Mieszkanie Munemoriego Morishita

Mieszka tu Munemori Morishita, szesnastoletni shinobi z Iwa-gakure.

Z zewnÂątrz dom wyglÂąda bardzo skromnie : jest niewielki, ma tylko jedno okno, a drzwi sÂą lekko poniszczone. Nieopodal wejÂścia znajduje siĂŞ mosiĂŞÂżna koÂłatka.
Za drzwiami moÂżna ujrzec bardzo krótki hol, w którym jest tylko dywan i wieszak, na którym zwykle wisi tylko srebrna kamizelka. Z holu moÂżna siĂŞ dostac do trzech pomieszczeĂą.
Pierwszym z nich jest pokój Munemoriego. Zawsze panuje w nim porzÂądek, na którego punkcie chÂłopak ma obsesjĂŞ. Jest tu jednoosobowe ÂłóÂżko, niewielki regaÂł z trzema póÂłkami, na których znajdujÂą siĂŞ ksi¹¿ki, poobijane biurko i jedyne okno w domu, zwykle zasÂłoniĂŞte.
Drugim z nich jest kuchnia - niewielkie pomieszczenie z wyÂłoÂżonÂą kafelkami podÂłogÂą, w którym znajduje siĂŞ stary, odrapany stóÂł, kuchenka i lodówka. Obok stoÂłu stoi niski taboret.
Trzecim z nich jest Âłazienka, z podÂłogÂą wyÂłoÂżonÂą kafelkami tak samo jak w kuchni, pralkÂą, która czĂŞsto siĂŞ psuje, zlewem, kranem i wannÂą.
Z Âłazienki moÂżna przejÂśc do toalety, chyba nie muszĂŞ tÂłumaczyc, co tam jest .

Munemori wszedÂł powoli do domu.
"Cholernie mi siĂŞ nudzi, nie ma nic do roboty..." - pomyÂślaÂł. - "A kiedy chcĂŞ odpoczÂąc, zadania same walajÂą mi siĂŞ do rÂąk, to normalne..."
Zamkn¹³ za sob¹ drzwi i podszed³ do stojaka. Zdj¹³ kamizelkê i powiesi³ j¹ na nim. Zerkn¹³ na zawieszony w holu zegar, po czym wkroczy³ do pokoju.
"CóÂż, na razie coÂś poczytam... Poczekam, moÂże coÂś samo siĂŞ zdarzy..." - pomyÂślaÂł i z ziewniĂŞciem nudy usiadÂł na ÂłóÂżku, biorÂąc do rÂąk le¿¹cÂą na biurku ksi¹¿kĂŞ.
Otworzy³ j¹ i zacz¹³ czytac, zanurzaj¹c siê w fikcyjnym œwiecie literatury.

---

Na chwile oderwaÂłeÂś siĂŞ od lektury i spojrzaÂłeÂś w stronĂŞ okna.. JakiÂś dziwak wydzieraÂł siĂŞ wÂłaÂśnie przed Twoim domem. PróbowaÂł ubÂłagaĂŚ mieszkaĂąców o kilka Yenów. Z tego co mówiÂł dawno nic nie jadÂł. Jednak wedÂług Ciebie to po prostu kolejny pijak.
PostanowiÂłeÂś nie reagowaĂŚ na okrzyki i powracaÂłeÂś powoli do ksi¹¿ki. Twój wzrok jednak zatrzymaÂł siĂŞ na ÂłóÂżku zauwaÂżyÂłeÂś tam karteczkĂŞ, której wczeÂśniej tu nie byÂło.
PodszedÂłeÂś do ÂłoÂża i podniosÂłeÂś karteczkĂŞ. Napisane na niej byÂło..

Cytat: Munemori Morishita mamy dla Ciebie pierwszÂą misjĂŞ. Musisz udaĂŚ siĂŞ na ulice wioski w celu posprzÂątania jej po wczorajszych uroczystoÂściach..
(Przypomina siĂŞ coÂś :D:D??)
PrzyjdĂŞ do Ciebie okoÂło godziny 20.00 Odbierzesz wtedy swojÂą nagrodĂŞ... Na kartce znalazÂłeÂś stempel gÂłowy Wioski..
Munemori niezbyt interesowaÂł siĂŞ lekturÂą ksi¹¿ki, którÂą juÂż przeczytaÂł, wiĂŞc na chwilĂŞ oderwaÂł siĂŞ od niej i zerkn¹³ w stronĂŞ okna.
"HĂŞ?" - zdziwiÂł siĂŞ, gdy zobaczyÂł mĂŞÂżczyznĂŞ wrzeszczÂącego coÂś pod jego domem. - "A temu co?" - po chwili zidentyfikowaÂł jego krzyki : facet prosiÂł o kilka Yenów na jedzenie, bo dawno nic nie miaÂł w ustach, a raczej tak mówiÂł. - "Kolejny pijak... Jakby kaÂżdy dawaÂł takim jak on, wszyscy w wiosce byliby biedakami..."
Zacz¹³ powoli wracac do czytania ksi¹¿ki, jednak nagle zobaczyÂł na ÂłóÂżku kartkĂŞ.
"Huh? WczeÂśniej jej tu nie byÂło. "
PodszedÂł do ÂłóÂżka i podniósÂł kartkĂŞ, po czym zacz¹³ czytac.
"Pierwsza misja? Mam posprzÂątac ulicĂŞ po wczorajszych uroczystoÂściach..."
Mimo maÂłej wagi misji czuÂł siĂŞ dumny, Âże pomoÂże wiosce w jakikolwiek sposób. ZwÂłaszcza, Âże na kartce znajdowaÂł siĂŞ stempel gÂłowy wioski.
Natychmiast wyszed³ z pokoju. Podszed³ do wieszaka, œci¹gn¹³ kamizelkê i wci¹gn¹³ j¹ na siebie, po czym wzi¹³ miot³ê i szufelkê z kuchni i wyszed³ z domu. [NMM] .

