Mroczny Las W Okolicy Oto

Przechodze przez las...

<NMM>

---

Maggie nigdy tutaj jeszcze nie byÂła. LubiÂła ciemne i ponure miejsca, wiec to teÂż wpadÂło jej do gustu. UsiadÂła na jakimÂś starym pieĂąku, zakÂładajÂąc nogĂŞ na nogĂŞ. PatrzyÂła na niedaleko poÂłoÂżone mrowisko.
SzedÂł przez puszczĂŞ rytmicznym krokiem, majÂąc tÂą samÂą co zawsze nieco obojĂŞtnÂą twarz.
Maggie usÂłyszaÂła jakies kroki. OdwróciÂła gÂłowĂŞ, zauwaÂżyÂła wyÂższÂą sylwetkĂŞ. Niepewnie zrobiÂła krok do przodu, ukucnĂŞÂła chcÂąc sie nie zdradziĂŚ. PatrzyÂła uwaÂżnie na Kimimaro, myÂślaĂŚ ze to jakiÂś zÂłodziec juz pijak dÂąsajÂący sie po lesie.

---

Przechadza³ siê po lesie, przystan¹³ jednak i opar³ siê o pieù drzewa by chwilê odpocz¹Ì. Zas³oni³ d³oni¹ usta i kaszln¹³ cicho kilka razy. Rozmyœla³ o marzeniach i ambicjach Orochimaru-sama, by³ tym tak poch³oniêty ¿e nie zauwa¿y³ Maggie.
Bardzo cicho i ostro¿nie podesz³a bli¿ej. Tak.. to chyba on, ale.. co sie sta³o, ¿e jej przyjaciel znalaz³ sie a¿ tutaj? Sta³a ju¿ prawie z nim oko w oko, patrzac na jego podkr¹¿one oczy i do³ku pod nimi. Zapomnia³a o tym, ¿e mo¿e go wystraszyÌ, chcia³a przypomnieÌ sobie wszystko, ca³¹ przesz³oœÌ.
RozglÂądam siĂŞ uwaÂżnie lecz nie widzĂŞ nikogo wiĂŞc idĂŞ dalej.
(NMM)
SpojrzaÂł zdziwiony na dziewczynĂŞ, jego powieki uniosÂły siĂŞ lekko okazujÂąc zdziwienie.PatrzyÂł na niÂą, zwÂłaszcza jej twarz, przypominaÂła my kogoÂś... Gdyby nie to Âże miaÂł za plecami pieĂą zapewne cofn¹³by siĂŞ kilka kroków. Nie wiedziaÂł skÂąd moÂże znaĂŚ tÂą dziewczynĂŞ jednakÂże kojarzyÂł jÂą skÂądÂś. PrzerwaÂł ciszĂŞ-Kim jesteÂś?-zastanawiajÂąc siĂŞ kim jest Maggie i czego moÂże od niego chcieĂŚ. PróbowaÂł sobie przypomnieĂŚ skÂąd zna jej twarz.
PatrzyÂła siĂŞ na jego twarz jeszcze przez chwilĂŞ, lekko osÂłupiaÂła. PrzekrzywiÂła nawet gÂłowĂŞ, wygladajÂąc jak proszÂący pies. ZdaÂła sobie sprawe, Âże wyszÂła na idiotke Dlatego teÂż szybko odskoczyÂła i wyprostowaÂła sie.
- Jestem rodaczkÂą klanu Kaguya - jej ton byÂł jak zawsze zimny, jej dzieciĂŞcy gÂłos odbijaÂł siĂŞ echem...
PatrzyÂł na dziewczynĂŞ, która wyszÂła na idiotkĂŞ, zdziwiony jej zachowaniem.
Kaguya?-powtórzyÂł cicho zdziwiony.
- Taaak.. - prawie syknĂŞÂła. ZrobiÂła groÂźnÂą minĂŞ, jakby malutka dziewczynka, ktora stawia opór, wiedzac Âże i tak nic nie wskóra.
- Jestem dumna z mojego klanu - skÂłamaÂła.
PatrzyÂł na niÂą zdziwiony i zaskoczony jej zachowaniem, jednakÂże prawie nie daÂł tego po sobie poznaĂŚ. DziwiÂło go jej zachowanie.
SkÂąd wiesz Âże jestem z Kaguya?
StanĂŞÂła gdzieÂś z boku. Nie podobaÂło jej siĂŞ, Âże Kimimaro jest czymÂś zajĂŞty, gdyÂż nie lubiÂła czekaĂŚ. CóÂż... poczeka.
- Bo.. - zawachaÂła siĂŞ, nie byÂła do konca pewna swoich podejrzen ale zaryzykowaÂła.
- Bo Kimimaro jest z klanu Kaguya - wiedzia³a, ¿e zdziwi go ta wypowiedz. Lekko siê uœmiechnê³a, przypominaj¹c sobie jak oboje biegali po ³¹kach i lasach podobych do tego, bawi¹c siê znakomicie.
OparÂła siĂŞo drzewo w milczeniu obserwujÂąc tĂŞ dwójkĂŞ. ZaczynaÂła siĂŞ niecierpliwiĂŚ, bardzo zaleÂżaÂło jej na rozmowie z Kimimaro, ale nie bĂŞdzie im przerywaĂŚ.
SkakaÂłem z drzewa na drzewo czujÂąc jak mi szumi w gÂłowie...
"Do licha wiedziaÂłem, ze ta sake to byÂł zÂły pomysÂł..." - pomyÂślaÂłem z trudem ÂłapiÂąc równowagĂŞ.
Przystan¹³em na jednym z drzew majÂąc nadziejĂŞ, Âże wkrótce przestanĂŞ odczuwaĂŚ zawroty. KÂątem oka zobaczyÂłem dwie osoby rozmawiajÂące ze sobÂą. "Chyba sÂą tutejsi... GdzieÂś ich juÂż widziaÂłem..." - pomyÂślaÂłem siadajÂąc wygodnie na ga³êzi...
Spojrza³ na dziewczynê zaskoczony. czu³ ¿e jego serce szybciej bije, ju¿ chcia³ coœ powiedzieÌ zszokowany ale z³apa³ go nag³y atak kaszlu. Zas³oni³ usta d³oni¹ i kaszla³ opieraj¹c siê o drzewo. Po ataku obsun¹³ siê na ziemiê i zacz¹³ dyszeÌ-Ja...ja jestem Kimimaro. Sk¹d mnie znasz?-wydusi³ czuj¹c w g³êbi przeb³yski radoœci.
Przechodze przez las...

<NMM>
PodeszÂła do niego bez Âżadnego oporu i pomogÂła wstaĂŚ.
- Kimimaro, Ty teÂż mnie znasz... Tylko chyba tego po prostu nie pamietasz, wiesz zapomnieĂŚ o przyjacioÂłce z dawnych lat.. - patrzyÂła na niego wciaÂż lekko uÂśmiechniĂŞta, miaÂła nadzieje Âże wreszcie sobie cos uÂświadomi.
"Kimimaro... Jeden z najwierniejszych uczniów mistrza Orochimaru... A ta druga... Na pewno jest z wioski... Tylko kim ona jest?" - myÂślaÂłem czujÂąc, Âże zawroty gÂłowy powoli ustĂŞpujÂą...
BiegnĂŞ z moim Shiwansenem.
-Shiw spokojnie... mo¿emy siê tutaj rozejrzeÌ... - zauwa¿am coœ g³êbiej za krzakami... podchodzê... i widzê masê ludzi, Kibê, Caspra i Jottosa...
-Hmmm Shiw... to coÂś w czym moÂżna siĂŞzabawiĂŚ. No nic. Rozgrzeweczka zawsze dobra. Kokoro kami no jutsu (-1000ch bo jeszcze 100 dla Shiwa -10ch na turĂŞ) - zamykam siĂŞ w zbroji z chakry i wyostrzam swój miecz, a Shiwansen zamyka siĂŞ w pancerzu i ma wyostrzone kÂły i pazury.
-Biegiem mÂłody...
Taaa... taaa... trzeba komuÂś w koĂącu skopaĂŚ tyÂłek" - ryÂś gdyby mógÂł uÂśmiechn¹³by siĂŞ szeroko, ale Natura poskÂąpiÂła mu odpowiednich po temu miĂŞÂśni twarzy
Okr¹¿amy krzaki i przygotowujemy siê do nag³ego i wspania³ego wst¹pienia...
[NMM -> Opuszczony Cmentarz]
OdczuÂł bardzo silnie jej sÂłowa i zachowanie. ByÂł tym wszystkim bardzo zdziwiony. "przyjacióÂłce z dawnych lat..."
Ty... mnie znasz?-zapytaÂł.
PosmutniaÂła... byÂło jej trochĂŞ Âżal, Âże jej przyjaciel tak szybko o niej zapomniaÂł.
- Kimimaro, byliÂśmy najlepszymi przyjacioÂłmi... PamiĂŞtam wszystko doskonale...
Kimimaro pomyÂślaÂł o maÂłej dziewczynce przynoszÂącej mu do celi mleko w misce Âżeby miaÂł zdrowe koÂści ( ). ZastanawiaÂł siĂŞ czy to ta dziewczyna-Jak siĂŞ nazywasz?-zapytaÂł.
- Kaguya Maggie - powiedziaÂła bardzo cicho, bez emocji. Patrzyla na niebo, trochĂŞ zamyÂślona.
-Maggie?-powtórzyÂł cicho patrzÂąc na niÂą uwaÂżnie. WiĂŞc to byÂła ona... chyba. Kimimaro dalej nie byÂł pewien czy to dziewczyna z klanu, którÂą znaÂł zanim klan zostaÂł wybity. No i logiczne byÂło Âże zginĂŞÂła... nie miaÂł pewnoÂści, czuÂł siĂŞ dziwnie
Ty... my siĂŞ znamy?-powiedziaÂł ni to do siebie ni to do niej. Trudno mu byÂło okazaĂŚ jej jakiekolwiek uczucia.
Biegne,patrze na jakis ninja...
Hmmm...Jeden jest z mojej wioski,mam pomysl...
Wejde a drzewo po cichu i bede obserwowal jak rozmawiajÂą...Moze czegos sie dowiem...
Wszedl na drzewo szybko i po cichu i obserwowal...
Co za zbiegowisko - pomyÂślaÂła Tayuya, która ze swoim doskonaÂłym sÂłuchem juÂż wiedziaÂła o obecnoÂści Keishiego i Ichigo.

Dodane po 1 minutach:

Aczkolwiek nie zamierzaÂła zawracaĂŚ sobie nimi gÂłowy. CzekaÂła tylko na moment, kiedy Maggie przestanie rozmawiaĂŚ z Kimimaro. Wtedy... wtedy ona porozmawia z Kimimaro i nie pozwoli, by cokolwiek jej w tym przeszkodziÂło.
/cos spora widownia..../

ZaszokowaÂło to jÂą, a raczej bardzo zabolaÂło. ZrozumiaÂła, Âże pewnie nic nie znaczyÂła dla Kimimaro, byÂła po prostu dobra dziewczynkÂą, która niosÂła pomoc.
- My.. myœla³am ¿e Ty mnie znasz... Widocznie siê myli³am. - znowu spojrza³a na niego, natychmiast wtopi³a wzrok w ziemiê. Jej radoœÌ ulotni³a siê w jednej chwili.
//Bardzo spora //

ZauwaÂżyÂł zmianĂŞ w jej zachowaniu, podszedÂł do niej i podniósÂł jej twarz (gÂłupio zabrzmiaÂło xP)
Maggie? Nie mogĂŞ uwierzyĂŚ Âże to Ty.- nie umiaÂł zareagowaĂŚ w jakiÂś bardziej wzburzony sposób, po prostu nie potrafiÂł. CzuÂł du¿¹ niepewnoœÌ przemieszanÂą z radoÂściÂą-ZmieniÂłaÂś siĂŞ... -uÂśmiechn¹³ siĂŞ lekko, duÂżo trudnoÂści go to kosztowaÂło. WyciÂągn¹³ przebiÂśnieg zabrany z Kirigakure no Sato i podaÂł go jej-ProszĂŞ... jest taki piĂŞkny jak Ty.
"Kaguya Maggie... Czyli ta dziewczyna tez naleÂży do tego starego klanu... Dziwne myÂślaÂłem, Âże zostaÂł wybity... Skoro tylu czÂłonków tego klanu przetrwaÂło to sÂą szanse, ze gdzieÂś tam ÂżyjÂą inni czÂłonkowie mojego klanu..."
W koĂącu przestaÂłem odczuwaĂŚ zawroty gÂłowy. DostrzegÂłem kolejnego shinnobi stojÂącego na drzewie.
"Kolejny z Oto..." - pomyÂślaÂłem.
WestchnĂŞÂła ostentacyjnie, jako jedyna z widowni wcale nie byÂła w ukryciu. DziwiÂło jÂą, Âże parka jeszcze jej nie zauwaÂżyÂła.
/Tay do czasu xP//

Ona wci¹¿ patrzy³a na jego podrk¹¿one oczy, bior¹c kwiat do rêki.
- Ale.. on juÂż zakwitÂł, a ja jeszcze jestem zamkniĂŞta... - szepnĂŞÂła wÂąchajÂąc kwiatek.
- Kimimaro, co siĂŞ z Toba staÂło? - zapytaÂła zatroskanym tonem.
Co siĂŞ ze mnÂą staÂło? A co miaÂło siĂŞ staĂŚ?-zapytaÂł patrzÂąc w jej twarz po chwili dodaÂł-CieszĂŞ siĂŞ Âże CiĂŞ widzĂŞ.
UdaÂła, Âże nie sÂłyszy ostatnich sÂłów. Po prostu nie wierzyÂła w ich szczeroœÌ.
- ByÂłeÂś zamkniĂŞty, a teraz moÂżesz swobodnie chodziĂŚ.. no i przecieÂż byÂła wojna...
PatrzyÂł na niÂą majÂąc swój zwykÂły spokojny wyraz twarzy, poÂłoÂżyÂł dÂłonie na jej ramionach-Nie sÂądziÂłem Âże przeÂżyjesz. Dlatego nie wierzyÂłem Âże mam Ciebie przed sobÂą.-usprawiedliwiÂł siĂŞ Kimimaro-Jestem rad Âże siĂŞ spotkaliÂśmy. DziĂŞki Orochimaru-sama, który mnie przygarn¹³ moje Âżycie ma sens. ÂżyjĂŞ by wypeÂłniaĂŚ jego wolĂŞ. Maggie przy³¹cz siĂŞ do Otogakure-zaproponowaÂł.
- Co on Ci za pranie mózgu zrobiÂł!? - zapytala przeraÂżona.
- Znam tÂą wioskĂŞ, moÂżna powiedzieĂŚ Âże do niej nalezĂŞ, ale nie bedĂŞ naleÂżeĂŚ do innego czÂłowieka! On.. on odbiera TwojÂą wolnoœÌ, której nigdy nie zaznaÂłeÂś!
"PomyœleÌ, ¿e kiedyœ by³em taki jak on... Nawet kiedy zosta³em obiektem badaù nie potrafi³em powiedzieÌ o nim z³ego s³owa... Dopiero kiedy Sasuke-kun mnie uwolni³ zacz¹³em ¿yÌ w³asnym ¿yciem..." - pomyœla³em [cenzura] siê urywkom rozmowy...
Koniec tego oglÂądania...
Mam za maÂło informacji - powiedziaÂłem,po czym zeskoczyÂłem z drzewa i pobiegÂłem...

<NMM>
Kimimaro patrzyÂł na niÂą nie potrafiÂąc odpowiedzieĂŚ.
Gdyby nie Orochimaru-sama moje Âżycie nie miaÂłoby sensu. Ty... nie zrozumiesz... Maggie. Jestem rad Âże naleÂżysz do Wioski-skoĂączyÂł nie majÂąc za bardzo pomysÂłu na rozmowĂŞ-Nie wiesz jak siĂŞ cieszĂŞ Âże ktoÂś przeÂżyÂł, Âże TY przeÂżyÂłaÂś. KiedyÂś ty opiekowaÂłaÂś siĂŞ mnÂą, teraz ja zaopiekujĂŞ siĂŞ TobÂą.
Tayuya uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ pod nosem. ChÂłopak byÂł wraÂżliwy. MoÂże trochĂŞ trudno bĂŞdzie go przekonaĂŚ, by byÂł w Czwórce DÂźwiĂŞku, ale da sobie radĂŞ. A ta dziewczynka mówiÂła, Âże teÂż jest z Oto.MoÂże zechciaÂłaby wesprzeĂŚ szeregi Sound Organization? JÂą tez zapyta.
Dopiero po chwili spostrzegÂłem TayuyĂŞ.
"Pewnie ma zamiar zwerbowaĂŚ tÂą dwójkĂŞ do SO... Z Kimimaro pewnie jej siĂŞ uda... Ale ta Maggie... Nie wydaje mi siĂŞ by poszÂło jej z niÂą Âłatwo... Dziewczyna wyraÂźnie nie chce mieĂŚ zbyt wiele wspólnego z Orochimaru..." - myÂślaÂłem coraz uwaÂżniej przyglÂądajÂąc siĂŞ rozmawiajÂącym...
Dobrze, Âże Orochimaru nie ma nic wspólnego z jej organizacjÂą. WidaĂŚ, Âże ta Maggie nie przepada za nim. Orochimaru tylko daÂł jej PieczĂŞĂŚ. SO i Czwórka sÂą jej dzieÂłem. CaÂły czas myÂślaÂła intensywnie nad tym wszystkim.
PatrzyÂł na Maggie czekajÂąc na jej odpowiedÂź
-Ale proszê Maggie... nie obra¿aj tego cz³owieka. Jemu zawdziêczam swoje istnienie i sens ¿ycia. Do³¹cz do niego a nie po¿a³ujesz-w jego oczach b³ysnê³a ambicja i chêÌ zadowolenia Mistrza.
"JeÂśli Kimimaro nie przestanie to moÂże raz na zawsze zniechĂŞciĂŚ dziewczynĂŞ do siebie..." - pomyÂślaÂłem. CaÂły czas siedziaÂłem bez ruchu...
"Maggie wydaje siĂŞ byĂŚ osobÂą niezaleÂżnÂą... ChĂŞtnie widziaÂłbym jÂą w szeregach Hebi..."
PrzechodzÂąc zauwaÂżyÂła Kimimaro, Maggie i TayuyĂŞ.
WyglÂądajÂą na zajĂŞtych, nie bĂŞdĂŞ im przeszkadzaĂŚ.
PoczuÂła silny niepokój, jakby gdzieÂś byÂł ktoÂś z Hebi i odeszÂła poÂśpiesznym krokiem.
NMM
Cos w niej pĂŞkÂło. CiepÂło którym zawsze darzyÂła przyjaciela wywiaÂł jesienny powiew wiatru.
- Chyba sobie kpisz. JedynÂą osobÂą, której bĂŞdĂŞ sÂłuÂżyĂŚ to ja sama - wyglÂądaÂła coraz groÂźniej, jej chrzÂąstka niebezpiecznie wyszÂła z rĂŞki.
- Ale to Twoja decyzja, nie zamierzam juz ingerowaĂŚ w Twoje Âżycie. Przyznam sie Âże inaczej to siebie wyobrazaÂłam ale cóÂż... - pstryknĂŞÂła palcem i wyjĂŞÂła jednÂą koœÌ, rzuciÂła niÂą przed siebie, by choĂŚ trochĂŞ siĂŞ wyÂładowaĂŚ.
SpojrzaÂł na niÂą, jego spokojna twarz wyraÂżaÂła odrobinĂŞ zdziwienia. ByÂł bardzo zaniepokojony jej zachowaniem, kaszln¹³ nerwowo. SpojrzaÂł na niÂą jeszcze raz ze strachem w oczach i powiedziaÂł-Maggie... proszĂŞ uspokój siĂŞ. Nawet nie wiesz jak siĂŞ cieszĂŞ Âże CiĂŞ spotkaÂłem, proszĂŞ nie opuszczaj znów mojego Âżycia-niemalÂże patrzÂąc na niÂą bÂłagalnie.
- Nie wiem czy mam Ci wierzyĂŚ - syknĂŞÂła. PatrzyÂła w jego oczy, po chwili jednak usiadÂła na kamieniu i milczaÂła. ByÂła trochĂŞ zÂła, sama na siebie.
- Och.. ja nie chciaÂłam.. to wszystko wydaje mi siĂŞ takie dziwne, Kimimaro nie zrozum mnie Âźle - jej ton zmieniÂł siĂŞ na bardziej smutny i peÂłen Âżalu.
Kimimaro kucn¹³ i spojrza³ na ni¹. Z³apa³ jej d³où i uœmiechn¹³ siê lekko.
Nie patrzyÂła na niego, ale równiez ÂścisnĂŞÂła rĂŞkĂŞ.
- JuÂż... juÂż dobrze.... - szepnĂŞÂła.
Westchn¹³ i uÂśmiechn¹³ siĂŞ, jednak nic nie mówiÂł.TĂŞskniÂłem-szepn¹³ w koĂącu.
SpojrzaÂła na niego z nadziejÂą.
- NaprawdĂŞ? Mi brakowaÂło tych codziennych przechadzek - powiedziaÂła.
<aleÂż jej sie na czuÂłoÂści zebraÂło >
CieszĂŞ siĂŞ Âże to mówisz Maggie. MoÂże siĂŞ przejdziemy-zaproponowaÂł ÂściskajÂąc jej dÂłoĂą.
- Hm.. no dobrze, dawno z nikim nie chodziÂłam - stwierdziÂła wstajÂąc. UstaÂła obok niego, uÂśmiechajÂąc siĂŞ niepewnie.
- To prowadz, znasz lepiej tÂą wioskĂŞ.
Wiêc chodŸmy-powiedzia³ cicho ³agodnie siê uœmiechaj¹c.Gdzie byœ chcia³a iœÌ?
- wiesz, lubi³am pola ry¿owe, mo¿emy siê tam przejœÌ - powiedzia³a i posz³a pierwsza <nnm>
Wiec chodÂźmy
[nmm]
Kiedy Maggie i Kimimaro odeszli zeskoczyÂłem z drzewa.
- Ohayo - powiedziaÂłem podchodzÂąc do Tayuyi...
- Planujesz zwerbowaĂŚ ich do SO? - zapytaÂłem zdawkowym tonem.
"Do licha muszê zaj¹Ì siê rekrutacj¹ ludzi do Hebi..."
- Tak. Oboje. Dziewczyna mówi, Âże naleÂży do Oto. On teÂż. SÂą moi - wyrecytowaÂła sucho i zniknĂŞÂła.

