Nauka Qiuzo Kyuzo

1. Nick: Qiuzo
2. Ranga: Genin
3. Chakra: 1080
4. Wiek 18
5. Jutsu.:
1.Goukakyuu no Jutsu (Katon)
2.Henge no jutsu
3.Kokohi no Jutsu
4.Shinmon no Jutsu

Nauka Jutsu: Gouryuuka No Jutsu [Katon]
Koszt: 300
Ranga : S
Jedna z najpotĂŞÂżniejszych technik ÂżywioÂłu Katon. Wykonywana bardzo podobnie jak przy technice Ryuka no jutsu, z tÂą róÂżnicÂą, Âże tu po wypluciu, kula ognia przyjmuje ksztaÂłt gÂłowy smoka. Takim smokiem moÂżna sterowaĂŚ, a kiedy dotknie przeciwnika smok poÂłyka go i spopiela.

Le¿a³em na œniegu z Yuki, by³o mi bardzo ciep³o gdy¿ by³a wtulona we mnie, przytuli³em j¹ by ona nie zamarz³a i tak zasn¹³em, bardzo dziwny mia³em sen, œni³o mi siê jak jakiœ mê¿czyzna mnie trenuje, wydawa³ siê mi bliski, lecz go naprawdê nie pamiêta³em.

- Qiuzo skup siĂŞ ! KrzyczaÂł na mnie bardzo wymagajÂącym gÂłosem. - Musisz siĂŞ tego nauczyĂŚ za wszelkÂą cenĂŞ, nie rozumiesz tego? Jeszcze raz przyjrzyj siĂŞ jak ja to robiĂŞ. NabraÂł powierza, i zrobiÂł kilka pieczĂŞci, wypuszczajÂąc powietrze zobaczyÂłem wielkÂą gÂłowĂŞ smoka, która leciaÂła tam gdzie on chce. AÂż w koĂącu gÂłowa zderzyÂła siĂŞ ze ska³¹, ze skaÂły zostaÂły tylko maÂłe zwĂŞglone kamyczki.
- Widzisz tak siĂŞ to robi a teraz do roboty, pamiĂŞtaj nabierz powietrza w pÂłucach zrób pieczĂŞcie i dmuchaj. PamiĂŞtaj Âżeby nie pomyliĂŚ kolejnoÂści pieczĂŞci.

ZrobiÂłem tak jak mi kazaÂł ten mĂŞÂżczyzna, NabraÂłem powietrza zrobiÂłem pieczĂŞcie i wypuÂściÂłem je, moim oczom ukazaÂła siĂŞ gÂłówka jaszczurki wielkoÂści piĂŞÂści, spojrzaÂłem siĂŞ na to co zrobiÂłem, uderzyÂłem tym w ziemie i spytaÂłem siĂŞ,

-Dobrze mi poszÂło?

MĂŞÂżczyzna zasÂłaniajÂąc jednÂą rĂŞkÂą oczy powiedziaÂł:
- Ile razy mamy to trenowaĂŚ? CaÂły czas trenujemy to w kóÂłko a ty nic nie umiesz! PokaÂże ci to jeszcze raz ale tym razem przyglÂądaj siĂŞ uwaÂżnie.

Mê¿czyzna stan¹ ko³o mnie i pokaza³ mi znowu jak to siê robi, wykonywaj¹c pieczêcie nabiera³ powietrza, po czym mija³a chwila mo¿e jedna sekunda czy nawet nie ca³a, po czym wypuszcza³ je ca³e i powietrze zamienia³o siê w wielk¹ g³owê smoka, ja w wpatrzony w t¹ g³owê jak w obrazek nie wiedzia³em co zrobiÌ, zacz¹³ lataÌ wszêdzie, znowu waln¹ lecz tym razem daleko od nas w ziemiê, mê¿czyzna siê na mnie spojrza³ i powiedzia³

- Tak siĂŞ to robi, mam nadzieje Âże zapamiĂŞtaÂłeÂś wszystko, a teraz do roboty, nie mamy caÂłego dnia!

WiĂŞc tak zacz¹³em wykonywaĂŚ pieczĂŞcie, i nabieraÂłem przy tym powietrza, gdy juÂż nabraÂłem powietrza, wypuÂściÂłem je, i znowu to samo, zobaczyÂłem gÂłówkĂŞ jaszczurki, wiĂŞc spojrzaÂłem siĂŞ na mĂŞÂżczyznĂŞ i spytaÂłem siĂŞ
- Czy moÂżesz mi powiedzieĂŚ jak nazywa siĂŞ ta technika?

MĂŞÂżczyzna bardzo gÂłoÂśno krzyknÂą i ze zÂłoÂściÂą w gÂłosie:
- Gouryuuka No Jutsu! Czy ty zemnie kpisz czy sam z siebie robisz idiotĂŞ?

SpojrzaÂłem siĂŞ na mĂŞÂżczyznĂŞ i powiedziaÂłem spokojnie:
- DziĂŞkujĂŞ, teraz mogĂŞ trenowaĂŚ

Zacz¹³em wykonywaĂŚ pieczĂŞcie i koncentrowaĂŚ czakrĂŞ w pÂłucach wdychajÂąc przy tym powietrze, potem w myÂślach powiedziaÂłem “Gouryuuka No Jutsu!“ i moim oczom ukazaÂła siĂŞ wiĂŞksza gÂłowa jakiegoÂś gada, miaÂła gdzieÂś wielkoœÌ 20cm.

MĂŞÂżczyzna krzyknÂą wrĂŞcz:
- Chyba Âłapiesz! NaprawdĂŞ Âłapiesz!

Uœmiechn¹³em siê spojrza³em siê na niego i powiedzia³em:
- W koĂącu trzeba.

ZÂłoÂżyÂłem pieczĂŞcie i jeszcze raz spróbowaÂłem, wypuÂściÂłem znowu pojawiÂła siĂŞ tylko gÂłowa jaszczurki, nagle padÂłem na ziemie, obudziÂłem siĂŞ w jakimÂś domku gdzie byÂła kobieta i ten mĂŞÂżczyzna, chyba byÂła to jego Âżona, krzyczeli i wszystko sÂłyszaÂłem:

Kobieta krzyczaÂła jako pierwsza:
- OszalaÂłeÂś po co uczysz go tak niebezpiecznych technik, tak groÂźnych, po co?
- Dlatego Âże moÂże on siĂŞ potem nam przydaĂŚ, zrozum Âże on bĂŞdzie jeszcze potĂŞÂżny, trzeba wykorzystaĂŚ ten potencjaÂł.

Po pokrótce zasn¹³em, obudziÂłem siĂŞ w tym samym lesie, co w tedy, byÂł tam ten mĂŞÂżczyzna, spytaÂłem siĂŞ:
- Co siĂŞ staÂło? ByÂłem bardzo zmĂŞczony ale jednoczeÂśnie, wypoczĂŞty.
- Straci³eœ ca³¹ czakrê, zemdla³eœ wiêc teraz bierz siê do pracy

WstaÂłem i zacz¹³em od pieczĂŞcie powoli zacz¹³em je skÂładaĂŚ i nabieraĂŚ powietrza, koncentrowaÂłem czakrĂŞ w pÂłucach i powiedziaÂłem w myÂślach. “Gouryuuka No Jutsu!” moim oczom ukazaÂła siĂŞ gÂłowa smoczka nie smoka, lecz smoczka, byÂła to wielkoœÌ, ¼ smoka tamtego mĂŞÂżczyzny, W myÂślach powiedziaÂłem sobie “MuszĂŞ pokazaĂŚ na co mnie staĂŚ.!” WiĂŞc raz jeszcze, zÂłoÂżyÂłem pieczĂŞcie szybciej, nabieraÂłem bardzo szybko powietrza, i koncentrowaÂłem czakrĂŞ w pÂłucach, mieszam jÂą z powietrzem, [cenzura] i znowu to samo taki sam smok, znowu ¼ wielkoÂści tamtego mĂŞÂżczyzny, nie wiedziaÂłem o co chodzi, zdenerwowaÂłem siĂŞ i spytaÂłem siĂŞ:

- Czy nie moÂżesz mnie nauczyĂŚ innej techniki, ona jest dla mnie za trudna
Mê¿czyzna siê uœmiechn¹³ i powiedzia³:
- Nie nie nauczĂŞ cie innej techniki, nauczĂŞ ciĂŞ tej techniki tylko etapami,
Uœmiechn¹³em siê i powiedzia³em
- Niechaj tak bĂŞdzie.
- Etap pierwszy: Pieczêcie. Nauczysz siê robiÌ szybko pieczêcie, niezbêdna umiejêtnoœÌ w bitwie, teraz zauwa¿ jak ja to robiê.
WidziaÂłem tylko jakieÂś smugi rÂąk, nie widziaÂłem ich dokÂładnie, widziaÂłem tylko smugi po rĂŞkach, nagle zobaczyÂłem jak wypuszcza gÂłowĂŞ smoka, i która walnĂŞÂła w ziemiĂŞ.
-Ja to tak robiĂŞ, teraz popatrz, zaczynamy od pieczĂŞci, zapamiĂŞtaj wszystkie i naucz siĂŞ, je szybko wykonywaĂŚ pamiĂŞtaj one pomagajÂą shinobi uwalniaĂŚ czakrĂŞ (nie znalazÂłem pieczĂŞcie wiĂŞc bĂŞdĂŞ improwizowaÂł) Tygrys,szczur, pies, królik, wóÂł, tygrys

ZrobiÂłem tak jak kazaÂł w tej samej kolejnoÂści:
- Dobrze teraz szybciej.

