strumyk

niewielki strumyk pÂłynÂący przez las
___________________________

znalazÂłam maÂły strumyczek. przykneÂłakÂłam na brzegu i napeÂłniÂłam butelkĂŞ. ZanurzyÂłam rĂŞce w wodzie i umyÂłam twarz
"od razu lepiej"
wstaÂłam i poszÂłam w stronĂŞ obozowiska
>NMM<

---

*Idzie obok strumyka. PostanowiÂł siĂŞ na chwilĂŞ zatrzymaĂŚ. WypiÂł trochĂŞ wody ze strumyka*
*powraca do rezydencji Raikage* [NMM]
SzedÂł wzdÂłuÂż strumienia. ZatrzymaÂł siĂŞ nagle. Z rĂŞkawa wyj¹³ zwój, z którego przywoÂłaÂł Hiruko. UkryÂł siĂŞ w marionetce.
- A bym zapomniaÂł - burknĂŞÂła lalka niskim gÂłosem.
PrzyszedÂł za Sasorim
SzedÂł obok niego...

---

- Gdzie Hidan? - zapytaÂł - ZgubiÂł siĂŞ gdzieÂś z tyÂłu?

Hidan - utrapienie boskie. Nie wiem, jak Itachi z nim wytrzymuje.
SzedÂł dalej i nie zwracaÂł uwagi na pytanie Sasoriego
....
SzedÂł dalej
(idzcie nie czekajac na H)
Hidan przyszedÂł za swoimi towarzyszami.... CaÂły czasz szedÂł za Osikowym zapachem Sasoriego....
-Nie lubiĂŞ chodziĂŚ na misje w tÂłoku i przed walkÂą muszĂŞ odprawiĂŚ swój rytuaÂł, a te pacany nie poczekaÂły.......-burczaÂł pod nosem i szedÂł dalej...
- Bardzo mi przykro - mrukn¹³ Sasori.

NMM

(Równina Sabaoth)
ZniknaÂł za sasorim

(zt)
pojawille sie i znow uzylem daitopy na kunai i uzylem hiraishin no jutsu <nmm>
Przyszed³.Podszed³ do strumyka i wyci¹gn¹³ ma³a butelke.Nala³ do niej wody po czym poszed³.

[nmm]
PodszedÂłem do strumyka i obmyÂłem twarz.
<NMM>
Sz³a powoli, wreszcie zauwa¿y³a jak¹œ wodê. Ladnie tutaj - pomysla³a i usta³a pod drzewem, czekajac. Byla rozluŸniona, coraz bardziej przekonywa³a sama siebie, ¿e to chyba nic nie da. Ale przecie¿ lepiej siê dowiedzieÌ, czy ma jakiœ plan w zanadrzu.
PrzyszedÂł.
WyszedÂł powoli z cienia
-WiĂŞc co siĂŞ staÂło ?
zapytaÂł AnyĂŞ
Narazie jeszcze nic.. - wziê³a g³êboki oddech, z³¹czy³a rêce i zaczê³a mowiÌ, powoli i cicho.
- PamiĂŞtasz napad Hebi? Nikt wtedy praktycznie nie ucierpiaÂł, ale juÂż wiedzieliÂśmy... PóÂźniej ktoÂś zaatakowaÂł Tobiego, chyba Sasuke chciaÂł go zabiĂŚ... Moze sÂłyszaÂłeÂś Shi, ma byĂŚ wojna z Hebi. To tylko kwestia czasu, zanim do nas siĂŞ nie wÂładujÂą i nie zrobiÂą tego co chcÂą... A wiesz co oni chcÂą, kogo zamierzajÂą ... - zawahaÂła siĂŞ - zabiĂŚ.
PopatrzyÂła na Itachiego, nagle nie mogÂła juÂż dalej mówiĂŚ. PrzygryzÂła usta, milczaÂła. Nawet nie sÂądziÂła, Âże to bedzie dla niej takie waÂżne.
- No nie wiem.. ale, masz jakiÂś plan? powiedz, Âże juz o tym myslaÂłes! Bo.. Sasuke nie spocznie, dopóki nie dopnie swego... - skoĂączyÂła.. Wreszcie wydusiÂła do z siebie. Anya opuÂściÂła rĂŞce i usiadÂła, bo nie miaÂła juÂż siÂły dÂłuÂżej staĂŚ.
Uœmiechn¹³ siê szyderczo
-Nie bój siĂŞ. MoÂżesz mówiĂŚ spokojnie...
PodniósÂł gÂłowĂŞ
-Sasuke chce mnie zabiĂŚ... To oczywiste...
SpojrzaÂł na AnyĂŞ
-Tak... Chyba mam plan... chyba...
powiedziaÂł
Tylko tyle? - teraz ciÂągle patrzyÂła na niego, nie wiedzÂąc czy ma siĂŞ smiac czy pÂłakaĂŚ.
- Itachi, oni chcÂą Cie zabiĂŚ! - nie mogÂła juÂż wytrzymaĂŚ, jak moÂżna tak spokojnie mowiĂŚ o wÂłasnym zamachu.
- Nie wiem, porozmawiaj moÂże z Shi, przecieÂż masz w nas wsparcie, jesli zrobimy pierwszy krok mamy szasnĂŞ wygraĂŚ. Ale... Tobie ma na tym zaleÂżeĂŚ, nie mnie - prawie siĂŞ rozplakaÂła, chociaz tak tego nienawidziÂła, pociÂągnĂŞÂła nosem i spojrzaÂła siĂŞ w innÂą stronĂŞ.
PodszedÂł do niej
Obj¹³ j¹
-LiczyÂłaÂś na coÂś w stylu...
"Nie tylko nie to, musicie mnie strzec, niedam mu rady, uciekac musze... "
zacytowaÂł
-W ostatecznej walce... postaram sie go pokonaĂŚ
- Nie.. liczyÂłam Âże mam odwaznego chÂłopaka.. - popatrzyÂła mu w oczy, uspokajajÂąc siĂŞ w gruncie rzeczy.
- Ale nikt nie zna dni i godziny... no dobra, moze gadam jak jakaÂś idiotka, ale siĂŞ po prostu martwie...
zmarszczyÂł brwi
-Czyli jak miaÂłbym byĂŚ odwaÂżny to powinienem teraz go znalesc i zaatakowaĂŚ z zasadzki ze wzglĂŞdu na atak z zaskoczenia, AtakujÂąc by zabiĂŚ i jak najszybciej siĂŞ go pozbyĂŚ... Ciekawe... ale to nie dla mnie. Sam do mnie przyjdzie
powiedziaÂł
Po chwili odszedÂł...

(zt)
ZrobiÂła tylko takÂą mine: O.o i dalej siedziaÂła pod drzewem.
Najlepiej niech siĂŞ wszyscy pozabijajÂą, a ja moge im w tym pomóc... - pomyslaÂła i wyjĂŞÂła ig³ê z torby, przygladajac sie jej.
RóÂże..

Dodane po 5 minutach:

WÂłasnie, miaÂłam nauczyĂŚ siĂŞ nowej techniki.. - pomyÂślaÂła i wstaÂła.
Poszukam, moÂże Shi bĂŞdzie... W ogóle mowiÂła coÂś o misji, arefaktach...
RzuciÂła iglĂŞ przed siebie i równiez poszÂła. <nnm>
BiegnÂąc lasem przyspieszyÂła *nmm*
Siadam przy strumyku
SzÂła pospiesznym krokiem, zmierzajÂąc pewnie przed siebie. Nagle dostrzegÂła siedzÂącego przy strumyku mÂłodego chÂłopaka. ZwolniÂła kroku i przyglÂądaÂła mu siĂŞ ze zmarszczonymi brwiami. MiaÂła dziwne przeczucia, co do delikwenta. PrzyglÂądaÂła mu siĂŞ niespeszona, czekajÂąc aÂż ten jÂą zauwaÂży.
UsÂłyszaÂłem szelest.Szybko siĂŞ odwróciÂłem.ZobaczyÂłem mÂłodÂą,piĂŞknÂą dziewczynĂŞ w pÂłaszczu Akatsuki.
-Czy my siĂŞ przypadkiem nie znamy?
Na jej twarzy zakwitÂł figlarny uÂśmieszek. MiaÂła wraÂżenie, Âże dzisiejszego dnia spotyka za wiele ludzi. Ciekawe, ile to wniesie do jej planów na przyszÂłoœÌ. A ta malowaÂła siĂŞ w umyÂśle dziewczyny doœÌ abstrakcyjnie, jednak nie doœÌ, by jÂą zniechĂŞciĂŚ do ich realizacji.
PrzekrzywiÂła gÂłowĂŞ lekko na bok i powiedziaÂła:
- Nie sÂądzĂŞ. Chyba, Âże zdradzisz mi swoje imiĂŞ, moÂże ciĂŞ skÂądÂś skojarzĂŞ - dodaÂła lekkim tonem, jak przy zwykÂłej pogawĂŞdce.
-Berozz.A ty za pewne Ayano?Mam racjce?
Uœmiech szybko znikn¹³ z jej twarzy. Patrzy³a na niego uwa¿nie i w gotowoœci. W³aœciwie nie wiedzia³a, czego oczekiwaÌ, ale spiê³a wszystkie miêœnie. "Berozz..." - pomyœla³a. Gdzieœ jej to imiê œwita³o... Czy HM! o nim nie wspomina³a? Nie mog³a sobie dok³adnie przypomnieÌ. Zmru¿y³a oczy.
- SkÂąd mnie znasz, Berozz? - spytaÂła podejrzliwie.
Nagle coÂś sobie uÂświadomiÂła. Sposób w jaki siedziaÂł tu ten chÂłopak... ZupeÂłnie, jakby na kogoÂś czekaÂł i zaczynaÂł siĂŞ niecierpliwiĂŚ. ZrobiÂła krok ku niemu.
- Masz do mnie jak¹œ sprawê? - spyta³a prosto z mostu.
JeÂśli odpowiedziaÂłby negatywnie, po prostu by odeszÂła bez sÂłowa, jednak czuÂła, Âże tak nie bĂŞdzie. CzekaÂła wiĂŞc na jego odpowiedÂź.
-SkÂąd CiĂŞ znam?-odsÂłoniÂłem rĂŞkaw koszulki i pokazuje jej tatuarz-Ta czerwona chmorka muwi Ci coÂś?
PatrzyÂła tĂŞpo na odsÂłoniĂŞty tatuaÂż. Przed oczami obraz jej zawirowaÂł. ZachwiaÂła siĂŞ, lecz szybko odzyskaÂła równowagĂŞ.
- Sabaku no Berozz! - krzyknĂŞÂła zduszonym gÂłosem.
- Och, na DziewiÂąte Wrota, zapomniaÂłam... - UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ wrednie.
- No cóÂż... Dawno siĂŞ nie widzieliÂśmy, co? - ZaÂłoÂżyÂła rĂŞce na piersi.
- PrzejdÂźmy do rzeczy. Nie uwierzĂŞ, jeÂśli powiesz, iÂż jesteÂś tu przypadkowo. Czego chcesz? - spytaÂła, mogÂąc siĂŞ tylko domyÂślaĂŚ celów Berozza.
Jednak trzeba przyznaÌ, i¿ wzbudzi³ w niej ciekawoœÌ.
-Bardzo dobre pytanie...Czas na ÂśmierĂŚ.Szybko i bezboleÂśnie czy wolno i boleÂśnie.Do wyboru do koloru.
PatrzyÂła na niego sceptycznie spod przymruÂżonych powiek.
- JaÂśniej, Berozz - powiedziaÂła zniecierpliwiona.
- Nie baw siê w szykanowane dziecko. Co mam rozumieÌ przez twoje s³owa? Chcesz walczyÌ? Ze mn¹? - Wci¹¿ mia³a za³o¿one rêce na piersi a jej oczy otwar³y siê szeroko, a¿ pojawi³ siê w nich wiruj¹cy sharingan. Po chwili coœ jeszcze pojawi³o siê w jej oczach: b³ysk zrozumienia i zaskoczenia.
- Ty nie chcesz walczyĂŚ, prawda? - spytaÂła zdumiona, nagle rozumiejÂąc, choĂŚ pojawiÂły siĂŞ nowe pytania.
-Nie nie chcĂŞ.Przepraszam za te moje Âżarty.WiĂŞcej siĂŞ to nie powtórzy.ObiecujĂŞ.A teraz do rzeczy-chcĂŞ zeby byÂło tak jak kiedyÂś.
SpodobaÂło siĂŞ jej nastawienie Berozza. WyczuwaÂła wyraÂźnie jego pokorĂŞ i odnosiÂła wraÂżenie, Âże ten stara siĂŞ jej przypodobaĂŚ. WÂłaÂśnie dla takich ludzi poÂświĂŞcaÂła swój cenny czas. PrzeniosÂła ciĂŞÂżar ciaÂła na drugÂą nogĂŞ. SpojrzaÂła pytajÂąco na niego.
- Jak dawniej, mówisz... - powtórzyÂła, jakby zamyÂślona.
- PrzypuœÌmy, Âże siĂŞ zgodzĂŞ. ÂŻe równieÂż chcĂŞ, by byÂło, jak dawniej. Wrócisz do naszej siedziby... Bo rozumiem, Âże do tego pijesz. Ale powiedz mi, co bĂŞdĂŞ miaÂła w zamian? Musisz mi coÂś zaoferowaĂŚ, coÂś, na czym zyska caÂłe AKatsuki - powiedziaÂła twardo.
PojawiÂł siĂŞ za 1 z ledwo co trzymajÂących siĂŞ drzew ...
-Hmm... Dziwne... Suna z Aka "PomyÂślaÂł"
Po czym podszedÂł kawaÂłek bliÂżej aby siĂŞ przyjrzeĂŚ
*Wtedy zobaczy³ Liderkê Aka ... Hmm czy¿by Berozz chcia³ dojœÌ do Akatsuki "Zastanowi³ siê"
-Hmm...moÂżesz tego nie wiedzieĂŚ ale moje odejÂście z Aka nie byÂło przypadkowe.ZamierzaÂłem szpiegowaĂŚ tego kto stanie mi na drodzĂŞ.Mam bardzo dóÂżo informacji o shinobich z wszystkich wiosek.Wiem nawet kto posiada demona.I jak z tym bĂŞdzie?
Dalej patrzyÂła na niego sceptycznie.
- Na jakiej zasadzie mam ci wierzyĂŚ? Skoro chciaÂłeÂś szpiegowaĂŚ, wystarczyÂło mnie o tym poinformowaĂŚ. A twoje informacje... - ZrobiÂła krótkÂą pauzĂŞ. - Nie wiem, jak bardzo sÂą waÂżne.
-Wierz mi sÂą bardzo waÂżne.
ZastanowiÂła sie przez dÂłuÂższÂą chwilĂŞ.
- Dobrze wiĂŞc... - powiedziaÂła wolno. - Zawrzemy umowĂŞ. IdÂź do Suna Gakure. WysÂłaÂłam tam swoich ludzi... Na pewno ich spotkaÂłeÂś. ZnajdÂź ich ponownie i pomóÂż im dostaĂŚ siĂŞ do Gaary. Macie mi go przyprowadziĂŚ. ÂŻywego. JeÂśli siĂŞ spiszesz, pozwolĂŞ ci do nas wróciĂŚ.
Znikam <NMM>

