Gabinet dowódcy ANBU

Opis Gabinetu :

Gdy przejdzie się przez wykonane ze szlachetnego drewna drzwi pierwszą rzeczą jaką się widzi to wielkie dębowe biurko lidera , ze stertą papierów na czole. Obok drzwi stoi zawsze jeden ANBU prywatny jounin an posyłki , tak zwany NCP. Do gabinetu wchodzą tylko ważne osobistości , najczęściej zastają lidera w swej masce. Pomieszczenie jest stosunkowo małe , posiada tylko jedno okno umieszczone z tyłu budynku. Podłoga jest wykonana z drewna , jest dość łatwo palna , jednak wtedy wszystkie ważne dokumenty tez pójdą z dymem. Ściany posiadają 0 akustykę , w ogóle nie odbijają dźwięków , ani ich nie przenoszą , dlatego nie da usłyszeć się szeptu czy nawet rozmowy z zewnątrz. . .

///To skrót misji przepraszam was ale nie ma tu waszych odpowiedzi ani tez wszystkiego co pisałem bo ktoś usunął stary temat ...mam nadzieje ze większość z was weżnie pod uwagę ten problemy i wybaczy mi to skrótowe pisanie.///

Lee siedział w swoim gabinecie czekając na przybyszy żadnego z nich wcześniej nie widział i nie znał lecz coś mówiło mu że
ci ludzi mogą stać się nowymi bohaterami tego świata mieli w sobie to coś co świadczyło o tym że są wyjątkowi.
Teraz tylko czas aby się przekonać jak bardzo .

usiadł wygodnie w fotelu za biurkiem.
-Usiądźcie...przebyliście drugą podróż aby mnie odwiedzić.-Wskazał krzesła w swoim gabinecie.
-Tak wiec wszyscy przybyliście tu w jedynym celu aby wziąć udział w zadaniu które dla was przygotowałem zadani
Które może się okazać najważniejszym zadanie w waszym życiu i jednocześnie najbardziej niebezpiecznym .Za chwile dowiecie się szczegółów waszej misji.
Wstałem podszedłem do okna i wziąłem głęboki oddech .Wpatrywał się w miasto które kochał w wioskę która była jego domem od nie pamiętnych czasów.
Ten widok zawsze go uspokajał a to co zaraz zrobi misja na która wyśle tych ninja.
"spokojnie dadzą sobie rade ... każdy kiedyś musi dorosnąć a to jest własne ich czas-pomyślałem "

Odwróciłem się do od okna jeszcze raz spojrzał na zgromadzonych . Stanął tak aby każdy go widział na samym środku pomieszczenia mgła wokół niego
jeszcze bardziej dodawał mu tajemniczość i upiorność pomimo tego że na jego twarzy przez cały czas widniał uśmiech.

-Tak więc czas abyście się dowiedzieli co jest waszym zadanie...kiedy się już poznacie wasze cele musicie się zgodzić dobrowolnie
na wykonanie tego zadania .Jeśli już podejmiecie decyzje nie będzie wam dane odejść będziecie musieli wykonać ją do końca w
taki lub inny sposób.
Dobrze wiec.
Dawno temu zanim jeszcze się narodziliście na Świat przyszedł chłopczyk o nie przeciętnych umiejętnościach i charyzmie.
ów chłopak już od dziecka był świadom swojej wielkiej siły co sprawiło że stał się zgoszchniał , cyniczny i okrutny.
Uważał się za lepszego od innych co dawało mu prawo pomiatania słabszymi tak przynajmniej mu się wydawał.

każdy to zna prawda?? prawo silniejszego.
Jak zawsze były w tej historii ofiary i ci którzy byli łowcami.
Ludzie szybko dostrzegli potencjał chłopaka i zaczęli sie wokół niego gromadzić jedni z chęci zysku drudzy z powodu strachu.
Ale wszyscy pragnęli jednego aby posiąść to co on miał wierzyli że kiedyś ta moc zostanie i im przekazana.
Im bardziej powiększała się gromada wyznawców tym bardziej chłopak stawał się okrutny i żądny władzy .
W swojej żądzy sięgał po nie spotykane nawet do dzisiejsze czasy moce. Zarówno te dobre jak i złe.
Choć bardziej odpowiadały mu te drugie.
Po kilkunastu latach już jako mężczyzna próbował podbici cały Świat miał już wystarczające siły w liczbie swoich
wyznawców i moc o której nikt nie śnił.

Lee przerwał na chwile mgła zaczęła obejmować całe pomieszczenie wszystkie postaci zostały przez nią przytłoczone.
Zaś sam Lee stał bezruchu na samym środku pomieszczenia które już dawno znikło z waszych oczu. Za to teraz
zaczęły się pojawiać obrazy ludzi w czerwonych szatach niczym mnisi wszyscy poruszali się niczym jeden maż a ich
zastępy były tak liczne iż sięgały do krańca waszego wzroku i wciąż przybywały. Na ich czele stał Starszy
Mężczyzna w wieku 28 lat jego szata również była czerwona lecz w swoich rekach dzierżył dziwne miecze a
na jego szatach widniały magiczne runy których nikt z was nie znał lecz nawet teraz czuliście ich moc.

Lee kontynuował lecz tym razem każde jego słowo zmieniało się w wizje prawdziwych wydarzę a w nich wy
niczym jeden z uczestników tej dziwacznej podróżny.

-podbił wszystkie krainy wszytki prócz jednej.. znanej tylko jemu. Była to kraina Spowiedniczek magicznych kobiet posiadających
dziwna moc o której nawet tak potężny wojownik jak ON nie pojmował . Jako że był arogancki i nie spodziewał się silnej obrony
w tak niewielkiej wiosce całkowicie zamieszkałej przez kobiety .Wyruszył na podbój jedynie z małym odziałem.
Na szczęście nie docenił swoich przeciwniczek i ich umiejętności dzięki współpracy i wielu poświęceniom Spowiedniczki powstrzymały
natarcie i uwięziły mężczyznę w krypcie zamkniętej przez trzy BRAMY której strzegli strażniczy ale aby równowaga została zachowana
otwarcie każdej z bram wymagało pewnego poświecenia od każdego kto chciał je otworzyć. Przez 10 tyś lat nikomu to się nie udało,
Nikt nie otworzył bream i nie uwolnił zła ukrytego za ich łańcuchami nikt do czasu.
Czwórka Shinobi z zaprzyjaźnionych wiosek dokonała tego czego wszyscy sie obawiali .Popełnili błędy wprost niewybaczalne i zapłacili
za nie własnym życiem .ON został uwolniony lecz tylko na pewien czas bo w wszechświecie zawsze panuje równowaga i gdy zło zaczyna
rosnąc w siłę zaczyna się czas bohaterów. Tak też było tym razem zło zostało ponownie unicestwione lecz nie na zawsze, oj nie to było
by za proste.

Mgła znikła obrazy razem z nią Lee oddychał szybko lecz nie z powodu zmęczenia tylko z tego co się dział w jego umyśle .Usiadł za biurkiem.
Opanował się spowolnił oddech i przestał czuci cokolwiek. Teraz był w postawie wojownika.
-Zastanawiacie się pewnie czemu wam to mowie...zaraz się domyślicie...układanka zaczyna powoli się dopasowywać.
Bo widzicie to ja byłem jednym z czwórki Shinobi którzy uwolnili tą bestie o imieniu HONG, ja byłem jedynym który to przeżył
patrzałem się na to co on robi moim towarzysza a później gdy prawie nie zwariowałem wypuścił mnie...czemu ??Bo śmierć była
by wybawieniem po tym co widziałem a on nigdy się nad nikim nie lituje .Tak wiec skoro to ja otworzyłem bramy to kto go zniszczył pytacie..
byłem tam JA żądny zemsty ale skłamał bym mówiąc że to moja zasługa iż został zniszczony , wszystko zawdzięczam swoim towarzysza i ucznia
Hasei Inuzuka,Hyuta Shiro, Kate Asuka dla niektórych z was te imiona i nazwisko są znane dla niektórych nie .
Ale to oni zniszczyli HONGA tak się przynajmniej zdawał .Tak zginął i został odesłany do piekła ale zło nigdy nie umiera.

I tu zaczyna się wasza misja ,wasze zadanie...macie zabić cztery osoby ukrywające się gdzieś w Konosze oraz Sunie. Dlaczego
ponieważ jedna z nich może być wcieleniem Honga kiedy uświadomi sobie to zechce powrócić do swojej twierdzy i połączyć
się ze swoim źródłem mocy i narodzić się na nowo .Po to aby dokończyć to co zostało mu już po raz kolejny przerwane.-Lee wstał z nad biurka i
podszedł do was spojrzał na każdego z was patrząc się wam prosto w oczy.
-Mam nadzieje że teraz pojmujecie jak ważne jest wasze zadanie i co będziecie musieli zrobić. Osoba która może być wcieleniem
Honga może sama o tym nie wiedzieć , mogła przez całe życie wieść spokojnie życie a wy macie ja teraz za to zabić?? Odpowiedź brzmi tak
bo jeśli jest NIM zginie wielu i to w męczarniach o których się wam nawet nie śniło.
Nie wiem kim są dwie z czterech osób które macie zabić te informacje poznacie od waszych ofiar jak je wydobędziecie to już wasz wybór.
Jednego jestem pewien że jedna z tych osób to wcielenie Honga i że nie możemy ryzykować. Znacie już cel waszej misji znacie stawkę
wiecie też jakie to niebezpieczne...wybór należny do was... tylko ci którzy zgodzą się na wyruszenie na te misje
poznają miejsce gdzie znajdują się dwie pierwsze cele...co wiec wybieracie???

///Sorki za błędy ortograficzne ale napisalem to ponownie z 30 min wiec nie mialem czasu na poprawki:P// kolejka pisania postow jest taka sama z ta tylko roznica że teraz na samym koncu jest Hyuto potem MIDORI PROSZE O NAPISANIE SWOICH ODPOWIEDZI a kolejke znow podam jutro ///

Błędy ortograficzne i temat poprawiony
Nigari

---

Wszedłem do gabinetu. Po wysłuchaniu opowieści która powiała grozą i tych dziwnych wizjach wstałem z miejsca i przycisnąłem miecz do podłoża. Następnie spojrzałem na Lee i powiedziałem:
-Ja na pewno idę. Mam nadzieję że nie przeliczyłem swoich umiejętności i dam radę.- po wypowiedzeniu tych słów usiadłem znów i zerknąłem po zgromadzonych.
// Ja też napisze w skrócie //
Spojrzałam na Lee . Jednak jest to trudna misja. Czy uda nam się ja wykonać ? A może lepiej zapytać kto z nas zginie?Jednak...nie odpowiadało mi to , że ktoś ma rządzić tym światem
- Nie po to fatygowałam się aby tutaj przyjść tylko po to aby iść znowu do Kumo...zgadzam się...- odparłam.
Pojawiłem się w kłębie dymu. ANBUs po chwili zniknął w kolejnym gryzącym pyle.
-Ohayo! - powiedziałem machając rękami chcąc rozgonić pył. -Miło mi wszystkich widzieć.
Spojrzałem na Lee.
-Mówiłeś coś o Hangu. Jestem tak szybko jak tylko mogłem przybyć. O co chodzi?

