Nauka Mayi

1. Nick: Maya Segura
2. Ranga: Sage
3. Chakra: 2630
4. Wiek: 16

techniki:
1.Goukakyuu no Jutsu
2.Daisan no Me
3.Rasengan
4.Kugutsu no Jutsu
5.Kuchiyose no Jutsu (summon: Yugai)
6.Suna Bunshin no Jutsu
7.Kawarimi no Jutsu
8.Ryuusa Bakuryuu
9.Kai
10.Henge no Jutsu

+ techniki summona:
1. Daitoppa
2. Renkuudan
3. San no Hoshi

techniki wÂłasne:
1.Shiro Yamam Kaiten
2.Metal Bunshin no Jutsu
3.Sunagakure no Jutsu
4.Suna no Mai
5.Gaihatayon BASu Rendan

---

pomyÂślaÂła, Âże przydaÂłoby siĂŞ jej kolejne wÂłasne Jutsu, coÂś z KOSÂĄ, na której punkcie ostatnio miaÂła bzika

- Kuchiyose no Jutsu - przywoÂłaÂła ÂŁasicĂŞ - no, siemka Yugai..
- KOSA? - zapytaÂła beznamiĂŞtnie z góry znajÂąc odpowiedÂź
- dok³adnie - odpowiedzia³a zadowolona i zabra³a £asicy KOSÊ - a teraz znikaj, chcê zostaæ sama...

Yugai zniknĂŞÂła

chwilĂŞ po wymachiwaÂła KOSÂĄ na wszystkie strony chcÂąc nabraĂŚ wprawy

to bêdzie technika o wdziêcznej nazwie "Gaihatayon Yobidashi"... dziêki niej bêdê mog³a przywo³aæ sam± KOSÊ, bez summona, a tak¿e, kiedy KOSA znajdzie siê poza zasiêgiem moich r±k, przyci±gn±c j± do siebie samymi s³owami [co¶w stylu zaklêcia "accio" w h"Harrym Potterze"]...

odrzuciÂła KOSE od siebie i skupiÂła ChakrĂŞ

- Gaihatayon Yobidashi - KOSA nawet nie drgnĂŞÂła, za to bÂłysnĂŞÂła groÂźnie

w oczach Mayi zapÂłonĂŞÂło coÂś na ksztaÂłt niepokoju, przecieÂż KOSA moÂże siĂŞ jej nie posÂłuchaĂŚ, ale staraÂła siĂŞ o tym nie myÂśleĂŚ w ten negatywny sposób

- Gaihatayon Yobidashi - powtórzyÂła z naciskiem patrzÂąc, jak KOSA zaczyna drgaĂŚ lekko - GAIHATAYON YOBIDASHI - wydarÂła siĂŞ przelewajÂąc w tĂŞ czynnoœÌ caÂły swój BASowy gniew

KOSA poderwaÂła siĂŞ i w przeciÂągu dwóch sekund znajdowaÂła siĂŞ juÂż w rĂŞkach zadowolonej Mayi

teraz najtrudniejsze... odwoÂłanie KOSY i przywoÂłanie jej bez summona...

KOSA zniknĂŞÂła, a Maya odpoczywaÂła przez chwilĂŞ

wdech... wydech...

gdy osiÂągnĂŞÂła stan odpowiedniego BASowego Spokoju, postanowiÂła wykonaĂŚ Jutsu

- Gaihatayon Yobidashi - nic siĂŞ nie staÂło

hmm... moÂże na przywoÂłanie KOSY summona bez summona teÂż trzeba poÂświeciĂŚ odrobinĂŞ wÂłasnej krwi?

nadgryzÂła kciuk

- Gaihatayon Yobidashi - co¶ b³ysnê³o w powietrzu, a po chwili Maya ju¿ trzyma³a KOSÊ w rêkach

- no... - mruknĂŞÂła zadowolona

Ciekawe xP Technika aihatayon Yobidashi zaliczona 9 punktów.
od³o¿y³a KOSÊ i pokiwa³a g³ow± w zamy¶leniu

przydaÂłaby mi siĂŞ jakaÂś podstawowa technika... pomyÂślmy... Suna no Muya? Gaara mi mówiÂł, Âże to dobre Jutsu defensywne...

usiadÂła na podÂłodze i zaczĂŞÂła przypominaĂŚ sobie, na czym polega ta technika

Suna no Muya to wytworzenie wokóÂł siebie piaskowej kuli, dziĂŞki której jest siĂŞ osÂłoniĂŞtym przed atakami... na powierzchni kuli moÂżna formowaĂŚ kolce raniÂące przeciwnika... i to na tyle, technika wyglÂąda na caÂłkiem prostÂą...

wstaÂła i otrzepaÂła siĂŞ z drobinek kurzu, stanĂŞÂła i rozluÂźniÂła siĂŞ na chwilĂŞ, po czym zebraÂła ChakrĂŞ i...

