Pokój wspólny SOadystów

PrzychodzĂŞ,wÂłaĂączam TV i siadam na kanapie...

---

Wstaje,wylanczzam TV i wychodze...

<NMM>
WeszÂła do salonu i oparÂła siĂŞ rĂŞkoma o oparcie jednego z krzeseÂł. Od dana zastanawiaÂła siĂŞ nad tym... Gdyby tak pójœÌ do Hebi i wraz z nimi odbiĂŚ Oto... Nie, podbiĂŚ Oto. NiewaÂżne, czy wioska miaÂłaby naleÂżeĂŚ do niej czy do Sasuke, jÂą obchodziÂło tylko tyle, Âżeby nie byÂło w niej Akatsuki. Zrobi to. WyszÂła.

NMM.
Uchyli³ drzwi i spojrza³ czy ktoœ jest,nikogo nie ma - powiedzia³,zamkn¹³ drzwi i poszed³ w stronê gabinetu.

<NMM>

---

WszedÂł do pokoju tegoÂż przez drzwi czujny patrzyÂł gdzieÂś czy nie ma tu jakiÂś drzwi które prowadzÂą do Ichigo..."Nie ma go tu a niech to szlak"...WybiegÂł z tego pokoju i pobiegÂł dalej.
<NMM>
WlazÂł do Âśrodka.Niestety nikogo nie byÂło ,wiĂŞc poszedÂł.
WeszÂła do pokoju i usiadÂła na sofie. O dziwo salon nie wyglÂądaÂł, jakby byÂł zbyt czĂŞsto uÂżywany. Tayuya pogÂładziÂła dÂłoniÂą miĂŞkkÂą tkaninĂŞ na siedzeniu i oparÂła siĂŞ o poduszkĂŞ, czekajÂąc na rozwój zdarzeĂą. ZastanawiaÂła siĂŞ, jak SO zareaguje na obecnoœÌ byÂłej liderki.
Ichigo wpada do pokoju i od razu krzyczy - Co ty tu...?! To ty?! - pyta.
- Czemu przyszÂłaÂś? - spytaÂł chowajÂąc kunai i na jego twarzy pojawiÂł siĂŞ uÂśmiech...
- WpadÂłam w odwiedziny, Ichigo - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ przyjaÂźnie - PrzyszÂłam zobaczyĂŚ, jak sobie radzisz beze mnie. CoÂś nowego? JacyÂś nowi ludzie? JakieÂś nowe cele organizacji? - zapytaÂła nonszalancko odgarniajÂąc grzywkĂŞ z twarzy.
Mam paru nowych czÂłonków,a celów na razie nie mam - powiedziaÂł uÂśmiechniĂŞty,napijesz siĂŞ czegoÂś?

//O ile jest tu kuchnia xP Jak nie ma to zrobiĂŞ ;P\\
- Nie, dziĂŞkujĂŞ - odparÂła - Czyli rozumiem, Âże dobrze sobie radzicie?
- Tak,bardzo dobrze,wÂłaÂśnie jeden z czÂłonków wyruszyÂł na misjĂŞ - powiedziaÂł.
- A teraz jesteÂś w jakiejÂś organizacji? - spytaÂł.
- Jestem. Mimo iÂż nie jestem tam liderem, bardzo dobrze siĂŞ tam czujĂŞ - oznajmiÂła z dumÂą.
- To fajnie - powiedzia³ i siê uœmiechn¹³.
- MówiÂłem ci juÂż Âże miÂło ciĂŞ widzieĂŚ? - spytaÂł Ichigo.
- Taa - mruknĂŞÂła znudzona i podniosÂła siĂŞ z miejsca - To ja juÂż bĂŞdĂŞ powoli szÂła... Mam misjĂŞ do wykonania, a do was wpadÂłam po drodze - wyjaÂśniÂła - OdwiedzĂŞ was jeszcze kiedyÂś - odwróciÂła siĂŞ w stronĂŞ drzwi i juÂż jej nie byÂło.

NMM.
RównieÂż wyszedÂł.

NMM
W pokoju pojawiÂła siĂŞ biaÂłowÂłosa postaĂŚ.To Hisae.PrzemknĂŞÂła pomiĂŞdzy stolikami niczym cieĂą i usiadÂła na jednym z foteli.
-Ohayo...-wymruczaÂła pod nosem powitanie i zapatrzyÂła siĂŞ przed siebie.
Po kilku godzinach spêdzonych przy czytaniu ksi¹¿ki,Hisae od³o¿y¹³ j¹ na miejsce i znudzona wysz³a z salonu.

NMM
Uchyli³em drzwi i zobaczywszy ¿e nikogo nie ma w salonie zamkn¹³em je nie wchodz¹c do œrodka..."Ciekawe gdzie s¹ wszyscy zobaczê na sali treningowej"...Ruszy³ korytarzem w stronê wejœcia do sali treningowej.
NMM
Dziewczyna otworzyÂła drzwi i zobaczywszy iÂż nikogo w sali niema, rozsiadÂła siĂŞ na kanapie i zaczĂŞÂła oglÂądaĂŚ telewizje.

Dodane po 6 godzinach 4 minutach:

Znudzona TV, wy³¹czy³a je.
WyszÂła z pokoju zamknĂŞÂła drzwi i szÂła w stronĂŞ swej kwatery.

<NMM>
WÂściekÂły Kidoumaru wchodzi razem z psami do wspólnego pokoju SOadystów, rozsiada siĂŞ na kanapie a obok niego Nula i Tosia.
-Tyle na niego czekaÂłem a on wyjeÂżdÂża mi z piorunami... bardzo miÂłe powitanie .
Po czym zacz¹³ rozmyœlaÌ o Kabuto Armurze i Sound organisation.
WchodzĂŞ do wspólnej sali. Jestem psychicznie zmĂŞczony to teÂż miaÂłem nadziejĂŞ znaleŸÌ chwilĂŞ wytchnienia w tym miejscu. W sali byÂł juÂż Kidoumaru ze swoimi psami... UsiadÂłem a raczej wygodnie rozÂłoÂżyÂłem siĂŞ na jednej z sof i przymkn¹³em oczy... MarzyÂłem o Yuki... MaÂło mnie teraz obchodziÂł otaczajÂący Âświat rzeczywisty... SkupiÂłem siĂŞ na swoich marzeniach...
IdÂąc korytarzem tak widzĂŞ otwarte drzwi z korytarza do tego pokoju gdzie widzĂŞ Armur który leÂży i Kidomaru ze swoimi psami.

"BoÂże jak ja nie nawiedzĂŞ psów"

UsiadÂłem koÂło Armura i tak patrzÂąc siĂŞ na niego widzĂŞ Âże to z nim walczyÂłem

"Hmm. MajÂąc go w druÂżynie jestem bezpieczny jeszcze z moimi technikami to na bank"

Nagle tak nad uchem Armura krzyczĂŞ

-WSTAWAJ POBUDKA CHÂŁOPIE!! POORANY TRENING ZAPOMNIAÂŁEÂŚ
No nie byÂło bata... Rykn¹³ mi do ucha w najmniej oczekiwanym momencie... Automatycznie podskoczyÂłem, spadajÂąc z sofy prosto na podÂłogĂŞ... OtwarÂłem tylko oczy i zobaczyÂłem tego kolesia co wtedy na korytarzu i na polach ryÂżowych... MiaÂłem ochotĂŞ wstaĂŚ i zadaĂŚ mu nieopisany ból... Ehhh ale cóÂż pocz¹Ì wiedziaÂłem Âże siĂŞ przyczepi i nie da mi spokoju... Nie d¹³ siĂŞ spÂławiĂŚ nie daÂł siĂŞ zabiĂŚ jest megaaa upierdliwy... PozbieraÂłem siĂŞ z podÂłogi i pierwsze co to otrzepaÂłem pÂłaszcz z tego syfu co na ziemi byÂł...

-MiaÂł byĂŚ jakiÂś trening?
- No w koĂącu sÂłuchaj inaczej nie miaÂłem pomysÂłu jak ciĂŞ obudziĂŚ, a muszĂŞ z tobÂą pogadaĂŚ i to na powaÂżnie!

Qiuzo mówiÂł to Âśmiertelnie powaÂżnie i przeraÂżajÂącym gÂłosem jego oczy wrĂŞcz zaczĂŞÂły pÂłon¹Ì i nakÂłaniaĂŚ do tego byle by Armur z nim poszedÂł, nawet gdy tylko mrugnÂą to i tak wyglÂądaÂło jak by mi¹³ otwarte oczy. WstaÂł Qiuzo i ruchem rĂŞki wskazaÂł by odszedÂł z nim na chwilĂŞ na bok by Kidomaru tego nie sÂłyszaÂł.
-Co to za sprawa?

PrzecierajÂąc jednÂą rĂŞkÂą oczy podchodzĂŞ na bok... Ehhh co on znów kombinujĂŞ... Tylko bÂłagam nie miecze z rana... I nie jakieÂś chore sny... No proszĂŞ zmiÂłuj siĂŞ Jashinie... NastawiÂłem ucho by móc lepiej sÂłyszeĂŚ... SpoglÂądajÂąc na pajĂŞczarza...
- Dawaj obudzimy go tak nagle jak ja ciebie tylko 3 razy gorzej, najlepiej by nawet szykowaÂł wszystko np. na czyjÂś powrót. ÂŻeby siĂŞ zlÂąkÂł jak nie wiem kto. Nie wiem moÂże nasz kogoÂś takiego ?

Qiuzo to powiedzia³ z istn¹ z³oœci¹ w oczach i szataùskim uœmiechem na twarzy, po prostu chcia³ to zrobiÌ nawet za cenê swojej ksi¹¿ki tak¹ jak czyta³ kakashi.
-A bo ja wiem moÂże Kabuto albo sam Lord Orochimaru no nie wiem...

ZiewaÂłem mówiÂąc do chÂłopaka. NastĂŞpnie podrapaÂłem siĂŞ po gÂłowie i spojrzaÂłem na pajĂŞczarza i jego psy które mnie tak niesympatycznie powitaÂły [cenzura] ja jakiÂś pÂłotek pÂłotek czy cos....
- Kabuto to ten w okularach tak Oki to juÂż mogĂŞ wystraszyĂŚ. Zabierajmy siĂŞ do dzieÂła. A! Ty, czekaj co z psami?

Qiuzo to pytanie zadaÂł z takim uÂśmiechem, Âże trudno siĂŞ nie byÂło ÂśmiaĂŚ z tego.

- WiĂŞc jak golimy psy ?
Nie no teraz gadaÂł od rzeczy. Ja równieÂż pokazaÂłem na ustach swój szataĂąski uÂśmieszek. CieszyÂłem siĂŞ niczym maÂłe gÂłupie dziecko ale co mi tam raz siĂŞ Âżyje...

-To juÂż moÂże hurtowo i wÂłaÂściciela teÂż Âżeby do psów pasowaÂł? (XD)
- Bardzo dobry pomysÂł, popieram. WiĂŞc ty siĂŞ zajmij psami i wÂłaÂścicielem ja spróbujĂŞ w tego okularnika siĂŞ zmieniĂŚ ( )

Qiuzo pokazaÂł ten swój prawdziwy szataĂąski uÂśmieszek po czym poszedÂł na bok i zmieniÂł siĂŞ w Kabuto przypomniaÂł sobie dokÂładnie jak wyglÂąda i jego gÂłos po czym skoncentrowaÂł siĂŞ i bardzo staranie siĂŞ w niego zmieniÂł

Bardzo cicho mówiÂł do Armur:
-Zacznij goliĂŚ te psy ja zaraz zgolĂŞ tego pajÂąko-gÂłowego!

MówiÂąc to Qiuzo po prostu uÂśmiechaÂł siĂŞ jak maÂłe dziecko które zrobi coÂś zÂłego przyjacielowi czyli jak maÂły Szatanik ( )
Po prostu nie ledwo udawaÂło mi siĂŞ powstrzymaĂŚ od Âśmiechu... WykonaÂłem moje ostrze z krysztaÂłu i zakradÂłem siĂŞ do pierwszego psa. O dziwo spaÂł smacznie... Wtedy ja ciach ciach ciach i golimy pieska... NaprawdĂŞ cudem siĂŞ powstrzymywaÂłem od wybuchu Âśmiechu... Golenie wrednego psiska a nastĂŞpnie drugiego sprawiaÂło niesamowita radochĂŞ...
Qiuzo gdy zamieniÂł siĂŞ w kabuto, wyciÂągnÂą kunai i zacz¹³ goliĂŚ wÂłaÂściciela piesków bardzo delikatnie i ostroÂżnie by go nie obudziĂŚ, zajĂŞÂło to trochĂŞ wiĂŞcej niÂż myÂślaÂłem ale trudno siĂŞ opÂłacaÂło gdy zgoliÂłem Kidomaru podszedÂłem po cichu do Armur i siĂŞ spytaÂłem
- Czy teraz mam go wystraszyĂŚ W ogóle podobny do Kabuto jestem?

Qiuzo mówiÂąc to pytanie przybraÂł pozĂŞ jakiegoÂś modela z puszczonym oczkiem i rĂŞkÂą na biodrach gdy Qiuzo stwierdziÂł Âże to koniec bo nie wytrzyma ze Âśmiechu stanÂą normalnie i czekaÂł na odpowiedÂź.
JesteÂście straszni. JesteÂście Âźli i niedobrzy !

Uda³o wam siê ogoliÌ Kidoumaru i jego psy. Te zaskowycza³y dziko... Kidoumaru nie by³ do koùca obudzony, ale chyba powoli zacz¹³ siê ju¿ rozbudzaÌ... Nie widzia³ was, wiêc macie czas wiaÌ.

Do wydania werdyktu zastosowaÂłam metodĂŞ rzutu dziesiĂŞciogroszówkÂą.
Widz¹c swe dzie³o nie mog³em siê ju¿ powstrzymaÌ... Wybieg³em na korytarz prosto do pokoju... Nie mog³em ju¿ siê powstrzymaÌ i wybuchn¹³em g³oœnym rechotem... Bieg³em jak najszybciej do pokoju rozpraszaj¹c po drodze swoje kryszta³owe ostrze...
<nmm>
Qiuzo widz¹c ¿e Kidomaru siê budzi od razu zaniecha³ budzenia go i zacz¹³ biec do siebie do pokoju

"Qiuzo odwaliÂłeÂś kawaÂł dobrej roboty z tym kolesiem, czuje Âże to nie jeden taki wybryk"

Qiuzo zacz¹³ biec ile siÂł w nogach gdy zobaczyÂł swój pokój od razu skrĂŞciÂł

<NMM>
Kidoumaru budzi siĂŞ, ktoÂś zaburzyÂł jego sen...
Kidoumaru przeciera oczy... i zobaczyÂł psy kompletnie goÂłe... bez sierÂści wszĂŞdzie nawet na gÂłowie, lecz mimo tego byÂły bardzo zadowolone.Gdy chciaÂł siĂŞ podrapaĂŚ po gÂłowie poczuÂł dziwne uczucie, byÂł juÂż pewien ktoÂś ostrzygÂł go i jego psy do zera...
-Co to za idioci! ZabijĂŞ ich ! ZniszczĂŞ ! ZagryzĂŞ ! WyÂślĂŞ do piekÂła - krzyczaÂł.
Chwilê poczeka³, och³on¹³ pomyœla³ nad zaistnia³¹ sytuacj¹.Jednego by³ pewien mocno go zniewa¿ono to by³ albo Kabuto albo nowi rekruci...
PostanowiÂł wyruszyĂŚ w dÂługÂą podróÂż, gdzie rozwinie swoje umiejĂŞtnoÂści, wiĂŞc napisaÂł list
Cytat: Kabuto , wyruszam w dÂługÂą podróÂż aby byĂŚ silniejszym... Lepiej zajmij siĂŞ tymi co mnie zniewaÂżyli bo po powrocie ich zabije... Kidoumaru NMM
WszedÂłem do ozdobionego pokoju. Jeszcze nikogo tutaj nie byÂło. " BĂŞdĂŞ musiaÂł na nich poczekaĂŚ...". Siadam na gÂłównym krzeÂśle przy stole. Opieram siĂŞ wygodnie i zaczynam rozmyÂślaĂŚ " Mam juÂż osiem osób, nawet sporo. Ciekawe ile siĂŞ zjawi na wyznaczony termin... Mam nadziejĂŞ, Âże duÂżo. Trzeba obgadaĂŚ kilka spraw. Pora niedÂługo wyjœÌ z ukrycia i zacz¹Ì dziaÂłaĂŚ. " PatrzĂŞ na drzwi prowadzÂące na korytarz. KaÂżdy kto chciaÂł wejœÌ do pokoju to musiaÂł min¹Ì te wejÂście. Spokojnie zamkn¹³em oczy i zacz¹³em medytowaĂŚ. CzekaÂłem na moich towarzyszy.
SzedÂłem sobie spokojnie korytarzem mijajÂąc róÂżne pomieszczenia. ZauwaÂżyÂłem Âże jest ich doœÌ sporo. W wielu z nich jeszcze nawet nie bylem. SzukaÂłem pomieszczenia gdzie miaÂłem siĂŞ zjawiĂŚ na pierwsze ogólne spotkanie wszystkich czÂłonków SO. Nareszcie znalazÂłem owy pokój. Kiedy wszedÂłem do Âśrodka to zauwaÂżyÂłem Kabuto który siedziaÂł na krzeÂśle. MiaÂł on zamkniĂŞte oczy wiĂŞc nie chciaÂłem mu przeszkadzaĂŚ. UsiadÂłem na krzeÂśle które znajdowaÂło siĂŞ obok niego. ZrobiÂłem to po cichu aby nie budziĂŚ przywódcy SO. NastĂŞpnie czekaÂłem na zebranie pozostaÂłych czÂłonków organizacji.
DotarÂły do mnie informacje o spotkaniu organizacji powoli wszedÂłem do pokoju wspólnego gdzie miaÂło siĂŞ odbyĂŚ zebranie. RozejrzaÂłem siĂŞ wkoÂło po czym usiadÂłem na wolnym miejscu. CzekaÂłem spokojnie na resztĂŞ organizacji oraz na Kabut'a który nas wszystkich tu zwerbowaÂł, ciekawe co siĂŞ dzieje, myÂślaÂłem.
" ZjawiÂł siĂŞ Akki i Sakai Yuji. Tylko dwóch.. a gdzie reszta..? MajÂą jeszcze trochĂŞ czasu... Mam nadziejĂŞ, Âże siĂŞ zjawiÂą..". PodniosÂłem gÂłowĂŞ i spojrzaÂłem na dwóch chÂłopaków.
- Witam was, cieszĂŞ siĂŞ ,Âże dotarliÂście. Mam pewnÂą sprawĂŞ do zaÂłatwienia, niedÂługo wrócĂŞ. Czekajcie na mnie tutaj. Mamy kilka spraw do omówienia... - Po tej wypowiedzi wstaÂłem z krzesÂła. RuszyÂłem powolnym krokiem w stronĂŞ drzwi. PoprawiÂłem swoje duÂże okulary i wszedÂłem na korytarz. UdaÂłem siĂŞ w stronĂŞ wyjÂścia. <NMM>

Dodane po 1 godzinach 5 minutach:

Po jakiejÂś godzinie wróciÂłem z powrotem. ZobaczyÂłem znowu te same dwie osoby. Za mnÂą powinien wejœÌ Odishu. Gdy to zrobi to wska¿ê mu miejsce przy stole, a ja udam siĂŞ do mojego krzesÂła, znajdujÂącego siĂŞ naprzeciw drzwi. Po tym usadowiÂłem siĂŞ wygodnie w moim oparciu. PoprawiÂłem swoje okulary i ponownie spojrzaÂłem na wszystkich dookoÂła. Pogr¹¿yÂłem siĂŞ w swoim Âświecie. RozmyÂślaÂłem nad dobrÂą przemowÂą, nad sÂłowami, które dodajÂą ducha moim podopiecznym. UkÂładaÂłem w gÂłowie tekst, który niedÂługo wypowiem.
Odishu wszedÂł do pomieszczenia i usiadÂł przy stole, rĂŞce jak i caÂłe ciaÂło chÂłopaka trzĂŞsÂły siĂŞ bardzo, mÂłodzieniec patrzaÂł na powaÂżne twarze Kabuto i dwóch nieznanych mi osób. Jak siĂŞ domyÂśliÂłem pewnie ci dwaj przy stole to sÂą nasi sprzymieÂżeĂący. Odishu chciaÂł zachowaĂŚ powagĂŞ tak jak jego towarzysze, chÂłopak chciaÂł siĂŞ odezwaĂŚ ale gdy widziaÂł milczÂących towarzyszy pomyÂślaÂł Âże powienien byĂŚ bardziej powaÂżny i lepiej siĂŞ nie odzywaĂŚ.
Kabuto nie zauwaÂżyÂłeÂś tego wczeÂśniej ale tuÂż za tobÂą odkÂąd wszedÂłeÂś do siedziby wleciaÂł maÂły ptaszek nieznanego ci gatunku. ByÂła to najprawdopodobniej jakaÂś hybryda. PosiadaÂł jasno niebieskie piórka i jaskrawo niebieski dziób i pazury... Do nóÂżki miaÂł przywiÂązanÂą jak¹œ wiadomoœÌ. UsiadÂł ci na ramieniu i czekaÂł aÂż odczepisz wiadomoœÌ. Gdy juÂż to zrobiÂłeÂś ujrzaÂłeÂś takÂą o to notkĂŞ.

