Biuro

Jest to biuro Kazahana którym obecnie jestem ja.

---

Wszedłem i usiadłem za biurkiem czekając na mojego posłańca który miał się niebawem zjawiać. Umilałem sobie czas zajadając czekoladki i pijąc herbatę.
Pojawiłem się w drzwiach,
-Przytyjesz \m/ - powiedziałem z uśmiechem na ustach - jestem - rzekłem po czym usiadłem - o co chodzi?
-Na razie jestem cały czas w ruchu. Jeśli się nie mylę to jesteś... Eustace. Mam dla ciebie pierwsze zadanie. Zanieś tą kartkę do hokage w Konosze. Jeśli się nie mylę nazywa się Kate Asuka. Daj jej tą kartkę i poczekaj na jej odpowiedź. Potem wróć
Kartka:
Cytat: Witam. Jestem nowym władcą Yukigakure i chciałem spytać czy interesował by Konohę sojusz z Yuki. Do tej pory zawsze prowadziliśmy wojnę ale myślę że to nie jest efektywne. Mam nadzieję że się zgodzisz szanowny lordzie Hokage.
Midori Ruudoi

---

-Dobrze, to bĂŞdzie. - rzeklem po czym wybiegÂłem
*nmm*
Po wyjÂściu z biura mojego posÂłaĂąca sam skoczyÂłem z okna i pobiegÂłem w stronĂŞ Kumo do siedziby organizacji
<NMM>
PrzyszedÂłem do biura i zaj¹³em miejsce za biurkiem czekajÂąc na moich posÂłaĂąców.
PodszedÂłem do drzwi kulturalnie zapukaÂłem, otworzyÂłem drzwi i wszedÂłem do Âśrodka.
-Witaj - rzek³em po czym zaj¹³em miejsce przed biurkiem, czekaj¹c na dalsze instrukcje.
-Witaj, bĂŞdziesz tutaj razem z moim klonem czekaÂł na drugiego posÂłaĂąca.
PowiedziaÂłem po czym stworzyÂłem klona i wyszÂłem.
<NMM>
-MĂŞczy mnie to czekanie - rzekÂłem to, wychodzÂąc na korytarz - ide zapaliĂŚ wróce, jak Midori-sama wróci - dodaÂłem i znikn¹³em w progu.
WbiegÂła zadowolona z siebie rozglÂądajÂąc siĂŞ po swoim nowym gabinecie, jednak nie zapominajÂąc o drugim wÂłaÂścicielu tego pokoju. UÂśmiechaÂła siĂŞ od ucha do ucha.

Hej.. Jest tu kto?

DoœÌ cicho zawo³a³a szukaj¹c sage.Chcia³a zaczerpn¹Ì od niego troszkê wiedzy.
SkoĂączyÂłem paliĂŚ papierosa. WróciÂłem do gabinetu i zauwaÂżyÂłem osobĂŞ, siĂŞgn¹³em po kunai..
-ktoÂś ty ? - rzkÂłem niemile. - po co tu przyszÂłaÂś - dodaÂł

Dodane po 1 godzinach 47 minutach:

osoba tylko zwróciÂła wzrok ku mnie, lecz nie uzyskaÂłem odpowiedzi. Chwile gdy siĂŞ jej przyglÂądaÂłem zauwaÂżyÂłem w niej coÂś z rodziny królewskiej. Od razu zorientowaÂłem siĂŞ Âże jest ona ostatnim potomkiem i spadkobiercÂą Yukigakure, szybko schowaÂłem kunai, nie spuszczajÂąc z niej oczu, zdejmujÂąc czapke z gÂłowy, uklÂąkÂłem:
-Gomenasai, Mitsu-dono - rzekÂłem z pokorÂą, po czym oddaliÂłem siĂŞ. Pierwszy raz przed kimÂś siĂŞ kÂłaniam i pierwsza osoba widzi me znamie na gÂłowie w ksztaÂłcie krzyÂża. ZaÂłoÂżyÂłem czapke ponownie, usiadÂłem na krzeÂśle, gdzieÂś dalej, czekajÂąc na Midori-sama.
*nmm*
-To jest nowy Kazahan Eustace a ja jestem ju¿ Sage wiêc s³u¿ysz teraz szanownej Mitsu-sama. Chcia³em ciê tylko poinformowaÌ moja nastêpczyni ¿e kiedy obejmowa³em to stanowisko to stara³em siê o sojusz z Konoh¹. OdpowiedŸ ma nadejœÌ niebawem, ja natomiast muszê wyjœÌ ale zostawiam klona. Jeœli bêdê potrzebny to wystarczy go zniszczyÌ a ja siê zjawie. A wiêc ¿egnam a ty Eustace b¹dŸ dobrym pos³aùcem.- po tych s³owach wysz³em
<NMM>
//skÂąd znasz moje imie Eustace \\

UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ i podziĂŞkowaÂła.

DziĂŞkujĂŞ. Napewno postaram siĂŞ o sojusz z KonohÂą i pokojowymi organizacjami. Nie martw siĂŞ, pozostawiÂłeÂś Yuki w dobrych rĂŞkach.
-Jak tu przybyÂłem czytaÂłem kilka ksiÂąg, Mitsu-sama jakieÂś zadania - rzekÂłem, z zapaÂłem.
-Ja mam do ciebie ostatnie zadanie ode mnie. IdÂź do 7MM i postaraj siĂŞ o sojusz z nimi. Powiedz Âże przyszedÂłeÂś z polecenia Kage i Sage Yuki. MogÂą nam pomóc w walce z Kumo i Taki.
Po tych s³owach klon znikn¹³
<NMK>
-Hai - mówiÂąc to wyszedÂł,
*nmm*
Ehmm.. Tak, Sage ma racjĂŞ. udaj siĂŞ do siedziby Siedmiu mistrzów Ostrzy z MgÂły i wrĂŞcz im na dowód ten zwój z pieczĂŞciÂą Yuki-Gakure.

WyciÂąga kartkĂŞ, skÂłada podpis, zwija i pieczĂŞtuje. Podaje zwój Eustace.

A teraz ruszaj.
Wychodzi z Biura, powolnym krokiem nie przejmujÂąc siĂŞ niczym.

[NMM]
PojawiÂłem siĂŞ w k³êbie dymu w czymÂś co uznaÂłem za biuro Kage Yuki. MiaÂłem zamiar postaĂŚ, ale nagÂły i straszliwy ból zÂłamanej rĂŞki posÂłusznie posadziÂł mnie na pustym w obecnej chwili fotelu. PostanowiÂłem poczekaĂŚ na Kage Yuki...
WbiegÂła lekko zdyszana do gabinetu, zobaczyÂła siedzÂącego na fotelu mĂŞÂżczyznĂŞ ukÂłoniÂła siĂŞ grzecznie i uÂśmiechnĂŞÂła.WydusiÂła z siebie kilka sÂłów

Jestem Mitsu,... WÂładczyni Yuki, a kim ty jesteÂś Panie?... Wszystko z tobÂą w porzÂądku?... PodaĂŚ coÂś moÂże?

Lekko westchĂŞÂła szukajÂąc oznak przynaleÂżnoiÂści do jakiejÂś organizacji lub wioski
ZÂłapaÂłem siĂŞ biurka i wstaÂłem "Kobieta, hĂŞ?". Mimo, Âże rĂŞka mi zadygotaÂła to ukÂłoniÂłem siĂŞ lekko.
-Wybacz pani - powiedziaÂłem zdejmujÂąc kapelusz i ukazujac swoje wbrew obraÂżeniom, mÂłode oblicze - Jest WÂładcÂą KiriGakure, MizuKage, liderem klanu Shiro, oraz dowódcÂą trzeciej czĂŞÂści ANBU.
//A nie przypadkiem wyobraÂżeniom, chyba, Âże ciĂŞ moje Panie uraziÂło \\

UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ szerzej i strzepaÂła Âśnieg z barku, poprawiÂła strój po czym powolnym krokiem zaczĂŞÂła zmierzaĂŚ do biblioteczki, idÂąc tak mówiÂła

MiÂło mi poznaĂŚ. Jestem drugÂą wÂładczyniÂą Yuki, pewnie zdziwiony jesteÂś, Âże to ja a nie mój brat tutaj stojĂŞ, tak..? No cóÂż, czasem Âżycie ukÂłada siĂŞ inaczej niÂż siĂŞ chce. WracajÂąc do twego przybycia. Co ciĂŞ tu sprowadza?

Przy drugim pytaniu zwróciÂła gÂłowĂŞ do Hyuty, lekko siĂŞ uÂśmiechajÂąc
SpojrzaÂłem na Mitsu.
-Czy ja wyglÂądam na sodomitĂŞ - spojrzaÂłem ze szczerym uÂśmiechem na wÂładczyniĂŞ - Towarzystwo piĂŞknej damy, w niestety dosyĂŚ nudnych dyskusjach jest przecieÂż wspaniaÂłe, choĂŚ nie tak, jak spotkanie siĂŞ z tÂą samÂą damÂą w milszej atmosferze. - ukÂłoniÂłem siĂŞ znów lekko. "Demonka, daj mi trochĂŞ chakry bo tu nie ustojĂŞ... Spoko spoko mÂłodziak...".
-Szczerze powiedziawszy, nie znam ani twego brata, ani, nad czym wielce ubolewam widzÂąc ciĂŞ teraz, ciebie. Co mnie tutaj sprowadza? OtóÂż, w gÂłowie mojej i moich doradców narodziÂł siĂŞ pomysÂł stworzenia ZwiÂązku zdolnego obroniĂŚ siĂŞ przed agresywnymi choĂŚ mniej potĂŞÂżnymi wioskami... - spojrzaÂłem na niÂą badawczo - Czy chcesz pani, poznaĂŚ tĂŞ koalicje od Âśrodka?

/teraz idĂŞ, ale jeÂśli jesteÂś zainteresowana to odpisz na forum i napisz do mnie na GG//
ObróciÂła siĂŞ caÂłym ciaÂłem do Hyuty i dygnĂŞÂła sÂłyszÂąc komplementy

Pakt... Ta...

PrzerwaÂła w póÂł sÂłowa, kiedy przypomniaÂła sobie o przymusie konsultacji z bratem

OczywiÂście zastanowiĂŞ siĂŞ i dam ci odpowiedÂź w najbliÂższym czasie
-Nie nie pakt - pokrĂŞciÂłem gÂłowÂą - ZwiÂązek... I decyzja potrzebna jest teraz, przecieÂż nic jeszcze nie wiesz o pakcie, a nie mogĂŞ ci niczego powiedzieĂŚ dopóki nie upewniĂŞ siĂŞ twoich zamiarów. I niestety, jeÂśli teraz siĂŞ nie zdecydujesz, propozycja nie bĂŞdzie mogÂła byĂŚ ponowiona, a kiedy zjednoczÂą siĂŞ wszystkie mniejsze wioski... DoœÌ, Âże kiedyÂś wszyscy chcieĂŚ bĂŞdÂą do ZwiÂązku naleÂżeĂŚ.
Wzdycha i kÂładzie rĂŞce na biodra, opierajÂąc siĂŞ na tylnej nodze.

Co je mam powiedzieÌ? Bez zgody mego brata nie mogê zdecydowaÌ o losach wioski, proszê bardzo, abyœ poczeka³ na niego, zaraz wyœlê do niego wiadomoœÌ.

PodsunĂŞÂła stolik do fotela Hyuty, sama usiadÂła na drugim i zapytaÂła

CoÂś podaĂŚ? MoÂże byÂś siĂŞ do tego czasu napiÂł?

W tym czasie wyjĂŞÂła zwój, napisaÂła coÂś na nim i podaÂła sÂłu¿¹cej, aby ta wysÂłaÂła go wraz z ptakiem. UniosÂła gÂłowĂŞ i przyjrzaÂła siĂŞ dosyĂŚ niegrzecznie ranÂą mĂŞÂżczyzny.

//zrozumiaÂłam o co chodzi z tymi obraÂżeniami \\
Go³¹b przylecia³ wrêczaj¹c Mitsu kartkê. Na kartce by³a pieczêÌ Iwy.
Cytat: Witam ciĂŞ siostro. Jestem teraz zajĂŞty podbojem Iwa. Powiedz Panu Mizukage Âże jeÂśli ma czas to niech poczeka a ja jak tylko skoĂączĂŞ tam to wrócĂŞ i omówimy jak zakaÂładam waÂżnÂą sprawĂŞ. Z wyraÂżeniami szacunku: Midori.
PrzeczytaÂła list. Lekko siĂŞ zasmuciÂła i wstaÂła, zwój schowaÂła do pojemnika, a go³êbia odesÂłaÂła do go³êbnika.

Mój brat prosi o trochĂŞ czasu, w tym momencie ma coÂś innego na gÂłowie, a ja sama nie mogĂŞ decydowaĂŚ o losach wioski. ProsiÂłabym, aby Pan zostaÂł, brat zjawi siĂŞ jak najszybciej moÂże.

MówiÂąc to odwróciÂła siĂŞ napowrót w stronĂŞ Hyuty i uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ lekko, wrĂŞcz zalotnie.
-PowiedzieĂŚ ci coÂś? - zapytaÂłem retorycznie - ja myÂślĂŞ, Âże nie chcesz mi o czymÂś powiedzieĂŚ, a twój brat, prawdopodobnie jest w niebezpieczeĂąstwie wiĂŞkszym lub mniejszym. Nalegam, ÂżebyÂś powiedziaÂła mi gdzie on jest pani, gdyÂż chĂŞtnie porozmawiaÂłbym z nim bez zwÂłoki.
WzruszyÂła ramionami i odpowiedziala

Jest w Iwie, w gabinecie Tsuchikage. Ale co tam robi, nie wiem.

PopatrzyÂła na HyutĂŞ i znów siĂŞ uÂśmiechnĂŞÂła, ale teraz bardziej powaÂżnie
-Eh, to dobrze... - powiedziaÂłem... - No, myÂślĂŞ, Âże dam radĂŞ bez plucia krwiÂą... Kage Bunshin no jutsu! - powiedziaÂłem i stworzyÂłem jednego klona.
Klon spokojnie wyskoczyÂł przez okno.
Moje oczy ca³y czas lustrowa³y dyskretnie twarz dziewczyny. Uœmiecha³a siê, ale pod wygodn¹ maska ukrywa³a k³êbowisko emocji. W takich chwilach uwielbia³em mieÌ swoj¹ maskê ANBU...
-SÂłyszaÂłem, Âże w Yuko wielu ludzi potrafi korzystaĂŚ z Hyutonu, bez koniecznoÂści ÂścisÂłej linii krwi klanu Shiro. Czy ty i twój brat takÂże posÂługujecie siĂŞ tym ÂżywioÂłem?
WleciaÂł przez okno i zamiast powiedzieĂŚ dzieĂą dobry wystawiÂł rĂŞce przed siebie.
- Rusz siĂŞ Hyuta a wiesz co siĂŞ stanie.... ok wiĂŞc czego ode mnie chcesz. - powiedziaÂł nie tracÂąc czujnoÂści.

Bestia wleciaÂła za Kiomoto i pojawiÂła siĂŞ momentalnie obok wÂładczyni Yuki.
- No tak ona teÂż ucierpi. - dodaÂł Kiomoto.
-Jak zrobisz cokolwiek Mitsu to bĂŞdzie to ostatnia rzecz którÂą zrobisz w Âżyciu. UsiÂądÂź spokojnie i zachowuj siĂŞ. - spojrzaÂłem na Kioma i wyszczerzyÂłem siĂŞ. - Dobra, nie musisz siĂŞ przy niej zgrywaĂŚ. Obu nas trochĂŞ poniosÂło, ale wiemy jaki cel miaÂła ta walka.
UsiadÂłem sobie na krzeÂśle podsuniĂŞtym z lewej strony biurka.
Lekko siê wystraszy³a i zaczê³a sk³adaÌ znaki jedn¹ rêk¹. Gdy to zauwa¿y³¹ przesta³a, sta³a os³upia³a

Co do wczeÂśniejszego pytania... Mój brat napewno nie, a ja chyba odziedziczyÂłam po ojcu pewne zdolnoÂści, on pochodziÂł z Kiri, a matka byÂła WÂładczyniÂą Yuki.

WciÂągnĂŞÂła powietrze i potrzÂąsnĂŞÂła gÂłowÂą.

Czego chcesz... Kiomoto jak usÂłyszaÂłam, kim jesteÂś?

//@DOWN - ale Midori to mój brat a nie ojciec \\
OpuÂściÂłem rĂŞce a moja bestia wróciÂła do ciaÂła.
- No dobra moÂże mi powiecie czego odemnie chcecie. - powiedziaÂłem siadajÂąc.
// SwojÂą drogÂą coÂś wam siĂŞ pokitraÂło Midori pochodzi z Kumo i tam mieszkaÂł do poczÂątku nie wÂłada Hyutonem bo jest z klanu Ruudoi i ja wiem Âże o tym wiedzieliÂście WY SPAMY //
-Raczej ja chciaÂłem... Kiomoto rozmawialiÂśmy juÂż nieco na temat ZwiÂązku Wiosek. Pewnie pamiĂŞtasz, Âże chodziÂło mi o stworzenie jednej po³¹czonej wioski, któa zgromadzi³¹ by wszystkich obecnych shinobich, aby zapewniĂŚ im bezpieczeĂąstwo przed atakami innych wiosek, oraz zwiĂŞkszyÂło ³¹cznÂąsi³ê militarnÂą.
ZwróciÂłem siĂŞ do Mitsu.
-ChcĂŞ, aby wasza wioska przy³¹czyÂła siĂŞ do przedsiĂŞwziĂŞcia. Gdy tylko zgromadzimy dostateczne fundusze (znaczy jak dosyĂŚ wiosek siĂŞ przy³¹czy Âżeby siĂŞ opÂłacaÂło ³¹czyĂŚ ), rozpoczniemy budowĂŞ nowej wioski. szczegóÂły, otrzymaliÂście w tych zwojach - wrĂŞczyÂłem dwa zapieczĂŞtowane zwoje (tzn. - odsyÂłam do pytaĂą na GG ).
-Czy zechciececie do³¹czyÌ do Zwi¹zku? - (Mitsu Midori wie o wszystkim wypytaj go).

//No dobra, powiecie sobie Âładne, piĂŞkne, sakramentalne dla wioch TAK i siĂŞ zbieramy //
PrzyjĂŞÂła zwój i wzdrygnĂŞÂła siĂŞ po raz drugi, zdziwiona swoim wÂłasnym zachowaniem. PoprawiÂła siĂŞ i na moment zamknĂŞÂła oczy, potem je otworzyÂła i odpowiedziaÂła

Skoro do mnie ma naleÂżeĂŚ odpowiedÂź...

PrzerwaÂła swojÂą wypowiedÂź i pomyÂślaÂła o bracie, zaczĂŞÂła mówiĂŚ dalej

...to, jestem za zjednaniem naszych wiosek, chcĂŞ, byÂśmy rozroÂśli siĂŞ i dziaÂłali w przyjaÂźni, jednoczÂąc siĂŞ w siÂłe przeciwko wspólnym wrogom.
- MyÂślĂŞ Âże przezto mój sojusz z Akatsuki byÂłby niewaÂżny, myÂślĂŞ teÂż Âże oni zerwali sojusz ze mnÂą nie pomagajÂąc mi w walce z tobÂą. Dlatego teÂż zgadzam siĂŞ na twoje warunki, pod warunkiem Âże zjednanymi wioskami bĂŞdÂą:
- Kumo, Kiri, Yuki, Taki, Iwa, Kusa, Ame.... Bez Âżadnych organizacji, no chyba Âże koniecznie potrzebujesz sÂługusów z 7MM... oczywiÂście pozostaje jeszcze kwestia wÂładcy teh wielkiej wioski, ja proponujĂŞ Âżeby zaÂłoÂżyĂŚ radĂŞ z samych Kage bez innych osób i wszyscy rzÂądzili by razem jeÂżeli byÂłby spór rozwiÂązywalibyÂśmy go za pomocÂą gÂłosowania. - powiedziaÂł czekajÂąc na odpowiedÂź
Wlatuje na piaskowej platformie przez Okno.
- No jestem. CoÂś przegapiÂłem? - ZapytaÂł dezaktywujÂąc Sabaku Fuyu. - Hyuta, prosiÂłeÂś o spotkanie o co chodzi?
WysÂłuchaÂłem Kiomota i zobaczyÂłem GaarĂŞ.
-Nie juÂż nic Gaara w razie czego sam ciĂŞ odwiedzĂŞ.
SpojrzaÂłem na Mitsu. "Te, maÂły, juÂż ci siĂŞ coÂś we Âłbie Âłomota?" - warknĂŞÂła na mnie moja demonica. "Nie po prostu kogoÂś mi przypomina"
- To po to przeby³em taki szmat drogi? - Powiedzia³ wkurzony. Piasek powoli zacz¹³ kr¹¿yÌ dooko³a Gaary. U jego stup zebra³ siê piasek tworz¹c piaskow¹ platformê. - Jakby co to wpadnij do mnie. - Powiedzia³ do Hyuty po czym wylecia³ przez okno.

