Bar

Można tu zjeść i wypić,oczywiście jeżeli się ma pieniądze

---

Weszłam do baru. Dowiedziałam się że na tyłach są wolne baraki. Stwierdziłam że skoro mozna to się przespię. W baraku było liche posłanie i miska z wodą. no cóż, lepsze to niż spanie w jakims lesie . Nie wiedziałam co można tutaj robic nocą, zwłaszcza że nie chciałam nadużywać gościnności barmana. Po krótkiej analizie sytuacji zasnełam.

Gdy sie obudzilam było strasznie późno... Niewiele myśląc podziękowałam jeszcze raz barmanowi po czym ruszyłam w dalszą drogę.
WchodzĂŞ i rozglÂądam siĂŞ. Nie przeszkadzajÂąc nikomu siadam w wolnym stoliku i zamawiam Ramen.
Tu poczekam na Hidekiego
Jem.

Dodane po 55 minutach:

Po zjedzeniu i zapÂłaceniu wychodzĂŞ.
Przez uchylone drzwi zajrzaÂły dwie gÂłowy. Jedna bardzo nisko, z biaÂłymi wÂłosami i zÂłotymi oczami lwa, a druga na wysokoÂści gÂłowy czÂłowieka. Ruda czupryna i orzechowe oczy. Przez chwilĂŞ lustrowaÂły wzrokiem pomieszczenie, po czym schowaÂły siĂŞ.

NMM.

---

WszedÂłem do baru i rozejrzaÂłem siĂŞ po pomieszczeniu.ZauwaÂżyÂłem barmana przy barze który wÂłaÂśnie czyÂściÂł szklanki do sake.PodszedÂłem i usiadÂłem na jednym z siedzeĂą przy barze.RozglÂądn¹³em siĂŞ jeszcze raz i zauwaÂżyÂłem Âże przy barze prócz mnie i barmana niema nikogo dlatego przywoÂławszy go zadaÂłem mu pytanie doœÌ cichym gÂłosem który mógÂł usÂłyszeĂŚ tylko barman:
-Czy wiesz coÂś o gangu narkotykowym?
KoleÂś zaklaskaÂł 2 razy a w barze pojawiÂło siĂŞ kilku dresów z rurkami
-PytaÂłeÂś o coÂś-zapytaÂł barman....
Kiedy zobaczyÂłem dresów to wskoczyÂłem na ladĂŞ od baru i zrobiÂłem salto do tyÂłu w powietrzu wykonaÂłem kilka pieczĂŞci.Kiedy wylÂądowaÂłem na podÂłodze na mojej twarzy goÂściÂł juÂż Byakugan.Ehh inaczej tego nie zaÂłatwiĂŞ.Szybkim ruchem zdj¹³em ciĂŞÂżarki treningowe i podleciaÂłem do dresów i zaatakowaÂłem ich Jukenem oraz KatanÂą w jakiÂś maÂło waÂżny organ tak Âżeby ich powaliĂŚ lecz nie zabiĂŚ.W razie ataku odskakuje z mojÂą szybkoÂściÂą to nie problem.
---------------------------------------------------------------------------------------
SzybkoœÌ 124
SiÂła 35
Wytrzyma³oœÌ 45
Wszystkie dresy le¿¹ na ziemi a barman kuli siê w rogu przera¿ony.....
SchowaÂłem katanĂŞ z powrotem do pochwy i zaÂłoÂżyÂłem ciĂŞÂżarki treningowe.UsiadÂłem ponownie przy barze i powiedziaÂłem:
-Nie obawiaj siĂŞ mnie,nie chciaÂłem wszczynaĂŚ zamieszek jednak nie daÂłeÂś mi wyboru dlatego powtórzĂŞ pytanie.Czy wiesz coÂś na temat gangu narkotykowego?
Po tych sÂłowach czekaÂłem na odpowiedÂź a Byakugan nadal byÂł aktywowany.
Tak tak...w...w...wiem-wyj¹ka³...-znniewaalaj¹ l..l..ludzi p...p...podaj¹c i..i...im t...to.....œwiùstwo...maj¹ swoj¹ bazê niedaleko stad...-po czym opowiedzia³ ci jak dojœÌ do bazy...
WstaÂł i powiedziaÂł:
-DziĂŞkuje ci za informacje
Po tych s³owach Arihyoshi przeszed³ miêdzy le¿¹cymi dresami i wyszed³ z baru udaj¹c siê w opisywane przez barmana miejsce.
NMM
WszedÂłem do baru jednak nie sam bo z piĂŞknÂą dziewczynÂą o imieniu Chi-chan.TrzymajÂąc jÂą za rĂŞkĂŞ podszedÂłem do wolnego stolika i odsun¹³em dziewczynie krzeseÂłko jak to kultura wymaga a gdy ona juÂż usiadÂł ja równieÂż na przeciwko niej.PodaÂłem jej kartĂŞ z Menu i spytaÂłem:
-Na co masz ochotĂŞ?O pieniÂądze siĂŞ nie przejmuj ja pÂłacĂŞ.A wiĂŞc?-powiedziaÂłem do dziewczyny w miĂŞdzy czasie przeglÂądajÂąc Menu.
Dziewczyna byÂła zauroczona tym co zrobiÂłeÂś, tym jak siĂŞ zachowywaÂłeÂś w stosunku do niej.. W takim stopniu, Âże prawie siĂŞ przewróciÂła siadajÂąc do stolika..
-E Mój Drogi nie to, Âże nie doceniam Twojej proÂśby ale wolaÂłabym sama zapÂłaciĂŚ za swój posiÂłek nie lubie kiedy mĂŞÂżczyzna traktujĂŞ mnie jak sÂłabsza..
Heh wiem, ze tego wymaga kultura itd ale postarajmy zachowywaĂŚ siĂŞ przy sobie bardziej swobodnie. Tak jak w momencie wykonywania misji.
ChciaÂłabym siĂŞ o Tobie troszkĂŞ wiecej dowiedzieĂŚ oczywiÂście ja teÂż opowiem Ci o swoim zyciu.

