Wielki DÂąb Konohy

ZostaÂł wytworzony przez ostatniego z klanu Senju...Yamato na pamiatke Sojuszu miĂŞdzy Konoha Gakure a Oto Gakure

---

Przysz³am i usiad³am na bardzo wysk¹ ga³¹Ÿ,ze mog³am podziwaÌ widoki...
podeszlem do dembu i wspiolem sie na wiezcholek poczym zaczolem rozmyslac

Dodane po 19 minutach:

poszedlem
NMM
Schodze i idĂŞ

---

Wcychodz¹Ì z dom nie zastanawie³em dok¹d ide nogi same przywid³y mnie tu. By³em bardzoszczêsliwy z przyjecia do dru¿yny i zawtanawia³em sie kidy dostannê 1 misjê.
-Ale tu pusto-powiedziaÂłem sama do siebie i posmutniaÂłem.Zasmucony i znudzony usiaÂłem na trawie zeby po chwili osun¹Ì siĂŞ w niespokojny sen który stopniowo przeszedÂł w koszmar który skonczyÂł siĂŞ tym ze spadam do olbrzymiej przepaÂści. obudziÂłem sie przeraÂżony i caÂło mokry od potu.
-To tylko zÂły sen, zÂły sen-wyszeptaÂłem i usiadÂłem...
Shisetsu przeszedÂł powoli z uporem dalej cieszÂąc siĂŞ Âże znajduje siĂŞ juÂż blisko wioski.
[NMM}
PrzejechaÂła na Dakocie koÂło dĂŞbu i pobiegÂła dalej, za niÂą Nuri
IdÂąc do Kumo, przechodziÂł obok dĂŞbu. Przystan¹³ na chwilĂŞ i patrzÂąc w stronĂŞ drzewa myÂślaÂł: *Kolejne miejsce do którego warto jeszcze wróciĂŚ...*
OdwróciÂł wzrok i zmierzaÂł dalej.
<NMM>
Co za drzewo warto to miejsce kiedyÂś jeszcze odwiedziĂŚ.
(NMM)
PrzyszedÂłem tu aby posiedzieĂŚ sobie na tym drzewie. Z drzewa Widoki byÂły ciekawe. Po godzinie poszedÂłem dalej.
Zapach byÂł coraz bardziej intensywny.. Bill szybko ruszyÂł przed siebie. <nnm>
Lee biegnie wstrone Konohy(NMM)
Ren biegnie szybko w stronĂŞ Oto spotkaĂŚ siĂŞ z kimÂś...

<NMM>
pszyszÂłem tu by zwiedziĂŚ wielki DÂąb Konochy
PrzychodzĂŞ pod wielki dÂąb, przy mojej nodze jak zawsze stoi mój wierny Maigi. MówiĂŞ do niego-no to jesteÂśmy na miejscu, to z tego dĂŞbu musimy wydobyĂŚ odrobinĂŞ Âżywicy, wiĂŞc nie ma na co czekaĂŚ bierzmy siĂŞ do dzieÂła.- z rĂŞkawa wysuwam kunai i idĂŞ pod pieĂą tego ogromnego dĂŞbu. Uderzam kilka razy w drzewo po czym kora lekko pĂŞka i zaczyna wypÂływaĂŚ z niej Âżywica. WyciÂągam fiolkĂŞ i nabieram do niej odrobinĂŞ tego skÂładniku o nadzwyczajnych wÂłaÂściwoÂściach. Zwracam siĂŞ do mojego psa-no to wyglÂąda na to Âże pierwszy skÂładnik jest nasz-pies zamerdaÂł ogonem na znak radoÂści a ja usiadÂłem pod drzewem by przeanalizowaĂŚ gdzie szukaĂŚ pozostaÂłych skÂładników.
Gdy analizowaÂłeÂś sobie gdzie moÂżesz znaleŸÌ reszte skÂładników zauwaÂżyÂłeÂś grupkĂŞ ludzi wyglÂądajÂących na jakiÂś leÂśniczych. SpojrzaÂła na ciebie spod byka.
- Czemu niszczysz to wielkie przesÂławne drzewo ? Musisz zapÂłaciĂŚ kare w wysokoÂści 50 Y ! - jeden z mĂŞÂżczyzn wydawaÂł siĂŞ na bardzo zdenerwowanego.
WstaÂłem popatrzyÂłem na nich i powiedziaÂłem do mĂŞÂżczyzny stojÂącego na czele- bardzo mi przykro ale nie mam pieniĂŞdzy wiĂŞc nie bĂŞdĂŞ mógÂł zapÂłaciĂŚ, a miejsce w którym przeci¹³em korĂŞ drzewa za rok bÂądÂź dwa Âślicznie siĂŞ zaroÂśnie i nie bĂŞdzie po nim ani Âśladu- UÂśmiechn¹³em siĂŞ do nich serdecznie i pomyÂślaÂłem:"wyglÂąda na to Âże nie sÂą przyjaÂźnie nastawieni, ale poczekam na rozwój sytuacji" SpojrzaÂłem w oczy Maigi'ego aby wiedziaÂł Âże w razie kÂłopotów ma byĂŚ gotowy na wszystko.
- Z pewnoÂściÂą chcesz Âżeby oszpeciĂŚ to drzewo ... jesteÂś przeciwnikiem pokoju i chcesz by znów byÂły lata wojni z SunÂą ! - krzykn¹³ mĂŞÂżczyzna po czym wyj¹³ miecz z pochwy. WyglÂąda jak lekka katana i cieĂąkim ostrzu. Dwójka innych mĂŞÂżczyzn jedynie stoji a ostatni czwarty, wyglÂądajÂący na najmÂłodszego stan¹³ w odpowiedniej pozycji do robienia jutsu i spojrzaÂł w niebo.
WyglÂąda na to Âże bez walki siĂŞ nie obejdzie... PomyÂślaÂłem po czym powiedziaÂłem do nich...-czy wy naprawdĂŞ wierzycie Âże ta zaledwie ryska na drzewie wywoÂła wojnĂŞ - mówiÂąc to trzymaÂłem rĂŞkĂŞ na kunaiu znajdujÂącym siĂŞ w mojej kieszeni....
Powiedz mi tylko dlaczego to zrobiÂłeÂś?-spytaÂłem niecierpliwy
PowiedziaÂłem do Tano-jestem w trakcie wykonywania misji od której zaleÂży Âżycie pewnego czÂłowieka...-
- Po tobie zacznie robiĂŚto tysiÂące innych po czym drzewo zmarnieje i zgnije a razem z nim idea posadzenia go ... idea pokoju z Suna - powiedziaÂł mĂŞÂżczyzna po zacz¹³ biec z mieczem przyszykowanym do ciosu. WpuÂściÂł do niego czakre. Dwójka stojÂących przed chwilÂą spokojnie mĂŞÂżczyzn wyjeÂło Âłuki i przygotowali siĂŞ do strzaÂłu. ZaÂś tamten chÂłopak zacz¹³ wykonywaĂŚ pieczĂŞcie.
rzuciÂłem kunai tak aby omin¹³ pierwszego napastnika a trafiÂł w chÂłopca po czym wykonaÂłem juujin bunshin a nastĂŞpnie razem z maigim odskoczyliÂśmy w dwie róÂżne strony....
KAGE BUSHIN NO JUTSU!-WykrzyczaÂłem.PowstaÂły dwa klony,które wyjĂŞÂły kunaie i shurikeny.
-KAZE NO YAIBA-DodaÂłem,uÂżywajÂąc tego jutsu do popchniĂŞcia klonów w stronĂŞ Âłuczników.W locie klony rzuciÂły shurikenami w gÂłównego napastnika,a po wylÂądowaniu zaczĂŞli walczyĂŚ z pomocnikami owego ninja
// przepraszam ale narazie muszê znikn¹Ì //
Kunai zraniÂł mnie w rĂŞkĂŞ-gdyby nie Kaze no Yaiba skoĂączyÂłoby siĂŞ gorzej...

Dodane po 11 minutach:

SZlag-pomyÂślaÂłem,krzywiÂąc siĂŞ z bólu-nie doœÌ,Âże gÂłodny jestem,to jeszcze moja prawa rĂŞka jest nie zdolna do wykonywania pieczĂŞci...dobrze chociaÂż,Âże to prawa...-dodaÂłem wyciÂągajÂąc kunai z prawej dÂłoni
Ja i Maigi robimy gatsuug'e uderzajÂąc kolesia z mieczem który staÂł miĂŞdzy mnÂą a moim psem(staÂł tam poniewaÂż odskoczyliÂśmy na dwie jego storny) po tym ataku wyskakujemy na wielki dÂąb i ja mówiĂŞ do was z góry -widzĂŞ Âże nie jesteÂście pokojowo nastawieni... z tego co wywnioskowaÂłem waszym zadaniem jest chroniĂŚ ten dÂąb przed intruzami... wiĂŞc zapewne nie chcecie Âżeby ulegÂł zniszczeniu podczas tej walki...- bĂŞdÂąc na dĂŞbie wiedziaÂłem Âże nie zostanĂŞ zaatakowany poniewaÂż napastnicy atakujÂąc mnie zniszczyli by takÂże dÂąb... dodaÂłem jeszcze -moÂże zakoĂączymy to rozejmem... hmm? ja i Maigi was nie zabijemy a wy nie bĂŞdÂźiecie mi utrudniaĂŚ wykonania misji... co wy na to??-
Twój pies nagle zostaÂł ogÂłuszony,a ty czujesz na sobie ostrze kunai:
-Ani nie chcemy walki,ani nie mamy specjalnego zadania chronienia tego drzewa...to jest pomnik,urzeczywisniajÂący pokój miĂŞdzy konohÂą a SunÂą-patrzysz na dóÂł,a ja tam dalej stojĂŞ.To oczywiste,Âże to jeszcze jeden klon-nie chcemy równeÂż walki.Powiedz mi...mówiÂłeÂś,Âże od tego zaleÂży Âżycie czÂłowieka,tak?Opowiedz mi o tym-powiedziaÂł klon,zdejmujÂąc kunai z jego szyji
WiĂŞc czas na to jak bĂŞdzie roztrzygana walka. A wiĂŞc:
Hachi -> Tano -> MG -> Tano -> Hachi -> MG -> Hachi -> Tano -> ...

