Restauracja "KhazHawk"

Jest to obszerna restauracja, duÂżo osób jÂą odwiedza, poniewaÂż znajduje siĂŞ w centrum Suny, a takÂże ceny alkoholi i napojów sÂą bardzo niskie. Dzieli siĂŞ na trzy pomieszczenia, jadalniĂŞ, czyli tam gdzie wszyscy jedzÂą i pijÂą, kuchniĂŞ i plener, gdzie trzymajÂą caÂły prowiant. SÂą duÂże, kwadratowe stoliki na których zawsze stoi karta menu i przy nich cztery bardzo wygodne, skórzane krzesÂła. MoÂżna dostrzec okoÂło dwadzieÂścia takich kompletów. WzdÂłuÂż caÂłej lewej Âściany ciÂągnie siĂŞ wielka lada, za ladÂą na kilku dÂługich póÂłkach widniejÂą wszystkie alkohole. CaÂły sztab dzieli siĂŞ na piĂŞĂŚ kelnerek, barmana i dziesiĂŞciu kucharzy, a takÂże nie zabrakÂło nadzorujÂącego szefa kuchni. Wszystko odbywa siĂŞ w miÂłej atmosferze, w tle gra spokojna, relaksujÂąca muzyka, aby umiliĂŚ ten czas, który siĂŞ spĂŞdza w tym konkretnie miejscu. Kelnerki sÂą zawsze uÂśmiechniĂŞte i starajÂą siĂŞ szybko i fachowo obsÂłuÂżyĂŚ klientów. Atutem restauracji jest nihonshu, nigiri sushi, sos sojowy, tofu, miso i algi morskie. Potrawy te przygotowywane sÂą na miejscu przez znamienitego, szanowanego w caÂłym kraju szefa kuchni. Klienci chwalÂą sobie dania i szybkoœÌ obsÂługi, a i ceny sÂą naprawdĂŞ maÂłe. Niektórzy shinobi, którzy zasÂłuÂżyli sobie u Lidera Wioski na taki gest posiadajÂą specjalnÂą kartĂŞ i dla nich wÂłaÂśnie posiÂłki sÂą darmowe, sponsorowane przez Kazekage z funduszu Suny. OczywiÂście taki shinobi bez Âżadnych krĂŞpacji, zahamowaĂą moÂże jeœÌ ile tylko Âżo³¹dek zmieÂści.
"KhazHawk" znana jest nie tylko z daĂą typowo japoĂąskich serwowane tu sÂą równieÂż takie egzotyczne owoce jak: granat i kaki.
Nad czystoÂściÂą restauracji czuwajÂą dwie sprzÂątaczki, jedna ma swój rewir na zewnÂątrz restauracji i wewnÂątrz, a druga czyÂści owoce, pomaga przy rozpakowaniu towarów, czyÂści miejsce pracy kucharzom. Kuchnia w tak renomowanej restauracji musi lÂśniĂŚ dlatego czĂŞsto pomagajÂą jej sami kucharze. Wszyscy pracownicy sÂą zgrani ze sobÂą i Âświetnie siĂŞ komunikujÂą, czasami nawet bez sÂłów. Barman trzyma siĂŞ wyznaczonych zasad. Szczególnie jednej ; nie sprzedaje alkoholu ani tytoniu nikomu poniÂżej 21 lat, jednak czasami Âłamie te zasady z dobroci do drugiego czÂłowieka, chociaÂż wie, Âże takie dziaÂłanie jest surowo karane przez Lidera Wioski. Sam miaÂł okazjĂŞ siĂŞ o tym przekonaĂŚ. OkoÂło dwóch tygodni temu, gdy musiaÂł sprzÂątaĂŚ gÂłówne ulice Suny z brudów.
Kadra pracowników skÂłada siĂŞ z osób w róÂżnym wieku, kelnerki sÂą mÂłode 16-25 lat, kucharze nieco starsi 25-50, sprzÂątaczki 41 i 47, barman 42 i szef kuchni 56. WiĂŞkszoœÌ z pracowników jest bardzo doÂświadczonych, dlatego produkty przygotowane w KhazHawk zasÂługujÂą na swojÂą renomĂŞ i markĂŞ. „KhazHawk” funkcjonuje w Sunie dopiero od paru lat, lecz juÂż staÂła siĂŞ najpopularniejszÂą restauracjÂą w tym mieÂście. DoœÌ czĂŞsto moÂżna zauwaÂżyĂŚ tutaj ludzi z innych wiosek, poniewaÂż renoma tego miejsca trafiÂła daleko poza ten kraj. Zaciekawieni ludzie przychodzÂą do Suny czasami tylko aby skosztowaĂŚ polecanych przez znajomych potraw, po czym wracajÂą do domów w peÂłni zadowoleni. Restauracja jest czynna od 6.00 do 2.00, nie brakuje tu osób naduÂżywajÂących napojów wyskokowych z racji niskich cen alkoholi, jednak ochrona wynajĂŞta przez Kazekage jest czujna. Osoby specjalnie do tego wynajĂŞte nie dopuszczajÂą do zachowaĂą typowo pijackich na terenie restauracji i okolic bezpoÂśrednio jej przylegÂłych.

---

WszedÂłem do restauracji.
-Kelner!Sok z kaktusa poproszĂŞ!

Dodane po 1 minutach:

Kelner przyniósÂł mi sok z kaktusa.WypiÂłem i poszedlem dalej.<NMM>
Sayuri weszÂła cicho do restauracji, wziĂŞÂła kartĂŞ z daniami. MiaÂła ochotĂŞ na sushi, ale niestety nic takiego w menu nie znlazÂła, wiĂŞc ruszyÂła dalej.

<NMM>
PrzyszedÂłem i rozejzaÂłem sie po pomieszczeniu.UsiadÂłem na stoÂłku przy ladzie.

-Poprosze ramen-powiedziaÂł do barmana

---

UsiadÂłam w dalszym stoliku od Deidary
"musze nad tym pomyÂśleĂŚ.."ZauwaÂżyÂłam czÂłonka akatsuki.dla zmylenia zamówiÂłam ramen...patrzy na niego oczami,nieodwracajÂąc gÂłowy.
Popatrzylem na dziewczyne.Wzi¹³em ramen od barmana.Zjad³em i wyszed³em.

[nmm]
Jem

Dodane po 4 godzinach 37 minutach:

NMM
PrzyszedÂł do restauracji, siadajÂąc przy byle jakim stoliku. OdchyliÂł siĂŞ w krzeÂśle, spoglÂądajÂąc na kartĂŞ daĂą.
ramen i ramen... o geez, oni nic innego nie jedzÂą..
zniechĂŞcony zamówiÂł to co byÂło, przyglÂądajÂąc siĂŞ z ukosa wnĂŞtrzu restauracji.
PrzyszedÂł i usiadÂł na jakims stoliku.ZamówiÂł ramen i zacz¹³ jeœÌ patrzÂąc siĂŞ na nieznajomego.
OparÂł brodĂŞ na rĂŞkach, wyraÂźnie siĂŞ nudzÂąc.
Uh, a ten co siĂŞ tak gapi? spojrzaÂł przeciÂągle na nowo przybyÂłego, lecz nic nie mówiÂł, nie majÂąc ochoty na rozmowy.
OdwróciÂł wzrok.ZjadÂł ramen i wyszedÂł.
[nmm]
HM! weszÂła do niby restauracji,zapytaÂła siĂŞ patrzÂąc na
barmana czy da jej jedzenie za darmo bo ona jest biedna,barman daÂł jej ramen i wode.HM! zjadÂła i podziĂŞkowaÂła
rzucajÂąc barmanem za drzwi.
wyszÂła[nmm]
- Oho, to ta dziewczynka z Aka.. A tak, HM!.. - zdziwiÂł siĂŞ, widzÂąc jÂą w Sunie. WzruszyÂł tylko ramionami, i wyszedÂł z restauracji, nie pÂłacÂąc nawet za posiÂłek xP.

[nmm]
StanĂŞÂła przed restauracjÂą, rozglÂądajÂąc siĂŞ.. PrzymruÂżyÂła lekko oczy, zamyÂślajÂąc siĂŞ, po czym wykonaÂła pieczĂŞcie - Kasumi Enbu No Jutsu - skierowaÂła falĂŞ ognia na restauracjĂŞ. Po chwili wszystko zaczĂŞÂło siĂŞ paliĂŚ.. Przez chwilĂŞ zerkaÂła na ogieĂą, po czym poszÂła stÂąd.

/nmm/
PodszedÂłem do restauracji.
-[I see you!], a co to siĂŞ staÂło?-powiedziaÂłem na gÂłos.
-Nikt nie bĂŞdzie rozwalaÂł Suny, juÂż raz ktoÂś zapÂłaciÂł za to!-powiedziaÂłem wÂściekÂły.

Dodane po 1 minutach:

PoszedÂłem.
<nmm>
WszedÂł do restauracji i usiadÂł na krzeÂśle
WszedÂł za Peinem i usiadÂł koÂło niego
-Poprosze 2 ramen.-powiedziaÂł
Barman poda³ ramen jemu i Deidarza.Zacz¹³ jeœÌ
Gdy dostaÂł ramen zabraÂł siĂŞ do jedzenia
ZjadÂł ramen.

-Idziemy-powiedziaÂł do Deidary i wyszedÂł na ulice

[nmm]
Skoùczy³ jeœÌ i poszed³ za Peinem

[nmm]
WszedÂłem do restauracji.
-Tutaj byÂł poÂżar, nie wiem kiedy siĂŞ to staÂło, moÂże podczas misji. Kiedy byÂłem ostatnio czuĂŚ byÂło jeszcze spaleniznĂŞ, ale jak widaĂŚ restauracja na nowo funkcjonuje.-powiedziaÂłem do Amy
rozejrzaÂłam siĂŞ
-faktycznie trochĂŞ to dziwne-zamyÂśliÂłam siĂŞ-widziaÂłeÂś kogoÂś obcego w Sunie ostatnio?-zapytaÂłam-sÂądze Âże powinniÂśmy siĂŞ rozejrzeĂŚ po wiosce
-Obcego? Zawsze pustki, nawet goniÂłem za Richarde na summonie nikogo nie spotkaÂłem.-powiedziaÂłem.
zamyÂśliÂłam siĂŞ
-no nie sÂądze Âżeby restauracja sama siĂŞ podpaliÂła
-Gdyby ta restauracja miaÂła konkurencje to bym zrzuciÂł winĂŞ na konkurencjĂŞ, ale takowej nie ma wiĂŞc kto mógÂłby to zrobiĂŚ? WÂątpiĂŞ Âżeby mieszkaĂący to zrobili. Na pewno ktoÂś z zewnÂątrz, ale nie widziaÂłem nikogo.-powiedziaÂłem.
-z kim suna jest w stanie wojny?-zapytaÂłam
-Nie wiem czy to okreÂśliĂŚ jako wojnĂŞ, ale mogĂŞ powiedzieĂŚ z kim mamy wrogie stosunki, z Oto i Iwa mamy zÂłe stosunki oraz z organizacjami jak Sound Four i Akatsuki. MoÂżliwe, Âże ktoÂś z nich to zrobiÂł.-powiedziaÂłem.
-wojan wrogie stosunki-machnĂŞÂłam rĂŞkÂą nie sÂłuchajac go zbytnio-aka wÂątpie po co im by to byÂło, za daleko od ich siedziby... sound for.. nie sÂądze.. iwa? oto? to teÂż nie w ich stylu.. chyba Âże jednak aka-gadaÂłm bez sensu myÂślÂąc

Dodane po 1 minutach:

o czymÂś innym
PrzyglÂądam siĂŞ Amy.
-CóÂż to chyba najbardziej prawdopodobne, Âże Akatsuki.-powiedziaÂłem

Dodane po 5 minutach:

-O czym tak rozmyÂślasz?-zapytaÂłem.
-acha-rozejrza³am siê lekko nieprzytomnym wzrokiem-Gaara jak d³ugo jesteœ w stanie utrzymaÌ demona ¿eby nikt nie zorientowa³ siê ¿ê go masz, tzn... chcia³am powiedzieÌ kiedy on siê pojawia? Jak co zorbisz. nie chodzi mi o judsu, tylko nieœwiadomi kiedy on przejmuje nad Tob¹ kontrolê
-To siê zdarza wtedy, kiedy jestem bardzo z³y, albo kiedy on czuje, ¿e mogê zgin¹Ì a on wraz ze mn¹. Uaktywnia siê te¿ wtedy kiedy widzê, ¿e coœ Ci siê mo¿e staÌ.-powiedzia³em zaskoczony pytaniem.
-no wÂłaÂśnie... ja-przeczesaÂłam rĂŞkÂą wÂłosy-nie powinna byÂła do tego dopuÂściĂŚ...-podeszÂłam do okna wyglÂądajĂŚ przez nie
-DopuÂściĂŚ do czego? Nie bĂŞdĂŞ miaÂł Âżadnych pretensji do Ciebie jeÂśli by mnie zÂłapali. To nie bĂŞdzie Twoja wina. JeÂśli o tym pomyÂślaÂłaÂś.-powiedziaÂłem trochĂŞ smutny.
odwróciÂłam siĂŞ do niego
-nic nie rozumiesz...-powiedziaÂłam-nie powninam byÂła dopuÂściĂŚ do tego ÂżebyÂś mnie pokochaÂł! Spójrz co sie z TobÂą staÂło... PrzecieÂż wystarczy Âże oni siĂŞ do mnie przyczepiÂą a Ty jak gÂłupi oddasz siĂŞ w ich Âłapy... zresztÂą... tak samo i zemnÂą... przecieÂż oni mogÂą Cie wykorzystaĂŚ po to bym odnalazÂła dla nich resztĂŞ demonów i opanowaÂła je dla nich-zÂłapaÂłam siĂŞ rĂŞkami za gÂłowĂŞ-jak ja mogÂłam byĂŚ tak gÂłupia!
-Amy jeÂśli coÂś mi sie stanie nie idÂź do nich.. proszĂŞ CiĂŞ, nie sprzymierzaj siĂŞ z nimi. Czy tak czy inaczej zabijÂą mnie, nawet jeÂśli odnajdziesz dla nich pozostaÂłe demony nie ÂłudÂź siĂŞ, Âże darowaliby mi Âżycie. Obiecaj mi, Âże tego nie zrobisz, proszĂŞ.-powiedziaÂłem z przejĂŞciem.
-Jeœli bêdê musia³ zgin¹Ì w Twojej obronie jestem na to gotowy.-doda³em.
-baka!-fukneÂłam-nie proÂś mnie o to!
-Amy... nie chcĂŞ Âżeby CiĂŞ zabili rozumiesz? To jest moja wina! GdybyÂś nie przebywaÂła w towarzystwie jinchuuriki nie byÂłoby tego problemu. To ja CiĂŞ naraÂżam. Nie pozwolĂŞ Âżeby coÂś Ci siĂŞ staÂło przeze mnie.-powiedziaÂłem ze smutkiem.
-oh-chodÂźmy na uliĂŚe nie ma co tu staĂŚ-powiedziaÂłm ponuro >NMM<
PoszedÂłem za Amy przecierajÂąc twarz rĂŞkÂą. nmm
WeszÂłam do restauracji która ÂświeciÂła pustkami .WybraÂłem ustronne w którym nie bĂŞdĂŞ siĂŞ rzucaÂł w oczy i usiadÂłem .
-Ramen proszĂŞ. ZawoÂłaÂłem do barmana

Dodane po 4 minutach:

zjadÂłem ramen .
-UkÂłony dla mistrza kuchni to byÂło wyÂśmienite.
wychodze na zewnatrz i udaje sie do (ogrodu)
[NMM]
PrzyszedÂł do restauracji, siadajÂąc przy stoliku.
Ju¿ zd¹¿yli nawet t¹ cholern¹ restauracjê odnowiÌ.. - pomyœla³, znudzony.
Po chwili spojrzaÂł na swoje ramiĂŞ, bez opaski, i znów poczuÂł irytacjĂŞ na HM! xP.

Dodane po 15 minutach:

WyszedÂł, majÂąc dosyĂŚ zapachu ramenu.

[nmm]
WszedÂłem do restauracji bardzo gÂłodny. UsiadÂłem przy jednym ze stolików.
-ProszĂŞ dwa razy ramen, raz biaÂłko ACTIVITA Whey Protein Isolate 90 Plus oraz szklankĂŞ mocnej kawy.-powiedziaÂłem nie mogÂąc doczekaĂŚ sie na posiÂłek.

Dodane po 6 minutach:

Kiedy kelner wszystko przyniósÂł. PrzystÂąpiÂłem do posiÂłku. Najpierw zjadÂłem dwie miski ramenu.
"Jak dobrze coœ zjeœÌ.."-powiedzia³em zadowolony.
Potem wypiÂłem biaÂłko na rozbudowĂŞ miĂŞÂśni. BiaÂłko miaÂło smak czekoladowy.
Potem powoli piÂłem kawĂŞ.
-Tego byÂło mi trzeba.-powiedziaÂłem.-Wreszcie odzyskujĂŞ siÂły.-ucieszyÂłem siĂŞ.

Dodane po 7 minutach:

Kiedy wypiÂłem kawĂŞ poszedÂłem z restauracji.
nmm
Lee wskakuje do restaÂłracji
-pieci razy ramen na wynos.
Po chwili zabraÂłem miseczki z ramen zostawiÂłem zaplate i wyleciaÂłem tak zybko jak to tylko mozliwe
[NMM]
Sayuri weszÂła do lokalu, po chwili wÂłaÂściciel skierowaÂł jÂą i jej goÂścia w ustronne miejsce dalej od wejÂścia.
- Witam w najlepszej restauracji w Sunie- powiedziaÂła w stronĂŞ Haku z uÂśmiechem.
najlepszej? - haku sie usmiechnal. po chwili podszedl i ounalkrzeslo by Sayuri mogla usiasc. nastepnie sam usiadl i popatrzyl sie jej w oczy, byl naprawde szczesliwy ze moze tu byc razem z nia
SpojrzaÂła Haku w oczy...
- MoÂże coÂś zamówimy?- spytaÂła nie odrywajÂąc wzroku od oczu Haku.
oczywiscie - odpowiedzial z usmiechem na twazy, juz mial popatrzec w menu a tu nagle do restauracji wbiegl shinnobi z opaska Kiri i od razu sie skierowal w nasza strone. podszedl do stolika uklonil sie nisko do Sayuri i zaczol mowic do haku - lordzie Mizukage wynikly pewne problemy Yukinu Waruchi zostal uprowadzony przez Akatsuki i obecnie nie wiemy gdzie przebywa, trzeba go jak najszybciej znalezc bo wie Pan kim On jest - po tych slowach haku wstal i zwrocil sie do Kazekage - przepraszam ze nie moge dotrzymac naszej umowy ale to jest bardzo wazna sprawa i musze sie natychmiat nia zajac. sprubuje Ci to wynagrodzic - gdzy wypowiadal ostatnie zdanie zlapal ja za rece a nastepnie dodal szeptem - o ile wroce zywy - po tych slowach usmiechnal sie, i z wody ktora byla w szklance na stoliku stworzyl roze z lodu i wlozyl przyjaciolce z Suny do reki, i wyszedl
<NMM>
Przez chwilĂŞ jeszcze staÂła z ró¿¹ w rĂŞku i patrzaÂła na drzwi przez, które przed chwilÂą wybiegÂł Haku.
- WróĂŚ, proszĂŞ...- wyszeptaÂła i wybiegÂła z restauracji.
<NMM>
wskoczyÂłem jak opazony do restauracji
-dwadziecia ramen!!
WzioÂłem na wynos i znikÂłem
(NMM)
PoszedÂłem do restauracji i zamówiÂłem Ramen.
Kiedy mi go podano zjadÂłem szybko i zamówiÂłem wodĂŞ do picia.
Kiedy wypiÂłem wyszedÂłem.
nmm
Wszed³em do œrodka. Demon pragn¹³ krwi ludzi.
postaraj siĂŞ Gaara-powiedziaÂł do mnie.
WysiekaÂłem wszystkich, którzy byli w pomieszczeniu krew zalaÂła Âściany, a flaki walaÂły siĂŞ po podÂłodze. WyszedÂłem.
nmm
Keishi wszedÂł do restauracji. - Ramen poproszĂŞ - powiedziaÂł do kelnera i usiadÂł przy stoliku.

Dodane po 16 godzinach 12 minutach:

Po kilku minutach kelner przyniósÂł zamówione przez Keishiego danie. MÂłodzieniec zjadÂł je, po czym opuÂściÂł lokal. [NMM]
UsiadÂła przy barze, gdzie poprosiÂła o wodĂŞ. ZapatrzyÂła siĂŞ w okno, sÂączÂąc wyÂżej wspomniany napój.

Dodane po 2 godzinach 6 minutach:

WyszÂła.

NMM
Usiad³ przy ladzie Jedno sake poprosze!! krzykn¹³ do barmana, gdy dosta butelkê napoju szybko wŸi¹³ jej z niej ³yk Twoje zdrowie przyjacielu, twoje zdrowie....

Po wypiciu trunku, mĂŞÂżczyzna wychodzi z baru[NMM]
IdÂąc ulicami Suny znalazÂł wreszcie to czego szukaÂł - restauracjĂŞ. UsiadÂł przy jednym ze stolików. gdy podeszÂła do niego kelnerka, zamówiÂł miskĂŞ ryÂżu i szklankĂŞ wody. Po chwili tuÂż przed nim wylÂądowaÂł posiÂłek. Bitsunen wzi¹³ ze stoÂłu drewniane paÂłeczki i zacz¹³ jeœÌ. ZjadÂł wszystko, co do ziarenka. WypiÂł wodĂŞ i zapÂłaciÂł. gdy juÂż to zrobiÂł, opuÂściÂł restauracjĂŞ. <nmm>
Przed powrotem miaÂłem ochotĂŞ coÂś zjeœÌ ZamówiÂłem sobie potrawĂŞ dnia. Wszystko popiÂłem kubkiem sake... Czas do domu <NMM>
HM! weszÂła ,usiadÂła.
- I co chcesz tu niby robiĂŚ? - Kei zmruzyÂł oczy, po czym skrzyÂżowaÂł rĂŞce, wytraÂźnie niezadowolony.
-A ty co chcesz robiĂŚ,gdzie mamy pójœÌ?-powiedziaÂła HM!
-Ja juÂż idĂŞ stÂąd.
PowiedziaÂła HM!
[nmm]
- Bla, bla bla - odparÂł Kei, ÂśmiejÂąc siĂŞ donoÂśnie. Przez chwilĂŞ staÂł w bezruchu, jakby nieco nieprzytomny, po czym poszedÂł stÂąd.
[nmm]
Shi weszla do resteuracji podeszla do stolika miala ochote na krwista pieczen.
HM! weszÂła za Shi usiadÂła.
-KELNER - ryknela na caly glos.
po chwili przyszedl biedny i zdygotany

- w czy-czym moge-e pa-aniom sluzyc? - wydukal

- JA cchce krwista pieczen..
-sÂłucham,jak do mnie frajerze powiedziaÂłes.-HM! szybko chwyciÂła za koÂłnierzi popchneÂła go.
Kelner wywrocil sie. Zlamal jedno zebro i blado sie usmiechna..

- aa ja panienke juz znam.. przee --epraszam... co chiaalaa-abys prze-e-kasic?

- HM! niech nam najpier jesc przyniesie ! glodna jestem! a pozniej rob sobie co chcesz...
-Ja chcĂŞ szklankĂŞ wody.
Powiedzia³¹ HM!
- skarbie nie jestes glodna? - spytala HM! dawno nie widziala, zeby cos jadla
-Nie jestem gÂłodna i juÂż.
- JEDNA PIECZEN I SZKLANKA WODY!
- krzyknela na kelnera

klner schowal sie w kuchni.. po 15-stu minutach przyniosl.. to na co wszyscy czekali.. tz Shi czekala.
Polozyl pieczen przed nia. a przed HM! szklanke wody i zwial do kuchni.

- smacznego! - pwoeidziala i zaczlea jesc baaaardzo NIE kulturalnie.
Shi byla glodna
HM! piÂła na spokojnie wodĂŞ.
- no wieeeepfff rolffeee sie odfffrucily! - rzucila Shi , pelnymi ustami. przelknela kes - teraz ty kulturka a ja swinia? pfff kwiii kwiii zaczela kwiczec jak oszalala ! - wiecej zarcia!

Typek przyniosl wiecej i wiecej zarelka duzo owocow..

- i na deserek.. mamy specjalnosc zakladu.. swinska krew..

Shi sie [cenzura]
- osle! czy Ty myslisz, ze ja pije siwnska krew!!!!

Si rzucila sie na kelnera i wbila mu sie w zyly
Shi spokojnie,bo nam w sunie nie bĂŞdÂą ufaĂŚ.
Powiedzia³¹ HM! na spokojnie ze spojrzeniem powa¿nym.
Shi poslusznie wyjela kly
-przepraszam pana, nie wiem co mnie napadlo.. - a miala juz ochote wypic mu cala krew..

facet sie zsikal i uciekl.

Shi wziela banana i wsadzila go w s usta HM!

- jedz .
-Nie zachowuj siĂŞ jak maÂłe dziecko,chcesz Âżeby sie sprzeciwili
mieszkaĂący,rozejrzyj siĂŞ wokóÂł siebie,ludzie tutaj sÂą.
Shi sie zezloscila na HM!
- wychodzimy...

"zaden smarkacz nie bedzie mnie pouczal co mam robic." - wrrr

wstala od stalika, i nie placac wyszla.
nmm
HM! poszÂła za Shi.
[nmm]
PrzychodzĂŞ siadam przy ladzie,patrzĂŞ nie ma kelnera.Kelner! - woÂłam,ale nikt nie odpowiada.Czekam na kelnera,moÂże wyszedÂł na chwilĂŞ.Po godzinie przychodzi i rozglÂąda siĂŞ,co siĂŞ tak pan rozglÂąda - pyta go,ale nic nie odpowiedziaÂł.Poda mi pan coÂś do jedzenia dobrego,bo muszĂŞ zaÂłatwiĂŚ waÂżnÂą sprawĂŞ a jestem gÂłodny - powiedziaÂł.
Kelner przyniósÂł mu danie dnia i pobiegÂł do kuchni.
Dziwny ten kelner - powiedzia³ i zacz¹³ jeœÌ.
Akimoto Lee biegnie ulicÂą a za nim kurz nagle zatrzymuje siĂŞ i skrĂŞca podbiega do Restauracji i wbiega do niej siada przy jednym z stolików i czeka na kelnera.
-W czym mogĂŞ panu pomóc?-spytaÂł kelner
-PoproszĂŞ Ramen-powiedziaÂłem stanowczo
Kelner nic nie odpowiadajÂąc ruszyÂł do kuchni po piĂŞciu minutach przyniósÂł Ramen ja natomiast szybko go zjadÂłem..."Ostatni posiÂłek przed treningiem"...ZnikÂłem po zjedzeniu Ramenu zostawiÂłem po sobie zapÂłate.
<NMM>
Koùczê jeœÌ,p³acê,wstajê i odchodzê.

