Nauki Kyoko Isayamy

Denki Shingai
Ninja otacza siĂŞ sterÂą z elektronów któr poraÂżajÂą kaÂżdego kto siĂŞ zbliÂża
ranga C
koszt 300

1. Nick: Kyoko isayama
2. Ranga: Jounin
3. Chakra: 2125
4. Wiek: 14

1.Kamaitachi No Jutsu [Fuuton]
2.Kaze No Yaiba [Fuuton]
3.Kaiten Shuriken
4.Butoukai No Jutsu [Fuuton]
5.Kaze Assasuki
6.Kaze Kawarimi no Jutsu
7.Mugen Sajin Daitoppa [Fuuton]
8.Kaze Touben

Mam zamiar nauczyĂŚ siĂŞ: Denki Shingai

Gdy mÂłody Kyoko otworzyÂł oczy, odrazu poczuÂł skutki ostatniej misji. Nie naleÂżaÂła do prostych, choĂŚ zaÂłoÂżenie byÂło takie Âże nie miaÂło byĂŚ Âżadnych trudnoÂści. ChÂłopak wstaÂł, wdziaÂł codzienny uniform i rozciÂągnaÂł siĂŞ... coÂś strzelio. Lekko naburmuszony zszedÂł na dóÂł i zjadÂł ma³¹ porcjĂŞ Ramen. Zacz¹³ analizowaĂŚ to co wydarzyÂło siĂŞ na pustyni, wiedziaÂł Âże jest mu potrzebna technika która chroniÂła by go z kaÂżdej strony by mógÂł spokojnie walczyĂŚ z wiĂŞksza liczbÂą shinobi. Lekarstwem na ten aspekt wydawaÂły siĂŞ jutsu Raitonu, mÂłody Isayama wiedziaÂł Âże jest to jego drugi atut postanowiÂł Âże dzisiejszego dnia uda siĂŞ po radĂŞ do swojego staerego znajomego...

godzina 12.00

Isayama pchn¹³ drzwi i wszedÂł do ciasnego domku, speluna ÂśmierdziaÂła na wylot stĂŞchliznÂą jednak mÂłody Jounin przywyczaiÂł siĂŞ juÂż do tego zapachu, bywaÂł u Mizuriego w miarĂŞ czĂŞsto. MĂŞÂżczyzna siedziaÂł przy swoim maÂłym stoliczku i sam ze soba graÂł w szachy... Kyoko przekrzywiÂł gÂłowĂŞ w geÂście rezygnacji i przemówiÂł.
-Witaj... przychodzĂŞ w doœÌ konkretnej sprawie. jak pamiĂŞtasz to ty pozwoliÂłeÂś mi opanowac mój drugi ÂżywioÂł, raiton. DziÂś chce kontynuowac jego poznawanie. ChciaÂłbym poznaĂŚ technikĂŞ która pozwoliÂła by mi chroniĂŚ ciaÂło i otoczenie w razie walki z wieloma przeciwnikami na raz.

MĂŞÂżczyzna wstaÂł, podrapaÂł siĂŞ po lekko siwej brodzie i wbiÂł palec wskazujÂący w czoÂło Isayamy.
-Denki Shingai... - powiedziaÂł i wskazaÂł na drzwi. ProwadziÂły one na maÂły placy za domem, mĂŞÂżczyzna stan¹³ na Âśrodku i zÂłoÂżyÂł parĂŞ pieczeci i po krótki zgrzyt wy³¹dowaĂą obwieÂściÂł pojawienie siĂŞ czegoÂś w rodzaju elektronowej kuli otaczajÂącej Mizuriego.
-To jest to! CzegoÂś takiego potrzebuje! - Mizuri pokiwaÂł gÂłowÂą i przemówiÂł.
-Na czym rzecz polega mój mody shinobi... raiton to jeden z najpotĂŞÂżniejszych ÂżywioÂłów, by go opanowaĂŚ trzeba lat praktyk... Sekret tej techniki tkwi w tym, by nauczyĂŚ siĂŞ wyrzucac swojÂą chakrĂŞ z ciaÂła a nastepnia nadawac jej wÂłaÂściwoÂści ÂżywioÂłu. Na poczatek zajmiemy sie pierwszym askpektem...

godzina 15.00

Skupienie chakry, impuls wyrzut! - powtarza³ sobie w myœlach Kyoko siedz¹c ze skrzy¿owanymi nogami. Wychodzi³u mu coraz epiej, czu³ jak chakra opuszcza jego cia³o i rozpada siê na kilkaset mniejszych czesci. Po kolejnych klikunastu minutach ten aspket by³ opanowany, mo¿na by³o przejœÌ do kolejnej czeœci treningu.

Godzina 16.00

-PrzekaÂż elektrycznÂą chakrĂŞ do czÂąstek unoszÂących siĂŞ wokoÂło ciebie... Nie nie tak! - wrzasn¹³ Mizuri gdy zgrzyt obwieÂściÂł kolejne niepowodzenie, Isayama skrzywiÂł siĂŞ bo sam zadaÂł sobie ból.
-Nie jesteœ skupiony! Nic ci nie wychodzi! Zaniedba³eœ raiton! Ty i ta twoja mi³oœÌ do Fuutonu... jeszcze raz, skup siê nadaj im kszta³t i energiê!

Impuls, rozrzut chakry... i teraz musi siĂŞ udaĂŚ. Jednak... znów próba zakoĂączyÂła siĂŞ niepowodzeniem. WÂściekÂły Kyoko wstaÂł i wymierzyÂł cios betonowej Âścianie... trzeba byÂło uÂżyĂŚ bandaÂża. Mizury na tyle poirytowany na ile mógÂł byv postawiÂł chÂłopaka i przemówiÂł.
-Walcz!
mĂŞÂżczyzna zaatakowaÂł, chÂłopak zdziwiony umkn¹³ w bok jednak starzec odbiÂł i rzuciÂł shurikena. ChÂłopak wyciÂągn¹³ swój miecz i odbiÂł ostry kraÂżek. Jednak to nie byÂł koniec, mĂŞÂżczyzna wyrzuciÂł duÂżo wiĂŞcej shurikenów i wykonaÂł Shuriken Bunshin, Kyoko byÂł w opaÂłach, zÂłoÂżyÂł pieczĂŞci, wyrzuciÂł z siebie chakre i... usÂłyszaÂł przjemne zgrzyty. Podzielone shurikeny rozbijaÂły siĂŞ kilka metrów przed nim z charakterystycznym zgrzytem.
-Widzisz mój mÂłody shinobi, jak dziaÂła na ciebie stres? - chÂłopak podrapaÂł siĂŞ po gÂłowie i odpowiedziaÂł.
-Taaa... Âżeby chciaÂł tak dziaÂłaĂŚ na kobiety.
Obaj rozesmiali siĂŞ i stwierdzili Âże odpoczynek bĂŞdzie jak najbardziej na miejscu.

no cooz zaliczam ;P jak na pietwsza technike to moze byc

---

1. Nick: Kyoko isayama
2. Ranga: Jounin
3. Chakra: 2125
4. Wiek: 14

1.Kamaitachi No Jutsu [Fuuton]
2.Kaze No Yaiba [Fuuton]
3.Kaiten Shuriken
4.Butoukai No Jutsu [Fuuton]
5.Kaze Assasuki
6.Kaze Kawarimi no Jutsu
7.Mugen Sajin Daitoppa [Fuuton]
8.Kaze Touben
9.Denki Shingai [Raiton]

Kyoko Isayama ma zamiar opanowaĂŚ : Juuha Shou [Fuuton] Ranga B

CaÂłkiem z rana mÂłody Jounin postanowiÂł potrenowaĂŚ,
dzieĂą zapowiadaÂł siĂŞ Âświetnie a chÂłopak nie planowaÂł na dobrÂą sprawĂŞ dzisiaj nic, no chyba Âże dostanie zlecenie wykonania misji,
co wiÂązaÂło siĂŞ z natychmiastowym wyriszeniem bez wzglĂŞdu na okolicznoÂści.
W celu treningu udaÂł siĂŞ do maÂłej Sali,
do której do której dostĂŞp mieli jedynie starsi stopieĂą shinobi sÂłu¿¹cy dla wioski.
Ch³opak rozsun¹³ drewniane drzwi i wszed³ do œrodka,
pachniaÂło stĂŞchliznom jednak mÂłodzieĂąca
specjalnie to nie obchodziÂło nie raz znalazÂł siĂŞ w duÂżo gorszych warunkach a nawet wtedy staraÂł siĂŞ myÂśleĂŚ o czymÂś przyjemnym.
RzuciÂł maÂły ekwipunek w bok.
Zdj¹³ ubranie i wyciÂągn¹³ KÂła Pustyni który miaÂł byĂŚ dziÂś jego gÂłównym narzĂŞdziem treningowym.

Kyoko po raz kolejny wzi¹³ zamach i przeci¹³ powietrze, od kilku dni ĂŚwiczyÂł sztukĂŞ walki Bronia bia³¹ i musiaÂł przyznaĂŚ Âże kieÂł pustyni byÂł naprawdĂŞ fantastycznym ostrzem. W miarĂŞ jak mÂłody Jounin opanowywaÂł podstawowe ciosy rosÂło jego przekonanie co do tego Âże broĂą bĂŞdzie mógÂł wykorzystaĂŚ w najtrudniejszych momentach. Pot kapaÂł juÂż z nosa niczym regularny deszcz, Kyoko byÂł bardzo zmĂŞczony postanowiÂł wiĂŞc zrobiĂŚ przerwĂŞ, z pewnoÂściÂą przyda siĂŞ nie tylko jemu. ChÂłopak odÂłoÂżyÂł orĂŞÂż na bok. ByÂł jeszcze jeden aspekt który chÂłopak chciaÂł opanowaĂŚ, mianowicie technika dziĂŞki której chakrÂą zmieszanÂą z Fuutonem moÂżna byÂło wrĂŞcz przecinaĂŚ skaÂły. ByÂło to zdecydowanie przydatne tym bardziej Âże technika miaÂła kapitalne moÂżliwoÂści taktyczne.

ChÂłopak stan¹³ w lekkim rozkroku i cofn¹³ delikatnie rĂŞkĂŞ, skupiÂł siĂŞ i rozprowadziÂł chakre po rĂŞce. Zaraz potem mieszajÂąc jÂą z Fuutonem wykonaÂł zamach i wypuÂściÂł spreÂżonÂą energiĂŞ. NastapiÂł Âświst i delikatny powiew wiatru, przynajmniej tyle. PonowiÂł próbĂŞ, tym razem zastosowaÂł wizualizacjĂŞ by lepiej wspomóc rozchodzenie siĂŞ chakry. Kolejny zamach, i kolejny podmuch nieco silniejszy.
-A moÂże by tak...
ChÂłopak znów cofn¹³ rĂŞkĂŞ i drugÂą rozpoczaÂł przekazywanie do niej chakry, nieco pomogÂło czuÂł Âże tym razem energia jest w miarĂŞ równomiernie rozprowadzona, i gdy juÂż miaÂł wykonac ostatni element do sali wpadÂł Chuunin, w rezultacie Kyoko niezdarnie machn¹³ rĂŞkÂą i puÂściÂł podmuch wprost w przybyÂłego posyÂłajÂąc go na Âściany.
-Aj aj! Wybacz!
Chuunin wygramoliÂł siĂŞ z pod desek i wyciÂągnaÂł list.

PodaÂł go Isayamie i znikÂł w chmurce biaÂłego dymu, chÂłopak otarÂł twarz rĂŞcznikiem i otworzyÂł kopertĂŞ, w Âśrodku byÂła notka od wÂładz wioski.

„Na tereny naszego kraju wkroczyÂły duÂże siÂły upadÂłych shinobi, nasz wywiad dowiedziaÂł siĂŞ Âże chcÂą zaatakowac wioskĂŞ w rzÂądzy zemsty na jej mieszkaĂącach. Nie ukrywamy Âże sytuacja jest dramatyczna, wiĂŞkszoœÌ oddziaÂłów jest w terenie i wykonuje misje, jesteÂś jednym z nielicznych którego moÂżemy wysÂłaĂŚ by zbadaÂł sytuacje. Nie chodzi tu o walkĂŞ, to czysta misja wywiadowcza jednak musisz byĂŚ gotowy na wszystko. Liczymy na ciebie.”

ChÂłopak odÂłoÂżyÂł list i ubraÂł swój uniform, ostatnimi czasy niemal caÂły czas byÂł w ruchu. Sam nie wiedziaÂł czy powodem tego jest to Âże jest nowy w swojej randze czy teÂż moÂże to Âże swoje obowiÂązki wykonuje naprawdĂŞ dobrze. Kyoko wyszedÂł z sali treningowej i ruszyÂł przed siebie, misja byÂła niecierpiÂąca zwÂłoki z pewnoÂściÂą jest to liczba wiĂŞksza niÂż 10 bo nie robiono by takiego zamieszania, zresztÂą misja jest misjÂą. ChÂłopak prĂŞdko opuÂściÂł wioskĂŞ i udaÂł siĂŞ w tereny które zostaÂły wskazane w 2 czĂŞÂści listu. Miejsce to byÂło skalistÂą prze³êczÂą, byÂło tu parĂŞ domów mieszkalnych jednak mÂłody isayam za Âżadne skarby nie chciaÂł by tu zamieszkaĂŚ, kaÂżdy obsuw skalny mógÂł zakoĂączyĂŚ twoje Âżycie w marny sposób. ChÂłopak zaj¹³ pozycjĂŞ która pozwalaÂła mu obserwowaĂŚ wiĂŞksza czêœÌ terenu. Po kilkunastu minutach oczekiwania zobaczyÂł zastĂŞp Shinobi, byÂło ich moÂże ponad 20 szli rozproszonÂą formacjÂą czujnie badajÂąc otoczenie. Kyoko podrapaÂł siĂŞ zgubnie po gÂłowie i stwierdziÂł Âże sam moÂże nie dac rady ich tu powstrzymaĂŚ, chociaÂż miejsce ku temu jest idealne. Gdyby tak tylko znaÂł opanowaÂł te technikĂŞ która lata temu gdy mÂłodzieniec byÂł jeszcze dzieckiem zaprezentowaÂł mu jego ÂświĂŞtej pamiĂŞci ojciec… caÂłoœÌ polegaÂła na skupieniu chakry w rĂŞce, a nastĂŞpnie wyrzucenie jej w formie „Fali” prostym machnieciem rĂŞki. Fala byÂła tak ostra Âże potrafiÂła ci¹Ì skaÂły co wlaÂśnie teraz mÂłodemu Kyoko byÂło tak bardzo potrzebne, w zasadzie trenowaÂł to juÂż w sali tutaj mógÂł jednynie próbowaĂŚ dalej, i tak zrobiÂł.. ByĂŚ moÂże jednak opanowanie techniki wÂłasnie teraz nie byÂło aÂż tak kosmicznie niemoÂżliwe, chÂłopak pamiĂŞtal to co mówiÂł mu ojciec gdyby teraz to zastosowaÂł… jednak nie wiadomo z jakim skutkiem by to wyszÂło. PostanowiÂł wiĂŞc na razie czekaĂŚ. Grupa zbiÂżaÂła siĂŞ coraz szybciej, widac skupiali siĂŞ jedynie na swym celu, nie wyglÂądali na mocnych. Isayama trudziÂł siĂŞ niezwykle poniewaÂż technika którÂą pamiĂŞtaÂł byÂła by jak znalazÂł, postanowiÂł wiĂŞc spróbowaĂŚ. SkupiÂł chakre w rĂŞce , rozprowadziÂł jÂą najdokÂładniej jak mógÂł, ojciec mówiÂł Âże podstawÂą w tej technice jest równomierne rozwarstwienie chakry tak by podczas wyrzutu zostaÂła usniĂŞta z rĂŞki dokÂładnie w tym samym momencie. ChwilĂŞ póÂźniej machn¹³ z caÂłych siÂł, daÂł siĂŞ sÂłyszeĂŚ Âświst jednakÂże… wiatr uderzyÂł o skaÂły delikatnie je kruszÂąc, coÂś poszÂło nie tak a Isayama zdradziÂł swojÂą pozycjĂŞ. Jeden z grupy oderwaÂł siĂŞ po pomkn¹³ w górĂŞ by stawiĂŚ czoÂło mÂłodemu Jouninowi. Katana i kieÂł pustyni skrzyÂżowaÂły siĂŞ wkrótce i nastapiÂła wymiana ciosów.

-Hehe… wiĂŞc wioska wysÂłaÂła jednak kogoÂś by nas powstrzymaÂł, widze Âże stary dobry wywiad dziaÂła jak naleÂży. – chÂłopak popatrzyÂł na przeciwnika.

-Lepiej niÂż mogÂło by ci siĂŞ wdawaĂŚ, kimkolwiek jesteÂś. DziÂś tutaj powinienem zatrzymaĂŚ was wszystkich i do tego tez bĂŞdĂŞ d¹¿yÂł nie dopuszcze byÂście dotarli do wioski by szerzyĂŚ tam spustoszenie. Nie dziÂś, dzieĂą w którym mi wyznaczono te misje staÂł siĂŞ dniem waszej zguby

-Nadal tacy sami, a nie stanowicie nawet czĂŞÂściowego zagroÂżenia, nie potraficie stawiĂŚ oporu najmniejszemu oddziaÂłowi. Ame jest dzisiaj niczym a ja docierajÂąc pod bramy udowodnie wam to!

