Droga poÂśrud drzew

SzedÂł xP
[nmm]

---

Ide,ide i ide i poszlem dalej

<NMM>
pod¹¿a³a za senseiem
<nmm>
Przystan¹³ i powiedziaÂł-Zrobimy tu maÂły postój, odpoczniemy chwilĂŞ.

//ju¿ mo¿êcie pisaÌ normalnie //

---

//super //
usiadÂła
UsiaedÂłem obok Himeko i spojÂżaÂłem na niÂą...
UsiadÂł na zwalonym pieĂąku i napiÂł siĂŞ trochĂŞ wody bo go suszyÂło. "dobrze Âże Âżadne ptaszki nie ĂŚwierkajÂą"-Himeko nie obawiaj siĂŞ niczego. Akurat Twoja pierwsza misja naleÂży do bardzo trudnych. Tak wogóle jakie posiadasz talenty?
spojrzaÂła na chÂłopaka - coÂś siĂŞ staÂło ? - zapytaÂła i siĂŞ

Dodane po 2 minutach:

spojrzaÂła na senseia - Talenty !? talent i ja to dwa inne sÂłowa
Nie-odpowiedziaÂłem-tak tylko patrze... wkoĂąc to pierwsza okazja aby porozmaiwĂŚ...-uÂśmiechnoÂłem siĂŞ do niej
- no racja... - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ
To moÂże powiesz coÂś o sobie....
- eh... no nie lubie opowiadaĂŚ o sobie, no ale dobrze - powiedziaÂła- Jestem z wioski Kumo, mam 15 lat. Mam mÂłodszÂą siostrĂŞ Haruhi .... no i nie wiem co jeszcze - powiedziaÂła
Na pewno coœ potrafisz-powiedzia³ Shisetsu poirytowany odpowiedzi¹ dziewczyny. Wsta³ i powiedzia³-Gomena ale wypada³oby ju¿ iœÌ. Nie mo¿emy siê zbytnio oci¹gaÌ.-powiedzia³. Chod¿my
czemu nie lubisz opowiadaĂŚ o sobie???
- bo .... zawsze nie wiem wtedy co powiedzieĂŚ - wymruczaÂła
PoÂłoÂżyÂł dÂłoĂą na rĂŞkojeÂści katany i powiedziaÂł-Koniec pogawĂŞdek. Idziemy!- po czym skierowaÂł siĂŞ w stronĂŞ cmentarza.
- uff... - mruknĂŞÂła i wstaÂła
PoszedÂłem za Uindo mam nadzieje Âże jeszcze porozmawiamypomyÂślaÂłem zerkajÂąc na Himeko
(NMM)
poszÂłam za chÂłopakami
<NMM>
Biegne przez las...

<NMM>
PrzechodzĂŞ miĂŞdzy drzewami w poszukiwaniu czegoÂś ciekawego ...
W pewnym momencie wchodze w krzaki i widzê dziwne cmentarzyszko. Postanawiam przyjrzeÌ siê miejscu z daleka by wiedzieÌ w co siê pakuje. Tworze tak¿e klona z drewna i siadam by odpocz¹Ì ciagle opserwuj¹c okolice.
Postanawiam po odpoczynku udaĂŚ siĂŞ do tego dziwnego miejsca. Jednak jestem ostroÂżny i wykonuje ostroÂżne kroki jednakÂże wydajÂą siĂŞ normalne. <nmm>
Ide przez las...

<NMM>
IdĂŞ drogÂą myÂślÂąc o niebieskich migdaÂłach.
(NMM)
Ide drogÂą...

<NMM>
BiegnĂŞ w kierunku Konohy.
"NajwyÂższy czas oddaĂŚ zwój Keiko..." [NMM]
Biegnie przez las...- GdzieÂś tu musi byĂŚ to miejsce...na pewno - biegÂła dalej <nmm>
PrzeszedÂł drogÂą. <nmm>
PRzybiegÂł z Miharu na plecach, zmĂŞczony ciÂągÂłym biegiem, wszedÂł do wioski [nmm]
Powolnym krokiem przeszedÂł przez drogĂŞ. <nmm>
ruszyÂłam drogÂą majÂąc nadzieje Âże trafie wkoĂącu na jakiÂś Âślad orochimaru, lub jego kryjówki
DrogÂą poprzez las, spokojnym i obojĂŞtnym krokiem szedÂł Andreas. Wyraz twarzy miaÂł obojĂŞtny. RĂŞce trzymaÂł w kieszeniach a w ustach trzymaÂł tlÂącego siĂŞ papierosa. ZmierzaÂł przed siebie......

[zt]
SzÂła cichym i pewnym krokiem. Drzewa wokóÂł dawaÂły dziwne zÂłudzenie nieskoĂączonoÂści, co wzbudzaÂło jej nielogicznÂą panikĂŞ. ZamknĂŞÂła oczy i na Âślepo poszÂła dalej.

NMM
ZatrzymaÂłam siĂŞ.
- Kabe... Wiem, Âże nie wiesz czego masz szukaĂŚ, ale poszukaj tego...- zwróciÂłam siĂŞ do psa.- Wiesz kogo chcemy znaleŸÌ.
Pies parskn¹³ i zacz¹³ wêszyÌ.
- Nic...- stwierdziÂł w koĂącu zrezygnowany.
WestchnĂŞÂłam i usiadÂłam pod drzewem.
szÂła przez las i zobaczyÂła Hasei

- kto to jest? - zapytaÂła Yugai
- nie wiem...

podeszÂła do dziewczyny

- hey...
SpojrzaÂła na nieznajomÂą.
- Ohayo... Jestem Hasei, a ty? - zapytaÂła, drapiÂąc odruchowo za uchem Kane.
- Jest z Suny... I jest kimÂś waÂżnym...- poinformowaÂł mnie uczynnie Kabe, wĂŞszÂąc zapach dziewczyny.
Hako jak zwykle staÂł z boku i tylko siĂŞ przyglÂądaÂł.
- Maya - powiedziaÂła krótko
- yugai, summon - dopowiedziaÂła Âłasica
- co tutaj robisz?
Has zastanawiaÂła siĂŞ czy moÂże dziwczynie wyjawiĂŚ prawdĂŞ. "Suna jest pod panowaniem aka, wiĂŞc lepiej nie" - do takiego wniosku doszÂła wiĂŞc stwierdziÂła zupeÂłnie spokojnie.
- SiedzĂŞ i odpoczywam...
- nie powinno ciĂŞ tutaj byc. Hebi, Sound Organization, Orochimaru... - zaczeÂła wylicza - oni wszyscy czyhajÂą na nasze Âżycia...
- No to niech sobie czychajÂą...- parsknĂŞÂłam.- JeÂśli sami nie jesteÂśmy w stanie obroniĂŚ swojego Âżycia, to widocznie na nie nie zasÂługujemy...- dodaÂłam filozoficznie.
- nie s¹dzê - powiedzia³a aksamitnym g³osem, delikatnie mru¿¹c oczy - s¹ ludzie warci ¿ycia i naszej ochrony. czy¿byœ nie s³ysza³a o czymœ takim jak mi³oœÌ?
CoÂś ukuÂło mnie w sercu.
- MiÂłoœÌ... MiÂłoœÌ to najwiĂŞksza sÂłaboœÌ, jakÂą moÂże mieĂŚ czÂłowiek... Wierz mi, wiem co mówiĂŞ...- odezwaÂłam siĂŞ spokojnie.
- Wiesz moÂże, gdzie znajduje siĂŞ kryjówka Hebi? - zapytaÂłam, poniewaÂż ta dziewczyna wzbudziÂła moje zaufanie.
- tak - powiedziaÂła - mój byÂły chÂłopak byÂł w Hebi, AKatsuki go zabiÂły...
Nagle wpadÂł jej do gÂłowy pewien pomysÂł.
- JeÂśli tak, to typ ewnie musisz ich nienawidzieĂŚ? I chĂŞtnie byÂś siĂŞ zemÂściÂła? - zapytaÂłam.
- AKatsuki? nie potrafiĂŞ nienawidziĂŚ, Hasei... zÂło jest dla mnie zbyt proste... a ja preferujĂŞ doœÌ skomplikowane uczucie - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ - fakt, nie przepadam za nimi, ale jestem na ich usÂługach... tak siĂŞ skÂłada, Âże sprzedaÂła mnie moja przyjacióÂłka...
PokiwaÂłam gÂłowÂą w zamyÂśleniu.
Nagle Kabe podnóœ³ Âłeb i zacz¹³ wĂŞszyĂŚ.
- Shisetsu.- powiedziaÂł krótko i puÂściÂłsaiĂŞ sprintem przed siebie.
- wybacz... MiÂło byÂło poznaĂŚ...- powiedziaÂłam jeszcze i razem z dwoma pozostaÂłymi psami pobiegÂłam za Kabe.
- tak... - powiedziaÂła i jeszcze przez chwilĂŞ staÂła w miejscu - no to idziemy, Yu...
- idziemy - powiedziaÂła Âłasica i zniknĂŞÂły obie

<NMM>
SzÂła drogÂą miĂŞdzy drzewami.

NMM.
PrzebiegÂł miĂŞdzy drzewami kierujÂąc siĂŞ w stronĂŞ Kumo. [nmm]
BiegnĂŞ przez las,wchodzĂŞ na jakieÂś drzewo i siadam na nim.
Idzie przez las w stronĂŞ Kumo-Gakure. *WidzĂŞ Âże misja chyba siĂŞ powiodÂła...* - pomyÂślaÂł rozglÂądajÂąc siĂŞ. Nie byÂło Âśladu po ludziach z Oto.

Wolnym krokiem przemieszcza siĂŞ dalej.
Wolnym krokiem zbliÂżaÂłem siĂŞ do kryjówki Hebi... WydawaÂło mi siĂŞ, ze dostrzegÂłem pÂłaszcze Akatsuki.
"NiemoÂżliwe... CzyÂżby zaatakowali Oto?" MyÂślaÂłem idÂąc przez las... PanujÂąca wokóÂł burza jednak poprawiÂła mi humor... "Niech no jakiÂś Akatsuki siĂŞ pojawi... Poka¿ê mu moc rodu Genishida..." {NMM}
SzÂła parĂŞ kroków za bratem, nieÂświadoma niczego. W rĂŞku ÂściskaÂła nóÂż, jakby przyrósÂł jej on do rĂŞki. Z przyjemnoÂściÂą czuÂła jak deszcz moczy jÂą do suchej nitki.
Z chodzĂŞ z drzewa i biegnĂŞ dalej.

<NMM>
DoszedÂł na skraj lasu i opuÂściÂł kraj.

<NMM>
PrzebiegÂł przez drogĂŞ.[nmm]
SzedÂłem w stronĂŞ siedziby Hebi... {NMM}
WracaÂła do Hebi..
[nmm]
Biegnie w strone Iwy.

Mam nadziejĂŞ Âże nikogo po drodze nie spotkam, lepiej bĂŞdzie gdy by oni nie spotykali mnie....

<NMM>
ZeskoczyÂł z jednego z konarów na którym zjawiÂł siĂŞ przed chwilÂą i dalej pobiegÂł drogÂą w stronĂŞ Konohy.

<NMM>
Pojawi³a siê na drodze gdzieœ w puszczy Oto. Zdjê³a z g³owy doœÌ du¿y kaptur od czarnego p³aszcza i rozejrza³a siê chwilowo.
- Kwatera Taka juÂż niedaleko - pomyÂślaÂła patrzÂąc gdzieÂś wzdÂłuÂż ÂścieÂżki. OtworzyÂła czarny jak smoÂła zeszyt i przejrzaÂła kilka nazwisk które byÂły umieszczone na pierwszych jego stronach. ZamknĂŞÂła ów notatnik i schowaÂła go...

Dodane po 17 godzinach 56 minutach:

poszÂła <nmm>
Zato szÂła drogÂą, zastanawiajÂąc siĂŞ nad tym, co przed chwilÂą "zobaczyÂła". WiedziaÂła, Âże Keishi ma peÂłne prawo do wÂłasnego Âżycia i do miÂłoÂści, ale w jakiÂś dziwny sposób... MiaÂła wraÂżenie, Âże teraz musi siĂŞ nim dzieliĂŚ. A jej samolubnej stronie bardzo siĂŞ to nie podobaÂło.
Zato nawet nie wiedziaÂła, ile czasu spĂŞdziÂła na samotnej wĂŞdrówce po lesie. ZjadÂła trzy marchewki z ogródka w Hebi i jagody, które znalazÂła wokóÂł starej brzozy. MiaÂła wraÂżenie, Âże minĂŞÂła juÂż noc. W koĂącu postanowiÂła jednak siĂŞ na coÂś przydaĂŚ i ruszyÂła do Oto.[nmm]
PrzebiegÂł drogÂą.

-Nie ma czasu na czekanie ... Trzeba znaleŸÌ kogoœ z Hebi i odbiÌ wioskê ... Jeszcze czeka mnie operacja ... ale to po tym - pomyœla³ i pobieg³ dalej [nmm]
Zato biegÂła dobrze znanÂą jej drogÂą pomiĂŞdzy drzewami, z HM! w ramionach. CzuÂła, Âże dziewczynka jest niesamowicie lekka, prawie jak lalka.
"Kryjówka juÂż niedaleko..."- pomyÂślaÂła.[nmm]
skradam siĂŞ i ukrywam siĂŞ, po czym wskakujĂŞ na drzewo i czekam aÂż ktoÂś przejdzie ale ukryÂłem siĂŞ jak najlepiej w liÂściach

Dodane po 15 minutach:

nikogo nie zauwaÂżyÂłem wiĂŞc skradaÂłem i ukrywaÂłem siĂŞ dalej <NMM>
Zato szÂła lasem, zamyÂślona. Nie przeszkadzaÂło jej, Âże co chwila siĂŞ o coÂś potykaÂła. CzuÂła siĂŞ wspaniale i wiedziaÂła, Âże teraz pokonaÂłaby kaÂżdego wroga.[nmm]
Zato szÂła niepewnie ÂścieÂżkÂą.
- Dango, dango, dango, dango. Dango Daikazoku...- zaczĂŞÂła cicho nuciĂŚ dziecinnÂą usypiankĂŞ. To pomogÂło jej podjaĂŚ decyzje. Nie pójdzie do Domku Mistrza, bo tam Keishi zacznie poszukiwania. JeÂśli wogÂłe je zacznuie. PozwoliÂła swoim nogom prowadziĂŚ siĂŞ do nikÂąd.

