Poboczna ulica

Po za jednÂą gÂłównÂą drogÂą w OTO aÂż roi siĂŞ od maÂłych i ciasnych uliczek. W maÂłych przerwach miĂŞdzy domami ledwie przejdÂą dwie osoby obok siebie. Nie ma tu straganów ani sklepów. Czasem nocujÂą tutaj bezdomni mieszkaĂący lub zwyczajne przyb³êdy z innych krain. Uliczki sÂłu¿¹ gÂłównie jako skrót komunikacyjny wÂśród labiryntu budynków wioski. JeÂśli ktoÂś nie zna drogi moÂże siĂŞ zgubiĂŚ a na to juÂż tylko czekajÂą zÂłodzieje i rabusie...

by Armor

---

Patrze na te wszystkie biedne domy po czym posmutnialem i poszlem dalej...

<NMM>
PrzechodzÂąc obok ulicy zobaczyÂłem bezdomnÂą matkĂŞ z dzieckiem.Nagle poleciaÂła mi Âłza z oczu poniewaÂż przypomniaÂłem sobie swojÂą matkĂŞ.
(NMM)
Ide przez ulice i nikogo nie zauwazylem...

<NMM>

---

BiegÂłem ulicÂą myÂślÂąc Âże ktoÂś mnie zaatakujĂŞ lecz tak siĂŞ nie staÂło.
(NMM)
Ide ulica...

<NMM>
Przebiegam przez ulicĂŞ majÂąc nadziejĂŞ Âże nie dopadnie mnie gÂłód krwi.PrzeszÂłem ulicĂŞ spokojnie.
(NMM)
Ide przez ulica myslac o walce z HyutÂą i mysleniu jakie bledy popelnilem,bo bylo ich duzo...

<NMM>
BiegnĂŞ ulicÂą myÂślÂąc o nowej technice.
(NMM)
Biegne przez poboczna ulice...

<NMM>
Ide ulica i zobaczylem jakiegos goscia...
RzuciÂłem w niego kunaia,wyciagnelem potem kunaia i poszlem dalej...

<NMM>
IdĂŞ ulicÂą nagle z krzaków z obu stron nadciÂągajÂą kunajĂŞ i shurikeny wiĂŞc ja podskoczyÂłem lecz napastnicy równieÂż podskoczyli wykonali pieczĂŞci i z róÂżnych stron leciaÂły kunaje shurikeny i w dodatku maÂłe kulĂŞ ognia.Z moim Byakuganem z ÂłatwoÂściÂą unikn¹³em wszystkich ataków.A nastĂŞpnie podniosÂłem jeden kunaj i zabiÂłem ca³¹ zgrajĂŞ i poszÂłem dalej.
(NMM)
SkaczĂŞ z domu na dom i znika.
(NMM)
Szlem...

<NMM>
IdĂŞ ulicÂą i nagle znikam.
(NMM)
Przebiegam...

<NMM>
IdĂŞ ulicÂą.
(NMM)
Ide pobocznÂą ulicÂą...

<NMM>
Przebiegam...
(NMM)
Biegne przez pobocznÂą ulicĂŞ...

<NMM>
BiegnĂŞ ulicÂą.
(NMM)
Skacze po biednych domach...

<NMM>
SkaczĂŞ z domu na dom i znikam.
(NMM)
Biegne pobocznÂą ulicÂą...

<NMM>
IdĂŞ ulicÂą.
(NMM)
Karol idzie ulicÂą.KierujĂŞ siĂŞ do zaplutego baru.Ma nadziejĂŞ Âże tam odpocznie i znajdzie Kursokiego Ichige.Dawno nie widziaÂł go i postanawia Âże wkrótce go odwiedzi w jego domu.Karol idÂąc ulicÂą nie zauwaÂżyÂł Âże bar jest juÂż niedaleko.
Karol wchodzi do baru.
<NMM>
Karol idzie ulic¹.Rozmyœla jakie zadanie mo¿e mu daÌ Orochimaru.Karol pomyœla³ ¿e czas znaleŸÌ senseja.
-MoÂże Orochimaru zostanie moim sensejem-powiedziaÂł na gÂłos Karol
Karolowi poprawiÂł siĂŞ humor na myÂśl Âże niedÂługo zobaczy Kage.
<NMM>
JakiÂś zÂłodzej ucieka kluczac miĂŞdzy domami. Biegnie w strone gÂłónej bramy Oto-gakure. Prawdopodobnie kradnie na czyjeÂś zlecenie...
Karol biegnie za zÂłodziejem tak szybko jak szybko da siĂŞ biec z poparzonÂą nogÂą.Karol rzuciÂł w przeciwnika kunaja Âżeby zwolniÂł choĂŚ na chwilĂŞ.
-StaĂą do walki-krzyczaÂł Karol do zÂłodzieja
-Nie lubiĂŞ marnowaĂŚ czasu na takie paskudne panienki - odkrzykuje zÂłoÂśliwie zÂłodziej - ale dla ciebie zrobi wyjÂątek! Zukkoku no jutsu! - wypoluÂł na drogĂŞ pÂłynnÂą magmĂŞ. - Nie odbierzerz mi mitycznego jadeitu!
Biegnie w stronĂŞ bramy
NMG
Karol wskoczyÂł na jeden z pobliskich domów aby unikn¹Ì pÂłynnej bramy.
Karol skakaÂł z domu na dom choĂŚ sprawiaÂło to mu nie byle kÂłopot.
Karol przyspieszyÂł kroku aby dogoniĂŚ zÂłodzieja.
<NMM>
Karol idzie ulicÂą analizujÂąc poprzedniÂą walkĂŞ z zÂłodziejem."PopeÂłniam zbyt wiele b³êdów za które pÂłacĂŞ zdrowiem"-myÂślaÂł Karol patrzÂąc siĂŞ na zagojonÂą juÂż nogĂŞ "Niby taki zÂłodziejaszek a poparzyÂł mi nogĂŞ i musiaÂłem uÂżyĂŚ jadeitowego smoka aby siĂŞ uleczyĂŚ"-rozmyÂślaÂł.Karol nie zauwaÂżyÂł Âże juÂż przeszedÂł ca³¹ ulicĂŞ."No nic zgÂłodniaÂłem trochĂŞ idĂŞ na targ"-pomyÂślaÂł.Karol udaÂł siĂŞ na targ.
<NMM>
Karol idzie pobocznÂą ulicÂą."Ciekawe jak tam Ichigo i ta jego caÂła organizacja Sound Organization ciekawe co on tam robi"-pomyÂślaÂł "Tayuya pewnie zleca mu misje"-pomyÂślaÂł i przytaknoÂł gÂłowÂą.Karol szedÂł ulicÂą i zauwaÂżyÂł jak przed nim przeleciaÂł ptak który miaÂł w dziobie mysz.karol znikn ¹³ za domem.
<NMM>
Przebiegam...

<NMM>
Szybko przebiegam boczna uliczka bo na glownej jest straszny ruch.<NMM>
IdĂŞ pobocznÂą ulicÂą kierujÂąc siĂŞ na targowisko.

<NMM>
- wiesz Yu, mamy tĂŞ wygodĂŞ, ze ja juÂż byÂłam w kryjówce Oro... jak jeszcze chodziÂłam z tym gÂłupim Kabuto...
- to dobrze - powiedzia³¹ krótko Âłasica

zniknĂŞÂły

<NMM>
PrzeszedÂł nikogo nie znajdujÂąc i udaÂł siĂŞ dalej. *Hmm... MoÂże by tak zrobiĂŚ wjazd na targowisko? Hihi...

<NMM>
przechodziÂł obojĂŞtnie.SzukaÂł ludzi z oto lecz niestety nikogo nie znalazÂł * Jest za cicho i pusto.Za pusto.* pomyÂślaÂł i poszedÂł dalej

