Droga do Konohy

Droga w stronę Konohy.

Sasuke szedł w stronę konochy *nmm*

---

Wracałam do domu, z małą na rękach. Dziecko spokojnie spało, wysypiając się za emocje wczorajszego dnia (niby szliśmy całą noc Smile).
Hako szedł obok, a szczeniak stawiał pierwsze kroki pod czujnym okiem psa. Kiedy tylko zostawali w tyle, Hako brał szczeniaka w pysk i podbiegał do przodu.
szedł jakieś 3 m za Hasei
szedł spokojnie nic nie mówił
Szedł niezbyt szybko drogą podziwiając widoki. Dwójka shinobi była daleko przed nim.

Dodane po 9 godzinach 43 minutach:

Doszedł do wioski.

---

Pein zmierza w stronę suny.

Idę do konohy.

Biegłem po drodze, jak bym szukał czegoś. Szukam Drogi do Konohy, ale nagle sobie przypominam, że na niej jestem. Idę do Konohagakure <NMM>
Jottos wszedł na drogę po dobrym treningu z Risenem. Szedł spoglądając w niebo z założonymi rękami za głowę. Zwolnił kroku i czekał na kolegę.
No wreszcie...Czy ty zawsze tak pędzisz ? - pytam z udawaną pretensją w głosie - No to co ? Very Happy Podbijemy jakąś wiochę po drodze ?
- Po drodze to ja widzę... Wiochę Wesołych Wiewiórek Hycających Wśród Drzew... No co ty, po co ci Orzeszkowe Królestwo? - spytał żartobliwie, widocznie miał fazę.
Eee...Nie dzięki Cry...'. To może jednak coś porobimy po wizycie w konoha, nie ? Wypadałoby odwiedzić starego mizukage. Co o tym sądzisz ? - mówię lekko rozkojarzonym głosem
- Dobrze... To chodźmy wreszcie do tej wioski na ten ramen... - powiedział. Zgłodniał po ostatnich wydarzeniach. W drodze już było widać bramę Konohy. Ptaszki śpiewały a słonko świeciło.
- Ładną mamy dziś pogodę... - zagadał po chwili.
Pięknie tutaj - mówię cicho.
Po chwili zwracam uwagę na Jottosa. Uśmiecham się pod nosem.
Tak piękną...Chodź twój nastrój nie idzie w parze z pogodą, co Question
- Czy ja wiem... Chyba nadal jestem wkurzony na siebie za porażkę z Daiem... - odpowiedział zamyślony.
Wybacz...To moja wina... - mówię ze łzami w oczach. Jeszcze go pokonam....Zobaczysz.
- To nie twoja wina... tylko Peina. Wysyłał złą energię. - pocieszał kolegę. Brama Konohy była coraz bliżej.
Wiem...Ale ja ją ZNISZCZĘ Exclamation Exclamation Exclamation - krzyczę uwalniając swoją całą nienawiść do rodzeństwa z Akatsuki.
Dzięki mojemu kekkei genkai - dodaje cicho
Popatrzył przed siebie. Byli już przy bramie.
- Później go dorwiemy, teraz chodźmy na ramen. - powiedział wchodząc do bramy.

Jasne - mówię cicho do Jottosa. Po chwili przechodzę razem z nim przez bramę.

Idę drogą do Konohagakure. <NMM>

Dodane po 4 minutach:

Tą drogą wracam się z konohy, idąc na polanę treningową <NMM>

Dodane po 9 minutach:

Znowu idę do Konohagakure <NMM>

Dodane po 3 godzinach 8 minutach:

Biegnę tą drogą na polanę treningową <NMM>
Wraca³em do Konohy, ale po drodze bacznie wszystko obserwowa³em...niestety, nikogo nie by³o.Kokoroi szed³ obok mnie, a ja zacz¹³em nuciÌ moj¹ ulubion¹ melodiê.

<NMN>
*Biegnie drogÂą do wioski, zatrzymaÂł sie na moment by napic siĂŞ wody, po chwili odpoczynku znów zacz¹³ biec, rĂŞkĂŞ trzymaÂł na biodrze, prawdopodobnie by coÂś przytrzymaĂŚ.*

[NMM]
ZatrzymaÂł siĂŞ na drodze i rozejrzaÂł...
-KToÂś wie gdzie moÂże byĂŚ ta ÂświÂątynia Buddy ?
zapytaÂł kompanów
//Ty wiesz jak ciê¿ko ciê znaleœÌ??//
-Nie wiem,ty raczej powinieneÂś wiedzieĂŚ byÂłeÂś chyba dÂłuÂżej mieszkaĂącem tej wiochy no nie?
Zacz¹³ siê rozgl¹daÌ...Nic nie zauwa¿y³.
-Jak to moÂżliwe Âże jej nie ma.Musi tu byĂŚ bo jak jÂą wykonamy?
PopadaÂł w paranoje.//Nawet nie wiem co to paranoja //
Miharu zatrzymaÂła siĂŞ przy nich i spojrzaÂła na summona
- Sheena...- powiedziaÂła sÂłowo , a pluszowy królik od razu zareagowaÂł.
- No wiem , no wiem...sie robi - Powiedzia³a i opuœci³a cia³ko zabawki po czym ruszy³a w teren ¿eby znaleŸÌ œwi¹tyniê.
- To potrwa tylko chwilĂŞ. - powiedziaÂłs Hachiko. I rzeczywiÂście po kilku minutach Sheena wróciÂła do ciaÂła królika.
- To w tamt¹ stronê...spory kawa³ek i doœÌ krêta droga , ale s¹dzê ¿e traficie. Ukryta jest w doœÌ gêstym lesie , ale da siê zauwa¿yÌ. - powiedzia³a wskazuj¹c im kierunek.
Usmiechn¹³ siê i skierowa³ siê w stronê gdzie pokaza³a Sheena
-Wiêc jednak jesteœ u¿yteczna... Pomin¹Ì twoja s³aboœc do s³odyczy to nawet nawet - powiedzial smiej¹c sie i znikaj¹c w oddali

<NMM>
RuszyÂł za liderem
<nmm>
PoszÂła za nimi wkÂładajÂąc summona do kaptura <nmm>
SzedÂłem w strone konohy czujÂąc, Âże coÂś mnie w Âśrodku, podnieca. RzÂądza krwi wzmagaÂła siĂŞ. Ostatnim razem czuÂłem siĂŞ tak kiedy miaÂłem 10 lat. Nie PamiĂŞtam co siĂŞ wtedy dziaÂło. Nagle zatrzymaÂłem. Podniecenie przerodziÂło siĂŞ w ból i upadÂłem na ziemie. GÂłowa zaczĂŞÂła mnie boleĂŚ, po czym zemdlaÂłem.
*nmm*

Dodane po 2 godzinach 48 minutach:

ockn¹³em siĂŞ, gÂłowa przestaÂła mnie boleĂŚ, kontynuowaÂłem podróÂż z nadziejÂą o przygodĂŞ
*nmm*
Biegne do Konochy

NMM
Klon który trzyma mnie na rĂŞkach z niewyobraÂżalnÂą prĂŞdkoÂściÂą pokonuje ten krótki jak dla niego odcinek.Jego prĂŞdkoœÌ jakÂą osiÂągn¹³ dziĂŞki otwarciu 5 bram pozwala mu siĂŞ przemieszczaĂŚ bardzo szybko miĂŞdzy wioskami.
NMM
Biegniem drogÂą w strone Mostu prowadzÂącego do Yuki

NMM
Wbiegam na drogĂŞ do Konochy i biegnĂŞ w stronĂŞ wioski....
[nmm]
Biegnie z Yuki, widaĂŚ w jego oczach zmĂŞczenie.

NMM
BiegnĂŞ bardzo szybko oddalajÂąc siĂŞ od wioski

[nmm]
Biegnie szybko i nie myÂśli o niczym. Jest zdeterminowany Âżeby wykonaĂŚ swoje zadanie.

NMM
IdĂŞ drogÂą do konochy i rozmyÂślajÂąc o czymÂś.

<nmm>
Kakashi bieg³ w stronê konohy.W pewnej chwili jedenak³ zapragn¹³ odpoczynku.Usiad³ przy drodze i wyj¹³ swoj¹ ulubion¹ ksi¹¿kê.Nastêpnie odda³ siê lekturze.
Przychodzi do ciebie pewna osoba. ByÂł to facet. PowiedziaÂł do ciebie:
-Witaj panie-skÂłoniÂł siĂŞ- mam pytanie. Czy jest pan Ninja. Potrzebujemy kogoÂś kto eskortowaÂł by karawanĂŞ pewnego bogatego wÂładcĂŞ ziemskiego. Obiecujemy ciĂŞ dobrze wynagrodziĂŚ.
-Hmm-dopiero po chwili Hatake oderwa³ uwagê od ksi¹¿ki.Uœmiechn¹³ siê porozumiewawczo i odpowiedzia³:
-Tak jestem shinobim..i tak maÂło mam teraz roboty wiĂŞc prowadÂż..
-ÂŚwietnie- powiedziaÂł i zÂłoÂżyÂł kilka pieczĂŞci. Potem zÂłapaÂł ciĂŞ za ramiĂŞ i zniknĂŞliÂście.
<NMK>

http://shinnobirpg.mojefo....html?start=500
Tu juÂż nie odpisuj tylko w tym temcie co masz link.
Risen spojrzaÂł na drogĂŞ.
"Ani normalna, ani zwykÂła."
ZastanawiajÂąc siĂŞ nad sensem istnienia najprostszych rzeczy, odwróciÂł siĂŞ, debatujÂąc, jakÂą ocenĂŞ dostaÂłby od swojego sensei, za tÂą misje. SpojrzaÂł na sygnet, który wci¹¿ nosiÂł. AÂż trudno byÂło mu uwierzyĂŚ, Âże...przeÂżyÂł.
"Bo to siê liczy" - Bêbni³y mu w uszach s³owa sensei. Po chwili prychn¹³ pogardliwie i spojrza³ ze z³oœci¹ na drogê wiod¹c¹ do Konohy.
"I po co ja tam idĂŞ ?" Ze wÂściekÂłoÂściÂą stwierdziÂł, Âże jego podróÂż w stronĂŞ wioski, budzÂącej jego litoœÌ i inne tego typu uczucia, jest absolutnie zbĂŞdna. Niewiele myÂślÂąc skierowaÂł siĂŞ w stronĂŞ, którÂą podyktowaÂło mu przeznaczenie. Do miejsca zamieszkania.
<NMM>
Casper spokojnie lecz wymiarowo szedÂł sobie drogÂą patrzÂąc ciÂągle na Kakashiego jakby chciaÂł siĂŞ lepiej poznaĂŚ jego osobĂŞ. Najpierw z wyglÂądu, budowy ciaÂła, ubraniu, ekwipunku.
- Mo¿esz powiedzieÌ coœ wiêcje o sobie ? W³adasz piorunami, tak ? A jaka jest twoja specjalizacja ? Taijutsu te¿ potrafisz ? Posadasz sumona ? - zacz¹³ drêczyÌ go pytaniami zwi¹zanymi z jego umiejêtnoœciami - posiadasz jak¹œ specjaln¹ broù ? Specjalne umiejêtnoœci ?
Kakashi poczuÂł siĂŞ trochĂŞ zakÂłopotany pytaniami. Sam teÂż chciaÂłby siĂŞ dowiedzieĂŚ czegoÂś o jego towarzyszu. Ale uznaÂł Âże najlepiej jeÂśli odpowie na kilka pytaĂą by nie uraziĂŚ Caspra.
-Ee..Dobrze odpowiem pokoleji..Jakie by³o pierwsze pytanie..a tak.. coœ o sobie..Tak wiêc jak dobrze wiesz jestem Jouninem..Moja rodzina nie ¿yje od d³ugiego czasu..- wspomnia³ swego ojca lecz nie mia³ na tyle si³ by o nim opowiedzieÌ. Postanowi³ przejœÌ dalej.
-Przez kilka ostatnich miesiĂŞcy nie byÂło mnie w Konosze..zostaÂłem wysÂłany na waÂżnÂą misjĂŞ..I na tej misji spotkaÂłem Pein'a..-Tu na chwilĂŞ przerwaÂł.
-Po spotkaniu z nim zostaÂło mi wiele blizn..Ale wtedy teÂż uaktywniÂłem Mangekyou Sahringan..Tak, moim ÂżywiÂłem chakry sÂą wy³¹dowania elektryczne..I to teÂż jest moja specjalizacja..PotrafiĂŞ Taijutsu caÂłkiem nieÂżle ale wole Ninjutsu i Genjutsu. KiedyÂś miaÂłem summona lecz aktualnie nie mam..MojÂą specjalnÂą broniÂą jest w szczególnoÂści moja technika Raikiri..A co do specjalnych umiejĂŞtnoÂści to chyba chodzi ci o Sharingan.. Ale tyle o mnie..moÂże teraz ty opowiesz o sobie..-zapytaÂł spokojnie z tym samym sympatycznym uÂśmiechem na twarzy. SzedÂł równo z Casprem i dpiero teraz zobaczyÂł u niego miecz.
- Jestem Casper z Klanu Sennju - uÂśmiechnaÂł siĂŞ - nieliczny z potomków jednego z zaÂłoÂżycieli Konoszy. Moja caÂła rodzina najbliÂższa mi nie Âżyje wiĂŞc nie dawno sam mieszkaÂłem w swej wielkiej rezydencji peÂłnej pomocy domowej ale od jakiegoÂś czasu juÂż przybyÂło kilku czÂłonków rodu mokutonu a takÂże mieszka tam mój dobry przyjaciel z dzieciĂŞcych lat, Ichisake i uczniowie których szkole. Od jakiegoÂś czasu jestem uznanym shinobim naszego kraju ognia. WykonaÂłem kilka ciĂŞÂższych misji a na jednej nawet byÂłem z nasza szanownÂą Hokage, mojÂą przyjacióÂłkÂą Kate. WczeÂśniej jeszcze byÂłem blisko z wczeÂśniejszÂą w³¹dczyniÂą, Keiko która doÂśc dÂługo sprawowaÂła swe rzÂądy. A jeœ³i juÂż mówiÂłeÂś o Peinie to doskonale go znam. ByÂł czas kiedy znĂŞcaÂłem siĂŞ nad nim psychicznie by dostac informacje o miejscu zamieszkania akatsuki w której po miesiÂącu lub dwóch znalazÂłem siĂŞ zniewolony przez Hidana nastĂŞpnego silnego czÂłonka brzasku. Od tamtej pory zmieniÂłem siĂŞ nie co ... - zamkn¹³ na sekundĂŞ oczy. Tak, jego ciaÂła spowija aura demona, Cezara czy Sylwanusa, demona od którego pochodzÂą ogoniaste, przerwaÂł mowe na chwile jednak wróciÂł juÂż po jakimÂś czasie do opowiadania.
- JeÂśli siĂŞ domyÂślasz potrafiĂŞ kontrolowaĂŚ narturĂŞ i chakrĂŞ mokutonu. StworzyÂłem takÂże dwie potĂŞÂżne techniki a dokÂładnie jednÂą zaczerpneÂłem z pradawnych zapisków klanu sennju których rozszyfrowywanie zajeÂło mi sporo czasu. Jest moÂże coÂś o czym zapomniaÂłem powiedziec tobie ? Chyba Âże taijustu ... potrafiĂŞ uÂżywaĂŚ tych technik jednak lepszym w ninjitsu a szczególnie wykonywanie bardzo szybko pieczĂŞci. Genjutsu ... coÂś tam pewnie pamiĂŞtam z akademii - zrobiÂł lekko gÂłupkowatÂą minĂŞ drapiac siĂŞ po gÂłowie - ale to na pewno nie duÂżo ...
Shi poczula sie bardzo glodna. Od paru tygodni nie miala swierzej krwi w ustach, gdyz bo pniewaz. Zgubila sie na pewnien cza w lesie niedaleko KOnha-gakure.
Rozejrzala sie wokol. Zauwazyla swojego znienawidzonego wroga..
Kakashi Hatake.. To on niegdys torturowal ja w lochach Konohy.
O.. i Casper.. chyba uciekl w koncuu z naszj sciany w siedzibie..
No nic trudno.
Zaburczalo jej glosno w brzuchu.. - glodna! - jeknela.
BYla rowniez na wielkim glodzie alkoholowym, co tez jej sie nie podobalo.
No coz. Po tylu tygodniach tulaczki, kompletnie zapmniala o celu jej misji.
Postanowila wycofac sie do bazy.
Poszla nie odwracajac sie za siebie.
<nmm>
-WiĂŞc miÂło coÂś wiĂŞcej o Tobie wiedzieĂŚ..Ale teraz skupmy siĂŞ na misji-RzekÂł troszkĂŞ ponaglajÂącym tonem i przyÂśpieszyÂł kroku.
-Bêdziemy musili zatrzymaÌ siê gdzieœ bli¿ej Kuisy i opracowaÌ Taktykê..-Hatake uœmiechn¹³ siê.
-Ale to potem..-powiedziÂł cicho i rozejrzaÂł siĂŞ wokoÂło.
NIetoperz zoabczyÂł podejrzanego i odleciaÂł.
nmt
- Dobra, obijamy siê zbytnio ... ruszajmy ile si³ w nogach - rzek³ po czym zacz¹³ biec w stronê kusy.
Wioska do której d¹¿yli nie by³¹ aÂż tak daleko jak siĂŞ spodziewali wiĂŞc w kilka naÂście a moÂże kilka dziesiÂąt godzin gdy juÂż siĂŞ ÂściemniÂło byli w pobliÂżu miejsca ich celu. Casper przez cala drage nic nie mowil byl zajety obserwacja wszelkich okolic by w razie ataku zareagowaĂŚ kontrola drzew i ochrona przy tym.

http://shinnobirpg.mojefo...03.html?start=0 <-nastepny cel
Kakashi kiwniĂŞciem gÂłowy zgodziÂł siĂŞ z towarzyszem. RuszyÂł za nim po drodze wyciÂągajÂąc jedynie kunaja. NMM
WkroczyÂł na drogĂŞ miĂŞdzy drzewami. Dawno nie widziaÂł takiego krajobrazu, trochĂŞ siĂŞ za nim stĂŞskniÂł, gdyÂż ostatnio caÂłymi dniami przesiadywaÂł na pustyni. Wolnym krokiem szedÂł w stronĂŞ Konohy.

Dodane po 4 godzinach 17 minutach:

PostanowiÂł zrobiĂŚ sobie przerwĂŞ, a Âże nieopodal staÂło wielkie drzewo, to usiadÂł pod nim.

<NMM>

Dodane po 9 godzinach 47 minutach:

WstaÂł spod drzewa i wyruszyÂł w dalszÂą drogĂŞ...

Dodane po 5 godzinach 29 minutach:

DotarÂł pod bramy Konohy...

<NMM>
SzedÂłem drogÂą tym razem juÂż powolnym krokiem.CaÂły czas siĂŞ rozglÂądajÂąc i kierujÂąc siĂŞ do Konohy.