Jako MG bĂŞde rostrzygaĂŚ ataki oraz wykonywaĂŚ ruchy postaciami. PamiĂŞtajcie Âże musicie pisaĂŚ dokÂładne posty nie Âłapu capu.

Punkty:
Tano - 1500 Cha
Hachi - 1500 Cha

A oto gÂłówna czêœÌ tego postu :
Hachi rzuciÂł kuaniem w chÂłopaka który wykonywaÂł pieczĂŞcie i go trafiÂł gdyÂż ten byÂł zajĂŞty rozkazami swoich klonów. Ich broĂą razem z strza³¹mi powĂŞdrowa³¹ ku przemienionemu zwierzĂŞciu Hachi i nieco go porabiÂła. Przedstawiciel klani Inuzuka powirowaÂł w stronĂŞ mĂŞÂżczyzny który po tym ataku zostaÂł doœÌ mocno poraniony i padÂł na ziemiĂŞ we krwi.
Pies przemieniony w cz³owieka wyczu³ przeciwnika i zd¹¿y³ go zniszczyÌ przez co klon znikn¹³. Drugi klon Tano znalaz³ siê za Hchi i trzyma³ przy ejgo szyji sztyelt.

Punkty:
Hachi - 1500 - 150 = 1350 - 200 = 1150
Tano - 1500 - 150* 2 = 1200 - 150 = 1050

lewÂą rĂŞkÂą szybkim ruchem chwytam klona za rĂŞkĂŞ w której trzyma kunai a prawym Âłokciem uderzam go w brzuch... nastĂŞpnie wyciÂągam dwa shurikeny i Âżucam je w nogi Tano tak aby zmusiĂŚ go do podskoku a gdy jest w powietrzu ponawiam Gatsuuge lecÂąc prosto na Tano
WidzÂąc,Âże Hachi moÂże uÂżywaĂŚ Gatsuugi,podskok byÂłby bÂłedem,wiĂŞc uÂżywam techniki podmiany ciaÂła i pojawiam siĂŞ na ga³êzi nad przeciwnikiem,zwisajÂąc,rozhuÂśtany i gotowy do ataku,majÂąc miĂŞdzy palcami nóg kunaie(bo nie wiem czy wiecie,ale nie mam butów,bandaÂże chroniÂą mojÂą centralnÂą czêœÌ stopy,dajÂąc swobodĂŞ palcom),mam zamiar zaatakowaĂŚ obu

Hachi rozwaliÂł klona bez problemu klona jednakze Tano przechytrzyÂł jutsu chÂłopaka i zrobiÂł unik w postaci kawarimi na jutsu. WiĂŞc chÂłopak nie musiaÂł wykorzystaĂŚ tego ataku do walki.
Tano jest przygotowany do ataku obu przeciwników jednakÂże jeszcze tego nie zrobiÂł.
MĂŞÂżczyÂźni z Âłukami wyjeli noÂże wielkoÂści poÂłowy ich koÂści promieniowej. Obeszli z dwóch stron drzewo.
Punktacja:
Hachi- 1150
Tano- 1050 - 100 = 950
PrzypatrzyÂłem sie tej walce i powiedziaÂłem,Âże nie chciaÂłbym siĂŞ z nimi spotkac na Turnieju.
mój czuÂły nos od razu powiedziaÂł mi gdzie znajduje siĂŞ Tano a Maigi zauwaÂżyÂł zbliÂżajÂących siĂŞ od doÂłu Âłuczników... nie przejmujÂąc siĂŞ stojÂącymi na dole Âłucznikami wyciÂągn¹³em dwa shurikeny rzucajÂąc je w wiszÂącego nade mnÂą Tano... kiedy spadaÂł uderzyÂłem go uÂżywajÂąc tokken... Maigi stoi obok mnie i w razie niepotrzebnych kÂłopotów ma wkroczyĂŚ do akcji (np. gdyby jakimÂś cudem Tano siĂŞ pozbieraÂł ma zablokowaĂŚ jego ataki )
Kunaie trzymane przeze mnie w nogach,odbiÂły shurikeny,ale niestety siĂŞ puÂściÂłem gaÂłezi.Szybko wiĂŞc wykonaÂłem obrót i chwyciÂłem siĂŞ ga³êzi na tórej staÂł Hachi.ZrozumiaÂłe,Âże gdy spadniesz,a siĂŞ czegoÂś po dodze chwycisz,to masz si³ê wyrzutowÂą,wiĂŞc moje nogi znów zaatakowaÂły.Zaskoczony manewrem,Hachi i jego pies sÂą zmuszeni zeskoczyĂŚ z drzewa.Pies Hochi'ego miaÂł trochĂŞ mniej szczĂŞÂścia-mój kunai trafiÂł go w lewe kolano,a Hochi musiaÂł go przechwyciĂŚ,bo jego przyjaciel nie przeÂżyÂłby upadku.
Tano zacz¹³ spadaĂŚ a nastĂŞpnie zostaÂł wypchniĂŞty doœÌ mocno jednakÂże nie miaÂło to swojego najsilniejszego skutku gdyÂż chÂłopak który to wykonaÂł nie nabraÂł rozpĂŞdu. Przez to Tano poleciaÂł miĂŞdzy krzakami i zÂłapaÂł siĂŞ sÂłabych ga³êzi. SpróbowaÂł siĂŞ wypchn¹Ì i to siĂŞ udaÂło jednakÂże Maigi miaÂł go caÂły czas na oku i gdy ten chciaÂł zaatakowaĂŚ dostaÂł doœÌ mocno w twarz z buta. JednakÂże Tano miĂŞdzy czasie trafiÂł go kunaiem i razem z psem spada w dóÂł.

Punktacja taka sama:
Hachi- 1150
Tano- 950 - osÂłabiony
PadliÂśmy na ziemiĂŞ(ziemia siĂŞ zniszczyÂła.OdÂłamki ziemi lecÂą wszĂŞdzie).PeÂłno dymu i pyÂłu-nic nie widaĂŚ.Gdy wszystko siĂŞ rozprasza,widaĂŚ Maigi'ego...Jest ciĂŞÂżko ranny,poÂśród skaÂł.Maigi zaczyna skamleĂŚ boleÂśnie,i aÂż trzĂŞsie siĂŞ z bólu.Mojego ciaÂła nie widaĂŚ.
jeÂżeli obaj upadliÂście z tak ogromnÂą si³¹ Ty teÂż nie moÂżesz wyjœÌ z tego bez strat... w kurzu i dymie nie widaĂŚ ciaÂł ale zapach siĂŞ nie zmienia mogĂŞ wiĂŞc za pomocÂą wĂŞchu klanu inuzuka swopodnie odróÂżniĂŚ Ciebie od Maigiego rzucam w Ciebie kunai zbiegajÂąc po korze drzewa na ziemiĂŞ wbiegam w dym i wyciÂągam z niego Maigieg nastĂŞpnie wyciÂągam z kieszeni shuriken i rzucam w jednego z napastników z noÂżami....
Hachi jednakÂże twoja broĂą nie trafiÂła dokÂładnie postaci którÂą podobno jest Tano a tak po zatym twój wĂŞch najwidoczniej zawiódÂł gdysz twój obolaÂły pies który leÂżaÂł na ziemi jest przesiÂąkniĂŞty zapachem twojego przeciwnika. StojÂąc w kurzu twój wĂŞch osÂłab doÂśc mocno jednakÂże dziĂŞki wzroku ujrzaÂłeÂś jak w krzakach nieopodal dĂŞbu ruszajÂą siĂŞ liÂście i ga³êzie.

Teraz Hachi

Punktacja:
Tano- 950 - 100 = 850
Hachi- 1150

(mam rozumieĂŚ ze kiedy Tano byÂł w dymie tez nie widziaÂł mnie) wiĂŞc ukryÂłem mojego psa w okolicy gdy dym siĂŞ rozrzedza ja trzymam w rĂŞce kunai i stojĂŞ przygotowany do oborny
Wtedy,Maigi zamienia siĂŞ we mnie.PuÂłapka!UsiÂłujĂŞ uderzyĂŚ Hichi-kun z Âłokcia w plecy,by póÂźniej poprawiĂŚ to chwytem za gardÂło w celu odwrucenia go do mnie,tak,abym mógÂł mu przywaliĂŚ z piĂŞÂści i poprawiĂŚ kopniakiem w Âżebra.
Hachi wzi¹³ swojego niby psa który nagle zmieniÂł siĂŞ w Tano. ChÂłopak z klanu Inuzuka caÂłkowicie zdezorientoany poczuÂł jak w jego plecy wbija siĂŞ ÂłokieĂŚ a nastĂŞpnie ktoÂś robi mu chwyt i szybkim ruchem odwraca. NastĂŞpnie w jego Âżebra poleciaÂło kilka ciosów. Hachi padÂł kawaÂłek dalej. Czuje mocny ból na caÂłym ciele. ChodÂź nic mu nie zostaÂło zÂłamane to jego skóra jest peÂłna siniaków. W krzakach ciÂągle siĂŞ coÂś porusza.

