Sypialnia Kazekage

DuÂża sypialnia , z zasÂłoniĂŞtym baldachimem ÂłóÂżkiem , szafÂą , ÂłazienkÂą i standardowo z duÂżym lustrem. To tutaj sypia Kazekage Wioski Piasku.

---

WchodzĂŞ do sypialni
-Jest tu kto?-krzykn¹³em, lecz nikt nie odpowiadaÂł, wiĂŞc uÂżywajÂąc mojej techniki mówiÂąc cicho "Katon: Hosenka no Jutsu" podpaliÂłem ÂłóÂżko Kazekage po czym szybko opusciÂłem pokój...
wszedlem do pokoju Kazekazge i zobaczylemar "WTF?? Kirigakure justu!!" pokoj wypelnila mgla, ogien powoli wygasl " hmmm ktos musial podpalic go i moze jeszcze jest w poblizu, Byakugan!" uaktywnilem mojego byakugana i zauwazylem biegnaca osobe. Pobieglem za nia <nmm>
Gaara otworzył drzwi sypialni od strony korytarza... Masa wspomnień po ujrzeniu pomieszczenia powróciła do Gaary i kompletnie zatłoczyła miejsce w jego głowie. Podszedł do okna i wyjrzał przez nie. Sage spojrzał na wioskę, która była cudowna, mimo to nie chciał tu zostać na dłużej. Było to jego miejsce urodzin i wychowania. To dzięki tej wiosce zaszedł tam gdzie zaszedł, ale chciwość nakłoniła go do opuszczenia tego cudownego miejsca. Gaara wyciągnął z torby swój "kapelusz" kazekage. Tak pamiętał jeszcze, jak wyrzucił go w stronę Amy, gdy opuszczał wieś wraz z kompanem Painem. Przez akatsuki stracił demona, ale mimo to iż nie było go w jego ciele, to dusza... sobowtór Gaary, który tylko przypominał go wyglądem i to nie do końca, o charakterze Shukaku pozostał i ciągle odzywał się do Kazesage. Chłopak spojrzał na kapelusz ponownie uśmiech zniknął z jego twarzy... Gaara ponownie go schował i głęboko się zamyślił...

---

Bardzo cicho, praktycznie bezszelestnie do pokoju wślizgnęła się Meredith. Widząc kontemplacje Gaary, udała się do przeciwległego kąta i usiadła na sypialnianym łożu. Przypomniało jej ono ostatni pokój Aio. Tak naprawde nie wiedziała do kogo on należał, jedyne co pamietała przez mglę, to niosącego jej bezwładne ciało Atsuia.
Te wydarzenia rowniez pozwoliły Meredith na rozmyślenia, zapomniała po co właściwie tutaj przyszła, o Akatsuki, ultimatum jej siostry i innych troskach. Z oczami pelnymi tęsknoty gładziła miękką poszewkę, jak matka czworga dzieci, która nie wie czy za ostatnie pieniądze kupić chleb czy opłacić rachunek za światło. Wyglądała na zafrasowaną, choć starała sie to jak zawsze ukryć. Na razie nit uwagi na Merce nie skupił, więc pozwoliła sobie na ciche westchnienie, dając upust w minimalnym stopniu własnym emocjom i uczuciom.
Gaara słysząc, że ktoś wszedł do pomieszczenia od razu się odwrócił a jego oczom ukazała się dziewczyna. Nawet ładna dziewczyna. Tak czy inaczej pamiętał ją z gabinetu, ale czy to przypadek, że i ona się tutaj oprócz niego znalazła? Ech nie ważne... Gaara znał reguły Savoir vivre'u więc nie zwlekając podszedł do łóżka, na którym siedziała Uchiha i wyciągnął przed nią rękę.
- Sabaku no Gaara - Przedstawił się z uśmiechem na twarzy, który pojawił się dość niedawno. - A ty? Jak masz na imię? - Zapytał trzymając rękę naprzeciw Meredith.