---

// w ogromnym skrócie //
KiomoÂś skinÂą gÂłowÂą bohatersko jak tylko siĂŞ daÂło. ZdziwiÂł siĂŞ kiedy zobaczyÂł HyutĂŞ, jednak po chwili pojÂą powagĂŞ sytuacji i nie miaÂł zamiaru z nim walczyĂŚ na czas misji.
- Akceptuje zadanie. - powiedziaÂł pewien siebie.
-Dobrze wiec przejdÂźmy do rzeczy pierwszy z waszych celów ukrywa siĂŞ w okolicach Konohy gdzieÂś w Las ÂŚmierci
...jest to starszy mĂŞÂżczyzna
z dÂługa brodÂą i szpiczastym kapeluszem o imieniu MERLIN . Nie wiem czy jest niebezpieczny lecz spodziewajcie sie wszystkiego
jesli to on to moÂże siĂŞ zrobiĂŚ gorÂąca jesli bĂŞdziecie uwaÂżali Âże jest dla was za silny uciekajcie . Ucieczka nie jest
haĂąbÂą tylko gÂłupiec nie potrafi siĂŞ przyznaĂŚ do strachu i respektu przez silniejszym przeciwnikiem.
Druga zaÂś osoba ukrywa siĂŞ w Sunie w tej chwili znajduje siĂŞ w korytarzu prowadzÂącego do gabinetu Kage Suny.
Nie wiem co tam robi lecz moÂże chciec prosiĂŚ o azyl wiec musicie siĂŞ pospieszyĂŚ jesli nie chcecie mieĂŚ problemów z
wÂładzami suny i ich Shinobi oraz kunoichi. Tego jegomoÂścia Âłatwo poznacie jest caÂłkowicie okuty w czarnÂą zbroje
dzierÂży wielki dwurĂŞczny miecz .Nikt nigdy nie widziaÂł jego twarzy a ci którzy z nim walczyli..powiedzmy Âże
nie ma ich juÂż wÂśród nas. Ten osobnik na pewno nie podda sie bez walki.
Pamietajcie teÂż o jednym nikt nie moÂże siĂŞ dowiedzieĂŚ o celu waszej misji starajcie sie nie wzbudzaĂŚ niczyjej uwagi.
Im mniej osub wie o tym tym mniej walk bedziecie musieli stoczyĂŚ. MoÂżecie liczyĂŚ tylko na siebie i swoich towarzyszy.
Lee usmiechnoÂł siĂŞ szeroko.
-No tak zapomia³ by³ wybraÌ dowudce waszej kompani...niech pomysle.Znowu przyjrza³ sie im dog³êbnie lecz tym razem
jego oczy zap³onê³y przez u³amek sekundy b³êkitn¹ poœwiat¹.Podszed³ do jedynej Kunoichi w ca³ej tej dru¿ynie i leko
dotknÂą jej ramienia .
- Czyli skoro tamten w Sunie chce prosiĂŚ o azyl to najpierw wypadaÂłoby siĂŞ tam udaĂŚ....- odparÂłam sÂłyszÂąc sÂłowa Le...jednak kiedy ten dotkn¹³ mojego ramienia mówiÂąc o dowódcy ja spojrzaÂłam na Niego zaskoczona
- J-ja? Ale...ja....chyba nie dam rady... - odparÂłam patrzÂąc gdzieÂś w bok
DowodziÂłam tylko raz druÂżynÂą i raczej nie czuÂłam siĂŞ na siÂłach aby dowodziĂŚ tak licznÂą grupÂą na tak powaÂżnej misji . Jednak westchnĂŞÂłam i odparÂłam
- Eh...no dobrze...skoro tak...- odparÂłam - W takim razie uwaÂżam abyÂśmy wpierw skierowali sie do Suny...tak jak juÂż mówiÂłam skoro prosi o azyl mogÂą byĂŚ trudnoÂści , z ujarzmieniem naszego celu...
SpojrzaÂłem na Minako.
- Ona ma racjê, musimy zapobiec ewentualnym k³opotom ze strony uzyskania azylu przez tego shinnobi...A skoro jest to tak trudna misja, musimy wybraÌ tam siê ca³¹ zgraj¹....Tylko nie rzucajmy siê w oczy...- powiedzia³em podchodz¹c do Minako i staj¹c po jej lewej stronie.
- Ja chĂŞtnie zajmĂŞ siĂŞ tym w sunie, skoro ma miecz, to jego miecz przyda mi siĂŞ do kolekcji. - powiedziaÂłem.
- Lee, powiedz nam czy mamy iœÌ w szóstkĂŞ czy teÂż w trzy osobowych oddziaÂłach? - spytaÂłem zaciekawiony i gotowy do podróÂży.
-Proponowa³bym...oddzia³ki- wtr¹ci³em siê zamiast Lee -Nie chcia³bym decydowaÌ zamiast Minako, ale wed³ug mnie, najlepiej by by³o, gdyby do Suny posz³y dwie osoby. Zawsze mog³oby to wygl¹daÌ bardziej na pojedynek, druga osoba by ubezpiecza³a... Pozosta³e cztery osoby ruszy³y do Konohy i ewentualnie przysz³y ze wsparciem do Suny. Chcia³bym cie te¿ bardzo poprosiÌ Minako, abyœ pozwoli³a mi iœÌ z Kiomotem do Suny, a tak¿e zezwoli³a najpierw na pojedynek z owym mê¿czyzn¹.
Przerwa³em na chwile i uœmiechn¹³em siê.
-Bo sam chĂŞtnie zobaczyÂłbym jego miecz.
-Brawo Minako Kurosaki ..zostaÂłaÂś ich przywódczyniÂą teraz Âżycie i zdrwie twoich towarzy jest w
twoich rekach.To do ciebie bĂŞdzie naleÂżaÂło podjecie decyzji o podzieleniu waszej grupy na dwia osobne skÂłady
shinobi.No chyba Âże uwaÂżasz iÂż lepiej poruszaĂŚ siĂŞ wam bĂŞdzie w zwartym szyku szejsicio osobowej druÂżyny.
To ty musisz podjÂąc decyzje czy waÂżniejsze jest bezpieczestwo czy teÂż czas i wykonanie misji.
MoÂże siĂŞ okazaĂŚ Âże decyzja którÂą teraz podejmiesz bĂŞdzie miaÂła wpÂływ na caÂła waszÂą póÂźniejszÂą podruÂż
zarówno podziaÂł siÂł i dobór drugiego dowódcy w moÂżliwej drugiej druÂżynie jest doœÌ waÂżny wiec zastanów
siĂŞ zanim wybieÂżesz jakÂą drogÂą bĂŞdziecie podÂązaĂŚ i pamietaj teÂż o konsekwencjach swoich wyborów wszystko co
teraz wybierzesz lub zrobisz bĂŞdzie tylko i wy³¹cznie twoim tryumfem lub poraÂżka.-Na mojej twarzy widniaÂła powaga i spokój
nie chcia³em sugerowaÌ zadnego z wyjœÌ to musia³ byÌ jej wybur wkoncu to jej droga.
-choĂŚ ja wam zleciÂłem to zadanie i choĂŚ czekacie na moje rozkazy od tej chwili to nie jest juÂż moja przygoda lecz wasza od teraz moÂżecie liczyĂŚ tylko na siĂŞbie i waszego przywódcĂŞ.
Lee uÂśmiechnoÂł siĂŞ do Hyuto i do Minakoe porozumiewawczo.
-To twoja decyzja wybiesz jak jak sama uwazasz.-OdwruciÂł sie do Hyuto.
-Pamietaj z kim moÂże wam przyjœÌ walczyĂŚ nie docenianie przeciwnika moÂże sie równaĂŚ wasza smiercia-Jego ton byÂł powaÂżny jak by chciaÂł powiedzieĂŚ Âże to nie czas na zbieranie trofeuw.
SÂłyszÂąc sÂłowa Lee westchnĂŞÂłam ciĂŞÂżko
~Ma racjĂŞ...wszystko zaleÂży teraz ode mnie...~pomyÂślaÂłam i popatrzyÂłam po wszystkich
~ Znam prawie wszystkich oprócz Kiodumaru , oraz ich umiejĂŞtnoÂści..trudno bĂŞdzie dobraĂŚ ich w druÂżyny
- Hyuta...znam Twoje umiejĂŞtnoÂści...no moÂże nie do koĂąca ale wiem , Âże jesteÂś silny , tak samo jak Kiomoto , Michi , Midori ...ale nie mogĂŞ ryzykowaĂŚ klĂŞskÂą...wolaÂłabym podzieliĂŚ siĂŞ na 2 grupy...do pierwszej bĂŞdzie naleÂżaÂł Hyuta , Kidoumaru i Kiomoto...do drugiej zaÂś ja Midori i Michimoto...najpierw ruszymy do Suny...tam zorientujemy siĂŞ z sytuacjÂą i ustalimy resztĂŞ planu...i jeszcze jedno...nie zbaijajcie nikogo...nawet naszego celu...pamiĂŞtajcie , zĂŞ musimy siĂŞ dowiedzieĂŚ o pozostaÂłej dwójce... - odparÂłam
- No dobra.... No to wyruszamy?- powiedziaÂłem doc caÂłej grupy.
- No to jest lipa.... Nie zabijaÌ? Ale ja chcê ich zjeœÌ...- pomyœla³em, a pod mask¹ pojawi³a siê smutna mina.
SpojrzaÂłem na zebranych w pokoju.....
- No to mamy Âświetne grupy....- dodaÂłem podchodzÂąc do drzwi.
- Nie zabijaĂŚ no tak, najpierw wydobyĂŚ informacje póÂźniej zabiĂŚ - powiedziaÂłem.
- MoÂżemy siĂŞ tam przelecieĂŚ? BĂŞdzie szybciej? - dodaÂłem
-Minako... zakÂładam, Âże jest tak jak mówi Kiomot. Najpierw dowiadujemy siĂŞ gdzie jest cel kolejny, a póÂźniej zabijamy pierwszy? - zapytaÂłem niepewnie. Nie lubiÂłem byĂŚ niepewny. Ale tak to juÂż byÂło z tymi zadaniami Lee.
Kidoumaru cicho przysÂłuchiwaÂł siĂŞ silniejszym kompanom.
Z druÂżyny nie mógÂł byĂŚ nie zadowolony gdyÂż wiĂŞkszoÂści w ogóle nie znaÂł.
-Nie lepiej od razu wszystkich wymordowaĂŚ? -spytaÂł Kido.
-Wtedy bĂŞdzie po kÂłopocie-zakoĂączyÂł Kidoumaru.
NMM
Lee przysÂłuchiwaÂł siĂŞ ich wymianie zdani i zastanawiaÂł siĂŞ nad wieloma sprawami które go trapiÂły nad tym czy oni to przezyjÂą i czy wreÂście sie to wszystko skonczy.
-Hyuto uwazaj na swoj miecz..nie znasz jeszcze jego wszystkich mo¿liwoœci moze kiedyœ ci onich opowiem ale teraz porostu uwazaj...Minoko ruszajcie jak najszybcie nie jestem pewny ale wydaje mi siê ¿e coœ jest nie tak.-Lee znikn¹³ w czarnej mgle ostatnim spojzeniem patrzy³ siê w strone Kidoumaru
-Czasem s³aboœÌ mo¿e sie okazaÌ si³¹ (NMM)
Kiedy Lee znikn¹³ popatrzy³am na wszystkich
- Nie ma czasu do stracenia...ruszajmy jak najszybciej do Suny...- odpar³am i jeszcze raz popatrzy³am na wszystkich...- Spotkajmy siê u bram Suny - odpar³am chc¹c tam byÌ jak najszybciej zmieni³¹m siê w wilka i popêdzi³am do Suny
< NMM>
-A wiêc ruszajmy...- spojrza³em na Hyute przed wyjœciem z gabinetu i powiedzia³em- tym razem jesteœmy partnerami i mam nadziejê ¿e siê nie pozabijamy... Kuchiose no Jutsu- krzykn¹³em i odlecia³em na moim tygrysem wielkoœci s³onia.
<NMM>
RozejrzaÂłem siĂŞ jeszcze przez chwilĂŞ i wyskoczyÂłem przez okno. W czasie lotu zÂłoÂżyÂłem pieczĂŞcie i przyzwaÂłem mojego summona, na którym ruszyÂłem w stronĂŞ Suny. <NMM>
Wypuœci³em trochê chakry do pierœcienia, a przy mnie pojawi³ siê ANBUs. Zdj¹³em ciê¿arki i mu je poda³em.
-ZanieÂś je... Wiesz gdzie. BĂŞdÂą wiedzieĂŚ, Âże to moje.
//moja szybkoœÌ 219//
-No to biegiem. - powiedziaÂłem i wypadÂłem z gabinetu szybciej, niÂż dawniej zrobiÂłbym to z uÂżyciem pierwszej bramy.
NMM
Wi zostaje wprowadzony przez straÂżników do dowódcy. Nie ma przy sobie broni oddaÂł ja przy bramie //która gdzieÂś zniknĂŞÂła / /. Dowódcy Anbu zawsze byli dobrze pilnowani z tym teÂż tak jest. //wybacz Lee nie wiem czy tu jesteÂś czy nie ale nie bĂŞdĂŞ czytaÂł tych dÂługich konwersacji //.
WiĂŞc witam szanownego dowódce Anbu ja mam do pana takÂą sprawĂŞ. MiaÂłem to zaÂłatwiĂŚ z innym dowódca ale bardzo ciĂŞÂżko go zÂłapaĂŚ. Jest Kage Kiri i ma wiele zajĂŞĂŚ wiĂŞc przyszedÂłem tutaj - Mówi powoli i wyraÂźnie mÂłody chuunin z Konohy

/Sry Lee , ze przez bramĂŞ nie przeszedÂłem ale wypruwaÂła. Hacker nawet jej oszczĂŞdziÂł //
//Spoko rozumiem jak tylko skoncze te misje naprawie to i owo //
Lee pojawiÂł siĂŞ w kÂłebach czarnego dymu.
SiedziaÂł z swoim biurkiem i uwaÂżnie przyglÂądaÂł sie przybyszowi i wysÂłychiwaÂł kazdego jego sÂłowa .
Wsta³ i uk³oni³ siê nisko poczym uœmiechn¹³ sie po przyjacielsku.
-Witam co cie sprowadza do siedziby ANBU mam nadzieje Âże nie sÂą to zÂłe wiadomoÂści?
Tak wiĂŞc ja chciaÂłem siĂŞ zapisaĂŚ do ANBU //GadaÂłem o tym z HyutÂą , ale go zÂłapaĂŚ w siedzibie to istny koszmar . . . //. WiĂŞc mam rangĂŞ Chuunina , ale juÂż siĂŞ zapisaÂłem do testów na Jounina. Przy okazji wykonaÂłem 2 misje rangi A 1 misje rangi C i 2 misje rangi D. - powiedziaÂł Wi uÂśmiechajÂąc siĂŞ
To czy mógÂłbym staĂŚ siĂŞ czÂłonkiem ? ? - zapytaÂł Wi po chwili. ChÂłopak nadal siĂŞ uÂśmiechaÂł do dowódcy Anbu. UznaÂł , ze to caÂłkiem miÂły goœÌ. . .
//Spoko jak tylko skoncze misje to troche tu pozmieniam //
Lee pojawÂł siĂŞ w czarnej mgÂłe za swoim biurkiem.
UwaÂżjnie sÂłuchaÂł tego co miaÂł do powiedzenia nieznajomy.
Poczym wstaÂł z za biurka i ukÂłoniÂł sie nisko aby wyraziĂŚ swuj szacunek.
-MiÂło mi cie poznaĂŚ jakie to sprawy sprowadzajÂą cie do siedziby ANBU w Konosze??-MuwiÂł z usmiechem na twarzy.
Wi odwzajemniÂł siĂŞ ukÂłonem.

