Sypialnia Daisetsu (Parter)

Jest to niewielki pokój przeznaczony jedynie dla jednej osoby. W tym pomieszczeniu znajduje siĂŞ jednoosobowe poÂścielone ÂłóÂżko, poniewaÂż Daisetsu dba o porzÂądek, to nie bĂŞdzie problemów z czystoÂściÂą, a takÂże jak na taki maÂły pokój duÂża komoda przeznaczona tylko do uÂżytku Dai'a. Ma tam swoje ubrania i inne akcesoria, wszystko oczywiÂście Âładnie posegregowane i uÂłoÂżone równiutko. Nie zabrakÂło takÂże przestronnego i czystego okna, przez które widaĂŚ prawie ca³¹ SunĂŞ. Przy ÂłóÂżku znajduje siĂŞ niewielki stolik na ksi¹¿ki, jest zapeÂłniony po same brzegi.

____________________________________
-Nie ma to jak w domu - westchn¹³, po czym wsadziÂł swoje buty do komody, a nastĂŞpnie chwyciÂł za ksi¹¿kĂŞ i zacz¹³ czytaĂŚ na swoim maÂłym, ale wygodnym ÂłóÂżku, jednak po chwili zasn¹³

Dodane po 8 godzinach 16 minutach:

Budzi siĂŞ z uÂśmiechem witajÂąc nowy dzieĂą
-Ciekawe jakÂą dawkĂŞ emocji przeÂżyjĂŞ w ciÂągu tej doby - powiedziaÂł sam do siebie, odÂłoÂżyÂł ksi¹¿kĂŞ na stolik, ubraÂł siĂŞ w swoje codzienne ubranie i miaÂł juz zamiar wyjœÌ z pokoju, jednak zobaczyÂł, Âże ÂłóÂżko nie jest równo poÂścielone, wiĂŞc wróciÂł siĂŞ i poprawiÂł tÂą niedociÂągÂłoœÌ, nastĂŞpnie miaÂł zamiar iœÌ do kuchni. Zamkn¹³ drzwi, lecz nie na klucz, poniewaÂż zaraz po posiÂłku miaÂł tu wróciĂŚ.

<NMM>

Dodane po 1 godzinach 47 minutach:

Wreszcie wraca, widaĂŚ, Âże trochĂŞ znurzony tym chodzeniem, ÂściÂągn¹³ jak zwykle buty i uÂłoÂżyÂł równo w komodzie, nastĂŞpnie zacz¹³ grzebaĂŚ miĂŞdzy ksi¹¿kami na stoliku, po krótkim czasie z ulgÂą znalazÂł tÂą, którÂą czyta, po tym, poÂłoÂżyÂł siĂŞ na ÂłóÂżku i odpÂłyn¹³ w Âświat fantasy przedstawiony w tej o to ksi¹¿ce

Dodane po 15 minutach:

-Nudno... - stwierdziÂł, po czym odÂłoÂżyÂł ksi¹¿kĂŞ - MoÂże w mieÂście coÂś bĂŞdzie siĂŞ dziaÂło? - spojrzaÂł przez okno - Warto spróbowaĂŚ, po czym wyciÂągn¹³ i zaÂłoÂżyÂł buty z komody, wzi¹³ kunai'e i shuriken'y.
-No to wyruszamy! - Krzykn¹³ pe³en werwy

<NMM>

Dodane po 3 godzinach 57 minutach:

-Ale jestem zmêczony - powiedzia³, po czym zjad³ ze sto³u lekki obiad i po³o¿y³ siê spaÌ, po tak wykoùczaj¹cej misji zasn¹³ po chwili, jego miêœnie i Chakra potrzebowa³y regeneracji, a sen bardzo dobrze w tym pomaga

---

WszedÂłem do posiadÂłosci mojego klanu. DowiedziaÂłem siĂŞ Âże wprowadziÂła siĂŞ nowa osoba wiĂŞc postanowiÂłem siĂŞ z niÂą zapoznaĂŚ. ZobaczyÂłem ze mieszkanie które wczeÂśniej byÂło pusty byÂło zajĂŞte przez kogoÂś. ZapukaÂłem do drzwi aby zobaczyĂŚ czy osoba znajduje siĂŞ w tym pomieszczeniu.
Ciekawe czy jest w domu. Mam nadziejĂŞ Âże tak i Âże bezsensownie nie przychodziÂłem tutaj aby straciĂŚ czas tylko poznam nowego czÂłonka klanu.

Zbudzi³ siê pukaniem do drzwi, jednak zanim wsta³ i doszed³ do siebie min¹³ pewien okres czasu.
-Ju¿ idê! - wykrzykn¹³, po czym uda³ siê w stronê drzwi
"Kto to moÂże byĂŚ? Z resztÂą czemu martwiĂŞ siĂŞ na zapas? OtworzĂŞ drzwi to siĂŞ przekonam" - pomyÂślaÂł
WÂłaÂściciel domu otworzyÂł drzwi. ZobaczyÂłem przed sobÂą mĂŞÂżczyznĂŞ z ognistymi wÂłosami które opadaÂły mu na wÂłosy. Od razu postanowiÂłem przywitaĂŚ siĂŞ z nim
-Ohayo, jestem Sakai Yuji i mieszkam nieopodal ciebie. Postanowilem przywitaĂŚ nowego sÂąsiada i zapoznaĂŚ siĂŞ z nim. MoÂże opowiesz mi coÂś o sobie?
PowiedziaÂłem zwracajÂąc siĂŞ do chÂłopaka. ByÂłem bardzo ciekaw kim jest i skÂąd pochodzi.