Cytat: Witaj Kabuto.

Mam dobr¹ lub z³¹ wiadomoœÌ.
ZostaÂłem wybranym nowym MizuKage
Wioski Ukrytej MgÂły. Z tego teÂż powodu
nie bĂŞdzie mnie na dzisiejszym spotkaniu.
Co do dalszych losów, musimy siĂŞ spotkaĂŚ i
porozmawiaĂŚ...

Z powaÂżaniem Armur Kishi
nowy MizuKage wioski Kiri.
Ca³y czas siedzia³em cicho z nikim nie rozmawia³em gdy do pomieszczenia wszed³ Odishu zauwa¿y³em jego zdenerwowanie, wydawa³ siê byÌ trochê przestraszony zbada³em go wzrokiem po czym uœmiechn¹³em siê do niego uœmiech nie by³ taki aby go uspokoiÌ ale bardziej wystraszyÌ.
- CzeœÌ - powiedziaÂłem majÂąc nadal ten sam uÂśmiech na twarzy, gdy zaczynaÂłem mówiĂŚ kolejny teks uÂśmiech znikÂł mi z twarzy i pojawiÂła siĂŞ powaÂżna mina - ChÂłopcze czy na pewno dobrze trafiÂłeÂś caÂły siĂŞ trzĂŞsieÂś.
Ptak usiadÂł mi na ramieniu. Odpi¹³em wiadomoœÌ i przeczytaÂłem jej treœÌ. " Cooo..?! Armur zostaÂł Kage Kiri... ZdradziÂł mnie... "- Kabuto zacisn¹³ piêœÌ, paznokcie wbiÂły siĂŞ w skórĂŞ, sÂłychaĂŚ byÂło zgrzyt zĂŞbów. Oczy zaczĂŞÂły siĂŞ zmieniaĂŚ na kolor czerwony. Zacz¹³ czytaĂŚ dalej. " Czyli chce siĂŞ spotkaĂŚ... Nie wszystko jeszcze stracone.. wszystko zaleÂży od tego jak to rozegra... ChociaÂż ta wiadomoœÌ jest dla mnie niespodziankÂą." SiwowÂłosy chÂłopak siĂŞ uspokoiÂł. " MuszĂŞ wybraĂŚ miejsce spotkania." Wyj¹³ kartkĂŞ papieru i zacz¹³ coÂś na niej pisaĂŚ po czym przypi¹³ jÂą do ptaszka i kazaÂł mu lecieĂŚ. " Robi siĂŞ coraz ciekawiej." Zacz¹³em dalej medytowaĂŚ .CzekaÂłem na resztĂŞ czÂłonków.
Odishu spojrzaÂł siĂŞ na nieznajomega towarzysza i rzekÂł :
- CzeœÌ, trafi³em dobrze a je¿eli masz jakieœ w¹tpliwoœci to zachowaj je dla siebie.
Po tych sÂłowach nowy czÂłonek Sound Organisation odwróciÂł siĂŞ i patrzaÂł przed siebie.
WbiegÂłem do tego pokoju wÂściekÂły jeszcze mnie bolaÂła gÂłowa i miaÂłem gorÂączkĂŞ to nie byÂła choroba tego nie moÂżna byÂło uleczyĂŚ, chyba Âże w mojej gÂłowie, spojrzaÂłem siĂŞ na Kabuto i siĂŞ spytaÂłem:

- Co jest? Czy coÂś jest nie tak?

Moje oczy by³y bardzo mroczne, i wœciek³e, widaÌ by³o na mojej twarzy nienawiœÌ i ¿¹dze mordu, nie mog³em sobie pozwoliÌ na to ¿eby by³o po mnie widaÌ œlady tamtego stanu.

- Mów szybko i zwiĂŞÂźle mam bardzo wiele spraw do zaÂłatwienia!
"WpadÂł kolejny dziwak" pomyÂślaÂłem, po czym spojrzaÂłem siĂŞ na niego kontem oka.
- TrochĂŞ kultury, przydaÂło by siĂŞ ÂżebyÂś siĂŞ przywitaÂł - mówiÂłem - a co najwaÂżniejsze to my siĂŞ chyba nie znamy - mówiÂłem dalej ale mój wzrok nie byÂł juÂż na niego skierowany patrzyÂłem siĂŞ w ÂścianĂŞ ale nadal bylem czujny coÂś mi w nim nie pasowaÂło ale jeszcze nie wiedziaÂłem co...
NastĂŞpnie spojrzaÂłem siĂŞ na Odishu.
- Nie chciaÂłem ciĂŞ rozgniewaĂŚ - zacz¹³em po czym znowu skierowaÂłem wzrok w sufit, - ale wyglÂądasz na doœÌ przestraszonego, Âżycie jest zbyt krótkie alby siĂŞ baĂŚ - mówiÂłem dalej, mój wzrok skierowaÂł sie na Kabuto zgarbiÂłem siĂŞ trochĂŞ i przesun¹³em tuÂłów w jego stronĂŞ po czym zÂłoÂżyÂłem rĂŞce i podÂłoÂżyÂłem je sobie pod podbródek w trakcie skÂładania rÂąk wykonaÂłem szybkie pieczecie do "kawarami" nie wiedziaÂłem jak mogÂą zareagowaĂŚ inni Shinobi których zapewne zd¹¿yÂłem juÂż rozzÂłoÂściĂŚ, jedynÂą osoba która mogÂła zauwaÂżyĂŚ pieczĂŞcie byÂł kabuto, jeÂżeli coÂś siĂŞ stanie zamieniĂŞ siĂŞ miejscami z wazonem stojÂącym w rogu pokoju, po chwili zacz¹³em mówiĂŚ do Kabuto - Kabuto-san co siĂŞ staÂło?? Jaki jest cel naszego spotkania - pytaÂłem.
Kidoumaru wolnym krokiem niczym król wkroczyÂł do wspólnego pokoju SOadystów, tam juÂż czekaÂło kilka nowych twarzy. PoznaÂł jedynie Qiuzo i Kabuto, byÂł ciekaw czy ten nadal Âżywi do niego urazĂŞ za ostatni wybryk. Za nim jak cien do pokoju wbiegÂły 2 psy, sam Kidoumaru usadowiÂł siĂŞ na fotelu.
-Witam... nowych rekrutów haha - mówiÂł ÂśmiejÂąc siĂŞ szyderczo...
Zez³oœci³em siê i krzykn¹³em.

- Nie pouczaj mnie smarkaczu jak mam siĂŞ zachowywaĂŚ, jasne!!

CzuÂłem potĂŞÂżny ból gÂłowy, jak by wbijano mi 4 miecze naraz, miaÂłem gorÂączkĂŞ, nie mogÂłem powstrzymaĂŚ zÂłoÂści, za duÂżo krwi widziaÂłem ze snach nie mogÂłam nic zrobiĂŚ, po prosu emocja same braÂły nade mnÂą górĂŞ.
SÂłuchaÂł tego co mówiÂł jego podopieczny, z jakim tonem sie do niego odnosiÂł, w miĂŞdzyczasie pod stoÂłem odpinaÂł swoje ciĂŞÂżarki i kÂładÂł je powoli na ziemi. Gdy skoĂączyÂł ,to Sunyjczyk znowu siĂŞ odezwaÂł. Po wypowiedzi Qiuzo Kabuto nie wytrzymaÂł. W mgnieniu oka( 75 prĂŞdkoÂści, w sumie to tylko Kidoumaru mógÂł dostrzec ten ruch) znalazÂł siĂŞ przy wrzeszczÂącym chÂłopaku i zÂłapaÂł go za szyjĂŞ prawÂą rĂŞkÂą ,od razu przybijajÂąc do Âściany. MÂłodzieniec teraz byÂł duszony przez siwowÂłosego shinobi.
- Jak Âśmiesz siĂŞ do mnie tak odzywaĂŚ?! Wpadasz tutaj póÂźno i drzesz siĂŞ na mnie, bym ci wszystko szybko wyÂśpiewaÂł ,bo ty nie masz czasu?! ÂŻartujesz sobie ze mnie?! Za kogo ty siĂŞ uwaÂżasz?! Jak siĂŞ odzywasz do swojego wspóÂłtowarzysza?! - Z kaÂżdym nowym zdaniem Kabuto coraz mocniej ÂściskaÂł szyjĂŞ chÂłopaka, ale nie powinien on zemdleĂŚ. Po skoĂączeniu swojej wypowiedzi zadaÂł mu szybki cios w brzuch lewÂą rĂŞkÂą, w okolice Âśledzonej. Po uderzeniu puÂściÂł Qiuzo mówiÂąc:
- Jeszcze jeden taki wybryk ,a spotka CiĂŞ o wiele gorsza kara... - SpojrzaÂł na wszystkich przybyÂłych i kontynuowaÂł:
- Jak wy siĂŞ zachowujecie?! Jak psy na smyczy, od razu byÂście mogli siĂŞ pogryŸÌ... JesteÂście w jednej druÂżynie ,a kaÂżdy z was szuka zaczepki z drugÂą osobÂą! Za kolejny wyskok nastĂŞpna osoba gorzko za to zapÂłaci, czy to zrozumiane?! - Nie czekajÂąc na odpowiedÂź ,jeszcze raz przeleciaÂł po wszystkich twarzach, kiwn¹³ gÂłowÂą Kidoumaru na znak, Âże cieszy siĂŞ ,Âże zjawiÂł siĂŞ na spotkaniu. Wzi¹³ jeden g³êboki wdech i wypuÂściÂł powietrze uspokajajÂąc siĂŞ przy tym. Jego tĂŞtno i rytm serca powróciÂły do normy. PoprawiÂł swoje okulary i powiedziaÂł:
- Jesteœmy prawie wszyscy, czekamy jeszcze na jedn¹ osobê. - Uda³em siê do swojego miejsca i usiad³em wygodnie na krzeœle. Pod sto³em zapi¹³em niespostrze¿enie swoje ciê¿arki .Poprawi³em swoje okulary, za³o¿y³em jedn¹ rêkê na drug¹ i czeka³em. Co chwila zerka³em na moich towarzyszy.
Qiuzo otrzymujÂący cios od Kabuto padÂł na ziemie nie mógÂł zÂłapaĂŚ tchu, w koĂącu zÂłapaÂł dech, uspokoiÂł siĂŞ ale znowu ten przeszywajÂący ból gÂłowy i gorÂączka pojawiaÂły siĂŞ coraz to nowe obrazy zwiÂązane z wioskÂą Yuki, nie wiedziaÂłem co siĂŞ zemnÂą dzieje, nagle znowu obraz tego chÂłopaka, przecinajÂącego tÂą kobietĂŞ, znowu to samo, te same obrazy, te same zdarzenia, nie wiedziaÂłem co siĂŞ dzieje. Znowu to samo, krew wszĂŞdzie, pÂłonÂące budynki, krzyk ludzki, nie wiedziaÂłem co robiĂŚ, krew byÂła na moich rĂŞkach, nie wiedziaÂłem co siĂŞ dzieje, widziaÂłem maÂłego chÂłopaka który siĂŞ zaczynaÂł ÂśmiaĂŚ przy kaÂżdej zabitej osobie, który po prostu byÂł zÂły do szpiku koÂści w tedy powiedziaÂłem (gÂłos z jawy przenosiÂł siĂŞ salĂŞ pokoju gdzie byli moi towarzysze)

- Jak Âśmiesz, jak Âśmiesz niszczyĂŚ wszystko co kocham, jak Âśmiesz, zabijaĂŚ ludzi których kocham, jak Âśmiesz, zarzucaĂŚ mi te wszystkie morderstwa.

Podczas tego snu moja chakra uwalniaÂła siĂŞ caÂły czas w piĂŞÂści pierÂścieĂą siÂły zacz¹³ mi ÂświeciĂŚ, widaĂŚ byÂło po mnie Âże uwalniam ca³¹ mojÂą chakrĂŞ, nie mogÂłem siĂŞ opanowaĂŚ, nigdy nie widziaÂłem takich obrazów, nigdy nie czuÂłem siĂŞ tak, jak by caÂła moja siÂła przeszÂła w nienawiœÌ, coraz bardziej bolaÂła mnie gÂłowa, coraz bardziej rosÂła moja gorÂączka, nie mogÂłem siĂŞ zatrzymaĂŚ, coraz wiĂŞcej obrazów, coraz to wiĂŞcej krzyków, coraz to wiĂŞcej zabitych ludzi i krwi na moich rĂŞkach, nie mogÂłem siĂŞ zaprzestaĂŚ uwalniania chakry, modliÂłem siĂŞ Âżeby ktoÂś mnie z tego wyciÂągnÂą i czekaÂłem aÂż ktoÂś mi pomoÂże, zacz¹³em zwijaĂŚ siĂŞ z bólu gÂłowi i krzyczeĂŚ nie mogÂłem, tego zatrzymaĂŚ, mówiÂłem groÂźnym gÂłosem.

- JeÂżeli jeszcze kogoÂś tkniesz zabije ciĂŞ i zabije kaÂżdego kto mnie spróbujĂŞ powstrzymaĂŚ. Bo ja walczĂŞ tylko dla siebie i kocham tylko siebie.

Coraz to bardziej zmieniaÂły siĂŞ moje oczy z jasno zielonych staÂły siĂŞ krwawe i mroczne, nie mogÂłem juÂż tego bólu znieœÌ, czuÂłem siĂŞ jak bym umieraÂł, caÂły czas w tych snach modliÂłem siĂŞ by mnie ktoÂś uratowaÂł.
Nagle drzwi w pokoju otworzyÂły siĂŞ gwaÂłtownie. Do pomieszczenia wpadÂł chÂłopak o ciemnych oczach i blond wÂłosami. SpojrzaÂł na wszystkich zgromadzonych w pokoju. Przepraszam za spóÂźnienie Kabuto - odparÂł chÂłopak do chÂłopaka w okularach, który siedziaÂł na jednym z krzeseÂł. Nie czekajÂąc na odpowiedÂź Yakushiego, spojrzaÂł Âże jedno krzesÂło jest wolne. To pewnie moje - pomyÂślaÂł i szybko usiadÂł przy nim, miejÂąc oko na wszystkie osoby, kÂątem oka zauwaÂżyÂł osobĂŞ z którÂą do niedawna miaÂł starcie ..
" W koĂącu wszyscy siĂŞ zjawili. Bardzo dobrze. ". PoprawiÂłem swoje okulary, nachyliÂłem siĂŞ kÂładÂąc obie rĂŞce na . ChrzÂąkn¹³em, by zwróciĂŚ wszystkich uwagĂŞ i powiedziaÂłem:
- To juÂż prawie wszyscy, nie ma tylko Mitrashiego Uchiha, który nie mógÂł na to zebranie dotrzeĂŚ. MogĂŞ zacz¹Ì zebranie. CieszĂŞ siĂŞ, Âże wszyscy zdoÂłaliÂście tutaj przybyĂŚ. DziĂŞkujĂŞ wam za to. ZacznĂŞ od przedstawienia wszystkich obecnych, mnie wszyscy znacie, Kabuto Yakushi .-po tym zacz¹³ po kolei wskazywaĂŚ na kolejne osoby:
- Kidoumaru, znam go dobrze, sÂłuÂży juÂż bardzo dÂługo tej organizacji i jestem rad, Âże nadal jest po naszej stronie. NastĂŞpnie, Akki, Qiuzo, Sakai Yuji, Odishu, no i spóÂźniony to Kurosaki Ichigo. Teraz juÂż wszyscy siĂŞ znacie. Teraz kilka spraw ,które mnie denerwujÂą... ProszĂŞ mi okazywaĂŚ szacunek, Kidoumau teÂż nie powinien byĂŚ Âźle traktowany. Go znam juÂż dÂługo, przysÂłuÂżyÂł siĂŞ bardzo Sound Organisation, wiĂŞc nie powinien byĂŚ przedmiotem kpin i Âżartów. - SpojrzaÂłem na Qiuzo karcÂącym wzrokiem i kontynuowaÂłem:
- Nie moÂżecie siĂŞ nawzajem obraÂżaĂŚ i draÂżniĂŚ. Teraz jesteÂście w jednej druÂżynie, my wszyscy, okazujmy sobie naleÂżyty szacunek. PowinniÂśmy sobie nawzajem pomagaĂŚ..., niech ktoÂś pomoÂże wstaĂŚ Qiuzo. - krótka przerwa, a potem dalej:
- Teraz przejdĂŞ do sedna. GÂłównym powodem spotkania byÂło rozdanie tytuÂłów i utworzenie druÂżyn. Najpierw gwardia ,w skÂład nei jwchodziĂŚ bĂŞdÂą cztery osoby. Ich celem jest obrona lidera, jak i wykonywanie bardzo trudnych zadaĂą specjalnych. WiĂŞc zacznijmy... Kidoumaru, mój towarzyszu, od teraz jesteÂś Kidoumaru Toumon, straÂżnik wschodniej bramy, jeden z czÂłonków gwardii Sound Organisation. Sakai Yuji, jesteÂś od teraz Sakai Nanmon, straÂżnik poÂłudniowej bramy, jeden z czÂłonków gwardii Sound Organisation. Akki, od teraz jesteÂś Akki Seimon, straÂżnik zachodniej bramy, jeden z czÂłonków gwardii Sound Organisation. Odishu, jesteÂś od teraz Odishu Hokumon, straÂżnik póÂłnocnej bramy, jeden z czÂłonków gwardii Sound Orochimaru. Od teraz wasza czwórka jest specjalnÂą gwardiÂą ,razem stanowicie czwórkĂŞ dÂźwiĂŞku. KaÂżdy z czÂłonków gwardii bĂŞdzie miaÂł swojÂą druÂżynĂŞ, w miarĂŞ przyjmowania nowych osób, bĂŞdÂą siĂŞ one pojawiaĂŚ. Na razie jest tylko jedna druÂżyna. Kurosaki Ichigo, od teraz jesteÂś przywódcÂą druÂżyny wschodniej bramy Sound Organisation. Qiuzo, jesteÂś czÂłonkiem druÂżyny wschodniej bramy Sound Organisation. Nieobecny Mitrashi Uchiha jest takÂże czÂłonkiem druÂżyny wschodniej bramy. Wasza trójka od teraz stanowi druÂżynĂŞ wschodniej bramy, waszym liderem jest Kidoumaru Toumon. MoÂże on wam zlecaĂŚ misje, które musicie wykonaĂŚ. Gdy Kido nie zleci wam Âżadnego zadania, to za druÂżynĂŞ odpowiada jej przywódca. On teÂż podejmuje decyzje ,ale tylko gdy nie ma Kidoumaru, w innym wypadku to On decyduje. OczywiÂście ja teÂż mogĂŞ wam zlecaĂŚ zadania, jeÂżeli waszego lidera nie ma. GratulujĂŞ wszystkim tytuÂłów. Jednak proszĂŞ nie spoczywaĂŚ na laurach, poniewaÂż mogĂŞ je równieÂż odebraĂŚ. Osoby, które bĂŞdÂą siĂŞ bardzo staraÂły i bĂŞdÂą mnie zadowalaÂły, na pewno otrzymajÂą odpowiedniÂą nagrodĂŞ. Bardzo waÂżna informacja, od teraz nikt siĂŞ nie przedstawia, nie mówi swojego imienia, gdy spotka jak¹œ osobĂŞ, jeÂżeli juÂż wyjawisz swoje imiĂŞ, to tylko w dwóch przypadkach: albo ta osoba bĂŞdzie miaÂła za chwilĂŞ umrzeĂŚ albo powiesz to na poczÂątku walki, wiedzÂąc ,Âże twój przeciwnik umrze. Chcemy jak na razie dziaÂłaĂŚ w ukryciu, nie pozostawiaĂŚ po sobie Âżadnych Âśladów, aÂż w pewnym momencie uderzyĂŚ z ca³¹ si³¹. WaÂżne ogÂłoszenie! Obecnie mamy juÂż jednego zdrajcĂŞ, jest nim Armur, obecny MizuKage. Naszym priorytetem jest uratowanie naszego honoru, wiĂŞc co za tym idzie, trzeba zabiĂŚ Go. Nie moÂżemy sobie pozwoliĂŚ na kolejne takie wykroczenie. Jednak na razie proszĂŞ nie podejmowaĂŚ Âżadnych decyzji w sprawie tego, poniewaÂż jeszcze jest kilka niewiadomych, wiĂŞc wstrzymajcie siĂŞ jeszcze. A teraz mam dla was wszystkich zadanie .Mam pewne bardzo waÂżne informacje, niestety potrzebujĂŞ do ich odczytania czÂłonka klanu Sabataya. Obecnie posiadam informacje o jednym czÂłonku z tego klanu, które doniósÂł mi Kidoumaru i Armur - zdrajca. Mowa o Aru, jest on z Kiri, jest to mÂłody brunet. Ich silnÂą broniÂą jest Kekke Genkai, czyli Tsuujitegan. Sabataya za pomocÂą swojej mgÂły atakujÂą z ukrycia... Ich oczy pozwalajÂą im wiedzieĂŚ niemal wszystko. MogÂą patrzeĂŚ przez Âściany, drzewa, mg³ê... Nic nie jest przeszkoda dla ich oczu...WidzÂą wszystko na okoÂło siebie... Tak jak by mieli oczy na caÂłej gÂłowie, wiĂŞc trzeba zachowaĂŚ szczególnÂą ostroÂżnoœÌ atakujÂąc ich. Waszym zadaniem jest albo schwytanie tego osobnika albo dowiedzenie siĂŞ informacji o kolejnym czÂłonku tego klanu. ProszĂŞ mi przynosiĂŚ bardzo szczegóÂłowe informacje, a nie jakieÂś strzĂŞpki. Za wykonanie tej misji, czeka was naleÂżyta nagroda. Prawdopodobnie powinniÂście zacz¹Ì poszukiwania w Kiri, chociaÂż moÂże siĂŞ On przemieszczaĂŚ. Nie macie go zabijaĂŚ! Jest on mi potrzebny Âżywy. Martwy na nic mi siĂŞ nie przyda. UÂżyjcie wszystkich dostĂŞpnych Âśrodków do pozytywnego wykonania tego zadania. LiczĂŞ na was. To jest na tyle z dzisiejszego spotkania, jeÂżeli ktoÂś ma jakieÂś pytania, to proszĂŞ, moÂżecie je zadawaĂŚ. - Po tej wypowiedzi usiadÂł wygodnie na krzeÂśle, odsapn¹³, taka przemowa byÂła trochĂŞ mĂŞczÂąca, ale miaÂł nadziejĂŞ, Âże trafiÂła do jego towarzyszy. PatrzyÂł teraz na wszystkich obecnych.