Dodane po 8 godzinach 12 minutach:

Zato sz³¹ drog¹, po raz setny chyba. Ciekawa by³a, czy Kabuto-san jest teraz w Seidzibie.[nmm]
SzedÂłem za siostrÂą. ChoĂŚ nie byÂłem pewien tej decyzji o operacji postanowiÂłem jej zaufaĂŚ... Moja rolÂą jako brata nie byÂło prowadzenie jej przez Âżycie... {NMM}
kur** gdzie teraz...- powiedziaÂł pod nosem
Bez sÂłowa staÂłem obok lidera... Nie mówiÂłem nic... OczyszczaÂłem umysÂł...
Przybywam na piasku Za Sasuke.
DobiegÂłam zdyszana za Sasuke aÂż tutaj. Kiedy go zobaczyÂłam, pod wpÂływem impulsu wyciÂągnĂŞÂłam bat i trzasnĂŞÂłam nim Sasuke, zostawiajÂąc na jego policzku perfekcyjnÂą krwawÂą prĂŞgĂŞ, która napewno bolaÂła, ale byÂła niegroÂźna.
- Bakyarou! PoÂśpiech kiedyÂś CiĂŞ zabije.- oznajmiÂłam.- Mamy spotkaĂŚ siĂŞ z HyutÂą w Kumo. Tylko musimy zachowaĂŚ peÂłnÂą dyskrecjĂŞ.- przeniosÂłam wzrok na Keishiego, nic nie mówiÂąc.
- Hako, biegnij przodem. - poleciÂłam jednemu z psób, a sama ruszyÂłam do Kumo szybkim marszem.[nmm]
przepraszam ale jestem ju¿ tak blisko itachiego..-pomyœla³ i zacz¹³ iœÌ
skupiaÂł siĂŞ i oczyszczaÂł umysÂł ze zbĂŞdnych myÂśli
szedÂł za hasei *nmm*
LecĂŞ za Sasuke i Hasei<NMM>
Uœmiechn¹³em siê dyskretnie tak aby Sasuke tego nie zauwa¿y³... Skin¹³em g³owa na znak, ze rozumiem i ruszy³em za nimi {NMM}
PobiegÂł w stronĂŞ Kumo. [nmm]
LeciaÂła powoli i ostroÂżnie, uwaÂżajÂąc by nie zahaczyĂŚ skrzydÂłami o drzewa. MyÂślaÂła o tym, jakie to wszystko jest bezsensowne. Jej organizacja, tak dobrze przez niÂą prowadzona, jest tak maÂła. CzyÂżby Tayuya byÂła zbyt wymagajÂąca w selekcji? Nie, przecieÂż ostatnio wziĂŞÂła do organizacji byle jakiego ninja. OgarnĂŞÂła jÂą wielka niechĂŞĂŚ do SO. MachnĂŞÂła mocniej delikatnymi skrzydÂłami i zniknĂŞÂła za kĂŞpÂą krzaków.

NMM.
Bieg³ a w g³owie nie mia³ ju¿ mêtliku poniewa¿ widzia³ co ma zrobiÌ i nie martwi³o go to ¿e mo¿e ta decyzja wp³yn¹Ì na jego ca³e ¿ycie.Znikn¹³ w g¹szczu puszczy.
<NMM>
IdĂŞ w stronĂŞ Iwy.

NMM
BiegnĂŞ w stronĂŞ siedziby SO.

NMM
SzedÂł spokojnie drogÂą poÂśród drzew a jego szata powiewaÂła swobodnie na lekkim wietrze który unosiÂł równieÂż moje wÂłosy.PrzeszedÂł drogĂŞ i znikn¹³ na jej koĂącu.
<NMM>
ide droga rozgladajac sie do okola i podziwiajac wspaniale dzielo matki natury ktura stwozyla te wspaniale drzewa i cala otaczajaca nas przyrode
HM! szÂła
[nmm]
DrogÂą biegÂł klon Hasei, eskortowany przez Hako.
Kiedy zobaczy³ Richarde, podszed³ do niego i wyci¹gn¹³ z kieszeni pieni¹dze.
- To za sÂłuÂżbĂŞ.- oznajmiÂł, podajÂąc mu 600Y.- Jak tam w wiosce? - zapytaÂł sucho klon.
przyjolem zaplate i mowie w iosce spokuj i akademia jest w trakcie odbudowy. a w gabinecie czakaja dokumety od kazakage. wyznaczona zostala takze na jakis czas straz graniczna. poza tym nic sie niedzialo
Klon uœmiechn¹³ siê.- Widzê, ¿e wspaniale sobie radzisz jako Hokage...
dzienkuje ja tylko dbam by konoha byla najsilniejsza ze wszystkich wiosek. a co do hokage to niedlamnie za nudna ta praca ja wole jak cos sie dzieje .
- Och, wierz mi, Âże ja teÂż... Ale ktoÂś musi to robiĂŚ. - westchnĂŞÂłam.- To ja juÂż znikam.- koln znikn¹³ z cichyp "Puff!" a Hako odwróciÂł siĂŞ i odbiegÂł.

Nagle pobiegÂł do ciebie nieznajomy mĂŞÂżczyzna.
- Przepraszam, czy jesteÂś moÂże medic-ninja? - zapytaÂł siĂŞ z nadziejÂą w gÂłosie.
ta jestesm powiedzialem do nieznajomego . a co sie stalo?? pytam widzac nadzieje w oczach wendrowca.

//sorki ze wczoraj tak zniklem ale mi neta rozlaczylo//
- Mój brat zostaÂł powaÂżnie ranny podczas walki z jednym z missing-ninów. Czy mógÂłbyÂś mu pomóc? Ja z moimi zdolnoÂściami nic mu nie pomogĂŞ....
oczywiscie a powiedz mi jeszcze jakiego rodzaju sa to rany i od czego zostal raniony.wtedy bende wiedzial jak go wyleczyc . gdy mi odpowiesz zaprowadz mnie do niego
- T-to... O-on... On zostaÂł pozbawiony nogi... Nie potrafiĂŞ zatamowaĂŚ krwawienia...- mĂŞÂżczyzna byÂł naprawdĂŞ roztrzĂŞsiony. MusiaÂł wiele przeÂżyĂŚ.- ChodÂź.- dodaÂł i poprowadziÂł ciĂŞ w las.
poszedlem za nieznajomym wiedzac juz jak pomuc nieznajomemu i jakich ziul uzyc. gdy szedlem za nieznajomym rozgladalem sie dookola by niewpasc w plapke tego kto zranil ta osobe
PrzeszÂła miĂŞdzy drzewami, wdychajÂąc dawno zapomniany zapach lasu.

NMM.
SzedÂł uwaÂżnie odpowiednim krokiem aby starzec siĂŞ nie zmĂŞczyÂł.Wyjmuje 2 Kunaie i idĂŞ czujnym krokiem znikam z puszczy wraz ze starcem.
<NMM>
Nadal starzec szedÂł za Akimoto,trzymajÂąc swojÂą torbĂŞ w rĂŞkach.
Dziewczynka ubrana w czarny strój jakby szykowaÂła siĂŞ na pogrzeb, jej rĂŞce nogi byÂły obwiniĂŞte biaÂłymi bandaÂżami jednak nie byÂły mokre od krwi. Jej oczy byÂły dzisiaj nadzwyczaj puste i chodÂź ukrywaÂła to smutne. Wszyscy ja albo traktujÂą nie powaÂżnie bÂądÂź olewajÂą zajmujÂąc siĂŞ niby waÂżniejszymi sprawami. Ona nawet domu przecieÂż nie ma ! Skryta sze swymi uszuciami rpzemierzaÂła las Osaki w poszukiwaniu niczego.

Dodane po 1 godzinach 45 minutach:

Tetiszeri doszÂła do jakiegoÂś drzewa a za nim kryÂła siĂŞ jakaÂś budowla. Zaciekawiona tym iÂż jakiÂś domek jest w lesie szybkim krokiem udaÂła siĂŞ tam nie zastanawiajÂąc siĂŞ Âże moÂże tam czekaĂŚ niebezpieczeĂąstwo.
PojawiÂła siĂŞ na drodze...jej czekoladowe oczy teraz ÂświeciÂły karmazynowÂą czerwieniÂą. ZatrzymaÂła siĂŞ. PatrzyÂła przed siebie szukajÂąc wzrokiem tej sÂłodkiej maÂłej dziewczynki...której woÂłanie jednak nadal docieraÂło do jej uszu.
"ChoĂŚ za mnÂą...trzeba iÂśc tam...Jestem tutaj..." - obróciÂła siĂŞ gdzieÂś w bok , szukajÂąc wzrokiem dziewczynki gdzieÂś wÂśród drzew.
SzedÂłem drogÂą wÂśród drzew... Nagle zauwaÂżyÂłem Miharu... ByÂła inna... Dopiero po chwili zauwaÂżyÂłem, ze oboje jej oczu Âświeci karmazynowym blaskiem... Wzi¹³em g³êboki oddech i pojawiÂłem siĂŞ w zasiĂŞgu jej wzroku...
- Witaj Miharu-san...
SpojrzaÂła na Keishiego , przekrzywiÂła chwilowo gÂłowĂŞ , jakby zupeÂłnie nie wiedziaÂła kim on jest. Nie powiedziaÂła nic...znów sÂłyszaÂła gÂłosy jÂą nawoÂłujÂące zatem ruszyÂła na przód wolnym krokiem , wbijajÂąc swój "martwy" wzrok gdzieÂś w ciemnoœÌ
"Demon... Jest coraz mocniejszy... MuszĂŞ to jakoÂś przerwaĂŚ..."
- Miharu-san! - Krzykn¹³em próbujÂąc przywróciĂŚ jÂą do rzeczywistoÂści... ZastÂąpiÂłem jej drogĂŞ skupiajÂąc swoja chakrĂŞ w dÂłoni, która przybraÂła zÂłotawy kolor... ByÂłem wreszcie gotów na uÂżycie na niej Seishou To-ku...
Miharu nie byÂła Âświadoma tego co siĂŞ dzieje...jednak po chwili Hachibi zmanipulowaÂł iluzjÂą , dziewczynka krzyknĂŞÂła:
On chce nas skrzywdziĂŚ! Nie pozwól mu na to! - po czym mina Miharu przybraÂła swÂą zÂłe oblicze.
- Nie waÂż sie! - wrzasnĂŞÂła , Hachibi uwolniÂł czĂŞsc swej chakry , która otoczyÂła dÂłonie Miharu...dziewczyna z niesamowitÂą szybkoÂściÂą i si³¹ uderzyÂła Keishiego odpychajÂąc go na okoÂło 20 metrów , po drodze z pewnoÂściÂą trafiÂł na któreÂś z drzew.
"JeÂżeli stanie ci na drodze...zniszcz go..." - usÂłyszaÂła gÂłos dziewczynki , jednak tak na prawdĂŞ byÂł to sam wĂŞÂżowy demon. Znak pod jej okiem , i znak na jej dÂłoni zaczĂŞÂły lekko ÂświeciĂŚ. Hachiko ruszyÂła znów w stronĂŞ kryjówki
- Nie pozwolĂŞ byÂś siĂŞ niÂą bawiÂł gadzie... - warkn¹³em ignorujÂąc ból... WiedziaÂłem, ze najpewniej zÂłamaÂła mi kilka Âżeber ale nie dbaÂłem o to... RuszyÂłem biegiem w jej kierunku... PobiegÂłem w jej kierunku... PatrzyÂłem prosto w jej oczy... LewÂą rĂŞkÂą usiÂłowaÂłem dotkn¹Ì jej piersi (znaczy okolic serca)
- SEISHOU TO-KU!! - krzykn¹³em jeœli mi siê to uda³o... Moja œwiadomoœÌ powinna przenieœÌ sie do œwiadomoœci Miharu... Powinna znaleŸÌ sie w miejscu bêd¹cym odbiciem jej duszy...
RzeczywiÂście , Miharu nie uniknĂŞÂła ciosu , nie mogÂła w takiej chwili nic zrobiĂŚ...Keishiemu udaÂło siĂŞ wejœÌ do jej umysÂłu. Nie byÂło to jednak proste...To co zobaczyÂł , usÂłyszaÂł z pewnoÂściÂą mogÂło spowodowaĂŚ wielki szok...Wszystko byÂło ciemne , zwiĂŞdÂłe , jak wymarÂły las. PoczÂątkowo panowaÂła w owym miejscu cisza...potem jednak , rozlegÂł siĂŞ krzyk , zÂłoÂżony jakby z tysiĂŞcy gÂłosów. Ale byÂł to krzyk tak makabryczny , zawierajÂący strach , aÂż sprawiaÂł ból komuÂś kto go sÂłyszaÂł. GdzieÂś w oddali , w tej niemiÂłosiernej ciemnoÂści...daÂło siĂŞ dostrzec jak¹œ smugĂŞ ÂświatÂła.
Jak do tej pory byÂły to najmniej przyjemne odwiedziny w cudzym umyÂśle... SkupiÂłem siĂŞ i skierowaÂłem w stronĂŞ z której dobiegÂł krzyk...
"MuszĂŞ jej pomóc MuszĂŞ..."
Keishi wkrótce dotarÂł do smugi ÂświatÂła , która padaÂła na ma³¹ , brÂązowo-wÂłosÂą dziewczynkĂŞ , ubranÂą w srebrnÂą sukienkĂŞ. SiedziaÂła na ziemi i wbijaÂła wzrok w któryÂś z punktów. Z daleka od Âświetlistej smugi krĂŞciÂło siĂŞ wiele tysiĂŞcy ludzkich cieni...Wkrótce daÂło siĂŞ zauwaÂżyĂŚ osiem par wielkich karmazynowych oczu wyÂłaniajÂących siĂŞ gdzieÂś z ciemnoÂści...jednak lewitowaÂły one wy³¹cznie w powietrzu , obserwujÂąc dziewczynkĂŞ - którÂą prawdopodobnie byÂła Miharu. Nikt nie mógÂł siĂŞ zbliÂżyĂŚ do ÂświatÂła otaczajÂącego dziewczynkĂŞ...Jeden z cieni zbliÂżyÂł siĂŞ , i natychmiast z przeraÂżajÂącym krzykiem zostawaÂł rozdarty , przez niewiadomÂą si³ê...
Nie zbliÂżaj siĂŞ... - zabrzmiaÂł arogancki , syczÂący gÂłos Hachibiego...wokóÂł Keishiego unosiÂły siĂŞ gÂłosy cieni
"trzymaj siĂŞ z daleka...odejdÂź"
Zaœmia³em siê doœÌ dziwnie wrêcz z³owieszczo...
- Zapomnij o tym gadzie... Nie po to uÂżyÂłem mojej techniki by teraz to przerwaĂŚ... Nie pozwolĂŞ byÂś torturowaÂł mojÂą przyjacióÂłkĂŞ - powiedziaÂłem nada zanoszÂąc sie Âśmiechem. W cudzym umyÂśle mojej siÂły nie daÂło mierzyĂŚ siĂŞ poziomem chakry... Tu liczyÂła siĂŞ siÂła mojego umysÂłu...
Hachibi zaÂśmiaÂł siĂŞ równie zÂłowieszczo...
- JeÂżeli nie chcesz straciĂŚ duszy , to nie podchodÂź... - powiedziaÂł , w chwili gdy znów któryÂś z cieni zostaÂł "rozerwany". MaÂła Miharu siedziaÂła wciÂąz w beruchu , jej wzrok tkwiÂł gdzieÂś nisko , obejmowaÂła swoje nogi , kulÂąc bose stopy. ZaczĂŞÂła po chwili nuciĂŚ smutnÂą , cichÂą , melodiĂŞ...wyglÂądaÂła jakby byÂło jej zimno.
Nie przestawaÂłem siĂŞ ÂśmiaĂŚ...
- Dusza to maÂły koszt jeÂśli w grĂŞ wchodzÂą przyjaciele... - powiedziaÂłem postĂŞpujÂąc kilka kroków naprzód... SkupiÂłem siĂŞ. Obok mnie pojawiÂło siĂŞ 8 kolejnych Keishich... Nie byÂły to klony... Raczej Âżywa czêœÌ mojego umysÂłu...
- ZamknĂŞ ciĂŞ raz na zawsze...
Demon siĂŞ rozeÂśmiaÂł
- Czy ty na prawdĂŞ sÂądzisz Âże musisz siĂŞ zmierzyĂŚ ze mnÂą? - ÂśmiaÂł siĂŞ dalej - MyÂślisz Âże to ja niszczĂŞ te wszystkie dusze? Ooo nie... - mówiÂł dalej ze swÂą charakterystycznÂą arogancjÂą...
- WierzĂŞ w swojÂą si³ê... DawaÂłem sobie radĂŞ ze zdecydowanie bardziej paskudnymi bestiami... - powiedziaÂłem cicho. Ósemka moich klonów zajĂŞÂła pozycjĂŞ naprzeciwko oczu Hachibiego... Ja zaÂś zrobiÂłem kilka nastĂŞpnych kroków w stronĂŞ dziewczynki...
- Nadal nic nie rozumiesz...ta walka nie bĂŞdzie dla ciebie taka Âłatwa... - kontynuowaÂł nie spuszczajÂąc z "klonów" Keishiego wzroku - Nie jestem obecnie twym przeciwnikiem...nie ja...tylko ona. - jego oczy spoczĂŞÂły na skulonej dziewczynce...wszystko wskazywaÂło na to , Âże ona zabijaÂła te dusze...Âże utworzyÂła morderczÂą barierĂŞ w swym umyÂśle , odcinajÂąc swe ludzkie uczucia...odwracajÂąc siĂŞ od Âświata...poÂświĂŞciÂła swÂą wiĂŞÂź z innymi ludÂźmi...by nie dopuÂściĂŚ Hachibiego do peÂłnej kontroli.
- Póki siedzi tam...nie mogĂŞ na niÂą wpÂływaĂŚ caÂłkowicie... - powiedziaÂł
- JeÂśli teraz jÂą stad wydostanĂŞ przejmiesz kontrole... Dlatego najpierw uniemoÂżliwiĂŞ ci ingerencjĂŞ... Klony zÂłoÂżyÂły pieczĂŞcie i aktywowaÂły Raikou Yajuu Tai. Energia elektryczna tryskaÂła z kaÂżdego z nich... ÂŁÂączyÂła ich tworzÂąc BarierĂŞ... BarierĂŞ stworzonÂą nie tylko z prÂądu ale i wszelkich pozytywnych emocji jakie istniaÂły w sercu Keishiego... W tym czasie ja zrobiÂłem kolejne kilka kroków... Niemal dotykaÂłem bariery...
- Z chĂŞciÂą popatrzĂŞ na twojÂą poraÂżkĂŞ... - powiedziaÂł spokojnie Hachibi obserwujÂąc wyczyn Genishidy.
Tymczasem , gdy Keishi byÂł juÂż blisko bariery , maÂła Miharu uniosÂła wzrok ku Keishiemu. WyglÂądaÂła na zdziwionÂą...wstaÂła z ziemi , podeszÂła do bariery i spytaÂła patrzÂąc na chÂłopaka , swym dzieciĂŞcym spojrzeniem , tak smutnym , a jednoczeÂśnie tryskajÂącym zaciekawieniem
- Kim pan jest? - spytaÂła
- Przyjacielem... - powiedziaÂłem z uÂśmiechem...
- Nie zrobiĂŞ ci krzywdy... Nie masz siĂŞ czego baĂŚ... - dodaÂłem stojÂąc juÂż milimetry od bariery.
Tymczasem klony zaczĂŞÂły nuciĂŚ monotonnÂą pieϝ... Pieϝ, którÂą Keishi odkryÂł w starych zwojach swego "mistrza" dawno temu... Pieϝ wzmocnienia pieczĂŞci... Bariera wokóÂł jego klonów zaczĂŞÂła sie zmieniaĂŚ... Stopniowo zaczynaÂła otaczaĂŚ Nie Miharu i Keishiego, lecz Hachibiego...
- NĂŞdzny Âśmiertelniku , myÂślisz Âże mnie tym odetniesz...jej nic nie mogĂŞ zrobiĂŚ...ale tobie i owszem... - powiedziaÂł znudzony...jego chakra zaczĂŞÂła oplataĂŚ barierĂŞ.
Dziewczynka zaczĂŞÂła szeptaĂŚ - ZdradzĂŞ panu sekret...Ja siĂŞ okropnie bojĂŞ tej ciemnoÂści i dlatego siedzĂŞ caÂły czas tutaj...- jej sÂłodki gÂłos nie sprawiaÂł wraÂżenia , by byÂła zdolna by w taki sposób zabijaĂŚ. Nawet nie sprawiaÂła wraÂżenia , aby przejmowaÂła siĂŞ tymi wielkimi czewonymi oczyma , które na niÂą patrzÂą.
- Ona nie uwaÂża mnie za zagroÂżenie...boi siĂŞ tylko ciemnoÂści... - rzekÂł Hachibi , a bariera Keishiego zaczĂŞÂła zmieniaĂŚ barwĂŞ na kolor krwi. - Nie bĂŞdĂŞ ci uÂłatwiaÂł zadania...Nie sÂądzisz chyba Âże ta maÂła to moje jedyne zabezpieczenie...to tylko jej wolna wola , której obecnie nie dosiĂŞgam...resztĂŞ , mam tutaj - powiedziaÂł , po czym tuÂż za barierami pojawiÂła siĂŞ srebrna klatka , w niej leÂżaÂła ÂśpiÂąca Miharu , ta którÂą znaÂł Keishi...wyglÂądaÂła tak sÂłodko , tak spokojnie...tkwiÂła tam w nieÂświadomoÂści.
- Tez nie lubiê ciemnoœci... - powiedzia³em spokojnie... Skupi³em siê i tym razem wytworzy³em Œwietlist¹ kulê... Lœni¹c¹ niczym tysi¹c b³yskawic... Zawis³a wysoko oœwietlaj¹c teren... Kiedy Hachibi Pokaza³ mi to co kontrolowa³ zacisn¹³em zêby...
Klony nie przerywaÂły swej monotonnej pieÂśni... Co wiĂŞcej ich liczba siĂŞ podwoiÂła... Bariera wracaÂła do swej naturalnej barwy. Nagle poÂśród tego wszystkiego pojawiÂł siĂŞ niebiesko wÂłosy chÂłopiec... ByÂła to nieskaÂżona zÂłem czÂąstka Keishiego... NajwiĂŞkszy skarb jaki tkwiÂł w umyÂśle chÂłopaka... To dziĂŞki temu nawet Orochimaru nie zdoÂłaÂł sprowadziĂŚ go na stronĂŞ zÂła... ChÂłopiec powoli szedÂł w kierunku tej czĂŞÂści Miharu, która byÂła pod kontrolÂą Hachibiego...
- ProszĂŞ pani... ProszĂŞ siĂŞ obudziĂŚ... Musi pani walczyĂŚ...
Miharu , która tkwiÂła w klatce , zaczĂŞÂła otwieraĂŚ oczy...zobaczyÂła chÂłopca , i nie wiadomo czemu wiedziaÂła kim jest
- K-Keishi? Co tu robisz? Dlaczego...dlaczego jestem w klatce...- powiedziaÂła nikÂłym gÂłosem po czym próbowaÂła siĂŞ podnieœÌ...udaÂło jej siĂŞ usi¹œÌ. DÂłonie poÂłoÂżyla na bÂłyszczÂących kratach. ZobaczyÂła caÂłe zdarzenie...Nie wiediaÂła co powiedzieĂŚ...co zrobiĂŚ.
Jednak juÂż wkrótce coÂś siĂŞ zdarzyÂło...Hachibi nie zregenerowaÂł caÂłkowicie swej mocy...ni mógÂł wiĂŞc jak na razie wiĂŞziĂŚ wolnej woli Miharu , jej ciaÂła i duszy , oraz bronic ich przed uwolnieniem...
- Dobrze wiĂŞc...Genishida , wygraÂłeÂś bitwĂŞ...lecz wojna jeszcze siĂŞ nie skoĂączyÂła... - po tych sÂłowach , jego oczy siĂŞ rozproszyÂły w ciemnoÂści , a srebrna klatka otaczajÂąca Miharu zniknĂŞÂła uwalniajÂąc jÂą...to samo staÂło siĂŞ ze ÂświetlistÂą barierÂą którÂą stworzyÂła dusza Miharu.
Wszystko wygl¹da³o lepiej , a¿ do chwili gdy fioletowe nici z chakry wêza dos³ownie wystrzeli³y z ciemnoœci i opl¹ta³y ma³¹ dziewczynkê...
- Nie sÂądzisz chyba Âże ci odpuszczĂŞ...ZabiorĂŞ jÂą sobie jako zabezpieczenie... - zabrzmiaÂł syczÂący okropny gÂłos , a maÂła Miharu zniknĂŞÂła w ciemnoÂści ciÂągniĂŞta chakrÂą wĂŞÂża. Hachibi nie mógÂł w takiej sytuacji przejÂąc kontroli nad Hachiko , nawet stwarzaĂŚ iluzji które by jÂą omamiÂły...miaÂł jedynie gwarancjĂŞ na to , iÂż po regeneracji bĂŞdzie mógÂł znów próbowaĂŚ.
Dwa znaki demona , które tkwiÂły na ciele dziewczyny , zniknĂŞÂły...tymczasem caÂła ta akcja wywoÂłaÂła ma³¹ ekslozjĂŞ , która odrzuciÂła Keishiego i Miharu od siebie na kilka metrów (to juÂż w realu siĂŞ dzieje). Hachiko po chwili siĂŞ ocknĂŞÂła i usiadÂła trzymajÂąc dÂłon na gÂłowie , gdyÂż lekko jÂą bolaÂła...SpojrzaÂła na GenishidĂŞ , jej oczy wyglÂądaÂły normalnie...a spojrzenie miaÂła zupeÂłnie inne , jej ludzkie uczucia zostaÂły chwilowo uwolnione.
- Miharu... - PowiedziaÂłem ze sÂłabym uÂśmiechem widzÂąc, Âże chwilowo wróciÂła do normy... UtraciÂłem sporo chakry i bolaÂły mnie poÂłamane, Âżebra... Mimo to siĂŞ uÂśmiechaÂłem...
- JesteÂś caÂła... CieszĂŞ siĂŞ... - dodaÂłem po chwili próbujÂąc wstaĂŚ... Nie za bardzo mi to wyszÂło... ZmĂŞczone i poobijane ciaÂło odmówiÂło mi posÂłuszeĂąstwa... UpadÂłem na ziemiĂŞ... "Nie udaÂło mi siĂŞ go caÂłkowicie stÂłamsiĂŚ... On wróci... MuszĂŞ byĂŚ mocniejszy..."
Dziewczyna wyglÂądaÂła normalnie...zupeÂłnie tak jak dawniej , nie byÂła wci¹¿ smutna , lecz okazywaÂła normalne uczucia. Jednak coÂś byÂło nie tak...patrzyÂła na Keishiego wzrokiem jakby niczego nie rozumiaÂła...WstaÂła z ziemi i podeszÂła niepewnie kilka kroków.
- SkÂąd...skÂąd znasz moje imie? - spytaÂła znów z nutkÂą niepewnoÂści. WyglÂądaÂło na to , Âże Hachibi , uprowadzajÂąc jej duszĂŞ , zabraÂł ze sobÂą równieÂż wspomnienia Miharu...nie wszystkie , wci¹¿ wiedziaÂła Âże jest w organizacji Akatsuki...ale reszta , byÂła jednÂą wielkÂą czarnÂą plamÂą. Ta caÂła sytuacja wpĂŞdzaÂła jÂą w kompletne zmieszanie. Nie wiedziaÂła kim jest Keishi , wiĂŞc nie byÂła pewna co moÂże zrobiĂŚ...PobiegÂła zatem gdzieÂś przed siebie , nie wiedzÂąc Âże kieruje siĂŞ do kryjówki Oro , lecz teraz nie byÂło to dla niej zagroÂżeniem <nmm>
- Miharu... - PowiedziaÂłem gdy odchodziÂła... ChciaÂłem za niÂą pobiec, lecz upadÂłem na ziemiĂŞ... Z ust na ziemiĂŞ spadÂło kilak kropli krwi...
"Kuso... Za mocno oberwa³em... Nie mam nawet doœÌ si³ na zastosowanie Jika Jukusei... Przeklêty demon... Muszê z nim wygraÌ... Muszê..." Z trudem podnios³em siê... Wolnym krokiem skierowa³em siê w kierunku Kusy... {NMM}
Zato szÂła lasem, rozmyÂślajÂąc. Coraz mniej rzeczy trzymaÂło jÂą w Hebi, a coraz wiĂŞcej ciÂągnĂŞÂło do brata. Jednak chciaÂła mu zapewniĂŚ przynajmniej chwilowe bezpieczeĂąstwo. JeÂśli Sasuke jej uwierzy, to nie bĂŞdzie szukaÂł zemsty na Keishim, przynajmniej przez jakiÂś czas. Co wiĂŞcej, Zato zaczĂŞÂła dkrywaĂŚ samÂą siebie. UÂświadomiÂła sobie ze zdziwieniem, Âże nie ma pojĂŞcia dlaczego nigdy nie dostrzegaÂła tylu rzeczy, co teraz.
"Nie muszĂŞ walczyĂŚ z Akatsuki, bo nie mam po temu Âżadnego powodu.
Nie muszĂŞ sÂłuchaĂŚ Sasuke, bo bezemnie jego Hebi bĂŞdzie miaÂło tylko jednego czlonka - jego samego.
Nie muszĂŞ sÂłuchaĂŚ nikogo, bo jestem roninkÂą i nikt nie stoi ponademnÂą.
Jedyne co muszê zrobiÌ, to odnaleŸÌ swoje Nindo.
Taak... To najwa¿niejsze, co muszê teraz zrobiÌ... OdnaleŸÌ swoje nindo..."

