łaźnia

wchodzę do szatni, przeberam się i idę do łaźni męskiej

---

wszedł i zanurzył się po szyje w wodzie
Przyszłam, byłam w pomarańczowym stroju. Weszłam do wody i zanurzyłam się do połowy.
zauważył Shizue
-znowu się spotykamy
zaśmiał się

---

- Masz racje -powiedziałam z uśmiechem na twarzy, było bardzo przyjemnie.
-Co to był za koleś wtedy przy wodospadzie
zapytał z ciekawością
- To był Toshiro z Suny, mój ukochany -powiedziałam, zanużyłam się troszke głębiej.
zaśmiał się
-troszkę narwany
zamknął oczy
-i tak nie ma nic takiego jak przyjaźń ,miłość, i rodzina to tylko puste słowa
Lekko puknełam go w czoło- Nie waż się tak mówić -syknełam- Istnieje rodzina, miłość i przyjaźń. Jak chcesz moge być twoją przyjaciółką -powiedziałam wciąż troche zła.
-To są puste słowa
powiedział lodowatym tonem powoli
-Co znaczą słowa nic.Najważniejsze są czyny a ja się przekonałem na własnym doświadczeniu że to są jednak tylko puste słowa.
Łzy pojawiły się w moich oczach- Prosze niemów tak, bo to nieprawda to nie są puste słowa a czyny też są ważne -powiedziała.
-Zdradzę ci tajemnice mego klanu by uzyskać najwyższy poziom sharingan musisz zabić
te słowo podkreślił
-przyjaciela albo kogoś z rodziny
zamyślił się chwile
-Ale spróbuj jak chcesz mnie przekonać że jest inaczej
- Osoba która ma kogoś bliskiego kogo może chronić i być z nim jest silniejsza. Przynajmnie ja tak myśle a co do tego to ja bym niechciała mieć najwyższego poziomu sharingana. Nigdy niezabiłabym nikogo z rodziny ani przyjaciela. A osoba, która myśli jak ty to niema serca -powiedziałam.
-może i tak tylko mnie życie doświadczyło
popatrzył w niebo
-Sam nie wiem czy byłbym zdolny zabić kogoś takiego
popatrzył na dziewczynę
-Ale wiem że najważniejsze są czyny
- Tak czyny też są ważne tak jak uczucia -powiedziałam uśmiechając się do chłopaka.
-Uczucia nigdy nie wiadomo czy to nie jest fałsz
powiedział spokojnie
- Dobrze niech ci będzie, niemam ochoty się kłucić -powiedziałam spokojnym głosem.
-To nie jest kłótnia a dyskusja
odparł
-kiedy mam cię wsiąść do organizacji
zapytał
- Nie wiem, to zależy od tego czy będzie ta misja czy nie -odpowiedziałam na jego pytanie.
-Hym ... byłaś kiedyś na posągach w dolinie
zapytał
-ja bym tam poszedł teraz
- Nie ale moge pujœÌ -powiedzia³am, wysz³am z wody- To ja pujde siê przebraÌ i spotkamy siê niedaleko wioski -powiedzia³am po czym wysz³am.NMM
wstaÂł i poszedÂł do przebieralni<NMM>
WeszÂła do ÂłaÂźni rzucajÂąc rĂŞcznik gdzieÂś na ÂławkĂŞ. Sheena skakaÂła w Âślad za niÂą z szerokim uÂśmieszkiem na swej króliczej buÂźce. WytrzeszczaÂła gaÂły patrzÂąc na figurĂŞ Miharu która byÂła idealnie wyeksponowana w stroju kÂąpielowym...
- Czy byÂłabyÂś Âłaskawa przestaĂŚ siĂŞ tak na mnie gapiĂŚ? - mruknĂŞÂła znów...jednak jej obojĂŞtny ton byÂł dla Sheeny dobrze znany , byÂło to ostrzeÂżenie od Hachiko.
-W-wybacz...zapominam siĂŞ. - rzekÂł summonek z uÂśmieszkiem.
Dziewczyna spokojnie weszÂła do gorÂącej wody wygodnie siadajÂąc...uniosÂła gÂłowĂŞ lekko do góry przymykajÂąc oczy , tym samym rozmyÂślajÂąc...
-To ja moÂże pójde siĂŞ przejœÌ... - powiedziaÂła Sheena wychodzÂąc z ciaÂłka.
- JeÂśli spotkasz tam gdzieÂś Sasuke , to mu powiedz Âże wrócĂŞ niedÂługo...- rzekÂła Miharu zlecajÂąc to Sheenie. Summon znikn¹³.
Z wejÂścia od strony szatni mĂŞskiej wyleciaÂł i uderzyÂł w Âściane jakiÂś koleÂś po czym wyszedÂł sasuke mówiÂąc do niego
-JeÂśli ktoÂś siĂŞ dowie Âże tu jestem zginiesz na pewno
po tem spojÂżaÂł na Miharu dodaÂł
-spotkaÂłem twojego sumona
Na dÂźwiĂŞk ludzkiego ciaÂła uderzajÂącego o ÂścianĂŞ spokojnie przeniosÂła wzrok w stronĂŞ z której ta oto sÂłodka melodia doszÂła do jej uszu.
- Eh...cóÂż , jak widzĂŞ mieszkaĂący tej wioski nie znajÂą dobrych manier...zwÂłaszcza w przyjmowaniu goÂści. - rzekÂła nie ruszajÂąc siĂŞ z wody.
- ChoĂŚ tego siĂŞ moÂżna byÂło spodziewaĂŚ...- dodaÂła ciszej i znów przymknĂŞÂła oczy.
- Sheena powlekÂła siĂŞ gdzieÂś do suny jak przypuszczam? - spytaÂła UchihĂŞ.
-Tak a ja tu niejestem zbyt mile widzian chcÂą mnie spowrotem do konochy sprowadziĂŚ
powiedziaÂł spokojnie wchodzÂąc do wody i siadajÂąc naprzeciwko dziewczyny
UchyliÂła lekko powieki spoglÂądajÂąc na Sasuke.
- To doœÌ natrĂŞtne...- stwierdziÂła spokojnie po czym otarÂła twarz mokrymi dÂłoĂąmi by nieco siĂŞ orzeÂźwiĂŚ. Tym razem czarne , róÂżne od siebie znaki widniaÂły na obu dÂłoniach...Miharu nie zauwaÂżyÂła kiedy pojawiÂł siĂŞ kolejny...pojawiaÂły siĂŞ i znikaÂły...teraz raczej nie dawaÂły znaĂŚ o swym istnieniu. Ale dziewczynĂŞ uszczĂŞÂśliwiÂł fakt iÂż trucizna chwilowo nie przeszkadzaÂła jej zbytnio.
-NatrĂŞtne to maÂło powiedziane a wÂłaÂśnie co do ostatniej zadymy troche chyba mnie poniosÂło zlekszat to ja zaczoÂłem walczyĂŚ pierwszy
powiedzial bez uczuĂŚ spokojnie
WzruszyÂła ramionami spokojnie spoglÂądajÂąc na chÂłopaka:
- CóÂż...bywa Âże walka ponosi...choĂŚ dla mnie nie jest to zbyt emocjonujÂąca rozrywka...- po chwili dodaÂła - ChoĂŚ przyznam...czasem potrafi poprawiĂŚ humor...- wspomniaÂła w duchu walkĂŞ z Casprem i wÂładczyniÂą kusy...zdobyÂła sporo chakry dziĂŞki shikei seppun i dziĂŞki temu Âże pokonaÂła ich oboje...
- Jednak w tej chwili zdecydowanie wolĂŞ odpoczynek...- westchnĂŞÂła i zanurzyÂła siĂŞ bardziej w wodzie.