- Suna no Muya - piasek zawirowaÂł wokóÂł niej i moÂżna by stwierdziĂŚ, Âże utworzyÂł coÂś na ksztaÂłt kuli wokóÂł niej z tym, Âże ze zbyt cienkiej warstwy

dokÂładnie przeanalizowaÂła sposób, w jaki aktywowaÂła i podtrzymywaÂła Jutsu, i wtedy zdaÂła sobie sprawĂŞ, Âże musi uÂżyĂŚ wiĂŞcej piasku

- Suna no Muya - powtórzyÂła próbĂŞ, i tym razem udaÂło siĂŞ jej

ale chwilĂŞ potem piasek pogrzebaÂł jÂą

rany... to nie wymaga zbyt duÂżo Chakry, ale zdaje siĂŞ, Âże trzeba jÂą dostarczaĂŚ od samego poczÂątku w regularnych dawkach...

wygrzebaÂła siĂŞ z góry piachu i spróbowaÂła po raz ostatni, oczywiÂście pamiĂŞtajÂąc o swoich spostrzeÂżeniach

- Syna no Muya - kula, którÂą wytworzyÂła, sprawowaÂła siĂŞ doskonale

too small, niezaliczone
Maya nadal chce siĂŞ nauczyĂŚ Suna no Muya

Nagle caÂły piasek znowu zwaliÂł jej siĂŞ na gÂłowĂŞ. Gdy tylko wygrzebaÂła siĂŞ spod piasku, parsknĂŞÂła wÂściekle, przy okazji wypluwajÂąc piach z ust. Bardzo denerwowaÂły jÂą drobinki piasku draÂżniÂące caÂłe jej ciaÂło. Z trudem i zmĂŞczeniem podniosÂła siĂŞ z ziemi, gniewnym wzrokiem omiatajÂąc okolicĂŞ. WestchnĂŞÂła ciĂŞÂżko i postanowiÂła spróbowaĂŚ jeszcze raz, ale to za chwilĂŞ. Po krótkim odpoczynku stanĂŞÂła w piasku ÂżywiÂąc szczerÂą nadziejĂŞ, Âże moÂże mimo tego wszystkiego uda siĂŞ jej nauczyĂŚ tej techniki. PrzymknĂŞÂła oczy, by nie nawlatywaÂł do nich piasek i odetchnĂŞÂła g³êboko. ZebraÂła tyle Chakry, ile uznaÂła za potrzebne do wykonania tego Jutsu i wypowiedziaÂła formuÂłkĂŞ. Lekko otworzyÂła oczy, by zobaczyĂŚ, co siĂŞ dzieje. Piasek wirowaÂł wokóÂł i zaczynaÂł tworzyĂŚ coÂś w rodzaju kopuÂły. WiedzÂąc, Âże efekt powinien nastÂąpiĂŚ szybciej, dwukrotnie zwiĂŞkszyÂła zuÂżywanÂą ChakrĂŞ. Gdy w koĂącu udaÂło jej siĂŞ osiÂągn¹Ì zamierzony efekt (kula piaskowa wokóÂł niej), ze smutkiem