Pusty placyk

Jest to pusty placyk obok siedziby

---

PrzyszÂła na plac , by w ciszy pomyÂśleĂŚ...StaÂła chwilĂŞ w bezruchu po czym walnĂŞÂła piĂŞÂściÂą w stojÂące gdzieÂś obok drzewo , na którym zostaÂł Âślad po uderzeniu. PoÂłoÂżyÂła jednÂą dÂłoĂą na pniu , a drugÂą zasÂłoniÂła sobie oczy...WziĂŞÂła wdech i wydech by znów odzyskaĂŚ swój spokój.
WnerwiÂł jÂą fakt Âże bezsensownie zatruwa Âżycie Deidarze jak i Itachiemu...
G³upia dziewucho , nie myœl ju¿ o nich...nie jesteœ nawet jak cz³owiek...Teraz liczy siê tylko Akatsuki. - mimo wszystko to by³y jej myœli...nawet Hachibi w nie nie ingerowa³. Hachiko sta³a tak w bezruchu , ciszy , s³uchaj¹c wy³¹cznie chaotycznego szumu w swej g³owie...
PrzyszedÂł nad placyk jakiÂś tam i siĂŞ rozejrzaÂł byÂł teraz w stanie rozklejenia siĂŞ na maÂłe kawaÂłki..Kiedy zauwaÂżyÂł Miharu rozmyÂślajÂącÂą o czymÂś tam nie wiedziaÂł co ma teraz zrobiĂŚ i normalnie stan¹³ jak wryty tuÂż przed dziewczynÂą ,ale w koĂącu siĂŞ odwaÂżyÂł i coÂś zacz¹³ mamrotaĂŚ do niej -Wiesz..moje Âżycie jest dnem ..Wiem ,Âże jestem nikim ,ale nie umiem o tobie zapomnieĂŚ choĂŚ staraÂłem siĂŞ ,a byÂło mi ciĂŞÂżko.. ale nie mogĂŞ zapomnieĂŚ..wiem uznasz mnie za kompletnego idiotĂŞ ,ale chciaÂłbym jednak jeszcze jakoÂś naprawiĂŚ swoje b³êdy o ile jakieÂś zbroiÂłem ..JeÂżeli chcesz wiedzieĂŚ mógÂłbym daĂŚ ci wszystko czego tylko byÂś chciaÂła ,ale skoro nie chcesz mnie juÂż widzieĂŚ czy znaĂŚ to bĂŞdĂŞ musiaÂł siĂŞ z tym pogodziĂŚ ,ale wiec ,Âże nie umiem o tobie zapomnieĂŚ..A z tego co widzĂŞ wolaÂłaÂś Itachiego ode mnie i tego najbardziej nie rozumiem..tyle siĂŞ staraÂłem a tu wolisz jego...-rzekÂł zaÂłamanym tonem do niej i caÂły czas miaÂł rĂŞce schowane w kieszeni pÂłaszcza ,a gÂłowa jego byÂła spuszczona w dóÂł...
Ch³opak szed³ wraz z HM w stronê siedziby, wci¹¿ trzymaj¹c j¹ za rêkê.
- HM!, czy mogÂłabyÂś wszystkim nie rozpowiadaĂŚ, Âże jestem niby twoim ojcem? To niedorzeczne - Kei byÂł juÂż lekko zdenerowowany tÂą sytuacjÂą. Przesun¹³ z irytacjÂą papierosa w ustach - To niedorzeczne. W ogóle nawet jestem za mÂłody na twojego tatusia.
Stan¹³ niespodziewanie, a na jego ustach wykwit³ cyniczny uœmiech. Skin¹³ Miharu g³ow¹, po czym przesun¹³ spojrzenie ciemnych oczu na blondyna.
- Widzê, Deidara, ¿e wci¹¿ kontynuujesz te swoje ¿ale - g³os czarnow³osego by³ pogardliwy - Miharu jest teraz nasz¹ Liderk¹, wiêc jak s¹dzê, ma wa¿niejsze sprawy na g³owie.

---

-Oj tak wÂżniejsze sprawy. Kei to ozesz byĂŚ tatusiem chrzesnym.
HM! spojrza³¹ szczerze niewinnie.
SkinĂŞÂła do Kei'a i HM! gÂłowÂą - Ale wyjaÂśnienia chyba sÂą tu niezbĂŞdne - powiedziaÂła obojĂŞtnie. ObróciÂła siĂŞ do Deidary , jej twarz nie byÂła jak zwykle peÂłna obojĂŞtnoÂści czy znudzenia...widniaÂł na niej bardzo delikatny , lekki , moÂże trochĂŞ nikÂły uÂśmiech.
