Pomieszczenie zamieszkaÂłe przez Yashagoro.

DoœÌ spore pomieszczenie gdzie jest wyznaczone miejsce na pokój, kuchniĂŞ, sypialniĂŞ i ÂłazienkĂŞ.
MaÂła powierzchnia sprawia, iÂż sprawia wraÂżenie przytulnego i ciepÂłego miejsca.
ÂŁazienka posiada prysznic, umywalkĂŞ no i standardowo sedes, o wentylacji nie wspomnĂŞ.
Sypialnia wyposaÂżona jest jedno dwuosobowe ÂłóÂżko, szafĂŞ na ubranie oraz biurko stojÂące przy oknie.
W pokoju goÂścinnym znajduje siĂŞ kanapa, dwa fotele oraz stolik miĂŞdzy nimi.
W kuchni natomiast moÂżemy znaleŸÌ, lodówkĂŞ, kuchenkĂŞ, zlew oraz szafki czy blaty.
Wszystko Âładnie dobrane kolorystycznie, dziĂŞki czemu przebywanie w pomieszczeniach jest odprĂŞÂżajÂące.
Miejsce to znajduje siĂŞ na koĂącu korytarza po lewej stronie posiadÂłoÂści klanu Sabataya.

_____________________________________________________________________________________

Drzwi pomieszczenia lekko siĂŞ uchyliÂły a w ich progu stan¹³ chÂłopak mierzÂący okoÂło 180 centymetrów wzrostu, chudy i majÂący na sobie luÂźne ciuchy w ogóle nieprzybliÂżajÂące go do wyglÂądu ninja czy shinobi. Postura takÂże nie grzeszyÂł ale teÂż nie wyglÂądaÂł na jakiegoÂś cherlaka. WchodzÂąc rzuciÂł kurtkĂŞ na wieszak i przeciÂągnÂą siĂŞ powodujÂąc, iÂż bluzka podniosÂła siĂŞ i ukazaÂła chudy, lekko umiĂŞÂśniony brzuch.ChwilĂŞ póÂźniej rozejrzaÂł siĂŞ dookoÂła jakby szukaÂł elementy zaczepienia. Poszukiwanie nie trwaÂły dÂługo bÂądÂź siĂŞ nie udaÂły, poniewaÂż kroki chÂłopaka skierowaÂły siĂŞ w stronĂŞ kanapy, na której usiadÂł rozkÂładajÂąc siĂŞ na jej szerokoÂści tak aby byÂło mu wygodnie. OparÂł powoli gÂłowĂŞ o oparcie kanapy i przez chwile wpatrujÂąc siĂŞ w sufit zastanawiaÂł siĂŞ jak to wszystko siĂŞ potoczy. Kiedy zamknÂą oczy pogr¹¿yÂł siĂŞ w g³êbokich przemyÂśleniach, chodÂź teÂż poddawaÂł siĂŞ odpoczynkowi.

---

WeszÂła do domu....

- Hej - powiedziaÂła - jak leci?
Powieki Yashagoro lekko zadrÂżaÂły na dÂźwiĂŞk otwierajÂących siĂŞ drzwi, a jego gÂłowĂŞ przeszyÂła jedna myÂśl - "Znów jakiÂś jeb... komornik? PrzecieÂż zapÂłaciÂłem czynsz...". Powoli jednak podniósÂł powieki aby upewniĂŚ siĂŞ czy miaÂł racje czy teÂż inna zb³¹kana dusza wtargnĂŞÂła do jego przedsionka.
ObróciÂł gÂłowĂŞ w stronĂŞ drzwi i zobaczyÂł nieznanÂą, mu dziewczynĂŞ. ZdziwiÂło go to poniewaÂż nikogo nie zapraszaÂł i zazwyczaj nikt go nie odwiedza. MoÂże to przez to Âże sprowadziÂł siĂŞ tu dziÂś i ludzie sÂłyszeli co nieco. Powoli jednak wstaÂł i przeczesujÂąc wÂłosy lewÂą rĂŞkÂą przyjrzaÂł siĂŞ uwaÂżnie dziewczynie bĂŞdÂącej w pomieszczeniu.
Yo, jakoÂś ÂżyjĂŞ wÂłaÂśnie siĂŞ wprowadziÂłem, chyba siĂŞ nie znamy?
PowiedziaÂł do dziewczyny a zarazem zapytaÂł jej podchodzÂąc bliÂżej aby siĂŞ przywitaĂŚ.
Nazywam siĂŞ Yashagoro, a pani?
ZapytaÂł jednoczeÂśnie siĂŞ przedstawiajÂąc. Jego oczy miaÂły w miarĂŞ ciepÂły ale pytajÂący wyraz chodÂź przebijaÂła siĂŞ teÂż nutka ciekawoÂści.
- Nazywam siĂŞ Amaterasu - pwoiedziala - SÂłyszaÂłam, zĂŞ siĂŞ tu sprowadziÂłeÂś... Co u Ciebie?