Dodane po 49 minutach:

Pojawiam siĂŞ ... Z Uaktywnionym Ms PadchodzĂŞ bliÂżej i patrzĂŞ w oczy Berozza i Âłapie go w genjutsu on widzi wszystko normalnie z tym Âże mnie nie widzi ... PodchodzĂŞ do Liderki...
-Akatsuki ma kÂłopoty jest ich tam 3 przeciwko sporoej grupie ... Jak byÂś mogÂła wezwij swoich do pomocy "powiedziaÂł" Ja postaram siĂŞ wam pomóc narazie caÂły czas bĂŞde udawaÂł Âże jestem po stronie Hebi w razie ostatecznoÂści wkroczĂŞ ... "dopowiedziaÂł"
PrzyglÂądaÂła siĂŞ, jak Madara zÂłapaÂł w swojÂą sÂłynnÂą technikĂŞ Berozza. Zawsze lubiÂła przyglÂądaĂŚ siĂŞ swoim utalentowanym krewniakom, prawdziwym posiadaczom sharingana. PatrzyÂła na niego z enigmatycznym wyrazem twarzy. SÂłuchaÂła go uwaÂżnie, analizujÂąc kaÂżde sÂłowo. WieÂści, które ten ze sobÂą przyniósÂł mocno jÂą zaniepokoiÂły. ZmarszczyÂła czoÂło i myÂślaÂła nad strategiÂą, którÂą powinni wybraĂŚ.
PostanowiÂła zostawiĂŚ Berozza. Sam zdecyduje, czy godzi siĂŞ na jej warunki. Nie miaÂła mu juÂż nic wiĂŞcej do zaoferowania. ZwróciÂła siĂŞ do Madary:
- CieszĂŞ siĂŞ, Âże mnie o tym informujesz. Oby twoje informacje dalej byÂły tyle warte - powiedziaÂła, by mieĂŚ formalnoÂści z gÂłowy.
- IdÂź tam i zrób, jak mówisz. Niech na poczÂątku myÂślÂą, Âże majÂą twojÂą moc po swojej stronie. W odpowiednim momencie ich zaskocz. Moi ludzie bĂŞdÂą wiedzieli, czego majÂą siĂŞ po tobie spodziewaĂŚ. - ZamilkÂła na chwilĂŞ, przy czym spojrzaÂła na jego godne podziwu oczy. Och, jaki czuÂła do niego respekt! Ale nie mogÂła sobie pozwoliĂŚ na ukazanie go. PatrzyÂła na niego bez wyrazu, mierzÂąc obojĂŞtnym spojrzeniem i stojÂąc w równie maÂło mówiÂącej pozie.
- Gdzie rozgrywa siĂŞ walka? - spytaÂła, ¿¹dajÂąc konkretów.
Madara lekko siĂŞ zamyÂśliÂł patrzÂąc jak ona na niego patrzy ... Po chwili powiedziaÂł
-ZrobiĂŞ jak ty chcesz , w trudnym momencie ukaÂże siĂŞ po waÂżej stronie gdy oni juÂż zaatakujÂą...
Madara w gÂłebi byÂł zadowolony z tego Âże wkoĂącu robi to jaki naprawde jest... CieszyÂło go to Âże jest po tej stronie której powinien byĂŚ...
-Walka rozgrywa siĂŞ w Suna Gakure na Mórach Miasta "RzekÂł"
-Chcesz siĂŞ tam wybraĂŚ "SpytaÂł"
Na jej twarzy pojawiÂł siĂŞ maÂły uÂśmieszek. CieszyÂła jÂą myÂśl o zdradzie. UwielbiaÂła takie konspiracje, a jeszcze bardziej uwielbiaÂła mieĂŚ tÂą ÂświadomoœÌ, iÂż ujawnienie siĂŞ zdrajców zawsze kogoÂś rani. Nie raz staraÂła siĂŞ zrozumieĂŚ takich ludzi, lecz same starania nie wystarczajÂą. A ona nie potrafiÂła siĂŞ wczuĂŚ w sytuacjĂŞ ludzi zdradzonych. WyobraziÂła sobie, jak Hebi zareagujÂą na decyzjĂŞ Madary. Przez to jej uÂśmiech siĂŞ rozszerzyÂł, a spomiĂŞdzy lekko rozchylonych warg bÂłysnĂŞÂły bielutkie zĂŞby.
Na pytanie Madary nie odpowiedziaÂła od razu. Uchiha powiedziaÂł, Âże jest trójka z jej ludzi. Kei i Sakamae na pewno krĂŞcÂą siĂŞ w pobliÂżu HM!, w salonie wspólnym sÂłyszaÂła gÂłosy pozostaÂłych. Maya wyszÂła na spotkanie. Zostawali Shi i Itachi... Skoro Itachi, to i na pewno Anya. Wszystkie jej kalkulacje doszÂły w koĂącu do skÂładu.
Anya na pewno wyÂśle summona. Zawsze to robi podczas walk; powiadamianie reszty AKowców to juÂż jej niepisane zadanie. Mimo wszystko nie mogÂła wyruszyĂŚ na pole walki. Nie miaÂła caÂłkowitej pewnoÂści, iÂż Anya tam jest. PrzygryzÂła dolnÂą wargĂŞ. Madara powinien wyruszyĂŚ pierwszy, on jest fundamentem ich sukcesu. A jeÂśli chcÂą zaskoczyĂŚ Hebi i ich sojuszników, to nie mogÂą pojawiĂŚ siĂŞ w Sunie razem, bÂądÂź w zbyt krótkim odstĂŞpie czasu.
SpojrzaÂła w kierunku kryjówki AKatsuki.
- KaÂżde z nas pójdzie w przeciwne strony. Ja do was do³¹czĂŞ. Wkrótce, i przyprowadzĂŞ ludzi - powiedziaÂła w koĂącu.
-Dobrze niech tak bĂŞdzie "OdpowiedziaÂł"
Po czym powolnym krokiem wycofywa³ siê do ty³u nie spuszczaj¹c wzroku z Berozza wkoùcu on by³ w gen jutsu ... Zerka³ te¿ na Liderkê Akatsuki z myœl¹ "Czy¿ ona nie jest piêkna" Po czym gdy ju¿ odszed³ na bezpieczn¹ odleg³oœÌ dezaktywowa³ genjutsu i znikn¹³...
<NMM>
OdprowadziÂła wzrokiem oddalajÂącego siĂŞ MadarĂŞ. Jej wyraz twarzy na powrót byÂł powaÂżny. PrzeniosÂła spojrzenie czerwonych oczu na uwolnionego juÂż z techniki genjutsu Berozza. Nie mogÂła juÂż dÂłuÂżej tu zostaĂŚ. MusiaÂła iœÌ, i to czym prĂŞdzej. PoczuÂła drobne igieÂłki poirytowania, które znów jÂą przyszpiliÂły. CiÂągle jej brakowaÂło czasu. Wci¹¿ musiaÂła siĂŞ gdzieÂś spieszyĂŚ. Doprawdy, czy podbój Âświata musi byĂŚ tak czasochÂłonny? Przez tÂą gÂłupiÂą myÂśl o maÂło nie prychnĂŞÂła. PowstrzymaÂła siĂŞ i wci¹¿ patrzÂąc na Berozza, rzekÂła chÂłodnym tonem:
- Wybór naleÂży do ciebie. PrzyprowadÂź mi tego, o którym rozmawialiÂśmy. Wtedy spÂłacisz cenĂŞ za moje zaufanie. Od ciebie zaleÂży, czy i tym razem siĂŞ zawiodĂŞ. - DodaÂła jeszcze trzy sÂłowa, jednak zbyt cicho, by Sabaku mógÂł je usÂłyszeĂŚ: Shunshin no Jutsu.
WokóÂł niej pojawiÂły siĂŞ k³êby dymu, który skutecznie ukryÂł jej sylwetkĂŞ i pozwoliÂł jej ulotniĂŚ siĂŞ w uÂłamku sekundy.
Pozostawi³a by³ego cz³onka AKatsuki jego w³asnym rozmyœleniom. Powinien sam stawiÌ czo³a podjêciu decyzji, jednak, jeœli jego s³owa by³y prawdziwe, on ju¿ j¹ podj¹³, i ¿adna cena nie powinna graÌ roli.
<nmm>
-"Hmm...muszĂŞ to zrobiĂŚ za wszelkÂą cenĂŞ...ale jak ja to zrobiĂŞ...dom Gaary jest bardzo dobrze chroniony i wie o tym wszystkim,wiĂŞc napewo nie wyjdzie z domu...ale beznadzieja"-pomyÂślaÂłem i zrobiÂłem pieczĂŞci-Soto Orochi.
<NMM>
nachyliÂła siĂŞ nad wartko biegnÂącym strumieniem

ochlapaÂła sobie twarz i obmyÂła dÂłoĂą z krwi co sprawiÂło, e poczuÂła siĂŞ lepiej