<NMM>
WbiegÂłam zadyszana do biura.
-Uh....uh...j-juÂż jestem .
UpadÂłam na kolana.
-BoÂże czy w tej wiosce zawsze jest tyle dzikich i zwariowanych zwirzÂąt? I od kiedy istniejÂą takie meeega wiewiórki ,na które nie dziaÂła Âżadne jutsu? Uhh....-wydyszaÂłam.
WstaÂłam otrzepujÂąc siĂŞ .
-BoÂże....
MaÂły palec u trzeciej nogi podniósÂł siĂŞ w dóÂł. ÂŻóÂłw ruszyÂł.

Spojrza³em na resztki piasku i zdmuchn¹³em je.
-Kazekage? Raczej Mistrz Piaskownicy... - mrukn¹³em i spojrza³em na Kate. - O czeœÌ Kate...
W sprawie tej wioski gadajcie sobie sami ja nie mam czasu wiĂŞc idĂŞ Hyuta jestem z tobÂą i pamiĂŞtaj o tym co powiedziaÂłem wczeÂśniej.
- Kuchiyose no Jutsu . - powiedzial a za oknem pojawiÂł siĂŞ ogromny smok // MuszĂŞ wypróbowaĂŚ // po czym wyskoczyÂł i poleciaÂł aktywujÂąc urzÂądzenie namiarowe...
<nmm>
PrzymknĂŞÂła trochĂŞ oczy, kiedy wchodziÂł Gaara, wpadÂło jej trochĂŞ piasku, strzepaÂła go. ZÂłapaÂła wzrok Hyuty i szybko odwróciÂła gÂłowĂŞ udajÂąc, Âże na coÂś patrzy, lekko siĂŞ zarumieniÂła, jednak gdy w tym samym czasoe Kiomoto wylatywaÂł a Kate wchodzi³¹ szybko siĂŞ "pozbieraÂła" i gdy zauwaÂżyÂła, Âże nikt nie zwraca na niÂą wiĂŞkszej uwagi próbowaÂła przemkn¹Ì siĂŞ z gabinetu do ukrytej sali za nim.
-Nie chwila ! Szybko mówcie mi o co chodzi ! Po co mnie tu ÂściÂągneliÂście ?!Nie mam zbytnio czasu w biurze czeka mnie duÂżo roboty... I Hyuta.... Czy ja o czymÂś przypadkiem nie wiem?
Ostatnie zdanie powiedziaÂłam patrzÂąc siĂŞ na Mitsu.
-Nie wiesz o moim gÂłupim kuzynie. To pewne. - spojrzaÂłem za Kiomem. - No nic, bĂŞdĂŞ siĂŞ zbieraÂł muszĂŞ coÂś jeszcze zrobiĂŚ...
WyszedÂłem na parapet.
-Kuchiose no jutsu - powiedziaÂłem. Chakra Juubiny prawie caÂłkiem mnei wyleczyÂła...
W dymie za oknem pojawiÂł siĂŞ lodwy smok.
-Wakacje? - mrukn¹³ póÂł wesoÂło póÂł ponuro co nie byÂło normalnÂą umysÂłowo mieszankÂą.
-mi³ego dnia piêknym paniom ¿yczê - powiedzia³em i wskoczy³em na swojego smoka, by po paru sekundach znikn¹Ì.
NMM
ZniknĂŞÂła za regaÂłem jak najszybciej mogÂła

[NMM]
-I co tu siĂŞ w koĂącu do jasnej ciasnej dzieje ?! Eh...No nic.....
WzruszyÂłam ramionami i wyskoczyÂłam przez okno.
"Czas wróciĂŚ do obowiÂązków..."
Wbiega do pokoju , rozglÂąda siĂŞ. Zadaje gÂłoÂśno pytanie. Gdzie jest Kate Asuka Hokage wioski LiÂścia .
SÂłyszysz tylko szmer skÂądÂś i dziwny gÂłos rozbrzmiewajÂący po caÂłym pokoju. WybiegÂła... niedawno, chyba wracaÂła do siebie
DziĂŞkuje- odpowiedziaÂł i wyskoczyÂł przez okno

NMM
WszedÂłem do biura i usiadÂłem w fotelu. SpytaÂłem siostry co siĂŞ dziaÂło gdy mnie nie byÂło.
Wychodzi z biura i uÂśmiecha siĂŞ do brata odpowiada na jego pytania, poprawia sobie fryzurĂŞ.

Witaj Bracie. Gdy ciebie nie byÂło dostaÂłam pewnÂą ofertĂŞ wstÂąpienia do zwiÂązku wiosek. ZgodziÂłam siĂŞ, nie wiem czy byÂła to dobra decyzja, myÂślĂŞ, Âże sÂłuszna.

Cichuto wzdycha
Nagle Mitsu otacza CiĂŞ jakiÂś biaÂły dym...i przenosisz siĂŞ Tutaj
Dziewczyna Znika.... Przez ostatni moment widaĂŚ przeraÂżenie w jej oczach

Próbuje krzyczeĂŚ, jednak coÂś zagÂłuszyÂło jej krzyk

[NMM]
ChciaÂłem pomóc siostrze jednak ból nie daÂł mi siĂŞ ruszyĂŚ. WyskoczyÂłem przez okno i szedÂłem w stronĂŞ kumo.
<NMM>
PojawiÂłem siĂŞ w czarnej mgle. WokóÂł mnie taĂączyÂły przez sekundĂŞ krysztaÂłki lodu. KoÂło mnie pojawiÂł siĂŞ Madara. On otoczony byÂł przez pÂłomienie.
-Hmmm... no cóÂż nie ma tutaj nikogo... A liczyÂłem na ich wsparcie... - znikn¹³em w dymie i razem z MadarÂą pomknĂŞliÂśmy w obranym przez dym kierunku.]
NM Nas
WszedÂłem do biura i usiadÂłem w fotelu.
Do biura wszedÂł pewien sÂłodziutki dla oka chÂłopak.
- Ohayo Midori-Sama .- PrzywitaÂł siĂŞ i ukÂłoniÂł.
- Mizukage-sama kazaÂł mi przybyĂŚ na misje moje imiĂŞ to Ryusaki Aburame.- PowiedziaÂł uÂśmiechajÂąc siĂŞ do Midosia
-Aburame... ten od robaków tak? Mam dla ciebie misjĂŞ w sam raz. W piwnicy paÂłacu ukryÂło siĂŞ dwóch zbiegów z lochów, wiĂŞc jeÂśli juÂż przyszedÂłeÂś to zajmiesz si tym bo tak musiaÂł bym to sam robiĂŚ. Przyjmujesz misjĂŞ?

Misja rangi B+
250Y
5 do stat
50 Pch
Bikochu w s³oiku(mo¿na go raz u¿yÌ aby kogoœ znaleŸÌ po zapachu)
-Przyjmuje to zadanie Midori-sama z moimi zdolnoÂściami wykrycie zbiegów zajmie kilka chwil .- PowiedziaÂł a na palcu jego pojawiÂł siĂŞ robaczek.
- W kaÂżdym bÂądÂź razie sÂą jakimÂś shinobi wojownikami , powinienem uwaÂżaĂŚ na coÂś - PytaÂł i po odpowiedzi zamierzaÂł wyruszyĂŚ.
-SÂą umiarkowanie silni ale mam nadziejĂŞ Âże dasz radĂŞ. Trzymaj, po zakoĂączeniu oddaj mi to razem z raportem. A tamtych moÂżesz zabiĂŚ jeÂśli bĂŞdzie taka potrzeba- powiedziaÂłem wrĂŞczajÂąc mapĂŞ piwnic.
-IdÂź juÂż!
Ryusaki pokiwa³ g³ow¹ wzi¹³ mapkê do rêki i poszed³ w stronê piwnic machaj¹c ³apk¹ na po¿egnanie.

Dodane po 2 godzinach 26 minutach:

Do pomieszczenia po paru minutach powróciÂł chÂłopak.
- No to jestem Midori sama caÂły i zdrów .- OznajmiÂł , a martwe ciaÂło unosiÂło siĂŞ nad podÂłogÂą .
- O to raport jeden z wiĂŞÂźniów zginÂą , zaÂś dwóch pozostaÂłych siedzi w lochu.- PowiedziaÂł i oczekiwaÂł zapÂłaty za wykonanÂą misje.
Troche mi sie spieszyÂło dlatego zostawiÂłem sÂłoik z robakiem dla Aburame. Kuchiose no jutsu. PrzywoÂłaÂłem marionetkĂŞ wiatru i wyleciaÂłem przez okno. <NMM>

Aburame oto twoja zapÂłata
300Y
5 do stat
50Pch
Ch³opak wzi¹³ swoj¹ nagrodê i wyszed³ z pomieszczenia .
- ÂŁadny lobacek .- PowiedziaÂł patrzÂąc na sÂłoik i znikÂł.
nmm
PojawiÂłem siĂŞ w moim biurze razem z marionetkÂą wiatru której nie odwoÂłaÂłem. CzekaÂłem teraz na Ryusakiego który miaÂł tu wpaœÌ.
I wpadÂł jak komar do ust . Ryusaki wpadÂł przez okienko w raz z jeszcze Âżywym Humontem.
- Ohayo Midori-sama , o to ten czÂłowiek .- PowiedziaÂł , a robaczki odsÂłoniÂły ciaÂło mĂŞÂżczyzny, oczywiÂście kÂładÂąc go delikatnie na ziemiĂŞ .
-Œwietnie siê spisa³eœ czeka ciê za to spore wynagrodzenie- powiedzia³em i owin¹³em Humanta drutem bardzo ciasno aby siê nie wyrywa³. Nastêpnie przywi¹za³em go drutem do marionetki wiatru. Nastêpnie kaza³em Ryusakiemu z³apaÌ za rêkê marionetki i razem polecieliœmy do OFS'u.

<NMN> za siebie, ryusaka i humanto
Dziewczyna zmaterializowaÂła siĂŞ na Âśrodku pokoju, byÂła mocno zmĂŞczona, zawoÂłaÂła po ANBU, którzy zanieÂśli jÂą do Szpitala

[NMM]
Dziewczyna weszÂła do biura i zaczĂŞÂła odrazu zajmowaĂŚ siĂŞ papierkowÂą robotÂą

Mitsu siedziaÂła na fotelu czekajÂąc na przybysza.

Po chwili wahania dziewczyna wstaÂła i udaÂła siĂŞ do Parku

[NMM]
Po czym wszedÂł Tengen, powiaÂło grozÂą...
-Spokojnie, nie jestem tu od robienia burd, masz za Âładny gabinet. Podobno mogĂŞ Ci jakoÂś pomóc, to prawda ?
Sekretarka podeszÂła do ciebie i powiedziaÂła:
-KsiĂŞÂżniczki obecnie nie ma jednak Pan Midori-san kazaÂł przekazaĂŚ mi panu pewnÂą wiadomoœÌ. OtóÂż w okolicach sunagakure a dokÂładnie na pustyni Nara zagin¹³ nasz czÂłowiek. Pana zadaniem jest go odnaleŸÌ. Przyjmuje Pan misjĂŞ? Jest to misja rangi C lecz moÂże ona siĂŞ zmieniĂŚ w rangĂŞ B.
-AleÂż z Pani sekretareczki Âładna osoba. Jak mógÂłbym odmówiĂŚ osobie o tak niebiaĂąskiej urodzie.
Po czym Tengen poprawiÂł fryzurĂŞ i wyszedÂł z gabinetu.
[nmm]
Dziewczyna weszÂła do biura spojrzaÂła na stertĂŞ dokumentów i zasiadÂła przed biurkiem, chwyciÂła kilka do rĂŞki i zaczĂŞÂła je wypeÂłniaĂŚ, sprawdzaĂŚ i korygowaĂŚ.
Do gabinetu zbli¿a³ siê m³ody shinobi wioski œniegu. Przed wejœciem przegarn¹³ jeszcze, i tak pozostaj¹ce ci¹gle w nie³adzie w³osy. Zapuka³ lekko czekaj¹c na odpowiedŸ.
ProszĂŞ-odpowiedziaÂła sekretarka Midoriego która byÂła w biurze i czekaÂła aÂż zgÂłosi siĂŞ jakiÂś nowy Yukijczyk do pomocy w podboju
UsÂłyszawszy odpowiedÂź i zaproszenie do Âśrodka, najpierw lekko siĂŞ wzdrygn¹³, potem bez oporów juÂż otworzyÂł drzwi i postÂąpiÂł do Âśrodka. Lekko omiótÂł wzrokiem pomieszczenie, nastĂŞpnie sekretarkĂŞ.
Ohayo, Vaj-san. Mam nadziejê ¿e przyby³ pan aby powiadomiÌ ksiê¿niczkê Mitsu o postanowieniu przy³¹czenia siê do podboju Iwa gakure.
Oczy chÂłopaka zwĂŞziÂły siĂŞ. Otwarta dÂłoĂą unosiÂła siĂŞ powoli w górĂŞ, unosiÂła, unosiÂła aÂż lekko uderzyÂła w czoÂło chÂłopaka. SpuÂściÂł gÂłowĂŞ lekko kiwajÂąc niÂą jakby coÂś sobie próbowaÂł uÂłoÂżyĂŚ.
-Nie masz wraÂżenia, Âże to ja powinienem zostaĂŚ o czymÂś poinformowany?
PowiedziaÂł, starajÂąc siĂŞ ukryĂŚ konsternacjĂŞ...
No to moÂże tak. Midori-san kazaÂł kaÂżdemu wolnemu mieszkaĂącowi udaĂŚ siĂŞ do Iwagakure w celu podboju tego kraju wraz ze Suangakure. Jako Âże widzĂŞ Âże nic pan nie robi nalegam aby udaÂł siĂŞ pan tam i pomógÂł.
Nie w jego gestii byÂło wnikanie, czy rozkazy sÂą sÂłuszne. Nie miaÂł ochoty zastanawiaĂŚ siĂŞ, czy pozostawianie wioski bez Âżadnych ninja i wysyÂłanie wszystkich na podbój innej ma sens. Nie tym razem. Za maÂło byĂŚ moÂże jeszcze przeÂżyÂł. PostanowiÂł, Âże zaufa.
OdwróciÂł siĂŞ plecami do kobiety.
-Dobrze. Udam siĂŞ tam i zobaczĂŞ co da siĂŞ zrobiĂŚ.
PowiedziaÂł zupeÂłnie obojĂŞtnie i wyszedÂł z pomieszczenia.
WchodzĂŞ tutaj przez okno i powoli podchodzĂŞ do biurka. Piach który wystaje mi zza pleców powoli zamyka okno. Potem wraca na swoje miejsce.
-Witam szanownego Kazehana. Jestem tutaj aby dostaĂŚ jakieÂś zadanie-
Czekam na odpowiedÂź mistrza
WstaÂłem a krzesÂło które stworzyÂłem dziĂŞki pierÂścieniowi znikÂło.SpojrzaÂłem siĂŞ na GaarĂŞ i rzekÂłem:
-Masz mnie za gÂłupca?WystarczyÂło Âże powiesz Âżebym zostawiÂł ciĂŞ sam.Dobrze wiem Âże demon drzemiÂący w tobie nie pozwala ci spaĂŚ.
Po tych sÂłowach Arihyoshi odwróciÂł siĂŞ plecami do KazeKage tak jakby siĂŞ obraziÂł.Po chwili stania ruszyÂł wolnym krokiem w stronĂŞ okna.Gdy juÂż doszedÂł do niego spojrzaÂł na wioskĂŞ i wpatrywaÂł siĂŞ w budynki YukiGakure.
- Ehh. - Sapn¹³ Gaara. Nie powiedziaÂł juÂż nic. SpojrzaÂł na stojÂącego do niego plecami i wstaÂł z krzesÂła. RuszyÂł w stronĂŞ okna, czuÂł, Âże juÂż moÂże kontrolowaĂŚ piasek. WyskoczyÂł przez nie podtrzymujÂąc siĂŞ na piaskowej platformie. MiaÂł jeszcze lekkie zamroczenia, wiĂŞc gdy znalazÂł siĂŞ na ulicach od razu dezaktywowaÂł Jutsu i ruszyÂł na piechotĂŞ w stronĂŞ bram. Gdy Arihyoshi siĂŞ odwróci nie zastanie juÂż Kazekage.

<NMM>
Dalej wpatrujĂŞ siĂŞ w wioskĂŞ.I moÂże dobrze Âże poszedÂł.Nie jestem typem czÂłowieka który mógÂłby dÂługi czas pozostaĂŚ w jednym miejscu.Lecz jest takie miejsce gdzie mógÂłbym spĂŞdziĂŚ ca³¹ wiecznoœÌ.W pewnej chwili Arihyoshi zagwizdaÂł a z paÂłacu Kazahana zerwaÂł siĂŞ odpoczywajÂący na nim olbrzymi biaÂły smok i podleciaÂł pod okno biura.Czas siĂŞ stÂąd ruszyĂŚ.ChÂłopak wskoczyÂł na grzbiet smoka i wydaÂł mu polecenie aby ten kierowaÂł siĂŞ ku SunaGakure.Wielka bestia zerwaÂła siĂŞ i odleciaÂła znikajÂąc w przestworzach.
NMM
WszedÂłem do Biura za nim siĂŞ rozejrzaÂłem ... PowiedizaÂłem
-Witaj wielmoÂżna..
powiedizaÂłem to z pokorÂą i w czasie wykonywania zamaszystego ukÂłonu
Czeka³em na jak¹œ odpowiedŸ..
Dziewczyna przemknĂŞÂła przez drzwi i doszÂła do kotary, za niÂą z powrotem staÂła siĂŞ widzialna, wyszÂła zza niej jakby nigdy nic. PowiedziaÂła - Witaj, znów siĂŞ spotykamy. WidzĂŞ, Âże przyniosÂłeÂś hmm.. jak on siĂŞ nazywaÂł... Kami'ego. DziĂŞkujĂŞ za twÂą pomoc. - Dziewczyna wykonaÂła skÂłon w stronĂŞ Kortilla i siĂŞgajÂąc do sakwy za pasem oczekiwaÂła na odpowiedÂź mÂłodzieĂąca.
-To dla mnie zaszczyt.. Szanowna Pani nie musisz siĂŞ przede mnÂą kÂłaniaĂŚ ..
JesteÂś ksiĂŞzniczkÂą a ja jedynie.. zwykÂłym Shinobi. Poza tym, kaÂżda Dama w mej obecnoÂści musi siĂŞ czuĂŚ jak KsiĂŞÂżna.
powiedizaÂł dyplomatycznie
Dziewczyna uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ zagadkowo i zapytaÂła. - Czy misja przebiegaÂła bez wiĂŞkszych trudnoÂści, wyglÂądasz na zmĂŞczonego, moÂże byÂś odpocz¹³ przed kolejnÂą podró¿¹? - Rina spojrzaÂła na chÂłopaka i zmierzyÂła go wzrokiem, przez gÂłowĂŞ przeleciaÂł jej gÂłupi pomysÂł, jednak po chwili wzdrygnĂŞÂła siĂŞ na samÂą myÂśl i zrezygnowaÂła z tego, strzepujÂąc Âśnieg z koÂłnierza wpatrywaÂła siĂŞ w miecz u pasa Kortilla.
- A tak, to dla WielmoÂżnej Damy..
SkÂłoniÂł siĂŞ klĂŞknaÂł i niczym rycerz z baÂśniowych opowiadaĂą w wpadajÂących promieniach sÂłonecznych.. WyglÂądaÂł tak przed niÂą z pochylonÂą gÂłowo czekajÂąc na jej ruch..

-ByÂłbym wdziĂŞczny jednak nie wiem PAni czy to dobry pomysÂł..
Nie jestem godzien..
PowiedziaÂł skromnie.
Dziewczyna uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ radoÂśnie, zabraÂła miecz i chwyciÂła go oburÂącz, wyszeptaÂła kilka nieznanych sÂłów i nagle miecz rozjarzyÂł siĂŞ na biaÂło i rozpadÂł w trzy czĂŞÂści, te siĂŞ spowieliÂły, a nastĂŞpnie wszystko siĂŞ po³¹czyÂło tworzÂąc dwa miecze, Rina opadÂła na najbliÂższy fotel, na czole wystÂąpiÂł jej pot i szepczÂąc powiedziaÂła. - Odpoczywaj ile chcesz, a w nagrodĂŞ weÂź ten miecz, nazywa siĂŞ MeiMei, jest bratem bliÂźniakiem Kami'ego. Ich specjalnÂą moÂżliwoÂściÂą jest kontakt telepatyczny z wÂłaÂścicielem, oraz moÂżliwoœÌ zmiany nastawienia, wedÂług kolorów poÂświaty, korzystaj z niego mÂądrze, bĂŞdzie twoim wielkim kompanem, uwierz mi. - Kobieta poÂłknĂŞÂła dziwnÂą piguÂłke i wróciÂły jej siÂły, po chwili wstaÂła i podchodzÂąc do Kortilla podaÂła mu miecz, potem pocaÂłowaÂła w policzek mówiac. - DziĂŞkujĂŞ, jeszcze raz. - ZrobiÂła kilka kroków z powrotem do biurka i obróciÂła gÂłowĂŞ w stronĂŞ chÂłopaka. - ChodÂź, poka¿ê, ci gdzie bĂŞdziesz mógÂł odpocz¹Ì. - PowiedziaÂła uÂśmiechajÂąc siĂŞ radoÂśnie i przyczepiajÂąc miecz do pasa, który zmieniÂł poÂświatĂŞ na bladoniebieskÂą, zaÂś twój staÂł siĂŞ zielony, jak poprzedni, najwyraÂźniej to twój kolor.
-Czy napewno tego chcesz?
Wiem, Âże nie moÂżna.. odrzucaĂŚ darów od ksiĂŞÂżniczek to bardzo nietaktowne ale .. nie zasÂługujĂŞ..
SpeÂłniÂłem tylko swój obowiÂązek..

