Korytarze

Korytarze wiodÂące do róÂżnych pomieszczeĂą.

---

WpadÂłem z moim kotem przelotnie w drodze do Iwy.
<NMN>
ÂŚmiaÂła siĂŞ na glos idÂąc se.
[nmm]
IdĂŞ korytarzem wchodzÂąc w pierwsze lepsze drzwi.

<NMM>

---

BiegnĂŞ korytarzem i znikam rozpÂływajÂąc siĂŞ w powietrzu po chwili sÂłychaĂŚ zamykajÂące siĂŞ drzwi Kage tegoÂż Âże kraju.
<NMM>
IdĂŞ wraz z Akimoto w stronĂŞ wyjÂścia...

<NMM>
IdĂŞ u boku Ichigo patrzĂŞ siĂŞ na niego i próbuje zdefiniowaĂŚ jak silne jest mój przeciwnik..."WyglÂąda na to Âże ma wiĂŞksze doÂświadczenie jakoÂś to bĂŞdzie"...PrzyspieszyÂł kroku poniewaÂż Ichigo byÂł juÂż przy wyjÂściu.
<NMM>
Kieruje siĂŞ w kierunku Wyjscia
<NMM>
IdĂŞ korytarzem w kierunku wyjÂścia, myÂślac o zadaniu, czekajacym na mnie na zewnÂątrz rezydencji...
<NMM>
SzedÂłem przez korytaĂŚ a Kane podazaÂł zamnÂą(NMN)
HM! wyszÂła z biura i szÂła w kierunku wyjÂścia.
nmm
Sam pod¹¿a³ za HM! w myœlach narzekaj¹c na bol¹ce udo
<nmm>
IDĂŞ korytarzem i dochodzĂŞ do drzwi gabinetu Samhaina. Pukam szybk otrzy razy i nie czekajÂąc na odpowiedÂź wchodzĂŞ...
NMM
Gaara szedÂł korytarzem. ZmierzaÂł w kierunku Gabinetu wÂładcy Iwy.

<NMM>
Szed³ korytarzem doœÌ szybko przy czym ogl¹da³ dok³adnie obrazy przedstawiaj¹ce by³ych tsuchikage.
Przed paroma siê zatrzymywa³ by b³¹dziÌ za tymi twarzami w pamiêci lecz wiêkszoœÌ koùczy³a siê fiaskiem.
Szed³ tak dobr¹ chwilê gdy stan¹³ przed jakimiœ drzwiami i wszed³ za nie. < NIE MA MIENIA >
ÂŁaziÂł korytarzem w tÂą i we w tÂą, szukajÂąc czegoÂś co by wskazywaÂło Âże za którymiÂś drzwiami znajdowaÂł sie tshuchikage. PomieszczeĂą byÂło zatrzĂŞsienie ale juÂż miaÂł swoje gÂłówne typy.
- To chyba tu. - wskazaÂł gestem drzwi. - Co mam mówiĂŚ?
- No jasne Âże tu... - wskazaÂł na znak kamienia na tabliczce przywieszonej na drzwiach.
- Nie przejmuj siêeee... - zaœmia³ siê, poci¹gn¹³ mocno za klamke i wszed³ do œrodka zostawiaj¹c drzwi otwarte. Po co mia³by wymyœlaÌ jakieœ g³upoty skoro mo¿e wejœÌ i powiedzieÌ to co chce i myœli. <nmm>
,,Nie przejmuj siĂŞ'' zabrzmiaÂło dziwnie zÂłowieszczo, Kykaid poÂżaÂłowaÂł skÂąpstwa na tak przyjazne przedmioty jak knebel, ostatecznie kawaÂł konopnego sznura byÂłby w sam raz.
- Jasne... - uÂśmiechnÂą siĂŞ sztucznie i z takÂą minÂą wpadÂł za sashÂą, dobre pierwsze wraÂżenie przede wszystkim.

<nmm>
Wesz³a do rezydencji, przez jakiœ czas chodzi³a po korytarzach, bo by³a zbyt zdenerwowana by tak po prostu wejœÌ do kage. Wysz³aby ze swojej roli, a tego przecie¿ nie chcia³a.
PrzecieÂż Kiiya to tak miÂła i uÂłoÂżona panienka...
Uspokoi³a siê nieco, wziê³a g³êboki wdech, a jej twarz natychmiast przybra³a delikatne, ³agodne rysy. Nie odzwierciedla³o to wprawdzie jej nastroju, ale to kwestia drugorzêdna. Stanê³a przed gabinetem tsuchikage, zapuka³a lekko i wesz³a. [nmm]

Dodane po 19 minutach:

