Sosnowy bór

Sosnowy bór

---

OminĂŞliÂśmy miasto Âżeby przedrzeĂŚ siĂŞ niepostrzeÂżenie, trudno jednak byĂŚ niewidocznym na tak ogromnym Summonie.
-Jesteœcie g³odni? Mo¿e coœ upolujemy i zjemy? A przy okazji damy odpocz¹Ì Summonowi, Co Ty na Richarde.-zapyta³em.
" :O zapomnia³em, ¿e nie wzi¹³em koszulki po tym jak mnie Amy opatrywa³a, buuu gdzie moja koszulka, trudno , nie bêdê po ni¹ wraca³, a wszystko przez Martina, ¿e jej nie zabra³em z lodowca."
lepiej idzmy dalej
-W porzÂądku.-powiedziaÂłem i Summon ruszyÂł dalej

stare dĂŞby
NMN

---

IdĂŞ przed siebie.
<NMM>
[przychodzĂŞ po czym medytuje wÂśród mojego ÂżywioÂłu]

Dodane po 1 godzinach 7 minutach:

[Po czasie znikam]
Nie bede dalej sie zageszczac. Po prostu tutaj rozstawie wybuchowe kartki.
Zaczela je przyklejac do drzew. Kiedy przykleila je az do 32 drzew, odetchnela z ulga.
Na szczescie ich nie spotkalam.. Sama pewnie nie dalabym rady z nimi...
Usiadla sobie na dalszym drzewie. Schowana jak na ninja przystalo. I czekala na swoje ofiary.
*Pojawiam sie na jakms drzewie i mowie do siebie*-Czas cos zmienic..
Nagle uaktywnila sie jedna z plapek, ktora wybucha.

Kurde.. on chyba nie jest z Hebi..
*Odskakuje w tyl i stoje na srodku rozgladajac sie*-Samo to sie chyba nie zrobilo...
Kabuto ma lekkie poparzenia i troche przysmalone ubranie.

Glupek... to go nauczy byc bardziej ostrozniejszym... Mam nadzieje,
ze mi wszystkich plapek nie wykorzysta i ze Hebi nie uslyszalo..
*Dalej sie uwaznie rozgladalem*-Ktos tu sie niezle bawi....
Zejsc do niego, czy nie? Musze spojrzec na jego opaske..
W sumie kim by nie byl, na pewno jest wrogiem Akatsuki, a takich trzeba eliminowac.

Zeslizgnela sie powoli z drzewa. I podeszla blizej.
*Uslyszalem szelest wsrod drzew i dojrzalem pewna dziewczyne*-A wiec to twoja sprawka?...
(XD tak o napisalem bo nie wiedzialem czy podeszlas do mnie czy nie O.o)
Byla na tyle blisko, ze dostrzegla na jego opasce nute..
Z wioski dzwieku.. w sumie kogo moglam sie tutaj spodziewac..?
Wiedziala, ze mlodzieniec juz ja dostrzegl.
- Hej Ty! - zawolala - to miejsce to jedno wielkie pole minowe, wiec
prosze Cie uprzejmie, zebys wrocil skad przyszedles!
-Wiesz...akurat to zauwazylem,ale ciekawi mnie jedno..kto to zrobil i po co?...Bo ty chyba nie jestes z Oto prawda?
Ermm.. Najwyrazniej nigdy nie widzial stroju akatsuki ..

- Nie, nie jestem - odpowiedziala
(grr nie dobijaj mnie no..moglas napisac w jakim stroju przychodzisz bo wiekszosc z aka pisze w jakim przychodzi O.o ale mniejsza )
-Tak wiec moge sie domyslec ze ty to zrobilas...ale po co?I jeszcze nie w swojej wiosce..
(xD)
- Nie Twoja sprawa. - odpowiedziala szorstko. - Prosze Cie, zebys odszedl
ii nie marnowal moich kartek, nie przeznaczonych dla mieszkancow tej
osady.. Jesli moja misja sie nie powiedzie, odpowiesz za to glowa.
-Wiesz..z checia bym odszedl ale ja sie troszcze o ta wioske..A tu nagle ktos podklada karteczki wybuchowe..I jedno mnie zaciekawilo mowilas o misji...
Shi ugryzla sie w jezyk.
- Slyszales moze legende o wampirze, grasujacym po wiekszych
wiekszych wioskach i mordujacych niewinnych ludzi?
Chciala go troche postraszyc..
*Przeciagnolem sie*-Moze i cos tam slyszalem..Ale ja nie jestem taki niewinny...
- Tak sie sklada, ze jestem tym wampirem, wiec jesli nie chcesz,
zebym Cie zagryzla , to wynos sie stad jak najszybciej.

Shi spokojnie.. uwazaj na dziecko..
-Uuu...pierwsz raz widze wampira...*powiedzialem takjakbym sie tym nie przejmowal*-Chcesz mnie zagryzc tak?Nieladnie,nieladnie
- Nie chce, wierz mi.. nie pijam grupy AB bo mi najbardziej niesmakuje..
A chyba masz taka.. wyczuwam ta smierdzaca maz na kilometr.

Odgarnela wlosy z oczu.
Shi nie mozesz walczyc. Obiecalas Hidanowi..

- Nie chce walczyc! Odejdz!
-Tez nie chcem walczyc...ale jak widzisz jakos nie chce mi sie ruszac z tego miejsca...*przykucnolem*-A gdybys musiala walczyc zrobila bys to?Bo tak mowisz i mowisz i nie robisz jakos tego
[pojawiam siĂŞ i widzĂŞ notki na drzewach]
-O nie.....kto to zrobiÂł [zapytaÂłem wÂściekÂły]
-Spojnie Yamato..a zrobila to ta osoba z,ktora wlasnie rozmawiam *powiedzialem nie odrwyajac wzroku od Shi*
[popatrzyÂłem na dziewczyne]
-Jak œmia³aœ zrobiÌ coœ takiego....Moku-Souran No Jutsu [stworzy³em d³ugie i wysokie ga³êzie na drzewach gdzie by³y notki]
-Teraz bĂŞdĂŞ musiaÂł od nowa tworzyÂł ten bór [dalej byÂłem zÂły]
PrzyleciaÂłem tu za pomocÂą Sabaku Fuyū.PodszedÂłem do Yamato
-Siema ziom-podaÂłem rĂŞkĂŞ
[podaÂłem rĂŞkĂŞ]
-Witaj, poczekaj moment....muszĂŞ cos zaÂłatwiĂŚ [powiedziaÂłem zÂłowrogo patrzÂąc na nieznajomÂą]
(SpojrzaÂłem w stronĂŞ nieznajomej)
-Dlaczego to zrobiÂłaÂś [zapytaÂłem jeszcze raz dziewczynĂŞ]
-Co ona ci zrobiÂła Yamato?
-Rozejrzyj sie....wszĂŞdzie sÂą wybuchowe notki [powiedziaÂłem zÂły]
-Nie pozwolĂŞ Âżeby MOJE drzewa byÂły puÂłapkÂą [dodaÂłem]
-Spokojnie Yamato..daj jej sie chociaz wypowiedziec zanim cos zrobisz
-Dobra ja lecĂŞ.
UÂżyÂłem Sabaku Fuyū i poleciaÂłem.
<NMM>
-Siema [po czym uzyÂłem Moku-Hitoya no Jutsu aby dziewczyna nie uciekÂła]
-Odpowiesz w koùcu czy nje [zacz¹³em byc coraz bardziej zdenerwowany]
- Nie wasza sprawa - odpowiedziala juz naprawde wsciekla. -
Te plapki nie sa przeznaczone na zadnego z was, wiec badzcie tak
dobrzy i zostawcie je w spokoju.
-No wiesz...przyszlas do naszej wioski..rozlozylas notki..Ech,nikt tu nie chce komus zrobic krzywdy..*powiedzialem spokojnie*
[zacz¹³em siêgaÌ po miecze ale sie powstrzyma³em]
-Nie moÂżesz poÂłoÂżyĂŚ notek gdzie indziej tylko tutaj, na tych drzewach [zapytaÂłem wÂściekÂły]
No dobra .. powiem im.
- Musialam tutaj. Moj informator Maya Segura powiedziala, ze gdzies w
tych okolicach znajduje sie tajna baza Hebi, ktora wywolala z nami
otwarta wojne. Bede na nich polowac, dopoki nie zemszcze sie,
za jednego z mojego czlonka organizacji, ktory o malo nie zginal
w ich lochach..
*Gdy uslyszalem slowo Maya zrobilem zdziwiona mine*-A wiec chodzi o HEBI...coz mozna powiedziec ze ta organizacja pochodzi z tej wioski,rozmumiem cie..Jak misja to misja *zwrocilem sie w strone Yamato*-Pusc ja
[puÂściÂłem dziewczynĂŞ]
-Rozumiem....[pomyÂślaÂłem chwilke]
-Niestety nie moÂżemy ci pomóc poniewaÂż sami nie znamy ich poÂłoÂżenia [skÂłamaÂłem dodajÂąc]
-Ale jeÂżeli jeszcze raz zobacze notki na moich drzewa nie bĂŞde rozmawiaÂł [powiedziaÂłem stanowczo]
Shi sie troche bardzo mocno zdziwila.
Ktore slowo na nich tak zadzialalo?
- Przeciez mowilam , ze nie chodzi mi o was - fuknlela - .. Dzieki za zrozumienie.
- uklonila sie tak jak to bylo w japonskim zwyczaju.
[ukÂłoniÂłem sie równieÂż]
-Ciesze sie Âże nie doszÂło do walki
-Nie masz za co dziekowac...Poprostu Yamato nie lubi jak sie krzywdzi nature..i widzisz jak odrazu reaguje *powiedzialem spokojnie*
[jednak dalej mnie coÂś denerwowaÂło...Maya kazaÂła, patrzÂąc na Shi nic nie mówiÂłem]
-Dlaczego wys³a³a dziewczyne, na dodatek wampira [szepn¹³em do siebie]
Shi uslyszala sens tego szeptu
- To Maya jest moja podwladna. Jak juz mowilam informatorka. A
wy skad ja znacie?
-SÂłyszaÂłem o niej sporo ciekawych rzeczy [powiedziaÂłem Âżeby nie ujawniĂŚ sie]
*Gdy Shi zapytala to nie wiedzialem co powiedziec*-Hm..jakby ci to powiedziec..noo..poprostu ja znamy
- Yhy.. tajemniczy jestescie.
Zaczela cos podejrzewac.
- Wy na pewno nie jestescie z Hebi?!
-Czy gdybym byÂł z HEBI to nie zaatakowaÂłbym ciĂŞ juz dawano [zapytaÂłem]
-Nie nie...my napewno nie jestesmy z HEBI*zasmialem sie pod nosem*
- a ja wiem co tym lebkom po glowie chodzi?!
Milo sie panowie rozmawialo, a teraz zegnam .

Odwrocila sie. Omijajac plapki , wybiegla z lasu.
nmm
-No to sobie porozmawialsmy co Yamato?*zapytalem*
-Troche pogadalismy. Chyba moge je zdj¹Ì [powiedzia³em po czym wys³a³em notki na drewnie wysoko i wysadzaj¹c sie shurikenem]
-ÂŻeby nie zniszczyc tego borku [uÂżyÂłem Mokuton no jutsu aby wytworzyĂŚ nowe drzewa]
-Tylko ktoÂś mi ich dotknie
-Dobrze ze ty chociaz dbasz o to wszystko..Chocmy do Konohy a dokladniej Dolina Konca,trzeba co nieco obadac *powiedzialem i zniklem*
<NMM>
-Duzo drzew tam jest [znikam] <NMM>
SzedÂłem,ale myÂślami byÂłem gdzieÂś indziej

[nmm]
Przeskakiwa³em z drzewa na drzewo, uwa¿aj¹c, aby nie natkn¹Ì siê, na ¿adnego z Ninja Oto, ani nikogo z Akatsuki. Zmierza³em w kierunku Konohy. "Mo¿e tam wiedz¹ coœ na temat innych ocala³ych z mego klanu..."
[NMM]
Jak zwykle uwaÂżajÂąc aby nie natkn¹Ì siĂŞ na nikogo z moich wrogów i aby przypadkiem nie sprowadziĂŚ ich do kryjówki zmierzam w stronĂŞ siedziby. [NMM]
uciekam! <NMM>
Szybkim krokiem przechodze las w poszukiwaniu pnia przy którym miaÂłem siĂŞ spotkaĂŚ z moim uczniem. Przy okazji uÂżywam jutsu do stworzenia klona. Mój drewniany klon idzie na miejsce spotkania zaÂś ja i mokujin uajemy siĂŞ w ukryciu do Kiby.
Przebiegam przez lasek...

<NMM>
IdĂŞ poÂśród sosen podziwiajÂąc niektóre z drzew.
(NMM)
Przebiegam przez lasek...

<NMM>
Wszed³ do sosnowego boru i usiad³ pod jednym z drzew. Chcia³ na chwilê odpocz¹Ì i zastanowiÌ siê jak wykonaÌ misjê. <nmm>
Przebiegam przez lasek...

<NMM>
"Heh... Ten goœÌ chyba mnie nie zauwa¿y³. I dobrze" Pomyœla³.
Po dÂłuÂższej chwili wstaÂł i poszedÂł dalej. <nmm>
KichnĂŞÂła cicho. LeÂśny klimat nie dziaÂłaÂł na niÂą zbyt dobrze, aczkolwiek nie miaÂła nic przeciwko maÂłemu spacerkowi. SzÂła dalej.

NMM
przesz³¹, wdychaj¹c cudowny zapach sosen

niepokoi mnie opustoszenie w tej wiosce...

<NMM>
PrzybiegÂł lecz na chwilkĂŞ siĂŞ zatrzymaÂł zdejmujÂąc plecak i szperajÂąc w nim. Po chwili pobiegÂł dalej. [nmm]
Sakon po dojÂściu do sosnowego boru rozÂłoÂżyÂł siĂŞ pod drzewem.
-Jak ja mam do cholery znaleŸÌ te zio³a?!-rozmyœla³ wœciek³y Sakon.
Gdy chodziÂł wokóÂł najbliÂższych drzew nie znalazÂł Âżadnego zióÂłka.
Zirytowany Sakon mia³ ju¿ doœÌ, gdy nagle zauwa¿y³ swoje pierwsze zio³o.
-PomóÂż mi w tym zadaniu- powiedziaÂł Sakon do Ukona.
-A co ja z tego bĂŞdĂŞ miaÂł nĂŞdzny braciszku?-odpowiada Ukon.
-Szczerze mówiÂąc to nic, ale mógÂłbyÂś mi pomóc-powiedziaÂł Sakon.
Ukon wychodzi z ciaÂła swojego brata i pomaga mu w poszukiwaniach.
Mimo problemów zdobyli wymaganÂą iloœÌ zioÂła.
-Ej , ja wiêcej zebra³em ni¿ ty!-krzykn¹³ Ukon.
-Nie, przez caÂły czas siĂŞ obijaÂłeÂś, wiĂŞc milcz!-powiedziaÂł zirytowany Sakon.
WÂściekÂły mÂłodszy brat, rzuciÂł shurikenem w Ukona.
Ukon zrobiÂł unik, zagroziÂł Sakonowi.
WiĂŞc ten szybko siĂŞ poddaÂł i przeprosiÂł brata.
Ukon wróciÂł do ciaÂła swego brata , a ten razem z zioÂłami wraca zleceniodawcy.
Po dÂługiej i mĂŞczÂącej podrózy dotarliÂście do polany, która bardzo dobrze pamiĂŞta Kekei Kurama kjarzyÂła mu siĂŞ cudownie z zabawami z rodzinÂą przed tamtym zdarzeniem..
Kekei staje o wÂłasnych nogach.."
-PrzyszÂła pora... To miejsce mogÂą przekroczyĂŚ jedynie czyste osoby o duzym intelekcie jezeli nie odpowieszna to pytanie .. jutsu ochronne zrobi Ci krzywde zatem zastanow sie czy napewno tego chcesz..

Tengen rozglÂąda siĂŞ dookoÂła i uwaÂża, Âże to Âładne tereny i Âże warto byÂło by gdzieÂś w okolicach zamieszkaĂŚ. Tym czasem powaÂżnie siĂŞ zastanawia nad podjĂŞciem ryzyka .
-Dobrze.. zatem .. sÂłuchaj uwaÂżnie..

LiniĂŞ mych nici wiele mówiÂą
OpowiadajÂą historiĂŞ tego miejsca
Przebywam ty dÂługo, bardzo dÂługo
ÂŚciana mi towarzyszy, i Âświecznik na stole
Nie porozmawiam z nimi bo za stary jetem.
Na mnie jest historia rodu domowników
Jestem ich dzieÂłem i ich skarbem
Nie jestem jednak odpowiedziÂą
Jedn¹ rzecz pomin¹Ì musisz by odpowiedŸ poznaÌ

Kto zabiÂł wieÂśniaków?
To musi byÌ gobelin, a hmmm zastanawiaj¹c siê tak i odj¹Ì pewn¹ literkê to musi wiêc byÌ goblin.
- Jestes naprawdê inteligentny wci¹¿ twierdzê, ze Aka nie jest dobrym rozwiazaniem dla Ciebie..A teraz s³uchaj teraz musimy .. siêpozegnaÌ zaraz nastapi ostatnia czêœÌ Twego zadania..
-Dobrze wiêc, ¿egnaj. No byÌ mo¿e osi¹dê w Oto na d³u¿ej i mo¿e bêdê zwyk³ym ninja.- Uœmiechn¹³ siê i po¿egna³. To mo¿e byÌ naprawdê trudny egzamin . Najtrudniejszy w ca³ym moim ¿yciu. Przygotowa³ swojego sharingana, wyj¹³ katanê i przygotowa³ siê na najgorsze...
Jak to Osiadziesz tu w Oto to mogÂłoby zmieniĂŚ caÂłkowicie TwojÂą misje?
ByÂło juÂż za póÂźno drzwi zostaÂły optwarte zmierzaliÂście do srodka... Domku..
W najwiekszym pokoju siedziaÂł stary czÂłowiek trzymajaĂŚ wobjĂŞciach swa Âżone..
-To chyba nasz syn wróciÂł.. i przyprowadziÂł tu naszego zbawcĂŞ...
-Nie nazywaÂł bym siebie zbawcÂą, a moÂże raczej egzekutorem o niechlubnej roli. PotrzebujĂŞ wiedzieĂŚ teraz co mam zrobiĂŚ. Ale to chyba z wami mam siĂŞ zmierzyĂŚ. Szykujcie siĂŞ , nadchodzĂŞ !
Ewolucja przebiegÂła szybko... To samo co wczeÂśniej staÂło sie z maÂłym... Kekei staÂło siĂŞ ponownie..
On i jego Matkarzucili siĂŞ na Ciebie jasnoœÌ umysÂłu pozostaÂła tylko ojcu.., który CIe wspoamagaÂł..
Dzieciak zaatakowaÂł Ciebie.. Matka mimo oporów rzuciÂła siĂŞ na ojca...
Tengen [atak, obrona]
Tengen wyskoczyÂł jak najszybciej siĂŞ daÂło z budynku zostawiajÂąc po sobie granat dymny i jednego klona. Gdy wyleciaÂł uÂżyÂł jutsu Magen: Kyouten Chiten by odwróciĂŚ dziaÂłanie genjutsu. ChÂłopak nie powinien wiedzieĂŚ odrazu czy wpadÂł genjutsu gdyÂż znajduje siĂŞ we mgle. OryginaÂł Tengena miaÂł byĂŚ bezpiecznie schowany ewentualnie przygotowujÂąc siĂŞ do kawarimi co by jego sprytne oko zauwaÂżyÂło jakiÂś atak.
Gdy Tengen wyskakiwaÂł MÂłody Kurama podmieniÂł siĂŞ z nim.. i to On zjawiÂłsiĂŞ na zewnatrz domu.
Matka rzucila genjutsu,które obróciÂło siĂŞ przeciw niej. W tym momencie usÂłyszaÂłeÂś jak Âściany siĂŞ zapadajÂą to Kekei.. UzyÂł jutsu futon niszczÂąc sciany domku Dai Kamaitachi No Jutsu [Fuuton]

przecieÂło nie tylko sciany ale podmuch leciaÂł w twoim kierunku
Tengen obrona
Tengena trochĂŞ zaskoczyÂła ta podmiana lekko siĂŞ zdezorientowaÂł ale musiaÂł szybko zareagowaĂŚ. OryginaÂł uÂżyÂł Dochuu Eigyo 150 - UÂżytkownik tej techniki tworzy wiele klonów a sam ukrywa siew ziemi. W tym ataku moÂże ukryĂŚ siĂŞ w cieniu klonów. UkrywajÂąc siĂŞ w cieniu klonów moÂżna zaatakowaĂŚ spod ziemi. Klon zaÂś bĂŞdÂąc na powierzchni zaatakowaÂł matkĂŞ, która jest chyba jeszcze w Âśrodku.
Matka jako peÂłnoprawna czÂłonkini klanu rzuciÂłanajsilniejsze genjutsu jaki istnieje..
WYmówiÂła te sÂłowa z iskra w oczach..
-Ikyoutono
UkryÂłeÂś sie jednak.. zostaÂłeÂś zÂłapany w tÂą technikĂŞ..
Poza TobÂą zÂłapaÂła w niÂą Ojca i syna..
Teraz sami tworzycie przed sobÂą obrazy, których siĂŞ boicie..
Ona podchodzi do ojca zaczyna go atakowaĂŚswymi szponami...
Ty natomiast cierpiszbardzo cierpisz widzÂąc jak wuj wbija Ci Katane w Âżebrra..potem pojawia sie obraz akatsuki wszyscy sie od CIebie odwracajaÂą i gnĂŞbiÂą..

