Kryjówka Devrana

Jest to ukryty dom na drzewie który jest w nieznanym miejscu w lesie nie daleko TakiGakure. By znaleźć tą kryjówkę musi sam jej właściciel ją wyjawić. Jest chroniona różnymi jutsu maskującymi. Niestety po tym jak brama wioski się zawaliła nie am bezpośredniego połączenia z kryjówką i Taki. Miejsce to nigdy nie zostało odkryte przez władze pomimo tego ,zę shinnobi , który je założył najprawdopodobniej umarł w boju. . .

Wchodzę na drzewo i rozglądam się po domku. Był cały zakurzony.
Znowu to samo Ekhm... Znów dostałem domek cały brudny tak było w Kiri i jest i tu. Nikt mnie nie chce. Chcą się mnie pozbyć....
Takie myśli zaczęły nawiedzać myśli Devrana. Ale zaczął robić porządek.

Dodane po 1 godzinach 21 minutach:

Zmęczony sprzątanie padam na łóżko i usypiam. Znowu mam sen o Wężowej twarzy. Śpie.

---

Obudziłem się zlany potem.
Coś mnie musiało obudzić.
Upadłem na poduszkę i przypomniałem sobie co się wczoraj stało. Uśmieszek zagościł na moich ustach. Sen nadszedł naglę że nawet nie wiedziałem kiedy usnąłem.

Dodane po 14 godzinach 17 minutach:

Otworzyłem oko i rozejrzałem się po domku. Mój wzrok padł na okno przez które wpadało czyste światło. Zauroczony tym pięknym widokiem przeleżałem godzinę nim wstałem i ruszyłem w kierunku miasta.
[NMM]

Dodane po 12 godzinach 8 minutach:

Wracam zmęczony do domku. Straciłem cały dzień na podziwianie miasta. Byłem zachwycony jej wyglądem i spokojem. Spojrzałem do lodówki wybrałem jakieś resztki i zjadłem je. Następnie umyłem się, przebrałem się i poszedłem spać.
Obudziłem się tylko na chwilę by coś zjeść i wypróżnić się. Od wielu lat nie czułem spokoju. Położyłem się na łóżku i leżałem parę minut patrząc na księżyc by później zapaść się w sen.
ObudziÂłem siĂŞ.
-PrzydaÂłaby siĂŞ jakaÂś walka aÂż mnie w koÂściach swĂŞdzi.-
ZjadÂłem coÂś i wyszedÂłem by pochodziĂŚ po mieÂście.
[NMM]

---

WróciÂłem zmĂŞczony ale nie poszedÂłem spaĂŚ, usiadÂłem na kanapie i oparÂłem gÂłowĂŞ i zamkn¹³em oczy delektujÂąc siĂŞ spokojem.
Ale nudy. Tu chyba jest gorzej niÂż w Taki chociaÂż tamci chcÂą mnie chyba zabiĂŚ. Ale im siĂŞ nie uda byÂłaby za ciĂŞÂżka walka i w koĂącu bym uciekÂł.
-Ehhh-
WypuÂściÂłem powietrze ale ciÂągle mam zamkniĂŞte oczy. RozmyÂślam.
WstaÂłem. I WyszedÂłem idÂąc w stronĂŞ wioski.

Dodane po 5 minutach:

Tyle mi wystarczy.
PomyÂślaÂłem. DowiedziaÂłem siĂŞ Âże Hideki zrzekÂł siĂŞ tytuÂłu Kage.
Tylko gdzie on jest??
PodrapaÂłem siĂŞ po gÂłowie.
Jutro wyÂśle mu list.
ZjadÂłem sytego. I poszedÂłem spaĂŚ.
Wstaje i wychodzĂŞ pospiesznie coÂś jedzÂąc.
Wracam zmĂŞczony do domu. KÂładĂŞ siĂŞ spaĂŚ. ÂŚpiĂŞ.