NMM
"Rany... WyraÂźnie nie zamierza odpuÂściĂŚ..." - pomyÂślaÂłem.
Bez sÂłowa ruszyÂłem za niÂą.
"Ciekawe jak to siĂŞ potoczy..." [NMM]
PrzechodzĂŞ wraz z Shiwansenem. udajemy siĂŞ z powrotem do Konohy.
PrzyszedÂł spokojnym krokiem ze specjalnÂą rĂŞkawicÂą i jastrzĂŞbiem na rĂŞkÂą.

-Masz i zanieœ t¹ wiadomoœÌ odpowiedniej osobie, lata³eœ w tamtych okolicach nie raz na ³owy mysz. - powiedzia³ wsadzi³ w specjaln¹ tubkê wiadomoœÌ a jastrz¹b odlecia³.

Dodane po 9 minutach:

PoszedÂł dalej [nmm]
Ide przez las szukajÂąc kogoÂś z OFS...

<NMM>
Podszed³ do jednego z drzew w lesie. Chcia³ chwilê odpocz¹Ì. Usiad³ pod jednym z nich i zacz¹³ zastanawiaÌ siê nad tym jak Ci dwaj goœcie z pod bramy chc¹ znaleŸÌ Orochimaru.
Przechadza³a siê po lesie nie wiedz¹c, gdzie ma iœÌ. Mo¿na by nawet uznaÌ, ¿e nudzi³o siê jej.
szedÂł lasem i zauwaÂżyÂł TayuyĂŞ
podszedÂł do niej
czeœÌ...-powiedzia³ spokojnym tonem
- CzeœÌ Sasuke - odpowiedzia³a machinalnie nadal bêd¹c raczej nieobecn¹ duchem.
co Ci jest?? - zauwaÂżyÂł Âże dziewczyna nie swojo siĂŞ zachowuje
- Intensywnie myÂślĂŞ o Orochimaru - wyjaÂśniÂła krótko i bez szczegóÂłów - On jest po prostu idiotyczny czasami.
tu masz racjê-powiedzia³ i uœmiechn¹³ siê k¹tem wargi
Keishi kombinuje z orochimaru... najpewniej liczy na pieczĂŞĂŚ- powiedziaÂł spokojnym tonem
- JeÂśli myÂśli, Âże posiadajÂąc PieczĂŞĂŚ dostanie siĂŞ do Czwórki, a tak na pewno jest, to mu siĂŞ nie uda - wycedziÂła chÂłodno - MoÂże Orochimaru przekona, ale ze mnÂą nie ma szans...
a ja dostanĂŞ siĂŞ do czwórki?- zapytaÂł patrzÂąc na dziewczynĂŞ
wiedziaÂł Âże dziewczyna odpowie mu krótkie "nie"
- Ty? - lekko uniosÂła brwi - MoÂżesz. To juÂż zaleÂży od ciebie.
a myÂślaÂłem Âże mnie wyÂśmiejesz- powiedziaÂł do dziewczyny i popatrzyÂł jej w oczy
- Nie oÂśmieliÂłabym siĂŞ - odpowiedziaÂła bezbarwnym tonem, w zasadzie nie sugerujÂącym niczego, moÂże prócz szacunku.
co ty taka powaÂżna i spokojna.... nad czym tak myÂślisz i nie kÂłam Âże nad orochimaru- powiedziaÂł i popatrzyÂł na dziewczynĂŞ
- Niestety chyba jednak tylko Orochimaru zajmuje mój umysÂł - powiedziaÂła spokojnie i bez cienie urojonego Âżalu.
dlaczego?-zapytaÂł dziewczyny
- WÂłaÂśnie torturuje mojÂą siostrĂŞ, a moja siostra jest mojÂą wÂłasnoÂściÂą i nie ÂżyczĂŞ sobie, by jÂą torturowaÂł - podniosÂła lekko gÂłos.
to chodÂź ze mnÂą i powiedz mu to w twarz..- powiedziaÂł do Tayuyi normalnym gÂłosem
- On ma to gdzieÂś. W ogóle MNIE ma gdzieÂś - syknĂŞÂła.
a moÂże jak ktoÂś inny no ja bĂŞdzie równieÂż po twojej stronie to zmieni zdanie....- powiedziaÂł nakÂłaniajÂąc dziewczynĂŞ do dziaÂłania
- OsobiÂście w to wÂątpiĂŞ. Znasz go - westchnĂŞÂła - To tylko stary, ÂświrujÂący dziad uporczywie trzymajÂący sie swojego zdania.
a wiĂŞc boisz siĂŞ dziaÂłaĂŚ?- zapytaÂł dziewczyny
- Nie bojĂŞ siĂŞ - zmruÂżyÂła gniewnie oczy.
widaĂŚ po tobie Âże siĂŞ boisz.... to idziemy czy nie?- zapytaÂł dziewczynĂŞ spokojnym tonem
- Skoro mówiĂŞ, Âże siĂŞ nie bojĂŞ, to siĂŞ nie bojĂŞ. Idziemy - ruszyÂła w kierunku kryjówki Oro.

NMM
poszedÂł za niÂą *nmm*
BiegnĂŞ przez las...

<NMM>
Andreas szedÂł spokojnie przez las. W ustach tliÂł mu siĂŞ papieros. DÂłonie trzymaÂł w kieszeniach spodni. Zarówno jego krok, jak i twarz nie wyraÂżaÂły nic wiĂŞcej poza obojĂŞtnoÂściÂą....
*Chlopak wszedl w las nie przejmujac sie ciemnoscia, gdy zauwazyl Andreasa zatrzymal sie przygladajac sie mu i szukajac jego opaski, oznaki przynaleznosci do wioski, nie zwlekajac przedstawil sie swoja ranga*
- Jounin z Iwa-Gakure no Sato
Kimze on jest
*pomyslal ciagle przypatrujac sie postaci*
Andreas dopiero w chwili w której chÂłopak siĂŞ odezwaÂł zwróciÂł na niego uwagĂŞ. WyciÂągn¹³ nowego papierosa i zapalniczkĂŞ jednoczeÂśnie patrzÂąc na chÂłopaka.

- Jestem Andreas....

WÂłoÂżyÂł papierosa do ust i odpaliÂł go. SchowaÂł zapalniczkĂŞ do prawej kieszeni.

- Z Iwa-Gakure.....

Nie byÂło to kÂłamstwo. W koĂącu kiedyÂś naleÂżaÂł do tej wioski....
*Chlopak przeczesal reka wlosy i spytal*
- Zatem co robisz tak daleko od wioski.?
*Poprawiajac kurtke sprawdzil czy ma wszystko co mu potrzebne*
Mam nadzieje ze jest tu dosc bezpiecznie
*Pomyslal*
Mê¿czyzna poci¹gn¹³ mocniej papierosa i wypuœci³ dym z ust trzymaj¹c papierosa miêdzy palcami.

- Spaceruje....

Jego gÂłos byÂł obojĂŞtny i zimny. Znowu wsadziÂł sobie papierosa do ust zaciÂągajÂąc siĂŞ nim. PatrzyÂł niby w stronĂŞ chÂłopaka lecz jego wzrok uciekaÂł gdzieÂś za niego.....
*Widzac uciekajacy za niego wzrok mezczyzny chlopak na moment spojrzal oczami robaka za siebie, by upewnic sie czy nikogo tam niema*

-Spacerowac mozesz przeciez w naszej wiosce.

*Powiedzial nie dajac tak latwo za wygrana*
- MogĂŞ, ale nie chcĂŞ....

PociÂągn¹³ znowu i wypuÂściÂł dym. Papierosa trzymaÂł w prawej dÂłoni miĂŞdzy palcami. SkierowaÂł wzrok na chÂłopaka. Dopiero teraz byÂł w stanie okreÂśliĂŚ ile on mógÂł mieĂŚ mniej wiĂŞcej lat.

- W dodatku jesteÂś za mÂłody by mnie pouczaĂŚ....

OparÂł siĂŞ o najbliÂższe drzewo...
*Potrzasnal znaczaca glowa*

- Uwierz mi, ze nie tobie oceniac,a i pouczac zamiaru nie mialem.

*Ostatnie slowa wypowiedzial z nieukrywana niechecia*
PrzyszedÂł zauwaÂżajÂąc z daleka dwójke. Stan¹³ obok drzewa i oparÂł siĂŞ o nie plecami patrÂżac na prawdopodobnie dwóch Jouninów.
- Wierze....

Rêka znowu powêdrowa³a do ust a z ni¹ papieros. Andreas znowu siê zaci¹gn¹³ i wypuœci³ dym lecz nie wyci¹gn¹³ papierosa. Wsadzi³ sobie obie rêce do kieszeni. Mierzy³ ch³opaka wzrokiem.

- A co ty tu robisz?

SpytaÂł ciÂągle tym samym i obojĂŞtnym gÂłosem....
-Chwilunia..

*Po tych slowach zaalarmowany przez jego robaki chodzace wszedzie po terenie nagle zniknal z oczu Andreasowi i znalazl sie za Lenym, szyderczo szepnal niedaleko jego uszu*

- Szpiegowac sie zachcialo... co.?

Moze jest ich[szpiegow] tu wiecej

*pomyslal lekko przestraszony*
- Wiesz.. nie zgadÂłeÂś. - OdpowiedziaÂł mu szeptem patrzÂąc dalej przed siebie.
- To dlaczego sie ukrywasz

*Spytal chlopaka dalej tym samym tonem, lecz troche glosniej*
- Nie ukrywam siĂŞ.. Gdybym ci powiedziaÂł, Âże przyszedÂłem tu od tak, uwierzyÂłbyÂś ? - OdwróciÂł gÂłowe i uniósÂł lekko brew do góry.
*Odsunal sie o krok i dopiero teraz zauwazyl ze przewysza pryzbysza o glowe*

-Nie.... Mimo to nieladnie tak podsluchiwac

*Strzepal kurz z kurtki/plaszcza[jak kto woli ]*
Andreas nawet nie zareagowa³ na znikniêcie ch³opaka. Sta³ nadal oparty spokojnie o drzewo pal¹c powoli papierosa. Zamkn¹³ oczy i ws³ucha³ siê w las......
- Ja nawet nie próbowaÂłem was podÂłuchwiwaĂŚ. - Westchn¹³ ciĂŞÂżko i spojrzaÂł na Andreasa.
- I tak ci nie uwierze.

*Powolnym krokiem wrocil w miejsce gdzie stal, ruchem reki dal chlopakowi zaproszenie*

- Pytales cos.?

*Spokojnym tonem do Andreasa*
Kiwn¹³ gÂłowÂą Âże tak zaciÂągajÂąc siĂŞ papierosem. WypuÂściÂł dym do góry i skierowaÂł wzrok otwierajÂąc oczy prosto na chÂłopaka. Wyj¹³ papierosa z ust.

- Co ty tu robisz...

Jego gÂłos byÂł jak zwykle obojĂŞtny. SkierowaÂł wzrok na nowo przybyÂłego.

- Co ich tu tyle

ZapytaÂł sam siebie.
PodszedÂł do nich trzymajÂąc rĂŞce w kieszeniach. Nie przedstawiaÂł siĂŞ narazie, wolaÂł poczekaĂŚ.
- Przechadzam sie, jak ty

*usmiechnal sie ironicznie do A. po czym poprawil kurtke*
Nie odpowiedziaÂł. ZaciÂągn¹³ siĂŞ papierosem i wypuÂściÂł dym prosto w stronĂŞ chÂłopaka. NastĂŞpnie uniósÂł trzymanego papierosa miĂŞdzy palcami prosto przed oczy by sprawdziĂŚ ile mu go jeszcze zostaÂło.

- PoÂłowa... wystarczajÂąco.

Z powrotem wÂłoÂżyÂł go sobie do ust nie zaciÂągajÂąc siĂŞ. ZmruÂżyÂł lekko oczy i spojrzaÂł na nowego.

- Ty teÂż siĂŞ przechadzasz?

- MoÂżna to tak nazwaĂŚ. - OdpowiedziaÂł cicho chÂłopakowi i spojrzaÂł na niego.
*Dmuchnal w dym tak, ze ten sie rozstapil. Chcial dobrze uslyszec odpowiedz trzeciego, wiec uwaznie sluchal*
Zamkn¹³ oczy i szybko je otworzy³.

- Nie [pytam co tu robisz, bo to nie moja sprawa. Z pewnoÂściÂą ten przyjemniaczek to zrobiÂł....

Zaci¹gn¹³ siê papierosem i przytrzyma³ dym. Chwyci³ papierosa w palce i wyci¹gaj¹c wydmucha³ ca³y dym... prosto w stronê ch³opaka....
*Odsunal sie zdrog dymu i lekko zakaslal*

- Nie masz racji...

*Odpowiedzial z nuta Ironicznej Uwagi glosie*
Dym (chyba) nie lecia³ w jego strone, ale na wszelki wypadek siê odsun¹³. Spojrza³ pustym wzrokiem na Andreasa.
Po raz pierwszy na twarzy Andreasa pokazaÂł siĂŞ uÂśmiech, co prawda ironiczny, ale uÂśmiech. Zacz¹³ obracaĂŚ papierosem miĂŞdzy palcami. A dokÂładniej jego koĂącówkÂą....
- Yukichi

*wymamrotal*

- A jak wy sie zwiecie.?

*Spytal zaciekawiony*
- Jestem Leny. - OdpowiedziaÂł mu krótko. UÂśmiechn¹³ siĂŞ kÂącikami ust.
- Andreas...
OdpowiedziaÂł ciÂągle bawiÂąc siĂŞ papierosem w dÂłoni.
*Lekko sie usmiechnal, potem podrapal sie lekko po glowie*

- Co tak naprawde was tu sprowadza.?
- ... Nic ? - Spojrza³ na niego z lekkim uœmiechem. Usiad³ pod drzewem i zamkn¹³ oczy.
ChÂłopak zaczynaÂł go irytowaĂŚ, a to nie byÂło dla niego dobre....

- To co robiĂŞ to mój biznes.... W tej chwili palĂŞ....

Na potwierdzenie tych sÂłów znowu wsadziÂł sobie papierosa do ust i zaciÂągn¹³ siĂŞ zdrowo zamykajÂąc oczy.....
Westchn¹³ cicho i otworzy³ oczy. Spojrza³ na nich swoim znudzonym wzrokiem.
- Ja powinienem wracac na nocna warte. Zatem zegnam was.

*Chlopak skinal glowa i odszedl spokojnym krokiem w strone Iwa-Gakure*
[NMM]
Andreas znowu siê uœmiechn¹³.

- Kolejny niewolnik systemu....

PowiedziaÂł cicho, lecz wystarczajÂąco gÂłoÂśno by mógÂł go posÂłyszeĂŚ jeden z drugim...
WsadziÂł sobie papierosa do ust...
UslyszaÂł co powiedziaÂł Missing-nin. Zapewne uciekÂł z wioski z powodu systemów, ale wolaÂł tego na gÂłos nie ujawniaĂŚ.
- To zostaliÂśmy tylko my dwaj.....

OdezwaÂł siĂŞ po chwili ciszy wpierw wypuszczajÂąc nagromadzone powietrze razem z dymem w pÂłucach. SpojrzaÂł na swojego papierosa - jedno zaciÂągniĂŞcie.

- Rodzice siĂŞ nie niepokojÂą o ciebie? ChÂłopcze....

PowiedziaÂł z wyraÂźnÂą ironiÂą w gÂłosie...
- Mam na tyle lat, Âże potrafie zadbaĂŚ sam o siebie.. - OdpowiedziaÂł mu podirytowany. PatrzyÂł na niego zÂłym wzrokiem.
Andreas bawiÂł siĂŞ teraz wyraÂźnie swoim papierosem. TrzymaÂł dÂłoĂą przed sobÂą na wysokoÂści brzucha. SpojrzaÂł w gniewne oczy chÂłopaka.

- Bojowy....

- ZadbaĂŚ o siebie powiadasz.....

WyraÂźnie siĂŞ z niego ÂśmiaÂł, mimo iÂż Âżaden uÂśmiech nie zawitaÂł na jego ustach.
- ZresztÂą.. szkoda marnowaĂŚ czasu na rozmowe z kimÂś takim jak ty.. - OdpowiedziaÂł mu szorstko. WstaÂł i udaÂł sie w kierunku domu.

<NMM>
Andreas pokiwaÂł gÂłowÂą z wyraÂźnÂą rezygnacjÂą.

- Dzieci....

SkomentowaÂł zachowanie obu chÂłopców. SpojrzaÂł w stronĂŞ w którÂą odszedÂł Yukichi. ZamyÂśliÂł siĂŞ przez chwilĂŞ.

- Jak by wyglÂądaÂło Âżycie tam?

UÂśmiechn¹³ siĂŞ ironicznie myÂślÂąc nad codziennym Âżyciem wielu ludzi. ÂŻyciem, które wyglÂądaÂło tak samo u wielu osób...
WÂłoÂżyÂł papieros do ust i dopaliÂł go do koĂąca. RzuciÂł na ziemiĂŞ peta i uÂżywajÂąc kontroli nad ziemiÂą zakryÂł go. OdwróciÂł siĂŞ na piĂŞcie i odszedÂł z rĂŞkoma w kieszeni....

[zt]
IdĂŞ sobie wolnym krokiem przez las szukajÂąc zaczepki xP

<NMM>
SzÂła przez cichy, ciemny las, który za kaÂżdym razem, gdy go nawiedzaÂła, wzbudzaÂł w niej wstrĂŞt, nie wiedziaÂła czemu. MruknĂŞÂła coÂś pod nosem niezrozumiale i poszÂła dalej.

NMM
szÂły z Yu przez las

<NMM>
Lekkim truchtem przebiegÂł przez Mroczny Las nie zwracajÂąc uwagi na otoczenie.[nmm]
Lee przebyl mroczny las udajac sie w strone swego celu(NMM)
SzedÂłem lasem w kierunku Kumo. ByÂłem dziwnie spokojny. Co jakiÂś czas obserwowaÂłem Zato... {NMM}
IdĂŞ przez las, gdy nagle usÂłyszaÂłem jakieÂś szelesty z krzaków, pomyÂślaÂłem sobie:
KtoÂś tu jest...
Po czym szybko wskoczy³em na drzewo i zacz¹³em biec po ga³êziach w stronê Konohy.

<NMM>
WszedÂł szybkim krokiem do lasu, jednak gdy sÂłoĂące przestaÂło oÂświetlaĂŚ drogĂŞ, której i tak nie byÂło, zwolniÂł kroku i staÂł siĂŞ bardziej czujny. RozglÂądajÂąc siĂŞ wokoÂło mijaÂł kolejne drzewa, szukajÂąc wzrokiem kogoÂś z Oto.

Dodane po 15 godzinach 45 minutach:

Przeczesuj¹c puszczê natkn¹³ siê na odmienny teren, mniej zaroœniêty, a w centrum mo¿na by³o zauwa¿yÌ jak¹œ (bradzo ) nisk¹ budowlê. Pobieg³ tam.

<NMM>

Dodane po 6 godzinach 19 minutach:

WracaÂł stamtÂąd skaczÂąc po konarach drzew. W pewnym momencie zauwaÂżyÂł ÂścieÂżkĂŞ wÂśród drzew. SkierowaÂł siĂŞ tam.

<NMM>
Akimoto biegÂł jak to zazwyczaj robiÂł kiedy miaÂł okazje w pewnym momencie wskakuje na jedno z drzew i pĂŞdzi dalej skakajÂąc po drzewach.Nagle wskakuje na jedno z wiĂŞkszych drzew i rozglÂąda siĂŞ stamtÂąd.ZauwaÂża rzekĂŞ która pÂłynie równinÂą udaje siĂŞ tam.
<NMM>
przychodze i zbieram kilka kisci ziul i dwa grzyby poczym wracam do rannego.