- MówiÂłam ci juÂż kiedyÂś Âże nie masz w tym Âżadnej winy...i naprawdĂŞ nie musisz mi niczego dawaĂŚ...- westchnĂŞÂła jakby chciaÂła powiedzieĂŚ Dei'owi Âżeby siĂŞ tym nie zadrĂŞczaÂł. - A jeÂśli chodzi o Itachiego...- zamilkÂła na chwilĂŞ spuszczajÂąc wzrok - ...on...poznaÂł mnie jak nikt inny...nie chodzi o miÂłoœÌ...to byÂło coÂś innego. Ja nie potrafiĂŞ czuĂŚ...kiedyÂś myÂślaÂłam inaczej , ale to co byÂło przed Akatsuki , to tylko iluzja...- powiedziaÂła z nutkÂą mroku - Ale jak widzisz Itachi odszedÂł...wybraÂł mnie na LiderkĂŞ , choĂŚ jestem demonem....jestem inna...- ciÂągnĂŞÂła dalej - Akatsuki to teraz jedyne co mam , to nie mój dom , ale nie mam innego miejsca do którego mogĂŞ wróciĂŚ...wiĂŞc zajmĂŞ siĂŞ bezpieczeĂąstwem i rozwojem organizacji...to siĂŞ teraz liczy...
SpojrzaÂła na niego i spytaÂła spokojnie - A co z twojÂą dziewczynÂą...wydawaÂło mi siĂŞ Âże jesteÂście szczĂŞÂśliwi...- gÂłupio spytaÂła , ale jakoÂś zapadajÂąca miĂŞdzy nimi niezrĂŞczna cisza dawaÂła jej siĂŞ we znaki. JuÂż po chwili Sheena wskoczyÂła jej do kaptura z wielkim kolorowym lizakiem w Âłapkach.
- Kobieto gdzieÂś ty byÂła! Szwy mi w ciaÂłku puszczajÂą , musisz mi ciaÂło zszyĂŚ bo siĂŞ rozpadam! - zaczĂŞÂła lamentowaĂŚ a Hachiko znów przybraÂła swojÂą obojĂŞtnÂą postaĂŚ i skinĂŞÂła gÂłowÂą do summona , z lekkim kaprysem i zniesmaczeniem na twarzy.
HM! usiad³a na ³¹wce tak aby Dei i Micharu byli na przeciwko.
-Kei masz mo¿e popcorn bo mi siê wydaje ¿e jak¹œ telenowele puœcili w tv.
No cóÂż..muszĂŞ powiedzieĂŚ ,Âże po prostu bywa tak miĂŞdzy ludÂźmi ,Âże [cenzura] siĂŞ w sobie ,a potem okazuje siĂŞ,Âże to nie jest to i po prostu nie chciaÂłem juÂż dalej tego ciÂągn¹Ì bo uznaÂłem ,Âże to nie bĂŞdzie miaÂło sensu..A co do dawania to i tak czy owak skoro mówisz ,Âże nie muszĂŞ ,ale jednak chcĂŞ to zrobiĂŚ..mógÂłbym tylko gdybym wiedziaÂł co...Ja chciaÂłbym byĂŚ szczĂŞÂśliwy z tobÂą ,ale wiem ,Âże skoro tego nie chcesz nie bĂŞdĂŞ naciskaÂł ,bo przecieÂż jesteÂś liderkÂą..ja bym tak to mógÂł byĂŚ twoim zastĂŞpcÂą czy coÂś takiego...i wiem ,Âże jesteÂś inna niÂż wszystkie dziewczyny dlatego mi siĂŞ to w tobie podoba i wszystko inne teÂż...Ja rozumiem ciĂŞ doskonale ,ale nie wiem czy ktokolwiek mnie rozumie..-ciÂągn¹³ Deidara i sÂłyszÂąc sÂłowa Miharu moÂże trochĂŞ polepszyÂło mu siĂŞ na duchu ,lecz jeszcze nie do koĂąca ,ale jednak coÂś byÂło..Sama jej obecnoœÌ i to ,Âże z nim tak Âłagodnie rozmawiaÂła powodowaÂło to ,Âże lepiej mu byÂło i chciaÂł jak najdÂłuÂżej móc z niÂą rozmawiaĂŚ ,gdyÂż jak znów ich drogi siĂŞ rozejdÂą bĂŞdzie znów sam ,a serce nadal bĂŞdzie zÂłamane na ileÂś poÂłówek..
ChÂłopak przewróciÂł oczami.
- Wiem Âże lubisz takie scenki, ale nie moÂżemy przeszkadzaĂŚ innym - odparÂł juÂż znudzonym tonem. ZÂłapaÂł HM! za nadgarstek, obróciÂł siĂŞ na piĂŞcie i pociÂągn¹³ jÂą do siedziby.

NMM.
SpojrzaÂła na HM! a jej mina zmieniÂła siĂŞ znów na starÂą , znudzonÂą i mĂŞtnÂą - Nie denerwuj mnie...nie mam cierpliwoÂści do bezsensownych wygÂłupów.- spojrzaÂła na Sheene - Zszyje ciĂŞ potem , teraz nie mam na to czasu...- Królik zombie zacz¹³ machaĂŚ lizakiem w jednej Âłapce bo druga byÂła nadewana.
