Szkolenia Daisetsu

1. Daisetsu Fukuda
2. Genin
3. 1050
4. 16
Techniki:
1.Kage Bushin No Jutsu
2.Kai
3.Suna Shuriken [Doton]
4.Kawarimi No Jutsu

Dai ma zamiar nauczyĂŚ siĂŞ Suna Kyaza [Doton]

Pierwszy dzieĂą:
Dai budzi siĂŞ w podÂłym nastroju, niewiele brakuje mu do wpadniĂŞcia w furiĂŞ, jednak nie moÂże sobie na niÂą pozwoliĂŚ, poniewaÂż dziÂś miaÂł zacz¹Ì naukĂŞ nowej techniki. ZjadÂł szybko Âśniadanie i ubraÂł siĂŞ, spakowaÂł shuriken'y i kunai'e na wypadek ataku, lub innych niebezpieczeĂąstw. WyruszyÂł w stronĂŞ pustyni, poniewaÂż tam mógÂł byĂŚ sam i piasku byÂło pod dostatkiem. Gdy juÂż dotarÂł, doszedÂł do wniosku, Âże podÂłoÂże musi byĂŚ twardsze, po chwili zastanowienia ruszyÂł do jaskini. W niej rozciÂągn¹³ siĂŞ i byÂł gotowy do rozpoczĂŞcia nauki.
-Suna Kyaza! - wykrzykn¹³, jednak z ziemi nie wyciÂągn¹³ ani ziarenka piasku. - Co siĂŞ dzieje? Nie spodziewaÂłem siĂŞ, Âże to bĂŞdzie aÂż takie ciĂŞÂżkie - po tych sÂłowach zmobilizowaÂł siĂŞ i próbowaÂł, aÂż jego chakra prawie siĂŞ zuÂżyÂła, ostatni raz, jak uÂżyÂł tego jutsu wyciÂągn¹³ parĂŞ ziarenek piasku, jednak to byÂło o wiele za maÂło - NastĂŞpnego dnia muszĂŞ siĂŞ bardziej przyÂłoÂżyĂŚ - motywowaÂł siĂŞ w myÂślach.
Kiedy dotarÂł do domu zjadÂł i poÂłoÂżyÂł siĂŞ spaĂŚ

Drugi dzieĂą:
Budzi siê, szybko wstaje i wybiega, nie chcia³ zmarnowaÌ ani chwili, poniewa¿ ca³y ten dzieù chcia³ przeznaczyÌ tylko i wy³¹cznie na trening. Gdy ju¿ dotar³ rozpocz¹³ od razu u¿ywaj¹c jutsu.
-Suna Kyaza! - teraz efekt byÂł widoczny, mniej wiĂŞcej 20 ziarenek piasku uniosÂło siĂŞ w powietrzu, nastĂŞpnie przerwaÂł jutsu i usiadÂł na kamieniu
-Co robiĂŞ nie tak? Czemu tak sÂłabo mi wychodzi? - pytaÂł sam siebie.
NastĂŞpnie wstaÂł i znowu wykonaÂł to jutsu, tym razem wÂłoÂżyÂł swoje wszystkie siÂły, wyczyÂściÂł myÂśli, skupiÂł siĂŞ tylko na piasku
"MoÂże to pomoÂże" - pomyÂślaÂł
-Suna Kyaza! - wykrzykn¹³ skupiajÂąc siĂŞ na piasku, teraz efekt byÂł lepszy, ciĂŞÂżko byÂło policzyĂŚ ziarenka, poniewaÂż uniósÂł juÂż sporÂą iloœÌ piasku, uÂśmiechn¹³ siĂŞ i spojrzaÂł na wejÂście, byÂło juÂż ciemno
-Ale ten czas szybko leci - zacz¹³ marudziÌ, po czym ruszy³ w stronê domu
-Ten nowy sposób szybciej mĂŞczy, jednak efekty sÂą o wiele lepsze - zacz¹³ analizowaĂŚ w czasie powrotu do domu.
Kiedy juÂż dotarÂł, mógÂł z peÂłnÂą satysfakcjÂą zasn¹Ì.