-Taa
powiedziaÂł ciho on walczyÂł dla wiĂŞkszej mocy by zemÂściĂŚ siĂŞ za swój klan
-Jestem ciekaw co by siĂŞ staÂło jgby mi siĂŞ nieudaÂło zneutralizowaĂŚ chidori tÂą bÂąbe C3
Stwierdzenie Sasuke równieÂż zaczĂŞÂło jÂą zastanawiaĂŚ , choĂŚ nie tak badzo...po chwili odezwaÂła siĂŞ zupeÂłnie spokojnie:
- MoÂże byÂśmy zginĂŞli...moÂże nie...- mruknĂŞÂła , nie baÂła siĂŞ Âśmierci...wÂłaÂściwie jej Âżycie nie byÂło niczym innym jak tylko nudnym przejÂściem wÂłasnej drogi , bez konkretnego celu.
- GdybyÂś nie zd¹¿yÂł to pewnie aktywowaÂłabym ogon Âżeby to zneutralizowaĂŚ...choĂŚ dla mnie to nie wielka róÂżnica...Nie jestem jak inni ludzie , o nic nie walczĂŞ...i jakoÂś specjalnie na niczym mi nie zaleÂży. - dla niej doczesnoœÌ i materialne rzeczy czy sprawy byÂły jak pustka.
spojÂżaÂł na niÂą po czym powiedziaÂł
-KaÂżdy walczy o coÂś albo po coÂś ty teÂż ale nawet o tym nie wiesz pewnie kaÂżdy a w Âżyciu cel ja zemste kto inny broniĂŚ przyjaciuÂł a ktoÂś inny jeszcze co innego ale kaÂżdy w Âżyciu ma cel
mówiÂł to beznamiĂŞtnie te sÂłowa niepasowaÂły do niego ale czóÂł Âże ma racjĂŞ
WestchnĂŞÂła cicho...
- Ja nie jestem taka jak inni...- mruknĂŞÂła zdecydowanym tonem - Dawno temu zapomniaÂłam jak to jest byĂŚ w peÂłni czÂłowiekiem...- uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ pod nosem do siebie - Zdaje siĂŞ Âże bardziej pasuje do Âświata demonów.
SpojrzaÂła na UchihĂŞ swym wypranym z emocji wzrokiem. WyciÂągnĂŞÂła z wody obie dÂłonie na których tkwiÂły nadal znaki Hachibiego...Dziewczyna spojrzaÂła na nie spokojnie acz z nutkÂą pogardy.
W waszym kierunku ruszyÂł z usmiechem na twarzy starszy czÂłowiek, nie byÂł za wysoki ale teÂż niemoÂżna powiedzieĂŚ o nim lilput. KroczyÂł z elegancja godnÂą wÂładców.. No.. heh moÂże przesadziÂłemszedÂł jak czÂłowiek z wyÂższych sfer. SpojrzaÂł wpierw na kobietĂŞ.. MlasknaÂł tylko nic nie mówiÂąc.. Potem jego zwrok padÂł na Sasuke. Na nim skupiÂł swÂą szczególna uwagĂŞ.
No ale nie pora teraz na opisywanie, kim byÂł zainteresowany. Lepiej opiszĂŞ wam w co byÂł ubrany. Facet miaÂł stary ale elegancki pÂłaszcz. Kolor moÂże nie byÂł oryginalny ale bardzo Âładny bo grafitowy idealnie dopasowany do ciaÂła. Spodnie dÂługie, czarne opadajÂące swobodnie na buty wykonane z czarnej skóry.
-Witam was, przepraszam, Âże siĂŞ wtrÂącam ale usÂłyszaÂłem waszÂą rozmowĂŞ. CzyÂżby droga Pani byÂła opetana, a moÂże to coÂś innego.
Nie chcĂŞ siĂŞ chwaliĂŚ ale kiedyÂś byÂłem znanym medykiem moÂże bĂŞdĂŞ w stanie jakoÂś pomóc.
GÂłos tego starca byÂł skrzekliwy ale ton z jakim siĂŞ wypowiadaÂł bardzo przyjemny. Szczerze mówiÂąc po gÂłosie moÂżna byÂło poznaĂŚ, Âże nie jest tak stary. jak moznaby pomyÂśleĂŚ..
ZapomniaÂłbym przy grubym, czarnym , skórzanym pasie starca zauwaÂżyliÂście laskĂŞ, nie dokoĂąca wiadomo byÂło do czego mu ów laska ale z grzecznoÂści nie pytaliÂście. Przynajmniej na razie.
Po chwili milczenia Starzec znów zaczaÂł prawiĂŚ. Tym razem byÂł to jednak nie wartoÂściowy beÂłkot o tym jak ÂżyÂło siĂŞ kiedyÂś.
- Dawniej nie byÂło tylu wojen, nie byÂło takiego pijaĂąstwa.
Wy mÂłodzi nie potraficie zrozumieĂŚ prawdziwych wartoÂści.
GoœÌ zach³ysn¹³ siê w³asn¹ œlin¹ i zacz¹³ kas³aÌ po czym pochyli³ siê i pocza³ niezgrabnie uderzaÌ w plecy.
~Eh co za przedstawienie pomysleliÂście.. Czy my trafiliÂśmy do cyrku?~
SpojrzaÂła na starca i wyszÂła z wody , naturalnie byÂła ubrana w kostium kÂąpielowy. Po chwili jednak owinĂŞÂła siĂŞ równieÂż rĂŞcznikiem. SpojrzaÂła na starca swym zupeÂłnie obojĂŞtnym , wypranym z uczuĂŚ wzrokiem odpowiadajÂąc na jego pierwsze , zrozumiaÂłe sÂłowa:
- Z caÂłym szacunkiem , nie jestem opĂŞtana , i nie potrzebujĂŞ pomocy...- rzekÂła swym neutralnym tonem z którego nie moÂżna byÂło w Âżaden sposób odczytaĂŚ czy dziewczyna po prostu grzecznie odmawia , czy teÂż siĂŞ denerwuje...Miharu byÂła istotÂą której uczucia dla ludzi byÂły niewykrywalne. Dziewczyna dyskretnie przyjrzaÂła siĂŞ lasce owego , nieznajomego.
- Wybaczy pan...Czy mógÂłby pan siĂŞ przedstawiĂŚ? NiewÂłaÂściwym siĂŞ zdaje rozmawiaĂŚ z kimÂś nie znajÂąc jego imienia...- rzekÂła grzecznie by w Âżaden sposób nie wydaĂŚ siĂŞ niewychowanÂą.
- A cóÂż to za "jegomoœÌ"? I uznaÂł Mnie za opĂŞtanie? ZwaÂżajÂąc na nasze obecne stosunki , nie nazwaÂłbym tego opĂŞtaniem... - zacz¹³ siĂŞ skarÂżyĂŚ Hachibi.
- Nie musisz siĂŞ aÂż tak ÂżaliĂŚ...gdybyÂś nie zauwaÂżyÂł , on ciĂŞ nie sÂłyszy... - rzekÂła w myÂślach do demona. WiedziaÂła Âże tylko nieliczni mogÂą poznaĂŚ "osobiÂście" Hachibiego...na przykÂład Uchiha Sasuke. Lecz to w tej chwili nie byÂło waÂżne...
Sasuke wstaÂł byÂł jedynie w gaciah spojÂżaÂł na starca swym Sharinganem i odezwaÂł siĂŞ
-Czego chcesz starcze do Âżeczy
niespuszczaÂł z niego swego wzroku ÂśledziÂł jego kaÂżdy ruch
-OczywiÂście niczego..