Kobieta wpatrywaÂła siĂŞ w Ciebie jak w najpiĂŞkniejszy kamieĂą na ziemi. Z jej oczu wywnioskowaĂŚ moÂżna byÂło, Âże nic po za wami nie jest teraz dla niej waÂżne
-Dobrze skoro wolisz proszĂŞ bardzo-rzekÂł Arihyoshi -A wiĂŞc tak 16 lat temu urodziÂłem siĂŞ w klanie Hyuuga.Od maÂłego trenowaÂłem z ojcem spĂŞdzajÂąc wiĂŞkszoœÌ czasu na treningach.WiĂŞc praktycznie zabrano mi dzieciĂąstwo.W wieku 8 lat zdoÂłaÂłem uaktywniĂŚ mój KekenGenkai czyli Byakugana.Gdy dokonaÂłem tego moje Âżycie przewróciÂło siĂŞ do góry nogami.Ojciec byÂł bardzo surowy takÂże po uaktywnieniu Byakugana staÂł jeszcze gorszy.TrenowaÂłem caÂłymi dniami techniki klanowe a i nie raz zdarzaÂło siĂŞ Âże musiaÂłem wstawaĂŚ w Âśrodku nocy i trenowaĂŚ.To byÂło bardzo wyczerpujÂące lecz to ojca nie obchodziÂło poniewaÂż chciaÂł abym osiÂągn¹³ to czego mu siĂŞ nie udaÂło a mianowicie Âżebym przerósÂł si³¹ wszystkich w klanie a zwÂłaszcza osoby z ga³êzi gÂłównej poniewaÂż ród Hyuuga dzieli siĂŞ na dwie ga³êzie: pobocznÂą i gÂłównÂą.Ja urodziÂłem siĂŞ w ga³êzi pobocznej a co za tym idzie w wieku 5 lat zostaÂła na mnie naÂłoÂżona pieczĂŞĂŚ dziĂŞki której osoby z ga³êzi gÂłównej mogÂły mnie zabiĂŚ-w tym momencie ÂściÂągÂłem opaskĂŞ i pokazaÂłem dziewczynie pieczĂŞĂŚ na czole po chwili jednak kontynuowaÂłem -Od poczÂątku istnienia klanu osoby z ga³êzi pobocznej byÂły zmuszone sÂłuÂżyĂŚ osobÂą z ga³êzi gÂłównej a co za tym idzie oddaĂŚ Âżycie jeÂśli przyjdzie taka potrzeba.W wieku 10 lat pomyÂślnie skoĂączyÂłem akademiĂŞ i staÂłem siĂŞ Geninem rok póÂźniej Chuninem.DuÂżo czasu spĂŞdzaÂłem na misjach a wiĂŞc dziĂŞki temu miaÂłem czas na naukĂŞ technik z poza klanu.W wieku 13 lat postanowiÂłem zamordowaĂŚ mojego ojca.Odpowiednio siĂŞ do tego przygotowaÂłem.PostÂąpiÂłem uczciwie wyzywajÂąc mego ojca na pojedynek a nie zabijajÂąc go w nocy gdy spaÂł.Pomimo przewagi wygraÂłem i zabiÂłem ojca dziĂŞki technikÂą których nauczyÂłem siĂŞ poza klanem.ZdoÂłaÂłem zatuszowaĂŚ zbrodnie jednak nie na dÂługo po dwóch tygodniach odkryto mój sekret takÂże kiedy wróciÂłem z misji zostaÂłem otoczony przez oddziaÂł ANBU i nastÂąpiÂło starcie.Pomimo przewagi liczebnej zdoÂłaÂłem pokonaĂŚ wszystkich jednak nie w pojedynkĂŞ.PomogÂły mi kÂąsajÂące wĂŞÂże które wyskakiwaÂły znikÂąd i zabijaÂły przeciwników.Jednak mimo tego odniosÂłem powaÂżnÂą ranĂŞ i zemdlaÂłem.ObudziÂłem siĂŞ zamkniĂŞty w kloszu pod³¹czony do jakiejÂś maszyny.Lekarz który zobaczyÂł Âże nie ÂśpiĂŞ otworzyÂł klosz i to byÂło ostatniÂą czynnoÂściÂą jakÂą zrobiÂł w Âżyciu poniewaÂż zabiÂłem go.Od³¹czyÂłem siĂŞ od maszyny i wybiegÂłem z pokoju jednak zostaÂłem tam zapĂŞdzony z powrotem przez klony blado skórnego mĂŞÂżczyzny jak póÂźniej siĂŞ okazaÂło byÂł on tym który pomógÂł mi w walce z oddziaÂłem ANBU.Za uratowanie przyrzekÂłem mu lojalnoœÌ a on za to obdarowaÂł mnie przeklĂŞtÂą pieczĂŞciÂą.SÂłuÂżyÂłem mu wiernie zabijajÂąc dla niego.Pewnego dnia wysÂłaÂł mnie na egzamin na wyÂższÂą rangĂŞ który wygraÂłem i ze stopniem Jonina powróciÂłem do jego mrocznej siedziby.Jednak nie zastaÂłem go tam a wiĂŞc od tego czasu byÂłem wolny.B³¹kajÂąc siĂŞ od wioski do wioski speÂłniaÂłem misjĂŞ i w koĂącu powróciÂłem do wioski gdzie zamordowaÂłem ojca.ZostaÂła wydana na mnie kara którÂą wykonaÂłem i zostaÂłem oczyszczony z zarzutów.Po pewnym czasie do³¹czyÂłem do druÂżyny jednak szybko z niej odszedÂłem i przystÂąpiÂłem do organizacji KNH i nalezĂŞ do niej po dziÂś dzieĂą.Wkrótce spotkaÂłem ciebie a dalej wiesz co siĂŞ staÂło-westchn¹³em zmĂŞczony opowiadaniem po czym zawoÂłaÂłem kelnera i zÂłoÂżyÂłem zamówienie na Ramen i sok pomaraĂączowy.Po dostarczeniu posiÂłku zabraÂłem siĂŞ do jedzenia jednoczeÂśnie pytajÂąc siĂŞ dziewczyny czy zechcĂŞ podzieliĂŚ siĂŞ swojÂą historiÂą ze mnÂą.
Jak juÂż wiesz mam a wÂłaÂściwie miaÂłam brata. Mój tata zgin¹³ na wojnie w Ishvarze gdy miaÂłam 5 lat. Mieszkam ze swojÂą mamÂą, Pinako. Razem z niÂą prowadzimy maÂła Kwiaciarnie. Uwielbiam roÂśliny i zwierzĂŞta moÂżna powiedzieĂŚ, Âże jestem opĂŞtana na ich punkcie.Najbardziej kocham róÂże, szczególnie te, które dostaÂłam od Ciebie. Poza tym mnóstwo czasu spedzam na tancach jestem typowÂą dziewczynÂą.. Z tym wyjÂątkiem, Âże kaÂżda kobieta ma miliony mĂŞÂżczyzn w sowim Âżyciu Ty jesteÂś pierwszym, który siĂŞ mnÂą zainteresowaÂł. Dawniej uwielbiaÂłam kÂłociĂŚ sie z moim kochanym bratem.. teraz juÂż niestety tego nie doznam.Nie moge znieœÌ zachowania naszej matki, która nie moze zrozumieĂŚ wielu rzeczy jest tak ograniczona.. WiekszoœÌ rzeczy, które siĂŞ przydaÂżyÂły naszej rodzinie wynikÂła przez jej gÂłupote.. Jednak no cóÂż to moja matka musze jÂą kochaĂŚ.
Aha ja skoĂączyÂła szkoÂłe.. dla uzdolnionych muzycznie ale dawno juÂż nie graÂłam kiedyÂś kochaÂłam to robiĂŚ..
No cóÂż moÂże zabrakÂło troche czasu.
Dziewczyna zabraÂła siĂŞ za jedzenie zamówionego jedzenia..
-DziĂŞkujĂŞ Ci
Jeszcze raz. Tak naprawde w przeciÂągu tego jednego dnia zrobiÂłeÂś dla mnie wiecej niÂż.... Wszyscy, których znaÂłam przez caÂła nasza znajomoœÌ..
Kobieta wyjĂŞÂła z wazonika kwiatek wydarÂła pÂłatki i dmuchnĂŞÂła Arihyoshi prosto w twarz po czym zaczeÂła siĂŞ smiaĂŚ
RównieÂż siĂŞ ÂśmiaÂłem a w tym czasie kelner podszedÂł do naszego stolika i zabraÂł talerze po posiÂłkach.PatrzÂąc siĂŞ w Chi-chan rzekÂłem:
-CoÂś ci poka¿ê-po tych sÂłowach poÂłoÂżyÂłem na stole rĂŞkĂŞ i skupiÂłem w niej czakrĂŞ która pojawiÂła siĂŞ w tej koĂączynie po chwili i widaĂŚ jÂą byÂło goÂłym okiem.Dziewczyna patrzyÂła z zaciekawieniem na to co robiĂŞ a ja z zebranej czakry stworzyÂłem ró¿ê które tak uwielbia Chi-chan.Dziewczyna ucieszyÂła siĂŞ na widok czakranej róÂży i chwyciÂła jÂą do rÂąk jednak ta rozpadÂła siĂŞ a Chi-chan zaczĂŞÂła przepraszaĂŚ.OdpowiedziaÂłem jej Âże nic siĂŞ nie staÂło a w tym momencie poczuÂłem siĂŞ dziwnie.PatrzyÂłem na Chi-chan która siĂŞ nie ruszaÂła nawet nie mrugaÂła swymi piĂŞknymi oczyma.Tak samo reszta obecnych ludzi w barze a nawet mucha która wisiaÂła w powietrzu.Co to ma byĂŚ?Nagle w caÂłym barze rozbÂłysÂło ÂświatÂło a na Âśrodku pojawiÂł siĂŞ portal a z jego wnĂŞtrza dobiegaÂł gÂłos który mnie woÂłaÂł.Nie wiem czemu ale udaÂłem siĂŞ za tym gÂłosem i przekroczyÂłem portal który zamkn¹³ siĂŞ zaraz potem.Tym czasem w barze nadal nikt siĂŞ nie ruszaÂł(kaÂżdy kto wejdzie do baru zatrzymuje siĂŞ w czasie).
NMM

