Dno wyschniętego jeziora

"Czasami w miejscu dawnego jeziora, grunt pokryty był kryształami soli. [...] Szedł przed siebie, nie tracąc z oczu palm w Oazie. Słuchał szumu wiatru a pod stopami czuł ciepło kamieni. Czasem natykał się na jakąś muszlę. Odgadł, że w zamieszcgłych czasach ta pustynia była bezbrzeżynm oceanem"
Paul Coelho ~ Alchemik

---

WszedÂłem na samo dno wyschniĂŞtego jeziora.Wyj¹³em z kieszeni ksi¹¿kĂŞ,którÂą wzi¹³em z ksiĂŞgarni i otworzyÂłem jÂą.Zacz¹³em czytaĂŚ o technikach ziemi.
-Hmm...Yomi Numa.Chyba bĂŞdzie warto poÂświĂŞciĂŚ czas na tÂą technikĂŞ.
ZrobiÂłem pieczĂŞĂŚ.
-Yomi Numa
ZrobiÂło siĂŞ niewielkie bagno.
-MaÂło!Chce wiĂŞcej.Jeszcze raz.
ZrobiÂłem ponownie pieczĂŞĂŚ
-Sztuka Ziemi.Yomi Numa!
Dno jeziora pokryÂło wielkie bagno.CzuÂłem Âże zostaÂło mi nie
wiele chakry.
-Tak udaÂło mi siĂŞ!Tylko jak ja teraz wyjdĂŞ jak jezioro jest pokryte bagnem.Mam pomysÂł.
ZrobiÂłem pieczĂŞĂŚ.
-Sabaku Fuyū
UstaÂłem na piaskowÂą platformĂŞ i poleciaÂłem.<NMM>
przychodzĂŞ i stajĂŞ mniej wiĂŞcej na Âśrodku dna wyschniĂŞtego jeziora oczekujÂąc uczniów
-Jestem.-powiedziaÂłem z kamiennÂą twarzÂą, skrzyÂżowaÂłem rĂŞce przed sobÂą. I patrzyÂłem w dal...

---

juz jestem sensei a gdzie gaara powiedzialem rozgladajac sie
-hmmm.....
to co robimy powiedzialem do amy niezwracajac uwagi na gaare
przewróciÂłam oczami
-stoi obok Ciebie-mrukneÂłam-dobra chÂłopcy -powiedziaÂłam-zrobimy maÂły sparing wlaczcie ze sobÂą tylko proszĂŞ z rozsÂądkiem nie chcĂŞ nikogo do szpitala odsyÂłaĂŚ. Przypominam reguÂły: na post mozna napisaĂŚ dwa ruchy atak, atak / unik, unik /atak, unik. I lepiej opisany ruch tym wieksza szansa na udany atak.

kolejnoœÌ:
Gaara
Richarde
Ja (MG pisze kto oberwaÂł i na ile)

zaczynajcie
-Ryuusa Bakuryu
Tworzy siĂŞ ogromna lawina piaskowa, która powiĂŞksza siĂŞ z kaÂżdÂą chwilÂą, i kieruje siĂŞ na Richarde (taka fala powala nawet drzewa)
zaczynaj gaara

Dodane po 3 minutach:

wykorzystujemoja szybkosc i uciekam przed lawina potem twoze cieniste klony kture z bardzo duza szybkoscia atakuja gaare szurikenami i kunaiem
przed lawina nie da siĂŞ uciec zbytnio szczególnie Âże nie podaÂłeÂś gdzie uciekasz... . piasek Cie przysypuje.
-Gaara litiÂści trochĂŞ-mrukneÂłam-daj mu chociaÂż zaatakowaĂŚ bo tak wygrasz walkĂŞ zanim sie ona tak naprawdĂŞ zacznie
z trudnoscia odkopuje sie z pod lawiny i czekam na ruch gaary jestem zbyt zmenczony by atakowac w tej rundzie
-A juÂż miaÂłem uÂżyĂŚ Sabaku Taisou...
pokrĂŞciÂłam gÂłowÂą
-moÂże walka fizyczna-zaproponowaÂłam bez zbyt silnych ninjudsu, bo to moÂże byĂŚ niebezpieczne
-Dobrze, poka¿ê czego siê nauczy³em dzisiaj trenuj¹c walkê mieczem jednorêcznym, ale do tego potrzebna jest si³a...
AtakujĂŞ wyjmujÂąc jednorĂŞczny miecz (okoÂło 80cm dÂługoÂści), atakujĂŞ sztychami (sztych koĂącówka miecza, w Âśredniowieczu od tego gÂłównie ginĂŞli rycerze).
odbijam moim kunaiem sztylety gaary potem wyciagam drogi i obydwoma blokuje miecz gaary
atak gaary zablokowany
UÂżywam caÂłej siÂły, wyrywam miecz z bloku i ponawiam ataki.. wyprowadzam miecz zza pleców z caÂłej siÂły przeciÂągajÂąc go do przodu, (atak na gÂłowĂŞ)
wykorzystuje to ze miecz potrzebuje czasu aby dotrzec a ja jestem szybki i zwinny wienc stosuje unik i odskakuje wlewo i wskakuje za gaare biore kunaie pierwszym udezam w renke w kturej trzyma miecz a drugim dzgam go w plecy z ogromna sila
richarde trochĂŞ duÂżo tych ruchów jak na jeden post.
Richarde unika ataku Gaary Gaara obrywa w rĂŞkĂŞ
Nie zapominajcie, Âże mam Suna no Tale, która jest automatycznÂą obronÂą niezaleÂżnÂą ode mnie (Demon Shukaku)
-Saikou Zettai Hougeki! Shukaku no Houkou!
TworzĂŞ z najtwardszych mineraÂłów i chakry potĂŞÂżnÂą wÂłóczniĂŞ i zadaje niÂą ciosy.
wykorzystuje kunaie i odbijam ciosy i zadaje kopniaka w twarz gaary
Suna no tale i bÂłyskawiczny atak wÂłóczniÂą niespodziewany
<na marginesie takiej wielkiej wÂłóczni da rady odbiĂŚ kunaiem, Âże uÂżywam caÂłej siÂły, która wynosi 20.pkt>
fakt t zapomniaÂłam o Suna no Tale sorry. Ale gdzie ten atak wÂłóczniÂą? w powietrze noge rĂŞkĂŞ czy co? -_-'
Gaara jest chroniny przez piasek zero obraÂżeĂą Richarde trafiony w ramiĂŞ.
-dobra przestaĂącie na chwilĂŞ-powiedziaÂłam -dostaliÂśmy misjie od kazakage.
[atak byÂł nie na gÂłowĂŞ i nie na Âżadne waÂżne organy, bo Houkou to ostateczna broĂą i byÂłby trup jakby tak trafiÂło]
-Dobrze zatem, idziemy na misjĂŞ...-powiedziaÂłem chowajÂąc miecz i rozsypujÂąc wÂłóczniĂŞ
Stan¹³em czekaj¹c na sygna³ od Amy
schowalem kunaie i czekam na ruch amy
-to idÂźcie-wyszczerzyÂłam siĂŞ-a wiecie chociaÂż gdzie?
do akatsuki???
-Wiem, Âże mamy szukaĂŚ byÂłej Kazekage, bo siĂŞ pojawiÂła w Suna. Mamy znaleŸÌ jej kryjówkĂŞ.- powiedziaÂłem spokojnym tonem..
_Sensei nie idziesz z nami?-zapytaÂłem po chwili.
-oczywiÂście Âże idĂŞ-fukneÂłam-tylko to ja decydujĂŞ kiedy idziemy a nie Ty-to apropo wczeÂśniejszego postu .-po za tym jestem jedynÂą osobÂą, która juÂż kiedyÂś miaÂła takie zadania-dodaÂłam z dumÂą.- zaczekajmy na AkirĂŞ i mozemy ruszaĂŚ.
-Ale po co siĂŞ tak zaraz denerwowaĂŚ?-powiedziaÂłem trochĂŞ prowokujÂąco. Na twarzy malowaÂł siĂŞ uÂśmiech, lecz nie zÂłoÂśliwy.

Dodane po 3 minutach:

"Tym sposobem nigdy nie zaczniemy misji, jeœli bêdziemy czekaÌ na ca³¹ dru¿ynê"-pomyœla³em, spogl¹daj¹c w niebo
-czy ja wyglÂądam na zdenerwowanÂą?-zapytaÂłam spokojnie "TAK JESTEM WKURZONA!!!"-i co siĂŞ szczerzysz-mrukneÂłam-dobra co wiecie o Aka?-zapytaÂłam-i tak musimy czekaĂŚ na AkirĂŞ wiĂŞc...
z ciezkim sercem muwie zgadzam sie z gaara

Dodane po 1 minutach:

wiem ze kompletuja ogoniaste demony by sprawic swoj song ostateczny
-Wed³ug mnie tak w³aœnie wygl¹dasz.-powiedzia³em i pojawi³ mi siê b³ysk w oku. "z chêci¹ bym siê zaœmia³, ale siê muszê powstrzymaÌ"-pomyœla³em, unikaj¹c wzroku Amy. Wzi¹³em g³êboki oddech po czym powiedzia³em.:
-Jest to organizacja przestĂŞpcza, sÂą bardzo niebezpieczni, zamierzajÂą schwytaĂŚ wszystkie biju. MógÂłbym powiedzieĂŚ o nich wiĂŞcej, ale myÂślĂŞ, Âże wszyscy wiedzÂą coÂś na ten temat.
chcĂŞ zauwaÂżyĂŚ Âże zawsze tak misje funkcjonowaÂły i byÂło dobrze. kilka dni w tÂą czy w tÂą to nie róÂżnica, szczególnie Âże zbliÂża siĂŞ weekend czyli mnie nie bĂŞdzie. O.o mam sasuke-emo-geja w randze
___________________________________________________________
pokrĂŞciÂłam gÂłowÂą
-ech... no dobra moÂżemy ruszaĂŚ ale bĂŞdziemy siĂŞ dÂłuÂżej zatrzymywaĂŚ w kaÂżdym miejscu (temacie) Âżeby Akira nas dogoniÂł zadowoleni?-zapytaÂłam
wtakim razie jestes zwiezyna lowna na ktura poluje akatsuki

Dodane po 2 minutach:

to gdzie teraz???
-oj damy radĂŞ-powiedziaÂłam-aka to alkoholicy po za tym majÂą w szeregach mojÂą siostrĂŞ która nie grzeszy inteligencjÂą wiĂŞc nie bĂŞdzie Âźle
-Tak jestem jinchuuriki i raczej w Sunie wszyscy o tym wiedzÂą, dlatego mnie unikajÂą.-odparÂłem zwykÂłym tonem i z niewzruszonÂą minÂą.
NastĂŞpnie zwróciÂłem siĂŞ do Amy:
-Tak sensei, teraz jestem zadowolony, mo¿emy zacz¹Ì poszukiwania?-powiedzia³em.
"dobrze, Âże nie zauwaÂżyÂła wczeÂśniej, Âże miaÂłem siĂŞ zamiar ÂśmiaĂŚ"
hehe no nono fajna masz rodzinke powiedzialem i na wszelki wypadek stanolem za gaara jak sie wscieknie to walnie jego pomyslalem
zmruÂżyÂłam znaczÂąco oczy patrzÂąc na Richarda
-Shi to Shi ale bez podtekstów do mojej rodziny-warknĂŞÂłam-no to chodÂźcie ruszyÂłam przed siebie >NMM<
nastĂŞpny post
tu

(w kaÂżym temacie kaÂżdy musi napisaĂŚ co najmniej trzy posty aby moÂżna przejœÌ dalej JA mówie kiedy zmieniamy tamat )
<NMM>
przychodze i czekam na matteoo
O richarde... szacun-powiedzialem uderzajac sie w klate (^^)
staje pewnie na nogach i wykonuje Kuchiyose no Jutsu
przywolujac mojego summona i staje na jego grzbiecie
Uaktywniam Byakugan i Togatte (ostrza czakry na rekach)
kirimachu z latwoscia przygniata matteoo

podsumowanie

matteoo zostaje wgnieciony w ziemie
Powstaje. Otrzepuje sie z zziemi i rzucam dwa kunaje na lewo i prawo od richarde, zaraz po tym wykonuje skok w kierunku richarde.
z latwoscia odbojam kunaie i robie Kage Bushin no Jutsu

Dodane po 1 minutach:

podsumowanie atak matteoo zostaje zablokowany

nastempna runda
Laduje naprzeciw richarde i wykonuje Hakke Rokujouyonshou (64) ciosy.

Dodane po 9 minutach:

Podsumowanie

Richarde laduje nieprzytomny na glowie kirimachu ktory po chwili znika tak samo jak klony. Po chwili ladujemy na ziemi a ja pomagam wstac richarde.
-szacun stary... summon niezly -powiedzialem usmiechajac sie.
lo niemogles wykonac tego jutsu poniewarz to byly cieniste klony a ich nieda sie odruznic od oryginau wienc niemogles wiedziec ktury to ja lol jestes odwrucilem sie i powiedzialem szkoda mi czasu na amatora i odeszlem myslac co za amator
Przybylem na dno, czekam na mojego sensei rozgladajac sie nerwowo.
przybylem na miejsce i ujrzalem swojego ucznia ktory byl czyms strapiony - hej Matteoo nad czym tak myÂślisz?- spytaÂłem
Nad ostatnia walka sensei... ale nie mowy o tym-powiedzialem
- pewnie cos ci nie wyszlo co? - spytalem sie - nie przejmuj sie ja w swojej pierwszej walce padlem nieprzytomny - zasmialem sie - jestem twoim nauczycielem wiec jesli chcesz moge cie czegos nauczyc - powiedzialem
Wspaniale-powiedzialem- Wiec od czego zaczniey??
a nad czym chcesz popracowac? - spytalem

Dodane po 3 minutach:

to zobaczymy jak sobie radzisz z byakugan. znajdz mnie! - powiedzialem i pobieglem (nmm>
uaktywniam Byakugan. - hmmm - powiedzialem rozgladajac sie dookola. "ciche mroczne, wilgotne miejce..." powtarzajac w myslach

Dodane po 6 minutach:

"mam cie sensei!" -krzyknalem w myslach patrzac na miejce 50 m odemnie pod obeschnieta ogromna kloda. Natychmiast tam podbiegam.
IdĂŞ przez pustynie, ciemno fioletowa aura lekko men i otacza nie mam juÂż siÂły by trzymaĂŚ demona
Witaj Martin- powiedzialem ostroznie z dystansu
"ÂŻarcie. . ." - To Chunnin ! z Konohy - krzykn¹³em - chÂłopcze nie ruszaj siĂŞ nie rób gwaÂłtownych ruchów, to moje zdanie mam go trzymaĂŚ ale teraz siĂŞ obudziÂł. . . ahhh - moje oczy zmieniÂły siĂŞ
Stoje spokojnie spowalniam czestotliwosc oddechu i prace serca. "no to wpadlem..." pomyslalem silac sie na spokoj...
WyciÂągam kunai rĂŞka mi siĂŞ trzĂŞsie . . . nagle wbijam go sobie w brzuch, aura opada a ja wyciÂągam go - nie bój siĂŞ i podejdÂź, jestem Martin . . . Hyuuga jeden z najlepszych ninja z Konoha Gakure
Powoli podchodze, niepewnie wyciagam reke klaniajac glowe witajac sie ponownie "To zaszczyt poznac Cie osobiscie Martin. Co z Twoja rana?!"
Rana zagoiÂła siĂŞ -Nic . . . zawsze lubiÂłem mÂłodzieÂż - skÂłamaÂłem bo nie lubiĂŞ jej za bardzo - rozpalam ognisko i siadam - gÂłodny ?
Nerwy wciaz sciskaja mi zoladek jednak -"chetnie, moge znac cel Twojego przybycia tutaj?? Ja akurat trenowalem z Gaidenem-sensei, ale gdzies zniknal"
podaje mu kurczaka na talerzu - mam coÂś do zaÂłatwienia . . . albo kogoÂś
"Dziekuje, nie wnikam dalej" powiedzialem "nie myslales o tym zeby trenowac jakiegos ucznia? czy raczej wadzilby Ci jak drzazga w ..." spytalem
-MógÂł bym uczyĂŚ ale to by mi przeszkadzaÂło. . . nie moge martwiĂŚ siĂŞ o kogoÂś podczas walki . . . zapamiĂŞtaj to jest przeciwnik i jesteÂś ty
"rozumie" powiedzialem " pozno juz... wole wrocic do wioski zeby mnie ktos jeszcze nie napadl, do byl zaszczyt poznac Cie, zegnam" powiedzialem odchadzac powoli

Dodane po 1 minutach:

Uaktywniam Byakugan i sprawdzam dookola czy nikogo nie ma.
Ognisko zgasÂło a ja nikÂłem w ciemnoÂściach
Ide dalej
NMM
szÂła dalej szurajÂąc ciĂŞÂżkimi butami po piachu w zamyÂśleniu patrzÂąc gdzieÂś w dal

<NMM>
HM! szukaÂła Lee.
[nmm]
ziewnĂŞÂłma przeciÂągle stajÂąc na dnie wyschniĂŞtego jeziora
Przyszed³em i stan¹³em naprzeciw Amy.
-Gotowa?-zapytaÂłem stajÂąc w pozycji do walki.
przechyli³am g³owê na bok lekcewa¿¹co
-taak -powiedziaÂłam stajÂąc pewniej na nogach i zastanawiajÂąc siĂŞ co zrobi
-Chcesz ¿ebym zacz¹³. No dobrze.-powiedzia³em.
-Shukaku no Houkou!
Zbieram najmocniejsze mineraÂły mieszajÂąc je z czakrÂą aby powstaÂła mocna wÂłócznia.
Mam zdjête ciê¿arki wiêc prêdkoœÌ wynosi 56 i atakujê Amy podbiegaj¹c do niej.
"Co ja robiĂŞ? Ostateczny atak ;/"
chyba by siĂŞ MG przydaÂł czy ot tak cobie walczymy?
----------------------------------------------------------------
odskoczyÂłam do tyÂłu wyjmujÂąc miecz
-nie Âświruj ja chcĂŞ wypróbowaĂŚ jak siĂŞ mieczem walczy-zaÂśmiaÂłam siĂŞ
-WiĂŞc spróbuj zasÂłoniĂŚ siĂŞ przed wÂłóczniÂą. ;>
PonowiÂłem atak doskakujÂąc do niej zamierzajÂąc siĂŞ w prawe ramiĂŞ Amy.
-Zobaczymy jak sobie z tym poradzisz, walcz. Na razie uciekasz.
znowu odskoczy³m tym razem w bok staraj¹c siê unikn¹Ì ataku
-dobrze dobrze tylko muszĂŞ pomyÂśleĂŚ jak uÂżywaĂŚ miecza
-Blokuj i atakuj i nie zapomnij o sztychach, pamiĂŞtasz chyba co Ci mówiÂłem o walce sztychami.
Wyj¹³em trzy shurikeny i rzuci³em w Amy.
-pamiĂŞtam pamiĂŞtam-powiedziaÂłam padajÂąc na ziemie i unikajÂąc shurikenów. PodniosÂłam siĂŞ przyglÂądajÂąc mieczowi. SkoczyÂłam w kierunku Gaary biorÂąc zamach.
UÂżywam bloków nadstawiajÂąc wÂłócznie potem z caÂłej siÂły odepchn¹³em miecz Amy. ZrobiÂłem krok do przodu i zÂłapaÂłem jÂą lewÂą rĂŞkÂą za rĂŞkĂŞ w której trzyma miecz. SwojÂą prawÂą rĂŞkÂą wraz z wÂłóczniÂą wymierzyÂłem w bark Amy, ale zatrzymaÂłem rĂŞkĂŞ.
-no dobra da³am Ci szanse-w oczach pojawi³ sie b³ysk wœciek³oœci-teraz nie bêdzie tak ³atwo, tylko mnie puœÌ.
-Dobrze.
PuÂściÂłem Amy i odskoczyÂłem w tyÂł.