Nic nie sÂłyszysz nie wiesz co sie dzieje..
-Magen:Kyouten Chiten ! krzykn¹³ patrzÂąc wujowi prosto w oczy majÂąc nadziejĂŞ, Âże uwolni siĂŞ z tego jutsu i skontruje ÂłapiÂąc ca³¹ rodzinkĂŞ w niewolĂŞ ich umysÂłow wÂłasnych tworzÂąc obrazy w których sÂą nieÂśmiertelni i mimo proszenia o ukrucienie Âśmierci nie sÂą w stanie zgin¹Ì i tak przez tysiÂące lat ÂżyjÂąc zniewoleni przez swoje ciaÂła i ich przekleĂąstwa. ÂŁykn¹³ teÂż piguÂłkĂŞ krwi by odnowiĂŚ odrobinĂŞ chakry.
NIestety.. tego jutsu nie da siĂŞskontrowaĂŚ w ten sposób jedynie... jedna technika moÂże to zrobiĂŚ jednak... znaja ja tylko czÂłonkowie klanu..
Cierpisz dalej padaszna ziemiie nie masz siÂły sie ruszaĂŚdostajesz drgawek. Matkamasakruje ciaÂło ojca... Wymierzamu ciosy w punkty witalne.. niedÂługo umrze Dziecko.. leÂży i jĂŞczy..
..
Dla odbiorcy z zewnarz ten obraz wygladaÂłby jak.. scena horroru..

Le¿¹c na ziemi ukazujÂą mi siĂŞ obrazy z mojego dzieciĂąstwa ale staram siĂŞ je przegoniĂŚ [cenzura] rĂŞkami przed mnÂą. MoÂże to wyglÂądaĂŚ idiotycznie ale w tak idiotycznej sytuacji w jakiej znalazÂł siĂŞ Tengen nie wiele mógÂł innego zrobiĂŚ. StaraÂł siĂŞ skoncentrowaĂŚ by moÂże jednak wyjœÌ z tego genjutsu ale za nim mu siĂŞ nie udawaÂło. JuÂż byÂł gotowy na ÂśmierĂŚ chociaÂż tak na prawdĂŞ jej nie nawidziÂł.
Kobieta cieszy³a siê chwila...Cie³a,szarpa³a cia³o m꿹 tak, ¿e ten wygl¹da³ jak straszyd³o a nie jak istota ¿ywa genjutsu ciagle dzia³a³o.. BY³eœ juz w masakrycznym stanie..
Ojciec ostatkiem siÂł chwyciÂł zonĂŞ za rĂŞkĂŞ -SkoĂącz kochanie..
PróbowaÂł jÂą uspokoiĂŚ nic jednak nie pomagaÂło. Wreszcie mĂŞÂżczyzna ..wykonaÂł ostatnie jutsu swego zycia..
-Reikijaki no Harasu przeÂłamaÂło .. silnÂą technikĂŞ kobiety ta padÂła... Wyczerpana..
Mê¿czyzna wyzion¹³ ducha.. Dzieciak le¿a³ i ci¹gle sie telepa³ Tobie powoli powraca³a swiadomoœÌ
[Ciagle jednak leÂżysz.. i nie masz siÂły siĂŞ ruszyĂŚ]
Tengen le¿¹c w stanie niemal Âśmiertelnym nagle odzyskaÂł ÂświadomoœÌ. Jedyne co czuÂł to olbrzymi ból, który ogarniaÂł caÂłe ciaÂło. PodniósÂł wzrok bo gÂłowy nie daÂł rady- byÂła zbyt ciĂŞÂżka i rozejrzaÂł siĂŞ po izbie przyglÂądajÂąc siĂŞ wszystkiemu. W gÂłowie kr¹¿yÂły mu myÂśli róÂżne od: nie dam rady po muszĂŞ coÂś zrobiĂŚ. Ostatkiem siÂł zmusiÂł swojÂą prawÂą koĂączynĂŞ górnÂą by ta siĂŞgnĂŞÂła do kieszeni i wyjĂŞÂła piguÂłkĂŞ ÂżoÂłnierskÂą. Tego on wÂłaÂśnie potrzebuje by odzyskaĂŚ siÂł. W miĂŞdzy czasie gdy piguÂłka stopniowo uwalniaÂła swojÂą moc staraÂł siĂŞ on doczoÂłgaĂŚ do przeciwników i ich dobiĂŚ z bliska.
PiguÂłka zaczyna dziaÂłaĂŚ jednak Twoje zmeczenie jest tak wielkie, ze siÂł starczy Ci tylko na 1 post musisz zniszczyĂŚ przeciwnikow inaczej zgnijesz w niebycie..
[Nie mozesz uzywaĂŚ genjutsu Twój mózg by tego nie zniósÂł... ninjutsu maja 30 % szans na powodzenie bede rzucaÂł moneta..]
SÂłyszysz dalej jeki malca...
MAtka nie daje znaków Âżycia..

W myÂślach Tengen zastanawiaÂł siĂŞ nad najlÂżejszym sposobem wykoĂączenia przeciwników. DomyÂślaÂł siĂŞ, Âże jego ninjutsu moÂże mieĂŚ nie wielkie szanse powodzenia przy tak olbrzymim wyczerpaniu organizmu. Ale tylko dziĂŞki ninjutsu moÂże pokonaĂŚ jednoczeÂśnie dwóch na raz. ZdecydowaÂł jednak, Âże w tej trudnej sytuacji najbezpieczniej wykoĂączyĂŚ ich rĂŞcznie. To jest przecieÂż niezawodny sposób na dobijanie przeciwników le¿¹cych. Wyj¹³ dwa kunaie, chwyciÂł kaÂżdego innÂą rĂŞkÂą i doczoÂłgaÂł siĂŞ pomiĂŞdzy rodzinĂŞ i jednoczeÂśnie podci¹³ wbiÂł ostrza prosto w serce. CelowaÂł idealnie, miĂŞdzy czwarte, a piÂąte Âżebro. Po czym z wyczerpania osun¹³ siĂŞ plackiem na ziemie.
Atak zakonczyÂł siĂŞ powodzeniem .. Ty jesteÂś smiertelnie ranny ...
Rodzina nie Âżyje.. UdaÂło CIsie wykonaĂŚ zadanie..
Jednak trafiasz do niebytu na 2 dni.. [NMT]
//Piszesz w PiekÂło niebyt//
UdaÂłam siĂŞ z Otogakure , z obiadu do Puszczy Osaki. Wolnym krokiem przemieÂżaÂłam ÂścieÂżynki. Jak byÂłam jeszcze nieduÂży kawaÂłek od boru wyjĂŞÂłam zwój z zapieczĂŞtowanÂą kuk³¹ i wezwaÂłam Kumo(pajÂąk, tak zwie siĂŞ moja marionetka). UÂżyÂłam jej umiejĂŞtnoÂści kamuflarzu i ruszyÂłam razem z niÂą do lasu a Âże rosnÂą tutaj sosny to widok jest doÂśc dobry bo te drzewa nie stojÂą gĂŞsto. [cenzura], wypatrujĂŞ buntowników z wioski ukrytej dÂźwiĂŞku.
W oddali usÂłyszaÂłaÂś jakiÂś huk jak by eksplozja wybuchowej notki ale nie jednaj tylko conajmniej 12 pod rzÂąd. Halas niusÂł siĂŞ wyraxnie z jednego kierunku... SzlaÂś w dobrym kierunku...
PrzyÂśpieszyÂłam kroku, naszczĂŞÂście jestem Kage nieznanej wioski bez opaski. Nie stwierdzÂą po mojim wyglÂądzie Âże jestem ninja. Sposób na zaÂłatwienie bandy. ZaczĂŞÂłam biec ale gdy widzĂŞ kogoÂś zwalniam kroku. Przy okazji rozglÂądam siĂŞ na wszystki strony by uniknÂąc jakiegos nagÂłego ataku.
Fajerwerki tak wczeÂśnie? Jeszcze nie ma sylwestra.
Gdy tak podaÂżaÂłaÂś do miejsca wybuchu cÂąly czas nie moglaÂś oprzeĂŚ siĂŞ wraÂżeniu Âże ktoÂś ciĂŞ obserwuje. Po jakimÂś czasie w oddali zauwazyalÂś wileki krater po wybuchu notek. ByÂła to wielka dziura a coÂś spoczywalo na jej dnie...
Nie mog³¹m dostrzec tejÂże postaci któa moÂżliwe mnie obserwowaÂła wiĂŞc jedynie zachowujĂŞ czujnoÂśc. ZbliÂżam siĂŞ bezpiecznie do kratera czekajÂąc na to co zobaczĂŞ. Robie to ostroÂżnie. Moja kukÂła ciÂągle bĂŞdÂąc niewidoczna stoi w pobliÂżu mnie. Ja by³¹m gotowa na wykoanie odskoku od jakiegoÂś ataku, obronĂŞ kuk³¹ czy wystrzelenie zatrutych senbonow z oczu mojej kukÂły gdyby byÂło by to potrzebne.
Opisz bogotê i dok³¹dniej miejsce
ZbliÂżyÂłaÂś siĂŞ ostroÂżnie do miejsca w którym byl krater. ByÂła to g³êboka dziura na okolo 10m gÂłebokoÂści i 20m Âśrednicy. Drzewa w okolicy sa polamane. To musiala byĂŚ silna eksplozja. Z krateru jeszcze unosi siĂŞ dym. Po chwili zauwaÂżylaÂś Âże po drugiej stronie krateru ktoÂś stoi byÂła to kobieta o dlugich kruczo czarnych wÂłosach aÂż po sam pas. Burana byÂła w obcisÂły strój ze skóry równieÂż czarny. Jej twarz skrywaÂła maska anbu. ByÂło od niej czuĂŚ cos dziwnego. NiepokojÂącego. Ale mógl to byĂŚ tylko efekt dymu wydostajÂący siĂŞ w dziury. Kobieta przemowila do ciebie.

-Przyjaciel czy wróg? Czego tu szukasz?

Widzisz Âże byÂła przygotowana do obrony. MiaÂła w rĂŞku miecz typowy dla czlonków anbu. Gdy dym osÂłabÂł zobaczyÂłaÂś dwóch mĂŞÂżczyzn a raczej to co z nich zostaÂło. Nie wiesz kim byli ale ÂśmierĂŚ jakÂą ponieÂśli musiala byĂŚ masakryczna, byli porozrywani na kawaÂłeczki, ich czeÂści ciaÂła porozrzucane w dole. Kobieta nie spuszczaÂła ciĂŞ z oczu, to ona musiala ich tak urzadzic. Czekala na twoja odpowiedÂź... Do okoÂła ciebie byÂły drzewa czeÂśc z nich poÂłamana z powodu wybuchu. dzieli was odlegloÂśc 20m (krater).
- Nie wiem z kim rozmawiam - powiedziaÂłam udajÂąc lekko przestraszonÂą tym co zobaczylam. TrochĂŞ niepewnym gÂłosem zapytaÂłam - Co tu siĂŞ stalo? Kim oni byli? Kim jestes ? Anbu?
Moja kukÂła byÂła przygotowana do ataku, wystrzelenia zatrutuch senbonów. WystarczyÂł jeden ruch palcem by wykonac atak. Na wszelkie wypradek byÂłam taÂże przygotowana do wyciÂągniĂŞcia z kukÂły ostrzy i obronÂą nimi.
~ NieÂźle ich urzÂądziÂła. WolaÂła bym Âżeby to byÂł sprzymierzeniec a nie wróg, ale jeÂśli bĂŞdzie potrzeba ukaÂże jej umiejĂŞtnoÂści WÂładczyni Kusy.
-Tak jestem Elitarnym ANBU wioski ukrytej w dÂźwiĂŞku a ci dwaj w dole to degeneraci, zdrajcy i juÂż trupy. DostaÂłam zlecenie wyeliminowaĂŚ wszystkich wrogów wioski wiĂŞc jeÂśli ty równieÂż nim jesteÂś to gotuj siĂŞ do walki nieznajoma...

W prawej rĂŞce trzymaÂła krótkie ostrze typowe dla ANBU. W lewej dÂłoni juÂż trzymaÂła kunai a na nim zaczepiony sznurek z podoczepianymi 10 wybuchowymi notkami. Tak musieli skoĂączyĂŚ ci dwaj w dole. Nie zaatakowaÂła ciĂŞ czekaÂła na twoje posuniĂŞcie.
- Uff- odsapnĂŞÂłam jednak ciÂągle w Âśrodku byÂłam przygotowana do jakiegokolwiek posuniĂŞcia by siĂŞ obronic, kukÂła lub odskakujÂąc, przed dziewczynÂą. Nie wiedziaÂłam czy mogĂŞ jej ufac - WiĂŞc chyba mamy takie samo zadanie, zajÂąc sie zbirami. Jestem Jeng i dostaÂłam takie polecenie od zastĂŞpczyni wioski Otogakure - uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ ukrywajÂąc niepewnoÂśc.
- WiĂŞcej ich nie ma tuytaj? Czy ty mnie obserwowaÂłaÂś? Pracujemy razem ? - zadaÂłam kilka pytan które byÂły trochĂŞ mĂŞczÂące a jednak dla mnie przydatne.
Kobieta ANBU schowaÂła swój miecz.
-Jestem Ayane Âłowczyni nagród i dowódczyni ANBU wioski dÂźwiĂŞku zdaje siĂŞ ze ty jesteÂś zastepcÂą Kege Kusy z tego co pamiĂŞtam? Przynajmniej twoje imiĂŞ tak mi siĂŞ kojarzy. Nie nie obserwowalam ciĂŞ, tak i nie bo dwóch leÂży tam w dole a jeden mi zwiaÂł, jeÂśli uwaÂżasz Âże potrzebujesz pomocy to tak mogĂŞ ci pomóc.

ByÂła nizwykle szybka nie wiesz nawet kiedy ale znalazla siĂŞ po twojej stronie krateru. Podala ci rĂŞkĂŞ na znak powitania i jednoczeÂśnie zawiÂązania wspóÂłpracy.
- MiÂło mi - uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ bardziej otwarto i podaÂłam dziewczynie rĂŞke - z pewnoÂściÂą twoje umiejĂŞtnoÂści pomogÂą mi wiĂŞc mam ciĂŞ od teraz uwaÂżac za wspóÂłpracowniczkĂŞ? Zaczynamy od kÂąd? - zapytaÂłam jak zawsze prosto, mówi³¹m zawsze wprost to co chciaÂłam siĂŞ dowiedziec chyba Âże wiedzia³¹m iÂż moÂże to ryzykowac moje Âżycie, ale to inna sprawa.
Nadal byÂłam jednak do uÂżycia swej niewidzialnej i bezszelestnej kukÂły w razie ataku dziewczyny bÂądÂź wszelkiego innego.
-Taa no mówilam ci ze tak, gdzie teraz nie wiem nie mam Âżadnych poszlak ci dwaj szybko poszli ale trzeci nawiaÂł, wtedy pojawiÂłaÂś siĂŞ ty, ilu juÂż zabiÂłaÂś co?

ZapytaÂła ANBUska teraz jej gÂłos byÂł zimny bez emocji, jak by byla innym czÂłowiekiem, byla skupiona i wsÂłuchiwaÂła siĂŞ chyba, po chwili spojrzaÂła siĂŞ i patrzyÂła w stronĂŞ twojej zakamuflowanej kukly.

-Wiesz Jang my shinobi Oto mamy lepszy sÂłuch niÂż byÂś mogÂła przypuszczaĂŚ, co tam chowasz?
Nagle moja kukÂła uruchomiÂła mechanizm sprĂŞÂżynowy w nogach i w mgnieniu oka znalazÂła siĂŞ przy mnie stojÂąc na dwóch nogach nie majÂąc juÂż na sobie kamuflarzu. Jajowata gÂłowa patrzaÂła na dziewczynĂŞ szeÂścioma oczyma. CaÂła marionetka jest pokryta wÂłosami niczym wielka tarantula nadajÂąc jej trochĂŞ odpychajÂący wyglÂąd jednak ja juÂż siĂŞ do niej przyzwyczaiÂłam. By³¹ przecieÂż moim wÂłasnym kunsztem.
- PrzybyÂłam dopiero, wchodzÂąc do lasu od razu trafi³¹m na ciebie - odpowiedziaÂłam - DostaÂłam jednak informacje gdzie widziano bandytów. Powinni byc w okolicach strumyka przepÂływajÂącego tutaj? Wiesz gdzie to jest? - zapytaÂłam. Nie znam siĂŞ na tej puszczy, sÂą to dla mnie tajemne rejony.
-A co to za dziwadÂło? WyglÂąda jak te gÂłupie marionetki czy kukÂły z Suny. Bardzo licha zabawka. Ale mniejsza z tym ruszaj za mnÂą, pokarzĂŞ ci gdzie jest strumyk...