Punktacja bez zmian:
Tano- 850
Hachi- 1150
StojĂŞ zdeterminowany i zÂły,przezto,co spotkaÂło mego opiekuna.Zaczynam wrzeĂŚ.Wtedy w gÂłowie zaczynam sÂłyszeĂŚ niski,ponury Âśmiech:
-[i]BÂłehehehehe...SÂłabeusz!
-Co?Kto to powiedziaÂł-spytaÂłem siĂŞ w myÂślach.
-Jestem...moÂżna powiedzieĂŚ twoim opiekunem.ByÂłem przy tobie zawsze,nawet,jeÂśli mnie nie czuÂłeÂś.MogĂŞ ci daĂŚ moc...moc,dziĂŞki,której bĂŞdziesz w stanie go zniszczyĂŚ...
-Tak?Nie wiedziaÂłem...
-Powiedz s³owo,a dostaniesz si³ê jakiej nigdy nie czu³eœ...
-nie chcĂŞ...
-CO?NIE CHCESZ GO POKONAÆ?BEZE MNIE ZRÓWNA CIÊ Z ZIEMIÂĄ!!!
-NIE!ZOSTAW MNIE W SPOKOJU!!!-wydarÂłem siĂŞ na caÂły gÂłos.
-Jak uwa¿asz...-powiedzia³ tajemniczy g³os,po czym znikn¹³ z mojej g³owy.
-Pokonam ciĂŞ-zwróciÂłem siĂŞ do Hachi-kun-Nie wybaczĂŞ ci tego,co zrobiÂłeÂś Casprowi-sensei...POKONAM CIÊ O WÂŁASNYCH SIÂŁACH!!!!-Krzykn¹³em,po czym rzuciÂłem siĂŞ na niego tak szybko,Âże nieomal nie straciÂłem równowagi.PojawiÂłem siĂŞ tuÂż przed Hachi'm i zacz¹³em go okÂładaĂŚ jaksiĂŞ tylko daÂło.Wcisn¹³em w te ciosy tyle siÂły,ile zdoÂłaÂłem.
podczas twojego Âślicznego monologu wbiÂłem Ci kunai prosto miĂŞdzy Âżebra (trzeba byÂło mi nie dawaĂŚ nawet sekundy na odpoczynek, a kunai caly czas mialem w rĂŞce) kopie CiĂŞ w brzuch i odpycham od siebie wstaje a z pobojowiska wychodzi Maigi ja przykucam a pies odbija siĂŞ od moich pleców w powietrzy wykonuje Douteku Tei-in strzelajÂąc piekÂącym moczem prosto w twojÂą twarz
Tano gdy chciaÂł siĂŞ rzuciĂŚ na przeciwnika poczuÂł dziwny ból i nag³¹ sÂłodycz. Gdy spojrzaÂł ujrzaÂł jak Hachi wbiÂł miĂŞdzy Âżebra kunai nastĂŞpnie chciaÂłeÂś go uderzyĂŚ jednakÂże natrafiÂłeÂś na przeszkode. ByÂł to but w twoim brzuchu na którego dodatkowo siĂŞ nadziaÂłeÂś. NastĂŞpnie zostaÂłeÂś odepniĂŞty i padÂłeÂś na ziemie. ZawirowaÂło ci w gÂłowie. LeÂżysz obolaÂły na ziemi. PodbiegÂło do ciebie dwóch mĂŞÂżczyzn.
- M³ody, nieruszaj ciê ... zabierzemy ciê do szpitala. - podnieœli ciê. Teraz zauwa¿y³eœ dok³¹dniej jak mocno krwisz.
Hachi zaÂś jest wolny. JednakÂże nigdzie nie ma jego psa. W krzakach ciagle coÂś siĂŞ porusza ...
OczywiÂście Tano bĂŞdzie mógÂł jeszcze walczyĂŚ jednak jest doœÌ sÂłaby.
jeÂżeli dwóch mĂŞÂżczyzn podbiegÂło do nas to domyÂślam siĂŞ Âże w krzakach jest Maigi caÂły w siniakach podnoszĂŞ siĂŞ podchodzĂŞ do le¿¹cego Tano i wyciÂągam z jego Âżeber kunai nastĂŞpnie wskakujĂŞ z tym kunaiem do krzaków w których coÂś szeleÂściÂło aby sprawdziĂŚ czy to nie kolejny podstĂŞp...
ZOSTAWCIE MNIE!!!-wykrzycza³em,uderzaj¹c ich tak mocno,jak tylko zdo³a³em-N...nie poddam...siê...Ykhyh!Bêdê broni³ Caspra-sensei,bez wzglêdu na wszystko...t-to...jest...moja...droga-Wsta³em,ledwo siê na nogach trzymaj¹c-n-nie...poddam...siê...bo jeœli coœ...jeœli coœ siê stanie Casprowi-sensei...nie wybaczê...sobie...t-tego...nie pozwolê...Ci..na-nawet go dotkn¹Ì...-powoli,kulej¹c,ruszam w kierunku Hachi-kun-jesteœ..du¿o silniejszy...ode...mnie,a-ale i tak...Ci nie pozwolê...
Nagle wszyscy mĂŞÂżczyÂźni znikneli. Osoba z mieczem, dwójka mĂŞÂżczyzn. Najwidoczniej ktoÂś bawiÂł siĂŞ przy uÂżyciu genjutsu. JednakÂże rany na ciele Tano nie znikneÂły a ten paÂł na ziemie sÂłaby caÂły we krwi. W krzakach kryÂł siĂŞ pies Hachi który byÂł nieco obity jednakÂże nie tak by mogÂło mu to przeszkadzaĂŚ. ByÂł zwiÂązany kawaÂłkiem jakiÂś starych sznurów. WÂłaÂśnie gdy jego wÂłaÂściciel wpadÂł w zaroÂśla ten siĂŞ uwolniÂł.
Walka skoùÌzona
WygraÂł Hachi Inuzuka i dostaÂł:
+10Pch oraz +1 do rozdysponowania na statystyki.
Wybacz mi...Casper-sensei...nie jestem doœÌ œilny...-nie dokoùczy³em,trac¹c przytomnoœÌ
rozwiÂązuje Maigiego i siĂŞga do kieszeni sprawdziĂŚ czy fiolka jest cala naszczescie nic jej nie jest podchodze do Tano i zabieram go zarzucajÂąc delikatnie na plecy pod mówiĂŞ do Maigiego czas wracaĂŚ do wioski <nmm>
Przechodzi obok podziwiajÂąc wielki dÂąb
Siadam pod dĂŞbĂŞm
Pojawiam siê bezszelestnie na jednej z wy¿szych ga³êzi dêbu...
SiedzĂŞ i odpoczywam
Widz¹c Hagane zrywam jednego ¿o³êdzia i rzucam nim w g³owe Hagane i czekam na jego reakcjê...
£apiê ¿o³êdzia
-MogÂłeÂś ciszej go zrywaĂŚ-powiedziaÂłem
-Hmmm nie mógÂłbym odpowiedziaÂłem smiejÂąc siĂŞ ;P
Zgniot³em ¿o³êdzia
I po co zniszczyÂłeÂś takiego Âładnego ÂżoÂłedzia
zapytaÂłem z Âżalem....
ZaÂśmiaÂłem siĂŞ
-MaÂło masz ich na drzewie?[/b]
Ale ten byÂł wyjÂątkowy-powiedziaÂłem ze Âśmiechem...
ZaÂśmiaÂłem siĂŞ
-Co tam sÂłychaĂŚ?-powiedziaÂłem zmieniajÂąc dziecinny tiemat
SÂłychaĂŚ ciebiĂŞ-powiedziaÂłem...
"Ale debil"-powiedziaÂłem w myÂślach
-Co tam ciekawego?-powiedziaÂłem
"MoÂże zrozumnie"
No cóÂż...muszĂŞ siĂŞ zmywaĂŚ-powiedziaÂłem i znikÂłem

(NMM)
WstaÂłem i poszedÂłem przed siebie
<NMM>
PojawiliÂśmy siĂŞ przy dĂŞbie Konohy i od razu przypomniaÂła mi siĂŞ moja pierwsza walka z Hachi-kun.
-Ach...te stare czasy...nastĂŞpnym razem CiĂŞ pokonam...-wymruczaÂłem, przypominajÂąc sobie swojÂą pierwszÂą walkĂŞ.Za ten czas, Kokoroi, stwierdziÂł, Âże nikogo tu nie ma, wiĂŞc poszliÂśmy dalej.

<NMN>
wbiegÂłem na drzewo i skryÂłem siĂŞ w jego koronie " Dziwne uczucie.... powinienem siĂŞ cieszyĂŚ wkoĂącu to ja wygraÂłem... ale czemu jest mi z tym Âźle?? " próbowaÂłem uspokoiĂŚ sumienie

Dodane po 7 godzinach 52 minutach:

zeskakujĂŞ z drzewa i biegnĂŞ w kierunku wioski <nmm>
Mijam szybko dÂąb nie zwracam na nic uwagi

[nmm]
Mijam dÂąb powili myÂślÂąc o spotkaniu z jakimÂś goÂściem.IdĂŞ w kierunku konohy.