Tak rozmyslajÂąc poszÂła w kierunku Kusy.[nmm]
SzedÂł wolnym krokiem spoglÂądajÂąc na drzewa które ciÂągÂły siĂŞ po obu stronach drogi.Tak bardzo brakowaÂło mu bieganie lecz teraz nie mógÂł tego czyniĂŚ poprzez ranĂŞ która zostaÂła zadana na ostatniej misji.Znikn¹³ za drzewami idÂąc w stronĂŞ siedziby SO.
<NMM>
SzÂła zamyÂślona. Czy przypadkiem nie za duÂżo PieczĂŞci rozdaÂła ostatnio? Chyba jednak... W jej wyobraÂźni poÂłowa SO juÂż miaÂła CS. W sumie nie wiedziaÂła, ilu SO ma teraz czÂłonków, ale chyba byÂła zbyt hojna ostatnio.

NMM.
podszed³em i siê zatrzyma³em. Rozejrza³em siê, wyj¹³em kunai i czeka³em na kogoœ.
Wbieg³ na drogê, zauwa¿y³ kogoœ na drodze i trzymaj¹c mocno kunai, powiedzia³ - Witaj, pewnie jesteœ z SO?? a nie wa¿ne, mo¿e zaczniemy walkê i wygram?? - by³ doœÌ przekonany, ¿e wygra
rzuciÂł siĂŞ na Taisuke z kunai, ale tak, aby zadaĂŚ nie wielkÂą ciĂŞtÂą ranĂŞ.
Blokuje atak kunai, po czym skacze nad Yo i zadaje nie wielkÂą ranĂŞ ciĂŞtÂą w plecy.
PoczuÂł ból, ale nie byÂł zbyt mocny, bo to tylko ciĂŞta rana. UÂżyÂł Chiyute no mesu i nie byÂł juÂż ranny. OdskoczyÂł i uÂżyÂł Hikyuu no jutsu

2000-150=1850
Widz¹c kulê omin¹³ j¹, ale lekko poparzy³o jego lewe ucho, po czym pobieg³ w stronê Yo, u¿ywaj¹c konoha senpuu
zanim omin¹³ kuli zacz¹³em robiÌ pieczêcie, a kiedy siê do mnie zbli¿y³eœ zd¹¿y³em je zrobiÌ i wykonaÌ kawarami. Pojawi³em siê nad tob¹, spadaj¹c na ciebie z kunai tak, aby ci wbiÌ w g³owê.
ZauwaÂżam lecÂącego na mnie Yo i skaczĂŞ w jego stronĂŞ i blokujĂŞ jego atak, po czym wbijam mu kunai w brzuch i z obrotu kopiĂŞ go (konoha senpuu), biegnĂŞ z szybkoÂściÂą tam gdzie leci i powtarzam konoha senpuu tak, aby poleciaÂł bardziej w górĂŞ. Wzbijam siĂŞ w górĂŞ i wbijam mu kunai w brzuch, potem w lewĂŞ ramiĂŞ i kopn¹³em go z obrotu (konoha senpuu), Âże spadÂł na ziemiĂŞ. WbiÂłem mu jeszcze kunai w prawie ramiĂŞ jak spadÂł, wzi¹³em go mówiÂąc - WyglÂąda na to Âże wygraÂłem walkĂŞ!! ZabiorĂŞ ciĂŞ do szpitala - mówiÂąc to wybiegÂłem stÂąd razem z Yo <NMM dla mnie i dla Yo>
SzedÂłem tĂŞdy z Kumo w strone Iwagakure, nie spaÂłem tej nocy. Ale nie byÂłem zmĂŞczony, kontynuowaÂłem podróÂż, bez problemów. WidzÂąc kawaÂłek miĂŞkkiej trawki pod drzewem poÂłoÂżyÂłem siĂŞ pod nim.

Dodane po 1 godzinach 37 minutach:

ocknÂąwszy siĂŞ, wstaÂł i ruszyÂł przed siebie
*nmm*
ÂŚcieÂżkÂą przeszedÂł caÂłkiem przemoczony mÂłody chÂłopak... ZdawaÂł siĂŞ nie zwracaĂŚ uwagi na nic... Czasami rozglÂądaÂł siĂŞ wokoÂł siebie pustym wzrokiem i szedÂł dalej... Nie wiadomo dokÂąd i po co...
Przebiegam peÂłen energii przez puszczĂŞ, w kierunku kraju ognia...
<NMM>
Wi przebiega drogÂą. Biegnie w stronĂŞ Kumo. OglÂąda siĂŞ za siebie raz po raz. Wi wie , Âże to niebezpieczny kraj wiĂŞc musi uwaÂżaĂŚ i jest gotowy do kawarimi w kaÂżdej chwili. "Jezusss ale tu jest brzydko i te drzewa sÂą identyczne" - Wi rozmyÂśla ale nie przerywa biegu , trzyma siĂŞ tego samego tĂŞpa.

Dodane po 3 minutach:

BiegnĂŞ dalej w stronĂŞ Kumo

<NMM>
PojawiliÂśmy siĂŞ na drodze. PowiedziaÂłem do summona:
-Jak tam twoje skrzydÂła?
-W porzÂądku, moÂżemy za chwilĂŞ lecieĂŚ- odpowiedziaÂł
-W takim razie trzymaj siĂŞ- powiedziaÂłem do goÂścia którego odwoziÂłem.
Dobrze - OdpowiedziaÂł czÂłowiek.
Jednak ,gdy tygrys chcia³ siê wznieœÌ mê¿czyzna powiedzia³ - uwaga id¹!! Nagle zza drzew wylecia³y kunai z notkami . notki wybuch³y przed oczami tygrysa. Potem tygrys niezdolny do obrony dosta³ bomb¹ œwietlist¹ ( te¿ blisko oczu). Nagle przed tob¹ stan¹ 1 shinobi , z prawej strony te¿ 1 i z lewej jeden. Razem 3 shinobi œredniego wzrostu w kominiarkach zakrywaj¹cych twarz i z kunaiami w rêkach.

//Tygrysek bĂŞdzie niezdolny do walki (tylko tej walki)//

-StaĂą za mnÂą- powiedziaÂłem do kolesia po czym odwoÂłaÂłem tygrysa. NastĂŞpnie przywoÂłaÂłem moje 5 marionetek które zaatakowaÂły.
1)BD: Atakuje tego po prawej za pomocÂą szponów
2)MD: Atakuje tego po lewej za pomocÂą Mizukuri No Yaiba
3)FD oraz 5 i 6(OD) atakuje za pomocÂą Kami Oroshi a moje marionetki 5 i 6 biegnÂą za strumieniem powietrza i robiÂą mÂłyn swoimi kosami. Ja broniĂŞ kolesia i jeÂśli ktoÂś zaatakuje razem z nim odskakuje a potem kontratakuje za pomocÂą Goukakyu.

1) Go¶Æ przed atakiem stworzyÂł clona , który powstrzymaÂł marionetkĂŞ a sam znikn¹³. W tym czasie goÂściu miaÂł przygotowane parĂŞ wybuchowych notek , którymi wysadziÂł marionetkĂŞ. na twoje nieszczĂŞÂście wysadziÂł teÂż talizman wiĂŞc nie moÂżesz kierowaĂŚ tÂą marionetkÂą.
2) Goœciu u¿y³ kawariki z kamyczkiem. Ukry³ siê za drzewem i unikn¹³ ataku.
3) CzÂłowiek byÂł zaskoczony , a szybkoÂściÂą przerosÂła go. Jest powaÂżnie ranny i niezdolny do walki. LeÂży pod drzewkiem.

1) Nie atakuje tylko czeka na twój ruch.
2)UÂżywajÂąc kawarimi podmienia siĂŞ z resztkÂą twojej marionetki i stara siĂŞ opatrzyĂŚ rany kolegi.

Po tej turze :
Jedna z twoich marionetek nie moÂże walczyĂŚ(BD) ale teÂż 1 przeciwnik padÂł.

SkupiÂłem chakrĂŞ i zacz¹³em odnawiaĂŚ talizman(przez 2 posty, -200Pch) natomiast ten koleÂś który czekaÂł na ruch zostaÂł zaatakowany przeze mnie za pomocÂą Kokohi no jutsu iÂż najpierw zrobiÂłem klona który przygotowaÂł pieczĂŞcie i kiedy to robiÂł ja shunshinem znalazÂłem siĂŞ przy kolesiu iÂż informacje gdzie jest dostaÂłem od jednej z OD. Drugiego kolesia co robiÂł kawarimi zaatakowaÂła MD wodnym mieczem(Mizukurin no Yaiba) a pozostaÂłe 3 marionetki czekaÂły z czym siĂŞ podmieni i ta wykonaÂły ataki(FD- kaiten shuriken- 2 fuuma shurikeny a OD kosami robiÂły mÂłyn ostrzy)
KoleÂś czekajÂący na ruch byÂł za wolny i straciÂł zdolnoœÌ do walki. Natomiast tamten 2 ZablokowaÂł 1 cios kompanem a potem sam jakby specjalnie siĂŞ zabiÂł. Przed ÂśmierciÂą krzyknÂą - Wybacz bracie!! MoÂżesz ruszaĂŚ dalej ale twój tygrys musi odpocz¹Ì . Musicie uÂżyĂŚ wÂłasnych nóg do dalszej podróÂży.
-No cóÂż, idziemy.
PowiedziaÂłem i poszliÂśmy w dalszÂą drogĂŞ.
<NMN>
ZmĂŞczony podró¿¹ zostaÂłem zmuszony do zrobienia sobie krótkiego odpoczynku by dotrzeĂŚ do oto gokure lecz gdy tylko odsapn¹³em ruszyÂłem dalej. NMM
Gdzie ja jestem i co ja tu robiĂŞ pomyÂślaÂłem -oj musiaÂł ostro zabalowaĂŚ wczorajszej nocy- rzekÂłem ironicznie pod nosem
Kiedy dym opadÂł zauwaÂżyÂłeÂś Âże jesteÂś w jakimÂś lesie, w oddali zauwaÂżyÂłeÂś maÂły budynek, a wÂłaÂściwie jego zgliszcza, zaraz obok klĂŞczaÂł jakiÂś mĂŞÂżczyzna, najwyraÂźniej coÂś robiÂł. W puszczy zahukaÂło, to sowa obudziÂła siĂŞ ze snu i wyruszyÂła na Âłowy, przez twoje ciaÂło przebieÂłg dreszcz niepokoju.
ByÂło ciemno i cicho, ostroÂżnie podszedÂłem do mĂŞÂżczyzny i zapytaÂłem - Gdzie jestem? I co ty tutaj robisz?- wiedziaÂłem Âże ktokolwiek mnie tu sprowadziÂł miaÂł jakiÂś powód aby to zrobiĂŚ.
MĂŞÂżczyzna nie obróciÂł siĂŞ, tylko nagle rozsypaÂł i pojawiÂł za tobÂą, pukajÂąc ciĂŞ w ramiĂŞ. - JesteÂś w najwiĂŞkszej puszczy Krainy DÂźwiĂŞku... Osace, tyle ci tylko wiedzieĂŚ potrzeba. - PowiedziaÂł z niechĂŞciÂą, potem wskazaÂł na obszar za tobÂą, mówiÂąc. - MiaÂłbym dla ciebie zadanie. Dostarcz mi pewne dokumenty, które... po prostu mi je dostarcz?...
Nie obróciÂłem siĂŞ przodem do mĂŞÂżczyzny. Na wszelki wypadek siĂŞgaÂłem do sakiewki gdzie trzymaÂłem lodowÂą bombĂŞ. Ciekaw czy jestem uwiĂŞzionym w Genjutsu, czy moÂże sobie ze mÂą pogrywa. To zaleÂży ile sÂą dla ciebie warte te dokumenty i gdzie je znajdĂŞ.
Dokumenty sÂą w pobliÂżu wioski, niedaleko koĂąca puszczy, a przynajmniej kiedyÂś tam byÂły. - PowiedziaÂł mĂŞÂżczyzna i uniósÂł brew dziwiÂąc siĂŞ, kiedy siĂŞgaÂłeÂś do sakiewki, ale nic nie zrobiÂł, tylko patrzaÂł siĂŞ na ciebie.
-Co to za dokumenty i po co ci one, oraz najwaÂżniejsze co ja z tego bĂŞdĂŞ miaÂł. I gdzie jest haczyk? -. Nie ufam mu gdyby to byÂło takie proste nie porywaÂł by mnie, ino wynaj¹³ paru pachoÂłków co by to za niego zrobili.
MĂŞÂżczyzna mocno fukn¹³ ze zdenerwowania. - Dowiesz siĂŞ, gdy nadejdzie pora! Teraz mów, zrobisz to czy nie!? - ZrobiÂł krok w tyÂł i spojrzaÂł spode Âłba na Criss'a,a w oczach mĂŞÂżczyzny byÂło widaĂŚ gniew.
Dobrze zaryzykujmy. -Ok wchodzĂŞ w to- rzekÂłem, w gÂłosie byÂło sÂłychaĂŚ pewnoœÌ, nie byÂło ani krzty zawahania, oby to byÂł dobry wybór
MĂŞÂżczyzna nie uspokoiÂł siĂŞ tylko wskazaÂł na teren za sobÂą. - GdzieÂś tam jest chatka, stara... tam powinny znajdowaĂŚ siĂŞ te dokumenty. PrzynieÂś mi je jak najszybciej. - MówiÂł podniesionym gÂłosem przeszywajÂąc chÂłopaka wzrokiem.
-OK mam nadzieje ¿e zap³ata bêdzie godna. Aha bêdziesz tu czeka³?- Jeœli nie to bêdê mia³ szanse zbadaÌ co on tam robi³ kiedy klêcza³. Zacz¹³em powoli iœÌ w stronê wskazanego miejsca czekaj¹c na odpowiedŸ.
MĂŞÂżczyzna odprowadziÂł Criss'a wzrokiem i powiedziaÂł. - BĂŞde czekaÂł, juÂż siĂŞ nie bój. - Potem obróciÂł siĂŞ plecami do chÂłopaka i wróciÂł do poprzedniego zajĂŞcia.
wyruszyÂłem w stronĂŞ chatki.No cóÂż zobaczmy o co tu chodzi