// ProszĂŞ tak jak napisaÂłem, wpisaĂŚ sobie w zawodzie wÂłaÂśnie ten tytuÂł. Jak co to w razie wÂątpliwoÂści pisaĂŚ na gg //
Po wysÂłuchaniu wypowiedzi Kabuto dowiedziaÂłem siĂŞ ze jestem jednym z czÂłonków Gwardii Orochimaru. ByÂłem bardzo zadowolony z tego faktu. Kiedy przywódca SO skoĂączyÂł mówiĂŚ to wstaÂłem i przemówiÂłem
-ChciaÂłbym zabraĂŚ gÂłos jako pierwszy. Jestem Sakai Yuji w razie gdyby ktoÂś nie zapamiĂŞtaÂł. ChciaÂłbym wyjœÌ z inicjatywÂą aby Gwaria Sound Organisation objĂŞÂła jako pierwsze zadanie sprowadzenie osobnika o imieniu Aru do naszej kryjówki. Naszym celem jest sprowadzenie go w takim stanie aby byÂł w stanie patrzeĂŚ i mówiĂŚ. Reszta nie jest waÂżna. Jako jeden z czÂłonków owej Gwardii zobowiÂązuje siĂŞ do wykonania tego zadania. Teraz chciaÂłbym dowiedzieĂŚ czy pozostali czÂłonkowie zgadzajÂą siĂŞ na mojÂą propozycjĂŞ i przy³¹czÂą siĂŞ do realizacji tego zadania?
Po tych sÂłowach usiadÂłem na krzeÂśle i czekam na odpowiedz pozostaÂłych uczestników zebrania.
Nadal leÂżaÂłem i miaÂłem obrazy lecz sÂłyszaÂłem gÂłos Kabuto gÂłoÂśniej niÂż krzyki kobiet i dzieci w moich snach, majÂąc potĂŞÂżny ból gÂłowy, gorÂączkĂŞ, jeszcze wstaÂłem wyciÂągn¹³em kunai i zaci¹³em siĂŞ lekko w rĂŞkĂŞ, nagle zacz¹³em normalnie widzieĂŚ, spojrzaÂłem siĂŞ na kabuto i powiedziaÂłem:

- Skoro tak ma to wszystko wyglÂądaĂŚ niechaj tak bĂŞdzie bĂŞdĂŞ wierny mojej organizacji, a teraz idĂŞ muszĂŞ zaÂłatwiĂŚ parĂŞ spraw i zakoĂączyĂŚ pewien sojusz.

Jak to powiedzia³em, klêkn¹³em przed Kabuto i powiedzia³em jeszcze:

- PrzysiĂŞgam byĂŚ wierny organizacji.

Po czym wstaÂłem spojrzaÂłem siĂŞ na swojÂą druÂżynĂŞ i wybiegÂłem z pokoju.

<NMM>
ZostaÂłem jednym z Gwardii Orochimaru to byÂł szczyt moich marzeĂą, sprowadziĂŚ Aru do organizacji dobry pomysÂł, bĂŞdĂŞ mógÂł siĂŞ wykazaĂŚ.
- Kabuto-san, proponuje wysÂłaĂŚ do tej misji czwórkĂŞ dÂźwiĂŞku, jako iÂż jestem jednym z czwórki to proponuje nas przetestowaĂŚ, a ta misja siĂŞ do tego najlepiej nadaje - uÂśmiechn¹³em siĂŞ - i oczywiÂście wybraĂŚ przywódce bo zrozumiaÂłym jest Âże Gwardia teÂż potrzebuje lidera ja osobiÂście proponuje - rozejrzaÂłem siĂŞ po sali, byÂłem przekonany ze wszyscy bĂŞdÂą myÂśleli Âże zaproponuje sam siebie, ale nie mogÂłem tego zrobiĂŚ byÂłem nowy i jeszcze maÂło doÂświadczony- Kidomaru, powinien siĂŞ najlepiej nadawaĂŚ do tego stanowiska - urwaÂłem na chwilĂŞ i uÂśmiechn¹³em siĂŞ niezauwaÂżalnie pod nosem - bynajmniej na razie.
Kidoumaru przez caÂły czas przysÂłuchiwaÂł siĂŞ rozmowie czÂłonków Sound Organization. Jak zwykle z pogardÂą patrzaÂł na kaÂżdego... z szyderczym uÂśmieszkiem na twarzy przyj¹³ wiadomoÂśc o swoim tytule,jednak w g³êbi duszy byÂł zadowolony. PosiadaÂł takÂże swojÂą druÂżynĂŞ, która ma byĂŚ jego druÂżynÂą sÂłu¿¹cych:) Z radoÂściÂą zareaagowaÂł o polowaniu na Aru- tego samego, na którego temat jeszcze nie dawno w Konosze zdobywaÂł informacjĂŞ.ByÂł jedynie niezadowolony z tego , Âże trzeba go byÂło przynieœÌ Âżywcem... byÂło jasne, Âże on woli zabijaĂŚ...CzÂłonkowie dÂługo rozmawiali, nawet na temat Kidoumaru mimo to on siĂŞ nie odzywaÂł...
Po wysÂłuchaniu wypowiedzi czÂłonków ,zabraÂł gÂłos Kabuto:
- Liderem Czwórki DÂźwiĂŞku oczywiÂście jest Kidoumaru. A co do waszych propozycji... Ta misja obowiÂązuje wszystkich czÂłonków tej organizacji. MoÂżecie wykonywaĂŚ to zlecenie pojedynczo, parami czy grupÂą, dla mnie to bez znaczenia. Ustalcie to miĂŞdzy sobÂą, dla mnie liczy siĂŞ tylko rezultat. Nie waÂżne ile osób to wykona, waÂżne ,Âże to w ogóle zrobiÂą z pozytywnym skutkiem. Wiadomo, Âże jeÂżeli jedna osoba to zrobi ,to dostanie lepiej potraktowana niÂż czwórka, ale wi¹¿e siĂŞ z tym ryzyko, a im wiĂŞcej osób tym wiĂŞksze prawdopodobieĂąstwo na powodzenie misji. PamiĂŞtajcie o nie rzucaniu siĂŞ w oczy. DziaÂłamy w ukryciu. - Po tych sÂłowach Kabuto oparÂł siĂŞ na krzeÂśle. Ponownie patrzyÂł na swoich towarzyszy.
Zrozumiane- powiedziaÂłem - ale jeÂżeli mamy go dopaœÌ potrzebne nam sÂą informacje na temat jego poziomu - tu spuÂściÂłem gÂłowĂŞ - niestety jestem Geninem, nie wiem jak reszta i moje pokÂłady chakry nie sÂą zbyt duÂże, priorytetem jest zÂłapanie dlatego ja osobiÂście wolaÂł bym iœÌ w grupie. Tu pewnie wiĂŞkszoœÌ z was myÂśli Âże siĂŞ boje albo jestem sÂłaby - w tym momencie szyderczo uÂśmiecham siĂŞ pod nosem - wierzcie w co chcecie waÂżne jest jedno nie jestem samobójca, dlatego korzystajÂąc z okazji pytam siĂŞ czy ktoÂś nie jest chĂŞtny wyruszyĂŚ zemnÂą jako druÂżyna...
Odishu wys³ucha³ wypowiedzi Kabuto i powoli szed³ w stronê wyjœcia, m³odzieniec pomyœla³ ¿e najpierw powinien potrenowaÌ by dopiero wtedy wykonaÌ rozkazy szefa SO. Ch³opak przy okazji rozgl¹da³ siê wychodz¹Ì po siedzibie poniewa¿ za wiele nie zwiedzi³. [NMM]
Po wysÂłuchaniu odpowiedzi czÂłonków zabraÂłem gÂłos.
-Z przyjemnoœci¹ do³¹czê siê do tej misji i razem z tob¹ Akki wyruszê aby z³apaÌ tego mê¿czyznê i sprowadziÌ go ¿ywego. Proponuje aby tak¿e Kidonamaru razem z nami wyruszy³ poniewa¿ on wie najwiêcej o tej osobie a informacje bêd¹ potrzebne. Co ty na to Kodonamaru?. Jeœli oczywiœcie siê nie zgodzisz to przeka¿ mi informacje potrzebne do wykonania tej misji. wed³ug mnie im wiêcej tym tak jak powiedzia³ Kabuto a to jest najwa¿niejszy priorytet.
Po tej wypowiedzi oczekuje na odpowiedz towarzyszy broni.
Kabuto ze spokojem wysÂłuchiwaÂł rozmowy, po czym powiedziaÂł:
- Róbcie jak chcecie, to wasz interes. MoÂżecie wszyscy iœÌ i poszukaĂŚ Aru, bÂądÂź zrobiĂŚ to kaÂżdy sam. O Aru powiedziaÂłem wam wszystko, co mi przekazaÂł Kidoumaru. JeÂżeli chcecie wiĂŞcej wiedzieĂŚ, to musicie juÂż sami siĂŞ tego dowiedzieĂŚ. Ja czekam na wasze rezultaty. Teraz mam bardzo waÂżnÂą sprawĂŞ do zaÂłatwienia. LiczĂŞ, Âże niedÂługo zakoĂączycie pozytywnie tÂą misjĂŞ. - SiwowÂłosy chÂłopak wstaÂł ,odsuwajÂąc krzesÂło do tyÂłu i ruszyÂł w stronĂŞ drzwi. ZatrzymaÂł siĂŞ zanim wyszedÂł i dodaÂł:
- Nie zawiedÂźcie mnie...- Po tym wyszedÂł w stronĂŞ wyjÂścia. <NMM>
Kurosaki siedziaÂł caÂły czas na swojim miejscu i sÂłuchaÂł tego co majÂą do powiedzienia inni, spoglÂądaÂł raz na jednego, raz na drugiego w zaleÂżnoÂści, kto zabieraÂł gÂłos. A wiĂŞc jestem przywódcÂą wschodniej bramy .., powiedziaÂł sobie w myÂślach Ichigo i spojrzaÂł na Kidomaru .. Hmmm .. Wydaje siĂŞ silny. - pomyÂślaÂł i przerzuciÂł wzrokiem dwóch innych z tej samej druÂżyny, do której przydzieliÂł go Kabuto. Kiedy Yakushi opuÂściÂł pokój i przy okazji powiedziaÂł byÂśmy go nie zawiedli, chÂłopak poÂłoÂżyÂł rĂŞce na stóÂł i powiedziaÂł - To co robimy ? Wszyscy w pokoju powinni go usÂłyszeĂŚ, poniewaÂż powiedziaÂł doœÌ gÂłoÂśno ...
Przez okno wleciaÂł czarnej maÂści kruk. Przy nóÂżce miaÂł przyczepionÂą wiadomoœÌ. WylÂądowaÂł na Âśrodku stoÂłu. Gdy ktoÂś odczepiÂł karteczkĂŞ ,to ukazaÂł mu siĂŞ taki tekst:

SÂłuchajcie wszyscy,
Mam bardzo waÂżne ogÂłoszenie dla was. ProszĂŞ, by osoba to czytajÂąca mówiÂła na gÂłos, by wszyscy sÂłyszeli. Od tej chwili Armur jest wpisany na listĂŞ Âśmierci. Waszym kolejnym zadaniem jest uÂśmiercenie Go. UÂżyjcie wszystkich Âśrodków do tego. ZdradziÂł nas ,a to zasÂługuje na najwyÂższÂą karĂŞ. ProszĂŞ, byÂście przynieÂśli mi jego gÂłowĂŞ ,jako dowód jego Âśmierci. Osoby, które tego dokonajÂą, to otrzymajÂą bardzo wysokÂą nagrodĂŞ. Jest on obecnie MizuKage. Jest liderem ANBU, wiĂŞc ciĂŞÂżko siĂŞ do niego dostaĂŚ. <tutaj opisuje dokÂładny opis Armura, jego strój ,wyglÂąd i twarz, wiĂŞc kaÂżdy wie teraz jak wyglÂąda i na pewno siĂŞ nie pomyli, jak go zobaczy> To jest kolejne bardzo waÂżne zlecenie. Wiem, Âże mogĂŞ na was liczyĂŚ, powodzenia.
Kabuto.

