Nauki Jottos'a

1. Jottos
2. Chuunin
3. Raiton
4. 15

1) Kawarimi no Jutsu
2) Kage Bunshin no Jutsu
3) Gakure no Jutsu
4) Raigeki no Yori
5) Rairyuu no Tasumaki
6) Raikyuu
7) Chidori
8 ) Raiginken
9) Shunshin no Jutsu

____________________________

Chidori
Jottos staje przed wielkim wyzwaniem. Ma zamiar opanowaĂŚ potĂŞÂżne Jutsu - Chidori.

*Chyba najlepszym miejscem na trening tej techniki jest Dolina KoĂąca* - pomyÂślaÂł po czym wyruszyÂł w tamte tereny. W drodze ukÂładaÂł poszczególne etapy powstawania Jutsu w teorii: Najpierw skoncentrowaĂŚ du¿¹ iloœÌ chakry w dÂłoni, póÂźniej uformowaĂŚ kulĂŞ, a nastĂŞpnie dodaĂŚ ÂżywioÂł elektrycznoÂści... *Brzmi prosto, ale to nie bĂŞdzie Âłatwe... Ale trzeba spróbowaĂŚ! BĂŞdĂŞ trenowaÂł aÂż mi siĂŞ w koĂącu uda!* - rozmyÂślaÂł. Gdy w koĂącu dotarÂł na miejsce swojego treningu, postanowiÂł wybraĂŚ cel. Nieopodal byÂła Âściana skalna, idealna do ĂŚwiczeĂą. W gÂłowie powtarzaÂł sobie kolejne etapy. Wtedy postanowiÂł zacz¹Ì swój trening.

WyciÂągn¹³ rĂŞkĂŞ do przodu i wpatrywaÂł siĂŞ w niÂą próbujÂąc skoncentrowaĂŚ chakrĂŞ. Niestety nie udaÂło mu siĂŞ tak od razu. *To trudniejsze niÂż myÂślaÂłem...* - myÂślaÂł, lecz nie poddawaÂł siĂŞ. Przez godzinĂŞ próbowaÂł skoncentrowaĂŚ chakrĂŞ odpowiednio mocno, aÂż wreszcie zobaczyÂł niebieskÂą poÂświatĂŞ na dÂłoni. *UdaÂło siĂŞ!* - cieszyÂł siĂŞ, lecz wiedziaÂł Âże przed nim jeszcze dÂługa droga.

*NastĂŞpny etap - formowanie kuli.* - pomyÂślaÂł po czym ponownie skoncentrowaÂł chakrĂŞ - z trudem lecz mu siĂŞ udaÂło. Wtedy próbowaÂł uformowaĂŚ z niej kulĂŞ. Na poczÂątku chakra jedynie zmieniÂła ksztaÂłt i lekko falowaÂła - a staraÂł siĂŞ jak moÂże. *No, Dalej!* - powtarzaÂł w myÂślach próbujÂąc przenieœÌ chakrĂŞ do Âśrodka dÂłoni. PoczuÂł lekkie zmĂŞczenie, lecz wci¹¿ siĂŞ nie poddawaÂł.

Wreszcie po dÂłuÂższym czasie w jego dÂłoni moÂżna byÂło ujrzeĂŚ niebieskiego "gluta" niczym nie przypominajÂącego kuli. Jednak on siĂŞ ucieszyÂł i próbowaÂł go pozbieraĂŚ do kupy. Chakra zaczĂŞÂła siĂŞ powoli wyrównywaĂŚ i przypominaÂła juÂż kulĂŞ, lecz jeszcze nie byÂła stabilna. Wci¹¿ usiÂłowaÂł jÂą wyrównaĂŚ aÂż w koĂącu przestaÂła siĂŞ "rozlewaĂŚ" i przybraÂła ksztaÂłt idealnej kuli.

Jottos czuÂł coraz wiĂŞksze wyczerpanie, jednak postanowiÂł zajœÌ dalej - nadaĂŚ kuli ÂżywioÂł pioruna. W tym celu zamkn¹³ oczy i próbowaÂł dodaĂŚ elementy Raikyuu, jednak tylko raz zaiskrzyÂło i to w dodatku nie w dÂłoni tylko na ramieniu. Pouczony tym próbowaÂł skierowaĂŚ maÂłe pioruny w stronĂŞ dÂłoni. Z czasem wyÂładowania stawaÂły siĂŞ coraz silniejsze, lecz jeszcze nie dotarÂły do dÂłoni. Po dÂługich 15 minutach wreszcie doprowadziÂł je do kuli z chakry, a byÂły juÂż pokaÂźne. Jednak na dÂłoni iskrzyÂło pomiĂŞdzy chakrÂą która jedynie zmieniaÂła ich kierunek. PomyÂślaÂł chwilĂŞ i doszedÂł Âże trzeba to razem wymieszaĂŚ. SpróbowaÂł, lecz tylko trzasnĂŞÂło i odrzuciÂło go na 2 metry.

*I znowu od nowa...* - pomyÂślaÂł a na jego twarzy moÂżna byÂło dostrzec frustracjĂŞ. *Ale nie mogĂŞ siĂŞ poddaĂŚ!* - pomyÂślaÂł i niemalÂże wrzasn¹³. WstaÂł, otrzepaÂł siĂŞ i zacz¹³ od nowa. Wbrew jego zdziwieniu pierwsze 2 etapy poszÂły doœÌ lekko w porównaniu do poprzedniej próby. W trzecim od razu przeniósÂł ÂżywioÂł do dÂłoni, lecz wci¹¿ miaÂł problemy z wymieszaniem. Tym razem robiÂł to ostroÂżnie Âżeby nie powtórzyĂŚ b³êdu. Po dÂługim czasie Âżmudnego ³¹czenia ÂżywioÂłu z chakrÂą wreszcie otrzymaÂł to czego oczekiwaÂł i usÂłyszaÂł charakterystyczny dÂźwiĂŞk.

*TysiÂąc ptaków...* - pomyÂślaÂł po czym z wrzaskiem popĂŞdziÂł na ska³ê z wyciÂągniĂŞtÂą rĂŞkÂą przed siebie.
- Chidori! - zawyÂł. WiedziaÂł Âże moÂże juÂż to powiedzieĂŚ. W Âścianie skalnej wyryÂł siĂŞ otwór o Âśrednicy 2 metrów i g³êbokoÂści metra. Sam byÂł zdziwiony ale i zadowolony.

Po tym pad³ na trawê wykoùczony i z uœmiechem na twarzy zasn¹³.

7 punkciorow, nauczone

---

1. Jottos
2. Chuunin
3. Raiton (1500 PCh)
4. 15

1) Kawarimi no Jutsu
2) Kage Bunshin no Jutsu
3) Gakure no Jutsu
4) Raigeki no Yori
5) Rairyuu no Tasumaki
6) Raikyuu
7) Chidori

---

Raiginken
Jottos chce siĂŞ nauczyĂŚ przydatnego Jutsu Raiginken, gdyÂż nie posiada on Âżadnego miecza a ta technika jest przydatna.

Stan¹³ w sali treningowej MH majÂąc zamiar nauczyĂŚ siĂŞ jakiegoÂś nowego Jutsu. Nie mógÂł siĂŞ zdecydowaĂŚ, jednak po chwili namysÂłu wybraÂł Raiginken, gdyÂż doszedÂł do wniosku Âże moÂże mu siĂŞ to bardzo przydaĂŚ. JuÂż chciaÂł zacz¹Ì trening, jednak zdaÂł sobie sprawĂŞ Âże niezbyt wiele wie o tej technice. *W jaki sposób uformowaĂŚ ten miecz? Jakie sÂą potrzebne pieczĂŞcie?* Nad tymi i innymi pytaniami siĂŞ gÂłowiÂł, wiĂŞc postanowiÂł wybraĂŚ siĂŞ do miejscowej biblioteki.

Na miejscu szukaÂł chwilĂŞ odpowiedniego zwoju. Gdy go znalazÂł przeczytaÂł uwaÂżnie wszystkie wskazówki. - Najpierw wykonaĂŚ odpowiednie pieczĂŞcie. Jottos staraÂł siĂŞ zapamiĂŞtaĂŚ pieczĂŞcie i ich kolejnoœÌ, próbujÂąc "na sucho" bez chakry. Po jakimÂś czasie nauki rĂŞce same ukÂładaÂły siĂŞ w odpowiednie znaki. - Potem skoncentrowaĂŚ chakrĂŞ ÂżywioÂłu Raiton w dÂłoni... *Tego juÂż siĂŞ nauczyÂłem przy treningu Chidori...* - NastĂŞpnie uformowaĂŚ ksztaÂłt miecza... *Z tym miaÂłem maÂłe problemy, ale powinno siĂŞ udaĂŚ.* - JeÂśli wykonasz wszystko dokÂładnie uÂżywajÂąc odpowiedniej iloÂści chakry - otrzymasz ostry miecz który razi prÂądem wszystko czego dotknie. przeczytaÂł koĂącówkĂŞ i odÂłoÂżyÂł zwój na swoje miejsce.

UdaÂł siĂŞ tym razem do polanki w lesie gdzie mógÂł trenowaĂŚ sam w spokoju. W drodze powtarzaÂł wszystkie etapy w myÂślach. Jego rĂŞce wci¹¿ ukÂładaÂły siĂŞ w znaki prawie automatycznie. SzedÂł tak w zamyÂśleniu ÂścieÂżkÂą aÂż wpadÂł na innÂą osobĂŞ - Przepraszam. - powiedziaÂł nie przerywajÂąc medytacji i poszedÂł dalej.

Gdy dotarÂł na miejsce stan¹³ przed wiĂŞkszym drzewem. *To nie powinno byĂŚ trudne...* pomyÂślaÂł wiedzÂąc jednak Âże pozory mylÂą. Nie tracÂąc wiĂŞcej czasu przybraÂł pozycjĂŞ bojowÂą i rozpocz¹³ wykonywanie pieczĂŞci dodajÂąc juÂż chakrĂŞ. Tym razem musiaÂł siĂŞ juÂż skupiĂŚ, gdyÂż z chakrÂą nie jest tak Âłatwo... PrzelatujÂący tuÂż nad jego gÂłowÂą ptak rozproszyÂł go i pomyliÂł dwie ostatnie pieczĂŞcie, co poskutkowaÂło tylko przenikliwym bólem, jednak tylko przez sekundĂŞ. *Ehh, nie mogĂŞ sobie pozwoliĂŚ aby to siĂŞ powtórzyÂło!* pomyÂślaÂł ze zÂłoÂściÂą po czym rzuciÂł shurikenem w ptaka który usiadÂł na ga³êzi, jednak ptak zd¹¿yÂł uciec. Jottos uspokoiÂł siĂŞ trochĂŞ, wiedzÂąc Âże ze zÂłoÂściÂą nic nie zdziaÂła.

Zamkn¹³ oczy i skupiÂł siĂŞ raz jeszcze. WykonaÂł pieczĂŞcie juÂż bez Âżadnych pomyÂłek. PoczuÂł w rĂŞce lekkie Âłaskotanie, które byÂło spowodowane chakrÂą która koncentrowaÂła siĂŞ z lekkimi wyÂładowaniami. SpróbowaÂł uformowaĂŚ chakrĂŞ, jednak ona "nie sÂłuchaÂła siĂŞ jego", a zamiast miecza wyszedÂł mu szpikulec z kulkÂą na koĂącu. Mimo tego Jottos spróbowaÂł dotkn¹Ì drzewa. TrzasnĂŞÂło tylko i jego "szpikulec" rozpÂłyn¹³ siĂŞ w powietrzu, jednak na drzewie zostaÂł maÂły Âślad w postaci wypalonego kóÂłka w korze. *WidaĂŚ Âże prÂąd pÂłynie.* pomyÂślaÂł z satysfakcjÂą, jednak nie zadowalaÂło go to w peÂłni.