OdpowiedziaÂł przeraÂżony znaÂł bardzo dobrze te oczy. WidizaÂł juÂż je raz..
By³o to dawno temu, gdy by³ jeszcze dzieckiem. Do ich domu wszed³ wtedy jegomoœc z takim samym spojrzeniem. Wybi³ mu ca³¹ rodzinê. Jego samego wprowadzi³ w stan za³amania nerwowego. Otem przez wiele lat dochodzi³ do siebie a dziœ znowu spotyka cz³owieka z tymi przekletymi oczyma...
PostanowiÂł ukryĂŚ swój strach. DomyÂślaÂł siĂŞ, Âże byÂło to juÂż bezcelowe ale postanowiÂł spróbowaĂŚ. PrzeniósÂł bardzo szybko swoje spojrzenie z Sasuke na kobietĂŞ.
- Bardzo, bardzo mi miÂło jestem Lee ale moÂżecie mi równie dobrze mówiĂŚ Kame.. To moje drugie imiĂŞ. Dawniej byÂłem medykiem w tej wiosce teraz jednak nie nadajĂŞ siĂŞ do tak ciĂŞzkiej pracy.
Dziadek podszedÂł powoli chwiejnym krokiem w waszym kierunku. WyciÂągnaÂł swÂą dÂłoĂą w geiÂście powitania. Wcale nie zwracaÂł uwagi na piĂŞkne ciaÂło Miharu. ByÂł juÂż na to za stary a przez caÂłe swoje Âżycie napatrzyÂł siĂŞ juÂż wystarczajÂąco na kobiece wdziĂŞki. ZaciekawiÂło tylko jedna rzecz....
Nie wyciÂągnĂŞÂła do starca dÂłoni , poniewaÂż obie jej dÂłonie byÂły naznaczone...SkinĂŞÂła jedynie do starca gÂłowÂą.
- Zatem , panie Lee...CóÂż pana tu sprowadziÂło? - spytaÂła obojĂŞtnym tonem. ObserwowaÂła mĂŞÂżczyznĂŞ uwaÂżnie...Po chwili skinĂŞÂła gÂłowÂą do obu i poszÂła do szatni damskiej by siĂŞ wreszcie ubraĂŚ. WróciÂła po krótkiej chwili juÂż ubrana , idÂąc w stronĂŞ rozmówców zakÂładaÂła jeszcze swój karminowy pÂłaszcz. W kapturze tkwiÂło pluszowe ciaÂłko Sheeny , która natomiast wyszÂła z niego i w swej niewidzialnoÂści wisiaÂła w powietrzu nad ca³¹ trójkÂą.
Jej reakcja byÂła jak zwykle zupeÂłnie inna niÂż ta której spodziewaÂł siĂŞ po niej inny czÂłowiek. StaÂła spokojnie , a na jej twarzy pojawiÂł siĂŞ nikÂły acz wyraÂźnie rozbawiony uÂśmiech.
- Z caÂłym szacunkiem , nie odpowiedziaÂł pan na moje pytanie...Lecz wracajÂąc do paĂąskich ostatnich sÂłów...- na chwilĂŞ przerwaÂła kierujÂąc swe spojrzenie w stronĂŞ mĂŞÂżczyzny - SÂądzĂŞ , iÂż jest pan na tyle doÂświadczony , aby wiedzieĂŚ Âże nie istnieje coÂś takiego jak klÂątwa...- mówiÂła swym grzecznym , acz zupeÂłnie neutralnym tonem. - Ludzie ÂżyjÂą dÂługo , zdobywajÂą doÂświadczenie...a jednak nie zawsze potrafiÂą odszukaĂŚ odpowiedÂź na pytania które stawia im los. - rzekÂła do niego. Sheena natomiast uwaÂżnie obserwowaÂła starca lecÂąc tuÂż obok niego , niewidzialna i niesÂłyszalna dla jego zmysÂłów.
WidzÂąc chyba strapionego Richarde, zamknĂŞÂła powieki na chwilĂŞ, oddajÂąc siĂŞ marzeniom. Szybko jednak pierwotny stan powróciÂł, by dziewczyna odezwaÂła siĂŞ tymi oto sÂłowami:
-A tak w ogóle, Nauczycielu...Masz jak¹œ dziewczynĂŞ, albo kogoÂś na oku? Wiem, Âże z pewnoÂściÂą po tarapatach z Amy moÂże jesteÂś zraÂżony do kobiet, ale...?-spróbowaÂła dowiedzieĂŚ siĂŞ czegokolwiek na temat mistrza, po prostu pytajÂąc go. Kto wie, moÂże Richarde otworzy siĂŞ przed niÂą i opowie krótkÂą historiĂŞ swoich miÂłosnych historyjek z sobÂą w roli gÂłównej? Wszystko jest moÂżliwe
Richarde usmiechnol sie do uczennicy poczym powiedzial
- nie narazie niemam nikogo na oku . Dawno temu byla jedna kobieta ale zginela gdzies potrem byla obecna pani hokage ale jak juz ci mowilem prubowala mnie zabic wiec to uczucie tez przepadlo a obecnie jestem sam ty i logen macie wielkie szczescie richarde muwil o tym spokojnie bo juz traume mial juz dawno za soba
//Richarde, ma³¹ sugestia Œci¹gnij polsk¹ wersjê Mozilli Firefox, bo ona podkreœla b³êdy. //
Na kolejne, drugie juÂż zawoÂłanie mamy, wstaÂłem, wygramoliÂłem siĂŞ ze ÂźródeÂłka i ruszyÂłem w jej stronĂŞ. Gdy juÂż doszedÂłem do celu, przytuliÂłem siĂŞ do niej, jednoczeÂśnie zwracajÂąc siĂŞ do faceta zajmujÂącego przestrzeĂą tuÂż obok:
-Dzieù... dobry?-. Ponownie lekko siê uœmiechn¹³em.
-Ach, S³oùce ty moje...gdzieœ ¿e siê tak podziewa³ d³ugo, co?-zapyta³a, uœmiechaj¹c siê do ch³opca. Cmoknê³a go prosto w czubek nosa, przytulaj¹c do okr¹g³ego od ci¹¿y brzuszka. Postanowi³a przedstawiÌ obydwu mê¿czyzn.
-Kamatari, poznaj Richarde, mojego nauczyciela w dziedzinie medycyny. To najlepszy lekarz, jakiego znam..tuÂż po mojej matce, oczywiÂście.-zaÂżartowaÂła, patrzÂąc to raz na mistrza, a raz na syna.
// probowalem i to niedziala//
Richarde byl nieco zaskoczony widokiem chlopca przytulajacego sie do haniti ale milczal bo niewypadalo mu sie o takie zeczy wypytywac gdy haniti mu go przedstawiala odparl tylko
- Milo mi cie poznac mlodziencze .
PopatrzyÂłem na Richarde troszkĂŞ podejrzliwym wzrokiem, i odpowiedziaÂłem jakby od niechcenia:
-Mi równieÂż miÂło Pana poznaĂŚ.-. CoÂś mi siĂŞ nie podobaÂło w tym facecie, ale nie mnie to oceniaĂŚ. WolaÂłem to zostawiĂŚ ocenie mamy, a ta z kolei uwaÂżaÂła go za 'dobrego'... CóÂż, trzeba siĂŞ z tym pogodziĂŚ.
Kobieta, gÂłaszczÂąc pieszczotliwie chÂłopca po gÂłowie, a dokÂładniej mówiÂąc po jego gÂładkich wÂłosach, cmoknĂŞÂła go raz jeszcze. Bardzo go kochaÂła, a uczucie to niedÂługo przeleje takÂże na drugie, choĂŚ nieadoptowane dziecko.
