Stara chata i jej okolice

jest to stara chata, wygladajaca jakby nikt w niej od lat nie mieszkal. przed na rosna 2 drzewa na ktorych sa wywieszone ostrzezenia by nie podchodzic do tej chaty bo jest nawiedzona.

---

SzedÂł
[nmm]
PodeszÂła do chaty.
NapisaÂła swoje ostrzeÂżenie:
Kod: Od dziÂś tÂą chatĂŞ nawiedza HM!

poszÂła.
[nmm]
Deszcz już przeszedł, teraz na niebie wreście zaświeciło słońce... ten mały, lecz niezmiernie wkurzający deszcz odszedł już w niepamięć.
Chociaż już przebyli większość drogo to chłopak nie czuł zmęczenia, pomimo że niósł biedną dziewczynę przez całą drogę. Był zadowolony że swojego wyboru jak i rozwoju całej sytuacji, wiedział że jest pewne prawdopodobieństwo że Jeng się nim tylko bawi, jednak zbytnio nie dopuszczał tej myśli do siebie.
Kiedy byli już na miejscu oczom zielonowłosej piękności z Kusy ukazała się stara chata, która nie wyglądała na byt bezpieczną konstrukcję, jednak za czasów świetności dębowe drewno musiało tej chatce dodawać nieco życia i siły... jednak jak to mówią... czas zrobił swoje.
-Jesteśmy już na miejscu...-- oznajmił Samhain, swoim jakże urokliwym głosem, a następnie delikatnie postawił dziewczynę na ziemi i dopiero teraz zrozumiał jak jego ramiona są zmęczone... to się tylko wydaje że do przejścia jest jakieś 2 kilometry ale niosąc kogoś to na prawdę może zmęczyć, i teraz jest właśnie ten najgorszy moment, w którym następuje rozluźnienie mięśni.
--Na lewo masz małą górską rzeczkę, niestety ale tutaj nie ma bieżącej wody...potrzebujesz jeszcze czegoś?-

---

Przez całą drogę Jeng wtulała się w chłopaka, który trzymał ją na rękę. Podczas podróży nic nie mówiła. Cisza potrafi być czasem afrodyzjakiem dla człowieka w tych czasach ciągłej pogoni za pieniądzem i umiejętnościami, i pełen politycznych zatarczek. Miała czas na przemyślenia by zastanowić się nad swoimi nowymi planami względem Kusy oraz Samhaina.
"Muszę jak najszybciej dostać się do Kusy, dowiedzieć się jaka jest jej obecna sytuacja polityczna oraz kto sprawuję władze, a gdyby miejsce Kage byłoby już zajęte trzeba będzie zrobić przewrót, albo politycznie przejąc władzę " - prowadziła monolog wewnętrzny - "Po za tym będę musiała nie dopuścić do pomocy w akcji zaatakowania w Amegakure, więc coś muszę z nim zrobić"- spojrzała na mężczyzna wymownie jakby o nim myślała- " Po za tym wykorzystam go w wiosce trawy. Musze jeszcze wspomóc tą biedną małą wioskę... ale... nie mogę narażać się władzy w Iwagakure by móc koronować się na jedną z wielkich Kage. "- już zaczęła planować.
Gdy znaleźli się już przed tą zniszczoną i paskudną chatą, wśród gór z płynącą w pobliżu rzeczką zielonowłosa piękność była zauroczona tym miejscem. Jednak byłoby to wspaniałe miejsce na odpoczynek gdyby nie zniszczenia. Przecież jednak można to zawsze zmienić. Była zadowolona z tego iż przyniósł ją tutaj były członek Akatsuki.
- Och... jest wspaniale - uśmiechnęła się do niego serdecznie gdy stawała na ziemi. Jeszcze jej się trochę kręciło po noszeniu na rękach chłopaka. - Samhainie, zostań ze mną jeszcze chwilkę... przyniósłbyś trochę wodny w wiadrze i narąbał tylko drewna? - już zaczęła nim rządzić. Była takiej natury kobietą.
