Kamienie

wielkie Kamienie le¿¹ce na równinie

---

UsiadÂłem na kamieniu.

Dodane po 9 minutach:

WstaÂłem z kamienia i poszedÂłem dalej.<NMM>
Usiad³em na kamieniu.Wyj¹³em butelke z wod¹.Zacz¹³em piÌ.Po chwili poszed³em dalej.

[nmm]
Usiad³êm na kamieniu.

Dodane po 1 minutach:

Wsta³em z kamienia i poszed³êm dalej
<NMM>

---

Siadam na kamieniu

Dodane po 2 minutach:

Wstaje z kamienia i biegnĂŞ dalej
<NMM>
skakaÂła z kamienia na kamieĂą, a za niÂą niczym jedno, wielkie skrzydÂło powiewaÂł pÂłaszcz Akatsuki

<NMM>
UsiadÂłem na kamieniu i ÂściÂągam bandarze z twarzy.PijĂŞ wodĂŞ.
usiadl na kamieniu poczym zaczal przeszukiwac rownine
przebieglem
NMM
biegÂła
[nmm]
pod¹¿a³ za Hm... xP
HM! szÂła sobie
[nmm]
Hidan szedÂł szedÂł i szedÂł <zt>
przebiegam (NMM)
HM! biegÂła szukajÂąc pewnej osoby.
[nmm]
BiegÂła szybko przed siebie <nmm>
BiegÂłam
[nmm]
BiegnĂŞ
<NMM>
Hisaki szedÂł juÂż zmĂŞczony, jednakÂże od jakiegoÂś czasu pod¹¿aÂł wolnym krokiem obserwujÂąc Byakuganem AnyĂŞ, która szÂła za nim. SzedÂł wolnym krokiem by jej nie forsowaĂŚ jednakÂże okazywaÂł obojĂŞtnÂą postawĂŞ. Przystan¹³ czekajÂąc na niÂą i zapytaÂł-Co siĂŞ dzieje?- lekko zaniepokojony.
- Juz sama nie wiem - wysapaÂła. - chyba.. ja nie wiem czy to nie juÂż... - powiedziaÂła patrzac na niego zdenerwowana i przestraszona. ModliÂła sie w duchu, by dotrzeĂŚ do domu. Nie chciaÂła rodzic dziecka w plenerze w dodatku bez niczyjej pomocy.
JuÂż? O co chodzi?-zapytaÂł wystraszony Hisaki zapominajÂąc na chwilĂŞ o swej wyniosÂłoÂści." CzyÂżby coÂś z dzieckiem?"-zapytaÂł siĂŞ w myÂślach zaniepokojony. WolaÂł Âżeby Anyi, nic siĂŞ nie staÂło zwÂłaszcza Âżeby nie umarÂła rodzÂąc pomiot Uchihów. PomyÂślaÂł Âże najlepiej by byÂło gdyby jej nic siĂŞ nie staÂło a dziecko umarÂło lecz odrzuciÂł tÂą myÂśl. "JuÂż wolĂŞ Âżeby urodziÂła i byÂła bezpieczna niÂż Âżeby jej coÂś siĂŞ staÂło"-pomyÂślaÂł zmartwiony. PodszedÂł do niej odrzucajÂąc kapelusz i podtrzymaÂł czujÂąc narastajÂący lĂŞk. Co siĂŞ dzieje siostro?-zapytaÂł podniesionym gÂłosem.
- Hisaki - szepnê³a prawie b³agalnie, czuj¹c jak powoli traci si³y - ja.. chyba ju¿ nie dam rady sama iœÌ.. niech Harry mnie poniesie - powiedzia³a przymykaj¹c oczy - do siedziby, proszê - jej b³agalny ton rozszed³ siê echem po pustkowiu. Anya zemdla³a. To by³o dla niej za du¿o jak na jeden dzieù.
Biegnie dalej w dobrze znanym kierunku <nmm>
BiegnĂŞ dalej w stronĂŞ siedziby akatsuki
<NMM>
Co!-krzykn¹³ wystraszony Hisaki reagujÂąc w ten sposób na sÂłowa siostry. BaÂł siĂŞ o jej zdrowie wiĂŞc zÂłapaÂł jÂą i zacz¹³ biec do siedziby Aaktsuki.
[NMM]
Keishi ciÂągle poruszaÂł siĂŞ w kierunku Kraju Ognia
Nie zwalniajÂąc biegnie w stronĂŞ siedziby Hebi. [NMM]
IdĂŞ w stronĂŞ Oto [NMM]
PrzebiegÂł obok kamieni... <nmm>
StajĂŞ przy kamieniach i zaczynam dalej trenowaĂŚ Goukena 2lvl...
-Gouken! Styl gradu kamieni!
Uderzam szybko w pustynne skaÂły kruszac kilka na pyÂł. "Noooo... to jest to... ale nie wolno tak Âłatwo niszczyĂŚ krajobrazów" - uÂśmiecham siĂŞ zÂłoÂśliwie... I odchodze dalej... a raczej odfruwam.
Ide w strone Suny...

<NMM>
PrzelatujĂŞ nad gÂłazami i lecĂŞ w stronĂŞ Kumo-gakure.
-Wypróbujemy dziÂś moÂże nasze wspólne Kokori Kami no jutsu, Shiwansen.
"Eee... po co... obaj wiemy, Âże i tak wszystkich sam rozwalĂŞ..."
PrzeskakiwaÂł miĂŞdzy gÂłazami.
[NMM]
SkaczĂŞ z kamienia na kamieĂą.
(NMM)
WestchnĂŞÂła ciĂŞÂżko i pokonaÂła jednym, potĂŞÂżnym skokiem wszystkie kamienie.

NMM
SkakaÂłem z kamienia na kamieĂą coraz bardziej zbliÂżajÂąc siĂŞ do Oto {NMM}
Ide,siadam na kamieniu wyjmuje wode z plecaka,pije i ide dalej...

<NMM>
Klon biegnie w kierunku Oto [NMM]
UsiadÂłem na jednym z kamieni... ZjadÂłem daktyle i popiÂłem wodÂą.
"Jest coraz lepiej... Zasoby chakry stopniowo siĂŞ regenerujÂą... Chyba wstÂąpiĂŞ po drodze do domku Zato... Powinna mieĂŚ tam jakieÂś zioÂła, które nieco przyÂśpieszÂą regeneracjĂŞ..." - pomyÂślaÂłem i ruszyÂłem w dalszÂą drogĂŞ. {NMM}
Ide w strone Oto...

<NMM>
Âładne macie kamienie
Karol zwinnymi ale i precyzyjnymi skokami skaka³ z kamienia na kamieù."Ciekawe gdzie jest Kursoki dawno go nie widzia³em"-pomyœla³ "A zreszt¹ nied³ugo muszê zmierzyÌ siê z nim w koùcu przyrzek³em mu to"-kiedy rozmyœla³ tak na jego twarzy pojawi³ siê szyderczy uœmieszek.Karol przeby³ ca³¹ drogê.
<NMM>
Siedzialem na kamieniu i nagle zaatakowal mnie zbir pokonalem go jednym ciosem bez zadnych obrazen mialem szczescie ze to byl tylko 1.Po chwili zaczynam pic wode i ide dalej.<NMM>
Biegnie, spoglÂądajÂąc co jakiÂś czas na maluszki. <nnm>
Szybko skacze z 1 kamienia na 2<NMM>
StaraÂła siĂŞ juÂż biec, by dzieciom nic sie nie staÂło. W koĂącu pokonanie takiej drogi w obie strony.. <nnn>
Przebiegam jakbym lecial 100 na godzine a tak naprawde bieglem 2 na godzine.<NMM>
IdĂŞ w stronĂŞ Iwy.

<NMM>
Karol biegÂł w stronĂŞ Sunagakure "MuszĂŞ speÂłniĂŚ tÂą misje mam juÂż jej doœÌ"..."Ciekawe w ogóle po co tej wiedÂźmie ten kawaÂłek pÂłaszczu czÂłonka akatsuki"... KArol byÂł w zÂłym humorze po rozmowie z czÂłonkami Hebi.Karol przebyÂł ca³¹ drogĂŞ i byÂł juÂż blisko kolejnej wioski.
<NMM>
Andreas szedÂł w stronĂŞ kamieni szczelnie opatulony swym p³¹szczem. Na gÂłowie miaÂł zarzucony kaptur który nisko mu opadaÂł na twarz. SzedÂł spokojnie, bez poÂśpiechu. W koĂącu wszedÂł miĂŞdzy kamienie, które daÂły mu ochronĂŞ przed wiatrem. OdsÂłoniÂł pÂłaszcz i zdj¹³ kaptur. ZatrzymaÂł siĂŞ przy jednym z wiĂŞkszych kamieni który doskonale broniÂł przed wiatrem i usiadÂł pod nim. Przymkn¹³ oczy. ByÂł lekko zmĂŞczony......
SkakaÂła po kamieniach [cenzura] siĂŞ w odlegÂłe krzyki drapieÂżnych ptaków. KÂątem oka dostrzegÂła postaĂŚ w pÂłaszczu i zatrzymaÂła siĂŞ w pewnej odlegÂłoÂści od niej. Przez chwilĂŞ analizowaÂła sytuacjĂŞ, w koĂącu jednak postanowiÂła porozmawiaĂŚ z tym czÂłowiekiem. ZeskoczyÂła z kamienia, lÂądujÂąc tuÂż przed Andreasem.
- Ohayo - mruknĂŞÂła.
Andreas zostaÂł wyrwany z drzemki. Leniwie otworzyÂł wpierw jedno oko a potem drugie. PrzyjrzaÂł siĂŞ osobie, która go tak wrednie zbudziÂła.

- Hej...

Odpowiedzia³ jak zawsze obojêtnym tonem i siêgn¹³ do jednej z kieszeni....
ZmruÂżyÂła lekko oczy, widzÂąc gest siĂŞgania do kieszeni. SpojrzaÂła na Andreasa z zaciekawieniem subtelnie sugerujÂącym podejrzenie.
- Jestem Tayuya, z Czwórki DÂźwiĂŞku - przedstawiÂła siĂŞ wiedzÂąc, Âże inaczej nie zaÂłapie jakkolwiek pozytywnego kontaktu z facetem.
Andreas wyciÂągn¹³ z kieszeni paczkĂŞ papierosów oraz zapalniczkĂŞ. Westchn¹³.

- Andreas.....

Wyci¹gn¹³ papierosa i wsadzi³ go sobie do ust. zapali³ go i zacz¹³ siê bawiÌ zapalniczk¹...
Jej umysÂł rozluÂźniÂł siĂŞ nieco, gdy tylko Andreas zapaliÂł papierosa.
- MiÂło poznaĂŚ - powiedziaÂła beznamiĂŞtnie - DÂługo tak tutaj stoisz? - zapytaÂła zaintrygowana osobÂą Andreasa. CzĂŞsto tĂŞdy przechodziÂła, ale po raz pierwszy kogokolwiek spotkaÂła.
Andreas trzasn¹³ mocniej zapalniczk¹ i wsadzi³ j¹ do kieszeni. Zaci¹gn¹³ siê papierosem i wypuœci³ w bok.

- Z mojego punktu widzenia to siedzĂŞ....

OdpowiedziaÂł spokojnie znowu zaciÂągajÂąc siĂŞ papierosem.....
- Kwestie pozycji pozostawmy na póÂźniej. Ile czasu juÂż tutaj jesteÂś? - zapytaÂła lekko zdenerwowana.
Andreas nie uraczy³ j¹ spojrzeniem. Zamiast tego zaci¹gn¹³ siê papierosem.

- Nie wiem... spaÂłem...

OdpowiedziaÂł leniwie wypuszczajÂąc dym z ust....
- Dziwne spaĂŚ w takim miejscu - powiedziaÂła suchym tonem - JesteÂś w jakiejÂś organizacji?
- Znowu.....

UniósÂł wzrok na dziewczynĂŞ wyciÂągajÂąc papierosa. PrzyjrzaÂł jej siĂŞ dokÂładniej.