Dodane po 17 minutach:

-ÂŚmiaÂło.-powiedziaÂłem.
doskozyÂłam do Gaary po raz kolejny tnÂąc z z doÂłu w lewy bok
OdwróciÂłem wÂłóczniĂŞ ostrzem do doÂłu i przesuwajÂąc prawÂą rĂŞkĂŞ w lewo zablokowaÂłem cios uÂżywajÂąc przy tym siÂły Âżeby odepchn¹Ì od siebie ostrze. Wtedy skoczyÂłem do tyÂłu i zaatakowaÂłem Amy na gÂłowĂŞ.
"ZasÂłoĂą siĂŞ..."
spojrzaÂłam przeraÂżonym wzrokiem na wÂłócznie i padÂłam na ziemie. Przeturla³¹m siĂŞ po niej za GaarĂŞ. WstajÂąc CieÂłam na oÂślep w nogi Gaary
Automatyczna osÂłona zablokowaÂła ciosy. ZamierzyÂłem siĂŞ na niÂą celujÂąc ostrzem wÂłóczni w brzuch.
-Zas³où siê krzykn¹³em.
"100 procent, to nie jest moje 100 procent."
-jak?-warkneÂłam odskakujÂąc kolejny raz do tyÂłu
-Wszelkimi moÂżliwymi sposobami siĂŞ broĂą, nie bój siĂŞ, Âże mi coÂś zrobisz.-powiedziaÂłem.
-Jak do tej pory mnie oszczĂŞdzasz, a chcesz Âżebym ja walczyÂł na sto procent.
Powiedzia³em to ¿eby siê wziê³a w garœÌ i zaczê³a walczyÌ.
"jak Âśmiesz mnie pouczaĂŚ"
po raz kolejny oczy zalÂśniÂły mi zimno jak u wilczycy
pomogĂŞ CI trochĂŞ
szybkim ruchem samym nadgarstkiem spróbowaÂłm wbiĂŚ mu miecz w pierÂś. PrzypuszczajĂŚ Âże piasek go ochroni skoncentrowaÂłam czakrĂŞ w lewej dÂłoni -Chakra no Mesu-celowaÂłam w biodro
Ostrze przeszÂło przez obronĂŞ z piasku, ale zatrzymaÂło siĂŞ na Suna no Yoroi.
-Teraz dobrze.-powiedzia³em.-Ale to wci¹¿ za ma³o. Wyj¹³em kunai i odepchn¹³em nim miecz na bok.
-Postaraj siĂŞ.
PostanowiÂłem uÂżyĂŚ pchniĂŞcia, wÂłócznie skierowaÂłem poziomo w brzuch Amy.
-Odbij!-krzykn¹³em.
odbiÂłam mieczem jego atak oskoczyÂłam w bok uderzajÂąc go Chakra no Mesu w plecy
OberwaÂłem z tej techniki.
StaÂłem do niej tyÂłem wiĂŞc szybko wytarÂłem krew jakÂą zakasÂłaÂłem w tym momencie tak Âżeby nie widziaÂła.
-O to chodziÂło.-powiedziaÂłem.
I odwróciÂłem siĂŞ do niej przodem.
Zamachn¹³em siê z ca³ej si³y ¿eby wybiÌ jej miecz z rêki. A drug¹ rzuci³em kunaiem.
unikajÂąc kunai wypuÂściÂłam miecz z rÂąk. ZrobiÂłam fikoÂłka zakÂładajÂąc w locie na dÂłonie kastety. PoderwaÂłm siĂŞ bÂłyskawicnie z ziemi doskakujÂąc do Gaary i zamierzajÂąc siĂŞ piĂŞÂściÂą z kastetem w gÂłowĂŞ
_________________________________
idĂŞ papapa
<pÂłaczmy wszyscy>
ZÂłapaÂłem wÂłócznie nad gÂłowÂą w obie rĂŞce lewÂą nogĂŞ ugi¹³em w kolanie a prawÂą cofn¹³em w tyÂł Âżeby zablokowaĂŚ i zamortyzowaĂŚ atak.
OdbijajÂąc siĂŞ nogami, oraz caÂłej siÂły rĂŞkami wÂłóczniĂŞ odepchn¹³em w kierunku Amy Âżeby poleciaÂła do tyÂłu.
Trzeba byÂło wykonaĂŚ kopniĂŞcie, a ty siĂŞ bawisz, sentymentalny jesteÂś.
DezaktywujĂŞ technikĂŞ Shukaku no Houkou i wyciÂągam miecz.

Dodane po 1 godzinach 14 minutach:

RuszyÂłem do ataku na Amy z wycelowanym ostrzem w jej kierunku.
W tym momencie poczuÂłem straszny rwÂący ból w koÂściach, krĂŞgosÂłupie i Âżebrach.
"To by³o jakieœ medyczne jutsu, ale mnie za³atwi³a."-pomyœla³em. Zacisn¹³em zêby i atakowa³em dalej.

________________________________
AÂż siĂŞ pozwoliÂłem zabiĂŚ HM! z tego powodu
upadÂłam na plecy zasÂłaniajÂąc siĂŞ ostrzami kastetów
ZablokowaÂła mój atak. OdrzuciÂłem wiĂŞc miecz i zÂłapaÂłem jÂą za obie rĂŞce przyciskajÂąc je do podÂłoÂża. UsiadÂłem na niej.
-Musisz siê bardziej postaraÌ, wci¹¿ mnie oszczêdzasz.-powiedzia³em patrz¹c jej w oczy.
-agrrry!!! zÂłaÂź...
NachyliÂłem siĂŞ i jÂą pocaÂłowaÂłem w usta namiĂŞtnie. Potem odskoczyÂłem i podniosÂłem miecz.
równieÂż wstaÂłam
-no dalej!
-No jak chcesz!-powiedziaÂłem i ruszyÂłem do ataku. BiegÂłem z wycelowanym sztychem w Amy.
TrzymaÂłem ostrze na wysokoÂści oczu Âżeby nie mogÂła oceniĂŚ odlegÂłoÂści miecza. Kiedy byÂłem póÂł metra od niej cofn¹³em rĂŞkĂŞ zamachn¹³em siĂŞ od doÂłu w lewÂą stronĂŞ. WycofaÂłem siĂŞ i znalazÂłem siĂŞ tuÂż za niÂą wyskoczyÂłem w górĂŞ chwyciÂłem miecz w obie rĂŞce tak Âże ostrze byÂło skierowane w dóÂł i spadaÂłem na niÂąz tak wycelowanym ostrzem.
"BÂłagam zasÂłoĂą siĂŞ."
-ale j-jak!
w ostatniej chwil zasÂłoniÂłam siĂŞ skrzyÂżowanymi ostrzami kastetów powodujÂąc zsuniĂŞcie siĂŞ ostrza po nich. SiÂła ataku byÂła tak duÂża Âże z trudem udaÂło mi siĂŞ utrzymaĂŚ rĂŞce z kastetami tuÂż nad sobÂą

(chyba ostrze powinno siê zsun¹Ì w Twoj¹ stronê jeœli dobrze myœlê jeœli nie to siê nie z³oœÌ mogê go zedytowaÌ zawsze )
Zobaczy³em, ¿e ostrze miecza schodzi w moj¹ stronê wiêc upuœci³em miecz, wbi³ siê w piach. Wtedy szybko na chwilê stan¹³em na jelcach [to s¹ te prostopad³e r¹czki na mieczu] odbi³em siê od nich i skoczy³em na ni¹ ³api¹c j¹ za rêce.
podciÂągneÂłam nogi pod siebie i kopnĂŞÂłam go z caÂłej siÂły w brzuch kiedy na mnie leciaÂł Âżeby przeleciaÂł za mnie
"JuÂż to kiedyÂś widziaÂłem."
PrzeleciaÂłem przez niÂą i upadÂłem na plecy.
"Gdzie mój Âżo³¹dek....? Ale przynajmniej mnie nie oszczĂŞdza."
Pole¿a³em trochê na piachu teraz czu³em nie tylko krêgos³up i ¿ebra, ale i ¿o³¹dek.
WstaÂłem trzymajÂąc siĂŞ za brzuch.
-To jeszcze nie koniec.
Podbieg³em do niej schyli³em siê szybko wystawi¹j¹c praw¹ nogê i zamierzaj¹c siê tak by podci¹Ì Amy.
zÂłapaÂłam siĂŞ Gaary lecÂąc na ziemie
ZÂłapaÂłem Amy i jÂą trzymaÂłem.
-No dlaczego dajesz mi fory?
-zdaj Ci siĂŞ Chakra Kyuuin Jutsu!-zÂłapaÂłam go za ramiona
-To chyba ja za bardzo oszczêdzam Ciebie. Wiem, ¿e zabierasz mi czakrê czujê to.-przycisn¹³em j¹ mocno do siebie i poca³owa³em namiêtnie.
OdskoczyÂłem do tyÂłu dyszÂąc.
-Wreszcie walczysz jak trzeba.
-Gokusamaisou!
StworzyÂłem ruchome piaski pod Amy, które zaczĂŞÂły jÂą wciÂągaĂŚ.
"Fallen wings"
za póÂźno
nim siĂŞ zorientowaÂłam nie byÂła w stanie zrobiĂŚ juÂż nic co by mi pomogÂło
"Co ja zrobiÂłem?!"
UÂżyÂłem czakry by jÂą wydostaĂŚ spod piachu.
PodbiegÂłem do niej.
-Wszystko dobrze?
-CHCIAÂŁEÂŚ MNIE POGRZEBAÆ ÂŻYWCEM!!!-rykneÂłam robiÂąc obrut i tnÂąc go na oÂślep ostrzami Kastetów
-KazaÂłaÂś mi walczyĂŚ sto procent!
Skoro lejesz na oÂślep to z jednej strony ochrona automatyczna pomogÂła a z drugiej nie.
Farba siĂŞ polaÂła.
-Sabaku kyuu!
-no ale...-jĂŞkneÂłam czujÂąc jak piasek uniemoÂżliwia mi podsuszanie siĂŞ
PodszedÂłem do niej.
-Zobacz zadajesz mi rany obra¿enia, ale za ka¿dym razem ja koùczê rundê, weŸ siê w garœÌ. Tak byÌ nie mo¿e.
WypuÂściÂłem jÂą z piaskowego wiĂŞzienia.
przyklĂŞkÂłam na ziemi ÂłapiÂąc oddech. SpojrzaÂłam na niego chÂłodno
"co ja poradzĂŞ... jesteÂś wiĂŞkszy, ciĂŞÂższy, szybszy i silniejszy... Po za tym kaÂżda moja silniejsza technika obawiam siĂŞ Âże bĂŞdzie bardziej oddziaÂływaÂła na mnie niÂż na Ciebie...."
wstaÂłam zastanawiajÂąc siĂŞ co zrobiĂŚ, Âżeby samej siĂŞ nie wykoĂączyĂŚ. uszyÂłam wolnym krokiem po miecz. PodniosÂłam go z ziemi.
-Kage Bunshin no Jutsu!-stworzy³am klona rzucaj¹c mu kastety. Klon okr¹¿y³ Gaarê. Doskoczy³ do niego atakuj¹c go od ty³u w kark. Ja natomiast zaatakowa³am sztychem w piersi
"Jakie chÂłodne spojrzenie."-pomyÂślaÂłem patrzÂąc jej w oczy.
Szybko odskoczyÂłem w bok, tak Âże dÂźgnĂŞÂła wÂłasnego klona ostrzem.
PodbiegÂłem i wzi¹³em swój miecz, urwaÂłem kawaÂłek ubrania i owiÂązaÂłem wokóÂł lewego ramienia Âżebym nie krwawiÂł.
-Suna shu...-chciaÂłem uÂżyĂŚ techniki ale siĂŞ rozmyÂśliÂłem.
RuszyÂłem w jej kierunku.
"o Âżesz w mordĂŞ"
klon znikn¹³ z cichym pykniĂŞciem. Odwróci³¹m sie stajÂąc przodem do Gaary
BiegÂłem na Amy z ostrzem wycelowanym w brzuch.
naciĂŞÂłam opuszki palców
-fallen wings-machne³¹m skrzydÂłami który pojawiÂły siĂŞ na moich plecach i wzbiÂłam siĂŞ w powietrze
-Sabaku Fuyuu.
PojawiÂła siĂŞ platforma na którÂą wskoczyÂłem i uniosÂłem diĂŞ do góry.
wzbiÂłam siĂŞ wyÂżej w powietrze poczym zÂłoÂżyÂłam skrzydÂła pikujÂąc w stronĂŞ Gaary. WzieÂłam zamach zza pleców celujÂąc w gÂłowĂŞ
-Suna no Yoroi.
Automatyczna obrona suna no tale. PrzygotowaÂłem siĂŞ na przyjĂŞcie ciosu. NadstawiÂłem miecz Âżeby siĂŞ zasÂłoniĂŚ.
Prawa noga w tyÂł lewa z przodu lekko ugiĂŞta. Miecz w obu rĂŞkach, obie dÂłonie po prawej stronie zaciÂśniĂŞte na rĂŞkojeci, ostrze nad gÂłowÂą sztychem zwrócone w lewÂą stronĂŞ.
rozpostarÂłam skrzydÂła wymijajÂąc go tuÂż przed atakiem i ciĂŞÂłam go w plecy
SzybkoœÌ spadania jest szybsza ni¿ szybkoœÌ na ziemi, wiêc chyba nie mia³em szansy siê tym razem zas³oniÌ siê nawet z automatyczn¹ ochron¹.
DostaÂłem w plecy i prĂŞdkoœÌ i siÂła. SpadÂłem w dóÂł. WyrzuciÂłem tylko miecz Âżeby siĂŞ nie nabiĂŚ na niego.
"Znowu w plecy..."
PodniosÂłem siĂŞ na kolana.
zapikowaÂłam w dóÂł i tuÂż nad nim machneÂłam skrzydÂłami zawisajÂąc na chwilĂŞ w powietrzu
-Chakra no Mesu!-przecie³¹m mu œciegna pod kolanem lewej nogi wyl¹dowa³am na ziemi celuj¹c ostrzem w bok jego szyi
dobra dziewczynka
-tylko nie mów Âże daÂłeÂś mi szanse na rewanÂż
-Ja siĂŞ jeszcze nie poddaÂłem.-powiedziaÂłem patrzÂąc na niÂą.
Odepchn¹³em ostrze rêk¹. Podnios³em siê i kulej¹c cofn¹³em w ty³.
-Suna Shuriken.
PoleciaÂły w kierunku Amy piaskowe shurikeny które kiedy siĂŞ zbliÂżyÂły rozbiÂły siĂŞ na mniejsze.
czêœÌ odbi³am mieszem przed reszt¹ zas³oni³am siê skrzyd³ami.
Skrzyd³a znik³y a shurikeny opad³y na ziemie. Odetchne³¹m ciê¿ko czuj¹c ¿e zu¿y³am sporo czakry
ruszyÂłam w jego kierunku okrÂązajÂąc go. OdbiÂłam siĂŞ od ziemi i zaatakowaÂłm tnÂąc z góry. tuÂż przed udeÂżeniem zmieniÂłam kierynek ciosu na ciÂżcie na skos w ramiĂŞ
-Suna no muya!
schowaÂłem siĂŞ w kuli z piasku
-EJ! Nie ja siĂŞ ak nie bawiĂŞ ;/-odskoczyÂłam szybko od kuli przypominajÂąc sobie walkĂŞ Gaary z Sasuke "oj nie dobrze nie dobrze..."
Wziê³am g³êboki wdech
-Karyuu Endan!-wypuÂściaÂłm zebrane powietrze w postaci ognia wprost na kulĂŞ "wyÂłaÂź chyba Âże bĂŞdzie duszony Gaara na obiad:P"
BĂŞdÂąc w kuli uÂżywam na sobie Fuukin Souhuu Eisei no Jutsu Âżeby wyleczyĂŚ rozciĂŞte ÂściĂŞgno.
WyleczyÂłem tak, Âże mogĂŞ stawaĂŚ na tej nodze.
-Panoply of blood and chakra!
WyszedÂłem z kuli.
-no wkoùcu-uœmiechne¹³m sie ironicznie zbierajac z ziemi kastety pozostawione przez klona. Rzuvi³am w jego kierunku shurikeny nie wiedz¹c ¿e wyleczy³ nogê i mo¿e z niej korzystaÌ
-UÂżyÂłem Fuukin Souhuu Eisei no Jutsu na sobie Amy.
OdskoczyÂłem w bok unikajÂąc ataku Amy. DezaktywowaÂłem zbrojĂŞ.
-Tempus.
WykonaÂłem pieczĂŞci i juÂż nie mam czakry. NastÂąpiÂło zatrzymanie czasu.
PodszedÂłem do niej i zabraÂłem jej broĂą, odrzuciÂłem broĂą daleko.
Wzi¹³em swój miecz i stan¹³em za Amy ÂłapiÂąc jÂą mocno, a ostrze przystawiÂłem do szyi.

