Fontanna

Stoją tu pięknie zdobione drewniane ławeczki, które tworzą krąg przed śliczną fontanną. Można przyjść tu usiąść i odpocząć , jest to dobre miejsce dla pary zakochanych osób. Często spotyka się tu młode pary , od których można dostać misję. Fontanna jest oświetlana więc w nocy też można tu przebywać. Właśnie wtedy jest tu najpiękniej , cisza i spokój po ciężkim dniu. W dzień jest tu równie pięknie , jednak czasami bawią się w okolicy dzieci z Konohy.

---

Usiadłem na krawędzi fontanny i zapatrzyłem się w falujące strumienie wody.
Po chwili poczułem leki dreszczyk odprężenia.
-Ale tu jest zaje****ie!
Siadam na ławce...patrzyłam w chmury
"Dlaczego ja...Nie będe dla niego dobra...."Pomyślałam.
Przechadzalem sie w parku i zobaczyłem przy fontannie Yuko. podszedlem do niej - witaj co slychac? - spytalem się.

---

-Normalnie-PowiedziaÂłam
- eee, a , dotarl do Ciebie moj, list?- spytalem sie troche zmieszany
-Nie...-SkÂłamaÂłam
- dziwne , moj uczen stwierdzil ze dostarczyl ci moj list... - zamyslilem sie
-Mo¿e pomyli³ osoby-Powiedzia³am k³¹mi¹c
-A jaki list?-ZapytaÂłam zdzwiona równieÂż kÂłamiÂąc.
- e no wiec , napisalem tam kilka szczerych slow do ciebie- odpowiedzialem coraz bardziej zmieszany
-E tam i tak mnie to nie obchodzi-PowiedziaÂłam przeczÂąco
- naprawde?- zasmucilem sie
-A co tam tylko jakieÂś tam gÂłupoty i takie tam...W dod. Nie lubie czytaĂŚ-KÂłamca nad kÂłamcami ale powiedziaÂłam
skoro nie lubisz czytac to moge ci powiedziec co bylo w tym liscie - powiedzialem
-Nie nie nie naprawde nie trzeba " "Robie z siebie idiotke" O napewno masz inne sprawy niÂż mówienie mi co byÂło w liÂście co pewnie leÂży w Âśmietniku hahaha-Powiedzia³¹m
- dobrze skoro nie chcesz to pojde sobie dalej i nie powiem ci ze w liscie napisalem ze cie kocham - powiedzialem
UdaÂłam,ze tego nie sÂłyszaÂłam
-Ok lece-I zmykneÂłam NMM
" napewno slyszala. list tez przeczytala. w co ona gra? ech niewazne" -poszedlem z tad <nmm>
Przychodzi i usiada na krawĂŞdzi fontanny... patrzy w niebo

Po 1 godzinie odchodzi <NMM>
-Pod chodzĂŞ do fontany *DÂźwiĂŞk pÂłynÂącej wody uspokaja mnie zamykam oczy i [cenzura] tego kojÂącego dÂźwiĂŞku*

Dodane po 31 minutach:

po godzinie odchodze w strone monumentu Hokage
[nmm]
*Pojawiam sie na jakims drzewie i patrze przed siebie nad czyms rozmyslajac*
Siadam na Âławce i patrze na fantonne rozmyÂślajÂąc
*Spojrzalem na przybyla dziewczyne*-Hmm..ona jest z Konohy..sadzac po opasce *powiedzialem sobie pod nosem*
Poczu³¹m czyjeœ szepty i wyje³am kunaia.Powiedzia³am zbli¿aj¹c siê do fotanny
-Powiedz kim jeteœ i co tu robisz!-Powiedzia³¹ a pies zaczo³ szczekaÌ i warczeÌ
*Spojrzalem na dziewczyne i zeskoczylem z drzewa po czym podeszlem do dziewczyny*-Spokojnie...spokojnie ja tu tylko siedze..A tak pozatym nazywam sie Kabuto..
SchowaÂłam kunaia.Pies nie przestaÂł warczec
StaÂłam
-Wiec zeby nie bylo to ci cos wyjasnie..3 Dni temu zawarlem sojusz z ta wioska...a dokladniej jestem z Oto i od teraz te dwie wioski zyja w zgodzie..I kazdy z tad moze chodzic na nasze tereny jak my na wasze *powiedzialem i sie lekko usmiechnolem*
przyszlem poglondac fontanne
-Wiem.Jestem na bie¿¹co z informacjami.
"Nie wiem,czy Oto-gakure moÂżna ufaĂŚ.zaatakowali wioskĂŞ 3 lata temu.I moÂże coÂś planujÂą.By zdobyĂŚ nasze tereny.I zabiĂŚ hokage,bĂŞdĂŞ ich miaÂła na oku-PomyÂślaÂłam
-Cieszy mnie to..No i przepraszam za to ze takjakby cie przestraszylem...
zauwazylem znajoma twaz i podeszlem witaj kabuto witaj yuko
-Hej richarde.Ja siĂŞ niczego nie boje Kabuto.-PowiedziaÂłam
-Widze wlasnie..tylko odrazu z kunaiem *usmiechnolem sie*...A dobra mniejsza z tym...Witaj Richarade *powiedzialem nie spuszczajac wzroku z dziewczyny*
slysze ze znowu ci nieufaja i chca zabic powiedzialem do kabuto
(-.- ona to pomyslala...czytaj uwazniej posty...)
-No to nie wiem gdzie to slyszales..
Co tam u ciebie yuko
=Czy on czyta mi w myslach?Kim...Lub czym on jest=PomyslaÂłam
-Ja teÂż nie wiem-PowiedziaÂłam normalnie
*Podeszlem blizej do dziewczyny i powiedzialem jej do ucha zeby richarade nie slyszal*-Wybacz ale on takjakby proboje dazyc do przerwania sojuszu...wiec nie chcialbym sie z nim klucic...Chciala bys moze sie gdzies przejsc..Oczywiscie jezeli chcesz
yuko czy ktos z twojej druzyny ma zamiar wystapic w turnieju??
ZobaczyÂłem Richarde kiedy szedÂłem. SiadÂłem koÂło fontanny nic nie mówiÂąc. ByÂłem trochĂŞ blady.
OdskoczyÂłam dlaeko od niego wyjmujÂąc kunaia
-Wiedzia³¹m,¿e coœ tu siê krêci-Powiedzia³¹m groŸnie.
-Richarde odsuù siê od niego!-Krzykne³¹m
kabuto sorki za wczoraj ale przyznasz mogles odrazu powiedziec oco chodzi a nie mieszac
-Czy wy wszscy macie namieszane w glowach?...Richarade..najlepsze jest to ze sie wczoraj wszystko wyjasnilo*spojrzalem na nia zdziwiony*
yyy oco chodzi yuko powiedzialem zdezorientowany
SÂłucham rozmowy i wszystkich obserwujĂŞ nic nie mówiÂąc.
makaja zauwazyla gaare witaj gaara powiedzialem
-Witaj Richarde.-powiedziaÂłem patrzÂąc na kumpla.
-Kabuto d¹¿y do zerwania sojuszu.Ja nie ufam Oto.Zw³aszcza po wojnie.-Powiedzia³am zdenerwowana.Czuje jak moc przeze mnike przep³ywa.Ale to z³a moc
-Wy naprawde nie mozecie zrozumiec...ze sojusz to sojusz..jedynie Hokage zrozumiala ze wszystko jest dobrze..
spokojnie yuko maja pozwolenie na pobyt od twojej siostry hokage wienc sie uspokuj
-O niedobrze...tylko nie walka.-powiedziaÂłem.
SiedziaÂłem zmĂŞczony dalej. "To oddawanie krwi mnie trochĂŞ osÂłabiÂło."-pomyÂślaÂłem.
yuko uspokuj sie albo ja to zrobie twozac pieczencie na palcach prawej dloni
Po chwili przypomniaÂłem sobie, Âże Amy przedstawiaÂła mnie Yuko jak byliÂśmy na misji.
-Witaj Yuko.-powiedziaÂłem.
ZÂła chakra.MiaÂła kolor czarny.Kunai gwaÂłtownie zblizyÂł siĂŞ do mojej szyji.
=Yonbi ty stary draniu!=PomyslaÂłam.Moje oczy staÂły siĂŞ czerwone[/i]
"nie, nie to jest za duÂżo jak na jeden dzieĂą."-pomyÂślaÂłem patrzÂąc ze zwÂątpieniem na czakrĂŞ Yuko.
*Spojrzalem na Yuko*-Robi sie nie ciekawie
niema wyjscia yuko zdjolem cienzarki i wykonalem Gogyou Fuuin odcinajac doplyw czakry deona yuko
Zanim richarde zdÂązyÂł zdjÂąc ciĂŞÂżarki znikneÂłam NMM
-Czescia sojuszu bylo bronienie tez ludu konohy i pomaganie im *powiedzialem pod nosem i zniklem*
<NMM>
"teÂż jinchuuriki."-pomyÂślaÂłem i na twarzy pojawiÂł siĂŞ smutek.
"Dlaczego akurat my?"
sorki kabuto ona juz tak jest

Dodane po 40 sekundach:

podnioslem cienzarki i zalozylem je spowrotem
-MuszĂŞ wracaĂŚ do Suny.-powiedziaÂłem do Richarde.
WstaÂłem i idĂŞ do wyjÂścia.
gaara co robisz w konosze

Dodane po 41 sekundach:

pujde z toba co??
-ByÂłem u brata w szpitalu, jednakÂże niepotrzebnie siĂŞ staraÂłem. ChciaÂł mnie oszukaĂŚ i udaÂło mu siĂŞ, bo chciaÂłem okazaĂŚ choĂŚ trochĂŞ dobroci. Widzisz, zawsze jak chce dobrze wychodzi na to, Âże powinienem byĂŚ zÂły i nikomu nie ufaĂŚ. WykorzystaÂł to i porwaÂł HM!.-powiedziaÂłem.

Dodane po 53 sekundach:

-NastĂŞpnym razem juÂż mu nie zaufam. ChodÂź ze mnÂą w takim razie.-dodaÂłem.
to moze ja odbijemy co ty nato
-Nie wiem czy dam radĂŞ, zabrali mi 500ml krwi, bo chciaÂłem mu pomóc. NastĂŞpnym razem nic mu nie pomogĂŞ i masz pozwolenie Âżeby mu wpieprzyĂŚ.-powiedziaÂłem.
hehe jak bym chcial to itak by oberwal a to co powiedziales brzmi bardziej jak zlecenie
-No mo¿e nie zlecenie, ale powiedzia³em ¿ebyœ nie musia³ siê obawiaÌ, ¿e ja siê obra¿ê albo coœ w tym stylu. Albo, ¿e bêdê mia³ pretensje, ¿e zla³eœ mojego brata, nic z tych rzeczy. Mo¿esz laÌ bez oporu.-powiedzia³em.
hehe dobra jak sie nadazy okazja to mozesz namnie liczyc
-DziĂŞki.-powiedziaÂłem.-To co idziemy do Suny?-zapytaÂłem.
dobra w droge prowadz
RuszyÂłem <nmm>
pustynia
poszedlem za gaara

NMM
Przechodzac przez park zauwazyÂłem jakieÂś szamotanie przedemna
trzech meÂżczyzn dwuch dobrzez zbudowanych oraz jeden mizerny i wychudzone chlopiec .
Jeden z Drabów wykreciÂł chÂłopcowi rece za plecy a drugi zamachnoÂł siĂŞ piescia w strone jego twaÂży
Lecz zanim pieÂści dosiegÂła swego celu na jej drodze pojwiÂłem siĂŞ ja zatrzymujac ja kilka centymetrów przed celem
Na twazy Âłobuza pojawiÂło siĂŞ zdziwienie które szybko zmieniÂło siĂŞ w gniew
-PuÂście chÂłopca i przeproscie go a zapomne o caÂłej spawie
Obaj zucili sobie porozumiewawcze spojzenie
Na twazy Âłobuzów pojawiÂły sie uÂśmieszki
-Pewnie Âże go puÂścimy
ni ston ni zowont rzucili sie namnie z obu stron
ich ruchy byly przewidywalne kazdemu atakowi odpowiadaÂłem unikiem
To nie byÂła walka to byÂł taniec moje ruchy oraz predkosci zgraÂły siĂŞ w jeden piekny taniec uników
Kiedy zobaczyÂłem ze obaj przeciwnicy sÂą juÂż wyczerpani nie czekaÂłem na zaproszeni dwoma szybkimi ciosami piesci w brzuch zakaczyÂłem te farse znudzony i zniesmaczony umiejetnosciami moich oponentów.
OdwruciÂłem siĂŞ do chudego chÂłopca ktory przez caÂły czas przygladal siĂŞ walce a teraz nie mugÂł wyjsc z podziwu
-spokojnie chÂłopcze nic ci juz nie grozi zajme siĂŞ tymi huliganami kilka dni odsiadki dobze im zrobi
znilem z dwoma mezczyznami na plecach
jeszcze zdozyÂłem uslyszec sÂłowa chlopca które brzmiaÂły
-dziekujee...
(NMM)
UsiadÂłem przy fontannie i obserwowaÂłem jak spadajÂące kaskady wody rozbijajÂą niemal równÂą taflĂŞ wody. ZamyÂśliÂłem siĂŞ na chwilĂŞ, napiÂłem siĂŞ zielonej herbaty, poÂłoÂżyÂłem siĂŞ na murku otaczajÂącym fontannĂŞ i zamkn¹³em oczy. Po dÂłuÂższej chwili usÂłyszaÂłem ciche mruczenie, a potem ciĂŞÂżar czterech Âłap na brzuchu. PrzestraszyÂłem siĂŞ i wpadÂłem do fontanny, to coÂś zrĂŞcznie skoczyÂło na murek.
- Co do... - krzykn¹³em by po chwili zmiarkowaÌ trochê ton - kotek?!?
Wsta³em i podesz³em do tego ma³ego czarnego cwaniaka i pog³aska³em go. Ten zacz¹³ siê ³asiÌ. Zauwa¿y³em, ¿e nie mia³ obro¿y, a by³ doœÌ du¿y, bo czterdziestocentymetrowy wzrost nie nale¿y do najmniejszych i dobrze wykarmiony. Postanowi³em go zatrzymaÌ i wsi¹œÌ do domu.
- Chcesz iœÌ ze mn¹ - zapyta³em.
Kot wyraŸniej zacz¹³ siê bardziej ³asiÌ.
- BiorĂŞ to za tak. - powiedziaÂłem - choĂŚ trzeba juÂż wracaĂŚ do domu.
PoszedÂłem do domu, a czarny kot ruszyÂł za mnÂą.
<NMN>
Bieg³am na spacer z trojaczkami. Kiedy zobaczy³am fontannê postanowi³am odpocz¹Ì. Usiad³am na fontannie, a psy zaczê³y ³apczywie ch³eptaÌ wodê.

Po chwili pobiegÂłam dalej.
Przysz³em troszkê odpocz¹Ì i usiad³em sie na fontanie.

Dodane po 8 godzinach 5 minutach:

eh nie chce juÂż mi sie tu siedzieĂŚ ide gdzie indziej <nmm>
PrzyszedÂłem do parku aby odpocz¹Ì i zawrzeĂŚ nowe znajomoÂści. WpatrywaÂłem sie w fontannĂŞ, jak by to byÂło coÂś niezwykÂłego. Po prostu nie mogÂłem oderwaĂŚ od niej oczu lecz cichy szelest dochodzÂący z krzaków odwróciÂł mojÂą uwagĂŞ. Z szybko bijÂącym sercem podszedÂłem do krzaków z wielkÂą determinacjÂą odsÂłaniam je i moim oczom ukazuje siĂŞ Âśliczny maÂły kotek.
-CO jest ma³y? - powiedzia³em. Kot mrukn¹³ i uciek³.
UsiadÂłem spowrotem na Âławeczce i zaczeÂłem podziwiaĂŚ krajobrazy...
Uindo spacerowa³ po parku, a¿ dotar³ do fontanny. Usiad³ na jednej z ³awek i powiedzia³ do siebie-Tak w³aœciwie to nigdy tu nie by³em- i zacz¹³ rozgl¹daÌ siê po otoczeniu. Fontanna by³a dosyÌ ³adna, ale ja wola³em wpatrywaÌ siê w w niebo, gdy¿ napad³ mnie "leù". Po jakimœ czasie uzna³ ¿e czas ruszyÌ siê w koùcu, wsta³ z ³¹wki i poszed³ na plac zabaw.
[NMM]
Przyszed³em i zacz¹³êm ogl¹daÌ jak fantanna wylewa z siebie kaskady wody w pewnym momencie woda ukszta³towa³a siê w twarz I hokage. Nagle twarz hokage znik³a. Jestem ju¿ tu drugi raz i ci¹gle widze coœ nowego pewnie dlatego mi sie tu tak podoba musze wpadaÌ tu czêœciej. Po paru chwilach poszed³em dalej.
Uindo przywlókÂł siĂŞ spocony i wykoĂączony nad fontannĂŞ chcÂąc odpocz¹Ì po ciĂŞÂżkiej pracy. UsiadÂł na Âławeczce i rozkoszowaÂł siĂŞ bezczynnoÂściÂą."Ach jak dobrze Âże w koĂącu skoĂączyÂłem"- pomyÂślaÂł delektujÂąc siĂŞ widokiem kaskad wody. JednakÂże to wzmagaÂło w nim pragnienie wiĂŞc zacz¹³ gapiĂŚ siĂŞ w niebo.
PodeszÂłam do Ciebie usiadÂłam na Âławce i zaczĂŞÂłam patrzeĂŚ na strumienie wody wyskakujÂące z podziemia [tzw fontanna ] . ZastanawiaÂłam siĂŞ co robi "Ten jedyny" .
'MoÂże jesteÂś na koĂącu Âświata ... a moÂże tutaj ... gdzie? Daj mi jakiÂś znak ... prosze ...'[/b]
Gdy patrzyÂłem w niebo usÂłyszaÂłem Âże ktoÂś siĂŞ dosiada, obróciÂłem gÂłowĂŞ w TwojÂą stronĂŞ i ujrzaÂłem Ciebie. PatrzyÂłem na TwojÂą piĂŞknÂą twarz, dÂługie brÂązowe wÂłosy i pomyÂślaÂłem-"[I see you!]! Ale Âładna dziewczyna! A ja jestem spocony, wczoraj siĂŞ nie myÂłem i wogóle!"- pomyÂślaÂłem lekko siĂŞ denerwujÂąc. OdchrzÂąkn¹³em i kÂładÂąc rĂŞce na kolanach powiedziaÂłem lekko zestresowany-CzeœÌ. WidzĂŞ Âże zapatrzyÂłaÂś siĂŞ na tÂą fontannĂŞ.

O Jezu ale ciĂŞÂżko siĂŞ pisze w tej osobie
-Ehm.... No tak jakoÂś ....-zawstydziÂłam siĂŞ-A-a-a to Âźle?...
'Jezu .! Co ty wygadujesz Kate?!No fakt ,Âże jest Âładny ale no ... takie gÂłupoty gadaĂŚ?! '
[/b]
Ju¿ odzyska³em nieco pewnoœci ale gdy spojrza³aœ na mnie i zaj¹knê³aœ siê podrapa³em siê po g³owie zak³opotany-Nie, nie o to chodzi...-zacz¹³em poœpiesznie wyjaœniaÌ-le mnie zrozumia³aœ. Po prostu chcia³em jakoœ rozpocz¹Ì rozmowê yy to znaczy no ten, w³aœciwie mi chodzi³o o to ¿ee- widz¹c jak¹ paln¹³em g³upotê staram sie szybko coœ wymyœliÌ, zarumieniam siê lekko. Po chwili koùczê niezgrabnie wypowiedŸ-Eee mnie te¿ ona siê podoba i dlatego pyta³em.
po chwili dodajĂŞ-TeÂż lubiĂŞ sobie na niÂą popatrzeĂŚ-bĂŞdÂąc juÂż praktycznie caÂły czerwony na twarzy.
'Oddychaj oddychaj ....'
-No ... rozumiem ... heh... romantyczna jest nieprawdaÂż ?Gdyby tylko ...
ZajÂąknĂŞÂłam siĂŞ nie wiedziaÂłam co powiedzieĂŚ to znaczy ... nie chciaÂłam tego dokaĂączaĂŚ ... WstaÂłam i podeszÂłam do fontanny ukucneÂłam i pochyliÂłam sie nad wodÂą. Âłzy zaczĂŞÂły mi spÂływaĂŚ po policzkach .
Zaskoczony Twoimi s³owami prawie spad³em z ³awki, przez g³owê przelecia³o mi tysi¹c g³upich myœli. Zanim zd¹¿y³em coœ odpowiedzieÌ posz³aœ do fontanny. "Co ja... zrobi³em coœ g³upiego czy co?"- pomyœla³em zdenerwowany. Chwilê zbiera³em siê po czym podbieg³em do Ciebie. Gdy zobaczy³em ¿e p³aczesz poczu³em uk³ucie strachu. Klêkn¹³em przy Tobie i spyta³em-Co siê sta³o?