- I najlepiej by byÂło gdyby Aka przestaÂło leniĂŚ siĂŞ w siedzibie...tylko ruszyÂło tyÂłki i moÂże podbiÂło jakÂąs wiochĂŞ...- powiedziaÂła tonem arogancko-spokojnym , i wÂłoÂżyÂła rĂŞce do kieszeni.
- No , widze Âże wracasz do siebie...moja ponura i znudzona dziewczynka - Summon zwiesiÂł jej siĂŞ na ramieniu.
Ja to bym z chĂŞciÂą coÂś napadÂł...Tylko nie wiem z kim gdzie i jak..A po za tym coÂś ty nagle zmieniÂła swój miÂły ton na taki zÂły jakbym coÂś znów zÂłego powiedziaÂł?..Ech chyba jednak bĂŞdĂŞ musiaÂł znów ÂłaziĂŚ tu i ówdzie caÂłkiem sam bez nikogo bez niczyjego wsparcia.. I widzĂŞ teÂż Âże juÂż nigdy nie zaznam szczĂŞÂścia ,bo nie mam farta do dziewczyn...glĂŞdzĂŞ tylko i ci przeszkadzam szanowna liderko... Jak chcesz olej mnie ,ale pamiĂŞtaj to mnie bĂŞdzie bolaÂło i nadal nie bĂŞdĂŞ umiaÂł o tobie nie myÂśleĂŚ..-powiedziaÂł zaÂłamanym gÂłosem ,gdyÂż sÂłyszÂąc dalsze sÂłowa Miharu juÂż znów byÂło tylko gorzej ,a bardzo chciaÂł jeszcze byĂŚ z niÂą choĂŚ wiedziaÂł Âże to juÂż jest praktycznie nie moÂżliwe i nie wykonalne...
- Zatem dla zapomnienia zajmij siĂŞ tym co waÂżne dla Aka...Musimy wybraĂŚ wioskĂŞ która jest teraz na tyle sÂłaba byÂśmy mogli jÂą podbiĂŚ - powiedziaÂła znów spokojnie i neutralnie - Musimy stopniowo obejmowaĂŚ wÂładzĂŞ , a nie zdziaÂłamy nic , nawet sie nie interesujÂąc...- powiedziaÂła - MówiÂłam juÂż , nie zamartwiaj siĂŞ zbĂŞdnie...to tylko ciĂŞ rozprasza...- rzekÂła wchodzÂąc do siedziby <nmm>
Uwierz mi..nie umiem zapomnieĂŚ o tobie ,gdyÂż jak dotÂąd nie umiaÂłem to teraz tym bardziej nie potrafiÂłbym.. Ale nie atakujmy Ame ...-powiedziaÂł tylko zanim odeszÂła do siedziby ,a gdy juÂż odeszÂła po prostu poszedÂł sobie stÂąd udajÂąc siĂŞ gdzieÂś nie wiadomo gdzie przed siebie i nadal myÂślaÂł o Miharu nie mogÂąc w ogóle zapomnieĂŚ o jej osobie ,bo jest to dla niego za trudne..
NMM
*ChÂłopak wszedÂł na placyk i stan¹³ zdumiony, wydawaÂło mu siĂŞ, Âże przed nim wejÂście do siedziby a to puste miejsce, staÂł tu tak moment, czekajÂąc na jakÂąkolwiek wskazówke co do prawdziwego poÂłoÂżenia siedziby. ChÂłopak poprawiÂł okulary, przepasaÂł siĂŞ mocniej pÂłaszczem, byÂło mu zimno w takiej ciemnoÂści, staÂł rozmyÂślajÂąc i oczekujÂąc rychÂłego przybycia któregokolwiek z czÂłonków organizacji.*
*ChÂłopak bĂŞdÂąc zmĂŞczonym oczekiwaniem oddaliÂł siĂŞ mocniej obwiÂązujÂąc siĂŞ pÂłaszczem.*

[NMM]
Deidara przyszedÂł nad jakiÂś pusty placyk z rĂŞkoma schowanymi w kieszeniach, a nadal w jednej z dÂłoni trzymaÂł ten kwiat, który daÂła mu Minako. Stan¹³ sobie pod jakimÂś drzewem i oparÂł siĂŞ o jego konar. RozmyÂślaÂł teraz o tym, co siĂŞ wydarzyÂło. DziĂŞki jego przyjacióÂłce byÂło mu jednak lepiej na sercu, jednakÂże rany zadane przez Miharu nadal byÂły ÂświeÂże i jakoÂś nie chciaÂły znikn¹Ì.. Wyj¹³ dÂłonie z kieszeni i przytkn¹³ do nosa ma³¹ pachnÂącÂą roÂślinkĂŞ. ByÂł myÂślami zupeÂłnie gdzieÂś indziej, a miaÂł nadziejĂŞ, Âże w koĂącu uÂłoÂży mu siĂŞ jego parszywe Âżycie, choĂŚ jeszcze nie miaÂł pojĂŞcia jak. Westchn¹³ tylko, a gÂłowĂŞ uniósÂł ku górze, zaczynajÂąc siĂŞ przyglÂądaĂŚ niebu, a poniewaÂż byÂła noc, pojawiÂły siĂŞ gwiazdy z ksiĂŞÂżycem, co powodowaÂło, Âże byÂło przepiĂŞknie. PatrzyÂł siĂŞ caÂły czas w to cudowne zjawisko, nie mogÂąc odkleiĂŚ od tego oczu. Dalej rozmyÂślaÂł przy tym o wszystkim i o niczym. Kiedy jedna z gwiazd spadaÂła pomyÂślaÂł sobie Âżyczenie, zwiÂązane z tym, by byÂł szczĂŞÂśliwy, jak i równieÂż odnalazÂł kogoÂś, kto go pokocha i nie odrzuci jego uczuĂŚ jak Miharu..