Tak wiĂŞc ja chciaÂłem siĂŞ zapisaĂŚ do ANBU //GadaÂłem o tym z HyutÂą , ale go zÂłapaĂŚ w siedzibie to istny koszmar . . . //. WiĂŞc mam rangĂŞ Chuunina , ale juÂż siĂŞ zapisaÂłem do testów na Jounina. Przy okazji wykonaÂłem 2 misje rangi A 1 misje rangi C i 2 misje rangi D. - powiedziaÂł Wi uÂśmiechajÂąc siĂŞ
To czy mógÂłbym staĂŚ siĂŞ czÂłonkiem ? ? - zapytaÂł Wi po chwili. ChÂłopak nadal siĂŞ uÂśmiechaÂł do dowódcy Anbu. UznaÂł , ze to caÂłkiem miÂły goœÌ. . .
Po tych sÂłowach przy Wi pojawÂł siĂŞ ArtiÂś ( maÂły piesek summon). Zacz¹³ szarÂżowaĂŚ na Lee , gdy tylko do niego dobiegÂł zacz¹³ siĂŞ Âłasic.ProsiÂł by Lee go podniósÂł na rĂŞce. Pies zawsze lubiÂł zwiedzaĂŚ Âświat z góry. Wi byÂł lekko oburzony zachowaniem szczeniaka jednak nie pokazywaÂł tego po sobie. StaÂł na bacznoœÌ czekajÂąc na odpowiedÂź Lee.
-Chcesz doÂłaczyĂŚ do ANBU.. a czy wiesz czym kierujÂą siĂŞ nasi czÂłonkowie jakiej zasady przestrzegaja wszyscy którzy zaÂłoÂża maske na swÂą twarz??-Lee mowiÂł pewnym siĂŞbie gÂłosem podniusÂł delikatnie pas na swoje biurko.
Nagle w kacie za plecami Wina pojawiÂł siĂŞ czarny wilkl którego otaczaÂła nieprzenikniona mgÂła.
-Kane nie strasz naszych goœÌi.-Wilka zawarcza³ i wskoczy³ na biurko Lee po³o¿y³ siê na jego srodku i udawa³ ¿e œpi czuwaj¹c przez ca³y czas.
-Tak wiec widze Âże przeszÂłeÂś juÂż swoje byÂłeÂś na kilku misjach...ale czy sadzisz Âże jesteÂś gotowy przystÂąpiĂŚ do tej organizacji??-PrzyjzaÂł siĂŞ dokÂładnie nieznajomemu nie wiedziaÂł onim nic i nie byÂł pewny czy moÂże mu zaufaĂŚ wydawaÂł siĂŞ miÂła osoba lecz czasem wzrok potrafi klamac.
Tak przeszedÂłem juÂż swoje. ChciaÂłbym móc zrobiĂŚ coÂś wiĂŞcej niÂż tylko staĂŚ z boku i byĂŚ zwykÂłym ninjÂą w wiosce. ANBU teÂż potrzebuje kogoÂś do Âłapania wiĂŞÂźniów. Ja uwaÂżam , Âże do tego siĂŞ wÂłaÂśnie nadaje. JeÂżeli ktoÂś rozumie moje intencje mogĂŞ siĂŞ z nim bardzo Âłatwo zaprzyjaÂźniĂŚ. ANBU moÂże teÂż pomóc mi w zmianie. TrochĂŞ za duÂżo przeÂżyÂłem w dzieciĂąstwie takim wczesnym . . . - Wi mówiÂł spokojnie i nadal siĂŞ uÂśmiechaÂł. Nie zwróciÂł uwagi na wilka. JeÂżeli jest w siedzibie ANBU raczej nic groÂźnego tu nie ma. Jednak piesek zaraz zwinÂą siĂŞ w kuleczkĂŞ i Wi musiaÂł go wsi¹œÌ na ramion. Dopiero wtedy wyszedÂł z zasÂłony. ChÂłopak poÂłoÂżyÂł sobie psa na prawym ramieniu. Piesek miaÂł zamkniĂŞte oczy.
ZresztÂą zawsze lubiÂłem maski. ZasÂłaniajÂą one twarz , zawsze lubiÂłem byĂŚ tajemniczy i nieznany. Trzeba nawracaĂŚ ludzi by nie kroczyli z³¹ drogÂą. Trzeba to robi szybko . . . Trzeba powstrzymaĂŚ ludzi . . . - dodaÂł Wi jednak teraz posmutniaÂł. Stare wspomnienia wróciÂły do chÂłopaka. Piesek zacz¹³ piszczeĂŚ. CzuÂł uczucia Wi. Jednak po chwili siĂŞ uÂśmiechnÂą. ChÂłopak wiedziaÂł , Âże przeszÂłoÂściÂą ÂżyĂŚ moÂżna
-Dobrze wiec twoje sÂłowa wiele mówiÂą o twojej osobie.Widze teÂż Âże sÂą one wypowiadane szczeÂże i mowione prosto z serca jestes honorowym mĂŞzczyna który zaszczyci oddziaÂły anbu swoja osoba ...ale jeszcze nie teraz...zanim to sie stanie musisz poczekaĂŚ na Hyuto. Gdy wruci bĂŞdziesz musiaÂł wykonaĂŚ pewne zadnie dla mnie jesli je wykonasz pdowiedziesz ze jesteÂś tym kogo szukam i zostaniesz czÂłonkiem ANBU.CZy odpowiadajÂą ci takie warunki??
//WÂłaÂściwie to juÂż siedziaÂłem na misji u Hyuty i on mi róÂżne testy robiÂł , ale moÂże taka moja dola //
Tak panie dowódco. Jestem zaszczycony , Âże daje mi pan szanse - powiedziaÂł Wi i ukÂłoniÂł siĂŞ. ByÂł to gest podziĂŞkowania a nie poÂżegnania.
Hau hau hau hau - dodaÂł piesek uradowany , Âże marzenie Wi siĂŞ speÂłniÂło. No moÂże jeszcze to nie jest pewna , ale Wi ma szanse na speÂłnienie tego marzenia. Jednak pies nie byÂł w 100% spokojny. MartwiÂł go ten wilk na stole Lee. Pies tez miaÂł swoje smutne wspomnienia , a wilki przywracaÂły skrawki tamtych wydarzeĂą. . .
-Cieszy mnie to bardzo gdy tylko Hyuto powruci zacznie sie twoja próba-Lee spojzaÂł na maÂłego psiaka i na to na co patrzyÂł na Kane jego wiernego przyjaicela.
-Niemartwcie siĂŞ to mój najlepszy przyjaciel oboje przeÂżyliÂśmy doÂśc sporo razem.MoÂże siĂŞ wydawaĂŚ groÂżny i taki jest ale wierny z niego kompan który bĂŞdzie walczyÂł u mego boku i moich przyjaciuÂł do ostatniej kropli krwi.-Przez caÂły czas Lee sie uÂśmiechaÂł patrzÂąc na swojego przyjaciel w jego oczach widnia¹³ miÂłoÂśc i wiara w swojego towarzysza. I ten bÂłysk w ku kiedy mówiÂł o nim "Moj przyjaciel"Lee naprawdĂŞ uwaÂżaÂł go za swojego towarzysza nie za bezmyÂślne stworzenie lecz na czÂłonka swojej druÂżyny za którego oddaÂł by Âżycie.
Tak wiêc , gdzie mam na Hyutê zaczekaÌ ? ? Stara³em siê go spotkaÌ , ale to naprawdê spory problem. Czêsto , gdzieœ wychodzi . . . - powiedzia³ Wi przymykaj¹c oczy. Piesek kocha³ zabawê wiêc wykorzysta³ chwilê i przyczepi³ siê do ucha Wi ja kolczyk. Jego ma³e z¹bki prawie przebi³y uch ch³opaka na wylot . Wi by³ zaskoczony i polecia³ na praw¹ stronê i wyl¹dowa³ na ziemi jak d³ugi. Pies zobaczy³ , ¿e Ÿle zrobi³ i zaraz zacz¹³ przepraszaÌ ch³opaka.
-Dobrze ,Âże zd¹¿yÂłem na czas - mruknÂą do psa Wi. ChÂłopak zmieniÂł ca³¹ prawÂą czeœÌ ciaÂła w drewno dlatego nawet upadku nie poczuÂł. Po chwili jednak wróciÂł do normy i podniósÂł siĂŞ. Wi CzekaÂł na odpowiedÂź Rocka Lee.
-Nie martw siĂŞ keidy nadejdzie czas sam cie odnajde Hyuto bĂŞdzie wtedy w moim gabinecie...-Lee byÂł zauroczony maÂłym psem bardzo podbÂło mu sie zachowanie malucha.
-Naprawde uroczy pies..kiedyÂś wyroÂśnie na duÂżego i silnego towarzysza...i wtedy bĂŞdzie trzeba siĂŞ liczyc z wasza dwujka.-PodszedÂł i podrapal pas za uchem.
-KAne przywitaj sie...i przestan ich straszyĂŚ!-PodniusÂł leko ton gÂłosu lecz nie krzyczaÂł.
Wilk poruszyÂł tylko Âłbem i nadal udawal Âże Âśpi. najwidoczniej nie byÂł zaciekawiony przybyszami.
-ON juÂż taki jest ...ale nie waÂżne...kiedy nadejdzie czas odnajde cie..na razie ciesz sie tym co masz...bo moze sie okaÂżaĂŚ ze stracisz wszystko-Jego gÂłos byÂł zimny ale teÂż pelny charyzmy.
E tam ten pies jest nieÂśmiertelny. PokaÂż panu dowódcy co potrafisz - powiedziaÂł Wi i mrugn¹³ okiem do pieska. On wyraÂźnie byÂł zauroczony drapaniem , ale po chwili wykonaÂł rozkaz.
Teraz moÂże pan go zaatakowaĂŚ jakÂą kol wiek technikÂą. To jest niezniszczalna forma mojego maÂłego summona. Jest jeszcze wiĂŞkszy pies , ale on jest raczej nie towarzyski. TeÂż próbowaÂł zniszczyĂŚ kuleczkĂŞ , ale mu nie wyszÂło. - Wi powiedziaÂł wskazujÂąc rĂŞkÂą na zwiniĂŞtego w kulkĂŞ summona. Faktycznie pojawiÂła siĂŞ przy nim bardzo dziwna bariera .
Po chwili pies rozwin¹³ siê. ma³y nie chcia³ czekaÌ. Wola³ poznawaÌ œwiat. Wi wiedzia³ o co chodzi pupilkowi.
Przepraszam panie dowódco, ale piesek chciaÂłby juÂż iœÌ , a ja teÂż mam parĂŞ spraw do zaÂłatwienia. Na 100% siĂŞ jeszcze zobaczymy i mam nadziejĂŞ , ze wtedy stanĂŞ siĂŞ peÂłnoprawnym czÂłonkiem ANBU. W razie czego p[roszĂŞ wysÂłaĂŚ do mnie wiadomoœÌ z dalszymi polecaniami a nie fatygowaĂŚ siĂŞ i szukaĂŚ mnie.
Wi znikn¹³ w chmurce dymu. Pojawi³ siê przy lesie. Tam pobieg³ w stronê Kiri ( ograniczam spam )

NMM i NMP
Do gabinetu, wpadÂła szara smuga, korzystajÂąc z tego, Âże drzwi za Michimoto jeszcze siĂŞ nie zamknĂŞÂły. Piez wychamowaÂł tuÂż przed Lee i zacz¹³ ujadaĂŚ. PodbiegÂł do drzwi, po czym zawróciÂł spowrotem i pociÂągn¹³ za nogawkĂŞ spodni chÂłopaka, i znów podbiegÂł do drzwi, caÂły czas ujadajÂąc.
Lee spojza³ na psa znajomego psa i odrazu poj¹³ o co chodzi.
-CoÂś z ...Hasei prawda...coÂś siĂŞ wydaÂżyÂło....WstaÂł jak opazony i natychmiast pojawiÂł siĂŞ przy psie.

-Prowadz...albo ma lepszy pomysÂł...KANE!!!-Lee krzykn¹³ na swojego towarzysza który nadal udawa Âże Âśpi i nie przejoÂł sie wcale tym Âże jego dawna pani ma problemy.Ale wstaÂł i podszedÂł do Lee wiedziaÂł czego oczekuje od niego chce aby dowiedziaÂł sie od swojego brat gdzie jest Hasei aby Lee mogÂł siĂŞ tam pojawiĂŚ uzywajac swojej mgÂły
Kane zrobiÂł to lecz nie miaÂł na to najmniejszej ochoty.
"gdzie ONA jest...pewnie znowu wpakowaÂł siĂŞ w jakieÂś problemy i potrzebuje pomocy..nigdy nie radziÂła sobie sama.."
Hako odsÂłoniÂł kÂły, w niemym akcie agrsji, ale nie oÂśmieliÂł siĂŞ na nic innego.
- Tak... To prawda, ale pamiĂŞtaj, Âże to jej sprawa i jej przewinienie, jeÂśli jedno z nas zginie przez jej gÂłupotĂŞ.- potem znów emocje wyparowaÂły z jego pyska. - A kÂłopoty w których jest tym razem na pewno nie sÂą jej winÂą... A raczej... Dobra, nie waÂżne. Po prostu rodzi. Jest w Szpitalu w Konosze, o ile nie zmogÂło jej gdzieÂś po drodze i nie rodzi teraz w jakimÂś ciemnym zauÂłku.
- A tak przy okazji... Od kiedy to ty siĂŞ takim PIESKIEM KANAPOWYM zrobiÂłeÂś? Skaczesz na kaÂżde Âżadanie tego jinchuuriki, jak tresowana maÂłpka... NaprawdĂŞ... To juÂż Kabe ma swój honor...- zamilkÂł i nie powiedziaÂł nic wiĂŞcej, ale jego wzrok mówiÂł za siebie. Kane nigdy nie speÂłniaÂł poleceĂą Hasei z takim poÂświĂŞceniem i bez sÂłowa sprzeciwu. A przecieÂż to ona go wychowaÂła i wykarmiÂła... To z niÂą przeszyÂł swoje Âżycie... A ten gÂłupi jinchuuriki... W dodatku Kane go przecieÂż nienawidziÂł... Po kim jak po kim, ale po nim Hako nie spodziewaÂł siĂŞ takich fanaberii.
Kane natychmiast przekazaÂł to Lee który znikn¹³(NMM)
KAne sam zaÂś pozostaÂł spoglÂądajÂąc na swojego brata z politowanie .
-Ty nic nie pojmujesz...on mnie traktuje jak swojego przyjaciela naprawdĂŞ...ona wymagaÂła od nas posÂłuszeĂąstw i bezgranicznego oddania...on nie robi tego daj mi wybór u niej go niegdy nei doÂświadczyÂłem . Nie jestem jego pieskiem kanapowym bo nigdy mnie tak nie traktowaÂł...dzieki niemu zyje ...dzieki niemu wreÂście moge sam wybieraĂŚ swojÂą droge...nie pojmiesz tego jesteÂś zaÂślepiony.
- Tak mnie wychowano... Tak samo jak i Ciebie... Rodzina Inuzuków zawarÂła z psami pakt. Ów pakt jest bradzo wi¹¿¹cy... Technicznie rzecz biorÂąc wiĂŞc nie Âżyjesz. Bo inaczej nie mógÂłbyÂś zmieniĂŚ swojego pana. ZresztÂą, nie mnie oceniaĂŚ twe wybory bracie.... Ty pod¹¿yÂłeÂś swojÂą ÂścieÂżkÂą, a ja swojÂą... Wiedz jednak, Âże JA kocham Hasei takÂą jaka jest. AkceptujĂŞ jej wady i z radoÂściÂą patrzĂŞ na jej zalety. Bo tak postĂŞpuje rodzina.- to powiedziawszy odwróciÂł siĂŞ i odbiegÂł. WidaĂŚ jednak byÂło, Âże gdyby mógÂł, toby pÂłakaÂł. KochaÂł swego brata i bolaÂło go to, Âże tamten tak bezdusznie ich pozostawiÂł. WiedziaÂł, ze to Hasei wydaÂła ów rozkaz. Ale zostaÂł on wykonany w momencie kiedy dziewczyna spotakaÂł siĂŞ z Lee. Kane powienien wróciĂŚ do Hasei. A takich zbrodni psy Inuzuka Âłatwo nie wybaczajÂą, nawet wÂłasnemu rodzeĂąstwu.
mówiĂŞ do dowódcy anbu
bardzo prosze
mie zapisaĂŚ do anbu
1Atari
2genin
3Techniki
Kai
Kawarimi no jutsu
Bunshin no jutsu
Kasumi Enbu no jutsu [Katon]
Puk Puk ... Zuka zapukaÂł w drzwi do gabinetu . TrochĂŞ siĂŞ stresowaÂł , w koĂącu bĂŞdzie go uczyÂł sam Lee . Ohh to zaszczyt.

JeÂśli Lee otwiera drzwi:
Hej. PrzybyÂłem tutaj na twój rozkaz w sprawiĂŞ nauki. Jestem wypoczĂŞty i gotowy. Kiedy zaczynamy ?