ps. Spalcie lub zniszczcie tÂą wiadomoœÌ. Nie moÂżna pozostawiaĂŚ Âżadnych Âśladów.
Po odczytaniu tej kartki, kruk odleciaÂł.
-No to Âładnie - powiedziaÂłem - mamy ubiĂŚ mizukage no trudno, czyli ja umykam i zasuwam siĂŞ trochĂŞ podszkoliĂŚ bo innej opcji niema niestety, z moim obecnym poziomem mogĂŞ co najwyÂżej wylizaĂŚ mu piĂŞty -mówiÂłem to z ironiÂą a po ostatnim sÂłowie opuÂściÂłem budynek
<NMM>
Odishu przeczytaÂł list i powiedziaÂł :
- Spróbuje siĂŞ tym zaj¹Ì.
ChÂłopak jeszcze raz spojrzaÂł na list i wyj¹³ miecz zza pleców, naostrzyÂł miecz kunaiem i d¹¿yÂł do wyjÂścia rozglÂądajÂąc siĂŞ nadal po nowym miejscu zamieszkania.[NMM]
Po usÂłyszeniu treÂści listu ogarnĂŞÂło mnie dziwne uczucie. Nagle z mojej gurdy korek wyleciaÂł w powietrze i zacz¹³ wysypywaĂŚ siĂŞ piasek. Po wykonaniu jednego ruchu rĂŞkÂą zacz¹³ on kr¹¿yĂŚ wokóÂł mnie. ByÂł on bardzo niestabilny. Zacz¹³ tworzyĂŚ coÂś podobnego do lisich ogonów. W moich oczach byÂło widaĂŚ ob³êd. Nagle piasek owin¹³ krzesÂło przed którym siĂŞ znajdowaÂł. PodniósÂł je do góry. po czym lewÂą rĂŞkĂŞ wyprostowaÂłem i powiedziaÂłem
-Sabaku Kyuu
Nagle piasek zacisn¹³ siĂŞ. ByÂło sÂłychaĂŚ jak krzesÂło zostaÂło zmiaÂżdÂżone. Po tych sÂłowach piasek opadÂł a z krzesÂła zostaÂły tylko wióry. Piasek juÂż miaÂł lecieĂŚ w stronĂŞ nastĂŞpnego przedmiotu ale nagle zacz¹³em odzyskiwaĂŚ ÂświadomoœÌ.
-Jak ta osoba mogla nas zdradziĂŚ! PoÂżaÂłuje tego, nie bĂŞdĂŞ miaÂł litoÂści. JeÂśli któryÂś z was choĂŚby spróbuje postÂąpiĂŚ tak samo jak on to pozostanie z niego to samo co z tego krzesÂła.
Po tych sÂłowach piasek wróciÂł do gurdy. Ja natomiast zamkn¹³em jÂą za pomocÂą korka. Zacz¹³em zmierzaĂŚ w stronĂŞ wyjÂścia.
-Nie ma co tutaj obgadywaĂŚ. Musi ponieœÌ nauczkĂŞ. Trzeba go zabiĂŚ w bardzo bolesny sposób. ÂŻegnam zgromadzone tutaj towarzystwo.
Po tych sÂłowach opuÂściÂłem pomieszczenie.
<NMM>
WysÂłuchaÂł wiadomoÂści od kruka i jeszcze bardziej siĂŞ rozsiadÂł na krzeÂśle ... Gdy usÂłyszaÂł co powiedziaÂł Sakai, pomyÂślaÂł "znów siĂŞ mÂądrzy, Âże nas zabije jak zdradzimy SO", Ichigo za bardzo siĂŞ tym nie przej¹³, lecz gdy chÂłopak z Suny opuszczaÂł pokój spojrzaÂł na niego krzywo. Gdy wyszedÂł spojrzaÂł na innych, którzy byli obecni jeszcze w pokoju ..
Odishu uÂśmiechniĂŞty powiedziaÂł :
- RozgoœÌ siĂŞ, mój przyjaciel powinien byĂŚ niebawem.
Ch³opak poczu³ siê wreszcie jak w domu, zdj¹³ p³aszcz, i usiad³ na krzeœle, po czym powiedzia³ do Suigetsu :
- Za chwilkĂŞ bĂŞdzie.
Po tych sÂłowach chÂłopak ciĂŞÂżko westchn¹³, podróÂż byÂła dÂługa.
Suigetsu rozejrzal sie po pomieszczeniu i usiadl na krzesle obok.
-DÂługo bedziemy na niego czekac?.
ChÂłopak wyjol buteleczke i zaczol pic wode.
Zza korytarza s³ychaÌ by³o kroki jakiejœ osoby, odg³osy stawa³y siê coraz g³oœniejsze. W wejœciu ukaza³ siê wszystkim obecnym siwow³osy ch³opak z du¿ymi okularami na nosie. By³ to Kabuto we w³asnej osobie. Uœmiechn¹³ siê do swoich towarzyszy. Czemu przy"Czemu oni nadal tu siedz¹, czy im czegoœ nie zleci³em..?" Nagle dostrzeg³ nieznajomego w siedzibie. Trochê Go to zmartwi³o. Zmierzy³ Go wzrokiem , po czym powiedzia³:
- Kto to jest? Wprowadzasz obcych do naszego miejsca? Znasz zasady... Witaj nieznajomy...- PoprawiÂł swoje szkliwa i oparÂł siĂŞ o stóÂł.
Odishu uœmiechn¹³ siê i powiedzia³ :
- Spokojnie Kabuto... spokojnie to jest mój kolega.
ChÂłopak podszedÂł do Kabuto i powiedziaÂł na ucho wszystkie informacjie jakie do tej pory zebraÂł.
MÂłodzieniec usiadÂł na krzesÂło i rzekÂł :
- Co ty na to ? Kabuto.
Suigetsu patrzac sie na osobnika wstal i mowi.
-Witaj Jestem Suigetsu z klanu Sabataya milo mi cie poznac.
ChÂłopak stoi i obserwuje Kabuto
- Odishu postara³eœ siê... A widzê, ¿e tylko Sakaia i Akkiego mi brakuje, a reszta to niby co robi³a..? - Spojrza³em po obecnych towarzyszach karc¹cym wzrokiem. Szepn¹³em Odishu coœ na ucho .Podszed³em do biurka i wyci¹gn¹³em pewien dokument. Schowa³em go za pazuchê .
- WiĂŞc jesteÂś z klanu Sabataya. Musisz byĂŚ naprawdĂŞ potĂŞÂżny... OtóÂż mam dla Ciebie pewnÂą propozycjĂŞ... Pewnie chcesz staĂŚ siĂŞ silniejszym i posi¹œÌ du¿¹ moc..? - PowiedziaÂłem przyjaÂźnie.
Suigetsu patrzy na Kabuto z i odpowiada z usmiechem na twarzy.
-Tak chce byc potezny i dolaczyc do 7MM.
ChÂłopak usmiecha sie przyjacielsko do Kabuto.
Odishu uœmiechn¹³ siê i powiedzia³ do Suigetsu :
- JesteÂś na dobrej ÂścieÂżce, chÂłopak usiadÂł na krzeÂśle po raz drugi i popatrzyÂł na Kabuto, mÂłodzieniec wiedziaÂł co jego towarzysz chce powiedzieĂŚ lub zrobiĂŚ.
- Wola³bym siê przenieœÌ do innego miejsca, poniewa¿ mam do Ciebie delikatn¹ sprawê. Na pewno nie po¿a³ujesz - Powiedzia³em uœmiechaj¹c siê do ch³opaka. Przesta³ siê ju¿ opieraÌ i rozci¹gn¹³ siê lekko. "Ale mam jeszcze sporo rzeczy do za³atwienia... Nie bêdê mia³ za du¿o czasu... Nic na to nie poradzê..." Wzi¹³em ch³opaka i uda³em siê z nim do innego pomieszczenia. Szliœmy korytarzem oœwieconym przez œwiece. Wszêdzie by³o mroczno .<NMM> Dla mnie i Suigetsu.
S³uchaj¹c o czym rozmawiali trzy osoby. Spojrza³ na zegarek, wsta³ i przysun¹³ swoje krzes³o do sto³u. Wszyscy ju¿ pewnie s¹ w trakcie robienia misji, ale ze mnie idiota - powiedzia³, zacisn¹³ piêœci, poniewa¿ by³ lekko poddenerwowany i wybieg³ z pokoju.

<nmm>
Do pomieszczenia ponownie wchodzi Kabuto. UÂśmiecha siĂŞ, widaĂŚ jest bardzo zadowolony. Zwraca siĂŞ do Odishu mówiÂąc:
- Bardzo dobrze siĂŞ spisaÂłeÂś. Oby tak dalej ,a na pewno zyskasz wiele... Nie ominie CiĂŞ nagroda... A teraz mam do Ciebie sprawĂŞ... Wyruszam na specjalnÂą wyprawĂŞ i potrzebujĂŞ kilku ludzi, by siĂŞ ze MnÂą udali. Dlatego chciaÂłbym, abyÂś poszedÂł za mojÂą osobÂą. Musimy dotrzeĂŚ do pewnego miejsca. wiem, Âże mogĂŞ na Ciebie liczyĂŚ. Ruszajmy. - Po tych sÂłowach siwowÂłosy chÂłopak opuÂściÂł pomieszczenie i udaÂł siĂŞ w stronĂŞ wyjÂścia. <NMM>
Odishu po sÂłowach Kabuto rzekÂł :
- CieszĂŞ siĂŞ Âże we mnie wierzysz i Âże dobrze wykonaÂłem zadanie, oczywiÂście ruszam za tobÂą, wreszcie jakaÂś ciekawa wyprawa.
Po tych sÂłowach chÂłopak zmierzaÂł w stronĂŞ wyjÂścia podbudowany wczeÂśniejszymi sÂłowami Kabuto.[NMM]
Po zakoĂączeniu dÂługiego zebrania Sound Organization zarzÂądzonego przez Kabuto, Kidoumaru ulotniÂł siĂŞ w raz ze swoimi psami ObejrzaÂł siĂŞ tylko czy nikt go nie obserwuje jednak zrobiÂł to automatycznie mimo tego, Âże Kabuto zastawiÂł puÂłapki... .ZostawiÂł tylko kartkĂŞ dla Kabuto.
Cytat: W kaÂżdej chwili moÂżna mnie wezwaĂŚ ...
NMM
Odishu wszedÂł do wspólnego pokoju SOadystów, uleczona noga bolaÂła go trochĂŞ mniej, mÂłodzieniec mógÂł chodziĂŚ nieco lepiej. ChÂłopak usiadÂł na krzeÂśle "Wreszcie odpoczynek" na twarzy Odishu pojawiÂł siĂŞ uÂśmiech, chÂłopak wreszcie odpocznie. MÂłodzieniec zdj¹³ pÂłaszcz i siedziaÂł nadal na krzeÂśle.
Kidoumaru zawsze gdy odwiedza siedzibĂŞ organizacji przynajmniej na chwilĂŞ wchodzi do wspólnego pokoju SOadystówy, tak zrobiÂł i teraz.Stan¹³ w drzwiach gdy zauwaÂżyÂł jakiegoÂś czÂłowieka, nie przepadaÂł jednak za ludÂźmi wiĂŞc nie powiedziaÂł Âżadnego sÂłowa do tamtego ninja.Powolnym krokiem zbliÂżyÂł siĂŞ do miĂŞkkiego fotela i usiadÂł na nim rozprostowujÂąc nogi.Jego psy uÂłoÂżyÂły siĂŞ po dwóch stronach tosia po lewej nula po prawej.Kidoumaru rozmyÂślaÂł o Lordzie Orochimaru... co siĂŞ z nim dzieje...
Edit:
Po 2 dniach odpoczynku wyruszyÂł w podróÂż.
NMM
Odishu siedz¹c doœÌ d³ugi czas pomyœla³ "Zasiedzia³em siê, czas gdzieœ wyjœÌ" po chwili ch³opak wsta³ z krzes³a i powoli, rozgl¹daj¹c siê po siedzibie szed³ w stronê wyjœcia, m³odzieniec zobaczy³ czy ma wszystko w ekwipunku i ju¿ pewnie zmierza³ do wyjœcia.[NMM]
SzedÂłem sobie spokojnie korytarzem. ByÂł on lekko oÂświetlony przez Âświece które wisiaÂły na Âścianach. W oddali widziaÂłem drzwi prowadzÂące do pokoju zebraĂą.
Dawno tutaj nie byÂłem. Nic siĂŞ nie zmieniÂło od mojego ostatniego razu. Ciekawi mnie czy Kabuto organizowaÂł jakieÂś spotkania podczas mojej nieobecnoÂści. Jednaj najbardziej mnie interesuje ile czÂłonków spotkam podczas tego zebrania
Powoli zbliÂżyÂłem siĂŞ do drzwi. PociÂągn¹³em za klamkĂŞ a one siĂŞ otworzyÂły. WewnÂątrz zobaczyÂłem tylko jednego czÂłowieka. Dla pewnoÂści rozejrzaÂłem siĂŞ jeszcze po pomieszczeniu czy czasem mnie oczy nie mylÂą. Niestety to byÂła prawda. ByÂł tylko jeden czÂłonek organizacji który przybyÂł tutaj. Zacisn¹³em prawÂą rĂŞkĂŞ z której poleciaÂła z ÂświeÂżo zagojonej rany krew. MiaÂłem ochotĂŞ wyrÂżn¹Ì ponownie caÂła wioskĂŞ dla uspokojenia mojej ¿¹dzy. PowstrzymaÂłem mojÂą zÂłoœÌ i wszedÂłem na miejsce gdzie powinien staĂŚ lider organizacji.
SpojrzaÂłem siĂŞ na chÂłopaka który wszedÂł do pomieszczenia, widziaÂłem ze jest bardzo zÂły, widaĂŚ byÂło to po piĂŞÂści i po jego oczach. WstaÂłem spojrzaÂłem siĂŞ na niego spokojnie, poprawiÂłem pÂłaszcz i powiedziaÂłem.
- Witaj, jestem Qiuzo. WidzĂŞ ciĂŞ pierwszy raz wiĂŞc nie wiem kim jesteÂś. Ale widzÂąc Âże stoisz na miejscu Kabuto, sÂądzĂŞ iÂż jesteÂś nowym liderem organizacji SO.
Klêkn¹³em przed Orochimaru i powiedzia³em.

- Jestem wierny mojej organizacji i liderowi organizacji. WiĂŞc teraz jestem na twoje rozkazy. Twoje cele sÂą moimi celami, a moje wÂłasne cele odkÂładam na póÂźniej.

MówiÂłem to spokojnie z zamkniĂŞtymi oczami, wyczuwaÂłem potĂŞÂżnÂą czakrĂŞ lecz moje oczy miaÂły w sobie ¿¹dze krwi, nie mogÂłem ich otworzyĂŚ.
SpojrzaÂłem na tego mÂłodego czÂłowieka. widaĂŚ byÂło w jego oczach Âże jest oddany tej organizacji. MoÂżliwe Âże nie jest wszystko stracone. Zobaczymy jak siĂŞ wszystko potoczy dalej.
-Witam ciebie, jestem Orochimaru, jeden z legendarnych saninów. MiÂło ciebie widzieĂŚ. WróciÂłem z mojej wyprawy i teraz obejmuje pieczecie nad tÂą organizacjÂą. Od teraz bĂŞdziesz sÂłuchaÂł tylko moich rozkazów. Mam nadziejĂŞ Âże bĂŞdziesz godzien zaufania bo w innym wypadku spotka ciebie ÂśmierĂŚ. A teraz do rzeczy. ChciaÂłbym byĂŚ mi opowiedziaÂł co siĂŞ dziaÂło podczas mojej nieobecnoÂści. DokÂładnie chodzi mi o sprawy dotyczÂące organizacji, czyli chce wiedzieĂŚ imiona wszystkich czÂłonków którzy zostali ostatnio z rekrutowani a takÂże czy byÂło organizowane jakieÂś spotkanie. Chce siĂŞ dowiedzieĂŚ gdzie jest Kabuto i Kidonamaru bo oni sÂą w tej organizacji najdÂłuÂżej. Opowiedz mi trochĂŞ o sobie bo nie znam ciebie zbytnio a chce wiedzieĂŚ do czego jesteÂś zdolny.
Mój wzrok byÂł skierowany na owego chÂłopca. RĂŞce miaÂłem zaplecione za sobÂą i oparte o krzesÂło. MówiÂłem chÂłodnym i zdeterminowanym gÂłosem
KlĂŞczaÂłem caÂły czas, nagle dotarÂło do mnie Âże to Orochimaru ten co straszono dzieci Âże jak nie pójdÂą spaĂŚ to orochimaru je zabije, patrzaÂłem siĂŞ caÂły czas w dóÂł, i odpowiadaÂłem.

- Tak byÂło spotkanie ale to juÂż dawno, Kabuto je zrobiÂł lecz nie wiem co siĂŞ z nim staÂło tak samo jak z Kidomaru nie wiem co siĂŞ z nimi staÂło. Nie mam informacji o Âżadnym z czÂłonków z druÂżyny, ich imiona to: Odishu, Suigetsu, Armur, Kurosaki Ichigo, Sakai Yuji, Akki oczywiÂście jeszcze Kabuto i Kidomaru lecz nie wiem co siĂŞ z nimi staÂło. Jestem Qiuzo Kyuzo z wioski ukrytej pisaku pochodzĂŞ z rozbitego dawno przeze mnie klanu. Kiedy byÂłem maÂły nie wiem dlaczego lecz zabiÂłem swojego ojca, matke i ca³¹ mojÂą rodzinĂŞ caÂły mój klan. Moje Keekei Genkai sÂądzÂąc po mnie jest zablokowane jak na razie. Nie wiem kiedy siĂŞ odblokuje. Moje cele, byĂŚ nieÂśmiertelny, odnowiĂŚ mój klan, sprawiĂŚ by SO byÂło najsilniejsze oraz twoje cele oto moje gÂłówne cele. Które jak ktoÂś mi odbierze zabije.

MówiÂłem to spokojnie i naturalnie, nie podnosiÂłem gÂłosy ani nic nie zaznaczaÂłem. ChciaÂłem by wszystko Orochimaru usÂłyszaÂł.
sÂłuchaÂłem z wielka uwaga tego co mówiÂł Qiuzo. PodaÂł mi bardzo interesujÂąc informacje. Tego wÂłaÂśnie byÂło mi trzeba.
Czyli to oznacza Âże Kabuto i Kidonamaru gdzieÂś znikli. Nie podoba mi siĂŞ to. Bardzo mocno to osÂłabiÂło nasze siÂły. BĂŞdĂŞ musiaÂł poszukaĂŚ zastĂŞpcy na ich miejsce. Teraz jednak czas zrobiĂŚ coÂś innego.
-DziĂŞkuje ci za te bardzo istotne informacje. Teraz czas pokazaĂŚ im co to znaczy nie sÂłuchanie moich poleceĂą. Naszym jedynym celem teraz bĂŞdzie wybicie kaÂżdego z tych osób które wymieniÂłeÂś. Nie bĂŞdzie litoÂści. Z zimnÂą krwiÂą poznajÂą mój gniew. JeÂśli wiesz gdzie znajduje siĂŞ ktoÂś z wymienionych przez ciebie osób to byÂśmy mogli od razu udaĂŚ siĂŞ tam i spotkaĂŚ siĂŞ z nim. ChĂŞtnie zobaczĂŞ jak leje siĂŞ z niego krew i bÂłaga mnie o Âżycie. Przy okazji zobaczĂŞ jak dobrym sprzymierzeĂącem jesteÂś.
W moich oczach widaÌ by³o ¿¹dze krwi i nieub³agan¹ chêÌ zabicia kogoœ. Czeka³em teraz na odpowiedŸ mojego towarzysza.
- Mistrzu niestety nie wiem, ale siĂŞ dowiem. A teraz jeÂżeli jesteÂś zmĂŞczony po podróÂży odpocznij, ja siĂŞ wszystkim zajmĂŞ, jeÂżeli bĂŞdzie trzeba zabije ich sam. Ale ty masz przeÂżyĂŚ.

WstaÂłem i patrzaÂłem siĂŞ prosto w oczy Orochimaru, wiedziaÂłem co mówiĂŞ mówiÂłem to spokojnie i z troskom w gÂłosie, lecz nie wiedziaÂłem co on mi odpowiem.
-WidzĂŞ Âże próbujesz mi schlebiaĂŚ. Niestety nie znoszĂŞ siedzieĂŚ bezczynnie i nic nie robiĂŚ. TakÂże mam zamiar siĂŞ pobawiĂŚ z tymi osobami co nie nale¿¹ teraz do organizacji. nie mogĂŞ pozwoliĂŚ na to aby ÂżyÂła taka osoba i chodziÂła sobie spokojnie po Âświecie. Nie darujĂŞ takiej osobie. Tak przy okazji nie potrzebuje odpoczynku. DoœÌ szybko odzyskujĂŞ siÂły. Teraz udamy siĂŞ w poszukiwania tych osób. Ty bĂŞdziesz prowadziÂł.
Po tych sÂłowach zaÂłoÂżyÂłem na siebie pÂłaszcz który zakrywaÂł mojÂą twarz. Teraz nikt mnie nie rozpozna. NastĂŞpnie podszedÂłem do drzwi i otworzyÂłem je.
-ProwadÂź Qiuzo. Mam nadziejĂŞ Âże jak najszybciej rozprawimy siĂŞ z tymi osobami bo jeszcze spora droga czeka nas.
Po tych s³owach opuszczam pomieszczenie i pod¹¿am za ch³opakiem
<NMM>
WstaÂłem poprawiÂłem mój miecz i pierÂścienie, spojrzaÂłem siĂŞ na Orochimaru i powiedziaÂłem.

- A wiêc pod¹¿aj za mn¹.

W myÂślach nie wiedziaÂłem gdzie kto jest. Nic nie wiedziaÂłem, zdawaÂłem sobie sprawĂŞ Âże nie mogĂŞ ich wytropiĂŚ, teraz tylko mogÂłem liczyĂŚ na Yuki lub to co mam w sobie.

WybiegaÂłem z pomieszczenia i patrzaÂłem siĂŞ co jakiÂś czas za siebie czy mój mistrz za mnÂą nie biegnie.

<NMM>
JuÂż chciaÂłem wychodziĂŚ by zajÂąc siĂŞ sobÂą gdy nagle Odishu podszedÂł i ugryzÂł kolejno Orikimaru a nastĂŞpnie Hiroshiego. ByÂłem trochĂŞ wstrz¹œniĂŞty ale nie mogÂłem panikowaĂŚ. DaÂłem siĂŞ ugryŸÌ, chwile potem leÂżaÂłem na ziemi zwijajÂąc siĂŞ z bólu. "A wiĂŞc to jest przedsmak ceny jakÂą idzie zapÂłaciĂŚ za obiecanÂą nam moc. JeÂśli z tego wyjdĂŞ bĂŞdĂŞ musiaÂł siĂŞ bardziej staraĂŚ... O ile z tego wyjdĂŞ..."