//Przez parĂŞ dni mnie nie bĂŞdzie mam walkĂŞ poza czasem wiĂŞc tutaj czas jest zatrzymany aÂż do mojego powrotu//
Akuro stan¹³ przed drzwiami baru.
"Nie chce mi siĂŞ nosic tego kapturzyska w barze... ZrobiĂŞ sobie nastĂŞpnÂą maskĂŞ..."
WyciÂągn¹³ kunai i uci¹³ z bluzki kawaÂłek materiaÂłu, wyci¹³ takÂże cienkie wÂłókienko. WÂłókienkiem przywiÂązaÂł maskĂŞ do dolnej czĂŞÂści twarzy. ZasÂłoni³¹ ona jÂą idealnie.
"Teraz lepiej" - pomyÂślaÂł z zadowoleniem, zrzuciÂł kaptur i wszedÂł do baru, rozchylajÂąc drzwi. RozejrzaÂł siĂŞ. - "Bar jak bar. Postaram siĂŞ nie rzucac w oczy. "
PodszedÂł do lady, za którÂą staÂł barman.
"ZamówiĂŞ jakieÂś porzÂądne sake..."
-Sake... Mocne. Ca³¹ butelkê.
"Zwykle zamawia siĂŞ je w kieliszku... Mam to gdzieÂś, i tak w kieliszku jest tego za maÂło. "
Barman pokiwaÂł gÂłowÂą i znikn¹³ na chwilĂŞ, po czym wróciÂł z peÂłnÂą butelkÂą oraz pustÂą, sporÂą szklankÂą. NalaÂł do szklanki sake, po czym wrĂŞczyÂł jÂą Akuro razem z butelkÂą. MÂłody Aburame siĂŞgn¹³ do kieszeni, wygrzebaÂł coÂś z niej i wyÂłoÂżyÂł kilkanaÂście Yenów na ladĂŞ.
-Dziêki - mrukn¹³, po czym oddali³ siê w g³¹b baru. Wmiesza³ siê w t³um.
Usiad³ przy ostatnim stoliku, najg³êbiej we wnêtrzu baru. Uchyli³ na moment maskê, upewniwszy siê, ¿e nikt go nie obserwuje, i wychyli³ ca³¹ szklankê jednym ³ykiem.
-Uuuuch. - sapn¹³, po czym od³o¿y³ szklankê. Nala³ sobie ponownie. Tym razem zdj¹³ maskê, po³o¿y³ na stolê, wzi¹³ jak¹œ gazetkê le¿¹c¹ na stole i zas³oni³ ni¹ twarz, niby czytaj¹c. Popija³ powoli z szklanki.
Samhain zwolniÂł swój bieg przed barem, chciaÂł zrobiĂŚ dobre wraÂżenie na przebywajÂących tam osobach. PoprawiÂł swój pÂłaszcz i otworzyÂł drzwi baru robiÂąc lekki przeciÂąg, przeszedÂł przez próg i daÂł kilka kroków... zanim drzwi siĂŞ zamknĂŞÂły przeciÂąg rozwiaÂł jeszcze jego czarne dÂługie wÂłosy, dziĂŞki czemu byÂło czuĂŚ od niego tÂą bijÂącÂą z³¹ aurĂŞ, która zwykle straszy ludzi.
Niestety w barze oprócz kilku pijaczków i zamaskowanego osobnika w kÂącie nikogo nie byÂło, dlatego teÂż Samhain obdarzyÂł ów czÂłowieka badawczym spojrzeniem... nie widziaÂł go wczeÂśniej wiĂŞc teÂż nie wiedziaÂł czego moÂżna siĂŞ po nim spodziewaĂŚ...
ZamówiÂł butelkĂŞ piwa i usiadÂł niedaleko zamaskowanego czÂłowieczka
Akuro wychyliÂł kolejnÂą, juÂż trzeciÂą szklankĂŞ.
"Mam przecieÂż mocny Âłeb... Nie opijĂŞ siĂŞ..." - okÂłamywaÂł samego siebie mÂłody Aburame.
Nagle drzwi baru otworzyÂły siĂŞ. W Âśrodku byÂło duÂżo ludzi, wiĂŞc nie wszyscy zwrócili na to uwagĂŞ, ale Akuro spojrzaÂł tam, ostroÂżnie wychylajÂąc oczy znad gazety.
Do Âśrodka wszedÂł mĂŞÂżczyzna w pÂłaszczu. PrzeciÂąg rozwiaÂł jego czarne, dÂługie wÂłosy. Nieprzyjemna aura rozbiegÂła siĂŞ po pomieszczeniu.
"Nie wyglÂąda, jak tutejszy bywalec" - pomyÂślaÂł mÂłody Aburame, po czym nalaÂł czwartÂą szklankĂŞ, ale nie wypiÂł jej od razu. ObserwowaÂł przybysza, który takÂże na niego patrzyÂł - przez chwilĂŞ, póÂźniej zaÂś usiadÂł przy stole niedaleko Akuro.
M³ody Aburame obserwowa³ go, wychylaj¹c czwart¹ szklankê. Tym razem jednak nie pi³ tak szybko, zainteresowa³ siê przybyszem. Naci¹gn¹³ na twarz maskê, odrzuci³ gazetê i odsun¹³ szklankê.
KoÂło Samhain'a zmaterializowaÂł siĂŞ czÂłowiek... a dokÂładniej mówiÂąc posÂłaniec, podaÂł mu kartkĂŞ na której byÂło coÂś zapisane. Nowy czÂłonek Brzasku szybko zanurzyÂł siĂŞ w lekturze a ten dziwny czÂłowieczek znikn¹³... Po chwili kiedy dawny Tsuchikage skoĂączyÂł czytaĂŚ tÂą wiadomoœÌ, spojrzaÂł na mĂŞÂżczyznĂŞ siedzÂącego niedaleko niego. Po czym wstaÂł, podszedÂł do niego i po prostu siĂŞ przysiad bez Âżadnego sÂłowa... SpojrzaÂł na niego badawczym wzrokiem...