<NMM>
Wchodze i zamiawiam coÂś do jedzenia.

Dodane po 37 sekundach:

Wychodzi "CóÂż za wyÂśmienity posiÂłek"
PrzychodzĂŞ, zamawiam Ramen.

Dodane po 53 sekundach:

Zjadam wszystko do koĂąca i wychodzĂŞ <NMM>
WchodzĂŞ do baru, zamawiam Ramek i buteleczkĂŞ Sake.

Dodane po 12 minutach:

Zjadam Ramen, buteleczkĂŞ Sake biorĂŞ ze sobÂą na wynos i WychodzĂŞ.
<NMM>
wchodzĂŞ i siadam przy jednym ze stolików. Po przejÂżeniu karty zamawiam jakiÂś konkretny obiad oraz lampkĂŞ dobrego wina.

Po pysznym posiÂłku, wychodze z restouracji
<NMM>
Z ulg¹ wesz³a do restauracji, od razu zmierzaj¹c w stronê lady. Usiad³a na wysokim krzeœle, prosz¹c o wodê. Gdy po chwili dosta³a szklankê wype³nion¹ sch³odzonym napojem, uœmiechnê³a siê pod nosem i natychmiast wypi³a ca³¹ jej zawartoœÌ. Przez parê minut zosta³a jeszcze w restauracji, ciesz¹c siê upragnionym cieniem, po czym wysz³a w wiele lepszym nastroju.

NMM.
PrzechodzĂŞ obok restauracji i pomyÂślaÂłem Âże coÂś zjem.Zamawiam coÂś do jedzenia,oraz do picia,jem...

Dodane po 29 minutach:

Koùczê jeœÌ oraz dopijam to co pi³em.Zostawiam pieni¹dze na ladzie i udaje siê w stronê bram.

NMM
Pein wchodzi do restauracji i podchodzi do trochĂŞ przeraÂżonego kelnera który daje mu numerek i przydziela miejsce siedzÂące.NastĂŞpnie podchodzi do niego Kelner i pyta przeraÂżonym gÂłosem.WyraÂźnie unika spojrzenia Peina albowiem kr¹¿¹ pogÂłoski Âże potrafi zabiĂŚ spojrzeniem
-C...Co...Co podaĂŚ?
-"Tu jest strasznie gorÂąca"-myÂśli Pein przeglÂądajÂąc Menu zaÂś kelner jest juÂż bliski pÂłaczu-"Powinienem zamówiĂŚ coÂś lekkiego"Hmm! WezmĂŞ saÂłatkĂŞ po...
-PROSZÊ NIE RÓB MI KRZYWDY!
Przerywa mu kelner po czym ku zdziwieniu Peina ucieka.
Po kilku minutach do stolika przy którym siedzi Pein podchodzi inny kelner który juÂż bardziej powstrzymuje siĂŞ od okazywania strachu i pyta
-Co podaĂŚ?
-SaÂłatkĂŞ z warzywami-mówi Pein-i wodĂŞ mineralnÂą.
-Robi siĂŞ
Odpowiada kelner który szybko ucieka od stolika do pomieszczenia dla personelu.Po kilku minutach dla Peina zostaje przyniesiona taca z jedzeniem którÂą kelner kÂładzie na stolik ale jest tak wystraszony Âże wodĂŞ którÂą niesie w drógiej rĂŞce wylewa na ubranie peina. NastĂŞpnie kelner staje jak wryty zaÂś na czerwonej twarzy Paina pojawiÂła siĂŞ ÂżyÂłka która pulsowa³¹ ze zÂłoÂści. Pein wstaje od stolika chwyta kelnera za klapy od marynarki i mówi
-ChciaÂłem byĂŚ miÂły ale ty jednak nie potrafisz tego uszanowaĂŚ i wylewasz tÂą taniÂą wodĂŞ na mój strój drogi Akatsuki.Wiele mogĂŞ przebaczyĂŚ ale nie coÂś takiego.
-Ale ja,Ale ja...
Pein nie daje kelnerowi dokoĂączyĂŚ i rzuca nim o Âściane restauracji, nastĂŞpnie bierze krzesÂło uderza nim o stolik tak Âże zostaje sama nóÂżka i tÂą wÂłaÂśnie nóÂżkÂą bije kelnera po gÂłowie i chociaÂż juÂż pada martwy na ziemiĂŞ Pein dalej go katuje.W koĂącu gdy kelner jest tak zmasakrowany Âże tylko dentysta rozpozna jego toÂżsamoœÌ.Pein siĂŞ uspokaja, rzuca nóÂżkĂŞ od krzes³¹ i wraca na swoje miejsce sporzywajÂąc saÂłatkĂŞ i zamawiajÂąc jeszcze jednÂą wodĂŞ którÂą wypiÂł jednym duszkiem.Po tej caÂłej akcji siedzi i rozmyÂśla nad swoimi dalszymi poczyniami.

Dodane po 9 godzinach:

Pein wstaje zostawia rachunek razem z napiwkiem i wychodzi.
<nmm>
WchodzĂŞ do restauracji.
"Pusto tu.Bardzo Pusto...CoÂś maÂło ludzi siĂŞ tu krĂŞci...."
PodchodzĂŞ do kelnera,zamawiam Ramen i wodĂŞ,siadam przy stoliku w cieniu i czekam na posiÂłek.

Po Zjedzeniu i odzyskaniu siÂł wychodzi i rusza szukac przyjacióÂł

<NMM>
WchodzĂŞ do restauracji i siadam przy barze.

(Sorka za 2 posty pod soba,ale sa one pisane w odstepie czasowym i to dlugim )
WchodzĂŞ do restauracji zaraz za Hidoi'im, siadam, i zaczynam oglÂądaĂŚ restauracjĂŞ;
-CaÂłkiem niezÂłe miejsce Hidoi-san
-Sie wie Horigoshi-san
Do Kelnera:
-2x Ramen i 2 x Sake poprosze
Patrzy jak kelner odchodzi z zamówieniem
- CoÂś nasz Kazekage nie w humorze, siedzi w biurze juÂż kilka dni..
-no dokÂładnie.Ciekawe co siĂŞ staÂło... moÂże wioska ma jakieÂś problemy.
a moÂże siĂŞ zakochaÂł trzeba siĂŞ go zapytac jak siĂŞ obudzi.Ja chce misje...
a poza tym trzeba zaczÂąc trenowac.
- Trening, o tak przydaÂłby siĂŞ, chĂŞtnie bym sobie powalczyÂł, moje koÂści niedÂługo siĂŞ zastojÂą jak u starca potrzeba ruchu
-No ale nie ma z kim walczyc.Dlatego potrzebne nam s¹ misje.Gdybyœmy mogli razem wykonac jak¹œ zapewne by³aby to ranga A albo B.Wtedy na pewno bysmy walczyli.Jak Kazekage dojdzie do siebie trzeba siê zapytac czy nie ma wolnych juninow,ktorzy chcieliby poprowadzic druzyne.Wtedy bysmy byli razem i dolaczylby do nas moj brat .
- Niech Kazekage wreszcie siĂŞ ocknie, jego ludzie tracÂą zdolnoÂści bojowe ;/, hmm NaprawdĂŞ nie ma Âżadnego Jounina ? WiĂŞc moÂże zostaje jakaÂś organizacja albo coÂś ?

//Chwila zastanowienia\\
- Gdzie ten kelner ;/ ?
-O idzie kelner

Kelner podaje Ramen i Sake.

-No to co przyjacielu.Zdrówko.A co to juninów to powie nam Kazekage jak siĂŞ ocknie
- o wreszcie, tak, zdrowie Twoje zdrowie:)
Wypija do dna
- jak tylko Kaze siĂŞ ocknie pójdziemy i zapytamy co i jak ..
-mmm nie ma to jak sake no to Itadakimasu wsuwamy
Zjada ca³¹ swoj¹ porcjê w oka mgnieniu,
- AleÂż to byÂło pyyyszne, nie ma to jak sake i dobry posiÂłek
-No ramen wyœmienity a Sake jeszcze lepsze .No to co wracamy do Kazekage?Mo¿e siê ju¿ ockn¹³
- Tak siê fajnie siedzi, no ale trzeba trenowaÌ, masz racjê musimy iœÌ
-No to co dobre szybko siĂŞ koĂączy.Ehhh no to za mnÂą.

PÂłaci rachunek i wychodzi.
<NMM>
Wychodzi za Hidoi'im
<NMM>
Siada i zamawia 2 miski ramenu. RozglÂąda siĂŞ po restauracji jakby kogoÂś, czegoÂś szukaÂł.

Po tym jak zjadÂłem ramen wychodze z restauracji
<NMM>
UsiadÂł przy jednym ze stolików, zamawiajÂąc dwa drinki. OdchyliÂł siĂŞ na krzeÂśle, i pocz¹³ bujaĂŚ siĂŞ na nim powoli. WbiÂł wzrok w Âśrednio czysty sufit restauracji.
HM! weszÂła do restauracji i zobaczyÂła keia i usiadÂła koÂło niego
i wypiÂła mu drinka za to Âże puknoÂł w czoÂło na pustyni.
Kei zrobiÂł smutnÂą minĂŞ. PoÂłoÂżyÂł gÂłowĂŞ na blacie stoÂłu, schowaÂł jÂą w ramiona i udawaÂł Âże siĂŞ rozpÂłakaÂł.
-Biedactwo nie pÂłacz.
HM! nagle wybuchÂła Âśmiechem. - myÂślisz Âże ja siĂŞ na to nabiore.
Kei prychn¹³ tylko coÂś pod nosem, po czym zamówiÂł kolejnego drinka. Zacz¹³ sÂączyĂŚ go powoli, pijÂąc maÂłymi Âłyczkami.
- Hmmm - mrukn¹³, z wyraŸn¹ nostalgi¹ - Perspektywa tak podobnie nudnego ¿ycia wydaje siê byÌ odra¿aj¹ca - westchn¹³ ciê¿ko.
HM! zapalila skrĂŞta i zaczeÂła rozmyÂślaĂŚ.
Kei nagle podniósÂł kieliszek i rzuciÂł nim w ÂścianĂŞ. Przez chwilĂŞ przyglÂądaÂł siĂŞ kawaÂłkom szkÂła.
- IrytujÂące - rzekÂł wstajÂąc szybko. Nie wiadomo, o czym dokÂładnie mówiÂł.
-Co siĂŞ staÂło?
ZapytaÂła sie HM!
Kei nie odpowiedziaÂł, zacz¹³ kopaĂŚ krzesÂła i rzuciÂł jednym ze stoÂłów.
HM! wyciÂągneÂła z kieszenie paczke skrĂŞtów.
-moze skrĂŞcika na wyluzowanie.
Kei pomyli³ HM! z krzes³em ( z ma³ymi dzieÌmi tak bywa) i kopn¹³ j¹ z ca³ej si³y, bardzo mocno.
HM! by³a bardzo wœciek³a,pobieg³a do keia i rzuci³a siê na jego i zacze³a gryœÌ a¿ do krwi i szarpac.Kei jeszcze nigdy takiej nie widzia³..
Kei wrzasn¹³, widzÂąc HM! która go zaatakowaÂła. Ze wzgledu na widok krwi i to, Âże straciÂł jej za duÂżo, upadÂł nagle bez ruchu na podÂłogĂŞ i zemdlaÂł.
HM! nadal szarpa³a tak aby mia³ pami¹tke na przysz³oœÌ potem przesta³a i usiad³a wypi³a drnka i zaze³a patrzez sie na keia.
Kei nada³ le¿a³ nieruchomo, twarz mia³ ca³¹ we krwi, by³ blady i siê nie porusza³.
HM! wypiÂła drinka na uspokojenie.
Ch³opakowi wreszcie siê znudzi³o udawanie trupa. Otrzepa³ swoje ubranie z kurzu, lecz twarz pozostawi³ ca³¹ we krwi i zadrpaniach. Podszed³ wolnym krokiem do HM! i wyla³ jej drinka na g³owê.
- Idziemy postraszyĂŚ DeidarĂŞ? - zaproponowaÂł uprzejmie z niewinnym uÂśmiechem.
-Ty mi tu nie rob niewinnych uÂśmieszków to ja jestem od tego.
Jasne Âże idziemy.
HM! gdy szÂła zgasiÂła skrĂŞta na tyÂłku Keia.
Kei wychodzÂąc z restauracji daÂł HM! porzÂądnego kopa w tyÂłek.

