Wszystkie Głowy Hokage

Wszystkie głowy po kolei (Jeżeli chodzi o to co sie działo na tamtym forum):
1. Ichidaime Hokage Hashirama Senjuu
2. Nidaime Hokage Tobirama Senjuu
3. Sandaime Hokage Hiruzen Sarutobi
4. Yondaime Hokage Minato Namikaze
5. Gondaime Hokage Jiraiya (nie było Tsunade)
6. Rokudaime Hokage Martin Hyuuga
7. Nanadaime Hokage Keiko Inuzuka
8. Hachidaime Hokage Hasei Inuzuka
9. Kyuudaime Hokage Kate Asuka
10. Juudaime Hokage Richarde
11. Juuichidaime Hokage Itachi Uchiha
12. Juunidaime Hokage Tanuki Kurama
13. Juusandaime Hokage Tano Katoshi

Informacje zbierane przez Tano i Atsui.
(temat po to aby każdy mógł siedzieć np. na innej głowie w tym samym temacie)

---

Siedze na głowie Jirayi i patrze na Konohe.
-Jiraya ero hokage...Najlepszy sensei...-Powiedziałam uśmeichając się.Spojrzałam strone głowy Keiko
-No siostra zrobiłaś coś w życiu-Powiedziałam uśmeichając się chytrze.
idąc w stronę skalnych monumentów hokage, zauważyłem pewną nie znaną sylwetkę. Postanowiłem poszerzyć swoje znajomości, w końcu i tak nie miałem nic do roboty.
- Siemka - zagadałem - Jestem Eldarian, dla przyjaciół Eldar, a Ty?

Dodane po 27 minutach:

Skoro tajemnicza postać mnie ignoruje, odwracam się i ide dalej...
Zauwarzyłem Yoko siedzącą na głowie Jirayi.Podeszłem do niej.
-Witam.Jestem Sabaku no Berozz.A ty-powiedziałem.

---

-Yuko...-PowiedziaÂłam ObojĂŞtnie
-Mistrzu uwaÂżaj.W tej osobie wyczuwam demona.
-Czy ty naprawdĂŞ jesteÂś siostrÂą Hokage?-zapytalem
-Taaa...A co-PowiedziaÂłam
Wyczuwam innego demona smarkulo
"Zabije go kiedyÂś ><"" PomyÂślaÂłam
-BoÂże moja gÂłowa.Co za ból.
-To pewnie dziaÂłanie jej demona.
-Wybacz ale muszê ju¿ iœÌ.<NMM>
ta...-PowiedziaÂłam i zaczeÂłam patrzeĂŚ w chmury...
"ale Âładnie pÂłynÂą....'PomyÂślaÂłam
przyszedlem i zobaczylem Yuko
- hej na co sie tak zapatrzylas?- spytalem
-Na konohe...-PowiedziaÂłam
- CieÂżko bĂŞdzie. siÂły Konohy zmniejszyly sie o jednego czlonka ANBU, a moi szpiedzy donosza ze Akatsuki jest silniejsze niz kiedykolwiek- zagryzlem wargi
-WIem...Napadli na rezydencje klanu Nara.DObrze,Âże mamy dobrych jouninów i utalentowanych ninja...Ale martwie siĂŞ o jedno-Powiedzia³¹m powaÂżnie
- w czym rzecz - spytalem zaciekawiony
-Demony...Oni nie przyjdÂą po to Âżeby se zniszczyĂŚ konohe dla rozrywki...Oni chcÂą mnie i Naruto...Nie...Raczej Yonbiego i Kyuubiego-PowiedziaÂłam
- masz racje- powiedzialem - ale nie zapominaj ze oprocz was w konoha jest pelno shinobi ktorzy stana w waszej obronie. dodatkowo mamy wsparcie oddzialow ANBU ze wszystkich wiosek. nie masz sie o co martwic
-Taaa...Mam nadzieje..-PowiedziaÂłam
- nie masz sie czym martwic. niedlugo mam zamiar wprowadzic patrole na ulicach Konohy zeby nie pozwolic zeby akatsuki sie platalo tutaj-
-PamiĂŞtaj Âże to kryminaliÂści rangi Special
- I co z tego juz kiedys walczylem z jednym z nich. Bylem wtedy geninem. Teraz jestem silniejszy , o wiele silniejszy niz wtedy. Tak szczerze mowiac, - powiedzialem szeptem- to tylko czekam az ktorys z nich sie pojawi . juz dawno nie walczylem z godnym mnie przeciwnikiem - usmiechnelem sie
Nie wiem....-PowiedziaÂłam.

(lece nara bĂŞde póÂźniej)
- wiesz pojde sie przejsc moze akurat oni gdzies sie kreca- poszedlem <nmm>
NMM
PrzyszÂła z Kei
ZadarÂł gÂłowĂŞ do góry, spoglÂądajÂąc na kamiennych gostków.
ZÂłoÂżyÂł dÂłonie w pieczĂŞcie.
- Kaze no Yaiba - rzekÂł swobodnie, uÂżywajÂąc jednej ze swoich ulubionych technik. Fala powietrza pomknĂŞÂła w stronĂŞ gÂłowy Martina Hokage, odrÂąbujÂąc mu kawaÂłek nosa.
- Hmmm - mrukn¹³ Kei, oceniaj¹c swoje dzie³o. Po chwili us³yszeli huk spadaj¹cych kamieni na ziemiê.
- no nieÂźle powiem Ci-powiedziaÂła HM!
- Och, chodÂźmy juÂż z tej wiochy - rzekÂł wyraÂźnie znudzony, spoglÂądajÂąc znaczÂąco na HM! - Wiesz przecieÂż, Âże muszĂŞ wykonaĂŚ misjĂŞ. Ty obiecaÂłaÂś mi pomóc... No a po za tym i tak nie ma kto siĂŞ tobÂą opiekowaĂŚ, wiĂŞc lepiej ciĂŞ przypilnujĂŞ - rzekÂł rozkazujÂącym tonem xP.
RuszyÂł w stronĂŞ Suny, nie spoglÂądajÂąc juÂż nawet na podobizny Hokage.

[nmm]

/teraz do bram suny/.
HM! poszÂła a Kei
[NMM]
PrzyszedÂłem.DÂługo patrzyÂłem na gÂłowe mojej mamy.
-Tez chce byc taki jak ona-pomyslaÂł i poszedÂł

[nmm]
Patrze na gÂłowĂŞ czwartego oraz pozostaÂłych Hokage .
-Wszyscy byliœcie najlepszymi Ninja w swoich czasach .*ale nie doœÌ dobrymi *
-Ja dostane nastĂŞpnym hokage i zwyciê¿ê tam gdzie inni zawiedli bĂŞdĂŞ chroniÂł wioski oraz jej mieszkaĂąców przyrzekam.
Na mojej twarzy pojawia siĂŞ uÂśmieszek a w oczach pÂłonÂą ogniki *Nie zawiodĂŞ *
Patrze sie tak na twaze godzine poczym znikam
[nmm]
[klon wskoczyl na glowe keiko i zaczol rozgladac sie za akatsuki]
-znowu pusto
-pffffffff
[klon zniknol]
mam farbĂŞ <mówi cicho do siebie> ciekawe co siĂŞ stanie kiedy Hokage to zobaczy <wchodzi na monumenty Hokage i je maluje (tak samo jak w anime Naruto)>

Dodane po 13 minutach:

dobra skoĂączone! <ÂŚmieje siĂŞ> Hokage bĂŞdzie zadowolona czy jakÂą ma pÂłeĂŚ <NMM>

Dodane po 4 godzinach 1 minutach:

cóÂż... moÂże lepiej jeÂśli pomalujĂŞ te monumenty dokÂładniej i mocniejszymi farbami? okey zrobiĂŞ to! <wchodzi na monumenty i maluje je>

Dodane po 6 minutach:

zrobiÂłem poprawkĂŞ! haha ciekawe co siĂŞ stanie kiedy Hokage to zobaczy! <NMM>
PrzyszedÂłem popatrzyÂłem przeÂż chwile na monunenty Hokage poczym odeszÂłem.
(NMM)
Uindo pojawiÂł siĂŞ na gÂłowie pierwszego Hokage w kamizelce Jounina z dokumentami w rĂŞkach. ZastanawiaÂł siĂŞ jak teraz bĂŞdzie wyglÂądaÂło jego Âżycie i czytaÂł informacje o swoich podopiecznych. nie mógÂł juÂż doczekaĂŚ siĂŞ spotkania chociaÂż odczuwaÂł pewnÂą tremĂŞ i zastanawiaÂł siĂŞ jak sobie poradzi z nowÂą rolÂą."To moi rówieÂśnicy"-pomyÂślaÂł zastanawiajÂąc siĂŞ jak bĂŞdzie ich uczyÂł i czy bĂŞdÂą siĂŞ do niego odnosiĂŚ z szacunkiem. Gdy sÂłoĂące zaszÂło udaÂł siĂŞ do domu.
[NMM]
<zauwaÂżyÂł gÂłowĂŞ keiko> jest tak wysoko, Âże mogĂŞ na niej siĂŞ opalaĂŚ i wysuszyĂŚ moje ubranie jak w nim wszedÂłem do ÂłaÂźni mĂŞskiej <wskakuje na gÂłowĂŞ keiko, zdejmuje mokre ubrania i opala siĂŞ>

Dodane po 8 minutach:

dobra to ja idĂŞ gdzie indziej <wziÂą schodzi z gÂłowy Keiko i poszedÂł sobie NMM>
PrzyszedÂłem tu aby obejrzeĂŚ twarze ludzi którzy zaÂłoÂżyli wioske. StaÂłem tu kilka minut i rozmyÂślaÂłem. Po kwadransie przyglÂądania siĂŞ tym gigantycznym gÂłowÂą poszedÂłem dalej.
Przystan¹³em wpatruj¹c siê w kamienne podobizny Hokage.
"A wiĂŞc tak wyglÂądali przywódcy tej wioski... Zawsze gotowi aby poÂświĂŞciĂŚ wszystko by jÂą chroniĂŚ..."

Dodane po 38 minutach:

Ci¹gle pogr¹¿ony w myœlach ruszy³em przed siebie [NMM]
Shi razem z Ryu na rekach weszla na monument czekajac, na kuzyna z synkiem.
- Jesli cos zrobi Twojemu bratu, to normalnie go zabije .
powiedziala spokojnie. Miala dosyc tego ciala. Chciala znowu zostac wampirem.
DolatujĂŞ do monumentu.
-Koniec przebieranek! Czas ÂżebyÂś stanĂŞÂła przeciwko mnie stara, paskudna wampirzyco! JuÂż wiĂŞcej nikogo nie pokÂąsasz starucho! - stajĂŞ w pozie gotowej do ataku.
-Kage Bunshin no jutsu! - tworzĂŞ... 8 klonów i poÂłykam piguÂłkĂŞ ÂżoÂłnierza. Klony okr¹¿ajÂą monument. - lepiej zostaw dziecko! WalczĂŞ, Âżeby Âświat byÂł pozbawiony takich plugawych istot jak ty i nie zawaham siĂŞ przed niczym!
PrzybiegÂłem za HyutÂą - Co siĂŞ tu dzieje? - zapytaÂłem niznanego mi czÂłowieka(HyutĂŞ).
Shi rozesmiala sie jak to miala w zwyczaju robic, kiedy ktos proponowal glupie wedlug niej propozycje. Przemienila sie w wampirzyce. I wykorzystujac sytuacje wziela szybko swoja finke i przylozyla ja do gardla dziecka.
- Odsun sie, to bachorowi nic sie nie stanie. - powiedziala - Nie mam zamiaru walczyc. Nie na walce polegala moja misja.
Shi wyszczerzyla kly w usmiechu. Jej wzrok byl szalony.
"Krew.. mm jaka dobra.."
klonów siĂŞ cofaÂło. A mnie i drugiego klona widaĂŚ nie byÂło... (ukryty miĂŞdzy drzewami...:
-Omote Renge! - wypowiadam otwierajÂąc pierwszÂą bramĂŞ i niszczÂąc klona.)
wychodzê zza drzew. a klony wci¹z siê cofaj¹. (na trzy tury moja szybkoœÌ i si³a wiêksza 2x). Nagle wybijam siê i ³apiê wpowietrzu dziecko oddaj¹c je Valartowi kiedy l¹duje.
-Uciekaj do Keiko-sama!
ZdejmujĂŞ z pleców miecz i odwracam siĂŞ do Shi spodziewajÂąc siĂŞnatychmiastowej kontry (proponujĂŞ, ÂżebyÂś ty mistrzowaÂła, bo ja to tak raczej krótko w te klocki siĂŞ bawie)
Z³apa³em dziecko i zauwarzy³em u niego k³y ostro¿nie je postawi³em na ziemi i odskoczy³em - To jest wampir! - krzykn¹³em.
//Przepraszam ale to mój klon siĂŞodzywa//
-A kogo do k*** nĂŞdzy obchodzi co to jest?! Masz to ewakuowaĂŚ bo tutaj bĂŞdzie rzeÂźnia!
Jak mnie ugryzie to ty bêdziesz mia³ wiêkszy problem ni¿ ja. - powiedzia³em i wzi¹³em dziecko i uda³em siê do rezydencji hokage.
Shi podbiegla do dziecka. I zabrala je z ziemi. Biedna Ryu byla przerazona. Mimo, ze miala downa, wyczula zew krwi.
Shi oczy byly wscieklo czerwone. Wrzasnela nieludzko na Valarta i Hyute. Nie mogli nic zrozumiec, bo byl to starozytny jezyk shinobi.
Dzwiek wscieklej wamirzycy wszystkich na okolo nabawilo ciarkow na plecow. Nie koniecznie musieli sie bac. Po prostu byl strasznie wysokim dzwiekiem
- Nigdy wiecej nie ruszaj mojego dziecka.
Przestala racjonalnie myslec.
Oplotla szybko dziecko sznurem dookola swojego brzucha tak , zeby nie moglo sie poruszyc.
- Anime no jutsu! - Shi zamienila sie w duzego nietoperza i wzniosla sie ponad chmury, ktore byly akurat nad Hyuta i Valartem.

Dodane po 2 minutach:

Nie powinnam sedziowac , ale :
Hyuta zabral mi dzieciaka. Wykorzystal juz swoje dwa posty szybkosci.
Valart zostawil je na ziemi. Shi zabrala Ryu i jako nietoperz wzbila sie wysoko nad ziemia. Jest schowana za chmurami. Obserwuje was bacznie.
Twojego drugiego posta Valart nie ma, bo napisalabym szybciej , ale
musialam sie rozpisac xP
Zanim uciekÂłem Shi zabraÂła mi dziecko - Mam tyle pociezenia, Âże mam tyle krwi ile przed chwilÂą. - powiedziaÂłem.
-Megami Tsuki! - krzykn¹³em. A klony zniknê³y w k³ebach dymu.
Wskoczy³em na deskê i z zawrotn¹ prêdkoœci¹ pomkn¹³em za nietoperzem. A ¿e schowa³aœ siê w chmurkach (przeoczy³êm fakt dlatego edytujê):
-Mugen Sajin Daitoppa no jutsu! - "Juubina pomóÂż mi bo zaraz siĂŞ rozlecĂŞ jak na treningach...NaduÂżywanie mnie teÂż nie je... wiem stara wilczyco ale musze jÂą pokonaĂŚ nie raniÂąc dziecka!" Kiedy do niego dolecĂŞ ÂłapiĂŞ go i ÂłamiĂŞ skrzydÂła. ZlatujĂŞ w dóÂł, na ziemiĂŞ, gdyÂż w powietrzu ma nade mnÂą przewagĂŞ. (ale powinno ciĂŞ sÂłoĂące nielubiĂŚ i boleĂŚ )
PatrzyÂłem siĂŞ w górĂŞ.
BUHAHA Shiro xP juz nie zyjesz Kagebushin (200 pch za klona Ty asz 700 -z kawalkiem 8 x 200 , to 1600!!! juz nie bede wspominac o ty, ze druga technike uzyles xDxD
hehe lalalallalaa are you dead

Hyuta naglepoczul jakas slabosc. Tam gdzie Shi doleciala nie bylo powietrza, A My wampiry jestesmy niesmiertelne i nie umieramy.
W niebie doszlo do szarpaniny. Shiro spada z deski. Shi ma zlamane jedno skrzydelko, tez spada ale o wiele bardziej delikatniej niz Hytua.
ZÂłapaÂłem HyutĂŞ i poÂłoÂżyÂłem na ziemi, nastĂŞpnie nietoperza bez chwili namysÂłu.
Shi szybko zamienila sie w postac ludzka, wiec miala troche luzu w uscisku Valarta.
Szybko odwrocila sie i ugryzla go w szyje przy okazji uzywajac "kly no jutsu" , czyli mowiac po polsku... masz wpuszczona trucizne do organizmu.

hmm Hyuta. ta walka bylaby za nudna, wiec budzisz sie. xP Twoj mozg juz sie dotlenil i jestes jeszce troche w stanie waczyc
Upad³ na ziemiê - K..kso. - straci³ przytomnoœÌ.
Shi podeszla do Valarta i kopnela go delikatnie tak, zeby byl twarza do chmur.
- o rany. - zamyslila sie - Gdyby nie to, ze wyczuwam to jak pulsuje Ci krew, to bym pomyslala, ze nie zyjesz xP Ej Ty! daruje Ci zycie, ale na Twoim miejscu zabralabym tego tutaj stad do szpitala. - krzyknela do Shiro - wierze , ze w przyszlosci, nasza walka zakonczy sie inaczej.
Dajcie mi sokoj, nie chcemy was z corka atakowac, bo nie na tym nasza misja polega! A teraz znikaj. - stracila troche czujnosci, jak zwykle oczula dume i sie nia pysznila. miala nadzieje, ze kuzyn szybko przyjdzie bo inaczej duzo czakry jej nie zostanie..
ProtestujĂŞ! Przez caÂły czas odnawiaÂłem sobie chakrĂŞ a teraz klony tylko zwalniaÂłem! Deska (MT) to jest 800ch. A zwolnienie klonów nic nie kosztuje! Ale pal szeœÌ Poza tym przy chmurach zwykle jest powietrze. Ale niech ci bĂŞdzie.
PoÂłykam jednÂą piguÂłkĂŞ ÂżoÂłnierza i dwie krwi (znaczy najpierw krwi póÂźniej ÂżoÂłnierza co daje mi ponad 120% mojej chakry czyli zaokrÂąglajÂąc w dóÂł 3000). "Juubina? Trz... cztery ogony. Nie uÂżyjĂŞdrugi raz Lotosa... Jak chcesz... (+60szybkoÂści i siÂły)"
Rzucam siĂŞ na Shi niczym kotek na myszkĂŞ:D
-Gouken! Styl kamiennych ciosów! - uderzam Shi w twarz, Âżeby popsuĂŚ jej BosSkoœÌ nasepnie zadajĂŞ zdradliwego kopniaka w kolano A na koniec unieruchamiam jej rĂŞce i odgradzam siĂŞ od jej kÂłów. (wykrĂŞcam ci rĂŞce do tyÂłu... krótko mówiÂąc )
A on sobie leÂży nieprzytomny, a trucizna rozprzestrzenia siĂŞ po jego organiÂźmie.

//Shi, jak dziaÂła ta trucizna?//
Shi bardzo miala opuchnieta twarz. LAe najgorsze jest to, ze Shiro dusil jej mala coreczke.
- Zlaz ze mnie! - Shi kopnela go w jajca, az kogos zabolalo.
Uwalniajac rece za omoca jutsu wytworzyla troche wody i zamknela Hyute w wodnej klatce .
- posluchaj maly. teraz wytlumacze Ci na czym polega moja technika , przez ktora Twoj przyjaciel teraz cierpi..
Do kazdej komorki jego ciala dostaje sie moja trucizna. ... za pare minut umrze, a nawet jesli go odratujecie to moze zostac saraizowany do konca zycia.
Podeszla do przepasci. W koncu stali gdzies na glowach, nie?
I zwolnila klatke.
- baj baj maszkaro! - krzyknela za nim, po chwili odezwala sie do Ryu.
- kochanie wracamy. moze spotkamy gdzies Deia po drodze.
na ziemi zostawila wiadomosc dla kuzyna

Cytat: zakonczylam misje, wrocilam do bazy

odwrocila sie i poszla. Nmm.

