ÂŁÂąka

grueneberg

"Po dÂłuÂższym relaksie nadszedÂł czas na wiekszy relaks "

KÂładĂŞ siĂŞ na trawie i patrze w chmury....

// Dobra jako twój MG poprowadzĂŞ tobie przygodowÂąwalkĂŞ ;D // Z ziemi wyskoczyÂł wielki kret. Niszczysz moje kopce. - powiedziaÂł dziwny kret i wykonaÂł Yuhumuki no Jutsu w twojÂą stronĂŞ poleciaÂło ok. 100 maÂłych kamyczków leciaÂły one z duÂżÂą prĂŞdkoÂściÂą
"JEAH w koĂącu jakaÂś walka "
-No cóÂż.Nie bĂŞdĂŞ siĂŞ z tobÂą bawiÂł

Kawarami no Jutsu podmieniam sie z drzewem.
uzywam Suna Bushin no jutsu a nastepnie Sune Shuriken
// Pisz dÂłuÂższe posty i co ta technika wykonuje //
Kret zastosowaÂł Doro kawarimi zamieniÂł siĂŞ w maÂłe kamyszki nastĂŞpnie wróciÂł do swej poprzedniej formy ( tuÂż po twoim ataku dlatego go nie trafiÂłeÂś ) NastĂŞpnie wykonaÂł on Doro Bunshin no Jutsu i twój klon walczy z jego klonem. Po chwili kret znów wykonaÂł Doro Bunshin no Jutsu i zrobiÂł Mirroring Hand teraz trzyma ciĂŞ wielka Âłapa z ziemi a klon kreta atakuje Yuhumuki no Jutsu sory Âże tak brzydko napisane ale siĂŞ spieszĂŞ

Piasek tworzy maÂłÂą barierĂŞ.Kamyki wpadajÂą w niego i spadajÂą na ziemiĂŞ.
Piasek przemieszcza siĂŞ po ziemi, Âłapie klona kreta i zgniata go.
Kret spojrzaÂł tylko na ciebie i rzuciÂł.- Hmm pamiĂŞtaj Âżeby nie deptaĂŚ po kopcach poczym wskoczyÂł na powrót pod ziemiĂŞ.
// JuÂż jest ok tylko bardziej opisowe posty no i oczywiÂście pisz wiĂŞcej //
"Uffff no jakoÂś siĂŞ udaÂło ;]"

ZmĂŞczony walkÂą udaÂł siĂŞ do wioski.

<NMM>
Po wyjÂściu z wioski kÂładĂŞ siĂŞ na ÂłÂące aby odpoczÂąĂŚ.

Dodane po 37 sekundach:

póÂł godziny póÂźniej po drzemce opuszczam ÂłÂąkĂŞ
<nmm>
WbiegÂłem na ÂłÂąkĂŞ razem z Kokoroi, po czym zaczĂŞliÂśmy szukaĂŚ jakiÂś Âśladów Âżycia.Owszem, byÂł tu ktoÂś, ale juÂż go tu nie byÂło.Nie przejmujÂąc siĂŞ tym, poszliÂśmy dalej.

<NMN>
Szimu przychodzi na ÂŁÂąkĂŞ poodychaĂŚ ÂświeÂżym powietrzem.
przychodzĂŞ na ÂłÂąkĂŞ i rozglÂądam siĂŞ czy ktoÂś za mnÂą nie szedÂł
OdwróciÂłem siĂŞ za siebie patrzÂąc krzywo na dziwnie odzianego ChÂłopaka.
PowiedziaÂłem doÂśĂŚ cicho
-Dziwak
- zaraz ten dziwak przetrzepie ci skore - powiedziaÂłem po czym szedÂłem w jego kierunku
[color=purple]KolejnoÂśĂŚ:
Gaiden -> Szimu -> MG -> Gaiden -> Szimu -> MG itd.
Na turĂŞ przysÂługuje wam jedna obrona dwa jutsu ofensywne.
Powodzenia!
skÂładam pieczĂŞci - Kirigakure no jutsu - po tych sÂłowach pojawia siĂŞ gĂŞsta mgÂła. wyciÂągam rĂŞce w kierunku Szimu - Teshi sendan - z moich palców wystrzeliwujÂą koÂści w ksztaÂłcie podobnym do pocisków z ogromnÂą szybkoÂściÂą

W tej Mgle nic nie widzĂŞ na wypadek gdy ktoÂś by mnie atakowaÂł skÂładam pieczĂŞcie i na kartce ze zwoju rysujĂŞ wielkie koÂło które po udanym wykonaniu techniki obtacza mnie dookoÂła i wykonuje coÂś jak osÂłona.
KrzyczĂŞ:
-Choujuu Giga

Szimu skutecznie obroniÂł siĂŞ przed atakiem jednak dalej nic nie widzi. // sory Âże tak maÂło ale nie byÂło czego opisywaĂŚ ( aluzja ) //
pokierowaÂłem swoimi koÂśĂŚmi tak Âżeby utworzyÂły gruby pancerz pod mojÂą skórÂą nie widoczny dla przeciwnika. ZaczÂąÂłem biec w jego kierunku, a gdy byÂłem blisko uÂżyÂłem Hokkotsu no Yaiba i z duÂżÂą szybkoÂściÂą zaczÂąÂłem go atakowaĂŚ

W koĂącu zaczÂąÂłem widzieĂŚ przeciwnika tylko Âże nie tak jak chciaÂłem wiĂŞc spróbowaÂłem podstawiĂŚ kÂłodĂŞ drewna tak aby przeciwnik caÂły czas waliÂł w drewno.
SzepnÂąÂłem:
-Kawarimi no jutsu
SpróbowaÂłem odskoczyĂŚ na pewnÂą odlegÂłoÂśĂŚ w której przeciwnik by mnie nie widziaÂł i znów na kartce ze zwoju narysowaÂłem Wielkiego JastrzĂŞbia.
KrzyknÂąÂłem:
-Choujuu Giga

[color=purple] //I co niby ten jastrzÂąb robi?// Atak Gaidena odniusÂł skutek jednak tylko poÂłowiczny mianowicie Szimu podstawiÂł Kawarimi lecz zanim zanieniÂł siĂŞ z kÂłodÂą oberwaÂł lekko w klatkĂŞ piersiowÂą.
Szimu lekko krwawi a Gaidenowi nic nie jest.
Ten pierwszy niby wykonaÂł jastrzĂŞbia // tylko co on robi? //
//on próbuje wylecieĂŚ w powietrze//
podbiegam ponownie do Szimu i najpierw wykonuje Teshi Sendan ( te moje naboje ) by zmusiĂŚ go do uniku a nastĂŞpnie wykonuje bezpoÂśrednio na nim Tsubaki no Mai , dziĂŞki czemu zwiĂŞkszam swojÂą szybkoÂśĂŚ i atakujĂŞ go

PróbujĂŞ nadal wylecieĂŚ jak najszybciej w powietrze jastrzĂŞbiem nie wiem czy mi siĂŞ to uda!!
A gdy mi siĂŞ to uda robiĂŞ pieczĂŞciĂŞ i próbujĂŞ uÂżyĂŚ Kasumi Enbu no jutsu i wielki pocisk rozpada siĂŞ na kilka maÂłych i RozwalajÂą wszystko na swej drodze.
Lecz gdy mi siĂŞ to nie uda robiĂŞ unik przed przeciwnika "nabojami ''
I gdy on zaczyna mnie atakowaĂŚ to ja robiĂŞ Henge no jutsu zamieniajÂąc siĂŞ w samego siebie!!
I zaczynam go z lÂądu nawalaĂŚ Kasumi Enbu no jutsu.

Szimu zdÂąÂżyÂł lekko oderwaĂŚ siĂŞ od ziemi na swoim jastrzĂŞbiu chwilĂŞ póxniej z niego spadÂł gdyÂż leciaÂły w niego pociski z koÂści gdy juÂż spadÂł zdÂąÂżyÂł wykonaĂŚ Kasumi Endu ale poprostu nie trafiÂł i Gaiden go ciachnÂą.

WygraÂł: Gaiden 20PCh i 8 do statów.
Szimu leÂżysz ledwo Âżywy potrzebujesz pomocy lekarskiej.

odchodzĂŞ zawiedziony - ZapamiĂŞtaj moje imiĂŞ. Jestem Gaiden. NastĂŞpnym razem nie bĂŞdĂŞ taki miÂły - mówiĂŞ po czym odchodzĂŞ <nmm>
Wstaje z Ziemi i idĂŞ do szpitala.
<NMN>
Shen przechadza siĂŞ ÂłÂąkÂą i nie wiem co by tu znów zmalowaĂŚ
Nie daleko pojawia siĂŞ koleÂś w opasce Taki...spojrzaÂł na ciebie widzÂąc twojÂą opaskĂŞ z Kiri wyjÂąÂł kunaj i rzuciÂł w ciebie od niechcenia...na oko ma jakiÂś 1m90cm i wazy 70kg....
Shen Lee zdziwiony widokiem lecÂącego kunaja odskoczyÂł kawaÂłek w bok powinien uniknÂąĂŚ ataku. NastĂŞpnie popatrzyÂł na wysokiego shinobi Taki. * Beznadzieja on ma ze 2m wzrostu gdy ja zaledwie 135 cm ale cóÂż jak musto mus * pomyÂślaÂł 6 letni shinobi. Shen zerwaÂł siĂŞ do biegu z racji Âże jest doÂśĂŚ szybki powinien siĂŞ znaleÂźĂŚ bÂłyskawicznie obok przecinika wrazie gdyby ten próbowaÂł rzucaĂŚ kunajami lub czymÂś takim mÂłody biegÂł slalomem, zostawiajÂąc w poÂłowie drogi kunai wrazie przeciwnik chciaÂłby skontrowaĂŚ mógÂły podstawiĂŚ Kawarimi. Gdy juÂż pojawiÂł siĂŞ obok rywala kopnÂą go mocno miĂŞdzy nogi i wyskoczyÂł moco w górĂŞ kopiÂąc go w podbródek wszystkie ataki wykonaÂł przy uÂżyciu Goukena. Po wykonaniu ciosów odskoczyÂł parĂŞ metrów w tyÂł przyjmujÂąc pozycjĂŞ wyjÂściowÂą do stylu Gouken.
Nie udaÂło ci siĂŞ go kopnÂąĂŚ w jaja ....bo zÂłapaÂł ciĂŞ za nogĂŞ kiedy wyskoczyÂłeÂś w górĂŞ odsunÂąÂł siĂŞ i nie trafiÂłeÂś w niego nastĂŞpnie wykonaÂł Kawarimi15m za twoje plecy i rzuciÂł w ciebie kunajem...
MaÂły chÂłopiec zdziwiony oparciem ataku przez olbrzyma natychmiast wykonaÂł Kawarimi z wczeÂśniej wyrzuconym kunajem co powinno przenieÂśĂŚ go tuÂż za przeciwnika omijajÂąc tym samym kunai wyrzucony przez rywala. NastĂŞpnie gdy znalazÂł siĂŞ za nim wbiÂł kunai w jego zgiĂŞcie, kopnÂą w jaja a nastĂŞpnie wyskoczyÂł jak najwyÂżej i opadajÂąc daÂł kopa w gÂłowĂŞ. Jednak zanim siĂŞ przeniusÂł zostawiÂł kunai w miejscu gdzie byÂł wczeÂśniej.
Nie udaÂło ci siĂŞ wbiĂŚ kunaja w kolesia bo odczytaÂł twój zamiar przeniesienia siĂŞ za niego i staraÂł siĂŞ ciĂŞ kopnÂąĂŚ ale poniewaÂż jesteÂś karzeÂłkiem nie trafiÂł w ciebie udaÂło ci siĂŞ go jednak kopnÂąĂŚ w gÂłowĂŞ....
Shen gdy wyprowadzaÂł trzeciego kopa w jajca pomyÂślaÂł * do trzech razy sztuka * powinien trafiĂŚ przeciwnika gdyÂż jest on lekko zdziwiony, gdy juÂż przeciwnik ugina siĂŞ po kopniĂŞciu Shena Lee ten kopie go w podbródek a tak aby ten wyleciaÂł w górĂŞ nastĂŞpnie sam Shen wybija siĂŞ za nim, Âłapie go w powietrzu i razem lecÂą w dóÂł a karzeÂłek krzyczy:
- Omote Renge.
Gdy wyskakiwaÂł w górĂŞ rzuciÂł kunaja w dóÂł.
Kiedy miaÂłeÂś juÂż go kopnÂąĂŚ w twarz koleÂś zastosowaÂł Kawarimi wiĂŞc dalsza czeÂśĂŚ nie wyszÂła....
koleÂś zdjÂąÂł ciĂŞÂżarki treningowe...mimo bólu ruszyÂł bardzo szybko w twoim kierunku...
Shen zaczÂą biec w kierunku przeciwnika co powinno go zdziwiĂŚ. Gdy juÂż miaÂło dojÂśĂŚ do starcia Lee ÂślizgnÂą siĂŞ pod nogami przeciwnika w momencie gdy byÂł pod jego ekheeem uderzyÂł go znów w ekheem co powinno wzmocniĂŚ bój ekheem.
NastĂŞpnie bÂłyskawicznie wstaÂł i kopnÂą mocno w zgiĂŞcie przeciwnika tak aby ten padÂł na kolana. Gdyby to siĂŞ staÂło Shen próbuje z zimnÂą krwiÂą podciÂąĂŚ gardÂło shinobiemu z Taki.
Znowu uderzyÂłeÂś w .... co wzmocniÂło ból ....
jednak kiedy koleÂś byÂł juÂż na kolanach i chciaÂłeÂś poderÂżnÂąĂŚ mu gardÂło zÂłapaÂł ciĂŞ za rĂŞkĂŞ i uderzyÂł w brzuch....uderzenie byÂło tek silne Âże poleciaÂłeÂś 5m.(byÂło silne dla ciebie bo ty dzieciak jesteÂś )
MÂłody chÂłopak wstaÂł z bólem brzucha. Gdy ból lekko ustaÂł rzuciÂł 4 shurikeny w przeciwnika tak aby zabraÂły mu one troszkĂŞ czasu gdy sam Shen podstawia Kawarimi ( z drugim kunajem który wyrzuciÂł w czasie walki ) i pojawia sie mniej wiĂŞcej 2m za przeciwnikiem zostawiÂł kunaja po czym rzuciÂł kolejne 4 shurikeny w rywala ( który powinien byĂŚ odwrócony do shena plecami ) i stosuje Kawarimi z jednym z wspomnianych shurikenów ale z jednym z tych który leciaÂł od frontu ( w takiej sytuacji przeciwnik powinien siĂŞ odwróciĂŚ do tyÂłu tam shurikeny, gdyby siĂŞ nie odwróciÂł tam ja a shurikeny z tyÂłu trafiajÂą w niego ) Shen natomiast po podmianie próbuje znów kopnÂąĂŚ tym razem w podbródek.
2 shurikeny dosiĂŞgÂły celu jeden trafiÂł go w plecy a jeden w rĂŞkĂŞ....jednak zanim zdoÂłaÂłeÂś go kopnÂąĂŚ wykonaÂł dziwny gest jednÂą rĂŞkÂą i zniknÂąÂł nastĂŞpnie wyleciaÂłeÂś w powietrze na jakieÂś 2m i dostrzegÂłeÂś Âże koleÂś zastosowaÂł jakÂąÂś technikĂŞ dziĂŞki której znalazÂł siĂŞ pod ziemia....
Gdy tylko spostrzegÂł Âże wróg moÂże czaiĂŚ siĂŞ pod ziemiÂą natychmiast wyrzuciÂł kunaja w jedyne drzewo znajdujÂące siĂŞ w poblizu i zastosowaÂł kawarimi bÂłyskawicznie znajdujÂąc siĂŞ na drzewie. Shen czekaÂł na danym drzewie na ruch przeciwnika.
KoleÂś wykonaÂł jakoÂś Kawarimi i kopnÂąÂł w twoje drzewo i drzewo zÂłamaÂło siĂŞ....
Shen widzÂąc Âże koleÂś kopie w drzewo natychmiast zeskoczyÂł mu na gÂłowĂŞ kopiÂąc go mocno. NastĂŞpnie gdy opadÂł kopna go w w podródek i ten powinien wylecieĂŚ wysoko w górĂŞ Shen poleciaÂł za nim i wykonaÂł wszyskie procedury Omote Renge.
( przeciwnik nie powinien zdÂąÂżyĂŚ skontrowaĂŚ gdyÂż jest lekko ranny. )
Po kopniĂŞciu w gÂłowĂŞ koleÂś jest zdezorientowany kiedy chciaÂłeÂś kopnÂąĂŚ go w gÂłowĂŞ stwierdziÂłeÂś Âże nie moÂżesz dosiĂŞgnÂąĂŚ do podbródka przeciwnika....wiĂŞc kopnÂąÂłeÂś go w w w jaja...i poleciaÂł po czym wykonaÂłeÂś swoje jutsu...koleÂś straciÂł przytomnoÂśĂŚ....
Shen spojrzaÂł na nieprzytomnego przecinika wyjÂą kunai i z zimnÂą krwiÂą dobiÂł olbrzyma. Po czym oddaliÂł siĂŞ rozmyslajÂąc
<nmm>
za wygranÂą 8 do stat i 20 PCH...
PrzychodzĂŞ i siadam sobie znudzony na trawiĂŞ....
Gdy tak sobie siedziales na trawie przyleciala mewa do ciebie. Nie usiadÂła przy tobie jedynie przefruneÂła obok wypuszczajac z dzioba jakis list. Kartka zwyczajna biaÂła zamkniĂŞta na pieczec. Gdy otworzyÂłeÂś jÂą ujÂżaÂłeÂś tekst pisany nerwowo co wywnioskowales z pisma tekstu.
Zawartosc wiadomosci brzmiala tak:
" Drogi shinobi z daleka prosze cie o pomoc
ByÂłem doradcÂą wczeÂśniejszego Kusokage.
DociekaliÂśmy w sektach wiary na naszych terenach
I doszliÂśmy do ciekawego wniosku
Ze powstaly dwie dziwne wiary na naszych ziemiach
Jedna znana lecz bardzo malo liczna Jashina
Druga nam nie znana kryje siĂŞ w podziemiach
Królestwa naszego jednakÂże
ZnaleÂźĂŚ ich nie sztuka, a wysÂłaĂŚ shinobi z naszej wioski
I wycofaĂŚ go z posterunku to zÂła rzecz
A wysÂłaĂŚ jednego tylko jest jeszcze gorsza
GdyÂż jest nas maÂło i nie potrzeba na jeszcze mniej ludzi
WiĂŞc prosimy ciĂŞ byÂś pomógÂł nam
I udaÂł siĂŞ do rezydencji wioski Kusy
Tam dostaniesz szczegóÂły misji

Z powaÂżaniem Qual Zathi
ByÂły doradca Kusakage"
Po szybkim przeczytaniu listu schowaÂłem go do kieszeni wstaÂłem i zniknÂąÂłem

(NMM)
przychodze i siadam
// AleÂś siĂŞ wysiliÂł // Do Yashamaru podchodzi wysoki mĂŞÂżczyzna.
- hej masz chwilkĂŞ na walke. - zapytaÂł
no mam
MĂŞÂżczyzna odskoczyÂł i zaatakowaÂł DaitoppÂą.
odskakuje i mówie Mugen Sajin Daitoppa, po chwili wyciÂągam shurikena i rzucam nim w napastnika
// czy ty masz dysleksjĂŞ? // Twoja Daitoppa z upgradem odparÂła daitoppĂŞ przeciwnika... shuriken trafiÂł twojego opponenta w nogĂŞ i jest on tak poraniony Âże aÂż bezbronny
dobijam go kunajem i szybko uciekam
Pein przechodzi przez ÂłÂąkĂŞ caÂły czas myÂślÂąc o Tano a gdy spojrzaÂł w niebo ujrzaÂł dwa ptaki, jeden duÂży a drugi maÂły który najwyraÂźniej uczyÂł siĂŞ lataĂŚ i byÂł miotem tego wiĂŞkszego. Pein patrzÂąc naĂą ptaki uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ lekko widzÂąc szczĂŞÂście tych stworzeĂą lecz po chwili uÂśmiech zszedÂł mu z twarzy przypominajÂąc sobie co mówiÂł Tano "jest inna droga do bycia uÂżytecznym...wykaÂż siĂŞ w wioskach! Pomagaj, pracuj dla wiosek!" i wtedy jego twarz przybraÂła wyraz wÂściekÂłoÂści.
-[I see you!]!-PowiedziaÂł gwaÂłtownie-Za bardzo siĂŞ rozczulam przez tego chÂłopaka-zanim skoĂączyÂł mówiĂŚ, bÂłyskawicznie wyciÂągnÂąÂł kunaia i cisnÂąÂł nim w wiĂŞkszego ptaka który. PowiodÂło siĂŞ, kunai dosiĂŞgnÂąÂł ptaka który zwaliÂł siĂŞ na ziemiĂŞ a za nim poszybowaÂł mniejszy. Nawet nie zdÂąÂżyÂł pokazaĂŚ matce tego jak nauczyÂł siĂŞ lataĂŚ. Ale dla Peina nie sprawiÂło to przyjemnoÂści jeno pogrÂąÂżyÂło w nienawiÂści i krzyknÂąÂł do maÂłego ptaka który gdakaÂł na Peina wczeÂśniej zbadajÂąc truchÂło nieÂżywej matki. WydawaÂło siĂŞ Âże pÂłakaÂł ale teÂż byÂł wÂściekÂły na Peina za to co uczyniÂł, zupeÂłnie jak niegdyÂś Tano- Teraz radÂź sobie sam jak tamten chÂłopak i nie skrzecz Âże mogĂŞ byĂŚ dobrym czÂłowiekiem.
Po czym kopnÂąÂł ptaka a ten odelciaÂł lecz jeszcze zanim zdÂąÂżyÂł dotknÂąĂŚ ziemi wzbiÂł siĂŞ w powietrze. W kaÂżdym razie przeÂżyÂł i patrzyÂł przestraszony na Peina który zniknÂąÂł w oddali.
<nmm>
PrzyleciaÂłem na polanĂŞ. ZaczÂąÂłem rozmyÂślaĂŚ i uspokajaĂŚ siĂŞ duchowo.
Nagle sÂłonce zaszÂło chmurami burzowymi
zauwaÂżyÂłeÂś cienie 2 ninja piorun uderzyÂł tuÂż obok ciebie
* Ani chwili spokoju * - pomyÂślaÂłem. Bez skÂładania pieczĂŞci wykonaÂłem Yuuki Zettai KIomoto's Bomb w wersji mini... TysiÂąc maÂłych wiÂązek chakry o sile wybuchowej notki powinno
powaÂżnie poraniĂŚ przeciwników.
Twoje jutsu nie trafiÂło w przeciwników zniknĂŞli byli nieprawdopodobnie szybcy....
// to jutsu trafia na 100% -.- //
- Katon: Goukakyuu no Jutsu. - powiedziaÂłem wystrzeliwujÂąc w kolesi kulĂŞ ognia.
- Kukau...// wiesz które teÂż to masz // no Jutsu. - powiedziaÂłem a obaj przeciwnicy widzÂą teraz tylko bez kresnÂą ciemnoÂśĂŚ/ a mi wyrastajÂą moje skrzydÂła i odlatujĂŞ // sory nie mam teraz czasu ;P innym razem jak siĂŞ zgodzisz i dziĂŞki za przygodĂŞ // <nmm>
BiegnĂŞ przez kolejna ÂłÂąkĂŞ jednak teraz siĂŞ nie przewracam

