Domek Arkadia

ÂŚrednich rozmiarów domek utrzymany w typowym chiĂąskim stylu. WnĂŞtrze skÂłada siĂŞ z przedsionka, kilku maÂły pomieszczeĂą uÂżytkowych i jednego wiĂŞkszego salonu sÂąsiadujÂącego z sypialniÂą. CaÂłoœÌ utrzymana jest w bardzo sterylnej, maÂło ozdobnej konwencji standardowo chiĂąskiej. CaÂły budynek jest parterowym kwadratem pustym w Âśrodku - maÂły wewnĂŞtrzny ogród. Wszystkie pomieszczenia oprócz przejœÌ miedzy sobÂą posiadajÂą wyjÂścia na ogród, natomiast sypialnia umiejscowiona na przeciw wejÂścia gÂłównego posiada tylko jedne drzwi prowadzÂące wÂłaÂśnie na ten ogród. Sama sypialnia utrzymana jest tradycyjnie choĂŚ trochĂŞ surowo. Wszelkie pracownie i magazyny znajdujÂą siĂŞ w podpiwniczeniu do którego mozna siĂŞ dostaĂŚ tylko z sypialni. Sam ogród ze wzglĂŞdu na warunki klimatyczne jest ubogi i ogranicza siĂŞ do trawy przyozdobionej w nieregularnie rosnÂące kwiaty oraz jedno przystosowane do pustynnych warunków drzewo wiÂśni z specjalnego szczepu w samym centrum.

---

PojawiÂłem siĂŞ w drzwiach frontowych trzymajÂąc jak¹œ reklamówkĂŞ.
- JesteÂśmy na miejscu.
PowiedziaÂłem za siebie.
- No no, caÂłkiem Âładnie tu masz. - PowiedziaÂłem opierajÂąc siĂŞ o futrynĂŞ. - Nie ma nawet co porównywaĂŚ z ta moja maÂła klitkÂą, którÂą dostaÂłem od Kage tej wioski. Ten kolor, te rozmieszczenie, te meble. Normalnie cud, mieszkanie.
- Ciasne ale wÂłasne
RuszyÂłem na prawo i znalazÂłem siĂŞ w salonie
- Zaczekaj chwilĂŞ
PrzeszedÂłem pokój dalej do kuchni zostawiajÂąc SakĂŞ na stole salonu
- GdzieÂś tu byÂły zakÂąski .... a sÂą ...
WróciÂłem i kÂładÂąc zakÂąski obok Sake usiadÂłem w fotelu
- I co zamierzasz teraz zrobiĂŚ ?