i lekkim strachem przyjĂŞÂła fakt, Âże nie starczy jej Chakry, by utrzymaĂŚ technikĂŞ dÂłuÂżej, niÂż minutĂŞ. Ostatki siÂł wykorzystaÂła na „odÂłoÂżenie” piasku na podÂłoÂże, gdyÂż nie chciaÂła znowu urzÂądziĂŚ sobie pogrzebu. Fakt faktem, teraz musiaÂła odpocz¹Ì na serio. UsiadÂła gdzieÂś z boku oddajÂąc siĂŞ relaksowi i odprĂŞÂżeniu. Po stosownym czasie, gdy juÂż poczuÂła, Âże jest w peÂłni siÂł, wstaÂła i z odnowionÂą wiarÂą w swoje moÂżliwoÂści powtórzyÂła czynnoœÌ wykonywania Suna no Muya. SkupiÂła siĂŞ na tym caÂłkowicie, wyganiajÂąc wszelkie zbĂŞdne i niepotrzebne myÂśli z gÂłowy. Bardzo spokojnie, tym razem bardziej skupiajÂąc siĂŞ na precyzji, uformowaÂła wokóÂł siebie kulĂŞ z piasku i staraÂła siĂŞ jÂą utrzymaĂŚ jak najdÂłuÂżej, w miarĂŞ moÂżliwoÂści. Gdy poczuÂła, Âże jej Chakra sÂłabnie, równieÂż powoli anulowaÂła technikĂŞ. OdpoczĂŞÂła chwilĂŞ i tym razem staraÂła siĂŞ opanowaĂŚ odpowiedniÂą szybkoœÌ wykonywania Jutsu. CaÂły czas pilnowaÂła, aby Chakra byÂła umiarkowana i nie wyrywaÂła siĂŞ jej spod kontroli. Znowu, gdy poczuÂła zbyt duÂży upÂływ Chakry, anulowaÂła Jutsu. PoliczyÂła od dziesiĂŞciu do minus oÂśmiu i wziĂŞÂła kilka g³êbokich wdechów, gdyÂż teraz zamierzaÂła po³¹czyĂŚ obydwa sposoby wykonywania techniki, które przed chwilÂą staraÂła siĂŞ opanowaĂŚ. PragnÂąc wreszcie nauczyĂŚ siĂŞ Suna no Muya, zapomniaÂła chwilowo o wszystkim (nawet o Saiu) i absolutnie oddaÂła siĂŞ sprawie. PróbowaÂła wykonaĂŚ Suna no Muya precyzyjnie i szybko, caÂły czas dawkujÂąc ChakrĂŞ równomiernie i rozprowadzajÂąc po caÂłej powierzchni kuli. Tym razem zmĂŞczyÂła siĂŞ trochĂŞ szybciej niÂż wczeÂśniej, ale miaÂła nadziejĂŞ, Âże w przyszÂłoÂści to bĂŞdzie uzaleÂżnione od treningu, a ostatnio trenowaÂła doœÌ czĂŞsto. AnulowaÂła technikĂŞ i schowaÂła siĂŞ w cieĂą, by odpocz¹Ì.