[nmm]
PrzyszÂłam na ÂłÂąke razem z Tsukim i zaczĂŞÂłam siĂŞ z nim bawiĂŚ.
<przechodzÂąc siĂŞ ÂłÂąka i wdychajÂąc ÂświeÂże powietrze zauwaÂżyÂł Ayako z psem podszedÂł i sie przywitaÂł>
Witaj Ayako....
czeÂśĂŚ Tsuki...<pogÂłaskaÂł po gÂłowie>
Co tam sÂłychaĂŚ u Ciebie....
Ayako?
Pies zaszczekaÂł radoÂśnie i zamerdaÂł ogonem
SpojÂżaÂłam na chÂłopaka
-CzeÂśĂŚ Toshiro. NudziÂło mi siĂŞ wiĂŞc przyszÂłam pobawiĂŚ siĂŞ z Tsukim
Aha...
A jak tam sprawy sercowe ze tak zapytam...
<uÂśmiechajÂąc siĂŞ do niej a wÂłosy rozwiewaÂły mi delikatne podmuchy wiatru>
UÂśmiechneÂłam siĂŞ do niego
-A wszystko ok. WÂłaÂśnie taki jeden Âśpioch jest u mnie w domu i chyba wysypia norme A czemu pytasz?
A nie nic....
Jak dobrze to dobrze... ;>
<trochĂŞ gÂłupi mu siĂŞ zrobiÂło przypomniaÂł sobie ze jej chÂłopakiem nie jest byle kto>
UÂśmiechneÂłam siĂŞ do niego serdecznie po czym powiedziaÂłam
-Chyba nie masz za dobrych wspomnieĂą jeÂśli chodzi o Gaidena, prawda?
Taak to prawda....
GÂłupio myÂślaÂłem ze obije mu Ciebie...
<patrzy przed siebie z zadziornÂą minÂą>
SpojÂżaÂłam na niego zdziwiona
-Lubisz innym odbijac dziewczyny?
hmm wtedy jeszcze nie wiedziaÂłem ze masz chÂłopaka...
<spojrzaÂł na niÂą z uÂśmiechem a z piasku wykonaÂł róÂżĂŞ i wrĂŞczyÂł jÂą>
Ta róÂża nigdy siĂŞ nie zwiĂŞdnie do póki bĂŞdĂŞ ÂżyÂł....
<patrzy znów przed siebie>
SpojÂżaÂłam na niego zaskoczona. Potem popatrzyÂłam na róÂże i wzieÂłam jÂą do rĂŞki.
-D-dziekuje-powiedziaÂłam miÂło zaskoczona-Uwielbiam kwiaty ale ta róÂża jest jedyna w swoim rodzaju jak widze..
Chyba tak...
przynajmniej przez jakiÂś czas nie zwiĂŞdnieje....
to co robimy??
<spojrzaÂł na niÂą>
-Hmmm... No nie wiem. Dzisiaj ciĂŞzko mi siĂŞ myÂśli.... A co byÂś chciaÂł porobiĂŚ?
Szczerze czy tak tylko mam coÂś klepnÂąĂŚ by byÂło...
<zaÂśmiaÂł siĂŞ>
UÂśmiechneÂłam siĂŞ
-Dobra. Niech bĂŞdzie szczerze
Hmm
Wiec tak chce cie odbiĂŚ Gaidenowi bo kiedy tylko Cie zobaczyÂłem to siĂŞ w tobie zakochaÂłem...a teraz to moÂżemy sobie usiÂąÂśĂŚ bo mnie juÂż nogi bolÂą
<UÂśmiechnÂą siĂŞ i utworzyÂł z piasku ÂławeczkĂŞ i maÂły stoliczek i usiadÂł>
UsiadÂłam na Âławce i spojÂżaÂłam na Toshiro
-SÂłuchaj... Nie zgadzam siĂŞ na Âżadne walki.... Prosze bo nie chce zeby sie tobie stala krzywda i Gaidenowi...
Tego drugiego tematu jakos nie maialm odwagi poruszyc
SÂłuchaj jest taka sprawa ty mówisz ze nie jestem w twoim typie ze mnie nie chcesz itp itd i po sprawie....
Nis nie odpowiedzialam tylko zaczelam obracac w dÂłoniach róÂżĂŞ
PocaÂłowaÂł jÂą w policzek. No wÂłaÂśnie....
<spojrzaÂł przed siebie>
7 sekund zajeÂło mi przetworzenie informacji o tym co wÂłaÂśnie zrobiÂł Toshiro. SpojÂżaÂłam na niego ze zdziwieniem i z lekkim przeraÂżeniem
-C-co jes...-nie dokoĂączyÂłam bo byÂłam w niemaÂłym szoku
Przepraszam....
<spuÂściÂł gÂłowe>
PojawiÂłem siĂŞ na skraju ÂłÂąki i zaczÂąÂłem siĂŞ rozglÂądaĂŚ za Ayako
UÂśmiechneÂłam siĂŞ do niego na pocieszenie
-Uznajmy Âże byÂł to caÂłusek od przyjaciela, ok?
Nie chcialam mu powiedziec zadnych ostrych sÂłow bo nie chcialam go zranic ani zrobic sobie nowego wroga
No a jaki miaÂłby byĂŚ...
JesteÂśmy przyjacióÂłmi....
<rozsiadÂł siĂŞ na Âławeczce>
Âładna pogoda czyÂż nie...
-Tak bardzo Âładna-powiedzialm smiejac sie z prostoty tematu ktory zaproponowaÂł Toshiro
Taaaa to ja siĂŞ moÂże pobawiĂŞ piaskiem jak nie masz niczego ciekawego do powiedzenia<powiedziaÂł z uÂśmiechem na twarzy i zaczÂąÂł manipulowaĂŚ piaskiem, zaczĂŞÂły lataĂŚ piaskowe ptaszki utworzyÂł drzewko by miaÂły gdzie sobie przysiÂąÂśĂŚ. Jak my>
PopatrzyÂłam na wytwór Toshiro i siĂŞ uÂśmiechnĂŞÂłam
<WytworzyÂłem motylka który usiadÂł Ayako na czubku nosa>
Musze go pokonaĂŚ <powiedziaÂł sobie pod nosem>
ZaÂśmiaÂłam siĂŞ i lekko "zgarneÂłam" motylka z nosa bo mnie ÂłaskotaÂł
-MówiÂłeÂś coÂś?-spytalam Toshiro
Po kilkunastu minutach szwendania po ÂłÂące zauwaÂżyÂłem Ayako siedzÂącÂą z jakimÂś shinobi. powoli szedÂłem w ich kierunku
Nie nic....
ZauwaÂżyÂł chÂłopaka Ayako...
<wszystkie zwierzÂątka zniknĂŞÂły>
SpojÂżaÂłam na Toshiro zdziwona
-Co jest Toshiro?. Wygladasz jakbys zobaczyÂł ducha
Spójrz kto Idze...
<wciÂąÂż na nie go patrzy>
szedÂłem dalej w ich kierunku. bylem ok 70m od nich. " juÂż go poznaje to on mnie zaatakowaÂł piaskiem kilka tygodni temu. ale co robi obok Ayako?" rozmyÂślaÂłem
<nadal mu siĂŞ przyglÂąda i bawi siĂŞ Piaskiem przesypujÂąc go z reki do reki>
OdwróciÂłam gÂłowĂŞ i zobaczyÂłam Gaidena
"Chyba siĂŞ Âśpioszek juÂż wyspaÂł"pomyslalam
Odchrzaknelam i powiedzialam
-Czesc Gaiden
byÂłem juÂż 50 m od nich - Witaj kochanie - powiedziaÂłem gÂłoÂśno
<nie odzywaÂłem siĂŞ wiedziaÂłem ze mnie nie lubi>
TraciÂłÂąm Âłokciem Toshiro Âżeby nie zachowywaÂł siĂŞ jak sztywny pajac (sorki ale nie moglam sie powstrzymac )
-Widze ÂżĂŞ chyba siĂŞ wyspaÂłeÂś spiochu-krzykneÂłam do Gaidena
<wstaÂł i machnÂą do niego rĂŞkÂą>
- Szczerze mówiÂąc to jeszcze bym sobie poleÂżaÂł - powiedziaÂłem
PoczuÂłam ÂżĂŞ chyba roÂśnie napiĂŞcie miĂŞdzy dwoma bojownikami. CzuÂłam sie... dziwnie wiec sie nie odezwaÂłam
<zauwaÂżajÂąc ze nawet go nie zauwaÂżyÂł usiadÂł na Âławce z powrotem nie odzywajÂąc siĂŞ>
- Czy dziaÂło siĂŞ coÂś interesujÂącego zanim przybyÂłem? - zapytaÂłem siĂŞ, tak jakbym zwracaÂł siĂŞ do Ayako i Toshiro. co chwilĂŞ spoglÂądaÂłem na nich
Chyba nie zaleÂży co oznacza dla Ciebie "coÂś interesujÂącego"
<Bawi siĂŞ piaskiem>
Chwile sie nie odzywaÂłam po czym powiedziaÂłam
-Nie... Raczej nic specjalnego...
zauwaÂżyÂłem zmieszanie na twarzy Ayako ale nie zwróciÂłem na to uwagi. spojrzaÂłem na Toshiro - Wiesz, jak tylko was zobaczyÂłem to miaÂłem wraÂżenie Âże siĂŞ caÂłowaliÂście. - powiedziaÂłem . zrobiÂłem krótkÂą pauzĂŞ po czym uÂśmiechnÂąÂłem siĂŞ - Ale wiem Âże to niemoÂżliwe- powiedziaÂłem po czym spojrzaÂłem siĂŞ na Ayako
..........<nie odzywaÂł siĂŞ bo uznaÂł ze to nie wymaga komentarza>
StaraÂłam sie przybrac oburzony wyraz twarzy a nie zmieszany
-ÂŻ..ze co niby widziales?!
- dokÂładnie to nie wiem. Pewnie tylko mi siĂŞ zdawaÂło - powiedziaÂłem siadajÂąc na trawie i patrzÂąc w niebo
Nie wiedziaÂłem ze masz aÂż tak sÂłaby wzrok...<no koments>
SpojÂżaÂłam karcÂąco na Toshiro ale nic nie powiedzialam
zaciekawiÂła mnie odpowiedÂź Toshiro - Co masz na myÂśli ? - zapytaÂłem
<ja spojrzaÂłem na Ayako> No co my tylko sobie siedzieliÂśmy i rozmawialiÂśmy...Czy nie A on tu bredzi o caÂłowaniu....
CzuÂłam Âże zaraz chyba dojdzie do spiĂŞcia.
-Gaiden... Nic sie nie staÂło
No przecieÂż mowie ze nic....<nadal bawi siĂŞ piaskiem>
- Dobra nie bĂŞdĂŞ wnikaÂł w to co tutaj zaszÂło. Rozumiem Âże to nie moja sprawa - powiedziaÂłem. wstaÂłem i ruszyÂłem w kierunku monumentów
PodeszÂłam do niego i chycialm go za rĂŞke
-Gaiden! Nic tu nie zaszÂło. ZWykla rozmowa
Idz za nim Ayako w koĂącu to twój facet ale dziwie mu siĂŞ ze jest taki powÂściÂągliwy<powiedziaÂł to tak by tego nie usÂłyszaÂł>
nie odwracaÂłem siĂŞ- wierzĂŞ ci. ale nie podoba mi siĂŞ ten koleÂś. MuszĂŞ pogadaĂŚ z kimÂś. Jak zatĂŞsknisz to bĂŞdĂŞ na jednej z gÂłów Hokage- powiedziaÂłem po czym odbiegÂłem
ZdenerwowaÂłam sie i to poÂżÂądnie
-Wybacz Toshiro, ale musze z nim porozmawiac. Do zobaczenia... moze jutro. Papa!
Pobieglam za Gaidenem
<nmm>
Nie ma sprawy zniknÂą w zamieci piaskowej....

<nmm>
SzedÂł ÂłÂąkÂą oglÂądajÂąc siĂŞ na boki.MoÂże powinienem siĂŞ trochĂŞ pospieszyĂŚ moÂże ów bar o którym mówiÂł mÂłody ninja zamykajÂą wczeÂśniej.ZaczÂąÂł biec obawiajÂąc siĂŞ trochĂŞ Âże ominie go jakaÂś waÂżna wiadomoÂśĂŚ dotyczÂąca misji.ZnikÂł z tych terenów bĂŞdÂąc prawdopodobnie juÂż w Tani no Kuni gdzie aktualnie zmierzaÂł.
NMM
Przebiegam przez Âłake w kierunku doliny koĂąca...
<NMM>
StanĂŞÂłam pod drzewem, czekajÂąc na dar niebios w postaci jakiejÂś zmiany pogody i dalej denerwujĂŞ siĂŞ na zegarek.
ÂŁÂąka takÂże nie pokazaÂła swojej ciemnej strony, jednak przed tobÂą byÂła najtrudniejsza czĂŞÂśĂŚ. Kiri sÂłynĂŞÂło z róÂżnych rzeczy, miĂŞdzy innymi z maÂło bezpiecznych szlaków dla podróÂżujÂących. Mimo wszystko byÂłaÂś dobrej misji.
PrzyleciaÂłem na ÂłÂąkĂŞ na moim summonie. Gdy z niego zszedÂłem zaczÂąÂłem chodziĂŚ i rozglÂądaĂŚ siĂŞ za jakimiÂś zioÂłami.
SkoĂączyÂłem zbieraĂŚ zioÂła, wskoczyÂłem na summona i polecieliÂśmy <NMM>
MÂłody Isayama teraz juÂż biegÂł, wiedziaÂł Âże jego cel jest ruchomy zatem w kaÂżdej chwili mógÂł zniknÂąĂŚ i wtedy wysiÂłki mÂłodego Jounina podwoiÂły by siĂŞ a tego chÂłopak nie chciaÂł.

NMM
GalopowaÂłam na Kuragarim , bez sÂłowa. WidaĂŚ bÂło zaciĂŞtoÂśĂŚ na mojej twarzy. CaÂły czas przed oczami miaÂłam obraz brata....caÂłego we krwi bez rĂŞki i stopy. Nawet nie uÂświadamiaÂłam sobie jaki ból musiaÂł wycierpieĂŚ. WestchnĂŞÂłÂąm i popĂŞdziÂłam ogiera . Ten ruszyÂł szybciej
< NMM>
LeciaÂłem nad polanÂą na olbrzymim smoku i spoglÂądaÂłem z jego grzbietu na dóÂł.W pewnej chwili kazaÂłem zatrzymaĂŚ siĂŞ smokowi i lecieĂŚ we wskazanym miejscu.Smok posÂłusznie zrobiÂł to i zaraz byÂł na miejscu a mianowicie na Âśrodku polany.To doÂśĂŚ interesujÂące.KaÂłuÂża?W upalny dzieĂą?Nagle z kaÂłuÂży nad którÂą staÂłem wyÂłoniÂł siĂŞ ninja i zaatakowaÂł mnie kunajem jednak broĂą nie dotarÂła do celu poniewaÂż przeciwnik zostaÂł odepchniĂŞty przez atak chmary biaÂłych owadów.Ninja który miaÂł na swoim czole opaskĂŞ IwaGakure odleciaÂł na parĂŞ metrów jednak szybko wstaÂł lekko skrzywiony z bólu i rzekÂł:
-OdejdÂź nie szukam kÂłopotu mam tutaj misjĂŞ do wypeÂłnienia muszĂŞ porwaĂŚ jednego z klanu Hyuuga aby odkryĂŚ sekret ich Byakugana
-Tak?Chyba najwyraÂźniej masz szczĂŞÂście poniewaÂż jestem jednym z Hyuuga-odparÂłem a na mojej twarzy pojawiÂł siĂŞ Byakugan
Przeciwnik bez sÂłowa przystÂąpiÂł do ataku wysyÂłajÂąc w mojÂą stronĂŞ doÂśĂŚ sporÂą iloÂśĂŚ Shurikenów tym czasem ja dziĂŞki swojej szybkoÂści pojawiÂłem siĂŞ za IwaGakuraĂączykiem i zakatowaÂłem go Jukenem w plecy a ten od siÂły uderzenia odleciaÂł na dwa metry i zamieniÂł siĂŞ w kÂłodĂŞ drzewa a w tej samej chwili przeciwnik zaatakowaÂł mnie kunajem z góry.Bez problemu uniknÂąÂłem ataku i kontratakowaÂłem dwoma piorunami wczeÂśniej skÂładajÂąc pieczĂŞcie i mówiÂąc Gufutenka.Atak byÂł na tyle szybki Âże dotarÂł do przeciwnika który odleciaÂł na parĂŞ metrów i uderzyÂł w drzewo.Z przeraÂżeniem spojrzaÂł na swoje ramiona z których obwicie sÂączyÂła siĂŞ krew.RozmazujÂąc siĂŞ w powietrzu a po chwili pojawiajÂąc siĂŞ obok przeciwnika miaÂłem wÂłaÂśnie zadaĂŚ ostateczny cios gdy ninja zniknÂąÂł w kÂłĂŞbie dymu.Prawdopodobnie jest teraz daleko stÂąd.Nie mam zamiaru go szukaĂŚ daleka droga przede mnÂą jeszcze zanim dotrĂŞ do SunaGakure.WsiadÂłem na smoka który pojawiÂł siĂŞ obok mnie po moim gwizdniĂŞciu i odleciaÂłem w dalszÂą drogĂŞ.
NMM
< BiegnĂŞ sobie >
Hej ty! Kocham CiĂŞ!
< ZnikÂła >
PrzyprowadziÂłem dziewczynĂŞ. -Tu, potrenujemy i pogadamy
- Dobra trening przyda siĂŞ tobie -powiedziaÂłam- A o czym chciaÂłeÂś pogadaĂŚ -zapytaÂłam go.
WszedÂł wolnym krokiem na polane dawno tu nie byÂł od czasu ucieczki z wioski rozglÂądaÂłem siĂŞ uwaÂżnie majÂąc aktywne Sharingan w kĂącu dostrzegÂłem 2 postacie
WyczuÂłam obecnoÂśĂŚ jakiejÂś osoby, odwróciÂłam siĂŞ i ujrzaÂłam chÂłopaka. PrzyglÂądaÂłam mu siĂŞ przez jakiÂś czas Ciekawe jakie ma zamiary ''pomyÂślaÂłam''.
SzedÂł wolnym krokiem w stronĂŞ dwójki zobaczyÂł Âże jedno to dziewczyna obserwowaÂł jÂą uwaÂżnie swym sharinganem zbliÂżajÂąc siĂŞ do nie coraz bliÂżej
ZauwaÂżyÂłam, Âże ma Sharingan Pewnie jest z klanu Uchiha ''pomyÂślaÂłam''. Dla bezpieczeĂąstwa wyjeÂłam dwa kunai gdyÂż niewiedziaÂłam jakie ma zamiary.
-odÂłóÂż te Âżelastwo bo se krzywdĂŞ zrobisz
powiedziaÂł idÂąc dalej w jej stronĂŞ
-Nazywam siĂŞ Sasuke Uchiha
Krzywde??? za kogo on siĂŞ uwaÂża? ''pomyÂślaÂłam'', schowaÂłam kunai- Nazywam siĂŞ Shizue z Klanu Kishi -przedstawiÂłam siĂŞ mu.
-miÂło mi poznaĂŚ
byÂł w swym stroju.Nie spuszczaÂł wzroku z dziewczyny
-co ciĂŞ sprowadza w takie odosobnienie
Nim dziewczyna odpowiedziaÂła zabraÂłem jÂą z tond, gdyÂż to co chciaÂłem jej powiedzieĂŚ nie byÂło du uszu innych/NMN
Po zapoznaniu siĂŞ z celem misji, wraz z Yoshim szybko zabraliÂśmy potrzebne rzeczy i ruszyliÂśmy w drogĂŞ.
-Jak zaczynamy jej szukaĂŚ?- pytam chÂłodnym gÂłosem.
PopatrzyÂłem na niego obojĂŞtnie i powiedziaÂłem:
- Tak moÂżemy juÂż zaczÂąĂŚ-
Po czym zapytaÂłem:
- W którÂą stronĂŞ idziemy? -
UsÂłyszeliÂście szemry w krzakach na wschodzie.
PopatrzyÂłem w stronĂŞ krzaków, póÂźniej na Yoshiego.
-PowinniÂśmy to sprawdziĂŚ-powiedziaÂłem do niego.
Sam wyciÂągnÂąÂłem kunai i na lekko ugiĂŞtych nogach zaczÂąÂłem powolnym krokiem zmierzaĂŚ w stronĂŞ krzaków.
Po sÂłowach Yochiego wrazie czego przygotowaÂłem siĂŞ do walki. IdÂąc na lekko ugiĂŞtych nogach szedÂłem za moim towarzyszem starajÂąc siĂŞ robiĂŚ jak najmniej haÂłasu. WiedziaÂłem, Âże w razie czego bĂŞdĂŞ musiaÂł polegaĂŚ na sile i szybkoÂści wÂłasnego ciaÂła.
Nagle przed was wyszedÂł jakiÂś bandyta który trzymaÂł maÂłÂą dziewczynkĂŞ za kark.KrzyknÂąÂł do was:
-Dajcie 1000Y a nic jej siĂŞ nie stanie.....
"[I see you!] nie miaÂł co powiedzieĂŚ" stanÂąÂłem w miejscu na ugiĂŞtych nogach caÂły czas przygotowany do ataku.
-Oddaj nam dziewczynĂŞ, a dostaniesz swoja kase.- powiedziaÂłem, aby tylko zagadaĂŚ do bandyty.
-Yoshi mamy maÂły problem- powiedziaÂłem póÂłszeptem tak, aby nie usÂłyszaÂł tego bandyta -masz jakiÂś pomysÂł?.
- Nie odwracaj siĂŞ do niego plecami nie wiadomo co zrobi- PowiedziaÂłem do Yochiego
W tym samym czasie ukÂładaÂłem plan w swojej glowie.
PopatrzyÂłem na towarzysza i powiedziaÂłem po cichu, Âżeby bandyta tego nie usÂłyszaÂł:
- SÂłuchaj zrobimy tak, postaraj siĂŞ go czymÂś zajÂąĂŚ przez pewien czas, ja w tym czasie niby pójdĂŞ po pieniÂądze a tak naprawdĂŞ okrÂąÂżĂŞ go i postaram siĂŞ zaatakowaĂŚ go od tyÂłu, co Ty na to?-
-NamyÂśliliÂście siĂŞ juÂż, bo ja czekam a dziewczyny nie oddam dopóki nie zobaczĂŞ kasy.....
-Ostrzegam was nĂŞdzni shinobi takÂże znam parĂŞ ninja sztuczek wiĂŞc nie próbujcie sztuczek ze mnÂą...
-Hej, sÂłuchaj moÂże weÂźmiesz mnie zamiast tej niewinnej dziewczynki, co ona ci zrobiÂła. Kolega za tan czas pójdzie po kasĂŞ- powiedziaÂłem do bandyty tak gÂłoÂśnio Âżeby na pewno usÂłyszaÂł.
-Wiesz co robiĂŚ- szeptem powiedziaÂłem do Yoshiego.
"eh mam nadzieje Âże da siĂŞ zagadaĂŚ". Czekam na reakcje bandyty i aÂż Yoshi zajdzie Agresora z drugiej strony.
Zdziwiony patrze na Yochiego zastanawiajÂąc siĂŞ co knuje. Jestem gotowy do zajÂścia od tyÂłu ale najpierw czekam na odpowiedÂź agresora czy siĂŞ zgadza czy nie.
-Chyba sobie Âżarty stroicie......
-MuszĂŞ miec coÂś wzamian....
Nagle podszedÂł bardzo szybko do Yoshiego i ciachnÂąÂł mu nogĂŞ katanÂą przez co Yoshi masz doÂśĂŚ krwawiÂącÂą ranĂŞ, wziÂąÂł ciĂŞ teÂż na swojÂą stronĂŞ i odezwaÂł siĂŞ:
-TY(Yochi) tylko ty zostaÂłeÂś... to jest dowodem Âże nie próbuj ze mnÂą Âżadnych sztuczek.
-Masz mi natychmiast daĂŚ 1000Y a nic im siĂŞ nie stanie...
"eh musiaÂł akurat teraz siĂŞ daĂŚ zÂłapaĂŚ, wszystko siĂŞ pomieszaÂło ksa, ciekawe czy jest zdolny do walki z tÂą nogÂą" sytuacja zrobiÂła siĂŞ nieciekawa
-Dobra dobra, uspokój siĂŞ idĂŞ po kasĂŞ- Po drodze przebiegÂłem przez krzaki w których zrobiÂłem klona i to go wysÂłaÂłem po kasĂŞ. Sam zaÂś zastanawiam siĂŞ jak wyjÂśĂŚ z sytuacji, czekam na ruch bandyty.