Trzeci dzieĂą:
Wstaje w Âświetnym humorze, poniewaÂż byÂł dumny ze swojego wczorajszego treningu.
-Niewiele mi brakuje do perfekcji - mówiÂł konsumujÂąc posiÂłek.
Po zjedzeniu udaÂł siĂŞ jeszcze raz do jaskini, ochroniarze bramy byli trochĂŞ zdziwieni, Âże Daisetsu codziennie rano opuszcza wioskĂŞ i wraca w nocy.
Kiedy dotarÂł postanowiÂł spróbowaĂŚ wÂłoÂżyĂŚ w to jutsu o wiele wiĂŞcej chakry
"Szybciej mnie to wykoùczy, jednak efekt bêdzie jeszcze lepszy, a jak u¿yjê tego jutsu z du¿¹ iloœci¹ chakry, to potem kontrola piasku i tak nie wyczerpie mi chakry" - ponownie analizowa³ w myœlach.
-Suna Kyaza! - wykrzykn¹³ i w³o¿y³ w to tyle chakry ile zdo³a³, efekt by³ zadziwiaj¹cy, wielka iloœÌ piasku wy³oni³a siê z ziemi.
"Wow, i to ja tego dokonaÂłem, teraz bĂŞdĂŞ niepokonany" - cieszyÂł siĂŞ w myÂślach
"Jestem dobry, moim zdaniem juÂż koniec treningu, resztĂŞ douczĂŞ siĂŞ w praktyce" - pomyÂślaÂł wychodzÂąc z jaskini.
Jednak wróciÂł siĂŞ przed jaskiniĂŞ i stan¹³ naprzeciwko niej.
-Suna Kyaza! - zuÂżyÂł przez to wiele chakry ale zasypaÂł wejÂście do jaskini
"Nie sÂądziÂłem, Âże mi siĂŞ to uda" - myÂślaÂł ÂśmiejÂąc siĂŞ.
NastĂŞpnie dziĂŞki kontroli piasku, caÂły ten piasek wyciÂągniĂŞty z ziemi w jaskini przeniósÂł na pustyniĂŞ, aby moÂżna zwiedzaĂŚ tÂą doœÌ ma³¹ jaskiniĂŞ.
"Moja robota zakoĂączona" - myÂślaÂł wracajÂąc do domu.
"Jest to bardzo przydatne jutsu, jednak zabiera mi doœÌ du¿o chakry" - stwierdzi³ z lekk¹ przykroœci¹.
Nastêpnie przyszed³ do domu, nie mia³ si³ nic zjeœÌ, ani nawet przebraÌ siê, poprostu po wejœciu do domu z powodu zmêczenia po³o¿y³ siê i w ci¹gu chwili odp³yn¹³ w b³ogi sen

Dobra , niech Ci bĂŞdzie zaliczam. W koĂącu to tylko ranga C no i to twoje pierwsza nauka. . .

---

1. ImiĂŞ i Nazwisko: Daisetsu Seichuu
2. Ranga: Chuunin
3. Czakra: 1720
4. Wiek: 17
5. [jutsu:]
-Kai
-Kage Bunshin No Jutsu
-Kawarimi No Jutsu
-Suna Shuriken
-Sabaku Kyuu
-Suna No Tate
-Suna Kyaza
-Suna Payi