Gdy zamknĂŞÂła za sobÂą drzwi gabinetu, wypuÂściÂła z siebie gÂłoÂśno powietrze. Teraz zdobĂŞdzie druÂżynĂŞ, i bĂŞdzie siĂŞ doskonaliĂŚ... i kiedyÂś pokaÂże temu Âświatu. Nikt nie bĂŞdzie tak po prostu decydowaÂł o jej byĂŚ albo nie byĂŚ.
WÂściekÂła walnĂŞÂła piĂŞÂściÂą o ÂścianĂŞ, ale zaraz siĂŞ opanowaÂła. ByÂła w miejscu publicznym. RozejrzaÂła siĂŞ szybko, czy na pewno nikt tego nie widziaÂł.
WyszedÂł z bananem na twarzy od ucha do ucha, ta sama dziewczyna co przed chwilÂą byÂła w gabinecie waliÂła w ÂścianĂŞ. 'Pewnie coÂś rozwaliÂła Âże tak siĂŞ czai na boki.' takiej sytuacji nie mógÂł nie wykorzystaĂŚ, nie bĂŞdzie mu taka ksiĂŞÂżniczka po jego okolicy szaleĂŚ.
- ÂŁadnie to tak rozwalaĂŚ Âściany w rezydencji? - zakpiÂł i rzuciÂł okiem w miejsce uderzenia, nic nawet rysy. SkrzywiÂł siĂŞ trochĂŞ nie ma siĂŞ do czego juÂż przyczepiĂŚ.
- No mów co tak zniszczyÂłaÂś.
ZauwaÂżyÂł! Ten koleÂś co byÂł w Âśrodku, z jakiegoÂś powodu wyszedÂł i zauwaÂżyÂł! Nie mogÂła pozwoliĂŚ by zrozumiaÂł jak bardzo jest zdezorientowana, toteÂż uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ z lekkim zakÂłopotaniem.
- Ojej, tak mi wstyd, nie chciaÂłam by ktoÂś to widziaÂł - powiedziaÂła, obracajÂąc siĂŞ do niego - Sama nie wiem co mnie napadÂło, to chyba te nerwy. Mam nadziejĂŞ byĂŚ nareszcie przypisana do druÂżyny jakiejÂś. A co ciĂŞ tu sprowadza?
ÂŚciany sÂą przecieÂż wszystkiemu winne! maÂło co nie parsknÂą Âśmiechem prosto w twarz dziewczyny. OpanowaÂł siĂŞ i zgrzytajÂąc zĂŞbami zÂłoÂżyÂł zdanie nadajÂące sie do przekazanie i by nie byÂło przesiÂąkniĂŞte jadem.
- To samo co ciebie. - wydusiÂł przez zĂŞby, dziewczyna go irytowaÂła tylko nie wiedziaÂł co w tej chwili bardziej przesÂłodzony gÂłos czy moÂże sztuczne zachowanie? W kaÂżdym razie Kykaid byÂł gotów obdarzyĂŚ swÂą nienawiÂściÂą caÂły Âświat i by mu jeszcze zostaÂło na jakiÂś maÂły bonus dla specjalnych jednostek.
- I dobrze Âże ci wstyd... jest legenda nawet Âże jak ktoÂś z przemocÂą obejdzie siĂŞ do murów rezydencji to spadnie na jego klÂątwa a by wyrwaĂŚ siĂŞ bĂŞdzie trzeba. - PrzerwaÂł w póÂł sÂłowa by wybuchn¹Ì Âśmiechem, jeÂżeli dziewczyna poÂłknie haczyk bĂŞdzie siĂŞ przejmowaÂła klÂątwÂą to bĂŞdzie kara... kara za caÂłoksztaÂłt.
PopatrzyÂła na niego beznamiĂŞtnie. Kpi? Kpi! Dopiero co jeden idiota próbowaÂł jÂą zabiĂŚ, cudem wyszÂła z tego z Âżyciem, a teraz przychodzi sobie jakiÂś chÂłopaczek i siĂŞ z niej nabija.
Co za przeklĂŞty dzieĂą!
- Na szczĂŞÂście znam specjalnÂą technikĂŞ do ochrony przed klÂątwami - powiedziaÂła, ciÂągle siĂŞ uÂśmiechajÂąc, i zastanawiajÂąc siĂŞ czy teraz to on podchwyci temat.
A jednoczeÂśnie uderzyÂła jÂą inna myÂśl. Skoro oboje przyszli po to samo, prawdopodobnie trafiÂą do jednej druÂżyny...
WzruszyÂł teatralnie ramionami.
- Zobaczymy czy to na coÂś pomoÂże. - wyszczerzyÂł zĂŞby, nawet cieszyÂł siĂŞ Âże nie ma z nim szaszki byÂłby tylko zbĂŞdnym balastem i by coÂś gadaÂł od rzeczy co on w takim razie potrafi, wyobraziÂł sobie przebieg rozmowy przestaÂł byĂŚ tak bardzo zadowolony.
- A co siĂŞ staÂło Âże tak siĂŞ mÂścisz nieudolnie na Âścianie, jak sie wali to tak by jakaÂś pamiÂątka zostaÂła na Âścianie... albo na dÂłoni.
- No co ty? - oburzyÂła siĂŞ - Wtedy zostaÂłby dowód. Nie mogĂŞ zostawiaĂŚ takich Âśladów, juÂż wystarczajÂąco niedobrze Âże w tak niski sposób dajĂŞ upust swoim emocjom...
NaprawdĂŞ siĂŞ wkopaÂła, co to za koleÂś? Powoli mĂŞczyÂła siĂŞ tym wszystkim, i bliska byÂła stwierdzenia, Âże moÂże nawet lepiej by byÂło gdyby Rinsaku jÂą zabiÂł. Przynajmniej miaÂłaby spokój.
Zaraz jednak przywoÂłaÂła swoje myÂśli do porzÂądku.
ZiewnÂą, nie potrzebnie siĂŞ do biednej dziewczyny przyczepiÂł pewnie ma wiĂŞksze problemy, ale tĂŞ problemy poczekajÂą jeÂżeli on o czymÂś mówi to trzeba go sÂłuchaĂŚ... GÂłupio siĂŞ poczuÂł nigdy nie chciaÂł wyjœÌ na egocentryka.
- To ju¿ nie lepiej iœÌ na arenê walk i komuœ wyklepaÌ frustracje na twarzy? - nie by³o to w jego stylu on siê roz³adowywa³ przy wybuchach tych mniejszych i wiêkszych.
UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ lekko, naprawdĂŞ rozbawiÂł jÂą ten pomysÂł.
- Na arenĂŞ? - powtórzyÂła, chichoczÂąc lekko - Nie, to takÂże nie pasuje do mnie specjalnie. Powinnam wróciĂŚ do domu i wyÂżyĂŚ siĂŞ na fortepianie, ale po prostu najpierw chciaÂłam zaÂłatwiĂŚ sprawĂŞ z druÂżynÂą.