Shi ma opuchnieta twarz. Bola ja kly i ma zlamana jedna reke. Valart jest otruty, a Hyuta spada gdzies tam w przepasc (bylismy nad chmurami, wiec tlenu nie bylo xP )
Za HyutÂą przybyÂł mozolnie Casper i zaczyna go szukaĂŚ
LeÂżaÂłem nieprzytomny niedaleko Caspera.
Wchodze znudzpna na góre i widze valarta ^o^
Podbiegam do niego
-Valart nic Ci nie ejst-Zapyta³¹m siê go na powaznie
Nie odpowiedziaÂł nic, bo jest nie przytomny, gÂłowa siĂŞ mu przechyliÂła na bok i Yuko mogÂła zauwarzuĂŚ miĂŞdzy jego wÂłosami Âślad kÂłów Shi.
-Shi...-PowiedzizaÂłam cicho.
WzieÂłam valarta na rĂŞce i zabraÂłam go NMN
patrzê na g³owy Hokage lecz po chwili poszed³em sobie i znikn¹³em <NMM>
LecĂŞ sobie beztrosko w dóÂł "Ta mala paskuda daÂła mi radĂŞ!"MoÂże byÂś coÂś zrobiÂł ÂżebyÂśmy siĂŞnie roztrzaskali o ziemiĂŞ?" Ehh..."
-Megami Tsuki!
Deska pojawia siêpod moimi stopami i od razu wykona³¹ zwrot. Wracam do Kate.
NMM
DolatujĂŞ na monument i stajĂŞna gÂłowie Trzeciego Hokage.
-Zostaje mi poczekaĂŚ... to bĂŞdzie walka!
Lee zamknol oczy wziol gÂłeboki odech.
-Piwkny widok ... Hyuto walczymy dzis bo mnie oto prsiles ale to bedzie nasza piersza prawdziwa walka i ostatnia rozumiemy sie ... nie bedize rewanzu nie znacznie od tego kto wygra.Lee podszedl do Hyuto zlapaÂł go za ramie i dodal mu otuch.
-Nie bedzie taryfy ulgowej wieze w ciebie kuzynku ... wiec wiem ze gdybum nie dal z siebie wszystkiego to walka trwala by wiecznie gdyz jestes swietnym wojownikim i czlowiekiem
-DziĂŞki Lee. Wiem... pierwsza i ostatnia walka. Nigdy wiĂŞcej Âżadnekj wiĂŞcej. Ale... czas na naszÂą walkĂŞ. - zdejmujĂŞ delikatnie ciĂŞÂżarki i odkÂładam je na bok. - liczĂŞ, Âże bĂŞdzie to Âładny pojedynek. Prosze - zaczynaj!
"Hyuto bÂądÂź ostroÂżny... BĂŞdĂŞ wilczyco bĂŞdĂŞ...
Lee sciagnoÂł swoje ciezarki .
Natychmiastowo zaczoÂł
-Kage Bunshin no Jutsu.Przed li pojawily sie cztery klony .Jeden zn ich wyskoczyl w góre Lee wukonal na nim Lee Wind oraz lotosa otwieraca natychmiostowa piersza brame trzy pozostale klony staly na pozycjach obronych wokuÂł Lee.//Teeraz ty pamietaj 2 ruchy//
"Ostro zacz¹³... ale ty tego..."
-Kage Bunshin no jutsu! - tworzĂŞ trzy klony... uÂśmiecham siĂŞszeroko. Ja i klon wyskakujemyw górĂŞ.
-Omote Renge! Kaimon! - napieram na pierwszÂą BramĂŞ i otwieram jÂą. LÂąduje na ziemi, a klon znika w dymie. Odpinam miecz i biegnĂŞ na Lee. Dwa klony biegnÂą tuÂż za mnÂągotowe do osÂłaniania mnie przed atakami wÂłasnÂą piersiÂą.
//dwa ruchy - teraz ty//
Dwa klony Lee zmiezyly sie z Klonami Hyuto zniszczac sie nawzajem w tym samym czasie Lee otwozyl druga brame wykonujac Premium Lottos na ostatnim ze swoich klonów.///SPEED 364 SILA 75.///Lee czekal na ciebie kiedy sie zblizyles wyskoczyl w góre wykonujac ZasÂłone liscia w wersji jak narzie poczatkowej
//Mój speed 216, a siÂła 34 chyba mam wpierdziel...//
"ChciaÂłam powiedzieĂŚ ÂżebyÂśtego nie robiÂł dzieciaku... chcesz z nim wygraĂŚ? Bardzo... To teraz moja kolej!"
-Aaaaa! - krzyczĂŞ... "Dawaj!" pojawia siĂŞ piĂŞĂŚ ogonów (+100 siÂły i +50 szybkoÂści) //Mój speed 316 moja siÂła 84// -Kokori Kami no jutsu! - tworzĂŞ na ciele zbrojĂŞz chakry i przyoblekam w tĂŞ chakrĂŞ dÂłonie. BiegnĂŞ na Lee.
-Gouken! Styl kamiennego smoka! - próbujĂŞ uderzyĂŚ Lee w bark prawÂą rĂŞkÂą osÂłaniajÂąc w tym czasie lewÂą czêœÌ ciaÂła. NastĂŞpnie atakujĂŞ go z obrotu stopÂąw drugi bark i odbijam siĂŞ od niego lÂądujÂąc na ziemi w pozycji gotowej do odparcia kaÂżdego ataku.
Lee przyjoÂł wszystkie cosy na siebie wiedzial ze to co chce zrobic wymaga calkowitej koncentracji.Ciosy byly silne lecz nie na tyle aby polamac kosci czy uszkodzic powaznie cialo.

Cos-Jestem gotowy tak ... zrubmy to

*-PAmietaj tylko unieszkodliwienie puzniej go uwolnimy.*
Postac Lee sie zmienila ilosci jego chakry wzroszla do nie wyobrazalych ilosci spowodowana otwarciem trzeciej bramy i czym jeszcze.Jego oczy nabraly bÂłekitnego blasku.Kiedy zaczoÂł mowic jego glos sie zminiÂł.
-ÂŚwiatÂło boskiej mocy !!!!!!!!!.Po tych sÂłowach dziwny balsk padl ba Hyuto nagle cos zaczelo z niego uchodzic jego chakra zostala zmiejszona a za jego plecami stala istota ktoa przypominala demona gdyz w zeczywistosci tym wlasnie bylo.Demon byl uwieziony w kregu jasnego swiatla na jego ciele wisialy lancuchy rowniesz z uw blasku .Ucieczka czy nawet poruszenie sie w ow wiezieni jest nie mozliwe.Blask z oczu Lee zniknol lecz tarcza Âświatla nadal wiezila demona.

-Skoro juz sie pozbylismy klopotru to pozwul ze ci cos pokaze Gauken Lee .Lee skoncentrowal sie tak jak to zawsze robil jego predkosci i sila w trzeciej bramie byla nie samowita lecz to co sie teraz wydazy bĂŞdzie kancowa techniko po której bedzie wyczerpany.
Lee skoncentrowal moc w swoich dloniach.Nagle caly Âświat zamarÂł wszystko dziala sie w zwolnilonym tempie.
-Tchnienie lasu!!!!!.Wciagu jednego udezenia serca nie znana sila która tylko Lee widzial przywarla do twoich kosci rak i nug Âłamiac je od Âśrodka.
Lee zjadÂł jedna piguÂłke zoÂłnieza.
-Tak wiec ... nie jestes wstanie sie poruszyc ... iwec to koniec naszej walkie
"Co robiĂŚ... jest tylko jeden sposób Juubina. Okej Hyuto. On wysysa mojÂą chakrĂŞ... wiĂŞc powim mu wszystko."
-Jinchuuriki Henge! - z mojego ciaÂła wychodzi ksztaÂłt demonicy.
-PrzestaĂą Rocku Lee! Zostaw mnie i mojego Jinchuuriki w spokoju. Nie wiem jakiej mocy uÂżywasz, ale pochÂłaniasz mojÂą chakrĂŞ. PrzestaĂą proszĂŞ... - Juubina ewidentnie nie chciaÂła zostaĂŚ wessana przez wielkie odkurzaczopodobne jutsu - to twój uczeĂą. Po co chcesz zniszczyĂŚ mnie i jego?
//Zaznaczam, Âże jeszcze nie wszystko przegrane z mojej strony. Ale niech ci tam bĂŞdzie Poza tym, jakbyÂś zebraÂł mojÂą seriĂŞ to nie byÂłoby ci siĂŞtak Âłatwo skupiĂŚ.//
Lee widzial demona juz wczesniej w oczach Hyuto.
-Wiedzielismy o twoim ... istnieniu juz od poczatku ... i nie chce cie zniszczyĂŚ ... gdybym mnial taki zamiar to juz by to sie stalo.Lee spowaznial w jego oczach znow zalsnil blekit.
-ale jezli jesze raz uzyjesz swojej mocy przeciwko mnie to zniszczymy cie ... i nie martw sie o Hyuto nic mu nie bedzie.Lee uwolnil demona z jego wiezienia.
-Hyuto zaj zgaduje to twuj demon cie uleczy prawda??

Lee spojzaÂł na posagi Hokage zomknoÂł oczy.
-Mam dla ciebie misje ... ale to nie czas i mniejsce na taka rozmowe ... spotkajmy sie jutro w moim domu ... poinformuje reszte twojwj druzyny.
Demonica odetchnĂŞÂła z ulgÂą
-Dobrze. SkoĂączmy tĂŞ walkĂŞ. MuszĂŞ uzdrowiĂŚ Hyuta. Jeszcze jedna rzecz zostaÂła wam do zaÂłatwienia...
Demonica wróci³¹ do mojego ciaÂła i zaczĂŞÂła ustawiaĂŚ moje rany. OtĂŞpiaÂły z bólu i tak nic nei czuÂłem, ale po chwili caÂły byÂłem w jednym kawaÂłku.
-PiĂŞkna walka Lee... - mówiĂŞ dopiero zroÂśniĂŞtÂą rzuchwÂą. Jednak moje koÂści ciÂągle siĂŞumacniaÂły -..Bardzo dobra. MinÂą jeszcze dÂługie lata, nim bĂŞdĂŞ mógÂłsiĂŞtobie równaĂŚ... Powinienem byĂŚ ostroÂżniejszy - stĂŞkam z bólu ... Po chwili odczuwam ulgĂŞ - Ale muszĂŞ... muszĂŞ siĂŞ czegoÂś od ciebie nauczyĂŚ... MuszĂŞ opanowaĂŚ Uru renge. Druga Brama pozwoliÂła ci pokonaĂŚ mnie bez rzadnego wysiÂłku. Wiesz... jesteÂś drugÂą osobÂą, która wie o Juubinie. PomyÂślaÂłem, Âże dobrze byÂłoby rozpuÂściĂŚ plotki, aby zaatakowaÂło mnie AKatsuki... proszĂŞ chodÂźmy...
-Twuj plan mi sie nie podoba nie doceniasz swojego wroga Akowcy to silny przeciwnik ale mniejsza z tym .. skoro twuj demon a raczej demonica sie toba zajela to ruszamy do Hokage mam kilka spraw do naszej Damy(NMM)
WskakujĂŞ na deskĂŞ i lecĂŞ za Lee... "Ehh... ciekawe jak to bĂŞdzie wyglÂądaÂło wszystko.."
-Megami Tsuki! - krzyczĂŞ aby przyspieszyĂŚ
NMM
Jiraya wskoczyÂł na gÂłowy hokage.UsiadÂł po turecku na gÂłowie 3th.
-Hmm-zacz¹³ sie w myÂślach nad czyms zastanawiac.Zdj¹³ z pleców wielki zwój ...rozwin¹³ go po czym zacz¹³ studiowac...
PojawiÂłem siĂŞ obok Jiraji....
Zobaczy³êm przyby³ego goscia..-Witaj..-rzek³em spokojnie nie odrywajac sie od czytania zwoju.
Obok Jirayi pojawiÂł siĂŞ czÂłowiek z opaskÂą Konohy na czole.
Jiraya-sama...jestem posÂłaĂącem Hokage. Chcemy CiĂŞ prosiĂŚ abyÂś udaÂł siĂŞ do Lasu ÂŚmierci i odnalazÂł Laboratorium Orochimaru. Tylko Ty moÂżesz to zrobiĂŚ.-powiedziaÂł mĂŞÂżczyzna na przywitanie. OczekiwaÂł w skupieniu odpowiedzi Legendarnego Sannina.
Tym razem jednak kelejny przybyÂły wzbudziÂł we nim wiĂŞksze zainteresowanie.Jiraya zwin¹³ zwój i zaÂłoÂżyÂł go na plecy.
-MoÂże podasz mi wiĂŞcej szczegóÂłów?-powiedziaÂł wolno jiraya.
ProszĂŞ mi wybaczyĂŚ Jiraya-sama!-rzuciÂł poÂśpiesznie posÂłaniec-[i]Wiemy tylko Âże Laboratorium znajduje siĂŞ w Lesie ÂŚmierci. BĂŞdziesz musiaÂł udaĂŚ siĂŞ tam i je odnaleŸÌ. Zapewne Orochimaru porozstawiaÂł jakieÂś kryjówki, nie wiemy co mieÂści siĂŞ w samym Laboratorium. Zapewniam Âże jest to misja godna Twego czasu Panie.

Ranga:B moÂże zamieniĂŚ siĂŞ w A
Przewidywane wynagrodzenie:200-300Y /50Pch / + 7 do rozdysponowani na Si³ê/zrêcznoœÌ/celnoœÌ/szybkoœÌ //
witaj-powiedziaÂłem do Jiraji [cenzura] siĂŞ z uwagÂą co mówi nowo przybyÂły...
-Hmm zastanawia mnie czemu tak dÂługo nikt nie wybraÂł sie aby je odnaleÂśc...dobrze ruszajmy-powiedziaÂł powaÂżnie.
"coÂś jest nie tak"-pomyÂślaÂł po czym ruszyÂł w stronĂŞ lasu Âśmierci. NMM
znikÂłem stÂąd

(NMM)
Przysz³a i zaczê³a sobie ogl¹daÌ te twarze wszystkich Hokage . Podoba³y jej siê , ale chcia³a gdzieœ usi¹œÌ i rozluŸniÌ siê , wiêc posz³a sobie poszukaÌ jakiegoœ parku .
stojĂŞ sobie podziwiajÂąc monumenty Hokaga szczególnie zwracam uwagĂŞ na na Pierwszego Hokage zaÂłoÂżyciela naszej wioski.
WĂŞdrujĂŞ po wiosce ukrytej w liÂściach i na pierwszy rzut oka ukazjuÂą siĂŞ przede mnÂą wyrzeÂżbione w skale gÂłowy Hokage.
Jestem pierwszy raz w tej wiosce, natomiast czujĂŞ sie jakbym tu siĂŞ urodziÂł.
Podchodze i podziwiam wszystkie gÂłowy hokage. <NMM>
Ech...œciemnia siê-wymrucza³em po dojœciu na g³owê 4th Hokage.Po³o¿y³em siê i wpatrujê siê w niebo.Le¿¹c tak,zasn¹³em (NMM)

Dodane po 2 godzinach 30 minutach:

(przepraszam,,,zapomniaÂłem o waÂżnej rzeczy:
19:50
Budzê siê bo zaczê³o siê rrobiÌ zimno.Wsta³em i zacz¹³em szukaÌ jakiegoœ schronienia.Nie zauwa¿y³em,¿e obserwowa³ mnie ktoœ...Potem siê okaza³o,¿e ta osoba ma kontakt z klanem Senju...Lider klanu,Casper-san,zaproponowa³ mi pomoc...mam przyjœÌ do posiad³oœci tego klanu...)
Wchodzi na gÂłowy wszystkich Hokage oglÂąda je i zobaczyÂł coÂś w nosie 2 hokage poszedÂł tam
Przychodze tu i oglÂądam twarze wszystkich hokage. Po kilku minutach przyglÂądania sie ide dalej.
PodhodzÂąc po raz pierwszy zobaczyÂłem ÂżeÂźby gÂłów hokage z bliska.
Oparem siĂŞ o barierke i zaczoÂłem opserwowaĂŚ konohe z góry.
UsiadÂłam na górze hokage.SkoncentrowaÂłam chakre,nagle na moim ciele pojawiÂły siĂŞ liczne zadrapania.PoÂłozyÂłam siĂŞ na ziemi i udawaÂłam cierpiÂącÂą XD
WbiegÂłem na monument,szukajÂąc swojej sensei.Zdyszany,rozglÂądaÂłem siĂŞ nerwowo.W koĂącu jÂą zauwaÂżyÂłem.Ten widok mi siĂŞ nie podobaÂł.Natychmiast tam pobiegÂłem,ile siÂł miaÂłem jeszcze w nogach.
-Yuko-sensei!-wykrzycza³em,w nadziei,¿e mnie s³yszy.Zatrzyma³em siê obok niej i uklêkn¹³em.Nie wiedzia³em co robiÌ,o czym œwiadczy³y moje chaotyczne ruchy i mimika.
-Nie zda³eœ-Powiedzia³am ca³y czas le¿¹c
UlÂżyÂło mi,gdy usÂłyszaÂłem,Âże nic jej nie byÂło,jednakÂże sÂłyszÂąc to,moja mina przybraÂła pytajÂący wyglÂąd.
-N-Nie zdaÂłem?To byÂł test?Jak to?Nie rozumiem...-pytaÂłem,drapiÂąc siĂŞ po gÂłowie-jakim cude...-wtedy to do mnie dotarÂło.To byÂło GenJutsu.UczyÂłem siĂŞ o tym w akademii,ale nigdy nie byÂłem pod jego wpÂływem
UsiadÂłam po turecku,genjutsu tozpÂłyneÂło siĂŞ w powietrzu
-KaÂżdy ninja powinien rozróÂżniaĂŚ genjutsu-PowiedziaÂłam
Westchn¹³em ciê¿ko:
Taaaa...powinien...uczyÂłem siĂŞ o tym,ale nigdy nie mogÂłem zrozumieĂŚ tego rodzaju walki.To niehonorowe i tchórzliwe!-powiedziaÂłem z przekonaniem.Faktycznie,Tano nigdy nie przepadaÂł za takimi rozwiÂązaniami,dlatego teÂż olaÂł ten dziaÂł(oczywiÂście do bezpiecznej granicy)
-To co przed chwilÂą zrobiÂłam to namiastka genjutsu.Genjutsu jest bardzo przydatne w walce.Genjutsu to panowanie nad chkarÂą-PowiedziaÂłam
-Taaaa...-przytakiwaÂłem,udajÂąc,Âże sÂłucham.
-"Pfffff!GenJutsu!Najgorszy i najbardziej haniebny rodzaj walki.Ja mam siĂŞ tego uczyĂŚ?W Âżyciu!Nie bĂŞdĂŞ siĂŞ bawiÂł w ogÂłupianie wroga!No nie daje Âżadnej satysfakcji z wygranej!"-myÂślaÂłem,odwracajÂąc wzrok w niebo-"ech...A jeszcze Yuko-sensei ma zamiar mnie tego uczyĂŚ...no ja chyba zwariujĂŞ!"-myÂślaÂłem ciÂągle
-Wiedz,Âże z wygranej cieszyĂŚ siĂŞ nie wolno bo nastĂŞpnym razem przegrasz z tym samym przeciwnikiem-PowiedziaÂłam wyjmujac jakÂąs ksiÂązeczle
ZrobiÂłem zdziwionÂą minĂŞ.
-"skÂąd ona wiedziaÂła,o czym ja myÂślĂŞ?"-spytaÂłem sam siebie,bardziej skupiajÂąc siĂŞ na naukach mentora
-Genjutsu to podstawa,wiedz o tym-Powiedzia³am czytaj¹c sobie ksi¹¿ke
-Podstawa....-westchn¹³em-podstaw¹ jest umiejêtnoœÌ obrony albo najlepiej unikania GenJutsu!-doda³em stanowczo-nie ma wymagaù odnoœnie dog³êbnej znajomoœci jakiejœ dziedziny Jutsu!
-chodzi mi o to,Âżebys odróÂżniaÂł genjutsu.OdróÂżnianie genjutsu to podtawa.A umienie jej to inna droga,ja siĂŞ jej nauczyÂłam by lepiej poznaĂŚ tajniki ninja i Âłatwije odróÂżniaĂŚ genjutsu-PowiedziaÂłam dalej czytajÂąc
-Acha...rozumiem...-powiedziaÂłem lekko znudzony-mnie wiedza na temat GenJutsu nie potrzebna!No,chyba,Âże w zakresie jego blokowania i przeÂłamywania...opowiesz mi?Bo chyba wtedy usn¹³em z nudów...-powiedziaÂłem nieco zakÂłopotany faktem,Âże spaÂłem na lekcji
-Ja spaÂłam na Taijutsu,a póÂźniej Gai-sensei kazaÂł zrobiĂŚ mi 100 okr¹¿eĂą wokóÂł boiska na jednej nodze,i odtÂąd juÂż nigdy nie zasneÂłam na Taijustu
Ale jednak przysoliĂŚ umiesz-odparÂłem z uÂśmiechem,jednoczeÂśnie bojÂąc siĂŞ wywoÂływania wilka z lasu-no a co do GenJutsu...jak moÂżna im sprostaĂŚ?
-Jedno sÂłówko ROZPROSZENIE-PowiedziaÂła
-rozproszenie-powtórzyÂłem w skupieniu,usiÂłujÂąc sobie przypomnieĂŚ cokolwiek na ten temat.Bez skutku.
-Na czym to polega?-pytaÂłem dalej,w coraz wiĂŞkszym zakÂłopotaniu
-Zatrzymuje przypÂływ chakry-PowiedziaÂłam
-"zatrzymywanie przepÂływu chakry?Jeny...juÂż doœÌ siĂŞ namĂŞczyÂłem z odpowiednim uwalnianie chakry,a mam jeszcze umieĂŚ jÂą blokowaĂŚ?"-mówiÂłem w myÂślach,a na zewnÂątrz byÂła widoczna wymownie pytajÂąca mina.
-To teÂż naleÂży do umiejĂŞtnoÂści kontrolowania chakry,prawda,Yuko-sensei?Nie powinno byĂŚ to trudniejsze od tego,co do tej pory opanowaÂłem...-powiedziaÂłem.JednoszeÂśnie ubolewaÂłem nad tym,Âże puki co,to Yuko-sensei nauczyÂła mnie tylko robiĂŚ tace z chakry i wypruwaĂŚ ze mnie flaki(test z GamabuntÂą,incydent z Tsukimaru... )
-Tylko skÂładasz pieczeĂŚ szczura i mówisz rozproszenie.No i juÂż
Tylko tyle?Nie no!To nie moÂże byĂŚ aÂż takie proste!MoÂże spróbujemy?Zrób jakiejÂś GenJutsu,a ja spróbujĂŞ je przeÂłamaĂŚ,dobrze?-powiedziaÂłem peÂłen entuzjazmu
-To dzia³a tylko na ciebie-Powiediz¹³ma
I co w zwiÂązku z tym?PrzecieÂż wiem,Âże to zadziaÂła tylko na wykonujÂącego,to oczywiste,ale co siĂŞ dzieje wtedy z tym,który wykonuje GenJutsu?-mówiÂłem zaciekawiony
przybiegÂł zdyszany...-[I see you!] jasna Tano!!! czemu tak nagle wybiegÂłeÂś...? ledwo CiĂŞ znalazÂłem- Hachi sapaÂł niczym jego pies... -uff... dawno siĂŞ nie biegaÂło... Oo! Yuko-sensei Ohayo-
OdwróciÂłem zybko wzrok,a gdy zobaczyÂłem Hachi-kun,zrobiÂłem minĂŞ w stylu Sakura,wskazujÂąc palcem przyjaciela.Zaskoczony krzykn¹³em:
-EEEEEE!Ty za mnÂą leciaÂłeÂś przez caÂły ten czas!?OszalaÂłeÂś?PrzecieÂż Ty tam na misjĂŞ czekasz,prawda?Co Ty tutaj robisz!?-pytaÂłem zaskoczony,bez najmniejszego Âładu ani skÂładu
-wybiegÂłeÂś z klubu jak szalony wiĂŞc pomyÂślaÂłem Âże coÂś siĂŞ staÂło...- powiedziaÂł Hachi...
-Eeee...niewaÂżne...to byÂł test,który zresztÂą oblaÂłem...-powiedziaÂłem zaÂłamany,ciÂągle sÂłyszÂąc Yuko-sensei,jak mówiÂła "oblaÂłeÂś".
biegÂłem ulicami Konohy szukajÂąc partnera do misji idÂąc w strone monumentu Hokage i widzĂŞ jednego z naszych ninja. Witam siĂŞ z nim i proponujĂŞ wspólnÂą misjĂŞ zgadza siĂŞ i idziemy w kierunku biura Hokage.
-ouff...- odetchn¹³ z ulg¹...-skoro to nic powa¿nego to ja udam siê z powrotem do klubu...- powiedzia³ Hachi... po czym doda³ -a zreszt¹, je¿eli jestem ju¿ w konosze to odwiedzê ³aŸnie...- uœmiechn¹³ siê i poszed³