-Richarde, pewnie zastanawiasz siĂŞ, kim dla mnie Kamatari moÂże byĂŚ. OtóÂż przygarnĂŞÂłam go.-pochwaliÂła siĂŞ przed nim, przytulajÂąc nadal chÂłopca. UÂśmiech na jej twarzy wskazywaÂł na radoœÌ i szczĂŞÂście.
-O to widze ze rodzinka sie szybko wam rozrasta usmiechnol sie poczym zerknol na chlopca i spytal sie
- widze ze jestes mlodym shinnobi wybrales sobie juz kierunek w jakim chcesz sie rozwijac richarde pytal z ciekawosci . a na jego twarzy caly czas widnial cieply usmiech . richarde usmiechal sie pierwszy raz od bardzo dawna
-Powiedzmy... ChociaÂż teraz, gdy jestem jeszcze tylko geninem, mam czas na zastanowienie siĂŞ. ChoĂŚ na tĂŞ chwilĂŞ, skupiam siĂŞ na NinJutsu, nastĂŞpnie moÂże Taijutsu.- powiedziaÂłem, wtulajÂąc siĂŞ mocniej w mamĂŞ.
-Kamatari pochodzi z rodu Gashi. Z pewnoÂściÂą pamiĂŞtasz, co to za klan, prawda?-spytaÂła z ciekawoÂści Richarde, biorÂąc na kolana chÂłopca. ByÂła zafascynowana przygarniĂŞtym geninem, jednak pamiĂŞtaÂła, Âże gdy urodzi swoje dziecko, nie moÂże opuÂściĂŚ go. Tak przecieÂż rodzÂą siĂŞ konflikty w domu, a Hanita dbaÂła o swojÂą rodzinĂŞ. W dodatku Logen... z nim teÂż od pewnego czasu nie miaÂła kontaktu, choĂŚ rozumiaÂła to. ChÂłopak byÂł zajĂŞty wszystkimi sprawami zwiÂązanymi z ich przyszÂłoÂściÂą w zwiÂązku.
Richarde najpierw wysluchal chlopca poczym wysluchal takrzez Haniti poczym odparl
- Tak znam mozliwosci tego klanu jaki i znalem kiedys kilku czlonkow tego rodu .
Richarde usmiechnol sie do obojga.
-WyglÂąda na to, Âże teraz znasz kolejnego...- powiedziaÂłem, podczas gdy uÂśmiech znikaÂł z mej twarzy. PuÂściÂłem mamĂŞ, stajÂąc prosto tuÂż obok niej. SpuÂściÂłem takÂże wzrok, przypominajÂąc sobie iÂż straciÂłem wszystkie moje przybory do malowania, wraz ze szkicownikiem, w którym miaÂłem wszystkie dotychczasowe 'dzieÂła'.
Hanita, widzÂąc od razu zmianĂŞ w zachowaniu swojego podopiecznego, chwyciÂła go delikatnie ciepÂłymi dÂłoĂąmi w ramionach, by zaraz potem spojrzeĂŚ mu prosto w oczy. Jej bezÂźrenicowy wzrok wskazywaÂł tylko na to, Âże byÂła uradowana.
-Czemu siĂŞ tak smucisz, SÂłoĂące? StaÂło siĂŞ coÂś?-zapytaÂła krótko, by delikatnie odwróciĂŚ gÂłowĂŞ w stronĂŞ Richarde. Tym razem jej wzrok wskazywaÂł na proÂśbĂŞ, by mogÂła w cztery oczy porozmawiaĂŚ z synem.
-A moÂże, Kamciu...chcesz pójœÌ ze mnÂą do domu?-spytaÂła ponownie, jeszcze bardziej troskliwie.
Richardowi nietrzeba bylo powtarzac niechcial im przeszkadzac wiec wstal poczym odparl
- Namnie juz czas . Do zobaczenia jesli dobrze pamietam 18 w szpitalu .
po tych slowach richarde jescze raz sie usmiechnol poczym wyszedl ze zrodelka i skierowal sie w strone szatni

NMM
-Mi to nie robi róÂżnicy... MoÂżemy iœÌ.- powiedziaÂłem, patrzÂąc smutnym wzrokiem w oczy mamy. Normalnie mogÂłyby wywoÂłaĂŚ u mnie dreszcze, ale nie te. Nie te, kochajÂące oczy kochajÂącej osoby. Po chwili milczenia powiedziaÂłem takÂże:
-Tak, staÂło siĂŞ coÂś bardzo dziwnego... Ale moÂże opowiem Ci póÂźniej, w domu.-.
Kobieta, z miÂłoÂściÂą w oczach i samych czynach, przytulaÂła do siebie Kamatariego, uwaÂżajÂąc takÂże na swój ciĂŞÂżarny brzuch. Poród odbĂŞdzie siĂŞ juÂż niedÂługo, czuÂła to. Hanita pragnĂŞÂła, by przy porodzie byÂł Logen i Jeng, jej prawie siostra. Richarde mógÂłby posÂłuÂżyĂŚ jako lekarz i odebraĂŚ poród...ale to juÂż wyjdzie w praniu.
Zaciekawiona przeÂżyciami synka, cmoknĂŞÂła go gorÂąco w czóÂłko, czochrajÂąc przy tym po gÂłowie.
-Dobrze wiĂŞc..-odezwaÂła siĂŞ po chwili ciszy-ja w takim razie pójdĂŞ do szatni siĂŞ przebraĂŚ i widzimy siĂŞ w domu. ZostawiĂŞ recepcjonistce mój adres, jakbyÂś zapomniaÂł. Aha, drzwi bĂŞdÂą otwarte jakby co.-rzuciÂła na koniec, wstajÂąc powoli ze ÂźródeÂłka i na poczÂątku koÂłyszÂąc siĂŞ za sprawÂą brzucha, poszÂła do szatni.
NMMT
Ci¹gle stoj¹c w miejscu i patrz¹c na mamê, zmierzaj¹c¹ do szatni, wzruszy³em ramionami i poszed³em w stronê mêskiej szatni. Zastanawia³em siê przy tym, o czym powiedzieÌ mamie, a o czym nie. Ale to by³o bez sensu, wszystko siê jakoœ musi u³o¿yÌ. Ju¿ po chwili znikn¹³em za drzwiami do szatni.
<NMM>
WychodzĂŞ z Szatni, idĂŞ w kierunku ÂłaÂźni. Po drodze mijam grupkĂŞ piĂŞknych dziewczyn. WidaĂŚ byÂło Âże sÂą z Wioski OTO po opaskach na gÂłowach.NastĂŞpnie widzÂąc wejÂście do ÂŁaÂźni po prostu do niej wszedÂłem.
ZdziwiÂł mnie stan gorÂącego ÂźródÂła, gdy na zewnÂątrz panowaÂła zima, a kaÂżdy ubrany byÂł "na cebulkĂŞ" w kilkadziesiÂąt warstw ubraĂą. Pomieszczenie relaksacyjne zasÂłoniĂŞte byÂło czerwono-ÂżóÂłtym dachem w stylu orientalnym, wziĂŞcie porozkÂładane byÂły tace z napojami i przekÂąskami, a wodzie towarzyszyÂły rozgrzane lampki, poruszajÂące siĂŞ tak jak wiatr im nakazaÂł. Widok byÂł przepiĂŞkny, co wyraziÂłam podobnymi sÂłowami.
-Patrzcie, dziewczĂŞta, jak Âświetnie moÂżna siĂŞ czuĂŚ w rodzimym mieÂście!-przyznaÂłam, patrzÂąc na Yono i Aelis. Ta druga, choĂŚ na ogóÂł milczÂąca, podreptaÂła do basenu z gorÂącÂą wodÂą, by zanurzyĂŚ tak opuszek palca u stopy.