---

Otworzy³ szeroko oczy a potem uœmiechn¹³ siê przyjacielsko
-O, hej, nazywam siĂŞ Daisetsu Fukuda - po tych sÂłowach skÂłoniÂł siĂŞ, nastĂŞpnie wskazaÂł rĂŞkÂą na swój pokój i rzekÂł: - Zapraszam
"Wydaje siĂŞ miÂły, wreszcie kogoÂś poznam" - cieszyÂł siĂŞ w myÂślach
WszedÂłem do mieszkania. ByÂło ono doœÌ maÂłe. ZobaczyÂłem Âłózko i postanowiÂłem na nim usi¹œÌ. RozejrzaÂłem siĂŞ ponownie po pokoju.
Nie jest to zbyt duÂży pokój, chyba tylko dla jednej osoby. Musi pochodziĂŚ z biednej rodziny.
-MoÂże opowiesz mi coÂś o sobie. Na przykÂład co robiÂą twoi rodzice, czy nadal ÂżyjÂą i czy masz moÂże jakieÂś rodzeĂąstwo?
Po tej wypowiedzi czekaÂłem na odpowiedz chÂłopaka. PrzypomniaÂło mi to takÂże moje dzieciĂąstwo, kiedy jako maÂły chÂłopiec bawiÂłem siĂŞ w domu a moi rodzice nadal Âżyli. Jak ja czasami tĂŞsknie za tymi czasami.
UsiadÂł na fotelu, spojrzaÂł w dóÂł, jego oczy zaszkliÂły siĂŞ, jednak nie chciaÂł tego okazywaĂŚ
-PochodziÂłem z bardzo bogatej rodziny, jednak w odstĂŞpie 3 lat umarli mi rodzice, zostali zabici przez tajemniczych ninja, caÂły dorobek przeszedÂł na SunĂŞ, a ja zostaÂłem z paroma groszami w tym miejscu... RodzeĂąstwo? Tak... miaÂłem brata, jednak opuÂściÂł SunĂŞ kilka lat temu... A Ty opowiesz o swojej rodzinie i pochodzeniu??
SÂłucham z wielkÂą ciekawoÂściÂą to co mówiÂł chÂłopak. Po skoĂączeniu jego wypowiedzi odpowiedziaÂłem
-Bardzo mi przykro z powodu twojej rodziny. Moi rodzice takÂże zginĂŞli. Ojciec byÂł jednym z special joninów którzy mieli obowiÂązek broniĂŚ kage Suny. WybuchÂła wojna i mój ojciec poszedÂł walczyĂŚ. Ja jako mÂłody mÂłokos oczywiÂście teÂż poszedÂłem mimo Âże zakazaÂł mi teog. PoÂświĂŞciÂł on swoje Âżycia aby ratowaĂŚ mnie. Wtedy obudziÂła siĂŞ we mnie to i zabiÂłem tych shinobi którzy pozbawili mojego ojca Âżycia. Moja matka zmarÂła dwa lata póÂźniej z przemĂŞczenia i tĂŞsknoty za mĂŞÂżem. Nie mogÂła juÂż dÂłuÂżej wytrzymaĂŚ. Tak wiec zostaÂłem sam na tym Âświecie. Nie miaÂłem rodzeĂąstwa. JedynÂą osoba która byÂła mi bliska to byÂła Shana, dziewczyna która byÂła mojÂą najlepszÂą przyjacióÂłkÂą. Niestety od incydentu kiedy obudziÂło siĂŞ we mnie to coÂś jej nie widziaÂłem. Nie wiem co siĂŞ staÂło z niÂą. JesteÂśmy podobni do siebie. Oboje straciliÂśmy rodziców.
Po tych sÂłowach popatrzyÂłem siĂŞ w ziemie zamyÂślajÂąc siĂŞ nad czymÂś.
PopatrzyÂł siĂŞ na Sakai'a i zmierzyÂł go wzrokiem
"Nie jestem sam... Mam okazjĂŞ do mocnej przyjaÂźni" - pomyÂślaÂł
-TakÂże wspóÂłczujĂŞ... - odrzekÂł smutno - ja miaÂłem wielu przyjacióÂł, poniewaÂż pomagaÂłem kaÂżdemu, ale lubili mnie chyba tylko dlatego, Âże ich wyrĂŞczaÂłem... A tak w ogóle to ile masz lat? - zapytaÂł siĂŞ miÂłym i czuÂłym gÂłosem
Po jego sÂłowach zrobiÂło mi siĂŞ lepiej. WidziaÂłem w nim dobrego czÂłowieka
-Mam 16 lat, jestem jeszcze m³ody ale wiem jak siê broniÌ. Uda³o mi siê awansowaÌ na chunina. Nie by³o to proste ale dziêki ciê¿kiej pracy dokona³em tego. A ty ile masz lat i jakiej range masz. Chcia³bym siê tak¿e dowiedzieÌ co jest twoim celem w ¿yciu, do czego d¹¿ysz.
MówiÂłem do chÂłopca rozglÂądajÂąc siĂŞ po pomieszczeniu.
Pewnie kopiÂł je za wÂłasne ciĂŞÂżko zarobione pieniÂądze skoro caÂły majÂątek który miaÂł zostaÂł przekazany Sunie.
-To jesteÂśmy rówieÂśnikami - szybko spostrzegÂł Dai i zacz¹³ siĂŞ ÂśmiaĂŚ - wyglÂądasz na o wiele starszego - szybko spostrzegÂł - jestem geninem, poniewaÂż przykÂładaÂłem caÂły czas w trening, nie dbaÂłem o rangĂŞ, jednak widzĂŞ co teraz w Sunie siĂŞ dzieje... Moje Nindo powiadasz? MoÂże to zabrzmi Âśmiesznie ale mam poboczne, jednym z nich jest zostaĂŚ Kazekage i wprowadziĂŚ lepsze Âżycie w Sunie, drugie: pomÂściĂŚ rodziców, a trzecie to byĂŚ docenianym przez najlepszych, poniewaÂż zaleÂży mi na opinii innych, i do tego lubiĂŞ o nich jak najwiĂŞcej wiedzieĂŚ... Sam nie wiem dlaczego - uÂśmiechn¹³ siĂŞ szyderczo - teraz ty - (mina w stylu: ";)")
Uœmiechn¹³em siê do niego. Od razu wyda³ mi siê on mi³y. Jest naprawdê bardzo uprzejma osoba.
-Bardzo ambitne cele masz. Ja obecnie d¹¿ê do tego aby dorównaĂŚ sile Kage albo nawet ja przewyÂższyĂŚ. Ne chce juÂż nigdy patrzeĂŚ jak osoba mi bliska ginie.
Po tych s³owach zacisn¹³em rêkê. Trochê mnie denerwowa³o ze nadal jestem taki slaby.
-Nadal jeszcze jestem tylko na malutkim szczeblu moich moÂżliwoÂści. Wiem ze staĂŚ mnie na wiĂŞcej wiĂŞc szukam wszĂŞdzie wiĂŞkszej mocy aby staĂŚ siĂŞ silniejszym. Niestety nie jest to Âłatwe i muszĂŞ czasami kroczyĂŚ drogÂą zÂła.
SpojrzaÂłem w swoje rĂŞce które otworzyÂłem. WiedziaÂłem ze jak jak dam z siebie wszystko to dorównam mocy kage. MuszĂŞ tylko ciĂŞÂżko trenowaĂŚ.
SpojrzaÂł w dóÂł i zmartwiÂł siĂŞ
-JeÂżeli chcesz byĂŚ dobry to nie musisz korzystaĂŚ z drogi zÂła... Zaufaj mi... Jednak... Jednak... Jaki jesteÂś naprawdĂŞ i - zacz¹³ mówiĂŚ zdenerwowany, caÂły siĂŞ trzÂąsÂł - w jakim sensie mówisz, Âże czasami korzystasz z drogi zÂła?! - ostatnie sÂłowa niemal wykrzykn¹³, nie godziÂł siĂŞ, Âże osoba, która staÂła mu siĂŞ tak bliska jest zÂła...
SpojrzaÂłem na chÂłopaka. WidaĂŚ moje sÂłowa go musiaÂły przestraszyĂŚ. MuszĂŞ mu powiedzieĂŚ caÂła prawdĂŞ która nikomu jeszcze nie mówiÂłem.
-Chodzi o to Âże jestem w organizacji która d¹¿y do opanowania caÂłego Âświata bez wzglĂŞdu na konsekwencje. DziĂŞki niej mogĂŞ staĂŚ siĂŞ silniejszy ale muszĂŞ wykonywaĂŚ zlecone mi zadania. Jeszcze nie zabiÂłem Âżadnego bezbronnego czÂłowieka na szczĂŞÂście. Wiem ze postĂŞpuje wbrew sobie, nie taki chciaÂłem byĂŚ ale muszĂŞ zyskaĂŚ wiĂŞcej mocy bez wzglĂŞdu na konsekwencje. Nie wiem jak dÂługo uda mi siĂŞ wytrzymaĂŚ w tym stanie ale muszĂŞ podoÂłaĂŚ. niestety nie mam nic do stracenia wiĂŞc mogĂŞ tylko zyskaĂŚ.
Moja wypowiedz byÂła teraz bez Âżadnych emocji. Nawet nie drgn¹³em kiedy o tym mówiÂłem.
-MuszĂŞ siĂŞ wyzbywaĂŚ kaÂżdych emocji które sÂą we mnie, nie mogĂŞ pozwoliĂŚ sobie n nie bo siĂŞ oni poÂłapiÂą jaki naprawdĂŞ jestem. Wiem Âże muszĂŞ kroczyĂŚ ta ÂścieÂżkÂą sam i tyko ja mogĂŞ to wytrzymaĂŚ.