<nmm>
GalopowaÂłam na koniu , przeskakujÂąc przez niektóre przeszkody , byÂłam zmĂŞczona...konie zresztÂą teÂż ale nie tak jak ja z chÂłopakami. ZbliÂżaliÂśmy siĂŞ do Konohy
~ Hikaru...wiesz , zĂŞ ratujesz nam Âżycie?
~ ÂŻadam 1kg jabÂłek
~Ok , ok masz to jak w banku ~uœmiechnê³¹m siê do konia w myœlach
Wi zacz¹³ gadaĂŚ sam do Siebie byÂło mu juÂż powoli sÂłabo a na dodatek 1 raz na koniu jechaÂł wiĂŞc czasem zadaÂł pytanie koniowi nawet nie znajÂąc jego imienia . WiĂŞc mówi do konika - Twoje ImiĂŞ brzmi ??bo moje to Wi Dim jestem ninjÂą z Konohy czÂłonkiem elitarnego clanu Senju. I czy Ciebie to nie mĂŞczy CiÂągniĂŞcie nas a tak w ogóle to Âśmiesznie siĂŞ jeÂździ na koniu to mój 1 raz wiesz.
JechaÂłem dalej i zerkaÂłem na Wi co on tam mamrocze pod nosem.
Jechaliœcie na koniach przed siebie. Byliœcie ju¿ ca³kowicie zmêczeni. Wi Dim zacz¹³ mieÌ odruchy zwrotne ... zwrotne ale posi³ku
W oddali zobaczyliÂście rezydencje klanu Senju. CzÂłonek tego klanu odrazu rozpoznaÂł go. Gdy nagle koĂą Wi i Rado siĂŞ potknÂąlÂł o wysokie przewrócone. ChÂłopacy upadli razem z zwierzĂŞciem. NajsÂłabszy z was poczuÂł jak z jego brzucha znów zaczeÂła sÂączyĂŚ siĂŞ ciepÂła stróÂżka krwii.
WidzÂąc jak Hikaru siĂŞ przewróciÂła szybko zatrzymaÂłam swojego konia i zeszÂłam z konia i podesz³¹m do obojga
- Nic Wam nie jest? - przykucnê³¹m przy Wi i wsadzi³am Go na konia....- Wytrzymasz jeszcze? Mo¿e lepiej abyœ szed³ do szpitala? - Rado pojedziesz ze mn¹...Wi trzymaj siê mocno Hikaru
~ Gomen Minako...tak wys¿³o
KaÂżdemu siĂŞ zdarza ~zapewniÂłam konia i wsiadÂłam na swojego pomagajaĂŚ Rado wejÂśc
- Jedziemy
RudszyÂłam wolniejszym galopem
Wi powiedziaÂł - Nie chce iÂśc z wami nic mi nie jest naprawdĂŞ mogĂŞ jechaĂŚ dalej. Wi byÂł pewien siebie. Chce siĂŞ zobaczyĂŚ z Senseiem
Ruszam dalej nieco obolaÂły na koniu. MiaÂłem nadzieje Âże Wi nic nie bĂŞdzie.
Minako wraz z Rado pojechali do rezydencji Caspra (mojej) a za to Wi Dim zostaÂł sam czujÂąc jak powoli, bardzo powoli wypÂływa z niego Âżycie. Ale jest tutaj razem z kawaÂłkiem kolumny który da³¹ mu dziewczyna przed tym jak wsiadÂł na konia.
Mówie do minako- "Odrazu po wizycie u Caspra odstawie Wi do szpitala."
PrzyszÂłam razem z Hikaru i wsiadÂłam na niÂą
~ ZmĂŞczona ? ~spytaÂła
~Nawet bardzo....wracajmy do stowarzyszenia musze siĂŞ wyleczyĂŚ...
~ Ta....i masz mi kupiĂŚ jabÂłka
~Wiem , wiem spokojnie
GalopowaÂłam do Kiri
< NMM>
Jottos w drodze do Konohy postanowiÂł siĂŞ zatrzymaĂŚ pod starym dĂŞbem. UsiadÂł wiĂŞc pod jego konarami, jednak byÂł po drugiej stronie drzewa i nie zauwaÂżyÂł Wi. SpoglÂądaÂł chwilĂŞ w górĂŞ i siĂŞ zamyÂśliÂł...

Dodane po 9 godzinach 42 minutach:

Po d³u¿szym czasie ockn¹³ siê i poszed³ dalej.

<NMM>
PrzyprowadziÂłem dziewczynĂŞ pod drzewo. -SÂłuchaj Shizue, nie za bardzo wiem jak ci to powiedzieĂŚ, ale najpierw muszĂŞ wiedzieĂŚ czy masz kogoÂś- WyrzuciÂłem na jednym oddechu
- A co?? Narazie nikogo nie mam -powiedziaÂłam, patrzÂąc na niego wyzywajÂąco.
-Ehh... nie wiem jak ci to powiedzieĂŚ...- ZbliÂżyÂłem usta do ucha dziewczyny i wyszeptaÂłem -ZakochaÂłem siĂŞ w tobie- Po czym spojrzaÂłem w niebo oczekujÂąc reakcji dziewczyny.
NiewiedziaÂłam co powiedzieĂŚ, zastanawiaÂłam siĂŞ nad Toshiro bo on chyba teÂż mnie kochaÂł. Tylko z Estiabem byÂło inaczej on nie szanuje medyków a moja siostra go niemawidzi- Niewiem co ci powiedzieĂŚ, nawet cie lubie ale nic innego do ciebie nieczuje -powiedziaÂłam, patrzyÂłam na ziemie.
<pojawiÂł siĂŞ w zamieci piaskowej zaraz za dziewczynÂą chwyciÂł w tali wykonaÂł pieczĂŞĂŚ i shunshin no jutsu>