Kiedy juÂż tak siĂŞ nastaÂł i napatrzyÂł na niebo znudziÂło mu siĂŞ juÂż to stanie w jednym miejscu. PostanowiÂł w zwiÂązku z tym, pójœÌ gdzieÂś tam, gdzie go tylko nogi zabiorÂą..
Przeci¹gn¹³ siê tylko, po czym powolnie szed³ przed siebie, nie maj¹c konkretnego celu na to, gdzie mia³by siê znaleŸÌ..
MyÂślami nadal byÂł gdzieÂś indziej i nie mógÂł przestaĂŚ rozmyÂślaĂŚ nad wydarzeniami, które miaÂły miejsce..
Znikn¹³ po chwili z pustego placu, nie pozostawiaj¹c po sobie ¿adnego œladu.
NMM
Dwie czarne plamy poruszaja siĂŞ z duÂża predkosciÂą przez nikogo nie zauwazane. ZnikajÂą tak samo szybko jak sie pojawily(NMM)
Wesz³am na placyk czekaj¹c na uczennicê. Gdzieœ na niebie pojawi³a siê Rossa kr¹¿¹c mi nad g³ow¹. Czeka³am cierpliwie a¿ m³oda uczennica sie pojawi rozmyœlaj¹c nad sob¹ i tym co mnei spotyka.
Szybko podeszÂłam na sensei. ByÂłam zÂła na samÂą siebie, Âże nie potrafiĂŞ dotrzymaĂŚ jej kroku.
-no to udaÂło nam siĂŞ Myio-powiedziaÂłam do niej //zgÂłoÂś siĂŞ w temacie do wynagrodzenia za misjĂŞ rangi A// -wracamy do domu
odetchnê³am z ulg¹. - Wracajmy szybko. Mam ju¿ doœÌ tego miejsca - powiedzia³am z nut¹ odrazy w g³osie

/Amy sensei napisz dokÂładnie jakie wynagrodzenie/
-dobrze -przywoÂłaÂłam summona wskakujÂąc na niego-chodÂź

//500Y /100Pch / + 10pkt//
BezzwÂłocznie wsiadÂłam na summona Amy sensei. Chyba nie muszĂŞ przypominaĂŚ, Âże w tej chwili myÂślaÂłam tylko o tym aby jak najszybciej opuÂściĂŚ to nieprzyjemne miejsce
wzbiliÂśmy siĂŞ w powietrze >NMN< //szybki przelot i do domu//
Nagle dym ,szum i pył. Pojawiła się posta Rinsaku. Miałem na sobie swój czarny płaszcz. Teraz mogłem go w końcu zdjąć i to też postanowiłem uczynić. Teraz promieniom słonecznym ukazał się uniform Akatsuki. Czarny strój z czerwonymi elementami. Spojrzałem na niebo, po czym wyjąłem dłonie z kieszeni. Czekałem teraz na tą dwójkę. Ostatnia osoba i mogę zacząć wprowadzać swój plan w życie. Chaos szerzyć czas zacząć. Raz..Dwa...Trzy...Hmmm Czyli tylu mam obecnie. Teraz muszę jakoś rozplanować to wszystko. Odpowiednio dobrze .Minako, ciekawe jak sobie z nią poradzę...To się wszystko jeszcze zobaczy...
Enma szła przez wioski aby dotrzeć aż tutaj. Nadal ciągnęła za sobą tego wampirka którego poznała niedawno. W końcu się zatrzymała i zaczęła się rozglądać. Od razu zobaczyła swojego mistrza. Miała nadzieje, że nie czekał na Nią długo. Wiedziała, a raczej domyślała się , ze jest zły. Znowu chwyciła wampira za rękę aby Go pociągnąć w stronę mistrza . Stanęła przy nim po czym powiedziała
- Witam ponownie Rinsaku-sama...- po czym puściła wampira i stanęła obok mistrza - Wybacz jeśli długo czekałeś - odparła po czym czekała na dalszy rozwój wydarzeń. Zastanawiała się nad tym co Rinsaku powie jej o spóźnieniu oraz o chłopaku. W końcu On chyba nie jest zainteresowany byle kim.