Samhain już miał się pożegnać i odwrócić, jednak nie miał na tyle siły aby przerwać Jeng w środku zdania i po prostu, najzwyczajniej w świecie odejść. Grzecznie wysłuchał to co dziewczyna ma to powiedzenia i skwitował to jakże wielce elokwentną wypowiedzią:
-Dobrze...- chociaż na zewnątrz starał się ukryć swoje jakże już porządne zmęczenie, to znał możliwości swojego organizmu i bardzo dobrze wiedział że jeżeli wykona to o co go prosiła zielonowłosa dziewczyn, to w najlepszym wypadku będzie miał nie małe problemy w najbliższej walce, która będzie go czekać na ulicach AmeGakure. Jednak pomimo tego, i pomimo swojemu ciągle odzywającemu się "głosowi rozsądku" czarnowłosy młodzieniec bez chwili wahania skierował się w stronę chaty, gdzie w środku powinny znajdować się dwa dziesięcio litrowe wiadra i długi drewniany kij służący do zawieszenia tych że wiaderek na barkach.
W kilku krokach były członek Akatsuki doszedł do starych drewnianych drzwi, powolnym ruchem otworzył je na rozcież, przy okazji "raniąc" swoje i nie tyle swoje, uszy... zawiasy na których opierała się konstrukcja drzwi musiały być nieoliwione od kilku lat...
-To już tyle lat minęło?...- cichy głos wydobywający się z ust dawnego Tsuchikage, idealnie zgrał się z wiatrem, który w momencie wypowiadania przez niego tego zdania zawiał mocniej i zahuczał po uszach, dzięki czemu stojąca nieopodal Jeng nie mogła tego usłyszeć.
Kolejny krok i Samhain znalazł się w pomieszczeniu, teraz czekało go trudniejsze zadanie... nie pamiętał gdzie dokładnie postawił wiadra, a jako że spróchniałe drewno nie wydzielało już jakiejkolwiek energii, to poruszał się po omacku i dość niezdarnie... tu przewrócił jakiś mały Taborecik... tutaj wpadł na drewniany okrągły stół... tam potknął się o pojedyncze łózko, które było jedynym wygodnym miejscem do noclegu, ale ciągle nie mógł znaleźć wiader ukrytych pod stołem...
Uśmiechnęła się. Chłopak z pewnością zadawał sobie sprawę z tego, iż go kontroluję, jednak poddawał się jej. Wzbudzało to w dziewczynie większą pewność siebie. Czym bardziej on pozwalał na sterowanie sobą, tym bardziej zielonowłosa chciała w większym stopniu go wykorzystywać... ale zarazem czuła, iż jest to złe. Ta pozytywna cześć Jeng która coś czuła do mężczyzny toczyła walkę jednak w obecnym stanie była na pozycji przegranej.
Wolnym krokiem dziewczyna skierowała się do chatki. Z zewnątrz wyglądała beznadziejnie, w środku zaś jeszcze gorzej. Po gruntownym wielkim remoncie z pewnością mogla by wrócić do swojej dawnej świetności... oczywiście jeśli takowa kiedyś w ogóle kiedyś była. Było to by wspaniałe miejsce na domek letniskowy, gdzie zapracowana Kusokage mogłaby odpocząć po miesiącach ciężkiej papierkowej, politycznej i wojennej pracy. Wojny w tych czasach są czymś nieuniknionym, więc człowiek po ciężkich potyczkach mógłby tutaj w tym górskim zaciszu zrelaksować się przy boku Samhaina... albo innego mężczyzny.
Gdy przeszła próg poczuła kusz unoszący się w powietrzu. Od wieków tutaj nikogo nie było, a co dopiero mówić o sprzątaniu. Dużo pracy trzeba byłoby włożyć w wyczyszczenie tego pomieszczenia. Światło ledwie przebijało się przez brudne szyby w oknach. Zielonooka dziewczyna ujrzała jak biedny były członek akatsuki poszukuje wiader ciągle na coś wpadając. Nawet wpadł na stół pod którym ukryły się zguby. By skończyc jego męki Jeng pochwyciła kubły i podała je.