Kyoko wiedziaÂł Âże jeÂżeli niczego nie zrobi ci na dole rozbiegnÂą siĂŞ i nie zaÂłatwi ich juÂż przy jednym podejÂściu. ChÂłopak korzystajÂąc z chwili nieuwagi wroga przygwoÂździÂł go do ziemi jednÂą ze swoich technik a zaraz potem znów skupiÂł chakre na rĂŞce u i spróbowaÂł wykonac technikĂŞ.

-Juuha Shou!! – Âświst przeszyÂł powietrze, chwilĂŞ póÂźniej krótki bÂłysk na skale obwieÂściÂł Âże zostaÂła ona gÂładko przeciĂŞte, skalna lawina pomknĂŞÂła w dóÂł zasypujÂąc znajdujÂących siĂŞ tam wrogich shinobi. Zostali zabici, bÂądÂź uwiĂŞzieni. Ten który walczyÂł z Kyoko splun¹³ i zaatakowaÂł jednak Jounin sparowaÂł i prostym kopniĂŞciem posÂłaÂł przeciwnika w dóÂł dolny. Upewniwszy siĂŞ Âże wszystkie jego cele zostaÂły wykoĂączone wróciÂł do wioski gdzie poinformowaÂł radĂŞ o tym , iÂż udaÂło mu siĂŞ zlikwidowaĂŚ zagroÂżenie po tym jak zÂłapaÂł zastĂŞp wroga poÂśród skalistych gór, nie byÂło szczególnie wylewnych podziĂŞkowaĂą rada byÂła bardzo skÂąpa jednak musieli odczuwac ulgĂŞ Âże udaÂła siĂŞ zapobiec bezpoÂśredniemu zagroÂżeniu. Ot kolejna standardowa misja.

DuÂża ale nie na temat. Sam napisaÂłeÂś , Âże to misja i to standardowa. Nauki tu byÂło malutko wiĂŞc Niezaliczam
Wi Dim

Oki teraz lepiej zaliczam
1. Nick: Kyoko isayama
2. Ranga: Jounin
3. Chakra: 2125
4. Wiek: 14

1.Kamaitachi No Jutsu [Fuuton]
2.Kaze No Yaiba [Fuuton]
3.Kaiten Shuriken
4.Butoukai No Jutsu [Fuuton]
5.Kaze Assasuki
6.Kaze Kawarimi no Jutsu
7.Mugen Sajin Daitoppa [Fuuton]
8.Kaze Touben
9.Denki Shingai [Raiton]
10. Juuha Shou [Fuuton]

Kyoko chce siĂŞ nauczyĂŚ: Sadahige No Jutsu ranga S

Zaznaczam tylko ¿e pocz¹tek tez jest swojego rodzaju treningiem, bo aktywacja rinnengana jesr podstaw¹ do techniki 6 œcie¿ek. Prosze wzi¹Ì to pod uwagê.

ChÂłopak wiedziaÂł Âże nowa misja wi¹¿e siĂŞ z duÂżym niebezpieczeĂąstwem. WiedziaÂła to teÂż rada jednak nie mieli oni skrupuÂłów. MÂłody Jounin znów byÂł wystawiany na swojego rodzaju próbĂŞ których jak dotÂąd byÂło wiele. Jednak od rana Isayama nie czuÂł siĂŞ dobrze, nie wiedziaÂł co byÂło tego przyczynÂą ale nie prognozowaÂło to nic dobrego szczególnie w perspektywie nadchodzÂącej misji. ChÂłopak zadaÂł pytanie.
-Kiedy mam wykonaÌ misjê? Czy koniecznoœÌ jest by to nast¹pi³o dziœ?
-Nie, wolelibyÂśmy abyÂś wyruszyÂł jutro, by przeciwnik miaÂł czas. MoÂże wtedy zmylimy go w jakiÂś sposób. – mÂłodzieniec kiwn¹³ gÂłowÂą i spojrzaÂł pytajÂąco czekajÂąc na resztĂŞ.
-CóÂż Kyoko… tak caÂłkiem prywatnie… chyba juÂż czas… wyraÂźnie czuje Âże dziÂś to ten dzieĂą – mÂłody Jounin podrapaÂł siĂŞ po gÂłowie, nie wiedziaÂł o czym czÂłonki rady mówi jednak moÂże nawet dobrze, bo nie chciaÂł tego wiedzieĂŚ. SkÂłoniÂł siĂŞ i pchnÂąwszy drzwi wyszedÂł na zewnÂątrz.

Deszcz rzĂŞsiÂł niemiÂłosiernie. Grube krople deszczu odbijaÂły siĂŞ od bÂłotnistych juÂż ulic wydajÂąc irytujÂący dÂźwiĂŞk. Isayama od poczÂątku dnia nie byÂł sobÂą, co kilka chwil miaÂł dziwne przebÂłyski przyszÂłoÂści, krĂŞciÂło mu siĂŞ w gÂłowie by ostatecznie raz po raz w najmniej po¿¹danym momencie zwalaĂŚ go na kolana. Zdecydowanie coÂś byÂło nie tak jednak mÂłodzieniec staraÂł siĂŞ to ignorowac, nie mógÂł jednak gdy miaÂło to miejsce w wielkim tÂłumie ludzi, patrzyli na niego jak na idiotĂŞ. ChÂłopak zacisn¹³ zĂŞby i ostatecznie dotarÂł do mieszkania zatrzasn¹³ drzwi i klĂŞkn¹³ chwytajÂąc siĂŞ za gÂłowĂŞ. GÂłoÂśny wrzask obwieÂściÂł Âże to co kumulowaÂło siĂŞ caÂły dzieĂą teraz eksplodowaÂło. ChÂłopak padÂł i jego krzyk przerodziÂł siĂŞ w regularne wycie, ktoÂś zapukaÂł jednak Kyoko nie sÂłyszaÂł widziaÂł jedynie dziwne obrazy przeszÂłoÂści.

***

Obraz pierwszy uderzyÂł go niczym jakiÂś potĂŞÂżny cios, maÂły chÂłopiec staÂł na zamokniĂŞtej uliczce, ojciec uderzyÂł go w twarz. MaÂłe ciaÂło wylÂądowaÂło z Âłoskotem na ziemi prawie ÂłamiÂąc siĂŞ na czĂŞÂści.
-Nie jesteÂś godzien noszenia klanowego nazwiska! Gdzie twój honor! JesteÂś namiastkÂą naszego wielkiego rodu, rodu bogów! - maÂły chÂłopiec wstaÂł i zapÂłakaÂł. MĂŞÂżczyzna zdenerwowany podszedÂł i jeszcze raz zdzieliÂł chÂłopca który tym razem upadÂł i straciÂł przytomnoœÌ. Starzec splun¹³ i podwijajÂąc poÂły pÂłaszcza wszedÂł przez bramĂŞ rzucajÂąc ostatnie sÂłowa.
-Nie powinieneÂś urodziĂŚ siĂŞ w klanie R…

***

Wizja urwaÂła siĂŞ, Isayama znów byÂł w domu, nadal siĂŞ szamotaÂł. KtoÂś zaciekle waliÂł w drzwi i coÂś krzyczaÂł, jednak chÂłopak ponownie nie zareagowaÂł. Nadal walczyÂł z dziwnym uczuciem, byÂło zdecydowanie nieporzÂądane. Kolejny impuls, tchnienie i chÂłopak znów byÂł gdzieÂś w przeszÂłoÂści.

Ten sam chÂłopiec z przed lat, staÂł na potĂŞÂżnej skale, przed nim duÂżo starszy mĂŞÂżczyzna z opaskÂą Ame-Gakure. PatrzyÂł na chÂłopca surowÂą minÂą, ten zaÂś staÂł i nie reagowaÂł. MĂŞÂżczyzna w koĂącu odezwaÂł siĂŞ.
-Dobrze wiesz Âże ciĂŞ na to staĂŚ, blokujesz swojÂą potĂŞÂżnÂą moc! Nie rób tego, to jest twój klucz do potĂŞgi. JeÂśli opanujesz swoje wiĂŞzy krwi bĂŞdziesz w stanie pokonac kaÂżdego! Wykorzystaj nauki na jakie ciĂŞ tu ukierunkowaÂłem, uda ci siĂŞ nie ma innej opcji! – chÂłopak kiwn¹³ gÂłowÂą, daÂło siĂŞ wyczuc potĂŞÂżny impuls chakry. Zamkniete oczy obwieÂściÂły Âże mÂłodzieniec siĂŞ skupia, Jounin przemówiÂł cicho.
-Dobrze Kyoko! Czuje twojÂą chakre, ciÂągle roÂśnie. Uda ci siĂŞ skupienie! PamiĂŞtaj skupienie! – Gdy chakra wzros³¹ do maksymalnych rozmiarów, nastÂąpiÂł krótki impuls. ChÂłopak otworzyÂł gwaÂłtownie oczy i… nic wiĂŞcej nie moÂżna byÂło ujrzeĂŚ sen urwaÂł siĂŞ.

***

Ktoœ kto wali³ w drzwi by³ wielkiej wiary, robi³ to ju¿ od d³u¿szego czasu jednak Isayama wiedzia³ ze to nie koniec, g³owa nadal bola³. Wsta³ i chwiej¹c siê ponownie wrzasn¹³ paskudnie.
-SkoĂącz! Nie chce tego oglÂądaĂŚ! Moje Âżycie tak nie wyglÂądaÂło! W ogóle co to do cholery ma byĂŚ! DOOOOOO¦Æ!! – chÂłopak ostatecznie grzmotn¹³ o ziemiĂŞ, i wiedziaÂł Âż pojawia siĂŞ przed nim ostatnie wspomnienie.

***

MÂłodzian, ten sam co wczeÂśniej prawdopodobnie w tym samym wieku trzymaÂł w powietrzu kogoÂś równego sobie wiekowo. Dzieciak szamotaÂł siĂŞ w piĂŞÂści czarnowÂłosego jak Âżmija.
-PuœÌ mnie! Walka miaÂła byĂŚ czysta, co ty wyprawiasz idioto! – wrzeszczaÂł chÂłopiec a piêœÌ czarnowÂłosego zaciskaÂła siĂŞ coraz mocniej na chudym gardle.
-Kyoko! Do Cholery Kyoko DoœÌ. Mówie do… - chÂłopak urwaÂł i wydaÂł chrapliwy dÂźwiĂŞk, oczy rozszerzyÂły mu siĂŞ z przeraÂżenia gdy zobaczyÂł bÂłysk w oczach czarnowÂłosego.
-Te…te oczy… to jest… nie wierze… Rinnengan! – Ostatecznie oczy owego Kyoko bÂłysnĂŞÂły a krtaĂą jego przeciwnika zostaÂła zmiaÂżdÂżona. Wizje zakoĂączyÂły siĂŞ.

***

Gdy Kyoko otworzy³ oczy, sam nie wiedzia³ kiedy to zrobi³ ale sta³ chwiej¹c siê na nogach. W drzwiach ju¿ wywa¿onych sta³ Mizuri, patrzy³ na ch³opaka jak gdyby zobaczy³ ducha, Kyoko zd¹¿y³ wykrakaÌ.
-Dlaczego tak patrzysz… co do cholery… - Mizuri podtrzymaÂł chÂłopaka by nie upadÂł. Ostatnie sÂłowa jakie Isayama usÂłyszaÂł padÂły z ust starca.
-Rinnengan… w koĂącu siĂŞ objawiÂł.

Nastepnego dnia

Gdy Kyoko przebudziÂł siĂŞ, zobaczyÂł przed soba szklankĂŞ wody. Pospiesznie wypiÂł jÂą i wstaÂł, zobaczyÂł Âże przy stole siedzi skupiony Mizuri.
-Co wczoraj siĂŞ staÂło? Nie pamiĂŞtam wszystkiego. – Mizuri odpowiedziaÂł.
-Gdy wszedÂłem, jeszcze leÂżaÂłeÂś, jednak zaraz potem bÂłyskawicznie skoczyÂłeÂś na nogi, twoich oczach… Kyoko jesteÂś posiadaczek Rinnengana! – mÂłodzieniec wzdrygn¹³ siĂŞ, to by odpowiadaÂło temu co widziaÂł w snach postanowiÂł siĂŞ nimi jednak nie dzieliĂŚ. Spojrz¹³ na godzinĂŞ i wybiegÂł z domu starca.
-Wybacz! Wczoraj dostaÂłem rozkaz odbicia waÂżnego dokumentu z rÂąk jednego z missingów. To sprawa nie cierpiÂąca zwÂłoki.

Kilka minut póÂźniej mÂłody Kyoko byÂł juÂż w drodze, wiedziaÂł juÂż Âże moÂże korzystaĂŚ z nowej umiejĂŞtnoÂści. Perspektywa taka budziÂła w nim jednak ciĂŞÂżkie emocje. Gdy w koĂącu pojawiÂła siĂŞ przed nim wielka jaskinia, wiedziaÂł Âże konwencjonalne metody walki mogÂą siĂŞ tutaj okazaĂŚ niczym. Maksymalnie skupiony Jounin spokojnie wszedÂł do wnĂŞtrza kamiennego wrĂŞcz „grobowca” i wstrzymaÂł oddech. WiedziaÂł Âże jego wróg tu jest. PoczuÂł lekki podmuch powietrza za sobÂą, odwróciÂł siĂŞ by w porĂŞ zablokowaĂŚ nadchodzÂący cios potĂŞÂżne daikatany.
-Jakie jest twoje imiĂŞ shinobi!? – chÂłopak odpowiedziaÂł
-Kyoko Isayama – nastĂŞpnie wyciÂągn¹³ sztylet i za pomocÂą chakry przedÂłuÂżyÂł go do rozmiarów katany. WymieniÂł kilka ciosów z przeciwnikiem, byÂł to naprawdĂŞ ktoÂś z wyÂższej puÂłki. PosiadaÂł unikalnÂą technikĂŞ wyzwalania podmuchów wiatru mieczem co sprawiaÂło mÂłodemu Kyoko wielkie problemy. Przeciwnik zÂłoÂżyÂł kilka pieczĂŞci i wypuÂściÂł wodny strumieĂą na Kyoko, ten jednak odbiÂł siĂŞ i przenoszÂąc ciĂŞÂżar ciaÂła jednÂą rĂŞkÂą na drugÂą stronĂŞ wykonaÂł zgrabny unik. Woda zawróciÂła jednak i Kyoko powtórzyÂł swój manewr. Zaraz potem wykorzystujÂąc szybkoœÌ znalazÂł siĂŞ przy przeciwniku i wbiÂł mu pieÂśc w brzuch. Oponent poleciaÂł na skaÂły i w rezultacie poraniÂł caÂłe plecy. WstaÂł jednak i nadal walczyÂł, byÂł naprawdĂŞ Âświetny. JednakÂże… w koĂącu mÂłody Isayama znalazÂł na niego sposób, zauwaÂżyÂł Âże gdy mĂŞÂżczyzna zadaje cios poprzeczny, zostawia odkrytÂą prawÂą stronĂŞ. PrzebiÂł siĂŞ przez obronĂŞ przeciwnika i wbiÂł swojego kÂła pustyni w jego biodro. MĂŞÂżczyzna upadÂł i zakrztusiÂł siĂŞ.
-ByÂłeÂś godnym przeciwnikiem, ninjutsu na nic by siĂŞ zdaÂło w walce z tobÂą… BĂŞdziesz naleÂżaÂł do mnie.-
Rinnengan zabÂłysn¹³ w oczach mÂłodego Kyoko, wiedziaÂł Âże 6 ÂścieÂżek jest niesamowicie trudne do opanowania jednak istniaÂł jakiÂś sposób by siĂŞ nauczyĂŚ tej mistycznej techniki. ChÂłopak wyciÂągn¹³ rekĂŞ przed siebie i zaczaÂł intensywnie myÂśleĂŚ.

„CaÂłoœÌ polega na oderwaniu kawaÂłka wÂłasnej duszy i przekazaniu go do ciaÂłoa innej osoby. Jednak nie ma tu praktycznie Âżadnego wykorzystania chakry! Jest to nie lada sztuka, by oderwac wÂłasnÂą duszĂŞ musiaÂł bym uÂżyĂŚ zakazanych technik których jednak nie znam. MoÂżna by jednak spróbowaĂŚ rozerwaĂŚ wÂłasnÂą dusza poprzez… potĂŞÂżny wstrzÂąs psychiczny..” – jak na zawoÂłanie w umyÂśle chÂłopca pojawiÂły siĂŞ znajome wizje. Ojciec którego tak dobrze znaÂł, czÂłonkowie rodu. Zaraz po tym… ogieĂą, ÂśmierĂŚ i zniszczenie. ZobaczyÂł martwego ojca z przekrzywionym karkiem, sekretarza klanu przygwoÂżdÂżonego mieczem do Âściany. I maÂłego chÂłopca który staÂł po Âśrodku placu i ÂłkaÂł cicho wypowiadajÂąc sÂłowa zemsty. Impuls obwieÂściÂł jakiÂś wstrzÂąs, Isayama poczuÂł siĂŞ jakby ktoÂś zabieraÂł mu cos co byÂło jego. Zgrzytn¹³ zĂŞbami o zobaczyÂł Âże wokoÂło jego dÂłoni zbiera siĂŞ chakra. WytrzymaÂł. W koĂącu dziwne uczucie ustapiÂło, chÂłopak zobaczyÂł na swojej dÂłoni dziwnÂą powÂłokĂŞ. PrzyÂłoÂżyÂł rĂŞkĂŞ do ciaÂła pokonanego przeciwnika i… przekazaÂł mu energiĂŞ. Nagle poczuÂł siĂŞ jakby miaÂł rozdwojenie jaÂźni, martwe ciaÂło przeciwnika wstaÂło a w jego oczach zabÂłysn¹³ taki sam Rinnengan jak u samego Kyoko.
-JesteÂś zemnÂą – zapytaÂł mÂłodzieniec
-Na zawsze – odpowiedziaÂło ciaÂło.