Zamyślona dziewczyna słysząc męski głos odwróciła raptownie głowę. Ujrzała Gaarę, dość blisko siebie, przez co na chwilę wstrzymała oddech. Nie spodziewała się żadnych ruchów z jego strony, była zbyt zaabsorbowana sobą by pomyśleć o drugim gościu Yagu. Nieco ją wystraszył ruch z jego strony.
Podała mu niepewnie swoją kruchą i zimną dłoń i wyszeptała, nie patrzac długo w oczy Gaary:
- Meredith.
Odwróciła głowę i nadal gładziła posciel, tylko jakoś bardziej nerwowo. Wiedziała, że mężczyzna pewnie się na nią patrzy, interpretuje jej zachowanie, które nie należało do codziennych.
- Nie jesteś stąd prawda?? - Zapytał z uśmiechem na twarzy. Widział niepewność Meredith ale Gaara był pewny siebie. Przecież to nic strasznego. Były kazekage, pan prezydent. Uśmiech z twarzy Gaarnka nie schodził.
- Co cię tu sprowadza? - Gaara patrzył na oczy Meredith. Ale nie popadł w zachwyt. Czuł, że są to oczy inne. Jakby te z konohy, które sam kiedyś posiadał. Cudowne oko... oczy... - Od kiedy znasz Yagu?
Bardzo przyjemna w dotyku ta tkanina... aż chciałabym się na niej położyć i zasnąć. Przecież te rozmowy mogą trwać godziny, a moja regeneracja organizmu pozwoli na ich ukrócenie Gdyby nie fakt, że Merka nie była sama, pewnie skorzystałaby z podpowiedzi wyobraźni. Ale deprymował ją ten czerwonowłosy ciekawski mężczyzna. Nie miała ochoty odpowiadać na jego szereg pytań. Przeciez to wszystko było bez znaczenia dla niej, dla niego. Spojrzała wymownie w sufit i wzięła głęboko powietrze, przedłużając chwilę oczekiwania na jej słowa. Bawiła się, podając cierpliwość Gaary na próbę.
- To wszystko to przeznaczenie, które pozwoliło mi poznać niedawno pana Ryu. - wyszeptała słodkim głosem, dodając odpowiedzi nutę tajemniczości. Wciąż gładziła miękką pościel, a z jej twarzy nie znikał lekki usmiech. Zachowywała się naprawdę nietypowo. Przypominała wręcz jakąś wiedźmę, dziwne odpowiedzi, ukryty uśmiech, może jeszcze mroczny plan w zanadrzu?
Gaara doskonale wiedział o co chodzi... Ale przecież to on był tu panem i władcą, którego następcą jest Yagu. Gaara odszedł od Uchihy i spojrzał w okno.
- To ja.... To ja byłem tu kazekage przez najdłuższy okres... - Uśmiech z twarzy Gaary znikł. Sage miał teraz grobową minę. Chłopak nie przestawał patrzeć przez okno, bowiem było ono chyba najbardziej interesującym obiektem w całym pomieszczeniu. Ba... To była jego sypialnia. Wszystko tutaj było jego i tylko jego, ale teraz należy do Yagu i w sumie to uspokoiło Gaarę. Doskonale znał tego faceta i wiedział, że można mu powierzyć wszystko... Dosłownie wszystko. Wiedział, że wioska nie podupadnie przy jego rządach. Ale po co mu ta dziewczyna? Hę.... Przecież ona jest z Konohy... Tak. Gaara mimo iż nie otrzymał odpowiedzi na to pytanie doskonale wiedział, że dziewczyna jest z konohy... Może po prostu znał te oczy...
Nagle drzwi się gwałtownie otworzyły i Yagu wszedł do pokoju.
-Jak ty to wytrzymywałeś, powybijam następnym razem wszystkich.
Powiedział przeklinając do tego pod nosem.
