Po za tym wioski same siĂŞ pilnujÂą to raz a dwa od tego jest ich kage... CiÂągle sÂłysze kage to kage tamto i senin. Gdyby nie moje sÂłabe serce to najchĂŞtniej zniszczyÂłbym popisowo takÂą konohe... PrzczaiÂł bym siĂŞ, chadzaÂł tak z miesiÂąc a moja ostatnia wizyta na pewno byÂłaby ostatniÂą. Przynajmniej dla mnie.

- ChcÂą tutaj podejrzewam Aio, on tym siĂŞ zajmie... za te 100y dziennie minus podatek 22 % i od dziaÂłalnoÂści poza wioskÂą to da jakieÂś 50y... jednego dnia jesteÂś bogatszy od Anuleja Nekozumy Junnina z Kiri.... Âśmietankowej ze szczypiorkiem

Shinobi uœmiechn¹³ siê dalej patrz¹c na miasto...

- sojusz, jeÂśli bĂŞdÂą dalej przerywaĂŚ rozmowy to bĂŞdzie wojna, o Âłopatke...a w tedy Suna zabierze caÂły piasek i dzieci z pÂłaczem juÂż nigdy nie powrócÂą do domów. Nikt i nic im nie zagraÂża, a wiadomo nic tak nie ³¹czy jak wspólny wróg... Jutro uciekam z tej wioski, wracam do Kiri, spróbuje chwyciĂŚ jak¹œ ÂłatwÂą misje. A nie jak najemnik sterczeĂŚ tutaj bo obcy kage prosi, mnie nikt o nic nie prosi tylko wydajÂą polecenia. A z kaÂżdego jest prawo veta. A co jeÂśli Mizukage polegnie? Genin zostanie nowym wÂładcÂą mgÂły... Mamy takÂą samÂą sytuacje jak ta wiocha, oni majÂą kage i my. Jak sÂą tacy sÂłabi to prosze, staĂŚ ich na taki wydatek? SÂą bogaci, mogli kupiĂŚ zwoje bariery ustawiĂŚ tu i tu

Anulej wskazywaÂł miejsca palcem

-potem ukryĂŚ nalepki wybuchowe na gÂłównej ulicy i w samej bramie, dokupiĂŚ kuszników. Wiadomo czemu, tak uzbrojeni sÂą w stanie zaÂłatwiĂŚ genina, a nawet oddziaÂł czy pewnego siebie Chunnina. Zwykli ludzie dadzÂą rade, trzeba nimi tylko pokierowaĂŚ, pokopaĂŚ rów z wodÂą i zbudowaĂŚ fontanne w centróm. MieĂŚ plany dla ludnoÂści cywilnej. Jak ktoÂś ich napadnie w tedy pisaĂŚ listy, go³¹b i wynajĂŞci przybĂŞdÂą... a tak ani misji ani pieniĂŞdzy tylko nuda ze stania i to jeszcze nie na swojej ziemi...
Faktycznie chyba pójdĂŞ po ten miecz...
ChÂłopak zamyÂśliÂł siĂŞ. Nie chciaÂł straciĂŚ takiego potencjaÂłu na misjach rangi E. Ten chÂłopak miaÂł samoocenĂŞ Âżuka gnojarza.
-ZgodziÂłbyÂś siĂŞ na misjĂŞ od starego MizuKage? Mam parĂŞ spraw które koniecznie trzeba szybko zaÂłatwiĂŚ... OsobiÂście chwytam siĂŞ kaÂżdej roboty którÂą mi zlecÂą. MogĂŞ kopaĂŚ i mogĂŞ nie kopaĂŚ. Nie zaleÂży mi gdzie i co. ChciaÂłbym tylko, Âżeby mi za to pÂłacili Âżebym nie musiaÂł ÂżyĂŚ w warunkach jaskiniowca albo na garnuszku naszej temperamentnej HoKage...
Hyuta przerwaÂł i powróciÂł do poprzedniej myÂśli.
-To co? Zainteresowany zarobieniem paru yen z kieszeni wÂłasnej ex MizuKage za parĂŞ dyskusji z Rai i KazeKage oraz lordem feudalnym? Plus przy okazji moÂżesz im tam zostawiĂŚ parĂŞ Âładunków w piwnicach. Nawet gÂłównie o to chodzi. Pochowasz je jakoÂś Âładnie, wiem, Âże dasz sobie radĂŞ, jesteÂś pomysÂłowy. Tylko kup sobie wywar maskujÂący Âżeby ciĂŞ potem o to nie oskarÂżyli. Tak na wszelki wypadek jakby nas zdenerwowali. Za kaÂżdÂą wyprawĂŞ dam ci 300y. Masz na ca³¹ akcjĂŞ dziewiĂŞĂŚ dni. MaÂło, ale opÂłacalnie prawda? 900y, dziewiĂŞĂŚ dni. I bĂŞdzie to dziaÂłanie na rzecz wioski wiĂŞc bez podatku od wzbogacenia.
ChÂłopak powoli odwróciÂł siĂŞ do ulicy.
-I zmieĂą strój przed wejÂściem, w czasie pobytu i po wyjÂściu. To taka rada. I siĂŞ inaczej przedstawiaj. ZresztÂą - machn¹³ rĂŞkÂą - Po co ja ciĂŞ instruujĂŞ. Dowiesz siĂŞ kto jest wÂładcÂą wioski i przekaÂżesz te informacje mi. Dodatkowo dasz Kiri broĂą do walki z kaÂżdym ewentualnym wrogiem. JeÂśli siĂŞ skusisz mogĂŞ ciĂŞ podrzuciĂŚ do Suny, ale potem radzisz sobie sam.
- nareszcie mówisz po naszemu. A wiĂŞc cel to, rozmowa a raczej dowiedzenie siĂŞ kim sÂą Kazekage, Raikage i lord... ale który i w jakiej wiosce... oraz zaminowanie ich gÂłównych siedzib. Co moÂże byĂŚ fascynujÂącym zadaniem... Ale jak na razie czekaĂŚ musze aÂż Aio wyjdzie i coÂś powie. Wiesz nie mogĂŞ go tak zostawiĂŚ bez sÂłowa poÂżegnania. Nie wiem tylko po co chcesz zniszczyĂŚ trzy siedziby, sune to nawet bez wchodzenia zaminuje i wiem kto tam rzÂądzi, przeczytaÂłem z tabliczki gdy tam niedawno byÂłem za misjÂą Sabaku Gaara. Tak GaruÂś i jego labirynt ( fajny post nawet tam daÂłem, taki pomysÂłowy), wiadomo jakie posiada techniki. Wioska poÂłoÂżona na piasku, wiatry i te sprawy.... piasek pod nogami siĂŞ przesuwa.
A bym zapomnia³ materia³y wybuchowe, wiesz karteczki... co mo¿e przynieœÌ piasek eh...

Anulej uÂśmiechn¹³ siĂŞ po swojemu a piórko znów zaczĂŞÂło samo siĂŞ krĂŞciĂŚ, znaczyÂło to Âże suna juÂż moÂże twierdziĂŚ Âże jest zaminowana

- Pozosta³e dwie, to dla mnie niewiadome... nie bêdê Ciebie okradaÌ i ryzykowaÌ. Zobacze co da siê zrobiÌ. Nazwiska na pewno przyniose, ca³oœÌ jak dasz mi notki wyniesie do 200y... wiêcej za takie coœ raczej siê niedaje.

Anulej czekaÂł na swego kage a gdy ten nie wychodziÂł napisaÂł kartke....

"Mam sprawĂŞ wrócĂŞ za niedÂługo... Anulej"

-A za tem jak to widzisz? Wielkie bum? A i pana Feudalnego teÂż wiem, nie spotkaÂłem ale byÂłem w siedzibie i spotkaÂłem jego sÂługe. Laske z opasÂą na oczach. GoÂściu ponoĂŚ bardzo opiekuĂączy Genishida Keishi chyba... teÂż tam byÂłem

Anulej dalej myÂślaÂł i

- z tÂą wioskÂą teÂż nie bĂŞdzie problemów, ostatni to Raikage.... o tym nic mi nie wiadomo... Ruszam, a przy wyjÂściu z tÂąd teÂż trzeba mieĂŚ pozwolenie?
Ch³opak siê uœmiechn¹³. Lubi³, jak ANulej bra³ siê do rzeczy. A ¿e Minako by³¹ mu ju¿ winna parê yen...
-Dostaniesz dwie notki i 300y z góry. Potem radÂź sobie we wÂłasnym zakresie. PÂłacĂŞ duÂżo za prostÂą misjĂŞ wiĂŞc kup sobie z Âłaski swojej ekwipunek co?
Hyuton postanowiÂł sprecyzowaĂŚ swoje plany.
-Ja to widzĂŞ tak... Odwiedzisz na poczÂątek RaiKage. Podyskutujesz z nim i zaminujesz paroma notkami siedzibĂŞ, na wypadek gdyby nam siĂŞ kiedyÂś naraziÂł. Potem odwiedzisz lorda feudalnego Taki. Dowiesz siĂŞ kto nim jest i zaminujesz siedzibĂŞ. Na koĂącu postÂąpisz podobnie z SunÂą. Przydatne by teÂż byÂło ewentualne dowiedzenie siĂŞ jakich stylów uÂżywajÂą dani shinobi, jak czĂŞsto sÂą w wiosce... Anulej na Boga! Ty jesteÂś idealnym szpiegiem. WyciÂągasz tle ile moÂżesz, wracasz i moÂżesz nawet liczyĂŚ na premiĂŞ. A to ile ci dam zaleÂży ode mnie bo pÂłacĂŞ z wÂłasnej kieszeni. ZapomniaÂłeÂś, Âże nie mam kasy wioski?
-Za tem, od ciebie pieniĂŞdzy nie chce, wystarczy mi w profilu 1D na karcie ninja. Za to pewnie nie bĂŞdĂŞ mieĂŚ spokoju, po tej misji. Jutro niedziela wiĂŞc jeszcze mam wolne (studia, wiĂŞc nie mam czasu) Zobacze ile siĂŞ da zrobiĂŚ, w takich misjach nic nigdy siĂŞ nie obiecuje, wszak oszukaĂŚ mam trzy wioski. A one zapewne bĂŞdÂą mnie ÂścigaĂŚ. Ulotki te dwie wezme, ze sobÂą... sam duÂżo takich nie mam... A wiĂŞc do zobaczenia