<nmm>
//Powiedzmy inaczej: przyszedÂłeÂś,w skrócie wytÂłumaczyÂłeÂś i zabraÂłeÂś mnie do Hokage//

Nie wiedzÂąc,co siĂŞ dzieje,jedyne,co zdoÂłaÂłem zrobiĂŚ,to rzuciĂŚ przepraszajÂące spojrzenie Yuko-sensei,bo potem po prostu zniknĂŞliÂśmy.

<NMM>
PoÂłoÂżyÂłam siĂŞ na gÂłowie 5 hokage.UÂśmiechneÂłam siĂŞ pod nosem
PrzybiegÂłem,postawiÂłem Gamakichi'ego na ziemi i powoli zbliÂżyÂłem siĂŞ do swojego mentora.
-Yuko-sensei,chciaÂłaÂś mnie widzieĂŚ?-spytaÂłem delikatnie,nie chcÂąc jej siĂŞ naraziĂŚ
gamakichi do mnie podszed³ i szepn¹³ mi coœ do ucha
-Dobra za nim przejdziemy do g³ownego tematu powiedz mi czemu odbudowywujesz akademie-Zapyta³¹m unosz¹c jedn¹ brew
no cóÂż...-zacz¹³em zakÂłopotany-nie wiedziaÂłem,co jest grane,ale jak siĂŞ dowiedziaÂłem co siĂŞ staÂło,nie mogÂłem odmówiĂŚ!Tam nauczyÂłem siĂŞ wszystkiego i jest to dla mnie miejsce szczególne,poza tym gdzie bĂŞdÂą siĂŞ ksztaÂłciĂŚ nowi shinobi?--powiedziaÂłem pewniej
-Aha...-PowiedziaÂłam
-Dzisiaj postanowiÂłam potrenowaĂŚ z tobÂą genjutsu-PowiedziaÂłam robiÂąc lekki uÂśmieszek
Moja mina wskazywaÂła na wyjÂątkowy stan niezadowolenia i znudzenia,ale co ja mogÂłem!To w koĂącu mój sensei!PosÂłusznie przytakn¹³em i spytaÂłem siĂŞ:
-No dobrze...od czego zaczniemy,Yuko-sensei?
Ok zaczniemy od podstaw,powiedz co pamiĂŞtasz z genjutsu gdy byÂłeÂś z akademi-PowiedziaÂłam
Tego siĂŞ baÂłem najbardziej.WiĂŞkszoœÌ lekcji przespaÂłem,ale gdyby nie pomoc kolegów i koleÂżanek...
-Ech...GenJutsu polega na zmyleniu i og³upieniu przeciwnika...Ma³o honorowe,ale skuteczne...osoba pod jej wp³ywem...-tu siê zaci¹³em,usi³uj¹c sobie przypomnieÌ wszystko,co wiedzia³em na ten temat-aha!Najczêœciej nie wie co siê dzieje...itd,itp-pachn¹³em rêk¹,w nadziei,¿e to wystarczy
Ide z tont <NMM>
By³em bardzo zdenerwowany faktem,¿e opuœci³em mojego przyjaciela w akademii.Nie mog¹c tego znieœÌ,przeprosi³em i ruszy³em z powrotem

<NMM>
UsiadÂłam sobie na nosie 7 hokage...Mojej siostry.
-Gdzie jesteÂś-ZapytaÂłam patrzÂąc w jej duÂże oczy...
-CzyÂżbys znowu mnie opóÂściÂła?-ZapytaÂłam ze smutkiem na twarzy
WbiegÂłem na monument,rozglÂądajÂąc siĂŞ nerwowo.Nikogo tam nie widziaÂłem.
-Yuko-sensei...-wymamrotaÂłem,robiÂąc minĂŞ zbitego psa(no coÂś wiela tego)-Ty teÂż?-beÂłkotaÂłem siadajÂąc na ziemi i wierzÂąc,Âże zaraz przyjdzie
ZauwaÂżyÂłeÂś,Âże Tsukimaru leÂży na gÂłowie 7 hokage
WidzÂąc Tsukimaru,wiedziaÂłem,Âże Yuko-sensei gdzieÂś tu jest.PodbiegÂłem do niego i zobaczyÂłem,Âże co jakiÂś czas skupia siĂŞ na nosie 7 Hokage.
NachyliÂłem siĂŞ w tamtym kierunku i zobaczyÂłem osobĂŞ,której szukaÂłem.
Jednak coÂś mi siĂŞ nie podobaÂło.Nie byÂła taka peÂłna energii,nie byÂła wesoÂła...byÂła przygnĂŞbiona.
WidzÂąc to moja mina równieÂż posmutniaÂła.UsiadÂłem gdzieÂś na tej gÂłowie tak,aby byĂŚ w stanie dojrzeĂŚ mojÂą sensei.
-KaÂżdy ma prawo do przemyÂśleĂą...-powiedziaÂłem cicho i spojrzaÂłem siĂŞ w niebo.Nie interesowaÂł mnie juÂż trening.
Po prostu czekaÂłem.CzekaÂłem,aÂż Yuko-sensei wróci do siebie,wydrze siĂŞ na mnie,moÂże wykoĂączy fizycznie?
Zamkn¹³em powoli oczy i odda³em siê w rêce wspomnieù.
Najnormalniej w Âżyciu wzieÂłam kunai i zaczĂŞÂłam coÂś na oku Keiko pisaĂŚ,uÂśmiechneÂłam siĂŞ syderczo robiÂąc "cudo"
SÂłyszÂąc jakieÂś dziwne dÂźwiĂŞki,otworzyÂłem jedno oko,lekko siĂŞ nachylajÂąc w tamtym kierunku.
Zauwa¿y³em poniek¹d znajomy wyraz twarzy u Yuko-sensei.Widz¹c to,uœmiechn¹³em siê i zacz¹³em schodziÌ do mentora,odpowiednio u¿ywaj¹c chakry w stopach.
-Yuko-sensei!Co Ty tam robisz?SpytaÂłem wesoÂło,zbliÂżajÂąc siĂŞ do niej.
-CoÂś co nie powinno ciĂŞ interesowaĂŚ-PowiedziaÂłam nie zwracajÂąc na ucznia zbyt duÂżej uwagi
ZdziwiÂłem siĂŞ nieco,widzÂąc reakcjĂŞ,ale nic nie mogÂłem poradziĂŚ.WszedÂłem z powrotem na gÂłowĂŞ i zacz¹³em sobie trenowaĂŚ ciosy.Po kilku minutach rozgrzewki,zrobiÂłem klona i zacz¹³em z nim walczyĂŚ.Jako,Âże walczyÂły te same osoby,wyczucie przeciwnika byÂło niemalÂże niemoÂżliwe.TrenowaÂłem tak,czekajÂąc na powrót Yuko-sensei
-"WoÂłaÂła na trening,a teraz sama siĂŞ izoluje..."-pomyÂślaÂłem wkurzony.Ta myÂśl pozwoliÂła mi zÂłamaĂŚ gardĂŞ klona,który upadÂł od uderzenia.
PodniosÂłem go i wróciliÂśmy do treningu.
schowalam Kunaia a na oku posagu keiko byÂło napisane
"Wa¿ mi siê przywieŸÌ bachory ... Jeden siostrzeÌ to max
CaÂłuski Yuko"
JuÂż w ogóle nie zwracaÂłem uwagi na to,co siĂŞ dzieje z Yuko-sensei.ByÂłem zajĂŞty walkÂą.W tym momencie,urzÂądziliÂśmy sobie pojedynek na rasengan.
Obaj stanêliœmy w doœÌ du¿ej odleg³oœci od siebie i zaczêliœmy formowaÌ te jutsu.
Gdy wszystko byÂło juÂż gotowe,RuszyliÂśmy na siebie.W chwili uderzenia,klon siedziaÂł cicho,ale ja...ja byÂłem czymÂś zmartwiony i bynajmniej nie byÂł to trening.
-Chikusho!-krzykn¹³em,a nasze rasengany star³y siê ze sob¹.Powsta³a mocna fala powietrza,dym,ha³as.Gdy wszystko siê uspokoi³o,mo¿na by³o dostrzec,jak stoimy przed sob¹,trzymaj¹c rêce wyci¹gniête do przodu.
StaliÂśmy tak przez chwile,po czym odwoÂłaÂłem klona i padÂłem na ziemiĂŞ.
KlĂŞczaÂłem,skulajÂąc siĂŞ,aby nie byÂło widaĂŚ mojej twarzy.
przewróciÂłam oczami
-Tano na górze Hokage nie trenujemy ninjutsu ani Taijutsu.Jeszcze uszkodzisz moumument a wszystko bĂŞdzie na mnie,Âże ciĂŞ nie ulbinowaÂłam-PowiedziaÂłam znudoznym gÂłosem stojÂącc przed nim
KlĂŞczaÂłem tak jeszcze przez chwilĂŞ,krĂŞcÂąc gÂłowÂą.Potem wstaÂłem i zwróciÂłem siĂŞ do Yuko-sensei:
-Sumimasen,Yuko-sensei.Po prostu chcia³em siê czymœ zaj¹Ì podczas twojej nieobecnoœci.-powiedzia³em,k³aniaj¹c siê w geœcie przeprosin.Gdy siê podnios³em,z uœmiechem spyta³em:
-To co teraz?Dalej GenJutsu?
-Eee trening? O.o Ja ciĂŞ nie wzywaÂłam,wiĂŞc nie ma potrzeby treningu...Masz czas wolny.-PowiedziaÂłam zeskakujÂąc z gÂłów hokage NMM
RĂŞce opadÂły mi jak pÂłetwy.
-Najpierw mnie wzywa,pomagajÂąc sobie Gamakichim,a teraz mi wmawia,Âże nie ma Âżadnego treningu...to jest chore...-wyjĂŞczaÂłem i poszedÂłem do domu.

<NMM>
Po dÂługiej wspinaczce po schodach, dotarliÂśmy na górĂŞ!Wzi¹³em g³êbiki wdech i zaprowadziÂłem Minako-chan na gÂłowĂŞ siódmej.Nie wiadomo czemu, ale sÂądziÂłem, Âże tak bĂŞdzie najlepiej.
Po dotarciu na miejsce, usiadÂłem na niej i podpierajÂąc siĂŞ rĂŞkami, podziwiaÂłem widoki.
-Piêkny widok...-westchn¹³em i spojrza³em na Minako-chan, lekko siê rumieni¹c-piêkny, ale nie tak, jak Ty...-doda³em zawstydzony, ale uœmiechniêty
OblaÂłam siĂŞ czerwieniÂą na sÂłowa chÂłopaka
- N-nie przesadzaj.... - odparÂłam
PowiaÂł mocny wiatr przez co wÂłosy zaczĂŞÂły mi lataĂŚ na wszystko strony. ZaÂłoÂżyÂłam sobie parĂŞ kosmyków za ucho i podziwiaÂłam widoki. ZacisnĂŞÂłam dÂłoĂą na skrzypcach czujÂąc , Âże mogÂłabym zagraĂŚ teraz wszystko
ZauwaÂżyÂłem, Âże coÂś ruszyÂło duszĂŞ i serce Minako-chan i bynajmniej nie chodziÂło tu o mnie.ByÂła to wena, natchnienie!Jak byÂłem maÂły, sam to czuÂłem i w takich wypadkach rysowaÂłem...
-WidzĂŞ, Âże chcesz coÂś zagraĂŚ...zagraj proszĂŞ!LubiĂŞ twojÂą muzykĂŞ-powiedziaÂłem uÂśmiechniĂŞty.WiedziaÂłem, co chciaÂła zrobiĂŚ.CzekaÂłem niecierpliwie na muzykĂŞ, którÂą Minako-chan potrafiÂła wydobywaĂŚ ze skrzypiec.
Spojrza³am trochê zaskoczona na ch³opaka , ¿e tak ³atwo odczyta³ co chcê zrobiÌ. Uœmiechnê³¹m siê po chwili. Wsta³am i wyjê³am skrzypce ze smyczkiem. Chwilê siê zastanawia³¹m co by tu zagraÌ , jednak zauwa¿ajac krajobraz rozci¹gaj¹cy siê przede mn¹ i dodatkowo Tano-kun obok tego wszystko , zamknê³am oczy.
Przy³o¿y³am smyczek do strun i zaczê³am graÌ. Melodia roznosi³a siê po miejsu gdzie jesteœmy a ja zafascynowana tym gra³¹m bez opamiêtani , nadal maj¹c zamkniête oczy.