UczĂŞ siĂŞ Kokohi No Jutsu - genjutsu rangi B

DzieĂą pierwszy:
-Z tego co mi wiadomo, za pomocÂą tej techniki moÂżna zrobiĂŚ na przykÂład iluzjĂŞ krzaków, za którymi moÂżesz siĂŞ schowaĂŚ, w samej istocie to jutsu jest bardzo pomocne – tÂłumaczĂŞ Shinowi, który skoĂączyÂł juÂż paÂłaszowaĂŚ jabÂłko. Ogryzek schowaÂł do kieszeni, jak i resztĂŞ Âśmieci
”Ksoo, bĂŞdzie ciĂŞÂżko” – myÂślĂŞ zastanawiajÂąc siĂŞ nad naukÂą tej techniki, nie bĂŞdzie to normalna nauka, wczeÂśniejsze jutsu z rodzaju genjutsu samemu wymyÂśliÂłem, wiĂŞc miaÂłem lepiej, teraz muszĂŞ siĂŞ podstosowaĂŚ pod okreÂślonÂą zasadĂŞ
-Zaczynamy, najpierw ja spróbujĂŞ siĂŞ nauczyĂŚ, nastĂŞpnie z mojÂą pomocÂą zrobisz to ty, okey? JakbyÂś mógÂł, to stwórz jednego klona, w naszej walce juÂż je robiÂłeÂś, a dziĂŞki nim bĂŞdĂŞ mógÂł siĂŞ dowiedzieĂŚ, czy technika zadziaÂłaÂła – poleciÂłem Shinowi zupeÂłnie spokojnie, byÂłem skupiony na wykonaniu, nie miaÂłem czasu na okazywanie jakichkolwiek uczuĂŚ. Shin po chwili stworzyÂł klona, nastĂŞpnie odszedÂł na kilka metrów, siadÂł na szczycie kamienia i obserwowaÂł moje poczynania, ÂśledziÂł kaÂżdy ruch, aby wywnioskowaĂŚ jak to siĂŞ powinno robiĂŚ. WywoÂłaÂło to u mnie jeszcze wiĂŞkszÂą presjĂŞ, lecz nie wolno jej ulec, trzeba siĂŞ nauczyĂŚ jÂą kontrolowaĂŚ
-A wiĂŞc… ZrobiĂŞ przed sobÂą krzaki – mówiĂŞ pod nosem, po czym wykonujĂŞ pieczĂŞĂŚ i dajĂŞ przelewam chakrĂŞ do mózgu przeciwnika, tak przynajmniej robiÂłem w czasie nauki Suna Payi, wtedy dawaÂło to efekt. Po chwili przestaÂłem „przelewaĂŚ” chakrĂŞ do klona i spojrzaÂłem na Shina
-Teraz skup siĂŞ na informacjach i odwoÂłaj go – poleciÂłem patrzÂąc na niego chÂłodnym spojrzeniem, byÂłem peÂłny nadziei, jednak nie spodziewaÂłem siĂŞ juÂż sukcesu. Shin zamkn¹³ oczy, po chwili zacz¹³ mówiĂŚ:
-Robisz pieczĂŞĂŚ, przelewasz chakrĂŞ… Tak, zdecydowanie czujĂŞ, Âże mój klon otrzymaÂł chakrĂŞ, jednak nic z niÂą nie zrobiÂłeÂś, nic siĂŞ nie pojawiÂło – powiedziaÂł spokojnie Shin, po czym otworzyÂł oczy i spojrzaÂł na mnie z pewnego rodzaju litoÂściÂą
-DoszedÂłem do wniosku, Âże lepiej bĂŞdzie jak… - zacz¹³ mówiĂŚ Shin, lecz ja wystawiÂłem do niego otwartÂą dÂłoĂą, dajÂąc mu do zrozumienia, aby przestaÂł. Samemu zamkn¹³em oczy i zacz¹³em wszystko od poczÂątku analizowaĂŚ