-Mmmm...w sam raz. Jestem pod wraÂżeniem.
-Mam w takim razie nadziejĂŞ, Âże czĂŞÂściej bĂŞdziemy tu przychodziĂŚ. A teraz...napijmy siĂŞ.-rozporzÂądziÂłam radoÂśnie, poprawiajÂąc skÂąpy rĂŞczniczek i siadajÂąc poÂśrodku przyjacióÂłek. Do trzech maÂłych kieliszków nalaÂłam boskiej sake, by po chwili napawaĂŚ siĂŞ wybornym smakiem alkoholu.
Richarde wszedl do lazni i widzac Haniti usmiechnol sie z satysfakcja ze pierwszy stral okazal sie celny wszedl do wody ale widzac ze "mloda " jest z kolezankami puki co niezamiezal sie im wtracac do ich plotek usiadl sobie w rogu i zaczlo sie relaksowac zerkajac na dobra zabawe jaka panowala u "mlodej "
MajÂąc wejÂście na wprost oczu, dostrzegÂłam w nich swojego ukochanego, jedynego w swoim rodzaju mistrza, który sÂłyn¹³ z przekrĂŞcania mojego imienia. Jak na razie denerwowaÂło mnie to, jednak Richarde z pewnoÂściÂą to sobie uÂświadomi. Jak na razie postanowiÂłam przeprosiĂŚ na chwilkĂŞ Yono i Aelis, które zajĂŞte wspólnym obgadywaniem tutejszych facetów kompletnie zatraciÂły siĂŞ w plotuchach. Ja z kolei, poprawiajÂąc po drodze ciepÂły od pary wodnej rĂŞcznik, usiadÂłam tuÂż obok senseia.
-Witaj nauczycielu. Dawno siĂŞ nie widzieliÂśmy. Znowu.-zaÂśmiaÂłam siĂŞ, okazujÂąc krztĂŞ szacunku wymaganej dla pozycji, jakÂą mĂŞÂżczyzna zajmowaÂł w moich oczach.
Richarde zauwazyl ze "mloda" podplywa domnie wiec usiadlem wygodniej poczym gdy "molda " usiadla tez sie z nia przywitalem mowiac
- Witaj "mloda" widze ze dobrze sie bawisz ze swoimi kolezaneczkami .
Richarde usmiechnol sie poczym wyciagnol sie wygodnie bo od dawna nieodpoczywal swiadczyly otym liczne nowe blizny kture pozostaly po leczeniu ran z misji. poczym spojzal na "molda" bo zapewne niepodplynela tylko by sie przywitac ze swoim starym sensejem
-"KoleÂżaneczki" to maÂło powiedziane. SÂą moimi przyjacióÂłkami, kocham je.-odpowiedziaÂłam bez namysÂłu, bo jeÂżeli w grĂŞ wchodziÂły uczucia i emocje to trzeba byĂŚ szczerym do kwadratu. Nawet jeÂśli ma kogoÂś zaboleĂŚ to, co powiem. Jednak nie o tym chciaÂłam rozmawiaĂŚ z mistrzem mimo dobrych stosunków z nim. WybraÂłam doœÌ przyziemny, choĂŚ nadrzĂŞdny temat jakim byÂł..
-Dawno nie ĂŚwiczyliÂśmy, Richarde-sensei. Ostatnim razem uczyÂłeÂś mnie jak stworzyĂŚ miksturĂŞ na ranĂŞ po obraÂżeniu kÂłutym. Masz coÂś jeszcze w zanadrzu?-spytaÂłam robiÂąc sÂłodkÂą minkĂŞ i dokÂładajÂąc do tego grĂŞ rzĂŞs. Oczy w tym wypadku odpadaÂły z wiadomego powodu-byÂły puste.
Richarde usmiechnol sie widzac jak "mloda " kokietuje kogos kto mial wczesniej do czynienia z Amy mistrzynia w uwodzeniu i to co robila haniti jakos nierobilo nanim wrazenia a tylko rozbawilo poczym powiedzial
- Jesli tak nalegasz tomozemy potrenowac no ale nie tutaj bo tutaj niema warunkow do skupienia sie
richarde usmiechnol sie do swojej uczennicy i czekal na odpowiedz
-No nie..Tylko mi nie mów, Âże nigdy nie widziaÂłeÂś trójki atrakcyjnych dziewczÂąt w skÂąpych rĂŞcznikach.-pobladÂłam, jednak na mojej twarzy goÂściÂł caÂły czas ten przyjemny uÂśmieszek, po³¹czenie niepewnoÂści, sÂłodkoÂści i radoÂści Âżycia. Dla mnie kaÂżde miejsce byÂło dobre to ĂŚwiczenia, a towarzystwo Yono i Aelis jeszcze bardziej zmobilizowaÂłoby mnie do dziaÂłania. Richarde mógÂł o tym nie wiedzieĂŚ, ale ja jak na razie wolaÂłam mu o tym nie mówiĂŚ. MiaÂłam wiĂŞkszÂą frajdĂŞ z tego, Âże mogÂłam opowiadaĂŚ mu o sobie, gdy ten popeÂłni jakieÂś gÂłupstwo. ZupeÂłnie jak z Logenem.
Richarde zasmial sie poczym powiedzial
- Wiesz kobiety w skapych strojach juz dawno przestala mie rozpraszac zawiele sie ich naogladalem w przeszlosci . ale chodzilo mi oto ze to miejsce publiczne i ze co chwila ktos wchodzi lub wychodzi . richarde spojzal na haniti poczym dodal
- noi niemam tytaj sprzetow do treningu
-SprzĂŞtów? Co masz na myÂśli? Mikroskopy, probówki, zwoje i takie tam? Czy moÂże ciĂŞÂżarki, hantle i skakanki?-spytaÂłam Âżartobliwie, nie wiedzÂąc o co dokÂładnie chodzi mojemu drogiemu mistrzowi. Dziwny byÂł z niego facet, to prawda, ale w medycynie byÂł jednym z lepszych. Oprócz mnie, mojej matki i obecnej tutaj Yono oczywiÂście. Tak czy siak zaleÂżaÂło mi na poznaniu szczegóÂłów dotyczÂących treningu, wiĂŞc tylko nalaÂłam sobie odrobinĂŞ sake, by poczuĂŚ siĂŞ lepiej. ByÂłam przytÂłoczona sprawami na gÂłowie, naleÂżaÂło mi siĂŞ.
Richarde usmiechnol sie tajemniczo poczym powiedzial
- Nie to cos innego .
richarde nadal usmiechal sie tajemniczo bo to byla niespodzianka ona byla juz juninem wiec umiala kontrolowac czakre ale to czego miala sie nauczyc to zupelnie wyrzsza szkola niz to co dotej pory miala. richardowi byl bardzo wygodnie wiec przedluzal ta tajemniczosc by jaknajdluzej sie powylegiwac
-No dobra, to moÂże mi wreszcie powiesz co bĂŞdziemy w takim razie robiĂŚ? Nie lubiĂŞ, jak tak trzymasz coÂś w tajemnicy-odpowiedziaÂłam, zniecierpliwiona faktem, Âże muszĂŞ czekaĂŚ na coÂś, co i tak siĂŞ wydarzy, ale nie wiem dokÂładnie kiedy. Tak za bardzo nie znaÂłam w stu procentach Richarde, maÂło mówiliÂśmy o Âżyciu prywatnym. Mam tylko nadziejĂŞ, Âże mistrz wie co robi i Âże na jego barkach mogĂŞ oprzeĂŚ swoje Âżycie jako wiecznej uczennicy. Z drugiej strony ja mogÂłam nauczyĂŚ faceta elegancji, szyku i uroku, bo tego mu brakowaÂło
Richarde widzac ze "mloda" juz sie niecierpliwi powiedzialem
- No dobra skoro ci tak zalezy to idz przebierz sie i spotkamy sie umnie na placu treningowym. ok??