<nmm>
Casper idzie w stronĂŞ swojej rezydencji wolnym krokiem. NAgle wpadÂło mu nastĂŞpne pytanie do dziewczynki.
- Jaki byÂś chciaÂła mieĂŚ pokój ? - zapytaÂł - Masz jakieÂś wyobraÂżenie jego wyglÂądu?
-hmm.. szczerze nie wiem moze na róÂżowo
PowiedziaÂła HM! zastanawiajÂąc siĂŞ jaki by chciaÂła miec pokój.
- Dobrze, wymyœlimy coœ bêd¹c na miejscu - uœmiechn¹³ siê i lekko przyœpieszy³ kroku ale tak by HM! tak¿e mog³a spokojnie iœÌ bo przecie¿ by³a ma³a
JuÂż byÂło widaĂŚ w oddali rezydencjĂŞ Caspra skrytÂą miĂŞdzy drzewami lasu Konohy. Zawsze byÂło tam spokojnie, ptaszki ÂśpiewaÂły i drzewa szumiaÂły. Czasem jednak las wydawaÂł siĂŞ straszny, szczególnie nocÂą a przecieÂż zaczynaÂło siĂŞ juÂż ÂściemniaĂŚ ... <nmn>

NastĂŞpna Lokacja
HM! szÂła za Casprem.
nmm
Mój smok pĂŞdzi jak burza ponad dolinÂą koĂąca samÂą swojÂą obecnoÂściÂą ochÂładzajÂąc temperaturĂŞ. Ja sam staÂłem siĂŞ juÂż zimny i wyrachowany, taki jak zawsze w boju, wiedziaÂłem, Âże ofiara Lee nie moÂże pójœÌ na marne.
NMN
[<font color=#CC9900>]Zwalniam kroku widzac przed sobÂą osade, która byÂła moim celem. [</font>
<NMM>
Po drodze od strony granicy z Kiri szedÂł genin. PosuwaÂł siĂŞ powoli, byÂł zmĂŞczony, i nie chciaÂł widocznie zwracaĂŚ na siebie uwage. Zgarbiony, z przewiÂązanym workiem na plecach szedÂł do konochy....
BiegnĂŞ do konohy.
<NMM>
Tracac nieco na szybkosci biegu, kieruje siĂŞ drogÂą do wioski liÂścia...
<NMM>
PojawiliÂśmy siĂŞ na drodze do konohy gdzie czekaÂłem na odpowiedÂź odnoÂśnie umiejĂŞtnoÂści. SkrzydÂła tygrysa byÂły w coraz lepszej formie. PowiedziaÂłem:
-Trzymaj siĂŞ bo zaraz odlecimy.
Tak wiĂŞc pokaÂże Ci gdy nada... - Nagle mĂŞÂżczyzna przerwaÂł. ZobaczyliÂście stojÂącego na drodze pijaczynĂŞ , który ledwo utrzymywaÂł siĂŞ na nogach. Jednak byÂł w stanie do was jakoÂś mówiĂŚ . - Stójcie juÂż , tu koniec tej podróÂży(byÂło to doœÌ niewyraÂźne i niepoprawne) . Nagle w jego stronĂŞ wyleciaÂł z ogromnÂą prĂŞdkoÂściÂą kunai. PrzebiÂł na wylot mĂŞÂżczyznĂŞ//tego pijaka//, kunai trafiÂł prosto w serce. //Midori//mogÂłeÂś usÂłyszeĂŚ za sobÂą ciĂŞÂżkie oddychanie. Twój towarzysz powoli zacz¹³ mówiĂŚ - To moja zdolnoœÌ. Jestem ograniczony do 2 strzaÂłów kunai z ogromnÂą prĂŞdkoÂściÂą, tylko najlepsze techniki mogÂą go wykryĂŚ. Bardzo ciĂŞÂżko go unikn¹Ì. Ale iloœÌ wykonaĂą to tylko 2 na tydzieĂą. To byÂło moje 2. Dlatego jesteÂś tu ty teraz wszystko w twoich rĂŞkach.
Midori twój tygrys bĂŞdzie mógÂł lataĂŚ w Oto (bramy) teraz moÂżesz iœÌ spokojnie dalej
ZÂłapaÂłem kolesia za szyjĂŞ:
-Zrób coÂś takiego w mojej obecnoÂści jeszcze raz a tle siĂŞ na boga Âże twoja gÂłowa wylÂąduje w [cenzura] mojego tygrysa.
StworzyÂłem klona który zabraÂł pijaka i mam nadziejĂŞ Âże doprowadzi go do szpitala. Natomiast my idziemy dalej. <NMN>
Wbiegam na drogĂŞ do Konohy i biegnĂŞ w jej stronĂŞ. <NMM>
Gdy wraz z konwojem wyszedÂłem na gÂłównÂą drogĂŞ do wioski, zmierzajÂąc jednak w innym kierunku coÂś podkusiÂło mnie Âżeby juÂż przygotowaĂŚ jakiÂś system brony. WyrzuciÂłem w górĂŞ 4 shurikeny i za pomocÂą swojej techniki zacz¹³em je kontrolowaĂŚ. UstawiÂłem je po 2 z kaÂżdej strony konwoju w razie gdyby nastÂąpiÂł nagÂły atak mogÂłem skierowac je na wroga w celu opóÂźnienia go. ZwaÂżywszy na mojÂą syzbkoœÌ jestem w stanie szybko zareagowaĂŚ, wiĂŞc mam w pogotowiu swojego KÂła Pustyni.
Wszystko jest w porzÂądku. Na drodze panuje absolutna cisza. Jednak nagle przez droge przebiega króliczek(zwykÂły).
To nic nadzwyczajnego w tym regionie - Mówi do Ciebie woÂźnica grzecznie i z uÂśmiechem na ustach.

MoÂżesz jechaĂŚ dalej

ChÂłopak biegÂł co siÂł, postanowiÂł podj¹Ì próbĂŞ zapisu. Konoha byÂła juÂż blisko.

nmm
szÂłam wolnym krokiem zapatrzona przed siebie. WracaÂłam do suny

Dodane po 28 minutach:

>NMM<
BiegÂłam co siÂł w nogach, aby jak najszybciej dostarczyĂŚ list. ZwolniÂłam bieg, gdy znalazÂłam siĂŞ w dolinie i stanĂŞÂłam pod drzewem. -Chyba mnie nie zabije za chwilĂŞ odpoczynku - przypomniaÂłam sobie surowÂą twarz starca.
Wiatr zawiaÂł i zmiótÂł trochĂŞ piasku z gÂłównej ÂścieÂżki, pozatym jednak nie wydarzyÂło siĂŞ nic konkretnego. po chwili odpoczynku mogÂłaÂś kontynuowaĂŚ swój rajd ciÂągle majÂąc w pamiĂŞciu twarz starca.
Szybko ruszyÂłam drogÂą w przeciwnym kierunku. Jaskinia stalagmitów powita mnie zimno - pomyÂślaÂłam, owijajÂąc siĂŞ szalem. NMM
Wzburzona wyszÂłam z zimnej jaskini i skierowaÂłam siĂŞ w stronĂŞ Konohy. TargaÂły mnÂą mieszane uczucia. NMM
Pojawiam siĂŞ na drodzĂŞ do Konochy-Wreszcie bĂŞdĂŞ w Konoszce i w reszcie bĂŞdĂŞ mógÂł wypeÂłniĂŚ swÂą misjĂŞ.-mruczĂŞ sam do siebie
Nagle zza drzew wyskakuje 3 bandytów. Za nimi widac ciaÂło jakiegoÂś czÂłowieka. 1 bandyta trzyma w krĂŞku drewniany kij 2 zbitÂą butelkĂŞ po tanim Winie a 3 trzyma kunaia. PieniÂądze albo Âżycie przygÂłupie - wykrzyczeli razem.
Bez Âżadnego ostrzeÂżenia wykonujĂŞ pieczĂŞĂŚ robiĂŞ Suna Shuriken w bandytĂŞ z kunaiem i rzucam kunaie oraz normalne shurikeny w pozostaÂłych... Heh
2 bandyci le¿¹ martwi ale ten z kijem podbieg³ do Ciebie i przysadzi³ Ci kijem w ³eb. Trafi³ Ciê te¿ w rêkê . Uda³o Ci siê go dobic kunaiem ale boli Ciê g³owa. Widzisz cia³o le¿¹ce za drzewem.
PodchodzĂŞ do ciaÂła biorĂŞ je na plecy...
ZorientowaÂłeÂś siĂŞ , Âże na gÂłowie (twojej) powstaÂła rana. Krew powoli wypÂływa z rany . Podnosisz ciaÂło idziesz 5 metrów w przód i upadasz na ziemie. CiaÂło jest ciĂŞÂżkie a ubywa Ci coraz wiĂŞcej krwi.
LiœÌmi próbujĂŞ zatamowaĂŚ ...
Nie udaje Ci siĂŞ zatamowaĂŚ rany. Czujesz , Âże dÂługo tak nie wytrzymasz. Krew sÂączy siĂŞ a liÂście teÂż nic nie pomagajÂą . Czujesz siĂŞ coraz sÂłabszy //za 2 posty zemdlejesz//
Urywam kawaÂłek swojej koszulki i próbujĂŞ tym zatamowaĂŚ krwotok
Krwotok zostaje zatamowany. Jednak musisz odpocz¹Ì ( 1H) Âżeby wyruszyĂŚ w dalszÂą podróÂży.
Odpoczywam przy martwym ziomku ...
Po godzinie siedzenia wróciÂła Ci czeœÌ siÂł. JesteÂś w stanie kontynuowaĂŚ podróÂż w stronĂŞ Suny niosÂąc ciaÂło. (idziesz przez Ame i w Ame nic siĂŞ nie stanie moÂżesz iœÌ do Suny swobodnie)
<wychodzĂŞ>
Powoli idê w stronê Konochy. Przy okazji podziwiam okolicê. " Kiedyœ zamieszkam w domku poœrodku lasu zbrzyd³a mi ju¿ ta pustynia." Pomyœla³em i przystan¹³em na chwile. Westchn¹³em i ruszy³em dalej w stronê Konochy. <nmm>
" A wiĂŞc wróciÂłem wczeÂśniej niÂż mi siĂŞ wydawaÂło." PomyÂślaÂłem po czym skierowaÂłem siĂŞ w stronĂŞ bramy konohy.
IdĂŞ drogÂą w stronĂŞ przeciwnÂą do wioski i oglÂądam rosnÂące drzewa, których na pustyni za wiele nie widujĂŞ.

[NMM]
To byÂła ostatnia prosta która dzieliÂła mnie od celu, zdj¹³em kaptur i rusyzÂłem przed siebie.

NMM
Powolne kroki Kurotsu by³o dobrze s³ychaÌ na pustej œcie¿ce. Co prawda nie by³ on ju¿ zdenerwowany, jednak wci¹¿ nie rozumia³ po co Yumi siê odzywa³a, gdyby siedzia³a cicho wtedy nie mia³aby k³opotu ani on ani te¿ ona a tak to oboje teraz mieli pewne problemy z osob¹ Hokage oraz ANBU a jeszcze wina nie spad³a tylko na Rosarium jak to on wczeœniej planowa³. -.-
LeciaÂłem na swoim olbrzymim b³êkitnym smoku lotem szybowym. Nie miaÂłem siĂŞ o co martwiĂŚ -Richarde byÂł w dobrych rĂŞkach. A Minako... No cóÂż. Tacy jak oni dbajÂą o siebie bardzo Âłatwo. A ona i tak byÂła juÂż wyjÂątkowo potĂŞÂżnym czÂłowiekiem. Owszem to teÂż.
NMM
BiegÂła najszybciej jak tylko mogÂła rozglÂądajÂąc siĂŞ dookoÂła.
-Onii-san...onii-san...onii-san
CzuÂła Âże serduszko bije jej znacznie szybciej.
Nagle spostrzegÂła Kurotsu.
-Braciszku!-krzyknĂŞÂła ze Âłzami w oczach.
PodbiegÂła do niego i od razu przytuliÂła siĂŞ do jego pleców.
-ProszĂŞ nigdy juÂż mnie nie opuszczaj-wyÂłkaÂła wtulajÂąc siĂŞ w niego najmnocniej jak tylko potrafiÂła.
-Przepraszam-wyszeptaÂła cicho zerkajÂąc na niego.
-MusiaÂłaÂś siĂŞ odzywaĂŚ...
Mrukn¹³ cicho nieco zÂły, jednak po chwili obróciÂł siĂŞ i obj¹³ jÂą delikatnie pochylajÂąc siĂŞ tak ¿ê jego twarz wtuliÂła siĂŞ w bok jej gÂłowy.
-I niĂŚ z porywania ciĂŞ, mam jednak nadziejĂŞ Âże nie miaÂłaÂś przeze mnie kÂłopotów...
Mrukn¹³ cicho pewien Âże juÂż nie uda mu siĂŞ zabraĂŚ siostry do siebie i tam z niÂą mieszkaĂŚ, choĂŚ nie wiedziaÂł równieÂż jak na to zareagujÂą ludzie z taki. Mimo to jego gÂłos byÂł przyjazny, bo przecieÂż jakby by mógÂł byĂŚ wzglĂŞdem swojej najukochaĂąszej siostry.
-J...ja-wyjÂąkaÂła a gÂłos jej drÂżaÂł. BaÂła siĂŞ Âże chÂłopak bĂŞdzie siĂŞ na niÂą gniewaĂŚ.
KamieĂą spadÂł jej z serca gdy ten jÂą przytuliÂł.
-Przepraszam, nie chciaÂłam aby tamten AMBU coÂś ci zrobiÂł-powiedziaÂła gÂładzÂąc tyÂł jego gÂłowy.
SpojrzaÂła siĂŞ na niego z uÂśmiechem na twarzy.
-Nie. Tamten chÂłopak zaprowadziÂł mnie tylko do Hokage a on powiedziaÂł mi Âżebym wiĂŞcej tak nie robiÂła
Przez chwilĂŞ milczaÂła przytulajÂąc do siebie brata.
-Ale ja juÂż mu oÂświadczyÂłam Âże wybywam z wioski-dodaÂła zaraz i pocaÂłowaÂła biaÂłowÂłosego w czoÂło.
-Jestem taka szczĂŞÂśliwa Âże mogĂŞ byĂŚ przy tobie
-To idziemy?
Spyta³ kiwaj¹c siê na boki nieco po czym odsun¹³ siê od niej i zacz¹³ biec w kierunku Taki.
-Kto pierwszy x3
Krzykn¹³ wesoÂło po czym reszta jego sÂłów zostaÂła zagÂłuszona przez kroki a ten wesoÂło biegÂł sobie dalej, tak jakby chciaÂł Âżeby ta go goniÂła, oczywiste byÂło Âże AgaÂś oszukiwaÂł, jednak nie obchodziÂło go to gdyÂż miaÂła to byĂŚ zabawa a i tak nie waÂżnego kto wygra
Lee szedÂł powoli a mgÂła i dziwny czarny wilk szÂły tuz za nim.
Z jego kierunku moÂżna byÂło przypuszczaĂŚ ze udaje siĂŞ do Konohy(NMM)
Gdy tylko zobaczyÂła jak ten zaczyna biec najpierw przekrzywiÂła gÂłowĂŞ zastanawiajÂąc siĂŞ o co mu chodzi, lecz zaraz ruszyÂła sprintem za nim.
Niestety Yumi byÂła nieco zmĂŞczona, gdyÂż przedtem juÂż biegÂła kiedy to szukaÂła Kurotsu, wiĂŞc teraz mimo iÂż bardzo tego chciaÂła nie mogÂła dogoniĂŚ chÂłopaka.
-Zaczekaj!-krzyknê³a patrz¹c siê na jego plecy i wci¹¿ biegn¹c za nim.
kurotsu usÂłyszaÂł gÂłos swojej siostry i dopiero teraz zdaÂł sobie sprawĂŞ Âże ta dla niego opuszcza wioskĂŞ i postanowiÂł jÂą przytuliĂŚ, dlatego szybko zawróciÂł robiÂąc obrót i obj¹³ siostrzyczkĂŞ, jednoczeÂśnie przesuwajÂąc noskiem po jej biaÂłych wÂłosach i rozmyÂślajÂąc.
-Siostrzyczko emmm idziemy prosto do Taki?
SpytaÂł ciekawy czy czasem Yumi nie pokarze mu jakiegoÂś miejsca w wiosce, które nie byÂło znane komuÂś kto tylko tu przechodziÂł a mieszkanka wioski wiedziaÂła wszystko o takich ciekawych i interesujÂących miejscach. Jego blade dÂłonie zacisnĂŞÂły siĂŞ mocniej na siostrze, jednak nie pot to aby jÂą Âścisn¹Ì, tylko delikatnie wbiÂł palce w jej skórĂŞ, nie byÂło to jednak uczucie które mogÂło przeszkadzaĂŚ.
DyszaÂła jakby przebiegÂła z wioski do wioski. W koĂącu jednak objĂŞÂła mocno Kurotsu opierajÂąc czoÂło o jego klatkĂŞ piersiowÂą.
-M...myÂślaÂłam...Âże juÂż siĂŞ nie...zatrzymasz-powiedziaÂła oblizujÂąc wargi i gÂłoÂśno oddychajÂąc.
Na jego pytanie pokrĂŞciÂła przeczÂąco gÂłowÂą.
-A moÂże jeszcze Ci coÂś pokaÂże?-zasugerowaÂła i zaraz jej oczy zaiskrzyÂły radoÂśnie.
-O juÂż wiem! ChodÂź
ZÂłapaÂła go za rĂŞkĂŞ i oboje zaczĂŞli kroczyk w pewne miejsce.
<oboje zt>
Powolnym krokiem ruszyÂłem w stronĂŞ wioski, lecz podróÂż wlekÂła siĂŞ strasznie z powodów odniesionych ran.<nmm>
Naruto zjawia siĂŞ na drodze .Idzie powolnym krokiem kierujÂąc siĂŞ w stronĂŞ wielkiego wodospadu,rozmyÂślajÂąc przy tym.

<nmm>
IdÂąc tak do konohy kurier mówi Ci, Âże tak na prawdĂŞ to nie wzi¹³ Ciebie dla towarzystwa, a dla ochrony. Niesie waÂżne dokumenty i obawia siĂŞ kradzieÂży.
-A Ty chÂłopcze? Co CiĂŞ sprowadza w te strony ?
Mnie?Mnie nic nie sprowadza przyszedÂłem pozwiedzaĂŚ,gdyÂż dÂługo mnie tutaj nie byÂło-powiedziaÂł Naruto i szedÂł dalej z kurierem.
IdÂąc w miÂłej atmosferze nagle przed wami wybiega ranny dzik z wbitym shurikenem w grzbiet. Leje siĂŞ z niego krew. WyglÂąda jakby przed czymÂś uciekaÂł.
Nie ruszaj siĂŞ,poczekamy aÂż przebiegnie,moÂże ktoÂś go goni,to zaczekamy na tÂą osobĂŞ.-powiedziaÂł i usiadÂł na jednym z kamieni oczekujÂąc na osobĂŞ która goni dzika.
Po kilku minutach czekania nikt nie wychodzi.Najwidoczniej ten kto na niego polowa³ albo trafi³ go przypadkiem albo zgubi³ trop, nie wiadomo. A dzik sam stara siê pyskiem wyj¹Ì shurikena. Gdyby nie mia³ sierœci by³o by widaÌ jak blady jest.
Kuso.On chyba d³ugo nie poci¹gnie trzeba mu wyci¹gn¹Ì ten shuriken-powiedzia³ Naruto i zbli¿y³ siê do dzika by wyj¹Ì mu shuriken z cia³a.
W momencie gdy chciaÂłeÂś wyciÂągn¹Ì mu shurikena z grzbietu dzik nagle przemieniÂł siĂŞ w czÂłowieka, a konkretniej w mÂłodego ninja. ChciaÂł Ciebie od razu zaatakowaĂŚ ale udaÂło Ci siĂŞ zrobiĂŚ unik. WstaÂł, wyj¹³ swój miecz i jest gotowy do walki.
Tylko mi nie mów Âże mam z tobÂą walczyĂŚ-Naruto powiedziaÂł,wyj¹³ dwa shurikeny i rzuciÂł nimi w chÂłopaka,potem wyciÂągn¹³ kunaja i zaatakowaÂł go nim próbujÂąc go zraniĂŚ.
ChÂłopakowi udaÂło siĂŞ strÂąciĂŚ shurikeny ale Twój atak kunaiem zadrasn¹³ mu ramiĂŞ. OdskoczyÂł na drzewo i zacz¹³ uciekaĂŚ po ga³êziach w kierunku konohy.
Nie bĂŞdĂŞ za nim ganiaÂł-Naruto powiedziaÂł do kuriera.
ChodÂźmy dalej.-powiedziaÂł i ruszyÂł w kierunku konohy.
Dochodzicie do miejsca w którym gÂłówna droga jest zablokowana przez zapalone zwalone drzewa. Ani Ty ani kurier nie macie Âżadnych wodnych technik by ugasiĂŚ ogieĂą. MoÂżecie spróbowaĂŚ przedrzeĂŚ siĂŞ przez palÂące drzewa bÂądÂź omin¹Ì je ÂścieÂżkÂą obok, którÂą wÂłaÂśnie Twoje bystre oko wypatrzyÂło.
Idziemy tamtÂą ÂścieÂżkÂą bo tĂŞdy nie przejdziemy-powiedziaÂł Naruto i ruszyÂł w kierunku bocznej ÂścieÂżki.
Drobne rzezimieszki, które powaliÂły palÂące siĂŞ drzewa na gÂłównÂą trasĂŞ dobrze zaplanowali swojÂą puÂłapkĂŞ. Wyskakuje na przeciw Ciebie dwóch okoÂło 10-13 letnich ninja. Jeden atakuje Ciebie, a drugi kuriera.

Ja bĂŞdĂŞ walczyÂł za kuriera.
Szybko wyciÂągam dwa shurikeny i rzucam nimi w atakujÂącego mnie dzieciaka.Gdyby nie udaÂło mi siĂŞ go zatrzymaĂŚ,odskakujĂŞ na bok i tam wyciÂągam dwa shurikeny.Rzucam nimi w dzieciaka.Jak dzieciak by oberwaÂł wyciÂągam kunaja i atakujĂŞ go kunajem by zraniĂŚ dzieciaka.
Jeden z shurikenów trafiÂł i ugrzĂŞzÂł w nodze dzieciaka. Jest trochĂŞ wolniejszy ale widaĂŚ po jego twarzy, Âże nie zamierza odpuÂściĂŚ.
SkoncentrowaÂł siĂŞ i strzeliÂł do Ciebie z Goukakyuu no Jutsu [Katon] Âśredniej wielkoÂści kulÂą ognia. Wycelowana byÂła tak Âżeby uderzajÂąc Ciebie trafiÂła teÂż w kuriera. ChÂłopak po tym jutsu wyraÂźnie opadÂł z siÂł.

Drugi chÂłopak atakowaÂł zaÂś normalnie za pomocÂą katany.
Kurier jak to kurier robiÂł to co potrafiÂł najlepiej. BiegaÂł i biegaÂł by unikn¹Ì ataków. Jednego nie mógÂł unikn¹Ì i zostaÂł zraniony w rĂŞkĂŞ.
No to przesadziliÂście-powiedziaÂł Naruto.
Unikaj!-krzykn¹³ do kuriera.
Sam rzuciÂł kunaja na prawo i zrobiÂł z nim kawarimi by unikn¹Ì ataku.Po kawarimi wyciÂągn¹³ kolejnego kunaja i podbiegÂł do dzieciaka próbujÂąc raniĂŚ go by nie byÂł w stanie dalej walczyĂŚ.Gdy drugi dzieciak zajmowaÂł siĂŞ kurierem Naruto wyj¹³ kunaj i rzuciÂł w dzieciaka.
UniknĂŞliÂście ataku ognistÂą kulÂą, ale w momencie gdy biegÂłeÂś juÂż z kunaiem wycelowanym w dzieciaka pojawiÂł siĂŞ jakby znikÂąd okoÂło 18 letni ninja.
-Przestaù bo zginiesz- powiedzia³ gwi¿d¿¹c na swoich znajomych by Ci siê oddalili.
- Jeszcze tu wrócimy.- rzuciÂł granat dymny i mogÂłeÂś siĂŞ tylko domyÂślaĂŚ w którym kierunku uciekli.