(Przepraszam ,ale po ostatnich wydarzeniach jestem zmuszony byĂŚ caÂły czas uwaÂżny i mieĂŚ ograniczone zaufanie do kaÂżdego.)
Nagle za plecami Zucka pojawiÂł siĂŞ ANBUS w swojej zbroi i maskÂą na twarz skÂłoniÂł siĂŞ nisko.
-Witaj panie wÂłaÂśnie dostaliÂśmy wiadomoœÌ od naszego pana do ciebie.- W jego dÂłoni pojawiÂła siĂŞ koperta która wrĂŞczyÂł Zuckowi.

"Pewnie czekasz na mnie i nasz trening ..zaskoczĂŞ ciĂŞ gdyÂż ów trening bĂŞdzie po³¹czony z nazwijmy to misjÂą dla ciebie...w liÂście znajdziesz wskazówki gdzie masz siĂŞ udaĂŚ...powodzenia Rock Lee"

1.Czas zacz¹Ì od poczÂątku drogi uczniu wracaj wiec do szkoÂły tam znajdziesz to czego ci brakuje oraz kolejnÂą wskazówkĂŞ. PamiĂŞtaj jednak Âże shinobi uczy siĂŞ przez caÂłe Âżycie.

ZobaczyÂła w drzwiach innego genina i trochĂŞ stremowana stanĂŞÂła obok niego.PatrzyÂła na ÂżoÂłnierza ANBU w peÂłnej zbroi i ona sama zapragnĂŞÂła zostaĂŚ jego czÂłonkiem.Z wiĂŞkszÂą odwagÂą wstÂąpiÂła do pokoju i ukÂłoniÂła siĂŞ przywódcy.
-Witam-powiedziaÂła-ChciaÂłabym zgÂłosiĂŚ siĂŞ do ANBU....
PowiedziaÂła to jakby z wiĂŞkszym ciĂŞÂżarem na sercu, ale zaraz potem odetchnĂŞÂła g³êboko i uÂśmiechnĂŞÂła sie do przywódcy niepewnie.
Seiki zapukaÂł do gabinetu dowódcy oddziaÂłu ANBU czekajÂąc na jego odpowiedzieĂŚ oraz zgodĂŞ na wejÂście
Rock pojawiÂł siĂŞ w swym gabinecie w k³êbach czarnego dymu siedzÂąc odrazy na swym fotelu zapatrzony w notatki które miaÂł na swym biurku. Nie spojrzaÂł nawet na dziewczynĂŞ która sta³¹ przed nim. Jego Âślepota która nie byÂła dostrzegana przez wiĂŞkszoœÌ jako iÂż Lee nie zdradzaÂł siĂŞ z tym . ByÂła niczym jego oczy przystosowaÂły siĂŞ do Âżycia w nowy niekonwencjonalny sposób. Teraz dziĂŞki misji którÂą przebyÂł widziaÂł wszystko jako sile ÂżyciowÂą tak wiĂŞc nawet nie patrzÂąc siĂŞ na kobietĂŞ wiedziaÂł o jej obecnoÂści.
-Witam madam , chcesz przyst¹piÌ do ANBU tak..-Z drugiej strony drzwi ktoœ zacz¹³ siê dobijaÌ do jego gabinetu.
-Przepraszam na chwile...zaraz wrócimy do tej rozmowy-OdwróciÂł siĂŞ w stronĂŞ drzwi i powiedziaÂł pewnym i spokojnym tonem gÂłosu.
-WejœÌ..wejœÌ- Lee zapamiĂŞtaÂł obie siÂły Âżyciowe kobiet oraz obcego mĂŞÂżczyzny który staÂł za drzwiami i czekaÂł aÂż
wejdzie do pomieszczenia.
Seiki gdy usÂłyszaÂł SÂłowa dowódcy ANBU otworzyÂł spokojnie drzwi i wszedÂł do sirotka .PodszedÂł spokojnie do biurka popatrzyÂł siĂŞ na Lee i powiedziaÂł trochĂŞ niepewnym gÂłosem.
-Chcia³ bym do³¹czyÌ do ANBU.
Po tych sÂłowach uÂśmiechnÂą siĂŞ niepewnie czekajÂąc na odpowiedz Lee.
Rock Lee przywitaÂł go równieÂż szczerym uÂśmiechem. Po czym spojrzaÂł na kobietĂŞ i ponownie na chÂłopaka.
-CoÂś mi siĂŞ zdaje Âże oboje trafiliÂście tu z tym samym problemem i oboje bĂŞdziecie siĂŞ musieli zmierzyĂŚ z próbami na ANBU-WstaÂł z krzesÂła podchodzÂąc do dwójki i poklepaÂł obydwoje po ramieniu.
-Wiecie chyba na co siĂŞ piszecie Âżycie jako ANBU wcale nie jest Âłatwe bĂŞdziecie musieli wykonywaĂŚ rozkazy swych dowódców choĂŚ by miaÂło to oznaczaĂŚ ÂśmierĂŚ waszÂą albo waszych przyjacióÂł.-MówiÂł to spokojnie niczym nauczyciel który tÂłumaczy swym dzieciom czemu muszÂą robiĂŚ to co robiÂą.
-Ale moÂżecie teÂż byĂŚ pewni Âże kaÂżdy wasz czyn bĂŞdzie miaÂł wpÂływ na Âświat shinobi ,dziĂŞki kaÂżdemu waszemu zadaniu i dobremu uczynkowi bĂŞdziecie sprawiaĂŚ Âże ÂŚwiat bĂŞdzie stawaÂł siĂŞ lepszy. A wasi bracia i siostry z oddziaÂłów ANBU zawsze pojawiÂą siĂŞ aby wspomóc was w potrzebie. -OddaliÂł siĂŞ od nich nie strÂącajÂąc obojgu z zasiĂŞgu wzroku.
-Tak wiĂŞc powiedzcie mi czy nadal jesteÂście pewni iÂż chcecie przejœÌ przez próby i dla czego mam wam na to pozwoliĂŚ??-ZmierzyÂł ich zdziwionym wzrokiem jak by samemu nie bĂŞdÂąc pewnym czy nadajecie siĂŞ do elitarnej jednostki ninja.
chÂłopak popatrzyÂł to na dziewczynĂŞ to na Lee i powiedziaÂł
-Dlaczego chcia³bym do³¹czyÌ tak?
zapytaÂł siĂŞ ale nie daÂł czasu na odpowiedz.
-Ja chciaÂłbym do³¹czyĂŚ do ANBU poniewaÂż chciaÂł bym broniĂŚ i pomagaĂŚ innych poniewaÂż mi nikt nigdy nie pomógÂł i wiem jak to jest.
Gdy to powiedziaÂł popatrzyÂł siĂŞ w ziemie a uÂśmiech zszedÂł mu z twarzy .Po chwili jednak podniósÂł gÂłowĂŞ i uÂśmiech znowu zagoÂściÂł na twarzy Seikiego.
SpojrzaÂł na niego przyglÂądajÂąc siĂŞ kaÂżdemu jego gestowi obliczajÂąc jego szanse oraz prawdĂŞ bÂądÂź kÂłamstwo które mogÂło siĂŞ kryĂŚ w jego gestach.
-Tak wiĂŞc to jest twój cel mÂłody czÂłowieku czy go osiÂągniesz zaleÂży tylko od ciebie-jego wzrok padÂł teraz na mÂłodÂą kunoichi.
-A ty m³oda damo czemu chcesz do³¹czyÌ do organizacji gdzie œrednia ¿ywotnoœÌ to trzy lata?? -Czeka³ na jej odpowiedŸ przygl¹daj¹c siê jej uwa¿nie.
-A tak propos to jakie to bĂŞdÂą próby i o co w nimi chodzi.
ZapytaÂł siĂŞ nagle mówiÂąc to tak jakby go olÂśniÂło .PatrzyÂł siĂŞ to na Lee to na kunoiczi.
-Zwyczajne próby chÂłopcze. Sprawdzie waszÂą wiarĂŞ w siebie wiernoÂści organizacji oraz oczywiÂście to kim zostaniecie- Lee kr¹¿yÂł wokóÂł dwójki z uÂśmiechem na twarzy.
-Oprócz tego sprawdzĂŞ jeszcze wiele rzeczy o których sami nigdy siĂŞ nie dowiecie a dziĂŞki którym moÂże przeÂżyjecie próby i staniecie siĂŞ chwa³¹ Anbu.-mówiÂł pewnym charyzmy gÂłosem tak jak by kaÂżde sÂłowo miaÂło znaczenie i swój cel.
Gdy dowódca skoĂączyÂł mówiĂŚ seiki popatrzyÂł siĂŞ na niego i zapytaÂł siĂŞ
-Czy ktoÂś jeszcze chce przystÂąpiĂŚ do ANBU
ZapytaÂł siĂŞ i popatszyÂł siĂŞ na Lee.
Seiki podszedÂł do drzwi i zapukaÂł do nich
-przepraszam czy moge wejœÌ
powiedziaÂł i zamilkÂł
Kiomoto wyskoczyÂł z dziury czasoprzestrzennej z grymasem bólu na twarzy. " Heh.. to byÂło Âłatwiejsze wczeÂśniej najwidoczniej muszĂŞ wróciĂŚ do formy '' - pomyÂślaÂł szatyn.
Kiedy spostrzegÂł Âże za biurkiem siedzi dowódca ANBU ucieszyÂł siĂŞ. Rock Lee staÂł siĂŞ dla niego wzorem podczas jego pierwszej misji od niego, gdy dowiedziaÂł siĂŞ Âże on uwolniÂł bestialskiego mordercĂŞ jakim byÂł HANG. - Witaj Lee, nie wiem czy mnie pamiĂŞtasz wiĂŞc przedstawiĂŞ siĂŞ po raz kolejny, nazywam siĂŞ Kiomoto, wiele zmieniÂło siĂŞ od ostatniego razu kiedy siĂŞ spotkaliÂśmy o ile owe spotkanie pamiĂŞtasz. No wiĂŞc przybywam aby prosiĂŚ ciĂŞ o informacjĂŞ o Bijuu, mam zamiar chroniĂŚ Jinchuriki aby trafiĂŚ na Michimoto, muszĂŞ z nim coÂś zaÂłatwiĂŚ. - po tych sÂłowach mĂŞÂżczyzna w czarnym pÂłaszczu rzuciÂł na biurko identyfikator czÂłonka ANBU.
Shinobi a raczej jego przybycie nie zdziwiÂło Rocka. Przez chwile patrzaÂł siĂŞ na niego i bacznie obserwowaÂł jego ruchy jak i przysÂłuchiwaÂł wszystkie jego sÂłowa. Kiedy mówiÂł o Bijuu i Jinchuriki. To go trochĂŞ zdziwiÂło ale nie daÂł tego po sobie poznaĂŚ . PierÂścieĂą(Bo anbu majÂą pierÂścienie) uderzyÂł o biurko Lee ten go schowaÂł do biurka.WstaÂł z krzesÂła i podszedÂł do Kiomoto.
-Nie mogĂŞ ci powiedzieĂŚ nic o Jinchuriki bo jeÂśli wiedziaÂł byÂś za wiele twoja osoba byÂła by zagroÂżenie dla kaÂżdego z nich.ChcÂąc czy nie chcÂąco moÂżesz staĂŚ siĂŞ zÂły lub przez pomyÂłkĂŞ albo na torturach zdradziĂŚ te informacje. WiĂŞc nie udzielĂŞ ci Âżadnych informacji o tych osobach. Walka z Demonami nie jest celem ANBU i nigdy nie byÂła naszym celem jest walka z AKA jeÂśli zniszczymy gÂłowĂŞ wĂŞÂża reszta sama umrze.- Ponownie zasiadÂł na za swym biurkiem nie spuszczajÂąc jednak mÂłodego shinobi z wzroku. I choc Lee miaÂł zamkniĂŞte oczy jego wzrok wyczuwaÂł chakre mÂłodego chÂłopaka co pozwalaÂło mu na poznanie jego intencji co do uÂżycia jutsu(W MOIM GABINECIE NIKT ALE TO NIKT NIE MOÂŻE OÂŻYWAÆ JUTSU PRÓCZ TAJ!!!!).
-JeÂśli chcesz kroczyĂŚ swÂą drogÂą i podaĂŚ siĂŞ gniewowi dla zemsty to twój wybór , oby siĂŞ tylko nie okazaÂło przyjacielu Âże stajesz siĂŞ taki jak ludzie których chcesz zniszczyĂŚ.-Ponownie otworzyÂł biurko z pierÂścieniem ANBU Kiomoto.
-Tak wiĂŞc jeÂśli wybierasz tÂą drogĂŞ nie moÂżesz naleÂżeĂŚ do ANBU naszym celem jest broniĂŚ innych nawet za cenĂŞ Âżycia...wybieraj. Drzwi za drugim shinobi który czekaÂł na zewnÂątrz tworzyÂły siĂŞ pozwalajÂąc mu wejœÌ do gabinetu.
- WidzĂŞ Âże mnie nie zrozumiaÂłeÂś, ja chcĂŞ chroniĂŚ Jinchuuriki a nie z nimi walczyĂŚ... walczyĂŚ mam zamiar z Michimoto, to on jest moim celem zdradziÂł ANBU a ja jestem lojalny. - Kiomoto uniósÂł siĂŞ lekko gdyÂż nie lubiÂł gdy ktoÂś uwaÂżaÂł go za zdrajcĂŞ. - ZdradziÂł nas a teraz chcĂŞ aby za to zapÂłaciÂł, skoro nie mogĂŞ dostaĂŚ informacji, to nie bĂŞdĂŞ nalegaÂł to ty jesteÂś liderem a nie ja wiĂŞc to ty Lee decydujesz. - kontynuowaÂł chodzÂąc w tĂŞ i w tÂą stronĂŞ. - WiĂŞc jeÂśli chcesz abym odszedÂł powiedz, z racji mojej lojalnoÂści odejdĂŞ skoro nie jestem juÂż potrzebny... jednak nie odejdĂŞ stÂąd bez twojej obietnicy... - uÂśmiech pojawiÂł siĂŞ na jego twarzy. - Obiecaj, Âże jeÂżeli dojdzie do jakiejÂś walki z Akatsuki ja bĂŞdĂŞ o tym powiadomiony i zostanĂŞ w walce jeden na jeden z Michimoto bez waszego udziaÂłu. - kontynuowaÂł, podszedÂł do biurka Lee i oparÂł siĂŞ o nie patrzÂąc mu prosto w oczy tak aby wyczuĂŚ czy lider ANBU nie bĂŞdzie kÂłamaÂł. CzarnowÂłosy mĂŞÂżczyzna dalej odczuwaÂł ból w miĂŞÂśniach co powinno byĂŚ widoczne dla Rocka. - Wiesz wÂłaÂściwie jak siĂŞ zastanowisz to daj mi znaĂŚ, ANBU ma sposoby na znajdowanie ludzi - powiedziaÂł i wyskoczyÂł przez okno gdzie otworzyÂł swój tunel i znikÂł.
<nmm>

// Sorka z tym gabinetem twoim nie wiedziaÂłem i nie mogÂłem czekaĂŚ na odpowiedÂź wiĂŞc wyszedÂłem z tematu.
//
zapukaÂłem do drzwi i odpowiedziaÂłem
-czy moge wejœÌ
- To musi byĂŚ tu ...
PopatrzyÂłem jeszcze przez chwilkĂŞ w prawo i lewo czy niema nikogo w pobliÂżu oprócz paru ANBU. Jeden z ich popatrzyÂł siĂŞ na mnie a ja siĂŞ lekko uÂśmiechn¹³em. PodszedÂłem do drzwi i lekko zapukaÂłem czekajÂąc na jaka kol wiek odpowiedz.