Tym razem to gram
Zamkn¹³em oczy i z lekkim uœmiechem zacz¹³em sobie wyobra¿aÌ, co bym narysowa³.Po raz pierwszy od d³ugiego czasu, by³em w stanie rysowaÌ!
-Gdybym miaÂł papier i oÂłówek...-wymruczaÂłem, nie chcÂąc zakÂłóciĂŚ melodii.
WidziaÂłem Minako-chan, w piĂŞknej sukni, taĂączÂącÂą w nocy na dachu jakiegoÂś wysokiego budynku.ByÂła uÂśmiechniĂŞta i radosna.Gwiazdy migotaÂły...wyglÂądaÂły, jakby biÂły brawo taĂączÂącej dziewczynie.Lekki wiatr rozwiewaÂł jej wÂłosy, ale nie zwracaÂła na to uwagi.TaĂączyÂła i taĂączyÂła.To juÂż nie byÂł rysunek...ten obraz ÂżyÂł w mojej gÂłowie,a muzyka byÂła akcentowana przez g³êboki, niski dÂźwiĂŞk.Jakby chór nuciÂł tÂą melodiĂŞ...
Uœmiechn¹³em siê szerzej i s³ucha³em dalej, widz¹c taùcz¹c¹ dziewczynê.
ZakoĂączyÂłam melodiĂŞ dÂługim dÂźwiĂŞkiem. OtworzyÂłam powoli oczy i spojrzaÂłam na krajobraz , a potem na Tano-kun. MiaÂł zamkniĂŞte oczy. WyglÂądaÂł jakby spaÂł...albo rozmyÂślaÂł nad czymÂś bardzo intensywnie. UsiadÂłam obok Niego spoglÂądajÂąc na widoki , nie przejmujÂąc siĂŞ wiatrem który juÂż i tak bawiÂł sie moimi wÂłosami rozwiewajÂąc je na wszystkie strony( rozpuszczone).
- PiĂŞknie...-szepnĂŞÂłam rozmarzona
OtworzyÂłem powoli oczy, bĂŞdÂąc pewnym, Âże wszystko zapamiĂŞtaÂłem.
-Tak...piĂŞkny-powiedziaÂłem cicho, myÂślÂąc juÂż o realizacji rysunku, ale jednoczeÂśnie bĂŞdÂąc obecnym na tym Âświecie.
-Wiesz...to byÂło piĂŞkne...ta muzyka pozwoliÂła mi odrodziĂŚ moje zamiÂłowanie do sztuki...rysunku konkretnie-uÂśmiechaÂłem siĂŞ, jak dziecko, które znalazÂło coÂś bardzo Âładnego i traktowaÂło to jak skarb-kiedyÂś Ci to poka¿ê!-dodaÂłem weselej
UÂśmiechnĂŞÂłam sie na sÂłowa chÂłopaka
- Cieszy mnie to...- po chwili siĂŞ uÂśmiechnĂŞÂłam
OdÂłoÂżyÂłam skrzypce do pudeÂłka i wstaÂłam
- Ne...Tano-kun...umiesz taĂączyĂŚ? - spytaÂłam z uÂśmiechem
-Ja?TaĂączyĂŚ?-spytaÂłem nie ukrywajÂąc zdziwienia.PotrafiÂłem wyobraziĂŚ sobie taniec, ale samemu taĂączyĂŚ...to byÂła juÂż inna historia-Nie, nie umiem...nigdy w Âżyciu nie taĂączyÂłem.Nie miaÂłem na to czasu...nie miaÂłem powodu, by taĂączyĂŚ...-mówiÂłem troszkĂŞ smutniej, ale natychmiast siĂŞ opanowaÂłem i z uÂśmiechem, spytaÂłem siĂŞ:
-A chcesz zataùczyÌ?Niestety...ja nie potrafiê, ale jeœli tylko chcesz, to mogê podj¹Ì naukê!-powiedzia³em energicznie.Wsta³em, otrzepa³em siê i uœmiechn¹³em siê do dziewczyny.Dla jej szczêœcia i dobrego humoru, by³em gotowy podj¹Ì ka¿de wyzwanie.
SpojrzaÂłam na Niego
- JeÂśli nie chcesz to nie musisz...zrozumiem - dodaÂłam z delikatnym usmiechem
Nie no!ChcĂŞ zataĂączyĂŚ, ale nie umiem...-odparÂłem szybko-I tu jest jedyny problem...-dodaÂłem ciszej z lekkÂą nutÂą wstydu.
-Nauczysz...mnie?-spytaÂłem trochĂŞ niepewnie, odwracajÂąc nieznacznie wzrok.
UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ
- To nic trudnego...na razie ja bĂŞdĂŞ prowadzÂącÂą...kÂładziesz mi tu rĂŞkĂŞ - poÂłoÂżyÂłam jego rĂŞkĂŞ na swojej taliii ( ) , ja sama poÂłoÂżyÂłam swojÂą dÂłoĂą na jego ramieniu. ChwyciÂłam drugÂą dÂłoĂą i ustawi³¹m jÂą w bok kÂładÂąc na niej swojÂą. . Spójrz najpierw na moje nogi...gdy robiĂŞ krok do tyÂłu prawÂą ty idziesz niÂą do tyÂłu ...potem lewÂą w bok i dostawiasz prawÂą...natĂŞpnie znowu lewa idzie do tyÂłu prawa w bok i dostawiasz...to nic trudnego - doda³¹m z uÂśmiechem i spróbowa³¹m bardzo powoli go nauczyĂŚ
SpojrzaÂłem na kroki trochĂŞ zdiwnie.WydawaÂło siĂŞ byĂŚ proste.SpróbowaÂłem powtórzyĂŚ kroki, a moje nogi niepewnie powtarzaÂły ruchy taneczne.Niestety, pierwsza próba zakoĂączyÂła siĂŞ nadepniĂŞciem(jak to dobrze, Âże butów nie noszĂŞ ).ZachwiaÂłem siĂŞ, aby nie nacisn¹Ì za mocno na tÂą nogĂŞ, po czym siĂŞ wyprostowaÂłem i zawstydzony swojÂą niezdarnoÂściÂą spojrzaÂłem w ziemiĂŞ i cicho powiedziaÂłem:
-Sumimasen...nie hciaÂłem...wybacz...-fakt, Âże nie potrafiÂłem taĂączyĂŚ mnie dobijaÂł.
UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ spokojnie
- Spokojnie nic siĂŞ nie staÂło...jeszcze raz - prowadziÂłam dalej powoli aby chÂłopak zapamiĂŞtaÂł kroki
KontynuowaÂłem naukĂŞ taĂąca, patrzÂąc przejĂŞty na kroki.Nawet przy treningu, czy nauce nowych technik, nie moÂżna byÂło dostrzec u mnie takiego skupienia, jak przy nauce taĂąca.
PowtarzaÂłem kroki i powtarzaÂłem, aÂż zauwaÂżyÂłem, Âże coraz pÂłynniej mi to idzie.UÂśmiechn¹³em siĂŞ radoÂśnie, myÂślÂąc, Âże juÂż nie bĂŞdzie tak trudno, ale to byÂł duÂży b³¹d.ZdekoncentrowaÂłem siĂŞ i znów przydepn¹³em dziewczynĂŞ.Na szczĂŞÂście, tym razem nie byÂło to na tyle powaÂżne, Âżebym przerywaÂł taniec.SkrzywiÂłem siĂŞ tylko i skupiÂłem siĂŞ mocno.
Coraz p³ynniej mi to sz³o, ale wci¹¿ pojawia³y siê b³êdy.Mimo tego, by³em dobrej myœli, bo moja nauczycielka doskonale zachowywa³a siê w takich sytuacjach.
-Heh...chyba mi siê udaje!-powiedzia³em uradowany z dokonania, nadal patrz¹c na swoje ruchy.By³y doœÌ chaotyczne i niedok³adne, ale by³o widaÌ postêpy.
UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ do chÂłopaka i zatrzymaÂłam siĂŞ
- No i o to chodzi...a teraz..- przybliÂżyÂłam siĂŞ do Niego - Pan prowadzi...i nie patrzy na nogi - dodaÂłam z uÂśmiechem
Oczy otworzyÂły mi siĂŞ szeroko z zaskoczenia.Nie trenowaÂłem nawet godziny, a juÂż miaÂłem prowadziĂŚ!ZrobiÂłem siĂŞ czerwony, jak burak.Przez krótkÂą chwilĂŞ staÂłem tak zamurowany, czytajÂąc ciÂągle kroki.
To trwaÂło sekundĂŞ.PrzeÂłkn¹³em ÂślinĂŞ i zacz¹³em taĂączyĂŚ, wyobraÂżajÂąc sobie ruchy nóg.
Zaczê³o siê.Niepewnie postawi³em pierwszy krok, a po nim nastêpne.Wychodzi³o to trochê niedok³adnie, ale jednak jeszcze nie nadepn¹³em "nauczycielki", z czego by³em zadowolony.
Po kilku minutach poprawnie wykonanego taùca, sta³o siê.Nadepn¹³em Minako-chan.Przerwa³em taniec ze skrzywion¹ min¹.
-Przepraszam!Przepraszam najmocniej!-powiedziaÂłem nerwowo.ByÂłem taki zdenerwowany, Âże nie potrafiÂłem inaczej zareagowaĂŚ
PrzybliÂżyÂłam siĂŞ i szepnĂŞÂłam mu do ucha
- Spokojnie...nic siê nie sta³o...ka¿dy pope³nia b³êdy... - szepnê³am i odsunê³am siê od Niego z uœmiechem - Jeszcze raz? - spyta³am nie chcia³am bowiem Go zmuszaÌ do Tego
Sta³em tak przez chwilê, nie wiedz¹c, co robiÌ.Wzi¹³em g³êboki oddech, chwyci³em partnerkê tak, jak mnie uczy³a i z uœmiechem powiedzia³em:
-Tak,czemu nie?Nawet mi siĂŞ to zaczyna podobaĂŚ!-uÂśmiechniĂŞty, zacz¹³em taĂączyĂŚ.Wci¹¿ popeÂłniaÂłem nieliczne i maÂłostkowe b³êdy, ale te juÂż nic nie znaczyÂły, w porównaniu do poczÂątków.
TaĂączyliÂśmy i taĂączyliÂśmy, aÂż tu sÂłoĂące zaczĂŞÂło zachodziĂŚ.Nie przeszkadzaÂło mi to jednak.TaĂączyÂłem, patrzÂąc siĂŞ w oczy dziewczyny.
Po tak dÂługim taĂącu, juÂż nie popeÂłniaÂłem b³êdów, ale mimo to, taĂączyÂłem dalej z zarumienionÂą twarzÂą.ByÂłem oczarowany urokiem Minako-chan
Uœmiechnê³¹m sie nie przerwyajaÌ taùca.
- No i widzisz...to nic trudnego - odparÂłam - Idzie Ci Âświetnie - dodaÂłam
ByÂłem z siebie bardzo zadowolony, ale nie okazywaÂłem tego z prostej przyczyny-uton¹³em w oczach Minako-chan( ).Jeszcze chwilĂŞ taĂączyliÂśmy, ale w koĂącu doszedÂłem do siebie i stwierdziÂłem, Âże na razie dosyĂŚ tego dobrego, chociaÂż miaÂłem nadziejĂŞ to kiedyÂś powtórzyĂŚ.
ZakoĂączyÂłem trochĂŞ nieudolnie, ale na to nie zwracaÂłem juÂż uwagi.
-Arigato,Minako-chan.-powiedziaÂłem, kÂłaniajÂąc siĂŞ, po czym siĂŞ podniosÂłem i obdarowaÂłem jÂą szczerym i wesoÂłym uÂśmiechem.
SpojrzaÂłem na zachodzÂące sÂłoĂące.UsiadÂłem i odwracajÂąc siĂŞ do dziewczyny spytaÂłem:
-PrzysiÂądziesz siĂŞ?Zachody sÂłoĂąca sÂą tutaj na prawdĂŞ cudowne!-uÂśmiechaÂłem siĂŞ ciÂągle i odwróciÂłem z powrotem do sÂłoĂąca.
Kiwnê³am g³ow¹ i usiad³am bok ch³opaka patrz¹c na zachodzace s³oùce. Jego blask obija³ siê na mojej twarzy oœwietlaj¹Ì ostatnimi promykami s³oùca Konohê. Widok by³ przepiêkny. Odruchowo chwyci³am d³où Tano-kun. Po³o¿y³am g³owê na Jego ramieniu
- Arigato...Tano-kun...za to , Âże mnie tu przyprowadziÂłeÂś... - dodaÂłam
-Nie ma za co...to ja Ci dziĂŞkujĂŞ, Âże jesteÂś tu ze mnÂą-powiedziaÂłem cicho i spokojnie, równieÂż jÂą trzymajÂąc za rĂŞkĂŞ.PatrzyÂłem na zachodzÂące niebo i obÂłoki, naÂświetlone ostatnimi promieniami sÂłoĂąca.
Wiatr szumia³ delikatnie, co wprawi³o mnie w sennoœÌ, ale nie œmia³em nawet zmru¿yÌ oka, o nie!Nie mog³em zasn¹Ì, nie w takiej chwili.
- I po zachodzie - szepnĂŞÂłam patrzÂąc jak horyzont zalewa siĂŞ czerniÂą. - Ale i tak byÂł przepiĂŞkny - odparÂłam i pocaÂłowaÂłam chÂłopaka w policzek - Jeszcze raz Arigato
ZarumieniÂłem siĂŞ prawie niewidocznie, uÂśmiechajÂąc siĂŞ ciÂągle i patrzÂąc w niebo.Gwiazdy zaczĂŞÂły siĂŞ pojawiaĂŚ i migotaĂŚ.PrzytuliÂłem Minako-chan, pocierajÂąc o niÂą rĂŞkÂą, bo zaczynaÂło siĂŞ robiĂŚ chÂłodno, a nie chciaÂłem, Âżeby coÂś siĂŞ staÂło.
Po pewnym czasie, oczy zaczyna³y mi siê zamykaÌ.By³em tego œwiadom i stawa³em na g³owie, ¿eby nie zamkn¹Ì ich na dobre.
ZerknĂŞÂłam na Tano-kun. WidaĂŚ byÂło , Âże ledwo utrzymywaÂł sie na nogach
- WidzĂŞ , Âże jesteÂś zmĂŞczony...moÂże juÂż chodÂźmy? - spytaÂłam z troskÂą
-Dobrze-mrukn¹³em pod nosem-ale najpierw Ciê odprowadzê, dobrze?-doda³em g³oœniej, uœmiechaj¹c siê.
WstaÂłem i podaÂłem rĂŞkĂŞ dziewczynie.Dopiero wtedy poczuÂłem zimno nocy, ale nie zareagowaÂłem na to.
SkorzystaÂłam z pomocy i wstaÂłam. ZabraÂłam torbĂŞ i skrzypce w rĂŞkĂŞ. UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ do chÂłopaka
- Mo¿emy iœÌ - odpar³am i ruszy³am przodem
[ NMM]
Sta³em jeszcze przez chwilkê, aby siê rozgrzaÌ ocieraj¹c siê o siebie rêkami.Na prawdê by³o zimno.Kichn¹³em i ocieraj¹c nos, wyjêcza³em:
-Jak ja nie cierpiĂŞ zimna...-po tych sÂłowach, ruszyÂłem za Minako-chan

<NMM>
Usiad³em na g³owie 4 hokage i zacz¹³em przygl¹daÌ siê wiosce <NMM>

Dodane po 2 godzinach 53 minutach:

WstajĂŞ i ruszam w stronĂŞ domu <NMM>
Pojawil sie na glowie 3 Hokage.
-Konoha Gakure- mruknal- jak ja dawno tu nie bylem.
Przlozyl reke do czola, oslaniajac oczy przed sloncem i zaczal lustrowac wioske z gory.
ZaczĂŞÂłam wspinaĂŚ sie po schodach aÂż dotarÂłam an górĂŞ od razu dopadÂł mnie wiatr który zaczaÂł rozwiewaĂŚ mi wÂłosy. SpojrzaÂłam przed siebie i zobaczyÂłam chÂłopaka. Nie chciaÂłam jednak mu przeszkadzaĂŚ dlatego usiadÂłam na gÂłowie 6 Hokage i myÂślaÂłam patrzÂąc w krajobraz
Spostrzegl dziewczyne, ktora siedziala niedaleko. RUszyl w jej strone przeskakujac z glowy na glowe. W koncu dotarl do niej:
-Witaj- powiedzial z usmiechem na ustach- co tu robisz? To nie bezpieczne miejsce.
SpojrzaÂłam na chÂłopaka zdziwiona
- Ohayo...siedzĂŞ i rozmyÂślam. JakoÂś nie uwaÂżam tego miejsca za niebezpieczne... - dodaÂłam z uÂśmiechem
-Odwazna z ciebie dziewczyna- wzruszyl ramionami i po chwili dodal:
-Nie wolisz spotkac sie z przyjaciolmi zamiast siedziec tu samej?
- Ano...szczerze nie wiem gdzie poszli...ale ja czasami lubiĂŞ zostaĂŚ sama...moÂżna porozmyÂślaĂŚ nad niektórymi sprawami... - odparÂłam cicho

[ A ciebie gdzie wywiaÂło ]
-A o czym teraz myslisz- spytal z glupim usmiechem

<ide sie kapac, bede za kilka min>
ZaskoczyÂło mnie to pytanie , spojrzaÂłam przed siebie z bÂłyskiem w oku
- O Âżyciu...o jego wadach i zaletach ...o tym co spotkaÂło mnie zÂłego...i o tym co dobrego.... MyÂślĂŞ czy gdybym nie popeÂłniÂła niektórych b³êdów ...czy moje Âżycie byÂłoby inne , albo czy gdybym poszÂła innÂą drogÂą to by spotkaÂły mnie te radosne chwilĂŞ. Krótko mówiÂąc ...dochodzĂŞ do wniosku...Âże Âżycie jest zagadkÂą ...
-O tak...- westchnal, obracajac glowe w strone wioski- jest zagadka.
PowiaÂł mocniejszy wiatr , który rozwiaÂł na wszystkie strony moje wÂłosy. ZamknĂŞÂłam oczy z uÂśmiechem. UwielbiaÂłam taka pogodĂŞ.Po chwili jednak zrobiÂło mi sie zimno wiĂŞc postanowiÂłam iœÌ do domu. WstaÂłam
- PójdĂŞ juÂż ...zimno siĂŞ zrobiÂło...a tak w ogóle...Jestem Minako Kurosaki - dodaÂłam z uÂśmiechem
-Milo mi cie poznac- odparl, spogladajac na nia katem oka- mam nadzieje ze sie jeszcze kiedys spotkamy. Do zobaczenia- po tych slowach zniknal

zt
SpojrzaÂłam na odchodzÂącym chÂłopakiem
- Nawet mi siĂŞ nie przedstawiÂł...ehh..Âświat jest dziwny - spojrzaÂłam jeszcze na krajobraz i poszÂłam do domu
< NMM>
Z daleka przyglÂądam siĂŞ twarzÂą Hokage. Potem odchodzĂŞ.

<nmm>
przychodze i skaczac z monumetu na monumet badam teren czy nieznajduja sie tutaj jakies osoby .niewidzac nikogo postanawiam ruszyc dalej i badac wioske