richardowi niespieszylo sie zbytnio znal zwyczaje kobiet i wiedzial ze ta zanim sie wysykuje to minie troche czasu . Richarde nigdy wczesniej niewidzial tych jej kolezanek w konosze widac musialy byc nowe lub nietak znaczace skoro widzial je pierwszy raz
-Jasne, tylko nie kaÂż mi na Ciebie czekaĂŚ. Na ogóÂł siĂŞ nie spóÂźniam, wiĂŞc wÂątpiĂŞ, byÂś byÂł pierwszy.-odparÂłam, poprawiajÂąc po raz trzeci rĂŞcznik, by zaraz potem wyjœÌ ze ÂźródÂła w którym znajdowaÂł siĂŞ Richarde. ChwilĂŞ jeszcze porozmawiaÂłam z przyjacióÂłkami, które znaczÂąco popatrzyÂły na mojego mistrza, pokiwaÂły gÂłowami, pochichotaÂły, jakbyÂśmy mówiÂły tylko o nim. Ale tak przecieÂż w ogóle nie byÂło, kompletnie nie tak. Tak czy owak wraz z Yono i Aelis poszÂłyÂśmy do damskiej szatni, by znów przebraĂŚ siĂŞ w normalne ciuszki. Na drogĂŞ wziĂŞÂłyÂśmy jeszcze butelkĂŞ sake, by po treningu uczciĂŚ to oblewaniem.
NMMT
richarde jeszcze sobie troche posiedzial wylegujac sie wygodnie w wodzie . Myslal nad pewna zecza dotyczaca treningu a mianowicie czy ona jest gotowa na taki stopien zaawansowania kontroli czakra . Richarde jeszcze troche porozmyslal poczym udal sie do szatni by sie przebrac i ruszyc do swojej posiadlosci

NMM
WszedÂł, okryty swoim wielkim rĂŞcznikiem "Love Kiri", tu takÂże siĂŞ rozejrzaÂł... pustki, tylko kilku miejscowych a tak nikogo. Szybko zauwaÂżyÂł wolne oczko, ucieszony zÂłoÂżyÂł rĂŞcznik w prostokÂącik poÂłoÂżyÂł obok siebie a sam zanurzyÂł siĂŞ od razu w gorÂącej wodzie. Nie jak niektórzy, po kawaÂłeczku, myÂślĂŞ Âże najlepiej chlup i juÂż jesteÂś. Teraz Anulej mógÂł odpocz¹Ì wszystkie trudy i ostatnio popsute ze swojej winy nerwy. OczyÂściĂŚ pamiĂŞĂŚ i namiĂŞtnoÂści, zrelaksowaĂŚ siĂŞ, a nie planowaĂŚ i mÂąciĂŚ...Wyparuje i przy okazji ten spirytus 101%, a Nekozuma oczyÂści siĂŞ ze wszystkiego... tia. Junnin zanurzony, z widocznÂą tylko gÂłowÂą jeszcze troszkĂŞ a zacznie z przyjemnoÂści mruczeĂŚ..

-------------------------------------------------------------------------------------

Po kilku godzinach wyszedÂł, wytarÂł siĂŞ rĂŞcznikiem, ubraÂł siĂŞ i pognaÂł
NMMT
PrzybyÂłem do wioski GorÂących ÂŹródeÂł bez Âżadnych poszlak jak znaleŸÌ miecze, gdzie sÂą i gdzie mam je dostarczyĂŚ. Na rozwidleniu dróg spotkaÂłem staruszka, wtedy wpadÂł mi do gÂłowy pomysÂł: „Czemu miaÂłbym nie zapytaĂŚ starca o te miecze, moÂże cos o nich sÂłyszaÂł."
Jak pomyÂślaÂłem tak zrobiÂłem. Dziadek spojrzaÂł sie an mnie tĂŞpym wzrokiem i odpowiedziaÂł: "Kolejny poszukiwacz, hehe idÂź lepiej do domu dziecko zanim sie przeziĂŞbisz." No cóÂż trudno, pewnie nic nie wie. Gdy odchodziÂłem zawoÂłaÂł "Miecz Ognia znajdziesz w ogniu, po miecz Wody musiaÂł bĂŞdziesz zanurkowaĂŚ, Miecz Wiatru jest na Górze" Gdy odwróciÂłem siĂŞ starca juz nie byÂło...
DoszedÂłeÂś spokojnym krokiem do gorÂących ÂźródeÂł, byÂła droga prowadzÂąca do maÂłego domku gdzie znajdowaÂła siĂŞ ÂłaÂźnia. Po drodze spotkaÂłeÂś siĂŞ dziadka i zapytaÂłeÂś o mieczyk ale on siĂŞ tylko dziwnie spojrzaÂł i ruszyÂł dalej nic nie mówiÂąc. Gdy dochodziÂłeÂś do maÂłego domku przed nim staÂł tam dwóch potĂŞÂżnych mĂŞÂżczyzn w czarnych garniturach i okularami na oczach, najwidoczniej w Âśrodku byÂł ktoÂś waÂżny.
"Oni najpewniej coÂś knujÂą, moÂże uda mi siĂŞ podsÂłuchaĂŚ. Wiem, Âże to niezbyt elegancko ale misja to misja." SkrĂŞciÂłem w bok, obchodzÂąc domek dookoÂła. ZnalazÂłem uchylone okno, usiadÂłem pod nim i wytĂŞÂżyÂłem sÂłuch. "WspaniaÂłe miejsce, rozmawiaja na tyle gÂłosno, Âże moge dosÂłyszeĂŚ kaÂżde sÂłowo." SiedziaÂłem spokojnie do czasu aÂż nie zaczeli rozmawiaĂŚ na temat zaklĂŞtego miecza. Jeden z rozmówców powiedziaÂł: -MajÂąc Miecz Katonu Âłatwiej nam bĂŞdzie podbiĂŚ WioskĂŞ Rzeki.
Gdy zacz¹³eœ robiÌ okr¹g i usiad³eœ pod oknem jeden z ochrony ciê przy³apa³ wzi¹³ za fraki i wszed³ do œrodka z tob¹, ty natomiast wysia³eœ w powietrzu. Gdy weszliœcie do œrodka siedzia³ doœÌ gruby facet i obok niego kilku innych a na ziemi miecz Katonu, pewnie to by³ ich szef.
- Szefie, ten chÂłopak siĂŞ krĂŞciÂł co z nim zrobiĂŚ - zapytaÂł ochroniarz.
- PóœÌ go i wyjdÂź - ochroniarz wyszedÂł a szef dodaÂł - No co tutaj chciaÂłeÂś chÂłopcze - byÂłeÂś w Âśrodku ÂłaÂźni wiĂŞc byÂło trochĂŞ gorÂąco.
-Nazywam sie Killer Nagari i zostaÂła mi zlecona misja zdobycia Miecza Katonu. Nie cofam danego sÂłowa i muszĂŞ dostarczyĂŚ go pewnemu czÂłowiekowi.
Na twarzach ludzi dostrzegÂłem niepokój. Spokojnie, moÂżemy siĂŞ jakoÂś dogadaĂŚ. JeÂśli mogĂŞ coÂś dla was otrzymujÂąc w zamian te ostrze, to moÂże dojdziemy do porozumienia. "Co ja robiĂŞ, pertraktujĂŞ z nimi zamiast wzi¹œÌ miecz i uciec"
-Hmm a wiĂŞc chcesz mój miecz Katonu, no niestety Âłatwo go nie dostaniesz. Ale wiem jak moÂżesz go zdobyĂŚ - szef organizacji obliznÂą usta, uÂśmiechnÂą siĂŞ i dodaÂł..