-Ile jesteÂś w stanie stworzyĂŚ klonów w ciÂągu krótkiego odstĂŞpu czasu? – zapytaÂłem, skupiÂłem wzrok na ziemi, tak, zachowywaÂłem siĂŞ inaczej, przej¹³em siĂŞ tym zadaniem, muszĂŞ pokazaĂŚ mÂłodemu co tak naprawdĂŞ umiem
-Cztery maksymalnie… Z resztÂą przecieÂż widziaÂłeÂś podczas walki… CzujĂŞ, Âże jeszcze jeden i wyczerpiĂŞ swój limit, zrobiĂŚ? – zapytaÂł, spojrzaÂł na mnie, juÂż miaÂł przygotowanÂą pieczĂŞĂŚ. SiedziaÂł po turecku na kamieniu, kiedy patrzyÂłem na niego juÂż widziaÂłem pierwsze zmiany w jego zachowaniu
”Tak, szybko dojrzewa” – myÂślĂŞ usatysfakcjonowany, jednak po chwili otrzÂąsn¹³em siĂŞ, przecieÂż mÂłody czeka na mojÂą odpowiedÂź
-T…Tak, ja moÂżesz to zrób – poleciÂłem, po czym znowu spojrzaÂłem siĂŞ przed siebie, tam powinien siĂŞ pojawiĂŚ klon. Nie minĂŞÂło kilka sekund, a wodny bunshin juÂż staÂł i czekaÂł na uÂżycie na nim tej techniki
”Hm… Nie mogĂŞ mu od tak dawaĂŚ chakry, muszĂŞ jÂą jakoÂś ukierunkowaĂŚ” – myÂślĂŞ, po czym wykonujĂŞ odpowiednie pieczĂŞcie i przelewam do jego gÂłowy, w niej staram siĂŞ zrobiĂŚ jakiÂś obraz. Ku memu zdziwieniu klon siĂŞ rozpÂływa zostawiajÂąc tylko kaÂłu¿ê wody
-Oj Sensei… Za duÂżo chakry, klon tego nie wytrzymaÂł i puff… Ciekawy sposób na pokonanie klona, jednak prawdziwe ciaÂło byÂś tylko wzmocniÂł o chakrĂŞ. Próbujemy jutro czy chcesz to przetestowaĂŚ na mnie? – zacz¹³ siĂŞ wymÂądrzaĂŚ, lecz poczuÂłem w jego gÂłosie pewnego rodzaju troskĂŞ.
-Eh… Niech bĂŞdzie, idziemy spaĂŚ, zrobiĂŞ tylko klona, Âżeby w razie niebezpieczeĂąstwa nas broniÂł, o ile on teÂż nie pójdzie spaĂŚ – zaÂżartowaÂłem niemrawo, po czym ruszyÂłem w stronĂŞ wielkiego kamienia. Shin leÂżaÂł sobie wygodnie na samej górze, ja zdenerwowany zacz¹³em szukaĂŚ jakiegokolwiek ciekawego miejsca. PrzypomniaÂłem sobie o klonie, wiĂŞc zrobiÂłem go i poleciÂłem stacjonowaĂŚ w czasie, kiedy my bĂŞdziemy spaĂŚ. NastĂŞpnie wysypaÂłem piasek i na nim siĂŞ rozÂłoÂżyÂłem, gÂłowĂŞ oparÂłem o wg³êbienie gurdy. Po kilku minutach Shin chrapaÂł wniebogÂłosy, ja natomiast nie mogÂłem dobrze siĂŞ uÂłoÂżyĂŚ, tym bardziej zasn¹Ì. Po kilkudziesiĂŞciu minutach wreszcie zasn¹³em