NMM
Zato sz³a ulic¹, pogr¹¿ona w rozmuœlaniach. Nie s¹dzi³a, ¿e mo¿e jej siê jeszcze coœ œniÌ... Ale sk¹d w jej umyœle tak wyraŸne obrazy?
Kidoumaru idzie rozmyÂślajÂąc o Oto.
"Czy nasza wioska bêdzie wolna? Musze znaleŸÌ si³ê ¿eby j¹ odbiÌ!-myœla³ Kido.
ChÂłopak wszedÂł do pobocznej uliczki, zobaczyÂł kontury jakiegoÂś czÂłowieka, nie widziaÂł kto to, wiĂŞc powoli szedÂł dalej, caÂły czas obserwujÂąc go, kiedy zauwaÂżyÂł, Âże tamten coÂś mówi do siebie, pomyÂślaÂł. - "To chyba jakiÂś dziwak... kto o zdrowych zmysÂłach mówi sam do siebie? Po prostu przejdĂŞ obok to nic mi nie zrobi." - Po chwili Kimmimaro zbliÂżyÂł siĂŞ do mĂŞÂżczyzny i wymin¹³ go idÂąc dalej ulicÂą.
-Co siĂŞ tak patrzysz Âżycie Ci nie miÂłe? - odpowiedziaÂł Kidoumaru.
Po czym Kidoumaru nagle wybuchn¹³ i rzuci³ shurikena w stronê ch³opaka.
Kimmimaro nawet siĂŞ nie obróciÂł, wysun¹³ tylko rĂŞkĂŞ w bok i koœÌ z Âłokcia wystrzeliÂła mu w tyÂł odbijajÂąc shuriken. Po chwili ciszy, chÂłopak obróciÂł gÂłowĂŞ i spojrzaÂł beznamiĂŞtnie na Kidoumaru, pytajÂąc - CoÂś przeszkadza... chÂłoptasiu? Zawsze moge skróciĂŚ twoje cierpienie, szybciej niÂż sam tego dokonasz... hĂŞ? - MówiÂąc chÂłopak obróciÂł siĂŞ caÂłkiem w stronĂŞ mieszkaĂąca OroGakure i spojrzaÂł mu prosto w oczy.
-Co za moc.- powiedziaÂł cicho.
-Zapraszam nie zaleÂży mi zbytnio na Âżyciu, przecieÂż i tak w koĂącu umrzemy.
-A tak to przynajmniej zginiemy obaj bo ja siĂŞ nie dam zabiĂŚ.
Kimmimaro zignorowaÂł sÂłowa chÂłopaka, wyj¹³ tylko koÂścianÂą katanĂŞ z ramienia i nie ÂściÂągajÂąc wzroku z Kidoumaru spojrzaÂł na teren ich otaczajÂący, wycofaÂł siĂŞ dwa kroki, tak, Âże za jego plecami znajdowaÂła siĂŞ Âściana, wtedy przyklĂŞkn¹³ i powiedziaÂł. - Wiesz... nie musimy wybijaĂŚ sami siebie... JeÂżeli jednak tego pragniesz to, chodÂź, spróbuj szczĂŞÂścia. - ChÂłopak nadal wpatrywaÂł siĂŞ w oczy drugiego chÂłopaka rozmyÂślajÂąc nad jego umiejĂŞtnoÂściami.
Kidoumaru staÂł Âździwiony sÂłowami chÂłopca.
-Hmm nie rozumiem Ciebie-powiedziaÂł zaskoczony Kido.
-Co masz na myÂśli mówiÂąc : chodÂź, spróbuj szczĂŞÂścia?-spytaÂł Ninja.
-PamiĂŞtaj nie próbuj ze mnÂą pogrywaĂŚ!
Na twarzy Kimmimaro przez moment zagraÂł uÂśmieszek, potem znikn¹³, chÂłopak spojrzaÂł na mieszkaĂąca OtoGakure i powiedziaÂł mu. - JeÂżeli naprawdĂŞ chcesz walczyĂŚ moÂżesz spróbowaĂŚ mnie pokonaĂŚ... ja jednak bym wolaÂł, byÂś wstÂąpiÂł w szeregi mojej organizacji... Co ty na to? - ZapytaÂł nadal przyklĂŞkajÂąc pod murem i czekajÂąc na reakcjĂŞ chÂłopaka.
-Jakiej organizacji?-spytal Âździwiony.
-Nic o tobie , nic o was nie wiem...
Moja organizacja jest gÂłównÂą organizacjÂą w wiosce dÂźwiĂŞku, nazywamy siĂŞ "Organizacja DÂźwiĂŞku"... Prawdopodobnie o nas sÂłyszaÂłeÂś... Jak widzisz... - PrzerwaÂł wskazujÂąc na znak na swojej klatce piersiowej - Posiadamy specjalne PieczĂŞci dajÂące nam wielkÂą si³ê... Naszym gÂłównym celem jest pozyskiwanie nowych umiejĂŞtnoÂści, by w koĂącu zawÂładn¹Ì caÂłym Âświatem Shinobi... a teraz zapytam po raz drugi... Czy chcesz do nas do³¹czyĂŚ?
-Myœlê, ¿e mamy podobne cele.Mogê do was do³¹czyÌ-powiedzia³ dumnie.
WyprostowaÂł siĂŞ i podaÂł dÂłoĂą Kimimaro.
ChÂłopak schowaÂł miecz, zrobiÂł krok w stronĂŞ Kidoumaru i podaÂł mu dÂłoĂą. UÂścisn¹³ jÂą i zanim chÂłopak zd¹¿yÂł siĂŞ zorientowaĂŚ przyciagn¹³ go do siebie i drugÂą rĂŞkÂą, pÂłaskÂą uderzyÂł go w bark, moÂżna byÂło wyczuĂŚ przepÂływ chakry, a na barku chÂłopaka pojawiÂł siĂŞ znak -> WyglÂąd, potem Kimmimaro powróciÂł do poprzedniej pozycji, puÂściÂł dÂłoĂą chÂłopaka i powiedziaÂł. - JesteÂś prawdziwym czÂłonkiem SO, posiadasz teraz PrzeklĂŞtÂą PieczĂŞĂŚ... Gratuluje i powodzenia w roÂśniĂŞciu w si³ê.

//na PW napisze ci co daje ci PP\\
Kidoumaru zostawia klona i udajĂŞ siĂŞ do domu Sakona Ukona.
Kimmimaro skÂłada pieczĂŞci i regeneruje zuÂżytÂą chakre, zaraz potem bez poÂżegnania odskakuje ponad Kidoumaru i wychodzi z bocznej ulicy wracajÂąc na gÂłównÂą ulicĂŞ.

<nmm>
PojawiliÂście siĂŞ tu we 3 na ulicy staÂło duÂżo panienek.
Ty nie znaleÂś jeszcze zadnej z nich..
Blondynka, z która tu przybyÂłeÂś poiwedizaÂła Ci..
-No wiĂŞc Lucindo tu zaczyna siĂŞ twe nowe Âżycie.. ZAczynaj. Poczym mrugnĂŞÂła do Ciebie okiem i kiwnĂŞÂła do kolezanki po czym odeszÂły..
Ty zapewne miaÂłeÂś zagadnÂąc do kolezanek po fachu.
Tengen pomacha³ grzecznie i uroczo swoim nowym kole¿anek i jako Lucinda zacz¹³ nowe ¿ycie. Stara³ siê poruszaÌ z gracj¹ z doz¹ seksapilu.
-Hej dziewczynki ! Jestem nowa w tym fachu, zowiÂą mnie Lucinda. Macie dla mnie jakieÂś wskazóweczki moje laseczki ?
Dziewczyny popatrzyÂły na Ciebie jak na najwieksze dziwactwo..
-E nie, nie mamy dla Ciebie Âżadnych wskazówek no moÂże poza jednÂą.. Zmykaj sta to nasza ulica..
PowiedziaÂła jedna.. Potem odezwaÂła siĂŞ druga
-Hej Emy bÂądÂź milsza.. Ja mam jedna wskazówke .. IdÂź kup sobie jakiÂś dobry trunek.. Tutejsi mĂŞÂżczyÂźni sÂą naprawde...
DodaÂła nastepna..
-Jak chcesz ja mam troszkĂŞ biaÂłego cudenka.. Dzieki temu wszystko Ci bĂŞdzie jedno.
-Oj dziewczyny jakie wy wspaniaÂłe jesteÂście dla mnie. Chyba pójdĂŞ kupiĂŚ sobie trochĂŞ taniego alkoholu. A nie wiecie czy duÂże ryzyko porwania jest tutaj w okolicach ?
-Hm ostatnio sÂłyszaÂłyÂśmy o takiej jednej ale...
Tutaj dostaÂła w gÂłowĂŞ od koleÂżanki, która staÂła za niÂą..
-Pamietasz miaÂłyÂśmy o tym nie mówic tym bardziej nie znajomym..
-No tak, tak ale chyba nie spodziewasz siĂŞ, ze Ona ( i tu wskazaÂła na Ciebie) moÂże byĂŚ sziegiem..Tak ktoÂś ostatnio porwaÂł taka jedna zarz byÂła nawet troche do Ciebie podobna.
-Ojej ! - Lucinda krzyknĂŞÂła z przeraÂżenia.- A gdzie to siĂŞ staÂło ? Powinnam unikaĂŚ tamtego miejsca skoro byÂła podobnie do mnie. - UdajÂąc bardzo przejĂŞtÂą. ZasÂłaniaÂła teÂż jednÂą dÂłoniÂą swoje usta. ChciaÂła dopytaĂŚ siĂŞ o wiĂŞcej szczegóÂłów zwiÂązanych z porwanÂą dziewczynÂą.
Eh z nami bĂŞdziesz bezpieczna.. KiedyÂś Ci pokaÂżemy na razie jednak nie ma czasu jacyÂś Klienci siĂŞ zbliÂżajÂą.. No juÂż dziewuszki wystawiamy wdziĂŞki..
MĂŞÂżczyÂźni oczywiscie patrzyli chciwie na was jeden z nich patrzyÂł na Ciebie wyraÂźnie mu siĂŞ spodobaÂłeÂś(aÂś)..
PodchodzÂą do was..
-CzeœÌ S³oneczka.. pomo¿ecie nam?? Mamy wielkie problemy z...
Jeden z nich nie wytzrymaÂł i rzuciÂł..
-Ja chce TÂą!!! WskazaÂł palcem na Ciebie
Lucinda udajÂąc zaskoczenie podskoczyÂła w miejscu i krzyknĂŞÂła - JA?!, ale jestem droga bom dziewica jeszcze niepokalana. Masz wystarczajÂąco duÂżo pieniĂŞdzy moÂści panie ?- MachaÂła sobie przed twarzÂą wachlarzem Tsuy by ukryĂŚ zawstydzenie.
Lucinda wĂŞdrowaÂła w kierunku dziewczyn. NaÂłoÂżyÂła okulary przyciemniane by ukryĂŚ pod nimi sharingana. "Nigdy nie wiadomo co siĂŞ stanie w dzisiejszych czasach"- pomyÂślaÂł. Gdy doszÂła do dziewczyn wypytywaÂła siĂŞ o brata. Gdzie i z kim ?
Dziewczyny byÂły pod wraÂżeniem wiedizaÂły jak trudno byÂło zaspokoic tego pana same nie raz próbowaly..
-Hej Laseczka musisz byc ostra rzuciÂła jedna potem druga- Ta ja musiaÂła sie z nim meczyĂŚ 3 godziny..
Niewyrzyty jest..
Potem inna a jego brat.. Hmm wziaÂł Klare i ruszyÂł do Zaplutego Baru tak..
Dziewczyna wskazaÂła drogĂŞ "Lucindzie"
//Zapluty Bar//
Przechadzam siĂŞ ulicÂą,gdy nagle zauwaÂżam dziecko z mamÂą. Odrazu przypomniaÂły mi siĂŞ moje czasy. . .UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ lekko i poszÂłam dalej.