//sry myÂślaÂłem, Âże mnie zÂłapaÂłeÂś nastĂŞpnym razem bĂŞdĂŞ uwaÂżniejszy//
StojĂŞ przy agresorze i patrze jak mój towarzysz idzie po pieniÂądze. W tej samej chwili wykorzystujÂąc chwile mocnym ruchem gÂłowy do tyÂłu staram siĂŞ uderzyĂŚ go w twarz i przy okazji oszoÂłomiĂŚ przeciwnika i przetrzymaĂŚ go.
UderzyÂłeÂś go lecz to chyba byÂł klon bo zniknÂąÂł w kÂłĂŞbach dymu razem z dziewczynkÂą.Nagle rozlegÂł siĂŞ na caÂłÂą ÂłÂąkĂŞ dÂźiwĂŞk lub raczej gÂłos bandyty:
-Nie postÂąpiÂłes zbyt mÂądrze wiĂŞc zostaniesz ukarany [RAITON]GIAN i w twojÂą stronĂŞ poleciaÂł doÂśĂŚ szybko doÂśĂŚ mocny piorun.
patrzÂąc na caÂłÂą sytuacjĂŞ stworzyÂłem szybko kolejnego klona, daÂłem mu kunai i nakazaÂłem jak najszybciej podbiegnÂąĂŚ do agresora(jest co dopiero po wypuszczeniu jutsu)i nakazuje podÂłoÂżyĂŚ kunai mu pod gardÂło wrazie jakiegoÂś oporu zabiĂŚ , a sam wyskakuje przed Yoshiego, w biegu skÂładam pieczĂŞcie i krzyczĂŞ -fuuton daitoppa w stronĂŞ agresora (wiatr ma przewagĂŞ na prÂądem).
SÂłyszÂąc, Âże agresor uÂżywa techniki Raiton na mnie postanawiam uniknÂąĂŚ ataku. Przez wszystkie lata treningu przyzwyczaiÂłem siĂŞ do bólu wiĂŞc owa rana na nodze nie przeszkadza mi tak bardzo. W ostatecznoÂści jestem przygotowany na przyjĂŞcie morderczego ataku. Za plecami sÂłyszĂŞ gÂłos biegnÂącego w mojÂą stronĂŞ Yochiego.
Raizo przechadza siĂŞ po ÂłÂące idzie w kierunku Ame no kuni.
NMM
ruszyÂł wolnym krokiem by zniknÂąĂŚ za horyzontem <NMM>
WróciÂł misja trwa dalej Na szczĂŞÂście bo juÂż siĂŞ baÂłem ;PP
//sorka za nieobecnoÂśĂŚ ale problem z netem miaÂłem//
Yochi pojawiÂł siĂŞ z daleka, popatrzyÂł i poszedÂł dalej NMM.
Definitywnie zrywam z misjÂą. IdĂŞ do swojego mieszkania w Kiri <NMM>
Pewien listek spokojnie taĂączÂąc w powietrzu... lekko zadrgnÂąl, a z jego cienia wyskoczyÂł chÂłopiec-ja.
ZaczÂąÂłem badaĂŚ okolice sÂłuchem i wĂŞchem... musiaÂłem siĂŞ na czymÂś wyÂżyĂŚ... wtedy... zorientowaÂłem siĂŞ, Âże przede mnÂą jest doÂśĂŚ duÂże drzewo. ZacisnÂąÂłem piĂŞÂści i ruszyÂłem na nie, wyjmujÂąc 2 kunai i trzymajÂąc je ostrzami ku spodzie dÂłoni zaczÂąÂłem rÂąbaĂŚ drzewo. Moje ruchy byÂły zwinne i szybkie. Skok, atak odskok, unik, doskok, atak unik, odskok, zwód... i tak ciÂągle... to byÂło TaiJutsu Katoshi.
Po godzinie rÂąbania po drzewie byÂłem tak wÂściekÂły, taki zmĂŞczony i taki przepeÂłniony Âżalem... poczuÂłem coÂś.
OparÂłem siĂŞ o drzewo... caÂłe ciaÂło, jakby pÂłonĂŞÂło... czuÂłem ból... okropny... i nie mogÂłem z tym nic zrobiĂŚ.
PadÂłem na kolana, warczÂąc, syczÂąc, jĂŞczÂąc i krzyczÂąc, jednoczeÂśnie zwijajÂąc siĂŞ z bólu. To byÂło okropne... wyczulone zmysÂły mogÂły mnie teraz dosÂłownie zabiĂŚ... tak mocno bolaÂło.
Z oddali moÂżna byÂło usÂłyszeĂŚ uderzenia Âłap o ziemiĂŞ. Przez ÂłÂąkĂŞ biegÂł ÂśnieÂżnobiaÂły wilk. Technika Okami no jutsu jednak na coÂś siĂŞ przydaje bo zÂłapaÂłam zapach Tano-kun. BĂŞdÂąc nadal pod postaciÂą wilka usÂłyszaÂłÂąm dziwne odgÂłosy. PodniosÂłam gÂłowĂŞ i zobaczyÂłam Tano-kun który zwijaÂł siĂŞ z bólu. NieÂświadoma tego , Âże jestem nadal pod postaciÂą wilka podbiegÂłam do Niego i trÂąciÂłam Jego rĂŞkĂŞ mokrym nosem pezy tym piszczÂąĂŚ ze strachu, i troski o chÂłopaka .
Kiedy tylko poczuÂłem, Âże ktoÂś lub coÂś mnie dotknĂŞÂło, szybko uskoczyÂłem w górĂŞ i usadowiÂłem siĂŞ na gaÂłĂŞzi. To byÂło... dziwne... warczaÂłem... jak zwierzĂŞ... i nie byÂłem nawet tego Âświadom.
WywÂąchaÂłem okolicĂŞ... zapach czysty, ale zwierzĂŞcy... wciÂąÂż pod wpÂływem SzaÂłu Berserkera wydarÂłem siĂŞ na przybysza, zaciskajÂąc dÂłoĂą na gaÂłĂŞzi, które byÂła coraz bardziej miaÂżdÂżona, niszczona i... plugawiona.
spod mojej czarnej opaski wydzieraÂły siĂŞ dwa czerwone pÂłomyki.
Zdecydowanie byÂło ze mnÂą Âźle... i to bardzo...
WidzÂąc to co siĂŞ dzieje z chÂłopakiem szybko zmieniÂłam siĂŞ w czÂłowieka.ZauwaÂżyÂłam czerwone pÂłomyki spod Jego opaski na oczach. WskoczyÂłam za nim na gaÂłÂąÂź i szepnĂŞÂłam
- Tano-kun...spokojnie....to tylko ja....- zaczĂŞÂłam siĂŞ do Niego zbliÂżaĂŚ aby po chwili delikatnie poÂłoÂżyĂŚ mu dÂłoĂą na ramieniu
Przez chwilkĂŞ, te pÂłomyki byÂły nieruchome... jednak po chwili obruciÂły siĂŞ w stronĂŞ Minako-chan.
NawiÂązaÂła siĂŞ wiĂŞÂź i dziewczyna usÂłyszaÂła w gÂłowie:
-WidzĂŞ CiĂŞ.-po tym pozosaÂło echo i tylko byÂło sÂłychaĂŚ czyjeÂś dyszenie... jakby byÂł... podniecony, przejĂŞty...
SlyszÂąc ten gÂłos moje oczy rozszerzyly sie w lekkim przestrachu.
- ...O...Ookami? - spytaÂłam jakby samÂą siebie
Nawet nie majÂąĂŚ pewnoÂści , Âże to demon Tano-kun poczu Âłam jak wzbiera siĂŞ we mnie zÂłoÂśĂŚ...
Na dÂźwiĂŞk tego imienia, w gÂłowie Minako-chan rozlegÂł siĂŞ przeraÂźliwy i zabójczo gÂłoÂśny ryk. Wszystko zniknĂŞÂło. Ja, drzewo, las... zostaÂła ciemnoÂśĂŚ.
Po chwili, ciemnoÂśĂŚ bÂłyskawicznie pojaÂśniaÂła, pokazujÂąc juÂż dobrze znanÂą dziewczynie, ogromnÂą komnatĂŞ.
Nagle, zza krat wyÂłoniÂło siĂŞ czerwone ÂświatÂło... wybuchÂło, jak poÂżar, jak bomba, jak nieposkromiony ogieĂą, ukazujÂąc demona a jego Âślepia... z caÂłÂą jego nienawiÂściÂą skierowane byÂły w jego najwiĂŞkszego wroga.
-Jak Ci siĂŞ podoba mój prezent?-zaszydziÂł, mimo wszystko wciÂąÂż ukazujÂąc swój legendarny gniew.

//Wybacz, Âże ja tu tak troche za MG robiĂŞ... ' //
PatrzyÂłam nienawistnie na demona. Z peÂłnÂą wÂściekÂłoÂściÂą w oczach. ZaczĂŞÂły mnie otaczaĂŚ iskierki ognia
- Ty...- syknĂŞÂłam w Jego stronĂŞ - To przez Ciebie Tano-kun straciÂł wzrok!! - krzyknĂŞÂłam w Jego stronĂŞ a moje Âźrenice zmieniÂły siĂŞ w pionowe kreski
Nie baÂłam siĂŞ demona nai odrobinĂŞ...nauczyÂłam siĂŞ , Âże jest tylko gÂłupim demonem...niestety demonem przez którego chÂłopak nie widzi
Wilkowi nie spodobaÂł siĂŞ ton dziewczyny. MachnÂąÂł szponiastÂą ÂłapÂą i uderzyÂł w ziemiĂŞ, kruszÂąc jÂą... wszĂŞdzie. CaÂła komnata popĂŞkaÂła, z spod pĂŞkniĂŞĂŚ wydostawaÂła siĂŞ czysta energia... Czarno-Czerwona chakra demona, a potĂŞpieĂącze jĂŞki, które jej towarzyszyÂły niejednego by mogÂły pĂŞdziĂŚ do grobu.
-Ty bezczelna! MogĂŞ CiĂŞ zabiĂŚ w kaÂżdej chwili, wiĂŞc uwaÂżaj!-zagrzmiaÂł, prowadzÂąc z siebie czarne pioruny jego chakry po caÂłym pomieszczeniu, jeszcze mocniej je dewastujÂąc.
StaÂłam dzielnie na ziemi ignorujÂąc jĂŞki. Po tym co przeÂżyÂłam to byÂło nic. PatrzyÂłam z wÂściekÂłoÂściÂą na demona
- ZAMKNIJ SIE!! - wrzasnĂŞÂłam - JesteÂś tylko gÂłupim demonem!! Po co mnie tu sprowadziÂłeÂś?! Gadaj póki jestem jeszcze spokojna - krzyknĂŞÂłam patrzÂąc na Niego z wielkÂą wÂściekÂłoÂściÂą i niechĂŞciÂą
Demon przez chwilkĂŞ staÂł tak, jak wmurowany, lecz po chwili wyszczerzyÂł zĂŞbiska i spojrzaÂł na niÂą z góry.
-Tak? No to zobaczymy teraz...-powiedziaÂł spokojnie, powoli otaczajÂąc dziewczynĂŞ swojÂą chakrÂą. Kiedy stykaÂła siĂŞ z jej ciaÂłem, powodowaÂła ból, jednak nie robiÂła Âżadnych obraÂżeĂą zewnĂŞtrznych... w koĂącu, zaatakowaÂła z caÂłÂą mocÂą.
-Raijuu! Wiem, Âże tam jesteÂś! CzujĂŞ CiĂŞ, Ty sÂłabeuszu! DobraliÂście siĂŞ... PokaÂż siĂŞ! Chyba, Âże siĂŞ boisz?!-wydarÂł siĂŞ pewnie, chcÂąc sprowokowaĂŚ Raijuu do dziaÂłania. Ookami byÂł pewny swego planu... zresztÂą, jak zawsze.
ZacisnĂŞÂłÂąm mocno usta aby nie krzyknÂąĂŚ z bólu. UpadÂłam na kolana aby mieĂŚ trochĂŞ siÂły na powstrzymanie siĂŞ od bólu. CzuÂłam jak spokojny Raijuu aÂż rwie sie do ujawnienia
- Ani waÂż mi siĂŞ ruszaĂŚ! - wrzasnĂŞÂłam do swojego demona. Nie byÂłam pewna...chciaÂłam to krzyknÂąĂŚ w myÂślach jednak mój krzyk rozdarÂł siĂŞ po komnacie
~ GÂłupia....~usÂłyszaÂłam Jego gÂłos a potem powiedziaÂłam nie swoim gÂłosem
- Czego chcesz Ookami ? - to byÂł gÂłos Raiju...spokojny i opanowany.
ZacisnĂŞÂłÂąm dÂłonie w piĂŞsci
Chakra Ookami'ego siĂŞ wycofaÂła, a on uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ radoÂśnie.
-Powiem to raz. Jeden jedyny i jeÂśli mnie nie posÂłuchasz, to CiĂŞ zniszczĂŞ. Trzymaj jÂą zdala ode mnie, jasne?!-zagrzmiaÂł, a echo jego gÂłosu rozniosÂło siĂŞ po pomieszczeniu, odrywajÂąc mniejsze kawaÂłki skaÂł ze Âścian.
-Ach... a tak poza tym, tchórzu jeden... pokaÂż siĂŞ, a nie ukrywaj siĂŞ za tym czÂłowiekiem!-machnÂąÂł rĂŞkÂą, a chakra ponownie uderzyÂła ponownie, chcÂąc ujawniĂŚ jego postaĂŚ.
UsÂłyszaÂłam w gÂłowie jak Raiju siĂŞ Âśmieje. Kiedy chakra Ookamiego po raz kolejny wystrzeliÂła w mojÂą stronĂŞ , tym razem jĂŞknĂŞÂłam z bólu a jakby w formie obrony za mnÂą pojawiÂł siĂŞ ogieĂą który mnie otaczaÂł. ZamknĂŞÂłam oczy oddychajÂąc szybko.
- Ookami...mam siĂŞ baĂŚ...Ciebie? - zapytaÂł Raiju jakby z ironiÂą - JuÂż ta dziewczyna jest silniejsza od Ciebie...w koĂącu ile razy Ci pokrzyÂżowaÂła plany? - zapytaÂł a potem zamilkÂł
CzuÂłam jak Raijuu opuÂściÂł mojÂą gÂłowĂŞ. PoÂłoÂżyÂłam rĂŞkĂŞ na kolanie i spróbowaÂłam wstaĂŚ.
PrzelatujÂąc w stronĂŞ Kiri-Gakure przez polanĂŞ zauwaÂżyÂłem na ÂłÂące dwie osoby, a raczej zauwaÂżyÂł to Tachitori.
- Michimoto.... Tam na dole sÂą dwie osoby, zwolniĂŞ, ÂżebyÂś mógÂł to zobaczyĂŚ...- powiedziaÂł w myÂślach ptak. JuÂż po chwili mogÂłem wyraÂźniej siĂŞ przypatrzeĂŚ postaciom na ÂłÂące.
- No i nie musimy lecieĂŚ do Kumo, Minako jest na miejscu...- powiedziaÂłem, a ptak podszedÂł do lÂądowania. Zaraz byliÂśmy juÂż na ziemi. zeskoczyÂłem z ptaka, a na nim zostaÂł Hyuta.
ZszedÂłem z feniksa i wykonaÂłem niewielki ukÂłon w stronĂŞ Minako.
-Witaj Minako, witaj Tano - powiedziaÂłem uprzejmym tonem. Mój demon wĂŞszyÂł i nie wszystko do koĂąca mu siĂŞ podobaÂło. Na przykÂład obecnoÂśĂŚ dwojga kuzynków... Na razie jednak nie odzywaÂł siĂŞ, Âżeby niepotrzebnie mnie nie stresowaĂŚ. ZresztÂą sam wiedziaÂłem o demonie Minako.
PopatrzyÂłem na Minako, która bardzo dziwnie wyglÂądaÂła.
- Hyuta zostawiĂŞ tutaj mojego drugiego summona, bo Minako jest chyba w jakimÂś dziwnym stanie...- powiedziaÂłem skÂładajÂąc pieczĂŞci i przyzywajÂąc Mizutori.
- poczekaj tutaj, aÂż ocknÂą siĂŞ. W razie niebezpieczeĂąstwa wróĂŚ do Âświata feniksów...- powiedziaÂłem w myÂślach summonowi przyczepiajÂąc do jego nogi kartkĂŞ.
Kod: Minako, jak juÂż bĂŞdziesz przytomna napisz kartkĂŞ i daj jÂą temu ptakowi.
Podpisano: ZZWS

Po tym wskoczyÂłem na Tachitori
- Hyuta, gdzie lecimy teraz?- zapytaÂłem
-MyÂślĂŞ, Âże cza odwiedzicmojego starego ucznia. - powiedziaÂłem powoli wsiadajÂąc na ptaka.
-A póÂźniej odwiedzimy mojego kuzyna...
//pisaj za mnie NMN ok?//
- No to lecimy do Iwy...- powiedziaÂłem i poklepaÂłem feniksa po gÂłowie.
ChwilĂŞ potem byliÂśmy juÂż w powietrzu.
- Kierunek Kusa, potem Iwa...- powiedziaÂłem w myÂślach Âżartobliwie i po chwili nie byÂło nas na ÂłÂące.
<NIE MA NAS>
Ookami osiÂągnÂąÂł szczyt swej wÂściekÂłoÂści i obÂłĂŞdu. RzucaÂł siĂŞ po caÂłej klatce, uwalniajÂąc przy tym tyle chakry, Âże byÂło to niebezpieczne nie tylko dla mnie, jako, Âże byÂłem jeego nosicielem, ale i dla Minako-chan, mimo, Âże wczeÂśniejszy ból byÂł tylko iluzjÂą demona.
CzuÂłem, jak palĂŞ siĂŞ od Âśrodka, ale nie mogÂłem nic zrobiĂŚ. Na szczĂŞÂście Minako-chan uniknĂŞÂła tego losu. Jedyna Âświadoma czÂąstka mnie robiÂła wszystko, aby tego uniknÂąĂŚ.
Po pewnym czasie, demon uspokoiÂł siĂŞ, ale byÂł wciÂąÂż wÂściekÂły.
-Dziewczyno... TY i Raijuu zapÂłacicie za swojÂą zuchwaÂłoÂśĂŚ! A, nie! Poprawka-Tano za to zapÂłaci...-powiedziaÂł, szczerzÂąc zĂŞby-Hmm... moÂże teraz pozbawimy go sÂłuchu? A moÂże kompletnie zniszczĂŞ mu jĂŞzyk? Co o tym myÂślisz? A moÂże wolisz, abym pozbawiÂł go wÂładzy w rÂączce albo nóÂżce? Nie mówiÂąc o caÂłej parze. Hmm... to by byÂło coÂś, nie sÂądzisz?-drwiÂł, prowokowaÂł, bawiÂł siĂŞ kosztem dziewczyny i moim.
Kiedy usÂłyszaÂłam o to co ma zamiar zrobiĂŚ demon Tano-kun. ZastygÂłam w bezruchu niczym marmurowy posÂąg a moje oczy byÂły rozwarte w przeraÂżeniu. Chyba jeszcze nigdy nei byÂłam tak przeraÂżona. RĂŞcĂŞ mi drÂżaÂły które po chwili zacisnĂŞÂłam w piĂŞÂści. Nadal przeraÂżonym wzrokiem patrzyÂłam na Niego krĂŞcÂąc gÂłowÂą
- Nie...nie zrobisz tego... - szepnĂŞÂłam jakby do siebie
Demon uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ szerzej.
-Nie? To patrz!-machnÂąÂł ÂłapÂą i uderzyÂł w grunt. Wszystko pociemniaÂło i po chwili znów byÂło widaĂŚ ÂłÂąkĂŞ, drzewo, las wokoÂło i mnie...
ZsunÂąÂłem siĂŞ z drzewa, upadajÂąc na plecy w szerokim rozmachu koĂączyn. JĂŞczaÂłem z bólu i podnosiÂłem gÂłowĂŞ, jakbym chciaÂł wstaĂŚ. Niestety, gÂłowa byÂła gedynÂą czeÂściÂą ciaÂła, która mogÂła siĂŞ ruszaĂŚ.
W tle tego zdarzenia, jeÂśli siĂŞ wytĂŞÂżyÂło sÂłuch... moÂżna byÂło usÂłyszeĂŚ przytÂłumiony Âśmiech potwora, wyraÂźnie podnieconego tym wszystkim.
Do moich oczu napÂłynĂŞÂły Âłzy
- Nie... - szepnĂŞÂłam krĂŞcÂąc gÂłowÂą - NIE!! - wrzasnĂŞÂłam zeskakujÂąĂŚ z drzewa i przyklĂŞkajaĂŚ przy chÂłopaku. BaÂłam siĂŞ Go dotknÂąĂŚ aby Go nie zrniaĂŚ. Po chwili chwyciÂłam Go delikatnie pod pachy i podniosÂłam na tyle aby oprzeĂŚ Go o siebie. JednÂą rĂŞkÂą nadal Go pod jednÂą pachÂą a drugÂą poÂłoÂżyÂłam na policzku. Sama swój przytuliÂłam do Niego.
- Nie....nie....nie... co ja zrobiÂłam.....co ja zrobiÂłam...gÂłupi demonie...przeklĂŞty...- szeptaÂłam a Âłzy ciekÂły obficie po moich policzkach...
Potem dotarÂło do mnie Âśmiech demona
~Zaraz....jakim cudem ja Go sÂłyszĂŞ...~pomyÂślaÂłam
RozjerzaÂłam siĂŞ ...nie widziaÂłam demona....
~...Genjutsu....~ pomyÂślaÂłam...
Niepewnie wykonaÂłam technikĂŞ Kai
//GdybyÂłbym byÂł MG to bym z dumÂą przyznaÂł Ci nagrodĂŞ z ten "event" //

Wszystko wokoÂło siĂŞ rozmazaÂło i zniknĂŞÂło, tak samo, jak demoniczny Âśmiech. Przez chwilkĂŞ staÂłaÂś poÂśrodku niczego.
W koĂącu zaczĂŞÂło docieraĂŚ do Ciebie oÂślepiajÂące ÂświatÂło dnia, które zamieniÂło siĂŞ w ten sam las, to samo drzewo, tÂą samÂą ÂłÂąkĂŞ i mnie.. wciÂąÂż pod wpÂływem chakry demona, która zaczĂŞÂła znikaĂŚ, a ja opadÂłem z siÂł.
//DostaÂłem pozwolenie na to, co teraz zrobiĂŞ//
-Ech... jest najstarszy i najsilniejszy z nas, a nie potrafi pokonaĂŚ zwykÂłej dziewczyny... ÂżaÂłosne-zamruczaÂł spokojnie Raijuu, nie przejmujÂąc siĂŞ niczym. Minako-chan byÂła dobrym Jinchuuriki... chyba najpotĂŞÂżniejszym.
WidzÂąc, jak spadam, zeskoczyÂłaÂś z drzewa i chwyciÂłaÂś mnie na ziemi, kÂładÂąc delikatnie pod drzewem.
ByÂłem bezpieczny, jednak chwilkĂŞ zajmie mi dojÂście do siebie.