DzieĂą drugi:
-Halo, sensei! – krzykn¹³ mi Shin do ucha tykajÂąc mnie rĂŞkÂą, po chwili otworzyÂłem oczy i rozciÂągn¹³em siĂŞ. Kiedy odzyskaÂłem ostroœÌ widzenia wstaÂłem, a raczej jedynie przeszedÂłem z pozycji le¿¹cej na siedzÂącÂą, oparÂłem siĂŞ o kamieĂą i sÂłuchaÂłem co chÂłopak miaÂł mi do powiedzenia.
-Sensei! NauczyÂłem siĂŞ! Umiem to jutsu! – krzyczaÂł z radoÂści i wymachiwaÂł rĂŞkoma. Jego mordka naprawdĂŞ siĂŞ cieszyÂła, nie mógÂł sobie ze mnie ÂżartowaĂŚ
-Humph… PokaÂż – powiedziaÂłem jeszcze zaspany niedowierzajÂąc uszom. Na twarzy chÂłopca dopiero teraz zauwaÂżyÂłem krople potu i podkr¹¿one oczy
”CzyÂżby nie spaÂł? CzyÂżby chrapaÂł tylko dla niepozoru, a potem zahartowanie ĂŚwiczyÂł? Niesamowite co moÂże ten chÂłopak” – pomyÂślaÂłem obserwujÂąc jego w caÂłej okazaÂłoÂści. WstaÂłem, a raczej zwlokÂłem siĂŞ z miejsca, wolnym i chwiejnym krokiem podszedÂłem do niego
-PokaÂż na mnie, na pewno to umiesz i jesteÂś w stanie wykonaĂŚ to jutsu? MoÂże odpoczniesz? WyglÂądasz na strasznie wykoĂączonego… - powiedziaÂłem, lecz sÂłowa nie trafiaÂły do niego, wyglÂądaÂł jakby byÂł w innym Âświecie, ucieszony, Âże zrobiÂł coÂś, czego nawet jego sensei nie zdoÂłaÂł
-Nie… ZrobiĂŞ to… PotrafiĂŞ – wymamrotaÂł patrzÂąc siĂŞ w dal, w tym stanie nie przypominaÂł mi tego samego Shina, zmieniÂł siĂŞ, czy naprawdĂŞ siĂŞ zmieniÂł po tak krótkim czasie? PodszedÂłem do niego, staÂłem kilka metrów od niego
-PokaÂż – poleciÂłem przez zĂŞby non-stop go obserwujÂąc, jego stan mnie niepokoiÂł, nie wiadomo, co moÂże sobie zrobiĂŚ, jeÂśli „przedawkuje” z uÂżywaniem chakry. O dziwo wyciÂągn¹³ coÂś z kieszeni, coÂś maÂłego, wsadziÂł do buzi i przegryzÂł
-C…Co to? CzyÂżby piguÂłka ze skrzepniĂŞtÂą krwiÂą? Shin… Nie moÂżesz tego braĂŚ! – krzykn¹³em martwiÂąc siĂŞ o niego, tak, wyglÂądaÂł i zachowywaÂł siĂŞ inaczej, jakby kierowaÂło nim coÂś innego niÂż on sam. OdwróciÂł siĂŞ do mnie i wykonaÂł odpowiednie pieczĂŞci. Tak! ZadziaÂłaÂło, przed nim pojawiÂły siĂŞ gĂŞste i bujne krzewy, wokóÂł wiele drzew, nie tylko zrobiÂł jednÂą rzecz, byÂło tego znacznie wiĂŞcej
-Kai! – wyzwoliÂłem siĂŞ, przede mnÂą staÂł ucieszony kurdupel, pokazujÂąc mi, Âże jest zrobiĂŚ znacznie wiĂŞcej niÂż siĂŞ spodziewaÂłem
-PoÂłóÂż siĂŞ teraz, na pewno dÂługo nie spaÂłeÂś, jak wstaniesz, obiecujĂŞ ci, Âże ja teÂż bĂŞdĂŞ umiaÂł to jutsu – uÂśmiechn¹³em siĂŞ wymuszenie. ChÂłopak posÂłuchaÂł, równie chwiejnym krokiem doszedÂł, nastĂŞpnie wdrapaÂł siĂŞ na wielki kamieĂą i tak zasn¹³ momentalnie