RobiÂłem to tak jak najszybciej mogĂŞ, pomyliÂłem siĂŞ przy króliku, powiedziaÂł do mnie:
- Jeszcze raz zostawiam ciĂŞ teraz, wrócĂŞ za godzinĂŞ.

Zacz¹³em robiĂŚ pieczĂŞcie znowu, i znowu zawsze ten sam b³¹d, w koĂącu zrobiÂłem jednÂą rzecz, zrobiÂłem jak jak najszybciej mogĂŞ trzy pierwsze pieczĂŞcie, potem trochĂŞ wolniej królika i woÂła i na koĂącu z takÂą samÂą szybkoÂściÂą jak wczeÂśniejsze tygrysa, potem znowu nie doszedÂłem do perfekcji jeszcze raz próbowaÂłem, znowu tak samo lecz pierwsze trzy pieczĂŞcie znowu szybciej niÂż poprzednio, potem nastĂŞpne dwie trochĂŞ wolniej i ostatnia najszybciej, i znowu, trzy pierwsze najszybciej jak mogĂŞ, dwie szybko nie pomyliÂłem siĂŞ cieszyÂłem siĂŞ bardzo i ostatnia tygrys udaÂło siĂŞ, teraz znowu tak samo do perfekcji, próbowaÂłem raz, drugi raz, trzeci, czwarty, piÂąty, szósty itd. AÂż doszedÂłem w koĂącu do perfekcji, nie mogÂłem opanowaĂŚ radoÂści, krzyczaÂłem Âże siĂŞ udaÂło, skakaÂłem i robiÂłem fikoÂłki, lecz naprawdĂŞ miaÂłem zmĂŞczone rĂŞce, nie mogÂłem juÂż wykonywaĂŚ pieczĂŞci bo mnie tak bolaÂły, popatrzaÂłem siĂŞ na drzewo, oparÂłem siĂŞ usiadÂłem i poszedÂłem spaĂŚ.

Nastêpnego dnia, obudzi³em siê tak gdzie zasn¹³em, patrze a tam ten mê¿czyzna:
- CzeœÌ m³ody, widzê ¿e ju¿ siê obudzi³eœ, opanowa³eœ pieczêcie?
- Awweee, gÂłoÂśno ziewajÂąc powiedziaÂłem do niego – Tak opanowaÂłem, pokaÂże ci.

WstaÂłem i pokazaÂłem mu, tak jak najszybciej potrafiĂŞ. Nie mogÂłem szybciej.

- Bardzo dobrze, teraz kontrolowanie czakry i uwalnianie jej w odpowiednich momentach, i w odpowiednich iloÂściach.
- To chyba najtrudniejsze zadanie?
- Tak zgadza siĂŞ.
- Ile jeszcze etapów mnie czeka?
- Po tym jeszcze dwa.
- Dobrze wiĂŞc bierzmy siĂŞ do roboty.

MĂŞÂżczyzna podszedÂł do mnie i mówiÂł mi tak:
- PamiĂŞtaj Jeden znak to jedno uwolnienie czakry, musisz uwalniaĂŚ jÂą równo miernie inaczej nie zapanujesz nad smokiem, moÂże w tedy ciĂŞ bardzo poparzyĂŚ lub nawet zabiĂŚ, zapamiĂŞtaj to musisz równomiernie dawaĂŚ czakrĂŞ, (jest szeœÌ znaków wiĂŞc 300pcha podzieliĂŚ na 6 równa siĂŞ 50 pcha)
- Rozumiem.
- Musisz zrobiÌ tak, co jeden znak uwalniasz t¹ sam¹ iloœÌ czakry, to tak jak z zapa³kami, palisz tylko jedn¹ nie wszystkie naraz.
- Dobrze spróbujĂŞ.
- Zaczynaj z tÂą samÂą szybkoÂściÂą jakÂą siĂŞ nauczyÂłeÂś.

ZrobiÂłem, przed próbÂą jeszcze 3 powtórki pieczĂŞci by zapamiĂŞtaĂŚ to wszystko, wiĂŞc teraz uwalnianie czakry, pierwszy raz czuÂłem Âże jÂą uwalniam w pÂłucach lecz nagle zacz¹³em siĂŞ dusiĂŚ, mĂŞÂżczyzna do mnie podbiegÂł i powiedziaÂł tak:
- PrzestaĂą jÂą uwalniaĂŚ to ma byĂŚ tylko chwilĂŞ, jak jedno lekkie muÂśniĂŞcie i tak za kaÂżdÂą pieczĂŞciÂą rozumiesz?
ÂŁapiÂąc oddech powiedziaÂłem
- Tak rozumiem.
- Dobrze spróbuj raz jeszcze.

WykonywaÂłem pieczĂŞcie tak samo jak wtedy, uwalniaÂłem powoli czakrĂŞ i naglĂŞ krzyknÂą"
- Teraz,teraz spróbuj smoka!

NabraÂłem powietrza powiedziaÂłem w myÂślach "Gouryuuka No Jutsu" i wypuÂściÂłem powietrze smok byÂł wiĂŞkszy od tamtego to byÂła w tym momencie ½ smoka mĂŞÂżczyzny lecz nie potrafiÂłem go kontrolowaĂŚ smok leciaÂł caÂły czas przed siebie i zderzyÂł siĂŞ z drzewem, nagle upadÂłem na ziemiĂŞ wykoĂączony, on podszedÂł do mnie i powiedziaÂł

- Koniec na dziÂś, teraz Âśpij. Jutro dokoĂączymy to trenowaĂŚ.

ObudziÂłem siĂŞ znowu w lesie gÂłodny i bardzo chciaÂło mi siĂŞ piĂŚ, caÂłe szczĂŞÂście Âże miaÂłem plecak tam miaÂłem wodĂŞ i trochĂŞ jedzenia, nagle przybyÂł mĂŞÂżczyzna, i powiedziaÂł

- No, dobrze ci wczoraj posz³o ale nie do koùca, znowu musimy poÌwiczyÌ, uwalnianie czakry, gdy¿ mdlejesz jak j¹ prawie stracisz, postaramy siê zmniejszyÌ obci¹¿enie twojego organizmu (Chodzi o to ¿e podczas treningu wiêcej wydajê czakry ni¿ powinienem na tego smoka, jak siê wydaje 300 ja wydajê oko³o 500 albo 700 podczas treningu)

- Ale jak to zrobimy?
- BĂŞdĂŞ ciĂŞ pukaÂł moimi palcami, w moich palcach skoncentrujĂŞ czakrĂŞ i nie pozwolĂŞ byÂś przedobrzyÂł z czakrÂą, bĂŞdziesz jÂą uwalniaÂł i liczyÂł ile sekund, potem sam bĂŞdziesz próbowaÂł. No dalej wstawaj i rób pieczĂŞcie.

WstaÂłem mĂŞÂżczyzna stanÂą za mnÂą, zrobiÂłem jednÂą pieczĂŞĂŚ nawet nie miaÂłem jÂą sekundĂŞ a juÂż krzyczaÂł!

- Teraz druga, druga!

Od razu zrobiÂłem drugÂą, i sytuacja siĂŞ powtórzyÂła, dotarÂłem do królika, wiĂŞc trochĂŞ wolniej uwalniaÂłem czakrĂŞ, i tak samo jak u woÂła, mineÂła morzĂŞ przy tych pieczĂŞciach jedna sekunda moÂże dwie a on teraz krzyknÂą:

- Teraz tygrys, powietrze, powiedz w myÂślach Gouryuuka No Jutsu i wypuszczaj.

ZrobiÂłem tygrysa, wciÂągnÂąwszy szybko powietrze i powiedziaÂłem " Gouryuuka No Jutsu " wypuÂściÂłem powietrze i moim oczom ukazaÂł siĂŞ wielka gÂłowa smoka która leciaÂła do przodu nie mogÂłem jej zatrzymaĂŚ, ani nie mogÂłem niÂą skrĂŞciĂŚ, gÂłowa smoka byÂła wiĂŞksza od mĂŞÂżczyzny, on powiedziaÂł do mnie:

- TroszkĂŞ za duÂżo czakry, ale jak siĂŞ czujesz?
- ÂŚwietnie.
- Nie chcesz zemdleĂŚ ?
- Nie
- Dobrze wiĂŞc teraz próbuj sam.

