Wejście do budynku

Wejście przed budynkiem Mizukage. Pilnują go dwaj ninja. Drzwi są bardzo ozdobne. Drzwi prowadzą na schody.

---

zbliza sie do schodow i mysli - kurcze chyba to pierwszy raz wchodze do tego bydynku

wchodzi powoli po schodach
<NMM>
Sayuri weszła cicho do budynku z tą samą obojętną miną. Przyjrzała się pilnującym wejścia ninja... zastanawiała się czemu jej nie zatrzymali.
nareszcie wyjscie - powiedzial zadowolony i po chwili dodal - jest tutaj niedaleko - pokazal na bar i poszli w jego kierunku

<NMM>

---

Sayuri spojrzaÂła w kierunku budynku, na którywskazywaÂł Mizukage, skinĂŞÂła gÂłowÂą i ruszyÂła za nim.

<NMM>
Samamiro spoglada zÂłowrogo na 2 ninja pilnujacych wejscia po chwili usmiecha sie i przechodzi przez brame (hmm to chyba 1 raz jak tu jestem)
Klon Bitsunena wyszedÂł z budynku pobiegÂł w stronĂŞ kraju Ziemi. <nmm>
Prawdziwy Bitsunen wszedÂł do budynku i poszedÂł w stronĂŞ biura Mizukage. <nmm>
Wszed³em i d¹¿y³em do biura mizukage
szedÂłem za Kakashim-sensei
wszedl szybko nie zwracajac uwagi na pilnujacych drzwi shinnobich
<NMM>
Wchodze do budynku..
NMM
WszedÂł do budynku i skierowaÂł siĂŞ w stronĂŞ schodów. <nmm>
wychodzi z powazna mina
<NMM>

Dodane po 4 godzinach 35 minutach:

wchodzi dosc szybkim krokiem
<NMM>

Dodane po 11 minutach:

wybiegl z budynku i skierowal sie do wyjscia z wioski
<NMM>
klon wbiega i kietuje sie po schodach na 1 pietro
Biegnie po schodach kierujÂąc siĂŞ do biura.

Wybiega
<NMM>
Wchodze
NMM
klon wbiega
WpadÂłem z moim kotem przelotnie w drodze do Iwy.
<NMN>
WchodzĂŞ na schodki i powolutku schodzĂŞpo nich. "Dziwnie, idĂŞ na spotkanie z Mizukage... pierwsza misja? Mam nadziejĂŞ!". KierujĂŞ siĂŞ do biura Mizukage. IdĂŞ niepewnym krokiem.

NMM

Pojawiam siĂŞ przy straÂżnikach i po chwili znikam biegnÂąc w stronĂŞ wyjÂścia do wioski

NMM
[wchodze]
-hehe
NMM

Dodane po 4 minutach:

Przechodze......nadal cos nucac
NMM
przechodzac ninja ktorzy strzegli bramy uklonili sie lekko lecz cos mu sie przypomnialo i zwrocil sie ku posiadlosci jego rodu
<NMM>
PrzybiegÂł przed wejÂście budynku spojrzaÂł na 2 ninja.

-Jestem w sprawie dyplomatycznej, to jest bardzo waÂżne ... - powiedziaÂł i wszedÂł spokojnym krokiem
WyszedÂł z rezydencji [nmm]
[wchodze bez slowa]
NMM
Zato weszÂła do budynku, nie niepokojona przez nikogo. PotrafiÂła byĂŚ niedostrzegalna, kiedy chciaÂła. ByÂła poprostu malo interesujÂącym elementem otoczenia. To byÂło przydatne.[nmm]
Karol szedÂł ze klonem straÂżnika na plecach.
-Czy nie obawiasz siĂŞ Âże idĂŞ zabiĂŚ twojego Kage-spytaÂł
-Nie nie bojĂŞ siĂŞ o naszego Kage poniewaÂż bardzo dobrze umie zadbaĂŚ o siebie-powiedziaÂł i wszedÂł do budynku ze mnÂą na plecach
<NMM>
WchodzĂŞ i widzĂŞ Âże nie ma tu zbyt duÂżego ruchu.
Wychodzê doœÌ swobodnym krokiem przez drzwi...
-Ehh... - westchn¹³em cicho i ruszy³em przed siebie.
NMM
Wbiegam przez drzwi do siedziby po drodze zastanawiajÂąc siĂŞ jakiej rangi bĂŞdzie ta misja
-Ciekawe czy podoÂłam-powiedziaÂł i przyspieszyÂł kroku
Przed wejœciem robiê klona i ka¿ê mu wejœÌ do budynku. Klon w³¹cza byakugan i wchodzi.
WszedÂł.

[nmm]
wbieglem do budynku

NMM
LecÂąc zeskoczyÂłem na wejÂściu do mojej ukochanej siedziby.
PobiegÂłem po jej dachu i wychyliÂłem siĂŞ przez jej okno... otwarÂłem je cicho i wskoczyÂłem do Âśrodka
NMM
wybiegam z deidara na plecach

NMM
wchodze, spoggladajac na straÂżników i obserwujÂąc otoczenie

<nmm>
MaszerujĂŞ swobodnie rozglÂądajÂąc siĂŞ po Âścianach... wychodze z budynku w peÂłnej zadumie... MyÂślĂŞ o moich przyjacioÂłach. Wszyscy odchodza zbyt szybko i zbyt Âłatwo...
NMM
spokojnym krokiem opuszczam siedzibe Mizukage i udaje siĂŞ w strone baru, wychodzÂąc spoglÂądam w niebo

<nmm>
WyszedÂł powolnym krokiem z gabinetu , gdyÂż byÂł wyczerpany walkÂą , ale jakoÂś iœÌ mógÂł , wiĂŞc szedÂł powoli do siedziby odpocz¹Ì w niej i jednoczeÂśnie opatrzyĂŚ na miejscu ranĂŞ na rĂŞku.
[nmm]
Wychodzi, po czym biegnie w stronĂŞ parku...
(nmm)
WchodzĂŞ do budynku kierujÂąc siĂŞ do gabinetu MizuKage
<NMM>
WeszÂłam do budynku razem z Kabe. ObróciÂłam siĂŞ, by przekonaĂŚ siĂŞ, Âże Zato nadal idzie za mnÂą, a potem poszÂłam dalej.[nmm]
Zato weszÂła do budynku za Hasei. Nie miaÂła pojĂŞcia po co byÂła Hokage, która przecieÂż znakomicie mogÂła sobie poradziĂŚ sama. Mimo wszystko, skoro otrzymaÂła rozkaz, zamierzaÂła go wykonaĂŚ. Nie waÂżne byÂły jej przemyÂślenia.
Pein wchodzi do rezydencji. <NMM>
PodeszÂłam pod drzwi do budynku w którym urzĂŞdowaÂł Mizukage.
"To tutaj"-pomyÂślaÂłam i wolnym krokiem weszÂłam do Âśrodka.

<NMM>
Wchodzi do gabinetu..
UdaÂł siĂŞ do gabinetu w poszukiwaniu Mizukage-sama...

<nmm>
Wchodzi do budynku, kierujÂąc siĂŞ do gabinetu MizuKage-sama
<NMM>
Pein wychodzi.
<nmm>
Konan Wychodzi..
[nmm]
WchodzĂŞ do rezydencji MizuKage majÂąc spokojnÂą minĂŞ.Ostatni raz odgarn¹³ wÂłosy z twarzy które wiatr co chwilĂŞ mu na niÂą zarzucaÂł schodami udaÂł siĂŞ do Gabinetu MizuKage.
<NMM>
WmaszerowujĂŞ do swojej rezydencji. Zmuszam chakrĂŞ do wolniejszego przepÂływu, aby na powrót nie rozpychaÂła kanalików. Strasznie to meczÂące bez tej szarej machiny ale... cóÂż trzeba sobie radziĂŚ samemu.
NMM
Na schodach do budynku pojawiÂł siĂŞ mÂłody mĂŞÂżczyzna. Na sobie miaÂł stary obdarty pÂłaszcz, pozszywany kapelusz, srebrne okulary przez które spoglÂądaÂł spokojnie przed siebie.
Powolutku zbliÂżyÂł siĂŞ do drzwi, uprzednio kiwajÂąc lekko gÂłowÂą ochronie. Dwaj Shnobi peÂłniÂący sÂłuÂżbĂŞ odpowiedziaÂło mu tym samym, choĂŚ do koĂąca nie wiedzieli kto to. KojarzyÂł im siĂŞ, wyglÂądaÂł znajomo, i tylko dlatego nie stawiali mu pytaĂą.
Anu³ej poci¹gn¹³ za klamke, lecz drzwi tylko zakrzep³y
- W drugÂą strone
ZauwaÂżyÂł wartownik
- DziĂŞkuje
WypowiedziaÂł kawaler, kiwajÂąc gÂłowÂą jak uprzednio. WszedÂł do budynku

Stan¹³ przed drzwiami oczekujÂąc na Risena. *I kto tu teraz siĂŞ wlecze, co?* - mówiÂł do siebie w myÂślach uÂśmiechajÂąc siĂŞ.
Hasei weszÂła do budynku, uprzednio pozdrawiajÂąc straÂżników. ByÂła w stroju cywilnym, ale i tak wszyscy wiedzieli co to za jedna.[nmm]
Wchodzi do budynku otwierajÂąc plecami drzwi.StraÂżnicy znajÂą mnie wiĂŞc bez zatrzymywania mnie przepuÂścili.BiegnÂąc po schodach kierowaÂłem siĂŞ do gabinetu lorda MizuKage.
<NMM>
StraÂżnik zapaliÂł zapalniczkÂą papierosa, jego kolega wczeÂśniej dziÂś zostaÂł zwolniony. PaliÂł powoli spoglÂądajÂąc na zegarek i patrzÂąc w kierunku schodów.
SpodziewaÂł siĂŞ zmienników, nocnej zmiany. Budynek byÂł dobrze chroniony, zmiany nastĂŞpowaÂły co 12 godzin straÂżników i co 8 patroli. WiaÂł lekki przyjemny wiatr, mimo godziny byÂło juÂż dosyĂŚ ciemno i wyraÂźnie moÂżna byÂło zauwaÂżyĂŚ jarzÂącÂą siĂŞ urzywke. Nagle coÂś migneÂło obok wartownika, Shnobi szybko siĂŞ obróciÂł i zobaczyÂł biegnÂącego w pionie przybysza. Teraz juÂż wiedziaÂł kto to, wiĂŞc spokojnie odetchn¹³ chcÂąc wróciĂŚ do melancholyjnego palenia... no wÂłaÂśnie gdzie ta fajka?
WyszedÂł z budynku i skierowaÂł siĂŞ prosto do bram wioski.

<NMM>
MaszerujĂŞ ulicÂą i skrĂŞcam do wejÂścia do wÂłasnego gabinetu.
-Gdybym postawiÂł ÂłóÂżko w magazynku to bym siĂŞ nie musiaÂł mĂŞczyĂŚ na kanapie...

Tu¿ przed wejœciem do budynku Hako zagrodzi³ mi drogê. W jego oczach malowa³a siê ta ¿adka, nieustêpliwa pewnoœÌ siebie.
- Ile jeszcze zamierzasz oszukiwaĂŚ sama siebie?! Przez swojÂą gÂłupotĂŞ skazaÂłaÂś Kane na ÂśmierĂŚ!!! On nie Âżyje, tak samo jak Lee-san... Wiesz, jak drogo przychodzi nam pÂłaciĂŚ za TWOJE b³êdy?!- wyszczekaÂł. Moje spojrzenie rozmyÂło siĂŞ i staÂło siĂŞ miĂŞkkie, smutne i wspóÂłczujÂące. KucnĂŞÂłam i przytuliÂłam do siebie oba psy.
- Wszyscy troje straciliÂśmy czÂłonka rodziny... Kane zawsze pozostanie w naszej pamiĂŞci...- z oczu pociekÂły mi Âłzy.- Ale on by siĂŞ wkurzyÂł, Âże siĂŞ nad nim tak roztkliwiamy.- dodaÂłam po chwili, uÂśmiechajÂąc siĂŞ. WstaÂłam, otarÂłam Âłzy i uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ.
- No chodÂźcie... Mamy misjĂŞ do wykonania.- zwróciÂłam siĂŞ do psów i razem weszliÂśmy do Âśrodka.
Mijam ochronĂŞ i kierujĂŞ siĂŞ w stronĂŞ gabinetu.
automatycznie po wyjÂściu z budynku, w którym przebywa Mizukage Samhain zarzuciÂł kaptur na gÂłowĂŞ tak aby zasÂłaniaÂł jego twarz i ochraniacz na czole, nastĂŞpnie powolnym krokiem udaÂł siĂŞ w kierunku bramy wioski
<nmm>
Shen wszedÂł do rezydencji kierujÂąc siĂŞ do gabinetu.
<nmm>

Dodane po 10 minutach:

Wychodzi.
<nmm>
Wchodze do budynku

Yuki wszedÂł do budynku ponownie korzystajÂąc ze spaceru cienia... Nie dezaktywujac techniki udaÂł siĂŞ do gabinetu Mizukage {NMM}
[przechodze szybkim krokiem, nie patrzac na nikogo, i nie zatrzymujac sie ani na moment]
NMM
Yuki wyÂłoniÂł siĂŞ w cieniu budynku...
- Yarre, yarre... I po co on marnowaÂł mój czas? ANBU dobre sobie, jakoÂś mi tam nie Âśpieszno... - powiedziaÂł ni to do siebie ni do Akakeiro... Wolnym krokiem udaÂł siĂŞ do wyjÂści z wioski...{NMM}
RuszyÂłam w kierunku siedziby Mizukage
< NMM>
Zwalniaj¹c kroku przy bramie, spojrza³ siê na shinobi pilnuj¹cych wejœcia i uœmiechn¹³ siê. Po chwili ruszy³ prosto do siedziby Mizukage.

<NMM>

Dodane po 2 godzinach:
Wychodzi z rezydencji po czym kieruje siĂŞ do najbliÂższego zbiornika z wodÂą.

Dodane po 1 godzinie i 24 minutach:
Przy wejÂściu lekko zwalnia, macha dyskretnie do shinobi i przechodzi kierujÂąc siĂŞ w stronĂŞ gabinetu.
Akumu-kun staÂł przed rezydencjÂą Mizukage.
- ÂŁadnie tu .- PowiedziaÂł idÂąc wolnym krokiem w stronĂŞ wejÂścia.
- Hmm... mam nadzieje Âże jakaÂś robota bĂŞdzie dla mnie.- WestchnÂą wchodzÂąc do budynku.

nmm
Ide do budynku administracyjnego. Ochrona nawet mnie nie zaczepia, widok opaski ze symbolem wÂłasnej wioski dziaÂła na nich kojÂąco...

(NMM)

I po paru godzinach nareszcie wychodze

(NMM)
Wchodzi do Rezydencji. RozglÂąda siĂŞ i idzie dalej.

<NMM>

Dodane po 1 godzinach 29 minutach:

Wychodzi z Rezydencji. Po przekroczeniu drzwi przyÂśpiesza kroku i zaczyna biec.

<NMM>
WchodzĂŞ do rezydencji mijajÂąc 2 shinobich pilnujÂących wejÂścia.. idzie do Mizukage<nmm>
WychodzĂŞ z rezydencji ruszajÂąc na misjĂŞ <nmm>
[ide powoli, nie zwracajac na nic uwagi]
NMM
Czaje siĂŞ przy wejÂściu, sama nie wiem co ze sobÂą zrobiĂŚ....
Do budynku wchodzi shinobi. Ma na sobie p³aszcz OFS. Spokojnie rozgl¹da sie po wejœciu. Zauwa¿a jak¹œ czaj¹c¹ siê na innych kunoichi. Lekko wzdychaj¹c nad prawdopodobnym upoœledzeniem dziecka, wchodzi po schodach na piêterko
<NMM>
Axelek patrzyÂł na wszystkich dookoÂła i byÂło widaĂŚ Âże poprzez swojÂą fryzurĂŞ siĂŞ wyróÂżnia.
- Ech..- WestchnÂą do budynku i idÂąc w kierunku biura.

nmm
Przychodzi. Zatrzymuje siĂŞ czekajÂąc na Risena. Ma na sobie strój ANBU i jest pod dziaÂłaniem Henge.
KoÂło ANBU pojawia siĂŞ postaĂŚ w kapturze - równieÂż ANBU. Zza maski widaĂŚ jednak dÂługi, fioletowe wÂłosy. CaÂła figura ANBU byÂła dziewczĂŞca (przez HENGE). SkinĂŞÂła delikatnie gÂłowÂą w kierunku swego towarzysza.
-HasÂło... -powiedziaÂł znudzony jak mops ANBUs. -Tylko szybko, bo zaraz schodzĂŞ z warty, a nie pÂłacÂą mi za nadgodziny...
- ja Haiku ze Suny przybyĂŚ zobaczyĂŚ listy goĂącze...ja móc wejœÌ

ZapytaÂł zakapturzony umiĂŞÂśnony niski garbus z workiem na plecach typu wojskowego. WyglÂądaÂł na Genina o maÂłym rozumku....
-Trzeba znaÌ has³o - powiedzia³ ANBUs lekko dr¿¹cym g³osem i patrz¹c z przera¿eniem na imponuj¹ce siekacze goœcia... I bynajmniej ma³y iloraz inteligencji nie napawa³ zbyt optymizmem, bo owy brak inteligencji mo¿e sprawiÌ, ¿e po po¿arciu go ¿ywcem potraktuj¹ go jak pe³noletniego... zwierzaka...
- uuu... i nie mo¿na wejœÌ...uuu a³Ì
Haiku dostaÂł jakby siĂŞ to Anbusowi zdawaÂło kopniaka z worka w krzyÂż
-kleit
zabrzmiaÂł sÂłaby lekko sÂłyszalny i wyraÂźnie damski gÂłos
- a ...prosze

Gennin podaÂł kleit z Kiri na którym widniaÂło Âże zaproszeni sÂą wszyscy Hunter i misin ninja do Mizukage. Nabór na misje i nowe listy goĂącze...

- tera moge wejœÌ?
Anbus obejrza³ glejt, pow¹cha³, i nieco odurzony mocnym zapachem wszystkiego co nie kojarzy siê z czystoœci¹ kiwn¹³ g³ow¹.
-LeÂź...
- Hu hu Haiku mo¿e wejœÌ
CieszyÂł siĂŞ garbusek, po czym tyrpn¹³ workiem wartownika tak Âże ten przeleciaÂł przez balustrade i wesoÂło podskakuj¹Ì przewróciÂł doniczke i mÂłodym drzewkiem wyrwaÂł klamkie i w koĂącu wszedÂł do Âśrodka....