Anulej wstaÂł, juÂż na nikogo nie czekaÂł, tylko ruszyÂł szybko przed siebie

NMMT
ChÂłopak westchn¹³ smutno. Tanuki polazÂła Bóg-wie-dokÂąd, misje zaÂłatwione, kasa nabija siĂŞ samym siedzeniem na miejscu... ZÂłoÂżyÂł pieczĂŞĂŚ.
-Tajuu Kage Bunshin no jutsu - mrukn¹³ tworzÂąc dziesiĂŞĂŚ klonów. WysÂłaÂł je na mury wioski, dwa do bramy. MógÂł siĂŞ trochĂŞ rozluÂźniĂŚ.
Usiad³ wygodniej na krawê¿niku i zacz¹³ siê bawiÌ wyka³aczk¹. Tyle pozosta³o po jego wieloletnim przyjacielu - metalowa wyka³aczka. Bo¿e...
~Ech Hyuta idŸ ty siê lepiej schlej ~mrukn¹³ Niibi
~IdÂź murzynie ~ zripostowaÂła Juubina
~Rasistka ~skomentowaÂł Niibi
~PrzestaĂącie siĂŞ do cholery kÂłóciĂŚ ~wtrÂąciÂł w koĂącu ze znuÂżeniem Hyuta ~IdĂŞ... Sobie do klubu. W sumie byÂłem tam w Âżyciu raptem dwa razy. NapijĂŞ siĂŞ szklankĂŞ czy dwie, moÂże znajdzie siĂŞ coÂś wartego uwagi...
Jak pomyÂślaÂł tak teÂż zrobiÂł. Hyuta wstaÂł i ruszyÂł wolnym, zamyÂślonym krokiem w stronĂŞ klubu...
NMM