NMM
PrzeszÂła mrocznym lasem , podazaÂła w stronĂŞ siedziby <nmm>
przechodzÂąc tĂŞdy "aa, oto mam po drodze do konohy myÂślĂŞ, Âże pozwiedzam"
-komu w drogĂŞ temu w czas - i poszedÂłem w kierunku wioski

*nmm*
PrzyleciaÂłem na mojej bestii a na drugieh równierz mojej bestii przyleciaÂł Michimoto. Bestia grzecznie odÂłoÂżyÂła MIchimoto i weszÂła na powrót do mojego ciaÂł podobnie jak ta na której ja przyleciaÂłem.
- No dobra muszĂŞ odprawiĂŚ swój rytuaÂł moÂże chwilkĂŞ potrwaĂŚ - powiedziaÂłem do Michimoto i zacz¹³em mruczeĂŚ coÂś pod nosem. Po chwili cztery bestie negatywnej energii wyszy z moich pleców. Ja staÂłem siĂŞ nieÂśmiertelny zamieniajÂąc swe organy wewnĂŞtrzne na nici negatywnej energii za pomocÂą Hougou Kajuu Henge no Jutsu. Zdj¹³em równierz dwie pary ciĂŞÂżarków treningowych co daje szybkoœÌ 120.
- Przygotuj siĂŞ. - powiedziaÂłem do Michimoto
- Ahh... na prawdê nie chce mi siê walczyÌ...- powiedzia³em po czym uaktywni³em CS2 (wygl¹d masz na dole podpisu, przypominam te¿, ze mam uaktywniony Tsushigan- moje KG). Stan¹³em znudzony w gotowej formie.
Poproszono mnie o sĂŞdziowanie...przynajmniej przez jednÂą stronĂŞ...zasady proste...bez SPAMu bo bĂŞdzie ban...summony ok...ale jeÂśli przeciwnik równieÂż posiada....liczycie sobie chakrĂŞ bo nie chce siĂŞ bawiĂŚ w kalkulator
KolejnoœÌ
Michimoto -> Kiomot -> MG -> Kiomoto -> Michimoto -> MG

Zaczynacie
Z pleców zdj¹³em swoje Guan-Dao. StaÂłem i czekaÂłem na atak przeciwnika. Wrazie gdyby zaatakowaÂł frontalnie skaczĂŞ w górĂŞ i rzucam w niego kunaiem. Gdy zaatakuje jutsu pojawi siĂŞ przede mnÂą szeÂścian z ognia, która ma na celu ochronienie mnie
Chakra: 2310- 1000 (uaktywnienie Tsushigana)= 1310 + 10% z chakry przeciwnika
* WidzĂŞ Âże siĂŞ nie bawi skoĂączĂŞ to szybko * - pomyÂślaÂłem i warkn¹³em pod nosem Hougou Kemono Isshohada, moje bestie powróciÂły do mojego ciaÂła. [ Moja Chakra 15850, staty +100KaÂżdy do tego szybkoœÌ 220 ]
NastĂŞpnie wyrosÂły mis skrzydÂła [ wczeÂśniej zrobione hougou Kajuu daje mi takie prawo ] i gdy mój przeciwnik szykowaÂł atak lub obronĂŞ wzbiÂłem siĂŞ w górĂŞ i powiedziaÂłem.
- Yukki Zettai Kiomoto's Bomb - wystrzeliÂłem w stronĂŞ caÂłego terenu miliony wiÂązek chakry które wybuchajÂą po zderzeniu z czym kolwiek z si³¹ jednej wybuchowej notki, niemoÂżliwe jest nietrafienie ani chodÂźby najszczelniejsza obrona przeciwnika coÂś musi trafiĂŚ.
// Chakra: 14850 //
No cóÂż...Kiomoto zaatakowaÂł jednak szeÂścian ognia minimalnie obroniÂł Michimoto....leÂży na ziemi i jest poraniony strasznie duÂżo chyba nie trzeba mówiĂŚ...CS2 zniknĂŞÂło przez co jest jeszcze strasznie osÂłabiony i ledwo moÂże isĂŞ ruszyĂŚ
* Nietety chyba muszĂŞ to zakoĂączyĂŚ * pomyÂślaÂłem jednak dalej nie lekcewaÂżyÂłem przeciwnika.
ZleciaÂłem troszkĂŞ niÂżej. Jestem jakieÂś 20m nad Michimoto.
- To jak SO jest pod mojÂą kontrolÂą czy nie? - spytaÂłem.
JeÂżeli odpowie Âże tak atakuje tylko w jego rĂŞce GufutenkÂą aby nie mógÂł ich uÂżywaĂŚ wrazie podstĂŞpu. JeÂżeli powie Âże nie wzbijam siĂŞ z ogromnÂą szyboÂściÂą w górĂŞ, skÂładam pieczĂŞci i wykonuje Atsugai miarzdzÂąc przeciwnika wielkÂą falÂą powietrza. Wrazie jakiegoÂś cudownego uzdrowienia z mojÂą wielkÂą prĂŞdkoÂściÂą udlatuje na boki, jeÂżeli przeciwnik uÂżyje jakiegoÂś potĂŞÂżnego jutsu odbijam atak falÂą powietrza za 1000Pch.

// chakra jeÂżeli powie tak: 14600
JeÂżeli powie nie: 13850 //
Nic nie mówiÂłem, wstaÂłem ledwo dyszÂąc i otworzyÂłem oczy. MiaÂłem dalej aktywowany Tsushigan. PopatrzyÂłem na Kiomoto. W jednej sekundzie pojawiÂła siĂŞ dookoÂła niego klatka z ognia, która nie pozwala mu na ruch. W jego wnĂŞtrzu powstaÂło ogromne ogniste tornado, które w jednej chwili urosÂło do gigantycznej postaci i rozsadziÂło przeciwnika od Âśrodka, a przynajmniej popaliÂło mu wnĂŞtrznoÂści (ale dziwne by byÂło Âżeby go nie rozerwaÂło). Jego maski zaczeÂły pÂłon¹Ì, on caÂły zacz¹³ pÂłon¹Ì a ja odpowiedziaÂłem. - Nie ma takiej opcji...moÂżemy porozmawiaĂŚ i znaleŸÌ inne rozwiÂązanie, wszystko da siĂŞ omówiĂŚ...
CóÂż....za duÂżo mówiĂŚ nie trzeba....jako , Âże Michimoto siĂŞ nie odezwaÂł Kiomoto nie mógÂł zastosowaĂŚ Âżaden ze swoich ataków....jednak Michimoto po tym jak uÂżyÂł swojÂą klatkĂŞ jest tak wyczerpany , zĂŞ pada na ziemiĂŞ i nie moÂże siĂŞ ruszyĂŚ , dlatego zostaÂła sama klatka a tornada i to wszystko inne zniknĂŞÂło. KiomiÂś ( sorka nie mogÂłam siĂŞ powstrzymaĂŚ ) nie moÂże siĂŞ ruszyĂŚ
- Jestem juÂż zmĂŞczony, ale powiem jedno. SO nie bĂŞdzie tobie podlegaÂło. MoÂżemy u ciebie zrobiĂŚ posterunek, który bĂŞdzie pilnowaÂł porzÂądku w mieÂście. Ale nigdy nie poniÂżymy siĂŞ i bĂŞdziemy komuÂś podlegaĂŚ....- powiedziaÂłem juÂż nic nie robiÂąc
WidzÂąc jak jakaÂś klatka mnie otacza Âłykam trzy pigóÂłki ze skrzepniĂŞtÂą krwiiÂą i szybko wypuszczam moje bestie i tylko ja jestem w klatce jako Âże MIchimoto nic nie robi to... JeÂżeli nie zd¹¿yÂłem wypuÂściĂŚ bestii to wykonujĂŞ Goukakyuu no Jutsu i jako Âże Michimoto nie ma praktycznie siÂł na podtrzymanie klatki powinna puÂściĂŚ

Bestia nr1 Koparka: Wbija siĂŞ w ziemiĂŞ z ogromnÂą zÂłoÂściÂą nastĂŞpnie gdy jest pod Michimoto wyskakuje z Yuuki Zettai Suiton Rasengan i uderza w plecy a woda trafia do pÂłuc i przeciwnik topi siĂŞ. NastĂŞpnie bestia wraca do podziemi.

Bestia nr2 MotyluÂś: Gdy wyskakuje z klatki odrazu stosuje Yuuki Zettai Kiomoto's Bomb , robi to przed atakiem bestii nr1
gdy ta bestia koĂączy bestia nr1 zaczyna.

Bestia nr3 Fuuuuuuuton: Jako Âże ta bestia równierz ma skrzydÂła stosuje Baku Suishouha co powinno spowodowaĂŚ zalanie terenu i Michimoto jest pod wodÂą podobnie jak moje bestia nr1 która jest juÂż po ataku.

Bestia nr4 Rai: WidzÂąc Âże woda zalewa otoczenie zlatuje na dóÂł ( ona teÂż ma skrzydÂła ) wykonujĂŞ GufutenkĂŞ co mocno naelektryzuje wodĂŞ wiĂŞc Michimoto jest juÂż niezdolny do walki powinien byĂŚ martwy 4 razy ale regóÂły dorum tego zabraniajÂą.

Ja ( je¿eli te¿ mogê wyjœÌ ): Dok³adam 2x Yuuki Zettai kiomoto's bomb ( po atakach bestii ) i MIchimoto chodŸby nie wiem co siê sta³o powinien przegraÌ.

Po wszystkim moje bestie podlatujÂą do klatki z wyjÂątkiem kopareczki i albo jÂą rozbijajÂą albo odrazu wracajÂą do mojego ciaÂła w postaci Hogou Kemono Isshohada.
I ponownie Âłykam trzy pigóÂłki z krwiÂą [ chakra full]
// dodam ¿e napisa³em w poprzednim poœcie wrazie ataku odlatujê w bok jak niby mnie ta klatka z³apa³a jak mia³em szybkoœÌ 220? //
DÂługo chyba nie muszĂŞ mówiĂŚ co siĂŞ staÂło...wygraÂł Kiomoto....
+ 10Pch + 1 do rozdysponowania na Si³ê/zrêcznoœÌ/celnoœÌ/szybkoœÌ
DziĂŞkuje za walke
Michi....1.5 tyogdnia bez walk , misji itd.
Moja bestia która byÂła pod wodÂą wyÂłowiÂła Michimoto...
i gdy ja go chwyciÂłem byÂł nieprzytomny bestia wróciÂła do mojego ciaÂła a ja dezaktywowaÂłem wszelkie techniki.
- Kuchiyose no Jutsu - powiedziaÂłem i przybyÂł mój smok.
- Ebenezer lecimy z tym oto delikwentem do Kumo potorturujemy go troszkĂŞ. - powiedziaÂłem a mój summon uÂśmiechnÂą siĂŞ tylko.
WsiadÂłem trzymajÂąc nieprzytomnego Michimoto i odlecieliÂśmy.
<nie ma mnie i michimoto> rezydencja raikage -> lochy
SzedÂłem wolnym krokiem przez las.Co jakiÂś czas sÂłyszaÂłem odgÂłosy zwierzÂąt które zamieszkiwaÂły ten mroczny las.Znikn¹³em w g³êbinach lasu.
NMM
Bieg³em mrocznym lasem na grzbiecie bia³ego geparda.Biegn¹c rozgl¹da³em siê za jak¹œ chatk¹.Na skraju lasu dostrzeg³em jak¹œ star¹ chatkê.Uda³em siê w jej kierunku.
NMM
Ponownie szedÂłem mrocznym lasem który prowadziÂł do lasów w KumoGakure gdzie leÂżaÂła siedziba organizacji do której aktualnie nale¿ê.SzedÂłem lasem [cenzura] siĂŞ w odgÂłosy zwierzÂąt zamieszkujÂących to miejsce.ZnikÂłem w gĂŞstwinach lasu.
NMM
Przez las szÂła zakapturzona postaĂŚ. Wiatr pogwizdywaÂł w ubitÂą ÂścieÂżkĂŞ wÂśród krzaków oÂświetleÂł jednynie sÂłaby blask ksiĂŞÂżyca. Tajemnicza postaĂŚ staneÂła i rozejrzaÂła siĂŞ wokoÂło. NatĂŞpnie ruszyÂła ponownie w troszkĂŞ innym kierunku. NMM
Klon Keishiego szybkim wprawnym ruchem przemieszczaÂł siĂŞ przez las... Nie miaÂł on dla niego Âżadnych tajemnic... W koĂącu tyle lat mieszkaÂł w tej okolicy... Zmierzal w kierunku Kumo... {NMK}
PojawiÂłem siĂŞ w mrocznym lesie na rĂŞkach jednego z klonów.PozostaÂłe klony szÂły obok mnie ze saszetkami przepeÂłnionymi zÂłotem.W pewnym momencie klony znikÂły a ja wraz z 3 woreczkami zÂłota upadÂłem na ziemiĂŞ.CzyÂżbym ja umieraÂł!?Tak ja umieram!Le¿¹c na ziemi traciÂłem kontakt ze Âświatem wiedziaÂłem Âże to mój koniec Âże umrĂŞ poÂśród mroku.StaraÂłem siĂŞ nie zamykaĂŚ oczu jednak to byÂło strasznie trudne.Na ziemi powstaÂł bardzo duÂża kaÂłuÂża krwi która wypÂłynĂŞÂła z mojej rany nad podbrzuszu a ja leÂżaÂłem w jej Âśrodku.
ZÂłapaÂłem HyugĂŞ którego zauwaÂżyÂłem przez przypadek. PrzywoÂłaÂłem tygrysa i który daÂł mu trochĂŞ tygrysiego leku. PowiedziaÂłem do summona:
-ChodÂź lecimy do KNH.
<NMN>mnie i Hyugi oraz summona
W powietrzu znikÂąd pojawiÂł siĂŞ biaÂły ptak o sporych rozmiarach.Na jego grzbiecie siedziaÂł chÂłopak z charakterystycznie biaÂłymi oczyma.Nie trudno zgadn¹Ì Âże lecieli oni w stronĂŞ Konohy.Podczas lotu chÂłopak spoglÂądaÂł na ziemiĂŞ jakby czegoÂś szukaÂł.I pomyÂśleĂŚ Âże tu mogÂłem poÂżegnaĂŚ siĂŞ ze Âświatem.Zarówno jak i ptak tak jak i jego pasaÂżer znikli z widoku.
Cz³onek rady wioski przemierza³ las w nadziei ¿ enic go tutaj nie schwyta, ³¹cz¹c koniec z koùcem stwierdzi³ ¿e wola³ by dotrzeÌ do Konoha w ca³oœci ani¿eli mia³o by siê to ostatecznie wydarzyÌ w czêœciach.

