Daiketsu

1) Dai Ketsuno
2) missing-nin
3) 2030 PCh
4) 18 lat
5) Techniki obecne :

1. Katon: Housenka no Jutsu
2. Katon: Karyuu Edan
3. Fuuton: Kaze no Yaiba
4. Fuuton: Kumo Kaze no Jutsu
5. Fuuton: Senmoufuu
6. Kawarimi no Jutsu
7. Kai
8. Fuuton: Taju bushin no Jutsu
9. Fuuton: Kami Oroshi
10. Fuuton: Daitoppa
11. Katon: Haikedo no Jutsu
12. Henge no Jutsu

---

Dai chce siĂŞ nauczyĂŚ "Fuuton: Kami Oroshi"

Dai Ketsuno szuka miejsca do swojego treningu. Po dÂługiej wĂŞdrówce mĂŞÂżczyzna postanawia odpocz¹Ì. Podczas odpoczynku przypomina mu siĂŞ o sali treningowej, której uÂżywaÂł do nauki poprzedniego jutsu. Wchodzi do budynki i przechodzi do ogromnej sali przez ogromne drzwi. Dai postanawia usun¹Ì gipsowÂą ÂściankĂŞ oddzielajÂącÂą salĂŞ od korytarza, by przestrzeĂą byÂła wiĂŞksza. Po wykonaniu tej czynnoÂści w komnacie zebraÂło siĂŞ duÂżo pyÂłu. MĂŞÂżczyzna otworzyÂł okno i aby szybciej pozbyĂŚ siĂŞ pyÂłu uÂżywa techniki "Fuuton: Senmoufuu". Zbyteczne pozostaÂłoÂści po Âściance bÂłyskawicznie zostaÂły usuniĂŞte.

Dai rozpocz¹³ swój trening od podstaw, czyli od wÂłoÂżenia nosa w ksi¹¿ki i przeróÂżne zwoje. Po wnikliwym przeczytaniu kilku zdaĂą odkÂłada ksi¹¿ki i innÂą literaturĂŞ na ÂławkĂŞ znajdujÂącÂą siĂŞ przy Âścianie z oknami i zaczyna kumulowaĂŚ odpowiedniÂą iloœÌ czakry. Kiedy mĂŞÂżczyzna skoncentrowaÂł swojÂą wewnĂŞtrznÂą energiĂŞ wykrzyczaÂł sÂłowa: "Fuuton: Kami Oroshi" i zÂłoÂżyÂł pieczĂŞcie, po czym podniósÂł obie dÂłonie w stronĂŞ manekina. Z jego rÂąk uwolniÂł siĂŞ niesamowicie silny strumieĂą powietrze, lecz Dai kumulujÂąc za du¿¹ iloœÌ czakry nie mógÂł zapanowaĂŚ na wirem, który tuÂż po uwolnieniu zawróciÂł i leciaÂł prosto na mĂŞÂżczyznĂŞ. Mocno poraniony Dai mdleje z powodu wyczerpania czkary i z braku siÂł. PrzebudziÂł siĂŞ dopiero po trzech dniach "drzemki". WracajÂąc do nauki poprzedniej techniki, mĂŞÂżczyzna próbuje siĂŞ podnieœÌ z pomocÂą jutsu "Fuuton: Kaze Furai". UdaÂło mu siĂŞ, lecz umiaÂł tylko wstaĂŚ za pomocÂą tej techniki, aniÂżeli unieœÌ siĂŞ w powietrzu. Ponownie spróbowaÂł wykonaĂŚ jutsu "Kami Oroshi" wykorzystujÂąc tym razem mniejszÂą iloœÌ czakry. Tak, owszem... udaje siĂŞ wypuÂściĂŚ lekki strumieĂą powietrza, lecz nie jest on zdolny by manekin rozbiÂł siĂŞ na czĂŞÂści. Dai próbowaÂł opanowaĂŚ tĂŞ technikĂŞ przez ponad piĂŞĂŚ miesiĂŞcy. W ostatnim dniu jego nauki, w koĂącu udaÂło mu siĂŞ skumulowaĂŚ odpowiedniÂą iloœÌ czakry i wykonaĂŚ technikĂŞ by manekin chociaÂż siĂŞ zachwiaÂł. ByÂło lepiej niÂż mĂŞÂżczyzna oczekiwaÂł, albowiem manekin rozpadÂł siĂŞ na maÂłe kawaÂłeczki. Dai nie wierzÂąc wÂłasnym oczom postanowiÂł ponowiĂŚ jutsu, jednakÂże miaÂł tak maÂło czakry, Âże wyzwoliÂł tylko lekki powiew wiatru, nie mogÂący nawet przesun¹Ì o milimetr drugiego manekina przyniesionego przez mĂŞÂżczyznĂŞ. Tym razem tylko chÂłopak zdoÂłaÂł dotrzeĂŚ do Âławeczki zanim zasn¹³. PoÂłoÂżyÂł siĂŞ i zapadÂł w g³êboki sen. SpaÂł przez dwanaÂście godzin. Gdy tylko siĂŞ obudziÂł ponowiÂł wykonywanie jutsu na manekinie.