napiÂła siĂŞ parĂŞ Âłyków lodowatej wody i poszÂła

<NMM>
nareÂście no nie byla to Âłatwa droga -pomyslaÂłem
obmyÂłem twaÂż i troche sie od ÂświezyÂłm poczym
Rozgladam sie po okolicy w poszukiwani nszyjnika
Widzisz jak w strumyku coÂś bÂłyszczy jednakÂże to na pewno nie jest ÂświatÂło odbijajÂące siĂŞ od wody
wyciagam reke aby siegnac do dna i blasku ktury zauwazyÂłem
Gdy moja rekw wydostaje siĂŞ na powieszchnie zaczynam dostrzegaĂŚ kontury przedmiotu
*naszyjnik ale cos za Âłatwo mi to poszÂło -pomyslaÂłem*
i zaczeÂłem sie rozgladaĂŚ wokuÂł siebie
Wtedy zauwaÂżasz mĂŞÂżczyznĂŞ. Nie widaĂŚ Âżeby nosiÂł opaskĂŞ wiĂŞc nie jesteÂś pewien czy jest to jakiÂś ninja. Obserwuje CiĂŞ uwaÂżnie.
-A wiĂŞc ten staruch Âżyje i wysÂłaÂł ciebie po naszynik.-powiedziaÂł zuchwale.-Oddaj naszyjnik albo zginiesz!-powiedziaÂł pewnym gÂłosem i przyskoczyÂł blisko, tak, Âże dzieliÂł was tylko metr.
Nie czekajac na dalszy rozwuj sytuacju podcinam mu nogi poczym rzycam mu sie na plecy i zakuwam mu rece w kajdanki.
MĂŞÂżczyzna siĂŞ szarpiĂŞ, ale nie moÂże uwolniĂŚ.
Atak przeprowadzony z zaskoczenia zakoĂączony powodzeniem.
-WypuœÌ mnie bo po¿a³ujesz.-odgra¿a siê. Ten zgrzybia³y staruch, niech no ja go dorwê!-wrzeszcza³
Siedze na jego plecach tak aby siĂŞ nie mugl poruszyc i ogladam naszyjnik
mówie do niego z kpinÂą w gÂłosie
-Taki wielki i silny ninja jak ty to pewnie powinienem siĂŞ baĂŚ bo moze zaras tu wyskoczy twoja mamusia i mnie zbije co
MĂŞÂżczyzna po chwili siĂŞ opanowaÂł. UsÂłyszaÂłeÂś tylko jak wypowiedziaÂł dziwne sÂłowa, brzmiaÂły: "ksarak bendardo."
Po tym wszystkim poczu³eœ jak spadasz na ziemiê, a mê¿czyzna rozp³yn¹³ siê w powietrzu i nie zosta³o po nim ani œladu.
podnosze sie z ziemi poczym oglÂądam siĂŞ do okoÂła
nie widze zadnych kajdankuw wiec pewnie ma je nadal na sobie
krzycze na gÂłos w lesie
-AleÂż weÂś nie badz taki pogadajmy jeszcze o tym jaki to jesteÂś silny 1:P
Nie usÂłyszaÂłemn zadnej odpowiedzi wiec nic tu pomnie wwyruszam zpowrotem do KonoHy aby oddaĂŚ amulet
(PS:opisz mi go )

MĂŞÂżczyzna ten ma czarne krótkie wÂłosy, czarnÂą brodĂŞ i niebieskie oczy. Nosi czarne ubranie-spodnie, koszula i buty. Ma charakterystycznÂą szramĂŞ na prawym policzku przypominajÂącÂą ksztaÂłtem miecz.

NMM
Podesz³em do strumyka.Przyjrza³em mu siê z bliska i odszed³êm
<NMM>
HM! zatrzymaÂła siĂŞ na chwilke Âżeby siĂŞ napiĂŚ,pobiegÂła szybko przed siebie.
[nmm]
Siadam przy strumyku
SzÂła wolnym, lekkim krokiem lustrujÂąc znudzonym wzrokiem otoczenie. Po chwili zatrzymaÂła siĂŞ przy strumyku, dostrzegajÂąc ZabuzĂŞ..
Us³ysza³em czyjeœ kroki.Szybko po³o¿y³em rêkê na rêkojeœci mojego miecza.Obejrza³em siê i zauwa¿y³em jak¹œ dziewczynê.Siedzia³em dalej w gotowoœci do ataku.
PopatrzyÂła na niego, unoszÂąc lekko jeden Âłuk brwiowy, po czym przysiadÂła sobie na jakimÂś kamieniu znajdujÂącym siĂŞ przy brzegu.
PoprawiÂłem bandaÂże wstaÂłem i podszedÂłem do nieznajomej.
-Witaj.Jestem Zabuza.A ty kim jesteÂś piĂŞkna nieznajoma-zapytaÂłem
SpojrzaÂła na niego i uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ lekko, kÂącikami ust.
- Jestem Sakamae. - przedstawiÂła siĂŞ krótko, patrzÂąc na niego.
Uœmiechn¹³em siê lekko.
-ÂŁadne imiĂŞ-powiedziaÂłem i usiadÂłem obok niej.
- Um.. No dziĂŞki.xP - powiedziaÂła, patrzÂąc na niego kÂątem oka.
-Co ciĂŞ tu sprowadza-zapytaÂłem
- Nic szczególnego.. ChciaÂłam siĂŞ ot tak poprostu przejœÌ.. - odparÂła, krzyÂżujÂąc rĂŞce.
-PiĂŞknie tu-mówiĂŞ i rozglÂądam siĂŞ dookoÂła
- Ta.. Nawet Âładnie. - powiedziaÂła lekko obojĂŞtnie, po czym podparÂła twarz o jednÂą rĂŞke.
-Poczekaj chwilkĂŞ.Zaraz wrócĂŞ.
WstaÂłem i szybko pobiegÂłem
<NMM>

Dodane po 27 minutach:

Siadam obok niej.
-Wybacz Âże to tak dÂługo trwaÂło.ProszĂŞ to dla Ciebie-wrĂŞczam jej bukiet kwiatów.
SpojrzaÂła na kwiaty, a nastĂŞpnie na ZabuzĂŞ lekko zdziwiona - Em.. No dziĂŞki, ale czym to sobie na nie zasÂłuÂżyÂłam? - spytaÂła unoszÂąc lekko jeden Âłuk brwiowy.
-Piêknym kobietom powinno siê dawaÌ kwiaty-uœmiechn¹³em siê.
WestchnĂŞÂła jedynie, patrzÂąc na niego - Pochlebca siĂŞ znalazÂł x3 - mruknĂŞÂła, uÂśmiechajÂąc siĂŞ kÂącikami ust - Um.. A teraz, wybacz mi ale muszĂŞ juÂż znikaĂŚ, narazie. - powiedziaÂła, a po chwili juÂż jej tutaj nie byÂło.

//nmm//
-MuszĂŞ znaleÂź Maye-powiedziaÂłem i wyszedÂłem
<NMM>
Przechodzi obok strumyku i spoglÂąda na pobliskie zwierzĂŞta.
(NMM)
Przebiegam za pomocÂą chakry po strumyku...

<NMM>
IdĂŞ wokóÂł strumyka nie zatrzymujÂąc siĂŞ.
(NMM)
Przeskakuje strumyk

<NMM>
Karol podchodzi do strumyka.Siada na ziemi i zdejmujĂŞ plecak.Z plecaka wyciÂąga termos.NapeÂłnia termos wodÂą i rusza dalej.Po drodze tworzy klona aby sprawdziÂł czy woda nie jest zatruta.Klon bierze Âłyk wody i mówi Âże wszystko okej.Klon znika a Karol ruszyÂł dalej.
<NMM>
Po dÂłuÂższym marszu podszedÂł do strumyka. UsiadÂł pod drzewem i spojrzaÂł na niebo.
Klon wciÂąz biegÂł szybko do Oto <nmm>
WstaÂł i poszedÂł dalej. <nmm>
WracajÂąc mijaÂłem strumyk. NapiÂłem siĂŞ z niego wody. RozejÂżaÂłem siĂŞ i poszedÂłem dalej.
Spragniony podszedlem do strumyka.Napilem sie,i zaczolem isc dalej.<NMM>
SzÂła wzdÂłuÂż strumienia.