<nmm>
-Gdzie jesteœ mam te twoje dokumenty. Liczê ¿e dostane za nie sowit¹ nagrodê- Krzykn¹³em g³oœno. Nigdzie nie by³o go widaÌ. Na pewno zaraz stanie za moimi plecami
MĂŞÂżczyzna nic sobie nie zrobiÂł, tylko podnoszÂąc rĂŞkĂŞ na znak, Âże nadal klĂŞczy nad wodÂą powiedziaÂł. - Nie wierzĂŞ, pokaÂż mi te dokumenty. - Nawet na ciebie nie spojrzaÂł.
I znowu mnie zaskoczyÂł, czyÂżby potrafiÂł czytaĂŚ w myÂślach?? Ach mniejsza z tym. WÂłoÂżyÂłem rĂŞkĂŞ do kieszeni gdzie wsunÂą mi siĂŞ ten zwój. - Mam go tutaj w kieszeni-
MĂŞÂżczyzna wzi¹³ dokumenty i zobaczÂł na zwój, zdziwiÂł siĂŞ, bo brakowaÂło dwóch pieczĂŞci, zapytaÂł. - Gdzie pieczĂŞĂŚ dwóch rodów? Brakuje ich tu, a to bardzo waÂżne. - RosÂły mĂŞÂżczyzna rozejrzaÂł siĂŞ i zobaczyÂł dwie, juÂż zÂłote postaci, krzykn¹³. - OtwieraÂłeÂś zwój! PrzecieÂż ci zakazaÂłem! OdejdÂź z tÂąd. Nie dostaniesz juÂż nagrody. - MĂŞÂżczyzna obróciÂł siĂŞ na piĂŞcie i zacz¹³ kierowaĂŚ siĂŞ do swojej maÂłej chatki koÂło rzeki.
-Stój!! Nie pójdzie ci tak Âłatwo ze mnÂą. Nie byÂło mowy o zakazie otwierania zwoju. DostaÂłeÂś dokumenty ja chcĂŞ nagrodĂŞ. Ci dwaj kolesie majÂą te pieczĂŞcie niema sprawy sprzÂątnĂŞ ich i odzyskam pieczĂŞci jeÂśli trzeba ale liczĂŞ na sowitÂą nagrodĂŞ!!??
Mê¿czyzna warkn¹³ - Chcesz mnie rozz³oœciÌ? Zabieraj siê za nich i mo¿emy poagadaÌ. - Potrz¹sn¹³ sakiewk¹ pe³n¹ monet i wszed³ do budynku. Postacie sta³y w bezruchu, milcza³y.
ObróciÂłem siĂŞ. -Czy muszĂŞ z wami walczyĂŚ, czy znów mam odpowiadaĂŚ na gÂłupie zagadki aby uzyskaĂŚ to czego chcĂŞ od was- nie traciÂłem czujnoÂści wiedziaÂłem Âże to z pewnoÂściÂą nie ograniczy siĂŞ do kolejnej gÂłupiej zagadki. Ale cóÂż zawsze moÂżna spróbowaĂŚ.
Kobieta puÂściÂła pieczĂŞci i wypowiedziaÂła cichym, melodyjnym gÂłosem. - ZagadkÂą jest to, kto z nas przeÂżyje, a kto zginie - Z drwiÂącym uÂśmieszkiem na twarzy zniknĂŞÂła ci z pola widzenia, a mĂŞÂżczyzna dokoĂączyÂł swoim basowym gÂłosem. - Odpowiedz poprawnie, a otrzymasz czego pragniesz. - Potem skoczyÂł na ciebie z katanÂą w rĂŞku, drugÂą rĂŞkĂŞ trzymaÂł za plecami.
OdskoczyÂłem w przeciwnÂą stronĂŞ do rĂŞki która znajdowaÂła siĂŞ za plecami po czym uÂżyÂłem Hibashiri w kolesia z katanÂą i zamkn¹³em go w kopule ognia. JeÂśli spudÂłuje rzucam w niego lodowÂą bombÂą. Gdyby zaatakowaÂł mnie niewidzialny koleÂś wymuszam wybuch na kopule ognia.

__________________
1000pch-250pch=750pch
MĂŞÂżczyzna zostaÂł zamkniĂŞty w kopule, ale w tym czasie padÂłeÂś ofiarÂą GenJutsu kobiety. TrzymaÂło ciĂŞ wielkie drzewo, a za plecami sÂłyszaÂłeÂś, jak "Âładuje siĂŞ" Rasengan. Wszystko dookoÂła ÂświszczaÂło.
WiedziaÂłem Âże stojÂąca za mnÂą osoba spróbuje mnie zaatakowaĂŚ. Nie wiedziaÂłem co zrobiĂŚ. Na szczĂŞÂście mogÂłem czĂŞÂściowo ruszaĂŚ rĂŞkami. PostanowiÂłem uÂżyĂŚ Gouryuuka No Jutsu i skierowaÂłem go za swoje plecy.

____________
750-300= 450
Najpierw chcê przeprosiæ za trzymanie CIÊ w takim d³ugim evencie.

Wszystko zniknĂŞÂło to by³¹ iluzja, mĂŞÂżczyzna zaÂśmiaÂł siĂŞ basowo i rzuciÂł ci du¿¹ sakiewkĂŞ, potem zabraÂł feralne dokumenty i wróciÂł do swojej chatki.

Nagroda:
+ 500Y, +10 do statystyk, +100Pch
[Misja rangi A]
PodniosÂłem sakiewkĂŞ po czym wyruszyÂłem w stronĂŞ swojego domu.

[nmm]
DrogÂą biegÂł chÂłopak który trzymaÂł w rĂŞku dwurĂŞczny miecz oparty na barku.W pewnej chwili z impetem wyrzuciÂł olbrzymi miecz który poleciaÂł w linii prostej przed siebie.WykonaÂł on kilka pieczĂŞci w biegu i rozmazaÂł siĂŞ w powietrzu pojawiajÂąc siĂŞ przed mieczem i ÂłapiÂąc go.Hmm za wolno?Tak zdecydowanie.Nie raz bĂŞdĂŞ w sytuacji w której bĂŞdĂŞ musiaÂł wykonaĂŚ to bÂłyskawicznie.PomyÂślaÂł chÂłopak o szybkoÂści z jakÂą wykonaÂł pieczĂŞci.CiÂągle biegnÂąc zatrzymaÂł siĂŞ na skraju lasu.ZobaczyÂł on wioskĂŞ OtoGakure.PoprawiÂł miecz i ruszyÂł dalej jednak nie do miejsca które zobaczyÂł.
NMM
Powolnym krokiem sun¹³em ci¹gle do przodu w stronê w kierunku tylko mi znanego miejsca spotkania. NMM
Kiedy opuscilem miasto zaczelem szyko biec w kierunku ktory mi pokazala kobieta.Kiedy tak bieglem zauwazylem leÂśnia scieÂżke i w oddali mĂŞÂżczyzne podobnego do tego opisu."To musi byc ten mĂŞÂżczyzna"Przespiezylem tepa aby dogoniĂŚ mĂŞÂżczyznĂŞ.MĂŞÂżczyzna niew spodziewal sie ze ktos go goni i szedl spokojnie ta ÂścieÂżkÂą.Widac nie zauwaÂżyl mnie.kiedy znajdowalem sie w rowni od niego szybko przyspieszylem i zastawilem mu droge.Powiedzialem:
-Stoj!Jestem Ghori Isuro z wioski Oto.Nakazuje ci oddac torebke ktora ukradles tej biedenj kobiecie,Jesli dobrowolnie tego nie zrobisz to zmusze cie do tego si³¹.Odrzeklem stanowczym glosem
Tak to byÂł ten mĂŞÂżczyzna. RuszyÂłeÂś w jego stronĂŞ , a on zacz¹³ panicznie uciekaĂŚ jednak wiedziaÂł , Âże w takim tempie go dorwiesz. UpuÂściÂł torebkĂŞ na ziemiĂŞ i przyÂśpieszyÂł , jednak nadal Ci nie dorównywaÂł. Dystans dziaÂłaÂła na jego korzyœÌ , w czasie , gdy ty zatrzymaÂłeÂś siĂŞ i podniosÂłeÂś ostroÂżnie torebkĂŞ mĂŞÂżczyzna znikn¹³ w lesie. StwierdziÂłeÂś , ze to nie jest cel twojej misji i musi juÂż wracaĂŚ do tej kobiety. WykonaÂłeÂś zadanie szybko , jednak takie pannice mogÂą mieĂŚ inne poczucie czasu. Gdy tak sobie wracaÂłeÂś do Oto go³¹b zrzuciÂł z powietrza liÂścik. Ty zaciekawiony przeczytaÂłeÂś go na gÂłos :
-Od tej chwili jesteÂś mym wrogiem i przysiĂŞgam , Âże wraz z kolegami CiĂŞ jeszcze dorwiemy. ZapamiĂŞtaj to sobie gnoj** - Po tym jak to przeczytaÂłeÂś , byÂłeÂś w stanie przeÂłkn¹Ì tylko chwilĂŞ. Jednak , gdy przeszedÂłeÂś 50 metrów odzyskaÂłeÂś wiarĂŞ w siebie i swoje moÂżliwoÂści , no i zacz¹³eÂś myÂśleĂŚ logicznie. Teraz tylko musisz wróciĂŚ do tajemniczej sekretarki po nagrodĂŞ no i moÂże usÂłyszysz od niej coÂś wiĂŞcej na temat tego tajemniczego "gangu"
"Nie ma sensu go gonic.Musze sie jak najszybciej udac do tej kobiety i oddac jej torebkĂŞ.Moze dowiem sie czegos wiecej od niej o tym gangu"PoÂśpiesznie opuÂścilem ÂściezkĂŞ na ktorej sie znajdowalem
Kabuto mkn¹³ poÂśród drzew. ByÂł bardzo podekscytowany i podniecony. Mial teraz porwaĂŚ trzech geninów. Zadanie niby Âłatwe, ale najpierw trzeba byÂło takowych znaleŸÌ. UstaÂł w poÂłowie drogi. PomyÂślaÂł, Âże przecieÂż nie moÂże ujawniĂŚ swojej toÂżsamoÂści. RozglÂądn¹³ siĂŞ po okolicy, czy nikt go nie obserwuje ani nie Âśledzi. WykonaÂł kombinacjĂŞ pieczĂŞci i wypowiedziaÂł Shoushagan no Jutsu. Jego wyglÂąd caÂłkowicie siĂŞ zmieniÂł. PrzybraÂł postaĂŚ Musashiego. Czarne dÂługie wÂłosy spiĂŞte gumkÂą. W miejsce miecza wÂłoÂżyÂł tanto. Teraz wyglÂądaÂł jak identycznie jak Kiryjczyk. Nawet gÂłos miaÂł ten sam. ZastanowiÂł siĂŞ gdzie rozpocz¹Ì swoje poszukiwania. NajbliÂżej znajdowaÂła siĂŞ Konoha, wiĂŞc jÂą wybraÂł za swój pierwszy punkt. PrzyspieszyÂł kroku udajÂąc siĂŞ do kraju trawy. <NMM>
Kabuto biegÂł z nieprzytomnym Armurem. CaÂły czas byÂł uwaÂżny i przygotowany do ewentualnej obrony. WiedziaÂł, Âże wyglÂądaÂło to dziwnie. ChÂłopak koÂło 13 lat niesie innego mÂłodzieĂąca. MiaÂł bardzo duÂżo szczĂŞÂścia, Âże to mu siĂŞ udaÂło. Nikt go nie zaczepiÂł ani nie zwróciÂł na niego uwagi. Teraz musiaÂł tylko zanieœÌ to ciaÂło do mrocznego lasu i odebraĂŚ zapÂłatĂŞ. ÂŁowca nagród bĂŞdzie zadowolony, Âże przyprowadziÂłem tego dzieciaka Âżywego. Nie miaÂł czasu na zastanawianie siĂŞ , chciaÂł mieĂŚ juÂż tego z gÂłowy i braĂŚ siĂŞ za nastĂŞpnego. TuÂż przed koĂącem drogi zatrzymaÂł siĂŞ i ponownie wypowiedziaÂł Shoushagan no Jutsu. ZamieniÂł siĂŞ w Armura. Teraz juÂż byÂł przed wejÂściem do mrocznego lasu, wiĂŞc to nie miaÂło znaczenia. RuszyÂł do mĂŞÂżczyzny. <NMM>
Kabuto wyglÂądajÂący jak Armur ruszyÂł szybko przez ÂścieÂżkĂŞ. Na ramieniu miaÂł poÂłamanego ZukĂŞ. MiaÂł on rĂŞce w gipsie. Dwudziestolatek przez drogĂŞ zastanawiaÂł siĂŞ jak zrobiĂŚ teraz z jego osobÂą. PrzecieÂż nie zamieni siĂŞ w osobnika z zepsutymi rĂŞkoma. Teraz nie miaÂł czasu by tak o tym rozmyÂślaĂŚ. Krew zaczĂŞÂła pÂłynÂąc w nim coraz szybciej. PosiadaÂł juÂż drugie ciaÂło. W poÂłowie drogi zatrzymaÂł siĂŞ i rozejrzaÂł ,czy nikt Go nie obserwuje lub nie Âśledzi. Po upewnieniu siĂŞ ,Âże teren jest czysty rusza dalej. "CaÂłkiem sprawnie mi to wszystko idzie, jeszcze parĂŞ dni i ukoĂączĂŞ to zlecenie". UdaÂł siĂŞ w stronĂŞ mrocznego lasu. <NMM>
Wracam z Konohy i ruszam w stronĂŞ mrocznego lasu. Na barku mam Qiuzo. Tym razem jestem pod postaciÂą Armur ponownie, poniewaÂż osoba Zuki w ogóle siĂŞ nie nadawaÂła. Te rĂŞce jego w gipsie. Jak miaÂłbym niby go porwaĂŚ... Teraz juÂż mam ostatniego z trzech geninów. Moje zadowolenie, radoÂśc i podniecenie siĂŞgaÂły zenitu. ByÂłem caÂły uradowany, ale to byÂło mroczne. ChciaÂłem zabiĂŚ go tutaj i teraz. Lecz siĂŞ powstrzymywaÂłem. wiedziaÂłem, Âże czeka na mnie ostateczna zapÂłata. Szybko przyspieszyÂłem kroku i udaÂłem siĂŞ w stronĂŞ miejsca spotkania z owym ÂłowcÂą. <NMM>
ZmierzaÂłem do wyznaczonego miejsca. ByÂłem bardzo ciekawy jak potoczÂą siĂŞ sprawy. "Ciekawe po której stronie siĂŞ opowie. Mam nadziejĂŞ, Âże bĂŞdzie tak mÂądry, Âże przyjdzie sam ,a nie przyprowadzi kolejnych do pomocy. To by kosztowaÂło go Âżycie...". MijaÂłem drzewa, na listkach spoczywaÂły kropelki rosy, byÂło przecieÂż bardzo wczeÂśnie. Dopiero co sÂłoĂące wstawaÂło po nocy. OgrzewaÂło swoimi promieniami moje ciaÂło, wiaÂł przyjemny chÂłodny wiatr, mkn¹³em poÂśród przyrody do wioski ukrytej we mgle. <NMM>

