Piwniczka

Jest to prywatna piwniczka Hokage. Kolejne pokolenia tych światłych osób wynosiły rzeczy swoich poprzedników do owej piwniczki i w ten sposób naskładały się w niej chronologiczne warstwy. Im dalej od wejścia, tym starsze są "artefakty". Można tu zobaczyć chociażby majtki 4-tego, czy listy miłosne 3-ciego. Owa "piwniczka" jest w istocie dość sporych rozmiarów pomieszczeniem, o niskim stropie, jednakowoż bardzo przestronnym. Inną sprawą natomiast jest to, iż większość rzeczy pokrytych jest conajmniej pięcio centymetrową warstwą kurzu. Tuż obok wejścia stoi stare biurko, a na nim leżą kaski na głowę, z latarkami na czole. Nie trzeba chyba dodawać, że wszędzie, aż roi się od mieszkańców, których spotkanie byłoby bardzo wątpliwym zaszczytem.

----------------------------------------------------------------------------------

Dodane po 7 minutach:

Has weszła do piwniczki i czekając na shinobi, wzięła dwa kaski, a trzeci założyła sobie na głowę. Potem uruchomiła latarki, rozświetlając nieco mrok. Nad biurkiem zapaliła starą, żółtą żarówkę, ale sterty najprzeróżniejszych rzeczy ginęły w mroku. Hasei była tu do tej pory tylko dwa razy. Zaraz na początku i potem, ten jeden raz, kiedy chciała spróbować sake z prywatnej piwniczki hokage. Szybko się przekonała, że ta w Ichiraku jest jednak smaczniejsza. Nie pływają w niej pająki.

---

Weszła wreszcie do piwniczki uśmiechnięty. Nic prawie nie widział oprócz jakiegoś światła do którego się skierował. Tak jak się domyślił do była kuzynka Keiko.
- Ja już jestem gotowy pani Hokage. Do kopania wykorzystał korzenie roślin co pozwoli mi na bardzo szybkie skończenie tego dzieła.
Roześmiałam się, ujęta tak bezinteresowną naiwnością chłopaka. Potem podałam mu kask, mówiąc. - Zanim zaczniecie kopać, musicie mieć GDZIE kopać. A jeśli się rozejrzysz, to dostrzerzesz iż to miejsce, choć przestronne, jest całe zawalone różnymi gratami i bez wątpienia zamieszkane przez niezbyt ciekawe istoty. To po pierwsze.- zaczerpnęłam powietrza.- Po drugie, nie jestem żadna "pani Hokage", a znajomi mówią mi poprostu Hasei. Ty się do nich zaliczasz.- dodałam i uśmiechnęłam się wesoło do chłopaka. Oczy jednak, jak zawsze, pozostawały "puste". A raczej na ich dnie, czaiła się pustka. bo z wierzchu, byłam poprostu szczęśliwą osobą. "Muszę potem powiedzieć Hyucie o ciąży..."- pomyślałam."Ciekawe, czy zgodzi się zostać ojcem chrzestnym."
"-Ja także jestem gotowy do kopania Hasei"

---

przychodzĂŞ i szybko mówiĂŞ przysyÂłajcie oddziaÂł ANBU do mojego domu jeÂśli siĂŞ nie pospieszycie ucieknie nam Kisame Hoshigaki.
"-Teraz ja nie moge znajdz kogoÂś innego"

KopaÂł dalej tunel

"-CiĂŞzko co nie??"
Casper odsin¹³ wszystkie rzeczy od pewniego miejsca po czym sypn¹³ kilka ziarenek senju i siĂŞ odsin¹³. WyciÂągn¹³ rĂŞke z przodu i z wyrzuconych nasion wyrosÂły zielone roÂśliny które zaczĂŞÂły siĂŞ przedzieraĂŚ ku jednej z stron Âświata gdzie mieÂści siĂŞ jedna z wiosek.
WestchnĂŞÂłam i wyszÂłam z piwniczki. Przez swoje gapiostwo przekrĂŞciÂłam klucz, gdy zamykaÂłam drzwi i w ten sposób zamknĂŞÂłam was w owym pomieszczeniu.