P.S pisz w Parku w centrum Konohy
PoszedÂłem w kierunku wodospadu/NMM
podeszÂłem do dĂŞbu izaczĂŞÂłem siĂŞ na niego wspinaĂŚ
ZmĂŞczony podró¿¹ Kabuto dotarÂł do wielkiego dĂŞbu znajdujÂącego siĂŞ w Konoha. Nie miaÂł pojĂŞcia, Âże jest tutaj takie miejsce. SÂłoĂące grzaÂło tego dnia bardzo mocno, byÂło jakieÂś 25 stopni .Olbrzymia roÂślina dawaÂła bardzo duÂży cieĂą, chÂłodny i przyjemny. ChÂłopak postanowiÂł usi¹œÌ pod owym obiektem. PoczuÂł bardzo miÂłe orzeÂźwienie, które ogarnĂŞÂło caÂłe Jego ciaÂło. Lewe kolano przysun¹³ lekko do Siebie, drugÂą koĂączynĂŞ miaÂł wyprostowanÂą. Ta samÂą rĂŞkÂą co zginaÂł kolano, to oparÂł na owym miĂŞÂśniu. LewÂą zdj¹³ swoje okulary i wsun¹³ je do kieszeni. Zacz¹³ delikatnie, koniuszkami palców masowaĂŚ sobie okolice oczu, powyÂżej nosa. OdchyliÂł gÂłowĂŞ do tyÂłu i oparÂł jÂą o korĂŞ. ZawiaÂł lekki wiatr, który rozwiaÂł jego siwe wÂłosy. TrwaÂł w tej pozycji, nie myÂślÂąc o niczym, cieszÂąc siĂŞ miÂła chwilÂą spokoju, którego juÂż dawno nie miaÂł.
MÂłoda Tajra przebiegaÂła wÂłaÂśnie koÂło wielkiego drzewa. Jej ÂśnieÂżno biaÂłe wÂłosy byÂły targane na wszystkie strony przez podmuchy wiatru powstaÂłego podczas jej biegu. W pewnym momencie zatrzymaÂła siĂŞ. Nikt jej nie widziaÂł. Wtedy poczuÂła straszny ból gÂłowy. PadÂła na kolana i zaczĂŞÂła sama do siebie coÂś mamrotaĂŚ. NastĂŞpnie coraz gÂłoÂśniej mówiÂła aÂż przerodziÂło siĂŞ to w donoÂśny krzyk.
-Tak wiem Âże go nie zabiÂłam! To siĂŞ wiĂŞcej nie powtórzy obiecujĂŞ! ZabijĂŞ kaÂżdÂą nastĂŞpnÂą ofiarĂŞ.
MiotaÂła gÂłowÂą na wszystkie strony. CzuÂła straszny ucisk na czaszkĂŞ który po chwili ustaÂł. Ona jednak nadal klĂŞczaÂła w milczeniu trzymajÂąc siĂŞ za gÂłowĂŞ.
"Znowu to samo... jakaœ dziewczyna ob³¹kana przez jakiegoœ demona czy co tam jeszcze. Do tego krzyczy, jakbym by³ g³uchy... mo¿e mnie nie zauwa¿y³a, ale zaraz to siê zmieni." Kabuto mozolnie wsta³ z ziemi, otrzepa³ swoje ubranie od kurzu i brudu. Ruszy³ w kierunku cierpi¹cej panienki. Usta³ jakieœ dwa metry od Niej i powiedzia³:
- SkoĂączyÂłaÂś juÂż siĂŞ wydzieraĂŚ? WyglÂądasz teraz jakby ktoÂś miaÂł Ci zadaĂŚ ostateczny cios i zakoĂączyÂł twój marny Âżywot. KlĂŞczysz na kolanach. czekajÂąc na nie wiadomo co... MoÂże byÂś podniosÂła gÂłowĂŞ jak do Ciebie mówiĂŞ, tego wymagajÂą zasady grzecznoÂści, chyba , Âże cie tego nie uczyli...? - StaÂł teraz spokojny, z obojĂŞtnym wyrazem na twarzy , rĂŞce miaÂł w kieszeni, specjalnie, wiedzÂąc, Âże nie powinien takiej pozy prezentowaĂŚ. kÂłóciÂło to siĂŞ z tym, co przed chwilÂą powiedziaÂł. CzekaÂł na reakcjĂŞ mÂłodocianej.
WstaÂłam bardzo powoli. SÂłyszaÂłam dokÂładnie co mówiÂł do mnie mĂŞÂżczyzna. GÂłowĂŞ miaÂłam spuszczonÂą w kierunku ziemi. WÂłosy zasÂłaniaÂły mojÂą twarz. Jednym zgrabnym ruchem lewej rĂŞki odsÂłoniÂłam niesforne biaÂłe wÂłosy. PrawÂą rĂŞkÂą chwyciÂłam za miecz znajdujÂący siĂŞ w pochwie na plecach i wyjĂŞÂłam go. SpojrzaÂłam teraz z moim orĂŞÂżem w dÂłoni na mĂŞÂżczyznĂŞ. W moich oczach byÂło widaĂŚ rzÂądzĂŞ mordu. Czysty krwawy mord malowaÂł siĂŞ w moich Âślepiach niczym u dzikiej bestii w trakcie polowania.
-Tak skoĂączyÂłam. Mówisz mi o grzecznoÂści a sam zachowujesz siĂŞ jak skoĂączony cham, kim Âże niby do Jashina jesteÂś? Za kogo siĂŞ masz? A w odpowiedzi na twoje wczeÂśniejsze pytanie odpowiem tak. Ja Âśmierci patrzĂŞ w twarz przynajmniej kilka razy dziennie.
GÂłos peÂłen gniewu i obrzydzenia. Oczy pragnÂące krwi. ZaczĂŞÂła po kolei strzelaĂŚ koœÌmi najpierw w nadgarstku nastĂŞpnie po kolei w kaÂżdym piĂŞciu palców lewej dÂłoni. Na sam koniec zrobiÂła dwa energiczne ruchy karkiem w który równieÂż wydaÂł charakterystyczny dÂźwiĂŞk.
Widok i sÂłowa dziewczyny nadal nie zrobiÂły Âżadnego wraÂżenia na chÂłopaku. OdpowiedziaÂł bardzo spokojnym gÂłosem:
- Wiem jak siĂŞ zachowujĂŞ i co robiĂŞ. Wszystko to uczyniÂłem specjalnie, by zobaczyĂŚ twojÂą reakcjĂŞ...CzyÂżbym CiĂŞ rozzÂłoÂściÂł...? Mam siĂŞ za normalnego czÂłowieka, który ucina sobie pogawĂŞdkĂŞ z nienormalnÂą panienkÂą? A i schowaj ten mieczyk bo komuÂś zrobisz krzywdĂŞ. ÂŚmierci kaÂżdy patrzy w oczy, przynajmniej kaÂżdy "normalny czÂłowiek". Jak masz na imiĂŞ ogarniĂŞta furiÂą panienko? - UÂśmiechn¹³em siĂŞ teraz do Niej. Moje zachowanie byÂło co najmniej dziwne i niezrozumiaÂłe.
-GdybyÂś mnie rozzÂłoÂściÂł zapewne wÂąchaÂł byĂŚ juÂż kwiatki od spodu. Nienormalna? Tak to dobre okreÂślenie, na pewno nie przeciĂŞtna. Co do miecza to sobie moÂżesz rozkazywaĂŚ komu innemu ja bĂŞdĂŞ robiÂła co mi siĂŞ Âżywnie podoba. Nie jestem w furii, moja furia mogÂła by siĂŞ Âźle skoĂączyĂŚ dla kaÂżdego kto ze mnÂą zadrze. Jak na razie jestem nad wyraz spokojna. Jaki dowód na to? Jeszcze Âżyjesz. Tajra, Tarja Hytoroga.
OdpowiedziaÂłam, zdjĂŞÂłam z pleców drugi bliÂźniaczy miecz. Teraz miaÂła dwa. Ostrza mieczy skierowane byÂły ku ziemi. BiaÂłe wÂłosy bez namiĂŞtnie powiewaÂły na wietrze...
- Na pewno jesteÂś do Mnie pokojowo nastawiona skoro wyciÂągnĂŞÂłaÂś juÂż drugi mieczyk. GratulujĂŞ pomysÂłu, ale nie masz siĂŞ czym chwaliĂŚ. Bronie nawet Âładne, ale trzeba umieĂŚ siĂŞ nimi jeszcze posÂługiwaĂŚ. A co do twojej wypowiedzi, Âże wÂąchaÂłbym kwiatki od spodu, to siĂŞ mylisz, poniewaÂż ty byÂś juÂż nie ÂżyÂła, klĂŞczÂąc na ziemi. Twoje sÂłodkie sÂłówka nie robiÂą na mnie Âżadnego efektu. Zazwyczaj sÂłowa sÂą faÂłszywe i mogÂą myliĂŚ. LiczÂą siĂŞ czyny, nieprawdaÂż? W sumie powinnaÂś to wiedzieĂŚ, skoro wyznajesz Jashina, Boga ÂŚmierci. - Po tej wypowiedzi wyciÂągn¹³em z pochwy mojÂą katanĂŞ i przerzuciÂłem jÂą nad SobÂą, ÂłapiÂąc za rĂŞkojeœÌ i obracajÂąc jÂą w powietrzu o 90 stopni. Dalej wbiÂłem broĂą lekko w ziemiĂŞ, zanurzajÂąc ostrze jakieÂś 10 centymetrów pod ziemiÂą. OparÂłem swojÂą dÂłoĂą na rĂŞkojeÂści, trzymajÂąc zewnĂŞtrznÂą stronÂą rĂŞki na niej i koniuszkami palców dotykajÂąc jej.
-Daruj sobie ironie i zÂłoÂśliwoÂści. Nie mówiÂłam Âże jestem pokojowo nastawiona. PowiedziaÂłam Âże jestem spokojna puki co. A skÂąd wzi¹³ siĂŞ u ciebie o Nieznajomy pomysÂł ze sÂłu¿ê bogu Âśmierci? Masz jakieÂś imiĂŞ? Czy bĂŞdziesz dalej anonimem?
DopowiedziaÂłam nadal nie miÂłym tonem gÂłosu. NudziÂło mnie takie przekomarzanie siĂŞ na sÂłówka. Wiem ile jestem warta. Zarozumialec nie wie z kim zadarÂł.
-GIGAI, IAGIG jak sÂądzicie co z nim zrobiĂŚ?
ZapytaÂłam niczym szalona pytajÂąc miecze. Przedmioty martwe. KaÂżdy normalny czÂłowiek uznaÂł by juÂż dawno Âże jestem szalona gdyby nie fakt Âże w moich mieczach byÂły zaklĂŞte dusze dwóch bliÂźniaczek. Pierwsza odezwaÂła siĂŞ Gigai.
-OszczĂŞdÂź go, zostaw i ruszajmy dalej, co pomyÂśli twoja siostra gdy siĂŞ spóÂźnisz. Wiesz Âże masz siĂŞ zjawiĂŚ w jej gabinecie jak najszybciej. Nie kaÂż jej czekaĂŚ na siebie bo to nie przystoi, nie samej hokage.
-Zabij, to nie potrwa dÂługo. Sama wiesz co robiĂŚ. Skoro zasÂłuÂżyÂł to ujrzy dziÂś ÂśmierĂŚ, jeÂśli nie to przeÂżyje starcie z TobÂą.
Ehhh wdychaÂłam zawiedziona.
-Jak zawsze jesteÂście niezgodne i wcale nie pomagacie mi w podjĂŞciu sÂłusznej decyzji...
Dziwny dialog z orĂŞÂżem mógÂł zdziwiĂŚ kaÂżdego. Na miÂłoœÌ Amatarsu miecze które mówiÂą ludzkimi gÂłosami?
