Tymczasowy dom Michimoto

MaÂłe jedno pokojowe mieszkanie,kuchnia, Âłazienka i i sypialnia sÂą w jednym pomieszczeniu, ale sÂą pooddzielane maÂłymi Âściankami z bambusa.

Dodane po 4 minutach:

wchodzi do mieszkania, myje siĂŞ, je kolacjĂŞ i kÂładzie siĂŞ spaĂŚ
//bĂŞdĂŞ jutro o 16 jakby co//

---

5 godzin temu wyszedÂł z domu<NMM>

Dodane po 39 minutach:

Wchodzi i kÂładzie siĂŞ na ÂłóÂżku<NMM>

Dodane po 3 godzinach 9 minutach:

wychodzi <NMM>

Dodane po 1 godzinach 3 minutach:

przychodzi i pada zmĂŞczony na ÂłóÂżko <NMM>

Dodane po 14 godzinach 15 minutach:

po zjedzeniu Âśniadania wychodzi, Âżeby potrenowaĂŚ <NMM>
OtworzyÂłam drzwi które o dziwo nie byÂły zamkniĂŞte i wpuÂściÂłam Tano-kun razem z chÂłopakiem najpierw. ByÂłam bardzo zdenerwowana co byÂło trochĂŞ widaĂŚ lecz nei chcia³¹m aby ktoÂś siĂŞ o tym dowiedziaÂł. WeszÂłam do sypialni chÂłopaka i wskazaÂłam naÂłóÂżku
- T-tu..moÂżesz go ...poÂłoÂżyĂŚ... - odparÂłam cicho
Z kompletnie obojĂŞtnÂą minÂą, poÂłoÂżyÂłem chÂłopaka na ÂłóÂżku, cofn¹³em siĂŞ i poszedÂłem powoli do wyjÂścia.CoÂś mnie gryzÂło i przez to, miaÂłem taki nieciekawy humor.