---

Wzrok chÂłopaka powĂŞdrowaÂł od doÂłu do góry dziewczyny co byÂło nie za Âładnym gestem z jego strony ale on juÂż taki byÂł. UÂśmiechnÂą siĂŞ lekko pod nosem i przymknÂą powieki w 30%. "WieÂści szybko siĂŞ rozchodzÂą... ciekawe co by byÂło jak by jakiÂś czÂłonek aka tu zamieszkaÂł pewnie zbiegÂłby siĂŞ caÂły tÂłum...'' - PomyÂślaÂł lekko drwiÂąc i jednoczeÂśnie siĂŞ przy tym uÂśmiechajÂąc.
U mnie? Raczej dobrze, przeprowadzka poszÂła szybko wiĂŞc jest ok
Po wypowiedzi swojej stan¹³ bokiem do dziewczyny robi¹c jej przejœcie gdy¿ zda³ sobie sprawê, ¿e jest w³aœnie niekulturalny w stosunku do niej poniewa¿ nie zrobi³ jednej wa¿nej rzeczy.
MoÂże wejdziesz dalej i napijesz siĂŞ czegoÂś?
ZapytaÂł dziewczyny chodÂź widaĂŚ byÂło Âże jest nieÂśmiaÂła i maÂłomówna. UniósÂł lekko rĂŞkĂŞ kierujÂąc ja na kanapĂŞ i jednoczeÂśnie wskazujÂąc dziewczynie miejsce do siedzenia.
Usmiechnê³¹ siê serdecznie...