Klony na murach i przy bramie.
,,CóÂż, niech robi jak chce. Jej strata... skoro woli morderców i psychopatów na stanowisku kage, zapewne sama jest jednÂą z nich''-zdecydowaÂłem, i opuÂściÂłem korytarz, widzÂąc Âże nikogo juÂż tutaj nie ma. Anulej gdzieÂś sobie polezÂł... Hyuta to samo... CóÂż, pozostaÂło wracac do Kiri.
<NMM>
WeszÂłam powoli do Âśrodka.CaÂłe wÂłosy miaÂłam mokre od deszczu który padaÂł na polanie. PodeszÂła do mnie Jun i okryÂła mnie rĂŞcznikiem
- Witamy w domu Mi...Minako-sama coÂś siĂŞ staÂło? - spytaÂła patrzÂąc na mój smutny wzrok
- Iie...nic mi nie jest...jestem zmĂŞczona...pozwolicie , Âże siĂŞ jakoÂś odÂświerze - odparÂłam cicho i beznamiĂŞtnie
Jun kiwnĂŞÂła ze zrozumieniem gowÂą i wrĂŞczyÂła mi klucze do gabinetu.RuszyÂłam zatem do Niego wycierajÂąc mokre wÂłosy
< NMM>
Wszed³em do rezydencji w³adcy Oto-Gakure. Po drodze z³apa³ mnie deszcz, wiêc by³em nieco przemoczony. Gdy otworzy³em drzwi nagle wszystko umilk³o i wtedy dopiero zda³em sobie sprawê jak potê¿nym i wa¿nym shinnobi jest w³adca Oto. Natychmiast pod¹¿y³em do jego biura
<NMM>
Akaru spokojnym nonszalanckim krokiem weszÂła do rezydencji. ByÂła pewna, ze spotka tam Minako i znajdzie Richarda (którego o dziwo zgubiÂła)
' Jak mogÂłam go zgubiĂŚ, on ma chyba z 2m.. -_-"
Kiedy podeszÂła do drzwi zapukaÂła w nie, ale nikt jej nie odpowiedziaÂł.
- Nie mam jej tam?
Po czym szarpnĂŞÂła za klamkĂŞ, a drzwi otworzyÂły siĂŞ. Chuuninka wsunĂŞÂła tam gÂłowĂŞ i zajrzaÂła. Ale je oczom ukazaÂł siĂŞ wielki pusty gabinet peÂłen papierów.
- Gdzie ona moÂże byĂŚ? -_-
Z jakiejÂś przyczyny postanowiÂła rozejrzeĂŚ siĂŞ w gabinecie.
<NMM>
Po paru godzinach powolnej wĂŞdrówki dotarÂłem do wejÂścia prowadzÂącego do gabinetu wÂładcy Oto-Gakure. Mailem nadziejĂŞ Âże zastanĂŞ tutaj go i bĂŞdĂŞ mógÂł dowiedzieĂŚ siĂŞ czegoÂś wiĂŞcej o tym kraju. Informacji nigdy nie jest za wiele, a nigdy nie wiadomo kiedy mogÂą siĂŞ przydaĂŚ. Min¹³em korytarz i skierowaÂłem siĂŞ w kierunku miejsca gdzie siĂŞ znajdowaÂły drzwi do gabinetu wÂładcy.
<NMM>
Notka zadziaÂłaÂła tak jak dawniej, przeniosÂła chÂłopaka, Kurozu oraz jego ofiarĂŞ tuÂż przed drzwi jego dawnego gabinetu. Hidetora uÂśmiechn¹³ siĂŞ pod spĂŞkanÂą maskÂą i juÂż miaÂł chwytaĂŚ za klamkĂŞ gdy momentalnie wydarzyÂło siĂŞ coÂś straszliwie dziwnego, oczy Masahide rozgrzaÂły siĂŞ i zaszÂły dziwnÂą mg³¹ a zaraz potem na ziemie spadÂło kilka kropel krwi, chÂłopak nastawiÂł rĂŞce i zacz¹³ patrzeĂŚ jak obraz zanika... wtedy potĂŞÂżny ból eksplodowaÂł gdzieÂś w jego gÂłowie.
-Nieeee!! Zabierzcie to! Kurozu, pomoc! SprowadÂź pomoc! - wrzasn¹³ upadajÂąc na kolana i szamotajÂąc siĂŞ, sam nie wiedziaÂł czemu to robi, ale musiaÂł myÂśleĂŚ Âże to przyniesie mu choĂŚ chwilowe ukojenie. UsÂłyszaÂł jak ciaÂło jego zdobyczy zostaje uÂłoÂżone na podÂłogĂŞ a summon znika na chwilĂŞ. W tym czasie chÂłopak nie widziaÂł juÂż prawie nic, rozróÂżniaÂł jedynie ksztaÂłty i sÂłyszaÂł gÂłosy, jednak gÂłosy te wydobywaÂły siĂŞ ze Âśrodka jego gÂłowy, gdzieÂś w jego myÂślach.
-ZabiÂłeÂś nas, teraz tracisz swojÂą moc... po raz drugi! - poznaÂł ten gÂłos, naleÂżaÂł do jednego z mĂŞdrców nieznanego kontynentu.
-Rinnengan, Sharingan... nie ma juÂż trzeciej mocy synów Rikudo Sennina, to jest twój ostateczny upadek... nie znasz sekretu. - chÂłopak potrzÂąsn¹³ gÂłowÂą i jeszcze raz donoÂśnie wrzasn¹³ o pomoc, zacz¹³ wykrzykiwaĂŚ odpowiedzi.
-Nie! Mylicie siĂŞ! Nie zatailiÂście przede mnÂą nic, ÂżaÂłuje tego co zrobiÂłem ale czasu nie da siĂŞ cofn¹Ì! Musze ÂżyĂŚ ze ÂświadomoÂściÂą tego straszliwego czynu i staraĂŚ siĂŞ naprawiĂŚ b³êdy przeszÂłoÂści, tym razem nie stracĂŞ mocy! - obraz wyklarowaÂł siĂŞ nieznacznie a dziwne gÂłosy jak by siĂŞ oddaliÂły, chyba coÂś udaÂło mu siĂŞ zdziaÂłaĂŚ bo ból teÂż zelÂżaÂł.
-Taak... wiĂŞc jednak nie byliÂśmy ci juÂż potrzebni... pamiĂŞtaj Âże wci¹¿ jesteÂśmy i bĂŞdziemy obserwowali to jak kierujesz swoim Âżyciem. JeÂśli znów staniesz siĂŞ potworem, zakoĂączymy twój Âżywot. - potrzÂąsn¹³ gÂłowÂą i ból ustaÂł, jednak oczy nie odzyskaÂły dawnego blasku.
-Niech i tak bĂŞdzie! - krzykn¹³ po raz ostatnie i oparÂł siĂŞ o ÂścianĂŞ pod oknem, potrzebowaÂł kogoÂś... kogoÂś kto przywróci mu jego ÂświatÂło.
CzekaÂłeÂś moÂżne jakieÂś 3 - 4 minuty ale ta chwila wydawaÂła siĂŞ trwaĂŚ wiecznie. SpojrzaÂłeÂś na swoje dÂłonie byÂły zamazane i ledwo widoczne.
- Nie dlaczego tak szybko..?! - powiedziaÂłeÂś do siebie.
Wtedy usÂłyszaÂłeÂś swojego summona wraz za nim kroki 3 medic nin.
- PrzyszliÂśmy Ci pomóc. jesteÂśmy oddziaÂłem Medic ninj z Oto. - powiedziaÂła wydajaĂŚ siĂŞ po gÂłosie mÂłoda dziewczyna. NastĂŞpnie poczuÂłeÂś jak jakaÂś silna rĂŞka Âłapie cie i ukÂłada na pozycjĂŞ le¿¹cÂą. NastĂŞpnie zimny dotyk na rĂŞce twojej ofiary.
- Zrobimy Ci przeszczep on.. twój przyjaciel dÂługo nie pociÂągnie, ale on musi siĂŞ zgodziĂŚ. Przynajmniej daĂŚ jakiÂś znak.
- SÂłyszysz nas?
Najpewniej próbujÂą ocuciĂŚ Itachiego, ale nic z tego.
- Ej sÂłyszysz mnie. ObudÂź siĂŞ. Daj chociaÂż jakiÂś znak, Âże zgadzasz siĂŞ na rozpoczĂŞcie operacji. Damy twoje oczy twojemu partnerowi. DziĂŞki temu odzyska swój wzrok. ProszĂŞ ocknij siĂŞ. Nie umieraj.
- Not Shi no jutsu! - krzyknĂŞÂła dziewczyna. Wtedy jej rĂŞce pokryÂła fioletowo róÂżowa czakra i nastĂŞpnie wiozÂła swoje rĂŞce do organizmy Itachiego.
- Nic z tego poprzerywana sieĂŚ czakry, krwotok wewnĂŞtrzny, uszkodzenia mózgu, nie da siĂŞ dÂłuÂżnej podtrzymaĂŚ jego funki Âżyciowych. Daje mu góra 5 minut.
CzuÂłeÂś jak dyzÂą iloÂściÂą czakry próbujÂą utrzymywaĂŚ Itachiego przy Âżyciu.
- Czy teraz mnie sÂłyszysz! Daj jakiÂś znak! Szybko! ... ... ... Trudno twój przyjaciel nie odpowiada zezwalam Ci na zdecydowanie za niego, lecz jeÂżeli wiesz, ze on nie zgoiÂł by siĂŞ na takÂą operacje to bóstwa nigdy Ci tego nie wybaczÂą.
Kurozu, to z pewnoÂściÂą byÂł on bo Hidetora czuÂł jego obecnoœÌ. Nagle usÂłyszaÂł jakieÂś krzyki, medyczny ninja oto? Przyszli pomóc? WidaĂŚ Kurozu doskonale wiedziaÂł gdzie powinien siĂŞ udaĂŚ, i chwaÂła mu za to. Masahide usÂłyszaÂł jak zadajÂą jakieÂś pytania jego ofierze, gdyby tylko wiedzieli kim byÂł i co zrobiÂł nie zastanawiali by siĂŞ dÂługo.
-ZgodziÂł by siĂŞ, byliÂśmy sobie bliscy! Ale... prĂŞdko! Te oczy piekÂą, juÂż nie wytrzymam! - znów szarpn¹³ siĂŞ nieznacznie i otarÂł rĂŞce z krwi która ciekÂła coraz mocniej, to byÂło z pewnoÂściÂą paskudne nawet dla obecnych ale nie mógÂł na to nic poradziĂŚ.
-Zgadzam siĂŞ sÂłyszycie! Za mnie, i za niego! Tylko bÂłagam zróbcie coÂś zanim stracĂŞ wzrok! - byÂł w panice, musiaÂł nadwyrĂŞÂżyĂŚ swojego Mangekyo Sharingan w tej walce, juÂż teraz miaÂło siĂŞ okazaĂŚ czy jest to sÂłuszne nadwyrĂŞÂżenie czy pójdzie ono na darmo, miaÂł jeszcze tyle Âżycia przed soba, tyle zÂłych czynów które mógÂłby naprawiĂŚ. MusiaÂł ÂżyĂŚ, musiaÂł widzieĂŚ chociaÂżby po to by wyszkoliĂŚ nowe pokolenie, by i oni byli silni.
-Aaaa!! Prêdko! - wrzasn¹³ raz jeszcze i jego oczy zasz³y ca³kowicie czerni¹.
Dobrze w takim razie zaczynamy. Najpierw zamknij oczy i siĂŞ uspokój. JeÂżeli siĂŞ poruszysz nawet o milimetr podczas przeszczepu stracisz oczy. Daje Ci na uspokojenie 1 minute. teraz zajmiemy sie twoim przyjacielem
- Gen yuchi no jutsu! - krzyknĂŞÂła kobieta
- Not Shi no jutsu! - krzykn¹³ mĂŞÂżczyzna który wczeÂśniej uÂłoÂżyÂł Cie w pozycji le¿¹cej.
Dwie osoby zaczĂŞÂła zajmowaĂŚ siĂŞ Itachim.
- Dobra pobieram tkankĂŞ z oka ... ... ... jeszcze chwila ... gotowe Renji! Teraz ty!
- Gen yuchi no jutsu!- krzykn¹³ drugi mê¿czyzna
- Dobra teraz weÂź trzy oddechy i nie ruszaj siĂŞ. Teraz moÂżesz poczuĂŚ pieczenie oczu takie sam jak byÂś patrzyÂł z bliska na ogieĂą, na 3 zaczynamy ... raz...dwa...trzy! Gen hoshii no jutsu!
Wtedy poczuÂłeÂś jeszcze wiĂŞkszy ból, ale musiaÂłeÂś wytrzymaĂŚ ten ból. CzuÂłeÂś jak twoja pokiwa podnosi siĂŞ do góry mimo tego nie widziaÂłeÂś nic poza oÂślepiajÂącym bÂłysku.
- Koniec! Zamknij oczy i poczekaj. Teraz pora na twoje drugie oko.
- Koniec. Mashi przesun sie. - powiedziaÂł Renji
Kobieta ustÂąpiÂła miejsce koledze.
- Gen hoshii no jutsu!
Wtedy to samo zacz¹³ robiĂŚ z twoim lewym okiem. TrwaÂło to równie dÂługo. Ból równieÂż byÂł taki sam. Wreszcie nie wytrzymaÂłeÂś i sykn¹³eÂś, ale wprawnoœÌ rĂŞki medyka byÂła na tyle wprawiona, ze nie przeszkodziÂło to w dalszej czĂŞÂści operacji.
- Koniec. poczekaj teraz 15 minut, aÂż tkanka krwionoÂśna siĂŞ zroÂśnie. BĂŞdziesz czuÂł potforne swĂŞdzenie, ale nawet nie myÂśl siĂŞ drapaĂŚ. mamy zÂłe wieÂści. Twój przyjaciel wÂłaÂśnie wydaÂł ostatnie tchnienie. Wtedy delikatna dÂłoĂą kobieta zÂłapaÂła CiĂŞ za rĂŞkĂŞ.
- Moje kondolencie.
SÂłyszaÂł jakieÂś gÂłosy, mówili Âże ma siĂŞ nie ruszaĂŚ, Âże teraz zajmÂą siĂŞ jego przyjacielem. Hidetora nie sÂłuchaÂł, chciaÂł Âżeby to siĂŞ juÂż skoĂączyÂło miaÂł zamiar zastosowaĂŚ siĂŞ do ich poleceĂą, ale niech to siĂŞ juÂż skoĂączy.
-ProszĂŞ... - mrukn¹³ i usÂłyszaÂł jak wykrzykujÂą jakieÂś techniki, zaczĂŞli go ostrzegaĂŚ Âże moÂże poczuĂŚ pieczenie, i ponownie potwierdzili Âże ma siĂŞ nie ruszaĂŚ. ZastygÂł wiĂŞc i czekaÂł, coÂś odchyliÂło mu powiekĂŞ poczuÂł jak gdyby ktoÂś dÂłubaÂł mu w mózgu, paskudne uczucie. Zaraz potem to samo w okolicach lewego oka, skrzywiÂł siĂŞ. W koĂącu coÂś wciÂągnĂŞÂło go ponownie w g³êbiĂŞ umysÂłu, staÂł na Âśrodku zaÂśnieÂżonej polany i staÂł naprzeciw mĂŞdrcom których zabiÂł na nieznanym kontynencie.
-PoznaÂłeÂś tajemnicĂŞ... zyskasz nowe ÂświatÂło, ale nie wykorzystuj go do czynienia zÂła bowiem wtedy bĂŞdzie to ostatnia rzecz jakÂą zrobisz, nie doceniaÂłeÂś nas tamtego dnia i przez to teraz moÂżemy prowadziĂŚ z tobÂą te konwersacje, Âżyjemy tu jako twoje wspomnienia. - obraz rozwiaÂł siĂŞ a Hidetora poczuÂł dotyk czyjejÂś dÂłoni i usÂłyszaÂł sÂłowa jednego z medyków
-Pana przyjaciel wydaÂł ostatnie tchnienie - podniósÂł siĂŞ i podparÂł rĂŞkoma, wci¹¿ nie otwieraÂł oczu, wskazaÂł jedynie Kurozu by zabraÂł ciaÂło ofiary daleko stÂąd, by gdzieÂś go pochowaÂł bo na to zasÂłuÂżyÂł. Zaraz po tym chÂłopak zaÂłoÂżyÂł ponownie maskĂŞ na poranionÂą twarz i odczekaÂł kilka minut, zaraz potem otworzyÂł oczy, poczuÂł nowÂą moc, widziaÂł nowy inny Âświat.
-Perfekcyjny Mangekyo Sharingan... - mrukn¹³ po czym zamkn¹³ oczy, w ostatniej chwili daÂło siĂŞ w nich zauwaÂżyĂŚ nowy Âświetlisty wzór.


- Dobrze. SkoĂączyliÂśmy. operacja siĂŞ udaÂła. Na razie proszĂŞ aby pan nie uÂżywaÂł Sharingana przez dwa dni. Jest maÂłe ryzyko, ze kanaliki czakry pĂŞknÂą i straci pan wzrok. ProszĂŞ dam panu takie specjalne krople które obudowujÂą kanaliki czakry w oczach. ProszĂŞ je zaÂżywaĂŚ dwa razy dziennie, a teraz zostawimy pana samego. rozumiemy, ze utrata przyjaciela który na dodatek daÂł panu aÂż tyle po swojej Âśmierci. To wspaniaÂłe mieĂŚ takiego przyjaciela.
Wtedy medycy zabrali caÂły swój sprzĂŞt i wyszli z rezydencji.