---

SpojrzaÂłam bardzo zaskoczona na Tano-kun. Szybko podeszÂłam do Niego i poÂłoÂżyÂłam mu dÂłoĂą na ramieniu
- Tano-kun...doshita no?? - spytaÂłam spokojnie
przebudza siĂŞ i od razu siada
aaaaaaaaaaaaaaaaaaa! ! ! ! krzyczy
SpuÂściÂłem gÂłowĂŞ tak, Âże wÂłosy zasÂłoniÂły mojÂą twarz.TrzymajÂąc klamkĂŞ.RĂŞka mi siĂŞ na niej trzĂŞsÂła, ale nie mogÂłem otworzyĂŚ drzwi.CiÂągle myÂślaÂłem o tym treningu, Yagu, demonach...i o tym, co mogÂło siĂŞ staĂŚ Minako-chan, gdybym nie przyszedÂł tam pierwszy.
Czemu...-zacz¹³em spokojnie-czemu ja?Czemu my?-spyta³em, nie oczekuj¹c odpowiedzi.Zacz¹³em siê trz¹œÌ, jakbym chcia³ siê przed czymœ powstrzymaÌ...by³em na prawdê zdo³owany...
PosmutniaÂłam na reakcje Tano-kun. RĂŞka na jego ramieniu lekko zadrÂżaÂła .
- Tano...-kun... - szepnĂŞÂłam
Potem..to byÂł..jakby odruch...przytuliÂłam siĂŞ do jego pleców
- Tano-kun...co siĂŞ dzieje? - spytaÂłam nawet nei zawuaÂżajaĂŚ , zĂŞ Michimoto siĂŞ obudziÂł
patrzy siĂŞ na Tano i Minako
*myÂśli: a ci tylko siĂŞ zobaczyli i juÂż gruchajÂą
CzeœÌ go³¹bki mówi do nich
Wci¹¿ widzia³em Yagu z jego demonem.Zdawa³ siê byÌ dumnym z bycia odmieùcem.Sta³em tak niewzruszony, coraz bardziej dr¿¹c.
-Nie boisz siê mnie?-spyta³em cicho, przypominaj¹c sobie akcjê z SO-Nie rozumiem tego...-mrukn¹³em.
CiÂągle widziaÂłem wszystkie obrazy z treningu i potem.ByÂło ze mnÂą coraz gorzej...
Wtedy usÂłyszaÂłem Michimoto, ale nie zwróciÂłem na niego zbytniej uwagi.StaÂłem i nie mogÂłem siĂŞ ruszyĂŚ w Âżaden sposób.
OdsunĂŞÂłam siĂŞ od Tano ignorujÂąc Michimoto...chcia³¹m to wszystko wyjaÂśniĂŚ. StanĂŞÂłam obok Tano-kun i obróciÂłam Jego gÂłowĂŞ tak , Âżeby patrzyÂł mi w oczy
- Nie widzĂŞ powodu ,Âżeby siĂŞ Ciebie baĂŚ....- odparÂłam cicho
wstaje i wychodzi z domu...
rzuca w stronĂŞ kochanków klucz
Jak bĂŞdziecie wychodziĂŚ zamknijcie drzwi
<NMM>
To mnie dobiÂło.Nie mogÂłem opanowaĂŚ mieszaniny uczuĂŚ, jakie przeze mnie przeszÂły i ponownie, moje oczy zmieniÂły siĂŞ.Szybko odwróciÂłem siĂŞ do Minako-chan i spojrzaÂłem jej g³êboko w oczy.
-Nie boisz siĂŞ mnie?Nie masz powodu?A moÂże ja Ci go dam?Co sÂądzisz o takim?-mówiÂłem szybko i nerwowo, zbliÂżajÂąc siĂŞ do dziewczyny, aÂż w koĂącu zatrzymaÂła siĂŞ na Âścianie.
-Jestem przeklêty tak, jak Yagu, a jednak on jest inny!On siê tego nie boi!A ja?Ja jestem ¿a³osny i pogr¹¿ony w strachu!-ci¹gn¹³em, a z oczu bi³a ta sama nienawiœÌ i ¿¹dza krwi, co wczeœniej.Jednak nie zrobi³em nic wiêcej.Sta³em tak z g³ow¹ niebezpiecznie blisko Minako-chan i patrzy³em.Nie wiedzia³em, co siê ze mn¹ dzia³o.
CofaÂłam siĂŞ aÂż poczuÂłam za sobÂą zimnÂą ÂścianĂŞ. PatrzyÂłam w oczy Tano-kun z lĂŞkiem. Niemal czuÂłam jakby demon który jest zapieczĂŞtowany w Tano-kun patrzyÂł na mnie i ÂśmiaÂł siĂŞ ze mnie. ZaczĂŞÂłam drÂżeĂŚ...sama nie wiedziaÂłam z czego...strachu...lĂŞku czy moÂże ze swojej bezradnoÂści , Âże nie mogĂŞ pomóc w jakikolwiek sposób Tano-kun aby mu ulÂżyĂŚ. Mimowolnie po moim policzku popÂłynĂŞÂła jednak Âłza które utonĂŞÂła po chwili w burzy moich wÂłosów.
- T-tano...-kun...-szepnĂŞÂłam
Dostrzeg³em ³zê i wtedy siê opanowa³em.Ostatnim, co widzia³em oczami demona, to by³a ta ³za.Zamkn¹³em energicznie oczy, lecz nie powstrzyma³o mnie to przed wybuchem ¿alu.
PadÂłem na ziemiĂŞ, pÂłaczÂąc gorzko.SkrzywdziÂłem osobĂŞ, która byÂła mi cenniejsza od wÂłasnego Âżycia.
-Przepraszam...przepraszam!-wypÂłakaÂłem, podnoszÂąc gÂłowĂŞ na chwilĂŞ, aby byÂło mnie lepiej sÂłychaĂŚ, po czym zwróciÂłem siĂŞ ku ziemi, oblany Âłzami-Wybacz!Wybacz mi proszĂŞ!-ÂłkaÂłem ciÂągle.
PatrzyÂłam jeszcze przez chwilĂŞ przed siebie a potem spojrzaÂłam na Tano-kun. PrzyklĂŞknĂŞÂłam obok Niego. PodniosÂłam go za ramiona i przytuliÂłam siĂŞ do Niego
- Nie mam CI czego wybaczaĂŚ - szepnĂŞÂłam opierajÂąc gÂłowĂŞ o Jego ramiĂŞ
PodparÂłem siĂŞ, aby zachowaĂŚ równowagĂŞ.PÂłakaÂłem dalej z Âżalu.Nie mogÂłem znieœÌ, Âże tak siĂŞ mogÂłem zachowaĂŚ.Po chwili obj¹³em Minako-chan i przytuliÂłem, jakbym juÂż nigdy nie miaÂł jej widzieĂŚ.
-Ja...naprawdĂŞ...nie chciaÂłem...-mówiÂłem przez Âłzy.
- Wiem o tym...wiem....- szepnĂŞÂłam zamykajaĂŚ oczy aby nie uroniĂŚ Âłez , ze swojej bezradnoÂści...Âże cokolwiek bym robiÂła...to nigdy nie pomogÂłabym Tano-kun. UÂściskaÂłam go mocniej
- Prosze...nie pÂłacz...-szepnĂŞÂłam nadal majaĂŚ zamkniĂŞte oczy
LeÂżaÂłem tak przez dÂłuÂższÂą chwilĂŞ, a moje Âłkanie cichÂło...JuÂż nie odpowiedziaÂłem.Zasn¹³em...tyle energii zuÂżytej w ciÂągu tego dnia, kompletnie mnie wykoĂączyÂło, nie mówiÂąc juÂż o naruszonych miĂŞÂśniach i organach.Na dodatek ta sytuacja strasznie mnie zmĂŞczyÂła.
Le¿a³em tak bezw³adnie na dziewczynie, a twarz mia³em ca³¹ w ³zach.Oddech mia³em spokojny i regularny-nic mi nie by³o.
PoczuÂłam , Âże chÂłopak siĂŞ uspokaja i po chwili zasypia. Aby go nie budziĂŚ stworzyÂłam dwa klony które go podniosÂły delikatnie.PodniosÂłam siĂŞ i dotknĂŞÂłam Jego mokrego policzka.
- Tano-kun...wybacz...-szepnĂŞÂłam
WyszÂłam z domu a moje klony za mnÂą z chÂłopakiem. WziĂŞÂłam klucze od Michimoto zaklczuajÂąc mieszkanie i ruszyÂłam do swojego mieszkania
< NMN>
PrzychodzĂŞ do domu,a le zauwaÂżam, ze nie mam kluczy
Przecie¿ da³em je Minako, teraz muszê po nie iœÌ Ruszy³ do domu Minako<NMM>