Kurier trzymaÂł siĂŞ za ramiĂŞ. KrwawiÂło caÂłkiem okazale.
ChodÂź dojdziemy do Konohy i pójdziesz do szpitala.-powiedziaÂł Naruto i w raz z kurierem udali siĂŞ w dalszÂą drogĂŞ do konohy.
TrzymajÂąc siĂŞ za ramiĂŞ kurier szedÂł powoli. CzuÂł siĂŞ co raz to sÂłabiej ale nie chciaÂł siĂŞ poddawaĂŚ, ma misjĂŞ do wykonania.
W lesie zapadÂł juÂż zmrok i jak to po zmroku zrobiÂło siĂŞ caÂłkiem ciemno.
Kuso i co my teraz zrobimy-zapytaÂł Naruto.
Nie ma co idziemy musimy dojœÌ do Konohy jak najszybciej bo to siĂŞ moÂże Âźle skoĂączyĂŚ-znów powiedziaÂł i ruszyÂł w kierunku konohy.
Kurier wyj¹³ z torby podrêczn¹ latarkê turystyczn¹, mia³a oœwietliÌ drogê przed wami. Przekaza³ j¹ Tobie gdy¿ on ma zajête rêce.

Dochodzicie do dÂługiego mostu przy którym stoi policjant z konohy.
Policjancie! Zabierz go pan do szpitala w konosze.Jest on ranny-powiedziaÂł Naruto.Albo pójdĂŞ z wami-powiedziaÂł i czekaÂł czy policjant siĂŞ zgodzi czy teÂż nie.
-ChÂłopcze, chciaÂłbym ale nie mogĂŞ opuÂściĂŚ stanowiska bo gdzieÂś w okolicy grasuje mÂłodociany gang genninów. Nie którzy sÂą bardzo silny, jak chunini.
Policjant rozejrzaÂł siĂŞ do okoÂła i zezwoliÂł wam przekroczyĂŚ most.
Most jest dÂługi, okoÂło 20 metrów, a pod wami rwÂąca rzeka.
Nie mamy wyboru-Powiedzia³ Naruto do kuriera,wszed³ na most i zacz¹³ powoli po nim kroczyÌ w raz z kurierem.
PrzeszliÂście most bezpiecznie ale nie obyÂło siĂŞ bez stresów. Gdy byliÂście na drugiej stronie straÂżnik przemieniÂł siĂŞ w 17 letniÂą dziewczynĂŞ ninja, a przed wam stan¹³ ten sam 18 latek co wczeÂśniej.

-JesteÂśmy tu po to co niesiesz przy sobie kurierze. Oddaj, a darujemy Tobie Âżycie.

Kurier siĂŞ zarzekaÂł, Âże po jego trupie wiĂŞc napastnicy nie mieli innego wyboru. Atak z dwóch stron

obrona>atak
*Kuso,kuso,kuso! Po co ja siĂŞ zgadzaÂłem na tÂą podróÂż,no nic trzeba walczyĂŚ!*-pomyÂślaÂł Naruto.
Naruto odskoczy³ na bok,by unikn¹Ì ataku,wyj¹³ 3shurikeny i rzuci³ nimi w 18letniego ninja.Potem wyj¹³ kunaja i rzuci³ siê na niego by go zraniÌ.Gdyby atak kunajem nie wyszed³,Naruto podbiega do 18letniego ninja i u¿ywa na nim Naruto Rendan.
Wyl¹dowa³em na drodze do wioski...Mistrz ognia...Zwin¹³em ryuuri i ruszy³em w kierunku bramy rozmyœlaj¹c nad zbli¿aj¹cym siê starciem...
<NMM>
Ataki rĂŞczne i Twoje taijutsu nie podziaÂłaÂły na chÂłopaka ale skutkiem Twojego ataku byÂło to, Âże straciÂł duÂżo energii na unikniĂŞciu Twoich ataków i przynajmniej przez rundĂŞ nie bĂŞdzie atakowaÂł.
Kurier doskonale zwodziÂł dziewczynĂŞ. Do momentu póki dziewczyna nie uÂżyÂła genjutsu i udaÂło siĂŞ jej zÂłapaĂŚ w technikĂŞ kuriera. Nie moÂże teraz ona Ciebie atakowaĂŚ lecz tylko siĂŞ broniĂŚ i to z miernym skutkiem.
*Kuso,nie dam im rady,muszĂŞ uÂżyĂŚ Rasengana!*-pomyÂślaÂł Naruto.
Naruto podbiegÂł do dziewczyny i próbowaÂł uÂżyĂŚ Naruto rendan.Gdyby ten atak siĂŞ udaÂł Naruto odskakuje, i uÂżywa Rasengana by trafiĂŚ 18letniego ninja i zakoĂączyĂŚ tÂą walkĂŞ.
UdaÂł Ci siĂŞ atak na dziewczynĂŞ, kurier zostaÂł uwolniony z genjutsu. Dziewczyna jest powaÂżnie ranna. WykonujÂąc rasengana lekko siĂŞ zmĂŞczyÂłeÂś ale dasz radĂŞ kontynuowaĂŚ walkĂŞ. ChÂłopak 18 letni zbiera siĂŞ powoli do ataku wykonujÂąc nieznane Tobie pieczĂŞcie.
*Kuso! Co on robi? JakaÂś nie znana mi technika?!*-myÂślaÂł Naruto.
Szybko wyciÂągn¹³ dwa kunaje i rzuciÂł nimi w przeciwnika gdy ten byÂł zajĂŞty skÂładaniem pieczĂŞci.Potem szybko obiega go z boku,wyciÂąga kunaja i próbuje wbiĂŚ mu go w plecy.
PieczĂŞcie byÂły czeÂściÂą silnego fuutonowego jutsu tornada. LecÂące kunaie nagle siĂŞ zatrzymaÂły, zawisÂły, a chwilĂŞ potem pomknĂŞÂły w Twoim kierunku. Tornado osÂłabÂło, a przeciwnik powoli zbiera siĂŞ do ucieczki.
Naruto kuca by unikn¹Ì ataku kunaji.Potem wyci¹ga szybko kolejnego kunaja i rzuca nim w uciekaj¹cego przeciwnika.Podchodzi do kuriera.Wszystko dobrze? ChodŸ trzeba dojœÌ do tej konohy-powiedzia³ Naruto i ruszy³ w kierunku Konohy.
TrafiÂłeÂś kunaiem w podudzie. Przeciwnik zdoÂłaÂł uciec.
Kurier nie da rady chodziĂŚ i musisz go targaĂŚ na barkach do konohy.
JuÂż widaĂŚ z daleka bramĂŞ konohy.
Naruto bierze kuriera na barki.
Ale ty ciĂŞÂżki-Naruto powiedziaÂł i zaÂśmiaÂł siĂŞ.
Naruto ruszyÂł z kurierem na barkach w kierunku bram konohy.

<nmm>
5 ciaÂł przemknĂŞÂło drogÂą, ich celem byÂło Yuki gdzie byÂła osoba którÂą Kyoko za wszelkÂą cenĂŞ chciaÂł pokonaĂŚ... bÂądÂź teÂż zwyczajnie powstrzymaĂŚ.
NMM
Richarde przybiegl na miejsce i muslac chwilke stwozyl dwa klony i razem z nimi zamaskowal sie na poboczach w krzakach i czekal az transport sie pojawi na drodze dodatkowo zamaskowalem dwie wybuchowe notki
PrzygotowaÂłeÂś siĂŞ do zasadzki. Razem z klonami wypatrywaÂłeÂś powozów , które po kilkunastu minutach zaczĂŞÂły cicho nadjeÂżdÂżaĂŚ. MogÂłeÂś dostrzec tych obiecanych 15 osób uzĂŞbionych w katany , duÂże shurikeny i innÂą broĂą shinobi. UsÂłyszaÂłeÂś ich ciche rozmowy. ZobaczyÂłeÂś , Âże z przodu idzie jeden czÂłowiek za zamaskowanÂą twarzÂą tak , ¿ê tylko oczy widaĂŚ.ZauwaÂży³êœ , zĂŞ to w³¹œnie Ona zatrzymuje caÂłe powozy i rozglÂąda siĂŞ niepewnie
Richarde niewychylal sie narazie tylko czekal co zrobi zamaskowany meszczyzna richarde i klony byly niemam nieslyszalne dodatkowo richarde wykozystal to ze to on robi zasadzke i tylko obzerwowal a w razie jakiegos dziwnego zbiegu okolicznosci i ataku meszczyzny oddalam sie z klonami na bezpieczna odlegolosc nadal nieujawniajac swojej obecnosci Richarde czeka az meszczyzna wejzie w pole ataku kture jest dokladnie po srodku odleglosci miedzy kolnami
- Czemu siĂŞ zatrzymaliÂśmy? - usÂłyszaÂłeÂś gÂłos i z jednego z powozów wychyliÂł siĂŞ mĂŞÂżczyzna
- Mires chyba coÂś znalazÂł, Panie - powiedziaÂł jeden ze straÂżników
Mires wyj¹³ za pleców Âłuk i du¿¹ strza³ê. NaciÂągn¹³ ciĂŞciwe i zacz¹³ kierowaĂŚ siĂŞ w TwojÂą stronĂŞ. Po kilku sekundach napi¹³ strza³ê i szybko jÂą wypuÂściÂł tak , Âże trafiÂł Twojego jednego klona
- Mamy towarzystwo ! - krzyknĂŞÂła owa osoba.
W TwojÂą stronĂŞ i drugiego klona ruszyÂło 15 osób 7 na klon 8 na Ciebie. PowyciÂągali katany i byli gotowi do obrony
klon wykonal matanetke i w kazdego razem z zamaskowanym meszczyznom pomknelo po dwa pioruny dodatkowo jesli przeciwnicy sa w polu notek klon posyla tam schurikeny richarde natomiast oddala sie i ukrywa na nowo jednak gdy kturys znajdzie sie w jedo zasiegu wyciaga swuj miecz elektrychny i blokuje nim ataki sila miecza =chidori wiec nawet blok ich zabije
Kiedy wykonaÂłeÂś matanetke jeden ze zgromadzonych wykonaÂł jak¹œ dziwnÂą pieczĂŞĂŚ i Twoje pioruny po prostu odbiÂły siĂŞ od kaÂżdego z wrogów. Jednak Twój klon rzuciÂł w notki shurikeny przez co notki wybuchÂły i jeden z powozów siĂŞ przewróciÂł. Z tego powodu wyszedÂł jakiÂś mĂŞÂżczyzna. Wzi¹³ jednego z konia i ruszyÂł galopem przed siebie. Po chwili znikn¹³ . 7 osób które walczyÂły z Twoi klonem Âłatwo Go zniszczyÂł. Jednak 8 osó nie mogÂło znalexĂŚ CIebie w tym gÂąszczu. Po chwili do³¹czyÂło do nich tamte 7
Richarde teraz i nanich zrobil zasadzke wzol notki i linke poczym rozplutl je wkoli siebie i ustawil tak by zaden z wybuchuw go niedotknol a zapewnia mu obrone linek niewidac wiec plapka przygotowana ja jestem w jej srodku i robie podkop poza teren poszukiwan tamtych gdy wyszedlem spod ziemi kieruje sie do tamtego meszczyzny trzymajac muj miecz w rece poscig powinien isc w strone plapki gdzie prowadz i zapach i slady.
Jeszcze zanim ludzie do Ciebie doszli mo¿na by³o us³yszeÌ krzyki. Mog³eœ niewidocznie dostrzec jak jeden z zarzyna swoich ludzi. Robi¹d podkop poczu³êœ jak ktoœ CI przystawia broù do szyji.
- RadzĂŞ Ci siĂŞ nei ruszaĂŚ - usÂłyszaÂłeÂś...kobiecy gÂłos
Richarde usmiechnol sie sluszac kobiete i opuccil miecz lecz to bylo mylace bo gdy dotknol mieczem ziemi ta wybuchnela tak by wybuch poslal ja daleko odemnie ja natomias uaktywnilem zbroje z piorunow i uwazajac na tyly szedlem prosto w strone meszczyzny pewny siebie.
Dziewczyna uderzyÂła w drzewo. SpojrzaÂła za oddalajÂącym siĂŞ mĂŞÂżczyznÂą. ChwyciÂła mocniej katanĂŞ i stanĂŞÂła Ci na drodze. W oczach miaÂła wÂściekÂłoœÌ ale równieÂż strach przed ÂśmierciÂą. Jej miecz zabÂłysn¹³ dziwnie niebieskÂą poÂświatÂą i w TwojÂą stronĂŞ po machniĂŞciu katanÂą ruszyÂł powiew wiatru który CiĂŞ przewróciÂł doœÌ mocno na ziemiĂŞ
Richarde wstal lecz nadal trzymal miecz w gorze poczym odparl
- jam jest Hokage zejdz mi z drogi albo oddaj mi wisior z niebieskim diametem . richarde powiedziawszy to stwozyl jeszcze dwa klony kture mialy w pogotowiu uzyc ,Rairyuu no Tatsumaki . Richarde spowaznial widzac zlosc kobiety i to ze jest poobijana.
Mê¿czyzna zd¹¿y³ odjechaÌ do wioski ( nie ma go) a kobieta patrzy³a na Niego z powag¹.
- Nie pozwolĂŞ na to - powiedziaÂła dziewczyna i rzuciÂła siĂŞ z mieczem na Ciebie tworzÂąc przy okazji 3 klony które wykonaÂły jak¹œ technikĂŞ i w stronĂŞ klonów pognaÂły strumienie wiatru które zniszczyÂł klony. Sama dziewczyna zaatakowa³¹ CIĂŞ katanÂą z góry
Richarde juz nieco zly ze kobieta mu nieodpowiedziala wziol i wykonal Gin raiton no jinjia dzieki czemu wykonuje swoje pole anty grawitacyjne gdzie dziala tylko katon i raiton nastepnie dzieki calkowitej kontroli pola unosi ja w powietrzu do siebie jednoczesnie unieruchamia ja i pyta sie jej
- dlaczego tak bronisz tego zlodzieja??
Ta popatrzyÂła na Ciebie ze spokojem i powiedziaÂła
- A TY byÂś nie broniÂł swojego Pana? - zapytaÂła i jakimÂś cudem wyrwaÂła rĂŞkĂŞ z niewidzialnych wiĂŞzów i dÂżgnĂŞÂłam CiĂŞ katanÂą w ramiĂŞ. BroĂą przebiÂła Twoje ramiĂŞ na wylot. PoczuÂłeÂś pieczenie kiedy dziewczyna wyjĂŞÂła katanĂŞ z ciaÂła. Twoje pole zaczĂŞÂło dziwnie sÂłabn¹Ì a po chwili kompletnie opadÂło. Dziewczyna upadÂła na ziemiĂŞ i byÂła przygotowana do walki
Wi wraz z Kido wbiegajÂą na tereny Konohy. ChÂłopak nie am an sobie oznaczeĂą Taki , a raczej rozpoznawalnÂą postaciÂą nie jest. MaÂło osób wie o tym , ze jego wioska jest w ZZWS. Jednak z drugiej strony Wi wraz z Kido byli niezauwaÂżalni. Skakali po drzewach strasznie szybko ÂśpieszyÂło siĂŞ im.

<NMN za mnie i Kido>

Dodane po 3 godzinach 15 minutach:

Wraz z Kido i 2 klonami * na klonach cia³a Saska i Shizue) przekraczamy szybko drogê. W lesie bezpieczniej dlatego Wi woli iœÌ tamtêdy. Szybko znikaj¹.

<NMN ja + Kidou + klony z ciaÂłami Saska i Shizue)
Dante z Tengenem na lodowym smoku powinni juÂż bez problemu dogoniĂŚ owego Wi dima. Czarny smok znajduje sie przed uciekinierem.... Obok Dantego staÂł Kisuke którego Dante przyzwaÂł w czasie poÂścigu i Asure. Kisuke caÂły czas wyczuwaÂł chakrĂŞ Wi Dima , wiec Dante nie mógÂł go zgubiĂŚ.... Dante ma na sobie mizu kawarimi jak zawsze

// Wi czekamy na decyzje MG , anie skaczesz z tematu do tematu najwyÂżej MG napisz Âże nie mogÂłem ciĂŞ ÂścigaĂŚ .. //
Ok to ja napisze
Dante nie moÂżesz ÂścigaĂŚ Wi
1. Przerwa³eœ specjalnie misje aby niby us³yszeÌ co siê dzieje i zacz¹Ì go œcigaÌ
2. Nagle jakimœ cudem znalaz³eœ siê w murach i ju¿ wiedzia³êœ o co chodzi
Takie coÂś jest po prostu juÂż prxegiĂŞciem.
Daltego nie pozwalam Ci go ÂścigaĂŚ
// Spoko minako dostosuje siĂŞ ..... //

Dante zgubiwszy trop wraca do suny ....

nmm
LecĂŞ z zawrotnÂą prĂŞdkoÂściÂą powyÂżej szlaku do Konohy. WykonujÂąc ostre skrĂŞty w powietrzu bawiĂŞ siĂŞ jak nigdy w Âżyciu. CaÂłkiem, jakbym nie miaÂł przed sobÂą walki z niepokonanym czÂłowiekiem... No cóÂż. Do czasu niepokonanym.
-Dobrze mieĂŚ takiego diabÂła stróÂża jak ty Juubina...-mrukn¹³em zadowolony i pomkn¹³em juÂż prosto pod wodospad
NMM
PrzebiegÂł najszybciej jak mógÂł przez dolinĂŞ by czym prĂŞdzej dotrzeĂŚ do Konohy, a stamtÂąd udaĂŚ siĂŞ do Otogakure. Nie oglÂądaÂł siĂŞ teÂż na nic po drodze.