Odishu poÂłoÂżyÂł mnie na stole. Przynajmniej tak mi siĂŞ zdaje, przy takim natĂŞÂżeniu bólu niczego nie mogĂŞ byĂŚ pewien. Jedyne co mi siĂŞ udaÂło powiedzieĂŚ przed kolejnym omdleniem z bólu to. -Jak zwykle bez ostrzeÂżenia. -NadeszÂła kolejna fala bólu nie walczyÂłem z niÂą pozwoliÂłem aby mnie opanowaÂła. Ponownie straciÂłem przytomnoœÌ.
- Nie musisz mnie ostrzegaĂŚ przed gÂłupotami które w moim Âżyciu nie bĂŞdÂą miaÂły miejsca - odparÂła do Niego ze spokojem poprawiajaĂŚ juÂż wyschniĂŞte do koĂąca czarne wÂłosy- Po drugie ja siĂŞ nigdy nie zmieniĂŞ...takÂą mam naturĂŞ- dodaÂła patrzÂąc na Niego uwaÂżnie swoimi czerwonymi niczym krew oczami.
WiedziaÂła , Âże na Niego nie robiÂły wraÂżenia te oczy ale mimo wszystkiego...to byÂła jedyna chyba osoba na której wraÂżenia one nie robiÂły
Hiroshi nic nie rzekÂł tylko wpatrywaÂł siĂŞ w blat stoÂłu. RĂŞka lekko osunĂŞÂła siĂŞ z rĂŞkojeÂści jednak bÂłyskawicznie powróciÂła na swoje miejsce. ChÂłopak czekaÂł aÂż ich lider w koĂącu powróci i wyda im polecenie podbicia wioski trawy. Ciekawe jak to jest byĂŚ Kage. ZwÂłaszcza tak lichej i nie liczÂącej siĂŞ wioski jakÂą jest KusaGakure. CóÂż pewnie nigdy siĂŞ tego nie dowiem choĂŚ moÂże Odishu postawi mnie na tym stanowisku po podbiciu wioski ukrytej w trawie. Lecz z drugiej strony pewnie on sam wolaÂł by sprawowaĂŚ pieczĂŞĂŚ na swoim nowo podbitym krajem. CzarnowÂłosy zastanawiaÂł siĂŞ kto pomoÂże Sound Organisation w podbiciu Kusy. Papierowy mistrz coÂś wspominaÂł o jakimÂś wsparciu. Hyuuga wyprostowaÂł siĂŞ i patrzÂąc gdzieÂś na ÂścianĂŞ z niecierpliwoÂściÂą oczekiwaÂł Odishu.
ChÂłopak wszedÂł do pokoju i odrazu usiadÂł na krzeÂśle, popatrzyÂł na podwÂładnych i powiedziaÂł :
- Tsuchikage nam nie pomo¿e w podbiciu kusy, ale myœlê, ¿e jest do mnie raczej przyjaŸnie nastawiony. Poradzi³ mi bym poszed³ do innego w³adcy i nied³ugo tak zrobiê. Przyszed³em tutaj by odpocz¹Ì. Nie wiedzia³em, ¿e to wszystko mo¿e zaj¹Ì tyle czasu. Jeœli chcecie mo¿ecie wyjœÌ z siedziby lecz nie na bardzo d³ugo.
Odishu siedziaÂł raczej wyluzowany. A po dÂłuÂższym czasie wyszedÂł ze wspólnego pokoju SOadystów.[NMM]
Pierwsze co zrobiÂłem po wejÂściu do siedziby to zajrzaÂłem do pokoju wspólnego jednak nikogo tam nie byÂło. UsiadÂłem przy wolnym, a co najwaÂżniejsze czystym krzeÂśle poczym zacz¹³em czekaĂŚ na czyjeÂś przybycie. W koĂącu byÂłem tak zmĂŞczony, Âże usn¹³em,
OtworzyÂła swoje oczy i spojrzaÂła na Orikimaru. W koĂącu wróciÂł do organizacji. Ciekawe gdzie Go wywiaÂło przez ten czas kiedy my wykonywaliÂśmy misje Pewnie gdzieÂś siĂŞ leniÂł. Ale podobno nie mógÂł wykonywaĂŚ misji wiĂŞc moÂże jednak jakiÂś uszczerbek na zdrowiu. PatrzyÂła na Niego beznamiĂŞtnie swoimi czerwonymi oczami. PrzyglÂądaÂła mu siĂŞ? Nie wiadomo. MoÂże po prostu siĂŞ zamyÂśliÂła i aktualnie patrzyÂła tak naprawdĂŞ w niewiadomy punkt którym staÂł siĂŞ Orikimaru? Tego nikt nie mógÂł wiedzieĂŚ

// my tu wciaz jestesmy //
//A to sry \\
Gdy siĂŞ obudziÂłem, zobaczyÂłem dwójke znajomych. MoÂże byli tu wczeÂśniej, moÂże nie, byÂłem pewien, Âże jestem wystarczajÂąco zmĂŞczony abym mógÂł mieĂŚ omamy. Nie odezwaÂłem siĂŞ ani sÂłowem, gdyÂż nie wiedziaÂłem jak zareagujÂą. Nie wiedziaÂłem równieÂż co siĂŞ tutaj dziaÂło podczas mojej wycieczki. Po chwili zamyÂślenia postanowiÂłem siĂŞ przejœÌ.

NMM
OtworzyÂłem oczy. SiedziaÂłem na krzeÂśle, posiadajÂąc pustkĂŞ w gÂłowie patrzyÂłem siĂŞ w przestrzeĂą. Wspomnienia wracaÂły, powoli zapeÂłniaÂły mój umysÂł.
"Jestem Mitsuhide z klany Hyuuga, opuÂściÂłem wioskĂŞ i znalazÂłem siĂŞ tutaj... Ten ból w okolicy szyi... a tak, pamiĂŞtam. Przypominam sobie, wiĂŞcej i wiĂŞcej, coraz wiĂŞcej tylko nie to, co siĂŞ dziaÂło ze mnÂą przez ten czas. MusiaÂłem przysn¹Ì ale dlaczego ? Czy byÂłem zmĂŞczony ? A moÂże to coÂś innego ? Heh... To co jest bez znaczenia pozostanie bez znaczenia."

WstaÂłem. StaÂłem tak chwilĂŞ, po czym opuÂściÂłem pokój SO'adystów.

<NMM>
//****************************************

WeszliÂśmy obaj do wspólnego pokoju. SiedziaÂła tu ta dziewczyna, tak jak wczeÂśniej mówiÂł Orikimaru. Ale zdecydowaÂłem siĂŞ jÂą zignorowaĂŚ. Brak lidera mnie trochĂŞ zirytowaÂł, postanowiÂłem usi¹œÌ.
WszedÂłem za Mitsu-kun'em, siadajÂąc na najbliÂższym wolnym krzeÂśle. UsiadÂłem w swojej ulubionej pozycji, poczym spojrzaÂłem na Ai i te jej red eyes. ZamyÂślony przez chwile pomyÂślaÂłem aby zobaczyĂŚ kilka opuszczonych pokoji. BĂŞde w swoim pokoju. rzekÂłem do BiaÂłookiego opuszczajÂąc pomieszczenie.

NMM
Lidera nadal nie by³o. Trochê mnie to ju¿ irytowa³o ale nic na to nie mog³em poradziÌ. "Je¿eli Lidera nie ma, drugi w kolejce jest Orikimaru. Muszê go znaleŸÌ i zapytaÌ o dalsze postêpowanie. Wydawa³ siê mieÌ jakiœ plan..."
Nie czekajÂąc dÂłuÂżej, wstaÂłem z krzesÂła i udaÂłem siĂŞ do wyjÂścia.
<NMM>
Po zwiedzeniu pobliskich miejsc w nowym domu Atsuko. PostanowiÂł on sprawdziĂŚ wszystko i zapamiĂŞtaĂŚ, kiedy wyszedÂł z jeziorka i osuszyÂł siĂŞ poszedÂł korytarzem który prawdopodobnie znowu nie zauwaÂżyÂł caÂły Atsuko.
Tym razem ten korytarz prowadziÂł do pokoju wspólnego organizacji SO, jednak dzisiejszego poranka ÂświeciÂł on pustkami
- No trudno idê zobaczyÌ co jeszcze omin¹³em.
I powolnym krokiem odszedÂł z ogromnego pokoju z kominkiem.

<NMM>
PrzechadzajÂąc siĂŞ po kwaterze SO trafiÂłam na pokój, który wyglÂądaÂł jak miejsce do wspólnego spĂŞdzania wolnego czasu. WeszÂłam g³êbiej, Âżeby zobaczyĂŚ czy ktoÂś tam byÂł, ale pokój ÂświeciÂł pustkami. Nie przejmujÂąc siĂŞ zbytnio tym faktem podeszÂłam do okna, Âżeby zobaczyĂŚ na co jest widok. ByÂło to zupeÂłnie coÂś innego niÂż krajobrazy w Kiri.
BĂŞdĂŞ musiaÂła siĂŞ przyzwyczaiĂŚ -pomyÂślaÂłam nie odrywajÂąc siĂŞ od okna. ChÂłonĂŞÂłam ÂświatÂło sÂłoneczne wpadajÂące przez szyby.
Wbieg³em po schodach wejœciowych, rozgl¹daj¹c siê za ¿yw¹ dusz¹. WielkoœÌ budynku prze³amywa³a ka¿de wyobra¿enie, a osoby cierpi¹ce na klaustrofobiê nie mog³y narzekaÌ na brak przestrzeni.
Gdy wszedÂłem do pokoju, w którym juÂż ktoÂś byÂł, krzykn¹³em wesoÂło, ÂściÂągajÂąc koszulkĂŞ bez jednego rĂŞkawa, który poÂświĂŞciÂłem do wytarcia z krwi ciaÂła siostry.
-Hej, Atsuko! CaÂły czas tu siedzisz?! MógÂłbyÂś wyjœÌ na dwór, caÂłkiem Âładna pogoda!-zaÂśmiaÂłem siĂŞ pogodnie, próbujÂąc zapomnieĂŚ o sytuacji w rezydencji Minako.
SÂłyszÂąc krzyk odwróciÂłam siĂŞ powoli. W wejÂściu staÂł chÂłopak. Bez koszulki. Nie Âżeby mi to jakoÂś przeszkadzaÂło, ale...
-Chyba nie ma tu osoby, której szukasz- powiedziaÂłam i Âżeby nie patrzeĂŚ na jego nagi tors skupiÂłam siĂŞ na twarzy. ByÂł taki radosny, peÂłen Âżycia. Rzadko spotykaÂłam na swojej drodze takie osoby. ByliÂśmy w kwaterze SO, wiĂŞc to musiaÂł byĂŚ jej czÂłonek. ChÂłopak wydawaÂł siĂŞ byĂŚ w podobnym wieku, co ja, ale nie mogÂłam byĂŚ pewna jego rangi.
KurczĂŞ, a moÂże powinnam mówiĂŚ do niego proszĂŞ pana..?-pomyÂślaÂłam kryjÂąc zÂłoÂśliwy uÂśmieszek za dÂłoniÂą.
Gdy tajemnicza postaĂŚ, która miaÂła byĂŚ Atsuko Abumi, lecz nim nie byÂła, odwróciÂła siĂŞ, jĂŞkn¹³em zasÂłaniajÂąc ramionami swojÂą klatkĂŞ piersiowÂą na poziomie sutków. Jak kobieta.
-O cholibka! Kobieta! Ym...dzieĂą dobry, nazywam siĂŞ Koichi Sumakari i nale¿ê do Organizacji DÂźwiĂŞku, panienka z pewnoÂściÂą teÂż, skoro siĂŞ tutaj panienka znajduje.-przyznaÂłem pozytywnie nastawiony, lustrujÂąc wzrokiem nieznajomÂą. Czarna bluzka, czarne spodnie, glany...mroczna dusza, która ma swoje potrzeby. ZwróciÂłem teÂż swojÂą uwagĂŞ na tatuaÂż pod okiem piĂŞknej nieznajomej. To byÂła jakaÂś epidemia znaków. PÂłatek Âśniegu na Âłopatce siostry, mój pÂłomyczek na prawym dolnym rogu klatki piersiowej, przy brzuchu...Teraz to.
WszedÂłem do pokoju wspólnego. Ku mojemu zdziwieniu nie byÂł on pusty w Âśrodku byli juÂż Aki i Koichi. To Âświetny zbieg okolicznoÂści akurat kiedy chciaÂłem ich razem zebraĂŚ
-CieszĂŞ siĂŞ Âże was widzĂŞ. Koichi mógÂłbyÂś byĂŚ tak miÂły i zaÂłoÂżyĂŚ bluzkĂŞ. Nie przystoi przy prawie nieznajomej damie paradowaĂŚ tak na wpóÂł nagim.
ObdarzyÂłem Koichiego szerokim uÂśmiechem.
-Bardzo dobrze ze widze was dwoje w jednym miejscu bo chcĂŞ coÂś wam zakomunikowaĂŚ.
Mimowolnie uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ widzÂąc reakcjĂŞ chÂłopaka.
-Tak, równieÂż nale¿ê do SO. -powiedziaÂłam z niejakim rozmarzeniem. Nie wiedziaÂłam, kiedy siĂŞ w koĂącu do tego przyzwyczajĂŞ. W tym momencie przyszedÂł Orichi. Niby byÂł tu liderem i tak dalej, ale i tak byÂłam lekko zaskoczona jego obecnoÂściÂą. Mimo uÂśmiechu wydawaÂł mi siĂŞ chÂłodnym profesjonalistÂą. No cóÂż... takie gÂłupie skojarzenie.
-O-o co chodzi? - spytaÂłam, nie wiedzieĂŚ czemu, jÂąkajÂąc siĂŞ.
Bez s³owa za³o¿y³em spowrotem zniszczon¹ koszulkê, na nowo robi¹c z siebie ofiarê losu i nieprzewidzianego zdarzenia. Mog³em tylko cicho westchn¹Ì, prawie bezg³oœnie.
-Orochi, widzĂŞ, Âże lubisz teÂż inwestowaĂŚ w piĂŞkno, tak samo jak w jakoœÌ bitewnÂą. JeÂżeli jest pani równie zdolnÂą kunoichi co atrakcyjnÂą, to mogĂŞ jedynie sobie i panience pogratulowaĂŚ.-ukÂłoniÂłem siĂŞ teatralnie, caÂłujÂąc prawy nadgarstek dziewczyny. Kultura wymagaÂła przywitania siĂŞ z damÂą, jakkolwiek starszÂą, czy mÂłodszÂą. To uniwersalne powitania nie powinno wpÂłyn¹Ì negatywnie na moje "stosunki miĂŞdzyludzkie" z Aki. Spowrotem wróciÂłem do pionu, patrzÂąc pytajÂąco na szefunia.
-Skoro juÂż o tym mówisz, to musi byĂŚ jakiÂś problem. Mów ÂśmiaÂło.
-Koichi pewnie wiesz Âże shinobi powinien byĂŚ wszechstronny.
Z zaciekawieniem popatrzy³em jak grajek wybrn¹³ z trudnej sytuacji prawi¹c komplementy Aki. Nie zrozumia³em tylko czemu gratulowa³ sam sobie.
-WiĂŞc przydzieliÂłem was do jednej druÂżyny której Seimonem jest Koichi. WiĂŞc od tej pory bĂŞdziecie razem wykonywac misje i podróÂżowaĂŚ. Nie jest to oczywiÂście konieczne ale razem w druÂżynie i tak bĂŞdziecie a co do wspólnego pdrózowania ustalcie sami. ProsiÂłbym takze o stawianie sie w siedzibie raz na póÂłtora tygodnia.Koichi obiecaj mi coÂś. Znam twój charakter kochliwego lekkoducha wiĂŞc obiecaj Âże nie zrobisz nic gÂłupiego.
Nie wiem czemu powiedziaÂłem ostatnie zdanie. MoÂże siĂŞ balem? Ale czego....? Chyba juÂż wiedziaÂłem ale nie byÂłem tego jeszcze pewny.
DziaÂłania podjĂŞte przez Koichiego rozbawiÂły mnie i zdziwiÂły zarazem. Kiedy Orochi powiedziaÂł to, co miaÂł powiedzieĂŚ moje uczucia byÂły równie mieszane. Z jednej strony cieszyÂłam siĂŞ, ze bĂŞdĂŞ miaÂła kogoÂś w druÂżynie, ale z drugiej strony to ostatnie zdanie trochĂŞ mnie zaniepokoiÂło.
GÂłupku! Taki facet jak on nie bĂŞdzie zaprzataÂł sobie tobÂą gÂłowy... ZresztÂą o czym ja w ogóle myÂślĂŞ...
SpróbowaÂłam siĂŞ skupiĂŚ na reszcie wypowiedzi Orichiego. W odpowiedzi kiwnĂŞÂłam tylko gÂłowÂą. Nie byÂło sensu siĂŞ sprzeciwiaĂŚ. Poza tym to mogÂło byĂŚ ciekawe doÂświadczenie.
-Jedna druÂżyna? Brzmi interesujÂąco. MoÂżesz byĂŚ pewien, Orochi, Âże nie zawiodĂŞ ciĂŞ, ani swojego charakteru, który z pewnoÂściÂą nie jest lekkoduszny. Kochliwy-rozumiem. Szalony-rozumiem. PeÂłny perwersji-rozumiem. Genialny-tym bardziej. Nie pozwolĂŞ jednak nazywaĂŚ mnie osobÂą lekkodusznÂą.-parskn¹³em ucinanym, sztucznym Âśmiechem, patrzÂąc kÂątem oka na osobĂŞ, która byÂła drugÂą poÂłowÂą mojej druÂżyny, której miaÂłem byĂŚ liderem. WiedziaÂłem, Âże powinienem poĂŚwiczyĂŚ trochĂŞ z Aki, choĂŚ nie wiedziaÂłem jaki styl walki preferuje. Dobrze jednak, Âże miaÂłem juÂż jedno ĂŚwiczenie za sobÂą, gdy sprawdzaÂłem szko³ê Matsuri. Z Kaguya powinno byĂŚ podobnie.
OglÂądajÂąc maÂłe przedstawienie Koichiego nie mogÂłam przestaĂŚ siĂŞ uÂśmiechaĂŚ. Z drugiej strony sÂłuchajÂąc jak siĂŞ sam o sobie wypowiada dopadÂł mnie dziwny stan niepewnoÂści. ZaÂśmiaÂłam siĂŞ w duchu. Chyba juÂż zawsze tak miaÂło byĂŚ. Lider druÂżyny, w której siĂŞ znajdowaÂłam od poczÂątku naszej króciutkiej znajomoÂści wzbudzaÂł we mnie dwa zupeÂłnie odmienne uczucia. Poza tym wydawaÂł siĂŞ byĂŚ bardzo pozytywnÂą osobÂą. MoÂże to miaÂło odegnaĂŚ mój doœÌ melancholijny nastrój, który zacz¹³ siĂŞ niedawno ujawniaĂŚ ze zdwojonÂą si³¹? Nie miaÂłam nic przeciwko. PomyÂślaÂłam sobie o podjĂŞtej przeze mnie decyzji o opuszczeniu wioski. BaÂłam siĂŞ, ze bĂŞdĂŞ jej gorzko ÂżaÂłowaĂŚ. Jak narzazie na to siĂŞ nie zapowiadaÂło.
-No to Âżeby byÂło oficjalnie nazywam siĂŞ Aki Kaguya. MiÂło mi, ze bĂŞdziemy razem w druÂżynie.
MówiÂąc to ciÂągle siĂŞ uÂśmiechaÂłam. ZresztÂą nie byÂło powodu, Âżebym tego nie robiÂła.
-A K I K A G U Y A-wyraÂźne wypowiedziaÂłem jej imiĂŞ i nazwisko, wpatrujÂąc siĂŞ w piĂŞknÂą, nastoletniÂą twarzyczkĂŞ dziewczyny. Od razu sobie zapamiĂŞtaÂłem jej dane osobowe, uÂśmiechajÂąc siĂŞ naprawdĂŞ przyjemnie i szczerze, co byÂło normalkÂą. MiaÂłem dziwne przeczucie, Âże towarzystwo ów panienki wpÂłynie na mnie pozytywnie i w pewnym stopniu rozwijajÂąco. I nie mam tu na myÂśli anatomii kobiecej, choĂŚ kaÂżdy inny model miaÂł jakieÂś inne zmiany wprowadzane. Bardziej myÂślaÂłem nad samym poczuciem wÂłasnej wartoÂści i chodzÂącej zagadki, Aki. Na razie nie mówiÂła zbyt duÂżo, a przynajmniej o sobie. Najwidoczniej coÂś nie pozwalaÂło jej to robiĂŚ...Tylko co? MogÂłem jedynie obstawiaĂŚ na rozdarciu emocjonalnym. JuÂż trzy osoby to przeÂżywaÂły od niedawnego czasu i jakoÂś tak siĂŞ staÂło, Âże kaÂżda byÂła moim znajomym. "Hihi, haha".