- Proszę. - uśmiechnęła się do niego.- Nic sobie nie zrobiłeś?

// opisz ile pomieszczeń ma ten dom i jak wygląda... coś więcej o nim... wnętrze? //
I tak oto oboje znaleźli się wewnątrz tej starej, mocno zniszczonej chatki. W gruncie rzeczy wszystko co było w środku to już opisałem w poprzednim poście, jednak oprócz tych dwóch taborecików, okrągłego stołu, czy też łóżka, pomieszczenie to, które tak jak w czasach jeszcze średniowiecznego budownictwa, było całym domem miało jeszcze niewielki kominek z paleniskiem i małym rusztem tak aby można było na nim przyrządzić jakieś ciepłe dania i skrzynie, w której powinny znajdować się jakieś stare ubrania Samhain'a, jeszcze za czasów kiedy to był w Akatsuki, więc od zwykłych koszul i spodni można tam znaleźć też płaszcz o kolorze fioletowym z wyszytymi czerwonymi chmurkami....
Chłopak trochę się miotał po mieszkaniu... jak to bywa, kiedy jest się ślepcem... Jednak przed rozniesieniem tego miejsca w drzazgi uratowała go Jeng, która podała mu poszukiwane wiadra, to był bardzo miły gest z jej strony skwitowany przez byłego członka Brzasku bardzo miłym:
-Dziękuje- chociaż prawdę mówiąc... jego głos nigdy nigdy nie brzmi dość miło, następne pytanie dziewczyna chłopak zignorował... nie lubił się odnosić że swoim bądź co bądź kalectwem...
Przed wyjściem jeszcze zdjął płaszcz i rzucił go na łóżko, którego pozycję w tym pomieszczeniu poznał poprzez najbardziej zaawansowany skaner mebli wmontowany w ludzki organizm... swój piszczel. Następnie powolnym krokiem udał się w stronie strumienia.
Samhain udał się nad strumień by przynieść wodę. Więc w tym czasie Jeng postanowiła nieco tutaj uprzątnąć. Podniowszy przewrócone taboreciki wzięła starą miotłę, która znajdowała się w kącie pokoju i zaczęła wymiatać brud. Okazało się iż jest to nadzwyczaj ciężkie zadanie bo na ziemi było tyle piasku i kurzu iż tworzył naprawdę sporą kupkę. A unoszący się pył drażnił narząd węchu Jeng przez co zaczęła notorycznie kichać. W końcu jednak skończyła. Następnie wyjęła swoje ukryte zwoje kukieł i rozpieczętowała swoje dwie główne kukły. Kumo była w strasznym stanie, chodź przy wkładzie większej pracy z pewnością można ją zreperować jednak u Kamakiri są problemy ze skrzydłami... znaczne problemy. Jednak trzeba będzie i tak spróbować i postarać się aby dać radę.
Zielonowłosa wyjęła z pajęczako-marionetki jeden pozostały senbon nasączony nadzwyczaj mocną trucizną usypiającą, po za tym chwyciła jeszcze dwie inne igiełki. Nie można było odróżnić która jest z środkiem powodującym sen. Dwudziestoczteroletnia dziewczyna odłożyła płaszcz samhaina na stół. Pościel łóżka wytrzepała by później ją ładnie ułożyć. Czekała na niego...
Samhain spokojnym krokiem kierował się w stronę strumienia, jako że mniej więcej znał drogę, bo po zrezygnowaniu z funkcji Tsuchikage to właśnie tutaj ukrywał się przed całym światem to nie miał zbytnio problemów aby do niego trafić, i już po chwili znalazł się przy niewielkim strumyka, który swój początek miał wysoko w górach. Kiedyś jak czarnowłosemu nudziło się to poszedł w górę strumienia, i nawet doszedł do skał, z których wydobywała się ta woda. Dzięki czemu zyskał pewność iż woda przefiltrowana przez tony skał jest zdatna do picia nawet bez wcześniejszego przegotowania.