- Ja bym posÂłuchaÂł IAGIG. Lepiej próbowaĂŚ Mnie zabiĂŚ niÂż oszczĂŞdziĂŚ. Tylko rodzi siĂŞ pytanie czy daÂłabyÂś mi radĂŞ? - WyciÂągn¹³em swoje okulary z kieszeni i naÂłoÂżyÂłem na swój nos. NastĂŞpnie poprawiÂłem je i uÂśmiechn¹³em siĂŞ chytrze do dziewczyny. "Pierwszy raz siĂŞ spotykam z kimÂś, kto rozmawia ze swoimi broniami. MoÂże to ÂświadczyĂŚ albo o potĂŞÂżnej sile uÂżytkownika, albo o chorej jaÂźni. Ja bym stawiaÂł i na jedno i na drugie. Zawsze najsilniejsi sÂą szaleĂący, poniewaÂż nigdy nie wiadomo ,czego siĂŞ po nic spodziewaĂŚ. Hmm.. ciekawe kim jest jej siostra.."
- A któÂż taki waÂżny czeka na Ciebie? Czy mogĂŞ poznaĂŚ jej imiĂŞ? A co do twojej proÂśby o moje mienie, to juÂż ci odpowiadam. Na wiedzĂŞ, na temat mojej toÂżsamoÂści trzeba posÂłuÂżyĂŚ. Ty popeÂłniÂłaÂś b³¹d ,zdradzajÂąc swoje imiĂŞ Mi. Teraz mogĂŞ zleciĂŚ zabójstwo i moÂżesz siĂŞ poÂżegnaĂŚ z Âżyciem, jednak z drugiej strony gdybyÂś Mnie zaatakowaÂła, to warto umrzeĂŚ ze sÂłowami swego mordercy na ustach. CzyÂż nie mam racji? - Nie czekajÂąc na odpowiedÂź, kontynuowaÂł:
- Jestem Kabuto Yakushi. Tyle powinnaœ wiedzieÌ. Ja te¿ jak na razie jestem bardzo spokojny. Toczê bardzo mi³a konwersacjê z Tob¹. - Zacz¹³em lekko okrêcaÌ swoj¹ broù w ziemi. Raz w jedn¹ raz w drug¹ stronê. Chrupn¹³em swoim prawym barkiem, co zaowocowa³o mi³ym odg³osem stykania siê koœci ,jedn¹ o drug¹. Z tym samym ironicznym uœmieszkiem spogl¹da³em na Tajrê.
Chowam GIGAI oraz IAGIG z powrotem do pochew. Taki gest pokoju. NastĂŞpnie ziewnĂŞÂłam znudzona. ZasÂłaniajÂąc rĂŞkÂą usta.
-Tanuki, Tanuki Hyoko. Co chcesz osi¹gn¹Ì prowokuj¹c mnie do walki? Nie odpowiedzia³eœ na moje pytanie. Dlaczego uwa¿asz mnie za wyznawcê boga œmierci? Wygl¹dam na takow¹ osobê? Ehhh....
WzdychaÂłam czy to zmĂŞczona czy znudzona sama nie wiem. Nekomata daÂł mi spokój, nie miaÂł teraz juÂż wÂładzy nad mojÂą rzÂądzÂą zabijania. Nie podburzaÂł mnie. ZnudziÂło mu siĂŞ i tyle. Leniwe kocisko. ZabawiÂł siĂŞ i teraz napraw ten baÂłagan.
-Tajra, co masz zamiar teraz uczyniĂŚ?
Przed dziewczynÂą pojawiÂła siĂŞ eteryczna postaĂŚ GIGAI. BiaÂłowÂłosej maÂłej dziewczynki. (obrazek w kp).
-Gigai proszê nie teraz daj mi odpocz¹Ì.
PowiedziaÂłam jednoczeÂśnie machajÂąc rĂŞkÂą. Dziewczynka rozpÂłynĂŞÂła siĂŞ w powietrzu. Znów byÂłam sobÂą, zimna, bez osobowa, nie zdradzajÂąca Âżadnych emocji.
- Czemu? Z dwóch powodów: Po pierwsze powiedziaÂłaÂś, Âże codziennie towarzyszy Ci ÂśmierĂŚ, duÂżo rozmawiasz teÂż o niej no i po drugie wzywaÂłaÂś Jashina na poczÂątku naszej rozmowy. Do tego jesteÂś mroczna i szalona, co [cenzura] wyznawców tego Boga. Co tak nagle opadÂłaÂś z siÂł? Ja siĂŞ wÂłaÂśnie rozkrĂŞcaÂłem. Ale widzĂŞ, Âże nie masz zamiaru mnie atakowaĂŚ, wiec teÂż nie uczyniĂŞ tego. - Chowam miecz do pochwy.
- MoÂże powiesz coÂś mi wiĂŞcej o sobie albo o twoich bliskich...? - UsiadÂłem na trawie, musn¹³em ja koniuszkami palców, ÂźdÂźbÂła trawy poruszaÂły siĂŞ w rytmie wiejÂącego wiatru. Niczym fale niesione przez morze.
RównieÂż usiadÂłam ale na pobliskim kamieniu. PodwinĂŞÂłam delikatnie rĂŞkawy. SpojrzaÂłam na Kabuto spojrzeniem bez wyrazu.
-Nie jestem jego wyznawczyniÂą ani teÂż sÂługÂą. Z pewnych powodów jestem jego ulubienicÂą. To brzemiĂŞ a nie przywilej, mordujĂŞ bo muszĂŞ, mordujĂŞ bo czujĂŞ takÂą potrzebĂŞ, nie pohamowanÂą dzikÂą rzÂądzĂŞ mordu. To mnie tak od czÂłowiecza.
-Jakich bliskich? Nie posiadam rodziny, a kaÂżdy kto siĂŞ odwaÂżyÂł okazaĂŚ mi miÂłoœÌ, przyjaŸù i dobroĂŚ zawsze spotykaÂł zÂły los. PrzywykÂłam juÂż do samotnoÂści. Zapewne chodzi ci o sÂłowa Gigai która wspomniaÂła o Tanuki tak? A tak Gigai i Iagig to moja jedyna prawdziwa rodzina ale cóÂż ich zabiĂŚ juÂż nie mogĂŞ. OpuÂściĂŚ mnie jak nie bardzo maja, wiĂŞc pasuje nam ten ukÂład.
PowiedziaÂłam nie spuszczajÂąc oczu z rozmówcy.
- Czyli jesteÂś podobna do mnie. Nie posiadam nikogo, Âżadnego bliskiego. Znaleziono mnie samego na polu bitwy. WychowywaÂł mnie jakiÂś medyk, którego nigdy nie znaÂłem. ByÂłem zawsze samotny, ale nigdy siĂŞ nie poddawaÂłem. W sumie chyba juÂż siĂŞ do tego przyzwyczaiÂłem- do tej samotnoÂści. Zawsze mogÂłem liczyĂŚ tylko na siebie, nikt nie wysun¹³ do Mnie pomocnej dÂłoni. Sam osiÂągn¹³em wiele, ale to zawdziĂŞczam tylko Sobie. Niby wydajesz mi siĂŞ caÂłkiem obca, jednak czujĂŞ jakbym ciĂŞ znaÂł juÂż bardzo dÂługo. Dziwne uczucie... - CaÂły czas spoglÂądaÂłem na bladÂą twarz dziewczyny, moje oczy stykaÂły siĂŞ z jej oczami.
-W sumie jak by nie patrzeĂŚ to z jednej strony jestem samotna a z drugiej strony zawsze ktoÂś jest ze mnÂą. Tyle Âże jego obecnoœÌ jest niejednokrotnie uci¹¿liwa. Pewno nie rozumiesz o czy mówiĂŞ prawda? WiĂŞc zapytam w prost co mówi ci sÂłowo "Junchiuriki"?
JednoczeÂśnie obnaÂżam czêœÌ swojego ramienia, nie jakoÂś zbereÂźne poniewaÂż biust caÂły czas mam zakryty. ChodziÂło o pokazanie czĂŞÂści pieczĂŞci znajdujÂącej siĂŞ na mojej klatce piersiowej. Celowo tylko czêœÌ gdyÂż by pokazaĂŚ ca³¹ pieczĂŞĂŚ, która znajduje siĂŞ mniej wiĂŞcej na wysokoÂści serca musiaÂła bym pokazaĂŚ caÂłe swoje nagie ciaÂło. A przynajmniej jego górnÂą poÂłowĂŞ.
- Mówisz Jinchuriki..? Mam wiedzĂŞ na ten temat .SÂą to osoby posiadajÂące w sobie demona, który zostaÂł zapieczĂŞtowany w nich, kiedy byli jeszcze dzieĂŚmi. KiedyÂś próbowano przej¹Ì kontrolĂŞ nad tymi bestiami, jednak wszystko siĂŞ koĂączyÂło poraÂżkÂą, wiÂązaÂło to siĂŞ z olbrzymiÂą mocÂą jaka Oni posiadali. Dlatego wÂłaÂśnie zaczĂŞto wprowadzaĂŚ te istoty do dzieci. Gdy taka osoba siĂŞ narodziÂła, to od razu uÂżywano jutsu, by uwiĂŞziĂŚ w niej demona. TakÂą osobÂą byÂł wÂłaÂśnie Jinchuriki. Nie kaÂżdy czÂłowiek mógÂł panowaĂŚ nad demonem, jednak niektórym siĂŞ udaÂło ÂżyĂŚ w zgodzie z nimi, inni gdy tracili panowanie, to demon przejmowaÂł nad nimi kontrolĂŞ. Ci którzy opanowali to bardzo dobrze, to potrafili korzystaĂŚ z ogromnej chakry tych istot. Z tego co widzĂŞ, to ty jesteÂś równieÂż takÂą osobÂą. Jakiego w Tobie zapieczĂŞtowano? Jeszcze jedno... Zazwyczaj Jinchuriki byli odrzucani przez spoÂłeczeĂąstwo, ze wzglĂŞdu na strach przed Nimi. Ludzie nie mogÂą akceptowaĂŚ tego, czego siĂŞ bojÂą. Dlatego wÂłaÂśnie byli zazwyczaj samotni. A z tego co sÂłyszĂŞ, to ty równieÂż podzieliÂłaÂś ten los... Czy mam racjĂŞ..? - Moja twarz trochĂŞ posmutniaÂła, jednak nadal wbijaÂłem swoje oczy w jej.
-Muszê przyznaÌ ¿e masz spor¹ wiedzê, mo¿e za du¿¹. Nie wygl¹dasz na Akatsuki wiêc sk¹d taki ogrom informacji? Jak ju¿ wspomnia³am jestem pupilk¹ boga œmierci. Nibi no Nekomata, dwu ogoniasta bestia. Pan œmierci. Jestem jego junchiurikim. Nie zosta³am wyalienowana ze swojego spo³eczeùstwa. Sama odesz³am.
Spokojna i opanowana caÂły czas zakryÂłam ponownie mojÂą pieczĂŞĂŚ.
- LubiĂŞ zbieraĂŚ informacje. Takie jest moje hobby. Posiadam du¿¹ wiedzĂŞ, poniewaÂż duÂżo podróÂżujĂŞ i poznajĂŞ róÂżnych ludzi. Czyli wyznajesz Jashina... Do tego jesteÂś Jinchurikim.. JesteÂś bardzo interesujÂącÂą osobÂą ,wiesz o tym..? Rzadko siĂŞ spotyka takie po³¹czenie, ale cóÂż siĂŞ dziwiĂŚ ... skoro posiadasz takiego demona... "MuszĂŞ uwaÂżaĂŚ... Jest ona bardzo groÂźna.. miaÂłem szczĂŞÂście, Âże doszÂło do potyczki, poniewaÂż ,Âźle ona by mogÂła siĂŞ dla Mnie skoĂączyĂŚ... " Opowiedz mi wiĂŞcej o Sobie. Jakie masz marzenia, jakie cele... czym siĂŞ kierujesz pod¹¿ajÂąc ÂścieÂżkÂą, zwanÂą Âżyciem...? - Spokojnie spoglÂądaÂłem na dziewczynĂŞ, odgarn¹³em swojÂą grzywkĂŞ, która opadÂłam i na twarz i dalej tkwiÂłem moim wzrokiem na Tajrze.