//No i tyle moÂże zgÂłoszĂŞ kandydaturĂŞ na MG? Nie no, ÂżartujĂŞ )
// Hm...zastanowie sie ;]//

ByÂłam przeraÂżona tym co siĂŞ mogÂło staĂŚ. PatrzyÂłam z troskÂą na chÂłopaka oddychajÂąĂŚ ciĂŞÂżko. Niepewnie dotknĂŞÂłam Jego policzka opiszkami palców . ZauwaÂżyÂłam , Âże palce mi drzÂą jeszcze ze strachu. UÂświadomiÂłam sobie jakim zagroÂżeniem jestem dla chÂłopaka. Ookami aby mnie zadrĂŞczyĂŚ mógÂłby zrobiĂŚ z Tano-kun wiele okropnych rzeczy. SpuÂściÂłam gÂłowĂŞ. Delikatnie usiadÂłam obok Niego opierajÂąĂŚ siĂŞ o pieĂą poÂłoÂżylam Jego gÂłowĂŞ na swoich kolanach. GÂłaskaÂłam Go po policzku patrzÂąc na Niego smutno.
Czy aby byÂł bezpieczny musiaÂłam Go zostawiĂŚ? ByÂłamza tym jak najbardziej za....oparÂłam gÂłowĂŞ o pieĂą patrzÂąc gdzies w Niebo. Po chwili zamknĂŞÂłam oczy
http://siquilla.wrzuta.pl...arthas.._my_son
//Mam nadziejĂŞ, Âże siĂŞ dopasuje... a jak nie, to przeczytajcie, przesÂłuchajcie i dostosujcie //

LeÂżaÂłem sam, poÂśrodku biaÂłej ÂłÂąki... ÂłÂąki peÂłnej biaÂłych kwiatów. ByÂłem odprĂŞÂżony... nagle, poczuÂłem, Âże ktoÂś jest obok mnie.
-ÂŹle postĂŞpujesz, synku-powiedziaÂła kobieta... moja matka. Ubrana w dÂługÂą, zwiewnÂą, biaÂłÂą sukniĂŞ. PodchodzÂąc do mnie tworzyÂła wiatr, który unosiÂł pÂłatki kwiatów, tworzÂąc bajeczny taniec. Jej obecnoÂśĂŚ obok mnie uspokoiÂła, ale ej sÂłowa trochĂŞ zaniepokoiÂły.
-Czemu tak...?
-Nie unikaj tej dziewczyny... nie unikaj tych, których kochasz... dziĂŞki nim Âżyjesz. DziĂŞki nim.
-Ale przeze mnie cierpiÂą...
-CierpiÂą? Cierpieniem jest to, co moÂże siĂŞ staĂŚ, odrzucajÂąc Minako.
Wtedy przed moimi oczami pokazaÂł siĂŞ okropny obraz:
Jestem kompletnie sam... cierpiĂŞ... Ookami siĂŞ uwalnia i nie ma nikogo, kto by pomogÂł mi go zwalczyĂŚ. DzieĂą jego triumfu. ZamieniÂł mnie w Juuichibi po czym zabiÂł, jednoczeÂśnie odzyskujÂąc wolnoÂśĂŚ. Jego noc... byÂła najokropniejszÂą ze wszystkich... caÂła Konoha w gruzach... a Minako-chan...
-Nie! Nie, nie, nie, nie!!! Nigdy na to nie pozwolĂŞ!-krzyknÂąÂłem, ÂłapiÂąc siĂŞ za gÂłowĂŞ.
-WiĂŞc nie staraj siĂŞ chroniĂŚ teraz... nie chroĂą przed chwilÂą, tylko przed wiecznoÂściÂą.

Po tych sÂłowach zniknĂŞÂła, jak i ÂłÂąka, a ja poczuÂłem czyjÂąÂś dÂłoĂą na swoim policzku.
-Wybacz mi... nigdy wiĂŞcej... juÂż nigdy nie popeÂłniĂŞ tego bÂłĂŞdu... obiecujĂŞ Ci-powiedziaÂłem pewnie, silny, jak nigdy w Âżyciu.
Kiedy chÂłopak powwiedziaÂł te sÂłowa juÂż nie powstrzymaÂłam Âłez. PodniosÂłam delikatnie chÂłopaka aby siĂŞ do Niego mocno przytuliĂŚ
- Przepraszam...przepraszam...to przeze mnie ...wszystko moja wina... - szeptaÂłam a Âłzy kapaÂły obficie na ramiĂŞ chÂłopaka. SchowaÂłam twarz w Jego ramiĂŞ caÂły czas pÂłaczÂąc
-Cichutko! Nie... to moja wina... to ja chciaÂłem chroniĂŚ CiĂŞ przed Ookaamim... chciaÂłem dobrze, a wyszÂło fatalnie... teraz juÂż wiem... trzeba walczyĂŚ, Âżeby uniknÂąĂŚ najgorszego... teraz bĂŞdzie inaczej... wierz mi... bĂŞdzie dobrze...-mówiÂłem cicho, chcÂąc uspokoiĂŚ dziewczynĂŞ. DziĂŞkowaÂłem matce za pomoc w zrozumieniu tego... ona zawsze przy mnie byÂła, jest i bĂŞdzie. Wtedy... poczuÂłem, Âże wiatr coÂś przyniósÂł. UniosÂłem rĂŞkĂŞ i pochwyciÂłem obiekt... delikatny, lekki i zwiewny... byÂł to biaÂły pÂłatek kwiatu.
-DziĂŞkujĂŞ raz jeszcze...-szepnÂąÂłem, wypuszczajÂąc pÂłatek, który pomknÂąÂł w dal.
Feniks podszedÂł do Minako i staraÂł siĂŞ pokazaĂŚ, ze do nogi ma przypiĂŞtÂą karteczkĂŞ.
TrochĂŞ trwaÂło zanim siĂŞ uspokoiÂłam. WestchnĂŞÂłam ciĂŞÂżko i szepnĂŞÂłam
- Kocham CiĂŞ....kocham CiĂŞ....
Po chwili poczuÂłam , Âże nie jestesmy sami. ZerknĂŞÂłam w bok i zobaczyÂłam feniksa.
- Michimoto.... - szepnĂŞÂłam i spojrzaÂłam na Jego nóÂżkĂŞ. OderwaÂłam siĂŞ tylko od Tano-kun jednÂą rĂŞkÂą abym mogÂła siĂŞgnÂąĂŚ po liÂścik i Go przeczytaĂŚ.
- ZZSW ? - zapytaÂłam.
NaskrobaÂłam na niej parĂŞ sÂłów i przyczepiÂłam do nóÂżki. Po chwili spojrzaÂłam na Tano-kun...n Jego opaskĂŞ....dotknĂŞÂłam jej niepewnie palcami
- Nigdy sobie tego nei wybaczĂŞ...., Âże nie mogÂłam Ci pomóc... - szepnĂŞÂłam
do Minako przyleciaÂł maÂły goÂłÂąbek i wystawiÂł nóÂżkĂŞ z listem
Kod: ChciaÂłem zaproponowaĂŚ przymierze miĂŞdzy wioskÂą oto a KnH byÂłbym bardzo szczĂŞÂśliwy jakbyÂś siĂŞ zgodziÂła jeÂśli jest gdzieÂś w pobliÂżu Tano pozdrów go ode mnie

Z powaÂżaniem nowy Otokage Yagu Ryu
PrzytrzymaÂłem rĂŞkĂŞ Minako-chan i przesunÂąÂłem jÂą w bok... nie chciaÂłem, aby na to zwracaÂła uwagĂŞ... Âżeby siĂŞ tym przejmowaÂła.
-Minako-chan... najdroÂższa Minako-chan -szeptaÂłem, jakby do siebie, bĂŞdÂąc szczĂŞÂśliwym, Âże nie popeÂłniÂłem tego bÂłĂŞdu.
UsÂłyszaÂłem, jak jakiÂś ptaszek skakaÂł sobie po gaÂłĂŞzi drzewa, co jakiÂś czas poÂśpiewujÂąc.
-SÂłyszysz? Jest szczĂŞÂśliwy... cieszy siĂŞ razem ze mnÂą. Cieszy siĂŞ, Âże mam Ciebie blisko siebie-powiedziaÂłem cicho, unoszÂąc rĂŞkĂŞ w kierunku ptaka, który siĂŞ nam przyglÂądaÂł z zaciekawieniem. MaÂły, czerono-brÂązowy ptaszek.
PatrzyÂłam na Niego w ciszy. WydawaÂł siĂŞ szczĂŞÂśliwy. UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ do siebie.SpojrzaÂłam na ptaszka który potem usiadÂł Tano-kun na gÂłowie ( ). ZaÂśmiaÂłam siĂŞ kiedy ptaszek zaczÂąÂł siĂŞ przyglÂądaĂŚ wÂłosom chÂłopaka z zaciekawieniem
- Heh...polubiÂł CiĂŞ - zaÂśmiaÂłam siĂŞ
Po chwili zauwaÂżyÂłam goÂłĂŞbia. WystawiÂłam rĂŞkĂŞ aby ten mi usiadÂł na niej i przeczytaÂłam list
- Yagu-san....masz pozdrowienia od Yagu-san.. - powiedziaÂłam
~ Oto- kage~pomyÂślaÂłam
ZÂłoÂżyÂłam kartkĂŞ na póÂł i schowaÂłam do kabury. SpojrzaÂłam na ptaszka który wylÂądowaÂł tym razem u mnie na palcu. WziĂŞÂłam rĂŞkĂŞ chÂłopaka i Jego palcem wskazujÂącym pogÂłaskaÂłam delikatnie ptaszka. Ten zaĂŚwierkaÂł radoÂśnie. ZaÂśmiaÂłam siĂŞ
- SÂłodki- dodaÂłam
Gdy Minako przyczepiÂła kartkĂŞ do nóÂżki ptak wzbiÂł siĂŞ w powietrze i poleciaÂł do wÂłaÂściciela. <NMS>
UÂśmiechnÂąÂłem siĂŞ, wyobraÂżajÂąc sobie, jaki dziÂś dzieĂą.
-Tak, sÂłodki-powiedziaÂłem cicho, jakbym nie chciaÂł spÂłoszyĂŚ "Âświergotka"
ByÂłem zmĂŞczony, obolaÂły i senny. OddychaÂłem coraz spokojniej, lekko i gÂłĂŞboko... w koĂącu... mogÂłem... odpoczÂąĂŚ...
Po chwili jednak ptaszek odleciaÂł. ChwyciÂłam jednÂą rĂŞkĂŞ Tano-kun i ÂścisnĂŞÂłam jÂą mocno.Sama zaÂś siĂŞ do Niego przytuliÂłam obejmujÂąĂŚ chÂłopaka jednÂą rĂŞkÂą za szyjĂŞ
- StĂŞskniÂłam siĂŞ za TobÂą - powiedziaÂłam patrzÂąĂŚ na jakiÂś punkt na Jego bluzce
-Ja teÂż... nawet nie wiesz, jak bardzo...-powiedziaÂłem spokojnie, a mój gÂłos stawaÂł siĂŞ coraz cichszy, nieprzespany. Delikatnie chwyciÂłem rĂŞkĂŞ dziewczyny, którÂą mnie obejmowaÂła, jednak po chwili opadÂła bezwÂładnie na mój brzuch. Druga rĂŞka teÂż przestaÂła staraĂŚ siĂŞ utrzymaĂŚ w powietrzu i trzymana byÂła jedynie przez Minako-chan.
JuÂż dawno nie byÂłem taki spokojny... teraz juÂż nic nie mogÂło siĂŞ nie udaĂŚ... ale chwilowo nie zawracaÂłem sobie tym gÂłowy, odpÂływajÂąc do Krainy Snów.
PoczuÂłam , Âże chÂłopak powoli zasypia. WiedziaÂłam , Âże spanie na ÂłÂące nie jest najlepsze. PomogÂłam mu wstaĂŚ
- ChodÂźmy juÂż....jesteÂś zmĂŞczony czuĂŚ to na kilometr. - powiedziaÂłam szeptem - ZdoÂłasz dojÂśĂŚ do swojego pokoju? Czy moÂże Ci pomóc - spytaÂłam niepewnie bojÂąĂŚ siĂŞ o stan zdrowia Tano-kun
Ja sama byÂłam zmĂŞczona ale myÂśl , zĂŞ moÂżemy zasnÂąĂŚ na ÂłÂące...cóÂż jakoÂś odpĂŞdzaÂła sen
Niestety, byÂło za póÂźno i podnoszenie mnie nic nie daÂło. ZasnÂąÂłem i Âżadna siÂła nie byÂła w stanie mnie obudziĂŚ. SÂłyszaÂłem w gÂłowie gÂłos dziewczyny, ale myÂślaÂłem, Âże to sen, wiĂŞc siĂŞ tym nie przejmowaÂłem.
Kiedy chÂłopak zasnÂąÂł pokrĂŞciÂłam gÂłowÂą i westchnĂŞÂłam. JuÂż miaÂłam zamiar GO zaczÂąĂŚ budziĂŚ...ale...wyglÂądaÂł tak spokojnie jak spaÂł. Nie chciaÂłam przerywaĂŚ tego spokoju. UsiadÂłam wygodnie obok Niego a potem siĂŞ przytuliÂłam aby nie zmarzÂł. Moja 43 stopniowa temperatura ciaÂła siĂŞ nadawaÂła do ocieplania idealnie. ChwyciÂłam chlopaka ponownie za rĂŞkĂŞ i zamknĂŞÂłam oczy.
- Spioch... - mruknĂŞÂłam do siebie
LecÂąc na swoim summonie zauwaÂżyÂłem z góry moich przyjacióÂł. WylÂądowaÂłem kawaÂłek dalej i odwoÂłaÂłem swoje stworzenie. PodszedÂłem nieco bliÂżej Minako-chan i Tano-kun ale spostrzegajÂąc ich tak blisko siebie, troszczÂących siĂŞ wzajemnie zostaÂłem tu. NiechciaÂłem im teraz przeszkadzaĂŚ.
przywlokÂłam sie tu bez celu ganiajÂąĂŚ za liÂściem , zatrzymaÂłam siĂŞ i przysiadÂłam na kamieniu.
-ale tu cicho...W sam raz-powiedziaÂłam i wstawszy z kamienia rozÂłorzyÂłam siĂŞ na trawie z dala od innych ludzi nie chcÂąc im w niczym kolwiek przeszkadzaĂŚ.
Chyba musiaÂłam przysnÂąĂŚ razem z Tano-kun poniewaÂż kiedy otworzyÂłam oczy na pewno byÂło kilka godzin po tym jak je zamknĂŞÂłam. RozejrzaÂłam siĂŞ. Tano-kun nadal spaÂł. Pewnie byÂł bardzo zmĂŞczony. Nie chcÂąc mu zbaieraĂŚ ciepÂła spojrzaÂłam przed siebie i rozbaczyÂłam Rado-kun. PomachaÂłam mu aby podszedÂł. Nie chciaÂłam budziĂŚ chÂłopaka swoim wierceniem siĂŞ
CzekaÂłem doÂśĂŚ dÂługo. gdy Minako-chan daÂła mi znaĂŚ Âżebym podrzedÂł odrazu to uczyniÂłem. BĂŞdÂąc juÂż obok nich zapytaÂłem siĂŞ.- "I co z nim?"
UsiadÂłam , zobaczyÂłam w oddali ludzi .WlazÂłam na drzewo i wylegujÂąc siĂŞ na gaÂłĂŞzi przyglÂądaÂłam siĂŞ im.
-... ... ... ...-westchneÂłam.
SpojrzaÂłam na Rado-kun a potem na Tano-kun. SpaÂł sobie w najlepsze. ChwyciÂłam Âśpiocha za rĂŞkĂŞ gÂłszczÂąc jÂą kciukiem po niej.
- To ...To Jego demon...Ookami mu to zrobiÂł....chciaÂł cierpienia Tano-kun...i mojego...wiedziaÂł... , Âże zabranie mu wzroku sprawi Tano-kun najgorszy ból...- powiedziaÂłam smutno patrzÂąc w ziemiĂŞ
Nadal cuzÂłam ukÂłucie w sercu kiedy sobie przypomnĂŞ o pustym wzroku chÂłopaka. Takim...bez emocji. TO byÂło dla mnie straszne , Âże chÂłopak niczego nie moÂżĂŞ zobaczyĂŚ.
"Co za wstretna mĂŞda! Ten caÂły ookami jest gÂłupim stworzeniem! PatrzÂąc na to z tej perspektywy. Dobra nie waÂżne."- powiedziaÂłem to podnoszÂąc gÂłos i widzÂąc moje zdenerwowanie ale zaraz po tym zorientowaÂłem siĂŞ Âże nie powinienem tego tak mówiĂŚ, przynajmniej ujÂąĂŚ to w inne sÂłowa, kontynuowaÂłem.- "Wiesz czy to jest staÂłe?" -mówiac ze smutkiem.
SpojrzaÂłam na Niego bardzo smutno. A potem spojrzaÂłam w bok.
- Skoro Ookami potrafiÂł odebraĂŚ teraz wzrok...moÂże i odebraĂŚ mu kiedy...bym zaproponowaÂła Tano-kun przeszczep. Ookami jest bezwzglĂŞdny...nie ugnie siĂŞ przed niczym aby sprawiĂŚ Tano-kun i mi bólu - powiedziaÂłam czujÂąc jak do oczu zbierajÂą mi siĂŞ Âłzy - NienawidzĂŞ GO za to....nienawidzĂŞ - dodaÂłam zaciskajaĂŚ jednÂą z dÂłoni w piĂŞÂśĂŚ
zaczeÂłam przysÂłuchiwac siĂŞ rozmowie i jako Gennin nie majÂący pojĂŞcia o niczym poza granulowana herbatÂą we Âłbie zleciaÂłam z drzewa mocno obojajÂąc Âłeb.
-.-...-.-....@.@
oparÂłam siĂŞ o drzewo czekajÂąc na ustanie wirowania obrazu
UsiadÂłem przed Minako-chan po japoĂąsku i spojrzaÂłem na niÂą. chciaÂłem jej podaĂŚ husteczke ale niestety takowej nie posiadaÂłem. WziÂąÂłem gÂłĂŞboki wdech i powiedziaÂłem.- "BĂŞde szczery. Z mojego wnioskowania jeÂśli przeszcepimy mu oczy to i tak ten caÂły ookami moÂże znów sprawiĂŚ Âże je straci. Poza tym to juÂż nie bĂŞdÂą jego oczy. Najpierw proponowaÂłbym wypróbowaĂŚ coÂś innego. Tylko musze wiĂŞcej szczegóÂłów dostaĂŚ. jak to sie staÂło, jakie okolicznoÂści. Prosze, wiem ze to dla ciebie trudne ale prosze, powiedz wszystko co wiesz."
PokrĂŞciÂłam przeczÂąco gÂłowÂą ocierajaĂŚ dÂłoniÂą Âłzy.
- Nie wiem Rado-kun....nie pytaÂłam siĂŞ o to....ja....znaim tu przyszedÂłeÂś...rozmawiaÂłam z Ookamim...a potem nie chciaÂłam do tego wracaĂŚ...nie chcĂŞ mu przypominaĂŚ o tym dniu jak straciÂł wzrok. Nie wiem co siĂŞ stÂąÂło. Wiem tylko... , ÂżĂŞ Ookami to zrobiÂł - powiedziaÂłam drÂżÂącym gÂłosem patrzÂąĂŚ w ziemiĂŞ
"Przepraszam. Nie powinienem ciebie teraz zmuszaĂŚ do tego. Ehhh... zakÂładam Âże Ookami mógÂł to zrobiĂŚ tylko wyÂłÂącznie chakrÂą, bo inaczej nie idzie. Chyba mam racje? Bo wiesz, ja ze swoim demonem nie jestem ugadany ani nic, tak wiĂŞc za wiele tu nie wiem."
- Ja teÂż nie wiem Rado-kun...naprawdĂŞ...nic nie wiem - powiedziaÂłam smutno
WestchnĂŞÂłam ciĂŞÂżko i spojrzaÂłam na Rado-kun
- Porozmawiajmy o czymÂś innym....jak siĂŞ sprawujesz na funkcji kage? - zapytaÂłam z maÂłym uÂśmiechem
PopatrzyÂłam po raz ostatni na trójkĂŞ ludzi wzieÂłam siĂŞ w garÂśĂŚ.
-Ja tu nie pasuje...-wbiÂłam paznokcie w korĂŞ drzewa ÂłamiÂąc je-...Nigdzue nie pasujĂŞ
OdskoczyÂłam na drzewprzed siebie
<NMM>
"Taa. To mnie przerasta. Chyba nie nadaje siĂŞ na tÂą funkcje."- mówiÂłem doÂśĂŚ przygnĂŞbiony. "A jak kiedyÂś odejde to bÂądÂź pewna Âże przyjde do twojej organizacji."-a po tych sÂłowach uÂśmiechnaÂłem sie do dziewczyny.
- Na pewno sobie jeszcze poradzisz...nie zniechĂŞcaj siĂŞ - powiedziaÂłam
Na Jego drugie sÂłowa uÂśmiechneÂłam siĂŞ do Niego serdecznie
- MiÂło wiedzieĂŚ....przywitam CiĂŞ wtedy z otwartymi ramionami....ale ja chciaÂłabym abyÂś jeszcze pozostaÂł przy swojej funkcji - powiedziaÂłam z uÂśmiechem
"I pewnie pozostane. PoniewaÂż nie ma nikogo zrównowaÂżonego w mojej wiosce aby mnie zastÂąpiÂł." -powiedziaÂłem z lekkim uÂśmieszkiem. Jednak gdy spojrzaÂłem na tano caÂła radoÂśĂŚ mnie znów opusciÂła. ZaczÂąÂłem sie zastanawiaĂŚ jak mógÂłbym pomóc przyjacielowi.
- JesteÂś najlepszym na to stanowisko po prostu - powiedziaÂłam z uÂśmiechem
ZauwaÂżyÂłam Jego zmianĂŞ nastroju. DotknĂŞÂłam Jego rĂŞki i jÂą uÂściskaÂłam serdecznie.
- DziĂŞkuje , ze chcesz mu pomóc...dla mnie to teÂż duÂżo znaczy...ale sÂądzĂŞ , Âże Ci siĂŞ nie uda....nie chcĂŞ w to wierzyĂŚ...nawet nei wiesz jak pragnĂŞ aby przywróciĂŚ mu wzrok...ale wiem , ÂżĂŞ to i tak niemoÂżliwe - powiedziaÂłam smutno
"JesteÂś pesymistkÂą! Jak moÂżesz mówiĂŚ Âże siĂŞ nie uda, Âże w to nie wierzysz?! MoÂże, a raczej na pewno twoja wiara i miÂłoÂśĂŚ do niego mu pomoÂże. Nie powinnaÂś wÂątpiĂŚ w to wszystko." -powiedziaÂłem do minako-chan z oburzeniem, niemogÂłem uwierzyĂŚ Âże ona tak Âłatwo sie poddaje, Âże jest taka obojĂŞtna.
SÂłuchaÂłam Jego sÂłów z bólem w sercu. WiedziaÂłam , zĂŞ ma racje...
- Rado-kun...masz racje..moÂże...ale pomyÂśl ...Ookami moÂże zniszczyĂŚ Tano-kun wzrok....zniszczy zapewne wzrok jeÂśli zrobimy mu przeszczep...nie chcĂŞ aby Tano-kun po raz drugi cierpiaÂł...ÂżyÂł nadziejÂą a potem nic z tego nie wyszÂło...nie chce...nie chce widzieĂŚ tego bólu...wiem , zĂŞ Ookami to zrobi...wiĂŞc...po co siĂŞ staraĂŚ - mówiÂłam patrzÂąc w ziemiĂŞ
"ZÂłudne nadzieje? A moÂże nie bĂŞdÂą zÂłudne. MoÂże siĂŞ uda? Trzeba spróbowaĂŚ. Mam pewien pomysÂł. Ale najpierw czeka mnie praca." -po czy wstaje odwracam siĂŞ i idĂŞ przedsiebie, na chwile staje i mówie.- "Zobaczymy czy nadaje siĂŞ na prawdziwego kage. BĂŞde nim lub nikim!" -dalej poszedÂłem kawaÂłem i szybkim skokiem zniknÂąÂłem. <nmm>
SpojrzaÂłam za oddalajÂącym siĂŞ Rado-kun
- Rado...-kun... - szepnĂŞÂłam za nim
Jego sÂłowa mnie poruszyÂły. CzuÂłam siĂŞ , Âże to moja wina , Âże do tego doszÂło. SpojrzaÂłam na ÂśpiÂącego Tano-kun. ZapadÂła cisza która byÂła przerywana przez pojedyĂączy Âśpiew ptaków. PrzytuliÂłam siĂŞ do chÂłopaka i zamknĂŞÂłam oczy. Jednak nie zamknĂŞÂłam oczu. CzuwaÂłam. CzuwaÂłam aby Tano-kun isĂŞ nic nie staÂło.
StwierdziÂłam , zĂŞ siĂŞ zasiedziaÂłam. SpojrzaÂłam na Tano-kun. Nie chciaÂłÂąm Go zostawiaĂŚ. Ale musiaÂłam iÂśĂŚ. StworzyÂłam klona któy miaÂł powiedzieĂŚ Tano-kun kiedy ten siĂŞ obudzi , Âże ruszyÂłam do KNH. Potem by zniknÂąÂł. PocaÂłowaÂłam chÂłopaka w czoÂło i wykonaÂłam Kuchiosye no jutsu. Kuragari siĂŞ pojawiÂł w jednej chwili. WsiadÂłam na Niego i spojrzaÂłam na Tano-kun i swojego klona. ByÂłam pewna , zĂŞ klon Go obroni w razie czego. RuszyÂłÂąm galopem do Kiri
< NMM>
WróciÂłam tu ponownie tym razem ze znacznie gorszymi zamiarami niÂż poprzednio.StaneÂłam przy drzewie i zaczĂŞÂłam siĂŞ ponownie przyglÂądaĂŚ dwójce ludzi niedaleko mnie...ZamysliÂłam siĂŞ
Kidoumaru przechodzi przez doline, bardzo siĂŞ Âśpieszy na spotkanie z kage Taki.
NMM