- Co to ma do rzeczy?

OdpowiedziaÂł chÂłodno, lecz badawczo...
- Sojusz mam tylko z Hebi, wolĂŞ wiedzieĂŚ, czy mogĂŞ ciĂŞ zabiĂŚ, jeÂśli mnie wkurzysz - mruknĂŞÂła.
Wargi Andreasa wykrzywi³y siê w krzywy uœmiech. Zaci¹gn¹³ siê porz¹dnie papierosem i powoli wypuœci³ por¹ chmurê dymu.

- MuszĂŞ cie zmartwiĂŚ.... nie moÂżesz mnie zabiĂŚ....

MówiÂąc to zacz¹³ siĂŞ bawiĂŚ papierosem....
- Hebi - domyœli³a siê - No to super... Tak dla twojej informacji ostatni szpieg, jaki oœmieli³ siê znaleŸÌ w moim towarzystwie zosta³ pozbawiony oczu. W³asnorêcznie mu je wy³upi³am - przywo³a³a na myœl Amy.
Dziewczyna mu siĂŞ spodobaÂła. ByÂła sadystyczna i nieobliczalna. CiÂągle bawiÂł siĂŞ papierosem.

- Przyjemnie.... i nie jestem szpiegiem....

OdpowiedziaÂł z lekkim uÂśmiechem w kÂąciku ust....
SzedÂłem obok kamieni... Z daleka zobaczyÂłem Tayuye i Andreasa, lecz nie zwróciÂłem na nich uwagi... {NMM}
- Na dodatek naszpikowaÂłam jÂą kunajami i trochĂŞ poobijaÂłam... i zaniosÂłam do jej wioski, na przestrogĂŞ. Powiem ci, ze od tamtego czasu nie widziaÂłam ani jednego szpiega ani suniaĂączyka na oczy - zdmuchnĂŞÂła grzywkĂŞ z nosa - Z jednej strony to dobrze, ale przyznam, ze mi siĂŞ teraz nudzi...
CiÂągle bawiÂł siĂŞ papierosem przekÂładajÂąc go miĂŞdzy palcami. SÂłuchaÂł dziewczyny z wyraÂźnym zadowoleniem. LubiÂła siĂŞ pastwiĂŚ nad ofiarami..... jak on.....

- Widocznie twa przestroga poskutkowaÂła..... Tayuyo....

Wsadzi³ sobie papierosa do ust lecz nie zaci¹gn¹³ siê nim. Wsta³ i otrzepa³ p³aszcz.

- Skoro i tobie i mi siê nudzi...... co powiesz na ma³¹ zabawê??

Usmiechn¹³ siê zagadkowo trzymaj¹c papierosa w ustach....
- Czemu nie - powiedziaÂła oczekujÂąc jakiejÂś propozycji.
- Co powiesz na maÂły sprawdzian siÂł sojuszników?

PowiedziaÂł po chwili wyciÂągajÂąc papierosa z ust.
- Mo¿e byÌ - machnê³a lekcewa¿¹co rêk¹. Skoro to nie by³a prawdziwa walka, tylko przyjacielski sparing, to spokojnie mog³a siê nawet nie staraÌ.
- Zaczynaj....

OdskoczyÂł na kamieĂą na górĂŞ i wÂłoÂżyÂł papierosa do ust.....
- Gian - bÂłyskawice strzeliÂły w stronĂŞ Andreasa.
Andreas spodziewa³ siê b³yskawicznego ataku ale nie a¿ tak potê¿nego. Pierwsz¹ rzecz¹ jaka mu przysz³a na myœl by³a ucieczka przed atakiem i tak te¿ zrobi³.... Stara siê unikn¹Ì ataku dziêki Shunshin no Jutsu i pojawiÌ siê za dziewczyn¹.

- Musze spadaĂŚ......dokoĂączymy póÂźniej....

Po czym szybko znikn¹³ za ska³kami....

[zt]

[Sorki, ale za dÂługo to trwaÂło ]
WestchnĂŞÂła zawiedziona. Czyli jednak siĂŞ bĂŞdzie nudziĂŚ. PoszÂła.

NMM
BiegnĂŞ i siadam na kamieniu,wyjmujĂŞ z plecaka wodĂŞ,pijĂŞ i biegnĂŞ dalej.

<NMM>
skakaÂła po kamieniach, za niÂą Âłasica

<NMM>
Skacze po kamieniach jak gdyby nigdy nic.
Karol pospiesznym krokiem biegn¹³ w stronĂŞ kraju wody czyli Kiri-gakure..."moÂże spotkam tam kogoÂś a moÂże nawet kogoÂś z oto-gakure"..."Dawno nie widziaÂłem Orochimaru-sama"...Karol widziaÂł nastĂŞpnÂą wioskĂŞ lecz równieÂż jak poprzednio przyspieszyÂł tĂŞpo.
<NMM>
SzedÂł
[nmm]
SzÂła.Jej kroki stawaÂły siĂŞ coraz powolniejsze.

NMM.
BiegÂłem nie zwracajÂąc uwagi na kamienie
<NMM>
IdĂŞ w kierunku Oto.

<NMM>
Zmierzam do suny

<NMM>
PrzeszedÂł miĂŞdzy kamieniami w stronĂŞ Kumo.
<NMM>
PrzeszedÂł dalej <NMM>
SzedÂłem w kierunku Kumo... {NMM}
Asuma skakaÂł sobie z kamienia na kamieĂą kierujÂąc siĂŞ ku Âśrodkowi Równiny. Niestety gdy byÂł juÂż pareset metrów od Âśrodka, poÂślizgn¹³ siĂŞ na którymÂś ze Âśliskich kamieni, i zamiast schodziĂŚ... ToczyÂł siĂŞ <nmm>
PrzeszedÂł po kamieniach w stronĂŞ równiny. *Mam nadziejĂŞ Âże nie idĂŞ tam na marne...* - pomyÂślaÂł schodzÂąc na równinĂŞ.

<NMM>
Pojawiam siĂŞ
Przychodz znudzony sobie tutaj
SpojrzaÂłem na przybyÂłego
"Konoha"-powiedziaÂłem w myÂślach
-Witam-powiedziaÂłem do niego
///kiri jak coÂś///
Witam-powiedziaÂłem spokojnie...
-Jestem Smoke-powiedziaÂłem.UdawaÂłem miÂłego
Shikamaru-powiedziaÂłem-ale beznadzieja-dodaÂłem w myÂślach i usiadÂłem na pobliskim kamieniu
-Klan Nara zapewne?
Nic nie odpowiedziaÂłem tylko kiwn¹³em gÂłowÂą obserwujÂąc nieznajomego póÂłprzytomnym wzrokiem
-Co ciĂŞ tu sprowadza?
WzruszyÂłem ramionami nic nie mówiÂąc jednak po chwili powiedzia³êm-taaa
-WidzĂŞ Âże nic innego nie potrafisz powiedzieĂŚ
PrzebiegÂł po kamieniach z aktywnym Gakure no Jutsu. ZauwaÂżyÂł dwoje ludzi, zaciekawiÂło go to, jednak nie zatrzymaÂł siĂŞ *Nie mam czasu...* - pomyÂślaÂł przeskakujÂąc z jednego kamienia na drugi. Po chwili byÂł juÂż przy wejÂściu do okolicznej wioski.

<NMM>
-Poczekaj na mnie.Zaraz wróce
<NMM>
Nie wiedziaÂła co tu robiĂŚ. WiĂŞc poszÂła.
[nmm]
SzÂła miĂŞdzy kamieniami.

NMM.
Zato skakaÂła po kamieniach, ÂśmiejÂąc siĂŞ wesoÂło. Co z tego, Âże nie mogÂła ich dostrzec? Co z tego, Âże nabiÂła sobie dwa siĂące i rozciĂŞÂła kolano? PrzecieÂż, jest Genishida! [nmm]
Idê przez kamienie w stronê Oto,dawno tam nie by³em,ciekawe co siê pozmienia³o - powiedzia³ i zacz¹³ biec po kamieniach.

<nmm>
BiegÂłem rozbijajÂąc po drodze kamienie... WiedziaÂłem, Âże przekraczam limit mojej wytrzymaÂłoÂści jednak nic sobie z tego nie robiÂłem... Mój umysÂł przestaÂł odbieraĂŚ jakiekolwiek uczucie bólu... BiegÂłem dalej {NMM}
BiegnÂąc dalej ujrzaÂła jakieÂś porozbijane kamienie i dalsze Âślady.. MartwiÂło jÂą to jeszcze bardziej ,ale pomimo wszystko biegÂła dalej...
BiegnĂŞ do Iwa gakure...
<NMM>
BiegnĂŞ w stronĂŞ IwaGakure nie zwracajÂąc nawet uwagi na to Âże wiatr próbuje mi przeszkodziĂŚ w mojej podróÂży.
<NMM>
Zwiedzam sobie teren ³a¿¹c bo kamieniach.

Dodane po 7 minutach:

PochodziÂła jeszcze troche po czym odeszÂła. <NMM>
skaczĂŞ po kamieniach w strone Kumo
<NMM>
BiegÂłem caÂły czas w stronĂŞ IwaGakure.Kiedy zauwaÂżyÂłem wodĂŞ i wystajÂące z niej kamienie to wskoczyÂłem na jeden i skakaÂłem tak z jednego na drugi aÂż dotarÂłem do IwaGakure.
NMM
Raiona skakaÂła z kamienia na kamieĂą, niosÂąc na grzbiecie Tsuyo. Rozwiane wÂłosy obydwu wyglÂądaÂły jak flaga Monako

NMM.
PrzywĂŞdrowaÂł tu z miasta jak zwykle szlajaÂł siĂŞ tu i ówdzie szukajÂąc kryjówek, ale i teÂż skarbów, tyle siĂŞ mówiÂło o ukrytych skrytkach w tych okolicach dlatego teÂż chciaÂł sprawdziĂŚ czy to prawda. Czarny pÂłaszcz zakrywaÂł twarz, który zakrywaÂł równie caÂłe ciaÂło aÂż do stóp a kozaki ze skóry, które zdobyÂł za swojÂą prace, dÂźwiĂŞcznie postukiwaÂły spotykajÂąc siĂŞ z ziemiÂą, peleryna byÂła specyficzna niby zwykÂła ale za kaÂżdym razem kiedy klĂŞkaÂł i skuliÂł siĂŞ aby zobaczyĂŚ co jest w wnĂŞce wyglÂądaÂł z oddali jak gÂłaz.
Dantek szedÂł sobie spokojnie po wygranej walce z midorim , lecz dalej tkwiÂła mu w gÂłowie samobójczyni .
- Ech ¿ycie- Pomyœla³ Dante. Ch³opak zauwa¿y³ ma³¹ postaÌ w p³aszczu.
- Ej ty tam kim ty jesteÂś - ZawoÂłaÂł przyjaznym gÂłosem.
MaÂła postaĂŚ podskoczyÂła, kiedy to miaÂła gÂłowĂŞ we wnĂŞce i co siĂŞ staÂło uderzyÂł siĂŞ w gÂłowĂŞ. RozlegÂł siĂŞ taki pisk, Âże ktoÂś kto stoi wystarczajÂąco blisko moÂże umrzeĂŚ na atak serca.

- Aiiiitaaaiiiiiii.- piszczaÂł siadajÂąc na pupie i odsÂłaniajÂąc bia³¹ gÂłówkĂŞ, którÂą chowaÂł w Âłapkach, na dodatek zalewaÂł póÂł równiny swoimi Âłzami....
Dantek podszedÂł do owego sÂłodkiego z buÂźki chÂłopaka .
- PokaÂż to- Dantek popatrzyÂł na siniaczka maÂłego , a w sumie na jego brak.
- Nic ci nie jest .- OdparÂł uÂśmiechniĂŞty klepiÂąc go po gÂłówce . W Dantusiu obudziÂł siĂŞ instynkt macieÂżyĂąski *_*"
MaÂły miaÂł jeszcze Âłezki w oczach ale, przestaÂł piszczeĂŚ i pÂłakaĂŚ. Jego oczy byÂły teraz o wiele wiĂŞksze niÂż mogÂło by siĂŞ wydawaĂŚ, robiÂł minĂŞ na chomikowe oczy. Dwa wielkie mieniÂące siĂŞ wĂŞgielki wpatrywaÂły siĂŞ w jego twarz widzÂąc podobieĂąstwo, a chodziÂło tu o wÂłosy.