Dodane po 32 minutach:

Wchodzi i kÂładzie siĂŞ na ÂłóÂżko

Dodane po 28 minutach:

WstaÂł i wyszedÂł na dwór... <NMM>

Dodane po 2 godzinach 10 minutach:

WchodzĂŞ do domu i kÂładĂŞ siĂŞ spaĂŚ <NMM>

Dodane po 50 minutach:

WychodzĂŞ z domu <NMM>

Dodane po 10 godzinach 59 minutach:

wychodzê z doby,a by coœ zjeœÌ <NMM>

Dodane po 3 godzinach 44 minutach:

WchodzĂŞ do domu i kÂładĂŞ siĂŞ na ÂłóÂżku<NMM>
WstajĂŞ i wychodzĂŞ z domu potreznowaĂŚ <NMM>

Dodane po 1 godzinach 52 minutach:

WchodzĂŞ do domu i kÂładĂŞ siĂŞ na ÂłóÂżku <NMM>
Klon zostawia list.

Kod: Witajcie, postanowiÂłem, Âże odejdĂŞ z grupy. Mam nadziejĂŞ, iÂż niedÂługo siĂŞ zobaczymy Nie szukajcie mnie, wstÂąpiÂłem do jednej z organizacji. Powodzenia w misjach. Nie zapomnijcie o mnie.