NMM
Kobieta cichutko siĂŞ zaÂśmiaÂła. SpojrzaÂła na ANBUsa ciepÂłym wzrokiem, po czym powiedziaÂła:
- Nie jesteÂśmy tutejsi...PrzybyliÂśmy to po nukenina z naszej wioski...Niejaka Amy. To caÂły problem, z którym kierujemy siĂŞ do wÂładcy. Widzisz zÂłociutki, ta kobieta przesadziÂła z emocjami...
- MoÂżna tak powiedzieĂŚ. - PowiedziaÂł znudzony. - Ale to bardziej ja przesadziÂłem. - DodaÂł po chwili.
przeszÂłam siĂŞ jak gdyby nigdy nic przed wejÂściem do budynku
dogoniÂłam dwójkĂŞ Anbu kobietĂŞ i mĂŞÂżczyznĂŞ,
- zmiana planów-mruknĂŞÂłam niechĂŞtnie-bo tak nigdy nic nie zrobimy pilnujcie Âżeby hyuta nie szedÂł ide do tego ANBUsa co jest w biurze porozmawiam z nim odserca i poszukam statuetki, jakby co ostrzeÂżcie mnie przez radio, efekty sÂą wyrzucone przy wejÂściu do wioski wiĂŞc moÂżecie siĂŞ tam teleportowaĂŚ w razie niebezpieczeĂąstwa zedemaskowania-skinĂŞÂłam im gÂłowÂą stajÂąc przed budynkiem. PoprawiÂłam fryzurĂŞ.
PodeszÂłam do Anbu stojÂącego w dzrwiach
-ja w sprawie zgÂłoszenia na misjie-powiedziaÂłam uÂśmiechajÂąc siĂŞ
Zakapturzony garbaty shnobi w pospiechu opuszczaÂł centrum administracyjne KIri...

NMM
- Hai - OdparÂł do Amy stojÂącej obok. - Przypilnujemy tego miejsca. Prawda dziewczynko? - W tej chwili zwróciÂł siĂŞ do Risena.
Dziewczyna spojrzaÂła zaskoczona. Nie rozumiaÂła juÂż nic. Przed chwilÂą podaÂła powód swej wizyty, a tu nagle babka której szukajÂą, podchodzi do nich i mówi "Zmiana planów". Risen modliÂł siĂŞ w duchu, aby ANBUs z racji zmĂŞczenie wartÂą nie zrozumie nic. I poczyniÂł ku temu odpowiednie kroki. ByÂł pod postaciÂą dziewczyny, bĂŞdÂąc jednoczeÂśnie mĂŞÂżczyznÂą i szczwanym lisem w duszy...WidaĂŚ, Âże trochĂŞ za duÂżo obcowaÂł z Kyuubim. ChoĂŚ czasami zastanawiaÂł siĂŞ, co ludzie majÂą do tego lisa. Zawsze, gdy spotykaÂł go przed klatkÂą wewnÂątrz siostry, ten czĂŞstowaÂł go sake. PorzuciÂł jednak szczĂŞÂśliwe wspomnienia i powróciÂł do rzeczywistoÂści. WidzÂąc, Âże "cudowny plan" Amy wali siĂŞ, postanowiÂł wyj¹Ì as z rĂŞkawa. Jedna notka z efektem uÂżycia jego kekkei genkai byÂła u Amy, a druga...U niego. A raczej u niej, gdyÂż miaÂł postaĂŚ dziewczyny. Konkretnie to spoczywaÂła miĂŞdzy piersiami i byÂła odpieczĂŞtowana...Ale perfekcja Risena nad kontrolÂą chakry nie byÂła taka nieprzydatna. WstrzymywaÂł dziaÂłanie notki. A teraz je..."OdtrzymaÂł". Notka nie zadziaÂłaÂła gwaÂłtownie. Dla wszystkich tempo pĂŞdzÂącego do piersi dziewczyny ANBUsa wyglÂądaÂło na takie, które towarzyszy potkniĂŞciu siĂŞ. No bo takie byÂło.
Dziewczyna zaœmia³a siê nerwowo, odstawiaj¹c wzorow¹ "szopkê". "Przytuli³a" siê do ANBUsa (jego twarz wci¹¿ nawi¹zywa³a "kontakt" i tonem matki powiedzia³a:
- Kochaniutki, ta warta Ci nie sÂłuÂży. JesteÂśmy z ANBU, poczekamy na twojego zmiennika, ty w tym czasie idÂź odpocz¹Ì. Kiedy tylko zmiennik siĂŞ pojawi, pójdziemy stÂąd.
Dziewczyna wykorzystaÂła, Âże chÂłopak dusi siĂŞ jej miĂŞdzy piersiami i posÂłaÂła Amy srogie spojrzenie mówiÂące, Âżeby stÂąd spylaÂła. PrzekazaÂła jej w myÂślach:
Spadaj stÂąd...Dopiero co przedstawiÂłem powód naszej wizyty, a ty podchodzisz do nas, jak nigdy nic. WchodÂź do Âśrodka, dopóki od siĂŞ kisi w tych...no....wiesz. WchodÂź.
//Âłapcie Haiku i wciÂągnijcie go w plan on namierzy figurkĂŞ smoka liczĂŞ na waszÂą pomysÂłowoœÌ i nie przyjmujĂŞ do wiadomoÂści Âże coÂś pójdzie znowu nie tak! co do mojego cudnego planu wszystko by byÂło ok gdyby nie to Âże Wy piszecie raz na 24h a mi siĂŞ nudzi
//
pokazowym mu jĂŞzyk, gdzyÂż jeszcze nie dawno owaliÂł mnie Âże siĂŞ do niego mizdÂżyÂłam kiedy byli u mnie w domu. Pospiesznie stworzyÂłam klona Âżeby zajÂą moje miejsce przed budynkiem a sama pobiegÂłam na górĂŞ >NMM<

klon z³apa³ siê pod boki gro¿¹c Anbu palcem
-spadajcie pataÂłachy w Kiri nic nie moÂżecie mi zrobiĂŚ i odbiegÂł w stronĂŞ miasta >NMK<

Dodane po 15 godzinach 9 minutach:

//"to jest ten moment kiedy zmieniacie siĂŞ w moje klony, uÂżywacie efektów i znikacie. Figurki nie ma w budynku Hyuta ukryÂł jÂą w miejscu do którego nie mamy wstĂŞpu" informacja którÂą usÂłyszeliÂście ode mnie w radiu //
Dziewczyna usÂłyszaÂła wiadomoœÌ przez radio. Z racji, Âże musiaÂła wymyÂśliĂŚ jakiÂś mÂądry powód do wycofania siĂŞ, pisnĂŞÂła:
- A ty zboczuszku jeden TY
Gdy tak piszczaÂła, zdzieliÂła ANBUsa rĂŞkÂą po Âłbie. Skutki: 2 dni w niebycie . DotknĂŞÂła Gaary i wróciÂła do miejsca, gdzie leÂżaÂły notki (z GaarÂą ).
<NMN>
wypadÂłam przed budynek i pognaÂła w stronĂŞ wyjÂścia z wioski >NMM<
Midori znudzony podszedÂł przed budynek.
-Ehe niezÂły burdel jest tutaj. MoÂże bĂŞdĂŞ taki dobry i posprzÂątam, hmmm... Kage Bunshin no Jutsu.
MidoÂś zrobiÂł 12 klonów. KaÂżda dwójka miaÂła do odbudowania jedno z pomieszczeĂą. ChÂłopak klapn¹³ pod drzewo i czekaÂł aÂż klony skoĂączÂą.

Pierwsz dwójka wziĂŞÂła siĂŞ za wyglÂąd zewnĂŞtrzny. OdmalowaÂła Âściany i odbudowaÂła zawalone. Wprawili teÂż w kaÂżde wybite okno szyby. po tych czynnoÂściach przywlekli wielkie drzwi które wprawili.

Midori siĂŞ obudziÂł.
-Oj, przysn¹³em troche. Trza siê ruszaÌ
<NMM>
Przed nowo wstawionymi drzwiami znalazÂł siĂŞ mÂłody shinobi z maÂłum uÂśmieszkiem na twarzy.
- Hmm, ³adna klamka... - powiedzia³, po czym szybko ni¹ szarpn¹³ i wszed³ do budynku.

<NMM>
DotarÂłem do drzwi,które prowadziÂły do budynku, gdzie znajdowaÂło siĂŞ biuro Mizukage. SpojrzaÂłem na dwóch jouninów stojÂących przy wejÂściu.
- Witajcie - powiedziaÂłem miÂło - ChciaÂłbym siĂŞ widzieĂŚ z obecnym Kage.
- A w jakiej sprawie...?
- Mam dla niego pewne dokumenty od Tanuki Kurama - pokazuje papiery
- Aha, to moÂżesz wejœÌ. Schodami do góry ,a potem korytarzem do koĂąca, drugie drzwi na lewo.
- DziĂŞki i do zobaczenia.
UdaÂłem siĂŞ w stronĂŞ gabinetu. <NMM>

Dodane po 7 minutach:

WróciÂłem do wrót prowadzÂących do budynku.
- CzeœÌ wam ,ju¿ za³atwione. Dziêki za wpuszczenie ,do zobaczenia.
Po tych sÂłowach skierowanych do dwóch mĂŞÂżczyzn udaÂłem siew stronĂŞ wyjÂścia z Kirigakure. <NMM>
Nacisn¹³ nogÂą klamkĂŞ, po czym kopn¹³ drzwi. OtworzyÂły siĂŞ na maksa wiĂŞc Ryu mógÂł spokojnie z ciaÂłem na rĂŞkach wejœÌ do siedziby. Od razu skierowaÂł siĂŞ w prawo, myÂślaÂł Âże tam znajduje siĂŞ gabinet Mizukage. W pewnym momencie dotarÂł pod drzwi gabinetu ...

NMM
"Wreszcie jestem dotarÂłem do rezydencji Mizukage. Jestem tutaj 1 raz WejÂścia pilnujÂą 2 ninja, którzy wyglÂądajÂą na bardzo silnych. PatrzÂąc siĂŞ na ten olbrzymi budynek poszedÂłem wprost do wejÂścia i szedÂłem na górĂŞ po schodach."
"WejÂście do Rezydencji Mizukage tak jak poprzednio 2 ninja ale tym razem nie patrzÂą na mnie krzywym wzrokiem. PoczuÂłem siĂŞ pewniej jak tylko ludzie z wioski zaczĂŞli mnie zauwaÂżaĂŚ."
<NMM>
"WychodzĂŞ z rezydencji Mizukage "
<NMM>
- nie denerwuj mnie
Anulej pogroziÂł straÂżnikom, a ci mimo Âże naleÂżeli do elitarnej jednostki ochrony... coÂś tak ich tkneÂło Âże lepiej daĂŚ spokój

Shinobi szedÂł jak burza przed siebie

NMMT
SzedÂłem sobie wolnym tempem chodnikiem tuz obok budynku Mizukage, po czym skrĂŞciÂłem by wejœÌ na gÂłówny plac budynku, do drzwi miaÂłem jakieÂś 10 metrów. Na placu byÂło szczególnie pusto, czyÂżby nikogo nie byÂło? zaciekawiÂło mnie to. PodszedÂłem do drzwi, chwyciÂłem za klamkĂŞ i pociÂągn¹³em drzwi do siebie i wszedÂłem do Âśrodka NMM
Arisa szukajÂąc dawnego, lecz znajomego budynku, gdzie urzĂŞdowaÂł Mizukage, po paru minutach b³¹dzenia w alejkach Kirigakure odnalazÂła miejsce upragnione. Cel piĂŞtrzyÂł siĂŞ na dobrych parĂŞ, bÂądÂź nawet parĂŞnaÂście metrów, lecz sam w sobie byÂł bardzo maÂły i taki...wypchany. WiĂŞkszÂą czêœÌ zajmowaÂły dodatkowe metry gruboÂści budynku, by nie doszÂło do ataku z zewnÂątrz. Oboro byÂła tego w peÂłni Âświadoma, ale nie zamierzaÂła atakowaĂŚ. Jej istnienie w Akatsuki miaÂło inny sens, niÂż kaÂżdemu by siĂŞ mógÂł wydawaĂŚ.

Ale o tym póÂźniej..
NMMT
Wszed³em do rezydencji, zastanawiaj¹c sie wci¹¿, jak podczas mojej nieobecnoœci radzili sobie Hisagi i Rangiku. Zwykle mo¿na by³o na nich polegac, jednak czasem miewali g³upie pomys³y...
-Czy ktoÂś tu byÂł w trakcie mojej nieobecnoÂści?-spytaÂłem straÂżnika, a po otrzymaniu odpowiedzi ucieszony ruszyÂłem do gabinetu.
<NMM>
SchodzÂąc po krĂŞtych schodach siedziby Mizukage, Arisa obmyÂślaÂła kolejny punkt swojego ni to zÂłego, ni to dobrego planu zwiÂązanego z organizacjÂą Akatsuki. Teraz powinna udaĂŚ siĂŞ do Amegakure, jednak to doœÌ daleka droga. Nie obejdzie siĂŞ bez postojów, zdobywania pokarmu i omijania wiĂŞkszych skupisk ludzi (co nie znaczy, Âże bĂŞdzie unikaÂła ich w stu procentach). Tak czy owak wÂłaÂśnie wyszÂła z budynku i skierowaÂła swój leniwy krok w stronĂŞ bramy wioski.
NMMT
Po dÂłuÂższej podróÂży, wszedÂł do budynku . ByÂł o tyle szczĂŞÂśliwy, Âże znalazÂł siĂŞ pod dachem, a nie pod goÂłym niebem. Tak czy owak, pewnym krokiem dostaÂł siĂŞ do Âśrodka gdzie zatrzymaÂł siĂŞ przy palnie budynku. CóÂż, nie bardzo wiedziaÂł dokÂąd teraz powinien siĂŞ udaĂŚ, a spytanie kogoÂś o drogĂŞ, cóÂż, wydajĂŞ siĂŞ zbyt niedyskretne...

[nmm]
Zlapalem za klamkĂŞ od drzwi, p oczym pociagnalem
drzwi do siebie, wchodzac do srodka, nikogo nie bylo
wiec nikt nie sprawial mi zbytnio problemow. Ciekawilo
mnie to czy zastane swego kuzyna, ktorego prawie
nigdy nie ma. NMM
Amy stanĂŞÂła przed wejÂściem. "hymm ciekawe czy stary Hyutek stĂŞskniÂł siĂŞ za mnÂą?" PoprawiÂła fryzurĂŞ po czym ruszyÂła do straÂżników których oczy z kaÂżdym moim krokiem stawaÂły siĂŞ coraz wiĂŞksze
-stój to znowu Ty?!-zapytaÂł jeden z odwaÂżniejszych
-znaczy kto?-Amy przechyliÂła zalotnie gÂłówkĂŞ
-Po Twojej ostatniej wizycie biuro Mizukage zostaÂło caÂłkowicie spalone?!
-to nie byÂłam ja tylko... eee ... richarde przebrany za mnie.-skÂłamaÂłam nie mrugnÂąwszy okiem-ja do Hyuty w sprawach prywato-towarzyskich
-ale...-zacz¹³ jeden stra¿nik
-dziêki, jesteœ kochany-Amy poklepa³a go po policzku zanim zd¹¿y³ skoùczyÌ zdanie po czym wesz³a do œrodka >NMM<
Stare dobre Kirigakure ze swoimi starymi, niedobrymi uliczkami peÂłnymi zgryzoty, cierpienia, nostalgii i smutku. Dobrze jednak, Âże istniaÂła wÂładza, która jeszcze ten staÂł powiĂŞkszaÂła. Hanita przez to miaÂła ochotĂŞ dziĂŞkowaĂŚ bogom za KonohĂŞ-jedyne prawdziwe piĂŞkno, które skupia w sobie caÂły kontynent. Owszem, Hyuuga byÂła patriotkÂą. ByÂła niÂą w takim znaczeniu, Âże zawsze bĂŞdzie kochaĂŚ serek biaÂły z Wioski LiÂścia, krowy z Wioski LiÂścia, czy szambo z Wioski LiÂścia. NaleÂżaÂła przecieÂż do ANBU, a oni muszÂą byĂŚ bezstronni, jeÂżeli chodzi o lojalnoœÌ wobec danego kraju. W jednej chwili sojusznik moÂże staĂŚ siĂŞ wrogiem, a potem...koniec. Koniec takÂże dotyczyÂł schodów, które raptownie znikaÂły w warstwie piĂŞtra siedziby Mizukage. Liderka nie byÂła pewna co do gotowoÂści, ale postanowiÂła sprawdziĂŚ któÂż to urzĂŞduje wÂłaÂśnie tutaj. Gdy spytaÂła siĂŞ wartownika o godnoœÌ zarzÂądcy, uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ powÂściÂągliwie i wraz z Yono i Aelis poszÂła dalej.
NMMT
(W biurze napisze juÂż jutro, by problemu nie robiĂŚ)
WyszÂła z budynku olewajaĂŚ straÂżników, którzy patrzyli na niÂą jakby posÂądzali jÂą o wszystkie nieszczĂŞÂścia jakie ich spotkaÂły. Amy jednak nie przejmowaÂła sie tym zbytnio. ÂŚciskajÂąc w dÂłoni kawaÂłek papieru z Adresem Anuleja ruszyÂła, niemalÂże biegiem do dzielnicy mieszkalnej. CoÂś dziaÂło sie z niÂą nie tak! Do licha ona naprawdĂŞ lubiÂła tego Jounina, i stĂŞskniÂła siĂŞ za nim!