W między czasie kiedy ciągnęła mnie dziewczyna przez wioski straciłem przytomność. Moja chakra była prawie wykorzystana i mó organizm nie wytrzymał tego obciążenia. Kiedy otworzyłem oczy to znalazłem się w miejscu gdzie pierwszy raz byłem. Zobaczyłem przed sobą pewnego mężczyznę do którego się zbliżaliśmy. Po chwili dziewczyna zatrzymała się i puściła mnie. Owy mężczyzna był tym Rinsaku o którego tak bardzo dziewczyna się martwiła. Otarłem swoje ciało z resztek kurzu i przemówiłem
-Czego chcesz ode mnie Rinsaku, bo jak mniemam tak ciebie zwą. Owa dziewczyna bardzo troszczy się o ciebie, jesteś jej mistrzem lub coś w tym rodzaju ponieważ na to słowo była bardzo agresywna wobec mnie.
Mówiłem pewnym i stanowczym głosem. Czekałem na reakcję mężczyzny i dziewczyny.
W końcu przyszli, ile można na nich czekać...Ai przyprowadziła w końcu tego nowego rekruta. Zacząłem łapiąc się za twarz:
- Co ci mówiłem o zwracaniu się do mnie po imieniu...? Wiem, że on zna moje imię ,bo wyczytał to z twoich myśli ,ale mogłaś go ponownie nie wyjawiać...Dobra, nie ważne. Ten tutaj...- Spojrzałem na chłopaka.
-Co on taki blady...jakaś chudzina z niego, ale dobrze nie ocenia się osób po wyglądzie...skoro moja uczennica powiedziała, że jesteś wart uwagi, to chciałbym usłyszeć co masz mi do powiedzenia...-Rzekłem wpatrując się w wzrok wampira. "Tak ,nie odważy się mnie zaatakować, nie jest na tyle głupi by to zrobić...A może...? Cóż, chyba że chce szybko umrzeć to proszę bardzo...Czytasz to wampirku? wiem ,że umiesz czytać w myślach i ani mi się waż tknąć moje." Skończyłem rozmyślania. Mój uniform pięknie powiewał w rytmie wiatru.

Kolejka:
Ja->Ai->Hareshi
Na słowa Rinsaku , na jej twarzy nie pojawiła się oznaka smutku czy niepokoju czy może złości, że zrobiła coś nie tak. W jej głowie nie było żadnych z tych uczuć. Po prostu beznamiętnie powiedziała
- Wybacz... sądziłam , że i tak to nic nie zmieni. Wybacz... - odparła nie mówiąc po raz kolejny Jego imienia
Gdy wampirek zaczał mówić, że ta się martwi o Rinsaku prychnęła w myślach. Ona i troska? Przecież to są takie sprzeczności jak niebo i ziemia. Ona nie ma nic wspólnego z troską. Jednak opinia Rinsaku na temat jak wyglada wampirek ją nieco uszczęśliwiła. To było nawet trochę zabawne. Patrzyła bez słowa na wampirka to na Rinsaku zastanawiając się czy jej mistrz przyjmie Go do organizacji czy nie. Przecież wtedy Enma i Hareshi zapewne by cały czas się kłócili , sprzeczali się...gryzli...masakra po prostu by była w siedzibie.
-Widzę że wiesz trochę o mnie Rinsaku. Jak mniemam wyjawiła ci wszystkie te informacje ta diablica. Co do mojego wyglądu to wampiry z reguły są blade. Nabierają kolorów kiedy wypiją kogoś krew zainteresowany.
Powiedziałem patrząc na owego mężczyznę. Mój wzrok cały czas wpatrywał się w niego kiedy ot dziewczynka przemówiła to skierowałem go na osobę mówiąca. Po tym jak skończyła odpowiedziałem
-Czemu prosisz o wybaczenie tego mężczyznę. Myślałem ze jesteś pozbawiona jakichkolwiek uczuć a jednak go przeprasza czyli czujesz się winna. Widać sama nie wiesz co czujesz młoda damo.
Powiedziałem patrząc na dziewczynkę to na Rinsaku. Musieli być ze sobą bardzo powiązani. wtedy to zwróciło mi uwagę jego strój. Coś on mi o nim mówił lecz nie mogłem sobie przypomnieć co ot było. Może wyczytam to w jego myślach?
Heh- parsknąłem uśmiechajac się. Po czym spojrzałem na chłopaka.
-Wiesz czemu ona mnie przeprasza, prosi o wybaczenie...? Bo wie do czego jestem zdolny i co umiem zrobić z innymi ludźmi. Nie mam żadnych zahamowań...Jeżeli wiesz co to jest szaleństwo ,wiesz co to jest chaos, to jak połączysz te dwie rzeczy to otrzymasz zaledwie minimalną cząstkę mojej duszy. A co do tego, to jestem liderem Brzasku ,zwanym Akatsuki. Organizacja przestępcza zajmująca się łapaniem bijuu, czyli demonów zapieczętowanych w innych shinobi ,zwanych jinchuurikimi. A teraz... Jakie posiadasz umiejętności? Widzę ,że jesteś zarozumiały, już spotkałem taka osobę ,która mnie irytowała. Jesteś odważny albo tak głupi by nie wiedzieć teraz z kim masz do czynienia..- Rzekłem ,po czym spojrzałem w jego oczy. Ciekawe co teraz będzie. Nie mam tu całego dnia...