Dodane po 9 godzinach 58 minutach:

MusiaÂłem zaspaĂŚ.
WstaÂłem zjadÂłem coÂś i wyszedÂłem na wieczornÂą przechadzkĂŞ.

Dodane po 2 godzinach 10 minutach:

Wracam zmarzniĂŞty do domu. Zapalam w kominku i siedzĂŞ z zamkniĂŞtymi oczami. Po chwili usypiam.
PoderwaÂłem siĂŞ nagle z krzesÂła. RozejrzaÂłem siĂŞ po domku lecz nic nie byÂło podejrzane. Mój wzrok spuÂściÂłem na kominek ale ogieĂą prze staÂł siĂŞ juÂż dawno paliĂŚ. ZapaliÂłem nowy i poszedÂłem spaĂŚ do ÂłóÂżka. ZastanawiajÂąc siĂŞ co mnie mogÂło obudziĂŚ.
Przeznaczenie??
Usn¹³em po tych myœlach.
Wsta³em. Ju¿ nie mogê wytrzymaÌ bez rozmowy z kimœ. Ju¿ mnie korci³o ¿eby kogoœ zaatakowaÌ ¿eby z nim porozmawiaÌ. Wyszed³em na balkon by zaczerpn¹Ì powietrza.
MuszĂŞ coÂś zdecydowaĂŚ.
ZamyÂśliÂłem siĂŞ.
ObudziÂłem siĂŞ nagle caÂły zmarzniĂŞty.
Musia³em tu usn¹Ì.
WchodzĂŞ do ciepÂłego domku i siadam przed kominkiem znów osuwajÂąc siĂŞ w bÂłogi sen.
WchodzĂŞ do domu i kÂładĂŞ siĂŞ od razu spaĂŚ.
Pa³êtajÂąc siĂŞ po Taki, szedÂł ciÂągle wolnym krokiem przed siebie, na dworze byÂło z czterdzieÂści stopni, promienie sÂłoĂąca spadaÂły na jego twarz, lewÂą rĂŞkÂą zasÂłoniÂł oczy by sÂłoĂące nie raziÂło go tak bardzo. IdÂąc obok niewielkiego lasku, zatrzymaÂł siĂŞ. PodszedÂł do drzewa i usiadÂł pod nim. Nie miaÂł pojĂŞcia, Âże na tym samym drzewie mieÂści siĂŞ kryjówka nieznanej mu osoby. SiedziaÂł pod drzewem czekaÂł, aÂż wÂładca Taki odpowie mu na jego wiadomoœÌ, sÂłoĂące nadal grzaÂło tak jak grzaÂło, rozsiadÂł siĂŞ pod drzewem i patrzyÂł na ludzi idÂących drogÂą, duÂżo, duÂżo dalej niÂż byÂł. Po paru minutach wpatrywania siĂŞ w nich, zamkn¹³ powoli oczy i zdrzemn¹³ siĂŞ pod drzewem ...
OtworzyÂłem oczy i poczuÂłem niebezpieczeĂąstwo wstaÂłem i ubraÂłem siĂŞ. PodszedÂłem na balkon i spojrzaÂłem w dóÂł. Na dole siedziaÂł jakiÂś Shinobi. Nie wiedziaÂłem co chciaÂł ale na pewno nie byÂło on z Taki. ZeskoczyÂłem z drzewa i wylÂądowaÂłem obok chÂłopaka.
Kim jesteÂś? I czego tu chcesz?
Wyci¹g³em sobie koœÌ i wycelowa³em w oponenta.