>NMM<
-Teraz same widzicie, moje kochane, Âże tak lekko z Aio nie ma. To strasznie napalony samiec-ultra-mega-alfa, który lubi pomacaĂŚ sobie dziewczyny po piersiach i popiĂŚ przy tym sporo alkoholu. MoÂżecie z tego wyciÂągn¹Ì wnioski, Âże jak chce siĂŞ mĂŞÂżczyznĂŞ pokonaĂŚ w boju, to wystarczy zdj¹Ì bieliznĂŞ. Proste, no nie?-zaÂżartowaÂła pytajÂąco, schodzÂąc wraz z Yono i Aelis z górnego piĂŞtra siedziby Mizukage, gdzie mieÂściÂł siĂŞ jego przestarzaÂły gabinet. ZapomniaÂła juÂż o niezbĂŞdnej uwadze dot. Âśrodowiska czystoÂści, ale zrobiÂła to przed samym wyjÂściem, gdy napluÂła na zakurzonÂą posadzkĂŞ i przejechaÂła "melÂą" po metrze drewna. Od razu moÂżna byÂło zauwaÂżyĂŚ kontrast zadbanej czĂŞÂści z tÂą mniej fajniejszÂą. A co tam.. JuÂż miaÂła wyjœÌ, gdy usÂłyszaÂła pytanie jegomoÂścia z bolÂącym nosem. OdpowiedziaÂła na nie szybko, bez namysÂłu:
-Nie wiem kim ten ktoÂś jest, ale znam. Mam coÂś przekazaĂŚ?-spytaÂła, czego nie planowaÂła ;s
ZÂłapaÂłem szybko dziewczyne z ANBU za rĂŞkĂŞ tak Âżeby odwróciÂła siĂŞ do mnie. Gdy tylko juÂż patrzyÂła na mnie ...
- Przepraszam, czy wiecie moÂże ktoÂś jest Liderem ANBU? mam bardzo wielka sprawĂŞ ... naprawdĂŞ wielka ... chÂłopak mówiÂł naprawdĂŞ powaÂżnie.
-Mów od razu. Skoro Pani Hanita stoi i czeka, to znaczy, Âże moÂżesz juÂż prosiĂŚ...-powiedziaÂła niska, lecz jakÂże piĂŞkna panienka, która zwaÂła siĂŞ Aelis. Jej czarne, puste oczy nie wskazywaÂły na gotowoœÌ bojowÂą, lecz posiadany w prawej dÂłoni zwój ÂświadczyÂł o znajomoÂści NinJutsu pieczĂŞtowania. Jakby tego byÂło maÂło, zerwaÂła siĂŞ równieÂż Yono, przeciwniczka mĂŞskiego dotyku. Zamiast zwoju trzymaÂła dwa kunaie, widaĂŚ Âże nasycone nieco czyj¹œ krwiÂą.
ZÂłapaÂłem siĂŞ lekko za ramie, czuÂłem ból po walce zresztÂą byÂło widaĂŚ krew na mojej koszuli. ProszĂŞ usiÂądÂźmy na Âławce powiedziaÂłem ruszajÂąc w stronĂŞ Âławki, gdy tylko usiadÂłem i zrobiÂła to samo liderka ANBU zacz¹³em mówiĂŚ.
- Witaj, nazywa sie Amesuke i jestem liderem Organizacji "Hebi" pewnie o jej juÂż wiele sÂłyszaÂłaÂś i o jej zaÂłoÂżycielu ... Sasuke Uchiha. Ogolnie organizacja nazywa siĂŞ "Hebi vel. Karasu", sÂłyszaÂłaÂś pewnie równieÂż o zÂłych planach ten organizacji które kiedyÂś panowaÂły, lecz to siĂŞ juÂż zmieniÂło ... po zostaniu liderem zdecydowalem robiĂŚ coÂś dobrego, chce stworzyĂŚ druÂżynĂŞ specjalna która bĂŞdzie mogla pomagaĂŚ wioskom i ich wÂładcom. Na chwile zatrzymaÂłem siĂŞ z mówieniem i zÂłapaÂłem g³êboki oddech. - ChciaÂłbym równieÂż Âżeby ANBU nas akceptowaÂło, chcielibyÂśmy z wami wspóÂłpracowaĂŚ. PopatrzyÂłem siĂŞ prosto w oczy dziewczyny. Bylo widaĂŚ ze mowie o tym na serio. - Czy widzisz moÂżliwoœÌ wspóÂłpracy Hebi z ANBU? ZapytaÂłem.
SÂłuchajÂąc krótkiego przedstawienia siĂŞ dojrzaÂłego chÂłopaka, wraz z zaÂłoÂżonÂą propozycjÂą, Hanita patrzyÂła na swój lewy czubek obcasa, którym z wolna pomachiwaÂła. Czarny materiaÂł buta bÂłyszczaÂł siĂŞ w niecodziennym jak na zimĂŞ Âświetle sÂłoĂąca. Po chwili jednak skoĂączyÂła to robiĂŚ, by odpowiedzieĂŚ Amesuke w ten sposób:
-Hebi z tego co pamiĂŞtam byÂło organizacjÂą przestĂŞpczÂą i w umysÂłach wielu ludzi nadal takÂą zostanie. Nie mogĂŞ obiecaĂŚ, Âże konto "Karasu" bĂŞdzie czyste, ale za to mogĂŞ zapewniĂŚ, Âże gdy bĂŞdzie okazja do zrobienia czegoÂś dobrego, na przykÂład obronie wioski przed zÂłym napastnikiem, to lider ANBU z pewnoÂściÂą da wam wolnÂą rĂŞkĂŞ co do dziaÂłania. Musisz jednak podaĂŚ mi adres, gdzie urzĂŞdujecie, by mieĂŚ z wami kontakt-poinformowaÂła na koniec, gÂładzÂąc siĂŞ po prawej nodze. Ach ta skórka ^.^
- Rozumiem ciebie w peÂłni, Hebi byÂło kiedyÂś z³¹ organizacja ... lecz musisz wiedzieĂŚ ze czas pÂłynie, minĂŞÂło juÂż duÂżo czasu, a nowe pokolenie nie zna lub tez nie pamiĂŞta zbytnio wÂładzy Hebi. PopatrzyÂłem siĂŞ na dziewczynĂŞ, krĂŞcÂąc lekko nadgarstkiem. - OczywiÂście, moÂżecie uÂżywaĂŚ kryjówki Hebi jak wÂłasny dom. WsadziÂłem rĂŞkĂŞ do kieszeni i zacz¹³em szukaĂŚ czegoÂś. - ProszĂŞ tutaj ... PodarowaÂłem liderce ANBU mape "Od teraz wiedz gdzie leÂży Hebi i takie tam ;p". - Teraz moÂże mnie nie byĂŚ jakis dÂługi okres, poniewaÂż mam bardzo ciĂŞÂżkÂą misje do wykonania, lecz po misji chciaÂłbym siĂŞ z tobÂą spotkaĂŚ jeszcze raz i porozmawiaĂŚ.
BiorÂąc mapĂŞ w dÂłoĂą, dziewczyna przypatrzyÂła siĂŞ pokrótce terenom w okolicy siedziby Hebi. Od razu przypomniaÂło jej siĂŞ szukanie Mitsuhide, tajemnicze, Âżelazne drzwi. W tym wypadku znaÂła juÂż poÂłoÂżenie, wiĂŞc wystarczy, Âże jedynie znów wyruszy w podróÂż i bĂŞdzie na miejscu. Tak przynajmniej wynikaÂło z mapki, która co jak co mogÂła byĂŚ faÂłszywa. Nie chciaÂła tego mówiĂŚ, wiĂŞc zamiast tego rzekÂła tak:
-Na ogóÂł jako rzecznik ANBU odpoczywam w Ichiraku Ramen bÂądÂź gorÂącym Âźródle w Konohagakure. PrzybÂądÂź tam po misji, a dogadamy siĂŞ co do szczegóÂłów.-uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ do niego piĂŞknie, eksponujÂąc nie doœÌ, Âże bardzo piĂŞkne usteczka to i zÂąbki czyste, biaÂłe.
- Dziêkuje ze uda³o ci siê znaleŸÌ trochê czasu na rozmowê. Powiedzialem bardzo szczerze, ³api¹c g³adka r¹czkê liderki ANBU i ja lekko poca³owa³em puszczaj¹c powoli. - Do zobaczenia ... Kiwn¹³em lekko g³owê w stronê podw³adnych liderki. Po czym wsta³em z ³awki i u¿ywaj¹c Shunshin No jutsu znik³em bardzo szybko w t³umie ludzi. NMM
BĂŞdÂąc urzeczonÂą kulturÂą mÂłodzieĂącza, Hanita spojrzaÂła znaczÂąco na Yono i Aelis, które nadal z broniami w rĂŞku miaÂły ochotĂŞ zakatrupiĂŚ faceta, Amesuke. Dziewczyna uspokoiÂła je ruchem rĂŞki, mówiÂąc przy tym:
-Wszystko jest ok, kochane. Musicie siĂŞ tylko przyzwyczaiĂŚ, Âże gdy mĂŞÂżczyzna chce zachowaĂŚ twarz i zdobyĂŚ uznanie kobiety, musi w niektórych momentach przeÂłamaĂŚ swoja niezachwianÂą dotÂąd dumĂŞ i zrobiĂŚ to, co ten chÂłopaczek przed chwilÂą. Wynika z tego kolejna nauka o rasie mĂŞÂżczyzn: kaÂżdy z nich, by dostaĂŚ to, co chce, musi naprawdĂŞ siĂŞ napracowaĂŚ w sferze emocjonalnej i psychicznej. Ale zmieĂąmy jednak temat, bo chyba nie bĂŞdziemy gadaĂŚ o samcach, gdy Âżycie takie piĂŞkne? ChodÂźmy do Otogakure, tam zawsze jest szampaĂąska zabawa!-zawyrokowaÂła, nie dajÂąc czasu dziewczynom na zabranie gÂłosu w tej jakÂże pouczajÂącej rozmowie.
NMMT
Powolnym krokiem, oglÂądajÂąc siĂŞ za Siebie (czy ktoÂś czasem nie idzie za nim) wyszedÂł z rezydencji. NastĂŞpnie korzystajÂąc z pierwszej lepszej okazji, zanurzyÂł siĂŞ w cieniu, unikajÂąc podejrzliwych spojrzeĂą zbyt ciekawskich obywateli i obywatelek. ZmierzaÂł ku dzielnicy rodu Rensai...

[nmm]

NastĂŞpnego Dnia, wracaÂł z powrotem, tÂą samÂą drogÂą...

[nmm]
-* Do Mizukage nie wpuszczamy byle kogo
rozpoczeli dwaj straÂżnicy
- Czytaj mi z ust A-nu-lej Kia-daj DÂżu nnin, czy ty ka-pu-zet? Nie?

Anulej i tak wszedÂł ku wielkiemu zdziwieniu straÂży, byÂł jak bug gry Conter Strike, wszedÂł przez zamkniĂŞte drzwi, i z wielkim przytupem ruszyÂł ku górze

NMMT
Gdy tylko spokój Teruyo zostaÂł zakÂłócony przez odgÂłos radyjka w którym znajdowaÂł siĂŞ 2 Hyuta chÂłopak natychmiast ruszyÂł w stronĂŞ Siedziby 7 Mistrzów Miecza. W koĂącu jak rozkaz co rozkaz.....
Nie zwracajÂąc uwagi na straÂżników mÂłodziak opuÂściÂł tereny siedziby Mizukage.<NMM>
Stan¹³em przed drzwiami rezydencji i poczuÂłem dziwne uczucie. WiedziaÂłem bowiem, Âże od teraz bĂŞdĂŞ tylko i wy³¹cznie oko w oko z wrogiem. CóÂż.. wrogiem to za duÂżo powiedziane, ale kogoÂś kto nie cieszy siĂŞ zbyt moim szacunkiem. WytarÂłem pot z czoÂła i natychmiast zacz¹³em szukaĂŚ gabinetu MizuKage. JednoczeÂśnie zastanawiaÂłem siĂŞ co powiedzieĂŚ.
<NMMT>

Dodane po 1 godzinach 22 minutach:

Po klku minutach ciĂŞÂżkiej rozmowy z Mizu-Kage, wyszedÂłem z rezydencji radosny, Âże nie skoĂączyÂłem bez gÂłowy, a do tego dowiedziaÂłem siĂŞ kilku waÂżnych informacji, które w przyszÂłoÂści mogÂą mi siĂŞ przydaĂŚ. Teraz postanowiÂłem udaĂŚ siĂŞ do bramy.
Anulej zaszokowaÂł straÂżników. Nie doœÌ Âże siĂŞ obci¹³ to jeszcze uÂżyÂł drzwi. Tak tak i nawet waln¹³ nimi zÂłowrogo i tak z nerwÂą. Nikt o nic nie pytaÂł, cieszyli siĂŞ Âże przynajmniej pÂłaszcz ten sam i kapeluch mordka ta sama... tylko czymÂś upaprana, zÂąbki oczka , tak to on.

- lista osób które wchodziÂły i wychodziÂły

-*proszĂŞ

Anulej zarzuci³ wzrokiem, i siê lekko uœmiechn¹³, widz¹c napis "nieznany" i rysopis, oraz ¿e mia³ emblemat yuki

NMMT
WidzÂąc niebezpieczeĂąstwo nadciÂągajÂące drogÂą powietrznÂą (ptaki) zeskoczyÂł z dachu i kontynuowaÂł wĂŞdrówkĂŞ pieszo. I tak teÂż, wszedÂł do rezydencji szanownego Mizukage, omijajÂąc po drodze wszystkie bomby. Mniej wiĂŞcej juÂż pamiĂŞtaÂł rozkÂład pomieszczeĂą, dlatego natychmiastowe odnalezienie pomieszczenia nie sprawiÂło mu Âżadnego problemu...
[nmm]
SzedÂłem wolnym kroczkiem przez chodnik aÂż wszedÂłem na ulice gdzie
znajdywa³a siê rezydencja Mizukage. - Dawno mnie nie by³o... skrêci³em w stronê rezydencji i podszedlem w stronê drzwi chwytaj¹c za klamkê i ci¹gn¹c drzwi do siebie. Wszed³em do œrodka i zamkn¹³em drzwi lekko za sob¹. NMM
B³¹dzenie po wiosce nie byÂło ciekawym zajĂŞciem, dlatego teÂż wkroczyÂłem do rezydencji Mizukage. PodszedÂłem do wejÂścia pilnowanych przez dwóch straÂżników, nie raczyli nawet zapytaĂŚ o cel mojej wizyty, jak widaĂŚ Mizukage nie dba o swoje bezpieczeĂąstwo pÂłacÂąc ÂżoÂłd takim ludziom. PokrĂŞciÂłem tylko gÂłowÂą i udaÂłem siĂŞ na górĂŞ, uprzednio otwierajÂąc drzwi.

NMMT
Pob³¹dziÂł nieco zanim dotarÂł do odpowiedniego budynku. Tak, gubiÂł siĂŞ we wÂłasnej wiosce i wcale nie byÂł z tego powodu dumny. Budynek jakoÂś nie sprawiÂł na nim wielkiego wraÂżenia. Style architektoniczne byÂły dla chÂłopaka czymÂś tak obcym jak dla ryby biegi przeÂłajowe. ÂŚciany... dach... okna i nawet drzwi. Tak, to caÂłkiem Âładny budynek. StraÂżnicy teÂż musieli tak uwaÂżaĂŚ, bo pilnowali go nawet pilnie. Maresuke wyciÂągn¹³ z kieszeni ochraniacz i wolnym krokiem podszedÂł do nich. WydukaÂł coÂś o koniecznoÂści spotkania Mizukage, obowiÂązkach genina wobec wioski, oraz niezwykle piĂŞknym, acz zamglonym dniu. Wszystko to podsumowaÂł gÂłupim uÂśmiechem i wymachiwaniem ochraniaczem przed ich oczami. On nie robiÂł problemów im, oni jemu. To byÂł dobry ukÂład. Skin¹³ im tylko i wkroczyÂł do budynku.

<NMM>
ZbiegÂłem po schodach, nic siĂŞ nie zmieniÂło, straÂżnicy byli zajĂŞci sobÂą nie zwracajÂąc uwagi na to co dzieje siĂŞ wokóÂł nich. "Przy nastĂŞpnej wizycie zwrócĂŞ na to uwagĂŞ..." misja siĂŞ rozpoczĂŞÂła, a powrót do wioski nie byÂł pewny, jednak czasem trzeba siĂŞ poÂświĂŞciĂŚ dla ludzi postawionych wyÂżej... "PrzecieÂż jestem dyplomatÂą, ich nie zabijajÂą bez powodu". Ostatnia wizyta w Konoha byÂła rzeczÂą przyjemnÂą, a ludzie z tamtejszej wioski nie byli do mnie wrogo nastawienia. PocieszajÂąc siĂŞ takimi myÂślami udaÂłem siĂŞ w kierunku bramy.

NMMT
Gdy chodziÂłem po mieÂście, pomyÂślaÂłem sobie, Âże trzeba zrobiĂŚ coÂś twórczego. ZatrzymaÂłem siĂŞ przed ozdobionymi drzwiami, byÂłem pewien, Âże to musi byĂŚ rezydencja samego MizuKage. PopatrzyÂłem jeszcze przez chwilĂŞ na drzwi, po czym doœÌ powolny krokiem udaÂłem siĂŞ w ich stronĂŞ. RozglÂądaÂłem siĂŞ na wszystkie strony, nie chciaÂłem przecieÂż byĂŚ uznany za kogoÂś kto moÂże stwarzaĂŚ zagroÂżenie. Po chwili wszedÂłem przez drzwi zamykajÂąc je za sobÂą.

<NMM>
PrzybyÂłam na miesjce przed Nigarim. Nawet nie zauwaÂżyÂłam kiedy go wyprzedziÂłam, ale nie chciaÂłam znowu na niego czekaĂŚ. PrzechodzÂąc obok straÂżników uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ szeroko i zasalutowaÂłam. WeszÂłam w mroczne korytarze rezydencji.
<NMM>
ZobaczyÂłem jak Aki wchodzi do rezydencji. UsiadÂłem tak by straÂżnicy mnie nie widzieli i czekaÂłem, aÂż Aki wróci s powrotem. UÂżyÂłem Otodekata Hiroimono no Jutsu i trochĂŞ przymkn¹³em oczy, bo zaczĂŞÂło juÂż mi siĂŞ nudziĂŚ siedzÂąc tak bezczynnie.

//1180 - 300 = 880//
Nekozuma wszedÂł do gÂłównego budynku. StraÂże podniosÂły siĂŞ by go zapytaĂŚ o to co zwykle majÂą zamiar pytaĂŚ

- sekyuriti reberu wo henkō shi , mura no saundo wo arata ni pasu suru hitsuyō ga ari masu
(jap. zmieĂą poziom zabezpieczeĂą, nie wpuszczaĂŚ nikogo z wioski dÂźwiĂŞku bez przepustki)
ZatkaÂło ich, lecz gdy spojrzeli na chÂłopaka bez maski ukÂłonili siĂŞ tylko.

NMMT
Gdy tak siedziaÂłem z zamkniĂŞtymi oczami nagle wstrzÂąsnĂŞÂło mnie to co usÂłyszaÂłem. "A wiĂŞc jednak bĂŞdzie coÂś ciekawego. Jeszcze zobaczymy jakie informacje wyciÂągnie Aki." - pomyÂślaÂł. Znudzony znów zamkn¹³ oczy i zacz¹³ marzyĂŚ.
Rezydencja wyrosÂła przed nim niczym góra powstaÂła w zdecydowanie za szybkim procesie górotwórczym. Nie wiedziaÂł nawet kiedy pokonaÂł dystans od bramy, do wejÂścia do budynku. PoprawiÂł plecak i energicznie podszedÂł do straÂżników, rzucajÂąc im jedynie spojrzenie, które mówiÂło, Âże dzieje siĂŞ coÂś powaÂżnego. ZresztÂą... Pan Anulej pewnie juÂż tu byÂł. RzuciÂł jeszcze spojrzeniem w okolicach wejÂścia, wyglÂądaÂło na to, Âże jest spokojnie. WszedÂł do rezydencji i bezb³êdnie pod¹¿yÂł do gabinetu gotowy opowiedzieĂŚ wszystko co staÂło siĂŞ podczas podróÂży. W myÂślach juÂż ukÂładaÂł sobie scenariusz rozmowy, a raczej monologu, który zakoĂączy siĂŞ kolejnymi rozkazami. Tak, to byÂło bardzo prawdopodobne. Takie Âżycie... chciaÂło siĂŞ byĂŚ w organizacji, trzeba sÂłuchaĂŚ waÂżniejszych i mÂądrzejszych.