tak tak, teraz moÂże byĂŚ.. xP 9pkt zaliczone

---

Maya chce siĂŞ nauczyĂŚ wÂłasnej techniki na pograniczu Genjutsu i Doujutsu, której nie da siĂŞ zatrzymaĂŚ ani siĂŞ przed niÂą obroniĂŚ. Jej dziaÂłanie jest bardzo podobne do dziaÂłania Byakugana, ale w przeciwieĂąstwie do Byakugana Yaraigan nie pozwala widzieĂŚ rzeczy fizycznych (nie widzĂŞ Âżadnej Chakry ani nic z tych rzeczy), ale dostrzega i bezb³êdnie interpretuje psychikĂŞ, uczucia, charakter, a nawet czasem myÂśli czÂłowieka. Przy pomocy Yaraigana moÂżna odróÂżniĂŚ tez prawdĂŞ od kÂłamstwa. TechnikĂŞ moÂżna stosowaĂŚ w kaÂżdych warunkach, nawet bĂŞdÂąc juÂż pod dziaÂłaniem jakiegoÂś Jutsu.

Maya podniosÂła siĂŞ z ziemi myÂślÂąc, ze czas na kolejna wÂłasnÂą technikĂŞ, którÂą juÂż nawet wymyÂśliÂła i nazwaÂła.
- Yaraigan… - przez chwilĂŞ rozkoszowaÂła siĂŞ brzmieniem tego sÂłowa, potem odzyskaÂła juÂż bardziej logicznÂą stronĂŞ swojej ÂświadomoÂści i zabraÂła siĂŞ do ciĂŞÂżkiej pracy. RozluÂźniaÂła siĂŞ i wykonaÂła parĂŞ g³êbokich oddechów. Teraz potrzebowaÂła kogoÂś, na kim bĂŞdzie mogÂła ĂŚwiczyĂŚ technikĂŞ. PrzywoÂłaÂła swojÂą ÂłasicĂŞ, Yugai.
- No dobra, Yu - zaczĂŞÂła – wiem, Âże nie lubisz, kiedy ciĂŞ wykorzystujĂŞ, ale proszĂŞ ciĂŞ o cierpliwoœÌ – mówiÂła, nie dajÂąc dojœÌ do gÂłosu Âłasicy – chcĂŞ nauczyĂŚ siĂŞ nowej techniki, która pozwalaĂŚ mi bĂŞdzie na widzenie uczuĂŚ innych, przez co bĂŞdĂŞ mogÂła definiowaĂŚ ich charaktery. SÂądzĂŞ tez, Âże przy duÂżym nasileniu tego bĂŞdĂŞ mogÂła odszyfrowaĂŚ ich myÂśli… - zastanowiÂła siĂŞ. ÂŁasica westchnĂŞÂła ledwie sÂłyszalnie.
- Jasne, Maya, tylko mnie tym nie zabij – powiedziaÂła zrezygnowana, gdyÂż wiedziaÂła, Âże jak Maya siĂŞ na coÂś uprze, to nie da rady… Maya stanĂŞÂła naprzeciw Yugai i zamknĂŞÂła oczy.
- Yaraigan – powiedziaÂła niepewnie i z wahaniem otworzyÂła oczy. SpojrzaÂła na Yugai. WidziaÂła tyle, co zwykle, moÂże tylko co chwila coÂś przenikaÂło do jej ÂświadomoÂści, jakieÂś obrazy ilustrujÂące to, co siĂŞ dziaÂło w gÂłowie Yugai, ale jeszcze to nie byÂł ten Yaraigan, którego Maya chciaÂła mieĂŚ. ZmruÂżyÂła oczy i skupiÂła siĂŞ bardziej.