Nagle zza jakiegoœ rega³u wychyn¹³ karaluch gigant, wielkoœci owczarka niemieckiego. Rzuci³ siê na Jirayiê ze szczêkami, wype³nionymi jakimœ jadem.
Kurcze co to jest?

WyciÂągam Kunai i dÂźgam go po gÂłowie
- Mokuton no jutsu - powiedziaÂł i z ziemi wyrusÂł wielki drewniany klec brzebijajacy na wylot karalucha i tym samym unieszkodliwajÂąc go. - przestaĂą siĂŞ jiraia obijaĂŚ i weÂź siĂŞ do pracy a nie bawidz siĂŞ z kalaruchami.
Karaluch zostaÂł zabity, ale jego Âślina obryzgaÂła rĂŞkĂŞ Jirayi, na której to rĂŞce pojawiÂły siĂŞ okropne bÂąble.
Od MG: Dobrze Wam radzê najpierw zrobiÌ porz¹dek z piwnic¹, bo tu nie ma GDZIE kopaÌ tunelu, ot za ma³o miejsca jest. A podczas sprz¹tania mo¿ecie znaleŸÌ coœ fajnego
"-No dobra juÂż bez zabaw, pierw sprzÂątnijmy ok??"

Zacz¹³ sprz¹taÌ nie czekaj¹c na odpowiedŸ
- Co za ma³o rozgarniêty cz³owiek ... nawet nie zaj¹³ siê w³¹sn¹ rêk¹ - powiedzia³ do siebie Casper i zacz¹³ sprz¹taÌ piwniczkê. ChodŸ wyk³ada³ jak zwykle by³ czujny gdy¿ wiedzia³ ¿e jak Jiraia spotka³ tego stworka to mu tak¿e mo¿e coœ siê trafiÌ.
W pewnym momencie, Casper zobaczyÂł, pomiĂŞdzy stertÂą ulotek, a zielonÂą czapkÂą z pomponem maÂły, niebieski krysztaÂł, który jaÂśniaÂł wÂłasnym ÂświatÂłem, rozÂświetlajÂąc nieco mrok.
"-Casper co znalazÂłeÂś?? WyglÂąda super ciekawe co to jest?

SprzÂątaÂł dalej piwnice
- Nie wiem - powiedzia³ tylko by coœ powiedzieÌ. Ostro¿nie wzi¹³ przedmiot i jeœ³i nic siê nie sta³o miêdzy czasie zacz¹³ dok³¹dnie siê mu przygl¹daÌ po czym schowa³ go do kieszeni i dalej zacz¹³ sprz¹taÌ.
Niestety siĂŞ staÂło Casper, kiedy spojrzaÂł na krysztaÂł poczuÂł, Âże nie moÂże siĂŞ ruszyĂŚ. Nie moÂże poruszyĂŚ ustami, zamrugaĂŚ, normalnie nic. W dodatku czuje, Âże nie moÂże równieÂż zaczerpn¹Ì powietrza w pÂłuca. Wie, Âże jeÂśli ktoÂś go nie uwolni od tego przelkĂŞtego kamienia, to zaraz siĂŞ udusi. A Jiraya nie ma pojĂŞcia, dlaczego Casper siĂŞ nie rusza.
"-Co Ci jest?? ZabiorĂŞ ciĂŞ do Hokage

Wzi¹³em go na plecy i prowadzê do hokage
Wracam z powrotem do roboty.....
Casper lekko jeszcze nie otrzeŸwia³ po ostatnim zda¿eniu jednak¿e szybko wzi¹³ siê do pracy chodŸ ci¹gle mia³ ten mêtlik w g³owie. Nie lubi³ takich sytuacji ... a kto lubi³ ?
ResztĂŞ piwniczki udaÂło wam siĂŞ ogarn¹Ì, bez wiĂŞkszych przeszkód, nie liczÂąc znalezienia paru maÂło apetycznych resztek i robali. W koĂącu mniej wiĂŞcej poÂśrodku pomieszczenia utworzyliÂście okrÂągÂłe, puste miejsce, rozmiarów mniej wiĂŞcej 2x2m. MoÂżecie juÂż chyba zacz¹Ì "kopaĂŚ".
Chwytam ÂłopatĂŞ i zaczynam kopaĂŚ