Po chwili pomyÂślaÂłem
*- Co ja robiĂŞ ...*
PopatrzyÂłem siĂŞ speszony w stronĂŞ ANBU ... odwróciÂłem siĂŞ o ruszyÂłem w stronĂŞ centrum miasta*

z.t
ZapukaÂłem do dzwi, lecz nikt nie odpowiadaÂł. ZapukaÂłem kolejny raz, jednak dalej nikt nie odpowiadaÂł. PowtórzyÂłem czynnoœÌ kilka razy, aÂż wreszcie chwyciÂłem klamke od dzwi, poczym weszÂłem. Nie zastaÂłem tutaj nikogo. Poczekam, skoro i tak niemam nic do roboty... dumaÂłem siadajÂąc na wolnym siedzeniu.
Nie wiadomo dokÂładnie, kiedy w pomieszczeniu pojawiÂła siĂŞ liderka ANBU. Ubrana w biaÂły jak Âśnieg pÂłaszcz i maskÂą z uÂśmiechem lisa staÂła w progu otwartych drzwi, obserwujÂąc tajemniczego goÂścia. Ten jakoÂś nie miaÂł zamiaru chyba demolowaĂŚ pokoju, wiĂŞc mÂłoda matka czym prĂŞdzej do niego podeszÂła.
-Czy moÂżesz wyjawiĂŚ swoje dane i powód, czemu tutaj jesteÂś? Wiesz, Âże to niebezpieczne...-powiedziaÂła ostatnie zdanie trochĂŞ ciszej i ironiczniej niÂż resztĂŞ.
Szukam pracy... odpowiedziaÂłem kobiecie takim tonem jak w gothic 2. Jestem Courier-ninem, jednak nikt nie chce mi dawaĂŚ zleceĂą... dlatego pomyÂślaÂłem sobie, Âże moÂże tutaj zostane zaakceptowany. dodaÂłem przyglÂądajÂąc siĂŞ jej masce oraz temu caÂłemu miejscu.
-Od pracy jest poÂśredniak mÂłody panie, a nie siedziba ANBU.-odparÂła bez litoÂści, trochĂŞ zdenerwowana zachowaniem typka. Nie mogÂła siĂŞ zbytnio zÂłoÂściĂŚ, bo to piĂŞknoÂści szkodzi, wiĂŞc usiadÂła jedynie na swoim czarnym obrotowym fotelu, wskazujÂąc potem gestem dÂłoni krzesÂło naprzeciwko biurka. Niech sobie chÂłopak klepnie.
-Ech...je¿eli ju¿ tu jesteœ to opowiedz mi coœ o sobie, co przekona mnie do tego, bym ciê zatrudni³a.-poprosi³a, patrz¹c na Maku znad z³¹czonych "daszkiem" d³oni.
UsiadÂłem na miejscu wskazanym prze Hanite poczym kontynuowaÂłem. Nazywam siĂŞ Maku... Abumi Maku. Mam 18 lat, pochodze z Oto-Gakure. Jestem jednym z eksperymentów Orochimaru. powiedziaÂłem poczym ÂścisnoÂłem mocno dÂłonie, czujÂąc wbijanie mi siĂŞ w skóre otworków.
-Abumi Maku...Otogakure..-mówiÂła cicho, do siebie na gÂłos, by skatalogowaĂŚ te wiadomoÂści do drugorzĂŞdnych, lecz pomocnych w danej chwili, gdy listonosza bĂŞdzie brakowaĂŚ na scenie. WolaÂła w takim razie nie przedÂłuÂżaĂŚ tego spotkania, wiĂŞc czym prĂŞdzej przygotowaÂła kartkĂŞ papieru, pióro i z wenÂą w dÂłoni postanowiÂła napisaĂŚ krótki list do pewnej osoby.

Droga Pani Minako.
Jako liderka ANBU muszĂŞ poinformowaĂŚ paniÂą o Âśledztwie w sprawie poszukiwania zaginionego Mitsuhide Hyuuga. Tropem dotarÂłam wraz z innymi do wielkich drzwi niedaleko wioski. ProsiÂłabym wiĂŞc o szczegóÂłowe zdjĂŞcia z lotu ptaka obejmujÂące wysokoÂści terenu, dziĂŞki którym moglibyÂśmy kontynuowaĂŚ pracĂŞ.

Szefostwo ANBU

Taki list wpakowaÂła do tubki, którÂą zapieczĂŞtowaÂła zwykÂłym miedzianym znaczkiem. Pakunek ten wrĂŞczyÂła Maku.
-Mówisz, Âże jesteÂś z Otogakure...ZanieÂś wiĂŞc ten list do tamtejszej wÂładczyni.-rozkazaÂła, myÂślÂąc o swoim dziecku
Nareszcie jest co robiĂŚ pomyÂślaÂłem wstajÂąc z siedzienia, chwytajÂąc list poczym udaÂłem siĂŞ w strone dzwi. DziĂŞkuje, dostarcze go jak naszybciej powiedziaÂłem rozglÂądajÂąc siĂŞ ostatni raz po tym "piĂŞknym" na swój sposób gabinecie.