Ze wÂściekÂłoÂści uderzyÂł w stolik, aÂż przeÂłamaÂł siĂŞ na póÂł i wszystkie ksi¹¿ki rozsypaÂły siĂŞ na podÂłodze, jednak nie przejmowaÂł siĂŞ tym, byÂł naszpikowany zÂłoÂściÂą
-Dlaczego kosztem tak wielu chcesz osiÂągn¹Ì moc?! [pytanie byÂło oczywiÂście retoryczne] OsiÂągniesz moc i co dalej? Staniesz siĂŞ marionetkÂą bez uczuĂŚ, maszynÂą do zabijania, nic wiĂŞcej, czy tak chcesz spĂŞdzaĂŚ czas przez resztĂŞ Âżycia?! - rozpÂłakaÂł siĂŞ ze wÂściekÂłoÂści - Nie tego siĂŞ spodziewaÂłem po tobie... Jednak jesteÂś taki sam jak inni, kosztem mocy jesteÂś w stanie poÂświĂŞciĂŚ wszystko co masz... ZawiodÂłem siĂŞ na tobie - ostatnie sÂłowa wymówiÂł na ostatnim tchu
SpojrzaÂłem na niego. ZdziwiÂła mnie jego reakcja. MyÂślaÂłem Âże mnie zrozumie ale siĂŞ przeliczyÂłem. i do tego jeszcze rozwaliÂł stóÂł pod wpÂływem zÂłoÂści. PoklepaÂłem go po ramieniu
-JuÂż dobrze, uspokój siĂŞ. Nie chciaÂłem ciebie zdenerwowaĂŚ. Nie zrozumiaÂłeÂś mnie do koĂąca. kiedy zyskam moc to moim celem bĂŞdzie zniszczenie caÂłego zÂła na tym Âświecie. Nie stanĂŞ siĂŞ kimÂś bez uczuĂŚ. Teraz je mam ale muszĂŞ tÂłumiĂŚ dla waÂżniejszego celu. Jest peÂłno osób które sÂą silniejsze ode mnie a ja nic na to nie mogĂŞ poradziĂŚ na razie, ale jak zyskam moc to siĂŞ zmieni. Takie organizacje jak Akatsuki czy Sound Organization sÂą przepeÂłnione zle. Jak uda mi siĂŞ zwiĂŞkszyĂŚ moja sile to bĂŞdĂŞ walczyÂł przeciwko nim. Ale na razie jestem zbyt sÂłaby by im siĂŞ przeciwstawiĂŚ. Nie wiem jak dÂługo jeszcze przetrzymam to, coraz bardzie irytuje mnie juÂż ta sytuacja. MoÂżliwe Âże za tydzieĂą siĂŞ ot zmieni. Jestem dobrym czÂłowiekiem. Nie oceniaj mnie pochopnie.
MówiÂłem spokojnym gÂłosem uspakajÂąc chÂłopaka.
PatrzyÂł na Sakai'a na jego usta, ÂśledziÂł kaÂżde sÂłowo, napawaÂł siĂŞ jego naukami, Âłzy pÂłynĂŞÂły ciurkiem, nie byÂł w stanie ich powstrzymaĂŚ
-Ja bym nie byÂł w stanie patrzeĂŚ na takie zÂło... - mówiÂł dÂławiÂąc siĂŞ Âłzami - Wy...Wy...Wybacz, nie zna... znaÂłem caÂłej prawdy, ja... ja teÂż chcĂŞ byĂŚ si...silny - otarÂł Âłzy i staraÂł siĂŞ byĂŚ twardym - ChciaÂłbym siĂŞ rozwijaĂŚ, jednak teraz stojĂŞ w miejscu... Nie ma mnie kto uczyĂŚ, wÂłaÂśnie dlatego chcĂŞ zostaĂŚ Kazekage (nie obraÂź siĂŞ Kortill )... - spojrzaÂł w dóÂł, nastĂŞpnie na stóÂł
"Za co ja kupie nowy stóÂł?" - pytaÂł siĂŞ w myÂślach nie spuszczajÂąc z niego wzroku
Wreszcie udaÂło mi siĂŞ go przekonaĂŚ. ByÂłem zadowolony Âże zrozumiaÂł mnie.
-Skoro szukasz ucznia to mógÂłbym zostaĂŚ twoim mistrzem i uczyĂŚ ciebie. Wiem Âże jeszcze nie jestem doœÌ silny ale udaÂło mi siĂŞ trochĂŞ podszkoliĂŚ. PoznaÂłem kilka potĂŞÂżnych jutsu które sÂą mi bardzo przydatne. Wiadomo Âże nasze treningi musiaÂły by siĂŞ odbywaĂŚ w ukryciu poniewaÂż nikt siĂŞ nie moÂże dowiedzieĂŚ o tym ze szkolĂŞ kogoÂś. Moja organizacja by mnie pewnie zabiÂła gdyby siĂŞ dowiedziaÂła wiĂŞc byÂśmy musieli uwaÂżaĂŚ. WidzĂŞ ze jesteÂś peÂłen siÂł i energii. Masz takÂże zapaÂł do nauki. ByÂłbyÂś pewnie dobrym uczniem. WiĂŞc co ty na to?
CzekaÂłem na odpowiedz Daisetsu. ZastanawiaÂło mnie czy zgodzi siĂŞ na moja propozycjĂŞ. Wiem ze co dopiero siĂŞ poznaliÂśmy ale od razu przypadÂł mi do gustu.
OpuÂściÂł gÂłowĂŞ
-Nie jestem godzien - po czym spojrza³ na Sakai'a z b³yskiem w oczach - Naprawdê mo¿esz mnie uczyÌ?! - niemal krzykn¹³ ze szczêœcia - a tak na marginesie... Czy oni wiedz¹, ¿e jesteœ dobry (IQ = 0 )?
SpojrzaÂłem na Dai. ZÂłapaÂłem go za gÂłowĂŞ mojÂą rĂŞka i potargaÂłem jego wÂłosy
-OczywiÂście Âże mogĂŞ ciebie uczyĂŚ, jeÂśli oczywiÂście jesteÂś zainteresowany. Niestety moi towarzysze z organizacji nie wiedzÂą Âże jestem dobry. Gdybym okazaÂł choĂŚ czeœÌ dobroci u nich to by mnie zabili. To nie jest taka Âłagodna organizacja. Za odejÂście z niej jesteÂś Âścigany przez innych czÂłonków. Dlatego muszĂŞ ukrywaĂŚ mojÂą prawdziwÂą naturĂŞ. Wiec co ty na to abym zostaÂł twoim Sensei?