<NMM>
Stan¹³em przed rezydencj¹.Rozejrza³em siê dok³adnie by³o prawie pusto...prawie poniewa¿ zobaczy³em opartego o œcianê Nigariego.Od razu do niego podszed³em.
-Witaj Nigari czemu siedzisz taki skulony sam pod ÂścianÂą?
Uœmiechn¹³em siê do niego.By³ to uœmiech trochê wymuszony zwa¿ywszy na sytuacje."Grunt to samokontrola i opanowanie".Domyœla³em siê te¿ czemu Nigari tu siedzi ale wola³em siê upewniÌ.
PopatrzyÂł na Orochi pokazaÂł mu Âżeby usiadÂł a nastĂŞpnie zacz¹³ mówiĂŚ do ucha
- A wiĂŞc tak Aki jest w Âśrodku i nie wiem co siĂŞ tam dzieje, lecz jest ktoÂś chyba waÂżny, bo straÂżnikom rozkazaÂł... - zacz¹³ jeszcze ciszej mówiĂŚ - ÂŻeby nie wpuszczali nikogo z Oto.
UsiadÂłem obok Nigariego.
-CiĂŞÂżka sprawa musimy poczekaĂŚ na Aki i poprosiĂŚ jÂą o zÂłoÂżenie raportu.
ByÂłem poddenerwowany ca³¹ sytuacjÂą co to w ogóle za rozkaz ,,Nie wpuszczaĂŚ nikogo z Oto,,.PrzecieÂż nie robimy tu nic zÂłego,wÂłaÂściwie to tylko zbieramy informacje.PostanowiÂłem Âże poczekam na rozwój sytuacji,a na razie dodam otuchy Nigariemu.
-nie martw sie wszystko bĂŞdzie dobrze.NajwaÂżniejsze jest Âżeby Aki z tamtÂąd wyszÂła od jej informacji bĂŞdÂą zaleÂżeĂŚ losy misji.OczywiÂście wszystko co mówiÂłem byÂło wypowiedziane prawie niesÂłyszalnym szeptem.
PopatrzyÂł na Orochi
- Na twoi miejscu to ja bym siĂŞ baÂł, ale to tak Aki dowiedziaÂła siĂŞ od zastĂŞpcy, Âże nic nie planujÂą na Âżeby zaatakowaĂŚ Oto. Chwile po tym ten sam shinnobi, o którym ci przed chwilÂą mówiÂłem daÂł znaĂŚ zastĂŞpcy Mizukage, Âże majÂą mieszkaĂąców Oto nie wypuszczaĂŚ z Kiri. TrochĂŞ przed twoim przyjÂściem pojawiÂł siĂŞ niejaki Meresuke, który poinformowaÂł resztĂŞ, Âże Otokage, jak przypuszczam jest to Minako zostaÂła ranna. ZapomniaÂłem jeszcze wspomnieĂŚ, Âże ten pierwszy shinnobi , czyli Anulej chce daĂŚ Aki zagoniĂŚ do jakiejÂś papierkowej roboty. A najwaÂżniejsze jest to, Âże nie planujÂą zaatakowaĂŚ Oto. - mówiÂł szeptem tak by nikt inny nie sÂłyszaÂł
SpojrzaÂłem na Nigariego z powagÂą.
-Czyli podsumowujÂąc Aki dowiedziaÂła od tego zastĂŞpcy Âże wszystko jest w porzÂądku.Ale zaraz potem do gabinetu wszedÂł shinobi,który w korytarzu powiedziaÂł Âże straÂżnicy maja nie wypuszczaĂŚ nikogo z Oto i nie wpuszczaĂŚ ich do tego budynku .Jest tam jeszcze jakiÂś Meresuke,który powiedziaÂł Âże Pani Minako jest ranna.Masz racje to wiedziaÂłem juÂż wczeÂśniej.A ten pierwszy shinobi chce ja zagoniĂŚ do jakiejÂś roboty.TrochĂŞ to pokrĂŞcone bo z jednej strony nie jest planowany Âżaden atak na nasza wioskĂŞ ,a z drugiej strony kaÂże nie wpuszczaĂŚ nikogo z Oto.Rozumiem Âże bojÂą siĂŞ zamachów ale to troche przesada no i jeszcze Aki ma problemy.
Po wszystkim co powiedziaÂłem zdziwiÂła mnie jedna rzecz.
-Chwila a wÂłaÂściwie skÂąd znasz te wszystkie informacje? PrzecieÂż caÂły czas siedziaÂłeÂś tutaj.
Popatrzy³ na Orochi i zaœmia³ siê w g³êbi duszy
- A jaki jest inny sposób jak uÂżycie techniki. Na szczĂŞÂście nauczyÂłem siĂŞ przydatnej do tego techniki no i wykorzystaÂłem to w tej sytuacji.
Tak jak myslaÂłem Nigari z tÂą technikÂą byÂł idealny do tej misji.Teraz mogÂłem juÂż spokojnie opuÂściĂŚ Kiri.PojawiÂły siĂŞ jednak dwa problemy.Po pierwsz zakaz wypuszczania OtogakureĂączyków z wioski, a po drugie nie chciaÂłem zostawiaĂŚ Aki po tam jak bardzo siĂŞ nam przysÂłuÂżyÂła.Niebezpiecznie jednak byÂło przebywaĂŚ w tym miejscu.WiĂŞc postanowiÂłem je opuÂściĂŚ.
-SÂłuchaj Nigari jest tu dla mnie trochĂŞ niebezpiecznie pewnie nawet nie wpuÂściliby mnie do budynku.ÂŚwietnie siĂŞ spisaÂłeÂś ale proszĂŞ ciĂŞ jeszcze o to abyÂś poczekaÂł tu na Aki.W ostatecznoÂś ale to naprawdĂŞ w ostatecznoÂści zostaw jÂą i przyjdÂź sam bĂŞdĂŞ na ciebie czekaÂł w klubie.
Wszystko mówiÂłem oczywiÂście szeptem.WstaÂłem i kierowaÂłem siĂŞ ku wyjÂściu.Przez ramiĂŞ rzuciÂłem jeszcze:
-Powodzenia

NMM
WysÂłuchaÂł Orochi, lecz ciÂągle drugim uchem sÂłuchaÂł co siĂŞ dzieje w gabinecie
- A wiĂŞc dobrze poczekam tutaj na Aki mam nadzieje, Âże jakoÂś siĂŞ z tego wywinie, ale bardziej martwiÂł bym siĂŞ o ciebie bo nie wiadomo kiedy opuÂścisz wioskĂŞ. - CaÂły czas mówiÂł szeptem tak, aby nikt go nie usÂłyszaÂł
Budynek. WyglÂądaÂł jak jakaÂś koszmarna parodia trójkÂąta. Budynek poÂśród mgÂły, wyglÂądajÂący jak jakaÂś koszmarna parodia trójkÂąta - uÂściÂślijmy. I to wÂłaÂśnie w tym obskurnym, nieidealnie spiczastym budynku rezydowaÂł Mizukage. -Tragedia budownictwa miejskiego - wymruczaÂła sama do siebie, po czym, czyniÂąc honory w formie krótkiego salutu straÂżnikom, wkroczyÂła z "nie" na ustach; w kwestii odpowiedzi co do ewentualnego sojuszu; do domu czystego zÂła - pana Mizukage...
NMM
Stanê³am przed wejœciem do rezydencji. Wziê³am g³êboki oddech. Nie chcia³am tam iœÌ. Bardzo nie chcia³am. Ale wola³am nie wiedzieÌ, co mog³oby siê staÌ gdybym nie zg³osi³a siê z wype³nieniem karnego zadania. Bo to by³a kara. Mo¿e nie najdotkliwsza, ale wci¹¿ i niezmiennie kara. Tak przynajmniej to odczuwa³am.
Kuso! Dlaczego ja zawszĂŞ muszĂŞ siĂŞ wkopaĂŚ w jakieÂś bagno? - pomyÂślaÂłam rozpaczliwie i przekroczyÂłam próg budynku.
<NMM>
WyszedÂłem prosto z ulic przed rezydencje. SchowaÂłem siĂŞ tak by mnie straÂżnicy nie widzieli i zacz¹³em sÂłuchaĂŚ co siĂŞ dzieje w rezydencji. Przy okazji teÂż mogÂłem sprawdziĂŚ, czy Aki mnie nie zdradza. Mam aktywowanÂą technikĂŞ, z którÂą sÂłuchanie bĂŞdzie bardzo Âłatwe.
WyszÂłam z budynku majÂąc nadziejĂŞ, ze tymczasowy Mizu nie wyÂśle ponownie jakiejÂś nawiedzonej bibliotekarki...
Raport, taa..? Chyba bĂŞdĂŞ musiaÂła pójœÌ do domu i wymyÂśliĂŚ co mam z tym zrobiĂŚ...
Nie zwlekajÂąc dÂłuÂżej ruszyÂłam na ulice wioski.
<NMM>
Wtem to wtedy przed kwaterĂŞ Mizukage zawĂŞdrowaÂł mÂłody wĂŞdrowny szermierz Teruyo. Natychmiast przywitaÂł siĂŞ straÂżnikami po czym wskazaÂł im Âże nie wchodzi schodami lecz oknem jak to miaÂł w zwyczaju. Niestety jego plany zostaÂły przez coÂś zakÂłócone a mianowicie po przejÂściu kilku kroków dostrzegÂł osobĂŞ która wrĂŞcz chamsko siedziaÂła pod oknem i podsÂłuchiwaÂła. "Pewnie szpieg..." - pomyÂślaÂł Teruyo po czym prawie natychmiast obwin¹³ jeden z swoich kunai notkÂą do swojego atutowego jutsu jakim jest Hiraishin no jutsu po czym podbiegÂł do nieznajomego skÂładajÂąc pieczĂŞci do
Chuusuusei Biribiri jest to technika z Raitonu polegajÂąca na "wstrzykniĂŞciu" ofierze impulsu elektrycznego do ciaÂła który powoduje chaos w impulsach nerwowych dziĂŞki czemu ofiara chce np ruszyĂŚ rĂŞkÂą rusza nogÂą itp.
Trzeba pamiĂŞtaĂŚ Âże Teruyo nie ma na sobie swoich ciĂŞÂżarków (+20 do szybkoÂści , zdj¹³em je wczeÂśniej wraziĂŞ czego mogĂŞ podaĂŚ link) co pozwala mu osiÂągn¹Ì wiĂŞksza prĂŞdkoœÌ. Nigari powinien siĂŞ skapn¹Ì w momencie kiedy Teruyo bĂŞdzie juÂż przy nim. Gdy tylko udaje siĂŞ wykonaĂŚ technikĂŞ Samuraj z Yuki uderza MÂłodego shinobi z Konohy w ten sposób by ten straciÂł przytomnoœÌ.

Chakra ewentualnie:
1820 - 50 (oznaczenie notkÂą do techniki) - 150 (technika Chuusuusei Biribiri) = 1620
Nigari, miaÂł wytĂŞÂżony sÂłuch (mimo iÂż wczeÂśniej byÂły pewne niejasnoÂści- to jednak bez tego faktu, jego obecnoœÌ w tym miejscu jest bezcelowa, wiĂŞc dopuszczam do przebiegu rozgrywki, iÂż technika jeszcze dziaÂła-przez 1 post), dziĂŞki czemu zdoÂłaÂł usÂłyszeĂŚ Teruyo (Nigari nie opisaÂł jak, gdzie siĂŞ kamuflujĂŞ. Równie dobrze, mógÂł po prostu staĂŚ n terenie posesji), który myÂślÂąc siĂŞ, iÂż to on wÂłaÂśnie wytropiÂł ofiarĂŞ, chciaÂł przygotowaĂŚ Swój atak.
Jednak kiedy przestraszony wzrok Nigariego, spocz¹³ na ch³opcu z Yuki, nie by³ on pewny czy zaplanowana strategia zadzia³a, wiêc siê wstrzyma³ z wprowadzeniem jej w ¿ycie). Obecnie stoj¹ od Siebie w odleg³oœci 15m, wiedz¹ o Swojej obecnoœci. To co zrobicie z tym faktem, zale¿y ju¿ tylko od Was.

Szybko wy³¹czyÂłem aktywnÂą technikĂŞ. PopatrzyÂłem wystraszonym wzrokiem na Teruyo. Ze strachu cofn¹³em siĂŞ o kilka kroków, lecz szybko siĂŞ przestaÂłem cofaĂŚ myÂślÂąc nad tym, Âże weÂźmie to za ucieczkĂŞ. PopatrzyÂłem prosto w oczy Teruyo i milczaÂłem. Po chwili skin¹³em gÂłowĂŞ w dóÂł. Nie wiedziaÂłem co mam robiĂŚ.
-Wybacz...
Teruyo wÂłaÂśnie w tym momencie rzuciÂł kunaia z notkÂą po czym teleportowaÂł siĂŞ w to miejsce z prĂŞdkoÂściÂą ÂświatÂła prawie natychmiast uderzajÂąc go mocno rĂŞkÂą by straciÂł przytomnoœÌ. Zaraz po tym obezwÂładniony shinobi z Konohy zostaÂł przeÂłoÂżony przez plecy by móc zostaĂŚ przetransportowanym. Akcja dzieje siĂŞ w póÂł sekundy zresztÂą Nigari siĂŞ nie broni wiĂŞc Âżadnego problemu nie powinno byĂŚ. Zostawiam to do oceny MG.

Nigari, liczÂąc na skruchĂŞ, nie broniÂł siĂŞ. W takim wypadku, nie mam tutaj wiele do potwierdzania. Teruyo- zuÂżyÂłeÂś chakrĂŞ, zregenerujĂŞ Ci siĂŞ w przeciÂągu 24h. Nigari, Twoja w przeciÂągu 48 (tak, wiem, ciÂągÂłe mam na myÂśli "to" wydarzenie). Mam nadziejĂŞ, iÂż rzeczywiÂście otrzymasz skruchĂŞ o którÂą prosiÂłeÂś.
Atsui
(piszÂący tutaj, bo szkoda miejsca)
Przybita pieczĂŞĂŚ imperialna.

UsÂłyszaÂłem tylko sÂłowa wypowiedziane przez Teruyo i juÂż poczuÂłem silny atak w ciaÂło. Nie wiedziaÂłem co siĂŞ dzieje. Obraz mi siĂŞ zaciemniaÂł i nagle przestaÂłem widzieĂŚ. ByÂłem nieprzytomny, mógÂł zrobiĂŚ ze mnÂą to co chce.
W tym oto wÂłaÂśnie momencie bezwÂładne ciaÂło Nigariego upadÂło na ziemie. Teruyo zbliÂżyÂł siĂŞ do niego po czym rozpocz¹³ od przeszukania ciaÂła w celu odnalezienia dokumentów. Po kilku minutach poszukiwaĂŚ mÂłodzieniec znalazÂł dokumenty oraz opaskĂŞ Konohy. "Ups zaczyna siĂŞ robiĂŚ naprawdĂŞ nieciekawie..." - pomyÂślaÂł chÂłopak. Stosunki z Kiri i KonohÂą nie byÂły dobre a co dopiero teraz gdy znaleÂźliÂśmy ich szpiega u nas.... trzeba to raportowaĂŚ Mizukage on juÂż bĂŞdzie wiedziaÂł co z tym zrobiĂŚ. Teruyo pochyliÂł siĂŞ u wzi¹³ ciaÂło Nigariego na plecy po czym udaÂł siĂŞ w stronĂŞ Âściany a nastĂŞpnie zacz¹³ siĂŞ na niej wspinaĂŚ.

<NMM mnie i Nigari>
PrzybyÂł od strony gÂłównej ulicy Kiri. Przystan¹³, mierzÂąc budynek wzrokiem. Który to juÂż raz? Zdecydowanie za czĂŞsto... chyba. SpróbowaÂł siĂŞ skupiĂŚ na tym, co ma do powiedzenia Panu Anulejowi. A moÂże dostanie misjĂŞ? TakÂą z ÂładnÂą literkÂą wpisywanÂą do dzienniczka. Wzi¹³ g³êboki oddech i ruszyÂł w kierunku wejÂścia. PowtarzaÂł sobie w myÂślach, a wÂłaÂściwie streszczaÂł to, co miaÂł do powiedzenia.
Pana Hyuty nie byÂło, gdzie miaÂł byĂŚ. To znaczy w lesie... Cziroko? Sziroki? Sirocco... tak, musiaÂł to sobie zanotowaĂŚ w pamiĂŞci. I jeszcze ten podejrzany chÂłopak z Konohy, znaczy Nigari. SpojrzaÂł na straÂżników. Rozpoznali go i nie robili problemów z wpuszczeniem chÂłopaka. Ciekaw byÂł co tam porabia Pan Anulej. Pewnie przerzuca stosy papierów na inne stosy, a te na jeszcze inne. Tak chyba wyglÂądaÂła biurokracja. No i ten jednostajny stukot pieczÂątek... pewnie ze znakiem wioski. Tak to pewnie wyglÂąda i Pan Anulej ma na pewno odciski od pieczÂątki na swoich spracowanych dÂłoniach. Tak sobie myÂślÂąc wkroczyÂł do rezydencji i pomaszerowaÂł do gabinetu Mizukage.

<NMM>
WyszedÂłem z rezydencji odwracajÂąc siĂŞ za siebie. Tanuki nie byÂło moÂże zostaÂła jeszcze porozmawiaĂŚ. ZresztÂą nie chciaÂłem siĂŞ wtrÂącaĂŚ juÂż i tak za wiele narozrabiaÂłem. "WrócĂŞ tu i dokrĂŞcĂŞ to." - pomyÂślaÂłem i ruszyÂłem w stronĂŞ bram sam.

<NMM>
Chwila... Moment... Schody. Drzwi. Do rezydencji... Znów schody... Skinienie gÂłowy w kierunku straÂżników. Ulice... JakieÂś zbyt kolorowe, zbyt krĂŞcÂące siĂŞ w gÂłowie... UciekaĂŚ, uciekaĂŚ stÂąd jak najszybciej! - krzyczaÂły myÂśli dziewczyny, gdy ta, usilnie pragnÂąc wtopiĂŚ siĂŞ w tÂłum, zaczĂŞÂła czuĂŚ siĂŞ gorzej, jeszcze gorzej... NienawidziÂła tej wioski, to jedno wiedziaÂła. Nie zamierzaÂła ich karaĂŚ. Nie byÂła... "BabÂą JagÂą", jak to okreÂśliÂł Anulej. Ona chciaÂła siĂŞ po prostu wydostaĂŚ z nieskoĂączonej pĂŞtli...
NMM
SzedÂłem sobie po ulicy skrobiÂąc coÂś w notesie. ByÂłem juÂż Âładny kawaÂłem od rezydencji mizukage gdy siĂŞ zorientowaÂłem, Âże poszedÂłem za daleko. RozejrzaÂłem siĂŞ nerwowo, wróciÂłem siĂŞ pod wejÂście. PamiĂŞtam moja pierwszÂą wizytĂŞ tutaj.. Nigdy nie zapomnĂŞ zupeÂłnie bezpodstawnego ataku w kierunku mojej osoby. Ale cóÂż, miaÂłem zdaĂŚ raport.. to zdam raport. RozejrzaÂłem siĂŞ jeszcze raz, schyliÂłem gÂłowĂŞ i ponownie zacz¹³em pisaĂŚ w notesiku. ChwilĂŞ póÂźniej wszedÂłem do Âśrodka rezydencji.

<NMM>

Po jakimÂś czasie...
WyszedÂłem z rezydencji, tym razem nie miaÂłem w rĂŞku kartki i niczego na niej nie skrobaÂłem. ChciaÂłem udaĂŚ siĂŞ do Hyuty.. Lecz nie bardzo wiedziaÂłem gdzie on jest.. No wiĂŞc pozostaje mi nic innego, jak poszukaĂŚ Matsuri. Nie wiadomo, moÂże juÂż jest w szpitalu, a moÂże nadal chodzi po mieÂście i robi nie wiadomo co. Najlepszym sposobem bĂŞdzie udanie siĂŞ do szpitala. Najprawdopodobniej tam wÂłaÂśnie jest. RozejrzaÂłem siĂŞ i poszedÂłem w stronĂŞ z której niedawno przybyÂłem.