Wróciwszy do wioski chÂłopak stanaÂł przed radÂą. CzÂłonkini która rano wypowiedziaÂła tajemnicze sÂłowa, znów zabraÂła gÂłos.
-Czy miaÂłam racje, mój mÂłody czÂłowieku? – Kyoko kiwn¹³ gÂłowÂą, kobieta zaÂś uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ szeroko.
-Otwiera siĂŞ przed Toba nowa ÂścieÂżka. BĂŞdziesz musiaÂł wybraĂŚ co dobre a co zÂłe. – Isayama pierwsza raz w Âżyciu szczerze siĂŞ uÂśmiechn¹³.
-Myli siĂŞ pani, nie otwiera siĂŞ przede mnÂą ÂścieÂżka… otwiera siĂŞ ich szeœÌ!

brrr ... wampir sie az boi.. zaliczam.
Hayiai no Kuroi (wÂłasna)



ÂŻywioÂł: Brak

Opis: Wiele lat temu istniaÂł podobno klan którego zdolnoÂści przekraczaÂły jakiekolwiek granice ludzkiej wyobraÂźni. Posiadali oni tak niezwyk³¹ szybkoœÌ, Âże maÂło kto mógÂł siĂŞ z nimi równaĂŚ. Niestety wiedza o technikach przepadÂła wraz z ostatnim czÂłonkiem klanu... tak mogÂło siĂŞ wydawac. Kilkaset lat póÂźniej Kyoko podczas jednej z misji odnalazÂł zwój któy opisywaÂł technikĂŞ, pozwalajÂąca na konkretny czas zwiĂŞkszyĂŚ swojÂą szybkoœÌ o naprawdĂŞ duÂży procent.

Po zÂłoÂżeniu odpowiednich pieczeci, skÂładamy dÂłonie raze, zaczyna siĂŞ z nich wydobywaĂŚ czarna dziwna poÂświata która wkrótce ogarnia rĂŞce, tors i nogi. W tym stanie przez pierwszÂą turĂŞ zyskujemy +50pkt szybkoÂści, jednak z kaÂżdÂą nastĂŞpnÂą turÂą iloœÌ tych pkt spada o 5 pkt. DziĂŞki temu zyskujemy na 10 tur bonus do szybkoÂści, jednak z kaÂżda turÂą jest on coraz mniejszy i przeciwnik przywyczaja siĂŞ do naszej szybkoÂści. Technika jest o tyle dobra Âże potrafi naprawdĂŞ zaskoczyĂŚ juÂż w pierwszej turze gdy wykonujÂący robi swój pierwszy bÂłyskawiczny ruch. Pierwotni czÂłonkowie klanu potrafili podobno utrzymaĂŚ stan taki jak zaraz po wykonaniu pieczĂŞci przez ca³¹ walkĂŞ, jednak w zwoju nie zostaÂły zawarte infomacje jak te sztukĂŞ osiÂągn¹Ì. Warto dodaĂŚ Âże z czasem gdy szybkoœÌ spada zmienia siĂŞ tez delikatnie barwa poÂświaty.

*******

Gdy potĂŞÂżna skaÂła runĂŞÂła w dóÂł Kyoko wiedziaÂł Âże skoĂączyÂł walkĂŞ, caÂła masa gruzu przygniotÂła przeciwników i pozwoliÂła poraz kolejny mÂłodemu Jouninowi oblaĂŚ siĂŞ sÂławÂą, mÂłodzian lubiÂł taki stan jednak do czasu. Gdy ostatnie kamienie powoli zsuwaÂły siĂŞ w dóÂł Kyoko ujrzaÂł bÂłysk, pomkn¹³ w tamta stronĂŞ i chwyciÂł krysztaÂłowy zwój zanim ten spadÂł w przepaœÌ, zaraz póÂźniej mÂłody Isayama wyskoczyÂł na póÂłkĂŞ skalnÂą i obejrzaÂł znalezisko z kaÂżdej strony. WyczuÂł Âże za jego plecami stojÂą dwa ciaÂła… jego ciaÂła.
-Ciekawe… wydaje mi siĂŞ Âże caÂłkiem przypadkiem znalazÂłem coÂś ciekawego, rzuĂŚcie na to okiem. – ciaÂła podeszÂły i obejrzaÂły zwój równie dokÂładnie jak ich pan.
-WyglÂąda mi to na jakiÂś stary aczkolwiek bardzo wazny zwój… - Kyoko pokiwaÂł delikatnie gÂłowÂą i odpieczĂŞtowaÂł zamek, rozwinĂŞÂła siĂŞ dÂługa karta z inskrypcjami, chÂłoapk przyjrzaÂł siĂŞ im z bliska i odczytaÂł.
-Hayiai no Kuroi... legendarna technika pozwalajÂąca zwiĂŞkszyĂŚ uÂżytkownikowi szybkoœÌ do niebywaÂłych proporcji. – MÂłody jounin podrapaÂł siĂŞ po gÂłowiĂŞ czytajÂąc dalsza czêœÌ, to co tu pisaÂło byÂło praktycznie niemoÂżliwe do opanowania… Potrzeba by dziesiÂątek lat treningu Âżeby taka technika miaÂła prawo zaistnieĂŚ a jednak… coÂś byÂło w tym ciekawego, coÂś co nawet najwiĂŞkszego mĂŞdrca zmusiÂło by do opanowania techniki. Kyoko zatkn¹³ rulon za pas i daÂł znaĂŚ Nazuno i Karanie Âże wracajÂą do wioski, co tez wkró™ce zrobili.

Gdy Kyoko wszedÂł do domu potrzebowaÂł chwili spokoju, caÂłoœÌ wydawaÂła siĂŞ dziwna ale mimo wszystko mÂłodzian chciaÂł spróbowaĂŚ opanowac technikĂŞ której opis znalazÂł w górach, jeÂśli by mu siĂŞ to udaÂło mógÂłby na placu boju dorównaĂŚ duÂżo potĂŞÂżniejszym przeciwnikom od siebie. Gdy wioska zapadÂła w g³êboki sen mÂłody Jounin wymkn¹³ siĂŞ poza mury by przeprowadziĂŚ pierwszy trening. OdczytaÂł Âże caÂłoœÌ polega na nadaniu swojej chakrze negatywnej czĂŞstotliwoÂści co wyzwoli czarnÂą energiĂŞ opiewajÂąca ciaÂło. BrzmiaÂło to z pewnoÂściÂą absurdalnie, juÂż sam fakt nadania chakrze „negatywnej czĂŞstotliwoÂści” mógÂł wywoÂłac uÂśmiech na twarzy wielu jednak Kyoko nadal czuÂł Âże coÂś w tym jest. ZÂłoÂżyÂł rĂŞce i skupiÂł siĂŞ, pozwoliÂł by chakra ogarnĂŞÂła caÂłe jego ciaÂło i pÂłynĂŞÂła równo miernie. ZastanowiÂł siĂŞ jak powinien nadac chakrze te dziwnÂą czĂŞstotliwoœÌ. PierwszÂą próbÂą byÂło standardowe przyspieszenie jej biegu, poczuÂł przypÂływ energi jednak poza szybsza jej utratÂą nic siĂŞ nie wydarzyÂło. Trzeba byÂło podjÂąc kolejnÂą próbĂŞ, tym razem chÂłopak skupiajÂąc chakrĂŞ myÂślaÂł o negatywnych rzeczach, wzbudzaÂło w nim to niebywaÂłe emocje wrĂŞcz mordercze instynkty jednak to nadal nie pozwalaÂło mu uwolniĂŚ opisanej energii. Po kilku godzinach zdenerwowany zabraÂł zwój i wróciÂł do domu, miaÂł nadziejĂŞ Âże kolejne podejÂście bĂŞdzie owocniejsze.

NastĂŞpnego dnia Kyoko wyszedÂł doœÌ wczeÂśnie, miaÂł kilka dokumentów do przekazania zarzÂądcy wioski, niestety zamiast obowiÂązków Kyoko chodziÂła po gÂłowie jedynie dziwna technika, postanowiÂł zadac parĂŞ pytaĂą Keishiemu, moÂże bĂŞdzie coÂś wiedziaÂł. Gdy Kyoko wszedÂł do biura Keishi siedziaÂł za biurkiem, po wypeÂłnieniu odpowiednich dokumentów mÂłody Jounin pokazaÂł zarzÂądcy tajemniczy zwój. Ten kilka razy kiwn¹³ gÂłowÂą i odpowiedziaÂł.
-CóÂż, w twoich rĂŞkach wylÂądowaÂła tajemnica mistycznego klanu który wygin¹³ kilkaset lat temu, myÂślĂŞ Âże tajemnica nie leÂży w jakiejÂś dziwnej czĂŞstotliwoÂści wszystko tkwi w tych kartach… musisz raz uwolniĂŚ czarnÂą energiĂŞ w nich drzemiÂąca by póÂźniej za pomocÂą prostej pieczĂŞci przyzywac te energiĂŞ. Jest to niezwykle trudne i bĂŞdziesz musiaÂł siĂŞ niezwykle napociĂŚ by to opanowac. – Kyoko kiwn¹³ gÂłowÂą i podziĂŞkowaÂł, wiedziaÂł Âże powinien sprawdziĂŚ czy w zwoju nie jest coÂś zapieczĂŞtowane ale mimo tego nie sprawdziÂł… miaÂł nauczkĂŞ na przyszÂłoœÌ przez swoje lenistwo musiaÂł nadÂłoÂżyĂŚ kilka godzin swojego Âżycia . MÂłodzian wbiegÂł do pierwszej lepszej salki treningowej i rzuciÂł zwój na ziemiĂŞ, odskoczyÂł w tyÂł i wystawiÂł rĂŞkĂŞ do przodu skupiajÂąc siĂŞ. WyczuÂł wyraÂźnie ze coÂś tkwi w zwoju, przesÂłaÂł doĂą chakrĂŞ i odpieczĂŞtowaÂł go. Z karty wyleciaÂła czarna jak noc energia która uderzyÂła w Kyoko z niesamowitÂą si³¹, chÂłopak zachwiaÂł siĂŞ i uderzyÂł o ÂścianĂŞ, czuÂł coÂś dziwnego jak gdyby jego chakra byÂła brudna… zmieszana z czymÂś czego jego ciaÂło nie porzÂądÂą. ChÂłopak stan¹³ w rozkroku i zÂłoÂżyÂł pieczeci po czym ponownie skupiÂł chakrĂŞ. Zaraz potem jego ciaÂło zapÂłonĂŞÂło piekÂącÂą czarnÂą energiÂą, chÂłopak zrobiÂł krok do przodu… i nawet nie wiedziaÂł kiedy znalazÂł siĂŞ 10 metrów dalej, byÂł szczeÂśliwy wyglÂądaÂło na to Âże opanowaÂł nowÂą technikĂŞ jednakÂże… prawa rĂŞkÂą chÂłopca nagle eksplodowaÂła i odrzuciÂła go na parkiet a czarna energia wróciÂła do ciaÂła… chÂłopak poraniony nie mógÂł siĂŞ nawet podnieœÌ, z pomoca przyszedÂł mu Nazuno, podniósÂł swojego pana i zaniósÂł go do domu. WidaĂŚ panowanie nad technikÂą byÂło waÂżne zwaÂżywszy na to Âże mogÂła wyrzÂądziĂŚ uÂżytkownikowi aÂż takie szkody. Kyoko ockn¹³ siĂŞ nastĂŞpnego dnia, pamiĂŞtaÂł wszystko co siĂŞ wydarzyÂło dzisiaj postanowiÂł wiĂŞc byĂŚ duÂżo ostroÂżniejszy. WyszedÂł na tyÂły swojego domu i rozpocz¹³ trening. Tym razem uwalniaÂł czarnÂą energiĂŞ zmieszanÂą z chakrÂą duÂżo wolniej, tak Âże co jakiÂś czas stopowaÂł jÂą i trenowaÂł z minimalnÂą jej iloÂściÂą. Z czasem gdy szÂło mu coraz lepiej uwalniaÂł coraz wiĂŞcej energii mno¿¹c swojÂą szybkoœÌ. ByÂł prawie tak szybki jak ÂświatÂło, z pewnoÂściÂą jednak nie opanowaÂł sekretu tak dobrze jak klanowicze, wiedziaÂł Âże z momentu na moment pozsykana szybkoœÌ spada ale i tak technika byÂła efektowna. ChÂłopak wróciÂł do biura Kage by zamieniĂŚ z nim parĂŞ sÂłów.
-WyglÂąda na to Âże opanowaÂłem tĂŞ technikĂŞ. Jednak jest to nie moÂżliwe do zrobienia z takÂą perfekcjÂą jak kilkaset lat temu klanowicze. Co kilka minut pozyskana szybkoœÌ spada przez co walczyĂŚ trzeba na Maksa od pierwszej sekundy uÂżycia techniki. – Keishi pokiwaÂł gÂłowÂą i odpowiedziaÂł
-WyglÂąda na to Âże potrzebne jest Kekkei Genkai by opanowac technikĂŞ w peÂłni, chociaÂż i tak powinieneÂś byĂŚ zadowolony Âże udaÂło ci siĂŞ to zrobiĂŚ w takim stopniu dobrze to o ciebie Âświadczy.
-Zaiste technika ta bĂŞdzie przydatna szczególnie w walce z wiĂŞksza iloÂściÂą wrogów jednak wci¹¿ jest to nikÂła nadzieja w starciu z najsilniejszym wrogiem. – NastaÂła chwila ciszy obaj wiedzieli Âże sÂłowa Kyoko sÂą szczera prawdÂą.
-MoÂże i masz racje jednak dopóki nie spróbujesz nie dowiesz siĂŞ… - Kyoko podniósÂł rĂŞkĂŞ i wyskoczyÂł przez okno, zamierzaÂł wróciĂŚ do domu. PrzypomniaÂło mu siĂŞ rozstanie z ojcem przed laty, na okres 3 lat… pamiĂŞtaÂł dokÂładnie jak siĂŞ czuÂł i co mówiÂł ojciec…

Gdy chÂłopak dotarÂł do wioski wiedziaÂł Âże nikt go nie rozpozna, przemierzaÂł ulicĂŞ wspominajÂąc to co kiedyÂś sam tutaj wyprawiaÂł, niestety wracaÂł sam doskonale pamiĂŞtaÂł moment gdy opuszczaÂł bramy wioski wtedy jednak z ojcem. Niedawne rozstanie juÂż zaczĂŞÂło boleĂŚ mÂłodzieĂąca, wiedziaÂł Âże prawdopodobnie bĂŞdzie musiaÂł od nowa budowaĂŚ swojÂą reputacjÂą, od nowa szukaĂŚ przyjacióÂł na nawet od nowa ksztaÂłtowaĂŚ swój charakter który ulegÂł zmianom, co prawda nie znacznym ale jednak. MÂłody Isayama postanowiÂł wróciĂŚ do siedziby klanu, jednak gdy stan¹³ na progu nie chciano go wpuÂści, wiedziaÂł Âże tak bĂŞdzie od teraz na jego drodze bĂŞdÂą stawaÂły same trudnoÂści a ta wÂłaÂśnie byÂła
jedn¹ z nich. ¯ycie jednak jak wielu powiada³o to ci¹g³y test, ka¿da minuta przybli¿a nas to jego koùca mimo ze przed nami wci¹¿ stos zadaù do rozwi¹zania.

-Tak ojcze pamiĂŞtam ten dzieĂą… te sÂłowa zostaÂły w mojej gÂłowie do dziÂś miaÂłeÂś racje Âżycie to ciÂągÂły test myÂślĂŞ Âże póki co zdaje go dobrze.