-A teraz do rzeczy Meredith jesteś z Uchiha więc znasz Ayano na pewno i widziałem jak reagujesz na temat brzasku co może być spowodowane że znasz kogoś stamtąd bardzo blisko, nie muszę mówić kogo podejrzewam ja i tu obecny Gaara byliśmy członkami tej organizacji i mam jeszcze pewne plany...
Tu spojrzał na Gaare wymownie
-Mam nadzieje że mi pomożesz i ty też Meredith, szczerze mówiąc mam do was pewne plany, oczywiście jeśli wyrazicie chęć i zgodę by mi pomóc mogę obiecać jedno nudzić się nie będziecie a wpiszecie się do historii na długo.
Teraz czekał na reakcje ich, miał nadzieje że się zgodzą.
Na samym początku Meredith udawała średnio zainteresowaną. Wciąż gładziła tkaninę ze spokojem i odrobiną melancholii. Ale wystarczyło imię jej siostry, by uniosła wzrok nieco wyżej, zerkając na Yagu. Od tego momentu przestała wykonywać jakiekolwiek ruchy dłońmi, a skupiła się na słowach mężczyzny. Mówił bardzo krótko i na temat, nie pozwalał Meredith na wiele przemyśleń. I nie przekonał jej jakoś od razu, bowiem Merce na sławie nigdy nie zależało. A na nudę też nie potrafiła narzekać, jej poezja była życiem i całym światem, wystarczała zupełnie na przetrwanie każdego zmudnego dnia. W dodatku niedawno pojawiła się Ayano, Teruyo... Takimi argumentami nie udało się dziewczyny przekonać. Nie zaufała genialnemu planowi Yagu.
- Możesz jaśniej się określić jakie będę miała z tego korzyści? - zapytała, patrząc prosto w oczy rozmówcy. Chciała znac jedynie prawdę, a pod presją jej czarnych oczu mogła liczyć na szczerość.
Gaara odwrócił się od okna.
- ... Yagu, ja już wpisałem się do historii tej wioski... - Gaara uśmiechnął się lekko. - Aczkolwiek nie udaję iż wyrażam szczerą chęć pozbycia się tej organizacji z powierzchni ziemi. Od czasu, gdy Pain nie jest liderem, nie miałem tam żadnego celu... Inny zarządca tej organizacji po primo nie przyniósłby dla organizacji żadnych korzyści, a po sekundo tak jak kiedyś chcę ich po prostu powybijać. Obawiam się tylko starych członków takich jak Ayano czy Kei... A tak nawiasem... Jakie są twoje plany wobec mnie...? Bo wiesz nie to, że ci nie ufam, ale nie będę nic w ciemno "podpisywał"... więc? - Gaara spojrzał na Uchihę i pokręcił głową nieznacznie ale jednak. Następnie spojrzał na Yagu przeszywającym wzrokiem i oczekiwał na odpowiedź.
-Na razie zbyt wiele nie mogę powiedzieć, to są dopiero zalążki ale celem nie jest pozbycie się Brzasku.
Powiedział w jego oczach było widać spokój i chęć wyjawienia całego planu ale nie było to miejsce i czas na to.
-Co będziecie mieli z tego... Na razie powiem tyle Gaara znasz tą wioskę najlepiej z osób mi znanych więc chciałbym być był moim doradcą ale tak by nikt tego nie wiedział, cieniem moim i wioski z którym bym na równych prawach radził nad sprawami wioski i nie tylko, Merce chciałbym byś mi zaufała i dołączyła do mnie również a jako gest pokazujący że ja tobie też chce zaufać chciałbym byś została moim zastępcą jeśli na to oboje przystaniecie powiem wam więcej wiadomości.
Yagu nie okazywał uczuć, nie było po nim nic widać lecz liczył na obojga.
- ... - I tu się pojawił problem. Gaara uwielbiał tą wioskę... Szczęście w nieszczęściu... Gdyż wioska była dla niego czymś ważnym, ale nie chciał nią władać na stanowisku kazekage i się wyróżniać, a więc taka posada jak ukryty doradca to niby dobra fucha. Ale Gaara cenił sobie także niezależność od kogokolwiek, a podleganie czyjejś władzy w żadnym stopniu mu nie odpowiadało, dlatego stał się Watari. No ale słowa "bylibyśmy na równi" jakoś powoli zaczęły przekonywać Gaarę co do tego...