Gaiden... nie podglÂądaj
przychodze i siadam na Âławce nieopodal fontanny
Nagle poczu³am siê jakby mi ktos uci¹³ jêzyk .Poraz pierwszy w ¿yciu zosta³am doceniona przez kogoœ .Ktoœ siê zatroszczy³ o mnie .
-Ja ... juÂż nie wiem co mam czuĂŚ ... nie wiem jak mam zyĂŚ ... wszyscy mnie olewajÂą majÂą mnie gdzies ... a ty ... ja nawet nie wiem jak siĂŞ nazywasz a juÂż siĂŞ w pewnym sensie zatroszczyÂłeÂś. Ja nie wiem jak toj est byĂŚ kochanym wiesz... nie jestem taka jak inni ... nie czuÂłam nigdy przyjaÂźni ,troski ... Ale ja nawet nie wiem po co ja Ci to mówie ... wybacz.
WstaÂłam i usiadÂłam na kamiennym brzegu fontanny .Nikogo wokoÂło nie byÂło tylko my . SÂłoĂące juÂż zachodziÂło a mi serce zaczĂŞÂło bic jak oszalaÂłe podchodzÂąc mi do gardÂła. Jeszcze nigdy w Âżyciu sie tak nie denerwowaÂłam .OszalaÂłam ?
-Co siĂŞ ze mnÂą dzieje ....- szepneÂłam pod nosem ...
Spokojnie- powiedziaÂłem. ChciaÂłem jej zetrzeĂŚ ÂłzĂŞ z policzka jednak nie miaÂłem odwagi tego zrobiĂŚ.-Na pewno przesadzasz. Ja teÂż nie mam przyjacióÂł ale jakoÂś sobie radzĂŞ. Na pewno poczujesz miÂłoœÌ-powiedziaÂłem i po chwili ugryzÂłem siĂŞ w jĂŞzyk. WstaÂłem i usiadÂłem obok Ciebie na kamiennym brzegu fontanny i powiedziaÂłem-Nazywam siĂŞ Shisetsu. Teraz juÂż mnie znasz- uÂśmiechn¹³em siĂŞ do Ciebie nieÂśmiale.-Spokojnie jak chcesz to moÂżemy pogadaĂŚ. A ty jak masz na imiĂŞ?- chciaÂłem powiedzieĂŚ jakiÂś komplement jednak jak na zÂłoœÌ nic mi nie przychodziÂło do gÂłowy.
-Ehm.... Kate jestem .
Nie wiedziaÂłam co dalej mam powiedzieĂŚ . StraciÂłam wszystkie sÂłowa ... straciÂłam wszystko.
ZapatrzyÂłam siĂŞ na zachodzÂące sÂłoĂące .
-Lubisz zachody sÂłoĂąca Shisetsu?
Serce waliÂło mi jeszcze mocniej aÂż byÂło sÂłychaĂŚ jak bije.
Kate... Âładne imiĂŞ-powiedziaÂłem cicho, czujÂąc jak szybko wali mi serce-Emm tak Kate lubiĂŞ- powiedziaÂłem, patrzÂąc na sÂłoĂące, po chwili przeniosÂłem wzrok na Kate i poczuÂłem silnÂą ochotĂŞ by siĂŞ do niej przytuliĂŚ-UÂśmiechnij siĂŞ- powiedziaÂłem ÂścierajÂąc palcem ÂłzĂŞ spod jej oka.
PoczuÂłam ten dotyk. PoczuÂłam go. To ... jest niesamowite .ZamknĂŞÂłam oczy po czym powoli je otworzyÂłam i spojrzÂłam Shisetsu . CzuÂłam ,Âże cos w nim jest .SpojrzaÂłam prosto w jego oczy .Nasz wzrok spotkaÂł siĂŞ .

'Malowane serca dwa'
przechodze i widze dwie osoby chym nieeznam ich moze sie przedstawie pomyÂślaÂłem .
PodeszÂłem i powiedziaÂłem
-witam my sie chyba jeszcze nie znamy. Jestem Hyuuga Neji.
PatrzyÂłem dÂługo w jej piĂŞkne szare oczy-ÂŁadnie wyglÂądasz Kate- powiedziaÂłem. JednakÂże po chwili coÂś mnie rozproszyÂło i czar prysÂł. PojawiÂła siĂŞ nowa osoba, która przerwaÂła tÂą romantycznÂą chwilĂŞ. Poirytowany spojrzaÂłem na chÂłopaka. SpojrzaÂłem w jego twarz, miaÂł dziwne oczy. Zdziwiony tym widokiem prawie wpadÂłem do fontanny jednakÂże zÂłapaÂłem siĂŞ Kate w biodrach i odzyskaÂłem równowagĂŞ. Przez to prawie ona wpadÂła do wody lecz szybko przyciÂągn¹³em jÂą do siebie. PrzyciskaÂłem jÂą do swojego ciaÂła czujÂąc niesamowity gorÂąc, sekundy mijaÂły jak minuty lecz w koĂącu wypuÂściÂłem jÂą z objĂŞĂŚ. "To byÂło... niesamowite"- pomyÂślaÂłem, czujÂąc Âże za chwilĂŞ serce wyrwie mi siĂŞ z klatki piersiowej. OchÂłonÂąwszy odezwaÂłem siĂŞ do Nejiego nie pamiĂŞtajÂąc co mówiÂł-IdÂź stÂąd! Nie przeszkadzaj nam!-twardo zanim pomyÂślaÂł co robi.
uslyszalem sprzeczke - i zauwazylem znajomych - Unido widze ze jestes niezwykle uprzejmy dla kolegi z druzyny
zauwaÂżyÂłem ze patrzy na moje ocz ze wielkim zdziwieniem
-jest cos nie tak -zapytaÂłem sie

Dodane po 53 sekundach:

witam sen-sei
Nie wiedzia³am co sie tu dzieje ... Sk¹d ten ³amaga sie wzi¹³ ?! A juz mia³am ... Ah... minê³o ... czemu ... Spuœci³am wzrok . Zamknê³am oczy .
-IdŸ st¹d...- powiedzia³am zaciskaj¹c zêby nie podnosz¹c nadal wzroku -Kto Ci kaza³ tu przyjœÌ co?!
MiaÂłam ochote wstaĂŚ i pójœÌ stÂąd i nie wrócic .Ale nie miaÂłam odwagi. A nawet jeÂśli ... ja chciaÂłam przy nim byĂŚ ... nie chciaÂłam go straciĂŚ ...
Lordzie. sam widzisz ze mialem racje. kierowanie sie uczuciami jest oznaka slabosci - Neji widze ze nie jestesmy tu mile widziani. nie przejmuj sie. niedlugo odwdziecze sie ludziom za okazany szacunek
eh niezli ludzie tutaj sa usmiechnoÂłem sie i powiedziaÂłem
-spokojnie jeszcze bedziesz miaÂła duzo czasu na romantyczne chwile.-muj usmiech byl jeszcze wiekszy
-heh nic nie poradzimy
-To wyobraÂźcie sobie prosze jakbyÂście siĂŞ czuli gdyby tak ktos Wam przerwaÂł w takiej chwili co?!MiÂłoby Wam byÂło ?! Prosze Was ... zrozumcie ,Âże chcemy zostaĂŚ sami na chwile ....
MówiÂłam dalej ze spuszczona gÂłowÂą . MyÂślaÂłam ,Âże siĂŞ znowu popÂłacze... ale nie mogÂłam ... nie przy nim .. nie przy moim bracie . ZobaczyÂłby jaka jestem sÂłaba .ZacisnĂŞÂłam piĂŞÂści .ByÂłam bliska pÂłaczu ...
-Hej spokojnie- uÂśmiechnolm sie do niej .
-chciaÂłem sie tylko zaprzyjaznic.
-W takiej chwili to ja jestem zajĂŞta ...przepraszam ale moÂże innym razem co?
Wci¹¿ by³am zdenerwowana . Zda³am siê na ma³y uœmiech.
-rozumiem ciĂŞ i przepraszam .
Innym razem to moÂże teraz jestem Neji . - UÂśmiechnoÂłem siĂŞ i wyciaglem reke
-Chyba sie nie zrozumieliÂśmy ... innym razem teraz jestem zajĂŞta . MoÂżesz juÂż sobie pójœÌ ... Neji?
MyÂślaÂłam ,Âże eksploduje zaraz.
heh beznadzieja nie nieodpuszcze schowaÂłem reke i usiadÂłem sie na Âławeczce

Dodane po 9 minutach:

po paru minutach odchodze <nmm>
Uindo by³ niezwykle speszony i zbity z tropu. Nie doœÌ ¿e jakiœ Neji go z³apa³ na rozmowie z t¹ Kate, to jeszcze mistrz. "Co za upokorzenie"- pomyœla³.
Wszystko dzia³o siê za szybko, stanowczo za szybko tak ¿e nie nad¹¿a³ z reakcj¹. W koùcu gdy siê uspokoi³ powiedzia³ do Kate-co za natrêt-maj¹c na myœli Nejiego.-Trochê g³upio wysz³o-powiedzia³ speszony. W uszach odbija³y mu siê jej s³owa oraz wyra¿enie "bêdziecie mieli jeszcze du¿o czasu na romantyczne chwile" Nejiego. W koùcu spyta³-No i jak siê czujesz Kate? Przepraszam ¿e wtedy Ciê z³apa³em- powiedzia³ myœl¹c ciep³o o chwili gdy j¹ obj¹³.
-Ehm... nic nie szkodzi ... byÂło ... eehm... nawet.. no ... fajnie ... ekhem .
ZaczerwieniÂłam siĂŞ i zdobyÂłam siĂŞ na maÂły uÂśmiech w TwojÂą stronĂŞ .
-To na czym staneliÂśmy ?
Eeee serio pytasz?-zaczerwieniony czekam na potwierdzenie po czym przeÂłykam gÂłoÂśno ÂślinĂŞ i biorÂąc g³êboki wdech ObejmujĂŞ CiĂŞ w piase i szybko puszczam. CaÂły czerwony drapiĂŞ siĂŞ po gÂłowiĂŞ i mówiĂŞ cicho-No eee tak wyszÂło Âże wÂłaÂśnie na tym- po czym ÂśmiejĂŞ siĂŞ nerwowo.
-Heh ... sÂłodki jesteÂś .
Jezu ... co ja wygaduje no ...
Nagle uÂśmiech znikn¹³ z mojej twarzy . ZamyÂśliÂłam siĂŞ .PatrzyÂłam na Âławke , na której poprzednio siedziaÂłam z ... nim . Kto wie ... moÂże to akurat ten jedyny?
-Nie wiem ... co powiedzieĂŚ ...
"SÂłodki..."- powtórzyÂł w myÂślach zaskoczony Uindo a wyraz jego twarzy moÂżna byÂło okreÂśliĂŚ w tym oto sÂłowie- "ke?" Shisetsu powtarzaÂł w myÂślach-"SÂłodki, sÂłodki". Gdyby tylko mógÂł byĂŚ bardziej czerwony niÂż byÂł pewnie zaczerwieniÂłby siĂŞ mocniej ale byÂło to juÂż niemoÂżliwe. SzumiaÂło mu w gÂłowie, tego wszystkiego byÂło za duÂżo. Emm miÂła jesteÂś Kate. Ja teÂż nie wiem co powiedzieĂŚ. MoÂże wiĂŞc...- jednakÂże zgubiÂł wÂątek. SÂłoĂące juÂż zaszÂło, spojrzaÂł na gwiazdy-Wiesz co... jesteÂś Âładniejsza niÂż te wzsystkie gwiazdy-powiedziaÂł.
ByÂłam zaskoczona ... On ... Eh.... ByÂłam caÂła czerwona .
-Hmm.... dziĂŞki
Wiesz.... czuje siĂŞ ... jabym byÂła teraz z kims bliskim . Wiem ,Âże to siĂŞ wydaje troche gÂłupie .. ale to prawda .
Zaczê³am siê troszeczke trz¹œÌ .
-Ale zimno nie ?
"Ona przesadza"- pomyœla³em. Jest ju¿ lekko ciemno wiêc nie widzê ju¿ tak wyraŸnie ¿e siê rumienisz. -"to wszystko siê dzieje za szybko"- pomyœla³em. Siedzia³em nie wiedz¹c co powiedzieÌ a¿ w koùcu powiedzia³em-Wiesz co Kate... muszê iœÌ ju¿ do domu, jestem wykoùczony. Gomenasai. Mam nadziejê ¿e jeszcze kiedyœ siê spotkamy-skoùczy³em i czeka³em na Twoj¹ odpowiedŸ.
-A-ale no ...
Uindo chcia³ ju¿ odejœÌ, uspokojony nieco ale dziewczyna coœ b¹ka³a pod nosem. Westchn¹³ i zapyta³- Co jest? Wiesz co mia³em iœÌ do domu ale mo¿e chodŸ do Ichiraku na Ramen.Co? Co ty na to?-zapyta³
-Ehm ....- zawstydziÂłam siĂŞ- Hm.... z chĂŞciÂą - uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ kÂącikiem ust .
Wiêc chodŸmy- powiedzia³em i ruszy³em w wiadomym kierunku. Najpierw jednak wyci¹gn¹³em do Ciebie d³où i pomog³em wstaÌ.

[NMM ja i Kate ]
Zmêczona po ca³ym dniu postanowi³am usi¹œÌ sobie na ³aweczce ko³o fontanny i popatrzec w niebo.By³o pe³ne bia³ych chmurek .Ptaki œpiewa³y . Zamknê³am oczy i zatopi³am siê w marzenia .
PrzyszedÂłem nad fontannĂŞ chcÂąc odpocz¹Ì nieco od stresujÂącego Âżycia Shinobi. PodszedÂł do fontanny i po chwili wahania zanurzyÂł rĂŞce w wodzie po czym zacz¹³ chlapaĂŚ sobie na twarz. OrzeÂźwiony odwróciÂł siĂŞ w stronĂŞ Âławek i zauwaÂżyÂł Kate. PodszedÂł do niej i przywitaÂł siĂŞ zapominajÂąc Âże ma mokrÂą twarz-Ohayo Kate-san
KtoÂś przerwaÂł mi chwile myÂślenia , chwile spokoju .OtworzyÂłam oczy , westchnĂŞÂłam po czym sopjrzaÂłam przed siebie . To byÂł Shisetsu .
-Ehm.... Ohayo Shisetsu .
PrzeÂłknĂŞÂłam Âśline po czym znów westchnĂŞÂłam .PochyliÂłam gÂłowe na dóÂł i zamknĂŞÂłam oczy .WÂłosy mi spadaÂły ku ramionom. Nie byÂło widac mojej twarzy .
Hej-przywita³ siê raz jeszcze. Uœwiadomi³ sobie stan swojej twarzy i zak³opotany szybko wytar³ j¹ w bluzkê gdy Kate spuœci³a g³owê. Po chwili uzna³ ¿e to by³ trochê g³upi pomys³ gdy¿ teraz ma mokr¹ bluzkê i Kate mo¿e siê z niego œmiaÌ. Jednak¿e machn¹³ na to rêk¹ i przysiad³ siê do kole¿anki-Co s³ychaÌ?-zapyta³ patrz¹c na dziewczynê.
-A nic zmĂŞczona troche jestem. A u Ciebie?
Po chwili pochylona z Âłokciami na kolanach odwróciÂłam gÂłowe w strone Shisetsu. SpojrzaÂłam w jego oczy peÂłne blasku dziennego sÂłoĂąca ,peÂłne energii , peÂłne uczuĂŚ .
Zapatrzy³¹m siê jak g³upia . A mmo¿e on myœli w³aœnie tak o mnie ,¿e jestem g³upia .Nie wiadomo .Gdybym mog³a czytaÌ w ludzkich myœlach ... wiedzia³abym . Niew mog³am zamkn¹Ì oczu ... nawet nimi mrugn¹Ì . S³ysza³am tylko moje myœli i szum wody .
Aa u mnie dobrze. CzujĂŞ natchnienie, chyba niedÂługo nauczĂŞ siĂŞ nowej techniki ÂżywioÂłu Fuuton. To mój ulubiony. A Ty jaki ÂżywioÂł lubisz najbardziej? Ja uwielbiam wiatr...-skoĂączyÂł Uindo, rozmarzywszy siĂŞ. Zamkn¹³ oczy i zobaczyÂł siebie na wysokiej skarpie,stojÂącego na wietrze. NiemalÂże czuÂł powiew wiatru na twarzy. MajÂąc zamkniĂŞte oczy uÂśmiechn¹³ siĂŞ.
-Wszystkie uwielbiam . Powiedzmy ,Âże ÂżywioÂły to moje pasja .
PodniosÂłam gÂłowe do góry i uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ lekko kÂącikiem ust .
Ech to hmm fajnie. Mój klan nigdy nie miaÂł jakiegoÂś wiĂŞkszego znaczenia ale naszÂą specjalnoÂściÂą sÂą TaĂące i Fuuton. KiedyÂś Ci poka¿ê techniki klanowe.-mrugn¹³ do niej otwierajÂąc oczy-Bardzo Âładnie wyglÂądasz gdy siĂŞ uÂśmiechasz-dodaÂł.
-Eh ... DziĂŞki .Ale ja ... nie lubie siĂŞ uÂśmiechaĂŚ .To nie jest w moim stylu .
Zacz¹³ wiaÌ wiatr . Zamknê³am oczy i ws³ucha³am siê w niego . W³osy zaczê³y mi lekko powiewaÌ . Czu³am siê jak nigdy dot¹d .
Jak chcesz.-powiedziaÂł czujÂąc miÂły wiaterek. PomyslaÂł Âże przy wysiÂłku mógÂłby wytworzyĂŚ z wÂłasnego ciaÂła wiatr i pomyÂślaÂł-"MuszĂŞ siĂŞ w koĂącu nauczyĂŚ jakieÂś nieofensywnej powietrznej techniki."- gdy Kate odpowiedziaÂła kontynuowaÂł rozmowĂŞ-JakÂą masz naturĂŞ Chakry? Zgadnij jakÂą ja mam[tylko nie patrz w profil ] a ja zgadnĂŞ jakÂą ty masz okej?
-Heh ... po tej rozmowie nie trudno zgadn¹Ì xP Fuuton?
PowiedziaÂłam z uÂśmiechem w jego strone .
Faktycznie rozgryzÂłaÂś mnie-powiedziaÂłem ÂśmiejÂąc siĂŞ -A mnie siĂŞ wydaje Âże ty masz...- zacz¹³em siĂŞ zastanawiaĂŚ. "MówiÂła Âże lubi wszystkie a wiĂŞc to nie jest Âżadna podpowiedÂź. A moÂże..."-przyszÂła mu na myÂśl jej reakcja na powiew wiatru-"No cóÂż warto zaryzykowaĂŚ"pomyÂślaÂłem i strzeliÂłem-Hmm teÂż masz Fuuton?- majÂąc nadziejĂŞ Âże trafiÂłem. Nagle poczuÂłem ochotĂŞ by pocaÂłowaĂŚ Kate ale szybko jÂą odrzuciÂłem.
-Nie xP Raiton .
MiaÂłam coraz szerszy uÂśmiech .Nadal patrzyÂłam w jego brÂązowe oczy.
'To jest takie nierealne ' PomyÂślaÂłam .
OdwróciÂłam wzrok w strone fontanny .
'Czemu ja siĂŞ tak przy nim fajnie czuje ? Hm... moÂże to on ....?'
O kurcze Ale Raiton byÂł drugÂą naturÂą na jakÂą stawiaÂłem--zapewniÂł Shisetsu.ÂŻaÂłowaÂł Âże nie trafiÂł ale w koĂącu nic siĂŞ nie staÂło."za to ona trafiÂła..."-pomyÂślaÂł-"Ech fajna z niej w sumie dziewczyna, juÂż mnie potrafi rozszyfrowaĂŚ xP"- Po chwili coÂś przyszÂło mu na myÂśl i powiedziaÂł-Co za paradoks. Nasze natury Chakry sÂą przeciwne. Fuuton neutralizuje Raiton. Czyli jak siĂŞ wkurzysz nie muse siĂŞ baĂŚ-zaÂżartowaÂł.
ZamknĂŞÂłam oczy , uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ zÂłowieszczo kÂącikiem ust i nagle przyÂłoÂżyÂłam reke do szyi Shisetsu.
-Wrecz przeciwnie ... bój siĂŞ .! xDxP Hehe .!
Przez chwilĂŞ naprawdĂŞ poczuÂłem strach, gdy Kate mi groziÂła ale gdy zrozumiaÂłem Âże to Âżart odetchn¹³em z ulgÂą i zÂłapaÂłem jej dÂłoĂą-Dobrze dobrze bojĂŞ siĂŞ!-beznadziejnie próbujÂąc udawaĂŚ przestraszony ton gÂłosu. ZastanawiaÂłem siĂŞ o czym by tu zagadaĂŚ, lecz nie miaÂłem Âżadnego pomysÂłu. CzujÂąc siĂŞ trochĂŞ gÂłupio czekaÂłem aÂż Kate coÂś powie.
Wiatr nadal wiaÂł a my pozostaliÂśmy w bezruchu .Nie wiedziaÂłam co teraz zrobiĂŚ . Ale jednak ... PuÂściÂłam rĂŞke z jego szyi i poÂłoÂżyÂłam na swoim kolanie .
-Heh ... I dobrze .
UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ .
-Wiesz ... tak jakoÂś ... dziĂŞki Tobie zaczynam sie coraz czĂŞÂściej uÂśmiechaĂŚ . I chyba to polubie .
Dziêki.-uœmiechn¹³em siê-Mi³o mi to us³yszeÌ. -odpar³em. Po chwili zastanowienia ci¹gn¹³em-To fajnie. Masz siê staraÌ czêœciej uœmiechaÌ bo cz³owiek uœmiechniêty weseleje.Serio. Co robimy?
-Hehe . Dobrze ...mamo xDxP A nie wiem . A co chcesz?
Mamo ?-powtórzyÂł zdziwiony Shisetsu a zdziwienie odmalowaÂło siĂŞ na jego twarzy- Hmm nie wiem ale nie chce mi siĂŞ juÂż tu siedzieĂŚ. MoÂże siĂŞ gdzieÂś przejdziemy?- po chwili dodaÂł-Co chcĂŞ? CaÂłuska.- i zrobiÂło mu siĂŞ gorÂąco-"Co ty mówisz czÂłowieku?!"-powiedziaÂł do siebie w myÂślach-To byÂł Âżart-powiedziaÂł czujÂąc siĂŞ gÂłupio, po tym co mu siĂŞ wyrwaÂło. Ze stresem czekaÂł na reakcjĂŞ Kate.
UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ i pocaÂłowaÂłam Shisetsu w policzek .
-Wiesz .... ja ju¿ musze iœÌ .Do zobaczenia nastêpnym razem .
WstaÂłam i odeszÂłam powoli majÂąc ,Âże mnie jakoÂś spróbuje zatrzymaĂŚ.
'Jak kocha ..... zatrzyma ... a jak nie to trudno . Wiele rybek pÂływa w stawie... '
Gdy go pocaÂłowaÂła spojrzaÂł na niÂą zaskoczony, zarumieniÂł siĂŞ na caÂłej twarzy. Gdy odchodziÂła szumiaÂło mu w gÂłowie, nie potrafiÂł przyswoiĂŚ sobie tego co przed chwilÂą siĂŞ staÂło, uwierzyĂŚ w to. OniemiaÂły powoli dotkn¹³ rĂŞkÂą miejsca, w które pocaÂłowaÂła go Kate-O... Ona... p ... ppocaÂłowaÂła-bÂąkn¹³, czujÂąc jakieÂś niesamowite ewolucje w brzuchu. SiedziaÂł bez ruchu w miejscu, w którym go zostawiÂła, lecz po chwili otrzÂąsn¹³ siĂŞ i zacz¹³ zastanawiaĂŚ siĂŞ nad tym co siĂŞ staÂło. Gdy Kate juÂż znikaÂła z zasiĂŞgu wzroku zacz¹³ walczyĂŚ ze sobÂą ale w koĂącu puÂściÂł siĂŞ za niÂą biegiem. Gdy byÂł przy niej zapytaÂł-Gdzie mieszkasz?- gdyÂż nic lepszego nie wpadÂło mu do gÂłowy. Nadal czuÂł siĂŞ odurzony.
OdwróciÂłam siĂŞ W strone Shisetsu .
'A jednak ...'
-A co taki jesteÂś ciekawy co?
PowiedziaÂłam z uÂśmiechem .
-Jak chcesz to chodÂź za mnÂą .