Szybkim ruchem położył obydwa wiaderka na ziemi i nabrał wodę w ręce, następnie przemył swoją twarz... bez wątpienia był zmęczony a jeszcze miał dość dużo zadań do wykonania... no i jeszcze musi pójść do biblioteki, gdzie skryba przygotuje specjalny raport dla Hokage, w którym będzie zawarta cała jego wiedza na temat Brzasku.... tak w imię mitycznego pokoju, który i tak nigdy nie zagości na tej planecie... a przynajmniej dopóki ludzkie wartości są takie a nie inne.
Chłopak pochwycił wiadro i napełnił je, tak samo uczynił z drugiem i tą samą drogą, którą tutaj przyszedł, wrócił do chatki.
-Gdzie je postawić?- zapytał się Jeng stojąc w drzwiach...
Jeng zdążyła właśnie wysprzątać z grubsza chatę gdy w wejściu stanął Samhain z pytaniem. Czy to jest jakaś różnica z postawieniem wiader? No przecież wiadomo że nie na środku pokoju by ktoś się o nie potknął, na przykład jakiś niewidomy mężczyzna, tylko gdzieś pod ścianą.
- Obojętnie - rzuciła na zbycie. Te kubły z wodą teraz były najmniej ważne. - Jesteś zmęczony. A podobno masz jeszcze dzisiaj iść na jakąś walkę. Może odpoczął byś krótką chwilkę? Zrobiłabym Ci masaż - powiedziała tonem nadzwyczaj uwodzicielskim podchodząc do niego kiedy już gdzieś odłożył wiadra.- Akupunktura jest bardzo rozluźniająca... i szybko byś nabrał sił... połóż się na łóżku. Właśnie z wierzchu posprzątałam domek i wytrzepałam pościel więc kurz nie powinien drażnić twoich wyczulonych zmysłów. - stwierdziła chwytając go delikatnie za dużą męską dłoń, w porównaniu z jej to wręcz ogromną, i ciągnęła w stronę posłania.
Czy ktoś mógłby się oprzeć takiej słodkiej, miłej, uroczej dziewczynie o niepowtarzalnej urodzie kusanki? Do tego jak proponuje Ci coś przyjemnego, która wiąże się z bliskością. Jedynie facet o homoseksualnej orientacji by mógł odmówić...
Chłopak badawczo postawił krok za próg chatki... jak to już mogła zauważyć Jeng, Samhain w tym pomieszczeniu całkowicie tracił orientacje w terenie, a teraz jedyne co mógł "widzieć" to piękna sylwetkę władczyni Kusy.
Postawił wiadra zaraz przy wejściu po prawej stronie, tak żeby nie zawadzały nikomu przy wyjściu i tak aby nie musieć ich dalej wnosić, bo to akurat by się skończyło jego upadkiem i wylaniem całej wody na drewnianą podłogę, która i tak zapewne dużo przeszła.
-Ale ja....- chciał zaprotestować przeciwko podejrzeniu o zmęczenie, jednak zielonowłosa dziewczyna tak szybko znalazła się przy nim i zaczęła go ciągnąć w stronę łóżka że był bezsilny, a na dodatek na tą myśl ogarnęło go jeszcze większe zmęczenie... nic dziwnego przecież przez ostatnie trzy dni spał tyle co na ramieniu Jeng w szpitalu, ale wybudzenie wtedy nie było najprzyjemniejsze...
Kierował się za dziewczyną... już po kilku małych krokach znalazł się przy łóżku. Następnie posłusznie się kładąc na nim.