- No więc... Jeśli o to chodzi to jest pewien problem. Znaczy zgodzę się na bycie doradcą jeśli mamy być na równi to ok... więc nie chcę podlegać pod twoją władzę, wiesz o co chodzi? Jak to powiedzieć. No chcę być niezależny... Oczywiście ja ze swojej strony oferuję to samo. Nie będę ci nic narzucał, ale dobrze by było gdybyś czasem posłuchał mnie w sprawach dot. wioski. W prawdzie na tym polega praca doradcy. A i jeszcze jedno... Wiesz chodzi o to bym mógł opuszczać wioskę i przez innych być uważany za Watari, sam powiedziałeś, że chcesz by nikt o tym nie wiedział. Więc... Zasiedlę się w wiosce, ale nie wrócę do rezydencji Seichuu... Nie chcę by ktoś podejrzewał mnie o powrót. Tak więc przywłaszczę sobie jakiś pokój w tym budynku. Oczywiście nie zostawię cię opuszczając wioskę w jakichś ważnych sprawach o to bądź spokojny. No i najważniejsze o czym już mówiłem... Niezależność - Zakończył swą rozbudowaną wypowiedź KazeSAGE, a jego mina spoważniała.
Tyrada Yagu nie była dość przekonująca dla Meredith. Praktycznie niczego się z niej nie dowiedziała, a jedynie usłyszała kim ma zostać. Poproszono ją o sprawowanie rangi zastępcy Kage. Było to zadanie nie lada trudne, a co wiecej nie ograniczało się do spraw związanych z wioską. Przeciez na funkcja miała być jedynie przykrywką, tak naprawdę Merka przeznaczona była do innych celów. A tych wszakże nie zdołala poznać. Nigdy nie lubiła w ciemno zgadzac sie na coś. I tym razem nie będzie robiła niczego wbrew sobie.
Wstała i podeszła do Yagu, będąc bardzo blisko mężczyzny. Świdrowała go zimnym spojrzeniem, ta twarz wyprana z emocji nie należała do zachęcajacych. A wywód Gaary był dla niej niedorzeczny. Skoro władze mają sprawować 'na równi' to nie moga być niezależni. Ich współpraca powinna opierać się na kompromisach, a nie samodzielnych rządach. Merce warunek postawiony przez jej towarzysza wydał się nieco absurdalny, ale ciekawe jak zareaguje na to sam Yagu.
Merka długo przyglądała się mężczyźnie z kamienną twarzą, oddychając powoli zatrzymując dłużej wzrok w okolicy oczu. Zawsze uważała, że ten ludzki narząd potrafi ukazac więcej niż cokolwiek innego. Odezwała się cicho, głosem trochę ochrypłym:
- Skoro nie chcesz nic zdradzić, może powiesz mi chociaż na jak długo nasza umowa byłaby wiążąca...
Merka tez nie przepadała za zależnościa i wpływami, ale zdołała się do nich przyzwyczaić. Jednakże od bardzo już dawna oddziaływanie na jej osobę zostało ograniczone do minimum. Teraz miałoby być inaczej. Co więcej, nie miała pojęcia w co się pakuje. I dlatego własnie, od razu nie podjęła decyzji. Nie potrafiła ot, tak zaufać w idylliczny plan Sunańczyka. Potrzebowała w pierwszej kolejności usłyszeć, na czym on polega, by na spokojnie przemyśleć go. Taka była Meredith, rozważna w sprawach wielkiej wagi, a jeszcze bardziej nieufna o swój los. Bo ludzie potrafią być głupi i slepi i nie można im bezgranicznie wierzyć w każdą opowiastkę i spełnienie ich marzeń.
-Gaara, nie chodzi mi o niezależność a kompromis bardziej.