To bĂŞdzie najgorsze w tym wszystkim
- To twoim zadaniem jest zrobiÌ niedu¿¹ dziurê reszte wtedy pozostawisz mnie chyyba ¿e chcesz siê wykazaÌ - uœmiechn¹³ siê ni to z³oœliwie ni to radoœnie. Usiad³ na jakimœ tam prostok¹tnym, mocnym badziewiu i zacz¹³ siê przygl¹daÌ Jirai'owi.
Po niedÂługiej chwili Jiraya natrafiÂł na coÂś twardego w ziemi.
- Co tak nagle przerwa³eœ ? Trafi³eœ na coœ ? - odrzek³ Casper wstaj¹Ì i kieruj¹c siê w strone bia³ow³osego.
"Tak nie da rady siĂŞ przebiÂł ÂłopatÂą masz na to rade???

SpojrzaÂł sie na Casper'a
Casper siĂŞ uÂśmiechn¹³ iÂż znów moÂże pokazaĂŚ swoje umiejĂŞtnoÂści. PodszedÂł do tego miejsca którego nie mógÂł rozbiĂŚ i rzuciÂł dwa zarenka senju. ByÂł pewny siebie gdyÂż te oto nasionka nie potrzebujÂą ani wody, ani specjalnej ziemi oraz dÂługiego czasu by urosn¹Ì i nigdy nie sÂą jaÂłowe a wyrastajÂą z nich bardzo mocne plÂącza które z czasem zmieniaja siĂŞ w grube konary. Jednak jeszcze przy uÂżyciu umiejĂŞtnoÂści caspra powinna byĂŚ to pestka.
I oczywiÂście byÂła... Tylko raczej nie byÂło to najlepsze wyjÂście, bo ziarenka urosÂły duÂże... Na tyle duÂże, Âże rozerwaÂły rurĂŞ kanalizacyjnÂą, która dostarczaÂła wodĂŞ do caÂłej wioski. Woda buchnĂŞÂła wielkim strumieniem, moczÂąc dosÂłownie wszystko dookoÂła. W dodatku wspomogÂła proces wzrostu roÂślin, które rozrosÂły siĂŞ w monstrualny gÂąszcz.
"-Co ty zrobiÂłeÂś najlepszego!!!! Doro Bunshin no Jutsu oraz Bunshin

KrzyczĂŞ po czym pojawiajÂą siĂŞ 3 klony z ziemi i 2 cieniste
- Phi ... jedynie ta woda mnie przeraÂża - powiedziaÂł Casper po czym wykonaÂł kilka pieczĂŞci i ziarenko wruciÂło do swojego pierwodnego wyglÂądu. Jak wiadomo te nasiona mogÂą byĂŚ kontrolowane jedynie przez czakre Âżycia którÂą uÂżywa tylko klan Senju. Teraz Casper spojrzaÂł z przeraÂżeniam na rurĂŞ z wodÂą.
- Kaza³a nam tutaj kopaÌ a nie pomyœla³a ¿e mo¿emy zniszczyÌ jak¹œ rure ... ale by³y by jaja jakby ca³a wioska nie mia³a dostawy wody ...
UsÂłyszeliÂście kroki, a potem do piwniczki ktoÂś zaÂłomotaÂł. Walenie w drzwi powtórtzyÂło siĂŞ dwa razy.
- MówiÂłem ci, Âże to nie tu... Klucz ma tylko Hokage, a ona nie pozwoliÂłaby na coÂś takiego.
- No niech ci bĂŞdzie... Ale jak ich dorwĂŞ... ByÂłem wÂłaÂśnie w kÂąpieli, a tu bang! Woda przestaje lecieĂŚ.
- Ty siĂŞ ciesz, Âże to tylko w Rezydencji. KtoÂś siĂŞ tym napewno zajmie...
- Chyba masz racjĂŞ, a...- gÂłosy zaczĂŞÂły siĂŞ oddalaĂŚ, a potem caÂłkiem ucichÂły.
A woda tryska³a sobie w najlepsze i zaczê³a podtapiaÌ ca³¹ piwniczkê.
- WykÂąpiemy siĂŞ ? - zapytaÂłem siĂŞ ironicznie po czym zwróciÂłem siĂŞ powaÂżnie do Jiraya - potrafiÂłbyÂś to naprawiĂŚ ?
"-No nie wiem nie trenowaÂłem hydrauliki"
- Dobra wiĂŞc, pójdziemy do Hokage i powiemy co narozrabialiÂśmy. Trudno, nie mamy innego wyboru. - oÂświadczyÂł i podszedÂł do drzwi. ChciaÂł je otworzyĂŚ jednakÂże coÂś siĂŞ staÂło ... poporstu byÂły zamkniĂŞte. Casper z premydytacjÂą wyj¹³ je z zawiasów nie uÂżywajac siÂły a roÂśliny które samemu stworzyÂł. <nmm>
"-Dobra raz kozie ÂśmierĂŚ idziemy powiedzieĂŚ"