- Yuki- pisn¹³ i wskazaÂł na swój biaÂły kosmyk i na jego bia³¹ czuprynĂŞ.
Dantek siĂŞ uÂśmiechnÂą i dalej gÂłaskaÂł chÂłopca .
- Jak siĂŞ nazywasz - SpytaÂł siĂŞ dzieciaczka z oczkami jak wĂŞgielki
- ano... Kaoru-chi.- po tych sÂłowach na jego twarzy pojawiÂł siĂŞ wielki uÂśmiech. Nadal parzyÂły siĂŞ na niego , ale teraz zbliÂżyÂł siĂŞ, nie siĂŞgaÂł mu wyÂżej niÂż do pasa byÂł naprawdĂŞ maÂły.
Datek dalej kucaÂł aby mieĂŚ z nim staÂły kontakt wzrokowy.
- Ja nazywam siĂŞ Dante-chi .... powiesz mi gdzie sÂą twoi rodzice - SpytaÂł siĂŞ rozglÂądajÂąc. ChÂłopak wyjÂą nastĂŞpnie ciasteczko i daÂł je chÂłopcu
- Trzymaj .- PowiedziaÂł wkÂładajÂąc ciacho do maÂłej dÂłoni.
- umm Mama i tata....nie ÂżyjÂą.- stwierdziÂł krótko.

Na chwile wyglÂądaÂł na zamyÂślonego i zmartwionego. od 5 lat Âżyje sam, przy pomocy kogoÂś kogo spotka. Nie miaÂł Âłatwego Âżycia ale nie traciÂł nigdy uÂśmiechu z twarzy, byÂł raczej pogodnym dzieckiem.

- Tsuuugoiii!- pisn¹³ patrz¹c na ciastko, i zanim Dante mrugn¹³ okiem, ma³y wisia³ mu na szyi i przytuli³ siê do niego po czym zeœlizn¹³ siê niczym ma³y w¹¿ i powoli jad³ ciastko, bacznie przygl¹daj¹c siê aby nie straciÌ ani okruszka.
- *Biedny dzieciak sierota*- PomyÂślaÂł patrzÂąc na chÂłopca
Dante byÂł z siebie dumny czuÂł Âże zrobiÂł coÂś dobrego w koĂącu .
- Nie musisz dziĂŞkowaĂŚ wcinaj sobie.-PowiedziaÂł przyjaznym gÂłosem. Dante widziaÂł w nim siebie poniewaÂż teÂż byÂł sierotÂą .
- MoÂże chcesz pójœÌ zemnÂą - SpytaÂł siĂŞ wyciÂągajÂąc rĂŞkĂŞ w stronĂŞ chÂłopaka .
- ZostaÂłbyÂś moim uczniem - DodaÂł po chwili , sam do koĂąca nie wiedzÂąc co robi. Dantek czuÂł wiĂŞÂź z tym chÂłopcem .
- Hai.- opowiedziawszy na pytanie wÂślizn¹³ siĂŞ po rĂŞce na jego ramie, z którego zwisaÂł. WaÂżyÂł tyle co moÂże paczka landrynek, nie wiadomo czy byÂł tak szczuplutki, czy moÂże byÂły to uwarunkowania genetyczne. W Iwa byÂło doœÌ gÂłoÂśno o eksperymentach na dzieciak, które byÂły porywane do oto i odsyÂłane s powrotem.

- Tsugoiii- wymruczaÂł, zaciskajÂąc Âłapki, tylko po to aby znowu nie zostaĂŚ samemu. PachniaÂł lawendÂą, a srebrne kosmyki co jakiÂś czas gÂładziÂły ucho Dante, popychane przez wiatr.

- Usagi-wa<królik> wymruczaÂł chÂłopiec
- *Na co ja siĂŞ pisze - ZastanawiaÂł siĂŞ Dantek idÂąc do innej wioski
z/t oboje
PrzyszedÂłem i usiadÂłem na kamieniu
w kamien na któym usiadÂłes wbiÂła siĂŞ strzaÂła lecÂąca z tak wielkÂą szybkoÂściÂą i si³¹ Âże wbiÂła siĂŞ w ska³ê. Gdu siĂŞ przyjzaÂłes dostrzegÂłeÂś wiadomoœÌ na kartce. Po RozÂłozeniu kawaÂłka pergaminu przeczytaÂłes:" Jesli chcesz siĂŞ sprawdziĂŚ i zdobyĂŚ troche doÂświadczenia staw siĂŞ w moim domu w Ame gakure. Poznasz tam szczegóÂły zadania które dla ciebie zaplanowaÂłem. Mój dom rozpoznasz po tym ze jest zbudowany ze stali. Podejmiesz siĂŞ wyzwania? Czekam. Beorn.". najdziwniejsze jest to ze po Âłuczniku nie byÂło Âżadnego Âśladu....
PrzeczytaÂłem kartkĂŞ i po chwili zastanowienia poszedÂłem do Ame<nmm>
Przebiegam w kierunku konohy, najedzony niezdrowym Âżarciem.
<NMM>
lawirujĂŞ miĂŞdzy gÂłazami w kierunku Iwy...
<NMM>
Zaraz po tym jak odskoczyliÂśmy od siebie i ukryliÂśmy siĂŞ tworze dwa kage bushiny które wskakujÂą na wiĂŞksze kamienie i poruszajÂąc siĂŞ po nich starajÂą siĂŞ znaleŸÌ Yoshiego, lub wypatrzeĂŚ Âśladów krwi jakie powinna pozastawiaĂŚ jego rana na ramieniu, a gdy tylko zostanie zauwaÂży rzucajÂą w niego po kunaiu z notka wybuchowÂą. Tak by sam unik nie wystarczyÂł a nastĂŞpnie poinformowaĂŚ mnie o jego poÂłoÂżeni. NastĂŞpnie businy starajÂą siĂŞ unikaĂŚ walki jedyne zmusiĂŚ Yoshiego do zbliÂżenie siĂŞ w mojÂą stronĂŞ bym mógÂł go "sparaliÂżowaĂŚ" za pomocÂą Chuusuusei Biribiri (czy jak to siĂŞ pisze).

1660-400=1260 lub 1110
KorzystajÂąc z okazji, Âże razem z Thingolem jesteÂśmy od siebie oddaleni odwin¹³em bandaÂże z rÂąk w celu owiniĂŞcia sobie rany aby krwawienie z ramienia zostaÂło zatrzymane. StojÂąc ukryty w kamieniach nakÂładam na siebie Kawarimi aby uniknÂąc ataków z strony mojego przeciwnika jeÂśli takie nastÂąpiÂą. Gdy juÂż wszystko bĂŞdzie gotowe [cenzura] jakichkolwiek odgÂłosów ruchu w okolicach w, których siĂŞ znajduje. Gdy zauwa¿ê przeciwnika uÂżywam na nim Konoha Reppuu[Technika polegajÂąca na podciĂŞciu nóg przeciwnika] aby ten przewróciÂł siĂŞ. WykorzystujÂąc jego lekki brak równowagi uÂżywam Ushiro Hi-Ru[KopniĂŞcie wykonanie piĂŞtÂą. NastĂŞpnie moÂżemy wróciĂŚ do pozycji wyjÂściowej lub kopn¹Ì przeciwnika drugÂą nogÂą] aby mój oponent uderzyÂł z caÂłej siÂły o ziemie na której walczymy po czym chowam siĂŞ wÂśród kamieni.

855 - 100 = 755

// 2 ataki tai i kawarimi czyli 2 jutsu ofensywne i 1 defensywne //
Klony odnalazÂły Yoshiego i urzyÂły przeciwko niemu wybuchowych notek. Notki eksplodowaÂły i wykurzyÂły go z ukrycia, oberwaÂł ale pomogÂło kawarimi, niestety klony nie wróciÂły gdyÂż Yoshi zdaÂżyÂł je zaatakowaĂŚ swoimi technikami tai jutsu i zniszczyÂł je. Po czym Yoshi zmieniÂł kryjówkĂŞ w ktorej siĂŞ ukryÂł. Thingol dalej nie wiesz gdzie jest twój przeciwnik ale wiesz ze nie mógÂł uciec daleko od miejsca w którym zaatakowaÂły go klony. Obaj dalej jestescie ukryci.
WidzÂąc obecnÂą sytuacjĂŞ, w której siĂŞ znajdujĂŞ odrazu nakÂładam na siebie kawarimi No jutsu aby unikn¹Ì ataków z strony mojego przeciwnika i wykorzystujÂąc mojÂą szybkoœÌ poruszam siĂŞ miĂŞdzy kamieniami w celu ciÂągÂłego zmieniania miejsca w którym siĂŞ znajduje w taki sposób aby Thingol mnie nie zauwaÂżyÂł. Ataki Thingola nie powinny do mnie dotrzeĂŚ poniewaÂż nie wie gdzie siĂŞ znajdujĂŞ. JeÂśli natomiast Thingol znowu uÂżyje klonów w celu odnalezienia mnie lub sam siĂŞ do tego pokwapi to atakujĂŞ stylem Gouken(podstawowy styl walki TaiJutsu polegajÂący na kopniĂŞciach i uderzeniach piĂŞÂściÂą) wykonujÂąc seriĂŞ kopniĂŞĂŚ i uderzeĂą piĂŞtÂą po czym znienacka po raz kolejny uÂżywam Ushiro Hi-Ru(kopniĂŞcie wykonane piĂŞtÂą) w celu wbicia przeciwnika w ziemiĂŞ. Po wszystkich wykonanych atakach znowu lÂąduje w kamieniach i bezszelestnie miĂŞdzy nimi siĂŞ poruszam w taki sposób aby mój przeciwnik mnie nie zauwaÂżyÂł.

755 - 100 = 655
Hmm... Yoshi siĂŞ nie kwapi by mnie zaatakowaĂŚ i tak jak dÂłuÂżej bĂŞdzie uÂżywaÂł taijutsu to padnie z przemĂŞczenia, a jeÂżeli zmuszĂŞ go do uÂżycia chakry to na pewno wykona kawarami cóÂż spróbujmy w ten sposób. PomyÂślaÂłem po czym uformowaÂłem jednego klona i wysÂłaÂłem go by za pomocÂą kartek wybuchowy kunai i shurikenów zmusiÂły go do uÂżycia kawarami lub by go zraniĂŚ na tyle by nie mógÂł dalej walczyĂŚ. JeÂżeli zaÂś uderzy on w klona to aktywuje on mojÂą puÂłapkĂŞ a mianowicie karty wybuchowe które kazaÂłem przyczepiĂŚ klonowi by w razie ataku taijutsu eksplorowaÂły od uderzenia i raniÂły Yoshiego.