WiĂŞc tak szybko zrobiÂłem pierwszy znak nie minĂŞÂła sekunda tak jak on mi mówiÂł, zrobiÂłem potem szczura i znowu nawet sekundy nie byÂło krzyczaÂł teraz królik, wiĂŞc zrobiÂłem królika i trochĂŞ wolniej minĂŞÂły 2 sekundy, tak samo jak u muÂła, potem tygrys wciÂągn¹³em powietrze i powiedziaÂłem w myÂślach nazwĂŞ jutsu, znowu mi siĂŞ udaÂło, lecz nagle upadÂłem na ziemiĂŞ zemdlaÂłem.

ObudziÂłem siĂŞ znowu w lesie, nie wiedziaÂłem o co chodzi, zastanawiaÂłem siĂŞ dlaczego, ciÂągle mdleje, przybyÂł mĂŞÂżczyzna i spytaÂłem siĂŞ go:

- Dlaczego ja caÂły czas mdleje?
- PoniewaÂż masz jeszcze zbyt maÂło czakry, potrenujesz jeszcze trochĂŞ, wykonasz parĂŞ misji i bĂŞdzie dobrze.
- Powiedz mi czy dobrze wykonujĂŞ tego smoka ?
- Tak bardzo dobrze ale zostaÂło nam jeszcze jedno.
- Co konkretnie?
- Kontrolowanie lotu smoka
- To znaczy?
- Musisz zmieszaĂŚ czakrĂŞ z powietrzem i kontrolowaĂŚ jÂą nauczyĂŚ siĂŞ kontrolowaĂŚ wypuszczonÂą czakrĂŞ (Tak jak musieli siĂŞ nauczyĂŚ wÂładcy marionetek nitek z czakry tak samo ja muszĂŞ siĂŞ nauczyĂŚ kontrolowaĂŚ wypuszczonÂą czakrĂŞ)
- WiĂŞc zaczynajmy od zaraz.
WstaÂłem i spytaÂłem siĂŞ:
- Co mam robiĂŚ?
- WiĂŞc tak musisz skupiĂŚ czakrĂŞ tak jak za kaÂżdym razem w pÂłucach tylko intensywniej, pod wiĂŞkszym ciÂśnieniem, nie wypuszczasz jej wiĂŞcej lecz dajesz tyle samo ale pod wiĂŞkszym ciÂśnieniem, to tak jak ciÂśnienie w wodzie. Rozumiesz?
- Nie bardzo ale postaram siĂŞ to zrobiĂŚ.

Zacz¹³em wykonywaÌ to samo zadanie, t¹ sam¹ iloœÌ czakry ale tak jak by szybciej, czu³em to ciœnienie w p³ucach, nie mog³em d³u¿ej tego znieœÌ ale dalej, wykona³em wszystkie pieczêcie, wci¹gn¹³em powietrze i wypuœci³em smoka, by³ piêkny i du¿y, chcia³em by polecia³ w lewo lecz nie skrêca³ nie wiedzia³em co zrobi³em Ÿle, gdy smok zderzy³ siê z czymœ, ja pad³em na ziemiê, bola³y mnie p³uca i nie mog³em pierwsze co z³apaÌ tchu, mê¿czyzna podszed³ i powiedzia³ tak.

- PosÂłuchaj mnie, dobrze wszystko poszÂło, ale musisz mniejsze ciÂśnienie czakry daĂŚ rozumiesz
- Tak rozumiem. ÂŁapiÂąc dech mówiÂłem to
- Dobrze teraz do dzieÂła.

ZrobiÂłem znowu te pieczĂŞcie, znowu tyle samo uwalniaÂłem czakry pod ciÂśnieniem, i znowu to samo nie udaÂło siĂŞ, smok wyleciaÂł z moich ust ale nagle zobaczyÂłem Âże kierujĂŞ siĂŞ ku niebu ulÂżyÂło mi bo juÂż myÂślaÂłem Âże we mnie trafi gdy poleciaÂł do góry myÂślaÂłem Âże chce zawróciĂŚ, lecz zniknÂą w powietrzu, padÂłem na ziemiĂŞ i zasn¹³em. ObudziÂłem siĂŞ znowu w tym samym lesie, mĂŞÂżczyzna siedziaÂł koÂło mnie, spojrzaÂłem siĂŞ na niego, a on powiedziaÂł do mnie patrzÂąc w niebo.

- Prawie ci siĂŞ udaÂło ale spanikowaÂłeÂś, nie bój siĂŞ, bo ogieĂą nie lubi strachu, ogieĂą jest najbardziej niebezpiecznym ÂżywioÂłem, zapamiĂŞtaj to, musisz siĂŞ, nie baĂŚ, teraz stwórz smoka z jakiego bĂŞdziesz ty i ja dumny. Idzi.

WstaÂłem i zacz¹³em robiĂŚ tak jak wczoraj, lecz mniejsze ciÂśnienie, pieczĂŞcie tygrys, szczur, królik, wóÂł, tygrys. Zacz¹³em uwalniaĂŚ czakrĂŞ pod ciÂśnieniem zÂłapaÂłem powietrze w pÂłuca, w myÂślach krzykn¹³em " Gouryuuka No Jutsu " I wypuÂściÂłem smoka, mogÂłem go kontrolowaĂŚ na prawo i lewo góra i dóÂł, byÂł mój, nie mogÂłem tego odpuÂściĂŚ, od razu zacz¹³em niszczyĂŚ tym smokiem duÂże gÂłazy patrzaÂłem jak je niby poÂłyka i pali to byÂło piĂŞkne doznanie. W koniu przestaÂłem, byÂłem wykoĂączony, spojrzaÂłem siĂŞ na mĂŞÂżczyznĂŞ, on siĂŞ uÂśmiechnÂą i powiedziaÂł
- bardzo dobrze Qiuzo, bardzo dobrze, teraz obudÂź siĂŞ synu nie moÂżesz spaĂŚ caÂły dzieĂą.

NaglĂŞ siĂŞ obudziÂłem w Âśniegu, Yuki leÂżaÂła na mnie przytulona, ciemno byÂło i byÂły piĂŞkne gwiazdy na niebie, czuÂłem wyczerpanie, i bolÂące rĂŞce, jak bym jeszcze to przed chwilÂą trenowaÂł, lecz czuÂłem zadowolenie i zastanawiaÂłem siĂŞ, dlaczego ten goÂściu nazwaÂł mnie swoim synem, moÂże tak tylko to powiedziaÂł? A moÂże to mój ojciec? Tego nie wiedziaÂłem lecz, byÂłem dumny z siebie Âże nauczyÂłem siĂŞ tak trudnej techniki.

OczywiÂście akcept
Oby tak dalej

---

1. Nick: Qiuzo
2. Ranga: Genin
3. Chakra: 1160
4. Wiek 18
5. Jutsu.:
1.Goukakyuu no Jutsu (Katon)
2.Henge no jutsu
3.Kokohi no Jutsu
4.Shinmon no Jutsu
5.Gouryuuka No Jutsu [Katon]

Sekenzousha
Bardzo silne genjutsu pozwalajÂące na stworzenie wÂłasnego Âświata atakowana osoba natychmiast zasypia. Ninja dowolnie ksztaÂłtuje swój wÂłasny Âświat i sam decyduje o efektach ataku wroga. Po skoĂączeniu techniki ten Âświat znika. Przeciwnik po przebudzeniu zostaje pozbawiony czakry. NauczyĂŚ siĂŞ go mogÂą tylko mistrzowie w genjutsu z rangÂą minimum jonina i doÂświadczeniem w posÂługiwaniu siĂŞ tymi technikami. Da siĂŞ przeÂłamaĂŚ tylko przepotĂŞÂżnym anty-Genjutsu.
koszt: 500 za post
ranga S

Zasn¹³em, znowu to samo, widziaÂłem swojego ojca który mnie uczyÂł techniki nie wiedziaÂłem jakiej techniki mnie uczyÂł, ale bardzo mi siĂŞ podobaÂła.

- Synu mój pokaÂże ci technikĂŞ Sekenzousha to technika Genjutsu, zaraz ci pokaÂże na czym ona polega.
- Dobrze ojcze.

Ojciec mój uÂśmiechnÂą siĂŞ i nagle pojawiÂł siĂŞ jakiÂś inny Âświat, piĂŞkna ³¹ka która byÂła niespotykana, byÂły tam dziwne Kwiaty które rosÂły nawet na 10 metrów, nie wiedziaÂłem co siĂŞ dzieje ale podobaÂł mi siĂŞ tam, naprawdĂŞ to byÂło fenomenalne, nie widziaÂłem nic oprócz tych kwiatów, widziaÂłem piĂŞkne duÂże róÂże, tulipany i inne kwiaty. Nagle to wszystko znikÂło.