-Ale takim prywatnym tak? - zdziwiÂł siĂŞ zadajÂąc pytanie - bo przecieÂż nie jesteÂś Jouninem (CóÂż za spostrzeÂżenie chociaÂż pamiĂŞĂŚ nie szwankuje ) - otrzÂąsn¹³ siĂŞ - Czemu niestety nie wiedzÂą? To chyba dobrze, jakby coÂś to powiedz mi to pomogĂŞ ci siĂŞ przed nimi obroniĂŚ (haha ) - uÂśmiechn¹³ siĂŞ, zacz¹³ traktowaĂŚ Sakai'a jak brata
"Nigdy nie miaÂłem z nikim innym takiego kontaktu jak z nim" - pomyÂślaÂł
-Tak, bĂŞdĂŞ twoim prywatnym sensei. Nie martw siĂŞ nie chce ciebie w to wplÂątywaĂŚ. Jak co to zajmĂŞ siĂŞ tym sam. Nie chce mieĂŚ kogoÂś Âżycia na sumieniu, a zgÂłasza nie twojego. Tak jak mówiÂłem musimy siĂŞ z tym ukrywaĂŚ. nie moÂżemy tego ujawniaĂŚ poniewaÂż by mnie zabili. BĂŞdziemy organizowaĂŚ potajemne spotkania podczas których bĂŞdziemy mogli trenowaĂŚ i siĂŞ doskonaliĂŚ. Mam nadziejĂŞ Âże dotrzymasz tajemnicy i nie mów nikomu o tym co ci mówiÂłem.
Po tych s³owach szczerym uœmiechem uœmiechn¹³em siê do Dai. Czu³em ze ot pocz¹tek wielkiej przyjaŸni.
-Jasne, mo¿esz mi zaufaÌ - uœmiechn¹³ siê - Jednak... Nie przekreœlaj mnie, wiesz jak ja lubiê pomagaÌ, jeœli bym by³ ci potrzebny, nawet w b³achostce to wezwij mnie, zawsze wyrêczam innych z wielk¹ chêci¹. Lubiê, gdy inni mog¹ wypocz¹Ì. Wiêc zapamiêtaj moj¹ propozycjê - spojrza³ smutno na Sakai'a - Mogê ci ufaÌ prawda? [pytanie retoryczne] Tak naprawdê nie jestem zdolny, moja kontrola piaskiem pozostawia wiele do ¿yczenia, a inne jutsu wymagaj¹ poprawek, jednak wierzê, ¿e jesteœ w stanie mnie nauczyÌ... Po prostu to czujê - uœmiechn¹³ siê ponownie wymawiaj¹c ostatnie wyrazy
PatrzyÂłem na Dai z podziwem. Mimo tak mÂłodego wieku byÂł bardzo dojrzaÂły. WiedziaÂłem ze mogĂŞ na nim polegaĂŚ i mnie nie zawiedzie
-MoÂżesz mi zaufaĂŚ. Nie martw sie jestem wobec ciebie szczery i nie okÂłamaÂłem ciebie w Âżadnym moim sÂłowie. JeÂśli bĂŞdĂŞ potrzebowaÂł twojej pomocy to siĂŞ do ciebie zgÂłoszĂŞ. DziĂŞki za tÂą bezinteresowna pomoc którÂą mi oferujesz. Pod moim okiem na pewno staniesz siĂŞ zdolniejszy i silniejszy. CiĂŞÂżki trening zawsze siĂŞ opÂłaca. Dotrzemy do naszych celów dziĂŞki ciĂŞÂżkiej pracy i wytrwaÂłoÂści.
Po tych sÂłowach ponownie spojrzaÂłem na Dai. WidziaÂłem w nim czÂłowieka godnego zaufania.
SpojrzaÂł na Sakai z wielkim podziwem
"Jest dla mnie jak sensei, a mamy tyle samo lat, jest taki dojrzaÂły" - pomyÂślaÂł o Sakai'u
-Kiedy pierwszy trening Sakai-sensei? - zapytaÂł z zaangaÂżowaniem, zaleÂżaÂło mu bowiem na jak najszybszym rozpoczĂŞciu - Nie moÂżemy marnowaĂŚ nawet jednego dnia, Sakai-sensei podoÂłam wszystkiemu, a jeÂśli nie bĂŞdzie mi siĂŞ udawaĂŚ, bĂŞdĂŞ próbowaÂł do skutku, aby ciĂŞ nie zawieœÌ, a co do kwestii ufnoÂści, to ufam ci bezgranicznie, sensei - uÂśmiech Gai'a z tym efektem dÂźwiĂŞkowym
- ChciaÂłbym zacz¹Ì od razu ale mam obowiÂązki niestety.Teraz mam kilka spraw do zaÂłatwienia. Jak zrobiĂŞ to co muszĂŞ to znajdĂŞ ciebie i wtedy bĂŞdziemy mogli przeprowadziĂŚ nasz trening. Musze ciebie teraz poÂżegnaĂŚ bo jak mówiÂłem mam coÂś do zaÂłatwienia. Mm nadziejĂŞ Âże bĂŞdziesz kroczyÂł tylko droga dobra, nie waÂż siĂŞ z niej zbaczaĂŚ.
Po tych sÂłowach wstaÂłem i skierowaÂłem siĂŞ w stronĂŞ wyjÂścia.
-Do zobaczenia Dai, mam nadziejĂŞ ze siĂŞ wkrótce spotkamy
Wyszed³em z pomieszczenia i opuœci³em posiad³oœÌ
<NMM>
-Mam nie zbaczaĂŚ z drogi dobra? A ty co uczyniÂłeÂś sensei? - pytaÂł, lecz juÂż Sakai odszedÂł, nie spodziewaÂł siĂŞ, Âże usÂłyszy
"Ten stolik jest do wyrzucenia... Jednak potem siĂŞ tym zajmĂŞ, teraz idĂŞ spaĂŚ, wykoĂączyÂła mnie psychicznie ta rozmowa" - po tych przemyÂśleniach przebraÂł siĂŞ w pidÂżamĂŞ i poszedÂł spaĂŚ (ZzZzZ )