Zaliczam

---

Kyoko chce siĂŞ nauczyĂŚ: Edo Tensei - przywoÂłanie zmarÂłych ciaÂł (orochimaru wymiataÂł tym podczas walki z 3rd Hokage ;p)

Kyoko wstaÂł powoli, zorientowaÂł siĂŞ jednak Âże nie jest w domu, leÂżaÂł na szpitalnym ÂłoÂżu a gÂłowĂŞ miaÂł owiniĂŞta bandaÂżem. PodniósÂł siĂŞ lekko i poczuÂł dokuczliwy ból w okolicach biodra, skrzywiÂł siĂŞ mimowolnie i rozejrzaÂł po pomieszczeniu. ByÂło ono doœÌ wszechstronne, naprzeciwko jego posÂłania znajdowaÂł siĂŞ szereg mebli na których chaotycznie porozrzucane byÂły notatki. Kyoko wstaÂł i utykajÂąc lekko podszedÂł do caÂłego baÂłaganu. Wzi¹³ do rĂŞki jednÂą z notatek i przeczytaÂł.
-[/i]RozlegÂłe obraÂżenia ciaÂła, strefa brzuszna. ÂŚroda[/i] – skrzywiÂł siĂŞ na myÂśl o tym biedaku który miaÂł zabieg. PrĂŞdko odÂłoÂżyÂł notatkĂŞ i obróciÂł siĂŞ akurat gdy drzwi pomieszczenia otwieraÂły siĂŞ, z hukiem wpadÂła przez nie mÂłoda dziewczyna w której mÂłodzieniec od razu rozpoznaÂł Izu, swojÂą przyjacióÂłkĂŞ. Izu skoczyÂła na chÂłopaka przewracajÂąc go na ziemiĂŞ, tak Âże poczuÂł skutki wygranego niedawno pojedynku, w koĂącowym etapie turnieju. Kiedy otrzÂąsn¹³ siĂŞ z bólu zobaczyÂł Âże dziewczyna macha przed nim jak¹œ kopertÂą, za dziewczynÂą staÂły jego 3 ciaÂła jak zawsze posÂłuszne i ciche.
-Kyoko! UdaÂło ci siĂŞ!– ChÂłopak uÂśmiechn¹³ siĂŞ wyjÂątkowo tĂŞpo, do koĂąca nie dotarÂła do niego waga informacji. CzuÂł siĂŞ dziwnie bÂłogo jak gdyby odlatywaÂł. OtrzÂąsn¹³ siĂŞ ze stanu Ekstazy w jaki wkraczaÂł i uÂściskaÂł mocno Izu, nic nie mówiÂąc. Dziewczyna odwzajemniÂła uÂścisk i wstali, Kyoko popatrzyÂł po sobie i zacz¹³ zdejmowaĂŚ bandaÂże, kiedy to zrobiÂł razem wyszli z pokoju i udali siĂŞ do wyjÂścia imitujÂąc Âże przyszli tylko w odwiedziny. Gdy byli przy wejœÌ na ramiĂŞ chÂłopaka spadÂła czyjaÂś ciĂŞÂżka rĂŞkÂą. CaÂły w spazmach Kyoko ugi¹³ siĂŞ i odwróciÂł, zobaczyÂł tam swojego dawnego Sensei który w niebywale szerokim uÂśmiechu wrzeszczaÂł w jego stronĂŞ.
- Haaa zawsze wiedziaÂłem Âże ci siĂŞ uda! MajÂąc takiego nauczyciela jak ja po prostu nie mogÂło byĂŚ inaczej! Teraz masz poziom przyjacielu, jak siĂŞ z tym czujesz co? No nie ukrywaj tej radoÂści, no dawaj! – podniecenie senseia nie udzielaÂło siĂŞ jednak Kyoko w równym stopniu, chÂłopak wsadziÂł k³êbek szmaty do ust senseia by go zatkaĂŚ i przemówiÂł.
-Nie pochlebiaj tak sobie, Gamikichi, teraz mógÂł bym pokonaĂŚ ciĂŞ duÂżo szybciej niÂż za czasu naszych treningów czyli… jakieÂś piĂŞĂŚ lat wstecz?Oowszem jest w tym trochĂŞ twojej zasÂługi ale do koĂąca niema siĂŞ czym ekscytowaĂŚ, ot to tylko kolejny sukces. – Sensei po chwili niejasnego beÂłkotu wypluÂł szmatĂŞ z ust i przemówiÂł juÂż trochĂŞ bardziej opanowanym tonem.
-Hmm tak racja, to co moÂże maÂłe sake Âżeby uczciĂŚ caÂłoœÌ, no nie daj siĂŞ prosiĂŚ to moÂże byĂŚ twój ostatni wolny dzieĂą! – po chwili namysÂłu Kyoko poklepaÂł senseia po ramieniu i pokiwaÂł gÂłowÂą, razem z Izu poszli do pobliskiego Baru, sensei zamówiÂł trzy szklaneczki sake i po chwili przemówiÂł juÂż powaÂżnym tonem.
-Hmm, to co teraz zamierzasz, masz wolnÂą rĂŞkĂŞ moÂżesz sam spróbowaĂŚ dorwaĂŚ tego drania, wiem jakim cennym czÂłowiekiem byÂła dla ciebie Yoko, w koĂącu dla kaÂżdego rodzeĂąstwo jest czymÂś wyjÂątkowo bliskim. – Kyoko zamkn¹³ oczy i wróciÂł do wydarzeĂą tamtej nocy kiedy Yoko zostaÂła brutalnie zamordowana tuÂż pod bramami miasta, odetchn¹³ parĂŞ razy i przemówiÂł.
-Tak, dorwê tego drania moje obiekcje nie zmieni³y siê, jestem w stanie poœwiêciÌ wszystko byle go dopaœÌ, jutro z³o¿e wniosek w tej sprawie do Kage, musi mi pozwoliÌ wyruszyÌ. -Gamakichi nachyli³ siê do m³odzieùca i ju¿ nieco ciszej doda³.
-GÂłupcze myÂślisz Âże pozwolĂŞ ci iœÌ samemu, zawsze bĂŞdziesz miaÂł we mnie przyjaciela. – mÂłody Rikudo uÂśmiechn¹³ siĂŞ czule, poklepaÂł senseia i zeskoczyÂł z wysokiego stoÂłka, podszedÂł do Izu ucaÂłowaÂł jÂą po czym sygnalizacyjnie odezwaÂł siĂŞ.
-PamiĂŞtaj Sensei, punkt 8 u mnie, musimy potrenowaĂŚ! – Sensei kiwn¹³ gÂłowÂą iÂż zrozumiaÂł, a Kyoko udaÂł siĂŞ do swego domu, by chwilĂŞ odsapn¹Ì.

Gdy wybi³a 8 drzwi domu Kyoko uchyli³y siê i wszed³ przez nie Gamakichi, obydwoje udali siê na ty³y domu gdzie utworzona przez Kyoko znajdowa³a siê ma³a Arena. Bez zastanowienia obydwoje stanêli naprzeciw siebie i byli gotowi do walki. Kyoko ugi¹³ siê lekko na nogach po czym zaatakowa³, kiedy znalaz³ siê blisko przeciwnika wyci¹gn¹³ kunai i ci¹³ nim poprzecznie, Gamakichi odskoczy³ do ty³u i szybkim ruchem katany zatrzyma³ ciêcie. Si³uj¹c siê przez chwilê Rikudo obmyœli³ nastêpny krok, rzuci³ drugim kunaiem w Gamakichiego jednoczeœnie koùcz¹c zwarcie i sk³adaj¹c pieczêci.
- Raiton, Purazuma Booru no Jutsu! – wokoÂło Kyoko pojawiÂły siĂŞ wyÂładowania elektryczne, Gamakichi zd¹¿yÂł w porĂŞ powstrzymaĂŚ cios, obróciÂł siĂŞ i wykonaÂł „Suiton Mizurapna no jutsu” jeÂżeli mÂłodzieniec zostaÂł by trafiony, jego technika mogÂła by sama zadaĂŚ mu obraÂżenia dlatego szybko jÂą zniwelowaÂł, skumulowaÂł chakrĂŞ w dÂłoni i odbiÂł wodny strumieĂą, a sam wyprowadziÂł szybkÂą kombinacje pieczĂŞci.
- Raiton, Chika Ikazuchi no Jutsu!! – ChÂłopak uderzyÂł rĂŞkÂą w ziemiĂŞ, w tym samym momencie spod Gamakichiego wyskoczyÂła bÂłyskawica, Jounin odskoczyÂł ale ta trafiÂła go nieznacznie w ramiĂŞ. DoÂświadczony ninja zwinnie odbiÂł siĂŞ rĂŞkÂą od ziemi i praktycznie nie skÂładajÂąc pieczĂŞci, bÂądÂź robiÂąc to wyjÂątkowo szybko wrzasn¹³.
-Fuuton, Kujaku Senpuujin no Jutsu – WokoÂło sensei pojawiÂł siĂŞ wietrzny wir, chwilĂŞ póÂźniej w stronĂŞ Kyoko pomknĂŞÂło kilka szybkich podmuchów wiatru, chÂłopak zÂłoÂżyÂł rĂŞce na X i zablokowaÂł parĂŞ z nich raniÂąc przy tym dÂłonie, nastĂŞpnie szybko odbiÂł siĂŞ od ziemi i szarÂżujÂąc na Gamakichiego wykonaÂł swojÂą technikĂŞ.
- Raiton, Raiginken – W dÂłoni chÂłopaka pojawiÂł siĂŞ elektryzujÂący miecz, Kyoko przebiÂł warstwĂŞ wiatru wokoÂło senseia i trafiÂł go w bark, ten sykn¹³ z bólu ale zaraz uderzyÂł w nadgarstek podopiecznego. Miecz straciÂł kontakt z swym wÂłaÂścicielem i znikn¹³. Kilka sekund póÂźniej byÂło po wszystkim, KyokoleÂżaÂł na ziemi z kunaiem przy szyi.
-I co, nadal twierdzisz Âże moÂżesz mnie szybko pokonaĂŚ Kyoko? Dlaczego nie uÂżyÂłeÂś swoich ciaÂł? – mÂłody Rikudo westchn¹³ i odpychajÂąc rĂŞkĂŞ dawnego mistrza wstaÂł z ziemi.
-SÂą tylko dodatkiem, czymÂś nie potrzebnym. Mimo to sa teÂż mojÂą gÂłównÂą broniÂą któ®ej nie wykorzystuje w trakcie tkaich walk,Âśmiem twierdziĂŚ Âże sa mocniejsze ode mnie. – Sensei zamyÂśliÂł siĂŞ i uÂśmiechn¹³ lekko.
-Znam technikĂŞ… zakazanÂą technikĂŞ która pasowaÂła by do twoich klanowych unikalnych zdolnoÂści. Jest wyjÂątkowo trudna do nauczenia. Musisz wykorzystaĂŚ chakre by tchn¹Ì Âżycie w zmar³¹ osobÂą by przywoÂłaĂŚ jÂą na twoje usÂługi, caÂłkowicie opentanÂą przez ciebie. MógÂł jej jej ciebie nauczyĂŚ jednak musisz obiecac Âże nigdy nie uÂżyjesz jej bez wyraÂźnej potrzeby… – Kyoko kiwn¹³ gÂłowÂą i wysÂłuchaÂł wiĂŞcej o technice.
-Edo Tensei… zapomniana i zakazana technika która przed setkami lat sprawi³¹ wiele problemu sprawujÂącemu w Konoha wÂładze 3 Hokage. MoÂżes przywoÂłaĂŚ dowolnÂą zmar³¹ osobÂą pod warunkiem Âże znajdujesz siĂŞ w miejscu lub otoczeniu gdzie ona zostaÂła pochowana. Daje ci to nieprawdopodobnÂą przewage bo moÂżesz przywoÂłaĂŚ niekiedy osobe silniejszÂą niÂż ty sam. Trening zaczniemy od samego zlokalizowania zmarÂłych na terenie Ame osób, nie bĂŞdziemy jednak przyzywali potĂŞÂżnych jej wÂładców a jedynie zwykÂłych mieszkaĂąców zajmie to duÂżo mniej czasu i bĂŞdzie dobrym treningiem. – Kyoko skupiÂł chakre i rozprowadziÂł jÂą wokoÂło siebie, zaraz potem eksplodowaÂła ona na wiĂŞksze obszary obejmujÂąc swojÂą aurÂą ca³¹ wioske. ChÂłopak mógÂł wyczuĂŚ teraz wszystkich jej mieszkaĂąców jak za dotkniĂŞciem rĂŞki, czuÂł nawet co myÂślÂą. Jednak nie lokalizowaÂł zmarÂłych, usÂłyszaÂł gÂłos senseia.
-Pozwól by chakra przesiÂąkÂła nie tylko to co moÂżesz zobaczyĂŚ, niech teÂż wsiÂąknie g³êboko w ziemiĂŞ gdzie znajdizes zodpowiedÂź. – Kyoko wykonaÂł polecenie, poczuÂł potĂŞÂżnÂą agoniÂą, wielkie cierpienie. PusowaÂło ono od martwych ciaÂł które zginĂŞÂły ÂśmierciÂą tragicznÂą bÂądx teÂż nie. Teraz czuÂł to co powinien byÂł czuĂŚ. CzuÂł obecnoœÌ dosÂłownie wszystkich. W tym momencie sensei wytÂłumaczyÂł Âże tak rozprowadzona chakra daje dostĂŞp do kaÂżdego ÂżyjÂącego obiektu w nasyzm zasiĂŞgu, jednak nie pozwala przej¹Ì kontroli nad ciaÂłami wci¹¿ Âżywymi. Kolejnym etapem byÂło przelanie chakry do martwego ciaÂła, by³¹ to trudna sztuka zwaÂżywszy na to Âże byÂły one oddalone na doœÌ du¿¹ odlegÂłoœÌ. Kyoko zÂłoÂżyÂł odpowiednie pieczĂŞcie i zobaczyÂł, a raczej poczuÂł jak jego chakra powoli wsiÂąka w oblepione resztkami skury ciaÂło jednego ze zmarÂłych. Gdy proces zostaÂł zakoĂączony, wszystko angle jakby prysÂło samo od siebie.
-JeÂżlei poczuÂłeÂś Âże wszystko nagle siĂŞ ulotniÂło, to dobry znak. Tera powinieneÂś jedynie byĂŚ w stanie zlokalizowac pulsujÂący w oddali punkt w który wlaÂłeÂś chakre, tylko na nim bĂŞdziesz siĂŞ w stanie skupiĂŚ. Czy tak jest? – Kyoko faktycznie czuÂł tylko ciaÂło, do którego wlaÂł swojÂą chakrĂŞ. Zatem byÂł na dobrej drodze.
-Teraz, musisz zÂłoÂżyĂŚ nastĂŞpne pieczĂŞcie i skupiĂŚ chakrĂŞ, tak by miĂŞdzy Toba a ciaÂłem powstaÂła pewna wiĂŞÂź, przyciÂągajÂąca siĂŞ wzajemnie. - Kyoko wykonaÂł polecenie, czuÂł jkaby miaÂł ciaÂło przywiÂązane do nici i mógÂł w kaÂżdej chwili przyciÂągn¹Ì je do siebie jednym ruchem. ZÂłoÂżyÂł pieczĂŞci i pozwoliÂł chakrze eksplodowaĂŚ tak Âże maÂłe kamyczki wokoÂło niego uniosÂły siĂŞ w górĂŞ.
-Edo tensei!! – Z pod ziemi nagle wystrzeliÂła biaÂła drewniana trumna, wystawaÂły z niej dziwne kolce a na wieku byÂła dziwna pieczĂŞĂŚ.
-CiaÂło znajduje siĂŞ w Âśrodku, dokoĂącz skÂładanie ostatnich pieczĂŞci i wyciÂąg je z miejsca któ®a w twoim wykonaniu, wyglÂąda akurat tak. – Kyoko zÂłoÂżyÂł ostatniÂą pieczĂŞĂŚ i... Kolce wbiÂły siĂŞ w trumne uniemoÂżliwiajÂąc umarlakowi wyjÂście z jej wnĂŞtrza. Kyoko zakln¹³ pod nosem w momencie gdy trumna zaczĂŞÂła chowaĂŚ siĂŞ z powrotem pod ziemie. Sensei podrapaÂł siĂŞ po gÂłowie i pokiwaÂł przeczÂąco gÂłowÂą.
-Dotychczas dobrze ci szÂło, ale popeÂłniÂłeÂś b³¹d. W momencie gdy skÂładasz ostatnie pieczĂŞci musisz skupic chakre jeszcze bardziej, musisz zrobiĂŚ to tak by chakra wstrzymaÂła metalowe prĂŞty które mogÂły by wbiĂŚ siĂŞ w twojÂą zdobycz i uniemoÂżliwiĂŚ ci jej przyzwanie. Jeszcze raz. - Kyoko byÂł bardzo zmĂŞczony, jednak rozpoczaÂł caÂły proces od poczÂątku. Poraz kolejny zlokalizowaÂł losowe cialo i nawiÂązaÂł z nim wiĂŞÂź po czym wyciÂągn¹³ je na zewnÂątrz, jednak ponownie nie byÂł w stanie utrzymac metalowych prĂŞtów które ponownie wbiÂły siĂŞ w trumnĂŞ z nieco mniejszym juÂż impetem. MÂłodzieniec grzmotn¹³ na ziemiĂŞ i zacz¹³ ciĂŞÂżko oddychaĂŚ. Sensei pokiwaÂł gÂłowÂą i sam spróbowaÂł pokazaĂŚ mÂłodzieĂącowi jak caÂłoœÌ ma wyglÂądac. ZÂłoÂżyÂł pieczĂŞci zamkn¹³ na chwilĂŞ oczy i wkrótce wyrosÂła przed nim trumna, prĂŞty na niej lekko drgnĂŞÂły jednak mĂŞÂżczyzna zaraz sykn¹³ i uwolniÂł wiĂŞcej chakry które unieruchomiÂły prĂŞty. Wieko upadÂło a z pudÂła wyszÂła obdarta blada kobieta.
-W ostatnim etapie skup siĂŞ na tych przeklĂŞtych prĂŞtach, no dalej kyoko! - Kyoko resztkami siÂł wstaÂł i ponownie zÂłoÂżyÂł pieczeci, zlokalizowaÂł swojÂą nowÂą zdobycz i powiÂązaÂł siĂŞ z nim chakrÂą. Zaraz potem trumna ponownie wyrosÂła przed jego oczami, prĂŞty dramatycznie drgnĂŞÂły i zaczĂŞÂły siĂŞ lekko przesuwaĂŚ z intencjÂą wbicia siĂŞ w trumnĂŞ. ChÂłopak jednak walczyÂł, wkrótce prĂŞty zaczeÂły siĂŞ powoli cofaĂŚ ze zgrzytem nie do wytrzymania, sensei kiwaÂł energicznie gÂłowÂą na znak ze wÂłaÂśnie tak to ma wyglÂądaĂŚ. Kyoko wrzasn¹³ a prĂŞt ostatecznie siĂŞ zahamowaÂły. Wieko upadÂło wznoszÂąc tumanu kurzu, z jego wnĂŞtrza wyszedÂł mĂŞÂżczyzna w odbartym stroju z opaskÂą shinobi Ame na czole. ByÂł blady jednak Âżywy. Kyoko myÂślami wydaÂł mu rozkaz wykonania prostego ciosu, ciaÂło usÂłuchaÂło. ByÂło to coÂś niesamowitego, technikÂą którÂą Kyoko naprawde potrzebowaÂł…. jednak w ten sposób mÂłody czÂłonek Rikudo caÂłkowicie wypstrykaÂł siĂŞ z chakry... i tak minaÂł dzieĂą.