[nmm]
Zakapturzona postaĂŚ pojawiÂła siĂŞ na szlaku który zmierzaÂł w stronĂŞ konochy, lecz najwyraÂźniej ona stamtÂąd wracaÂła. widaĂŚ byÂło, Âże biegnie gdyÂż zaleÂżaÂło jej na czasie. Jej celem byÂł ukryty wodospad.<NMM>
Wznawiamy misje Richarde...a i innych którzy by chcieli tĂŞdy przechodziĂŚ mogliby do koĂąca tej walkinie pisaĂŚ tutaj postów?
Oto co pisaÂłam ostatnim razem
Ta popatrzyÂła na Ciebie ze spokojem i powiedziaÂła
- A TY byÂś nie broniÂł swojego Pana? - zapytaÂła i jakimÂś cudem wyrwaÂła rĂŞkĂŞ z niewidzialnych wiĂŞzów i dÂżgnĂŞÂłam CiĂŞ katanÂą w ramiĂŞ. BroĂą przebiÂła Twoje ramiĂŞ na wylot. PoczuÂłeÂś pieczenie kiedy dziewczyna wyjĂŞÂła katanĂŞ z ciaÂła. Twoje pole zaczĂŞÂło dziwnie sÂłabn¹Ì a po chwili kompletnie opadÂło. Dziewczyna upadÂła na ziemiĂŞ i byÂła przygotowana do walki
richarde przykucnol i zlapal sie za ramie lecz usmiechnol sie bo dzieki Souzou Saise richarde nietylko sie uleczyl ale tez zregenerowal swoja czakre teraz cialo richarda pokryla masa tatulazy. richarde zrozumial ze musiala zmarnowac mase czakry i energi . richarde szybko wstal i wiedzac ze pole zadzialalo na kobiete odskoczyl i wykonujac matanetke wyslal pioruny wkolo kobiety tak by odciac jej droge ucieczki i dzieki wybucha od piorunow setki odlamkow ruznej wielkosci powinny zranic kobiete lecz niezabic bo chcialem ja przesluchac . w razie ataku odskakuje broniac sie mieczami.
UleczyÂłeÂś swoje rany. WstaÂłeÂś i rzuciÂłeÂś bÂłyskawice w stronĂŞ swojej przeciwniczki. Ta jÂą powaÂżnie zraniÂła. Nie byÂła przygotowana na taki atak. LeÂży powaÂżnie ...nawet bardzo powaÂżnie na ziemi. Ledwo moÂże isĂŞ ruszaĂŚ. Ma zamkniĂŞte oczy z bólu jednak nie krzyczy , nie pozwala sobie nawet na jĂŞk bólu. Nie zwróci³êœ uwagi na to , ze technika byÂła trochĂŞ osÂłabiona. Nie wiesz czemu. Nie wiesz gdzie jest ten który ukradÂł Twój naszyjnik. Dziewczyna umieraÂła...byÂło to widaĂŚ , ¿ê taki atak mimo , zĂŞ nie powinnien byĂŚ groÂźny dla niej byÂł Âśmiertelny. Co robisz? Czujesz siĂŞ mimo wszystkiego zmĂŞczony
Richarde poczul zmeczenie i podparl sie mieczem i podszedl do kobiety podpierajac sie mieczem potem kleknol obok kobiety i prawa reka wyjol z kieszaki linke i zwiazawszy jej rece i nogi tak aby niemogla sie uwolnic po tym zabezpieczeniu wykonalem Fuukin Souhuu Eisei no Jutsu za swojej lewej dloni. nastepnie wlozylem dzieki technice reke do jej ciala i zaczolem oplatac jej serce i inne nazady nicmi z czakry przez to zaczol sie proces leczenia nazadow po tym zabiegu ta samom technika zaczolem leczyc reszte jej ciala . gdy skonczylem usiadlem obok niej i czekalem az on sie ocknie i bedzie mogl ja przesluchac . sam zaczol odpoczywac .
ZwiÂązaÂłeÂś dziewczynĂŞ i zacz¹³eÂś jÂą leczyĂŚ...przynajmniej próbowaÂłeÂś. Niestety bardzo chciaÂłaÂś uÂżyĂŚ techniki do wyleczenia kobiety jednak nie mogÂłeÂś. Nie wiedziaÂłeÂś czemu? CzuÂłeÂś , Âże masz chakrĂŞ aby to zrobiĂŚ ale nie mogÂłeÂś. Jakby coÂś jÂą blokowaÂło. Dziewczyna siĂŞ ocknĂŞÂła i kaszlnĂŞÂła krwiÂą. ZerknĂŞÂła na Ciebie. Linki którymi zwiÂązaÂłeÂś jej rĂŞce i nogi mocno uwieraÂły jÂą w ciaÂło. UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ delikatnie , bardzo delikatnie pomimo bólu i powiedziaÂła
- Lubisz patrzeĂŚ na ludzkie cierpienie? JeÂśli nie to mnie dobij.... - szepnĂŞÂła sÂłabo i znowu kaszlnĂŞÂła krwiÂą. Zycie z niej ulatywaÂło...byÂło to widaĂŚ goÂłym okiem.
Richarde widzac ze niemoze uzyc techniki jednak niepoddawal sie i zaczol leczyc ja recznie bez techniki rozwiazal jej sznury bo teraz mimo iz moze przezyje to niebedzie wstanie nic mu zrobic podniusl ja i polozyl ja swojej sbroi nastepnie wyjol swoje nazedzia medyczne i zaczol ratowac jej zycie muwiac
- nielubie patrzec jak ktos cierpi jestem medykiem i nawet jesli tego niechcesz ja bede cie prubowal uleczyc
po tych slowach uspil ja ziolami kture mial przy sobie i osloniety przez skrzydla swojej orlicy zaczol operowac kobiete . mimo iz niemial specjalistycznej aparatury powinien sobie poradzic wkoncu jest jednym z najlepszych w tej branzy . gdy skonczyl otarl czolo i zaszyl miejsca gdzie operowal szycie bylo tak precyzyjnie wykonane ze niepowinny zostac nawet milimetrowe blizny. . po tych czynnosciach usiadl jeszcze bardziej zmeczony i zaczol sie zastanawiac dlaczego niemoze wykonac technik zaczol sie rozgladac po calej okolicy to samo zrobila orkica richarde podejzewal ze musi to byc jakas technika bo zakry niemozna od tak sobie zatrzymac.
ChciaÂłeÂś pomóc dziewczynie. Jako medyk nawet miaÂłeÂś taki obowiÂązek aby pomóc umierajÂącemu. Lecz zanim daÂłeÂś jej zioÂła aby zasnĂŞÂła. Ta juÂż leÂżaÂła martwa z otwartymi szeroko oczami. Dopiero teraz spostrzegÂłeÂś jak mÂłoda jest to kobieta. MiaÂła zaledwie 17 lat. PatrzyÂła martwo w niebo gdzie lataÂła Twoja orlica. Nie byÂło zagroÂżenia. Nic nie wyczuliÂście.
Nieco zawiedziony zamknolem jej oczy poczym pyzwolalem swoja orlice by ta zaczela rozgladac sie z bardzo wysoka dzie udala sie tamta karawana sam natomiast zamachnol sie nieczem i dzieki sile miecza ziemia wybuchla i nim spadla ulozylem kobiete w dole uwczesnie przeszukujac jej zwloki poszukujac wskazowki. gdy dol sie sasypal okrylem to miejsce kamieniami i poszedlem w miejsce gdzie rozwalilem jedna z skrzyn czy cos w tym stylu.
Karawana zniknĂŞÂła. Orlica nie mog³¹ jej zobaczyĂŚ poniewaÂż byÂła juÂż bardzo daleko. Jednak po przeszukaniu dziewczyny znalazÂłeÂś fragment mapy. Mapy Konohy. ByÂł zaznaczony krzyk w pewnym miejscu. Niedaleko miejsca gdzie aktualnie stoisz. PrzypomniaÂłeÂś sobie zleceniodawcĂŞ i Jego mapĂŞ. POkazaÂł Ci miejsce gdzie najprawdopodobniej kierowaÂł siĂŞ Twój zÂłodziej. To samo miejsce to byÂł wÂłaÂśnie ten krzyÂżyk na mapie. Widocznie to tam siĂŞ kierowali. ZakopaÂłeÂś ciaÂło dziewczyny i ruszy³êœ tutaj
Richarde zastanowil sie chwilke i wyslal makaje zwiadem do przodu po pewnym czasie sam poszedl w tamto miejsce gzdie spodziewal sie zanalezc naszyjnik

NMM
SzedÂł powoli goÂściĂącem prowadzÂącym z daleka do Konohy. On jednak nie kierowaÂł swych kroków w stronĂŞ Ukrytej Wioski LiÂścia. SzedÂł kierunkiem przeciwnym, udajÂąc siĂŞ do Ame no Kuni.
"Prawdopodobnie z tego kraju bĂŞdĂŞ mógÂł siĂŞ dostaĂŚ do Kaze no Kuni, gdzie znajduje siĂŞ Suna. " - planowaÂł. ObejrzaÂł siĂŞ na dziadka. DreptaÂł za nim, stawiajÂąc maÂłe kroki, wiĂŞc Akuro co chwila zwalniaÂł kroku. - "JeÂśli ci, którzy chcÂą go dorwaĂŚ, wynajĂŞli bardziej rozumnych ludzi, na pewno spróbujÂą najpierw go porwaĂŚ, zanim mnie zaatakujÂą. A on porusza siĂŞ tak wolno, jakby za cholerĂŞ nie mógÂł zrozumieĂŚ powagi sprawy. A przecieÂż tu chodzi o jego Âżycie. Ci naukowcy... Nigdy ich pewnie nie zrozumiem. "
Co chwila rozglÂądaÂł siĂŞ na wszystkie strony - w tyÂł za dziadkiem, w resztĂŞ kierunków za ewentualnym wrogiem.
"Nie ma tu raczej drzew, krzaków, ani zbytnio pagórkowatego terenu, wiĂŞc wÂątpiĂŞ, Âżeby mogli siĂŞ gdzieÂś ukryĂŚ... Ale ostroÂżnoÂści nigdy za wiele. Nie mogĂŞ nie doceniaĂŚ przeciwnika, którego nie znam. MoÂże spytam dziadka póÂźniej, czy wie, jacy dokÂładniej wrogowie nas szukajÂą. Ale to przy bramie którejÂś z wiosek, gdzie bĂŞdĂŞ bezpieczny. Na razie nie mogĂŞ siĂŞ skupiaĂŚ na rozmowie. "
Dziadek nie szedÂł zbyt szybko , raczej byÂł powolny , jednak z tobÂą nie rozmawiaÂł. LiczyÂł coÂś na maÂłej karteczce po czym schowaÂł jÂą do kieszonki i wyciÂągn¹³ nastĂŞpnÂą. TÂą czynnoœÌ powtarzaÂł wiele razy , wÂłaÂściwie przez ca³¹ drogĂŞ. Nikt was tak blisko Konohy nie zaatakowaÂł , wybraÂłeÂś dobrÂą i bezpiecznÂą drogĂŞ. Jednak potem warto by byÂło zboczyĂŚ z gÂłównego szlaku. Zawsze jest on niebezpieczny i nawet przez przypadek moÂżna napotkaĂŚ gÂłupie zagroÂżenie. . . a ty musiaÂłeÂś uwaÂżaĂŚ nas starca , który biegaĂŚ nie umiaÂł. . . MoÂżecie iœÌ dalej tu nikt was nie napadnie
Akuro szedÂł wiĂŞc dalej. Coraz bardziej denerwowaÂło go zachowanie starca, a dochodziÂł do tego strach przed atakiem, choĂŚ tak blisko Konohy atak byÂł raczej niemoÂżliwy. WÂłoÂżyÂł rĂŞkĂŞ pod bluzkĂŞ i zacisn¹³ dÂłoĂą na rĂŞkojeÂści puginaÂłu. Nie wyczuÂł zagroÂżenia, po prostu poczuÂł nag³¹ potrzebĂŞ zaciÂśniĂŞcia czegoÂś w dÂłoni. Z nerwów. SzedÂł dalej, a torba zdawaÂła mu siĂŞ ci¹¿yĂŚ, choĂŚ byÂła tak naprawdĂŞ leciutka.
[NMM, NMD]
Richarde wrucil do miejsca gdzie rozwalil jeden z powozow czy co tam bylo i zaczol szukac sladow krure poprowadzily by go do tamtego zlodzieja makaja latala wysoko by sprubowac jednak dostrzec cos podejzanego chocby jedna upuszczona monete przez uciekinierow . richarde byl pelen energi zdjol tamte lachy z siebie i schowal je nadal szukajac tropu
Przeszukuj¹c miejsce ataku zauwa¿y³êœ karteczkê. By³ to jakiœ fragment. Na karteczce by³o napisane
" Naprzeciwko miejsca gdzie usiad³êœ aby odpocz¹Ì"
Nic innego nie mog³êœ odnaleŸÌ. Tak samo Twoja przyjacióÂłka która szukaÂła z powietrza
Tam gdzie odpoczywalem ehh ja nie odpoczywalem nigdzie ale zaraz pewnie chodzi o bar richarde nazucil ponownie szmate na siebie i skierowal sie ponownie do wioski tym razem postanowil niewchodzic gluwnym wejsciem by niezwracac na siebie uwagi

NMM
Szybki biegÂłem w stronĂŞ konohy by zaraz skrĂŞciĂŚ w kierunku wioski dÂźwiĂŞku, by jak najszybciej dotrzeĂŚ na miejsce.<nmm>
biegÂł w przeciwnÂą stronĂŞ niÂż do wioski byÂło widaĂŚ Âże Âśpieszy mu siĂŞ <NMM>
Wi i Dante podróÂżowali tak na Asurze , gdy nagle doszli do gÂłównej drogi w Konoha. Wi zatrzymaÂł pingwinka i nakazaÂł mu tu staĂŚ. ChÂłopak zaskoczyÂł z czapki i powiedziaÂł ochoczo do Dantego :
-Ty tu poczekaj , a ja przejdĂŞ siĂŞ do Konohy , albo wÂłaÂściwie moÂżesz iœÌ ze mnÂą jak chcesz. Tam zawsze siĂŞ coÂś dzieje , no i mówiÂą , ze nowy Hokage usiadÂł na tronie. WiĂŞc ja partnerze siĂŞ ulatniam , Âżegnaj , znajdÂź mnie w Konoha. - Po tych sÂłowach po Wi pozostaÂła tylko chmurka dymu , chÂłopak pĂŞdziÂł odwiedziĂŚ starÂą wioskĂŞ , w nowym stroju.

<NMM>

/Mam pozwolenie na sterowanie Dantkiem i Pingwinem //

Dodane po 7 godzinach 42 minutach:

Wi o wÂłasnych nogach wraca do Kusy , mówiÂąc do Dantka :
-IdŸ do Konohy jest nasza - ch³opak bardzo szybko to powiedzia³ i znikn¹³ , bardzo mu siê œpieszy³o.

<NMM>
WyszÂłam z lasu i znalazÂłam siĂŞ na drodze do wioski liÂścia. SzÂłam dosyĂŚ wolnym krokim, moje oczy byÂły jak zwykle nieobecne a twarz miczego nie wyraÂżaÂła. Znowu zwoniÂłam kroku Jeszcze nie chce wracaĂŚ do domu i tak nie mam po co, zastanawiaÂłam siĂŞ nad wieloma sprawami. Po chwili zauwaÂżyÂłam, Âże staneÂłam w miejscu Za duÂżo myÂśle i znowu ruszyÂłam przed siebie.
RozmyÂślajÂąc o wielu rzeczach, zauwaÂżyÂłaÂś idÂącego wprost na Ciebie mÂłodzieĂąca. DostrzegÂłaÂś, Âże chÂłopak siĂŞ spieszyÂł. Gdy juÂż znalazÂł siĂŞ blisko twojej osoby, to zobaczyÂłaÂś caÂły jego wyglÂąd. ByÂła to ubrany w granatowy strój osoba, miaÂła ze sobÂą teczkĂŞ z wieloma zwojami. Na stroju przyszyty byÂł numer 23283502. Shinobi miaÂł b³êkitne oczy i krótkie, blond wÂłosy. Na gÂłowie miaÂł czarnÂą czapkĂŞ z daszkiem. UÂśmiechn¹³ siĂŞ do dziewczyny i powiedziaÂł:
- Witam, jestem 23283502. Hinata? Tak, na pewno. Oto dla ciebie przesyÂłka. - Wyj¹³ z torby zielony zwój i wrĂŞczyÂł go panience. Po tym ukÂłoniÂł siĂŞ i ruszyÂł dalej w swojÂą drogĂŞ. Nawet, gdybyÂś Go o coÂś zapytaÂła, to nic by Ci juÂż nie odpowiedziaÂł. Po otworzeniu zawiniĂŞtego pieczĂŞciÂą papieru, ukazaÂł siĂŞ list o nastĂŞpujÂącej treÂści:

Droga Hinato,

Ty mnie nie znasz, ale ja Ciebie znam bardzo dobrze. SÂłyszaÂłam wiele pozytywnych uwag na twój temat. ZarekomendowaÂł twojÂą osobĂŞ Arashi Hyuuga. Nie wiem czy Go znasz, ale on siĂŞ zajmuje ewentualnymi misjami ,które sÂą zlecane mÂłodym czÂłonkom rodziny. ZauwaÂżyÂł, Âże ty nie masz Âżadnego jeszcze zlecenia, wiĂŞc postanowiÂł ci je daĂŚ. tutaj do akcji wkraczam ja, Kazuki Ishimura, twoja zleceniodawczyni. Mam dla Ciebie maÂłe zadanko... Wiadomo, Âże czeka CiĂŞ za to sowita zapÂłata. No i do tego dostaniesz pochwa³ê ode mnie, co pójdzie póÂźniej do twoich akt. OtóÂż... Mam lekki problem... Mianowicie, zgubiÂłam swojÂą bardzo drogocennÂą apaszkĂŞ w kolorach tĂŞczy, jednak ona nie byÂła taka zwyczajna, poniewaÂż zmieniaÂła kolor zaleÂżnie od otoczenia w jakim siĂŞ znajduje. ProszĂŞ bardzo Ciebie o znalezienie mojej zguby. Znajduje siĂŞ ona w mojej rezydencji. By siĂŞ tam znaleŸÌ, to musisz wykonaĂŚ trzy pieczĂŞcie w nastĂŞpujÂącej kolejnoÂści: Nezumi(Szczur), Hebi(W¹¿), Tora(Tygrys). Po tym od razu przeniesie CiĂŞ do tego miejsca. Po znalezieniu jej, powróĂŚ tutaj z szalem, wykonujÂąc te same symbole. A nastĂŞpnie wykonaj Tori(Ptak) i Ryu(Smok), a bĂŞdĂŞ wiedziaÂła, Âże wykonaÂłaÂś swoje zadanie i jak najszybciej siĂŞ pojawiĂŞ kolo Ciebie.

Powodzenia,
Kazuki Ishimura.

//Masz napisaÌ na minimum(minimum nie oznacza maksimum) 1.5 strony A4 ,czcionka 12, jak szukasz w jej 100 pokojowym mieszkaniu apaszki, dodaj te¿ anegdotkê ,jak po przeszukaniu po³owy pokoi znajdujesz nie ten szal co trzeba i ju¿ maj¹c wychodziÌ ,orientujesz siê ,¿e to nie jest to co mia³aœ znaleŸÌ. Mi³ego pisania //

Po przeczytaniu listu chciaÂłam o coÂś zapytaĂŚ chlopaka ale ten juÂż odszedÂł. Cicho westchneÂłam Zlecili mi szukanie jakieÂś dziwnej apaszki, a na dodatek poleciÂł mnie tej pani Arashi Hyuuga, z tego co wiem jest on liderem mojego klanu. Mówi siĂŞ trudno. Jeszcze raz przeczytaÂłam zwój i dokÂładnie przyjÂżaÂłam siĂŞ pieczĂŞciÂą, które miaÂłam wykonaĂŚ. ZchowaÂłam list, skupiÂłam chakre w sobie i wykonaÂłam nastĂŞpujÂącÂą pieczĂŞĂŚ po której miaÂłam siĂŞ znaleœÌ w rezydencji Kazuki Ishimura. Gdy jÂą wykonaÂłam znikneÂłam.

<NMM>
”Yare… ta pogoda mnie wykoĂączy… „ MyÂśli przelatujÂące mu przez gÂłowĂŞ towarzyszyÂły nieskromnemu przeciÂąganiu siĂŞ w trakcie przemieszczania siĂŞ miĂŞdzy punktem A, a punktem B. SzedÂł wolno ubrany na czarno jako blady shinobi, znany jedynie w swoim kraju. ByĂŚ moÂże zacznie teraz byĂŚ rozpoznawany takÂże i tutaj w kraju ognia. StawiajÂąc krok za krokiem zastanawiaÂł siĂŞ dlaczego tu idzie, przecieÂż nie ma Âżadnej misji ani teÂż z niczyjego polecenia udaÂł siĂŞ w podróÂż. Nagle na jego twarzy pojawiÂła siĂŞ oznaka znalezienia szukanej odpowiedzi na nĂŞkajÂące go pytanie. Kilka dni temu staÂł siĂŞ peÂłno prawnym chuuninem i dziĂŞki temu mógÂł opuÂściĂŚ wioskĂŞ na kilka dni w celu wypoczynku i zapoznania siĂŞ ze Âświatem. Na jego ustach widniaÂł maÂły uÂśmiech któremu towarzyszyÂło rzadkie mruganie powiekami, które zasÂłaniaÂły czerwone Âślepia. Kiedy wyÂłoniÂł siĂŞ zza wzgórza zwróciÂł wzrok przed siebie i zatrzymaÂł siĂŞ w miejscu jakby zobaczyÂł, coÂś niesÂłychanego. To byÂła teÂż prawda, przed nim w oddali znajdowaÂły siĂŞ bramy jednej z ukrytych wiosek shinobi. W tym samym teÂż momencie przeszyÂło go kilka uczuĂŚ jak i emocji zwiÂązanych z sytuacjÂą. ByÂł na poczÂątku zaskoczony i podekscytowany tym co ujrzaÂł ale byÂł teÂż przestraszony, co zrobiÂą straÂżnicy i mieszkaĂący kiedy go zobaczÂą. StojÂąc na dróÂżce znajdujÂącej siĂŞ na wzniesieniu obserwowaÂł wielkie wrota Konohy. W jego oczach rosÂła ciekawoœÌ i obawa. WiedziaÂł, Âże bez dobrej wymówki nie wejdzie tam i obcych ninja tam nie wpuszczÂą bez pisemnego polecenia. ZsunÂą z czoÂła ochraniacz i ukryÂł go g³êboko w kieszeni. Po chwili kiedy poprawiÂł ubranie i ÂśnieÂżno biaÂłe wÂłosy ruszyÂł zabójczo tanecznym i Âżywym krokiem w stronĂŞ wioski. MiaÂł jeszcze doœÌ spory kawaÂłek wiĂŞc nie przejmowaÂł siĂŞ zbyt szybkim dotarciem na miejsce. Zacz¹³ siĂŞ jednak zastanawiaĂŚ, co powie straÂżnikom kiedy znajdzie siĂŞ na miejscu i bĂŞdzie musiaÂł powiedzieĂŚ im jak¹œ ÂładnÂą bajeczkĂŞ. ”MoÂże sam napiszĂŞ jakieÂś pismo, w którym z polecenia mojego lorda bĂŞdÂą mógÂł wejœÌ do kraju ognia. Ale nie… przecieÂż zdj¹³em ochraniacz, jakbym zacz¹³ go teraz nakÂładaĂŚ mogli by to zobaczyĂŚ straÂżnicy… A nie wyglÂądajÂą na osoby chcÂące siĂŞ zaprzyjaÂźniĂŚ.” W gÂłowie caÂły czas krĂŞciÂły mu siĂŞ myÂśli, które pozwolÂą mu na wejÂście do wioski. OdlegÂłoœÌ z kaÂżdym krokiem zmniejszaÂła siĂŞ i sprawiaÂła, Âże stawaÂł siĂŞ wyraÂźniejszy dla osobników przy bramie. Sam teÂż zastanawiaÂł siĂŞ jak potraktujÂą go kiedy zechce przekroczyĂŚ granicĂŞ wioski, po opowiedzeniu bajki czy zwykÂłym spojrzeniu na niego. Serce biÂło mu coraz mocniej ale przez swój wyglÂąd jak zwykle wszyscy patrzÂąc na niego wiedzieli opanowanego chÂłopaka. IdÂąc ÂścieÂżkÂą rozglÂądaÂł siĂŞ delikatnie lecz niedyskretnie na boki, jakby powydziwiaÂł okoliczne tereny z chĂŞciÂą podróÂżowania po nich. Nagle zobaczyÂł obok ÂścieÂżki koszyk peÂłen jabÂłek. PodszedÂł do niego doœÌ cicho i zatrzymaÂł siĂŞ kilka centymetrów od niego. Przykucn¹³ przyglÂądajÂąc siĂŞ im z wytrzeszczonymi oczami i po chwili siĂŞgn¹³ otwartÂą dÂłoniÂą po jedno z nich. UnoszÂąc je do góry przyjrzaÂł siĂŞ mu dokÂładnie jakby badaÂł czy jest dojrzaÂłe i czy nie ma Âżadnych skaz czy robaków. Przysun¹³ je do ust i robiÂąc pierwszy kĂŞs chciaÂł poznaĂŚ smak jabÂłka. Ono jednak byÂło tak sÂłodkie, Âże chÂłopak z wraÂżenia przymkn¹³ oczy rozkoszujÂąc siĂŞ w delektowaniu owocu. ObróciÂł ÂżuchwÂą wydajÂąc charakterystyczne odgÂłosy chrupania twardego i soczystego jabÂłka. Kiedy zaÂś powieki siĂŞ lekko uniosÂły on zobaczyÂł zarys postaci stojÂącej nachylonej przed nim. OtwierajÂąc oczy szerzej obraz stawaÂł siĂŞ wyrazisty a przed chÂłopakiem ukazaÂła siĂŞ kobieta o kilka lat starsza. MiaÂła na gÂłowiĂŞ biaÂły czepek z pod którego wystawaÂły lÂśniÂące, rude i puszyste wÂłosy. Sukienka z maÂłym dekoltem powodowaÂła widok nie z tej ziemi gdyÂż nachylona dziewczyna eksponowaÂła nieÂświadomie swoje piĂŞkno. MateriaÂł zasÂłaniaÂł ciaÂło dziewczyny od ramion do kolan i falowaÂł delikatnie na wietrze powodujÂąc, Âże w myÂślach chÂłopaka zaczynaÂła budziĂŚ siĂŞ fantazja. Kiedy jego oczy otworzyÂły siĂŞ doœÌ mocno ten przeÂłkn¹³ kawaÂłek jaki miaÂł w ustach i rozchyliÂł lekko wargi.
AnioÂł?
Zapyta³ dziewczyny stoj¹cej przednim, bêd¹c pe³nym podziwu i myœli na jej temat. Ona zaœ patrzy³a na niego doœÌ srogo ale kiedy us³ysza³a wzmiankê o aniele jej wyraz twarzy zmieni³ siê na bardziej przyjazny, lecz s³owa jakie wypowiedzia³a, sprawi³y, ¿e ch³opak otrzeŸwia³ i opad³ w ty³ na ty³ek.
Nie anioÂł… WÂłaÂścicielka JabÂłek które kradniesz! A teraz popamiĂŞtasz! – Kiedy tylko dziewczyna siĂŞ wyprostowaÂła w jej oczach pojawiÂły siĂŞ pÂłomienie a w rĂŞkach nie wiadomo skÂąd wielki sĂŞkaty kij. Przez ten widok chÂłopak zostaÂł wrzucony w wir biegu, który jako jedyny ratowaÂł go przed rozwÂścieczonÂą dziewczynÂą. Mimo swojego wyglÂądu nie zdoÂłaÂł jej odstraszyĂŚ w wrĂŞcz przeciwnie gdyÂż dziewczyna goniÂła za nim prze Âładnych kilkadziesiÂąt metrów. W pewnym momencie dziewczyna siĂŞ zatrzymaÂła i pomachaÂła kijem w powietrzu krzyczÂąc coÂś do chÂłopaka, ale ten bĂŞdÂąc daleko od niej nie sÂłyszaÂł jej sÂłów. Zadowolona dziewczyna odwróciÂła siĂŞ w stronĂŞ swojego koszyka i zobaczyÂła dwa biegnÂące klony chÂłopaka, które miaÂły peÂłne kieszenie i garÂście jabÂłek. NiewiastĂŞ tak zamurowaÂło, Âże nie wiedziaÂła co powiedzieĂŚ lecz kiedy jeden z klonów przebiegaÂł obok ta siĂŞ ocknĂŞÂła i z wielkim zamachem robiÂąc przy okazji obrót chciaÂła uderzyĂŚ podróbkĂŞ chÂłopaka. W momencie uderzenia usta klona dotknĂŞÂły policzka dziewczyny i po chwili od zderzenia postaĂŚ zniknĂŞÂła zostawiajÂąc po sobie kilka jabÂłek. Zdenerwowana tym faktem dziewczyna odwróciÂła siĂŞ w stronĂŞ bram konohy i widzÂąc w oddali chÂłopaka, który zmierzaÂł do miasteczka ruszyÂła za nim w pogoĂą. WidaĂŚ chciaÂła pozwoliĂŚ mu jeszcze raz posmakowaĂŚ…swojego kija…