ANBUska ruszyÂła, byÂła bardzo szybka, wyprzedziÂła ciĂŞ sporo i miaÂłaÂś problem z utrzymaniem jej tempa... W pewnym momencie zgubiÂłaÂś jÂą z oczu a nieopodal usÂłyszaÂłaÂś szum wody... (pisz w tamtym temacie)
Tu trop praktycznie siĂŞ urwaÂł. Trzeba byÂło czegoÂś wiĂŞcej, nawet jak dla mnie, Âżeby ich odnaleŸÌ. Madara aktywowaÂł bez trudu Mangekyou Sharingana. Teraz, Âłatwiej wychwycic rózne szczegóÂły. Po za tym byÂłem tu kage, znam na wylot tĂŞ krainĂŞ.
<NMM>
PrzemierzaÂłem las spokojnie. ByÂł on bardzo gĂŞsty, peÂłno tu byÂło krzewów, mchów i róÂżnorakiej roÂślinnoÂści. RozglÂądaÂłem siĂŞ po okolicy. DotarÂłem w koĂącu do bardzo duÂżej sosny, byÂła ona wysoka, mierzyÂła jakieÂś piĂŞĂŚ metrów. PodszedÂłem pod niÂą i oparÂłem siĂŞ o jÂą. ByÂło tu bardzo przyjemnie, chÂłód ,który dawaÂł cieĂą, orzeÂźwiaÂł ciaÂło. Kabuto zaÂłoÂżyÂł jednÂą rĂŞkĂŞ na drugÂą i zacz¹³ rozmyÂślaĂŚ. " Jest nas juÂż szeÂściu. Ale to nadal za maÂło... Musi nas byĂŚ wiĂŞcej. Mój pan nie byÂłby zadowolony, gdybym tylko tylu mu zaprezentowaÂł po jego powrocie. ChociaÂż nie ma go juÂż doœÌ dÂługo, co zaczyna mnie niepokoiĂŚ. PrzydaÂłby siĂŞ ktoÂś bardzo silny, tylko z tym jest juÂż o wiele gorzej.. PóÂźniej o tym pomyÂślĂŞ..."
SzedÂłem spokojnie byÂłem juÂż wypoczĂŞty po ostatniej misji, chciaÂłem dziÂś trochĂŞ poleniuchowaĂŚ moÂże uda mi siĂŞ kogoÂś spotkaĂŚ. ByÂłem juÂż znuÂżony tym Âże jedyne osoby z którym rozmawiam to staruszki w sklepach które odwiedzam rano po zakupy. Ale juÂż widzĂŞ parĂŞ plusów poznaÂłem Otokage naszej wioski i jego zastĂŞpce. W pewnej chwili ujrzaÂłem mĂŞÂżczyznĂŞ opartego o drzewo byÂłem doœÌ rozluÂźniony a widziaÂłem Âże coÂś go niepokoi.
-CzeœÌ - krzykn¹³em po czym do niego podszedÂłem - Nazywam siĂŞ Hyorimaru Akki i moÂżna tak uj¹Ì ostatnio nie mam z kim pogadaĂŚ - a widaĂŚ Âże jesteÂś z tej samej wioski co ja to moÂże mogĂŞ ci dotrzymaĂŚ towarzystwa - spytaÂłem chociaÂż nie byÂłem pewny jego odpowiedzi wydawaÂł siĂŞ doœÌ towarzyski ale coÂś w jego aurze sprawiaÂło wraÂżenie iÂż jest on potĂŞÂżny i... No cóÂż pewnie za duÂżo myÂślĂŞ.
RozmyÂślanie przerwaÂł mi jakiÂś dzieciak. " Co za natrĂŞt...".
- Witaj, jestem Kabuto Yakushi, a to Âże pochodzĂŞ z tej samej wioski co ty, nic nie znaczy. MogÂłem tylko tutaj siĂŞ urodziĂŚ, a tak naprawdĂŞ jej nienawidziĂŚ. A mam pytanie.. A jakbym byÂł seryjnym mordercÂą i chciaÂł CiĂŞ teraz zabiĂŚ, to co byÂś zrobiÂł? Witasz siĂŞ tak z kaÂżdym ,którego spotkasz? Ty siĂŞ przedstawiasz,a druga osoba moÂże ci juÂż wbijaĂŚ nóÂż w serce... Nie wypowiadaj swojego imienia na prawo i lewo, poniewaÂż nie wiadomo, kogo moÂżesz spotkaĂŚ.. MoÂże druga osoba moÂże CiĂŞ nienawidziĂŚ z caÂłego serca lub pragn¹Ì twojej Âśmierci... Kolejna rzecz.. myÂślisz, Âże jakbym chciaÂł rozmawiaĂŚ z kimÂś, to bym siĂŞ zaszyÂł w takim miejscu jak to? Po to wybraÂłem ten las, poniewaÂż nikt tutaj zazwyczaj nie przychodzi, a ty wyjeÂżdÂżasz mi z dotrzymaniem towarzystwa... Ale skoro juÂż Mi przeszkodziÂłeÂś, to chĂŞtnie zmarnujĂŞ mój jakÂże cenny czas na konwersacjĂŞ z TobÂą...- Po tej krótkiej wypowiedzi, przestaÂłem siĂŞ opieraĂŚ o drzewo, a zacz¹³em staĂŚ wyprostowany, patrzÂąc caÂły czas na mÂłodzieĂąca.
WidaĂŚ Âże nie jest zbyt chĂŞtny do rozmowy, ja to zawsze muszĂŞ siĂŞ w coÂś w pakowaĂŚ, myÂśl widaĂŚ Âże ma zÂły dzieĂą, zresztÂą moÂże w jego sÂłowach jest coÂś dotyczÂące jego samego wole nie ryzykowaĂŚ. OdwróciÂłem siĂŞ plecami do osobnika ale to imiĂŞ i nazwisko byÂło mi skÂądÂś znane. Po kryjomu wykonaÂłem pieczĂŞĂŚ do Kawarami moÂżliwe Âże mnie zaatakuje, podmieniÂłem siĂŞ z którymÂś z krzaków stojÂących obok by mieĂŚ wiĂŞksza opcje wyboru, nie wiedziaÂłem czego moÂże uÂżyĂŚ mój przeciwnik.
-UwaÂżaj co mówisz i do kogo taka moja rada na przyszÂłoœÌ - uÂśmiechn¹³em siĂŞ nieprzyjemnie - moÂże to ja jestem osobÂą która szuka tylko ofiary a rozmowa to próba wprowadzenia jej w b³¹d, po tych sÂłowach zrobiÂłem kilka kroków w tyÂł, byÂłem odwrócony plecami od Kabuto i nie caÂły czas nasÂłuchiwaÂłem czy wykonuje jakiÂś ruch.
Gdy chÂłopak odwróciÂł siĂŞ do mnie plecami, to ja udajÂąc, Âże siĂŞ rozciÂągam, wyciÂągn¹³em rĂŞce do tyÂłu i w tym czasie wykonaÂłem pieczĂŞĂŚ do kawarimi no jutsu. NastĂŞpnie chrupn¹³em karkiem w obydwie strony i poprawiÂłem swoje okulary. "Temperamencik to on ma".
- Ja nikogo siĂŞ nie bojĂŞ, a zwÂłaszcza takiego dzieciaka jak ty. - ByÂł do mnie odwrócony plecami, wiĂŞc ja bardzo powoli i cicho odpi¹³em mojÂą sakwĂŞ z ekwipunkiem. MiaÂłem na to duÂżo czasu, poniewaÂż chÂłopak nie patrzyÂł w mojÂą stronĂŞ. W czasie, gdy robiÂłem tÂą czynnoœÌ, to mówiÂłem:
- JakbyÂś byÂł mordercÂą to byÂś nie bawiÂł siĂŞ w rozmowĂŞ, oni sÂłynÂą z szybkich i niespodziewanych egzekucji. Nie witajÂą siĂŞ ze swojÂą ofiarÂą, poniewaÂż ta osoba moÂże juÂż znaĂŚ jego toÂżsamoœÌ, Zazwyczaj atakujÂą z ukrycia i zaskoczenia, a nie ukazujÂą swojÂą obecnoœÌ. - Mój gÂłos powinien spokojnie za tÂłumiĂŚ bardzo ciche odpiĂŞcie jednego guziczka. Do tego dodajmy poruszanie siĂŞ drzew i wiejÂący wiatr, odgÂłosy natury takie jak np. Âśpiew ptaków. Gdy to mi siĂŞ udaÂło ,to nie czekajÂąc od razu bardzo szybko( 55 prĂŞdkoÂści) znalazÂłem siĂŞ tuÂż przy chÂłopaku, a przy gardle miaÂł On juÂż kunaia. Jego ostrze dotykaÂło jego krtani, jeden ruch i dzieciak miaÂłby poderÂżniĂŞtÂą aortĂŞ szyjnÂą i by umarÂł. Gdy juÂż miaÂłem takÂą sytuacjĂŞ ,to powiedziaÂłem:
- Nigdy nie odwracaj siĂŞ do kogoÂś plecami, a zwÂłaszcza do nieznajomego, którego wÂłaÂśnie poznaÂłeÂś. Gorzej dla Ciebie, Âże tÂą osobÂą byÂłem ja, poniewaÂż bardzo mnie obraziÂłeÂś tym ruchem... A ja nie lubiĂŞ ,gdy siĂŞ mnie obraÂża... lub ze mnie siĂŞ kpi...- W tym momencie jeszcze mocniej przycisn¹³em kunai do krtani Akkiego.
StaÂł koÂło mnie wiedziaÂłem Âże jest o wiele potĂŞÂżniejszy niÂż ja ale to nie miaÂło znaczenia teraz miaÂłem tylko jedno jedno na myÂśli "zabiĂŚ" przemknĂŞÂło mi to przez myÂśl ale raczej jeszcze nie byÂł bym do tego zdolny chciaÂłem zabiĂŚ tylko jednÂą osobĂŞ tak tÂą jednÂą osobĂŞ nikogo innego. UÂśmiechn¹³em siĂŞ teraz chciaÂłem siĂŞ tylko zabawiĂŚ nic wiĂŞcej trochĂŞ powalczyĂŚ poczuĂŚ tÂą adrenalinĂŞ, mogÂłem zgin¹Ì ale teraz chciaÂłem tylko powalczyĂŚ. Lekko przechyliÂłem gÂłowĂŞ Âżeby Kabuto zobaczyÂł mój uÂśmiech ciaÂłem zobaczyĂŚ jakÂą bĂŞdzie miaÂł minĂŞ, nie czekajÂąc na jego dalszy ruch zamieniÂłem siĂŞ z krzakiem pojawiÂł siĂŞ dym a mĂŞÂżczyzna nie trzymaÂł mnie tylko krzak, znalazÂłem siĂŞ za krzakami, szybko wykonaÂłem pieczĂŞcie do 2 technik Bunshin no jutsu jako pierwszÂą. Iluzja wyskoczyÂła za krzaków niezbyt szybko biegnÂąc udajÂąc mnie jako sÂłabego shinobi by Kabuto nie zacz¹³ walczyĂŚ za powaÂżnie zza krzaków pokazaÂłem uÂżyÂłem Techniki "Taihoudan"
strumieù wody by³ ukryty za iluzja, nastêpnie stworzy³em kolejnego klona by zacz¹³ uciekaÌ w ty³ ods³aniaj¹c siê i pokazuj¹c zarazem kabuto ¿eby pomyœla³ ¿e uciekam lub zmieniam pozycjê.
Bunshin x2 -100 PCh Taihoudan x1 -150pch Kawarami x1 -100 pch
Pch 650
" Co za idiota.. atakuje mnie... Albo gÂłupi albo jest tak silny..". ZauwaÂżyÂłem, jak biegnie na mnie bezmyÂślnie, od razu rzuciÂłem w niego dwa shurikeny, celujÂąc w klatkĂŞ piersiowÂą .ZdziwiÂłem siĂŞ ,gdy okazaÂło siĂŞ ,Âże to byÂł klon, a oryginaÂł wystrzeliÂł we mnie strumieĂą wody. Nie spodziewaÂłem siĂŞ zupeÂłnie tego, przez co technika doszÂła do celu. Skupiona ciecz trafiÂła... ga³¹zkĂŞ. Kabuto podmieniÂł siĂŞ z ga³êziÂą na wysokiej soÂśnie. staÂł teraz jakieÂś trzy metry nad ziemiÂą, widziaÂł bardzo dobrze caÂłe pole .WykonaÂłem pieczĂŞĂŚ do kawarimi no jutsu, w razie aktywacji zamieniam siĂŞ z kamyczkiem, znajdujÂąc siĂŞ dziesiĂŞĂŚ metrów od Akiego. WidzÂąc, Âże zza krzaków wybiega chÂłopak, to bez zastanowienia( nie zna mojej pozycji i prawdopodobnie jest do mnie odwrócony plecami albo bokiem) ciskam trzy shurikeny, jeden po drugim, bardzo szybko i precyzyjnie. Najpierw pierwszym celuje w nogi, w piĂŞtĂŞ Achillesa lub kostkĂŞ, by uszkodziĂŚ miĂŞsieĂą tam siĂŞ znajdujÂący, co doprowadzi do uniemoÂżliwienia poruszania tÂą koĂączynÂą i upadku Akkiego. Drugi celujĂŞ juÂż w brzuch, w okolice Âśledzonej. Trzeci ma dobiĂŚ juÂż leÂżacego przeciwnika. ChÂłopak nie powinien unikn¹Ì tego ataku. Gdy okazuje siĂŞ, Âże to byÂł klon, to skupiam od razu wzrok na krzaku, z którego on wybiegÂł . Skupiam siĂŞ na obronie i bacznie obserwuje ten punkt.

Chakra: 2115- 100 = 2015
Silny jest ciekawe gdzie siĂŞ teraz znajduje muszĂŞ coÂś wymyÂśle by zauwaÂżyĂŚ jego pozycjĂŞ.
-Skup siĂŞ, Skup siĂŞ - mówiĂŞ sam do siebie, - muszĂŞ coÂś wymyÂśliĂŚ inaczej zginĂŞ - nie mam juÂż duÂżo chakry a on siĂŞ chowa gdzieÂś na drzewach muszĂŞ zaatakowaĂŚ frontalnie muszĂŞ.
Po chwili myÂślenia wpadÂłem na pomysÂł wykonaÂłem 2 iluzje i jako trzecia osoba wybiegÂłem z za krzaków (Bunshin no jutsu). Jednak zanim to nastÂąpiÂło uÂżywam kawarami na wszelki wypadek, klony biegnÂą skupione ja biegnĂŞ razem z nimi czekam na jakiÂś ruch przeciwnika, na jakiÂś rzut shurikenem bÂądÂź innÂą broniÂą. NastĂŞpnie w miejsce z którego wyleciaÂła broĂą zostaje zaatakowane za pomocÂą Taihoudan kolenie jeÂśli zauwa¿ê Âże spada bÂądÂź pojawi siĂŞ w jakimÂś miejscu biegnĂŞ do niego bez zastanowienia uÂżywajÂąc Konoha Senpou, wiem Âże kaÂżda chwila dÂłuÂższej walki wyczerpie caÂły zapas mojej chakry i zginĂŞ. JeÂśli jednak coÂś przeszkodzi w moich ruchach albo przeciwnik mnie zaatakuje oraz trafi zamieniam siĂŞ moim kawarami ze stojÂącym obok kawaÂłkiem kory.
655- 100-150-100= 305
ZauwaÂżyÂłem, jak zza krzaków wybiegajÂą trzy osoby." Na pewno któryÂś z nich jest oryginaÂłem, jednak który..? Nie miaÂłem czasy na rozmyÂślanie o tym". Od razu wykonujĂŞ pieczĂŞcie do Kasumi enbu no jutsu. Skupiam chakrĂŞ w moich ustach, po czym [cenzura] obszerny atak ogniowy w swojego przeciwnika. W tym czasie ujawniam swojÂą pozycjĂŞ, jednak chÂłopak wykonuje od razu Taihoudan. Mój atak obszarowy kontra jego pojedynczy strumieĂą, gdyby to byÂł teÂż strumieĂą, to by zadziaÂłaÂło, jednak pÂłomienie ogarniajÂą bardzo duÂży obszar, przez co wszystko w promieniu raÂżenia zostaje spalone. ChÂłopakowi przed aktywowaniem kawarimi, udaje siĂŞ przedrzeĂŚ. StrumieĂą wody uderza w Kabuto, który spada z drzewa, uderza o ziemiĂŞ, w tym czasie Akki uÂżywa Konoha Senpuu uderzajÂąc prosto w klatkĂŞ lezÂącego przeciwnika. Powinien usÂłyszeĂŚ odgÂłos Âłamanych koÂści , jednak tak siĂŞ nie staje. Aktywuje siĂŞ podmiana siwowÂłosego mÂłodzieĂąca. Stoi on teraz dziesiĂŞĂŚ metrów od niego. ÂŁapiĂŞ siĂŞ za plecy, po mojej twarzy przebiega grymas bólu. MówiĂŞ do chÂłopaka:
- Koniec zabawy - W tym samym czasie odpinaj¹c ciê¿arki i rzucaj¹c je w pobliskie dwa drzewa. Wbijaj¹ siê one w korê ,pozostawiaj¹c widoczny œlad ich masy. Nak³adam kolejne kawarimi, w razie ataku podmieniaj¹c siê z rzuconym wczeœniej shurikenem. Chrupiê swoimi koœÌmi, poprawiam okulary i uœmiecham siê demonicznie do przeciwnika. Czekam na jego ruch, gotowy i czujny ,przygotowany do obrony.

2015- 100-200=1715
Robiê kawarami na wszelki wypadek z ga³êzi¹ na drzewie, wiedzia³em ¿e jestem o wiele s³abszy a nie chce jeszcze gin¹Ì chocia¿ ju¿ strasznie podnieci³em siê walk¹ chcia³em coœ zrobiÌ by nie zgin¹Ì mo¿e rozmowa pomorze.
- WidzĂŞ Âże jesteÂś silnym shinobi - ukrywam swoje wyczerpanie lepiej by o tym nie wiedziaÂł - ale mi juÂż starczy rozerwaÂłem siĂŞ wystarczajÂąco, moÂże porozmawiamy - uÂśmiecham siĂŞ za uÂśmiechem chowam ból który pozostaÂł mi po jego obszarowym jutsu, resztki niestety mnie dopadÂły moje kawarami znajdowaÂło siĂŞ zbyt blisko - widzĂŞ Âże jesteÂś bardzo utalentowanym shinobi, wiec moÂże przerwiemy tÂą walkĂŞ bo chociaÂż sam do koĂąca nie wiem o co poszÂło mówiĂŞ spokojnie i zdecydowanie.
" A juÂż miaÂłem Go wykoĂączyĂŚ...". SpojrzaÂłem na chÂłopaka i powiedziaÂłem:
- A wÂłaÂśnie siĂŞ rozgrzaÂłem i chciaÂłem zacz¹Ì walczyĂŚ na powaÂżnie- mój gÂłos byÂł spokojny i niezachwiany ,kontynuowaÂłem:
- WidaÌ, ¿e umiesz siê biÌ, bardzo przyjemna by³a ta zabawa... Masz racjê, ¿e jestem doœÌ silny, ale nie pokaza³em wszystkich swoich umiejêtnoœci... Spodoba³eœ mi siê, dlatego... Mam dla Ciebie propozycjê... - Uœmiechn¹³em siê do Akkiego
- Powiem najpierw Ci trochĂŞ wiĂŞcej o mnie... Jestem Kabuto Yakushi, prawa rĂŞka Orochimaru, legendarnego Sannina, lider organizacji zwanej Sound Organisation... I tu siĂŞ pojawia moja oferta... OtóÂż chciaÂłbym CiĂŞ widzieĂŚ w moich szeregach.. Powiem Ci ,Âże przystĂŞpujÂąc do mnie zyskasz moc, o jakiej nawet nie ÂśniÂłeÂś, staniesz siĂŞ o wiele potĂŞÂżniejszy, nawet nie wiesz jak mocny moÂżesz siĂŞ jeszcze staĂŚ... - ZrobiÂłem przerwĂŞ i dodaÂłem:
- I co ty na to? Zgadzasz siĂŞ na mojÂą propozycjĂŞ...?
Moje rany od wczeÂśniejszych ataków Kabuto juÂż mnie nie bolaÂły po sÂłowach prawa rĂŞka Orochimaru wiedziaÂłem juÂż skÂąd znam to imiĂŞ jak mogÂłem siĂŞ mierzyĂŚ z Kabuto, ale chyba nie poszÂło Âźle SO, siÂła ciekawa propozycja ale jak nic nie zrobiĂŞ to nie stanĂŞ silniejszy muszĂŞ coÂś zrobiĂŚ ale nie mogĂŞ pokazaĂŚ Âże siĂŞ jakoÂś specjalnie cieszĂŞ.
- Kabuto-san, juÂż wiem skÂąd znaÂłem to imiĂŞ - powiedziaÂłem - z chĂŞciÂą przystÂąpiĂŞ do organizacji - mówiÂłem wolno i spokojnie nie dajÂąc po sobie poznaĂŚ Âże jestem bardzo zadowolony.
WszedÂłem do sosnowego boru z zamiarem zrelaksowania siĂŞ, podczas przechadzki na Âłonie natury. Puszcze przypominaÂła mi trochĂŞ Las Zetsumei, byÂła jednak zdecydowanie mniej mroczna i bezpieczniejsza. SpacerujÂąc wÂśród drzew ujrzaÂłem nagle jak¹œ osobĂŞ. Gdy siĂŞ zbliÂżyÂłem, okazaÂło siĂŞ, Âże jest to starszy ode mnie o kilka lat chÂłopak. "ÂŚwietnie, milej bĂŞdzie spĂŞdziĂŚ tu czas w czyimÂś towarzystwie, niÂż samotnie."
-CzeœÌ. Jestem Mitrashi Uchiha. PochodzĂŞ z Konogakure no sato i nie bardzo orientujĂŞ siĂŞ w tutejszej okolicy. MoÂże mógÂłbyÂś opowiedzieĂŚ mi coÂś o tej wiosce?
Bardzo dobrze... " Kolejny zwerbowany, w takim tempie osiÂągnĂŞ bardzo niedÂługo mój cel.. ". PodszedÂłem do drzew i zabraÂłem swoje ciĂŞÂżarki. Powoli zacz¹³em je zakÂładaĂŚ na nogi. SkupiaÂłem swój wzrok na Akkim. Zacz¹³em siĂŞ bardzo intensywnie rozciÂągaĂŚ, przy kaÂżdym ruchu towarzyszyÂło chrupanie koÂści. Nagle spostrzegÂłem jakiegoÂś chÂłopaka, podszedÂł i siĂŞ przywitaÂł. " Kolejny.. Co to jakieÂś kóÂłko typu CzeœÌ jestem ... Pogadajmy... "
- Akki odpocznij sobie, a ja tymczasem zajmê siê tym shinobim... Znowu siê powtarzam... Nie przedstawiaj siê ka¿demu napotkanej osobie.. A co ja bêdê traci³ czas na pierdo³y... - Odpi¹³em swoje w³aœnie zapiête ciê¿arki, po czym b³yskawicznie, w mgnieniu oka znalaz³em siê przy Mitrashim. Przy sercu mia³ ju¿ mocno przyciœniêty kunai. Sta³em przed nim mrocznie siê uœmiechaj¹c , powiedzia³em:
- I co teraz? Nadal uwaÂżasz, Âże warto kaÂżdemu wyjawiaĂŚ swoje imiĂŞ i liczyĂŚ ,Âże jest osobÂą, która bardzo chĂŞtnie z TobÂą porozmawia- Po tej kwestii jeszcze bardziej przycisn¹³em broĂą do ciaÂła. Mój wzrok byÂł ob³êdny.
-Hai- odpowiedziaÂłem i usiadÂłem koÂło krzaka. WidziaÂłem jak Kabuto ruszyÂł na shinobiego ale mi to wystarczy nie miaÂłem juÂż siÂły czekaÂłem teraz tylko na to jak skoĂączy siĂŞ ten pojedynek. CiekawiÂło mnie czy siĂŞ w ogóle zacznie, patrzyÂłem spokojnie na dalszy przebieg wydarzeĂą siedzÂąc spokojnie pod drzewem ale nie niwelujÂąc techniki Kawarami która zostaÂła uÂżyta wczeÂśniej przeze mnie.
Nim siĂŞ obejrzaÂłem nieznajomy staÂł juÂż przy mnie, przyciskajÂąc do mego serca nóÂż kunai. Dopiero teraz zorientowaÂłem siĂŞ, iÂż na czole nosi opaskĂŞ z symbolem Otogakure no sato. "[I see you!]! Jak mogÂłem tak Âłatwo daĂŚ siĂŞ zaskoczyĂŚ?! Niepotrzebnie podchodziÂłem do tego faceta. Trudno, staÂło siĂŞ. Po tym co przed chwilÂą widziaÂłem, wÂątpiĂŞ Âżebym miaÂł jakieÂś szanse z tym goÂściem. Musze to rozegraĂŚ inaczej." UÂśmiechn¹³em siĂŞ szyderczo i spojrzaÂłem w oczy chÂłopaka.
-Proponuje ÂżebyÂś cofn¹³ swój nóÂż. Nie przybyÂłem do twej wioski sam. JeÂśli mnie zabijesz, moi towarzysze na pewno znajdÂą ciĂŞ i pomszczÂą mojÂą ÂśmierĂŚ. Najlepiej jeÂśli zaÂłatwimy to drogÂą pokojowÂą. MoÂżesz byĂŚ pewny, Âże nie bĂŞdĂŞ ciĂŞ juÂż nachodziÂł. Co do twej rady, w przyszÂłoÂści z pewnoÂściÂą bĂŞdĂŞ siĂŞ do niej stosowaĂŚ. ChoĂŚ oczywiÂście nie bĂŞdĂŞ miaÂł szansy wynieœÌ z tego nauczki, jeÂśli mnie teraz zabijesz. To jak bĂŞdzie?
- Ale masz ÂżaÂłosnÂą wymówkĂŞ... Po pierwszy, by ktoÂś CiĂŞ mógÂł pomÂściĂŚ, to potrzebne sÂą dowody zbrodni, a ja takowych na pewno nie zostawiĂŞ... Po drugie jakby ktoÂś z TobÂą byÂł to by przyszedÂł z TobÂą, a nie ,byÂłeÂś sam. Przynajmniej nie jesteÂś gÂłupi, ale czy przeÂżyjesz, by o tym pamiĂŞtaĂŚ..? Jak myÂślisz chÂłopaczku...? Na pewno nie mam zamiaru cofaĂŚ swojego kunaia. Czy jesteÂś taki sÂłaby, Âże cofasz do pomocy kolegów? Na nic CiĂŞ nie staĂŚ..? JeÂżeli jesteÂś taki bezuÂżyteczny, to nie zasÂługujesz, by ÂżyĂŚ... - SpojrzaÂłem g³êboko w oczy chÂłopaka i czekaÂłem na jego ruch, caÂły czas kunai byÂł dokÂładnie przy serce, jeden ruch i nie Âżyje.
Gdy shinobi rozpocz¹³ gadkĂŞ, postanowiÂłem dziaÂłaĂŚ. WykorzystujÂąc fakt, iÂż skupiÂł siĂŞ na sÂłownym besztaniu mej osoby, wykonaÂłem za plecami kilka pieczĂŞci, odpowiedzialnych za Kawarimi no jutsu. Gdy chÂłopak skoĂączyÂł, zrobiÂłem krok do przodu. Kunai wbiÂł siĂŞ... ale w kawaÂłek drewna. Ja pojawiÂłem siĂŞ kilka metrów dalej za jednym drzewem. SiĂŞgn¹³em do kieszeni i wyciÂągn¹³em 3 noÂże kunai. Jeden z nich byÂł przygotowany wczeÂśniej na takie okazje. Nie róÂżniÂł siĂŞ on od innych noÂży, poza tym, iÂż byÂła przyklejona do niego wybuchowa kartka. Z mÂściwÂą satysfakcjÂą rzuciÂłem po kolei kunai w wroga, po czym detonowaÂłem granat dymny by schowaĂŚ siĂŞ przed wzrokiem ninja Otogakure.
" Wreszcie coœ zrobi³..". Pojawienie siê drewienka zamiast ch³opaka, bardzo go tym zaskoczy³o. Notka wybuchowa trafi³a siwow³osego ch³opaka, jednak Mitrashi nie wiedzia³, ¿e jego przeciwnik mia³ na³o¿one wczeœniej kawarimi no jutsu. Teraz m³odzieniec myœli, ¿e trafi³ swoj¹ ofiarê, a dym spowodowany wybuchem a potem granatem dymnym zas³oni³ mu ca³a sytuacjê. Tymczasem Kabuto znajdowa³ siê na ga³êzi, na soœnie. By³ jakieœ cztery metry nad ziemi¹ i obserwowa³ ca³e otoczenie, dok³adnie wiedzia³, gdzie siê znajduje cz³onek klanu Uchiha. Jednak jego oponent nie zna³ jego po³o¿enia i myœla³, ¿e trafi³ swojego celu. Ja tymczasem bêd¹c w ukryciu , bez chwili sekundy od razu ciskam w mojego wroga cztery shurikeny, celuj¹c w kostki i nadgarstki, by uniemo¿liwiÌ poruszanie siê koùczynami. Od razu po tym nak³adam na siebie kawarimi, jak co to siê podmieniam z wyrzuconym shurikenem. Do wszystkich moich akcji wykorzystuje moj¹ prêdkoœÌ (75 szybkoœci).