- PamiĂŞtaj, synu mój, to jest bardzo groÂźna technika i nie moÂżna siĂŞ z niej uwolniĂŚ, zapamiĂŞtaj to.
- Jak to nie moÂżna? PrzecieÂż istnieje wiele anty-Genjutsu.
- Tak istnieje lecz to jest technika bardzo silna, i tylko mistrzowie Genjutsu potrafiÂą jÂą wykonaĂŚ.
- Ale ja nie jestem mistrzem Genjutsu.
PoklepaÂł mnie po ramieniu, uÂśmiechnÂą siĂŞ i poweidziaÂł:
- I co z tego? JesteÂś moim synem, czyli maÂłym mistrzem, i ja doprowadzĂŞ ciĂŞ na samÂą górĂŞ.
- Dobrze ojcze.

MówiÂąc to uÂśmiechn¹³em siĂŞ i miaÂłem Âłzy w oczach, koncentrowaÂłem siĂŞ by stworzyĂŚ swój wÂłasny Âświat ale nie daÂło siĂŞ, nie udawaÂło mu siĂŞ nic, nie wiedziaÂłem wÂłasnego Âświata tylko tÂą polane tam gdzie byliÂśmy.

- Jak ty to robisz? ZapytaÂłem
- Ehh, prosto spójrz na to z innej perspektywy, pamiĂŞtasz nauczyÂłem siĂŞ techniki, Kokohi no Jutsu, wÂłaÂśnie uÂżyj tej techniki i udoskonalaj jÂą, czyli stwórz wÂłasny Âświat Shinobi. Rozumiesz?
- Tak chyba rozumiem.

KoncentrujÂąc chakrĂŞ w gÂłowie, uÂżyÂłem Kokohi no Jutsu i zacz¹³em zmieniaĂŚ wszystko po kolei, niestety wychodziÂły mi Âśmieszne ksztaÂłty nie straszne ale Âśmieszne, mój ojciec zacz¹³ siĂŞ ÂśmieĂŚ i mówiÂł przez Âśmiech:

-Hahahaha, sÂłuchaj synu ty nie zabijesz ich tym Genjutsu ale ich rozÂśmieszysz na ÂśmierĂŚ. Hahahahaha.
Po czym uÂżyÂł jakiegoÂś Anty-Genjutsu i uwolniÂł siĂŞ uwolniÂł równieÂż mnie i powiedziaÂł:

- PosÂłuchaj mnie najpierw to musisz opanowaĂŚ siĂŞ i skoncentrowaĂŚ chakrĂŞ w gÂłowie, potem wystrzeliwujesz jÂą jak z pistoletu, najpierw palcem siĂŞ nauczysz jÂą wystrzeliwaĂŚ, a potem oczami, rozumiesz? BĂŞdziesz strzelaÂł tak jak by w gÂłowĂŞ, nie bĂŞdziesz wykonywaÂł Âżadnych pieczĂŞci, tylko koncentrowaÂł chakrĂŞ, i bĂŞdziesz wystrzeliwaÂł jÂą.
- Tak tato rozumiem.

Jak to powiedziaÂłem padÂłem na glebe ze zmĂŞczenia, ta technika zabieraÂła bardzo duÂżo chakry wiĂŞc ciĂŞÂżko byÂło siĂŞ jej nauczyĂŚ. Ojciec zabraÂł mnie do domu gdzie siĂŞ potem obudziÂłem i usÂłyszaÂłem rozmowĂŞ:

- Z naszym synem dzieje siĂŞ coÂś nie tak, on jest inny, zobacz na jego oczy, sÂą ¿¹dne krwi i Âśmierci, nie poznaje go, Altamar zrób coÂś.
- Spokojnie kochanie, wszystko bĂŞdzie dobrze, on nie bĂŞdzie groÂźny, on bĂŞdzie bohaterem naszej piĂŞknej rodziny.
Zasn¹³em, obudzi³em siê w na ³¹ce tam gdzie by³em i siê spyta³em:

-Ojcze co ja tutaj robiĂŞ?
- Uczymy siĂŞ dalej.

PowiedziaÂł to z uÂśmiechem i bÂłyskiem w oku. Po czym dokoĂączyÂł:

- ZauwaÂżyÂłem Âże musisz bardzo dobrze kontrolowaĂŚ chakrĂŞ by wykonaĂŚ jÂą dwa razy, byÂś nie padÂł nauczymy siĂŞ przy tej technice panowaĂŚ nad chakrÂą, bardziej niÂż wczeÂśniej, rozumiesz?
- Tak rozumiem.
- Dobrze, teraz zrób tak, zrób pieczĂŞĂŚ tygrysa i kontroluj chakrĂŞ, w gÂłowie, gdy jÂą skoncentrujesz przenieÂś jÂą z gÂłowy do palca ale miej, jÂą pod³¹czonÂą do gÂłowy, rozumiesz?
- Nie bardzo.
- Ehh, zrób tak to jest jak z kablami, Âżeby coÂś dziaÂłaÂło musi byĂŚ pod³¹czone do napiĂŞcia, wiĂŞc tak, koncentrujesz chakrĂŞ w gÂłowie, po czym przenosisz jÂą do palców, i wystrzeliwujesz jÂą we mnie. Ja uwolniĂŞ siĂŞ z Genjutsu spokojnie, no dalej spróbuj.

ZrobiÂłem tak jak mi kazaÂł, przyj¹³em pieczĂŞĂŚ tygrysa, ugi¹³em nogi i koncentrowaÂłem chakrĂŞ w gÂłowie, czuÂłem jak siĂŞ przenosi, z mojego ciaÂła do gÂłowy, to byÂło nie niesamowite uczucie, gdy zebraÂłem dosyĂŚ chakry, zacz¹³em jÂą przenosiĂŚ w odpowiedniej iloÂści do palców, po czym otworzyÂłem oczy i wystrzeliÂłem jÂą z palców prosto w gÂłowĂŞ mojego ojca, gdy tylko trafiÂłem zacz¹³em tworzyĂŚ Âświat, mój ojciec od razu siĂŞ uwolniÂł, ja przestaÂłem tworzyĂŚ Âświat wróciÂł do normy, tak szczerze powiem Âże nawet nie zacz¹³em.

- Bardzo dobrze, dobrze koncentrujesz chakrĂŞ, ale jeszcze nie tak, spróbuj jeszcze raz, pamiĂŞtaj Âże to musi byĂŚ bardzo szybko przecieÂż nie bĂŞdzie tak Âże przeciwnik sobie poczeka 20 minut zanim zrobisz atak rozumiesz?
- Tak oczywiÂście rozumiem.

Przyj¹³em postawê, zrobi³em pieczêÌ tygrysa, ugi¹³em nogi,Sekenzousha
Bardzo silne genjutsu pozwalajÂące na stworzenie wÂłasnego Âświata atakowana osoba natychmiast zasypia. Ninja dowolnie ksztaÂłtuje swój wÂłasny Âświat i sam decyduje o efektach ataku wroga. Po skoĂączeniu techniki ten Âświat znika. Przeciwnik po przebudzeniu zostaje pozbawiony czakry. NauczyĂŚ siĂŞ go mogÂą tylko mistrzowie w genjutsu z rangÂą minimum jonina i doÂświadczeniem w posÂługiwaniu siĂŞ tymi technikami. Da siĂŞ przeÂłamaĂŚ tylko przepotĂŞÂżnym anty-Genjutsu.
koszt: 500 za post
ranga S

Zasn¹³em, znowu to samo, widziaÂłem swojego ojca który mnie uczyÂł techniki nie wiedziaÂłem jakiej techniki mnie uczyÂł, ale bardzo mi sie podobaÂła.

- Synu mój pokaÂże ci technikĂŞ Sekenzousha to technika Genjutsu, zaraz ci pokaÂże na czym ona polega.
- Dobrze ojcze.

Ojciec mój uÂśmiechnÂą siĂŞ i nagle pojawiÂł siĂŞ jakiÂś inny Âświat, piĂŞkna ³¹ka która byÂła niespotykana, byÂły tam dziwne Kwiaty które rosÂły nawet na 10 metrów, nie wiedziaÂłem co siĂŞ dzieje ale podobaÂł mi siĂŞ tam, naprawdĂŞ to byÂło fenomenalne, nie widziaÂłem nic oprócz tych kwiatów, widziaÂłem piĂŞkne duÂże róÂże, tulipany i inne kwiaty. Nagle to wszystko znikÂło.

- PamiĂŞtaj, synu mój, to jest bardzo groÂźna technika i nie moÂżna siĂŞ z niej uwolniĂŚ, zapamiĂŞtaj to.
- Jak to nie moÂżna? PrzecieÂż istnieje wiele anty-Genjutsu.
- Tak istnieje lecz to jest technika bardzo silna, i tylko mistrzowie Genjutsu potrafiÂą jÂą wykonaĂŚ.
- Ale ja nie jestem mistrzem Genjutsu.
PoklepaÂł mnie po ramieniu, uÂśmiechnÂą siĂŞ i powiedziaÂł:
- I co z tego? JesteÂś moim synem, czyli maÂłym mistrzem, i ja doprowadzĂŞ ciĂŞ na samÂą górĂŞ.
- Dobrze ojcze.