Po ostatecznym wykonaniu Dai postanowi³ po³¹czyÌ dwie techniki i wykrzykuj¹c "Fuuton: Kami Oroshi", nastêpnie "Katon: Karyuu Edan" wypuœci³ olbrzymi i potê¿ny strumieù powietrza z lewej rêki. Po wykonaniu techniki ognia strumieù zacz¹³ siê paliÌ i lecieÌ prosto na manekina. W ogniu widoczny by³ tylko lekki zarys postaci rozpadaj¹cej siê od strumienia mocno sprê¿onego powietrza. Mê¿czyzna wyszed³ z sali z bardzo powa¿nym nastrojem myœl¹c sobie "Ciekawe co siê stanie z przeciwnikiem jak wykorzystam to w walce..."

Bardzo Âładnie, zaliczam.

M.
//NapisaÂłem krótkie opowiadanie co do nauki tej techniki//

Dai ma zamiar siĂŞ nauczyĂŚ „Fuuton: Daitoppa”

Dai powraca do wczeÂśniej przygotowanej przez siebie sali lub komnaty. Zaczyna tam sprzÂątaĂŚ, gdyÂż trochĂŞ brudu siĂŞ nazbieraÂło od ostatniej jego wizyty tutaj. MĂŞÂżczyzna chwyta za zmiotkĂŞ i najpierw zabiera siĂŞ za odkurzanie. CzyÂści Âławki, szafki i biblioteczkĂŞ, którÂą zbudowaÂł wÂłasnorĂŞcznie. Przechowuje w niej zwoje i ksi¹¿ki opisujÂące przeróÂżne techniki Fuuton i Katon. Po ostatniej czynnoÂści, czyli zmyciu podÂłogi nowo kupionÂą, o cytrynowym zapachu pastÂą do podÂłóg wyjmuje zwój z opisem techniki „Fuuton: Daitoppa” i zaczyna wnikliwie studiowaĂŚ tekst zapisany na ów Âświstku. Po przeczytaniu caÂłego opisu techniki odkÂłada zwój na miejsce, przesuwa biblioteczkĂŞ w bezpieczny kÂąt i próbuje kumulowaĂŚ czakrĂŞ.

Po dÂługiej koncentracji, czy po kumulowaniu czary (jak wolicie) Dai zaczyna skÂładaĂŚ pieczĂŞci odpowiednie do tej techniki opisane na zwoju. MĂŞÂżczyzna gromadziÂł powietrze w pÂłucach doœÌ dÂługo, po czym zmieszaÂł je ze swojÂą wewnĂŞtrznÂą energiÂą. Powietrze w pÂłucach trzymaÂł tak dÂługo, Âże zakrztusiÂł siĂŞ, zakasÂłaÂł i caÂłe jutru poszÂło na marne, gdyÂż i tak miaÂł juÂż czakrĂŞ na wyczerpaniu. PróbujÂąc wykonaĂŚ ponownie tĂŞ technikĂŞ zemdlaÂł w momencie kulminacyjnym caÂłej czynnoÂści. ByÂł nieprzytomny doœÌ dÂługo, poniewaÂż trening zacz¹³ popoÂłudniu, a gdy siĂŞ obudziÂł byÂło juÂż poÂłudnie nastĂŞpnego dnia.