Dodane po 11 godzinach 24 minutach:

Kidoumaru wraca do Oto, przechodzi przez Doline Shuryou.
-Siemka MÂłody nie Âśpiesz sie tak.. Mam do Ciebie proÂśbĂŞ, za której wykonanie obiecujĂŞ ÂładnÂą nagrodĂŞ. JEÂżeli przyniesiesz tu dokÂładnie za godzinĂŞ poroÂże jelenia. WrĂŞczĂŞ Ci worek pieniĂŞdzy..

Nie widziaÂłes. Kto do Ciebie mówi.. Nie widziaÂłes nawet skÂąd.. TEraz od CIebie zalezy czy przyjmiesz misjĂŞ.. JeÂżeli teak napisz stronĂŞ a4 o tym jak zdobywasz poroÂże potem wróc tu po nagrodĂŞ.
-Dobrze wiĂŞc najÂłatwiej chyba bĂŞdzie w Lesie Zetsumei.-powiedziaÂłem.
Po czym Kidoumaru wyruszyÂł do owego lasu NMM

Dodane po 1 godzinach 12 minutach:

Kidoumaru dobiega na miejsce spotkanie.
-Przepraszam za spóÂźnienie miaÂłem maÂłe kÂłopoty-tÂłumaczyÂłem siĂŞ.
-Dobrze... Dobrze... Masz szczĂŞÂście, ze bardzo mi zaleÂży na tym poroÂżu za karĂŞ jednak nie dostaniesz nagrody takiej, jakÂą miaÂłem Ci daĂŚ...
TEraz wreszcie go ujrzaÂłes okazaÂło sie, ze byÂł mniej wiecej 30 letnim facetem. WidaĂŚ byÂło, ze mu siĂŞ spieszyÂło dlatego wyjÂąÂł pieniÂądze rozdzieliÂł sume i wreczyÂł Ci tylko 120 Y po czym rzekÂł..
DziĂŞkujĂŞ Ci .. Narqaa
i znikÂł
[Koniec misji NAgroda 120Y+ 2 do stat]
Mikoto wraz z psiakiem biegnie w stronĂŞ suny przez konohe...
- Hmmm ... .ciekawe co Tanuki powie na wiadomoÂśĂŚ w Âśrodku..- PowiedziaÂł sobie pod nosem i dalej biegÂł ...

nmmm.
// witam po szlabanie //

ObudziÂłem siĂŞ... nie wiem, jak dÂługo spaÂłem, ale czuÂłem siĂŞ Âświetnie. UsiadÂłem i przeciÂągnÂąÂłem siĂŞ leniwie.
-Aaaaaach! Tego byÂło mi trzeba...-wtedy sobie przypomniaÂłem-ach, Minako-chan! jesteÂś tu?-spytaÂłem wszystko wokoÂło, majÂąc nadziejĂŞ, Âże tu jest.
- Jestem tylko klonem....Minako jest aktualnie w Oto....powinieneÂś siĂŞ tam udaĂŚ....mogĂŞ Ci pomoĂŚ....sÂądzĂŞ , ÂżĂŞ Minako musi z TobÂą powaÂżnie porozmawiaĂŚ. Dzieje siĂŞ cos bardzo niedobrego. - powiedziaÂł klon
Gdyby Tano -kun siĂŞ zgodziÂł aby klon zaprowadziÂł Go do Oto to idzie razem z nim a jeÂśli nie to znika
Bez chwili namysÂłu odpowiedziaÂłem:
-Minako-chan, najdroÂższa... zaprowadÂź mnie tam... jeÂśli dzieje siĂŞ coÂś zÂłego...-mówiÂłem spokojnie, czule, ale i stanowczo. ZwróciÂłem siĂŞ do klona i zaczÂąÂłem sobie wyobraÂżaĂŚ Minako-chan. Mimo, Âże to tylko klon.. to jednak wciÂąÂż moja ukochana Minako...
Klon chwyciÂł CiĂŞ za rĂŞkĂŞ i wstaÂł
- ChodÂźmy zatem...nic siĂŞ zÂłego nie dzieje...ale bĂŞdzie - powiedziaÂł klon i ruszyÂł w stronĂŞ Oto- Gakure
< NMN>
BiegÂłam najszybciej jak mogÂłam. PrzystaÂłam na chwilĂŞ by odpoczÂąĂŚ. ZdjĂŞÂłam swoje ciĂŞÂżarki by móc szybciej biec i ruszyÂłam w dalszÂą podróÂż <nmm>
podchodze do drzewa i ĂŚwicze rzuty Kunai
KierujÂąc siĂŞ do miasta OtogakurĂŞ postanowiÂłam na chwilĂŞ zrobic przerwĂŞ. BrakÂło juÂż mi tchu. PadÂłÂąm zmĂŞczona na trawkĂŞ, wysokÂą trawĂŞ która tak przypominaÂła mi Kuse. Kraj trawy. Taki piĂŞkny ten Âświat. WziĂŞÂłam Âłyk zimnej wody. PrzetarÂłam oczy pragnÂące snu i na swoim kolanie ujrzaÂłam konika polnego. Polne zwierzĂŞ. WykonaÂło wysoki sus w powietrze i poleciaÂło gdzieÂś chen daleko. Ja niczym maÂłe dziecko wstaÂłam i pobiegÂłam za nim kawaÂłek aÂż straciÂłam go z oczu. Z uÂśmiechem na twarzy postanowiÂłam jak ten owad ruszyc przed siebie peÂłna juÂż siÂł. SiÂł fizycznych i tym bardziej psychicznych. <nmm>
Wi podpierajÂąc siĂŞ kijem przybyÂł na tÂą maÂłÂą polankĂŞ , bardzo dawno te ziemiĂŞ go nie widziaÂły. BiaÂłowÂłosy tĂŞskniÂł za tymi piĂŞknymi kwiatami i innymi niespotykanymi w Taki rzeczami. BywaÂł w Konoha - Gakure tak rzadko , odkÂąd zostaÂł wÂładcÂą Taki i urodziÂły mu siĂŞ dzieci. No wÂłaÂśnie o dzieciach teraz myÂślaÂł , gdy znowu gdzieÂś bÂłÂądziÂł. Ostatnio za czĂŞsto ktoÂś go usypia , lub robi z nim podobne rzeczy , to takie dziwne. Tak zawsze tak jest , a teraz gdy jest pozbawiony prawie caÂłej chakry nie czuje siĂŞ jak shinobi. W tym momencie ten niski biaÂłowÂłosy chÂłopak nie jest Hokage , a zwykÂłym czÂłowiekiem , bez specjalizacji. ZostaÂło mu marne Taki , bo w takim stanie i ono na nic siĂŞ nie zda. Niestety nie byÂło na polanie nikogo kto by mu pomógÂł , dlatego Wi udaÂł siĂŞ na miejsce treningu ludzi z Konohy.

<NMM>
WychodzÂąc z POlany Treningowej dotarÂłam na ÂłÂąkĂŞ. UsmiechnĂŞÂłam siĂŞ do siebie poniewaÂż przypominaÂła mi pewne spotkanie z Tano-kun. SzÂłam tak z zamkniĂŞtymi oczami [cenzura] siĂŞ w Âśpiew ptaków
PrzyszedÂłem na lakĂŞ.ZaczÂąÂłem iÂśĂŚ przed siebie.Po chwili marszu zatrzymaÂłem siĂŞ.Wiatr lekko wiaÂł.Trawa pod moimi nogami lekko siĂŞ podnosiÂła pod wpÂływem wiatru.ZaczÂąÂłem wsÂłuchiwaĂŚ siĂŞ w odgÂłosy natury.

-Ah..cóÂż za piĂŞkny dzieĂą..W sam raz na spacer....MuszĂŞ siĂŞ zastanowiĂŚ skÂąd wziÂąĂŚ jakich sprzymierzĂŞców...
UsÂłyszaÂłam odgÂłos kroków i jak ktoÂś mruczy pod nosem. PodniosÂłam gÂłowĂŞ i zobaczyÂłam mĂŞÂżczyznĂŞ o bladej skórze i oczach jak u wĂŞÂża.
~JakiÂś taki dziwny~pomyÂślaÂłam
StaÂłam w miejscu i patrzyÂłam na Niego z ...zaciekawieniem?
Nagle zauwaÂżyÂłem Âże ktoÂś siĂŞ mi obserwuje.OdwróciÂłem gÂłowĂŞ i spojrzaÂłem na tÂą osobĂŞ.ByÂła to dziewczyna o wÂłosach czerwonych niczym pÂłomieĂą ognia.
SpojrzaÂłem moimi wĂŞÂżowymi oczami na niÂą.Na mojej twarzy pojawiÂł siĂŞ lekki uÂśmiech

-Witaj Minako Krosaki miÂło ciebie widzieĂŚ,Dawno siĂŞ nie widzieliÂśmy.Ma,m nadziejĂŞ ze pamiĂŞtasz o swoich obowiÂązkach.

Akurat siĂŞ dobrze skÂłada.To ta dziewczynka z tym potĂŞÂżnym kekegenkai.Jej rodzice sÂłuÂżyli mi ale byli zbyt sÂłabi i zginĂŞli.Mam nadzieje ze bĂŞdĂŞ miaÂł wiĂŞkszy poÂżytek z tej dziewczyny
Moje oczy zwĂŞziÂły siĂŞ w zaskoczeniu jak i ...przeraÂżeniu? Odruchowo poÂłoÂżyÂłam dÂłonie na katanie i spojrzaÂłam na Niego groÂźnie
- Kim jesteÂś? SkÂąd znasz moje imiĂŞ? I o jakie obowiÂązki Ci chodzi? - spytaÂłam GO groÂźnie
~Kim On jest do diabÂła...o co tutaj chodzi? To jakiÂś Âżart? ~ myÂślaÂłam patrzÂąc na Niego i obserwujÂąc kaÂżdy Jego ruch
- Nie znam CiĂŞ...ale wiedz , Âże jeÂśli zaraz mi nie powiesz kim jesteÂś i czego ode mnie chcesz...moÂżesz byĂŚ w wielkich kÂłopotach - powiedziaÂłam z groÂźbÂą
Musze uwaÂżaĂŚ na tÂą dziewczynĂŞ.Jest bardzo wybuchowa.No i zapomniaÂłem ze jak poznaÂłem jej rodziców to byÂła bardzo malutka i pewnie mnie nie pamiĂŞta.Musze jej to wyjaÂśniĂŚ.

PoÂłoÂżyÂłem mojÂą rĂŞkĂŞ na jej gÂłowie.po czym powiedziaÂłem

-Spokojnie nie masz siĂŞ czego obawiaĂŚ.Nie mam zamiaru ciebie skrzywdziĂŚ.JuÂż wyjaÂśniam ci skÂąd znam twoje imiĂŞ.ZnaÂłem twoich rodziców.Nie pamiĂŞtasz mnie bo byÂłaÂś wtedy bardzo malutka.Twoi rodzice byli moimi podwÂładnymi.Pracowali dla mnie.Jako Âże mieli potĂŞÂżne KG byli bardzo pomocni.Jak domniemam twoi rodzice nie ÂżyjÂą.SkÂładam kondolencje.
Mocnym ruchem dÂłoni sprawiÂłam , Âże Jego rĂŞka zleciaÂła z mojej gÂłowy. OdsunĂŞÂłam siĂŞ parĂŞ kroków i wyjĂŞÂłam delikatnie katanĂŞ tak , Âże ta mieniÂła siĂŞ w sÂłoĂącu.
To co usÂłyszaÂłam wytrÂąciÂło mnie z równowagi. Ten ktoÂś znaÂł moich rodziców. Gorzej...pracowali dla Niego...wÂłaÂśnie dla kogo. PatrzyÂłÂąm na Niego z lekkim przeraÂżeniem i wÂściekÂłoÂściÂą.
~Ten...On znaÂł moich rodziców...~pomyÂślaÂłam
- Kim ...TY jesteÂś? - spytaÂłam Go
- Jaka zadziorna...Spokojnie nie mam zamiaru nic ci zrobiĂŚ.Jakbym chciaÂł coÂś zrobiĂŚ to byÂś juÂż nie ÂżyÂła a tak nie jest.

PowiedziaÂłem to intrygujÂącym i strasznym gÂłosem.PatrzyÂłem chwilĂŞ na dziewczynĂŞ.PrzyglÂądaÂłem siĂŞ jej katanie i temu jak jÂą trzymaÂła.WidaĂŚ byÂło Âże nie pierwszy raz jÂą trzyma.MusiaÂła byĂŚ juÂż wyĂŚwiczona w boju.

-Jestem Orochimaru.......Radze ci schowaĂŚ tÂą broĂą bo nie chcemy aby komuÂś staÂła siĂŞ krzywda,nieprawdaÂż?.

CaÂły czas miaÂłem zÂłowrogi uÂśmieszek na ustach.
Czas stanÂąÂł w miejscu. W mojej gÂłowie szumiaÂło tylko to jedno sÂłowo " Orochimaru". W jednej chwili przypomniaÂłam sobie te wszystkie opowieÂści Tano-kun , Âże to wÂłaÂśnie ten czÂłowiek przyczyniÂł siĂŞ do Âśmierci Jego rodziny....Jego ukochanej siostry , matki ojca...To wÂłaÂśnie ten cÂżÂłowiek staÂł przede mnÂą jak gdyby nigdy nic. W jednej chwili wokóÂł moich stóp zaczaÂł pÂłonaĂŚ ogieĂą. Nie mogÂłam teÂż przyjaĂŚ do wiadomoÂści , zĂŞ moi rodzice pracowali dla tego czÂłowieka. SpojrzaÂłam an Niego z nienawiÂściÂą a moje Âźrenice zmieniÂły sój ksztaÂłt na pionowe niczym u kota.
- Precz...!- sykneÂłam i wyjeÂłam katanĂŞ - Póki jestem jeszcze spokojna!!
MaÂłe iskry ognia zaczĂŞÂły otaczaĂŚ moje wÂłosy
Po moich sÂłowach owa dziewczyn mocno siĂŞ wkurzyÂła.W oczach jej moÂżna byÂło zauwaÂżyĂŚ pÂłomieĂą nienawiÂści.Widocznie wiedziaÂła coÂś o mnie bo zmieniÂła swoje nastawienie po tym jak siĂŞ przestawiÂłem.

-WidzĂŞ ze jesteÂś wkurzona.Nie wiem jednak czym.Po czym jego ton siĂŞ zmieniÂł.
-Nie bĂŞdziesz mi rozkazywaĂŚ smarkulo.Nie wiesz do kogo mówisz.

W miedzy czasie nakÂładam na siebie kawarimi no jutsu.JeÂśli mnie spróbuje zaatakowaĂŚ i nie bĂŞdĂŞ mógÂł odeprzeĂŚ ataku to je aktywuje i pojawiĂŞ siĂŞ w bezpiecznej odlegÂłoÂści od niej.ZamieniĂŞ siĂŞ z kawaÂłkiem drewna.
- Czym? - zaczĂŞÂłam siĂŞ ÂśmiaĂŚ niczym opĂŞtana - Sam powinnieneÂś to wiedzieĂŚ Orochimaru! - krzyknĂŞÂłam i mocnym ruchem katany wystrzeliÂłam w Jego stronĂŞ 5 póÂłksieÂżyców ognia. Sama zaÂś juÂż mocno byÂłam podenerwowana. Za mnÂą pojawiÂł siĂŞ smok z ognia który miaÂł za zadanie chroniĂŚ mnie przed atakami - WynoÂś siĂŞ stÂąd!! - wrzasnĂŞÂłam
Dziewczyna po moich zaczĂŞÂła siĂŞ ÂśmiaĂŚ jakby jej odbiÂło. ZaatakowaÂła mnie piĂŞcioma ognistymi póÂłksiĂŞÂżycami. AktywowaÂłem kawarimi i pojawiÂłem siĂŞ w bezpiecznej odlegÂłoÂści .Drewienko zostaÂło pociĂŞte na piĂŞĂŚ czĂŞÂści i podpalone.

-WidzĂŞ Âże jesteÂśmy tak samo nieobliczalni.

Mamy takÂże w sobie kapkĂŞ szaleĂąstwa. MoÂżna byÂło usÂłyszeĂŚ gÂłos Orochimaru w oddali.ByÂł on coraz cichszy aÂż wreszcie umilkÂł.
<NMM>
Kiedy gÂłos zaczÂąÂł cichnÂąĂŚ aÂż w koĂącu umilkÂł zaczĂŞÂłam siĂŞ uspokajaĂŚ. UpadÂłam na kolana i patrzyÂłam pusto w ziemiĂŞ.
~Orochimaru....ten gad zbaiÂł rodzinĂŞ Tano-kun....a moi rodzice mu sÂłuÂżyli~ pomyÂślaÂłam. ZacisneÂłÂąm dÂłonie na katanie oraz oczy z bólu
~Czemu Oni sÂłuÂżyli komuÂś takiemu....kim Oni naprawdĂŞ byli...czy powinnam mówic o tym Tano-kun? ZaÂłamie siĂŞ jeÂśli mu o tym powie. BĂŞdzie chciaÂł Go szukaĂŚ ....a ja nie chce aby coÂś mu sie staÂło. ZwÂłaszcza po walce z Seahem~myÂślaÂłam
WstaÂłam i schowaÂłam katanĂŞ. PrzetarÂłam oczy i ruszyÂłam na polanĂŞ
< NMM>
Zack usiadÂł na trawie i zaczÂąÂł podziwiaĂŚ przyrodĂŞ .RozmyÂślaÂł tak i rozmyÂślaÂł aÂż w koĂącu uznaÂł Âże takie siedzenie nie ma sensub i poszedÂł dalej.

(MMN)
MaÂły piesek wszedÂł w wysokie trawy ÂłÂąki i zaczÂąÂł siĂŞ szybko poÂśród nimi przemieszczaĂŚ. Nie byÂło w o ogóle widaĂŚ , tylko górna czeÂśĂŚ ogonka wystawaÂła zza pewnej linii. Pies nie zatrzymywaÂł siĂŞ i dÂąÂżyÂł do jakiegoÂś celu , chyba miaÂł waÂżnÂą misjĂŞ. Na jego plecach byÂła drewniana tabliczka z jakimiÂś informacjami. Pies biegÂł dalej . . .