-Wiesz co do wiary, to... No tak. Nie mam za duÂżego wyboru. Ale Âźle teÂż mi wcale nie jest. Marzenia? Nie mam chyba Âżadnych, albo jest w sumie takie jedno gÂłupie. ZnaleŸÌ rodzinĂŞ która nie da siĂŞ zabiĂŚ. Która okaÂże mi uczucie. W Âżyciu kierujÂą mnÂą dwie rzeczy, chĂŞĂŚ mordu ale to juÂż raczej narzucone mam z góry, oraz pieniÂądze. Tak lubiĂŞ kosztownoÂści, tak wiem mówiono mi Âże materializm jest zÂły ale ja bez pieniĂŞdzy czujĂŞ siĂŞ jak to nazwaĂŚ? NieszczĂŞÂśliwa, lubiĂŞ je wydawaĂŚ ale gdy to zrobiĂŞ czujĂŞ pustkĂŞ i to motywuje mnie do ich zarobienia a to w jaki sposób zarobiĂŞ mnie nie obchodzi. OczywiÂście nie myÂśl Âże jestem jak¹œ dziwkÂą o nie, mam inny zawód, jestem dziĂŞki swoim predyspozycjÂą ÂżywÂą broniÂą do wynajĂŞcia. Tak jestem najemnikiem (ee nie ma ÂżeĂąskiej odmiany tego sÂłowa w sÂłowniku to niech bĂŞdzie rodzaj mĂŞski).
Zak³opotanie tak to mo¿na nazwaÌ co czu³a Tajra, ale to by³o takie sztuczne, poza gniewem ¿adna inna czynnoœÌ, gest, mimika jej nie wychodzi³a. Nie umia³a nic poza nienawiœci¹.
- Hmm... Wiesz.. KaÂżdy wybiera ÂścieÂżkĂŞ ,którÂą pod¹¿a... DrogÂą, którÂą kroczy. Na Âświecie sÂą dwie wartoÂści, którymi siĂŞ kierujesz. SÂą to : Dobro i ZÂło. ChodzÂąc po Âświecie musisz decydowaĂŚ, która siÂła bĂŞdzie u Ciebie przewaÂżaÂła. Z tego co widzĂŞ, to pod¹¿asz mrocznÂą ÂścieÂżkÂą. Mam pytanie... Co czujesz jak pozbawiasz kogoÂś Âżycia..? Czy nie masz Âżadnych emocji, robiÂąc to..? ByĂŚ moÂże ta osoba ma rodzinĂŞ, a ty zabierasz jedynego Âżywiciela .ByĂŚ moÂże to mÂłoda osoba, która ma jeszcze przed sobÂą caÂłe Âżycie, a ty od tak pozbawiasz Go wszystkiego. Czy nigdy siĂŞ nad tym nie zastanawiaÂłaÂś..?
-Dobro i zÂło sÂą wzglĂŞdne i zale¿¹ od punktu widzenia. JeÂśli zÂłodziej okradnie kupca to dba o swoje dobro, robi to z róÂżnych powodów ale dla siebie, kupiec widzi zaÂś w tym zÂło. NaprawdĂŞ wzglĂŞdne. MojÂą ÂścieÂżkÂą jest droga zniszczenia i zagÂłady. Bo widzisz do tego wrĂŞcz jestem stworzona. Co czujĂŞ? To samo co Nekomata. Ludzie przychodzÂą i odchodzÂą nie warto siĂŞ nimi przejmowaĂŚ. Tego siĂŞ nauczyÂłam przez te wszystkie samotne lata. Nie nikt mnie nie nauczyÂł "czÂłowieczeĂąstwa", jedyne co znam to ból i gniew.
OdparÂłam, zimna niczym lodowiec Yuki. opanowana niczym mistrzowie zakonu Shaolin. Tak lód byÂł jej idealnym odpowiednikiem, zimna, nieczuÂła, niebezpieczna.
- Czyli jesteÂś bezduszna. Idealny zabójca i morderca... KaÂżda osoba ma w sobie chociaÂż krztĂŞ litoÂści i czÂłowieczeĂąstwa, ale u Ciebie jest to bardzo trudno wyczuĂŚ... Rozmawiam z TobÂą pewien czas i nie mogĂŞ ciĂŞ rozgryŸÌ. SÂłuÂżysz Bogu ÂŚmierci, jednak mówisz, Âże nie masz innego wyboru, przecieÂż sama musiaÂłaÂś wybraĂŚ wiarĂŞ w Niego. Nikt nie mógÂł za Ciebie o tym zadecydowaĂŚ, czyÂż nie mam racji..? To jest wÂłaÂśnie coÂś czego nie mogÂą Ci NarzuciĂŚ, wiara, kaÂżdy wierzy w co chce. Czy jesteÂś fanatyczkÂą swego Jashina, gotowa poÂświĂŞciĂŚ siĂŞ niÂż zÂłamaĂŚ któreÂś z Jego przykazaĂą..?
-Tu siĂŞ mylisz. Widzisz jedno ciaÂło a dwie dusze, Junchiuriki upodabnia siĂŞ do swego Bijuu. Nekomata to zwierze Jashina, ja jestem jego nosicielkÂą, nale¿ê do Boga ÂŚmierci. Tak to wyglÂąda. CzÂłowieczeĂąstwo nie byÂło mi dane. Ciebie chociaÂż ludzie wychowali a mnie demon, nie mam dobrych kontaktów z ludÂźmi. A widzisz fanatyczna równieÂż nie jestem bo zanim tu przybyÂłam nie dopeÂłniÂłam swego obowiÂązku. Nie dobiÂłam wroga. PocieszajÂące jest jednak to Âże marÂł w wyniku ran Âśmiertelnych przez co moja kara byÂła Âłagodniejsza i Nekomata mi wybaczyÂł tÂą niesubordynacjĂŞ wobec Jashina. ChodÂź miaÂłam dobry powód by tego nie robiĂŚ. By nie zabijaĂŚ tamtego czÂłowieka. Mianowicie stanĂŞÂła w jego obronie nosicielka piĂŞcio ogoniastego. Ehhh z tym psem o piĂŞciu ÂżywioÂłach nie miaÂła bym duÂżych szans. Nie gdyby wpadÂł w furiĂŞ. BodÂź co bÂądÂź jest potĂŞÂżniejszy od mojego demona. Z resztÂą niewaÂżne, moÂże powiesz coÂś wiĂŞcej o sobie. WczeÂśniej jakoÂś bardzo zaczepny byÂłeÂś?
Ponowny spokój i opanowanie, siedzÂąc na kamieniu zaÂłoÂżyÂłam nogĂŞ na nogĂŞ. UwaÂżnie wpatrywaÂłam siĂŞ w mojego rozmówcĂŞ.
- Widzisz... Jestem zmienny do otoczenia.. Nie byÂło sensu by dalej siĂŞ z TobÂą droczyĂŚ, skoro ty odpuÂściÂłaÂś. Jaka jest frajda w bawieniu siĂŞ z samym SobÂą ?OtóÂż Âżadna. A chciaÂłabyÂś wiedzieĂŚ czegoÂś o Mnie... Rodziny nie mam... Nikogo bliskiego równieÂż ... Dawno teÂż nie rozmawiaÂłem z kimÂś tak dÂługo... Czy masz jakieÂś konkretniejsze pytania do Mnie..? Zazwyczaj nie przepadam nad rozmawianiem i opowiadaniem Samemu o sobie. JeÂżeli ktoÂś mi zada pytanie to mogĂŞ na nie odpowiedzieĂŚ. WiĂŞc pytaj o co chcesz i ja bĂŞdĂŞ staraÂł siĂŞ rozmawiaĂŚ i zaspokajaĂŚ twojÂą ciekawoœÌ. - SpoglÂądaÂłem od czasu do czasu na TajrĂŞ, po czym poÂłoÂżyÂłem siĂŞ na trawie i zacz¹³em oglÂądaĂŚ niebo. Powolne ruchy chmur na niebie...
-Sama nie wiem. Zapytam o to samo o co Ty mnie pytaÂłeÂś. Jakie masz cele, marzenia? Czym siĂŞ zajmujesz? Czy masz jakieÂś wyjÂątkowe zdolnoÂści?
SpojrzaÂłam na nietypowe bronie chÂłopaka. Nie wyglÂądaÂły na coÂś przeciĂŞtnego.
-Co to za broĂą? Dziwne te miecze.
OdparÂłam znów bez namiĂŞtnie. MusiaÂłam nieÂźle wyglÂądaĂŚ bez emocji, zainteresowania, czÂłowiek na poziomie emocjonalnym porównywalnym z przedmiotem martwym.
-Co wiesz o Akatsuki jeÂśli w ogóle coÂś wiesz? Bo oni ÂścigajÂą ludzi mi podobnych? Wydajesz siĂŞ bardzo dobrze poinformowany wiĂŞc moÂże coÂś zdradzisz?
ZapytaÂłam kierujÂąc spojrzenie z jego broni na jego oczy. Oczy ukryte za okularami, spojrzenie Sophii, tak by moÂżna byÂło nazwaĂŚ jego mÂądre oczy.
- Cele...? Marzenia...? Hmm... OdpowiedÂź moja bĂŞdzie wiÂązaÂła siĂŞ pytaniem trzecim... OtóÂż nie powiedziaÂłem Ci caÂłej prawdy o sobie... PrzedstawiÂłem siĂŞ , ale nie kompletnie, wiĂŞc ponownie to zrobiĂŞ ..
Jestem Kabuo Yakushi, lider Sound Organisation, prawa rĂŞka Lorda Orochimaru, legendarnego Sannina. moje cele i marzenia sÂą podporzÂądkowane wÂłaÂśnie tej rodzinie, bo ja tak ja nazywam. ChciaÂłbym abyÂśmy stanowili potĂŞÂżna si³ê na tym Âświecie, jednak do tego potrzeba jeszcze czasu... Nie mam Âżadnych specjalnych umiejĂŞtnoÂści, poniewaÂż mój klan w niczym siĂŞ nigdy nie specjalizowaÂł, a nawet go w sumie nie znam.. nie znam swoich korzeni... A ty..? widzĂŞ, Âże naleÂżysz do pewnego klany ,który kiedyÂś obiÂł mi siĂŞ o uszy...? Pytasz siĂŞ o mojÂą bron... OtóÂż sÂą to dwa khopeshe. Krótkie i zabójcze bronie ,a nadto bardzo lekkie ,Âłatwo siĂŞ nimi posÂługiwaĂŚ. W rĂŞkach sprawnego fechtmistrza stanowiÂą bardzo powaÂżne zagroÂżenie. O Akatsuki wiem dosyĂŚ maÂło, przynajmniej nie tyle, ile chciaÂłbym wiedzieĂŚ... ChciaÂłbym posi¹œÌ wiedzĂŞ na temat lokalizacji ich siedziby. Nie Âżyjemy w pokojowych stosunkach... A moÂże ty coÂś wiesz na ich temat, twoja siostra to Hokage, wiĂŞc powinna coÂś tam mówiĂŚ...? ZauwaÂżyÂłem równieÂż, Âże masz równieÂż interesujÂące bronie, moÂże opowiesz mi ich historie..?- SpojrzaÂłem zza moich okularów na TajrĂŞ, byÂł to wzrok przenikliwy i tajemniczy.
ObiecaÂłem wiĂŞc nie ma co siĂŞ wymigiwaĂŚ. Zaczynamy zabawĂŞ.