WyprostowaÂła siĂŞ lekko, uÂśmiechnĂŞÂła.
- Nazywam siĂŞ Kiiya - dodaÂła, wyciÂągajÂąc rĂŞkĂŞ w jego stronĂŞ.
- Tak na arenĂŞ ale jak wolisz fortepian. - wyobraziÂł sobie jak taka Kiiya spycha fortepian z dachu na jakiegoÂś przechodnia.
- Tak fortepian nie jest zÂły. Kykaid Douhito, tak to ci od wybuchowej gliny i z twarzami na dÂłoniach. - specjalnie pomachaÂł jĂŞzykiem lewej dÂłoni by byÂła widoczna mutacja.
- Bardzo mi miÂło... - wymruczaÂła, wpatrujÂąc siĂŞ w jĂŞzyk.
Nawet zd¹¿y³a na moment zapomnieÌ o wczeœniejszych wydarzeniach tego dnia. Ten koleœ mia³ coœ, co bardzo j¹ interesowa³o. Chcia³aby kiedyœ sprawdziÌ sobie, jak bardzo jego budowa anatomiczna odstaje od normy.
Zboczenie zawodowe.
Sama chciaÂła teÂż pochwaliĂŚ siĂŞ znanym klanem, ale niestety - i ku wÂłasnej rozpaczy - wychowaÂła siĂŞ w rodzinie która w Âświecie shinobi kompletnie nic nie znaczy. Smutne ale prawdziwe.
- Czy twój towarzysz teÂż ma tak ciekawe pochodzenie? - zapytaÂła, majÂąc nadziejĂŞ Âże jeÂśli ich trójka trafi do jednej druÂżyny, to nie ona bĂŞdzie najbardziej bezbarwnÂą osobÂą...
- Fajna sprawa z tym jĂŞzykiem ale na dÂłuÂższÂą metĂŞ strasznie upierdliwa. wiesz paprochy róÂżne i takie tam. - CofnÂą jeÂżyk i zacisnÂą dÂłoĂą w piêœÌ.
- Nie tamten chÂłopak to teÂż jakiÂś kun... - Âżeby nie powiedzieĂŚ ,,kundel'' ugryzÂł siĂŞ w jĂŞzyk jeden z trzech. - nie, on teÂż nie jest raczej w Âżadnym klanie ale chyba ma inspiracje na wÂłasny.
ZignorowaÂła jego sÂłowa, choĂŚ miaÂła szczerÂą ochotĂŞ mu przyÂłoÂżyĂŚ. Ale w sumie tego dnia lepiej by juÂż trzymaÂła siĂŞ pacyfizmu.
ÂŻe niby jest taki wspaniaÂły bo ma jĂŞzyk na dÂłoni?
Posz³¹by sobie, ale po namyœle dosz³a do wniosku ¿e chwilowo w tym miejscu jest najbezpieczniejsza. A mo¿e nie. Mo¿e Rinsaku przyby³ do wioski, bo planuje zamach na kage?
Nie, skoro nic o nim nie wiedziaÂł, to co najwyÂżej przybyÂł trochĂŞ poszpiegowaĂŚ. ÂŻaÂłowaÂła Âże nie zatruÂła jego napoju, gdy siedzieli w barze. Przynajmniej miaÂłaby satysfakcjĂŞ.
- ZaÂłóÂżmy Âże w wiosce pojawiÂł siĂŞ agresywny shinobi z konoszki - powiedziaÂła, Âświadomie wyraÂżajÂąc siĂŞ doœÌ pogardliwie o kraju liÂścia - Co byÂś zrobiÂł?
- przytuliÂłbym siĂŞ i bym go wysadziÂł. - odparÂł bez namysÂłu. - ale konoszanie u nas za sÂłabi sÂą by po kamieniach chodziĂŚ. - wyraziÂł siĂŞ pogardliwie w sumie wszyscy poza shinobi z Iwa nie zasÂługiwali na Âżycie.
- Zawsze by mo¿na... ale je¿eli by³by agresywny to by na siebie œci¹gn¹ uwagê policji, albo by go miejscowi wywalili... nie wiem pod moim domem nikt nieznajomy siê nie pa³êta.
WzruszyÂła ramionami. W sumie teraz to juÂż nie byÂł jej problem. A jeÂśli kiedyÂś znowu przyjdzie im siĂŞ spotkaĂŚ, juÂż jej w tym gÂłowa Âżeby nie zakoĂączyÂło siĂŞ tak jak tego dnia. I nie ona bĂŞdzie poszkodowanÂą...
Niepotrzebnie tylko powiedziaÂła Âże chodzi o shinobi z Konohy, tak to by mógÂł to na upartego potraktowaĂŚ jako sytuacjĂŞ hipotetycznÂą.
- W kaÂżdym razie, ja juÂż siĂŞ tym nie muszĂŞ przejmowaĂŚ - przyznaÂła z zadowoleniem, po czym uÂśmiechnĂŞÂła lekko - I naprawdĂŞ chciaÂłabym zobaczyĂŚ jak wysadzasz konoszaĂąskich przybyszów w powietrze. Pewnie ciekawy widok.
- Widok tak, ale potem ciĂŞÂżko odepraĂŚ nasze kamienne drogi. Mocny detergent to nawet flaki wypali. - uÂśmiechnÂą siĂŞ do swoich myÂśli. - A tacy przybysze u nas? No daj se spokój... - usiadÂł sobie pod ÂścianÂą od stania siĂŞ zmĂŞczyÂł i zrobiÂł siĂŞ bardziej rozleniwiony niÂż zwykle.
- MiÂło mi byÂło poznaĂŚ a nóÂż bĂŞdziemy w tej samej druÂżynie.
SkinĂŞÂła gÂłowÂą.
- TeÂż uwaÂżam Âże to prawdopodobne, zwÂłaszcza Âże w naszej wiosce nigdy nie byÂło wielu adeptów - przyznaÂła, nie znaÂła przyczyny takiego stanu.
PrzecieÂż Iwagakure byÂło naprawdĂŞ Âświetne! NajwyraÂźniej staruszkowie tak siĂŞ poÂświĂŞcali treningom, Âże zapominali by popracowaĂŚ nieco nad przyrostem naturalnym wioski.
W sumie to nawet nie moÂżna ich winiĂŚ.
- Mam tylko nadziejĂŞ Âże szybko zaczniemy robiĂŚ zadania. ChciaÂłabym móc juÂż ruszyĂŚ do jakiejÂś misji, moÂże i nasza wioska jest Âświetna, ale mimo wszystko siedzenie w miejscu jest mĂŞczÂące.
- Nudno no coÂś ty! Tu kamieĂą tam wiĂŞkszy kamieĂą czego moÂżna chcieĂŚ wiĂŞcej? - zmarszczyÂł brwi. - Jak zawoÂłasz 'daj kamienia' moÂżna byĂŚ pewnym Âże siĂŞ takiego dostanie. Misja oj tak jak sobie pomyÂśle ile razy byÂłem poza wioskÂą to mnie obrzydzenie napawa, siedzÂąc tu legendÂą nie zostanĂŞ. - podrapaÂł siĂŞ po brodzie i wstaÂł caÂłe to planowanie natchnĂŞÂło go do dziaÂłania. - A konoszanom siĂŞ domy spali!