NMM
-No i bardzo dobrze. Ruszy siĂŞ tÂą sprawĂŞ a i moÂże kogoÂś siĂŞ uratuje...-powiedziaÂła do siebie, gdy Maku wyszedÂł pospiesznie z gabinetu liderki. Ona sama nie miaÂła nic tutaj do robienia, wiĂŞc zdjĂŞÂła swoje przebranie, spakowaÂła je w kostkĂŞ i przywiÂązaÂła do pleców, by za pomocÂą korytarzy ze schodami wyjœÌ z siedziby ANBU. Swoje kroki od razu skierowaÂła w stronĂŞ paÂłacu Hyuugi, gdzie czekaÂła na niÂą dwójka sÂłodkich dzieci spragnionych miÂłoÂści.
NMMT
NiezrozumiaÂły gest dÂłoniÂą otworzyÂł zamek prowadzÂący do mojego gabinetu. Dawno tu nie byÂłam, choĂŚ sam pokój nie wyglÂądaÂł na zaniedbany, wrĂŞcz przeciwnie-wszystko byÂło wypucowane, dobrej jakoÂści i w dodatku mini-szafeczka z alkoholami zawsze aktualizowana! Nie tylko po to wprowadziÂłam Orikimaru do Âśrodka, uderzajÂąc obcasami kozaków o drewnianÂą podÂłogĂŞ, pokrytÂą czĂŞÂściowo okrÂągÂłym, czerwonym dywanem. Nie chciaÂłam tylko piĂŚ, ale takÂże...pomówiĂŚ o pewnych sprawunkach.
DajÂąc znak chÂłopakowi, by sobie usiadÂł naprzeciwko biurka, na czarnym, wygodnym fotelu, sama zajĂŞÂłam siĂŞ mini-barkiem. Sobie nalaÂłam sake, tak samo jak Orikimaru. Nawet nie pytaÂłam siĂŞ o zdanie. Po prostu daÂłam mu miseczkĂŞ z napojem i koniec kropka.
-Z pewnoœci¹ zastanawiasz siê co taka kobieta jak ja chcia³aby od lidera SO. Interesuje mnie wasza dzia³alnoœÌ. Zgadujê, ¿e wielkie, ¿elazne wrota znajduj¹ce siê na terenach Oto nale¿¹ w³aœnie do was, prawda?-spyta³am spokojnie, na razie nie pochylaj¹c g³owy w ty³, by napiÌ siê sake za pomoc¹ maski.
Widze, ¿e wasze bia³e oczy maj¹ du¿o zastosowaù szepn¹³em co mia³o znaczyÌ tak. Rozejrza³em siê po tym jak¿e czystym pomieszczeniu. Kocha³em alkohol... Wypi³em ca³e na raz bez potrzeby odrywania naczynia od ust. Na koùcu u¿y³em mojego d³ugiego jêzyka aby wyczyœciÌ kieliszek od resztek kropi Sake... A wiêc mo¿e przejdziesz do sedna sprawy?? zapyta³em odstawiaj¹c kieliszek.
-MiÂło, Âże przechodzisz od razu do rzeczy. Nie lubiĂŞ takiego owijania w baweÂłnĂŞ, szczególnie w momentach w których cierpi moja wioska, Konoha. Powiem wiĂŞc wprost: jesteÂś w [cenzura] sytuacji, Orikimaru. Hokage robi porzÂądki w wiosce, mój przyjaciel ma twojego podwÂładnego, a ty natomiast potwierdziÂłeÂś miejsce kryjówki swojej organizacji. To daje nam definitywnÂą przewagĂŞ nad wami, ludÂźmi z SO. Jednak jak wiesz, Âżyjemy w doœÌ chaotycznych czasach w których 100% dobro i zÂło po prostu nie istnieje. ProponujĂŞ wiĂŞc tymczasowy sojusz miĂŞdzy ANBU a SO, który opieraÂłby siĂŞ na wsparciu w chwili niebezpieczeĂąstwa. Rzecz jasna gdy naruszycie prawo, my wkroczymy do akcji i was....uspokoimy. MyÂślĂŞ jednak, Âże jesteÂście tak sprytni, Âże unikniecie nas...czyÂż nie?-zaproponowaÂłam, uÂśmiechajÂąc siĂŞ pod maskÂą. Sake byÂło naprawdĂŞ wyborne, w dodatku z nutkÂą owoców w smaku...SkÂąd siĂŞ jednak wziĂŞÂły kompletnie nie wiedziaÂłam. Tak czy owak..na zdrowie
JesteÂście gÂłupi myÂślÂąc, Âże mamy tylko jednÂą kryjówkĂŞ... szepn¹³em poczym kontynuowaÂłem troche gÂłoÂściej W jakiej sytuacji?? Nie zrobiliÂśmy praktycznie nic, co mogÂło by spowodowaĂŚ nawet najmniejszÂą grzywnĂŞ. KarajÂąc mnie, zabijecie niewinnego mieszkaĂąca Oto. Co z tego, Âże jestem Liderem SO?? ZabiÂłem kogoÂś?? PodbiÂłem jak¹œ wioskĂŞ?? NIE!! krzykn¹³em pod koniec oblizujÂąc usta. A po co nam wsparcie?? Tylko Wy wiecie gdzie jest nasza kryjówka... A poza tym... myÂślicie, Âże nie zabezpieczyliÂśmy wejÂścia?? Nie jesteÂśmy tacy gÂłupi jak myÂślicie.... Dopóki nie zauwaÂże, Âżadnych ale to Âżadnych korzyÂści z sojuszu... nie bĂŞde poruszaÂł tego tematu... A tak wogóle to caÂłkiem dobre Sake dodaÂłem na koniec...
MĂŞÂżczyzna wylÂądowaÂł doœÌ niezgrabnie, bo notka miaÂła rozrzut kilku metrów, to teÂż zamiast pojawiĂŚ siĂŞ tuÂż przy Hance, albo co gorsza wprost na niej, Hidetora pojawiÂł siĂŞ na oparciu krzesÂła Orokimaru co naturalnie spowodowaÂło jego przewaÂżenie i upadek obojga. Mitsuhide wylÂądowaÂł juÂż le¿¹c, czasami ciĂŞÂżko siĂŞ byÂło przyzwyczaiĂŚ do przeci¹¿eĂą które wzrastaÂły podczas podróÂży.
-ÂŁohoho wybaczcie mi paĂąstwo, ale nie miaÂłem gdzie go zabraĂŚ. W gabinecie nikogo nie ma a nasza Hokage, czy teÂż jej klon, kopie teraz swoich straÂżników bramy. W kaÂżdym razie, tutaj teÂż sobie moÂżemy porozmawiaĂŚ w wiĂŞkszej grupie, no nie? - zapytaÂł wstajÂąc z ziemi i otrzepujÂąc swoje ubranie.
-Wiecie Âże przed bramami jest facet z pasem polsatu? - nie wiedzieli chyba czym jest pas polsatu bo dziwnie siĂŞ na niego popatrzyli, wiĂŞc posadziÂł Mitsuhide na krzeÂśle i sam usiadÂł naprzeciw.
-Ma czym stoimy jeœli mo¿na by wiedzieÌ? - zapyta³ mru¿¹c oczy pod mask¹.
Nim zdarzyÂłem coÂś powiedzieĂŚ, wyraziĂŚ jakikolwiek sprzeciw, byliÂśmy juÂż w siedzibie ANBU. "O cholerka co to byÂło? Uhh... Jedna z najgorszych technik jakich miaÂłem okazjĂŞ uÂświadczyĂŚ."
MiaÂłem trudnoÂści ze wstaniem albo raczej nie chciaÂłem siĂŞ ruszaĂŚ po tym co moje ciaÂło przed chwilÂą przeszÂło, na szczĂŞÂście mój "przewoÂźnik" pomógÂł mi usadowiĂŚ siĂŞ na krzeÂśle. RozejrzaÂłem siĂŞ po pokoju. "A wiĂŞc jeszcze siedzÂą przy stole, to znaczy Âże albo siĂŞ dogadali albo przybyliÂśmy za wczeÂśnie."
-Przy butelce sake rozmawiamy sobie o wspólnej przyszÂłoÂści ANBU i SO. Kolega Orikimaru nie wyglÂąda na spokojnego, wiĂŞc stÂąd alkohol..-wyjaÂśniÂłam krótko i spokojnie, kÂładÂąc nogi na czarno-brÂązowym biurku mojego gabinetu. Kozaki w Âświetle sÂłoĂąca Âładnie lÂśniÂły, a ja natomiast czuÂłam siĂŞ idealnie. PasowaÂłam do roli polityka, a szczególnie takiego, który wie duÂżo i umie handlowaĂŚ informacjÂą. NazwaÂłabym siĂŞ HandlarkÂą Cienia, gdyby nie fakt, Âże taka ciemna to nie byÂłam
PodpatrujÂąc Hidetore i Mitsuhide, trochĂŞ Âżal mi siĂŞ zrobiÂło chÂłopaków. SchyliÂłam siĂŞ po dwie kolejne miseczki i im równieÂż nalaÂłam "zabójczego" sake.
-Zdrówko, panowie! Sroga zima jest, to trzeba ciĂŞ ociepliĂŚ.
Hidetora odstawiÂł szklaneczkĂŞ i nie skorzystaÂł z okazji pociÂągniĂŞcia tych paru Âłyków, wolaÂł byĂŚ trzeÂźwy przy tej rozmowie bo caÂłkowicie mu siĂŞ nie spodobaÂła.
-Wspólna przyszÂłoœÌ ANBU i SO? Wybacz ale sÂądzĂŞ ze to jest statystycznie niemoÂżliwe, i nie przystaÂł bym na takie coÂś. A juÂż na pewno nie przystali by na to KAGE innych wiosek co doprowadziÂło by do maÂłych sporów. MyÂślĂŞ Âże sojuszów powinniÂśmy szukaĂŚ gdzie indziej, ale nie wÂśród SO. - spojrzaÂł spode Âłba na obecnych w sali po czym odgi¹³ siĂŞ nieco do tyÂłu by rozprostowaĂŚ koÂści, wszyscy mieli dzisiaj niezwykle dziwne pomysÂły, no ale przynajmniej bĂŞdzie zarobiona zaĂą kasa wiĂŞc mĂŞÂżczyzna nie przejmowaÂł siĂŞ tym aÂż tak bardzo.
-Ah i zÂłoÂżyÂł nam wizytĂŞ Raikage, przedstawiÂł siĂŞ jako Risen, cóÂż moÂżliwe Âże kiedyÂś go znaÂłem, jak dÂługa i szeroka moja kariera. Nie sÂądzĂŞ jednak by Tanuki potraktowaÂła go przyjaÂźnie zwaÂżywszy na to co robiÂła ze swoimi straÂżnikami bramy. - odchyliÂł gÂłowĂŞ i zamyÂśliÂł siĂŞ, ciekawiÂło go co w tej chwili robi Akaru, i gdzie na dobrÂą sprawĂŞ podziaÂł siĂŞ Hyuta.
-Nie mam tu na myÂśli trwaÂłego sojuszu, tylko zgody bojowej. Gdy natrafiÂą nam siĂŞ wspólni wrogowie z uÂśmiechem na twarzy i mieczem w rĂŞku ruszymy razem na oponenta. Rzecz jasna nasze cele polityczne róÂżniÂą siĂŞ od waszych, ludzi z SO, wiĂŞc trwaÂłe porozumienie, obejmujÂące wszystkie nasze dziaÂłalnoÂści, jest po prostu niemoÂżliwy.-poprawiÂłam siĂŞ, by chÂłopacy/mĂŞÂżczyÂźni sÂłuchajÂący mnie mieli jakieÂś pojĂŞcie o propozycji, którÂą niejako "rzuciÂłam na stóÂł". Natomiast wiadomoœÌ o przybyciu Raikage nie zbyt mnie zadowoliÂła-mieliÂśmy braki w ludziach, wioska pogr¹¿aÂła siĂŞ w rozpaczy, a w dodatku chciaÂłam gdzieÂś upchn¹Ì plan wyleczenia Masahide. I znów jak zawsze wszystko runie pod kopu³¹ DOBRA WIOSKI.
-Z caÂłym szacunkiem nadal mnie to nie przekonuje, nie byÂł bym w stanie zaufaĂŚ organizacji dÂźwiĂŞku, kiedy sam byÂłem Otokage próbowaÂłem zawrzeĂŚ z nimi sojusz, pewnie byÂło to zupeÂłnie inne pokolenie ninja jednakÂże myÂśleli Âże mogÂą mnie zdradziĂŚ i podbiĂŚ wioskĂŞ. JakÂże grubo siĂŞ pomylili gdy wybiÂłem wszystkich czÂłonków nie zostawiajÂąc po organizacji dÂźwiĂŞku suchej nitki. ChociaÂż ich siedziby nigdy nie ruszaÂłem, kto wie co tam siĂŞ hodowaÂło przez te wszystkie lata. - wychyliÂł siĂŞ nieco do przodu i wspaÂł rĂŞce na stole, wyglÂądaÂło na to Âże zacznie ich zaskakiwaĂŚ wiedzÂą o wiele wiĂŞksza aniÂżeli moÂżna by siĂŞ spodziewaĂŚ, w koĂącu maÂło kto zna jego peÂłnÂą historiĂŞ.
-CóÂż, nie bÂądÂźcie zaskoczeni ale znam prawie kaÂżdÂą waÂżnÂą osobĂŞ tego Âświata, prawie kaÂżdÂą organizacjĂŞ dobrÂą czy teÂż z³¹, bo z prawie kaÂżdÂą walczyÂłem. Organizacji dÂźwiĂŞku nie zaufam juÂż nigdy, jestem w stanie nawet zawrzeĂŚ krótki sojusz z Akatsuki, ale nie z organizacjÂą dÂźwiĂŞku. - zakoĂączyÂł po czym wzi¹³ do rĂŞki szklaneczkĂŞ i pociÂągn¹³ Âłyk na zakoĂączenie swojej krótkiej i treÂściwej przemowy.
Po dÂługim zamyÂśleniu, przypomniaÂły mi siĂŞ sÂłowa Masahide. E to ja zaraz wracam, musze zdobyĂŚ ten pas polsatu rzekÂłem wstajÂąc z krzesÂła i kiedujÂąc siĂŞ w strone dzwi. Normalny Orikimaru nie zainteresowaÂł siĂŞ takim pasem, ale po alkoholu.... Wszystko u niego jest moÂżliwe. PodeszÂłem bliÂżej dzwi, przyciskajÂąc klamkĂŞ. Po chwili przypomniaÂłem sobie zlecone nam zadanie od zakrytego ninja... WiĂŞc spowrotem usiadÂłem na swoje miejsce... Hmmm zgodza powiedziaÂłem tak nagle zgadzajÂąc siĂŞ na propozycje Hanity... Zapewne gdybym byÂł trzeÂźwy tak by siĂŞ nie staÂło...
-Skoro tak powiadasz, Hidetora, muszĂŞ to uszanowaĂŚ. Z pewnoÂściÂą zabiÂłeÂś wiĂŞcej ludzi niÂż my razem wziĂŞci, jednak nie tĂŞdy droga, by kaÂżdego przeciwnika...no wiesz...krzyt-wykonaÂłam ruch palcem po swojej szyi, sugerujÂąc staroÂświecki sposób radzenia sobie z problemami. Morderstwo, otrucie, zrzucenie z mostu...wiele tego byÂło, ale nie wszystko dziaÂłaÂło. ZnaÂłam to z praktyki.
-Z tego co siĂŞ dowiedziaÂłam, Hokage chce was obu widzieĂŚ, tak? Ciebie, Mitsuhide, z pewnoÂściÂą da siĂŞ oskubaĂŚ z win, jednak Ciebie, Orikimaru...Hm...bĂŞdziesz musiaÂł coÂś wymyÂśliĂŚ. Nie chcĂŞ przecieÂż, by poÂścig za wami skoĂączyÂł siĂŞ dopiero po 5 minutach...-przyznaÂłam spokojnie, manewrujÂąc miĂŞdzy dyplomacjÂą, a zastraszaniem. Tymczasem daÂłam znak Masahide, by podszedÂł do mnie.
Hidetora ruszyÂł w stronĂŞ Hanity, widocznie chciaÂła mu coÂś powiedzieĂŚ, jednoczeÂśnie podniósÂł wskazujÂący palec i wycelowaÂł go w Orikimaru.
-Jeden ruch i przypomnisz sobie takie obrazy z dzieciùstwa, ¿e ³eb pêknie ci na dwie czêœci. - zaraz potem schyli³ siê i czeka³ a¿ liderka ANBU powie to co powiedzieÌ chcia³a, wci¹¿ trzyma³ "palec" na Orikimaru gdyby ten chcia³ siê wypsn¹Ì, w koùcu ugoœcili go dobr¹ Sake wiêc nale¿a³o posiedzieÌ z nami troszkê d³u¿ej, czy¿ nie.
-SwojÂą drogÂą... myÂślĂŞ Âże Orikimaru teÂż uda nam siĂŞ oskubaĂŚ z win... byle byÂśmy dostali pieniÂądze, bo od kilkunastu miesiĂŞcy mam przy sobie marne 60y które nie starcza nawet na jedzenie. - mrukn¹³ po czym przypomniaÂł sobie pieczone ryby z tetsu no Kuni.
-Orikimaru ma jednak trochê racji, Przyjacielu. Jak na razie nie zrobi³ nic, co moglibyœmy uznaÌ za z³e. Przynajmniej nic o tym nie wiemy. W œwietle prawa jest czysty, wiêc Hokage powinna go oszczêdziÌ. Z drugiej strony towarzyszy³ Tobie, Mitsuhide, a ty jesteœ...by³eœ poszukiwany przez s³u¿by œledcze. Dziwna to sytuacja, wiêc wyjaœni siê dopiero wtedy, gdy porozmawiamy z szacown¹ w³adczyni¹, Tanuki. Jak na razie jednak cieszmy siê z ¿ycia i pijmy za waszmoœci zdrowie.-uœmiechnê³am siê pod mask¹, spogl¹daj¹c k¹tem oka na Hidetore. ZrobiÌ, czy nie zrobiÌ...pomyœla³am, jednak zdecydowa³am siê na TAK. Podsunê³am mu swoj¹ lew¹, miêkk¹ i delikatn¹ d³où, by trzymaÌ jego prawy nadgarstek z rêk¹ w³¹cznie. Nie wiem czemu, ale zbli¿y³am siê do tego mê¿czyzny...jak do Logena.
Tak pijmy za... za... za... za pas polsatu... O taaaak... Aa takk wogóleee dlaaaczeeegoo mój kolega byÂł poszukiwany?? PrzecieÂż jest chunninem, i moÂże sam opuszczaĂŚ swojÂą wioskĂŞ....marzyÂłem sobie o tym "legendarnym" pasie poczym spytaÂłem siĂŞ o mojego przyjaciela. Jedynego przyjaciela jakiego mam.... A tak wogóle skoro mamy juÂż podpisaĂŚ ten traktat ryski miĂŞdzy nami, moÂże byÂście tak powiedzieli z kim najprawdopodobniej bĂŞdziemy musieli siĂŞ zmierzyĂŚ...?? Po chwili odstawiÂłem kieliszek co miaÂło znaczyĂŚ poproszĂŞ jeszcze.
Masahide lekko zdziwiony spojrzaÂł na dÂłoĂą kobiety, która obecnie zaciskaÂła siĂŞ na jego dÂłoni, nie spodobaÂło mu siĂŞ to... podczas rozmów na takie tematy jak pakty czy wojny nie powinno byĂŚ miejsca na uczucia, juÂż na pewno nie na uczucie które mogÂło siĂŞ wywiÂązaĂŚ miĂŞdzy dowódca a podwÂładnym, chociaÂż fakt faktem podobaÂła mu siĂŞ. UwolniÂł siĂŞ od jej uÂścisku i delikatnie odsun¹³ poprawiajÂąc maskĂŞ.
-CóÂż, dla mnie nadal pakt nie jest moÂżliwe, zdecydujesz sama ale pamiĂŞtaj Âże twoja decyzja moÂże mieĂŚ nieprzyjemne nastĂŞpstwa, podejmowanie takich decyzji wymaga przemyÂślenia sprawy, a ja sÂądzĂŞ Âże jeszcze tego nie zrobiÂłaÂś prawda? - zapytaÂł dobitnie po czym zakasÂłaÂł, widaĂŚ nadeszÂła pora by zaÂżyĂŚ lekarstwo pstrykn¹³ a przy jego boku pojawili siĂŞ Yumika oraz Iyamada, tym razem to mÂłody podopieczny wyciÂągn¹³ tabletkĂŞ i podaÂł jÂą mĂŞÂżczyÂźnie. przez chwilĂŞ oddychaÂł ciĂŞÂżej ale gdy wszystko ustaÂło przechyliÂł lekko gÂłowĂŞ i skin¹³ wszystkim obecnym. StwierdziÂł Âże jego czas w tym budynku przemin¹³, a we wiosce wci¹¿ dziaÂły siĂŞ rzeczy dziwne, które wymagaÂły sprawdzenia. MoÂże wiĂŞc wróci pod bramĂŞ... albo? Albo co? W zasadzie Hokage moÂże jeszcze potrzebowaĂŚ tam pomocy, wiĂŞc to chyba byÂł odpowiedni kierunek.
-Bywajcie, wracam na sÂłuÂżbĂŞ.