To tylko nic nieznaczÂąca, nieszkodliwa technika, która w zasadzie nie jest defensywÂą ani ofensywÂą… Nie moÂże byĂŚ trudna…

OtworzyÂła oczy. WidziaÂła juÂż wyraÂźniej to, co Yugai czuÂła i myÂślaÂła.
- Yu, czemu myÂślisz, ze jestem wredna??? – ZapytaÂła z pretensjÂą gÂłosie.
- Ou… Wybacz Maya, wÂątpiÂłam w powodzenie tej techniki, wiĂŞc nie uwaÂżaÂłam na myÂśli…
- Yhh – Maya warknĂŞÂła wÂściekle – Powiedz mi, jak wyglÂądajÂą moje oczy… - za¿¹daÂła.
- Zwyczajnie, moÂże tylko majÂą taki… fanatyczny wyraz… - powiedziaÂła szybko, przepraszajÂącym tonem.
- Na pewno? – ZapytaÂła z naciskiem.
- W zasadzie, to widaĂŚ, Âże masz kolor oczu inny niÂż zazwyczaj…
- Jaki?
- Bardziej wyrazisty po prostu…
- No dobra… - zamknĂŞÂła oczy i anulowaÂła technikĂŞ. Przez dÂłuÂższÂą chwilĂŞ nie otwieraÂła oczu, a gdy otworzyÂła je, ujrzaÂła zwyk³¹, ma³¹ ÂłasicĂŞ, której myÂśli i uczucia juÂż nie byÂły jej znane – Ja siĂŞ chyba uzaleÂżniĂŞ od tego Jutsu… - powiedziaÂła do siebie myÂślÂąc, ze po prostu nie bĂŞdzie potrafiÂła ÂżyĂŚ widzÂąc tylko to, o czym wie. DziĂŞki Yaraiganowi mogÂła poznawaĂŚ nowe odczucia, które jej byÂły obce, a nawet te, o których istnieniu nie miaÂła pojĂŞcia.
- Yugai, musze spróbowaĂŚ jeszcze raz… - powiedziaÂła proszÂąco.
- Jasne… - pisnĂŞÂła Âłasica z niezbyt zadowolonÂą minÂą.
- Yaraigan – nie zobaczyÂła nic nowego. MoÂże tylko irytacjĂŞ i zmĂŞczenie – dobra, dam ci spokój… - Âłasica mruknĂŞÂła coÂś niezrozumiale w podziĂŞce i znikÂła w obÂłokach dymu. Maya uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ lekko.
- Czas przejœÌ do rzeczy… - powiedziaÂła, i w zasadzie caÂłkiem dosÂłownie potraktowaÂła swojÂą wypowiedÂź. PrzywoÂłaÂła lalkĂŞ Hikari i spojrzaÂła na niÂą Yaraiganem. ZobaczyÂła tylko rzeczywistoœÌ. Bez Âżadnych obrazów, uczuĂŚ, nasuwajÂących siĂŞ myÂśli… OdwoÂłaÂła marionetkĂŞ i wyszÂła na ulicĂŞ, do ludzi. Gama zawartoÂści ich psychiki na poczÂątku maÂło jej nie powaliÂła. Dopiero po paru minutach zaczĂŞÂła przyzwyczajaĂŚ siĂŞ do natÂłoku tego, co dane byÂło jej widzieĂŚ. Z tryumfem patrzyÂła na innych, którzy nie za bardzo wiedzieli, o co chodzi. W pewnym momencie poczuÂła nagÂły ból, jakby ukÂłucie w oczy. ZamknĂŞÂła je i cofnĂŞÂła Jutsu. DoszÂła do wniosku, Âże moÂże ta technika nie jest specjalnie wyczerpujÂąca fizycznie, ale to jej psychika siĂŞ zbuntowaÂła. No i niebezpiecznie jest naduÂżywaĂŚ oczu. Do gÂłowy przyszedÂł jej jeszcze jeden pomysÂł. StanĂŞÂła przed duÂżym lustrem.
- Yaraigan – oczy odmówiÂły posÂłuszeĂąstwa. CzyÂżby nie mogÂła spojrzeĂŚ w samÂą siebie? Nie, musiaÂła to zrobiĂŚ… Mimo, ze ciÂągÂły trening juÂż jÂą wyczerpaÂł, a nowa technika dostarczyÂła nawet zbyt wiele wraÂżeĂą, bardzo chciaÂła dostaĂŚ od losu ten prezent i zobaczyĂŚ, co w niej siĂŞ kryje, oprócz, oczywiÂście, bezgranicznej miÂłoÂści do Saia. PróbowaÂła wielokrotnie, ale nie mogÂła. Raz tylko udaÂło jej siĂŞ dostrzec jaskrawy bÂłysk zieleni, ale to byÂła milisekunda, a tak maÂło czasu nie wystarczyÂło jej do analizy. Nie tym razem. Smutna i zawiedziona zwiesiÂła gÂłowĂŞ. Nagle podniosÂła jÂą.
- Ja muszĂŞ walczyĂŚ – powiedziaÂła twardo do swojego odbicia – a ma mi w tym pomóc YARAIGAN!!! – Jej oczy bÂłysnĂŞÂły. Tym razem dostrzegÂła coÂś. JednÂą, za to wielkÂą, przesÂłaniajÂącÂą wszystkie inne rzecz. WyÂżej wspomnianÂą miÂłoœÌ. W tym momencie poddaÂła siĂŞ. A w zasadzie nie poddaÂła, tylko zrozumiaÂła, Âże wiĂŞcej nie zobaczy ani ona, ani nikt o podobnych zdolnoÂściach. PrzetarÂła oczy. ByÂło juÂż póÂźno i chciaÂło jej siĂŞ spaĂŚ. PomyÂślaÂła, Âże kiedyÂś wykorzysta tĂŞ technikĂŞ na Saiu, by dowiedzieĂŚ siĂŞ, co on naprawdĂŞ myÂśli. UniosÂła kÂąciki warg w sÂłabym uÂśmiechu i pogr¹¿yÂła siĂŞ w myÂślach.