PS. Tano powodzenia w ujarzmieniu demona.

I znika raniÂąc siĂŞ kunaiem.
Przechodzi³em obok domu Michimota i zobaczy³em karteczkê. Wzi¹³em j¹ i przeczyta³em. Trzeba j¹ zanieœÌ dla Tano i Minako. Keichi pamiêtasz zapach Tano? JAk tak to zaprowadŸ mnie do mnie- po chwili pies ruszy³ w stronê szpitala <NMM>
Przybiegam do domu i zauwa¿am brak kartki.-Wiêc ju¿ wiedz¹....- po czym wchodzê do domu i zaczynam robiÌ ba³agan szukaj¹c pewnej rzeczy. Po d³u¿szym czasie znajdujê po¿¹dany przedmiot i wychodzê z domu. <NMM>
PrzyleciaÂłem pod mój stary dom. WszedÂłem do Âśrodka. Wszystko byÂło zakurzone. OtrzepaÂłem ÂłóÂżko i poÂłoÂżyÂłem siĂŞ na nim. Zasn¹³em.

Dodane po 2 godzinach 43 minutach:

Wsta³em. Czu³em ju¿ siê dobrze, ale nadal trochê bola³a mnie g³owa. Szybko stan¹³em na nogi i wybieg³em przed dom. Tam przyzwa³em Morphine, po czym wsiad³em na ni¹ i wzbiliœmy siê w powietrze i polecia³em stamt¹d. <NMM>
Michimoto przyszedÂł do swojego domu. UsiadÂł na ÂłóÂżku i rozejrzaÂł siĂŞ dookoÂła. DuÂżo wspomnieĂą i myÂśli k³êbiÂło siĂŞ w jego gÂłowie.
Powoli otworzyÂłem drzwi i wszedÂłem do Âśrodka. Tak, dom Michimoto... wszedÂłem do Âśrodka i znalazÂłem tam jego samego.
- WiĂŞc... o co chodzi...? - spytaÂłem niepewnie. UmysÂł mówiÂł mi, Âże mam byĂŚ gotowy na wszystko, jednak ciaÂło nic sobie z tego nie robiÂło. StaÂłem tak beczynnie i czekaÂłem.
Michimoto spojrzaÂł nowym, przenikliwym wzrokiem na Tano.
- A wiĂŞc mam dla ciebie ÂśmiaÂła propozycjĂŞ. OtóÂż chcĂŞ abyÂś wstÂąpiÂł do Akatsuki.- powiedziaÂł pewnie. Po tych sÂłowach zaÂłoÂżyÂł rĂŞce na gÂłowĂŞ i czekaÂł na reakcjĂŞ swojego starego znajomego.
Nie wiedziaÂłem czy parskn¹Ì Âśmiechem czy go po prostu nie strzeliĂŚ w dziób za tÂą propozycjĂŞ... dla mnie to byÂło... Âśmieszne.
- Co? Ha! Ty chcesz, ¿ebym wst¹pi³ do Akatsuki? Mam u³atwiÌ tym draniom zadanie? Mam im oddaÌ Ookami'ego? Chyba ¿artujesz! - wyrzuci³em stanowczo, lekko rozbawiony. Jednak widz¹c minê ch³opca, poj¹³em, ¿e to nie ¿art, wiêc opar³em siê o œcianê i spojrza³em na niego, chc¹c dostrzec coœ... coœ, co by mi pomog³o odkryÌ jego zamiary.
- Czemu mam tam wstÂąpiĂŚ? Nie doœÌ, Âże grozisz mi ÂśmierciÂą, ha! Grozisz ÂśmierciÂą Minako-chan, za co chyba zaraz Ci ukrĂŞce Âłeb, to jeszcze nale¿ê do ANBU... myÂślisz, Âże wstÂąpiĂŞ tam, bo Ty tego chcesz? Bo chcesz mnie wydaĂŚ w rĂŞce tych popa****ców?
- Ja nie bijĂŞ hmh... "bezbronnego". - odparÂłem i pomyÂślaÂłem. Jego sÂłowa miaÂły sens... bĂŞdÂąc w Akatsuki, mógÂłbym dopilnowaĂŚ, aby Minako-chan byÂła bezpieczna... jednak...
- Jak¹ mam pewnoœÌ, ¿e mnie nie ok³amujesz? Wy, Akatsuki jesteœcie zdolni do wszystkiego, byle osi¹gn¹Ì zamierzony cel. - doda³em z pogard¹, jak¹ darzy³em t¹ organizacjê.
- Zastanów siĂŞ. PomyÂśl, czy teraz, narazajac siĂŞ na urazy, i Âże ktoÂś mnie zÂłapie chciaÂłbym ciĂŞ zÂłapaĂŚ w puÂłapkĂŞ. PomyÂślaÂłem o tobie i wierzĂŞ, Âże chciesz broniĂŚ Minako za wszelkÂą cenĂŞ. Nawet znienawidzenia ciebie przez niÂą. JeÂśli jesteÂś gotów do poÂświĂŞceĂą chodÂź ze mnÂą. Pozwól pomóc sobie i Minako. Pozwól sobie na pomoc dla Minako.- powiedziaÂł nieco zagatkowo Michimoto wstajÂąc i podchodzÂąc do Tano.
- PomyÂśl, to trudna decyzja.- dodaÂł stojac obok chÂłopaka.
Osun¹³em siê na ziemiê i schowa³em g³owê w rêkach... nie wiedzia³em, co o tym myœleÌ...