<NMM>

Dodane po 3 godzinach 53 minutach:

IdĂŞ sobie spokojnie przez pobocznÂą ulicĂŞ z moim podopiecznym i trochĂŞ mnie to zmĂŞczyÂło wiĂŞc usiadÂłam na Âławce.
Moje siedzenie nie trwaÂło zbyt dÂługo poniewaÂż dziecko znowu zaczĂŞÂło pÂłakaĂŚ.
-Co ci jest maÂły przecieÂż nic siĂŞ nie dzieje - powiedziaÂłam cicho.
Rozejrza³am siê po okolicy poniewa¿ nie mam doœwiadczenia z dzieÌmi ale nie mog³am znaleŸÌ znik¹d pomocy.
PodkÂładaÂłam mu zabawki jakie miaÂł w wózeczku i smoczek ale nic z tych rzeczy nie chciaÂł.
''PrzecieÂż moÂże byĂŚ gÂłodny''- PomyÂślaÂłam i znalazÂłam w siatce w wózku butelkĂŞ z mlekiem i szybko mu jÂą daÂłam.
Ma³y szybko wypi³ ca³a zawartoœÌ butelki wiêc wziê³am go na rêce i poklepa³am po pleckach zaraz po czym odbi³o mu siê.
Po wszystkim wstaÂłam z Âławki i poszÂłam dalej opiekowaĂŚ siĂŞ dzieckiem.

<NMM>
-Taaaa... To niby tutaj ? - spojrza³am na ulicê, materializuj¹c siê z cichym pykniêciem. -Mê¿czyŸni do towarzystwa... - prychnê³am pogardliwie, ca³y czas rozgl¹daj¹c siê uwa¿nie. -No i co ?! Nawet jeœli misja siê nie powiedzie, to i tak nie zrobiê tego, co bêdzie chcia³ Senkai... - zaœmia³am siê pod nosem, krzy¿uj¹c palce. Ja ju¿ mu poka¿ê... Taki chojrak... - pomyœla³am przelotnie.
- PrzyglÂądasz sie dokÂładnie ulicy.. Jest naprawde biedna. Nawet jak na czesc Oto.. Na Âśrodku widaĂŚ mnóstwo szczurów.. w kÂątach ulicy widaĂŚ podejrzanych typków.. 20 metrów obok CIebie pod parawanem widzisz nieprzytomnego czÂłowieka obok, którego leÂży nawpóÂł peÂłna butelka z alkoholem. Przed Twoim oczami widaĂŚ mnóstwo Tanich i ledwo co odzianych kobiet umiechaja siĂŞ do Ciebie... MĂŞÂżczyzn "lekkich obyczajów jednak nigdzie nie widzisz...
[Co teraz robisz... kaÂżda z osób Ci odpowie... Jedna powie caÂłkowita prawde, druga niedokoĂąca]
Jeszcze raz wyciÂągnĂŞÂłam Sword of Dark. Czarne rĂŞce podniosÂły mnie i popÂłynĂŞÂłam w powietrzu do nieprzytomnego mĂŞÂżczyzny. Dlaczego akurat do niego ? Podobno alkohol "rozwiÂązuje" usta. -ProszĂŞ pana, proszĂŞ siĂŞ obudziĂŚ... - ciemna czakra delikatnie potrzÂąsnĂŞÂła mĂŞÂżczyznÂą.
-E tak zÂłucham Cie czego zobie zycyz eeee..
MĂŞÂżczyzna kiwaÂł sie na wszystkie strony.. wypowiadajÂąc te sÂłowa widac byÂło, Âże wypiÂł bardzo duÂżo moze nawet za duÂżo..
-Psze pana, widziaÂł pan moÂże tutaj czÂłowieka bez Âźrenic ? NiosÂącego jakieÂś ciaÂło ? A moÂże powie mi pan, gdzie znajdĂŞ.... E.... "MĂŞÂżczyzn do towarzystwa" ? - powiedziaÂłam do pijanego czÂłowieka, nie wiedzÂąc, czy jednak dobrze postÂąpiÂłam budzÂąc go.
-E a tak mezczyzni powiadasz a wiem dzie zÂą... a muzisz panienko i¿Ì w damten róg ulizy...
WskazaÂł Ci palcem miejsce gdzie powinnaÂś sie udaĂŚ.
Zacz¹³ padaÌ deszczyk, ma³a m¿awka.
Bardzo zmeczony swoimi sÂłowami i ruchami, które musiaÂł przy tym wykonaĂŚ.. PoszedÂł dalej spaĂŚ...
-DziĂŞkujĂŞ... Tak myÂślĂŞ... - czarna aura poniosÂła mnie w g³¹b ulicy, do rogu, który wskazaÂł mĂŞÂżczyzna. Nad mnÂą czakra utworzyÂła coÂś na ksztaÂłt parasola. -CaÂłkiem jesteÂś przydatny - powiedziaÂłam do Sword of Dark, gdy zostaÂłam opuszczona na ziemiĂŞ w miejscu, gdzie miaÂłam spotkaĂŚ osoby, które powiedzÂą mi coÂś o miejscu pobytu ciaÂła Ramy.
Od razu gdy staneÂłaÂś na rogu zauwaÂżyÂłaÂś mnóstwo mĂŞÂżczyzn, byli bardzo przystojni i pewni siebie. KaÂżdy z nich staraÂł siĂŞ Ciebie dos iebie przyciÂągn¹Ì i przekonaĂŚ..
-CzeœÌ Panienko inetresuj¹ Ciê nasze oferty.. Dla Ciebie mo¿emy pracowaÌ prawie darmo..
PrzechodzÂąc obok mĂŞÂżczyzn czuÂłaÂś ich spojrzenia na sobie.
-Nie interesujÂą mnie wasze... Oferty ? Interesuje mnie tylko to, czy wiecie, gdzie mĂŞÂżczyzna o imieniu Senkai coÂś ukryÂł... MoÂże coÂś o tym wiecie ? - spojrzaÂłam chÂłodno na ludzi wokóÂł mnie z nadziejÂą, Âże wiedzÂą, gdzie znajdĂŞ ciaÂło biednego Ramy.
Ludzie spojrzeli po sobie .. byli zdziwieni twoimi sÂłowami. Nie wiedzieli w ogole o co chodzi.. Wreszcie jeden z nich wyszedÂł przed szereg
-Ach to Ty.. PodejdÂź do mnie ... musimy porozmawiaĂŚ na osobnoÂści..
Ten goœÌ, o którym mówisz kazaÂł mi przekazaĂŚ Ci wiadomoœÌ o ile rozwi¹¿esz tÂą zagadkĂŞ.
ReguÂły i wyjÂątki..
Istnieje reguÂła która gÂłosi, Âże wszystkie reguÂły majÂą wyjÂątek czy ta reguÂła równieÂż ma wyjÂątek?
-A czy wedÂług twego pytania jeÂśli ta reguÂła nie miaÂłaby wyjÂątku czy byÂłaby w ogóle regu³¹ ? - odpowiedziaÂłam pytaniem na pytanie. Ciekawe... CaÂły czas zagadki... Senkai je chyba naprawdĂŞ lubi... - pomyÂślaÂłam, przyglÂądajÂąc siĂŞ mĂŞÂżczyÂźnie.
-Heh jestes naprawdĂŞ sprytna. tak jak powiedziaÂł nasz pan.. Dobrze dam Ci wskazówki.. 2 dni temu przechodziÂł tedy Senkai.. kierowaÂł siĂŞ do Biblioteki w Kiri tam powinnas porozmawiaĂŚ z Izabell to jedna z jego kochanek Ona po wypeÂłnieniu jej czĂŞÂści testu powinna daĂŚ Ci nastĂŞpnÂą wskazówkĂŞ..
*Kortill, zdecydowanie bardziej przyziemna byÂła ta misja z wilkami ze Âśniegu, wiesz ? ^^*
-Jeeezu ile jeszcze tych wycieczek... - mruknĂŞÂłam sama do siebie i ponownie zwróciÂłam siĂŞ do mĂŞÂżczyzn: -CoÂś jeszcze ? JakieÂś szczegóÂły ? MoÂże powiecie mi coÂś o jego zachowaniu ? Gdyby coÂś próbowaÂł... - ÂścisnĂŞÂłam piêœÌ. Dobrze wiedziaÂłam, jak i czym go potraktowaĂŚ. I tym razem by zgin¹³. Zero litoÂści - dodaÂła swoje druga jaŸù.
To wszystko co moge Ci powiedzieĂŚ wiedz jednak, Âże prezkonanie bibliotekarki nie bĂŞdzie takie proste.. Nie pójdzie Co tak Âłatwo jak ze mnÂą.. Ona jest bardzo przebiegÂła a w dodatku silna.. ByÂła kiedys oblubienicÂą Senkai.. przedtym jak poznaÂł Ciebie.. PowinnaÂś sobie natomiast daĂŚ z niÂą radĂŞ..
MyslĂŞ, Âże masz wiĂŞkszy potencjaÂł no nic ruszaj.. juÂż.. pozostaÂło Ci 1,5 dnia..
-Ale herezje - powiedziaÂłam do mĂŞÂżczyzny, wzruszajÂąc ramionami. -No to do... Nigdy - odwróciÂłam siĂŞ tyÂłem do mĂŞÂżczyzny i podniosÂłam nieznacznie rĂŞkĂŞ do góry. WyjĂŞÂłam Sword of Dark i teleportowaÂłam siĂŞ do Biblioteki w Kiri. NMM
Przebiegam przez ulice patrzÂąc na ludzi którzy siedzÂą na Âławkach i odpoczywajÂą, lub rozmawiajÂą z przyjacióÂłmi . . .