Kortill spojrzaÂł na miecz byÂł piekny caÂły czas go chciaÂł jednak.. Gdy patrzyÂł na KsiĂŞzniczkĂŞ chĂŞĂŚ posiadania tego przedmiotu malaÂła..

-Dobrze Pani pokaÂż gdzie mogĂŞ odpocz¹Ì a Ty przemyÂśl czy aby napewno chcesz oddaĂŚ mi swój.. miecz..
ChcĂŞ. - OparÂła i wskazaÂła Kortillowi dwóch ANBU, którzy zaprowadzili go do jego komnaty w posiadÂłoÂści, zastaÂł tam ÂłoÂże i zastawĂŞ ze strawÂą, by mógÂł siĂŞ posiliĂŚ. Sama Rina wróciÂła do papierkowej roboty cieszÂąc siĂŞ z otrzymanego nabytku. PodzieliÂła miecz na czter czĂŞÂści za pomocÂą chakry tworzÂąc wspaniaÂłe miecze do walki z bliska. Zadowolona z siebie sama udaÂła siĂŞ do swojej komnaty na odpoczynek.

[nmm]
Kortill wyszedÂł z komnaty trzymajÂąc w reku miecz.. ByÂł w lekkim szoku a zarazem bardzo szĂŚÂżeÂśliwy..
SzedÂł aÂż doszedÂł do oddziaÂłu Anbu, który miaÂł mu pokazaĂŚ drogĂŞ.. Wyszli razem.. [NMM]
Dziewczyna odpiĂŞÂła mieczyki i pozwoliÂła im wĂŞdrowaĂŚ po gabinecie, sama usiadÂła przed biurkiem i zaczĂŞÂła wypeÂłniaĂŚ róÂżne dokumenty, po pewnym czasie wstaÂła i spojrzaÂła przez okno, uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ do siebie i rozmyÂślaÂła nad przyszÂłoÂściÂą jej wioski a takÂże mieszkaĂąców,z niecierpliwoÂściÂą czekajÂąc jutra.
Wi delikatnie puka do drzwi gabinetu wÂładcy. ChÂłopak wie z kim ma siĂŞ spotkaĂŚ. Jednak nie przejmuje siĂŞ tym. KaÂżdy czÂłowiek ma jakiÂś cel on teÂż miaÂł , a to czy jest Geninem czy Kage o niczym nie Âświadczy. Jednak z informacji , które posiadaÂł Kage ma 2 KG. Jednak chÂłopak musiaÂł siĂŞ dokÂładnie przyjrzeĂŚ wÂładcy by okreÂśliĂŚ jakie licho w nim lub niej siedzi. ChociaÂż Yuki najczĂŞÂściej rzÂądzÂą Kunoichi wiec chÂłopak mógÂł przypuszczaĂŚ , Âże na fotelu czy tronie wÂładcy zastanie kobietĂŞ lubi dziewczynĂŞ .
-W tym momencie wchodzi kobieta wyglÂąda na sÂłuÂżbe paÂłacowÂą KsiĂŞzniczki.
Mam dla Ciebie zadanie mÂłody chÂłopcze wygladasz na silnego zatem to o co Cie poproszĂŞ nie bĂŞdzie dla Ciebie wielkim zadaniem..
ChciaÂłabym abyÂś pozbyÂł siĂŞ szczurów z lochu ostatnio mamy tu plage szczurów? Czy zgadzasz siĂŞ przyjÂąc to zadanie?

Z chĂŞciÂą Ci pomogĂŞ. Dawno nie sprzÂątaÂłem klatek ale to nie bĂŞdzie ciĂŞÂżki bo no nie waÂżne bo co , ale zapewniam , Âże zajmie mi to 5 minut .
Udaj siĂŞ zatem dolochów naszegopaÂłacu bĂŞdĂŞ tu czekaÂła z nagrodÂą ..
Sama bym siĂŞ tym zajĂŞÂła ale heh... nie cierpie istot myszopodobnych
Wi po tych sÂłowach skierowaÂł siĂŞ prosto do mrocznego i tajemniczego loszku. WiedziaÂł , ze to zadanie dla imbecyla , ale lepiej uÂżyĂŚ taktyki bo szczury to chytre istoty.

NMM

Dodane po 11 minutach:

Wi szybko wraca do pani i mówi : szczurów juÂż nie ma proszĂŞ nagrodĂŞ
DziĂŞkujĂŞ Ci... Nie spodziewaÂłam siĂŞ, Âże tak szybko wrócisz. Prosze o to nagroda., która Ci sie nalezy. Kbieta podaje Ci worek z pieniedzmi.
[Wynagrodzenie za misje 200y]
< Wi puka do drzwi gabinetu>
Tym razem nie czeka na odpowiedÂź. ChÂłopak wchodzi do gabinetu i jak to w jego zwyczaju nie bywaÂło nie okazuje naleÂżytego szacunku wÂładcy. Czeka tylko na reakcje.
PodeszÂła do ciebie sprzÂątaczka z wiadrem w rĂŞku. RzuciÂła na ziemiĂŞ i powiedziaÂła:
-OdchodzĂŞ!
Sekretarka do ciebie podeszÂła i spytaÂła czy chcesz zarobiĂŚ. Masz wypucowaĂŚ na bÂłysk gabinet. Powodzenia!
ÂŻenada co za robota - powiedziaÂł Wi gÂłoÂśno
Wi stworzyÂł 2 klony , które wziĂŞÂły gÂąbki i zaczĂŞÂły pucowaĂŚ gabinet. KaÂżdy klon dorobiÂł sobie po 2 rĂŞce . Razem 4 dlatego prace posuwaÂły siĂŞ bardzo szybko. Sam Wi teÂż pucowaÂł ale on miaÂł razem 8 rÂąk wiĂŞc zasuwaÂł za 2.
Jednak prace posuwaÂły siĂŞ za wolno dlatego Wi stworzyÂł kolejne 2 klony. Teraz prace posuwaÂły siĂŞ bardzo szybko do przodu. Potem tylko podÂłoga i moÂżna byÂło wzi¹Ì szufelkĂŞ i mioteÂłkĂŞ. Wi skoĂączyÂł robotĂŞ szybko dziĂŞki swoim idealnym klonom ,które po robocie zniknĂŞÂły.
Misja(Âże tak powiem )wykonana:
200Y
10Pch
1 do stat
Dobra pani KsiĂŞÂżniczko moÂże siĂŞ pani odezwie He?? - zapytaÂł Wi przyglÂądajÂąc siĂŞ "KsiĂŞÂżniczce"

Wi tworzy 1 moku bunshina , który porozmawia na razie z ksiĂŞÂżniczkÂą. Sam Wi ma do zaÂłatwienia pewnÂą waÂżnÂą sprawĂŞ ale na 100% tu jeszcze wróci.

NMM ) ale klon zostaje)
Dziewczyna spojrzaÂła na chÂłopaka i zdziwiÂła siĂŞ - CzegoÂś szukasz nieznajomy? - ZapytaÂła wprost nie wstajÂąc od stoÂłu, westchnĂŞÂła i zaczĂŞÂła pisaĂŚ dalej, oczekujÂąc na odpowiedÂź. - Dziwne... wcale nie czuje juÂż w sobie tej mocy co dawniej... ale co tam. WaÂżne, Âże moje DouJutsu pozostaÂło. - MyÂślaÂła piszÂąc i czekajÂąc na odpowiedÂź Wi.
Tak szczerze to jestem tylko klonem. Orygina³ zab³¹dzi³ . . . Byliœmy nie opodal Yuki wiêc Wi przyszed³ pozwiedzaÌ. Jednak teraz zostawi³ tu mnie a sam uciek³ , gdzieœ. - odpowiedzia³ klon uœmiechaj¹c siê
Nagle pojawiÂł siĂŞ Cenciak i spojrzaÂł siĂŞ na wÂładczyniĂŞ
Hej ty dziewczynko , która sobie siedzi i coÂś pisze. WyglÂądasz jak sÂłabeusz. ZresztÂą za duÂżo myÂślisz . . . Ludzie majÂą nie poskÂładane myÂśli , która ja z ÂłatwoÂściÂą sÂłyszĂŞ. Zawsze wysyÂłasz coÂś co . . . - pies przerwaÂł bo Wi pociÂągn¹³ go za ucho.
Dziewczyna tylko uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ i powiedziaÂła ledwo sÂłyszalnie. - Kto mieczem wojuje... ten od miecza ginie - Zaraz po jej sÂłowach cztery odrĂŞbne toÂżsamoÂści zaczĂŞÂły wtrÂącaĂŚ siĂŞ do podÂświadomoÂści psa, nĂŞkaÂły go, jednak nie miaÂły za zamiar zabiĂŚ, chciaÂły tylko pokazaĂŚ mu, Âże zaglÂądanie w czyjeÂś myÂśli moÂże czasem siĂŞ Âźle skoĂączyĂŚ, swoje "wizyty" wzmacniaÂły wrzeszczÂąc w umyÂśle psa, dziewczyna w tym czasie powiedziaÂła do klona. - Gdy juÂż uspokoisz to zwierzĂŞ, bĂŞdzie mogÂło wróciĂŚ... a teraz odprowadÂź go gdzieÂś, gdzie przemyÂśli swoje zachowanie. - Po sÂłowach Riny momentalnie gÂłosy w gÂłowie psa ucichÂły, jednak czuÂł siĂŞ on nieco zdezorientowany.
Pies zwin¹³ w sekundĂŞ uszy. Te gÂłosy zaczynaÂły go draÂżniĂŚ dlatego nagle uderzyÂł lekko ogonem w podÂłogĂŞ. W tym miejscu powstaÂł ogromny krater ,który rozwaliÂł wiĂŞkszÂą czeœÌ sufitów. W ustach psa powstaÂła kulka stworzona z bÂłyskawic. ByÂła to technika Gian . . . . Pies miaÂł jÂą juÂż wypuszczaĂŚ gdy nagle z pod niego wyrosÂło drewno. Bez swoich uszu nie spodziewaÂł siĂŞ ataku. Nagle przebiÂł go drewniany kolec w miejscu serca. Jednak byÂł on chytry i na czas wróciÂł do swojego Âświata . . .
Nie denerwowaÂł bym go . . . - stwierdziÂł klon
Najprawdopodobniej jego Gian rozwali³ by ca³y gabinet a je¿eli po³¹czy³ by go z jakimkolwiek raitonem rozwali³ by ca³y budynek . . . - doda³ po chwili klon
Dziewczyna uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ i odpowiedziaÂła. - Ja nawet nie miaÂłam zamiaru go denerwowaĂŚ. Nawet nic nie miaÂłam zÂłego na myÂśli, naprawdĂŞ, nie wiem kto mógÂł go wyprowadziĂŚ z równowagi - PrzymknĂŞÂła oczy dziewczyna i lekko siĂŞ zarumieniÂła, poniewaÂż przypomniaÂła sobie, Âże siĂŞ nie przedstawiÂła, jak najszybciej nadrabiaÂła stratĂŞ mówiÂąc. - Och, przepraszam, ale siĂŞ nie przedstawiÂłam... ZwÂą mnie Rina, jestem KsiĂŞÂżniczkÂą Yuki, czyli WÂładczyniÂą Kraju ÂŚniegu. - Dziewczyna zrobiÂła lekki skÂłon i zwoÂłaÂła na sÂłuÂżbĂŞ by przynieÂśli jakiÂś napój, zapytaÂła - CzegoÂś siĂŞ napijesz moÂże? - ZrobiÂła to tak naprawdĂŞ z grzecznoÂści, poniewaÂż samej chciaÂło jej siĂŞ bardzo piĂŚ, staÂła przed Wi uÂśmiechajÂąc siĂŞ i poprawiajÂąc najnowszĂŞ, b³êkitno-srĂŞbrnÂą tunikĂŞ z lazurowymi naszywkami w ksztaÂłcie kwitnacego kwiatu róÂży.
Ja jestem tylko skromnym Chuuninem z kraju ognia. Urodzonym w Konoha. OdziedziczyÂłem zdolnoÂści klanu senju . - odpowiedziaÂł Wi uÂśmiechajÂąc siĂŞ
Aha zapomniaÂłem dodaĂŚ , ze na razie jestem tylko klonem , ale nasz klony to idealne kopie i mogÂą poruszaĂŚ siĂŞ na nieograniczony zasiĂŞg od wÂłaÂściciela . Jednak ograniczenie liczbowe nie pomaga - dodaÂł po chwili Wi
Tak napije siĂŞ soku jabÂłkowego - dodaÂł Wi. PodniósÂł gÂłowĂŞ do góry i spojrzaÂł na dziewczynĂŞ. Wi byÂł z natury niskim chÂłopaczkiem jednak nie przeszkadzaÂło mu to zbytnio.
Naprawdê ³¹dny naszyjnik - doda³ po chwili ch³opak i uœmiechn¹³ siê
Rina nie poczuÂła siĂŞ wielce wysoka, gdy Wi na niÂą spojrzaÂł i podziĂŞkowaÂła za komplement, po chwili nadeszÂło dwoje sÂłu¿¹cych, niesli dwie tace, podali jednÂą Rinie, a drugÂą Wi, jeden ze sÂłu¿¹cych zaproponowaÂł krzesÂło Wi, Rina sama usiadÂła i popiÂła trochĂŞ soku bananowego, uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ delikatnie i zapytala. - CaÂłe Âżycie opiera siĂŞ na moich oczach, wszystko skupiaÂłam na i wokóÂł nich, lecz teraz... kiedy juÂż dosiĂŞgam ostatniego szczebla mojej kariery interesuje mnie jak to by byÂło móc kontrolowaĂŚ ÂżywioÂły. Sama moÂżliwoœÌ ich uÂżywania to nie to samo... o nie, proszĂŞ opowiedz mi jakie to uczucie wiedzieĂŚ, Âże moÂżna stworzyĂŚ wszystko czego sie zapragnie w zaledwie kilka sekund. - CzekajÂąc na odpowiedÂź dziewczyna popiÂła swojego soku i rozsiadÂła siĂŞ wygodnie w fotelu "zatapiajÂąc siĂŞ" w miĂŞkkiej poduszce z jakiego byÂł zbudowany.
Wi usiadÂł na krzeÂśle i wypiÂł swój soczek. Wi zastanawiaÂł siĂŞ przez sekundĂŞ.
No wiĂŞc to nie jest na zawsze. Z tego co kojarzĂŞ tylko Mokuton pozostaje na wieki wieków amen. NajczĂŞÂściej Hi jutsu wiÂązaÂł siĂŞ z Âżyciem. JeÂżeli ty umrzesz umierajÂą stworzone przez Ciebie rzeczy. Z czasem umrÂą wspomnienia . . . KiedyÂś wszystko umiera nawet moje drzewa. JednakÂże Âżyje siĂŞ chwilÂą , przynajmniej jeÂżeli jest siĂŞ Shinobi. Tym bardziej Shinobim , który kreuje Âświat . . . nasz Âświat ten Âświat. Nowe pokolenia pamiĂŞtajÂą Senju bo ich dziaÂła ÂżyjÂą . . . bo majÂą szanse przeÂżyĂŚ. MoÂże nikt nie chciaÂł zniszczyĂŚ pozostaÂłoÂści po 1 Hokage , a moÂże nikt nie byÂł w stanie. Pytania nasuwajÂą siĂŞ ciÂągle . . tak jest z kaÂżdym Hi jutsu tak samo jak z Dou. Uchiha chcÂą mieĂŚ MS czasami nie wiedzÂą co dla niego robiÂą. Szczerze mówiÂąc kaÂżde Dou jutsu chce byĂŚ wzmacniane tak samo jak Hi. Ono Âżyje w uÂżytkowniku tak ja serce w nim bije. Jest z nim od poczÂątku ale po koĂącu go nie opuszcza. NajczĂŞÂściej pokazuje innym , ze nadszedÂł dzieĂą koĂąca , który jest nieunikniony prĂŞdzej czy póÂźniej. - Wi móiÂł spokojnie i patrzyÂł siĂŞ Rinie w oczy.
W pewnym momencie Wi zamkn¹³ oczy a jago krzes³o powiêkszy³ siê i sta³o siê fotelem.
Wi otworzy³ oczy i siê rozsiad³. Nawet je¿eli nie by³o to zbyt miêkkie by³o lepsze od krzes³a. Przy Rinie wyros³a z biurka jej podobizna w postaci ma³ej figurki. Wi uœmiechn¹³ siê i czeka³ na reakcjê

Dodane po 1 godzinach 55 minutach:

Nagle w gabinecie pojawia siĂŞ prawdziwy Wi z maÂłym pieseczkiem na prawym ramieniu. Wi ÂściÂąga pieska i kÂładzie go na biurku Riny. MaÂły rozbójnik szybko zobaczyÂł swojÂą nowÂą znajomÂą i popĂŞdziÂł w jej stronĂŞ. ZeskoczyÂł jej na kolana i zacz¹³ siĂŞ Âłasic. Wi odesÂłaÂł klona i dowiedziaÂł siĂŞ wszystkiego co on tu kombinowaÂł. Sam usiadÂł na miejscu i spoglÂądaÂł to na RinĂŞ to na figurkĂŞ. ChÂłopak nie wiedziaÂł co powiedzieĂŚ . . .
Wiesz co - powiedziaÂł Wi po chwilce namysÂłu - Ta figurka bĂŞdzie trwaÂła przez wieki dopóki bĂŞdzie ona komuÂś potrzebna. Tak jak gÂłowy HokagĂŞ i innych wielkich ludzi. JeÂżeli kontrolujesz Hi jutsu moÂżesz daĂŚ sama komuÂś taki wieczny prezent. Ten jest wieczny , ale wiĂŞkszoœÌ rozpada siĂŞ po Âśmierci. To koĂączy Âżycie teÂż techniki , ale nie koĂączy Âżycia zdolnoÂści. Bo puki ty Âżyjesz w innym Âświecie twoje zdolnoÂści nadal ÂżyjÂą w tobie. Jednak technika najczĂŞÂściej umiera. Tak jak wczeÂśniej powiedziaÂłem my Senju jesteÂśmy wyjÂątkami .. . nasze drewno bĂŞdzie siĂŞ trzymaÂło zawsze dopóki ktoÂś go nie spali lub nie zniszczy. W Yuki jedynym Hi jutsu bĂŞdzie Element krysztaÂłu. MaÂło o tym wiadomo , ale uwaÂżam , Âże ludzie maÂło wiedza o Senju pomimo , ze caÂły Âświat wie co potrafimy. RozsÂławiÂł nas tak jeden czÂłonek naszego klanu. KaÂżdy czÂłowiek moÂże rozsÂławiĂŚ swój klan. Bo KG to dar od samego Boga tak samo ja pewno zdolnoÂści np. w Tai jutsu czy Nin jutsu. Nie wszyscy wielcy Shinobi posiadajÂą unikalne KG czy jakieÂś potĂŞÂżne techniki. Trzeba uÂżywaĂŚ tylko mózgu w walce i do tego. ZresztÂą z czasem wszystkiego siĂŞ dowiesz - powiedziaÂł Wi doœÌ powaÂżnie. WiedziaÂł , ze ten temat wymaga powagi a dziewczyna byÂła ciekawa. Wi stworzyÂł ró¿ê z drewna , ale takÂą , która nie miaÂła nawet 1 kolca. WrĂŞczyÂł jÂą dziewczynie. Pieskowi bardzo siĂŞ podobaÂł ten gest i zacz¹³ szczekaĂŚ. To byÂła forma przemowy , a nie jego podÂłoÂści. ByÂł bardzo mÂądrym zwierzĂŞciem , ale poszkodowanym przez los wiĂŞc Wi staraÂł siĂŞ zrozumieĂŚ jego szczekanie. Jednak on wolaÂł wejœÌ na ramiona Riny.
No a ten maÂły to mój 2 summon - dodaÂł po chwili Wi a na jego twarzy pojawiÂł siĂŞ uÂśmiech. Zazwyczaj bezuczuciowy chÂłopak teraz trochĂŞ siĂŞ zawstydziÂł.
Dziewczyna sÂłuchaÂła wypowiedzi klona z zaciekawieniem i przedziwnym bÂłyskiem w oku, nie przerywaÂła mu, dopiero gdy wyrosÂła koÂło niej figurka chciaÂła coÂś powiedzieĂŚ. JuÂż otwieraÂła usta, lecz wejÂście pierwowzoru stÂłumiÂło jej sÂłowa. Kiedy zauwaÂżyÂła szczeniaczka uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ i zaczĂŞÂła go gÂłaskaĂŚ, potem podrapaÂła za uchem. Kiedy chÂłopak zacz¹³ opowiadaĂŚ o figurce i zdolnoÂściach jego Kekkei Genkai dziewczyna spoglÂądaÂła to na figurkĂŞ, to na chÂłopaka, z zaciekawienia przygryzÂła dolnÂą wargĂŞ, pomyÂślaÂła. - Jak na tak mÂłodego chÂłopaka, bo nie sÂądzĂŞ, by przekroczyÂł wiek dorastania, jest bardzo mÂądry, do tego juÂż teraz wykazuje oznaki przyszÂłego wspaniaÂłego wyglÂądu. CzuÂły, miÂły, radosny... dÂługo by wymieniaĂŚ, ale... Mimo wielkiej pokusy ukazania mu swego uczucia powinnam poczekaĂŚ... kilka lat, byĂŚ moÂże, wtedy sam zechce je poznaĂŚ, jak na teraz zrobiĂŞ... coÂś innego. - Po skoĂączonej przemowie chÂłopaka Rina poÂłoÂżyÂła szczeniaczka na fotel, sama wstaÂła zachwyciÂła siĂŞ ró¿¹ i pobawiÂła siĂŞ moment niÂą w rĂŞkach, by po chwili podejœÌ do Wi i pocaÂłowaĂŚ go w policzek, nie byÂł to prawdziwy pocaÂłunek, tylko lekkie muÂśniĂŞcie wargami, jednak byÂło w nim wiele uczucia. Rina sama zrobiÂła siĂŞ trochĂŞ róÂżowa i wróciÂła do szczeniaczka i usiadÂła na fotelu, przytuliÂła pieska do siebie i zachwycajÂąc siĂŞ "ró¿¹" oczekiwaÂła na reakcjĂŞ mÂłodzieĂąca.
Wi Nigdy nie naleÂżaÂł do ludzi , przewidujÂących przyszÂłoœÌ. ZdziwiÂł siĂŞ trochĂŞ tym co zrobiÂła ksiĂŞÂżniczka. Piesek w tym momencie zacz¹³ podskakiwaĂŚ. ChÂłopak siĂŞ zaczerwieniÂł. Piesek jednak nadal chciaÂł wejœÌ d o góry. Nie wiadomo po co jednak bardzo tego pragn¹³. ChociaÂż drapanie i gÂłaskanie przekonywaÂło malca do zostania na ziemi ten jednak chciaÂł wejœÌ do góry. Wi zawsze lubiÂł siĂŞ przyglÂądaĂŚ dziwnym wyczynom psa.
On wyraŸnie pokazuje , ¿e chce wejœÌ Ci na lewê ramiê- powiedzia³ uœmiechniêty Wi.
Tylko uwa¿aj bardzo lubi gryŸÌ w uszy - doda³ po chwili ch³opak.
Pies uspokoi³ siê po s³owach Wi i tak jakby uœmiechn¹³ siê do ch³opczyka.
"Jej ten pies jest naprawdĂŞ wielki. ZauroczyÂł juÂż dowódcĂŞ Anbu a teraz ksiĂŞÂżniczkĂŞ Yuki. Dobrze , ze ma krótkÂą pamiĂŞĂŚ bo nie byÂł by zbyt miÂłym zwierzÂątkiem. - Wi chciaÂł sobie wytÂłumaczyĂŚ dlaczego wszyscy lubÂą tego maÂłego pieska a nie Cenciaka
"Teraz wróĂŚmy do sprawy dlatego Rina mnie pocaÂłowaÂła. PatrzÂąc na niÂą nie jest za stara moÂże o 2-3 lata starsza ode mnie. JednakÂże nie posÂługuje siĂŞ swoim KG ." - Wi nadal myÂślaÂł . . .
Rino a ty co potrafisz stworzyĂŚ?? KaÂżde KG musi coÂś tworzyĂŚ. Tylko , Âże tak jak mówiÂłem to moÂże ÂżyĂŚ i umieraĂŚ . Pewnie jesteÂś zdziwiona , Âże w tym wieku wiem tyle o Hijutsu. Wiem tyle poniewaÂż jestem ninjÂą , który rozwija siĂŞ tylko w 2 kierunkach. Oba te kierunki mam opanowane do perfekcji. Tylko , Âże Hijutsu mam we krwi. Nawet jak bym chciaÂł nie mogĂŞ siĂŞ go wyzbyĂŚ. ZresztÂą uwaÂżam , Âże jest potrzebne do tworzenia nowego Âświata. . . ÂŚwiata bez przemocy, idealnego Âświata. To jest wÂłaÂśnie cel paru osób w tym teÂż mnie. Niestety to bĂŞdzie wymagaÂło sporych poÂświĂŞceĂą. To wymaga wiary w ludzi , której teraz brak. Nie ma idealnych sÂą lepsi i gorsi. ZresztÂą i tak uwaÂżam , ze na temat Hijutsu wiem maÂło. To jest wiedza , która siĂŞ nie koĂączy na jednym czÂłowieku poniewaÂż kaÂżdy odkrywa coÂś nowego. - mówiÂł spokojnie chÂłopak , który przez caÂły czas siĂŞ uÂśmiechaÂł. PodobaÂła mu siĂŞ atmosfera panujÂąca w Yuki. Ostatnio miaÂł duÂżo misji wiece teraz moÂże odpocz¹Ì a rozmowa z piĂŞknÂą, uroczÂą i bardzo mi³¹ ksiĂŞÂżniczkÂą poprawiaÂła mu humor. WÂłaÂściwie tak szczĂŞÂśliwy to nie byÂł od dawna. MoÂże nawet nigdy nie czuÂł tego uczucia. Zawsze sam na uboczu odrzucony przez wiĂŞkszoœÌ , nigdy siĂŞ nie zakochaÂł.Teraz czuÂł siĂŞ cudnie , ale nie mógÂł zrozumieĂŚ dlaczego jego Cent siĂŞ tak Âźle zachowaÂł . Jednak 1 rzecz dokuczaÂła chÂłopakowi. Czasami byÂło po nim to widaĂŚ , gdy wspominaÂł o Hijutsu. . .
Dziewczyna uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ do szczeniaczka i pomogÂła mu siĂŞ wdrapaĂŚ na ramiĂŞ, gdy juÂż tam staÂł staraÂła siĂŞ nie wykonywaĂŚ gwaÂłtownych ruchów, by go nie zrzuciĂŚ. Kiedy Wi zapytaÂł o jej Kekkei Genkai, dziewczyna krĂŞcÂąc w palcach drewnianÂą ró¿ê odpowiedziaÂła. - Jestem Kunoichi z wioski MgÂły, moim Kekkei Genkai jest Tsujiitegan, jest to prawdziwa nazwa, jednak czĂŞÂściej sÂłyszĂŞ, Âże posiadam "Czerwone Oczy". Tak moim Kekkei Genkai jest DouJutsu, tak jak i Sharingan to jest "przemianÂą" Byakugana. ZostaÂło na tyle udoskonalone, Âże nie posiada ani jednej fazy rozwoju, od razu pozwala na wykorzystanie wszystkich jego zdolnoÂści. Jak mówiÂłam, pochodziÂłam z wioski MgÂły, gdzie wielu dobrych Ninja potrafiÂło sie zgubiĂŚ i zgin¹Ì w "mgle jak mleko", ja jednak nigdy nie odczuÂłam trudnoÂści przemieszczania sie we mgle, z powodu zdolnoÂści tych oczu. KiedyÂś, po walce o pozycjĂŞ lidera mojego klanu usÂłyszaÂłam, jak ktoÂś woÂłaÂł na mnie "WÂładczyni MgÂły", poniewaÂż nasz klan, czyli Sabataya, specjalizuje siĂŞ w wytwarzaniu mgÂły tak gĂŞstej, Âże Âżadne inne oko, prócz tego z Tsujiiteganem, nic w niej nie zobaczy. Wykorzystujemy teÂż GenJutsu, w naszych walkach, jednak w odróÂżnieniu od Byakugana, my nie widzimy Tenketsu, jednak umiemy pozorowaĂŚ ich powstanie z nicoÂści. - Dziewczyna na moment zamilkÂła, podrapaÂła szczeniaczka po brzuszku i z powrotem spojrzaÂła na Wi mówiÂąc. - Teraz ja zaprezentuje Tobie... na razie tylko wyglÂąd mojego Kekkei Genkai, poniewaÂż meble w tym Gabinecie nie sÂą chronione przez jutsu, wiĂŞc woda szybko w nie wsiÂąka, a je nie chce ich jeszcze wymieniaĂŚ. W zamian za to pokaÂże ci jedno z moich Genjutsu. - Dziewczyna podaÂła chÂłopakowi szczeniaczka, a podajÂąc niezauwaÂżalnie musnĂŞÂła wierzch jego dÂłoni opuszkami swoich palców, zaledwie przez sekunde, moÂże krócej, potem wróciÂła na poprzednie miejsce, przymknĂŞÂła na moment oczy i nagle szybko je otwarÂła, zrobiÂły siĂŞ caÂłe czerwone, do tego ich odcieĂą sprawiaÂł wraÂżenie, jakby emanowaÂły, jednak gdy Rina ustawiÂła siĂŞ do Wi bokiem, by wykonaĂŚ GenJutsu, ten zauwaÂżyÂł, Âże jej oczy ani na milimetr nie emanujÂą. Dziewczyna szybko skÂładaÂła kilkanaÂście pieczĂŞci, zaraz po chwili w kaÂżdym oknie i w drzwiach pojawiÂł siĂŞ co najmniej jeden czÂłonek Akatsuki z Pein'em na czele. Postacie zaczĂŞÂły iœÌ w stronĂŞ Wi, mijajÂąc RinĂŞ, jakby nikt oprócz Wi nie staÂł w tym pokoju. Wszyscy zaczĂŞli wykonywaĂŚ jakieÂś jutsu, a niektórzy skoczyli do walki, kiedy byli kilka centymetrów od Wi wszyscy zniknĂŞli, a Rina caÂły czas obserwujÂąc Wi i jego reakcje chichotaÂła cicho. Jej oczy znów siĂŞ zwĂŞÂżyÂły i przybraÂły zwykÂłe kolor, dziewczyna uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ i powiedziaÂła. - Przepraszam, jeÂżeli CiĂŞ wystraszyÂłam, nie miaÂłam takiego zamiaru. - Rina usiadÂła na fotelu i znów popiÂła swojego soku podziwiajÂąc figurkĂŞ z jej detalami.
Dziewczyna spojrzaÂła na czÂłapiÂącego szczeniaczka i czekaÂła aÂż ten podejdzie, wtedy wziĂŞÂła go na rĂŞce i zaczĂŞÂła gÂłaskaĂŚ po grzbiecie. - Co do znaków, to jestem pewna, Âże zdoÂłam, nawet w walce z najlepszym uÂżytkownikiem Ninjutsu, z powodu jednego, mojego niebywaÂłego jutsu. - Rina sÂłyszÂąc o technice rozpadu i przemiany ciaÂła w drewno zmierzyÂła Wi wzrokiem i przytaknĂŞÂła niezauwaÂżalnie, zadumaÂła siĂŞ w sobie nad si³¹ jego Kekkei Genkai i spojrzaÂła mu w oczy, chcÂąc wyÂłuskaĂŚ z ich wyrazu jakiekolwiek uczucia.
Piesek byÂł zachwycony gÂłaskaniem.
Wi uÂśmiechaÂł siĂŞ przez caÂły czas. ChÂłopak nie ukrywaÂł , Âże dziewczyna podobaÂła mu siĂŞ. ByÂło to widaĂŚ w jego niebieskich oczach. Wi poczuÂł siĂŞ nie komfortowo bo nie lubiÂł jak ktoÂś go szanowaÂł. ByÂło to zÂłe uczucie niszczÂące przyjaÂźnie.
WiĂŞc chcesz zaÂłataĂŚ dziury technikami?? To dobry pomysÂł , ale pamiĂŞtaj kaÂżde technika ma swoje zÂłe i dobre strony. Na dodatek sÂą ludzie , którzy teÂż posiadajÂą potĂŞÂżne Doujutsu. Dajmy na przykÂład klan Uchiha z Konohy. Ich dou jutsu jest potĂŞÂżne , jednak najsilniejszy przedstawiciel klanu nie byÂł w stanie pokonaĂŚ pierwszego Hokage. Pewnie znasz uÂłamki legend o I Hokage i Uchiha Madarze?? - Wi mówiÂł i przez caÂły czas uÂśmiechaÂł siĂŞ. ChÂłopak zazwyczaj byÂł w stanie ukryĂŚ swoje uczucia . . . ZresztÂą maÂło osób lubiÂło z nim rozmawiaĂŚ. MoÂże dla tego miaÂł tylko garstkĂŞ przyjacióÂł. No ale w koĂącu miaÂł Casper - Senseia , który zawsze wspieraÂł mÂłodego Konoszanina. Casper - Sensei to najsilniejszy uÂżytkownik ÂżywioÂłu mokuton
Wiesz Rino , ze jest jeszcze silniejszy czÂłowiek posÂługujÂący siĂŞ mokutonem. Nazywa siĂŞ Casper i jest jouninem z Konohy. Jak siĂŞ nie mylĂŞ ma w sobie Bijuu. - ChÂłopak powiedziaÂł po chwili. ZdaÂł sobie sprawĂŞ , Âże nic o Senseiu jeszcze nie mówiÂł a przecieÂż to najsilniejszy Senjuu tych czasów.
Pies przysÂłuchiwaÂł siĂŞ. Nic specjalnego nie robiÂł , ale byÂł szczĂŞÂśliwy , Âże jest razem z Wi w tak wspaniaÂłym miejscu.
Rina sÂłuchaÂła jego "przemowy", wiedziaÂła, Âże poruszy sprawĂŞ Sharingana, dlatego ze zrozumieniem przysÂłuchiwaÂła siĂŞ jego sÂłowom. SpojrzaÂła na pieska i powiedziaÂła. - Tak, sÂłyszaÂłam o tej walce i jakÂże miaÂżd¿¹cej klĂŞsce Madary, jednak pierwszy raz sÂłyszĂŞ o Casprze, w ogóle to maÂło wiem o Bijuu i organizacjach a takÂże o HiJutsu, zaÂś dobrze znam DouJutsu. Co do NinJutsu wiem, o nich tyle, by nie wpaœÌ w zbyt proste i elementarne puÂłapki a takÂże potrafiĂŚ dziĂŞki nim wykorzystywaĂŚ braki przeciwnika do wygrania pojedynku. - Rina przestaÂła mówiĂŚ i spojrzaÂła wprost na Wi, na moment jej oczy przeskoczyÂły to na jego koprus, potem na oba bicepsy, przygryzÂła lekko dolnÂą wargĂŞ i zrobiÂła siĂŞ trochĂŞ róÂżowsza niÂż przedtem, bardzo cicho przestÂąpiÂła z nogi na nogĂŞ i oparÂła ciĂŞÂżar swego ciaÂła, a takÂże psa, na biodrze tylnej nogi, znów zaczĂŞÂła mówiĂŚ. - WyglÂądasz na caÂłkiem mÂłodego chÂłopaka, jednak twoja wiedza jest ogromna, a budowa twego ciaÂła zaprzecza tezie, Âże jesteÂś molem ksi¹¿kowym. Przyznaj siĂŞ, w jakim tak naprawdĂŞ jesteÂś wieku i co ciĂŞ skÂłoniÂło do wg³êbiania tajnik HiJutsu? - Dziewczyna spokojnie czekaÂła na odpowiedÂź, poniewaÂż intrygowaÂło jÂą wiele spraw, a ta "gryzÂła jÂą od Âśrodka" najbardziej.
Wi zamkn¹³ na chwilê oczy.
Mam 13 lat .. . a Hi jutsu uczê siê od 3 roku ¿ycie dlatego mam za sob¹ wiêcej ni¿ przeciêtny Chuunin. Zmusi³a mnie do tego œmierÌ. . . ŒmierÌ zawsze potrafi przekonaÌ. Osi¹ga to czego chce bo to ona dyktuje warunki . . . - Wi zamilk³ i pocz¹³ siê zastanawiaÌ dlaczego zaczyna siê robiÌ czerwony.
ZresztÂą ja nie lubiĂŞ czytaĂŚ ksi¹¿ek. . . OpanowaÂłem doskonale Tai i Hi jutsu co daje nam zabójcze po³¹czenie walki na kaÂżdy dystans bez Âżadnych ograniczeĂą . . . JuÂż niedÂługo stworzĂŞ technikĂŞ lepszÂą od tych I Hokage. Po 2 chcesz tu kogoÂś przyzwaĂŚ , ze przegryzÂłaÂś sobie wargĂŞ?? - To ostatnie pytanie nie byÂło ucieczkÂą ode tematu bo Wi doskonale wiedziaÂł o co chodzi, ale prze krótki okres swego Âżycie dowiedziaÂł siĂŞ , Âże wszystko jest moÂżliwe.
Po 2 czy wiesz , ¿e ka¿de dou jutsu ma minus. Tak samo jak Hi , a minus dou nie jest zbyt przyjemny. . . - Wi powiedzia³ to doœÌ powa¿nie bo zale¿a³o mu na bezpieczeùstwie Riny. Jednak po chwili znowu zacz¹³ siê uœmiechaÌ.
Ja nie boje sie utraty wzroku, ani Âżadnych takich powikÂłaĂą, moje DouJutsu jest jak narazie na tyle rozwiniĂŞte, Âże nie obawiam siĂŞ wiĂŞkszych ograniczeĂą. - Dziewczyna po pytaniu o przegryzanie wargi uÂświadomiÂła sobie, Âże chÂłopak obserwuje jej zachowanie i nie powinna siĂŞ tak ekscytowaĂŚ tuÂż przed jego nosem, zarumieniÂła siĂŞ, oblizaÂła przegryzionÂą czêœÌ wargi i powiedziaÂła. - Jak narazie, nie potrafiĂŞ komunikowaĂŚ siĂŞ z istotami spoza naszego Âświata, wiĂŞc nie wezwĂŞ nikogo, a wargĂŞ przegryzÂłam, poniewaÂż.... zaczĂŞÂła mnie swĂŞdzieĂŚ, a uÂżyÂłam za mocnej siÂły do próby zÂłagodzenia bólu. - Z kaÂżdym sÂłowem Rina robiÂła siĂŞ czerwieĂąsza i oddychaÂła coraz pÂłyciej, ciÂągle pieszczotliwie gÂłaszczÂąc pieska.
Piesek wszystko zrozumia³ bo tak na prawdê by³ bardzo m¹drym zwierzêciem i zacz¹³ siê wtulaÌ w Rinê.
Nie chodzi mi o to , Âże sama stracisz wzrok. Wiesz jak koĂączÂą siĂŞ przegrane walki z miss ninami Oni wyrwÂą Ci oczy dla ich potĂŞgi. To podstawowy minus Dou jutsu. - powiedziaÂł Wi , który znowu zamkn¹³ oczy. ChÂłopak przez caÂły czas siĂŞ uÂśmiechaÂł.
Po 2 jeÂżeli przerywa siĂŞ zdanie w taki sposób jak ty to zrobiÂłaÂś to oznacza , Âże ukryÂłaÂś przede mnÂą prawdĂŞ z tÂą wargÂą. Ludzie nie przegryzajÂą sobie warg od tak. - Wi otworzyÂł oczy po przemowie. PrzyglÂądaÂł siĂŞ dziewczynie i wyraÂźnie widziaÂł , ze robi siĂŞ coraz bardziej czerwona. To musiaÂła byĂŚ jakaÂś g³êbsza sprawa. Wi oczywiÂście domyÂślaÂł siĂŞ , Âże piesek jest piĂŞkny , ale to nie powód Âżeby go gÂłaskaĂŚ w czasie przemowy. To wyraÂźna oznaka stresu . . . Nie moÂżna powiedzieĂŚ, Âże ChÂłopak byÂł w 100% wyluzowany. TeÂż byÂł juÂż prawie czerwony bo rozmowa z tÂą dziewczynÂą byÂła wyjÂątkowa.
Rina pomyÂślaÂła. - Bystry chÂłopak... - Po chwili milczenia odpowiedziaÂła Wi. - Jakie masz podstawy, by domniemywaĂŚ kÂłamstwa w moich sÂłowach, hĂŞ? - ZapytaÂła otwarcie kÂładÂąc pieska na stóÂł i podchodzÂąc krok w stronĂŞ Wi, stajÂąc w miejscu oparÂła rĂŞce na biodrach, a w jej oczach przemkn¹³ bÂłysk, po krótkim czasie zastanowienie powiedziaÂła - ChociaÂż, ty teÂż nie mówisz mi caÂłej prawdy, tak? WidzĂŞ, Âże lubisz tajemnice, to ciekawe z jakiego powodu.... - Dziewczyna przerwaÂła zdanie i siĂŞ zarumieniÂła - Chyba oboje dobrze wiemy, dlaczego skaleczyÂłam siĂŞ w wargĂŞ, prawda? ChodÂź tu piesku. - ZawoÂłaÂła szczeniaczka, poniewaÂż chciaÂła w najprostszy sposób zmieniĂŚ temat, chociaÂż wiedziaÂła, Âże to niemoÂżliwe, nie w tym momencie, chciaÂła by siĂŞ jej nie udaÂło, ale ukrywaÂła to w sobie.
Przepraszam , nie chciaÂłem CiĂŞ uraziĂŚ . . . - Wi odpowiedziaÂł zakÂłopotany.
Jednak szczeniak byÂł zbyt bystry Âżeby nabraĂŚ siĂŞ na takÂą sztuczkĂŞ. Z wyglÂądu szczeniak , pamiĂŞĂŚ ma jak szczeniak , ale kojarzy sytuacjĂŞ lepiej niÂż najznakomitsi Nara. ZresztÂą byÂł on za maÂły nie nie mógÂł zeskoczyĂŚ od tak z krzesÂła.
Wi po chwili namysÂłu zacz¹³ coÂś mówiĂŚ. Jednak byÂł juÂż czerwony i to na prawdĂŞ zaczynaÂło go denerwowaĂŚ.
Nie Âładnie tak przerywaĂŚ w Âśrodku zdania . . . - Wi powiedziaÂł to spokojnie jednak sam przerwaÂł i zrobiÂł siĂŞ jeszcze bardziej czerwony.
No tak oboje to na 100% wiemy - dodaÂł po chwili i teraz wyglÂądaÂł juÂż jak burak
Dziewczyna zrobiÂła jeszcze krok w stronĂŞ Wi, potem siĂŞ zatrzymaÂła i pieczoÂłowicie zaczĂŞÂła poprawiaĂŚ swojÂą tunikĂŞ, a twarz miaÂła zalanÂą rumieĂącem. CiÂągle siĂŞ uÂśmiechaÂła, lekko, powabnie i zadziornie. - MyÂślĂŞ, Âże skoro oboje tego pragniemy, to zanurzmy siĂŞ choĂŚ na moment w niepamiĂŞci i pokonajmy przez to kaÂżdÂą barierĂŞ, naprawdĂŞ kaÂżdÂą. - Rina zamilkÂła i podniosÂła oczy wpatrujÂąc siĂŞ w Wi, baÂła siĂŞ, Âże Âźle jÂą zrozumie, a ona nie chciaÂła tego, pragnĂŞÂła tylko dowiedzieĂŚ siĂŞ co on o tym sÂądzi, czy jest na to gotowy. SpojrzaÂła na szczeniaka i próbowaÂła zrozumieĂŚ jego zachowanie, ale nie potrafiÂła, jedyne co miaÂła w gÂłowie to myÂśli o Wi, chÂłopaku który stoi przed niÂą i jest tak zestresowany jak ona. Tak bardzo chciaÂła poczuĂŚ jego bliskoœÌ. ale pewne maniery zabraniaÂły jej tego, jak równieÂż kodeks wÂładcy, nie chciaÂła teraz byĂŚ WÂładczyniÂą, tylko sobÂą, samÂą sobÂą.
Tak masz racjĂŞ. JeÂżeli ty tego naprawdĂŞ pragniesz. Tylko , Âże czy gabinet wÂładczyni to na 100% najlepsze miejsce. Tu w kaÂżdej chwili ktoÂś moÂże wejœÌ mieĂŚ jak¹œ waÂżnÂą informacje . . .- Wi byÂł juÂż praktycznie czerwieĂąszy od najbardziej dojrzaÂłych buraków.
Piesek za to byÂł bardzo szczĂŞÂśliwy z takiego rozwoju sytuacji. PrzysiadÂł sobie i przyglÂądaÂł siĂŞ czerwonemu Wi.
ChÂłopak doskonale rozumiaÂł dziewczynĂŞ bo czuÂł coÂś do niej. WiedziaÂł jednak , Âże sÂą pewne prawa i nie moÂże byĂŚ natarczywy. W koĂącu to ksiĂŞÂżniczka ogromnego kraju.
Dziewczyna pomyÂślaÂła na moment i powiedziaÂła. - Co prawda jest tutaj gabinet, którego poÂłoÂżenie znam tylko ja, wiĂŞc moÂże tam siĂŞ udamy? Jest to miejsce, gdzie nikt siĂŞ jeszcze nie zapuÂściÂł i odnalezienie przejÂścia jest bardzo trudne, poniewaÂż jest ono strzeÂżone. - Rina uaktywniÂła swoje DouJutsu, by po chwili podejœÌ do jednego z regaÂłów i mamroczÂąc coÂś pod nosem przestawiaĂŚ kilka ksi¹¿ek, po chwili byÂło moÂżna usÂłyszeĂŚ gÂłuchy brzdĂŞk i osuwanie siĂŞ kilku zapadni, a regaÂł zostaÂł podniesiony, Rina siĂŞgnĂŞÂła do pustej Âściany i jak z nikÂąd pojawiÂły siĂŞ drzwi, przez które Dziewczyna weszÂła do tajemniczego pokoju, zachĂŞcajÂąc i woÂłajÂąc Wi do Âśrodka. - WejdÂź, proszĂŞ. - Po chwili jej sylwetka zniknĂŞÂła za progiem i jakby rozpÂłynĂŞÂła siĂŞ w ciemnoÂści jaka byÂła za drzwiami.