<NMA>

Dodane po 16 godzinach 19 minutach:

Wi powoli przemierza tereny przynaleÂżÂące do Konohy. Nie spodziewa siĂŞ ataku wrogich ninja , ale przez caÂły czas ma na sobie kawarimi. Idzie powoli , czas przystaje Âżeby odsapnÂąĂŚ. BiaÂłowÂłosy czuje niesamowity ból nogi , chyba siĂŞ nadwyrĂŞÂżyÂł , podczas tej wyprawy. Zdecydowanie musi wróciĂŚ do siedziby Akatsuki. Wi dla bezpieczeĂąstwa zaciera wszelkie Âślady.

Dodane po 3 minutach:

ChÂłopak po zatarciu swoich Âśladów znika z polany

<NMM>
GalopowaÂłam przez ÂłÂąkĂŞ. Stukot kopyt odbijaÂł siĂŞ od twardej ziemi niosÂąc siĂŞ echem w dali. TrzymaÂłam sie kurczowo grzywy Kuragariego pamiĂŞtajÂąc aby zarobiĂŚ na siodÂło i ogÂłowie. Nagle koĂązaczÂąÂł parskÂąc i siĂŞ zatrzymywaĂŚ
~Co jest Kuragari?
Ten nei odpowiedziaÂł tylko nagle stanÂąÂł dĂŞba. Nie przygotowana na to spadÂłam na ziemiĂŞ mocno obijajac sobie ramiĂŞ o jakiÂś kamieĂą. PocuzÂłam ciecz lecÂącÂą mi z ramienia
~Kuragari co je...
PrzerwaÂłam w poÂł sÂłowa poniewaz przede mnÂą pojawiÂł siĂŞ niedÂźwiedÂź...pewnie wyszedÂł z lasu. WyjĂŞÂłam szybko katanĂŞ Nie chciaÂłam GO zabiĂŚ ale jeÂśli bĂŞdĂŞ musiaÂła. NiedÂźwiedÂź rzuciÂł siĂŞ na mnie a ja odparowaÂłam cios katanÂą. WyjĂŞÂłam shuriken bojowy i rzuciÂłam w nim w Jego stronĂŞ. Ten siĂŞ uchyliÂł. Ja wykorzystaÂłam moent zaatakowania Go katanÂą jednak ten zablokowaÂł mój ruch pazurami. JuĂŚ chciaÂł mnie dzibnÂąĂŚ kiedy przywoÂłaÂłm do siebie shuriken który wbiÂł siĂŞ w ciaÂło napastnika.gÂłusozny bólem przesunÂąÂł siĂŞ do tyÂł€ co wyklorzystaÂłam aby wbiĂŚ mu katanĂŞ w serce.ChwilĂŞ jeszcze siĂŞ siÂłowaÂłam aÂż w koĂącu niedÂźwiedÂź padÂł martwy.WYjĂŞÂłam katanĂŞ z Jego ciaÂła tak samo jak shuriken bojowy. Po chwili poczuÂłam ból w rmaieniu Skóra obdarta od uderzenia w kamieĂą to nic w porównaniu z 3 ostrymi prĂŞgami od pazurów niedÂźwiedzia których widocznie nie poczuÂłam z powodu tĂŞpego bólu w rmaieniu
~ Minako-sama! WYbacz mi Wybacz...ja wpadÂłem w panike przepraszam
~Nic siĂŞ nei stÂąÂło...opatrzĂŞ to w domu...teraz juÂż jedÂźmy tylko nie za szybko
WsiadÂłam na Niego i przyciskajaĂŚ dÂłoĂą do rany trzymajaĂŚ siĂŞ drugÂą grzywy pogalopowaÂłam dalej
< NMM>
Akane podróÂżowaÂł powolnym krokiem przy rzece, rozglÂądajÂąc siĂŞ dookoÂła. Okolica byÂła nadzwyczaj spokojna... Ale wcale go to nie uspokajaÂło. W drzewach sÂłychaĂŚ byÂło piĂŞkne Âśpiewy ptaków, które od czasu do czasu wybijaÂły siĂŞ ze swych gniazd wÂśród liÂści ku niebu, trzepoczÂąc swymi kolorowymi skrzydÂłami.
"To chyba sÂłowiki. Nie znam siĂŞ na ptakach. "
PatrzyÂł, jak ptaki zataczajÂą wysoko w niebie krĂŞgi, bardzo szerokie krĂŞgi, mÂłodemu Aburame zdawaÂło siĂŞ, Âże oblatujÂą od góry caÂły las w czasie, gdy on postawiÂł ledwie dziesiĂŞĂŚ kroków. CiÂągle zataczaÂły te same krĂŞgi, w idealnej harmonii, trzymajÂąc doskonaÂły szyk.
OderwaÂł wzrok od ptaków i zerknÂąÂł na swojego zleceniodawcĂŞ, który podÂąÂżaÂł za nim. KorzystajÂąc z tego, Âże i tak musi poczekaĂŚ, aÂż ten siĂŞ zbliÂży, nie chcÂąc ze wzglĂŞdów bezpieczeĂąstwa zostawiaĂŚ go zbytnio w tyle, Akane podszedÂł do rzeki i zanurzyÂł w niej dÂłonie w formie "miski" . UniósÂł dÂłonie z wodÂą i wypiÂł jÂą. ByÂła wspaniaÂła, zimna i orzeÂźwiajÂąca.
SÂłuchajÂąc szmeru rzeki, mÂłody Aburame wstaÂł i czekaÂł dalej na swojego zleceniodawcĂŞ.
Kiedy ty piÂłeÂś wodĂŞ twój zleceniodawca powiedziaÂł :
- ZostaÂł nam jeszcze spory kawaÂłek drogi do pokonania, moÂże przystaniemy tu na dÂłuÂżej ? OdpoczÂąÂłbym troszkĂŞ a potem znów pójdziemy.
MĂŞÂżczyzna usiadÂł i podziwiaÂł chmury na niebie, co prawda nie byÂło ich duÂżo ale nadal patrzyÂł siĂŞ w niebo mówiÂąc ci :
- MyÂślĂŞ Âże jak odpoczniemy pokonamy tÂą drogĂŞ szybciej.
Po chwili zobaczyÂłeÂś Âże coÂś porusza siĂŞ po drzewach, szelest przechodziÂł z drzewa do drzewa.
Akane ucieszyÂł siĂŞ, Âże jego zleceniodawca chce odpoczÂąĂŚ - szczerze mówiÂąc, on teÂż byÂł juÂż nieco zmĂŞczony.
"RozleniwiÂłem siĂŞ przez te kilka miesiĂŞcy nie wykonywania misji... PomyÂśleĂŚ, Âże mĂŞczy mnie taki maÂły dystans. "
PochyliÂł siĂŞ nad rzekÂą i ponownie zaczÂąÂł piĂŚ z niej wodĂŞ. Dopiero po siedmiu porzÂądnych, duÂżych Âłykach zaspokoiÂł pragnienie. PoczuÂł siĂŞ niemal "napeÂłniony" .
"Jakby tak jeszcze znaleÂźĂŚ coÂś do jedzenia... Ale to raczej nie jest moÂżliwe. "
MarzÂąc o porcji ciepÂłego Ramen, nagle usÂłyszaÂł jakieÂś szelesty. ZwróciÂł gÂłowĂŞ w stronĂŞ, z której dobiegaÂły. CoÂś poruszaÂło siĂŞ po drzewach!
Bez Âżadnego czekania wyzwoliÂł z ciaÂła owady, wykonujÂąc Mushi DamĂŞ (do tej techniki nie potrzeba wykonywaĂŚ pieczĂŞci, wiĂŞc poszÂło mu szybko) . W efekcie nad jego gÂłowÂą pojawiÂła siĂŞ ogromna chmara robaków, której kazaÂł siĂŞ rozproszyĂŚ. Robaki zaczĂŞÂły szukaĂŚ tego czegoÂś : majÂą poinformowaĂŚ Akuro, na którym drzewie jest teraz, i, jeÂśli oceniÂą, Âże zdoÂłajÂą to coÂś dorwaĂŚ, majÂą obsiÂąÂśĂŚ je caÂłÂą chmarÂą (w razie jakiegoÂś ataku na nie rozpraszajÂą siĂŞ) i w bÂłyskawicznym tempie wyssaĂŚ "temu coÂś" caÂłÂą chakrĂŞ.
Sam mÂłody Aburame w tym czasie wyciÂągnÂąÂł kunai.
-Schowaj siĂŞ - rzekÂł do swojego zleceniodawcy.

// Chakra - 400
1500 - 400 = 1100 //
ChciaÂłeÂś dowiedzieĂŚ siĂŞ co jest poÂśród tych drzew, twoje robaki pognaÂły tam i zobaczyÂły... 2 wiewiórki które skakaÂły z drzewa do drzewa, zleceniodawca spanikowaÂł, schowaÂł siĂŞ za twoje plecy i rzekÂł :
- Co sie dzieje ? BijÂą nas ? Szybko zabij ich.
MĂŞÂżczyzna caÂły czas schowany za twoimi plecami umieraÂł ze strachu. Wiewiórki zostaÂły pogryzione przez robaki i nie uszÂły z tego Âżywe, na ÂłÂące nadal nic siĂŞ nie dziaÂło, wspaniaÂłe miejsce na odpoczynek.
Akane trzymaÂł kunai mocno w rĂŞce. Robaki zadziaÂłaÂły szybko : wyczuÂły coÂś i pomknĂŞÂły ku drzewom. WdarÂły siĂŞ pomiĂŞdzy liÂście ich koron, mÂłody Aburame miaÂł juÂż formowaĂŚ pieczĂŞci do Kawarimi, kiedy dostaÂł informacje od swoich owadów...
Wiewiórka.
"Wiewiórka?! Szlag by to... A ja tak siĂŞ przestraszyÂłem..."
SpojrzaÂł na zleceniodawcĂŞ - ten umknÂąÂł za jego plecy i trzÂąsÂł siĂŞ tam ze strachu. Akane poprzez liÂście koron drzew zobaczyÂł pogryzione do krwi, martwe wiewiórki, wokóÂł których krÂąÂżyÂły jego owady.
"Niezbyt przyjemny widok. Ale cóÂż, trzeba byĂŚ czujnym. "
-Nic siĂŞ nie dzieje, spokojnie. - rzekÂł do zleceniodawcy. - To tylko wiewiórki... PomyliÂłem siĂŞ.
Po tych sÂłowach owady uleciaÂły z korony, rozproszyÂły siĂŞ i wzleciaÂły na kilkanaÂście metrów w górĂŞ. Czujne, zwarte i gotowe w razie czego do ataku (kiedy tylko wyczujÂą czyjÂąÂś chakrĂŞ) .
-Teraz moÂżemy spokojnie odpoczÂąĂŚ - powiedziaÂł Akane, kÂładÂąc siĂŞ na trawie przy rzece.
Zleceniodawca uspokojony rzekÂł :
- Uff... tak, to tylko wiewiórki, bardzo dobrze bo juÂż myÂślaÂłem Âże to jakieÂś zbiry chcÂące ukraÂśĂŚ mi znów a nawet mnie zabiĂŚ. Teraz musimy troszkĂŞ odpoczÂąĂŚ.
PodróÂż jak narazie zapowiadaÂła siĂŞ dobrze, nic groÂźnego siĂŞ nie zapowiadaÂło, twój zleceniodawca usiadÂł i odpoczywaÂł. Nagle zza drzewa wyszedÂł mĂŞÂżczyzna w czarnym pÂłaszczu z kapturem, staÂł tak i nic nie robiÂł tylko patrzyÂł siĂŞ na ciebie, jego wzrok aÂż przeszyÂł caÂły twoje ciaÂło jakÂąÂś dziwnÂą energiÂą, wiedziaÂłeÂś Âże coÂś jest nie tak ale ten mĂŞÂżczyzna nie robiÂł nic specjalnego tylko staÂł i patrzyÂł siĂŞ, po chwili spoglÂądaÂł raz na ciebie raz na twojego zleceniodawce, nie przestawaÂł ani na chwilĂŞ trzymajÂąc caÂły czas rĂŞce w kieszeniach swojego pÂłaszczu.
Akane uspokoiÂł siĂŞ - biorÂąc pod uwagĂŞ jego rozproszone po caÂłej okolicy owady, nie byli niczym zagroÂżeni. Tak przynajmniej myÂślaÂł.
MÂłody Aburame patrzyÂł na chmury powoli przepÂływajÂące po niebie. Nie miaÂł lepszego zajĂŞcia - odpoczynek po chwili staÂł siĂŞ nudny. Wnet usÂłyszaÂł sygnaÂł od owadów. Szybko wstaÂł do pozycji siedzÂącej i rozejrzaÂł siĂŞ. Zza jednego z drzew wyszedÂł mĂŞÂżczyzna. Akane ponownie wyciÂągnÂąÂł kunai. KazaÂł owadom zaatakowaĂŚ tego czÂłowieka (jeÂśli ma wykonaĂŚ jakÂąÂś technikĂŞ, wyczujÂą to dziĂŞki umiejĂŞtnoÂści wykrywania chakry i natychmiast siĂŞ rozproszÂą oraz oddalÂą) . MajÂą go na razie nie gryÂźĂŚ ani nie wysysaĂŚ z niego chakry, ale po prostu otoczyĂŚ. Kiedy czÂłowiek jest otoczony chmarÂą Mushi Damy, nie moÂże skÂładaĂŚ pieczĂŞci ani siĂŞ broniĂŚ (widzimy to na TYM obrazku, po prostu ofiara jest wrĂŞcz unieruchomiona olbrzymiÂą liczbÂą owadów przyssanych do jej ciaÂła) .
Akane tymczasem wstaje z ziemi, dajÂąc zleceniodawcy znak, aby siĂŞ nie ruszaÂł, po czym mówi do przybysza:
-Kim jesteÂś...?
Po tych sÂłowach kaÂże robakom siedzÂącym na jego ustach zejÂśĂŚ z nich, aby pozwoliĂŚ mu mówiĂŚ i spokojnie oddychaĂŚ.
Kiedy twoje robaki odsÂłoniÂły usta nieznanego mĂŞÂżczyzny ten nie odezwaÂł siĂŞ w ogóle ale za to z jego ust wyleciaÂła wiewiórka która z duÂżÂą prĂŞdkoÂściÂą wbiÂła siĂŞ ci w prawÂą pierÂś lekko jÂą raniÂąc lecz nie robiÂąc nic strasznego po prostu to trochĂŞ ciĂŞ zabolaÂło mĂŞÂżczyzna nadal nic nie mówiÂł tylko czekaÂł na twoje ruchy unieruchomiony przez robaki, zleceniodawca jak zwykle w takich sytuacjach zaczÂąÂł panikowaĂŚ :
- Co siĂŞ dzieje ? Nie chcĂŞ umieraĂŚ
TroszkĂŞ dziwiÂło ciĂŞ dlaczego stoi tak spokojnie, moÂżliwe Âże coÂś knuje a moÂżliwe Âże udaje opanowanego.
Akane spojrzaÂł przeraÂżony na wiewiórkĂŞ, która wbiÂła mu siĂŞ w prawÂą pierÂś.
"Co to ma znaczyĂŚ? Wypuszcza wiewiórki... Z ust? Czy on je kontroluje? NiewaÂżne, nie mogĂŞ mu teraz pozwoliĂŚ na dalsze ataki..."
RozkazaÂł robakom z powrotem osiÂąÂśĂŚ na jego ustach i szybko wyssaĂŚ caÂłÂą jego chakrĂŞ, doprowadzajÂąc do Âśmierci lub utraty przytomnoÂści. MÂłody Aburame rzekÂł do zleceniodawcy :
-ProszĂŞ siĂŞ nie baĂŚ. Zaraz bĂŞdzie po nim.
Aby wywrzeĂŚ presjĂŞ na przeciwniku, Akane kaÂże dodatkowo zaciskaĂŚ siĂŞ na nim z duÂżÂą siÂłÂą. Wróg jest uwiĂŞziony w robakach, traci coraz wiĂŞksze iloÂści chakry, tymczasem mÂłody Aburame stoi caÂły czas w gotowoÂści. Kolana ugiĂŞte, miĂŞÂśnie napiĂŞte, zmysÂły wyczulone, dÂłoĂą zaciÂśniĂŞta na kunai, którym jest gotów w razie czego kontratakowaĂŚ, odbijajÂąc wiewiórki - uwiĂŞziony shinobi nie mógÂł wypuszczaĂŚ ich juÂż z czegokolwiek, ale mógÂł za to mieĂŚ ich kilka poza terenem. Akane przypomniaÂł sobie wiewiórki, które jego robaki zabiÂły w koronie drzewa.
"Dobrze, Âże popeÂłniÂłem tĂŞ "pomyÂłkĂŞ" ... Zawsze to o dwie mniej. "
Owady informujÂą go o przepÂływie chakry wroga. W przypadku, gdy bĂŞdzie on intensywniejszy, mÂłody Aburame wie, Âże odbĂŞdzie siĂŞ atak i szybko skÂłada pieczĂŞci do Kawarimi, po czym wykonuje je, wyrzucajÂąc kunai jak najdalej w prawo oraz podmieniajÂąc siĂŞ z nim.
Kiedy tylko twoje robaki ugryzÂły wroga ten znikÂł a na jego miejscu pojawiÂła siĂŞ masa wiewiórek, byÂło ich 50 a moÂże 60, wszystkie po chwili wybuchÂły robiÂąc niewielki wybuch ale ten wybuch zabiÂł mniejszoÂśĂŚ twoi ch robaków, przeciwnik jest naprawdĂŞ groÂźny, po chwili tajemniczy mĂŞÂżczyzna wyszedÂł juÂż bez pÂłaszcza, byÂło widaĂŚ caÂłe jego ciaÂło, byÂł to czarnowÂłosy dobrze zbudowany ninja z leciutkÂą katanÂą na plecach teraz nawet odezwaÂł siĂŞ do ciebie :
- Nie zaleÂży mi na tobie, powiedz swojemu zleceniodawcy by oddaÂł mi zwój.
Shinobi miaÂł bluzkĂŞ z krótkim rĂŞkawem i bardzo dobrze byÂło widaĂŚ zaszyte rany na jego obu rĂŞkach.
SzedÂł ÂłÂąkÂą oglÂądajÂąc siĂŞ na boki.MoÂże powinienem siĂŞ trochĂŞ pospieszyĂŚ , przecieÂż jestem caÂły czas poszukiwanym ninja z wioski ukrytej w dÂźwiĂŞku.ZaczÂąÂł biec obawiajÂąc siĂŞ trochĂŞ Âże ominie go jakaÂś waÂżna wiadomoÂśĂŚ dotyczÂąca misji.ZnikÂł z tych terenów bĂŞdÂąc prawdopodobnie juÂż w Lesie Osakla gdzie aktualnie zmierzaÂł.