Jak zielonowłosa się spodziewała, nie mógł odmówić. Posłusznie za nią poszedł, położył się na łóżku i czekał na obiecany masaż. Jeng uśmiechnęła się na jego uległość. Usiadła obok mężczyzny na posłaniu i zaczęła zdejmować jego koszulę licząc na "pomoc" w tym zadaniu z jego strony. Gdy pozbyli się już górnej części odzienia smukłe dłonie byłej władczyni Kusy spoczęły na barkach zmęczonego. Delikatnie jednak dość silne jak na tak drobną dziewczynę zaczęła masować go. Zaczęła przesuwać się ku karkowi, później przeszła do okolic łopatek, a następnie w dolne części pleców. Miała zgrabne ręce lecz wyćwiczone od kontroli kukieł dlatego masaż w jej wykonaniu był nadzwyczaj relaksujący.
- Dobrze? - zapytała się jakby nie byłoby to oczywiste. Następnie Jeng chwyciła kilka wcześniej przygotowanych igieł do akupunktury. - Spokojnie... rozluźnij się... - rozkazała i po chwili delikatnie wbiła jeden senbon(oczywiście nie jest to taka gigantyczna igła). - Nie ruszaj się... - ostrzegła i po chwili wbiła następną igiełkę w jego ciało tym razem była to zatrute ostrze powodujące w szybkim czasie sen. Wbiła następną. Wszystko co robiła było ostrożne i dokładne... wyjęła z Ciała chłopaka igiełki mając nadzieję że substancja zaczęła działać już na Samhaina.
Nie wiem z jakich powodów, ani dlaczego ale Samhain ufał Jeng i jakoś nie podejrzewał aby mogła ona zrobić mu coś złego... no może jego podświadomość tak myślała ale on to ignorował, co wcześniej mu się nie zdarzało... zawsze uważał że podświadomość potrafi zastąpić wszystkie zmysły jakie są w ludzkim ciele, to właśnie w tej części naszego mózgu są zaprogramowane nasze najbardziej podstawowe instynkty, które nie raz mogą uratować życie poprzez np. wyczuwanie niebezpieczeństwa, szczególnie ten instynkt mają rozwinięty niektóre gryzonie z rodziny szczurowatych, które potrafią przewidzieć nawet o kilka dni, jakąś klęskę żywiołową.
Jednak wracając do tej całej sytuacji, która właśnie rozgrywała się na łóżku górskiej chatki... Czarnowłosy chłopak bez większych oporów dał się pozbawić górnej części garderoby by za chwilę przejść do delikatnego masażu zielonowłosej piękności... cóż tutaj można jeszcze dodać?.... Jeng potrafi się posługiwać swoimi rączkami aż tak dobrze że w odpowiedzi na jej dość retoryczne pytanie były członek Akatsuki tylko mruknął, chociaż sam nie wiedział jak i się potem trochę tego wstydził. No a co do gorszej części.... to niestety ale jakoś dziwnym trafem akupunktura nieźle dała mu w kość i po kilku ukuciach już nic nie pamięta...
Naiwność? Głupota? Zauroczenie, zakochanie? Urok osobisty Jeng, który niczym czarna wdowa zniewalał mężczyzn. Jednym z nich był Samhain. Pozwolił zwabić się w pułapkę. Jedna z igieł nasączona trucizną spowodował nienaturalny sen. Jego oczy zamknęły się powoli by nagle ciężko powieki opadły.
Zielonowłosa wstała, z niemałym trudem ułożyła ładnie ciało chłopaka na łóżku i przykryła go wcześniej wytrzepaną ciepłą kołdrą. Sama zaś po chwili wyszła z pokoju biorąc z jednej ze skrzyń jakąś męską koszulę i spodnie, chyba niegdyś należące do śpiącego. Udała się nad wodę. Bez problemu trafiła nad strumień. Była to duża rzeczka sam raz do kąpieli. Rozebrała się, zdjęła z siebie bandaże, które zakrywały powierzchowne rany. Odsłoniła swe nagie ciało. Skazitelne. Lecz nadal była piękna. Cudowna. Niczym driada leśna o lśniących zielonych włosach. Delikatnie zamoczyła najpierw stopy w zimnej wodzie, aż w końcu weszła aż po połowę łydek do rzeki. Następnie zaczęła przemywać swe ciało.