NMM
WchodzÂąc do puszczy poczuÂłem lĂŞk, lecz gdy przypomniaÂłem sobie tego maÂłego chÂłopca proszÂącego mnie o pomoc postanowiÂłem odrazu wytropiĂŚ i zabiĂŚ pojedyĂączo wilki. MusiaÂłem wymyÂśliĂŚ jakiÂś plan na to jak wytropiĂŚ szeœÌ wilków tak, aby one nie zabiÂły mnie. PomyÂślaÂłem sobie jakbym znalazÂł pare zajÂąców i zabite wystawiÂł je jako przynĂŞte a ja przyczajony na drzewie oczekiwaÂł bym na odpowiedni moment by zaatakowaĂŚ. Zacz¹³em poszukiwania zajÂąców lecz te byÂły równie nieuchwytne jak same wilki wiĂŞc porobiÂłem róÂżne puÂłapki np. g³êbokie dziury w ziemi przykryte maÂłymi patykami i liœÌmi oraz kunaie powbijanie w ziemie ostrzem do góry delikatnie przykryte leÂśnÂą ÂściuÂłkÂą. ByÂły na tyle dobrze zrobione, ¿ê na rezultaty nie trzeba byÂło dÂługo czekaĂŚ. JuÂż po 10 minutach w puÂłapkĂŞ z kunajami daÂł nabraĂŚ siĂŞ zajÂączek. Gdy tylko ten zatrzymaÂł siĂŞ na ostrzach mych kunai natychmiast sciÂągnoÂłem go z nich i zrobiÂłem kolejnÂą puÂłapkĂŞ na te wÂściekÂłe wilki. PoÂłoÂżyÂłem zajÂączka na ziemi i zrobiÂłem doœÌ wysokÂą Âściane z mych koÂści które uniemoÂżliwiaÂły ucieczke na póÂłnoc i zachód wiĂŞc wilk mógÂł atakowaĂŚ tylko z dwóch stron. ten plan teÂż szybko zaowocowaÂł bo po 45 minutach udaÂło mi siĂŞ zabiĂŚ pierwszego wilka. Wiem, ¿ê nie powinno chwaliĂŚ dnia przed zachodem ale byÂło tak dobrze po 2 godzinach miaÂłem juÂż 1 wilka. Lecz tak jak myÂślaÂłem potem juÂż byÂło tylko lepiej kolejne zajÂące i kolejne tego typu puÂłapki na wilki tylko, Âże teraz musiaÂłem czekaĂŚ dÂłuÂżej lecz me plony staÂły siĂŞ bardziej owocne. SiedzÂąc na drzewie usÂłyszaÂłem wyk wilka, po cichu zszedÂłem z drzewa i zaczĂŞÂłem pod¹¿aĂŚ w strone tego dzwiĂŞku. StaraÂłem siĂŞ byĂŚ nie zauwaÂżonym wiĂŞc nie mogÂłem pozwoliĂŚ sobie na jakikolwiek b³¹d. Wilki to zwierzĂŞta obdarzone niesamowitym sÂłuchem wiĂŞc musiaÂłem byĂŚ naprawdĂŞ cicho. Los chciaÂł, Âże spotkaÂłem parkĂŞ wilków. Nie zastanawiaÂłem siĂŞ dÂługo wyciÂągn¹³em dwa kunaie i jednym perfekcyjnym ruchem zabiÂłem oba wilki. Dla pewnoÂści wystrzeliÂłem jeszcze pare koÂści w ich strone. "Na pewno nie ÂżyjÂą" pomyÂśl¹³em i chcÂąc sprawdziĂŚ czy to prawda zbliÂżyÂłem siĂŞ do jednego z wilków a ten ostatkami siÂł ugryzÂł mnie w rĂŞkĂŞ. Gdy tylko jego zĂŞby zamoczyÂły siĂŞ w mojej rĂŞec nie myÂślaÂłem za dÂługo i drógÂą rĂŞkÂą uderzyÂłem wilka w pysk i ten zdechÂł. By zatamowaĂŚ krwawienie zerwaÂłem sobie kawaÂłek ubrania i mocno swiÂącaÂłem rĂŞke 10 cm przed ranÂą. MusiaÂłem zatamowaĂŚ krew mimo, Âże wilk byÂł umierajÂący to naprawde rane zrobiÂł g³êbokÂą. Po opatrzeniu rany podniosÂłem dwa zdechÂłe wilki, wsadziÂłem je pod pachĂŞ i zaczĂŞÂłem biec do miejsca gdzie odÂłoÂżyÂłem pierwszego wilka. "MajÂąc juÂż trzy wilki byÂłem juÂż w poÂłowie drogi do sukcesu" pomyÂślaÂłem w drodze powrotnej. Gdy dotarÂłem na miejscĂŞ w mojej puÂłapce byÂł juÂż jeden wilk i w dodatku jeszcze ÂżyÂł. OdÂłoÂżyÂłem martwe zwierzĂŞta i zaatakowaÂłem tamtego wilka z dystansu rzucajÂąc w niego 2 shurikenami i 4 koœÌmi. Nie byÂło szans by jeszcze ÂżyÂł "nie popeÂłnie tego samego b³êdu" pomyÂślaÂłem sobie i podchodzÂąc do wilka byÂłem przygotowany na atak lecz ten juÂż byÂł martwy. To juÂż 4 wilk wiĂŞc zostaÂło mi do zabici tylko dwa wilki i miaÂłem na to jeszcze mnustwo czasu. MyÂślÂąc, Âże z resztÂą wilków bĂŞdzie równie Âłatwo postanowiÂłem zanieœÌ zwÂłoki swoich celów do wÂłasnego mieszkania. ZajeÂło mi to póÂłtorej godziny. Po powrocie do lasu sprawdziÂłem dokÂładnie wszystkie puÂłapki. ÂŻadna z nich nie byÂła peÂłna wszystkie puste, nie mogÂłem w to uwierzyĂŚ ale "coÂż", powiedziaÂłem sobie "Life is brutal"... MusiaÂłem zmieniĂŚ miejsce polowaĂą to miejsce byÂło zalane krwiÂą wiĂŞc, zwierze tu juÂż nie przyjdzie.
Powoli bez poÂśpiechu zaczĂŞÂłem przechadzaĂŚ siĂŞ po lesie w poszukiwaniu wilków lub jakiegoÂś tropu, który pomógÂł by mi w znalezieniu jednego z tych zwierzÂąt. Po godzinie spacerowania po mrocznym lesie znalazÂłem coÂś co przypominaÂło legowisko wilków. Po chwili namysÂłu postanowiÂłem wejœÌ na pobliskie drzewo i czekaĂŚ na wilka. Ku memu zaskoczeniu zamiast jednego wilki w mojÂą stronĂŞ zmierzaÂła caÂła wataha tych zwierzÂąt, która liczyÂł 5 wilków. ByÂłem miÂło zaskoczony i postanowiÂłem oddaliĂŚ siĂŞ trochĂŞ by mnie nie wyczuÂły i obserwowaĂŚ je z daleka."Gdy tylko zasnÂą ja zaatakuje je swoim Hokkotsu no Yaiba bÂłyskawicznie zabijajÂąc je poprzez przebicie serca koÂściÂą. I tak teÂż zrobiÂłem gdy tylko zwietrzĂŞta usnĂŞÂły ja uÂżyÂłem Hokkotsu no Yaiba i po 2 sekundach byÂło po wszystkim gdyÂż ten atak jest niesamowicie szybki. Po udanym ataku byÂłem z siebie strasznie dumny zamiast 6 wilków chÂłopczyk dostanie 9. BĂŞdzie napewno zadowolony. ChwyciÂłem wszystkie zwierzĂŞta i postanowiÂłem wróciĂŚ do mieszkania. Po godzinie biegu udaÂło mnie siĂŞ wydostaĂŚ z lasu i wróciĂŚ do domu.
Nagle w mrocznym lesie pojawiÂł siĂŞ chÂłopak.BiegÂł on miĂŞdzy drzewami i wyraÂźnie zwalniaÂł.W pewnym momencie zatrzymaÂł siĂŞ i oparÂł plecami o drzewo.MoÂże i szybkoœÌ wzrosÂła jednak moja forma nadal jest kiepska muszĂŞ popracowaĂŚChÂłopak zsun¹³ siĂŞ nadóÂł i leÂżaÂł w takiej pozycji odpoczywajÂąc.PatrzyÂł siĂŞ na przód jednak Âże w lesie byÂło ciemno za duÂżo nie widziaÂł.W pewnym momencie siĂŞgn¹³ kunaja i zacz¹³ siĂŞ nim bawiĂŚ.
Na kamieniu zobaczyÂłeÂś chÂłopaka miaÂł okoÂło 17 lat na plecach olbrzymi miecz...
jego twarz zasÂłoniĂŞta byÂła chustkÂą w kolorze czarnym....
ChÂłopak nie zwracaÂł na ciebie uwagi wyglÂądaÂł na wycieĂączonego i biÂła od niego demoniczna chakra...
ty poczuÂłeÂś mimowolnie chĂŞĂŚ panicznej ucieczki od której siĂŞ z trudem powstrzymaÂłeÂś...
WstaÂłem jednak poczuÂłem Âże moje ruchy sÂą paraliÂżowane strachem.ByÂło to dziwne uczucie którego chyba jeszcze nie czuÂłem.Do gÂłowy wpadÂła mi myÂśl Âże to jest wÂłaÂśnie ÂśmierĂŚ która przychodzi po ludzi.MojÂą hipotezĂŞ podkreÂślaÂł miecz który byÂł jak kosa Âśmierci którÂą wykonywaÂł siĂŞ wyrok jednym ciĂŞciem.Z trudem wydusiÂłem sÂłowa:
-Kimmm...jjjjesssteœœœ-rzek³em i otar³em czo³o z potu -Czymmm jjjjesssteœœœ-doda³em po chwili i by³em gotowy do ucieczki
Zaleg³a chwila ciszy...doœÌ krêpuj¹cej...
Hideki bo w istocie to byÂł hideki spojrzaÂł na chÂłopaka który wyrwaÂł go z rozmyÂślaĂą o tym czego siĂŞ dziÂś dowiedziaÂł
-Czego chcesz-zapytaÂł sÂłabym gÂłosem jego oczojebne zielone oczy bÂłysnĂŞÂły w ciemnoÂści....
Shadow staÂł jak wryty lecz nagle w jego gÂłowie znów pojawiÂł siĂŞ obraz zabójcy jego rodziców.PrzestaÂł siĂŞ trz¹œÌ i spowaÂżniaÂł po czym wykrzyczaÂł:
-Nie nie zabierzesz mnie st¹d,nie teraz,nie puki ¿yje on-ca³y wœciek³y spojrza³em na mê¿czyznê swoimi oczami wê¿a po czym chwyci³em pewnie kunaja i by³em gotowy stan¹Ì oko w oko z tym kimœ.Nie aktywowa³em ¿adnych jutsu poniewa¿ tak naprawdê nie chcia³em siê z tym kimœ biÌ bo czu³em ¿e nie mam szans.
Hideki b³yskawicznie zdj¹³ miecz i przystawi³ go do gard³a przeciwnikowi...
Jednak trzymaÂł go tak chwilĂŞ a miecz opadÂł na ziemiĂŞ a Hideki zacz¹³ zwijaĂŚ siĂŞ z bólu...
ByÂł teraz prawie nieprzytomny....
Zaskoczony tym z jakÂą szybkoœÌ mój chyba przeciwnik pojawiÂł siĂŞ obok mnie staÂłem jak wryty.Po chwili zobaczyÂłem Âże nieznajomemu coÂś jest.ZabiĂŚ?OszczĂŞdziĂŚ?BorykaÂłem siĂŞ z takimi myÂślami nie wiedzÂąc co mam zrobiĂŚ.Po dÂługiej chwili milczenia podniosÂłem do góry kunaja i wyglÂądaÂło to jakbym chciaÂł zabiĂŚ tego kogoÂś jednak schowaÂłem broĂą i spytaÂłem czy by mu nie pomóc czasami?
Le¿¹c na ziemi i widz¹c ruch rêk¹ Hideki tylko siê zaœmia³...
I tak byÂś mnie nie zabiÂł...ON by ci nie pozwoliÂł.....-powiedziaÂł....
kiedy schowaÂłeÂś kunaj....zacz¹³ próbowaĂŚ wstaĂŚ co nie szÂło mu najlepiej....
PomogÂłem wstaĂŚ tej emanujÂącej dziwnÂą czakrÂą osobie po czym usiadÂłem na przeciwko niej mówiÂąc:
-Jestem Shadow z YukiGakure.A ty kim jesteÂś?-powiedziaÂłem do nieznajomego po czym czekaÂłem na odpowiedÂź z niecierpliwoÂściÂą nie wiedzÂąc kim jest on lub raczej czym.Jeszcze zanim mĂŞÂżczyzna zdoÂłaÂł mi odpowiedzieĂŚ spytaÂłem siĂŞ:
-Co miaÂłeÂś na myÂśli mówiÂąc on?-zadaÂłem drugie nurtujÂące mnie pytanie
Ehhhh....a co mi tam....-mrukn¹³em do siebie odsÂłaniajÂąc bladÂą twarz która jak do tej pory byÂła zasÂłoniĂŞta czarnÂą chustkÂą...
-Jestem Hideki...powiedziaÂłem a po chwili dodaÂłem...-on...on jest wszĂŞdzie....na pewno czujesz jego chake...powiedziaÂł Âże nie pozwoli nikomu mnie zabiĂŚ pod warunkiem Âże i ja bĂŞdĂŞ robiÂł wszystko Âżeby nie zginaĂŚ....
Shadow nadal nie wiedziaÂł kim jest "on".PróbowaÂł wywnioskowaĂŚ coÂś z tego co powiedziaÂł Hideki jednak nie mogÂąc odgadn¹Ì kim jest on daÂł sobie z tym spokój i zapytaÂł wprost:
-Kim jest "on".Nadal nie odpowiedziaÂłeÂś na moje pytanie.-po tych sÂłowach oczy wĂŞÂża chÂłopaka spojrzaÂły siĂŞ w oczy Hidekiego które coÂś ukrywaÂły.
Po dog³êbnej analizie wyglÂądu twarzy Hidekiego stwierdziÂłeÂś ze jaskrawo zielone oczy w porównaniu z bladÂą cerÂą i zielonkawÂą poÂświatÂą biorÂącÂą siĂŞ nie wiadomo skÂąd...Takie po³¹czenie byÂło oszaÂłamiajÂąco a gdzieÂś w oddali zawyÂł wilk....
w oczach Hidekiego dostrzegÂłeÂś demona...4-ogoniastego soku, nie usiaÂłeÂś pytaĂŚ wiedziaÂłeÂś juÂż kim jest ON...
Ch³opak mia³ mieszane uczucia.Z jednej strony czu³ lêk przed potêg¹ demona jednak z drugiej podziw dla jego mocy.Jednak jedno by³o faktem Shadow myœla³ ¿e opowieœÌ o Soku i innych demonach jest tylko mitem a tu okazuje siê ¿e to prawda.Ch³opak spojrza³ siê na miecz po czym zada³ kolejne pytanie:
-Co to za miecz?Nie wyglÂąda mi na zwykÂły-rzekÂł do mĂŞÂżczyzny
-To zwyk³y miecz...tyle tylko ¿e wykonany z koœci potrafi siê wyd³u¿yÌ o oko³o 30 cm...-w tym momencie miecz le¿¹cy na ziemi wyd³u¿y³ siê -i nawet jeœli siê zniszczy to nic mi nie jest...
teraz Hideki musiaÂł siĂŞ wysiliĂŚ...podniósÂł miecz i zÂłamaÂł go na póÂł...odrzucajÂąc koĂącówkĂŞ z ostrzem a zostawiajÂąc rĂŞkojeœÌ...jednak po chwili miecz "odrósÂł"
Hideki sam nie wiedziaÂł czemu to mówi nieznajomemu poczuÂł jednak jak¹œ wiĂŞÂź ³¹czÂącÂą ich...
Tak samo jak Hideki i Shadow poczuÂł coÂś do mĂŞÂżczyzny.Nie wiedziaÂł czemu ale dobrze czuÂł siĂŞ w jego otoczeniu i mógÂł siĂŞ otworzyĂŚ na niego choĂŚ od federalnej nocy w jego domu byÂł osobÂą cichÂą i maÂłomównÂą.ChÂłopak rzuciÂł kolejne pytanie do Hidekiego:
-NaleÂżysz do jakiejÂś wioski?-po tych sÂłowach czekaÂł na odpowiedÂź
Hmmm..KiedyÂś naleÂżaÂłem...
UrodziÂłem siĂŞ w Kiri i mieszkaÂłem tam przez 16 lat....kiedy moi rodzice zostali zamordowani ja przysiÂągÂłem zemstĂŞ...
Nie wiem kto to zrobiÂł ale kiedyÂś go odnajdĂŞ...
Wtedy odszedÂłem z wioski....
Zamieszka³em w taki gdzie obci¹³em na jakiœ czas fotel w³adcy wioski...
Nie potrafiÂłem usiedzieĂŚ jednak w miejscu wiĂŞc zebraÂłem kilku wiernych towarzyszy i zaÂłoÂżyÂłem organizacjĂŞ...
ByÂła to tajna organizacja o celach najemniczo-rozbójniczych jednak prawdziwym celem byÂło odnalezienie zabójców moich rodziców.... Jednak jedna osoba zdradziÂła nas i doszÂło do wewnĂŞtrznych sporów...
jednak majÂąc waÂżniejsze sprawy na gÂłowie wyruszyÂłem w samotnÂą podróÂż gdzie zostaÂłem schwytany w puÂłapkĂŞ i przez ponad 2 miesiÂące torturowany kiedy po 2 miesiÂącach katuszy udaÂło mi siĂŞ jakimÂś cudem uciec schroniÂłem siĂŞ w Kusie...
gdzie rzÂądzi teraz osoba która zdradziÂła organizacjĂŞ....jednak wtedy tego jeszcze nie wiedziaÂłem
Kiedy juÂż zregenerowaÂłem siÂły na jednej z licznych podróÂży natrafiÂłem na opuszczonÂą siedzibĂŞ mistycznej organizacji z kiri...
Jako tako tam uprzÂątn¹³em i zaczynam zbieraĂŚ czÂłonków Âżeby odbudowaĂŚ organizacjĂŞ jednak jeÂśli chodzi o siedzibĂŞ...
ZauwaÂżyÂłem Âże zadziwiajÂąco duÂżo osób wie o jej poÂłoÂżeniu co rodzi kolejne komplikacje...
Ale wracajÂąc do mojej Historii...
DziÂś w kiri pewien Anbus wrĂŞczyÂł mi jakiÂś dziwny pakunek a nastĂŞpnie zaatakowaÂło mnie kilku czÂłonków ZZWS[NPC] którzy zginĂŞli jednak ten przedmiot obudziÂł we mnie demona który podczas tortur ukryÂł siĂŞ wewnÂątrz mnie razem z moimi wspomnieniami...
to chyba juÂż wszystko-powiedziaÂłem zdziwiony swojÂą gadatliwoÂściÂą gdyÂż zazwyczaj nic nie mówiĂŞ...
-Jak juÂż mówiÂłem urodziÂłem siĂŞ w YukiGakure i tam siĂŞ wychowaÂłem.ÂŻyÂłem spokojnie w rodzinie peÂłnej miÂłoÂści.Jednak nasz spokój zakÂłóciÂł pewien incydent który staÂł siĂŞ pewnej nocy a mianowicie do domu wÂłamaÂł siĂŞ shinobi który na moich oczach zamordowaÂł moich rodziców a mnie samego oszczĂŞdziÂł dla zabawy.Od tamtej chwili ÂżyÂłem tylko zemstÂą.TrenowaÂłem jak tylko mogÂłem aby staĂŚ siĂŞ silniejszym aÂż do teraz-skoĂączyÂłem zaskoczony tym Âże wiele mnie ³¹czy z Hidekim
PopatrzyÂłem na Niego przez chwilĂŞ...
PrzydaÂł by mi siĂŞ w organizacji ktoÂś tak zdeterminowany jak ty i jednoczeÂśnie tak podobny do mnie-powiedziaÂłem zakÂładajÂąc miecz na plecy
WiĂŞc jak...idziesz-zapytaÂłem z trudem wstajÂąc...
Zaskoczony propozycjÂą równieÂż wstaÂłem i stan¹³em w miejscu.SpojrzaÂłem siĂŞ na odchodzÂącego mĂŞÂżczyznĂŞ po czym do³¹czyÂłem do niego uÂśmiechajÂąc siĂŞ.IdÂąc w milczeniu rzekÂłem:
-Do³¹czĂŞ do tej organizacji-powiedziaÂłem stanowczo -Jak nazywa siĂŞ ów organizacja i ilu czÂłonków sobie liczy oraz czy kaÂżdy ma tak fajny miecz jak ty?-dodaÂłem szereg pytaĂą idÂąc przy boku Hidekiego.
Hmmm
7MM jednak poprawna nazwa brzmi Seven Mist of Sword[jak Âźle napisaÂłem sorka]
Liczy jak nazwa 7 czÂłonków...przynajmniej powinna obecnie wliczajÂąc ciebie jest nas 4
A co do miecza kaÂżdy sam wykuwa swój miecz i moÂże wyglÂądaĂŚ dowolnie...
no prawie kaÂżdy wykuwa...jestem jedynym który nie posiada wykutego miecza...zostaÂł on uformowany z moich wÂłasnych koÂści wiĂŞc do póki ja ÂżyjĂŞ miecza nie da siĂŞ zniszczyĂŚ gdyÂż siĂŞ odbuduje jednakÂże po mojej Âśmieci miecz zmieni siĂŞ w proch...
powiedziaÂłem i ruszyÂłem przed siebie
nmm
UÂśmiechn¹³em siĂŞ na myÂśl Âże bĂŞdĂŞ posiadaÂł swój wÂłasny miecz.Bez wahania ruszyÂłem za mĂŞÂżczyznÂą po drodze rozmyÂślajÂąc jaki by tu stworzyĂŚ miecz.W mojej gÂłowie tworzyÂły siĂŞ szkice mieczów jednak nie mogÂłem znaleŸÌ tego prawdziwego którym mógÂłbym siĂŞ posÂługiwaĂŚ w walce.Znikn¹³em za górkÂą ciÂągle myÂślÂąc o mieczu który mam zamiar wykuĂŚ jeÂżeli dam radĂŞ.
NMM
ChÂłopak biegÂł drogÂą jednak tym razem sam.W pewnej chwili zatrzymaÂł siĂŞ i zobaczyÂł w oddali ogromny budynek.Co to?Zaciekawiony co tam jest lub kto pobiegÂł co siÂł w nogach.
NMM
JechaÂłam w miarĂŞ spokojnym galopem. BaÂłam sie strasznie o zdrowie Tano-kun.
- Wytrzymaj..jesteÂśmy blisko - powiedziaÂłam do Niego i do siebie
RuszyliÂśmy dalej
< NMN>
WkroczyÂłem do mrocznego lasu. ByÂło tutaj bardzo duÂżo drzew, przez co promienie sÂłoneczne nie mogÂły siĂŞ przedostaĂŚ przez nakÂładajÂące siĂŞ konary. WÂłaÂśnie dlatego byÂło tutaj zazwyczaj bardzo ciemno, poniewaÂż sÂłoĂące tutaj nie docieraÂło. Jednak byÂło wszystko widaĂŚ. Ten nas nosiÂł nazwĂŞ mroczny nie tylko ze wzglĂŞdu na brak ÂświatÂła ale teÂż ze wzglĂŞdu na dziwne rzeczy ,które tutaj siĂŞ wydarzajÂą. WedÂług plotek osoba ,która raz siĂŞ zag³êbi w lesie to juÂż z niego nie powróci. wielu juÂż tak zaginĂŞÂło i nigdy ich nie odszukano. Kabuto uÂśmiechn¹³ siĂŞ ,gdy mu to siĂŞ przypominaÂło, poniewaÂż wÂłaÂśnie tutaj porywaÂł ludzi razem z Orochimaru do swoich eksperymentów. Zacz¹³ iœÌ ÂścieÂżkÂą , rozglÂądaÂł siĂŞ po okolicy. MyÂślaÂł o dzisiejszym bardzo udanym dniu i torturach dzieciaka, byÂł bardzo zadowolony ze swojego rezultatu. Do tego znalazÂł jeszcze bardzo waÂżne dokumenty, które mu siĂŞ na pewno przydadzÂą.
Nagle zza siebie usÂłyszaÂłeÂś dziwny gÂłos , czÂłowieka , jakby Âłowcy gÂłów:
-Kabuto Yakushi jak mnie oczy nie mylÂą. ProszĂŞ co nam siĂŞ tu trafiÂło Âświetny , Âłowca do tego zadania. PotrzebujĂŞ 3 ÂświeÂżych Geninków z byle jakiej wioski dostarczyÂłbyÂś ich do mnie?? Nagroda pieniĂŞÂżna 200y za gÂłowĂŞ , ale majÂą byĂŚ Âżywi , wtedy dam 250. Potrzebuje ich do prywatnych badaĂą mam nadziejĂŞ , ze Ci siĂŞ uda ich tu donieœÌ pojedynczo. Powodzenia i wróĂŚ tu Âłowco - Nagle gÂłos ucichÂł pozostaÂło Ci tylko wykonaĂŚ zadanie.

/3 Geninów playerów , ÂżyczĂŞ powodzenia //
Po wypowiedzi Âłowcy gÂłów uÂśmiechn¹³em siĂŞ. " Szkoda, Âże CiĂŞ nie znam... Nie pÂłaci najlepiej, ale Âźle teÂż nie jest.. Na razie i tak nie mam nic do roboty. Orochimaru nie zleciÂł mi Âżadnego zadania, wiĂŞc mogĂŞ siĂŞ tym zajÂąc. Przyda mi siĂŞ odrobina rozrywki, na szczĂŞÂście nie muszĂŞ szukaĂŚ w konkretnej wiosce, to jest plus. MogĂŞ szukaĂŚ w kaÂżdej ,jakiej tylko sobie zapragnĂŞ. Kto by pomyÂślaÂł, Âże spotka mnie taka niespodzianka w takim miejscu... ". Kabuto chrupn¹³ karkiem w prawo ,a potem w lewo. PoprawiÂł swoje okulary i ruszyÂł z powrotem w stronĂŞ wyjÂścia, droga którÂą przyszedÂł. WracajÂąc kopn¹³ sobie jakiÂś kamyczek, tak od niechcenia. RuszyÂł w nieznanym kierunku. <NMM>
WbiegÂłem do mrocznego lasu. Nabarku miaÂłem nieprzytomnego Armura, sam wyglÂądaÂłem identycznie jak On. ZatrzymaÂłem siĂŞ w miejscu, gdzie ostatni raz sÂłyszaÂłem mĂŞÂżczyznĂŞ, a potem powiedziaÂłem:
- Hej ÂŁowco! Mam dla ciebie podarunek, ÂświeÂże miĂŞsko prosto z Konohy! ChÂłopak jest z Yuki. - Po tej wypowiedzi czekaÂłem aÂż pojawi siĂŞ dany tropiciel, a gdy to zrobiÂł to kontynuowaÂłem
- Nie martw siĂŞ moim widokiem, gÂłos mój poznajesz. PrzybraÂłem jego postaĂŚ, by mnie nie nikt nie rozpoznaÂł. - PoÂłoÂżyÂłem ciaÂło na ziemie - Dzieciak Âżyje wiĂŞc naleÂży mi siĂŞ 250 Yen zapÂłaty. wiedziaÂł ,Âże taki typkom nie moÂżna ufaĂŚ , wiĂŞc byÂł przygotowany od razu do unikniĂŞcia bÂądÂź sparowania niespodziewanego ataku. Gdybym jednak otrzymaÂł naleÂżyte pieniÂądze, to zadaje mu ostatnie pytanie:
- Do jakich eksperymentów sÂą Ci potrzebni ci trzej genini? - ZapytaÂłem z zaciekawieniem czekajÂąc na odpowiedÂź. PoprawiÂłem swoje okulary.
GoÂśc wyszedÂł , byÂł zakapturzony , nawet nie wyczuÂłeÂś jego chakry. Po protu zaÂł Ci 250 Y w banknotach i wzi¹³ Armura na barki. Jego gÂłos byÂł smĂŞtny i mówiÂł do Ciebie jakbyÂś byÂł gÂłupi :
-Wiesz , Âże nie dzieli siĂŞ eksperymentami i wiedzÂą o nich z innymi. Ty to powinieneÂś doskonale wiedzieĂŚ. CaÂłkiem niezÂły ten twój kamuflaÂż , przyznam , ze nawet bardzo dobry. I tak pozyskujesz moje maÂłe dzieci CieszĂŞ siĂŞ , ze CiĂŞ zatrudniÂłem. - Po tych sÂłowach goœÌ znikn¹³ w ciemnym lesie. Przy okazji dodaj sobie 3 do stat i 10 do Pch.
W sumie nie obchodziÂło mnie co z nimi zrobi. Ale jednak byÂłem lekko ciekawy. ZapÂłatĂŞ otrzymaÂłem ,wiĂŞc jeden z gÂłowy. WÂłoÂżyÂłem pieniÂądze do kieszeni. Nie spodobaÂł mi siĂŞ ton jaki do mnie mówiÂł, ale na jego miejscu teÂż bym nie zdradzaÂł swoich zamiarów. SpojrzaÂłem na swoje nowe ciaÂło. Nie byÂło zÂłe. Chrupn¹³em koœÌmi ,a potem zastanowiÂłem siĂŞ gdzie by dalej rozpocz¹Ì swoje poszukiwania. Po krótkim namyÂśle postanowiÂłem poszukaĂŚ w miejscach gdzie ludzie najrzadziej przychodzÂą. MuszÂą to byĂŚ miejsca opustoszaÂłe, by nikt nie zauwaÂżyÂł jak porywam kolejnÂą ofiarĂŞ. ZaczajĂŞ siĂŞ w jakimÂś miejscu i bĂŞdĂŞ czekaÂł. Po obmyÂśleniu strategii ruszyÂłem w drogĂŞ. <NMM>
WkroczyÂłem juÂż spokojnym krokiem do mrocznego i zÂłego miejsca. Tym razem bardzo ostroÂżnie stÂąpaÂłem, starajÂąc siĂŞ ,by nie zostawiĂŚ za sobÂą Âżadnych Âśladów. WiedziaÂłem, Âże zawsze pozostaje jakaÂś poszlaka, ale dziĂŞki temu manewrowi, zamiast trwaĂŚ powiedzmy dwa dni, to bĂŞdzie tylko moÂżna wyczuĂŚ mojÂą obecnoœÌ i mnie wytropiĂŚ w czasie jednej doby. dotarÂłem po jakimÂś czasie na miejsce spotkania ponownie. PostawiÂłem ciaÂło Zuki na ziemi. WyglÂądaÂłem jak Armur, wiĂŞc Âłowca powinien domyÂśliĂŚ siĂŞ ,Âże to ja. Jednak dla upewnienia powiedziaÂłem:
- PrzybyÂłem! PokaÂż siĂŞ! Mam dla ciebie kolejny obiekt do eksperymentów! Tym razem zajĂŞÂło mi to dwa dni i do tego nie jest w za dobrym stanie. Tego mocno obiÂłem, dostaÂł silny cios, na pewno szybko siĂŞ nie ocknie. Taka moja rada. Teraz pora na mojÂą zapÂłatĂŞ, waÂżne Âże Âżyje - WyciÂągn¹³em dÂłoĂą po pieniÂądze. Jednak Âżycie mnie nauczyÂło, Âże jedynÂą osobÂą ,której moÂżesz ufaĂŚ, to jesteÂś ty sam. KierujÂąc siĂŞ tym przekonaniem byÂłem od razu gotów do odskoku i parowania kaÂżdego ciosu. W razie ciosu od najemnika, oddalam siĂŞ od niego 5 metrów i nakÂładam na siebie kawarimi no jutsu. PrzygotowujĂŞ sie do obrony.
I znowu us³ysza³eœ tylko g³oze niszczonej ga³¹zki , a ju¿ ³o
-Doskonale Kabuto , œwietnie. Jednak ten nie ma sprawnych r¹k , nie bêdê mia³ czego ³amaÌ wiec dostaniesz tylko 200Y . Znasz siê na robocie , za po³amanego nie ma tyle co za ca³ego. Mam nadzieje , ze siê nie obudzi , na 100% robi coœ wa¿nego w zaœwiatach. Tak jesteœ naprawdê dobry , plotki jednak czasem nie k³ami¹. Teraz muszê znikaÌ , nie mam zamiaru zmarnowaÌ tu ca³ego dnia. - I tym razem znikn¹³ w ciemni , lasu jednak zdawa³o Ci siê ¿e widzia³eœ go d³u¿ej ni¿ ostatnim razem. Po prostu w pewnym momencie siê rozp³ywa³. Tobie pozosta³o wyruszyÌ po ostatniego geninka.
Dopisz sobie 2 do stat i 10 do Pch
" Heh, tak myÂślaÂłem.. bezuÂżyteczne Âścierwo.. 200 Yen... nie mogĂŞ narzekaĂŚ..". WÂłoÂżyÂłem pieniÂądze do mojej sakwy. "Chyba pora zrobiĂŚ sobie krótkÂą przerwĂŞ w Âłapaniu. dawno nie odwiedzaÂłem siedziby Sound Organisation. Czas by znowu tam zawitaĂŚ i spytaĂŚ siĂŞ mojego pana czy nie ma dla mnie jakiejÂś specjalnej misji. Mam nadziejĂŞ, Âże nie bĂŞdzie zÂły. ZÂłoœÌ tego legendarnego Sannina nie zna granic. To zlecenie skoĂączĂŞ w miĂŞdzyczasie. Ciekawe co oznaczaÂło to jego znikniĂŞcie... Hmm... Dobra nie ma co marnowaĂŚ czasu". RozciÂągn¹³em siĂŞ ,swój kark, rĂŞce i tuÂłów ,trochĂŞ mnie zmĂŞczyÂła ta wĂŞdrówka z tym ciĂŞÂżarem. Po krótkiej rozgrzewce ruszyÂłem w stronĂŞ SO. <NMM>