Kolejna osoba pragnÂąca zostaĂŚ legendÂą. Chwilowo miaÂła zbyt ÂświeÂże i nieprzyjemne wspomnienia, by zareagowaĂŚ na to z entuzjazmem.
- Najpierw obrzuci siĂŞ ich kamieniami - mruknĂŞÂła, bo w koĂącu niech to bĂŞdzie chociaÂż odrobinĂŞ symboliczne.
Ostatecznie takÂże usiadÂła pod ÂścianÂą, ale po drugiej stronie korytarza, tak by w kaÂżdej chwili móc zobaczyĂŚ swojego rozmówcĂŞ.
- A daj kamienia zrobiÂło siĂŞ juÂż nudne, niestety. ChoĂŚ do tej pory podobno zdarzajÂą siĂŞ tu turyÂści, którzy przebywajÂą ca³¹ tĂŞ trasĂŞ tylko po to by wygÂłosiĂŚ tĂŞ znanÂą frazĂŞ. Ech... - westchnĂŞÂła.
Nic nie robienie naprawdĂŞ nie byÂło fajne.
- Kamieni u nas dostatek konoszanie ju¿ niech siê szykuj¹ na kamienne ataki. - powiedzia³ i entuzjastycznie zatar³ d³onie, eksterminacja ca³ej wioski nie wiedz¹c nawet gdzie taka miejscowoœÌ le¿y wydawa³a siê doœÌ ciekawa.
- turyœci i ''daj kamienia'' nie widzia³em jeszcze nikogo, mo¿e dlatego ¿e z rzadka poza moj¹ posiad³oœÌ wychodzê?
- To bardzo prawdopodobne - przyznaÂła z lekkim skinieniem gÂłowy - Tym bardziej Âże jednak rzadko ktoÂś tu do nas przybywa.
Unios³a nieco g³owê i wbi³a wzrok w sufit. Fajnie by by³o jakby tsuchikage ju¿ siê nimi zaj¹³ i mogliby siê rozejœÌ, chcia³a mieÌ ju¿ t¹ ca³¹ biurokracjê za sob¹.
ChoĂŚ oczywiÂście staraÂła siĂŞ niezadowolenia nie okazaĂŚ.
- Jest jakiÂś kraj który najbardziej chciaÂłbyÂś zobaczyĂŚ? - zapytaÂła by podtrzymaĂŚ jakoÂś rozmowĂŞ.
- Na razie nie mam opinii o obcych stronach - odpowiedziaÂła, skubiÂąc swój rĂŞkaw - Przypuszczam Âże wszĂŞdzie moÂżna znaleŸÌ coÂś interesujÂącego. ChciaÂłabym zwiedziĂŚ kawaÂł Âświata i zobaczyĂŚ róÂżne rzeczy.
A przy okazji spotkaĂŚ wielu interesujÂących shinobi, oczywiÂście z zastrzeÂżeniem by nie próbowali jej zabijaĂŚ. ChoĂŚ pewnie nie da siĂŞ tego caÂłkowicie unikn¹Ì, a i im wiĂŞcej osiÂągnie w Âżyciu, tym wiĂŞcej osób bĂŞdzie dybaĂŚ na jej gÂłowĂŞ.
CóÂż, coÂś za coÂś...
- ChociaÂż na poczÂątku i tak prawdopodobnie bĂŞdziemy dziaÂłaĂŚ wy³¹cznie lokalnie, wiĂŞc jeÂśli jakimÂś cudem nie znajdĂŞ silnego shinobi który zgodzi siĂŞ przyj¹Ì mnie na ucznia, z pewnoÂściÂą jeszcze przez jakiÂś czas bĂŞdĂŞ oglÂądaĂŚ wy³¹cznie poczciwe kamienie naszej Iwagakura...
- ZarÂżniemy kogoÂś wyÂżej postawionego i od razu Âżycie zrobi siĂŞ kolorowsze z setkÂą shinobi na karku nie da sie nie nudziĂŚ ale to moÂże kiedyÂś. - Stanie w tym miejscu juÂż mu wychodziÂło bokiem jest lepiej niÂż w gabinecie kage bo nie musi byĂŚ taki spiĂŞty. Dalej mu coÂś brakowaÂło.
- MoÂże jakiÂś egzamin na chunina zrobimy druÂżynowo?
- MoÂże - przyznaÂła - w koĂącu chyba wymagajÂą druÂżyn. Tylko najpierw jeszcze by wypadaÂło trochĂŞ potrenowaĂŚ, i przede wszystkim zobaczyĂŚ jak radzimy sobie w pracy zespoÂłowej. Bo w koĂącu moÂżliwe Âże wcale nie bĂŞdzie tak kolorowo... - dodaÂła.
ChĂŞtnie by siĂŞ pochawaliÂła Âże jest medykiem i z tego powodu bardzo cennym elementem druÂżyny, ale gÂłupio by byÂło gdyby w sytuacji prawdziwej potrzeby odkryli, Âże jej medyczne zdolnoÂści ograniczajÂą siĂŞ ciÂągle jeszcze do znajomoÂści anatomii i umiejĂŞtnoÂści paraliÂżu nerwów. Innych, bardziej przydatnych w leczeniu technik hirujutsu, zwyczajnie jeszcze nie opanowaÂła.
- A jeÂśli juÂż kogoÂś zarÂżn¹Ì, to najpierw trzeba by przy³¹czyĂŚ siĂŞ do jakiejÂś organizacji, albo zaÂłoÂżyĂŚ wÂłasnÂą i zebraĂŚ popleczników. Grunt Âżeby nie byĂŚ Âłatwym celem, inaczej to tylko gÂłupi wyskok... - mruknĂŞÂła, tak zmĂŞczona Âże nawet nie zastanawiaÂła siĂŞ nad tym co mówi.
- Nie, juÂż to przemyÂślaÂłem kiedyÂś zakÂładanie organizacji jest zÂłe za duÂżo ludzi bĂŞdzie wiedziaÂło o organizacji i bĂŞdÂą tepiĂŚ wszystkich a nie tylko jednostki a jednostki jak wiadomo Âłatwiej obroniĂŚ... choĂŚ organizacja w peÂłnej konspiracji by przeszÂła. - WestchnÂą, juÂż go miotaÂło go na wszystkie strony z bezczynnoÂści chodziÂł w te i we wte.
- Co oni tam robi¹ ? Cz³owieka ju¿ cierpliwoœÌ traci... sprawdzaj¹ nas.
PrzemyÂślaÂł sobie? Wychodzi na to Âże wpadÂła na jakiegoÂś przyszÂłego terrorystĂŞ. Super, wyglÂąda na to Âże normalni ludzie juÂż siĂŞ na tym Âświecie nie zdarzajÂą. Nawet siebie nie mogÂła podaĂŚ jako wyjÂątku.
WzruszyÂła ramionami.