NMM
siadam na monumencie i spoglÂądam na "kÂąpiÂącÂą" siĂŞ w promieniach sÂłoĂąca wioskĂŞ.
PrzyszÂłam na gÂłowy Hokage . ZobaczyÂłam kogoÂś w oddali. KogoÂś bardzo znajomego. Na mojej twarzy zawitaÂł uÂśmiech
- Michimoto-kun....- podeszÂłam do Niego - CzyÂżbyÂś wróciÂł do nas?? - spytaÂłam
PopatrzyÂłem kÂątem oka na dziewczynĂŞ.- Nie Minako nie mam takiego zamiaru.....- powiedziaÂłem cicho do dziewczyny.
UsiadÂłam obok Niego
- Czemu odszedÂłeÂś?? - spytaÂłam
ChciaÂłam siĂŞ dowiedzieĂŚ co byÂło powodem Jego odejÂścia z druÂżyny
. Mimo , Âże czasami mnie wkurzaÂł to Go lubiÂłam .
Usiad³em na g³owie Martina i zacz¹³em rozmyœlaÌ nad swoim dzieciùstwem spêdzonym w tej wiosce
-OdszedÂłem, bo..... sami powinniÂście siĂŞ togo domyÂśliĂŚ, ty i Tano. Gdzie wy byliÂście, jak was nie byÂło? SiedziaÂłem tu sam jak palec, nie miaÂłem siĂŞ do kogo odezwaĂŚ. Nawet jak byliÂście, nie mieliÂście nawet czasu na trening. Ja byÂłem sam, tak jak....- przerwaÂłem swojÂą wypowiedÂź spoglÂądajÂąc na nowo przybyÂłego siedzÂącego an gÂłowie Martina. OpuÂściÂłem gÂłowĂŞ w dóÂł i zacz¹³em milczeĂŚ.
Spuœci³¹m g³owê
- Masz racjĂŞ...nie mieliÂśmy czasu....gÂłupio mi teraz z tego powodu. Ale...to chyba nie jest powód aby opuszczaĂŚ nas StaliÂśmy siĂŞ druÂżynÂą. Razem z Tano-kun i Yuko-sensei jesteÂście mojÂą rodzinÂą....której nie miaÂłam od bardzo dawna.... - szepnĂŞÂłam
-Mi teÂż byÂło trudno. Skoro jesteÂśmy...znaczy byliÂśmy rodzinÂą, oznaczaÂło t, Âże przebywamy ze sobÂą wiele czasu. A wy mnie kompletnie olaliÂście. ByÂłem jak niepotrzebna lalka, która uzupeÂłnia tylko kolekcjĂŞ maÂłej dziewczynki, która chce mieĂŚ ich wiĂŞcej, a potem bawi siĂŞ tylko tÂą ulubionÂą... To nie jest fajne, to nie jest fer...- powiedziaÂłem cicho do dziewczyny
spojrzaÂłem na dwójkĂŞ shinobi. u jednego z nich zauwaÂżyÂłem protektor wioski dÂźwiĂŞku a u drugiego znaki rozpoznawcze dla SO "ciekawe spotkanie..." pomyÂślaÂłem
ZacisnĂŞÂłam dÂłonie w piĂŞÂści
- Mo¿e...uda³oby siê to naprawiÌ....nie musia³eœ z nas tak szybko rezygnowaÌ...moglibyœmy naprawiÌ swoje b³êdy. Nie musia³eœ nas tak szybko opuszczaÌ - szepnê³am nie podnosz¹c g³owy
- Teraz to nie byÂło by to samo. Nie chcĂŞ kolejny raz zostaĂŚ odrzuconym....- wstaÂłem i spojrzaÂłem na wioskĂŞ
ZerknĂŞÂłam na Niego
- Masz zamiar juÂż iœÌ? - po chwili powiedziaÂłam prawie szeptem - Czy...teraz uwaÂżasz nas za wrogów? - spytaÂłam bojÂąc siĂŞ odpowiedzi
wstaÂłem i szedÂłem wolnym krokiem w ich kierunku co chwile przeskakujÂąc z jednej gÂłowy na drugÂą
- MoÂżliwe..... PamiĂŞtaj, ludzkie uczucia nie sÂą zabawkÂą. Nie moÂżna ich przerwaĂŚ... Ja ,ty, Tano, sensei Yuko czujemy. Wiesz co znaczy stracenie, a potem odzyskanie rodzimy. Ja teÂż to czuÂłem przy was. ale ja czyje znowu ten ból. Ja jÂą znowu straciÂłem.- popatrzyÂłem na Minako swoimi obojĂŞtnymi oczami. Jakbym przestaÂł czuĂŚ.
WstaÂłam i spojrzaÂłam na Niego powaÂżnie
- MoÂże ja nie bĂŞde CiĂŞ uwaÂżaĂŚ za wroga....ale nie wiem co na to Tano-kun i Yuko-sensei....ale pamĂŞtaj ja CIĂŞ za wroga uwaÂżaĂŚ nei bĂŞdĂŞ - dodaÂłam
zatrzymaÂłem siĂŞ 5m od nich i powiedziaÂłem - Ej, chÂłopcze w zielonym pÂłaszczu, Âźle robisz przebywajÂąc w tej wiosce -powiedziaÂłem do Michimoto
- Mi teraz to jest obojĂŞtne. UwaÂżaÂłem was za przyjacióÂł. Ale teraz mam zamiar pozbyĂŚ siĂŞ was. Powiedz dla Tano, Âże wrócĂŞ, aby dokonaĂŚ ostatecznej próby. Niech na mnie czeka, to moÂże byĂŚ dzieĂą, moÂże miesiÂąc, moÂże rok, a moÂże kilka lat. Ale wrócĂŞ, aby was, zabiĂŚ...PamiĂŞtaj o tym Minako.- po tych sÂłowach zacz¹³em biec w stronĂŞ bramy, a przypadkiem wypadÂła mi kartka, na której jest: http://iv.pl/images/l65snykp0wmx5wshzr.jpg <NMM>
spojrzaÂłem na dzieciaka który pobiegÂł - Jakim cudem ten narwaniec jest w SO- myÂślaÂłem na gÂłos
SpojrzaÂłam zdziwiona na Gaidena
- SO ....- spuÂściÂłam gÂłowĂŞ
W tym momencie zobaczyÂłam karteczkĂŞ. PodniosÂłam je i zobaczyÂłam zdjĂŞcie dziewczyny. Nie wiedziaÂłam kto to jest ale chyba ktoÂś waÂżna dla Michimoto-kun. WestchnĂŞÂłam ciĂŞÂżko i schowaÂłam zdjĂŞcie do kieszeni
~ MoÂże mu je oddam przy okazji ~ pomyÂślaÂłam
Po chwili bez Âżegnania siĂŞ z Gaidenem ruszyÂłam do domu
< NMM>
postaÂłem chwilĂŞ w samotnoÂści po czym poszedÂłem do wioski <nmm>
przyszedÂłem i usiadÂłem na gÂłowie Martina Hyuugi
Przyszlam sobie tu na maly spacerek. Zobaczylam w oddali Gaidena i zmierzalam w jego strone. podeszlam do niego od tylu i zakrylam mu oczy dlonmi.
- za g³oœno kochana, za g³oœno - uœmiechn¹³em siê ³api¹c ja za d³onie
Zasmialam sie
-Ciszej chyba nie potrafie-powiedzialam i dalam my calusa w policzek
- nastĂŞpnym razem spróbuj iœÌ na rĂŞkach albo po prostu przylecieĂŚ - powiedziaÂłem uÂśmiechajÂąc siĂŞ
-No nie wiem... Gdybys uznal mnie za ANBU moj los bylby marny-powiedzialam siadajac obok niego
- ANBU majÂą inne metody. sÂą zbyt mÂądrzy Âżeby siĂŞ skradaĂŚ - zaÂżartowaÂłem
-No dzieki-powiedzilalam odwracajac sie do niego plecami i udawalam obrazona
odwróciÂłem siĂŞ do niej - kochanie, nie gniewaj siĂŞ. ja znam ich metody dziaÂłania. Jestem zaÂłoÂżycielem ANBU w Konoha. wic dlatego tak powiedziaÂłem. oni uwaÂżajÂą siĂŞ za takich wspaniaÂłych, Âże potrafiÂą zaÂłatwiĂŚ kaÂżdego bez Âżadnych podchodów ani skradania siĂŞ - powiedziaÂłem przytulajÂąc jÂą
Usmiechenelam sie i odwrocilam sie i spojzalam my w oczy
-Nie gniewam sie-powiedzialam rozbawiona-Trzeba czegos wiecej zebym sie obrazila
pojawiÂł siĂŞ w czarnym pÂłaszczu na nosie jakiegoÂś hokage
pÂłaszcz powiewaÂł pod wpÂływem wiatru
- Wiesz,Âże siedzimy na jednym z najwiĂŞkszych Hokage w historii tej wioski? - zapytaÂłem siĂŞ jej
-Naprawde?-spytalam zainteresowana-Duzo wiesz o histori wioski?
usÂłyszaÂł Âże ktoÂś jest nad nim
wyci¹gn¹³ miecz i wbi³ z du¿¹ si³¹ w nos Hokage
wyciÂągn¹³ miecz i skoczyÂł w górĂŞ
znalazÂł siĂŞ przed Gaidenem
nos Hokage Martina odpadÂł z duÂżym hukiem
- tu siĂŞ mieszkaÂłem i wychowaÂłem - powiedziaÂłem - za mojego pobytu panowaÂło tutaj dwóch hokage których pamiĂŞtam. Martin, który ciÂągle ÂłaziÂł za mojÂą sensei. i byÂła teÂż Keiko inuzuka, która byÂła obecna na moim egzaminie na rangĂŞ Special Jonina - skoĂączyÂłem mówiĂŚ
-No, no... Uczony jestes-zazartowalam
uÂśmiechn¹³em siĂŞ. zauwaÂżyÂłem osobĂŞ która nagle pojawiÂła siĂŞ przede mnÂą. byÂłem zaskoczony - Kim jesteÂś? - zapytaÂłem stajÂąc przed Ayako by jÂą osÂłoniĂŚ przed ew atakiem
Wstalam i spojzalam na nowo przybylego. Przestraszylo mnie jego nagle pojawienie
Gaiden idioto, to ja Sasuke...- powiedziaÂł spokojnym tonem rozpinajÂąc pÂłaszcz i chowajÂąc miecz do pochwy
spojrzaÂłem na niego - no faktycznie, poznajĂŞ te zezowate Âślepka - uÂśmiechn¹³em siĂŞ - Ayako pozwól Âże przedstawiĂŞ ci mojego starego znajomego, Sasuke Uchiha - mówiÂąc to przesun¹³em siĂŞ w bok by nie zasÂłaniaĂŚ jej dalej
witam...- powiedziaÂł spokojnym tonem usiadÂł na ziemi
popatrzyÂł na konochĂŞ
jak ja dawno nie widziaÂłem tej wioski z góry... hmm nie wiesz czy dalej Hasei Inuzuka jest tu Hokage?-zapytaÂł dziewczynĂŞ
-Milo mi poznac-powiedzialam z lekkim skinieniem gÂłowa-Jestem Ayako
-Nie, juz nie jest-odpowiedzialam na pytanie
- co ciĂŞ sprowadza w te strony Sasuke? - zapytaÂłem
kto nim teraz jest?-zadaÂł kolejne pytanie patrzÂąc na budynek Hokage
szczerze... miaÂłem zamiar wybraĂŚ siĂŞ na gorÂące ÂźródÂła i pomyÂślaÂłem Âże moÂże znajdĂŞ sobie kogoÂś do towarzystwa, bo samemu to jakoÂś tak innie...- odpowiedziaÂł Gaidenowi
Nie wiem czy to pytanie bylo do mnie ale odpowiedzialam
-Kate Asuka...
- ja chwilowo odwiedzam starego znajomego - powiedziaÂłem i przytuliÂłem Ayako
z tego co widzĂŞ "stara" to ona nie jest... powiedziaÂł spokojnym tonem patrzÂąc na dziewczynĂŞ
dobra to ja juÂż nie przeszkadzam, do zobaczenia...- powiedziaÂł spokojnym tonem i znikn¹³ w teleporcie w którym spaliÂł siĂŞ jak kartka papieru *nmm*
-Dziwny chlopak-powiedzialam tulac sie do Gaidena
obj¹³em j¹ - stwarza tylko takie pozory . - powiedzia³em - ciekawe jakby to by³o panowaÌ nad wszystkimi ukrytymi wioskami - pomyœla³em g³oœno
Spojzalam na niego zdziwiona ale potem powiedzialam
-Jestem troche zmeczona. Bede juz szla. przyjdz do mnie jutro, dobrze?-powiedzialam i pocalowalam go lekko w usta na pozegnania-Papa
<nmm>
- a wiĂŞc teraz jesteÂśmy tylko we dwóch, Martinie. - prowadziÂłem rozmowĂŞ z monumentem - JesteÂśmy podobni. Z jednÂą róÂżnicÂą. Ty robiÂłeÂś wszystko by broniĂŚ tej wioski, a ja zrobiĂŞ co w mojej mocy by nie pozostaÂł z niej kamieĂą na kamieniu - po tych sÂłowach zacz¹³em ÂśmiaĂŚ siĂŞ bardzo gÂłoÂśno
PrzechodziÂłem obok monumentu i usÂłyszaÂłem gÂłoÂśny Âśmiech mojego sensei. PodszedÂłem do niego i przywitaÂłem siĂŞ - witaj Gaiden-sensei.
-witaj Kintaro - powiedziaÂłem " ciekawe czy sÂłyszaÂł o moich planach" zastanawiaÂłem siĂŞ w myÂślach

Dodane po 2 minutach:

-wybacz ale mam jeszcze coÂś do zaÂłatwienia - powiedziaÂłem po czym poszedÂłem w stronĂŞ wioski <nmm>
IdĂŞ w stronĂŞ domu <NMM>
Siadam na gÂłowie 4 Hokage i przyglÂądam siĂŞ okolicy.- PamiĂŞtam jak usiadÂłem tutaj pierwszy raz....- powiedziaÂłem sam do siebie.

Dodane po 5 godzinach 16 minutach:

WstaÂłem i ruszyÂłem na ramen. <NMM>
Mijam biegiem gÂłowy Ho Kage nawet nie zwracajÂąc na nie uwagi....
[nmm]
Siadam na gÂłowie czwartego Hokage i przyglÂądam siĂŞ wiosce.
Wskakuje na gÂłowĂŞ Sandaime HOKAGE i patrzy w niebo. StÂąd bliÂżej do gwiazd - gÂłoÂśno myÂśli. Potem patrzy na budynek w , którym urzĂŞduje Hokage. " Stoi na gÂłowĂŞ jednego z Hokage , którzy oddawali Âżycie za wioskĂŞ , za Konohe. Chyba tu sobie zostanĂŞ dÂłuÂżej i tak nie mam nic do roboty . . ."

Po chwili uznaÂł , Âże czas zbieraĂŚ siĂŞ do domu. Gdy zeskakiwaÂł w dóÂł po gÂłowach uznaÂł , Âże wybierze siĂŞ do Ichiraku gdzie jada wieczorami

NMM
jak zwykle usiadÂłem na gÂłowie Martina " Ech, gdybyÂś tu byÂł to wszystko byÂłoby inaczej" myÂślaÂłem
PrzybiegÂłam za Gaidenem. UsiadÂłam obok niego
-JUz sie stesknilam
- Jak miÂło - powiedziaÂłem patrzÂąc siĂŞ przed siebie. na mojej twarzy pojawiÂł siĂŞ lekki uÂśmiech
Nie wytrzymaÂłam i bez ostrzeÂżenia rzuciÂłam sie na Gaidena i ÂścisneÂłam go prawie najmocniej jak potrafiÂłam
- czy aÂż tak wam przeszkodziÂłem Âże chcesz siĂŞ mnie pozbyĂŚ?- zaÂśmiaÂłem siĂŞ
-Czy ty zwariowa³eœ?-krzykne³¹m bliska p³aczu-Nigdy w ¿yciu!
- ale czemu tak siĂŞ denerwujesz? -zapytaÂłem
-Bo sobie pomyslales o mnie okropne rzeczy!
- wcale nie kochanie - powiedziaÂłem przytulajÂąc jÂą - wiesz co? mam dla ciebie maÂły prezent - powiedziaÂłem
SpojÂżaÂłam na niego zdziwiona
-Prezent... Jaki prezent?
- sama zobacz - powiedziaÂłem po czym poÂłoÂżyÂłem dÂłoĂą na kolanie -Kuchiyose no Jutsu - powiedziaÂłem. na moim kolanie pojawiÂł siĂŞ kociak taki jak w podpisie
Zamrugalam oczami ze zdziwienia
-Jaki Âśliczny!-powiedziaÂłam-Mege go poglaskac czy mnie podrapie?
- ta kotka ma na imiĂŞ Fusae. moÂżesz jÂą gÂłaskaĂŚ do woli - powiedziaÂłem
ZaczeÂłam drapaĂŚ kotka po gÂłówce
-Jest sliczna-powiedzialam z usmiechem
- Tak jak ty- powiedziaÂłem po czym spojrzaÂłem siĂŞ przed siebie " mam nadziejĂŞ Âże mi siĂŞ przewidziaÂło" pomyÂślaÂłem
-DziekujĂŞ-powiedziaÂłam z uÂśmiech i znowu przytuliÂłam sie do Gaidena-Kocham Cie-szepneÂłam
- ja ciebie teÂż - powiedziaÂłem
-Czyli wierzysz mi? Na 100%?
- MyÂślĂŞ Âże tak. - powiedziaÂłem patrzÂąc w niebo
TYlko westchnĂŞÂłam i "przykleilam" siĂŞ do niego jeszcze mocniej
obj¹³em j¹ ramieniem - mam nadziejê ¿e nie zamêczysz mojego kotka - zaœmia³em siê
-Ja nie-powiedzialam ze smiechem-Ale ciekawe jak zareaguje Tsuki
- to moÂże odwoÂłaĂŚ Fusae? - zapytaÂłem siĂŞ
-Spokojnie.... Tsuki gdzieÂś sobie biega. Ale niech tylko sprobuje cos jej zrobic a poczyje na sobie dlon swojej wlascicielki
- teÂż bym chciaÂł jÂą poczuĂŚ - powiedziaÂłem
UÂśmiechneÂłam sie
-Jestes pewien ze w taki sposob?
- oczywiœcie .- uœmiechn¹³em siê
-No bez przsady.... Nie mam zamiary sie nad toba znecaĂŚ
- A ja wrĂŞcz przeciwnie - powiedzeniem po czym zÂłapaÂłem ja za rĂŞce i przewróciÂłem na plecy ciÂągle ja trzymajÂąc
Zasmialam sie
-Co ty robisz wariacie jeden?!
-znĂŞcam siĂŞ nad sÂłabszymi - powiedziaÂłem po czym pocaÂłowaÂłem ja czule
Delikatnie odwzajemniÂłam jego pocaÂłunek. Po chwli powiedzialam
-Jak dam rade to Ci sie kidyÂś odwdziecze za to "nad sÂłabszymi"-po czym znowu go pocaÂłowaÂłam
- proszĂŞ bardzo - powiedziaÂłem po czym puÂściÂłem jej rĂŞce i obj¹³em ja w pasie i znów pocaÂłowaÂłem
ZarzuciÂłam mu rece na szyje
-PowiedziaÂłam: kiedyÂś.-mruknelam
- w takim razie czekam na to z niecierpliwoÂściÂą - powiedziaÂłem przytulajÂąc siĂŞ do niej
-Zemszcze siĂŞ prĂŞdzej niÂż myÂślisz...-powiedzialam z dziwnym uÂśmieszkiem-Mo¿ê pójdziemy do domu? robi siĂŞ zimno
- nie mam nic przeciwko temu - powiedziaÂłem podnoszÂąc siĂŞ powoli
Szybko sie podniosÂłam a na twarzy wciaz mialam dziwny usmiech.
-A wiĂŞc chodzmy...
poszedÂłem za niÂą <nmm>
Kakashi przybyÂł na gÂłowy i po kilku minutach czekania przysiadÂł sobie. NiedÂługo po tym przybyÂł w koĂącu upragniony klon.
-WIĂŞc co jest?-zapytaÂł zdenerwowany Hatake.
-To Akatsuki..planujÂą atak na Kuse..
W tej chwili prawdziwy kakashi odwin¹³ siê i uderzy³ z piêœci klona. Tn rozwali³ siê w kupê dymu. Teraz ca³a wiadza klona przesz³a na Kakashiego. WIedzia³ wszystko i wiedzia³ ¿¹ akatsuki atakuje Kuse. Usiad³ i zacz¹³ myœleÌ jak tê wiedzê wykorzystaÌ.

Dodane po 2 godzinach 24 minutach:

Wstaje i biegnie do bióra Hokage. NMM
PrzyleciaÂłem na moim summonie i wylÂądowaÂłem na gÂłowie 2 Hokage. ZszedÂłem z Morphine i usiadÂłem. PopatrzyÂłem na KonohĂŞ. - Wioska.... Która nie wie wszystkiego.... Ludzie sÂą nieÂświadomi niczego... CóÂż...- powiedziaÂłem sam do siebie.

Dodane po 14 minutach:

Summon znikÂł, a ja wstaÂłem i pobiegÂłem w stronĂŞ doliny koĂąca. <NMM>
WchodzĂŞ na gÂłowĂŞ 4 Hokage , po czym siadam i zaczynam wpatrywaĂŚ siĂŞ w wioskĂŞ.

Dodane po 2 godzinach 24 minutach:

Wsta³em, zrobi³em pieczêcie do Hiraishin no Jutsu i znikn¹³em <NMM>
Przyszed³em i jak zwykle usiad³em na g³owie Martina. Nie by³o to zamierzone. Mo¿na powiedzieÌ, ¿e mia³em ju¿ taki nawyk. Nie dlatego ¿e Martin mia³ p³ask¹ g³owê i wygodnie siê siedzia³o. Tak naprawdê to sam nie zna³em powodu. By³ st¹d doskona³y widok na wioskê, jak i na okolicê. To pewnie dlatego lubi³em tutaj przesiadywaÌ. Widok piêknego krajobrazu pozwala³ przynajmniej na chwilê oderwaÌ siê od przygnêbiaj¹cej rzeczywistoœci. Mog³em odpocz¹Ì i nie myœleÌ chocia¿ przez chwilê o wydarzeniach minionych dni.
"Wreszcie na miejscu"
Kortill ceniÂł kilku ludzi z wioski Konoha napewno zaliczali siĂŞ do nich Hokage.

Najbardziej jednak uwielbiaÂł Hashirama Senju dlaczego
By³ On za³o¿ycielem wioski Liœcia. Cz³owiek o wielkiej mocy po³¹czonej z nadzwyczajn¹ inteligencj¹ i zmys³em, zmys³em walki.

Tak, jak zwykle zdj¹³ swojÂą bluzĂŞ, poÂłoÂżyÂł jÂą na skale (w której wyryta byÂła gÂłowa 1-szego) i rozÂłozyÂł siĂŞ.
DelektowaÂł siĂŞ upojnymi chwilami....
Dopiero po chwili zauwaÂżyÂł kogoÂś kto byÂł tam zapewne juz pewien czas, nie podchodziÂł, czuÂł jego si³ê, coÂś takÂże mówiÂło mu, Âże ta osoba chce pozostaĂŚ jak on w samotnoÂści.
Postanowi³ skoùczyÌ wreszciê ksi¹¿kê..
[/b]
Podchodzi do Ciebie sprzÂątacz. WyglÂąda na zmĂŞczonego i chyba rannego. Pyta siĂŞ Ciebie - Hej chÂłopcze wypeÂłnisz za mnie moje zadanie i posprzÂątasz ulice Konohy.
JeÂżeli odpowiesz tak to da Ci miot³ê i szufelkĂŞ. SprzÂątasz na Ulicach w Konoha (Temat Ulice). Musisz sprzÂątaĂŚ co najmniej 2H a potem tu wróciĂŚ i odebrac nagrodĂŞ.
JeÂżeli siĂŞ nie zgodzi dziadek odejdzie zawiedziony.
eh" niech to znowu ktoÂś zakÂłóca mój spokój
To nie czas...byÂś tu przychodziÂł, jak siĂŞ tu dostaÂłeÂś starcze pomyslaÂł " - Tak oczywiÂście
"powiedizaÂł ze sztucznym usmiechem myslac tak naprawdĂŞ:
ÂżaÂłosna robota jmam siĂŞ papraĂŚ w Âśmieciach ..."