Wiedziałem że skądś znam ten ubiór i teraz mi się wszystko wyjaśniło. On był liderem Akatsuki, jak ja mogłem zapomnieć o tej organizacji. Żyję tyle lat i taki podstawowy błąd popełniłem.
Po jego wypowiedzi uśmiechnąłem się do niego. Był bardzo zabawny, nie podziewałem się ze ma takie poczucie humoru. Po chwili odpowiedziałem na jego pytanie
-Twoja przemowa miała mnie wystraszyć czy rozśmieszyć bo spowodowała ten drugi efekt. Mam gdzieś jaka twoja to dusza jest szalona czy jak tam sobie to zwiesz. To jest moja pierwsza rada do ciebie śmieszny człowieczku. Druga to jeśli chcesz coś dowiedzieć się o mnie to ładnie poproś albo nie uzyskasz odpowiedzi
Po tych słowach pokazałem moje ostre ząbki na chwilę, po czym je schowałem i kontynuowałem moją wypowiedz
-Po trzecie mam gdzieś kim jesteś, nikt nie ma prawa mi grozić a na pewno nie żaden człowiek. Jesteście słaba rasą, która sama siebie niszczy. Lider Akatsuki, wielkie mi rzeczy, rozmawiasz z najsilniejszym z klanu wampirów wiec miej trochę szacunku.
Powiedziałem do mężczyzny cały czas wpatrując się w niego i ignorując dziewczynę. W końcu rozmawiał on z liderem klanu Banpaia.
Teraz w umyśle pojawiła się taka minka, coś typu : szczęka otwarta na maksa, wytrzeszczone gały i słowo: eeeeee że co? Być może umie on czytać w myślach lecz obrazów raczej to on nie umie odczytywać.
-Rozśmieszyłem ciebie...? Uważasz mnie za komika? Co ?- teraz nastąpiła przerwa, po czym przemówiłem bardzo poważnym głosem. Nie można w nim było wyczuć ani krzty zawahania ,nie żartowałem:
-Słuchaj wampirku, możesz sobie być nawet królem świata wampirów, wampirzym lordem czy jak tam chcesz siebie nazywać...Okazałem dla ciebie szacunek, na jaki zasługiwałeś, jedna bardzo się pomyliłem. Jeżeli uważasz ,że to ja będę o coś ciebie prosić to chyba masz mnie za kompletnego idiotę.
Lider najbardziej niebezpiecznej grupy przestępczej na świecie ma o coś prosić takiego kogoś jak ty? Ja nigdy o nic nie proszę. Jeżeli czegoś nie otrzymuję ,to po prostu sobie to zabieram siła. I ostatnie ,jeżeli jesteś wampirem ,to na pewno żyjesz już dość długo, a mimo tego powiedziałeś słowa do mnie tak obraźliwe i kpiące, że aż normalnie mam ogromną ochotę urwać ci łeb i go powiesić u siebie na ścianie. Jeżeli jesteś niby najsilniejszy ,to także najgłupszy, jak możesz zwracać się tak do osoby mojego pokroju, nie wiesz jacy silni zawsze byli liderzy Brzasku? Uważasz ,że masz ze mną szanse? -"Powiedz tak ty gnojku, no powiedz wampirku, uwazasz ,ze jestem słaby? No to chodź się o tym przekonać, zabiłem już trzy osoby ,bardzo silne ,z zimna krwią ,będziesz czwarty. Jedno słowo. Proszę ,zrób mi ta przyjemność..."
-Nie szanuje osób które siła mnie przyprowadzają do jakiegoś miejsca które pierwszy raz na oczy widzę i do tego jeszcze wymagając ode mnie abym udzielał im jakichkolwiek informacji? Wampiry należą do bardzo szlachetnego rodu, i mają swój honor a ty go zdeptałeś zmuszając mnie do udzielania ci odpowiedzi i przyprowadzając mnie tutaj siła. Jak chcesz z kimś porozmawiać to wystarczy powiedzieć a nie od razu używać siły. Mądrzejszy jest ten kto rozwiąże problem nie walcząc niż ten co rozwali wszystko dookoła. Walka ot powinna być ostateczna próba rozwiązania konfliktu. Oczywiscie ja uznaje tylko walkę, ale to już inna bajka.
Powiedziałem patrząc się w oczy Rinsaku. Jeśli chce cos ode mnie niech najpierw przeprosi za to co zrobił bo w innym wypadku nie mam z nim nic do dyskutowania.
-Jaką siła?- Zapytałem ,po czym zorientowałem się o co chodzi...