<NMM>
Genin wyszedÂł z rezydencji. Ach, ÂświeÂże i mgliste powietrze... to byÂło to, czego potrzebowaÂł. PrzeciÂągn¹³ siĂŞ mimowolnie i poprawiÂł plecak. Pierwszym przystankiem powinien byĂŚ szpital. Tylko gdzie on do jasnej dziewicy kirigakuriaĂąskiej byÂł? Nie waÂżne, dowie siĂŞ jakoÂś po drodze. Za duÂżo byÂło tych silnych wraÂżeĂą. Ta przeraÂżajÂąca Pani z Konohy, szpieg równieÂż z tego miejsca... Nigari. SprawiaÂł wraÂżenie bezczelnego i aroganckiego. IgnorowaÂł Maresuke, a to byÂło jak obelga. Jak ktoÂś wcale nie lepszy od niego moÂże siĂŞ tak zachowywaĂŚ. ZÂłoœÌ przemawiaÂła przez Maresuke, taka zupeÂłnie pierwotna i g³êboka, zaszczepiona przez lata kÂładzenia do gÂłowy, Âże to wioska jest najwaÂżniejsza, a szpiegostwo jest domenÂą sÂłabych. Takich, co nie majÂą odwagi spojrzeĂŚ wrogowi w oczy i powiedzieĂŚ Âżeby siĂŞ wypchaÂł swojÂą potĂŞgÂą. No i najlepiej mu te oczy jeszcze podbiĂŚ tak, by nie mógÂł na nie patrzeĂŚ. Teraz, gdy na jego wÂłasnych oczach rozgrywaÂły siĂŞ polityczne gierki, szczerze znienawidziÂł wÂłaÂśnie takie postĂŞpowanie. DobieraĂŚ sÂłowa moÂżna... ale jawnie kÂłamaĂŚ? PrzecieÂż Pan Anulej kÂłamstwo zarzuciÂł i na pewno nie bezpodstawnie. To byÂła jakaÂś grubsza sprawa. O ile podczas samego zdarzenia niewiele zrozumiaÂł, to teraz caÂła sytuacja odÂżywaÂła w jego umyÂśle. MusiaÂł to na spokojnie przeanalizowaĂŚ. Jednak teraz czekaÂła go wyprawa do szpitala... no i pewnie do baru. Tam chyba byÂła oszklona gablotka z ciastkami. Z takÂą myÂślÂą wymin¹³ straÂżników dzielnie pilnujÂących wejÂścia i ruszyÂł w stronĂŞ ulicy.

<NMM>

Dodane po 14 godzinach 58 minutach:

StraÂżników powitaÂła postaĂŚ Maresuke. Przed chwilÂą tĂŞdy przechodziÂł... no i ta kawa, pachnÂąca czekoladÂą. I ÂświeÂża droÂżdÂżóweczka i torba cukierków. Z pewnoÂściÂą im poleciaÂła Âślinka. ChÂłopak jednak nie zwracaÂł na nich uwagi. ZastanawiaÂł siĂŞ, czy cukierki posmakujÂą, czy droÂżdÂżówka jest smaczna tak na jakÂą wyglÂąda, no i czy kawa jest dostatecznie czekoladowa i pyszna. No cóÂż... najwyÂżej cukierki trafiÂą do miseczki i goÂście bĂŞdÂą mogli siĂŞ czĂŞstowaĂŚ. A droÂżdÂżówkĂŞ mogÂą rozdziobaĂŚ ptaki... pewnie ptasi posÂłaĂący sÂą ciÂągle gÂłodni. A kawa? A tam kawa... na pewno posmakuje. KaÂżdy lubi czekoladĂŞ, a prawie kaÂżdy pijĂŞ kawĂŞ. MoÂże oÂżywi ona Pana Anuleja po spotkaniu z tÂą kobietÂą z Konohy? MiaÂł takÂą nadziejĂŞ, bo przybity Pan Anulej zupeÂłnie nie pasowaÂł do Pana Anuleja. Z przyjemnoÂściÂą zobaczy rozeÂśmianÂą mordkĂŞ Mizukage i usÂłyszy jakiÂś zabawny tekÂścik, a moÂże nawet rymowankĂŞ.
Wszed³ do rezydencji, otwieraj¹c sobie drzwi ³okciem, zamkn¹³ je ju¿ za pomoc¹ nogi. Pomaszerowa³ do gabinetu.

<NMM>
Kiedy doszedÂłem pod samo wejÂście, nagle stan¹³em w miejscu i popatrzyÂłem siĂŞ w górĂŞ, aby zobaczyĂŚ caÂłoœÌ budynku, po chwili powiedziaÂłem do Maratasu:
-Ty... u was to siĂŞ powodzi tym menelom, nie sÂądzisz... moÂże siĂŞ do was przeprowadzĂŞ i teÂż takim zostanĂŞ - dodaÂłem z caÂłkiem powaÂżnÂą minÂą, za bardzo to o menelach nie wiedziaÂłem, na szczĂŞÂście nie miaÂłem z wieloma z nich do czynienia, a moÂże moje przemyÂślenia byÂły zÂłe, i menele sÂą to mieszkajÂący w wielkich budynkach pijaki... zawsze byÂłem przekonany Âże to ludzi którzy przepijajÂą wszystko, a tutaj taka chata... aÂż siĂŞ dowierzaĂŚ nie chcĂŞ Âże posiada on swojÂą rezydencjĂŞ.
-Dobra chodŸmy go znaleŸÌ... skoro ma tak¹ chatê mo¿e jednak kupi nam za swoje to winko - doda³em wchodz¹c do budynku.

<NMM>
Widzisz... a mój brat nawet nie chce Âłyka daĂŚ. PrzecieÂż picie to jest klucz do przyszÂłoÂści! oznajmiÂłem poczym ruszyÂłem wolnym krokiem za Shigochiyo. RozglÂądaÂłem siĂŞ na boki, mój wzrok kierowaÂł siĂŞ raz w lewÂą, raz w prawÂą stronĂŞ. Mimo, Âże mój brat byÂł nie krótko MizuKage, jakoÂś nie miaÂłem okazji go odwiedziĂŚ.

NMM
KierujÂąc siĂŞ z winkiem "rozrywaczem" w kierunku baru, gdzie miaÂł czekaĂŚ na nas nasz sensei, z zdobyczÂą która powinna sprawiĂŚ mu mi³¹ niespodziankĂŞ, szedÂłem caÂłkiem spokojnie, starajÂąc siĂŞ nie potrzÂąsaĂŚ tym winkiem zbytnio, aby nie zrobiÂło niczego niespodziewanego przed tym jak podarujĂŞ je Aio. Zaraz za mnÂą szedÂł Maratasu. "ciekawe co on myÂśli na temat tego winka, pewnie chciaÂłby siĂŞ napiĂŚ... ale wie Âże to niebezpieczne" rozmyÂślajÂąc tak na temat tego winka skierowaÂłem siĂŞ wraz z nim juÂż na ulicĂŞ kiri.

<NMM I Maratasu>
WychodziÂł z budynku taki strapiony, moÂże nawet smutny. CoÂś byÂło nie tak, dotÂąd wcale nie przeszkadzaÂło w niczym to, Âże nie byÂł zbyt towarzyski. No moÂże nie zapraszali go na przyjĂŞcia, ale nic poza tym... a teraz nagle musi zebraĂŚ druÂżynĂŞ. Westchn¹³ tak ciĂŞÂżko, Âże aÂż poczerniaÂło mu przed oczami. CzyÂżby poraÂżka jeszcze przed podjĂŞciem misji? NiemoÂżliwe... a moÂże jednak caÂłkiem prawdopodobne? Misja byÂła niebezpieczna a Maresuke tak wÂłaÂściwie za bardzo siĂŞ nie denerwowaÂł. Publiczne wystÂąpienia, zachowanie przy kobietach, to tak. Ale reszta byÂła prosta. Wprawdzie zabójcza i niebezpieczna, ale przyjazna w prostocie. UderzyĂŚ mocno, tak by zabolaÂło, a samemu unikn¹Ì. ByĂŚ szybszym i sprytniejszym od przeciwnika, a to byÂło takie proste, gdy nic innego nie zaprzÂątaÂło gÂłowy. ÂŁaskawy umysÂł jeszcze zabawiaÂł siĂŞ w spowolnienia czasu jak w efektownych filmach o ninja w czarnych pÂłaszczach wĂŞdrujÂących po Genjutsu stworzone przez maszyny, które chciaÂły... aaa to Genjutsu, to nic dobrego. TrochĂŞ zacz¹³ ÂżaÂłowaĂŚ, Âże maÂło o nim wie. Chyba podstawÂą obcowania z Gen, byÂło Kai. Czyli podstawy moÂżemy sobie odpuÂściĂŚ... Min¹³ straÂżników i ruszyÂł w kierunku ulicy, która ponoĂŚ prowadziÂła do kaÂżdego miejsca w Kiri.

<NMM>
StaÂłam przy wejÂściu do budynku rzÂądowego, obserwujÂąc wszystko i wszystkich. Nie ufaÂłam w tym mieÂście praktycznie nikomu. W sumie to maÂło komu wierzyÂłam tak na sÂłowo. W rĂŞku trzymaÂłam wachlarz i niby to kokieteryjnie wachlowaÂłam siĂŞ nim. Tak naprawdĂŞ byÂł to sposób obrony, jakby komuÂś siĂŞ zachciaÂło atakowaĂŚ. Metalowe, ostre zakoĂączenia powinny sprawiĂŚ ból nieproszonemu goÂściowi.

Z kaÂżdÂą minutÂą robiÂłam siĂŞ coraz to bardziej senna. Powoli zamykaÂłam oczy, a moja gÂłowa opadaÂła zmĂŞczona..
Serce i nie tylko mi stanĂŞÂło, gdy ujrzaÂłem w drzwiach ArisĂŞ - osobĂŞ której wÂłaÂśnie szukaÂłem. MiaÂłem co prawda tylko przejrzec tu papierki Anuleja, ale szczĂŞÂście siĂŞ do mnie uÂśmiechnĂŞÂło.
PodszedÂłem do Arisy z tyÂłu i pocaÂłowaÂłem jej szyjĂŞ.
-CzeÂśc kochanie. WÂłaÂśnie CiĂŞ szukaÂłem...-PrzywitaÂłem siĂŞ.
OdwzajemniÂłam pocaÂłunek, ciÂągnÂąc go tyle, ile siĂŞ daÂło z mojej kochanej ofiary-Aio.
-Ach, kogo ja to widzĂŞ...Mój maÂły, ukochany bÂączek. Ja ciebie teÂż wÂłaÂśnie szukaÂłam...Dawno nigdzie nie byliÂśmy, chciaÂłam spĂŞdziĂŚ z toba trochĂŞ czasu...-przyznaÂłam pospiesznie, mimochodem wtulajÂąc siĂŞ w klatkĂŞ starszego ode mnie chÂłopaka. MoÂże przy facetach mego Âżycia stawaÂłam siĂŞ miĂŞkka, ale jednoczeÂśnie pokazywaÂłam tym, Âże nie moÂże ode mnie oczekiwaĂŚ wszystkiego, co zwiÂązane jest z poddaĂąstwem. ByÂłam takim doradcÂą, który zawsze ma jakiegoÂś asa w rĂŞkawie..
PrzytuliÂłem dziewczynĂŞ, po czym powiedziaÂłem:
-TeÂż chciaÂłbym spĂŞdzic z tobÂą trochĂŞ czasu... Wiesz pewnie, Âże zrezygnowaÂłem z urzĂŞdu Mizkage i przekazaÂłem go Anulejowi... Szczerze mówiÂąc ta praca znudziÂła mnie, wolĂŞ robic inne rzeczy. Na przykÂład byc z TobÂą. Anulej prosiÂł mnie i jeszcze jednego shinnobi MgÂły o wykonanie pewnego trudnego zadania... Jednak podobno genjutsu ma coÂś z tym wspólnego, a Âżaden z nas nie zna siĂŞ na iluzjach. Od razu pomyÂślaÂłem o Tobie. ByÂłaby teÂż okazja, Âżeby lepiej siĂŞ poznac. W koĂącu Âżadne z nas nie widziaÂło drugiej osoby w akcji jako shinnobi...
-Genjutsu powiadasz....Em...Niby siĂŞ tam znam na iluzjach, jednak nie sÂą to czysto-zÂłudzeniowe sztuczki. Mój klan specjalizuje siĂŞ gÂłównie w podpuchach, wykorzystywaniu terenu do zatrzymywania przeciwnika. JeÂżeli jednak nie widziÂś innego ninja do tej roboty, niÂż mnie...to nie mogĂŞ odmówiĂŚ, tylko wypadaÂłoby przyj¹Ì robótkĂŞ. Co musisz zrobiĂŚ?-spytaÂłam zaciekawiona, bo nie na codzieĂą N-ty z rzĂŞdu Mizukage daje trójce shinobi jakieÂś zadanie, szczególnie jeÂżeli potrzebny jest specjalista od genjutsu..
-Hm... JakiÂś wieÂżowiec, prawdopodobnie genjutsu i dwie grupy zaginionych shinnobi, wysÂłanych wczeÂśniej na poszukiwania. Brzmi ciekawie. CieszĂŞ siĂŞ, Âże chcesz mi pomóc. Mój znajomy czeka na nas w barze. JesteÂś gotowa, czy chcesz coÂś jeszcze zaÂłatwic?-SpytaÂłem
//Jak coÂś to daj juz NM i za mnie.//
-Brzmi ciekawie, owszem, ale takÂże niebezpiecznie i niezbyt pokrzepiajÂąco. Oby tylko nie byÂły to jakieÂś potwory, czy dziewczynka-eksperyment jakiegoÂś szalonego naukowca, który jest jej ojcem...-powiedziaÂłam to jakby do siebie, zastanawiajÂąc siĂŞ co by tu jeszcze zrobiĂŚ. Ah, gabinet Mizukage spali kiedy indziej.
-Mogê ju¿ iœÌ. Nic mnie tu nie trzyma.-odpar³am prêdko, bior¹c Aio za rêkê i zaczynaj¹c iœÌ z nim w kierunku baru.
NMM i Aio.
- WychodzĂŞ, wiĂŞc miejcie oczy szeroko otwarte
PowiedziaÂł chÂłopak do stojÂących wartowników, którzy go grzecznie sÂłuchali i tylko przytakiwali.
- jakby ktoÂś pytaÂł o mnie to jestem na bramie, potem moÂże jeszcze na mieÂście, eh niech poszuka lub wywoÂłajcie mnie przez radio, no to tyle.
Nekozuma ukÂłoniÂł siĂŞ i ruszyÂł przez gÂłówne wejÂście zobaczyĂŚ co to teÂż na tej bramie siĂŞ dzieje Âże go straÂżnicy proszÂą o wizytĂŞ...

NMMT
Nie zag³êbiajÂąc siĂŞ w szczegóÂły i melodramatyczne opisy podróÂży od baru do rezydencji Mizukage, wystarczy napisac, Âże trójka shinnobi zjawiÂła siĂŞ przy wejÂściu... Czyli oprócz mnie Maresuke i Arisa.
-Co? Anuleja nie ma?-zbulwersowaÂłem siĂŞ, sÂłyszÂąc co straÂżnik powiedziaÂł.
-No to wezwijcie go i powiedzcie Âże czekamy w gabinecie.-PoleciÂłem, po czym wszyscy weszliÂśmy do Âśrodka.

<NM Nas>
Maresuke, który byÂł ostatnio czĂŞstym goÂściem w rezydencji Mizukage, znów zmierzaÂł do wyjÂścia. Podekscytowany, podenerwowany, nieco zagubiony, ale z pewnym jasnym celem, którym byÂł szpital. ZastanawiaÂł siĂŞ nawet nad rezerwacja sali operacyjnej na wypadek... na wypadek wypadku na misji. To w sumie byÂło moÂżliwe, a nawet bardzo prawdopodobne. Czego to genin szuka na misji rangi A? Tylko krok do S, jak Super... albo Sage, albo S... jak... straszna, sssabijajÂąca? TrochĂŞ juÂż zaczĂŞÂła go ponosiĂŚ wyobraÂźnia. A na A? Armagedon, anihilacja, amoniak, Atsui... same zabójcze okreÂślenia. To nie mogÂło byĂŚ nic dobrego. Wymin¹³ straÂżników, a Ci juÂż chyba nawet rozpoznawali go po zapachu. Nie to, Âże Maresuke jakoÂś pachniaÂł szczególnie, albo co gorsza ÂśmierdziaÂł... chodziÂło raczej o to, Âże tak go czĂŞsto widywali, Âże staÂł siĂŞ czymÂś powszednim. CzymÂś jak... jak bruk na którym stali, albo drzwi od rezydencji.
UdaÂł siĂŞ w stronĂŞ ulicy. PostanowiÂł po³¹czyĂŚ zadanie od Pana Anuleja ze spacerem po swojej wiosce. A potem? ZaÂłatwi wszystko i... moÂże odwiedzi Yumeko? A moÂże Orichime jest u niej? A jeÂśli nie, to moÂże Yumeko mu o niej coÂś opowie? A jeÂśli nawet nie, to sama Yumeko byÂła interesujÂąca. Ciekawe czy nie obraziÂła siĂŞ za takie szybkie znikniĂŞcie Maresuke i czy przypadkiem Orichime nic jej nie mówiÂła o... ChÂłopak przyÂśpieszyÂł.

<NMM>
Zeskoczy³em z dachu przed samym budynkiem Kage. Powoli podszed³em do drzwi i nacisn¹³em na klamkê, otworzy³y siê skrzypi¹c. Wszed³em do œrodka powoli przemierzaj¹c korytarze.
<nmm>
Wci¹¿ prowadz¹c Arisê za rêkê, dotar³em do wejœcia do rezydencji Mizukage. Stra¿nicy poznali mnie, choc krzywo patrzyli siê na Arisê, niezbyt stosownie ¿e tak powiem ubran¹ jak na wizytê u Mizukage, nosi³a bowiem kimono w barwach Akatsuki. Nie przejmuj¹c siê stra¿nikami poprostu wszed³em razem z dziewczyn¹ do œrodka.
<NMM i Arisy>
OdlegÂłoœÌ miedzy mnÂą, a samÂą RezydencjÂą byÂła niewielka i pomniejszaÂła siĂŞ z kaÂżdÂą sekundÂą. SzedÂłem powolnym krokiem z rĂŞkoma w kieszeni i podziwiaÂłem ogrom budynku. WylegitymowaÂłem siĂŞ u straÂżników którzy jak zapewne stali pod bramÂą i poszedÂłem dalej, prosto na liczne korytarze siedziby w³¹dcy Kiri.

<nmm>
Po chwili dotarł na miejsce. Wszedł pod wystający daszek, oraz ignorując całkowicie strażników, oparł się o ścianę obserwując wschodzące słońce, niecierpliwił się. Popatrzył do góry, ujrzał latającego swobodnie w oddali smoka. Tak... Gdzie przecież miał się udać Eonor? W każdym bądź razie, czekał teraz na Aio, który na moment obecny wydał mu się niezbędny. Zresztą jak reszta brygady...
Na ulicy można było dostrzec dwie, niezbyt szybko poruszające się postaci, mianowicie to byłem Ja i Aio. Powoli zbliżaliśmy się do rezydencji, a gdy bylismy wystarczająco blisko, moglismy dostrzec czekającego Atsui'a i kilku strażników. Podeszlismy do niego razem z Aio. Ja stałem nieco bardziej na uboczy nie wdając się w rozmowę.
Tak jak się spodziewałem, ujrzałem Atsuia.
-Cześc. Przysłałeś po mnie tego chłopaka- przywitałem się, wskazując na Toushirou.
-Czy chodzi o to, o co myśle? Jeśli tak, to znaczy że coś się szykuje, prawda?-Spytałem, wzrokiem wciąż rzucając w kierunku korytarza, w którym gdzieś w oddali znajdowało się wejście do skrytki....
Wpatrując się we wschodzące słońce, niemalże nie zauważył dwóch nieciekawych postaci zmierzających w jego stronę. Kiedy jednak wypowiedziane zostały pierwsze słowa, powrócił do normalnego rytmu życia, a na jego twarzy zagościła typowa pogarda, typowe. Słysząc słowa Aio, tylko skinął głową, mówiąc:
-"Tya."- po czym, dokończył zdanie grymasem, mówiącym samym za Siebie "inaczej bym się nie fatygował..."....