Dodane po 23 minutach:

powoli ruszyÂł w podanym kierunku.
-Do zobaczenia za dwie godziny.. - mrukn¹³ nie odwracaj¹c sie nawet
"No cóÂż nie wiem czy to szczyt moich marzeĂą ale zawsze coÂś"
[NMM]

Dodane po 7 godzinach 28 minutach:

WróciÂłem...
Starzec staÂł zniecierpliwiony czekaniem, lecz rad z tego, Âże dotrzymaÂłem sÂłowa i wykonaÂłem jego zadanie.
ByÂłem tylko ciekawy co dostane za to jakÂże ambitne zlecenie??
"MoÂże chociaÂż sypnie troche groszem"

-Witam ponownie zrobiÂłem to o co Pan prosiÂł /ze sztucznym uÂśmiechem powiedizaÂł Kortill
CzekaÂł z powagÂą na odpowiedÂź starca.
Witam CiĂŞ widzĂŞ , Âże posprzÂątaÂłeÂś - powiedziaÂł wolno dziadek.
A wiĂŞc to jest twoja nagroda :
100Y
5Pch
2 na staty

-DziĂŞkuje -po czym odszedÂł
"Pierwsze zarobione pieniadze na co je wydaĂŚ?"
OdwróciÂł siĂŞ i poszedÂł w strone miasta [NMM]
Gaiden pojawiÂł siĂŞ na posÂągu
Martina. CzuÂł nieuniknione, jednakÂże nie chciaÂł przed tym uciekaĂŚ. Nie myÂślaÂł o niczym. UsiadÂł. Na swojej twarzy czuÂł powiew wiatru. W powietrzu roznosiÂł siĂŞ aromat pyÂłków kwiatowych. Tak, bez wÂątpienia zbliÂżaÂła siĂŞ wiosna. ZatraciÂł siĂŞ w swoich rozmyÂślaniach. ZwróciÂł swój wzrok w kierunku wioski i siedziaÂł nieruchomo, tak jakby zostaÂł poddany petryfikacji .

Dodane po 12 minutach:

Gaiden poczuÂł jak Âłza spÂływa po jego policzku. Nie umiaÂł siĂŞ powstrzymaĂŚ. Los wygnaĂąca nie byÂł dla niego. PrzypomniaÂły mu siĂŞ sÂłowa jego przyjaciela : "WolaÂłbym umrzeĂŚ, niÂż sprowadziĂŚ cierpienie na tĂŞ wioskĂŞ" - te sÂłowa odbijaÂły mu siĂŞ echem w gÂłowie. PostanowiÂł dÂłuÂżej nie zwlekaĂŚ. WstaÂł. SpojrzaÂł jeszcze raz na wioskĂŞ. ChciaÂł jÂą zapamiĂŞtaĂŚ jak najdÂłuÂżej. Wzi¹³ kartkĂŞ papieru. NapisaÂł na niej kilka sÂłów. Kod:  Dopi¹³em swego. PokonaÂłem ÂśmierĂŚ...
SchowaÂł kartkĂŞ do kieszeni. Zamkn¹³ oczy. W chwilĂŞ póÂźniej leciaÂł gÂłowÂą w dóÂł w kierunku ziemi
Psiaczek przybiega na miejsce pierwszy. Widzi Gaidena nurkujÂącego gÂłowÂą w dóÂł i tylko coÂś mamrocze.
Zaraz po psie na miejscu pojawia siĂŞ Wi. ChÂłopakowi nie przeszkadza to co robi jego rywal jednak mÂłody Senjuu wolaÂł sam wykoĂączyĂŚ Gaidena.
"Wysoko chyba tego nie przeÂżyje , ale nigdy nie wiadomo " - Wi pomyÂślaÂł i w tym samym momencie pies wystrzeliÂł Giana w Gaidena. ^^6

Nom w ziemiĂŞ wystarczy
OK na samÂą proÂśbĂŞ<nie umiem siĂŞ wysÂłowiĂŚ>Gaidena uÂśmiercam go jako MG, teraz wygÂłoszĂŞ ÂładnÂą MG'owskÂą mowĂŞ.Gaiden tak leciaÂł w dóÂł ze Âłzami a Gianem nie dostaÂł poneiwaÂż leciaÂł za szybko, waln¹³ o ziemiĂŞ aÂż caÂła Ziemia siĂŞ zatrzÂąsnĂŞÂła jakby sÂłoĂą po niej skakaÂł, lecz to nie byÂł sÂłoĂą tylko wielki shinobi który przezwyciĂŞÂżyÂł ÂśmierĂŚ.WokóÂł niego byÂło strasznie duÂżo krwiiii.JuÂż chyba nie ÂżyÂł.Wi nie byÂł wampirem ale i tak siĂŞ oblizaÂł na widok krwiiii.Teraz tylko(Wi) rozmyÂślaÂł o tym w jakie ciaÂło wejdzie dusza Gaidena.
Gdyby Gaiden jednak nie chciaÂł byÂś uÂśmiercony to trafia na 6 miesiĂŞcy do nebytu. A jak nie to to co opisaÂłem w poÂście.
To straszne ty gÂłupi zwierzu jak mogÂłeÂś siĂŞ spóÂźniĂŚ . . .
Sopko Wi zostaÂła jeszcze krew to mi starczy - Pies byÂł raczej uÂśmiechniĂŞty a rzadko to siĂŞ zdarzaÂło. Jednak Wi odesÂłaÂł go. ChÂłopak przegapiÂł jedynÂą i najlepszÂą okazjĂŞ na uÂśmiercenie Gaidena. Teraz mógÂł rzuciĂŚ tylko bukiecik kwiatków ( DostaÂłem nim na SB) w krew polegÂłego shinobi.

NMM i NMP
Klon kortilla trafia w to miejsce bez problemu zaczyna poszukiwania.. ksi¹¿ki, byÂł pewien, ze gdzies tu jÂą zostawiÂł.. To nie moÂżliwe by wsiÂąkÂła w tym jedyna nadzieja by dowiedzieĂŚ sie jak zniszczyĂŚ skorpiono-ludzi.. Podczas poszukiwania... Klon natknaÂł siĂŞ na ciaÂło.. CiaÂło te naleÂżaÂło do shinobiego, z którym Kortill juÂż kiedyÂś walczyÂł... NazywaÂł siĂŞ chyba Gaiden
O tak.. Tego w³asnie potzrebowa³.. O tym marzy³.. Okaza³o siê, ¿e ksi¹¿ka le¿a³a tuz obok Paina...
KLon Kortilla wzi¹³ na barki ciaÂło Shinobiego, z którym kiedyÂś wygraÂł... wÂłoÂżyÂł za pzauche ksi¹¿ke i zamierzaÂł ruszaĂŚ lecz teraz nie móÂł tak po prostu wyjœÌ...
MusiaÂł siĂŞ jakoÂś zamaskowaĂŚ i szybko opuÂściĂŚ wioske poza tym najpierw musiaÂł odnieœÌ ciaÂło do swojego gabinetu w Soremade dopiero potem.. mógÂł zanieœÌ ksi¹¿kĂŞ.
Klon caÂły czas Shunshinami opuszcza Wioske [NMK i ciaÂła Gaidena]
Powolnym krokiem kierowa³¹m siê na g³owy Hokage. Moja droga d³u¿y³a mi sie niemi³osiernie. W koùÌu stanê³am na pos¹gu patrz¹c w dal. Wiatr smaga³ moj¹ twarz oraz porywa³ moje w³osy na wszystkie strony. Po chwili schowa³¹m twarz w d³onie i opad³am na kolana
- Tano-kun....co ja zrobiÂłam... - pytaÂłam siebie na gÂłos
Szybko wspinam siĂŞ na gÂłówki Hokage aby usi¹œÌ na jednej z nich i poczuĂŚ ten wiatr na twarzy.Gdy wkoĂącu wsip¹³em siĂŞ na jednÂą z twarzy zauwaÂżyÂłem czerwonowÂłosÂą dziewczynĂŞ lecz po chwili spostrzegÂłem Âże to jest Minako, wiĂŞc szybko podleciaÂłem do niej powitaĂŚ siĂŞ:
-Ohayo Minako...Kope lat....
Przysiad³em obok liderki mojej organizacji i uœmiechn¹³em siê radoœnie widz¹c znajom¹ twarz.
SpojrzaÂłam na chlopaka z bólem w oczach i z takÂą bezsilnoÂściÂą
- Szimu...dawno CiĂŞ nie widziaÂłam - powiedziaÂłam bez uÂśmiechu
Nie mog³am siê uœmiechn¹Ì...a chcia³am
- Co tam sÂłychaĂŚ? - spytaÂłam
-A dobrze, byÂłem parĂŞ razy w szpitalu ale to nic...
Spojrza³em pytaj¹co na dziewczyne i odpowiedzia³em spokojnym lecz doœÌ opiekuùczym spojrzeniem:
-Co jest? WidzĂŞ Âże coÂś cie trapi....WyduÂś to z siebie, posÂłucham ciĂŞ bardzo uwaÂżnie Liderko....
Znowu siĂŞ uÂśmiechn¹³em i byÂłem gotowy zrobic Henge i zamieniĂŚ siĂŞ w wielkie ucho by posÂłuchaĂŚ zmartwieĂą Minako które rysowaÂły siĂŞ jej na twarzy.
- Zbyt wiele siĂŞ wydarzyÂło kiedy siĂŞ nie widzieliÂśmy....zbyt bolesne to sÂą wspomnienia - powiedziaÂłam rozpaczliwie a potem ukryÂłam twarz w dÂłonie...moje ramiona siĂŞ wznosiÂły a potem Szimu mógÂł usÂłyszeĂŚ mój pÂłacz - A teraz...Tano-kun...nie chce mnie widzieĂŚ...Szimu...ja nie daje rady ... - szepnĂŞÂłam ÂłkajÂąc
Moja mina teraz siĂŞ zmieniÂła na jakby bardziej przejmujÂącÂą siĂŞ czymÂś a dokÂładnie przejmujÂąca sie smutkami Minako.Szimu miaÂł to w sobie Âże umiaÂł wielu osobom wpóÂłczuĂŚ i umieĂŚ ich wysÂłuchaĂŚ tak by potem spróbowaĂŚ ich pocieszyĂŚ.
Dotkn¹³em rêki Minako i powiedzia³em mi³ym a zarazem spokojnym tonem:
-Nie pÂłacz, wszystko siĂŞ jakoÂś uÂłoÂży, jesteÂś bardzo silna na pewno to wytrzymasz.Na pewno wydostaniesz siĂŞ z tych wszystkich smutków i wyrzucisz je daleko przed siebie by nigdy ciĂŞ juz nie dosiegnĂŞÂły.Ja w to wierzĂŞ i ty teÂż w to uwierz, to wszystko to nie twoja wina, wiĂŞc napewno wszystko siĂŞ uÂłoÂży.
Lekko siê uœmiechn¹³em do Minako by ta choÌ trochê siê rozpromieni³a.
SpojrzaÂłam na Niego zapÂłakanym wzrokiem. UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ delikatnie
- DziekujĂŞ Szimu...naprawdĂŞ dziĂŞkuje...- powiedziaÂłam i przytuliÂłam Go na krótkÂą chwilĂŞ po czym otarfÂłam pospiesznie Âłzy - Mam nadzieje , Âże Twoje umiejĂŞtnoÂści sie poprawiÂły - powiedziaÂłam z uÂśmiechem
Lekko siĂŞ zaczerwieniÂłem lecz po chwili odpowiedziaÂłem uÂśmeichniĂŞty.
-OczywiÂście!! Ja co dnia poprawiam swoje umiejĂŞtnoÂści..
-PamiĂŞtasz walkĂŞ z moim klonem? JeÂśli tak to powiem ci Âże mam znacznie poprawione umiejĂŞtnoÂści niÂż wtedy..
-CieszĂŞ siĂŞ Âże mogÂłem ci poprawiĂŚ humor.To byÂł zaszczyt.
Szimu wstaÂł i podaÂł dÂłoĂą Minako by ta takÂże wstaÂła i powiedziaÂł szczĂŞÂśliwy:
-A co Pani Liderka chce siĂŞ przekonaĂŚ?
ZapytaÂłem szczerzÂąc zĂŞby .
SkorzystaÂłam z Jego pomocy i wstaÂłam
- W sumie...to tak... - powiedziaÂłam i odskoczyÂłam od Niego - PokaÂż co potrafisz... - powiedziaÂłam z uÂśmiechem aktywujÂąc Hogen i wyjmujÂąc katanĂŞ
ByÂłam gotowa na kaÂżdy atak ze strony chÂłopaka
-Postaram siĂŞ Pani Liderko.
Wzi¹³em zwój i zacz¹³em na nim rysowaĂŚ wĂŞÂże a dokÂładnie cztery które po chwili oÂżywiÂłem przy pomocy Choujuu Giga i wysÂłaÂłem w stronĂŞ Minako by te jÂą zwiÂązaÂły.Jesli to siĂŞ udaaaaa w co wÂątpie to wtedy biorĂŞ jakieÂś piórko z przelatujÂącego ptaka i gilgoczĂŞ nim Minako .
Jesli jednak wĂŞÂżakom siĂŞ nie udaÂło wtedy ja formuje sobie Rasengana i biegnĂŞ na Minako lecz przy niej specjalnie lekko skrĂŞcam w prawo by jÂą nie trafiĂŚ a sam prawÂą rekÂą atakujĂŞ w jej centralny oÂśrodek nerwowy(z tyÂłu gÂłowy) i uÂżywam na niej Chuusuuei Biribiri przez co Minako ma problemy z poruszaniem siĂŞ.
SpojrzaÂłam na wĂŞzĂŞ i szybko je podpaliÂłam tak , zĂŞ zostalz nich sam atrament. CaÂły czas patrzÂąc na Szimu aby zoabczyĂŚ co On kombinuje. Kiedy stworzyÂł Rasengana uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ pod nosem. Kiedy byÂł blisko mnie , szybko wskoczyÂłam w górĂŞ robiÂąc salto w powietrzu. stanĂŞÂłam za chÂłopakiem i dotknĂŞÂłam Go z tyÂłu szyi za pomocÂą Chuusei Birbirin. Przy okazji podstawiÂłam mu katanĂŞ do szyi. UsmiechnĂŞÂłam siĂŞ a potem szybko odskoczyÂłam. Gdyby mnie zaatakowaÂł zmieniam siĂŞ w ogieĂą i staje po przeciwnej stronie
-Hmmm nieÂźle...
Nie mogĂŞ siĂŞ zbytnio ruszyĂŚ lecz jakoÂś tam mogĂŞ.
WiĂŞc z lekkim problemem robiĂŞ znak i tworzĂŞ jednego kage klona który nie ma problemów z poruszaniem siĂŞ wiĂŞc uÂżywa HiriGane no jutsu i puszcza w minako 5 promieni ognia które lecÂą bardzo szybko.Ja prawdziwy powoli odzyskuje wÂładzĂŞ w rekach i nogach wiĂŞc skÂładam proste pare znaków i uÂżywam Kasumi Enbu no jutsu.A dodatkowo klon rzuca shurikenami bojowymi, po chwili robi kawarimi z jednym z shurikenów tak aby byĂŚ blisko Minako i wtedy rzucam kilkoma shurikenami zwykÂłymi.
PatrzÂąc na pÂłomienie ognia uÂśmiecham sie i jednym prostym ruchem one znikajÂą. PatrzÂąc na shurikeny bojowe szybko odbijam je swooimi tak aby ten po chwili wróciÂły do mnie. Odbijajac shurikeny Szimu powinnamodbiĂŚ równieÂż shuriken z któym robi Kawarimi. Przez to powinien siĂŞ oddaliĂŚ. Sama potem rzucam morderczymi nitkami które siĂŞ oplataja wokóÂł Szimu
- Nie ruszaj sie...bo CiĂŞ poprzecinam na kawaÂłki... - ostrzegÂłam
-WiĂŞc koniec walki?? Heh brawo....I tak wiedziaÂłem ze nie wygram....
-I mam pytanie.........Lecz wstydzĂŞ siĂŞ zapytaĂŚ.
OznajmiÂłem Minako, lecz nie poruszaÂłem siĂŞ bo nie znaÂłem tej techniki albo czegoÂś z tymi linakami.MiaÂłem trochĂŞ smutnÂą minĂŞ bo zawiodÂłem Minako.
OczekiwaÂłem na odpoweidÂź czerwonowÂłosej.
Moje linki zniknĂŞÂły i spojrzaÂłam na Szimu
- O co chodzi? - spytaÂłam patrzÂąc na Nioego z uwaga
-EE zostaÂłabyÂś moim sensei??
-Bardzo cie o to proszĂŞ....Zawsze podziwiaÂłem twoje umiejĂŞtnoÂści a teraz chciaÂłbym siĂŞ od ciebie uczyĂŚ tak abym byÂł kiedyÂś taki wielki ja TY.
Kucn¹³em przed Minako okazuj¹c jej szacunek.
Spojrza³am na Szimu z zaskoczeniem . Jego s³owa mnie poruszy³y choÌ nie uznawa³am ich za prawdê. Kiedy ten kucn¹³ szybko pomog³am mu wstaÌ
- Szimu daj spokój...nie jestem nikim waÂżnym...ale...owszem mogĂŞ zostaĂŚ Twoim sensei...z przyjemnoÂściÂą - powiedziaÂłam z uÂśmiechem
SkorzystaÂłem z pomocy dziewczyny i powiedziaÂłem do niej spokojnym tonem:
-JesteÂś chyba najsilniejszÂą osobÂą jakÂą kiedykolwiek spotkaÂłem ......I jeÂśli zostaniesz moim sensei to bĂŞdzie dla mnie wielki zaszyt Minako-Sensei.
- Szimu...nie jestem wcale najsilniejsza...jesteÂś starszy ode mnie a nazywasz mnie per - sensei nie mów tak...czujĂŞ siĂŞ wtedy strasznie gÂłupio....- powiedziaÂłam patrzÂąc na Niego z uÂśmiechem
-Mimo iÂż jesteÂś mÂłodsza posiadasz si³ê której ja nie mam, dlatego chcĂŞ byÂś mnie trenowaÂła.
UÂśmiechn¹³em siĂŞ szczerze do Minako i po chwili znów odpowiedziaÂłem:
-Aha i z tym per-sensei dam sobie spokój bo tak mi teÂż gÂłupio.
Po tych sÂłowach wzniosÂłem gÂłowĂŞ ku górze, by spojrzeĂŚ na te przecudne chmurki .
UsmiechnĂŞÂłam siĂŞ do Szimu
- JeÂśli pozwolisz pójdĂŞ teraz kogoÂś poszukaĂŚ... widzĂŞ CiĂŞ na treningu w stowarzyszeniu...wyÂślĂŞ Ci wiadomoœÌ kiedy masz siĂŞ tak stawiĂŚ... - powiedziaÂłam i zbiegÂłam z monumentu - Do zobaczenia - powiedziaÂłam i zniknê³¹m
NMM
-OK
Krzykn¹³em do Minako.
Jeszcze chwile siĂŞ wpatrywaÂłem w niebo i takÂże oddaliÂłem siĂŞ stÂąd.
<NMM>
PrzybyÂła na Dakocie, za niÂą przybiegÂła Shiva. Nuri juÂż tu byÂł. Wszyscy stali na kamiennej gÂłowie Kei. Dziewczyna zeszÂła z wilczycy i usiadÂła na "swojej" gÂłowie i przypatrywaÂła siĂŞ temu co dziaÂło siĂŞ w centrum miasta, Nuri tymczasem relacjonowaÂł to co widziaÂł. Kei miaÂła silne poczucie, Âże moÂże siĂŞ tam przydaĂŚ ale skoro jest tam kage, to po co ona. ZostaÂło jej tylko obserwowanie tego co siĂŞ dziaÂło.
PrzyleciaÂłem na moim summone i usiadÂłem an mojej ulubionej gÂłowie- 4 hokage. SpojrzaÂłem na wioskĂŞ i nagle poczuÂłem straszny ból, jakoby mojÂą rĂŞkĂŞ na wylot przeciĂŞÂło 100 mieczy.
- To te zÂłamanie... - pomyÂślaÂłem.
PojawiÂła siĂŞ z cichym pstrykniĂŞciem w powietrzu, opadajÂąc zgrabnie na ziemiĂŞ wprost na gÂłowie trzeciego hokage. SpojrzaÂła w dóÂł.
-Cudowny widok... PiĂŞkna wioska, piĂŞkny kraj... - szepnĂŞÂła sama do siebie, rozglÂądajÂąc siĂŞ na boki. ZauwaÂżyÂła Michimoto. PamiĂŞtaÂła go... Teraz krzywiÂł siĂŞ z bólu. PodeszÂła do niego, delikatnie siadajÂąc obok chÂłopaka.
-Pomóc ? - zagadnĂŞÂła, wpatrujÂąc siĂŞ w to samo oblicze, które widziaÂła dawno, dawno temu w siedzibie 7MM...
(maskĂŞ mam an twarzy, przeraziÂłabyÂś siĂŞ widoku mojej twarzy. Ale i tak widziaÂłaÂś mnie w masce ;p)