NMM.
HM! chlasneÂła w plecy tak aby miaÂł blizny.
HM! wyszÂła z rudery.
nmm
WchodzĂŞ powoli i z uÂśmiechem za wÂłaÂścicielem restauracji. IdÂąc przez sale gdzie powinni byĂŚ kupujÂący coÂś ludzie nikogo nie widzĂŞ. MoÂżliwe iÂż jest tam aÂż tak brudno iÂż nic nie mogÂą przyrzÂądziĂŚ wiĂŞc nawet nie otwierali. Kiedy to zbliÂżam siĂŞ do drzwi od kuchni nagle owy wÂłaÂściciel staje. KÂładzie lewÂą rĂŞkĂŞ na drzwiach i odwraca gÂłowÂą.
-Tu posprzÂątasz. Spisz siĂŞ dobrze a moÂże bĂŞdzie bonus- WykrztusiÂł do mnie przez Âśmiech.
Nagle otworzyÂł drzwi zza których wypÂłynĂŞÂła niezwykle ohydna woĂą. Powoli wszedÂłem do pomieszczenia w którym dosÂłownie nie daÂło rady siĂŞ ruszyĂŚ. Kiedy zobaczyÂłem tÂą wielkÂą stertĂŞ naczyĂą i kilka wysokich kup Âśmieci nie myÂślaÂłem nawet o reszcie syfu. OdwróciÂłem siĂŞ aby zobaczyĂŚ co na to wÂłaÂściciel lecz go juÂż nie byÂło. ZostaÂła tylko karta z napisem "Spisz siĂŞ". Powoli wszedÂłem do samego Âśrodka kuchni przez sterty Âśmieci. Nie wiedziaÂłem za co siĂŞ zÂłapaĂŚ. Po chwili namysÂłu wymyÂśliÂłem od czego zacz¹Ì. StworzyÂłem 2 Suna Bunshiny. Powoli zacz¹³em wrzucaĂŚ Âśmieci z wielkich stert ciuchów do worków. MijaÂły minuty a starty powoli znikaÂły, pojawiÂło siĂŞ za to mnóstwo worów z odpadkami. PostanowiÂłem wynieœÌ worki na Âśmietnik za restauracjÂą i potem wróciĂŚ posprzÂątaĂŚ resztĂŞ. Wzi¹³em 2 wory i moje klony po 2 wory. Po 10 minutach wynieÂśliÂśmy wszystkie 50 worków. NastaÂł czas sprzÂątn¹Ì resztĂŞ Âśmieci juÂż tych z ziemi. WziĂŞliÂśmy miotÂły i zaczĂŞliÂśmy zmiataĂŚ wszystko od Âściany do Âściany. Wszystko wmiataliÂśmy do worków. Po kilku takich rundkach zaczĂŞÂła siĂŞ wyÂłaniaĂŚ piĂŞkna brudna podÂłoga. Klony poszÂły wywaliĂŚ worki a ja podszedÂłem do zlewu. KoÂło niego staÂła wysoka starta naczyĂą. OdkrĂŞciÂłem kurek a z niego popÂłynĂŞÂła gorÂąca woda. Wzi¹³em rĂŞkawiczki i je ubraÂłem. ZÂłapaÂłem za gÂąbkĂŞ i pÂłyn do mycia naczyĂą. Powoli zacz¹³em zmywaĂŚ naczynia. W tym czasie moje klony wróciÂły i zabraÂły siĂŞ za szorowanie podÂłogi. Po okoÂło godzinie Âżmudnej pracy naczynia byÂły juÂż umyte i uÂłoÂżone na suszarce. Klony powoli koĂączyÂły mycie podÂłogi. ZostaÂło mi jeszcze tylko wyczyÂściĂŚ stoÂły i gotowe. ZÂłapaÂłem wiĂŞc za ÂścierkĂŞ i powoli dokÂładnie wytarÂłem wszystkie stoÂły. Kiedy skoĂączyÂłem pracĂŞ odwoÂłaÂłem klony. UÂłoÂżyÂłem wszystkie przyrzÂądy na miejsce i wyszedÂłem z kuchni w której jeszcze przed wyjÂściem otworzyÂłem okna aby siĂŞ wywietrzyÂło. SiadÂłem na krzeÂśle przy jednym ze stolików i czekaÂłem na wÂłaÂściciela.
[WÂłaÂściciel z niedowierzaniem patrzy na swojÂą kuchniĂŞ.

- Nie poznajĂŞ tego miejsca! Dobra robota chÂłopcze - rzuca Ci woreczek z nagrodÂą. W Âśrodku jest 80Y. MoÂżesz sobie dopisaĂŚ +2 do statów]
PodchodzĂŞ do stojÂącego wÂłaÂściciela restauracji.
-I jak podoba siĂŞ??-
Po czym odbieram mojÂą nagrodĂŞ i wychodzĂŞ.
<NMM>
Wchodzi do restauracji, pyta kelnera:
-Czy nie widziaÂł pan tutaj pieknej dziewczyny o imieniu Hatsumomo?
Gdy kelner odparÂł Âże nie wie jak ludzie siĂŞ nazywajÂą, Deven zapytaÂł:
-Czy jest tutaj wolny stolik?
Klener zaprowadziÂł go do pustego stolika przy wejÂściu, dziĂŞki temu Deven widziaÂł kto wchodziÂł, i kto wychodziÂł z pomieszczenia...
-Kelner! poproszĂŞ duÂże piwo... - powiedzial Deven
"chyba spêdze tutaj ca³¹ noc..."
Po ciĂŞÂżkich walkach Kortill musiaÂł troszkĂŞ odpocz¹Ì, zjeœÌ coÂś i przemyÂśleĂŚ pare spraw. WszedÂł zatem do restauracji i rozejrzaÂł siĂŞ za kelnerem. PrzywoÂłaÂł go pstrykniĂŞciem palców i zamówiÂł ramen..
Nie zwracaÂł uwagi na to co dziaÂło sie w restauracji. Nie miaÂł teraz na to siÂł.
Przychodzi do Ciebie piĂŞkny z buzi i przystojny z figury kelner. ZauwaÂżyÂłeÂś jego wzrok na swoim ciele. *puszcza oczko*
Po Tobie przeszÂły ciarki i upuÂściÂłeÂś kartĂŞ daĂą. Kelner pierwsze co robi to kÂładzie ramen na stóÂł, a drugie schyla siĂŞ na wyprostowanych w kolanach nogach tyÂłem do Ciebie by byÂło widaĂŚ jego obcisÂłe spodnie wiele zdradzajÂące.
-ProszĂŞ kochaniutki, oto Twój ramen. Czy Âżyczy Pan sobie coÂś jeszcze ?
-Tak chcĂŞ abyÂś siĂŞ wyprostowaÂł, Âże tak powiem. Nie wiem co chcesz mi pokazaĂŚ ja mam dopiero 11 lat.. Hm zaraz czy Ty jesteÂś pedofilem!!!???
Mama kiedyÂś wsponiÂła mi o takich jak Ty!? MówiÂła
"Jak ktoÂś, kiedyÂś zaproponuje Ci cukierka albo bĂŞdzie wspominaÂł o bananach lub tez wypnie Ci tyÂłek przed oczy strzeÂż sie..."
MówiÂła teÂż wiele innych mÂądrych rzeczy..
OdejdÂź lepiej bo mnie rozpraszasz i psujesz apetyt..
Po czym wypuszczam Mei Mei a ten dÂźga kelnera w tyÂłek..
-AuÌÌÌ- krzykn¹³ kelner - Jak œmiesz ch³opczyku uroczy ! Idê po szefunia. Za napaœÌ na kelnera grozi Ci du¿a kara smyku. Po czym szybko w kobiecym stylu opuœci³ salê i pobieg³ w kierunku biura kierownika.
Po chwili przychodzi kierownik a swojÂą rĂŞkĂŞ trzyma na gÂłowie pokrzywdzonego pracownika od czasu do czasu go gÂłaszczÂąc. A sam byÂł ubrany w solidne skórzane spodnie i kurtkĂŞ z kompletu, nie miaÂł na sobie podkoszulki wiĂŞc byÂło widaĂŚ jego zÂłoty wielki wisior na owÂłosionej klacie.
-Jak ÂśmiaÂłeÂś dÂźgn¹Ì mojego pracownika w pupcie ? Chyba powinienem zawoÂłaĂŚ policjanta, rzecznika praw homoseksualistów oraz TwojÂą mamĂŞ ? Chcesz tego ?
-E, Âże tak powiem nie wiem o czym Pan do mnie mówi.. Ja tylko chciaÂłem coÂś zjeœÌ a ten "chÂłopiec" MiaÂł problemy z utrzymaniem pionowej postawy ciaÂła wiĂŞc mu pomogÂłem.
PowiedziaÂł Âżartobliwie Kortill
-Z tego co wiem od swojego pracownika i z zeznaĂą Âświadków upadÂła Tobie chÂłopcze karta daĂą, a nasz kelner chciaÂł czym prĂŞdzej jÂą podnieœÌ. A Ty wtedy go zraniÂłeÂś... fizycznie i emocjonalnie.
KiwajÂąc gÂłowÂą na znak niezadowolenia.
- Chyba pójdĂŞ jednak poszukaĂŚ jakiegoÂś oficera policji w okolicy. Masz teraz ostatniÂą szansĂŞ by siĂŞ przyznaĂŚ do grzechu.
Kierownik by³ zdecydowany ju¿ wyjœÌ w poszukiwaniu funkcjonariusza.
- E o ile mi wiadomo, zalecanie siĂŞ do maÂłych chÂłopców teÂż jest karane.. a Âże tak powiem mój mieczyk ma dobrÂą pamieĂŚ i uwierz mi, Âże dzieki niemu Twojej Kelnerce teÂż szybko wróci pamiĂŞc..

Gdy skoĂączyÂł przemówienie zacz¹³ jeœÌ jakby nigdy w Âżyciu nie widziaÂł jedzenia.. ByÂł prfzecieÂż tuÂż po misji.
-Dobrze wiêc. Wychodzê po funkcjonariusza, a Tobie drogi kliencie ¿yczê smacznego. Nigdy nie wiesz co jest w œrodku- widaÌ by³o szyderczy œmiech kierownika. Znikn¹³ Tobie z oczu za drzwiami restauracji.
Kelner zaÂś patrzyÂł siĂŞ na Ciebie ze srogim wzrokiem. ZaÂłoÂżyÂł rĂŞce na siebie i tupaÂł prawÂą stopÂą o posadzkĂŞ.
Gdy zjadÂłeÂś swojÂą zupĂŞ byĂŚ moÂże z dodatkiem czegoÂś ekstra powróciÂł policjant-motocyklista, ubrany w skórĂŞ, a na nosie miaÂł okulary al'a Christina Aguilera. PodszedÂł do Ciebie i wymachiwaÂł swojÂą paÂłkÂą policyjnÂą przed Twoim nosem.
-A wiĂŞc to ten homofob ? - wskazaÂł na Ciebie paÂłkÂą, a patrzÂąc na pokrzywdzonego.
-Sprawy dyskryminacji uczuĂŚ innych osób sÂą ostatnio popularne, a sprawcy tych przestĂŞpstw zazwyczaj siedzÂą bardzo dÂługo w wiĂŞzieniach. WiĂŞc chÂłopcze wysÂłucham teraz Twojej wersji wydarzeĂą. WersjĂŞ kierownika sÂłyszaÂłem po drodze.
-WiĂŞc wyglÂądaÂło to nastĂŞpujÂąco..
Wszed³em tu i usiad³em zawo³a³em kelnera podszed³ o to ten tutaj widoczny osobnik zacz¹³ puszczaÌ mi oczko ale to puœci³em... mimowolnie..
potem schyliÂł siĂŞ mi przed twarzÂąc bym miaÂł przed oczyma jego obcisÂłe spodnie wiele zdradzajÂące.
NastĂŞpnie.. zagadn¹³ do mnie w sposób nieprzyzwoity..
-ProszĂŞ kochaniutki, oto Twój ramen
PotraktowaÂłem to jako akt pedofili Panie wÂładzo ja mam dopiero 11 lat..
Czy to nie jest karane równie dÂługim pobytem w wiezeinu?
Poza tym nic szczególnego mu nie zrobiÂłem.
Policjant spocz¹³ na krzeœle naprzeciwko Ciebie i groŸnie wygl¹da³.
-Czy jak powiem teraz do Ciebie kochaniutki to teÂż jestem pedofilem ? WedÂług mnie uczyniÂł to by klientowi byÂło milej i dlatego uÂżyÂł teÂż zdrobnieĂą. Z tego co wiem z tym pracownikiem nigdy nie byÂło problemów. WrĂŞcz przeciwnie, jest najlepszy, a po za tym jest w kilku zwiÂązkach w tym jednym jako prezes. Jeszcze jedno. DotykaÂł Ciebie ? MówiÂł nieprzyzwoite rzeczy dajÂące jednoznacznie znaĂŚ, Âże CiĂŞ molestuje ? - wyj¹³ latarkĂŞ i zacz¹³ ÂświeciĂŚ niÂą prosto po oczach Twoich.

- No tak potarÂł siĂŞ o mnie gdy schylaÂł siĂŞ.. po kartĂŞ..
Niech pan nie Âświeci mi w oczy..
'Eh kurcze w takich chwilach chciaÂłbym nie nalezec juz do Soremade.. rozpitolilbym ta bude i poszedÂł sobie"

-Poza tym nic mi nie robiÂł.. Dobrze przeprosze go... Po czym skierowaÂł swe sÂłowa do kelnera
-Wybacz mi..
Policjant wstaÂł od Ciebie i wezwaÂł wsparcie przez krótkofalówkĂŞ.
-Samo wybaczĂŞ nie wystarczy. Bo rozumiesz to delikatna sprawa. BĂŞdziesz musiaÂł ponieœÌ konsekwencje. Areszt to jest to co na Ciebie czeka. No chyba, Âże pójdziecie na ugodĂŞ.
-E to znaczy co miaÂłbym niby zrobiĂŚ? MogĂŞ spróbowaĂŚ siĂŞ dogadaĂŚ z tym Panem ale nie wiem co rozumiecie przez sÂłowo "dogadac"

Kortil w myslach miaÂł naprawde dziwne rzeczy ale po tym co przezyÂł.. nie mogÂł zachowywaĂŚ sie inaczej..
Kelner podchodz¹c do Ciebie klepn¹³ jednoczeœnie policjanta w poœladek i puœci³ oczko, a policjant odwzajemni³.
-CóÂż chÂłopcze. Sam jak widzisz czasy sÂą ciĂŞÂżkie. My jako inaczej kochajÂący jesteÂśmy dyskryminowani i nie rzadko bici. Dlatego jako pokutĂŞ misiu zostaniesz moim ochroniarzem na najbliÂższy czas. Nie poÂżaÂłujesz - puÂściÂł Tobie oczko
-Eh no dobra lepsze to przynajmniej uniknĂŞ.. rozpierduchy tu w srodku miasta... Szkoda by byÂło takiego Âładnego budynku.. Nawet jeÂżeli zaglada do niego tylu.. dziwnych ludzi.
- JĂŞzeli jeszcze raz do mnie mrugniesz pamietaj sam stanĂŞ siĂŞ Twoim najwiekszym przesladowcÂą.. No heh taki zarcik maÂły nie to, ze Ci groÂże.
PuÂściÂł wiĂŞc oczko jeszcze raz w Twoim kierunku i poklepaÂł CiĂŞ po plecach byÂś wyszedÂł na zewnÂątrz.
-Dobra szefuniu, ja na dziÂś koĂączĂŞ. Do zobaczenia po urlopie kochaniutki.- PomachaÂł, kierownik odwzajemniÂł, a Ty wyszedÂłeÂś z nim na zewnÂątrz.
-Nie zrozum mnie Âźle kochaniutki ale ja juÂż taki sÂłodziutki jestem. To nie moja wina, Âże siĂŞ taki urodziÂłem. PamiĂŞtaj o tym. Ale póki co zapraszam Ciebie na lody do Baru. Ja STAWIAM - puÂściÂł do Ciebie znowu oczko i poszliÂście w kierunku baru wesoÂło podrygujÂąc.