//Rozkazy dostałeś dobrze, po prostu nie znasz mechanizmu
Następny, niech piszę NMM za wszystkich\\
-Więc nie marnujmy tu dłużej czasu.-Stwierdziłem, po czym ruszyłem wzdłóż korytarza, prosto do skrytki. Właściwie nie pamiętałem, żeby młody miał coś wspólnego z MM, ale w końcu jakiś czas nie widziałem się z Hyutą i innymi. Teraz nawet nie należałem do organizacji. Ich manele w końcu w skrytce leżą - niech robią z nimi co chcą....
<NM wszystkich 3>
Chłopak podszedł do strażników, ich spojrzenie świadczyło, że nie jest pierwszą osobą w krótkim czasie, która tu się zapuszczała. Chociaż stwierdzenie zapuszczała nie było dobre w stosunku do rezydencji samego Mizukage, tu raczej powinno się zachodzić, odwiedzać...
- Ja właśnie... - zaczął, robiąc jakiś zupełnie nieokreślony gest mający zawierać informacje, że został skądś siłą wyszarpnięty i zawleczony tutaj. A strażnicy, dla nich nie był to nowy widok. Maresuke kręcący się w tę i nazad, truchtający po schodach, po korytarzach, przemykający ulicami Kiri. Taki zupełnie mało ważny Maresuke, na którego nie krzyczał Mizukage, a to coś oznaczało. Można by zapomnieć o wpisie w papierach, tam zaglądając można odnieść wrażenie, że chłopak jest kimś wyjątkowym, ale on sam nie przywiązywał zbytniej wagi do tego, co ludzie bazgrali, on po prostu robił swoje.
Strażnicy nie pomogli, postanowił zwrócić się po pomoc do radyjka. Włączył nadawanie, zbliżył dłoń do ucha.
- Halo? Maresuke, tu Maresuke... jestem w rezydencji, co teraz? Odbiór? - nadał wiadomość i czekał na odpowiedź. Miał nadzieję, że się nie spóźnił, że nie poszli sobie bez niego. Denerwował się, nie miał co zrobić z rękami, włożył je do kieszeni i czekał.
Po chwili otrzymał odpowiedź, radyjko głosem Atsuia zadziałało niczym nawigacja, a w Kiri, wiosce ukrytej we mgle coś takiego było na wagę złota.
Wszedł do środka, powiódł wzrokiem po pomieszczeniu, ruszył jednym z korytarzy... to nie był ten, nie było tu schowka, ani łazienki, właściwie to nic tu nie było. Kolejny korytarz powitał go zapachem środków czyszczących, świeżej woni wodospadu wprost z Taki, towar eksportowy w formie kostki toaletowej robił furorę na całym świecie. Łazienka... jest dobrze, szedł dalej i dostrzegł wejście. Takie jakieś mroczne, tajemnicze i w ogóle zniechęcające zupełnie, by z niego skorzystać, jednak to zrobił, ostrożnie wszedł do środka. Chciał zawołać, upewnić się, czy to aby tu, ale stwierdził, że to nie przystoi i powinien tam wejść z klasą, o tak...

<NMM>
I ponownie uwaga zdziwicie się Teruyo pojawił się przed drzwiami prowadzącymi do Rezydencji Mizukage. Chłopak całkowicie zrezygnował z odpowiadania na wezwanie Atsui. Było to niepotrzebne. BO po co odpowiadać zimnemu cynikowi. Bóg da odpowiedz....
<NMM>
Chłopak wyszedł z tej przeklętej rezydencji, która kojarzyła mu się teraz tylko i wyłącznie z mroczną piwnicą i złymi wieściami. Miecz chwilę przedtem schował pod kurtką, była na tyle długa, by zdołał ukryć to, co otrzymał. Tyle czasu szykował się na ten moment, już miał nawet opracowaną mowę, sposób w jaki będzie dziękował, przysięgał wierność, a tu... plany wzięły w łeb, szlag je trafił, wszystko padło i umarło razem z dotychczasowym liderem. Tym, co dostrzegł na śmietniku świata przemykającego niczym szczur Maresuke i stwierdził, że tego gryzonia można nauczyć paru przydatnych sztuczek. I to nic, że chłopakowi odpowiadało dawne życie, chociaż było beznadziejnie podobne zupełnie do niczego. To nic, że miał stracha, tonę obaw i parę kilo wątpliwości. Zaczynało się dobrze dziać, a tu... koniec. Nie, nie koniec, początek, ale jakiś taki mało ciekawy. Zamiast podziękowań i deklaracji była przeciągająca się chwila ciszy, którą uczcił jego śmierć.
Wyszedł, wyminął strażników i ruszył zupełnie inną drogą, by ominąć ruchliwe ulice, potrzebował spokojnego miejsca. Ori... nie, nie ona, nie chciał jej martwić, mieszać w cokolwiek. Do mieszkania nie miał po co wracać, bo i tak nie miał klucza, miała go ona, jego ukochana dziewczyna. A może właśnie była tam i sprzątała to przeklęte szkło... byle się nie skaleczyła, miała przecież taką delikatną skórę, kochana Ori. Jak wychodził z baru miała łzy w oczach, gdyby został wtedy, zawahał się, pewnie nie dałby rady odejść. Obrał na swój kierunek miejscowy park, tam miał zamiar znaleźć chwilę dla siebie. Otrzymane od Teruyo dokumenty schował do jednej z przepastnych kieszeni.

<NMM>
W końcu dotarł. W końcu dotarł. Jakże wielka była radość Risena, kiedy stanął u progu domu WIELKIEGO Mizukage. Pozostał jeszcze jeden dylemat - kto tym Mizukage w obecnej chwili był ? Tego niestety białowłosy nigdy nie wiedział albo wiedział, z tym, że wyleciało mu z pamięci. Nieco onieśmielony swym brakiem wiedzy chłopak wstrzymał sie z przejściem przez próg. ważył między sobą wszelkie za i przeciw, ciekaw, które wyjście bardziej mu sie opłaci.
A bardziej opłacało mu się... Wejść. Argumentami które przyniosły "wejściu" zwycięstwo były "siostra" i "gniew siostrzyczki (alternatywnie - rozczarowanie)". Strach było bowiem pomyśleć o siostrze Risena, kiedy ta była rozgniewana. Zamieniała sie wtedy w przerażającą, morderczą, obdarzoną ponadprzeciętną umiejętnością zabijania... kobietę (;3 - naprawdę, Tanuki to kobieta).
<NMM>
- Risen Senpai!!! krzyknąłem bardzo wyraźnie gdy ten już miał wejść do środka. - Co senpai tutaj robi? odpoczynek po byciu Raikage? Zapytałem ciekawy. Bardzo mnie ciekawiło co on tutaj robi, może będzie cos ciekawego się działo. Musze byc przy tym sobie pomyślałem. NMM
----------------
No i wyzlazl. NMM
Gaara szedł za Risenem, nadal rozmyślając o niczym. Zastanawiał się jakie jest jego zadanie? A no własnie do końca on tego nie wiedział, zdał się na Risena i jego "inteligencję", w którą bezgranicznie wierzył. Tak czy inaczej Gaara wszedł do wielkiej rezydencji, w której był chyba tylko raz w swoim życiu i to na krótko... Ale co tam.

<NMM>
Pojawiłem się przed budynkiem dzięki Shushin no Jutsu. Nacisnąłem klamkę i dzwi lekko zaskrzypiały, wszedłem do jasnego korytarza mimo mgły jaka panowała. Podszedłem pod mapę i poszukałem jak dostać się do gabienetu. - Wreście coś wymyślnego - powiedziałem i ruszyłem przed siebie po korytarzach rezydencji. Szukałem ich mimo to długo w końcu do nich dotarłem.
<nmm>
Risen wyszedł spokojnym krokiem z budynku. Obejrzał sie za siebie, ciekaw, czy też szanowny pan Mizukage nie podąża za nim. Zaspokoiwszy swą ciekawość, spojrzał znów przed siebie i podążył spokojnym krokiem do bramy. Podrapał się lekko za uchem, dotknął kieszeni, sprawdzając, czy jest w niej jego kopia. Zakręcił włosami i oddalił sie w spokoju z rezydencji.
<NMM>
Gdzieś się zakręcił on, Maresuke we własnej osobie, czuł jeszcze dławiący zapach pralni chemicznej i chciwie wyciągnięte łapsko krawca. Tak, to były straszne chwile, ale czego się nie robi dla wspaniałości stroju, który choć trochę skrywał wyjątkowo nieciekawą postać genina. A na dodatek przegranego genina, pociachanego tu i ówdzie i to przez takiego samego genina i to jeszcze z przeklętej Konohy. Zły był na siebie i wstyd mu było obrzydliwie, musiał się jakoś odkuć, ogarnąć i odkuć tak potężnie, że komuś urwie głowę, a może i parę innych rzeczy... no może chociaż potarga grzywkę, no chociaż cokolwiek, byle go drasnął.
Ładnie skinął strażnikom przy wejściu, uśmiechnął się w sposób mówiący "to tylko ja, nie zawracajcie sobie mną głowy" i wszedł do środka. Był czysty, zdrowy i troszkę podenerwowany. Drogę do gabinetu Pana Anuleja już znał, co za tym idzie nie powinien zabłądzić przypadkiem do toalety, czy schowku na szczotki, chociaż z jego zdolnościami można spodziewać się wszystkiego.

<NMM>
Pokonanie po raz kolejny tej samej drogi już nie nastarczyło tyle problemów co poprzednio. Korytarz grzecznie prowadził nogi do wyjścia, gdzie zapracowani jak zwykle strażnicy, odbywali swą męczącą wartę. Pewnie jakby odbywali ją w zupełnie innym miejscu, wystawionym w mniejszym stopniu na widok publiczny, pewnie toczyłaby się ona pod znakiem partii w karty. Ewentualnie przy zmodyfikowanej grze... tej z papierem, nożycami i kamieniem. To była jednak wersja dla ninja, były tam pieczęcie o różnych wartościach - ta była silniejsza od tamtej, a tamta jeszcze od innej. By dodać grze rumieńców łączone były one w kombinacje składające się z trzech, a potem wyliczało się punktacje. Ponoć gry tej zabroniono, odkąd podczas jednej z rozgrywek w ostatniej ławce w akademii uczeń się zagapił i walnął w kolegę kulą ognia.
Ale nie, tu wszystko było na swoim miejscu, strażnicy stali wyprostowani jakby im ktoś kij od szczotki wraził w... no, stali prosto. Maresuke przeszedł obok nich i starając się nie zakłócać im spokoju, ruszył w kierunku ulicy. Zaczął się już zastanawiać nad tym, czy na pustyni jest mgła i czy aby nie jest zrobiona z piasku. Bo tam chyba wszystko było z piasku, nawet piasek... nie, to nie o to chodziło, po prostu Maresuke nie znał się na pustyniach ani niczym, co z nimi było związane, a więc na pustelnikach, wielbłądach, jaszczurkach, wężach i skorpionach. Wiedział jedynie, że wszystko to gryzie, nie wyłączając z tego pustelników, zatem postanowił nie pchać łap gdzie nie trzeba.

<NMM>
Po kilkunastu minutach znalazłem się przed wejściem od budynku w którym mieszkał Minukage. Przed wejściem spostrzegłem dwóch ninja strzegących wejścia do owej siedziby. Podszedłem do nich, maja zakrytą twarz maska ANBU i powiedziałem
-Witam. jestem Day, nowy lider organizacji o nazwie ANBU, przybyłem tutaj aby spotkać się z minukage i uzgodnić z nim sprawy dotyczące kontaktów z nami.
Po tych słowach kiedy strażnicy mnie przepuścili wszedłem od budynku, mogli zauważyć że nie posiadałem żadnej broni przy sobie bo wcześniej ją zdeponowałem
<NMM>
Po krótkiej chwili ponownie znalazłem się w wyjściu z budynku. Otworzyłem drzwi i opuściłem ową siedzibę władcy. Minąłem stojących tam strażników i skierowałem się w stronę wyjścia z wioski. Moim celem teraz była wioska Piasku. Nie bylem tam, musiałem tam także spotkać się z panującym władcą i omówić stosunki między nimi. Szybko przemieszczałem się po ulicy by jak najszybciej się tam znaleźć
<NMM>
Znalazła się przed wielkim budynkiem który był siedzibą Mizukage.
-Hmm.. może tam zajrzę.
Powiedziała do siebie po czym weszła do budynku przez wielkie drzwi. Weszła po schodach pod drzwi gabinetu za nią snuły się dwa kotki Zuko i Shima. Gdy doszła doszła pod drzwi zapukała do nich.
[NMM]
Powoli zbliżałem się do dość sporego budynku, stanąłem i spojrzałem do kąd on sięga. Budynek nie był z byt duży ale miałem na dzieję że będzie tam ktoś na kogo oczekuję, a więc poprawiłem kaptur i wszedłem powolnym krokiem do budynku kierując się do biura mizukage.<nmm>
Stanąłem przed drzwiami. Poprawiłem swoje ubranie, chciałem bowiem wywrzeć dobre wrażenie na przyszłemu władcy. Podrapałem się po głowie, a następnie szarpnąłem klamkę. Kiedy drzwi się otworzyły wszedłem do środka. Czułem ogromne podekscytowanie, zacząłem zastanawiać się co powiedzieć najpotężniejszemu ninja wioski ukrytej we mgle.
<NMMT>
Powolnym krokiem szedłem przez korytarz otwierając drzwi wejściowe i wychodząc z budynku. Stanąłem biorąc oddech i rozglądając się wokoło. "To gdzie teraz? Tam gdzie nogi poniosą ale się nie poddam." miałem cel i musiałem go zrobić, a więc tak zrobiłem ruszyłem do przodu w stronę bram Kiri.<nmm>
Wybiegłem z rezydencji. Wiedziałem, że misja, którą zlecił mi pan Anulej jest bardzo ważna dla wioski, dlatego też miałem zamiar pokazać, że jestem użyteczny. Zacząłem rozmyślać, czy od razu iść do Konochy czy pozwiedzać sobie wioskę mgły... wybrałem to pierwsze. Natychmiast ruszyłem w kierunku bram Kiri-Gakure.
<NMMT>
Z każdym krokiem zbliżającym ją da Anuleja humorek Amy poprawiał się nie do poznania.
Popchnęła drzwi prowadzące do siedziby mizukage i zaklęła szpetnie kiedy się nie otworzyły. Ponowiła manewr kiedy jej oczom ukazała się czerwona tabliczka z napisem "ciągnąć". Blondynka zatupała gniewnie nogę po czym pociągnęła drzwi, które ustąpiły z niesłychaną lekkością i weszła do środka >NMM<
Kroz spokojnie wszedł do rezydęcji czekał w środku suchym i ciepłym miejscu, stał i czekał na swoją sensei. Krzyczał co jakieś czas.

- Tak no bo Kroz ma czas, może se poczekać tak. A co mu tam. Bo to nie swoje można zniszczyć co nie?

Krozowi widać było że się nudzi więc postanowił sobie wyrwać garstkę piór i zrobił malutką podobiznę kargotha.
Amy wyszła z rezydencji ze zdruzgotaniem malującym się na twarzy. "po co ja w ogóle się za nim uganiam jak każdy inny facet będzie jadł mi z ręki i łasił się u nóg błagając bym na niego spojrzał!" Zezłościła się na siebie.
-Mamy misję musimy dostać się jak najszybciej do konohy - powiedziała kierując się na ulice Kiri.

>NMM<
Kroz ruszył szybkim krokiem za Amy i powiedział.

- Dobrze sensei.

Kroz ruszył a Amy wiedział że coś jest nie tak, co jak co ale on odrzucenie zna na pamięć. Gdy tylko widział jak amy szła wiedział że musi coś powiedzieć.

<NMM>
Po kilku minutach szybkiego biegu, dotarłem do drzwi od rezydencji. Popatrzyłem na nie przez kilka chwil, a następnie spokojnie wszedłem do środka. Nagle przypomniałem sobie o spotkaniu z moim młodszym braciszkiem... już za nim tęskniłem, a nie widzieliśmy się kilka godzin. Mruknąłem sobie tylko coś pod nosem, a następnie skierowałem się ku drzwiom gabinetu władcy wioski mgły. Cały czas zastanawiałem się co mu powiedzieć, nie chciałem szukać rady u kogoś kogo praktycznie nie znam, ale nie miałem najwidoczniej wyboru.
<NMMT>
Idąc tak po ulicach kiri i nudząc się postanowiłem odwiedzić szanownego Mizukage. Nawet się nie obejrzałem, a już stałem przy drzwiach do jego rezydencji. Pociągnąłem za klamkę i wszedłem do środka. Zdjąłem kaptur, otrzepałem buty i trochę samego siebie, byłem trochu przemoczony. Po chwili ruszyłem i zniknąłem w korytarzach...

NMMT
Dróżka doprowadziła mnie to jakże okazałego i wspaniałego budynku, chluby naszej wioski. Podszedłem bliżej, strażnicy jak zwykle uśmiechnięci i nie zajmujący się powierzonymi zadaniami, najwyraźniej moje uwagi dotyczące "strażników", którymi byli tylko z nazwy, nie dotarły do Mizukage. Pokręciłem głową i przeszedłem przez drzwi. Miałem nadzieję, że rozmowa z władcą, okaże się pomocna.

NMMT
Wolnym krokiem idąc od MizuKage kieruje się do wyjścia. Jedną ręką trzymam się za głowę i trochę postękuje, tak bez powodu. Taki trochę zmieszany wychodzę i zaczynam biegnąc w stronę bram kiri.

NMMT
Wszedłem do siedziby mizukage, zobaczyłem te korytarze i już się źle poczułem, nie wiedziałem gdzie iść. Próbowałem odnowić sobie drogę wtedy jak tu byłem, jakiś czas temu, pomyliłem kilka drzwi i wszedłem do nie tego gabinetu co trzeba, ale w końcu ujrzałem drzwi, drzwi biura mizukage...

NMMT
A to wejście stało się magiczne, takie potężne i jednocześnie szare, tak szara magia tego miejsca. Naprawdę bardzo dobra robota, aż dech zapiera. Żyrandole, wieczna czystość, chłód oj Anulej najchętniej by tu zamieszkał! Kiedyś by mógł, kiedyś by wszystko by mógł zrobić z tym budynkiem. No i coś zrobił, urządził go po swojemu. Nekozuma oparł się o ścianę by troszkę się nacieszyć tym miejscem tą chwilą, gdy przekroczy próg automatycznie przestanie być Kage, ba już nim nie jest lecz miał pozwolenie na dokończenie remontu.. który bardzo pośpiesznie dotarł do końca. (No może jeszcze salę obrad opiszę i znajdę jakieś zdjęcie)
Shashu ostrożnie wszedł do budynku rozglądając się dookoła. Sala zasadniczo zmieniła się od jego ostatniej wizyty. Był tu tylko raz, gdy został karnie oddelegowany do wysprzątania rezydencji. Samego Mizukage nigdy nie miał okazji spotkać, toteż bardzo się stresował przyszłą wizytą. Wracając jednak do wystroju wnętrza, było się czym zachwycić. Remont zmienił to wiecznie ponure i brudne miejsce w prawdziwy salon godny arystokraty. Piękne ściany, duże, wiszące żyrandole i oślepiająca czystość onieśmielały chłopaka. Przyglądając się wnętrzu zupełnie pominął średniego wzrostu, chudego mężczyznę opierającego się o ścianę. Pokonawszy wrodzoną nieśmiałość wyprostował się i spojrzał mu w oczy.
- Wybacz mi... Panie. Gdzie znajduje się biuro obecnego Mizukage? - wyrecytował, kilka razy zatrzymując się.
- obecny hmmm nie ma go, jest pewnie w barze lub włóczy się po mieście. Jest może jakiś jego zastępca, na pierwszym piętrze koniec korytarza, łatwo znaleźć.