1260 - 200= 1060
//Niestety musze byĂŚ twarda i stanowcza, spóÂźnileÂś siĂŞ wiĂŞc czas na konsekwecje... //

Yoshi bardzo szybko i zwinnie zbliÂżyÂł siĂŞ do przeciwnika zastosowal serie powalajÂących ciosów i powalil na ziemiĂŞ Thingola. Ten nie mial juÂż siÂły siĂŞ podnieœÌ Yoshi wygraÂł...

dziĂŞkujĂŞ... (jak coÂś to pisaĂŚ jutro na gg)
Gdy tylko odzyskaÂłem siÂły by siĂŞ samemu poruszaĂŚ ruszyÂłem w kierunku taki. Tylku odchodzÂąc rzuciÂłem do Yoshiego: Kase dostaniesz gdy tylko coÂś zarobie do nastĂŞpnego razu.... SkoĂączywszy to mówiĂŚ byÂłem juÂż doœÌ daleko. <NMM>
Do Yoshiego nagle doszedÂł tajemniczy gÂłos z podziemi , którego nigdy wczeÂśniej nie sÂłyszaÂł. Za to to coÂś znaÂło go doskonale , przynajmniej byÂło to sÂłychaĂŚ po tej dziwnej barwie gÂłosu. CoÂś mówiÂło do chÂłopaka jakby dziwnÂą zagadakÂą :
- Ty czÂłowieku przynieÂś mi prawdziwy kwiat z Sunijskiej pustyni, wtedy nagroda CiĂŞ czeka wielka. Tak dostaniesz to o czym ludzie marzÂą wasza wolnoœÌ i bogactwa. - To brzmiaÂło jak wielka przygoda , ale ty staraÂłeÂś siĂŞ pozostaĂŚ czujny. ByÂła to standardowa misja rangi D , bÂądÂź C pewnie walczyĂŚ nie trzeba bĂŞdzie. Raczej pogÂłówkowaĂŚ , z zagadkami nigdy nie wiadomo. . .
Yoshi sÂłyszÂąc gÂłos z podziemi na poczÂątku wystraszyÂł siĂŞ, lecz po pewnym czasie przysÂłuchaÂł siĂŞ caÂłej wypowiedzi po czym powiedziaÂł mimowolnie sam do siebie:
- No cóÂż trzeba ruszaĂŚ do Suny -

Powolnym krokiem chÂłopak skierowaÂł siĂŞ w stronĂŞ Suny.

<NMM>
Po dÂługiej i dosyĂŚ powolnej podróÂży aby kwiatek, którego znalazÂłem nie zostaÂł zniszczony dotarÂłem w koĂącu do miejsca poczÂątku a byĂŚ moÂże nawet koĂąca mojej podróÂży. TrzymajÂąc kwiatka w rĂŞkach krzykn¹³em:
- Ej nieznajomy, ten który mówiÂł do mnie z podziemi. PrzyniosÂłem Ci Kwiat Pustyni -
-Tak wÂłaÂśnie o tym mówiÂłem mÂłody czÂłowieczku. Dam Ci teraz PRAWDZIWY skarb i PRAWDZIWÂĄ si³ê , a nie nĂŞdzne zÂłoto. Ten kaktus bÂł nam tu potrzebny . . . - Po tych sÂłowach ogarnĂŞÂła CiĂŞ niesamowita si³¹ witalna. Otrzymujesz + 50 Pch i nic wiĂŞcej. Czujesz siĂŞ teÂż lepiej i przez 2 dni moÂżesz podróÂżowaĂŚ bez przerw i siĂŞ nie mĂŞczysz. ( to trwa ok 30 postów ). GÂłos umilkÂł i wszystko wróciÂło do normy , a kaktus zakorzeniÂł siĂŞ w litej skale. Ranga D
Po ogromnym przypÂływie siÂł witalnych ruszyÂłem odrazu w stronĂŞ Konohy a dokÂładnie w stronĂŞ polany treningowej poniewaÂż tam miaÂł siĂŞ odbyĂŚ trening druÂżyny 10 do, której nale¿ê.

<NMM>
Akuro skakaÂł z kamienia na kamieĂą, nadajÂąc tempo skaczÂącemu za nim dziadkowi. ByÂł to teren, jaki wybraÂł mÂłody Aburame, planujÂąc przemarsz przez IwĂŞ.
Dla jego stylu walki byÂł idealny, biorÂąc pod uwagĂŞ to, ile byÂło miejsc do ukrycia. MógÂł siĂŞ schowaĂŚ za ÂścianÂą kaÂżdego z kamieni, robaki natomiast i tak wykryjÂą kaÂżdÂą kryjówkĂŞ wroga po jego chakrze.
MÂłody Aburame mimo tego caÂły czas byÂł czujny. CiÂągle trzymaÂł shuriken, aby w razie czego go rzuciĂŚ i siĂŞ z nim podmieniĂŚ, wykorzystujÂąc naÂłoÂżone Kawarimi. Rozproszone robaki leciaÂły nad nimi, informujÂąc Akuro o wszystkim, co wydawaÂło siĂŞ niepokojÂące. ByÂły teÂż gotowe zaatakowaĂŚ przeciwnika, jeÂśli ten przybĂŞdzie.
Sam Akuro, nie przerywajÂąc skakania, uformowaÂł pieczĂŞci Konchuu Sekkou, wytworzyÂł trzy robaczki zwiadowcze i wysÂłaÂł je daleko i wysoko, pod niebo. StamtÂąd miaÂły duÂżo wiĂŞkszÂą widocznoœÌ, niÂż owady wywoÂłane jutsu Mushi Damy. TakÂże informowaÂły mÂłodego Aburame o kaÂżdym niepokojÂącym zdarzeniu, którego on nie bĂŞdzie w stanie stÂąd zobaczyĂŚ.
Nagle wiatr zawiaÂł mocniej i wszystkie owady zwiaÂło , po prostu poleciaÂły i zostaÂły rozerwane. Ty schyliÂłeÂś gÂłowĂŞ , to samo zrobiÂł dziadek , a gdy jÂą podniosÂłeÂś ujrzaÂłeÂś 2 shinnobi , z opaskami na gÂłowie. Nie tka Ci siĂŞ tylko wydawaÂło , oni nie mieli opasek , tylko 1 jÂą miaÂł. SÂłoĂące zmyliÂło twój sÂłaby wzrok , drugi miaÂł maskĂŞ ANBU. PoznaÂłeÂś , Âże to oddziaÂł ÂśledzÂący z Suny , to na 100% doÂświadczony ninja tropiÂący. Przy nim staÂł ktoÂś rangÂą Genina bÂądÂź Chuunina. Jounin musiaÂł mieĂŚ Fuutona , jednak co miaÂł ten 2 I kto wysyÂła geninków z oddziaÂłami tropiÂącymi. MusiaÂł byc specyficzny , albo mieĂŚ jak¹œ ukrytÂą specjalizacje. Dziadek za to , zaraz ukryÂł siĂŞ za wiĂŞkszym kamieniem i tam miaÂł zamiar siedzieĂŚ. Ty za to usÂłyszaÂłeÂś zarzuty :
-CzÂłonek klanu Aburame , oskarÂżony o zabicie 4 straÂżników w Sunie i jednego cywila. ZrobiÂł to bez powodu i niektórych skazaÂł na ÂśmierĂŚ mĂŞczeĂąskÂą poprzez wyssanie caÂłej chakry , a dopiero potem ukoĂączenia egzystencji. Przy okazji Miss nin z Konohy , za takich zawsze jest nagroda. Po obraÂżeniach ciĂŞtych stwierdzam , ze czÂłonek 7MM , caÂłkiem nowy. Nie byÂłeÂś zbyt celny. ZresztÂą jesteÂś w porównaniu do mnie niczym i teraz Ci to pokaÂże. Do boju Tobirume - Jounin powiedziaÂł do Ciebie gÂłosem , jakby przez mikrofon , to na 100% nie jego prawdziwa barwa. ImiĂŞ tego 2 to Tobirume , musisz na nich uwaÂżac. Walka siĂŞ zaczĂŞÂła!!
Akuro szed³ czujnie, jednak po chwili jego podejrzliwoœÌ nie co opad³a. To miejsce by³o doœÌ spokojne, wiêc dawa³o mu poczucie bezpieczeùstwa. Tak naprawdê jednak zbli¿a³o siê niebezpieczeùstwo...
Wiatr zahuczaÂł mÂłodemu Aburame w uszach, gdy nagle zerwaÂł siĂŞ i zacz¹³ wiaĂŚ duÂżo gwaÂłtowniej, niÂż przedtem. Akuro równie gwaÂłtownie przystan¹³ i schyliÂł gÂłowĂŞ, wiatr potrzÂąsaÂł jego wÂłosami, maska o maÂło nie spadÂła. Na moment udaÂło mu siĂŞ spojrzeĂŚ w górĂŞ i zobaczyÂł, Âże robaczki zostaÂły rozerwane przez wichurĂŞ.
"Co jest, do cholery? Znowu przeciwnik? I znowu Fuuton?! Ja to mam szczĂŞÂście..."
UsiÂłowaÂł podnieœÌ gÂłowĂŞ i rozejrzeĂŚ siĂŞ, ale próby okazaÂły siĂŞ daremne. W koĂącu wiatr osÂłabÂł i obydwaj, on i dziadek, zdoÂłali siĂŞ wyprostowaĂŚ.
Widok, jaki ujrzeli, byÂł raczej takim, jakiego spodziewaÂł siĂŞ mÂłody Aburame. Shinnobi. Dwaj shinnobi. Obydwaj mieli opaski na gÂłowie. Chyba... Nie, po dÂłuÂższym spojrzeniu zorientowaÂł siĂŞ, Âże jeden ma maskĂŞ ANBU.
"Jest tu wiĂŞc nawet czÂłowiek z ANBU... Ho ho ho, nie jest dobrze. WyglÂąda na Jounina i ma ÂżywioÂł Fuuton... Ale Jounini czĂŞsto majÂą po dwa ÂżywioÂły, muszĂŞ uwaÂżaĂŚ. A ten drugi..."
Zerkn¹³ na drugiego. Ten mia³ opaskê. Akuro oceni³, ¿e jest rangi Gennina lub Chuunina z lekk¹ przewag¹ na to pierwsze.
"Osób takich rang zwykle nie wysyÂła siĂŞ na takie misje... Musi byĂŚ dobry... To nie jest zwykÂły Gennin czy Chuunin. "
SpojrzaÂł na dziadka. Ten juÂż oddalaÂł siĂŞ za kamieĂą i schowaÂł siĂŞ tam.
"CiĂŞÂżka jest rola eskorty zrzĂŞdliwych naukowców..."
Us³ysza³ g³os Jounina. Ten zacz¹³ mu wymieniaÌ zarzuty. G³os by³ jednak dziwny, z pewnoœci¹ nie jego prawdziwy.
"To jakieÂś jutsu..."
Nie pozwoliÂł mu wymieniĂŚ wszystkich zarzutów, w gÂłowie uformowaÂł mu siĂŞ szybki plan. Z pewnoÂściÂą nie perfekcyjny, ale co moÂżna wymyÂśliĂŚ w kilka sekund?
-ZAMKNIJ MORDÊ! - rykn±³ Akuro, po czym za¶mia³ siê g³o¶no. - WIESZ, KIM JESTEM? JESTEM TWOIM KOSZMAREM! ZGNIJESZ OD SAMEGO MOJEGO SPOJRZENIA! JESTEM STRASZNY! I PLUJÊ OGNIEM!
ZarechotaÂł znowu. TakÂą przemowÂą miaÂł na celu utwierdziĂŚ przeciwników w przekonaniu, Âże brak mu piÂątej klepki, jest szaleĂącem i nie ma Âżadnego planu.
Natychmiast siĂŞgn¹³ do torby i wyciÂągn¹³ trzy shurikeny. Zamachn¹³ siĂŞ, ale nie wyrzuciÂł ich. WyrzuciÂł trzymany w dÂłoni shuriken, tak, aby nie trafiÂł przeciwników, a gdy znalazÂł siĂŞ w powietrzu trzy metry za ich plecami, podmieniÂł siĂŞ z nim i, bĂŞdÂąc w powietrzu za nimi, wyrzuciÂł shurikeny, co powinno ich co najmniej zdekoncentrowaĂŚ, jeÂśli nie zraniĂŚ. SpadajÂąc, formowaÂł pieczĂŞci.
-Kiri-gakure no Jutsu! - krzykn¹³, gdy skoùczy³ i gdy ju¿ sta³ na ziemi. Chcia³ wywo³aÌ we wrogach przekonanie, ¿e jest pewny siebie, ma ich za nic i wykrzykuje g³oœno nazwy technik, jakie wykonuje.
Mleczna mgÂła pokryÂła caÂły okoliczny teren. Akuro nie traciÂł czasu, uformowaÂł kolejne pieczĂŞci i stworzyÂł klona, ale tym razem nie zdradzaÂł siĂŞ z tym i nie krzyczaÂł nazwy techniki. Klon zacz¹³ iœÌ, a raczej skakaĂŚ po kamieniach, szybko, ale w miarĂŞ bezszelestnie, a gdy znalazÂł siĂŞ naprzeciwko przeciwników (twarzÂą do ich twarzy, o ile siĂŞ nie odwrócili) , wyrzuciÂł jeden shuriken. PóÂźniej nastĂŞpny. I nastĂŞpny. WyrzucaÂł je regularnie co dwie sekundy, niezbyt szybko, tak, aby zd¹¿yli ich unikn¹Ì, nastĂŞpnie po wyrzucie piĂŞciu przez dwie sekundy zamiast rzucaĂŚ kolejny, przekradÂł siĂŞ szybko tak, aby byĂŚ z boku wrogów i natychmiast cisn¹³ stamtÂąd dwa.
Tymczasem prawdziwy Akuro czekaÂł, widzÂąc przez mg³ê (klon teÂż przez niÂą widziaÂł - klon odczuwa to samo, co oryginaÂł, a jeÂśli nawet nie, to w takim razie mÂłody Aburame podyktowaÂł mu myÂślami drogĂŞ, jakÂą przebyÂł dotychczas klon ) . Natychmiast po wyrzucie dwóch shurikenów z boku przeciwników przez klona uformowaÂł pieczĂŞci i rozkazaÂł klonowi krzykn¹Ì :
-Doton, Daijigoku no Jutsu!
W rzeczywistoÂści mÂłody Aburame wykonaÂł Kokohi no Jutsu - technikĂŞ pozwalajÂącÂą manipulowaĂŚ otoczeniem przez iluzjĂŞ. ManipulowaÂł w ten sposób, Âże stworzyÂł wir, który rzeczywiÂście tworzy Daijigoku no Jutsu, jednak stworzyÂł takÂże wielki mur z bÂłota, który po chwili zmieniÂł siĂŞ w twardy kamieĂą. Nim jednak siĂŞ zmieniÂł, Gennin / Chuunin wpadÂł do niego nogami lub nawet caÂłym ciaÂłem, wiĂŞc zostaÂł uwiĂŞziony w kamieniu. Mur uwiĂŞziÂł Gennina lub Chuunina tak, Âże nie wpadÂł do ziluzjowanego wiru, jednak przed jego dodaniem do iluzji Akuro kazaÂł krzykn¹Ì klonowi :
-Doton, Doryuu Heki!
W ziluzjowanym wirze znajdowaÂł siĂŞ teraz tylko Jounin.
Co prawda z Kokohi no Jutsu da siĂŞ wyzwoliĂŚ zwykÂłym Kai, ale skÂąd mieli wiedzieĂŚ, Âże to GenJutsu? ZostaÂły dokÂładnie odwzorowane dwa jutsu Dotonu, a byÂło caÂłkiem prawdopodobne, choĂŚ tak naprawdĂŞ faÂłszywe, Âże Akuro umie manipulowaĂŚ Dotonem - dotychczas dowiedzieli siĂŞ tylko, Âże kieruje Suitonem, a missing-nini zazwyczaj posiadajÂą dwa ÂżywioÂły.
MÂłody Aburame nie traciÂł czasu - podbiegÂł do ziluzjowanego muru, dobyÂł katany i przebiÂł niÂą uwiĂŞzionego w iluzji Gennina / Chuunina. To ujawniÂło, Âże jest to tylko iluzja, ale powinno to pomóc jedynie Jouninowi - Gennin / Chuunin powinien zgin¹Ì, a jeÂśli nadal oddycha, Akuro dobija go katanÂą, nastĂŞpnie wycofuje siĂŞ we mg³ê, po czym formuje pieczĂŞci Kawarimi.
OczywiÂście istnieje prawdopodobieĂąstwo, Âże oponenci majÂą na siebie naÂłoÂżone Kawarimi i wykonajÂą je, ale wszystko dzieje siĂŞ tak szybko i powinno ich zaszokowaĂŚ tak, Âże nie zdoÂłajÂą siĂŞ skupiĂŚ, aby go wykonaĂŚ, a moÂże nawet o nim zapomnÂą. ZresztÂą z czym mieli by siĂŞ podmieniĂŚ? W mgle nic nie widzieli, a przez iluzjĂŞ nie mogli siĂŞ ruszaĂŚ, chyba Âże zrozumieli, Âże to iluzja i wykonali Kai, co jest maÂło prawdopodobne z powodów, które juÂż wymieniÂłem.
Gdyby mimo wszystko wykonali Kawarimi, Akuro wie, z czym, bo widzi w mgle (a oni nie) i oddala siĂŞ od nich stosownie. NakÂłada teÂż na siebie Kawarimi. Klonowi zaÂś w takim wypadku nakazuje gdzieÂś siĂŞ chwilowo ukryĂŚ i czekaĂŚ na rozkazy.