Dodane po 14 godzinach 39 minutach:

Budzi siĂŞ wyspany, po czym ubiera siĂŞ w codzienne ubranie i zajmuje siĂŞ porannÂą toaletÂą, ciÂągle myÂślÂąc o wczorajszym dniu, o misji i rozmowie. NastĂŞpnie wychodzi zamykajÂąc drzwi na klucz (po wczeÂśniejszym poÂścieleniu ÂłóÂżka oczywiÂście )

<NMM>
Resztkami siÂł wskoczyÂł przez otwarte okno
-Ale tu wywietrzone - uÂśmiechn¹³ siĂŞ i ÂściÂągn¹³ buty, nastĂŞpnie poÂłoÂżyÂł siĂŞ na ÂłóÂżku i w celu zregenerowania siÂł odpÂłyn¹³ w bÂłogi sen (ZzZzZ )
Budzi siĂŞ po dÂłuuugim Âśnie
-Ale siĂŞ wyspaÂłem - powiedziaÂł rozciÂągajÂąc siĂŞ, nastĂŞpnie ubraÂł siĂŞ i skierowaÂł w stronĂŞ kuchni, w celu ugotowania obiadu
"TrochĂŞ za wczeÂśnie na obiad, ale jestem bardzo gÂłodny" - myÂślaÂł w trakcie gotowania.
NastĂŞpnie zjadÂł i wyszedÂł z domu

<NMM>

Dodane po 10 godzinach 23 minutach:

Wraca zaÂłamany i zmĂŞczony, zamyka drzwi, lecz nie na klucz i pod¹¿a w stronĂŞ malutkiej Âłazienki, w celu wziĂŞcia zimnego prysznicu. W trakcie mycia przemyÂśla te sprawy i trochĂŞ siĂŞ pocieszyÂł na duchu. Teraz w niezÂłym humorze wyciera siĂŞ i ubiera w jeszcze normalne ubrania. NastĂŞpnie zjada jogurt i parĂŞ owoców, a potem siĂŞga po ksi¹¿kĂŞ z podÂłogi i zaczyna czytaĂŚ le¿¹c na ÂłóÂżku
"MoÂże to GenJutsu?" - pomyÂślaÂłem i uÂżyÂłem Kai w celu rozproszenia genjutsu (jeÂśli to jest genjutsu, ale Kai oczywiÂście jeÂśli siĂŞ uda to robiĂŞ, bo nie wiem czy to jest genjutsu czy nie)
WykonujĂŞ pieczĂŞĂŚ w celu zrobienia Kawarimi No Jutsu, w sytuacji, gdy piasek zawiedzie
Z pozostaÂłego piasku, nie sÂłu¿¹cego do obrony wytwarzam dwie piaskowe Âłapy. AtakujĂŞ nimi rywala, staram siĂŞ uderzyĂŚ go z jak najwiĂŞkszÂą si³¹, tym stwardniaÂłym dziĂŞki chakrze piaskiem [JeÂśli to nie genjutsu i sÂą 4 postaci, to Âłapy starajÂą siĂŞ zaatakowaĂŚ wszystkich]. MiĂŞdzyczasie tworzĂŞ klona. Wraz z klonem staramy siĂŞ atakowaĂŚ kunai w ciaÂło zÂłodzieja [i jego kompanów, jeÂśli to nie genjutsu]. Klon jeszcze rzuca shurikenami.