<nmm>
Uindo nie wiedzia³ co powiedzieÌ ale w koùcu b¹kn¹³-Niee wiem pytam ¿eby w razie czego wiedzieÌ gdzie mieszkasz i Ciê znaleŸÌ.- po czym poszed³ za ni¹
[NMM]
usiadÂł na Âławeczce w cieniu drzewa.
-MuszĂŞ sobie zapaliĂŚ-powiedziaÂł do siebie-Katon:housenka no jutsu-powiedziaÂł zapalajÂąc wyciÂągniĂŞtego przed chwila papierosa.
zobaczyÂł jak piÂłka turla siĂŞ w jego stronĂŞ.
-Poda pan?-krzyknĂŞÂło dziecko moÂże 5cio letnie
-Jaki pan?-odkrzykn¹³em i kopn¹³em pi³kê.
-Usiad³em na ³awce i zaci¹gn¹³em siê dymem -ach...-.
wchodzi do parku i czeka na towarzyszy
przychodze za Haku
[przychodze pare sekund po gaidenie]
-no wiec co teraz haku??-zapytalem
wiec teraz Wam wszystko wyjasnie - odpowiedzial, usiadl(bo chwilke gadania bedzie ) poczym dodal - jak wiece, albo nie wiecie z organizacja 7 mm mamy wrogie stosunki, lecz nie aktualizowano infomacji o tej organizacji od bardzo dawna. i Tu jest wasza misja. macie na celu zbadanie ilu czlonkow jest na dzien dzisiejszy w tej organizacji, kto ma artefakt, o ile jest w posiadaniu przez kogos z tej organizacji i wyelminowanie swiadkow waszych dzialan o ile to mozliwe.
-Rozumiem...
-A jaka bedzie zaplata-zasmialem sie
-No wiec idzesz gaiden....-zapytalem
-oOo a cos wiadomo o tej organizacji??-tym razem zapytalem haku
usmiechnalem sie - brzmi ciekawie. - powiedzialem
hmm - zamyslil sie przez chwilke poczym odpowiedzial - wiadomo tyle ze Akihiro Kurogane jest liderem i jest jeszcze 2 czlonkow - chwilke zamilkl i dodal - jest mozliwosc ze wynajeli kogos do ochrony na wypadek ataku. nie macie pozostawic po sobie najmniejszych szczegolow, dokladniej chodzi mi o jutsu. bo bedzie to poznij powiazane ze mna a nie pozwole na to zeby niewinni ludzie z wioski ucierpieli pod moja nieobecnosc
- a wiec may nie uzywac zadnych technik? bo chyba nie zrozumialem
-Rozumiem...
-Mam jutsu ktore sie przyda w tej misji ..
-Nehan shouji no jutsu -dodalem
-To ,powinno ulatwc misje no ale dziala tylko na tych ktorzy nie posiadaja techniki "kai" wiec...
-Aj niewazne no to co gaiden ruszamy??-zapytalem
nie o to mi chodzilo - zasmial sie - dokladnie chodzilo mi o to ze w jak najmniejszym stopniu uzywajcie swoich Atutowych technik, np zwiazanych z klanem. a jak ich uzyjecie to sprubujcie je jakos je zatuszowac
zamyslilem sie - no coz to nie bedzie zbyt trudne. podejmiemy sie tego zadania- powiedzialem
-Ja teÂż
-No ale niebede mogl uzywac ninpou choji giga no hyba ze z polaczeniem kokoshi no jutsu...:D
-No wiec... -zapyatlalem
-ruszamy??
to dobrze - odpowiedzial z ulga nastepnie dodal - zaplata bedzie zalezala od tego co sie bedzie dzialo podczas misji -
- skoro wszystko ustalone to ruszamy- powiedzialem
[Ruszylem dalej]
-yeeeeahaaaaa
NMM(Pustynia nara}
przywolalem Nelthariona i poleciaÂłem na nim <nmm>
popatrzyl jak oddalaja sie poczym ruszyl w strone ulicy
<NMM>
*Fontanna... Ulubione miejsce w parku Jounina imieniem Saburo. ByÂł dosyĂŚ wysokim, dobrze zbudowanym szatynem. Mimo, iÂż na takiego nie wyglÂądaÂł, to nie byÂł wcale peÂłnoletni. Oczy jego, jako iÂż miaÂł Sharingana, byÂły czerwone. No, nie liczÂąc trzech czarnych Âłezek w kaÂżdym oku... Karnacja jego blada byÂła, a dokÂładniej mówiÂąc biaÂła. Sam nie wiedziaÂł czemu taki jest, aczkolwiek nie przeszkadzaÂło mu to. PojawiÂł siĂŞ ni stÂąd ni zowÂąd tuÂż przy fontannie i od razu siadÂł na Âławce na przeciwko niej. DokÂładnie przyglÂądajÂąc siĂŞ (o dziwo) niebu, rozmyÂślaÂł o wszystkim i o niczym. Mniej wiĂŞcej póÂł godziny potem po prostu znikn¹³... SiedziaÂł, a chwilĂŞ potem go nie byÂło*
UsiadÂłem w pobliÂżu fontanny i wpatrywaÂłem siĂŞ w falujÂącÂą wodĂŞ

Dodane po 56 minutach:

po jakimÂś póÂł godziny znudzony postanowiÂłem wruciĂŚ do domu
OparÂła siĂŞ o fontannĂŞ patrzÂąc w swoje odbicie w wodzie.
Stan¹³em obok Tayuyi. ÂŚwieÂże powietrze od razu otrzeÂźwiÂło mój umysÂł. - W jaki sposób trafiÂłaÂś do Oto? - zapytaÂłem patrzÂąc na dziewczynĂŞ.
ZobaczyÂł fontannĂŞ i kobiĂŞtĂŞ z fletem. PodszedÂł do fontanny. Witaj kim jesteÂś - powiedziaÂł do kobiety Dante - Ja nazywam siĂŞ Dante - powiedziaÂł podajÂąc rĂŞkĂŞ nieznajomej

Dodane po 8 minutach:

UciekÂł ( nie chce mi siĂŞ czekaĂŚ na odp ) <NMM>
SpojrzaÂła najpierw na Keishiego, potem na Dente.
- Tayuya - odparÂła krótko ignorujÂąc gest wyciÂągniĂŞtej dÂłoni. SpojrzaÂła znaczÂąco na Keishiego.
Troje to juÂż tÂłum.
- DÂłuÂższa historia. ChodÂźmy stÂąd.
" - Rany ja to mam pecha... Zawsze kiedy chcĂŞ porozmawiaĂŚ z niÂą sam na sam ktoÂś musi siĂŞ przyplÂątaĂŚ" - pomyÂślaÂłem niezadowolony. "Ale ten koleÂś jest jakiÂś inny. Silniejszy niÂż ktokolwiek kogo spotkaÂłem" przemknĂŞÂło mi siĂŞ przez myÂśl kiedy uwaÂżniej przyjrzaÂłem siĂŞ Raikage. " - Podobny poziom mocy przejawiaÂła jedynie Kazekage-sama... Kim on jest?" - zapytaÂłem sam siebie. StaraÂłem siĂŞ nie okazywaĂŚ emocji, lecz tym razem byÂło to trudne.
- Jak sobie ¿yczysz. - powiedzia³em patrz¹c z ulga na dziewczynê. ObecnoœÌ Dantego nieco mnie przera¿a³a... - To dok¹d teraz? - zapyta³em.
- Keishi... - powiedziaÂła z naciskiem - preferowaÂłabym jakieÂś mniej publiczne miejsce.
- Wybacz zamyÂśliÂłem siĂŞ - powiedziaÂłem. - To moÂże pójdziemy do Doliny KoĂąca? - zaproponowaÂłem.
- Okay... - wzruszyÂła nieznacznie ramionami i posszÂła.

NMM
RuszyÂłem za niÂą "Do licha chyba nie wypadÂłem najlepiej. Ten caÂły Dante. Nie wiem czemu ale on mnie przeraÂża..." [NMM]
Nie majÂąc co robiĂŚ w domu wybraÂłem siĂŞ zeby jeszcze raz zobaczyĂŚ fontanne. UsyszaÂłem Âłopot skrzydeÂł i zpbaczyÂłem bardzo dziwnego ptaka byÂł caÂły ÂżuÂłty jak kanarek ale duÂżo woĂŞkszy miÂł gruby dziub i mocne czpony. Oczy tego przedziawnego ptaka byÂły rdzawo brÂązowe...
Obserwowa³em te dziwne zwierze douki nie sta³ siê ma³¹ kropk¹ na tle choryzontu...
Przychodzi i siada na ³awce. Relaksuje siê spogl¹daj¹c na fontannê. *Wreszcie tu dotar³em! Czemu Kumogakure jest tak daleko...?* - rozmyœla³, lecz po chwili przesta³, uœmiechn¹³ siê i spogl¹da³ w chmury nie myœl¹c o niczym.

Dodane po 8 minutach:

*A tak w ogóle to po co ja tu przylazÂłem?* - nagle zerwaÂł siĂŞ. *ZresztÂą juÂż tu jestem i to jest niewaÂżne...* ZaÂłoÂżyÂł rĂŞce za gÂłowĂŞ i przymkn¹³ oczy lekko przysypiajÂąc.

Dodane po 51 minutach:

Powoli otworzy³ oczy, jeszcze rozmarzony patrzy w niebo. Przeci¹gn¹³ siê leniwie, wsta³. Rozgl¹da siê po okolicy... *Gdzie s¹ wszyscy? Nic siê tu nie dzieje * - pomyœla³ po czym z gorycz¹ na twarzy odszed³ sam nie wie gdzie.
<NMM>

Dodane po 3 godzinach 41 minutach:

Przychodzi z doœÌ beznadziejnym humorem i niechêtnie k³adzie siê na ³awce na uboczu. *Przecie¿ gdzieœ muszê przenocowaÌ...* - pomyœla³.
SpoglÂądaÂł chwilĂŞ w gwiazdy, potem przewróciÂł siĂŞ na bok i usiÂłowaÂł zasn¹Ì. DÂługo nie zasypiaÂł, lecz po godzinie zamkn¹³ oczy i zanurzyÂł siĂŞ w krainĂŞ snu.

Dodane po 14 godzinach 2 minutach:

PrzebudziÂł siĂŞ zdezorientowany i z bolÂącym karkiem.
- Gdzie ja jestem? - powiedziaÂł do siebie zdziwiony.
Po chwili zacz¹³ sobie wszystko przypominaÌ i popêdzi³ w stronê szpitala.
<NMM>
WchodzĂŞ do parku. Wiadam na trawie i siedze sobie znudzny zaczynam obserwowaĂŚ chmury-ale tu jest spokojnie- pomyslaÂłem rokoszujÂąc siĂŞ bÂłoga ciszÂą...

Dodane po 1 godzinach 28 minutach:

spojÂżaÂłem na zegarek-12 czas ruszaĂŚ na misjĂŞ-powiedziaÂłem i skierowaÂłem siĂŞ drogÂą do Suny

Dodane po 34 sekundach:

(NMM)
Uindo przyszedÂł do parku i odpocz¹³ kilka minut na ÂświeÂżym powietrzu, którego mu ostatnio brakowaÂło. OdpoczÂąwszy kilka minut postanowiÂł siĂŞ rozruszaĂŚ i wykonaÂł kilka ĂŚwiczeĂą. ZmĂŞczywszy siĂŞ udaÂł siĂŞ do Ramen.
[NMM]
Yukimaro usiad³ na ³awce i wyci¹gn¹³ ksi¹¿kê. Po chwili pogr¹¿y³ siê w lekturze...
Do Nary podszed³ Genin i b¹kn¹³-P-przepraszam czy p-pan jest Nara Yuki...M-maro?
Yukimaro od³o¿y³ ksi¹¿kê i spojrza³ na Genina.
- Tak to ja...- powiedziaÂł.
- O co chodzi? - zapytaÂł uÂśmiechajÂąc siĂŞ aby dodaĂŚ geninowi nieco pewnoÂści siebie.
jou-Jounin Uindo prosiÂł Âżeby powiedziaÂł panu o spotkaniu w Dolinie KoĂąca jutro o wschodzie sÂłoĂąca-powiedziaÂł chÂłopczyk.
- DziĂŞki za informacjĂŞ maÂły - OdpowiedziaÂł Yukimaro kÂładÂąc mu rĂŞkĂŞ na gÂłowie
- SpisaÂłeÂś siĂŞ bardzo dobrze - dodaÂł po chwili po czym wybiegÂł z parku. [NMM]
Ch³opczyk uœmiechn¹³ siê po czym pobieg³ w stronê akademii.
[nie ma go xP]
PoÂłoÂży³¹m siĂŞ na Âławce i mówie do siebie
-Ech =.= Âżycie to wielkie podchody...W którym trzeba szukaĂŚ kogoÂś nawet jak nie wiesz kogo =.=-powiedziaÂłam do siebie,po chwili przycinam sobie komara (ZdrzemneÂłam siĂŞ dla maÂło inteligentych)
<biegnie jak szalony i znalaz³ Yuko> o tu jesteœ chcesz iœÌ do Ichiraku na Ramen ze mn¹?
-Chrrr chrrrr- ÂŚpie...
ach Âśpi. nie szkodzi wrzasn¹Ì do ucha <mówi sam do siebie, po chwili krzyczy do ucha> POBUDKA ÂŚPIOCHU!!!!!
-Kso jak dorwe tego kogos kto mi wrzasn¹³ do ucha to mu nogi z **** powyrywam ><- Obudzi³am sie spadaj¹c z ³awki
chyba przesadziÂłem z gÂłoÂśnoÂściÂą
-DziĂŞkuj Bogu,Âże jesteÂś InuzukÂą bo bys juÂż dawno byÂł w drodze na marsa ><
chcesz iœÌ do Ichiraku na Ramen ze mn¹?
-Mi tam wisi-PowiedziaÂłam
to ja idĂŞ do Keiko jak nadal jest w biurze!! <NMM>
-bez komentarza...
Przychodzi i siada na Âławce.

Dodane po 3 godzinach 1 minutach:

Odebra³ wiadomoœÌ od go³êbia pocztowego i wyszed³.
<NMM>
IdĂŞ sobie
Przyszed³ do parku i usiad³ na ³awce g³êboko rozmyœlaj¹c.
Szukam swojego ucznia w parku chodzÂąc dróÂżkÂą. Po kilku minutach widze "pana biaÂłowÂłosego". Podbiegam do niego z tyÂłu Âławki.
- Och tutaj ciĂŞ mam! - mówie po czym zadaje pytanie - coÂś siĂŞ staÂło miĂŞdzy wami ? I gdzie jest Kiba?
- Ehh, kiepska sytuacja... Kiba siê podda³ w ostatnim momencie a ja nie zd¹¿y³em zatrzymaÌ ataku... Porazi³em trochê pr¹dem jego psa, ale nic mu nie jest... Nie wiem, chyba siê obrazi³... - powiedzia³ lekko zmieszany.
- Wiesz mo¿e gdzie go znaleŸÌ ? - pytam siê siadajac ko³o niego - bêdziemy musieli podszkoliÌ kibe bo on zbyt ³¹two rezygnuje.
- Ostatnio widziaÂłem go w klinice weterynaryjnej, ale wyszedÂł przez okno i skierowaÂł siĂŞ do rezydencji Hokage.
- W³¹œnie odwoÂłaÂłem klona który nie widziaÂł go w rezydenji Keiko - powiedziaÂłem zastanawiajÂąc siĂŞ gdzie mógÂł znikn¹Ì mój uczeĂą...
- MoÂże poszedÂł dalej, nie wiem... - odpowiedziaÂł.
- Ja juÂż idĂŞ - mówiÂąc wstaje i robie z fryzury Jottosa czupiradÂło - mószĂŞ udaĂŚ siĂŞ do domu na dÂługÂą medytacje.
<nmm>
PrzyszÂłam i usiadÂłam na Âławce
SzedÂł sobie powolnym krokiem z rĂŞkoma schowanymi w kieszeni. Nagle zobaczyÂł Ami i skierowaÂł siĂŞ w jej stronĂŞ.
-Mogê siê przysi¹œÌ- powiedzia³ i czeka³ na reakcje
PrzyszedÂłem do fontanny, spojrzaÂłem wokuÂł i usiadÂłem na wolnej Âławce by troche odpocz¹Ì. NiebyÂło wystarczajÂąco cicho wiĂŞc niemogÂłem siĂŞ wyciszyĂŚ. SiedziaÂłem sobie i nagle poczuÂłem Âże coÂś mi spadÂło na gÂłowe, odruchowo zrzuciÂłem go tylko samÂą chakrÂą. ByÂłem wyjÂątkowo zdziwiony Âże mi to wyszÂło samo z siebie. ''WczeÂśniejszcze ĂŚwiczenia juÂż coÂś dajÂą''-pomyÂślalem. PodniosÂłem ten sam liœÌ której przedchwilÂą zmuchn¹³em z siebie, obejrzaÂłem go dokÂładnie i zabraÂłem ze sobÂą odchodzÂądz.
pszysz³em do fontanny i usiad³em by odpocz¹Ì i kiedy odpocz¹³em to posz³em dalej
*Przechodze przez park podziwiajac piekno przyrody, mimo tego wygladam na spietego i ciagle ogladam sie za siebie, jestem niespokojny, przechodze bardzo cicho kolo fontanny zmierzajac do posuadlosci klanu Aburame, wokol mnie wiruje kilka robaczkow.Za fontanna wychodze najblizszym wyjsciem z parku*
[NMM]
pszyszÂłem do fontanny by jej posÂłuchaĂŚ
Siadam na lawce przy fonntanie i mysle moja 1 misja kto by sie spodziewal ze tak szybko i bede wypelnial misje.Po czym wstaje i ide dalej<NMM>
ZnalazÂła park i rozglÂądaÂła siĂŞ. Ten widok byÂł dla niej przepiĂŞkny,widziaÂła teÂż kwiaty wiÂśni i inne takie piĂŞkne rzeczy. Jak juÂż postanowiÂła wczeÂśniej poszukaÂła jakiejÂś Âławki i jak juÂż jÂą znalazÂła to sobie usiadÂła i patrzyÂła w niebo, bo bardzo lubiÂła to robiĂŚ. PomyÂślaÂła sobie teÂż, Âże moÂże ktoÂś z niÂą pogada o czymÂś, ale jak nie to nie przejmowaÂła siĂŞ tym.

Dodane po 2 godzinach 23 minutach:

WestchnĂŞÂła. JuÂż nie chciaÂło jej siĂŞ siedzieĂŚ, wiĂŞc postanowiÂła jeszcze pójœÌ do gorÂących ÂźródeÂł, by byÂło jej jeszcze lepiej.

Poprawa ortów by Haska
Podchodzi do fontanny, po czym robi kilka gestów i mówi pod nosem:

-Otodekata Hiroimono No Jutsu!

Dodane po 8 minutach:

[cenzura] rozmowĂŞ dwóch ludzi:

Nieznajomy 1: SÂłyszaÂłeÂś Kuro podobno wydostaÂł siĂŞ z rÂąk ANBU
Nieznajomy 2: Podobno Akatsuki wydaÂło dowody iÂż jest winny, ale czy to moÂżliwe? Wiemy przecieÂż Âże prowadzili tÂą wymianĂŞ ...
Nieznajomy 1: Cicho! ChodÂź gdzieÂś indziej, tutaj nas mogÂą podsÂłuchiwaĂŚ...

Saki obróciÂł siĂŞ i zobaczyÂł Âże nie ma juÂż tamtych ludzi.

Szlag!

WyszedÂł z parku.

<NMM>
PrzyszÂła Susanoo. (Noc)

UsiadÂła na murku.