Dodane po 2 minutach:

WytarÂłem struÂżkĂŞ krwi ze swoich ust.
Po czym odwoÂłaÂłem technikĂŞ zatrzymania czasu.
CzuÂłem jak bardzo doskwiera mi krĂŞgosÂłup, Âżebra, brzuch i plecy.
-Nie jestem Ciebie godzien.-powiedziaÂłem jej do ucha.
-to by³o nie fair-sykne³am ude¿ajac go ³okciem w okolice ¿o³¹dka
PuÂściÂłem jÂą.
-Znowu w to samo miejsce.
ZÂłapaÂłem siĂŞ za brzuch.
odwróciÂłam siĂŞ przodem do niego uderzajÂąc go w ramie które niedawno zszywaÂłam ;P
Popatrzy³em na ni¹ nic nie robi¹c. Ale wci¹¿ stojê.
ZÂłapaÂłem siĂŞ za ramiĂŞ.
schowaÂłam miecz. NaÂłoÂżyÂłam kastety i przyÂłoÂżyÂłam je do szyi Gaary krzyÂżujÂąc ostrza-mam kontynuowaĂŚ?-zapytaÂłam uÂśµiechajÂąc siĂŞ wrednie
-Ja jeszcze stojĂŞ wiĂŞc walka trwa.-powiedziaÂłem spokojnie.
-ledwo stoisz poprawiÂłam go-odsuwajÂąc ostra od szyi. PrzechyliÂłam wdziĂŞcznie gÂłowĂŞ na bok -wyleczyÂłeÂś nogĂŞ zauwaÂżyÂłam koncentrujÂąc czakrĂŞ w dÂłoniach-w co mam zaatakowaĂŚ-zaczĂŞÂłam sobie drwiĂŚ-moÂżesz sobie wybraĂŚ taki prezĂŞt
-ObojĂŞtne tylko zrób to szybko.-powiedziaÂłem spokojnym tonem.
skrzywiÂłam siĂŞ
-i tak CIe nie zabije-mrukneÂłam za bardzo mi na Tobie zaleÂży-opóÂściÂłam broĂą
-Ale musisz skoĂączyĂŚ, bo ja jeszcze stojĂŞ i nie poddam siĂŞ.-odpowiedziaÂłem.
-nie masz czakry nie jesteÂś mi w stanie nic mi zrobiĂŚ-przewróciÂłam oczami-wygraÂłam
Stan¹³em w pozycji do walki na go³e piêœci.
ChwiejÂąc siĂŞ jeszcze zaatakowaÂłem jÂą.
odskoczyÂłam do tyÂłu patrzÂąc na niego z politowaniem
-daj spokój ledwo stoisz na nogach-powiedziaÂłam chowajÂąc kastety i schylajÂąc siĂŞ po shurikeny
RuszyÂłem do ataku. TrochĂŞ dziwnie wyglÂądaÂło, ale zamierzyÂłem siĂŞ piĂŞÂściÂą.

Dodane po 17 sekundach:

-Walcz.-powiedziaÂłem.
odwróciÂłam siĂŞ ÂłapiÂąc go dÂłoniÂą za piêœÌ
-jeÂśli chcesz...-spróbowaÂłam go udeÂżyĂŚ drugÂą rĂŞkÂą w .... okolice ÂżoÂładka "odechce CI siĂŞ walki:
Znowu siĂŞ zÂłapaÂłem za brzuch, ale staÂłem nadal. UsiÂłujÂąc jÂą atakowaĂŚ.
-No walcz...nie rób mi tego.
-nie -powiedziaÂłam stanowczo rzucajÂąc mu siĂŞ na szyje-wystarczy nie bedĂŞ Cie bez sensu objaĂŚ! -pocaÂłowaÂłam go
-Amy...-powiedzia³em obj¹³em j¹ jedn¹ rêk¹.
-Nie utrzymasz mnie tak dÂługo.-dodaÂłem i spuÂściÂłem gÂłowĂŞ w dóÂł.
-porzÂądny trening -zakpiÂłam-dasz z siebie 100%...-westchnĂŞÂłam odsuwajÂąc siĂŞ od niego-mam coÂś do opatrywania?-zapytaÂłam z uÂśµiechem
-Nie caÂły jestem.-powiedziaÂłem.
-Ja wolĂŞ walczyĂŚ na dystans, ale chciaÂłaÂś mieczem. A zresztÂą co miaÂłem dokoĂączyĂŚ Sabaku Kyuu? Albo Gokusamaisou? Albo uÂżyĂŚ Ryuusa Bakuryu. Wiesz przecieÂż, Âże bym tego nie zrobiÂł nawet w obliczu przegranej. Dobrze, Âże ja mam obraÂżenia, a nie Ty.-powiedziaÂłem trochĂŞ z wyrzutem.
-nie -pokrĂŞciÂłam gÂłowÂą-wróĂŚmy do domu powinieneÂś odpocz¹Ì-wzieÂłam go za rĂŞkĂŞ
-ChodÂźmy.-powiedziaÂłem.
skineÂłam gÂłowÂą >NMM<
NMM
"gdzie on jest?!"
przywo³a³am skrzyd³a wzbijaj¹c siê nad pustyniê i kr¹¿¹c nad ni¹ >NMM<
HM! szÂła nie wiedzÂąc do kÂąt i po co.
[nmm]
Powoli przeszedÂł przez dno wyschniĂŞtego jeziora. <nmm>
Przyszedl,i powiedzial - odpoczne tu chwile sobie...
Wyjal wode z plecaka,napil sie i usiadl.
PrzelatujĂŞ i widzĂŞ wĂŞdrowca. ZniÂżam lot i opadam tuÂż nad rozgrzany piasek.
-Witam! PodwieÂźc gdzieÂś? MoÂże do oazy? MoÂżemy siĂŞ tam troszkĂŞ porozciÂągaĂŚ.
PodajĂŞ rĂŞkĂŞ nieznajomemu i uÂśmiecham siĂŞ.
-Jestem Hyuta Shiro z Wioski Ukrytej we Mgle. Zapraszam na maÂły sparing.
Siemka - powiedzial z usmiechem,tez podal reke...
Zgadzam sie na sparing... Chodzmy do Oazy...

<NMM>
Ostro ruszam z ziemi startujÂąc deskÂą wzburzajÂąc przy tym masĂŞ piasku.
-Jak dotrzesz do oazy to mnie obudÂź - mówiĂŞ z Âłobuzerskim uÂśmiechem i lecĂŞ w strone majaczÂącej w oddali oazy.
PszechodziÂłem tendy ale ja do jaskini
sz³a w stronê swojej willi pragn¹c przez chwilê odpocz¹Ì

<NMM>
szedÂłem tĂŞdy w stronĂŞ otto
SzedÂł
[nmm]
polecieliÂśmy w kierunku suny >NMM<
Po d³ugiej trasie przyby³a na wyschniête jeszioro. Jest trochê zmêczona wiêc sobie usiad³¹ na ziemi czekajac na Amy.
Nagashi zrobiÂł sobie sprint, od któregoÂś odcinka drogi, by nieco rozgrzaĂŚ swoje nogi. ZwolniÂł do normalnego kroku, i stan¹³ na brzegu wyschniĂŞtego jeziora. ZauwaÂżyÂł Tetiszeri podszedÂł do niej i usiadÂł obok niej. Po chwili rozÂłoÂżyÂł siĂŞ na ziemi, zaÂłoÂżyÂł rĂŞce za gÂłowĂŞ i zamkn¹³ oczy. Z torby przymocowanej do paska wyj¹³ ma³¹ wykaÂłaczkĂŞ i wÂłoÂżyÂł jÂą sobie do ust.
Dziewczyna spojrzaÂła na chÂłopaka który byÂł od niej owiele starszy. ZignowowaÂła go i zaczeÂła pisaĂŚ po ziemi jakieÂś dziwne szlaczki (bazgroÂły).
ChÂłopak cicho ziewn¹³ z nudów- " Co ona tak dÂługo robi"- pomyÂślaÂł majÂąc na myÂśli sensei.
przyszÂłam na miejsce
-wybaczcie Âże musieliÂście tyle czekaĂŚ-powiedziaÂłam-mam nadzieje Âże poznaliÂście siĂŞ lepiej
Nagashi powoli siĂŞ podniósÂł i rzekÂł:
- Szczerze, to w ogóle ze sobÂą nie rozmawialiÂśmy. - i wyciÂągn¹³ siĂŞ mocno.
spojrzaÂłam na nich lekko zdziwiona
-ale jak to?-zapytaÂłam-macie razem walczyĂŚ wspóÂłpracowaĂŚ pomagaĂŚ sobie, ale jak macie to zrobiĂŚ skoro siĂŞ wogóle nie znacie?-zdziwiÂłam siĂŞ wielce Âże uczniowie nie przejawiajÂą chĂŞci bilÂżeszego poznania-no dobrze moÂże poznacie siĂŞ lepiej w drodze- powiedziaÂłam
"MoÂże"- pomyÂślaÂł a za chwile odezwaÂł siĂŞ- To idziemy? Czy bĂŞdziemy tak dÂłuÂżej staĂŚ? Tetiszeri wstawaj, idziemy. -PoprawiÂł opaskĂŞ ninja i spojrzaÂł siĂŞ na sensei.
Nagle Amy obraz zmienil sie przed oczami. Przed nia nie stal Nagashi i Tetiszeri.. Nie stala na pustyni, a na drodze z kamieni, a przed nim stal chlopiec w wieku 8 lat.. Mial piekne czarne oczy, ktore wyrazaly przerazenie. Nagle rece Amy same pchnely dzieciaczka, ktory upadl na ziemie.
- ale dla-a-aczego? - szlochalo
Amy zaczela kopac to dzieckoze wszystkich sil. W brzuch w glowe.. we wszystko. Chlopczyk bronil sie lapkami , ale nic to nie dalo..
Riddle podniosla jakis ciezki kamien , ktory lezal na ulicy i rozbila glowe dziecku. .. o ten kamien.. wylecialy odlamki mozgu... dziecko padlo martwe.. Wizja sie zakonczyla.
Nagashi spojrzaÂł na Tetiszeri, i z powrotem na sensei. PomyÂślaÂł, iÂż to zwykÂłe zamyÂślenie i spojrzaÂł w niebo.
//no nie akurat teraz Ci siĂŞ zebraÂło na robienie ze mnie idiotki... no ale cóÂż za oczka jestem Ci to winna - ciesz siĂŞ//

-aaaaa!-wydarÂłam siĂŞ patrzÂąc na swoje rĂŞce-co ja zrobiÂłam?!-rozejrzaÂłam siĂŞ nieprzytomnym wzrokiem po uczniach
- Spokojnie sensei, nic z³ego siê nie sta³o. To pewnie by³a zwyk³a iluzja, zwyk³e zamyœlenie. - Stara³ siê jakoœ uspokoiÌ sensei i przejœÌ w koùcu do misji.
-iluzja...-powtórzyÂłam niezbyt przekonana-no tak misja... chodÂźmy-ruszyÂłam przed siebie-no chodÂźcie!-ponagliÂłam ich
Powoli ruszyÂł za Sensei i po chwili wyrównaÂł krok na równi z niÂą.
-A gdzie my idziemy? Bo zapomniaÂłem...
Pojawia sie spogladajac na obecnych jak zwykle swoim opĂŞtanym wzrokiem. Na jego twarzy szerzyÂł sie zÂłoÂśliwy uÂśmiech.
minĂŞÂłam bez zsÂłowa Abukare
-do kusy-powiedziaÂłam uczniowi wychodzÂąc na pustynie >NMM< (nastĂŞpny post pustynia)
WyszedÂł na pustynie za Amy <nmm>
WyszedÂł za nimi.
poszÂła za resztÂą nieco zamyÂślona.
Enoki juÂż bardzo zmĂŞczony doganianiem reszty druÂżyny i swojej sensei wkoĂącu do nich doÂłaczyÂł . I powiedziaÂł - Bardzo przepraszam za spuÂźnienie , ale chodÂź siĂŞ staram byc punktulny to czĂŞsto mi nie wychodzi .

Zaraz po zleceniu misji przybyÂłem do wyschniĂŞtego jeziora."Musze siĂŞ rozejrzeĂŚ za kryjówka tych shinobi nie mogĂŞ pozwoliĂŚ sobie na b³¹d poczekam w ukryciu i poobserwuje ich poczynania muszĂŞ poznaĂŚ ich imiona by za pomoc Shūshagan no Jutsu móc przenikn¹Ì w ich szeregi i zabijaĂŚ ich pojedynczo"PomyÂślaÂł, po czym zacz¹³ siĂŞ rozglÂądaĂŚ za dogodnÂą kryjówka dla siebie. Przedtem jednak zdj¹³ swój ochraniacz z czoÂła i schowaÂł go do kieszeni.
Dwóch zÂłowrogich ninja szÂło przez dno jeziora. Jeden miaÂł na plecach zawieszonÂą katanĂŞ, drugi zaÂś trzymaÂł dwa kastety w rĂŞkach. Pierwszy posÂługuje siĂŞ ÂżywioÂłem Katon, Drugi zaÂś Doton. ZnalazÂłeÂś dobre ukrycie w krzakach, które o dziw miaÂły liÂście. Ninja nie zwracali na nie uwagi do czasu kiedy poruszyÂłeÂś siĂŞ i liÂście zatrzepotaÂły. Ninja natychmiastowo zareagowali. Pierwszy zÂłoÂżyÂł pieczĂŞci do Katon Goukakyuu no Jutsu która pomknĂŞÂła w stronĂŞ krzaka. Drugi zaÂś po ataku swojego towarzysza schowaÂł siĂŞ pod ziemiÂą tak byÂś nie mógÂł go zauwaÂżyĂŚ.
Szybko odskoczyÂłem w bok i bÂłyskawicznie rzuciÂłem w stronĂŞ shinobi który mnie zaatakowaÂł dwa shurikeny. Po czym wypowiedziaÂłem -suna bushin no jutsu. i przyzwaÂłem 4 klony.
Jeden ninja od katona dostaÂł dwoma shurikenami w rĂŞkĂŞ i brzuch wiĂŞc ma trudnoÂści z oddychaniem. ZostaÂłeÂś lekko poparzony katonem wiĂŞc z powodu poparzenia udaÂło ci siĂŞ skoncentrowaĂŚ chakrĂŞ tylko na 2 klony. Teraz jest was trzech. Spod ziemi jednego klona zniszczyÂł koleÂś od Datona, gdyÂż zÂłapaÂł go za nogi i wciÂągn¹³ pod ziemiĂŞ, jednak po zniszczeniu klona powstaÂł z niego piasek który bÂłyskawicznie zaatakowaÂł kolesia pod ziemiÂą co zmusiÂło go do wyjÂścia na powierzchniĂŞ. Masz jednego klona plus ty. Teraz jest dwa na dwa.[/b]
"UdaÂło siĂŞ"PomyÂślaÂłem. Szybko wyciÂągn¹³em kunaj i zacz¹³em biec w stronĂŞ rannego ninja z zamiarem zadania mu ostatecznego ciosu. ZaÂś mój klon ruszyÂł by zaatakowaĂŚ ninja, który przed chwilÂą zniszczyÂł jednego z moich klonów.
KoleÂś od katona padÂł za pierwszym ciosem,o dziw klon pokonaÂł drugiego, jednak sam zostaÂł zniszczony. W kieszeni Katon'iaka znalazÂłeÂś mapĂŞ do kryjówki. Pod¹¿asz oznaczonÂą drogÂą i znajdujesz jaskiniĂŞ. Wchodzisz do niej a na przeciw ciebie idzie trzeci ninja który posÂługuje siĂŞ ÂżywioÂłem Fuuton. Co robisz??
-Suna bushin no jutsu krzykn¹³em. Po czym uformowaÂłem 5 klonów, które natychmiast zaatakowaÂły wroga ja sam zaÂś odskoczyÂłem do tyÂłu i wyj¹³em kunaji szykujÂąc siĂŞ do ataku.
KoleÂś wykonaÂł kilka pieczĂŞci i wykonaÂł Jutsu Fuuton: Atsugai niszczÂąc przy tym wszystkie twoje klony a ciebie odpychajÂąc. NastĂŞpnie uÂżyÂł Sunshina i pojawiÂł siĂŞ za tobÂą wyprowadzajÂąc atak z partyzanta w plecy. Padasz na ziemiĂŞ i ledwo moÂżesz siĂŞ ruszaĂŚ, ale moÂżesz.
"[I see you!] jest silniejszy niÂż Ci dwaj poprzedni"
Czekam aÂż podejdzie do mnie na odlegÂłoœÌ bym mógÂł zadaĂŚ mu cios kunajem w nogĂŞ by móc go spowolniĂŚ.
Stoi w miejscu w koĂącu myÂślÂąc, Âże juÂż nie Âżyjesz postanawia podejœÌ i sprawdziĂŚ czy ma racjĂŞ. Pochodzi. Twój atak kunajem powiódÂł siĂŞ. Wróg upadÂł na ziemiĂŞ z lekkim jĂŞkiem z bólu, jednakÂże ty równieÂż masz problemy z poruszaniem siĂŞ.
"To moja szansa" Pomyœla³em. Po czym krzykn¹³em
-Suna bushin no jutsu Po czym uformowaÂłem 3 klony by zaatakowaÂły le¿¹cego przeciwnika i zabiÂły go sam zaÂś wyciÂągn¹³em dwa shurinkeny by w razie niepowodzenia klonów móc zaatakowaĂŚ wroga i nie pozwoliĂŚ mu zbliÂżyĂŚ siĂŞ do mnie.
Wrób pada na ziemiĂŞ. Nie Âżyje i idziesz dalej. Jest dosyĂŚ ciemno i ciĂŞÂżko jest cokolwiek zobaczyĂŚ. Idziesz powoli skradajÂąc siĂŞ. W oddali widaĂŚ pochodniĂŞ i cienie rzucane przez niÂą. Idziesz w jej stronĂŞ.
"Jeszcze tylko trzech lub aÂż trzech"
-Suna bushin no jutsu. WyszeptaÂłem by stworzyĂŚ dwa klony, które ruszyÂły przede mnÂą by zaatakowaĂŚ napotkanych wrogów sam zaÂś przygotowaÂłem 4 shurikeny by móc cisn¹Ì je w stronĂŞ wrogów którzy tylko siĂŞ pojawiÂą.
Bunshiny przetrwa³y, jednak¿e za tob¹ pojawia siê koleœ od Suitona, a przed tob¹ pojawia siê koleœ z Raitonem. Suiton sk³ada pieczêci i zamyka ciê w wodnym wiêzieniu, a na przeciw ciebie leci koleœ z Chidori kieruj¹c siê w stronê wodnego wiêzienia by ciê poraziÌ jeszcze mocniej. Przy zetkniêciu obu jutsu koleœ od Suitona od³¹cza rêkê od wiêzienia i ogl¹da zaistnia³¹ sytuacj¹.
-Aaaaaa. JĂŞkn¹³em z bólu. Pierwszy z klonów zaatakowaÂł kolesia od Chidori, który staÂł do niego plecami drugi zaÂś ruszyÂł w stronĂŞ shinobi od Suitona. Ja zaÂś próbowaÂłem wstaĂŚ przygotowaĂŚ siĂŞ do dalszej walki.
JesteÂś teraz poparzony i ledwo chodzisz. Chwiejesz siĂŞ przy kaÂżdym ruchu. Klon zaatakowawszy kolesia od Chidori wyprowadziÂł mu atak z póÂłobrotu co spowodowaÂło u Raiton'iaka skrĂŞcenie karku przy czym natychmiastowy zgon. KoleÂś od suitona zÂłoÂżyÂł pieczĂŞci i stworzyÂł wielki wir który zniszczyÂł klony. Wir nie dostaÂł ciebie gdyÂż klony zatamowaÂły atak. Teraz ty.
-Suna bushin no jutsu. Krzykn¹³em. po czym spróbowaÂłem rzuciĂŚ 4 shurikenami w przeciwnika. NastĂŞpnie klika kroków w tyÂł. Gdy moje klony znowu ruszyÂły na wroga.
DostaÂł wszystkimi czterema, jednak za tobÂą pojawia siĂŞ BOS. Stoi jakieÂś 5 Metrów od ciebie i mówi grubym gÂłosem.
- PokonaÂłeÂś wszystkich moich ludzi. Ale wÂątpiĂŞ ÂżebyÂś poradziÂł sobie ze mnÂą. - ZaÂśmiaÂł siĂŞ i nie wykonaÂł Âżadnego ruchu, gdyÂż czekaÂł na twój ruch.
Moje klony ruszyÂły w stronĂŞ wroga ja zaÂś rzuciÂłem w niego wszystkie pozostaÂłe mi shurikeny.NastĂŞpnie krzykn¹³em: Suna bushin no jutsu. i uformowaÂłem maksymalna iloœÌ klonów czêœÌ z nich ruszyÂła w stronĂŞ wroga a reszta pozostaÂła przy mnie.
Koleœ u¿y³ techniki Tauuin Chiusei i stworzy³ kopu³ê chroni¹c¹ go przed twoimi atakami. Klony siê rozsypa³y, a shurikeny odbi³y siê po udanej obronie, dezaktywowa³ technikê i z³o¿y³ pieczêci do kolejnej. Z³o¿y³ 4 pieczêci i w twoj¹ stronê pomknê³a wielka kula ognia (Katon: Goukakyuu no Jutsu)
Za pomocÂą Kawarimi zamieniÂłem siĂŞ ciaÂłem z klonem(jeÂżeli jeszcze tam byÂły jeÂśli nie to skorzystaÂłem z ciaÂła martwego shinobi) które staÂły przy mnie po czy wraz z pozostaÂłymi klonami ruszyÂłem w stronĂŞ wroga by dÂźgn¹Ì go kunajem.
Wróg nie zwracajÂąc uwagi na ciebie zÂłoÂżyÂł kolejne pieczĂŞci. UÂżyÂł techniki Doton. Jego ciaÂło stwardniaÂło (Nie pamiĂŞtam nazwy tego jutsu, takie jak miaÂł Kakuzu) DÂźgniĂŞcie kunajem nic nie daÂło. ZniszczyÂł jednego klona atakiem z piĂŞÂści prosto w twarz.
"Co mam robiĂŚ moÂże spróbuje go udusiĂŚ." Goroczkowo myÂślaÂłem po czym ruszyÂłem wraz z klonami do ataku.
Odskoczy³ jakieœ 5m do ty³u. Wyj¹³ spore iloœci kunai. Uformowa³ linkê z chakry po czym umieœci³ wszystkie kunai'e w³aœnie na tej lince. Skupi³ chakrê i wystrzeli³ ca³ym ekwipunkiem proso w ciebie i twoje klony. Klony zosta³y zniszczone a ty dosta³eœ dwoma Kunajami w ramiê i udo. Potem pojawi³ siê przed tob¹ i uderzy³ ciê piêœci¹ w brzuch.
"Nie mogĂŞ daĂŚ siĂŞ zabiĂŚ nie mogĂŞ daĂŚ siĂŞ zabiĂŚ." PowtarzaÂłem w myÂślach. Zaraz po ciosie brzuch jednÂą rĂŞkÂą chwyciÂłem go za krtaĂą próbujÂąc go udusiĂŚ drugÂą zaÂś wyciÂągn¹³em kunai z ramienia i z caÂłych siÂł dÂźgn¹³em go w serce.
Próba uduszenia nie powiodÂła siĂŞ. Kunaiem nie trafiÂłeÂś w serce, a wbiÂłeÂś go w bark. OdskoczyÂł w tyÂł i stĂŞkn¹³ lekko z bólu. Jednak nie poddawaÂł siĂŞ. MiaÂł problem ze zÂłoÂżeniem pieczĂŞci jednak po jakimÂś czasie skupiÂł chakrĂŞ i wykonaÂł technikĂŞ Fuuton: Atsugai. Wielka chmara powietrza ruszyÂła w twojÂą stronĂŞ. ZajmowaÂła ca³¹ jaskiniĂŞ wiĂŞc nie masz szans by unikn¹Ì jÂą odskakujÂąc w bok lub górĂŞ. Jedyna szansa to ucieczka lub wbiĂŚ siĂŞ w ziemiĂŞ. Ewentualnie przyjĂŞcie ataku co jest samobójstwem przy twoich obraÂżeniach.
"kusoo, muszĂŞ uciekaĂŚ jedyne wyÂście to atak z ukrycia na zewnÂątrz kryjówki" PomyÂślaÂłem. Po czym staraÂłem siĂŞ uciec z jaskini wroga i znaleŸÌ dogodnÂą kryjówkĂŞ by móc za atakowaĂŚ z zaskoczenia gdy tylko pojawi siĂŞ przywódca wrogich shinobi.
UdaÂło ci siĂŞ uciec. Wrogi shinobi pojawia siĂŞ przed tobÂą i wyprowadza atak w twarz. (MoÂżesz siĂŞ jakoÂś obroniĂŚ) NastĂŞpnie Kosi siĂŞ i wykopuje na jakieÂś 3 metry (TeÂż siĂŞ moÂżesz jakoÂś obroniĂŚ)
W momencie gdy wrogi shinobi próbuje zadaĂŚ mi wyprowadziĂŚ atak w twarz ja szybko kucam i kontruje jego uderzenie. NastĂŞpnie odskakuje kilka metrów do tyÂłu. ZaÂś gdy przeciwnik próbuje mnie podci¹Ì ja podskakuje do góry i próbuje wyprowadziĂŚ kontrĂŞ za pomocÂą kunai'a w gÂłowĂŞ, po czym odbijam siĂŞ od wroga i wbiegam do jaskini.