10 xP
Maya chce siĂŞ nauczyĂŚ Katon: Hai Seki Shō no Jutsu – techniki polegajÂącej na wydmuchaniu duÂżej iloÂści gorÂącego popioÂłu.

Po dÂłuÂższej chwili zadumania od czasu wymyÂślenia Yaraigana, Maya doszÂła do wniosku, ze jej Chakra ma naturĂŞ Katon, a ma tylko jedno Jutsu tego ÂżywioÂłu. Bardzo podobaÂła jej siĂŞ technika, o której rzadko sÂłyszaÂła. Jej nazwa brzmiaÂła: Hai Seki Sho no Jutsu. SkupiÂła siĂŞ. Nigdy nie lubiÂła zbyt duÂżego gorÂąca, ale teraz to nie mogÂło mieĂŚ przewaÂżajÂącego znaczenia. SkumulowaÂła ChakrĂŞ w pÂłucach. PoczuÂła, jak coÂś jÂą pali od wewnÂątrz. ZakasÂłaÂła, duszÂąc siĂŞ, a z jej ust wraz z powietrzem wyleciaÂła kupka popioÂłu. PomyÂślaÂła, Âże gdyby udaÂło jej siĂŞ wytrzymaĂŚ to szczypanie w pÂłucach, moÂże udaÂłoby siĂŞ jej wykonaĂŚ Jutsu. ZakÂładaÂła, Âże przy swojej wyobraÂźni mogÂłaby wymyÂśliĂŚ jak¹œ alternatywĂŞ do piekÂącego bólu. PostanowiÂła spróbowaĂŚ jeszcze raz. Tym razem, kiedy tylko poczuÂła gorÂąco w jej pÂłucach, przywoÂłaÂła na myÂśl pucharek pysznych, ociekajÂących sosem, zimnych lodów z kawaÂłkami mroÂżonych owoców. ZapomniaÂła o tym, Âże jej pÂłuca zaraz siĂŞ niemalÂże spalÂą, za to ów przepyszny deser zajmowaÂł caÂły jej umysÂł. OtworzyÂła usta i wydmuchaÂła caÂłkiem przyzwoitÂą kupkĂŞ popioÂłu, jednakÂże nie sÂądziÂła, by owa kupka mogÂła zadaĂŚ wiĂŞksze obraÂżenie przeciwnikowi, toteÂż zabraÂła siĂŞ d tego jeszcze raz. Tym razem gorÂący, jarzÂący siĂŞ na pomaraĂączowo popióÂł wyleciaÂł z jej ust niczym z krateru wÂłaÂśnie obudzonego wulkanu, zasypujÂąc caÂłe otoczenie. ZamruczaÂła z satysfakcjÂą i uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ. ZakasÂłaÂła, wypluwajÂąc resztki popioÂłu z pÂłuc. KasÂłaÂła tak jeszcze przez chwilĂŞ, aÂż jej oddech uspokoiÂł siĂŞ. WyciÂągnĂŞÂła przed siebie rĂŞkĂŞ, by dotkn¹Ì popioÂłu. Szybko jednak zorientowaÂła siĂŞ, ze to b³¹d. Jej dÂłoĂą byÂła w paru miejscach zaczerwieniona, juÂż od samej bliskoÂści Âżaru. Szybko cofnĂŞÂła dÂłoĂą, a poparzone palce wÂłoÂżyÂła do ust, by ukoiĂŚ pieczenie. Po chwili postanowiÂła wznowiĂŚ naukĂŞ, chciaÂła opanowaĂŚ Jutsu do perfekcji. CóÂż, nie mogÂła nic poradziĂŚ na swojÂą ambicjĂŞ. WziĂŞÂła g³êboki wdech i poczuÂła gorÂąco w klatce piersiowej. TrzymaÂła je tam mimo bólu. Nagle coÂś zaczĂŞÂło jakby rozrywaĂŚ jÂą od wewnÂątrz, jakby miaÂła w swoich piersiach jakiegoÂś potwora. OtworzyÂła usta i „wypluÂła” to, co w niej siĂŞ znajdowaÂło. Ogromna iloœÌ pyÂłu, z którego wrĂŞcz emanowaÂło potĂŞÂżne gorÂąco, wydobyÂła siĂŞ z jej ust, wzbijajÂąc ciemne obÂłoki popioÂłu i zakrywajÂąc ten z poprzedniej próby. PotrzÂąsnĂŞÂła gÂłowÂą i rozejrzaÂła siĂŞ. WokóÂł roztaczaÂła siĂŞ wrĂŞcz pustynia popioÂłu. Maya pomyÂślaÂła tylko, ze to Jutru jest doœÌ jednorazowe, to znaczy nie naleÂży z nim przesadzaĂŚ za bardzo, bo to siĂŞ moÂże Âźle skoĂączyĂŚ. PatrzyÂła, jak wiatr rozwiewa popióÂł, a gdy byÂło go mniej, znowu zabraÂła siĂŞ do treningu. Tym razem staraÂła siĂŞ regulowaĂŚ iloœÌ wydmuchiwanego popioÂłu, co na poczÂątku niezbyt jej szÂło, lecz potem nauczyÂła siĂŞ kontrolowaĂŚ jÂą co do grama. UznaÂła, Âże technikĂŞ opanowaÂła, toteÂż spokojnie odpoczĂŞÂła cieszÂąc siĂŞ, ze nie zmarnuje swej Chakry katon.