NMM
Akaru zatrzymaÂła siĂŞ na pewnym drzewie nad wielkÂą ÂłÂąkÂą
- Sharingan!
PróbowaÂła wypatrzeĂŚ któregoÂś z uciekinierów. Jak na razie wydawaÂło jej siĂŞ, Âże jest tu pierwsza, lecz inni shinnobi mogli byĂŚ bardziej utalentowani i juÂż dawno tu sÂą i wiedzÂą o obecnoÂści dziewczynki, lecz ona nie zdawaÂła sobie wcale z ich obecnoÂści za grosz..
WytĂŞÂżaÂła wzrok do granic moÂżliwoÂści, lecz nie potrafiÂła zidentyfikowaĂŚ nikogo.
Nagle Akaru zrobiÂło siĂŞ ciepÂło, w tym samym momencie, na drzewie, tuÂż koÂło niej, staÂł spokojnie Atsui. Widocznie caÂłe to ciepÂło, pochodziÂło wÂłaÂśnie od niego... Nawet nie patrzÂąc na Akaru, posĂŞpnym gÂłosem powiedziaÂł:
-" NiemÂądra dziewczyno....NaprawdĂŞ chciaÂłaÂś oczyÂściĂŚ caÂły obóz, peÂłny S-A classe, sama?"- Na jego twarzy, przez chwilĂŞ pojawiÂł siĂŞ ironiczny uÂśmiech, po czym oglÂądajÂąc siĂŞ za Siebie, wyglÂądajÂąc innych, splunÂąÂł...
Nagle poczuÂła coÂś dziwnego, natychmiast odwróciÂła siĂŞ i spostrzegÂła Atsuiego
- Nie wiem czy sama, czy z kimÂś, ale nie mogÂłam pozwoliĂŚ na taka samowolkĂŞ. KtoÂś mógÂł ucierpieĂŚ.
Nie wiedziaÂła jak Atsui zareaguje na te sÂłowa, ale zobaczyÂła u niego uÂśmieszek. Nie zdÂąÂżyÂła siĂŞ mu bardziej przyjrzeĂŚ gdyÂż Atsui odwróciÂł siĂŞ. PatrzyÂł w stronĂŞ z której przyszedÂł
"Oczekuje kogoÂś"
- Obóz? SpodziewaÂłam sie, Âże oni siĂŞ po prostu rozsypali po lesie i sÂą w pojedynkĂŞ.
Kiedy Akaru siĂŞ odwróciÂła, Atsui zobaczyÂł Sharingan...
-"Nie sÂłuchaÂłaÂś. Rzekomo ostatnie informacje donoszÂą iÂż schowali siĂŞ w wiosce. Tak czy owak, na pewno nie w pojedynkĂŞ. Nie zapominaj, Âże sÂą to osoby chore i same, z wÂłasnej inicjatywy, nie mogÂłyby spowodowaĂŚ tak dobrze zaplanowanej dywersji..."- Po czym przez chwilĂŞ patrzyÂł w czerwone oczy dziewczynki. ByÂły zupeÂłnie inne niÂż jego. Nie byÂło, przynajmniej jeszcze, puste. Tak czy owak, po chwili znowu odwróciÂł siĂŞ spoglÂądajÂąc czy nie nadchodzi reszta brygady. Gdy Ich nie zauwaÂżyÂł, po raz kolejny splunÂąÂł z pogardÂą.
ZatrzymaÂłem siĂŞ miĂŞdzy wielkimi drzewami, czujÂąc znajomÂą mi chakre. RozejrzaÂłem siĂŞ ostroÂżnie, wypatrujÂąc czyja to chakra. DostrzegÂłem Atsui oraz dziewczynkĂŞ, która pierwsza wybiegÂła z sali egzaminacyjnej.
OparÂłem siĂŞ o drzewo, wpatrujÂąc siĂŞ w dal, miĂŞdzy drzewami, od czasu do czasu zerkajÂąc zza drzewa na dwójkĂŞ Shinobi, z klanu Uchiha...
Akaru dostrzegÂła, Âże w oddali coÂś siĂŞ porusza, ruchy nie byÂły zbyt gwaÂłtowne, ale na tyle wysokie by sharingan mógÂł dostrzec bez przeszków
- Logen... - powiedziaÂła cicho.
- W takim razie jest nas trójka. Ruszamy? Czy dalej czekamy na pozostaÂłych? Jujego i Hanite..
Atsui parsknÂąÂł...
-"Jeszcze chwilĂŞ, jesteÂśmy zmuszeni poczekaĂŚ..."-PowiedziaÂł zimnych gÂłosem oraz pewnÂą ironiÂą, spowodowanÂą najpewniej brakiem odpowiedniego tematu. Taki los.
Wygodnie oparÂł siĂŞ o drzewo, po czym zdjÂąÂł ciĂŞÂżarki, i przewiÂązaÂł je przez pas, nastĂŞpnie upewniajÂąc siĂŞ iÂż wszystkie klamry, uprzÂąÂżki zapinki i kieszonki sÂą pozamykane, gdyÂż w ogniu walki, moÂże nie byĂŚ miejsca na dbanie o takie szczegóÂły...
- Jak chcesz... - odpowiedziaÂł równie zimnym tonem
" KurczĂŞ gdzie pozostali? Mieli byĂŚ tu juÂż dawno."
PopatrzyÂła na Atsuiego. ZobaczyÂła, Âże jest jak by to powiedzieĂŚ... bardzo dokÂładny. Akaru nie obchodziÂły takie rzeczy gdyÂż zawsze wiedziaÂła gdzie co jest i miaÂła wszystko poukÂładane. WyciÂągnĂŞÂła miecz który otrzymaÂła na korytarzu od Richarda i przyjrzaÂła mu siĂŞ trochĂŞ bardziej. Kiedy trzymaÂła go w rĂŞce czuÂła siĂŞ o wiele bardziej pewna niÂż z tamtÂą katanÂą. DezaktywowaÂła sharingan i podziwiaÂła piĂŞknÂą rĂŞkojeÂśĂŚ. Wtedy przypomniaÂł jej siĂŞ Rinsaku i to jak jej grodziÂł. nie tylko jej ale i wszystkim innym Uchiha. Sama nie wiedziaÂła, dlaczego ale chciaÂła podzieliĂŚ siĂŞ tym z Atsuim
- PamiĂŞtasz tego Rinsaku z poprzednich egzaminów? Czy mówiÂł Ci o swoim celu? O Uchiha?
Kiedy Akaru wymieniÂła to ImiĂŞ, Atsui nagle przestaÂł rozÂładowywaĂŚ stres. UÂśmiechnÂąÂł siĂŞ, po czym szybkim i pobÂłaÂżliwym ruchem podniósÂł gÂłowĂŞ Akaru ciut wyÂżej, dla dodania otuchy:
-"Ejjj, Wszystko bĂŞdzie dobrze, no nie?"- powiedziaÂł z promieniejÂących uÂśmiechem. Który niestety bardzo szybko zniknÂąÂł, zostawiajÂąc mieszane wspomnienie. Nie wiedziaÂł dlaczego, ten dziwny jonin, tak bardzo martwiÂł dziewczynĂŞ. MoÂże popadÂła w jej pierwszÂą miÂłoÂśĂŚ, albo siĂŞ go przeraÂźliwie boi, gdyÂż tylko te dwie skrajnoÂści, popchnĂŞÂły by jÂą, aby pytaĂŚ o takie rzeczy nieznajomego...
"Co ta odpowiedÂź miaÂła znaczyĂŚ?..."
- OznajmiÂł mi, Âże chce wybiĂŚ Uchiha co do jednego. PowiedziaÂł, Âże gardzi naszym klanem. PowiedziaÂł mi, Âże jak mnie spotka nastĂŞpnym razem to mnie zabijĂŞ, groziÂł teÂż mojej przyrodniej matce. Dlatego obiecujĂŞ, sobie jak go spotkam to zrobiĂŞ wszystko, aby go.. zabiĂŚ. Dlatego teÂż przyszÂłam, na ten egzamin. JeÂżeli go nie przejdĂŞ nie mam po co nawet próbowaĂŚ mierzyĂŚ siĂŞ z Rinsaku. GdyÂż on przeszedÂł nawet egzamin na jonina. - jej ton byÂł spokojny i opanowany. MówiÂła wszystko wyraÂźnie i powoli, co nadawaÂło pewnego rodzaju dramaturgi.
- MówiĂŞ ci to abyÂś uwaÂżaÂł jak go spotkasz, gdyÂż niepostrzeÂżenie moÂże byĂŚ ci nóÂż w plecy...- po tych sÂłowach uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ serdecznie.
Atsui spoglÂądaÂł zamyÂślony w niebo, zdajÂąc siĂŞ nawet nie sÂłuchaĂŚ caÂłego dÂługiego przemówienia Akaru. Kiedy jednak ta skoĂączyÂła, odpowiedziaÂł z tym samym, faÂłszywym uÂśmiechem:
-"Heeeej... PrzecieÂż MówiÂłem, Âże Wszystko BĂŞdzie Dobrze?"- to niestety nie zaspokoiÂło mÂłodej Kunoichi. WiĂŞc spowaÂżniaÂł, po czym mówiÂł to co chciaÂła usÂłyszeĂŚ:
-"Gdyby naprawdĂŞ chciaÂł Mnie zabiĂŚ, miaÂł doskonaÂłÂą okazjĂŞ. ByÂłem pozbawiony chakry, oraz ranny. CóÂż, czyÂżby to byÂło zbyt duÂże wyzwanie?"-w tym momencie skrzywiÂł siĂŞ"- Uchiha, który gardzi Uchiha... Nie mogĂŞ zaakceptowaĂŚ tych sÂłów. JeÂżeli jest prawdziwym, szlachetnym czÂłonkiem klanu, powinien zaczÂąĂŚ od Siebie. JeÂżeli jednak jest bĂŞkartem z bocznych linii tego rodu, to w takim razie, te sÂłowa, nie sÂą ÂżadnÂą obietnicÂą popartÂą dumÂą czy honorem. CóÂż... Skoro Ci groziÂł, pochwaliÂł siĂŞ moÂże "jak" przeszedÂł ten egzamin?"- pod koniec zdania, w gÂłosie Atsui'a, moÂżna byÂło wyczuĂŚ pogardĂŞ. CóÂż, mówiÂł wÂłaÂśnie to co dziewczynka chciaÂła usÂłyszeĂŚ, wiĂŞc musiaÂł takÂże wÂłoÂżyĂŚ umiejĂŞtnoÂści aktorskie. Na pewno nikogo nie pocieszyÂłby fakt, iÂż po prostu go to nie interesujĂŞ... ZaÂśmiaÂł siĂŞ w duchu, po czym popatrzyÂł znowu prosto w oczy Akaru, uruchamiajÂąc Sharingan:
-"A czy Ty... SpotkaÂłaÂś kiedyÂś prawdziwego Uchiha?"- Jego oczy, byÂły zimne i puste. RzucaÂły szkarÂłatnÂą groÂźbĂŞ, szkarÂłatne wyzwanie... ZupeÂłnie inne niÂż te radosne, które wczeÂśniej pokazaÂła Akaru. MoÂże, kiedyÂś byÂły takie same, lecz z czasem obumieraÂły, aÂż w koĂącu umarÂły...
"Tym razem sÂłowa Atsuiego byÂły sensowniejsze, ale dlaczego Rinsaku groziÂł maÂłej wtedy 7 letniej dziewczynce, kiedy miaÂł doskonaÂłÂą okazjĂŞ zabiĂŚ swojego prawdziwego rywala Atsuiego.."
Kiedy Atsui aktywowaÂł sharingan zobaczyÂła, Âże jego oczy sÂą takie jak by sztuczne, dzikie, puste...Wtedy patrzÂąc w martwy punk na jej ciele zadaÂł pytanie.
- Czy spotkaÂłam? A czy ImiĂŞ Itachi Uchiha coÂś Ci mówi? Drugi shinnobi który uaktywniÂł w sobie MS? WidziaÂłam tego Uchihe, rozmawiaÂłam z nim. WidziaÂłem jego MS. Albo Sasuke Uchiha, jego brat? Jego to juÂż prawie w ogolĂŞ nie pamiĂŞtam, ale uratowaÂł mojej siostrze Âżycie i za to go szanujĂŞ.
Juji wyÂłoniÂł siĂŞ z gÂąszczu drzew i podszedÂł w stronĂŞ towarzyszy. Na jego twarzy pojawiÂło siĂŞ kilk kropli potu spowodowanych biegiem. OtarÂł czoÂło rĂŞkawem i uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ do ludzi stojÂących przed nim.
- Powodzenia... I uwaÂżajcie na siebie - mruknÂąÂł.
Co jakiÂś czas zerkaÂł dookoÂła, w poszukiwaniu chorych zbiegów.
Gdyby Âżycie byÂło komiksem, w tym wÂłaÂśnie momencie autor wyrysowaÂłby zamazanÂą, czarno-czerwonÂą postaĂŚ a pod niÂą napisaÂłby ÂŚWIST SZU SZU. To wÂłaÂśnie Hanita z przypiĂŞtym do lewej rĂŞki Shuko przemierzaÂła las, by dziĂŞki aktywowanemu Byakuganowi szybko znaleÂźĂŚ grupĂŞ geninów i chuuninów zorganizowanÂą do zÂłapania uciekinierów z wiĂŞzienia dla normalnych inaczej. Wreszcie znalazÂła caÂłÂą (AÂŻ!) trójkĂŞ. Logen, Akaru, jakiÂś dziwny typek, który nazywaÂł siĂŞ Atsui-tak wywnioskowaÂła z tablicy z punktacjÂą w sali egzaminacyjnej. Wszyscy z tej grupki byli z klanu Uchiha, a ona sama bidulka z Hyuuga. No nic, bĂŞdzie musiaÂła sobie z tym jakoÂś poradziĂŚ.

ZIUUUM
-Wybaczcie, Âże musieliÂście na mnie czekaĂŚ. WidzieliÂście resztĂŞ?-spytaÂła, spoglÂądajÂąc przed siebie, by dziĂŞki DouJutsu widzieĂŚ caÂły teren wokóÂł. WÂłosy nie splÂątane w warkocz powiewaÂły na wietrze w stronĂŞ wioski, natomiast sÂłonko jak na razie ÂświeciÂło. ZapowiadaÂł siĂŞ kolejny piĂŞkny dzieĂą spĂŞdzony na ratowaniu ludzkoÂści. Normalka.
Nagle usÂłyszeliÂście szmer w pobliskich krzakach.....
SÂłychaĂŚ byÂło jak gdyby ktoÂś przedzieraÂł siĂŞ przez rosnÂące nieopodal krzaki. OdgÂłosy dochodzÂą z naprzeciwka. Swoim wzrokiem nie widzicie kto lub co stara siĂŞ przedrzeĂŚ przez naturalnÂą barierĂŞ stworzonÂą z roÂślin. W kaÂżdym razie odgÂłosy zaczynajÂą siĂŞ zbliÂżaĂŚ z coraz wiĂŞkszÂą prĂŞdkoÂściÂą... widzicie jedynie jakiÂś ruch i przesuniĂŞcia w gĂŞstej roÂślinnoÂści...
//DziĂŞkujĂŞ kolejnej osobie za osÂłabianie mojego KG.//

Hanita, jakimÂś magicznym sposobem jakby kontrolowana Âżyciem przez istotĂŞ wyÂższÂą, coÂś na ksztaÂłt narratora, nie zauwaÂżyÂła przez puch marny roÂślin czegoÂś, a moÂże kogoÂś. WiedziaÂła natomiast, Âże kaÂżdy taki ruch wiÂąÂże siĂŞ z niebezpieczeĂąstwem, a bezpoÂśrednie zagroÂżenie z niepowodzeniem misji. W tym wypadku musiaÂła szybko zadziaÂłaĂŚ, a Âże jej Byakugan raptownie straciÂł caÂłÂą swojÂą siÂłĂŞ "przebicia", jedyne co zrobiÂła to uruchomiÂła mechanizm Shuko. Ostrza w czasie jednej sekundy wysunĂŞÂły siĂŞ na ÂświatÂło dzienne, a baty gotowe byÂły do aktywacji.
-Kompania, chyba mamy pierwszy kÂłopot-zasygnalizowaÂła.

//ProszĂŞ mi wybaczyĂŚ ten napad lekkiej zÂłoÂści i bulwersacji, ale moim zdaniem to lekka przeginka. Kontynuujmy jednak. PoÂżyjemy-zobaczymy...//
Juji wyciÂągnÂąÂł jatagan prawÂą rĂŞkÂą i stanÂąÂł w lekkim rozkroku. W kaÂżdej chwili gotów byÂł odskoczyĂŚ. AktywowaÂł sharingana i czekaÂł. W przypadku jakiegokolwiek ataku powinien zdÂąÂżyĂŚ zrobiĂŚ unik.
- Wariaty, wariaty, brudne szmaty.... Psubraty, stare graty... - nuciÂł pod nosem wymyÂślonÂą na poczekaniu piosenkĂŞ.
SÂłyszÂąc szelest w krzakach, niemal natychmiast ocknÂąÂłem siĂŞ z chwilowej drzemki. Kiedy usÂłyszaÂłem Hanite, wyskoczyÂłem zza drzewa w stronĂŞ pozostaÂłych. RozejrzaÂłem siĂŞ dookoÂła, wyciÂągajÂąc z torby przy pasie kilka (dokÂładnie 5) kunai z notkami.
- Daj znaĂŚ tylko gdzie jest dokÂładnie... - powiedziaÂłem do Hanity, uaktywniajÂąc Sharingan, aby móc odczytaĂŚ tor ruchu nieznanego obiektu...
Atsui nawet nie sÂłuchaÂł wypowiedzi Akaru, instynktownie popatrzyÂł w stronĂŞ krzaków, po czym powiedziaÂł donoÂśnym i zimnym gÂłosem:
-"Przebywasz na militarnym terytorium Konoha no Gakure. RozkazujĂŞ Ci ujawniĂŚ siĂŞ, oraz wyjawiĂŚ powód ukrywania siĂŞ."- Po czym staÂł bez ruchu. W razie ewentualnego ataku dystansowego, planowaÂł odskok a w razie szturmu kontratak i zwiÂązanie rywala w bliskim starciu. MruÂżyÂł oczy, szukajÂąc Âśladów, czy tropu chakry:
-"Nie widzĂŞ przepÂływu? Czy to czÂłowiek lub zwierzĂŞ? JeÂżeli nie mogĂŞ tego zobaczyĂŚ, nikt nie moÂże"- myÂślaÂł, jednak obecnie ograniczyÂł siĂŞ do oczekiwania...
Kiedy skoĂączyÂła mówiĂŚ zjawiÂła siĂŞ juÂż caÂła brygada. W krzakach coÂś zaszeleÂściÂło
- Sharingan! AktywowaÂła swoje Doujutsi i patrzyÂła w stronĂŞ krzaków. Wszyscy juÂż patrzyli patrzyli w tamtÂą stronĂŞ. Akaru wyciÂągnĂŞÂła lewÂą rĂŞkÂą kunai, a prawÂą miecz który dostaÂła od Richarda. W razie ataku dystansowego byÂła gotowa uskoczyĂŚ, w razie ataku kontaktowego nie byÂła by dÂłuÂżna
- Kim jesteÂś? WyÂłaÂź! Wiemy, Âże tam jesteÂś.
Nagle ku waszemu zdziwienie z krzaków wybiegÂł maÂły chÂłopczyk....
Na wasze piĂŞkne oczy miaÂł ok. 5 lat i mierzyÂł jakieÂś 105 cm , miaÂł czarne wÂłosy oraz niebieskie oczy. Klasyczny przykÂład chÂłopczyka z wioski. JednakÂże coÂś przykuÂło waszÂą uwagĂŞ jego koszulka byÂła pokryta duÂżo iloÂściÂą krwi.. i nie byÂła to krew zwierzĂŞcia lecz krew czÂłowieka..
Po jego policzkach spÂływaÂły ciurkiem Âłzy. ChÂłopiec podbiegÂł do was zapÂłakany i zatrzymaÂł siĂŞ metr a nastĂŞpnie rzekÂł poprzez Âłzy:
- Mo...ja mama ona... kazaÂła mi uciekaĂŚ... jakiÂś zÂły pan... przyszedÂł do wioski.. i zaczÂąÂł siĂŞ ÂśmiaĂŚ a potem krzyknÂąÂł...
To tyle ile udaÂło mu siĂŞ powiedzieĂŚ w taki sposób ÂżebyÂście byli w stanie to zrozumieĂŚ. ChÂłopak zasÂłoniÂł twarz rĂŞkoma , smarkajÂąc w nie. WidaĂŚ byÂło Âże samo wspomnienie tego wydarzenia stanowiÂło dla niego ogromnÂą traumĂŞ i ból. WidaĂŚ Âże przyszÂły mĂŞÂżczyzna jest przeraÂżony tym co siĂŞ wydarzyÂło. JednakÂże nie okazywaÂł Âżadnego zdziwienia waszÂą postawÂą po prostu byÂł teraz zamkniĂŞty w swoim Âświecie....tylko on i jego wÂłasny Âświat...

/HaĂącia przepraszam za ignorancje mam nadziejĂŞ Âże mi wybaczasz chciaÂłem poprostu trochĂŞ klimatu grozy i napiĂŞcia, mam nadziejĂŞ Âże mi wybaczysz i przyjmiesz przeprosiny /
Juji niepewnie popatrzyÂł na chÂłopca. Nie mógÂł siĂŞ zdecydowaĂŚ co zrobiĂŚ. Powoli do niego podszedÂł ani na chwilĂŞ nie tracÂąc czujnoÂści.
- To moÂże byĂŚ puÂłapka... Genjutsu czy coÂś... - mruknÂąÂł bardziej sam do siebie. - Gdzie jest ta twoja wioska? - zapytaÂł chÂłopaka. Dziecko milczaÂło jak grób. Po chwili zwróciÂł siĂŞ do Hanity. - Zajmij siĂŞ nim jeÂżeli uwaÂżasz za stosowne.
OdszedÂł kilka kroków dalej i wyciÂągnÂąÂł skrĂŞta. PalÂący dym dostaÂł siĂŞ do spragnionych pÂłuc.
SpojrzaÂłem na chÂłopaka, póÂźniej na Hanite i Jjuji'ego, który podszedÂł do chÂłopca. PodszedÂłem bliÂżej kuzyna, stajÂąc jednak przed HanitÂą. NachyliÂłem siĂŞ w jej stronĂŞ, szepczÂąc.
- DaÂłabyÂś radĂŞ przeÂśledziĂŚ teren przed nami, skÂąd przybiegÂł ten chÂłopak? - zapytaÂłem, zanim Juji zdÂąÂżyÂł siĂŞ jeszcze odezwaĂŚ. Gdy juÂż to zrobiÂł, odparÂłem.
- Lepiej by byÂło, Âżeby Hanita poszÂła z nami... - zaczÂąÂłem przyglÂądajÂąc siĂŞ chÂłopakowi. - Nie moÂże zostaĂŚ sam, ale Byakugan Hanity by nam siĂŞ przydaÂł... ot choĂŚby do skanowania terenu nawet parĂŞ kilometrów dookoÂła nas. - dokoĂączyÂłem, spoglÂądajÂąc na kaÂżdego z obecnych. WiedziaÂłem, Âże Atsui pogardza innymi osobami, nawet z klanu Uchiha, a co dopiero Hyuuga... ale nie miaÂłem innego wyjÂścia.
Akaru nie odezwaÂła siĂŞ, po co. W koĂącu wszyscy zrobili to za niÂą, a tym bardziej kto tam na niÂą patrzy. W koĂącu jest maÂłÂą dziewczynkÂą. MoÂże i wyróÂżniaÂła siĂŞ z poÂśród innych geninów, a czasem chuninów. Ale nie spoÂśród czÂłonków swojego klanu. SchowaÂła miecz do pochwy, kunai równieÂż schowaÂła i wyjĂŞÂła inny. Taki bardziej napawajÂący siĂŞ do walki w zwarciu.
" Ciekawe czy ten chÂłopiec mógÂłby nas tam zaprowadziĂŚ'
Wtedy przypomniaÂła sobie z kim ma do czynienia. MoÂże ten chÂłopiec to tylko Henge no jutsu za którym kryjĂŞ siĂŞ psychopata. Dlatego nie spuszczaĂŚ go z oczu.
Takiej osoby dziewczyna siĂŞ nie spodziewaÂła. MyÂślaÂła wpierw, Âże stoczy swojÂą pierwszÂą walkĂŞ z uciekinierem z wiĂŞzienia, a tu proszĂŞ-maÂły, upaprany chÂłopiec, który najwidoczniej baÂł siĂŞ wszystkiego i wszystkich wokoÂło. Hanita w takim to przypadku musiaÂła zadziaÂłaĂŚ wykorzystujÂąc przyswojonÂą miÂłoÂśĂŚ do dzieci. PrzykucnĂŞÂła przed chÂłopcem, by zaraz po rozdarciu rĂŞkawa kimono otrzeĂŚ z oczu wszelkie Âłzy jakie maÂłoletni tworzyÂł z gÂłĂŞbi serca.
-Wszystko bĂŞdzie dobrze, spokojnie.-pokrzepiÂła, wpatrujÂąc siĂŞ w dziecko, ale nie odrywajÂąc BiaÂłych oczu z caÂłego terenu wokóÂł. ByÂła teraz jedynÂą mapÂą i sensorem druÂżyny, wiĂŞc nie mogÂła sobie pozwoliĂŚ na jakikolwiek atak. Na podejrzany ruch chÂłopca równieÂż bĂŞdzie gotowa, gdyby to wszystko okazaÂło siĂŞ przykrywkÂą. WolaÂła jednak tak o tym nie myÂśleĂŚ, wiĂŞc po chwili spytaÂła uprzejmie:
-Czy mógÂłbyÂś nam pokazaĂŚ w którÂą stronĂŞ mamy pójÂśĂŚ, by dotrzeĂŚ do wioski, gdzie jest ten dziwny pan i twoja mama?
Na koniec uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ ufnie

//Spoko, Teruyo, ale nie lubiĂŞ takich draÂżliwych momentów xX A i jeszcze skasuj sobie banner na urodziny Minako...No chyba, Âże obchodzimy je caÂłym rokiem //