- ChodŸ za kuŸni¹ jest grill i ma³¹ Kuchnia je¿eli ugotujesz lub usma¿ysz mi coœ dobrego oddam ci ten miecz. - a szef siê ubra³ i razem z ochron¹ poszliœcie za domek.

//ProszĂŞ o 0,5 strony A4 czcionkÂą 11. Opis jak gotujesz lub smaÂżysz jakieÂś danie lub zupĂŞ obojĂŞtnie co.//
Nieco zdziwiony ta propozycjÂą, zaakceptowaÂłem stawiane mi warunki. UdaÂłem siĂŞ w stronĂŞ grilla w celu sporzÂądzenia wyÂśmienitego dania. UmyÂłem wszystkie potrzebne rzeczy, przygotowaÂłem noÂże i miski. Pora rozpocz¹Ì gotowanie. Nie miaÂłem zbyt duÂżego doÂświadczenia, ale od czasu do czasu przyrzÂądzaÂłem róÂżne posiÂłki w wolnych chwilach. „ÂŻaden ze mnie cooking-nin, ale warto spróbowaĂŚ”. RozejrzaÂłem siĂŞ po dostĂŞpnych produktach i zadecydowaÂłem, Âże podam pieczonÂą karkówkÂą z grilla i ramen na ostro. Najpierw zabraÂłem siĂŞ za danie gÂłówne. RozpaliÂłem ogieĂą w palenisku moim Gokakyu no jutsu, czym wzbudziÂłem podziw uczestników biesiady. WracajÂąc do gotowania, miĂŞso natarÂłem przyprawami (bazylia, papryka mielona, przyprawĂŞ Cayenne, czosnek) i skropiÂłem oliwÂą. W miĂŞdzyczasie z mÂąki, 2 jajek i odrobiny wody zrobiÂłem makaron na ramen. ZagotowaÂłem teÂż bulion na samÂą zupĂŞ. MiĂŞso pokrojone w odpowiednio duÂże kawaÂłki (pokrojone w poprzek wÂłókien) i natarte juÂż przyprawami smaÂżyÂło siĂŞ piĂŞknie na grillu. –Dobra, teraz pora zaj¹Ì siĂŞ Ramen’em. Do gotujÂącego siĂŞ bulionu przyprawionego warzywami (biaÂła rzodkiew, kapusta pekiĂąska, pĂŞdy bambusa, cebula, kukurydza), oraz doprawiÂłem do smaku przyprawami. W garnku obok gotowaÂło siĂŞ jajko na twardo. WoÂłowina podsmaÂżona na patelni byÂła juÂż gotowa, jako przystawka. Gdy wszystko byÂło juÂż gotowe. UmieÂściÂłem w miskach odpowiednie iloÂści makaronu, zalaÂłem go bulionem. Na wierzch poÂłoÂżyÂłem: po 3 plasterki miĂŞsa, dwa plasterki jajka na twardo oraz po 5 krewetek koktajlowych ugotowanych na parze. Ramen podaÂłem, jako pierwszy, teraz zdj¹Ì miĂŞso. Zapach byÂł naprawdĂŞ cudny. Powietrze przesycone byÂło dymem z grilla, woĂą pieczonego miĂŞsa i aromatycznych przypraw sprawiaÂła, ze czuÂłeÂś gÂłód choĂŚbyÂś byÂł ÂświeÂżo po sutym posiÂłku. KarkówkĂŞ poÂłoÂżyÂłem na duÂżym talerzu ozdabiajÂąc jÂą Âświerzym oregano i polewajÂąc lekko sosem winegret. –Jedzenie gotowe, ÂżyczĂŞ wszystkim smacznego. SÂądzÂąc po szybkoÂści znikania kolejnych porcji jedzenia, musiaÂło im naprawdĂŞ smakowaĂŚ. –To jak, dostane miecz?
Szef organizacji razem z innymi, dokÂładnie obserwowali jak gotowaÂłeÂś im dania i zupĂŞ. Gdy skoĂączyÂłeÂś podaÂłeÂś im dania na talerzach i Âładnie ozdobiÂłeÂś. Szef spróbowaÂł pierw maÂły kawaÂłek i powiedziaÂł
- Hmm dobre dobre, nadajesz siê na kucharza gdybyœ chcia³ znaleŸÌ pracê mo¿esz przyjœÌ do mnie jako Kucharz. A miecz tak tak, przynieœÌ miecz szybko szybko - szef pogratulowa³ ci i poda³ miecz.

//http://www.shinnobirpg.rpgforum.pl/temat-vt4469.html?postdays=0&postorder=asc&start=160. Odpisz teraz <nmm> i napisz posta w podanym linku//
Hurra! ZawoÂłaÂłem w myÂślach i chowajÂąc miecz do torby udaÂłem sie na poszukiwanie kolejnego. Nie sadziÂłem, ze mówiÂą na powaÂżnie, myÂślaÂłem, ze chcÂą tylko za darmo przygotowaĂŚ posiÂłek. Tak czy inaczej posiadaÂłem Ostrze Katonu, mogÂłem, wiĂŞc rozpocz¹Ì poszukiwania kolejnego miecza. SpakowaÂłem siĂŞ i ruszyÂłem w stronĂŞ puszczy Osaska.
NMM
Kai rozebraÂł siĂŞ i wszedÂł do wody, cóÂż to byÂło za relaksujÂące doznanie. GorÂąca woda obmywaÂła jego ciaÂło a na dodatek nie musiaÂł za to pÂłaciĂŚ. TrochĂŞ byÂło mu za to gÂłupio przecieÂż jeszcze nic nie zrobiÂł dla Staruszka. -WiĂŞc co bĂŞdziemy tu robiĂŚ ? - PowiedziaÂł po chwili chÂłopak, wpatrujÂąc siĂŞ w piĂŞknie ozdobionÂą salĂŞ, w której nie byÂło prawie ani grama tlenu, oddychanie byÂło tutaj prawie nie moÂżliwe, wiĂŞc Kai otworzyÂł okno wpuszczajÂąc do Âśrodka trochĂŞ ÂświeÂżego powietrza. To pomogÂło mu zÂłapaĂŚ oddech, jego ciaÂło byÂło juÂż na skraju wytrzymaÂłoÂści z powodu braku tlenu. "Czy nikt tu nigdy nie wietrzyÂł !?"
Pan Haruki z zamkniĂŞtymi oczami poddawaÂł siĂŞ przyjemnoÂści.
- Teraz tracimy siÂły, by póÂźniej je zyskaĂŚ. To jak z hartowaniem stali chÂłopcze. Na pewno widziaÂłeÂś kiedyÂś kowala przy pracy - otworzyÂł oczy i uÂśmiechn¹³ siĂŞ widzÂąc co robisz.
- Do tego trzeba siĂŞ przyzwyczaiĂŚ... - mrukn¹³, by po chwili zamyÂślenia znów siĂŞ odezwaĂŚ - LubiĂŞ tu przychodziĂŚ, tutaj nic mi nie grozi. Niestety czeka nas daleka podróÂż i podczas niej moÂżemy nie unikn¹Ì problemów - ciĂŞÂżko westchn¹³ i lekko siĂŞ skrzywiÂł. WstaÂł i podszedÂł do okna, trzymaÂł dÂłoĂą na klatce piersiowej i miaÂł zamkniĂŞte oczy, oddychaÂł ciĂŞÂżko. Nie mogÂłeÂś siĂŞ temu dziwiĂŚ, bo i Tobie byÂło duszno. Po krótkiej chwili milczenia odezwaÂł siĂŞ zbolaÂłym gÂłosem.