Trening jednak jeszcze siĂŞ nie zakoĂączyÂł bowiem Rikudo musiaÂł lepiej zapanowaĂŚ nad swoimi nowymi sÂługami, w innym wypadku sensu nie miaÂło by uÂżywanie tego jutsu podczas walki. ChÂłopak nastĂŞpnego dnia ponownie wykonaÂł wszelakie przedsiĂŞwziĂŞcia w celu przywoÂłania ciaÂła zmarÂłego i gdy mu siĂŞ to udaÂło rozpocz¹³ proces nauki sterowania swojÂą nowÂą zdobyczÂą, rozpoczĂŞÂło siĂŞ od prostych ruchów taijutsu, Kyoko myÂślami wydawaÂł rozkazy a ciaÂło sÂłuchaÂło i wykonywaÂło odpowiednie ciosy, Rikudo doskonale wyczuwaÂł naturĂŞ chakry mĂŞÂżczyzny zatem mógÂł mu równieÂż rozkazaĂŚ wykonanie techniki z zakresu danego ÂżywioÂłu w tym wypadku byÂł to doton. Kyoko pomyÂślaÂł o danej technice i miejscu w które ma paœÌ atak a ciaÂło usÂłuchaÂło, w tym momencie chÂłopak zdaÂł sobie sprawĂŞ Âże musi nauczyĂŚ siĂŞ podzielaĂŚ swojÂą uwagĂŞ w momencie gdy bĂŞdzie jednoczeÂśnie walczyÂł z przeciwnikiem i próbowaÂł atakowac ciaÂłem bĂŞdzie musiaÂł myÂśleĂŚ dwa razy szybciej, i dokÂładniej w innym wypadku albo on albo przyzwane ciaÂło wypadnÂą z obiegu a do tego nie moÂżna byÂło dopuÂściĂŚ. ChÂłopak zatem teraz skupiÂł siĂŞ na takim wÂłaÂśnie treningu, stworzyÂł kilka klonów i zaczaÂł z nimi walczyĂŚ jednoczeÂśnie myÂślowo sterujÂąc wskrzeszonym ciaÂłem, na poczÂątku byÂło to trudne, zadajÂąc cios myÂślaÂł o ciosie który ma zadaĂŚ umarÂły a wtedy prawie zawsze sam obrywaÂł a ciaÂło stawaÂło praktycznie w miejscu co byÂło absurdalne, wszystko bowiem zaleÂżaÂło od tego o czym obecnie myÂślaÂł uÂżytkownik. MÂłodzianowi na myÂśl przyszÂły nieprzyzwoite myÂśli ale zaraz siĂŞ zreflektowaÂł, skoro zmarli mu sÂłu¿¹ to musiaÂł mieĂŚ do nich jako taki szacunek w innym wypadku mógÂł straciĂŚ nowo poznanÂą moc. Zatem jeszcze raz zaatakowaÂł klony wyprowadziÂł prosty cios na klatkĂŞ w stronĂŞ jednego z nich i w tym samym czasie nakazaÂł zmarÂłemu atak frontalny na 2 klona. Ataki zgraÂły siĂŞ idealnie i klonu odleciaÂły w tyÂł nie znikajÂąc jednak, stabilnie utrzymaÂły siĂŞ na nogach i zaÂśmiaÂły, oryginaÂł zaÂś kiwn¹³ satysfakcjonujÂąco gÂłowÂą i mrukn¹³.
-I o to chodzi… - pojawiÂł siĂŞ znajomek który obecnie szeroko siĂŞ uÂśmiechaÂł wrĂŞcz Âżeby nie powiedzieĂŚ ÂśmiaÂł siĂŞ peÂłnÂą gĂŞbÂą.
-No no, widzĂŞ Âże idzie ci coraz lepiej chociaÂż ten nokaut który zafundowaÂły ci klony w pierwszym ruchu byÂł caÂłkiem zabawny – Kyoko postanowiÂł nie komentowaĂŚ tej wypowiedzi i tylko wyszczerzyÂł zĂŞby gwoli rozluÂźnienia sytuacji.
- MusiaÂłem im dac pewnoœÌ Âże sÂą w stanie mnie dotkn¹Ì, inaczej nie chciaÂły by nawet ze mnÂą walczyĂŚ mimo ze sÂą moim tworem. – mĂŞÂżczyzna opierajÂący siĂŞ o drzewo zakasÂłaÂł i machn¹³ rĂŞkÂą w stronĂŞ Isayamy.
-Dobra juÂż, zostaw to sobie na póÂźniej i choĂŚ siĂŞ zdrzemn¹Ì co? - Kyoko zmierzyÂł Gamakachiego doœÌ konkretnym spojrzeniem po czym myÂślami skierowaÂł martwe ciaÂło w jego stronĂŞ, posÂłuszny rozkazom umarlak ruszyÂł w stronĂŞ Jounina a ten wzdrygn¹³ siĂŞ o odchyliÂł w tyÂł na jednej nodze.
- Ej zaraz! Co ty robisz! Czy ja wyglÂądam jak jakiÂś worek Treningowy, Kyoko daj spokój! - ale Kyoko nie daÂł, stwierdziÂł Âże walka z przeciwnikiem pozwoli mu lepiej zrozumieĂŚ strukturĂŞ tych ciaÂł i caÂłego procesu kierowania nimi. CiaÂło zÂłoÂżyÂło pieczĂŞci a w stronĂŞ Gamakachiego poleciaÂła fala bÂłota, Jounina zareagowaÂł instynktownie i odbiÂł masĂŞ ziemi podmuchem wiatru, jednakÂże nie przewidziaÂł kolejnego ruchu bowiem sam Kyoko byÂł juÂż przy nim i mierzyÂł w jego podbródek. Jounin wygi¹³ siĂŞ jak tylko mocno mógÂł by unikn¹Ì ciosu i zbladÂł kiedy dojrzaÂł Âże pod "mostkiem" który utworzyÂł uchylajÂąc siĂŞ znalazÂł siĂŞ martwy, który sprawnie potraktowaÂł go kopniakiem w krĂŞgosÂłup. Jounin wyleciaÂł w powietrze i jĂŞkn¹³ z bólu, trzeba byÂło przyznaĂŚ Âże smarkacz radziÂł sobie coraz lepiej z kontrolowaniem martwych ciaÂł, miaÂł talent do wszystkiego co byÂło martwe i jakkolwiek dziwnie to brzmiaÂło, byÂło szczerÂą prawdÂą.
Gamakachi zablokowaÂł kolejne natarcie ciaÂła jak i Kyoko, zaczynaÂł siĂŞ przyzwyczajaĂŚ do stylu ich walki, widaĂŚ mÂłodzian nie miaÂł jeszcze tak dobrze rozwiniĂŞtego zmysÂłu by caÂłkowicie panowaĂŚ nad sytuacjĂŞ, Jounin wymierzyÂł cios w splot sÂłoneczny zmarÂłemu i od rauz odbiÂł do Kyoko który nie zd¹¿yÂł pozbieraĂŚ myÂśli i jednoczeÂśnie zablokowaĂŚ. Skutkiem tego byÂło twarde lÂądowanie w bÂłocie które wczeÂśniej wytworzyÂł umarlak. Ale to nie byÂł koniec, oczy chÂłopaka bÂłysnĂŞÂły i pojawiÂła siĂŞ w nich mordercza aura, choĂŚ bardziej wyraÂżaÂła jakiÂś nowy pomysÂł. Ziemia zatrzĂŞsÂła siĂŞ i momentalnie ukazaÂła nowe ciaÂła wyÂłaniajÂące siĂŞ z gleby, niektóre siĂŞ juÂż rozkÂładaÂły a inne byÂły caÂłkiem "ÂświeÂże". I w tym momencie gamakachi miaÂł problem, czyÂżby opanowaÂł sztukĂŞ wÂładania wiĂŞkszÂą iloÂściÂą ciaÂł nie radzÂąc sobie z jednym?
-Co za chÂłopak... - mrukn¹³ sensei i zÂłoÂżyÂł pieczĂŞci, w jego stronĂŞ mknĂŞÂło kilkadziesiÂąt martych wygÂłodniaÂłych ciaÂł, gdy pomkn¹³ w ich stronĂŞ promieĂą ognia, niektóre podÂłoÂżyÂły siĂŞ by osÂłoniĂŚ te drugie przez co zaskoczony gamakachi oberwaÂł kolejnymi kilkoma ciosami taijutsu, oczy Kyoko biegaÂły z prawej do lewej analizujÂąc sytuacjĂŞ, w koĂącu zatrzymaÂły siĂŞ i to samo zrobiÂły martwe ciaÂła.
-Sensei! JuÂż wiem o co w tym chodzi, wyglÂąda na to Âże trzeba utworzyĂŚ coÂś jak masowÂą wiĂŞÂź umysÂłowÂą, jeÂżeli chcĂŞ kontrolowac wiĂŞcej ciaÂł na raz muszĂŞ myÂśleĂŚ o nich jako o grupie, a nie jak o pojedynczych jednostkach, wtedy odniosĂŞ sukces. - Gamakachi podrapaÂł siĂŞ po gÂłowie i spuÂściÂł ramiona, wszystkie martwe ciaÂła spadÂły na ziemiĂŞ gdy technika Edo Tensei przestaÂła dziaÂłaĂŚ.
-I naprawdĂŞ potrzebowaÂłeÂś mnie do tego... - zapytaÂł zmĂŞczonym i nieco chrapliwym gÂłosem.
-No jasne, walka z samym sobÂą nie wywoÂłuje u mnie takiej adrenaliny.
-Twój pech... - odpowiedziaÂł mu Jounin po czym opadÂł na ziemiĂŞ podpierajÂąc siĂŞ prawÂą rĂŞkÂą.
-No to co sen?
-Sen - odpowiedziaÂł Kyoko. Ale po chwili podniósÂł palec i jakby przelotnie do siebie powiedziaÂł.
-Albo jeszcze nie... - sensei za³ama³ ramiona, i klapn¹³ siê ostentacyjnie w czo³o.
-Co tym razem
-Chcê sprawdziÌ czy mogê walczyÌ z kimœ komu wydaje rozkazy umys³em, czy to jest mo¿liwe. - Ch³opak stworzy³ klona i rozpocz¹³ ostatnie sprawdzianiki, jedno z martwych cia³ drgnê³o i podnios³o siê sam ch³opak ukry³ siê w ka³u¿y, teraz do kontroli mia³ klona i martwe cia³o.

Wszystko szÂło po mojej myÂśli... no bo musiaÂło, w koĂącu on myÂślaÂł o tym co majÂą robiĂŚ... ah skomplikowane to., prosty kopniak wyÂłoÂżyÂł klona na ziemiĂŞ, wykorzystujÂąc tĂŞ chwilĂŞ Kyoko stworzyÂł kolejnego klona . RadziÂł sobie caÂłkiem nieÂźle, co jakiÂś czas wykonywaÂł ciĂŞcie i unik zbliÂżajÂąc ofiare pod zbiornik z wodÂą, Kyoko zaÂś czekaÂł w gotowoÂści, wiedziaÂł jaki atak nakaÂże wykonaĂŚ umarlakowi ale zastanawiaÂł sie czy jest on mozliwy do zablokowania , jĂŞzyk zaplótÂł siĂŞ na rĂŞkojeÂści katany która tak wiele juÂż przeszÂła, gdy przeciwnik byÂł wystarczajÂąco blisko jĂŞzyk wystrzeliÂł, I juÂż prawie dosiĂŞgn¹³ atakujÂącego umarlaka gdy nagle... caÂłkowicie instynktownie chÂłopak pomyÂślaÂł o uniku, i to teÂż zrobiÂło ciaÂło uderzajÂąc piĂŞÂściÂą w kaÂłu¿ê i nokautujÂąc swoje wÂładcĂŞ. KaÂłuÂża zamieniÂła siĂŞ powrotnie w Kyoko który teraz leÂżaÂł na ziemi i oddychaÂł ciĂŞÂżko.
-Sensei... sen... jednak sen - Gamakichi wzruszyÂł ramionami i pokrĂŞciÂł gÂłowÂą.
-Idiota

***

NastĂŞpnego dnia gdy obydwoje wstali po domu krzÂątaÂła siĂŞ juÂż Izu.
-BoÂże drogi, cuchniecie jakbyÂście siĂŞ nie myli. – mĂŞÂżczyÂźni spojrzeli na siebie i podrapali siĂŞ po gÂłowach.
-Heh, widzisz trafiÂłaÂś w sedno… – huk który daÂło siĂŞ zarejestrowaĂŚ chwilĂŞ póÂźniej mógÂł oznaczaĂŚ tylko uderzenie patelni o czaszkĂŞ jednego z mĂŞÂżczyzn. Po kilkunastu minutach caÂła trójka wyszÂła na ulice Ame, Izu wróciÂła do siebie natomiast Kyoko i Gamakichi ruszyli do biura kage.

Drogi mój kolego. Edo Tensei to potĂŞÂżna technika, wiĂŞc za pierwszym razem nie moÂżliwe jest Âżeby wyszÂła... A jakoÂś ci siĂŞ to udaÂło. Dopisz jeszcze kilka podejœÌ do techniki, bo jeden raz to za maÂło.

P.S ÂŻeby przywoÂłaĂŚ zmarÂłego musisz poÂświĂŞciĂŚ Âżywego czÂłowieka.
Jak na razie NIE ZALICZAM. Liczê na twoj¹ kreatywnoœÌ.
M.K

PROSZÊ WSZYSTKICH SPRAWDZAJACYCH TECHNIKI, ABY NIE INGEROWALI DO TEJ NAUKI, BO JA NA JEJ TEMAT JESZCZE MUSZE POROZMAWIAÆ Z AMY.
Nauka: Shukai Sou[Fuuton] (S)