Wtedy...

- Ani wa¿ mi siê iœÌ z nim. - To by³ g³os Ookami'ego. B³êkitne p³omienie zap³onê³y, mieszaj¹c siê z czerwonymi ma³ymi p³omykami... Ookami by³ wœciek³y.
- Masz zamiar do³¹czyÌ do Akatsuki?! Ile to ju¿ wycierpia³em przez nich?! - rykn¹³, napieraj¹c na klatkê.
- Ale ja wcale nie mówiÂłem, Âże mam za... - urwaÂłem, gdyÂż Ookami juÂż odpowiedziaÂł.
- Masz mnie za idiotĂŞ?! Wiem, co myÂślisz, i wiem, ile zrobisz dla tej dziewczyny! JeÂśli jednak pójdziesz z nim, to spotka CiĂŞ kara... - powiedziaÂł zÂłowieszczo, a jego chakra juÂż zaczĂŞÂła kr¹¿yĂŚ wokóÂł moich oczu.
- Kara? JuÂż raz mnie "ukaraÂłeÂś" i wiesz, co powiem? WiĂŞkszej kary, od sÂłuchania Ciebie nie ma! I zrobiĂŞ wszystko, aby chroniĂŚ Minako-chan... - klamka zapadÂła.
Ookami jedynie zebra³ si³y i gniew, po czym rykn¹³ przeraŸliwie, a jego chakra, jak na rozkaz... jak na strach przed rykiem runê³a w moje oczy.

I to byÂło tyle...

Zdj¹³em opaskê z g³owy i zerwa³em blaszkê, po czym zawi¹za³em materia³ na oczach.
- MiÂło byÂło zobaczyĂŚ TwojÂą twarz, Michimoto-kun. - powiedziaÂłem spokojnie, wstajÂąc. - ChodÂźmy szybko - dodaÂłem.
Michimoto uœmiechn¹³ siê. Spojrza³ na Tano .
- WidzĂŞ, ze zrobisz wszystko Âżeby chroniĂŚ Minako. MoÂże to i dobrze. Tak wiĂŞc, chodÂźmy nie mamy czasu do stracenia. - powiedziaÂł Michimoto wychodzÂąc przed dom. WykonaÂł kilka pieczĂŞci i przywoÂłaÂł Tachitori, na którego zaarz wskoczyÂł. Gdy Tano zrobiÂł to co on odlecieli razem w sinÂą dal.<NMM>