Stan¹³ przed drzewem znowu i rozpocz¹³ ca³¹ operacjĂŞ od nowa. Tym razem juÂż bezb³êdnie wykonaÂł pieczĂŞcie po czym skoncentrowaÂł wiĂŞkszÂą iloœÌ chakry. Pouczony wczeÂśniejszÂą próbÂą, bardziej skoncentrowaÂł siĂŞ na odpowiednim ksztaÂłcie. Chakra zaczĂŞÂła siĂŞ formowaĂŚ i szÂła w dobrym kierunku, jednak miecz wci¹¿ nie byÂł ostry. DodaÂł jeszcze wiĂŞcej chakry aÂż w koĂącu brzegi siĂŞ wyrównaÂły i moÂżna juÂż byÂło mówiĂŚ o "mieczu".

Na niskiej ga³êzi siedziaÂł jakiÂś ptak. Jottos postanowiÂł siĂŞ zemÂściĂŚ za wczeÂśniejszÂą próbĂŞ, gdy go rozproszyÂł. W tym celu powoli podszedÂł do ga³êzi i z zaskoczenia machn¹³ mieczem w stronĂŞ ptaka. ChybiÂł o kilka centymetrów, jednak ptak zostaÂł poraÂżony i padÂł na ziemiĂŞ sparaliÂżowany, bez Âżycia. Ga³¹Ÿ po kilku sekundach spadÂła Jottos'owi na gÂłowĂŞ. *Hehe, z opóÂźnionym zapÂłonem, co?* - pomyÂślaÂł.
*No, chyba o to chodziÂło.* SzedÂł zadowolony w stronĂŞ wioski.
1. Jottos
2. Chuunin
3. Raiton (1500 PCh)

1) Kawarimi no Jutsu
2) Kage Bunshin no Jutsu
3) Gakure no Jutsu
4) Raigeki no Yori
5) Rairyuu no Tasumaki
6) Raikyuu
7) Chidori
8) Raiginken*

*JeÂśli powyÂższa nauka zostanie zaakceptowana :D

---

Shunshin no Jutsu
Po ostatniej misji, gdzie trzeba by³o siê cicho skradaÌ, stwierdzi³ ¿e nie mo¿e wci¹¿ do teleportacji u¿ywaÌ Kawarimi. Postanowi³ siê nauczyÌ techniki stworzonej w³aœnie do tego.

*To Âłatwa technika, powinienem siĂŞ jej szybko nauczyĂŚ.* - z tÂą myÂślÂą wyruszyÂł na swojÂą ulubionÂą polankĂŞ w lesie gdzie trenowaÂł juÂż Raiginken. ZabraÂł ze sobÂą zapasy jedzenia bo planowaÂł jeszcze póÂźniej tam posiedzieĂŚ i pooglÂądaĂŚ piĂŞkno natury.

DotarÂł na miejsce z dobrym humorem. ZrzuciÂł plecak i usiadÂł pod drzewem. Przymkn¹³ oczy i rozpocz¹³ medytacjĂŞ aby oczyÂściĂŚ umysÂł ze wszystkich myÂśli które mogÂłyby zakÂłóciĂŚ jego trening. SiedziaÂł tak kilkanaÂście minut i w peÂłni zrelaksowany wstaÂł. PrzeciÂągn¹³ siĂŞ trochĂŞ po czym stan¹³ przed drzewem. *Gdzie by tu... O, spróbujĂŞ do tamtego drzewa...* - obraÂł cel teleportacji oddalony o kilka metrów, po czym zacz¹³ wedÂług wskazówek w zwoju.

*SkupiÌ chakrê, myœleÌ o celu i sobie.* - pomyœla³ po czym z³o¿y³ znak barana aby skupiÌ chakrê. Myœla³ ci¹gle o sobie obok wybranego drzewa, po czym uwolni³ chakrê wykonuj¹c jutsu. Jednak wywo³a³ tylko k³êby dymu i pojawi³ siê... tam gdzie by³. Sta³ w tym samym miejscu.
*A niech to, potrzeba wiĂŞcej cjakry...* - pomyÂślaÂł po czym skupiÂł wiĂŞkszÂą iloœÌ chakry, skoncentrowaÂł siĂŞ na drzewie, i... pojawiÂł siĂŞ obok drzewa. *UdaÂło siĂŞ?!* - pomyÂślaÂł z radoÂściÂą. Po chwili spojrzaÂł na miejsce w którym staÂł wczeÂśniej. LeÂżaÂła tam kÂłoda drewna... *Nie... To byÂło Kawarimi...* - pomyÂślaÂł zawiedziony po czym postanowiÂł siĂŞ przenieœÌ w to miejsce gdzie byÂł wczeÂśniej. Tym razem postaraÂł siĂŞ skupiĂŚ odpowiednio du¿¹ iloœÌ chakry i intensywnie myÂślaÂł o celu wyobraÂżajÂąc sobie siebie na tym miejscu. Poff i ...udaÂło siĂŞ! StaÂł tam gdzie planowaÂł caÂły i zdrowy.

Po tym postanowiÂł siĂŞ teleportowaĂŚ nad jeziorko które znajdowaÂło siĂŞ po Âśrodku polany. WykonaÂł wszystko jak trzeba, jednak zamiast nad brzegiem, znalazÂł siĂŞ po kolana w wodzie. *Trudno, trzeba bĂŞdzie to jeszcze dopracowaĂŚ... Ale i tak juÂż jest dobrze.* - pomyÂślaÂł, wyszedÂł z wody i usiadÂł nad brzegiem.
Sory ale z tego co wiem to zeby zrobic jutsu trzeba je wypowiwedziec
w twoim przypadku (shunshin no jutsu)
niepowiedziales ani razu tego slowa.
I tez wiem ze jak ktos chce nauczyc sie Chidori to sie go nie nauczy bo moga to tylko uzytkownicy z Sharinganem (nauka Sasuke z KAkashim)

---

Przy Shunshin tak nie ma, bo co to by byÂło gdybyÂś chciaÂł zaatakowaĂŚ kogoÂś od tyÂłu stojÂąc przed nim? Co, powiesz "Shunshin no Jutsu"? Od razu by zauwaÂżyÂł... Tu chodzi o manipulacjĂŞ chakrÂą, nie o wypowiedzenie nazwy techniki (No, chyba Âże technika tego wymaga).
A co do Chidori, to Sasuke uÂżywaÂł Sharingana do zwiĂŞkszenia szybkoÂści kopiujÂąc technikĂŞ Lee. DziĂŞki temu Chidori moÂże byĂŚ potĂŞÂżniejsze, ale nie wyklucza to moÂżliwoÂści nauczenia siĂŞ bez niego.

A poza tym, to gdyby tu byÂło to w ten sposób, nie dostaÂłbym akceptacji
Dobra obydwie techniki nauczone.
Jottos chce stworzyĂŚ wÂłasnÂą technikĂŞ.

~Nazwa: Raikatsu no Jutsu
~ÂŻywioÂł: Raiton
~Opis: Technika ÂżywioÂłu pioruna, polegajÂąca na naÂładowaniu pewnego obszaru lub przedmiotu silnym Âładunkiem elektrycznym. Po zetkniĂŞciu siĂŞ z tak naelektryzowanym polem zostaje siĂŞ poraÂżony prÂądem, moÂżna siĂŞ równieÂż zapaliĂŚ. PuÂłapka jest praktycznie niewidoczna, jednak czasem moÂżna zauwaÂżyĂŚ iskrĂŞ na tym obszarze. PuÂłapka jest dÂługotrwaÂła i znika po dniu lub dwóch, tylko wykonujÂący moÂże odwoÂłaĂŚ tÂą technikĂŞ. Jutsu moÂże byĂŚ wykonywane z duÂżej odlegÂłoÂści, max 100 metrów.
~Wykonanie: Ninja jednÂą rĂŞkÂą dotyka ziemi a drugÂą skÂłada znak barana. NastĂŞpnie koncentruje chakrĂŞ w rĂŞce i posyÂła po ziemi piorun w stronĂŞ miejsca w którym powinno pojawiĂŚ siĂŞ to wÂłaÂśnie pole. NastĂŞpnie piorun rozdziela siĂŞ na dwie czĂŞÂści i kaÂżda z nich zatacza Âłuk po czym ³¹czy siĂŞ. W Âśrodku powstaje puÂłapka.
~Skutki dla wroga: Gdy przeciwnik dotknie takiego pola zostaje mocno poraÂżony prÂądem i praktycznie nie jest zdolny do dalszej walki.
~Skutki dla nas: Tracimy doœÌ du¿¹ iloœÌ chakry (w zale¿noœci od wielkoœci obszaru obejmuj¹cego pu³apkê) i sami te¿ jej nie widzimy.

Link do nauki techniki.

zaliczone

Edit: poprawiÂłem estetykĂŞ posta (tagi itp.)
ImiĂŞ: Jottos
Ranga: Chuunin
Chakra: Raiton (1550 PCh)
Wiek: 15 lat

Techniki:
1) Kawarimi no Jutsu
2) Kage Bunshin no Jutsu
3) Gakure no Jutsu
4) Raigeki no Yori
5) Rairyuu no Tasumaki
6) Raikyuu
7) Chidori
Raiginken
9) Shunshin no Jutsu

Matatenka

Jottos chce siĂŞ nauczyĂŚ techniki Matatenka.
Jottos popatrzy³ przez okno w niebo trzymaj¹c w rêku herbatê. Gdzieœ na horyzoncie czai³y siê ciemne chmury... Mia³y dziwny kszta³t i co chwilê rozœwietla³y siê od b³yskawic. Patrz¹c w okno g³êboko siê zamyœli³. *Czy¿by to Raijuu?* - pomyœla³ - *Nie g³upcze! to zwyk³a burza...* - otrz¹sn¹³ siê odruchowo uderzaj¹c siê w twarz, jednak czu³ w sercu jakiœ dziwny smutek, sam nie wiedzia³ dlaczego.

Wzi¹³ z szafki plecak, jednak nic do niego nie wÂłoÂżyÂł i w zamyÂśleniu wyszedÂł z domu nie domykajÂąc drzwi; caÂły czas spoglÂądaÂł w rozÂświetlane przez bÂłyskawice niebo na horyzoncie. W dziwnej atmosferze szedÂł przez miasto; myÂślaÂł, jednak sam nie wiedziaÂł o czym. Prawdopodobnie nie myÂślaÂł o niczym, a jednak o czymÂś myÂślaÂł. PrzeszedÂł tak ulicÂą ca³¹ wioskĂŞ i nawet tego nie zauwaÂżyÂł. MoÂżna by powiedzieĂŚ Âże medytowaÂł, gdyÂż nic z otoczenia do niego nie docieraÂło. WkroczyÂł do doliny Enttemoos i poczuÂł na sobie rzeÂśkie krople deszczu które wyrwaÂły go z transu, jednak jego humor wci¹¿ odzwierciedlaÂł panujÂącÂą tam pogodĂŞ.