//"NastĂŞpnie Kosi siĂŞ" nie wiem czy chodziÂło Ci o to Âże chce mnie podci¹Ì i nastĂŞpnie wykopaĂŚ w górĂŞ jeÂśli tak to przed podciĂŞciem obroniÂłem siĂŞ jak Zabuza unikn¹³ Shurikena podczas walki z Naruto i Sasuke
Przylatuje na piaskowej platformie. Jest jakieÂś 10 metrów nad ziemiÂą. ZauwaÂża Amy jednak nic nie mówi. CiÂągle lata.

Co do misji Melkora:
Unik udany, kunai wbity w gÂłowĂŞ. Wracaj do biura i zdaj raport mojemu KLONOWI.
"im mnie osób wie o tym co sie dzieje tym lepiej..." pomyÂślaÂłam patrzÂąc na suniĂączyka
-ehhh....
ZastanawiaÂł siĂŞ jakie niebezpieczeĂąstwa mogÂą czekaĂŚ na nich podczas wĂŞdrówki przez pustyniĂŞ, niby tu siĂŞ wychowaÂł ale wci¹¿ nie znaÂł gatunków ÂżyjÂących w tych terenach. BaÂł siĂŞ tylko aktywacji demona.
spojrzaÂłam w górĂŞ na gaarĂŞ
-moÂże zlecisz Âłaskawie na ziemi, i zaczniesz poruszaĂŚ siĂŞ jak normalny ninja, a nie bĂŞdziesz marnowaÂł czakrĂŞ na podziwianie okolicy-pomachaÂłam mu rĂŞkÂą
- Nie wiem czy wiesz, ale dla mnie jest to normalne poruszanie. Ale jak chcesz. - PowiedziaÂł po czym zeskoczyÂł na ziemiĂŞ dezaktywujÂąc technikĂŞ. StaÂł jakieÂś 2metry od Amy, nic juÂż nie powiedziaÂł.
pokrĂŞciÂłam gÂłowÂą "gdzieÂż ten Risen?!"
StaÂł w miejscu. PomyÂślaÂł tylko o spóÂźniajÂącym siĂŞ Risenie, który miaÂł byĂŚ jak¹œ godzinĂŞ temu.
- Niecierpliwisz siĂŞ prawda? - ZadaÂł pytanie, na które doskonale znaÂł odpowiedÂź.
-uznajmy Âże to pytanie retoryczne-uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ przyjaÂźnie-cholerycy siĂŞ nigdy nie denerwujÂą -pokazaÂłam mu jĂŞzyk w uÂśmiechu
- Niby tak - OdparÂł. Nie byÂł w nastroju na pogawĂŞdki, jednak mimo woli zapytaÂł lekko poddenerwowany. - Gdzie jest Risen. MiaÂł byĂŚ tu 1.5 godziny temu.
Piasek poderwaÂł siĂŞ do góry. Kilka ziarenek wylÂądowaÂło zapewne w oczach Amy. Po chwili, z miejsca poderwania siĂŞ piasku wyÂłoniÂł siĂŞ kot. MiaÂł futerko miedzianego koloru, ale oczy pozostaÂły siwe. WpatrywaÂły siĂŞ uwaÂżnie to na GaarĂŞ, to na Amy, a widaĂŚ byÂło w nich....powagĂŞ. Zero skruchy.
- SpóÂźnienie siĂŞ jest uzasadnione. Nie Âłatwo zasn¹Ì pod postaciÂą kota w karczmie.
- Nareszcie. Po co ten kot? - ZapytaÂł normalnym tonem. - No to kiedy ruszamy - ZadaÂł kolejne pytanie nie zmieniajÂąc tonu.
- Po to, Âżeby nie zorientowano siĂŞ, Âże kot jest czÂłowiekiem, który ma niezbyt dobrÂą opiniĂŞ w Yuki.
G³os kota wyra¿a³ irytacjê. Znaj¹c temperament Amy zdziwi³ siê, ¿e ta mu jeszcze nie przy³o¿y³a. Podrapa³ siê za uchem po czym ci¹gn¹³ dalej:
- Ale mam nadziejĂŞ, Âże nie przesadzicie z tym odgrywaniem sceny kÂłótni, hĂŞ ? To byÂłoby strasznie kÂłopotliwe.
- Nie... - OdparÂł sucho. - Nic siĂŞ nie staÂło. TrochĂŞ siĂŞ spóÂźniÂłeÂś, ale to nic. WiĂŞc co, idziemy? - ZapytaÂł nie zmieniajÂąc tonu.
- No, ja powinienem siĂŞ zbieraĂŚ. ZostawiÂłem klona w karczmie, ale wÂątpliwe, by przetrwaÂł dÂługo beze mnie w pobliÂżu.
Kot po chwili jednak spojrzaÂł na GaarĂŞ i Amy. Oczy mu siĂŞ rozÂświetliÂły w nadziei, gdy zapytaÂł:
- Chcecie kotka...?

- Pytanie powinno brzmieĂŚ - Czy któryÂś z was chce kotka? - Ale jeÂśli chodzi tu o ciebie to nie dziĂŞki. - OdparÂł. - Idziemy, nuÂży mnie to stanie w miejscu? - ZapytaÂł
-a ja chcĂŞ kotka-powiedzia³¹m biorÂąc Risena na rĂŞce-spójrz Gaara jaki Âśliczniusi-podsunĂŞÂłam mu futrzaka pod twarz-ale mi bedzie ciĂŞÂżko go nieÂśc a Âże ty jesteÂś taki silny i odwaÂżny-zagruchaÂłam sÂłodko-to pewnie nie bĂŞdziesz miaÂł nic przeciwko Âżeby go ponieÂśc-posadzi³¹m kota na ramieniu Gaary-no to w drogĂŞ chÂłopcy-ruszyÂłam przed siebie
>NMM< -> Pustynia
ChwyciÂł Risena. Nie byÂł ciĂŞÂżki. RuszyÂł razem z Risenem na ramieniu za Amy.
<NMM i NMR>
Sasuke biegÂł wyczerpany przez dno wyschniĂŞtego jeziora <NMM>
Dzieci zniknĂŞÂły, smok staÂł nieruchomo niczym sparaliÂżowany... WÂłasciwie to po chwili wyglÂądaÂł jak by siĂŞ mial zaraz rozpÂłyn¹Ì w powietrzu. Ale zdarzyÂło siĂŞ coÂś innego. Woda na okoÂło ciebie zmieniÂła siĂŞ w magmĂŞ. PÂłomienie buchaÂły. Magma byÂła gesta ale mimo to nie tworzyÂła skorupy... Twoje rĂŞce zaczĂŞÂły pÂłon¹Ì... PoczóÂłeÂś ból tak jak by tym razem byÂły prawdziwe... UjrzaÂłeÂś Âże z magmy wyÂłaniajÂą siĂŞ dÂługie ale smukle kamienne rĂŞce. Wszystkie wyglÂądaÂły niczym rĂŞce posÂągów tyle Âże siĂŞ ruszaÂły... ByÂło ich tuzin par wszystkie zaczĂŞÂły do ciebie podpÂływaĂŚ... Ogien... OgieĂą ciĂŞ paliÂł...
Otocznie siĂŞ zmieniÂło. Zielona dÂżungla nagle zmienila kolor, wszystkie roÂśliny byÂły teraz koloru purpurowaego... CzuÂłeÂś wszĂŞdzie chakrĂŞ ale nijakÂą dziwnÂą, tak jak by naleÂżaÂła do osoby obdarzonej wszystkimi piĂŞcioma ÂżywioÂłami... Nagle od strony ziguratu usÂłyszaÂłeÂś gÂłos...

-Jam jest broĂą ostateczna klanu Kurama, moi stwórcy nie dali mi radĂŞ a Ty maÂły czÂłowieczku myÂślisz ze masz jakieÂś szanse?

GÂłos byÂł gruby, basowy, groÂźny...
1410-800 = 610 ( chakra za poprzedni post)
-Tak , tak to juÂż wiem , moÂże przejdziemy do rzeczy i powalczymy . . . - Wi byÂł wyraÂźnie poirytowany tym , Âże ta dziwna rzecz uwaÂża siĂŞ za wielkÂą. MoÂże to coÂś w rodzaju zapieczĂŞtowanej mocy tych 3 Kuramów. Jednak to musi mieĂŚ jak¹œ ukrytÂą sÂłaboœÌ wewnÂątrz siebie. Zdecydowanie Wi nie baÂł siĂŞ iœÌ do tego Zikkuratu , popĂŞdziÂł tam tak by ludzkie oko go nie zobaczyÂło. SzedÂł za gÂłosem i chakrÂą , tÂą demonicznÂą i z³¹ chakrÂą , pomimo , ze wszĂŞdzie moÂżna byÂło jÂą wyczuĂŚ to jedno miejsce powinno byĂŚ wyjÂątkowe , tam powinna siĂŞ ona skupiaĂŚ. ChÂłopak przez caÂły czas byÂł gotowy do uników czy teÂż obrony kijkiem. ChciaÂł to jak najszybciej skoczyĂŚ i ocaliĂŚ tych mieszkaĂąców od wiecznej mĂŞki. To zdecydowanie powinno siĂŞ skoĂączyĂŚ juÂż dawno temu . . .
DotarleÂś na szczyt budowli. Widzisz Âże ze skrzyni same zostaÂły zerwane pieczĂŞci a ze Âśrodka wypeÂłzÂła dziwna istora. Bardzo szybko urosla. PrzybraÂła postaĂŚ wielkiego jedno okiego cyklopa tyle Âże jego ciaÂło byÂło zbudowane z róÂżnych elementów natury, wody, ziemi, ognia, wokóÂł niego wirowaÂł cyklon powietrza z wyÂładowaniami elektrycznymi... Zamiiast oka w miejscu oczodoÂłu byÂł owy przeklĂŞty kamieĂą, emanowaÂł energiÂą którÂą juÂż wczesniej czuÂłes... Jego potega byÂła wielka. Machn¹³ rĂŞkÂą i spowodowaÂł tym samym wielki podmuch powietrza którzy leciaÂł w twojÂą stronĂŞ...
"Jest silny , ale pewnie i wolny" - to byÂła pierwsza myÂśl mÂłodego Kage Taki. Ten olbrzym wykonaÂł caÂłkiem szybki ruch , no i obszarowy co uniemoÂżliwiÂło Wi unik Tai jutsu. ChÂłopak szybko stworzyÂł bardzo twardÂą kopu³ê przy uÂżyciu moku jouheki [250]. KopuÂła byÂła maÂła , ale bardzo gruba , Wi skupiÂł siĂŞ na miejscu gdzie miaÂło uderzyĂŚ powietrze. Gdy tylko fala zostraÂła zablokowana Wi w sekundĂŞ , znalazÂł siĂŞ na szczycie kopuÂły chÂłopak zÂłoÂżyÂł pieczĂŞcie i wykonaÂł mokuton no jutsu ( 200 pch). Wielkie pale wyskoczyÂły z ziemi i popĂŞdziÂły do kamienia by go po prostu rozbiĂŚ. ByÂły grube , ale i szybkie , na koĂącu ostre. Sam Wi za to pobiegÂł w przód z kijem w rĂŞce. WyskoczyÂł w górĂŞ z caÂłych swoich siÂł. Z kija wyszÂła rĂŞka , która wyrzuciÂła kunai , z nim i wykonaÂł podmianĂŞ ( moku kawarimi 150 pch). Teraz Wi powinien byĂŚ nieopodal kamienia , a ten potwór powinien byĂŚ zajĂŞty odpĂŞdzaniem pali. ChÂłopak trzymaÂł w prawej rĂŞce wÂłócznie , która siĂŞ wydÂłuÂżyÂła. OstrÂą koĂącówkÂą ( tam gdzie jest uwiĂŞziony miecz) uderzyÂła prosto w kamieĂą z si³¹ 3000 pch. JeÂżeli ta dziwna istota to przetrwaÂła to Wi zaÂżywa piguÂłkĂŞ ÂżoÂłnierskÂą i stara siĂŞ uderzaĂŚ dalej wÂłóczniÂą w kamieĂą.