WyciagnĂŞla flet

ZaczeÂła graĂŚ

SkoĂączyÂła graĂŚ

SkoĂączyÂła graĂŚ

UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ

PowiedziaÂła "Konnichi Wa..."

ZsiadÂła z murka

poszÂła....
Do parku przyszedÂł Ichisake.... miaÂł gdzieÂś co siĂŞ dzieje wokóÂł, usiadÂł przy fontannie wyj¹³ butelkĂŞ i zacz¹³ piĂŚ....
Gdy Ichisake tak sobie siedziaÂł i miaÂł zacz¹Ì piĂŚ do niego zbliÂżyÂł siĂŞ mĂŞÂżczyzna a raczej pojawiÂł siĂŞ z nikÂąd. Jest ubrany w krwawy strój z maskÂą o trzech twarzach. KaÂżda z nich przedstawia inne uczucie. Ta po jego prawej jest uÂśmiechniĂŞta i radosna, gÂłówna poÂśrodku obojĂŞtna i pusta zaÂś ostatnia ta po lewej zÂła okrutna, peÂłna gniewu. JuÂż Ichisake miaÂł siĂŞ napiĂŚ gdy ten wyciÂągn¹³ szybko w jego strone rĂŞke z zwojem.
- PrzysyÂła mnie mój mistrz który pochodzi z kraju Mizu. RozsÂądziÂł on Âże jesteÂś godny by wykonaĂŚ pewne zadanie ... wszystko jest na tym liÂście.
Zaskoczony wypluÂł sake pod stopy osobnika-Twój mistrz!!?? Zadanie?? Nie zrobicie ze mnie jakiegoÂś pachoÂłka! No chyba ze mowa o jakieÂś nagrodzie....- z tÂą myÂślÂą wstaÂł- no to dawaj.
-Och tak, nagroda jest. Bêdzie ni¹ wszystko co znajdŸiesz po owym przeciwniku mego miestrza. - nagle rpzemyœla³ co powiedzia³ i zamilk³ - ja musze ju¿ iœc zaj¹Ì siê tworzeniem broni dla siebie wiêc nie mam czasu siedzieÌ i rozmawaiaÌ jeœli pan ma wszystko zawarte w tym liœcie. - mê¿czyzna pobieg³ i nagle znikn¹³. Ichisake zaœ pozosta³ sam ze swoj¹ butelk¹ i zwojem.
~niepodoba mi siĂŞ ten jego mistrz..... te maski.... myslĂŞ ¿ê.... CHWILA!!... liczy sie nagroda!!Ruszamy tygrysie!!~pomyÂślaÂł i chwyciÂł za zwój badajac jego zawartoœÌ.
Ichisake otworzyÂł jeszcze zapieczĂŞtowany woskowÂą pieczĂŞciÂą zwój. Jego zawartoœÌ wyglÂądaÂła jak zwykÂły list od Kage zwiÂązany z misjÂą.

Jestem Yoshimitsu wielki wÂładza marionetek smoków z krainy zwanej Mizu. Mieszkam na jednej z czterech wysp Nanju. Przydzielam twojej osobĂŞ tÂą misjĂŞ gdyÂż uwaÂżam iÂż jest w tobie potencjaÂł i sÂłyszaÂłem o jednej z twych marionetek. Zadaniem tym bĂŞdzie usun¹Ì z tego Âświata Akiego Noyomate który zamieszkuje równine Sabaoth. Jego szczególnym miejscem pobytu jest jaskinia pod gÂłazem „rozpaczy” który zostaÂł tak nazwany z powodu napisu który gÂłosi jego nazwĂŞ. Jest on bardzo potĂŞÂżnym lalkarzem który w swej spiÂżarni posiada wiele czĂŞÂści do lalek oraz starÂą marionetke którÂą odziedziczyÂł po przodkach. JednakÂże nie jest ona taka potĂŞÂżna gdyÂż to tylko God Li pijany bóg trzymajÂący dzban miodu. Nagrody nie dostaniesz, chyba Âże weÂźmiesz sobie jego przedmioty.

Ranga zadania: A
Zadanie: ZnajdÂź i zabij Akiego Noyamate
Miejsce rozgrywki misji : Równiana Sabaoth
Wynagrodzenie dla jednego Shinobi: Brak

Zaciekawiony Ichisake udaje siĂŞ na miejsce misji.[NMM]
Bawi siĂŞ wodÂą w fontannie
Przechodze i widze jak¹œ dziewczyne i mowie
-Witaj kim jesteÂś
-Witaj, jestem Uchiha Itana
-Ja jestem Arashi z klanu Hyuuga, a ty zapewne z Uchiha
Tak zgadza sie
-Masz jak¹œ rodzine, sama sie szlajasz po tym parku nie boisz sie
Nie bojĂŞ sie, czego bym miala sie abc?
-Np. mnie przeciez jestem nieznajomym
No w sumie to tak
-A wÂłaÂśnie, czegos tu szukasz bo mi sie tak wydaje.
Niczego nie szukam
-A daÂłabyÂś sie zaprosiĂŚ na ramen
Czemu by nie?
-WiĂŞc chodzmy
A gdzie pójdziemy? Znasz jakieÂś dobre miejsce?
Do Ichiraku ramen chodzmy
Usiad³em sobie w cieniu drzewa,zamkn¹³em oczy i zacz¹³em rozmyœlaÌ...
Przechodzi przez park "W sunie tylko Piasek tu ZieleĂą i woda"
Otworzy³em oczy i siê przeci¹gn¹³em.
-£aaaaach!Och!Chyba uci¹³em sobie drzemkê-stwierdzi³em wstaj¹c-Ech...Ale siê rozleniwi³em.To pewnie przez t¹ walkê-wspominaj¹c o walce jaka mia³a miejsce poprzedniego dnia,spowa¿nia³em.-muszê byÌ silniejszy-pomyœla³em sobie,rozpamiêtuj¹c swoj¹ pora¿kê.Po chwili zadumy,poszed³em siê przejœÌ po Konosze.
(NMM)

Dodane po 1 godzinach 25 minutach:

UsiadÂłem pod drzewem przyjnĂŞbiony bardziej przygnĂŞbiony,niÂż zwykle.SkuliÂłem siĂŞ,aby nie byÂło widaĂŚ mojego Âżalu...

Dodane po 1 godzinach 37 minutach:

Po wielu godzinach uÂżalania siĂŞ nad sobÂą,wróciÂłem do posiadÂłoÂści Senju
(NMM)
szedÂł sobie spokojnie przez park
-ach, jaka tu cisza i spokój- powiedziaÂł sam do siebie
po przejœciu po³owy parku usiad³ na ³awce, a potem zasn¹³ na niej ....
spotkaÂł Samhain'a - Ciekawe kim jesteÂś co? nazywam siĂŞ Benjiro Herman... eee... no tak on Âśpi moÂże siĂŞ przedstawiĂŞ jak siĂŞ obudzi? - powiedziaÂł sam do siebie i czekaÂł aÂż siĂŞ obudzi Samhain

Dodane po 8 minutach:

poszedÂł sobie z nódów <NMM>
Przypadkiem przechodziÂł i zobaczyÂł obcych Shinobi w parku... zatrzymaÂł siĂŞ i powiedziaÂł do nich - Co shinobi z innego kraju robiÂą w konosze... mówcie natychmiast.- ZauwaÂżyÂł Âże jeden jest z Kumo... dodaÂł -przyszedÂłeÂś tu na przeszpiegi tak...??- chwyciÂł kunai w prawÂą rekĂŞ a Maigi staÂł obok niego...

Dodane po 37 sekundach:

poszedÂł za dziwnym shinobi...

<nmm>
obudziÂł siĂŞ
-ciekawe co siĂŞ dziaÂło kiedy spaÂłem?- zadaÂł sam do siebie pytanie, przetarÂł twarz, rozprostowaÂł koÂści i poszedÂł dalej

<nmm>
Przychodzi powoli i siada na Âławce, rozglÂądajÂąc siĂŞ leniwym wzrokiem.

Wstaje i odchodzi.
"Oh... nikogo tu nie ma. W takim razie mogĂŞ zaczynaĂŚ." - ustawiÂłem siĂŞ za krzakami koÂło fontanny i zacz¹³em swój poranny trening TaiJutsu.

Dodane po 1 godzinie:

Po udanym treningu postanowiÂłem pójœÌ do gorÂących ÂźródeÂł trochĂŞ siĂŞ zrelaksowaĂŚ.

NMM
DaÂło siĂŞ sÂłyszeĂŚ doœÌ donoÂśny harmider, jak i róÂżniaste dziwne odgÂłosy. Po chwili moÂżna byÂło dostrzec ich przyczynĂŞ. A byÂł niÂą nie kto inny, jak Akimichi Mumoto w formie wielkiej, toczÂącej siĂŞ kuli. A to skrobn¹³ o jaki pÂłot, a to prawie, Âże zmiaÂżdÂżyÂł kilkoro pieszych. Dziwne tylko, Âże jedzie jako kula, a nie idzie jak czÂłowiek. Po chwili zatrzymaÂł siĂŞ przy fontannie i zmieniwszy ksztaÂłt na normalny stan¹³ przy fontannie do której wsadziÂł rĂŞkĂŞ. StaÂł tak sobie chwilĂŞ, a nastĂŞpnie wsadziÂł do fontanny drugÂą ÂłapkĂŞ(...)

Jako, iÂż nikt tu nie przyszedÂł pomoczyĂŚ Âłapek razem z Mumoto, obraziÂł on siĂŞ, zmieniÂł w pulchnÂą kulĂŞ i poturlaÂł w kierunku siedziby swego klanu(...)
Ide sobie przez park.
wszendzie pusto siadam na lawce.

po 1godzinie

WstajĂŞ podhodzĂŞ do fontanny przyglondam siĂŞ jej trochĂŞ i idĂŞ.

<NMM>
PrzyszÂła do parku trzymajÂąc Keishiego za rĂŞkĂŞ - ÂŁadnie tu czyÂż nie? - zapytaÂła siĂŞ go uÂśmiechniĂŞta i to bardzo..
- Tak... - powiedziaÂłem i nagle posmutniaÂłem... ByÂłem juÂż w tym miejscu... I to z osobÂą, którÂą kochaÂłem...
Co jest? Czemu posmutniaÂłeÂś? - zapytaÂła siĂŞ go widzÂąc , Âże to miejsce musiaÂło mu o czymÂś zÂłym przypomnieĂŚ z przeszÂłoÂści..
- Ja... JuÂż tu kiedyÂś byÂłem... Z dziewczynÂą, która kochaÂłem... - powiedziaÂłem cicho...
"Kuso... Czemu nie mogê o tym przestaÌ myœleÌ? Przecie¿ to przesz³oœÌ... Teraz liczy siê tylko ona..."
MoÂże nie powinniÂśmy byli tu przychodziĂŚ , gdyÂż jak chodzimy po jakiÂś terenach , w których byÂłeÂś z osobÂą , którÂą kochaÂłeÂś ,wspomnienia ci wracajÂą i smucisz siĂŞ.. Ja nie mogĂŞ siĂŞ patrzeĂŚ jak siĂŞ tak smucisz ..PrzeszÂłoœÌ to przeszÂłoœÌ i powinno siĂŞ o zÂłych rzeczach z niej zapomnieĂŚ a nie wspominaĂŚ..- powiedziaÂła i pomasowaÂła go po policzku ,ale juÂż nie miaÂła zamiaru siĂŞ pytaĂŚ o tĂŞ dziewczynĂŞ , gdyÂż to tylko pogorszyÂłoby sprawĂŞ..
- Gomene Sakura... - powiedzia³em i uœmiechn¹³em siê s³abo...
- To nie twoja wina... To ja nie umiem zapominaĂŚ... - dodaÂłem i pocaÂłowaÂłem ja...
To powinieneÂś popróbowaĂŚ zapomnieĂŚ o tych rzeczach , które kiedy kolwiek ciĂŞ zraniÂły - powiedziaÂła zanim jÂą pocaÂłowaÂł i jak juÂż to zrobiÂła caÂłowali siĂŞ namiĂŞtnie tulÂąc siĂŞ do siebie..
- Wierz mi... PróbujĂŞ... - powiedziaÂłem miĂŞdzy pocaÂłunkami... Obrazy Tayuyi stopniowo uciekaÂły z mojej pamiĂŞci... Przynajmniej na razie...
- DziĂŞkujĂŞ za to, ze jesteÂś...
A ja tobie , Âże ty jesteÂś , gdyÂż Âżycie teraz dziĂŞki tobie jest duÂżo lepsze i cieszĂŞ siĂŞ ,Âże jesteÂśmy razem - mówiÂła to miĂŞdzy pocaÂłunkami i uÂśmiechaÂła siĂŞ do niego czule przy tym..
PrzerwaÂłem pocaÂłunki i patrzyÂłem w jej uÂśmiechniĂŞtÂą twarz... Sama jej obecnoœÌ tÂłumiÂła we mnie zÂłe wspomnienia... Jedyne co w tej chwili czuÂłem to spokój... I jej miÂłoœÌ...
Nagle fontanna siĂŞ w tym miejscu zepsuÂła i zaczĂŞÂła tryskaĂŚ we wszystkie strony ochlapujÂąc przez to zakochanÂą parĂŞ. Po chwili byli cali mokrzy i zaczĂŞli uciekaĂŚ od fontanny gdzieÂś na drzewa - O rany co siĂŞ staÂło z ta fontannÂą?!- krzyknĂŞÂła , gdyÂż byÂła w szoku po tym co wÂłaÂśnie siĂŞ staÂło ...
Kiedy pierwszy szok min¹³ zacz¹³em siê œmiaÌ... W œmiechu tym brzmia³a ulga... By³em szczêœliwy...
TeÂż zaczĂŞÂła siĂŞ ÂśmiaĂŚ pod wpÂływem Âśmiania siĂŞ Keishiego i ona byÂła bardzo szczĂŞÂśliwÂą osobÂą i pewno on tak samo..
- Yarre, yarre Jak my teraz wyglÂądamy? - pokrĂŞciÂłem gÂłowa ÂśmiejÂąc siĂŞ cicho... Oboje byliÂśmy przemoczeni...
No w sumie to tak.. to moÂże juÂż wróĂŚmy do siedziby , a tam wysuszymy nasze ubrania i przecieÂż przydaÂłoby siĂŞ juÂż tam wróciĂŚ , bo martwiĂŞ siĂŞ o HM! , Âże ten pala** Sasuke jej coÂś juÂż zrobiÂł..-powiedziaÂła powaÂżniejÂąc ..
- Masz racjĂŞ... Chyba powinniÂśmy juÂż wracaĂŚ... - powiedziaÂłem spokojnie... PrzejechaÂłem rĂŞka po mokrych wÂłosach...
"Nie ma co to byÂł caÂłkiem miÂły prysznic..."
No to idziemy - powiedziaÂła juÂż uÂśmiechniĂŞta , wiĂŞc udali siĂŞ obydwoje w stronĂŞ siedziby Hebi..
[nmm]
{NMM}
UsiadÂł na Âławce przy fontannie i wpatrujÂąc siĂŞ w wodĂŞ, odpoczywaÂł. *Tyle siĂŞ dzieje... A tu taki spokój.* - rozmyÂślaÂł zachwycony chwilÂą.

Po jakimœ czasie zasn¹³.
OtworzyÂł powoli oczy. *Koniec tego dobrego...* - wstaÂł i pobiegÂł.

<NMM>
WbiegÂł do parku i skoczyÂł na fontannĂŞ.
-No dobrze!Co byÂś chciaÂła przeĂŚwiczyĂŚ?TaiJutsu?NinJutsu?A moÂże GenJutsu?-ostatnie powiedziaÂłem z wyraÂźnym obrzydzeniem.
Zaœmia³¹m sie z zachowania ch³opaka
- Sama nie wiem ...zaproponuj coÂś... - odparÂłam
-Twój entuzjazm mnie powala...-jĂŞkn¹³em, zaÂłamujÂąc rĂŞce.Po chwili namysÂłu uÂśmiechn¹³em siĂŞ i wyciÂągn¹³em 4 kunai-kaÂżdy do jednej koĂączyny(stopy teÂż ).ZeskoczyÂłem z fontanny, lÂądujÂąc na sterczÂących kunaiach.
-WiĂŞc dobrze!Zrobimy tak-Ja atakujĂŞ, a Ty siĂŞ bronisz, co Ty na to?-spytaÂłem z chytrym uÂśmiechem.Po chwili dodaÂłem-Walcz, jak chcesz!
StaÂłem tak na kunaiach i czekaÂłem na opiniĂŞ dziewczyny.
Po chwili namysÂłu odparÂłam przygotowujÂąc siĂŞ do obrony
- Zgoda...same TaiJutsu? - spytaÂłam uginajÂąc nogi w kolanach
Nie-odparÂłem szybko-przecieÂż mówiÂłem Ci, Âże moÂżesz walczyĂŚ, jak chcesz, prawda?Poza tym, twój ÂżywioÂł chakry nie nadaje siĂŞ do walki wrĂŞcz-dodaÂłem z uÂśmiechem.
StaÂłem tak przez chwilĂŞ z wymalowanym uÂśmiechem, po czym otworzyÂłem gwaÂłtownie oczy i pobiegÂłem w kierunku Minako-chan, aby jÂą zaatakowaĂŚ kunaiami.
Gdy by³em ju¿ blisko niej, zamachn¹³em siê mocno.
-Inie oszczĂŞdzaj ani mnie, ani siebie!-krzykn¹³em, patrzÂąc na rozwój akcji.
PochyliÂłam siĂŞ i kopnĂŞÂłam go w brzuch , kiedy odsun¹³ siĂŞ na parĂŞ kroków szybko wstaÂłam i uderzyÂłam go w twarz z póÂłobrotu nogÂą. WyjĂŞÂłam kunai
- W takim razie walczmy...jeszcze nie pokazaÂłam swoich umiejĂŞtnoÂści
PozbieraÂłem siĂŞ.UÂśmiechn¹³em siĂŞ i wykonaÂłem Kage Gakure no Jutsu, aby ukryĂŚ kilka klonów w moim cieniu.Nie uÂżyÂłem caÂłej swojej szybkoÂści i miaÂłem nadziejĂŞ, Âże Minako-chan byÂła tego Âświadoma.
-ÂŁadne zastosowanie nóg-uÂśmiechn¹³em siĂŞ.Uderzenia byÂły doœÌ bolesne, ale nie zwracaÂłem na to uwagi.CieszyÂłem siĂŞ treningiem.
Moja mina spowaÂżniaÂła i z ca³¹ szybkoÂściÂą pobiegÂłem do dziewczyny i zacz¹³em jÂą uderzaĂŚ kunaiami, koĂączÂąc podciĂŞciem i po odturlaniu siĂŞ szybko na niewielkÂą odlegÂłoœÌ, dobiÂłem piĂŞtÂą w brzuch..Nie zrobiÂłem jej zbytniej krzywdy, bo tuÂż przed atakiem, odwróciÂłem kunaie drugim koĂącem, co ograniczaÂło atak do stÂłuczeĂą, a dobicie nogÂą nie byÂło wykonane nawet z poÂłowÂą siÂły.
Nie mogÂłem jej zaatakowaĂŚ na powaÂżnie, to mnie przerastaÂło.OdbiÂłem siĂŞ rĂŞkami od ziemi, Âże w razie próby ataku, nie trafi mnie, tylko machnie rĂŞkÂą, bÂądÂź nogÂą w powietrzu, a ja zaÂś, odskoczyÂłem do tyÂłu, bĂŞdÂąc caÂły czas w gotowoÂści.
TroszkĂŞ siĂŞ zdenerwowaÂłam. WiedziaÂłam dobrze , Âże chÂłopak nie uÂżywa caÂłej swojej siÂły. Nie lubiÂłam czegoÂś takiego. To tak jakby byÂł delikatny w stosunku do dziewczyn. WykonaÂłam w bÂłyskawicznym tempie pieczĂŞcie.
- Katon: Housenka no jutsu!! - w Jego stronĂŞ pognaÂły pÂłomyki ognia przez co wykonaÂłam dwa klony które schowaÂły siĂŞ niedaleko mnie. ChwyciÂłam mocniej kunai
- MiaÂłeÂś walczyĂŚ na powaÂżnie
Podskoczy³em wysoko, aby unikn¹Ì ognia.Uœmiechn¹³em siê chytrze do dziewczyny i zawo³a³em:
-Ja mówiÂłem tylko, Âże to TY nie masz oszczĂŞdzaĂŚ ani mnie, ani siebie!Nic nie mówiÂłem na swój temat!-po tych sÂłowach, rzuciÂłem 2 shurikenami w dziewczynĂŞ, a sam wycofaÂłem siĂŞ do lasu, chowajÂąc za drzewem...nie wiadomo, którym.
Z wody wyÂłoniÂła siĂŞ Âżaba z goglami
-WItam was jestem posÂłaĂącem Âżab...-PowiedziaÂł wyjmujÂąc list
-PrzeczytaĂŚ go teraz czy póÂźniej-ZapytaÂł grzecznie
UniknĂŞÂłam shurikenów i nagle zobaczyÂłam ÂżabĂŞ. PodeszÂłam do Niej i powiedziaÂłam
- MoÂżesz teraz....Tano-kun poczeka
Shurikeny zamieniÂły siĂŞ w klony i zniknĂŞÂły.Sam zaÂś wskoczyÂłem na drzewo i obserwowaÂłem zdarzenie.
-Coœ siê sta³o?-spyta³em g³oœno ¿abê, siadaj¹c na ga³êzi.
-Nie....Tylko mam wiadomoœÌ od Yuko-sama-Powiedzia³a ¿abka
//nie wiem, czy dostaÂłaÂś tÂą informacjĂŞ, ale Minako-chan bĂŞdzie dopiero za jakieÂś 45 min..//

-No to wal ÂśmiaÂło!-powiedziaÂłem wesoÂło, opierajÂąc siĂŞ o pieĂą drzewa.ByÂło mi na prawdĂŞ wesoÂło!To byÂł na prawdĂŞ dziwny dzieĂą...moÂże dlatego taki fajny?
(Na GG mi przesÂłaÂła)

Âżabce list siĂŞ wywiaÂł przez wiatr i wpadÂł do fotanny
-Ojoj....-PowiedziaÂł
-Yuko-sama bĂŞdzie zÂła....-PowiedziaÂł wyobraÂżajÂąc siebie i Yuko z Tasakiem XD
Widz¹c gapowatoœÌ ¿aby, prawie zlecia³bym z drzewa, ale na szczêœcie, chwyci³em siê jakiejœ ga³êzi, co mnie przed tym uchroni³o.Zeskoczy³em z drzewa, prosto na murek przy fontnnie, przechwyci³em list i poda³em go ¿abie, mimo wszystko spokojnie.
-Proszê, to twoja zguba-uœmiechn¹³em siê.W takim stanie, w jakim wtedy by³em, ciê¿ko mnie by³o zdenerwowaÌ.
-RozczytaÂłam tylko 2 sÂłowa-PowiedziaÂł gÂłupio siĂŞ uÂśmiechajÂąc
-"Pola** Tre***** -PowiedziaÂł szczerzÂąc zĂŞby
- Czyli to oznacza Polanê Treningow¹....to znaczy raczej , ¿ê musimy tam iœÌ - doda³am z uœmiechem chowaj¹c kunaie
-Ech...no to ruszamy...aha!Dziêki za informacjê!-uœmiechn¹³em siê do ¿aby i znikn¹³em.