-Ai...-rzekłem dając jej do zrozumienia ,że to jednak nie było to co od niej oczekiwałem. Po czym rzekłem:
- Widać ,że moja uczennica użyła siły by cie tutaj sprowadzić. Nie miałem o tym pojęcia, myślałem, że normalnie tu przyszedłeś...Ale cóż co się stało ,to się już nie cofnie. Widać ,że pomyślała zanim to zrobiła. Bo popatrz, o naszej organizacji nie wie dosłownie nikt, przynajmniej w tej chwili. Obecnie przeprowadziłem rekrutację ostatnich członków Brzasku i chciała być po prostu ostrożna. Nie będę przepraszał ani prosił cie o wybaczenie, to nie jest moja rola i ja się nie kłaniam przed nikim .Być może postąpiła nie tak jak dokładnie chciałem, ale miała wyższy cel na myśli. Powinieneś uszanować to ,że jestem ostrożny...Sam na pewno nie ujawniasz tak łatwo swojej osobowości ,to że jesteś wampirem...-Powiedziałem spokojnym już nieco głosem.
-Ai..
Powiedziałem skierowując zabójczy wzrok na dziewczynę. Więc to ona była za to wszystko odpowiedzialna. Oj, spotka ją kara za to co mi zrobiła.
-Dobrze, nie potrzebuje twojego wybaczenia jednakże chciałbym ukarać osobę która przywiodła mnie tutaj siła. Nie będzie to zbyt surowa kara. Pozbawię ją tylko kilku kropel krwi. Nie dawno stoczyłem zawzięta walkę i mój apetyt się wzmógł wiec muszę odzyskać siły, stanie się to kiedy napije się ludzkiej krwi. Powiedzmy że to będzie dla niej pamiątka aby wiedziała jak następnym razem postąpić. Zgadzasz się liderze Brzasku
Zapytałem oczekując na jego odpowiedz. Interesowało mnie czy postąpi jak prawdziwy lider nie zważając na uczucia czy też zrobi całkowicie inaczej. Teraz to właśnie kreował sobie moje zdanie o sobie.
Enma tylko przysłuchiwała się rozmowie dopóki o niej nie wspomniano. Nie miała zamiaru się tłumaczyć bo Rinsaku zrobił to za nią. Idealnie odczytał jej zamiary. To jest rzeczywiście lider. Jednak kiedy ten wampir od siedmiu boleści powiedział , że chce jej krwi ta spojrzała na Niego z mordem w oczach.
Powietrze zaczęło się robić ciężkie od wypuszczanej chakry Enmy która chciała już Go zaatakować jakiś porządnym genjutsu. Już słyszała Jego krzyki i jęki błagające aby się nad Nim ulitowała i prosił o śmierć. O tak...to Enma uwielbiała najbardziej na świecie. Jednak chwilowo jeszcze nic nie robiła...czekała na znak Rinsaku. W końcu to od Niego zależało co się zaraz z nią stanie.
-Hmm, dobrze ,ale! Teraz podszedłem do Ai.
-Masz dosłownie jedną sekundę. Przekroczysz limit ,a cię zabiję .Taka kara jej wystarczy. To jest moja uczennica, a także członkini Brzasku,a nikt nie ma prawa atakować moich współkompanów ,bo jesteśmy jak wielka rodzina dbająca o każdego z osobna. W tej chwili aktywowałem sharingana. Moje ślepia zrobiły się czerwone, a na niej pojawiły się trzy czarne łezki. Świat zmienił się diametralnie. Przepływ chakry tego wampira był niezwykły. Jeszcze zostały po nim lekkie pozostałości energii, która całkowicie się różniła od jego prawdziwej.
-Jak to uczynisz, to odpowiedz na moje zadane pytanie...-Powiedziałem. Niech teraz lepiej mnie nie zawiedzie i nie zrobi jakiegoś głupstwa. Patrzyłem jak się zbliża do dziewczyny.
Po zgodzie lidera Akatsuki zacząłem się zbliżać do kobiety. W między czasie już otworzyłem usta i na światło dzienne ukazały się dwa ostre kły. Po zbliżeniu się do dziewczyny nachyliłem się lekko nad jej szyja. Po czym najmocniej jak mogłem to zbroić wbiłem kły w jej szyję. Na pewno było to bardzo bolesne uczucie ponieważ nakłułem od razu jej szyję z wielkim pędem. Następnie przez sekundę zgromadziłem krew jej w moich ustach. Po czym wyjąłem kły z jej szyi i odczepiłem jedną fiolkę z krwią i wyplułem tam zawartość. Po czym oblizałem pozostałości po krwi w mojej buzi i powiedziałem do wampira.
-Chcesz wiedzieć do czego jestem zdolny. Dobrze, oto moja pierwsza umiejętność czyli po wypiciu kogoś kwi potrafię używać każdego jutsu z jej arsenału a także przejmuje wszystkie jej cechy, czyli nawet techniki oczne. Umiem także czytać w czyiś myślach, wystarczy ze spojrzę prosto w jego oczy ale ty już o tym wiesz. Specjalizuje się w technikach z żywiołu ognia i elektryczności. Mój główny żywioł to elektryczność. Potrafię także poruszać się w błyskawicznym tempie i przyzwać chmarę krwiożerczych nietoperzy. Myślę że to wszystko na mój temat.