ZbliÂżyÂłem siĂŞ wolnym krokiem do kunoichi.
-MoÂże opowiesz mi coÂś wiĂŞcej o sobie? ChciaÂłbym ciĂŞ bardziej poznaĂŚ, jeÂżeli mamy byĂŚ parÂą w druÂżynie.
BliÂżej poznaĂŚ. To zabrzmiaÂło dla mojego umysÂłu zÂłowrogo. Nikt mnie jeszcze nigdy tak na prawdĂŞ nie poznaÂł. Rodzina... byli dla mnie nikim. Przyjaciele? Nie znaÂłam znaczenia tego sÂłowa w praktyce. Zwykle podróÂżowaÂłam samotnie. W ogóle moje kontakty z ludÂźmi byÂły mocno ograniczone. Teraz to do mnie dotarÂło. To dlatego do³¹czyÂłam siĂŞ do SO. BaÂłam siĂŞ dÂłuÂżej ÂżyĂŚ w samotnoÂści. Moja mina odzwierciedlaÂła teraz moje myÂśli. WyglÂądaÂłam, jakby coÂś mnie zbolaÂła. Mocno. Kiedy to sobie uÂświadomiÂłam postaraÂłam siĂŞ wyglÂądaĂŚ mniej ÂżaÂłoÂśnie, ale juÂż siĂŞ nie uÂśmiechaÂłam. Przez moje rozmyÂślania zupeÂłnie zapomniaÂłam o pytaniu Koichiego.
WpatrywaÂłem siĂŞ spokojnie w lico geninki, lecz ta nic nie mówiÂła. Nie wiem czy to wyrwany rĂŞkaw jÂą tak przestraszyÂł, a moÂże od dawna nie sprzÂątane pokoje, które jako tako prezentowaÂły siĂŞ nawet w miarĂŞ. Chyba czas przejœÌ do terapii szokowej, jeÂżeli moÂżna tak to nazwaĂŚ. Wiem, Âże ludzie w jakiÂś sposób bojÂą siĂŞ bliskoÂści drugiego czÂłowieka, a szczególnie mnie-nie wiem czemu, nie pytajcie-wiĂŞc zrobiÂłem trzy kroki w stronĂŞ Kaguyi, prawie stykajÂąc siĂŞ z niÂą nosem.
-Czy panienka w ogóle mnie sÂłyszaÂła? Mam witaminy, to moÂże panience pomoÂże...ProszĂŞ siĂŞ nie martwiĂŚ, jestem z hobby medycznym ninja.-powiedziaÂłem troskliwie, wyciÂągajÂąc plastikowe, maÂłe opakowanie z tabletkami w ksztaÂłcie prostopadÂłoÂścianu. OtworzyÂłem wieczko, wzi¹³em jeden "bum zdrowotny" i wsun¹³em go do ust Aki. SÂłodki uÂśmiech w po³¹czeniu z optymistycznym nastrojem skoĂączyÂł siĂŞ mojÂą radÂą.
-Powinnaœ teraz to szybko po³kn¹Ì. Nie, ¿eby to jakoœ by³o truj¹ce dla twojej jamy ustnej. Nie wypada tak tylko staÌ z tabletk¹ w buzi.
ZaÂśmiaÂłem siĂŞ i odstÂąpiÂłem spowrotem te trzy-dwa kroki do tyÂłu.
PatrzyÂłem na ta dwójkĂŞ uÂśmiechajÂąc siĂŞ. To dobrze Âże siĂŞ dogadali jakoÂś. MiaÂłem jednak nadziejĂŞ ze Koichi zachowa dystans.
-ÂŚwietnie Âże siĂŞ dogadujecie.Koichi i mam do ciebie kolejnÂą proÂśbĂŞ. Aki jest sÂłabsza od ciebie zarówno stopniem jak i najpewniej si³¹. Nie chodzi mi oczywiÂście Âżeby cie obraziĂŚ Aki. Jednak martwiĂŞ siĂŞ trochĂŞ od ciebie.
Koichi pewnie tego nie wiesz ale Aki opuÂściÂła swoja rodzinna wioskĂŞ aby do³¹czyĂŚ do nas. WÂładze Kiri jak tylko siĂŞ zorientujÂą na pewno poszÂła za niÂą Oininów. Musisz wytrenowaĂŚ Aki aby w razie potrzeby mogla siĂŞ jakoÂś obroniĂŚ. W razie potrzeby musisz takÂże stan¹Ì w jej obronie. JesteÂś silny dlatego wiem Âże podoÂłasz temu. Poza tym wasza dwójka bĂŞdzie siĂŞ wspaniale uzupeÂłniaĂŚ. Ty jesteÂś bardzo radosny i szalony a Aki powaÂżna i czasem nawet melancholijna. Ona nauczy ciĂŞ powagi a ty wprowadzisz do jej Âżycia beztroskĂŞ,której jej brakuje. To dlatego podj¹³em taki wybór a nie inny.
KoĂączÂąc swój wywód popatrzyÂłem na nich. MiaÂłem nadzieje Âże moje sÂłowa ich nie uraziÂły.
Zachowanie Koichiego wyrwaÂło mnie z ponurych rozmyÂślaĂą. Znowu mnie zaskoczyÂł. PoÂłknĂŞÂłam grzecznie tabletkĂŞ nie zastanawiajÂąc siĂŞ nawet czym ona mogÂła byĂŚ. Czy ja sÂłyszaÂłam w jego gÂłosie... troskĂŞ? PoczuÂłam wyrzutu sumienia. WiedziaÂłam, Âże w tej sytuacji byÂła to raczej nienormalna reakcja, ale moja psyche broniÂła siĂŞ przed zbliÂżeniem do kogokolwiek na wszystkie znane i nie ludzkoÂści sposoby.
GÂłupi mózg! Sam sobie zaprzecza-pomyÂślaÂłam zmuszajÂąc siĂŞ do uÂśmiechu.
-Przepraszam za to. PochodzĂŞ z Kiri - powiedziaÂłam starajÂąc siĂŞ odpowiedzieĂŚ na zadane mi wczeÂśniej pytanie.
-A poza tym... mam siostrĂŞ, no i... lubiĂŞ czytaĂŚ?
Ostatnia czêœÌ mojej wypowiedzi zabrzmiaÂła prawie jak pytanie. Nie byÂłam pewna, co powinno siĂŞ mówiĂŚ w takich okolicznoÂściach. Po mojej twarzy b³¹dziÂł niepewny uÂśmiech. CzuÂłam siĂŞ jak skoĂączona idiotka. Towarzyskie zero.
A potem Orochi znowu mnie zaskoczyÂł. Prawie zapomniaÂłam, Âże znajdowaÂł siĂŞ w pomieszczeniu. SÂłuchajÂąc go kiwaÂłam tylko gÂłowÂą w zaÂżenowaniu. PotwierdzaÂł wÂłaÂśnie, Âże jestem beznadziejnÂą marzycielkÂą.
-Lubisz czytaĂŚ? ÂŚwietnie! Najlepiej czujĂŞ siĂŞ w towarzystwie oczytanych osób, co nie zawsze jest zaletÂą. Ja na przykÂład spĂŞdziÂłem ca³¹ noc na grzebaniu w bibliotece, by dowiedzieĂŚ siĂŞ, Âże dziewczyna, którÂą kochaÂłem, jest mojÂą siostrÂą biologicznÂą. Wiem, skucha, fail, ale jakoÂś siĂŞ pozbieraÂłem.-przymruÂżyÂłem delikatnie oczy, dajÂąc do zrozumienia Aki, Âże mimo wszystko wolny facet jestem. Nie wiem czemu, ale zaleÂżaÂło mi na zainteresowaniu tej maÂłomównej istoty. Niby to takie nic, o, zwykÂła kobietka jak siĂŞ widzi. ByÂło jednak to sÂłynne COÂŚ, co siĂŞ ma od urodzenia. W dodatku przypominaÂła mojÂą doskonaÂłoœÌ, Celyo. MusiaÂłem wiĂŞc coÂś powiedzieĂŚ, by nie okazaĂŚ siĂŞ zÂłowieszczym, egoistycznym [cenzura] z natrĂŞctwem bycia kobieciarzem.
-Co do opieki nad Aki to z chĂŞciÂą zajmĂŞ siĂŞ niÂą. RównieÂż dostrzegÂłem pewne powiÂązania co do nauki Âżycia, jednak sÂądzĂŞ, Âże to ja wiĂŞcej nauczĂŞ siĂŞ od niej, niÂż odwrotnie. MyÂślĂŞ, Âże nie bĂŞdĂŞ potrzebowaÂł pasa, by nauczyĂŚ panienki dyscypliny.-zaÂżartowaÂłem, spoglÂądajÂąc to raz na Orochiego, a raz na Aki.
-Poza tym z pewnoÂściÂą jest usamodzielniona. Mimo tego obiecujĂŞ siĂŞ o niÂą troszczyĂŚ, nawet jeÂśli nie byÂłaby w mojej druÂżynie.
SpojrzaÂłam na Koichiego z pewnym rodzajem uwielbienia. ByÂł taki ciepÂły i miÂły. Jak prawdziwy przyjaciel, albo ojciec. A poza tym przeÂżyÂł miÂłosne rozczarowanie. To byÂł chyba najbardziej ludzki czÂłowiek jakiego dotÂąd spotkaÂłam, jakkolwiek dziwnie by to nie brzmiaÂło. UÂśmiech znów powróciÂł na mojÂą twarz. Przy tym chÂłopaku nie daÂło siĂŞ dÂługo utrzymywaĂŚ ponurego nastroju. Oriochi wiedziaÂł, co robi przy³¹czajÂąc mnie do jego druÂżyny. PomyÂślaÂłam o treningu. Daaawno z nikim nie walczyÂłam, a samotny trening teÂż byÂł jakimÂś odlegÂłym wspomnieniem. PrzypomniaÂłam sobie o notatniku - jedynej pamiÂątce po dziadku.
-Mam coÂś, co moÂże ci pomóc - zwróciÂłam siĂŞ do Koichiego majÂąc na myÂśli to, Âże miaÂł mnie podszkoliĂŚ.
-Trzymam to w swoim pokoju, wiĂŞc jeÂśli bĂŞdziesz chciaÂł przyniosĂŞ to.
//Kiedy Ty, Akuœ, napiszesz jak¹œ naukê techniki? //

SpojrzaÂłem na Aki zainteresowanym wzrokiem. Jej nastawienie do Âśrodowiska spoÂłecznego zmieniÂło siĂŞ w jednej sekundzie. NadawaÂłby siĂŞ na aktorkĂŞ, albo na kogoÂś, kto jest agentem. Nawet podwójnym.
-Nie musisz iœÌ sama, z chĂŞciÂą ci potowarzyszĂŞ. Mówi siĂŞ, Âże pokój odzwierciedla duszĂŞ mieszkaĂąca, a ja chciaÂłbym jÂą poznaĂŚ. Ja na przykÂład mieszkam w dawnym luku statku, gdzie byÂły skÂładowane towary spoÂżywcze i inne przewoÂżone Âładunki. Mam swój wrak dawnego miejsca pracy na maÂłej, lecz piĂŞknej zatoczce. To jest mój taki niby kontakt z przeszÂłoÂściÂą, bym nie zapominaÂł, co straciÂłem w swoim Âżyciu. JeÂżeli kiedyÂś bĂŞdziesz chciaÂła, to poka¿ê ci to miejsce. Jest naprawdĂŞ piĂŞkne.-odparÂłem pogodnie, chowajÂąc spowrotem pudeÂłko z witaminami. Sam Âłykn¹³em jednÂą, patrzÂąc na resztĂŞ tabletek. ZostaÂło osiem.
-W dodatku mam codziennie darmowe owoce, pr¹d-wskaza³em ruchem d³oni s³oùce za oknem-i wodê bie¿¹c¹, choÌ niekoniecznie zawsze ciep³¹. Nie jest to reklama, sk¹d¿e znowu...Kocham po prostu naturê, wiêc nie wytrzymujê d³ugo w takich pomieszczeniach jak to.
SpojrzaÂłem na Aki. WiedziaÂłem ze moje sÂłowa trochĂŞ jÂą uraziÂły.
-Aki moje sÂłowa nie miaÂły cie uraziĂŚ. Po prostu martwiĂŞ sie o ciebie i chce ci pomóc. A taki czÂłowiek jak Koichi na pewno ci pomoÂże. Musisz w Âżyciu odnaleŸÌ miejsce w którym bĂŞdziesz szczĂŞÂśliwa.
Kiedy tak analizowaÂłem zachowanie Aki. WyglÂądaÂło to jakby miaÂła dwie osobowoÂści. JednÂą która byÂła cudowna i radosna dziewczyna i druga która jÂą ograniczaÂła caÂły czas tÂłumiÂła jej potencjaÂł i wmawiaÂła jakieÂś bzdury.CieszyÂłem siĂŞ takÂże Âże Koichi wykonuje moje rozkazy. Ale czy nie wykonywaÂł ich za dobrze. ZresztÂą co ja robiÂłem? PrzybliÂżaÂłem go do dziewczyny którÂą...........Mimo wszystko postanowiÂłem zachowaĂŚ pozory i nadal siĂŞ uÂśmiechaÂłem. A co do Koichiego nie moglem mu mieĂŚ nic za zÂłe,przecieÂż sam go o to prosiÂłem. MoÂże najwaÂżniejsze byÂło to Âżeby Aki byÂła szczĂŞÂśliwa i dlatego zachowywaÂłem siĂŞ wbrew sobie.

KolejnoÂśc Koichi - Aki - JA - Atsuko
//PisaÂłam, ale nikt mi nie sprawdziÂł. No co ..? A, i sorki, ze siĂŞ wepchaÂłam w kolejkĂŞ ' to nie specjalnie//

S³ucha³am opisu domu Koichiego i nagle bardzo zapragnê³am wyjœÌ na zewn¹trz, ¿eby pooddychaÌ œwie¿ym powietrzem. Odruchowo spojrza³am na okno i wlewaj¹ce siê do œrodka promienie s³oùca. Nie by³am przyzwyczajona do takiego widoku, ale i tak wzbudzi³o to we mnie zachwyt.
-Mój pokój jest... jakby to okreÂśliĂŚ..? DoœÌ ponury?
UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ wzruszajÂąc ramionami. Tak, to zdecydowanie nie byÂło miejsce dla chÂłopaka takiego jak Koichi.
-Ale jeœli chcesz iœÌ ze mn¹ to nie mam nic przeciwko.
To nie tak, Âże nie chciaÂłam, Âżeby tam wchodziÂł. Po prostu on by tam nie pasowaÂł. WyglÂądaÂłby jak sÂłoĂące w jakichÂś ciemnych lochach. To skojarzenie przypomniaÂło mi o czymÂś.
Nawet nie odsÂłoniÂłam zasÂłon... BĂŞdĂŞ musiaÂła to zrobiĂŚ, Âżeby siĂŞ nie przestraszyÂł
OdwróciÂłam siĂŞ w stronĂŞ Orochiego.
-To nie tak, nie czujĂŞ siĂŞ uraÂżona. PowiedziaÂłeÂś po prostu prawdĂŞ, nie czuj siĂŞ winny.
Atsuko wracajÂąc z przechadzki po nowym domu usÂłyszaÂł dwa gÂłosy które juÂż znaÂł lecz jednego nie byÂł to damski gÂłos. Natychmiast pobiegÂł korytarzem prowadzÂącym do pokoju wspólnego.
- Siemka Orochi Siemka, siemka Koichi co tu robicie.
Po chwili zauwaÂżyÂł mÂłodÂą dziewczynĂŞ której do tej pory jeszcze nie widziaÂł.
- Witaj mam na imiĂŞ Atsuko Abumi.
I wyciÂągn¹³ powoli prawÂą rĂŞkĂŞ na której miaÂł rĂŞkawicĂŞ dÂźwiĂŞkowÂą
//To ja powiem Hani, by ci sprawdziÂła. Trzeba pisaĂŚ na SB, Panienko //

PokrĂŞciÂłem gÂłowÂą rozbawiony sÂłowami Aki. Nawet gdy tego nie chciaÂła, potrafiÂła mnie rozÂśmieszyĂŚ. A to lubiÂłem i to bardzo.
-Och, KaguÂś. Tu nie chodzi o to, Âże moÂże mi siĂŞ nie podobaĂŚ przez to, Âże JEST ponury. ZaliÂż czy niewielu artystów obraÂło w swej sztuce temat ciemnoÂści i mroku? To nie jest mi obce, uwierz. MoÂże sam mi siĂŞ spodobaĂŚ, co z pewnoÂściÂą siĂŞ stanie. Tak jak wspomniaÂłem wczeÂśniej pokój mówi o duszy, tyle Âże ja jÂą juÂż zacz¹³em poznawaĂŚ. NaprawdĂŞ nawet nie wiesz jakie czynisz mi zaszczyty, pozwalajÂąc mi tam wejœÌ. Tak wiĂŞc...?-spytaÂłem, angaÂżujÂąc mÂłodÂą podopiecznÂą w nieÂśmia³¹ propozycjĂŞ obejrzenia jej pokoju, który miaÂł byĂŚ odwzorowaniem jej burego myÂślenia. Zacz¹³em sobie wyobraÂżaĂŚ mhroczne lochy peÂłne kreatur z 9 krĂŞgu piekÂła, bestie z koszmarów czy ludzkie szkielety w zardzewiaÂłych klatkach. AÂż mi przeszedÂł dreszczyk.