- Tak poproszĂŞ - i weszÂła - Podoba Ci siĂŞ w Kiri?
ChÂłopak sprawdziÂł jedynie czy drzwi za dziewczynÂą zostaÂły dobrze zamkniĂŞte, po czym poprawiÂł chodniczek pod drzwiami i uÂśmiechnÂą siĂŞ pod nosem.
PowĂŞdrowaÂł za dziewczynÂą wskazujÂąc jej miejsce gdzie moÂże usi¹œÌ i jednoczeÂśnie wysÂłuchaÂł jej sÂłów z uwagÂą.
ProszĂŞ siadaj, a do picia mam wodĂŞ, sake, herbatĂŞ, kawĂŞ... i mleko
Zaœmia³ siê na ostatni sk³adnik gdy¿ wyda³ siê dla niego zabawny. Kiedy mia³ ju¿ iœÌ do kuchni po coœ do picia i jakieœ ciasteczka odpowiedzia³ dla dziewczyny na pytanie:
Tak, na pierwszy rzut oka wszystko wydaje siĂŞ nowe, takie dziewicze i nie znane. Ale przyzwyczajĂŞ siĂŞ...
PowiedziaÂł i wszedÂł do kuchni aby przyszykowaĂŚ coÂś do picia i jedzenia. CzekaÂł jedynie na zdanie dziewczyny co chciaÂła by do picia. ZastanawiaÂł siĂŞ jedynie nad jednym od kogo siĂŞ dowiedziaÂła Âże wÂłaÂśnie siĂŞ wprowadziÂł.
Salon gdzie siedziaÂła dziewczyna byÂł przestronny. Na stoliku byÂł maÂły, biaÂły obrusek koĂączÂący siĂŞ równo z blatem stoÂłu. Na obrusku staÂł maÂły wazonik z jednym ÂświeÂżym kwiatkiem, który dawaÂł maÂły ale sÂłodki aromat. Kwiat nie wyglÂądaÂł na znany widocznie znalazÂł go gdzieÂś w górach albo otrzymaÂł od kogoÂś jako zapÂłatĂŞ. Z sufitu zwisaÂł srebrny Âżyrandol z trzema Âżarówkami zakrytych z góry kloszami. ÂŚciany byÂły piaskowe i Âładnie wspóÂłgraÂły kolorem z firankami przy oknie. Na Âścianie byÂły teÂż dwa obrazy, jeden z nich byÂł nie skoĂączony i byÂł wykonywany farbami jakich uÂżywaÂło siĂŞ w tych czasach do malowania. Natomiast drugi obraz byÂł wykonany jedynie z czarnego atramentu i przedstawiaÂł pole po bitwie shinobi.
- Poprosze Sake -uÂśmeichnĂŞÂła siĂŞ serdecznie - masz rodzinĂŞ?
Ch³opak szwendaj¹c siê po kuchni powodowa³ jedynie brzdêkanie szafkami i naczyniami. WidaÌ by³o, i¿ coœ szykuje ale co? Tego jak dot¹d nie by³o wiadomo. Kiedy wy³oni³ siê z ciemnoœci kuchni zasiad³ od razu na fotelu i postawi³ na stoliku dwie szklanki i trzy talerzyki. Jeden z ciastem zwanym sernikiem a kolejne dwa puste. Z za fotela wyci¹gn¹³ sake i rozla³ po naczyniach stoj¹cych na stole.
Ehh... Jak dotÂąd nic nie sÂłyszaÂłem o rodzinie. Od urodzenia wychowywaÂł mnie stryj a teraz sprowadziÂłem siĂŞ tu ale nic nie wspominaÂł o rodzinie...
ChÂłopak odstawiÂł butelkĂŞ i spojrzaÂł na dziewczynĂŞ jakby chciaÂł o coÂś zapytaĂŚ a dokÂładniej czy jest juÂż peÂłnoletnia. ChwilĂŞ póÂźniej podaÂł dziewczynie talerzyk i podsunÂą drugi z ciastem aby mogÂła sobie skosztowaĂŚ.
ProszĂŞ, czĂŞstuj siĂŞ
MiÂłe, ciepÂłe sÂłowa skierowane do dziewczyny rozniosÂły siĂŞ po pomieszczeniu, sprawiajÂąc, iÂż klimat w pokoju staÂł siĂŞ raczej przyjazny.
Usiad³a i ukroi³a sobie tortu. Zaczê³a go jeœÌ:
-Mniam - powiedziala - u nas w Sunie takich ni ma... Nie chciales nigdy wyruszyĂŚ w podróÂż?
ChÂłopak przez chwilĂŞ nie odzywaÂł siĂŞ do dziewczyny, popijaÂł jedynie sake i patrzyÂł w jedno miejsce rozmyÂślajÂąc nad czymÂś. Kiedy wyrwaÂł siĂŞ z przemyÂśleĂą spojrzaÂł na dziewczynĂŞ, a konkretniej na to jak jadÂła ciasto. UÂśmiechnÂą siĂŞ lekko Âże smakuje dziewczynie i po wysÂłuchaniu jej sÂłów odpowiedziaÂł:
Z podróÂżowaniem jest róÂżnie ale zazwyczaj mam tek, Âże jak muszĂŞ to idĂŞ a jak nie to, nie
PowiedziaÂł z maÂłym uÂśmiechem na ustach i z wzrokiem wlepionym w dziewczynĂŞ. Za oknem zaczynaÂło siĂŞ juÂż ÂściemniaĂŚ i jedynie widaĂŚ byÂło w oddali kilka latarni dajÂących maÂłe ÂświateÂłko...

(Przepraszam, Âże maÂło... i przepraszam Âże rzadko odpisujĂŞ ale chory jestem)
Nagle drzwi otwieraj¹ siê, a do domu Yashagoro wpada ma³y, 5-letni ch³opiec. Ca³y jest w b³ocie, ma podarte ubrania i jest wyraŸnie przestraszony. Upada na pod³ogê, da siê teraz zauwa¿yÌ g³êbok¹ ranê po kunaiu na jego plecach. Podnosi g³owê i patrzy na Yashagoro.