Chkara

610 - 600= 10
UdaÂło ci siĂŞ obroniĂŚ przed potĂŞÂżnÂą falÂą powietrza. Wielkie i ostre drewniane pale wyskoczyly z ziemi prosto w potwora... Ten by obroniĂŚ siĂŞ przed tym atakiem uÂżyÂł ÂżywioÂłu ognia by spaliĂŚ drewniane zabójcze pale... Atak wÂłóczniÂą powiódl siĂŞ potwór byÂł zbyt zajĂŞty palami by zwróciĂŚ uwagĂŞ na twój drugi atak. WÂłócznia wydÂłuÂżyla siĂŞ a jej ostrze (miecz) uderzyÂło o kamieĂą, poczuleÂś jak wasze energie zderzyÂły siĂŞ ze sobÂą... To trwaÂło chwilĂŞ... KamieĂą pĂŞkÂł lecz nie zostaÂł zniszczony... Zostala z niego uwolniona niewiarygodna iloÂśc chakry jak i równieÂż dusze czÂłonków klanu Kurama. Nagle przed oczami ujrzaÂłeÂś nieprzeniknionÂą ciemnoœÌ... Nic totalny mrok... GÂłucho i cicho... ÂŻadnego zapachu w powietrzu... ZupeÂłnie jak byÂś siĂŞ znalazÂł w próÂżni...

Po jakimÂś czasie otwierasz oczy, leÂżysz na dnie wyschnietego jeziora... WyglÂąda normalnie tak jak w momencie gdy tu poraz pierwszy przybyleÂś... Widzisz nieopodal dóÂł który wykopaleÂś oraz rozbitÂą srzyniĂŞ... Twój pies siedziaÂł nad tobÂą i przyglÂądaÂł ci siĂŞ tylko zdziwiony... PrzekreciÂł gÂłowĂŞ po czym uznal Âże wszystko z tobÂą w porzÂądku i wróciÂł do swojego Âświata w charakterystycznej chmurce kurzu "puffff". TuÂż obok ciebie lezy twój miecz... A obok niego kamieĂą... WidzialeÂś go to Âźródlo twoich wszelkich nieszczĂŞÂśc... LeÂżaÂł tuÂż koÂło miecza który go pokonaÂł... SÂłonce powoli chyliÂło siĂŞ ku zachodowi... ByÂłes totalnie wyczerpany, jak by nie byÂło straciÂłeÂś ca³¹ chakrĂŞ... Nie masz za to zadnych obraÂżen fizycznych...

// ok Ranga: A , +100pCh, 12 do stat i kasy figĂŞ bo poniewaÂż nikt ci tego zadania nie zleciÂł, a przynajmniej nikt Âżywy... //
Wi poruszony ca³¹ spraw¹ za³o¿y³ ciê¿arki i schowa³ miecz do pochwy. Po tych podstawowych czynnoœciach podszed³ do kamienia i uklêkn¹³ przy nim. M³ody Kage przygl¹da³ mu siê uwa¿nie , jednak nie zauwa¿a³ w nim nic niezwyk³ego.
"Mo¿e go sobie wezmê " - po chwili ch³opak pomyœla³ , ¿e warto by³o by mieÌ jak¹œ pami¹tkê z tej misji. Dlatego wzi¹³ kamieù i zacz¹³ nim potrz¹saÌ , czeka³ a¿ coœ siê stanie. Ch³opakowi kamieù wyraŸnie siê podoba³ , mo¿e mia³ jak¹œ moc .

Dodane po 3 godzinach 58 minutach:

Wi skoĂączyÂł trz¹œ tym przedziwnym kamieniem i schowaÂł go do kieszonki. Powoli wstaÂł i siĂŞ otrzepaÂł , powoli ruszyÂł w stronĂŞ . . . zaraz przecieÂż on kompletnie nie wiedziaÂł gdzie jest. MógÂł tylko pomyÂślec :
"Znowu to siĂŞ staÂło , ale zarz kojarzĂŞ , gdzie jest Konoha tam siĂŞ muszĂŞ udaĂŚ." - BiaÂłowÂłosy znalazÂł rozwiÂązanie , które byÂło kompromisem dla niego samego. Powoli ruszyÂł w stronĂŞ Konohy , wiedziaÂł gdzie sÂą ³¹ki i polana treningowa , moÂże tam kogoÂś znajdzie. Zdecydowanie to dobre miejsce do poszukiwaĂą tam zawsze ktoÂś jest. Wi miaÂł nadzieje , Âże nikt zÂły , bo chÂłopak nie miaÂł zbytnio siÂły na walkĂŞ , dlatego przez caÂły czas trzymaÂł kij i miaÂł aktywnÂą technikÂą.

<NMM>
ChÂłopak po dosyĂŚ dÂługiej podróÂży znalazÂł siĂŞ w doœÌ dziwnym miejscu, a dokÂładnie koÂło duÂżego wg³êbienia w piasku. Po pewnym czasie domyÂśliÂł siĂŞ, Âże to mogÂło byĂŚ jezioro. Jednak to nie byÂł jego cel podróÂży, jego prawdziwym celem byÂło odnalezienie "kwiatu suninskiej pustyni"
Po chwili przypomniaÂł sobie sÂłowa, które wydobyÂły siĂŞ w tedy z podziemi:
-"Ty cz³owieku przynieœ mi prawdziwy kwiat z Sunijskiej pustyni, wtedy nagroda Ciê czeka wielka. Tak dostaniesz to o czym ludzie marz¹ wasza wolnoœÌ i bogactwa." -
- O co mogÂło temu gÂłosowi chodziĂŚ? MoÂże to wÂłaÂśnie tutaj jest owy kwiat? -
Stoisz tak i myÂślisz , zdaje siĂŞ , Âże bez celu. Nie czujesz na sobie niczyjego wzroku , moÂże po prostu nie rzucasz siĂŞ w oczy. Wieje lekki wiaterek , a sÂłonce jak to na pustyni praÂży jak szalone co nie pomaga Ci w myÂśleniu. PrzypominajÂąc sobie sÂłowa starsza siĂŞ je uÂłoÂżyĂŚ w logicznÂą caÂłoœÌ i rozwiÂązaĂŚ tÂą z pozoru prostÂą zagadkĂŞ. Przy okazji jesteÂś zmĂŞczony podró¿¹ co nie uÂłatwia Ci pracy. Musisz zaufaĂŚ wÂłasnym zmysÂłom moÂże wtedy znajdziesz kwiat na pustyni. . .
- Hmmm przekopanie caÂłej pustyni nie ma sensu - powiedziaÂłem sam do siebie z skrzywiona minÂą.
Po krótkiej chwili ciÂągÂłego stania w moich nogach odczuÂłem zmĂŞczenie podró¿¹, a jeszcze ta pogoda. ParzÂące sÂłoĂące mnie dobijaÂło, nie tracÂąc ani chwili odwiÂązaÂłem bandaÂże z rÂąk po czym zawin¹³em je wokóÂł gÂłowy na wzór turbana. ZrobiÂłem to po to aby moja gÂłowa zbytnio siĂŞ nie przegrzaÂła z powodu palÂącego sÂłoĂąca. Nie czekajÂąc ani dÂłuÂżej ruszyÂłem w poszukiwaniu czegoÂś co mogÂło by przypominaĂŚ z wyglÂądu kwiat albo jakiejÂś osoby, która bardzo dobrze zna te tereny i mogÂła by coÂś wiedzieĂŚ na temat owego kwiatu pustyni.
Wiatr nadal powiewaÂł , a upaÂł doskwieraÂł Ci niemiÂłosiernie , jednak turban w czymÂś pomagaÂł. Teraz sÂłoĂące nie padaÂło tak na gÂłowĂŞ ,. byÂłeÂś bezpieczny przed jej urazami ze strony czerwonej kuli. SzedÂłeÂś do przodu po gorÂącym piasku i nikogo nie mogÂłeÂś znaleŸÌ. To zagadka , którÂą rozwiÂązaĂŚ musisz sam , widaĂŚ tak chce los. . .
-Kwiat Pustyni... Kwiat Pustynu... - powtarzaÂłem sobie co chwila te sÂłowa w gÂłowiĂŞ.
- Pustynia, Kwiat Pustyni.... Kwiatem Pustyni mo¿e byÌ kaktus! - krzykn¹³em sam do siebie.
Po tych sÂłowach moja nadzieja odÂżyÂła i ruszyÂłem w poszukiwaniu kaktusów rozglÂądajÂąc siĂŞ wokóÂł szukajÂąc jakichkolwiek oznak Âżycia, którym byÂły owe wspaniaÂłe roÂślinki. Z tego co pamiĂŞtaÂłem kaktusy gromadzÂą wodĂŞ dlatego teÂż powinny znajdowaĂŚ siĂŞ w pewnej odlegÂłoÂści od zbiorników wodnych jeÂśli takie w ogóle w tym miejscu wystĂŞpujÂą. Jednak mimo wszystko moim gÂłównym celem byÂły kaktusy i to za nimi siĂŞ rozglÂądaÂłem.
WpadÂłeÂś na pomysÂł , alem czy byÂł on dobry?? BiegaÂłeÂś tak po pustyni i szukaÂłeÂś tych kaktusów. UdaÂło Ci siĂŞ znaleŸÌ jednego , to bardzo duÂży okaz , rzadko siĂŞ takie spotyka. Wyrwanie go bĂŞdzie bardzo ciĂŞÂżkie , no i jeszcze te kolce. Za to obok kaktusa , na piasku byÂł ludzki rĂŞkoma namalowany maÂły kwiatek , tak jakby dopiero co wyszedÂł z pÂączka. To byÂło interesujÂące , ale ty skupiÂłeÂś siĂŞ na kaktusie.
UÂżywajÂąc kunaia, którego miaÂłem w kieszeni staram siĂŞ na samym dole odci¹Ì kunaiem kaktusa lub rozkopaĂŚ do samych korzeni i tam odci¹Ì kaktusa. JeÂśli jednak Âżadna z tych technik nie pomogÂła staram siĂŞ w jakiÂś sposób zabraĂŚ tego kwiatka narysowanego na piasku starajÂąc siĂŞ to robiĂŚ w taki sposób, aby w ogóle go nie uszkodziĂŚ.
Udaje Ci siĂŞ wyrwaĂŚ kwiatka i prawie go nie naruszyĂŚ. MoÂżesz bez przeszkód wracaĂŚ do tego miejsca skÂąd przybyÂłeÂś. JeÂżeli twe przypuszczenia sÂłuszne sÂą , nagroda CiĂŞ nie ominie.
Zadowolony z tego, Âże udaÂło mi siĂŞ nie naruszyĂŚ piĂŞknego Kwiatka ruszyÂłem powoli i ostroÂżnie w stronĂŞ Iwy, a dokÂładnie tam gdzie zacz¹³em swojÂą podróÂż.

<NMM>
IdÂąc, dalej przez pustyniĂŞ, Akari, zastanawiaÂł siĂŞ ile drogi mu zostaÂło do koĂąca. Omin¹³ w koĂącu najwaÂżniejsze punkty, lokalizacyjne. *Oaza wiĂŞksza, oaza mniejsza...teraz czas na wyschniĂŞte jezioro. * myÂślaÂł. IdÂąc, tak myÂślaÂł nad, egzaminem, oraz pytaniami które mogÂą wystÂąpiĂŚ, podczas jego trwania. " Kiedy zostaÂła zaloÂżona Suna" albo " Ile ziarenków piasku ma pystnia Nara (wykorzystaj metodĂŞ rownaĂą) " o albo " Dlaczego masz 13 lat ?" - Te pytania, wprawiaÂły lalkarza, w dygot. Jednak gdy zastanowiÂł siĂŞ porzÂądnie, pomyÂślaÂł ze nie mogÂą byĂŚ takie trudne. Prawda ?... Prawda ?!

<NMM>
-Ale tu gorÂąco, nie wiem jak Ci z Sunny mogÂą tu mieszkaĂŚ. ZawiÂązaÂłem chustkĂŞ na gÂłowie aby ochroniĂŚ jÂą przed sÂłoĂącem. W takim klimacie trzeba dbaĂŚ o wodĂŞ, dobrze, Âże uzupeÂłniÂłem wszystkie manierki. Zero zbiorników wodnych, tylko te wyschniĂŞte jezioro. Pustynia Nara, bardzo nieprzyjazne miejsce. ZnajdĂŞ miecz i znikam stÂąd.
Gdy tak szedÂłeÂś przez pustyniĂŞ w oddali moÂżna byÂło zauwaÂżyĂŚ duÂży i szeroki dóÂł moÂże jest tam woda. Ale w Âśrodku moÂżna byÂło zauwaÂżyĂŚ jak¹œ osóbkĂŞ i studniĂŞ z której bierze wodĂŞ.
PodejdĂŞ bliÂżej, skoro jest tam studnia moÂże znajdĂŞ w niej wodĂŞ. ChĂŞtnie obmyÂłbym oparzona nogĂŞ z piasku, wcieranie sie ziarenek skaÂł w ranĂŞ nie jest przyjemnym doznaniem.
Zimna woda na œrodku ognistej patelni, jaka niew¹tpliwie by³a pustynia Nara by³a zbawieniem dla ka¿dego wêdrowca. Podszed³em bli¿ej i zacz¹³em wyci¹ga³ wiadrem, wode ze studni.
No wiêc podszed³eœ powoli do stodo³y a obok sobie siedzia³ jakiœ koleœ w okularach, gdy wyci¹ga³eœ ju¿ wodê ze stodo³y w wiadrze nagle ch³opak przeci¹³ sznur mieczem. Miecz okaza³ siê byÌ mieczem Fuutonu.
- Kto ci pozwoliÂł ruszyĂŚ mojÂą wodĂŞ hmm - powiedziaÂł chÂłopak.
-Przepraszam, ale chci… UrwaÂłem w poÂłowie zdania. MojÂą uwaga skupiÂł miecz Fuutonu. –ChciaÂłem tylko obmyĂŚ stopĂŞ po podróÂży, piasek rani i tak juÂż obola³¹ nogĂŞ. CzÂłowiek nadal nie spuszczaÂł ze mnie wzroku a co gorsza nadal trzymaÂł wyciÂągniĂŞty w mojÂą stronĂŞ miecz.-Nie wiedziaÂłem, Âże ta studnia( ) naleÂży do Ciebie. -Jednak to chyba dobrze, ze CiĂŞ spotkaÂłem. MuszĂŞ z tobÂą o czymÂś porozmawiaĂŚ. –JeÂśli to nie fatamorgana, to przeci¹³eÂś sznur Ostrzem Wiatru. WyjaÂśniÂłem mu sytuacjĂŞ i zaoferowaÂłem transakcjĂŞ: Miecz Fuutonu za przysÂługĂŞ. –Mów jak mogĂŞ Ci pomóc, zrobiĂŞ wiele, aby uzyskaĂŚ te ostrze.
Tak to byÂł miecz Fuutonu, masz szanse go zdobyĂŚ ale Âłatwo nie bĂŞdzie. Gdy powiedziaÂłeÂś Âże chcesz omówiĂŚ sprawĂŞ miecza koleÂś ciĂŞ wyÂśmiaÂł.
-Hahaha chyba Âśnisz, nigdy nie oddam tego miecza nawet mnie nie proÂś. Chyba Âżeee wygrasz w walce ze mnÂą miecz - chÂłopak powiedziaÂł szczerzÂąc siĂŞ do ciebie.
-Trudno, jeÂśli chcesz walczyĂŚ o miecz to niech tak bĂŞdzie. ChÂłopak nadal siĂŞ ÂśmiaÂł. Wyj¹³em wtedy Miecz Katonu. -Wiatr jest sÂłabszy od Ognia, tylko go wzmacnia. Nie chcĂŞ zrobiĂŚ Ci krzywdy. Ten czÂłowiek nie wyglÂądaÂł przestraszonego. "MoÂże coÂś jeszcze ukrywa". -Niech to bĂŞdzie uczciwa walka, do pierwszej krwi. GdybyÂśmy walczyli na ÂśmierĂŚ i Âżycie, pustynne palÂące sÂłoĂące wykoĂączyÂłoby nas obu. SpojrzaÂłem na okolicĂŞ, brak miejsc, aby gdziekolwiek sie schowaĂŚ, wszĂŞdzie piasek i tylko na lewo ode mnie studnia. Mój przeciwnik staÂł 4 metry przede mnÂą z wyciÂągniĂŞtym mieczem. TrzymajÂąc w prawej dÂłoni Ostrze Ognia ustawiÂłem sie w pozycji obronnej. -Dobrze, Âże w akademii Âłykn¹³em trochĂŞ Kenjutsu, inaczej byÂłoby ze mnÂą krucho.
ChÂłopak gdy usÂłyszaÂł sÂłowa Âże siĂŞ zgodziÂłeÂś na walkĂŞ od razu siĂŞ uÂśmiechn¹³, ale gdy wyciÂągn¹³eÂś miecz Katonu juÂż uÂśmiech z jego twarzy znikn¹³. A wiĂŞc gdy siedziaÂł plecami do ciebie szybkim ruchem mieczem Fuutonu piachem sypn¹³ ciĂŞ w oczy i daÂł solidnego kopa w brzuch a ty odleciaÂłeÂś na 5 metrów.
UpadÂłem 5 metrów dalej, wstaÂłem otrzepaÂłem ubranie z piasku. - WiĂŞc zamierzasz walczyĂŚ. Nie mniej do mnie pretensji, jeÂśli zrobiĂŞ Ci krzywdĂŞ, ja tylko wykonuje rozkazy. LewÂą rĂŞkÂą rzuciÂłem kunaiem w twarz przeciwnikowi jednoczeÂśnie nacierajÂąc na niego z Mieczem Katonu. Zamachn¹³em siĂŞ, fala gorÂąca o maÂło nie poparzyÂła mi twarzy. Miecz przeciwnika byÂł sÂłabszy, kolejne próby odparcia moich ataków powodowaÂły coraz wiĂŞksze wyczerpanie mocy miecza. Po próbie ataku na korpus cieciem z forehand'u, odskoczyÂłem do tyÂłu i wyrzuciÂłem drugi kunai w stopĂŞ chÂłopaka. Nie daÂłem mu chwili wytchnienia- od razu ruszyÂłem do kolejnego ataku. Tym razem podrzuciÂłem ostrze do góry i w tym czasie wykonaÂłem pieczĂŞcie i próbowaÂłem oparzyĂŚ przeciwnika kulÂą ognia.
Ch³opak siê uœmiechn¹³ i zrobi³ postawê do walki
- Coœ myœlê ¿e to bêdzie ³atwa walka hehe - nastêpnie gdy rzuci³eœ w niego shurikenem mieczem Fuutonu zmieni³ tor lotu i polecia³a gdzie indziej ale miecza Katonu nie unikn¹³ fal¹ ognia dosta³ po twarzy i siê za ni¹ przez moment trzyma³ nastêpnie ty rzuci³eœ shurikenem w stopê i ch³opak oberwa³. Wkurzy³ siê i gdy lecia³a kula ognia zamachn¹³ siê, kula siê powiêkszy³a i jakoœ zmieni³ tor lotu na ciebie.
UÂżyÂłem defensywnej techniki Hari Jizou. Moje wÂłosy oplotÂły mnie i staÂły siĂŞ odporne na dziaÂłanie zwykÂłego ognia, nawet wzmocnionego wiatrem. Mimo to obrona przed mym wÂłasnym jutsu byÂła sporym problemem. Gdyby nie przyzwyczajenie ciaÂła do obraÂżeĂą odniesionych od pÂłomieni, nie potrafiÂłbym pozbieraĂŚ siĂŞ przez dÂłuÂższÂą chwilĂŞ. - ChciaÂłeÂś walki to jÂą dostaniesz. Wyj¹³em z plecaka Miecz Raitonu i postanowiÂłem walczÂąc obiema broniami. NatarÂłem na oponenta uderzajÂąc na przemian lewÂą i prawÂą rĂŞkÂą. W pewnym momencie uÂżyÂłem Miecza Katonu, aby wzmocniĂŚ Piorun Raitonu. PowstaÂł w ten sposób strumieĂą energii, któremu towarzyszyÂł oÂślepiajÂący bÂłysk. PromieĂą lasera moÂżna odbiĂŚ jedynie potĂŞÂżnym zwierciadÂłem, poruszaÂł siĂŞ on takÂże z prĂŞdkoÂściÂą bÂłyskawicy. Obcy ninja nie powinien unikn¹Ì tego ³¹czonego ataku.
KukieÂłka a jak siĂŞ wydawaÂło wielki garbaty czÂłowiek sun¹³ przez wydmy. Nie ma to jak piaszczysty ÂżóÂłciutki piasek na pustyni. No a teraz co to?
W oddali widaĂŚ dwoje ludzi, nie wyglÂądajÂących sympatycznie.. O cho pomyÂślaÂła, moÂże zwÂłok do kolekcji siĂŞ szykuje a nawet dwa. Trza tu siĂŞ zaczaiĂŚ i zobaczyĂŚ co teÂż to siĂŞ stanie... tylko tak po cichutku, po woli bez zbĂŞdnego poÂśpiechu. To szybko nie ostygnÂą, spokojnie
A wiĂŞc oplotÂłeÂś siĂŞ wÂłosami ale do koĂąca to nie pomogÂło poparzyÂło trochĂŞ twojÂą twarz, a przeciwnik cofn¹³ siĂŞ do tyÂłu czekajÂąc na twój ruch. Natomiast ty wyj¹³eÂś miecz Raitonu Âżeby sobie pomóc rzuciÂłeÂś siĂŞ na kolesia ale niestety nie zrobiÂłeÂś lasera (Raiton i Suiton to laser bo ja go mam^^) ale uderzyÂłeÂś piorunem i zion¹³eÂś ogniem. Przeciwnikowi udaÂło siĂŞ omin¹Ì ogieĂą ale piorun go sparaliÂżowaÂł.
Dziewczyna w swojej mechanicznej kukieÂłce w koĂącu zajeÂła dobre miejsce widokowe. WyglÂądaÂło to tak Âże ok. 70m dalej na piaskowej wydmie stoi wielki barczysto-garbaty facet w masce. I tak stoi nieruchoma, nie porusza siĂŞ. Taki filar niewzrószony....