WszĂŞdzie wokoÂło leÂżaÂły ciaÂła, tak mÂłode… Âżadne z tych martwych mÂłodzików nie zd¹¿yÂło zaznaĂŚ w Âżyciu tyle przyjemnoÂści co on... czÂłonek ZZWS. MĂŞÂżczyzna który jeszcze niedawni leÂżaÂł pod gruzami domu teraz juÂż staÂł w postrzĂŞpionej szacie tuÂż przed nim, jego miecz obecnie spuszczony byÂł wzdÂłuÂż ciaÂła, Kyoko zauwaÂżyÂł ze broĂą by³¹ wyjÂątkowo, otóÂż stworzona z czegoÂś co przypominaÂło krysztaÂł. WczeÂśniej siĂŞ tym nie przejmowaÂł, lecz teraz wyraÂźnie zauwaÂżyÂła Âże mĂŞÂżczyzna ma okoÂło 190cm wzrostu, delikatny zarost i wyjÂątkowo pogodny wyraz twarzy. Na oko mógÂł mieĂŚ moÂże 25 lat, miaÂł delikatnie krĂŞcone blond wÂłosy i nie wyróÂżniaÂł siĂŞ umiĂŞÂśnionÂą sylwetkÂą. PatrzyÂł na mÂłodego Rikudo wÂładczym wzrokiem i oddychaÂł tak spokojnie, jak gdyby teoretycznie Âśmiertelne uderzenie w ÂścianĂŞ budynku w cale nie miaÂło miejsca. W koĂącu przemówiÂł, miaÂł tubalny gÂłos i wyraÂźnie pochodziÂł z wyÂższych sfer.
-Nie sÂądziÂłem Âże natknĂŞ siĂŞ na taki opór w tym miejscu, cóÂż caÂłkiem niedawno oszczĂŞdziÂłem jednego mÂłodego genina… w zamian tutaj urzÂądziÂłem sobie ma³¹ zabawĂŞ. Widze Âże wasza dwójka równieÂż chciaÂła by zasmakowac prawdziwej wojaczki. – mĂŞÂżczyzna podniósÂł miecz i ustawiÂł go szpicem do dwójki ninja z elitarnych siÂł, nastĂŞpnie poÂłoÂżyÂł dwa palce przy rĂŞkojeÂści i szybkim ruchem przesun¹³ je ku szpicowi wymawiajÂąc sÂłowa.
-Hiro Sagi!! – CaÂłoœÌ wyglÂądaÂła jak gdyby kawaÂłek miecza od³¹czyÂł siĂŞ od ostrza i w postaci bÂłyskawicy pomkn¹³ w stronĂŞ shinobi z ZZWS. Elita jednak nie daÂła siĂŞ zaskoczyĂŚ i uniknĂŞÂła ataku. Kyoko zasypaÂła fala pytaĂą, kim jest ten czÂłowiek, po co przybyÂł i skÂąd do diaska jego dziwne umiejĂŞtnoÂści. Ledwo wylÂądowaÂł na ziemi po uniku a mĂŞÂżczyzna juÂż staÂł za nim, Kyoko wyciÂągnĂŞÂł swoje dwa zmodyfikowane scimitary i w porĂŞ obróciÂł siĂŞ na piĂŞcie by zablokowaĂŚ spadajÂące uderzenie. WyraÂźnie walka sprawiaÂła mĂŞÂżczyÂźnie wiele radoÂści, poiÂł siĂŞ niÂą jak gdyby nic nie piÂł przez wieki. Kyoko naparÂł i odrzuciÂł przeciwnika w tyÂł. WskazaÂł swojemu koledze by udaÂł siĂŞ jak najszybciej zameldowaĂŚ o sytuacji Kage. Napastnik znów nacieraÂł, chÂłopak przekazaÂł chakrĂŞ do swojej broni i wykonaÂł dwa krótkie ciĂŞcia wysyÂłajÂąc w przeciwnika powietrzne ostrza. Ten ustawiÂł katanĂŞ przed sobÂą i przeci¹³ Âłuki jak gdyby nigdy nic. Kyoko podskoczyÂł gdy zadawaÂł ciĂŞcie, gdy byÂł w górze staÂła siĂŞ zadaĂŚ ciĂŞcie ale… mĂŞÂżczyzny nie byÂło juÂż pod nim. Zdezorientowany rozejrzaÂła siĂŞ po polu walki i usÂłyszaÂła.
-Kesshou!! – Kyoko ujrzaÂł Âświetlisty Âłuk który zmierzaÂł w jej stronĂŞ, pomyÂślaÂł Âże to praktycznie kopia jego techniki . UniknĂŞÂł ciosu i bÂłyskawicznie znalazÂł siĂŞ przy przeciwniku, podciĂŞÂł mu nogi i kopniakiem posÂłaÂł go na mur. OdbiÂł siĂŞ od niego, przetoczyÂł przez bark i juÂż staÂł na nogach – ponownie straciÂł go z oczu, teraz wiedziaÂł Âże uÂżywa jakiejÂś techniki teleportacji na ma³¹ odlegÂłoœÌ. Znów udaÂło mu siĂŞ w ostatniej chwili zablokowaĂŚ cios nadchodzÂący zza pleców. OkrĂŞciÂł siĂŞ trzymajÂąc w krzyÂżu miecz przeciwnika i wykrĂŞciÂł go tak Âże krysztaÂłowa katana poszybowaÂła gdzieÂś w bok. RozlegÂło siĂŞ ciche puff… niestety to byÂł tylko klon. Teraz juÂż Kyoko wiedziaÂł Âże musi przejœÌ do duÂżo ostrzejszych Âśrodków, zlokalizowaÂł przeciwnika obróciÂł siĂŞ i krzykn¹³.
- Fuuton, Kaze no Yoroi – ZwiaÂł wiatr a wokoÂło Kyoko pojawiÂł siĂŞ stale wirujÂący prÂąd powietrza, chÂłopak stworzyÂł pewnego rodzaju osÂłonĂŞ. MĂŞÂżczyzna pojawiÂł siĂŞ przy nim i gdy tylko znalazÂł siĂŞ w zasiĂŞgu techniki zostal okaleczony. OdskoczyÂł wyraÂźnie zdziwiony i uÂśmiechn¹³ siĂŞ drapiÂąc swojÂą blond czuprynĂŞ. ChwilĂŞ póÂźniej wykonaÂł dziwny ruch katanÂą i krzykn¹³.
-Sora no zakura – to co staÂło siĂŞ póÂźniej zapadnie w pamiĂŞci Kyoko na zawsze. NastÂąpiÂł bÂłysk a ostrze rozpadÂło siĂŞ na wszystkie strony. ChwilĂŞ póÂźniej napastnik wykonaÂł ruch samÂą rĂŞkojeÂściÂą w stonĂŞ Kyoko, unoszÂące siĂŞ w powietrzu krysztaÂłki pomknĂŞÂły niczym drobne sztylety n. Nie miaÂł siĂŞ czym zasÂłoniĂŚ to byÂł atak nie do obrony, nie miaÂł juÂż czasu… wtedy mĂŞÂżczyzna cofn¹³ rĂŞkojeœÌ i uÂśmiechn¹³ siĂŞ.
-RozczarowaÂłeÂś mnie… od poczÂątku dawaÂłem ci do zrozumienia Âże ta walka ma byĂŚ toczona na poziomie A… dam ci drugÂą szansĂŞ… znajdĂŞ ciĂŞ i wtedy oczekuje mniej nudnej walki… bywaj – Kyoko wiedziaÂł Âże nie moÂże tutaj odpuÂściĂŚ, jego cia³¹ byÂły rozsiane po wiosce walczÂąc z innymi napastnikami musiaÂł w tym momencie uÂżyĂŚ techniki która mimo strat zniszczyÂła by potĂŞÂżnego wroga. Mimo wszystko miaÂł wahania, wiedziaÂł któa technika zalatwiÂła by sprawe jednak jej uÂżycie wiÂązaÂło siĂŞ z poÂświĂŞceniem wielu istnieĂą w okolicy mimo wszystko poÂświĂŞcenie ich wydawaÂło siĂŞ lepsze niÂż poÂświĂŞcenie caÂłego kraju w rezultacie nie powstrzymania tak potĂŞznego wroga... WróciÂły zatem wspomnienia

***

-Dobrze wiesz Kyoko Âże Fuuton to twoje przeznaczenie, mimo Âże posiadasz wÂładzĂŞ nad wieloma ÂżywioÂłami to ten jeden niesamowicie dobrze opanowaÂłeÂś dlatego winien jesteÂś nauczyĂŚ siĂŞ najlepszych technik z jego zakresu... chciaÂłbym ci pokazaĂŚ zatem technikĂŞ o nazwie Shukai Shou, jest to wyjÂątkowo demoliczna tehcnika który zmiata wszystko w zasiegu kilkuset metrów, czasami byÂła powodem zagÂład caÂłych wiosek... dlatego teÂż jesteÂśmy na tym pustkowiu... - faktycznie Kyoko i Niba byli obecnie na pustyni gdzie nikomu nic zÂłego nie mogÂło siĂŞ staĂŚ, klimat do treningu byÂł ciĂŞÂżki jednak mÂłody Rikudo musiaÂł go znieœÌ w nagrode miaÂł nauczyĂŚ siĂŞ potĂŞÂżnej techniki. Niba zÂłoÂżyÂł klika pieczĂŞci, wokoÂło niego zaczĂŞÂły siĂŞ formowaĂŚ wy³¹dowania chakry która wkrótce rozszerzyÂła siĂŞ na wiĂŞkszy teren, obecnie wyglÂądaÂło to jakby Niba znajdowaÂł siĂŞ dosÂłownie w wielkiej baĂące chakry. Gdy w koĂącu skoĂączyÂł zaprosiÂł Kyoko by ten wszedÂł do baĂąki, zaraz po tym Niba zÂłoÂżyÂł ostatniÂą pieczĂŞĂŚ i caÂła chakra zostaÂła jakby wsysniĂŞta do ciaÂła Niby, zaraz potem wyzwolona co spowodowaÂło ze potezny podmuch wiatru rozszedÂł siĂŞ pod kÂąrtem 360 stopni wokoÂło. piasek wzbiÂł siĂŞ w powietrze na kilometr przed nimi, wszelkie Âżycie o ile byÂło w tym miejscu teraz nie miaÂło prawa bytu. Gdy tumany piachu opadÂły Kyoko zobaczyÂł Âże stojÂą na dnie potĂŞznego krateru. kaz¹³o siĂŞ ze technika wrĂŞcz wyryÂła potĂŞÂżnÂą dziurĂŞ w ziemi. NastĂŞpne godziny upÂływaÂły na tÂłumaczeniu jak wykonaĂŚ technikĂŞ. Kyoko kilka razy docieraÂł do momentu gdy trzeba byÂło formowaĂŚ bÂąbel chakry jednak zawsze w tym momencie siĂŞ rozpraszaÂł. W koĂącu któryÂś raz z kolei udaÂło mu siĂŞ uformowaĂŚ bÂąbel, sam nie wiedziaÂł jak ale rozkojarzenie pozwoliÂło by chakra sama be zkontroli wniknĂŞÂła w jego ciaÂła co spowodowaÂło ma³¹ eksplozjĂŞ. Niba odleciaÂł w tyÂł na jakieÂś 20 metrów. WstaÂł otrzepaÂł siĂŞ i pokiwaÂł gÂłowÂą przeczÂąco
-GdybyÂś zdoÂłaÂł zapanowaĂŚ nad momentem pochÂłaniania chakry wyszÂło by ci, dobrze jednak Âże ten niekontrolowany wyczyn nie wyzwoliÂł peÂłnej energii techniki inaczej juÂż byÂś mnie nie zobaczyÂł... no dalej próbuj... - Kyoko znów skupiÂł chakre i staraÂł siĂŞ tym razem zapanowaĂŚ nad bÂąblem jednak próby byÂły daremne, tyle chociaÂż Âże kolejne niekontrolowane wybuchy nie uszkadzaÂły juÂż Niby który stworzyÂł sobie odpowiedniÂą ochronĂŞ. Dni mijaÂły a Kyoko byÂł juÂż zbyt wyczerpany by normalnie myÂśleĂŚ a co dopiero trenowaĂŚ Niba jednak wymagaÂł na nim coraz to wiĂŞkszy wysiÂłek by tylko mÂłodzian opanowaÂł technikĂŞ. Mimo wszystko chÂłopak znalazÂł jeszcze pok³¹dy chakry które pozwoliÂły mu na nieco dÂłuÂższy trening, za kaÂżdym razem problem byÂł z opanowaniem pochÂłaniania chakry niestety dziaÂło siĂŞ to samoistnie i Kyoko nie wiedziaÂł jak mógÂłby to opanowaĂŚ Niba nie umiaÂł mu pomóc bo sam nie miaÂł takiego problemu. NadszedÂł wieczór a ta czêœÌ pustyni gdzie trenowali byÂła juÂż Âżeby nie skÂłamaĂŚ zwyczjanie zdewastowana, Niba ÂżartowaÂł ze Kyoko opanowaÂł nowe stadium tehcniki które moÂże nadawaĂŚ siĂŞ do szybkiej obrony jednak mÂłodemu Rikudo nie byÂło do Âśmiechu nie w tym momencie. ZnaÂł podstawy posÂługiwania siĂŞ chakra i próbowaÂł znaleŸÌ dizĂŞki temu sposób na zniwelowanie samowchÂłaniania chakry, przypomniaÂł sobie czasy akademii gdy studiowaÂł kilka podrĂŞĂŚzników. ByÂła tam mowa o zwalcznaiu chakry chakrÂą Kyoko nie wiedziaÂł jednak czy w tym konkretnym przypadku taka metoda zadziaÂła. Gdy powiedziaÂł Nibie co chce zrobiĂŚ ten poczÂątkowo byÂł sceptycznie nastawiony co do pomysÂłu jednak z czasem nie widzÂąc innych rozwiÂązaĂą stwierdziÂł Âże Kyoko powinieĂą spróbowaĂŚ. Kyoko zacz¹³ wiĂŞc skÂładaĂŚ pieczĂŞci, gdy bÂąble uformowaÂł siĂŞ Kyoko wypchn¹³ chakrĂŞ by ta zniwelowaÂła wchÂłanianie siĂŞ tej juÂż utworzonej.. niestety w rezultacie caÂła technika zostaÂła zniwelowana poniewaÂż impuls który wysÂłaÂł chÂłopak byÂł zbyt silny. UkazywaÂła siĂŞ zatem kolejna umiejetnoœÌ do opanowania. Te na szczĂŞÂście zdazyÂł opanowac szybko i wkrótce chamowanie wchÂłaniania siĂŞ chakry przychodziÂło mu z coraz wiĂŞksza ÂłatwosciÂą. ChÂłopak nie wiedziaÂł co tak naprawde byÂło przyczynÂą tego Âże nie potrafiÂł zachamowaĂŚ wchÂłaniania chakry. CaÂłoœÌ byĂŚ moÂże wiÂązaÂła siĂŞ z jego mÂłodym wiekiem chociaÂż nie powinno to mieĂŚ znaczenia, Kyoko wiedziaÂł Âże taka technika jest mu potrzebna jeÂśli kiedyÂś bĂŞdzie chciaÂł zdobyĂŚ sÂławĂŞ i potĂŞgĂŞ. CHÂłopak zatem ĂŚwiczyÂł dalej byÂł niezwykle uparty wchÂłanianie udaÂło siĂŞ juÂż opanowac nieco lepiej jednak nadal choĂŚ mozolnie postĂŞpowaÂło samoczynnie. Irytacja powoli siĂŞgaÂła zenitu mÂłody zacz¹³ traciĂŚ nadziejĂŞ Âże kiedykolwiek mu siĂŞ uda zaczynaÂł siĂŞ zastanawiaĂŚ czy nie jest za mÂłody na nauczenie siĂŞ tak potĂŞÂżnej techniki ale Niba wci¹¿ powtarzaÂł Âże opowiada bzdury i technika wrĂŞcz jest stworzona dla niego. Kiedy Kyoko byÂł juÂż caÂłkowicie wykoĂączony spróbowaÂł ostatni raz skupiÂł chakrĂŞ aÂż w koncu nadeszÂła ta chwila... Kyoko ostatni raz wytworzyÂł bombel chakry i poczuÂł ze znów chakra chce samoczynnie wnikn¹Ì w jego ciaÂło, szybko zatem wyprowadziÂł kolejny impuls chakry który odepchn¹³ juÂż siĂŞ kumulujÂącÂą pozwalajÂąc jej delikatnie dryfowac wokoÂło Kyoko. W koĂącu chÂłopak sam wchÂłon¹³ chakre i zwyzwoliÂł po¿¹danÂą eksplozjĂŞ. Gdy wstaÂł ledwo trzymaÂł siĂŞ na nogach, Niba gratulowaÂł mu...

***

Blondyn zauwaÂżyÂł Âże Kyoko coÂś kombinuje, lekko spanikowany stwierdziÂł Âże zdecydowanie musi zareagowaĂŚ.
-Suiton, Urai – z miecza wytrysnĂŞÂła potĂŞÂżna wodna pompa, z pewnoÂściÂą technika ta nie powinna mieĂŚ takiej siÂły ale wyglÂądaÂło na to Âże dziĂŞki determinacji wszystkie atrybuty blondyna skoczyÂły drastycznie w górĂŞ, w tym momencie zabawa siĂŞ skoĂączyÂła, Kyoko usÂłyszaÂł potĂŞÂżny ryk, taki który mógÂł wydaĂŚ tylko wyjÂątkowo zdesperowany czÂłowiek. Wiedzial ze jeÂśli nie uÂżyje techniki teraz to wkrótce zginie, wodna pompa byÂła coraz bliÂżej...
-To jest to... - pomyÂślaÂł Kyoko i nim mĂŞÂżczyzna zd¹¿yÂł siĂŞ ulotniĂŚ, mÂłody Rikudo wyzwoliÂł potĂŞÂżnÂą eksplozjĂŞ która zmiotÂła okolicĂŞ do fundamentów... na szczĂŞÂście zmiotÂła teÂż przeciwnika mÂłodego Rikudo... walka byÂła skoĂączona lecz okupiona potĂŞÂżnymi stratami.