675 + 200 - 200 - 100 - 100 - 100 = 375 PCh [W przypadku skorzystania z kaÂżdego jutsu]
***
Przez okno do pokoju dostaÂły siĂŞ poranne promienie sÂłoĂąca. TrafiaÂły idealnie w ciaÂło czÂłowieka, który leÂżaÂł na swym ÂłoÂżu. MiotaÂł siĂŞ podczas snu jakby sen jego zakÂłócony byÂł przez najmroczniejsze koszmary. Przewroty i skakanie po ÂłoÂżu przerywane byÂły co chwilĂŞ coraz to gÂłoÂśniejszymi okrzykami.
Pierwsze daÂło siĂŞ sÂłyszeĂŚ sÂłowo z wolnego tÂłumaczenia "Uwolnienie" (Kai) potem PodziaÂł Cienia ( Kage bunshin no jutsu).
Ptaszek, który na chwilĂŞ osiadÂł sobie na parapecie twego okna wystraszyÂł siĂŞ sÂłuchajÂąc tych okrzyków. SpÂłoszony odleciaÂł nie zostawiajÂąc po sobie Âżadnego Âśladu.
Wreszcie mê¿czyŸnie zaczê³y przeszkadzaÌ promienie padaj¹ce wprost na twarz. Powoli zacz¹³ siê budziÌ ze snu.
***
-Pokonam CiĂŞ mówiÂł wÂłamywacz w twoim Âśnie. Wszystkie manewry, które staraÂłeÂś siĂŞ wykonaĂŚ nie udaÂły siĂŞ. Liczba osób CiĂŞ otaczajÂących powiekszaÂła siĂŞ z kaÂżdÂą chwilÂą. Ostatecznie staÂłeÂś sam poÂśród dwudziestu osób. Dwudziestka biegÂłych shinobi atakowaÂła Cie obijajÂąc twÂą facjatĂŞ z wielkÂą przyjemnoÂściÂą.
CaÂły czas jednak walczyÂłeÂś wykrzykujÂąc co chwilĂŞ.
-Kai, Kawarimi no jutsu, Kagebunshin no Jutsu.
Nic siĂŞ nie udawaÂło tak, jakby moce CiĂŞ opuÂściÂły. Wreszcie zobaczyÂłeÂś, jak jeden z shinobi posyÂła w ciebie ognistÂą kulĂŞ. Atak ten zbliÂżaÂł sie bardzo powoli. W normalnych warunkach spokojnie uciekÂłbyÂś przed tym atakiem. Tym razem nie byÂło to takie proste, nie mogÂłeÂś wykonaĂŚ Âżadnego ruchu. CzuÂłeÂś gorÂąc, który ciĂŞ otaczaÂł. Z kaÂżdÂą chwilÂą byÂło Ci coraz gorĂŞcej. WiedziaÂłeÂś, ze dÂługo tak nie wytrzymasz.
Jeszcze chwila i spÂłoniesz.
OtworzyÂłeÂś oczy, wszystko to okazaÂło siĂŞ snem. Okno szeroko roztwarte byÂło portalem dla promieni sÂłonecznych, które draÂżniÂły TwÂą twarz.
Jeszcze pzrez chwilê nie mog³eœ dojœÌ do siebie po tym, co Ci siê przyœni³o.
ZaschÂło Ci w gardle ale w caÂłym mieszkaniu nie byÂło nawet butelki wody...
// Opisz swój poranek i pokieruj swÂą postaĂŚ do sklepu.. pisz troszkĂŞ dÂłuzej //
BudzĂŞ siĂŞ...
"To byÂł tylko sen, tylko sen" - pomyÂślaÂłem w myÂślach uspokajajÂąc siĂŞ...
Teraz poczuÂłem zaschniĂŞte gardÂło...
"Czemu w³adam piaskiem, a nie wod¹?" - mrukn¹³em zirytowany w myœlach.
"Ale nudna ta ksi¹¿ka, przez niÂą zasn¹³em... i to ÂśniÂłem o... czymÂś takim..." - mówiÂłem do siebie w myÂślach odkÂładajÂąc ksi¹¿kĂŞ.
NastĂŞpnie poszedÂłem do Âłazienki, wzi¹³em zimny prysznic przy okazji pijÂąc wodĂŞ (xD), lecz nadal chciaÂło mi siĂŞ piĂŚ. NastĂŞpnie ubraÂłem siĂŞ w codzienne ubrania, zjadÂłem coÂś, co wygrzebaÂłem z lodówki. JuÂż wychodziÂłem, jednak przypomniaÂłem sobie o obowiÂązkach. WróciÂłem siĂŞ, poÂścieliÂłem starannie ÂłóÂżko, pozmywaÂłem wszystkie naczynia i umyÂłem zĂŞby. Znowu wróciÂłem siĂŞ na progu drzwi, tym razem zapomniaÂłem o zamkniĂŞciu okna. ZrobiÂłem to zdenerwowany i zamkn¹³em drzwi na klucz i ruszyÂłem do miasta. D¹¿yÂłem do sklepu, w celu kupienia jakiegoÂś zimnego napoju. W drodze natkn¹³em siĂŞ na sklep zoologiczny, jednak min¹³em go i ruszyÂłem dalej.
"Wreszcie dotarÂłem" - pomyÂślaÂłem, nie mogÂłem tego nawet powiedzieĂŚ, tak sucho miaÂłem w gardle.
PokazaÂłem na napój sprzedawczyni, nie mówiÂąc ani sÂłowa, zapÂłaciÂłem i na terenie spragniony zacz¹³em szybko opróÂżniaĂŚ butelkĂŞ.