KolejnoœÌ: Ja, Aki, Orochi, Atsuko.
PodaÂłam rĂŞkĂŞ Atsuko.
-Aki Kaguya.
UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ przyjaÂźnie. SÂłuchajÂąc Koichiego uniosÂłam lekko brwi.
MoÂże sÂłoĂące w lochach nie bĂŞdzie wyglÂądaÂło tak Âźle...
-W takim razie jeœli siê nie boisz to poka¿ê ci gdzie... mieszkam.
ChciaÂłam jeszcze dodaĂŚ sÂłowo 'tymczasowo' bo tak zwykle byÂło, ale powstrzymaÂłam siĂŞ. ByÂło mi wÂśród tych ludzi tak dobrze, Âże miaÂłam nadziejĂŞ, Âże nieprĂŞdko siĂŞ z nimi poÂżegnam. OdwróciÂłam siĂŞ w stronĂŞ drzwi, ale to wszystko, co zrobiÂłam, bo nawet nie byÂłam w stanie sobie przypomnieĂŚ, w którÂą stronĂŞ naleÂżaÂło skrĂŞciĂŚ. SpojrzaÂłam przepraszajÂąco na Koichiego i wzruszyÂłam ramionami.
PopatrzyÂłem na Atsuko i Aki."Heh dobrze Âże wszyscy siĂŞ juÂż znajÂą.". Wywód Koichiego na temat pokoju Aki, rozbawiÂł mnie trochĂŞ poniewaÂż ja miaÂłem na ten temat zupeÂłnie inne poglÂądy. Nie zawsze miejsce zamieszkania Âświadczy o wÂłaÂścicielu tego miejsca poza tym..........O czym ja tu chce myÂśleĂŚ? Nie jestem Koichim takie sprawy do przemyÂślenia przypadajÂą jemu. PostanowiÂłem waln¹Ì jakieÂś liderowskie przemówienie.-
- Bardzo dobÂże ze caÂła nasza czwórka siĂŞ juÂż zna.BÂądÂźcie jednak gotowi bo w SO mamy miejsce jeszcze dla piĂŞciu czÂłonków i co jakiÂś czas bĂŞdzie dochodziÂł ktoÂś nowy.Atsuko ty jeszcze nie masz partnera z którym bĂŞdziesz w druÂżynie wiĂŞc musisz poczekaĂŚ aÂż ci jakiegoÂś przydzielĂŞ. Jak juz wam pewnie mówiÂłem swoje pieczĂŞcie dostaniecie w przyszÂłym tygodniu. Otrzymywanie pieczĂŞci nie jest jednak przyjemnym procesem i kiedy was naznacze bĂŞdziecie nieprzytomni przez 24h. Wydaje mi siĂŞ jednak ze takie wyzwanie to dla dzielnych czÂłonków SO drobnostka.
Koùcz¹c swoja wypowiedŸ lekko siê uœmiechn¹³em. Bylem zadowolony ze swojego poczucia humoru.
Atsuko w milczeniu wysÂłuchaÂł przemówienia Orochiego i po chwili siĂŞ odezwaÂł
- O jakich grupach , druÂżynach masz na myÂśli myÂślaÂłem Âże SO to jedna wielka druÂżyna a teraz dowiadujĂŞ siĂŞ Âże bĂŞdziemy podzieleni na mniejsze oczywiÂście nie przeszkadza mi to .
Po czym na chwilê siê przymkn¹³ i skierowa³ swoje pytanie do lidera SO
- A ty Orochi z kim bĂŞdziesz w druÂżynie
Po czym ponownie przestaÂł mówiĂŚ i czekaÂł na odpowiedz lidera z dziwnÂą minÂą .
Lecz Atsuko nie miaÂł jakich kolwiek problemów do Orochiego po prostu to wszystko przez jego ciekawoœÌ.
Wzi¹³ jedno krzesÂło z stolika który koÂło niego byÂł usiadÂł podniósÂł rĂŞce a rĂŞkawy zsunĂŞÂły siĂŞ aÂż do Âłokci i zaÂłoÂżyÂł obie rĂŞce za gÂłowĂŞ.
-Wy tu sobie porozmawiajcie, a ja z Aki pójdĂŞ do tego pokoju, co moÂże byĂŚ straszny. SwojÂą drogÂą wÂątpiĂŞ, by byÂł aÂż taki ponury...-mrukn¹³em, uÂśmiechajÂąc siĂŞ przy tym niczym posiadacz asa w rĂŞkawie. PomysÂł z pieczĂŞciÂą o której nic nie wiedziaÂłem byÂł bardzo interesujÂący. CiekawiÂło mnie to, jak jÂą zdobĂŞdzie sam Orochi. Z wÂłasnego doÂświadczenia wiem, Âże nic co drogocenne nie przychodzi Âłatwo. ZostaÂło mi wiĂŞc tylko wierzyĂŚ w siÂły lidera.
-ChodÂź, Aki. ZaprowadÂź mnie do swoich wÂłoÂści.-rzuciÂłem w stronĂŞ dziewczyny, znikajÂąc za niÂą po wyjÂściu z pokoju wspólnego.
WZT+Aki.
SpojrzaÂłem na Atsuko z lekkim zaÂżenowaniem. PrzecieÂż to oczywiste Âże trudno zarzÂądzaĂŚ na raz oÂśmioma osobami
-Atsuko wiadome jest Âże aby uwydajniĂŚ prace naszej organizacji tÂżaba ja w jakis sposób podzieliĂŚ administracyjnie to uÂłatwi prace.KaÂżda druÂżyna ma lidera,który raporty bĂŞdzie skÂładaÂł mi. Nie mogĂŞ przecieÂż zajmowaĂŚ siĂŞ wszystkimi. Ja nie bĂŞdĂŞ miaÂł nikogo w druÂżynie poniewaÂż jestem liderem i muszĂŞ nad wszystkim czuwaĂŚ. Powiedzmy Âże wy wszyscy jesteÂście moja wielkÂą druÂżynÂą. UÂśmiechn¹³em siĂŞ do Atsuko miaÂłem nadzieje Âże nad¹¿aÂł. SpojrzaÂłem na Koichiego,który wychodziÂł z Aki i to do jej wÂłasnego pokoju,gdzie mogli robiĂŚ co chcieli. PoczuÂłem ukÂłucie zazdroÂści. Oby nic siĂŞ tam nie wydarzyÂło. Nie Koichi by mi tego nie zrobiÂł. A moÂże jednak?
W kaÂżdym razie postanowiÂłem nic po sobie nie okazywaĂŚ i skupiÂłem siĂŞ na rozmowie z Atsuko.
- A wiec dobrze i nie patrz tak na mnie dziwnie wszystko rozumiem
Odpowiedzia³ spokojnie Atsuko, po wszystkim szeroko siê uœmiechn¹³ i powiedzia³.
- No to szukamy dla mnie partnera lub co lepsze partnerki wodzu, ja siĂŞ zmywam.
- DziĂŞki za wyjaÂśnienie.Do zobaczenia.
Po czym lekko kopn¹³ w krzesÂło które powróciÂło na swoje miejsce i poszedÂł nad maÂłe jeziorko do swojej oazy spokoju czyli drzewa liliowego.
PoÂżegnaÂłem Atsuko."Super wyszÂło na to ze zostaÂłem sam". Ale wyglÂąda na to ze Âżycie Lidera takie jest. Wszyscy uwaÂżajÂą ciĂŞ za sztywnego nadĂŞtego idiotĂŞ bez poczucia humoru i w koĂącu zostajesz sam bez nikogo. NienawidzÂą ciĂŞ za to Âże muszÂą ciebie sÂłuchaĂŚ."No doœÌ uÂżalania nad sobÂą pora odwiedziĂŚ gabinet moÂże przyszÂła wiadomoœÌ od Pani Minako" ByÂło to bardzo wÂątpliwe jednak nie miaÂłem nic innego do roboty. Zamkn¹³em za sobÂą pokój wspólny i wolnym krokiem ruszyÂłem ku mojemu gabinetowi."Gabinet miejsce gdzie znajduje siĂŞ lider. Ale czym tak na prawdĂŞ jest lider?" Nie wiedziaÂłem czy to bÂłogosÂławieĂąstwo czy moÂże przekleĂąstwo"

NMM
WeszÂła do doœÌ duÂżego pomieszczenia do którego skierowaÂł jÂą Orochi, byÂło ono równie mroczne co wejÂście. RozejrzaÂła siĂŞ dookoÂła, w koĂącu musiaÂła wiedzieĂŚ jak tu jest. DziĂŞki wĂŞchowi wyczuÂła Âże przewinĂŞÂło siĂŞ tu wiele osób wiĂŞc musiaÂła byĂŚ to bardzo silna organizacja. Shima caÂły czas siedziaÂła na jej gÂłowie w koĂącu Emi nie mogÂła siĂŞ z niÂą rozstaĂŚ na krok.
WszedÂłem do pokoju wspólnego SO. SpojrzaÂłem na Emi. Nie mogÂłem juÂż dÂłuÂżej ukrywaĂŚ swojej ciekawoÂści. MusiaÂłem przeciez wiedzieĂŚ jak nowi czÂłonkowie czuja siĂŞ w organizacji. Moim obowiÂązkiem byÂło dbac o ich dobre samopoczucie. To oczywiÂście miaÂło na celu zapobiegniĂŞciu kÂłótni i w ostatecznoÂści rozpadowi lub zdradzie.
-No jak ci siĂŞ podoba nasza siedziba?
Uœmiechn¹³em siê do dziewczyny jak zawsze do wszystkich. Raczej tak ch³odno. Jako lider nie mog³em siê za pordzo spoufalaÌ z cz³onkami co nie znaczy³o ze ich nie lubie
-To naprawdĂŞ wspaniaÂłe miejsce.
PowiedziaÂła po chwili zastanowienie do Orochi'ego po czym Shima równieÂż pokiwaÂła gÂłówka na oÂświadczenie Âże to miejsce jest cudowne.
-Ja i Shima uwielbiamy spokojne i mroczne miejsca.
DokoĂączyÂła swój monolog i spojrzaÂła na Orohi'ego. CzekaÂła co powie byÂła ciekawa tego co moÂże jÂą tu spotkaĂŚ. ByÂła gotowa na wszystko.
-CieszĂŞ siĂŞ Âże ci siĂŞ podoba. ProsiÂłbym ciĂŞ abyÂś póÂźniej przeszÂła siĂŞ po organizacji i znalazÂła jakies lokum dla siebie. Jest tu duÂżo pokoi na pewno cos znajdziesz.A teraz pytaj o co tylko chcesz. Znaczy siĂŞ dotyczÂącego organizacji. Opowiedz mi takÂże trche o swoim Âżyciu. Co robiÂłaÂś kiedyÂś i co najwaÂżniejsze dlaczego chcesz zemscic siĂŞ na swojej wiosce.
Moja mina byÂła teraz doœÌ powaÂżna. Emi wydawaÂł siĂŞ mi³¹ dziewczynÂą jednak bardzo nie podobaÂło mi siĂŞ to Âże chce siĂŞ mÂściĂŚ. Nie waÂżne na kim lub na czym. WaÂżne Âże w ogóle chciaÂła. Zemsta to coÂś co zagnieÂżdÂża mrok w sercu i powoli wyniszcza czÂłowieka. A nie chciaÂłem pozwoliĂŚ Âżeby coÂś takiego przydarzyÂł siĂŞ Emi.
ZastanowiÂła siĂŞ przez chwile jak skleiĂŚ swojÂą wypowiedÂź aÂż w koĂącu zaczĂŞÂła mówiĂŚ.
-JeÂśli chodzi o tÂą zemstĂŞ to po prostu pojawiÂła siĂŞ ona z mojego smutku. Ale musiaÂła bym ci opowiedzieĂŚ ca³¹ mojÂą historiĂŞ wiĂŞc powiem jÂą tylko w skrócie. UrodziÂłam siĂŞ w doœÌ dobrej rodzinie, miaÂłam wspania³¹ matkĂŞ i dobrego brata który zawsze mi pomagaÂł, nie to co mój ojciec, byÂł okrutny i niemiÂłosierny, biÂł mojego brata, matkĂŞ i mnie a do tego piÂł. Ale gdy miaÂłam 15 lat jego okrucieĂąstwo wobec nas siĂŞ skoĂączyÂło, byÂłam noc i siedziaÂłam sama w domu bo moja matka i brat pomagali w szpitalu a ojciec wyszedÂł do baru. ByÂła akurat straszliwa buza, drzwi mojego pokoju siĂŞ otworzyÂły i wszedÂł mój ojciec, byÂł okropnie pijany. Nagle zÂłapaÂł mnie i zacz¹³ rozdzieraĂŚ moje ubrania, wiedziaÂłam co chciaÂł zrobiĂŚ, na szczĂŞÂście na ÂłóÂżku leÂżaÂła katan. I wtedy wszystko siĂŞ skoĂączyÂło. ZbiÂłam go, z zimnÂą krwiÂą. Tak naprawdĂŞ uwaÂżaÂłam Âże zrobiÂłam to co trzeba byÂło zrobiĂŚ juÂż dawno. Ale okazaÂło siĂŞ Âże wcale nie pozbyÂłam siĂŞ problemu. Rada wioski oskarÂżyÂła mnie o morderstwo i kazaÂła wynosiĂŚ siĂŞ z wioski. Na szczĂŞÂście wstawiÂło siĂŞ za mnÂą parĂŞ osób i pozwolono mi zostaĂŚ. Od tej pory wszyscy traktowali mnie jak Âśmieci. Krótko bo niecaÂły rok póÂźniej moja mama i brat zginĂŞli na misji. Nie miaÂłam juÂż nikogo, brakowaÂło mi pieniĂŞdzy wiĂŞc zaczynaÂłam kraœÌ, coraz bardziej siĂŞ staczaÂłam. Ale w koĂącu stwierdziÂłam Âże nie moÂżna tak ÂżyĂŚ stanĂŞÂłam na równe nogi i znalazÂłam sobie prace a póÂźniej wstÂąpiÂłam do akademii i zdaÂłam na genina a potem na chuunina. Hmm to chyba juÂż wszystko.
Po opowiedzeniu tej historii spuÂściÂła gÂłowĂŞ.
SpojrzaÂłem na Emi. Wyraz twarzy miaÂłem zatroskany. Dziewczyna na prawdĂŞ wiele przeÂżyÂła.
-Emi rozumiem twój ból i masz peÂłne prawo do odczuwania nienawiÂści. Nie jest to jednak nic co jest warte zemsty. Jesli na prawdĂŞ chcesz zadoœÌuczyniĂŚ swoim krzywdom to mam lepszy sposób. BĂŞdziesz siĂŞ rozwijaĂŚ pod skrzydÂłami naszej organizacji i w koĂącu dojdziesz do bardzo wysokiego poziomu. Wtedy wrócisz do wioski i obalisz kage który urzĂŞduje. Sama staniesz siĂŞ przywódcÂą wioski i wszyscy bĂŞdÂą ciĂŞ szanowaĂŚ. Czy to jest zÂłe rozwiÂązanie?
ObdarzyÂłem dziewczynĂŞ szerokim usmiechem. MiaÂłem nadziejĂŞ Âże ja przekaonaÂłem.
Emi podniosÂła gÂłowĂŞ do góry a na jej tworzy pojawiÂł siĂŞ uÂśmiech. To byÂło o wiele lepsze rozwiÂązanie. PomysÂł aby zostaÂła wÂładcÂą naprawdĂŞ jÂą zachĂŞciÂł.
-To naprawdĂŞ Âświetny pomysÂł.
W tym momencie w jej gÂłowie zaczĂŞÂły pojawiaĂŚ siĂŞ wielkie plany. * WÂładza, moc, siÂła tak to naprawdĂŞ jest coÂś* PomyÂślaÂła i coÂś jakby w niej siĂŞ gotowaÂło. PostanowiÂła w koĂącu zapytaĂŚ.
-Czy muszê coœ zrobiÌ aby do³¹czyÌ do organizacji ?
-Nie nie musisz juÂż w niej jesteÂś. PrawdĂŞ mówiÂąc to nie masz za bardzo wyborów bo wiesz juÂż gdzie jest nasza siedziba. CieszĂŞ siĂŞ Âże spodobaÂł ci siĂŞ mój pomysÂł. Masz jeszcze jakies pytania dotyczÂące organizacji?
ZamyÂśliÂła siĂŞ ale nie miaÂła juÂż Âżadnych pytaĂą. Przynajmniej tak jej siĂŞ zdawaÂło.
-Nie nie mam Âżadnych pytaĂą ale obiecuje Âże jak jakieÂś siĂŞ pojawiÂą to siĂŞ zapytam.
PowiedziaÂła i uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ. CzekaÂła czy dostanie jakieÂś zadanie albo coÂś innego.
-W takim wypadku to by byÂło na tyle. JesteÂś wolna moÂżesz odejœÌ prosiÂłbym cie jednak o to abyÂś nie opuszczala na razie Terenów Oto a najlepiej zostaĂą w siedzibie i zadomów siĂŞ. W razie czego bĂŞdĂŞ w swoim gabinecie lub gdzieÂś na terenie siedziby. Bo takze nie mam zamiaru jej opuszczaĂŚ. W koĂącu muszĂŞ poczekaĂŚ na Eikichiego i moÂżliwe Âże niedÂługo Dedal siĂŞ pojawi. WiĂŞc jak widzisz mam peÂłne rĂŞce roboty. JeÂśli przejdziesz siĂŞ po kwaterze moÂże znajdziesz i zapoznasz siĂŞ jeszcze z czÂłonkami których nie znasz. Bardzo moÂżliwe Âże jeszcze tu sÂą.
Uœmiechn¹³em siê do dziewczyny i usia³em w fotelu przy kominku. Gdzie pogr¹¿y³em siê w rozmyœlaniach czekaj¹c a¿ Eikichi dotrze do pokoju wspolnego.
Szybkim krokiem przemierzaÂłem coraz to nowe korytarze. Chyba siĂŞ zgubiÂłem? Gdy o tym pomyÂślaÂł znalazÂł siĂŞ nagle w pokoju i ku jego oczom ukazaÂł siĂŞ Orochi.
- Ekhm... ZgubiÂłem drogĂŞ. - PowiedziaÂł beztrosko. - A wiĂŞc jestem. PrzejdÂźmy do konkretów, a zatem sÂłucham Ciebie. MoÂże masz do mnie jakieÂś pytania? - ByÂłem pewien Âże ma, przecieÂż wie nie wiele o mnie.
Spojrzalem na Eikichiego. RozbawiÂł mnie trochĂŞ fakt Âże chÂłopak siĂŞ zgubiÂł. Nie zaÂśmiaÂłem siĂŞ jednak. Trzeba byÂło przecieÂż zachowaĂŚ powagĂŞ.
-WiĂŞc opowiedz mi historiĂŞ swojego Âżycia zapoznaj mnie z umiejĂŞtnoÂściami twojego klanu i swoim nindo.
MuszĂŞ wiele o tobie wiedzieĂŚ w koĂącu dÂługi czas bĂŞdziesz pracowaĂŚ dla mnie.
WysÂłuchaÂła go bardzo uwaÂżnie po czym powiedziaÂła.
-Dobrze wiĂŞc poszukam sobie jakiegoÂś lokum, gdzie bĂŞdĂŞ mogÂła zamieszkaĂŚ.
ZaczĂŞÂła oddalaĂŚ siĂŞ od Orochi. SzÂła bardzo dÂługim i ciemnym korytarzem jakieÂś 15 minut.
[NMM]
- HistoriĂŞ mojego Âżycia? - Hmpf. - Jak sobie Âżyczysz. W kaÂżdym razie uprzedzam Âże nie naleÂży do najciekawszych. - Eikichi zacz¹³ opowiadaĂŚ w skrócie swoje Âżycie. ByÂł bardzo poruszony gdy opowiadaÂł o kaÂżdym szczególe. JuÂż nie mówiÂł na Âżarty czy teÂż z dozÂą sarkazmu. MówiÂł caÂłym sobÂą.
- Moja historia zaczĂŞÂła siĂŞ w wiosce z której pochodzĂŞ, w AmeGakure no Sato. OdkÂąd pamiĂŞtam byÂłem zawsze sierotÂą, ÂżebrzÂącÂą na ulicy tudzieÂż kradnÂącÂą. W taki sposób spĂŞdziÂłem swojÂą mÂłodoœÌ. Szczerze mówiÂąc nigdy nie myÂślaÂłem, Âże jestem ninja. WÂłaÂściwie nadal nie mogĂŞ uwierzyĂŚ. KiedyÂś jakiÂś ninja szczerze ze mnÂą porozmawiaÂł i moÂże dlatego zapragn¹³em staĂŚ siĂŞ taki jak on. Jednak teraz myÂślĂŞ Âże to gÂłupie i nie jako ÂżaÂłujĂŞ, Âże moje Âżycie siĂŞ tak potoczyÂł... - Chwila ciszy przerwaÂła jego monolog. - Szczerze mówiÂąc przystĂŞpuje do tej organizacji poniewaÂż chcĂŞ wreszcie mieĂŚ rodzinĂŞ, przyjacióÂł, dokÂąd wróciĂŚ. MyÂślĂŞ teÂż Âże wÂłaÂśnie tu odnajdĂŞ swojÂą ÂżyciowÂą ÂścieÂżkĂŞ. JeÂśli chodzi o mój klan to jak juÂż wiesz nazywaÂł siĂŞ on Amagasa. Tak nazywaÂł bowiem jestem ostatnim jego czÂłonkiem. O tym klanie dowiedziaÂłem siĂŞ z ksi¹¿ek w bibliotece wioski deszczu. SkÂąd pewnoœÌ Âże jestem jednym z nich? Proste unikatowa zdolnoœÌ walki parasolami...
-Raczej maÂło osób ma ciekawÂą historiĂŞ Âżycia ale nie waÂżne jest to czy jest ciekawa tylko czy mimo przeciwnoÂści losu,bo kaÂżdy w swoim Âżyciu jakieÂś ma,potrafiliÂście wyjœÌ na prostÂą.
UÂśmiechn¹³em siĂŞ do chÂłopaka. CzuÂłem siĂŞ trochĂŞ jak niebieska linia bo poznaÂłem historiĂŞ Âżycia prawie kaÂżdego z czÂłonków organizacji. Ale kto wysÂłucha mojej historii? Szczerze mówiÂąc maÂło mnie to obchodziÂło. NauczyÂłem siĂŞ Âże wÂżyciu trzeba byĂŚ twardym. Nie zamykaÂłem siĂŞ na ludzi ale swoje zmartwienia wolaÂłem zachowaĂŚ dla siebie. Lepiej byÂło kiedy ludzie postrzegali mnie jako zimnego i bez jakichÂś wiĂŞkszych uczuĂŚ.
-Wiesz ja takÂże nie miaÂłem w Âżyciu Âłatwo ale nie przejmuje siĂŞ tym teraz za bardzo.WaÂżne Âże udaÂło mi siĂŞ stan¹Ì na nogi i mam nadziejĂŞ Âże tobie teÂż siĂŞ uda. W organizacji na pewno znajdziesz przyjacióÂł. Zobaczysz bĂŞdziecie jak jedna wielka rodzina. BĂŞdziecie siĂŞ wspieraĂŚ i walczyĂŚ u swojego boku. I razem uroÂśniecie w si³ê. Dlatego nasze cele siĂŞ speÂłniÂą.
Celowo uÂżyÂłem drugiej osoby bo ja miaÂłem staĂŚ z boku i przyglÂądaĂŚ siĂŞ temu wszystkiemu.MiaÂłem byĂŚ mentorem który pomoÂże im wszystkim i wesprze ich kosztem siebie. Ale taka byÂła cena za liderostwo i pogodziÂłem siĂŞ z tym juÂż dawno.
UdaÂło mu siĂŞ znaleŸÌ salĂŞ wspólnÂą czÂłonków. WszedÂł do Âśrodka ostroÂżnie ale doœÌ pewnie. PoprawiÂł swojÂą grzywkĂŞ i po g³êbokim wdechu powiedziaÂł.
-Ohayo, przepraszam za spóÂźnienie, czy coÂś mnie ominĂŞÂło? TrochĂŞ mi zeszÂło u TaKage.
Rozmowa z Minako-chan bardzo mu pomogÂła. ByÂła nie tylko jego nauczycielkÂą, ale i powierniczkÂą trosk i pocieszycielkÂą, byÂła... przyjacióÂłkÂą. ChciaÂł jej z caÂłego serca podziĂŞkowaĂŚ za wszystko. Tylko jak? MoÂże wÂłaÂśnie tu mu siĂŞ uda coÂś zrobiĂŚ Dla Niej. PodszedÂł bliÂżej i postanowiÂł siĂŞ rozgoÂściĂŚ siadajÂąc na jakiejÂś wolnej kanapie czy fotelu. Gdziekolwiek byle by nie staĂŚ caÂły czas na nogach.
SpojrzaÂłem na wchodzÂącego Dedala. Nie podobaÂło mi siĂŞ Âże tak zostawiÂł mnie w tym lesie. PrzecieÂż jestem liderem a on tak bez pozwolenia........NiewaÂżne. Chyba nie jest typem czÂłowieka który uznaje jakÂąkolwiek formĂŞ wÂładzy ale tutaj bĂŞdzie musiaÂło siĂŞ to zmieniĂŚ bo w koĂącu co to za organizacja,której czÂłonkowie nie sÂą posÂłuszni liderowi.
-Dedalu dobrze Âże juÂż jesteÂś. Nie ominĂŞÂło ciĂŞ nic super waÂżnego. MoÂżesz pytaĂŚ o wszystko czego jesteÂś ciekaw a dotyczy organizacji. Mam do ciebie tylko jedna uwagĂŞ. NastĂŞpnym razem nie opuszczaj mnie tak bez pytania bo jest to oznaka braku szacunku i bardzo mi siĂŞ to nie spodobaÂło.
PatrzyÂłem na chÂłopaka z kamienna minÂą.
-No ale nie rozmawiajmy juÂż o tym. To jak masz jakieÂś pytania?
UcichÂłem, opierajÂąc siĂŞ o ÂścianĂŞ czekaÂłem na odpowiedzi poszarpanego faceta. Powiedzmy Âże robiÂłem wywiad Âśrodowiskowy. Zamkn¹³ oczy i skoncentrowaÂłem siĂŞ. Moja siÂła percepcji byÂła naprawdĂŞ wielka. KoncentrowaÂłem siĂŞ na pojedyĂączych sÂłowach, by zrobiĂŚ mu portret psychologiczny. ZresztÂą wolaÂłem poczekaĂŚ z dalszÂą rozmowÂą, nie lubiĂŞ mówiĂŚ przy Âświadkach.
MoÂże i zachowaÂł siĂŞ wczeÂśniej nie grzecznie, nie kulturalnie i w ogóle chamsko ale kaÂżdy ma swoje priorytety. Niestety szkoda gadaĂŚ. PrzyciÂągn¹³ do siebie jedno kolano i opadÂł na nim brodĂŞ. SiedzÂąc w tej dziwnej pozycji, lustrowaÂł wszystko dookoÂła wzrokiem.
-Hmm dobrze.
OdparÂł na wczeÂśniejsze sÂłowa lidera. Nie przeprosiÂł go, uznaÂł to za maÂło potrzebne. W hierarchii bytów zasÂługujÂących na szacunek, lider daleko byÂł za Minako czy chodÂź by NekomatÂą.
-No to mam pytanie. Gdzie sÂą wszyscy? O ile siĂŞ nie mylĂŞ byÂło wiĂŞcej osób. No chyba Âże siĂŞ pomyliÂłem i to faktycznie caÂły obecny skÂład.
PodrapaÂł siĂŞ po gÂłowie, patrzyÂł raz to tu to tam. Nie mógÂł usiedzieĂŚ spokojnie, ale przynajmniej siĂŞ staraÂł.
-WiĂŞc nasz skÂład liczy wraz ze mnÂą siedmiu czÂłonków. Nale¿¹ do niego Emi Eikichi ale tych zd¹¿yÂłeÂś juÂż poznaĂŚ. Po za nimi w szeregach naszej organizacji znajdujÂą siĂŞ jeszcze Koichi Sumakari, Aki Kaguya oraz Atsuko Abumi. O ile mi wiadomo Koichi i Aki sÂą w kwaterach czÂłonków SO a dokÂładniej w pokoju Kaguyi. Nie mam jednak pojĂŞcia gdzie wywiaÂło Atsuko ale pewne jest Âże w okolicach Oto bo tylko tam na razie mogÂą przebywaĂŚ czÂłonkowie naszej organizacji. Mam nadziejĂŞ Âże jesteÂś usatysfakcjonowany moja odpowiedziÂą.
Przyj¹³em trochê sarkastyczny ton.
-OczywiÂście czÂłonkami organizacji jesteÂśmy jeszcze ja i ty ale o tym pewnie wiesz.
PomyÂślaÂł chwilĂŞ i staraÂł siĂŞ zapamiĂŞtaĂŚ imiona czÂłonków. Faktycznie czêœÌ juÂż zd¹¿yÂł poznaĂŚ. ZdziwiÂł go fakt Âże jego krewny równieÂż znajduje siĂŞ w tej organizacji. Potwierdza to tylko regu³ê Âże Âświat jest taki maÂły. PopatrzaÂł na lidera po czym zapytaÂł tak od niechcenia.
-Tak wiĂŞc jakie sÂą plany? Czekamy na zlecenia od Minako-sensei czy sÂą jeszcze jakieÂś inne sprawy do zaÂłatwienia? Nie lubiĂŞ dÂługiej bezczynnoÂści.
LiczyÂł na jak¹œ wspólnÂą misjĂŞ lub trening co pomoÂże mu lepiej poznaĂŚ czÂłonków i ich style walki. PamiĂŞtaÂł jak to byÂło w Hebi. Tak czy siak narzekaÂł na niemiÂłosiernÂą nudĂŞ.
-Plany sÂą na razie takie Âże wszyscy trzymamy siĂŞ w okolicach poniewaÂż pod koniec tego tygodnia zaplanowane mam zdobycie i rozdanie CS'ów. WiĂŞc wole ÂżebyÂście byli w jednym miejscu. Nie pytaj tylko jak je zdobĂŞdĂŞ. Ogólnie czekamy na zlecenie Pani Minako. Nie mamy na razie w planach innych celów niz sÂłuÂżba Oto jednakÂże jestem otwarty na propozycjĂŞ. PrzydzieliÂłem ci do grupy Emi i mianowaÂłem ciĂŞ liderem tej groby czyli Toumonem, obroĂącÂą wschodniej bramy. JesteÂś teraz wolny wiĂŞc masz dwie rzeczy do zrobienia. Musisz znaleŸÌ pokój dla siebie. Jest tu ich duzo na pewno cos wybierzesz. JeÂśli chcesz to znajdÂź teÂż Emi abyÂście siĂŞ zapoznali i zgrali jako druÂżyna. Jej miejsce pobytu to Oto albo gdzieÂś w kwaterze. MoÂżesz odejÂśc chyba Âże masz jeszcze jakieÂś pytania lub po prostu chcesz mi dotrzymaĂŚ towarzystwa.
Uœmiechn¹³em siê do niego i zamilk³em czekaj¹c na odpowiedŸ.
SpojrzaÂł na dziurĂŞ w swoim prawym glanie. Oj kiedy on jÂą zrobiÂł? Nie umiaÂł sobie przypomnieĂŚ. DziĂŞki podzielnej uwadze mógÂł bawiĂŚ siĂŞ butem i sÂłuchaĂŚ co do niego siĂŞ mówi.
-Dobrze rozumiem, chyba to wszystko, co do tych CS'ów to pewno dowiem siĂŞ póÂźniej.
WstaÂł i skierowaÂł siĂŞ do drzwi. NuciÂł sobie coÂś pod nosem po drodze. Przy drzwiarz wykonaÂł teatralny gest jaki robiÂą wszystkie Miss Ameryki, po czym powiedziaÂł.
-MiÂłego dnia panowie, do póÂźniej.
Po tych s³owach poszed³ w g³¹b korytarzem. <nmm>
Kiedy do niego mówiÂŁem zauwaÂżyÂłem ze patrzy on na swojÂą dziurĂŞ w bucie."Jak mnie irytuje takie zachowanie". W kaÂżdym razie wydawaÂło siĂŞ Âże wszystko zrozumiaÂł. OdprowadziÂłem go wzrokiem. Po czym przeniosÂłem go na Eikichiego.
- A ty wiesz juz wszystko? Czy cos jeszcze ci wytÂłumaczyĂŚ?
Do tej pory staÂłem jednak teraz opadÂłem na fotel ze znudzenia poÂłaczonego z frustracja. W koĂącu ile razy moÂżna tÂłumaczyĂŚ wszystkim to samo to Liderowanie jest strasznie mĂŞczÂące. CzekajÂąc na odpowiedÂź wodziÂłem wzrokiem po suficie.
- Nie. Innych czÂłonków przydzielasz w grupy czy mnie teÂż przydzieliÂłeÂś do jakiejÂś? - StaÂłem caÂły czas oparty o ÂścianĂŞ z zamkniĂŞtymi oczami. Zachowanie to byÂło u mnie normalnoÂściÂą dlatego zacz¹³em przyzwyczajaĂŚ lidera SO, przecieÂż bĂŞdziemy przez jakiÂś czas razem wspóÂłpracowaĂŚ. CzekajÂąc spokojnie w tej pozie, byÂłem w peÂłni skoncentrowany.
Owszem przydzieliÂłem ciĂŞ do grupy jednak na razie jest to grupa jedno-osobowa. Nie znalazÂłem dla ciebie odpowiedniego partnera ale to siĂŞ na pewno zmieni. Jak na razie jesteÂś liderem druÂżyny bramy póÂłnocnej czyli Hokumonem. Tyle mam ci do powiedzenia jesteÂś wolny ale prosiÂłbym ciĂŞ abyÂś nie opuszczaÂł terenów bliskich Oto. MówiÂłem juÂż dlaczego. ZnajdÂź teÂż pokój dla siebie.
Mojej uwadze nie umknĂŞÂło dziwne zachowanie Eikichiego jednak kaÂżdy shinobi ma inne nawyki dlatego nie zareagowaÂłem na nie w Âżaden sposób.
Eikichi po skoĂączonej rozmowie, usiadÂł na kanapie i postanowiÂł chwilkĂŞ odsapn¹Ì. Zamkn¹³ oczy. PóÂłnocna Brama? Heh... Ciekawie, bardzo ciekawie. Jest jeszcze jedna rzecz która nie daje mi spokoju ale myÂślĂŞ Âże zrobiĂŞ to póÂźniej... Po krótkich rozwaÂżaniach zasn¹³ bez namysÂłu jak gdyby byÂł u siebie w rodzinnym domu - którego nie miaÂł.
Po jakims czasie siedzenia na fotelu i nudzenia siĂŞ,wstaÂłem aby znów przejœÌ siĂŞ do mojego ulubionego miejsca jakim jest Puszcza Osaska. Kiedy juÂż miaÂłem opuÂściĂŚ pomieszczenie,przypomniaÂłem sobie Âże jest w nim jeszcze Eikichi.
-Mam doÂśc siedzenia w tym budynku. IdĂŞ na spacer na Âświerzym powietrzu aby pomyÂśleĂŚ. Narazie
Zamkn¹³em za sob¹ drzwi i wyszed³em.