z/t
Nareszcie wyszedÂł, widaĂŚ nie wierzy w nasze intencje szepn¹³em do Mituhide, chociaÂż "Sokolica" teÂż mogÂła to usÂłyszeĂŚ. Hmm zdradziÂłem swojÂą toÂżsamoœÌ, chĂŞtnie poznaÂłbym teraz twojÂą rzekÂłem do kobiety patrzÂąc na dwie dziurki w masce, które byÂły specjalnie zrobione na oczy. CzekajÂąc na kolejnÂą dawkĂŞ alkoholÂą, przyglÂądaÂłem siĂŞ jak Mitsuhide bĂŞdzie to przeÂżywaÂł...
-Ja jestem podrzĂŞdnym pionkiem, który jest nic nie warty, patrzÂąc na szachownicĂŞ wydarzeĂą...Wiesz, Âże posiadam Byakugan, a to ci wystarczy, prawda? SpytaÂłeÂś siĂŞ mnie: czemu pan Mitsuhide byÂł poszukiwany. To ja ci od razu powiem...bo opuÂściÂł wioskĂŞ. Dziwnie to brzmi, jednak nie poinformowaÂł Hokage i przez dÂługi czas nie pokazywaÂł siĂŞ bliskim, znajomym. To doprowadziÂło do tego, Âże uznano go za zaginionego i wezwano ANBU, by siĂŞ temu bliÂżej przyjrzeĂŚ. Dobrze jednak, Âże tak siĂŞ staÂło, bo mamy teraz moÂżliwoœÌ porozmawiania. PomyÂślĂŞ jednak co do paktu, a odpowiedÂź przeÂślĂŞ. List bĂŞdzie czekaÂł przed waszymi Âżelaznymi wrotami do siedziby. WÂątpiĂŞ, by ktoÂś mógÂł go przeczytaĂŚ, skoro tylko my znamy to miejsce...SÂą jakieÂś pytania?-spytaÂłam, wstajÂąc z fotela i podchodzÂąc do okna. Lekko je uchyliÂłam, gdyÂż panowaÂł w pokoju zaduch. Chyba coÂś siĂŞ staÂło z klimatyzacjÂą. Jakby tego byÂło maÂło spoglÂądaÂłam bacznie na ulicĂŞ....gdzieÂś tam Masahide wĂŞdruje sobie, zaÂłatwiajÂąc swoje i wioski sprawunki.
Kiedy bĂŞdziemy wolni.... Aha i jest jeszcze jedna sprawa.... Widzisz, pewnie musieliÂście naraÂżaĂŚ swoje Âżycie aby go odnaleœÌ, zapewne równieÂż dostanie za to duÂże wynagrodzenie... A wiĂŞc mam teraz dwie propozycje... Abo dacie nam po 15% od kaÂżdego ANBUsa z nagrody, albo dajcie nam wasze dokumenty... MogÂą byĂŚ nawet faÂłszywe, byleby na orginalnym papierze... powiedziaÂłem lukajÂąc za okno. UjrzaÂłem tÂłumy ludzi kierujÂących siĂŞ w strone bramy. A wiĂŞc Kage wioski LiÂścia jest kobieta Tanuki, tak...?? To jest jedna z potrzebnych mi informacji... pomyÂślaÂłem poczym rozluzowaÂłem siĂŞ i czekaÂłem na dalsze wydarzenia...
-Nie wiem, czy dobrze zrozumiaÂłam...Mam siĂŞ dzieliĂŚ nagrodÂą z kimÂś, kto sam jest w 75% przestĂŞpcÂą? Oj nie, co to, to nie, ani sÂłowa a sio!-zrymowaÂło mi siĂŞ, uÂśmiechajÂąc pod maskÂą naprawdĂŞ przebiegle. Orikimaru nieÂźle siĂŞ targowaÂł, jednak postanowiÂłam wyjœÌ z sytuacji inaczej, niÂż on moÂże sobie to przemyÂśliwaÂł w swoim wĂŞÂżowatym móÂżdÂżku.
-JeÂżeli chcesz nagrodĂŞ, to idÂź do Hokage. Z pewnoÂściÂą weÂźmie to pod uwagĂŞ, Âże tak czy owak przybyÂłeÂś z zaginionym. Nie moÂżemy jednak zapomnieĂŚ, Âże Mitsuhide nie jest tak do koĂąca winien, bo sam zgodziÂł siĂŞ na przyjÂście. Masz jak¹œ propozycjĂŞ co do tego?-spytaÂłam o zdanie, pamiĂŞtajÂąc o zasadach demokratycznych wyborów. Jakichkolwiek, z resztÂą..
Sam siĂŞ zgodziÂł?? Hmm Âźle to ujeÂłaÂś... Gdyby nie ja, to byÂśmy sobie teraz siedzieli w lesie na treningu powiedziaÂłem zwalajÂąc ca³¹ winĂŞ na siebie. Hmmm WÂątpie aby "ta" Tanuki chciaÂłaby daĂŚ mi jakiekolwiek Yeny... Ale skoro nie chcesz siĂŞ dzieliĂŚ... MoÂże dasz mi jakieÂś faÂłszywe dokumenty jak wczeÂśniej mówiÂłem. dodaÂłem poczym nie chcÂąc czekaĂŚ kolejnych godzin na kolejnÂą dawkĂŞ alkoholu, wyj¹³em zwyk³¹ wodĂŞ z kieszeni poczym przeczyÂściÂłem sobie troche gardÂło...
-ANBU nie posiada faÂłszywych dokumentów. Ba, nawet nie popiera faÂłszerstwa i z nim walczy zawziĂŞcie. SugerujÂąc mi taki rodzaj wynagrodzenia mogĂŞ ciĂŞ uznaĂŚ za przestĂŞpcĂŞ w stu procentach, a wtedy Hokage z pewnoÂściÂą pokazaÂłaby Ci, co robi z rasowymi oponentami wioski. Mam nadziejĂŞ, Âże rozumiemy siĂŞ juÂż w tej kwestii, bo nie zamierzam dÂłuÂżej dr¹¿yĂŚ tego meritum. Jak na razie pozostaje nam czekaĂŚ na sygnaÂł od szanownej Kage i...porobiĂŚ coÂś. Sake nam siĂŞ powoli koĂączy, a wÂątpiĂŞ, byÂście chcieli dalej piĂŚ...-zasugerowaÂłam zmianĂŞ tematu, spoglÂądajÂąc niecierpliwie na 2 cm wysokoÂści alkoholu, które mieÂściÂło siĂŞ w brÂązowej butelce. JakoÂś nie przepadaÂłam za upijaniem siĂŞ, mimo tego, Âże posiadaÂłam bardzo dobrÂą gÂłowĂŞ do takiego rodzaju hobby zawodowego. Alkohol zabijaÂł i powodowaÂł, Âże ludzie stawali siĂŞ dzicy. Ja od zawsze taka byÂłam
CzÂłonkini dawno zapomnianego rodu wioski MgÂły, Minamoto Hanako, z pewnÂą obawÂą zapukaÂła do drzwi pokoju, w którym znajdowaĂŚ powinna siĂŞ siedziba dowódcy oddziaÂłów specjalnych. Nie czekajÂąc zbyt dÂługo na odpowiedÂź, weszÂła do Âśrodka pomieszczenia...
-DzieĂą dobry - skÂłoniÂła siĂŞ nisko - nazywam siĂŞ Minamoto Hanako i przysyÂła mnie Hokage. Jestem jej ochroniarzem, jeÂśli moÂżna to tak nazwaĂŚ... - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ nieÂśmiaÂło, nie wiedzÂąc, co dalej ma mówiĂŚ... Po dÂłuÂższej chwili opamiĂŞtaÂła siĂŞ jednak, przypomniaÂła sobie sÂłowa Hokage, co takÂże umoÂżliwiÂło jej dalszÂą... KonwersacjĂŞ, bÂądÂź teÂż monolog.
-Pani Hokage chciaÂłaby nagrodziĂŚ paniÂą i pana Kyoko w masce za przyprowadzenie mÂłodego czÂłonka klanu Hyuuga, który zbiegÂł z Konoszy... Pan Kyoko odbierze nagrodĂŞ... A kim jest pan, który znajduje siĂŞ w pomieszczeniu z paniÂą? Pani Hokage równieÂż nagrodziÂłaby paniÂą, pani przywódczyni ANBU, gdyby ten pan byÂłby jakimÂś waÂżnym panem... - wydusiÂła z siebie sÂłabym gÂłosem, pĂŞtajÂąc siĂŞ do granic moÂżliwoÂści. WidaĂŚ byÂło, Âże nie bardzo umie rozmawiaĂŚ z ludÂźmi wyÂższymi od siebie rangÂą i potĂŞÂżniejszymi... Hanita, byĂŚ moÂże, nawet jÂą przeraÂżaÂła... A Orikimaru? CóÂż. WydawaÂł siĂŞ strasznym potworem, którego "pani Hokage" kazaÂła zÂłapaĂŚ, bo robiÂł zÂłe i brzydkie rzeczy...
-Dobrze wiĂŞc, niech siĂŞ tak stanie. JeÂśli Hokage chce, moÂże tutaj przyjœÌ i sama spotkaĂŚ siĂŞ z zaginionym chuuninem. CzekajÂą na mnie waÂżne sprawy, szczególnie jedna, medyczna, wiĂŞc chciaÂłabym szybko opuÂściĂŚ ten "lokal". Ten pan to Lider SO. Sam przyszedÂł do nas, wiĂŞc nie uznajĂŞ tego za zÂłapanie. DziĂŞkujĂŞ jednak za uznanie szanownej Tanuki. Orikimaru i Mitsuhide bĂŞdÂą tutaj nadal czekaĂŚ. Ale na co...tego juÂż nie wiem. Pewnie na Hokage wÂłaÂśnie-odpowiedziaÂłam spokojnie i matczyno zarazem, widzÂąc ból i zgryzotĂŞ na twarzy dziewczynki. TrochĂŞ jej wspóÂłczuÂłam tego zestresowania, wiĂŞc najlepiej by byÂło zwracaĂŚ siĂŞ do niej opiekuĂączoœÌ. WróciÂłam spowrotem na fotel, rozsiadajÂąc siĂŞ w nim wygodnie. Jak zawsze materiaÂł drogiego mebla nie zawiódÂł mnie-ciepÂły, miĂŞkki i komfortowy.
-Pani Hokage nie potraktuje pana lidera SO ulgowo... Pani Hokage ma bardzo zÂłe wspomnienia z Sound Organisation. Pani Hokage pamiĂŞta jeszcze, jak inny pan lider SO i inni panowie z s5 i organizacji pana lidera SO bardzo Âźle potraktowali jej rodzinĂŞ. Pani Hokage moÂże chcieĂŚ siĂŞ caÂły czas mÂściĂŚ... Pani Hokage juÂż tak ma. Pani Hokage jest bardzo dziwnÂą osobÂą... Przepraszam, Âże bruÂżd¿ê przeciwko pani Hokage, ale to prawda o pani Hokage... Ja widziaÂłam duÂżo razy paniÂą Hokage. Pani Hokage nie jest ustĂŞpliwa. Pani Hokage zawsze stawia na swoim... Pani, pani liderko ANBU, miaÂła zostaĂŚ poinformowana, Âże pani Hokage chce, aby nikt nie wchodziÂł do wioski... I pani Hokage chciaÂłaby, Âżeby paĂąstwo z ANBU tym siĂŞ przez najbliÂższy czas zajmowali, jeÂśli oczywiÂście szanownej pani przywódczyni ANBU nie przeszkadza... - wlepiÂła wzrok w podÂłogĂŞ, po której mimowolnie zaczĂŞÂła sun¹Ì maÂłym butem, pantoflem, zataczajÂąc kóÂłka...
-Dobrze wiĂŞc...Rozumiem, Âże Hokage jest bardzo przewraÂżliwionÂą, mÂściwÂą i hm...oryginalnÂą osobÂą, ale nie moÂże zapomnieĂŚ, Âże teÂż jest czÂłowiekiem. Jak ANBU, z resztÂą...JeÂśli moÂżesz to wrĂŞcz zaraz ten list wÂładczyni, proszĂŞ.-wypowiedziaÂłam siĂŞ chyba na tyle jasno, by daĂŚ do zrozumienia dziewczynie, Âże w tym wypadku bardzo zaleÂży mi na streszczeniu siĂŞ w czasie. Szybciutko wyciÂągnĂŞÂłam bia³¹ kartkĂŞ z biurka i na niej to napisaÂłam odrĂŞcznie list. Czarne pióro jak zawsze w moich rĂŞkach czyniÂło z siebie miecz obosieczny. SÂłowo potrafi zaboleĂŚ, tak czy siak..
Notatka natomiast brzmiaÂła tak:
Droga Hokage,
W gabinecie siedzi Mitsuhide Hyuuga wraz z Orikimaru, Liderem SO. Mam nadziejĂŞ, Âże odbierze Pani ich niedÂługo, bo ANBU nie jest od przechowywania wiĂŞÂźniów. ProszĂŞ jednak wzi¹Ì pod uwagĂŞ to, Âże sami przyszli do Konohy i samowolnie poddali siĂŞ wÂładzy. To Âświadczy jedynie o oÂślepiajÂącym blasku sprawiedliwoÂści, jakim Pani Hokage jest.

Z wyrazami szacunku.
H.H

List wÂłoÂżyÂłam do koperty, zakleiÂłam Âładnie uÂżywajÂąc minimum Âśliny, a po chwili przedmiot ten wrĂŞczyÂłam wysÂłanniczce. A niech ma ;s

-I powiedz teÂż Hokage, Âże moÂże przybyĂŚ Jeng, Kage Kusy. MiaÂła siĂŞ ze mnÂą spotkaĂŚ, tym bardziej zaleÂży mi na tym, co napisaÂłam w liÂście.
-DziĂŞkujĂŞ pani - czarnowÂłosa odebraÂła od Hanity list, po czym, po chwili zastanowienia, dodaÂła: -JeÂśli pani chciaÂłaby siĂŞ spotkaĂŚ z paniÂą Jeng, to osobiÂście proponowaÂłabym pani uczynienie tego w ogrodach pani Hokage. [Rezydencja Yamanaka.] Ogrody pani Hokage zaczynajÂą siĂŞ zaraz przy bramie i nie ciÂągnÂą siĂŞ w Konosze. ÂŁatwo siĂŞ z nich dostaĂŚ do Kusy. Pani Hokage zabroniÂła komukolwiek wchodziĂŚ do wioski. Pani Hokage odmówiÂła nawet wÂłasnemu bratu, Raikage Risenowi Samyi. Pani Hokage moÂże siĂŞ stawiaĂŚ pani Kage Jeng. Na ostatnim zebraniu pani Hokage byÂła bardzo zÂła na paniÂą KagĂŞ Jeng, bo pani Kage Jeng myÂśli, Âże Konoha moÂże byĂŚ miĂŞsem armatnim na Akatsuki. Pani Hokage nie podziela tego zdania. Pani liderko ANBU, dziĂŞkujĂŞ pani za wysÂłuchanie mnie i podanie listu. DostarczĂŞ go natychmiast pani Hokage i przeka¿ê, Âże pani Jeng chce przyjœÌ do pani, jednakÂże, jak wspominaÂłam, pani Hokage nie zgodzi siĂŞ na wejÂście do wioski bo pewne osoby mogÂą wykorzystaĂŚ to jako pretekst do zÂłych czynów. DziĂŞkujĂŞ pani. Do widzenia - Hanako ukÂłoniÂła siĂŞ ponownie, po czym, zupeÂłnie sztywna, wyszÂła z gabinetu...
NMNPC
-Na wszystkich bogów....Teraz to powinnam siĂŞ schlaĂŚ do upadÂłego...Gorszego dnia nie byÂło, a nawet nie mogĂŞ zaprosiĂŚ Kage Kusy do siebie.....-jĂŞknĂŞÂłam doœÌ gÂłoÂśno i jebutÂłam o blat biurka. I jeszcze raz. I jeszcze. I jeszcze. I jeszcze. I jeszcze......

<ParĂŞ siniaków póÂźniej>
Dobra, juÂż koniec. WyÂżyÂłam siĂŞ na tyle mocno, by normalnie funkcjonowaĂŚ. KtoÂś jednak powinien zabraĂŚ stÂąd Orikimaru i Mitsuhide. Mój gabinet nie jest przechowalniÂą ludzkich istnieĂą, a szczególnie tych, za których moÂżna dostaĂŚ nagrodĂŞ w wysokoÂści 1100 yen. ANBU jakoÂś nie lubiÂło przetrzymywaĂŚ przestĂŞpców-raczej koĂączyÂło ich Âżywoty w miarĂŞ szybko. Im mniej problemów-tym lepiej dla wioski.
OczekujÂąc wiĂŞc goÂścia, który miaÂłby byĂŚ dla mnie wybawieniem, tupaÂłam prawym kozakiem o podÂłogĂŞ ;p

-Kazano mi was odeskortowaĂŚ do wiĂŞzienia w pewnej dzielnicy. Spokojnie, to nic zÂłego..Po prostu sami rozumiecie, Âże w hotelu raczej nie posiedzicie. WyÂżywienie, nocleg, gazety dla mĂŞÂżczyzn...i nie zamkniĂŞty klop. Wszystko czego pragnie samiec-za darmo.-oznajmiÂłam, wyciÂągajÂąc z najg³êbszego zakamarka szafy dwie pary kajdanek i umieszczajÂąc je na przegubach dÂłoni chÂłopaków. Wraz z Aelis i "znaleziskami" zaczĂŞÂłam iœÌ w stronĂŞ paÂłacu Yamanaka.
NMMT+NPC+Orikimaru+Mitsuhide
Go³¹bek usiadÂł na parapecie po czym rozpocz¹³ stukanie dzióbkiem w szybĂŞ.
Do nóÂżki przywiÂązany miaÂł list, zabezpieczony specjalnym jusu oraz zakodowany. No skrzydÂłach wymalowane miaÂł cztery faliste kreski, znak Kiri.