Gdy była już czysta i pachnąca założyła wielce za duże ubranie. Czarne spodnie podwinęła, tak samo rękawy od zwisającej z niej białej... teraz pożółkłej... koszuli. Mimo wszystko nadal wyglądała niezwykle. Było w niej coś fascynującego.
Przeprała jeszcze swe kimono, wróciła do domku. Zawiesiła na nitkach mokre ubranie. Weszła do domu. Spojrzała z uśmiechem na chłopaka który spał jak martwy. Z pewnością przyda mu się sen. Rozwinęła zwoje z kukłami i odpieczętowała je.
Wyczyściła części i zaczęła czasochłonną reperację. Trwało to z kilka godzin... stało już się ciemno. Noc. Jeng rozpaliła świece i lampy naftowe i nadal naprawiała swa marionetkową broń.

// Przepraszam że tak długo musiałeś czekać... ale ostatniego czasu mam mało czasu//
Chłopak zasnął, niczym trup udający się na wieczny spoczynek... połączenie tej niezwykle silnej trucizny i zmęczenia dały niesamowity efekt... niemal od razu Samhain zasnął snem twardym jak kamień.
Tak spał przez godzinę dwie, trzy... może cztery godziny, cały czas w jednej pozycji i w bezruchu, prawdopodobnie mieszanka tych wszystkich czynników, które wymieniłem wcześniej spowodowała to że on nie pamięta co mu się śniło a także jego organizm nie był w stanie nawet się przekręcić na drugi bok.
Dopiero po czterech godzinach pojawiły się u czarnowłosego młodzieńca jakieś większe oznaki życia... Jednak nadal się nie budził...
Przy świetle ognia lamp naftowych i świec naprawa kukieł dobiegła końca. Jeng była nadzwyczaj zmęczona, tym bardziej że pracowała całą noc przy okazji zerkając na leżącego niczym kłoda Samhaina, który wręcz nie dawał znaków życia. Na początku gdy składała swa pierwszą kukłę tak się wystraszyła że nie wykazuje funkcji życiowych iż podbiegła do niego spanikowana że dawka którą podała był zbyt duża i sprawdziła jego tętno... dopiero wtedy ochłonęła. Później jednak już bez żadnego strachu skupiła się na swym zajęciu. Reperacja takich skomplikowanych urządzeń jak marionetka ayatsuri jest naprawdę skomplikowaną czynnością i nadzwyczaj pracochłonną, i męczącą. W końcu jednak udało się złożyć wszystko gdy promienie słońca powoli barwiły na złoto niebiosa przebijając się przez pagórki i niskie szczyty na horyzoncie.
Zielonowłosa z chęcią teraz położyłaby się i poszła spać, ale wiedziała że przed nią jest jeszcze dużo pracy. Musiała w końcu wrócić do Kusy. Wystarczająco długo nie było jej w rodzimych stronach. Trzeba było odzyskać swoje stanowisko. Jeng była osobą pożądającą władzy o wielkich ambicjach. Była to zaleta jak i wada za razem. Stawiała sobie zawsze wysokie poprzeczki, ale czasem dla osiągnięcia nowego szczytu potrafiła zrobić zbyt wiele. Zbyt wiele poświecić.
W końcu była, i prawdopodobnie przyszła Kusakage, a raczej władczyni feudalna kraju trawy, ruszyła się z chatki. Wyszła zostawiając naprawione kukły na stole. Udała się złowić rybkę w rzeczce. Dobry dzień. Dziewczyna nadzwyczaj szybko złowiła rybkę... a może raczej złapała w rączki. Dużego złocącego się karasia. Były z cztery próby pochwycenia sprytnego zwierzaczka ale za każdym razem wyślizgiwał się z gładkich dłoni niewiasty. Za piątym razem się udało... do pięciu razy sztuka?? Ech... nie ważne. Liczy się fakt iż rybka została złapana.