Gdy tylko siĂŞ obudziÂł, nie wiedziaÂł, co siĂŞ dzieje, jednakÂże po chwili sobie wszystko przypomniaÂł. PrzypomniaÂł sobie, iÂż ksztaÂłtowaÂł w sobie umiejĂŞtnoœÌ nowej techniki. ParĂŞ sekund minĂŞÂło. Dai wzi¹³ siĂŞ z powrotem za naukĂŞ. Drugi raz zÂłoÂżyÂł pieczĂŞcie i po chwili zmieszaÂł zebrane w pÂłucach powietrze z jego czakrÂą, tylko tym razem, przypomniawszy sobie zdarzenie, kiedy to za dÂługo trzymaÂł w sobie tĂŞ czakrĂŞ, w szybkim tempie jÂą uwolniÂł. Przed Daiem utworzyÂł siĂŞ z wypuszczonego powietrza wir, nad którym nie mógÂł jeszcze zapanowaĂŚ, wiĂŞc tornado szybko ruszyÂło na mĂŞÂżczyzna. Ten nie wyszedÂł z tego caÂło, gdyÂż to byÂła potĂŞÂżna technika mogÂąca nawet zabiĂŚ.

Dai natychmiastowo podszedÂł do apteczki znajdujÂącej siĂŞ w sali wyjÂą bandaÂże i jakieÂś Âśrodki przeciw bólowe. DolegliwoœÌ ta byÂła nie do wytrzymania. MĂŞÂżczyzna szybko po owiniĂŞciu siĂŞ bandaÂżem po wiedziaÂł do siebie przez zaciÂśniĂŞte zĂŞby:
- Mam doœÌ! Teraz mi siĂŞ uda…
TuÂż po tych sÂłowach czÂłonek Akatsuki ponownie zÂłoÂżyÂł pieczĂŞci do tego justu, jednakÂże tym razem tornado byÂło za sÂłabe by, jego chociaÂż odwaliĂŚ. Tak dziaÂło siĂŞ przez nastĂŞpny tydzieĂą.

Dopiero w dnia ósmego wszystko szÂło po jego myÂśli. ZÂłoÂżyÂł on pieczĂŞci, skumulowaÂł czakrĂŞ w pÂłucach, zmieszaÂł jÂą z powietrzem i szybko wypuÂściÂł jÂą. Gdy ta uwolniwszy siĂŞ z jego ust uformowaÂła siĂŞ w tornado, chciaÂła polecieĂŚ na Daia, lecz ten byÂł przygotowany. Szybko skumulowaÂł tĂŞ samÂą iloœÌ czary i zapanowaÂł nad wirem. NastĂŞpnie cisnÂą nim w ÂścianĂŞ rozwalajÂąc jÂą w drobny pyÂł. Po dÂługim, mĂŞczÂącym i wyczerpujÂącym wrĂŞcz treningu mĂŞÂżczyzna opuÂściÂł komnatĂŞ.

Zaliczam.
Dai chce siĂŞ nauczyĂŚ „Katon: Haikedo no Jutsu”

Pewnego razu Dai postanowiÂł pójœÌ na turniej walk, aby poobserwowaĂŚ innych i ich techniki, jednakÂże Âżadna mu nie zaimponowaÂła. Dopiero w drugiej walce finaÂłowej coÂś go ruszyÂło. ByÂła to potĂŞÂżna technika katon. WykonaÂł jÂą wtedy jeden z czÂłonków klanu Uchiha. PolegaÂła ona na tym, Âże walczÂący wykonuje odpowiednie pieczĂŞci, kumuluje czakrĂŞ i wyciÂąga rĂŞkĂŞ do góry. W jego dÂłoni formuje siĂŞ wtedy kula ognia, która z czasem siĂŞ powiĂŞksza. Jest to jedyna technika wykonywana poza wnĂŞtrzem atakujÂącego, którÂą mĂŞÂżczyzna kiedykolwiek ujrzaÂł, wiĂŞc postanowiÂł siĂŞ jej nauczyĂŚ, gdyÂż jeszcze jej nie znaÂł.

Technika ta wydawaÂła siĂŞ tak potĂŞÂżna, Âże Dai postanowiÂł wyĂŚwiczyĂŚ jÂą poza komnatÂą treningowÂą, gdyÂż obawiaÂł siĂŞ, iÂż moÂże jÂą zburzyĂŚ. WybraÂł, wiĂŞc inne miejsce. PolanĂŞ, którÂą niestety musiaÂł dostosowaĂŚ do swojego treningu. MĂŞÂżczyzna powyrywaÂł wszystkie odstajÂące ÂźdÂźbÂła trawy by nic siĂŞ nie zapaliÂło. TuÂż po przygotowaniu polanki, Dai pobiegÂł prosto do biblioteki, aby wypoÂżyczyĂŚ coÂś na temat ów techniki, gdyÂż znaÂł tylko jej nazwĂŞ. Otworzywszy zwoje z technikÂą, zacz¹³ wnikliwie czytaĂŚ. Po przeczytaniu ostatniego wersu, mĂŞÂżczyzna postanowiÂł zaczerpn¹Ì trochĂŞ wiedzy w innej ksi¹¿ce. Po znalezieniu odpowiedniej literatury, równieÂż przeczytawszy ostatniÂą linijkĂŞ ksi¹¿ki odÂłoÂżyÂł jÂą i czym prĂŞdzej pobiegÂł na polankĂŞ.