”Ksoo, umie maÂło, lecz uczy siĂŞ szybko, nauczyÂł siĂŞ tego jedynie z obserwacji, nie mogĂŞ go zapytaĂŚ jak to zrobiÂł, muszĂŞ siĂŞ samemu nauczyĂŚ” – pomyÂślaÂłem patrzÂąc na ÂśpiÂącego juÂż Shina, zacisn¹³em piĂŞÂści i spojrzaÂłem przed siebie
-Kage Bunshin No Jutsu! – wykrzykn¹³em zÂły na siebie, Âże nie dorównujĂŞ, a co dopiero przeganiam zwykÂłego dzieciaka, który jest pod moimi skrzydÂłami. Przede mnÂą pojawiÂł siĂŞ klon, patrzyÂł na mnie z politowaniem
-Nie gap siĂŞ tak – mrukn¹³em do niego, po czym wykonaÂłem odpowiednie pieczĂŞci, aby zÂłapaĂŚ go w owe genjutsu
”Jak? Co zastosowaĂŚ? MÂłody chciaÂł mi wtedy coÂś poradziĂŚ, ale ja mu przerwaÂłem, nie pomyÂślaÂłem, Âże ktoÂś z pozoru gorszy moÂże mieĂŚ coÂś mÂądrego do powiedzenia, dlaczego? Dlaczego jestem takim ignorantem?” – myÂślĂŞ z wyrzutami sumienia, aczkolwiek jeszcze mocniej zacisn¹³em piĂŞÂści, po chwili wyciszenia pozbyÂłem siĂŞ tych natarczywych myÂśli.
”Spokojnie, wszystko powoli, najpierw przelewanie chakry, potem uksztaÂłtowanie jej i stworzenie w jego gÂłowie takiego obrazu, jaki bĂŞdĂŞ chciaÂł, na poczÂątek niech to bĂŞdzie jedynie krzew” – powtarzam sobie w myÂśli caÂły plan, nastĂŞpnie wykonujĂŞ go powoli i schematycznie. Na moim czole pojawiajÂą siĂŞ kropelki potu, w odpowiednim wedÂług mnie momencie przerywam przepÂływ chakry do mózgu mojego klona, nastĂŞpnie ksztaÂłtujĂŞ jÂą tak, aby w odpowiedniej czĂŞÂści wywarÂła wpÂływ na widziany obraz. DziĂŞki temu powinien zobaczyĂŚ coÂś, co naprawdĂŞ nie istnieje. Ja jednak nie mogĂŞ siĂŞ rozpraszaĂŚ, ciÂągle skupiam siĂŞ na tym obrazie i ksztaÂłtowaniu chakry, aby nagle to siĂŞ nie przerwaÂło. Po chwili jednak zakoĂączam owe starania, aby zobaczyĂŚ efekt. Puff, klona nie ma, skupiam siĂŞ na danych, które otrzymaÂłem z jego istnienia. Na poczÂątku wszystko byÂło tak jak normalnie, tworzĂŞ pieczĂŞĂŚ wywieram na jego mózg, aby coÂś siĂŞ pojawiÂło. Tak, udaÂło siĂŞ, lecz nie tak jakbym chciaÂł, Shin zrobiÂł to o wiele lepiej, przede mnÂą obraz pojawiÂł siĂŞ nagle, w tym przypadku jakby siĂŞ pojawiaÂł, dopiero formowaÂł i na koĂącu powstawaÂł koĂącowy efekt