SpojrzaÂłem na Tanuki najpierw nie wiedzÂąc kim jest. Potem przypomniaÂła mi siĂŞ jej twarz.
- To ty byÂłaÂś ze mna i Richarde i kilkoma innymi shinobi podczas niszczenia siedziby 7MM. JeÂśli masz takie zdolnoÂści to z chĂŞciÂą, troszkĂŞ siĂŞ poÂłamaÂłem- powiedziaÂłem .
-Z Richardem ? A kto to ? Mniejsza... Jestem Iryounin'em... Czyli medykiem. JeÂśli tylko chcesz, mogĂŞ Ci pomóc... - spojrzaÂła na Michimoto, próbujÂąc ustaliĂŚ, w jakim miejscu 'skupiajÂą siĂŞ' jego najwiĂŞksze obraÂżenia...
- Hmmm.... Chyba nie chce o nim gadaĂŚ.- pomyÂślaÂłem mimo ogromnego bólu rĂŞkĂŞ, Âżeby dziewczynie byÂło Âłatwiej.
- Jak siê poznaliœmy wydaje mi siê, ¿e by³¹œ pocz¹tkujacym ninja, a tu ju¿ widzê zaawansowany proces shinobi- powiedzia³.
-Taaak... Z chuunina awansowaÂłam ostatnio na jounina. 'Tempus fugit, aetarnitas manet.' Czas ucieka, wiecznoœÌ trwa... Kiseki - wyciÂągnĂŞÂła przed siebie rĂŞkĂŞ. Jej zielona, bezpieczna chakra spÂłynĂŞÂła na chÂłopaka, oplatajÂąc go i leczÂąc wszystkie rany, nawet te najdotkliwsze, zÂłamania, uszkodzenia organów wewnĂŞtrznych... NastaÂła chwila ciszy, chwila, po której cofnĂŞÂła rĂŞce, sÂądzÂąc, Âże tyle wystarczy... Kiseki - potĂŞÂżne hirujutsu...
-Chyba juÂż... - powiedziaÂła nieÂśmiaÂło, rola lekarza onieÂśmielaÂła jÂą...
- dziĂŞkujĂŞ za pomoc.... No to oznacza, Âże jesteÂś dobrym ninja. - powiedziaÂłem próbujÂąc rozruszaĂŚ rĂŞkĂŞ.
- WeÂź to. MyÂślĂŞ, Âże przydasz mi siĂŞ w przyszÂłoÂści...- dodaÂłem podajac kartkĂŞ od Hiraishin no Jutsu dziewczynie.
- na pewno niedÂługo bedĂŞ miaÂł jakieÂś obrazenia- powiedziaÂłem po chwili milczenia.

(Jakby co dopisz sobie do ekwipunku)
Pojawiam siĂŞ na gÂłowie Jirai . Mhm... konoha jest piĂŞkna
po chwili zeskoczyÂłem z kamiennej gÂłowy i pobiegÂłem w strone lasu
WÂłoÂżyÂła karteczkĂŞ do torby, wyjmujÂąc z niej natomiast piguÂłki przeciwbólowe. Dwie podaÂła Michimoto.
-JeÂśli sÂądzisz, Âże moÂże CiĂŞ nadal boleĂŚ, weÂź je. UÂśmierzÂą twój ból... - zaczĂŞÂła, czekajÂąc na odpowiedÂź.
Wzi¹³em tabletki od dziewczyny.
- Przeciwbólowe?- zapytaÂłem czekajac na odpowiedÂź.
- Od kiedy jesteÂś jouninem? Masz moÂże druÂżynĂŞ?- dodaÂłem.
PokazaÂła Michimoto opakowanie od tabletek. Napis na opakowaniu-reklamie brzmiaÂł: "Przeciwbólowe". PostanowiÂła odpowiedzieĂŚ na kolejne pytanie o rangĂŞ.
-Co prawda, jestem jouninem od niedawna, ale mam juÂż swojÂą druÂżynĂŞ. Na razie to tylko dwie osoby: czÂłonek klanu Nara, wÂładców cieni i jedna osoba z klanu Aburame, który zawarÂł pakt z insektami. Na razie nie planujĂŞ treningu, przynajmniej nie w najbliÂższym tygodniu. OdzyskaÂłam pamiĂŞĂŚ. Powinnam mieĂŚ czas siĂŞ tym nacieszyĂŚ - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ blado, chowajÂąc resztĂŞ piguÂłek do torby podróÂżnej.
Zdja³em maskê i dziwczynie ukaza³a siê twarz, jakoby przesz³a po niej niez³a burza piaskowa. Na czole przeklêta pieczêÌ (pentagram) i ka¿de oko inne. Po³kn¹³em szybko tabletki i zaraz potem szybko na³o¿y³em na twarz maskê.
- Ja teraz jestem kage Kusy i teÂż mam wÂłasnego ucznia, ale dawno juÂż go nie widziaÂłem. MoÂże juÂż pójdĂŞ, juÂż duÂżo czasu na mnie zmarnowaÂłaÂś...- powiedziaÂłem.
-Nie, nie szkodzi, na prawdĂŞ... - dyskretnie odwróciÂła twarz, nie patrzÂąc na Michimoto.
-Dawno nie miaÂłam okazji spotkaĂŚ nikogo, kogo pamiĂŞtaÂłabym z poczÂątków mojej drogi shinnobi... ChociaÂż kage Kusy to powaÂżny zawód i nie moÂżna zostawiaĂŚ wioski bez opieki na dÂługo...
WstaÂłem i wskoczyÂłem na summona.
- MoÂże siĂŞ kiedyÂś jeszcze zobaczymy. BedĂŞ o tobie pamiĂŞtaÂł w razie czegoÂś. Jakby co szukaj mnie w gabinecie wÂładcy Kusy.- pwoiedziaÂłem, a summon wzbiÂł siĂŞ w powietrze i chwilĂŞ potem zniknĂŞliÂśmy w przestworzach. <NMM>
PomachaÂła rĂŞkÂą w stronĂŞ Michimoto, biorÂąc machinalny wdech. Co miaÂła teraz robiĂŚ... ? PrzypomniaÂła sobie, jaki baÂłagan zostawiÂła w pokoju lidera Akatsuki... WestchnĂŞÂła. Trzeba byÂło za to przeprosiĂŚ... KiedyÂś tam Ponownie wyciÂągnĂŞÂła Jigoku. UÂżyÂła teleportu, znikajÂąc, a pojawiajÂąc siĂŞ gdzie indziej... Mianowicie w swoim wÂłasnym pokoju.
NMM
StanĂŞÂłam na górze.
-Czas rozpocz¹Ì now¹ ere kariery mnie jako shinobi...-Mruknê³am uœmiechniêta pod nosem
-Prawda? Tsukimaru?-ZapytaÂłam siĂŞ psa, który wesoÂło zaszczekaÂł
Po d³ugim i powolnym spacerze dotar³ wreszcie tam, gdzie chcia³. Wzi¹³ g³êboki wdech, rozgl¹daj¹c siê po okolicy. Mieszka w wiosce ju¿ kawa³ek czasu, by³ w tym miejscu ju¿ kilka razy. Dlaczego ? Dlaczego nie by³o tej chwili jak ta ? "Bo nie by³eœ zmêczony" - odpowiedŸ jak pstryk zapali³a mu siê w g³owie. Reakcj¹ na jej nadejœcie by³ tylko ³agodny uœmiech.

- WiĂŞc to tak widzi wioskĂŞ osoba, która siĂŞ niÂą opiekuje. Widok rzeczywiÂście jest niesamowity. - powiedziaÂł na gÂłos i znów siĂŞ rozglÂądn¹³.

BÂłyskawicznie miaÂł gorzko w ustach. "Jak robiĂŚ z siebie durnia to nie w obecnoÂści innych osób!" - ugryzÂł siĂŞ w jĂŞzyk, i tÂą kwestiĂŞ tylko pomyÂślaÂł. No cóÂż - po cichu liczyÂł na to, Âże ten ktoÂś tam z maÂłym psiakiem zignoruje ten wygÂłup. Dla uÂśpienia sytuacji usiadÂł na tyÂłku i zacz¹³ profilaktycznie lustrowaĂŚ z góry teren wioski.
Wzi¹³ kilka oddechów ÂświeÂżym powietrzem, tylko po to, Âżeby zaraz zapaliĂŚ papierosa trzymanego w ustach. Nie ma co, podobaÂło mu siĂŞ to. Z drugiej strony sÂłyszaÂł, Âże w sÂąsiedniej wiosce moÂżna caÂłkiem Âładnie zarobiĂŚ. Tak, przyda mu siĂŞ maÂły spacer i rozruszanie koÂści.
- Hm... poinformuje tylko - ugryzÂł siĂŞ w jĂŞzyk. "Znowu za duÂżo mówiĂŞ" - pomyÂślaÂł i zaciÂągn¹³ siĂŞ. WstaÂł i rzucajÂąc okiem na osobĂŞ stojÂącÂą niedaleko, ruszyÂł do domu.

[Z/T]
wszedÂłem na monument, potem na gÂłowĂŞ Czwartego. SpojrzaÂłem na KonohĂŞ, którÂą piĂŞknie sÂłoĂące oÂświetlaÂło... zajĂŞci sobÂą ludzie... Âżycie kwitÂło...
Rozpostar³em rêce i wzi¹³em g³êboki wdech, uœmiechaj¹c siê.
- Ach... to jest ¿ycie... - westchn¹³em z satysfakcj¹ i usiad³em spokojnie.
Na gÂłowie 4 Hokage pojawiÂł siĂŞ Michimoto. Ten sam czÂłowiek, jednak wyglÂądaÂł inaczej. MiaÂł nowÂą twarz. SpojrzaÂł an Tano zdziwiony. PrzyszedÂł tutaj pomyÂśleĂŚ, a spotkaÂł tutaj swojego kolegĂŞ z druÂżyny, którego obiecaÂł zabiĂŚ. Nie miaÂł juÂż takiego zamiaru. PodszedÂł do niego.
- Witam ciĂŞ Tano... Dawno siĂŞ nie widzieliÂśmy...- powiedziaÂł.
SpojrzaÂłam w bok i siĂŞ zszokowaÂłam...ZauwaÂżyÂłam dwóch moich dawnych uczniów...
"Tano? Michimoto? " PomyÂślaÂłam , dawno ich nie widziaÂłam i wolaÂłabym siĂŞ upewniĂŚ czy to oni. ObserwowaÂłam ich z daleka
- Hm? My siĂŞ znamy? - spytaÂłem, odwracajÂąc gÂłowĂŞ do kogoÂś, kto widaĂŚ mnie dobrze znaÂł, mimo, Âże ani rusz nie mogÂłem sobie przypomnieĂŚ, kim on byÂł. WstaÂłem, odwróciÂłem siĂŞ do niego i wyciÂągn¹³em rĂŞkĂŞ w geÂście powitania, uÂśmiechajÂąc siĂŞ przy tym.
Michimoto spojrzaÂł przyjaznym wzrokiem na chÂłopaka i podaÂł mu rĂŞkĂŞ. W rĂŞce miaÂł kartkĂŞ, tak, Âże Tano zabierajÂąc rĂŞkĂŞ wziaÂł ja ode mnie.
- To ja Michimoto. Nie atakuj mnie teraz i nie czytaj teraz kartki. PrzyszedÂłem tu zeby siĂŞ odprĂŞÂżyĂŚ, ale dobrze, ze spotkaÂłem ciebie. - powiedziaÂł. JeÂśli Tano bedzie chciaÂł go uderzyĂŚ Michimoto nie bĂŞdzie robiÂł uników.
"wiĂŞc to jednak oni..." PomyÂślaÂłam, a Tsukimaru ani rusz...Jakby byÂł sparaliÂżowany
"A co siĂŞ staÂło Tsukimaru? MoÂże jest zszokowany"
Michimoto... ktoÂś, kto groziÂł ÂśmierciÂą mnie i Minako-chan... teraz nie chce walczyĂŚ... jest... inny? Zacisn¹³em zĂŞby i spuÂściÂłem bezwÂładnie rĂŞkĂŞ, w której trzymaÂłem karteczkĂŞ.
- Czego ode mnie chcesz? - spyta³em cicho... tak ³agodnie... to by³o doœÌ dziwne. Skierowa³em g³owê w bok, aby unikn¹Ì jego spojrzenia.
MojÂą gÂłowĂŞ zalaÂł potok myÂśli... co ja miaÂłem zrobiĂŚ? ChĂŞtnie bym mu przywaliÂł... ale jakoÂś nie mogÂłem...
Michimoto gwaÂłtownie odwróciÂł siĂŞ w stronĂŞ Yuko.
- WidzĂŞ kolejnego przybysza Tano. Mam nadziejĂŞ, Âże bĂŞdziesz tak wspaniaÂłomyÂślny i zrobisz to co jest anpisane na kartce. BĂŞdĂŞ musiaÂł z tobÂą porozmawiaaĂŚ sam na sam. A teraz przywitajmy siĂŞ z przybyszem...- powiedziaÂł siadajac na ziemi.
- Hm? - mrukn¹³em, spogl¹daj¹c w tamtym kierunku. To by³a Yuko-sensei.
Niew¹tpliwie cieszy³em siê z jej wizyty, jednak czu³em, ¿e coœ tu nie gra... postanowi³em jednak zachowywaÌ siê w miarê naturalnie. Uœmiechn¹³em siê i pomacha³em do niej.
Mcichimoto wstaÂł. OdwróciÂł siĂŞ i pobiegÂł przed siebie. ChwilĂŞ póÂźniej nie byÂło go juÂż na monumencie. <NMM>

Napis Na Karteczce
Tsukimaru zeskoczyÂł z gÂłowy i podbiegÂł do Tano machajac swoim ogonem na prawo i lewo.PomachaÂłam im szczerzÂąc swoje zĂŞby
Schyli³em siê, aby przywitaÌ pieska. Pog³aska³em go, troszkê siê podra¿ni³em i pozwoli³em sobie wzi¹Ì go na rêce - bardzo ostro¿nie - po czym wsta³em i z uœmiechem spojrza³em na sensei.
- Yuko-sensei! Dawno siĂŞ nie widzieliÂśmy, jak tam? - zawoÂłaÂłem radoÂśnie.
PrzypomniaÂłem sobie o karteczce. PostawiÂłem Tsukimaru na ziemi i spojrzaÂłem na niÂą, po czym na Yuko-sensei.
- Wybacz mi, Yuko-sensei, ale muszê iœÌ, do zobaczenia. - pomacha³em jej na do widzenia, pog³aska³em jeszcze Tsukimaru i do wyznaczonego miejsca.
<NMM>
Zack podszed³ do g³owy Jirai i zacz¹³ biegaÌ i skakaÌ g³owy pierwszego na nastêpny potem zeskoczy³ poszed³
Przechodze obok gÂłów Hokage wiĂŞc postanawiam siĂŞ zatrzymaĂŚ.
KÂładĂŞ przed 7 duÂżymi , przystojnymi :p gÂłowami i zaczynam usypiaĂŚ.

Dodane po 7 godzinach 46 minutach:

Po dÂłuuugim odpoczynku , wstaje i udaje siĂŞ w strone bram/NMM
PrzychodzĂŞ pod gÂłowy kage, kÂładĂŞ siĂŞ na gÂłowie któregoÂś z nich po czym maksymalnie szybko zasypiam ..
Zeskakuje z gÂłowy hokage z uÂśmiechem na twarzy <NMM>
Powoli otwieram oczy, pierwsze co widzĂŞ to chmury. Po chwili zrywam siĂŞ na równe nogi i patrze Âże jestem na gÂłowie jedengo z kage Konohy, przypominam sobiĂŞ Âże ostatnim razem byÂłem tak zmĂŞczony Âże zasn¹³em w tym miejscu. Ocieram oczy rĂŞkoma i siĂŞ rozglÂądam. BiorĂŞ to co moje i zeskakujĂŞ z gÂłowy hokage, kierujÂąc siĂŞ na ulice Konohy ..