// Chakra
200 + 200 + 100 = 500.
1500 - 500 = 1000.
//
WiedziaÂłeÂś , Âże to nie zabawa i , gdy tylko wyrzuciÂłeÂś shurikena dostaÂłeÂś siĂŞ pod ostry pas powietrza. WÂłaÂściwie to byÂł to krótki korytarz , w nim bardzo silnie wiaÂło. Shuriken siĂŞ cofn¹³ i leciaÂł , za to tobie przedziurawiono ubrania , ale maska dzielnie siĂŞ trzymaÂła. NaciĂŞcia zaczĂŞÂły siĂŞ na tobie pojawiaĂŚ , gdy jeszcze staÂłeÂś na równych nogach. Potem usÂłyszaÂłeÂś nazwĂŞ Goukakyuu no Jutsu [Katon] i po prostu nogi puÂściÂły. LeciaÂłeÂś i spojrzaÂłeÂś siĂŞ w górĂŞ, a kula ognia juÂż leciaÂła w tunel. Na szczĂŞÂście ty odleciaÂłeÂś daleko i podmieniÂłeÂś siĂŞ z shurikenem ( odruchowo) , po czym na marne rzuciÂłeÂś 3 shurikenki. Po tym ujrzaÂłeÂś bomby na ziemi , a sam stworzyÂłeÂś mg³ê. Bomby wybuchÂły i dym i mg³¹ zderzyÂły siĂŞ. Ty nic nie widziaÂłeÂś w dymie , za to przeciwnicy pewnie mieli problemy z mg³¹. Potem wykonaÂłeÂś klona , który trafiaÂł tylko w kamienie. Za to twoi przeciwnicy trafili klona shurikenem , który jakby leciaÂł , robiÂąc koÂło. SÂłyszysz w okóÂł siebie z 5 takich shurikenów , ale ich nie widzisz. Twoje Gen nie dziaÂła , bo nie wiesz , gdzie rywale sÂą. Musisz coÂś wymyÂśliĂŚ , bo dym jest tak gĂŞsty jak mgÂła.
Akuro, gdy tylko wyrzuciÂł shuriken, dostaÂł siĂŞ pod ostry pas powietrza.
"Znowu Fuuton?! Niech to szlag!"
Wróg utworzyÂł krótki korytarz wiatru. Krótki, ale siÂła wiatru w nim byÂła wprost ogromna. Shuriken cofn¹³ siĂŞ i leciaÂł, Akuro zauwaÂżyÂł, Âże podziurawiono mu ubranie, ale maska trzymaÂła siĂŞ na twarzy, nie dajÂąc siĂŞ zwiaĂŚ. PoczuÂł, Âże jego skóra w niektórych miejscach ulega naciĂŞciom, kiedy staÂł jeszcze na równych nogach. UsÂłyszaÂł nagle krzyk przeciwnika.
"Goukakyuu no Jutsu?! A wiĂŞc Katon..."
Jego myÂśl zostaÂła przerwana. Nogi puÂściÂły. Zacz¹³ lecieĂŚ w tyÂł. SpojrzaÂł odruchowo w górĂŞ. Kula ognia leciaÂła juÂż w tunel. Akuro odleciaÂł daleko i podmieniÂł siĂŞ ze shurikenem, nastĂŞpnie rzuciÂł trzy shurikeny, ale nic juÂż to nie daÂło. Zaraz póÂźniej ujrzaÂł bomby na ziemi, a sam uformowaÂł pieczĂŞci i wykonaÂł Kiri-gakure no Jutsu.
Bomby zaczĂŞÂły wybuchaĂŚ. Dym i mgÂła zmieszaÂły siĂŞ, tworzÂąc mieszankĂŞ, przez którÂą niewiele widziaÂł zarówno on, jak i przeciwnicy. Utworzony klon trafiaÂł jedynie w kamienie, jednak przeciwnicy trafili go shurikenem, który jakby leciaÂł. WokóÂł lataÂło piĂŞĂŚ takich shurikenów - nie widziaÂł ich, ale sÂłyszaÂł.
"Te shurikeny nie podobajÂą mi siĂŞ..."
OÂżywiÂł szybko jeden z ÂłaĂącuchów miecza chakrÂą, po czym ÂłaĂącuchami poszukaÂł ów shurikenów. Gdy je znalazÂł, obwiÂązaÂł i powaliÂł na ziemiĂŞ, nastĂŞpnie szybko zÂłoÂżyÂł pieczĂŞci i utworzyÂł Kage Bunshina, który ruszyÂł na krótki zwiad, aby zobaczyĂŚ, gdzie sÂą przeciwnicy. Sam Akuro uformowaÂł pieczĂŞci kolejnego jutsu, Mushi Dama. WysÂłaÂł robaki daleko w niebo, aby patrolowaÂły teren i poinformowaÂły go, gdy wyczujÂą chakrĂŞ przeciwników. NaÂłoÂżyÂł na siebie Kawarimi i wyciÂągn¹³ shuriken, gotów go rzuciĂŚ i siĂŞ z nim podmieniĂŚ w razie czego.
Kage Bunshin, gdy odnajdzie przeciwników, ma spróbowaĂŚ zajœÌ ich od tyÂłu i przebiĂŚ kaÂżdego z nich puginaÂłem.