[nmt]
-Ahhhh
"o kurde.. chyba usn¹³em... by³o mi nie piÌ tego piwa...."
WyszedÂł w poÂśpiechu

nmm
Kilka dni nie jadÂł i czuÂł siĂŞ fatalnie. Jego wyczerpanie potĂŞgowaÂło jeszcze upalne sÂłoĂące ÂświecÂące z nieba i ten Âżar tuÂż przy ziemi. WszedÂł do klimatyzowanej restauracji i zamówiÂł woÂłowinĂŞ gotowanÂą z sosem i frytkami, a do tego zupĂŞ i lody na deser. PoprosiÂł teÂż o sporÂą iloœÌ wody by uzupeÂłniĂŚ pÂłyny.
Gdy zjadÂł to wstaÂł normalnie lekko zapchany jedzeniem.
-Rachunek na koszt Kazekage- powiedziaÂł i wyszedÂł.

[nmm]
PrzechodzĂŞ obok restauracji szukajÂąc sklepu, jednak Âżadnego nie udaÂło mi siĂŞ znaleœÌ wiĂŞc wchodzĂŞ do niej. Siadam przy stoliku, a po chwili kelner przynosi mi MENU, bez namysÂłu zamawiam wszystko od góry na dóÂł,a po kilku minutach zaczynam jeœÌ ..

Dodane po 19 minutach:

Gdy skoĂączyÂłem jeœÌ, zapÂłaciÂłem kelnerowi, zamówiÂłem jeszcze coÂś do picia, zarzuciÂłem plecak na plecy i wyszedÂłem z restauracji kierujÂąc siĂŞ w stronĂŞ bram Suny.

NMM
GÂłodny po skoĂączeniu odbudowy szklarni wstĂŞpujĂŞ do restauracji, majÂąc zamiar posiliĂŚ siĂŞ. Siadam przy stoliku, i po chwili przychodzi do mnie kelner z MENU, które teÂż wrĂŞcza mi. Po szybkim obejrzeniu MENU zamawiam 'Kurczaka w cieÂście kokosowym".
Po kilku minutach dostajê danie i zaczynam jeœÌ delektuj¹c siê wykwintn¹ potraw¹. Po skoùczeniu jedzenia, wychodzê i udajê siê w strojê posiad³oœci Rodu.
<NMM>
Id¹c, a raczej przedzieraj¹c siê przez t³um wieczorny w Sunie, Akari, ogl¹da³ miasto i kierowa³ sie ku swojemu mieszkaniu. Czemu jego domek nie by³ blisko ? Czemu jego ojciec nie pomyœla³ o tym gdy go budowa³. Zakl¹³ lalkarz, i przyœpieszy³ nieco kroku, omijaj¹c s³wany bar w Sunie. Nie chc¹c weù wstêpowaÌ po prostu omin¹³ go i poœpieszy³ szybko do domu.

<NMM>
// Przepraszam za dwa posty pod rzÂąd ale nikt tutaj nie chodzi O.o//

Id¹c, ulic¹, pod¹¿y³ w kierunku, jak¿e s³awnej restaracji, KhazHawk. - Nareszcie, jedzenie - powiedzia³ z radosci¹ czuj¹c woù uciekaj¹c¹ z kuchni. Usiad³ przy najbli¿szym stoliku i oczekiwa³ kogoœ obslugiwuj¹cego.
- PszepHaszam mEsje - rzekÂł ktoÂś z tyÂłu. OczywiÂście kelner. - W czYm mogÊ pomÓc ? - spytaÂł siĂŞ grzecznie. - Jaaa ? Ja poproszĂŞ.. <oblizujĂŞ wargi> BaraninĂŞ, WodĂŞ, i moÂże jak¹œ marchewkĂŞ. ObslugujÂący zapisaÂł wszystko w swoim kajeciku i odszedÂł krzyczÂąc "Zestaw dla gÂłodnego RAZ" [/i]
Akari w tym czasie, wyj¹³ swój notatniczek, i przejrzaÂł swoje ostatnie plany. "Projekt kukÂły nr. 23" mrukn¹³ pod nosem. - Tylko jak, z³¹czyĂŚ czĂŞÂśc 44 B i 45 A. ? Nie przemyÂślaÂłem tego dobrze. A moÂże ?... UÂżywajÂąc, trzech gwoÂździ, uda mi siĂŞ z³¹czyĂŚ je ? Tak ! Tak da siĂŞ to zrobiĂŚ.

NiedÂługo póÂźniej, otrzymawszy jedzenie poch³¹n¹³ je, delektujÂąc siĂŞ kazdym, kĂŞsem. Popiwszy wodÂą wyszedÂł, nie zostawiajÂąc pieniĂŞdzy.

<NMM>
BiaÂłowÂłosy otworzyÂł drzwi restauracji doœÌ gwaÂłtownie. Na wstĂŞpie zdj¹³ kapelusz i pÂłaszcz , powiesiÂł to na prawie peÂłnym wieszaku. Po chwili ubrany w swojÂą zbrojĂŞ samurajskÂą udaÂł siĂŞ do Âłazienki. Tam obmyÂł rĂŞce i buziĂŞ. Po chwili znalazÂł siĂŞ przy ladzie i juÂż zamawiaÂł sobie zimny sok jabÂłkowy i pieczeĂą ze Âświnie maczana w ostrym sobie z ryÂżem. WÂładca wioski ukrytej w wodospadzie usiadÂł przy pierwszym lepszym wolnym stoliku dwu osobowym i czekaÂł aÂż kelner przyniesie mu jadÂło. PrzyglÂądaÂł siĂŞ Sunijczykom , którzy dziwnie na niego spoglÂądali. Niektórzy jedli tu rodzinny obiad , inni tak jak on posilali siĂŞ po podróÂży , jeszcze inni spotykali siĂŞ z przyjacióÂłmi. To miejsce tĂŞtniÂło tak samo Âżyciem jak ulice , tylko tutaj nie byÂło tego przeklĂŞtego sÂłoĂąca. Pomimo duÂżej liczby osób w restauracji temperatura byÂła normalna , w porównaniu do tej na zewnÂątrz byÂła chÂłodna. Nie byÂło tutaj czuĂŚ swonu potu , dlatego Wi byÂł zadowolony.Teraz musiaÂł tylko poczekaĂŚ aÂż kelnerzy przyniosÂła jego zamówienie , a potem BiaÂłowÂłosy zastanowi siĂŞ co dalej ze sobÂą pocz¹Ì. W koĂącu moÂże zrobiĂŚ coÂś jeszcze w Sunie. PodróÂż przez pustyniĂŞ nie byÂła najprzyjemniejszÂą rzeczÂą jakÂą Wi w Âżyciu rpzeÂżyÂł . . .
Do restauracji wbiegÂł genin i podszedÂł do ciebie
- Musisz mi pomóc goniÂą mnie dwaj silni shinnobi. ByÂłem bardzo blisko Âśmierci. - mówiÂł zziajanym gÂłosem.
Gdy kelner podaÂł twoje zamówione danie nieznany ci genin wzi¹³ sok jabÂłkowy i wypiÂł duszkiem do dna.
- No to co pomoÂżesz mi. Jak mi nie pomoÂżesz zabijÂą mnie. Musisz mi pomóc! - mówiÂł caÂły przestraszony.
- Chojnie ciĂŞ wynagrodzĂŞ. - dodaÂł po chwili.
Na poczÂątku Wi nie przej¹³ siĂŞ jakoÂś dzieciakiem tylko kopn¹³ krzesÂło , dajÂąc moÂżliwoœÌ dosi¹œÌ siĂŞ dzieciaczkowi. Jednak , gdy kelner przyniósÂł jego pyszny napój i danie , a ten wredny smarkacz po prostu wzi¹³ szklankĂŞ i wszystko wypiÂł Wi siĂŞ wkurzyÂł. Nie bÂł osobÂą wybuchowÂą , dlatego najpierw wolaÂł przepytaĂŚ dzieciaka i moÂże mu pomóc. WÂłaÂściwie byÂłoby to tylko sprawdzenie wÂłasnych umiejĂŞtnoœÌ i chĂŞĂŚ zjedzenia w spokoju. Wi wskazaÂł na miejsce chÂłopakami i powiedziaÂł :
-CóÂż osiÂądÂź i opowiedz mi o tych mĂŞÂżczyznach , jeÂśli mam Ci pomóc muszĂŞ coÂś o nich wiedzieĂŚ. Nagroda zawsze siĂŞ przyda pieniÂądze ulicÂą nie chodzÂą. Jednak ty nie wyglÂądasz mi na bogatego. CóÂż i tak CiĂŞ wysÂłucham , bo wÂłaÂśnie wypiÂłeÂś mój sok , na który dÂługo pytaÂłem . PrzekaÂże Ci teÂż , Âże jestem Wi Dim Senjuu , wÂładca wioski o nazwie Taki - Gakrue. LiczĂŞ na szybkie wyjaÂśnienie sprawy. - Wi byÂł ostroÂżny , gdy siĂŞ wypowiadaÂł z tego co mówiÂł chÂłopak , ktoÂś za chwilĂŞ mógÂł tu wlecieĂŚ i zacz¹Ì zabawĂŞ. Wi spostrzegÂł wieszak z pÂłaszczami , który bÂł doskonaÂłym celem do podmiany przy uÂżyciu kawarimi w razie jakiegokolwiek ataku. OczywiÂście Wi uÂżyjĂŞ lepszego kawarimi o nazwie moku - kawarimi. Senjuu równieÂż bĂŞdzie uwaÂżaÂł na dzieciaka , który od poczatku wydaÂł mu siĂŞ podejrzany. W razie ataków tai jutsu po podmianie Wi dziĂŞki swojej szybkoÂści powinien wszystkiego bez problemu unikn¹Ì. . .
MÂłody chÂłopak wysÂłuchaÂł osoby która ma mu pomóc i powiedziaÂł
- DziĂŞkuje ci bardzo za pomoc. Ci dwaj mĂŞÂżczyÂźni chodzÂą w maskach wiĂŞc nie znam ich twarzy. A jeÂśli chodzi o sprawĂŞ to... - gdy wypowiedziaÂł te sÂłowa dwójka shinnobi wbiegÂła do restauracji
- To oni musisz mnie obroniĂŚ ja nie mam z nimi szans, pomóÂż mi. - Szepn¹³ do ciebie nieznany chÂłopak.
- Rozejrzyjmy siĂŞ. WidziaÂłem jak tutaj ten maÂły smarkacz wchodzi na pewno gdzieÂś tutaj bĂŞdzie. - powiedziaÂł jeden z bandytów do drugiego
- Mam go szefie jest tam. - wskazaÂł palcem na siedzÂącego obok Wi ChÂłopca.
- CoÂś tutaj Âśmierdzi nie przypadkowo siedzi koÂło niego ten koleÂś. UwaÂżaj na niego. - odparÂł
Jeden z shinnobi podszedÂł do chÂłopaka.
- Witaj chÂłopczyku wiesz czego oczekujemy.
BiaÂłowÂłosy tylko czekaÂł na taki moment. SpojrzaÂł uÂśmiechniĂŞty na chÂłopaka, po czym wstaÂł z miejsca. WÂłaÂściwie w sekundĂŞ wyciÂągn¹³ swojÂą katanĂŞ i staraÂł siĂŞ trafiĂŚ jednego z wrogów, w takim tempie, by ten nie zd¹¿yÂł nic zrobiĂŚ ( ten wróg stojÂący przy chÂłopczyku). WÂłaÂściwie to przeciwnik Wi Dim ma maÂłe pole do manewru czy uniku, a jeÂśli uÂżyje kawarimi. to biaÂłowÂłosy zyska czas, by wykonaĂŚ jakieÂś zaawansowane jutsu. No wiec jeÂśli pierwszy przeciwnik uniknie bez kawarimi . To Wi chwyci w jednÂą rĂŞkĂŞ chÂłopaka i odskoczy na koniec restauracji, po czym z tego miejsca wykonaÂł mokuton no jutsu. Drewniane pale wyjdÂą z kaÂżdego miejsca w pomieszczeniu i oplÂączÂą dwóch zÂłoczyĂąców po czym uduszÂą. Nie ma miejsca na unik, chyba, Âże przeciwnicy opuszczaÂł bar. JeÂśli rywal Wi uÂżyje kawarimi do uniku, to biaÂłowÂłosy zrobi to samo, uÂżyje mokutona, jednak tym razem bez odskoku, rywal sam siĂŞ od niego oddaliÂł. JeÂśli pierwszy przeciwnik zginie co jest bardzo prawdopodobne z prĂŞdkoÂściÂą Wi, to biaÂłowÂłosy uÂżyje mokutona na szefie bandy. W razie jakiekolwiek ataku na Wi Dimie, czy chÂłopaczku Senjuu wykonuje moku kawarimi z wieszakiem , w rogu oddalonym od drzwi. W razie ataku z bliska Wi ma stojÂą katanĂŞ i uÂżyje jej do kontry, jeÂśli przeciwnicy zaatakujÂą broniÂą rzucanÂą Wi moÂże to odbiĂŚ przy uÂżyciu katany.
Twój atak katanÂą byÂł nie omylny. TrafiÂłeÂś go idealnie tam gdzie planowaÂłeÂś z powodu, Âże twój rywal byÂł silny, a nie szybki. Lecz szefowi bandy nie brakowaÂło szybkoÂści byÂł 3 razy szybszy od ciebie, gdyÂż uÂżyÂł Sunshin no Jutsu i gdy ty zaatakowaÂłeÂś swojego przeciwnika on szybko ruszyÂł w stronĂŞ chÂłopca. Ty nic nie mogÂłeÂś na to poradziĂŚ byÂł za szybki dla ciebie. Min¹³ tylko chÂłopca, zawiaÂł wiatr, drzwi od restauracji siĂŞ poruszyÂły. Ty zdziwiony reakcja szefa bandy popatrzyÂłeÂś na chÂłopca, który jakby czegoÂś szukaÂł w swej kieszeni
- ObroniÂłeÂś mnie, lecz staÂło siĂŞ to co przeczuwaÂłem. Sprawa byÂła taka ukradÂłem im bardzo cenny wazon. Ten wazon jest najwiĂŞcej na Âświecie wart. Jakbym go sprzedaÂł ÂżyÂł bym do koĂąca Âżycia w dostatku, lecz zostaÂł on skradziony musisz mi pomóc go odzyskaĂŚ. Jego siedziba znajdujĂŞ siĂŞ niedaleko. Tylko musisz pójœÌ ze mnÂą. A wiĂŞc pytanie, pójdziesz ze mnÂą?