-Tak wiĂŞc...- zacz¹³ rozmowĂŞ od trochĂŞ dziwnych sÂłów, przecieÂż zwykle ludzie zaczynajÂą rozmowĂŞ od Witaj albo innego przywitania
-... moi szpiedzy donieÂśli mi Âże chciaÂłbyÂś wstÂąpiĂŚ w szeregi Akatsuki- jego chrypowaty gÂłos brzmiaÂł doœÌ groÂźnie, ostro a zarazem tak maÂło ludzko, jego twarz teÂż nie przejawiaÂło Âżadnych emocji, rozmówca mógÂł siĂŞ domyÂślaĂŚ Âże ten oto czarnowÂłosy mĂŞÂżczyzna, który siedzi przed mógÂłby go zabiĂŚ bez najmniejszych wyrzutów sumienia
-czy uwaÂżasz Âże jesteÂś tego godzien?- zapytaÂł bez Âżadnych ceregieli popijajÂąc piwo, które juÂż wczeÂśniej kupiÂł
Akuro obserwowaÂł przez jakiÂś czas nieznajomego, po czym znów zasÂłoniÂł siĂŞ gazetÂą, zdj¹³ maskĂŞ i wychyliÂł szybko czwartÂą juÂż szklankĂŞ. ÂŚwiat przed jego oczami lekko siĂŞ chwiaÂł. Trzepn¹³ siĂŞ porzÂądnie w gÂłowĂŞ. Obraz wróciÂł do normy. RzuciÂł gazetĂŞ na stóÂł i szybkim ruchem zasÂłoniÂł twarz z powrotem maskÂą.
Obok przybysza, na którego mÂłody Aburame znów spojrzaÂł, pojawiÂł siĂŞ jakiÂś czÂłowiek. PodaÂł mu jak¹œ kartkĂŞ. Nieznajomy zabraÂł siĂŞ za czytanie, zaÂś facet, który daÂł mu kartkĂŞ, po prostu znikn¹³.
"Dziwny jest ten Âświat" - pomyÂślaÂł podpity Akuro. NalaÂł sobie piÂątÂą szklankĂŞ, ale na razie jej nie wypijaÂł.
Po chwili przybysz wstaÂł, podszedÂł do mÂłodego Aburame i usiadÂł przy nim bez Âżadnego sÂłowa. Akuro spojrzaÂł na niego leniwie. W normalnym stanie pewnie by siĂŞ zdziwiÂł, ale teraz...
Nieznajomy rozpocz¹³ rozmowê groŸnym, chrypowatym g³osem.
"On caÂły wyglÂąda jakoÂś groÂźnie... I dziwnie. "
SÂłyszÂąc to, co ów mĂŞÂżczyzna powiedziaÂł, odrzekÂł :
-Nno.
Zacz¹³ przeczesywac pamiêc, co utrudnia³ mu wypity alkohol, i w koùcu znalaz³ to, czego szuka³.
-Tak - poprawiÂł siĂŞ. - Masz... racjĂŞ.
CzÂłowiek spytaÂł jeszcze o coÂś, mianowicie, czy Akuro uwaÂża, Âże jest tego godzien.
-Nno jasne, inaczej bym siĂŞ nie wychylaÂł - powiedziaÂł mÂłody Aburame. OdchyliÂł lekko maskĂŞ. ByÂł juÂż trochĂŞ pijany i nie zwracaÂł tak bardzo uwagi na kamuflaÂż twarzy. PopiÂł z piÂątej szklanki. Nieznajomy dostrzegÂł bÂłysk czerwieni na jego twarzy. WidziaÂł to przez chwilĂŞ, potem Akuro szybko zasÂłoniÂł twarz maskÂą, ale wiedziaÂł juÂż, Âże to, co kryje siĂŞ pod tym kawaÂłkiem materiaÂłu nie jest normalne, ani teÂż Âładne.
JedynÂą reakcjÂą na sÂłowa rozmówcy byÂł tylko leciutki prawie Âże niezauwaÂżalny uÂśmiech na twarzy Samhain'a... NastĂŞpnie nowy czÂłonek Brzasku mocno pociÂągn¹³ Âże swojej butelki i wstaÂł...
-Tak wiĂŞc..-znów rozpocz¹³ zdanie od tych samych sÂłów, coÂś go chyba naszÂło bo raczej nigdy nie powtarzaÂł siĂŞ... chyba Âże to byÂło konieczne
-znam sposób aby siĂŞ o tym przekonaĂŚ- uÂśmiech na jego twarzy lekko siĂŞ powiĂŞkszyÂł
-wiĂŞc radzĂŞ narazie odstawiĂŚ sake, jeÂżeli chcesz dostaĂŚ siĂŞ do tej jakÂże piĂŞknej i krwawej organizacji- gÂłos, który juÂż wtedy wydawaÂł siĂŞ groÂźny i stanowczy jeszcze bardziej nabrzmiaÂł, tym razem mogÂło siĂŞ wydawaĂŚ Âże to sam demon przemawia przez jednak, jednak nic z tych rzeczy...
-Wstawaj, pójdziemy na..- Samhain zrobiÂł, krótkÂą przerwĂŞ w zdaniu, coÂś jakby szukaÂł odpowiedniego sÂłowa
-..spacer po ³¹kach niedaleko Taki- Samhain chocia¿ by³ doœÌ skryty w sobie lubi³ zabawy s³owne, cielesne te¿ ale to nie temat tego posta ...
PopatrzyÂł jeszcze przez chwilĂŞ na swojego rozmówcĂŞ po czy dodaÂł do swojej wypowiedzi