<NMM>
Przechodzi przez uliczkĂŞ kierujÂąc siĂŞ w stronĂŞ gabinetu Takage.
NMM
Wchodzi na uliczkĂŞ wypatrujÂąc Kiomota, który wlecze siĂŞ...
*ehh palec mu w nos nie bĂŞde czekaĂŚ za nim...*-myÂślĂŞ po czym podnosze gÂłowĂŞ do góry patrzÂąc w... w co? w gacie rozwieszone na lince od prania miĂŞdzy domami...
Patrz¹c na Kishimoto stwierdzi³em ¿e warto by mu by³o wyci¹Ì psikus. Wiêc z³o¿y³em pieczêci i wykona³em Kabimari Kiyoshi, wtedy kiedy mnie jeszcze nie widzia³. Pojawi³em siê za nim i zdzieli³em w ³eb. - No idziesz czy nie ? - spyta³em z uœmiechem. Po czym doda³em - Stary jak ty wolno chodzisz, aha i zobacz jednak mogê ju¿ normalnie funkcjonowaÌ - uœmiechn¹³em siê.
-AÂła... kuzynek to bolaÂło... Widzisz jak moje nici dziaÂłajÂą? Aha... uwaÂżaj!-mówie z uÂśmiechem astronauty po czym moja rĂŞka, którÂą wypuÂściÂłem do ziemi, gdyÂż spodziewaÂłem siĂŞ czegoÂś po Kiomoto zdzieliÂła go równieÂż w Âłeb... gdy wróciÂła na swoje miejsce dodaÂłem tylko...
-Nie zapominaj Âże ja teÂż umiem pÂłataĂŚ psikusy-rzekÂłem po czym w moich oczach byÂło widaĂŚ tylko blask, taki blask gdy Âżul ujrzy grosik na ziemi...
Kiedy zobaczyÂłem jak rĂŞka Kishimoto dziwnie siĂŞ oderwaÂła podstawiÂłem kolejne Kabimari Kiyoshi i ta rĂŞka która miaÂła uderzyĂŚ mnie uderzyÂła jego.
- No to przyjacielu ruszajmy - powiedziaÂłem i poszedÂłem dalej w stronĂŞ jakiegoÂś klubu.
<nmm>
-Ja ci dam...- mówie po czym robie klona, który zmienia siĂŞ w rzecz, której on siĂŞ boi... Ruszam dalej...
<nmm a klon czeka na element zaskoczenia udajÂąc siĂŞ za nami...>
SzedÂłem sobie jednÂą z ulic wioski dÂźwiĂŞku. MijaÂłem budynki mieszkalne, które znajdowaÂły siĂŞ na jednej z ulic. Po obu stronach drogi znajdowaÂł siĂŞ chodnik na który poruszaÂło siĂŞ bardzo duÂżo osób. Na chodniku znajdowaÂły siĂŞ liczne Âławki. Na jednych siedziaÂły pary obÂściskujÂące siĂŞ, na innych dwóch przyjacióÂł którzy prowadzili ze sobÂą konwersacje a niektóre z nich byÂły puste. PostanowiÂłem usi¹œÌ na jednej z wolnych Âławek poniewaÂż znuÂżyÂła mnie juÂż ta wĂŞdrówka i postanowiÂłem sobie trochĂŞ odpocz¹Ì. Wiatr lekko powiewaÂł mojÂą grzywkÂą. SkierowaÂłem moje oczy na niebo. Zacz¹³em obserwowaĂŚ chmury które poruszaÂły siĂŞ pod wpÂływem wiatru. Ten widok bardzo mnie uspokajaÂł.
Gdy siedziaÂłeÂś na tej Âławce podszedÂł bardzo miÂły staruszek i rzekÂł :
- Witaj mÂłody czÂłowieku, bardzo bolÂą mnie plecy, czy mógÂłbyÂś posprzÂątaĂŚ tÂą ulicĂŞ ?
Starzec usiad³ na ³awce i zacz¹³ patrzeÌ na wszystkie domy znajduj¹ce siê przy tej ulicy po kilku sekundach doda³ :
- OczywiÂście nie za darmo.
Staruszek poszed³ do kanciapy i wyj¹³ szczotkê.
ZauwaÂżyÂłem staruszka który przemówiÂł do mnie. ByÂł on pochylony mocno w dóÂł. WyglÂądaÂło na to Âże go bolÂą bardzo plecy.
- Z chĂŞciÂą pomogĂŞ ci posprzÂątaĂŚ tÂą ulicĂŞ. Dla mnie bĂŞdzie to jak buÂłka z masÂłem. WidzĂŞ Âże pan nie jest w stanie samemu tego zrobiĂŚ z powodu bólu krzyÂża. Niech pan sobie usiÂądzie i odpocznie. Ja siĂŞ wszystkim zajmĂŞ i posprzÂątam to tak Âże bĂŞdzie moÂżna z tej ulicy jeœÌ.
Po tych sÂłowach wzi¹³em szczotkĂŞ którÂą daÂł mi owy staruszek. ByÂłem peÂłen energii. CzuÂłem jak mnie ona rozpiera. Wiatr lekko powiewaÂł piaskiem znajdujÂącym siĂŞ na ulicy. PomoÂże to mi wzmocniĂŚ mojÂą tĂŞÂżyznĂŞ fizycznÂą.
Staruszek tylko ciĂŞ kierowaÂł :
- Tutaj papierek, tutaj to tamto.
SprzÂątaÂłeÂś 15 min. Staruszek z uÂśmiechem na twarzy rzekÂł :
- ZostaÂła ci jeszcze poÂłowa ulicy do wysprzÂątania.
Kiedy wysprzÂątaÂłem poÂłowĂŞ ulicy to mój zapaÂł caÂłkowicie opadÂł. JuÂż nie chciaÂło mi siĂŞ sprzÂątaĂŚ tÂą szczotkÂą dalej tej ulicy. WpadÂłem na lepszy pomysÂł. OdÂłoÂżyÂłem szczotkĂŞ i oparÂłem jÂą o ÂławkĂŞ. WyprostowaÂłem rĂŞce i zabraÂłem siĂŞ do roboty. Z mojej góry wyleciaÂł w powietrze korek i zacz¹³ siĂŞ wysypywaĂŚ piasek na ziemiĂŞ. Kiedy wydobyÂłem caÂły piasek na ziemiĂŞ to wykonaÂłem jedna pieczĂŞĂŚ i nagle piasek zacz¹³ wirowaĂŚ wokóÂł mnie. Po czym rozkazaÂłem mojemu piasku wbiĂŚ siĂŞ wysoko w gore tworzÂąc tak jakby wielkÂą falĂŞ z piasku. Po czym piasek z ogromnÂą siÂła uderzyÂł w ziemiĂŞ i zacz¹³ siĂŞ poruszaĂŚ do przodu przed siebie. ZajmowaÂł on caÂła pÂłaszczyznĂŞ ulicy. ZbieraÂł on piasek który znajdowaÂł siĂŞ na ulicy razem z papierkami i Âśmieciami. Kiedy przeleciaÂłem ca³¹ ulicĂŞ to rozkazaÂłem wrzuciĂŚ caÂłe Âśmiecie które zebraÂłem do Âśmietnika. Kiedy to zrobiÂłem ot przystÂąpiÂłem od zbierania Âśmieci które byÂły na chodnikach. WytworzyÂłem szeœÌ rÂąk z piasku. NastĂŞpnie podzieliÂłem je na dwa zespoÂły. W kaÂżdym z zespoÂłów byÂły trzy rĂŞce. NastĂŞpnie rozkazaÂłem im iœÌ przez jednÂą i drugÂą stronĂŞ chodnika i zbieraĂŚ wszelkie Âśmieci które znajdowaÂły siĂŞ na chodniku. RozkazywaÂłem omijaĂŚ im ludzi którzy poruszali siĂŞ po chodniku. Kiedy doszÂły one do koĂąca chodnika to rozkazaÂłem zebraĂŚ zebrane Âśmieci i wrzuciĂŚ do Âśmietnika. Kiedy to zrobiÂły to rozkazaÂłem caÂłemu piasku spowrotem wróciĂŚ do mojej gurdy. Kiedy to siĂŞ staÂło to zamkn¹³em gurdĂŞ korkiem. NastĂŞpnie podszedÂłem do staruszka i powiedziaÂłem Âże skoĂączyÂłem swojÂą robotĂŞ.
Gdy podszedÂłeÂś do staruszka i powiedziaÂłeÂś Âże skoĂączyÂłeÂś on odpowiedziaÂł :
- DziĂŞkuje mÂłody czÂłowieku.
Po tych sÂłowach dziadek podaÂł ci woreczek.

Misja wykonana. 100y i 2 punkty do statystyk
Wzi¹³em woreczek z pieniêdzmi i podziêkowa³em staruszkowi za tak hojn¹ nagrodê. Po czy poszed³em w stronê ³awki i usiad³em na niej. Kontrola piasku lekko mnie zmêczy³a wiêc postanowi³em odpocz¹Ì chwilê. Roz³o¿y³em siê wygodnie na ³awce. Opar³em rêce na brzegach ³awki Wiat przyjemnie powiewa³ moj¹ grzywk¹. Ziewn¹³em sobie ze zmêczenia. Zacz¹³em ponownie przygl¹daÌ siê niebu. Robi³em siê coraz œpi¹cy. Moje powieki robi³y siê coraz ciê¿sze. Wreszcie ca³kowicie siê zamknê³y i zasn¹³em.
Po³o¿ywszy siê na ³awce, zacz¹³eœ zasypiaÌ. Przed sob¹ mia³eœ niezliczon¹ iloœÌ owiec, ustawionych w rz¹dku, przeskakuj¹cych jedna po drugiej przez p³ot, ustawiony na jakiejœ ³¹ce...
Jedna owieczka...
Druga owieczka...
Trze...
-Hej, ty, chciaÂłbyÂś nieco zarobiĂŚ ?! - tuÂż przy Twoim uchu zabrzmiaÂł donoÂśny, mĂŞski, nieco poirytowany gÂłos. No i masz Ci los. Chyba nie dane bĂŞdzie Ci juÂż dzisiaj pospaĂŚ...
Widzia³em jak przeskakuj¹ piêkne s³odkie owieczki przez p³ot. Zacz¹³em je liczyÌ po kolei. Ju¿ odchodzi³em w ubogi sen a¿ tu nagle us³ysza³em jakiœ g³os. Otworzy³em zaspane i przymru¿one oczy i zobaczy³em stoj¹cego przede mn¹ mê¿czyznê. Widocznie mia³ do mnie jak¹œ sprawê skoro obudzi³ mnie z tego piêknego snu.Wsta³em z ³awki i rozci¹gn¹³em siê na wszystkie
strony. NastĂŞpnie odpowiedziaÂłem mu lekko zaspanym gÂłosem.