temat podam ci na gg jak stworze
-Nie dzieciaku nie pójdĂŞ z tobÂą. Wybacz, ale nie popieram kradzieÂży i innych takich rzeczy. Nie mam zamiaru w tym uczestniczyĂŚ. MogÂłem CiĂŞ uratowaĂŚ, jednak jeÂśli jesteÂś podÂłym zÂłodziejaszkiem to ja rezygnuje z pomocy. i tak ÂżyjĂŞ w dostatku i jestem bogaty. ÂŚmiem wrĂŞcz twierdziĂŚ, ze kupiÂłbym ten wazon, gdybym tylko chciaÂł. No cóÂż w takim bÂądÂź razie ty brzdÂącu masz mi dokupiĂŚ sok i obiad, bo to wÂłoÂśnie zniszczyÂłeÂś. JeÂśli tego nie zrobisz to bĂŞdzie z tobÂą Âźle. . . - BiaÂłowÂłosy wkurzyÂł siĂŞ nie na Âżarty. ÂŻeby ktoÂś od tak byÂł szybszy od niego. CóÂż to byÂło draÂżniÂące. Pomimo tego Wi Dim potrafiÂł teÂż zwiĂŞkszaĂŚ swoja szybkoœÌ i to z broniÂą w rĂŞku. OczywiÂście, Wi miaÂł inne sposoby na zwalczanie takiej szybkoÂści, a tym bardziej draÂżniÂącego shunshina. Co prawda, atakowaĂŚ z tÂą technikÂą zbyt skutecznie nie moÂżna byÂło, jednak uniki i inne sprawy wychodziÂł nieÂźle. BiaÂłowÂłosy czekaÂł tylko na reakcjĂŞ chÂłopaczka, chciaÂł zobaczyĂŚ jego minĂŞ po takiej negatywnej odpowiedzi . ..
- MoÂże i im to ukradÂłem, ale kilka lat temu gdy byÂłem maÂły oni ograbili mój dom i zabili mojÂą rodzinĂŞ. A jeÂśli chodzi o to co moim rodzicom i mi ukradli to jest wÂłaÂśnie ten wazon jak i zarówno inne rzeczy, lecz oni nie wiedzÂą jak cenny jest ten wazon. Kiedy wszystko byÂło doskonale zaplanowane juÂż przez ostatnie dwa miesiÂące udaÂło mi siĂŞ trafiĂŚ na dobry moment, aby wyruszyĂŚ z misjÂą, lecz jedna z osób mnie zauwaÂżyÂła i Âłatwo byÂło mnie znaleŸÌ. A wiĂŞc pomóÂż mi to jest mój jedyny majÂątek, który zostaÂł skradziony i jeszcze chciaÂłem ci powiedzieĂŚ, Âże miejsce, w którym mieszkam jest to miejsce w którym zginĂŞli moi rodzice. Nie mogĂŞ juÂż tak ÂżyĂŚ, kiedy ciÂągle myÂślĂŞ, Âże wÂłaÂśnie tutaj zginĂŞli moi rodzicie, a nic nie mogĂŞ zrobiĂŚ. - mówiÂąc to coraz bardziej podnosiÂł gÂłos
- Bardzo przepraszam, ¿e na ciebie nakrzycza³em. - powiedzia³ to bardzo cienkim, przestraszonym g³osem, w miêdzy czasie jeszcze skin¹³ g³owê.
BiaÂłowÂłosy spuÂściÂł wzrok. Teraz jego pamiĂŞĂŚ mogÂłaby w ogóle nie istnieĂŚ. Wszystkie te krzywdy mÂłodoÂści przypomniaÂły mu siĂŞ w jednym momencie. Po chwili Wi przejrzaÂł na oczy i spojrzaÂł na biednego genina. Jego gÂłos, pomimo tego wszystkie byÂł takim sam, spokojny i stanowczy :
-CóÂż jeÂśli tak siĂŞ sprawy maja to dobrze pomogĂŞ Ci. Ale musisz mi obiecaĂŚ, Âże nie bĂŞdzie siĂŞ krĂŞciÂł pod nogami. Walka shinnobich to nie zabawa w berka na placu zabaw. Tu nie ma koÂła ratunkowego pod tytuÂłem " mamo to mnie boli" to jest Âśmierci i Âżycie. JeÂśli straciÂłeÂś rodziców to powinieneÂś coÂś o tym widzieĂŚ. Wiec zaprowadÂź mnie tam, gdzie rezydujÂą Ci rabusie. LiczĂŞ na Ciebie miaÂł , ze zastosujesz siĂŞ do poleceĂą. . . - Po tych sÂłowach biaÂłowÂłosy podszedÂł do wieszaka , zdj¹³ swój pÂłaszcz i kapelusz. Przy okazji oderwaÂł dwie wst¹¿ki od kapelusza , po czym naÂłoÂżyÂł na nie wybuchowe notki i przywiÂązaÂł je przy pÂłaszczu. To takie specjalne zabezpieczenie an wypadek ataku. BiaÂłowÂłosy kiwn¹³ do dzieciaka, ze jest gotowy do podróÂży.
- A wiêc chodŸ ze mn¹ tylko nie podchodŸ za blisko budynku, bo ciê zauwa¿¹ i ca³a armia rzuci siê na ciebie. Jak dojdziemy na miejsce wszystko ci wyt³umaczê. Chyba, ¿e chcesz teraz, ale ³atwiej bêdzie mi po prostu pokazaÌ to co chcê.- odpar³ ch³opak po s³owach Wi
ChÂłopczyk czekaÂł na twój ruch czy siĂŞ ruszysz od razu czy jednak postawisz go zapytaĂŚ o co mu chodziÂło, a moÂże nawet zjesz swoje danie, które juÂż wystygÂło. On tylko czekaÂł na to co ty zrobisz. On zrobi to co mu powiesz.