Ryu obudziÂł siĂŞ wystraszony, na przeciwko niego staÂł wysoki chÂłopak, który na czole miaÂł dwie czerwone kropki. MierzyÂł do niego z koÂści, która byÂła uformowana w ksztaÂłt solidnego miecza. ChÂłopak wstaÂł i siĂŞ przedstawiÂł. Jestem Ryu .. Ryu Matsusuke, powiedziaÂł, a w jego gÂłosie moÂżna byÂło wykryĂŚ nutkĂŞ strachu, w koĂącu byÂł jeszcze jedenastoletnim chÂłopcem. OdÂłóÂż miecz, nie przyszedÂłem w zÂłych zamiarach, po prostu zdrzemn¹³em siĂŞ pod drzewem w na którym ty najwyraÂźniej zrobiÂłeÂś sobie swoje miejsce, przepraszam CiĂŞ za to - tÂłumaczyÂł Matsusuke nieznajomemu. A ty masz jakieÂś imiĂŞ ? - spytaÂł patrzÂąc mu prosto w twarz, z jego oczu moÂżna byÂło wywnioskowaĂŚ Âże mówi prawdĂŞ.
Devran Kaguya z Kiri-Gakure teraz jestem mieszkaĂącem Taki. Lepiej ÂżebyÂś nie byÂł z Kiri.
Wszystko mówiÂłem bez uczuĂŚ i moja twarz miaÂła ten sam wyraz, wyraz spokoju i opanowania.
Nie, nie jestem z Kiri, mówiÂł i kciukiem pokazaÂł opaskĂŞ z Taki. MiÂło mi CiĂŞ poznaĂŚ Devran. PowiedziaÂł, a na jego twarzy zawitaÂł uÂśmiech, gdyÂż byÂł osobÂą która ciÂągle jest wesoÂła i radosna. Co tutaj robisz ? - SpytaÂł chÂłopaka z klanu Kaguya, sÂądziÂłem Âże Kaguya pochodzi z Oto, a nie Kiri. Po chwili dodaÂł, byĂŚ moÂże siĂŞ myliÂłem, cóÂż jestem tylko czÂłowiekiem i mam prawo do pomyÂłek. Nie przestawaÂł mówiĂŚ do stojÂącego na przeciw shinnobiego.
Gdy tylko dojrzaÂłem opaskĂŞ Taki straciÂłem zainteresowanie Ryu. PoÂłoÂżyÂłem miecz na rĂŞce trzonkiem do góry, a miecz z³¹czyÂł siĂŞ z rĂŞkÂą. Gdy miecza juÂż nie byÂło Devran zacisn¹³ dwa razy dÂłoĂą. Lecz nie byÂło rany. Devran patrzÂąc na rĂŞkĂŞ odpowiedziaÂł.
Stare dzieje. WaÂżne, Âże macie mnie w armii.
PrzypomniaÂłem sobie, Âże miaÂłem z innymi shinobi zaatakowaĂŚ wÂładce Taki by uwolniĂŚ miasto z jego okupacji. SpojrzaÂłem na chÂłopaka.
Kto teraz rzÂądzi? SzukajÂą mnie?
ByÂłem ciekaw i musiaÂłbym natychmiast porozmawiaĂŚ z nowym TakiKage.
Ryu przerzuciÂł wzrokiem chÂłopaka i patrzyÂł w jaki sposób manipuluje wÂłasnymi koÂściami. Niesamowite, powiedziaÂł sobie w myÂślach, staraÂł siĂŞ ukryĂŚ respekt jaki czuÂł do swojego nowego, starszego kolegi. Przepraszam, ale sam nie mam takich informacji, chcĂŞ siĂŞ spotkaĂŚ z wÂładcÂą Taki, poniewaÂż mam swój powód. Nie wiem czy CiĂŞ szukajÂą, byĂŚ moÂże. CaÂły czas mówiÂł do chÂłopaka, coÂś zawiniÂłeÂś Âże mieli by CiĂŞ szukaĂŚ ? - spytaÂł nie pewnie Devrana.
Wyj¹³em z kieszeni mój ochraniacz na, którym byÂł symbol Kiri przekreÂślony pokazuje go chÂłopakowi pokazujÂąc mu odpowiedÂź.
MuszĂŞ siĂŞ z nim spotkaĂŚ juÂż teraz.
SchowaÂłem ochraniacz do kieszeni i spojrzaÂłem w kierunku osady.