Dodane po 10 godzinach 12 minutach:

DotarÂłem do miejsca ,w którym miaÂłem otrzymaĂŚ ostatecznÂą zapÂłatĂŞ. WszedÂłem powoi do lasu. AnulowaÂłem swojÂą technikĂŞ, obejrzaÂłem siĂŞ za siebie, czy nikt mnie nie ÂśledziÂł. Jak zwykle nie. PoÂłoÂżyÂłem ciaÂło na ziemi, oparÂłem go o drzewo. ZawoÂłaÂłem:
- Masz tu ostatni kÂąsek. ChÂłopak z Suny. Jak zwykle szybko ,oczywiÂście znowu trochĂŞ bĂŞdzie nieprzytomny. MiaÂłeÂś szczĂŞÂście, Âże nam nie trafiÂłeÂś. Tak wykonana perfekcyjnie robota. MoÂże dostanĂŞ coÂś ekstra? KaÂżdy dzieciak jest z innej wioski. Wszyscy w prawie nienaruszonym stanie i do tego nieprzytomni. WiĂŞc jak bĂŞdzie? - ZapytaÂłem siĂŞ i poprawiÂłem swoje okulary. ByÂłem teÂż przygotowany do obrony, w razie jakiegoÂś ataku.
Tym razem z nieba spadÂł na Ciebie Âłowca gÂłów. UstanÂą przy tobie i odebraÂł ciaÂło , podaÂł Ci w woreczku ca³¹ nagrodĂŞ , na razie nie wiesz ile. Po przeliczeniu wyjdzie Ci 750 Y , jednak coÂś tu siĂŞ nie zgadza. Gdy chcesz o tym powiedzeni Âłowcy , juÂż go tu nie ma , a Quizo trafia do niebytu , do nieba na 4 dni po czym z resztÂą spada do piekÂła dokoĂączyĂŚ swe zadanie. To miejsce jest tak samo puste , jak wtedy , gdy przyszedÂłeÂś tu pierwszy raz. . .
" Pojawia siĂŞ i znika ten Âłowca... juÂż zacz¹³ mnie lekko wkurzaĂŚ, w sumie waÂżne ,Âże zapÂłaciÂł i to nawet nieÂźle. Teraz mogĂŞ zajÂąc siĂŞ swoimi sprawami. DziĂŞki nim mam nowe twarze do wykorzystania. Zacz¹³em spokojnie wracaĂŚ do wyjÂścia. RozglÂądaÂłem siĂŞ ,podziwiajÂąc to miejsce, peÂłne mroku i zÂła." Pewnie Kidoumaru na mnie czeka przed siedzibÂą.. A to niech sobie poczeka jeszcze trochĂŞ..". Wyj¹³em swój kunai zacz¹³em siĂŞ nim bawiĂŚ. Zacz¹³em obracaĂŚ nim wokóÂł mojego palca. w pewnej chwili zÂłapaÂłem go i wykonaÂłem szybkie ciĂŞcie w okolicach krtani, jak gdyby staÂł przede mnÂą przeciwnik. "Dawno nie splamiÂł siĂŞ krwiÂą... MuszĂŞ to zmieniĂŚ.. Od zabicia Musashiego tylko porywaÂłem. ". WyszedÂł z lasu i pod¹¿yÂł w stronĂŞ Sound Organisation. <NMM>
ObudziÂłem siĂŞ w zupeÂłnie nie znanym mi miejscu. GÂłowa bolaÂła mnie jak nie wiem co... Ile ja byÂłem nieprzytomny? Co mi siĂŞ przydarzyÂło? ZadawaÂłem sobie ciÂągle te pytania... SprawdziÂłem czy nic mi nie zginĂŞÂło... Nie caÂły mój sprzĂŞt byÂł na miejscu... UsiadÂłem na ziemi i usiÂłowaÂłem sobie cokolwiek przypomnieĂŚ...
SiwowÂłosy chÂłopak udaÂł siĂŞ do mrocznego lasu. To i tak jest przejÂście do Konohy, wiĂŞc musiaÂł przez to przebyĂŚ. Spokojnie skakaÂł sobie z jednego drzewa na drugie. DotarÂłem ponownie do miejsca, gdzie kiedyÂś spotkaÂłem owego ÂłowcĂŞ geninów. ZauwaÂżyÂłem siedzÂącego na ziemi chÂłopaka, od razu domyÂśliÂłem siĂŞ, Âże to byÂł jeden z porwanych dzieciaków. PostanowiÂłem siĂŞ przywitaĂŚ z mÂłodzieĂącem. ZeskoczyÂłem z pobliskiej ga³êzi i powiedziaÂłem, stajÂąc dziesiĂŞĂŚ metrów od Armura:
- Witaj, jak tam gÂłowa? -spytaÂłem wiedzÂąc, Âże moje uderzenie moÂże jeszcze mieĂŚ skutki, w postaci bólu.
- PamiĂŞtasz mnie?- ZapytaÂłem zaciekawiony. PoprawiÂłem swoje okularki, skupiÂłem caÂły mój wzrok na shinobim. PatrzyÂłem na kaÂżdy, nawet najmniejszy jego ruch. CzekaÂłem na reakcjĂŞ Yukijczyka.
-To TY... ! Czego ode mnie znów chcesz?

Na moim prawym przedramieniu pojawiÂło siĂŞ krysztaÂłowe ostrze. ByÂłem gotów do obrony tym razem nie miaÂłem zamiaru daĂŚ siĂŞ zaskoczyĂŚ.

-Dlaczego mnie wtedy ogÂłuszyÂłeÂś? I coÂś ty za jeden... Mów bo tym razem nie bĂŞdziesz miaÂł tyle szczĂŞÂścia i zamieniĂŞ ciĂŞ w krysztaÂłowÂą ozdobĂŞ...

Prawa rĂŞka byÂła gotowa do obrony za pomocÂą krysztaÂłowego ostrza, lewÂą rĂŞkÂą siĂŞgaÂłem po shurikeny do kieszonki...
- Po pierwsze , nie takim tonem smarkaczu - Jego twarz sta³a siê bardzo powa¿na. W oczach zap³onê³a ¿¹dza krwi i œmierci. Uœmiechn¹³ siê demonicznie do ch³opaka i kontynuowa³:
- Jakbym chciaÂł ciĂŞ zabiĂŚ, to zrobiÂłbym juÂż to dawno, miaÂłem juÂż na to dwie szanse. Pierwsza, gdy ciĂŞ ogÂłuszyÂłem, a druga teraz, gdy siedziaÂłeÂś na ziemi. Jednak tego nie zrobiÂłem, jak myÂślisz dlaczego..? - PrzeczekaÂłem chwilkĂŞ, a potem powiedziaÂłem:
- Schowaj te swoje zabawki, poniewaÂż mógÂłbym CiĂŞ zabiĂŚ w mgnieniu oka. Czy nadal nie wiesz, Âże nie masz ze mnÂą Âżadnych szans? ÂŻe jestem od Ciebie znacznie silniejszy? - ChrupaÂłem sobie karkiem w mojÂą lewÂą stronĂŞ. SpojrzaÂłem na Armura, zmierzyÂłem go chÂłodnym wzrokiem, byÂło ono pozbawione wszelkich uczuĂŚ, widaĂŚ tylko byÂło w nich ÂśmierĂŚ...
Westchn¹³em tylko cicho po czym wsun¹³em moje shurikeny z powrotem do kieszonki. OpuÂściÂłem delikatnie rĂŞce jednak na moim prawym przedramieniu nadal znajdowaÂło siĂŞ krysztaÂłowe ostrze koloru szmaragdów. LewÂą rĂŞkÂą odgarn¹³em bia³¹ grzywkĂŞ która spadÂła mi na twarz gdy siĂŞ gwaÂłtownie wczeÂśniej podniosÂłem. Moje jadowicie zielone oczy nie mrugnĂŞÂły ani na moment. ByÂłem z jednej strony bardzo zaintrygowany a z drugiej miaÂłem ochotĂŞ odwdziĂŞczyĂŚ siĂŞ mojemu oprawcy. CiekawoœÌ jednak zwyciĂŞÂżyÂła.

-No dobrze juÂż dobrze, wiĂŞc czego ode mnie chcesz? Masz jakieÂś imiĂŞ Panie? Czy wolisz byĂŚ jakos tytuÂłowany i zachowaĂŚ anonimowoœÌ. Jestem Armur z klanu Kishi, wÂładców krysztaÂłu...

Teraz przeczesaÂłem lewÂą dÂłoniÂą moje dÂługie biaÂłe wÂłosy, nie robiÂłem Âżadnych pozorów zachowywaÂłem siĂŞ naturalnie o ile naturalne byÂło dla mnie rozmawianie z kimÂś kto mnie wczeÂśniej zaatakowaÂł. Normalnie zabiÂł bym go bez wahania ale fakt iÂż jest ode mnie silniejszy przemawiaÂł mi do rozumu.
" UspokoiÂł siĂŞ i mnie posÂłuchaÂł, to dobrze o nim Âświadczy. widaĂŚ, Âże chÂłopak myÂśli... ByĂŚ moÂże mi siĂŞ przyda taka osoba.. zobaczymy jak siĂŞ rozmowa potoczy..".
- Jestem Kabuto, z klanu Yakushi. Jestem obecnym liderem Sound Organisation. SÂłu¿ê wiernie mojemu panu, legendarnemu Sanninowi, Orochimaru. - Tutaj na chwilĂŞ siĂŞ zatrzymaÂłem, Âżeby zobaczyĂŚ reakcjĂŞ dzieciaka na wypowiedzenie tego zdania, po czym dalej mówiÂłem:
- Jeszcze nie wiem czego od Ciebie chcĂŞ, jednak mogĂŞ Ci zapewniĂŚ speÂłnienie marzeĂą. MogĂŞ ci daĂŚ si³ê i moc. WidzĂŞ w twoich oczach nienawiœÌ, widzĂŞ, Âże jesteÂś inny. Umiesz zabijaĂŚ i jesteÂś do tego zdolny. to mi siĂŞ podoba. - PodszedÂłem dwa kroki bliÂżej, nachyliÂłem siĂŞ lekko i zsun¹³em swoje okulary na nos. PopatrzyÂłem teraz na Armura, wbijaÂłem mój morderczy wzrok w jego twarz. NastĂŞpnie wsun¹³em okulary z powrotem na miejsce i siĂŞ wyprostowaÂłem, mówiÂąc:
- I jak bĂŞdzie chÂłopaku...? Czy jesteÂś skÂłonny staĂŚ siĂŞ bezlitosnym zabójcÂą, który byÂłby mi bezgranicznie wierny? Wszystko po to, by uzyskaĂŚ niewyobraÂżalnÂą moc...? - CzekaÂłem teraz z uÂśmiechem na twarzy ,na odpowiedÂź mÂłodzieĂąca.
-Lord Orochimaru powiadasz?

Na samÂą myÂśl o wĂŞÂżowym Panie przeszÂły mnie ciarki chodÂź znam go tylko z niesÂławnych legend o jego morderczych zdolnoÂściach... A wiĂŞc to jego niewidzialna rĂŞka, jego prawa dÂłoĂą która nigdy nie wychodzi z ukrycia... InteresujÂące...

-Nie mylisz siĂŞ co do mnie a by CiĂŞ w tym utwierdziĂŚ Panie powiem ci mojÂą krótkÂą mantrĂŞ, mojÂą drogĂŞ nindo...

Wzi¹³em g³êbszy wdech po czym zacz¹³em recytowaĂŚ z pasjÂą i fanatycznÂą nutÂą która oddawaÂła mojÂą ukrytÂą wczeÂśniej naturĂŞ...

-Wojna mojÂą NimfÂą
Krew moim nektarem
ÂŚmierĂŚ mym przeznaczeniem
OrĂŞÂż moim Panem
Krzyk ofiar mÂą muzykÂą
Ich strach jest pragnieniem
Ból mojÂą miÂłoÂściÂą
Mord uzaleÂżnieniem...

Po wygÂłoszeniu tych sÂłów machn¹³em rĂŞkÂą w bok i moje ostrze z krysztaÂłu zniknĂŞÂło, pĂŞkÂło na maÂłe kawaÂłeczki a te kawaÂłeczki na jeszcze drobniejsze aÂż zniknĂŞÂły caÂłkowicie...

-Oddaje ci moje ciaÂło i duszĂŞ do dyspozycji, tak siĂŞ skÂłada Âże potrzebujĂŞ mocy, jak powietrza... TAK bĂŞdĂŞ Ci wiernie i oddanie sÂłuÂżyÂł...

MówiÂąc te sÂłowa uklÂąkÂłem przed moim nowym mistrzem na prawe kolano i zÂłoÂżyÂłem ukÂłon... JuÂż miaÂłem w gÂłowie obraz "przygód" jakie mnie czekaÂły z moim mentorem, wiedziaÂłem gdzieÂś podÂświadomie Âże jeÂśli bĂŞdĂŞ wierny i oddany to nagroda mnie nie minie a i byĂŚ moÂże zyskam coÂś wiĂŞcej...
" Poeta... Ale jaki... kochajÂący mordowaĂŚ, zabijaĂŚ, niszczyĂŚ wszystko co jest na jego drodze, wszystko byle osiÂągn¹Ì cel. Ale dobrze, tacy wÂłaÂśnie mi siĂŞ najbardziej podobajÂą, fanatyczni i wierni, gotowy wykonaĂŚ kaÂżde moje polecenie, byle speÂłniĂŚ swój zamiar ". ZauwaÂżyÂłem jak chÂłopak oddaje mi ukÂłon, nie spodziewaÂłem siĂŞ takiego rozwoju rozmowy. PowiedziaÂłem do mÂłodzieĂąca:
- Wstaù Armurze, widzê teraz, ¿e bêdziesz ca³kowicie mi oddany, wierny a¿ do œmierci. Jednak, by zas³u¿yÌ na moje zaufanie, to bêdziesz musia³ przejœÌ jeden test. Chyba nie myœla³eœ, ¿e tak ³atwo jest zaskarbiÌ sobie moj¹ wdziêcznoœÌ. Teraz wstaù z ziemi, zaraz wyruszamy. - Rozgl¹dn¹³em siê po ca³ym lesie. Spojrza³em czy nie ma czasem tutaj ¿adnych nieproszonych goœci. Po czym wyruszy³em w stronê siedziby Sound Organisation. <NMM>
-OczywiÂście Panie Kabuto, jak Âże inaczej, twoje sÂłowo jest dla mnie rozkazem.

RuszyÂłem za Kabuto sensei, najwidoczniej spodobaÂł mu siĂŞ mój wiersz, muszĂŞ siĂŞ wykazaĂŚ... Pod¹¿aÂłem tuÂż za nim obserwujÂąc czujnie otoczenie. Moje jadowicie zielone oczy nie przestawaÂły ani na moment obserwowaĂŚ okolicy. Las byÂł doœÌ gĂŞsty, poroÂśniĂŞty starymi dĂŞbami jak i innÂą roÂślinnoÂściÂą. Moje wÂłosy targane wiatrem leciaÂły na wszystkie strony, a mój czarny pÂłaszcz zachowywaÂł siĂŞ podobnie...

<nmm>
"Matko nie, nie umieraj, MATKO!"

- Co to byÂło? Gdzie ja jestem? Aaa mój kark co siĂŞ w ogóle staÂło? O co tu chodzi? BoÂże co za koszmar miaÂłem."

"Jezu co to byÂło czujĂŞ siĂŞ jak bym wypiÂł 4 flaszki"

RozglÂądam siĂŞ na prawo i lewo

"BoÂże wszĂŞdzie las! Jak ja tego nienawidzĂŞ spaliĂŚ by siĂŞ go przydaÂło! Ale w sumie niezÂła miejscówka na picie i ukrycie siĂŞ"
Kabuto wracaÂł z Konohy i wybraÂł drogĂŞ przez mroczny las. To byÂł najlepszy pomysÂł, byÂło tu zawsze ciemno i znajdowaÂło siĂŞ peÂłno kryjówek. Kabuto bardzo dobrze znaÂł te miejsce. JuÂż wiele razy tu bywaÂł. ZauwaÂżyÂłem chÂłopaka, którego wczeÂśniej porwaÂłem. LeÂżaÂł na ziemi, próbujÂąc wstaĂŚ, postanowiÂłem siĂŞ przywitaĂŚ z dzieciakiem. ZeskoczyÂłem z drzewa i powiedziaÂłem:
- Witaj, ponownie siĂŞ widzimy... Jak tam kark? Jeszcze boli? - Na twarzy pojawiÂł siĂŞ ironiczny uÂśmieszek. PoprawiÂłem swoje okulary i kontynuowaÂłem:
- Chyba nie masz zamiaru mnie atakowaÌ? Wiesz, ¿e jestem od Ciebie silniejszy, wiêc nie warto iœÌ ju¿ na tamten œwiat... Jednak zmieni³em zdanie... Mam ochotê Ciê zabiÌ smarkaczu, robaka takiego zgniatam w mgnieniu oka - Zacz¹³em siê œmiaÌ, po czym doda³em:
- JeÂżeli nie jesteÂś tchórzem, to zjaw siĂŞ na polach ryÂżowych Beikoku. - Po tych sÂłowach znikÂłem z pola widzenia Qiuzo. <NMM>
"ÂŻaden okularnik nie bĂŞdzie mi groziÂł! A tchórzem na pewno nie jestem! Niech no tylko go znajdĂŞ a mu dokopiĂŞ! Jak ja nienawidzĂŞ takich cwaniaczków jak on!"

Po kilku nie udanych próbach wstania na nogi w koĂącu mu siĂŞ udaÂło i udaÂł siĂŞ za Kabuto na pola ryÂżowe w Beikoku<NMM>
SzedÂłem sam nie wiedziaÂłem co mam robiĂŚ musiaÂłem siĂŞ podszkoliĂŚ musiaÂłem staĂŚ siĂŞ silniejszy inaczej nic nie zdziaÂłam, wiedziaÂłem to a zarazem przeraÂżaÂła mnie ta myÂśl to dopiero poczÂątek a juÂż tyle zleceĂą muszĂŞ staĂŚ siĂŞ silniejszy i to szybko....
Kabuto przyszedÂł do mrocznego lasu. MiaÂł teraz trochĂŞ na gÂłowie. RozdaÂł polecenia swoim podwÂładnym. Armur, MizuKage zdradziÂł Go i postÂąpiÂł jak tchórz, za to zginie pewnego dnia. Tyle rzeczy mÂąciÂło jego umysÂł. PostanowiÂł pochodziĂŚ po lesie i go trochĂŞ pozwiedzaĂŚ. Niby czĂŞsto tutaj przychodziÂł, ale nigdy nie zwracaÂł uwagi na otoczenie. Teraz dokÂładnie przyjrzaÂł siĂŞ kaÂżdemu detalowi. SpoglÂądaÂł na drzewa, krzewy, ziemiĂŞ, trawĂŞ, mech ,zwierzĂŞta hasajÂące .SzedÂł powoli, by wszystko dokÂładnie zauwaÂżyĂŚ. Kr¹¿yÂł po lesie obserwujÂąc. Po jakimÂś czasie postanowiÂł udaĂŚ siĂŞ z powrotem do siedziby. <NMM>
SzedÂłem sam nie wiedziaÂłem co mam robiĂŚ musiaÂłem siĂŞ podszkoliĂŚ musiaÂłem staĂŚ siĂŞ silniejszy inaczej nic nie zdziaÂłam, wiedziaÂłem to a zarazem przeraÂżaÂła mnie ta myÂśl to dopiero poczÂątek a juÂż tyle zleceĂą muszĂŞ staĂŚ siĂŞ silniejszy i to szybko....