// Chakra
200 + 250 + 100 + 200 = 750.
1000 - 750 = 250. //
StaraÂłeÂś siĂŞ coÂś zrobiĂŚ i odparÂłeÂś parĂŞ shurikenów ok. 5 niestety 6 i 7 drasnĂŞÂły CiĂŞ w obie rĂŞce. Nagle usÂłyszaÂłeÂś nazwĂŞ techniki Fuutonu , brzmiaÂła ona atsugaia ( jakoÂś tak). ZnaÂłeÂś tÂą technikĂŞ jednak gdy zd¹¿yÂłeÂś zareagowaĂŚ byÂło za póÂźno , fala trafiÂła w Ciebie i wybuchÂła. Najpierw powaÂżnie uszkodziÂła twój miecz , przez co jeden ÂłaĂącuch niekompletnie do niego wróciÂł. Maska rozwaliÂła siĂŞ na tysiÂące kawaÂłków , dobrze chroniÂąc twojÂą twarz. PoleciaÂłeÂś jakieÂś 30 metrów w przód i nie oddychaÂłeÂś. Za to Sunijczycy ujrzeli orÂła i po prostu zniknĂŞli. To chyba narada w wiosce. Dziadek podszedÂł do ciebie i wrĂŞczyÂł Ci do niesprawnych rÂąk , kartkĂŞ , ze masz miesiÂąc wolnego , on zostanie tu w Iwie. Dziadek daÂł Ci coÂś i powoli siÂły Ci wracaÂły , nie unikniesz jednak 5 dni niebytu. Gdyby nie zastrzyk , dziadka , którego juÂż nie czuÂłeÂś pewnie trafiÂł byÂś tam na wieki . . .
OtworzyÂł oczy.
-Uch...
Przez chwilê nie by³ pewien, gdzie w³aœciwie jest. Nat³ok zdarzeù, jakie przytrafi³y mu siê w dziwnej krainie poza w³aœciwym œwiatem, miesza³y siê z tymi realnymi. Powoli zacz¹³ je jednak rozdzielac i k³aœc na w³aœciwe miejsca.
"No tak... JuÂż pamiĂŞtam... OdparÂłem kilka tych latajÂących shurikenów... Ale dwa z nich uderzyÂły mi w rĂŞce... PóÂźniej dostaÂłem znowu jakimÂś Fuutonem... A potem ci goÂście zobaczyli jakiegoÂś orÂła i wrócili siĂŞ do Suny..."
PodrapaÂł siĂŞ po gÂłowie. LeÂżaÂł na twardym podÂłoÂżu miĂŞdzy duÂżymi kamieniami.
"MiaÂłem szczĂŞÂście... Ale co z dziadkiem?"
WstaÂł powoli, opierajÂąc siĂŞ o kamienie. W tamtym Âświecie zupeÂłnie inaczej kierowaÂło siĂŞ ciaÂłem, zdawaÂło siĂŞ ono duÂżo lÂżejsze, wiĂŞc potrzebowaÂł chwili na przyzwyczajenie siĂŞ z powrotem do zwykÂłych ruchów.
RozejrzaÂł siĂŞ. Staruszka nie byÂło nigdzie wokoÂło. Obok niego leÂżaÂła jednak kartka.
PochyliÂł siĂŞ i odczytaÂł jej zawartoÂśc.
"MiesiÂąc wolnego... A on zostaje w Iwie... W sumie to mi na rĂŞkĂŞ. PrzejdĂŞ siĂŞ gdzieÂś i rozprostujĂŞ nogi... Tam byÂło naprawdĂŞ dziwnie..."
RuszyÂł pomiĂŞdzy kamieniami, aÂż w koĂącu opuÂściÂł ten teren. [NMM] .
ChÂłopak skakaÂł z kamienia na kamieĂą, aby jak najkrótszÂą drogÂą dostaĂŚ siĂŞ do granicy kraju... SpojrzaÂł na nowo zdobyty sztylet.
"Ciekawe co tamci ludzie zrobiÂą z tym skarbem... I czy na niego zasÂługujÂą?" - zastanawiaÂł siĂŞ w drodze...
W koĂącu dotarÂł do granicy z Krajem Wodospadu, gdzie rosÂły róÂżne ³¹ki. Krajobraz caÂłkowicie siĂŞ zmieniÂł.

<NMM>
Skacz¹c z kamienia na kamieù przez przypadek siê podkn¹³em. Lutn¹³em g³ow¹ w kamien i dlecia³em. Niewiedz¹c ile spa³em obudzi³em siê. Nic siê niezmieni³o. Zacz¹³em podziwiaÌ niebo. Chcia³em ju¿ z t¹d iœÌ ale coœ mnie trzyma³o. Le¿a³em dalej na twardych kamieniach mimo, ¿e by³o mi niewygodnie.
WracajÂąc z Konohy pojawiÂłem siĂŞ na równinie. Tej samej co kilka dni temu, podczas, której dziewczynka zleciÂła mi zadanie. ByÂło z resztÂą moÂżna rozpoznaĂŚ zmianĂŞ klimatu. OdsÂłoniĂŞta równina... ostrzejszy, ciepÂły wiatr oraz wzniecajÂące siĂŞ obÂłoki kurzu, przy kaÂżdym stÂąpniĂŞciu na ziemiĂŞ. ZatrzymaÂłem siĂŞ i obejrzaÂłem w tyÂł... Jedyne co byÂło widaĂŚ, to granica miĂŞdzy niebem, a ziemiÂą i druÂżkĂŞ naznaczonÂą moimi Âśladami. Jednak po chwili zamyÂślenie minĂŞÂło, miaÂłem gorszy problem... zÂłamany nos. JeÂśli szybko coÂś nie pomyÂślĂŞ, krzywizna mi zostanie. MuszĂŞ szybko dojœÌ do domu zmyĂŚ krew z siebie... IdÂąc, wÂłosy oraz ubrania efektownie byÂły targane na wietrze...
Kidoumaru i jego przyjaciele(Nula i Tosia (psy)) wreszcie dotarli na tereny nale¿¹ce do Iwa-Gakure a konkretnie na równinie Sabaoth.KierujÂąc siĂŞ w stronĂŞ wioski kamienia zauwaÂżyÂł dwie osoby prawdopodobnie wÂłaÂśnie z Iwy.
"-Dwie osoby tyle mi trzeba myÂślĂŞ, Âże Kabuto bĂŞdzie zadowolony jak mu dostarcze dwóch "obywateli wioski ukrytej w skaÂłach "(prawa autorskie by armor )"-pomyÂślaÂł
Kidoumaru wolnym krokiem podszedÂł do nich, jego psy nie odstĂŞpowaÂły go na krok.
-ZwĂŞ siĂŞ Dedal Yamaoka pochodzĂŞ z odlegÂłych krain , a wy jak siĂŞ nazywacie ? Pochodzicie z Iwy ?-spytaÂł grzecznie.
IdÂąc wci¹¿ naprzód usÂłyszaÂłem czyjÂś gÂłos...
-Hmm? - rzuciÂłem, zatrzymujÂąc siĂŞ w wietrze poÂśród piasków i kamieni, unoszÂąc obÂłok dymu, który po chwili caÂłego mnie omiótÂł. PrzeczekaÂłem spokojnie i lekko odwróciÂłem gÂłowĂŞ w prawo kÂątem oka spoglÂądajÂąc na mówiÂącego, daÂłem sobie chwilĂŞ na ocenĂŞ, iÂż ona mogÂła byĂŚ oczywiÂście b³êdna z racji tego, iÂż jestem tylko Geninem i...
- Gdybym tu nie mieszkaÂł nigdy bym tu nie stan¹³, a teraz wybacz...- odwróciÂłem siĂŞ i zacz¹³em pod¹¿aĂŚ dalej, drogÂą, którÂą szedÂłem, wzniecajÂąc to wci¹¿ nowe obÂłoczki kurzu, prawÂą rĂŞkÂą poprawiajÂąc katanĂŞ bez pochwy, po czym lekko strzykn¹³em karkiem...
Kidoumaru byÂł wÂściekÂły lekcewa¿¹cym zachowaniem mÂłodego Iwijczyka, jednak nie okazywaÂł tego nie chciaÂł zraziĂŚ do siebie byĂŚ moÂże przyszÂłego czÂłonka Sound Organization. RzuciÂł tylko shurikena, która przyci¹³ kilka wÂłosów mieszkaĂącowi Iwy, to nie byÂł atak po prostu chciaÂł go upomnieĂŚ i zwróciĂŚ jego uwagĂŞ.
-RóÂżne typy siĂŞ tu krĂŞcÂą ... gdybyÂś patrzyÂł byÂś widziaÂł, pamiĂŞtaj nigdy nie odwracaj siĂŞ do mnie plecami... - powiedziaÂł tajemniczo.
Po czym podszedÂł do Iwijczyka czekajÂąc na odpowiedÂź drugiego nieznajomego powiedziaÂł.
-WiĂŞc moÂże siĂŞ przedstaw...
Gdy Shuriken mnie "przyci¹³", zdumiaÂło mnie to, iÂż nie poczuÂłem fali wÂściekÂłoÂści. ZatrzymaÂłem siĂŞ i popatrzyÂłem na rĂŞce ze zdziwieniem i lekko przymruÂżyÂłem oczy, zastanawiajÂąc siĂŞ co jest nie tak. Po krótkiej chwili rozpogodziÂłem siĂŞ i spojrzaÂłem w niebo, odwróciÂłem siĂŞ i staÂłem do niego bokiem, dalej patrzÂąc siĂŞ w niebo z przymruÂżonymi oczyma. OdwróciÂłem do niego gÂłowĂŞ i spojrzaÂłem na niego...
- Mizeyoshi...- powiedziaÂłem zaÂłamujÂąc na koĂącu gÂłos i patrzÂąc na niego czekajÂąc na rozwój sytuacji...
-Ja zwe siĂŞ Kambumi Nazaroshi i pochodze z Iwa-Gakure. CzegoÂś chciaÂłeÂś??--Pytam siĂŞ chÂłopaka jednoczeÂśnie odpowiadajÂąc na jego pytanie. IgnorowaÂłem spór dwóch shinnobi. WstajÂąc zacz¹³em siĂŞ rozciÂągaĂŚ. PrzyglÂądaÂłem siĂŞ uwaÂżnie dwójce ninja.
Kidoumaru podrapaÂł siĂŞ po gÂłowie, nastĂŞpnie dokÂładnie obejrzaÂł ciaÂła obydwóch ninja. ByÂł pewien, Âże pochodzÂą z tego samego klanu mimo tego siĂŞ nie znajÂą.
"-PochodzÂą z klanu Douhito... ten drugi kÂłamie... dziwne jeden klan a mimo tego siĂŞ nie znajÂą-pomyÂślaÂł."
Kidoumaru podszedÂł bliÂżej chwyciÂł nadgarstki Mizeyoshiego i nieznajomego (?) obróciÂł dÂłonie i juÂż wiedziaÂł na 100% , Âże pochodzÂą z tego klanu.
-Kambumi po co kÂłamiesz? Nazywasz siĂŞ Douhito... tylko imienia jeszcze nie znam... wiĂŞc moÂże siĂŞ przedstawisz?
-Genini powinny przebywaĂŚ z rodzinÂą i przyjacióÂłmi a wy wÂłóczycie siĂŞ daleko od wioski, dlaczegóÂż to? -spyt¹³ obydwu.
Uœmiechn¹³em siê szeroko na s³owa nieznajomego i wysoko unios³em brew prawego oka...
- Czy ty Âżartujesz? - zaÂśmiaÂłem siĂŞ lekko ironicznym tonem...
- A czemu nie? - spytaÂłem siĂŞ, kierujÂąc prawÂą rĂŞkÂą do pasa z tyÂłu...
- Robiê to co uwa¿am za stosowne... A to, wydaje mi siê jak najbardziej... - zacz¹³em krêciÌ, po czym spojrza³em w dal za jego plecami...
"Jest arogancki chamski czyÂżby troszczyÂł siĂŞ tylko o siebie ? Takich ludzi szanuje i takich potrzebuje Sound Organization-pomyÂślaÂł.
Kidoumaru trzymaÂł rĂŞce z dala od shurikenów i kunai. Wzrokiem obserwowaÂł Mizeyoshiego i drugiego mieszkaĂąca Iwy. Jego psy grzecznie staÂły obok niego nieruchomo jak posÂągi.
-Nie Âżartuje to nie w moim stylu . A wiĂŞc nie masz rodziny... trudno ... a masz chociaÂż jakieÂś marzenia cele? - spytaÂł oczekujÂąc na odpowiedÂź kÂłamcy
Dobra nazywam siĂŞ Sembou. Sembou Dohito.-Odpowiadam shinnobi'emu, który najwyraÂźniej czegoÂś od nas chciaÂł.
Po za tym kto ci powiedziaÂł, Âże jesteÂśmy genninami??-Pytam siĂŞ nieznajomego który jakoÂś nieraczyÂł siĂŞ przedstawiĂŚ. Czegosz on chce myÂśle sobie w g³êbi siebie. PrzestaÂłem ich ignorowaĂŚ. WstaÂłem i zeszÂłem z kamieni.
-JeÂżeli teraz niepowiesz czego chcesz to sobie pójde mówiĂŞ do nieznanego mi ninja. Zacz¹³em wolnym krokiem odchodziĂŚ. W g³êbi siebie pragn¹³em aby mnie zatrzymaÂł. ChciaÂłem siĂŞ dowiedzieĂŚ oco mu chodzi.
Kidoumaru odwróciÂł siĂŞ w strone Sembou... Sembou Douhito.
-ChciaÂłbym tylko porozmawiaĂŚ chyba nie odmówisz krótkiej rozmowy zmĂŞczonemu podróÂżnikowi.
Kidoumaru nie mógÂł pozwoliĂŚ aby Sembou siĂŞ oddaliÂł to by popsuÂło jego plany, na szczĂŞÂście miaÂł sposób na zatrzymanie go.Jednak to byÂła ostatecznoœÌ.
-A wiĂŞc Sembou bo chyba tak masz na imiĂŞ... czemu tu tak sam siedzisz? Gdzie twoja rodzina ? MoÂże realizujesz jakieÂś marzenia? JeÂśli je posiadasz... MógÂłbyÂś mi zdradziĂŚ cel twego Âżycia?-spytaÂł
Tak masz racje. Niemam rodziny. ZostaÂł mi tylko mój brat którego niewidziaÂłem juÂż bardzo dÂługo. SiedzĂŞ tu sam poniewaÂż niemam przyjacióÂł. Oni cie tylko ograniczajÂą. A co to celu... ChciaÂłbym do³¹czyĂŚ do potĂŞÂżnej organizacji. ChciaÂłbym byĂŚ silniejszy niÂż mój brat. ChciaÂłbym zabiĂŚ brata mojej kuzynki. ChciaÂłbym opanowaĂŚ wszystkie techniki mojego klanu. Oto moja historia.-Opowiadam podróÂżnikowi przystajÂąc i odwracajÂąc siĂŞ w jego strone. Czekam na reakcje. Nagle poczuÂłem, Âże zaczĂŞÂło mnie sfedziĂŚ czoÂło. PróbowaÂłem jednak wytrzymaĂŚ.
SpojrzaÂłem rozszerzajÂąc oczy na Sembou'a, po chwili na "podróÂżnika" i z powrotem na marzyciela... Po chwili zamkn¹³em oczy i zaÂłoÂżyÂłem rĂŞce na siebie. StaraÂłem siĂŞ uciec myÂślami daleko od tych czczych i bezsensownych rozmów...
- Czy to ma sens? - spytaÂłem po przez zamkniĂŞte oczy...
- Nasze marzenia i rodzina, przyjaciele moÂże to i ma znaczenie, ale nie sÂądzĂŞ, Âże dla osoby, którÂą pierwszy raz w Âżyciu widzĂŞ. - powiedziaÂłem, delikatnie przekrzywiajÂąc gÂłowĂŞ na bok i otwierajÂąc prawe oko.
- Masz jakiÂś cel wobec nas? -spytaÂłem prosto z mostu, patrzÂąc na podróÂżnika i pokazujÂąc gÂłowÂą na czÂłowieka z mojego klanu...
Kidoumaru z szyderczym uÂśmieszkiem na twarzy powiedziaÂł
-Tak mam cel, który wÂłaÂśnie wypeÂłniam , jesteÂście sami bez rodzin , matek, ojców i przyjacióÂł. PochodzĂŞ z pewnej organizacji która zrzesza takich jak wy samotnych posiadajÂąca Âżyciowy cel.Pomagamy takim jak wy... jesteÂśmy jednÂą wielkÂą rodzinÂą.
-Uprzedzê wasze nastêpne pytanie tak chce abyœcie do³¹czyli do mnie.
Ale czy dzieki temu speÂłnie swoje Âżyciowe cele?-Pytam siĂŞ podróÂżnika myÂślÂąc o wielkiej sile. Skoro byÂłem juÂż na pobocznej drodze mogÂłem sobie wypocz¹Ì. UsiadÂłem opierajÂąc siĂŞ na najbliÂższe drzewo czekajÂąc na odpowiedz. Czy ta organizacja pozwoli mi staĂŚ siĂŞ silniejszym od brata? Czy dzieki niej bĂŞde w stanie zabiĂŚ brata mojej kuzynki? Na te pytanie niemogÂłem sobie jeszcze odpowiedzieĂŚ. SiedziaÂłem i przyglÂądaÂłem siĂŞ obu shinnobi. CzuÂłem, Âże nareszcie bĂŞde w stanie osiÂągn¹Ì swoje Âżyciowe cele. CzekaÂłem dalej...
Znów spojrzaÂłem na mojego Klanowicza i siĂŞgn¹³em prawÂą rĂŞkÂą do pasa z tyÂłu, zÂłapaÂłem mocno za rĂŞkojeœÌ miecza i delikatnie oraz zgrabnym ruchem okrĂŞÂżnym zacz¹³em jÂą wyciÂągaĂŚ, przekrzywiajÂąc przy wyciÂąganiu, tak jak zÂłapaÂłem z boku pleców tak teraz wyj¹³em jÂą zza pleców od góry i kierujÂąc w stronĂŞ w Sembou'a mocno zablokowaÂłem...
- Wiesz mi, albo nie, ale jeœli chcesz pokonaÌ brata i zostaÌ najlepszym z klanu musisz wiedzieÌ dwie rzeczy... - zacz¹³em coraz mocniej zaciskaÌ zamkniête oczy...
- Jeœli chcesz pokonaÌ brata nie mo¿esz byÌ tak naiwny, a kierowaÌ musisz siê rozs¹dkiem i spokojem, a nie uczuciami i zapowiedziami. A co do klanu, to ¿eby staÌ siê najsilniejszym musisz pokonaÌ mnie...- - powiedzia³em ostatnie s³owa, otwieraj¹c oczy i wpatruj¹c siê mia¿d¿¹cym wzrokiem w Sembou'a, wiedz¹c i¿ coraz bardziej siê oddalamy od sensu ca³ej rozmowy... Po chwili miecz opar³em na barku i spojrza³em gdzieœ na bok...
Kidoumaru zdziwiÂł siĂŞ gdy Mizeyoshi wyciÂągn¹³ miecz i skierowaÂł go w stronĂŞ Sembou, jednak zdecydowanie byÂło mu to na rĂŞkĂŞ bo mógÂłby sprawdziĂŚ umiejĂŞtnoÂści dwóch czÂłonków klanu Douhito.
Kidoumaru odepchn¹³ Mizeyoshiego na 2 m
-Moja organizacja oferuje niesamowitÂą si³ê ... si³ê której nigdy nie zaznacie podczas zwykÂłego treningu, to nie sÂą puste zapowiedzi ... Z tÂą si³¹ bĂŞdziecie mogli pokonaĂŚ kaÂżdÂą przeszkodĂŞ... kaÂżdego przeciwnika ... WiĂŞc jeÂśli chcecie jej doznaĂŚ... do³¹czyĂŚ do nas do Sound organization... Walczcie na ÂśmierĂŚ i Âżycie , zwyciĂŞzca pójdzie ze mnÂą do siedziby.
Witam. SĂŞdziujĂŞ od teraz waszÂą walkĂŞ.