Bardzo szybko opróÂżniÂłeÂś ca³¹ butelkĂŞ napoju nie zwracajÂąc uwagi na to, jak patrzyli na Ciebie ludzie. Za TobÂą zebraÂła siĂŞ juÂż niemaÂła kolejka klientów czekajÂących aÂż wreszcie odejdziesz od sprzedawczyni. Ty jednak zadowolony z tego, Âże mogÂłeÂś zaspokoiĂŚ swÂą potrzebĂŞ, nie zauwaÂżyÂłeÂś tego. Dopiero, gdy jeden z tych ludzi zwróciÂł Ci uwagĂŞ zauwaÂżyÂłeÂś co dziaÂło siĂŞ Twymi plecami.
-Czy ¿yczy sobie Pan jeszcze czegoœ, bo je¿eli nie proszê siê odsun¹Ì nie mam ca³ego dnia.
GoœÌ chociaÂż niezbyt miÂły wydaÂł Ci siĂŞ interesujÂący. Z Twarzy mogÂłeÂś wywnioskowaĂŚ, Âże mĂŞÂżczyzna ten jest osobÂą bardzo zapracowanÂą. Po zapachu, który od niego CiĂŞ odpychaÂł mogÂłeÂś wyliczyĂŚ, Âże dziÂś od samego rana musiaÂł siĂŞ bardzo wysilaĂŚ. Podczas, gdy Ty spokojnie sobie spaÂłeÂś On zapewne bardzo ciĂŞÂżko juÂż pracowaÂł.
OdszedÂłeÂś wiĂŞc z kolejki ale nie wychodzÂąc ze sklepu patrzyÂłeÂś przez okno na cudowny poranek dzisiejszego dnia. NapawaÂłeÂś siĂŞ optymizmem. WiedziaÂłeÂś, Âże niedÂługo trwaĂŚ bĂŞdzie ta sielanka i zapewne juÂż niedÂługo wysÂłany zostaniesz na kolejnÂą misjĂŞ.
CzerpaÂłeÂś, wiĂŞc korzyÂści z czasu wolnego i radowaÂłeÂś swe oczy, wtedy przypomniaÂłeÂś sobie sen a wÂłaÂściwie koszmar, który mĂŞczyÂł CiĂŞ dzisiejszej nocy i mĂŞÂżczyznĂŞ, który odgrywaÂł w nim wiodÂącÂą rolĂŞ.
Odziany w czarny strój wysoki mĂŞÂżczyzna, barczysty a umiĂŞÂśniony, jak sam Hiron z mitologii.
WidziaÂłeÂś przecieÂż kogoÂś takiego dzisiejszego poranka, caÂłkiem niedawno. Osoba ubrana nieco inaczej, strój nie zakrywaÂł caÂłej sylwetki ale czuÂłeÂś podobieĂąstwo tych dwóch postaci.
OdwróciÂłeÂś siĂŞ szybko. MĂŞÂżczyzna, który przeprosiÂł CiĂŞ z kolejki wci¹¿ staÂł przy kasie podajÂąc swe zamówienie a pod jego nogÂą ÂłasiÂł siĂŞ do niego Âśliczny maÂły piesek. TuÂż za nimi powinien byĂŚ tamten facet. Nie byÂło go juÂż jednak.
// Masz do wyboru, teraz kilka dróg, kaÂżda z nich prowadzi do innego zakoĂączenie historii, której jestem narratorem//
Szybko wychodzĂŞ z budynku i szukam wzrokiem tego mĂŞÂżczyznĂŞ. ZnajÂąc Âżycie, nie widzĂŞ go. TworzĂŞ 5 klonów. Ja idĂŞ szukaĂŚ na pustyniĂŞ, jeden klon po sklepach, drugi po ulicach miasta, trzeci, czwarty i piÂąty roz³¹czajÂą siĂŞ przy wyjÂściu z Suny, rozga³êziajÂą siĂŞ przy drodze do Konohy, Amy i Iwy. JeÂśli klon znajdzie tÂą osobĂŞ skupia chakrĂŞ, dziĂŞki czemu bĂŞdĂŞ czuÂł gdzie jest.
"W sumie... Po co ja go szukam?" - zapytaÂłem siĂŞ w myÂślach, gdy klony siĂŞ juÂż rozproszyÂły
"MoÂże to jakieÂś przeznaczenie? Musi w tym coÂś byĂŚ" - mówiÂłem do siebie w myÂślach.
RuszyÂłem w stronĂŞ pustyni Nara, rozglÂądaÂłem siĂŞ bardzo starannie, w ten dzieĂą strasznie praÂżyÂło, a to byÂła akurat godzina szczytu. PoszedÂłem pod wielkÂą palmĂŞ, do obozu nomadów, do oazy, na dno wyschniĂŞtego jeziora, do sali snu wielkiego, do podziemnego ÂźródÂła, a nastĂŞpnie zacz¹³em kr¹¿yĂŚ na pustyni.
Jeœli go znalaz³em staram siê go zatrzymaÌ i nawi¹zaÌ kontakt, jeœli klon go znalaz³, to przerywam poszukiwania i pod¹¿am do tamtego miejsca
OpisaÂłeÂś swe ruchy dobrze przydaÂłoby siĂŞ abyÂś udaÂł siĂŞ w jedno z tych miejsc albo wysÂłaÂł tam swoje klony.
ÂŻeby, jednak nie spamowaĂŚ powiem Ci gdzie go znalazÂłeÂś ..
Twoim celem jest pustynia nara. Tam napisz swój kolejny post zwracajÂąc uwagĂŞ na pogodĂŞ, na otoczenie, na wszystko post musi mieĂŚ conajmniej 150 sÂłów. Z kaÂżdym postem co raz lepiej piszesz i bardziej sensownie P BĂŞdÂą z Ciebie ludzie.
Postaraj siĂŞ bo od tego jak napiszesz zaleÂżeĂŚ bedzie to, jakÂą zagadkĂŞ dostaniesz czy ÂłatwÂą czy trudnÂą.