Po tych słowach czekałem na jego reakcję, interesowało mnie to jak on zareaguje na taki wielki zakres umiejętności.
-A zapomniałbym dodać że pracuję nad staniem się nieśmiertelnym, jestem bardzo bliski swojego celu.
-Interesujące...Posiadasz bardzo interesujące moce. ciekawią mnie one. Wiem ,ze bardzo przydałbyś się w moich szeregach, i to bardzo. Jak wiesz zajmujemy się polowaniem na bijuu. Jednak wiadomo, że oni się zawsze ukrywają ,a ty mógłbyś wszelkie informacje wydobyć o nich. Wspaniale!- Rzekłem pełen entuzjazmu.
-Czyli jak dobrze zrozumiałem ,to jak wypijesz teraz pobrana krew Ai ,to będziesz w stanie używać jej technik. Jeżeli tak ,to naprawdę byłbyś dla nas wspaniałym dobytkiem ,jednak...Musiałbyś okazywać choć minimalną nutę szacunku do innych członków Brzasku, bowiem ja nie będę cię przed nimi chronił, jeżeli sobie nagrabisz swymi słowami...To tyle. To jak ,chciałbyś dołączyć do naszej organizacji? No zapomniałem oddać, że będziesz mógł pić wiele krwi innych ,niewinnych osób i poszerzać swoje umiejętności ,nawet zasmakujesz innych smaków...-Ostatnie słowa dobitnie zaakcentowałem ,po czym czekałem na jego odpowiedź.
-Zgadza się, wystarczy mi tylko kropla krwi danej osoby i posiadam każde jutsu danej osoby. Dlatego posiadam te flakoniki z krwią.
Po tych słowach pokazał swoje udo i 9 pustych flakoników i jeden pełny który przed chwila uzupełnił po czym dodał
-Zgadzam się na twoją propozycję. Przyłącze do organizacji która zwie się Akatsuki. Co teraz robimy skoro udało ci się mnie zwerbować liderze
Te ostatnie słowa ciężko mu przechodziły przez usta. Nigdy wcześniej nie był w żądnej organizacji i nie słuchał niczyi poleceń oprócz poleceń od wampirów ale ot całkowicie inna bajka. Czekałem na to co odpowie lider Brzasku.
-Wspaniale -rzekłem. Po czym wyobraziłem sobie jakie to ciekawe sytuacje i ogromny plus przed chwilą zdobyłem. Tak dobry członek i bardzo przydatny.
-Masz, to jest prezent ode mnie jako lidera- Powiedziałem wręczając mu flakonik z krwią.
-To jest krew osoby ,którą zabiliśmy dwa dni temu. Jeszcze świeża, była to młoda dziewczyna o silnych umiejętnościach,bowiem należała do brzasku ,jednak musiała odejść- rzekłem uśmiechając się pod nosem ,a w oczach moich pojawiła się ikra szaleństwa.
-Teraz udamy się do siedziby Brzasku, nigdy nie wyjawiaj miejsca ,gdzie znajduje się ten budynek. Także nie wyjawiaj imion innych członków organizacji postronnych osobom ,tylko pomiędzy kompanami. Dobrze, ruszajmy w drogę do siedziby.- W tej chwili ruszyłem pierwszy ,po czym znikłem za horyzontem .Patrzyłem czy ta dwójka za mną podąża. <NMM>
Wziąlem krew od lidera i przelałem ją do flakonika który miałem na nodze. Miałem już dwa pojemniki pełne co bardzo umocniło moją pozycję gdyż będę mógł korzystać z wielu jutsu które posiadają osoby do których ta krew należała.
-Rozumiem, to warunki bezpieczeństwa aby nikt nie znalazł tej organizacji i nie wiedział kto do niej należy.
Po tych słowach zacząłem się kierować za liderem do miejsca gdzie znajduje się siedziba Akatsuki. Interesowało mnie to ilu członków jeszcze ona posiada i jakie umiejętności oni mają. Chętnie bym zdobył ich krew aby wzmocnić mój potencjał bojowy. No cóż, wszystko się okaże na miejscu
<NMM>
Wkraczając na tereny, wokół posiadłości zastanawiałem się nad wszystkim co powiedział mi ostatnio Samhain. Czy rzeczywiście jego słowa są prawdą. Jeżeli tak, to...
*Mógłbym przejąć organizację eliminując tego chłystka, na świecie jest tylko jedna osoba potężniejsza ode mnie... Teraz jednak nie wiadomo, gdzie się podziewa... Co za tym idzie to ja powinienem Władać Tym pierdolnikiem*
Mówił sobie w myśli. Przez cały czas szedłem stawiając uważnie krok za krokiem w powolnym marszu zbliżając się do destynacji..
Kiedy wreszcie zbliżył się do wejścia wypluł zalegającą w gardle ślinę, rozejrzał się dookoła i wkroczył do środka pomieszczenia.[NMM]