Chakra: 1715- 100 = 1615
"Dobrze, na wszelki wypadek zrobiĂŞ 2 bushiny." WykonaÂłem odpowiednie pieczĂŞcie i obok mnie powstaÂły dwie iluzje. Jeden Mitrashi zostaÂł na miejscu, a pozostaÂła dwójka rozbiegÂła siĂŞ w przeciwne strony. Jutsu zrobiÂłem w samÂą porĂŞ, gdyÂż chwile póÂźniej zaatakowaÂł mnie przeciwnik. Cztery shurikeny przemknĂŞÂły przez stojÂącÂą iluzjĂŞ. Zdziwiony rozejrzaÂłem siĂŞ za przeciwnikiem. "MyÂślaÂłem Âże go zaÂłatwiÂłem." Wrogi shinobi siedziaÂł wysoko na drzewie. Ja oraz iluzja zaczĂŞliÂśmy wykonywaĂŚ pieczĂŞcie. Do ostatniego momentu nie wiedziaÂłeÂś z której strony nadejdzie atak. Gdy skoĂączyliÂśmy, strzeliÂłem w ciebie kulÂą ogniÂą, a bushin znikn¹³. NastĂŞpnie naÂłoÂżyÂłem na siebie Kawarimi.

Chakra: 100(za pierwsze Kawarimi) + 100 za 2 bushiny + 200 za Goukakyu no Jutsu = 400

1000-400=600
Do koĂąca nie byÂłem pewny ,który jest prawdziwy, kula ognia trafiÂła mnie, jednak ja uÂżyÂłem kawarimi no jutsu i znalazÂłem siĂŞ za moim przeciwnikiem. Od razu bez namysÂłu ,nie pozwalajÂąc na wykonanie Âżadnej pieczĂŞci i wykorzystujÂąc element zaskoczenia ,bardzo szybko znalazÂłem siĂŞ koÂło chÂłopaka i kunaiem ,drugÂą stronÂą uderzyÂłem w plecy. ByÂło to miejsce, gdzie siĂŞ znajdowaÂło serce, czyli gdybym trafiÂł ostrzem, to Mitrashi by nie ÂżyÂł.
- JuÂż starczy mi tej pokazówki - po czym chrupn¹³em swoim karkiem.
- WidzĂŞ ,Âże umiesz walczyĂŚ, dlatego mam dla Ciebie ofertĂŞ... Jestem Kabuto Yakushi, lider Sound organisation, oferujĂŞ Ci wstÂąpienie pod moje skrzydÂła, na pewno staniesz siĂŞ potĂŞÂżny i nikt nie bĂŞdzie mógÂł CiĂŞ pokonaĂŚ. Nie osiÂągniesz tego tuÂłajÂąc siĂŞ po Âświecie, zapewniam CiĂŞ, Âże na pewno tego nie poÂżaÂłujesz... Co ty na to...?
"Kabuto Yakushi?! SÂłyszaÂłem o nim! Zdrajca z Konohy, który infiltrowaÂł wioskĂŞ od Âśrodka na rozkaz samego Orochimaru. Ten chÂłopak jest potĂŞÂżnym shinobi, od poczÂątku nie miaÂłem z nim szans. O dziwo nie chce mnie zabiĂŚ, co wiĂŞcej chce Âżebym do³¹czyÂł do Sound Organisation! W sumie czemu miaÂłbym siĂŞ nie zgodziĂŚ? Jego sÂłowa o sile na pewno sÂą prawdÂą. Gdzie miaÂłbym zdobyĂŚ potĂŞgĂŞ, jeÂśli nie u najsilniejszego z Legendarnych Sanninów - Orochimaru-samy? Poza tym przeczÂąca odpowiedÂź moÂże kosztowaĂŚ mnie Âżycie. UÂśmiechn¹³em siĂŞ i powiedziaÂłem:
-Kabuto-sama, z chêci¹ przy³¹cze siê do ciebie i twojej organizacji.
Z daleka obserwowaÂłem przebieg wydarzeĂą, walka by³¹ szybka i tym razem Kabuto zacz¹³ mówiĂŚ pierwszy czyÂżby siĂŞ zmĂŞczyÂł? ZastanawiaÂłem siĂŞ nad tym czy chÂłopak przeÂżyje, przeÂżyÂł, a nie to jest najwaÂżniejszy do³¹czy do SO chyba trzeba by siĂŞ przywitaĂŚ. WstaÂłem lekko zmĂŞczony przez to parĂŞ minut nabraÂłem odpowiedniego tĂŞpa oddechu podszedÂłem do przed chwilÂą walczÂących osobników.
- Widzê Kabuto-san ¿e zosta³ zwerbowany kolejny sojusznik do naszej organizacji - uœmiechn¹³em siê pod nosem i spojrza³em na Mitriashiego.
- DziĂŞkujĂŞ za komplementy Mitrashi, a werbowaĂŚ ,werbujĂŞ, na rozkaz samego Orochimaru... Im wiĂŞcej nas bĂŞdzie tym potĂŞÂżniejsi staniemy siĂŞ... Skoro juÂż mamy to za sobÂą, to chodÂźmy do siedziby. Na pewno Akki odpocz¹³eÂś ,a Mitrashi siĂŞ nie miaÂł czym zmĂŞczyĂŚ.. " Nie pokazÂłem wszystkich swoich umiejĂŞtnoÂści, nie mogÂłem, na razie na to byÂło za wczeÂśnie, a po drugie te dzieciaki pewnie by zginĂŞÂły.. Kolejne dwie osoby, bardzo dobrze mi idzie... Mój pan bĂŞdzie ze mnie zadowolony".
- Ruszajmy - Kiwn¹³em g³ow¹ i wyruszy³em w stronê wejœcia do SO. <NMM>
"Heh, co za dzieĂą. Kto by pomyÂślaÂł, Âże bĂŞdzie mi dane przy³¹czyĂŚ siĂŞ do Sound Organisation. Ciekawe czy zobaczymy siĂŞ z Orochimaru-samÂą?" Po usÂłyszeniu komendy Kanuta, kiwn¹³em gÂłowÂą i ruszyÂłem za moim nowym dowódcÂą. <NMM>
Hai- powiedzia³em, w tym momencie nie wa¿ne ju¿ by³o jak osi¹gnê si³ê wa¿nym by³o ¿e j¹ osi¹gnê, wiedzia³em jedno chcia³em j¹ mieÌ, So nie by³o na pewno jak¹œ bardzo dobr¹ organizacj¹ pod wzglêdem charakteru ale pewnie bêdê zmuszony do robienia z³ych rzeczy ale czego siê nie robi dla si³y - myœla³em, a zarazem udawa³em siê ju¿ do wejœcia do organizacji.
<NMM>
Bieg³am przed siebie ca³y czas, nie chcia³am siê zatrzymaÌ i siê nie zatrzymywa³am, nie mog³am siê doczekaÌ do jakiej wioski pierwsze dotrê nie mog³am po prostu nie mog³am, ca³y czas mia³am przed oczami, oczy tego m³odego bia³o w³osego ch³opca, nie mog³am uwierzyÌ ¿e bêdê mog³a go zobaczyÌ, czu³am ¿e coraz bli¿ej jestem wielkiej przygody nie mog³am znieœÌ napiêcia, postanowi³am szybciej biec. Biegnê dalej. <NMM>
Jottos wszedÂł pewnym krokiem w iglasty las. ByÂło tu chÂłodniej, co przyniosÂło mu ulgĂŞ. Przez poÂłowĂŞ drogi szedÂł wolnym krokiem, aby oszczĂŞdzaĂŚ siÂły. Dalej juÂż biegÂł, a raczej skakaÂł po gĂŞstych ga³êziach na póÂłnoc. Amosfera w tym borze bardzo mu pasowaÂła.
"To ciekawe miejsce..." - myÂślaÂł.
W koĂącu dotarÂł do granicy Kraju Pioruna...