EDIT

Munemori wróciÂł do domu. ByÂł zmĂŞczony po tym caÂłym sprzÂątaniu, w dodatku niektóre ze Âśmieci pozostaÂły na nim, musiaÂł siĂŞ wiĂŞc porzÂądnie wytrzepac. Gdy juÂż to zrobiÂł, zostawiÂł kamizelkĂŞ na wieszaku i wszedÂł do pokoju.
ZmĂŞczony podszedÂł, kiwajÂąc siĂŞ, do ÂłóÂżka i poÂłoÂżyÂł siĂŞ na nim. Nie usn¹³, czekaÂł na tego, który miaÂł mu dac nagrodĂŞ za ciĂŞÂżkÂą pracĂŞ, jakÂą dziÂś wykonaÂł.
Nikogo nie zobaczyÂłeÂś, czekajÂąc wytrwale siedizaleÂś wpatrzony w drzwi. ByÂła juÂż godzina 4.00 kiedy oczy nie wytrzymaÂły i zamkneÂły siĂŞ pod naporem trudów dzisiejszego dnia. PoszedÂłeÂś spaĂŚ.
W czasie twego jakÂże krótkie ale bardzo potrzebnego odpoczynku nic specjalnego siĂŞ nie wydarzyÂło. WstaÂłeÂś jak codzieĂą bardzo wczeÂśnie.
~CzyÂżby mnie oszukaÂł? Co to za Âżarty ~pomyslaÂłeÂś.
PowstajÂąc z ÂłoÂża, w którym przespaÂłeÂś dzisiejsza noc a wÂłaÂściwie poranek zauwaÂżyÂłeÂś przypiĂŞtÂą do wewnetrznej strony drzwi karteczkĂŞ.
PodszedÂłeÂś wiĂŞc co siÂł w nogach do wiadomoÂści i rzpoczaÂłeÂś czytanie.

Cytat: DziekujĂŞ Ci za bardzo rzeczowe potraktowanie zadania, jakie przed Toba zostaÂło postawione. Mam nadziejĂŞ, Âże nagroda, którÂą Ci pozostawiam zaspokoi Twój apetyt.

Na dole Kartki znów widniaÂł znak gabinetu KAge Iwy.
ZastanawiaÂłeÂś siĂŞ kim byÂł dziwny i tajemniczy zleceniodawca Twego zadaqnia ale nie miaÂłeÂś zielonego pojĂŞcia.
MoÂże to i dobrze. NajwyraÂźniej nie jesteÂś jeszcze godzien poznania tej osoby.

// Za wykonanie misji, napisanie caÂłkiem dobrej historii wrĂŞczam Ci nagrodĂŞ w wysokoÂści 150 Y, dodatkowo dopisz sobie 3 pkt do stat..
GratulujĂŞ wykonania pierwszej misji
k Nara//

---

Munemori czekaÂł wytrwale, walczÂąc ze snem, ale nikt nie przychodziÂł.
"JuÂż czwarta... Czemu nie przyszedÂł? CzyÂżby mnie oszukano...? "
W koĂącu chÂłopak zasn¹³, nie mógÂł dÂłuÂżej opierac siĂŞ pokusie snu po tak ciĂŞÂżkiej pracy.
Po kilku godzinach Munemori obudziÂł siĂŞ.
-Uch... - potarÂł gÂłowĂŞ. Widocznie nikt w tym czasie nie przyszedÂł. WstaÂł z ÂłóÂżka, zastanawiajÂąc siĂŞ nad moÂżliwoÂściÂą oszustwa.
"Ale przecieÂż byÂła tam pieczĂŞc gÂłowy wioski! To niemoÂżliwe, Âżeby... Hmm?"
Nagle zobaczy³ przypiêt¹ do wewnêtrznej strony drzwi karteczkê. Z³apa³ j¹ z nadziej¹ i przeczyta³ zawartoœc. Ze œrodka wysypa³y siê pieni¹dze. Zacz¹³ je przeliczac.
"PrzysÂłuÂżyÂłem siĂŞ mojej wiosce i jeszcze dostaÂłem za to sto piĂŞcdziesiÂąt yenów... I jeszcze mi podziĂŞkowano, yeah! "
SzczĂŞÂśliwy wÂłoÂżyÂł wszystkie Yeny do torby, która leÂżaÂła na ÂłóÂżku i dopiero wtedy o czymÂś pomyÂślaÂł...
"Kim byÂł ten, który zleciÂł mi tĂŞ misjĂŞ?"
ZastanawiaÂł siĂŞ przez chwilĂŞ.
"PieczĂŞc gÂłowy wioski... Musi byc to jakaÂś powaÂżna osoba. No nic, moÂże jeszcze jÂą kiedyÂś poznam. "
Przypi¹³ torbĂŞ do pasa, po czym wyszedÂł z pokoju. Zdj¹³ z wieszaka kamizelkĂŞ i ubraÂł siĂŞ w niÂą, nastĂŞpnie opuÂściÂł dom w celu rozprostowania nóg po Âśnie. [NMM] .