- ProszĂŞ pana... - mówi z trudem - Oni napadli mnie... I ja nie chciaÂłem im oddaĂŚ tego... - dramatycznym gestem wyciÂąga przed siebie maÂłego, pluszowego misia. W jego oczach jest dziwna zagadkowoœÌ, a jego drobna rÂączka bardzo mocno Âściska zabawkĂŞ, jakby za wszelkÂą cenĂŞ nie chciaÂł jej wypuÂściĂŚ - Niech pan nie pozwoli, by MiÂś zostaÂł puszczony... On caÂły czas MUSI BYÆ przez kogoÂś trzymany... Inaczej nastÂąpi coÂś bardzo strasznego - po tych sÂłowach malec straciÂł przytomnoœÌ.

Zadaniem Yashagoro jest speÂłniĂŚ proÂśbĂŞ chÂłopca i odgadn¹Ì, co tak szczególnego jest w Misiu.
Kiedy drzwi siĂŞ uchyliÂły i wszedÂł przez nie chÂłopczyk caÂły w bÂłocie dla Yashagoro lekko skoczyÂła temperatura ze zÂłoÂści poniewaÂż niedawno byÂła tu sprzÂątaczka... Kiedy zobaczyÂł Âże chÂłopiec upada i ma powaÂżnÂą ranĂŞ od razu wyskoczyÂł z fotela i znalazÂł siĂŞ przy dziecku.
WysÂłuchaÂł uwaÂżnie jego sÂłów i zastanawiaÂł siĂŞ teraz kto mógÂł zrobiĂŚ takie ÂświĂąstwo maÂłemu dziecku. Kiedy zobaczyÂł Âże maluch traci przytomnoœÌ wzi¹³ go na rĂŞce i podniósÂł z ziemi. BÂłoto które miaÂł na sobie i ÂświeÂżo pobrudzona bluzka nie miaÂły teraz znaczenia, liczyÂło siĂŞ Âżycie dziecka. WidzÂąc misia Âściskanego w dÂłoniach zastanawiaÂł siĂŞ co taka zwykÂła pluszowa zabawka moÂże znaczyĂŚ, ile jest warta dla tego dziecka skoro byÂł w stanie oddaĂŚ Âżycie za niÂą... Przez chwile wpatrywaÂł siĂŞ w dziecko i misia ale po chwili zdaÂł sobie sprawĂŞ Âże naleÂży odnieœÌ dziecko do szpitala.
Musze go zabraĂŚ do szpitala!
RzuciÂł do dziewczyny w pomieszczeniu, a w jego oczach malowaÂła siĂŞ troska, opiekuĂączoœÌ i za razem nienawiœÌ i wrogoœÌ. "MuszĂŞ dziaÂłaĂŚ..." Zd¹¿yÂł jedynie pomyÂśleĂŚ i odwróciÂł siĂŞ w stronĂŞ otwartych drzwi.
Drobna rÂączka chÂłopca powoli rozluÂźniaÂła uÂścisk na Misiu, a przecieÂż chÂłopczyk tak siĂŞ baÂł, by MiÂś "nie zostaÂł puszczony". W ciemnoÂści za otwartymi drzwiami szybko przemykaÂły jakieÂś cienie postaci.
Wzrok chÂłopaka przykuÂło coÂś przebiegajÂącego za drzwiami. DÂługo nie myÂślÂąc stworzyÂł klona który zabraÂł chÂłopaka do szpitala. Sam natomiast zostaÂł z "misiem" w rĂŞku i przyglÂądaÂł siĂŞ uwaÂżnie wyjÂściu jakby siĂŞ szykowaÂł na najgorsze.
PokaÂż siĂŞ...
PowiedziaÂł jedynie pod nosem, ale dÂługo nie czekajÂąc wyj¹³ kunai wolnÂą rĂŞkÂą i wyskoczyÂł na korytarz aby zobaczyĂŚ kto siĂŞ kryje za ÂścianÂą. MiÂś i kunai zaciÂśniĂŞty w rĂŞku bardzo mocno lekko podrygiwaÂł z emocji i adrenaliny. ChÂłopak nie lubiÂł walczyĂŚ ale umiaÂł co go odróÂżniaÂło od innych shinobi. Teraz byÂł przygotowany na najgorsze czyli na obronĂŞ a w ostatecznoÂści atak frontalny.
Jakiœ zamaskowany ninja, ubrany na granatowo wy³oni³ siê zza œciany. Zmierzy³ Yashagoro wrogim spojrzeniem. W jego rêkach jasno pob³yskiwa³y dwie katany. Ninja nie rusza³ siê, jakby nie by³ pewien co zrobisz i czy jesteœ jakkolwiek zwi¹zany ze spraw¹. W pewnym momencie jego wzrok napotka³ Misia. Ninja schowa³ jedn¹ katanê i wyci¹gn¹³ rêkê.