SzedÂł melancholijnym krokiem aÂż dotarÂł do starego drzewa, sam nie zauwaÂżyÂł gdy tam siĂŞ znalazÂł. - No, to chyba idealne miejsce na trening. - powiedziaÂł do siebie, po czym zrzuciÂł ekwipunek. Na jego gÂłowĂŞ spadaÂły ciĂŞÂżkie krople deszczu. Po chwili wzniósÂł rĂŞce do góry próbujÂąc jakimÂś cudem przywoÂłaĂŚ piorun. Po chwili zdaÂł sobie sprawĂŞ Âże to nic nie da i zacz¹³ manipulowaĂŚ swojÂą chakrÂą. Najpierw spróbowaÂł niÂą poruszyĂŚ chmury, i - o dziwo - przesuwaÂły siĂŞ. Jednak po jakimÂś czasie przestaÂły siĂŞ go "sÂłuchaĂŚ" i zauwaÂżyÂł Âże to tylko wiatr; a jednak coÂś dziaÂłaÂł. ZauwaÂżyÂł Âże jednak chmury - choĂŚ nieznacznie - zmieniaÂły kierunek pod wpÂływem jego chakry. *Ciekawie, ale to nie to...* - pomyÂślaÂł, po czym spróbowaÂł kontrolowaĂŚ samÂą elektrycznoœÌ. WyciÂągn¹³ rĂŞkĂŞ do góry i przywoÂłaÂł swój ÂżywioÂł. Jego rĂŞka pokryÂła siĂŞ malutkimi wyÂładowaniami. WiedziaÂł Âże to nie jest to czego trzeba, jednak nie przestawaÂł. SkupiÂł siĂŞ jeszcze bardziej. W tym czasie niebo staÂło siĂŞ jeszcze ciemniejsze i deszcz nieznacznie przybraÂł na sile. WokóÂł byÂło sÂłychaĂŚ tylko szum spadajÂących kropli wody; gdzieniegdzie w oddali zabrzmiaÂł grzmot. Jego rĂŞka stawaÂła siĂŞ coraz bardziej rozÂświetlona przez elektrycznoœÌ; wpadÂł w trans i moÂżna byÂło powiedzieĂŚ Âże coraz bardziej siĂŞ koncentrowaÂł. W pewnym momencie maÂłe piorunki juÂż nie wydobywaÂły siĂŞ z jego rĂŞki, lecz przyciÂągaÂł je do siebie. PrzeszÂła fala deszczu, a niebo pomrukiwaÂło coraz bliÂżej. On jednak nie zwracaÂł na to uwagi. MaÂłe wczeÂśniej wyÂładowanie powoli przybieraÂły na sile aÂż wreszcie staÂły siĂŞ niebezpieczne. PostanowiÂł przerwaĂŚ trening, gdyÂż jednak miaÂł trochĂŞ zdrowego rozsÂądku. *Jestem na dobrej drodze, jednak jeÂśli tak dalej pójdzie to ja dostanĂŞ piorunem, a nie mój przeciwnik... Trzeba popracowaĂŚ nad kierunkiem.* Zanim wznowiÂł naukĂŞ usiadÂł pod starym drzewem i oglÂądaÂł burzĂŞ. Wci¹¿ byÂła daleko, jednak siĂŞ zbliÂżaÂła. Kolejne pioruny rozjaÂśniaÂły ciemne niebo na milisekundy, aby znów staÂło siĂŞ czarne jak smoÂła. MoÂże to przez burzĂŞ, jednak wydawaÂło siĂŞ Âże zbliÂża siĂŞ wieczór. *To ogromna moc... MuszĂŞ skoĂączyĂŚ trening zanim do mnie dotrze.* - myÂślaÂł podnoszÂąc siĂŞ z ziemi. Deszcz na chwilĂŞ ucichÂł, jednak wci¹¿ szumiaÂł. Jottos wyciÂągn¹³ rĂŞkĂŞ w górĂŞ i podparÂł jÂą drugÂą. Zamkn¹³ oczy i powtórzyÂł wczeÂśniejsze kroki, jednak przychodziÂło mu to z trudem. Nie mógÂł siĂŞ znowu tak skupiĂŚ jak wczeÂśniej; moÂże to przez zbliÂżajÂący siĂŞ front. ZrobiÂło siĂŞ chÂłodniej, a on jednak wci¹¿ próbowaÂł. Wreszcie po jakimÂś czasie udaÂło mu siĂŞ osiÂągn¹Ì poziom, gdy to on przyciÂąga elektrycznoœÌ, a nie ona wydobywa siĂŞ z niego. Wtedy spróbowaÂł by maÂłe pioruny nie uderzaÂły juÂż w jego rĂŞkĂŞ, a chociaÂż obok. Jednak za pierwszym razem mu siĂŞ nie udawaÂło. PróbowaÂł kilka razy aÂż wreszcie jeden z piorunów spadÂł na ziemiĂŞ obok niego. OdskoczyÂł trochĂŞ przestraszony, jednak po chwili siĂŞ opanowaÂł. Znów uniósÂł rĂŞkĂŞ a dookoÂła niego powietrze przecinaÂły powietrze bÂłyskawice. SkierowaÂł jednÂą z nich na stare drzewo obok którego staÂł, jednak uderzyÂła i... nic siĂŞ nie staÂło. *Za maÂło mocy... WiĂŞcej chakry!* Jego rĂŞka jeszcze bardziej siĂŞ rozÂświetliÂła i wystrzeliÂł z niej piorun który powĂŞdrowaÂł w niebo. ZobaczyÂł oÂślepiajÂący bÂłysk i usÂłyszaÂł potĂŞÂżny huk; obok niego w drzewo uderzyÂł potĂŞÂżny piorun który roztrzaskaÂł jego górnÂą czêœÌ, jednak nie zacz¹³ siĂŞ paliĂŚ z powodu intensywnego deszczu. Sam siĂŞ wystraszyÂł, ale po ochÂłoniĂŞciu spróbowaÂł jeszcze raz. I znów w niebo powĂŞdrowaÂła bÂłyskawica; tym razem jego piorun spadÂł nieco dalej. WidzÂąc to ucieszyÂł siĂŞ bo wiedziaÂł Âże ma kontrole nad wiĂŞkszymi mocami. *Dobra, moc jest ale to jeszcze za maÂło. OpanowaÂłem juÂż kontrolĂŞ nad jednym piorunem, jednak nad wiĂŞkszÂą iloÂściÂą bĂŞdzie trudniej.*

Deszcz wci¹¿ zacinaÂł, Jottos byÂł juÂż caÂły mokry. Burza siĂŞ zbliÂżaÂła a on staÂł sam obok wielkiego drzewa na ogromnym pustkowiu. W pewnym momencie jakieÂś 300 metrów od niego uderzyÂł potĂŞÂżny piorun wyzwalajÂąc ogromne iloÂści energii. Wtedy Jottos wpadÂł na pomysÂł: *PrzecieÂż mogĂŞ wykorzystaĂŚ prawdziwe bÂłyskawice...!* PowtórzyÂł wczeÂśniejsze kroki; wyciÂągn¹³ rĂŞkĂŞ w górĂŞ, skuipiÂł chakrĂŞ ÂżywioÂłu Raiton i spróbowaÂł znów wywoÂłaĂŚ wyÂładowanie, tym razem juÂż z pomocÂą burzowych chmur. SwojÂą chakrĂŞ wysÂłaÂł w niebo i na chwilĂŞ rozÂświetliÂło siĂŞ ono od elektrycznoÂści. NastĂŞpnie zatrzymaÂł swojÂą uwagĂŞ na drzewie i w nie spróbowaÂł wycelowaĂŚ piorun. Jednak nic siĂŞ nie staÂło - byÂło widaĂŚ tylko kilka wyÂładowaĂą w chmurach. *No dobra, czas waz poskromiĂŚ!* - pomyÂślaÂł i skoncentrowaÂł siĂŞ bardziej na chmurach. WyÂładowania staÂły siĂŞ intensywniejsze i przechodziÂły coraz bliÂżej siebie. WyglÂądaÂło to jak jakiÂś taniec bÂłysków na ciemnym niebie; to siĂŞ do siebie zbliÂżaÂły, to oddalaÂły; jednak coraz mniej odskakiwaÂły i po chwili tylko w jednym miejscu mocno bÂłysnĂŞÂło rozÂświetlajÂąc ca³¹ okolicĂŞ. *Dobra, teraz na drzewo...* - wyÂładowanie powoli przesuwaÂły siĂŞ w stronĂŞ drzewa; Jottos staraÂł siĂŞ aby siĂŞ znów nie rozproszyÂły. Po chwili ÂźródÂło ÂświatÂła byÂło nad celem. Teraz juÂż moÂżna byÂło "rozszczepiĂŚ" chmurĂŞ i wysÂłaĂŚ jÂą w cztery róÂżne strony aby z nich wycelowaĂŚ w jedno miejsce. Jednak on jeszcze tego nie robiÂł - postanowiÂł siĂŞ bardziej skupiĂŚ aby mógÂł trafiĂŚ za pierwszym razem. Wtedy zacz¹³ wiaĂŚ silny wiatr który przeszkodziÂł mu w prawidÂłowym rozmieszczeniu chmur z których miaÂł uderzyĂŚ grom. Aby jeszcze dalej siĂŞ nie oddaliÂły, uwolniÂł pioruny od razu; jednak zamiast z czterech stron, uderzyÂły one praktycznie z jednej linii. *A niech to; muszĂŞ poczekaĂŚ aÂż przestanie wiaĂŚ...* UsiadÂł i pogr¹¿yÂł siĂŞ w rozmyÂślaniu. Deszcz osÂłabÂł i juÂż nie zacinaÂł jak wczeÂśniej. GdzieÂś na horyzoncie promieĂą ÂświatÂła padÂł na rozleg³¹ równinĂŞ pokrywajÂąc jÂą iskrzÂącÂą aurÂą od wilgoci w powietrzu i rosy na trawie. WidzÂąc to Jottos wstaÂł i bez dalszego zwlekania wznowiÂł swój trening. Ponownie uniósÂł rĂŞkĂŞ w górĂŞ, lecz gdy chciaÂł uwolniĂŚ chakrĂŞ poczuÂł ból i padÂł na ziemiĂŞ. *Co jest...???* - pomyÂślaÂł i po chwili wpadÂł na to *ZuÂżyÂłem zbyt wiele chakry...* ZaglÂądn¹³ do plecaka po coÂś do jedzenia, jednak niczego tam nie znalazÂł. Na szczĂŞÂście niektóre rzeczy nosi zawsze przy sobie - wyciÂągn¹³ z kieszeni ma³¹ fiolkĂŞ. *Hehe, ostatnia...* - zobaczyÂł ma³¹ piguÂłkĂŞ na dnie, po czym nie czekajÂąc wzi¹³ i poÂłkn¹³ jÂą. Nagle chakra go napeÂłniÂła i czuÂł siĂŞ jak nowo narodzony. PodniósÂł siĂŞ i spróbowaÂł jeszcze raz wykonaĂŚ nowÂą technikĂŞ. Pierwsze kroki poszÂły mu doœÌ Âłatwo, po chwili miaÂł juÂż przygotowanÂą pozycjĂŞ i trzeba byÂło tylko uwolniĂŚ pioruny aby zrównaÂły z ziemiÂą stare drzewo. *Tym razem musi mi siĂŞ udaĂŚ!* - pomyÂślaÂł z determinacjÂą po czym uwalniajÂąc ogromne iloÂści energii krzykn¹³ -Matatenka! - na drzewo spadÂła niszczycielska moc i po opadniĂŞciu dymu na jego miejscu zostaÂły tylko szczÂątki zwĂŞglonego drewna.

- Nareszcie! - wyciÂągn¹³ rĂŞce w górĂŞ i radoÂśnie podskoczyÂł. Niebo powoli siĂŞ przejaÂśniaÂło i w oddali moÂżna byÂło ujrzeĂŚ piĂŞknÂą, kolorowÂą tĂŞczĂŞ. SpoglÂądaÂł na niÂą chwilĂŞ po czym wzi¹³ plecak i tym razem z radoÂściÂą wyruszyÂł do domu aby tam siĂŞ wysuszyĂŚ i odpocz¹Ì przy rozpalonym kominku.

KONIEC

/pod koniec nie miaÂłem weny >.< ale trudno xP

czyzbys chcial pocelowac w 10 punktow? xP
/a czemu by nie
a masz matanetke??
Gifa nie mam

Dodane po 3 godzinach 19 minutach:

juÂż mam

wooow. gratuluje. Jestes 4 osoba ktora ma 10 pnktow u mnie xP zaliczone.
ImiĂŞ: Jottos
Ranga: Chuunin
Chakra: Raiton (1600PCh)
Wiek: 15 lat

Techniki:
1. Kawarimi no Jutsu
2. Kage Bunshin no Jutsu
3. Gakure no Jutsu
4. Raigeki no Yori
5. Rairyuu no Tasumaki
6. Raikyuu
7. Chidori
8. Raiginken
9. Shunshin no Jutsu
10. Matatenka

---

Kai
Jottos chce siĂŞ nauczyĂŚ podstawowego lecz niezbĂŞdnego jutsu w walce z silnym przeciwnikiem, które pozwala na uwolnienie siĂŞ z GenJutsu.