NMM
przyklĂŞkÂłam nad strumieniem napeÂłniajÂąc butelkĂŞ wodĂŞ
Stane³¹ za swoj¹ mistrzyni¹. Spojrza³a na ni¹ po czym obesz³a ja i spojrza³a w tafle wody. nabra³a trochê do r¹g i obmy³a twarz by siê odœwie¿yÌ. By³o ju¿ cieplej wiêc zdjê³a kamizelke ch³opaka i czeka³a na niego by oddaÌ ja.
szedÂł strumieniem
zauwaÂżyÂł jakieÂś 2 dziewczyny
nic sobie z tego nie robiÂł, szedÂł dalej
PrzychodzĂŞ i patrzĂŞ chÂłodnym wzrokiem na Tetisheri
I w koùcu do ca³ej grupy do³¹czy³ Asuma. Wzi¹³ od Teti kamizelkê i za³o¿y³ j¹ na siebie. Rêkawice zdj¹³, umy³ rêce przemy³ twarz, nabra³ wody w butelkê, napi³ siê ze strumyka te¿ wody i w sta³ po czym za³o¿y³ z powrotem rêkawice, plecak i czeka³ na resztê.
PodszedÂłem do strumyka i oddaÂłem mocz .UparÂłem siĂŞ o drzewo.
przyjrzaÂł siĂŞ osobom i zauwaÂżyÂł znajomÂą mu dziewczyne
"niemoÂżliwe.....a jednak" przypomniaÂł sobie kapÂłankĂŞ z piramidy w której byÂł na misji
w jednym momencie pojawiÂł siĂŞ za dziewczynÂą z wycelowanym mieczem prosto w jej szyjĂŞ
Asuma z poczÂątku nie zauwaÂżyÂł mĂŞÂżczyzny. Ale gdy siĂŞ obróciÂł, spojrzaÂł siĂŞ na niego i powiedziaÂł- I co planujesz dalej zrobiĂŚ hm?
wiecie w ogóle kim ona jest.... - powiedziaÂł gotowy pchn¹Ì mieczem
Wiemy. ProszĂŞ CiĂŞ schowaj tÂą katanĂŞ- powiedziaÂł spokojnie. Nie chciaÂł robiĂŚ Âżadnych gwaÂłtownych ruchów.
kapÂłanka z piramidy wieków..... - powiedziaÂł spokojnym tonem
te blizny ma dziĂŞki mnie...- powiedziaÂł i pokazaÂł mieczem bliznĂŞ, wyglÂądaÂła jakby rozerwana skóra po kopniĂŞciu prÂądem
PowtórzĂŞ jeszcze raz. Schowaj tÂą katanĂŞ- poprawiÂł swoje rĂŞkawiczki
kapÂłanka z piramidy wieków- powiedziaÂł i nie chowaÂł katany
byÂł przygotowany Âże ten shinnobi go zaatakuje... aktywowaÂł Sharingana
W czym ona zawiniÂła?- powiedziaÂł z stoickim spokojem
prawie zabiÂła moich trzech towarzyszy... - powiedziaÂł spokojnym tonem... równieÂż zachowywaÂł spokój
Ale ich nie zabi³a, wiêc ty tez jej nie zabijaj- powiedzia³ spokojnie i siêgn¹³ po coœ do kieszeni. Okaza³o siê, i¿ by³ to tylko papierosy. Tym razem nie wyrzuci³ go tylko normalnie w œwiecie zapali³ i nie dba³ o to co powie Amy. W tym momencie po prostu musia³/
hmm przeniosÂła dusze mojego towarzysza do innego wymiaru a ciaÂłem walczyÂła z innym moim towarzyszem....- powiedziaÂł spokojnym tonem
jakby ten trzeci by pociachaÂł jego ciaÂło kunaiem to by go juÂż tu nie byÂło...- dodaÂł
Zostaw jÂą- powiedziaÂł Asuma.- Zostaw i nie róbmy szamotaniny rzekÂł spokojnie i powoli. SkoĂączyÂł paliĂŚ i rzuciÂł na ziemiĂŞ wypalonego papierosa.
czÂłowieku... skÂąd moÂżesz wiedzieĂŚ Âże ona jest bezpieczna- powiedziaÂł spokojnym tonem
nie daruje jej tego wszystkiego, co tam siĂŞ dziaÂło.... miaÂłem nadzieje Âże jÂą zabiÂłem, albo Âże zginĂŞÂła pod gruzami... lecz nie- ciÂągn¹³ dalej caÂły czas zachowujÂąc spokój
Wsta³em i podszed³em do Asumy i uderzy³em go w brzuch.Zgi¹³ siê to kopn¹³em go z kolana w brzuch.
-Morda klapku.Nie wtrÂącaj siĂŞ w nie swoje sprawy-powiedziaÂłem chÂłodno i ustaÂłem obok Sasuke.
Dziewczynka przeraÂżona nic nie mówiÂła. Przynajmiej jej wyraz twarzy tak wyglÂądaÂł ale jednak ona wpadÂła w taki trans przypominajÂąc sobie wszystko co dziaÂło siĂŞ kiedyÂś. ByÂło to nie dawno. StaÂła przy swoich braciach którzy nachylili siĂŞ nad niÂą.
- S³uchaj Tetiszeri, bêdziemy musieli nied³ugo odejœÌ ale ty musisz byÌ dzielna. Gdy pewnego dnia przyjdzie tu grupka ludzi podczas walki nie ukazuj swej prawdziwej potêgi i w pewnym momencie zatrzymaj bicie swojego serca. - powiedzia³ i pog³aska³ j¹ po g³owie najstarszy z nich.
- Ale ja przeczuwam coÂś gorszego - odparÂła dziewczynka.
- To wszystko jest wyznaczone przez los a my wiedzÂąc Âże to jest dobre pójdziemy tÂą drogÂą. PamiĂŞtasz Âże ty takÂże idÂź przed siebie ku przeznaczeniu.
Wszystko nagle zmieniÂło siĂŞ i Tetiszeri zobaczyÂła scenki z walki. Jak dusze Keishiego wyciagneÂła a jego ciaÂłem sterowaÂła. PrzypomniaÂła sobie spalone ciaÂło stwojego brata i rannego drugiego. Znów wszystko minĂŞÂło a dziewczynka staÂła przed nimi. ZobaczyÂła ona dwójkĂŞ mĂŞÂżczyzn, jeden podobny do niego drugi nieco inny jednak teÂż miaÂł taki kolor oczu. Ta wizja trwaÂła doÂśc krótko.
- Ja prawie zabiÂłam waszych towarzyszy - powiedziaÂła zdenerwowana odsuwajÂąc delikatnie i ostroÂżnie ostrze od swojej szyi - ale kto zabiÂł moich braci ?!
Teti odskoczy³a i stane³a przy Amy. Mo¿e dla tego ¿e czu³¹ siê bezpieczniej a mo¿e dla tego ¿e ta pozycja by³a najdogodniejsza.
kapÂłanów....- powiedziaÂł spkojnym tonem
w oczach miaÂł Sharingana
ja i moi towaÂżysze... kapÂłanów byÂło 2 a moich towarzyszy 3 i jakaÂś tam dziewczyna którÂą teÂż gdzieÂś przeniosÂłaÂś- powiedzaÂł spokojny tonem
znam twoje reakcje na ból.... - dodaÂł i podszedÂł od niej
mieczem prawie dotykaÂł jej szyi
- Robisz siĂŞ jak ten podobny trochĂŞ do ciebie teÂż z czerwonymi oczyma - powiedziaÂła chodÂź sama nie rozumiaÂła swoich sÂłów. SchiowaÂła siĂŞ za plecami swojego senseia gdyÂż strach jÂą obleciaÂł. To juÂż nie byÂła ta sama dziewczyna ... straciÂła du¿¹ czeœÌ pamiĂŞci która powoli wracaÂła.
Znikn¹³em w k³êbie dymu
<NMM>
Asuma zgi¹³ siê od uderzenia Smoke'a lecz zatrzyma³ rêk¹ cios z jego kolana.
- Po czyjej Ty stronie stoisz do jasnej cholery!- warkn¹³ do niego. I podniósÂł siĂŞ. SpojrzaÂł chÂłodno na Smoke'a a potem na Sasuke.- Saske, zostaw jÂą. Zostaw jÂą w spokoju.

Gdy Smoke znikn¹³, nie przej¹³ siê. Skupi³ siê bardziej na Sasuke.
PoczuÂłam Âże staÂło siĂŞ coÂś strasznego. Osune³¹m siĂŞ na kolana patrzÂąc nie przytomnym wzrokiem na uczniów i Sasuke. Nagle wszystko staÂło mi siĂŞ zupeÂłnie obojĂŞtne i obce...
"Gaara... mój Gaara..." PoczuÂłam jak Âłzy mi pÂłynÂą po policzkach.

Dodane po 1 godzinach 12 minutach:

ZebraÂłam sie w sobie i wstaÂłam telepiÂąc sie jak gÂłupia
-zjeÂżdzÂąj Sasuke póki jeszcze panuje nad sobÂą-warkneÂłam wycierajÂąc Âłzy wierzchem dÂłoni. DobyÂłam miecz, yÂą jednÂą z nielicznych pamiÂątek które zostaÂły mi po Gaarze i doskoczyÂłam do niego ofpychajÂąc Teti i stajÂąc tuÂż przed Sasuke krzyÂżujÂąc z nim ostrze swojego miecza.
-znikaj stÂąd-powtórzyÂłam ÂłamiÂącym siĂŞ gÂłosem-mimo Âże ledwo staÂłam na nogach wiedziaÂłam Âże moje problemy muszĂŞ poczekaĂŚ, Âże bezpieczeĂąstwo moich uczniów jest teraz najwaÂżniejsze.
Zato wbiegÂła nad strumyk, z jednÂą rĂŞkÂą poparzonÂą, a drugÂą trzymajÂąc nóÂż. ZatrzymaÂła siĂŞ obok Tetiszeri. StaÂła tak, analizujÂąc i identyfikujÂąc oddechy poszczególnych ludzi. "Sasuke Uchiha, to od niego tak cuchnie popioÂłem... Jeden z papierosem... I ta nieznajoma kobieta... No i dziewczynka ze ÂświÂątyni."- wyliczaÂła w myÂślach.
PojawiÂłem siĂŞ obok siostry... ZauwaÂżyÂłem Sasuke, Tetiszeri i dwójkĂŞ nie znanych mi shinnobi z Suny...
- Co siĂŞ tu dzieje? - zapytaÂłem patrzÂąc na chowajÂącÂą siĂŞ Tetiszeri i TrzymajÂącego miecz Sasuke...
Nie wiedziaÂła dlaczego , ale przeczucie podpowiadaÂło jej , Âże gdzieÂś tu jest Keishi i maiÂła racjĂŞ.ZauwaÂżyÂła go i chciaÂła do niego podejœÌ , ale nie byÂł sam. ByÂła tu teÂż jego siostra , a dalej od nich staÂł Sasuke i jakieÂś 2 inne osoby , których nie znaÂła , a poniewaÂż nie chciaÂła robiĂŚ zamieszania ukryÂła siĂŞ w pobliskich krzakach tuÂż za Keishim i podsÂłuchiwaÂła o czym oni wszyscy rozmawiajÂą...
"nie dobrze" przeliczyÂłam nasze szanse przeciwko inym ninja
-Asuma, Teti chodÂźcie bliÂżej i przygotujcie siĂŞ do obrony-powiedziaÂłam nie spuszczajÂąc wzroku z Sasuke-zdeje mi siĂŞ Âże oni chcÂą coÂś od naszej maÂłej Teti...-zmieniÂłam zdanie-Asuma zabierz jÂą stÂąd gdzieÂś daleko, ja Was znajdĂŞ -powiedziaÂłam-wbijajÂąc miecz przed siebie w ziemie i zaczynajÂąc wykonywaĂŚ pieczĂŞci
- Spokojnie... Ja nie zamierzam z wami walczyĂŚ... - powiedziaÂłem spokojnie...
- Nie widzê w tym ¿adnego celu... Dziwiê siê, ¿e ty go widzisz Sasuke... - doda³em patrz¹c na lidera. Bez s³owa odpi¹³em Kaburê z shurikenami i rzuci³em ja pod nogi Amy...
- Genishida Keishi... - przedstawiÂłem siĂŞ...
Spokojnie podszedÂł do Tetiszeri i spojrzaÂł na Amy- Co mam robiĂŚ?- powiedziaÂł cicho do swojej sensei. Nie wiedziaÂł czy faktycznie zabraĂŚ gdzieÂś daleko Tet, czy zostaĂŚ.
popatrzyÂł na obie dziewczyny
nie mam teraz czasu na gÂłupoty..- powiedziaÂł spokojnym tonem
popatrzyÂł na Keishiego
wyÂśpij siĂŞ, przyjacielu, Oto juÂż czeka- powiedziaÂł spokojnym i cichym tonem
uwierz mi ¿e jeszcze Ciê znajdê... wtedy za³atwimy parê spraw...- powiedzia³ i ciachn¹³ mieczem w jej szaty tak, aby tylko zrobiÌ rozciêcie
po chwili znikn¹³ *nmm*
- Kretyn... - powiedzia³em cicho patrz¹c za odchodz¹cym Sasuke... Spojrza³em na m³od¹ kap³ankê i uœmiechn¹³em siê...
- Nie martw siĂŞ... Nie ÂżywiĂŞ urazy za to co staÂło siĂŞ wtedy w piramidzie... - powiedziaÂłem spokojni i poÂłoÂżyÂłem dÂłoĂą na gÂłowie dziewczynki...
- Przepraszam za to co spotkaÂło twoich braci.... - dodaÂłem po chwili...
Dotkn¹³em tylko rĂŞki mĂŞÂżczyzny dwoma palcami. który trzymaÂł rĂŞkĂŞ na gÂłowie Teti.- Wybacz... Ale nie mam do Ciebie zaufania. WiĂŞc proszĂŞ zdejmij rĂŞkĂŞ z jej gÂłowy.
- Nie skrzywdzĂŞ jej... - powiedziaÂłem spokojnym Âłagodnym gÂłosem...
- Po za tym nie mam broni i jestem nieco osÂłabiony... - dodaÂłem po chwili... SpojrzaÂłem w oczy shinnobi, który staÂł koÂło mnie... W moich oczach malowaÂła siĂŞ szczeroœÌ. Po za tym nigdy nie byÂłem wrogiem Suny....
Spojrza³ siê w oczy nieznajomego i zdj¹³ rêkê po chwili z jego rêki- W porz¹dku. Ufam Ci. - i odsun¹³ siê nieco. Spojrza³ w oczy Amy.
SÂłyszÂąc wszystko co mówili wyszÂła z ukrycia i podeszÂła do nich , bo juÂż nie mogÂła wytrzymaĂŚ tego napiĂŞcia..- WkoĂącu ciĂŞ znalazÂłam Keishi i stĂŞskniÂłam siĂŞ za tobÂą i wiem , Âże to nie odpowiednia chwila na to , ale musiaÂłam ciĂŞ znaleŸÌ i jakby co ja teÂż nie mam broni i nic tej dziewczynie nie mam zamiaru zrobiĂŚ, ja mogĂŞ jÂą wyleczyĂŚ,bo niedawno nauczyÂłam siĂŞ techniki , która uzdrawia g³êbokie rany itp-powiedziaÂła do nich spokojnie stojÂąc juÂż koÂło nich..
- Dziêkujê... -powiedzia³em patrz¹c na owego shinnobi... Wsta³em i spojrza³em jeszcze raz na m³od¹ kap³ankê... Kiedy pojawi³a siê Sakura uœmiechn¹³em siê lekko.
- Nie martw siĂŞ nie jest ranna... Po za tym chyba musimy juÂż wracaĂŚ... Jutro zaczynamy walczyĂŚ z Akatsuki, by wygnaĂŚ ich z Oto... - powiedziaÂłem do dziewczyny i pocaÂłowaÂłem jÂą lekko...
A co jej jest? - zapytaÂła go odwzajemniajÂąc jego pocaÂłunek.-A ty teÂż nie wyglÂądasz za najlepiej coÂś ci dolega? - zapytaÂła siĂŞ go z troskÂą , bo coÂś nie wyglÂądaÂł za dobrze..
- Skutki uboczne mojej ostatniej techniki... Nie martw siĂŞ jestem tylko trochĂŞ zmĂŞczony... - powiedziaÂłem uÂśmiechajÂąc siĂŞ spokojnie...
- ChodÂźmy juÂż...
Asuma jakby siĂŞ wy³¹czyÂł. PatrzaÂł siĂŞ caÂły czas na Amy-sensei. SpojrzaÂł siĂŞ g³êboko w oczy. WiedziaÂł, Âże coÂś jest nie tak. PostanowiÂł siĂŞ nie gapiĂŚ juÂż na niÂą. WiedziaÂł, ze jakby mia³¹ problem to by o tym powiedziaÂła. SpojrzaÂł siĂŞ na Teti a nastĂŞpnie na owe osoby, które byÂły. I przypomniaÂł sobie o Smoke'u
- Tchórz- powiedziaÂł do siebie majÂąc go na myÂśli.
Dobrze , ale jak chcesz mogĂŞ ci trochĂŞ pomóc, Âże lepiej siĂŞ poczujesz jak uÂżyÂłabym mojej nowej techniki..-powiedziaÂła , wziĂŞÂła Keishiego za rĂŞkĂŞ i sobie poszli w stronĂŞ siedziby...
- Zato... Ty teÂż juÂż chodÂź... - PowiedziaÂłem patrzÂąc na siostrĂŞ...
Kiedy zrobiÂłem kilka kroków odwróciÂłem siĂŞ w stronĂŞ Sunijczyków...
- Jestem Genishida Keishi... JeÂśli kiedyÂś bĂŞdziecie potrzebowaĂŚ pomocy bĂŞdĂŞ gotów jej udzieliĂŚ... - powiedziaÂłem po czym ruszyÂłem za SakurÂą... {NMM}
Ryuuga skin¹³ g³ow¹ na znak, i¿ zrozumia³ co Genishida do niego powiedzia³.- Podszed³ do strumyka i spojrza³ na swoje odbicie w nim.
- Chyba wszystko jusz minĂŞÂło ... powinniÂśmy chyba zaj¹Ì siĂŞ tÂą misjÂą bo trzeba oczyÂściĂŚ jeszcze Sune z Akatsuki ... - nagle dziewczynka zaniemówiÂła. "Czemu Amy pÂłakaÂła ... tak jak gÂłosiÂła przepowiednia. SprzedaÂła Sune by dowiedzieĂŚ siĂŞ iÂż zrobiÂła to bez Âżadnego poÂżytku bo i tak jej ukochany przepadnie ... " - powiedziaÂła Tetiszeri w swojej gÂłowie przypominajÂąc sobie freski na Âświatyni.
- Sensei, chodÂźmy juÂż ...
Zato poszÂła, ale nie za bratem. RuszyÂła swojĂŞ drogÂą, w swojÂą stronĂŞ.[nmm]
ObejrzaÂł siĂŞ za oddalajÂącÂą siĂŞ kobietÂą. ZagapiÂł siĂŞ wrĂŞcz. Lecz chwilĂŞ potem powróciÂł do siebie i usiadÂł na ziemi.
osuneÂłam siĂŞ na ziemie wyjmujÂąc z torby buteklĂŞ i pijÂąc wodĂŞ
-juÂż juÂż ruszamy-powiedziaÂłam cicho wpatrujÂąc siĂŞ we wbity przed sobÂą w ziemie miecz.
Asuma wsta³, i wyj¹³ miecz z ziemi. Klêkn¹³ przed Amy, i poda³ jej miecz trzymaj¹c go obiema rêkoma
potrzÂąsneÂłam gÂłowÂą i spojrzaÂłam na niego smutno.
-co ty robisz?-zapytaÂłam biorÂąc od niego miecz i wstajÂąc-przecieÂż powiedziaÂłam Âże za chwile ruszamy, naprawde kilka minut by nas nie zbawiÂło-powiedziaÂłam z wyrzutem ruszajÂąc przed siebie-no chodÂźcie-powiedziaÂłam nie odwracajÂąc siĂŞ. SchowaÂłam miecz.
Chwila- powiedziaÂł nieco zdenerwowany- Nie próbowaÂłem przyspieszyĂŚ naszej misji, tylko podnieœÌ CiĂŞ na duchu, bo wiem, Âże coÂś CiĂŞ trapi. Psia koœÌ jeÂśli ja mam wykonywaĂŚ misjĂŞ w takiej atmosferze, Âże nawet miecza nie moÂżna Ci podaĂŚ to wybacz... - faktycznie byÂł nieco zdenerwowany.
zatrzymaÂłam sie odwracajÂąc.
-przeprszam-powiedziaÂłam nie patrzÂąc na niego-staÂło siĂŞ coÂś zÂłego, ale to i tak bez znaczenia mamy wykonaĂŚ misje-powiedziaÂłam ÂłamiÂącym sie gÂłosem-chodÂźmy proszĂŞ nie stujmy tak-ruszyÂłam dalej
Zacisn¹³ mocno piĂŞÂści, odezwaÂł siĂŞ jego ÂżywioÂł który tylko strzeliÂł raz albo dwa, wokóÂł jego piĂŞÂści. Asuma ruszyÂł za Amy-sensei<nmm>
ruszyÂłam ze zwieszonÂą gÂłowÂą przed siebie