NMM
Michimoto jakby ociĂŞÂżaÂły przyszedÂł wdrapaÂł siĂŞ powoli na Monument Hokage. WiedziaÂł, ze bĂŞdzie na widoku, wiĂŞc wykonaÂł Henge no Jutsu i przybraÂł swój stary wyglÂąd (zielone wÂłosy, itp.). Gdy tylko wdrapaÂł siĂŞ na sam szczyt poszedÂł na gÂłowĂŞ 4 Hokage i usiadÂł na niej, po czym skierowaÂł swój wzrok w wioskĂŞ.
- DoœÌ dawno mnie tu nie by³o...- pomyœla³.
MÂłody chÂłopak z trudem wdrapaÂł siĂŞ na gÂłowĂŞ jednego z HoKage.W koĂącu to tylko Genin.MuszĂŞ nauczyĂŚ siĂŞ chodziĂŚ po Âścianach.To znacznie uÂłatwi mi Âżycie i walkĂŞ.DostrzegÂł jakiegoÂś mĂŞÂżczyznĂŞ i wtedy zÂłapaÂł siĂŞ za gÂłowĂŞ i gÂłoÂśno wrzasn¹³.Nie tylko nie to.ChÂłopak dostaÂł ataku szaÂłu i czym prĂŞdzej rzuciÂł siĂŞ na nieznajomego biegnÂąc w jego kierunku.Po drodze uzbroiÂł siĂŞ w kunaja którego trzymaÂł pewnie w dÂłoni.Gdy byÂł wystarczajÂąco blisko zamachn¹³ siĂŞ chcÂąc godziĂŚ w serce nic nie winnego czÂłowieka.
Michimoto siedziaÂł jakby nic, gdy usÂłyszaÂł krzyk. Kiedy tylko poczuÂł, ze chÂłopak jest blisko aktywowaÂł Tsushigana. JakaÂś niewiadoma, niewidzialna siÂła odepchnĂŞÂła z wielkiÂą energiÂą chÂłopca pogr¹¿onego w szale. OdleciaÂł jakieÂś 20 metrów do tyÂłu, a byÂły Kusokage siedziaÂł dalej jakby nieporuszony.
- RadziÂłbym ci siĂŞ uspokoiĂŚ. Nie chcĂŞ robiĂŚ ci krzywdy. - powiedziaÂł patrzÂąc dalej w oddal. Michimoto ani razu nie odwróciÂł wzroku w stronĂŞ chÂłopaka. Ale po jego dziecinnym gÂłosie mógÂł wywnioskowaĂŚ, ze to jakiÂś mÂłody shinnobi, zapewne student akademii, a moÂże i nawet gennin.
ChÂłopak lecÂąc w powietrzu wykonaÂł obrót w tyÂł lÂądujÂąc na nogach.Znów biegÂł w stronĂŞ przeciwnika ze spuszczonymi rĂŞkami ku ziemi.Z rĂŞkawów luÂźnej bluzki wysypaÂło siĂŞ mnóstwo biaÂłych pajÂączków i ptaszków.ChÂłopak biegÂł dalej a pajÂączki bĂŞdÂąc szybszymi od ptaszków podleciaÂły do mĂŞÂżczyzny i wtedy chÂłopak zÂłoÂżyÂł pieczĂŞĂŚ i krzykn¹³:
-Katsu-po tym sÂłowie wszystkie pajÂączki detonowaÂły z wielkÂą si³¹ unoszÂąc w powietrze chmurĂŞ kurzu.ChÂłopak zatrzymaÂł siĂŞ przed chmurÂą jakieÂś 20 metrów i obserwowaÂł co siĂŞ dzieje.ÂŁatwo moÂżna byÂło zauwaÂżyĂŚ Âże nie ma on tĂŞczówek.Jego oczy sÂą caÂłe biaÂłe,tak jakby byÂł opĂŞtany przez obcÂą si³ê.W rzeczywistoÂści nie panowaÂł nad swoim ciaÂłem.
Michimoto uÂśmiechn¹³ siĂŞ i nie ruszaÂł z miejsca. Wszystkie pajaczki i ptaszki nawet nie zbliÂżyÂły siĂŞ do zielonowÂłosego, poniewaÂż dookoÂła niego (jakieÂś 7 metrów srednicy) byÂła niewidzialna kopuÂła z powietrza, która odpychaÂła wszystko co siĂŞ do niego zbliÂżyÂło. Gdy tylko robaczki zbliÂżaÂły siĂŞ do Michimoto, a chÂłopczyk stosowaÂł katsu, one zanim wybuchÂły byÂły odpychane w jego stronĂŞ, wiĂŞc musiaÂł zostaĂŚ trochĂŞ poobijany.
Kusokage wstaÂł i podszedÂł do chÂłopaka, tym razem kopuÂła siĂŞ zmniejszyÂła. Teraz by³¹ to jakoby zbroja na jego ciele, która odpychaÂła momentalnie wszystko co chciaÂło jego dotkn¹Ì.
- Daj spokój. Nie masz szans ze mnÂą. Niestety muszĂŞ powiedzieĂŚ ci, ze jestem Kage. A ja widzĂŞ, ze ejsteÂś Genninem Iwy. MyÂślĂŞ, Âże twój Kage nei bĂŞdzie zadowolony, jak siĂŞ o tym dowie...- pwoiedizaÂł patrzÂąc mu w oczy. Jego byÂły podobne. CaÂłe biaÂłe, bez Âźrenic, tylko z czarnÂą obwódkÂą dookoÂła gaÂłki ocznej.
Nagle chÂłopak mógÂł poczyĂŚ, jak Âściska go coÂś i nie moÂże siĂŞ ruszaĂŚ. To powietrze sterowane przez Michimoto,a. Bezw³¹dny chÂłopak zostaÂł uniesiony nad ziemiĂŞ, tak Âżeby widziaÂł czÂłonka brzasku i siĂŞ uspokoiÂł.
- JeÂśli siĂŞ nie uspokoisz zabijĂŞ ciĂŞ, bez Âżadnych skropuÂłów...- dodaÂł po chwili.
- No to bedzie ÂświeÂża dostawa adrenalinki, jak go poÂżrĂŞ. - pomyÂślaÂł.
Sayler unosiÂł siĂŞ bezwÂładnie w powietrzu.BrakowaÂło mu oddechu i wtedy jego oczy powróciÂły do normy.ChÂłopak byÂł zdany na ÂłaskĂŞ nieznajomego a z jego oczu daÂło siĂŞ wywnioskowaĂŚ Âże nie Âżartuje.Pewnie nie raz juÂż zabijaÂł takich jak ja.
-PuuuœÌÌÌ-wydusi³ m³ody Douhito
Zastanawia³ siê czy to ju¿ jego koniec.Nie mia³ g³êbszego celu ¿ycia na tym œwiecie w koùcu nie mia³ nikogo bliskiego,z nikim siê nie zaprzyjaŸni³.Brak tlenu powodowa³ rozmazywanie siê obrazu w jego oczach.
Michimoto zauwaÂżyÂł, Âże chÂłopak siĂŞ uspokoiÂł. OdstawiÂł go an ziemiĂŞ i uwolniÂł. MógÂł siĂŞ juÂż ruszaĂŚ. OdszedÂł kilka kroków od neigo i usiadÂł na miejscu, na którym siedziaÂł wczeÂśniej.
- Co gennin z Iwy robi w Konoha-Gakure?- zapytaÂł.
ChÂłopak stan¹³ na ziemi i zaczerpn¹³ parĂŞ g³êbszych oddechów i spojrzaÂł na nie nie znajomego.PodszedÂł i usiadÂł w odlegÂłoÂści 15 metrów od niego.SkÂąd wie Âże jestem Geninem i Âże pochodzĂŞ z IwaGakure?B³¹dzÂąc wzrokiem w oddali rzekÂł:
-SkÂąd wiesz Âże jestem z IwaGakure?-spytaÂł zakÂładajÂąc opaskĂŞ którÂą dotychczas trzymaÂł w kieszeni
- Po prostu wiem... Nie odpowiedziaÂłeÂś na moje pytanie...- powiedziaÂł cicho, ale pewnie b³¹dzac wzrokiem po dachach budynków w Konosze. Zawsze lubiÂł ten widok. Wysokie domy, zatÂłoczone ulice. To co odróÂżniaÂło inne wioski od konohy.
ChÂłopak bez zastanowienia rzuciÂł:
-ChciaÂłem zwiedziĂŚ trochĂŞ Âświatu.Poza IwaGakure nigdzie jeszcze nie byÂłem.ChciaÂłem zasmakowaĂŚ czegoÂś nowego-odpowiedziaÂł na pytanie nieznajomemu
Sayler przerzuciÂł swój wzrok na mĂŞÂżczyznĂŞ i zmierzyÂł go.Jego iloœÌ czakry jest tak duÂża Âże aÂż z niego emanuje.Na pewno jest potĂŞÂżny.I jeszcze te potĂŞÂżne umiejĂŞtnoÂści.A jakby byÂło tego maÂło posiada DouJutsuSiedziaÂł w ciszy i od czasu do czasu spoglÂądaÂł na mĂŞÂżczyznĂŞ.
- MÂłody jest zdolny, a my mamy obowiÂązek braĂŚ uczniów na naukĂŞ.... MoÂże...- pomyÂślaÂł.
- Szukam ucznia, który bedzie mi towarzyszyÂł i nie boi siĂŞ wĂŞdrówki po Âświecie. Musi teÂż byĂŚ zdolny zeby w przyszÂłoÂści wstÂąpiĂŚ do potĂŞÂżnej, zÂłej organizacji. Tak wiĂŞc skÂładam ci propozycjĂŞ, czy jesteÂś do tego zdolny?- zapytaÂł dalej spoglÂądajÂąc w przestrzeĂą przed nim.
ChÂłopak byÂł zaskoczony propozycjÂą.SpojrzaÂł siĂŞ na mĂŞÂżczyznĂŞ po czym wyciÂągn¹³ rĂŞkĂŞ przed siebie i przerzuciÂł na niÂą swój wzrok.CiszĂŞ która tutaj panowaÂła rozwiaÂły sÂłowa: -Suzume Kibaku no Jutsu-z rĂŞki mÂłodego Douhity wyleciaÂł maÂły ptaszek który poleciaÂł przed siebie.Po chwili chÂłopak zÂłoÂżyÂł drugÂą rĂŞkÂą pieczĂŞĂŚ i krzykn¹³: -Katsu-po czym ptaszek detonowaÂł robiÂąc spory wybuch.Sayler wstaÂł i zamyÂśliÂł siĂŞ patrzÂąc na wioskĂŞ.Sztuka jest wybuchem.Po chwili rzuciÂł do nieznajomego: -Jestem Sayler jeden z ostatnich Douhitów i przyjmujĂŞ twojÂą propozycjĂŞ-po tych sÂłowach czekaÂł na reakcjĂŞ mĂŞÂżczyzny.Wiatr wzmógÂł siĂŞ unoszÂąc wÂłosy chÂłopaka do góry on sam staÂł i patrzyÂł siĂŞ na wioskĂŞ.
By³y w³adca siedzia³ dalej, jakby niewzruszony tym co powiediza³ ch³opak. Na chwilê pogr¹¿y³ siê w swoich myœlach spogl¹daj¹c na Konohê.
- Teraz muszê ciê opuœciÌ, ale jeœli bêdê mia³ ju¿ czas na rozmowê z tob¹ na pewno ciê znajdê. A teraz weŸ tê kartkê i noœ j¹ ci¹gle przy sobie.- powiedzia³ podajac kartkê m³odemu ch³opakowi, po czym wykona³ pieczêcie i znikn¹³. <NMM>
ZabraÂł kartkĂŞ i dokÂładnie jÂą obejrzaÂł.Znajdzie mnie?Ciekawe jak.WÂłoÂżyÂł jÂą do kieszeni skÂąd nie wypadnie.SpojrzaÂł na KonohĂŞ i patrzyÂł.Widok z gÂłowy trzeciego HoKage byÂł piĂŞkny.Ludzi krzÂątajÂący siĂŞ po ulicach wyglÂądali stÂąd jak maÂłe robaczki.MÂłody Douhito wykonaÂł kilka razy techniki Suzume Kibaku no Jutsu i Kumo Kibaku no Jutsu tworzÂąc okoÂło po dwadzieÂścia ptaszków i pajÂączków które mogĂŞ mu siĂŞ przydaĂŚ w nastĂŞpnej "nagÂłej" walce.Sayler jeszcze raz spojrzaÂł na wioskĂŞ po czym ostroÂżnie zszedÂł z gÂłowy trzeciego HoKage i udaÂł siĂŞ w g³¹b wioski aby bardziej jÂą poznaĂŚ.
NMM
Guro staje przed gÂłowami wszystkich Hokage.
- To muszÂą byĂŚ te sÂłynne gÂłowy wszystkich Hokage. - mówi do siebie, a potem patrzy na widoki z góry. Widzi ca³¹ wioskĂŞ dookoÂła. Nagle w dali widzi ma³¹ budkĂŞ.
- Co to moÂże byĂŚ? - mówi do siebie.
- Czy¿by to...? ICHIRAKU RAMEN!!! - wykrzykn¹³ Guro i zacz¹³ biec co si³ w nogach w stronê Ichiraku. /nmm
Zack wchodzi na gÂłowĂŞ Jirai i poÂłoÂżyÂł siĂŞ .PatrzyÂł w niebo dÂługi czas potem zeskoczyÂł na nastĂŞpnÂą gÂłowĂŞ a z niej zeskoczyÂł na ziemie i poszedÂł

NMM
Hizo przechodz¹c ulic¹ przychodzi pod wielk¹ ska³ê z wykutymi na niej g³owami Hokage...
Heh... MoÂże nie dÂługo teÂż bĂŞdĂŞ jednym z nich... MuszĂŞ duÂżo trenowaĂŚ by staĂŚ siĂŞ tacy jak oni.
PowiedziaÂł do siebie i usiadÂł gdzieÂś na Âławce wpatrujÂąc siĂŞ w gÂłowy wielkich shinobi Konohy.
PodziwiaÂłem z daleka gÂłowy wszystkich hokage nie majÂąc nic do roboty. -"A co mi tam, podejdĂŞ bliÂżej z nudów. -pomyÂślaÂłem, po czym ruszyÂłem swoim leniwym krokiem, kierujÂąc ciaÂło w stronĂŞ twarzy wykutych w kamieniu. MiaÂłem wraÂżenie, iÂż poruszam siĂŞ tak wolno jakbym staÂł w miejscu, dlatego przyÂśpieszyÂłem trochĂŞ kroku, nie chciaÂłem wyglÂądaĂŚ na osobĂŞ zupeÂłnie pozbawionÂą siÂł Âżyciowych . Nie tak dawno odpoczywaÂłem wiĂŞc nie powinienem czuĂŚ zmĂŞczenia i rzeczywiÂście tak byÂło. Jednak caÂły czas czuÂłem nieodpartÂą chĂŞĂŚ snu. ZobaczyÂłem po drodze jak jakaÂś dziewczyna niesie wiaderko z wodÂą, tak to byÂło coÂś czego potrzebowaÂłem. PodszedÂłem i zapytaÂłem: -"CzeœÌ laska, proszĂŞ sprzedaj mi swojÂą wodĂŞ." -"Zostaw mnie w spokoju zboczeĂącu!" -brzmiaÂła odpowiedÂź, po czym zostaÂłem oblany zimnÂą wodÂą, dziewczyna chyba Âźle mnie usÂłyszaÂła ale osiÂągn¹³em cel . Krzykn¹³em za niÂą: -"DziĂŞki!!" DoznaÂłem caÂłkowitego orzeÂźwienia, czuÂłem siĂŞ genialnie. PobiegÂłem i niemal w jednej chwili znalazÂłem siĂŞ pod pomnikami hokage. ZauwaÂżyÂłem, Âże z bliska ich pomniki wyglÂądajÂą zupeÂłnie inaczej niÂż z perspektywy, z której zazwyczaj je obserwowaÂłem. WyglÂądaÂły bardziej majestatycznie, oddawaÂły peÂłniĂŞ mocy i naleÂżnej chwaÂły dla przywódców Konohy. ZobaczyÂłem siedzÂącego nieopodal ninja, który wpatrywaÂł siĂŞ w pomniki prawdopodobnie z takim samym podziwem jak ja. Lecz sprawiaÂł wraÂżenie jakby byÂł "nieobecny", ale znajdowaÂł siĂŞ we wÂłasnym Âświecie. Prawdopodobnie tylko mi siĂŞ wydawaÂło, przecieÂż dopiero od dwóch lat znów mieszkam na staÂłe w Konosze i niektóre normalne zachowania wydawaÂły mi siĂŞ dziwne. Nie zamierzaÂłem przeszkadzaĂŚ wiĂŞc odszedÂłem...

<NMM>
Amy weszÂła na jednÂą z gÂłów Hokage. Na wszelki wypadek nie na tÂą z której urwaÂła kiedyÂś nos. UsiadÂła na brzegu spuszczajÂąc luÂźno nogi. "powinnam chyba przestaĂŚ siĂŞ uÂżalaĂŚ nad sobÂą..." poÂłoÂżyÂła siĂŞ na plecach patrzÂąc w niebo. "smutne, ze wszyscy mĂŞÂżczyÂźni patrzÂą na mnie przez pryzmat blond piĂŞknoÂści..." ZamknĂŞÂłam oczy. "MoÂże powinnam zmieniĂŚ kolor wÂłosów? ... Anulej teÂż uwaÂża Âże jestem pustÂą blondynkÂą..." ZacisnĂŞÂła mocno powieki

Dodane po 35 minutach:

[...]
OTO! ZdecydowaÂła. tam najprĂŞdzej coÂś siĂŞ bĂŞdzie dziaÂło. PodniosÂła siĂŞ i szybko ruszyÂła w stronĂŞ wyjÂścia z wioski. >NMM<
Wyszła z psami kierując się tam gdzie zwykle, czyli gdzie ją nogi poniosą
Wspinajac się na głowy hikage Michimoto myślał o dawnych czasach, gdy przybywał tu bardzo często, aby popatrzeć na majestatyczną wioskę liścia, a także aby po prostu porozmyślac o swoim życiu. Spotkał tu kiedyś wiele twarzy, wielu ludzi, którzy okazali sie dobrymi, bądź też złymi wyborami w jego życiu. W końcu dotarł na szczyć. Brunet usiadł na głowie 4 Hokage i zaczął spoglądać w dal, przygladał się ludziom, którzy w tej sytuacji wyglądali jak małe mróweczki, przyglądał się ptakom i innym zwierzętom nieopodal osady, a także na budynek Hokage, na którym próbował odnaleźć okno gabinetu głównego obrońcy wioski.

EDIT 26.06
Po pewnym brunetowi lekko znudziło sie przyglądanie wgłąb wioski. Loudzie tu pracowali jak małe mróweczki, co bardzo męczyło go samym patrzeniem. Jego biała szata powoli powiewała na wietrzyku, czasami wpadajac w jego pole widzenia zasłaniając widok. Bardzo powoli wstał i rozejrzał się jeszcze dookoła poprawiając swoją grzywkę, która spadła mu na oczy. Jego blada twarz od razu zwróciła się ku Dolinie, właśnie tam miał zaiar się teraz udać. Podszedł do wierzchołka głowy hokage i skupił chakrę, aby zbiedz sobie po niej w dół. Później ruszył ku celowi. <NMM>
Romantycznym miejscem na pewno był płaskowyż na górze, pod którą wyrastały głowy poszczególnych Hokage zgodnie z ich zasiadaniem w biurze władzy. Płaski obszar kamienia zapraszał każdego turystę do posiedzenia i popatrzenia na krajobraz całej dosłownie wioski Konoha, bo trza wiedzieć iż monument głów stoi na końcu Wioski Liścia. Dla zwyczajnych ludzi wędrujących po uliczkach Susuki i Aio byli wyłącznie małymi drobinkami niewidocznymi dla normalnego oka. Ot, kolejne cząstki wielkiej góry. Długi spacer opłacał się w swej prostocie, gdyż po nim para zakochanych jeszcze bardziej nabrała chęci na nietypowy relaks, który należał wśród partnerów miłości do dość znanego. Hyuuga, siadając na twardym kamieniu, poklepała miejsce obok siebie. Chciała by Aio uczynił podobnie; stał się bardziej bliższym sercu.
Czy nie jest tu pięknie, Kochanie ? Można odpocząć, nawdychać się świeżego powietrza...
Błagam, tylko nie mów: I kochać się - prosiła w duchu.
No prosze, wybór miejsca zaiste ciekawy. Widząc pomniki, pomyślałem, że ciekawe mogłoby byc oddanie się relaksowi na głowie Tanuki. Ale cóż - każdy ma swoje fantazje.
Byłem dosc zmęczony, mimo leczenia wciąż bolały mnie wszystkie mięśnie. Jednak cóż jest lepszego niż znana od wieków terapia miłością?
-Susuki, to całe leczenie musiało Cię wyczerpac. Pozwól, że pomogę Ci się zrelaksowac...-zaproponowałem.
Zamiast siąśc obok Hyuugi, siadłem bezpośrednio za nią, nogi miałem po obu jej stronach, a plecy przylegały do mojego torsu. Odchyliłem się lekko, dłonie kładąc na ramionach ukochanej. W ten sposób zacząłem masaż jej ciała...
Zaklaskała mu zanim chłopak, bądź co bądź Mizukage, przejął kontrolę nad ramionami.
Łał, jakbyś zgadł. Faktycznie jestem wyczerpana ekspresowym wytwarzaniem wodnej trumienki. Musisz przyznać, kawalerze, że Mizu Eisei jest całkiem sprytną techniką, nie ? Wiry jako rurki do oddychania, moja własna chakra służąca za składniki odżywcze...W dodatku regeneracja tkanek do stu procent poprzedniego, zdrowego stanu...Niewiarygodne: co jeszcze będę potrafiła w przyszłości.
Zamknęła oczy, pochylając się do tyłu. Plecy zetknęły się z twardą klatką Aio, co Susuki uznała za dobry omen. Fotochromowe okulary na nosie zmieniły kolor szkła na ciemny brąz - dodało to apetytu twarzy Hyuuga. Uśmiechając się od ucha do ucha wpadła na jeden ze swoich 'genialnych' pomysłów.
Poopalajmy się nago, tutaj. Może trafimy do Faktów Konoha jako kochająca się para, która lubi szczyty Hokage...
-To znaczy, że masz ekshibicjonistyczne zacięcie?-uśmiechnąłem się, przerywając masaż, aby pocałowac Susuki w kark...
-Niech i tak będzie!-dodałem, w jednej chwili ściągając z boskiego ciała Hyuugi T-shirt. Podciągnąłem ukochaną do góry sadzając ją sobie na kolanach. Teraz sciągnąłem jej buty. Z legginsami musiałem się chwilę pomęczyc, jednak i one ustąpiły, ukazując mi Susuki w całej okazałości, jak Ją Pan Bóg stworzył.
-Teraz Ty robierz mnie, zmęczyłem się!-droczyłem się z dziewczyną...