A wiĂŞc wyruszam na pustyniĂŞ ;] nie wiem czy powinienem teraz pisaĂŚ, Âże mnie nie ma, bo tam pisaliÂśmy, Âże byÂłem w sklepie, ale trzeba napisaĂŚ, wiĂŞc piszĂŞ

<NMM>
Wracam... Zamykam drzwi, uchylam okno. ÂŚciÂągam gurdĂŞ, wysypujĂŞ trochĂŞ piasku z gurdy, równieÂż w¹¿ wyleciaÂł.
"Nie ma szans, Âżeby uciekÂł" - pomyÂślaÂłem
-Jutro coÂś dla ciebie kupiĂŞ do jedzenia - powiedziaÂłem do wĂŞÂża - PrzecieÂż ty nie masz imienia! NazwĂŞ ciĂŞ Hypnos, jak ten grecki bóg z ksi¹¿ki... Bóg snu... Ty bĂŞdziesz teÂż powodowaÂł sen... Jednak wieczny - uÂśmiechn¹³em siĂŞ, byÂłem dumny z imienia, które nadaÂłem.
Dotar³em do sypialni, nawet nie œci¹gn¹³em ubraù, zmêczony zasn¹³em po kilku sekundach.

(ZzZzZzZ )
PojawiÂłem siĂŞ znikÂąd stan¹³em w nad ÂłóÂżkiem Daisetsu.
-Wstawaj szybko zostaÂłeÂś wybrany do nowo powstaÂłej druÂżyny. jej kapitanem jestem ja. Wiem, Âże trochĂŞ gÂłupio to wyglÂąda aby mÂłodszy o wiele shinobi kierowaÂł starszymi ludÂźmi ale powinieneÂś mnie juÂż znaĂŚ niedawno byÂłem jeszcze liderem tej wioski.
No juÂż, szybciutko pora ruszaĂŚ na pierwszy oficjalny trening.
PodniosÂłem rĂŞkÂą koÂłdrĂŞ, którÂą czÂłonek druÂżyny 13 sie okrywaÂł i wytarmosiÂłem mu czuprynĂŞ. ChciaÂłem w ten sposób go rozbudziĂŚ. JuÂż po chwili dzieciak powinien szybciutko ubieraĂŚ siĂŞ w swój strój codzienny.
- Widzimy siĂŞ za 5 minut w Bramie Sunagakure. Narqa
RzuciÂłem dziarsko opuszczajÂąc to miejsce. Nie odwróciÂłem siĂŞ nawet w kierunku mówiÂącego.
ObudziÂłem siĂŞ, sÂłuchaÂłem sÂłów sensei doœÌ ociĂŞÂżale, wszystkiego nie zrozumiaÂłem. Po chwili dotarÂło wszystko do mnie i zerwaÂłem siĂŞ szybko z ÂłóÂżka.
-Brama! - krzykn¹³em
Po chwili byÂłem gotowy, za pomocÂą klona wsadziÂłem Hypnosa do gurdy i wyskoczyÂłem przez okno, aby nie pokazywaĂŚ siĂŞ domownikom budynku.

<NMM>