NMM
Ishida pojawiÂł siĂŞ w wejÂściu do pokoju na jego twarzy malowaÂł siĂŞ zwyczajny spokój, przeszedÂł przez drzwi i podszedÂł do kanapy na którÂą opadÂł
zamkn¹³ oczy i odetchn¹³ g³êboko rozsiadaj¹c siê wygodniej..
Wszed³em ze Ishid¹. Rozejrza³em siê po pokoju i skierowa³em ku fotelowi. Usiad³em na nim w pozycji lekko le¿¹cej. Spojrza³em na Ishidê.
-A wiĂŞc jeÂśli chcesz to pytaj o co ci sie podoba. MoÂżesz wyraziĂŚ takÂże swojÂą opinie na temat SO. Otwarty jestem teÂż na jakies propozycje dotyczÂące prowadzenia organizacji.
Lekko znudzonym wzrokiem wodzilem po suficie i czekaÂłem na odpowiedÂź Ishidy.
-MówiÂłem ci co bym zmieniÂł...a co chcĂŞ wiedzieĂŚ..., jakie znaki charakterystyczne majÂą czÂłonkowie organizacji, moÂże jakaÂś specjalna broĂą, gÂłówne cele i no czÂłonkowie...-powiedziaÂł spokojnie Ishida nawet nie otwierajÂąc oczu...le¿¹c sobie na kanapie i czekajÂąc na odpowiedÂź Orochiego..
Biedny dureĂą... Pyta siĂŞ jak rozpoznaĂŚ czÂłonków organizacji, a przecieÂż nawet nie zauwaÂżyÂł, Âże le¿ê na kanapie obok... OtworzyÂłem jedno oko jak lider i jakiÂś dziwny koleÂś ( pewnie kolejny koleÂś z organizacji ), rozmawiajÂą. ZaÂłoÂżyÂłem rĂŞce na brzuch i delikatnie masujÂąc go, analizowaÂłem owe sÂłowa, które daÂło siĂŞ sÂłyszeĂŚ. TroszkĂŞ zmĂŞczony zamkn¹³em po chwili oko jednakÂże caÂły czas sÂłuchajÂąc. Przez moment chciaÂłem wstaĂŚ i siĂŞ przywitaĂŚ. Nie lubiĂŞ gdy ktoÂś uwaÂża siĂŞ za tak dobrego ninja, Âże wchodzÂąc do pokoju, nie wita siĂŞ z obecnymi...
Westchn¹³em ze zmĂŞczenia. W koĂącu komu by siĂŞ chciaÂło gadac to samo po raz siodmy. Ale cóÂż byÂł to mój obowiÂązek.
-A wiĂŞc....zacznĂŞ od znaków charakterystycznych. Jednym z nich jest ubiór kaÂżdego czÂłonka naszej organizacji. Do wybory jest piĂŞĂŚ strojów i kaÂżdy z nich Âświadczy wÂłaÂśnie o przynaleÂżnoÂści do SO. Naszym celem jest praca na rzecz Oto-gakure. OczywiÂście nie za darmo oraz rekrutacja nowych czÂłonków. Drugi cel jest juz prawie speÂłniony poniewaÂż brakujĂŞ nam jeszcze tylko jednego a i tak mam juÂż kogoÂś na oku. Co do broni to nasza organizacja daje najwspanialszÂą z moÂżliwych a mianowicie CS jest to takÂże nasz znak charakterystyczny. Otrzymanie CS odbĂŞdzie siĂŞ juÂż bardzo niedÂługo poniewaÂż jutro wyruszĂŞ na poszukiwania tej mocy. Wydaj mi sie Âże jestem juz do tego przygotowany.
Kiedy skoĂączyÂłem swoja litanie. SpojrzaÂłem na Eikichiego. WiedziaÂłem Âże caÂły czas tu byl ale postanowiÂłem nie przeszkadzaĂŚ mu w odpoczynku.
-Co do czÂłonków to w naszych szeregach moÂżesz spotkaĂŚ Koichiego Sumakariego i pochodzÂącego z tego samego klanu Dedala. PrzynaleÂży do nas takÂże Atsuko Abumi oraz przedstawicielka wspaniaÂłego klanu Aki Kaguya z kobiecej czĂŞÂści organizacji powinieneÂś poznaĂŚ jeszcze Emi nale¿¹cÂą do klanu Neko. Mamy takÂże(tu wskazaÂłem na le¿¹cego na kanapie Eikichiego) ostatniego czÂłonka klanu Amagasa. Ja pochodzĂŞ z klanu Supaida,którego specjalizacjÂą sÂą pajĂŞcze techniki. CóÂż jesli chodzi o czÂłonków to chyba tyle.
-Rozumiem....-powiedziaÂł Ishida nawet nie zerkajÂąc na Eikichi którego widziaÂł juÂż wczeÂśniej
-Tylko jeszcze jedno pytanie...co to jest CS...-zapytaÂł z nutkÂą zaciekawieniem w gÂłosie chÂłopak przeczesujÂąc dÂłoniÂą wÂłosy
SpojrzaÂłem na IshidĂŞ ze zdziwieniem."CzyÂżby na prawdĂŞ nie wiedziaÂł co to jest CS"
-CS jest popularnym skrótem od przeklĂŞtej pieczĂŞci. Jest to moc przekazywana poprzez ugryzienie w kark. DziĂŞki niej zwiĂŞkszajÂą ci siĂŞ pokÂłady chakry i przybywa ci siÂły. Przekleta pieczĂŞĂŚ ma dwa poziomy lecz na razie bĂŞdziecie posiadaĂŚ pierwszy z nich. Chyba juz wystarczajÂąco wiesz.
-InteresujÂąc...naprawdĂŞ bardzo ciekawe..-pomyÂślaÂł Ishida...
nie odzywaÂł siĂŞ czekaÂł sobie spokojnie jakby za chwilĂŞ mialo siĂŞ coÂś wydarzyĂŚ, coÂś o czym on wie a inni nie..jednak nic siĂŞ nie staÂło
-wiĂŞc ja muszĂŞ juz iœÌ. Mam pewnÂą sprawĂŞ do zaÂłatwienia. Ty za ten czas powinieneÂś znaleŸÌ pokój dla siebie. MoÂżesz teÂż przejœÌ siĂŞ organizacji i zapoznaĂŚ siĂŞ z jakimiÂś czÂłonkami SO. MianowaÂłem ciĂŞ takÂże liderem bramy poÂłudniowej czyli Nanmonem i przydzieliÂłem do grupy z Atsuko Abumim. Bo pewnie ci nie wspomniaÂłem ale kaÂżdy czÂłonek jest przydzielony do dwuosobowej grupy.
Uœmiechn¹³em siê do Ishidy po czym wyszed³em

NMM