<nmm>
Kyoko przemkn¹³ drogÂą w stronĂŞ Konohy, w rzeczywistoÂści jednak zmierzaÂł w kierunku Ame, wybraÂł najbardziej uczĂŞszczanÂą z dróg ze wzgĂŞdu na doœÌ maÂłe prawdopodobieĂąstwo napaÂści.

z/t
Przez ca³¹ drogĂŞ jak dotychczas nie bÂło Âżadnych niespodzianek. MaÂła genninka trochĂŞ sie juÂż jednak zmĂŞczyÂła forsownym marszem. Nie ÂśmiaÂła jednak prosiĂŚ o postój.
- ¯yczy pan sobie zatrzymaÌ siê w Konosze, omin¹Ì j¹ i iœÌ lasami, czy mo¿e przejœÌ przez ni¹? - zapyta³a grzecznie.
OsobiÂście byÂła za opcjÂą nr. 1, a na pójÂście lasami i tak by siĂŞ nie zgodziÂła, bo zapadaÂł juÂż zmrok, ale grzecznoœÌ wymagaÂła by spytaĂŚ.
Heiji pod¹¿aÂł za dziewczynÂą. PrzyspieczyÂła ona tĂŞpo co nie spodobaÂło mu siĂŞ bo musiaÂł przyspieszyĂŚ swój krok. Nagle Namida zadaÂła pytanie chÂłopakowi. Heiji pomyÂślaÂł przez chwilĂŞ po czym odpowiedziaÂł.
-Myœlê ze powinniœmy przejœÌ przez ni¹ ale nie zatrzymywaÌ siê w niej. Prawdopodobnie gdybyœmy wkroczyli do wioski to bym nas zaatakowa³ t³um ludzi. A nie chce do tego dopuœciÌ. Nie lobiê tego rodzaju sytuacji. Dlatego wybieram przejœcie przez wioskê tylko ale nie zatrzymywanie siê w niej.
Po tych sÂłowach chÂłopak rozejrzaÂł siĂŞ po okolicy. ByÂła to piĂŞkna okolica. WokóÂł znajdowaÂła siĂŞ trawa i kwitnÂące kwiatki. W powietrzu unosiÂł siĂŞ aromat owych roÂślin. ChÂłopak czekaÂł na twojÂą decyzjĂŞ którÂą podejmiesz a nastĂŞpnie ruszyÂł za tobÂą opuszczajÂąc owe miejsce.
Nami skinĂŞÂła gÂłowÂą i poszÂła dalej. Nogi zaczynaÂły jÂą juÂż porzÂądnie boleĂŚ, ale nie odzywaÂła siĂŞ nawet sÂłowem. Kiedy doszli do bram Konochy, poszÂła dalej drogÂą, która skrĂŞcaÂła w bok i okr¹¿aÂła wioskĂŞ tuÂż przy murach. SzÂła dalej, zupeÂłnie bez sÂłowa.
Sayler pojawiÂł siĂŞ na horyzoncie.PrzetarÂł czoÂło i zobaczyÂł w oddali zarysy wioski.To pewnie Konoha.A wiĂŞc juÂż blisko.ZmĂŞczony podró¿¹ chciaÂł usi¹œÌ ale Âżeby nie przedÂłuÂżaĂŚ wĂŞdrówki ruszyÂł doœÌ szybkim krokiem.Po paru dÂłuÂższych chwilach byÂł juÂż przy bramie Konohy.ZatrzymaÂł siĂŞ tam i odpocz¹³ siadajÂąc i opierajÂąc siĂŞ o mur.MinĂŞÂła godzina po czym Sayler zachĂŞcony lekkim podmuchem wiatru wstaÂł i ruszyÂł dalej przekraczajÂąc bramĂŞ.
NMM
JuÂż byliÂście w kraju ognia. Ty natomiast leÂżaÂłeÂś na wozie bawiac siĂŞ kunaj. Ale i to teÂż cie znudziÂło. Wszystko siĂŞ ciÂągÂło. Monotonia i ta powolna podróÂż. Na twoje szczĂŞÂście bÂądÂź nieszczĂŞÂście zostaÂła przerwana. ZewszÂąd zaczeli wybiegaĂŚ bandyci. ByÂło ich conajmniej kilkunastu. Byli ze wszystkich stron. ZostaliÂście otoczeni. Ochrona powozu ruszyÂła do akcji. Zaczeli walczyĂŚ. Ty natomiast narazie byÂłyÂś na wozie. DziĂŞki temu spostrzegÂłeÂś w oddali trzech Âłuczników którzy juÂż celujÂą w waszÂą strone.
ZareagowaÂłem szybko. WykonaÂłem odpowiednie pieczĂŞcie i uÂżyÂłem Goukakyu no Jutsu. Kula ognia powinna spopieliĂŚ lecÂące w nas strzaÂły. Zapobiegliwie uÂżywam Kawarimi no jutsu na wbitym w siedzenie noÂżu kunai. Zanim do³¹czĂŞ do walki z nadciÂągajÂącymi bandytami, postanowiÂłem zaÂłatwiĂŚ Âłuczników. ZarzuciÂłem na nich Kokohi no jutsu i sprawiÂłem, iÂż usÂłyszeli za sobÂą odgÂłosy wÂściekÂłej bestii. Gdy siĂŞ odwrócili ujrzeli wielkiego, biaÂłego tygrysa, widocznie majÂącego na nich chrapkĂŞ. Korzystam z ich rozkojarzenia i ciskam w nich 3 shurikeny, kaÂżdy wycelowany w szyje napastnika. Nawet jeÂśli siĂŞ nie uda, tygrys powinien na chwile ich zaj¹Ì. MajÂąc Âłuczników z gÂłowy, zeskoczyÂłem z powozu i rzuciÂłem noÂżem kunai w najbliÂższÂą grupkĂŞ atakujÂących. Do ostrza przyczepiona byÂła wybuchowa notka, która wybucha po dotarciu do celu. NastĂŞpnie wyciÂągn¹³em kolejny sztylet i spróbowaÂłem przeci¹Ì nim tĂŞtnice szyjnÂą najbliÂższego bandyty.

1000ch - 200ch(za Goukakyu no Jutsu) - 200ch (za Kokohi no jutsu) - 100ch (za Kawarimi no jutsu) = 500ch
ZareagowaÂłeÂś dosyĂŚ szybko. ZaÂłoÂżyÂłeÂś kawarimi. NastĂŞpnie WypuÂściÂłeÂś swojÂą kule ognia. StrzaÂły Âłuczników nie dosiĂŞgÂły celu po za tym twój atak ich poparzyÂł. Dodatkowo zdezorientowaÂłeÂś ich swoim kolejnym jutsu. WykorzystujÂąc tÂą okazje rzuciÂłeÂś w nich shurikenami. Nie trafiÂłeÂś dokÂładnie tam gdzie chciaÂłeÂś ale i tak padli na ziemie. ÂŁucznicy sprzÂątniĂŞci. RuszyÂłeÂś na bandytów. Cisn¹³eÂś kunaj z wybuchowÂą notkÂą. To nie byÂło za mÂądre rozwiÂązanie. RozwaliÂłeÂś kilku bandytów ale niestety poraniÂłeÂś swoich pomocników. Wszyscy byli zaskoczeni twojÂą nie ostroÂżnoÂściÂą. RzuciÂłeÂś sie na najbliÂższego bandyte zadajÂąc mu rane ciĂŞtÂą na szyji. Teraz przed tobÂą byli przeciwnicy.
Nie przej¹³em siĂŞ specjalnie losem moich sojuszników. Skoro nie byli wystarczajÂąco silni by unikn¹Ì mego ataku, to ich sprawa. MiaÂłem wystarczajÂąco duÂżo na gÂłowie, nie miaÂłem czasu martwic siĂŞ o innych. StworzyÂłem 3 Bushiny, miaÂły one na celu rozproszenie uwagi bandytów, oraz zmniejszyĂŚ liczbĂŞ ataków na prawdziwego mnie. KaÂżdy Mitrashi biegnie w swoim kierunku. Ja zbliÂżam siĂŞ do jednego bandytów i kilka metrów przed nim ciskam w niego stalowÂą gwiazdkĂŞ, celujÂąc w czoÂło. NastĂŞpnie wyciÂągam kunai i bĂŞdÂąc juÂż przy nim wbijam ostrze w serce zbira. Odpycham ciaÂło od siebie i biegne ku kolejnemu. Skacze w górĂŞ i przelatujÂąc nad nim rzucam w niego 3 shurikeny. LÂąduje za nim i wbijam jednÂą rĂŞkÂą mu nóÂż w plecy, drugÂą tymczasem przyklejajÂąc do jego barku wybuchowÂą kartkĂŞ. Podcinam go i Âłapie za nogĂŞ. Zbieram caÂłe swoje siÂły i zaczynam krĂŞciĂŚ mĂŞÂżczyznÂą. UÂżywam go jak maczugi by powaliĂŚ kolejnego napastnika, po czym wykonuje jeszcze jeden obrót i ciskam ciaÂłem w innego atakujÂącego. Gdy "pocisk" dotrze do celu skÂładam pieczĂŞĂŚ i aktywuje wybuchowÂą notkĂŞ. JeÂśli w jakimÂś miejscu bĂŞdzie zgromadzonych co najmniej 3 bandytów, to atakuje ich przy pomocy Goukakyu no Jutsu.

500ch-150ch (za buhshiny)=350
lub z uÂżyciem Goukakyu no Jutsu: 350ch - 200ch = 150ch
Stworzy³êœ bushiny. KaÂżdy pobiegÂł w innÂą strone. Teraz czĂŞÂśc ataków zostaÂła odwrócona od ciebie. RzuciÂłeÂś shurikenem w zbira który go odbiÂł lecz niezdoÂłaÂł unikn¹Ì twojego drugiego ataku. Kolejnego bandyte trafiÂłes trzema shurikenami. LÂądujÂąc za nim wbiÂłeÂś mu nóÂż po czym przykllejasz mu wybuchowÂą kartke. Cisn¹³eÂś nim w napastników i odpaliÂłeÂś Âładunek. Wtedy po jednej stronie zebraÂła sie grupka którÂą przysmarzyÂłeÂś ognistÂą kulÂą. Zacz¹³eÂś bardzo odczuwaĂŚ zmĂŞczenie. W koĂącu masz koĂącuwke chakry.
//niezapomnij odpisaĂŚ sobie zuÂżytego sprzĂŞtu//
SpróbowaÂłem uspokoiĂŚ oddech, niestety zmĂŞczenie dawaÂło juÂż o sobie znaĂŚ. "[I see you!]! ZuÂżyÂłem za duÂżo chakry. Musze teraz przemyÂśleĂŚ kaÂżdy ruch, jedno niepotrzebne jutsu i po mnie." SiĂŞgn¹³em do kieszeni i wyj¹³em kilka shurikenów. W obu rĂŞkach miaÂłem po 4 gwiazdki. RzuciÂłem ÂśmiercionoÂśne kawaÂłki metalu z jednej rĂŞki, celujÂąc w nogi 4 bandytów. Zaraz potem cisn¹³em 4 kolejne shurikeny w gÂłowy tych samych zbirów. RozsypaÂłem za sobÂą 20 makibishi by uniemoÂżliwiĂŚ atak od tyÂłu i rzuciÂłem siĂŞ w wir walki. TrzymajÂąc dwa noÂże kunai skonfrontowaÂłem siĂŞ z jednym napastnikiem, jednym ostrzem broniÂąc siĂŞ, a drugim atakujÂąc punkty witalne. JeÂżeli uda mi siĂŞ go zabiĂŚ rzucam oba ostrza w kolejnÂą ofiarĂŞ, celujÂąc w serce i Âżo³¹dek. Na koniec rzucam jeszcze jeden kunai z wybuchowÂą notkÂą, po czym podbiegam do wozu i opieram siĂŞ o drewnianÂą ÂścianĂŞ. Próbuje chwile odsapn¹Ì, rozglÂądajÂąc siĂŞ przy tym po polu bitwy
Po wyjĂŞciu kolejnych shurikenów wycelowaÂłes a nastĂŞpnie rzuciÂłeÂś nimi w nogi bandytów. Ci zajĂŞcie walkÂą ze straÂżnikami zostali trafieni. Wtedy wiedzieli kto i skÂąd atakowaÂł. Twego drugiego ataku w ich gÂłowy unikneli mniej wiecej bo coÂś tam zostali zachaczeni. RozsypaÂłeÂś za sobÂą makibishi. PomysÂł wydawaÂł siĂŞ idiotyczny gdyÂż stworzyÂłeÂś sobie przeszkode do powozu ale jednak jakiÂś gamoĂą który chciaÂł cie zajœÌ wszedÂł w nie. Borok w dodatku upadÂł i jeszcze bardziej siĂŞ pokaleczyÂł. Po chwili byÂł caÂły ozdobiony twoimi ostrzami. Facet w paĂące wstaÂł i uciekÂł z tÂąd wraz z twoimi makibishi. Ty natomiast wyj¹³êœ dwa kunaj i zaatakowaÂłeÂś pierwszego lepszego napastnika raniÂąc go dotkliwie ale on byÂł an tyle zwinny i szybki Âże takÂże cie uszkodziÂł pozostawiajÂąc na tobie dwie rany ciĂŞte na rĂŞce i klatce piersiowej. Ból byÂł mocny ale jako tako sobie radziÂłeÂś. Twój przeciwnik nie byÂł zdolny do walki wiĂŞc rzuciÂłeÂś swoimi dwoma kunaj w kolejnego zbira. ZostaÂł trafiony ale nie tam gdzie chciaÂłeÂś. Rany strasznie tobie utrudniaÂły walke. Na koniec rzuciÂłeÂś kunaj z wybuchowÂą notkÂą (odejmij jÂą sobie). NóÂż z Âładunkiem wbiÂł siĂŞ w ziemi by po chwili eksplodowaĂŚ. Nikogo tym mocno niezraniÂłeÂś ale za to zafundowaÂłeÂś kilku zbirom darmowy lot. SpostrzegÂłeÂś Âże zaczynajÂą siĂŞ wycofywaĂŚ. Kilku z nich rzuciÂło jakimiÂś kulkami które zrobiÂły puff i was wszystkich oÂślepiÂły. Podczas tego manewru dosta³êœ po¿¹dnego kopniaka w brzuch które ciebie doœÌ odrzuciÂł. Po chwili gdy juÂż mogliÂście urzywaĂŚ oczu nikogo nie byÂło. Wszyscy ranni i zabici znikneli. WÂśród was takÂże byli ranni.
WidzÂąc uchodzÂących bandytów odetchn¹³em z ulgÂą. Brak chakry oraz zadane mi rany znacznie zmniejszyÂły efektywnoœÌ moich ruchów. Gdyby walka potrwaÂła jeszcze kilka minut, mogÂłoby to Âźle siĂŞ skoĂączyĂŚ dla mnie oraz caÂłej wyprawy. Rana na klatce piersiowej bolaÂła coraz bardziej, niestety nie znaÂłem siĂŞ na medycynie i nie miaÂłem pojĂŞcia jak jÂą opatrzyĂŚ. PostanowiÂłem poprosiĂŚ o pomoc Harrego i jego ludzi, majÂąc nadzieje, iÂż któryÂś z nich zna siĂŞ na leczeniu. NastĂŞpnie stĂŞkajÂąc z bólu wdrapaÂłem siĂŞ na powóz, gotowy do dalszej podróÂży. W myÂślach pomodliÂłem siĂŞ o brak kolejnych niespodzianek.
Powoli sie pozbieraÂłeÂś. Twoje rany coraz bardziej tobie dokuczaÂły. ZObaczyÂłeÂś jak tych dwóch pseudo samurajów lata wokóÂł ÂżoÂłnierzy z bandarzami i ich opatrza. Dopiero po kilkunastu minutach skonczyli z nimi i od niechcenia podeszli do ciebie i narazie ciebie zabandaÂżowali. Po tym pomogli rannym wejœÌ na wóz. Reszta co mogÂła szÂła na nogach. Ty z trudem wskoczyÂłeÂś na góre powozu. Nie miaÂłeÂś gdzie siĂŞ ulokowaĂŚ wiĂŞc usiadÂłeÂś obok woÂźnicy. Ten spojrzaÂł na ciebie kÂątem oka i ruszyliÂście dalej w strone konohy. Atmosfera byÂła napiĂŞta, widocznie wszystkim niepodobaÂł siĂŞ twój styl walki.
Zachowanie moich kompanów przyjmowaÂłem doœÌ obojĂŞtnie. Nie znaÂłem ich wczeÂśniej, a w przyszÂłoÂści teÂż siĂŞ juÂż nie spotkamy, nie wiele wiĂŞc obchodziÂła mnie ich opinia. Mimo to byÂłem wdziĂŞczny za udzielonÂą pomoc, obiecaÂłem sobie, by na przyszÂłoœÌ bardziej uwaÂżaĂŚ na towarzyszy. Nie majÂąc na nic siÂł, po prostu wpatrywaÂłem siĂŞ bezmyÂślnie na mijajÂący krajobraz.
WpatrywaÂłeÂś sie bezmyÂślnie w krajobraz. Po kilku minutach przybiegli ci dwaj samurajowie a za nimi medycy. Zaczeli oni uÂżywaĂŚ medycznych na rannych ÂżoÂłnieÂżach. Tych bardziej rannych odprawili do szpitala reszta która niepotrzebowaÂła tam sie udaĂŚ zostaÂła. W koĂącu podeszli do ciebie. ZÂłoÂżyli jakieÂś pieczĂŞcie i zaczeli leczyĂŚ twoje rany. Po kilku minutach wszystko wyglÂądaÂło w miare dobrze. Jeden z medyków powiedziaÂł. "Przez kilka dni nie siĂŞ pan zbytnio nie rusza. Rany siĂŞ muszÂą zagoiĂŚ wiĂŞc jak najmniej ruchu a szczególnie pracy." Po tym odeszli. Wtedy to Harry wyszedÂł z powozu i podszedÂł do ciebie mówiÂąc. "DotarliÂśmy na miejsce. ZrobiÂłeÂś to co do ciebie naleÂży. Teraz zapÂłata." MĂŞÂżczyzna wyciÂągn¹³ portfel i zacz¹³ w nim przebieraĂŚ mówiÂąc. "Plus za ochrone, minus za ranienie innych ochroniaÂży, plus za dobrÂą robote, minus za rekonwalestencje innych i jeszce plus za zwrócenie tobie kosztów zuÂżytej broni. WiĂŞc to bĂŞdzie w sumie 250Y. ProszĂŞ." WrĂŞczyÂł tobie pieniÂądze, wsiadÂł do powozu i pojechaÂł. Tyle go widziaÂłeÂś. MoÂże i byÂł bogaty ale i takÂże skÂąpy na pieniÂądze skoro tak ciebie rozliczaÂł.

misja rangi C zaliczna
wynagrodzenie: 20pch, 4pkt, 250Y
na okres 3 dni masz ograniczon¹ ruchliwoœÌ
BiaÂłowÂłosy lider aka powoli siĂŞ poruszaÂł. DotarÂł na drogĂŞ prowadzÂącÂą do Konohy , jednak caÂłkiem szybko zboczyÂł w kierunku Suny , ta wioska miaÂła pokój z jego organizacjÂą. MoÂże tam znajdzie kogoÂś kto mu pomoÂże i udzieli podstawowych informacji. Wi maÂło wiedziaÂł , zresztÂą nigdy nie byÂł dobrym informatorem , jednak ludzie na Âświecie musieli coÂś o nim wiedzieĂŚ. MoÂże tam w dalekiej i gorÂącej Sunie znajdzie jakiegoÂś dobrze doinformowanego genina. ChÂłopak znikn¹³ za drzewami i przyÂśpieszyÂł tempo. ChciaÂł dotrzeĂŚ do Suny jak najszybciej.