Dodane po 8 godzinach 37 minutach:

PrzybyÂłem do mrocznego lasu. ByÂłem niezadowolony z przebiegu spotkania. Trzeba powiadomiĂŚ resztĂŞ towarzyszy. WezwaÂłem swojego kruka, szybko coÂś naskrobaÂłem na kartce papieru i wysÂłaÂłem go do siedziby SO. UbraÂłem swoje okulary i ruszyÂłem w dalszÂą drogĂŞ. <NMM>
Odishu przechodzi³ spokojnie t¹ drog¹, kiedy pomyœla³ ¿e to dopiero pocz¹tek tej drugiej drogi trochê siê za³ama³ ale postanowi³ iœÌ dalej bo wiedzia³ ¿e je¿eli wykona zadania zostanie mu to wynagrodzone. M³odzieniec wyj¹³ kulkê ry¿u z plecaka i zacz¹³ sobie jeœÌ.[NMM]
Gdy doszedÂłem do tego miejsca, ujrzaÂłem dÂługÂą drogĂŞ, a po bokach gigantyczne drzewa. PostanowiÂłem tutaj poczekaĂŚ na Mitsuhide, ale nie miaÂłem zamiaru tak staĂŚ jak gÂłupi. WszedÂłem na najniÂższe ga³êzie drzewa, aby BiaÂłooki mógÂł mnie ujrzeĂŚ bez potrzeby aktywowania DouJutsu.
W koĂącu dotarÂłem... Pod¹¿aÂłem lekkim doœÌ szybkim tempem. ByÂło to tĂŞpo wyĂŚwiczone wiĂŞc mógÂłbym nim tak biegaĂŚ jeszcze caÂły dzieĂą. NiedÂługo musiaÂłem szukaĂŚ Ori-Kuna. "A wiĂŞc tu jesteÂś, no dobrze..."
Stan¹³em ko³o niego i spojrza³em wyczekuj¹co.
BĂŞdziesz tak staÂł, czy moÂże usiÂądziesz?? ZapytaÂłem siĂŞ Mitsu-kun'a dosyĂŚ gÂłoÂśnym tonem. Mam do ciebie kilka spraw... po pierwsze, nie dÂługo musimy znaleŸÌ nowych czÂłonków, aby powiĂŞkszyĂŚ nasze grono. Czy bĂŞdziemy razem podróÂżowaĂŚ, czy osobno?? Po drugie, gdy juÂż zrekrutujemy kilku ninja, chciaÂłbym zacz¹Ì chociaÂż w poÂłowie speÂłniaĂŚ plan Odishu, to znaczy zacz¹Ì skucaĂŚ wioski miĂŞdzy sobÂą. Od której byÂśmy zaczeli? skoĂączyÂłem siĂŞ pytaĂŚ czekajÂąc na odpowiedzi.
Po sÂłowach Orikimaru trochĂŞ siĂŞ skrzywiÂłem ale nie miaÂłem ochoty na sprzeczanie siĂŞ. UsiadÂłem wiĂŞc. -No tak czÂłonkowie... tego drugiego Hyuugi teÂż dawno nie widziaÂłem. Ja siĂŞ do rekrutacji nie nadajĂŞ nie mam siÂły przekonywania. A co do innych spraw... Hm... Trzeba by pogadaĂŚ z Liderem.
-Niespecjalnie interesowa³a mnie ta rozmowa wiêc dla wprawy aktywowa³em Bia³e Oczy i rozgl¹dn¹³em siê po okolicy.
MoÂże i masz racje... odpowiedziaÂłem chÂłopakowi i równieÂż zacz¹³em rozglÂądaĂŚ siĂŞ po okolicy. Zachowuje siĂŞ inaczej niÂż na poczÂątku, zmieniÂł siĂŞ... czy to moÂżliwe, Âże przez tÂą pieczĂŞĂŚ?? pomyÂślaÂłem patrzÂąc od ziemi kierujÂąc swój wzrok w góre ku nieba, i tak siĂŞ zatrzymujÂąc.
DezaktywowaÂłem Kekkei Genkai. "Nikogo nie ma, i dobrze. Ta puszcza wydaje siĂŞ dziwnie spokojna, za spokojna. Ale nie powinienem siĂŞ tym przejmowaĂŚ, pewnie juÂż dali sobie spokój z poszukiwaniami, a nawet jeÂśli nie to w tej chwili nie ma to znaczenia."
-JesteÂśmy sami, wiĂŞc nikt nam nie bĂŞdzie przeszkadzaÂł. Chcesz dalej gadaĂŚ o sprawach, na które i tak na razie nie mamy wpÂływu czy moÂże zrobimy coÂś poÂżytecznego ? -SpojrzaÂłem na Orikimaru, nie wstawaÂłem na razie. Ale miaÂłem juÂż doœÌ siedzenia. ChciaÂłem teÂż zaj¹Ì czymÂś umysÂł.
ZeskoczyÂłem z drzewa na ziemie, utrzymujÂąc siĂŞ na dwóch nogach. SpojrzaÂłem na biaÂłookiego poczym powiedziaÂłem póÂł do siebie, póÂł do Mitsuhide A wiĂŞc udajmy siĂŞ do Iwy... lub moÂże do Kiri?? Nie, nie moÂże to Yuki?? ciÂągle nie mogÂłem siĂŞ zdecydowaĂŚ.
Wci¹¿ siedz¹c na ga³êzi odpowiedzia³em Ori-kun'owi.
-PrzyszliÂśmy tu by trenowaĂŚ a ty juÂż chcesz iœÌ gdzieÂś indziej. JeÂśli juÂż pójdziemy do innej wioski to co w tedy ? PamiĂŞtaj Âże mamy siĂŞ nie rzucaĂŚ w oczy. SwojÂą drogÂą... PowinniÂśmy spotkaĂŚ siĂŞ z Odishu, ale nie mam zielonego pojĂŞcia gdzie go szukaĂŚ.
Po chwili wyj¹³em ze swojego mini plecaka obok pasa maskĂŞ i stój ANBU. Masz jakiÂś problem?? ZapytaÂłem pokazujÂąc caÂły ekwipunek ANBU. Co do mnie to mam przecieÂż techniki, które mnie zamaskujÂą. dodaÂłem po chwili. Powiem ci co chcĂŞ tam robiĂŚ... PrzeczytaÂłem w pewnej ksi¹¿ce, Âże istnieje takie coÂś jak Cursed Seal 2... ChciaÂłbym na niego zasÂłuÂżyĂŚ... ChcĂŞ zacz¹Ì rekrutowaĂŚ nowych czÂłonków... Ale jak sam przed chwilÂą powiedziaÂłeÂś, mamy trenowaĂŚ... JeÂżeli ten ktoÂś siĂŞ nie zgodzi, to bĂŞdziesz miaÂł ten swój trening rzekÂłem do Mitsu-kun'a siadajÂąc na kawaÂłku pnia.
PrzyglÂądajÂąc siĂŞ przebraniu Orikimaru.
-No Âładnie... Nie chcĂŞ nawet wiedzieĂŚ skÂąd to masz. Mówisz caÂłkiem sensownie... Jednak wolaÂłbym najpierw spotkaĂŚ siĂŞ z Odishu. Nawet jeÂśli bĂŞdziemy mieli nowych czÂłonków to i tak bez lidera nic nie zrobimy. MiaÂłeÂś z nim ostatnio jakiÂś kontakt ?
Czyli co, mamy oblecieĂŚ wszystkie wioski, Âżeby go znaleœÌ i z nim porozmawiaĂŚ!? zapytaÂłem doœÌ wysokim tonem. Pozatym, nie nie miaÂłem. DodaÂłem po dwóch sekundach. Nagle poczuÂłem, Âże coÂś chodzi mi po nogach... PodciÂągn¹³em nogawke, a na nogach ujrzaÂłem "oddziaÂł" czerwonych mrówek. No piĂŞknie ku... szepn¹³em poczym zacz¹³em strzepywaĂŚ je, a póÂźniej zabijaĂŚ.
-Ehh... no tak.. -ByÂło mi trochĂŞ gÂłupio, jako Âże rzeczywiÂście straciliÂśmy kontakt z liderem, i wyszÂło boje siĂŞ zrobiĂŚ cokolwiek bez jego obecnoÂści.
"No tak, nie mamy z nim kontaktu, wiĂŞc co moÂżemy zrobiĂŚ ? Jedynie czekaĂŚ, eh... jakie to upierdliwe."
WidzÂąc walkĂŞ Orikimaru z mrówkami zacz¹³em siĂŞ ÂśmiaĂŚ.
Gdy skoĂączyÂłem pojedynek z mrówkami, wróciÂłem na ga³êzie drzewa. Tu bĂŞdzie bezpieczniej pomyÂślaÂłem, sprawdzajÂąc czy nie ma nigdzie korników, ani termitów. SchowaÂłem rzeczy ANBU do swojego mini-plecaka, poczym przybraÂłem wygodnÂą pozycjĂŞ na ga³êzi i zacz¹³em myÂśleĂŚ gdzie moÂże siĂŞ podziewaĂŚ Odishu.
WstaÂłem, nie mogÂłem juÂż wytrzymaĂŚ tego siedzenia.
ZeskoczyÂłem z ga³êzi. Zacz¹³em biec, wbiegÂłem na najbliÂższe drzewo i zacz¹³em po nim biec. TuÂż przy czubku odbiÂłem siĂŞ od niego i zacz¹³em spadaĂŚ w duÂł. ObróciÂłem siĂŞ parĂŞ razy w powietrzu, po czym wylÂądowaÂłem gÂładko na nogi.
- MuszĂŞ siĂŞ trochĂŞ rozruszaĂŚ bo w koĂącu zesztywnieje. Hm... PrzypomniaÂłem sobie coÂś... Ten drugi Hyuuga... któÂż wie co siĂŞ z nim dzieje... Ale byÂła jeszcze z nami jakaÂś dziewczyna, nie pamiĂŞtam jak miaÂła na imiĂŞ. To trochĂŞ dziwne... Âżeby tak nagle caÂła organizacja siĂŞ rozsypaÂła.
To prawda, nie wiem co siĂŞ dzieje z Hiroshim, ale jeÂżeli byÂłeÂś w naszym salonie, powinieneÂś zobaczyĂŚ Âże siedzi sobie skamieniaÂła myÂślÂąc o czymÂś przez caÂły czas. odpowiedziaÂłem na pytanie Mitsu-kun'a. Dlaczego nie chcesz nic robiĂŚ bez zgody Odishu?? Przecie nie jesteÂś juÂż dzieckiem, a on nie jest twoim ojcem... zapytaÂłem biaÂłookiego.
-No moÂże nie zauwaÂżyÂłem jej... Jestem trochĂŞ rozkojarzony. Masz racjĂŞ nie powinienem z siebie robiĂŚ takiego pasa Odishu, jednak wychowaÂłem siĂŞ w klanie w którym posÂłuszeĂąstwo jest wpajane od narodzin. Nic na to nie poradzĂŞ Âże jestem czĂŞÂściowo uzaleÂżniony od ludzi którym sÂłu¿ê.
Xavier szybko biegnÂąc zobaczyÂł dwóch mĂŞÂżczyzn i zawoÂłaÂł ,,Nie wiem kim jesteÂście ,ale uciekajcie nadchodzi ogieĂą.Las siĂŞ pali ,bo jakaÂś dwójka siĂŞ biÂł i wszystko siĂŞ pali ".OczywiÂście Xavier nie sÂłyszaÂł ich rozmowy bo co dopiero biegÂł w ich kierunku .
A niej siĂŞ jara, tym szybciej ta wioska spÂłonie, tym lepiej. A pozatym, dlaczego nas ostrzegasz?? spytaÂłem siĂŞ chÂłopaka, do którego jakoÂś nie daÂżyÂłem sympatiÂą. Mitsuhide, chciaÂłeÂś potrenowaĂŚ... czyÂżbym znalazÂł dla nas worek treningowy?? zapytaÂłem siĂŞ Mitsu-kuna uÂśmiechajÂąc siĂŞ do niego szyderczo. ZeskoczyÂłem z drzewa poczym czekaÂłem na reakcje Xaviera.
"Heh... ale on porywczy." WstaÂłem, poprawiÂłem ubranie, nastĂŞpnie skoczyÂłem na ziemiĂŞ. ByÂłem wyluzowany ale jednoczeÂśnie musiaÂłem mieĂŚ na uwadze reakcje tego goÂścia.
- MoÂżliwe Âże twe intencje sÂą dobre... JednakÂże nasze nie koniecznie. Jednak jeÂśli zaczniesz uciekaĂŚ juÂż teraz moÂże nie bĂŞdziemy ciĂŞ goniĂŚ.
-ObserwowaÂłem Orikimaru jak i tego drugiego, niespecjalnie chciaÂło mi siĂŞ walczyĂŚ z tym nieznajomym. Ale w tej sytuacji musiaÂłem byĂŚ na to przygotowany.
Xavier nie przej¹³ siĂŞ reakcjÂą nie znajomych.OstrzegÂłem was bo myÂślĂŞ ,Âże tak naleÂży, a co do treningu nie da rady ,nie chce zostaĂŚ smaÂżonym kurczakiem ,bÂądÂź czymÂś innym.Nie mam czasu na walkĂŞ i wam teÂż radze uciekaĂŚ duÂżo tu shinobi siĂŞ zbliÂża bo siĂŞ pali jak mówiÂłem.Nie majÂąc ochoty na walkĂŞ ,z powodu palÂącego siĂŞ lasu wolaÂł odejœÌ od nieznajomych i poszedÂł .<NMM>Xavier odchodzÂąc pomyÂślaÂł ,,WyglÂądali na silnych ,choĂŚ do jednego z nich czuÂł sympatiĂŞ ,ale nie wiedziaÂł dla czego .
Co to kur... ma byĂŚ!? Jaja se z nas robi czy co spytaÂłem siĂŞ Mitsu-kun'a spoglÂądajÂąc na oddalajÂącego siĂŞ chÂłopaka. Dziwny chÂłopak...Bardzo dziwny.... pomyÂślaÂłem kierujÂąc swój wzrok na BiaÂłookiego i rzekÂłem Hej ten koleÂś odebraÂł mi apetyt na walkĂŞ... moÂże wrócimy do naszej kryjówki?? miaÂłem nadzeje, Âże Odishu juÂż wróciÂł...
-Heh... No cóÂż rzeczywiÂście dziwak. Niech bĂŞdzie, mieliÂśmy juÂż ma³¹ wycieczkĂŞ, czas wracaĂŚ. -PowiedziaÂłem po czym zacz¹³em iœÌ ÂścieÂżkÂą w stronĂŞ kryjówki. Po paru krokach zatrzymaÂłem siĂŞ i machn¹³em rĂŞkÂą na Orikimaru Âżeby siĂŞ poÂśpieszyÂł. ZaczĂŞliÂśmy razem iœÌ do kryjówki.
"MoÂże spotkamy tam lidera, on na pewno dostarczy nam rozrywki."
<NMN>
Od podróÂży z mrocznego lasu obok Oto, zwolniÂłem trochĂŞ tempo. Co chwile oglÂądaÂłem siĂŞ za siebie czy Mitsuhide mnie nie opuÂściÂł. Czasami nawet musiaÂłem przyÂśpieszaĂŚ gdyÂż biaÂłooki byÂł niezÂłym sprinterem. Po chwili bieg zmieniÂł siĂŞ w maÂły spacerek. ÂŁadnie ci w tej masce powiedziaÂłem do lidera 5 dÂźwiĂŞku, poczym wyszedÂłem za teren wioski dÂźwieku, i udajÂąc siĂŞ w kierunku ukrytej wioski liÂścia.