-Po drodze opowiesz mi wszystko o sobie, z jakiej wioski pochodzisz, dla jakich organizacji pracowaÂłeÂś etc. jeÂżeli mnie okÂłamiesz bĂŞdziesz mógÂł siĂŞ udaĂŚ na wieczne odpoczywanie.. - tym razem gÂłos, który i tak przypominaÂł juÂż gÂłos demona nie pogorszyÂł siĂŞ, jedynie moÂżna byÂło dostrzec bÂłysk w jego oku, który miaÂł znaczyĂŚ Âże Samhain tylko czeka na okazje Âżeby pozbawiĂŚ kogoÂś Âżycia
-Mam nadziejĂŞ Âże siĂŞ rozumiemy- dodaÂł jeszcze na koniec, Âże sÂłyszalnÂą nutkÂą ironii w gÂłosie
Akuro dostrzegÂł na twarzy przybysza coÂś w rodzaju leciutkiego uÂśmiechu, który trudno byÂło mu dostrzec tym bardziej, Âże obraz przed jego oczami znów zacz¹³ siĂŞ koÂłysac w wesoÂłym rytmie.
Nieznajomy popiÂł z butelki, po czym wstaÂł od stoÂłu. MÂłody Aburame spojrzaÂł na niego pytajÂąco przymruÂżonymi oczyma. Przybysz oÂświadczyÂł, Âże zna sposób na przekonanie siĂŞ o wartoÂści Akuro. MÂłody Aburame odpowiedziaÂł krótko i treÂściwie :
-Nno...
NastĂŞpne sÂłowa sprawiÂły, Âże Akuro posmutniaÂł.
-Odstawic? No doobra...
OdÂłoÂżyÂł butelkĂŞ sake, w której juÂż niewiele zostaÂło, oraz szklankĂŞ, w której zostaÂła poÂłowa. Nieznajomy poleciÂł mu wstawac.
"Spacer niedaleko Taki...? KurczĂŞ, chyba wyglÂądam na pijanego... Nie jestem pijany!"
WstaÂł, chwiejÂąc siĂŞ, po czym odchyliÂł ponownie lekko maskĂŞ. Przybysz znów mógÂł dostrzec tylko to, co wczeÂśniej. MÂłody Aburame wpiÂł nagle zĂŞby w dÂłoĂą. Niewielki kawaÂłek miĂŞsa z jego wÂłasnej reki znalazÂł siĂŞ w jego ustach. Przez chwilĂŞ trzymaÂł go tam, po czym wypluÂł na podÂłogĂŞ i schowaÂł czubkiem buta pod stóÂł.
-Wybacz, tylko tak mogÂłem... siĂŞ pobudzic - powiedziaÂł.
"Hm, moja krew smakuje caÂłkiem nieÂźle. "
W rzeczywistoÂści nadal byÂł pijany, ale przynajmniej jego umysÂł trochĂŞ siĂŞ rozjaÂśniÂł. - ChodÂźmy.
Nieznajomy dodaÂł coÂś jeszcze do swojej wypowiedzi. W jego sÂłowach kryÂła siĂŞ groÂźba.
-Nno... Tak, znaczy siĂŞ. Po co od razu grozic? Nie mam powodu, Âżeby CiĂŞ okÂłamywac.
Po tych sÂłowach Akuro udaÂł siĂŞ ku wyjÂściu z baru, kiwajÂąc siĂŞ lekko.
WyszedÂł. [NMM] .
Samhain jedynie przelotnym spojrzeniem skwitowaÂł dziwne wyczyny swojego rozmówcy
-Tak wiĂŞc lepiej zacznij opowiadaĂŚ tÂą bajkĂŞ- stwierdziÂł krótko po czym udaÂł siĂŞ w stronĂŞ drzwi [cenzura] Akuro
<nmm> -> Bramy Taki
//napisz tam pierwszy posta ;P //
Drzwi do baru otworzy³y siê a w nich stan¹³ Abunee wraz z nim zimne powietrze wlecia³o do œrodka rozwiewaj¹c jego ciemne wrêcz czarne w³osy.
Powolnym krokiem wszed³ do œrodka i zamkn¹³ drzwi wiêkszoœÌ ludzi go nie zna³a a je¿eli zna³a to dawno nie widzia³a wiêc trudno okreœliÌ czy go poznano.
ZasiadÂł przy jednym ze stolików i zamówiÂł szklankĂŞ czystej.
ChwilĂŞ siĂŞ naczekaÂł zanim podano mu lurĂŞ w brudnej szklance którÂą skwitowaÂł paroma krótkimi lecz jakÂże dosadnymi sÂłowami - Co to K**wa ma byĂŚ ? - wypowiadajÂąc swojÂą kwestiĂŞ rzuciÂł zimne spojrzenie barmanowi który zrobiÂł to chyba zÂłoÂśliwie.
Czym prĂŞdzej kazaÂł wymieniĂŚ i szklankĂŞ i wódkĂŞ ... tak teÂż zrobiono.
Teraz siedziaÂł i sÂączyÂł powoli trunek ze szklanki.
WiêkszoœÌ ludzi obserwowa³a go bardzo wnikliwie bowiem nie podoba³ im siê jego ton i zachowanie.
Jak to stwierdziÂł jeden z panów " To nie jest miejsce dla takich mÂłokosów".
Ch³opak siê tym nie przej¹³ wiedzia³ bowiem ¿e nie warto odr¹bywaÌ ³ba jakiemuœ cieciowi a wziêto Abunee za zwyk³ego ch³opaka bo zdj¹³ opaskê przed wejœciem do baru i schowa³ do jednej z kieszeni przy plecaku.
Po niedÂługim czasie zakoĂączyÂł picie i wyszedÂł przed bar po czym skierowaÂł sie ku bramie. < NMM >
PrzychodzĂŞ do baru i zamawiam sake i ramen.