<NMM>
SzedÂłem wolnym krokiem od Tanzaku w kierunku Konohy. Nie byÂło mi spieszno lecz zastanawiaÂłem siĂŞ co bĂŞdĂŞ tam robiÂł, skoro to nie ja mam interesy do tego miejsca. Tak rozwaÂżajÂąc szedÂłem w kierunku bramy<NMM>
Raz, dwa, trzy, cztery, maszerujÂą wyÂższe sfery... ByÂła droga, byÂła ona, która, przemieszczajÂąc siĂŞ z nienaturalnÂą szybkoÂściÂą a zarazem kociÂą gracjÂą, w dzikim, opĂŞtaĂączym biegu galopowaÂła wertepami, ÂścieÂżkami Âżycia... WolnoœÌ, ahh, sÂłodka wolnoœÌ! 'SÂłodkiego, miÂłego Âżycia, bez gÂłodu, chÂłodu i picia... !' - szaleĂącza radoœÌ gnaÂła jÂą coraz bardziej i bardziej, nie dajÂąc chwili wytchnienia. SzczĂŞÂście. SzaleĂącza radoœÌ, szaleĂącze szczĂŞÂście zastÂąpiÂły adrenalinĂŞ, która daĂŚ mogÂła brunetce aÂż tyle siÂł... SkÂąd taka euforia, skÂąd i dlaczego ? Gdy walczy siĂŞ ze ÂśmierciÂą, w sensie dosÂłownym, a póÂźniej trza siedzieĂŚ nie wiadomo ile w gabinecie, czuje siĂŞ takÂą dziwnÂą moc, jeÂśli uda siĂŞ czÂłowiekowi wyrwaĂŚ z tego chorego systemu... Ahh... Droga do Taki staÂła przed niÂą i machaÂła dziko, zachĂŞcajÂąco.
NMM
SzedÂłem spokojnym krokiem w stronĂŞ Konohy przez bardzo znane mi tereny. Rzeczy prawie mi wyschÂły, lecz nie zauwaÂżyÂłem tego. ByÂłem juÂż za dÂługo mokry by zauwaÂżyĂŚ róÂżnice. Jedynie byÂło widaĂŚ po tym, Âże w niektórych miejscach byÂły bardziej ciemne fragmenty mojej odzieÂży.

<NMM>
ZmierzajÂąc do Konohy, w koĂącu opadÂł z siÂł. Dlatego postanowiÂł siĂŞ wiĂŞc gdzieÂś zatrzymaĂŚ. Drzewo, stojÂące na uboczu, byÂło do tego idealnym miejscem. Nasz dzielny heros, oparÂł siĂŞ o jego ukryty w Cieniu konar, a nastĂŞpnie odsapn¹³ Âżeby zregenerowaĂŚ siÂły. W oddali widziaÂł swojÂą wioskĂŞ, Konohe, ale nie wiedziaÂł czy chce do niej wróciĂŚ.
Tak czy wak, zdj¹³ ochraniacz z Suny, i siedzia³ oparty o drzewo, staraj¹c siê z³apaÌ oddech...

Po chwili jednak, zorientowaÂł siĂŞ, iÂż zbyt wiele tu ludzi...
PostanowiÂł udaĂŚ siĂŞ w bardziej zaciszne miejsce.

[nmm]

Po tragicznych przeÂżyciach na pomniku, wróciÂł tutaj i z powrotem usiadÂł pod drzewem... Po chwili przemyÂśleĂą, udaÂł siĂŞ do Kiri, nad wskazane Jezioro...

[nmm]
SÂłoĂące juÂż zachodziÂło, kiedy Juji przemieÂżaÂł drogĂŞ oddalajÂąc siĂŞ od Konohy. Kocie Âłby uwieraÂły w nogi, a ciepÂłe powietrze tworzyÂło na czole genina kilka kropelek potu. Juji obejrzaÂł siĂŞ za siebie patrzÂąc na KonohĂŞ. "A co jeÂśli juÂż nigdy nie wrócĂŞ?" pomyÂślaÂł i uÂśmiechn¹³ siĂŞ. RuszyÂł dalej ku swojemu przeznaczeniu.

[nmm]
Richarde szedl droga od strony konohy swoim spokojnym krokiem . rozmyslajac sobie o tym ile szczescia maja jego uczniowie byl z tego dumny bo chociarz ta zecz mu sie udala teraz szukal amy ale na przekur cos go ciagnelo by odwiedzic i podenerwowac liderke Akatsuki z ktura jakis czas temu sobie balowal a ona " przespala sie zemna i zaliczyla moje ramie" w ostatnim czasie richarde mial nawet sporo powodow do usmiechu dlatego teraz mial dobry chumor . szedl sobie wpatrujac sie przed siebie lecz niezapominal ze jest na drodze podniesionego ryzyka wiec byl czujny
ZbliÂżajÂąc siĂŞ wolno, ale jednak, Richarde mógÂł zauwaÂżyĂŚ przed sobÂą maÂły czarny punkcik, który z kaÂżdÂą minutÂą powiĂŞkszaÂł siĂŞ do swoich normalnych rozmiarów. Po krótkim odcinku czasu okazaÂło siĂŞ, Âże obiektem byÂł byÂł...maÂły powóz z dwoma koĂąmi na przedzie i mĂŞÂżczyznÂą w Âśrednim wieku siedzÂącym na "koÂźle". TrzymaÂł on mocno lejce prowadzÂące jego pociÂąg, za to na gÂłowie uÂłoÂżony miaÂł elegancki berecik ze znakiem Wioski Trawy. Tak siĂŞ akurat staÂło, Âże Sage spotkaÂł siĂŞ z tym wozem w poÂłowie drogi, na skrzyÂżowaniu czterech.
Richarde uznal ten woz za kupiecki i skinol tylko glowa gdy ten przejezdzal obok niego poczym spytal
- Co pan tak sie spieszy poczym zerknol na jego rece kture mocno trzymaly lejce facet musial byc podenerwowany . A w glosie sage panowal spokuj i opanowanie wiedzial ze ta droga jest niebezpieczna no ale bez przesady obecnie bardzo zadko dochodzi do napadow chyba ze ten akurat mial pecha
W¹saty mê¿czyzna, zerkaj¹c z ukosa na poczciw¹ twarz shinobi, uœmiechn¹³ siê k¹cikami ust. Nie by³ to widok rzadki. Czêsto to robi³, jednak w jego spojrzeniu czuÌ by³o pewne zmartwienie...
-Witaj strudzony wĂŞdrowce. Niech sÂłoĂące bĂŞdzie twoim przewodnikiem, a wiatr opiewaÂł twe drogi.-przywitaÂł siĂŞ iÂście podróÂżniczo, patrzÂąc juÂż wprost na Richarde. Ten jednak zadaÂł pytanie, wiĂŞc czym prĂŞdzej odpowiedziaÂł na nie:
-ÂŚpieszĂŞ siĂŞ, gdyÂż przede mnÂą dÂługa droga do Kusy, a w dodatku od pewnego czasu rzezimieszki nie dajÂą spokoju w pewnym wÂąwozie...Tak przynajmniej sÂłyszaÂłem, a skutki takiego ataku widziaÂłem
Richarde sie usmiechnol poczym odparl
-hmm muwisz ze do kusy sie wybierasz tak to chyba moge ci pomuc moge pojechac jako twoje wsparcie na wypadek ataku ja nieboje sie zadnych rzezimieszkow to oni boja sie mnie przynajmniej tutaj na tych terenach . to jak przyjmujesz oferte??
MĂŞÂżczyzna, przyglÂądajÂąc siĂŞ Richarde i myÂślÂąc nad jego ofertÂą, podrapaÂł siĂŞ po podbródku, aÂż jego wÂłosy nie zaczĂŞÂły wydawaĂŚ pewnego chrzĂŞstu niemytego zarostu.
-Hm...propozycja nie byle jaka, dziêkujê, jednak jak¹ mogê mieÌ pewnoœÌ, ¿e sam nim nie jesteœ i nie chcesz mnie zwabiÌ w pu³apkê?-spyta³ ostro¿nie, co nawet zgadza³oby siê w tej sytuacji. Ma³o kto od razu by siê zgodzi³ i poszed³ œlepo za "wybawicielem" z opresji. Sage wiêc musia³ wymyœliÌ coœ, co zdo³a³oby przekonaÌ poczciwego wêdrowca o swoich pobudkach co do dzia³ania.
Richarde wyjol swoja legitymacje sagowska poczym podal i dodal niejestem a zgodzilem sie bo mi sie nudzi noi jesli bym chcial cie napasc to juz dawno wachal bys kwiadki od spodu . poczym usmiechnol sie tak jak na zdjeciu w legitymacji i czekal na odpowiedz kupca
WoÂźnica, trzymajÂąc nadal lejce w dÂłoniach, przygarbiÂł siĂŞ na bok, by obejrzeĂŚ niby to niepodrobionÂą legitymacjĂŞ shinobi. Wszystko byÂło ok, tylko jakiÂś stary ten dokument...PostanowiÂł to przemilczeĂŚ, bo skoro okazja siĂŞ pojawiÂła, to trzeba z niej korzystaĂŚ. Carpe Diem jak to mówiÂą rybacy.
-No dobrze, zgadzam siĂŞ na twojÂą pomoc. Nie licz tylko na jakiÂś wielki prezent w podziĂŞce za ochronĂŞ. Jestem skromnym lekarzem-handlowcem i ledwo co staĂŚ mnie na utrzymanie. A w ogóle to jak siĂŞ zwiesz? Ja nazywam siĂŞ Meito, a ty?-spytaÂł tak z ciekawoÂści, by nie zwracaĂŚ siĂŞ do Richarde per "Pan"
Richarde usmiechnol sie na wiesc ze owy kupiec jest lekarzem poczym odparl
- Ja Nazywam sie Richarde i tak sie sklada ze takrze jestem medykiem poczym usiadl przy woznicy poczym dodal
- co do zaplaty to pewnie masz jakis ciekawy sprzet medyczny ale dlamnie glownie liczy sie zabawa gdy natrafimy na rabusiow i skopanie im ze sie tak wyraze tylniej czesci ciala .gdy siedzial juz na wozie spowaznial i obserwowal okolice uwazniej niz przedtem dodajac
- mozemy jechac
-O, to bardzo dobrze. JuÂż myÂślaÂłem, Richarde, Âże naleÂżysz do tych awanturników, co by tylko walczyĂŚ chcieli. Ale skoro jesteÂś lekarzem, to moÂżesz jechaĂŚ tuÂż obok mnie.-rzekÂł, jakby siedzenie na jego wozie byÂło czymÂś w rodzaju nagrody, prezentu...zaszczytu. Tak wÂłaÂśnie byÂło, a sam Meito daÂł znak parze koniom za pomocÂą lejców, by ruszyÂły z wolna. PrzeszÂły dÂługÂą drogĂŞ, wiĂŞc nie powinny tak siĂŞ od razu mĂŞczyĂŚ. Dodatkowo ciÂągnĂŞÂły powóz, bagaÂż lekarza jak i samego jego wraz z Sage, jego tymczasowego bagaÂżu. Po 5 minutach medyk, oglÂądajÂąc piĂŞkny krajobraz, zapytaÂł siĂŞ:
-A tak w ogóle, Panie Richarde, to dokÂąd zmierzaÂłeÂś? Konoha, co?
Hmm powiem tak im mniej pan wie otym gdzie szedlem tym lepiej dla pana powiedzial powaznie poczym usmiechnol sie i dodal juz innym glosem
- no to co stoimy tak czy moze ruszamy?? po tych slowach richarde rozsiadl sie wygodnie i czekla az wkoncu kupiec ruszy
-PrzecieÂż jedziemy! AÂż tak wolno?-obruszyÂł siĂŞ mĂŞÂżczyzna. JeÂżeli ktoÂś mówi mu, Âże konie jadÂą tak wolno, Âże aÂż w cale, to jego twarz stawaÂła siĂŞ czerwona jak burak. W tej sytuacji byÂło tak samo. MusiaÂł jednak szybko o tym zapomnieĂŚ, bo jakakolwiek zÂła uwaga na temat zachowania Richarde mogÂłaby siĂŞ skoĂączyĂŚ samotnÂą jazdÂą do Kusy, a nawet ÂśmierciÂą z rĂŞki ów ninja. Czym prĂŞdzej w takim razie pospieszyÂł swoje dwa koniki, by zwiĂŞkszyÂły prĂŞdkoœÌ. ZwierzĂŞta transportowe, czujÂąc ucisk na swoim ciele, podporzÂądkowaÂły siĂŞ panu. Ten z kolei zacz¹³ mówiĂŚ do Richarde, Âże bĂŞdÂą przejeÂżdÂżaĂŚ przez WÂąwóz ÂŹdÂźbÂła. PonoĂŚ byÂł on tam wÂąski, Âże przedostaĂŚ siĂŞ mógÂł tylko-jak sama nazwa wskazuje-chudy jak ÂźdÂźbÂło trawy.

NM Richarde.
Piszesz nowy temat na terenie Wioski Trawy "WÂąwóz ÂŹdÂźbÂła".
Krajobraz zmieniÂł sie biametralnie, jeszcze godzinĂŞ temu szedÂł po piaszczystej Sunie, a teraz.. twarda ziemia. Nie tylko to sprawiÂło zdziwienie Kairego mianowicie, wszĂŞdzie byli ludzie. W Sunie, spotykaÂł ich wyÂłacznie w wiosce
Jest tu tak Âładnie... moÂże przycupnĂŞ sobie nad rzekÂą.
<NMM>
Juji nie ÂśpieszÂąc siĂŞ parÂł przed siebie, z kaÂżdym krokiem oddalajÂąc siĂŞ od Konohy. SkrĂŞt z marihuany, wetkniĂŞty miĂŞdzy wargi umilaÂł czas podróÂży, a okoliczne ptaki zdawaÂły siĂŞ ÂśpiewaĂŚ piĂŞkniej niÂż zwykle. Co jakiÂś czas wyÂłaniaÂło siĂŞ przed nim leÂśne stworzenie bÂądÂź zagubiony grzybiarz. WÂłaÂśnie w ten sposób mijaÂły mu kolejne minuty.

[NMM]
W koĂącu... pomyÂślaÂł Akari, przechodzÂąc przez gÂąszcz, lasów. Pierwszy raz w Âżyciu coÂś tak ogromnego widziaÂł. Te zielone roÂśliny, te drewniane, rzaki.. Brrr.. pomyÂślaÂł z obrzydzeniem. - JuÂż wole, pustyniĂŞ... - mrukn¹³ cicho pod nosem. SzedÂł tak przez parĂŞ kilometrów, aÂż w koĂącu otworzyÂła siĂŞ przed nim, slawna dolina koĂąca. Te posÂągi, oraz wodospad, wprawiaÂły, lalkarza w osÂłupienie. * Kim sÂą ci ludzie ? JakiÂś czubek ze zbrojÂą i nadmiarem, kudÂłów, oraz drugi czubek rownieÂż ze zbrojÂą tylko mnieszÂą czuprynÂą... * pomyÂślaÂł * To takim ludziom siĂŞ teraz stawia posÂągi ? smiechu warte* PowiedziaÂł i pobiegl szybko do Konohy.

<NMM>
SzedÂł po drodze i odpoczywaÂł po dÂługim biegu. Po chwili znów poczuÂł przypÂływ siÂł i zacz¹³ biec bardzo szybko, moÂże nie aÂż tak szybko jak na poczÂątku ale wystarczyÂło by szybko dostaĂŚ siĂŞ do konohy. MÂłodzieniec nie mógÂł siĂŞ doczekaĂŚ kiedy wreszcie usiÂądzie w sali egzaminacyjnej.[NMM]
Z dziewczynkÂą na plecach pod¹¿aÂłem drogÂą do Konochy. MaÂły lisek biegnÂący przede mnÂą wskazywaÂł mi drogĂŞ. CaÂły czas byÂłem przygotowany na atak zbójów, gdyby w razie dowiedzieli siĂŞ, Âże jeden ze Âświadków zabójstwa nadal Âżyje. Po drodze zastanawiaÂłem siĂŞ co powiedzieĂŚ w Konoszy.
Nie tak dawno szedÂłem do a teraz juÂż wracam, miaÂłem tyle oczekiwaĂą co do tej ÂżaÂłosnej Konohy i co? Nic wielkie nic gdzie tera ? Dojdziemy do skrzyrzowania i siĂŞ zastanowimy. Roztaje dróg sÂą najlepsze, zakrĂŞĂŚ siĂŞ na jednej nodze i idÂź gdzie popadnie. Nam juÂż wszystko jedno nie mamy nic wiĂŞc nic niestracimy jedynie moÂżna zyskaĂŚ. Garbaty shinobi cudnej urody z workiem na plecach szedÂł ÂśmiaÂło w kierunku przeciwnym co do konohy. Nie wracaÂł do Suny wiĂŞc czekaÂł na kierunkowskazy gdzie sÂą inne wioski...
-nie nie jestem....KtoÂś biegnie!-usÂłyszaÂłam cichy odgÂłos zbliÂżajÂących siĂŞ kroków. Z racji tego Âże byÂłam nie widoma, pozostaÂłe zmysÂły miaÂłam niezwykle wyczulone, wiĂŞc Yukihy nie powinno zdziwiĂŚ to Âże usÂłyszaÂłam coÂś takiego. OdsunĂŞÂłam siĂŞ na bok nie chcÂąc byĂŚ rozdeptanÂą przez nadbiegajÂącego ninja.
Przecudny ninja szed³ spokojnie, ale doœÌ ¿ywo. Co raz to raz poprawiaj¹c
kapturowy worek na plecach, przypominajÂący te uÂżywane przez kuglaÂży.

ZauwaÂżyÂł dziewczyne na zakrĂŞcie, wiĂŞc schyliÂł Âłeb patrzÂąc na droge, lub jak kto woli pod nogi. WolaÂł niepatrzeĂŚ, kto wie kto to jest... znów usÂłyszy pisk "Ale szpetny" "Ratunku, Srek Âżyje!" i znajdzie siĂŞ jakiÂś mÂłodzian "nielĂŞkajcie siĂŞ ja was przed tym garbatym..." Ech gdyby ÂżyÂł w Âśredniowieczu zapewne byÂłby smokiem.