link do nowego tematu: http://www.shinnobirpg.rp...000.html#148000
-Masz racje mÂłody lepiej robiĂŚ infiltracjĂŞ w terenie. TÂłumaczenie tak moÂże byĂŚ niedokÂładne. Wiec ruszaj liczĂŞ na Ciebie. Na ulicy zachowuj siĂŞ normalnie, ja teÂż bĂŞdĂŞ siĂŞ staraÂł. Przynajmniej dopóki nie dojdziemy do tego budynku. A teraz moÂże opuÂścimy tÂą restauracjĂŞ, juÂż i tak za duÂżo tu siĂŞ staÂło. - Po tych sÂłowach biaÂłowÂłosy wskazaÂł mÂłodemu na drzwi, czekaÂł aÂż on zaprowadzi go do tajemniczego budynku nieznanej Wi organizacji. MoÂżliwe, ze walka z ca³¹ armia byÂła dobrym rozwiÂązaniem, Wi nie lubiÂł raczej skrytobójstwa. chociaÂż jako ninja, który interesowaÂł siĂŞ wszystkim teÂż do tego sprzĂŞt posiadaÂł. JeÂśli ta caÂła banda jest tak sÂłaba jak ten jeden to na pewno Âłatwo bĂŞdzie ich wszystkich wytÂłuc. To moÂże potrwa 5 do 10 minut. . .
"Mam nadziejê, ¿e ten dzieciak mnie nie wkrêca. Wykorzysta³ moj¹ s³aboœÌ do tego coœ sta³o mi siê w m³odoœci, jednak na pieni¹dze to ja nie lecê. Jak pod koniec dowiem siê, ¿e mnie oszuka³ powieszê go an krzy¿u. Tak skoùczy na œrodku pustyni bez wody i z drewnianym krzy¿em . .. " - Wi patrz¹c na m³odego musia³ obmyœliÌ co zrobi, gdyby tajemniczy genin go oszuka³. . .
- No wiĂŞc chodÂźmy. Jest to niedaleko, lecz na odludziu. - wychodzÂąc jeszcze odÂłamaÂł kawaÂłek zimnej pieczeni.
PopatrzyÂłeÂś na niego trochĂŞ dziwnie.
- No co jestem gÂłodny w koĂącu nie mam wszystkiego co zapragnĂŞ, mieszkam na ulicy. - powiedziaÂł chÂłopak.
- Teraz mo¿emy ju¿ iœÌ. Przynajmniej mi brzuch nie burczy. - doda³ po chwili.
<NMN>
Dotarłem wraz z Neko do restauracji.
- No. jesteśmy. - powiedziałem bez jakichś większych emocji do Neko. Bo i czym tu się emocjonować? Stara, dobra restauracji w której to nie raz się jadało za czasów akademii czy drużyny. Usadowiłem się przy stole, w rogu pomieszczenia, nieopodal baru. Usiadłem pod ścianą i czekałem na Inuzukę. Jakoś niespieszno mi było sięgać po Menu. Rozsiadłem się wygodnie, przymknąłem nieco oczy i wsłuchiwałem się w relaksującą muzykę. Tak. Cisza, powolna, łagodna muzyka, miła atmosfera. To było to co ten tygrysek lubi najbardziej. Szkoda jedynie że w pomieszczeniu, a nie na zewnątrz, w cieniu palmy, nieopodal jeziorka pustynnej Oazy. Oaza. Tak... moje ulubione miejsce czy to na odpoczynek, czy na samodoskonalenie się, spędzenie wolnego czasu, porozmawiania z kimś czy po prostu miejsce do lenistwa.
Neko rozejrzała się po wnętrzu.
- Ładnie tu... - powiedziała cicho po czym usiadła obok Seitaro. Tenshi zaś starając się nie przyciągać niczyjego wzroku położyła się obok stołka swojej pani. Dziewczyna zaczęła słuchać spokojnej muzyki. Czuła się przy okazji lekko skrępowana. Głupio by to zabrzmiało ale Seichuu był pierwszym tak poważnym "eksperymentem" i chyba średnio jej się udawało. Mimowolnie sięgnęła po Menu i zaczęła je studiować w ten sposób zajmując myśli i nieco maskując zakłopotanie...
Neko usiadła przy mnie. Definitywnie coś kombinowała, ale jakoś mało mnie to interesowało. Jak zawsze, zresztą. Sięgnałem po menu by sprawdzić czy zmieniło się jakoś specjalnie od czasu ostatniej wizyty. Przekartkowałem niezbyt obszerne menu i mogłem stwierdzić że zaszły w nim tylko niewielkie zmiany. Odłożyłem je na miejsce, a tuz po tym przyszła kelnerka by przyjąć zamówienie.
- Tsukemen (czy jakoś tak to się pisało). - powiedziałem mało entuzjastycznie, spoglądając na kelnerkę. Stare dobre danie, o ile nie przekąska. Często zamawiane gdy miałem nazbyt dużo czasu wolnego, którego nie miałem jak spożytkować. Maczanie klusek w sosie takowy natomiast zabierało, a tutejszy makaron i sos były na tyle dobre, że jadło się to z przyjemnością. Kelnerka czekała na zamówienie Neko.
- Ja... Wezmę to samo. I zieloną herbatę. I jeszcze talerz sushi. - Neko złożyła swoje zamówienie. Kluski wzięła dla siebie zaś rybę dla Tenshi. Siedziała w milczeniu myśląc nad nie wiadomo czym. Potem spojrzała na Seitaro. W jej oczach nie było już flirciarskiego błysku.
- Spotkałeś już wcześniej kogoś z mojego klanu tak? - bardziej stwierdziła fakt niż pytała. Męczyło ją to odkąd Seitaro rozpoznał jej pochodzenie. Potem w jej oczach znów pojawił się ten dziwny błysk. Cóż miała małe doświadczenie w tej kwestii.
- Mogłabym wiedzieć kto to był czy wkraczam na zakazany teren? - spytała z lekkim uśmiechem na ustach.
Kelnerka przyjęła zamówienia i udała się w stronę kuchni, po czym przyniosła zamówione jedzonko i je nam ręczyła. Sięgnąłem po pałeczki i je rozłączyłem jednym szybkim ruchem. Bardzo powolnym tempem łapałem kluski pałeczkami i maczałem je w przepysznym sosie, po czym lądowały one w brzuchu. Niedługo trzeba było czekać, ażeby Neko rozpoczęła rozmowę.
- Chyba mogła byś. - powiedziałem spoglądając na "Kotkę". - Keiko... Keiko Inuzuka. - wypowiedziałem godności tejże diablicy, po czym kontynuowałem. - Moja dobra, bliska znajoma. - zakończyłem krótkie wywody. Śup. Kolejna kluska ociekająca sosem została skonsumowana.
- Keiko... - Neko kilkakroć powtórzyła to imię jakby mimochodem rozłączając pałeczki. Sushi oczywiście zestawiła ma podłogę tak by Tenshi mogła je zjeść. Imię było jej znajome tylko skąd? Dopiero po chwili sobie przypomniała. Widziała je jak studiowała drzewo Genealogiczne klanu. Jej babcia oraz matka Keiko były siostrami. To oznaczało, że Keiko i jej mama były kuzynkami. Pamiętała też to imię z rejestru Kage. I z kilku innych źródeł. Trzy psy, tytuł Hokage, utalentowana Kunoichi medyczna. Gdyby nie różnice w dalszych danych opis idealnie pasowałby do Hasei. Ale mama niechętnie o niej mówiła. Nie była pewna czy za sobą przepadają. Analizując te informacje Neko spokojnie maczała kluski w sosie i jadła. Dość powściągliwie zresztą. I nie było w tym elegancji. Raczej chłodne praktyczne podejście. Podejście, które wyrabia się tylko na własnych doświadczeniach. Porzuciła wszelki kamuflaż. Niewinna panienka mająca ochotę zawstydzać mężczyzn zniknęła... Pojawiła się praktyczna, opanowana a momentami pół-dzika kunoichi.
- Jaka ona jest? - zapytała spokojnie.
- Ciocia Keiko - dodała na wypadek gdyby Seitaro nie zrozumiał o kogo jej chodzi.
Kolejna porcja "kluchów" została zjedzona, strawiona i zapomniana. Ciocia Keiko? O zgrozo. Jaki ten świat mały. Jutro może jej siostrę spotkam, albo byłego? A to wszystko w Sunie. Mniejsza o to. Spojrzałem się w sufit, na twarzy pojawił się lekki uśmiech.
- Hmm... Keiko? Diablica... w skórze anioła. - Tak. To było określenie jakim niewątpliwe można ją było nazwać. - Z początku myślałem że to jakaś zalotnica, flirciara... sama rozumiesz... - tu padło spojrzenie mówiące "zupełnie jak ty", czy coś w tym stylu. - Można rzec że się myliłem chociaż ma w Sobie coś z tego. Może i ma około tych 22 czy 23 lat, ale często się zastanawiam czy nie mam do czynienia z piętnasto czy siedemnastolatką. - kontynuowałem. - Chodzący oryginał. Drugiej takiej się nie znajdzie. - zbliżałem się do końca - Jednak powinna nieco mniej pić. - stwierdziłem na koniec. O tak. Keiko zabrać alkohol graniczy z cudem, a jeśli tak się stanie... cóż... wtedy należy się bać.
Neko uśmiechnęła się a po tym nagle zmarkotniała. Pomijając problem alkoholowy opis Keiko jaki dał Seitaro idealnie pasował do jej mamy. A ile ona już jej nie widziała? 5 lat... Pięć długich lat. Spuściła wzrok. Na jej twarzy można było wyczytać smutek i zmartwienie. Odłożyła pałeczki choć jeszcze nie skończyła jeść.
- Jak mama... - wyszeptała z bólem... Nie zwracała uwagi na to, że ktoś obok niej siedzi. Nie umiała powstrzymać bólu...
Znalazłem się w bardzo dziwnej sytuacji. Tutaj wszystko gra, zajadamy kluseczki, rozmawiam i wszystko jest ok. Nagle Neko jakoś zmarkotniała, powiedziała coś pod nosem i zamknęła się w sobie. Nie wiedziałem o co chodzi.
- Hej. Co... co się stało? - powiedziałem zdziwiony całą sytuacją. Nic złego chyba nie powiedziałem. Może jej ten kluski, albo sos zaszkodziły? Nie. To raczej nie to. Może to jakaś sztuczka czy zabawa? Chociaż... nie. To na to nie wyglądało, ale jeśli tak to świetna z niej aktorka. Może jest chora? Niepewny całej sytuacji, czekałem na jej dalszy rozwój.
Pytanie Seitaro przypomniało Neko, że nie jest sama. Na jej twarzy pojawił się wyraz zakłopotania. A potem niepewny uśmiech.
- Nic... Wszystko gra. - powiedziała tonem, który tylko jej wydawał się beztroski. Chyba samą siebie próbowała przekonać, że to co mówi jest prawdą. Zaraz potem znów zmarkotniała.
- Kogo ja próbuję oszukać... Chodzi o to, że... - zawahała się chwilę po czym jednak podjęła temat.
- Twój opis cioci Keiko... Przypomniał mi opis mojej mamy. Nie widziałam jej już pięć lat... - powiedziała cicho.
Ktoś podobny do Keiko? Niee... świat chyba nie byłby gotowy na coś takiego, ale jeśli jednak tak było to strach się bać. Zapadła niezręczna cisza, którą jednak postanowiłem przerwać.
- Wybacz... - stary, oklepany tekst, który zapewne w tym samym momencie wypowiedziały tysiące ludzi, gdzieś na drugim krańcu świata. - Wątpie żebyś chciała o tym opowiedzieć, jednak wiedz, że zamartwienie się tym co było nic nie zmieni. Jedyne co możemy to pracować dziś, na lepsze jutro... by zapobiec powtórkom z szarej przeszłości. - wypowiedziałem swego rodzaju mądrość, co miałem w zwyczaju czasami robić. Nie wiedziałem jak Neko na to zareaguje... czy to ją pocieszy, czy zasmuci jeszcze bardziej. Miałem jednak nadzieję że to pomoże... w taki lub inny sposób.
- Przeszłość nie może zostać zapomniana inaczej jej błędy popełnia się w przyszłości. - powiedziała podnosząc wzrok. Mimo smutku jej wzrok przepełniała dziwna pewność siebie.
- Mimo to nie życzę takiej przeszłości nikomu. - dodała ciszej. Ale pewność siebie w jej wzroku nie spadała. Coś w tym temacie było takiego, że odzyskiwała siły i odwagę.
- Ale trzeba żyć dalej... Mimo wszystko. - powiedziała po czym uśmiechnęła się czarująco. Ten uśmiech mógłby chyba roztopić najzimniejsze serce. Potem na nowo wzięła pałeczki i zaczęła jeść popijając od czasu do czasu herbatę.
Wsłuchiwałem się w słowa Neko, nie mając za nic tego że zmienia się jej humor... o ile można tak powiedzieć. Cel zamierzony został osiągnięty. Jednak dalej byłem pewny że duszą towarzystwa to ja nie byłem. Uśmiechnąłem się jedynie i wciągnąłem kolejną porcję klusek. Odechciało mi się jeść w pół dania.
- Chyba trzeba kontynuować wycieczkę, hm? - rzekłem do Neko z ledwo widocznym uśmiechem na twarzy, przypominając tym samym czemu tu trafiliśmy. Bądź co bądź... to miała być wycieczka, a nie urocze spotkanie w restauracji. Chociaż... tak i tak spotkanie mijało nawet przyjemnie... nie licząc tego incydentu o którym już należało zapomnieć. Czekałem na odpowiedź Neko.
Neko tym razem tylko udała zakłopotanie. Zarumieniła się też lekko. Również celowo...
- No wiesz... Tu jest całkiem miło. Poza tym... - zrobiła krótką pauzę by dobrać odpowiednio słowa.
- Nie zabawię tu długo. Wkrótce moje egzaminy na chunnina... A zbyt długo zwlekałam ze zdaniem. - powiedziała delikatnie. Jej spojrzenie było łagodne
- A skoro nie zostało tak wiele czasu... Nie miałbyś nic przeciwko temu byśmy posiedzieli tu jeszcze trochę? - zapytała. Mimo iż jej gesty i ciało zdradzały próbę flirtu w jej oczach widać było niepewność i... Jakby lęk.
Nie bardzo wiedziałem czemu Neko jakoś tak nagle zmieniła swoje zachowanie. Do tej pory chyba widziałem 3 czy 4 jej wcielenia i do tej pory nie wiedziałem które są tymi codziennymi, które są udawane, które wymuszane. Zrozum tu kobiety...
- Oczywiście... Możemy tu zostać. - odpowiedziałem z uśmiechem. Sam nawet nie wiem czemu się uśmiechałem. Czyżby to przez tą pannę?
- "Seitaro! Co się z tobą dzieje?" - zaczął się jakby wewnętrzny konflikt. - "Od dłuższego czasu... nie poznaje sam siebie." - i nie zamierzał ustąpić. Złapałem się oburącz za głowę, przetarłem twarz i spojrzałem się na Neko, chcąc ukryć pewne zakłopotanie i problemy z... samym sobą. Nieco się zdziwiłem faktem egzaminów. Myślałem że mam do czynienia z kimś o wyższej randze niż genin, jednak to nie znaczki na szacie mówią o zdolnościach i sile, lecz jego wiedza i umiejętności.
- Zdajesz na Chuunina? Cóż. Życzę Ci powodzenia. - powiedziałem życzliwie. - Ja już mam to za sobą... na szczęście. - dodałem jakby się chwaląc.
Widząc zakłopotanie Seitaro Neko straciła resztki dobrego humoru. Mogła próbować wzbudzić w innych zainteresowanie swoją osobą ale nie mogła przy tym ich ranić. Podobnie jak Hasei 12 lat temu tak i Neko czuła się teraz jak ostatnia [I see you!]...
- Przepraszam... Nie umiem się powstrzymać. - wybąkała. Wstała kładąc na ladzie należność za posiłek i jej i Seitaro.
- Muszę już iść... Jeszcze raz przepraszam... - powiedziała po czym narzuciła na głowę kaptur i wybiegła z restauracji. Tenshi niczym biały cień pobiegła za nią. {NMM}
- Nie masz za co przepraszać... - powiedziałem nieco cicho, ale wtedy zorientowałem się że Neko już tutaj nie ma. Wybiegła stąd niczym kopciuszek, uciekający z balu, zostawiając pantofelek. Tylko... Neko pantofelka nie zostawiła. Chociaż... jak się uprzeć to tym pantofelkiem mogą być pieniądze, którymi zapłaciła za mój posiłek. Kiedyś jej oddam... jeśli ją spotkam. Dokończyłem swoje danie, po czym posiedziałem chwilę w, o dziwo, pustej restauracji, pogrążając się w spokojnej, relaksującej muzyce i miłej atmosferze po czym wyszedłem z restauracji. Ponownie nie miałem co z sobą zrobić. Nie wiedziałem dokąd się udać.
<NMM>

[ Dodano: Nie 11 Lip, 10 ]
Przebrnąłem przez ulice Suny trafiając do restauracji. Od dłuższego czasu nie miałem niczego porządnego w ustach. Samemu mi się nie chciało nic robić, a tutaj kuchnia była bardzo dobra. Wszedłem do restauracji, usiadłem gdzieś w rogu , a gdy przyszła kelnerka zamówiłem sushi. Po chwili zostałem obsłużony i powolnym tempem zaćżąłem zajadać, nie spiesząc się nigdzie.
- Ehh... Kazała mi zostać w Sunie... I jeszcze to co powiedziała... Dziwne... będę się musiał jej kiedyś zapytać... o co chodziło. - mówiłem do siebie, cicho pod nosem, wpatrując się w jedzenie i pałaszując je powoli. Zapomniałem dodać, że nieopodal położyłem gurdę i zwój tygrysa. Te przeszkadzały by mi w jedzeniu, o tym że nie miałbym jak z nimi na plecach usiąść nie napominając.

[ Dodano: Nie 11 Lip, 10 ]
Zjadłem cały posiłek i postanowiłem wybyć z tego miejsca. Ogólnie... z Suny. Może gdzieś do ciekawego miejsca trafię. Mniejsza o to.