<NMM>

Rado:
BÂłysk ÂświatÂła powaliÂł CiĂŞ na ziemiĂŞ. OtaczaÂły CiĂŞ drzewa, powietrze byÂło nieco wilgotne... ÂŚwiergot ptaków zagÂłuszaÂły gÂłoÂśne krzyki. Nad TobÂą staÂło dwóch mĂŞÂżczyzn odzianych w czarne yukaty, z przeÂłoÂżonymi przez plecy katanami.
-PodróÂży z zaÂświatów siĂŞ zachciaÂło, co ?! Kim jesteÂś i po co przybywasz na ZiemiĂŞ ?! Dlaczego otwarÂłeÂś ÂświĂŞtÂą bramĂŞ Torii ?! - krzykn¹³ Ci do ucha jeden ze straÂżników bramy, wysoki blondyn. Tak, to bĂŞdzie przygoda z cyklu 'Niezapomniane spotkanie z Shinigami'. Ciekawe, czy zostawiÂą po sobie jakieÂś pamiÂątki...
RozejrzaÂłem siĂŞ wokóÂł. SpostrzegÂłem dwóch mĂŞÂżczyzn. Jeden z nich strasznie sie darÂł na mnie. Zabardzo niewiedziaÂłem co mu mam odpowiedzieĂŚ.
-"Musisz sie tak drzeĂŚ? Doskonale cie sÂłysze."
Narazie wiĂŞcej nic nie mówiem i nie odpowiadaÂłem na jego pytania.
-SÂłyszysz ?! Ja Ci dam... ! - blondyn juÂż miaÂł siĂŞgaĂŚ po katanĂŞ, jednak jego czerwonowÂłosy przyjaciel postanowiÂł powstrzymaĂŚ swojego 'kumpla' przed rytualnym mordem na Tobie.
-Spokojnie... Ichigo... Nie ma co z nim drzeĂŚ kotów... - czerwonowÂłosy poklepaÂł swego kompana po plecach, po czym zwróciÂł siĂŞ do Ciebie.
-Renji Abarai. ZastĂŞpca dowódcy szóstej dywizji oddziaÂłów Shinigami Dworu Czystych Dusz. Jak mniemam, pan tu zapewne po klucz, który ON - akcentujÂąc sÂłowo 'on', machinalnie wzniósÂł wzrok ku niebu - ...który ON tu przysÂłaÂł ? - zagadn¹³ ciekawsko, opuszczajÂąc wzrok, by znów, z powaÂżnÂą minÂą, przyglÂądaĂŚ siĂŞ Twej twarzy.
SpojrzaÂłem na czerwonowÂłosego straÂżnika. On byÂł zdecydowanie bardziej zrównowaÂżony niÂż ten blondyn. WstaÂłem (jak domniemam to wczeÂśniej leÂżaÂłem). Jak nakazujÂą maniery równieÂż siĂŞ mu przedstawiÂłem.
-"Rado Hanobu. Raikage, wÂładca Kumo-gakure. Jak domniemam mówiÂąc on masz namyÂśli tego na górze? Mówisz Âże on tu klucz zesÂłaÂł?"
Teraz wiem Âże jest gdzieÂś tutaj. Ale oni mi chyba nie uwierzÂą jak im to wszystko opowiem.
Renji uœmiechn¹³ siê promiennie.
-MiÂło mi poznaĂŚ wÂładcĂŞ wioski chmury. ÂŚwietnie siĂŞ skÂłada, Âże Yamamoto na reszcie kogoÂś przysÂłaÂł po ten klucz... Robi on nam tylko problemy. Nie doœÌ, Âże od pewnego czasu wojujemy z Arrancarami Aizen-samy, to jeszcze teraz Vaizardzi zaczĂŞli siĂŞ interesowaĂŚ kluczem... A i dla Quincy i Bounto stanowi on Âłakomy kÂąsek. Ale, oczywiÂście, pan nie wie, o czym mówiĂŞ... - rĂŞka Renjego powĂŞdrowaÂła za gÂłowĂŞ, a mina wyraÂżaÂła ogólne zakÂłopotanie. Ichigo staÂł naburmuszony za swym towarzyszem i wcale nie zwracaÂł na Ciebie uwagi.
-"Panie Abarai. Wydaje mi siĂŞ Âże nie jestem, em z tad. MógÂłbyÂś mi wyjaÂśniĂŚ zaistniaÂła sytuacje i jakiego mamy przeciwnika. WolaÂłbym byĂŚ przygotowany chociaÂż teoretycznie jeÂśli doszÂłoby do starcia."
W g³êbi ducha miaÂłem nadzieje Âże pozytywnie przyjmie mojÂą wypowiedÂź. W koĂącu mówiÂłem tak chodÂźbyÂśmy byli juÂż sojusznikami czy sprzymierzeĂącami.
-A wiĂŞc dobrze - zacz¹³ Renji. -Arrancarzy to stwory, póÂł ludzie, póÂł PuÂści, stworzeni przez Aizen-samĂŞ za pomocÂą Hyugoku. PuÂści to dusze zÂłych ludzi, które po Âśmierci nie mogÂły zaznaĂŚ spokoju. Ich znakiem rozpoznawczym sÂą dziwne ciaÂła z koÂści. WysysajÂą duszĂŞ ze wszystkiego, co siĂŞ rusza. Niech pan na nich uwaÂża ! - ostrzegÂł, po czym kontynuowaÂł: -Aizen-sama, a wÂłaÂściwie Sousuke Aizen, to byÂły kapitan piÂątej dywizji, który zdradziÂł Soul Society, naszÂą spoÂłecznoœÌ Shinigami, dla wÂłasnych celów. Hyugoku to natomiast kamieĂą, który tkwiÂł z Rukii Kuchiki, ale Aizen-sama wydobyÂł go z ciaÂła dziewczyny poprzez uÂżycie... No wÂłaÂśnie nie wiemy, czego dokÂładnie uÂżyÂł do wyciÂągniĂŞcia kamienia z duszy dziewczyny. Znaczy siĂŞ, to byÂła jakaÂś zakazana technika... Mniejsza. WracajÂąc do tematu... Quincy to ludzie o nadzwyczajnych umiejĂŞtnoÂściach skupienia reiatsu, czyli po waszemu chakry. Vaizardzi sÂą byÂłymi Shinigami, którzy przyswoili moce Pustych. A Bounto to krwioÂżercze wampiry, które wysysajÂą z ludzi ich energiĂŞ duchowÂą, Âżeby byĂŚ wiecznie mÂłodymi... No, mniej wiĂŞcej to tak wyglÂąda. My jesteÂśmy Shinigami, Bogowie ÂŚmierci. PieczĂŞtujemy dusze, które same nie mogÂły dostaĂŚ siĂŞ do Seiretei, czyli Dworu Czystych Dusz, o którym juÂż, zdaje siĂŞ, napominaÂłem panu... Inaczej: my jesteÂśmy Ci dobrzy, wszyscy inni sÂą Ci Âźli. Tak wÂłaÂśnie wyglÂąda nasza sytuacja... DodaĂŚ muszĂŞ, Âże ostatnio gwaÂłtownie pomniejszyÂły siĂŞ nam zastĂŞpy Shinigami'ch. Nie chciaÂł by pan moÂże zostaĂŚ chwilowo ZastĂŞpczym Shinigamim... ?
SÂłuchgaÂłem tego co mówiÂł i próbowaÂłem wszystko zapamiĂŞtaĂŚ. Naprawde duÂżo tych informacji. ByÂłem wogule zdziwiony Âże wie coÂś o naszym Âświecie, o chakrze.
-"ZastĂŞpczy shinigami? A jakie sÂą jego obowiÂązki? No i czy jest was tutaj tylko dwóch czy wiĂŞcej?"
-ZastĂŞpczy Shinigami musi od zabijaĂŚ hordy krwioÂżerczych Pustych, od czasu do czasu wybieraĂŚ siĂŞ do siedziby Aizen-samy, czyli Hueco Mundo i umieĂŚ poÂświĂŞciĂŚ siĂŞ dla innych. Co do naszej iloÂści... W Soul Society jest nas okoÂło tysiÂąca, lecz wiĂŞkszoœÌ Shinigami to sÂłabeusze... Potrzebujemy kogoÂś takiego jak Ty. MoÂżemy nawet zaÂłatwiĂŚ Ci caÂłkiem Âładne Zanpakutou - wskazaÂł gÂłowÂą na swojÂą katanĂŞ - ale Ty chyba juÂż masz miecz, prawda ? CóÂż, jeÂśli zdecydowaÂłbyÂś siĂŞ zostaĂŚ Shinigami'm, mielibyÂśmy dla Ciebie misjĂŞ... Bo widzisz, klucza do bramy Sekai tutaj nie ma... - czerwonowÂłosy zafrasowaÂł siĂŞ, wbijajÂąc wzrok w ziemiĂŞ.
-"MyÂśle Âże mógÂłbym wam pomóc. Problem w tym Âże mam tylko 10 dni. I mam swój wÂłasny miecz. Nie jest to zanpakutou ale nie jest to zwykÂły kawaÂłek metalu."
SPojrzaÂłem na czerwonowÂłosego. Ta komplikacja Âże kluczu tu nie ma. Chyba bede musiaÂł zrobiĂŚ wiĂŞcej misji zanim go odnajde.
-"Jak to nie ma tutaj klucza? To gdzie on jest?
-Klucz jest w... - zacz¹³ Renji, ale Ichigo go natychmiast uciszy³, przyk³adaj¹c mu rêkê do ust.
-SkÂąd mamy wiedzieĂŚ, Âże nie jesteÂś Pustym, który posiadÂł ciaÂło czÂłowieka ? Tylko zostajÂąc Shinigami moÂżesz nam udowodniĂŚ, Âże NIE JESTEÂŚ PUSTYM. Poza tym obecne poÂłoÂżenie klucza to tajemnica paĂąstwowa. Znaczy siĂŞ, tylko dla Shinigami. JesteÂśmy elitÂą - mrukn¹³ blondyn, mierzÂąc w Ciebie swÂą katanÂą, albo raczej Zanpakutou, jak to oni nazywali swe bronie.
-"Nie jestem pustym. Ani jakimÂś tam mieszaĂącem pustego. Z tego co juÂż mi wiadomo póÂł pusty póÂł czÂłowiek posiada innÂą energie niÂż shinigami. Nie powinno byĂŚ dla ciebie problemem sprawdzenie mojej energii. Chyba ze nie potrafisz."
-Kpisz sobie ze mnie ? OczywiÂście, Âże juÂż sprawdziÂłem reiatsu, któreTwoja energia odpowiada mocom Arrancarów ! TO znaczy, Âże albo masz moc im równÂą, albo jesteÂś ARRANCAREM. ZatkaÂło kakao ? - blondyn potrzÂąsn¹³ groÂźnie swym Zanpakutou, robiÂąc skwaszonÂą minĂŞ. Renji próbowaÂł go uspokoiĂŚ swego przyjaciela, jednak chyba zbytnio mu to nie wychodziÂło.
-Renji, dobrze wiesz, Âże miasto Karakura jest obecnie zagroÂżone atakiem Pustych... I jeszcze te caÂłe porwanie Inoue... Nie bÂądÂź gÂłupcem, to moÂże byĂŚ kolejny podstĂŞp Aizena ! - dodaÂł jasnowÂłosy, sÂłyszÂąc pomrukiwania i rady Renjiego.
-"Mówisz Âże juÂż sprawdziÂłeÂś mojem, em reatsu? I twierdzisz Âże mam podobnÂą moc co oni. To akurat jest bardzo moÂżliwe. Nie moge siĂŞ do nich porównywaĂŚ bo ich nigdy nie widziaÂłem i niewiem jak jeÂśli wogóle jesteÂśmy podobni!"
Te ca³e gadanie blondyna (a nie raczej marchewkow³osego?) zaczyna³o mnie irytowaÌ. Dopiero co tu siê znalaz³em i ju¿ komplikacje. Posiadanie demona jest du¿o bardziej uci¹¿liwe ni¿ mi siê wydawa³o.
-"Porwanie Inoue? Porwali kogoÂś? Waszego towarzysza?"
-Inoue to dziewczyna Ichigo... - rozeœmia³ siê Renji, ale Ichigo szturchn¹³ swojego znajomego tak, ¿e ten ostatni nawet nie zd¹¿y³ kontynuowaÌ. 'Uczynny' Ichigo zrobi³ to za niego.
-Inoue Orihime to wraz z Chadem, Uryuu i mnÂą jedyni ludzie, którzy widzÂą Pustych. Nie mów, Âże nie wiedziaÂłeÂś ? I na pewno wiesz, gdzie teraz jest Inoue-chan ! Gadaj, psie, zanim zabierzemy CiĂŞ do Soul Society ! - blondas byÂł coraz bardziej zdenerwowany. Chyba rzeczywiÂście czuÂł coÂś do tej Inoue... A moÂże to po prostu jego dobra przyjacióÂłka ? WaÂżne, Âże chÂłopak z katanÂą wyglÂądaÂł nieco groÂźnie, a jego czerwonowÂłosy koleÂżka jeszcze nie do koĂąca otrzÂąsn¹³ siĂŞ po mocnym uderzeniu, na które zbytnio nie byÂł przygotowany...
-"Teraz juÂż wiem. Nie wiem czy zauwaÂżyÂłeÂś ale jestem tu krutko jestem niedoinformowany. WiĂŞc nie mam pojĂŞcia gdzie ona moÂże byĂŚ. Ale skoro tobie tak na niej zaleÂży to spróbuje pomóc lecz dopiero gdy wykonam swoje zadanie."
Chyba wiedziaÂłem co czuje ten chÂłopak. Sam teÂż zawiodÂłem Armor. ChciaÂłem to jakoÂś odpokutowaĂŚ.
-To oczywiste, Âże Inoue-chan jest w Hueco Mundo... - Renji, chwiejnym krokiem podszedÂł bliÂżej Ichigo i poÂłoÂżyÂł mu dÂłoĂą na ramieniu.
-CóÂż, w kaÂżdym razie, jeÂśli nie zostajesz ZastĂŞpczym Shinigamim, nie mamy tu nic do roboty... Tak samo jak Ty nie znajdziesz klucza. Droga do Hueco Mundo jest tylko jedna - przez GargantĂŞ, a przejÂście przez niÂą przeÂżyjÂą tylko uzdolnieni Bogowie ÂŚmierci... JeÂśli nawet masz energiĂŞ podobnÂą do Arrancarów, nie oznacza to, Âże jesteÂś równie potĂŞÂżny... - marchewkowÂłosy westchn¹³, poklepujÂąc swojego kumpla po ramieniu. Jedna za drugÂą po twarzy Ichigo spÂływaÂły Âłzy, zag³êbiajÂąc siĂŞ w jego czarne haori...
Widocznie bĂŞde musiaÂł zostaĂŚ zastĂŞpczym shinigami.
-"Dobrze. Zostane zastêpczym shinigami. Tylko jak ja mam sam znaleŸÌ klucz. Jestem tu pierwszy raz."
ÂŁzy pomaraĂączowÂłosego mnie poruszyÂły. Sam nie popisaÂłem siĂŞ aby urotowaĂŚ Armor. Chyba wiedziaÂłem co chÂłopak czuje. Naprawde chciaÂłbym mu pomóc. Ale dopiero gdy odzyskam ten klucz i uwolnie Armor.
-Klucz jest w Hueco Mundo, jak juÂż mówiÂłem. Jednak nie moÂżemy OD RAZU ruszyĂŚ do Hueco Mundo. BĂŞdÂą nam potrzebni ludzie do pomocy... WÂłaÂśnie w tym celu udamy siĂŞ do Soul Society. Staruszek Yamamoto, wysyÂłajÂąc CiĂŞ tutaj, mówiÂł coÂś ciekawego ? - spytaÂł Renji, podczas gdy Ichigo smĂŞtnie wodziÂł wzrokiem po okolicznych drzewach, raz po raz wzdychajÂąc cicho. Chyba siĂŞ zaÂłamaÂł, biedak... Mimo to wyglÂądaÂł na bardzo zdeterminowanego, na osobĂŞ, która zrobi wszystko, by uwolniĂŚ przyjaciela... Postawa godna podziwu, ale czy na pewno rozsÂądna... ?
-"Aha. Czyli chcÂąc nie chcÂąc musimy siĂŞ udaĂŚ do obu tych miejsc. Tak wiĂŞc odbijemy Inoe i zdobĂŞdziemy klucz."
Przez chwile siĂŞ zastanawiaÂłem czy powiedzieĂŚ im Âże to Yamamoto mnie nie przesyÂła. ZdecydowaÂłem Âże lepiej teraz im to powiedzieĂŚ niÂż póÂźniej mieĂŚ problemy.
-"Panie Abarai. Jest drobny szkopóÂł. To nie szanowny Yamamoto mnie przysyÂła."
-Eeeee ? - zapytaÂł siĂŞ inteligentnie czerwonowÂłosy, po czym sprostowaÂł: -Jak to nie Yamamoto ? Nie przysÂłaÂł pana taki wysoki starzec, z dÂługÂą brodÂą i laskÂą w dÂłoni ? Nie przysÂłaÂł pana szanowny gÂłównodowodzÂący ? WiĂŞc kto, u licha, pana przysÂłaÂł ? Bogów nie ma, przekonaÂłem siĂŞ o tym tuÂż po Âśmierci, diabeÂł równieÂż nie istnieje, na sÂługusa Aizena pan nie wyglÂąda, wiĂŞc, u licha, kto pana przysyÂła do Karakury... ?
WiedziaÂłem Âże tak bĂŞdzie. Ale lepiej jak ja im o tym powiedziaÂłem niÂż mieliby sie dowiedzieĂŚ od kogoÂś innego.
-"Nie. PrzysÂłaÂł mnie murzyn ubrany w biaÂły garnitur. PowiedziaÂł- "PrzynieÂś klucz który spuÂściÂłem na ziemie."- tak to mniej wiĂŞcej brzmiaÂło. CóÂż moÂże to zabrzmi dla ciebie irracjonalnie ale wedÂług mnie jest jasne kto to byÂł."
Renji dosÂłownie stanÂą jak wryty. A prawdĂŞ piszÂąc, z szoku aÂż zaniemówiÂł.
-ÂŻe... ÂŻe co ? Facet w biaÂłym garniturze... O ja CiĂŞ krĂŞcĂŞ ! Pan widziaÂł Króla Dusz ! Pan musi byĂŚ WybraĂącem ! - przerwaÂł wymownie, patrzÂąc siĂŞ na Ciebie z podziwem. 'WybraĂącem' - to brzmiaÂło prawie jak tani chwyt z Harrego Pottera. Standardowa J. Rowling. MarchewkowÂłosy dodaÂł, tym razem do Ichigo:
-Uwierzysz ? Prawdziwy Wybraniec ! Osoba, która widziaÂła Króla Soul Society ! - potrzÂąsn¹³ blondynem, ale ten tylko burkn¹³, jakÂże miÂło i jakÂże uprzejmie:
-Jak dla mnie to dalej pajac.
Chyba moje zdziwienie byÂło równie duÂże co Renjiego. Naprawde siĂŞ niespodziewaÂłem ze tak zareaguje. CzuÂłem siĂŞ troche gÂłupio i nieswojo. PodrapaÂłem sie z tyÂłu gÂłowy mówiÂąc.
-"Jakim tam wybraĂącem. Jestem normolnym czÂłowiekiem który popeÂłnia b³êdy. Zbyt duÂżo b³êdów."
SpojrzaÂłem juÂż nieco przygnĂŞbiony na nich i powiedziaÂłem jeszcze.
-"To co? Ruszamy?"
*PoniewaÂż, jak mi siĂŞ wydaje, nie mogĂŞ zastaĂŚ CiĂŞ na GG, a Armor mówi, IÂŻ chcesz juÂż zakoĂączyĂŚ misjĂŞ, podajĂŞ dwa moÂżliwe warianty.*

ZakoĂączenie misji:
Ichigo zacisn¹³ piêœÌ. Nie wytrzymaÂł Twych sÂłów. GwaÂłtownie odepchn¹³ Renjego, wyciÂągajÂąc swe Zanpakutou. UderzyÂł CiĂŞ ostrzem wprost w gÂłowĂŞ, jednak nie zaczĂŞÂła krwawiĂŚ. PoczuÂłeÂś, jakby coÂś rozrywaÂło TwÂą duszĂŞ.
-Witaj... - odezwa³a siê Twa, zupe³nie nowa, druga jaŸù. -Mam nadziejê, ¿e bêdziesz ze mnie 'zadowolony' - gdzieœ w g³êbi Ciebie zaœmia³ siê drugi Rado... Twe powieki opad³y, pogr¹¿aj¹c Ciê w g³êbokim œnie.
Wiesz, gdzie masz siĂŞ obudziĂŚ...

Kontynuacja misji:
Renji uœmiechn¹³ siê, po czym wskaza³ na miasto, chowaj¹ce siê za drzewami.
-Tam wÂłaÂśnie mamy ruszyĂŚ... StamtÂąd dostaniemy siĂŞ do Soul Society.
Kontynuacja misji. (Jest jeszcze pw.)
SpojrzaÂłem w kierunku który pokazaÂł mi Renji.
-"Dobra. No to chodÂźmy."
RuszyÂłem we wskazanym kierunku aby stamtÂąd udaĂŚ siĂŞ do Soul Scienty.
*Sorki, Âże nie odpisywaÂłam... Nie byÂłam w nastroju... Dalej nie jestem...*

SzliÂście szybko, coraz bardziej zag³êbiajÂąc siĂŞ w gĂŞstwinĂŞ, która swÂą Âświe¿¹ zielonoÂściÂą wrĂŞcz raziÂła wasze oczy. Po niedÂługim marszu Twoim oczom, jak i zarówno Renjiego i Ichigo ukazaÂło siĂŞ duÂże miasto.
-Karakura - mrukn¹³ blondyn, ruszajÂąc ulicami miasteczka. MijaliÂście wielu ludzi, którzy tak jakby zdawali siĂŞ was nie zauwaÂżaĂŚ... To wyglÂądaÂło na prawdĂŞ dziwnie, jakbyÂście w ogóle nie istnieli...
Ta zieleĂą naprawde byÂła mocna, aÂż raziÂła w oczy. PoniekÂąt mnie to cieszyÂło poniewaÂż uwielbiam nature. Gdy po chwili znaleÂźliÂśmy siĂŞ w miĂŞÂście powiedziaÂłem do nich.
-"Czy poprosimy o pomoc takÂże waszych przyjacióÂł z tego miasta?
Czekaj¹c na odpowiedŸ spostrzeg³em ze przechodnie wogule nas tak jakby nie widz¹. To by³o dziwne, naprawde. Czy ja dalej nie ¿yje? Przecie¿ mia³em dostaÌ narazie cia³o. Skoro ci ludzie nas niewidz¹ to czemu ci dwaj widz¹? W koùcu zbyt poirytowany tym faktem i moimi myœlami w nie ³¹dzie spyta³em siê.
-"Czy oni nas nie widzÂą czy jak?"
-Idziemy do sklepu Urahary-san. On tam ma róÂżne 'zabaweczki', które nam z pewnoÂściÂą pomogÂą. A co do naszej... Hmm... NiewidzialnoÂści, jesteÂśmy duchami. Na razie jesteÂśmy duchami. Urahara-san poÂżyczy nam gigai, wtedy staniemy siĂŞ jako tako materialni. Ty mogÂłeÂś zstÂąpiĂŚ na ziemiĂŞ w swym ciele, ale chyba byÂło ono zbyt poharatane... Kto CiĂŞ tak zaÂłatwiÂł ? - spytaÂł czerwonowÂłosy, idÂąc ramiĂŞ w ramiĂŞ z TobÂą. Ichigo wlekÂł siĂŞ natomiast za wami.
Ok, teraz idziemy do miejsca skÂąd pójdziemy dalej. A co do tego dlaczego jesteÂśmy niewidzialni czy raczej duchami, raczej to wszystko rozumiaÂłem, albo tak mi sie wydawaÂło. W kaÂżdym razie zdziwiÂłem sie jak Renjii zapytaÂł sie mnie o moje prawdziwe ciaÂło i kto je tak poturbowaÂł. Troche przygnĂŞbiony odpowiedziaÂłem mu.
-"Niewa¿ne. Mo¿emy iœÌ szybciej?"
Aki szedÂł przed siebie wolnym krokiem. Co raz mniej siÂł miaÂł juÂż na podróÂż. PotrzebowaÂł nie tylko zwykÂłego odpoczynku, ale takÂże dobrego snu. Ciekawym pomysÂłem jednak nie wydaje siĂŞ pójœÌ spaĂŚ w lesie, tym bardziej nie majÂąc namiotu a dookoÂła mogÂą ÂłaziĂŚ dzikie zwierzĂŞta. CiÂągnÂąc za sobÂą nogi pokonywaÂł toczÂący siĂŞ w nieskoĂączonoœÌ las, a dodatkowo las który ciÂągle wyglÂąda tak samo. Co kawaÂłek duÂże wysokie drzewo, gdzieniegdzie gĂŞstwina krzaczków jednak nie zbyt wielka i ziemia obroÂśniĂŞta drobnÂą roÂślinnoÂściÂą jak jagody. Urok borów sosnowych.
CzerwonowÂłosy powoli miaÂł dosyĂŚ tej podróÂży. Wszystko zaczĂŞÂło go opuszczaĂŚ. ByÂł zmĂŞczony, gÂłodny, chciaÂło mu siĂŞ pic, a do tego nawet wena odeszÂła. UsiadÂł po chwili zmĂŞczony na wiĂŞkszym kamieniu le¿¹cym pÂłasko przy jakimÂś drzewie o które opadÂł siĂŞ chÂłopak chcÂąc chwilĂŞ odpocz¹Ì. Na tyle jednak byÂł zmĂŞczony Âże zmogÂło go i zasn¹³. Jego powieki same bezwarunkowo siĂŞ zamknĂŞÂły. Z zaÂłoÂżonym plecakiem, w niewygodnej pozie, na zimnym gÂłazie opierajÂąc siĂŞ o drzewo siedemnastolatek spaÂł jak zabity tym samym swatajÂąc siĂŞ Âłatwym celem dla bandytów i zwierzÂąt, jednak to byÂło silniejsze od niego.
ObudziÂł CiĂŞ odgÂłos toczÂących siĂŞ leniwie drogÂą kóÂł jadÂącego wozu. OtworzyÂłeÂś oczy, obserwujÂąc to niezbyt czĂŞste jak na puszcze zjawisko. Kupcy rzadko tĂŞdy przejeÂżdzajÂą... Co wiĂŞcej wóz zamiast koni czy woÂłów ciÂągnĂŞÂła... kobieta. A na wozie siedzieÂł facet, poganiajÂąc jÂą. Gdy dostrzegÂł opaskĂŞ shinnobi na twoim czole, zagadaÂł:
-Hej, chÂłopcze. Chcesz zarobic pare yenów? Mam dla Ciebie zadanie...
OtóÂż pÂłacĂŞ za eskortĂŞ mojego wozu do przez puszczĂŞ. MuszĂŞ tĂŞdy przejechac a sÂłyszaÂłem Âże to niebezpieczna okolica. Acha, i przy okazji zastÂąpiÂłbyÂś mojÂą babĂŞ przy wozie... bo konie mi po drodze uciekÂły.
Aki mimo Âże spaÂł, nagle otworzyÂł oczy, chwyciÂł nietrzeÂźwo do pojemnika z kunaiami i wyj¹³ nóÂż. TrochĂŞ odetchn¹³ gdy okazaÂł siĂŞ to wóz kupca jadÂący drogÂą w jakieÂś nie okreÂślone miejsce, ciÂągnĂŞÂła go kobieta ?! To byÂło nadzwyczajne zjawisko. Co kobieta robi na miejscu koni. Czy to jakiÂś paranormalny sen albo jakieÂś genjutsu, czy umysÂł pÂłata figle. WstaÂł jak najÂżwawiej mógÂł. W tym czasie mĂŞÂżczyzna zd¹¿yÂł podjechaĂŚ i zacz¹Ì swojÂą "przemowĂŞ".
- Zadanie za parĂŞ yenów?? - zapytaÂł samego siebie pod nosem [cenzura] siĂŞ w dalsze sÂłowa dziwaka - MogĂŞ oczywiÂście eksportowaĂŚ wóz, ale czy to nie dziwne by czÂłowiek ciÂągn¹³ wóz? Tym bardziej jeÂśli jest to pana Âżona?! Czy to jest moralne? Kobieta teÂż czÂłowiek nieprawdaÂż?! Po za tym ja sam sobie zbytnio rady nie dam bo jak widaĂŚ po mnie wielkiej krzepy nie mam. - stwierdziÂł trochĂŞ poirytowany postawÂą kupczyny.
-A bo mnie w krzyÂżu Âłamie... zresztÂą wóz ciĂŞÂżki nie jest, stara daje rade. Jak nie chcesz ciÂągnÂąc to nie, wsiadaj, ona jeszcze te pare kilometrów wyrobi. Co do moralnoÂści to cóÂż... koni nie ma, wozu nie zostawie przecieÂż. KaÂżdy orze jak moÂże, jak to mówiÂą. To jak bĂŞdzie?
~ Mam uczucie jakby byÂł to gÂłupi sen ~ Aki stwierdziÂł i Âże jednak pomoÂże ciÂągnÂąc wóz. Dla niego straszne byÂło wykorzystywaĂŚ wÂłasnÂą ÂżonĂŞ, przynajmniej tej biedaczce pomoÂże.
- Ruszamy? Tylko gdzie?! Jak daleko mam sprawowaĂŚ role konia ?! - zapytaÂł ciÂągle czujÂąc poirytowanie. Hmm... przynajmniej kondycjĂŞ poĂŚwiczy...
-Hmm... no drogÂą przed siebie. Jak dÂługo pytasz? A myÂślĂŞ, Âże juÂż niedÂługo... moÂże tak z póÂł kilometra, do koĂąca tej dÂżungli. Baba dÂłuÂżej ciÂągnĂŞÂła, wiĂŞc i ty dasz radĂŞ.- GoÂśc zarechotaÂł, a kobieta wsiadÂła na wóz i siadÂła przy nim.
-No to wio...-usÂłyszaÂłeÂś nad uchem.