- Nie wiem, sprawdzajÂą czy nie, równie dobrze zwyczajnie ich nic nie obchodzimy. Albo sÂą naprawdĂŞ zajĂŞci - dodaÂła jeszcze, Âżeby nie wyjœÌ na tak zniecierpliwionÂą jak byÂła naprawdĂŞ - Ale twój znajomy jest w Âśrodku, moÂże po prostu coÂś omawiajÂą albo sprawdzajÂą jego moÂżliwoÂści, Âżeby dobraĂŚ do druÂżyny osoby nawzajem siĂŞ uzupeÂłniajÂące...?
- ZnajÂąc tamtego chÂłopaka zacznie siĂŞ wyklinaĂŚ z kage, zastanawia mi tylko czy wyleci drzwiami czy oknem. - Sashke trochĂŞ juÂż znaÂł, a pobieÂżna ocena chÂłopaka przewidywaÂła takÂą wÂłaÂśnie kulminacje rozmowy z szefem.
- moÂże go jeszcze zobaczymy. - zaÂśmiaÂł siĂŞ stylizujÂąc gÂłos na typowego zÂłego charaktera, koĂączÂąc równie typowym spazmem. - A czym oni mogÂą byĂŚ zajĂŞci wojna z konoszÂą juÂż dawno siĂŞ zakoĂączyÂła z dziesiĂŞĂŚ lat juÂż mineÂło.
- W takim razie bĂŞdzie z pewnoÂściÂą oryginalnym dodatkiem do druÂżyny - podsumowaÂła z sympatycznym uÂśmiechem to co usÂłyszaÂła o chÂłopaku który zostaÂł w Âśrodku.
Natomiast w Âśrodku zaczĂŞÂła siĂŞ modliĂŚ do wszystkich znanych i nieznanych bóstw, by nie wylÂądowaĂŚ w jednym teamie z kimÂś tak nierozgarniĂŞtym i problematycznym. W koĂącu druÂżyna musi przede wszystkim wspóÂłpracowaĂŚ, a weÂź tu pilnuj nieustanie czy jakiÂś uwsteczniony koleÂś nie sabotuje wÂłaÂśnie wÂłasnego zespoÂłu.
Czekanie by³o irytuj¹ce, zw³aszcza gdy ktoœ jest obok i musi udawaÌ mi³¹ panienkê. A w tej chwili ju¿ nawet o tsuchikage mia³a bardzo niecenzuralne zdanie, i gdyby ktoœ zna³ technikê pozwalaj¹c¹ na czytanie myœli, czeka³by go przynajmniej potê¿ny szok.
- MoÂże pogramy w paĂąstwa miasta? - zapytaÂła z pewnÂą desperacjÂą - Albo piczipolo na maÂłe brameczki? W ostatecznoÂści moÂże byĂŚ nawet zmodyfikowana wersja konoszaĂąskiej ruletki, byle tylko coÂś robiĂŚ, bo choĂŚ jestem naprawdĂŞ cierpliwÂą osobÂą, to jednak za moment tu chyba uÂświerknĂŞ...
- Dodatek to moÂże nie ale nie bójmy siĂŞ tego sÂłowa i ja i ty wiemy Âże bĂŞdzie miĂŞsem armatnim i nie wydaje mi siĂŞ by ktokolwiek a w szczególnoÂści on sam mógÂł to zmieniĂŚ. - westchnÂą, nie wiedziaÂł co on tak dÂługo robiÂł z tym szefem moÂże to jakiÂś pedofil i bóg jeden wie co on tam z szaszkÂą robi. WypluÂł rĂŞkÂą kawaÂłek gliny i uformowaÂł pajÂąka. Ot kuleczka i cztery nóÂżki Kykaid nie byÂł artystÂą wytwór nic nie przypominaÂł.
- To pajÂąk. - zastrzegÂł by dziewczyna mogÂła jakoÂś nazwaĂŚ ,,to coÂś''. podaÂł pajÂączka z uÂśmiechem na ustach.
- To dla ciebie moÂżesz siĂŞ pobawiĂŚ tylko nie wiem czy ci rĂŞki przypadkiem nie urwie.
UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ z wdziĂŞcznoÂściÂą, po czym przyjrzaÂła mu siĂŞ czujnie.
- ZnajÂąc twój klan, na pewno wybuchnie, a ja jeszcze nie znam technik pozwalajÂących mi regenerowaĂŚ utracone koĂączyny, wiĂŞc jak na razie muszĂŞ odmówiĂŚ prezentu - powiedziaÂła, wyciÂągajÂąc rĂŞkĂŞ by go oddaĂŚ, ale rozmyÂśliÂła siĂŞ w poÂłowie ruchu - Albo...
UÂłoÂżyÂła pajÂączka na podÂłodze.
- Co stymuluje u niego wybuch?
- Chakra albo dotyk. - ZastanowiÂł siĂŞ nigdy siĂŞ nad tym nie zastanawiaÂł. MoÂże jedno i drugie fajnie takie jak zacznie chodziĂŚ to leeeeeci aÂż w kogoÂś nie trafi i co najlepsze sam wybieram miejsce gdzie zrobi boooom! - OdgÂłosami swojej paszczy z imitowaÂł spory wybuch i gÂłosy wybuchajÂących ludzi coÂś jak ''urwaÂło mi noooge!''. PodniósÂł pajÂączka i zjadÂł go drugÂą rĂŞkÂą.
- Zabawka to to jest tylko nic siĂŞ tym w walce prawie nie zrobi muszĂŞ siĂŞ nauczyĂŚ czegoÂś co zrobi wiĂŞkszy wybuch bo budowaĂŚ klona co robi naprawdĂŞ wielki wybuch jest trochĂŞ ciĂŞÂżko w warunkach polowych.
ZastanowiÂła siĂŞ, bo zawsze to wreszcie jakieÂś zajĂŞcie.
- Mo¿e jakbyœ wzi¹Ì coœ sporego, ale jak najmniej skomplikowanego...? - mruknê³a w zamyœleniu, nawet bardziej do siebie ni¿ do niego.
PrzypominaÂła sobie rozmaite stworzenia, ale nic jakoÂś nie pasowaÂło...
- A w¹¿ na przykÂład? - dodaÂła w olÂśnieniu - Sam by formowaÂł swój ksztaÂłt, wychodzÂąc z twoich ust, a do tego jeszcze moÂże siĂŞ opleœÌ wokóÂł przeciwnika i dopiero spowodowaĂŚ wybuch wtedy, bardziej efektywnie...
Po dÂłuÂższej chwili b³¹dzenia, oraz przyglÂądania siĂŞ tubylcom, trafiÂł w koĂącu pod drzwi gabinetu... Nie wiedziaÂł czy sensei, siĂŞ ucieszy na jego widok, czy moÂże teÂż stÂłucze jak psa. CóÂż, w kaÂżdym bÂądÂź razie, wypadaÂłoby go jednak zobaczyĂŚ, z czystej przyzwoitoÂści...