ZresztÂą to nie mój interes po co masz siĂŞ z nim spotkaĂŚ, powiedziaÂł. Aktualnie nie ma go w gabinecie, poniewaÂż dziÂś tam byÂłem. Gdy odpowie na mojÂą wiadomoœÌ, dam Ci znaĂŚ, gdy bĂŞdĂŞ do niego szedÂł. Wtedy rozwiÂązaÂł swojÂą opaskĂŞ i zdj¹³ jÂą mówiÂąc, bÂądÂź cierpliwy, cierpliwi zostanÂą wynagrodzeni, na pewno. Zawsze tÂłumaczyÂła mi tak moja matka. PowiedziaÂł, wyjmujÂąc chustkĂŞ z kieszeni i czyszczÂąc metalowÂą blaszkĂŞ na której zostaÂł wyryty znak Taki, zaÂłoÂżyÂł opaskĂŞ i spojrzaÂł razem z nim w stronĂŞ wioski. Nie jestem z tej wioski, gdy byÂłem maÂły mieszkaÂłem w Konoszy, lecz w wieku czterech lat przeprowadziÂłem siĂŞ do Taki i tutaj zamieszkaÂłem. MówiÂł nieco przygnĂŞbionym gÂłosem, zawsze tak mówiÂł gdy przywoÂływaÂł do siebie smutne wspomnienia ..
A wiĂŞc bĂŞdzie mnie ignorowaÂł? Gdyby mu zaleÂżaÂło na nas przyszedÂłby tu na kolanach.
Nie lubi³em, gdy ktoœ uwa¿a³ mnie za gorszego i nigdy nie lubi³em ludzi za ich ignorancje wobec mnie. Mlasn¹³em.
Umm... InteresujÂące...
PatrzyÂłem na coÂś ponad gÂłowÂą chÂłopaka. Po chwili na niego spojrzaÂłem.
Z jakiego klanu siĂŞ wywodzisz?
Nic nie odpowiedziaÂł na to co powiedziaÂł Devran. PatrzyÂłem na widnokrÂąg, który ciÂągn¹³ siĂŞ w nieskoĂączonoœÌ. Gdy Devran spytaÂł z jakiego jestem klanu, odpowiedziaÂłem - Nie wiem, przyj¹³em po prostu nazwisko po ojcu, czy miaÂłem jakiÂś klan ? Sam nie wiem, odpowiedziaÂł sobie, byÂł za mÂłody by zrozumieĂŚ pojĂŞcia, które sprawiajÂą problemy starszym osobom niÂż on sam jest. Zacisn¹³ piĂŞÂści, zacz¹³ zgrzytaĂŚ zĂŞbami, baÂł siĂŞ Âże oÂśmieszy siĂŞ w oczach Devrana, wiĂŞc szybko zmieniÂł temat. A jak to jest mieĂŚ KG ? - spytaÂł, nigdy nie miaÂłem wiĂŞc nie wiem, jak to jest, moÂżesz mi wytÂłumaczyĂŚ ? - ZadrĂŞczaÂł tym pytaniem Kaguye ...
Kagujowicz spojrzaÂł na niego spokojnie i prawie ciepÂło nie wzruszony tym, Âże ktoÂś moÂże nie mieĂŚ KG, bo jeÂśli nie naleÂżaÂł do Kiri byÂł w oczach Devrana jako osoba, która uratowaÂła mu Âżycie. OczywiÂście w innym znaczeniu.
To tak jak mieĂŚ rĂŞkĂŞ, nogĂŞ lub ogon tylko, Âże tego nie moÂżna pozbyĂŚ, a z drugiej strony zamienia ciĂŞ w coÂś potwornego, a inaczej jesteÂś przez to szukany, zabijany, wykorzystujÂą twoje ciaÂło, a z drugiej strony jesteÂś postrachem, majÂą do ciebie szacunek i uwielbienie. Po prostu myÂślisz o tym i samo wychodzi jak ty siedzisz w kiblu i teÂż ci wychodzi... To na tej zasadzie.