ByÂł piĂŞkny, sÂłoneczny dzieĂą w Sunie, jak to zwykle na pustyni. Jottos stan¹³ w wejÂściu ogromnego budynku i poczuÂł ciepÂły podmuch od strony pustyni. Po chwili zawróciÂł i korytarzem przeszedÂł do wielkiej, dobrze wyposaÂżonej hali. RozglÂądn¹³ siĂŞ i gdy ujrzaÂł maÂły basenik w rogu, udaÂł siĂŞ tam i usiadÂł. PrzeglÂądn¹³ swojÂą ksi¹¿eczkĂŞ w której miaÂł wszystkie swoje zapiski i zaraz znalazÂł stronĂŞ na której krótko byÂła opisana technika "Kai". Co prawda sam je robiÂł, jednak chciaÂł sobie wszystko dokÂładnie przypomnieĂŚ. *A wiĂŞc zatrzymaĂŚ przepÂływ chakry, co...? Powinienem wpaœÌ do wody...*

Nie czekajÂąc dÂłuÂżej, wskoczyÂł na wodĂŞ skupiajÂąc i stopniowo wypuszczajÂąc chakrĂŞ w stopach. Do razu przystÂąpiÂł do pierwszej próby. ZÂłoÂżyÂł pieczĂŞĂŚ barana i skupiÂł siĂŞ. Gdy juÂż miaÂł zatrzymaĂŚ ca³¹ chakrĂŞ, powstrzymaÂł siĂŞ odruchowo. SpróbowaÂł ponownie, ale z podobnym skutkiem. *Kuso, czy to strach przed wpadniĂŞciem do wody, czy przed zatrzymaniem energii?* - powiedziaÂł do siebie w myÂślach. Potem usiadÂł na wodzie i zacz¹³ medytowaĂŚ, tak jakby na Âświecie byÂł tylko on i nic wiĂŞcej. WstaÂł z zamkniĂŞtymi oczami i "zatrzymaÂł Âświat" w myÂślach. Od razu wyrwaÂła go z transu zimna woda do której wpadÂł. Na poczÂątku nie byÂł zadowolony, gdyÂż to moÂżna byÂło porównaĂŚ do wybudzenia z przyjemnego snu. Gdy podniósÂł siĂŞ z brodzika, rozchmurzyÂł siĂŞ, gdyÂż mu siĂŞ udaÂło. Zdj¹³ mokry pÂłaszcz i jeszcze raz wskoczyÂł na powierzchniĂŞ wody. Za kolejnÂą próbÂą udaÂło mu siĂŞ od razu. Tym razem spadÂł na nogi i zamoczyÂł siĂŞ tylko po kolana. *To chyba wszystko...* - pomyÂślaÂł i wyszedÂł z basenu. ZabraÂł mokry pÂłaszcz i wyszedÂł z hali.

KorzystajÂąc z dobrej pogody, wyszedÂł na zewnÂątrz wczeÂśniej odwiedzajÂąc garderobĂŞ aby siĂŞ przebraĂŚ. Mokre ciuchy wywiesiÂł za budynkiem, aby nie witaĂŚ nimi przechodniów innych ludzi. Sam zadowolony wszedÂł do swojego pokoju, usiadÂł wygodnie w kanapie i odpoczywaÂł.
Zaliczam
ImiĂŞ: Jottos
Ranga: Chuunin
Chakra: Raiton (1630PCh)
Wiek: 15 lat

Techniki:
1. Kawarimi no Jutsu
2. Kage Bunshin no Jutsu
3. Gakure no Jutsu
4. Raigeki no Yoroi
5. Rairyuu no Tasumaki
6. Raikyuu
7. Chidori
8. Raiginken
9. Shunshin no Jutsu
10. Matatenka
11. Kai

---

Kuchiyose no Jutsu
Jottos ma juÂż wÂłasnego summona, jednak musi siĂŞ nauczyĂŚ go przywoÂływaĂŚ. Dlatego wÂłaÂśnie postanowiÂł nauczyĂŚ siĂŞ tej techniki.

DzieĂą byÂł jednym z tych Âładniejszych w jesiennej pogodzie. SÂłoĂące ÂświeciÂło sponad chmur, a drzewa mieniÂły siĂŞ czerwieniami i ÂżóÂłciami. Wiatr wiaÂł dosyĂŚ mocno i porywaÂł ze sobÂą opadÂłe liÂście, tworzÂąc piĂŞkny, kolorowy taniec. Nie byÂło jednak ani chÂłodno ani ciepÂło - temperatura doskonaÂła.
Jottos wÂłaÂśnie zmierzaÂł na polanĂŞ treningowÂą, gdzie miaÂł zamiar nauczyĂŚ siĂŞ techniki przywoÂłania. Po drodze uczyÂł siĂŞ pieczĂŞci: "ÂŚwinia, Pies, Ptak, MaÂłpa, Baran" - powtarzaÂł w myÂślach, czytajÂąc ksi¹¿kĂŞ w której byÂły one opisane. Po jakimÂś czasie schowaÂł jÂą i zacz¹³ trenowaĂŚ same pieczĂŞcie. Bardzo powoli mu to wychodziÂło, z wahaniem wiÂązaÂł kolejne pieczĂŞci. Jednak dziĂŞki temu iÂż robiÂł to powoli, to teÂż i bezb³êdnie. PowtarzaÂł to kilka razy. Gdy poczuÂł siĂŞ pewniej, spróbowaÂł szybciej. Za pierwszym razem pomyliÂł siĂŞ i zamiast "ÂŚwini", zrobiÂł "Królika". Nie przestawaÂł jednak ĂŚwiczyĂŚ. Po kolejnej tym razem udanej próbie, chociaÂż nie miaÂł tego opanowanego perfekcyjnie, skoĂączyÂł trenowaĂŚ. WÂłaÂśnie dotarÂł na miejsce.

Malownicze widoki w Dolinie KoĂąca ciÂągnĂŞÂły siĂŞ po horyzont. ÂŁadna pogoda i powiewajÂący wiatr ucieszyÂł Jottosa. SpoglÂądn¹³ w stronĂŞ wodospadu. Kropelki wody zawieszone w powietrzu tworzyÂły tĂŞczĂŞ ciÂągnÂącÂą siĂŞ na caÂłej jego szerokoÂści. Z pobliskiego lasu dochodziÂły odgÂłosy zwierzÂąt, wydawaÂło by siĂŞ teÂż cieszÂących siĂŞ z idealnej pogody. ZaszumiaÂł wiatr, a przed Jottosem spadÂł jeszcze zielony listek z wielkiego drzewa za nim. *Tu bĂŞdĂŞ trenowaÂł.* - pomyÂślaÂł wpatrzony w liœÌ. StaÂł tak przez chwilĂŞ. Gdy siĂŞ ockn¹³, od razu przystÂąpiÂł do treningu. Jednak zapomniaÂł o pierwszym kroku - ofiarze z krwi. Bez tego skupiÂł charkĂŞ i wyobraÂżajÂąc sobie swojego summona, zacz¹³ wykonywaĂŚ pieczĂŞcie. Gdyby nie brak krwi, moÂżna by powiedzieĂŚ Âże wyszÂło idealnie. Po wykonaniu pieczĂŞci, przyÂłoÂżyÂł rĂŞkĂŞ do ziemi uwalniajÂąc chakrĂŞ. Jednak nic wiĂŞcej siĂŞ nie staÂło niÂż wzbicie kurzu. *Co sie dzieje...*- pomyÂślaÂł patrzÂąc na efekt swojej próby. WydawaÂło mu siĂŞ Âże zrobiÂł wszystko dobrze. *MoÂżeza maÂło chakry...?* - pomyÂślaÂł pochopnie, jednak po chwili namysÂłu postanowiÂł zaglÂądn¹Ì do ksi¹¿ki. Od razu zauwaÂżyÂł swój b³¹d. WczytaÂł siĂŞ dokÂładniej... *PrzywoÂłanie summona wymaga "zapÂłaty", najczĂŞÂściej jest to maÂła iloœÌ krwi uÂżyukownika. Powinien pokazaĂŚ siĂŞ okrÂąg ze znakami, a w wyznaczonym przez przywoÂłujÂącego miejscu - summon.* - przeczytaÂł - *Ciekawe...*
Ponownie ustawiÂł siĂŞ do wykonania techniki. *No dobra... Zaczynamy!* - pomyÂślaÂł i ugrysÂł siĂŞ w palec. SkupiÂł chakrĂŞ i szybko wykonaÂł pieczĂŞcie, po czym przyÂłoÂżyÂł rĂŞkĂŞ z zakrwawionym palcem do ziemi. Reakcja byÂła caÂłkiem inna niÂż siĂŞ spodziewaÂł. ZasyczaÂło i ockn¹³ siĂŞ 5 metrów dalej siedzÂąc pod drzewem. *Co do...!?* - pomyÂślaÂł zdenerwowany. *PrzecieÂż wykonaÂłem wszystko poprawnie! ÂŚwinia, Pies, Królik...* - nagle przerwaÂł oÂświecony - zamiast Królika powinna byĂŚ MaÂłpa. PosiedziaÂł jeszcze chwilĂŞ pod tym drzewem aby odzyskaĂŚ trochĂŞ siÂł. Gdy odpocz¹³, wstaÂł i postanowiÂł wykonaĂŚ nastĂŞpnÂą próbĂŞ. ByÂł zdeterminowany. Ranana palcu juÂż siĂŞ zagoiÂła, wiĂŞc musiaÂł po raz kolejny siĂŞ w niego ugryÂź. Gdy to zrobiÂł, ponownie skupiÂł chakrĂŞ i skoncentrowaÂł siĂŞ bardziej na poprawnym wynonaniu pieczĂŞci. Gdy poÂłoÂżyÂł rĂŞkĂŞ na ziemi, utworzyÂł siĂŞ okrÂąg ze znaczków, taki jak w ksi¹¿ce... Jednak okazaÂło siĂŞ Âże przywoÂłaÂł on... niewiele wiĂŞkszÂą niÂż normalne... mrówkĂŞ. Jego mina - bezcenna. PatrzyÂł z rozwartÂą "twarzÂą" na efekt swojej techniki.
- Ale masz dziwne wÂłosy - powiedziaÂła mrówka po chwili. Jottos odskoczyÂł i siĂŞ zaÂżenowaÂł.
- Spaadaj "-_- - odpowiedziaÂł z nieciekawÂą minÂą.
- PomyÂśl kogo przywoÂłujesz - oburzyÂła siĂŞ mrówka i znikÂła.
*Ehh... To byÂło- WÂłaÂśnie! Kogo przywoÂłaĂŚ!* - pomyÂślaÂł po czym od razu zabraÂł siĂŞ do treningu. *Ale najpierw... DopracowaĂŚ pieczĂŞcie.* - postanowiÂł pouczony wczeÂśniejszymi próbami. TrenowaÂł tak jakiÂś czas aÂż wreszcie robiÂł to "automatycznie". Teraz mógÂł siĂŞ zabraĂŚ do brzywoÂływania na powaÂżnie.
Stan¹³ ponownie na dobrze ju¿ sobie znanym miejscu. Pomyœla³ chwilê co ma przywo³aÌ, a¿ wreszcie postanowi³ i¿ kot bêdzie idealny. Najlepiej czarny - doskonali³ swoje plany. Po jakimœ czasie wreszczie zacz¹³. Ugrys³ siê w palec i kropla krwi spad³a przed jego nogi. Skupi³ dosyÌ du¿¹ iloœÌ chakry i bezb³êdnie wykona³ pieczêcie. Krzycz¹c w myœlach przy³o¿y³ rêkê do ziemi. Pojawi³ siê kurz, a po jego opadniêciu ujrza³ ma³ego kotka w³aœnie li¿acego siê po ³apie.
- O co chodzi mistrzu? Masz kitiketa? - spytaÂł kot gdy ujrzaÂł Jottosa, który byÂł juÂż bardziej zadowolony z siebie.
- Hej, zapomnij teraz o kitikecie, poka¿ mi co umiesz! - powiedzia³ z zapa³em i wyraŸnie podniecony. Kot natomiast leniwie siê przeci¹gn¹³, wsta³ i zacz¹³ g³oœno miauczeÌ.
- Nie o to mi chodziÂło... yyy... umiesz jakoÂś walczyĂŚ? Maz jakieÂś super-ostre pazury którymi z ÂłatwoÂściÂą poszatkujesz wszystko, czy coÂś takiego? - Jottos wypytywaÂł dalej z wiarÂą w swojego przywoÂłanego kota.
- Ayy... Po co walczyÌ? Ja tam lubie sobie le¿eÌ... Ale skoro nalegasz... - kot podszed³ do drzewa, wystawi³ pazurki i zacz¹³ machaÌ nimi we wszystkie strony. Na drzewie natomiast zosta³y œlady jak po zwyk³ym kocie drapi¹cym drewno.
- Ehh... Chyba siĂŞ pomyliÂłem... MoÂżesz wracaĂŚ do siebie... - powidziaÂł zawiedzony Jottos i usiadÂł w miejscu gdzie staÂł.
- No co... MówiÂłem ze nie lubiĂŞ "walczyĂŚ"... Ale nie Âłam siĂŞ miszczuniu - znam kogoÂś kto to umie naprawdĂŞ dobrze... SÂłyszaÂłem Âże moÂże teÂż przywoÂłyaĂŚ burzĂŞ... - kot "pocieszaÂł" sfrustrowanego czÂłowieka - Nazywa siĂŞ Hoshikobi, wyglÂąda jak nocne niebo. Nie jest zbyt rozmowny, ale myÂślĂŞ Âże siĂŞ dogadacie...
- DziĂŞki... SpróbujĂŞ go przywoÂłaĂŚ. MoÂżesz juÂż odejœÌ. - odpowiedziaÂł Jottos tym razem juÂż peÂłen nadziei. Kot pomachaÂł ÂłapkÂą i znikn¹³.
ChÂłopak wstaÂł i z determinacjÂą powtórzyÂł nowÂą technikĂŞ, wyobraÂżajÂąc sobie kota o sierÂści przypominajÂącej nocne niebo. Puff i... Znajome zwierzĂŞ pojawiÂło siĂŞ przed nim.
- Próbuj dalej... Hoshi nie jest tak Âłatwo przywoÂłaĂŚ. - powiedziaÂł kot, po czym znikn¹³. *No dobra... Tym razem siĂŞ uda!* - pomyÂślaÂł. Wzi¹³ g³êboki oddech, byÂł juÂż zmĂŞczony, jednak nie poddawaÂł siĂŞ. Kuchyiose no Jutsu - byÂło sÂłychaĂŚ wykrzyczane sÂłowa chÂłopaka. Jednak znowu zwÂątpiÂł w siebie, gdy ponownie ujrzaÂł tego samego kota.
- Wiêcej chakry! - powiedzia³o zwierzê machaj¹c ³ap¹. Ju¿ mia³o znikn¹Ì, gdy Jottos je powstrzyma³.
- Czekaj... Powiedz mi chociaÂż jak siĂŞ nazywasz?
- Mów mi Midsu... Sorki ale muszĂŞ lecieĂŚ. Nie przywoÂłuj mnie wiĂŞcej! - po tych sÂłowach kot udaÂł siĂŞ do swojego Âświata. Jottos natomiast zabraÂł siĂŞ do kolejnej próby. Jednak gdy juÂż miaÂł wykonaĂŚ technikĂŞ poczuÂł Âże jest zbyt wyczerpany aby tak od razu kontynuowaĂŚ trening. PoÂłoÂżyÂł siĂŞ na plecach obserwyjÂąc chmury. Po jakimÂś czasie zasn¹³... zZzZzZz