[nmm]
Juji przeszedÂł doœÌ dÂługi korytarz podziwiajÂąc wystrój wnĂŞtrza. Po drodze widziaÂł kilku pracowników tego biura - byli dziwnie smĂŞtni. WidaĂŚ, Âże nowy Tsuchikage trochĂŞ ich Âściga. PodszedÂł do drzwi opatrzonych piĂŞknym napisem Cytat: Michimoto i jego tytuÂłami. OstroÂżnie zapukaÂł i wszedÂł do Âśrodka.
ZastanowiÂł siĂŞ czy takie coÂś by przeszÂło.
- MoÂże i tak ale musiaÂłbym skÂładaĂŚ inne pieczĂŞcie przy skÂładaniu techniki... ale moÂże uda mi siĂŞ coÂś takiego opracowaĂŚ i moje umiejĂŞtnoÂści artystyczne nie bĂŞdÂą nadwyrĂŞÂżane. - uÂśmiechnÂą siĂŞ szeroko, Âłatwo my bĂŞdzie zostaĂŚ najwiĂŞkszym terrorysto-piromanem Âświata. Tylko jakieÂś miny puÂłapki by siĂŞ zdaÂły i moÂże juÂż wysadzaĂŚ Âświat. NaglĂŞ siĂŞ uÂśmiechnÂą szeroko i wybuchnÂą przyjaznym Âśmiechem.
- Wybacz wyobraziÂłem sobie Âże zarzynam wszystkich po kolei w tej okolicy... 'nie kykaid nie rób tego! aaaa!' - ÂśmiaÂł sie dalej i ostatnimi sÂłowami udaÂł jak¹œ starszÂą kobietĂŞ wykonywaÂł gesty ÂśniĂŞcia pi³¹ mechanicznÂą.
PatrzyÂła jak jacyÂś podejrzani kolesie z konoszki mijajÂą ich i znikajÂą w gabinecie kage, i zrozumiaÂła Âże przyjdzie im tu spĂŞdziĂŚ jeszcze wieeele czasu. Teraz jednak byÂła zaintrygowana. CoÂś siĂŞ najwyraÂźniej dziaÂło, moÂże chodziÂło o jakieÂś sprawy polityczne?
SpojrzaÂła na Kykaida naÂśladujÂącego gÂłosem staruszkĂŞ, i mimo woli opuÂściÂła brew. ÂŻe teÂż takie kretynizmy, w dodatku przy niemal obcej osobie, nie raniÂły jego poczucia godnoÂści...
- KaÂżdy potrafi gadaĂŚ - mruknĂŞÂła wreszcie powaÂżnym gÂłosem - ale wiesz, gdybyÂś naprawdĂŞ chciaÂł wysadziĂŚ choĂŚby jakieÂś miasto, na pewno zostaÂłbyÂś bez problemu spacyfikowany przez lepszych od siebie. Nie wiem jak shinobi to robiÂą, ale poÂłowa po samym tylko zaÂłoÂżeniu opaski juÂż twierdzi Âże Âświat leÂży u ich stóp... Nie wiem sama czy to jeszcze naiwnoœÌ, czy juÂż zwyczajna gÂłupota.
SiĂŞgnĂŞÂła do jednego z rĂŞkawów, pomocowaÂła siĂŞ moment i wydobyÂła niedu¿¹ ksi¹¿eczkĂŞ do anatomii, po czym zaczĂŞÂła przeglÂądaĂŚ strony, zastanawiajÂąc siĂŞ jakÂą replikĂŞ za moment usÂłyszy. A przynajmniej miaÂła nadziejĂŞ usÂłyszeĂŚ, specjalnie zmieniÂła swoje nastawienie niemal o te sto osiemdziesiÂąt stopni. Niechby siĂŞ tu choĂŚby i pobili, naprawdĂŞ nie chciaÂła tak siedzieĂŚ i zapuszczaĂŚ korzeni.
UÂśmiechnÂą siĂŞ tylko nie spodziewaÂł siĂŞ takiego ograniczenia z jej strony.
- WidziaÂłaÂś przecieÂż jak tĂŞdy Âła¿¹ shinobi z innych wiosek gdyby któryÂś miaÂł bombĂŞ którÂą by mógÂł zdetonowaĂŚ zdalnie nikt by nawet tego nie zauwaÂżyÂł. A mnie nawet siĂŞ nie da przeszukaĂŚ czy bombĂŞ posiadam czy nie. Tak czy inaczej zostaÂłbym spacyfikowany dopiero po osiÂągniĂŞciu celu. - MówiÂł juÂż caÂłkiem powaÂżnie z nudów i nie chciaÂło mu siĂŞ juÂż udawaĂŚ ze jest kimÂś innym niÂż jest a nie jest kim jest.
- Zawsze teÂż zostaje mi samobójczy atak którym teÂż coÂś mogĂŞ wysadziĂŚ. Lepsi ode mnie sÂą i jest ich nawet bardzo duÂżo ale co im po tym jak bĂŞdĂŞ dziaÂłaÂł w infiltracji?
- Nie mówiĂŞ Âże nie osiÂągn¹³byÂś celu - odpowiedziaÂła, spoglÂądajÂąc na niego znad rozrysowanych wÂłókienek miĂŞÂśniowych - ChodziÂło mi wÂłaÂśnie o to, Âże byÂłby to raczej atak samobójczy. ChoĂŚ faktycznie, mogÂłoby ci siĂŞ coÂś takiego nawet doœÌ dÂługo udawaĂŚ, jeÂśli szczĂŞÂście by ci sprzyjaÂło...
ZzezowaÂła na drzwi gabinetu tsuchikage. CoÂś tam siĂŞ teraz pewnie dziaÂło, ale nie miaÂła ochoty ponownie pakowaĂŚ swojego nosa w to miejsce.
- No i wiesz, zawsze da siê ciebie znaleŸÌ po stylu twoich technik. Nie jest to ³atwe, ale nie niemo¿liwe. A jak nadepniesz na czyjœ odcisk, czy mo¿e raczej mu go wysadzisz, to mo¿e siê znaleŸÌ ktoœ kto zdecyduje siê du¿o poœwiêciÌ dla wyœledzenia ciebie.
PrzymknĂŞÂła powieki na moment, westchnĂŞÂła lekko.
- ZresztÂą co, tak ci siĂŞ pali do terroryzmu?
Drzwi otworzy³y siê, a w nich pojawi³ siê Uchiha Juji. Wyszed³ na korytarz i rozejrza³ siê po obecnych. "Po co oni tu stercz¹..." - pomyœla³ i uœmiechn¹³ siê do dziewczyny. Wyj¹³ skrêta, odpali³ go i zaci¹gn¹³ siê piek¹cym dymem. Skierowa³ siê ku wyjœciu zostawiaj¹c to wszystko za sob¹.