Ladnie...przyjemnie siĂŞ czytaÂło...aczkolwiek byÂło tutaj wiĂŞcej opowiadania niÂżeli nauki...napisz wiĂŞcej samej nauki
Minako

Nadal za maÂło
Minako

Zaliczam
Technika wÂłasna

Kusari Konekuto no Jutsu

Jest to technika w ogóle nie przydatna w walce, ale pozwala na szybki kontakt z osoba w której ÂżyÂłach pÂłynie ta sama krew co w naszych. Polega ona na po³¹czeniu siĂŞ z umysÂłem danej osoby by móc przekazaĂŚ jej wiadomoœÌ, osoba ta sÂłyszy gÂłos wykonawcy techniki i sÂłowa jakie on wypowiada dziĂŞki czemu sprawnie moÂże stawiĂŚ siĂŞ na wezwanie czy odebraĂŚ prostÂą wiadomoœÌ. Jest to technika której moÂżna nauczyĂŚ siĂŞ wy³¹cznie od posiadacza i wykorzystywana byÂła tylko w obrĂŞbie klanu Uchiha. MoÂżna po³¹czyĂŚ siĂŞ z wieloma umysÂłami na raz i przesÂłaĂŚ masowÂą wiadomoœÌ.
Ranga: A
KCH: 150 za osbÂą, 300 za 2 osoby, 450 za wiĂŞcej niÂż 2 osoby

Niby ma byĂŚ poÂłowĂŞ mniej niÂż normalnie czyli 1,5, ale wyszÂło na +/- 2,5

Hidetora podczas gdy wszyscy spali ubraÂł maskĂŞ i wyszedÂł na ÂświeÂże powietrze, tej nocy definitywnie chciaÂł zakoĂączyĂŚ tworzenie nowego Jutsu zwiÂązanego z Hateshiganai Mangekyo no Sharingan. Technika ta byÂła czymÂś co pozwoliÂło by mu poinformowaĂŚ Uchiha o jego planach, o tym co chce osiÂągn¹Ì, i byĂŚ moÂże dziĂŞki niej zrealizowaÂł by swoje plany dotyczÂące zjednoczenie klanu – ostatecznie i na zawsze. MĂŞÂżczyzna stan¹³ na Âśrodku pustej przestrzeni którÂą tworzyÂła piaskowa arena. Zamkn¹³ na chwilĂŞ oczy a zaraz potem wypowiedziaÂł sÂłowa.
-Hateshiganai Mangekyo no Sharingan. – oczy zawirowaÂły i przybraÂły nowy wzór, teraz pora na przejÂście do samych ĂŚwiczeĂą, do których czÂłonek ANBU podchodziÂł juÂż tak wiele razy; caÂłkowicie bezskutecznie. Tym razem jednak bardzo chciaÂł by mu siĂŞ udaÂło, staraÂł siĂŞ poczuĂŚ otaczajÂąca go energiĂŞ, chciaÂł poczuĂŚ caÂły wszechÂświat przenikn¹Ì go swojÂą chakrÂą by wiedzieĂŚ kto Âżyje, gdzie siĂŞ kieruje, gdzie jest. To byÂło najtrudniejsze zadanie, bowiem wyzwolenie w odpowiednim momencie takiej iloÂści chakry byÂło niesamowicie trudne, a jeÂśli Hidetora znaÂł kogoÂś z takimi moÂżliwoÂści to byÂł to wÂłaÂśnie on sam. Zatem skupiÂł chakre po raz kolejny i postaraÂł siĂŞ rozrzuciĂŚ jej czeœÌ tak by z niezwyk³¹ szybkoÂściÂą ogarnĂŞÂła potĂŞÂżne poÂłacie terenu, to pozwoliÂło by mu wyczuĂŚ wszelkÂą krew podobnÂą jemu pÂłynÂąca w ÂżyÂłach róÂżnych osób, oznaczaÂło by to Âże sÂą Uchiha a wiĂŞc moÂże siĂŞ z nimi skontaktowaĂŚ. Pierwsza próba zakoĂączyÂła siĂŞ fiaskiem jedynie maÂłe tÂąpniĂŞcie daÂło znaĂŚ o eksplozji chakry ale nie na tak duÂżym obszarze jak planowaÂł Hidetora, przystÂąpiÂł do kolejnej próby i wytĂŞÂżyÂł swojego sharingana, poczuÂł jak jego oczy stajÂą siĂŞ cieplejsze, to wÂłaÂśnie ich musiaÂł tutaj uÂżyĂŚ, one byÂły niezwykle waÂżne. Znów tÂąpniĂŞcie i chakra eksplodowaÂłam na uÂłamek sekundy zdoÂłaÂł wyczuĂŚ ÂśpiÂących w pniu jego przyjacióÂł, pomyÂślaÂł Âże to caÂłkiem dobry znak, poczÂątek czegoÂś co niedÂługo uda mu siĂŞ opanowaĂŚ. StwierdziÂł, Âże opuÂści ich na chwilĂŞ i pójdzie odpocz¹Ì do wioski, sÂłyszaÂł ze tu takÂże znajdujÂą siĂŞ gorÂące ÂźródÂła a o tej porze byÂła to caÂłkiem mi³¹ forma relaksu, byÂło dopiero po 22 wiĂŞc nie bĂŞdzie to dziwnie wyglÂądaÂły gdy odwiedzi to relaksacyjne miejsce.
I tak jak siĂŞ domyÂślaÂł,o tej godzinie byÂły caÂłkowicie puste wiĂŞc mógÂł delektowaĂŚ siĂŞ ich magiÂą ile tylko chciaÂł w samotnoÂści. Po jakimÂś czasie dostrzegÂł to na co czekaÂł, co zasÂłyszaÂł z opowieÂści spotkanych po drodze mieszkaĂąców, podobno niezÂła komedia praktycznie codziennie. TuÂż obok, na prywatnej posiadÂłoÂści pojawiÂła siĂŞ grupa osób wlekÂąca splÂątane liÂście i Âłodygi dziwnej roÂśliny, przez poroÂśniĂŞte ÂżywopÂłotem ogrodzenie Hidetora widziaÂł wszystko dokÂładnie, a i sÂłuch miaÂł niczego sobie.
-ÂŁohoho dzisiaj was zapewniam, uda nam siĂŞ w stu procentach, i nie wypominajcie mi tych piĂŞciu poprzednich poraÂżek, co z tego Âże ta roÂślinka jest drapieÂżna, pomyÂślcie jakie zyski bĂŞdÂą gdy w koĂącu jÂą zasadzimy! No!? Nie sÂłyszĂŞ was! Gdzie entuzjazm!? – krzyczaÂł najstarszy z caÂłej paczki, reszta ze spuszczonymi ramionami staraÂła siĂŞ mu odpowiedzieĂŚ ale dziwne pomruki odpowiedziÂą byĂŚ nie mogÂły. W koĂącu zabrali siĂŞ do roboty i odkopali dóÂł który ostatnim razem zasypaÂła szamotajÂąca siĂŞ roÂślinka, tym razem mieli jakiÂś nowy plan bo biegali w jednÂą i drugÂą stronĂŞ noszÂąc coÂś i montujÂąc. W koĂącu dziwna maszynka wylÂądowaÂła na dnie doÂłka a ponownie najstarszy krzykn¹³.
-Yosh! Przywi¹¿cie ten koniec o roÂśliny, wciÂągarka jest juÂż przymocowana do ziemi, nic jej nie ruszy! Dalej! Na trzy! Raz, dwa… TRZY! – wrzasn¹³ po czym daÂło siĂŞ sÂłyszeĂŚ ciche buczenie i roÂślina powoli zaczĂŞÂła przesuwaĂŚ siĂŞ w stronĂŞ dziury, jednakÂże w pewnym momencie coÂś poszÂło nie tak i krótkim ruchem zielsko przeciĂŞÂło linĂŞ, grupa osób zaczĂŞÂła na siebie wrzeszczeĂŚ.
-Idioto! MiaÂł byĂŚ ÂłaĂącuch nie lina! Przez twoje ograniczenie umysÂłowe nie mamy ani liny, ani ÂłaĂącucha ani wciÂągarki która spaliÂła siĂŞ w walce z tÂą kretyĂąskÂą roÂślinÂą.! – konflikt wybuchÂł na wiĂŞksza skalĂŞ bo nikt nie zauwaÂżyÂł jak zielsko umyka gdzieÂś z dala od nich w las, Masahide zaÂśmiaÂł siĂŞ i zanurzyÂł w wodzie bo robiÂło siĂŞ coraz zimniej, postanowiÂł przemyÂśleĂŚ pewne sprawy zwiÂązane z technikÂą którÂą chciaÂł stworzyĂŚ, wymagaÂła ona perfekcyjnej kontroli chakry co byÂło jasne, dodatkowo wymagaÂła najwyÂższego poziomu sharingana co równieÂż posiadaÂł, co wiĂŞc robiÂł Âźle? Jeszcze tej nocy musiaÂł poznaĂŚ tĂŞ technikĂŞ, tak by juÂż jutro mógÂł po³¹czyĂŚ siĂŞ ze wszystkimi Uchiha i rozpocz¹Ì proces jednoczenia. Gdy opuÂściÂł ÂźródÂła ruszyÂł dÂługa uliczkÂą, kilka przecznic dalej znajdowaÂła siĂŞ akademia, Masahide postanowiÂł jÂą odwiedziĂŚ by popatrzeĂŚ na wyczyny mÂłodych studentów którymi tutaj byli samuraje, jedyne co go zdziwiÂło to trening o tak póÂźnej porze. Akurat dwoje chÂłopców pojedynkowaÂło z uÂżyciem katan, jako Âże byÂła to broĂą o której Masahide wiedziaÂł niemal wszystko z chĂŞciÂą usiadÂł na dachu i zacz¹³ siĂŞ przyglÂądaĂŚ poczynaniom mÂłodzików. Przez kilka minut trzeba byÂło przyznaĂŚ radzili sobie caÂłkiem nieÂźle, widaĂŚ Âże walka sprawiaÂła im przyjemnoœÌ zupeÂłnie tak samo jak Hidetorze… Mimo wszystko nie omieszkaÂł siĂŞ on wtrÂąciĂŚ w walkĂŞ po prostu musiaÂł to zrobiĂŚ.
-Hej ty z prawej, jak masz na imiĂŞ? – chÂłopak wskazaÂł na siebie palcem a gdy Masahide kiwn¹³ gÂłowÂą mÂłodzian odpowiedziaÂł.
-Yoshimi…
– Pozwolisz Âże dam wam rade? – ChÂłopczyk kiwn¹³ gÂłowÂą a Masahide zeskoczyÂł z dachu lÂądujÂąc przed studentami, wzi¹³ od jednego z nich katanĂŞ i przemówiÂł wskazujÂąc rĂŞkojeœÌ.
-Walczycie bardzo dobrze jednak jest jeden mankament którego obydwoje siĂŞ nie wystrzegliÂście, chodzi o to Âże trzymacie katany praktycznie na samym koĂącu rĂŞkojeÂści utrudniajÂąc sobie przez to walkĂŞ. Taki chwyt sprawia Âże katana staje siĂŞ ciĂŞÂższa i mniej mobilna, moÂżecie sobie w koĂącu wyÂłamaĂŚ nadgarstek a chyba tego nie chcecie prawda? PowinniÂście zatem trzymaĂŚ broĂą bliÂżej tsuby no dalej spróbujcie, miecz bĂŞdzie wtedy bardziej mobilny i bĂŞdziecie mieli szanse na szybsza reakcjĂŞ. – chÂłopcy wzruszyli ramionami i wykonali polecenie, zaraz potem ruszyli do walki z takim impetem Âże po raz kolejny dzisiejszego dnia Masahide wyrÂżn¹³ do tyÂłu. Gdy skoĂączyli spojrzeli na czÂłonka oddziaÂłów ANBU i rzucili luÂźne sÂłowa, które niesamowicie mu pomogÂły.
-Wie pan co? Czasami przydaje siĂŞ wykorzystaĂŚ doÂświadczenia innych osób – pacn¹³ siĂŞ w czoÂło i dziĂŞkujÂąc studentom czym prĂŞdzej wróciÂł na pole treningowe, przecieÂż niedawno przeszedÂł fuzjĂŞ sharinganów, moÂże w tym zdobytym znajdzie jakieÂś formacjĂŞ odnoÂśnie tak szerokiej kontroli chakry? Tak istniaÂła taka moÂżliwoœÌ. Hidetora usiadÂł na piachu i skupiÂł siĂŞ, przez umysÂł przemknĂŞÂła mu caÂła masa obrazów a w tym treningi poprzedniego wÂłaÂściciela Mangekyo Sharingana który byÂł teraz po³¹czony z jego doujutsu, okazaÂło siĂŞ Âże mĂŞÂżczyzna stosowaÂł dziwnÂą metodÂą, wpierw znajdywaÂł swoje cele, a dopiero potem rozprowadzaÂł chakrĂŞ. Hidetora wstaÂł i stwierdziÂł Âże spróbuje takiego sposobu po czym wstaÂł i skupiÂł siĂŞ, staraÂł siĂŞ wyobraziĂŚ sobie jak jego umysÂł obejmuje caÂłe Âświaty i opiewa wszystkie byty w ten sposób Âże nikt nie jest w stanie siĂŞ ukryĂŚ… no i udaÂło siĂŞ. PoczuÂł najpierw oddalone na najdalszych zakÂątkach Âświata dusze, poczuÂł co myÂślÂą ale nie byÂł w stanie przekazaĂŚ im wiadomoÂści, czuÂł Âże oczy go piekÂą od tak potĂŞÂżnej techniki ale wytrzymaÂł, Sharingan byÂł tutaj niezbĂŞdny. Zaraz potem penetrowaÂł miejsca coraz bliÂżej Tetsubun i wyczuwaÂł nowe umysÂły, byÂło to niesamowite doÂświadczenie bowiem dzielili siĂŞ z nim nieÂświadomie swoim cierpieniem i problemami, swojÂą radoÂściÂą i sukcesami – wiedziaÂł wszystko. W koĂącu poczuÂł ÂśpiÂące w pniu drzewa trzy osoby, nie myÂśleli o niczym byli caÂłkowicie wyciszeni… spali. MĂŞÂżczyzna zebraÂł w sobie chakre i spróbowaÂł teraz rozmieÂściĂŚ jej namiastkĂŞ w caÂłym Âświecie podobnie jak zrobiÂł to ze swojÂą ÂświadomoÂściÂą, najpierw obejmowaÂł wszystko umysÂłem a zaraz potem nakrywaÂł to chakrÂą co prowadziÂło do tego Âże teraz mógÂł wchodziĂŚ do umysÂłów danego shinobi i nadawaĂŚ mu wiadomoœÌ, i tylko wiadomoœÌ. SpróbowaÂł przekazaĂŚ wiadomoœÌ sobie samemu bo obecnie byÂła to najprostsza metoda sprawdzenia powodzenia techniki, wykryÂł samego siebie i szepn¹³.
-Hidetora? – usÂłyszaÂł w swojej gÂłowie odbijajÂące siĂŞ echem wÂłasne sÂłowa, uÂśmiechn¹³ siĂŞ delikatnie po czym wróciÂł do srodka pnia dezaktywujÂąc Hateshiganai Mangekyo no Sharingan, wyglÂądaÂło na to Âże wreszcie jÂą opanowaÂł.

Bawimy siĂŞ w X-menów i prof.Xaviera? Fajnie.
Zaliczam
Nauka za 750 post

Utaka
Ranga: A
Iluzja ta polega na gnĂŞbieniu psychiki wroga. Tworzy siĂŞ w niej obrazy, które potrafiÂą zÂłamaĂŚ wroga, przywoÂłujÂąc wizje osób, które majÂą wielkie znaczenie dla ofiary, ale które wypominajÂą ofierze wszystkie poraÂżki i zawody. Rzucamy je 1 palcem.(Technika Sharingan, nie wymagajÂąca kontaktu wzrokowego, wymaga jednak przekaÂźnika)
Koszt: 300