I wyszedÂł w stronĂŞ gabinetu
Hiuru wpadl jak strzala.Poslizgnoa sie na mokrych schodach i wpadl do wody.Zobaczyl wyrawne drzwi i tryskajaca wode.Nagle przeplynela kolo niego brygada myszy na tratwie.Jedna z nich gwizdala do rytmu a reszta przebierala wioslami .Z trudem doplyna do zaworu.Gdy go zakrecil woda zaczelapowolutku opadac.Doplyna do wyjscia aby zwolac jakas pomoc.

[nmm]
Hyuta mia³ plan. I mia³ notki. Po³¹czy³te dwie cudowne rzeczy tworz¹c plan wykorzystania notek w Konosze. Klon Hyuty wyci¹gn¹³ kunai i wyd³uba³ dziurê w zaprawie. Wsun¹³ tam pierwsz¹ notkê. Nastêpn¹ umieœci³ z³o¿on¹ pod zawalonym rega³em. Kolejna zosta³a umieszczona w stanie zwiniêtym na oœwietleniu, na suficie. Tak przygotowane notki zachêcaj¹co pozostawa³y notkowybuchowe.
Klon Hyuty uœmiechn¹³ siê, klepn¹³ wy³¹cznik œwiat³a, zamkn¹³ drzwi i ruszy³ z powrotem do wyjœcia.
NMK

Teren zaminowany
Minako
Nigari, pociągnięty za rękę przez Hanako, zszedł z nią po schodach szybkim, żwawym krokiem. Wszędzie panował mrok. Jedno, niewielkie pstryknięcie palcami - i mrok stał się jasnością. Nieprzeniknioną, boską. Stanęli, rozglądając się. Ściany były jednymi wielkimi gablotami, pamiątkami po dawnych Hokage... Niektóre rzeczy rozsypywały się już, inne były w stanie świetnym. Widać było, że nikt tu nie witał... Od dawna. Choć, na podłodze, pokrytej kurzem, widoczne były ślady. To właśnie zmartwiło czarnowłosą...
-Idziemy? - uniosła nieznacznie brwi, wskazując dalszą część korytarza...
Szedłem cały czas za Hanako, która wskazywała mi drogę. Nigdy nie byłem w tych częściach rezydencji, dlatego też musiałem zdać się na zastępce Pani Hokage, której nie ma obecnie w Konohagakure. W końcu odezwała się coś, choć było to tylko jedno słowo. Zabrzmiało to trochę, jak pytanie retoryczne. Ja jednak pokiwałem głową na znak, że możemy iść. Ciekawiło mnie co chce mi konkretnie pokazać. Kierując mnie właśnie w takie miejsce.