- Oddaj mi tego Misia - stara³ siê powiedzieÌ to ³agodnie, jednak czuÌ by³o w nim szorstkoœÌ i groŸbê - Tylko nie puszczaj go... Nie rzucaj.... - tym razem jego g³os by³ bardzo powa¿ny. Oczy ninja œmia³y siê, jakby by³ pewny, ¿e ch³opak odda mu Misia bez dyskusji.
Wzrok chÂłopaka caÂły czas spoczywaÂł na osobie stojÂącej przednim, zastanawiaÂł siĂŞ teraz co powinien zrobiĂŚ. Dziecko mówiÂło o tym aby nie oddawaĂŚ misia ani go nie puszczaĂŚ. A ten tu chce go odzyskaĂŚ... namysÂł nie trwaÂł dÂługo i usta chÂłopaka lekko siĂŞ poruszyÂły a rĂŞce z dÂłoĂąmi wykonaÂły dwa znaki. ChÂłopak wyszeptaÂł:
Kirikouken no Jutsu...
Po tych sÂłowach na korytarzu zaczĂŞÂła unosiĂŚ siĂŞ mgÂła która sprawiÂła Âże Yashagoro znikn¹³ w niej. MgÂła byÂła doœÌ gĂŞsta i przeciwnik teraz nie mógÂł zauwaÂżyĂŚ chÂłopaka ani teÂż usÂłyszeĂŚ ruchu i zlokalizowaĂŚ gdzie siĂŞ znajduje.
Dlaczego ten miÂś jest dla was taki waÂżny, czym jest Âże tak wszyscy chcÂą go mieĂŚ i dlaczego nie moÂżna go puÂściĂŚ... a jeÂżeli to zrobiĂŞ?
RozniósÂł siĂŞ gÂłos po mgle i po chwili dotarÂł do osobnika stojÂącego na korytarzu z katanÂą w dÂłoni. GÂłos Yash'a byÂł powaÂżny i raczej nie ÂżartowaÂł z tym puszczeniem misia.
Szyderczy Âśmiech ninja rozniósÂł siĂŞ po pomieszczeniu.