1. Nie moÂżna edytowaĂŚ postów
2. Brak summonów
3. Liczycie chakrĂŞ po kaÂżdym swoim poÂście, pamiĂŞtajcie o tym!
4. MoÂżecie wykonywaĂŚ trzy jutsu (obojĂŞtnie czy ofensywne czy defensywne, liczÂą siĂŞ teÂż w tym jutsu klona) do tego macie 4 ruchy (rzuty shurikenemi, salwy ataków itp)
5. Piszcie dÂługie, zrozumiaÂłe i Âładne posty, ewentualne wytÂłumaczenie proszĂŞ kierowaĂŚ na moje gg
6. Zakaz Matrixowania, czytania w myÂślach itp.
7. Zakaz uÂżywania kawarimi no jutsu z osobÂą, ja takiego czegoÂś nie uznajĂŞ, chyba Âże ta osoba wyrazi na to zgodĂŞ. MoÂżna za to uÂżyĂŚ je z klonem. Piszcie w co siĂŞ zamieniacie!
8. Zakaz spamowania
9. Ka¿dy ma 24 h na odpowiedŸ po poœcie. W przeciwnym razie koniec walki na korzyœÌ tego co napisa³ posta.
10. MG ma zawsze racjĂŞ
11. Ograniczam wszystkie bushiny do liczby 1 .
12. Za zÂłamanie jakiegoÂś z punktów regulaminu, od razu koĂączĂŞ walkĂŞ, na korzyœÌ tego, który Go nie zÂłamaÂł.
13. LiczĂŞ na piĂŞknÂą i emocjonujÂącÂą walkĂŞ. Powodzenia!

Miejsce Walki:
Jest to czerwona równina rozpoÂścierajÂąca siĂŞ na caÂłym waszym horyzoncie. Ziemia ma odcieĂą brunatnej czerwieni, na niej znajdujÂą siĂŞ liczne odÂłamki skalne i kamienie ,równieÂż tego samego koloru. Nie ma tutaj Âżadnych drzew, ani krzewów. Nie ma siĂŞ za czym schowaĂŚ. Znajdujecie siĂŞ w odlegÂłoÂści 15 metrów od Siebie.

Pogoda:
Jest szare niebo, chmury poruszajÂą siĂŞ bardzo powoli, ciÂągle zasÂłaniajÂąc sÂłoĂące. Nie zapowiada siĂŞ na deszcz, jednak wieje umiarkowany wiatr. Temperatura wynosi jakieÂś 15 stopni.

KolejnoœÌ:
Mizeyoshi -> Sembou -> Ja-> Sembou -> Mizeyoshi -> Ja ... itd.
Iku zo!
Zostawszy odepchniĂŞty przez podróÂżnika, rozstawiam szeroko nogi, wznoszÂąc k³êby dymu spowijajÂące mnie do pasa i spoglÂądam z "niego" na Senbou'a, który teraz wyglÂąda na to, iÂż jest moim przeciwnikiem. KatanĂŞ, którÂą miaÂłem opartÂą na barku, mam teraz za pasem z tyÂłu tak jak zwykle. PrawÂą rĂŞkĂŞ kierujĂŞ do torby pod pasem... Delikatnie mru¿ê oczy, chcÂąc jak najlepiej widzieĂŚ przeciwnika. PoczuÂłem lekki powiew wiatru, który owiaÂł mi twarz przy czym bezlitoÂśnie szarpiÂąc mi wÂłosy oraz koszulĂŞ. Wraz z wiatrem poczuÂłem pulsujÂącÂą adrenalinĂŞ, którÂą przy kaÂżdym uderzeniu serca rozchodziÂła siĂŞ coraz dalej w g³¹b ciaÂła, to byÂło to! To co kochaÂłem, to co uwielbiaÂłem jak maÂło co... ParaliÂżujÂąca adrenalina, ta która CiĂŞ blokuje, uniemoÂżliwia ruch po to by póÂźniej CiĂŞ znieczuliĂŚ i prowadziĂŚ coraz dalej i dalej... . To jest... uzaleÂżniajÂące? Po chwili siĂŞ uÂśmiechn¹³em, rozluÂźniÂłem, jednak wci¹¿ majÂąc "oczy dookoÂła gÂłowy". CzuÂłem siĂŞ na prawdĂŞ wolny... ByÂłem teraz tylko ja i on... Nikt wiĂŞcej... byÂłem przygotowany na stracie cielesnej jak i uszczerbku umysÂłowego, po rzekomej "przegranej", którÂą po prostu jak nigdy teraz nie mogÂłem do siebie dopuÂściĂŚ, aczkolwiek musiaÂłem mieĂŚ jakby w zapasie...
- PamiĂŞtaj co Ci powiedziaÂłem... Kieruj siĂŞ wÂłasnÂą ÂścieÂżkÂą, tylko ty masz prawo decydowaĂŚ swoim losem... - powiedziaÂłem, bez najmniejszej ironii, bez Âżadnej wrogoÂści...
Delikatnie wstrz¹sn¹³em g³ow¹, rzucaj¹c w³osami tak jak zwykle na lewe oko... Stojê i czekam...
- Mam nadziejĂŞ, Senbou, Âże walka odbĂŞdzie siĂŞ kulturalnie... - odparÂłem, bĂŞdÂąc gotowy na najmniejszy ruch...
NiezamierzaÂłem marnowaĂŚ pÂłuc podczas walki jak to zrobiÂł Mizeyoshi. Pierwsze co robie to nakÂładam na siebie kawarimi[100]. NastĂŞpnie wyjmuje po trzy shurikeny na kaÂżdÂą rĂŞke. Najpierw rzucam shurikenami z prawej rĂŞki celujÂąc w Âłydki, barki oraz kostki. Gdy przeciwnik bĂŞdzie zajĂŞty nad robieniem uniku rzucam nastĂŞpnÂą salwĂŞ shurikenów celujÂąc w te same punktu. Gdyby zostaÂł trafiony tworze cztery gliniane pajÂączki[100], które kÂłade na kÂłamieniu aby same znalazÂły swój cel. Gdy bĂŞdzie osÂłabiony lub gdy gÂłeby dymu od eksplozji spowodowaÂły, Âże oponent mnie nie widzi, natychmiast uÂżywam henge no jutsu[100] zamieniajÂąc siĂŞ w brunatnej czerwieni kamieĂą.
seiki przechodzÂąc zobaczyÂł zamieszanie.podbiegÂł bliÂżej ale nie za blisko .zobaczyÂł dwie osoby z jego klanun które sÂądzÂąc po kunajach walczyÂły s ze sobÂą seiki chcÂąc zobaczyĂŚ walkĂŞ usiadÂł na duÂżym kamieniu i patrzyÂł na walkĂŞ po chwili jednak poszedÂł dalej.