Dodane po 34 minutach:

Zjadam ramen popijajÂąc sake. WstaÂłem i podziĂŞkowaÂłem za danie kucharzowi i poÂłoÂżyÂłem na stole pieniÂądze. WyszedÂłem.
[NMM]
WchodzĂŞ do baru po dÂługiej podróÂży Âżeby coÂś przekÂąsiĂŚ. Zamawiam 3 miski Ramen i 1 Sake. ByÂłem bardzo gÂłodny wiĂŞc szybko zacz¹³em jeœÌ.

Dodane po 10 godzinach 56 minutach:

Po skoĂączeniu 3 misek Ramen i wypiciu 1 butelki sake zamawiam 2 butelki Sake na podróÂż. Po dostaniu Sake na lade rzucam kase, biorĂŞ do rÂąk sake i wychodzĂŞ w poszukiwaniu jakiegoÂś nowego ,,sprzymierzeĂąca''.

NMM
Do baru wszedÂł Ryu, przerzuciÂł wzrokiem caÂłe miejsce po czym spojrzaÂł na barmana stojÂącego za ladÂą.
Powoli zmierzyÂł w jego stronĂŞ, usiadÂł przy ladzie na wielkim krzeÂśle i zamówiÂł coÂś do jedzenia.
Po dziesiĂŞciu minutach barman przyniósÂł mu gorÂący Ramen, chÂłopak wyj¹³ z kubka paÂłeczki i zacz¹³ powoli jeœÌ ...
Przychodzi do baru i widzi jakiegoÂś chÂłopca ze swojej wioski.Siada koÂło niego i mówi :
-CzeœÌ ma³y ch³opcze , jak masz na imie nieznajomy? - zapyta³.
SpojrzaÂł na nieznajomego kÂątem oka, odkÂładajÂąc paÂłeczki od buzi.
Jestem Ryu, powiedziaÂł. A ty jak masz na imiĂŞ ? SpytaÂł równieÂż miÂło co chÂłopak obok.
Spojrza³ na swoj¹ miskê ramenu i zacz¹³ dalej jeœÌ ...
Jestem Haraki - OdpowiedziaÂł Ryu'owi
Potem powiedziaÂł do Barmana o GorÂące Ramen które je w tymczasie
DokoĂączyÂł ramen ..
Przepraszam, ale muszê ju¿ iœÌ, mo¿e spotkamy siê potem.
Ryu powiedziaÂł, zawoÂłaÂł barmana, po czym zapÂłaciÂł i odszedÂł od lady.
WyszedÂł i poszedÂł w stronĂŞ domu.

NMM
zasiadÂłem przy stoliku i spoglÂądaÂłem na barmana. Nie zdejmujÂąc kaptura zamówiÂłem piwo. ObserwowaÂłem bar ale nie zauwaÂżyÂłem nikogo znajomego. MiaÂłem wraÂżenie jakby nikt od dawna tu nie zaglÂądaÂł. czekajÂąc na piwo z nudów bawiÂłem siĂŞ podstawkÂą pod kufel.
W barze byÂło dosyĂŚ tÂłoczno, dostawcy piwa z ledwoÂściÂą nad¹¿ali. Wszyscy byli spragnieni GrzaĂąca z sokiem bÂądÂź miodem. CzekaÂłeÂś juÂż dosyĂŚ dÂługo gdy, ktoÂś dotkn¹³ twego ramienia by zwróciĂŚ twÂą uwage. PomyÂślaÂłeÂś kelner? Nie to jakaÂś dziewczyna

- przepraszam moÂżna?

SpytaÂła, wskazujÂąc na wolne miejsce naprzeciw Ciebie
AleÂż proszĂŞ, rzekÂłem przesuwajÂąc krzesÂło aby mÂłoda kobieta mogÂła usi¹œÌ. Zsun¹³em kaptur z gÂłowy i uÂśmiechn¹³em siĂŞ promieniÂście. DodaÂłem - Ma pani bardzo piĂŞkne oczy, czy mógÂłbym poznaĂŚ twe imiĂŞ- po czym zamilkÂłem czekajÂąc na odpowiedÂź niewiasty.
- a jestem Kaku Renbo.
UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ i usiadÂła.

- Faktycznie ogromny ruch, a tak z grzecznoÂści kim pan jest?

WÂłaÂśnie kelner przyniósÂł ci piwo w wielkim metalowym, kufrze. Co najmniej 2l, nie cackali siĂŞ po co 4 zamawiaĂŚ, jedno starcza tu na dÂługo. Kobiecie przyniósÂł kawe. ZamieszaÂł wrzuciÂła jednÂą kostkĂŞ cukru. Spokojnie patrzaÂła po otoczeniu.
- MiÂło mi poznaĂŚ, ja jestem Shiziki ale dla przyjacióÂł i piĂŞknych kobiet Shinz- rzekÂłem uÂśmiechniĂŞty - faktycznie dawno nie widziaÂłem tak wielkiego ruchu tutaj. -CzĂŞsto tu wpadasz? Nie sadzĂŞ Âże mógÂłby przeoczyĂŚ takÂą piĂŞknoœÌ. - rzekÂł cicho. - Czekasz na kogoÂś ?
- a tam szukam, po prostu zimno i nie jestem z tÂąd. Czyli jestem tu pierwszy raz.

Dziewczyna zdjê³a d³ugi p³aszcz i... czêœÌ ludzi zamar³a. Niekturzy szybko siê oddalili. Mieliœcie wiêcej miejsca i przestrzeni.

- Kakurenbo to nazwa gry w chowanego, wybacz Âże ci prawdy nie powiedziaÂłam



- szukam kogoœ, jestem OININ-en . Kogokolwiek de fakto, mo¿na powiedzieÌ tymczasowego partnera pomocnego do misji. Szkoda ¿e nie jesteœ shinobi wiêc nie obra¿ê siê jeœli ka¿esz mi odejœÌ lub sam odejdziesz od stoika.
-nie zmienia to faktu Âże jesteÂś urocza-powiedziaÂł szarmancko. - Jestem shinobi z taki- delikatnie poprawia swojÂą opaskĂŞ na rĂŞce tak aby byÂła widoczna dla niej. -To o co chodzi w tej misji- odsunÂą piwo na bok czujÂąc Âże szykuje siĂŞ robota.
- jesteÂś ninja? Dobre, a ja myÂślaÂłam Âże juÂż nie szkolÂą. Za tem moÂżesz siĂŞ przydaĂŚ. Po pierwsze napisz na kartce opis tego miejsca, ludzi, mnie wszystkiego co widzisz, bardzo ciĂŞ prosze

-----------------------------------------------------------------------

A wiĂŞc dÂłuuugi post Chce zobaczyĂŚ jak piszesz i po tym zobaczymy jakiej rangi bedzie misja. ja jutro odpisze