>NMM<

nastĂŞpny post http://shinnobirpg.mojefo...7.html?start=80
Teti ruszyÂła za resztÂą w zamyÂśleniu
SzÂła powoli wzdÂłuÂż strumienia, a Âłasica skakaÂła po drzewach, co niektóre chore ga³êzie ÂścinajÂąc kosÂą.
Truchtem biegnĂŞ parĂŞ metrów za MayÂą uwaÂżajÂąc na spadajÂące z góry ga³êzie...
- Teraz... Jak wyjdziemy z lasu, jest ich siedziba... BÂądÂź ostroÂżny - uprzedziÂła Mizukage i zniknĂŞÂła w gĂŞstwinie, a Âłasica bez wahania pobiegÂła za niÂą.

<NMM>
PokÂłusowaÂłem za mojÂą przewodniczkÂą. JednoczeÂśnie szczĂŞÂśliwy i w peÂłni skupiony... wyraz mojej twarzy byÂł pusty niczym biaÂła kartka.
N<<
przybieglem za maya i hyuta a po chwili ruszylem za nimi

NMM
SzedÂłem w kierunku kraju ryÂżu... ByÂłem pewien, ze Zato nie opuÂściÂła go... {NMM}
szedÂł spokojnie drogÂą , gdy usÂłyszaÂł dziwny ciagnÂący siĂŞ szelest w ciemnosciach.
Po chwili cieĂą stawaÂł siĂŞ wiekszy i wiĂŞkszy , aÂż uformowaÂł siĂŞ w wielkiego wĂŞÂż , który próbowaÂł mnie zatakowaĂŚ.
szybko uÂżyÂłem kunaja i wydÂłubaÂłem gadaowi oczy poczym Âżeby skoĂączyĂŚ
z nim szybko uÂżyÂłem chidori i gad padÂł sztywno.
PrzebiegÂł koÂło strumyka kierujÂąc siĂŞ w stronĂŞ wioski. [nmm]
BiegÂła dalej i nie wiedziaÂła gdzie ma siĂŞ na dÂłuÂżej zatrzymaĂŚ..
[nmm]
Bieg³am do siedziby Hebi, z ¿¹dz¹ mordu w oczach. Czu³am, ¿e jeœli zaraz kogoœ, lub czegoœ nie zabijê, to eksplodujê.
Hako i Kabe biegÂły za swojÂą paniÂą, rozmawiajÂąc przyciszonymi glosami.
- Nie chciaÂłbym byĂŚ teraz w skórze tej caÂłej HM!...- bÂąkn¹³ Hako.
- Ja raczej wspoÂłczujĂŞ temu, kto jej powie, Âże nie moÂże jej rozerwaĂŚ na strzĂŞpy...- dparÂł Kabe.
- Oj, no nie guzdrajcie siĂŞ tak...- warknĂŞÂłam na psy i pobiegÂłam dalej.
[nmm] i [nmp]
Idzie i zatrzymuje siĂŞ przy strumyku,siada na trawie i zdejmuje buty.WkÂłada nogi do strumyka,i rozmyÂśla.Po chwili wstaje zakÂłada buty i odchodzi.

<nmm>
Przychodzi nad strumyk odpocz¹Ì, porzucaÌ kamienie do wody i porozmyœlaÌ, i podumaÌ

Dodane po 8 godzinach 31 minutach:

Po dÂłuÂższym czasie wstaje i odchodzi poszukaĂŚ fajniejszego miejsca <NMM>
Przychodzi nad strumyk.Siada na trawie,patrzy w niebo.Po chwili wstaje i odchodzi. <nmm>
Przygalopowa³am nad strumyk. Zesz³am z Hikaru i da³am jej siê napiÌ wody ze strumyka. Sama usiad³am obok p³on¹cej grzywa i ogonem konia i zaczê³¹m rozmyœlaÌ o wszystkim i oniczym
WracaÂła wÂłaÂśnie w doliny lekko zamyÂślona. Lekka sukienka juÂż zd¹¿yÂła wyschn¹Ì, jednak nadal trzymaÂła nad sobÂą parasolkĂŞ, która raczej miaÂła chroniĂŚ przed sÂłoĂącem, bo w razie deszczu, pewnie szybko by przemokÂła ze wzglĂŞdu na jedwab.
MyÂślaÂła o wielu rzeczach na raz, nawet nie zauwaÂżyÂła strumyka przed sobÂą, przez co poÂślizgnĂŞÂła siĂŞ przed nim i o maÂło do niego nie wpadÂła, upadÂła do tyÂłu tuÂż przed strumykiem.
-I-Itte...
UsÂłyszaÂłam okrzyk bólu . Razem z moim koniem podniosÂłyÂśmy gÂłowy i spojrzeliÂśmy na dziewczynĂŞ. Obie równoczeÂśnie przekrzywiÂłyÂśmy gÂłowy w bok, niczym psiaki patrzÂąc na niÂą. WstaÂłam poklepaÂłam Hikaru po Âłbie a ta wróciÂła do picia wody ze strumienia. PodeszÂłam do dziewczyny i podaÂłam jej dÂłoĂą
- Nic Ci nie jest? PowinnaÂś bardziej uwaÂżaĂŚ...trochĂŞ tu Âślisko - uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ do niej - Watashi wa Minako Kurosaki Desu....a Ty ? - spytaÂłam czekajÂąc aÂż chwyci mojÂą dÂłoĂą abym pomogÂła jej wstaĂŚ.
Chwyci³a d³où Minako, a nastêpnie wsta³a. Uk³oni³a siê jej doœÌ nisko w podziêce, a nastêpnie odpowiedzia³a nadal z opuszczonym wzrokiem.
-U-um... Na mnie mówiÂą Khaineris. Albo po prostu Khai.
PodniosÂła wzrok a nastĂŞpnie uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ ciepÂło.
-DziĂŞkuje bardzo za pomoc.
- Nie ma za co dziĂŞkowaĂŚ - uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ do niej ciepÂło
SpostrzegÂłam u niej opaskĂŞ z Kumo a po chwili usÂłyszaÂłam gÂłos Hikaru w gÂłowie
~ Posiada ÂżywioÂł Katon....tak jak Ty i reszta stowarzyszenia....
~Taa...masz racjĂŞ...teÂż to czujĂŞ...
UsiadÂłam ponownie przy strumyku spoglÂądajÂąc w dal
- Ne Khai...widzĂŞ , Âże jesteÂś z Kumo...stamtÂąd jest równieÂż mój przyjaciel...jak tam jest ? - spytaÂłam doœÌ ciekawie
-Huh... Nie wiem. Nigdy nie przebywaÂłam w wiosce wiĂŞcej niÂż tylko po to, by odebraĂŚ misje. Nigdy nie pozwalano mi pozwiedzaĂŚ jej samotnie.
UsiadÂła obok Minako, lekko siĂŞ uÂśmiechajÂąc.
-Teraz niechĂŞtnie mnie tam wpuszczajÂą. Trudno jest byĂŚ córkÂą kogoÂś, kto zostaÂł oskarÂżony o zdradĂŞ wioski...
SpojrzaÂłam na niÂą smutno na jej ostatnie sÂłowa.
- MoÂże nie znam tego samego bólu...ja jednak straciÂłam ojca i matkĂŞ oraz mÂłodszego brata....ale...nie martwiĂŞ siĂŞ...bo wierzĂŞ , Âże nie chcieliby abym byÂła smutna - odparÂłam z uÂśmiechem patrz¹Ì w niebo i pogÂłaskaÂłam HIkaru po Âłbie kiedy do nas podeszÂła
-Nie. Ja siĂŞ staram nie przejmowaĂŚ przeszÂłoÂściÂą. To co byÂło to byÂło. WaÂżne jest to co dopiero bĂŞdzie.
UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ po tych sÂłowach. WypowiedziaÂła, Âże moÂże bez zastanowienia ale na prawdĂŞ w nie wierzyÂła.
-Dlatego bĂŞdĂŞ pracowaĂŚ na to, Âżeby oczyÂściĂŚ imiĂŞ mojej rodziny.
PokiwaÂła gÂłowÂą nastĂŞpnie szybko dodaÂła.
-Ale to nie jest tak Âłatwo zrobiĂŚ, jak wypowiedzieĂŚ...
- JeÂśli bĂŞdziesz siĂŞ staraĂŚ na pewno Ci siĂŞ uda...tym ludziom którzy nie próbujÂą d¹¿yĂŚ do celu nic siĂŞ nie udaje...trzeba wierzyĂŚ , Âże siĂŞ uda....i walczyĂŚ...dziwne...juÂż chyba 2 osobie to mówiĂŞ w przeciÂągu kilku dni - zaÂśmiaÂłam siĂŞ a Hikaru zarÂżnĂŞÂła wesoÂło
Jeszcze bardziej rozpromieniaÂła a nastĂŞpnie przytaknĂŞÂła.
-Ma pani absolutnÂą racje. Dlatego siĂŞ staram. Nawet jeÂżeli coÂś mi nie wychodzi to próbuje jeszcze raz. Tak jak z technikami Katon...
NastĂŞpnie przeniosÂła wzrok na niebo. PrzypomniaÂła sobie o ostatnich poparzeniach jakie miaÂły miejsce przy jej ostatnim treningu, ale wzruszyÂła tylko ramionami nie przejmujÂąc siĂŞ zbyt bardzo.
ZaÂśmiaÂłam siĂŞ sÂłyszÂąc sÂłowo per" Pani"
- Nie musisz do mnie mówiĂŚ per " pani" ...mów mi po prostu Minako - uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ do niej serdecznie wstajÂąc i prostujÂąc nogi- JakoÂś nazywanie mnie per" Pani" mnie postarza....mam dopiero 16 lat...a Ty ? Nie pyta siĂŞ kobiet o wiek...ale co mi tam
Nagle klon Deia pojawia siĂŞ w tym miejsu ,lecz tym razem jest bez pÂłaszcza Aka ,bo musiaÂł go zdj¹Ì ,przez to ,Âże zauwaÂżyÂł Minako która rozmawiaÂła z kimÂś ,wiĂŞc nie chciaÂł by ta osoba zaczĂŞÂła uciekaĂŚ z powodu tego ,Âże jest czÂłonkiem zÂłej organizacji...Tylko jeszcze problem byÂł w opasce ,ale nie chciaÂło mu siĂŞ jej zdejmowaĂŚ ,bo akurat tylko ten pÂłaszcz byÂł zbyt rzucajÂący siĂŞ w oczy..PodszedÂł do nich powoli i stan¹³ - Hej Minako..A kim ty jesteÂś? -zapytaÂł siĂŞ tamtej dziewczyny ,gdyÂż nie znaÂł jej ,a Minako byÂła jego przyjacióÂłkÂą ,wiĂŞc znaÂł jÂą..
-Huh? W takim razie jestem troszkĂŞ starsza. Ja mam 17 lat...
PrzerwaÂła w poÂłowie, odwracajÂąc siĂŞ do nowoprzybyÂłego z lekko zmieszanÂą minÂą, jednak szybko powróciÂła do tradycyjnego spokojnego uÂśmiechu. UkÂłoniÂła siĂŞ lekko i odpowiedziaÂła.
-Jestem Khaineris... Albo po prostu Khai.
UsÂłyszaÂłam znajomy gÂłos. OdwróciÂłam siĂŞ w Jego stronĂŞ i siĂŞ uÂśmiechnĂŞÂłam na widok chÂłopaka
- Ohayo Deidara...miÂło CiĂŞ widzieĂŚ
Potem skierowaÂłam sie do Khai
- W takim razie kto tu kogo per " PaniÂą" powienien nazywaĂŚ co - odparÂłam dla Âżartu
Nagle us³ysza³am groŸne r¿enie konia i HIkaru stanê³a pomiêdzy mn¹ a Deidar¹...ogieù z ogona i grzywy p³on¹³ niebezpieczne
~Minako...mogĂŞ wiedzieĂŚ czemu gadasz od tak z czÂłonkiem Akatsuki? ~ spytaÂła mnie w myÂślach ( nie sÂłyszycie jej )
~ Hikaru...wytÂłumaczĂŞ Ci potem...musisz mi jedynie zaufaĂŚ , zĂŞ nic mi nie zrobi....
Koù nie ufnie siê odsun¹³ ode mnie , jedna nadal by³ na bacznoœci a niebezpieczny ogieù nie znikn¹³
MiÂło mi ciĂŞ poznaĂŚ ja jestem Deidara..Oo co to za zwierzak Minako? -zapytaÂł siĂŞ ze zdziwieniem gdyÂż on dziwnie siĂŞ zachowywaÂł..Sam nie wiedziaÂł czemu jest ostatnio taki miÂły..MoÂże nie chce raniĂŚ juÂż Âżadnej dziewczyny nie zaleÂżnie od tego czy jest czÂłonkiem Aka a one sÂą skÂądÂś indziej..Po prostu wolaÂł byĂŚ juÂż miÂły dla kaÂżdej dziewczyny ,lecz zawsze musiaÂł siĂŞ trzymaĂŚ na bacznoÂści ..ChciaÂł powiedzieĂŚ Minako ,Âże Miharu przy³¹czyÂła siĂŞ do podbijania wiochy i Âże niedÂługo zacznie próbowaĂŚ jÂą zdobyĂŚ ,lecz nie mógÂł powiedzieĂŚ nic na temat Aka przy Khaineris ,bo by jeszcze uciekÂła ,bÂądÂź go zaatakowaÂła i by znikn¹³ nagle....
-MiÂło mi poznaĂŚ.
Jeszcze raz uchyliÂła lekko gÂłowĂŞ. NastĂŞpnie odwróciÂła siĂŞ do Minako
-Rok róÂżnicy to prawie nic.
NastĂŞpnie odwróciÂła lekko gÂłowĂŞ, jakby wpatrujÂąc siĂŞ przed siebie, wyprostowaÂła rĂŞce przed siebie, na które spadÂł jeden pÂłatek sakury, nastĂŞpnie zÂłapaÂła, kolejny i kolejny. Nie wiadomo byÂło skÂąd siĂŞ nawet braÂły, ale Khai, zaczĂŞÂła powoli ukÂładaĂŚ kwiat z zebranych pÂłatków.
PokrĂŞciÂłam gÂłowÂą widzÂąc zachowanie Hikaru
- To mój summon Hikaru....jest troszkĂŞ...nieufna co do nowych
PosÂłaÂłam Deiowi przepraszajÂące spojrzenie , miaÂłam nadzieje , Âże zrozumie , Âże przepraszam za jej zachowanie. ZerknĂŞÂłam na dziewczynĂŞ i na pÂłatki z którego zaczĂŞÂła ukÂładaĂŚ kwiat. UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ i ponownie spojrzaÂłam na chÂłopaka
- Ne Deidara-kun...co tam sÂłychaĂŚ ....? - spytaÂłam
ChciaÂłam wiedzieĂŚ jak mu siĂŞ ukÂłada z dziewczynÂą ale wolaÂłam o to na razie nie pytaĂŚ przy Khai...wÂątpiĂŞ sama czy by Dei coÂś powiedziaÂł
A nic szczególnego siĂŞ nie dziaÂło do tej pory...Jak juÂż miaÂłbym powiedzieĂŚ to wolaÂłbym gdybyÂśmy zostali sami ,oczywiÂście bez obrazy Khaineris ,ale to jest taka sprawa co mogĂŞ powiedzieĂŚ tylko jej..Nie szkodzi rozumiem ,Âże twój summon jest nie ufny i tak siĂŞ zachowuje do obcych..Ja teÂż mam summona ,ale go jeszcze do tej pory nie przyzwaÂłem..bo nie miaÂłem do tego gÂłowy jak wiesz..-mówiÂł spokojnym tonem a to do Minako a to do Khaineris stojÂąc i siĂŞ obu z nich przyglÂądajÂąc...
PopatrzyÂła, raz to na Daidare, raz na Minako. UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ tylko a nastĂŞpnie pokiwaÂła gÂłowÂą.
-Rozumiem.
WystarczyÂła jej tylko chwila gdy nikt na niÂą nie patrzyÂł. Jakby teraz siĂŞ ktoÂś odwróciÂł w jej stronĂŞ. ZostaÂła tam tylko chmara pÂłatków sakury.
<NMM>
Kiedy dziewczyna zniknĂŞÂła spojrzaÂłam na Deia oczekujÂąco
- MoÂżesz...tylko mi powiedzieĂŚ? - spytaÂłam mile zaskoczona.Jednak potrzÂąsnĂŞÂłam gÂłowÂą i powiedzia³¹m - Hikaru....wyczuwa , zĂŞ jesteÂś z Akatsuki....myÂśli , Âże...moÂżesz mi coÂś zrobiĂŚ... - odparÂłam szybko o maÂły wÂłos nie mówiÂąc o tym , Âże jestem Jinchuuriki. BaÂłam sie , ze wtedy na pewno by mnie zaatakowaÂł
Ja? Nie martw siĂŞ Hikari..Nic jej nie zrobiĂŞ zaufaj mi..No wiĂŞc tak..Podbijam dalej wioskĂŞ ,lecz Miharu do³¹czyÂła do nas teraz pomaga nam w podbijaniu Kusy..I teraz gdy jÂą podbijemy muszĂŞ zacz¹Ì dziaÂłaĂŚ..A takÂże pokazaĂŚ jej ,Âże jestem jej wart i nie jestem sÂłaby...A takÂże powiedzieĂŚ jej o sojuszu wraz z twojÂą organizacjÂą jeÂżeli nie masz nic przeciwko ...-mówiÂł nadal tym swoim spokojnym gÂłosem..Teraz Minako mogÂła zobaczyĂŚ w nim nadziejĂŞ i optymizm myÂślenia ,Âże moÂże jeszcze daĂŚ radĂŞ z niÂą byĂŚ..-No i muszĂŞ dodaĂŚ jeszcze jedno..Wiem teraz pewno uznasz mnie za kompletnego kretyna bez serca ,ale musiaÂłem to zrobiĂŚ..Susanoo miaÂła dzieci ,lecz ja nie byÂłem tym faktem zadowolony ..Przez to ,Âże kÂłóciliÂśmy siĂŞ za bardzo to ÂżaÂłujĂŞ,Âże one pojawiÂły siĂŞ na Âświecie ,a gdy odszedÂłem od niej nie mogÂłem znieœÌ ,Âże ÂżyjÂą ani tego ,Âże Miharu mogÂłaby siĂŞ dowiedzieĂŚ o tym..wiĂŞc musiaÂłem je..zabiĂŚ..-powiedziaÂł ca³¹ prawdĂŞ i teraz mógÂł przyj¹Ì kaÂżdÂą obelgĂŞ w jego stronĂŞ,ale musiaÂł jej to powiedzieĂŚ ,bo to go drĂŞczyÂło..teraz spuÂściÂł gÂłowĂŞ ÂłapiÂąc siĂŞ za niÂą dÂłoĂąmi i pomimo iÂż nie znosiÂł ani Susanoo ani jej dzieci Âźle mu byÂło ,Âże zabiÂł je ,ale musiaÂł to zrobiĂŚ ,lecz teraz juÂż sam nie wiedziaÂł co o tym ma myÂśleĂŚ..CzekaÂł na reakcjĂŞ Minako ,choĂŚ wiedziaÂł ,Âże nie bĂŞdzie ona dobra...
ZamarÂłam z przeraÂżenia. CofnĂŞÂłam sie póÂł kroku i patrzyÂłam na Deia z niedowierzeniem
~ A nie mówiÂłam....Akatsuki nigdy siĂŞ nie zmienia~odparÂła Hikaru
ZacisnĂŞÂłam dÂłonie w piĂŞÂści spojrzaÂłam w bok tak , Âże wÂłosy zasÂłaniaÂły mi twarz. UsÂłyszaÂłam czyiÂś gÂłos w gÂłowie...Raiju..
~Zabij Go....jak mógÂł On coÂś takiego zrobiĂŚ...musi Go spotkaĂŚ kara...~mówiÂł do mnie
Na chwilĂŞ jakby zahipnotyzowana chwyciÂłam za rĂŞkojeœÌ katany jednak w porĂŞ siĂŞ opamiĂŞtaÂłam. PoczuÂłam ból na pieczĂŞci. UpadÂłam na kolana dyszÂąc z bólu....spojrzaÂłam na Deia
- Pomimo tego..., Âże zabiÂłeÂś niewinne osoby...nie zrobiĂŞ Ci nic....obiecaÂłam Ci pomóc...wiec dotrzymam sÂłowa...po za tym....przyjacióÂł siĂŞ nie krzywdzi... - szepnĂŞÂłam zapominajÂąc na dÂłuÂższa chwilĂŞ o tym , Âże sprzymierzona ze mnÂą Kusa jest atakowana
Deidara wiedziaÂł ,Âże taka reakcja bĂŞdzie ze strony dziewczyny ,lecz dobrze ,Âże jednak go nie zabiÂła ani nic...-Masz racjĂŞ..Ale czy ja w ogóle mam prawo teraz do Âżycia?Za to pewno bĂŞdĂŞ Âścigany do koĂąca Âżycia aÂż ktoÂś mnie nie zabije...Po co pomagaĂŚ komuÂś takiemu jak ja nawet gdy jesteÂśmy przyjacióÂłmi? Gdy Miharu jednak nie bĂŞdzie mnie chciaÂła to nie bĂŞdĂŞ miaÂł juÂż sensu w Âżyciu ,wiĂŞc wtedy bĂŞdĂŞ mógÂł zostaĂŚ zabity obojĂŞtnie przez kogo..Ja nie wiem czy gdyby ona mnie nie chciaÂła zaznaÂł bym jeszcze szczĂŞÂście ,wiĂŞc po co bym wtedy miaÂł ÂżyĂŚ?Nie wiem..ja juÂż nic nie wiem... - Tym razem jego gÂłos byÂł peÂłen smutku ,a zarazem ÂłamiÂący siĂŞ ..OdwróciÂł gÂłowĂŞ w przeciwnÂą stronĂŞ tak by nie musiaÂła patrzeĂŚ na takiego kogoÂś jak on...