”Szybciej? CzyÂżby muszĂŞ przyspieszyĂŚ? Przez to stracĂŞ koncentracjĂŞ, ale moÂże nie muszĂŞ siĂŞ aÂż tak bardzo na tym skupiaĂŚ? Shin wyglÂądaÂł na wyluzowanego, lecz chyba nie tak, jak ja przed chwilÂą. Jeszcze raz, szybko, ale dokÂładnie” – myÂślĂŞ, motywujÂąc siĂŞ do dziaÂłania i wreszcie do wykonania tego dobrze. Mój wzrok przykuÂł teraz Shin, który zacz¹³ coÂś mamrotaĂŚ, po chwili otworzyÂł oczy i mówiÂł coÂś pod nosem, nie zrozumiaÂłem go, lecz podejrzewaÂłem o co mu chodzi
-Wstawaj, ja teÂż juÂż umiem to jutsu, bez Âżadnych gÂłupich dopingów tego co ty stosujesz, musisz siĂŞ tego wyzbyĂŚ, musisz polegaĂŚ na wÂłasnej regeneracji – syczĂŞ do niego majÂąc wyrzuty, Âże w ogóle coÂś takiego zrobiÂł. Z szyderczym uÂśmiechem podszedÂł do mnie, stan¹³ kilka metrów przed i wsadziÂł rĂŞce do kieszeni. Szyderczy uÂśmiech nie znikaÂł z jego twarzy, nie spodziewaÂł siĂŞ, Âże mi to siĂŞ uda
-Tylko nie wysadÂź mi gÂłowy jak temu klonowi – zaÂżartowaÂł zÂłoÂśliwie, zaimponowaÂł mi jego spokój, czyÂżby to byÂł jego naturalny spokój? Gdzie podziaÂł siĂŞ ten narwany dzieciak, z którym poszedÂłem na trening? MoÂże coÂś pali? Potem dokonam Âśledztwa, teraz muszĂŞ mu pokazaĂŚ, Âże mi teÂż siĂŞ udaÂło
-Kokohi No Jutsu! – spektakularnie wykrzykujĂŞ nazwĂŞ techniki i formujĂŞ odpowiednie pieczĂŞci do wykonania jutsu
-Nie chwal siĂŞ, Âże znasz nazwĂŞ – zakpiÂł szyderczo, jednak ja nie daÂłem siĂŞ sprowokowaĂŚ i wyprowadziĂŚ z równowagi, trzymaÂłem nerwy na wodzy. WokóÂł niego stworzyÂłem piĂŞĂŚ palów, które wyrosÂły z ziemi, przynajmniej takie miaÂłem zaÂłoÂżenie. WytrzeszczyÂł oczy, byÂł peÂłen podziwu, wiĂŞc musiaÂło mi siĂŞ udaĂŚ, przerwaÂłem swoje starania i wyprostowaÂłem siĂŞ uspakajajÂąc oddech
-Humph… Gratulacje, a wiĂŞc wzbogaciliÂśmy siĂŞ o jedno waÂżne jutsu – powiedziaÂł radoÂśnie Shin, wróciÂł do swoich dawnych zachowaĂą, robiÂł wczeÂśniej pewnie tak, aby mnie wyprowadziĂŚ z równowagi, przetestowaĂŚ moje nerwy
”Ma talent” – podsumowaÂłem w myÂślach i uÂśmiechn¹³em siĂŞ

Nie zliczam , jako , Âże to jedno z twoich pierwszych Gen jutsu , a ty stwierdziÂłeÂś , Âże w nauce wczeÂśniej zdobyte zdolnoœÌ bĂŞdÂą kluczowe. OtóÂż nie to gen jutsu wymaga odpowiedniego wkÂładu pracy , jest ono podstawÂą do dalszych dziaÂłaĂą , a aj widzĂŞ ,Âże masz spory potencjaÂł , jednak nie wÂłoÂżyÂłeÂś w tÂą naukĂŞ caÂłego serca. Równie dobrze mógÂłbyÂś rozwin¹Ì pewne rzeczy , przedÂłuÂżyĂŚ naukĂŞ , spowodowaĂŚ wiĂŞcej niepowodzeĂą i wprowadziĂŚ parĂŞ nowych pomysÂłów. I sÂądzĂŞ ,Âże to zrobisz bo , na razie :
Nie zaliczam

Wi Dim