Poinformował Anulej dalej podtrzymując ścianę i ciesząc się że choć jedno mu wyszło, remont, tylko że sala obrad taka jakaś no niedokończona, przydał by się jeszcze tak z 1000y i byłoby pięknie. Tak tylko nie mu o tym decydować, nowo przybyły nie był interesujący czy tam niezwykły... no ma uszy ostre troszkę podobne
Shashu niezbyt odpowiadała odpowiedź obecnego. Nagle zastanowił się co ma właściwie zrobić w ciągu najbliższych kilkunastu minut. Wejść do gabinetu najważniejszej osoby w wiosce i poprosić o misję bądź o głupi łuk. Czemu tak wielką osobistość jak Mizukage ma to zainteresować. Musiał przygotować kilka wątków rozmowy aby móc coś wskórać w konwersacji z przywódcą wioski. Ponownie zwrócił wzrok na tajemniczą postać przy ścianie.
- Przepraszam, czytałem w gazecie, że Mizukage poszukuje osób do drużyny... - zaczął niepewnie. - Czy to wciąż aktualne?
- Aio Mizukage o sama, jest teraz głową wioski, Anulej ustąpił hmmm dwa dni temu ze stanowiska mianując nowego. Z tego co wiem tamten ma już drużynę, za to Anulej szuka dalej drużyny, a i wiem że idzie zaraz trenować

Anulej bystro spojrzał na zamaskowanego i teraz już interesującego człowieka.

- Dawno Cię tu nie było, a i wybacz mi moje maniery Anulej Nekozuma jestem, specjalista od misji rangi E. Powiedz po co przyszłeś? Zgłosić się do drużyny, czy masz jakąś sprawę?
Shashu wytrzeszczył oczy zrozumiawszy z kim ma do czynienia. Były Mizukage! Natychmiast się wyprostował i nabrał powietrza.
- Witaj, nazywam się Sabataya Shashu... - przedstawił sobie całą nadchodzącą rozmowę w myślach i odezwał się ponownie. - Moim głównym problemem jest brak łuku... Jest on podstawową i niezbędną częścią mojego ekwipunku, a ten który miałem połamał się. Jeżeli chodzi o przystąpienie do drużyny, to również z miłą chęcią. - Shashu zastanowił się, czy coś mu nie umknęło gdy przypomniał sobie jeszcze jedną kwestie. - Jeżeli mógłbym, chętnie pomogę ci w treningu.
Anulej uśmiechnął się na dziwny trik nerwowy Shashu, widocznie wydało mu się to dziwnie sympatyczne. Takie nagłe wyprostowanie się i grzeczne przedstawienie, widać dobrze wychowany człowiek, takich nam trzeba.

- To, że kiedyś byłem Mizukage na umowę zlecenie nic nie znaczy. Byłem najsłabszym Kage w Historii żeby nie powiedzieć wszech-historii. Co do treningu jak tam chcesz, możemy iść, zawsze będzie mi raźniej
Shashu uznał odpowiedź Anuleja za zwykłą skromność, przez co były Mizukage zyskał w jego oczach jeszcze więcej.
- Chętnie będę ci towarzyszył podczas samodoskonalenia się. Osobiście, również wziąłbym udział w treningu, lecz brak mi jakże niedocenianej broni którą jest łuk. Przybyłem tu właśnie po to, aby na niego zarobić... - chrząknął chcąc zamaskować nieśmiałość i odezwał się ponownie. - Do trenowania technik, którymi operuje niezbędny jest łuk... Ale co tam, chętnie popatrzę na twoje ćwiczenia.
Spojrzał wyczekująco na Anuleja z trudem powstrzymując się aby nie spuścić wzroku. Wizja wspólnego treningu z tak znaczącą osobistością napawała go jednocześnie ekscytacją i lękiem.
- łuk? Wiesz zostały mi się resztki po wypłacie /uśmiech od ucha do ucha/ kupię Ci na mieście. Chodźmy nie traćmy czasu, chyba jeszcze targ trwa tam mogą mieć coś takiego.

Anulej ożył i zaczął się poruszać w stronię wyjścia, podszedł do zamkniętych drzwi i... przeszedł przez nie niczym duch, zrobił to z lenistwa gdyż nie chciało mu się po prostu wyciągnąć rąk z kieszeni.

NMMT
Shashu wybałuszył oczy. Nie spodziewał się takiego obrotu sprawy. Zorientował się, że stoi na środku pomieszczenia gapiąc się bezmyślnie w znikającą postać. Brakuje jeszcze śliny cieknącej z ust i już - wariat jak się patrzy. Potrząsnął głową i ruszył za Anulejem. Napływ informacji trochę go otępił, więc musiał uważać, aby nie potknąć się o jakąś niewielką rzecz na ziemi. Wyszedł z budynku i podbiegł, aby wyrównać krok z przedstawicielem klanu Nekozuma.

[NMM]
Przeszedłem z baru, przez ulicę aż do świeżo przez Anuleja wyremontowanej siedziby. Gdy otworzyłem drzwi, moim oczom ukazało sie przytłaczające swym ogromem wnętrze. Było takie... puste, zimne. Jednak wciąż mi się podobało. Wogole wyglądało na to, ze sporo się zmieniło... ciekawe czy trafie do gabinetu i jak on wygląda?-pomyślałem.
Ruszyłem korytarzem który kiedyś prowadził do gabinetu.
<NMM>
Wszedłem do środka budynku "rly hapi" zacząłem się kierować schodami prosto na gore gdzie znajduje się biuro Mizukage. Gdy w koncu dotarlem do jego drzwi zapukalem a nastepnie wszedlem rozgladajac sie czy to aby napewno tutaj. Dawno mnie tu nie bylo, a kto wie gdzie zaraz wejde "szatni kobiet, wc dla kobiet". Lecz to bylo tutaj... NMM
Amy doszła sobie spokojnie do budynku Mizukage. Pomachała ochoczo strażnikom przed rezydencją i w paradowała do środka kierując się prosto do gabinetu jej kochanego Anuleja. Adrenalinka rosła z sekundy na sekundę. Ucieszy się na jej widok? Powie coś miłego? Bardzo będzie sie złościł że zawaliła misję? Jaka ona jest szczęśliwa!
>NMM<
Jaki piękny kontrast. Wchodziła szczęśliwa, radosna i podekscytowana. Wychodzi zdruzgotana, zwiedzona i smutna. Ot cała Amy. Niestabilna psychika, zbyt wiele niedomówień, brak pewności, marzenia i brutalna rzeczywistość. Iluzjonistka odeszła nie oglądając się za siebie chcąc jak najszybciej znaleźć się w sunie. Albo w jakimś dobrym barze. Wypić, zapomnieć odpocząć i od jutra znaleźć sobie konstruktywne zajęcie. Najlepiej inwalidy rencisty...

>NMM<
Stanąłem przed budynkiem, popatrzyłem do góry, aby spojrzeć jeszcze raz, jak wygląda ten wspaniały budynek. Byłem już o wiele silniejszy niż ostatni raz kiedy stałem w tym właśnie miejscu. Wszedłem do budynku będąc coraz bliżej gabinetu Mizukage.

<NMM>
Wszedłem do środka szurając lekko nogami. Skierowałem się od razu w gore gdzie się znajdywało biuro Mizukage.
Bylem ciekaw czy będzie to ta rozmowa na która on tak czeka. Mailem nadzieje ze wszystko przejdzie do mojej myśli. A następnie poszedłem NMM.
Kto by pomyślał, że ktoś będzie tak bezczelny, że ukradnie rezydencje Mizukage, a na jej miejscu wybuduje hotel, tudzież luksusowy pensjonat dla bogatych ludzi. Takie były pierwsze myśli Maresuke na temat widzianego po raz pierwszy efektu zabiegów Pana Anuleja, mających na celu uczynienie z tej rezydencji czegoś, na widok czego nawet Pani Hokage zrobi się słabo i ciepło w rejonach, gdzie Kage powinien być twardy i zimny jak stal. Znajomi strażnicy uspokoili jednak niespokojne, można powiedzieć, że wręcz spanikowane szare komórki genina. Nie było ich tyle, by groziły czymś więcej niż drżącymi dłońmi, ale i tak ich poruszenie było nad wyraz kłopotliwe.
Wkroczył jak do siebie i podążył w... kierunku, który uważał za stosowny. Gdy po paru minutach wrócił, spędził kolejnych kilka na wysłuchaniu gdzie też musi skręcić, ile schodów przejść i w końcu, że wycieraczka w wejściu do czegoś służy. Jedna ze sprzątaczek zdążyła użyć kilku gróźb uznawanych za karalne, w tym "zdzielenia szmatą przez łeb". Wolał dłużej nie narażać się ciężko pracującemu personelowi, tylko jak najprędzej udać się do gabinetu Mizukage i wyjaśnić parę spraw.

<NMM>
Szedłem cały czas prosto nie patrząc na nikogo. Miałem nadzieje, że kiedyś również dla Konohy znajdzie się wolne miejsce, aby zapełnić luki nienawiści lukami miłości. Gdyby nie ja już dawno by się to stało, ale zepsułem wszystko jednym złym posunięciem. Budząc się z własnych marzeń byłem już poza rezydencją

<NMM>
Nareszcie dotarłem do wejścia do tego budynku, martwi mnie tylko jeszcze myśl, że gabinet władcy jest ulokowany gdzieś na wyższych piętrach, no tak, to by było nawet możliwe. Ale jest jedna myśl która może poratować człowieka, jeżeli będę myślał o tym że mogę zostać stracony, może nie będę zwracał uwagi... na te schody do pokonania, takie długie, niechcące się skończyć, i to tak monotonnie wyglądające, a na dodatek nie wiem w które to pomieszczenie mam wejść, co jest swoistym problemem, jednak do rozwiązania, każde drzwi winny być podpisane, więc muszę przeczytać co pisze na każdych z nich, i w ten sposób trafię na właściwe. I tak za pomocą swojego genialnego sposobu poszukiwawczego, przemierzałem korytarze budynku czytając plakietki na każdych z drzwi, no w końcu muszę trafić...

<NMM>
Maresuke wypadł jak wystrzelony z procy, jego policzki nadal płonęły rumieńcem pochodzącym znikąd indziej, jak z zakłopotania i zawstydzenia. Pan Aio w tak bezpośredni sposób wyraził się o... o... no o tym, co się... no o tym tam, co się ten z tą tam. No co robi mężczyzna i kobieta i jeszcze w kontekście Maresuke, dla którego już pierwszy pocałunek był dobrym powodem dla zawału serca z przejęcia. Ale pomijając taką bezpośredniość, Pan Aio odpowiedział na pytania chłopaka całkiem z sensem i chyba trzeba będzie się nad tym głębiej zastanowić. W końcu... w końcu teraz ten problem dotyczy Maresuke, a jeśli dotyczy, to trzeba jakoś go spróbować rozwiązać. Rozmowa z Panem Teruyo wydawała się dosyć rozsądnym rozwiązaniem, bo jak wiadomo najlepiej się rozwiązuje własne problemy za pomocą innych. A zadanie? Zadania ważne dla wioski widocznie polubiły genina, bo ledwo zdążył wypocząć po jednej z nich, to już jawi się następna i to nie wiadomo jakiej rangi, no i czy przypadkiem nie jest o wiele bardziej niebezpieczna od poprzedniej. Bo jak to tak, podbić wioskę i obyć się bez problemów, trzeba było szybko zająć się sprawą, zanim kto inny się nią zaopiekuje. Teraz tylko pozostało dotrzeć do Ori i Yumeko, oznajmić im w czym rzecz i wyruszyć czym prędzej, bo może ten Pan Tanekaze, albo nawet sam Pan Anulej potrzebują pomocy. Przy okazji opowie się Panu Anulejowi co i jak, zapyta o zdrowie i o Panią Anulej. A teraz biegiem do domu...

<NMM>
"Poszło mi to lepiej niż mogłem się spodziewać, teraz została mi jeszcze wycieczka do suny", krótkie przemyślenie zaraz po wyjściu z gabinetu Mizukage, byłem zadowolony z siebie gdyż wykonałem ważniejszą część misji, teraz tylko muszę dotrzeć do suny i żywy wrócić do wioski, aby poinformować o wszystkim kage, więc plan na najbliższy czas mam już ustalony, co nawet mnie cieszyło... jednak wiadomość że będę musiał przejść przez te całe pustynie, sama myśl o tym mnie zabija. Jednak nie mogę się poddać, muszę tam dotrzeć, w końcu widocznie jestem lepszym dyplomatą niźli mi się wydawało. Nie tracąc więcej czasu wyszedłem z tego olbrzymiego budynku i skierowałem się wprost do bram wioski.

[nmm]
Tak kulturalnie drzwiami weszło ich troje.... no troszkę to strasznie zabrzmiało, chodzi się o trzyosobowy oddział ANBU. Na czele stał w czarnym płaszczu "smutny piesek" po lewej "kotek" i z prawej "wściekły piesek" w zbroi bez płaszcza. Odeszli kilka kroków ciesząc się chłodem tego miejsca, był bardzo miły w starciu z upałem panującym na zewnątrz. Nie szli na górę, upatrzyli ławkę i na niej zasiedli, można rzec lenistwo do potęgi lecz wyszli z założenia, że jeśli będą potrzebni to ich ktoś poprosi do Mizukage czy do kogoś innego, nie ma co się narzucać w końcu nie ma roboty... chyba. W końcu nie mają pojęcia co tu się działo przez czas ich nieobecności

-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Strajkuje!!!! Mam dosyć, faktycznie może czasu nie mam, aż nadto lecz jestem w stanie dać 1-3 posty na dzień idealnie na misję której jak już kilkakrotnie wspominałem nie mogę się doprosić. Miewam okresy przejściowe typu bardzo, bardzo, bardzo, proszę o misję i wszyscy mnie zbywają na SB, bo na PW już nie piszę...lub nic nie pisze na ten temat albowiem sam robię komuś misję lub mam inne fascynujące zajęcie..

09 Lis 2008, Nie 18:57 W tedy dałem pierwszego posta na tym forum, a po 4 dniach czy pięciu? Tak czy owak dostałem misję rangi A i od tej pory nic! 2 razy D to były misje nie moderowane typu idź zaminować Sunę, zdobądź i zrób materiały wybuchowe (no tu był MG) ale te misje zrobiłem w 4 dni i nawet można ich nie liczyć. Czy tylko Hyuta ma śmiałość do robienia mi misji? Tak się składa że 100% to on w moim przypadku...

- nie dajecie mi realizować swoich planów
- nie mogę rozwijać postaci
- nie mogę używać już de fakto technik
- nie mogę iść na misję
- nie mogę avansować
- mogę pisać treningi i pisać sam do siebie, tak! Ciągle pisze i rozmawiam sam ze swoimi NPC są oni ciekawi i mają zaskakujące odpowiedzi i charaktery

Z litości misji nie biorę, a siedźcie sobie. Jak się pytałem kogoś o misję to coś mi tłumaczył że jak będzie miał czas, to tamto.... od półtorej roku? Z moją pół roczną przerwą to przeszło rok nie mam misji i nie wiem czy potrafię wykonać misję. W ramach protu na początku czerwca ogłosiłem że nie chce być już MG, spokojnie już odpis na bramie się nie zdarzy ani nigdzie indziej, tkwijcie sobie jak ja. Jeżeli kluczem do dostania misji jest niska ranga to chętnie, mam drugą postać na Chuuninie... a jeżeli robimy tylko nowym spoko ona ma hmmm poniżej na pewno 100 postów.
Tak mam grać sam ze sobą, ależ to jest cudowne zajęcie i jakie zajmujące... jeżeli ktokolwiek napisze do mnie w tej sprawie zostanie rozszarpany na kawałki ente i pozna z bliska cząsteczki w telewizji N.
Administracja się postarała (tak słowa uznania) i dała możliwość stania się MG i innymi przydatnymi w tej grze osóbkami. Miało być lepiej, może to wina ilości graczy i mojej głupoty? Może proszę, a czasami już błagam złe osoby lub w momentach w których naprawdę nie mają czasu? Jak pomyślę ile razy komuś innemu odstępowałem miejsce na misji to mnie szlak trafia...

Słyszałem że terminy między jedną misją a drugą zostały zmniejszone... A ja wam przypomnę że to był mój pomysł moje forsowanie i moje gorzkie żale i wylewna złość w tedy. O co poszło? O człowieka, który w 11 dni zrobił 3 misje rangi C... wogule nie grał fabularnie a ja stałem jak ciele. To jest uczciwe, że niektórych tak lubicie iż misje im sypiecie z rękawa? Tak, sprowadzam to do sprawy Lubię-Nie lubię. W tedy chciałem byśmy bardziej grali fabularnie by misje wynikały z fabuły, nawet byłem skłonny zostawić furtkę na nagłe wypadki (misje ratujące wioskę w realnym niebezpieczeństwie, albo bliską osobę) i by misje rangi D nie liczyły się na odpoczynek czasowy. Przeszła bardziej rygorystyczna forma dająca mi nadzieję na otrzymanie misji, albowiem hamująca rozgorączkowanych chętnych... którzy ożywali po dwóch tygodniach zamiast grać.

Czyżby to upadło z powodu, a właśnie nawet nie czytałem jeszcze tego, pisze na żywca w chaosie i bez użycia mózgu, na instynkcie wściekłego człowieka.Upadło bo MG nie przestrzegali tych terminów? Nie pytali się nawet o to? To nie żart, kiedyś ktoś z SO chciał odemnie misję i nawet nie wiedział o takim ograniczeniu musiałem go upomnieć.
Rozumniem że forum się rozwija i pewne rzeczy mogą zawodzić po czasie, ale ale mi nie poraz pierwszy a może ostatni łapki opadają....
Na starym forum napisałem podobnego krzykliwego, ale bardziej zabawnego posta w tej sprawie prosząc o misję, zgadnijcie ? Ktoś napisał że mam rację nikt się nie zaoferował i dalej zostało na .... pustce i uczuciu pokrzywdzenia.

Anujej ma nowe zajęcie, będzie pilnować sali wejściowej, aż mi nie przejdzie... a jestem cierpliwy. Przypomnę że planuje zamachy z 3 miesięcznym wyprzedzeniem i żadnego nie wykonałem bo brak mi woli... otóż to nad silną wolą trzeba popracować....