Gdy otworzyÂł oczy ujrzaÂł pomaraĂączowe niebo z kilkoma chmurkami. NastaÂł wieczór, sÂłoĂące chyliÂło siĂŞ ku zachodowi. Jottos zerwaÂł siĂŞ z ziemi. *Trzeba to zakoĂączyĂŚ! Hoshikobi, zjaw siĂŞ wreszcie! - z tÂą myÂślÂą stan¹³ na równe nogi. Po raz kolejny ugryzÂł siĂŞ w palec i krwiÂą zatoczyÂł krÂąg po trawie. *JesteÂś mój!* - wykonaÂł pieczĂŞcie koncentrujÂąc tyle chakry ile moÂże, energicznie przyÂłoÂżyÂł rĂŞkĂŞ na ziemi.
- Kuchyiose no Jutsu! - krzykn¹³ wyzwalaj¹c chakrê. Dym spowi³ okolicê. Gdy poad³, Jottos ujrza³ czarnego kota. Nie by³ tojednak zyk³y kot. Jego oczy po³yskiwa³y niebieskim kolorem, a na sierœci ci¹gle przebiega³a jakaœ iskra. Na jego prawej ³apie zawi¹zana by³a czerwona wst¹¿ka.
- Czy ty jesteÂś Hoshikobi? - spytaÂł zaciekawiony Jottos, chociaÂż wiedziaÂł Âże to on. Kot tylko przytakn¹³, nic wiĂŞcej. Hoshi podszedÂł do Jottosa, i stan¹³ u jego boku jakby chciaÂł z nim wspóÂłpracowaĂŚ. Bez sÂłów stali siĂŞ przyjacióÂłmi.

KONIEC
/znowu siĂŞ rozpisaÂłem

//Jesteœ moj¹ pierwsz¹ ofiar¹. A chcia³em zacz¹Ì od odmowy super opis - zaliczone//
Jottos chce stworzyĂŚ wÂłasnÂą technikĂŞ.

Nazwa: Rairou no Jutsu

ÂŻywioÂł: Raiton

Opis: Ta technika tworzy coÂś na podobieĂąstwo wodnego wiĂŞzienia, jednak jest ono elektryczne i razi przy kaÂżdym dotkniĂŞciu. DziaÂła ono trochĂŞ inaczej: ksztaÂłtem przypomina kapsu³ê, której dolna czêœÌ znajduje siĂŞ pod ziemiÂą, wiĂŞc nie moÂżna siĂŞ wydostaĂŚ doÂłem. DrugÂą waÂżnÂą wÂłaÂściwoÂściÂą "elektrycznego wiĂŞzienia" jest to, Âże pochÂłania ono chakrĂŞ przeciwnika, gdy ten próbuje wykonaĂŚ jak¹œ technikĂŞ lub uwolniĂŚ chakrĂŞ. Im wiĂŞcej chakry ono pochÂłonie, tym jest bardziej wytrzymaÂłe. MoÂżna je jednak przeÂłamaĂŚ, wysyÂłajÂąc trochĂŞ chakry w jego Âściany, co jest praktycznie niemoÂżliwe, gdyÂż od razu zostaje siĂŞ poraÂżonym.

Wykonanie: Shinobi obiera cel a nastĂŞpnie wykonuje pieczĂŞcie i wysyÂła piorun, który "goni" cel z ogromnÂą prĂŞdkoÂściÂą. Gdy go dosiĂŞgnie, ten zostaje zÂłapany.

Skutki dla wroga: Jest unieruchomiony i nie moÂże siĂŞ przemieÂściĂŚ; gdy uwalnia chakrĂŞ lub wykonuje techniki, sÂą one powstrzymywane a chakra wyssana. Po dotkniĂŞciu Âścianek zostaje mocno poraÂżony prÂądem.

Skutki dla nas: Utrata chakry; przejêcie ruchu przeciwnika (albo go przed tym powstrzymanie), radoœÌ ze z³apania kolejnego pokemona

---

Nauka:
Rairou no Jutsu

Za oknem byÂło widaĂŚ chmurki powoli sunÂące po jasnoniebieskim niebie. Jottos od jakiegoÂś czasu siedziaÂł w bibliotece poszukujÂąc zwoju z technikÂą ÂżywioÂłu Raiton, dziĂŞki której moÂżna by byÂło zÂłapaĂŚ i unieruchomiĂŚ przeciwnika. WidziaÂł gdzieÂś technikĂŞ wodnego wiĂŞzienia, jednak jego ÂżywioÂł nie pozwalaÂł mu na nauczenie siĂŞ jej. Wreszcie siĂŞgn¹³ po ostatni zwój w zbiorze. ZnalazÂł tam potĂŞÂżne jutsu, jednak nie speÂłniaÂło ono jego wymagaĂą. Westchn¹³ g³êboko po czym zÂłoÂżyÂł wszystko na swoje miejsce i zawiedziony opuÂściÂł budynek. *Ach ta jesieĂą...* - myÂślaÂł spoglÂądajÂąc na goÂłe drzewa w drodze do Doliny KoĂąca - to jego ulubione miejsce do treningu. MaÂła polana, dookoÂła drzewa, rzeka tuÂż obok... Czego chcieĂŚ wiĂŞcej? ZbliÂżaÂły siĂŞ godziny poÂłudniowe, gdy zrzuciÂł swój plecak obok jednego z drzew otaczajÂących piĂŞknÂą krainĂŞ. PrzeciÂągn¹³ siĂŞ, po czym usiadÂł rozmyÂślajÂąc nad nowÂą technikÂą. ChciaÂł stworzyĂŚ coÂś na podobieĂąstwo Suirou no Jutsu, z tym Âże ma to byĂŚ elektryczne. Jednak ÂżywioÂł Raiton jest jedynym, który wykorzystuje energiĂŞ, a nie materiĂŞ, jak to w przypadku pozostaÂłych. DÂługo myÂślaÂł nad tym, jednak w koĂącu wpadÂł na pomysÂł aby wykorzystaĂŚ wÂłaÂściwoÂści elektrycznoÂści. *Moja technika bĂŞdzie lepsza!* - zabraÂł siĂŞ do pracy.