// Koniec przeszczepu \\

Nagroda
Krople do oczu
Eteral Mangekyo Sharingan
Hidetora kiwn¹³ gÂłowÂą i podziĂŞkowaÂł medykom, gdy Kurozu wróciÂł Masahide zabraÂł go ze sobÂą i udaÂł siĂŞ w stronĂŞ z której dochodziÂł gwar rozmów, po tym co siĂŞ wydarzyÂło mógÂł wróciĂŚ do poszukiwaĂą dawnych znajomych, jednÂą z nich byÂła Minako Katoshi... która gdzieÂś tu musiaÂła byĂŚ, moÂże akurat tam?

z/t
WszedÂłem do rezydencji wÂładcy Oto. Kiedy stan¹³em w progu rezydencji.. wstÂąpiÂło we mnie zwÂątpienie i jakieÂś bardzo dziwne uczucie, którego nie potrafiĂŞ nazwaĂŚ. "Czy bĂŞdzie chciaÂła siĂŞ ze mnÂą spotkaĂŚ?"- zaczĂŞÂły drĂŞczyĂŚ mnie pytania. No cóÂż, pobiegÂłem w kierunku drzwi z napisem: "Gabinet Oto-Kage".
<NMM>
WejÂście jak zwykle otwarte dla kaÂżdego przepuÂściÂło Kisame. Jego dÂługa podróÂż wreszcie dobiegÂła koĂąca. Dlaczego tylko obraÂł sobie rezydencjĂŞ WÂładczyni Oto za miejsce destynacji?
Co zamierzaÂł ten dziwny czÂłowiek.
Najpierw przeszedÂł kilka kroków po korytarzu, nastĂŞpnie wszedÂł na schody prowadzÂące na piĂŞtro. To wÂłaÂśnie tam znajduje siĂŞ gabinet, do którego zmierza..
Kilka chwil i wszystko stanie siĂŞ prawdÂą..
[NMM]
W³aœnie znalaz³em siê przed drzwiami rezydencji najwa¿niejszej osoby Oto-Gakure. Stan¹³em przed nimi i zacz¹³em rozmyœlaÌ, co powiedzieÌ pani Minako. Otworzy³em je i czym prêdzej uda³em siê do gabinetu w³adcy. Po drodze rozmyœla³em, czuj¹c dziwne.. mieszane uczucia.
<NMM>
DotarÂłem do wejÂścia znajdujÂącego siĂŞ przed siedzibÂą Kage Oto. SpojrzaÂłem na wielki gmach ,po czym ruszyÂłem w kierunku schodów. KaÂżdy kolejny stopieĂą coraz bardziej przybliÂżaÂł mnie do spotkania z ta dziewczynÂą. OsobÂą, którÂą uznaÂłem za martwÂą i dziĂŞki której aÂż tyle zawdziĂŞczam. ChciaÂłem jej z caÂłego serca podziĂŞkowaĂŚ. Nie wiem jakie uczucia do niej czuÂłem ,jednak wiem jedno, Âże juÂż wiĂŞcej nie mogĂŞ siĂŞ w niej kochaĂŚ bez pamiĂŞci. Ona ma swojego narzeczonego, a przeze mnie prawie zginĂŞÂła ,z moich gÂłupich i nierozsÂądnych dziaÂłaĂą. MusiaÂłem jÂą zobaczyĂŚ ,a poza tym mogĂŞ nawiÂązaĂŚ sojusz z tÂą wioskÂą. <NMM>
KaÂżdy kolejny stopieĂą schodów w dóÂł zbliÂżaÂł mnie do wyjÂścia rezydencji. ByÂłem bardzo szczĂŞÂśliwy, spotkaÂło mnie tym razem tutaj wiele dobrego. ZostaÂłem doceniony przez dwóch potĂŞÂżnych ninja, a to chyba najwiĂŞkszy dar jaki mogÂłem otrzymaĂŚ. Stan¹³em przed drzwiami i jeszcze raz spojrzaÂłem w stronĂŞ gabinetu wÂładcy wioski dÂźwiĂŞku. NastĂŞpnie postanowiÂłem, iÂż wyruszĂŞ natychmiast do Kiri-Gakure.
<NMMT>
UstaÂłem przed wyjÂściem patrzÂąc za siebie i spoglÂądajÂąc na rezydencjĂŞ Kage Oto. "ÂŻegnaj Minako ,miÂło byÂło ciĂŞ ponownie ujrzeĂŚ. Mam nadziejĂŞ ,Âże kiedyÂś równieÂż siĂŞ spotkamy ,ale w przyjemniejszych okolicznoÂściach..." Kiwn¹³em gÂłowÂą na poÂżegnanie straÂżnikom. Zacz¹³em powolnie kierowaĂŚ siĂŞ w stronĂŞ bramy Otogakure. Powoli mój cieĂą zacz¹³ znikaĂŚ za horyzontem. <NMM>
Tym razem wÂładca Iwa Gakure postanowiÂł postÂąpiĂŚ neico kulturalnie i wejsĂŚ przez schody, a nie jak to ma w zwyczaju przez okno wprost do gabinetu. IdÂąc w górĂŞ zatsanwiaÂł siĂŞ jaka reakcja nastÂąpi po jego wejsciu do gabinetu... WiedziaÂł, ze Minako nie jest pozytywnie nastawiona w jego kierunu, ale on na prawdĂŞ ma teraz pokojowe zamiary, a jego zachowanie nieco siĂŞ zmieniÂło... ZeszÂło z niego caÂłe napiĂŞcie, nie widziaÂł juÂż zagrozenia czyhajÂącego na niego za kaÂżdym rogiem... <NMM>
Powolnym krokiem zbli¿a³em siê ku Jouninom.Kiedy w koùcu stan¹³em przed nimi,spokojnie siê przedstawi³em:
-Nazywam siê Orochi Yashagoro.Jestem geninem i nale¿ê do ukrytego dŸwiêku.Chcia³bym siê widzieÌ z Otokage poniewa¿ wydaje mi siê ¿e mam prawo wiedzieÌ co dzieje siê w wiosce. Podejrzewam ¿e nie jest to nic dobrego i chcê o tym porozmawiaÌ z sam¹ Kage.
Mroczna aura pojawiÂła siĂŞ przy wejÂściu do Rezydencji. Tak to Matiy wraz z bratem w ciele biegÂł na zebranie ninja. CaÂły czas myÂślaÂł nad swoim wytÂłumaczeniem, ale miaÂł nadziejĂŞ, Âże Oto-Kage nie bĂŞdzie miaÂła Âżadnych pytaĂą, po prostu oleje to, Âże siĂŞ spóÂźniÂł. Jego kroki byÂły szybkie i peÂłne gracji, a jego ciaÂło odbijaÂło siĂŞ o Âściany, gdyÂż od prĂŞdkoÂści nie wyrabiaÂł zakrĂŞtów.
<NMMT>
Tym razem Akaru weszÂła tak jak kultura nakazywaÂła wejÂściem przez drzwi. SzÂła dÂługim duÂżym korytaze. Jej cieÂżkie kroki zapewne sÂłychaĂŚ byÂłu juÂż w gabinecie. Uchiha szybko znalazÂła sie pod gabinetem mamy. *puk puk* Nikt nie odpowiada...
- Rany dalej jej nie ma? - powiedziaÂła Akaru do siebie szarpiÂąc za drzwi które z jakÂą ÂłatwoÂściÂą otworzyÂły siĂŞ szeroko. Dziewczyna weszÂła do gabinetu i usÂłyszaÂła gÂłosy za oknem. postanowiÂła podejœÌ blizej.
<NMM>

Dodane po 66 godzinach 33 minutach:

Akaru wyszÂła z kwaÂśnÂą minÂą za drzwi, nastĂŞpnie obejrzaÂła siĂŞ. Za niÂą kroczyÂł juÂż Richard.
- ChodÂź tu na rogu jest przyjemna restauracyjka. ChciaÂłabym coÂś przegadaĂŚ.
NastĂŞpnie zaczĂŞÂła szybko zmierzaĂŚ w stronĂŞ wejÂścia rezydencji. ChciaÂła juÂż jak najszybciej opuÂściĂŚ to miejsce, to byÂł TEN moment w którym nie zniosÂłaby dÂłuÂżej przybywaĂŚ w tamtym miejscu. JakoÂś wczeÂśniej nie przeszkadzaÂło to jej jednak, to kiedy Âświerzy chuunin którego Minako widziaÂła pierwszy raz. nawet nie wiedziaÂła czy moÂże mu zaufaĂŚ, a ta daÂła mu juÂż niebezpieczna misjĂŞ, a Akaru która jest po czĂŞÂści rodzinÂą nie byÂła uwaÂżana za ninje..
NMM
Powolnym krokiem zmierzaÂłem ku wyjÂściu z biura WÂładczyni Otogakure. DostaÂłem zadanie od samej Królowej, wiĂŞc musiaÂłem zastanowiĂŚ siĂŞ nad samym rozwiÂązaniem problemów, które jak pĂŞczki mnoÂżyÂły siĂŞ z minuty jak minute. Jednym z nich byÂł mój tajemniczy partner, a raczej towarzysz z przyszÂłoÂści-nawet nie wiedziaÂłem, jak wyglÂąda ten caÂły Orochi Yashagoro. MogÂłem jedynie liczyĂŚ na Âłut szczĂŞÂścia, i na to, Âże nie bĂŞdzie on niepeÂłnosprawnym geninem z zerowym ilorazem inteligencji. W dodatku ktoÂś musiaÂł byĂŚ skrzydÂłem, gdy nadarzy siĂŞ walka-nie posiadaÂłem fletu, a przecieÂż on byÂł mojÂą gÂłównÂą broniÂą w starciu z wrogiem.