---

Wzi¹³em jednÂą zakÂąskĂŞ i majestatycznie przez otwór w masce wÂłoÂżyÂłem jÂą sobie do ust. - Hmm, nbho wiebhsz. - PrzeÂłkn¹³em jÂą nagle nie mal siĂŞ krztuszÂąc. - Z tego co mi mówisz, Âże mieszkaÂłem w Konoce i wogóle wynika, Âże powinienem siĂŞ tam udaĂŚ. Jednak myÂślĂŞ, Âże jeszcze nie jestem przygotowany na to. Jeszcze nadal do mnie nie doszÂło, Âże wiodÂłem Âżywot jakiegoÂś ÂżoÂłnierza, najemnika, zabójcy... a co dopiero, Âże nale¿ê do takiej rodziny. MyÂślĂŞ, Âże powinienem tu zostaĂŚ, oswoiĂŚ siĂŞ z rzeczywistoÂściÂą, Ale pamiĂŞtaj, Âże kiedyÂś bĂŞdĂŞ musiaÂł wróciĂŚ do swojej rodzimej wioski i odkryĂŚ ca³¹ prawdĂŞ o sobie. ByĂŚ moÂże przyjacielu, pójdziesz wtedy ze mnÂą lub zostaniesz w tym o to miejscu. Niezbadane sÂą wyroki losu.
- Zaiste Kusano ... zaiste ... nie wiem czy to utrata pamiĂŞci czy teÂż upÂływ czasu ale myÂślisz duÂżo bardziej jak shinobi niÂż wczeÂśniej ... byĂŚ moÂże kiedyÂś bĂŞdĂŞ chciaÂł CiĂŞ zabiĂŚ, lub ty bĂŞdziesz musiaÂł zabiĂŚ mnie jednak to nie kwestia dnia dzisiejszego
SiĂŞgn¹³em do reklamówki z Sake
- SÂłodka ? czy Wytrawna ?
Czy tylko o tym mówiÂą shinobi ... o Âśmierci - powiedziaÂłem uÂśmiechajÂąc siĂŞ. - SÂłodka... - potwierdziÂłem, po czym wróciÂłem do tematu. - MyÂślĂŞ, Âże to nie na tym polega. Kwestia Âżycia i Âśmierci, to nie my o tym decydujemy. JesteÂśmy tylko narzĂŞdziami. które usÂłuÂżnie wykonujÂą rozkazy. WÂłaÂśnie z tym muszĂŞ siĂŞ uporaĂŚ, za nim wrócĂŞ do kraju ognia. Czy zaakceptuje takie Âżycie? Co powie rodzina gdy wrócĂŞ? Czy oni mnie tam wogóle chcÂą? Tyle pytaĂą tak maÂło odpowiedzi. Zanim to wróce muszĂŞ to wszystko uporzÂądkowaĂŚ.
- Kwestia tego w co wierzysz mnie szczególnie nie obchodzi ale wracasz do starej gadki ... to typowe stwierdzenie w rodzie Daraja ...
"Te porÂąbane paplanie o narzĂŞdziach Âśmierci i problemy natury etycznej"
PomyÂślaÂłem resztĂŞ zamiast jÂą powiedzieĂŚ po czym podaÂłem Kusano butelkĂŞ sÂłodkiej Sake samemu biorÂąc drugÂą.
- Mi³o s³yszeÌ. Jednak w ¿adnym stopniu, tego nie potwierdzê. - Powiedzia³em, chwytaj¹c butelkê. - Nie pamiêtam choÌ krzty wspomnieù z tamtego miejsca. Z tamtego ¿ycia pozosta³a mi tylko ta maska. - Po czym kilka razy pukn¹³em w lustrzany materia³, pokrywaj¹cy moja twarz.
- Heh to musi byĂŚ strasznie niewygodne
MówiÂłem z myÂślÂą o masce Kusano
- Mówi ci to marionetkarz bez Âżadnych zachamowaĂą etycznych wiĂŞc coÂś w tym jest ...
- To? - ZÂłapaÂłem za maskĂŞ - A skÂąd! Otwór jest na tyle duÂży, Âże umoÂżliwia swobodne oddychanie, przy tym zupeÂłnie maskuje mojÂą toÂżsamoœÌ. Po za tym to jedyna pamiÂątka z mojego przeszÂłego Âżycia. W pewien sposób mam do niej sentyment. - Po chwili milczenia. - Ale wiesz co Arkadio - stary druhu, myÂślĂŞ Âże nasza droga na tym Âświecie skoĂączona. Ten Âświat ma zbyt wiele ograniczeĂą i uÂłomnoÂści ÂżebyÂśmy mogli dalej kontynuowaĂŚ podróÂż... tak, nawet tĂŞ, której nawet nie zaczĂŞliÂśmy. To byÂła marna iluzja dobrobytu i szczĂŞÂścia jakiego zaznaliÂśmy w innych Âświatach. Nie pozostaje nam nic innego jak go opuÂściĂŚ i poszukaĂŚ szczĂŞÂścia w innym. - WyciÂągn¹³em Sake, jej kolor byÂł inny niÂż zwykle. - Pozostaje nam tylko jedno. Za zdrowie nowego Âświata! - Po czym napiÂłem siĂŞ trucizny i podaÂłem jÂą towarzyszowi. ChwilĂŞ potem zmorzyÂł mnie sen, inny niÂż zwykle, mroczny i ciemny. ByÂł to stan Âśmierci, jednak byÂła to ÂśmierĂŚ przejÂściowa... GdyÂż nowy Âświat czekaÂł.

Jednym sÂłowem - ÂŻegnam!