[NmM]
WybiegÂł uradowany rozdziawiajÂąc drzwi
- Kykiad!!... Panienko! Kage bĂŞdzie naszym sensei. - zÂłapaÂł Kiiye za nadgarstki, podnoszÂąc jÂą do góry, potem zÂłapaÂł kykiada za ramie koszuli i przymusowo wtargn¹³ ich przez otwarte drzwi do pokoju Kage. <tripple nMM>
WyszÂła z gabinetu tsuchikage, ciÂągnÂąc za sobÂą SashĂŞ. WyglÂądaÂła na naprawdĂŞ uprzejmÂą osobĂŞ, puÂściÂła go niemal natychmiast, i uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ Âłagodnie.
- Nazywam siĂŞ Kiiya. Wybacz Âże ciĂŞ tak wyciÂągnĂŞÂłam, ale pomyÂślaÂłam Âże pozostaÂłe sprawy powinniÂśmy miĂŞdzy sobÂą omówiĂŚ juÂż poza gabinetem. Wiesz, szef to taki zajĂŞty czÂłowiek... - mruknĂŞÂła, wyczekujÂąc na wyjÂście Kykaida.
- Ja jestem Sasha... - uœmiechn¹³ siê weso³o, nikt nigdy go tak nie ci¹gn¹³, ciekawe uczucie...
- E tam... taki zajĂŞty czÂłowiek, co ma 2 uczniów z liÂścia... to aÂż ÂżaÂłosne... nie pytaÂłem go o pochodzenie, bo jeszcze by powiedziaÂł Âże z wioski sÂłoĂąca... - nigdy nie wiadomo co moÂżna siĂŞ spodziewaĂŚ. - Kage powinien byĂŚ z tÂąd i mieĂŚ normalnych uczniów...
WyszedÂł rozradowany od kage. Od razu podszedÂł do swojej druÂżyny.
- Sasza jest od teraz kapitanem druÂżyny. - WskazaÂł go palcem, w ten sposób zapewniÂł sobie i koleÂżance wiĂŞksze szanse na przeÂżycie bo zawsze siĂŞ zaczyna od dowódcy.
- JakiÂś sprzeciw? - spojrzaÂł na dziewczynĂŞ i puÂściÂł jej oko tak by chÂłopak tego nie zauwaÂżyÂł.
Najpierw zmarszczyÂła brwi i miaÂła ochotĂŞ sprawdziĂŚ czy z kolegÂą wszystko w porzÂądku, potem doszÂła jednak do wniosku Âże zawsze to jakaÂś strategia przetrwania...
Poza tym, jakoÂś daÂł radĂŞ zaÂłatwiĂŚ nauczyciela, moÂże nie byÂł takim fajtÂłapÂą na jakiego wyglÂądaÂł?
- O ile nie bĂŞdzie krytykowaĂŚ kage pod drzwiami jego wÂłasnego gabinetu, to nie mam nic przeciwko - odpowiedziaÂła wreszcie, po czym rozejrzaÂła siĂŞ - Ale moÂże najpierw gdzieÂś siĂŞ stÂąd ruszymy?
- SÂądze iÂż Kykiad powinien byĂŚ przywódcÂą, jest jak narazie najsilniejszy, z powodu przewagi klanowej - chociaÂż nie mógÂł byĂŚ pewnym tak naprawde czy dziewczyna ma jakiÂś klan, w tym momĂŞcie spojrzaÂł w jej oczy.
- Co to za Kenkei genkai? Oczne? - zdziwiÂł siĂŞ, sÂłyszyÂł o czymÂś takim jak Sharingan, ale zupeÂłnie innego.
- Gdzie ja przywódcÂą? nie bÂądÂź taki skromny, nawet nasza koleÂżanka ciĂŞ poparÂła. - Co on bredziÂł o tych oczach? PrzewróciÂł oczyma, teraz powinni zalaĂŚ sie w trupa by na jutrzejszy trening wpadli na takim okrutnym kacu by z treningu wynieÂśli w bólu wiĂŞcej.
- Tak z pewnoÂściÂą powinniÂśmy teraz potrenowaĂŚ Taijutsu a w szczególnoÂści styl pijanego mistrza!
PopatrzyÂła na SashĂŞ, potem wysÂłuchaÂła Kykaida, i z powrotem spojrzaÂła na fioletowowÂłosego. W zasadzie, sama czasami zastanawiaÂła siĂŞ czy nie pÂłynie w niej specyficzna krew. Tylko Âże jakoÂś nigdy nie znalazÂła w sobie niczego co by mogÂło to potwierdziĂŚ...
- Nie mam nic z oczami, po prostu sÂą pozbawione barwy - odpowiedziaÂła, po czym postanowiÂła na wszelki wypadek zmieniĂŚ temat - Sasha, ty bĂŞdziesz doskonaÂłym przywódcÂą. Nie znamy siĂŞ wprawdzie za dobrze, ale przecieÂż namówienie tsuchikage by wzi¹³ pod swojÂą opiekĂŞ kilku geninów, to nie byle co. Ja nie byÂłabym do tego zdolna, Kykaid pewnie teÂż nie...
- Sam chciaÂł... - zaÂśmiaÂł siĂŞ, nie musiaÂł go wcale zmuszaĂŚ.
- Mo¿emy, potrenow¹Ì cokolwiek, wybierzcie miejsce walki... - mu to by³o obojêtne, chocia¿ Ìwiczenie na wodzie by³oby najodpowiedniejsze.
- Ja wam mówiĂŞ pijanego mistrza to przyjemne i poÂżyteczne a i musimy siĂŞ przygotowaĂŚ do misji w której byÂśmy musieli przepiĂŚ jakiegoÂś konoszaĂąskeigo Âżula a tamci sÂą Âźli i wylewajÂą sake z koÂłnierz podobno! - PokrĂŞciÂł gÂłowÂą by pokazaĂŚ jak bardzo ubolewa nad losem konoszaĂąskich Âżuli.
- oj musimy na takich uwaÂżaĂŚ.
Popatrzy³a na obu i mia³a ochotê naprawdê ciê¿ko westchn¹Ì. Praca zespo³owa, co?
- Nie pijĂŞ alkoholu, wiĂŞc nie pójdĂŞ z wami teraz piĂŚ - zwróciÂła siĂŞ najpierw do Kykaida - ZresztÂą, mam zÂłe wspomnienia po ostatniej wizycie w barze. Sasha, wybierz jakieÂś miejsce sam, w koĂącu zostaÂłeÂś naszym przywódcÂą - dodaÂła w stronĂŞ drugiego.
Podnios³a pozostawion¹ wczeœniej w poœpiechu ksi¹¿eczkê od anatomii i zaczê³a j¹ sobie chowaÌ do kieszonki wewn¹trz obszernego rêkawa.
- No jestem przywódcÂą i przydzielam Kykaida do wybrania miejsca - zaÂśmiaÂł siĂŞ, wkoĂącu podobno byÂł przywódcÂą. ZastanawiaÂł siĂŞ teraz nad nowÂą technikÂą, której siĂŞ nauczy, a przecieÂż nie mógÂł jednoczeÂśnie myÂśleĂŚ o dwóch rzeczach.
SpojrzaÂł na Kiiye uraÂżony.
- Nie piĂŚ a trenowaĂŚ! Jako genini winniÂśmy spróbowaĂŚ swoich siÂł w kaÂżdej dziedzinie walki a ta jest jednÂą z najprzyjemniejszych wiĂŞc siĂŞ nadaje na sam poczÂątek ale skoro nie chcesz trenowaĂŚ to moÂżemy zawsze coÂś teraz iœÌ zjeœÌ bo natrenujemy siĂŞ jutro. - Tak, juÂż czuÂł te zakwasy po jutrzejszym treningu. MoÂże mu siĂŞ uda wyjœÌ w jednym kawaÂłku z tego.
- ObojĂŞtnie jak byÂś to nazwaÂł, wlewanie w siebie alkoholu to nadal dla mnie maÂło atrakcyjne zajĂŞcie - powiedziaÂła, poprawiajÂąc na sobie szatĂŞ.
Fajne toto byÂło, i miaÂło duÂżo kryjówek, ale czasami sama czuÂła siĂŞ jakby w tym tonĂŞÂła...
- ObojĂŞtnie co byÂśmy teraz zrobili, grunt by razem, bo w ten sposób bĂŞdziemy pracowaĂŚ nad naszÂą pracÂą zespoÂłowÂą - mruknĂŞÂła - Nie wiem jakie metody ma ten koleÂś - brodÂą wskazaÂła na gabinet tsuchikage - ale nie sÂądzĂŞ by byÂło lekko.
- MoÂżemy iœÌ coÂś zjeœÌ, poznaĂŚ siebie bardziej podczas rozmowy, a potem potrenowaĂŚ walki, bez picia. - zaproponowaÂł - zna ktoÂś moÂże dobre miesjce gdzie moÂżna siĂŞ najeœÌ? - ostatnio z Kykaidem próbowali coÂś zjeœÌ ale im nie wyszÂło...
Nie uda³o siê ich wyci¹gn¹Ì na trening to nie, mo¿e kiedyœ... bardzo kiedyœ bior¹c pod uwagê dojrza³oœÌ dru¿yny.
- Tak najlepiej coÂś zjeœÌ jak ktoÂś zna dobry bar z dobrym jedzeniem to niech prowadzi potem moÂże gdzieÂś pójœÌ spaĂŚ przed treningiem. Ale to juÂż nie razem. - ZastrzegÂł szybko by nie wyjœÌ na gÂłupiego.
WzruszyÂła lekko ramionami.
- Trzeba pójœÌ poszukaĂŚ jakiegoÂś baru, sam na pewno siĂŞ nie znajdzie... - powiedziaÂła, obracajÂąc siĂŞ w stronĂŞ drzwi.
No Âładnie, dwóch kolesi którzy duÂżo gadajÂą a inicjatywy w nich ani krztyny... ZapowiadaÂło siĂŞ ciĂŞÂżko, przynajmniej na ten moment.
- To chodÂźcie, zaraz coÂś powinno siĂŞ trafiĂŚ.
[nmm]
- Nie staniesz sie silniejszy od spania... jedynie bardziej wyspany... - odparÂł do Kykaida i poszedÂł za KiiyÂą. <nnm>
Nie mógÂł uwierzyĂŚ w gÂłupotĂŞ tego co powiedziaÂł Sasha. Kim on bĂŞdzie bez snu? ÂŻywym zombie który bĂŞdzie siĂŞ poruszaÂł tylko po czterech litrach kawy. ZÂłapaÂł siĂŞ za twarz w geÂście zaÂżenowania i poszedÂł za towarzyszami broni i ich poronionymi pomysÂłami. Tak wspóÂłpraca siĂŞ zapowiadaÂła Âświetna.