<NMM>
RuszyÂłam biegiem za chÂłopakiem machajÂąc Âżabce na poÂżegnanie

< NMM>
Po wyjœciu ze szpitala postanawiam zaczerpn¹Ì powietrza dlatego idê przez park.
<nmm>
WeszÂłam z Gaidenem do parku
przyszed³em z Ayako i zacz¹³em rozgl¹daÌ siê po parku - Ca³kiem mi³o tu - stwierdzi³em
-Ciesze sie ze ci sie podoba-powiedzialam z usmiechem
-Wieczorem, kiedy jest juz ciemno przychodze tu i zwykle patrze w gwiazdy-powiedzialam spogladajc w niebo
poÂłoÂżyÂłem siĂŞ na trawie i równieÂż zacz¹³em spoglÂądaĂŚ w niebo - Nie dziwiĂŞ siĂŞ Âże lubisz to miejsce. Nie doœÌ Âże jest tu piĂŞknie, moÂżna takÂże zaznaĂŚ spokoju - powiedziaÂłem
UsiadÂłam obok Gaidena
-Czlowiekowi czesto jest potrzbena chwila wyciszenia-powiedzialam zamykajac oczy
- Nie pamiêtam kiedy ostatnio mog³em odpocz¹Ì w ciszy - powiedzia³em
-Czyli spodobal ci sie moj pomysl zeby przyjsc tutaj?-spytalam spogladajac na niego
- Tak, jak najbardziej. Mam nadziejĂŞ, Âże masz wiĂŞcej takich dobrych pomysÂłów - powiedziaÂłem
-Moim drugim azylem jest moj dom-powiedzialam kladac sie na trawie
- To moÂże pokarzesz mi swoje mieszkanie? - zapytaÂłem
-Bardzo chĂŞtnie. Bedziesz moim pierwszym gosciem od bardzo dawna-powiedzialam rozpromieniona
- uznam to za zaszczyt - powiedziaÂłem z uÂśmiechem
-No to idziemy-powiedzialam ruszajac w kierunku domu

<nmm>
ruszyÂłem za niÂą wolnym krokiem <nmm>
przychodze ale i tutaj jest pusto ale dla pewnosci okrazam to miejsce w kolo lecz nic nieznajdujac udaje sie w dalsza podruz po konosze.

NMM
PodbiegÂłem do fontanny i usiadÂłem na niej, chowajÂąc twarz w dÂłoniach...byÂłem zaÂłamany i wÂściekÂły.
Przybieg³am za Tano-kun. Zobaczy³am Go przy fontannie. Podesz³am do Niego powoli i stanê³¹m nad nim. Zamknê³am oczy
- Wybacz...nie powinnam zaglÂądaĂŚ do tej teczki...-dodaÂłam cicho
Nie reagowaÂłem przez dÂłuÂższÂą chwilĂŞ.ByÂłem zÂły, zrozpaczony i zawstydzony.
-Czemu?Czemu?Czemu...-powtarzaÂłem, dr¿¹c z nerwów.Nie czuÂłem siĂŞ ani Âźle, ani fatalnie...byÂło ze mnÂą duÂżo gorzej...
Spuœci³¹m smutna g³owê
- NaprawdĂŞ przepraszam...nie chciaÂłam Cie zraniĂŚ ani nic takiego...naprawdĂŞ wybacz mi... - powiedziaÂłam
-Ale na cholerê siê za to bra³aœ?By³o wyraŸnie napisane, ¿e MOJE MYŒLI, wiêc raczej nie chcia³bym, ¿eby ktoœ je zna³!Czy Ty chcia³abyœ, ¿eby poznano Twoje myœli, pragnienia, cierpienia i cele?Po to by³o to schowane, ¿eby nikt nie k³ad³ na tym swoich r¹k!-krzykn¹³em, wyci¹gaj¹c twarz spod d³oni...nie p³aka³em..zabrak³o mi ³ez...
ByÂłam gotowa na ten krzyk...wiedziaÂłam , Âże Âźle zrobiÂłam...dlatego byÂłam gotowa na jakÂąkolwiek karĂŞ...ZacisnĂŞÂłam dÂłoĂą na ramieniu i zamknĂŞÂłam oczy. Po chwili wykonaÂłam Kage Bunshin który wybiegÂł gdzie ( musiaÂłam Go zrobiĂŚ). Nadal byÂło mi przykro i nie odezwa³¹m siĂŞ
-Powiedz mi, co Ci przysz³o z tego, ¿e widzia³aœ moje koszmary?Jak¹ korzyœÌ masz z poznania moich myœli?Powiedz!-ostatnie s³owo krzykn¹³em, jakbym ¿¹da³ odpowiedzi...by³em na prawdê z³y i za³amany, co wp³ywa³o na mnie...
MilczaÂłam , bo w sumie nie wiedziaÂłam co powiedzieĂŚ.ZraniÂłam Go... wiedziaÂłam to dobrze. ByÂło mi trudno sÂłuchaĂŚ Jego krzyków , jednak wiedziaÂłam , Âże zasÂłuÂżyÂłam sobie na to. ZaciskaÂłam nerwowo oczy
- ....Wybacz.....- tylko tyle potrafiÂłam powiedzieĂŚ
-Przeprosiny nie bardzo zwrócÂą mi moje PRYWATNE myÂśli, prawda?-powiedziaÂłem spokojniej, ale ironicznie-ZresztÂą...to i tak niczego juÂż nie zmieni...-westchn¹³em, spuszczajÂąc gÂłowĂŞ
- J-jeÂśli chcesz...moÂżesz mnie ukaraĂŚ za to co zrobi³¹m...wiem dobrze , Âże Âźle zrobi³¹m i ÂżaÂłuje bardzo...ale masz racjĂŞ...to Ci nie zwróci Twoich myÂśli...dlatego ...moÂżesz mnie ukaraĂŚ nawet tak boleÂśnie abym o tym zapomniaÂła... - powiedziaÂłam z peÂłnÂą powagÂą
WstaÂłem gwaÂłtownie, a moje rĂŞce wystrzeliÂły w kierunku dziewczyny, jednak...zatrzymaÂły siĂŞ, chwytajÂąc jÂą za ramiona.Zacz¹³em niÂą trz¹œÌ lekko, nówiÂąc:
-Dziewczyno!Opanuj siĂŞ!Nigdy bym nie podniósÂł na Ciebie rĂŞki!ChoĂŚby od tego miaÂło zaleÂżeĂŚ moje Âżycie!-powiedziaÂłem gÂłoÂśno i rozpaczliwie, po czym puÂściÂłem jÂą i ponownie opadÂłem na fontannĂŞ, spuszczajÂąc gÂłowĂŞ.
-Jak mogÂło Ci coÂś takiego w ogóle przez myÂśl przejœÌ?-spytaÂłem cicho.Chyba na chwilĂŞ zapomniaÂłem o teczce...
Zaskoczy³o mnie to , spuœci³¹m znowu g³owê
- JeÂśli miaÂłoby Ci dzieki temu ulÂżyĂŚ...zrobiÂłabym To co byÂś chciaÂł.... - powiedziaÂłam szeptem
-To zrób coÂś dla mnie i nie wygÂłupiaj siĂŞ!Czemu sÂądziÂłaÂś, Âże byÂłbym zdolny do czegoÂś takiego?To by mnie zabiÂło!-powiedziaÂłem rozpaczliwie, patrzÂąc na niÂą.To, co chciaÂła mi zaproponowaĂŚ...ta "kara"...to byÂło straszne w samym wydÂźwiĂŞku...
Po policzku pociek³ mi dwie ³zy...nie mog³¹m juz wytrzymaÌ
- Wybacz...ja naprawdê nie chcia³am...nie s¹dzi³am , ze to co zrobie tak Ciê zrani...naprawdê nie chcia³am - powiedzia³¹m dr¿¹cym g³osem nadal maj¹c spuszczona g³owê
Przez tÂą akcjĂŞ z "karÂą", bardzo zmiĂŞkÂłem i juÂż nie byÂłem w stanie siĂŞ tak denerwowaĂŚ na ukochanÂą.WstaÂłem podszedÂłem do niej i padÂłem na kolana.
-"ÂŻegnaj, MĂŞska Dumo!"-powiedziaÂłem w myÂślach, chociaÂż nigdy nie sÂądziÂłem, Âże jÂą mam...po prostu zawsze chciaÂłem to powiedzieĂŚ ( ).
-Przepraszam...to moja wina...nie musiaÂłem siĂŞ aÂż tak denerwowaĂŚ...wybacz mi to...-po tych sÂłowach, tak jak klĂŞczaÂłem, tak siĂŞ przytuliÂłem do Minako-chan, zaciskajÂąc oczy z Âżalu.
ZaskoczyÂło mnie to. PoÂłoÂżyÂłam mu dÂłoĂą na gÂłowie i powiedziaÂła
- Nie muszĂŞ Ci wybaczaĂŚ...to raczej ja CiĂŞ powinanm o to prosiĂŚ... - powiedziaÂłam juz z maÂłym usmiechem
Nagle przypomniaÂło mi siĂŞ o czymÂś waÂżnym . Moja twarz posutniaÂła
- Tano-kun...ostatnio...sta³o siê wiele dziwnych rzeczy...i ....Michimoto....On.... - nie mog³o mi to przejœÌ przed gard³o
RozluÂźniÂłem uÂścisk i spojrzaÂłem na dziewczynĂŞ.
-Co siê sta³o?Skaleczy³ siê?Z³ama³ nogê?Obrazi³ siê na ca³y œwiat?Obrzuci³ mnie b³otem?-zacz¹³em wymieniaÌ, chocia¿ wiedzia³em, ¿e to nie mog³o byÌ nic z tych rzeczy.
Podnios³am Tano-kun i powiedzia³¹m smutno
- On....odszedÂł do SO i....ma...zamiar...nas zabiĂŚ... - powiedziaÂłam bardzo cicho
Moja mina spowaÂżniaÂła ostro.WstaÂłem i spojrzaÂłem w niebo.
-No to...mój drogi Michimoto...albo Ty...albo my...-mrukn¹³em, po czym siadÂłem na fontannie.ByÂło mi przykro, ale nic bym, nie zmieniÂł...
Usiad³am obok Niego i po³o¿y³¹m mu d³où na ramieniu
- Chyba staÂł siĂŞ silniejszy...posiada jakieÂś dziwne Kekke genkai..to juz nei jest ten sam Michimoto co zwykle... - szepnĂŞÂłam smutna
-No to muszĂŞ staĂŚ siĂŞ silniejszy od niego(od Ciebie teÂż )!Dobra...ale to nie dzisiaj...jestem zmĂŞczony...muszĂŞ odpocz¹Ì...Ty teÂż powinnaÂś siĂŞ przespaĂŚ...póÂźno juÂż...-powiedziaÂłem spokojnie, patrzÂąc na niÂą.
KiwnĂŞÂłam gÂłowÂą i wstaÂłam patrzaĂŚ w swoje odbicie
- Jeszcze raz przepraszam....- doda³¹m cicho
JuÂż dobrze...Tylko nie rób mi tego wiĂŞcej...proszĂŞ...-powiedziaÂłem spokojnie, po czym pocaÂłowaÂłem jÂą w policzek-No!UÂśmiechnij siĂŞ!-dodaÂłem z uÂśmiechem
UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ do Niego
- Nie zrobiê,...obiecujê....ehh masz racjê muszê siê wyspaÌ...jestem zmêcozna...nie spa³am kilka nocy... - powiedzia³¹m chwytajaÌ siê za g³owê czuj¹c zmêczenie
-Kilka nocy?!Ty chyba Âżartujesz!Maszeruj do domu i idÂź spaĂŚ!-z tymi sÂłowami zabraÂłem jÂą do jej domu.

<NMN>
Przyszlam do parku. polozylam sie na lace a obok mnie polozyl sie tsuki. Zalozylam rece za glowe i zamknelam oczy.
<pojawia siĂŞ w zamieci Piaskowej>
Witaj nazywam siĂŞ Toshiro Nakata...
<wystawia rĂŞkĂŞ by siĂŞ przywitaĂŚ...
Otworzylam jedno oko i bez zbednego gestu powiedzialam
-Ayako Kurosaki
<cofnÂą rĂŞkĂŞ nie przejmujÂąc siĂŞ tym ze dziewczyna nie podaÂła mu rĂŞki>
Co tu robisz??
Bo widzĂŞ ze nie jesteÂś zbytnio zajĂŞta...
-Przyszlam w jedno z moich ulubiomych miejsc.-powiedzialam beznamietnie-A w chwili obecnej leze
Aha...
Nie jesteÂś zbyt rozmowna....
<look na psa>
Fajna psina....
Spojzalam na Tsukiego a Tsuki na mnie. pies wstal i zaczal dokladnie obwachwiac chlopaka. Po chwili usiadl przy jego nodze i zaczal go tracac nosem.
popatrzyÂłam z wyrzutem na psa
-Zdrajca-mruknelam
<pogÂłaskaÂł go po gÂłowie>
Hee..Lubi mnie nie to co je pani...
<look na Ayako>
-Kto powiedzial ze cie nie lubie?-sptalam znudzonym glosem.-poznalam cie 5 minut temu
Pies tez...Ale chyba mnie polubiÂł...
<przestaÂł gÂłaskaĂŚ>
-Tego drania mozna przekupic malutkim glaskaniem-powiedzialam siadajac-Z jakiej wioski jestes?
Suna...
jestem Kuzynem Kazekage-sama
Sabaku no Gaara
<przysiadÂł na Âławce przy dziewczynie>
-No ladnie...-powiedzialm z uznaniem-Tsuki! Chodz tu!-krzyknelam na psaktory w kilka sekund znalal sie przymnie-Jak sie tak lasisz to przypominasz ciepla kluche
taa...A ty z jakiej wioski pochodzi?
MoÂże powiesz coÂś o sobie...
-Ja jestem z Konohy-powiedzialam pokazujÂąc przepaske-Co ci moge powiedziec? Nie lubie o sobie rozmawiac
czemu? <Z gurdy zacz¹³ wysypywaÌ siê powoli piasek>...
-Nie wiem co mam o sobie mowic.-powiedzialam wzruszjac ramionami- Nie uwazam ze to jest cos interesujacego. A co bys chcial wiedziec?
Nie wiem Sam....po prostu pytam by dowiedzieĂŚ siĂŞ czegoÂś wiĂŞcej....w koĂącu sie nie znamy...
<piasek z gurdy nadal siĂŞ wysypuje>
-No wiec tak...-zaczelam od niechcenia-Posiadam chakre Katon, zostalam przygarnieta przez klan Inuzuka, to jest mój pies Tsuki. Tyle wystarczy?
MoÂże byĂŚ....<z piasku zaczĂŞÂła formowaĂŚ siĂŞ czyjaÂś postaĂŚ>
Spojzalam kate oka na piasek
-Co robisz?
wchodzĂŞ do parku i zaczynam siĂŞ przechadzaĂŚ

/mam na sobie pÂłaszcz wiĂŞc trudno mnie rozpoznaĂŚ
<z piasku ukazaÂła siĂŞ postaĂŚ Ayako z malutkim pieskiem kiedy byÂł jeszcze maÂły>
ÂŁadne??
Spojzalam mniej wiecej takim wzrokiem
-A to co?
przez chwilĂŞ spacerowaÂłem po czym usiadÂłem na Âławce
Noo ty i Tsuki jak byÂł maÂły...
<przyjrzaÂł siĂŞ postaci z piasku>
A co nie podobna??
<piasek wyczu³ czyj¹œ obecnoœÌ>
-podoban. I to bardzo-pwiedzialam z uznanim. Spojzalam na Tsukiego
- i pomyslec ze taki byles.... Ty wielki bydlaku
pies w odpowiedzi tylko mruknal
taa..
Powiedz mi masz kogoÂś..w sensie ze chÂłopaka...
na te sÂłowa podniosÂłem lekko gÂłowĂŞ do góry
usmiechnelam sie delikatnie pod nosem
-Mozna tak powiedziec...
PrzylatujĂŞ po chwili moje skrzydÂła wracajÂą do ciaÂła.
PodchodzĂŞ do kolesia w pÂłaszczu.
- przepraszam czy to ty jesteÂś Gaiden - spytaÂłem dyskretnie.
Okey...
Spoko porostu chciaÂłem to wiedzieĂŚ...
<piasek nie spodziewanie chwyciÂł od tyÂłu nieznajomego mĂŞÂżczyzne>
po tym jak chwyciÂł mnie piasek aktywuje swój CS2 ( przypominam - wyglÂąd taki jak sasek tylko mam szpony oddzielone od skrzydeÂł) i wyrywam siĂŞ z piasku - GÂłupcze.... masz 10s na znikniĂŞcie z moich oczu - mówiĂŞ wÂściekÂły z wysokoÂści ok 3 m
-Czyzbys byl zainteresowany?-usmiechnelam sie szeroko i zyczliwie
Moja uwage przyula osoba w pÂłaszczu
Nie mówiĂŞ nie...ale wiedzĂŞ ze jest juÂż po zawodach...
Zaczelam sie smiac
-No narazie tak. Ale moge miec w tobie narazie dobrego przyjaciela
- ChÂłopie czy ty wiesz co zrobiÂłeÂś. - wydarÂłem siĂŞ na dziwnego piaskowca. Hougou Kajuu Henge no Jutsu ( teraz jeste prawie nieÂśmiertelny jak niechcesz staraciĂŚ organów potrzebnych do rozmanaÂżania lepiej puœÌ )
- Hougou Kemono no Jutsu - z moich pleców wyszÂła czarna jak smoÂła bestia i poszÂła w stanĂŞÂła przed danym piaskowcem.
- wiĂŞc jak puszczasz mojego przyszÂłego kolegĂŞ czy tarcisz coÂś niezbĂŞdnego? - spytaÂłem
WidzÂąc ze Nie znajomy wyrwaÂł sie z piasku którego ja nawet nie wypuszczaÂłem wstaÂłem i powiedziaÂłem> To nie moja wina ze on Âłapie nie znajomych którzy sÂą duÂżo silniejsi ode mnie....ChciaÂłem po prostu zapytaĂŚ kim jesteÂś to wszystko...A ty ten z tym potworem juÂż sam siĂŞ uwolniÂł.....<otulajÂąc siĂŞ piaskiem od stóp po gÂłowĂŞ i utwardzajÂąc go swojÂą chakrÂą>
To miÂłe Ayako...
-Toshiro uwaÂżaj!-krzykne³¹m stawajÂąc na równe nogi. StanĂŞÂłam przed chÂłopakiem a Tsuki przedmna
podleciaÂłem bliÂżej nich. rozpostarÂłem skrzydÂła i szpony tak Âżeby lepiej siĂŞ utrzymywaĂŚ w powietrzu
<OtuliÂł siebie I Ayako z psem piaskiem utwardzajÂąc go swojÂą chakrÂą> Wyluzuj....
wyl¹dowa³em tuz przed nimi po czym zdezaktywowa³em pieczêÌ i zdj¹³em kaptur z g³owy - pozwolisz ¿e sam siê zaopiekuje Ayako ? - zapyta³em
<Uwalniam Ayako i siebie>
Spojzalam zaskoczona na Gaiden
-G...Gaiden?!
- Nie no Romeo nawet nie przeprosiÂłeÂś idziemy solówka. - powiedziaÂłem czekajÂąc na odpowiedÂź.
- Rozumiem Âże to ty jesteÂś Gaiden nasza sprawa bĂŞdzie musiaÂła poczekaĂŚ.
- tak to ja. chyba nie w porĂŞ wróciÂłem - powiedziaÂłem po czym zaÂłoÂżyÂłem kaptur. odwróciÂłem siĂŞ w kierunku wyjÂścia i powoli szedÂłem
<spojrzaÂł na typa z chustÂą na gÂłowie nie mam cie za co przepraszaĂŚ ani Gaidena>
Ayako to wy siĂŞ znacie...
PodeszÂłam do Gaidena szybkim krokiem i chwycilam go za ramie
-Co masz na mysli mowiac "nie w pore wrocilem"?
staÂłem w milczeniu przez jakiÂś czas - nie bez powodu zostaÂłem zaatakowany piaskiem - powiedziaÂłem. pierwszy raz w moim Âżyciu Âłza zakrĂŞciÂła mi siĂŞ w oku
Nie zostaÂłeÂś zaatakowany...<powiedziaÂł z oburzenie>
Ten piasek Âżyje swoim Âżyciem chroni mnie przed takimi jak ty...
- Jeszcze raz powtarzam takiÂś mÂądry to chodÂź walczyĂŚ // no walcz bĂŞdĂŞ Âłagodny // - powiedziaÂłem wyraÂźnie zdenerwowany.
- Zostawmy tÂą dwójkĂŞ i przenieÂśmy siĂŞ na jak¹œ mi³¹ polankĂŞ dodaÂłem.
-Jaki widzisz powod?-spytalam zdziwiona
szedÂłem dalej w milczeniu i usiadÂłem na Âławce - nie wiem kim jesteÂś ani czemu opowiadasz siĂŞ po mojej stronie, ale lepiej bĂŞdzie jak zostawisz tego chÂłopaka. lepiej bĂŞdzie jak szybko zniknie mi on z oczu - powiedziaÂłem
Nie bĂŞdĂŞ z tobÂą walczyÂł bo nie mam szans...BodajÂże jesteÂś Raikage...Wiec nie wracajmy juÂż do tego tematu<piasek schowaÂł siĂŞ z powrotem do Gurdy na moich plecach>