Stan¹³ naprzeciw wielkiego dĂŞbu, po czym wykonaÂł kilka pieczĂŞci, aby uwolniĂŚ swojÂą chakrĂŞ i nadaĂŚ jej wÂłaÂściwoÂści elektryczne. PowstaÂła niebieska poÂświata dookoÂła niego. Teraz musiaÂł ukierunkowaĂŚ i uksztaÂłtowaĂŚ jÂą na obraz czegoÂś w rodzaju kuli. Wzi¹³ g³êboki oddech, po czym skupiÂł siĂŞ i usiÂłowaÂł "wysÂłaĂŚ" chakrĂŞ przed siebie. Jednak gdy to zrobiÂł, chakra od razu zmieniÂła siĂŞ w piorun, który powĂŞdrowaÂł na drzewo, zwĂŞglajÂąc kawaÂłek kory. *MaÂło brakowaÂło...* - pomyÂślaÂł patrzÂąc na swój plecak z róÂżnymi skarbami le¿¹cy obok pnia. Nie czekajÂąc jednak, usiÂłowaÂł powtórzyĂŚ swój wyczyn, jednak bez spalania drzewa. W tym celu powtórzyÂł poprzednie kroki, i gdy chakra go otoczyÂła, spróbowaÂł powoli jÂą ukierunkowaĂŚ. Delikatnie manipulowaÂł energiÂą, która powoli oddzielaÂła siĂŞ od ciaÂła Jottos'a. Po dÂłuÂższej chwili, uwolniÂł juÂż spory kawaÂłek chakry. Teraz musiaÂł jÂą posÂłaĂŚ na "cel", który chciaÂł uwiĂŞziĂŚ. Bez wiĂŞkszego zastanowienia, skierowaÂł kulĂŞ na ptaszka siedzÂącego na drzewie. Energia szybko pomknĂŞÂła w stronĂŞ stworzenia, lecz gdy siĂŞ zbliÂżyÂła, zamiast ptaszka otoczyĂŚ, uderzyÂła go jak kamieĂą wystrzelony z procy, ra¿¹c go przy tym prÂądem. Jottos musiaÂł wiĂŞc znaleŸÌ inny sposób na uformowanie wiĂŞzienia. W tym celu wykonaÂł Kawarimi, aby na jego miejscu znalazÂła siĂŞ kÂłoda drewna. MogÂło to siĂŞ wydawaĂŚ bezsensowne, ale wiedziaÂł co robi. Drewno miaÂło mu posÂłuÂżyĂŚ za "szkielet" swojej techniki. ZeskoczyÂł z drzewa na którym staÂł po przeniesieniu przez Kawarimi i zacz¹³ pierwszÂą próbĂŞ. MiaÂł zamiar uÂżyĂŚ Raikatsu no Jutsu, aby naÂładowaĂŚ tÂą wÂłaÂśnie kÂłodĂŞ. Przykucn¹³ po czym wysÂłaÂł piorun po ziemi, który rozdzieliÂł siĂŞ na dwie czĂŞÂści i otoczyÂł drewniany cel. Ten rozjarzyÂł siĂŞ jasnym ÂświatÂłem i pokryÂł elektrycznoÂściÂą. *Yoshi, teraz zobaczmy co siĂŞ stanie jeÂśli zniszczĂŞ tÂą kÂłodĂŞ...* - wysÂłaÂł kulisty piorun na drewno, tak aby siĂŞ spaliÂło. Gdy opadÂł dym, widaĂŚ byÂło Âże Raikatsu siĂŞ utrzymaÂło, jednak po chwili rozpÂłynĂŞÂło siĂŞ w powietrzu. Jottos byÂł tym zaskoczony, gdyÂż myÂślaÂł Âże wraz z kawaÂłkiem drewna, zniknie teÂż jego technika. *Ciekawe...* - myÂślaÂł. Po chwili doszedÂł do wniosku Âże "szkieletem" techniki moÂże byĂŚ jego wÂłasna chakra. WróciÂł wiĂŞc do wczeÂśniejszych poczynaĂą i uwolniÂł dosyĂŚ du¿¹ iloœÌ chakry, którÂą uformowaÂł na podobieĂąstwo kapsuÂły. NastĂŞpnie wykonaÂł Raikatsu no Jutsu, jednak gdy tylko posÂłaÂł piorun, szkielet z chakry znikn¹³. *No tak... Trudno robiĂŚ dwie rzeczy na raz...* - zauwaÂżyÂł i siĂŞ zamyÂśliÂł. Nie mógÂł znaleŸÌ sposobu na pokonanie tej przeszkody, jednak spróbowaÂł ponownie. Niestety z takim samym skutkiem. ByÂł lekko sfrustrowany. UsiadÂł pod drzewem aby odpocz¹Ì. PrzypomniaÂł sobie ostatniÂą walkĂŞ, w której to przez klony przeciwnika zostaÂł pokonany. *WÂłaÂśnie! Klony!* - pomyÂślaÂł i serwaÂł siĂŞ jak oparzony. ZrobiÂł pieczĂŞĂŚ i stan¹³ przed nim klon, który uwolniÂł chakrĂŞ i stworzyÂł z niej kopu³ê. OryginaÂł zaÂś zaraz po tym przykucn¹³ i wykonaÂł Raikatsu no Jutsu. WyglÂądaÂło na to Âże siĂŞ udaÂło. StaÂła przed nim naelektryzowana kopuÂła. Ale nie byÂł do koĂąca z tego zadowolony, gdyÂż musiaÂł przywoÂłaĂŚ klona. RozwiÂązaÂł ten problem uÂżywajÂąc pieczĂŞci, które utrwaliÂły szkielet. *Yoshi, gotowe... Trzeba jeszcze sprawdziĂŚ czy dziaÂła.* - pomyÂślaÂł po czym przywoÂłaÂł swojego starego znajomego - kota o imieniu Midsu.

- O co chodzi? - spytaÂł zdziwiony kot. Jottos zaÂś nic nie mówiÂąc wyciÂągn¹³ saszetkĂŞ Kitikata i rzuciÂł jÂą na ziemiĂŞ. Kot od razu rzuciÂł siĂŞ na niÂą i wylizywaÂł próbujÂąc jÂą otworzyĂŚ. *Nie obraÂź siĂŞ ale...* - zrobiÂł kilka pieczĂŞci, po czym kota otoczyÂła aura z chakry. NastĂŞpnie Jottos wysÂłaÂł piorun, który jÂą naelektryzowaÂł.
- Zaraz... Co siê dziejê!? Au! - krzykn¹³ kot gdy dotkn¹³ jednej ze œcianek. Zdenerwowa³ siê trochê i postanowi³ u¿yÌ Shunshina aby siê wydostaÌ. Jednak nie wysz³o mu to - poczu³ jak wiêzienie wysysa z niego zu¿ywan¹ chakrê.
- Dobra, dobra wypuœÌ mnie ju¿! - krzykn¹³ kot z wyrzutem.
- Spokojnie... ChciaÂłem tylko sprawdziĂŚ czu moja nowa technika dziaÂła, nie obraÂź siĂŞ. - odpowiedziaÂł mu Jottos, który wÂłaÂśnie anulowaÂł jutsu. Kot znikn¹³.
- Gotowe! - Jottos podskoczyÂł z radoÂści, po czym zabraÂł swoje rzeczy i odszedÂł z miejsca treningu.
Jottos chce stworzyĂŚ wÂłasnÂą technikĂŞ.

Nazwa: Shunko (Krzyk BÂłyskawic)

ÂŻywioÂł: Raiton

Opis: Jest to technika bojowa typu aury, ³¹czÂąca w sobie ataki fizyczne z elektrycznymi. UÂżytkownik zyskuje niewiarygodnÂą moc i szybkoœÌ, ponadto moÂże bez trudu uÂżywaĂŚ potĂŞÂżnych ataków zwiÂązanych z piorunem, wrĂŞcz nimi miotaĂŚ. Przy atakach fizycznych, nie doœÌ Âże obraÂżenia sÂą zwiĂŞkszone, to jeszcze przeciwnik zostaje mocno poraÂżony.
Przy aktywacji techniki, uÂżytkownik wyciÂąga rĂŞkĂŞ w bok, z której uwalnia siĂŞ ogromna iloœÌ energii w postaci elektrycznoÂści, która otacza shinobi w postaci jasnej, biaÂłej aury. Po tym uÂżytkownik wyglÂąda normalnie, jednak gdy atakuje, aura siĂŞ ujawnia; wyglÂąda jakby kilka piorunów uderzaÂło w uÂżytkownika, co dodaje mu energii.

Wykonanie: UÂżytkownik wyciÂąga rĂŞkĂŞ w bok i koncentruje chakrĂŞ. W jednym momencie uwalnia jÂą nadajÂąc jej ÂżywioÂł Raiton i ÂściÂąga na siebie nawet z czystego nieba piorun. Towarzyszy temu oÂślepiajÂący bÂłysk.

Skutki dla wroga: Przy aktywacji techniki moÂże zostaĂŚ na chwilĂŞ oÂślepiony, gdy któryÂś atak go dosiĂŞgnie moÂże zostaĂŚ ciĂŞÂżko ranny lub nawet zabity. Przy atakach zostaje na chwilĂŞ sparaliÂżowany przez elektrycznoœÌ.

Skutki dla nas: Dostajemy: +60 S, +20 C, 1000PCh. MoÂżemy uÂżywaĂŚ technik Raiton, które zuÂżywajÂą o poÂłowĂŞ mniej chakry oraz miotaĂŚ piorunami. Ataki fizyczne sÂą wzbogacone o ÂżywioÂł elektrycznoÂści i zwiĂŞkszajÂą kilkakrotnie swojÂą si³ê.

---

Na zewnÂątrz byÂła dosyĂŚ ciekawa pogoda: sÂłoĂące ÂświeciÂło z jednej strony oÂświetlajÂąc budynki, a na przeciwko wĂŞdrowaÂły ciemne, ponure chmury. Widok jasno oÂświetlonych domów na ponurym tle nieba wywoÂływaÂł jak¹œ nadzwyczajnÂą atmosferĂŞ. Jottos skÂądÂś znaÂł to zjawisko.
*Cisza przed burzÂą...* - pomyÂślaÂł spoglÂądajÂąc przez okno. W tym samym momencie kilka kilometrów dalej zacz¹³ padaĂŚ rzĂŞsisty deszcz. Krople wody caÂłkowicie ograniczaÂły widocznoœÌ, a silne podmuchy wiatru zmuszaÂły je do majestatycznego taĂąca w Âświetle coraz to czĂŞstszych wyÂładowaĂą atmosferycznych.
Po wykonaniu kilku pieczêci przed Jottosem zjawi³ siê Hoshikobi. Przeci¹gn¹³ siê trochê po czym skierowa³ wzrok na swojego pana.
- Nie chcia³byœ siê mo¿e przejœÌ? - ch³opak spyta³ pewnym g³osem swojego summona.
- Nante? NienawidzĂŞ wody... Jeszcze mi futerko poniszczy. - odparÂł niechĂŞtnie kot, który najwidoczniej nie przepadaÂł za takimi przechadzkami. Jottos spojrzaÂł przez okno.
- A teraz co o tym s¹dzisz? - za oknem rozb³ys³a b³yskawica zalewaj¹c na chwilê pogr¹¿on¹ w ciemnoœci wioskê jasnym blaskiem. Na pyszczku kota zawita³ chytry uœmiech.
- Ikuze! - powiedzia³ cicho, zrywaj¹c siê do drzwi. Jottos wzi¹³ ekwipunek i zarzuci³ na siebie bia³y p³aszcz. Po chwili drzwi trzasnê³y i w domu s³ychaÌ by³o tylko g³uchy szum spadaj¹cych kropli deszczu.
- To jak, co masz zamiar zrobiĂŚ? - spytaÂł kot po wyjÂściu. ByÂł wyraÂźnie zaciekawiony i podekscytowany sytuacjÂą, jak i zresztÂą jego pan.
- IdĂŞ powiedzieĂŚ piorunom, aby daÂły mi swÂą moc. - Jottos odpowiedziaÂł zagadkowo, jednak nie zrobiÂło to wiĂŞkszego wraÂżenia na Hoshikobim.
- Czyli znowu chcesz siĂŞ bawiĂŚ w piorunochron, hĂŞ? - zabrzmiaÂła ironiczna odpowiedÂź. Jednak Jottos nie zwróciÂł na to uwagi, tylko przyÂśpieszyÂł kroku wpatrujÂąc siĂŞ w pomrukujÂące niebo.