- Grrrr - wydobyÂło siĂŞ od strony Akiego gdy tylko facet powiedziaÂł sÂłynna kwestiĂŞ kaÂżdego woÂźnicy. Zacz¹³ on ciÂągnÂąc z caÂłych siÂł swych miĂŞÂśni wóz przed siebie. Wprost drogÂą. Nie miaÂł wiele siÂł jak na siedemnastolatka jednak daĂŚ radĂŞ powinien ... przynajmniej przez jakiÂś czas. Pod nosem przeklinaÂł samego siebie Âże daÂł siĂŞ do takiej roboty. Czy on jest koniem czy woÂłem by ciÂągnÂąc jakiÂś wóz z samolubnym kupczynom który z pewnoÂściÂą za kaÂżdy grosz jest wstanie zabiĂŚ?
~ To byÂł strasznie gÂłupi pomysÂł. Jeszcze raz dasz siĂŞ w coÂś takiego, a chyba siĂŞ zabijĂŞ ~ mówiÂł w swoim Âświecie urojonym do samego siebie. Gdyby ludzie wiedzieli Âże Aki czĂŞsto prowadzi konwersacjĂŞ z samym sobÂą z pewnoÂściÂą umieÂściliby go w zakÂładzie psychiatrycznym. Dwa razy nie mówiĂŚ czy coÂś takiego siĂŞ nie zdarzy w przyszÂłoÂści. Nie raz wyzywano go od psychicznych ... a teraz jeszcze ciÂągnie wóz. Ech.
CiÂągnÂąc wóz nie mogÂłeÂś nie docenic krzepy Âżony woÂźnicy. Byc moÂże to nie byÂł jedyny raz jak ciÂągnĂŞÂła ten wóz... Bowiem tobie przychodziÂło to ze sporym trudem. CiÂągn¹³eÂś wóz ledwie 15 minut, ale czas dÂłuÂżyÂł Ci siĂŞ niemiÂłosiernie, a wszystkie czÂłonki stawaÂły siĂŞ coraz ciĂŞÂższe.
Po wspomnianych 15 minutach usÂłyszaÂłeÂś w krzakach szelest, po czym na drodzĂŞ pojawiÂł siĂŞ wysoki mĂŞÂżczyzna z kijem.
-WyÂładujcie swoje towary, a ocalicie Âżycie...-usÂłyszaÂłeÂś, i w duchu przekl¹³eÂś woÂźnicĂŞ, za to, Âże kazaÂł Ci ciÂągnÂąc wóz. ByÂłeÂś doÂśc zmĂŞczony, co raczej nie sprzyjaÂło walce...
Siedemnastolatek puÂściÂł ten cholerny wóz i oparÂł siĂŞ o niego by odpocz¹Ì. Nic nie mówiÂł przez moment, nie widziaÂł Âżadnego powodu by musieĂŚ siĂŞ niepotrzebne odzywaĂŚ. Lepiej wpierw zÂłapaĂŚ oddech niÂż rzucaĂŚ siĂŞ z ostrymi sÂłowami na "byka" z kijem.
- Jeszcze jak¹œ proÂśbĂŞ masz ? - zapytaÂł siĂŞ ironicznie peÂłen pogardy wzglĂŞdem faceta, jednak z jednej strony rozumiaÂł jego dziaÂłanie. KaÂżdy jak to powiedziaÂł woÂźnica orze jak moÂże. - Jestem ochroniarzem tego wozu i moim zadaniem jest jego obrona przed takimi kmieciami jak ty - stwierdziÂł chodÂź w myÂśli zastanawiaÂłem siĂŞ czy lepiej by nie byÂło zgadaĂŚ siĂŞ z bandytom i na póÂł podzieliĂŚ Âłupy z wozu ... jednak byÂły to myÂśli zÂłej natury Aki'ego
-Przykro mi chÂłopcze. Ja tutaj robiĂŞ swoje, a ty rób swoje jeÂśli musisz. Rozwi¹¿my to miĂŞdzy sobÂą, jeÂśli wygram, to bez gadania zostawiace wóz i ruszacie dalej... JeÂśli ty wygrasz, moi ludzie nie bĂŞdÂą was niepokoic i pozwolÂą wam opuÂścic puszczĂŞ.
MĂŞÂżczyzna skĂączyÂł mówic, po czym z caÂłkiem sporÂą prĂŞdkoÂściÂą ruszyÂł na Ciebie z kijem.
Aki nie miaÂł czasu by wyjÂąc z plecaka ÂłaĂącuch. Zbyt maÂło czasu... jednak otworzenie kabzy nie byÂło dÂługÂą czynnoÂściÂą, tak samo jak wyciÂągniĂŞcie z niej shurikena. Nie czekajÂąc na oklaski siedemnastolatek rzuciÂł broniÂą miotanÂą w w biegnÂącego na niego faceta z kijem. Nie staraÂł siĂŞ celowaĂŚ w jakiÂś szczególny punkt, chodziÂło by go trafiĂŚ. Od razu po rzucie ÂściÂągn¹³ plecak wyjmujÂąc kunai tym razem i rzucajÂąc go prosto na przeciwnika. To takÂże miaÂło daĂŚ mu trochĂŞ czasu. Odpi¹³ plecak, a nastĂŞpnie jak najszybciej mógÂł poszukaÂł w nim swojÂą klanowÂą broĂą. Przy uÂżyciu Kusari shihai, jutsu dajÂącym moÂżliwoœÌ kontroli ÂłaĂącucha, próbujĂŞ w jakiÂś sposób obroniĂŚ siĂŞ przed moÂżliwym atakiem skierowanym przez bandytĂŞ w mojÂą stronĂŞ. JeÂśli rzuca we mnie jak¹œ broniÂą to oczywiÂście wykonujĂŞ unik ale jeÂśli znajdujĂŞ siĂŞ przy mnie to robiĂŞ takie czynnoÂści:
a) JeÂśli kij z góry leci na mnie ÂłaĂącuch obwija siĂŞ wokóÂł lecÂącej broni drzewcowej majÂąc za zadanie zÂłamaĂŚ jÂą, lub zmieniĂŚ jej tor lotu.
b) JeÂśli atak przypomina próbĂŞ przebicia mnie bronie siĂŞ atakiem, tak by ÂłaĂącuch obwin¹³ siĂŞ wokóÂł szyi bandyty
c) JeÂśli jest to inny atak próbujĂŞ go unikn¹Ì a przy uÂżyciu kontroli ÂłaĂącucha zwiÂązaĂŚ mu rĂŞce.
MĂŞÂżczyzna odbiÂł kijem oba twoje pociski. Gdy wyj¹³eÂś ÂłaĂącuch, juÂż byÂł przy tobie... WykonaÂł potĂŞÂżny cios z góry, z zamachu. UderzyÂłeÂś ÂłaĂącuchem o kij, próbujÂąc go owinÂąc. Gdy wasza broĂą siĂŞ spotkaÂła, posypaÂły siĂŞ iskry. UdaÂło Ci siĂŞ zmienic tor lotu kija, i uniknÂąc ataku. wtedy ujrzaÂłeÂś odprysk farby na kiju. Tak naprawdĂŞ byÂł Âżelazny... zostaÂł tylko pomalowany tak, Âżeby wyglÂądaÂł na drewniany. MĂŞÂżczyzna odskoczyÂł, wbiÂł kij w ziemiĂŞ i zÂłoÂżyÂł dwie pieczĂŞci. Po chwili w twoim kierunku mknĂŞÂła niewielka kula ognia.
Gdy udaÂło siĂŞ unikn¹Ì Akiemu ataku kijem który okazaÂł siĂŞ byĂŚ stalowym, odetchn¹³. WytarÂł czoÂło spocone od nerwów i niepewnoÂści bo gdyby dostaÂł takim prĂŞtem w gÂłowĂŞ byÂłoby juÂż po nim. Jednak okazaÂło siĂŞ Âże wszystko dopiero miaÂło siĂŞ zacz¹Ì. ChodÂź chÂłopak nie byÂł wysokiej rangi ninjÂą to posiadaÂł swoje doÂświadczenie. Jak najszybciej wykonaÂł Kawarimi no jutsu, miaÂł na to chwilĂŞ czasu gdy ognista kula do niego podleciaÂła. Jedynym przedmiotem które w pierwszej chwili zauwaÂżyÂł byÂł stalowy kij swego przeciwnika i wÂłaÂśnie z nim siĂŞ podmieniÂł. Kiedy znalazÂł siĂŞ od razu przy bandycie nie czekaÂł na oklaski lecz wykorzystaÂł Kusari Hitoya by przy uÂżyciu ÂłaĂącucha obwiÂązaĂŚ swojego przeciwnika tym samym zakoĂączyĂŚ tÂą walkĂŞ.

1500 - 50(za wczeÂśniejszÂą kontrolĂŞ ÂłaĂącucha) - 100(za Kawarimi) -100(za Kusari Hitoya) =1250 Pch
PodmieniÂłeÂś siĂŞ z kijem, unikajÂąc ognistego ataku i zaraz spróbowaÂłeÂś obwiÂązac przeciwnika ÂłaĂącuchem. Jednak trwa to chwilĂŞ, a byÂłeÂś bardzo blisko... Zanim ÂłaĂącuch w peÂłni owin¹³ siĂŞ wokóÂł bandyty, dostaÂłeÂś piĂŞÂściÂą w twarz. OdleciaÂłeÂś jakiÂś metr w tyÂł, a dryblas rzuciÂł siĂŞ po swój kij, w biegu rzucajÂąc w Ciebie dwa shurikeny.
Aki nie przemyÂślaÂł tego Âże ta akcja moÂże trwaĂŚ nieco wiĂŞcej czasu pozwalajÂąc przeciwnikowi na dziaÂłanie. PoczuÂł silne uderzenie w twarz. OdleciaÂł na kilka metrów. UpadÂł i zanim siĂŞ pozbieraÂł zobaczyÂł jak bandyta biegnie w stronĂŞ kija w miĂŞdzy czasie rzucajÂąc dwoma shurikenami w jego stronĂŞ. Najlepszym wyjÂściem w tym momencie byÂło zbicie z toru lotu shurikeny i trzecim wolnym kunaiem zatrzymanie w drodze wroga rzucajÂąc w Âśrodek tuÂłowia ostrze. Jak najszybciej po tej akcji rudowÂłosy biegnie jak najszybciej po swój ÂłaĂącuch. Po wziĂŞciu go w razie jakiegoÂś ataku przy uÂżyciu Kusari shihai tworzy ÂłaĂącuchowÂą tarczĂŞ.
PrzybyÂłem tu prosto z Kraju wody. Stan¹³em pod jednÂą z sosen. SkumulowaÂłem czakrĂŞ w stopach i wbiegÂłem na drzewo. Kiedy byÂłem na wysokoÂści pierwszych ga³êzi zatrzymaÂłem siĂŞ uwaÂżajÂąc na to aby nie rozproszyĂŚ swojej uwagi jakimiÂś zbĂŞdnymi szczegóÂłami. ObserwowaÂłem teren podemnÂą.
BiegÂłem bardzo szybko, czasem uÂżywaÂłem Shunshin No Jutsu odbijajÂąc siĂŞ o drzewa, po czym na chwile siĂŞ zatrzymaÂłem. I zdj¹³em z gÂłowy kaptur, podniosÂłem lekko gÂłowĂŞ do góry.
- Juz jestem ... wiec ... poco tu przyszliÂśmy?
Jestem juÂż w Oto drugi raz, lecz tego miejsca nigdy nie widziaÂłem.
Kiedy pojawi³ siê ch³opak, zjecha³em na ziemie. Bez s³owa ruszy³em w kierunku siedziby Hebi. Kiedy mija³em ch³opaka chwyci³em go za ramiê i poci¹gn¹³em za sob¹. Kisame zeskoczy³ z mojego ramienia i pobieg³ przodem<Oboje NMN>

//Pisz tu:http://www.shinnobirpg.rp...p=138028#138028//
//Anulej by wyczuwaĂŚ chakre trzeba byĂŚ tropicielem , zwykÂł shinnobi nic nie wyczuje , no chyba , ze masz psa //

-Nie panie Âżebraku , po prostu twój ruch mnie zaskoczyÂł. WydaÂło mi siĂŞ , Âże masz podwójne Kekkei Genkai jednak to niemoÂżliwe. CóÂż widzĂŞ , Âże Kiri posiada wielu silnych shinnobi , jednak wracajÂąc do tematu Midoriego. JeÂśli odszedÂł on z wioski , moÂże do³¹czy do Akatsuki , albo Hebi. W ostatecznoÂści przejmie wÂładze w SO , ale to raczej nie w jego stylu. MoÂżliwe ,Âże znowu sam coÂś zaÂłoÂży , a to siĂŞ rozpadnie. CóÂż , mam nadziejĂŞ ,ze jakoÂś pomogÂłem , moÂże chcecie coÂś jeszcze wiedzieĂŚ MoÂże pomóc wam znaleŸÌ Midosia , on ma doœÌ charakterystyczny zapach . . . - BiaÂłowÂłosy oparÂł siĂŞ o drzewo , byÂł bezpieczny w swoim specyficznym jutsu suitonu , wiedziaÂł doskonale , ze Ci ludzie sÂą silni i najwaÂżniejsze , sÂą zgrani. Ten atak z ÂłaĂącuchami byÂł doskonale przygotowany , Wi myÂślaÂł ,Âże Kage kontrolowaÂł ÂłaĂącuchy za to Anulej jest z Shiro i podmieniÂł siĂŞ dziĂŞki temu , przy uÂżyciu jednej rĂŞki.
"Tak wÂłaÂściwie to ciekawe po co oni w Oto , tak to bardzo ciekawe. Ostatnio sporo niespodzianek spotyka takiego maÂłego i sÂłabego Wi Dimka jak ja. . ." - Wi pomyÂślaÂł sobie przymykajÂąc oczy i uÂśmiechajÂąc siĂŞ jakby coÂś go bawiÂło. . .
,,Ciekawe czemu on taki chĂŞtny do pomocy... na pewno nie bezinteresownie. MuszĂŞ byc ostroÂżny''-pomyÂślaÂłem, zdziwiony ofertÂą biaÂłowÂłosego wÂładcy.
-Doceniam TwojÂą chĂŞc pomocy, chĂŞtnie bym z niej skorzystaÂł, ale najpierw musimy coÂś zaÂłatwic w Oto. ZresztÂą gdyby jakiÂś inny Kage pomagaÂł mi w polowaniu na missing'a rangi S pochodzÂącego z Kiri, mogÂłoby to byc Âźle widziane. ChcĂŞ pokazac wszystkim swojÂą si³ê. Niech wszyscy kage wiedzÂą, Âże z Kiri i Mizukage trzeba siĂŞ liczyc... - dyplomatycznie podziĂŞkowaÂłem za wspóÂłpracĂŞ Wi Dima.
Xavier idÂąc lasem sosnowym rozglÂądaÂł siĂŞ i podziwiaÂł drzewa.RównieÂż ptaki ,które na nich byÂły.Xavier lubiÂł zwierzĂŞta i na chwile stan¹³ by je popodziwiaĂŚ .Jednak nie mógÂł traciĂŚ wiĂŞcej czasu i poszedÂł w kierunku Oto <NMM>
PÂłomienie. jedyne, co byÂło widaĂŚ, to pÂłomienie. Wszystko siĂŞ paliÂło. Wszystko i wszĂŞdzie. KaÂżda sosna. KaÂżda igÂła. Igliwie. Podszyt. Wszystko byÂło jednÂą wielkÂą mieszaninÂą strachu i goryczy. PÂłomienie taĂączyÂły wszĂŞdzie, na kaÂżdym listku byÂło widaĂŚ juÂż tÂą iskierkĂŞ.. KaÂżdy stwór wiedziaÂł, co siĂŞ zaraz stanie. Iskierka wybuchnie jeszcze wiĂŞkszym ogniem... Kiedy to siĂŞ skoĂączy? Dlaczego tak nagle? CóÂż... ByÂła to wina walki dwóch mniej lub bardziej odpowiedzialnych ninja. Kurosaki Minako i Uchihy Rinsaku. Czy zdajÂą sobie sprawĂŞ, Âże wiatr rozniesie ich bitwĂŞ na caÂłe Oto? A jeÂśli i wioska zostanie zniszczona, nie tylko jej przyboczne tereny? Czy Minako da sobie z tym radĂŞ? Poczekamy - zobaczymy...

Walka, z powodu której temat "siĂŞ pali.
Nagle w tej okolicy pojawił się nie spodziewanie młody chunnin z organizacji SO. Ryuk zdenerwowany całą sytuacja w organizacji szukał czegoś , nowego co pozwoli o owej chwile mu zapomnieć. Biedaczek chodził sobie po laskach, strumyczkach i innych zbędnych do życia lokacjach , az trafił w to miejsce ... postanowił sobie odpocząć..
- Echh .... - Westchnął sobie i czekał na rozwój wydarzeń...
Wtem Ryuk usłyszał krzyki dochodzące z pobliskiej ścieżki. Zainteresowany, pobiegł sprawdzic jakie jest ich źródło. Gdy wyszedł na ścieżkę, zobaczył na niej wóz, zatrzymany przez dwóch mężczyzn. Jeden z nich właśnie wyrwał człowiekowi z wozu jakiś pakunek... Podróżny zaciekle walczył, widac było, że ta rzecz jest dla niego ważna, jednak nie dał rady silniejszemu przeciwnikowi.
Ryuk popatrzył na biednego człowieka , który właśnie był okradany.
- " Hmm... ciekawe...ingerować , czy nie ingerować .. ech .."- Zastawiał się biedaczek , lecz sumienie go ruszyło.
- Witam wszystkich zgromadzonych , może mi ktoś powiedzieć.. co się tutaj dzieje !?- Zadał głośno pytanie w stronę ludzi biorących udział w tym całym zamieszaniu ...
- Więc ?! ...............
Przerażony podróżny odpowiedział: Złodzieje! Pomocy, dobry człowieku!
Nie wiedział jak bardzo myli się co do osoby swego rzekomego wybawcy...
,,Złodzieje'' natomiast nie raczyli odpowiedziec. Zamiast tego, szybko zaczęli oddalac się z miejsca zdarzenia. Znaczy się, uciekali poprostu
Chłopak popatrzył na to całe zamieszanie i tylko westchną.
- No i teraz muszę ich łapać ech ...- Powiedział chłopak i zaczął za nimi biec . W czasie Biegu wyciągną swoją piękną kose. Jeżeli będzie już jakieś 10 metrów od nich w ruch wchodzi kosa ... Która zostaje wyrzucona prosto w ta grupkę przestępców ... Chunnin nie lubił akcji tego typu ponieważ jego zdolności były pożyteczne głównie w zwarciu... co się teraz stanie ?
Za biegnącym Ryukiem dało się słyszec lamenty poszkodowanego. Sam Ryuk pędził za dwoma przeciwnikami. Byli szybcy, pościg mógł trwac aż do zmęczenia jednej lub drugiej strony. Tak się jednak nie stało...
Jeden z przeciwników, dostrzegając pościg, zatrzymał sie i zwrócił w stronę młodego Nary. Chłopak rzucił w niego kosą, jednak złodziej zręcznie odskoczył, unikając ataku, po czym zaczął składac pieczęci. Po chwili całą okolice pokrywałą grząskie bagno. W takim otoczeniu ciężko się poruszac, zatem pościg był raczej niemożliwy. Wyglądało na to, że jeśli Ryuk chce pomóc podróżnemu i najprawdopodobniej na tym zarobic, musi pokonac złodzieja i wycisnąc od niego informacje na temat miejsca pobytu kompana, który właśnie znikał z horyzontu wraz z tajemniczym pakunkiem...
Nagle pod Ryukiem zaczęło coś się zapadać , kiedy popatrzył w dół zobaczył bagno.
- Ech.. użytkownik dotonu , och ironio ...- Powiedział pod nosem...