WaszÂą rozmowĂŞ przerwaÂł widok czÂłowieka, który pojawiÂł siĂŞ na horyzoncie. SzedÂł w waszym kierunku wolnym, chwiejnym krokiem. W koĂącu jakieÂś 50m przed wami upadÂł na ziemiĂŞ. WidaĂŚ byÂło, ze usiÂłuje wstaĂŚ choĂŚ niezbyt mu siĂŞ to udawaÂło. Widocznie coÂś z nim byÂło nie tak. MoÂżecie to sprawdziĂŚ lub zignorowaĂŚ choĂŚ biorÂąc pod uwagĂŞ, ze sÂłabe jĂŞki czÂłowieka dochodziÂły do waszych uszu byÂło to trudne.
-Nigdy nie sÂłyszaÂłam o tej organizacji. Brzmi niezwykle interesujÂąco. Klan... No tak mam klan, zniszczony, rozsypany, prawie wymarÂły... Gigai oraz Iagig dosÂłownie przypadkiem dostaÂły siĂŞ w moje rĂŞce. Przypadek nic wiĂŞcej bo jak to wyjaÂśniĂŚ? Przeznaczeniem? Nie waÂżne. Nawet nie pamiĂŞtam juÂż jak dÂługo mam moje miecze. O Akatsuki wiem tyle Âże to moi wrogowie i mam siĂŞ ich wystrzegaĂŚ wiĂŞcej chyba wiedzieĂŚ nie muszĂŞ.
OdparÂłam do mojego rozmówcy nie zmieniajÂąc pozy, tonu gÂłosu ani pustego spojrzenia. SprawiaÂłam wraÂżenie nie obecnej ale przytomnej.
- Czyli mamy wspólnego wroga... - Nagle dostrzegam jak¹œ osobĂŞ ,która upada na ziemiĂŞ. // Ciekawe jak on wyglÂąda... hmm na Âświecie jest hmm duuuÂżo ludzi i akurat mam sobie wyobraziĂŚ jego wyglÂąd? // "A to co za jeden...? Hmmm... ciekawe czy wygra mój konkurs... ZaÂło¿ê siĂŞ ,Âże nie doczoÂłga siĂŞ tutaj ,przedtem na pewno wyzionie ducha, jestem genialny. "
Spojrza³em na faceta, na Tajrê, na mê¿czyznê i na dziewczynê. Po czym westchn¹³em robi¹c obojêtny ruch ramionami i powiedzia³em bez ¿adnego efektu do panienki:
- nie uwaÂżasz ,Âże te Jego jĂŞki stajÂą siĂŞ trochĂŞ uci¹¿liwe..? JĂŞczy i jĂŞczy, jak nie mógÂł zamilkn¹Ì... Ale wpadÂłem na genialny pomysÂł. MoÂżesz go dobiĂŚ i oddaĂŚ jego ciaÂło ku chwale Jashina, co ty na to..? - Przez chwilĂŞ podniosÂłem siĂŞ z trawy, po czym ponownie rzuciÂłem siĂŞ na niÂą z szczerym uÂśmiechem na twarzy. Teraz widziaÂłem do góry nogami Âświat i czÂłowieka konajÂącego. Co chwila spoglÂądaÂłem na dwie osoby: LodowÂą paniÂą i chodzÂącego trupa .
-Obawiam siĂŞ Âże Jashin juÂż sam po niego idzie. Widzisz ze on juÂż umiera. CóÂż moÂże ma pieniÂądze? PójdĂŞ sprawdziĂŚ. Po Âśmierci i tak juÂż nic mu siĂŞ nie przyda.
OdparÂłam do Kabuto gdy ten poÂłoÂżyÂł siĂŞ na trawie. PodchodzĂŞ do mĂŞÂżczyzny i kucam przy nim. Patrze na niego przez chwile bez sÂłowa. PrzekrĂŞcam gÂłowĂŞ raz w prawo a raz w lewo. Po czym po cichu szepczĂŞ.
-Umierasz! Czy chcesz bym ciĂŞ dobiÂła? BĂŞdzie ci Âłatwiej i szybciej. Szybko stracisz czucie. ObiecujĂŞ.
Po tych sÂłowach czekam na reakcjĂŞ mĂŞÂżczyzny dodajÂąc jeszcze.
-Kto ciĂŞ tak zaÂłatwiÂł? Wróg czy przyjaciel?
MĂŞÂżczyzna zdawaÂł siĂŞ nie zauwaÂżaĂŚ, Âże ktoÂś nad nim stoi... ByÂł w ciĂŞÂżkim stanie choĂŚ nie krytycznym, sprawna pomoc medyka mogÂła mu pomóc. Czarne wÂłosy miaÂł lepkie od krwi zaÂś na plecach miaÂł uÂłamanÂą katanĂŞ, równieÂż ca³¹ zakrwawionÂą. Ubrany byÂł w mundur oznaczony symbolem jakiego Tajra w Âżyciu nie widziaÂła...
- Czcigodny kupiec Kongh... NapaœÌ... Przy rzece... SprowadziÌ pomoc... Nagroda... - powtarza³ te s³owa niczym mantrê. Widocznie zosta³ wys³any by odnaleŸÌ pomoc dla swojego pana.
Kabuto spokojnie leÂżaÂł sobie na ziemi, jednak gdy usÂłyszaÂł sÂłowa Nagroda, to od razu zerwaÂł siĂŞ na równe nogi. ZrobiÂł efektywny przewrót w przód ,tak jak tajscy wojownicy.
-Czy¿bym us³ysza³ mowê o pieni¹dzach...?- Podchodzê spokojnym krokiem do le¿¹cego mê¿czyzny.
- Hej dziadek, gadaj o jakiej nagrodzie mowa, najlepiej podaj cyfrĂŞ. Cyfra ma byĂŚ w przedziale od 1 czterech zer do hmmm hulaj dusza. Ile tylko moÂżesz daĂŚ. Podaj cenĂŞ, jak wysoko cenisz swego Pana ,czy kogo tam niosÂą. Chyba sam wiesz, Âże najemnicy pobierajÂą opÂłaty i to baaaardzo wysokie. Ale Âżeby nie byÂło, to limit ustalimy.. Hmmm... Powiedzmy, Âże jak nie bĂŞdĂŞ mógÂł unieœÌ worka to wtedy osiÂągniemy nasz kres. Dalej, czekam - ja nie mam czasu i ty pewnie juÂż za duÂżo teÂż go nie masz...- ZaÂśmiaÂł siĂŞ lekko, po czym odchrzÂąkn¹³, by nie daĂŚ znaĂŚ po tym. ZrobiÂł powaÂżnÂą minĂŞ, chociaÂż nie mógÂł siĂŞ sam powstrzymaĂŚ. JednakÂże próbowaÂł. CzekaÂł na odpowiedÂź dziada.
-Krew dla boga krwi, czaszki pod tron z czaszek. IAGIG zabij.
MówiÂąc te sÂłowa wyciÂągam miecz. Chwytam go oburÂącz i wbijam je prosto w serce czÂłowieka by je przebiĂŚ i w ten sposób zabiĂŚ konajÂącego mĂŞÂżczyznĂŞ. Gdy ostrze przebiÂło jego ciaÂło ja przekrĂŞcam rĂŞkojeÂściÂą miecza kilkakrotnie.
-Przepraszam nie mogÂłam siĂŞ powstrzymaĂŚ, no cóÂż nie wiem jak ty ale ja potrzebujĂŞ pieniĂŞdzy, chodÂźmy nad tÂą dolinĂŞ ale najpierw...
Schylam siĂŞ, wyjmujĂŞ mój miecz i wycieram go z krwi o szaty mĂŞÂżczyzny. Ucinam dziwny symbol na jego ubraniu i chowam. NastĂŞpnie skrupulatnie przeszukujĂŞ truchÂło.
Tajra bezpardonowo przebiÂła le¿¹cego przez co nawet nie zdoÂłaÂł on odpowiedzieĂŚ na pytania Kabuto. Niestety nie miaÂł przy sobie nic. Dziewczyna z Yuki zabraÂła symbol z jego stroju, najpewniej emblemat rodowy kupca, któremu sÂłuÂżyÂł.
- PiĂŞknie to zrobiÂłaÂś - powiedziaÂł Kabuto bijÂąc brawo.
- Jest tylko jeden szkopuÂł... Po co to zrobiÂłaÂś skoro nic nie znalazÂłaÂś...? MógÂł najpierw coÂś powiedzieĂŚ, a potem umrzeĂŚ. Nie zapominaj, Âże uwielbiam zbieraĂŚ informacje, a potem druga czêœÌ. A ty rach ciach i po zabawie. Ehh.. Udajmy siĂŞ lepiej nad ta rzekĂŞ, o której wspominaÂł ten mĂŞÂżczyzna. Ciesz siĂŞ, Âże na mnie nie chlusnĂŞÂła ta krew, bo bym siĂŞ zdenerwowaÂł. "Niesamowita dziewczyn ,od tak sobie zabiÂła tego kolesia. NieÂźle.. chociaÂż mogÂła najpierw Go wysÂłuchaĂŚ, a potem ubiĂŚ. widaĂŚ, Âże jeszcze nie jest do koĂąca pohamowana.. W sumie to mnie lekko bawi. zobaczymy co bĂŞdzie dalej..". UdajĂŞ siĂŞ nad rzekĂŞ. <NMM>
Nic nie odpowiedziawszy Kabuto ruszyÂłam za nim w myÂślach komentujÂąc caÂłe zajÂście i jego sÂłowa.
"No jasne, O MY JASHIN, jaki on wymagajÂący, on chce informacje ja chcĂŞ zabijaĂŚ i po sprawie. ZabiÂłam bo chciaÂłam a chciaÂłam to zabiÂłam tak wiem to gÂłupie. Eeee i tak by umarÂł. Bez sensu, po co mu informacje. Eee nie waÂżne..." Szyko próbowaÂłam nad¹¿aĂŚ za nim kroku. <nmm>