Narazie Ayako....
<odchodzi>

<nmm>
-Narazie...-mruknelam
Spojzlalam na Gaidena
-Jestes na mnie o cos zly?
- A no tak gdzieÂż moje maniery nazywam siĂŞ Kiomoto Raikage czy to nie ty zostawiÂłeÂś list w moim biurze/ - powiedziaÂłem do Gaidena
podszedÂłem do Ayako - nie kochanie. Ale nie mogĂŞ tego powiedzieĂŚ o tym chÂłopaku. nastĂŞpnym razem nie bĂŞdĂŞ dla niego taki miÂły - przytuliÂłem jÂą. zwróciÂłem siĂŞ do Kiomoto - tak, jestem Gaiden i zostawiÂłem u ciebie list - powiedziaÂłem
- No w sumie to mam ci do powiedzenia tylko jedno mianowicie witaj w ekipie, oczywiscie wiem Âże jesteÂś ekheeem
no i moÂżesz zamieszkaĂŚ w posiadÂłoÂści mojego rodu Kakuzu. - odpowiedziaÂłem
Usmiechnelam sie
-Widze ze masz jakies wazne sprawy do zalatwienia. To moze ja nie bede przeszkadzac.
Zwrocilam sie w kierunku wyjscia
zÂłapaÂłem jÂą za rĂŞkĂŞ - nic nie jest waÂżniejsze od Ciebie - powiedziaÂłem - moÂżesz mi przybliÂżyĂŚ warunki sojuszu - powiedziaÂłem do Kiomoto
Stanelam obok niego
-Napewno nie przeszkadzam? Moge na ciebie czekac u mnie w domu...
- w niczym mi nie przeszkadzasz. ChcĂŞ byÂś wiedziaÂła o tym co robiĂŞ - powiedziaÂłem
- Wiesz nie bĂŞdĂŞ wam przeszkadzaÂł, przyjdÂź do mojego biura oczywiÂście twojÂą damĂŞ teÂż zapraszam moÂżecie u mnie mieszkaĂŚ dostaniecie wÂłasnÂą czêœÌ willi. - powiedziaÂłem a moja bestia wróciÂła do mych pleców i wyrosÂły mi skrzydÂła odleciaÂłem. <nmm>
Spojzalam pytajaca na Gaidena
-Wiec mozesz mi teraz opowiedziec....
- no wiĂŞc jestem poszukiwany za pobicie ninja z konohy. potrzebujĂŞ teraz silnych sprzymierzeĂąców Âżeby móc siĂŞ obroniĂŚ przed poÂścigiem - spojrzaÂłem na odlatujÂącego Kiomoto i aktywowaÂłem cs2 - lecisz ze mnÂą ? - spytaÂłem siĂŞ Ayako
-Chyba sie skusze-powiedzialam z usmiechem
wzi¹³em Ayako na rêce i polecieliœmy do kumo < nie ma nas >
<podchodzĂŞ do Fontany i siadam przy niej po turecku zamykajÂąc oczy a wiatr rozwiewa mi wÂłosy>
SzÂłam parkiem, odpoczywajÂąc po zakoĂączonej misji. Wprawnym okiem oceniaÂłam przechodniów. Nagle dostrzegÂłam "znajomego" siedzÂącego przy fontannie. PodeszÂłam do niego, a psy przystanĂŞÂły parĂŞ metrów dalej. ZnaÂły ten proceder aÂż za dobrze.
Usiad³am na murku fontanny i uœmiechnê³am siê. Czeka³am spokojnie, zastanawiaj¹c siê kiedy ch³opak zauwa¿y moj¹ obecnoœÌ.
<OtworzyÂłem oczy poniewaÂż poczuÂłem jak mój piasek zacz¹³ wysypywaĂŚ siĂŞ z Gurdy, ZauwaÂżyÂłem dziewczynĂŞ w krótkiej spódniczce i koszulce z krótkim rĂŞkawkiem> Witaj....Kim jesteÂś?? <spytaÂł patrzÂąc przed siebie a wiatr nadal rozdmuchiwaÂł jego wÂłosy>
- No proszĂŞ, proszĂŞ... To juÂż mnie nie poznajesz? CzyÂżbym aÂż tak wtapiaÂła siĂŞ w tÂłum? - zapytaÂłam, zakÂładajÂąc nogĂŞ na nogĂŞ, opierajÂąc siĂŞ o fontannĂŞ i wystawiajÂąc twarz do sÂłoĂąca, jednoczeÂśnie eksponujÂąc to i owo.
<nadal patrzyÂł przed siebie> To znaczy nie pamiĂŞtam Cie... Kiedy Cie widziaÂłem??
- Raz nad Jeziorkiem Lotosa i drugi w domu Rocka Lee...- odparÂłam cierpliwie, spoglÂądajÂąc ukradiem na tors chÂłopaka.- Hasei Inuzuka jestem, a ty? - zapytaÂłam, siadajÂąc obok niego na ziemi.
Ja jestem Toshiro Nakata - kuzyn Kazekage Sabaku na Gaara. <szybko oblukaÂł co nie co>
- Nie jesteÂście specjalnie podobni... -uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ, odsÂłaniajÂąc równiutki rzÂąd biaÂłych zÂąbków.- PowiedziaÂłabym, Âże on siĂŞ do Ciebie nie umywa. Czy wszyscy u Was w rodzinie sÂą tacy przystojni, jak ty... Czy to moÂże jesteÂś ponad przeciĂŞtny? - zapytaÂłam, znakomicie bawiÂąc siĂŞ grÂą sÂłów. Kiedy zobaczyÂłam Âłakome spojrzenie chÂłopaka, rozpiĂŞÂłam dwa górne guziki bluzeczki, pokazujÂąc jeszcze wiĂŞcej.
PrzychodzĂŞ do parku i siadam na Âławce niedaleko rozmawiajÂących osób. Keichi biega gdzieÂś po trawie.
RzeczywiÂście nie jesteÂśmy podobni <uÂśmiechnÂą siĂŞ kiedy zobaczyÂł co dziewczyna robi z guzikami> a jeÂżeli chodzi o to czy jestem najprzystojniejszy to tego nie wiem nie znam wszystkich chÂłopaków z Suna no i w ogóle nie znam siĂŞ na tym....
- Za to ja i owszem... I zapewniam CiĂŞ, Âże wykraczasz poza normy przecienoÂści.- oznajmiÂłam sÂłodko, spoglÂądajÂąc chÂłopakowi w oczy. Na sekundĂŞ uraczyÂłam spojrzeniem Kintaro, jednak to byÂła moja rodzina. OdlegÂła, ale jednak nie byÂłam aÂż tak zakrĂŞcona, Âżeby podrywaĂŚ wÂłasnych kuzynów.- Wiesz... Strasznie tu dziÂś gorÂąco, pomimo tego, Âże juÂż jesieĂą...- zaczĂŞÂłam i nagle coÂś mi wpadÂło do gÂłowy. WstaÂłam.
- WstaĂą.... -ppoprosiÂłam grzecznie.
<wstaje>
WyszczerzyÂłam zĂŞby i pchnĂŞÂłam chÂłopaka tak, Âże wpadÂł do wody. Niestety przypadkiem wziĂŞÂłam za duÂży rozmach i polecziaÂłam za nim, lÂądujÂąc na nim, w wodzie, caÂła przemoczona, ale i rozeÂśmiana.
<piasek który wczeÂśniej wysypaÂł siĂŞ z gurdy (czyt.posty wyÂżej) w ostatniej chwili zatrzymaÂł mnie nad wodÂą a Hasei wpadÂła do wody> Haha<wybuchÂłem Âśmiechem>
RównieÂż siĂŞ rozeÂśmiaÂłam.
- To jak jesteÂś taki mÂądry, to teraz pomóÂż mi wstaĂŚ.- wyparskaÂłam przez Âśmiech i wyciÂągnĂŞÂłam do chÂłopaka rĂŞkĂŞ.
Ehe..nie jestem gÂłupi podam Ci rĂŞkĂŞ a ty wciÂągniesz mnie do wody....<Jednak wbrew temu co mówiÂł podaÂł dziewczynie rĂŞkĂŞ>
NudziÂły go odgÂłosy flitujÂących osób. - ÂŻenada.....- powiedziaÂłem
Przyjê³am wyci¹gniêt¹ rêkê i podnios³am siê. Na sekundê z³¹czy³am moje usta z ustami ch³opaka i czeka³am, czy odwzajemni poca³unek.

Kabe podbiegÂł do psa Kintaro, przyglÂądajÂąc mu siĂŞ niepewnie i ostroÂżnie merdajÂąc ogonem. Hako podeszedÂł do chÂłopaka i odezwaÂł siĂŞ do niego, a chÂłopak dziĂŞki temu, Âże b yÂł z Inuzuków zrozumiaÂł go doskonale.
- MyÂślisz, Âże mnie siĂŞ to podoba? Robi to od czternastu lat, wiĂŞc nie sÂądze Âżeby cokolwiek czy ktokolwiek byÂł w stanie jÂą zmieniĂŚ... No chyba, Âże ten caÂły jinchuuriki Lee Rock. Przy nim byÂła inna... ale teraz o nim zapomniaÂła, a nawet jeÂśli nie to zepchnĂŞÂła go na dno serca i wróciÂła do starych nawyków... SwojÂą drogÂą... Inaczej byÂś zaÂśpiewaÂł, gyby to Ciebie wziĂŞÂła na cel... Przed niÂą jeszcze nikt nie uciekÂł...
<poczu³ jak usta dziewczyny przylegaj¹ do jego i zacz¹³ ca³owaÌ delikatnie>
Yyyyyy- oj w moim klanie jest latawica.....- pomyœla³em po czym znikn¹³em z moim psem <NMM>
PrzedÂłuÂżyÂłam pocaÂłunek o parĂŞ sekund, a potem odsunĂŞÂłam siĂŞ. "O to chodzi we flircie... Trzeba ostroÂżnie stawiaĂŚ kroki, atakowaĂŚ i parowaĂŚ ciosy... To prawie to samo co walka..."
- Wiesz... W sumie nie o tak¹ och³odê mi chodzi³o... Trochê... A psik!.... Trochê mi zimno...- wyb¹ka³am, teraz zaczynaj¹c sie delikatnie trz¹œÌ z zimna.

Hako zatoczyÂł oczyma.
<zdj¹³ swoja kurtkê i poda³ Dziewczynie>Ja... nie wiem czemu to zrobi³em to znaczy poca³owa³em Cie...
OkryÂłam siĂŞ kurtkÂą z wdziĂŞcznoÂściÂą.
- MoÂże poszlibyÂśmy do mnie, na ciep³¹ herbatĂŞ, lub kruszony lód? - zapytaÂłam.- A tak wogóle... Wybacz, trochĂŞ mnie poniosÂło...- zarumieniÂłam siĂŞ odrobinĂŞ. DziĂŞkowaÂłam w duchu, za takÂą wrodzonÂą umiejĂŞtnoœÌ kontrolowania odruchów wÂłasnego ciaÂła.
ChĂŞtnie przejdĂŞ siĂŞ do Ciebie
ProwadÂź....
ZacmokaÂłam na psy i ruszyÂłam z chÂłopakiem do domu.[nmm]
poszedÂł za nia <nmm>
wchodzi powoli i siada na fontannie
Wybiega z tond
PrzyszedÂłem tutaj, z zamiarem rozluÂźnienia siĂŞ,
moÂże ktoÂś tu rano przyjdzie i zaproponuje mi pracĂŞ.
pomyœla³em, po czym po³o¿y³em siê ko³o fontanny i usn¹³em.
*nmm*

Dodane po 10 godzinach 47 minutach:

Ockn¹³em siĂŞ. PrzemyÂłem twarz w fontannie, zrobiÂłem krótkÂą rozgrzewkĂŞ, usiadÂłem na pobliskiej Âławce, i zapaliÂłem papierosa, czekajÂąc na niedalekÂą przyszÂłoœÌ.

Dodane po 1 godzinach 14 minutach:

WstaÂłem i odszedÂłem w strone, czegoÂś
*nmm*
Trzech Kisame nagle pojawiÂło siĂŞ obok fontanny.Wszyscy szybko przebiegli przez park w strone kiri. NMM
Przebiegam przez park biegnÂąc jak najszybciej