Yagu uśmiechnął się do obojga lecz nagle dziewczyna zaczęła go świdrować wzrokiem, kage westchnął i również spojrzał jej w oczy, w jego nic nie dało się wyczytać były to same sprzeczności jak ogień i woda.
-Dwa miesiące na początku jeśli tobie się coś nie spodoba lub mi na tym się to zakończy a jeśli mamy ustalone wszystko to wracajmy do mojego gabinetu.
- Kompromis nie wyklucza niezależności... - Rzekł trochę zdziwiony prawdę mówiąc. - Chodzi mi o to, że nikt nie będzie stał nade mną... Nawet ty Yagu. Tak owszem jeśli będzie to konieczne to pójdę na tzw. kompromis, ale nie będę się podporządkowywał pod nikogo... Teraz rozumiesz o co chodzi? - Zapytał już zirytowany tą rozmową... Chłopak wyciągnął paczkę fajek i zapalił jednego mocno się zaciągając, a dym wypuścił z ust przez okno na podwórze...
-Tak o to mi chodziło Gaara
Powiedział spokojnie po czym nabazgrał coś na kartce i wysłał ptaka z ów listem przez okno, po chwili spojrzał wyczekująco na Mer, czekał na jej odpowiedź co zrobi i czy zgodzi się czy też nie.
Zachowanie obu panów, protekcjonalność bijąca z ich wnętrza poczęły odpychać Meredith. Przewracając oczami opuściła wzrok i udała się do wyjścia. Miała pokierować szereg zarzutów w stronę Yagu, ale straciła ochotę na ripostę. I tak by jej w należyty sposób nie zrozumiał. Na dobrą sprawę jej niewypowiedziana aprobata była mało wiążąca. Dlatego nie wniosła sprzeciwu, dwa miesiące... Nie jest to dużo, nawet dla zagubionej piętnastolatki. Będąc tak rozważną potrafiła podołać temu zadaniu. Na razie nie miała żadnych wytycznych, więc mogła robić co chciała. Co więcej, liczyła że własnym urokiem i perswazją zdoła zmiękczyć ewentualnie serce swego 'szefa', gdyby miała jakieś obiekcje.
Sprawa, jakże mało skrystalizowana, przestała być dla Meredith priorytetową. Więcej już nie osiagnie, może czekać cierpliwie na rozwój wydarzeń. A w tym czasie zająć sie sobą. Bardzo na to czekała... Kiedy opuszczała bez słowa pokój, zastanawiała się czy powinna jeszcze pojawiać się w gabinecie. Nic jej tam nie ciągnęło, a tym bardziej słuchanie tych apodyktycznych facetów, którym testosteron już dawno za mocno namieszał w głowie.
Jedynie najmłodszy chłopak wydał się dziewczynie bardziej interesujacy i tylko dla drobnej zaczepki postanowiła zahaczyć o pokój Ryu. By wykonac drobny gest, na niejaką poprawę humoru i początek długo wyczekiwanego odpoczynku.

[zt]
W tym momencie Yagu dostał zwrotną wiadomość na swój list wysłany niedawno.
-Gaara opiekuj się suną i wszystkim pod moją nieobecność ja muszę wyruszyć na pewien czas, gdy wrócę to ci powiem o co chodziło a teraz do zobaczenia.
Yagu zarzucił na siebie płaszcz a potem na plecy pochwę z mieczem, uśmiechnął się diabolicznie i żeby nie tracić czasu wyskoczył przez okno na zewnątrz.
<NMM>
- Jasne... - Rzekł Gaara trochę zniechęcony. Nie miał ochoty na siedzenie w wiosce, a tym bardziej w rezydencji kazekage. Ale cóż... Yagu to jego przyjaciel, nie mógł go zawieść. Chłopak wyjrzał przez okno i natychmiastowo z niego wyskoczył, podtrzymując się na piasku powoli zleciał na ziemię i ujrzał coś ciekawego. Ruszył w stronę gdzie to się działo.

<NMM>