MówiÂąc to uÂśmiechn¹³em siĂŞ i miaÂłem Âłzy w oczach, koncentrowaÂłem siĂŞ by stworzyĂŚ swój wÂłasny Âświat ale nie daÂło siĂŞ, nie udawaÂło mu siĂŞ nic, nie wiedziaÂłem wÂłasnego Âświata tylko tÂą polane tam gdzie byliÂśmy.

- Jak ty to robisz? ZapytaÂłem
- Ehh, prosto spójrz na to z innej perspektywy, pamiĂŞtasz nauczyÂłem siĂŞ techniki, Kokohi no Jutsu, wÂłaÂśnie uÂżyj tej techniki i udoskonalaj jÂą, czyli stwórz wÂłasny Âświat Shinobi. Rozumiesz?
- Tak chyba rozumiem.

KoncentrujÂąc chakrĂŞ w gÂłowie, uÂżyÂłem Kokohi no Jutsu i zaczoÂłem zmieniaĂŚ wszystko po kolei, niestety wychodziÂły mi Âśmieszne ksztaÂłty nie straszne ale Âśmieszne, mój ojciec zacz¹³ siĂŞ ÂśmiaĂŚ i mówiÂł przez Âśmiech:

-Hahahaha, sÂłuchaj synu ty nie zabijesz ich tym Genjutsu ale ich rozÂśmieszysz na ÂśmierĂŚ. Hahahahaha.
Po czym uÂżyÂł jakiegoÂś Anty-Genjutsu i uwolniÂł siĂŞ uwolniÂł równieÂż mnie i powiedziaÂł:

- PosÂłuchaj mnie najpierw to musisz opanowaĂŚ siĂŞ i skoncentrowaĂŚ chakrĂŞ w gÂłowie, potem wystrzeliwujesz jÂą jak z pistoletu, najpierw palcem siĂŞ nauczysz jÂą wystrzeliwaĂŚ, a potem oczami, rozumiesz? BĂŞdziesz strzelaÂł tak jak by w gÂłowĂŞ, nie bĂŞdziesz wykonywaÂł Âżadnych pieczĂŞci, tylko koncentrowaÂł chakrĂŞ, i bĂŞdziesz wystrzeliwaÂł jÂą.
- Tak tato rozumiem.

Jak to powiedziaÂłem padÂłem na glebĂŞ ze zmĂŞczenia, ta technika zabieraÂła bardzo duÂżo chakry wiĂŞc ciĂŞÂżko byÂło siĂŞ jej nauczyĂŚ. Ojciec zabraÂł mnie do domu gdzie siĂŞ potem obudziÂłem i usÂłyszaÂłem rozmowĂŞ:

- Z naszym synem dzieje siĂŞ coÂś nie tak, on jest inny, zobacz na jego oczy, sÂą ¿¹dne krwi i Âśmierci, nie poznaje go, Altamar zrób coÂś.
- Spokojnie kochanie, wszystko bĂŞdzie dobrze, on nie bĂŞdzie groÂźny, on bĂŞdzie bohaterem naszej piĂŞknej rodziny.
Zasn¹³em, obudzi³em siê w na ³¹ce tam gdzie by³em i siê spra³em:

-Ojcze co ja tutaj robiĂŞ?
- Uczymy siĂŞ dalej.

PowiedziaÂł to z uÂśmiechem i bÂłyskiem w oku. Po czym dokoĂączyÂł:

- ZauwaÂżyÂłem Âże musisz bardzo dobrze kontrolowaĂŚ chakrĂŞ by wykonaĂŚ jÂą dwa razy, byÂś nie padÂł nauczymy siĂŞ przy tej technice panowaĂŚ nad chakrÂą, bardziej niÂż wczeÂśniej, rozumiesz?
- Tak rozumiem.
- Dobrze, teraz zrób tak, zrób pieczĂŞĂŚ tygrysa i kontroluj chakrĂŞ, w gÂłowie, gdy jÂą skoncentrujesz przenieÂś jÂą z gÂłowy do palca ale miej, jÂą pod³¹czonÂą do gÂłowy, rozumiesz?
- Nie bardzo.
- Ehh, zrób tak to jest jak z kablami, Âżeby coÂś dziaÂłaÂło musi byĂŚ pod³¹czone do napiĂŞcia, wiĂŞc tak, koncentrujesz chakrĂŞ w gÂłowie, po czym przenosisz siÂą do palców, i wystrzeliwujesz jÂą we mnie. Ja uwolniĂŞ siĂŞ z Genjutsu spokojnie, no dalej spróbuj.

ZrobiÂłem tak jak mi kazaÂł, przyj¹³em pieczĂŞĂŚ tygrysa, ugi¹³em nogi i koncentrowaÂłem chakrĂŞ w gÂłowie, czuÂłem jak siĂŞ przenosi, z mojego ciaÂła do gÂłowy, to byÂło niesamowite uczucie, gdy zebraÂłem dosyĂŚ chakry, zacz¹³em jÂą przenosiĂŚ w odpowiedniej iloÂści do palców, po czym otworzyÂłem oczy i wystrzeliÂłem jÂą z palców prosto w gÂłowĂŞ mojego ojca, gdy tylko trafiÂłem zacz¹³em tworzyĂŚ Âświat, mój ojciec od razu siĂŞ uwolniÂł, ja przestaÂłem tworzyĂŚ Âświat wróciÂł do normy, tak szczerze powiem Âże nawet nie zacz¹³em.

- Bardzo dobrze, dobrze koncentrujesz chakrĂŞ, ale jeszcze nie tak, spróbuj jeszcze raz, pamiĂŞtaj Âże to musi byĂŚ bardzo szybko przecieÂż nie bĂŞdzie tak Âże przeciwnik sobie poczeka 20 minut zanim zrobisz atak rozumiesz?
- Tak oczywiÂście rozumiem.

Przyj¹³em postawê, zrobi³em pieczêÌ tygrysa, ugi¹³em nogi, zamkn¹³em oczy i koncentrowa³em chakrê jak najszybciej mogê, od razu gdy poczu³em ¿e jest jej trochê za du¿o, zacz¹³em koncentrowaÌ j¹ w palcach, wystrzeli³em j¹ w stronê mojego ojca, ojciec siê uwolni³ i powiedzia³

- Bardzo, bardzo dobrze, teraz pewnie jesteÂś zmĂŞczony co nie?
- Tak, jestem bardzo senny.

MówiÂąc to padÂłem na ziemie, byÂłem wyczerpany moja caÂła chakra mnie opuÂściÂła, zasn¹³em i obudziÂłem siĂŞ znowu na ³¹ce, spojrzaÂłem siĂŞ na drzewa a tam mój ojciec, siedzi i mówi:

- Wreszcie siĂŞ obudziÂłeÂś, przyniosÂłem trochĂŞ jedzenia i wody masz tam w plecaku za sobÂą.
- DziĂŞkujĂŞ.

Otworzy³em plecak, wzi¹³em byle co pierwszego do jedzenia i wypi³em ca³¹ wodê, by³em naprawdê spragniony i g³odny, wsta³em i spyta³em siê:

- Co dalej, czego bĂŞdziemy siĂŞ uczyĂŚ znowu?
- Teraz nauczymy siĂŞ strzelaĂŚ ale z oczu, byÂś nie musiaÂł wykonywaĂŚ Âżadnych pieczĂŞci, tylko byÂś stanÂą i strzeliÂł z oczy, skoncentrowaÂł chakrĂŞ i strzeliÂł. Rozumiesz?
- Czyli zamiast do palców to do oczu tak?
- A o czym ja mówiĂŞ, czy ja mówiĂŞ po rosyjsku ? OczywiÂście Âże tak jak w tedy tylko Âże do oczy.
- Dobrze.