[nmm]
O.O
Wi by³ zdecydowanie zaskoczony , ze tu s¹ takie fajne gad¿ety. Podszed³ i wzi¹³ swojego ma³ego pieska na ramiona jednak ten rozumia³ powagê stacji znikn¹³ w k³êbuszku dymu. Wi ruszy³ czym prêdzej za dziewczyn¹ , chcia³ dotrzymaÌ jej kroku .
ChÂłopak szybko przeszedÂł przez drzwi.
NMM i NMP
Kiedy Wi wyszedÂł z pomieszczenia wszystko wróciÂło do normy, jednak ksi¹¿ki siĂŞ nie przestawiÂły, zostaÂły w tym poÂłoÂżeniu w jakim zostawiÂła je Rina, zaÂś na fotelu pojawiÂł siĂŞ klon Riny, coÂś pisaÂł.
PrzylatujĂŞ pod okno gabinetu Kage.WywaÂżam okno(jesli jakieÂś jest) i wchodzĂŞ do Âśrodka.Gdy juÂż jestem przed obliczem Kage wioski powiadam do niej/go:
-Witam.....Z tego co wiem to ty pewnie jesteÂś Rina...PrzybyÂłem jako dyplomata Kiri-Gakure.......Kiri prosi o wsparcie.....OddziaÂły Yuki maja ruszyĂŚ do Iwy i tam zaczekaĂŚ na wielmoÂżnego MizuKage....
Po tych s³owach straci³em dech w piersiach .....Musia³em chwilê odpocz¹Ì wiêc usiad³em na krzeœle(jeœli takowe jest) i odpoczywa³em chwilê.
Mój klon podniósÂł na ciebie oczy i zawoÂłaÂł do siebie sÂłu¿¹cego, kazaÂła mu napisaĂŚ depeszĂŞ do wszystkich shinobi Yuki o waÂżnej sprawie. Klon zapytaÂł. - MoÂże chcesz coÂś do picia? - CzekajÂąc na odpowiedÂź podpisywaÂła kolejne dokumenty.
-Z chĂŞciÂą, lekko siĂŞ zmĂŞczyÂłem......
Powiedzia³ Szimu, musia³ jeszcze chwilê odpocz¹Ì......
Lekko wzniósÂł gÂłowĂŞ do góry patrzÂąc na sufit.
Klon wzi¹³ dokumenty i wys³a³ pos³aùcami do reszty shinobi Yuki, podziêkowa³a Szimu i powiedzia³a. - Przeka¿ MizuKage, ¿e Yuki nadejdzie z pomoc¹, kiedy tylko dokumenty dotr¹ do moich shinobi. - Klon sk³oni³ siê i czeka³ na odpowiedŸ.
-Dobrze.....Od razu ruszam...DziĂŞkujĂŞ i Do Widzenia......
Szimu wstaÂł z fotela, ukÂłoniÂł siĂŞ do Riny i skoczyÂł na swojego jastrzĂŞbia i ruszyÂł dalej.
<NMM>
MÂłody chÂłopiec zapukaÂł do pokoju (biura)..
Przez chwilĂŞ czekaÂł na odpowiedÂź po czym postanowiÂł siĂŞ odezwaĂŚ i zaowiedzieĂŚ. Szanowna KsiĂŞÂżniczko.. DAmo Lodowej Krainy i Wielka Wojowniczko.. Czcigodna Rino.. przyszedÂłem tu.. ja Twój wierny i oddany sÂługa.. nie wiem czy mnie pamiĂŞtasz.. ale ofiarowaÂłaÂś mi kiedyÂś swój miecz.. NazywajÂą dzieckiem Cienia.. Na imie mam Kortill..
Czy zechcesz mnie przyj¹Ì?
Kortill czekaÂł prezd drzwiami liczÂąc na odpowiedÂź ksiĂŞzniczki.. MiaÂł nadziejĂŞ, Âże w Âśrodku ktoÂś jest.

Dodane po 26 minutach:

WidzÂąc brak reakcji.. Kortill pozostawiÂł kartkĂŞ w drzwiach..
Cytat: Wspaniale nam panujÂąca ksiĂŞÂżniczko lodowych krain o ile znajdziesz czas proszĂŞ skontaktuj siĂŞ ze mnÂą przez miecz lub posÂłaĂąca
Wierny sÂługa Kortill
i odszedÂł [NMM]
Oficjalny wstĂŞp do eventu! JuÂż w sobotĂŞ wielkie zebranie shinobi!

Wiadome ci byÂło Âże ostatni wydarzenia w Âświecie shinobi byÂły oznakÂą czegoÂś zÂłego. Destrukcja kaniony w Ame... zamach w górach Kumo... i no wÂłaÂśnie i ta wiadomoœÌ którÂą teraz czytaÂłeÂś/aÂś.

Cytat: Apelujemy do was, wszystkich! Dzisiaj nastÂąpiÂł atak na nowo wybudowany Kompleks Wojenny w Kumo, stoczono walkĂŞ z napastnikiem jednak nasze ataki zostaÂły z ÂłatwoÂściÂą odparte. ZdoÂłaliÂśmy jedynie zdobyĂŚ opaskĂŞ która ma wyryty znak wioski jakiej nigdy nie byÂło i nie ma w naszym Âświecie shinobi. DoszliÂśmy do wniosku Âże ktoÂś szykujĂŞ atak... atak na nasz kontynent. DowiedzieliÂśmy siĂŞ teÂż Âże grupa Shinobi która dokonaÂła ataku w Kumo walczyÂła w imie jakiegoÂś Boga, myÂślimy Âże z Bogiem tym mieliÂśmy stycznoœÌ podczas naszego starcia przed kompleksem... ktoÂś kto potrafiÂł czytaĂŚ przyszÂłoœÌ ostrzegaÂł wroga przed naszymi atakami. W obliczu ogromnego zagroÂżenia apelujemy by wszyscy siĂŞ zjednoczyli, w tym celu dokÂładnie za piĂŞĂŚ dni w sobotĂŞ pragniemy zebraĂŚ wszystkich... w Kompleksie Wojennym gdzie omówimy caÂła sytuacjĂŞ i podejmiemy odpowiednie kroki. Sytuacja robi siĂŞ naprawdĂŞ niebezpieczna... stoimy na granicy konfliktu z wrogiem, który rozniesie nas w pyÂł... Gdy tylko przyÂłoÂżycie otwartÂą dÂłoĂą do pergaminu poznacie poÂłoÂżenie kompleksu. Liczymy na was wszystkich!

Podpisano: Minako Kurosaki, Kyoko Isayama,Hyuta Shiro, Michimoto,Sabaku no Gaara, Kidoumaru, Ryuunoi Zetakuri, Pein, Wi Dim.
Mu wszedÂł do Âśrodka biura rozglÂądajÂąc siĂŞ spokojnie.
Witam- powiedzia³- mam wiadomoœÌ od MizuKage. Proszê, oto list.
Na chwilê cofn¹³ rêkê.
Mniemam, iÂż jesteÂś Rina-wÂładczyni YukiGakure?
Rina kiwnĂŞÂła gÂłowÂą, a ten podaÂł jej list.

Cytat:
Do Riny, wÂładczyni Yuki
Szanowna! Od wielu tygodni nie dajesz znaku Âżycia. Uprzejmie prosimy o wyznaczenie swojego zastĂŞpcy, który w twoim imieniu mógÂłby reprezentowaĂŚ interesy twojego kraju

Nastêpnie czeka³ na ewentualn¹ wiadomoœÌ dla MizuKage-sama.
Jako, ¿e nie dosta³ ¿adnej odpowiedzi, uda³ siê przez okno do wyjœcia. Zszed³ po murze skupiaj¹c czakrê w stopach i pomkn¹³ ku bramie.
<NMM>
ZapukaÂłem do drzwi, ale Âże nie miaÂłem w zwyczaju czekaĂŚ na odpowiedÂź wszedÂłem do Âśrodka. WewnÂątrz niestety nikogo nie byÂło, ale postanowiÂłem Âże mogĂŞ chwilĂŞ poczekaĂŚ, usiadÂłem na jakimÂś wolnym krzeseÂłku i czekaÂłem na kogoÂś z kim mógÂłbym porozmawiaĂŚ.
SiedziaÂłem w bezruchu, praktycznie oczy mi siĂŞ same zamykaÂły, prawie spaÂłem na tym krzeseÂłku, mam tylko nadziejĂŞ Âże ktoÂś przyjdzie zanim zasnĂŞ.
Przez dÂługi czas nikt nie przyszedÂł do gabinetu wiĂŞc postanowiÂłem wyjœÌ z gabinetu. "Nie ma sensu dÂłuÂżej czekaĂŚ...wrócĂŞ tutaj póÂźniej".
WstaÂłem i ruszyÂłem powolnym krokiem w kierunku drzwi.

NMM
Yagu pojawiÂł siĂŞ w swoim gabinecie siadajÂąc za biurkiem i biorÂąc siĂŞ do pracy z papierkowej roboty trochĂŞ mu siĂŞ nazbieraÂło
Yagu spojrza³ przez okno na zaœnie¿on¹ wioskê, nudzi³o mu siê straszliwie odk¹d zosta³ Kazechanem nie mia³ prawie nic do roboty, wiêc postanowi³ przejœÌ siê po wiosce, mo¿e tam bêdzie ciekawie myœla³.Po paru sekundach wsta³ z fotela i wyszed³ zamykaj¹c drzwi na za sob¹.
Zanim Yagu przeszedÂł przez drzwi drogĂŞ zagrodziÂł mu Pein. Twarz jego przykryta kapeluszem nie byÂła dostrzegalna lecz zaraz potem ozwaÂł siĂŞ charakterystycznym dla niego gÂłosem
-Dawno siĂŞ nie widzieliÂśmy Yagu. Mam nadziejĂŞ Âże poczyniÂłeÂś postĂŞpy.
NastĂŞpnie podniósÂł lekko kapelusz ujawniajÂąc twarz. PatrzyÂł niewzruszonÂą minÂą prosto w oczy Yagu, oczodoÂły które kiedyÂś wypeÂłniaÂł ambicja teraz byÂł równie pozbawione Rinnengana jak i jego.
Yagu od razu rozpoznaÂł ten gÂłos, nie mógÂł byĂŚ to kto inny jak Pein
-MoÂże, co ciĂŞ do mnie sprowadza
powiedziaÂł, wiedziaÂł ze wyciÂąganie miecza tu nic nie da w koĂącu Pein wÂładaÂł nad polem magnetycznym.UÂśmiechn¹³ siĂŞ pod nosem i wyciÂągn¹³ z kieszeni stworzony dawno temu krysztaÂłowy kwiat który w sÂłoĂącu zadziaÂłaÂł jak pryzmat.
-I miÂło ciĂŞ widzieĂŚ
//Twoim mistrzem byÂłem doœÌ krótko ale pozwól Âże nawi¹¿ê do tego.//
Pein nie skomentowaÂł krysztaÂłu który wyciÂągn¹³ Yagu ale od razu przeszedÂł do rzeczy
-Mam dla ciebie propozycjĂŞ którÂą skÂładam ci jako przyjaciel i jako dawny mentor. ChcĂŞ byÂś razem ze mnÂą i pozostaÂłymi czÂłonkami Akatsuki zmieniaÂł Âświat. JeÂżeli taki cel ci nie odpowiada to pomyÂśl o tym w ilu ciaÂłach zag³êbi siĂŞ twe ostrze nim wydadzÂą ducha. Dostaniesz czego tylko za¿¹dasz, ktoÂś z twoimi zdolnoÂściami nie moÂże od tego Âświata nic nie dostaĂŚ.
OdÂłoÂżyÂł na biurko krysztaÂłowy kwiat i spojrzaÂł powaÂżnie na Peina, poprawiÂł miecz na plecach i rzekÂł.
-Chcesz bym do³¹czy³ do Akatsuki ?
BiÂł siĂŞ teraz ze swoimi myÂślami zmieniaĂŚ Âświat, tylko za jakÂą cenĂŞ moÂże pokój o którym kiedyÂś Pein mu opowiadaÂł bĂŞdzie teraz moÂżliwy.ZgodziĂŚ siĂŞ czy nie, myÂślaÂł w koĂącu spojrzaÂł jeszcze raz na byÂłego mentora juÂż wiedziaÂł co odpowie.
-Zgadzam siĂŞ
ZamilkÂł na parĂŞ sekund po czym dodaÂł.
-ProwadÂź, wiĂŞcej zdziaÂłam w Akatsuki niÂż jako Kage tej wioski
Pein w duchu odetchn¹³ z ulg¹. "Wiêc zebra³em ju¿ wszystkich, no prawie." pomyœla³ po czym odpar³
-MÂądra decyzja. A wiĂŞc za mnÂą.
A chwilĂŞ póÂźniej juÂż go nie byÂło.
Yagu wzi¹³ co byÂło mu potrzebne na drogĂŞ, na plecach zawiesiÂł swój miecz, czas rozpocz¹Ì nowÂą drogĂŞ jako jeden z czÂłonków Akatsuki pomyÂślaÂł po czym ruszyÂł za Peinem<nmm>
Poci¹gn¹³em otworzy³em dzwi. Moim oczom ukawa³ siê dobrze ustrojony gabinet, a w nim ujrza³em jakiegoœ ch³opaka w masce ANBU. Przymkn¹³em lekko dzwi poczym podesz³em do biura, poczym usiad³em obok siedzenia Kazahana i czeka³em na jego przybycie.
Przez balkon wszedÂł Dante do pomieszczenia ..
- Hmm.... widzĂŞ Âże goÂści mam ..- PowiedziaÂł uÂśmiechniĂŞty pokazujÂąc swoje kieÂłki . Na plecach znajdowaÂł siĂŞ dwurĂŞczny miecz znany jako Kishin .
- Ohayo nazywam siĂŞ Dante van Shiro arcymistrz miecza krwawej mgÂły, pingwini mĂŞdrzec , znany jako shinobi luster , lub Dante biaÂły, dumny posiadacz Kishina, Kazehan Yuki gakure no sato w czym mogĂŞ pomóc ?- PrzedstawiÂł siĂŞ wszystkimi tytuÂłami ...
//Zignoruj Tanekaze, nie wchodziÂł na forum od miecha\\
Witam, chciaÂłbym przepisaĂŚ siĂŞ do tej wioski. Nazywam siĂŞ Orikimaru z wioski Oto-Gakure odpowiedziaÂłem pingwiniemu mĂŞdrcowi, drapiÂąc siĂŞ w okolicach nosa. Wyjmuje z kieszeni dokumenty na których pisaÂło Orikimaru, Oto-Gakure, 17 lat.
- PrzepisaĂŚ siĂŞ do mojej wioski .... powiadasz - PowiedziaÂł ÂłapiÂąc siĂŞ za brodĂŞ.
- A czemu do tej wioski akurat ? i dlaczego odeszÂłeÂś z Oto WÂładca feudalny wie o tym? Obecnym jest chyba Minako Kurosaki ..? - ZadawaÂł pytania do dziwnego czÂłowieka .
Widzisz... swoim zÂłym postĂŞpowaniem zdobyÂłem duÂżo wrogów... Niemam wstĂŞpu ani do Oto, ani do Konohy... ChciaÂłbym dostaĂŚ drugÂą szansĂŞ w celu nawrócenia siĂŞ.-odpowiedziaÂłem Kazehanowi Yuki-Gakure. Czy gdybyÂś siĂŞ zgodziÂł przyj¹³byÂś mnie do wioski, daÂł byÂś mi siĂŞ wykazaĂŚ?? ChciaÂłbym pokazaĂŚ, Âże potrafie byĂŚ dobry... po tych sÂłowach upuÂściÂłem lekko gÂłowe w dóÂł czekajÂąc na reakcje Arcymistrza miecza kwawej mgÂły.
Kazehan popatrzyÂł na biedaka ...
- Hmm.... mogĂŞ ci daĂŚ szanse , lecz jak wydasz mi siĂŞ w maÂłym stopniu podejrzany .... zabije ... - PowiedziaÂł chÂłopak zimnym gÂłosem ..
- Moje oczy widzÂą wszystko..- Nagle Dante pojawiÂł siĂŞ za chÂłopakiem
- Co siĂŞ dzieje w tej wiosce - PojawiÂł siĂŞ nad chÂłopakiem stojÂąc na suficie ...
- WiĂŞc uwaÂżaj .. oczywiÂście nie masz dostĂŞpu do wiĂŞkszoÂści dokumentów wioski ..... uwierz teraz sa okresy walk ... aja nie mam zamiaru tolerowaĂŚ podejrzanych osobników .- PowiedziaÂł siedzÂąc za swoim biurkiem , Dante byÂł tak szybki , Âże przybyÂły shinobi nawet nie wiedziaÂł kiedy siĂŞ pojawiaÂł.
- NiedÂługo zorganizuje tobie egzamin na shinobiego i sprawdzĂŞ czy siĂŞ nadasz ... na razie trzymaj dokumenty które pozwolÂą tobie poruszaĂŚ siĂŞ swobodnie po danej czĂŞÂści wioski..- Na dokumĂŞentach widniaÂła pieczĂŞĂŚ koloru niebieskiego przedstawiajÂącego gÂłowĂŞ pingwina z bitym mieczem w skroĂą ...
- To jest specjalna pieczĂŞĂŚ nasÂączona mojÂą chakra .. wiĂŞc nie da siĂŞ jej podrobiĂŚ ... och dzisiejsze labolatorium daje owoce swej pracy ..- PowiedziaÂł zadowolony chÂłopak ..
DziĂŞkuje odpowiedziaÂłem, a na twarzy pojawiÂł siĂŞ lekki uÂśmiech. Czyli jestem narazie wolny?? SpytaÂłem jeszcze przed wyjÂściem z biura. ChwyciÂłem dokumenty, poczym schowaÂłem je do plecaka. SiedziaÂłem dalej na swoim miejsu, czekajÂąc na komende Kazahana.