Za zakrêtem zwolni³, tak sam nie wiedz¹c czemu, nie spogl¹da³ jednak... Zwrok ludzki jest prowokuj¹cy a on nie nale¿a³ do odwa¿nych. Byle ich min¹Ì i do przodu
Yukiha nie zwróciÂł wiĂŞkszej uwagi na przechodzÂącego. Nawet tak dziwnie wyglÂądajÂącego. ByÂł mu obojĂŞtny tak dÂługo jak nie próbowaÂł niczego zrobiĂŚ Biafrze. Delikatnym ruchem zachĂŞciÂł dziewczynĂŞ do szybszego marszu. W koĂącu do Suny nie byÂło blisko
RuszyÂłam za YukihÂą. Skoro on nie przejmowaÂł siĂŞ obcymi ludÂźmi ja teÂż nie miaÂłam powodu do obaw. Nie co pewniejszym krokiem zrównaÂłam siĂŞ z YkihÂą Âżeby nie ciÂągnÂąc siĂŞ za nim. PrzechodzÂąc koÂło nieznajomego, a wÂłaÂściwie wyprzedzajÂąc go uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ nieznacznie odwracajÂąc gÂłowĂŞ w jego stronĂŞ, po czym utkwiÂłam "wzrok" gdzieÂś przed sobÂą na wysokoÂści pierwszych ga³êzi drzew.
Haiku nie byÂł zadowolony z tego, iÂż jak mu siĂŞ zdawaÂło, mÂłodzi zakochani obrali ten sam kierunek co i on. Nie zauwaÂżyÂł w nich nic szczegulnego, zwykli ludzie, idÂący w kieunku Suna Garue. Za jakieÂś 5 km bĂŞdzie sÂłynne leÂśne skrzyÂżowanie ÂścieÂżek, w tedy zadecyduje, gdzie siĂŞ znaleŸÌ. W domu czy w innej trasie. MyÂślaÂł teÂż o wyprzeczeniu i szybkim zgóbieniu "parki go³¹bków", ale jeÂśli mu nie zagraÂżajÂą to po co rzucaĂŚ siĂŞ w oczy. Shinobi skaczÂący po pniach z du¿¹ szybkoÂściÂą na pewno zaciekawi innych ninja... jeÂśli takowi tu siĂŞ znajdujÂą. A tak tylko opaska ze Suny obwiÂązana przez biceps, wskazuje kim jest. Haiku wiĂŞc stanÂą i czekaÂł aÂż nieznajomi zwiĂŞkszÂą dystans, gdy wyniesie jakieÂś 100m ruszy za nimi.
Yukiha nie zdradzaÂł siĂŞ z tym, Âże przynaleÂży do grupy Shinnobi. Nie byÂło powodu. W tej chwili razem z BiafrÂą wyglÂądali jak najmniej podejrzanie. Powoli zbliÂżali siĂŞ ku skrzyÂżowaniu, którego jedna odnoga prowadziÂła ku Sunie. Wtedy zbli¿¹ siĂŞ ku celowi... I moÂże znajdÂą kogoÂś kto znaÂł drugÂą jaŸù Biafry...
~ No w koĂącu
PomyÂślaÂł Haiku patrzÂąc jak obiekty ludzkie zbliÂżaÂły siĂŞ do skrzyÂżowania... I obieraÂły kierunek, no wÂłaÂśnie trza poczekaĂŚ aÂż wybiorÂą. KiedyÂś wydadzÂą gre na ich postawie, piewszy symulator Âślimaczka winniczna na skrzyÂżowaniu. Ale cóÂż moÂżna by siĂŞ spodziewaĂŚ po zwykÂłych ludziskach.

Nasz shinobi, dalej trzymaÂł siĂŞ planu, "bezpiecznej odlegÂłoÂści" i czekaÂł zatem jak obcy sobie pójdÂą. Nie chciaÂł aby oni go widzieli, a tym bardziej wachaĂŚ siĂŞ z decyzja py nich. Jeszcze troszke i bĂŞdzie po sprawie.

SurigeĂączyk przez to iz nie podnosiÂł gÂłowy nie widziaÂł nawet waszych twarzy, a tym bardziej nie moÂże oceniĂŚ stanu zdrowia, psychiki itd
-Yukiho, daleko jeszcze?-dziewczyna spytaÂła zwalniajÂąc krok-trochĂŞ zmĂŞczyÂła mnie ta wĂŞdrówka-powiedziaÂła, jednak po krótkiej chwili namysÂłu przyspieszyÂła ponownie niemal wyprzedzajÂąc towarzysza-albo lepiej bĂŞdzie, jeÂśli szybciej rozwi¹¿emy naszÂą sprawĂŞ i wrócimy do Pana Keia i Pani Ayano. Przypuszczam Âże nie bĂŞdÂą zachwyceni jak siĂŞ zorientujÂą Âże nas nie ma...
Richarde pojawiÂł siĂŞ na drodze wracajÂąc z willi gdzie zabiÂł bossa narkotykowego zauwaÂżyÂł dzieciaki które widziaÂł w siedzibie aka wiec usmiechnÂą siĂŞ i podszedÂłszy do nich mówiÂąc
- Dzieciaki co wy tak daleko od Akatsuki co
richarde stal i czekaÂł co powiedzÂą maÂłolaty

B³êdy... b³êdy... b³êdy... a potem muszê wys³uchiwaÌ o b³êdach w postach Rich staraj siê
- JesteÂśmy coraz bliÂżej. JakiÂś dzieĂą moÂże dwa drogi. - Yukiha uÂśmiechn¹³ siĂŞ by pocieszyĂŚ przyjacióÂłkĂŞ. ZrównaÂł siĂŞ z niÂą natychmiast. OdpowiedziaÂł by pewnie, Âże podziela obawy Biafry i w razie czego jest gotów przyj¹Ì ca³¹ winĂŞ na siebie ale... PojawiÂł siĂŞ kretyn numer dwa. Zakl¹³ sÂłyszÂąc jak Richarde wymawia nazwĂŞ nieznanÂą do tej pory Biafrze. Mimo przemoÂżnej chĂŞci dania byÂłemu Hokage w pysk po prostu go zignorowaÂł.
- Zignoruj go... WyjaÂśniĂŞ ci potem... - powiedziaÂł cicho choĂŚ ciepÂłym tonem do Biafry.
Richarde popatrzyÂł ja yukihe po czym powiedziaÂł
- Daj jej mówiĂŚ za siebie . ostatnio dosyĂŚ szybko uciekliÂście gdy was spotkaÂłem. Jestem Richarde
odpar³ do Biafry. po czym uœmiechn¹³ siê ale dopiero teraz zauwa¿y³ ze ta jest niewidoma wczeœniej nie mia³ okazji ¿eby siê o tym dowiedzieÌ
Haiko siĂŞ mocno zasmuciÂł, jakie Akatsuki? Jaki Richard? JuÂż mieli wybieraĂŚ droge a tak beda sterczeĂŚ i gadaĂŚ. Ach ci ludzie zawsze majÂą jakiÂś znajomych po drodze. Biedny urodziwy garbus staÂł w odlegÂłoÂści ok 20m od sÂłodkiej parki go³¹bków. W poczÂątkowej fazie myÂślaÂł Âże kolejny nieznajomy przybysz krzyknie , "Stójcie to jest napad" lub coÂś w podobnym stylu. A tak, dowiedziaÂł siĂŞ zapewne o istnienu jakiejÂś wsi o nazwie Akatsuki, zapewne wszyscy troje sÂą z tej miejscowoÂści... A wiĂŞc ruchy, i wracajcie na wieÂś. Haiko nagle zauwaÂżyÂł Âże jest strasznie ograniczony, przecieÂż moÂże iœÌ dalej mimo tych ludzi. Czasami jednak nawyki biorÂą góre, nie lubi mijaĂŚ ludzi, musiaÂłby przecieÂż przejœÌ obok... Niech jest jak jest, ludzie dÂługo tak staĂŚ nie bĂŞdÂą...tak myÂśle
-KaÂżdy by uciekÂł-burknĂŞÂła nie grzecznie dziewczyna- za czĂŞsto podrzucasz niewinnym osobom pajÂąki.-powiedziaÂła z wyrzutem po czym szybko zakryÂła usta dÂłoĂąmi.-plepszam...-wybeÂłkotaÂła ciÂągle zasÂłaniajÂąc usta rĂŞkami. Po chwili jednak odsÂłoniÂła je.-Jestem Biafra -powiedziaÂła nieÂśmiaÂło. Podnios³¹ gÂłowĂŞ [cenzura].-Yukihio czemu ta osoba którÂą wyprzedziliÂśmy stoi w miejscu?
- Nie bój siĂŞ ja nie gryzĂŞ za to twój kolega wyglÂąda jakby miaÂł siĂŞ zaraz na mnie rzuciĂŚ . ZaÂżartowaÂł po czym powtórzyÂł pytanie które zad¹³ wczeÂśniej
- Co wy tak daleko od ... urwaÂł nagle widzÂąc stojÂącego dalej widziaÂł ze obserwuje ich trójkĂŞ po czym spojrzaÂł ponownie na biafre i na yukihe.
Yukiha spojrzaÂł na Haiku...
- Nie wiem... NajwyraÂźniej chce wiedzieĂŚ, którĂŞdy my pójdziemy by wybraĂŚ przeciwny kierunek. - powiedziaÂł spokojnie. CoÂś mu mówiÂło, Âże nieznajomy nie lubi towarzystwa. Westchn¹³... ChĂŞtnie zignorowaÂłby Richarde, który beztrosko wszem i wobec ogÂłaszaÂł caÂłemu Âświatu, Âże on i Biafra majÂą cokolwiek wspólnego z organizacjÂą bĂŞdÂącÂą jednÂą z najbardziej znienawidzonych w Âświecie Shinobi.
- Co tu robimy i dlaczego jest naszÂą i tylko naszÂą sprawÂą. - powiedziaÂł chÂłodno. CiĂŞÂżko byÂło rozróÂżniĂŚ czy gÂłos byÂł mĂŞski czy kobiecy.
- A juÂż na pewno nie zwykliÂśmy siĂŞ tym dzieliĂŚ z ludÂźmi, którzy wchodzÂą tam gdzie nie sÂą proszeni. - dodaÂł zgryÂźliwie. ObawiaÂł siĂŞ, Âże to co siedziaÂło w Biafrze mogÂło zareagowaĂŚ na tego osobnika tak jak na poprzedniego...
-oh Yukiha nie bÂądÂź nie grzeczny-Biafra machnĂŞÂła karcÂąco rĂŞkÂą robiÂąc wymownÂą minĂŞ która coraz mniej przypominaÂła przestraszonÂą twarz niewidomej-pan Richarde najwyraÂźniej chce nam pomóc...-Biafra przechyliÂła gÂłowĂŞ uÂśmiechajÂąc siĂŞ zalotnie. Richarde znaÂł bardzo dobrze to zagranie, przywodzÂące na myÂśl tylko jednÂą osobĂŞ w Âświecie shinobi. Mimo to nie mógÂł mieĂŚ pojĂŞcia kim jest Biafra. A Biafra, a raczej Amy Âświadoma tego z kim ma do czynienia bawiÂła siĂŞ w najlepsze nie zdradzajÂąc swojej toÂżsamoÂści, za równo Richardem jak i YukihÂą.
~O ho, a wiĂŞc jestem w zÂłym miejscu o zÂłej porze, wiedza o tej ich wiosce Akatskuki moÂże byc kosztowna.

Haiku powoli ruszyÂł do przodu, patrzÂąc znowu na czubki swych bucików, myslaÂł i rozwaÂżaÂł. BaÂł siĂŞ, ale postanowiÂł jednak przejœÌ. To takie uczucie gdy idziecie ciemnÂą ulicÂą, moglibyÂście iœÌ dookoÂła, ale jednak wybieracie tÂą "krótszÂą" droge.
Tym razem jednak, przechodzÂąc spojrzaÂł na twarze zebranych, specjalnie ich zapamiĂŞtujÂąc. A zwÂłaszcza tego co wrzuca niewinnym pajÂąki, a nie wyglÂądaÂł na jakiegos Âświra.
Garbaty shinobi, w³aœnie mija³ ca³¹ szopke, gdy...

-* hmmmuuuuuaaaaaa!

Krzykn¹³ dziewczêcy g³os, a worek na plecach Haiku siê poruszy³.
Garbusek aÂż zastygÂł, byÂł miĂŞdzy "PajĂŞczym Âświrem" a parkÂą "Âślimaczków winniczków" i akurat teraz musiaÂła siĂŞ obudziĂŚ.

Haiku nie wiedzÂąc czemu ukÂłoniÂł siĂŞ i jak nigdy nic powolutku postawiÂł stope do przodu, prawÂą, lewÂą. OdszedÂł kawaÂłek, pod wielkie drzewo. Znowu przystan¹³, wyj¹³ jakieÂś zawiniÂątko; zapewne jedzenie i podaÂł manierke z wodÂą, komu? Albo czemu, co siedziaÂło w worku. Owy szary wór, podobny do tych uÂżywanych przez kuglarzy, ale z kaptórkiem zostaÂł zdjĂŞty z pleców i oparty o pieĂą drzewa.Worek chihotaÂł, szeptaÂł, ÂśmiaÂł siĂŞ.... po czym pÂłakaÂł, podskakiwaÂł, histeryzowaÂł Âże wszyscy zginÂą, znów ÂśmiaÂł siĂŞ Âże wszystcy widzÂą co chcÂą, pÂłakaÂł, wyzywaÂł od oszustów, biÂł konar drzewa... znowu histerycznie pÂłakaÂł.
Haiku, zachowywaÂł natomiast spokój, czekaÂł Âąz siĂŞ przedstawienie skoĂączy. W koĂącu sÂłychaĂŚ byÂło tylko dziwne mlaskanie, pociÂąganie nosem kataru, po kilku chwilach z worka wyrzucony zostaÂł tylko pojemnik na wode i szmatka. Haiku pozbieraÂł owe przedmioty i zaÂłoÂżyÂł worek spowrotem na plecy. Teraz wszyscy zauwaÂżyli Âże worek miaÂł profilaktyczne paski od plecaka, roboty domowej.

-* Historia niepotrzebna nikomu,
twoja egzystencja -
nie miaÂła sensu,
bo nikomu na niej nie zaleÂżaÂło.

- spokojnie, wracamy do domu

-* Tysi¹c zmarnowanych proœbami s³ow, a ty nadal ... masz czelnoœÌ ¿yÌ?

- spokojnie, wrócimy do domu

-*Kocham cie swiecie!!
Dlaczego ciĂŞ kocham??
Bo tu sie urodziÂłam!!
Bo tu bĂŞdĂŞ zawsze!!
BĂŞdĂŞ tu ÂżyĂŚ i umieraĂŚ!!
Wiec buntuj siĂŞ!!
Tym ktorzy cie nienawidzÂą!!
Zmieniaj¹ rzeczywistoœÌ...
SwÂą mocÂą siĂŞ broniÂą...
ZabijajÂą wrogów...
Zrob huragan lub tsunami!!
Cokolwiek!!
Prosze...
Bo ja cie kocham, Âświecie...

Haiku zapadÂł siĂŞ pod ziemie... dosÂłownie, uÂżyÂł jakiejÂś techniki.
A ziemia zaczeÂła pÂłakaĂŚ, ÂśmiaĂŚ siĂŞ, histeryzowaĂŚ, szeptaĂŚ, pochlebiaĂŚ i krzyczeĂŚ ; Widze was! Widze! Widze!