Stan¹³em przyj¹³em postawĂŞ, zacz¹³em koncentrowaĂŚ chakrĂŞ w gÂłowie, po czym w oczach miaÂłem je zamkniĂŞte, otworzyÂłem je zacz¹³em namierzaĂŚ cel, mój ojciec zeskoczyÂł z drzewa i zacz¹³ biegaĂŚ by byÂło mi trudniej, zacz¹³ biec w róÂżne strony, musiaÂłem nad¹¿yĂŚ za jego ruchami, musiaÂłem namierzyĂŚ gÂłowiĂŞ, odbijaÂł siĂŞ od drzew, biegaÂł w oków krzaków, nagle podbiegÂł do drzewa zacz¹³ po nim biec wiĂŞc siĂŞ spojrzaÂłem jak siĂŞ odbiÂł od drzewa prosto w jego gÂłowĂŞ, niestety nie trafiÂłem, byÂł za szybki, znowu skoncentrowaÂłem chakrĂŞ w gÂłowie, po czym w oczach niestety gdy je otworzyÂłem ojciec byÂł przede mnÂą i wymierzyÂł mi potĂŞÂżny cios w brzuch, odleciaÂłem chyba na dwa metry zamortyzowaÂł mnie krzak, spojrzaÂłem siĂŞ na niego i powiedziaÂłem:

- OdbiÂło ci? PrzecieÂż byÂłem bezbronny!
- ÂŚwiat jest okrutny synu mój, przeciwnik nie bĂŞdzie czekaÂł aÂż znowu naÂładujesz siĂŞ, musisz siĂŞ nauczyĂŚ Âże nie wystrzeliwujesz caÂłej swojej chakry z gÂłowy lecz z oczy tÂą skoncentrowanÂą w oczach strzelasz, nie ca³¹ chakrÂą, co skoncentrowaÂłeÂś. Rozumiesz?
- Tak teraz rozumiem.

Ojciec do mnie podszedÂł i podniósÂł mnie, powiedziaÂł do mnie na ucho:

- Wiesz Âże min¹³em twojego ciosu milimetrami. Prawie ci siĂŞ udaÂło, próbuj dalej, ale zapamiĂŞtaj nie wystrzeliwuj caÂłej chakry.
- Dobrze.

Przyj¹³em znowu postawê, musia³em szybko skoncentrowaÌ chakrê, skoncentrowa³em i patrza³em siê na ruchy mojego ojca, nie mog³em uwierzyÌ ¿e jest taki szybki, kierowa³em wzrokiem na jego g³owê, bieg³ raz w prawo, raz w lewo, skaka³ schyla³ siê, nie mog³em uwierzyÌ ¿e jest tak szybki. Wy³apa³em moment Ÿle skrêci³, strzeli³em, z³apa³em go, stan¹ jak os³upia³y, i po chwili uwolni³ siê.

- Dobrze ale nie do koùca, potrafisz nad¹¿yÌ ale nie wiem czy nie wystrzeli³eœ swojej ca³ej chakry, bo jej ju¿ nie masz.
- Czuje Âże mi jej brak.

Po tych sÂłowach padÂłem na ziemie, nie mogÂłem nic zrobiĂŚ, padÂłem i odpoczywaÂłem, znowu obudziÂłem siĂŞ w tym samym miejscu, ojciec juÂż staÂł gotowy i powiedziaÂł:

- Wstawaj, i zaczynaj nie mamy caÂłego dnia!
- Dobrze.

WstaÂłem, przyj¹³em postawĂŞ i zacz¹³em namierzaĂŚ mój cel, znowu ten bieg, zmieniaÂł szybciej kierunki niÂż w tedy, raz biegÂł prosto na mnie po czym odskoczyÂł, musiaÂłem siĂŞ skupiĂŚ, uwaÂżnie musiaÂłem siĂŞ skupiĂŚ, nagle wyczuÂłem moment, stanÂą na jednÂą setnÂą sekundy, strzaÂł, trafiÂłem, uwolniÂł siĂŞ, po czym znowu strzaÂł, staÂł zdziwiony i nie wiedziaÂł o co chodzi, uwolniÂł siĂŞ drugi raz. PopatrzaÂł siĂŞ na mnie i powiedziaÂł:

- Brawo, naprawdĂŞ jestem pod wraÂżeniem, nauczyÂłeÂś siĂŞ Âże nie wystrzeliwujesz caÂłej swojej energii. Jestem z ciebie dumny.
- NaprawdĂŞ?

Po moim pytaniu, nie by³o bata ¿ebym, nie pad³ na ziemie, by³em wykoùczony, nie mia³em chakry, zasn¹³em znowu, obudzi³em siê i powiedzia³ do mnie ojciec:

- Teraz potrenujesz z kimÂś innym
- Z kim?
By³em bardzo zaspany przetar³em oczy, ziewn¹³em i spojrza³em siê przy boku mojego ojca sta³ ch³opiec w moim wieku, nie wiedzia³em o co chodzi spyta³em siê.
- Z nim mam trenowaĂŚ?
- Tak z nim
- No dobrze jak sobie tego Âżyczysz.

Ch³opiec bez gadania przyj¹³ postawê do walki, ja stan¹³em i pomyœla³em ¿e mogê u¿yÌ nowo nauczonej techniki, stan¹³em zaczo³em koncentrowaÌ chakrê w g³owie nie zamykaj¹c oczu, potem znowu w oczach mia³em ju¿ j¹ skoncentrowan¹. Ch³opiec krzykn¹ do mnie. Mia³ srebrne w³osy i niebieskie kocie oczy, w jego g³osie by³o widaÌ srogoœÌ i zimno.

- Zaczynaj !

WystrzeliÂłem w niego, mój strzaÂł, zacz¹³em tworzyĂŚ Âświat z dokÂładnoÂściÂą,z polany zrobiÂło siĂŞ piekÂło, byÂł bardzo gorÂąco, ziemia zaczĂŞÂła siĂŞ zmieniaĂŚ w lawĂŞ, wszystko dookoÂła chÂłopca plunĂŞÂło, nie wiedziaÂłem sam czy to prawda czy teÂż nie, z lawy zaczĂŞÂły wyÂłaziĂŚ ogromne ogniste wĂŞÂże, takie jakie sobie wyobraÂżaÂłem, które zaczĂŞÂły chÂłopca oplÂątywaĂŚ, dusiĂŚ i wchodziĂŚ w niego, znowu byÂło to samo, nie wiedziaÂł co siĂŞ dzieje, sÂłyszaÂłem gÂłos ojca,

- Nie przestawaj, dalej sobie wyobraÂżaj, bardzo dobrze ci Idze.

Za czoÂłem jeszcze wiĂŞcej wĂŞÂży sobie wyobraÂżaĂŚ, ale nagle w brew mojej woli pojawiÂł siĂŞ jakiÂś dziwny mĂŞÂżczyzna, z biaÂłymi wÂłosami, z zielonymi kocimi oczami, i szeÂścioma skrzydÂłami, po prawej stronie skrzydÂła wyglÂądaÂły jak u demona po lewej zaÂś jak u anioÂła, skrzydÂła demona byÂły byÂły czarne i wyglÂądaÂły jak u gada, zaÂś anioÂła byÂły zÂłote ze zÂłotymi piórami zdobione i bardzo piĂŞkne, w prawej rĂŞce trzymaÂł miecz, a w lewej trzymaÂł tak jak by maÂłego smoka, podchodziÂł coraz bardziej do chÂłopca nieuruchomionego przez wĂŞÂże, zamachnÂą siĂŞ mieczem, ale nagle ojciec nas uwolniÂł z mojego Genjutsu, nie wiedziaÂłem o co chodzi, mój ojciec zacz¹³ na mnie krzyczeĂŚ.

- ChciaÂłeÂś go zabiĂŚ? To tylko trening! Tylko trening! Opanuj siĂŞ.
- Ja nie chciaÂłem, naprawdĂŞ nie chciaÂłem, nie wiem co to byÂło.

Ch³opic pad³ na ziemie, ze strachu i zacz¹³ krzyczeÌ

- Ty demonie, demonie, ty nie jesteÂś czÂłowiekiem jesteÂś demonem, ty jesteÂś demonem!
- PrzestaĂą tak nazywaĂŚ mojego syna.

Mój ojciec uderzyÂł chÂłopaka po czym chÂłopiec uciekÂł, mój ojciec powiedziaÂł do mnie:

- UÂżyj na mnie tej techniki, zobaczymy co potrafisz.
- Dobrze.

MówiÂąc to miaÂłem Âłzy w oczach, dlatego Âże poruszyÂły mnie sÂłowa tego chÂłopca. Stan¹³em i zacz¹³em koncentrowaĂŚ chakrĂŞ, wystrzeliÂłem w niego, wyobraziÂłem sobie polanĂŞ w na której rosnÂą kwiaty, zmieniaÂłem im kolor i wzrost, tak jak mój ojciec mój ojciec mnie poklepaÂł po ramieniu i powiedziaÂł:

- Bardzo dobrze zrobiÂłeÂś, bardzo dobrze zmieniasz kwiaty, i bardzo dobra byÂła tamta technika naprawdĂŞ, jesteÂś dobry w Genjutsu.
- NaprawdĂŞ tak myÂślisz.
- PrzecieÂż mnie znasz, nie mówiĂŞ tego czego nie myÂślĂŞ. A teraz idziemy do domu pewnie mama siĂŞ martwi.
- Dobrze ojcze.