MyÂślÂąc jeszcze przez chwilĂŞ o spotkaniu z przepiĂŞknÂą Minako, przystan¹³em na póÂłpiĂŞtrze, by spojrzeĂŚ przez okno na piĂŞknÂą wioskĂŞ, której przewodniczyÂła ów kobieta. Musi byĂŚ bardzo zmĂŞczona takim ciĂŞÂżarem, a szczególnie, Âże Oto w przeszÂłoÂści nie naleÂżaÂło do najgrzeczniejszych na Âświecie.

WychodzĂŞ z tematu.
Szybkim krokiem wszedÂłem do rezydencji wÂładcy. Natychmiast skierowaÂłem siĂŞ do gabinetu Minako-Sensei. Jednak po paru krokach przeszÂły po mnie dziwne, nie opisane myÂśli. Przystan¹³em i chwilĂŞ zastanawiaÂłem siĂŞ co powiedzieĂŚ owej kobiecie. PrzecieÂż ma tyle spraw na gÂłowie, a ja bĂŞdĂŞ jÂą zawracaÂł takimi bzdurami. Jednak uwaÂżam jÂą za przyjacióÂłkĂŞ, a muszĂŞ siĂŞ komuÂś wyÂżaliĂŚ, bo szlak mnie trafi. RuszyÂłem w kierunku gabinetu <NMMT>
ZrzÂądzeniem losu dotarli aÂż tutaj. Anulej i Maresuke... Maresuke i Anulej. KaÂżda kombinacja tych dwóch nie napawaÂła optymizmem. Genin spojrzaÂł na rezydencje, straÂżników i wszystko to, co posiada rezydencja, a nie potrafiÂł tego nazwaĂŚ.
- To ja tego... spytam - mrukn¹³ do Anuleja i podszedÂł do straÂżników. ÂŻadne tam ceremonie, bo ich to ni ziĂŞbiÂło, ni grzaÂło, czy walnie czoÂłem o ziemie podczas ukÂłonu. Kiwn¹³ tylko lekko gÂłowÂą i zacz¹³.
- Poselstwo z Kiri do Pani... - tu zerkn¹³ na Anuleja - Pani Minako - szczĂŞÂśliwie sobie przypomniaÂł imiĂŞ wÂładcy - Poselstwo, znaczy dyplomatycznie... - dla pewnoÂści zaznaczyÂł, by unikn¹Ì dalszych pytaĂą - Sojusze... Ja to Maresuke Kaguya, a ten miÂły czÂłowiek to Pan Anulej. Czy zastaliÂśmy? - uniósÂł pytajÂąco brwi. Nawet siĂŞ nie jÂąkaÂł, byÂł z siebie dumny. To pewnie dlatego, Âże Pan Anulej jest przy nim. CzekaÂł na bÂłogosÂławieĂąstwo straÂżników w formie otwarcia drzwi.

ChÂłopcy nie byli zbyt rozmowni, tylko wpuÂścili goÂści, traktujÂąc ich jak powietrze. Maresuke wydawaÂło siĂŞ, Âże jak zepsute powietrze, ale to mogÂło byĂŚ mylne wraÂżenie. KorzystajÂąc z tej uprzejmoÂści weszli do Âśrodka.

<NMM i Anuleja>
- Nie wiem nic o Hebi, lecz jeÂżeli bĂŞdzie musiaÂło siĂŞ staĂŚ tak... ze mam zostaĂŚ liderem Hebi, to nie bĂŞdĂŞ miaÂł wyjÂścia... ZmarszczyÂłem brwi i patrzyÂłem wkurzony na Akaru. - Musi byĂŚ jakiÂś powód dla którego Amesuke chce Âżebym zostaÂł kiedyÂś Liderem, i tego siĂŞ dowiem... zacisn¹³em z caÂłej siÂły obydwoma dÂłoĂąmi swoje kolana.
PopatrzyÂłem na posÂłaĂąca Minako po czym nie myÂślaÂłem
o tym Âżeby lecieĂŚ przez miasto do hotelu i tak byÂło juÂż ciemno, pomyÂślaÂłem przy okazji ze moÂże Minako bĂŞdzie chciaÂła siĂŞ mnÂą przez jakiÂś zaopiekowaĂŚ i nauczyĂŚ podstawowych rzeczy na temat zostania Ninja.
WstaÂłem ze schodów i pobiegÂłem szybko w stronĂŞ gabinetu.NMM
Znalezienie walÂącego siĂŞ budynku nie byÂło takim trudnym zadaniem, biorÂąc pod uwagĂŞ, Âże moje DouJutsu pozwalaÂło na penetracjĂŞ znacznej, duÂżej czĂŞÂści wioski, w której siĂŞ znalazÂłam wraz ze swymi partnerkami. WidzÂąc ruinĂŞ, do której zostaÂł doprowadzony gabinet Kage wraz z okolicznymi pomieszczeniami, zastanawiaÂłam siĂŞ, co mogÂło byĂŚ przyczynÂą takiego stanu rzeczy. Nie widziaÂłam pÂłomieni, wody, ani wystajÂących pali ziemnych...KtoÂś zapewne uÂżyÂł jakiegoÂś ataku powietrznego. I to doœÌ optymalnie wykorzystanego-byle technika nie niszczy jednego z najbardziej bunkropodobnych miejsc w Otogakure. Plan byÂł wiĂŞc bardzo prosty. StojÂąc w bezpiecznej odlegÂłoÂści od zagÂłady siedziby wÂładzy, Aelis bĂŞdzie panowaĂŚ nad wszystkowidzÂącym tÂłumem, a ja i Yono zaczniemy ratownictwo medyczne...o ile ktoÂś stamtÂąd wyjdzie.

ZostawiajÂąc Aelis przy wejÂściu, ruszyÂłam wraz z drugÂą dziewczynÂą w krótkÂą wĂŞdrówkĂŞ dookoÂła gruzów rezydencji.
NMMT
Hidetora wyszed³ za Akaru i spojrza³ na ni¹, siedzia³a na schodach i widocznie siê niecierpliwi³a. Mê¿czyzna poprawi³ maskê i Katanê u boku, rozprostowa³ praw¹ d³où i zgi¹³ j¹ w piêœÌ. By³ gotowy do drogi, musieli siê udaÌ do Kiri by uzyskaÌ pozwolenie na trening w tamtych rejonach.
-Dobra Akaru... ruszamy do Kiri, zapytamy tamtejszego Kage czy moÂżemy potrenowaĂŚ na terenach jego kraju. Tetsu wydaje mi siĂŞ zbyt monotonne, a MgÂła ma swój klimat. W kaÂżdym razie sÂądzĂŞ Âże powinniÂśmy wyruszyĂŚ Âżeby sam trening zacz¹Ì jak najwczeÂśniej. - podniósÂł dziewczynkĂŞ i ustawiÂł na nogach, zastanawiaÂł siĂŞ jeszcze przez chwilĂŞ nad innym aspektem ale stwierdziÂł Âże póki co nie jest to potrzebne.
-Idziemy

z/t
Akaru widzÂąc czÂłowieka z którym spĂŞdzi przynajmniej kilka nastĂŞpnych lat. Masahide podniósÂł jÂą i wskazaÂł kierunek drogi. Akaru zaczĂŞÂła iœÌ w stronĂŞ bramy.
"Co ja bĂŞdĂŞ robiĂŚ przez caÂła to drogĂŞ?.. eh."
WyjĂŞÂła Kunai i zaczĂŞÂła coÂś dziergaĂŚ w starej masce ANBU. CaÂły czas idÂąc za senseiem. Chyba po raz pierwszy miaÂła okazjĂŞ przyjrzec sie jego plecom.. to gÂłupie, ale prawdziwe. Wkrótce znaleÂźli siĂŞ pod bramÂą Oto.

NMM
PrzechodzÂąc znowu przez tÂą samÂą drogĂŞ wyszedÂłem z placu przed rezydencjÂą i poszedÂłem dalej.

NMM
Szybko dotarÂła we wskazane miejsce. RozejrzaÂła siĂŞ uwaÂżnie i postÂąpiÂła jeszcze do przodu. Amy stanĂŞÂła przed paÂłacem gapiÂąc siĂŞ na niego z gÂłupiÂą minÂą.
-o jej...-wyrwa³o jej siê. Jej piêkny pa³ac w sunie nawet w po³owie nie by³ tak okaza³y jak ten. Blondynka poci¹gnê³a parê razy nosem trac¹c pewnoœÌ siebie po czym wesz³a do rezydencji. >NMM<
JakoÂś tak siĂŞ staÂło, Âże z puszczy Oto trafiÂłem do samej wioski. MoÂże to hipnoza, moÂże fakt zaciekawienia, a moÂże dopiero co stworzone schody prowadzÂące do gabinetu Minako, ale wÂłaÂśnie kierowaÂłem siĂŞ nimi do skryjówki WÂładczyni. ChciaÂłem z niÂą porozmawiaĂŚ na temat przyszÂłoÂści Kraju DÂźwiĂŞku, planach..OgóÂłem o Âżyciu, jak to bywa-nieodgadniĂŞtym. WidzÂąc znajome drzwi od pomieszczenia, w którym ta pracowaÂła, zapukaÂłem i....

WZT

WychodzĂŞ z rezydencji.
WZT
Spokojnie szedÂł, nie podziwiaÂł, nie obserwowaÂł. ZachowywaÂł siĂŞ normalnie, gdy otworzyÂł drzwi do rezydencji to grzecznie znów siĂŞ ukÂłoniÂł. MoÂżna powiedzieĂŚ Âże robi to za czĂŞsto cóÂż taka praca i takie wymogi okolicznoÂściowe.
Rezydencja jak rezydencja tylko wÂładza tutaj troszkĂŞ inna Kage to nie król, a tutaj ludzie mówiÂą o Minako jako królowej czyli wÂładza absolutna autorytarna lub totalitarna... kaÂżdy do takiej d¹¿y.