Do Akki'ego podszedÂł tajemniczy facet.
-ObserwujĂŞ CiĂŞ od dÂłuÂższego czasu mÂłodzieĂącu... wydajesz siĂŞ smakowitÂą ofiarÂą ... - powiedziaÂł mĂŞÂżczyzna w starannie zakrywajÂącym jego twarz pÂłaszczu z duÂżym kapturem. ZbliÂżaÂł siĂŞ do Ciebie co raz to bliÂżej i bliÂżej. Co robisz ?
UÂśmiecham siĂŞ pod nosem po czym odwracam siĂŞ, plecami do mĂŞÂżczyzny szybko robiĂŞ pieczĂŞcie od kawarami, nie wiedziaÂłem co planuje mĂŞÂżczyzna wolaÂłem siĂŞ zabezpieczyĂŚ. NastĂŞpnie odwracam siĂŞ z powrotem do mĂŞÂżczyzny, i mówiĂŞ.
- Smakowicie powiadasz - mój wzrok staÂł siĂŞ zÂłowrogi - Czego ode mnie chcesz czÂłowieku, mów szybko bo nie mam czasu...- przyglÂądam siĂŞ mĂŞÂżczyÂźnie nie spuszczajÂąc z niego nawet na chwile wzroku,ciekawiÂła mnie jego relacja na mój niezbyt miÂły teks.
ZatrzymaÂł siĂŞ nagle widzÂąc, Âże skÂładasz jakieÂś pieczĂŞcie. On siĂŞ kompletnie nie zna na tym gdyÂż jest stolarzem, a nie wojownikiem. Jest teÂż trochĂŞ Âślepawy i wydawaÂło mu siĂŞ, Âże idzie za mÂłodÂą piĂŞknÂą dziewczynÂą.
Los jest jednak okrutny i okazaÂło siĂŞ po Twoim juÂż prawie mĂŞskim gÂłosie, Âże do dziewczyny wiele Ci brakuje.
-Oh przepraszam - wyjêcza³ starzec. - Jesteœ ninja ? Moja wnuczka te¿ uczy siê na ninja... - tutaj zacz¹³ p³akaÌ starzec bez ¿adnego ostrze¿enia.
- ... <szloch, szloch> a teraz jej juÂż nie ma ... zabrali jÂą <szloch szloch>
PopatrzyÂłem na starca, rzadko mi siĂŞ to zdarzaÂło ale wydaÂł mi siĂŞ osobÂą której warto pomóc a w momencie kiedy zacz¹³ szlochaĂŚ byÂłem juÂż pewien Âże chcĂŞ to zrobiĂŚ, uÂśmiechn¹³em siĂŞ lekko mój wzrok nie byÂł juÂż zÂły lecz normalny.
- Przepraszam ale co siĂŞ staÂło - powiedziaÂłem spokojnie patrzÂąc na mĂŞÂżczyznĂŞ ale zachowujÂąc ostroÂżnoœÌ - czemu pan pÂłacze.. - mówiÂłem dalej - moÂże bĂŞdĂŞ mógÂł w czymÂś pomóc??
PenetrowaÂłem starca wzrokiem chociaÂż w g³êbi wiedziaÂłem Âże to niepotrzebne ale to byÂł mój nawyk, byÂłem dosyĂŚ przezorny, moÂże to Âźle ujĂŞte ale byÂłem doœÌ ostroÂżny moje ostatnie spotkanie z kabuto mnie czegoÂś nauczyÂło...
Starzec popatrzyÂł na chÂłopaka i zacz¹³ powoli mówiĂŚ...
-Gang Kaizena terroryzowa³ nasz¹ osadê. Pewnego dnia gdy przybyli i nie mieliœmy za co zap³aciÌ haraczu to zabra³ moj¹ wnuczkê. - szlocha - jestem za to odpowiedzialny, obieca³em jej rodzicom opiekê nad ni¹. Teraz to chcê tylko zemsty na nich... - powiedzia³ to i osun¹³ siê na ziemie i rykn¹³ wielkim p³aczem...
PodszedÂłem do starca, kucn¹³em koÂło niego i zÂłapaÂłem go za ramie, dawno nie ĂŚwiczyÂłem a to byÂła wyÂśmienita okazja do tego. PopatrzyÂłem siĂŞ na niego przez chwilĂŞ po czym zacz¹³em mówiĂŚ.
- Opowiedz mi wszystko o tym gangu, gdzie jest ich kryjówka, kto nimi przewodzi, ilu ich jest i jak silni sÂą, chcĂŞ wiedzieĂŚ wszystko jeÂśli mam ci pomóc - mówiÂłem - A i zapomniaÂł bym ile lat ma twoja wnuczka - pytaÂłem nadal. Po tym ostatnim pytaniu patrzyÂłem na reakcjĂŞ mĂŞÂżczyzny...
Gdy po chwili nie zobaczyÂłem Âżadnej reakcji odszedÂłem.
<NMM>
SzÂłam krĂŞtÂą drogÂą przez mroczny las Brr ale tu ponuro. RozglÂądaÂłam siĂŞ czy przypadkiem nikt mnie nie Âśledzi. Upewniwszy Âże jestem sama ruszyÂłam do wioski.

<NMM>
Sz³am powolnym krokiem przez mroczny las chodz wcale taki nie by³. Pustymi oczami, pozbawionymi nadzieji patrzy³am przed siebie by po chwili usi¹œÌ pod pierwszym leprzym drzewem. Gdy usiad³am, rêkemi obje³am nogi i spuœci³am wzrok "Wszystko straci³am, wszystko", ta myœl kr¹zy³a nonstop w mojej g³owie. Po chwili samotna ³a sp³yne³a po policzku i spad³a na ziemie. Siedzia³am tam skulona i czeka³am na jakiœ cud.
Pod¹¿aÂłem w kierunku Oto-Gakure. Jako, Âże las jest jednym z najszybszych dróg do tej wioski postanowiÂłem, Âże siĂŞ nim udam. Po drodze sÂłuchaÂłem Âśpiewu ptaków, który dodawaÂł klimat do tego mrocznego miejsca. PrzyspieszyÂłem do Oto.
<NMM>
Xavier idÂąc ciemnym lasem w kierunku Oto pomyÂślaÂł,,Musze przyÂśpieszyĂŚ jeÂżeli chce zd¹¿yĂŚ na czas ''.Jak tu mrocznie powiedziaÂł cicho do siebie i równoczeÂśnie [cenzura] czy ktoÂś siĂŞ nie zbliÂża.SÂłyszaÂł bowiem ,Âże to niebezpieczna okolica.<NMM>
PrzychodzĂŞ do lasu na trening razem z biaÂłookim, do tego mrocznego miejsca... Nie jestem przyzwyczajony do takich warunków... pomyÂślaÂłem wskakujÂąc na pierwsze leprze drzewo. CzekaÂłem na Hyuuge, gdy rozglÂądaÂłem siĂŞ po terenie...
Ca³y czas zamyœlony, pod¹¿a³em spokojnym krokiem za Orikimaru. Nagle zobaczy³em ¿e Ori-kun siê zatrzymuje, wiêc i ja zatrzyma³em siê niedaleko od niego. "Hm... to miejsce siê nada, jak ka¿de inne zreszt¹." Zacz¹³em siê rozci¹gaÌ.
-A wiĂŞc jesteÂśmy na miejscu? -ZapytaÂłem siĂŞ Orikimaru, który rozglÂądaÂł siĂŞ jakby czegoÂś wypatrywaÂł.
Mroczne , ciemne i straszne miejsce , wÂłaÂśnie tu trafiliÂście. W pewnym momencie wiatr zawiaÂł ,a przywódca druÂżyny i caÂłego SO zatrzymaÂł siĂŞ. Nagle usÂłyszeliÂście szelest ga³êzi , automatycznie zwróciliÂście siĂŞ w stronĂŞ , z której on dochodzi. CóÂż byÂł to czÂłowiek w kapturze , nagle stan¹³ niedaleko was i przemówiÂł , jakby byÂł tu panem i wÂładcÂą :
-Witajcie czÂłonkowie , tajemniczej SO. JuÂż kiedyÂś z wami wspóÂłpracowaÂłem , teraz znowu potrzebuje waszej pomocy. Ostatnio zagraÂżaÂło naszym szczytnym celom ANBU z Konohy tak donosi mój zwiad. Mam dla was pewnÂą misjĂŞ , która moÂże was zainteresowaĂŚ. Nagroda , bĂŞdzie was i mnie godna. WiĂŞc jakie sÂą wsze pierwsze sÂłowa -Pomimo ,Âże nie znaliÂście mĂŞÂżczyzny , on mówiÂł , jakby was doskonale znaÂł . WiedziaÂł duÂżo o SO , przynajmniej wynikaÂło to z tego co mówiÂł. ByÂł sojusznikiem czy wrogiem Tego nie wiedzieliÂście , jednak byÂł potencjalnym zleceniodawca , który twierdziÂł ,Âże juÂż z wami wspóÂłpracowaÂł.
Jap.... kolejny zgred przeszkadza nam w treningu pomyÂślaÂłem poczym spytaÂłem siĂŞ obcego MógÂłbyÂś powiedzieĂŚ nam wiĂŞcej szczegóÂłów co do tego zlecenia?? Dla Smoker'a nie waÂżne byÂło czy wspóÂłpracuje z sojusznikiem czy wrogiem. LiczyÂła siĂŞ tylko nagroda...
"No i tyle byÂło z treningu... Jednak i to zadanie mogÂło by byĂŚ dobrym treningiem. W kaÂżdym razie to jest decyzja Orikimaru." PodszedÂłem bliÂżej do tych dwojga po czym zacz¹³em siĂŞ przyglÂądaĂŚ owej dwójce, wyczekujÂąc na decyzje Orikimaru.
//DÂŁUÂŻSZE POSTY PISZCIE //

No wiec moi drodzy byÂło tu ANBU. Elitarna organizacja z Konohy kr¹¿yÂła po waszych ÂświĂŞtych lasach i okolicy. skÂąd ja to wiem cóÂż mam swoje prywatne ÂźródÂła , która was nie powinny obchodziĂŚ. Jednak dla bezpieczeĂąstwa ogóÂłu postanowiÂłem was wynaj¹Ì. Macie siĂŞ udaĂŚ do ukrytego liÂścia i sprawdziĂŚ co knuÂło ANBU. PojmaĂŚ jakiegoÂś czÂłonka , sprzymierzyĂŚ siĂŞ z nim . MoÂżecie uÂżyĂŚ wszystkich tricków , byle by tu wróciĂŚ z jakimiÂś dowodami ich planów. Najlepiej papiery z biura dowódcy . SÂądzĂŞ ,ze to mi pomoÂże w moich planach. Niestety nie wiem o tej tajemniczej organizacji nic wiĂŞcej , ale wÂłaÂśnie dlatego wynajmuje was. Nagroda bĂŞdzie oczywiÂście pieniĂŞÂżna , zawsze wam potrzebne s Âą zÂłote monety. Wiec jak dzielni czÂłonkowie SO , przyjmiecie moje wezwanie czy ukryjecie siĂŞ w swej kryjówce - MĂŞÂżczyzna pewnym siebie gÂłosem oparÂł siĂŞ o drzewo. UjrzeliÂście uÂśmiech na jego twarzy , wÂłaÂściwie widaĂŚ byÂło tylko jego usta. NajwyraÂźniej ten czÂłowiek sam byÂł shinnobi i to wcale nie gÂłupim .
Hmmm, juÂż raz zadarÂłem z ANBU... ale trudno spróbujemy, zobaczymy. OtrzepaÂłem swój strój ANBU z ziemi, poczym rzekÂłem do Mitsuhide A wiĂŞc to bĂŞdzie nasza pierwsza wspólna misja...JesteÂś gotowy?? Gdy czekaÂłem na odpowiedz biaÂłookiego, przyglÂądaÂłem siĂŞ "ukrytemu" oraz wszystkim co nas otaczaÂło. Chwile póÂźniej przypomniaÂło mi siĂŞ, Âże w mini-plecaku, przy pasie mam strój ANBU( ). RzuciÂłem go do Mitsuhide, gdyÂż wiedziaÂłem, Âże nie ma Âżadnych technik maskujÂących.
"No, fajnie Ta misja moÂże siĂŞ skoĂączyĂŚ tylko na dwa sposoby... Albo cudem unikniemy Âśmierci... albo nie bĂŞdziemy mieli tyle szczĂŞÂścia."
OdebraÂłem strój ANBU od Orikimaru, po czym rzekÂłem -Skoro przyj¹³eÂś zadanie to muszĂŞ i ja siĂŞ jego podj¹Ì. -PodszedÂłem trochĂŞ bliÂżej po czym wyszeptaÂłem do Ori-kun'a -Czy to na pewno dobry pomysÂł? Wiesz Âże mnie szukajÂą... Powinienem trzymaĂŚ siĂŞ od ANBU z daleka, zamiast tego chcesz bym sobie od tak wszedÂł do ich bazy. -CzekajÂąc na odpowiedÂź towarzysza przebraÂłem siĂŞ w strój ANBU.
-UÂżywajcie oczu , uszu i nosa , to wasi postawowi sojusznicy. Musicie tez zdobyĂŚ ludzie w koĂącu sami sobie nie poradzicie. CóÂż ja wam tylko zapÂłacĂŞ za papiery z biura dowódcy. Doradzam sztucznie przy³¹czyĂŚ siĂŞ do organizacji , albo znaleŸÌ w niej wyciek .Dobrze wiecie o co mi chodzi. . . - Po tych sÂłowach tajemniczy mĂŞÂżczyzna znikn¹³ , pozostawiÂł was samych sobie. moÂże chciaÂł byÂście szybciej zaczĂŞli tÂą misjĂŞ , bardzo moÂżliwe , Âże mu zaleÂżaÂło. Zadanie wydawaÂło siĂŞ byĂŚ proste , gdyby nie to , Âże Mitsuhide bÂł poszukiwany na sporÂą skalĂŞ , przez ANBU-sów. SÂłoĂące za to zaczĂŞÂło zachodziĂŚ , czekaÂła was dÂługa noc , którÂą najpewniej spĂŞdzicie na podróÂży.
JeÂśli nie chcesz to nie idÂź... Ale zadaj sobie to jedno pytanie... Czy gdy spotkamy siĂŞ z nimi na polu walki... Lub gdy znajdÂą naszÂą kryjówkĂŞ... TeÂż zamierzasz uciekaĂŚ? Nie odpowiadaj mi na to pytanie tylko odpowiedÂź sam sobie. Po tych sÂłowach, ruszyÂłem przed siebie do wioski ukrytej w liÂściach. A wiĂŞc jeÂśli chcesz to ruszaj ze mnÂą. Gdy wypowiedziaÂłem te sÂłowa, znikn¹³em gdzieÂś miĂŞdzy drzewami.

NMM
"Ehh... jakie to upierdliwe... OczywiÂście ze bym walczyÂł ale walka to ostatecznoœÌ. Najlepiej unikaĂŚ niepotrzebnych potyczek a juÂż na pewno nie samemu prowokowaĂŚ." ZrobiÂłem nerwowo parĂŞ kroków, po czym ruszyÂłem za Orikimaru. "CóÂż... I tak mnie szukajÂą. Konoha ma wspaniaÂłe klany tropiÂące, wiĂŞc czy oni do mnie przyjdÂą czy ja do nich to bez róÂżnicy."
<NMM>
CaÂły czas podróÂżowaÂłem do Oto-Gakure, aby poinformowaĂŚ wÂładcĂŞ tutejszej wioski, o tym co siĂŞ wydarzyÂło. CaÂły czas uÂżywaÂłem chakry, aby jak najszybciej siĂŞ tu zjawiĂŚ. SÂłuchajÂąc Âśpiewu ptaków i szelestu drzew, pĂŞdziÂłem przed siebie
<NMMT>
Skaka³em z ga³êzi na ga³¹Ÿ... lecz nadal czu³em Chakre Atsui, by³ on nie daleko mnie, co jakiœ czas sam u¿ywa³ Shunshin by przyspieszyÌ.
Domyœli³em siê ze Atsui œciga mnie œledz¹c moja chakre... wiec zacz¹³em myœleÌ. Gdy skaka³em na ka¿de drzewo przykleja³em dyskretnie wybuchowe notki, przykleja³em je na ka¿de napotkane drzewo by³o ich w sumie 5 wiedzia³em ze Atsui skacze bo tych samych drzewach co ja, a na pewno nie wyczuje wybuchowych notek niema takiej mo¿liwoœci ¿eby siê skapn¹³ ze coœ takiego zrobiê. Gdy ju¿ w koùcu przy kilem pobieg³em dalej.NMM

//Jak Atsui tutaj bĂŞdzie to musisz czekaĂŚ na MG który powie co siĂŞ z tobÂą stanie, czy uwolniÂłeÂś jakaÂś notkĂŞ, przypominam ze takie notki sÂą wraÂżliwe na ruch : P one nie maja w sobie chakry sÂą jak miny.//
W koĂącu dotarÂłem do lasu.ByÂło tu bardzo mrocznie. Nie wiedziaÂłem co mam robiĂŚ "dotarÂłem do lasu ale co dalej?".PrzysiadÂłem pod jednym z drzew aby pozbieraĂŚ myÂśli.MusiaÂłem sobie uÂłoÂżyĂŚ dobry plan aby wykonaĂŚ to trudne zadanie. SiedzÂąc patrzyÂłem co raz na wiadomoÂści i na mapĂŞ.
Kiedy patrzyÂłeÂś na mapĂŞ, nagle duch pojawiÂł siĂŞ ponownie... lecz pojawiÂł siĂŞ na chwilĂŞ, tak jakby chciaÂł wskazaĂŚ ci kierunek, gdyÂż ledwo co mogÂłeÂś jego zobaczyĂŚ... niebo byÂło pochmurne, caÂłkiem moÂżliwe Âże zaraz zacznie siĂŞ mocna ulewa... podczas wizji miejsce byÂło sÂłoneczne, wiĂŞc moÂże zaistnieĂŚ sytuacja iÂż nie poznasz jego, kiedy tylko wstaÂłeÂś zobaczyÂłeÂś kunai wbitego do drzewa, w kierunku w którym znajdowaÂł siĂŞ duch... nie wiesz czy na pewno, ale czujesz Âże jest to dobry kierunek.
WidzÂąc niewyraÂźny obraz ducha zerwaÂłem siĂŞ na równe nogi. WydawaÂło mi siĂŞ Âże chciaÂł mi coÂś pokazaĂŚ.UjrzaÂłem kunai wbity w drzewo.Od razu domyÂśliÂłem siĂŞ Âże jest to kierunkowskaz.MiaÂłem wÂątpliwoÂści ale co innego mi pozostawaÂło.ByÂł to mój jedyny trop.UdaÂłem siĂŞ wiĂŞc w kierunku wskazywanym przez kunai.
Kiedy szedÂłeÂś dalej... spokojnie, wydawaÂło ci siĂŞ znów Âże idziesz w zÂłym kierunku... szedÂłeÂś dobre 30 minut, jednak nagle poczuÂłeÂś gwaÂłtowne szarpniĂŞcie za nogĂŞ, upadÂłeÂś, aby po chwili znaleŸÌ siĂŞ w powietrzu, przywiÂązany jednÂą nogÂą do liny, a pod tobÂą znajdujÂą siĂŞ ostre pale... wpadÂłeÂś w puÂłapkĂŞ, tylko kto i po co zakÂładaÂł by tu puÂłapki... jednak nie to jest twoim zmartwieniem, widzisz teÂż Âże lina jest cienka, i przeciera siĂŞ na pobliskim drzewie... jeÂżeli czegoÂś nie zrobisz spadniesz prosto na te kolce... musisz dziaÂłaĂŚ szybko.
RozbujaÂłem line tak aby dosiĂŞgnĂŞÂła do pnia.Po czym wszystkimi moimi rĂŞkami przylgn¹³em do kory jak pajak. W koĂącu mój klan jest ÂściÂśle zwiÂązany z tym zwierzĂŞciem.NastĂŞpnie wyciÂągn¹³em kunai i odci¹³em line. Po czym wspi¹³em siĂŞ na drzewo aby przeanalizowaĂŚ sytuacje.
Twoja akcja udaÂła siĂŞ prawie w caÂłoÂści, jednak kiedy rozbujaÂłeÂś linĂŞ tak Âże prawie chwyciÂłeÂś siĂŞ drzewa lina pĂŞkÂła... na twoje szczĂŞÂście wylÂądowaÂłeÂś tuÂż obok palów, jednak stÂłukÂłeÂś sobie lekko nogĂŞ, co przez chwilĂŞ powoduje u ciebie problemy z chodzeniem. (-3 szybkoÂści przez 3 tury). Po chwili teÂż jakiÂś kunai pofrun¹³ tuÂż obok ciebie, czyÂżby nie agresor nie trafiÂł... moÂże byÂł to zamierzony zabieg... pewnym jest Âże znajdujesz siĂŞ w bardzo nie ciekawej sytuacji, gdyÂż nie wiesz gdzie jest przeciwnik... jesteÂś w stanie stwierdziĂŚ skÂąd nadleciaÂł kunai... jednak agresor mógÂł równieÂż zmieniĂŚ wczeÂśniejszÂą pozycjĂŞ... musisz walczyĂŚ, inaczej moÂże to siĂŞ dla ciebie Âźle skoĂączyĂŚ.
Szybko u¿y³em Shushin no jutsu aby znaleŸÌ siê w miejscu sk¹d polecia³ kunai.Jeœli przeciwnik siê tam znajdowa³ to z pe³nego biegu wymierzam mu kopniaka w brzuch jednoczeœnie atakuj¹c rêkami uzbrojonymi w kunai to powinno unieszkodliwiÌ przeciwnika gdy¿ mia³ za ma³o czasu na jak¹kolwiek reakcje.
JeÂżeli go tam nie byÂło zatrzymuje siĂŞ w miejscu gdzie przeciwnik znajdowaÂł siĂŞ zanim zmieniÂł pozycje i majÂąc w gotowoÂści Kawarimi czekam aÂż przeciwnik siĂŞ zdradzi by móc go zaatakowaĂŚ.