[nmm]
IDe powoli przez park...
Yukimaro usiad³ na skraju fontanny... Wyci¹gn¹³ ksi¹¿kê i zacz¹³ czytaÌ... Musia³ sie odstresowaÌ... To co wydarzy³o siê podczas ostatniej misji nadal nie dawa³o mu spokoju
PrzechodzÂąc przez park zobaczyÂłam siedzÂącego na fonatnnie Yukimaro. OdetchnĂŞÂłam. MusiaÂłam siĂŞ dowiedzieĂŚ wiĂŞcej. PodeszedÂłam do niego i usiadÂłam obok.
- CóÂż tak pilnie studiujesz?- zapytaÂłam. ZdecydowaÂłam zacz¹Ì neutralnie, Âżeby odrazu go nie wypÂłoszyĂŚ. To byÂło tylko ociupinkĂŞ inne od flirtu. Zasady byÂły takie same. Nie spÂłosz ofiary, postĂŞpuj delikatnie i uwaÂżaj na trzaskajÂące ga³¹zki.
Yukimaro podniósÂł wzrok i spojrzaÂł na Hasei...
- Tym razem nic ambitnego. Ot zwykÂła lektura na odstresowanie... - powiedziaÂł znudzonym tonem. UwaÂżnie obserwowaÂł wszystko wokóÂł.
- Potrzebujesz czegoÂś? - zapytaÂł po chwili.
OdsÂłoniÂłam w uÂśmiechu biaÂłe zĂŞby, nieco bardziej szpiczaste niÂż u normalnego czÂłowieka.
- Potrafisz mnie wyczuĂŚ, nie ma co...- zauwaÂżyÂłam. Potem nagle spowaÂżniaÂłam. WbiÂłam wzrok w ziemiĂŞ. PondiosÂłam jakiÂś patyk i zaczĂŞÂłam nim rysowaĂŚ w ziemi jakieÂś ksztaÂłty.
- Wtedy na misji.... Wtedy kiedy zemdlaÂłeÂś... To nie byÂło zwykÂłe omdlenie prawda? - spojrzaÂłam chÂłopakowi w oczy.- miaÂłeÂś wizjiĂŞ, prawda?
- Tak... To nie byÂło zwykÂłe omdlenie. - Yuki zszedÂł z fontanny i usiadÂł na ziemi opierajÂąc siĂŞ o niÂą plecami...
- Kiedy leÂżeliÂście martwi Lee zaszczepiÂł we mnie czÂąstki waszej duszy. MiaÂło to zabezpieczyĂŚ was przed ÂśmierciÂą z rÂąk tego z czym walczyliÂśmy. JednoczeÂśnie zacz¹³em sÂłyszeĂŚ wasze myÂśli i czuÂłem wasz ból. ZostaÂłem dowódcÂą po to by zapewniĂŚ wam bezpieczeĂąstwo. ChoĂŚ lepiej nie mów o tym panom ANBU... - powiedziaÂł patrzÂąc siĂŞ w niebo.
- Ta wiĂŞÂź dziaÂłaÂła teÂż w drugÂą stronĂŞ jeÂśli tego chciaÂłem... Ta kontrola jakÂą zastosowaÂłem byÂła jej skutkiem... Tylko w ten sposób wiedziaÂłem, które z was jest klonem z cienia a które jest prawdziwe... Jednak Richarde wpadÂł na "genialny" plan i wyrwaÂł siĂŞ wciÂągajÂąc w siebie to z czym walczyliÂśmy... ZadziaÂłaÂło to i na mnie... StÂąd to omdlenie... WidziaÂłem to co jest naszym wrogiem... - ChoĂŚ ani gÂłos ani mimika Yukiego nie zdradzaÂły tego Hasei mogÂła wyczuĂŚ w nim strach... Strach i poczucie winy...
- ZawaliÂłem...
- Wszyscy zawaliliÂśmy.- poprawiÂłam chÂłopaka.- Ja naprzkÂład bardziej skupiaÂłam siĂŞ na tym, aby poflirtowaĂŚ z panem UchihÂą, pokÂłóciĂŚ siĂŞ z HyutÂą i Richarde i jednoczeÂśnie zaskarbiĂŚ sobie Twoje wzglĂŞdy, niÂż na misji...- wydusiÂłam jednym tchem. Nie wiedzia³¹m dlaczego to powiedziaÂłam. Szczególnie o wzglĂŞdach Yuki'ego. Ale ulÂżyÂło mi.
- Co dokÂładniej widziaÂłeÂś? Czy byÂł w tej wizji Lee-sama? - zapytaÂłam równieÂż siadajÂąc obok chÂłopaka. - Zrozum.... WychowujĂŞ jego dziecko... Co wiĂŞcej.... Chyba jeszcze coÂś do niego czujĂŞ... ChcĂŞ wiedzieĂŚ wszystko, co ma jakikolwiek zwiÂązek z Nim...
- Wiem... MówiÂłem przecieÂż, ze wszystko co i wy czuÂłem i ja - powiedziaÂł... Bezwiednie dotkn¹³ dÂłoniÂą niewielkiej blizny, która pozostaÂła po uderzeniu batem...
- Ale z tym pocaÂłunkiem to juÂż byÂła lekka przesada... - powiedziaÂł wzdrygajÂąc sie na samÂą myÂśl o tym wspomnieniu... Niesmak po tym doÂświadczeniu pozostaÂł przez kilka dni...
- Ale to ja byÂłem liderem a nie potrafiÂłem nawet zapanowaĂŚ nad trzema pewnymi siebie osobnikami... - stwierdziÂł ponuro.
- Niestety byÂł tam... I niestety jest bardziej zwiÂązany z tym z czym walczyliÂśmy niÂż powiedziaÂł... To coÂś... PrzybraÂło postaĂŚ kobiety. A Lee... - urwaÂł nie wiedzÂąc jak to powiedzieĂŚ...
- WyglÂąda na to, Âże jest z niÂą w bliskim zwiÂązku... ChoĂŚ raczej nie jest to to co byÂło miĂŞdzy wami... Wbrew woli tej istoty Lee staÂł siĂŞ straÂżnikiem waszych dusz pozwalajac nam na ucieczkĂŞ...
MilczaÂłam przez bardzo dÂługÂą chwilĂŞ.
- Kuso... WiedziaÂłam, Âże kiedyÂś mi siĂŞ dostanie...- westchnĂŞÂłam ciĂŞÂżko.- Kto katanÂą wojuje od katany ginie...- zauwaÂżyÂłam filozoficznie. ZabolaÂło mnie to, co usÂłyszaÂłam i to bardziej niÂż siĂŞ do tego przyznawaÂłam, ale jak powiedziaÂłam liczyÂłam siĂŞ z takÂą opcjÂą.
- Nikt nie ma obowiÂązku czekaĂŚ wiecznie, aÂż wielce szanowna pani flirciara Hasei raczy siĂŞ nawróciĂŚ.- powiedziaÂłam, myÂślÂąc na gÂłos. Kiedy skapnĂŞÂłam siĂŞ, Âże mówiĂŞ na gÂłos zarumieniÂłam siĂŞ. I po raz pierwszy nie byÂła to kontrolowana akcja, tylko odruch. - Gomene... Ostatnio zaczynam chyba gadaĂŚ do siebie...- uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ.
- A co do poca³unku... To ka¿dy kij ma dwa koùce...- doda³am, nie t³umacz¹c o co mi chodzi, a przez moj¹ twarz przemkn¹³ uœmieszek "Hasei flirciary".
Yuki zaÂśmiaÂł siĂŞ tylko...
- Powiedzmy, ze to co czuÂł Sasuke byÂło nawet przyjemne... Jednak drugi koniec... - skrzywiÂł siĂŞ nie koĂączÂąc zdania...
- WÂątpiĂŞ by Lee byÂł z tym czymÂś szczĂŞÂśliwy...
- WÂątpiĂŞ bym kiedykolwiek czerpaÂła z "chwilowych zwiÂązków" cokolwiek ponad powierzchowne uczucie zaspokjenia swojej Âżadzy...- odparÂłam na to. Potem parsknĂŞÂłam.
- Nawet przyjemne? Nawet przyjemne?! Oj... Chyba ÂżeczywiÂście powinnam juÂż skoĂączyĂŚ z flirtowaniem, skoro moje pocaÂłunki sÂą jedynie "nawet przyjemne"... -uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ bez cienia podtekstów. Ostatnimi czasy nabraÂłam duÂżo dystansu, do mojego byÂłego "hobby".
Yuki uœmiechn¹³ siê w odpowiedzi...
- A moÂże nawet byÂł bardzo przyjemny tylko uczucie z drugiej strony to przygÂłuszyÂło... - ChÂłopak zaÂśmiaÂł siĂŞ nadal patrzÂąc w chmury...
- Jednak do pocaÂłunku za którym stoi miÂłoœÌ byÂło mu daleko... - dodaÂł po chwili pogr¹¿ajÂąc siĂŞ we wspomnieniach... Znów widziaÂł przed oczami Riu... PierwszÂą którÂą pokochaÂł i pierwszÂą... Która zginĂŞÂła z powodu jego gÂłupoty... PamiĂŞtaÂł ten ostatni pocaÂłunek tuÂż przed jej ÂśmierciÂą... Pod wzglĂŞdem technicznym wypadaÂł nawet blado jednak uczucie, które za nim staÂło uczyniÂło go wyjÂątkowym...
ZasĂŞpiÂłam siĂŞ.
- To mnie zabijaÂło...- powiedziaÂłam po chwili.- Po raz pierwszy uÂświadomiÂłam sobie, Âże jestem bardziej niÂż pzeciĂŞtnie Âładna, kiedy, w czasie gdy chodziÂłam do Akademii, dwóch chÂłopaków powaÂżnie siĂŞ pobiÂło o to, którego z nich darzĂŞ wiĂŞkszym uczuciem. Wtedy byÂłam 10-cio letniÂą dziewczynkÂą, która szukaÂła czegoÂś dziĂŞki czemu mogÂłaby zapomnieĂŚ o wydaÂżeniach z przeszÂłoÂści. Kiedy Ci chÂłopcy siĂŞ pobili, przez dÂługi czas caÂła ta sprawa byÂła na pierwszym miejscu w mojej gÂłowie. Po jakimÂś miesiÂącu zaczĂŞÂłam pokryjomu trenowaĂŚ. PrzyglÂądaÂłam siĂŞ ruchom i zachowaniom Gejsz. SzukaÂłam inspiracji, obserwujÂąc prostytutki, ale jednoczeÂśnie wiele czytaÂłam. PodejmowaÂłam próby i wyciÂągaÂłam wnioski z niepowodzeĂą. OpracowywaÂłam wÂłasny sposób uwodzenia, niemal z takim samym azchodem, z jakim tworzy siĂŞ nowe jutsu. DziĂŞki temu, Âże to wÂłaÂśnie zaprzÂątaÂło moje myÂśli, zapomniaÂłam o rodzicach, zapomniaÂłam o tym, Âże tak naprawdĂŞ jestem sama. A potem... Potem to siĂŞ nakrĂŞcaÂło samo... PoszÂłam do teamu z owymi dwoma chÂłopakami, którzy zawsze siĂŞ o mnie bili, wiĂŞc najpierw udaÂłam, Âże czujĂŞ coÂś do jednego z nich, po czym, kiedy mi siĂŞ znudziÂł zaczĂŞÂłam krĂŞciĂŚ z drugim.- mówiÂąc znów zaczĂŞÂłam rysowaĂŚ w ziemi.- Potem moje ambicjie w tej materii urosÂły i zaczĂŞÂłam sobie wyznaczaĂŚ cele. Czasem byÂł to poprostu kaprys, ale czĂŞÂściej byli to chÂłopcy, którzy mogli mi coÂś daĂŚ.- zamilkÂłam na chwilĂŞ.- Kiedy zdaÂłam egzamin na chuunina, a kuzynka Keiko staÂła siĂŞ Hokage, przejĂŞÂłam od niej lecznicĂŞ, w zwiÂązku z czym nie miaÂłam juÂż tyle czasu na flirt. Potem spotkaÂłam Lee... To co czuÂłam do iego byÂło zupeÂłnie wyjÂątkowe... Bo ja NAPRAWDÊ do niego COÂŚ CZUÂŁAM... ZakochaÂłam siĂŞ po raz pierwszy w Âżyciu... Jednak... Jednak... Moje ciaÂło i moja psychika juÂż tak bardzo przyzwyczaiÂły siĂŞ do ciÂągÂłego uwodzenia i porzucania, Âże kiedy okazaÂło siĂŞ, Âże Lee teÂż mnie kocha i nie mam praktycznie czego zdobywaĂŚ... PoczuÂłam potrzĂŞbe powrócenia do flirtu... Nie chciaÂłam go skrzywdziĂŚ, a zrobiÂłam to i to tylko i wy³¹cznie przez mojÂą wÂłasnÂą gÂłupotĂŞ... -ukryÂłam twarz w dÂłoniach.- UmarÂł, myÂślÂąc, Âże nic do niego nie czujĂŞ... UmarÂł, nie wiedzÂąc jak badzo mi na nim zaleÂży... UmarÂł nie wiedzÂąc Âże MA CÓRKÊ!...- daÂło siĂŞ sÂłyszeĂŚ ciche pochlipywanie.- A teraz, kiedy... Kiedy... Nie zasÂługujĂŞ na niego... Teraz nie mam najmniejszego prawa prosiĂŚ go o wybaczenie... - otarÂłam Âłzy, a moje oczy znów staÂły si nieprzeniknione i jakby puste.- No. Ale to juÂż skoĂączone. Teraz jedyne na czym mi zaleÂży, to dobro Neko-chan... A ona potrzebuje ojca. WiĂŞc nawet, jeÂśli Lee-sama mi nie wybaczy, to... To znajdĂŞ kogoÂś... Nawet jeÂśli miaÂłabym nic do tej osoby nie czuĂŚ, to jeÂśli tylko Nek-chan go zaakceptuje, to... - odetchnĂŞÂłam.- JuÂż jedn¹³ ukochanÂą osobĂŞ, przez moje zadufanie w sobie straciÂłam. Nie stracĂŞ drugiej.
Yuki spojrzaÂł na Hasei a po jego zazwyczaj znudzonym spojrzeniu nie byÂło ani Âśladu... Teraz malowaÂła siĂŞ tam peÂłna gama emocji... WspóÂłczucie, zaciekawienie a nawet zrozumienie i sympatia...
- A ja przez caÂłe piĂŞtnaÂście lat nie interesowaÂłem siĂŞ kobietami... - powiedziaÂł znów patrzÂąc w niebo.
- Uczucia utrudniaÂły mi realnÂą ocenĂŞ sytuacji nie mówiÂąc o tym, ze najzwyczajniej w Âświecie byÂły kÂłopotliwe... Dziewczyny i tak nie dobijaÂły siĂŞ do mnie wiĂŞc byÂło nawet Âłatwo... Jednak dwa lata temu... - chÂłopak urwaÂł dokÂładnie przypominajÂąc sobie tamte wydarzenia...
- Dwa lata temu naprawdĂŞ kogoÂś pokochaÂłem... ByÂłem wtedy w druÂżynie Shisetsu a mieliÂśmy odzyskaĂŚ dla Lee jak¹œ szkatuÂłkĂŞ... A ona... Ona byÂła jednÂą z trzech osób, które jÂą pilnowaÂły. Dziwnym zbiegiem okolicznoÂści w krypcie gdzie mieli kryjówkĂŞ oberwaÂła w gÂłowĂŞ i straciÂła przytomnoœÌ. Wtedy jÂą znalazÂłem... StraciÂła pamiĂŞĂŚ wiĂŞc zdecydowaÂłem sie zabraĂŚ jÂą ze sobÂą... Dwa razy ocaliÂła mi Âżycie... Potem podczas spotkania ze ÂśmierciÂą jej wspomnienia wróciÂły znów byÂła naszym wrogiem. ChoĂŚ nie do koĂąca... Podczas walki z niÂą jej towarzyszami... OcaliÂła mi Âżycie... ZapÂłaciÂła za to swoim... Nie byÂłem w stanie jej uratowaĂŚ... OdeszÂła choĂŚ przed tym... PocaÂłowaÂła mnie... To byÂł mój pierwszy i najpiĂŞkniejszy pocaÂłunek... I najbardziej smutny... - Znów spojrzaÂł na Hasei a w jego oczach pojawiÂły siĂŞ Âłzy...
- ZginĂŞÂła przeze mnie! Jak amator daÂłem siĂŞ zÂłapaĂŚ w puÂłapkĂŞ! ZawaliÂłem na caÂłej linii a miaÂłem wtedy byĂŚ dowódcÂą! - WykrzykiwaÂł te zdania a w jego gÂłosie sÂłychaĂŚ byÂło ból...
- MinĂŞÂły dwa lata... Od tamtej pory nikogo nie pokochaÂłem tak jak jÂą... Zbyt siĂŞ bojĂŞ... - przez chwile patrzyÂł w dal... Po chwili znów spojrzaÂł na Has a na jego twarzy pojawiÂł siĂŞ przewrotny uÂśmiech...
- A co do próby zaimponowania mi... Jaki miaÂłaÂś w tym cel? ChodziÂło ci o to, ze dobrze wyglÂądam czy tylko miaÂłaÂś kaprys wprowadziĂŚ kogoÂś niedoÂświadczonego w ten Âświat? - zapytaÂł a w jego spojrzeniu wyraÂźnie malowaÂła siĂŞ kpina.
- I jedno... I drugie... - odparÂłam.- Hmm... A moÂże jeszcze coÂś? Widzisz... PrzypominaÂłeÂś mi trochĂŞ Lee-sama, bo on teÂż byÂł bardzo dojrzaÂły. ZaimponowaÂła mi Twoja rozwaga, upór i poÂświĂŞcenie... Teraz siĂŞ cieszĂŞ, Âże nigdy nie byÂłam SZYBKÂĄ dziewczynkÂą, bo... Gdyby do czegoÂś doszÂło, to nigdy bym sobie nie wybaczyÂła, Âże tak CiĂŞ raniĂŞ...- PrzysunĂŞÂłam nogi do siebie i objĂŞÂłam je rĂŞkoma.- A co do Twojej przeszÂłoÂści...Nigdy nie stawiaj uczuĂŚ nad rozumem...- dodaÂłam, ale nie byÂła to rada dla Yukiego odemnie, a bardziej cytat.- Przykro mi z Twojego powodu... Wiem, jak to jest straciĂŚ kogoÂś bliskiego, wiĂŞc nie ÂżyczĂŞ tego nikomu... Szczególnie, Âże ja straciÂłam Lee-samĂŞ juÂż dwukrotnie.. Podczas mojej pierwszej misji, wykonywanej z nim i na jego zlecenie... PopeÂłniÂł samobójstwo by nas chroniĂŚ... Na moich oczach wbiÂł sobie dwa sejmitary w serce... Kiedy miaÂłam 7 lat, moja matka wbiÂła sobie w nie katanĂŞ, równieÂż dlatego by mnie chroniĂŚ.... - zamilkÂłam pod napÂływem przyktych wspomnieĂą. -Mój ojciec... ZrobiÂł tylko tyle, Âże zaprowadziÂł mnie do Konohy... Potem znikn¹³ bez Âśladu i juÂż niegdy wiĂŞcej go nie widziaÂłam... To sÂą te zdarzenia z dzieciĂąstwa... A Lee-sama zrobiÂł to samo... Wszyscy wokóÂł poÂświĂŞcali siĂŞ by mnie chroniĂŚ, a ja jak nadumana laleczka zabawiaÂłam siĂŞ podrywaniem! Idiotka ze mnie... Totalna idiotka...- westchnĂŞÂłam ciĂŞÂżko. - JesteÂś trzecim mĂŞÂżczyznÂą w moim Âżyciu, któremu z czegokolwiek siĂŞ zwierzyÂłam... W zasadzie trzeciÂą wogóle osobÂą... Nie czuj siĂŞ jakoÂś wyróÂżniony, ale... Mam nadziejĂŞ, Âże ta wiedza pomoÂże Ci... MoÂże kiedyÂś w przyszÂłoÂści... WybaczyĂŚ mi, Âże planowaÂłam siĂŞ z TobÂą tak okrutnie zabawiĂŚ...
- Hej czy ja mówiÂłem, ze mam coÂś przeciwko? - Yukimaro spojrzaÂł na Hasei udajÂąc zdziwienie...
- Kiedy o tym pomyÂślaÂłaÂś od razu wiedziaÂłem jak to siĂŞ skoĂączy... I bĂŞdÂąc szczerym nadal miaÂłem zamiar w to zagraĂŚ... Jedyne czego siĂŞ obawiaÂłem to Neko - powiedziaÂł ze Âśmiechem...
- MoÂże i jacyÂś moraliÂści by ciĂŞ potĂŞpili ale ja juÂż od dawna kroczĂŞ ÂścieÂżkÂą zawieszonÂą pomiĂŞdzy mrokiem a ÂświatÂłem... A i nie mów o sobie jako o idiotce... To okreÂślenie osobiÂście zarezerwowaÂłem dla dwóch osób... I zdecydowanie do nich nie naleÂżysz... ChciaÂłaÂś zdobyĂŚ w Âżyciu jak¹œ pozycjĂŞ... JeÂśli daÂło ci to choĂŚ namiastkĂŞ szczĂŞÂścia to mnie to cieszy... - dodaÂł caÂły czas patrzÂąc w niebo...
- A ty jesteÂś jedynÂą osobÂą która zna mojÂą historiĂŞ... JedynÂą ÂżyjÂącÂą... Shisetsu i Hagane nie ÂżyjÂą a tylko oni byli tego Âświadkami... - stwierdziÂł znów patrzÂąc w chmury...
- Nie mam ci czego wybaczaĂŚ... I nie mnie ciĂŞ osÂądzaĂŚ... - powtórzyÂł drugi raz...
- SÂądzĂŞ, Âże akurat Neko-chan by CiĂŞ polubiÂła... JesteÂś inteligentny, oczytany, jesteÂś dobrym shinobi i wspaniaÂłym strategiem czyli dokÂładnie tym, czym ja nie jestem... ByÂłbyÂś dla niej dobrym ojcem... Wiele mógÂłbyÂś jÂą nauczyĂŚ...- odparÂłam lakonicznie. - Ale... Nie wiem...- westchnĂŞÂłam i oparÂłam swojÂą gÂłowĂŞ na ramieniu Yukiego.- Teraz, kiedy okazaÂło siĂŞ, Âże Lee-sama jednak Âżyje... W pewnym sensie... To... Rozumiesz, Âże wolaÂłabym najpierw powiedzieĂŚ mu o dziecku... MoÂże to zmieniÂłoby jego wybór... A jeÂśli nie... ZresztÂą. Teraz nieco zmÂądrzaÂłam i wiem, Âże nie moÂżna nikogo do niczego zmusiĂŚ. WiĂŞc zamierzam poczekaĂŚ na uczucie.- przymknĂŞÂłam oczy. Narazie potrzebowaÂłam poprostu przyjaciela. Tymbardziej, Âże kiedy tylko przypominaÂłam sobie moje podboje i gierki, napawaÂło mnie to okropnym obrzydzeniem.
- Ta... PolubiÂłaby mnie albo uciĂŞÂła to i owo... - Yuki zaÂśmiaÂł siĂŞ...
- Rozumiem... Ty i Lee tworzylibyÂście cudownÂą rodzinĂŞ... - powiedziaÂł patrzÂąc w niebo...
- Szkoda, Âże JA tego nie zobaczĂŞ... - powiedziaÂł po chwili... PamiĂŞtaÂł co stanie jak w koĂącu zakoĂączÂą tÂą misjĂŞ... Jego Âżycie nie byÂło zbyt wielkÂą cenÂą... Nie dla niego...
- Nie zobaczysz? Jak to? - zdziwiÂłam siĂŞ.
Yuki zakl¹³...
- Mam za d³ugi jêzyk... - powiedzia³ wci¹¿ z³y na siebie...
- CóÂż skoro powiedziaÂłem aÂż tyle... MogĂŞ to dokoĂączyĂŚ... - westchn¹³...
- To, ¿e sta³em siê stra¿nikiem waszych dusz ma swoja cenê... Kiedy... Zniszczymy to z³o... Umrê... Taka jest cena waszego bezpieczeùstwa... - ch³opak zamkn¹³ oczy by Has nie zobaczy³a w nich strachu... Ba³ siê tego kroku...
Nie powiedziaÂłam nic. Nawet na niego nie spojrzaÂłam, ale w moich oczach pojawiÂły siĂŞ Âłzy.
- Ludzie uwierzÂą w kaÂżde kÂłamstwo, albo dlatego Âże obawiajÂą siĂŞ, Âże to jest prawda, albo dlatego Âże majÂą nadziejĂŞ, Âże to jest prawda...- powiedziaÂłam, ÂłamiÂącym siĂŞ gÂłosem. Delikatnie objĂŞÂłam go ramieniem, a potem poczochraÂłam po gÂłowie, niszczÂąc mu fryzurĂŞ, tak jak to zrobiÂłam kiedyÂś... Bardzo, bardzo dawno temu.- MoÂże Lee-sama miaÂł powody, dla któych tak Ci powiedziaÂł? MoÂże poprostu chciaÂł... Bo ja wiem... OdwieœÌ CiĂŞ, od tej misji... Albo... Nigdy nie wiadomo, co mu b³¹dzi po gÂłowie... Ale jak widzisz nawet z zaÂświatów moÂżna wróciĂŚ. - nagle przestaÂłam pÂłakaĂŚ i spojrzaÂłam chÂłopakowi w oczy. W moich oczach malowaÂła siĂŞ taka determinacja i taka moc, Âże byÂła ona niemal namacalna. - JeÂśli naprawdĂŞ umrzesz, to przysiĂŞgam na wszystko co jest mi drogie, Âże nie spocznĂŞóki nie doprowadzĂŞ do Twojego powrotu z zaÂświatów! - powiedziaÂłam twardym jak gÂłaz gÂłosem.
przyszed³em i usiad³em na jednej z ³awek. Rozmyœla³em o zadaniu powierzonym przez mi przez siostrê. " ZebraÌ silnych shinobi... tylko kto bêdzie sk³onny siê do mnie przy³¹czyÌ" zastanawia³em siê
PrzyszÂłam do parku razem z Tsukim. WziÂłem jakis patyk i zucilam do przed siebie a pies natychmiast pobiegl w tamtym kierunku. Stalam w miejscu i mu sie przypatrywalam.
-Przynajmniej on sie dobrze bawi-mruknelam pod nosem
zauwa¿y³em z dala Ayako. uœmiechn¹³em siê w jej kierunku - Kochanie a mi patyczka nie rzucisz? - zapyta³em siê
- WÂątpiĂŞ... Chyba raczej nie miaÂł na kim innym polegaĂŚ... - GÂłos Yukiego byÂł spokojny choĂŚ oczy nadal miaÂł zamkniĂŞte...
- ZgodziÂłem siĂŞ... Tylko po to byÂście przeÂżyli. MogÂłem odmówiĂŚ ale skoĂączyÂłoby siĂŞ to waszÂą ÂśmierciÂą... Jedna ÂśmierĂŚ zamiast piĂŞciu... To rozsÂądna zamiana... - powiedziaÂł nadal brzmiÂąc spokojnie... ChoĂŚ kiedy Hasei wspomniaÂła o tym co spróbuje zrobiĂŚ na ziemiĂŞ spadÂło kilka Âłez...
- Nie uda ci siĂŞ... Nawet jeÂśli umiaÂłabyÂś sprowadziĂŚ kogokolwiek z zaÂświatów bĂŞdĂŞ poza zasiĂŞgiem... Bo moja dusza... Ona zostanie zniszczona wraz ze mnÂą... Marny shinnobi znany jako Yukimaro z klanu Nara odejdzie caÂłkowicie. Jego droga siĂŞ skoĂączy... - wyjaÂśniÂł.
- Mimo to dziĂŞkujĂŞ...
Obejzalam sie za siebie i zobaczyÂłam Gaidena. StaÂłam chwile w miejscu jak przyklejona i po chwili rzucilam sie na niego jak wampir na swoja ofiare (XD)
-Gaiden!!!
Zdusilam mu szyja i prawie zrzucilam go z Âławki
-Nic ci nie jest? Nie wierze ze jestes w jednym kawaÂłku...
próbowaÂłem wydusiĂŚ z siebie jakiÂś dÂźwiĂŞk co byÂło bardzo trudne - Nic mi nie jest, ale niedÂługo mnie udusisz - zaÂśmiaÂłem siĂŞ
Uswiadomialam sobie ze robie krzywde Gaidenowi
-przepraszm...-powiedzialam skruszona-Hokage nic ci nie zrobila? Nie zostales ukarany?
- OkazaÂło siĂŞ Âże moja siostrzyczka potrafi okazaĂŚ serce - powiedziaÂłem obejmujÂąc jÂą
Znów zaczĂŞÂłam siĂŞ mazaĂŚ. JednoczeÂśnie, zupeÂłnie spontanicznie otarÂłam Âłzy z jego oczu.
- Nie pÂłacz... Nie ma sytuacji beznadziejnych... To jedna z rzeczy, których nauczyÂłam siĂŞ na misjach z Lee-sama...- a potem nagle sobie przypomniaÂłam.- Rozum nad uczuciami...- wyszeptaÂłam, a moje spojrzenie siĂŞ zamgliÂło.- Dobry Duchu Lasu... WiĂŞc o to chodziÂło Oni'emu...- westchnĂŞÂłam i znów wróciÂłam do rzeczywsitoÂści. PatrzyÂłam Yukimaro w oczy. Delikatnie dotknĂŞÂłam palcem wskazujÂącym Âśladu Âłzy na jego policzku, a potem ucaÂłowam swój palec. - Nigdy nie zakoĂączysz swojego Âżycia... Bo nawet kiedy odejdziesz, bĂŞdziesz ÂżyÂł w pamiĂŞciach innych... W mojej pamiĂŞci na zawsze... A gdy ja odejdĂŞ, bĂŞdzie pamiĂŞtaÂła o Tobie moja córka, a po niej córka mojej córki... Bo jedyne, moÂżliwe wieczne Âżycie jest w pamiĂŞciach innych ludzi...- zbliÂżaÂłam siĂŞ do niego coraz bardziej. Teraz mógÂł juÂż dostrzec krople Âłez na moich rzĂŞsach.
Spojrzlam na niego zdziwona
-Hokage... jest twojÂą siostrÂą?
- a co nie widaĂŚ podobieĂąstwa? - powiedziaÂłem po czym zrobiÂłem swój firmowy uÂśmiech (tak jak na avku)
-No w sumie....-zaÂśmiaÂłam sie po czym siĂŞ do niego przytuliÂłam-Nawet nie wiesz jak sie o ciebie martwiÂłam
- no widzisz, niepotrzebnie. przecieÂż obiecaÂłem Âże wrócĂŞ- powiedziaÂłem . uÂśmiechn¹³em siĂŞ do niej czule " Na dziÂś dam sobie spokój z planami. jutro wyruszĂŞ" postanowiÂłem w myÂślach
-Obiecuje Âże juÂż nigdy w Ciebie nie zwÂątpie-powiedzialam patrzac na niego o przepraszajÂąco
- Arigatou... - powiedziaÂł uÂśmiechajÂąc siĂŞ delikatnie...
- Dziêkujê, ¿e bêdziesz chcia³a pamiêtaÌ o kimœ tak ma³o znacz¹cym jak ja... - doda³ k³ad¹c jej d³où na policzku... £zy lœni³y w jego oczach choÌ teraz lœni³a w nich te¿ radoœÌ...
- Nie do Ciebie nale¿y decyzja o ty, czy jesteœ dla mnie ma³o znacz¹cy czy nie. Powiem Ci, ¿e jesteœ dla mnie prawie tak samo znacz¹cy, jak Neko-chan i Lee-sama... - zbli¿y³am siê do niego jeszcze bardziej. Niemal dotyka³¹m jego ust swoimi ustami.- Jeœli... Jeœli tylko zrobiê coœ nie tak... Jeœli posunê siê za daleko, lub jeœli nie chcesz tego to... Powiedz...- wyszepta³am, muskaj¹c jego wargi swoimi.
Milcza³... Nie powiedzia³ nic... Nie tylko nie chcia³ tego zatrzymaÌ... On... Tego chcia³... Jednak nie mia³ zamiaru samemu wykonywaÌ tego ruchu... Postanowi³ pozwoliÌ Hasei zrobiÌ to samej... Jedyne co zrobi³ to delikatnie obj¹³ ja drug¹ rêk¹...
Poca³owa³am go. Po raz drugi w moim ¿yciu ca³owa³am kogoœ, z powodu prawdziwych, g³êbokich uczuÌ. Najlpierw zrobi³am to delikatnie, jedynie poca³unek w usta. Potem jednak pog³êbilam go, pragn¹c ogromnie, aby ch³opak zrobil to samo. Delikatnie wsune³am jêzyk pomiêdzy jego wargi. Jednoczeœnie, niemal instynktownie drug¹ rêkê wplot³am mu miêdzy rozpuszczone w³osy(wczeœniej rozwali³am fryzure) i zaczê³am ni¹ delikatnie muskaÌ jego kark.
Yukimaro odwzajemniÂł pocaÂłunek. Z poczÂątku tak jak Hasei Âłagodnie jednak gdy zaczĂŞÂła go pog³êbiaĂŚ instynktownie zacz¹³ jÂą naÂśladowaĂŚ. Delikatnie wsun¹³ jĂŞzyk miĂŞdzy jej wargi i delikatnie pieÂściÂł nim jej podniebienie. CzuÂł coÂś co czuÂł tylko raz - dwa lata temu w grobowcu w Oto. CiepÂło, które dawaÂło nadziejĂŞ, radoœÌ i spokój...
Moje ciaÂło zareagowaÂło instynktownie, na nieopisanÂą rozkosz PRAWDZIWEGO pocaÂłunku. ZaczĂŞÂłam delikatnie drÂżeĂŚ, jednak bylo to drÂżenie rozkoszy. Po dÂługiej chwili odkleiÂłam siĂŞ od niego. PrzytuliÂłam siĂŞ do niego i przymknĂŞÂłam oczy.
- Chcesz pójœÌ do mnie? ZostawiÂłam Neko-chan samÂą w domu i wolaÂłabym juÂż wrócicĂŚ... Na wszelki wypadek... TrochĂŞ siĂŞ o niÂą martwiĂŞ, w koĂącu jest jeszcze dzieckiem...
Yukimaro oderwaÂł siĂŞ od Hasei patrzÂąc jej w oczy... Delikatnie otrzymaÂł ja w objĂŞciach...
- ChĂŞtnie. JeÂśli tylko mnie nie zabije. - Yuki schyliÂł siĂŞ i podniósÂł sznurek, którym zwykle wiÂązaÂł wÂłosy... Tym razem jednak schowaÂł go do kieszeni...
- Mo¿emy iœÌ...
WstaÂłam.
- Spróbowa³¹by tylko...- uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ przekornie. - Jak myÂślisz, po kim odziedziczyÂła mordercze zapĂŞdy...? - zapytaÂłam wesoÂło. Potem ruszyÂłam razem z Yukim do domu.
Kabe i Hako powlokÂły siĂŞ za swojÂą paniÂą. Dobrze rozumiaÂły jej szczĂŞcie, ale poczuÂły siĂŞ zapomniane.
[nmm]
Yuki prze³kn¹³ œlinê... Domyœla³ siê po kim... Powoli ruszy³ za Hasei... {NMM}
uœmiechn¹³em siê tylko na jej s³owa. " Nie pozwolê by aka coœ zrobi³o tej wiosce. A jeœli to nie aka jest zagro¿eniem? " zastanawia³em siê
Rownierz obdarzylam go szerokim usmiechem
-Powiedz mi co ciekawego sie u ciebie dzialo? Nie widzialam cie tyle dni...-powiedzialam ciekawa
- Nie ma o czym gadaĂŚ. Nic szczególnego czym moÂżna by siĂŞ pochwaliĂŚ - powiedziaÂłem
-Jak to nic czym mozna sie pochwalic? Mów wszystko, no chyba ze naprawde nie chcesz...
- Szczerze mówiÂąc to byÂłem tylko w wiosce ukrytej w kamieniu, sam nie wiem po co. posiedziaÂłem tam trochĂŞ i wróciÂłem tutaj. przez wiĂŞkszoœÌ czasu byÂłem w gabinecie Hokage - powiedziaÂłem
-No tak.. zeczywiscie nic specjalnego ....Masz moze ochote na sake albo ramen?
- czemu nie ma³y posi³ek nie zaszkodzi - uœmiechn¹³em siê
-WiĂŞc... Gdzie proponujesz isc?
- zdam siê na decyzjê najpiêkniejszej kobiety na œwiecie - powiedzia³em po czym uœmiechn¹³em siê czule
Rozejrzalam sie po okolicy. Po chwili ciszy powiedziaÂłam
-A-aha! To o mnie mowa?-powiedzialam z zakÂłopotana minak i dodatkowo sie zarumienilam
- oczywiÂście Âże o tobie ty moja Âślicznotko - powiedziaÂłem a nastĂŞpnie jÂą pocaÂłowaÂłem by uargumentowaĂŚ swoje zdanie
Odwzajemnilam jego pocalunek po czym powiedzialam z usmiechem
-Czyli kierunek: Ichiraku Ramen?
- co tylko rozka¿esz - powiedzia³em po czym uœmiechn¹³em siê czule
-Skoro tak... Idziemy na ramen!
Chwycilam go za reke i pociagnelam w strone Ichiraku Ramen
ci¹gn¹³em siê po ziemi za Ayako <nmm>
Siadam po drzewem i Patrze w Chmury
Hm.. One sa takie wolne...
Zasypiam...
Nagle obok Ciebie stan¹³ mê¿czyzna....by³ ubrany w p³¹szcz z kapturem i powiedzia³
- Chcesz trochĂŞ zarobiĂŚ? IdÂź do Kiri ,do Mglistego Lasu Sirocco....istnieje tam czÂłowiek...morderca....masz Go wyeleminowaĂŚ
Misja rangi B ( moÂże siĂŞ przerodziĂŚ w A)
400 Y
6 pkt
50 PCh
Przyjmuje misje... Wyruszam natychmiast. Masz jakies Informacje na jego temat
- Ma duÂżo straÂżników samurajów...sam On jeden chyba jest samurajem i shinnobi...dlatego uwaÂżaj...-odparÂł starzec po czym odszedÂł
hm... przydalo by sie przygotowac ale nie ma czasu Ruszylem Do Kiri Gakure <NMM>
PodszedÂłem do Âławki i usiadÂłem na chwilĂŞ.
Po 15 minutach wstajĂŞ i idĂŞ dalej.
<NMM>
Siadam pod tym drzewem co zawsze i jak zwykle ogladam chmury...