Z tego co powiedziaÂł Devran, mÂłody chÂłopak lekko siĂŞ wystraszyÂł. Czyli KG to nie jest taka super rzecz jak to ja myÂślaÂłem, hmmm .. PowiedziaÂł i zastanowiÂł siĂŞ chwilĂŞ po chwili dodajÂąc, jednak nie chciaÂł bym mieĂŚ KG. SpojrzaÂł na Devrana, jesteÂś Chuninem ? Pewnie tak, poniewaÂż masz juÂż pewnie ponad 17 lat, dodaÂł. Nie dawno skoĂączyÂłem akademiĂŞ ninja, zamierzam szybko zostaĂŚ Chuninem, a potem Joninem. A ty kim zamierzasz byĂŚ w przyszÂłoÂści ? SpytaÂł Kaguye i oparÂł siĂŞ plecami o drzewo, przy którym wczeÂśniej spokojnie sobie drzemaÂł, wyj¹³ kunai i zacz¹³ sobie nim podrzucaĂŚ do góry ..
ZaleÂży kim bĂŞdziesz dla ludzi z tym KG tak bĂŞdÂą ciĂŞ widzieĂŚ w przyszÂłoÂści.
OdparÂłem. Gdy padÂło pytanie kim chce byĂŚ. SpojrzaÂłem na niego z zastanowieniem. W koĂącu odparÂłem.
MĂŞczennikiem.
WiedziaÂłem, Âże chÂłopak nie zrozumie, bo dla tak mÂłodego umysÂłu nie byÂło jeszcze czegoÂś takiego co bĂŞdzie, gdy droga Nindo siĂŞ skoĂączy.
ZapadÂła noc, zrobiÂło siĂŞ zupeÂłnie ciemno, a ÂświatÂło dawaÂł tylko blask biaÂłego ksiĂŞÂżyca ÂświecÂącego na niebie. Przepraszam, ale nie rozumiem tego pojĂŞcia, spuÂściÂł wzrok na ziemiĂŞ, po czym spojrzaÂł w niebo. Jest juÂż bardzo póÂźno, powiedziaÂł. Co ty na to byÂś dziÂś towarzyszyÂł mi w powrocie do domu ? MógÂłbyÂś u mnie przenocowaĂŚ gdybyÂś chciaÂł. Lecz uprzedzam, mam tylko jedno ÂłóÂżko. ZaÂśmiaÂł siĂŞ lekko mówiÂąc koĂącówkĂŞ, lecz w ciemnoÂści trudno byÂło dostrzec czy na twarzy ma uÂśmiech i tym razem jego wzrok powĂŞdrowaÂł na Devrana, który staÂł tak jak staÂł wczeÂśniej ...
ChodÂźmy.
StojĂŞ czekajÂąc, aÂż mÂłodzik mnie poprowadzi, bo nie znam drogi.
Œwietnie! - krzykn¹³ prze szczêœliwy Ryu, wiedz¹c ¿e tym razem nocy nie spêdzi samotnie. Podszed³ do Devrana, otrzepa³ swoje ubranie i spojrza³ na niego weso³o. ChodŸ za mn¹, powiedzia³ po czym uda³ siê w stronê swojego domu, by³o ciemno wiêc ledwo widzia³, lecz nie przeszkadza³o mu to ani trochê, by³ szczêœliwy, ¿e Devran zgodzi³ siê przenocowaÌ u niego, spojrza³ siê jeszcze raz siebie i krzykn¹³ do niego, dalej! Po czym powêdrowa³ razem z Devranem w ciemn¹ wioskê.

NMM

//Jak napiszesz posta tutaj, to potem post na gÂłównej ulicy, napiszĂŞ pierwszy, potem ty \\
PÂłacÂą mu za gadanie?
Znika w ciemnoÂści za chÂłopakiem.
[NMM]