Zakładam że z racji miejsca do nikogo to nie dotrze i mało kto to przeczyta, a co mi tam... w końcu i tak nienawidzę bycia na czyjejś łasce i niełasce. I mam nadzieję, że i wam nikt przez półtorej roku nie da misji bo "wasz MG" opuści grę. Pragnę tego...
Wspaniała ekspedycja w czteroosobowym składzie przemieszczała się przez ulicę Kiri podążając bezbłędnie za... Maresuke. Jakoś tak niefortunnie wyszło, że to właśnie on, a nie ktoś inny prowadził nie tylko siebie, ale też ładną dziewczynę w bieli, trochę mniej ładnego nowego Kazehana Yuki i snującego się gdzieś tam z boku członka Anbu w cywilu, a żeby tylko chłopak wiedział o tym ostatnim, ale cóż...
Myśl, myśl Maresuke... nie pytałeś, się nie dowiedziałeś, musisz udawać, że wiesz. Musisz udawać, że choć w jednej dziesiątej jesteś tak mądry jak Pan Hyuta, w jakiejś jednej szesnastej tak pewny siebie jak Pan Atsui, może w takim samym stopniu jak on potężny jak Pan Aio i jakoś koło jednej piątej tak miły i łagodny jak Pan Anulej. Wtedy wszystko pójdzie jak należy... na pewno jakieś dokumenty leżą na wierzchu i może nie będzie to faktura na wino - Westchnął sobie pod nosem zbliżając się do wejścia i... a co to za posępna, zamaskowana gromadka? - tak sobie pomyślał zauważając trójeczkę, która siedziała na ławeczce. Czy tak wyglądali członkowie Anbu, gdy nikogo nie ścigali? Chyba powinni ścigać bez przerwy, bo to nie wyglądało zbyt zdrowo dla opinii o krwiożerczej wiosce krwawej mgły... nie, nie... za bardzo krwawe określenie, ktoś tu zaraz wróci do starych schematów. Ale to nawet dobrze się składało... potrzebował bardzo wielu rzeczy w możliwie najkrótszym czasie, a Anbu nadawało się do tego jak nikt inny.
- Proszę mi na chwilę wybaczyć - posłał w stronę idących za nim przepraszający uśmiech i przyśpieszył, wyprzedzając ich znacznie - Muszę... obowiązki, obowiązki - przewrócił oczami, by rozładować atmosferę. Jakoś nie miał ochoty patrzeć na osobę Kazehana, powinien jednak ubrać ten swój oficjalny strój z powrotem i przestać się obnosić z tym... czymś. Nie, nie to było ważne. Odwrócił się w stronę siedzących członków Anbu i już uśmiechu nie było na twarzy, a raczej wyraz kompletnego zażenowania sytuacją. Zbierało mu się na mdłości od tej całej szopki odstawianej dla "wyższych celów". Potrzebował argumentów, potrzebował pomocy jak powietrza. A tu maski, nieco smętne, skrywające pewnie jeszcze bardziej ponure oblicza. Zawsze zdawało mu się, że oni robią pod maskami głupie miny i przedrzeźniają każdego. Nie miał wyboru, musiał posłużyć się swoimi uprawnieniami.
- Witam... Maresuke, jeśli to Wam coś mówi. Zastępca Pana Mizukage... - wyjaśnił ściszonym głosem odwrócony plecami do swoich gości. Wolał się przedstawić, by nie być posądzony o jakieś dziwne manipulacje Anbu. Ciągle miał wrażenie, że mało kto się przejmuje jego stanowiskiem, więc ostrożność była na miejscu - Mamy tutaj delikatną sprawę... ten tam to Kazehan, coś nie bardzo... potrzeba mi tu bardzo szybko Pana Anuleja i jego opinii o... o wszystkich władcach, z którymi miał styczność. Wioska, imię, opinia. Wiem, że Pan Anulej się Wami zajmuje, więc pewnie wiecie gdzie jest, tak nie? No i potrzebna mi ochrona budynku na czas... negocjacji. Pana Aio nie ma i... mogą być burzliwe. Jest to dosyć skomplikowane i mogą być kłopoty... Mam nadzieję, że wszystkie dokumenty są w gabinecie... Mogę na Was liczyć? Poprosicie Pana Anuleja w moim imieniu o... tę opinię, hm? - patrzył po kolei po wymalowanych maskach, szukając jakiegoś przejawu dobrej woli. Opinia jak opinia, ale ta była bardzo ważna, bo mówiła więcej o potencjalnych sojusznikach niż jakikolwiek program wyborczy, w których każdy był uśmiechnięty i mówił o dopłatach dla Anbu. Wiedział mniej więcej jaką propozycje przedstawić Kazehanowi, jednak... jednak musiał jeszcze przejrzeć ostatnie decyzje Pana Aio i dowiedzieć się z jakimi osobami ten nowy, wybrany w dziwnych okolicznościach mężczyzna już zawarł pakt, przynajmniej ten oficjalny, który zgodzi się ujawnić w rozmowie. Maresuke jako obraz nędzy i rozpaczy, kłębek nerwów, zakryty uśmiechem tylko wtedy, gdy zwracał się do osób za nim stojących. To się porobiło, by genin prowadził takie rozmowy, no co...

//zamaskowani = nierozpoznani.
Piękny i troszkę szokujący obrazek został przerwany przez nadejście. O właśnie nadciągnęli ludzie, lekko dziwaczni i różni, przez co może interesujący. Anulej miał już na końcu języka "Dokumenciki proszę", gdy wyrósł przed nim najbardziej utalentowany, będący największą nadzieją wioski Maresuke, jak już niektórzy dodają pierwszy. Przedstawił się ładnie i wydał polecenia. Oficerowie wstali, dając do zrozumienia iż uważnie słuchają. W końcu przemówił człowiek w zbroi bez płaszcza
- Sensei przed Panem stoi "Odział Wielozadaniowy numer jeden", niekompletny, dodatkowo w budynku znajduje się jeden wartownik rangi Chunnin, oraz jeden Junnin
(chodzi mi o NPC Aio, albowiem jeden z jego NPC nie może opuszczać wioski)
Karwi Nakasuke widocznie wolał przemówić przed Anulejem, by reszta towarzystwa nie mogła wyczuć szybko jego obecności. Jednak osoba będąca obywatelem Kiri Garue z łatwością mogła zgadnąć kto tu jest. Oddział pierwszy czyli najważniejszy, pierwotny, dowodzony przez lidera ANBU, a jeśli wiemy kim jest lider ANBU to mamy wszystko na tacy.
- Zapewniam mistrzu że nie ma powodów do obaw, a jeżeli będą ocalimy tylko i wyłącznie Pana
Cichy kobiecy głos, zabarwiony ciepłym kolorem i życzliwością, za to zakończony wyczuwalnym uśmieszkiem. Ten dźwięk wydobył się spod kociej maski.
- Jeżeli można polecam sale narad, a w sprawie polityki kierowanie się surową kalkulacją
- Ale i nacechowaną na ludzką słabość
Przemówił w końcu Anulej, albowiem wolał by władczyni kryształu nie dawała rad.
- Przemyśl sobie wszystko po kolei, wioska Yuki relacje z nimi? Są władcami lodu maja do nas pretensje a zwłaszcza do klanu Shiro. Mimo to w płaszczyźnie klanowej, nie było wojen i panował względny spokój. Sennin Hyuta miał z nimi baardzo ciepłe stosunki, chyba jego brat był Kazehanem, czy kuzyn? Dlatego się przyjęło mówić Kiri to i Yuki, byliśmy przez lata wiernymi sojusznikami. Wioska ta nie posiada dużego potencjału militarnego, ale jest cenna ze względu na północną stronę naszej granicy. Jeżeli miałby nastąpić atak z tamtej strony. W ostatnich latach podupadła, nie potrafiła się obronić przed hienami, a nawet nie potrafiła prosić o pomoc. Stała się dla nas bardziej mroczna, mimo że znamy ich teren, jednak przybyło im tajemnic. Nowy władca, wyciąga do nas dłoń, być może uda się przywrócić stare czasy. Zapytaj go może skąd pochodzi? Nie pamiętam bowiem by w "zmarzenpupen" był ktoś wybitnie wybitny. Z matematycznego punktu widzenia nam się opłaca, ale wiesz jaka jest ona; włóż głowę do piekarnika, a nogi do zamrażalnika, a statystycznie jest ci dobrze. Jeżeli nie ma Aio sama w wiosce, jesteś najważniejszą osobą obecnie na jej terenie.
Anulej i jego kompani ukłonili się elegancko i powoli, czekając na dalsze postanowienia. Specjalista od misji rangi E, specjalnie podkreślił ważność Kyugi, by dać mu do zrozumienia iż to jego decyzja tu się liczy. Jedo postanowienie, jego problem, jego zasady, w końcu jeśli jest się na stanowisku trzeba mieć poczucie obowiązku i idące za tym ciężkie chwile.
-Ci wszyscy z Yuki?
- Uch... - stłumiony jęk się wyrwał z ust Maresuke. No ładnie, nie rozpoznać Pana Anuleja, gdy ten sobie stoi tuż przed nosem. Maseczka, maseczką, ale pewnych rzeczy się nie zapomina. Czyli był pod ręką ktoś, na kogo można polegać, to było bardzo pocieszające, a na pewno bardziej od gafy sprzed chwili. Musiał dobrze zapamiętać te wzorki na maskach, bo potem wyjdą z tego same kłopoty.
- Przepraszam, nie poznałem Pana, Panie Anuleju, dobrze Pana widzieć - odezwał się ściszonym głosem i skinął lekko głową - To wszystko przez te maski... naprawdę, to takie niepraktyczne... - już miał zagłębić się w dalsze wyjaśnienia, gdy sam siebie upomniał. Nie, nie było teraz na to czasu, musiał być zdecydowany i twardy, zupełnie jak nie on. Westchnął sobie i pokiwał głową, przyjmując do wiadomości wszystkie usłyszane rady.
- To wiele wyjaśnia... proszę jeszcze jeśli nie sprawi to Panu problemu, przypomnieć sobie jakie były reakcje innych wiosek na pertraktacje... z naszej strony i na jakich warunkach się odbywały za Pana kadencji. Bo o ile pamiętam potraktowano "nas" dosyć szorstko i nie widzę powodu, byśmy teraz my tej szorstkości nie okazali, co Pan Panie Anuleju o tym sądzi? A co do... naszych gości, to nie, nie wszyscy, tam na końcu to z Konohy, przypadkowy znajomy... dziewczyna z Yuki, a sam jej władca... Yuki, nie dziewczyny sam nie wiem skąd. Obawiam się Panie Anuleju, że Pan Dante został zamordowany, a ten Pan, o tam... został wybrany. Kwestia przez kogo... A jeśli Pan Dante, jak i Pan Hyuta już nie żyją, nie sądzę by stare... a może lepiej, dawne powiązania jeszcze były... wiążące. Możliwe, że będą potrzebne odwiedziny i mały rekonesans, co Pan na to Panie Anuleju? Jak tylko sprawa zostanie załatwiona tutaj... A co do wiosek, to głównie Suna, Oto... Kusa? Tak, chyba Kusa, bo Ame... to Ame, a Kumo sam Pan wie najlepiej, ale lepiej o Kumo na razie zbyt głośno nie mówić - widać było po nim, że odnośnie Kumo zbyt ciepłych uczuć nie ma, albo chociaż złe skojarzenia - Z Konohą to wiem jak, że nie dobrze, widziałem i słyszałem i... Taki? Chyba jeszcze istnieje... zresztą i tak nie wiem gdzie to jest. Coś pominąłem? Chyba tę z kamieniami i skałami... tak, na pewno o tym zapomniałem - zastanowił się, na palcach licząc wioski, jakoś mu to średnio wychodziło, ale chyba o żadnej nie zapomniał. Zwrócił się jeszcze tak bardziej ogólnie.
- Jestem zmuszony wybrać gabinet... jest tam sporo dokumentów, które muszę przejrzeć. Poza tym zawsze chciałem usiąść w fotelu Mizukage - uśmiechnął się lekko, ot żarcik na poprawę nastrojów. Tak, by wyglądać na pewnego siebie i wyluzowanego, gdy tylko nadejdzie reszta. Właściwie to mógł skończyć tę przyciszoną naradę, ale oczekiwał jeszcze wskazówek, odpowiedzi na zadane pytania, bo jeśli nowy władca Yuki nawiązał z kimś współpracę, warto było wiedzieć jak bardzo się z kimś nie lubimy.. Rozmowa z "podwładnymi", a w dodatku Anbu nie mogła być nawet jawna, zatem nie powinny dziwić wskazówki przed planowanym spotkaniem dyplomatycznym. To było nawet wskazane, by zlecić ochronę całej rezydencji i przykazać, by nikt nie niepokoił gości, o tak.
Anulej kiwał, a jego kompan głośno ziewnął rozciągając się i dostał z łokcia w brzuch od kobiety. Całe towarzystwo wyglądało śmiesznie, komicznie i niegroźnie.
- rekonesans? Hmmm pierw tak w skrócie powiem to co uważam. To nie są fakty to moje subiektywne odczucia, zaczniemy od Konochy. Jest to wioska zdradliwa, nie szanuje umów i terminów, ich władczyni ma mocne problemy emocjonalne i pomimo tego że mnie szczerze nienawidzi jest dobra osobą. Woli cierpieć sama niż zadać ból zupełnie bezbronnej istotce, a czasami woli takowe wrzucić do lochów gdzie jest bezpiecznie. Obecnie posiadają największy arsenał militarny i siłę, p[o za tym są podstępni. Jednakże ich ANBU pomimo wielokrotnych zaproszeń do nas nigdy nie stawiło się na rozmowę rozjemczą, ba nawet nie wiemy czy jeszcze żyją. Suna, stosunki z nimi są zwykle oficjalne krótkie i symboliczne. Znany jest fakt że Kazekage, kolejny z kolejnych uwielbia podróżować i za bardzo nie dba o swą wioskę. Polegają na pustyni i wierze w sojuszników. Sami są chwiejni, lubią"przesypiać" ważne wydarzenia. Mają niezależne ANBU i nowego władcę, z tego co wiem życzliwego przynajmniej mojej osobie.
Ame to cicha woda, mają władcę o wielkim sercu i małym rozumku, z powodu swojego milczenia łatwy cel ataku. Nie wiem czy są wierni i oddani, ale nie są też źli, zadziorni. Mimo to bez obstawy tam bym się nie udał...Kumo wioska którą odbiłem, dosłownie tam wleciałem i wbiwszy flagę w zieleniak, przed urzędem pracy, zakomunikowałem że odkryłem nowy świat i zajmuje go w imieniu Aio. Ich władca czasami mnie rozbraja, ale jest miły sympatyczny lekko ma za duże Ego, ale jak się troszkę przebywało w towarzystwie Atsui to on jest niczym. Ogólnie pozytyw, kogo dalej hmmm Kusa, a więc oni są bardzo bojaźliwi, podstępni. Boją się każdego i dlatego knują z każdym co daje jakiekolwiek poczucie bezpieczeństwa. Jeśli by istniała aura absolutnie ochrony to oni sprzedaliby wszystko za nią, dosłownie wszystko. Nie można na nich polegać w sytuacjach kryzysowych, lecz ukazując się w silnym sojuszu chętnie dołączą. Yuki już było, może masz rację że to co było to było, a to co jest to jest. Wiedz tylko że istnieje takie stare przysłowie mówiące ""Ci którzy nie znają historii, są skazani na powtarzanie błędów. Ci którzy uczą się pobieżnie są straceni." Ludzie i narody nie zmieniają się ot tak, zawsze musi minąć jakiś czas. Faktycznie to my tu jesteśmy potęgą i warto to wykorzystać. Iwagarue, nigdy tam nie byłem i mało co wiem, no wiem że porwali mojego dyplomatę i są jacyś tacy, myślę że same średniaki z nich. Taki tam żyje Wi Dim, mocny zawodnik, ale lubiący podróże, oprócz niego nie ma nikogo. Otogarue, tam rządzi bardzo potężna istotka należąca do klubu najstraszliwszych i najniebezpieczniejszej tróki kobiet w naszym układzie słonecznym; Minako... wiem tylko tyle że są zamknięci w sobie i bacznie pilnują swojego podwórza.

Smutny piesek skończył przemówienie, po czym stanął tuż za Maresuke, zły piesek wskoczył na ścianę i powędrował gdzieś w okolice sufitu a kotek bacznie wpatrywał się w resztę
Nie miał większego wyboru, wykorzystał zatem uśmiech z kategorii "dziękuję bardzo" i obrócił się w stronę gości, którzy i tak zdecydowanie za długo obserwowali jego plecy. Ledwo poruszając ustami zwrócił się jeszcze do Anuleja, już powoli przywdziewał paskudny, uprzejmy uśmiech pana domu, który oprowadza po swoich włościach i właśnie zatrzymał się tylko po to, by ogrodnikowi polecić wyrwanie chwastów.
- Jeśli Pan ma ochotę Panie Anuleju wystąpić w roli... obserwatora, to nawet na miejscu, by ktoś w takiej ładnej masce stał obok, tak nie? - pozostawiając wolny wybór, postąpił krok do przodu. W głowie tłukły mu się fragmenty tego, co przed chwilą usłyszał, minie jeszcze parę chwil zanim uporządkuje to w pewną całość. Gdyby mógł jeszcze przepytać Pana Aio... ale przemówią jego dokumenty, o ile nie użył ich do wycierania rozlanego wina, lub innych substancji uznawanych za używki. Teraz już zwrócił się do swoich gości.
- Jeszcze raz proszę o wybaczenie. Spokój mamy zapewniony, więc możemy udać się do gabinetu Pana Aio, z pewnością nie będzie miał nam tego za złe, o ile nie poplamimy czymś dywanu - zaśmiał się trochę sztucznie z własnego żartu. Ale był lepszy taki niż żaden. Coś tam w głowie zaczęło się krystalizować, formować w coś, co można nazwać całością, choć niekompletną. Nielogiczna bzdura, ale tak właśnie o tym tworze myślał, jeszcze tylko parę chwil i będzie mógł chociaż spróbować coś wymyślić. Tymczasem jednak musiał zachowywać się jak przystało.
- Proszę... proszę tędy, Pan pozwoli Panie Kage, przepuścimy kobietę przodem, a że ja znam drogę, to pozwolę jej tym samym uniknąć zagubienia się w tym wspaniałym miejscu. Gwarantuję, że tutaj nawet wyprawa do toalety może być przygodą - podszedł do nich, jakoś tak się zakręcił, skinął z uśmiechem władcy Yuki, a następnie chwycił Matsuri pod ramię. W tym wszystkim właśnie ten gest przyszedł mu z największym trudem, takie spoufalenie się, zupełnie nie w stylu Maresuke. Miał nadzieję, że Ori nie przybędzie teraz do wioski i nie zobaczy tego, bo jeszcze sobie coś pomyśli, albo i nawet się obrazi. Zrobił nieco zbolałą minę wprowadzając Matsuri do środka, Pan Anulej bardzo dobrze musiał rozumieć co on teraz przeżywa, takie zamieszanie, a tu jeden, mały, wystraszony genin.
- Mam nadzieję, że nigdzie się nie śpieszysz, bo miałem nadzieję na... właściwie, to jeszcze Ci się nie zrewanżowałem, może tak do miejscowego baru? Ale jak już skończymy... uważaj, ślisko - przestrzegł przed wtargnięciem na błyszczące czystością podłogi - Zapraszam, zapraszam... - ponaglił swoich gości. Miał nadzieję, że Harimi czuję się przynajmniej w połowie tak zakłopotany co on sam, no i masz... chciałeś się czegoś dowiedzieć ciekawski draniu, masz okazje. Przedstawienie czas zacząć... i niech szlag trafi każdego, kto spróbuje przeszkodzić. Miał nadzieję, że Pan Anulej pojawi się w swoim stylu w gabinecie, zrobi dobre wrażenie, nie pozwoli poczuć się nikomu pewnie. Prowadził zatem Matsuri i przewodząc wesołą gromadką, zmierzał do gabinetu Mizukage.

<NMM lub Nas, zależy...>