Jak potrafisz
MaÂły acz wszechstronny piĂŞtrowy bar. CaÂły zbudowany z drewna, przy barze barman z grubym wÂąsem nie nadarza z laniem piwa. Jego ÂświecÂąca Âłysina Âświadczy o jego wiekowoÂści. Liczni goÂście siedzÂący przy drewnianych stolikach zalewajÂący swe gardÂła grzaĂącami i innymi trunkami. W rogu widaĂŚ grupkĂŞ osób nie pasujÂących do reszty. Wszyscy siedzÂą z grobowymi minami i sÂączÂą czystÂą, pewnie opÂłakujÂą swojego przyjaciela, morze wyjechaÂł lub umarÂł, a moÂże po prostu majÂą doÂła. Na drzwiach wejÂściowych uchylonych lekko widnieje napis ""Witaj i UsiÂądÂź". Na piĂŞtrze sÂłychaĂŚ gwar z którego sÂłychaĂŚ pomruki "sto, najlep, duÂżo" ÂświadczÂą o tym Âże osoba ta z pewnoÂściÂą obchodzi swoje urodziny. Za mnÂą jest lustro odbija siew nim dosÂłownie caÂły lokal a nad nim wisi wspaniaÂły szczupak, majÂący okoÂło 5 m dÂługosci. Obok mnie siedzi przeÂśliczna kobieta o piĂŞknych b³êkitnych oczach, jej falowany wÂłosy rozwiewajÂą siĂŞ w wietrze wywoÂłanym lekkim przeciÂągiem, rysy twarzy acz szorstkie lecz doskonale skomponowane z jej Âślicznym noskiem, jej smukÂła sylwetka wyÂłaniajÂąca siĂŞ z mgÂły utworzonej przez dym tytoniu sprawia Âże kudÂłate myÂśli nasuwajÂą siĂŞ na sam jej widok.
- Âładnie, mógÂłbyÂś pisaĂŚ ksi¹¿ki. A wiĂŞc zlecĂŞ ci zadanie, sama mam za duÂżo na gÂłowie. MusiaÂłabym siĂŞ dosÂłownie rozdwoiĂŚ, a businy sÂą maÂło odporne. Z powodu braku ludzi nawet nam zlecajÂą takie proste misje. IdÂź przynieÂś, pozamiataj. Ehhh, ale nic zrobiĂŞ sobie wolne. Chcesz zadanie tak? A wiĂŞc odszukasz Saku Kitsune, moÂżliwe Âże jest jeszcze w Kiri Garue. Dostarczysz mu moje zalegÂłe raporty. Nic waÂżnego, ale mój szef moÂże siĂŞ gniewaĂŚ za mojÂą opieszaÂłoœÌ. Potem udasz siĂŞ do suny, tam w szklarni majÂą zioÂła lecznicze, zdobĂŞdziesz ich kilka, zwÂłaszcza leczÂące oparzenia i na bezsennoœÌ, taki maÂły woreczek tego i mi przyniesiesz. To taka misja rangi D, moge i daĂŚ ci i C, ale bojĂŞ siĂŞ Âże nie dasz sobie rady. A wiĂŞc jak?

BiaÂłowÂłosa spokojnie sÂączyÂła kawe, i przypatrywaÂła siĂŞ tobie. ByÂła zaskoczona tym Âże jesteÂś shinobi, moÂże i dobrze Âże nie wyglÂądasz, moÂże masz predyspozycje na szpiega.

-----------------------------------------------------------------------------
Nie mam duÂżo czasu dlatego taka sÂłaba misja i maÂło modowana. Za to moÂżliwe póÂźniej siĂŞ zgadamy na lepszÂą.. czy tÂą nawet rozwine w pewnym momencie
- wÂłaÂśnie czegoÂś takiego szukaÂłem- rzekÂł spoglÂądajÂąc kobiecie g³êboko w oczy. Po czym dodaÂł - Saku Kitsune kto to, czy mógÂłbym prosiĂŚ o wiĂŞcej informacji o nim, gdzie powinienem go szukaĂŚ. I gdzie potem ciĂŞ znajdĂŞ piĂŞkna pani ?- Po tych sÂłowach zmierzyÂł jÂą wzrokiem "Jest boska" pomyÂślaÂł.
- musisz uwaÂżaĂŚ, jesteÂśmy specjalnÂą jednostkÂą Kiri. Dostarcz siĂŞ wiĂŞc tam, moje szefostwo samo ciĂŞ wytropi gdy przekroczysz granice. Wystarczy Âże bĂŞdziesz siĂŞ gÂłoÂśno na bramie zachowywaÂł i zwracaÂł na siebie uwage.
tu masz listy i gleit. Ten ostatni bĂŞdzie tÂłumaczyÂł twoje zachowanie. Jak dostarczysz raporty udasz siĂŞ do suny po zioÂła tak jak Ci mówiÂłam. Dasz sobie rade, po za tym zapÂłacĂŞ ci 100y za to, myÂślĂŞ Âże to dobra cena.

Dziewczyna skoĂączyÂła kawe i zapewne szykowaÂła siĂŞ do odejÂścia. ZauwaÂżyÂłeÂś Âże posiada dziwny nietypowy znaczek na pÂłaszczu z napisem OINIM (ninja poÂścigowy-likwidacyjny)

- a wiĂŞc decyzja, Tak? Czy Nie?

--------------------------------------------------------------------------------------
wiĂŞcej odwagi ! Piszesz Âładnie ale krótko, wiesz ja teÂż lecz trzeba od czasu do czasu napisaĂŚ normalnej wielkoÂści posta. ÂŻeby siĂŞ nie czepiali....mnie
-Tak- Wzi¹³em glejt i list i schowaÂłem go za pazuchĂŞ. -WiĂŞc wyruszam mam nadziejĂŞ Âże szybko siĂŞ spotkamy piĂŞkna - uÂśmiechn¹³em siĂŞ lekko do niej po czym wstaÂłem i zaÂłoÂżyÂłem kaptur na gÂłowĂŞ. - Gdzie bĂŞdĂŞ mógÂł odebraĂŚ swojÂą nagrodĂŞ? - Po tych sÂłowach uÂśmiechn¹³ siĂŞ lekko pod kapturem.
"Albo innymi sÂłowy gdzie bĂŞdĂŞ mógÂł ciĂŞ spotkaĂŚ piĂŞkna " PomyÂślaÂłem rozmarzony.
- gdy dostarczysz torbĂŞ zióÂł do Kiri i tam siĂŞ spotkamy.

Dziewczyna wstaÂła, spojrzaÂł swoimi krwistymi oczkami na boki.

- mam nadzieje Âże mnie nie zawiedziesz, a jeÂśli zdradzisz sama ciĂŞ dorwe i zobaczysz.