NMMT
Otworzy³em drzwi do rezydencji. Plan rozmowy by³ juz nawet pouk³adany.Jednak zawsze mog³o dojsÌ do czegoœ niespodziewanego. Za bardzo kocha³em Oto i szanowa³em Pania Minako ¿eby teraz tak odejœÌ.Pewnym krokiem wszed³em do œrodka.
Szybko, ile tylko si³ mia³em bieg³em do rezydencji Minako. W koùcu zacz¹³em dostrzegaÌ z dala zarysy jej gabinetu. W koùcu dotar³em do drzwi. Szybko wymamrota³em stra¿nikom, ¿e muszê siê widzieÌ pilnie z Minako i ¿e nie ma teraz czasu na wyjaœnienia. widzieli, ¿e moja twarz by³a przera¿aj¹ca. nie ¿artowa³em i tego mogli byÌ pewni. Zacz¹³em wbiegaÌ na schody. "Oby tam by³a... Nie mogê jej straciÌ ,ona jest moj¹ nadziej¹, tyle jej zawdziêczam, ju¿ raz j¹ prawie zabi³em ,z w³asnej winy i nie chcê bym teraz pope³ni³ kolejny b³¹d, nie pozwolê by jej sta³a siê krzywda i ukarzê ka¿dego ,kto stanie mi na drodze!". <NMM>
ZbliÂżajÂąc siĂŞ do tego budynku dokÂładnie go oglÂądaÂłem. Dawno tu nie byÂłem. WszedÂłem wejÂściem i kulturalnie korytarzem szedÂłem do gabinetu kage. MusiaÂłem siĂŞ jakoÂś prezentowaĂŚ jako Raikage. IdÂąc zmieniÂłem krok na bardziej dostojny. Nie. To przesada. WróciÂłem do swego normalnego kroku. SzedÂłem dalej do gabinetu takege.
<nmm>
Amy wolnym, dostojnym krokiem opuÂściÂła teren Rezydencji WÂładczyni Ognia. UÂśmiechajÂąc siĂŞ mÂściwie od ucha do ucha i ruszyÂła przed siebie, z bÂłyskiem w oku. Dowód nienawiÂści... te dwa sÂłowa rozpoczĂŞÂły w serduszku Amy nowy rozdziaÂł pod tytuÂłem "Nie to nie, a ja i tak postawiĂŞ na swoim"

>NMM<
Trudno powiedzieĂŚ jakÂą prĂŞdkoœÌ osiÂągn¹³em, biegnÂąc wprost do rezydencji panny Minako. Królowa, która caÂły czas mnie fascynowaÂła...wreszcie jÂą zÂłamaÂłem pod wzglĂŞdem charakteru. Wreszcie mogÂłem zauwaÂżyĂŚ to, co byÂło mi bliskie i dalekie jednoczeÂśnie. PrzygotowaÂłem kartkĂŞ z dÂługopisem, którÂą zabraÂłem z biblioteki, by nastĂŞpnie zacz¹Ì pisaĂŚ waÂżne dla mnie oraz dla WÂładczyni sÂłowa. PrzekroczyÂłem wejÂście do rezydencji, szukajÂąc miejsca, w którym mógÂłbym zostawiĂŚ informacjĂŞ.
WZT
Ku rezydencji tutejszego wÂładcy szedÂł czÂłowiek oddziany w czerwone szaty które pod naporem wiatru koÂłysaÂły siĂŞ na prawo i lewo. Na jego nosie tkwiÂły szkarÂłatne okulary które odbijaÂły blask sÂłoĂąca na swych szkÂłach. Lecz nagle ten dziwny pochód zostaÂł zakoĂączony poprzez otwarcie drzwi oraz wejÂście do Âśrodku....

<NMM>
Stan¹³em przed wejÂściem. ByÂłem trochĂŞ zaintrygowany wydarzeniami ktore miaÂły miejsce w Oto. Szczególnie niepokoiÂł mnie ten czarny dym. Jednak teraz najwazniejsza byÂła dla mnie moja organizacja. Dlatego nie miaÂłem na razie zamiaru mieszaĂŚ siĂŞ w nic innego. Wszedlem do rezydencji i udalem siĂŞ do gabinetu kage.

NMM

Dodane po 1 godzinach 7 minutach:

Szybkim krokiem opuszczaÂłem mury rezydencji. Dzis nie byÂła ona zbyt przyjaznym miejscem. WolaÂłem nie zabawiaĂŚ tu dÂługo aby nie naraÂżac siĂŞ na gniew Pani Minako. OtworzyÂłem drzwi rezydencji i oddaliÂłem sie od niej najszybciej jak umialem kierujÂąc sie wprost do siedziby mojej organizacji.

NMM
DotarÂłem ponownie do gabinetu, prawdopodobnie tutaj musiaÂła siĂŞ udaĂŚ po naszym spotkaniu..PrzecieÂż jest Otokage, wiec co siĂŞ dziwiĂŚ. StraÂżnicy potwierdzili mojÂą wersjĂŞ, widzieli jÂą jak wchodziÂła. MuszĂŞ siĂŞ z niÂą spotkaĂŚ i.. i co...?Nie wiem co zrobiĂŚ... Ten demon jest potĂŞÂżny ,ale ja jÂą nadal kocham i nie chcĂŞ jej skrzywdziĂŚ...Wiem co zrobiĂŞ...". Min¹³em pierwsze drzwi i zacz¹³em wspinaĂŚ siĂŞ po schodach kierujÂąc siĂŞ do gabinetu. "Mam nadziejĂŞ, Âże mnie jakoÂś przyjmie ... WyleciaÂła wtedy jak z procy, nie mówiÂąc ani sÂłowa.. muszÂą jÂą za to przeprosiĂŚ...". <NMM>
***
WracaÂłem z gabinetu. ZarzuciÂłem swój pÂłaszcz, poprawiÂłem katanĂŞ u boku i kiwn¹³em straÂżnikom na poÂżegnanie. Czas zaj¹Ì siĂŞ jakimiÂś bardziej interesujÂącymi i rozwijajÂącymi sprawami ,a mianowicie szkoleniem mÂłodzieÂży...<NMM>
Nagle z siedziby miejscowego w³adcy wybieg³ Teruyo. Tym razem na szczêœcie mia³ ju¿ sanda³. Chocia¿ w przeciwieùstwie do Yuki by³o tu ciep³o. Przyjemnie ciep³o.. chwila postoju i ch³opak rozpocz¹³ swoje poszukiwania obecnego Kazehana Dantego.
<NMM>

Dodane po 2 godzinach 21 minutach:

Wtedy to od strony ulic w stronĂŞ rezydencji nadbiegÂł Teruyo. BĂŞdÂąc mocno juÂż zdyszany zwolniÂł trochĂŞ przed drzwiami wejÂściowymi. NastĂŞpnie otworzyÂł je szybko i wbiegÂł po schodach. MusiaÂł zobaczyĂŚ czy Dante dotarÂł juz nie miejsce.
<NMM>
Pewnym krokiem wszedÂłem do rezydencji wÂładcy. MusiaÂłem poinformowaĂŚ o caÂłym zajÂściu Minako-Sensei. CaÂły czas trzymaÂłem siĂŞ za krwawiÂące ramiĂŞ z nadziejÂą, Âże spotkam u niej jakiegoÂś medyka. RobiÂło mi siĂŞ coraz sÂłabiej.. straciÂłem mnóstwo krwi musiaÂłem siĂŞ spieszyĂŚ. Natychmiast poszedÂłem schodami w kierunku gabinetu królowej Oto.
<NMMT>
Stan¹³em przed rezydencja wytrzeszczaj¹c lekko oczy, bylem zdziwiony ze tak w szybkim têpiê uda³o siê Richarde-Senpai zbudowaÌ nowa rezydencja dla w³adczyni Minako. Od razu podszed³em do drzwi i wszed³em do œrodka. Pachnia³o nowoœci¹ i wszystko w œrodku by³o takie nowe. Zdecydowa³em poszukaÌ biura gdzie mo¿e siê znajdywaÌ Minako.NMM
Spokojnie przemierzaÂłem ulice Otogakure. Ludzie od czasu do czasu podnosili swoje gÂłowy. Zwracali siĂŞ do mnie z szacunkiem ,przecieÂż miaÂłem rangĂŞ tokubetsu jonina. Tuz przed prawdziwym joninem ,to byÂł jakby okres próbny przed tym awansem. Na razie wywiÂązywaÂłem siĂŞ ze swoich obowiÂązków znakomicie. W koĂącu znalazÂłem siĂŞ przed budynkiem wÂładcy Oto. TakÂże ci dwaj mĂŞÂżczyÂźni poznali mnie bez problemu. Zazwyczaj kiedy tu przybywaÂłem, to moja twarz byÂła przeraÂżona i nie miaÂłem Âżadnych dobrych wiadomoÂści. Jednak dzisiaj byÂłem nadzwyczaj spokojny. Zapewne zdziwiÂło to ochroniarzy, jednak jak zwykle przepuÂścili mnie bez Âżadnych problemów. <NMM>
***
WyszedÂłem z gabinetu by pomyÂśleĂŚ. <NMM>
Nagle przy wejściu do wspaniałego oraz pełnego rozmachu pałacu władcy feudalnego Oto pojawił się Teruyo który już chyba wystarczająco nadużył gościnności tamtejszego władcy. Trzeba wrócić do... organizacji. W końcu jedyne osoby które mogły teraz na niego czekać to członkowie organizacji. Żadnych przyjaciół albo rodziny... taki jest los nosiciela demona z klanu Kentaro....
Chłopak znika wśród tłumu idąc w stronę tejszej bramy.
Kai przybiegł pod bramę wejściową do budynku oznaczonego jako "Dom" Oto Kage, miał nadzieję, że będzie ona teraz w środku, z tego co wiedział Kage bardzo często wybywali w różne podróże i tego typu rzeczy. Wszedł do Budynku przez ozdobne drzwi. Jego serce i oddech były przyspieszone, bo Kai jeszcze nie dawno biegł aby się tu jak najszybciej znaleźć.