Po jakimÂś dokÂładniej nieokreÂślonym czasie, dotarli na skraj doliny. Puste otoczenie, przepaœÌ pod stopami, grzmiÂące niebo i znikajÂące na horyzoncie sÂłoĂące wywoÂływaÂło ciekawÂą atmosferĂŞ. Wtedy dopiero moÂżna byÂło poczuĂŚ jaki to jest siĂŞ maÂły dla Âświata. Niczym diament wÂśród popioÂłów, Jottos zabÂłysn¹³ ÂświatÂłem piorunów, które kr¹¿yÂły wkoÂło niego niczym dzicy ludzie wokóÂł ogniska... Z tÂą jednak róÂżnicÂą, Âże to "ogniska" kr¹¿yÂły wokóÂł czÂłowieka, rozÂświetlajÂąc okolicĂŞ. WyciÂągniĂŞte przed siebie rĂŞce czÂłowieka emitowaÂły duÂże iloÂści chakry, którÂą kot zmieniaÂł w elektrycznoœÌ. Po chwili takiego skupienia, Jottos postanowiÂł wykorzystaĂŚ swojÂą nowo nabytÂą umiejĂŞtnoœÌ: zacz¹³ obracaĂŚ siĂŞ wokóÂł wÂłasnej osi, dziĂŞki czemu energia utworzyÂła tornado.
*Kuso, szybciej...* - powtarzaÂł w myÂślach próbujÂąc zapanowaĂŚ nad kaÂżdÂą iskierkÂą osobno, aby osiÂągn¹Ì caÂłkowitÂą kontrolĂŞ. PÂłaciÂł za to jednak wysokÂą cenĂŞ. Im dÂłuÂżej podtrzymywaÂł taki stan bez sukcesu, tym wiĂŞkszy ból sprawiaÂły mu pioruny których nie udaÂło mu siĂŞ opanowaĂŚ. Czysta energia nie kierowana przez nic trafiaÂła w to co najbliÂżej - czyli w niego samego.
Po kilku sekundach, a w jego odczuciu dÂługich godzinach, padÂł na ziemiĂŞ i na powrót staÂł siĂŞ pyÂłkiem we Âświecie. PadÂł na ziemiĂŞ jak kÂłoda. Liczne poparzenia na jego ciele kazaÂły mu zostawiĂŚ w spokoju ten ÂżywioÂł. WiedziaÂł Âże uporem moÂże zdziaÂłaĂŚ wszystko, jednak... Po prostu nie mógÂł. I choĂŚby nie wiem jak próbowaÂł wykrzesaĂŚ ostatniÂą iskrĂŞ si³¹ woli, to ciaÂło nie chciaÂło reagowaĂŚ. SpojrzaÂł tylko na spopielone drzewa przez jego pioruny i straciÂł przytomnoœÌ. Na szczĂŞÂście kot, który przez dÂłuÂższy czas szybowaÂł wysoko w powietrzu pod postaciÂą kuli ÂświatÂła, zszedÂł na ziemiĂŞ i podbiegÂł do nieprzytomnego. PoÂłoÂżyÂł na jego piersi ÂłapkĂŞ. WiedziaÂł Âże nie moÂże zrobiĂŚ nic innego, jak tylko oddaĂŚ go pod opiekĂŞ lekarzy. Szybki Kumonshin i... znajdowali siĂŞ w szpitalu na ÂłóÂżku.
Jeden z lekarzy zauwaÂżyÂł zjawiajÂącego siĂŞ w chmurze dymu Jottosa i szybko wezwaÂł pomoc. PóÂźniej tylko medycy robili to co do nich naleÂżaÂło...

Nazajutrz chÂłopak otworzyÂł oczy i ujrzaÂł... BiaÂły sufit. Przez pierwsze chwile czuÂł siĂŞ jakby szybowaÂł po sali niesiony magicznym ÂłóÂżkiem, jednak ból szybko ÂściÂągn¹³ go na ziemiĂŞ jak... piorunochron pioruny.
*Co do...* - zakl¹³ w myœlach rozgl¹daj¹c siê po pomieszczeniu. Obraz by³ jeszcze niewyraŸny, chocia¿ i tak nieciekawy. Spojrza³ na w³asne rêce - wszystko by³o zabanda¿owanie.
*No nie... Co siĂŞ staÂło?* - wyglÂądaÂło na to Âże nie pamiĂŞtaÂł ostatnich chwil przed zemdleniem - *Jestem w szpitalu...?* - zorientowaÂł siĂŞ widzÂąc za otwartymi drzwiami chodzÂących w poÂśpiechu lekarzy.
Na zewnÂątrz wci¹¿ laÂło. Jottos zastanawiaÂł siĂŞ czemu siĂŞ tutaj znalazÂł i co znaczÂą bandaÂże na caÂłym jego ciele. Nie mógÂł sobie nic przypomnieĂŚ, wiĂŞc daÂł sobie spokój. PoÂłoÂżyÂł gÂłowĂŞ na poduszce i próbowaÂł zasn¹Ì. Niestety ból mu na to nie pozwalaÂł. LeÂżaÂł wiĂŞc tak z otwartymi oczami skierowanymi w ÂścianĂŞ, aÂż przyszÂła pielĂŞgniarka i pod³¹czyÂła mu kroplówkĂŞ znieczulajÂącÂą, która trochĂŞ zmniejszyÂła ból. Nie zauwaÂżyÂła Âże chÂłopak siĂŞ ockn¹³... To nawet lepiej, gdyÂż on sam nie miaÂł ochoty na ÂżadnÂą rozmowĂŞ. PotrzebowaÂł tylko spokoju. W koĂącu zasn¹³...
DzieĂą 2
*Kuso, dalej boli... Ciekawe kiedy siĂŞ w koĂącu stÂąd wyrwĂŞ. O, burza juÂż przeszÂła. Zaraz... burza? Aaa, burza... Koguty nie znoszÂą jajek.*
DzieĂą 3
*Rany, ale te bandaÂże sÂą wkurzajÂące... ÂŚciÂągniecie je kiedyÂś ze mnie?*
DzieĂą 4
*Nareszcie mogĂŞ rzucaĂŚ jabÂłkami... znaczy ruszaĂŚ rĂŞkami. GiĂą marsjaĂąskie Âścierwo! Ups... ten pan chyba nie byÂł z Marsa... *
DzieĂą 5
*Co? Ziemniaki? A nie macie moÂże kartofli?*
DzieĂą 6
*No, wreszcie... JuÂż myÂślaÂłem Âże zostanĂŞ tu do gwiazdki...*

Po tygodniu leczenia i odpoczynku Jottos w koĂącu opuÂściÂł szpital. OdzyskaÂł teÂż pamiĂŞĂŚ. Od razu chciaÂł wróciĂŚ do treningu, wiĂŞc udaÂł siĂŞ prosto na polanĂŞ. Ten dzieĂą nie byÂł taki jak ostatnio - sÂłoĂące co chwilĂŞ wyglÂądaÂło zza wolno pÂłynÂących chmurek, a wiatr rozwiewaÂł jego jasne wÂłosy. Taa, pogoda kompletnie bez charakteru. Jednak po dÂługich tygodniach deszczu przydaje siĂŞ przebÂłysk sÂłoĂąca. Ten dzieĂą Jottos nie przeznaczyÂł na naukĂŞ czy trening. PostanowiÂł przespacerowaĂŚ siĂŞ po swoim kraju. PrzemierzajÂąc góry i doliny okazaÂło siĂŞ, Âże tylko w mieÂście jest jeszcze dobra pogoda. Na polanie miĂŞdzy wieloma w tym regionie górami, deszcz laÂł siĂŞ strumieniami.

CDN
ImiĂŞ: Jottos
Ranga: Chuunin
Chakra: Raiton (1825 PCh)
Wiek: 16 lat

Techniki:
1.Kawarimi no Jutsu
2. Kage Bunshin no Jutsu
3. Gakure no Jutsu
4. Shunshin no Jutsu
5. Kai
6. Kuchyiose no Jutsu
7. Raigeki no Yoroi
8. Rairyuu no Tasumaki
9. Raikyuu
10. Chidori
11. Raiginken
12. Matatenka
13. Raikatsu no Jutsu
14. Rairou no Jutsu
Pisane kursywÂą to wÂłasne techniki

Jottos chce siĂŞ nauczyĂŚ Kokohi no Jutsu

ChÂłopak dÂługo zastanawiaÂł siĂŞ nad dopracowaniem swojej strategii walki... Co prawda nie byÂła zÂła, ale doskonaÂła teÂż nie. SpĂŞdzajÂąc dÂługie godziny w bibliotece w poszukiwaniu jakichÂś przydatnych informacji, natkn¹³ siĂŞ na stary zwój o GenJutsu. Bardzo go to zaciekawiÂło, i szybko zg³êbiÂł siĂŞ w lekturĂŞ. Na poczÂątku myÂślaÂł Âże to coÂś Âłatwego, zwykÂłe sztuczki cyrkowe tylko dla miĂŞczaków... Jednak im dÂłuÂżej czytaÂł, tym wiĂŞcej nabieraÂł respektu do tej techniki. OkazaÂło siĂŞ, Âże jest ona jednÂą z trudniejszych do opanowania, gdyÂż wymaga niezwykle silnej woli i wysokich umiejĂŞtnoÂści w manipulowaniu chakrÂą. Jottosowi wydawaÂło siĂŞ, Âże nie ma z tym wiĂŞkszych problemów, mimo iÂż to trudna sztuka. JeÂśli potrafi kontrolowaĂŚ pioruny, to czemu nie chakrĂŞ? Okazuje siĂŞ jednak, Âże to caÂłkiem inna bajka... To jakby porównywaĂŚ mikroprocesor ze zwykÂłym obwodem elektrycznym. Jednak dla Jottosa zaprzeczeniem tego, Âże ma silnÂą wolĂŞ byÂłoby poddanie siĂŞ na samym poczÂątku... zaraz, w ogóle poddanie siĂŞ! WiedziaÂł, Âże tutaj poprzeczka jest wysoko, ale wierzyÂł teÂż w to, Âże z uporem moÂżna pokonaĂŚ wszystko. To wÂłaÂśnie byÂło to, co nazywaÂł silnÂą wolÂą.

Po jakimÂś czasie zg³êbiania siĂŞ w tajniki technik iluzji, w koĂącu zabraÂł siĂŞ do dziaÂłania... Oby nie na próÂżno - wÂłaÂśnie dlatego porzÂądnie siĂŞ do tego przygotowaÂł, czytajÂąc niemal ca³¹ ksi¹¿kĂŞ. Po tym z wci¹¿ rozwiniĂŞtym zwojem przed sobÂą, postanowiÂł udoskonaliĂŚ kontrolĂŞ nad chakrÂą, która byÂła niezbĂŞdna do opanowania kaÂżdej z technik GenJutsu.
Dziwnym trafem w kieszeni pÂłaszcza miaÂł schowanÂą ma³¹, stalowÂą kulkĂŞ o Âśrednicy okoÂło 2 cm i idealnie wywaÂżonÂą. MogÂła mu bardzo pomóc w poczÂątkach treningu kontroli chakry. PoÂłoÂżyÂł jÂą na drewnianym stoliku obok wielu regaÂłów z ksi¹¿kami. Na szczĂŞÂście blat byÂł idealnie poziomo, tak, Âże kulka siĂŞ nie staczaÂła. W tym wypadku miaÂł juÂż przygotowane miejsce treningu. ByÂło to dla niego trochĂŞ dziwne, bo zwykle trenowaÂł na jakichÂś polanach treningowych itp, dlatego wÂłaÂśnie czuÂł siĂŞ trochĂŞ nieswojo. Jednak racjonalnie rzecz biorÂąc to miejsce wÂłaÂśnie byÂło idealne - cisza, spokój, nikt nie przeszkadza. W tym zakÂątku biblioteki naprawdĂŞ rzadko kiedy ktoÂś siĂŞ zjawiaÂł...
Jottos wytrzasn¹³ skÂądÂś jakieÂś krzesÂło, które ustawiÂł przed biurkiem, aby na nim usi¹œÌ. Na dobry poczÂątek zacz¹³ intensywnie medytowaĂŚ, aby oczyÂściĂŚ swój umysÂł, gdyÂż wtedy zapewne bĂŞdzie mu siĂŞ Âłatwiej skoncentrowaĂŚ na kontroli chakry. W tym miejscu szybko mógÂł osiÂągn¹Ì spokój ducha, [cenzura] siĂŞ w ciche tykanie zegarka gdzieÂś za regaÂłami... Ono jednak po jakimÂś czasie zniknĂŞÂło, a jedyne dÂźwiĂŞki, które docieraÂły do jego umysÂłu to bicie jego serca i równy, rytmiczny oddech. ByÂł w transie. ÂŻadne bodÂźce z zewnÂątrz do niego nie docieraÂły... Tylko wdech i wydech, wdech i wydech... Czy on zasn¹³? WyglÂąda na to Âże tak... Ale jednak nie. CaÂły czas koncentruje siĂŞ i oczyszcza umysÂł...