NMM
Po pewnym czasie uda³o mi siê zmniejszyÌ odleg³oœÌ dziel¹ca mnie i Orikimaru. Jednak nie stara³em siê go dogoniÌ. Wci¹¿ nie by³em zbyt przekonany co do tej misji dlatego postanowi³em czêœÌ drogi przebyÌ w czêœciowej samotnoœci. Rozmyœla³em tak doœÌ d³ugi czas, gdy nagle Ori-kun zwolni³, a wiêc tak¿e postanowi³em zmniejszyÌ têpo chodu a¿ w koùcu do³¹czy³em do Orikimaru. Od tego momentu pod¹¿aliœmy razem w stronê Konohy.
<NMM>
Pod¹¿aÂłem czym prĂŞdzej do Oto-Gakure .ChciaÂłem spotkaĂŚ siĂŞ z Minako-Sensei. Podczas drogi rozmyÂślaÂłem nad tym co powiedzieĂŚ wÂładcy Oto-Gakure o mojej decyzji. CaÂły czas miaÂłem mieszane uczucia, czy aby na pewno jej mówiĂŚ. Po kilku minutach rozmyÂślania poszedÂłem w stronĂŞ wioski.
<NMM>
BiegnÂąc w stronĂŞ pól ryÂżowych i pieniĂŞdzmi do zapÂłaty znalazÂłem siĂŞ na jakiejÂś drodze która byÂła otoczona mnóstwem wysokich drzew. RozglÂądaÂłem siĂŞ wszĂŞdzie poniewaÂż nie znaÂłem tego terenu bo nigdy tu nie przebywaÂłem. BiegÂłem doœÌ dÂługi czas i czekaÂłem aÂż zdarzy siĂŞ coÂś ciekawego, jakaÂś przygoda. Tylko Âżeby nie byÂło mi trudno w dostarczeniu pieniĂŞdzy. Potkn¹³em siĂŞ o korzeĂą który wystawaÂł z podÂłoÂża. JuÂż myÂślaÂłem Âże pieniÂądze mi wypadÂły ale na szczĂŞÂście wszystko zostaÂło w plecaku. BiegnÂąc dalej omijaÂłem róÂżne przeszkody takie jak gÂłazy czy teÂż poÂłamane drzewa. Na szczĂŞÂście byÂły one niewielkie wiĂŞc nie sprawiaÂły mi one zbyt duÂżej trudnoÂści. Po chwili miaÂłem wraÂżenie Âże zrobiÂło siĂŞ tu jakoÂś ponuro i nieciekawie. W oddali sÂłyszaÂłem gÂłosy przeróÂżnych zwierzÂąt. To mnie jednak nie wystraszyÂło bo w koĂącu ninja nie moÂże baĂŚ siĂŞ takich rzeczy. ByÂłem coraz g³êbiej w tym miejscu i nagle obok mnie przeleciaÂł ogromny ptak który trzymaÂł coÂś w swoich szponach. To pewnie byÂła jego upolowana zdobycz. ZapuszczaÂłem siĂŞ dalej i byÂło coraz mroczniej ale ja nie zwracaÂłem uwagi na otoczenie...
Kiedy biegÂłeÂś coraz dalej, nagle przed twojÂą nogÂą wbiÂła siĂŞ strzaÂła... miaÂłeÂś niebywaÂłe szczĂŞÂście Âże bandzior który staÂł 20m. dalej chybiÂł, dziĂŞki czemu ty nie zaznaÂłeÂś Âżadnych obraÂżeĂą. Zaraz kiedy go zauwaÂżyÂłeÂś z pomiĂŞdzy drzew zaczĂŞli wychodziĂŚ nastĂŞpni, jednak ich bronie byÂły przeróÂżne, od Âłuków, sztylety, mieczy, katan do maczug, które wokóÂł siebie majÂą kolce, naliczyÂłeÂś ich 15 ale oni ciÂągle przybywali... nie masz szans na walkĂŞ, na dodatek masz pieniÂądze na plecach co, kiedy siĂŞ o tym dowiedzÂą bĂŞdzie dla nich cennym Âłupem. Kiedy chciaÂłeÂś udaĂŚ siĂŞ w innym kierunku, zauwaÂżyÂłeÂś Âże jesteÂś otoczony... ale przecieÂż znajdujesz siĂŞ pomiĂŞdzy drzewami... moÂże mógÂłbyÂś je wykorzystaĂŚ? Ale wybór naleÂży do ciebie, zrobisz co zechcesz, ale raczej nie zdoÂłasz pokonaĂŚ caÂłej masy przeciwników... ale zawsze moÂżesz spróbowaĂŚ, wybór naleÂży do ciebie.
BiegÂł drogÂą z zawrotnÂą szybkoÂściÂą jakby cos do jedzenia na niego czekaÂło na koĂącu, tak wÂłasciwie to biegÂł w strone bram oto, dosyĂŚ polubiÂł samÂą wioskĂŞ.
<zt>
Kiedy biegÂłem przez drogĂŞ miĂŞdzy drzewami nagle przed mojÂą nogÂą przeleciaÂła strzaÂła. MiaÂłem ogromne szczĂŞÂście Âże mnie nie trafiÂła. Zszokowany zobaczyÂłem kto wystrzeliÂł we mnie tÂą strza³ê. JakieÂś 20 metrów ode mnie zauwaÂżyÂłem jakiegoÂś bandziora. ChwilĂŞ póÂźniej spostrzegÂłem na swojej drodze kolejnych. ChciaÂłem siĂŞ wycofaĂŚ ale otoczyli mnie ze wszystkich stron. ByÂło ich mnóstwo a ja z poczÂątku nie wiedziaÂłem co robiĂŚ. Jak dowiedzÂą siĂŞ o pieniÂądzach w mojej torbie bĂŞdÂą robiĂŚ wszystko Âżeby je zdobyĂŚ JeÂżeli zdecydujĂŞ siĂŞ na walkĂŞ z nimi bĂŞdzie to moja pierwsza bitwa bez zasad z takÂą gromadÂą ludzi (no ludzi to mi nie przypominali ). Jestem sam i jestem zdany tylko na siebie. MyÂślaÂłem o wykorzystaniu w jakiÂś sposób drzew i butelki peÂłnej wody którÂą zdobyÂłem w parku w Konosze (Czyli tu ). Szybko rozejrzaÂłem siĂŞ czy nikt na razie mnie nie atakuje. Wszyscy z poczÂątku tylko powoli siĂŞ zbliÂżali. MiaÂłem okazjĂŞ wypróbowaĂŚ moje jutsu. WyciÂągn¹³em napeÂłnionÂą butelkĂŞ , wyskoczyÂłem w górĂŞ nad przeciwników przede mnÂą i rozlaÂłem wodĂŞ, a nastĂŞpnie w stronĂŞ wody jak i ich uÂżyÂłem techniki Raiseishi co powinno spowodowaĂŚ u nich powaÂżne rany a takÂże oszoÂłomienie. NastĂŞpnie odwróciÂłem siĂŞ do przeciwników stojÂących za mnÂą i postanowiÂłem uÂżyĂŚ jutsu Raikyuu. TworzÂąc k moich rĂŞkach kulĂŞ prÂądu wystrzeliÂłem jÂą w drzewo tak aby spadÂło ono na przeciwników. Moim nastĂŞpnym ruchem ma byĂŚ ucieczka. Szybko wskoczyÂłem na drzewo i miaÂłem zamiar oddalaĂŚ siĂŞ od nich. Zdj¹³em plecak i trzymaÂłem go przede mnÂą tak aby w niego nie trafili. Ale Âłucznik moÂże trafiĂŚ mnie wiĂŞc wyciÂągn¹³em kunai w razie gdyby wróg wystrzeliÂł strza³ê we mnie. BroniÂą w rĂŞku miaÂłem zamiar odbijaĂŚ to czym we mnie rzucÂą czy teÂż wystrzelÂą.