//mógÂłbyÂś mi zmieniĂŚ kolorek?? \\
- Na razie jesteÂś wolny czekaj na wezwanie , niechaj wielki pingwin ma cie w swojej opiece .... - PowiedziaÂł chÂłopak spokojnym tonem.
- Do zobaczenia ... nowy ..... - Doda³ po chwili i wtedy Dante wzi¹³ siê za papierkowa robotê ...
ChwyciÂłem swój plecak, wstaÂłem i poszedÂłem w strone dzwi. DziĂŞkuje...Ci... powiedziaÂłem poczym pociÂągn¹³em klamke i uchyliÂłem lekko wejÂście. PrzeszedÂłem za dzwi i lekko je przymkn¹³em. Za dzwiami zaÂłoÂżyÂłem spowrotem swojÂą maskĂŞ ANBU poczym opuÂściÂłem PaÂłac Kazahana.

NMM
Gdy zbliÂżaÂłem siĂŞ pod¹¿ajÂąc drogÂą narzuconÂą mi przez korytarz dotarÂłem w koĂącu do celu mojej podróÂży biura wÂładcy i mistrza. ZapukaÂłem 3 razy jak nakazywaÂła przyzwoitoœÌ i grzecznoœÌ. Po chwili oczekiwania otworzyÂłem lekko drzwi i zajrzaÂłem do Âśrodka gdy dostrzegÂłem Âże w gabinecie siedzi Dante-sensei postanowiÂłem wejœÌ do Âśrodka i zagadaĂŚ na wejÂściu rzekÂłem gÂłoÂśno i wyraÂźnie:

- Ohayo sensei !

A nastĂŞpnie czekaÂłem na jego reakcje....
Powinien siĂŞ trochĂŞ zdziwiĂŚ moim przybyciem takÂą miaÂłem przynajmniej nadzieje.
No cóÂż ChÂłopak byÂł bardzo zdegustowany ca³¹ sytuacjÂą. JednakÂże caÂła sytuacja zakoĂączyÂła siĂŞ bez rozlewu krwi.... dlatego teÂż chÂłopak schowa wyciÂągniĂŞtego wczeÂśniej kunaia to torby na kunaie a nastĂŞpnie zwróciÂł siĂŞ do Dantego staĂŚ go byÂło tylko na krótkie:
-Ok

A nastĂŞpnie wyszedÂł za Dantym z gabinetu
nmm
Kazehan wszedÂł do biura i zobaczyÂł tajemniczy pokunek , na którym byÂła karteczka. ChÂłopak wzi¹³ kartkĂŞ i zacz¹³ czytaĂŚ ...
- Hmmm..... dobra robota ..... - Wtedy do gabinetu wszed³ jeden z NPC Dantego i wzi¹³ pakunek do labolatorium.
- Ech ... co ja to miaÂłem ... a papiery ..- PowiedziaÂł ze zÂłoÂściÂą w gÂłosie x
*Wlatuje Przez Okno*
-Dante!!! IleÂś my to lat sie nie widzieli.Widze ze Zostales Kage Gratulacje.
Wybacz ze mnie tyle nie widziales ale podrozowaÂłem po calym Âświecie,odwiedzilem wszystkie Kraje i powiem ci Ze jest co opowiadaĂŚ.*UÂśmiecha sie i Siada na KrzeÂśle naprzeciwko dantego*
Dante popatrzyÂł pierw na przybyÂłego ...
- Hmm.... kto to .... hmm.... - Lecz gdy zobaczyÂł brzydkÂą twarz, od razu jÂą poznaÂł.
- Heh tej mordki nigdy nie zapomnĂŞ...- PowiedziaÂł uÂśmiechniĂŞty Kazehan ..
- Ohayo teraz jak widzisz jestem Kazehanem Yuki , Zarazem gÂłowÂą rodziny królewskiej.- PowiedziaÂł chÂłopak.
- Ale opowiadaj co u ciebie... moÂże Sake ? - ZadaÂł pytanie .
-Chetnie
Przepraszam przyzwyczajenie ;p a u mnie dobrze jakos sie kula podroz ktora odbylem daÂła mi wiele mÂądrosci *usmiecha sie* SpĂŞdziÂłem troche czasu i tam ogolnie zbadalem Kraje i ich stosunki polityczne takie tam bzdety nie bede ci tym gÂłowy zawracaÂł.
- Heh ciekawy jestem jaka si³ê zdobyÂłeÂś bo z czasów kiedy byÂłem mÂłody gÂłupim shirowcem minĂŞÂło sporo czasu .... zostaÂłem obdarzony nawet kilkoma tytuÂłami ....- WyciÂąga sake i kieliszki , nastĂŞpnie polewa.
- Teraz jestem juÂż mÂądrzejszy , lecz muszĂŞ siĂŞ jeszcze wiele nauczyĂŚ ... - PowiedziaÂł z uÂśmiechem na ustach ..
NIe tylko ty Przyjacielu nie tylko ty nie chce tego mowic nikomu ale mam range Chunnina *ÂŚmieje sie* nie mialem czasu przystapic do egazminu na jonnina *bierze kieliszek i pije sake* SÂłyszaÂłem Âże Akatsuki RostaÂło Rozbite czy to prawda?
- Hmm... Yuki byÂło pod panowanie Peina , lecz ja i Midori-dono swego czasu mizu kage rozgromiliÂśmy go i jeden z czÂłonków akatsuki zgina , ostatnio nic o nich nie sÂłychaĂŚ , ponoĂŚ juÂż nie istnieja , ale mi siĂŞ wydaje ze zbierajÂą nowe siÂły ...- PowiedziaÂł i walnÂą kolejkĂŞ i polaÂł ponownie ..
Ponownie powiadasz*dopil do konca sake i odstawil na biorko aby dante mu polaÂł* to brzmi ÂŹle bardzo Âźle... zabijesz jednego komara ale nie wybijesz wszystkich... Moge ci obiecac kiedy przyjdzie czas By bronic Yuki to stane u twojego boku by go bronic ... Za duzo Stracilem Moj przyjaciel Szimu ZginaÂł w Walce z Akatsuki. Byl wielkim Wojownikiem Niech go Bog ma w swojej opiece.*Wypil cale sake na raz* Mam do ciebie prosbe przyjacielu czy znajdzie sie miejsce dla mnie w Twojej Wiosce?
Kazehan siĂŞ uÂśmiechnÂą sÂłyszÂąc te sÂłowa i wypiÂł kieliszka.
- Heh zaufanych ludzi nigdy doœÌ u boku ... - Powiedzia³ zadowolony Dante ...
- A z powodu Shimu skÂładam kondolencje...- PowiedziaÂł i polaÂł ponownie
- Niech bóg ma go w swojej opiece ...- I walnÂą sobie kielicha ..
-Dziekuje drogi przyjacielu*przestaÂł pic bo czuÂł ze sie zaczyna upijaĂŚ a podroz go nauczyla ze zawsze trzeba miec trzeÂżwy umysÂł*
-Potrzebujesz Pomocnej d³oni masz jakies Problemy moge je rozwiazac *uœmiechn¹³ sie*
Do gabinetu wleciaÂł sokóÂł. UsiadÂł na biurku obok Kage Yuki. Z jego szponu odpadÂło pudeÂłeczko z której wyleciaÂła kartke. ByÂł to wyraÂźnie list. ZapieczĂŞtowany tak Âże tylko Dante za pomocÂą chakry mógÂł go odczytaĂŚ. Po tym jak list zostaÂł dorÂączony sokóÂł odleciaÂł.
ChÂłopak popatrzyÂł na ptaszka ..
- Hmm... ciekawe co Midori -san chce ..- Wzia do dÂłoni karteczkĂŞ i przeczytaÂł liÂścik ..
- NaprawdĂŞ ciekawe... przyjacielu idziemy na wojnĂŞ .... bĂŞdziemy przynajmniej je obserwatorami piszesz siĂŞ na to ?.- PowiedziaÂł i wstanÂą ..
- Kishin ...- PowiedziaÂł a jego miecz pojawiÂł siĂŞ przednim lewitowaÂł.
- Polecimy na nowym Âśrodku transportu moim mieczykiem .. idziesz ? - Po tych sÂłowach Dante wskoczyÂł na wielki miecz koncentrujÂąc chakrĂŞ w podeszwach stup i kiedy kompan wskoczy , lub nie miecz opuszcza gabinet kierujÂąc siĂŞ do konohy..

nmm
-Dobra Lece lece tylko zabiore moje rzeczy i wskakuje na miecz*wstaÂł z krzesÂła zabraÂł swoje rzeczy i wskoczyÂł na miecz i odlecial razem z Dante* <nmm>
RaRock ZapukaÂł do drzwi tak jak nakazywaÂł jego rozsÂądek i szacunek do Kazehana poczym wszedÂł do biura Dantego. Wraz z nim wszedÂł mróz i zimny powiew arktycznego powietrza oraz jego trzy lodowe sobowtóry. RaRock KlĂŞkn¹³ i powiedziaÂł – NajjaÂśniejszy panie, przyniosÂłem kolejne zdobycze i pragn¹³bym siĂŞ dowiedzieĂŚ czy sÂą moÂże jakieÂś zadania do wykonania dla mnie i mojej nowej towarzyszki - poczym wstaÂł i wyj¹³ z plecaka pakunek z czĂŞÂściami ciaÂł ludzkich – oto ma zdobycz z poprzedniej walki myÂślĂŞ Âże przyda siĂŞ i to do twoich szczytnych badaĂą technologicznych. – Poczym uÂśmiechn¹³ siĂŞ doœÌ szeroko i przymruÂżyÂł oczy jednakÂże wci¹¿ przeszywaÂł wzrokiem swojego WÂładce.

Dodane po 6 godzinach 9 minutach:

Po krótkim czasie gdy do chÂłopaka doszÂło Âże niema tu jego wÂładcy, usiaÂł i czekaÂł na Dantego oraz swojÂą nowÂą aczkolwiek caÂłkiem ÂładnÂą towarzyszkĂŞ wĂŞdrówek.

Dodane po 1 godzinach 12 minutach:

RaRock stwierdziwszy Âże Dante zbyt szybko siĂŞ nie zjawi w swoim biurze wyskoczyÂł przez okno i pognaÂł do swojej rezydencji rodowej (pod drodze wysÂłaÂł za pomocÂą lodowego sobowtóra widomoœÌ swojej towarzyszce Âżeby siĂŞ udaÂła do jego rezydencji) <NMM>
Do drzwi biura rozleg³o siê pukanie. Anulej lekko zamotany czeka³ na jak¹mœ odpowiedŸ œwiata zza drzwiami. Ubrany nêdznie Nekozuma , wyglada³ znacznie biedniej ni¿ zazwyczaj. Czysty obraz nedzy i rozpaczy a z jego oczu emanowa³ smutek. Czemu? Skoro jak uwa¿a³ nic siê nie sta³o... a mo¿e jednak pope³ni³ nienawracalne i nienaprawialne b³êdy. Teraz pozosta³a mu ju¿ tylko jedna droga, bez powrotu....
Na razie czeka...

-Dobra kiedyÂś siĂŞ ten kazase coÂśtam napatoczy

NMMT
Xavier zapukaÂł w drzwi wÂładcy .OtwierajÂąc powiedziaÂł ,,witaj..".Dziwne nie ma go ? moÂże gdzieÂś poszedÂł na chwile i postanowiÂł usi¹œÌ na krzeÂśle.ZmĂŞczony podró¿¹ ,od razu przyszedÂł do Dantego.ZmĂŞczony podró¿¹ i czekaniem na wÂładce usnÂą czekajÂąc.
obudzi³ siê i nie widz¹c Dantego postanowi³ jeszcze porozgl¹daÌ siê po wiosce.Wyszed³ z jego biura i uda³ siê na ulice ,a nastêpnie do swojego domu.Wychodz¹c zamkn¹³ drzwi z nadziej¹ szybkiego powrotu w³adcy.
ChÂłopak znalazÂł wreszcie gabinet, za którym lataÂł po korytarzu, westchn¹³ g³êboko i zapukaÂł do drzwi, nie sÂłyszÂąc odpowiedzi, zapukaÂł ponownie jednak tym razem wszedÂł do Âśrodka zaczynajÂąc swój monolog
-ProszĂŞ o pozwolenie na opuszczenie wioski...- nie kontynuowaÂłem dalej, gdyÂż nie zauwaÂżyÂłem nikogo w gabinecie, "no cóÂż, chyba zostaje mi poczekaĂŚ tutaj na Kazehana, innego wyjÂścia chwilowo nie widzĂŞ". ChÂłopak usiadÂł na pierwszym wolnym krzeÂśle które zobaczyÂł, a jeÂżeli takowego nie byÂło oparÂł siĂŞ o ÂścianĂŞ niedaleko drzwi czekajÂąc aÂż ktoÂś wejdzie do gabinetu.

Dodane po 24 godzinach 45 minutach:

CaÂłkiem zniechĂŞcony juÂż oczekiwaniem aÂż wÂładca siĂŞ zjawi, postanowiÂłem udaĂŚ siĂŞ w podróÂż, a kiedy wrócĂŞ wytÂłumaczĂŞ siĂŞ. "A moÂże napiszĂŞ karteczkĂŞ, to jest genialna myÂśl". PopatrzyÂłem na biurko w poszukiwaniu kartki i czegoÂś do pisania, kiedy znalazÂłem zostawiÂłem wiadomoœÌ.
Cytat: ByÂłem w gabinecie prosiĂŚ wÂładcĂŞ wioski o pozwolenie na opuszczenie wioski, w poszukiwaniu przygód i siÂły, jako Âże po dÂługim oczekiwaniu nadal nie zastaÂłem wÂładcy, postanowiÂłem zostawiĂŚ tÂą wiadomoœÌ, jako iÂż udaÂłem siĂŞ w Âświat, planujĂŞ powrót w niedÂługim czasie.
Shigochiyo
ZÂłoÂżyÂłem podpis i skierowaÂłem siĂŞ ku wyjÂściu z gabinetu.
"Ale Âże nie ma tutaj nawet zastĂŞpcy...".

[NMM]
ByÂłem juÂż pod drzwiami, zapukaÂłem lekko po czym je otworzyÂłem... na szczĂŞÂście nikogo nie byÂło... podszedÂłem do biurka i ku mojemu zadowoleniu kartka leÂżaÂł a nietkniĂŞta... wzi¹³em jÂą i schowaÂłem do kieszeni, aby jÂą póÂźniej zniszczyĂŚ. *UdaÂło siĂŞ... szczĂŞÂśliwie siĂŞ udaÂło*. Zadowolony z takiego przebiegu sytuacji, skierowaÂłem siĂŞ do wyjÂścia.
Przed wyjÂściem jeszcze popatrzyÂłem za siebie i wyszedÂłem z pomieszczenia.

[nmm]
W biurze pojawi³ siê Dante. NPC medyczny rozpocz¹³ jego leczenie wybitej rêki..
- Hmm.... zobaczymy kogo wiatry przyniosa ... eh... nied³ugo bêdzie trzeba iœÌ do Minako. - Westchn¹ ch³opak i zacz¹³ przegl¹daÌ papiery ...
- Potem przynieÂście mi monitoring...- WydaÂł rozkaz
Xavier wchodzÂąc do paÂłacu wÂładcy udaÂł siĂŞ do jego biura.Stuk ,Stuk -puka i otwiera drzwi.-Witaj Kazehanie i kÂłania siĂŞ w póÂł jak JapoĂączycy.Stoi i mówi spokojnie -wypeÂłniÂłem misje i zdobyÂłem te informacjĂŞ.Nic ciekawego wszĂŞdzie spokój oprócz kilku punktów ,a mianowicie...
1.SÂłyszaÂłem pogÂłoski ,Âże w sunie zmienia siĂŞ wÂładca ,a mianowicie ,nowym wÂładcÂą Suny ma zostaĂŚ nie jaka Amy.Natomiast poprzedni Kazekage ma jakieÂś dziwne powiÂązania z Akatsuki.
2.W lasach niedaleko Oto spod kaÂłem 2 dziwnych typów.PÂłon¹³ las wiĂŞc uciekaÂłem , ostrzegÂłem ich o niebezpieczeĂąstwie , jeden z nich chciaÂł ze mnie zrobiĂŚ worek treningowy ,ale poszedÂłem od nich.WyraÂźnie temu drugiemu nie chciaÂło siĂŞ walczyĂŚ , byÂł chyba z Konohy .Ten pierwszy miaÂł za miast jĂŞzyka chyba wĂŞÂża dziwny typ ,nie znaÂłem ich.Nic w tym dziwnego nie byÂło ,gdybym nie usÂłyszaÂł tego drugiego jak szedÂłem w ich kierunku - ,,Tak skÂłócimy wioski...".Dalej nie usÂłyszaÂłem.
3.ostatnia informacja to ,Âże wszĂŞdzie spokój tylko w kiri coÂś siĂŞ szykuje.Podobno ,tamtym wÂładcÂą ktoÂś kieruje z drugiego siedzenia ,ale czy to prawda ?- to nie wiem.jednak wcale nie przydatna ta informacja.
CzekaÂł na reakcje Dantego.
- Hmm... Ciekawe ciekawe .... w Kiri znam ca³¹ sytuacje i wiem o wszystkim... tma panuje teoretycznie 7MM oficjalnie Aio z którym miaÂłem przyjemnoœÌ stoczyĂŚ walkĂŞ jak widzisz z resztÂą jestem trochĂŞ poharatany...- PowiedziaÂł chÂłopak ....
- Hmm.... jak jeden byÂł z konhu to , moÂże byÂł ten chÂłopak o którym mówiÂła mi Tanuki hmm.... on byÂł podobno z Klanu Hyuga czy wiesz czy byÂł z tego klanu , oni posiada biaÂłe oczy ...? - SpytaÂł siĂŞ Kazehan.
- Co do suny Amy koja¿ê , a Gara ju¿ kiedyœ by³ w akatsuki .... mo¿e znowu wraca na ciemna stronê mocy...- Stwierdzi³ ..
- Co Do to niedÂługo siĂŞ tam udam i rozpatrzĂŞ sprawĂŞ z Minako ... bo to co mi powiedziaÂłeÂś byÂło nie pokojÂące i to bardzo ...- StwierdziÂł chÂłopak..
- DziĂŞkuje za informacja dobra robota ..