<nmm>
Wreszcie by³ u celu, puœci³ ich dopiero przy samych drzwiach i z³apa³ wylatuj¹c¹ z ust bu³eczke. Musia³ odetchn¹Ì, nie by³ zbyt wytrzyma³y jeœli o to chodzi.
- No to wchodzimy? - uœmiechn¹³ siê, otworzyl drzwi i wszed³, zostawiaj¹c je otwarte dla reszty. <nmm>
WestchnÂą strasznie nie chciaÂło mu siĂŞ dziÂś nic robiĂŚ ale mus to mus.
- To lecim. - Ziewn¹³ wchodzÂąc do Âśrodka z nadziejÂą Âże nie bĂŞdzie musiaÂł za bardzo siĂŞ mĂŞczyĂŚ na tym treningu. WzruszyÂł ramionami lepiej zacz¹Ì teraz niÂż w ogóle nie trenowaĂŚ.

<nmm>
- Wchodzimy... - westchnĂŞÂła ciĂŞÂżko, przekraczajÂąc próg razem z nimi.
Nie to Âże znowu ciÂągniĂŞto jÂą z miejsca na miejsce, kurde. Trzeba bĂŞdzie w koĂącu powiedzieĂŚ temu kolesiowi by nie pozwalaÂł sobie na zbyt wiele, chwilowo jednak byÂły waÂżniejsze rzeczy na gÂłowie.
[nmm]
Od wejœcia kr¹¿y³ po korytarzach Budynku W³adcy Wioski. W pewnym momencie siê zatrzyma³. Przez chwile chcia³ przemyœleÌ kilka spraw.

"Zaraz, przecieÂż jako Chuunin bĂŞde musiaÂł nawet niekiedy naraÂżaĂŚ Âżycie, a technika najsilniejsza moja, to Klon. A rzadko wykorzystuje taktykĂŞ. Ksoo! Mam to gdzieÂś! Ide!"

Zbulwersowa³ siê jakby sam na siebiê. Postanowi³ iœÌ po misjê do W³adcy choÌby mia³ zgin¹Ì. Nie jest mo¿e mistrzem sztuki ale potrafi wykorzystaÌ to co ma w swoim arsenale. <nmm>
Po wejściu do środka rezydenci chuunin napotkał na pewien problem. Nie znał rozmieszczeni sal w budynku i nie wiedział, gdzie znajduje się sala Tsuchikage. Chodził od drzwi do drzwi i szukał śladu jakiegokolwiek życia. Na próżno. W końcu wykrzyknął
-Jest tu ktoś!?-
Niestety nikt nie odpowiedział. Szukał więc dalej, w nadziei że w końcu otworzy odpowiednie drzwi.

<NMMT>