NMM
// Ehh ludzie... //

Mizeyoshi wypowiedziaÂł swój piĂŞkny monolog i pewnie by zgin¹³, gdyby nie to, Âże Sembou o dziwo Go wysÂłuchiwaÂł. Nie robiÂł nic, tylko czekaÂł na koniec monologu swojego kompana.

//Co ja miaÂłem tu napisaĂŚ niby...?
Mizeyoshi: JuÂż daÂłem post sĂŞdziowski i powinieneÂś walczyĂŚ, a nie rozmawiaĂŚ kulturalnie ze swoim nowym wrogiem Nawet myÂślenie zajmuje czas podczas pojedynku
Sembou: KazaÂłem liczyĂŚ chakrĂŞ ,a ty tego nie zrobiÂłeÂś, wiĂŞc ciesz siĂŞ, Âże nie zakoĂączyÂłem walki, a uznaÂłem, Âże tylko stoisz w miejscu. Ty tylko napisaÂłeÂś ile kaÂżda technika kosztuje, a nie podliczyÂłeÂś ile chakry masz na poczÂątku ,a ile ci teraz zostaÂło.. Ale widzĂŞ, Âże obaj nowi , wiĂŞc dam wam wzór:

Powiedzmy , Âże na poczÂątku mam 2000, zuÂżyÂłem chidori , kawarimi no jutsu i kasumi enbu no jutsu.

Tak macie pisaĂŚ pod kaÂżdym postem :

Chakra : 2000 - 300 Chidori - 100 Kawarimi No Jutsu - 200 Kasumi Enbu No Jutsu = 1400

Wzór :

Chakra pocz¹tkowa(tyle ile macie na pocz¹tku walki) - zu¿yte techniki = iloœÌ chakry ( ile wam zosta³o ) //
//1500 skoro nic nie zadziaÂłaÂło to nic nie straciÂłem\\

Robie to co chciaÂłem zrobiĂŚ wczeÂśniej czyli rzucam jednego shurikena celujÂąc w klatke piersiowÂą z lewej rĂŞki którego wyj¹³em wczeÂśniej. Gdy bĂŞdzie zajĂŞty na robienie uniku tworze trzy pajÂączki[75], które kÂłade na kamieniu aby same doszÂły do oponenta. NastĂŞpnie nakÂładam na siebie kawarimi[100].Gdyby uÂżyÂł glininanych paszków, biegnĂŞ w strone czystego gruzu aby uÂżyĂŚ doton no jutsu[100]. Gdy bĂŞdzie celowaÂł atakiem Tai w Âżebra,serce lub cokolwiek na brzuchu krzyÂżuje rĂŞce tak aby dÂłonie dotykaÂły ramion
pochylam siĂŞ lekko do przodu i naprĂŞÂżam z caÂłej siÂły miĂŞÂśnie rÂąk i nóg aby zablokowaĂŚ atak. Gdy bĂŞdzie celowaÂł atakiem Tai w twarz kÂładĂŞ prawÂą dÂłoĂą na czoÂło, lewÂą dÂłoĂą na prawÂą dÂłoĂą, przykucam lekko naprĂŞÂżajÂąc
miĂŞÂśnie rÂąk aby zablokowaĂŚ atak w twarz. Gdy bĂŞdzie atakowaÂł od boku atakiem Tai zaleÂżnie od strony kucam na danÂą nogĂŞ i dotykam Âłokciem stawu kolanowego naprĂŞÂżajÂąc
wszystkie miĂŞÂśnie aby zablokowaĂŚ atak. Gdy bĂŞdzie celowaÂł w Âłydki,kostki lub piszczel z ataku tai lub shurikenem/kunai'em podskakujĂŞ i wykonujĂŞ kilka obrotów i lÂąduje na ziemi. Podczas obracania siĂŞ nikt niezauwaÂżyÂł, Âże wyj¹³em trzy shurikeny.

/1500-275=1225\\
BiaÂłowÂłosy lider Brzasku podróÂżowaÂł sobie do Iwy , gdy nagle usÂłyszaÂł odgÂłosy walki. Jednak nie patrzyÂł siĂŞ kto , bÂądÂź co walczy , po prostu usiadÂł na jednym z kamieni i przygotowaÂł kawarimi. Pies zszedÂł na ziemiĂŞ i zacz¹³ wĂŞszyĂŚ w okóÂł. Wi byÂł wpatrzony w ziemiĂŞ i czekaÂł na rozwój wydarzeĂą , w koĂącu szukaÂł shinnobi z Iwy moÂże tu takowych znajdzie. Senjuu nie wiedziaÂł jednak jakiej rangi sÂą shinnobi dlatego zachowywaÂł dystans.
"MoÂże po prostu sami siĂŞ wykoĂączÂą . . . , a nie bĂŞdĂŞ miaÂł zabawy" - Wi zamyÂślony siedziaÂł na kamieniu i czekaÂł , z naÂłoÂżonym na siebie kawarimi.
PodbiegÂłem do kamieni. ZauwaÂżyÂłem biaÂłowÂłosego i dwóch walczÂących ze sobÂą shinobi. WykonaÂłem Bunshin no Jutsu, tworzÂąc jednego klona który usiadÂł na jednym z kamieni. Ja sam usiadÂłem kilkanaÂście kamieni dalej, ukryty miĂŞdzy kilkoma gÂłazami. SpoglÂądaÂłem raz to na walkĂŞ, raz to na biaÂłowÂłosego zastanawiajÂąc siĂŞ:
~I co ja sobie myÂślaÂłem, ÂśledzÂąc go...~ Mimo wszystko patrzyÂłem na to co siĂŞ dziaÂło.
Piesek Wi Dima bardzo szybko wyczuÂł kto siĂŞ tu przyglÂądaÂł. AthiÂś wymin¹³ klona i po chwili staÂł przy prawdziwym Kaoru. Wi za to wykonaÂł pieczĂŞĂŚ i drewniana rĂŞka ( od tyÂłu) chwyciÂła chÂłopaka za ubrania i podniosÂła go do góry tak by Wi widziaÂł jego twarz. ChÂłopak przemówiÂł do Sunijczyka :
-CzyÂżbyÂś szukaÂł Âśmierci czy przygody idÂąc za mnÂą MoÂżesz spotkaĂŚ i jedno i drugie bo wiedÂź , Âże Akatsuki to zazwyczaj nie dobrzy ludzie. Ale taki jest Âświat sÂą Ci dobrzy i Âźli. WiĂŞc mów prĂŞdko czego chcesz , a moÂże uda Ci siĂŞ doÂżyc do jutra. . . - Wi przez caÂły czas nie zapominaÂł o tamtych walczÂących , których nawet nie znaÂł.
-Emm...- MówiÂłem lekko dr¿¹cym gÂłosem, zmieszany i zaniepokojony. - ÂŚmierci szukajÂą jedynie gÂłupcy, wiĂŞc pod¹¿ajÂąc za TobÂą szukaÂłem przygody... A poza tym, doszedÂłem do wniosku Âże jesteÂś silnym shinobi, skoro jesteÂś w Akatsuki, wiĂŞc moÂże mógÂłbym siĂŞ od Ciebie czegoÂś nauczyĂŚ.- W tym momencie lekko i niepewnie uÂśmiechn¹³em siĂŞ czekajÂąc na reakcjĂŞ biaÂłowÂłosego, podczas gdy klon znikn¹³ w dymie który po chwili opadÂł.
Wi puÂściÂł chÂłopaka i kazaÂł mu do siebie podejœÌ , ale równieÂż zacz¹³ do niego przemawiaĂŚ:
-WiĂŞc wezmĂŞ CiĂŞ na specjalny test , jeÂśli przeÂżyjesz zostaniesz moim uczniem , na miejscu dowiesz siĂŞ co i jak. Ale wiedz , ze jak raz siĂŞ wplÂączesz to potem moÂżesz juÂż nigdy z tego nie wyjœÌ. To doœÌ bolesna prawda , ale nie jest tak Âźle. Przy moim boku szybko staniesz siĂŞ silnym i doÂświadczonym shinnobi. Mam takÂą nadzieje , Âże przeÂżyjesz test , bi akurat potrzebuje ludzi. A wÂłaÂściwie moÂże to bĂŞdzie misja. Jeszcze siĂŞ nad tym zastanowiĂŞ. WiĂŞc zgadzasz siĂŞ - Wi podniósÂł gÂłowĂŞ i spojrzaÂł prosto w oczy chÂłopaka . BiaÂłowÂłosy czekaÂł na odpowiedÂź , ale nie mógÂł traciĂŚ wiĂŞcej czasu , wiĂŞc oczekiwaÂł dynamicznej odpowiedzi.
ZrobiÂłem krok w stronĂŞ biaÂłowÂłosego i szybko odpowiedziaÂłem -WiĂŞc zaczynajmy.- i ponownie siĂŞ uÂśmiechn¹³em, lecz tym razem pewniej. -Ahh, zapomniaÂłbym jeszcze spytaĂŚ. Jak na Ciebie mówiĂŚ?- spytaÂłem i czekaÂłem na odpowiedÂź, gotowy do wyruszenia.
-Dobrze jak tak¹ podjo³eœ decyzjê. Wiêc chodŸ ze mn¹ do Iwy , tam dowiesz siê reszty. Spotkamy siê przed bramami. . . - Bia³ow³osy wraz z psem ruszyli do bram Iwy pozostawiaj¹c Sunijczyka samego sobie. Wi mia³ nadzieje , ze ch³opak go nie oszuka³ i , ze za nim pod¹¿y. W³aœciwie Wi szed³ bardzo wolno , a do bram Iwy wcale nie by³o tak blisko .
Przez chwilĂŞ staÂłem jak wryty. Po chwili pomyÂślaÂłem:
~Dlaczego stojĂŞ jak wryty? No, rusz siĂŞ...~ I poszedÂłem za biaÂłowÂłosym. TrochĂŞ irytowaÂło mnie to, Âże ciÂągle nie znaÂłem jego imienia, lecz zbytnio na to nie zwracaÂłem uwagi. SpojrzaÂłem na walczÂących, przeskakujÂąc z kamienia na kamieĂą, gdy doszedÂłem do, prawdopodobnie, mojego przyszÂłego Sensei. DostosowaÂłem siĂŞ do jego tempa i spojrzaÂłem na pieska. Po chwili odwróciÂłem wzrok, spoglÂądajÂąc raz to na biaÂłowÂłosego, raz to w stronĂŞ Iwy. Po chwili marszu powiedziaÂłem do niego:
-Hmm. Mog¹ mnie nie przyj¹Ì zbyt mi³o, gdy zobacz¹ moj¹ opaskê...-