Kod:  NajmiÂłoÂściwsza, mÂądra Hanito Hyuuga, gÂłównodowodzÂąca ANBU.
Ja Mizukage z wioski mgÂły informujĂŞ PaniÂą Âże nasze ANBU zostaje w trybie natychmiastowym wyjĂŞte spod wszelkiej wÂładzy z zewnÂątrz i od tej pory walczyĂŚ i chroniĂŚ bĂŞdzie interesów swej ojczyzny. Rozumiem Âże rozpoczĂŞte nietaktownie dziaÂłania przez ówczesnego Mizukage Aio, mogÂły PaniÂą bardzo uraziĂŚ. Przepraszam za tem niezmiernie za tÂą ca³¹ sytuacjĂŞ. Mimo wszystko wierze w waszÂą szczodrÂą chĂŞĂŚ pomocy i oferuje swojÂą w ciĂŞÂżkich chwilach. Jestem peÂłen podziwu i zachwytu, szanuje dokonanie lecz nie mogĂŞ postÂąpiĂŚ wbrew interesom swojego wÂłasnego narodu. Mimo wszystko ufam Âże to nie wpÂłynie ujemnie na stosunki miĂŞdzy nami. JeÂśli jednak ma Pani miÂłoœÌ coÂś do zarzucenia, chce pogadaĂŚ, ¿¹daĂŚ wyjaÂśnieĂą, przeprosin. Zapraszam serdecznie go Kiri lub proszĂŞ mnie wezwaĂŚ we wskazane miejsce.

Z PowaÂżaniem Anulej Nekozauma Tymczasowy Mizukage Kiri
Po dÂługich poszukiwaniach gabinetu lidera Anbu, zapukaÂłem. Po czym czekaÂłem grzecznie na proszĂŞ. WiedziaÂłem, Âże lepiej siĂŞ nie naraÂżaĂŚ Anbu, bynajmniej puki nie stanĂŞ siĂŞ silniejszy, bo w tej chwili bez wysiÂłku sÂą w stanie mnie zabiĂŚ. Nie byÂłem strachliwi, po prostu zawsze myÂślaÂłem trzeÂźwo, a raczej oceniaÂłem sytuacjĂŞ. StaÂłem spokojnie i byÂłem przygotowany na kaÂżdÂą z moÂżliwych odpowiedzi.

CzekaÂłem kilka minut na odpowiedÂź, okazaÂło siĂŞ Âże niema nikogo w tym zapchlonym budynku tak wiĂŞc powĂŞdrowaÂłem z powrotem do wioski.

<NMMT>
Po wejściu do siedziby udałem się do najważniejszego pomieszczenia w całym budynku, czyli gabinetu lidera. Przed moimi oczami pojawiły się pięknie ozdobione drzwi. Pociągnąłem za klamkę i wszedłem do środka. Następnie zobaczyłem dość spore pomieszczenie. Podszedłem i usiadłem na krześle które znajdowało się przed biurkiem. Hmm... od czego by tu zacząć
Otworzyłem szufladę i zacząłem przeglądać papiery. Z nich dowiedziałem się liczna członków w ANBU jest bardzo mała, wiec postanowiłem rekrutować nowe osoby do organizacji, świeżą krew, a potem udam się do Hokage i oznajmię jej mój plan działania. Miałem już wszystko ustalone, jedynie co mi zostało to wprowadzić mój plan w życie. Wstałem i opuściłem pomieszczenie
<NMM>
Powoli, lecz nie pewnie wszedł do środka, gdyż został skierowany tutaj przez jednego z ANBU, którego spotkał na korytarzu. Był to gabinet lidera, najważniejsze miejsce w całej tej siedzibie. Wpierw zobaczył, stertę papierów na stojącym tutaj biurku. Powoli podszedł do krzesła przy biurku. Usiadł spoglądając w sufit. Nie ma co, krzesło było niezwykle wygodne.
*I tak ma być.*-pomyślał, a na jego twarzy pojawił się lekki uśmiech. Na biurku zauważył również strój ANBU, a na nim leżała kartka. Uchiha wstał i podszedł. Przeczytał po cichu:
Strój dla nowego lidera.-następnie zabierając go, podszedł do drzwi i zamknął je. Przebrał się i zakładając maskę wyszedł z gabinetu...
<ZT>
Akaru została przepuszczona przez Uchihe w masce. Sama dezaktywowała Sharingan ponieważ do niczego jej się już nie przyda. Cały czas w ręce trzymała dokumenty o jej osobie. Usiadła na krześle, a następnie poczekała, aż Kei usiądzie naprzeciw niej.
- Jak już mówiłam, nazywam się Akaru i pochodzę z tego samego klanu co ty. Zapewne mnie nie pamiętasz w w wieku 8 lat kiedy zaczęły wyróżniać się we meni cechy klanu Uchiha zostałam przygarnięta przez Katoshi Tano i jego narzeczoną Kurosaki Minako, która jak zapewne jest Ci wiadomo jest królowa Oto. Niestety to odseparowanie od wioski i klanu pogorszyło moje umiejętności Uchiha, dlatego zaopiekował się mną Masahide-sensei który opowiedział mi prawdę o naszym klanie, wcześniej uważałam, ze jest on przeklęty, jednak zaszczepił on we mnie nowy cel.. zamierzam zjednoczyć klan Uchiha, który jest obecnie całkowicie podzielony. Uchiha, uchihowi wrogiem, a sam klan jest znienawidzony przez inne ni potraktowany jako maszyna do zabijania. Przez cały ten trening w ogóle nie byłam proszona o jakiekolwiek pomoc dla wioski, nie dostałam, żadnych misji i chcę to zmienić poprzez dołączenie do ANBU. Pomimo swojego wieku jestem na tyle zdolna, aby posiąść range jonina. Sam fakt iż to, ze od 4 lat nie było mnie w żadnej cywilizowanej wiosce mówi sam za siebie. Ranga chuunin zdobyta w wieku 9 lat i najlepiej napisany test pisemny chyba mówi sam za siebie..
Cały ten dialog wypowiedziany przez Akaru szczególnie jego koniec brzmiał jak przechwałki, ale Akaru taka nie była. Nawet nie znała czegoś takiego jak przechowanie, ona była po prostu szczera.
- Jednakże chciałabym się dowiedzieć z jakimi trudnościami zdarzy mi się zmierzyć będąc w ANBU.
Wszedł od razu za dziewczyną zamykając tym samym za sobą drzwi. Następnie wolnym krokiem skierował się na swoje krzesło, które stało naprzeciw krzesła dziewczyny. Usiadł i ściągnął maskę. Odłożył ją na razie na bok. To samo uczynił z płaszczem, który miał na sobie. Nie widział potrzeby by miał go nosić w siedzibie. Wysłuchał dokładnie dziewczyny, a następnie chwile zapadł w trans, pogrążając się tym samym w swych myślach. Chwilę potem jednak wrócił do rzeczywistości.
-Dobrze więc...Później zobaczę co takiego jednak potrafisz.-powiedział spoglądając na nią zimnym wzrokiem. Po chwili znów nabrał powietrza by dodać:
-Praca ANBU nie jest zbyt ciekawa. Zajmujemy się ochranianiem Kage, poszukiwaniem zaginionych osób, ochranianiem osób, pilnowaniem wioski, wyłapywaniem i eliminowaniem przestępców z księgi Bingo jak i uciekinierów. Cóż, myślę że to ostatnie jest najtrudniejszym zadaniem i to właśnie największa trudność.
Akaru na jej ostatnie zadanie skamieniała. Ponieważ przypomniała sobie, ze zna kogoś kto zapewne jest w księdze bingo. Uchiha Atsui, podczas wielkiego zlotu Uchiha przyznał się, ze jest nukenninem. Widziała, że Atsui jest nieprzewidywalny i najprawdopodobniej niebezpieczny, ponieważ zniszczył polanę treningową w Tetsu pod jej nie obecność, poza tym ten chłód i pogarda w oczach, świadczyła o bezwzględności, ale jednak kiedy Akaru podczas egzaminu sama ruszyła na polenię za wioską łapać uciekinierów to Atsui ruszył za nią pierwszy na pomoc. Pomimo tego, iż odniósł się do małej Akaru podle, szanował ją bardziej niż tych którzy ociągali się z przyjściem.
Akaru znów odbiegła myślami, ale udała, ze nic się nie stało i tak nie znała miejsca pobytu Atsuiego, ani czy nawet żyje, w końcu nie widziała go od 4 lat.
- Rozumiem, kiedy mogę przystawić do służby? Albo ten test mający sprawdzić moje umiejętności?
-Co do testu to nie będę ściemniał. Jeżeli jesteś w stanie przejdźmy do niego od razu. Chce wiedzieć jakie masz umiejętności oprócz Sharingana. Przyjmę Cię na razie na próbę z racji iż jesteś z Uchiha, a tym samym wierze, że jesteś silna.-powiedział z powagą na twarzy, wciąż mierząc ja swym zimnym spojrzeniem. Siedział tak przez chwilę, lecz później wstał i skierował się w stronę stojącej szafy. Otworzył ją, a następnie wyjął sprzęt rozdawany każdemu nowemu członkowi. W torbie znajdywał się strój ANBU, maska, płaszcz, ochraniacze dłoni. Wziął i podał dziewczynie.
-Możesz się przebrać tutaj lub przebrać się później. Po prostu kiedy chcesz to ubierzesz. To ja już idę na salę treningową. Jak coś to po wyjściu korytarzem w prawo i pierwsze wejście na lewo.-dodał przekazując wskazówki jak dotrzeć do sali. Następnie otworzył drzwi i poszedł...
<ZT>
Akaru przyjęła podarunek. Nawet ja ucieszyły ''darmowe itemki'' tak się skłądało, że płaszcz w sumie miała swój, przerobiona maskę ANBU miała w domu, a ochraniacze miała na sobie, ale ten kombinezon wydawał się całkiem obiecujący.
- Dobrze w takim razie przebiorę się tutaj.
Uchiha zdjęła płaszcz i została w tradycyjnym stroju ninja z Konohy. Kiedy Keisuke wyszedł, Akaru zdjęła bluzkę i założyła owy strój bojowy, następnie wyciągnęła maskę okazało się, ze dostała, ze dostała biała maskę z czerwonym wirem ciągnącym się od jednego boku maski, aż do drugiego. Płaszcz i ochraniacze natomiast zostawiła, a maskę przekrzywiła na tył głowy, przód natomiast przewiązała czerwoną chustą. Maska... bardzo dokuczała dziewczynie, ponieważ ograniczała widoczność, oraz źle się w niej oddychało. Poza tym lepiej przyda się z tyłu głowy. Przejrzała się w lustrze, wyglądała całkiem dobrze, niestety włosy jej przeszkadzały więc postanowiła je związać kawałkiem wstążki.
- Znacznie lepiej.
Chwyciła za pozostałe ubrania i wrzuciła je do worka w którym otrzymała nowy ekwipunek. Następnie ruszyła ku sali treningowej.

NMM
Do gabinetu wszedł przedstawiciel ANBU w masce ptaka. Podszedł do biurka i położył na nim raport.

Raport ANBU nr 32801

Jin Hantabu, ANBU z Kusagakure, wioski pod panowaniem Konohagakure szukał nowych członków wśród Konoszan. Gdy znalazł 3 chętnych, udał się z rekrutami do Zakazanego Lasu, który jest terenem zamkniętym i tam odbył walkę z nimi.
Jego agresywne zachowanie niemal spowodowało śmierć jednego z kandydatów. Była to kunoichi Miyo Hyuuga, której złamał prawą rękę i poważnie zranił w okolicach lewej łopatki.
Ponadto rannymi byli Harimi Hanyu, zraniony w udo, oraz Takeo, z raną kutą, prawdopodobnie kunaiem w prawą rękę. Cała trójka leży w szpitalu.
Jin Hantabu został zatrzymany i umieszczony w więzieniu w Siedzibie ANBU w Konohagakure.
Podejrzany jest oskarżony o: oszustwo, próbę zabójstwa shinnobi z Konohagakure, sabotaż.

Możliwe jest, że jego celem było upozorowanie bratobójczego mordu wśród shinnobi Konohagakure.

W celu podjęcia dalszych kroków zaleca się rozmowę z czcigodną Hokage, Kurama Tanuki.

Bez podpisów, bez żadnych zbędnych informacji... jak to ANBU.

Po złożeniu raportu, wyszedł.
Drzwi do gabinetu dowódcy otworzyły się, a do środka gdzie było ciemno wpadło w końcu odrobinę światła. Uchiha w swym stroju wszedł powoli do swego gabinetu. Spokojnie podszedł do swego miejsca i usiadł. Rozkładając się wygodnie zauważył list, na którym napisane było: RAPORT. Wziął do ręki i odpieczętował. Przeczytał dokładnie i powoli tak by zrozumieć idealnie zawartość. Po przeczytaniu odłożył raport z powrotem na biurko, a sam wstał.
-Ehh...-skierował się w stronę drzwi i wyszedł w stronę celi by uwolnić Jin'a.
<ZT>

Edit: 15 czerwca

Po przejściu przez korytarze w siedzibie, Uchiha podszedł do drzwi prowadzących do jego gabinetu. Miał teraz trochę czasu wolnego, przynajmniej na tyle by nie musiał się ruszać z miejsca. Teraz wziąć tylko papiery i poprzeglądać je. Cóż, to jest robota na siedząco. Drzwi do gabinetu powoli otworzyły się, a do pomieszczenia wpadło trochę światła z korytarzy. Później zamknął skrzypiące drzwi i zrzucił z siebie torbę, którą miał wcześniej. Skierował się w stronę krzesła i usiadł na nim, a koleinie zaczął przeglądać papiery, które leżą na jego biurku. Małe okno było otwarte by do pomieszczenia mogło wlecieć trochę świeżego powietrza...

Po dłuższym czasie, przejrzał większość papierów w których nic nie było. Przynajmniej nic co mogłoby mu być pomocne i go zainteresować. Założył maskę i zarzucił płaszcz, a potem wyszedł zamykając za sobą drzwi...
<NMM>