Dziewczyna w œrodku za³o¿y³a noge na noge wyje³a torbe suszonych rodzynek "Su³tanek" i czeka³a na akcje, to raz to raz coœ przegryzaj¹Ì...
drgneÂła troszke na widok wÂłosów, ognia i pioruna. SpojrzaÂła tak troszke ze zdziwieniem; terapi szokowej, elektrycznej serwowanie na zawoÂłanie.
WÂłosy sÂą baaaardzo Âłatwopalne, to dobre na Tajsu, moÂże jeszcze na sÂłabe jusu ÂżywioÂłowe.... lecz na pewno nie na ogieĂą. Kolejny ruch, no juÂż spoko, szybki z efektami i mieczami. Sorincia siĂŞ uÂśmiechneÂła sama nie wiedzÂąc czemu

~ o szczury pustyni, jacyÂś to dzisiaj Âłaskawe

I juÂż pod tym rozczochranym lekko rudawym czymÂś rozpoczeÂło siĂŞ knucie. ZÂła komurka mózgowa zwana "wÂłasne dobro" spotkaÂło siĂŞ z drugÂą "pragnienie"... oczywiÂście natury ujemnej. A walka dalej trwa, chyba, szkoda Âże nie mam popkornu....
Szybko podbiegÂłem do sparaliÂżowanego wroga i wbiÂłem Miecz Katonu w ramiĂŞ, w którym dzierÂżyÂł ostrze. Szybkim ruchem lewej rĂŞki wyj¹³em kunai z kieszeni i przyÂłoÂżyÂłem go do gardÂła przeciwnika. -Poddaj siĂŞ albo CiĂŞ zabije

Ps. Zdziwi³ mnie fakt elementu lasera, jako po³¹czenie wody i Raitonu. W mandze te po³¹czenie nie wystêpujê, a jeœli siê kiedykolwiek pojawi, to tylko, jako wy¿ej wymienione po³¹czenie ognia i b³yskawicy. Autor elementu laseru musia³ mieÌ duuuuuu¿e braki w fizyce, ¿e wepchn¹³, jako element sk³adowy Suiton.
Dziewczyna gryzÂąc nastĂŞpna porcje wĂŞglowodanów, spojrzaÂła na bÂłyskawicznÂą akcje kruczowÂłosego. Pytanie, czy wyjdzie? Czy on naprawdĂŞ jest aÂż tak silny? Czy przeciwnik czasami nie posiada "auto Karwari", no choĂŚby takie jak ona. ZwykÂłe raczej nie wchodziÂło w drogĂŞ, bo skÂąd weÂźmiesz pieniek na pustyni...
Miecze byÂły naprawdĂŞ pociÂągajÂące, oj trza uwaÂżaĂŚ... Tymczasem akcja trwa dalej, moÂże siĂŞ nawzajem wykoĂączÂą?
Zawsze moÂżna przecieÂż pomarzyĂŚ, co nam innego pozostaje.
Znów rÂączka wĂŞdruje do torebki i... skoĂączyÂło siĂŞ szamanko!? Tak to jest cios, cios wymierzony w caÂły pustynny naród. My zapamiĂŞtamy ten dzieĂą jako jeden z najbardziej tragicznych w dziejach tej Historii. Co teraz dalej teraz robiĂŚ? Trudno, jak nic siĂŞ nie stanie idziemy stÂąd...a moÂże za nimi? Hmmmm

Po pewnym czasie dziewczyna jednak stwierdziÂła Âże nie ma co siĂŞ ÂśliniĂŚ i trza uzupeÂłniĂŚ zapasy

NMMT
Wróg siĂŞ przewróciÂł a ty podbiegÂłeÂś i wbiÂłeÂś miecz Katonu w jego ramiĂŞ i nagle usÂłyszaÂłeÂś Âśmiech i przeciwnik rozpÂłyn¹³ siĂŞ w powietrzu. Nagle pojawiÂł siĂŞ z tyÂłu pleców szybkim ruchem zabraÂł ci miecz Katonu i zadaÂł solidnego kopa w plecy a ty poleciaÂłeÂś z 5 metrów dalej ÂżrÂąc piasek gdy wylÂądowaÂłeÂś.
Klon!, Krzykn¹³em, gdy ten uderzyÂł mnie w plecy. WstaÂłem i odwróciÂłem sie w stronĂŞ przeciwnika. PrzeÂłoÂżyÂłem Miecz Burzy w prawa rĂŞkĂŞ i szybkim ruchem wyj¹³em z kieszeni kunai. Nie miaÂłem pomysÂłu jak zaatakowaĂŚ. Kolejne natarcie wprost byÂłoby pewnie nieskuteczne. "MuszĂŞ go jakoÂś zaskoczyĂŚ". Szybka myÂśl i atak. WyrzuciÂłem Ostrze Raitonu wysoko w górĂŞ, tak, aby spadaÂło ostrzem w dóÂł w odpowiednie miejsce. JednoczeÂśnie rzuciÂłem we wroga 3 kunaie (nadal trzymaÂłem jeden w rĂŞku). Przeciwnik odskoczyÂł, a ja w tym czasie wkÂładajÂąc ca³¹ mojÂą si³ê i uwagĂŞ rzuciÂłem trzymanÂą w rĂŞku broĂą w przeciwnika, gdy ten byÂł jeszcze w powietrzu. NastĂŞpnie ruszyÂłem w stronĂŞ oponenta wykonujÂąc Goukakyuu no jutsu. ZapamiĂŞtaÂłem poÂłoÂżenie przeciwnika po ataku ogniem i na peÂłnej szybkoÂści rzuciÂłem dymna bombĂŞ pod nogi chÂłopaka wyskakujÂąc w górĂŞ i lewa rĂŞkÂą ÂłapiÂąc w dÂłoĂą miecz. OkrĂŞcajÂąc siĂŞ wokóÂł wykonaÂłem zamaszysty wirowi cios, starajÂąc sie wykonaĂŚ na tyle szerokie ciĂŞcie, by zraniĂŚ a nawet zabiĂŚ przeciwnika.

Ps. Po misji odejmĂŞ od ekwipunku stracone przedmioty
Ruchy byÂły dobrze pomyÂślane niektóre siĂŞ udaÂły a niektóre nie a wiĂŞc ty sobie leÂżaÂłeÂś i obmyÂśliwaÂłeÂś strategiĂŞ a wróg podziwiaÂł miecz, nastĂŞpnie ty rzuciÂłeÂś w niego Kunai'ami a on poprostu zamachn¹³ siĂŞ mieczem Fuutonu i zmieniÂł kierunek lotu. NastĂŞpnie ty ruszyÂłeÂś robiÂą Gokakyu no jutsu no ale on wystawiÂł miecz Katonu i to wchÂłon¹³ no ale nie unikn¹³ twojego ataku Kunaiem zrobiÂłeÂś obrót i trafiÂłeÂś w jego plecy, ten opuÂściÂł miecze i byÂł chwilowo sparaliÂżowany.
Wróg sparaliÂżowany. Nie traciÂłem czasu na zbĂŞdne gadki jak to lubiÂą robiĂŚ w filmach klasy B. Ostrzem miecza wykonaÂłem ciĂŞcie poprzeczne, ucinajÂąc przeciwnikowi ramiĂŞ. Kolanem przycisn¹³em go do ziemi, uderzajÂąc w drugie ramie aby puÂściÂł miecz. - JeÂśli bĂŞdziesz robiĂŚ jakieÂś sztuczki to wrzucĂŞ Cie do studni . PostanowiÂłem wybadaĂŚ jak mój przeciwnik wszedÂł w posiadanie Ostrza Fuutonu.
SkÂąd masz ten miecz! Komu go ukradÂłeÂś? Gdzie jest reszta! przeciwnik nie wyglÂądaÂł na skÂłonnego do rozmowy, ale ja znam sposoby na rozwiÂązanie jĂŞzyka...
Odci¹³eÂś mu jednÂą dÂłoĂą ten krzykn¹³ z bólu a drugÂą przetrzymaÂłeÂś kolanem no ale niestety zrobiÂłeÂś jak na filmach zacz¹³eÂś siĂŞ go pytaĂŚ z kÂąd ma miecz i w ogóle a ten odpowiedziaÂł
- Nie powinno ciĂŞ to interesowaĂŚ a teraz zÂłaÂź ze mnie - nie wiedziaÂłeÂś Âże to ninja który potrafi wykonywaĂŚ pieczĂŞcie jednÂą rĂŞkÂą a wiĂŞc wykonaÂł i nagle przed tobÂą pojawiÂło siĂŞ malutkie tornado które pociĂŞÂło ci rĂŞce i nogi a nawet twarz i odrzuciÂło z doœÌ sporÂą si³¹ na 10 metrów mocno uderzajÂąc o ziemiĂŞ. Natomiast wróg wstaÂł zÂłapaÂł siĂŞ za ramiĂŞ gdzie uci¹³eÂś mu rĂŞkĂŞ i wzi¹³ miecz Fuutonu.
- Teraz bĂŞdzie po tobie - i rzuciÂł siĂŞ na ciebie ze wÂściekÂłoÂściÂą i miaÂł juÂż wykonaĂŚ ciĂŞcie ostateczne lepiej szybko reaguj bo na pewno bĂŞdzie po tobie.
Wzi¹³em w rĂŞkĂŞ garœÌ piachu, skupiÂłem w niej chakre i cisn¹³em prosto w oczy nadbiegajÂącego ninja. OtarÂłem twarz rĂŞkawem, po czym rzuciÂłem we wroga s shirukeny. RozejrzaÂłem siĂŞ po okolicy...Jest! odskoczyÂłem od wroga omijajÂąc jego wietrzne pociski. PodniosÂłem z ziemi Miecz Katonu. -Poddaj siĂŞ, jeÂśli nie opatrzysz rany umrzesz! QW takim tempie krwawienia za 10 minut bĂŞdziesz trupem. Przeciwnik nadal atakowaÂł. GraÂłem na czas, kaÂżdy jego ruch spowalnia go i odbiera mu siÂły. PosÂłaÂłem kunai we wroga, aby odwróciĂŚ jego uwagĂŞ. -Chyba cos Ci upadÂło! Ostrzem Ognia mogĂŞ zatamowaĂŚ twój krwotok. WskazaÂłem na jego odciĂŞta rĂŞkĂŞ. Sam zastanawiaÂłem sie, czemu nie chce go wykoĂączyĂŚ? WiĂŞkszoœÌ shinobi z Kiri juÂż dawno by go zabiÂło. CzekaÂłem na odpowiedÂź wroga z wyciÂągniĂŞtym przed siebie mieczem.
Przeciwnik by³ tak rozwœcieczony ¿e wszystko czym w niego rzuca³eœ zmienia³ kierunek lotu mieczem Fuutonu a wiêc zanim go zabiÌ ca³y czas do niego gada³eœ a ten siê tym nie przejmowa³ myœla³ tylko ¿eby ciê zabiÌ a¿ w koùcu gdy znalaz³ siê obok ciebie zrobi³ zamach ty odskoczy³em ale nie zrobi³eœ du¿ego uniku i odci¹³ ci on ca³¹ rêkê od ramiona. Teraz on i ty nie macie rêki, w koùcu z wykrwawienia przeciwnik zemdla³.

//-10 Do siÂły i CelnoÂści/ZrĂŞcznoÂści do póki ktoÂś ci rĂŞki nie przyszyje lub jakimÂś cudem ona od roÂśnie. Nie wiem co zrobisz pomyÂśl. Tutaj napisz <nmm> i pisz Tutaj Klik//
Zdyszany, przestraszony odciĂŞta rĂŞkÂą postanowiÂłem dalej kontynuowaĂŚ po przyszyciu reki. Priorytetem jest teraz moje zdrowie. SpakowaÂłem wszytko do plecaka, opatrzyÂłem ranĂŞ i pomkn¹³em do szpitala Suny. Mój kraj jest w pokojowych stosunkach z Wioska Piasku. PozbieraÂłem kunaie (zawsze da sie zaoszczĂŞdziĂŚ trochĂŞ yang ).

PobiegÂłem w stronĂŞ ukrytej wioski, podróÂż nie powinna mi zaj¹Ì dÂłuÂżej niÂż 3 godziny. Do misji wrócĂŞ majÂąc juz rĂŞkĂŞ przyszytÂą, ale na temblaku.
NMM
Pierw gdzie się skierowałem się na pustynie tutaj robaczki mają trochę problemy z życiem ale ja dam sobie na pewno radę. Wszedłem do środka wyschniętego jeziora i usiadłem sobie, ślady moich stóp nie powinno być widać a więc założyłem na siebie Gakure No Jutsu i zrobiłem sobie klona aby ten robił wszystko za mnie. A więc klon stanął i czekał na Seitaro.
Dotarłem na pustynię i wyglądałem jak zawsze - ręce w kieszeni, rozpięty płaszcz i lekko spuszczony w dół wzrok, jednakże... wyglądałem jakoś pewniej, a na oku miałem urządzenie namiarowe. Niezliczone ilości piasku dawały mi siłę i pewność siebie, poza tym były to dobrze znane mi tereny. Po co urządzenie namiarowe? A po to by nie zgubić Minoru gdy ten szarżował do przodu, ja trzymałem się o wiele dalej bo i po co się spieszyć? Podszedłem do... eee... halo... coś jest nie tak... Czemu urządzenie namiarowe wykrywa dwa źródła ciepła, a widać tylko jednego. Zdjąłem urządzenie namiarowe i przetarłem oczy
- Co do cholery? - powiedziałem sam do siebie po czym ponownie założyłem swój sprzęcik i zwróciłem się do... dwóch Minoru.
- Dobra... który to oryginał, a który to kopia? - powiedziałem rozglądając się i siadając na piachu.