NMM

Po chwili wrócił i wyszedł z budynku, zmierzał ku jakimś rozrywkom Oto.

NMM
Nie śpiesząc się, spacerowym krokiem, wszedł do posiadłości Królowej Oto. Powoli szedł korytarzem w stronę gabinetu rozmyślając nad dzisiejszym dniem. Naprawdę wiele się wydarzyło. Walka z Minako, awans i nowa praca, pogadanka z Tano. Na Jashina co za dzień, czas odpocząć, powiedział sobie w myślach idąc do biura. [nmm]
Przez gabinet kierował się młodzieniec odziany w czarny płaszcz jak i z maską na twarzy. Kaptur z owego płaszcza całkowicie przykrywał jego głowę, a katana znajdując się przy jego prawym boku wspaniale prezentowała się w czarnym pokryciu. Chcąc nie wzbudzać podejrzeń umieścił katanę na plecach w taki sposób aby stała się niewidoczna, lecz również w każdej chwili mógł po nią sięgnąć gdyby nadeszła potrzeba obrony własnej osoby. Idąc przez korytarz zdał sobie sprawę, że już tu był i wiedział gdzie się znajduje. Na jego szczęście wiedział również gdzie znajduje się Gabinet władcy Oto i dlatego również udał się w tamtą stronę.
<NMM>
Ustałem przed wejściem do biura Kage Oto. Byliśmy od tego miejsca jakieś 300 metrów. Schyliłem się do kompana ,jakby mu coś żartując ,z uśmiechem na twarzy i rzekłem cichym głosem:
-W odpowiednich sytuacjach czytaj myśli osób ,z którymi rozmawiam. Ja nie wiem kiedy kłamią ,ale ty to umiesz wyczuć. -Po tej krótkiej wiadomości nadal się wyszczerzając wróciłem do normalnej postawy i zacząłem zmierzać w kierunku wejścia. Kiwnąłem dwóm osobom znajdującym się tutaj ,czyli strażnikom i ruszyłem dalej. Zacząłem się wspinać po schodach do gabinetu. <NMM>
Nagle po kilku minutach drogi zatrzymaliśmy się przed wejściem do gabinetu władcy tejże wioski. Już wszystko stało się jasne. Domyśliłem się już co zamierzał mój lider Po chwili schylił się on do mnie i powiedział kilka słów. Ja po wysłuchaniu jego lekko zaśmiałem się, było to z gracją jaka powinien postępować lord. Po tym udałem się w stronę gdzie prowadził mój lider. Wiedziałem już co mam robić co mi się bardzo spodobało ponieważ wreszcie wszystko się stało jasne a nie jak wcześniej. Nie widziałem czemu nie wyjawił mi planu wcześniej ale zignorowałem ten fakt bo były teraz sprawy o wiele ważniejsze od tego.
<NMM>
Stanąłem przed dzwiami do rezydencji. Nacisnąłem na klamkę i wszedłem do budynku. Ruszyłem długim korytarzem szukając odpowiednich drzwi z tabliką Kage. - Ciekawe co mnie czeka tutaj - pomyślałem i niespiesznym krokiem sunąłem przez budynek. Byłem ciekawy jaki jest tutejszy Kage, jeśli to kobieta czy jest ładna, a jak mężczyzna to czy potrafi walczyć.
<nmm>
Szedłem wolnym krokiem przez korytarz rozmyślałem gdzie teraz się udać.
- Może do Kiri trochę podobny klimat jak w Ame. A więc postanowione udaję się do Kiri - pomyślałem i dotarłem do drzwi.
Nacisnąłem klamkę i moje oczy zostały porażonę promieniami słońca. Przymnąłem je i ruszyłem przez już znane ulice Oto.
<nmm>
Po kilku minutach znalazłem się przed wejściem do rezydencji władcy Oto-Gakure. Ustałem i rozejrzałem się aby znaleźć dogodne stanowisko do poczekania na mojego lidera. Zobaczyłem piękny kawałem wolnej ściany. Podszedłem od niego i oparłem o ścianę moje plecy. Następnie zacząłem rozglądać się, czekając na lidera Brzasku
Kiedy on się pojawi, został on pewnie teraz sam na sam z Minako, ciekawe co on teraz zamierza. Mam nadzieję że nie chce zrobić tego co myślę, chociaż to jest jedna z podstawowych funkcji ludzi, wiec bym się nie zdziwił jakby się nim poddał. Ludzie zbyt często kierują się emocjami przez co są słabi. Nie umieją odpowiednio spojrzeć na świat przez co sami doprowadzają siebie do samo destrukcji. Eh.. czasami uważam ze ludzie powinni przestać istnieć, jedyną żyjąca rasą powinni być wampiry, chociaż ludzie by jednak istnieli tylko jako niewolnicy mojej rasy, byli by naszym pożywieniem.
Tak to sobie rozmyślałem o tej pięknej wizji świata, gdzie to wampiry przeważają w przeciwieństwie do teraźniejszości zarazem czekając na lidera Akatsuki
Kierowałem się spokojnym krokiem ku wyjściu z rezydencji, mam tylko nadzieję że brama znajduję się dosyć blisko rezydencji, przez co nie będę niepotrzebnie dokładał drogi, aby opuścić tą wioskę. Cały czas próbuję ugasić w sobie chęć zemsty, ale to bardzo szybko staje się silniejsze ode mnie, jednak aby tego dokonać muszę stać się silniejszy, nie mogę dać się pokonać w taki sposób jak ostatnio, muszę dużo trenować, muszę uzyskać siłę. Pogrążony w własnych myślach nawet nie zwracałem uwagi na ludzi którzy znajdowali się tutaj, przeszedłem niczym cieć ku wyjściu, na razie chcę tylko opuścić tę wioskę i skierować się spokojnie w dalszą podróż.

[nmm]
Po dość długim oczekiwaniu nagle usłyszałem głośny odgłos pochodzący z tego budynku, zobaczyłem także dym wylatujacy z jednego okna. Po chwili z niego wyleciała pewna osoba, kiedy dobrze się przyjżałem to była władczyni Oto-Gakure. Leciała ona na ziemię gdy nagle z okna wyleciał ognisty wilk który uderzył w nią powodując jej mocne obrażenia. Po chwili ujrzałem lidera Brzasku który wyskoczył z okna, zabrał ze sobą owe ciało i zaczął się kierować w stronę wyjścia z wioski. Postanowiłem uznać to jako znak i podążać za nim w bezpiecznej odległości. W oddali słyszałem niepokojące ryki jakiejś bestii co mnie lekko zaniepokoiło.
<NMM>
Poszukiwałem lekarza który mógłby zrobić mały zabieg, lecz żadnego nie moglem znaleźć. Zdecydowałem wiec pójść do władcy OTO żeby mi kogoś poradził. Z daleka już widziałem budynek, aż w końcu stanąłem przed budynkiem i wszedłem do środka kierując się do biura.NMM
Orochi stanal przed wejsciem do rezydencji. Byla jak zwykle majestatyczna i piekna tak samo jak jej wlascicielka. Lider SO zmierzal do niej po to aby sie dowiedziec co Krolowa robila u niego wtedy w rezydencji i dlaczego tak nagle zniknela. Musial jej takze zdac sprawozdanie z tamtych wydarzen ktorych byla swiadkiem. Z Ishida juz rozmawial teraz zosz´tala juz tylko Minako.
Chlopak otworzyl drzwi rezydencji i skierowal sie ku gabinetowi Otokage.

NMM
Przed wejściem do rezydencji pojawił się Ryuk ze swoją kosą.
- Ohayo ...jestem Ryuk ...- Przedstawił się chłopak , widoczna była pieczęć wiatru na jego szyi , to mogło tylko jedno oznaczać SOadysta. Strażnicy od razu go przepuścili i awanturnik wlazł do budynku.

nmm
Po krótkim nieplanowanym spacerze po wiosce i zapytaniu kilku osób o drogę w końcu chuunin znalazł się przed wejściem do rezydencji. Jak można było się spodziewać pilnowali go strażnicy. Chłopak ignorując ich przeszedł spokojnie przez drzwi i ruszył w poszukiwaniu Kage. Miał nadzieje że tym razem nie zabłądzi jak w wiosce.
NMMT

[ Dodano: Pon 21 Cze, 10 ]
Po krótkiej chwili chłopak znów wyszedł prze drzwi. Zastanawiał się jak to wszystko się potoczy... Miał nadzieje że nie jest to tylko zbieżność nazwisk. W końcu tyle przeszedł żeby tu dojść.

NMMT
Przed wejściem do gabinetu Władcy Oto pojawiła się dosyć ekscentryczna osóbka. Pierwsze, co rzucało się w oczy, to jej włosy; wściekle zielone, falujące za nią niczym żywa wstęga łąki. Druga rzecz to wesołe, wielkie, żółte oczy i szeroki (może aż nazbyt szeroki) uśmiech malujący się na jej małej twarzy.
Pannica szła, a raczej podskakiwała lekko, a jej sandały uderzały miarowo w bruk ścieżki. Kolorowa sukienka, wyglądają niczym zlepek resztek z wielu ubrań, w którą ta przedziwna dziewczyna była spowita, delikatnie poruszała się na wietrze.
Mruczała pod nosem dosyć niezidentyfikowaną przyśpiewkę, jednak mającą chorobliwie wesołą nutę. Wreszcie, poruszając się wysokimi, płynnymi susami, zielonowłosy stwór dotarł pod drzwi Otokage.
Wyhamowała ostro, aż kurz pojawił się nad jej stopami. Zadarła głowę, mrużąc lekko kocie, żółte oczy. Wlepiła wzrok w dwóch ninja, którzy strzegli tego miejsca. Po chwili obróciła szybko głowę, spoglądając na boki - dostrzegła, że dwóch kolesi przepuszcza każdego, kto tylko chce się dostać do środka. Czemu mieliby zatrzymywać ją, pstrokatą, śmieszną dziewczynkę?
- Dzień dobry - odparła jednak na wypadek ku strażnikom, a następnie puknęła palcem w opaskę wioski, którą miała obwiązaną w ... pasie. Tak, niczym jakąś niezwykle zabawną ozdobę.
To uczyniwszy, dziewczyna rzuciła mężczyznom ostre spojrzenie, nie znające sprzeciwu, a następnie poczęła kontynuować swą przerwaną mruczankę.
Uderzyła z otwartej dłoni w drzwi do budynku, by po chwili wskoczyć do środka.