Chakra 1090-100=990
ZnalazÂłeÂś siĂŞ w miejscu skÂąd poleciaÂł kunai... jednak uderzyÂłeÂś jednÂą osobĂŞ, która zrobiÂła charakterystyczne "puff", nastĂŞpnie dwie osoby zÂłapaÂły ciĂŞ za rĂŞce, a trzecia zadaÂła powaÂżne uderzenie w gÂłowĂŞ... straciÂłeÂś przytomnoœÌ. Kiedy siĂŞ obudziÂłeÂś poczuÂłeÂś niewiarygodny ból gÂłowy... i spostrzegÂłeÂś Âże byÂłeÂś zwiÂązany, przed tobÂą zauwaÂżyÂłeÂś tylko jak¹œ kobietĂŞ, najwyraÂźniej nie wie Âże juÂż siĂŞ obudziÂłeÂś.
Znajdujesz siĂŞ w jakiejÂś grocie, ÂświatÂło dajÂą dwie pochodnie palÂące siĂŞ na Âścianach kopalni, spokojnie, lekkim ogniem, nie jesteÂś w stanie dostrzec dokÂładnych zarysów twarzy.
CzuÂłem okropny ból.Mimo tego postanowiÂłem Âże wezme siĂŞ w garœÌ. JednÂą z moich wolnych rÂąk siĂŞgn¹³em po kunai i rozci¹³em wiĂŞzy tak aby nikt tego nie zauwaÂżyÂł.AnalizujÂąc sytuacje stwierdziÂłem Âże to w co uderzyÂłem musiaÂło byĂŚ klonem.Czyli jest spora szansa ze kobieta jest sama tylko zna Kage Bushin.Skoro ja nie mogĂŞ dostrzec rysów twarzy to ona nie moÂże dostrzec tego Âże rozci¹³em wiĂŞzy.SiedzÂąc tak jak wczeÂśniej aczkolwiek juÂż wolnym.Czekam aÂż kobieta do mnie podejdzie.A aby jÂą do tego sprowokowaĂŚ krzyczĂŞ.
-Ej ty czemu mnie wiêzisz rozwi¹¿ mnie natychmiast.
Niestety nie uda³o ci siê rozwi¹zaÌ... gdy¿ ku twojemu zdziwieniu mia³eœ zwi¹zane wszystkie rêce. Widocznie owa osoba musia³a spotkaÌ siê z twoim klanem... gdy¿ podejrzewa³a tak¹ mo¿liwoœÌ. Mimo to po chwili zauwa¿y³a ¿e ju¿ jesteœ przytomny.
- Musisz siedzieĂŚ cicho chÂłopcze jeÂżeli chcesz abyÂśmy przeÂżyli... w jakim celu tu przybyÂłeÂś ? - powiedziaÂła do ciebie spokojnie... staÂła teraz obok ciebie, ale najwyraÂźniej nie ma zÂłych zamiarów...
"[I see you!] a wiĂŞc po zawodach" ByÂłem na siebie zÂły. DaÂłem siĂŞ zaÂłatwiĂŚ zwykÂłej kobiecie. WiedziaÂłem Âże jestem na przegranej pozycji.Lecz kiedy kobieta siĂŞ do mnie odezwaÂła dostrzegÂłem w tym swojÂą szansĂŞ.
-Jestem tu z powodu skarbu,który jest potrzebny Panu Hojiemu.
- CO? SkÂąd wiesz o tym skarbie ?! Czy pan kontaktowaÂł siĂŞ z tobÂą ? - byÂła bardzo zaskoczona twoim zdaniem, nie wiedziaÂła skÂąd o tym wiesz, ani co siĂŞ staÂło. Po chwili ciĂŞ rozwiÂązaÂła.
- SiedzĂŞ tu juÂż ponad tydzieĂą, w pojedynkĂŞ nie mam szans z przeciwnikiem, jednak jakby powiedzieĂŚ panu Âże mam kÂłopoty na pewno wysÂłaÂł by kogoÂś na pomoc... chyba Âże to ciebie wysÂłaÂł co ? - zapytaÂła jednak w jej gÂłosie nie sÂłychaĂŚ byÂło entuzjazmu.
Teraz dokÂładnie mogÂłeÂś ujrzeĂŚ jej twarz, widziaÂłeÂś kaÂżdy szczegóÂł jej wyglÂądu, oraz dostrzegÂłeÂś ÂświeÂża bliznĂŞ na jej policzku, widocznie nie miaÂła lekko ukrywajÂąc siĂŞ tutaj.
Chyba udaÂło mi siĂŞ osiÂągn¹Ì cel. KobietĂŞ mnie rozwiÂązaÂła. UjrzaÂłem jej twarz. ByÂła piĂŞkna i tylko niedawno powstaÂła blizna jÂą szpeciÂła. Zapragn¹³em pomóc kobiecie wiĂŞc postanowiÂłem Âże powiem jej wszystko co wiem.
-Nie kontaktowaÂłem siĂŞ Hojim.O skarbie powiedziaÂł mi duch,który prawdopodobnie byÂł twoim kolegÂą. I to wÂłaÂśnie on mnie tu wysÂłaÂł. Nie martw siĂŞ moÂże na takiego nie wyglÂądam ale nie jestem sÂłaby.
-Co takiego ? Duch...? Masz mnie za wariatkĂŞ ? Eh nie waÂżne, sÂłuchaj... dam ci skarb i odciÂągnĂŞ ich uwagĂŞ, wtedy ty siĂŞ stÂąd wydostaniesz i zrobisz dokÂładnie co ci powiem... - kiedy chciaÂła mówiĂŚ dalej usÂłyszeliÂście huk, jakiÂś wybuch który widocznie miaÂł miejsce niedaleko od was.
- Idziemy to sprawdziĂŚ, trzymaj siĂŞ blisko mnie - kiedy dotarliÂście na miejsce zobaczyliÂście coÂś dziwnego... tak jakby drzewa wyparowaÂły, znajdowaÂła siĂŞ tam teraz zwykÂła polanka... tyle Âże zamiast trawki miaÂła zwĂŞglone podÂłoÂże, a na Âśrodku jego staÂł przestraszony facet... kobieta najwidoczniej zobaczyÂła kogoÂś na pobliskim drzewie... usÂłyszaÂłeÂś tylko od niej - Zajmij siĂŞ nim- powinieneÂś dziaÂłaĂŚ puki nie wie on o twojej obecnoÂści.
Nie by³o duzo czasu wiêc wykona³em rozkaz bez zastanowienia. Najszybciej jak umia³em podbieg³em do faceta i wymierzy³em mu cios w g³owê. Ta aby straci³ przytomnoœÌ nastêpnie zarzuci³em go sobie na ramie i wycofa³em siê w bezpieczne miejsce. Tam rzuci³em go na ziemie i czeka³em na kobietê.
// Nie opisaÂłeÂś jaki cios... wiĂŞc uznaÂłem Âże zwykÂły cios piĂŞÂściÂą, nastĂŞpnym razem proszĂŞ o dokÂładniejsze opisy//

PodbiegÂłeÂś obok przeciwnika i zadaÂłeÂś mu najsilniejszy jak potrafiÂłeÂś cios w gÂłowĂŞ. Jednak nie miaÂłeÂś tyle siÂły aby powaliĂŚ go do nieprzytomnoÂści, co prawda na pewno go to zabolaÂło i nabiÂłeÂś mu doœÌ duÂżego guza, jednak on odruchowo obróciÂł siĂŞ, a gdy ciĂŞ zobaczyÂł odskoczyÂł lekko w tyÂł.
- Co ty sobie wyobra¿asz tak mnie atakuj¹c od ty³u... zginiesz za to ch³opcze ! - wykrzycza³ do ciebie, ale masz jeszcze chwilê czasu, przeciwnik jest bardzo z³y co mo¿e spowodowaÌ ¿e bêdzie atakowaÌ bezmyœlnie, wykorzystuj¹c tylko swoj¹ si³ê.
PodbiegÂłem do napastnika i zaatakowaÂłem go wymierzajÂąc mu cios wszystkimi rĂŞkami na raz.We wszystkich rĂŞkach miaÂłem senbon które byÂły zatrute wiĂŞc przeciwnik powinien paœÌ oszoÂłomiony na ziemiĂŞ.ChciaÂłem uÂżyĂŚ jakiegoÂś ninjutsu ale szkoda mi byÂło chakry a walka zapowiadaÂła siĂŞ dÂługa.NastĂŞpnie odskoczyÂłem w tyÂł i rzuciÂłem w jego stronĂŞ kunai,oczywiÂście celowaÂłem w nogi. Po tej kombinacji ataków przeciwnik powinien byĂŚ nieprzytomny.PodszedÂłem do niego i zarzuciÂłem na plecy.CaÂły czas miaÂłem w gotowoÂści Kawarimi no jutsu.
WbiÂłeÂś przeciwnikowi szeœÌ senbonów w brzuch, jednak ten odskoczyÂł, tak jakby trucizna na niego nie dziaÂłaÂła, jednak byÂło to chwilowe dziaÂłanie, kiedy trucizna rozchodziÂła siĂŞ po ciele, napastnik padÂł, kiedy nagle obok ciebie spadÂła z drzewa najwyraÂźniej po uderzeniu twoja towarzyszka, gdy spojrzaÂłeÂś w tamtÂą stronĂŞ zauwaÂżyÂłeÂś dwóch agresorów na ga³êzi, dosyĂŚ wysoko.
-SÂłuchaj... Âłap to i dostarcz to wÂłaÂścicielowi, ja mogĂŞ jeszcze zapewniĂŚ ci parĂŞ minut... na tyle mam jeszcze siÂły- powiedziaÂła wrĂŞczajÂąc ci malutki woreczek, byÂłeÂś pewien Âże tym skarbem który miaÂła dostarczyĂŚ bĂŞdzie coÂś wiĂŞkszego. Do ciebie naleÂży decyzja czy zrobisz tak jak ona powiedziaÂła... czy moÂże postanowisz walczyĂŚ z silniejszymi przeciwnikami...
Kiedy zobaczyÂłem ze dziewczyna jest w zÂłej sytuacji bÂłyskawicznie znalazÂłem siĂŞ u jej boku.Nagle dziewczyna wyciÂągnĂŞÂła jakieÂś zawiniÂątko i kazaÂła mi to dostarczyĂŚ jej panu. Podczas gdy ona bedzie walczyĂŚ z napastnikami.Po sÂłowach moÂże zdoÂłam ci zapewniĂŚ kilka minut wnioskowaÂłem ze ona nie spodziewaÂła sie wyjœÌ ze swojej walki zwyciĂŞsko."Nie jestem jakimÂś frajerem który zostawia kobietĂŞ w Âśrodku pola bitwy a sam ucieka".
-Ja nie zostawiam swoich towarzyszy.PowiedziaÂłem z powagÂą.Wzi¹³em od niej zawiniÂątko i schowaÂłem po szatĂŞ,a nastĂŞpnie przyj¹³em pozĂŞ która oznaczaÂła mojÂą gotowoœÌ do ataku. Nie chciaÂłem sÂłyszeĂŚ nawet sÂłowa sprzeciwu.

Chakra 240-150=90

Hitei Mushou
Ranga : C
Technika polegajÂąca najpierw na zÂłoÂżeniu odpowiedniej pieczĂŞci, a potem wypuszczeniu malutkich igieÂł ze swoich ust. Te ostrza zmieniajÂą siew czasie lotu w gwoÂździe , nastĂŞpnie unoszÂą siĂŞ w powietrzu. W tym momencie uÂżytkownik moÂże je dowolnie kontrolowaĂŚ, moÂże napuÂściĂŚ atak tymi przedmiocikami na swojego przeciwnika i powodowaĂŚ, Âże bĂŞdÂą one go goniÂły, dopóki nie trafiÂą celu.
Koszt : 150 PCH
-Jak chcesz... ale wiedz Âże teraz moÂżemy obydwoje zgin¹Ì, a to co masz przy sobie nie moÂże dostaĂŚ siĂŞ w rĂŞce przeciwnika...- powiedziaÂła do ciebie jakby lekko zdenerwowana, ale widocznie wiedziaÂła Âże ciebie nie przekona. Po chwili dwóch przeciwników skierowaÂło siĂŞ w waszym kierunku, zauwaÂżyÂłeÂś równieÂż Âże skÂładajÂą pieczĂŞcie, czas na twój ruch. PowinieneÂś dziaÂłaĂŚ szybko, i na dodatek nie wiesz czego moÂżesz siĂŞ po nich spodziewaĂŚ.

//Ruch twojej towarzyszki dostosuje do ciebie //
Szybko zÂłoÂżyÂłem pieczĂŞci i bÂłyskawicznie uÂżyÂłem Shushin no jutsu i w jednej chwili byÂłem przy przeciwniku.W biegu wyj¹³em senbon i wbiÂłem przeciwnikowi w brzuch.NastĂŞpnie odskoczyÂłem i w powietrzu zÂłoÂżyÂłem znaki po czym krzykn¹³em -Fuuton Daitopa.Przeciwnicy powinni znaleŸÌ siĂŞ w strumieniu powietrza który nie pozwala im nic zrobiĂŚ.Ledwo stan¹³em na ziemi i juÂż zebraÂłem chakre w rĂŞce uÂżywajÂąc Juuha Shou.Moja technika spotĂŞgowana DaitoppÂą powinna powaÂżnie zraniĂŚ obu moich przeciwników.Przyj¹³em pozycje obronnÂą i caÂły czas w gotowoÂści miaÂłem Kawarimi.

Daitoppa [Fuuton]
Ranga: C
Technika ta tworzy bardzo silny podmuch wiatru, którzy moÂże "zdmuchn¹Ì" wrogów. UÂżywane przewaÂżnie do osÂłabienia przeciwnika, który musi siĂŞ nieÂźle natrudziĂŚ, by ustaĂŚ w miejscu. Potrafi wzmocniĂŚ najsÂłabsze techniki katon do wysokiego poziomu. Wiatr wieje przez jakiÂś czas, przez co przeciwnik nie moÂże siĂŞ ruszaĂŚ, wykonywaĂŚ jutsu. Czyli jest sÂłabym celem, chyba Âże chce daĂŚ siĂŞ porwaĂŚ przez ten podmuch.
Koszt: 200

Juuha Shou [Fuuton]
Ranga: B
Technika ta polega na skupieniu w dÂłoni sporej iloÂści chakry. NastĂŞpnie, krótkim machniĂŞciem posyÂłamy jÂą na wroga. PÂłaska fala jakÂą wytwarzamy jest zdolna przeci¹Ì budynki. TakÂże trafienie we wroga moÂże skoĂączyĂŚ siĂŞ pozbawianiem jakiejÂś koĂączyny lub bardzo powaÂżnÂą ranÂą ciĂŞta. Jednak da siĂŞ unikn¹Ì tej fali, bo jest tylko jedna.
Koszt: 250

Shunshin no Jutsu
Ranga: D
Jest to technika, polegajÂąca na warunkowym, bardzo szybkim poruszaniu siĂŞ. Przeciwnik czĂŞsto nie jest w stanie, za nami nad¹¿yĂŚ. Nie moÂże zostaĂŚ wykonana, w celu przedarciu siĂŞ przez ÂścianĂŞ. Podczas ruchu, ciaÂło znajdujĂŞ siĂŞ pewnym bezwÂładzie (czyli skomplikowane akrobacje czy uniki w trakcie lotu, sÂą wykluczone). Istnieje moÂżliwoœÌ, przedÂłuÂżenia ruchu, odbijajÂąc siĂŞ od innych elementów otoczenia, czy przeciwnika (wymaga to jednak dodatkowego kosztu). Taki ruch wykonywany jest z okoÂło 300 szybkoÂści.
Koszt: 100 Pch

Chakra 990-550=440
Kiedy tylko pojawiÂłeÂś siĂŞ przy przeciwniku wbijajÂąc mu senbon, trafiÂłeÂś w brzuch, po chwili skierowaÂłeÂś w jego kierunku wielki strumieĂą powietrza, która nie pozwala mu nic zrobiĂŚ, jednak drugi z przeciwników zdoÂłaÂł odskoczyĂŚ w bok, poza zasiĂŞg techniki. Twój przeciwnik jednak po chwili oderwaÂł siĂŞ od powierzchni i zobaczyÂłeÂś Âże uderzyÂł gÂłowÂą w drzewo, dodatkowo dobiÂłeÂś go nastĂŞpnÂą technikÂą, przez co zadaÂłeÂś rany Âśmiertelne. Kiedy siĂŞ odwróciÂłeÂś zauwaÂżyÂłeÂś Âże twoja towarzyszka posÂłaÂła w przeciwnika technikĂŞ ognistÂą, nie wiedziaÂłeÂś jaka to technika, jednak wyglÂądaÂła jak potĂŞÂżna kula ognia. Jednak przeciwnik zdoÂłaÂł wyjœÌ z tego ataku tylko z poparzonÂą lewÂą rĂŞkÂą. PatrzyÂł siĂŞ na was z uÂśmiechem, nie wyglÂądaÂł na zmartwionego tym Âże ma poparzonÂą rĂŞkĂŞ.
Twoja towarzyszka równieÂż zaczĂŞÂła skÂładaĂŚ pieczĂŞcie...
ZdziwiÂło ze mój przeciwnik w ogóle nie zareagowaÂł na ÂśmierĂŚ towarzysza."W koncu do Âłotr bez serca" MiaÂłem trochĂŞ mniej niÂż póÂł chakry mimo to postanowiÂłem wspomóc towarzyszkĂŞ najlepszymi atakami.Najlepsza byÂła Daitoppa poniewaÂż jak zauwaÂżyÂłem moja kompanka korzysta z technik Katon a jak wszyscy wiedzÂą Fuuton wspomaga ogieĂą. Kiedy zobaczyÂłem Âże dziewczyna skÂłada pieczĂŞcie bez zastanowienia zÂłoÂżyÂłem swoje i wrzasn¹³em Fuuton Daitoppai skierowaÂłem atak prosto na przeciwnika.Bardzo mi zaleÂżaÂło Âżeby mój atak wypaliÂł przed atakiem mojej towarzyszki.Bo Daitoppa miaÂła wspomóc jej katon. Na wszelki wypadek w strumieĂą powietrze wolnymi rĂŞkami rzuciÂłem jeszcze 2 kunai i 2 senbon.

Chakra 440-200=240
Zd¹¿yÂłeÂś wykonaĂŚ atak równoczeÂśnie z twojÂą kompankÂą, co spowodowaÂło bardzo olbrzymiÂą i szybkÂą kulĂŞ ognia. Przeciwnik zdziwiÂł siĂŞ, ale w was, a kiedy zauwaÂżyÂł kule ognia zÂłoÂżyÂł w przeogromnym tempie pieczĂŞcie, i po chwili wypluÂł w waszÂą stronĂŞ olbrzymiÂą iloœÌ wody, udaÂło mu siĂŞ ugasiĂŚ wasz atak, ale powstaÂła ogromna iloœÌ pary, przez którÂą przeciwnik straciÂł widocznoœÌ. Twoja kompanka tylko popatrzyÂła na ciebie i powiedziaÂła :
-Wiesz co robiĂŚ...- po czym sama ruszyÂła w parĂŞ...
Nie zastanawiajÂąc siĂŞ wbiegÂłem w chmurĂŞ pary.Nie widziaÂłem w niej dokÂładnie ale trzymaÂłem siĂŞ tuz z moja towarzyszkÂą.Po chwili spostrzegÂłem przeciwnika.BÂłyskawicznie wyj¹³em ostatnie 2 senbony a do nastĂŞpnych dwóch rÂąk chwyciÂłem shuriken. OstatniÂą parÂą zÂłoÂżyÂłem pieczĂŞcie i powiedziaÂłem Hitei Moshou.Przede mnÂą pojawiÂły siĂŞ gwoÂździe które mogÂłem dowolnie kontrolowaĂŚ.W prost napastnika cisn¹³em shurikeny na prawo i lewo od niego senbony. ZostaÂły mu dwie opcje ucieczki. Do góry i w tyÂł.Jednak rozdzieliÂłem moje gwoÂździe na dwie mniejsze grupy.I jednÂą z nich posÂłaÂłem na atak od góry a drugÂą od tyÂłu. Przeciwnik nie miaÂł juz Âżadnej drogi ucieczki.WiĂŞc na pewno zostanie zraniony a jeÂśli jeden atak go trafi to niektóre z innych tez. To mogÂło spowodowaĂŚ ciĂŞÂżkie zranienie a jeÂśli przeÂżyje to liczyÂłem na mojÂą towarzyszkĂŞ

Chakra 240-150=90
PrzeprowadziÂłeÂś swój atak, który wydawaÂł ci siĂŞ doskonaÂły, jednak kiedy twoje gwoÂździe uderzyÂły w przeciwnika, byÂłeÂś pewien Âże zadaÂłes mu Âśmiertelne uderzenie, jednak po nim zostaÂł tylko charakterystyczny dymek... tak, to byÂł klon, musiaÂł go zrobiĂŚ kiedy byÂł ukryty w parze. Ku twojemu zaskoczeniu przeciwnik pojawiÂł siĂŞ pod tobÂą, odruchowo zablokowaÂłeÂś jego cios parÂą dolnych rÂąk, a po chwili twoja towarzyszka posÂłaÂła w niego celnie dwa kunai, jednak ten równieÂż okazaÂł siĂŞ klonem. ZauwaÂżyliÂście zarysy trzech postaci na drzewach, wÂśród których powinien znajdowaĂŚ siĂŞ prawdziwy. Twoja towarzyszka jest obok ciebie, jednak para zaczĂŞÂła siĂŞ ulatniaĂŚ, i juÂż po chwili caÂłkowicie odzyskacie widocznoœÌ, oprócz tego caÂły teren staÂł siĂŞ wilgotny, i drzewa w pobliÂżu sÂą pokryte lekkÂą warstwÂą wody, która siĂŞ skropliÂła, co nadaje im poÂślizgu, a przeciwnik znajdujĂŞ siĂŞ wÂłaÂśnie na nich, jednak nadal nie wykonuje konkretnego ataku.
Chakra ktorÂą posiadaÂłem nie byÂła wystarczajÂąca na ÂżadnÂą technikĂŞ.PostanowiÂłem wiĂŞc postawiĂŚ na Tajjutsu.PodbiegÂłem do drzewa najszybciej jak umiaÂłem.LiczyÂłem Âże moja towarzyszka bĂŞdzie mnie osÂłaniaĂŚ jakimiÂś jej ognistymi technikami. PodbiegÂłem do drzewa i wbiegÂłem na nie. WyciÂągn¹³em swoje kunaie i zaopatrzyÂłem w nie swoje rĂŞce.MiaÂłem przewagĂŞ poniewaÂż przeciwnik mógÂł byĂŚ wyszkolony w tajjutsu a ja i tak miaÂłem szeÂśc rÂąk które byÂły wielkim atutem. Przed atakiem wzi¹³em jeszcze z ziemi senbon które nie trafiÂły w cel. ZaatakowaÂłem pierwszego goÂścia z lewej kombinacja ataków piĂŞÂści z senbonami i kopniĂŞĂŚ.Nie pozostawiaÂły przeciwnikowi Âżadnych szans. Kiedy ja zaj¹³em siĂŞ jednym z przeciwników liczyÂłem ze dziewczyna osÂłoni mnie zajmujÂąc siĂŞ pozostaÂłymi. Jesli mój atak siĂŞ udaÂł odskakuje w tyÂł. I przygotowuje siĂŞ do pomocy dziewczynie,jeÂśli zaÂś nie nacieram na przeciwnika aÂż do skutku.
Szybko rozpocz¹³eÂś swój atak, a kiedy znalazÂłeÂś siĂŞ przy przeciwniku, nie widziaÂłeÂś co siĂŞ dziejĂŞ za twoimi plecami. WdarÂłeÂś siĂŞ z nim w bezpoÂśrednie starcie, jednak on broniÂł siĂŞ bardzo dobrze, po chwli starcia jednak poÂślizgn¹³ siĂŞ upadajÂąc , wtedy przekuÂłeÂś go swoim senbonem, jednak byÂł to kolejny klon, kiedy chciaÂłeÂś odskoczyĂŚ zauwaÂżyÂłeÂś Âże twoja towarzyszka znajdujĂŞ siĂŞ juÂż za waszym przeciwnikiem z kunai przyÂłoÂżonym mu do gardÂła, po chwili jego ciaÂło padÂło mimowolnie na ziemiĂŞ. Kobieta pojawiÂła siĂŞ obok ciebie.
-DziĂŞkuje chÂłopcze Âże mi pomogÂłeÂś... nie mam przy sobie za wiele pieniĂŞdzy, jednak dam ci to co mam...- powiedziaÂła wrĂŞczajÂąc ci do rĂŞki mieszek. Po chwili siĂŞ z tobÂą poÂżegnaÂła caÂłujÂąc ciĂŞ w czoÂło i szybkim tempem ruszyÂła w swoim kierunku.