- Z chĂŞciÂą bym zarobiÂł jakieÂś pieniÂądze. Akurat nie mam zbyt duÂżo ich przy sobie a jeszcze nie jadÂłem obiadu wiĂŞc z przyjemnoÂściÂą zrobiĂŞ coÂś dla ciebie. Co bĂŞdzie moim zadaniem?
-Trzeba poroznosiĂŚ te gazety do róÂżnych domów... No wiesz, to prenumeraty... - rzekÂł, rzucajÂąc w twojÂą stronĂŞ torbĂŞ z gazetami, wskazujÂąc jednoczeÂśnie na jakiÂś czarny, górski rower, stojÂący tuÂż ku twojej Âławki. Jedna z gazet opadÂła na Twoje kolana. TytuÂły na pierwszej stronie gÂłosiÂły niepokojÂąco:
"Hyuton Shiro zrzeka siĂŞ bycia Mizukage !"
"Zabójstwo dwóch KonoszaĂąskich Kage w samym centrum Konohy ! Gdzie ukrywa siĂŞ morderca ?"
"Zdwojona dzia³alnoœÌ organizacji ! Tajemnicze odrodzenie ?"
Natomiast zupe³nym hitem by³ temat "Co zrobiÌ, gdy spotka siê Akowca". Mê¿czyzna natomiast ci¹gn¹³ dalej:
-Zaniesiesz te gazety do nastĂŞpujÂących domów:
w Konosze - do apartamentu panienki Sheeny w rezydencji rodu Yamanaka oraz do apartamentu pana Shikamaru w rezydencji klanu Nara, w Kumo - do pokoju pana Kiomoto w budynku nale¿¹cym do rodziny Kakuzu, i, w ostatnie miejsce, do Yuki, do pokoju panienki Shizue. Poœpiesz siê, czas to pieni¹dz, a niekiedy du¿e pieni¹dze ! - uœmiechn¹³ siê, potrz¹saj¹c sakiewk¹ wype³nion¹ du¿¹ iloœci¹ ryu.
|Kiedy chÂłopak rzuciÂł we mnie gazetami zobaczyÂłem bardzo ciekawe nagÂłówki gazet. Jeszcze nie czytaÂłem tego gazety dzisiaj. MiaÂłem na to wielkÂą ochotĂŞ ale mĂŞÂżczyzna powiedziaÂł Âże muszĂŞ roznieœÌ je do domów. NastĂŞpnie podaÂł listĂŞ domów do których mam siĂŞ udaĂŚ. ByÂły one rozrzucone po caÂłym kraju. To nie bĂŞdzie Âłatwe zadanie. Na dodatek tego muszĂŞ siĂŞ ÂśpieszyĂŚ poniewaÂż od tego bĂŞdzie zaleÂżaÂłam moja wypÂłata. PodziĂŞkowaÂłem mĂŞÂżczyÂźnie i wzi¹³em gazety lezÂące na ziemi. NastĂŞpnie wsiadÂłem na rower i szybko wyruszyÂłem w stronĂŞ mojego pierwszego celu.
<NMM>

Dodane po 2 godzinach 6 minutach:

JechaÂłem spokojnie sobie na rowerze przez ulicĂŞ. MijaÂłem domki mieszkalne i Âławki które znajdowaÂły siĂŞ na chodnikach. Po prawej i lewej stronie znajdowali siĂŞ liczni przechodnie którzy szli w znanym ich kierunku. ja tymczasem delektowaÂłem siĂŞ jazdÂą na rowerze. WiedziaÂłem Âże zostaÂła mi najlepsza rzecz czyli otrzymanie zapÂłaty. kiedy zauwaÂżyÂłem owego mĂŞÂżczyznĂŞ który zleciÂł mi to zadanie to zszedÂłem z roweru i zacz¹³em go prowadziĂŚ. Kiedy doszedÂłem do mĂŞÂżczyzny to z wielkim uÂśmiechem na twarzy powiedziaÂłem
-WykonaÂłem zlecone mi zadanie. Przyznam ze musiaÂłem nie lada siĂŞ natrudziĂŚ aby to zrobiĂŚ ale udaÂło mi siĂŞ. Mam nadziejĂŞ Âże mój wysiÂłek nie poszedÂł na marne.
Po tych sÂłowach czekaÂłem na odpowiedz mĂŞÂżczyzny.
MĂŞÂżczyzna uÂśmiechn¹³ siĂŞ, wstajÂąc z Âławki, na której wczeÂśniej próbowaÂłeÂś zasn¹Ì.
-Dobra robota - powiedziaÂł, wrĂŞczajÂąc Ci mieszek z pieniĂŞdzmi. Ryu zabrzĂŞczaÂły przyjemnie, znajdujÂąc siĂŞ w twej dÂłoni. ChÂłopak wskazaÂł równieÂż na rower i na jedno z dzisiejszych wydaĂą gazety.
-Rower jest twój, a na pamiÂątkĂŞ zostawiam Ci równieÂż gazetĂŞ. Trzymaj siĂŞ, muszĂŞ znikaĂŚ ! - machn¹³ rĂŞkÂą, oddalajÂąc siĂŞ w tÂłumie ludzi.

UkoĂączona misja rangi D.

Otrzymujesz 100y, +1 na staty i 5PCh, rower, który, przy poruszaniu siĂŞ na nim, dodaje +2 do zrĂŞcznoÂści i +3 do szybkoÂści oraz gazetĂŞ. [Aby Twoja postaĂŚ mogÂła dowiedzieĂŚ siĂŞ, o czym mówiÂą artykuÂły w niej - tu: gazecie - zawarte, potrzebna jest moja narracja jako MG. :3]
PodziĂŞkowaÂłem mĂŞÂżczyÂźnie za zapÂłatĂŞ którÂą otrzymaÂłem po wykonaniu zadania. Po tej czynnoÂści mĂŞÂżczyzna znikn¹³ wÂśród chodzÂących wokóÂł mĂŞÂżczyzn. Wreszcie mam wolne. Teraz mogĂŞ spokojnie siĂŞ zdrzemn¹Ì. UsiadÂłem na Âławce która znajdowaÂła siĂŞ przede mnÂą. Przed tÂą czynnoÂściÂą oparÂłem rower który otrzymaÂłem w zamian za wykonanie misji i gazetĂŞ schowaÂłem. PróbowaÂłem zasn¹Ì ale jakoÂś nie mogÂłem. ByÂło mi nie wygodnie kiedy siedziaÂłem na tej Âławce wiĂŞc postanowiÂłem poÂłoÂżyĂŚ siĂŞ na niej. Stopy wystawaÂły mi ponad ÂławkĂŞ a pod mojÂą ggÂłowĂŞ podÂłoÂżyÂłem sobie kurtkĂŞ którÂą miaÂłem na sobie. Po woli zamkn¹³em oczy. ByÂłem mocno wyczerpany ostatnia misjÂą wiĂŞc od razu zasn¹³em i odpÂłyn¹³ w ubogi sen.

Dodane po 12 godzinach 29 minutach:

Po kilku godzinach przebudzi³em siê z mojego niesamowitego snu. Rozci¹gn¹³em siê na ³awce. Moje rêce i nogi mocno zdrêtwia³y. nastêpnie wsta³em i opuœci³em to miejsce.
<NMM>
Odishu chodziÂł po ulicy i rozmyÂślaÂł "nie pamiĂŞtam czy kiedykolwiek byÂłem w oto, jeÂżeli tak, to tak dawno Âże juÂż nie pamiĂŞtam gdzie co jest, rozejÂże siĂŞ trochĂŞ po tej wiosce". ChÂłopak chodziÂł powoli po ulicy rozglÂądajÂąc siĂŞ po pewnej czĂŞÂści wioski, po chwili chÂłopak wyruszyÂł dalej.[NMM]
PrzechodzÂąc przez labirynt maÂłych domków. ByÂłem trochĂŞ zdezorientowany. PostanowiÂłem ze na noc nie wrócĂŞ do domu."I tak nikt tam na mnie nie czeka". PrzysiadÂłem wiĂŞc w kÂącie. I po dÂługich chwilach rozmyslania odpÂłyn¹³em w nicoœÌ. //ÂŚpiĂŞ//

Dodane po 9 godzinach 6 minutach:

ObudziÂłem siĂŞ doœÌ wypoczĂŞty. ZwaÂżywszy na miejsce w którym spaÂłem. PostanowiÂłem Âże odwiedzĂŞ Akademie w Konoha. Nie powinienem mieĂŚ problemu z dotarciem tam. Zdecydowanym krokiem ruszyÂłem ku bramie.
IdÂąc ulicÂą napotkaÂłem wielkie grupy ludzi którzy z mojego punktu widzenia pa³êtali siĂŞ tu bezcelowo. ZignorowaÂłem ich i szedÂłem dalej. OmijaÂłem róÂżne sklepiki i targi na których sprzedawano owoce i inne tego typu rzeczy. W dalszej drodze liczba osób trochĂŞ zmalaÂła ale nie dziwiÂło mnie to poniewaÂż na tej czĂŞÂści ulicy byÂło mniej sklepów. RozmyÂślaÂłem czy nie potrenowaĂŚ trochĂŞ w domu albo porobiĂŚ coÂś innego jak na przykÂład coÂś zjeœÌ. Na razie tylko spacerowaÂłem. Nic innego nie chciaÂło mi siĂŞ robiĂŚ. SzedÂłem sobie dalej i dalej...
Kiedy przemierzaÂłeÂś ulicĂŞ, idÂąc ciÂągle spokojnym krokiem, nie zwaÂżajÂąc na ludzi wokóÂł siebie, nagle usÂłyszaÂłeÂś jakiÂś krzyk, byÂł to gÂłos starszego mĂŞÂżczyzny, kiedy siĂŞ odwróciÂłeÂś zauwaÂżyÂłeÂś jak starszy facet zza straganu z kulkami ryÂżowymi krzyczy w twojÂą stronĂŞ... chyba w twojÂą, nie jesteÂś pewien, ale najwidoczniej czegoÂś od ciebie chce:
-Hej... chÂłopcze, podejdÂź tutaj proszĂŞ !- nie wiedziaÂłeÂś co zrobiĂŚ, wiĂŞc skierowaÂłeÂś siĂŞ do straganu, kiedy znalazÂłeÂś siĂŞ przy nim starzec powiedziaÂł do ciebie :
-Mam dla ciebie proste zadanie, inaczej mówiÂąc Âłatwy zarobek... tak tak, nawet bardzo Âłatwy... to jak zgadzasz siĂŞ ?- Dziwnym zbiegiem okolicznoÂści nie powiedziaÂł nic na temat przypuszczalnie twojego nowego zadania... czy moÂże zapomniaÂł, a moÂże jednak specjalnie czeka aÂż najpierw siĂŞ zgodzisz mu pomóc. Do ciebie naleÂży decyzja czy siĂŞ teraz zgodzisz wykonaĂŚ zlecenie, czy nie.
PrzechodzÂą przez gromady ludzi usÂłyszaÂłem jak jakiÂś starszy pan woÂła kogoÂś odwróciÂłem siĂŞ i przypuszczaÂłem Âże chodzi o mnie gdyÂż mĂŞÂżczyzna krzyczÂąc patrzaÂł w mojÂą stronĂŞ. Z poczÂątku nie wiedziaÂłem co zrobiĂŚ. Po chwili poprosiÂł mnie Âżebym do niego podszedÂł. TrochĂŞ siĂŞ wahajÂąc podbiegÂłem do straganu w którym siĂŞ znajdowaÂł i spytaÂłem o co chodzi. Facet powiedziaÂł Âże ma dla mnie jakieÂś zadanie ale nie powiedziaÂł jakie. MogÂłem siĂŞ tylko domyÂślaĂŚ o co chodzi ale tak czy siak zgodziÂłem siĂŞ i przyj¹³em to zadanie. Teraz tylko czekaÂłem aÂż sprzedawca powie mi o co chodzi.
-ZgodziÂłeÂś siĂŞ... nawet nie wiesz jak bardzo siĂŞ cieszĂŞ...- facet zacz¹³ siĂŞ przez chwilĂŞ ÂśmiaĂŚ ku twojemu zdziwieniu, jednak po chwili zacz¹³ najwyraÂźniej byĂŚ powaÂżny... zamierzaÂł ci teraz powiedzieĂŚ wszystko dane na temat twojej misji, rozglÂądn¹³ siĂŞ wokóÂł, widocznie sprawdzaÂł czy nikogo nie ma w pobliÂżu... zacz¹³eÂś siĂŞ bardzo ciekawiĂŚ, widocznie to jakieÂś pilne zlecenie, o co moÂże chodziĂŚ?
-SÂłuchaj chÂłopcze... w pewnym miejscu jest pewien czÂłowiek, z którym chcĂŞ dobiĂŚ interesu... psiakrew jaki ja jestem tajemniczy...- powiedziaÂł wrĂŞczajÂąc ci karteczkĂŞ na której najwidoczniej znajdujÂą siĂŞ dane do misji.
-Dla twojej wiadomoœci, kolekcjonujê antyki... a on odkry³ bardzo star¹ wazê... dla takiego kolekcjonera jak ja, jest warta maj¹tek. Ale przed rozpoczêciem misji podpisz to...- wrêczy³ ci teraz kolejn¹ kartkê... Kiedy j¹ zacz¹³eœ czytaÌ zauwa¿y³eœ:

Cytat: Umowa :
PodejmujĂŞ siĂŞ zlecenia od Kara Taribi, wraz z czym dajĂŞ gwarancjĂŞ uczciwoÂści i lojalnoÂści mojemu pracodawcy, w razie próby skradniĂŞcia majÂątku sÂłu¿¹cego do wykonania misji, oÂświadczam Âże moje nazwisko powinno trafiĂŚ na listĂŞ Âściganych ninja tego kraju

Podpis : ..... [miejsce na twój podpis

Lekko siĂŞ zdziwiÂłeÂś widzÂąc umowĂŞ, ale moÂżliwe jest Âże czÂłowiek ten byÂł juÂż oszukany przez jakiegoÂś ninja, dlatego teraz woli siĂŞ ubezpieczyĂŚ.
-To jest czysta formalnoœÌ, nie chcĂŞ abyÂś zwiaÂł z moimi pieniĂŞdzmi... hihihi -powiedziaÂł z uÂśmiechem na twarzy, a za straganem ujrzaÂłeÂś jeszcze jakiegoÂś chÂłopaka, moÂżliwe Âże pomaga on staruszkowi, jednak ten w tej chwili go nie spostrzegÂł... a moÂże jest to zwykÂły zÂłodziejaszek który chce wykorzystaĂŚ chwilĂŞ nieuwagi sprzedawcy i posiliĂŚ siĂŞ za darmo...
Gdy dowiedziaÂłem siĂŞ Âże sprzedawca kulek ryÂżowych jest kolekcjonerem antyków usÂłyszaÂłem Âże mówi o jakimÂś facecie który jest w posiadaniu jakiejÂś starej wazy. Po tych sÂłowach wrĂŞczyÂł mi kartkĂŞ z danymi. SchowaÂłem jÂą do kieszeni i po chwili wrĂŞczyÂł mi kolejnÂą kartkĂŞ i kazaÂł siĂŞ podpisaĂŚ. ByÂłem lekko zdziwiony ale miaÂłem zamiar podpisaĂŚ tÂą umowĂŞ, tylko Âże nie mam niczego do pisania. SpytaÂłem siĂŞ sprzedawcy czy ma jakiÂś dÂługopis. PowiedziaÂł Âże ma i wyciÂągn¹³ go ze swojej kieszeni po czym mi go wrĂŞczyÂł. ChciaÂłem juÂż wyruszyĂŚ ale zapomniaÂłem siĂŞ spytaĂŚ gdzie mam szukaĂŚ faceta który ma wazĂŞ. Teraz czekaÂłem tylko na odpowiedÂź mĂŞÂżczyzny sprzedajÂącego jedzenie.
-Wszystkie dane masz zamieszczone na karteczce... powiedziaÂł Âże bĂŞdzie czekaÂł na podmokÂłych terenach, gdzieÂś w polach ryÂżowych bodajÂże... miejsce spotkania juÂż znasz a ono ma siĂŞ odbyĂŚ za 3 godziny... wiĂŞc siĂŞ Âśpiesz - powiedziaÂł starszy facet wrĂŞczajÂąc ci plecak z pieniĂŞdzmi. -W tym plecaku masz pieniÂądze, pilnuj ich jak oka w gÂłowie... A ty nie podjadaj tylko siĂŞ pracÂą zajmij dzieciaku - Krzykn¹³ nagle starzec do chÂłopaka którego dopiero co zauwaÂżyÂł.
-Pozostaje mi ÂżyczyĂŚ tobie powodzenia, i mam nadziejĂŞ Âże przyniesiesz mi tÂą wazĂŞ ca³¹... i jeÂżeli moÂżesz to wylicytuj cenĂŞ na mniejszÂą... standardowa wynosi 1500Y... a to nie jest maÂło pieniĂŞdzy dla takiego czÂłowieka jak ja ... No ale na ciebie juÂż czas, ruszaj siĂŞ bo siĂŞ jeszcze spóÂźnisz na miejsce spotkania.

//Teraz bĂŞdziesz pisaĂŚ TUTAJ i oczywiÂście najpierw piszesz w tym temacie, póÂźniej w nastĂŞpnym i czekasz na mój odpis//
Kiedy sprzedawca powiedziaÂł Âże miejsce spotkania jest napisane na kartce którÂą mi wrĂŞczyÂł spojrzaÂłem na niÂą i zauwaÂżyÂłem Âże mĂŞÂżczyzna z wazÂą znajduje siĂŞ gdzieÂś na polach ryÂżowych. Gdy juÂż starszy pan który daÂł mi pieniÂądze usÂłyszaÂłem jak krzyczy na dzieciaka który jadÂł w godzinach pracy. BĂŞdÂąc gotowy spojrzaÂłem jeszcze raz na kartkĂŞ dla pewnoÂści i postanowiÂłem wyruszyĂŚ, ale nie szedÂłem wolnym krokiem jak zawsze tylko pobiegÂłem ile siÂł w nogach Âżeby zaÂłatwiĂŚ tÂą sprawĂŞ w jak najkrótszym czasie. Po chwili oddaliÂłem siĂŞ od straganu i biegÂłem w stronĂŞ pól ryÂżowych

<NMM>

Dodane po 49 godzinach 13 minutach:

W koĂącu kiedy juÂż wróciÂłem do mojej wioski znalazÂłem siĂŞ od razu na tej samej uliczce na której spotkaÂłem sprzedawcĂŞ. OstroÂżnie szedÂłem z wazÂą omijajÂąc wszystkich ludzi. SzukaÂłem tego faceta który chce wazĂŞ. NiedÂługo trwaÂły poszukiwania gdyÂż zapamiĂŞtaÂłem gdzie znajduje siĂŞ jego stragan. PodszedÂłem do niego wolnym krokiem i powiedziaÂłem Âże zdobyÂłem wazĂŞ
-To ja, zdobyÂłem wazĂŞ o którÂą pan prosiÂł -MówiÂąc to wyciÂągn¹³em jÂą i pokazaÂłem mĂŞÂżczyÂźnie- MuszĂŞ pana z przykroÂściÂą poinformowaĂŚ Âże wylicytowana zostaÂła do 1500Y. Ale teraz opowiem panu co przydarzyÂło mi siĂŞ w czasie podróÂży. Kiedy juÂż znalazÂłem siĂŞ w lesie który prowadziÂł do celu, na swojej drodze napotkaÂłem ogromnÂą liczbĂŞ bandziorów. Cudem im uciekÂłem. MiaÂłem szczĂŞÂście Âże nie dowiedzieli siĂŞ o pieniÂądzach w torbie bo byÂłoby znacznie gorzej. Potem uciekajÂąc napotkaÂłem trzy ogromnie bestie które o maÂło co mnie nie zabiÂły. Na szczĂŞÂście umiaÂłem skakaĂŚ wiĂŞc wskoczyÂłem na drzewo i uciekÂłem im. PóÂźniej skaczÂąc tak z jednego drzewa na drugie nagle ga³¹Ÿ siĂŞ zÂłamaÂła i spadaÂłem z duÂżej wysokoÂści. O maÂły wÂłos nie poÂłamaÂłem sobie wszystkich koÂści. PóÂźniej zbliÂżajÂąc siĂŞ do koĂąca wpadÂłem w ruchome piaski w których prawie siĂŞ utopiÂłem. ByÂłem inteligentny i jakoÂś udaÂło mi siĂŞ wydostaĂŚ z piachów. W koĂącu trafiÂłem na wÂłaÂściciela wazy. ByÂł on bardzo zÂły moim spóÂźnieniem. Wie pan co zrobiÂł?! Pod wyÂżyÂł cenĂŞ wazy do 2000Y. Ma pan szczĂŞÂście Âże udaÂło mi siĂŞ wylicytowaĂŚ jÂą za te 1500Y. Bardzo chciaÂłbym dostaĂŚ nagrodĂŞ. Nie chcĂŞ wyjœÌ na skÂąpca ale chyba naleÂży mi siĂŞ wiĂŞcej za przejÂście tych tortur napotkanych po drodze. Anie nie chcĂŞ Âżeby Âźle mnie pan zrozumiaÂł. To jak bĂŞdzie?
Sprzedawca widocznie bardzo siê przej¹³ tym co siê przytrafi³o... jednak chowaj¹c ju¿ wazê powiedzia³ :
-Z pewnoÂściÂą daÂłbym ci wiĂŞcej pieniĂŞdzy niÂż zamierzaÂłem gdybym tylko miaÂł, ale ostatnie oszczĂŞdnoÂści wydaÂłem na tÂą wazĂŞ... ach tak- dopiero teraz ku twojemu zdziwieniu dokÂładnie siĂŞ jej przyjrzaÂł, po niecaÂłej minucie kontynuowaÂł mówiĂŚ ponownie jÂą chowajÂąc. -SprawdzaÂłem tylko czy jest oryginalna, czy moÂże ciĂŞ tamten facet nie oszukaÂł, ale widocznie szczĂŞÂście ci sprzyja. Bardzo mi przykro ale mam tylko 200Y które mogĂŞ ci daĂŚ... zostaÂło mi juÂż naprawdĂŞ niewiele pieniĂŞdzy, a muszĂŞ jeszcze wyÂżywiĂŚ tego chÂłopca - rozpoznaÂłeÂś chÂłopaka którego wczeÂśniej zaganiaÂł on do pracy. -Ale wiem... jeÂżeli ciĂŞ to zadowoli, masz tu jeszcze paczkĂŞ kulek ryÂżowych, naprawdĂŞ sÂą znakomite, robione wedle mojego najnowszego przepisu, mój specjaÂł. I mam nadziejĂŞ Âże staniesz siĂŞ w przyszÂłoÂści wielkim shinobi... gdyÂż jeÂżeli przeÂżyÂłeÂś te wszystkie przygody, na pewno masz w sobie jakiÂś talent- powiedziaÂł sprzedawca po czym wrĂŞczyÂł ci twoje wynagrodzenie. -A i bym zapomniaÂł, juÂż moÂżemy to spaliĂŚ...- na poÂżegnanie jeszcze zniszczyÂł waszÂą umowĂŞ.

//Gratulacje : ukoĂączyÂłeÂś misjĂŞ rangi "C"

Nagrody :
-200Y
-20pch
-3 do rozdysponowania na statystyki

ObraÂżenia : brak

Polecam siê na przysz³oœÌ ;] //
Po s³owach "...na pewno masz w sobie jakiœ talent..." uœmiechn¹³em siê do niego
-DziĂŞkujĂŞ panu za tÂą nagrodĂŞ i przepraszam za to Âże poprosiÂłem o wiĂŞcej, po prostu muszĂŞ uzbieraĂŚ bo nie mam prawie nic. Jestem sam i zdany tylko na siebie. -Wtedy mĂŞÂżczyzna wrĂŞczyÂł mi jeszcze paczkĂŞ kulek ryÂżowych. ZdziwiÂłem siĂŞ gdyÂż nikt nigdy nie byÂł da mnie tak hojny- Bardzo panu dziĂŞkujĂŞ, wÂłaÂśnie skoĂączyÂły mi siĂŞ kanapki i nie miaÂłbym co jeœÌ. -SpróbowaÂłem jednÂą i stwierdziÂłem Âże sÂą Âświetnie- Mmm... wyÂśmienite, W Âżyciu lepszych nie jadÂłem. Jeszcze raz bardzo panu dziĂŞkujĂŞ za to wszystko i ÂżyczĂŞ powodzenia w Âżyciu. Mam nadziejĂŞ Âże panu i paĂąskiemu chÂłopcu bĂŞdzie siĂŞ dobrze powodziÂło. Tak wiĂŞc Âżegnam.
Po tych s³owach uœmiechn¹³em siê z dobrze wykonanej misji i poszed³em tam gdzie mnie popêdzi.