Tutaj pokiwaÂła trosze gÂłówkÂą na "no no", i ruszyÂła do wyjÂścia
Ruszy³em zaraz za ni¹, "oj taka kobieta to mog³a by mnie dorwaÌ " pomyœla³em. Poprawi³em kaptur i wyszed³em. Wiêc najpierw do kiri "eh znowu trzeba bêdzie p³yn¹Ì tym strasznym tunelem. Nie lubiê tego".
ObracajÂąc gÂłowĂŞ zmierzÂłem jeszcze raz caÂły bar po czym wyszedÂłem.
nmm
Spokojnym krokiem wszedłem do baru oraz skierowałem się do lady.
-Poproszę ciepły napój...- po czym spokojnie przysiadłem się z boku, tak abym mógł usłyszeć różne ciekawe informacje, ściągnąłem również kapelusz z głowy, gdyż to wprawiało mnie po prostu w dyskomfort, szczególnie podczas picia mojego napoju. "Może się czegoś dowiem, nie zaszkodzi posiedzieć, i tak nie mam nic szczególnego do roboty"
Przyszedłem do baru, chcąc puścić na chwilę w niepamięć wczorajsze przeżycia. Podchodzę do lady i mówię:
- Poproszę coś do picia, najlepiej sake.
Otrzymując moje zamówienie, usiadłem obok człowieka, przy którym leżał dosyć duży kapelusz. Z racji, iż ostatnimi czasy żyłem dosyć samotnie, postanowiłem z nim porozmawiać:
- Witaj, jestem Matixar, pochodzisz stąd? Po ubraniu sugeruję, że nie. Co Cię tu sprowadza?
Spokojnie popatrzyłem na człowieka który właśnie wszedł do baru.
-Eh... a jednak stąd pochodzę po tych słowach dopiłem do końca mój napój.
-Nazywam się Yo... Yo Idochi- przedstawiłem się z lekkim uśmiechem na ustach wystawiając rękę do nieznajomego, no cóż, trzeba zachowywać dobre pozory, lepiej nie nastawiać wrogo do siebie ludzi, ale niekiedy trzeba.
- Jak to? - zapytałem z niedowierzaniem - Przecież znam wszystkich z naszego klanu, Ciebie nigdy nie widziałem, jak to możliwe? Poza tym, niewiele jest jeszcze żyjących członków klanu. Hmm, jeśli mówisz prawdę, pokaż mi lewe ramię, każdy członek Idochi posiada znamię klanu.
Byłem bardzo ciekaw, jak sprawa się potoczy. Możliwe jest, by on był moim kuzynem? Mam nadzieję się tego dowiedzieć.
Spojrzałem spokojnie na Matixara i czekałem aż skończy wypowiadać swoją kwestię.
"A swoją droga możliwe że kiedyś go spotkałem, ale byłem jeszcze dzieckiem kiedy stąd wyruszyłem, praktycznie nie pamiętam okresu mojego życia w wiosce". Kiedy tylko skończył zadawać swoje pytania ja zacząłem mówić.
-Jako dziecko wraz z ojecm opuściłem wioskę... sądzę że to moja matka należała do tego klanu, gdyż ojciec nie był shinobi, ale możliwe jest że po prostu obrał inną drogę, a mi przekazał kekei genkai. Nie wiem dokładnie jak to było... ale wiem że należę do tego klany- podczas tych słów odsłoniłem jemu swoje lewe ramie na którym znajdowało się znamię.
-Jak widzisz mówię prawdę... nie miałbym powodu dla którego miałbym cię okłamywać...- ponownie zasłoniłem swoje ramię czekając na reakcję Matixara, w sumie to dziwne uczucie spotkać kogoś kto jest najprawdopodobniej z mojej rodziny... nigdy nie spotkałem innego członka naszego klanu, myślałem że jestem ostatni.
- Hmm, ojciec coś wspominał mi, że jedna z rodzin odeszła z miasta. Teraz wierzę, że jesteś moim kuzynem. - po tych słowach uścisnął dłoń Yo, mówiąc - Bardzo się cieszę, że Cię spotkałem. Aktualnie jestem liderem naszego klanu.
Pomyślałem sobie - straciłem rodziców, sądziłem, iż została tylko starszyzna klanu. Ale niespodzianka, kompletnie zapomniałem o tej rodzinie. Nawet bym nie przypuszczał, że wrócą. A w sumie wróci, bo nie powiedział, że jego ojciec także tu jest. Nie będę tego roztrząsać.
- A więc powiedz Yo, co Cię tu sprowadza?
- Szczerze to sprowadza mnie tu tylko to iż jestem z tej wioski... postanowiłem tutaj wrócić-
sam zacząłem rozmyślać nad moim celem powrotu do wioski, ale jakiegoś konkretnego nie znałem.
- Ale powiedz mi... czy ktoś jeszcze przetrwał z naszego klany ? Skoro jesteś liderem powinieneś posiadać takie informacje...- w moich oczach pojawiła się iskierka, teraz już wiem że nie jestem sam, ale może jest nas jeszcze więcej... może.
- Jesteś pierwszą żywą osobą z klanu Idochi jaką spotkałem ostatnimi lata...- te słowa były wypowiadane z smutkiem w głosie... niestety...
- Liderem jestem od niedawna. Jednak znam odpowiedź na twoje pytanie. Wszak prawie każdy z mieszkańców miasta wie, że klan Idochi prawie wymarł. Została jedynie starszyzna, ja, no i teraz przybyłeś ty. - odpowiedziałem Yo. Mnie samego smuciło, że tak mało młodych osób jest w klanie. Mam nadzieję, że przyszłość będzie o wiele lepsza.
-Rozumiem...- odpowiedziałem krótko po czym nastąpiła chwila niezręcznej ciszy. Po krótkim zastanowieniu postanowiłem mówić dalej. -Czyli do nas dwóch należy przywrócenie chwały naszemu klanu... mam nadzieję że podołamy...- powiedział to ze spokojem, sam nie byłem pewien jakbym zareagował na tą wiadomość, jeśli byłbym bardziej zżyty z tymi ludźmi... ale może to nie jest żadna dobra wiadomość... jedynym pocieszeniem jest to że nie odczuwam aż tak bardzo ich straty... praktycznie w ogóle nie znałem tych ludzi, jedynie pewna część mnie czuje smutek... jednak to była rodzina, jakby na to nie patrzeć.
-A wiesz może jeszcze w jakich okolicznościach... zginęli?- sam nie wiem czemu, ale ciężko było mi wypowiedzieć te słowa...
- Ehh... Sam chciałbym dokładniej wiedzieć. Wiem tylko tyle, co powiedział mi ten starszy człowiek. A dokładniej, cała rodzina wyruszyła na misję. Niestety jacyś bandyci z okolicznych wiosek ich napadli.... Ciał nikt nie znalazł - w tym momencie spuściłem głowę i starałem się powstrzymać łzy - Nic więcej nie wiem. Uff, która to już godzina? Chyba czas na mnie. Nie będę Cię dalej zatrzymywał. Jakbyś chciał, to możesz przyjść do naszego klanowego domu. To ten średniej wielkości budynek, blisko rzeki. Teraz należy także do Ciebie. Dobra, ja idę, do zobaczenia! - po tych słowach opuściłem bar.
<NNM>
-Do zobaczenia...- powiedziałem do odchodzącego Matixara po czym sam postanowiłem wyjść.
''Tutaj nie dowiem się niczego więcej na ten temat..." pomyślałem wkładając już kapelusz na głowę po czym skierowałem się powoli w kierunku wyjścia. "Ciekawe czy to iż zostaliśmy tylko we dwóch jest prawdą... może nie ma sensu nawet rozmyślanie nad tym faktem..."

[nmm]