Scenariusz nr 1
Kiedy kosa była wbita obok napastnika to ryuk ciągnie ją mocno tym samym skupiając chakre w stopach , aby wystrzelić z bagna w górę... kiedy napastnik podziwiał poczynania chłopaka , było już za późno na atak , ponieważ cień łańcucha i kosy był doskonałym przewodnikiem chakry , defakto kosa był wykonana takiego metalu *łańcuch też* . Cień skosy zaczął się rozgałęziać tym samym łapiąc przeciwnika i go tym samym paraliżując , a Ryuk ląduje obok kosy ...
-Mam cię ...- Powiedział ...
*ta opcja jest możliwa , jeżeli kosa jest wbita w stały grunt ,a nie w bagno ..*
-

Opcja 2 kiedy kosa jest w bagnie

Chłopak popatrzył na cały teren i szybkim ruchem machną łańcuchem tak aby kosa wbiła się w jakieś drzewo , następnie chłopak na nie drapuje i oczekuje na dalszy rozwój akcji , jeżeli drzewa się też zaczynają topić w bagnie , Ryuk zaczyna się przemieszczać tak aby nie być w promieniu rażenia techniki

chakra next post
Kosa była w bagnie. Ryuk szarpnął łańcuchem, aby wbic broń w drzewo. Udało mu się, jednak nie trafił perfekcyjnie... Chłopak nie mógłby się wciągnąc po łańcuchu, kosa ledwo się wbiła. Musiał więc dojśc do drzewa na piechotę. Bagno spowalniało tą czynnośc. Gdy Nara był mniej więcej w połowie drogi, kątem oka dostrzegł przeciwnika kończącego już składac pieczęci do jakiejś techniki...
Chłopak obserwował teraz przeciwnika bardzo bacznie i katem oka szukał obiektu , zbliżonego do wielkości jego postury. Owy musiał znajdować się jak najbliżej przeciwnika ...- A po co ? A po to aby się z owym obiektem podmienić i następnie użyć Kage mane no jutsu tym samym go paraliżując ... * To się dzieje po złożeniu pieczęci przez przeciwnika i wykonaniu techniki.

chakra next post
Spod ziemi pod Ryukiem wystrzeliły skalne pale... Trafiły jednak tylko gałąź, z którą w pore podmienił się chłopak. Teraz młody Nara był bardzo blisko przeciwnika...
Kilka chwil i już go unieruchomił. I tu zaskoczenie... Tężyzna fizyczna chłopaka nie była zbyt imponująca, toteż poczuł, że dosłownie jeszcze kilka chwil, i przeciwnik wyzwoli się, bądz obróci tą technike przeciw użytkownikowi...
Ryuk zdziwił się potęga przeciwnika, na jego twarzy był widoczny grymas ...
- [I see you!] Silny jest ....- Po tych słowach zmienił pieczęć.
- Kagenui ...- I tym samym nagle przeciwnika po przekuwał cień , ale tylko te punkty które były odpowiedzialne za ruch, jeżeli przeciwnik użyje jakiejś zbroi to cień się dookoła zawija i i pętle robią się coraz ciaśniejsze....

*obrona kawarimi *
Atak się powiódł. Poprzebijany cieniem mężczyzna zawisł, podtrzymywany jedynie techniką Ryuka. Młody Nara poczuł ulgę, ofiara przestała się wyrywac. Odczuwał tylko nieznaczne, drobne ruchy... Wyglądało na to, że schwytany zdany jest na łaskę Ryuka.
Ryuk popatrzył na niego lodowatym wzrokiem...
- Teraz mi powiedz .... gdzie się ukrywa twój kompan....- W jego głosie nie było żadnych emocji ...
- Dla twojego dobra , powiedz mi od razu .. inaczej ... zacznę drążyć dziury większe w twoim ciele.- Powiedział czekając na odpowiedź przeciwnika..
Gdy zadałeś pytanie, twarz przeciwnika wykrzywiła się w bólu.
-Dobry Panie... ja naprawde nic nie wiem... On... tylko mnię wynajął, abym pomógł mu ukraśc tą paczkę. Nie mam nawet pojęcia co to! Zlituj się...- W jego głosie dosłyszałeś wibrację rozpaczy...
Ryuk pokiwał głową i popatrzył w dół..
- I ty myślisz ,że ci uwierzę...- Powiedział chłopak i popatrzył mu prosto w oczy i wtedy cień cienki przebił mu palce w dłoniach..
- Gadaj co wiesz ... bo nie będę pobłażliwy ... i zanim cię zabije .. sprawie ci ból niewyobrażalny....teraz go nie pojmujesz ... więc mów .... .- Powiedział lodowatym głosem ..
Schwytany człowiek jęknął, gdy przebiłeś mu dłoń. Krew zaczęła obficie kapac na ziemię pod jego stopami...
-Argh.... mam w kieszeni mapę. Przedstawia położenie kryjówki, weź ją i zostaw mnie proszę!-błagała ofiara.
Bagno wywołane przez przeciwnika zniknęło już. Krajobraz wrócił więc względnie do normy.
Chłopak wyją z jego kieszeni mapę , następnie ją przestudiował... kiedy zakończył i zdobył potrzebne informacje ... tylko popatrzył na swego przeciwnika..
- Ech .... zejdź mi z oczu ... - Powiedział i nagle cień puścił .. przeciwnik był bezbronny ... ponieważ , jego dłonie byłe nie do użytku , a reszta organizmu umożliwiała powolne chodzeni..
- Jeżeli cię jeszcze raz zobaczę ... nie będzie litości..- Powiedział i poszedł bo kose , która sobie gdzieś leżała , następnie zaczął iść w stronę kryjówki ... co teraz ?
Ryuk oddalił się, zmierzając w kierunku zaznaczonym na mapie. Za sobą słyszał stękanie zbierającego się powoli na nogi przeciwnika...
Po przejściu całkiem sporego obszaru wgłąb lasu i po dośc długich poszukiwaniach oczom chłopaka ukazała sie niewielka jaskinia. Czyżby to miła byc ta kryjówka? Cóż, pozostało tylko sprawdzic...
Chłopak się uśmiechną ujrzawszy jaskinie.
- Więc to to miejsce ... ech .. no to trzeba je sprawdzić ...- Powiedział sobie pod nosem i zaczął iść w stronę owej lokalizacji. Młody nara oczywiście był przygotowany na atak i ewentualną obronę, Chunnin znalazł się już w jaskini .... co tam widzi ?
Gdy chłopak wszedł do jaskini ujrzał tam niewielkie pudełko pod ścianą. Podszedł bliżej... wtem dostrzegł że pudełko jest otwarte. I puste...
Gdy zdał sobie sprawę, że to może byc pułapka i odwrócił się, było już za późno. Ujrzał jak wejście do jaskini blokują zsuwające się z góry stalowe pręty... A kilka metrów od nich stał mężczyzna, zapewne drugi ze złodziei.
-Cóż, spodziewałem się mojego tymczasowego wspólnika... Ale skoro zająłeś się nim, to oszczędziłeś mi roboty. Teraz wykończę Ciebie i TO będzie moje...-powiedział i zaczął składac pieczęci. Poczułeś, że ziemia trzęsie ci się pod stopami...
-Chłopak popatrzył na otoczenie , nie patrząc na przeciwnika..
- Wybrałeś złe miejsce do walki ..... jaskinia z wszech obecnym cieniem...- Wtedy ziemia zaczęła się trząść a ciało chłopaka pokryła przeklęta pieczęć ...
- Ta moc mi się podoba , łącząc z obecnymi warunkami , mogę ci pokazać 100% skuteczność mojego zaawansowanego limitu krwi ... - Kiedy to powiedział jego cień połączył się z cieniem jaskini
- Kagenui...- Wypowiedział komendę i nagle z jaskini wystrzeliły wiązki cienia które powinny przeciąć napastnika, a tym bardziej kraty... Ryuk wyczuł trzęsienie, tym samym stwierdzić było można że przeciwnik korzysta z Dotonu , dlatego cześć cienia powstrzymywała konstrukcje aby nie runęła. Po tym pokazie Ryuk wychodzi z jaskini , jeżeli przeciwnik przeżył to cień wuje się dalej dookoła Ryuka , które dumnie zdjął kose z pleców..... Chłopak wyglądał jak zwiastun śmierci ..... jak kostucha oczekuje zgonu swej ofiary.......
Uwięziony chłopak aktywował CS'a, po czym wykonał swoją technikę...
W tym czasie zaczęły już sypac mu się na głowę kawałki skały ze sklepienia jaskini. Niedaleko było do zawalenia się... Ryuk roztropnie podtrzymał rozpadające się ściany i zaatakował cieniem. Niestety, okazało się, że to nie wystarczy, aby przeciąc stalowe kraty.
Za to cień przedostał się przez nie i uderzył w ciało złodzieja. Mężczyzna był szybki... odskoczył, tak że jedynie dwie wstęgi cienia zdążyły go ranic. Na ziemię skapnęła krew, jednak był już poza zasięgiem. Odsunął się jeszcze bardziej i zaczął kolejne pieczęci.
W tym momencie Nara dostał sporym kamieniem w łeb. Już długo nie mógł podtrzymac jaskini.
Chłopak tylko złapał się za głowę..
- Będzie guz ...- wymamrotał pod nosem, następnie szybkim krokiem podbiegł to kraty.
- Ech... szybko myśl... - Chłopak był lekko zdenerwowany , ale jakby nie patrzeć kraty były powbijane w skały, więc cieć starał się je rozłupać, tym samym chłopak byłby uwolniony , jeżeli tak się nie uda to cień stara się wygiąć kraty , a jeżeli drugi wariant się nie uda, Ryuk wyrzuca kose poza jaskinie i następnie czeka aby użyć kawarimi i się z nią podmienić..co się stanie ?
Plan z rozłupaniem skały był dobry, jednak było na to już za późno. Ryuk okazał się za wolny... Gdy poczuł na plecach spadające drobne odłamki skał, stające się coraz większe, zdecydował że musi zrobic co innego. Rzucił więc przez kraty swoją broń. W momencie gdy się z nią podmienił, w miejscu gdzie jeszcze chwilę wcześniej stał pojawiły się skalne kolce - skutek techniki złodzieja. Teraz chłopak nie miał swojej broni(do odkopania po walce ), był ranny - z głowy zaczęła mu cieknąc krew- i musiał pokonac złodzieja.
Chłopak był teraz naprawdę zdenerwowan...
- Ech... naprawdę mnie zdenerwowałeś.... pożałujesz tego ...- Powiedział chłopak i przeanalizował teren , dużo drzew równa się dużo cieni , tym samym zasięg ataków dalszy.
- Stwierdził i wyją kunai następnie przyjął pozycje obronną wtedy cień niczym fala zaczął wchodzić w okoliczne cienie drzew i niczym rybka przeskakiwał z jednego do drugiego i rozpoczął atak w stronę przeciwnika, Ryuk w tym czasie coraz bardziej się zbliżał ku złodziejowi , tym samym ataki były coraz szybsze i celniejsze , jeżeli jakiś atak trafi w cień przeciwnika to od razu go paraliżuje, techniką Kage mane no jutsu ....
//Rozumiem że ten cien atakuje tą poprzednią techniką? Tą co nią kraty chciałeś nieszczęśniku pociąc //
Przeciwnik został zaatakowany cieniem Ryuka, wysłanym od drzewa przez kolejne drzewa aż do celu... Wiedział już jednak o tym ataku Ryuka więc nie dał tak łatwo się nabrac. W momencie, gdy ujrzał prześlizgujący się cień, zacisnął powieki i rzucił przed siebie bombę oślepiającą(czy jak to się tam nazywa). Ty samym oślepiony Ryuk stracił kontrolę nad cieniem, która na moment rozświetlającego wybuchu przestał istniec. Gdy chłopak otworzył oczy, ujrzał przed sobą pięśc przeciwnika, która chwilę później z głosnym trzaskiem uderzyła w szczęke młodego Nary.
Teraz Ryuk leży na ziemi, a przeciwnik stoi nad nim.
Ryuk oślepiony atakiem był gotowy na śmierć spowodowanym atakiem z dystansu, lecz kiedy znów mógł ujrzeć zobaczył przed sobą pieść i się uśmiechną...
- Mam cię ....- Wymamrotał przed uderzeniem i wtedy odleciał, w ten chłopak zaczął się chichotać w pozycji lezącej...
- Przegrałeś ...- Powiedział młody Nara , a przeciwnik był sparaliżowany... Techniką Kage mane. Kiedy Złodziej uderzył chłopaka wtedy cienie jego i łotrzyka się połączyły * coś podobnego jak shikamrau zrobił w walce z Hidanem*
- Oddaj mi to co ukradłeś, a cię nie zabije..- Kiedy przeciwnik zrobi coś niestosownego cień go przebija na wylot i uśmierca ...

podliczę chakre e tym poście może

1655 - 100 - 100- 150 -150-300 - 300- 300+250* jeżeli zrobi coś nie pożądanego* = 505 pch szaleje D
Ryuk wreszcie uporał się z przeciwnikiem. Ten widocznie choc zorientował się mniej więcej jak działa KG Nary to nie zdawał sobie w pełni sprawy z jego potencjału. Gdy został schwytany zignorował polecenie chłopaka. Zaczął się wyrywac... Zmęczony Ryuk nie był w stanie długo go utrzymac. W chwili gdy złodziej wyzwolił się i z tryumfalnym okrzykiem ruszył na przeciwnika, przeszył go cień. Ciało uderzyło o ziemię...

W kieszeni odnalazłeś pudełko. W środku była nefrytowa statuetka. Teraz pozostało ją oddac podróżnikowi....

Napisz że oddajesz tą statuetke poprostu, nie chce cie bez odpisu znów trzymac.
Nagroda za misje B:
-350y
-6pkt stat
-50 pch
chłopak wziął pudełko , następnie poszedł odkopać Kose *MG mi pozwolił* po męczących poszukiwaniach odnalazł , nie naruszona broń.
- Hmm... Solidna ta kosa ...- Stwierdził następnie ruszył w stronę okradzionego kupca.
- Ohayo to chyba pana ...- Powiedział oddając pudełko , kupiec dał dla chłopaka nagrodę. Chunnin potem odszedł z nagrodą w stronę siedziby SO .....