NMM.
Podczas codziennego spaceru Jiro uświadomił sobie, że ciekawa byłaby samotna podróż przez wielkie kraje zamieszkiwane przez najróżniejszych shinobi. Chłopiec był jeszcze dosyć młody, miał "na karku" zaledwie 14 lat, więc nie wiedział co może go spotkać podczas samotnej podróży. O piękności życie pustelniczego dowiedział się z książek które uwielbiał czytać, oczywiście za pomocą pisma Braila ponieważ normalne czytanie uniemożliwiało mu kalectwo. Jiro postanowił zdobyć pozwolenie Kage Oto Gakure na opuszczenie murów wioski i udanie się w samotną wędrówkę po świecie.
Jiro mimo kalectwa sprawnie i szybko zbliżał się do wejścia którego pilnowali strażnicy. Wiedział że tam stoją ponieważ słyszał ich oddech.
- Konnichiwa! - rzekł z uśmiechem do strażników, lecz jego głowa w cale nie drgnęła. Podszedł do drzwi i powoli wszedł do rezydencji kage.

<ZMIANA TEMATU>
Dziewoja opuszczała rezydencję Władzy Oto, czyniąc przy tym sporo hałasu. Zachowanie Koichiego i Kaiousei sprawiło, że stała się jeszcze bardziej pewna siebie... i w tej chwili, lekko rozkojarzona. Wciąż myślała o tych dwóch, jakże uprzejmych dżentelmenach, co spowodowało, iż dwa razy podczas swej szybkiej wędrówki potknęła się, cudem unikając skrzywdzenia swego ciałka.
Jej krok był identyczny jak ten, którym wkraczała do tegoż kompleksu budynków; wesoły, rozbawiony, przypominający bardziej skoki wesołego dziecka, niż chód dorastającej pannicy.
Gdy przebiegała koło dwóch strażników, pomachała im energicznie, lecz po chwili już zniknęła za rogiem, a jej zielona smuga włosów niemalże rozmazywała się w powietrzu.

NMM.
Kiedy Jiro opuścił gabinet Kage nie skierował się od razu do wyjścia. Zdecydowanym krokiem szedł przez różne korytarze i podziwiał dotykiem wszelki ozdoby. Płaskorzeźby, obrazy... Wszystko takie piękne... Wszystko najwyższej klasy. Chłopiec zauważył, że sztuka go "kręci". Kiedy już postanowił skierować się do domu. Usłyszał jakąś osobą, która robiła sporo hałasu - "Ciekawe kto to. Widać, musi być to jakaś pozytywnie zwariowana osoba, świadczy o tym jej sposób przemieszczania się. Haha!" - Zaśmiał się w duszy chłopiec i powoli kierował się ku wyjściu pilnowanym przez strażników. Kiedy ich mijał uśmiechną się i powiedział - Do widzenia! Po czym oddalił się i skręcił w polną drogę prowadzącą do jego mieszkania.

NMM.
Odgłos stawianych kroków na betonowych schodach odbijał się cichym echem po korytarzu rezydencji. Koichi nie sądził, że spotka kogoś wewnątrz budynku, lecz zawiódł się na swoim "sądzeniu". Paru strażników wioski stało tuż przy wejściu, gorączkowo wycierając się chusteczkami z potu. Czoła, świecąc śmierdzącym płynem wydalanym na zewnątrz, pochyliły się raptownie przed przechodzącym chłopakiem.
-Spokojnie, Panowie, nie mi zaszczyty dane królowej. Właśnie, widzieliście ją może ?
Jeden z wartowników spojrzał uważnie na swoich towarzyszy. Krótkie kiwnięcia głowami wskazywały na pogodzenie się z czymś ? A może na zezwolenie mówienia ?
-Minako - sama ponoć przekroczyła bramę wioski, lecz nie wiemy zbyt wiele. Zniknęła w tłumie obywateli.

Sumakari westchnął żałośnie. Ile jeszcze czasu zejdzie mu na byciu gospodarzem wioski ? Cioteczka postąpiła nierozsądnie nie pojawiając się w budynku swojej słodkiej władzy. Poza tym Koichi stęsknił się za cycatą siostrzyczką matki. Stanowiła dla niego zastępstwo rodziców, przyjaciółkę, a i dziewczynę, gdyby się uprzeć na fakcie że chłopak często ją podrywał na swój własny sposób.
WZT
Młoda Zen ponownie kierowała się ku rezydencji Władzy Oto. W sumie nie wiedziała, czego tam szuka... Może miała nadzieję spotkać Otokage, może już Władczyni Oto powróciła do wioski. A jeśli nie, to Miki nie pogardzi towarzystwem Koichiego. Cóż, chociaż szczerze powiedziawszy, najchętniej w tej chwili przysłużyłaby się w jakiś sposób wiosce. Oczywiście, przede wszystkim miała na myśli usługi Courier nina. Była gotowa zanieść komu wiadomość, przekazać informacje...
Szła raczej wolnym krokiem, nieco zmęczona misją, która całkiem niedawno skończyła. W końcu nie była to byle przygoda, lecz walka, która nadużyła trochę jej siły. Nie przejmowała się jednak tym faktem, była gotowa również na wykonanie ''usług kurierskich''. Zniknęła za drzwiami, a jej zielone kosmyki włosów zafalowały za progiem.

NMM.
Zatrzymała się przed wejściem patrząc w górę na budynek. Zmrużyła oczy, pod jaskrawymi promieniami słońca. Mam nadzieję że Minako tam będzie, i będzie w ogóle wiedziała po co do niej przyszłam bo jeśli nie... Obróciła się na towarzyszy którzy wyłonili się zza muru otaczającego rezydencję.
Jiro szedł i podziwiał jak zwykle ruchliwą główną ulicę w wiosce. "Huh... Odpuszczę sobie na razie odpoczynek, a zajmę się sprawami organizacji. Trzeba odnowić sojusz z Oto." - myślał tak zbliżając się do rezydencji królowej Oto. "Mam nadzieję, że już wyzdrowiała. Ostatnim razem kiedy byłem w jej gabinecie ona leżała w szpitalu. No cóż... życie shinobi jest ciężkie." - mówił do siebie gdy w końcu wyczuł w przed sobą cel długiego marszu. Przed rezydencją prócz strażników wyczuł również kogoś z wielką ilością chakry i kilku innych shinobi. Jiro nie wiedział czy zgromadzone tu persony się na niego patrzą, jednak postanowił pomachać i na przywitanie.
- Konnichiwa! - postanowił również "dać głos". Nie oczekiwał odpowiedzi. Szybkim krokiem wszedł i zniknął za drzwiami budynku.

<NMM>
Dołączyłem do iluzjonistki z Suny.
- Mam nadzieję że pójdzie łatwo... i szybko. - rzekłem do ANBUski, kierując się dalej powolnym, spokojnym krokiem nie czekając na wszystkich pozostałych. Taki po prostu jestem. Poza tym, nie chciało mi się na nich czekać. Co więcej, chciałem się już stąd zwinąć i wrócić do cieplutkiego kąta w domu, oazie na pustyni czy gdzieś indziej. Ewentualnie znaleźć jakiś łatwy zarobek czy zrobić dla Suny czy innej wioski misję. Solową misję.

<NMM>
Yoshimori zatrzymał się za Amy i odkaszlnął sobie lekko, po czym spojrzał na budynek i powiedział:
- To jesteśmy na miejscu heh teraz została już tylko rozmowa z Panią Minako.
Tu chłopak skończył swoje zdanie i przeciągając się czekał na resztę ekipy.
Kai szedł za całą grupą i doszedł do wejścia do rezydencji jako ostatni. Zdobione ściany, portrety, malowidła, wszystko pięknie i równo poustawiane, ławeczki przed różnymi gabinetami. Miał ochotę usiąść i posiedzieć jakiś czas w ciszy. Jednakże nie mógł teraz opaść na ławkę i udawać, że umarł, to by źle o nim świadczyło. Dlatego też szedł dalej, aż w końcu stanęli przy drzwiach gabinetu Minako.
-tak... -zgodziła się Amy podchodząc do Yoshimori i łapiąc go stanowczo za ramię, wbijając mu pod obojczyk długie szczupłe palce - to teraz nas zaprowadź i zaprezentuj - wysyczała mu do ucha popychając przed sobą by weszli do budynku - nie wypada byśmy tak niespodziewanie pojawili się w gabinecie Władczyni Ognia bez stosownej zapowiedzi, nieprawdaż? - zapytała mrużąc oczy i wpychając Yoshimori do środka

>NMM<
Znów Rezydencja Władcy Oto... To zabawne, jak ostatnio często tu zaglądała. Z pewnością strażnicy, pilnujący tegoż pięknego budynku, zerkali nieco dziwnie na zielonowłosą istotę, która energicznym krokiem wędrowała ku wejściu. Włosy koloru łąki, niczym jaskrawe wstęgi, ciągnęły się za jej drobną sylwetką, a roziskrzone oczy wyrażały dużą wesołość...
Co taka ekscentryczna i niepoważna pannica mogła chcieć od Pani Minako? Miki widziała nieco wątpliwy wyraz twarzy shinobi u progu rezydencji, lecz nie przejmowała się tym. Rzuciła w ich stronę szeroki uśmiech, który miał świadczyć, że bez względu na wszystko zachowuje pogodę ducha.

NMM.