Jeszcze jedna chwila. Jedna chwila ogólnego milczenia, nieprzerywanego niczym, poza miarowymi oddechami i zmrużeniem oczu. -Właściwie to... To możesz iść tam sam. Prosto, prosto przed siebie. Tunel jest dosć długi, na końcu znajdziesz drzwi. Musisz je mocno popchnąć. Nie próbuj wyważać... Nie do końca jestem pewna, co znajduje się za nimi... Ja zostanę tutaj i... Posprzątam - kiwnęła głową, jakby zachęcając chłopaka, by już "poszedł"... Trzeba było doprowadzić cały korytarz do stanu używalności...

[ Dodano: Czw 01 Lip, 10 ]
Wysłuchałem Hanako, a następnie jej odpowiedziałem spokojnym głosem
- No to ja sobie idę i niedługo wrócę. - Powiedziałem do zastępcy Hokage i ruszyłem prosto do drzwi, które otworzyłem po mocnym pchnięciu. Uważałem na to, aby ich czasem nie wyważyć, lecz raczej byłem o to spokojny. W końcu nie wyobrażałem sobie tego, aby drzwi były tak słabe. W czasie drogi do drzwi ciekawiło mnie co znajduje się za nimi. Czy to może jest jakiś tajny magazyn, o którym wie tylko Hokage i jej pomocnicy.

// Mógłbym cię prosić o nieedytowanie moich postów, bo się sklejają i zresztą nawet tego nie zauważyłem //
Otworzył drzwi jednym, jedynym, mocniejszym popchnięciem. Na pewno silniejszym, aniżeli te zwykłe, zupełnie naturalne... Z piskiem i zgrzytem - wrota rozwarły się, ukazując... Pustkę. Za portą widać było jedynie ciemność, a przy drzwiach - głazy, jakby gruzy, tylko, na Jashina, skąd wzięły się one... W takim miejscu?
Wszedłem do pomieszczenia. Przede mną leżało pełno kamieni. Nie wiedziałem skąd mogły się tu wziąć. Wszedłem do pomieszczenia, jeśli to w ogóle było możliwe i zacząłem się rozglądać czy czasem czegoś tam nie ma. Jeśli jest to możliwe, bo kamienie są wystarczająco małe to próbuję je przynajmniej trochę odkopać rzeczy zobaczyć co się tam znajduje. Jeśli jest to niemożliwe i nic nie znalazłem wracam do Hanako szukając jej. Powinna gdzieś się znajdować sprzątając tutaj. Jeśli nie mogę jej znaleźć wołam ją.
Odrzucił kilka kamieni... Te z dzikim stukotem upadły, popadły gdzieś w dal. Ciemność, pustka, która jednak ukazała... Wejście? Obrócił się nieznacznie, by spytać się o coś Hanako. O co? - dziewczyna nigdy się tego nie dowie... Najprawdopodobniej. Może będzie wręcz przeciwnie? Może przyszłość wyrysuje inny tok sprawy? Dlaczego się nie dowie - nie wyjaśniłam jeszcze? Przezabawne, ale... Dziedzic Daru Lasu został popchnięty. Popchnięty, wepchnięty do tunelu przez jeden, niewielki, niekontrolowany powiew wiatru. Najprawdopodobniej przeciąg. A może coś zupełnie innego? Ważne, że wiatr zamknął stare drzwi, iście trzasnął nimi, mimo braku wentylacji i punktu początkowego, dalej istniejąc i coraz bardziej i bardziej wpychając chłopaka w głąb mroku... Moment. Kilka momentów. Czuł się jakby unoszony. Jakby lewitował... Podróż jednak nie miała trwać długo. Nie na tyle długo, by mógł się nacieszyć dziwnym stanem. Z szybkością rozpędzonego samochodu... Uderzył w jedną ze ścian. Powinno być to uczucie nieprzyjemne, niewygodne - ale takowym nie było. Czemu? Otóż... Ściana, przeszkoda owa była zbudowana nie z kamienia, a... Z wody, która już po momencie wchłonęła Nigari'ego, pchając go jednak cały czas ku górze...

Nie ma chłopaczka...

JESTEŚ TUTAJ.
//Wybacz, ale będę zmuszona zawiesić tą misję.

Hanako w pośpiechu udała się ku górze... Jeszcze tu wróci.
[i]I NPC też nie ma.