Zaliczone Takie opisy az miÂło sie czyta
Nauka Nawanuke no Jutsu

- Upalny dzieĂą... - westchnĂŞÂła Maya na gÂłos. OtarÂła wierzchem dÂłoni pot z czoÂła i wyjĂŞÂła z torby butelkĂŞ chÂłodnej wody mineralnej, którÂą w ciÂągu kilku sekund w niemalÂże poÂłowie opróÂżniÂła. Tego dnia zamierzaÂła opanowaĂŚ kolejnÂą technikĂŞ, do której potrzebny byÂł summon... - Kuchiyose no Jutsu... - nadgryzÂła lekko kciuk i naznaczyÂła zwój, który w tym momencie wyjĂŞÂła z rĂŞkawa. W obÂłokach dymu pojawiÂła siĂŞ charakterystyczna postaĂŚ odrobinĂŞ przeroÂśniĂŞtej jak na ÂłasicĂŞ Âłasicy.
- Heyah - Yugai dygnĂŞÂła niedbale.
- Jak zwykle zero szacunku...
- SpodziewaÂłaÂś siĂŞ czegoÂś innego po MNIE?
- Po TOBIE? W Âżyciu... Ale zachowuj siĂŞ kulturalnie, bo nigdy nie pozwolĂŞ ci zobaczyĂŚ Archera - zagroziÂła Âłasicy.
- PrzecieÂż nie ty go przywoÂłujesz, tylko Sai...
- Ja mam wpÂływ na to, czy go przywoÂła - uciĂŞÂła zadowolona z siebie. Archer byÂł summonem Saia, do którego Yugai ÂżywiÂła szczególnÂą sympatiĂŞ, jednak pokazowo siĂŞ z nim nienawidziÂła. Maya wiedziaÂła co mówi, gro¿¹c jej utratÂą kontaktu z nim - To moÂże zaczniemy od poczÂątku?
- Jak sobie Âżyczysz... - w piskliwym gÂłosie Âłasicy pojawiÂła siĂŞ nuta ironii i irytacji, lecz Maya zignorowaÂła to - Ohayo, madam.
- Lekko przesadziÂłaÂś, ale jest lepiej niÂż wczeÂśniej... Witaj.
- Czym dziÂś siĂŞ zajmiemy?
- NaukÂą.
- Jakiej techniki zamierzasz siĂŞ nauczyĂŚ?
- Technika uwolnienia z wiĂŞzów, Nawanuke no Jutsu.
Yugai rozeÂśmiaÂła siĂŞ swym Âłasiczym Âśmiechem.
- Takie... - krztusiÂła siĂŞ Âśmiechem - Takie... proste Jutsu?
- Za to przydatne - Maya zacisnĂŞÂła wargi. Nie lubiÂła, kiedy ktoÂś ÂśmiaÂł siĂŞ z niej.
- Na twoim poziomie? Nie Âżartuj Maya, jesteÂś Sage, staĂŚ ciĂŞ na wiĂŞcej... - Yu nadal mówiÂła przez Âśmiech.
- Owszem, staĂŚ mnie. Mimo wszystko nie mam ochoty na dÂługÂą naukĂŞ w taki upaÂł, to po pierwsze primo, Po drugie i tak mam tyle silnych technik, Âże mogÂłabym zniszczyĂŚ 3 wioski i bym siĂŞ nawet nie spociÂła. Nawanuke no Jutsu to prosta i szybka w opanowaniu technika, ty masz mi tylko pomóc i nie marudziĂŚ.
- No i niby jak mam ci pomóc? OddaĂŚ chakrĂŞ, bo masz za maÂło? - prychnĂŞÂła, poruszajÂąc biaÂłymi wÂąsikami.
- SkÂądÂże - Maya wzruszyÂła ramionami - Po prostu mnie zwi¹¿esz, a ja bĂŞdĂŞ próbowaÂła siĂŞ z tych wiĂŞzów wydostaĂŚ za pomocÂą Nawanuke.
- To mi siĂŞ podoba - Âłasica wyszczerzyÂła ostre, krótkie, ÂśnieÂżnobiaÂłe zÂąbki. Pewnie to byÂł jej uÂśmiech...
- Wiem. No to do roboty...
- Chwila, skÂąd ja wezmĂŞ sznur albo coÂś takiego?
- CzekaÂłam na to pytanie - odpowiedziaÂła Maya z uÂśmiechem. PogrzebaÂła chwilĂŞ w torbie i wyjĂŞÂła dÂługi, ciĂŞÂżki ÂłaĂącuch - Masz.
Yugai odebra³a ³aùcuch z doœÌ sceptyczn¹ jak na ³asicê min¹.
- Powiedz mi, Maya, ile rzeczy siĂŞ mieÂści w tej twojej torbie?
- Tam jest wszystko - Maya uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ tajemniczo.