Garbus wszedÂł jakiÂś metr pod ziemie, wraz z workiem. CzekaÂł, tylko to mógÂł zrobiĂŚ, jeÂśli by zacz¹³ biec kto wie co by ci obcy zrobili, a tak, jeÂśli to sÂą zwykli ludzie...z wioski Akatsuki......Po za tym musiaÂł czekaĂŚ aÂż ktoÂś zaÂśnie
/// Richarde... WidzĂŞ, Âże nagle albo nauczyÂłeÂś siĂŞ czytaĂŚ ze zrozumieniem albo ktoÂś ci powiedziaÂł ale nie zapominaj, Âże Yukiha nadal do zÂłudzenia przypomina dziewczynĂŞ. W koĂącu jest Shiro... ///
Yukiha dyskretnie spojrzaÂł w niebo w geÂście bezradnoÂści i zrezygnowania... Znowu.
"Czy jej to nigdy siĂŞ nie znudzi?" - zapytaÂł sam siebie w duchu majÂąc juÂż serdecznie doœÌ fioletowookiej iluzjonistki. Tak jak myÂślaÂł obecnoœÌ kolejnego idioty szukajÂącego jej sprowokowaÂła jÂą do dziaÂłania. Znowu zdecydowaÂła siĂŞ zabawiĂŚ jego kosztem a przede wszystkim kosztem Biafry. A byli juÂż tak blisko. Stan¹³ tuÂż za BiafrÂą po czym otworzyÂł nieznacznie usta. Mimo to nie daÂło siĂŞ sÂłyszeĂŚ Âżadnego dÂźwiĂŞku. A moÂże jednak? DÂźwiĂŞk byÂł tylko, Âże byÂł niedosÂłyszalny dla ucha osoby, która nie miaÂła wyczulonego sÂłuchu. Czyli dla kaÂżdego poza BiafrÂą.
- DoœÌ juÂż... Nie drĂŞcz jej, proszĂŞ. - to byÂły jedyne sÂłowa skierowane do iluzjonistki. Prosta proÂśba, jedyne na co Yukiha mógÂł siĂŞ zdobyĂŚ. PoÂłoÂżyÂł rĂŞkĂŞ na ramieniu przyjacióÂłki. DrÂżaÂła lekko. Gdyby sprawy wymknĂŞÂły siĂŞ z pod kontroli byÂł gotów wykonaĂŚ proste szybkie uderzenie kantem dÂłoni w szyjĂŞ. WystarczajÂące by Biafra omdlaÂła. Powinno siĂŞ udaĂŚ zwÂłaszcza, ze Iluzjonistka z Suny chyba nie chciaÂła siĂŞ ujawniaĂŚ...
Biafra poÂłoÂżyÂła dÂłoĂą na rĂŞce chÂłopaka
-chyba mnie nie skrzywdzisz... prawda Yukihio?-zapytaÂła niewinnie wbijajÂąc mu delikatnie acz znaczÂąco paznokcie w skórĂŞ dÂłoni. Nie chciaÂłbyÂś chyba Âżebym miaÂła póÂźniej do Ciebie pretensje?-zapytaÂłam retorycznie-szczególnie Âże one mogÂą skoĂączyĂŚ siĂŞ baaaardzo e przyyjemniee-przeciÂągnĂŞÂła sylaby ostatnich wyrazów podkreÂślajÂąc jaki rodzaj nieprzyjemnoÂści ma na myÂśli.
Richarde spojrzal na Biafre i usmiechn¹³ sie swoim zachowaniem przypominala Amy nawet wbijajac Yukiemu paznokcie to wszystko sprawilo ze Biafra wydawala mu sie calkiem fajna osoba na slowa Yukiego o tym zebym sie niewtracal przemilczal to ale gdy Biafra zaczela wbijac pazurki powiedzial.
- heh zabawni jestescie jak bedziecie spowrotem w siedzibie powiedzcie Shi ze ma mi oddac to co mi wziela z mojego palacu. Biafro cos czuje ze z takim temperamentem zajdziesz daleko , znalem osobe o równym temperamencie i wiem co mowie.
Yukiha nawet nie drgn¹³. MogÂłaby mu w rĂŞkĂŞ wbijaĂŚ ĂŚwieki a nic by to nie daÂło... ZadziwiaÂła go za to gÂłupota byÂłego cienia LiÂścia. Nawet nie zauwaÂżyÂł drastycznej zmiany w zachowaniu Biafry. Yukiha nie wiedziaÂł jak gÂłupim trzeba byÂło byĂŚ. Nawet Gaara to dostrzegÂł ale ten... Szkoda sÂłów. Yukiha ignorowaÂł go. Nie ignorowaÂł natomiast lokatorki ciaÂła Biafry. SpojrzaÂł na niÂą niby obojĂŞtnie jednak w tym spojrzeniu Amy (jeÂśli widzi) mogÂła dostrzec... Wyzwanie?
- To, Âże uÂżywasz jej ciaÂła nie znaczy, Âże niÂą jesteÂś... - szelest wiatru byÂł gÂłoÂśniejszy od tych slów.
- JEJ nie skrzywdzĂŞ... Wobec ciebie mogĂŞ nie mieĂŚ takich oporów wiĂŞc zostaw jÂą w spokoju... - dodaÂł równie cicho. Zakl¹³ w myÂślach... WidziaÂł co siĂŞ staÂło gdy Gaara zacz¹³ idealizowaĂŚ swojÂą znajomoœÌ z IluzjonistkÂą z Suna-gakure... JeÂśli Amy wyjdzie. Yukiha nie bĂŞdzie miaÂł oporów przed zabiciem go.
Biafra wybuchÂła Âśiechem na sÂłowa Yukihy
-do prawdy jesteÂś uroczy...-zamruczaÂła przymykajÂąc oczy (w ciele Biafry Amy teÂż nie widzi) MiaÂła zamiar jeszcze coÂś powiedzieĂŚ kiedy do jej blond umysÂłu dotarÂły sÂłowa richarda
-Shi Âżyje?-puÂściÂła YukihĂŞ odwracajÂąc siĂŞ do Richarda-jak to?
Richarde dopiero teraz zalapal o co biega z tym zachowaniem Biafry najpierw doslownie szczena mu opadla a potem gdy sie uspokoil odparl
- Tak ona zyje i widzialem sie z nia jakis czas temu konczac juz zwrocil sie do niej AMY
po czym widzac ze yukiha cos mamrocze pod nosem odparl
- Co tam mamroczesz
richarde stal i czekal co powie Biafra/ Amy na slowa o Shi która jest siostra Amy wiec bylo pewne ze czesc Amy teraz na pewno tak latwo nie odpusci.
-J a k t o Âż y j e ? !-Biafra przeliterowaÂła ponownie pytanie a z kaÂżdÂą sylabÂą jej gÂłos zmieniaÂł siĂŞ w zimny i nieprzyjemny. W gÂłosie moÂżna byÂło wyczuĂŚ dumĂŞ i dominacjĂŞ. GÂłos ten byÂł przeraÂżajÂąco kuszÂący, a zarazem, wzbudzaÂł respekt i nie sposób byÂło go zlekcewaÂżyĂŚ, a na pewno, pomyliĂŚ. Richarde mógÂł siĂŞ juÂż w 100% domyÂśleĂŚ z kim ma do czynienia, natomiast Yukiha... cóÂż... ostatni jego spotkanie z iluzjonistkÂą zakoĂączyÂło siĂŞ doœÌ niefortunnie wiĂŞc nie powinien jej prowokowaĂŚ, mimo Âże jeszcze nie przyjĂŞÂła swojej prawdziwej formy. Biafra podeszÂła do Richarde ustawiajÂąc siĂŞ bokiem do Yukihy.
-WiĂŞc powiedz mi... -zamyÂśliÂła siĂŞ na chwilĂŞ - mój drogi jakim cudem moja droga siostra Âżyje? - Biafra przechyliÂła gÂłowĂŞ. Normalnie gdyby Amy byÂła sobÂą zademonstrowaÂła by pewnie swoje wdziĂŞki w tym momencie jednak powstrzymaÂła siĂŞ, gdyÂż po g³êbszej ocenia ciaÂła Biafry, uznaÂła Âże nie ma co siĂŞ kompromitowaĂŚ. Szara myszka, nie bĂŞdÂąca miss piĂŞknoÂści, z kolorem wÂłosów tylko przypominajÂącym blond nie byÂła odpowiednia do wdziĂŞczenia siĂŞ do mĂŞÂżczyzn, bo co najwyÂżej, wybrane obiekty daÂły by jej kilka Yenów na coÂś do jedzenia. Biafra, a raczej Amy westchnĂŞÂła lekko nie zadowolona po czym wróciÂła do kokietowania Richarde gÂłosem
-no wiĂŞc?
Richarde zasmial sie z Amy po jej pokazie poczym odparl
- Amys na gaaare to moze i dzialalo ale namnie jakos niebardzo poczym postanowil przejsc do tematu jej siostry
- wiec moja droga twoja siostra zyje i ma sie za swoj wampirzy sposob dobrze . podobno byla w tybecie u jakis mnichow ale jakos mnie ta bajeczka nieprzekonuje ale wiem tylko tyle teraz podobno ma zamiar zebrac prawie upadle Akatsuki do kupy bo jak tam bylem ostatnio to byl obraz nedzy . powiedz mi jakim cudem siedzisz w tym ciele richarde zmienil temat bo byl w niemalym szoku . caly czas obserwowal Yukiego bo ten zachowywal sie dosyc podejzanie
-Amy?-Biafra a raczej Amy zdziwiÂła siĂŞ niezmiernie-a kto to? Ja jestem Biafra-powiedziaÂła perfidnie- jestem tylko ma³¹ niewidomÂą kapÂłanka, zakonu Granas. MoÂże opowiedzieĂŚ Ci co nieco o moim bogu? -zapytaÂła niewinnie - wiesz dawno dawno temu... albo nie-przerwaÂła nagle podjĂŞtÂą opowieœÌ-chyba lepiej bĂŞdzie jak Cie zabijĂŞ. Wcale nie mam ochoty siĂŞ ujawniaĂŚ! -WarknĂŞÂła oburzona. Zmiany nastroju Amy byÂły znane aÂż za dobrze shinobi którzy mieli z niÂą do czynienia. Ot przysÂłowiowa kobieta. Biatra odsunĂŞÂła siĂŞ do tyÂłu "patrzÂąc" a raczej przyjmujÂąc pozĂŞ na patrzenie spode Âłba. - czemu wszyscy siĂŞ uwziĂŞli Âżeby mnie odnaleŸÌ?-spytaÂła retorycznie z wyrzutem.- Nie po to siĂŞ zniknĂŞÂłam ÂżebyÂście za mnÂą latali i mnie szukali... yh... Najpierw Gaara teraz Ty... jeszcze mi Gaidena do szczĂŞÂścia brakuje...
Richarde zasmial sie z grozb amy bo ta juz nieraz mu tym grozila po czym odparl
- Ja cie szukalem bo dawno cie niewidzialem a ze bylas moim sensei to chyba naturalne ze zdziwilo mnie twoje niewyjasnione znikniecie . richarde zrozumial ze w tym ciele toczy sie walka o to kto mam mowic i ze w jakis dziwny sposob amy zostala zaciagnieta do tego ciala
- richarde zerknaÂł na Biafre/ Amy po czym powiedzial chcesz czy nie jakos cie z tamtad wyciagne za wiele nerwow zjadlem szukajac ciebie . richarde mowil pewnym glosem bylo widac ze wydoroslal od czasow kiedy byl "malym" geninem . ale potem zaczal sie wyglupiac biorac pajaka do reki i machajac nim przed nosem biafry/amy mowiac
- amyska wylaz , wylaz z tamtad ;P !!
-WoÂłaj do woli nie mam zamiaru-Biafra zaplotÂła rĂŞce na piersi- jest mi tu dobrze, i nikt po za nielicznymi naprzykrzaczami nie wie gdzie jestem.-burknĂŞÂła Amy nie przestraszyÂła siĂŞ pajÂąka bo go po prostu nie widziaÂła, ciaÂło Biafry byÂło nie widome wiĂŞc Amy równieÂż nie widziaÂła co dzieje siĂŞ wkoÂło. ZresztÂą bardzo jej to nie przeszkadzaÂło, gdyÂż krótki okres w swoim Âżyciu sama byÂła niewidoma po walce z TayuyÂą. - to co jam mam teraz z TobÂą zrobiĂŚ?-Amy zamyÂśliÂła siĂŞ lekcewa¿¹c wrzaski Richarde, YukihĂŞ którego zamurowaÂło, i obcego który chyba przestaÂł oddychaĂŚ.
hehe richarde wpad³ na pomys³ ze jeœli nie widzi ona paj¹ka no to go poczuje wiec richarde wzi¹³ i wrzuci³ jej paj¹ka za dekolt po czym powiedzia³
- No to teraz juÂż na pewno wiesz ze nie zartuje zaÂśmiaÂł siĂŞ richarde . po czym zerknal jak biafra/ Amy bĂŞdzie próbowaÂła wyciÂągn¹Ì pajÂąka . richarde wiedziaÂł ze Amy jeÂśli poczuje pajÂąka to od razu wpadnie w zlos tak jak kiedyÂś ale moÂżne ta zÂłoœÌ pomoÂże jej wydostaĂŚ sie mimo woli z tego dzieciĂŞcego ciaÂła . richarde na wszelki wypadek wzi¹³ jeszcze jednego którego zebraÂł z drzewa i rzuciÂł biafrze na twarz . po czym czekaÂł w gotowoÂści bo wiedziaÂł ze takie cos rzadko dobrze siĂŞ dla niego koĂączyÂło
Spod ziemi wynurzyÂła siĂŞ tylko gÂłowa Haiku, mÂłody Gennin miaÂł nieprzyjemnoœÌ zostania doinformowanym o sprawach tego caÂłego, wielkiego motÂłochu. Dopiero co udobruchaÂł "SwojÂą zÂłoÂśnice", a teraz jako brzydal patrzy na szopke troskliwych misów. Moment napiĂŞcia w przedstawieniu, zapewne obcy wyskoczy z tej Âładnej dziewczynki.
Ku swojemu szczĂŞÂściu zostaÂł zignorowany, i jakoÂś czuÂł siĂŞ bezpieczniej. ChociaÂż nie mógÂł za daleko stÂąd uciec, a "worczanka" wpadÂła w histerie na widok tej Biafry, za tem coÂś jest z niÂą nie tak...
Aby nie wszczynaĂŚ kÂłótni, pozwoliÂł jej zerkaĂŚ z kapturowego worka... najwidoczniej to jÂą zainteresowaÂło, ba rewelacja, nawet cicho siedzi.
Ukryci zza krzakiem, z moÂżliwoÂściÂą ucieczki upatrywali tych zÂłych. MiaÂł Haiku ich za zwykÂłych ludzi z wioski o nazwie Akatsuki..a tu prosze, prosze...ile te informacje mogÂą byĂŚ warte? Amy, jaka Amy? Którz to taki?
-*/szept/ I tak je widze
- /szept/nic nie mów
Yukiha nie wytrzymaÂł... Dwie sekundy. Tyle wystarczyÂło... DoœÌ czasu by strzeliĂŚ w pysk Richarde. NaleÂżaÂło mu siĂŞ juÂż wtedy gdy wszedÂł do siedziby... A i teraz po prostu skazywaÂł BiafrĂŞ na nieprzyjemnoÂści zwiÂązane z utratÂą kontroli nad wÂłasnym ciaÂłem. A po drugie. Szybko lekko i sprawnie obróciÂł ku sobie Amy i... RozlegÂł siĂŞ suchy trzask. Na policzku dziewczyny widniaÂł na razie blady lecz stopniowo coraz bardziej intensywny czerwony Âślad.
- UprzedzaÂłem byÂś jÂą zostawiÂła... - powiedziaÂł zimno.
-Aua!-Biafra zaÂłapaÂła siĂŞ za policzek-to bolaÂło...-powiedziaÂła swoim normalnym gÂłosem po czym rozpÂłakaÂła siĂŞ jak maÂła dziewczynka-uderzyÂłeÂś mnie!-powiedziaÂła przeraÂżonym gÂłosem, wyjmujÂąc sobie pajÂąka z dekoltu i zrzucajÂąc na ziemiĂŞ.
Richarde widzac takie zachowanie Yukichy bez pardonu p[odszedl podniusl go i rzucil nim muwiac
- Ty tchuzu bic dziewczyne postaw sie domnie
richarde widzac takie cos wpadl w szal zabijania . Amyska siedzaca w biafrze wiedziala ze richarde jesli cos go nieuspokoi to zabije yukiche tak jak kiedys razem z gaara zabil Martina . Richarde byl wsciekly za zwyczaj wytrzymywal wiele ale widok bitej dziewczyny wyzwalal w nim nieziemska zlosc. richarde zaslonil biafre/ Amy poczym odparl
- No co teraz postawisz sie domnie !!!!!
poczym powiedzial do biafry/ Amy
-nieplacz on zaraz dostanie to naco zasluzyl.
Haiku widziaÂł Âże akcja toczy siĂŞ tutaj jak w filmie sensacyjnym, brakowaÂło mu tylko popkornu, chociaÂż z innej strony nigdy nie byÂł w kinie. Samemu chodziĂŚ mu siĂŞ nie chciaÂło, a zaproszony, czy zaprosiĂŚ nigdy nie miaÂł kogo. Tak smuciÂł kage Âże ten daÂł do pilnowania mu jÂą...
A co ona? A wcina orzeszki, i obstawia ....eh
-* trzy orzeszki na tego Âświra od pajaków, przebijasz?

Shinobi, z niepokojem obserwowaÂł przebieg wydarzeĂą. Nie byÂło rady, trza byÂło siedzieĂŚ cicho i to przeczekaĂŚ...
///Nie wiem czy czytaĂŚ nie umiesz ale pierwszy dostaÂłeÂś ty.///
JesteÂś kretynem czy tylko udajesz? - Yukiha uniósÂł brew. Nawet nie poczuÂł uderzeĂą. Nigdy ich nie czuÂł. ZignorowaÂł sÂłowa wygnaĂąca z liÂścia. Omin¹³ go jakby nie istniaÂł i... PrzytuliÂł BiafrĂŞ... WiedziaÂł, Âże za sekundĂŞ Amy znów przejmie kontrolĂŞ. I pewnie teraz mu siĂŞ dostanie.
- Przepraszam. Ale to byÂł jedyny sposób by choĂŚ na chwilĂŞ przestaÂła bawiĂŚ siĂŞ twoim ciaÂłem. - powiedziaÂł ciepÂłym cichym gÂłosem. Nie miaÂł pewnoÂści czy w ogóle mówi do Biafry... Ale cóÂż musiaÂł zaryzykowaĂŚ... Inaczej jÂą straci. A tego nie chciaÂł. W koĂącu spojrzaÂł na Richarde
- Jednak jesteÂś kretynem. Tak jak ten poprzedni... Interesuje was tylko ta cholerna iluzjonistka. Nie myÂślicie o tym, Âże przez niÂą cierpi ktoÂś inny. OdejdÂź i nie prowokuj jej wyjÂścia... Bo jeÂśli znów bĂŞdĂŞ zmuszony uderzyĂŚ BiafrĂŞ by przywróciĂŚ jÂą do zmysÂłów... ZabijĂŞ ciĂŞ. - Lodowata nienawiœÌ brzmiaÂła w gÂłosie Yukihy...ZaÂś oczy byÂły zimne niczym lód...
Biafra pociÂągnĂŞÂła nosem kilka razy
-chodÂźmy stÂąd ten napalony ninja gotów jeszcze zrobiĂŚ coÂś gÂłupiego-Biafra wytarÂła wierzchem dÂłoni Âłzy. Przez uÂłamek sekundy popatrzyÂła(!) na Richarda chÂłodnym triumfalnym wzrokiem Amy, po czym jej wzrok zmatowiaÂł kiedy wtuliÂła gÂłowĂŞ w ramie Yukihy stajÂąc siĂŞ na powrót BiafrÂą.-chodÂźmy-powtrórzyÂła
- To ty jestes idiota nie ja ja uderzylem tylko ty a co do Amy to masz racje interesuje mnie bo to moja sensei .
poczym slyszac ze ktos inny szukal amy pomyslal o gaarze i niepytajac sie o pozwolenie spytal sie
- Amy Gaara cie szukal
richarde widzac yukiche mial ochote go zabic za to jak on manipuluje Biafra. poczym powiedzial
- widze ze jestes niewidoma moze to przez to ze jest w tobie Amy a jesli nie to moge ci pomuc odzyskac wzrok jestem najlepszym medykiem w tym kraju i moglbym ci pomuc.
-nie moÂżesz mi pomóc mam tak od wielu lat i juÂż nie jeden medyk mi pomagaÂł-powiedziaÂła Biafra spokojnie-A GaarĂŞ zabiÂłam za wtrÂącanie siĂŞ-dodaÂła Amy równie spokojnie przedrzeÂźniajÂąc BiafrĂŞ.-Yukiho chodÂźmy stÂąd, on Âźle na niÂą dziaÂła-powiedziaÂła Biafra.
Richarde zerknol na biafre poczym powiedzial
- wiec to moze byc spowodowane tym ze w twoim wnetrzy jest inna osoba jesli sie rozdzielicie to moze odzyskasz wzrok .poczym slyszac o smirci gaary odpar do amy
- heh az tak sie rozloscil ze go zabilas ehh. ciekawe jak twoja siostrzyczka zareaguje ze siedzisz w ciele tej dziewczynki .
poczym richarde dodal
- zastanow sie mam ruzne techniki zaawansowane techniki medyczne i ja to nie inni medycy Amy siedzaca w tobie wie otym
Yukiha zignorowaÂł richarde. WidaĂŚ, Âże byÂł zbyt tĂŞpy by zrozumieĂŚ co robi...
- Nie da siĂŞ przywróciĂŚ wzroku w martwym oku. Wielu próbowaÂło. W tym Mistrz Nonto z Kumo-gakure. A takÂże czÂłonkowie burzowych medyków. Nikomu siĂŞ to nie powiodÂło a Âśmiem twierdziĂŚ, Âże byli w swoim fachu lepsi niÂż ty. - powiedziaÂł po czym pociÂągn¹³ delikatnie BiafrĂŞ za sobÂą.
- I nie idŸ za nami... Gaara nie wiedzia³ kiedy przestaÌ. Iluzjonistka go tylko dobi³a... A ¿eby pokonaÌ mnie musia³ posi³kowaÌ siê demonem... - doda³ jakby od niechcenia. Jeden trup czy dwa dodatkowe... Jakie mia³o to znaczenie dla ucznia Ayano? Byle by tylko osi¹gn¹Ì cel...
Biafra podrepta³a grzecznie za Yukih¹ œciskaj¹c go mocno za rêkê, jakby ba³a siê ¿e Richarde si³¹ woli zatrzyma j¹ w tym lesie
-nie gniewam siĂŞ-powiedziaÂła cicho do Yukichy-chyba jÂą teÂż zabolaÂło bo siĂŞ przymknĂŞÂła-Biafra uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ wdziĂŞcznie.
Richade niemial wyjscia niechcieli po dobroci bedzie musial uzyc sily cofnol sie od biafry i yukichy poczym blyskawicznie wykonal Chuusuusei no gato paralizujac Amy/ biafre i yukiche przed tym jutsu niemieli jak sie obronic moga teraz tylko stac i patrzec biafra/amy moze jeszcze muwic ale to wszystko niemoza wykonac jutsu bo ich uklad nerwowy jest teraz pod moja kontrola poczym powiedzial
- Amyska to juz robi sie wkurzajace wychodz z tamtad . Czego sie boisz poczym wziol znowu pajaki i zucil tak by trafily tak jak przedtem teraz yukicha niemoze nic zrobic
Tego byÂło juÂż za wiele. Czemu nie którzy nie rozumiejÂą "odczep siĂŞ" po dobroci? BiafrĂŞ zaczĂŞÂła otaczaĂŚ fioletowa gĂŞsta mgÂła, w której migotaÂły zÂłote drobiny kurzu, a moÂże to byÂła czakra? Yukiha wiedziaÂł co za chwilĂŞ nastÂąpi. Richarde mógÂł siĂŞ domyÂślaĂŚ, a "widz" (:D) cóÂż... widz dalej pewnie oglÂądaÂł. Biafra nie mogÂła siĂŞ ruszyĂŚ wiĂŞc Amy pozostaÂło tylko jedno wyjÂście. MgÂła niemal caÂłkowicie okryÂła ciaÂło Biafry i zaczĂŞÂła "wypÂływaĂŚ" na ziemie tworzÂąc coÂś w rodzaju gĂŞstego fioletowego dym, który ograniczaÂł wszystkim widocznoœÌ. Powietrze napeÂłniÂło siĂŞ silnym zapachem ci¹¿kach perfum, a sylwetkĂŞ Biafry caÂłkowicie skryÂła gĂŞsta migocÂąca mgÂła.
Richarde byl zadowolony z tego ze cos zaczelo sie dziac niewiedzial jeszcze co to dokladnie jest ale postanowil odsunac sie jeszcze troche tak by niezostac "uszkodzonym " narazie czekal co bedzie sie dzialo dalej niedezatywowal swojej techniki czekal co sie teraz bedzie dzialo czy wkoncu uda mu sie odzyskac swoja sensei.
-* zatrzymasz to?
- nie widze powodu
-* zatrzymaj!
- Nie, ale jeÂśli siĂŞ coÂś jeszcze wydarzy....
-* juÂż za wiele, ja tej drugiej tu nie chce!
- To wolisz by obie cierpiaÂły?
-* Za duÂżo oglÂądasz Luz Maryi, oni siĂŞ tak naprawde kochajÂą. mógÂłbyÂś teraz zrobiĂŚ wir z ziemi i wciÂągn¹Ì ich wszystkich. Nie mogÂą siĂŞ ruszaĂŚ wiĂŞc razem bĂŞdzie pewnie im tam najlepiej, a ten pataÂłach pajĂŞczy nie bĂŞdzie mógÂł ich uratowaĂŚ, wykorzystaj sytuacje i uwiĂŞÂż ich!

Haiku wynuÂżyÂł siĂŞ do pasa, szybciutko zÂłoÂżyÂł kilka pieczĂŞci a teren zawirowaÂł. Ziemia zaczeÂła siĂŞ zapadaĂŚ na olbrzymiej powierzchni.
Dwoje Âślimaczków przez to Âże sÂą nieruchliwi nie mieli szans. TuÂłów Haiko z workiem jeÂździÂł w kóÂłko wiru, postanowiÂł Âże tej fioletowo maziastej nie chwyta, ale tego jej kompana troszke szkoda wiĂŞc moÂże. WÂładca of spider miaÂł trudny wybór.... kombinowaĂŚ nie ma co, jak zostanie to do³¹czy do karuzeli, raczej pozostaje mu ucieczka na dystans. MoÂże zd¹¿y jest szybki...Ale nie na tyle by kogoÂś uratowaĂŚ, sam przecieÂż siĂŞ cofaÂł od tej Biafry.
Haiku i dziewczyne uratuje ale jak na razie boi siĂŞ tego czego fioletowego z czakrÂą....

-----------------------------------------------------------------------------
To nie walka , ale dÂłuÂżej nie wytrzymaÂłem... DziĂŞki za dwóch jeĂąców

A jeĂący siĂŞ nie gniewajcie nic wam nie bĂŞdzie, Haiku was póÂści i ucieknie przeraÂżony, robi to tylko po to by fioletowy poÂżeracz ludzi nie pojawiÂł siĂŞ na ziemi

hahaha no dziĂŞki Haiku vel [...] a byÂło juÂż tak blisko... no nic bĂŞdziemu musieli siĂŞ z YukihÂą pofatygowaĂŚ do Ciebie
Richarde widzac co sie dzieje ponowil jutsu tak ze wszystkie organizmy zywe w zasiegu 500m zostaja sparalizowane oprucz mnie . tym samym jutsu Haiku powinno sie dezaktywowac nim wogule na dobre sie zacznie poczym dalej czekalem na to co sie wydazy. czekalem nato by wkoncu zobaczyc swoja sensei.
MgÂła rozpÂłynĂŞÂła siĂŞ. Biafra zaczĂŞÂła wrzeszczeĂŚ przeraÂżona nie mogÂąc siĂŞ suszyĂŚ. Wiatr teoretycznie powinien jÂą chroniĂŚ, ale jedyne co mógÂł zrobiĂŚ w takiej sytuacji to amortyzowaĂŚ uderzenia o wirujÂącÂą ziemiĂŞ. "ja nie chcĂŞ umieraĂŚ..." pomyÂślaÂła Biafra histerycznie [cenzura] rĂŞkami z przeraÂżenia. PoÂżaÂłowaÂła serdecznie tego Âże opuÂściÂła mieszkanie Pana Keia i Pani Ayano. SkoncentrowaÂła siĂŞ chcÂąc przywoÂłaĂŚ niechcianÂą osobowoœÌ, ale jak na zÂłoœÌ iluzjonistka postanowiÂła zamkn¹Ì siĂŞ w sobie.