Dodane po 11 godzinach 17 minutach:

Wstaje i zmierzam do rezydecji hokage <nmm>
Kakashi siedzi na Âławce czytajÂąc jakÂąs ksiÂązkĂŞ. Co jakiÂś czas zerka na chmurki ale ogólnie ciÂągle czyta. "Ciekawe co robi klon..moÂże kaÂże mu wróciĂŚ?".
PrzyszÂłam ze ÂźdÂźbÂłem na ustach i usiadÂłam pod jakims drzewem...Tsukimaru uwaliÂł mi siĂŞ na kolana i zasn¹³...Ja gÂłaskaÂłam Tsukimaru ,który spokojnie oddychaÂł...UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ lekko,patrzÂąc,na spokój Tsukimaru, chociaÂż niedawno starciÂł Âłape...MyÂślaÂłam o smoku,i byÂłam nie wiem jak wdziĂŞczna smoki,Âże uleczyÂł mnie i Tsukimaru.
KÂątem oka spojrzaÂł na nowo przyby³¹ JouninkĂŞ która wygrzewaÂła siĂŞ z psem. Nadal jednak czytaÂł swÂą ksiÂązkĂŞ myÂślÂąc o klonie.
Z nudów wyjĂŞÂłam kunaia i zaczĂŞÂłam sobie nim podrzucaĂŚ uwaÂżajÂąc na Tsukimaru,by przypadkiem go nie zadÂźgaÂła (XD)
Schowa³ ksi¹¿kê i wsta³. Wyci¹gn¹³ trzy shurikeny i rozejrza³ siê po parku. Skoczy³ na najbli¿sze drzewo nastêpnie na kolejhne a¿ po chwili nie by³o go w pobli¿u. NMM
UsiadÂłam na Âławce i spojrzaÂłam w pochmurne niebo.
Po chwili poszÂłam NMM
WstaÂłam z Âławki i poszÂłam w kierunku rezydencji mojego rodu. NMM
*przybiegam z Kat na plecach,zdejmuje jÂą z pleców i siadam zmĂŞczony na Âławce*
*uÂśmiecham sie do Kat i klepie miejsce obok* siadaj jak chcesz
UsiadÂłam obok Sagary.
-Dawno tu nie byÂłam ...-posmutnialam.
*Przytulam miÂło Kat* nie smuĂŚ sie
ciesz sie Âże jesteÂś tu..i... *juÂż chciaÂłem powiedzieĂŚ ''ze mnÂą'' ale sie powstrzymaÂłem*
-I? -spojrzaÂłam siĂŞ na SagrĂŞ.
ze mnÂą.....
bo ja sie ciesze Âże jestem tu akurat z tobÂą ;]
*patrze w niebo i delikatnie sie zarumieniÂłem*
-Hmm... J-ja ... Ja tu siĂŞ poznaÂłam z moim ...e.... bliskim ...bardzo bliskim przyjacielem. WÂłaÂśnie na tej Âławce. To na tej Âławce go poraz pierwszy pocaÂłowaÂłam... -posmutniaÂłam.
wiem Âże chodzi ci o twojego byÂłego ;]
heh...nie smuÌ sie..jak chcesz byÌ sama to moge sobie iœÌ..
*popatrzaÂłem na Kat równieÂż z lekkim smutkiem*
PrzybliÂżajÂąc siĂŞ do fontanny, Tamara zobaczyÂła z dala gawĂŞdzÂącÂą parĂŞ. PodeszÂła do fontanny, od drugiej strony, by im nie przeszkadzaĂŚ zbytnio.
- DzieĂą dobry - powiedziaÂła tylko. ZÂłoÂżyÂła parasolkĂŞ, dotÂąd trzymanÂą na ramieniu i oparÂła o murek fontanny. SpojrzaÂła w lustro wody. O tak, jej oczy byÂły koloru burzowego deszczu, tak mówiÂła jej mama.
-Nie .... zstaù proszê... -posmutnia³am. - dawno nie mog³¹m z kimœ tak szczerze porozmawiaÌ. -popatrzy³am Sagarze w oczy.
*równieÂż spojÂżaÂłem Kat w oczy które byÂły równie piĂŞkne jak ona sama*
*od tej pory na razie byÂłem gÂłuchy na czyjekolwiek sÂłowa poza sÂłowami Kat*
Tamara podniosÂła oczy i spojrzaÂła na parĂŞ. PodniosÂła parasol, otworzyÂła go ponownie i zasÂłoniÂła siĂŞ nim.
- On zakochany w niej po uszy - komentowaÂła cichutkim gÂłosikiem - AÂż ocieka lukrem... Ona siĂŞ broni, chociaÂż w g³êbi serca chce. Boi siĂŞ miÂłoÂści - zakrĂŞciÂła parasolem i poÂłoÂżyÂła go na ramieniu, jak zwykle. Jej prawa dÂłoĂą powĂŞdrowaÂła do wody. ZanurzyÂła opuszki palców, po czym gwaÂłtownie podniosÂła dÂłoĂą, a krople wody podskoczyÂły i opadÂły burzÂąc taflĂŞ.
-Eh... - odwróciÂłam wzrok w stronĂŞ fontanny. PrzypomniaÂły mi siĂŞ wszystkie chwile spĂŞdzone Shisetsu.
Jej zmoczone palce spoczĂŞÂły na policzku. UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ nieznacznie, czujÂąc wilgoĂŚ na twarzy. ZapragnĂŞÂła wiĂŞcej wody, jej oczy zabÂłysÂły uczuciem do deszczu. WystarczyÂła jedna myÂśl:
Ritoru Ame Sa no Jutsu
Drobne krople deszczu zaczĂŞÂła spadaĂŚ z nieba. TonĂŞÂły w jej wÂłosach, moczyÂł odsuniĂŞtÂą parasolkĂŞ. DzwoniÂły w liÂściach drzew.
-Wiedzialem-odparlem po czym pojawilem sie za dziewczyna
-To ty spowodowalas ten deszcz co? -zapytalem z usmieszkiem na twarzy stojac nad nia...

_nie wygladasz mi znajomo, skad jestes ii jakim cudem to zrobilas? -ponownie zapytalem zdezorientowany
*popatrzaÂłem sie jedynie na paniÂą Hokage a nastĂŞpnie w ziemie.Nie wiedziaÂłem co powiedzieĂŚ*
MyÂśle: Heh ciekawe jak jej byÂło z tym kolesiem
*wstaje z uÂśmiechem* no to na co czekamy ten teges? idziemy chyba dalej ;]
OdwróciÂła siĂŞ w stronĂŞ przybysza.
- Jestem Tamara z klanu Kousama z Ame-Gakure - przedstawiÂła siĂŞ, koÂłyszÂąc parasolkÂą - Kontrola deszczu to mój limit krwi... - rozejrzaÂła siĂŞ dookoÂła. Wszystko nieustannie mokÂło, a owa para chyba spÂłoszyÂła siĂŞ deszczem - MoÂże chce pan skorzystaĂŚ z mojej parasolki? Mi deszcz nie przeszkadza.
MyÂśle: Widocznie Pani Hokage juÂż sobie poszÂła
*stoje na deszczu i patrze z uÂśmiechem w niebo*
-Eh.... Jak chcesz mo¿emy st¹d iœÌ.
ByÂłam zadowolona ...w deszczu przynajmniej nie byÂło widaĂŚ moich Âłez.
*wystawiam dÂłoĂą do Kat i sie lekko czerwienie niestety to widaĂŚ*
ZÂłapaÂłam SagarĂŞ za rĂŞkĂŞ.
-DziĂŞkujĂŞ-uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ lekko.
nie ma za co ale wiesz co..
*przybliÂżam sie powoli do Kat i juÂż chciaÂłem jÂą pocaÂłowaĂŚ ale sie opanowaÂłem bo to w koĂącu Kage*
-Co? -spytaÂłam siĂŞ spokojnie Sagary.
*Jednak PiĂŞkno Kat zwyciĂŞÂżyÂło i pocaÂłowaÂłem jÂą ale w policzek caÂły zaczerwieniony*
ZamknĂŞÂłam na chwilĂŞ oczy.
"Eh...." Nie wiedziaÂłam co robiĂŚ... zupeÂłnie.
*przerwaÂłem pocaÂłunek ale nadal byÂłem lekko zaczerwieniony*
*padam na kolana* wybaczy mi pani?
-WstaĂą proszĂŞ.
ZÂłapaÂłam SagarĂŞ za rĂŞce i pomogÂłam mu wstaĂŚ. Przy Tobie nie jestem Hokage. ZapamiĂŞtaj to sobie.
*PopatrzaÂłem Kat w oczy i serce zaczeÂło mi mocniej biĂŚ*
myÂśle: ciekawe czy wie Âże mi sie podoba ale jako Hokage nie moÂże sie chyba spotykaĂŚ z takim marnym Chuninem jak ja ale mimo to jest piĂŞkna i mi sie podoba
-No to co...idziemy w jakieÂś spokojniejsze miejsce?
ok
*³apie delikatnie Kat za d³où jednoczeœnie myœl¹c gdzie iœÌ*
-Hmm...No to gdzie idziemy?
moÂże monument Hokage?
-Dopiero co wyrwaÂłam siĂŞ od pracy a Ty mnie chcesz prowadziĂŚ w takie miejsce?-uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ lekko.
to zostaĂąmy tutaj..jak nie masz nic przeciwko
*uÂśmiecham sie do Kat* zamknij oczy *mówie z uÂśmiechem*
-Hmm...No dobrze.
ZamknĂŞÂłam oczy wedÂług rozkazu
*zapinam na szyi Kat ÂłaĂącuszek z diamentem* moÂżesz juÂż otworzyĂŚ oczy
OtworzyÂłam oczy.SpojrzaÂłam na ÂłaĂącuszek.
-To dla mnie? A-ale ja ... nie mogê tego przyj¹Ì.
ale to prezent odemnie dla ciebie
prezent od serca
*patrze z uÂśmiechem na Kat*
-Hmm... -uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ nieÂśmiaÂło -DziĂŞkujĂŞ. -pocaÂłowaÂłam SagarĂŞ w policzek.
*zaczerwieniÂłem sie i popatrzaÂłem w ziemie ale Kat byÂła taka piĂŞkna Âże nie mogÂłem od niej oderwaĂŚ wzroku i znowu patrzaÂłem na niÂą z uÂśmiechem*
UsiadÂłam na Âławce.
-Podoba mi siĂŞ tu.
*delikatnie przesun¹³em swoj¹ d³où na d³où Kat i sie zaczerwieni³em*
SpojrzaÂłam Sagarze w oczy. Nie wiedziaÂłam co robiĂŚ .Po prstu ...siedziaÂłam.
myÂśle: odwarze sie i pokaÂże Âże mam jaja
*caÂłuje kat namiĂŞtnie w usta*
Mimo zaskoczenia niczego nie przerywam ...nie odwa¿y³¹bym siê.
*nadal namiĂŞtnie caÂłuje Kat w usta a nastĂŞpnie zamykam oczy*
-oo nie-powedzialem
[nabralem powietrza przez nos podnoszac w gore glowe jednoczesnie zamykajac oczy(jak na avku) hehe]
-Mi to sie zaczyna podobac...-dodalem powoli
- Skoro tak pan uwa¿a... - zerknê³a w stronê pary, a na jej twarzy zaczê³o malowaÌ siê obrzydzenie. I to nie mi³oœÌ tak wp³ywa³a na ni¹. Coœ w tej kobiecie by³o tak niekobiecego... - Przejdziemy siê gdzieœ, proszê pana? - zapyta³a - Tam te¿ mogê wywo³aÌ deszcz, jeœli pan sobie ¿yczy.
-hmmm nie nie koniecznie...
-Ale coz... Przejdzmy sie-poweidzialem do niej
-A gdzie sobie zyczysz o tamaro?-zapytalem klaniajac sie
PrzerwaÂłam pocaÂłunek .
-J-ja... chyba ju¿ muszê iœÌ. Dziêkujê za mile spêdzone popo³udnie .
<nmm>
- Niech pan poprowadzi - lekko skinĂŞÂła gÂłowÂą - Ja jeszcze nie znam tak dobrze tego Âświata. Mam 9 lat. Mimo wszystko nic nie trzyma mnie w domu... - jej dÂługie czarne wÂłosy juÂż absolutnie przemokÂły, jednak Tamarze najwidoczniej nie przeszkadzaÂł ten stan rzeczy. UÂśmiechaÂła siĂŞ delikatnie, przecieÂż deszcz to jej najlepszy przyjaciel i niezawodny sojusznik.
-no wiesz, ale coz, cos znajdziemy-poweidzialem
-Ahhh i nie mow do mnie "pan" tylko Kendo-tak sie nazywam-dodalem
-ewentualnie jelsi chcesz to ko(s)ciaczek hihi -zazartowalem