Jeng obrała z łusek zwierzę, przekroiła na pół kunaiem i pozbyła się ości oraz wnętrzności. Następnie pode drogą nazbierała miętę. Nadzwyczaj wonne ziele o pysznym smaku i orzeźwiającym działaniu. W końcu wróciła do drewnianego domku. Wlała do jakiegoś starego czajnika wody, który o dziwo nie był dziurawy ani zardzewiały. Powiesiła go nad ogniem wrzucając ziele i w między czasie gdy przyszła herbata się gotowała, zajęła się smażeniem mięska. Był to trochę prowizoryczny posiłek bo nie mogła zbyt się wykazać bez potrzebnych przypraw, składników i prawdziwych naczyń. W końcu jednak wszystko przygotowane. Poskładawszy, a raczej zapieczętowawszy swoją broń w zwoje ustawiła na stole talerze z pyszną rybką i kubki z wywarem z mięty. Po pomieszczeniu unosił się zapach smakowitego jedzenia. Gdyby unoszący się aromat nie obudził śpiącego Samhaina, zielonowłosa budzi go.
Samhain'a sen był długi i twardy, bez problemów można było by go zabić podczas jego podróży po najbardziej ukrytych fantazjach umysłu, których nie będę tutaj opisywał żeby niektórym czytelnikom nie obrzydzić tego wieczora.
Jednak wracając do sytuacji, która rozgrywała się w tej górskiej chatce a nie w głowie czarnowłosego chłopaka. Nawet zapach wyśmienitej potrawki gotowanej przez Jeng nie był w stanie zbudzić młodzieńca, dopiero dotyk jej delikatnych dłoni był w stanie wyrwać go z rąk Hypnos, bogini snów.
-Co się dzieje?- zapytał zdezorientowany, całkowicie nie wiedział co się obecnie dzieje, ani która jest godzina... wiedział... czuł po swoim ciele że spał przez nienaturalnie długi czas.
Zielonowłosa tylko się roześmiała nadzwyczaj słodko. Rozbawiło ją zdezorientowanie chłopaka. Jakże to było uroczę, gdy tak potężny mężczyzna jakim był wyglądał na trochę przestraszonego własną nieświadomością. Jedynie przejechała delikatnie swą miękką dłonią po jego twarzy.
- Śniadanie zrobiłam... już ranek... - powiedziała nadzwyczaj mile - spałeś jak zabity... - to chyba zły przymiotnik. A może poprawniej byłoby jak uśpiony? Nie, lepiej tego na głos nie mówić.
Chłopak po pobudce był bardziej zdezorientowany niż zwykle... można by powiedzieć że przez otaczające go martwe drewno i inne przedmioty, które całkowicie nie wydzielały z siebie żadnych cząstek energii zwanej potocznie chakrą, był ślepy jak kret w samo południe.
Po dezorientacji, przyszła kolej na lekkie zmieszanie, bo skoro on spał przez całą noc w łóżku to gdzie spała Jeng? no bo raczej nie z nim...
-Śniadanie?- powiedział lekko zdziwiony przy okazji powoli podnosząc się ze swojego posłania i trzymając się za głowę, która lekko dawała znać o swoim istnieniu.
Uśmiechnęła się nadzwyczaj żywo na jego pełne zdziwienia pytanie. Wyglądała dzisiaj wspaniale i anielsko uroczo, aczkolwiek nie mógł tego dostrzec. Chodź całą noc pracowała była pełna sił witalnych, a energia wręcz z niej tryskała. Właśnie zaczął się dzień w którym planuje zacząć realizację swoich postanowień zdobycia władzy... i różnych takich...
- Śniadanie jest to pierwszy najbardziej wartościowy posiłek w dniu. - zironizowała i przy użyciu swych nitek chakry podsunęła krzesło bliżej Samhaina i obok stołu by łatwo było jej mu pomóc uściąśc do jedzenia. - Pomogę...