- ChÂłopcze, jeÂśli go puÂścisz, zginiemy obaj. Zginie teÂż te kobieta w pokoju obok. PoÂłowa Kiri zostanie zdmuchniĂŞta z powierzchni ziemi... OsobiÂście radzĂŞ ci oddaĂŚ go mnie. Wykorzystam to w lepszym celu - gÂłos terrorysty brzmiaÂł tak uÂłudnie i obiecujÂąco, Âże lukier niemalÂże skapywaÂł z jego ust. Ninja opuÂściÂł dÂłoĂą, gdyÂż za bezsensowne uznaÂł trzymanie jej wyciÂągniĂŞtej w tej mgle - Oddaj Misia...
PrzeraÂżajÂąca cisza panowaÂła teraz na korytarzu gdzie znajdowali siĂŞ shonobi. ChÂłopak nie chciaÂł wierzyĂŚ dal dziwnego osobnika, który tak bardzo chciaÂł odzyskaĂŚ misia. Kiedy cisza zaczynaÂła byĂŚ juÂż mĂŞczÂąca rozlegÂł siĂŞ ponownie gÂłos.
A wiĂŞc coÂś z tym misiem jest nie tak... Mówisz Âże niemoÂżna go puÂściĂŚ bo zmiecie wioskĂŞ z powierzchni ziemi... ja znalazÂłem go le¿¹cego obok jakiegoÂś dziecka wiĂŞc puszczenie go nie spowoduje nic powaÂżnego...
SÂłowa byÂły wypowiadane z du¿¹ szczeroÂściÂą, co sprawiaÂło dziwne wraÂżenie, iÂż chÂłopak mówi prawdĂŞ. ChÂłopak planowaÂł juÂż coÂś i powoli przygotowywaÂł siĂŞ do tego. We mgle byÂł bezpieczny i mógÂł sobie pozwoliĂŚ na gdybanie z osobnikiem na korytarzu.
- Hahaha! Znalaz³eœ go le¿¹cego i ¿yjesz? Bardzo œmieszne... - zawo³a³ ninja - To nierealne, by Miœ, czy raczej to, czym jest, nie zniszczy³ niczego, chyba ¿e to niewypa³, a tak nie jest. No... Dalej, ch³opcze... Oddaj Miœka, to mo¿e ci powiem, co to jest...
Ponowna cisza zaczynaÂła przeszywaĂŚ gÂłowĂŞ nieznajomego. Yashagoro byÂł juÂż prawie pewny swego, brakowaÂło mu jedynie jednej chwili aby wszystko siĂŞ udaÂło.
Nie ty ustalasz reguÂły... MiÂś zostaje u mnie a ty szykuj siĂŞ chwilĂŞ przyjemnoÂści...
Po tych sÂłowach przeciwnik mógÂł wyraÂźnie rozpoznaĂŚ kilka sylwetek poruszajÂących siĂŞ we mgle. Nie moÂżna byÂło niestety okreÂśliĂŚ czy to ludzie czy zwierzĂŞta, czy to prawdziwe sylwetki czy genjutsu. Yashagoro spokojnie studiowaÂł kaÂżdy moÂżliwy ruch czekajÂąc na reakcje przeciwnika. Jedynym celem byÂło zdenerwowanie go w obojĂŞtnie jaki sposób czy to przez strach czy to przez rozmowĂŞ.
JeÂżeli w jakiÂś sposób stanĂŞ przed obliczem Âśmierci wypuszczĂŞ misia... jedyne co mnie róÂżni od ciebie to fakt Âże tobie zaleÂży na misiu i Âżyciu a mi... nie...
Ostatnie s³owa wypowiedzia³ z ma³¹ dum¹ w g³osie co spowodowa³o jedn¹ myœl "psychol".
Nie interesuje mnie co siê stanie z tob¹, wiosk¹, czy dziewczyn¹ w pokoju nie interesuje mnie nic... Nawet je¿eli wypuszczê misia ty na pewno nie zd¹¿ysz uciec...
W ostatnim zdaniu wypowiedzi byÂła nutka radoÂści co sprawiaÂło Âże okreÂślenie "psychola" byÂło tu caÂłkiem na miejscu.
Ninja poruszyÂł siĂŞ niespokojnie. SkoczyÂł na przód do Yashagoro, którego zlokalizowaÂł na podstawie tego, skÂąd sÂłyszaÂł gÂłos. Ci¹³ obydwiema katanami na oÂślep, pragnÂąc zabiĂŚ chÂłopaka.
We mgle moÂżna byÂło dostrzec ruchy przeciwnika, który zbliÂżyÂł siĂŞ do Yashagoro. ChÂłopak o dziwo nawet nie drgnÂą a jego oczy w momencie ciĂŞĂŚ otworzyÂły siĂŞ szerzej jakby strach wzi¹³ górĂŞ. Kiedy miecze przecinaÂły po kolei ubranie, skórĂŞ, koÂści i narzÂądy wszystko wyglÂądaÂło to jakby to miaÂł byĂŚ juÂż koniec i caÂła przygoda ma siĂŞ skoĂączyĂŚ. Kiedy miecze przeszÂły przez caÂłe ciaÂło krew nie byÂła barwy czerwonej ale... byÂła zwyk³¹ wodÂą. CaÂłe ciaÂło powoli rozlaÂło siĂŞ na okoÂło przeciwnika i jedyne co przychodziÂło do gÂłowy to "wodny klon..."
Nie Âładnie... A jakbym upuÂściÂł misia w momencie mojej Âśmierci? Nie pomyÂślaÂłeÂś o tym jesteÂś gÂłupi...
Ponowny gÂłos rozlegÂł siĂŞ w jednym z miejsc za chÂłopakiem dziĂŞki czemu ponownie mógÂł zlokalizowaĂŚ mówiÂącÂą osobĂŞ. Przez zdezorientowanie przeciwnika klonem szanse Chuunina z kiri siĂŞ zwiĂŞkszyÂły miaÂł teraz szanse na atak.
W stronĂŞ przeciwnika bezszelestnie leciaÂło kilka noÂży kunai, nie leciaÂły jednak one z jednej strony a z róÂżnych i to na róÂżnych wysokoÂściach. NoÂże leciaÂły doœÌ szybko a we mgle widocznoœÌ byÂła marna wiĂŞc szanse na obronĂŞ spadaÂły jaka by to sytuacja nie byÂła. ChÂłopak wiedziaÂł juÂż jaki nastĂŞpny ruch wykona i nie miaÂło to najmniejszego znaczenia co zrobi przeciwnik...
Ninja uskoczyÂł szybko.