1000- 200[raikyuu]- 150[Raiseishi]= 650
Z poczÂątku twoja akcja dziaÂła bez b³êdnie, przeciwników przed sobÂą udaÂło ci siĂŞ unieszkodliwiĂŚ... przynajmniej kilkoro z nich, ale akcja z przewrócenie drzewa nie przebiegÂła najlepiej... co prawda udaÂło ci siĂŞ uderzyĂŚ w drzewo tak, aby te siĂŞ przewróciÂło, jednak uderzyÂło tuÂż przed przeciwnikami, co spowodowaÂło ich ogÂłuszenie przez chwilĂŞ, nie sÂą to Âżadni ninja przez co zaczĂŞli siĂŞ widocznie trochĂŞ ciebie obawiaĂŚ. W miĂŞdzyczasie ty zaj¹³eÂś siĂŞ ucieczkÂą, ku twojemu zdziwieniu Âżadna strzaÂła nie poleciaÂła w twoim kierunku. Kiedy wszystko siĂŞ uspokoiÂło, juÂż szedÂłeÂś powolnym krokiem, byÂłeÂś coraz bliÂżej celu, kiedy nagle usÂłyszaÂłeÂś szczekanie psów... odruchowo odwróciÂłeÂś siĂŞ i zobaczyÂłeÂś trzy psy, wielkie na metr, wygÂłodzone, widaĂŚ Âże najwyraÂźniej obraÂły sobie ciebie na przekÂąskĂŞ... a moÂże puÂścili je tamci bandyci aby ciĂŞ odnalazÂły, tego nie wiesz i jeÂżeli czegoÂś szybko nie zrobisz moÂżesz siĂŞ nie dowiedzieĂŚ... masz dosÂłownie kilka sekund zanim te miÂłe zwierzÂątka dobiegnÂą do ciebie i zrobiÂą sobie poÂżywienie z twoich przeróÂżnych czĂŞÂści ciaÂła.
Kiedy wszystko juÂż wróciÂło do normy zacz¹³em iœÌ wolnym krokiem ale przyÂśpieszyÂłem Âżeby szybciej wszystko zaÂłatwiĂŚ. Niestety, na drodze pojawiÂł siĂŞ jeszcze jeden problem a mianowicie ogromnie trzy psy stojÂące naprzeciwko mnie. WyglÂądaÂły na gÂłodne. To chyba tamte zbiry które napotkaÂłem wczeÂśniej wypuÂściÂły te wielkie bestie. MiaÂłem juÂż tego dosyĂŚ i postanowiÂłem byÂś bardziej brutalny. StojÂąc daleko od tych zwierzÂąt rzuciÂłem dwa kunaie w jednego psa. Drugi byÂł dla ubezpieczenia. Potem tylko czekaÂłem na efekt jaki przyniesie rzut broni. ÂŻeby jeszcze lepiej siĂŞ ubezpieczyĂŚ wskoczyÂłem na drzewo i patrzaÂłem czy zabijĂŞ tego jednego psa. JeÂżeli zginie albo bĂŞdzie powaÂżnie ranny i nie bĂŞdzie mógÂł siĂŞ ruszaĂŚ, zajmĂŞ siĂŞ pozosta³¹ dwójkÂą. Najpierw miaÂłem zamiar wyskoczyĂŚ na jednego psa i kopn¹Ì go z caÂłej siÂły znajdujÂąc siĂŞ w powietrzu. A z ostatnim psem raczej nie powinno byĂŚ problemu gdyÂż zadam mu kilka ciosów i zwierzak padnie. Nagle coÂś mnie olÂśniÂło. Poco ja tutaj sterczĂŞ i patrzĂŞ skoro mogĂŞ im uciec skaczÂąc po drzewach, a gdyby zaczĂŞÂły mnie goniĂŚ to po drodze zastawiĂŞ puÂłapki jak na przykÂład wbijĂŞ kilka kunai w ziemiĂŞ co skaleczy zwierzĂŞta. Ale to zrobiĂŞ w razie ostatecznoÂści. Tak wiĂŞc kiedy kunai trafi w psa szybko ucieknĂŞ skaczÂąc z jednego miejsca na drugie.
Kunai który wyrzuciÂłeÂś trafiÂł w biednego, bezbronnego pieska, a drugi który leciaÂł tuÂż za nim dobiÂł go Âśmiertelnie. Dwa psy w zÂłoÂści rzuciÂły siĂŞ na ciebie, jednak ty w ostatniej chwili wskoczyÂłeÂś na drzewo co spowodowaÂło iÂż obydwa uderzyÂły w drzewo, i nie wiesz dlaczego, ale po chwili dwaj zaczĂŞli walczyĂŚ miĂŞdzy sobÂą... moÂże im to trochĂŞ zajmie, ale mogÂą siĂŞ równieÂż za chwilĂŞ uspokoiĂŚ, jednak ty szybko wykorzystaÂłeÂś okazjĂŞ i ruszyÂłeÂś w dalszÂą drogĂŞ przeskakujÂąc z drzewa na drzewo, przez co pieski nie mogÂą ciĂŞ dopaœÌ, gdyÂż one takiego triku nie potrafiÂą. ZostaÂło ci juÂż niewiele czasu do spotkania, a dwie niespodzianki jakie spotkaÂłeÂś na drodze trochĂŞ ci czasu ukradÂły. ChciaÂłeÂś przyÂśpieszyĂŚ, jednak kiedy tylko mocniej oparÂłeÂś siĂŞ na ga³êzi stopami, ona pĂŞkÂła, a ty zacz¹³eÂś lecieĂŚ w dóÂł z doœÌ duÂżej wysokoÂści, pod tobÂą nie ma Âżadnych ga³êzi, jednak lecisz pomiĂŞdzy dwoma drzewami, co prawda starymi, ale za to w maÂłej odlegÂłoÂści... moÂże spróbujesz siĂŞ jakoÂś dziĂŞki nim zatrzymaĂŚ... a moÂże wymyÂślisz jeszcze coÂś innego, jeÂżeli nie moÂżesz Âźle skoĂączyĂŚ spadajÂąc z takiej wysokoÂści.

//Odejmij sobie 2 kunai z ekwipunku //
Kiedy zabiÂłem jednego psa, reszta pobiegÂła prosto na mnie. Na szczĂŞÂście szybkim ruchem wskoczyÂłem na drzewo, a te dwa zwierzaki uderzyÂły mocno w drzewo po czym zaczĂŞÂły atakowaĂŚ same siebie. ByÂłem lekko zdziwiony ale takÂże cieszyÂłem siĂŞ Âże nie ruszyÂły w pogoĂą za mnÂą. PrzyspieszyÂłem tĂŞpo Âżeby wykonaĂŚ tÂą misjĂŞ która wydawaÂła siĂŞ prosta w jak najkrótszym czasie. Niestety, kiedy tak skakaÂłem z drzewa na drzewo nagle ga³¹Ÿ o którÂą mocniej siĂŞ oparÂłem zÂłamaÂła siĂŞ a ja spadaÂłem w dóÂł. MyÂślaÂłem Âże zaraz bĂŞdĂŞ powaÂżnie ranny albo zginĂŞ poniewaÂż leciaÂłem z doœÌ duÂżej wysokoÂści. Nie miaÂłem czasu na dÂługie myÂślenie bo miaÂłem tylko kilka, moÂże kilkanaÂście sekund aÂż trafiĂŞ w glebĂŞ. Nagle zauwaÂżyÂłem Âże spadam miĂŞdzy dwoma drzewami które byÂły blisko siebie. WyglÂądaÂły na doœÌ stare i trochĂŞ siĂŞ wahaÂłem, ale to mogÂłem wÂłaÂśnie wykorzystaĂŚ. WbiÂłem jeden kunai w jedno drzewo i drugi w kolejne. To powinno spowolniĂŚ spadanie. Dla bezpieczeĂąstwa napieraÂłem o drzewa moimi nogami Âżeby spadaĂŚ jeszcze wolniej i nic sobie nie zrobiĂŚ. Mam nadziejĂŞ Âże wyjdĂŞ z tego caÂło. To miaÂła byĂŚ tylko misja wylicytowania figurki, a zamieniÂła siĂŞ w bitwĂŞ z róÂżnymi wrogami. Sprzedawca bĂŞdzie mi musiaÂł zapÂłaciĂŚ wiĂŞcej .
Twój pomysÂł na uratowanie siĂŞ z opresji zadziaÂłaÂł doskonale, jednak kiedy tylko znalazÂłeÂś siĂŞ na ziemi, jedno z tych drzew zaczĂŞÂło siĂŞ niebezpiecznie chwiaĂŚ... oddaliÂłeÂś siĂŞ czym prĂŞdzej, kierujÂąc siĂŞ w dalszÂą drogĂŞ. MiaÂłeÂś prawo byĂŚ lekko zdenerwowany iÂż wÂłaÂśnie teraz spotkaÂło ciĂŞ aÂż tyle niespodzianek, miaÂłeÂś nawet nadziejĂŞ Âże limit zostaÂł wyczerpany, jednak kiedy szedÂłeÂś dalej wpadÂłeÂś najwidoczniej w jakieÂś ruchome piaski, czy moÂże jakieÂś bagno, nie byÂłeÂś pewien, ale pewien byÂłeÂś Âże znajdowaÂłeÂś siĂŞ w tym juÂż po kolana, i z kaÂżdÂą sekundÂą twoje ciaÂło znajdowaÂło siĂŞ coraz g³êbiej... kolejna przykra niespodzianka która ciĂŞ dzisiaj spotkaÂła... moÂże to jakieÂś fatum? Masz tylko dostarczyĂŚ pieniÂądze i odebraĂŚ antyk, a tym czasem kolejny raz naraÂżasz swoje Âżycie, jednak teraz nie moÂżesz tak po prostu zawróciĂŚ, nawet jeÂżeli byÂś chciaÂł to jesteÂś unieruchomiony. Nad tobÂą jest jakaÂś ga³¹Ÿ, jednak nie moÂżesz jej siĂŞgn¹Ì, a kiedy coraz to g³êbiej zanurzasz siĂŞ w tym bagienku, tym ta ga³¹Ÿ jest dalej, i poza dalszym zasiĂŞgiem. Albo wymyÂślisz jak jÂą do siebie przyciÂągn¹Ì, albo wymyÂślisz jakiÂś cudowny sposób wydostania siĂŞ z opresji... no albo za chwilĂŞ moÂżesz dÂławiĂŚ siĂŞ tym paskudztwem.
Kiedy udaÂło mi siĂŞ bezpiecznie znaleŸÌ na ziemi, wyciÂągn¹³em kunaie z drzewa i zacz¹³em biec dalej. Bieg nie trwaÂł dÂługo gdyÂż na mojej drodze pojawiÂły siĂŞ ruchome piaski w które wpadÂłem. ByÂłem juÂż tak zdenerwowany Âże kiedy wyjdĂŞ z tego caÂły a przede wszystkim Âżywy powiem temu sprzedawcy Âżeby nastĂŞpnym razem poszukaÂł jakiegoÂś innego miejsca na poszukiwanie tych swoich figurek. Teraz tylko rozmyÂślaÂłem co tu zrobiĂŚ. CzujÂąc strach, zmĂŞczenie a przede wszystkim ogromnÂą zÂłoœÌ przyszÂło mi na myÂśl zdjĂŞcie koszuli, zawiniĂŞcie jej rĂŞkawa do kunaia i wyrzucenie jej w stronĂŞ ga³êzi która znajdowaÂła siĂŞ nade mnÂą. Jeszcze przyszÂło mi do gÂłowy zdjĂŞcie plecaka i koszuli, zawiniĂŞcie rĂŞkawa do plecaka i staraĂŚ siĂŞ zawiesiĂŚ torbĂŞ po³¹czonÂą z koszulÂą na ga³¹Ÿ. JuÂż zacz¹³em zdejmowaĂŚ koszulĂŞ aÂż przyszÂła mi na myÂśl jeszcze jedna i do tego o wiele prostsza rzecz. JeÂżeli w pobliÂżu i na moim widoku leÂży gdzieÂś jakaÂś ga³¹Ÿ (Za pozwoleniem MG) to zaczynam podmianĂŞ uÂżywajÂąc technikĂŞ pod nazwÂą Kawarimi no jutsu co sprawi Âże znajdĂŞ siĂŞ na miejscu ga³êzi a patyk z którym siĂŞ podmieniÂłem bĂŞdzie teraz ton¹³ w ruchomych piaskach. ÂŻeby tylko starczyÂło mi energii na dalsze przygody.

650- 100[Kawarimi no jutsu] (Za pozwoleniem MG)
Przez twoje przemyÂślenia na temat jakby siĂŞ wydostaĂŚ z tych pisaków... straciÂłeÂś trochĂŞ czasu i byÂłeÂś juÂż zanurzony po pas, jednak po chwili wpadÂłeÂś na jakÂże prosty i genialny sposób wyjÂścia z opresji, a mianowicie uÂżycie kawarimi no jutsu, dziĂŞki tej prostej, a jakÂże przydatnej technice, która czĂŞsto ratuje skórĂŞ... tak byÂło i tym razem.
ByÂłeÂś juÂż zdenerwowany, jednak najwidoczniej las zbliÂżaÂł siĂŞ do koĂąca, udaÂło ci siĂŞ w caÂłoÂści dostaĂŚ na miejsce... i nie zgubiÂłeÂś plecaka, ani jego zawartoÂści. Teraz pozostaje ci tylko odszukaĂŚ czÂłowieka z którym masz siĂŞ spotkaĂŚ... co moÂże nie byĂŚ takie proste, gdyÂż nie masz pojĂŞcia jak on wyglÂąda.

//Piszesz posta w tym temacie, a nastĂŞpnie w TUTAJ//
ZatapiajÂąc siĂŞ w piaskach i tracÂąc czas na myÂśleniu wydostania siĂŞ stÂąd byÂłem juÂż w poÂłowie zanurzony. Piaski siĂŞgaÂły mi juÂż po pas aÂż nagle wpadÂłem na Âświetny pomysÂł wybrniĂŞcia z tych tarapatów. W pobliÂżu, na moim widoku zauwaÂżyÂłem ga³¹Ÿ, wiĂŞc postanowiÂłem uÂżyĂŚ Kawarimi no jutsu. UdaÂło mi siĂŞ i ja byÂłem na "wÂłaÂściwym" gruncie a ga³¹zka wÂłaÂśnie tonĂŞÂła w piaskach. IdÂąc zdenerwowany przed siebie w koĂącu zobaczyÂłem koniec lasu. MiaÂłem nadziejĂŞ Âże to równieÂż koniec moich kÂłopotów. Po drodze do "zakoĂączenia" myÂślaÂłem sobie, jak odnajdĂŞ tego mĂŞÂżczyznĂŞ skoro nawet nie wiem jak on wyglÂąda. Jeszcze rozglÂądaÂłem siĂŞ wokóÂł siebie i byÂłem czujny w razie gdyby natkn¹³bym siĂŞ na nowÂą, albo napotkanÂą juÂż wczeÂśniej przeszkodĂŞ. PostanowiÂłem nie zwlekaĂŚ i przyspieszyÂłem moje Âślimacze tĂŞpo. ChciaÂłem w koĂącu zakoĂączyĂŚ te katusze...