//Hanita a cooo...Jasne , Âże obchodzimy CaÂły rok czego Ty siĂŞ spodziewaÂłaÂś!! Minako
//Wybacz MusiaÂłam siĂŞ wtrÂąciĂŚ
WidzÂąc caÂłÂą scenkĂŞ, Atsui staÂł dalej niewzruszony. ByÂł nawet bardzo zawiedziony obecnÂą sytuacjÂą. Grupa 5 Shinobi, byÂła stanowczo zbyt gÂłoÂśna. W dodatku umiejĂŞtnoÂści czÂłonków druÂżyny, wcale siĂŞ nie uzupeÂłniaÂły. PostanowiÂł zejÂśĂŚ z drzewa, obserwujÂąc Hyuuga myÂślaÂł:
-"Kunoichi sÂą zbyt podatne na tego typu emocje..."- nastĂŞpnie wykonaÂł kilka kroków i podchodzÂąc do Jujiego, gwaÂłtownie zÂłapaÂł go za rĂŞkĂŞ, cicho syczÂąc:
-"PrzestaĂą paliĂŚ to gówno. BĂŞdÂąc w takim stanie, stanowisz zagroÂżenie dla druÂżyny. WiĂŞc jeÂżeli nie wyeliminujĂŞ Cie przeciwnik, Ja to zrobiĂŞ."- NastĂŞpnie puÂściÂł rĂŞkĂŞ i podszedÂł parĂŞ kroków w stronĂŞ dzieciaka, zachowujÂąc jednak dystans... UpewniajÂąc siĂŞ, Âże kaÂżdy juÂż zwróciÂł na niego uwagĂŞ, oraz wiedzÂąc iÂż dzieciak niewiele rozumiaÂł z caÂłej sytuacji, kontynuowaÂł:
-" Nie potrzebujemy go. Wioska musi byĂŚ niedaleko-inaczej nie daÂłby rady przebiec takiego odcinka. BiegnÂąc zostawiÂł Âślady, one sÂą na pewno duÂżo bardziej pewnÂą informacjÂą, niÂż jego histeryczny pÂłacz, szczególnie, Âże w druÂżynie znajdujĂŞ siĂŞ..."- w tym momencie popatrzyÂł pogardliwym wzrokiem na HanitĂŞ"-... sensor. MoÂżemy wyÂłapaĂŚ je wszystkie. Pomijam juÂż fakt, iÂż jest to wróg, w tak wypadku miaÂłabyÂś flaki na wierzchu. I nawet jeÂśli, co planujesz z nim teraz zrobiĂŚ?"- nie wiadomo dlaczego, mówiÂł teraz gÂłownie do dziewczyny z Hyuuga"- ZostawiĂŚ go tutaj, zdezorientowanego na pewnÂą ÂśmierĂŚ? A moÂże zabraĂŚ ze sobÂą, Âżeby jeszcze bardziej nas opóÂźniaÂł i zwracaÂł na nas uwagĂŞ i tÂą wÂłaÂśnie pewnÂą ÂśmierĂŚ sprowadziĂŚ na nas? "- prawdĂŞ mówiÂąc, nawet nie byÂł ciekaw zapewne ciĂŞtej odpowiedzi dziewczyny. WpatrywaÂł siĂŞ w chÂłopca, dziwiÂł go pewien fakt. Skoro wiĂŞkszoÂśĂŚ siÂł militarnych Konohy, Âśredniego szczebla, zostaÂła wysÂłana tutaj, dlaczego nie spotkali nikogo? Jeszcze nie dotarli? NiemoÂżliwe, przy ich obecnej organizacji, dobry oddziaÂł wyczyÂściÂłby to miejsce juÂż dwa razy. I jakim cudem, chÂłopak przeszedÂł niezauwaÂżony, przez wroga bÂądÂź przyjaciela. Te myÂśli nie dawaÂły mu spokoju, dlatego teÂż caÂły czas byÂł przygotowany na "niespodziewany dywersyjny atak".
SÂłowa Atsuiego byÂły bardzo sensowniej, ale jednak nie mogÂła pozwoliĂŚ, aby zostawiĂŚ chÂłopca w taki miejscu. Akaru obecnie jako jedyna pozostaÂła na górze. SiedziaÂła na drzewie spoglÂądajÂąc na wszystkich z góry. Kiedy Hanita podeszÂła do chÂłopka odezwaÂła siĂŞ gÂłoÂśno
- ProponujĂŞ siĂŞ rozdzieliĂŚ. Razem jesteÂśmy zbyt Âłatwym celem. PomijajÂąc fakt, Âże prawie siĂŞ nie znamy, nie znamy swoich taktyk walki. Dlatego wg mnie jedynym sensownym wyjÂściem podzieliĂŚ siĂŞ na dwie grupy. ZobaczyÂłam, Âże Logen, Hanita dobrze siĂŞ znajÂą. Atsui i Juji teÂż. Tylko ja nie znam nikogo z was na tyle dobrze... Ale mi jest to obojĂŞtne z kim bĂŞdĂŞ, jak dla mnie mogĂŞ iÂśĂŚ nawet sama.
Kiedy skoĂączyÂła, zaczĂŞÂła trochĂŞ ÂżaÂłowaĂŚ tego co powiedziaÂła i tak nikt jej nie posÂłucha. Jak zwykle zostanie zignorowana. MówiÂąc to caÂły czas byÂła kilka metrów nad ziemiÂą. MachaÂła niewinnie nóÂżkami, ale to nie zmieniaÂło faktu,Âże byÂła czujna. Podejrzenia o dywersji byÂły coraz bardziej logiczne. Mimo tego nic nie mówiÂła o tym. ObserwowaÂła nagminnie chÂłopca, oczekujÂąc odpowiedzi na jej propozycjĂŞ.
Juji zgasiÂł skrĂŞta butem. Z jednej strony Atsui miaÂł racjĂŞ, lecz z drugiej duma nie pozwalaÂła geninowi przyznaĂŚ mu tego. ObrzuciÂł towarzysza pogardliwym spojrzeniem.
- Dziecko powinno zostaĂŚ tutaj. BĂŞdzie nas opóÂźniaĂŚ i haÂłasowaĂŚ, tak jak wspomniaÂł Atsui. Twój pomysÂł, Akaru teÂż jest bardzo dobry. TakÂą grupÂą bĂŞdziemy sobie nawzajem przeszkadzaĂŚ. Wybierz druÂżynĂŞ, do której doÂłÂączysz. - mruknÂąÂł przenoszÂąc wzrok po kolei na wszystkich czÂłonków zespoÂłu. - Co do dziecka, to powinno przeÂżyĂŚ. A jeÂżeli tylko przyÂślÂą jakiÂś oddziaÂł to ktoÂś go znajdzie. Bo muszÂą kogoÂś przysÂłaĂŚ.
RozejrzaÂł siĂŞ po okolicy... CoÂś mu nie pasowaÂło.
ChÂłopczyk niepewnie spojrzaÂł na otaczajÂących go ludzi a nastĂŞpnie po chwili namysÂłu podniósÂł drÂżÂąco rĂŞkĂŞ wskazujÂąc w stronĂŞ chaszczy z których przed chwilÂą wyszedÂł. NajwyraÂźniej sygnalizujÂąc w ten sposób Âże bĂŞdzie z wami wspóÂłpracowaÂł. Po chwili uspokoiÂł siĂŞ troszkĂŞ a nastĂŞpnie rzekÂł:
-Moja wioska znajduje siĂŞ 15 minut drogi stÂąd. Tak przynajmniej mi siĂŞ wydaje. Idzie siĂŞ tamtÂą drogÂą z której przyszedÂłem. Ten zÂły pan byÂł z kolegÂą który byÂł ubrany w to samo ubranie co on. Tylko ten 1 miaÂł taki Âśmieszny amulet na szyi 2 skrzyÂżowane z sobÂą kawaÂłki drewna.

Po jego reakcji widaĂŚ byÂło Âże mÂłodzieniec siĂŞ uspokoiÂł moÂże nie do koĂąca ale w kaÂżdym razie byÂł w lepszym stanie niÂż wczeÂśniej. W jego gÂłosie sÂłychaĂŚ byÂło pewnoÂśĂŚ pewnego rodzaju pewnoÂśĂŚ oraz chĂŞĂŚ niesienia pomocy, jednakÂże cóÂż mógÂł zrobiĂŚ taki maÂły i bezbronny chÂłopiec ? CóÂż moÂże da pokaz swoich umiejĂŞtnoÂści w przyszÂłoÂści.....
JednakÂże teraz waszym oczom okazaÂł siĂŞ nagÂły i nie oczekiwany widok albowiem zauwaÂżyliÂście unoszÂący siĂŞ w górĂŞ czarny dym... dym ten unosiÂł siĂŞ w sposób ciÂągÂły niedaleko miejsca w którym siĂŞ znajdujecie. Znak ten moÂże oznaczaĂŚ tylko ogieĂą a ogieĂą jest symbolem zniszczenia ale takÂże odrodzenia... nie wiecie w jaki sposób zostaÂł uÂżyty na miejscy skÂąd pochodzi ale jesteÂście w stanie domyÂśleĂŚ siĂŞ Âże nie zostaÂł uÂżyty w dobrych celach...
Dym unosiÂł siĂŞ z miejsca które wczeÂśniej zostaÂło wskazane przez drÂżÂący palec malucha. Z pewnoÂściÂą ten znak nie zostaÂł dostrzeÂżony jedynie przez was...
Juji uniósÂł wzrok spoglÂądajÂąc na chmurĂŞ dymu unoszÂącÂą siĂŞ nad lasem.
- WidzĂŞ trzy opcje... ChcÂą nas zwabiĂŚ w puÂłapkĂŞ, sÂą pewni siebie lub sÂą wariatami. Dzieciak mówiÂł o dwóch osobach, jednak to nie znaczy, Âże nie ma nikogo wiĂŞcej. - mruknÂąÂł bardziej do siebie. - Hanita, widzisz coÂś, co siĂŞ tam znajduje? JakÂąÂś chakre? - zwróciÂł siĂŞ do jedynej kobiety w gronie (Akaru ma 8lat).
- W kaÂżdym razie, trzeba siĂŞ podzieliĂŚ i ruszyĂŚ to sprawdziĂŚ. Staniem tutaj nie rozwiÂąÂżemy sprawy.
- Popieram... - odrzekÂłem, kiedy Juji skoĂączyÂł mówiĂŚ. PodszedÂłem bliÂżej chÂłopca, kucnÂąÂłem przy nim i zaczÂąÂłem doĂą mówiĂŚ.
- PomoÂżemy Ci... ale nie bĂŞdziesz mógÂł z nami iÂśĂŚ... - zaczÂąÂłem, gÂłaszczÂąc chÂłopaka po gÂłowie. - WierzĂŞ, Âże jesteÂś doÂśĂŚ dzielny, Âże poradzisz sobie tu, kiedy my bĂŞdziemy sprawdzaĂŚ co siĂŞ dzieje w twojej wiosce... - dokoĂączyÂłem, uÂśmiechajÂąc siĂŞ szczerze do chÂłopca. - JeÂśli ktoÂś bĂŞdzie chciaÂł Ci tu zrobiĂŚ krzywdĂŞ, to uciekaj... a ja przybĂŞdĂŞ Ci z pomocÂą... - dodaÂłem, wyciÂągajÂąc dÂłoĂą, w której skupiÂłem odrobinĂŞ chakry, w stronĂŞ klatki piersiowej chÂłopca. Kiedy dotknÂąÂłem go, na jego koszulce pojawiÂł siĂŞ znam... niemal niewidoczny, mieszajÂący siĂŞ z krwiÂą na ubraniu. - To taka maÂła pieczĂŞĂŚ... pozwoli mi do Ciebie przybyĂŚ, gdy zaczniesz uciekaĂŚ... - dokoĂączyÂłem, wstajÂąc i spoglÂądajÂąc na chmurĂŞ dymu.
- Nie mamy czasu do stracenia... - powiedziaÂłem gÂłoÂśniej, pewnym gÂłosem, do wszystkich obecnych, po czym spojrzaÂłem na Hanite. - Kochanie, chyba pora ruszaĂŚ?

chakra: 1610 (bĂŞdzie trochĂŞ bardziej klimatycznie i ciekawie )
- Musimy ruszaĂŚ! - KrzyknĂŞÂła zeskakujÂąc z drzewa. ZaczĂŞÂła iÂśĂŚ w stronĂŞ obecnych tutaj shinnobi.
- ProponujĂŞ, aby Logen szedÂł z HanitÂą. ja pójdĂŞ z resztÂą. CieszĂŞ siĂŞ, Âże Juji mnie popiera. Mam nadziejĂŞ, ze inni podzielajÂą nasz zdanie. Czas nagli musimy ruszaĂŚ!
" Wystarczy, Âże moje zdanie podzieli jeszcze jedna osoba, a wtedy moje propozycja wejdzie w Âżycie. Tylko jedna osoba...."
- ProszĂŞ- wyszeptaÂła.
[cenzura] siĂŞ w ciekawy dialog miĂŞdzy caÂłÂą druÂżynÂą, dziewczyna wyprostowaÂła siĂŞ, spoglÂądajÂąc w stronĂŞ miasta. Dym unoszÂący siĂŞ do góry nie wyglÂądaÂł pokrzepiajÂąco, wiĂŞÂźniowie pewnie juÂż zaatakowali. Równie dobrze ktoÂś z mieszkaĂąców mógÂł zastosowaĂŚ obronĂŞ ogniem, ale w to Hanita wÂątpiÂła. A Âże do niej naleÂżaÂł ostatni gÂłos w sprawie podziaÂłu ekipy ratunkowej, rzekÂła takimi oto sÂłowy:
-Akaru, masz caÂłkowitÂą racjĂŞ. Rozdzielimy siĂŞ na dwie grupy. Ja pójdĂŞ z Logenem, a Atsui z Jujim. Ty natomiast, za to, Âże jesteÂś doÂśĂŚ mÂłodÂą geninkÂą bĂŞdziesz mogÂła wybraĂŚ do której grupy doÂłÂączyĂŚ. Nie moÂżemy pozwoliĂŚ, byÂś poszÂła sama.-odwróciÂła siĂŞ do chÂłopca, by dÂłoniÂą wskazaĂŚ drogĂŞ prowadzÂącÂą do Konohy.
-IdÂź tamtÂą ÂścieÂżkÂą, a znajdziesz siĂŞ w bezpiecznej wiosce. Wartownicy z pewnoÂściÂą wiedzÂą o zaistniaÂłej sytuacji w twoim miejscu zamieszkania, wiĂŞc wpuszczÂą ciĂŞ bez wiĂŞkszych przeszkód.
Gdy skoĂączyÂła mówiĂŚ do chÂłopca, rzekÂła jeszcze w stronĂŞ druÂżyny:
-Ja z Logenem wybiorĂŞ stronĂŞ lewÂą, wy pójdÂźcie prawÂą. JeÂżeli dojdzie do jakiegoÂś starcia na pewno bĂŞdziemy to dwustronnie sÂłyszeĂŚ. Wioska nie musi byĂŚ przecieÂż aÂż tak wielka.
Jak powiedziaÂła, tak zrobiÂła. Wraz ze swym narzeczonym zaczĂŞÂła kierowaĂŚ siĂŞ w stronĂŞ wytypowanego kierunku, uwaÂżajÂąc na wszystko co widziaÂła dziĂŞki Byakuganowi.
Atsui rozglÂądaÂł siĂŞ dookoÂła, cieszÂąc siĂŞ iÂż w koĂącu ta grupka ludzi, zaczyna logicznie myÂśleĂŚ. Prawdopodobnie wszystko zostaÂło przyÂśpieszone, przez pojawiajÂący siĂŞ na horyzoncie dym. IgnorowaÂł sÂłowa dzieciaka, gdyÂż nie miaÂł Âżadnej pewnoÂści iÂż ten byÂł w czasem w szoku i nie bredziÂł. Tak czy owak,czekajÂąc na chwilĂŞ ciszy, wyraziÂł swojÂą opiniĂŞ:
-"Nie."- i wokoÂło znów zapanowaÂła pustka. Dla wyjaÂśnienia kontynuowaÂł:-"Nie powinniÂśmy siĂŞ rozdzielaĂŚ. Musimy zaÂłoÂżyĂŚ iÂż przeciwników, jest co najmniej dwóch. W dodatku, wie o obecnoÂści oddziaÂłów uderzeniowych. W obecnym momencie, nie ma juÂż sensu podróÂżowaĂŚ niewielkimi grupami, gdyÂż i tak zostaliÂśmy wykryci. W takich formacjach, stanowimy równieÂż Âłatwy cel. RównieÂż otwarta szarÂża na rywala, moÂże skoĂączyĂŚ siĂŞ tragicznie."- nastĂŞpnie kucnÂąÂł i na ziemi narysowaÂł kilka prostych kropek, po to aby wyjaÂśniĂŚ schemat:
-" Sensor powinien zostaĂŚ z wiĂŞkszÂą grupÂą. GwarantujĂŞ jej bezpieczeĂąstwo. Jednak Âżeby mógÂł sprawnie funkcjonowaĂŚ potrzebujĂŞ obstawy. W razie ataków dystansowych, to wÂłaÂśnie genini, powinni odbiĂŚ pierwszy impakt. Kontakt z A-classe, mógÂłby byĂŚ dla nich zbyt niebezpieczny. WÂłaÂśnie dlatego, wymagana jest tutaj obecnoÂśĂŚ drugiego chunina"- w tym momencie uniósÂł lekko wzrok, mówiÂąc do Logena-"DziĂŞki waszej znajomoÂści, Âłatwiej wypeÂłnisz swoje zadanie"- po czym opuÂściÂł gÂłowĂŞ, i wskazaÂł oddalonÂą kropkĂŞ -" Potrzebny bĂŞdzie równieÂż... Wabik, bÂądÂź zwiadowca. BĂŞdzie on podÂąÂżaÂł z przodu, na skraju zasiĂŞgu sensora, uruchamiajÂąc, bÂądÂź dezaktywujÂąc puÂłapki.A w razie zasadzki, caÂły jej potencjaÂł zostanie zmarnowany wÂłaÂśnie na niego."- w tym momencie wstaÂł, rzuciÂł jeszcze szybkie spojrzenie dookoÂła -"wÂłaÂśnie dlatego to bĂŞdĂŞ Ja. SiÂłÂą rzeczy."- Po chwili popatrzyÂł równieÂż na dzieciaka, oraz widzÂąc iÂż niewiarygodnie szybko otrzÂąsnÂąÂł siĂŞ po szoku, szybki rzuciÂł -"Zrób z nim co chcesz. To Twoja sprawa, jeÂżeli chcesz go trzymaĂŚ za plecami."-
Po czym, jak Juji zapewne pamiĂŞta, naciÂągnÂąÂł on bandanĂŞ na twarz, aby ukryĂŚ ciepÂło oddechu, naciÂągnÂąÂł pÂłaszcz i czekaÂł na opiniĂŞ reszty. CzyÂżby poczuÂł siĂŞ winny? MoÂże zwyczajnie caÂła formacja to byÂł jego pomysÂł, dlatego nie mógÂł teÂż zmusiĂŚ kogoÂś innego do wykonania najbardziej ryzykownej funkcji...
Juji zamyÂśliÂł siĂŞ przez chwilĂŞ.
- Dzieciak zostaje na sto procent. Nie moÂżemy go ciÂągnÂąĂŚ. A twój plan, Atsui - zwróciÂł siĂŞ do towarzysza - jest ryzykowny. Nie liczÂąc ciebie mamy cztery osoby, czyli dwie dwuosobowe grupy. Gdyby siĂŞ nas spodziewali i udaÂło im siĂŞ nas rozdzieliĂŚ ciĂŞÂżko byÂłoby walczyĂŚ w takich formacjach... Szczególnie, Âże nie znamy swoich styli i moÂżliwoÂści. - powiedziaÂł do wszystkich.
Atsui parsknÂąÂł
-"Dlatego wÂłaÂśnie powinniÂśmy uÂłatwiĂŚ im zadanie, i rozdzieliĂŚ siĂŞ samodzielnie. W tej formacji, w razie ewentualnego ataku, zostaniemy podzieleni na dwie grupy. JednoosobowÂą i czteroosobowÂą. Procentowo to znacznie zwiĂŞksza iloÂśĂŚ i prawdopodobieĂąstwo przeÂżycia poszczególnych czÂłonków druÂżyny. Dodatkowo, inne grupy uderzeniowe, teÂż bĂŞdÂą podróÂżowaÂły w podobnych formacjach. Zrozumiesz, jak minie efekt."- udzieliÂł dalszych wyjaÂśnieĂą nasz zapatrzony w Siebie, Uchiha.
- Po pierwsze nie mamy stu procentowej pewnoÂści o tym, Âże dokÂładnie znajÂą nasze poÂłoÂżenie. Po drugie dwu i trzy osobowa grupa, ma mniejsze szanse na wpadniĂŞcie w zasadzĂŞ. Dopuszczam równieÂż aby powstaÂły trzy grupy. Dwie grupy dwuosobowe i jeden zwiadowca. Atsui sam zaproponowaÂł swojÂą kandydaturĂŞ.
" ResztĂŞ pozostawiĂŞ przemyÂśleniom druÂżyny. Juji i Hanita podzielajÂą moje zdanie. Logen chyba teÂż... ale i tak ZAWSZE MUSI byĂŚ ktoÂś taki jak Atsui..."
StaÂła i patrzyÂła na chÂłopca który jakimÂś cudem otrzÂąsnÂąÂł siĂŞ z tego wszystkiego, doÂśĂŚ szybko.
- Ruszajmy, jak najszybciej. Nie ma czasu na sprzeczki, ale niestety bez nich siĂŞ nie obejdziemy..
WysÂłuchaÂłem planu Atsui'a, po czym komentarzy Juji'ego i Akaru. SpojrzaÂłem wymownie w kierunku dymu unoszÂącego siĂŞ nad horyzontem.
- Nie ma nic perfekcyjnego, idealnego... - zaczÂąÂłem mówiĂŚ, odwracajÂąc siĂŞ do pozostaÂłych. - Bardziej przystajĂŞ za pomysÂłem Akaru. - dodaÂłem, odwracajÂąc siĂŞ w kierunku dziewczynki i kiwajÂąc gÂłowÂą. - Atsui, nikt z nas nie zna kaÂżdego doÂśĂŚ dobrze... jeÂśli nawet twój plan wypali i bĂŞdziemy zmuszeni walczyĂŚ w tej formacji? MoÂżemy siĂŞ poraniĂŚ, a nawet... pozabijaĂŚ, tylko przez to, Âże nie wiemy, czym kto walczy... - wyjaÂśniÂłem pospiesznie, spoglÂądajÂąc na Hanite. - Z HanitÂą byliÂśmy juÂż parĂŞ razy na misjach... wiemy jak walczymy... - dodaÂłem, patrzÂąc na Hanite i podchodzÂąc bliÂżej niej. - PójdĂŞ pierwszy... - powiedziaÂłem spokojnym gÂłosem, patrzÂąc w dal, miĂŞdzy drzewa, w kierunku, skÂąd przyszedÂł chÂłopiec. - Jak wpadnĂŞ w puÂłapkĂŞ, uÂżyjĂŞ Hirashin no Jutsu, Âżeby przybyĂŚ w jednej chwili w pobliÂże Hanity... - wyjaÂśniÂłem, opuszczajÂąc wzrok na ziemie.
Dobrze w takim razie ja pójdĂŞ z Atsuim i Jujim. Wtedy podeszÂła do nich.
- To Jak Atsui? JesteÂś w naszej druÂżynie przywódcÂą. ProwadÂź..
Wtedy jej wzrok ponownie padÂł na obÂłok dymu. JeÂżeli Atsui ruszy idzie za nim, jeÂżeli coÂś jÂą bĂŞdzie chciaÂło zaatakowaĂŚ próbuje unikaĂŚ ataku. Za sprawÂą w peÂłni rozwiniĂŞtego sharingana nie powinno to byĂŚ takie niemoÂżliwe, w ostatecznoÂści jeÂżeli bĂŞdzie moÂżliwe robi kawarami no jutsu

ÂŁÂąka

grueneberg

Podobne