------------------------
Nie jestem w dnie jeziora, a na okolicach gdzie można powiedzieć jest dalej "Pustynia".
Ja cały czas siedziałem cicho nie odzywając się aby nikt nie odkrył że ja jestem schowany i jeszcze ten się wydarł który to który jak mówi to powiedzenie "Ściany mają uszy." ale tutaj mógł piach mieć uszy. A więc ja siedziałem cicho a klon, odpowiadał i mówił wszystko za mnie. A więc klon podszedł do Seitaro i go popchnął lekko
- Może głośniej co? Ja jestem klonem a prawdziwy siedzi, tylko cicho masz być. - klon mówił cicho ale tak samo jak oryginał aby trochę było trudno było rozpoznać.
Nie krzycząc, a normalnym tonem głosu się pytając zapytałem, a tu już z gębą do mnie. Spojrzałem na widocznego gołym okiem Minoru. Chciałem się zapytać po co tutaj jesteśmy, ale jednak zachowałem to dla siebie i razem ze sprzęcikiem na oku rozglądałem się po okolicach. Ogólnie nie miałem zamiaru robić czegokolwiek co można było by uznać za zbędne niepotrzebne, niebezpieczne czy wymagającego wysiłku. Nie miałem tez ochoty na konwersację z Minoru, a myślami byłem o dziwo... w Sunagakure. Ciekawiło mnie co słychać na starych śmieciach i chyba jak tylko załatwimy to, co mamy do zrobienia... cokolwiek to jest... to chyba tam się właśnie skieruje. Kto wie? Może poznam jakieś ważne osobistości, albo przysłużę się swojej dawnej wiosce. Miałem nadzieje żę sprawa zostanie załatwiona szybko, łatwo i bezboleśnie.
Po dosć sporej wędrówce, w czasie której nie zamierzałem się śpieszyć zawitałem w kraju piasku. Miałem się spotkać z liderem Hebi na pustyni. Cóż, lepiej zachować środki bezpieczeństwa. Zdjąłem płaszcz oraz maskę ANBu i schowałem ją. Następnie zdjąłem szary strój typowy dla anbu. Zrobiło się trochę zimno, ale na szczęście miałem moje kochane ubranie klanu Aburame. ubrałem je i wyglądałem teraz jak prawdziwy członek mojego klanu. Teraz mogłem spokojnie przybyć na spotkanie z dowódcą. Po kilku godzinach drogi znalazłem się w miejscu, gdzie miałem się z nim spotkać. Zobaczyłem w oddali dwie osoby, lidera i kogoś, kogo wogóle nie znałem. Ciekawiło mnie kim jest dana osoba. Podszedłem do nich i powiedziałem
-Witaj Minoru, jestem tak jak kazałeś w wyznaczonym miejscu. Powiedz mi jaki jest cel naszego spotkania i kim jest osoba obok.
Spojrzałem się na Seitaro i w końcu się zamknął, jak zawsze jest mało mówny. Po kilku godzinach czekania w końcu przybył ja jako prawdziwy wstałem aby być naszykowany na jakiekolwiek ruchy czy coś ale ta technika spodobała mi się. W końcu klon się odwrócił do niego i zaczął pogawędkę.
- O tak witaj, ten obok to mój znajomy i tylko to. Chciałem żebyś przyszedł bo jestem ciekaw jak ci idzie robota, najlepiej jakbyś złożył mi cały raport. Bo aż za długo miałeś tego wolnego co nie ? - klon założył ręce na siebie i raz spoglądał na seitaro i raz Dayu
Gdy tak się rozglądałem sprzęcik wykrył jakiegoś fagasa. Ciekawe kto to był... mudżyn sprzedający zielonkawą wodę? Seryjny gwałciciel? Sadysta mordujący wszystko co żywe? Niee... okazało się że to cel całego tego zamieszania. Gdy ten tutaj przyszedł wcale nie zwróciłem na niego uwagi. Widać że znali się razem z Minoru, ale kto to był? Szczerze... mam to gdzieś. Mam nadzieje że szybko z tą gadką się uwiną i będe wolny. Ciekawiło mnie i irytowało pytanie, które brzmiało:
- "A po co ja tutaj? Straż przyboczna czy co? Nie cierpię marnować swojego cennego czasu" - zacząłem sie zastanawiać spoglądając to raz na Minoru, to raz na nowo przybyłego.
-Em.. jaka robota? Przecież niczego mi nie zleciłeś jak na razie. Jak dobrze pamiętam to mieliśmy czas wolny dla siebie. W czasie niego trochę potrenowałem, wzmacniając moje umiejętności klanowe i trochę po odpoczywałem. To byłby ogólny zarys tego co robiłem od momentu naszego rozstania. Chciałbym abyś wreszcie dał mi jakieś zlecenie, i do tego kiedy poznam reszta członków Hebi? Jestem w tej organizacji a nie znam osób z którymi współpracuje.
Po tejże wypowiedzi czekałem na dopowiedz lidera, zachowywał się dość dziwnie, jakby stracił pamięć?
- No dobrze nic ci nie zleciłem ale chciałem żebyś po prostu zgłosił mi Raport o tym co w tym czasie robiłeś. A jak chcesz to mogę ci zlecić zadanie, pierw jakoś ktoś mi groził i jest to znana osoba a zwie się Tanuki Kurama, czy zdołasz przynieść mi jej głowę . A z resztą na pewno się poznałeś z jednym walczyłeś który miał przy sobie partnerkę a drugi to właśnie Yoshimitsu. A właśnie Yoshimitsu albo ten obok mnie kolega co stoi by poszedł z tobą co ty na to? Widzę że se ochraniacze nowe załatwiłeś heh. - spojrzałem się krzywym wzrokiem na niego ale byłem spokojny, Seitaro jak zawsze cichy.
-Ty chcesz abym przyniósł ci głowę Hokage wioski ukrytej w Liściu? No nie chciałbym cieibe obrazić ale nie mam szans w walce z nią. Jeśli tak wysoko cenisz moje umiejętności to czemu miałbym służyć komuś kogo mógłbym rozwalić jednym palcem? Pomyśl, po co miałbym dołączać do organizacji, skoro sam byłbym w stanie ją zniszczyć, po co miałbym słuchać rozkazów kogoś słabszego. To igra się z celem. Tanuki to jest najsilniejsza osoba w Konoha-Gakure, powinieneś o tym wiedzieć. Do tego do swojej ochrony ma jeszcze jouninów. Nie mam szans aby zrealizować twoje zlecenie, przepraszam ciebie ale po ocenie zleconego zadania stwierdziłem to. W sumie nie wiem czemu takie zadanie mi chciałeś zlecić, czyżbyś nie wiedział jak silna jest nasza Hokage-sama?
Po tejże wypowiedzi spojrzałem z dziwieniem na Minoriego. Zaczynałem się zastanawiać gdzie jest osoba która za pierwszym razem spotkałem, musiało się coś wydarzyć że tak dziwnie się zachowuje. Po chwili dodałem
-Że co!!!!! Ten chłopak który bezczynnie zaatakował moją osobę i potem wyzwolił się z niego demon należy do Hebi? Chyba sobie żartujesz. On chciał mnie zabić, jednak nie docenił moich umiejętności i przegrał. Bardzo mi się nie podoba że będę musiał z nim współpracować. Co do tej dziewczyny to pamiętam ją jak przez mgłę, stała dość daleko ode mnie, nie wtrąciła się do walki co było dość dziwne, widocznie Hideki, bo tak się zwał tamten młodzieniec był zbyt honorowy na to.
Po tej wypowiedzi uspokoiłem moje nerwy. Dobrze pamiętałem tamta walkę, każdy szczególik jej, tak jakby to odbyło się wczoraj. Dobrze pamiętam ze Hideki posługiwał się technikami związanymi z kości, stworzył do tego jakiś dziwny las z nich. Na pewno interesujące będzie spotkanie z nim, jednakże ciekawi mnie tamta dziewczyna, o niej nie posiadam żadnych umiejętności. Wiem że miała psa, ale nic po za tym, mogę się domyśleć ze była z klanu Inuzuka, ale pewności nie mogę mieć. Po krótkiej chwili namysłu powiedziałem
-Chciałbym się jak najszybciej spotkać się z Hidekim i jego towarzyszka. Mam do omówienia z nim i z nią co nieco. Oczywiście będę żądał od Hidekiego przeprosin za to że zaatakował mnie. Według mnie jest to czyn karygodny, Mam nadzieję że pozwolisz mi na to, bym z nimi porozmawiał na osobności.
Po tym monologu czekałem na wypowiedz lidera, w między czasie spojrzałem na tego chłopaka który stał obok mnie.
Minori powiedział ze to jego znajomy, jednakże skoro on chciał aby on mi pomógł w pokonaniu Tanuki to jednak musi być kimś ważniejszym. Do tego nie znam jego, może powinienem się dowiedzieć o nim troche informacji.
Odwróciłem się w stronę członka klanu Seichuu i powiedziałem z lekkim uśmiechem na twarzy
-Hey, jestem Dayu, miło mi ciebie poznać. Pierwszy raz się spotykamy więc nie mieliśmy styczności ze sobą. Powiedz mi czy także należysz do Hebi czy też jesteś sojusznikiem tejże organizacji? Stawiałbym na to pierwsze skoro miałeś mi pomoc w walce z Hokage czyli czymś niemożliwym, ale wole się po prostu upewnić
Po tych słowach wyciągnąłem w miedzy czasie dłoń, skierowując ja w kierunku owego chłopaka. Chciałem zacząć pozytywnie znajomość z nim, zwłaszcza ze nic nie mówił i wyglądało jakby był ignorowany przez nas.
Przysłuchiwałem się rozmowie z rękoma w kieszeni rozglądając się po piaskach pustyni, a czasami nawet spoglądając na gorące słońce. Gdy tylko usłyszałem że mam pomagać w jakże okrutnym czynie natychmiastowo spojrzałem się na Minoru.
- Czy ty na prawdę uważasz... że ja nie mam ciekawszych zajęć? Poza tym... nie widzę powodu dla którego mnie tu ściągnąłeś... - powiedziałem pierwszy raz odkąd pojawił się tutaj Dayu. Mówiłem przerywanymi, krótkimi zdaniami jak to miałem w zwyczaju. Usłyszałem też imię "Yoshimitsu". Czyżby kolejny nieznany mi Hebi? Mówiono tez o Hidekim i Keiko, jednakże Hidekiego nie darzyłem zbytnią sympatią więc zbytnio mnie nie interesowało co było o nim mówione. Wysłuchałem wszystko co mówił do mnie Dayu i wbrew pozorom tego że byłem ignorowany przez władców robali, to właśnie JA ignorowałem ICH. Myślami już dawno byłem w Sunie, a tylko powłoka cielesna trzymała mnie w tym miejscu. Zacząłem odpowiadać.
- Minoru żart się trzymają... - powiedziałem spoglądając na Dayu, myśląc o tym że niby to ja mam mu pomagać. Też coś. Nie miałem zamiaru się przedstawiać, odpowiadać na któreś z zadanych pytań. Nie chcąc wyjść na bóg-wie-jakiego sukins*na podałem również rękę na zapieczętowanie "znajomości". Obojętny ruch bo obojętny, ale zawsze. Czekałem na rozwinięcie się sytuacji i wyczekiwałem tylko momentu w którym to już będę mógł iść do dawnej wioski.
- Czyli uważasz że ja i moja organizacja jest za słaba a ty możesz nas rozwalić ? Myślałem że Tanuki będzie dla ciebie nic, myślałem że mnie wyśmiejesz że za łatwa misja. No ale trudno, może co innego wymyśle. A jak widziałem ostatnio to szła z dwoma geninkami, tak mi się wydawało. - spojrzałem na oby dwóch ze z dziwieniem no ale cóż tacy ludzie.
- Dobra, zrobimy tak. Masz zadanie żebyś się nie nudził, przynieś mi opaskę kogoś z Kiri obojętnie kogo. - uśmiechnąłem się normalnie, znaczy klon i czekałem na ich reakcję.
Dobra, miło jest i w ogóle, ale po jakie licho zostałem tu ściągnięty? Tylko po to by sobie móc pogadać? Nie... marnowanie mego czasu jest iście haniebnym czynem tym bardziej że miałem plany na najbliższy czas. Poza tym... po co mu opaska kiri-gakurańczyka? Czyżby ta z listkiem mu nie pasowała? Nie ważne.
-Dobra... jakieś konkrety jeszcze? Mam pewne plany na najbliższy czas... - powiedziałem nieco podirytowany przypatrując się reakcji Minoru, spoglądając kątem oka na Dayu. Jakiś taki uprzejmy i miły... większość uprzejmości w moją stronę była traktowana jako chęć wyciągnięcia jakichś korzyści w najbliższym lub późniejszym czasie, albo po prostu kombinowanie czegoś nieczystego.
I cisza grobowa nikt się nie odzywał prócz Seitaro który chyba nie za kumał o co biega, tak więc musiałem jeszcze coś zrobić a nie miałem za dużo czasu.
- Dobra ty masz czas 4 dni na przyniesienie opaski a ty Seitaro masz na razie wolne, ja muszę się zwijać. - teraz normalnie ja wstałem jako nie widoczny i ruszyłem w stronę jakiegoś miasteczko, a żeby nie było klon ruszył za mną.<nmm>
No i okazało się że przybyłem tu tylko po to by móc sobie stąd iść... zero ciekawego zdarzenia, zero walki, zero emocji... istne marnowanie czasu który w obecnych czasach jest na wagę złota. Wolne? Wolne? Czy ja wyglądam na podrzędnego pracownika-przydupasa który słucha się tego co ma do powiedzenia? Równie dobrze mogłem siedzieć w Konoha i odwiedzić źródła, ale nie... zebrało mi się na posłuchanie się prośby i przyjście w te okolice. Ciesząc się że monotonna gadka-szmatka się skończyła skierowałem się w stronę Oto. Ciekawe po co mu ta opaska Kirigaukranczyka. Czyżby sprawdzał tego całego Dayu? Kto go tam wie. Włożyłem ręce do kieszeni i ruszyłem przed siebie nie żegnając się ani z Dayu, ani z Minoru. Kolejny przystanek - Oto.
<NMM>
Amy szła szybkim tępem brzegiem wyschniętego jeziora. Wcale się nie zdziwię jak mój wielki czarny kruk nad leci mi zza pleców.
-KROZ RUSZ SIĘ!! - krzykneła na ucznia. - nie mamy całego dnia na podziwianie krajobrazów
Kroz wyleciał jak torpeda, był przed amy gdzieś około 5 metrów. Stał i patrzał się na amy i leciał do przodu patrzał się co jakiś czas na amy czy dobrze idze, czół się nie swojo gdyż czół obecność kogoś jeszcze innego lub czegoś.
-A ci gdzie tak śpieszno - Amy nie zwalniając tępa wyjęła z torby drut. Zważyła go w ręce i zarzuciła na Kroza tak by oplątał go za nogi i zwalił na ziemię. Uradowana podeszła do ucznia stając nad nim. - Może zaczniesz chodzić jak człowiek?
Białowłosa dziewczynka biegała sobie po pustyni bez większego celu. Właściwie rzecz biorąc, to dziecko wpadło w niejaką panikę. Było bowiem wampirkiem, a te z pewnych przyczyn nie przepadają za słońcem. A zważyć trzeba, iż na pustyni znienawidzonych promieni UV było w nadmiarze, co mała krwiopijczyni odbierała z niejaką niechęcią, łagodnie rzecz ujmując.
Prawdę powiedziawszy Ryu nie do końca pojmowała dlaczego powinna bać się słońca. Jej kochana mamińska przestrzegała ją przed zdradzieckimi promieniami słonecznymi, ale nigdy nie wyjaśniła dlaczego wampiry nastręczają się do dnia. I nagle dziewczynka uzmysłowiła sobie, że przecież mamińska, tak samo jak i tato, porzucili ją! Nie powinna ich wspominać, a co dopiero korzystać z nauk w życiu codziennym.
Zatrzymała się gwałtownie i nagle jej paniczny krzyk się urwał. Widok to był zdumiewający - na twarzy ogarniętej wyrazem bezbrzeżnego przerażenia, irracjonalnego lęku, nagle pojawił się stoicki spokój. Przemiana była natychmiastowa, nastąpiła tak znienacka, iż trudno było się zorientować, czy dziecko przypadkiem nie cierpi na rozdwojenie jaźni. W rzeczywistości jednak mała Banpaia nie cierpiała na schizofrenię, po prostu nie rozumiała ludzkich uczuć, a więc imitowała je w dość komiczny sposób.
Zerknęła w bok i nie rozczarowała się - jej drogi bliźniak wiernie stał koło niej. Rodzeństwo małych wampirków nie sposób było rozdzielić. Zdawali się być jednym umysłem, a to tylko wina mamińskiej, ponieważ to w jej brzuchu komórki jajeczka (Wesołych Świąt!) podzieliły się na dwa organizmy.
- Niech będzie przeklęta mamińska jedyna! - wykrzyknęła, po czym zamilkła, bowiem spostrzegła, iż przed nimi znajdują się jeszcze inne dwie istoty. Co zabawne, jedna z nich leżała związana u nóg kobiety. Ryu zaśmiała się; wciąż pamiętała, jak rodzice bawili się sznurami.
- Krew - wskazała palcem na dwójkę nieznajomych, zwracając się do braciszka, w dość jednoznaczny sposób wyrażając swoje chęci.
Shidan dreptał za swoją siostrzyczką, przemierzając z Ryu bezkresną pustynię. Wampirek co jakiś czas podnosił swoją wdzięczną główkę ku niebu, spoglądając swoimi czerwonymi oczętami na ohydną tarczę słońca. Ostre promienie drażniły go. Czuł lekką irytację i jednocześnie dominujące zmęczenie. Atmosfera tego miejsca powodowała, że stał się dziwnie osowiały. Szedł przed siebie tylko ze względu na swoją siostrzyczkę, która tak dzielnie przemierzała ten okropny krajobraz. Shidan nie mógł być gorszy, po za tym przyrzekł, że zawsze będzie jej dotrzymywał towarzystwa.
Podążał krok w krok za swą wampirzą bliźniaczką, czując jak gorący piasek drażni go w stopy. Ups, mamusia nie nauczyła go, co to są buciki ;<.
Poruszał się machinalnie, niemalże mechanicznie, garbiąc się lekko, jak lekko spłoszone zwierzę. Poniekąd, jako niedożywiony, spragniony krwi wampirek, nabierał troszkę zwierzęcych cech. Słysząc krzyk Ryu, Shidan zatrzymał się, spoglądając na dziewczynkę z wyraźną troską odmalowaną w karmazynowych ślepiach. Przechylił lekko główkę, posyłając jej zaniepokojone spojrzenie. Jednakże, gdy moment później, siostrzyczka uspokoiła się, chłopak błyskawicznie obrócił się w stronę, w którą patrzyła jego bliźniaczka. Uczynił to w zastraszająco szybkim tempie.
Na dźwięk słowa 'krew', głowa wampirka podniosła się ku górze, a spod białej czupryny błysnęły radośnie dwa czerwone punkciki, które były jego pełnymi nadziei oczami. Na bladych ustach Shidana pojawił się szeroki, dziecięcy, choć pozbawiony niewinności uśmiech. Białowłosy wlepił wzrok w dwójkę nieznajomych, szybciutko przeskakując wzrokiem od kobiety do związanego osobnika. Złapał Ryu za rękę, stają bliziutko niej.
Kroz spokojnie wstał z ziemi otrzepał się wyprostował skrzydła po czym je złożył. Spojrzał się na sensei i powiedział.

- Dzięki inaczej nie mogłaś mnie zatrzymać? Ty co to za ludziska się na nas gapią z nowu zwróciłem na siebie uwagę?
Amy szła przed siebie obracając łepek za mijanymi dziećmi a jej oczy robiły się coraz większe ze zdziwienia. Tylko raz widziała te przeklęte bachory na ślubie jej stukniętej siostry i Kosiary. "Boże jak te potworki tu są to znaczy że ten alkoholik pewnie leży gdzieś za wydmą i zgonuje..." pomyślała idąc wzdłuż ciała Kroza i nagle Buch, Bach, trach, bęc... potknęła się o jego rękę czy co tam mu wystawało fiknęła koziołka i wylądowała na piasku obok gapiąc się cały czas na dzieci. Przez chwilę przez myśl jej przemknęła smutna prawda, że ona nigdy nie mogła cieszyć się macierzyństwem i była gotował adoptować wampirki, ale po chwili otrząsnęła się zdając sobie strawę że nie chce być chora na wściekliznę. Pochyliła sie nad Krozem
-nie patrz na nie nie zwracaj uwagi, i najlepiej idź za mną i machaj skrzydłami tak żeby nasz zapach nie dodarł do tych małych szkaradzieństw na tyle intensywnie, żeby postanowiły nas zjeść zanim nie oddalimy się na bezpieczną odległość - wyszeptała mu do ucha podnosząc się.
Kroz wyprostował skrzydła zaczoł nimi machać tak jak najszybciej mógł, jego skrzydła stworzyły taki podmuch że piasek zaczoł przenosić sie nawet kilometrami tworząc mgłę w okół, jego i sensei.