//UkoĂączyÂłeÂś misjĂŞ rangi C+
Twoja nagroda :
300Y
3 punkty do rozdysponowania na staty
30pch

Regeneracja chakry : 3 dni od teraz. (czyli odzyskasz jÂą 17 lutego 2010r. o godz 20:43) //
ZobaczyÂłem jak kobieta zabija tego goÂścia z którym tyle siĂŞ mĂŞczylismy.Nie wiem czy powinienem cieszĂŚ siĂŞ z czyjejÂś Âśmierci ale jego niezmiernie mnie uradowaÂła. Kiedy kobieta podeszÂła do mnie aby mi podziĂŞkowaĂŚ i wrĂŞczyĂŚ zapÂłatĂŞ.PrzypomniaÂłem jej o jednej rzeczy.
-Hej nie zapomniaÂłaÂś o czymÂś.
Po czym wyjaÂłem z pod szaty PaczuszkĂŞ ze skarbem.
Teraz skoro Âżyjesz sama moÂżesz go dostarczyĂŚ. Ach wy kobiety pod wpÂływem silnych emocji zapominacie o rzeczach najwaÂżniejszych.
Odda³em jej pakunek po czym uœmiechn¹³em siê i odszed³em.

NMM
Po rozkosznych chwilach rozpoczĂŞtym spotkaniem Ayano, rozmyÂślaÂłem nad tÂą kobietÂą przez ca³¹ swojÂą drogĂŞ. Muzyka grana na flecie towarzyszyÂła mi rozmyÂślaniom, moje nogi natomiast same siĂŞ kierowaÂły tam, gdzie chciaÂły. PokierowaÂły one mnie do Mrocznego Lasu, który nie odstraszaÂł nikogo, choĂŚ wewnÂątrz niego mogÂło czaiĂŚ siĂŞ niebezpieczeĂąstwo. SpojrzaÂłem uwaÂżnie na korony drzew, które obejmowaÂły mnie po obydwu stronach-nie wyglÂądaÂły zbyt przyjemnie. Jedynym wyjÂściem byÂło zatrzymanie siĂŞ na maÂły odpoczynek. OparÂłem siĂŞ o dÂąb, [cenzura] w przyjemnÂą dla ucha "muzykĂŞ lasu".
Kiedy zmierzaÂłem do kwatery gÂłównej mojej organizacji.PostanowiÂłem Âże przejdĂŞ przez puszczĂŞ OsaskÂą.Kiedy tak spokojnie sie przechadzaÂłem moim oczom ukazaÂł siĂŞ znajomy mi juÂż Sumakari."Znowu ten cholerny grajek".PostanowiÂłem jednak myÂśleĂŚ racjonalnie.Nie potrzebowaÂłem teraz wrogow a sprzymierzeĂąców.Na dodatek Sumakari jak nazwisko klanowe wskazuje byÂł z Oto czyli powinniÂśmy siĂŞ dogadaĂŚ. PostanowiÂłem Âże moÂżliwe jest abym zaproponowaÂł mu do³¹czenie do SO.Wszystko zaleÂżaÂło jednak od przebiegu naszej rozmowy.PodszedÂłem wiĂŞc i przywitaÂłem siĂŞ.
-Witaj grajku czemu siedzisz sam? i to w Mrocznym lesie który nie jest zbyt przyjaznym miejscem?
ZastanawiaÂłem siĂŞ nad odpowiedzia grajka bo przecieÂż jeszcze niedawno zabawiaÂł siĂŞ w najlepsze z tajemniczÂą posiadaczka sharingana.
SpojrzaÂłem rozwaÂżnie na przybyÂłego chÂłopaka. Ubrany byÂł w górĂŞ podobnÂą do dwuczĂŞÂściowego mĂŞskiego kimono. SÂłyszaÂłem o tym jako wchodzÂącej modzie w ubiór kobiet, czy mĂŞÂżczyzn. Sam muszĂŞ sobie taki ciuszek sprawiĂŚ.
-Orochi Yashagoro, witaj. Przepraszam ciĂŞ za zachowanie mojej damy. Robi siĂŞ gniewna, gdy ktoÂś zakÂłóca jej spokój, bÂądÂź komfort intymnoÂści. WytÂłumaczyÂłem jej co o tym myÂślĂŞ, wiĂŞc nie powinna wiĂŞcej ciĂŞ gnĂŞbiĂŚ. PostanowiÂłem siĂŞ trochĂŞ przejœÌ, pooddychaĂŚ Mrocznym Powietrzem...I spotkaÂłem ciebie. Zadam wiĂŞc te bardzo waÂżne pytanie: co TY tutaj robisz? Idziesz dokÂądÂś?-spytaÂłem spokojnie, trzymajÂąc w dÂłoniach swój drogi materialnie i we wspomnieniach flet.
SpojrzaÂłem na grajka z lekkÂą powagÂą i uniosÂłem brew.
-Och Koichi na prawdĂŞ myÂślisz ze bojĂŞ siĂŞ gnĂŞbienia twojej damy.Owszem jest o wiele silniejsza ode mnie bo takie rzeczy czuje siĂŞ przy pierwszym spotkaniu.Lecz ja chociaÂż na razie jestem jeszcze sÂłaby nie nale¿ê do ludzi którzy bojÂą siĂŞ Âśmierci lub tortur.
SkoĂączyÂłem swój wywód na temat mojego charakteru i przeszedÂłem do odpowiedzi.Nie wiedziaÂłem jak grajek zareaguje na to co chcĂŞ powiedzieĂŚ ale skoro mam pokój z PaniÂą Minako to i z nim nie powinno byĂŚ problemów.
-WiĂŞc ja jestem w trakcie wĂŞdrówki do kwatery organizacji której jestem liderem a mianowicie SO. Bardzo dziwne Âże znów spotkaÂłem ciebie."MoÂże to coÂś oznacza,Powinien siĂŞ nadawaĂŚ"
MyÂśl która przeszÂła mi przez gÂłowĂŞ byÂła bardzo interesujÂąca. Po skoĂączeniu wypowiedzi moja gÂłowĂŞ ogarn¹³ stan intensywnego rozwaÂżania.
-SO....SO....Hm...Sound Organisation? PÂłynÂą plotki z Konoha, Âże tam byÂł przesÂłuchiwany dawniejszy lider tej organizacji...Dziwi mnie to, bo myÂślaÂłem, Âże SO naleÂży do Minako Kurosaki, a ta zawarÂła sojusz z WioskÂą LiÂścia...SwojÂą drogÂą zaciekawiÂłeÂś mnie tym. Opowiedz mi wiĂŞcej, proszĂŞ.-odparÂłem krótko, przyglÂądajÂąc siĂŞ chÂłopakowi, z którym rozmawiaÂłem. MiaÂł racjĂŞ co do tego, Âże Ayano Uchiha byÂła od nas silniejsza. PosiadaÂła jednak to swoje coÂś, co kazaÂło byĂŚ przy niej, mówiĂŚ do niej i sÂłuchaĂŚ jÂą. Ja chciaÂłem siĂŞ trochĂŞ odsamotniĂŚ, ale najwidoczniej los chciaÂł, bym spotkaÂł siĂŞ z Panem Orochim.
SpojrzaÂłem na chÂłopaka. ByÂł w ogóle nie doinformowany. PostanowiÂłem ze go nieco zapoznam z faktami dotyczÂącymi naszej organizacji.
-Sluchaj Koichi SO nigdy nie naleÂżaÂło do Pani Minko ani do zadnej innej wioski. ByÂło niezaleÂżnÂą,z³¹ organizacjÂą. WymierzonÂą w caÂły Âświat shinobi.To byÂł trochĂŞ coÂś jak Akatsuki. Jednak kiedy ja obj¹³em organizacjĂŞ pierwszÂą rzeczÂą jakÂą zrobiÂłem byÂło podpisanie pokoju z Oto-gakure z którÂą mieliÂśmy najgorsze stosunki. Pertraktacje zostaÂły przerwane z powodu wydarzeĂą jakie miaÂły miejsce w wiosce ale zd¹¿yliÂśmy ustaliĂŚ warunki pokoju i on juÂż obowiÂązuje. Po prostu nie mam go jeszcze na piÂśmie. Od tej pory SO jest organizacja na usÂługach Pani Minako czyli bĂŞdziemy wspieraĂŚ jÂą militarnie i wypeÂłniaĂŚ misje które nam zleci w zamian nie jesteÂśmy Âścigani przez wÂładze Oto i Pani Minako wesprze nas w razie zagroÂżenia.
SpojrzaÂłem na grajka byÂłem zaciekawiony ja zareaguje na to co powiedziaÂłem.
-MogÂłem siĂŞ tego jedynie domyÂślaĂŚ. Cieszy mnie fakt, Âże kolejna organizacja, ludzie, stali siĂŞ ze zÂłych i okrutnych-dobrzy. To miÂłe uczucie, gdy Âświat zmienia siĂŞ na lepsze. A tak w ogóle w tej caÂłej organizacji dÂźwiĂŞku znalazÂłoby siĂŞ moÂże miejsce dla samotnego, mÂłodego grajka? DomyÂślam siĂŞ, Âże macie jakieÂś wolne etaty..-uÂśmiechn¹³em siĂŞ ufnie, wierzÂąc w tymczasowÂą predestynacjĂŞ. Nie bez powodu chyba spotykam na swej drodze kogoÂś, kto znów otworzyÂł bramy do rodzimej organizacji pochodzÂącej z Kraju Pól RyÂżowych. DziwiÂło mnie jednak, Âże na jej czele staÂł Orochi Yashagoro
-Koichi ja takÂże siĂŞ ciesze Âże Âświat zmienia siĂŞ na lepsze. I oczywiÂście znajdzie siĂŞ miejsce dla ciebie,bo prawdĂŞ mówiÂąc odkÂąd organizacja zostaÂła odbudowana ja jestem jej jedynym czÂłonkiem. Jako ze pierwszy wyraziÂłes chĂŞĂŚ do³¹czenia do niej mogĂŞ mianowaĂŚ cie jej wice liderem. Co ty na to?
WidziaÂłem na twarzy Koichiego pewne zdziwienie jednak sam zachowaÂłem najwyÂższa powagĂŞ. Nie chciaÂłem sobie z tego robiĂŚ Âżartów w koĂącu SO mogÂło siĂŞ staĂŚ najwiĂŞkszÂą si³¹ militarna Oto.
Vice-lider, który jest drugim czÂłonkiem organizacji z dwóch aktywnych...Hm, brzmi ciekawie, zgadzam siĂŞ. Nigdy nie naleÂżaÂłem do Âżadnego zwiÂązku ani stowarzyszenia, ale chĂŞĂŚ pomagania wiosce zawsze dodawaÂła mi skrzydeÂł. W takim razie...umowa stoi.-podaÂłem dÂłoĂą Orochiemu, podpisujÂąc niniejszym fakt do³¹czenia do SO. CiekawiÂło mnie to, jak wyglÂądaÂła sama baza organizacji, czy sÂą jakieÂś spiÂżarnie, siÂłownie, sale muzyczne..InteresowaÂł mnie teÂż sam stosunek Yashagoro do funkcji lidera. Nigdy nie wiadomo, co takiemu moÂże strzeliĂŚ do gÂłowy, gdy ma siĂŞ kontrolĂŞ nad podopiecznymi i jako taki sojusz z KrólowÂą Minako.
-ÂŚwietnie a wiĂŞc od teraz naleÂżysz do SO.
PodaÂłem dÂłoĂą Koichiemu tym samym przypieczĂŞtowujÂąc jego wstÂąpienie do organizacji.
-ChoĂŚ teraz pokaÂże ci kwaterĂŞ naszej organizacji,a kiedy juÂż bĂŞdziemy na miejscu nadam ci tytuÂły i przekaÂże wÂładze nad SF.Jest to najwaÂżniejsza grupa specjalna w SO. A wiĂŞc ruszajmy. PoprawiÂłem swoje ubranie i ruszyÂłem w drogĂŞ.

NMM
Kwatera gÂłówna...brzmi cudownie i ekscytujÂąco. TrzymajÂąc nadal w dÂłoniach moje "narzĂŞdzie mordu", pognaÂłem za Orochim. CiekawiÂło mnie to, jakimi krokami pokieruje siebie-a wiĂŞc takÂże i mnie-by stan¹Ì przed siedzibÂą SO. Z jednej strony musiaÂłem go uwaÂżnie sÂłuchaĂŚ, gdyby coÂś mówiÂł, a z drugiej uwaÂżaĂŚ co i gdzie mijamy. ChciaÂłbym znaĂŚ drogĂŞ to ów miejsca.
WZT
Atsuko skaczÂąc z drzewa na drzewo szukajÂąc dobrego miejsca do treningu kiedy znalazÂł polanĂŞ a wokóÂł peÂłno drzew to byÂło wymarzone miejsce. Zacz¹³ chodziĂŚ po polanie i postanowiÂł wypróbowaĂŚ swoje nowe jutsu a wiĂŞc wykonaÂł technikĂŞ przywoÂłania i pojawiÂła siĂŞ czarna Âłasica z kosÂą.
- Siemka Chitaseo co tam chciaÂłem sprawdziĂŚ nasze zgranie w walce co ty na to?
- Z mi³¹ chêci¹;p
Atsuko stan¹³ na przeciwko olbrzymiego drzewa i krzykn¹³ Zankuuha a ³asica zrobi³a to samo dziêki temu drzewo wylecia³o w powietrze.
- DziĂŞki Chitaseo to tyle do zobaczenia.
Kiedy drzewo leciaÂło z niebios w duÂł Atsuko odwróciÂł siĂŞ i usÂłyszaÂł oklaski za sobÂą byÂł to Orochi siedzÂący przy drzewie.
Atsuko szedÂł w stronĂŞ Orochiego a póÂł metra za nim spadÂło olbrzymie drzewo.
Po krótkim czasie przedzierania siĂŞ przez labirynt dotarÂłem do miejsca w którym wczeÂśniej spotkaÂłem Koichiego. PrzysiadÂłem sobie pod drzewem gdzie wczeÂśniej siedziaÂł grajek. i podziwiaÂłem piĂŞkno okolicy. Bylo tu tak pieknie i zarazem mrocznie idealne miejsce dla mnie. SpojrzaÂłem na Atsuko który popisywal siĂŞ swoja siÂła sam przed sobÂą,"BĂŞdzie idealny"
-Witaj Atsuko przepraszam Âże zostawiÂłem cie w barze ale wzywaÂły mnie waÂżne sprawy. A teraz mam waÂżna propozycjĂŞ dla ciebie.
- Siemka Orochi co ty tutaj robisz
Atsuko powoli siĂŞ odwróciÂł i odwoÂłaÂł ÂłasicĂŞ po czym powoli szedÂł do Orochiego.
Nie miaÂł pojĂŞcia co on tu robi a przecieÂż on nie jest typem ÂśledzÂącego poczynania innych shinobi
-Ja wÂłasnie zmierzam do Oto i zrobiÂłem sobie tu przerwĂŞ.
SpojrzaÂłem na Atsuko bo zignorowaÂł to co powiedziaÂłem.
-Atsuko powiem jeszcze raz mam dla ciebie propozycje. Czy zechcesz mnie wysÂłuchaĂŚ?
MiaÂłem nadzieje Âże bĂŞdzie chciaÂł bo SO potrzebowaÂło czÂłonków a szczególnie takich którzy naleÂżeli do rzadkich klanow które sÂą juz prawie wymarÂłe tak jak klan Abumi do którego naleÂżaÂł Atsuko.
- Siemka Orochi nie ma sprawy o co chodzi?
Po czym Atsuko doszed³ powolnym krokiem i usiad³ na ziemi a z kieszeni wyci¹gn¹³ ma³¹ butelka jakiegoœ srebrnego picia po czym powiedzia³
- A...gdzie moje maniery moÂże siĂŞ poczĂŞstujesz?
PodziekowaÂłem Atsuko za trunek. WaÂżniejsze byÂły teraz sprawy które chcialem z nim omówiĂŚ.
-Wiêc od niedawna jestem liderem SO i chcê abyœ do mnie do³¹czy³.
Onic nie pytaj tylko odpowiedz bo widzisz bardzo mi sie spieszy i nie moge marnowac czasu. WiĂŞc co ty na to?
PatrzyÂłam na chÂłopaka z powazna minÂą.
Atsuko zrobiÂł siĂŞ bardzo powaÂżny po czym parskn¹³ Âśmiechem i mówiÂąc
- Orochi to nie alkohol to napój wzmacniajÂący przepÂływ chakry o smaku pomaraĂączowym.
Po czym ponownie staÂł siĂŞ bardzo powaÂżny. Z pod jego dÂługich rĂŞkawów wyÂłoniÂła siĂŞ prawa rĂŞka na którÂą miaÂł zaÂłoÂżonÂą rĂŞkawicĂŞ dÂźwiĂŞkowÂą, wyciÂągn¹³ do niego otwartÂą dÂłoĂą i powiedziaÂł:
- Pewnie Orochi czemu nie moÂże byĂŚ fajnie.
Uœmiechn¹³ siê i powiedzia³
- Zgadzam siĂŞ
Po czym przeprosiÂł Orochiego i powróciÂł do swojego treningu.

<NMM>
PostanowiÂłem takze nie zwlekaĂŚ i dÂługo siĂŞ nie zastanawiajÂąc wstaÂłem z ziemi . MusiaÂłem sprawdziĂŚ co to za niepokojÂące rzeczy dziejÂą siĂŞ w mojej wiosce. Nie marnujÂąc wiĂŞc czasu czym prĂŞdzej ruszyÂłem do Oto.

NMM
Puszcza byÂła rzeczywiÂście ogromna, przekazy nie kÂłamaÂły. Tu zaczyna siĂŞ moja historia i tu jÂą skoĂączĂŞ prĂŞdzej, czy póÂźniej OparÂł siĂŞ o jedno z drzew, delikatnie uÂłoÂżyÂł gÂłowĂŞ na konarze, by posÂłuÂżyÂł mu jako zgrabna poduszka. SiedziaÂł spokojnie o drzewo i widocznie na coÂś czekaÂł, [cenzura] siĂŞ piĂŞknej melodii jakÂą wykonywaÂło okoliczne ptactwo. JednakÂże caÂły czas w skupieniu byÂł skoncentrowany.
PrzechadzajÂąc siĂŞ po posĂŞpnej puszczy Dedal nie mógÂł pozbyĂŚ siĂŞ narastajÂącego w nim uczucia. MyÂśl caÂły czas kr¹¿yÂła mu po gÂłowie. Co to byÂło? WewnĂŞtrzny dialog prowadzony ze swym kapryÂśnym demonem.
~ZgubiÂłeÂś siĂŞ znów durniu?!
-Wcale siĂŞ nie zgubiÂłem po prostu nie wiem gdzie jesteÂśmy.
~Czyli zab³¹dzi³eœ?
-Nie. Tylko nie wiem gdzie podziaÂła siĂŞ droga.
Kr¹¿¹c w kóÂłko próbowaÂł odnaleŸÌ coÂś co pomoÂże mu trafiĂŚ z powrotem do wioski. Blond grzywka zasÂłaniaÂła mu oczy. Kr¹¿yÂł w kóÂłko...
Z daleka miĂŞdzy drzewami zauwaÂżyÂł postaĂŚ, b³¹kajÂącÂą siĂŞ po puszczy. Czy to ta osoba z którÂą miaÂłem siĂŞ spotkaĂŚ. Nie wiem... JeÂśli tak to na pewno podejdzie do mnie. SiedziaÂł dalej, nieruchomo obserwujÂąc kaÂżdy ruch dziwnego jegomoÂścia. Eikichi z natury nie lubiÂł zaczynaĂŚ rozmowy, dlatego teÂż wiĂŞc nie podchodziÂł do tej dziwnej postaci. A moÂże siĂŞ jej baÂł? Co za gÂłupi Âżart przecieÂż on siĂŞ nie boi nawet samego szatana, choĂŚ jest sÂłaby...
SzedÂłem przez las dosyĂŚ powolnym krokiem. Nie spieszyÂło mi siĂŞ,chciaÂłem sie napawaĂŚ mrocznym spokojnym powietrzem które wypeÂłniaÂło caÂły ten teren. Kiedy doszedÂłem do miejsca w którym spotkaÂłem siĂŞ Koichim i Atsuko.PostanowiÂłem zrobiĂŚ sobie przerwĂŞ....zaraz jednak zrezygnowaÂłem ze swojego zamiaru poniewaÂż na drzewie pod którym chciaÂłem usi¹œÌ siedziaÂł jakiÂś shinobi i najzwyczajniej w Âświecie spaÂł. Na dodatek zobaczyÂłem Âże nadchodzi jakiÂś chÂłopak."Jak na mroczny las jakoÂś tu tÂłoczno". PodszedÂłem do shinobiego,który najwyraÂźniej siĂŞ zgubiÂł. Na razie nie zaprzÂątaÂłem sobie gÂłowy shinobim który spaÂł na drzewie.
-Hej mogĂŞ ci w czymÂś pomóc?