Misja rangi C
Wynagrodzenie...
250 y
30 pch
3 pkt do stat
DziĂŞkuje Kazehanie ,a co do tego chÂłopaka to nie wydaje mi siĂŞ ,poniewaÂż nie miaÂł biaÂłych oczów ,ale jego oczy nie wyglÂądaÂły normalnie .MyÂślĂŞ ,Âże byÂł z innego klanu ,który posiada techniki na podstawie swoich oczu.
Jeszcze raz dziĂŞkuje i do widzenia.ChÂłopak siĂŞ kÂłania i zamyka za sobÂą drzwi.<NMM>.
Nagle w gabinecie daÂło siĂŞ usÂłyszeĂŚ gÂłoÂśne pukanie po czym do pokoju wmaszerowaÂł ubrany w biaÂłe kimono Teruyo która na wejÂściu powiedziaÂł gÂłoÂśno:
- Ohayo Dante-sensei !
IdĂŞ od Hyuty z pytaniem a przy okazji mam kilka ciekawych informacji na temat jednej osoby oczywiÂście jeÂżeli ciĂŞ tÂą interesuje.
PowiedziaÂł jednym tchem po czym zbliÂżyÂł siĂŞ do biurka swojego przeÂłoÂżonego i lekko z uÂśmiechem na ustach zasalutowaÂł.
Dante ucieszyÂł siĂŞ widzÂąc ucznia...
- Ohayo ! - PrzywitaÂł siĂŞ ciepÂło, rĂŞka kazehana byÂła juÂż sprawna.
- TeÂż mam dla ciebie dobre informacje , ale ty mów pierwszy...- UczeĂą mógÂł zauwaÂżyĂŚ , Âże Dante ma przysobie 4 identyczne katany przy pasie i dwie róÂżne na plecach, jedna ze znakiem Kazehana , a druga z rĂŞkojeÂściÂą o ksztaÂłcie pingwiniej gÂłowy, przy kaÂżdym mieczu byÂła pieczĂŞĂŚ do Hirishina...
- WiĂŞc ..... ?
- Hyuta pyta siĂŞ w imieniu Aio czy Yuki podtrzymuje sojusz z tÂą wioskÂą dla mnie byÂło to oczywiste.. no ale znasz Hyute. A druga sprawa dotyczy tego faceta z wioski dÂźwiĂŞki Orikimaru.. z tego co widziaÂłem to w Konoha zostaÂł aresztowany przez ANBU , by potem zwiaĂŚ z wiĂŞzienia. WpadaÂłem na niego przypadkiem no i proszĂŞ coÂś musiaÂł zbroiĂŚ. A po za tym to Âładne katany.
Powiedzia³ wci¹¿ uœmiechaj¹c siê Teruyo po czym usiad³ na wolnym miejscu naprzeciwko Dantego.
- Hmmm... tak nie widzĂŞ powodu aby go zrywaĂŚ, a Co do Orokimaru to jak go spotkasz w wiosce przyprowadÂź go do mnie ... wysÂłucham co ma do powiedzenia...- PowiedziaÂł nastĂŞpnie wstanÂą i usÂłyszaÂł opinie o mieczach ....
- Nowy nabytek , lecz teraz musimy siĂŞ udaĂŚ na górĂŞ pingwinów do Lasu Katan....- PowiedziaÂł i rozÂłoÂżyÂł swój na ziemi i podpisaÂł coÂś krwiÂą...
- Podpisz siĂŞ krwiÂą tutaj .... wtedy nas przeniesie do tego miejsca- PowiedziaÂł chÂłopak i zniknÂą w dymie .....

nmm
MÂłodziak przez chwilĂŞ obserwowaÂł poczynania Dantego po czym na jego rozkaz dotyczÂący Orikimaru lekko zasalutowaÂł po czym wyciÂągn¹³ swojego kunaia przy uÂżyciu którego zrobiÂł sobie lekkie naciĂŞcie na jednym z palców u lewej dÂłoni z którego prawie natychmiast zaczĂŞÂła siĂŞ sÂączyĂŚ krew. MÂłodziakowi nie zostaÂło nic innego tylko zbliÂżyĂŚ siĂŞ i podpisaĂŚ siĂŞ krwiÂą byÂło to doœÌ nie wyraÂźnie ale zawsze widaĂŚ byÂło Âże tu wÂłaÂśnie podpisaÂł siĂŞ Teruyo Kentaro. Po czym tak samo jak Dante znikn¹³.

<nmm>
Nagle moÂżna byÂło usÂłyszeĂŚ "Puk! Puk!" poczym drzwi siĂŞ lekko uchylajÂą i wszystko przy drzwiach zaczyna zamarzaĂŚ, poczym drzwi siĂŞ otwierajÂą i wchodzi istota w czarnej zakrwawionej szacie i lodowÂą maskÂą na twarzy za której wychodziÂły srebrzyste wÂłosy. Po chwili ciszy postaĂŚ tak owa zdejmuje maskĂŞ. I któÂż to mógÂł byĂŚ? ByÂł to ra w peÂłnej osobowoÂści a za niego wyszÂły trzy klony z kolejnymi ciaÂłami Poczym chÂłopak powiedziaÂł stanowczym gÂłosem - witaj Dante widzĂŞ Âże znowu bawisz siĂŞ w papierkach, jednakÂże nie po to tu przyszedÂłem ale ty chyba wiesz po co...??- poczym z szerokim uÂśmiechem na twarzy i przymruÂżonymi oczami czekaÂł na reakcjĂŞ swojego wÂładcy.
Dante popatrzyÂł , na lodowego prawiczka z grymasem * cóÂż to za czubek*.
- Echh... wiêcej psycholi mnie otacza .... Ohayo Rerock .- Dante machn¹³ d³oni¹ i jego maska siê roztrzaska³a ...
- Ja lubiĂŞ widzieĂŚ twarz jak z kimÂś rozmawiam..- PowiedziaÂł koncentrujÂąc kolejna kule wiatru w dÂłoniach...
- Hmm... widzĂŞ , Âże na bogato chcesz obdarowaĂŚ , nasze skromne labolatorium..- PowiedziaÂł Kazehan zakÂładajÂąc nogi na stóÂł...
- Hmm...... a zresztÂą ..- I tu caÂły lód jaki powstaÂł zostaÂł zniszczony...
- Nie lubiĂŞ , jeÂżeli ktoÂś popisuje siĂŞ swoimi umiejĂŞtnoÂściami .. które powinny pozostaĂŚ tajemnicÂą ... bo wtedy posiadasz element zaskoczenia...- PowiedziaÂł pingwini mistrz..
Wci¹¿ z tym samym wyrazem twarzy chÂłopak powiedziaÂł rozbawionym gÂłosem - ten mrozek zawsze mnie przeÂśladuje - poczym pokazujÂąc na ciaÂła powiedziaÂł - dzisiaj mam dwóch chuuninów i Jednego Jounina z misji a poprzednio dostarczyÂłem ³¹cznie dwóch chunninów i dwóch geninów;tak wiĂŞc czy mógÂłbym otrzymaĂŚ nagrodĂŞ ale niestety zaden z nich nie naleÂżaÂł do Âżadnego znanego mi klanu - poczym wci¹¿ z tym samym uÂśmiechem zacz¹³ sobie zawiÂązywaĂŚ wst¹¿kĂŞ na ramieniu poczym przykryÂł ja pÂłaszczem i znowu oczekiwaÂł na reakcjĂŞ swego wÂładcy.
Dante zagwizdaÂł i nagle do pomieszczenia wlazÂło 2 jego podopiecznych *NPC*
- WeÂście te ciaÂła zanieÂście do kostnicy... potem siĂŞ zobaczy co z nimi siĂŞ zrobi...-Jak powiedziaÂł tak siĂŞ staÂło ..
- PamiĂŞtam Âże jeszcze wczeÂśniej przyniosÂłeÂś ciaÂła wiĂŞc jak dobrze liczĂŞ naleÂży ci siĂŞ 1650y- Kazehan wypisaÂł czek...

rerock otrzymuje za wszystkie ciaÂła jakie mi przyniósÂł
1650y
Do pokoju wleciaÂł maÂły ptaszek z listem uczepionym do nóÂżki, wylÂądowaÂł tuÂż przy kazehanie wyciÂągajÂąc nóÂżkĂŞ z ów listem.

Kod: Drogi kazhanie chciaÂłbym prosiĂŚ o zgodĂŞ na osiedliĂŚ si jako pustelnik na twych ternach w raz z mojÂą uczennicÂą a twojÂą podwÂładnÂą Matsuri Shihou, byÂłbym wdziĂŞczny za szybkÂą odpowiedÂź. Przepraszam Âże nie osobiÂści al akurat mamy trening na lodowcu.

                                              Z powaÂżaniem
                                                                       [i]Yagu Ryu pustlnik[/i]

Zadowolony ch³opak przyj¹³ czek i ju¿ chcia³ wychodziÌ jednak¿e coœ mu sie przypomnia³o
- Dante a powiedz mi szczerze czy mamy jakieÂś laboratorium w którym mógÂłbym siĂŞ zatrudniĂŚ bo potrzebujĂŞ w miarĂŞ staÂłe dopÂływy gotówki -
poczym zaczekaÂł szczĂŞÂśliwy na odpowiedÂź wÂładcy. ByÂł tak szczĂŞÂśliwy ze wci¹¿ nie mógÂł uwierzyĂŚ ze aÂż tyle zarobiÂł na nĂŞdznych ciaÂłach. Tak wiec czekaÂł.
Dante popatrzyÂł , na przy [cenzura] ... maÂłego robaczka w tym Âświcie..
- Hmm... jest owe .... ale jeszcze nie zrobione do koĂąca ... poinformuje ciĂŞ , jeÂżeli bĂŞdĂŞ potrzebowaÂł wspóÂłpracowników..- PowiedziaÂł i wtedy przyleciaÂł ptaszek...
- Hm... ciekawe kto ...- rozpakowa³ liœcik i zacz¹³ czytaÌ i jego mina œwiadczy³a o tym , ¿e by³ zaskoczony..
- Wybacz , ja muszê iœÌ na lodowiec ... porozmawiamy potem ... - Powiedzia³ ch³opak..
- Asura ! - KrzyknÂą , a jego ciaÂło napeÂłniÂło siĂŞ chakra fuutonu i wyskoczyÂł przez okno ... chakra pochodziÂła ,z miecza , którym byÂł summon. teraz Kazehan skakaÂł sobie w chmurkach ^__^

nmm
Zadowolony chÂłopak wychodzi chowajÂąc czek do kieszeni a wraz z nim wyszedÂł takÂże lodowaty mróz oraz jego klony. Gdy zmierzaÂł do wyjÂścia z paÂłacu stworzyÂł w dÂłoni lodowÂą maskĂŞ i jÂą zaÂłoÂżyÂł a jego ramie znów zaczĂŞÂło krwawiĂŚ, klony takÂże stworzyÂły tak owe maski i poszÂły za chÂłopakiem.

<NMM>
Nagle w gabinecie zmaterializowaÂł siĂŞ Teruyo który prawie natychmiast wyrzuciÂł kunaia przez okno. MusiaÂł donieœÌ jak najszybciej Mizukage Âże Yuki podtrzymuje pokój. Po tem znaleŸÌ Dantego i dokoĂączyĂŚ trening. A moÂże coÂś jeszcze ciekawego siĂŞ trafi?
<NMM>
Do biura wleciał ptaszek, do jego nóżki był przyczepiony liści, zapieczętowany w tubce. Zaadresowany był on do Kazahana i głosił
Cytat: Szanowny Kazahanie, chciałbym poinformować o zmianie jaka zaszła w dzisiejszym dniu. Zostałem mianowanym nowym TsuchiKage, mam nadzieję, na zawiązanie sojuszu z waszą wioską.
Z poważaniem Kaiousei, TsuchiKage

Ptaszek lekko potrząsał nóżką, chciał w ten sposób wskazać, że ma go przy nóżce.
Przed budynkiem Ra stworzył 5 klonów które udały się do siedziby RaRock'a poczym gdy wróciły z ciałami Ra tworząc lodową ścieżkę ku górze wszedł na korytarz Pałacu przez okno; poczym bezpośrednio z ciałami udał się do Biura Kazehana.
Zapikał jak kultura nakazuje poczym wszedł do bira powoli i niepewnie aczkolwiek nie okazując żadnych emocji. Po wejściu rozejrzał się i powiedział - Jest tu kto? Dante? Lub kto kol wiek? - poczym zaczekał na odpowiedź.
przy biurku kazehana siedziała dziewczyna , która trzymała nogi na stole i paliła fajke.
- Ech ... tego nieroba .. pingwiniego durnia niema teraz ... znowu gdzieś się szlaja buc jeden ... jak przyjdzie to go skopie ... ech ... - Powiedziała i wypuściła dym z ust w kształcie czaszki. Dziewczyna następnie kliknęła w tajemniczy guziczek ciała zapadły się w pod ziemię..
- Ech ... przydupasie trzymaj swoje zapyziała Yen i spadaj mi stąd ... - Powiedziała rzucając dość spora sakiewką..
- Won ! - Powiedziała niemile ale cóż zrobić Hiyori miała taki charakter ....



otrzymujesz 7200 y
Ra biorąc pieniądze i zostawiając 45 ciał podchodzi do okna a następnie przez nie wyskakuje nie wypowiadając żadnych słów.podczas spadania z wysokości (po wyskoczeniu przez okno) za pomocą lodowego podmuchu stworzył drogę prowadzącą aż do bramy tak wiec ześlizgując się po niej udał sie w kierunku bramy Yuki.
<NMM>
Tenshi stanęła po biurem, otrzepując swój biały płaszcz z warstwy śniegu. Kilka razy tupnęła nogami, by śnieżynki, które osiadły uprzednio na jej ubiorze, opadły z niego. Nie chciała wchodzić do biura władcy wioski i brudzić go, ot tak, na dzień dobry... Przeczuwała, że nie byłoby to dobrze przyjęte. Po za tym, nie świadczyłoby to o niej zbyt dobrze. Cóż, nigdy się nie ma drugiej okazji, by zrobić pierwsze wrażenie.
Zdjęła kaptur z głowy, czując ciepło, jakie panowało w budynku i ogarnęło jej ciało. Wyciągnęła lekko rękę, również uprzednio zdejmując z niej rękawiczkę i zapukała lekko lecz stanowczo, cierpliwie czekając na odpowiedź. Po jakimś czasie, niepocieszona, zmarszczyła brwi. Znów zapukała, a później kolejny, lecz nie otrzymawszy żadnej odpowiedzi, weszła po prostu, bezpardonowo do środka.
Omiotła spojrzeniem błękitnych oczu gabinet, stwierdzając, że Kazehana nigdzie w pobliżu nie ma. Miała nadzieję z nim porozmawiać, poznać tego, kto rządzi wioską. W końcu tak rzadko zdarzało jej się spotkać kogokolwiek z mieszkańców wioski na ulicach, miała nadzieję chociaż upewnić się, czy władca nie zapomniał o Yuki gakure... Najwyraźniej nadzieje te były płonne.
Dodatkowo, słyszała, że zastępca Kazehana jest już dłuższy czas nieobecny. Tenshi była osobą, która bardzo troszczyła się o swoją wioskę, więc to stanowisko kusiło ją, mimo swej odpowiedzialności.
Widząc jednak, że władca jest nieobecny, westchnęła jedynie pod nosem. Z powrotem założyła kaptur na głowę, obróciła się szybko i opuściła biuro.

NMM.
Teruyo lekko zadyszany swoim biegiem stanął wreszcie przed ogromnym obliczem rezydencji Kazehana. Stanął i przyglądał się tej wspaniałej budowli szukając punktu zaczepienia dla...uchwyty rąk. Tak tak moi drodzy Teruyo pomyślał nad pewnym istotnym faktem.Skoro obrońcy bronią miasta muszą posiadać swoje morale które w głównej mierze powoduje że jeszcze się nie poddali. A więc złamanie morale jest kluczem do zwycięstwa w kampanii o Yuki , a największym uderzeniem w morale dla obrońców będzie z pewnością zdobycie ratusza lub siedziby władcy. Chłopak wiedział że z pewnością siedziba zamieniła się teraz w ogromną twierdzę lecz... no właśnie nikt nie dostrzeże osoby która ostrożnie wślizgnie się po ścianie na dach po czym powiesi flagę. Obrońcy miasta z pewnością pomyślą że siedziba została zdobyta lecz tak naprawdę... będzie to wielka mistyfikacja mająca na celu odebranie ducha walki mieszkańcom Yuki. Dlatego też bez chwili zwłoki Teruyo doskoczył do ściany budynku wbijając przy tym katanę która służyła jako miejsce startowe do wspinaczki bo umocnionym murze siedziby Kazehana. Następnym krokiem było skumulowanie chakry w stopach i wyskoczenie z miejsca startowego wysoko w górę. Gdy już Teruyo znajdował się w miejscu najwyższym jego skoku ponownie wbił tym razem kunaia przy użyciu którego rozpoczął wspinanie się na dach siedziby Kazehana. Gdy był już na samej górze chłopak odetchnął ciężko po czym mocnym szarpnięciem zrywa flagę wolnego Yuki i wyciąga spod płaszcza nową bardziej odpowiednią na tą sytuację flagę a mianowicie flagę Mistrzów Miecza , w końcu Terek jest ich liderem. Pełen podziwu dla samego siebie chłopak czekał na efekty jego działań przysiadając sobie na krawędzi dachu i wyciągając z kieszeni papierosa i podpalając go szybkim ruchem. Siedząc tak czekał na resztę by pokazać im echem JEGO wioskę. Czekał na nich w końcu trzeba podzielić łupy...
Okkej. Przez ten cały głupi i nierozważny czyn, podbiliście wioskę. Nie będę tutaj wnikał czy on był na tyle "sprytny" czy na tyle "bezczelny" aby Mi zaimponować, mogąc się jedynie zastanawiać czemu ktoś z Was zrobił to dopiero teraz. Razem działaliście jak jeden, wielki, bezmózdzy organizm, osobno miewaliście jakieś przebłyski. Okej, wioska należy do Was, a wraz z Nią cała populacja, 10 NPC i stan skarbca. Żeby jednak nie było tak wesoło-Macie 24h na:

-Zebranie się w gabinecie (chociaż 1 post na głowę).
-Przedstawieniu projektu budgetu.
-Wybranie Namiestnika/Kazehana.
-Stworzyć prowizoryczny kodeks prawny (zasady), obowiązujące w wiosce.

Jeżeli nie wykonanie w ciągu tych 24 jakiegokolwiek z tych punktów, w wiosce zaczną się bunty, zamieszki itd. Również nawet jeśli je zaliczycie, osobiście postaram się, aby jakiś MG Was gnębił, udając w gabinecie zasmuconego wieśniaka, czy symulował inne problemy wioski. I nie interesuje Mnie, że "nie ma tego w regulaminie". Nie będziemy powtarzać błędów Administracji (oddawania wiosek "za darmo") czy Akatsuki (całkowite "niedbalstwo"). Wieści o tym zdarzeniu, dość szybko rozniosą się fabularnie (czy to przez kupców, czy to przez "Was"-chyba iż zamierzacie ukryć to w tajemnicy), więc powiedzmy iż za 72h fakt, że wioska została podbita, albo "wyzwolona", stanie się ogólno-forumowym. Okej to tyle w kwestii organizacyjnej.

Jeżeli chodzi zaś o techniczną... cóż, jako iż cały "event" się udał, wszyscy uczestnicy otrzymują pamiątkowe +1 Pkt S i 10 Pch Chakry. W dodatku czwórka przeprowadzająca oblężenie musi wyleczyć Swe rany przez okres 10 dni, i całkowicie zregenerować chakrę przez 14 (dlaczego aż tyle? To przez źle użyte pigułki). To jest w sumie "średnia", bo jeżeli miałbym liczyć osobno walory byłyby bardzo różne. W końcu byliście drużyną.

I teraz wszyscy razem: "Dzię-Ku-Je-My Ko-Cha-Ny Gy-My ATSUI!!!"

Okkej. Z powodu iż niejaki Seitaro Seichuu już od dzisiejszego ranka, prawi Mi tutaj o niesprawiedliwości na świecie, pozostawiając za każdym razem zapłakane smugi na GG, zmniejszam Wam czas leczenia ran do 7 dni, a chakry do 10. I równocześnie zarzekam się iż jeżeli jeszcze raz ktoś rozpocznie ten temat, zwiększę czas oczekiwania, aż po trzykroć!