Hidetora spoglÂądaÂł w oczy przybyÂłej kobiety, zdecydowanie nie wyglÂądaÂła na kogoÂś przyjaÂźnie nastawionego. WrĂŞcz przeciwnie jej pojawienie siĂŞ nie powinno zaowocowaĂŚ niczym dobrym. ChÂłopak kurczowo ÂściskaÂł w rĂŞce katanĂŞ, byÂła to druga co do ceny broĂą produkowana specjalnie dla shinobi Konohy. MÂłodzieniec przeÂżywaÂł prawdziwÂą umysÂłowÂą burzĂŞ, za kilka chwil rozpocznie zapewne walkĂŞ w której bĂŞdzie musiaÂł pokazaĂŚ maksimum swoich moÂżliwoÂści by nie zgin¹Ì… chyba nadszedÂł czas by na coÂś siĂŞ przydaĂŚ. Masahide oderwaÂł stopy od podÂłoÂża i natarÂł na przeciwniczkĂŞ, Âślizgiem dotarÂł do niej i wyprowadziÂł ciĂŞcie od doÂłu, kobieta okrĂŞciÂła siĂŞ zgrabnie na piĂŞcie i wykonaÂła proste kopniĂŞcie na wysokoÂści twarzy, chÂłopak oparÂł ostrze miecza na drugiej dÂłoni i sparowaÂł cios kobiety, odepchn¹³ jÂą i ci¹³ z góry poprzez klatkĂŞ piersiowÂą, kobieta wygiĂŞÂła siĂŞ do tyÂłu unikajÂąc o wÂłos rany a nastĂŞpnie otwartÂą dÂłoniÂą uderzyÂła w pÂłuca przeciwnika. W tym momencie wyzwoliÂł siĂŞ dziwny „podmuch” który wyrzuciÂł chÂłopak na drzewo ÂłamiÂąc je w póÂł. Hidetora wstaÂł oddychajÂąc ciĂŞÂżko, byÂł caÂły brudny i do tego deszcz zaczynaÂł padaĂŚ coraz mocniej. MÂłodzieniec chwyciÂł swojÂą katanĂŞ w pewniejszy sposób, ostrze odwracajÂąc za plecy i czekaÂł, jego przeciwniczka uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ tempo i zÂłoÂżyÂła pieczĂŞci po czym przyÂłoÂżyÂła rĂŞkĂŞ do ziemi. Z epicentrum wystrzeliÂły jakby czarne malowidÂła i wkrótce genin jak i pole wokoÂło niego znalazÂło siĂŞ w k³êbach biaÂłego dymu. Gdy caÂłe zamieszanie ustÂąpiÂło, przed mÂłodym niedoÂświadczonym shinobi staÂła bestia, potĂŞÂżny dwugÂłowy w¹¿ – kobiety juÂż tutaj nie byÂło. Monumentalny stwór zaatakowaÂł, cios ogonem spadÂł na chÂłopaka znienacka, zostaÂł niemal zmieciony, odebraÂło mu dech a swym ciaÂłem powaliÂł parĂŞ mÂłodych drzew. Plecy bolaÂły niemiÂłosiernie, jednak wiedziaÂł Âże to nie koniec jeÂżeli nie powstrzymaÂł kobiety to musi powstrzymaĂŚ kawaÂł cielska z którym obecnie walczy, o ile moÂżna to tak nazwaĂŚ. Genin wykonaÂł zgrabne salto podpierajÂąc siĂŞ jednÂą rĂŞkÂą po czym szybkim przeskokiem znalazÂł siĂŞ za plecami wĂŞÂża, rzuciÂł dwie notki i wykonaÂł identyczny manewr jak przed chwilÂą, rzuciÂł kolejne dwie notki. Identycznych zabiegów wykonaÂł jeszcze trzy, po tym wyskoczyÂł w górĂŞ i zÂłoÂżyÂł rĂŞce aktywujÂąc swojÂą zasadzkĂŞ. KawaÂłki papieru na cielsku wĂŞÂża eksplodowaÂły i caÂła polana pokryÂła siĂŞ dymem, Hidetora wiedziaÂł Âże bestia nadal Âżyje prawdopodobnie nie odczuÂła skutków ataku, trzeba byÂło wymyÂśleĂŚ coÂś bardziej subtelnego, zanim jednak mÂłodziak zd¹¿yÂł wykonaĂŚ kolejny ruch maÂź Âśliskiej ropy wyleciaÂła z paszczy potĂŞÂżnej bestii i zalaÂł chÂłopaka, zaraz po tym w¹¿ zion¹³ z paszczy jakimÂś rodzajem katonu, i w tym momencie genin rozpocz¹³ swoje cierpienie, agonia byÂła niewyobraÂżalna, caÂłe ciaÂło chÂłopaka dosÂłownie stanĂŞÂło w pÂłomieniach miotajÂąc siĂŞ grzmotn¹³ o ziemiĂŞ starajÂąc siĂŞ jakoÂś ugasiĂŚ pÂłomieĂą. Szybko zwiÂązaÂł pieczĂŞci i jego wÂłosy wydÂłuÂżyÂły siĂŞ w dzikim taĂącu, chÂłopak pokierowaÂł nimi tka by rozerwaÂły nakrycie torsu i zarazem usunĂŞÂły palÂące siĂŞ szmaty. Manewr udaÂł siĂŞ, chÂłopak podniósÂł swoje ciaÂło z ziemi i ukazaÂł caÂłkowicie stopionÂą na klatce piersiowej skórĂŞ, rĂŞce pokryte byÂły w caÂłoÂści bÂąblami, Masahide cierpiaÂł choĂŚ tego nie okazywaÂł, adrenalina napĂŞdzaÂła jego dziaÂłania i kazaÂła mu zapomnieĂŚ o bólu, który jest tylko wymysÂłem, nie istnieje. ChÂłopak ruszyÂł po raz kolejny, wyciÂągn¹³ metalowÂą ÂżyÂłkĂŞ i przywiÂązaÂł do niej Kunai, rzuciÂł po czym pokierowaÂł caÂłoÂściÂą tak by owinĂŞÂła siĂŞ wokoÂło szyi przywoÂłanego wĂŞÂża, manewr zakoĂączyÂł siĂŞ powodzeniem ninja trzymajÂąc caÂły czas ÂżyÂłkĂŞ która teraz przeciĂŞÂła mu juÂż na dÂłoniach skórĂŞ, zÂłoÂżyÂł pieczĂŞci i wykonaÂł Kage Shuriken no jutsu, w stronĂŞ chowaĂąca pomknĂŞÂła masa teoretycznego Âżelastwa. Tymczasem mÂłodzieniec zeskoczyÂł na ziemiĂŞ i rozpocz¹³ swój kolejny manewr, zgrabnie obiegÂł bestwiĂŞ rozrzucajÂąc losowo notki, nie jednak na jej ciaÂło a jedynie na glebĂŞ wokoÂło niej. Dla bacznego obserwatora jasne byÂło ze chÂłopak od jakiegoÂś czasu uÂżywa swojego unikalnego Doujutsu którym byÂł sharingan. Hidetora odskoczyÂł i znów aktywowaÂł notki, tym razem skutkiem tego byÂło zapadniĂŞcie siĂŞ ziemi w taki sposób, Âże w¹¿ wpadÂł do powstaÂłego krateru. To byÂł plan, skoro nie moÂżna go zabiĂŚ to trzeba uwiĂŞziĂŚ, jednak mogÂło siĂŞ to okazaĂŚ zbyt maÂło. W zwiÂązku z tym nadeszÂła kolej na jeszcze jeden manewr, zapewnie ostatni bo Masahide wiedziaÂł juÂż Âże jego organizm dÂłuÂżej nie wytrzyma naporu bólu który caÂły czas istniaÂł w jego podÂświadomoÂści. ChÂłopak zobaczyÂł Âże w miejsce gdzie notki utworzyÂły wyrwĂŞ zaczyna siĂŞ wlewaĂŚ woda, miaÂł juÂż ostateczny plan unieruchomienia bestii, wzi¹³ swój miecz i przesÂłaÂł do niego chakrĂŞ aktywujÂąc tym samym jego ÂżywioÂł, i elektryczne wÂłaÂściwoÂści miecza, wyskoczyÂł w górĂŞ i posÂłaÂł orĂŞÂż przed siebie, po czym czekaÂł. DaÂł siĂŞ sÂłyszeĂŚ cichy plusk i wkrótce w¹¿ zawyÂł, elektrycznoœÌ rozprowadziÂła siĂŞ w wodzie zadajÂąc niebywaÂłe obraÂżenia, przyzwany potwór chcÂąc siĂŞ wydostaĂŚ zion¹³ ogniem po Âścianach puÂłapki i caÂłkowicie zdemolowaÂł skaÂły które zsypaÂły siĂŞ zwielokrotniajÂąc procent poraÂżki w tym starciu. Ostatecznie ryki ucichÂły i w¹¿ zwaliÂł siĂŞ do wody. Genin upadÂł na ziemiĂŞ i stĂŞkn¹³. StraciÂł w tej walce szansĂŞ na normalny wyglÂąd… straciÂł swój orĂŞÂż… straciÂł równieÂż zbyt wiele siÂł by moÂżna mu byÂło pomóc, jedna w tym wszystkim pojawiaÂł siĂŞ jeden przesmyk satysfakcji – ZwyciĂŞÂżyÂł. Ostatnimi siÂłami podniósÂł siĂŞ jeszcze i czĂŞÂściowo na czworaka doczoÂłgaÂł siĂŞ do wielkiej wyrwy w ziemi, zobaczyÂł kawaÂłek cielska które teraz spoczywaÂło pod wodÂą bez Âżycia, teraz juÂż wiedziaÂł Âże wygraÂł, Âżeon zwykÂły genin naprawdĂŞ zwyciĂŞÂżyÂł z przywoÂłanÂą bestiÂą. Ale nadeszÂły pytania… co siĂŞ dzieje we wiosce… w koĂącu kobieta odpowiedzialna za caÂłe to zamieszanie zdoÂłaÂła mu umkn¹Ì, nawet jeÂśli teraz, tutaj on pokonaÂł jednego przywoÂłanego wĂŞÂża, to prawdopodobnie caÂła ich masa demoluje obecnie róÂżne czĂŞÂści wioski. PojawiÂły siĂŞ chĂŞci, chciaÂł jeszcze broniĂŚ wioski…ale nie mógÂł. Wtedy to doszedÂł go parszywy gÂłos,a raczej rechot tej której chowaniec obecnie leÂżaÂł bez tchu na dnie utworzonej sadzawki.
MÂłodzieniec! Tak gÂłupi! Nie masz juÂż siÂł, jesteÂś zdany na mojÂą ÂłaskĂŞ! A wiedz Âże ja jej nie okazuje, zaraz zginiesz, ale nie przejmuj siĂŞ nie bĂŞdziesz jedynym! - wtedy coÂś zaczĂŞÂło go napĂŞdzaĂŚ do dziaÂłania, znaÂł pewnÂą klanowÂą technikĂŞ która mogÂła mu teraz pomóc, co prawda wykonaÂł by jÂą resztkÂą chakry i pierwszy raz w Âżyciu, ale gdyby mu siĂŞ udaÂło to obrazy jakie uka¿¹ siĂŞ tej kobiecie w gÂłowie byÂły by doskonaÂłym treningiem... prawdopodobnie ostatnim w jego Âżyciu. WyprostowaÂł zatem zakrwawiony palec i machn¹³ nim krótko w stronĂŞ kobiety.
-Utaka! - uÂśmiech znikÂł z jej twarzy a zastÂąpiÂło go zdziwienie, to co zaczĂŞÂła sobie przypominaĂŚ mogÂło jÂą zaprowadziĂŚ tylko w jeden stan... Âśmierci.

RzeczywistoœÌ Techniki Utaka, wspomnienia Napastniczki

Aya… Toshiro… nie mogli jej juÂż pomóc, obecnie leÂżeli na twardej posadzce bez tchu, dziewczyna zostaÂła sama musiaÂła stawiĂŚ czoÂło czÂłowiekowi który przed chwilÂą wykoĂączyÂł dwójkĂŞ jej przyjacióÂł, za wszelkÂą cenĂŞ… do koĂąca… by zwyciĂŞÂżyĂŚ. Isame ruszyÂła na oponenta, oczy zabÂłysÂły jej niczym pochodnie, wyraÂźnie nie liczyÂł siĂŞ inny wynik niÂż zwyciĂŞstwo. Ich miecze starÂły siĂŞ w poÂłowie leÂśnej ÂścieÂżki, zgrzyt metalu o metal poniósÂł siĂŞ wokoÂło jak gdyby byÂł jednym z niewielu dÂźwiĂŞków sÂłyszalnych w danej chwili. Isame odepchn¹³a przeciwnika i wykonaÂła proste pchniĂŞcie, klinga jej miecza zostaÂła odbita, zgrabnie przeÂłoÂżyÂła jÂą za plecami i zamarkowaÂła cios wykonujÂąc kopniĂŞcie w klatkĂŞ piersiowÂą. Przeciwnik zaryÂł o ziemiĂŞ ale momentalne wstaÂł. WykonaÂł cios rĂŞkÂą, Isame zÂłapaÂł piêœÌ przeciwnika i zacisnĂŞÂła mocniej swojÂą dÂłoĂą. Ich spojrzenia spotkaÂły siĂŞ.
-PoÂłoÂżyÂłem twoich przyjacióÂł z ÂłatwoÂściÂą, dlaczego nadal walczysz skoro dobrze wiesz Âże i ty skoĂączysz równie marnie jak oni… w piachu? – Isame stĂŞknĂŞÂła przewaÂżyÂła nieco mÂłodego mĂŞÂżczyznĂŞ i odpowiedziaÂła.
-Twoje rozumowanie polega na d¹¿eniu do zwyciĂŞstwa ze wzglĂŞdu na sÂławĂŞ… na wÂłasnÂą potĂŞgĂŞ… ja robie to jedynie dla poÂżytku wioski… dla przyjacióÂł. – odskoczyli od siebie, dzieliÂła ich odlegÂłoœÌ moÂże 15 metrów, mĂŞÂżczyzna wyprostowaÂł siĂŞ i mrukn¹³.
-Hmph…dziwne – odpowiedziaÂł mu Âśmiech Isame.

-Od zawsze byÂłam gorszy od nich… we wszystkim… czasy akademii wspominam jednak miÂło bo mimo tego Âże nie bÂłyszczaÂłam talentem zawsze byli przy mnie, wiedziaÂłam Âże mogĂŞ na nich liczyĂŚ, jednoczeÂśnie dawaÂłam im do zrozumienia Âże jakkolwiek nie byÂłabym sÂłaba mogÂą ode mnie oczekiwaĂŚ tego samego. MyÂślaÂłam Âże wszystko skoĂączy siĂŞ gdy oni zostanÂą geninami, a ja bĂŞdÂą musiaÂła przesiedzieĂŚ kolejny rok w akademii… jednak caÂła nasza trójka przeszÂła dalej… zostaliÂśmy geninami, wiele osób dziwiÂło siĂŞ Âże to osiÂągnĂŞÂłam, sama siĂŞ dziwiÂłam… przydzielono nam Sensei, cudowna kobieta pokazaÂła nam na czym tak naprawdĂŞ polega miÂłoœÌ do sztuk walki… do ninjutsu… do wszystkiego. DziĂŞki niej nauczyÂłam siĂŞ czym tak naprawdĂŞ jest walka, przestaÂłam byĂŚ najsÂłabsza… poziom wyrównaÂł siĂŞ zawsze posiadaÂłam charyzmĂŞ, wiedziaÂłam Âże przy moich zdolnoÂściach jedynÂą droga do stania siĂŞ silniejszÂą byÂł trening… trening u boku kogoÂś kto umiaÂł duÂżo wiĂŞcej niÂż przeciĂŞtny chuunin. UdaliÂśmy siĂŞ na pierwszÂą misjĂŞ, okazaÂło siĂŞ Âże to co nauczyÂła mnie sensei nie wystarczyÂło, musieli mnie ratowaĂŚ… dotrzymali sÂłowa danego przed laty… ja nie miaÂłam okazji siĂŞ odwdziĂŞczyĂŚ. Kolejne misje byÂły bezpÂłciowe, zero walk jedynie ciĂŞÂżka praca, w takim wypadku nie mogÂłam im siĂŞ odwdziĂŞczyĂŚ, oni nadal obstawali przy swoim Âże sÂą bezinteresowni, mnie zaczĂŞÂło to draÂżniĂŚ… moja sÂłaboœÌ. PóÂźniej atak na wioskĂŞ, poradziÂłam sobie lepiej poraniona bo poraniona ale wyszÂłam z walk caÂło… oni teÂż bez draÂśniĂŞcia. Po raz kolejny byli lepsi, górowali nade mnÂą. ZaczĂŞÂłam pobieraĂŚ nauki prywatne u sensei, czĂŞÂściej i dÂłuÂżej w koĂącu opanowaÂłam Raiton jak nikt inny, nie byÂło juÂż dla mnie tajemnic… nadeszÂła wÂłaÂśnie ta misja… rozbicie komórek wywiadowczych… moÂżna by powiedzieĂŚ nie dla geninów, rozbiliÂśmy jednak waszÂą organizacjĂŞ zostaÂłeÂś tylko ty, zaÂłatwiÂłeÂś dwoje moich przyjacióÂł… tym samym zaprzepaÂściÂłeÂś mojÂą szansĂŞ na okazanie im wdziĂŞcznoÂści, wiem Âże teraz mnie sÂłyszÂą, niech zatem wiedzÂą Âże zginiesz w tym miejscu, Âże zginiesz z powodu ich Âśmierci, Âże sam wymierzyÂłeÂś sobie tĂŞ karĂŞ… DopeÂłniĂŞ swoich pragnieĂą, wÂłaÂśnie tak postanowiÂłam ÂżyĂŚ… trenujÂąc i doskonalÂąc swoje umiejĂŞtnoÂści by nikt nigdy wiĂŞcej nie musiaÂł mnie ratowaĂŚ, bym mogÂła wreszcie spÂłaciĂŚ swój dÂług wobec Toshiro i Ayi… nadszedÂł ten czas! - obrazy przesun¹³ siĂŞ nieco naprzód, Isame leÂżaÂła jak dÂługa na ziemi a krew ciekÂła jej z ust, nad niÂą staÂł mĂŞÂżczyzna z tĂŞpym uÂśmiechem, widaĂŚ górowaÂł nad niÂą bo zwyciĂŞÂżyÂł, byÂł jej pogromcÂą.
-I co gÂłupia? MówiÂłem ci Âże zaÂłatwiĂŞ ciĂŞ jak twoich przyjacióÂł, nigdy ich nie pomÂścisz bo jesteÂś sÂłaba! A teraz zg... - jego sÂłowa urwaÂły siĂŞ tak nagle jak nadeszÂła pomoc, kunai wbiÂł siĂŞ w plecy mĂŞÂżczyzny a ten upadÂł obok dziewczyny która teraz juÂż obficie pÂłakaÂła, mimo Âże przeÂżyÂła nie zdoÂłaÂła pomÂściĂŚ swoich przyjacióÂł, nie spÂłaciÂła dÂługu... i staÂła siĂŞ równie pokrĂŞtna i zÂła co mĂŞÂżczyzna którego wtedy tak bardzo chciaÂła pokonaĂŚ.

RzeczywistoœÌ

WyglÂądaÂło na to Âże siĂŞ udaÂło, kobieta duÂżo starsza niÂż ta z wizji klĂŞczaÂła na ziemi i pÂłakaÂła mamroczÂąc coÂś pod nosem, byÂła totalnie otumaniona, nie wiedziaÂła co powiedzieĂŚ. Hidetora traciÂł chakrĂŞ, liczyÂł Âże przybĂŞdzie odsiecz... tak teÂż siĂŞ staÂło, kunai podobnie jak we wspomnieniach Isame wbiÂł siĂŞ w jej plecy a ona otworzyÂła szerzej oczy, jeszcze ÂżyÂła... byÂła Âświadoma gdy wymawiaÂła juÂż gÂłoÂśno swojÂą ostatecznÂą mowĂŞ.
-DokonaÂłam tego… Aya… Toshiro… byĂŚ moÂże was nie uratowaÂłam ale pomÂściÂłam… walczyÂłam dla was… i dla wioski. Wiem staÂłam siĂŞ zÂła i pokrĂŞtna, ale teraz widzĂŞ Âże to byÂło zÂłe... idĂŞ do was, juÂż wkrótce znowu siĂŞ spotkamy. - i upadÂła w kaÂłu¿ê peÂłnÂą wody, a Hidetora? CaÂły proces wypominanie dziewczynie jej przeszÂłoÂści poprzez technikĂŞ Utaka byÂł niesamowicie mĂŞczÂącym treningiem, chyba mógÂł stwierdziĂŚ Âże mimo odniesionych obraÂżeĂą zdoÂłaÂł jÂą opanowaĂŚ. [/b]

Bardzo przyjemnie siĂŞ czytaÂło. [Rzadko to mówiĂŞ.] ZALICZAM.
Tanuki.