<NMM>
Z chÂłopcem dobiegliÂście do jego malutkiej wioseczki w której nadal byli bandyci nie byli oni za duzi i byÂło ich tylko dziesiĂŞciu, ale Âże w wiosce byli sami zwykli ludzie co nie umieli siĂŞ broniĂŚ wiĂŞc oni napadali ich.
- To tu to tu szybko proszĂŞ zrób coÂś - chÂłopak na widok tego rozpÂłakaÂł siĂŞ.
- A wiĂŞc to oni no wraÂżenia cna mnie nie zrobili zaraz siĂŞ nimi zajmiemy.
Atsuko uklĂŞknoÂł na wproist chÂłopca chwyciÂł go za ramiĂŞ i powiedziaÂł tym razem basrdzo powaÂżnie.
- Uciekaj z tego miejsca i schowaj siĂŞ w miejscu gdzie napewno nikt ciĂŞ nie znajdzie i idz ostroÂżnie, a i jeszcze jedbo upewniaj siĂŞ Âże nikt za tobÂą nie idzie. Kiedy z nimi skÂącze napewno to usÂłyszysz.
- A teraz biegnij ile siÂł.
Atsuyko obserwowaÂł przez chwilĂŞ bandytów i powoli wyszedÂł z lasu.
No wiĂŞc chÂłopak siĂŞ schowaÂł w krzakach caÂły czas pÂłaczÂąc a bandyci zauwaÂżyli jak wychodzisz, wolnym powaÂżnym krokiem
- Ej chÂłopaki patrzcie jakiÂś cwaniaczek przyszedÂł, chodÂźcie jego teÂż zÂłapiemy. - i pierw ruszyÂło na ciebie piĂŞciu bandytów z mieczami.
Atsuko w tej chwili staÂł siĂŞ powaÂżny, zresztÂą zawsze kiedy walczy. PróbowaÂł szybko myÂśleĂŚ jakie wybraĂŚ jutsu na 5 uzbrojonych bandytów. No wiĂŞc kiedy juÂż znalazÂł doskona³¹ technikĂŞ podchodziÂł coraz bliÂżej patrzÂąc przez caÂły czas w oczy swoich przeciwników.
TechnikĂŞ, którÂą wybraÂł Atsuko to Kaze No Yaiba [Fuuton] która byÂła smiertelna dla wroga w odlegÂłoÂści okoÂło 1 metra.
Atsuko niespodziewanie przyÂśpieszyÂł i wciÂągu sekundy znalazÂł siĂŞ metr przed bandziorami, którzy grabili wioskĂŞ maÂłego chÂłopca.
StaÂł przed zÂłodziejami, z pod prawego dÂługiego rĂŞkawa wyÂłoniÂła siĂŞ szybkim ruchem rĂŞka na której znajdowaÂła siĂŞ rĂŞkawica dÂźwiĂŞkowa. Atsuko puÂściÂł do nich ostatnie spojrzenie i krzykn¹³ Kaze No Yaiba [Fuuton] a z jego dwóch palców wyÂłoniÂł siĂŞ ogromny dysk trafiajÂąc piĂŞciu uzbrojonych bandziorów. PowalajÂąc z nóg 5 bandziorów prawdopodobnie zabijajÂąc ich poszedÂł znów powolnym tempem do kolejnych bandziorów patrzÂąc na nich ognistym spojrzeniem.
Gdy podbiegÂłeÂś do nich zdÂąrzyÂłeÂś wykonaĂŚ swojÂą technikĂŞ i zabiĂŚ dwóch bandytów pozostaÂła dwójka stanĂŞÂła obserwujÂąc jak jeden z ich kumpli siĂŞ z tobÂą rozprawia, szybko podbiegÂł i zadaÂł ci ciĂŞÂżkiego kopa na splot, ty natomiast odleciaÂłeÂś na jakieÂś 5 metrów a bandyta ten co ciĂŞ kopn¹³ triumfowaÂł rĂŞkoma aby pokazaĂŚ jaki on jest silny swoim kumplom, nastĂŞpnie zdj¹³ miecz z pleców i zacz¹³ biedz w twoim kierunku.
Atsuko jednak siĂŞ nie ÂśpieszyÂł i siedzÂąc przy drzewie na którym siĂŞ zatrzymaÂł czekaÂł na bandziora.
A po cichu mówiÂąc sam do siebie powtarzaÂł sÂłowa ,,no chodÂź no chodÂź''. Atsuko oparty o pieĂą drzewa na którym siĂŞ zatrzymaÂł a moÂże który go zatrzymaÂł obserwowaÂł ca³¹ sytuacjĂŞ i myÂślaÂł co by tu wykombinowaĂŚ, no i ponownie Atsuko postawiÂł na bezpoÂśredni atak tym razem miaÂł rozwaliĂŚ tylko jednego z 10 frajerów wiĂŞc wszystko byÂło jasne. Kiedy jeden z bandziorów praktycznie staÂł nad Abumi i chciaÂł zadaĂŚ cios Atsuko szybkim ruchem podniósÂł siĂŞ z ziemi kopn¹³ bandziora z póÂł obrotu tak Âże tym razem to on byÂł przyparty do drzewa Wyj¹³ obie dÂłonie i krzykn¹³ tym razem bardzo gÂłoÂśno i wÂściekle Zankuuha!!!!!!!!!!! której przeciwnik nie jest w stanie przeÂżyĂŚ z tak bliskiej odlegÂłoÂści.
A wiĂŞc szybko wstaÂłeÂś gdy jeszcze przeciwnik robiÂł zamach mieczem a by zakoĂączyĂŚ twój Âżywot ale ty byÂłeÂś szybszy, kopn¹³eÂś przeciwnika i szybko wykonaÂłeÂś swojÂą technikĂŞ wystawiajÂąc rĂŞce z ka wyleci twoja technika zabijajÂąc go oczywiÂście. NastĂŞpnie ruszyÂła na ciebie czwórka bandziorów którzy wczeÂśniej stali i obserwowali. Byli trochĂŞ dalej od ciebie wiĂŞc dobiegniĂŞcie do nich zajĂŞÂło by tyle jak wymyÂślenie co zrobiĂŚ.
Atsuko podniósÂł z ziemi miecz który upuÂściÂł poprzedni z bandziorów którego Âłatwo siĂŞ pozbyÂł.
- No to co chodÂźcie do mnie dziewczĂŞta czas na zabawĂŞ.
Abumi nadal czekaÂł aÂż pozostaÂła czwórka zbliÂży siĂŞ wystarczajÂąco blisko, zresztÂą jak to Atsuko wiadomo zawsze leniwy.
WiĂŞc czekaÂł i patrzyÂł na czwórkĂŞ która biegnÂąc do niego okropnie siĂŞ darÂła. W koĂącu nagle Atsuko znalazÂł siĂŞ za jednym z nich i szybkim pchniĂŞciem wbiÂł w niego miecz i pociÂągn¹³ po chwil znów znikn¹³ i zaatakowaÂł kolejnego bandziora z czwórki tym razem odci¹³ szybkim machniĂŞciem gÂłowĂŞ i wyrzuciÂł miecz. PozbywajÂąc siĂŞ dwóch pozostaÂła mu jeszcze dwójka, Atsuko ponownie staÂł przy drzewie i zapraszaÂł ich do siebie podnoszÂąc dÂłoĂą i zginajÂąc palce w swojÂą stronĂŞ.
Raczej twój plan i twoja szybkoœÌ nie byÂła zachwycajÂąca wiĂŞc tak mniej wiĂŞcej plan ci wyszedÂł ale nie zupeÂłnie. Jednego przeskoczyÂłeÂś i wbiÂłeÂś mu miecz w plecy który nastĂŞpnie zrobiÂłeÂś zamach byÂło to po drodze wiĂŞc odci¹³em mu gÂłowĂŞ ale od reszty tak szybko nie uciekÂłeÂś. Jeden obezwÂładniÂł ci miecz i zÂłapaÂł za rĂŞce trzymajÂąc ciĂŞ natomiast drugi podszedÂł i zacz¹³ ciĂŞ biĂŚ po twarzy i po brzuchu.
Atsuko który byÂł w tej chwili w potrzasku musiaÂł szybko myÂśleĂŚ. JednakÂże nic mu nie przychodziÂło do gÂłowy - Âżadna technika Âżadne jutsu nic miaÂł pustkĂŞ w gÂłowie a kolejne ciosy w korpus coraz bardziej go osÂłabiaÂł wkoĂącu powiedziaÂł do jednego z bandziorów :
- Mocniej nie umiesz co cieciu!
Tym razem Atsuko wpadÂł w niesamowitÂą furie i tego który trzymaÂł go za rĂŞce przywaliÂł z caÂłej siÂły w gÂłowĂŞ odepchn¹³ siĂŞ od ziemi i przeskoczyÂł przez niego majÂąc na celowniku obu bandziorów tym razem Atsuko nie chciaÂł siĂŞ z nimi bawiĂŚ. WyciÂągnoÂł szybko obie rĂŞce z dÂługich rĂŞkawów i krzykn¹³ Dai Kamaitachi No Jutsu !!
Z kaÂżdym uderzeniem cios byÂł mocniejszy, byÂłeÂś juÂż dobrze posiniaczony na twarzy i na Âżebrach. Gdy powiedziaÂłeÂś aby facet waln¹³ mocniej trochĂŞ siĂŞ wkurzyÂł i miaÂł zadaĂŚ juÂż ostateczny cios abyÂś padÂł, reszta siĂŞ ÂśmiaÂła z ciebie. No wiĂŞc gdy piêœÌ leciaÂła w twojÂą stronĂŞ ty odskoczyÂłeÂś uderzajÂąc swojÂą gÂłowÂą w podbródek przeciwnika i wtedy ciĂŞ puÂściÂł a ty przeskoczyÂłeÂś go do tyÂłu po drodze uderzajÂąc drugiego nogami, wykonaÂłeÂś swojÂą technikĂŞ i przeci¹³eÂś ich na póÂł. W gronie tych co obserwowali staÂł wielki niebieski koleÂś, byÂł on gruby, duÂży i miaÂł duÂży mÂłot odsun¹³ kumpli i ruszyÂł na ciebie wystawiajÂąc ramiĂŞ aby ciĂŞ nim uderzyĂŚ.
Atsuko tym razem nie byÂł juÂż tak zadowolony tym bardziej Âże miaÂł juÂż trochĂŞ obity pysk nie miaÂł ochoty na kolejne trafienia a teraz przez mÂłot. MiaÂł w zanadrzu technikĂŞ której nie uÂżyÂł przy poprzednich bandziorach. ByÂło to Kaze Kawarimi no Jutsu. Przy tak wielkim przeciwniku ta technika jest bardzo skuteczna bo teraz Atsuko mógÂł zadawaĂŚ ciosy a sam ich nie otrzymywaÂł bo po kaÂżdej próbie ta technika znów siĂŞ uaktywnia i jest on nieuchwytny dla wielkiego mamuta z mÂłótem. A wiĂŞc powiedziaÂł sÂłowa Kaze Kawarimi no Jutsu i teraz wÂłaÂściwie byÂło mu obojĂŞtne czy go ktoÂś trafi czy nie teraz moÂże uÂżywaĂŚ tej techniki za kaÂżdym razem puki jej nie odwoÂła przy kaÂżdym z przeciwników.
- A wiĂŞc zaczynajmy mamucie z mÂłoteczkiem!
No wiĂŞc wielki facet biegÂł na ciebie z doœÌ sporÂą szybkoÂściÂą po prostu masa go przyÂśpieszaÂła, gdy byÂł juÂż blisko ciebie i ciĂŞ musn¹³ to ty wykonaÂłeÂś Kawarimi i znalazÂłeÂś siĂŞ 10 metrów dalej od niego po jego twarzy moÂżna byÂło zobaczyĂŚ Âże byÂł rozwÂścieczony a reszta patrzyÂła z zaciekawieniem
- ChodÂź tu gnoju i nie uciekaj mi - grubas krzykn¹³ uderzajÂąc mocno w ziemiĂŞ robiÂą falĂŞ która w ciebie leciaÂła.
Atsuko przyÂśpieszyÂł nagÂłe szybko zwin¹³ siĂŞ w k³êbek i kawaÂłek poturlaÂł dziĂŞki temu miaÂł czas na zabranie jednego z miecza który leÂżaÂł na ziemi potem szybko wstaÂł i wyskoczyÂł w górĂŞ a za nim byÂł o sÂłonce . Atsuko zrobiÂł to specjalnie bo wiedziaÂł Âże dziĂŞki temu oÂślepi grubego olbrzyma. Tym razem Atsuko wyciÂągn¹³ jednÂą rĂŞkĂŞ z pod dÂługiego rĂŞkawa a w drugiej trzymaÂł miecz, ustawiony ostrzem w prost na grubasa. Kiedy mutant zasÂłaniaÂł siĂŞ jednÂą rĂŞka a w drugiej trzymaÂł mÂłot mÂłody Abumi wykopn¹³ mu z reki mÂłot jednÂą rĂŞka wycelowaÂł mu w taÂż i krzykn¹³ Zankuuha! Po czym przyparÂł olbrzyma do ziemi i trzymajÂący miecz w dÂłoni szybkim ruchem wbiÂł mu prosto w oko. I ze zmĂŞczenia splun¹³ na niego i powiedziaÂł:
- Sam jesteÂś gnojem GNOJU!
Tak przyÂśpieszyÂłeÂś i miaÂłeÂś w gÂłowie dobry plan no ale cóÂż nie zauwaÂżyÂłeÂś lecÂącÂą w ciebie falĂŞ z ziemi. Gdy zacz¹³eÂś siĂŞ skulaĂŚ fala uderzyÂła ciebie z doœÌ du¿¹ si³¹ a ty odleciaÂłeÂś na dziesiĂŞĂŚ metrów i ledwo co byÂłeÂś przytomny, Âże tego byÂło maÂło grubas zacz¹³ biedz a swój mÂłot podniósÂł do góry aby ciĂŞ nim uderzyĂŚ gdyby siĂŞ znalazÂł obok ciebie.
- No i chÂłopcze malinowy jesteÂś mój hehe - biegÂł ÂśmiejÂąc siĂŞ szyderczo.
Atsuko miaÂłu juÂż dosyĂŚ mutanta który wymachiwaÂł ogromnym mÂłotem przed jego oczami. Kiedy Atsuko leÂżaÂł 10 metrów dalej myÂślaÂł nad tym co by tu zrobiĂŚ. Prawdopodobnie olbrzym byÂł bez radny bez swojego mÂłoteczka. MiaÂł do wyboru albo siĂŞ broniĂŚ albo zniszczyĂŚ ten mÂłotek. Jednaj Atsuko zamierzaÂł zrobiĂŚ co innego. Nadal byÂł trochĂŞ oszoÂłomiony wiĂŞc siedziaÂł na ziemi i drapaÂł siĂŞ po gÂłowie, gdy olbrzym siĂŞ zbliÂżaÂł mÂłody Abumi powoli dochodziÂł do siebie [sprzedaÂł sobie dwa liÂście w twarz na otrzeÂźwienie] jednak nadal siedziaÂł na ziemi tym razem dla pozoru by zmyliĂŚ wielkiego tÂłuÂściocha. Kiedy tÂłuÂścioch wzi¹³ zamach Atsuko przeszedÂł mu pod nogami i sprzedaÂł mu porzÂądnego kopa w klejnoty a kiedy olbrzym upadaÂł na kolana Atsuko doprawiÂł wszystko kopniakiem w plecy odcinek lĂŞdÂźwiowy.
Przepraszam nie zdaÂłem na MG. Misja zakoĂączona, gdyÂż ja nie mogĂŞ jej dalej prowadziĂŚ.