PrzyszliÂśmy do domu, widziaÂłem kobietĂŞ o srebrnych wÂłosach i kocich oczach, nie sÂłyszaÂłem co mówili miaÂłem coÂś dziwnego w gÂłowie, ten mĂŞÂżczyzna, ten dziwny mĂŞÂżczyzna który prawie by zabiÂł chÂłopaka, ten "Demon". Nie wiedziaÂłem kto to jest, moi rodzice rozmawiali, ja poszedÂłem do swojego pokoju i zasn¹³em. ÂŚniÂło mi siĂŞ Âże biegnĂŞ przez pole uciekam przed czarnymi chmurami, nagle pojawiÂła siĂŞ przepaœÌ, nie wiedziaÂłem co zrobiĂŚ, obejrzaÂłem siĂŞ a tam z chmur wychodzi ten "Demon" nie wiedziaÂłem co robiĂŚ, spojrzaÂłem w przepaœÌ, a tam teÂż on wyciÂągam swoje Âłapska, w mojÂą stronĂŞ, rzuciÂł we mnie tego przeraÂżajÂącego wĂŞÂża, nie wiedziaÂłem co robiĂŚ wiĂŞc, chciaÂłem uÂżyĂŚ jakiejÂś techniki ale siĂŞ obudziÂłem w Âśrodku nocy. WyszedÂłem z domu i poszedÂłem na ³¹kĂŞ tam gdzie trenowaÂłem, tak to byÂło to miejsce co mi siĂŞ ÂśniÂło, patrzÂąc na wszystko, uÂżyÂłem Sekenzousha na sobie, widziaÂłem tÂą samÂą ³¹kĂŞ, lecz po chwili zaczĂŞÂły wyÂłaziĂŚ z kwiatów, róÂżne dziwne istoty, sprawiÂłem Âże zniknĂŞÂły, po prostu nie chciaÂłem ich w swoim Âświecie, za chwile, znowu zaczĂŞÂły wyÂłaziĂŚ nie wiedziaÂłem o co chodzi, krzyczaÂłem

-WyjdÂź "Demonie" WyÂłaÂź.

Nagle niebo zaczĂŞÂło robiĂŚ siĂŞ czarne, pojawiÂły siĂŞ chóry ubrane na czarno, nie wiedziaÂłem co siĂŞ dzieje, chór zacz¹³em ÂśpiewaĂŚ swÂą mrocznÂą pieœÌ, nie wiedziaÂłem co siĂŞ dzieje, nie chcieli znikn¹Ì, pojawiÂła siĂŞ wielka czarna skorupa, która pĂŞkÂła wychodziÂł ten "Demon" wyglÂądaÂł przeraÂżajÂąco. MiaÂł biaÂłe dÂługie wÂłosy, 3 skrzydÂła demona po prawej stronie i 3 skrzydÂła anioÂła po lewej, piĂŞkny napierÂśnik który widaĂŚ byÂło Âże jest bardzo solidny czerwony pas z czarnymi dziwnymi paskami, skórzane spodnie i zÂłoty pas z czarnymi kamieniami prawÂą rĂŞkĂŞ miaÂł w biaÂłej rĂŞkawicy trzymajÂąc miecz szedÂł z nim, lewÂą zaÂś miaÂł w czarnej rĂŞkawicy trzymajÂący maÂłego czerwonego smoka, nie wiedziaÂłem co robiĂŚ, gdy wychodziÂł widziaÂłem na ziemi smoki lgnÂące do niego, widaĂŚ byÂło w oddali za nim demona i anioÂła oraz dziwne miasto z czerwonym sÂłonice, zstÂąpiÂł na ziemie i powiedziaÂł do mnie.

- Teraz ja przejmĂŞ twoje ciaÂło, walcz zemnÂą! JeÂżeli przegram, bĂŞdĂŞ na wieki zamkniĂŞty w tej czarnej skorupie, jeÂżeli wygram to przejmĂŞ twoje ciaÂło na zawsze.

- Zgoda.

Chór zacz¹³ ÂśpiewaĂŚ swojÂą mrocznÂą pieœÌ nie wiedziaÂłem co siĂŞ dzieje, on zacz¹³ w mojÂą stronĂŞ biec, nagle w moich rĂŞkach pojawiÂł siĂŞ miecz, zamachnÂą siĂŞ podparÂłem siĂŞ nogÂą by siĂŞ obroniĂŚ mieczem, uderzyÂł, mroczny chór zacz¹³ bardzo strasznie pieϝ, ciÂągle, ÂśpiewaÂł jÂą nie wiedziaÂłem co siĂŞ dzieje, baÂłem siĂŞ, on na mnie patrzaÂł swoimi biaÂłymi oczami, zauwaÂżyÂłem Âże jest Âślepy, nie wiedziaÂłem dlaczego, on od razu przed mojÂą obronĂŞ, znowu zamach uderzyÂł znowu, znowu caÂłe szczĂŞÂście siĂŞ obroniÂłem, wzniósÂł siĂŞ do góry, chór znaczÂą ÂśpiewaĂŚ jeszcze gÂłoÂśniej i przeraÂżajÂąco, nie wiedziaÂłem co mam zrobiĂŚ, on na mnie siĂŞ spojrzaÂł, zacz¹³ zlecieĂŚ w dóÂł uderzyÂł znowu, jego siÂła byÂła tak duÂże Âże odleciaÂłem na kilkanaÂście metrów na ziemie, widzÂąc go nie mogÂłem uwierzyĂŚ co siĂŞ dzieje, nagle zamkn¹³em oczy wstaÂłem, on staÂł dumny z mieczem na ramieniu, i z szataĂąskim uÂśmiechem, powiedziaÂłem do niego:

- To jest mój Âświat nie twój!

Chór zacz¹³ ÂśpiewaĂŚ dla mnie, przynajmniej tak mi siĂŞ wydawaÂło, zacz¹³ szybciej ÂśpiewaĂŚ i mroczniej, on nadal staÂł z maleĂąkim uÂśmiechem, zacz¹³em biec sunÂąc mój miecz po ziemi, podbiegÂłem do niego, wzi¹³em potĂŞÂżny zamach, po chwili jak otworzyÂłem oczy, on miaÂł miecz w rĂŞce, zÂłapaÂł mój miecz, puÂściÂł go i kopnÂą mnie w twarz, jego siÂła byÂła naprawdĂŞ niesamowita, jednym uderzeniem potrafiÂł mnie odrzuciĂŚ na kilkanaÂście metrów, a co dopiero porzÂądnym kopniĂŞciem, nagle zobaczyÂłem Âże biegnie w mojÂą stronĂŞ, uderzyÂł mnie raz, potem drugi, bolaÂło jak [I see you!], spojrzaÂłem siĂŞ na niego i powiedziaÂłem:

- JeÂżeli ja zginĂŞ ty teÂż zginiesz!
- ChÂłopcze jak bardzo siĂŞ mylisz.

Nagle uderzyÂł mnie mieczem, nie mogÂłem znieœÌ juÂż tego bólu, leÂżaÂłem po chwili na ziemi, wylÂądowaÂłem chyba na kamieniu, spojrzaÂłem siĂŞ na niego i wstawaÂłem powoli, nagle czuÂłem jak by ktoÂś zemnÂą staÂł, obejrzaÂłem siĂŞ a tam byÂł piĂŞkny anioÂł z czarnymi skrzydÂłami, wyglÂądaÂł bardzo mÂłodo, wÂłaÂściwie wyglÂądaÂł jak ja, zÂłapaÂł mnie za ramie, nachyliÂł siĂŞ i powiedziaÂł mi na ucho:

- Nie podawaj siĂŞ, a zwyciĂŞÂżysz.

Po tych sÂłowach zniknÂą, nagle ku mojemu zdziwieniu, wyrosÂły mi skrzydÂła, piĂŞkne cztery czarne skrzydÂła, on siĂŞ ma mnie caÂły czas patrzaÂł, powiedziaÂł:

- Witaj bracie demonie.
- Ja nie jestem demonem !