Tam szybko zabraÂł siĂŞ za trening. WykonaÂł pieczĂŞci, skumulowaÂł czakrĂŞ i próbowaÂł wykonaĂŚ tĂŞ zabójczÂą technikĂŞ, jednakÂże skumulowaÂł za maÂło wewnĂŞtrznej energii kula pojawiÂła siĂŞ w jego rĂŞce, po czym rozproszyÂła siĂŞ w powietrzu. Dai postanowiÂł ponownie wyzwoliĂŚ w swej dÂłoni kulĂŞ, lecz w tej chwili kumuluje za du¿¹ iloœÌ swej czary. Niczego nie Âświadomy mĂŞÂżczyzna ciÂśnie kulÂą w stronĂŞ drzewa. Kula leciaÂła z zadziwiajÂącÂą prĂŞdkoÂściÂą. Nawet Dai nie mógÂł uciec przed swÂą technikÂą, jak siĂŞ staÂło potem. CzÂłonek organizacji Akatsuki nie mogÂący zapanowaĂŚ nad kulÂą, postanowiÂł udaĂŚ siĂŞ w bezpiecznÂą odlegÂłoœÌ, lecz kula zawróciwszy siĂŞ dopadÂła i jego. Wszystko pÂłonĂŞÂło, w tym mĂŞÂżczyzna. ByÂł bardzo poraniony i pogruchotany. W chwili rozproszenia siĂŞ kuli Dai zemdlaÂł i upadla na ziemiĂŞ.

Obudziwszy siĂŞ z g³êbokiego snu mĂŞÂżczyzna ponowiÂł swój trening, lecz niczego nie pamiĂŞtaÂł, wiĂŞc musiaÂł znowu siĂŞgn¹Ì po zwój z opisem techniki. PobiegÂł do biblioteki, ale tym razem wypoÂżyczyÂł ów zwój i wziÂąwszy go do swojej torby z ekwipunkiem pobiegÂł znowu na polanĂŞ. Tam skumulowaÂł odpowiedniÂą iloœÌ swej czary i zÂłoÂżyÂł pieczĂŞci. UniósÂł swÂą dÂłoĂą i natychmiast nad jego rĂŞkÂą pojawiÂła siĂŞ ogromna kula ognia, która potem zostaÂła pchniĂŞta w gÂłaz znajdujÂący siĂŞ na Âśrodku polanki. Dai wczeÂśniej przyniósÂł go przed swym treningiem. CiÂśniĂŞta przez mĂŞÂżczyznĂŞ kula uderzyÂła w gÂłaz, gdy ten rozpadÂł siĂŞ. CzÂłowiek z organizacji jednak byÂł przekonany, iÂż ta technika w jego wykonaniu byÂła niedoskonaÂła, wiĂŞc postanowiÂł wykonaĂŚ jÂą jeszcze raz. SkoncentrowaÂł siĂŞ na ksztaÂłcie, gdyÂż wczeÂśniej ogieĂą nie przybraÂł postaci kuli.

Dai wykonawszy tĂŞ technikĂŞ drugi raz byÂł zaszczycony swoim postĂŞpem, wiĂŞc szybo pobiegÂł do brata by mu o tym powiedzieĂŚ. Przyprowadziwszy go na polankĂŞ pokazaÂł tĂŞ zabójczÂą technikĂŞ. Kulisty ogieĂą, wpierw wytworzony w jego dÂłoni, poleciaÂł w drugi przyniesiony prze mĂŞÂżczyznĂŞ gÂłaz i rozsadziÂł go. Dai zadowolony zaprowadziÂł brata powrotem do miejsca, w którym go spotkaÂł i poszedÂł do swojego domu.

ÂŚwietny opis, oczywiÂście zaliczam.