- NiewaÂżne... - odparÂła zdezorientowana Yugai i podeszÂła do Mayi, wedle rozkazu oplatajÂąc jÂą ÂłaĂącuchem. Gdy skoĂączyÂła, zapytaÂła:
- To ju¿ mam sobie znikn¹Ì?
- Nie! Jak mi siĂŞ nie uda bĂŞdziesz musiaÂła mnie rozplataĂŚ! - odkrzyknĂŞÂła lekko przestraszona.
- Hahaha... PrzecieÂż to wrĂŞcz wĂŞzeÂł gordyjski - summon zachichotaÂł wrednie - WiĂŞc skoro na nic siĂŞ nie przydam, baj! - Yugai zniknĂŞÂła.
Zdenerwowana Maya poczu³a siê, jakby naprawdê by³a uwiêziona. Do tego gniewa³a siê na Yu. G³upi summon. Wredny summon. Z³y summon. Po paru minutach z³oœc zaczê³a jej przechodziÌ i dopiero teraz zda³a sobie sprawê z konsekwencji tej sytuacji. By³ upa³. Chcia³o jej siê pic. By³a mocno zwi¹zana metalowym ³aùcuchem. Po prostu musia³a nauczyÌ siê Nawanuke no Jutsu, inaczej umrze tu z wyczerpania i pragnienia. Zaczê³a siê baÌ. Ale nie, przecie¿ to PODSTAWOWE Jutsu, a ona jest SAGE i powinno jej wyjœÌ za 3 RAZEM, a nawet wczeœniej...
- Nawanuke no Jutsu - powiedziaÂła. ÂŁaĂącuchy zagrzechotaÂły. Tylko tyle, a Mayi juÂż schÂło gardÂło. Zaraz nie bĂŞdzie mogÂła mówiĂŚ.
- Nawanuke no... Jutsu - stĂŞknĂŞÂła chwilĂŞ póÂźniej z pokaÂźnÂą chrypkÂą. Jedna koĂącówka ÂłaĂącucha wyplÂątaÂła siĂŞ z wiÂązaĂą. ByÂło blisko, ale nadal nie o to chodziÂło.
- Kurczê, to przecie¿ proste Jutsu! - krzyknê³a - Mia³o byÌ ³atwo! - westchnê³a. Mo¿e to ten upa³ obni¿a³ jej potencja³ i burzy³ p³ynnoœÌ chakry. Coraz bardziej zdenerwowana skupia³a chakrê i powodowa³a jej "wybuch" od cia³a w kierunku otoczenia, by zrzuciÌ z siebie ³aùcuch. Wi¹zania by³y coraz luŸniejsze.
- No, naprawdĂŞ Yugai zadbaÂła o to, by to byÂł wĂŞzeÂł gordyjski. Nie ma co... - powiedziaÂła cicho sama do siebie. MogÂła juÂż lekko poruszaĂŚ rĂŞkami i siĂŞ wierciĂŚ, lecz nadal nie mogÂła dosiĂŞgn¹Ì butelki z wodÂą i ta sytuacja denerwowaÂła jÂą najbardziej. ZamknĂŞÂła oczy. Mózg jej siĂŞ gotowaÂł od gorÂąca i braku wody.
- Nawanuke no Jutsu - mruknĂŞÂła. WyszÂło. ÂŁaĂącuch nie oczekiwanie poluÂźniÂł siĂŞ tak, Âże spadÂł - Uff... Dobrze, Âże inni ninja nie umiejÂą wiÂązaĂŚ takich supÂłów jak Yu... - rzekÂła Maya i rzuciÂła siĂŞ na butelkĂŞ, pragnÂąc jak najszybciej skorzystaĂŚ z jej zawartoÂści - Wooooodziaaaa, jak ja ciĂŞ lubiĂŞ... - uÂśmiechniĂŞta poÂłoÂżyÂła siĂŞ na ziemi po wypiciu paru Âłyków. ResztÂą wody polaÂła twarz i dekolt. PoczuÂła siĂŞ lepiej. Po kilkunastu minutach takiego relaksu przywoÂłaÂła jednego Klona (Metal Bunshin), który zwiÂązaÂł jÂą juÂż w miarĂŞ normalnie, tak jak wi¹¿e swego jeĂąca kaÂżdy ninja. DziĂŞki ostrym przeÂżyciom z wĂŞzÂłem Yugai, Maya nie miaÂła problemu z mniej uporczywymi wiĂŞzami i wydostaÂła siĂŞ od razu.
- No proszĂŞ... Prosta technika i tyle przeÂżyĂŚ w nauce... - westchnĂŞÂła w niedowierzaniu i zdumieniu i otrzepaÂła dÂłonie i ubrania z nieistniejÂącego kurzu.

Pieknie. Uwielbiam twoje opisy OczywiÂście zaliczone
Gaarnek.