SpojrzaÂłam na Niego. WstaÂłam chwiejnie pomimo bólu i uderzyÂłam Go w twarz....
- Nie mów tak!!! Nie szanuje ludzi którzy nie szanujÂą swojego Âżycia!! MyÂślisz , Âże jeÂśli zginiesz to coÂś w tym pomoÂże...przez to sprawisz ból wielu osobom....a ÂśmierĂŚ nie jest rozwiÂązaniem....!!! - krzyczaÂłam
ZapadÂła cisza....w której dostaÂłam informacje od swojego klona o napadzie na KusĂŞ....westchnĂŞÂłam
PodeszÂłam do Hikaru i oparÂłam siĂŞ ze zmĂŞczenia o jej pÂłonÂącÂą szyjĂŞ...nie robiÂł mi krzywdy...byÂła wrĂŞcz przyjemna...
- Dei...zaatakowaliÂście KusĂŞ...nie mogĂŞ tak zostawiĂŚ tej wioski kiedy jest atakowana...mamy sojusz....chyba bĂŞdziemy musieli walczyĂŚ ze sobÂą... - szepnĂŞÂłam i poczuÂłam Âłzy w oczach....nie chciaÂłam walczyĂŚ z przyjacielem mimo wszystkiego. Z ognia Hikaru wytworzyÂł siĂŞ pÂłomieĂą z którego stworzono kilkanaÂście motyli....wysÂłaÂłam je do kaÂżdego czÂłonka stowarzyszenia...z informacjÂą o walce...czekaÂłam na reakcje Deia
Osz kurcze....A to w twarz naleÂżaÂło mi siĂŞ..nawet powinienem dostaĂŚ wiĂŞksze manto ...Dobra ja teÂż nie chcĂŞ z tobÂą walczyĂŚ ,ale uznaÂłem ,Âże Kusa jest najbardziej sÂłaba i do niczego nikomu potrzebna wiĂŞc jÂą zaatakowaliÂśmy.. No to po prostu super..mam same nieprzyjemnoÂści.. Ja tam gdzie siĂŞ nie zjawie sprawiam ,Âże wszystko siĂŞ psuje...WiĂŞc widzisz ,Âże ja jestem chodzÂącym nieszczĂŞÂściem ..Echhh...Ale po co w ogóle chcesz jej broniĂŚ? to ,Âże macie sojusz z niÂą nie oznacza ,Âże macie jÂą broniĂŚ..a po za tym ja bym nie braÂł z takÂą bezuÂżytecznÂą wioskÂą sojuszu..Ja tak przynajmniej sÂądzĂŞ..wszystko zawsze muszĂŞ schrzaniĂŚ.. -zacz¹³ mówiĂŚ ze smutkiem aÂż samemu zaraz Âłzy zacznÂą siĂŞ pojawiaĂŚ ,a oczy jego zaczĂŞÂły siĂŞ szkliĂŚ.StaÂł normalnie zszokowany ,Âże bĂŞdzie musiaÂł walczyĂŚ z przyjacióÂłkÂą a do tego nie wiedziaÂł czy odzyska jeszcze Miharu...StaÂł teraz nadal nie mogÂąc spojrzeĂŚ w jej twarz...
WestchnĂŞÂłam wsiadÂłam na Hikaru i spojrzaÂłam na Niego ze smutkiem
- Wybacz Dei....ale obiecaÂłam , zĂŞ pomogĂŞ w razie ataku...teraz wÂłaÂśnie musze dotrzymaĂŚ obietnicy....wybacz... - odparÂłam i ponagliÂłam Hikaru która pogalopowa³¹ przed siebie. MaÂłe krople niedaleko Deidary spaÂły na ziemiĂŞ...moje Âłzy
< NMM>
A niech to...Wszytko psuje...-mrukn¹³ do siebie po czym waln¹³ siê w g³owê z ca³ej si³y tak ,¿e klon rozp³yn¹³ siê w powietrzu znikaj¹c i tak¿e pozostawiaj¹c po sobie krople ³ez na ziemi...NMM
PrzybiegÂłam objajÂąc siĂŞ o drzewa. ByÂłam wyczerpana. TrzymaÂłam w dÂłoni zakrwawionÂą katanĂŞ. DobiegÂłam do strumienia. PrzyklĂŞknĂŞÂłam przy nim i zaczeÂłam obmywaĂŚ twarz a potem katanĂŞ. Kiedy skoĂączyÂłam spojrza³¹m w odbicie. Mooja blada skóra wyglÂądaÂła strasznie przy czerwonych wÂłosach i jaÂśniejszych czerwonych oczach. KÂły wampirze teÂż mi siĂŞ nie podobaÂły
~Co mi siĂŞ staÂło ? ~pomyÂślaÂłam podkulajaĂŚ do siebie kolana i chowajaĂŚ w nich twarz...zaczeÂłam ÂłkaĂŚ...za duÂżo wraÂżeĂą...
Deidara szedÂł przed siebie nie wiedzÂąc gdzie go niesie. Nagle zauwaÂżyÂł Minako, która prawdopodobnie pÂłakaÂła. PodszedÂł powoli do niej i nachyliÂł siĂŞ nad niÂą, a z tego co zauwaÂżyÂł nie wyglÂądaÂła za dobrze.
- M.. Minako? To ty? Co ci siĂŞ staÂło?..- zapytaÂł siĂŞ z dziwnÂą troskÂą o dziewczynĂŞ i pierwszy raz od dawna miaÂł taki ciepÂły gÂłos.
-JeÂżeli nie chcesz mnie znaĂŚ za tamto, to ja odejdĂŞ.. Albo nie.. Przywal mi z caÂłej siÂły w twarz za moje idiotyczne zachowanie. Nie jestem godzien patrzeĂŚ i mówiĂŚ do ciebie. Ja wszystko zniszczyÂłem.. Miharu mnie nie chce.. Akowcy chcÂą mnie zabiĂŚ za to, Âże ciĂŞ uratowaÂłem, choĂŚ teraz tylko chcÂą mnie po torturowaĂŚ, bÂądÂź coÂś tam zrobiĂŚ. W sumie naleÂży mi siĂŞ to, za to co robiĂŞ..- Po chwili uprzytomniÂł sobie wÂłaÂśnie takie ewentualnoÂści i od razu uniósÂł siĂŞ do góry, majÂąc nadal spuszczonÂą gÂłowĂŞ ku doÂłowi. On takÂże nie wyglÂądaÂł dobrze. WidaĂŚ byÂło jak jest z nim z minuty na minutĂŞ coraz gorzej, bo jego serce nadal kuÂło go jak i siĂŞ rozpadaÂło. ObojĂŞtne mu byÂło co siĂŞ z nim teraz stanie.. CzekaÂł tylko jak ona zareaguje na to..
Kiedy usÂłyszaÂłam znajomy gÂłos podniosÂłam gÂłowĂŞ i spojrzaÂłam ze spuchniĂŞtymi od Âłez oczami.
- Deidara.... - szepnĂŞÂłam ale po chwili zerwaÂłam siĂŞ do pionu
Teraz chÂłopak mógÂł zauwaÂżyĂŚ mojÂą bladÂą skórĂŞ , jaÂśniejsze czerwone oczy ...oraz kÂły.
- Deidara... Ty... nie mogĂŞ poj¹Ì czemu to zrobiÂłeÂś... mogĂŞ siĂŞ jedynie domyÂślaĂŚ ,Âże nie miaÂłeÂś innego wyboru...a Twoje sÂłowa utwierdzajÂą mnie w tym przekonaniu. - westchnĂŞÂłam - Nie mam Ci tego za zÂłe...- odparÂłam i odwróciÂłam siĂŞ do Niego tyÂłem - Ja...nie patrz na mnie ... - dodaÂłam szeptem i spojrzaÂłam na swoje odbicie w strumyku...- Ja...staÂłam siĂŞ ...potworem - schowaÂłam twarz w dÂłonie
- Nie waÂżne kim jesteÂś.. Zawsze bĂŞdziesz mojÂą przyjacióÂłkÂą, niezaleÂżnie od tego jaka jesteÂś. Ja lubiĂŞ ciĂŞ takÂą jakÂą jesteÂś i nic juÂż tego nie zmieni. Nie jest z tobÂą tak Âźle, tylko proszĂŞ nie pÂłacz.. Ja mam Âżycie schrzanione na zawsze, a ty jeszcze nie. - odparÂł smutnym tonem, lecz byÂła w nim nutka dobrego tonu. ChwilĂŞ siĂŞ zatrzymaÂł, ale znów miaÂł zamiar coÂś powiedzieĂŚ.
-Gdybym ciĂŞ nie zabraÂł, oni by mnie zabili i skazali na do wieczne potĂŞpienie. Oni powiedzieli, Âże jestem zdrajcÂą i jeÂżeli ciĂŞ nie oddam im to mnie wywalÂą na zbity pysk z siedziby, ale martwego... Ja naprawdĂŞ czuÂłem siĂŞ z tym Âźle.. Po za tym moje serce mnie boli .. CzujĂŞ jak siĂŞ rozpada z minuty na minutĂŞ.. Co sprawia to straszne uczucie bólu, goryczy, zaÂłamania, rozpaczy, Âżalu, smutku, rozczarowania..- dodaÂł po chwili ÂżaÂłoÂśnie, a jego gÂłos siĂŞ ÂłamaÂł. ÂŚcisn¹³ dÂłonie w piĂŞÂści, a w oczach zaczĂŞÂły siĂŞ pojawiaĂŚ Âłzy, gdyÂż pomaÂłu nie wytrzymywaÂł juÂż tego napiĂŞcia, które siĂŞ w nim gromadziÂło, a takÂże czuÂł jak¹œ zÂłoœÌ i chciaÂł siĂŞ wyÂżyĂŚ na czymÂś. CzuÂł to, poniewaÂż nic mu siĂŞ nie udawaÂło, dlatego tak siĂŞ z nim dziaÂło.
-Ja juÂż nie mam sensu w Âżyciu.. - szepn¹³ jeszcze po krótkiej przerwie..
OdwróciÂłam siĂŞ do Niego i sÂłuchaÂłam smutno Jego sÂłów. Tak jak myÂślaÂłam... zmusili Go aby mnie porwaÂł...drugÂą sprawÂą byÂło... Âże jest w ciĂŞÂżkim stanie psychicznym. PodeszÂłam do Niego powoli i przytuliÂłam siĂŞ do Niego
- Deidara.... nie mów tak...kaÂżdy ma jakiÂś sens w Âżyciu... Ty go ponownie znajdziesz...to kwestia czasu... czekaj...czuwaj... a na pewno ten sens powróci... - szepnĂŞÂłam a po moich policzkach popÂłynĂŞÂły Âłzy
Nie wiem, czy jest jeszcze jakiÂś sens. Wszyscy mi dali w koœÌ w tym Âżyciu, oprócz ciebie. Ty jedyna umiesz mnie wesprzeĂŚ na duchu i jest mi trochĂŞ lepiej dziĂŞki tobie.. ObiecujĂŞ ci, Âże juÂż nigdy ciĂŞ nie porwĂŞ nie zaleÂżnie od sytuacji w jakiej bĂŞdĂŞ. Póki co jest niedobrze i jak na razie nie widzĂŞ, by coÂś siĂŞ polepszyÂło. -odpowiedziaÂł jej cicho i równieÂż jÂą przytuliÂł, gdyÂż teraz po prostu tego potrzebowaÂł. ÂŁzy takÂże zaczĂŞÂły spÂływaĂŚ z jego policzków tak nagle i jakoÂś na razie nie chciaÂł, by go zostawiaÂła.
- Ja nie rozumiem dlaczego Miharu musi byĂŚ taka dla mnie.. Dlaczego ona woli tego szurniĂŞtego demona, zamiast mnie?.. Nie rozumiem tego.. - dodaÂł bardzo smutnym i sÂłabym gÂłosem jakby miaÂł zaraz zemdleĂŚ. Lecz nadal staÂł i siĂŞ nie poruszaÂł, a Minako dawaÂła mu choĂŚ na chwilĂŞ ciepÂło swojego ciaÂła, które zadziaÂłaÂło na niego kojÂąco, lecz wiedziaÂł, Âże ona ma juÂż ukochanego, wiĂŞc to byÂł tylko taki uÂścisk przyjacielski, ale bardzo pomagajÂący na jego samopoczucie..
- Dei...ja teÂż tego nie rozumiem... widocznie demon juÂż na staÂłe zamieszkaÂł u niej...przez Miharu siĂŞ zmieniÂła... Deidara...nie martw siĂŞ...znajdziesz sobie jeszcze kogoÂś... kto...CiĂŞ nie zrani... i ...na pewno obdarzy CiĂŞ tym samym uczuciem co Ty darzysz Miharu... - odparÂłam smutno ale teÂż z nadziejÂą dla chÂłopaka...- Deidara....tylko obiecaj mi jeszcze jednÂą rzecz... nie poddawaj siĂŞ dobrze? - poprosiÂłam bojÂąc siĂŞ , Âże chÂłopak moÂże sobie coÂś zrobiĂŚ przez smutek
- Dobrze.. Dla ciebie mogĂŞ to obiecaĂŚ, choĂŚ bĂŞdzie mi ciĂŞÂżko w takowej sytuacji siĂŞ nie poddawaĂŚ, to postaram siĂŞ o to.. Jest mi ciĂŞÂżko, ale to nie musi faktycznie oznaczaĂŚ, by siĂŞ zaÂłamywaĂŚ.. Ale.. jak mam zatrzymaĂŚ rozpad mojego serca? CzujĂŞ jak mnie boli i nie wiem jak spowodowaĂŚ, by juÂż przestaÂło siĂŞ rozpadaĂŚ jak i mnie juÂż nie bolaÂło.. To jest najgorsze w tej chwili..- odpowiedziaÂł nadal smutno, a dla niej juÂż postara siĂŞ nie poddawaĂŚ.. Musi bo inaczej bĂŞdzie tylko gorzej..
-A ty jesteÂś wedÂług mnie tÂą samÂą osobÂą z tym samym wyglÂądem.. Jedyna zmiana to te kÂły i ta blada skóra, ale sÂądzĂŞ, Âże twój zwykÂły kolor powinien powróciĂŚ.. ChoĂŚ nie wiem co siĂŞ tobie staÂło..- tak samo jak ona chciaÂł jÂą pocieszyĂŚ, gdyÂż teÂż nie wyglÂądaÂła za dobrze, ale on nadal widziaÂł w niej tÂą samÂą osobĂŞ, tylko z paroma maÂłymi zmianami, które praktycznie byÂły ledwo widoczne, ale dla niego to i tak czy owak nie byÂło przeszkadzajÂące.. DziĂŞki niej ulÂżyÂło mu choĂŚ trochĂŞ, a serce powoli przestawaÂło go boleĂŚ, choĂŚ jeszcze czuÂł ten ból..
- Sama nie wiem co siĂŞ staÂło...wiem , Âże teraz mam waÂżna misje do wypeÂłnienia... - szepnĂŞÂłam podnoszÂąc katanĂŞ z ziemi i spojrzaÂłam na budynek kage z Kumo...byÂło Go stÂąd bardzo dobrze widaĂŚ
~ Trzeba porozmawiaĂŚ z Rado-kun~pomyÂślaÂłam
- Deidara...muszĂŞ uciekaĂŚ...nie chcĂŞ teÂż aby ktoÂś Ciebie tu zobacyzÂł i zÂłapaÂł... - szepnĂŞÂłam i zerwaÂłam kwiatka który byÂł pod moim stopami...podaÂłam mu Go... - To...abyÂś pamiĂŞtaj o obietnicy... - dodaÂłam
PocaÂłowaÂłam Go w policzek
- Do zobaczenia- szepnĂŞÂłam i pobiegÂłam przed siebie
< NMM>
- DziĂŞkujĂŞ Minako za wszystko co dla mnie robisz..- szepn¹³ tylko, a jego gÂłos rozprzestrzeniÂł siĂŞ jakoÂś w wietrze i prawdopodobnie doszedÂł do uszu dziewczyny.. OdebraÂł kwiat przytykajÂąc go od razu potem do serca. TrzymajÂąc go caÂły czas, udaÂł siĂŞ gdzieÂś dalej przed siebie, gdyÂż teraz miaÂł ochotĂŞ, na wĂŞdrówkĂŞ po Âświecie, bez jakiegoÂś specjalnego celu gdzie, tylko tak po prostu.
-ObiecujĂŞ ci teÂż, Âże dotrzymam tej obietnicy, gdyÂż sÂą one po to, by je dotrzymywaĂŚ..- dodaÂł jeszcze zanim odszedÂł w sinÂą dal . Po chwili jego równieÂż nie byÂło w lesie..
NMM
Przyszed³em nad strumyk."s³ysza³em ¿e jest to bardzo spokojne miejsce". Zacz¹³em siê rozgl¹daÌ,patrzy³em na wodê delikatnie p³yn¹c¹ z pr¹dem. Usiad³em na skrawku trawy i siê rozluŸni³em przypominaj¹c sobie wspomnienia z dzieciùstwa...
StaneÂłam nie daleko strumyku Chyba siĂŞ zgubiÂłam, ale z drugiej strony Âładnie tu pomyÂślaÂłam patrzÂąc na strumyk. Dopiero teraz zauwaÂżyÂłam chÂłopaka- Ohayo -powiedziaÂłam do niego i uÂśmiechneÂłam siĂŞ.
-Ohayoo...- powiedziaÂłem lekko zmieszany.Natychmiast wstaÂłem,zdj¹³em mój sakkar i ukÂłoniÂłem siĂŞ nieznajomej dziewczynie. -Jestem Saruto Oritsake -powiedziaÂłem juÂż bez zawahania jednoczeÂśnie uÂśmiechajÂąc siĂŞ do dziewczyny.
Lekko siĂŞ zarumieniÂłam- MiÂło mi, ja jestem Shira Hoshi -przedstawiÂłam siĂŞ- Co to za miejsce? -zapytaÂłam po chwili niepewnym gÂłosem.
-Jest to chyba najspokojniejsze miejsce w tym lesie,tutaj jeszcze przynajmniej zachowaÂła siĂŞ trawa...-powiedziaÂłem z odrobina smutku w gÂłosie. -PrzychodzĂŞ tutaj by spokojnie pomyÂśleĂŚ i siĂŞ odprĂŞÂżyĂŚ. Bardzo lubiĂŞ przebywaĂŚ tutaj,to miejsce mnie uspokaja i pozwala pozbieraĂŚ myÂśli- Na twarzy znów zawitaÂł uÂśmiech.Wzi¹³ rĂŞkĂŞ i odgarn¹³ jego czarne wÂłosy zaczynajÂące spadaĂŚ mu na twarz pod wpÂływem lekkiego wiatru. -A ciĂŞ co tu prowadza?- zapytaÂł patrzÂąc g³êboko w b³êkitne oczy dziewczyny.