Po niecaÂłej godzinie, która wydawaÂła siĂŞ kilkunastoma sekundami, wreszcie otworzyÂł oczy. Pierwsze co ujrzaÂł do stalowa kulka, przed nim, na stole... OdbijaÂło siĂŞ w niej ÂświatÂło z pobliskiego okna. Jottos od razu zacz¹³ koncentrowaĂŚ siĂŞ na niej, wpatrujÂąc siĂŞ w niÂą jakby zaraz miaÂł jÂą zjeœÌ... Ale gÂłodny nie byÂł. ChociaÂż to zaleÂży co nazywamy gÂłodem - jeÂśli jest to ogromna determinacja i skupienie - to wyglÂądaÂł jakby nie jadÂł od tygodnia...
Wreszcie zacz¹³ dzia³aÌ. Dzia³aÌ si³¹ woli na kulkê, aby wreszcie siê poruszy³a.
"Jeszcze trochĂŞ... Jeszcze kawaÂłek... Rusz siĂŞ! Rusz siĂŞ..." - co chwilĂŞ przebiegaÂło mu przez myÂśl, która caÂłkowicie byÂła skupiona na metalicznym przedmiocie... WiedziaÂł Âże silnÂą wolÂą i wiarÂą moÂże zdziaÂłaĂŚ wszystko - nawet to, co na pierwszy rzut oka moÂże zdawaĂŚ siĂŞ kompletnie niemoÂżliwe...
Tik, tak, tik, tak... Kolejne sekundy mijaÂły, a chÂłopak siedziaÂł przed biurkiem wpatrzony w metalowÂą kulkĂŞ... Teraz dla niego to nie byÂła zwykÂła kulka... Teraz to byÂł caÂły Âświat, wszystko o czym myÂślaÂł...
W koĂącu coÂś drgnĂŞÂło. Po kolejnym przejÂściu wskazówki przez tarczĂŞ zegara, coÂś siĂŞ staÂło... MaÂły, stalowy przedmiot zacz¹³ siĂŞ delikatnie, powoli turlaĂŚ w lewÂą stronĂŞ... Tak jakby byÂł prowadzony przez magnes pod stoÂłem... Ale tam zdecydowanie niczego takiego nie byÂło... To tylko i wy³¹cznie silna wola Jottosa sprawiÂła, Âże "caÂły Âświat" siĂŞ poruszyÂł...
Sukces? To za maÂło na sukces - to dopiero poczÂątek...

Mimo Âże wreszcie siĂŞ udaÂło, to potrzebny do tego byÂł nie maÂły nakÂład koncentracji. MusiaÂł wiĂŞc trenowaĂŚ dalej. A kolejny krok to teÂż "wielka maÂła rzecz". Co dokÂładnie? OtóÂż jego kolejnym celem byÂła... zmiana kierunku ruchu tej kulki... Nie mniejszym nakÂładem siÂł i determinacji, wci¹¿ próbowaÂł przesun¹Ì jÂą, tym razem z odwrotnym kierunku... Jednak z jakiegoÂś powodu po prostu nie mógÂł. Nie dawaÂł rady, mimo iÂż jego skupienie siĂŞgaÂło zenitu... Nie wiedziaÂł dlaczego, nie wiedziaÂł czemu... Nie mógÂł siĂŞ tak skoncentrowaĂŚ jak poprzednio.
Jak siĂŞ póÂźniej okazaÂło, to byÂła kwestia kr¹¿enia chakry - jego kr¹¿yÂła wÂłaÂśnie w lewo, dlatego w tÂą stronĂŞ przesunĂŞÂła siĂŞ kulka... Ale czy to znaczy Âże ma przestaĂŚ próbowaĂŚ? A moÂże wiĂŞcej nie jest to potrzebne? Bardziej skupiÂł siĂŞ na "mocy" tego przesuwania, niÂż na kierunku... Po prostu kierunek w sumie nie byÂł konieczny, bo tutaj chodziÂło tylko o si³ê woli, koncentracjĂŞ i kontrolĂŞ chakry... Jednak bardzo niewielkiej iloÂści chakry, a z du¿¹ dokÂładnoÂściÂą. IloœÌ chakry a "siÂła" chakry to co innego. Chodzi o to, aby jak najmniejszym nakÂładem energii, jak najdalej przesun¹Ì kulkĂŞ lub inny przedmiot, a docelowo - chakrĂŞ przeciwnika. Dlatego wÂłaÂśnie trening z kulkÂą jest idealny, gdyÂż E=mc2, czyli to, czy jest to energia, czy masa, nie ma wiĂŞkszej róÂżnicy.
Tak wiĂŞc kolejna próba... Trzeba uwolniĂŚ wiĂŞcej chakry, i jednoczeÂśnie jÂą skoncentrowaĂŚ... A skoncentrowanÂą chakrĂŞ trudno jest kontrolowaĂŚ, dlatego potrzebne jest maksymalne skupienie... w którym Jottos aktualnie przebywaÂł... Po "przeÂłamaniu siĂŞ" wszystko szÂło Âłatwiej, moÂże wÂłaÂśnie dlatego, Âże byÂł "w transie"... Mniejsza o to, w kaÂżdym razie kulka zaczĂŞÂła przesuwaĂŚ siĂŞ coraz dalej, i dalej... Widocznie przyspieszyÂła, zanim spadÂła na ziemiĂŞ, wybijajÂąc chÂłopaka z rytmu... Ten jednak mimo zmĂŞczenia - tak, tym teÂż siĂŞ moÂżna nieÂźle zmĂŞczyĂŚ... - postanowiÂł spróbowaĂŚ ponownie. Ale tym razem z czymÂś innym. Wyj¹³ z kieszeni monetĂŞ, którÂą poÂłoÂżyÂł na wczeÂśniejszym miejscu kulki. Teraz bĂŞdzie trudniej, gdyÂż tarcie bĂŞdzie wiĂŞksze, a co za tym idzie - ciĂŞÂżej bĂŞdzie przesun¹Ì. Ale to nic... Trzeba spróbowaĂŚ... JeÂśli siĂŞ nie uda, to jeszcze raz... I jeszcze.
ChÂłopak ponownie siĂŞ skoncentrowaÂł na swoim celu, i reszta Âświata zniknĂŞÂła... Kolejne kilkanaÂście dÂługich minut spĂŞdzonych w pochylonej pozycji nad stolikiem, aby moneta drgnĂŞÂła - tak, to prawda... CoÂś siĂŞ znowu poruszyÂło. PoruszyÂło siĂŞ, i zaczĂŞÂło przesuwaĂŚ jednostajnym ruchem w stronĂŞ lewego koĂąca stoÂłu... Jednak tuÂż przed nim - zatrzymaÂło siĂŞ. To juÂż byÂł sukces. OczywiÂście w swojej skali... ChociaÂż niewÂątpliwie juÂż bĂŞdzie mu Âłatwiej zapanowaĂŚ nad czyimÂś umysÂłem.

Maj¹c kontrolê chakry i si³ê woli ca³kiem dobrze opanowan¹, postanowi³ w koùcu zabraÌ siê za dzia³anie. To znaczy chcia³ siê nauczyÌ jednej z podstawowych technik GenJutsu, jak¹ jest Kokohi no Jutsu...
"Aby uÂżyĂŚ Genjutsu na drugim ninja, naleÂży za pomocÂą kontroli wÂłasnej chakry oraz odpowiednich pieczĂŞci stworzyĂŚ „po³¹czenie” miĂŞdzy swojÂą wolÂą a jego nerwami, prowadzÂącymi do mózgu. JeÂśli sztuka siĂŞ powiedzie, moÂżna dowolnie kontrolowaĂŚ umysÂłem swojego przeciwnika." - to cytat ze zwoju, który wÂłaÂśnie przeczytaÂł. Od teraz to byÂło jego celem... Ale od czego zacz¹Ì? Trzeba znaleŸÌ ofiarĂŞ...
To nie poszÂło trudno - pani bibliotekarka zanudzona pewnie na ÂśmierĂŚ, wiĂŞc nawet siĂŞ nie spostrzeÂże, jak Jottos przejmie kontrolĂŞ nad jej umysÂłem... Ale czy na pewno?
ChÂłopak aby to sprawdziĂŚ, podszedÂł do jej biurka, po czym wpatrujÂąc siĂŞ w jej oczy hipnotycznym wzrokiem, powoli wykonywaÂł kolejne pieczĂŞcie... AÂż w koĂącu - skoĂączyÂł... Co siĂŞ staÂło? ... nic. Dlaczego? Za maÂło koncentracji... Ale nastĂŞpnym razem powinno siĂŞ udaĂŚ. SkoncentrowaÂł siĂŞ na kontroli chakry, tak aby po³¹czyĂŚ siĂŞ z umysÂłem bibliotekarki... OczywiÂście po wykonaniu odpowiednich pieczĂŞci, które Âłatwo zapamiĂŞtaÂł. JuÂż po chwili byÂło po wszystkim - pieczĂŞcie zrobione, wiĂŞÂź nawiÂązana, ale... ofiara wyglÂądaÂła tylko na lekko "zahipnotyzowanÂą" - patrzyÂła w dal przez Jottosa i nie mogÂła wyrwaĂŚ siĂŞ z transu. ChÂłopak wykorzystujÂąc sytuacjĂŞ, Âże siĂŞ "pod³¹czyÂł" pod jej zmysÂły, zacz¹³ delikatnie manipulowaĂŚ chakrÂą w jej nerwach... Jednak do tego potrzebna byÂła ogromna koncentracja, którÂą Jottos osiÂągn¹³ dopiero po parunastu minutach wpatrywania siĂŞ w oczy bibliotekarki ze zÂłoÂżonÂą pieczĂŞciÂą...
WczeÂśniej jej zmysÂły nie odbieraÂły Âżadnych bodÂźców, a teraz... Teraz wÂłaÂśnie zaczĂŞÂła powoli odwracaĂŚ wzrok. SpojrzaÂła za siebie. ChÂłopak wci¹¿ utrzymywaÂł kontakt, próbujÂąc kontrolowaĂŚ jej przepÂływ chakry w gÂłowie... Nagle kobieta zrobiÂła wielkie oczy, patrzÂąc na pustÂą póÂłkĂŞ. Ale dla niej nie byÂła ona pusta. To, co zobaczyÂła to szklanka z ogonem lisa, która miaÂła oczy... WydawaÂła siĂŞ jej bardzo realna, a nawet - Âżywa, gdyÂż wpatrywaÂła siĂŞ w niÂą zÂłowrogim uÂśmieszkiem... Bibliotekarka wstaÂła, wziĂŞÂła gazetĂŞ i zaczĂŞÂła okÂładaĂŚ pusty regaÂł gazetÂą, krzyczÂąc z przeraÂżenia.
"No dobra, tyle wystarczy..." - pomyÂślaÂł Jottos uwalniajÂąc kobietĂŞ z GenJutsu. Ta wreszcie przestaÂła rozwalaĂŚ szafkĂŞ i usiadÂła na krzeÂśle, dalej z przeraÂżonÂą minÂą.
"C-co to by³o? Czy to sen? - spyta³a dr¿¹ca.
- Tak, mo¿na powiedzieÌ, ¿e to by³ sen... - ch³opak odpowiedzia³ jej, po czym znikn¹³ z budynku...

WróciÂł do domu zadowolony z opanowania nowej techniki, i uÂłoÂżyÂł siĂŞ do snu. Czas szybko leciaÂł, byÂło juÂż dosyĂŚ póÂźno... Nie wiadomo, co moÂże siĂŞ mu teraz przyÂśniĂŚ...

ÂŁadnie ale przykrótko, dopisz jeszcze ze stronĂŞ to zaliczĂŞ
k. Nara
Ok, juÂż poprawione, moÂże byĂŚ? W koĂącu to Âłatwa technika
Nie zaliczĂŞ, poniewaÂż moÂże technika nie jest za mocna ale jest podstawÂą do potĂŞÂżnych technik a Ty nie masz nawet Âżadnego genjuttsu.. Postaraj siĂŞ bardziej.
Rozumiem ciĂŞ, rzeczywiÂście Âźle do tego podszedÂłem... A tej techniki chcĂŞ siĂŞ nauczyĂŚ wÂłaÂśnie dlatego Âże nie mam Âżadnego Gen, a to wÂłaÂśnie jest podstawa Gen...
SkoĂączone, mam nadziejĂŞ Âże tym razem siĂŞ spodoba

Oczywiscie zaliczam Tym razem praca nie tylko Âładna ale i dÂługa