nmm
Chłopak cały czas szedł za Aki. Krajobraz zaczął się zmieniać, co było na rękę Shin'owi. "W końcu nie ma tych przerażających drzew które były w tamtym lesie." W lesie unosił kojący nerwy zapach sosen, a deszcz tylko wzmagał jego intensywność. Chłopak czuł się tu dobrze, w głowie krążyło mu tylko jedno słowo "Raj!!". Cisza, spokój, harmonia. Czego więcej potrzeba? Idąc cały czas z Kasei'em na ramieniu chłopak złapał zadyszki. Położył go i sam usiadł. Zawołał do towarzyszki
-Zaczekaj! Daj mi chwile odsapnąć, jestem cały wykończony.- mówił i równocześnie łapał oddech -możemy tu chwile przesiedzieć, drzewa są gęste i chronią przed deszczem.-
-Jasne. Właściwie, to nie zmierzałam iść dalej - stwierdziłam patrząc w górę. Drzewa rzeczywiście były w tym miejscu gęste. Nie było widać nawet skrawka nieba, a co za tym idzie, również dymu, który się unosił znad siedziby. Plułam sobie w brodę, ze nawet nie sprawdziłam, co tam się działo. Z drugiej strony byłam wtedy w takim stanie psychicznym, że chyba nie wyszłoby mi to na dobre. Obecnie żyłam iluzją, że to, co działo się wcześniej przed bramą do Oto i dzieje się teraz, w siedzibie SO, wcale mnie nie dotyczy. Starałam się nie myśleć o przeszłości czy przyszłości, chciałam się skupić na tym, co tu i teraz. Usiadłam pod jednym z drzew i zasugerowałam Shinowi, żeby zrobił to samo.
-Odpocznij sobie trochę -powiedziałam z dość miłym uśmiechem. Może i moja ocena ludzi nie była zawsze trafna, to chłopak wydawał mi się sympatyczny. Chciałam dowiedzieć się o nim czegoś więcej.
-Możesz mi powiedzieć, co tu w ogóle robisz? - zapytałam tonem, który, mam nadzieję, nie zobowiązywał do odpowiedzi. Nie chciałam się zbytnio narzucać, bo wiedziałam, że nie każdy może zdradzać takie informacje przypadkowo napotkanym ludziom.
-Hmm..., dobre pytanie.- chłopak próbował sobie przypomnieć jak się znalazł w tym miejscu -W sumie to nic. W mojej rodzinnej wiosce jak zwykle nic się nie działo, więc postanowiłem wybrać się na małą wycieczkę.- wzięło go na wspominki. -Na początku byłem w Kus'ie, potem znalazłem się na terenach państwa Tsuchi. Na końcu znalazłem się w Ta, a resztę to już znasz.- opowiedział wszytko na jednym wdechu. Poszło mu to całkiem niezłe, biorąc pod uwagę fakt że niósł przed chwilą dzieciaka.
-A ty? Też włóczysz się jak ja czy może masz jakieś konkretne cele?- spojżał na dziewczynę. Nagle chciał się dowiedzieć o niej nieco więcej.
Musiałam się chwilę zastanowić nad odpowiedzią.
-Miałam... miałam się z kimś spotkać, ale... no cóż, coś mi nie wyszło...
Te słowa oddawały jedynie małą część powodów, dla których tu byłam, ale to musiało mu wystarczyć. Nie mogłam tak sobie rozpowiadać, że należę do SO na prawo i lewo, nawet jeżeli organizacja miałaby przestać istnieć.
-Przepraszam, nie mogę za bardzo o tym mówić... - starałam się wytłumaczyć swoją nieprecyzyjność.
Kuso! Powinnam się zamknąć. Mogłabym przypadkiem powiedzieć za dużo, a to może mieć niemiłe skutki
Oparłam głowę o pień drzewa, pod którym siedziałam. Zrobiłam głęboki wdech. Czuć było zapach deszczu i żywicy. Uśmiechnęłam się do siebie. Bliskość natury zawsze mnie uspokajała.
-Każdy ma swoje tajemnice, nie? - powiedziałam dość wesoło do Shina. Miałam nadzieję, że wie, co mam na myśli.
Chłopak wiedział bardzo dobrze że to najszczersza prawda, w końcu sam miał wiele. Przytaknął jej i powiedział
-Tak..., masz racje. Nie znam chyba osoby która była by do końca szczera ze wszystkimi.- przerwał na chwile, w jego głowie narodziła się pewna myśl. -Ale wiesz co. Wydaje mi się że problem nie tkwi w samym posiadaniu tajemnicy, tylko w tym że musisz się z nią sam uporać. Tak jest moje zdanie.- Przed Shin'em przelatywały wspomnienia z dawnych lat. Dokładnie pamiętał jak ojciec uczył go walki, jak poznał Kallen i o tym przerażającym dniu... Na samą myśl o tym przeszedł go paniczny lęk. Nagle złapał się za głowę i szamotał się sam ze sobą, próbował uspokoić. "Tylko spokojnie, nie myśl o tym teraz, dychaj głęboko. Teraz nic ci nie grozi!". W końcu się uspokoił.
-Wybacz, wzięło mnie na małą retrospekcje z moich dziecinnych lat...- na jego twarz pojawił się drobny uśmiech, jak gdyby mówił że wszystko w porządku. Ale i tak nie można było go zobaczyć. W końcu twarz ma zasłoniętą bandażami.
Słuchałam Shina z uznaniem, a potem patrzyłam jak ilustrował swoje słowa krótką szamotaniną z samym sobą.
-Nie szkodzi... Moje dzieciństwo też nie było zbyt wesołe... Właściwie, to nie było zbyt wielu szczęśliwych chwil w całym moim życiu... Ale taki jest świat, w którym żyjemy... - powiedziałam w zamyśleniu. Moje ostatnie stwierdzenie było w moim przekonaniu pewnikiem, jednak często zastanawiałam się, jaki powinnam mieć do tego stosunek. Nie wiedziałam czy powinnam przyjąć to z pokorą czy buntować się wobec okrutności losu. W ogóle jakoś niewiele wiedziałam o życiu. Wydawałam się sama sobie taką naiwną istotą. W pewnym momencie zrobiło mi się siebie żal. Przesunęłam się trochę, tak, że trudno było teraz stwierdzić czy bardziej leżę czy siedzę.
-Ciekawe, kiedy to wszystko się skończy... -powiedziałam niejednoznacznie, bo też nie miałam na myśli tylko jednej rzeczy. Miałam na myśli mnóstwo rzeczy, od trywialnego wręcz deszczu, przez moją ukrywaną żałobę, walkę na śmierć i życie w budynku niedaleko, a w końcu samo życie. Jednak na żadne z tych niemych pytań nie potrafiłam odpowiedzieć. Pozostawało czekać, co przyniesie przyszłość.
Przez pewien czas w jego głowie nadal dudniły słowa Aki. "Dobrze wiedzieć że nie tylko ja jestem w takiej sytuacji." myśl ta była nieco egoistyczna, wręcz dla niektórych oburzająca. Ktoś mógł by pomyśleć że cieszy go czyjeś nieszczęście, ale Shin nie to miał na myśli. Po prostu czuł że może myć ktoś na tym świecie kto by go zrozumiał. Ciągnął dalej dialog
-No niestety, muszę się z tobą zgodzić. Nie pamiętam już kiedy ostatnio cieszyłem się z nowego dnia. Ten świat potrafi zdołować człowieka...- załamał mu się głos i przez chwile milczał. Po minucie dodał z entuzjazmem w głosie -Ale trzeba wierzyć że nadejdą lepsze czasy! Nie?-. Sam nie wiedział po co wypowiedział te słowa. Na pewno nie dla siebie, były dla niego tylko pustymi, rzuconymi na wiatr słowa. Może chciał pokrzepić swoją rozmówczynie, albo polepszyć atmosferę która zaczęła robić się dość ciężka.
Spojrzałam na Shina sceptycznie. Wcale nie udzielił mi się jego entuzjazm, wręcz przeciwnie, zasępiłam się jeszcze bardziej. Nie wierzyłam, że nadejdą jakieś lepsze czasy. W ogóle nie wierzyłam, że może mnie spotkać jeszcze coś dobrego.
-Przepraszam, ale nie potrafię tak optymistycznie patrzeć w przyszłość. Nigdy z resztą nie zastanawiałam się, co będzie kiedyś. Zawsze żyłam z dnia na dzień. Wiesz, tak chyba jest łatwiej - powiedziałam uśmiechając się dość smutno. Zamilkłam. Nie byłam pewna czy Shinowi w ogóle odpowiada taki temat. Z resztą zaczynało robić się przyciężkawo. Szukałam panicznie w głowie jakiegoś bardziej neutralnego tematu, ale nie mogłam wymyślić niczego, poza jedzeniem. Byłam strasznie głodna i na dodatek zmęczona, ale nie miałam dokąd pójść. Czułam się jak jakiś wyrzutek. Do głowy przyszła mi zabawna myśl, że zamieszkam w lesie i zacznę żywić się grzybami i żuczkami. Taki obóz przetrwania z wydłużonym terminem. Mimowolnie uśmiechnęłam się do siebie. Nagle przez przypadek zauważyłam sporego grzyba.
Hmm... Ten nadawałby się na pierwszą kolację - pomyślałam i zakryłam usta dłonią, żeby stłumić śmiech. Miałam szczerą nadzieję, że Shin nie weźmie mnie za wariatkę.
-Ehh...- jęknął chłopak z powodu nieudanej próbie zmianie tematu. "Porażka." pomyślał. Między nimi nastała cisza. Nie odzywali się do siebie przez dłuższą chwile. Nie miał pojęcia o czym mogli by porozmawiać. Spojrzał na twarz Aki i zauważył że ma on coś na lewym policzku. Z zaciekawieniem powiedział
-Chyba ubrudziłaś się na lewym policzku- nim usłyszał jej odpowiedz, kierowany dziecięcą ciekawością wyciągną w jej stronę dłoń chcąc zdjąć "paproch" z jej policzka. Delikatnym ruchem ręki próbował pozbyć się czarnej plamy na jej policzku .Dopiero jak nie dało się go strącić Shin zauważył ze to tatuaż. Kiedy ciekawość minęła chłopak zorientował się że jego ręka dotyka policzków Aki. Jak pod wpływem oprzenia się po dotknięciu gorącego ognia chłopak cofnął rękę. Był bardzo zakłopotany, nigdy jeszcze w życiu nie czuł się tak nieswojo.
-Wybacz! Myślałem że jesteś brudna na policzku. Fajny tatuaż hehe...- głupawkowo odpowiedział. Wbił wzrok w ziemię i nie wiedział co robić.
Z początku myślałam, że rzeczywiście się czymś ubrudziłam, więc nie protestowałam. Dopiero, kiedy Shin wyjaśnił swoją pomyłkę zaśmiałam się.
-Haha, nie szkodzi. A tak przy okazji, ty też masz coś na twarzy - powiedziałam półżartem. Na ustach miałam kpiarski uśmiech, chociaż po chwili zaczęła mnie ogarniać niepewność, czy nie popełniłam jakiegoś straszliwego błędu. W końcu chyba miał powód, żeby nosić te bandaże na twarzy. Modliłam się w duchu, żeby to nie był drażliwy temat. Niemniej jednak zaczęłam machać rękami i powiedziałam z lekkim zażenowaniem:
-Przepraszam, nie powinnam poruszać takiego tematu... na pewno masz swoje powody... po prostu zapomnij, że to powiedziałam...
Chciałam jakoś wybrnąć z tej kłopotliwej sytuacji, ale czułam,że nie szło mi za dobrze. Z dość głupkowatą miną wyczekiwałam reakcji Shina.
Z początku nie wiedział o co chodzi jej z tą twarzą. Mając wzrok nadal wbity w ziemię, podniósł rękę i dokonał swojej twarzy. Wtedy dotarło do niego że Aki mówi o jego bandażach. Tyle czasu chodzi już z zakrytą twarzą że uważa to za normę. Zaczął dusić w sobie śmiech ale nie wytrzymał
-HaHaHaHa! Masz racje pod tym względem nie masz ze mną szans. Sam już zapomniałem że mam zakrytą gębę.-
Zdecydowanie poprawił mu się humor. Wstał wyprostował plecy, które głośno chrupnęły. Jak u starca który cierpi na reumatyzm.
-Robi się już późno. Chyba najwyższy czas ruszać w dalszą podróż. Idziesz w jakiś konkretny kierunek?- zwrócił się do towarzyszki z zapytaniem.
Spojrzałam w niebo po raz enty, żeby zobaczyć wciąż te same gałęzie. Mimo wszystko można było stwierdzić, że robi się ciemniej. Wstałam w ślad za śmiejącym się Shinem. Na jego pytanie pokręciłam tylko głową. Nie miałam pojęcia, gdzie mogłabym się zatrzymać.
-A ty masz jakieś propozycje? Chętnie bym coś zjadła - powiedziałam czując jak żołądek domaga się wypełnienia, najlepiej czymś ciepłym i pożywnym. Nagle coś mnie tknęło. Spojrzałam w bok na leżącego na ziemi kociaka.
-Jeśli chcesz, tym razem to ja mogę ponieść naszą przytulankę - powiedziałam z ciepłym uśmiechem. Mimo, że nie zamieniłam ani słowa z Kaseiem, a w gabinecie nawet nie zwróciłam na niego uwagi, to czułam jakbym go znała. Poza tym z tymi swoimi uszkami wyglądał przeuroczo.
Ożesz... czyżbym zaczęła się rozczulać nad tym dzieciakiem..? Coś mi się chyba stało w głowę - pomyślałam bez zmiany wyrazu twarzy.
-W sumie to chciałem wrócić do mojej wioski.- widać było że miał już dość podróżowania i chciał wrócić do domu.
-Idziesz ze mną, czy może nie masz ochoty? W Ame na pewno znajdzie się miejsce gdzie można dobrze zjeść. A co do maskotki, to ja będę go niósł. Wiec jak?-
Czekał z niecierpliwością na jej odpowiedź. W głosie nie ukrywał że chciał żeby Aki poszła z nim. Ale nie miał zamiaru ją do niczego zmuszać.
NIE! - krzyknął mój umysł.
-Nieee... - powiedziałam przeciągając.
-Mam jeszcze kilka spraw do załatwienia tu, w Oto.
Nie mam pojęcia, co mnie tu trzyma... Po prostu czuję, że muszę tu zostać...
-Poza tym chyba umarłabym z głodu zanim doszlibyśmy do Ame.
Myśl o opuszczeniu tego kraju mnie przeraża... Coś nie pozwala mi się stąd wydostać...
-Jeśli chcesz wracać, to w porządku.
Błagam, nie zostawiaj mnie samej...
-Tylko nie jestem przekonana co do tego, żeby zabierać stąd Kaseia. Może być niezadowolony, kiedy obudzi się gdzieś zupełnie indziej. Mogę się nim zaopiekować.
Jeśli sam odejdziesz, to zostaw mi chociaż to śpiące ciało... To będzie mój jedyny towarzysz...
-To co? Chyba tutaj się pożegnamy, prawda? Mam nadzieję, że jeszcze się kiedyś spotkamy - powiedziałam beztroskim tonem z uśmiechem na twarzy, podobnie zresztą jak resztę monologu. Sama się dziwiłam, ze udało mi się być tak przekonującą pomimo wewnętrznego chaosu, jaki odczuwałam. Miałam nadzieję, że Shin odejdzie szybko, w innym wypadku mogłam stracić tę idealną samokontrolę i rzucając się na kolana zacząć błagać go o zostanie.
-Jak chcesz. Nie będę cię ciągnąc na siłę. Choć szkoda że nie chcesz iść ze mną, zawsze to lepiej z kimś niż sam.- w jego głosie był słychać smutek i rozczarowanie. Do załatwienia została jeszcze sprawa śpiącego królewicza. "Zostawić go, czy zabrać? Ale skoro zadeklarowała się nim zająć to chyba żaden problem." Shin nie chciał zostawiać samego czy też z kimś nieznajomym. Problemem było to czy uważał Aki obcą sobie osobę czy już za przyjaciółkę? Po chwili namysłu podoił decyzje.
-Chyba masz racje. Lepiej będzie jak Kasei zostanie tu. Mam nadzieje że to nie będzie dla ciebie duży problem?-
-Żaden problem. Pozdrowię go od ciebie jak się obudzi. I uwierz mi, naprawdę chciałabym z tobą iść, ale... sam rozumiesz, nie mogę.
Nie oczekiwałam, że zrozumie. Sama siebie nie rozumiałam. Nie wiedziałam skąd brał się u mnie ten paniczny strach przed oddalaniem się od Oto. Czułam, że tu zatrzymało się moje życie i jakoś nie mogłam go ruszyć z miejsca. Spojrzałam na Shina. Naprawdę go polubiłam i nie chciałam, żeby się do mnie zniechęcił widząc mnie w skrajnej rozpaczy, dlatego wolałam, żeby nie zwlekał.
-Och, nie lubię pożegnań - westchnęłam. Wyciągnęłam rękę z zachęcającym uśmiechem. Miałam szczerą nadzieję, że to nie nasze ostatnie spotkanie.
Chłopak nie miał innego wyjścia, jak też wyciągnąć rękę i odwzajemnić uśmiech. Uścisnął dłoń Aki i lekką nią potrząsł. Żal było mu opuszczać osobę, a raczej dwie osoby na których mu zależało. Ale cóż musiał wracać do wioski. Nie wiedział co ma powiedzieć, nic sensownego nie mógł wymyślić. W końcu na coś wpadł
-Złóżmy sobie obietnice!- pościł jej rękę i szybko wyprostował mały palec lewej ręki -Obiecajmy sobie że niebawem znowu się spotkamy. Ok?-
Dla wielu była bo to głupotą. Ale Shin jako że nie wiedział jak się w takich sprawach zachowywać i z nadmiernego stresu uznał to za dobre rozwiązanie. Czekał na reakcję Aki.
To, co powiedział Shin zbiło mnie trochę z tropu. Nie wiedziałam do końca o co w tym chodzi, ale powtórzyłam jego gest. Czułam się trochę głupio, a to prawdopodobnie przez to, że chyba nigdy nic nikomu nie obiecywałam.
-Na pewno się jeszcze zobaczymy. Jak tylko... jak tylko wszystko pozałatwiam. Może odwiedzę cię w Ame? Chyba nigdy tam nie byłam i chciałabym zobaczyć gdzie mieszkasz... No i... chyba lubię deszcz... Tylko muszę jeszcze się jeszcze z kimś spotkać i... - próbowałam mówić, żeby tylko nie dopuścić do siebie destrukcyjnych myśli, ale nigdy nie byłam szczególnie gadatliwa, więc w pewnym momencie po prostu zabrakło mi słów. Zaśmiałam się trochę histerycznie. Jeśli po takim czymś nadal będzie chciał się ze mną spotkać to będzie dziwne. Tak mi się przynajmniej wydawało. Ale cieszyłam się, że nie zostanę całkowicie zapomniana. Chociaż tyle...
Ten śmiech wydawał się mu nieco psychodeliczny, ale chłopak zignorował to.
-Na pewno się spotkamy.- powiedział z pewnością w głosie. Odwrócił wzrok na koto-chłopca, ten oczywiście smacznie spał. Jego wzrok znowu pokierował się na Aki
-Zostawiam Kasei'e pod twoją opieką.- Odwrócił się na pięcie i zaczął biec. Nim Kesai i Aki nie zniknęli mu z oczu Shin zawołał do nich
-Do Zobaczenia wkrótce!-
Po chwili zniknął między gęsto rosnącymi drzewami.

<NMMT>
Pomachałam Shinowi kiedy się odwrócił. Westchnęłam ciężko i osunęłam się powoli na kolana. Nie rozumiałam, co się działo. Ta panika, kiedy pomyślałam tylko o oddaleniu się od tego miejsca... Od miejsca, gdzie walczył Orochi i... i gdzie zginął On... Ręce zaczęły mi drżeć. Byłam teraz właściwie sama, więc nie musiałam się tak kontrolować. Tamto wspomnienie przewijało się w mojej głowie jak film w zwolnionym tempie. Nie wiedziałam, czy zapamiętałam to wydarzenie z tymi wszystkimi szczegółami czy były one jedynie wytworem mojej wyobraźni. Klęcząc na kolanach zgięłam się w pół a głowę ujęłam w dłonie. Byłam na skraju rozpaczy.
Nie! Nie mogę się temu poddać!
Walczyłam z samą sobą. Nie mogłam pozwolić sobie na coś takiego.
Jeśli nie mam lepszego powodu, to niech będzie nim przynajmniej ten chłopak...
Przez chwilę oddychałam jeszcze ciężko, ale w końcu udało mi się całkiem uspokoić. Spojrzałam na Kaseia.
-Tak, będę cię pilnować - powiedziałam już całkiem opanowanym głosem. Usiadłam normalnie pod tą samą sosną co wcześniej i wpatrywałam się w śpiącego chłopaka.
Kasei obrócił się kilka razy na twardym gruncie, po czym otworzył oczy lekko trzepocząc rzęsami. Nad jego głową pochylało się wielkie drzewo, którego chłopak mimo doświadczenia nie mógł w tym momencie zidentyfikować. Kiedy wstał, zrozumiał, że nie był to najlepszy pomysł zakręciło mu się w głowie, a żołądek podskoczył mu do gardła. Jego kotek Gozu, leżał w kieszeni jego kurtki, przeznaczonej specjalnie dla kotka. Młody kociarz ziewną i powoli wstając ujrzał tę samą dziewczynę co w gabinecie lidera, w którym znajdował się jakiś czas temu, chociaż nie potrafił powiedzieć ile minęło od tamtego czasu. - Co ... Co ja tu robię ? - Zapytał i spojrzał z dziewczynę, która wyglądała na trochę zrozpaczoną. Jego ogon zaczął powoli skakać do przodu i tyłu, a nos poruszał się, co wskazywało na to, że stara się wyłapać jakąś woń.
Usłyszałam jakieś poruszenie z lewej, więc się obejrzałam. Ku mojemu zaskoczeniu zauważyłam, że Kasei się obudził. Było to dla mnie dość dziwne, bo przyzwyczaiłam się do widoku śpiącego chłopaka.
-Obudziłeś się już? - zapytałam dość niepotrzebnie, bo wszystko wskazywało na to, że tak.
-Znalazłam cię przed...-zawahałam się. Nie wiedziałam, czy wiedział, że to było SO.
-...przed tamtym walącym się budynkiem. Próbowałam cię obudzić, ale nie miałam szans - zaśmiałam się lekko.
-A potem przyszedł Shin... Mówił, że cię zna i że lepiej będzie jak cię zabierzemy stamtąd. Niedawno sobie poszedł - skończyłam wyjaśniania. Byłam ciekawa, czy Kasei pamiętał Shina. I co o tym wszystkim myśli. Miałam też nadzieję, że nie zapyta o Emi. Nie chciałam się przed nim tłumaczyć. Z resztą i tak nic bym nie miała do powiedzenia. Nie zmieniając pozycji wpatrywałam się w skaczący ogon kociaka.
Aaa... Chłopak od kanapek - Powiedział łapiąc się za brzuch, pokazując tym samym, że jest głodny. - A ty jesteś tą dziewczyną z gabinetu w tym budynku, który się walił ... - Powiedział a jego ręka powędrowała w jej kierunku i wskazał ją palcem. Jego klatka piersiowa opadała i wznosiła się bardzo szybko, jakby nie mógł złapać tchu i tak w rzeczywistości było. Kurz z walącego budynku dostał się do płuc i utrudniał oddychanie, dodatkowo wywołując ból. Jednak chłopak starał się to ukryć, bo nie chciał wyglądać na mięczaka. Milcza
Usiadłam po turecku tak, że przestałam opierać się o wiekową sosnę i odwróciłam się przodem do chłopaka. Uśmiechnęłam się pod nosem słysząc, że Kasei nazwał Shina "chłopakiem od kanapek". Kiwnęłam głową na potwierdzenie tego, co powiedział, ale zarazem odetchnęłam z ulgą.
Więc nie wie, że to była siedziba SO? Jeśli tak, to podejrzewam, że lepiej dla niego...
Zauważyłam, że ciężko oddychał, ale najwyraźniej starał się to ukryć. Postanowiłam się nie wtrącać, ale w razie gdyby sprawa stała się poważna zamierzałam mu pomóc, czy tego chciał czy nie. Zamiast poruszać ten temat, zapytałam:
-Też jesteś głodny? Hmm... Nie mam przy sobie nic, co nadawałoby się do zjedzenia... Może... Pójdziemy do wioski?
Zdziwiłam się , że sama to zaproponowałam. Wcześniej nie chciałam iść w tamtym kierunku, ale teraz jakaś tajemnicza siła zaczęła mnie tam przyciągać. Czułam, że coraz bardziej tracę nad sobą kontrolę i że coś próbuje mnie zmusić, żebym robiła to, co chce to coś, nie ja.
W jednej chwili czuł się wyśmienicie pod narkozą. Żarówka na suficie nad jego leżącą głową rozmawiała niezrozumiałym szumem, pielęgniarki wykręcały się w kalejdoskopie....Wszystko wydawało się być narkotykowym snem.

Nawet Śmierć go nie lubiła. Przegrał z nią w pokerze, i zamiast udać się na wieczny spoczynek zgodnie z podpisaną umową, ta (ten?) wysłał(a?) go spowrotem do świata żywych. Można by powiedzieć, że w jednej chwili zaczął oddychać za milion osób. Jego klatka piersiowa po prostu uderzyła w ziemię, a następnie podskoczyła w stronę nieba.
'A więc tak jest żyć...'-pomyślał sobie, patrząc na korony drzew. Z tego co pamiętał, i widział teraz, był w szpitalu. Miał bowiem na sobie sexy wdzianko do kolan. W dodatku jego cały osprzęt schowany był w torbie podróżniczej.
-Ok, Koichi...Na pewno nie jesteś Jezusem, nie martw się.