Wszedłem z rękoma w kieszeniach do biura Kazehana. Wreszcie podbita. Teraz pozostają formalności. Była jakaś nadzieja że do kieszeni wpadnie trochę czegoś co tygryski lubią najbardziej, a mianowicie trochę pieniążków. W końcu trzeba z czegoś żyć, a nie po to była ta cała szopka, by teraz odejść z pustymi rękoma. Rozejrzałem się po biurze.
-Hmm... ładnie, ładnie... - powiedziałem pod nosem i usiadłem a fotelu kazehana. Rozsiadłem się wygodnie jak na własnym. Było bardzo wygodne i miękkie. Żyć nie umierać. Przymrużyłem nieco oczy i zwolniłem oddech. Odpoczywałem po całym zajściu i boju które bądź co bądź przez dłuższy czas będzie zapamiętany. Czekałem na innych, ale miałem nadzieje że przyjdą jak najpóźniej... teraz jest zbyt wygodnie i przytulnie by to przerywać. Ehh...
Szedłem powoli schodek po schodku do biura Kazehana. Gdy w końcu wszedłem na piętro wziąłem głęboki oddech i ruszyłem w stronę biura. Kroczek po kroczku powolutku w raz z krokiem brałem powoli wdech i wydech. W końcu doszedłem. Nacisnąłem na klamkę i wszedłem. Rozejrzałem się po biurze. - Mogło by być lepiej. - następnie zerknąłem na Seitaro który buja się na fotelu "Niech się buja nie mam siły na kłótnie." i usiadłem sobie na sofie która była obok. - A więc teraz trzeba wszystko omówić. Pierwsze to Kazehan chyba było mówione i ja idę na niego więc jest okey. Następna sprawa pieniążki. Hmm Teruyo chciał połowę więc dla niego 10 tysięcy i dla nas 10 tysięcy. Dobra a dla was idzie po trzy Kafle czyli Keiko ty Seitaro a ja 4 kafle. - potem trzeba było wymyśleć zasady panujące w Yuki a więc wstałem i wyciągnąłem z szufladę zwój i coś do pisania. Wróciłem na Sofę i zacząłem coś tam bazgrać.
Kod: 1. Każdy ma prawo się wylegitymować przed wejściem do Yuki.
2. Przy bramie zostawiamy wszystko co mamy przy sobie.
3. Gdy ktoś przejdzie bez odpisu będzie miał lekkie kłopoty. (Osty i takie tam.)
4. Shinnobi Yuki pokazują tylko ochraniacz i wchodzą (czyli bez mojego odpisu.) potem pomyślałem że chyba to starczy. Wstałem biorąc zwój i przybijając do ściany nad sofą.
I w końcu do gabinetu dotarła Keiko niosąc Dakotę w rękach a za nią szła reszta sfory. Dziewczyna wyraźnie drżała i miała gęsią skórkę a z jej dość długich włosów kapała woda. Na jej ustach gościł dość dziwny grymas. Ni to wykrzywiony z zimna, ni to satysfakcji czy jakichkolwiek emocji. On był po prostu nieokreślony. Keiko położyła suczkę na ziemi i zaczęła przegrzebywać szafy za czymkolwiek suchym co mogłaby wykorzystać do ubrania. W końcu jej płaszcz też był mokry. Dakota go dalej miała na sobie.
Dziewczyna szukając czegoś do ubrania i wysuszenia się, zobaczyła kartkę nad sofą. Jej jedyną reakcją było spojrzenie na to z zastanowieniem kto to mógł wymyślić. Widząc jednak osobę siedzącą na sofie, domyśliła się. Stwierdziła jednak, że to nie jej sprawa a ona nie będzie nadwyrężać mózgownicy gdy nie trzeba. Kazehanem jest Minoru to on niech myśli nad zasadami. Tylko czemu nie napisał tego jakoś oficjalniej jak na przywódcę wioski przystało? Normalnie jakby nabazgrał naprędce. Ale grunt, że jest cokolwiek.
Mogło być lepiej. Trudno. Yuki oficjalnie przechodzi pod Wasze skrzydełka. Teraz w gestii Minoru (który rozumiem, został namiestnikiem), leży domaganie się o moderację odpowiednich tematów, oraz wklejenie tych ogłoszeń, tuż przed bramą. Oczywiście, przypominam również o konieczności opłacenia podstawowych służb porządkowych, kilku przywilejach politycznych itd.
PS. Tak, pierwszej modyfikacji, dokonam za Was, abyście mogli już spokojnie wydać tą kwotę.
Gratulacje.

PS2. Po chwili namysłu, stwierdzam jednak iż... nie. Nie wiem czy te decyzje są ostateczne itd. Bawcie się sami.

- Nie wiem jak wy... *ziewa* ja mam dosyć śniegu. - powiedziałem przeciągając się na krześle i ziewając dosyć głośno. Miałem nadzieje że Minoru jak najszybciej przydzieli każdemu "dolę". W końcu pieniążki zawsze się przydadzą. Nie obchodziły mnie też dalsze losy Yuuki. Niech Minoru sobie tutaj poczyna, zarządza i czyni piekło na ziemi. Ja chciałem się teraz stąd jedynie wynieść. Tylko gdzie? A tam. Wyjdzie w przysłowiowym "praniu"... byle by świeciło tam słońce i było w miarę ciepło, a grunt pod stopami nie trzeszczał od każdego, postawionego kroku. Podłożyłem ręce za głowę, a nogi, zakładając jedną na drugą, bezczelnie położyłem na biurku.
- OK. To co teraz? - zapytałem, spoglądając na Minoru z nadzieją że ten da trochę brzęczących monet i powie coś w stylu "możecie iść", czy "jesteście wolni". A nawet jeśli tego nie powie to i tak się wyniosę.
Teruyo siedział cierpliwie oczekując kogokolwiek z zainteresowanych no i nic nie do czekał się. Wstał otrzepując się wściekle z śniegu przez który miał całą du** mokrą. Na dodatek skończyły się papierosy co jeszcze bardziej wkurzyło młodego lidera 7MM. Dlatego też pełen wigoru i krzepy rozpoczął długi marsz w stronę gabinetu Kazehana ślizgając się przy tym na oblodzonych schodach ech jednak ta wioska posiada swoje uroki. No cóż cały podobijany przez przewrócenia na schodach młodzieniec w końcu dotarł przed drzwi gabinetu które przy użyciu mocnego kopniak odleciały na spory dystans a na środku stał Teruyo z mieczem na plecach:
- Ohayo !
Chłopak wszedł spokojnym krokiem do gabinetu w którym od ostatniej jego wizyty nie zmieniło się nic no może oprócz ponownie wstawionych drzwi. Dlatego też aby tradycji stało się zadość drzwi zostały wyważone. Lecz wracając do tematu chłopak wszedł do środka po czym usiadł na kanapie obok Minour mówiąc przy tym:
- A więc czas na najważniejsze na wypłatę.
Po spoczęciu na łonie kanapy chłopak spojrzał do Keiko i mrugnął do niej prawym okiem. Sam jednak po chwili przycisnął mocniej zbroje do klatki piersiowej gdzie miał rany po shurikenie. Ból który ponownie odczuł zaczął go powoli irytować....
A więc już wszyscy są i oczekują najważniejszego czyli wypłaty. Uśmiechnąłem się i wstałem kierując się do wielkich metalowych drzwi gdzie za pewnie były nasze kochane pieniążki które oczywiście się nam należały. Wykonałem chidori i uderzyłem w najmniej czułe miejsce. Drzwi były dość solidne więc trzeba było dość mocnej techniki. Następnie otworzyłem je i wszedłem do środka. Po kilku minutach wyszedłem z woreczkami i skrzynką pełnej Sake. Jeden woreczek rzuciłem w stronę Teruyo drugi Seitaro a Skrzynke w raz z trzecim woreczkiem postawiłem pod nogi Keiko. Sam wziąłem ostatni woreczek i schowałem do kieszeni. Następnie wróciłem na sofę i założyłem ręce za głowę. - Ehh dobra robota panowie. YYyy i pani oczywiście heh. A teraz mamy wolne. - uśmiechnąłem się i przymknąłem lekko oczy.
Keiko nadal trzęsła się z zimna, ale to jakoś jej nie przeszkadzało aby wyrazić jej swoje zdanie.
- Mminorrrru... W summie to chychyba za kilkukrrrrotnne urrratowanie Ci żżżycia należży mmi się wiwięcej sake...- o tak, nie ma to jak wyciągnąć od kogoś więcej niż trzeba. Ale co, napracowała się i choć mimo nie posiadania nawet zadrapania, było jej zimno a jej suczka była poparzona. O nie, tak lekko być nie mogło. Mimo tego wszystkiego gdy wszedł Teruyo, po pomieszczeniu niemal od razu rozszedł się zapach nie tylko ten jego zapach jak i jego fajek, ale również krwi. Gdy jej przyjaciel usiadł na kanapie, ta podeszła do niego nadal obejmując się ramionami.
- Jak się jakoś tak lepiej ułożysz, najlepiej położysz to Cię wyleczę- próba mówienia nie szczękając zębami w pełni się powiodła.
Odebrałem swoją dolę, po czym potrząsnąłem workiem z pieniędzmi przy uszach. Brzdęk monet był "miłym" dla ucha dźwiękiem. Zaraz po tym schowałem pieniądze po czym wstałem z fotela i rozciągnąłem się. Poprawiając dosyć duży zwój, z którego jeszcze nie miałem okazji skorzystać, skierowałem się ku drzwiom.
- Idę stąd... mam dosyć śniegu... - powiedziałem z zamysłem udania się do o wiele cieplejszych okolic jakimi była Suna. Trzeba też zrobić jakieś zakupy no i oczywiście odpocząć.
<nmm>
-Oi oi oi widzę że ktoś tu przemarzł usiądź proszę Keiko. Co do ran nie przejmuj się co mnie nie zniszczy to mnie wzmocni.
Powiedział życzliwym tonem Teruyo a następnie zrobił miejsce Keiko używając swojego jakże boskiego uroku i piękna... żartowałem używając siły w postaci wzięcia na ręce ułożył liderkę klanu Inuzuka na kanapie po czym przykrył ją drugim płaszczem wyciągniętym z plecaka tak by mogła się swobodnie ogrzać. Dodatkowo podszedł do biurka Kazehana i zniknął na chwilę zniknął za nim szukając czegoś. Po chwili wyłonił się trzymając w rękach butelkę sake jak i 3 czarki do picia. Trzymając owe przedmioty podszedł do Keiko i Minour i wręczył im po jednej czarce i nalał sake do nich. Alkohol z pewnością uśmierzy ból ran , jak i ogrzeje Keiko. Zresztą w pomieszczeniu było ciepło więc zimno spowodowane zimną wodą po chwili powinno zniknąć.
- No to zróbmy Toast za zdobycie wioski ! I za to by jak najszybciej powrócić do zdrowia !
Po tych słowach młodzieniec wypił zawartość swojej czarki robiąc przy tym charakterystyczne Aaaaaa.... następnie oczekiwanie na to czy chce ktoś więcej.
Dziewczyna została wytrącona z równowagi, więc po prostu poleciała na sofę. Teraz mierzyła chłopaka wielce oburzonym wzrokiem, jednak gdy ten wyjął sake, część jej złości przeszła jej. Gdy już napiła się sake a czarka Terka również była pusta, dziewczyna złapała go za rękę i pociągnęła w dół tak jak on ją wcześniej. Jednocześnie zabrała mu butelkę i po krótkim zastanowieniu napiła się i odstawiła ją gdzieś na bok ciągle trzymając Terka.
- Albo dasz się uleczyć po dobroci albo najpierw Cię zwiążę. Co wolisz?- w jej głosie było słychać groźbę. Było wiadomo, że mówi serio.
-Ale ja nie chce... nie chce !
Powtórzył głośno Teruyo zaczynając się wiercić niczym świeżo złapana ryba wysyłając wszędzie grono kopniaków i drgań. Po chwili jednak przerwał i usiadł spokojnie na kanapie oczywiście jeśli uścisk Kieko mu na to pozwoli. Siedząc tak chłopak pozwolił się leczyć lcz najpierw szybkim i zgrabnym ruchem ucałował Keiko w policzek dziękując tym samym za leczenie. Po tej całej scenie młodzieniec przytulił do siebie Keiko w celach leczniczych i przekazując jej tym samym swoje ciepło.
- Ej, oszukujesz!- na jej twarzy pojawił się ledwo widoczny rumieniec, który i tak już po chwili znikł, więc ktoś mógłby uznać, że mu się przewidziało. Jedną ręką odepchnęła go od siebie ale przy tym uważając aby nie nacisnąć na żadną ranę. Tak więc doszło do tego, że Kej trzymała jedną ręką chłopaka (oczywiście po wykonaniu Naosute No Jutsu) a drugą zaczęła go leczyć. Każdą rankę osobno i do każdej przywiązując dużo uwagi, czekając aż każdy mięsień, każde naczynko włosowate jak i sama skóra się zasklepią. Gdy już każda rana została uleczona, dziewczyna odsapnęła starając się wyglądać normalnie. W rzeczywistości jednak ponownie zaczęło jej się kręcić w głowie. No cóż, teraz nie powinna wykonywać żadnych jutsu. I tak dobrze, że psy się z nią dzieliły chakrą, jednak nie chciała brać od nich za dużo. Im też jest potrzebna energia. Zwłaszcza Dakocie. A Keiko jej aż tyle nie potrzebuje. Co nie zmieniało faktu, że miała mroczki przed oczami. A może to początek przeziębienia?
Wziąłem od Terka butelkę Sake i wypiłem do Dna. Na prawdę było to dobre na ogrzanie i na uśmierzenie bólu. Następnie wstałem z Sofy patrząc to jak baraszkują na tej sofie, po prostu nie chciałem przeszkadzać i trochę mnie przeszkadzali. Następnie podszedłem do okna i podsunąłem se fotel. Usiadłem na nim i założyłem nogi na parapet od okna. - Tylko nie za ostro tam na sofie hehe. - uśmiechnąłem się i myślałem co tu dalej zrobić.
-Ja oszukuje ależ gdzie tam !
Po tych słowach Teruyo pochwycił Keiko i nawet wbrew jej woli podniósł ją i rozpoczął nieść na rękach w stronę biurka gdzie przy użyciu zębów pochwycił swoją dole z ataku na Yuki. I dając znak Keiko żeby się niczego nie bała ruszył w stronę wyjścia z siedziby Kazehana i machając głową w stronę Minour na pożegnanie w końcu ręce miał zajęte niesieniem Keiko. Pół wilczki Keiko powinny udać się za nią w końcu była ich panią.
NMM Keiko i jej wilczków
Spokojnie do gabinet weszła Keiko. No, prawie ona, a dokładniej Nuri pod jej wyglądem. Spojrzał on z niezadowoleniem w oczach na Minoru gdyż wiedział co by się stało gdyby lider 7MM jej nie zabrał po słowach, które padły z jego słów. Innymi słowy, robaczkowy chłopak miał szczęście i powinien dziękować Teruyo. Ale bądź co bądź, wilk w Keikowatej skórze przyszedł w innym celu. A mianowicie po wcześniej wspomnianą zgrzewkę sake która niestety tu została. Tak więc gdy tylko ją zauważył i wziął na ręce, ledwo słyszalnie powarkując udał się w stronę drzwi i zniknął za nimi kierując się w stronę domu w którym obecnie znajdowała się prawdziwa Keiko.

ZT
Wszedłem w raz z Koichim do Biura, lecz przedtem zapukałem, wszedłem wolnym znudzonym krokiem, kiedy zobaczyłem minoru szczęka mi opadła, bez zastanowienia, chłopak usiadł na krześle po czym wypowiedziałem parę magicznych słów.
-No to przybyłem, tak jak ustaliliśmy.
Shikamaru spojrzał się na sufit nie wiedząc co dalej będzie.
Siedziałem sobie dalej na fotelu obserwując w okno i okolicę yuki. Ta biel była taka piękna ale trochę wioska była zimna czego za bardzo nie lubiłem. Następnie usłyszałem kroki jakiś dwóch kolesi. Odwróciłem się powoli fotelem w stronę gościa i zauważyłem że jest to Shikamaru i jakiś jego koleżka. - A tak witaj. Prawda że piękne okolice? Na pracowałem się trochę.. - uśmiechnąłem się i spojrzałem na nowego gościa - A ty jak się nazywasz?
Shikamaru siedział zamyślony nie wiedział co dalej lecz to mu nie przeszkadzało, chciał uzyskać nowe moce by być silniejszym i lepszym ninja, by jego klan był z niego dumny po nad wszystko siedząc i rozważając za i przeciw, powiedział do chłopaka.
-No to jestem jaką masz sprawę do mnie, i czego chcesz agrr....Shikamaru zagryzł wargi, po czym podrapał się leniwym gestem po głowie jeszcze troche i chłopak zaśnie.
Spojrzałem się na niego przymrużając oczy i pokiwałem głowa. - Hmm po pierwsze nie pamiętam żebyśmy się umówili tylko powiedzialem że możemy się po prostu spotkać kiedyś. Po drugie ja cię tutaj zaprasza do mojego biura a ty tak nie ładnie do mnie? - ponowie pokiwałem głową i odwróciłem się w stronę okna i znów uśmiech pojawił się na twarzy.
Meśli- On i jego wiocha hah.
-Nie wiem co się ostatnio ze mną dzieję ale jest zle, nie wiem co robić dalej i nie wiem czego już chce od swojego życia, wszystko wydaje się być takie bez wartościowe, nie wiem co robić dalej, co robić z moją przyszłością co robić z moim krajem, nie wiem czy dalej uczyć w akademii czy podjąć się nowych wyzwań, ja nic nie wiem.
Shikamaru był zawiedziony nie wiedział co dalej robić to jeszcze mu się nigdy nie zdarzyło.
Wysłuchałem do końca moje gościa i chwilę pomyślałem wyciągając Tanto i się nim bawiąc. - No wiec nie wiesz co zrobić...Rzuć tą jakąś akademię i przyłącz się do mnie jak ci mówiłem na balu. Patrz co mam. - pokazałem nowe Tanto jakie zdobyłem podczas walki i wskazałem nim na skarbiec - To Tanto zdobyłem podczas ciężkich prac a tam masz pusty skarbiec i oto ten widok piękny który jest właśnie moją nagrodą za te ciężkie prace. Ty też możesz mieć to wszystko chyba wszystko co chcesz... - uśmiechnąłem się i wziąłem mój nowy mieczyk. Był on wielki ale nie cięzki.
-Oki nie ma sprawy przyłączę się do ciebie.
Shikamaru uśmiechnął się podając rękę chłopakowi.
-Tylko pamiętaj żadnych złych czynów lub zabijania niewinnych ludzi to moja zasada.
Shikamaru nie miał zamiaru zamieniać się w bestię, która morduję ludzi bez powodu po czasie odpowiedział.
-Oki, niech będzie partnerze przyłączę się do ciebie, lecz najpierw mi opowiedz, kto jest z nami w grupie i w organizacji, imiona zdolności ogólne i do czego dążymy.
Heh przyłącza się do mnie wszystko wie co i jak i tak szybko. No nie wiem muszę pomyśleć dobrze. Uśmiechnąłem się i odwróciłem w stronę Shikamaru. Uścisnąłem rękę i nie puszczałem dopóki nie odpowiem mu wszystkiego. Otóż - A więc.... Nie zabijam bez powodów więc się nie martw o to. Po drugie kto powiedział że ja jestem w jakiejś organizacji A po trzecie o członkach dowiesz się w swoim czasie. Nie znam cię za dobrze więc za bardzo nie ufam. - koleś chciał wszystko od razu wiedzieć. Ale po prostu spójrz na moje Nindo
Shikamaru rozglądał się po pomieszczeniu, po czym dał radę się już przyzwyczaić do takich gadek, ale co mi tam pomyślał i tak zrobię co chce. Jak na razie zostanę tej organizacji i tak nie mam nic innego do roboty, pierwsza myśl jaka przyszła Shikamaru to smaczne spanie ehh.
-Oki, oki .
W pewnym momencie Shikamaru zasnął za krześle pochrapując, bowiem był bardzo zmęczony.
Odpowiedź chłopaka była tak wyczerpująca że prawie sam usnąłem. Ale co tam. Uśmiech znów powróciłem na twarz kiedy spoglądałem na wioskę Yuki. No teraz to prawie nie było co do roboty ale możemy sprawdzić jak się nadajemy i przy okazji pomścić bazę. A właśnie trzeba wybudować ją. Odwróciłem się w stronę Shikamaru - Nie śpij! Bo cię okradną. Trzeba sprawdzić co potrafisz.. - uśmiechnąłem się i poprawiłem oby dwa miecze na plecach.
Hideki zastukał delikatnie w drzwi i nie czekając na odpowiedź wszedł do środka, na jego twarzy zawadniał delikatny kpiący uśmieszek....
-Jak się bawiło beze mnie?-zapytał patrząc na minoru...-Łatwiej było odbudować siedzibę, albo podbić chociaż wioskę gdzie woda nie zamarza....powinieneś wiedzieć że wolę cieplejsze okolice-zakończył swoją wypowiedź...-ale poza tym, niezła robota...jedna ręką zdjął miecz a drugą opaskę ze znakiem HEBI z czoła...
-Co o niej sądzicie-zapytał pokazując ją Minoru jak i nieznajomemu-nowy nabytek...nie łatwo było znaleźć kogoś kto zrobiłby mi opaskę na specjalne zamówienie...
ale efekt zabójczy...żebyś widział strażników przy bramie, mało się nie posikali jak to zobaczyli....-zaśmiał się...
Nagle jakieś pukanie do rozwalonych drzwi nie no spoko. Odwróciłem się na fotelu w stronę jakiegoś ludka który przybył. Patrze a to hideki. Uśmiechnąłem się... - Heh było swietnie. żałuj że cię nie było hehe. A wioska nie jest taka zła ważne że kasiorka jest. - usmiech cały czas się trzymał na twarzy a ja wziąłem do ręki swój nowy miecz. - O widzę nowa opaska. Eglancka. - nastepnie postawił mocno miecz obok siebie - A jak moja zabawka?