Dodane po 1 godzinach 3 minutach:

W chwili gdy b³êkitnooka dziewczyna mia³a odpowiedzieÌ Saruto przeprosi³ i wybieg³ z polany w miêdzyczasie przepraszaj¹c za swoje zachowanie i obiecuj¹c ¿e wszystko potem wyjaœni.Znikn¹³ pomiêdzy drzewami.
WestchneÂłam ChÂłopacy juÂż sÂą tacy i nic na to nie poradze pomyÂślaÂłam, usiadÂłam na trawie i zapatrzyÂłam siĂŞ na strumyk. Po paru minutach znudziÂło mi siĂŞ patrzenie na strumyczek, poÂłoÂżyÂłam siĂŞ na ziemi i zamkneÂłam oczy, zaczeÂłam wsÂłuchiwaĂŚ siĂŞ w cisze.[/i]
Po jakiejÂś godzinie wstaÂłam, rozejrzaÂłam siĂŞ do okoÂła ale nikogo nie zobaczyÂłam Chyba juÂż nie wróci wzrószyÂłam ramionami, ruszyÂłam przed siebie.

<NMM>
Szybko przybieg³em nad strumyk,lecz ju¿ jej nie zasta³em.Niestety takie sa uroki bycia geninem,nie ma sie czasu na zycie prywatne.Westchna³em.Spojrza³em na strumyk.Ten widok mocno mnie uspokaja³.Po³ozy³em sie na ziemi obok srtumyka i zamk¹³em oczy z nadziej ¿e mo¿e jeszcze przyjdzie.

Dodane po 1 godzinach 16 minutach:

PrzebudziÂłem sie po 2 godzinach.Mimo Âże spalem 2 godziny to nie czulem sie wyspany.Wstalem,lekko chwiejac sie na nogach.RozciÂągnÂąlem nogi i rece.Zrobilem kilka cwiczen aby przywrocic krazenie.Juz nie przyjdze.Stwierdzilem z Âżalem.Nie ma co tutaj wiecej czekac po czym opuÂściÂłem strumyk. <NMM>