- Nie doceniasz moich moÂżliwoÂści... Goykakyuu no Jutsu! - Ninja powtórzyÂł to Jutsu kilka razy w kaÂżdym kierunku. W ten sposób zabije wszystkie Klony i rozproszy mg³ê.
//...

Desperackie czyny przeciwnika zaczynaÂły doprowadzaĂŚ Yashagoro do napadów Âśmiechu i rozczarowaĂą. Wszystko wokóÂł stanĂŞÂło w pÂłomieniach przez nie przemyÂślany atak nieznajomego. Droga ucieczki zostaÂł odciĂŞta z kaÂżdej strony a mgÂła powoli opadaÂł (Moim zdaniem nie powinna, ale MG). Desperat staÂł teraz sam poÂśród pÂłomieni które sam wytworzyÂł, a przy suficie zacz¹³ gromadziĂŚ siĂŞ czarny dym, który zasÂłaniaÂł wszystko i sprawiaÂł Âże uduszenie siĂŞ czy zaczadzenie byÂło bliskie. ChÂłopak nie czekajÂąc wróciÂł na swojÂą poprzedniÂą pozycjĂŞ i bezpiecznie czekaÂł na odpowiedni moment.
"Albo siĂŞ udusi albo spali... no chyba Âże ucieknie..." - PomyÂślaÂł jedynie czekajÂąc powoli na moment.
Ninja zakl¹³ bardzo brzydko. Wyj¹³ z kieszeni zwój i rzuciÂł go chÂłopakowi.

- Przeczytaj... - wykrztusiÂł i znikn¹³. Zwój rozwin¹³ siĂŞ pod nogami Yashagoro. Wszystkie info na temat Misia byÂły tutaj... a ogieĂą powoli siĂŞgaÂł po zwój.
Sytuacja lekko wymknĂŞÂła siĂŞ z pod kontroli kiedy chÂłopak rzuciÂł do Yashagoro zwój z wyjaÂśnieniem czym jest miÂś (Nie wiem jak mnie znalazÂł...). OgieĂą rozprzestrzeniaÂł siĂŞ co raz szybciej i spalenie pomieszczenia byÂło nieuniknione. Yash nie zastanawiajÂąc siĂŞ dÂługo zwin¹³ zwój i wsunÂą szybko do kieszeni. MiÂś caÂły czas trzymany w dÂłoni skryty zostaÂł pod bluzÂą aby nie zostaÂł osmalony czy spalony w czasie ewakuacji. WybiegajÂąc spokoju zobaczyÂł w pomieszczeniu Amaterasu, dziewczynĂŞ, która przyszÂła go odwiedziĂŚ. Nie zrobiÂł nic jedynie przeci¹³ jÂą wzrokiem i uciekÂł z pÂłonÂącego mieszkania...
z/t
//proszĂŞ o pw opis tego misia i ile mogĂŞ dodaĂŚ do statystyk pkt?

//Mieszkanie spÂłonĂŞÂło w 80% Jak Amaterasu wyjdzie to Âżyje a jak nie to ?
Amaterasu kaszlÂąc wydostaÂła siĂŞ z plonÂącego meiszkania po czym upadÂła pod stopami Yashagoro nieprzytomna...