<NMM>
Ketsu powoli wszedł do środka restauracji, pierwszym, co rzuciło mu się w oczy była jej nazwa na szyldzie, który przed chwilą widział. „KhazHawk” czy w tym kraju wszystko ma dziwne nazwy z dwóch członów?
Nie ważne.
Ostrożnie rozglądając się znalazł fotele za przegrodą w rogu z końca sali.
Nie były zajęte, a skoro jest tyle miejsca to nie miał najmniejszego zamiaru go oszczędzać.
Zdjął znów z pleców broń i oparł o przegrodę, po czym położył się na kanapie pod jedną z ścian, od razu czując senność, jednak nie był tutaj po to, aby spać. Zastanawiało go, jaki cennik pokaże mu kelner.
Po wejściu Ketsu pora na następnego gościa. Mito powolnym krokiem wszedł do restauracji i usiadł obok drugiej kanapy przy stole. Spoglądając jak jego towarzysz mozolnie ściąga cały ekwipunek, zastanowił się czy jest on wyszkolony w walce bezpośredniej.
-Dobrze, że ja nie mam takich problemów.- dodał żartobliwie, wręcz pogardliwie. Sięgnął po kartę menu, która leżała na środku stołu i szukał czegoś do wypicia. Niestety nie znając się na tutejszych trunkach postanowił poczekać aż kelner przyjdzie i coś zaproponuje. Siedząc i nie mając nic do roboty spytał sie Ketsu
-A tak właściwie po co chciałeś przyjść do Suny?-
- umm… - wyraźnie zaczął się zastanawiać, ale miał z tym jakieś problemy. – Byłem w Kusie, ale nie mogłem znaleźć wioski…przez to trafiłem do lasu Konohy, gdzie zgubiłem drogę, a woda już zniszczyła mi mapę, na szczęście jakiś przybłęda pokazał mi drogę do suny. Doszedłbym wcześniej, ale po trzecim dniu deszczu temperatura wzrosła do około 40 stopni, więc musiałem szukać ciągle jakiejś oazy. – Odparł – potrzebuje jakiejś nowej mapy i uzupełnienia zapasów, to główny powód – dodał. – A ty? Coś szczególnego cię tu sprowadza? – Odbił piłeczkę z pytaniem.
-Hm... W sumie to pałętam się po świecie bez żadnego celu. Do wioski trafiłem przypadkiem.- Odpowiedział flegmatycznym tonem. Nie rozdrabniał się na szczegóły, jak to robił Ketsu. Jego życie było całe niepoukładane i prowadzone chaotycznie, doskonale do niego pasował. W sumie to nie miał już o co pytać Ketsu, więc nastała między nimi cisza. Cisza, w której czekali na kelnera...
Nie czekali aż tak długo, kelner przyszedł i odebrał zamówienia, jeżeli mówimy o Ketsu, prosił no wyłącznie o wodę.
Jak nie trudno zgadnąć wypił ją zaraz po otrzymaniu, po czym wrócił do pozycji leżącej z zamkniętymi oczyma.
Zastanawiał się nieco nad postacią, z którą dyskutuje, Mito był jakiś…’nie charakterystyczny’…Czegoś mu brakowało w nowym znajomym, i nie wiedział, czy to w ogóle istnieje.
- Hej... – Zaczął – skoro trafiasz w miejsca bez celu, to, po co w ogóle podróżujesz?
Gdy kelner podał Mito orzeźwiający napój, ten powoli zaczął go sączyć i delektować się chłodem który go obejmował. Siedział sobie spokojnie i napajał się tą chwilą. Zastanowił się nieco nad pytaniem Ketsu i powiedział.
-Moim celem nie jest jakieś miejsce, tylko sama podróż. Moja rodzima wioska była tak nudna, że wolałem ją opuścić i poszukać nieco bardziej interesujących zajęć gdzie indziej...- Wypił jeszcze trochę napoju, żeby się bardziej schłodzić.
-Mówiąc prościej podróżuje, bo się nudzę.- O puszczeniu wioski z dymem zanim ją opuścił nie wspomniał ani słowa. Wolał tę część zachować dla siebie.
- Paradoks podróżnika… - skomentował – podróż, której celem jest znalezienie celu, tłumaczona nieistotną wymówką dla wymuszenia logiki…jak nuda – podrapał się w podbródek, po chwili jednak dodał – właściwie to chwilowo jedziemy na tym samym – stwierdził.
Ketsu, co prawda się nie nudził i wiedział, czego chce, ale musiał po prostu szukać okazji do treningu i polepszania zdolności. Aby usatysfakcjonować swoje ambicje chce w końcu zostać mistrzem miecza, a potem będzie już raczej w stanie wyplenić kłamstwo z tego świata.
Swoją drogą, ta wymiana zdań dała mu do zrozumienia nieco z nazwy, jaką obarczają podróżników bez wiosek: Geohound, geo od geografii…a hound od psa gończego…
Filozoficzne rozwody na temat podróży zaczęły go powoli denerwować. Na szczęście w ostatniej chwili się opanował i skończyło się na tym, że kończył pić swój napój. Postanowił zmienić nieco temat.
-Chwilowo? Czyli masz jakieś większe plany na przyszłość, tak?- Miał nadzieje, że tym razem wypowiedz Ketsu nie będzie pełna ideologicznych, czy filozoficznych podtekstów. Zawołał jeszcze raz kelnera, żeby ten przyniósł mu drugi napój.
- Tak – odparł, – Ale nie jestem w stanie im teraz sprostać,…dlatego nie są zbyt ważne – stwierdził. Nie miał ochoty rozmawiać z nim na ten temat, przynajmniej na razie, nie miał najmniejszej siły na przyszłość i przeszłość.
- Wiesz czy gdzieś w tym mieście można wynająć pokój? – Spytał ni stąd ni zowąd, po prostu był już przesadnie senny, a leżenie na kanapie w jakiejś restauracji nie należało do najlepszych form odpoczynku…
Na widok kolejnego drinka w oczach Mito pojawiły się iskry. Klimat mają paskudny, ale wiedzą jak robić dobre napoje. Od razu rzucił się na następną szklanek i kontynuował picie orzeźwiającego trunku. Pytanie współtowarzysza zdziwiło go, niby skąd ma wiedzieć gdzie pokój można wynająć
-Chyba żartujesz... Jestem tu pierwszy raz i nie mam pojęcia.- zmienił jednak szybko temat na stary chcąc zasięgnąć więcej informacji
-A można wiedzieć jakie to plany?- Czuł że ta informacja może mu się przydać.
Zastanawiał się chwilę…Jednak po jakimś czasie westchnął i odpowiedział
- Widziałeś kiedyś trójkąt w kole? Znak Jashina? – Spytał – Mam zamiar się pozbyć każdego, kto ten znak czci, ciągiem zdarzeń, zabije to samego Jashina. Lecz tutaj jest właśnie mój problem, do tego potrzeba siły, której ja nie posiadam, musiałbym być jednym z siedmiu najlepszy szermierzy, aby mieć takie szanse…I właśnie dla tego są to plany na potem… - spojrzał zmrużonymi oczyma na Mito – właściwie, dlaczego cię to interesuje?
-Znak Jashina mówisz... Gdzie o tym kiedyś czytałem...- Miał ambitne, o ile nie szalone plany. Z tego co słyszał Mito to jego słudzy są ponoć nieśmiertelni, ale to tylko plotki. Na drugie pytanie chłopak odparł nieco inaczej.
-Tak sobie tylko pytam, z ciekawości..- Przestał pić swojego drinka, choć została jeszcze połowa. Oparł się łakociami o stół i zasłonił rękami usta. O tak, w jego głowie czaił się plan. Może i plan pogromcy Jashinów był niedorzeczny, to świadczyło o tym, że ma on duże predyspozycje bojowe. A na takich zależało Mito, w końcu sam takich nie miał. Mógł go wykorzystać, co przyniosło by mu korzyści. Zakrywając niecny uśmieszek, rozmyślał co ma zrobić z takim fantem. Najpierw musi przekonać go do siebie, a to nie będzie łatwe.
-Chcesz należeć do jednych z Siedmiu mistrzów miecza? Jako że nie mam co robić pomogę Ci!- Strategia była prosta, ja pomogę mu, a on mi.
- Znasz jakieś techniki KenJutsu!? – Niemal wykrzyczał przechodząc z leżenia w siad.
Ale gdy przyjrzał się Mito entuzjazm lekko zniknął – ach, no tak, nie masz nawet miecza. – Zauważył. Ale mimo to był chętny usłyszeć i resztę propozycji
- Jak możesz mi pomóc? – Spytał zastanawiając się. Nie mógł przegapić ani jednej okazji, aby być jednym z najlepszych szermierzy musiał być w stanie pokonać, chociaż jednego z siedmiu mistrzów miecza samemu, bo co mu da lepszy dowód? Mito również podróżuje, więc na pewno zna przynajmniej jakieś księgi czy spotkał w podróży innych mistrzów, a to przecież byłoby bardzo pomocne.
-Słuszna uwaga. Na KenJutsu się nie znam, ale mogę ci pomóc w samodoskonaleniu. No i w poszukiwaniu jednego z 7MM. A we dwóch zawsze lepiej niż samemu.- Po tych słowach wrócił do sączenia swojego drinka. Gdy wypił już ostatni łyk, spojżał się w stronę Ketsu, a dokładnie na jego broń
-Najlepiej chyba zacząć od jakiegoś porządnego oręża, bo tym to dużo nie zwojujesz.- Zaczął gadać jak ekspert, choć wiedział o tym tyle ile przeczytał. Ale co poradzić, lubił się wymądrzać.
Spoglądał na Mito wielkimi oczyma
- Nie znasz się na, KenJutsu ale na mieczach już tak…? – Był ‘lekko’ zdziwiony.
Wziął do ręki swój miecz, przypominający gigantyczną wersję zwykłego kunaia, i pokazał z obu stron, nie miała rysy, i była raczej zadbana.
- Dopiero kupiony, nie miał okazji się stępić, co z nim może być nie tak? – Pytał – do czasu aż uzbieram na porządniejszy ten powinien mi służyć dobrze… - Z drugiej strony rozmyślał na znalezieniem jednego z mistrzów miecza…nigdy nie zastanawiał się nad tak odległymi sprawami i może to być dosyć trudne zadanie…
-Nie trzeba się znać na broni, żeby widzieć że ten do Ciebie nie pasuje.- Riposta była szybka i trafna. Przyglądając się nieco dokładniej ów zabawce dostrzegł pewne podobieństwo do szeroko używanych kunai. Nagle przyszedł mu do głowy pewien pomysł.
-Słuchaj! Skoro zbierasz na nowy oręż, to co powiesz na wybranie się ze mną na szukanie ludzi z Księgi Bingo?- W tej samej chwili wyjął swój notatnik, w którym miał listę shinobi poszukiwanych w różnych wioskach.
-Zobacz tylko ile kasy dają za schwytanie kilku osób. To co ty na to?- Bardzo wyraźnie było słychać entuzjazm w jego głosie. Dobrze wiedział, że sam nie dał by rady podołać nawet najsłabszym, ale dzięki Ketsu sytuacja wyglądała inaczej. Mógł się nim posłużyć.
Ketsu podniósł się na chwilę i wyjął z kieszeni na tyłku małą brązową książeczkę, na okładce pisało „Bingo book™”.
- Też już o tym myślałem – odparł, – ale każdy na liście to, co najmniej jounin, osoby na niej muszą naprawdę przegiąć, aby dostać swoje miejsce, nie wiem czy nawet we dwóch mielibyśmy szansę na pokonanie jakiegoś…ale ta książka ma drugą stronę – rzekł prosto. – nie raz, nie dwa, zdarza się że można zarobić podając miejsce pobytu danej osoby. Będąc we dwóch mamy tutaj szanse, wystarczy jakiś gołąb pocztowy, a potem możemy przypiąć się któremuś do ogona, i latać za nim, zarabiając za każdym razem, gdy zmieni wioskę. – Plan był dosyć prosty, a teraz stał się bardzo realny. Chociaż rozmowa sprowadziła się do jednego punktu, a mianowicie
- Wygląda na to że w takim wypadku będziemy podróżować razem… - stwierdził siadając z powrotem, przetarł ponownie czoło, cały czas był zmęczony
- ale to raczej od jutra, teraz wypadałoby znaleźć jakiś zajazd z noclegiem…i muszę się umyć.
-Masz racje. Głównie to o takie zlecenia mi chodziło, spójrz choćby na te...- pokazał palcem na jedną z pozycji na liście Suny -Za dostarczenie informacji, gdzie znajduje się siedziba SO można nieźle zarobić. Ba! Nawet za chwytanie jakiegokolwiek członka tej organizacji jest nagroda. Według mnie powinniśmy od tego zacząć.- Spoglądając na sennego już Ketsu, Mito nie mógł się z nim nie zgodzić. Wyglądał na zmęczonego, z resztą on też.
-Masz racje zajmiemy się tym jutro. Idź i prześpij się gdzieś.- Nie pamiętał kiedy ostatnio był dla kogoś tak miły. Chyba ostatnią osobą był jego mistrz...
- Idę na miasto poszukać jakiegoś,…bo ja wiem? Zajazdu albo hotelu, czegoś gdzie da się tanio przespać w nie najgorszych warunkach – „zawsze może być gorzej, więc warunki nigdy nie są najgorsze” dodał w myślach.
Powoli zebrał się i odwrócił w stronę drzwi
- chcesz to idź ze mną, a jak nie, to spotkamy się tu jutro jak słońce wzejdzie. – Pora bliżej nie sprecyzowana i tak oznaczała środek dnia.
Powoli wyszedł z budynku

z/t
I poszedł. Chwila wytchnienia dla siebie. Podsumowując był to dobry dzień, nawet bardzo. Udało się znaleźć wspólnika, który będzie odwalał za Mito brudną robotę. Niestety będzie trzeba się z nim podzielić zyskiem, ale chłopak miał nadzieje że z czasem koszty się zwrócą. Rozłożony na kanapie rozmyślał nad tą całą sytuacją i planował kolejne kroki. Jedno było pewne jutro będzie ciekawy dzień. Po chwili wstał z miejsca i wyszedł z restauracji, chcąc zająć się swoimi sprawami.
NMMT