- Tak może być?
Skrzywiła się czując piasek pod kurtką
-jest super -zapewniła go idąc przed siebie. Kiedy oddalili się na bezpieczną odległość zwolniła tępo - już wystarczy nie dogonią nas... chyba - dodała po chwili kierując się w stronę terytorium Kiri. Oh jak ona bardzo chciała mieć dzieci... Chyba się starzeję i mięknę pomyślała przekraczając granicę

>NMN<

pisz ty pierwszego posta ja jutro odpiszę:

http://www.shinnobi.cba.p...?t=70&start=460
Przeszedłem przez pustynie w towarzystwie Keiko i jej kundlowatych towarzyszy. Szedłem z rękoma w kieszeniach oraz rozglądałem się po okolicy. Na pustyni czułem się pewniej i w swoim żywiole. Kierowaliśmy się do Suna Gakure, sami nie wiedząc jeszcze po co. W taki Oto sposób zbliżaliśmy się do ogromnych murów wioski.
<nmmt>
- Za ile będziemy u celu Panowie ? - zmierzył spojrzeniem tego który był najbliżej po czym wyjął sobie bidon z plecaka i zaczął popijać wodę. I powoli ogarniał o co chodzi z tym wielbłądem... a gdyby go tak ukraść pomyślał lecz darował sobie kradzież w końcu sami chcieli mu pomóc by bezpiecznie dotarł do miejsca w którym najpewniej mieszkał tamten nieszczesnik. Jednocześnie zastanawiał się ile jeszcze zostało mu drogi i czy przypadkiem nie nadużył chakry...
- Nie pozostało już wiele - odpowiedział z uśmiechem jeden z mężczyzn. Były to jedne z niewielu słów, które padły podczas całej podróży. Nie należeli do zbyt rozmownych, ale byli dosyć pogodni.
Po jakimś czasie krajobraz zaczął się zmieniać. Wyjechaliście z niecki, a przed Wami zamiast piasku rozpościerała się równina, a gdzieś w oddali piętrzyły się góry.
- Tam - przywódca wskazał dłonią linię gór - To już góry i szczyt Oikos, a my jesteśmy na samym skraju Równiny Sabaoth. Tutaj niestety musimy się rozstać, podróżujemy wzdłuż granicy, aż do punktu handlowego. Ufam, że nasza pomoc choć w niewielkim stopniu pomogła w Twojej misji - rzekł do Ciebie, patrząc w kierunku, gdzie znajdowała się według wszystkich wskazań Iwagakure. Wiatr nie był już tak dokuczliwie gorący, gdzieś nad górami widać było przesuwające się leniwie obłoki, zwiastowały nieco chłodu i być może nawet deszcz.

Tuż przed Wami rozpościera się Równina.
Po słowach lidera przytaknąłem głową że się zgadzam. Potem lider poszedł sobie a razem z nim jego kolega. Zostałem sam, co bardzo mi sprzyjało. Udałem się do miejsca w którym zostawiłem ubranie ANBU. Zdjąłem owy płaszcz który miałem na sobie i założyłem czarny strój charakterystyczny dla mojej organizacji. Po czym na twarzy umieściłem maskę ANBU i postanowiłem opuścić to miejsce. Nie było sensu aby dalej przebywał w tym miejscu.
<NMM>
Kierowałem się na pustynie z okolic Ukrytej Skały. Zastanawiałem się gdzie by się udać i które z wielu miejsc zaszczycić moją skromną obecnością. No nic. Wyjdzie w praniu. Tymczasem zmierzałem gdzieś... gdzieś w okolice nie powiem czego. Moja sprawa. Jedno było pewne - nigdzie nie będzie tak upalnie jak tu... na piaskach pustynnych.
<NMM>
Shidan i Ryu nie znaleźli tu nikogo, kto by użyczył im krwi, tak więc nie widzieli niczego, co by ich trzymało na tym zadupiu. Wampirki ruszyły w drogę powrotną do domciu, gdziekolwiek był. Jeszcze przed opuszczeniem pustyni zrobiły sobie dużo babek i zamków z piasku, po czym szybciutko wyfrrrunęły.

NieMaNas.
No to zawędrowali... a właściwie doczłapali się do czegoś, co kiedyś mogło być jeziorem, ale zamiast niego została tylko poprzecinana siecią pęknięć ziemia. Idąc dalej ku granicy z Ame, Maresuke próbował nie rzucać się w oczy swojej towarzyszce, choć było to trudne, bo podążała za nim. Słońce nie zamierzało odpuścić ani na chwilę, pot leciał z czoła i nie tylko, nie można było jednak marudzić, bo ninja nie powinien narzekać. Właściwie to ninja nie powinien robić wielu rzeczy związanych z byciem Maresuke. Powinien być zatem pewny siebie, zdecydowany, bezgranicznie odważny, śmiały. I jak tu podołać wszystkim wymaganiom stawianym przez taki tryb życia? Wiązało się to przecież z tyloma poświęceniami, trzeba było trenować i trenować, poznawać coraz to nowe techniki, uskuteczniać współprace z innymi ninja i być przydatną częścią wioski. A teraz co najwyżej mogli go przebrać w jakikolwiek strój ninja z innej wioski i wysłać gdzieś, by popsuł im reputacje. A tak to się toczył jak piąty genin u wozu i robił wszystko, oprócz tego co powinien. Właściwie to był chodzącą wizualizacją tego, czego nie powinno się robić, jeśli miało się ochotę na bycie nadal ninja, a nie dajmy na to ogrodnikiem przycinającym kunaiem każde ździebło trawy. Ale na razie ziemia, piasek, słońce, jeszcze więcej piasku i słońca, w oddali gdzieś tam były chmury, deszczyk, Pani Anulej, Pan Toushirou i ten ktoś od tortów, który pewnie sprawia im jakieś problemy. A właściwie po co tam jeszcze Maresuke? Nawet dwudziestu takich by nie dorównało ich zdolnościom, więc pewnie jakieś tam dziwne rzeczy się dzieją, do których potrzeba osoby, której nie będzie szkoda w razie czego. A może... no tak, miał być tam wariat, więc po co poważny ninja będzie się układał z wariatem, skoro genin pod ręką. To coś jak pielęgniarz w zakładzie psychiatrycznym. W czasie, gdy lekarze przepisują tabletki, to on musi je podać narażając się na oplucie, pobicie, wyzwiska i inne nieprzyjemności związane ze wciskaniem komuś do ust dużej tabletki, która jest oczywiście dla jego dobra. Nie mogli mieć większych jezior? Osuszyli je jakby nie mieli wystarczająco suchego miejsca pod pustynie, pewnie chcieli usypać tu kolejną wydmę, ale Kage zmienił zdanie i nie starczyło już na to budżetu. Zrobiło się chłodniej jakoś, nawet chmurka, taka szara z odcieniem granatu, jakby burzowa tak nieco. Wiatr nawet czuć i jakby mniej sunowato się zrobiło, czyżby już granica?

<NMM>
- Tak oto jestem cóż za luksus, czas na rzeź lecz to łatwe nie będzie. smoku mój... towarzyszu przybądź i dopomóż mi w tej walce - gdy już skończył wnet pojawili sie również jego dwaj "ochroniarze" z Ame jednakże oni nie byli wojownikami, jeden był medykiem zaś drugi zajmował sie pieczętowaniem. po chwili znów dopowiedział - bracia bądźcie ostrożni zaś walkę zostawcie mi. – po czym zaczął się rozglądać gdzie przybyli zachowując cały czas niezwykłą czujność wobec otoczenia. (obrona taka jak poprzednio opisałem i u mnie i u moich NPC)
Smok leciał nad wyschniętym jeziorem bo tam wyczuwał chakrę wroga. Nagle po prostu cię puścił a ty spadłeś "mordą na piach". Smok wylądował osłabiony, najprawdopodobniej nie będzie mógł walczyć. - Dobra jesteśmy. Widzisz tam kolesia z oddali co wpatruję się w niebo. - tak stał tam jeden koleś w płaszczu który patrzył się w niebo. Mogłeś zaatakować go z zaskoczenia lub poczekać na zbawienie. Szybko wparowały twoje dwa NPC (proszę opis ich cały).
Ra sie uśmiechnął po czym stworzył dwa lodowe sobowtóry który jest znacznie wytrzymalszy od człowieka. Następnie Wyciągnął specjalną kartę by uzyskać wszelkie informacje na temat przeciwnika. (potencjalną szybkość siłę itp. + technik i żywi)
A następnie zaczął rozmyślać nad planem.

//Część informacji o moich NPC + Ekwipunek: obydwoje mają podstawowy ekwipunek (20kunaji, 20 shurikenów i 10 wybuchowych notek) oraz oby dwa posiadają po 3 puste zwoje oraz po 2 zwoje osaczenia zabrane z gabinetu w Ame.//
Od razu mówię podliczaj Chakrę pod każdym swoim postem i dawaj opisy technik jakich używasz. A więc. Zrobiłeś dwa klony i wystawiłeś kartę aby pokazało ci opis przeciwnika. Niestety nic nie pokazało. A koleś który cały czas spoglądał w niebo zauważył cię. Ale od razu nie zaatakował cię. Rzucił Shurikena ostrzegawczego.
No cóż tu począć Ra wyciągnął z plecaka shurikana demonicznego wiatru po czym nim zakręcił na dłoni tak że powstała tarcza od której shuriken przeciwnika zwyczajnie się odbił i upał. Następnie schował swój sprzęcior i wyciągnął kunaja i podszedł ze 4 kroki nie zdradzając swych umiejętności gdyż przeciwnik zauważył mnie dopiero po stworzeniu klonów tak więc nie wie co potrafię.
Moi dzielni "NPC" dali po zwoju osaczenia klonom tak by zrobić niezłą zadymę.
Będąc gotowi do walki Ra powiedział do smoka - jeśli nas zranią to nas uleczysz - zaś następnie on i jego towarzysze przygotowali się do obrony w sposób taki jak poprzednio.

1995Pch - 400Pch = 1595Pch (za poprzednią turę)[/code]
Przeciwnik wasz a raczej twój ruszył w twoją stronę. Pierw zaatakował jednego klona łapiąc go za rękę ciągnąc do siebie i uderzając w tył głowy. Klon po prostu znikł. Następnie zaatakował drugiego klona także który znikł, zwoje podniósł odskakując daleko w tył. (Opisuje obronę bo nie pamiętam ) Ale taka obrona dla takiego przeciwnika nie pomogły.
No cóż bywa ale o to mi chodziło gdy przeciwnik wziął zwoje Ra zrzucił ciężarki (dając je smokowi do pilnowania) a następnie ruszył na przeciwnika. Gdy już dobiegł wtedy używa lodowego podmuchu (...) by przymrozić drania jednakże to powinno jedynie go spowolnić o połowę jego szybkości. Gdyby przeszło do wali TaiJutsu Ra walczy blokując jego ciosy gdyż zna się na tym stylu walki jednakże gdyby przeciwnik chciał użyć Ninjutsu lub ego pochodnych Medyczny towarzysz używa techniki Kai zamykając przeciwnika w polu zwojów osaczenia (jeśli przeciwnik ma dwa zwoje to jest pod ich kontrolą) przez co przeciwnika Jutsu są bez użyteczne. Na całe szczęście przeciwnik zajęty RaRock'iem nie powinien się zorientować że to jest przyczyna jego porażki.
//jak coś to te zwoje działają tylko na wrogów//

1495Pch - 80Pch = 1415Pch (moja chakra)
2000Pch - 100Pch = 1900Pch (chakra Medyka)

Hyouro Kisoku no Jutsu (Lodowy podmuch)
Technika Mroźnego Oddechu. Polega na tym, że z ust wypuszczamy spory podmuch o temperaturze minus kilkudziesięciu stopni, który może zamrozić lub spowolnić cel, a nawet zamrozić podłoże. Bardzo przydatna technika do walki z Suitonami.
Podbiegłeś szybko do przeciwnika a gdy ten zauważył że coś zaczynasz robić odruchowo wypuścił z rąk te zwoje, wtedy stało się coś fajnego. Gdy ty użyłeś lodowego podmuchu przeciwnik twój wyciągnął ręce przed siebie i wchłonął twoją technikę. Następnie uderzył cię skopa w brzuch i ty upadłeś na piach. Wróg wyjął dwa Kunai i zaczął szarżować w twoją stronę.
Po chwili Ra wstał otrzepał się zaczął składać pieczęci po chwili jednak poczuł dwa wbijające sie kunaje w jego brzuch. Na szczęście Ra użył podmiany lodu. Przeciwnik pewien że już nic mu nie zrobię powinien mnie lekceważyć i jego czujność powinna spaść. (po (podmianie lodu powinien myśleć że mnie zabił). Wtem Ra stworzył dwa lodowe klony które go na chwilę chwyciły i unieruchomiły tak że nie mógł wyjąć kunaji ani ruszyć rękoma wtem Ra złożył mu tak zwany 'pocałunek śmierci' wysysając całą jego chakrę. W chwili rozpoczęci wysysania przeciwnik powinien być już otumaniony techniką aż w końcu paść przed młodocianym władca Ame.

1415Pch - 250Pch = 1165Ph

Shiki Seppun
Coś dla fanów całowania. Za pośrednictwem tej właśnie czynności zdolni jesteśmy wysysać chakrę przeciwnika, uniemożliwiając mu wtedy ruch, a pobraną energię wykorzystać do własnych celów. Umiejętność po części nie działa na posiadaczy demonów; czują się bardzo osłabieni, nie są zdolni wykonywać technik, jednakże nie tracą przytomności.
Jeszcze nic nie napisałem gdzie nawet chciał uderzyć ale ty już wiesz swoje. A więc dałeś się zranić. Przeciwnik nie uderzył nigdzie indziej niż w twoje dłonie abyś nic nie mógł zrobić. Uderzył cię mocno z pięści w twarz i ty straciłeś przytomność. Następnie ruszył na twojego NPC tego ze zwojami.
Pomijając fakt że walczę przeciwnik nieśmiertelnemu cieciowi to ziomek jest strasznie prymitywny. Gdy Ra stracił przytomność jego klony rozpuściły się robiąc mu zimny prysznic. Tym samym go obudziwszy. Ra wkurzył się złożył pieczęć łapiąc wymoczka w swoje GenJutsu robiąc mu tym samym papkę z mózgu. Otóż użył Techniki Kokohi no Jutsu tworząc najgorsze i najstraszliwsze lęki przeciwnika. Przeciwnik nie wiedzący co się dzieje powinien spanikować i stać w miejscu. Wtedy Ra po raz kolejny podbiegł i wbił mu kunaja w kręgosłup a następnie po raz kolejny złożył mu pocałunek śmierci.
Gdy już wyssał mu całą chakrę powinien paść a wtedy spluwa mu na twarz i mówi - cieciu wlazłeś w pole działania zwojów tu nic ci nie pomoże twoje wysysanie chakry. - po czym wdeptał mu głowę w ziemię.

1165Ph - 450Pch = 615Pch

Kokohi no Jutsu
Technika tworzy iluzje, która tworzy najrozmaitsze obrazy. Czasem naginające nawet prawa świata.[/b]
Jako że miałeś Kunai'e wbite w ręce niech już stracę. Klony podeszły do ciebie i zamieniły się w wodę budząc cię. Także ty próbowałeś jakoś wydostać się z tych przybitych Kunai do ziemi. Ale w tym samym czasie twój wróg zajął się twoim NPC od Fuuin. Podszedł do niego uderzając mocno w brzuch i łapiąc go za szyję i powoli zabierając mu Chakrę. Ty szybko zareagowałeś i użyłeś na nim GenJutsu. Chłopak nawet na to nie zareagował i dalej trzymał NPC. Puścił go i podbiegł do ciebie łamiąc ci kark -1 życie ponieważ nie miałeś żadnej obrony. Tak by było gdyby nie to że.. Ty podbiegłeś i wbiłeś mu w Kark Kunai. NPC stracił 500Pch a wróg jest martwy. - Dobra robota ale to nie on możemy lecieć dalej. Smok wziął was wszystkich na grzbiet i polecieliście do Kiri
No i jest Git Ra się pożywił jego chakrą nim wydał ostatnie tchnienie dzięki czemu sobie ja zregenerował następnie obrabował go (z kunaji shurikenów itp.) po czym jego ochraniacz przywiązał sobie do pasta tak że zwiała jak u łowców missingów. Na sam koniec Moja medyczna NPC uleczyła me rany swoimi technikami po czym zapieczętowała ciało w zwoju.
Po tak owych czynnościach ruszyli dalej.
Eisaku szedł powoli przez dno wyschniętego jeziora. Wyglądało to naprawdę imponująco - kiedyś faktycznie było tu duże jezioro, które jednak... po prostu wyschło.
Temperatura tu panująca była na tyle duża, by wyparowało całe jezioro? Niesamowite...
Młodemu Genishidzie nie odpowiadał cały ten upał. Zwłaszcza, że wychował się w Ame-gakure, wiosce, w której zazwyczaj panowała umiarkowana pogoda z przewagą lekkiego chłodu, no i częste deszcze.
Tu było niemal całkowicie odwrotnie - przesadnie gorąco i bardzo sucho. Eisaku czuł, że promienie słoneczne pieczą go w kark. Miał nadzieję, że jak najszybciej opuści ten kraj. Przyspieszył kroku i zostawił daleko za sobą dno wyschniętego jeziora. [NMM] .
Rozejrzałem się dokładnie.
-Chyba nikogo niema. Nie lubię trenować na oczach gapiów .Gdy trenuje sam osiągam lepsze efekty.-powiedziałem do siebie.
Wyjmuję moją kukłę którą ochrzciłem Seiki.
-No to pora na trening-pomyślałem.
Zaczynam od zręczności, poruszam Seiki jak najszybciej i oddaje ciosy kataną w powietrze. Po pewnym czasie męczę się więc postanawiam 15 minutowy odpoczynek.
Następnie zdejmuje kartki wybuchowe z kunai w mojej kukle i próbuje za pomocą Seiki trafić w jeden obrany punkt. Po skończonym treningu zbieram wszystkie kunai'e i przyczepiam z powrotem karki wybuchowe i chowam dokładnie na swoje miejsce.
-Chyba już czas wracać do domu-pomyślałem