Krzykn¹³em to i prosto leciaÂłem na niego, wiedziaÂłem Âże mam go zabiĂŚ, chciaÂłem przeci¹Ì na póÂł go, poleciaÂłem jak najszybciej mogĂŞ, on ledwie co zablokowaÂł cios, chór nagle ÂśpiewaĂŚ zacz¹³ szybciej niÂż w tedy, znowu coÂś, nie wiedziaÂłem co mogĂŞ jeszcze uczyniĂŚ, uderzyÂłem raz jeszcze, znowu zablokowaÂł, wzniosÂłem siĂŞ do góry, on ÂłapiÂąc mnie za nogĂŞ, uderzyÂł mnÂą o ziemie, jednym ciĂŞciem miecza odci¹³ mi nogĂŞ, krzyczaÂłem widziaÂłem miĂŞÂśnie ÂżyÂły i wszystko ci mogÂłem, poÂłowa mojej nogi byÂła daleko ode mnie, krzyczaÂłem ale skoro to mój Âświat, nie czuÂłem bólu po chwili, wzniosÂłem siĂŞ do góry, podleciaÂłem do niego, uderzyÂłem z caÂłych siÂł jakÂą miaÂłem, obroniÂł siĂŞ mieczem. Iskry, zgrzyt metalu to wydawaÂło siĂŞ sÂłyszeĂŚ chór nadal ÂśpiewaÂł swojÂą mrocznÂą pieϝ, a ja byÂłem caÂły czas w transie wpadÂłem w gniew, zacz¹³em ci¹Ì góra, dóÂł, plecy i tak caÂły czas, w innych kombinacjach, nagle on zÂłapaÂł mnie za szyjĂŞ rzuciÂł mnie, trafiÂłem w drzewo, staÂł z szaĂąskim uÂśmiechem i mieczem na ramieniu, jego wÂłosy falowaÂły na powietrzu, a oczy ÂświeciÂły bielÂą, on podchodziÂł do mnie caÂły czas, patrzÂąc siĂŞ na niego czuÂłem strach i wiedziaÂłem ze zaraz zginĂŞ, ale nagle sobie przypomniaÂłem sÂłowa ojca "StróÂż wÂłasny Âświat Shinobi." To jest to wstaÂłem obolaÂły i bez jednej nogi, wycelowaÂłem w niego, palcami, nacisn¹³em spust, z mojego palca poleciaÂła ogromna kula ognia, on stanÂą nawet nie odchodziÂł i nie broniÂł siĂŞ przed tÂą kulÂą, trafiÂła go, ku mojemu zdziwieniu on odleciaÂł na kilkanaÂście metrów, byÂło widaĂŚ Âże jest zdziwiony, jego smok caÂły czas byÂł zawiniĂŞty w jego rĂŞce, on uniósÂł do góry gÂłowĂŞ i spojrzaÂł siĂŞ na mnie, i powiedziaÂł:

- To nie moÂżliwe.
- To mój Âświat i teraz ciĂŞ zamknĂŞ w tej skorupie.

WyciÂągn¹³em miecz, odrosÂła mi noga, miaÂłem bliznĂŞ na udzie gdyÂż wÂłaÂśnie w tym miejscu odci¹³ mi nogĂŞ, zacz¹³em biec w jego stronĂŞ, on wstaÂł i chciaÂł uderzyĂŚ, unikn¹³em jego ciosu i waln¹³em z piĂŞÂści w jego brzuch, odleciaÂł na kilkanaÂście metrów i byÂł coraz bliÂżej skorupy która znajdowaÂła siĂŞ za nim, on wstaÂł znowu, znowu podleciaÂłem do niego i uderzyÂłem mieczem, nie wiedziaÂłem czy go zabije czy teÂż nie, uderzyÂłem go on zablokowaÂł cios, wiĂŞc kopn¹³em go w brzuch, odleciaÂł znowu, nagle wylÂądowaÂłem z mieczem nastawionym ku ziemi, on wstaÂł obolaÂły i wyczerpany chór coraz gÂłoÂśniej i groÂźniej ÂśpiewaÂł, ja utworzyÂłem kulĂŞ ognia w rĂŞce i uderzyÂłem z caÂłych siÂł jakÂą mam, on patrzaÂł siĂŞ na kule ognia bez strachu, trafiÂłem odleciaÂł z powrotem do skorupy, on wstaÂł tam, sÂłyszaÂłem stamtÂąd wydobywajÂące siĂŞ krzyki, on patrzÂąc siĂŞ na mnie powiedziaÂł

- Ja wrócĂŞ, ale zabije kaÂżdego tobie bliskiego!
- Zobaczymy.

Nagle, czarna skorupa znikÂła zostaÂłem sam z chórem w moim Âświecie shinobi, zacz¹³em zmieniaĂŚ kwiaty i drzewa, w wielkie wĂŞÂże i smoki, kaÂżdy czÂłowiek z czarnego chóru miaÂł czarne skrzydÂła anioÂła nie byÂło widaĂŚ ich twarzy i na dodatek mieli kaÂżdy miaÂł z nich czarnÂą sutannĂŞ jak zakonnicy, zaczĂŞli ÂśpiewaĂŚ, ja wyskoczyÂłem i zacz¹³em lataĂŚ po swoim Âświecie i zmieniaĂŚ wszystko, stworzyÂłem wielkiego czarnego smoka który byÂł na moje wszystkie rozkazy, wyglÂądaÂł wspaniale, miaÂł czarne ÂświecÂące Âłuski, wielkie gadzie zielone oczy, moje oczy stawaÂły siĂŞ powoli czerwone, nie wiedziaÂłem dlaczego, lataÂłem po moim wspaniaÂłym Âświecie shinobi, krainie wĂŞÂży, smoków i anielskiego czarnego chóru, lataÂłem po moim wspaniaÂłym Âświecie, chciaÂłem by drzewa pÂłonĂŞÂły, one zaczĂŞÂły pÂłon¹Ì ale nagle zacz¹³em ÂśpiewaĂŚ z mrocznym chórem mojÂą mrocznÂą pieϝ, wszystko co ÂśpiewaÂłem stawaÂło siĂŞ prawdÂą:

- Jestem czarnym bogiem
który patrzy na lud potĂŞpionych
boli mnie to Âże ich jest coraz mniej

niech zabijÂą dzwony!!
niech obudzÂą siĂŞ demony!!
bo schodzĂŞ ja po to by podbiĂŚ ten Âświat

schodzĂŞ do was po to by na wróciĂŚ was
widzisz ten Âświat
widzisz go to boga twojego
spójrz na mój Âświat
pieniÂądze wÂładza kokaina
wszystko tu jest
i bĂŞdzie spójrz na drzewa
czarne po mej prawej
teraz maÂże by pÂłonĂŞÂły
p³on¹ po to by ca³kowicie sp³on¹Ì

spójrz zabiÂły dzwony!!
obudziÂły siĂŞ demony!!
zeszÂłem ja
podbijam ten niebiaĂąski Âświat

patrze podbiÂłem go
jest mój spójrz demony zasypiajÂą juÂż
dzwony nie bijÂą juÂż
czujĂŞ potĂŞÂżny ból!!
sÂłaby jestem klĂŞkam na kolana
czyÂżbym przegraÂł
teraz to widzĂŞ
nie miaÂłem szans
ale teraz widzĂŞ
powstaje woÂłam demony
przywoÂłujĂŞ dzwony
schodzĂŞ tam skÂąd przybyÂłem
bo ju¿ zgin¹³em

teraz niech zamilczÂą dzwony
niech usnÂą demony
idĂŞ spaĂŚ jak wstanĂŞ chce widzieĂŚ
potĂŞÂżnÂą armiĂŞ tylko Âże jej
nie zobaczĂŞ
bo umieram juÂż
przez niebiaĂąskÂą szablĂŞ zraniony
umieram jako potĂŞpiony

Œpiewaj¹c to wychodzi³ z podziemi mê¿czyzna ubrany w garnitur, zaczê³y biÌ dzwony, zaczê³y wychodziÌ demony, podbija³ wielki i piêkny œwiat, nagle z nieba zszed³ wielki i potê¿ny anio³ z 12 skrzyd³ami, anio³ podlecia³ do niego od ty³u on siê nie odwraca³ by³ zajêty zabiciem kogoœ innego, nagle Anio³ przebi³ go niebiesk¹ szabl¹, on spojrza³ siê na anio³a, zacz¹³ kroczyÌ do czarnej bramy sk¹d wyszed³, nie by³o szans by prze¿y³ nagle ucich³y dzwony, posz³y z nim demony, zosta³em sam w moim œwiecie, anio³ cofaj¹c siê do nieba odda³ mi ten œwiat, czerwone s³onice zachodzi³o, a ja siê zbudzi³em.

ObudziÂłem siĂŞ wyczerpany, i bardzo ale to bardzo obolaÂły, odsÂłoniÂłem nogĂŞ by zobaczyĂŚ co z niÂą, nagle zobaczyÂłem Âże mam bliznĂŞ na nodze po przeciĂŞciu, wiedziaÂłem juÂż Âże z tym demonem to nie sÂą Âżarty. WróciÂłem do domu i poÂłoÂżyÂłem siĂŞ spaĂŚ.

//Jak dla mnie to ty jesteÂś cudotwórca na 4,5 strony A4 pisania napisaÂłeÂś ponad 2 strony enterów i spacji... Prawie wiersz
Ogólnie nie jest to... zÂłe. W porównaniu do niektórych jest to nawet dobre. Ale przy GenJutsu, TaiJutsu i Suitonach i Hyutonach mam bardzo rygorystycznÂą skalĂŞ porównawczÂą z tego teÂż wzglĂŞdu niezaliczone, szczególnie, Âże jest to ranga S. H.S.//

MAM NADZIEJE ÂŻE TERAZ TO WYSTARCZY

Za moich czasów nauki Sekenzoushy, technika miaÂła rangĂŞ A i kosztowaÂła raptem 250PCh. CóÂż, jak widaĂŚ, czasy siĂŞ zmieniajÂą. 5,5 strony nauki. NieÂźle. Zaliczam. T.H.