- Most nieba i ziemi, w okolicy Kusy, muszĂŞ go skontrolowaĂŚ, czy nie doznaÂł zniszczeĂą. A potem wieÂżowiec w Ame, byÂłeÂś w Ame? Okropne miejsce, a zarazem fascynujÂące. WyÂższych budynków nigdy nie ujrzysz, a przy tym wiĂŞkszej biedy. Iwa na koniec, jej okolice. A dokÂładniej kopalnia. LiczĂŞ, Âże obierzesz najlepszÂą drogĂŞ przez te tereny i najkrótszÂą. Ty wybierz, gdzie udamy siĂŞ na poczÂątku, a gdzie potem. ZdajĂŞ siĂŞ na Twoje przeczucie i zdrowy rozsÂądek. Znasz te tereny?
MoÂżna tak powiedzieĂŚ, urodziÂłem siĂŞ w IwaGakure, ale nie byÂłem w pozostaÂłych dwóch wioskach, jednak wiem dokÂładnie gdzie one le¿¹- PowiedziaÂł w zamyÂśleniu, jakby przypominaÂł sobie drogĂŞ. "Najkrótsza droga... hmm.. " Kai miaÂł dalej lekkie niedotlenienie mózgu, pamiĂŞĂŚ mu szwankowaÂła, jednak przypomniaÂł sobie po chwili. - Wydaje mi siĂŞ, Âże najlepiej byÂłoby zacz¹Ì od Iwy, przez KusĂŞ, aÂż do Ame - rzekÂł, patrzÂąc ostroÂżnie na Starca, Kai nie chciaÂł, by ten uwaÂżaÂł go za ignoranta, wiĂŞc chciaÂł siĂŞ wykazaĂŚ w logicznym myÂśleniu. Nie do koĂąca wiedziaÂł skÂąd dokÂąd jest najbliÂżej, ale miaÂł nadziejĂŞ Âże jego wersja siĂŞ sprawdzi. CzekaÂł na odpowiedÂź Pana Haruki.
MĂŞÂżczyzna nie zastanawiaÂł siĂŞ dÂługo, o ile w ogóle nad tym myÂślaÂł, pokiwaÂł gÂłowÂą.
- W kopalni szykuj¹ siê do otwarcia nowego szybu, zosta³em poproszony o udanie siê tam i... ocenienie ich pracy. Pod ziemi¹ bywa niebezpiecznie, wiêc bêdziemy musieli powzi¹Ì œrodki ostro¿noœci. A tak w³aœciwie, to zanim st¹d wyjdziemy, opowiedz mi coœ o sobie i co robisz w Kraju Ognia? - spojrza³ na Ciebie - Co wygna³o Ciê z Twojej rodzinnej wioski?.
K³êby pary ulatywaÂły przez otwarte okno, zrobiÂło siĂŞ wiĂŞcej powietrza, moÂżna byÂło juÂż swobodniej oddychaĂŚ. JuÂż zdecydowanie doœÌ na dzisiaj tych przyjemnoÂści, bo jeszcze trochĂŞ i tam pomdlejecie. Twój towarzysz zdaje sobie z tego sprawĂŞ, bo juÂż powoli zbiera siĂŞ do wyjÂścia. Czeka jedynie na TwojÂą odpowiedÂź.
- ÂŚwietna okazja do nauczenia siĂŞ czegoÂś nowego ! - PowiedziaÂł trochĂŞ gÂłoÂśniej Kai, po czym usÂłyszaÂł kolejne pytanie. - CóÂż, kiedyÂś miaÂłem pewnego przyjaciela, lecz on umarÂł, byÂłem tak smutny, Âże ... Âże popadÂłem w naÂłogi, a moja rodzin uwaÂża to za takÂą samÂą zbrodniĂŞ jak morderstwo - PowiedziaÂł Kai ze zÂłoÂściÂą - Teraz jedynÂą mojÂą rodzinÂą jest Kuzynka mieszkajÂąc w KonohaGakure, dlatego teÂż tam siĂŞ udaÂłem oraz dlatego, Âże w przyszÂłoÂści mam zamiar uczyĂŚ mÂłodych shinnobi, oraz wstÂąpiĂŚ do szeregów ANBU. - PowiedziaÂł tym razem z dumÂą w gÂłosie. Kai czuÂł siĂŞ jak gÂąbka, jednak nie byÂło mu zbyt przyjemnie, nie byÂł przyzwyczajony do tak gorÂących i dusznych pomieszczeĂą. WyszedÂł z wody okrywajÂąc siĂŞ rĂŞcznikiem i poszedÂł w stronĂŞ pokoju - Przepraszam Panie Haruki, ale dÂłuÂżej nie usiedzĂŞ w tym skwarze. - RzekÂł i uÂśmiechn¹³ siĂŞ, po czym przeszedÂł przez zasuwane drzwi Shoji, i znalazÂł siĂŞ w mniej upalnym, aczkolwiek dalej ciepÂłym pokoju, usiadÂł na podÂłodze obok stoÂłu i zacz¹³ wycieraĂŚ wÂłosy, oraz ubraÂł siĂŞ. CzekaÂł na P Haruki.
Po chwili on równieÂż wyszedÂł i doprowadziÂł siĂŞ do porzÂądku. PrzebraÂł siĂŞ i najwidoczniej nie miaÂł juÂż zamiaru dÂłuÂżej tu zostaĂŚ, bo pozbieraÂł swoje rzeczy, a wielka torba powĂŞdrowaÂła na ramiĂŞ.
- Mam nadziejĂŞ, Âże dobrze sobie radzisz w terenie. Powiedz mi tylko co pociÂąga CiĂŞ w Anbu. Ciekawi mnie to, bo jak sÂądzĂŞ wi¹¿e siĂŞ to z zupeÂłnÂą izolacjÂą. Te caÂłe stroje, twarz skryta za maskÂą, niebezpieczeĂąstwo - powiedziaÂł, by po chwili stwierdziĂŚ - O ile rozumiem i pochwalam chĂŞĂŚ nauczania, to jednak jako czÂłowiek nie wi¹¿¹cy swojego Âżycia z walkÂą, nie mogĂŞ poj¹Ì caÂłego Waszego Âżycia. A Ty nie wydajesz mi siĂŞ osobÂą, która za maskÂą znajdzie to, czego szuka. Ale co moÂże wiedzieĂŚ starzec, prawda? ProwadÂź... - zakoĂączyÂł, czekajÂąc aÂż bĂŞdziesz gotowy do drogi. WyglÂądaÂł trochĂŞ niewyraÂźnie na twarzy, moÂże byÂło to spowodowane osÂłabieniem po wizycie w ÂłaÂźni. Humor teÂż wydawaÂł mu siĂŞ nie dopisywaĂŚ.

//ProwadÂź, pisz posty po kolei, aÂż do: tego tematu
Kai spojrzaÂł na P Haruki, nie wydawaÂł siĂŞ on byÂś w sosie. - Ma pan racjĂŞ niebezpieczeĂąstwo.. Ale ja nie tylko chcĂŞ nauczaĂŚ, chcĂŞ równieÂż broniĂŚ ludzi przed zÂłem panoszÂącym siĂŞ na tym Âświecie, fala mroku zalewa nasz Âświat i gdyby nie ANBU najprawdopodobniej biegalibyÂśmy teraz przenoszÂąc kamienie w kopali do której zmierzamy. - PowiedziaÂł normalnym gÂłosem, po czym ruszyÂł w stronĂŞ drzwi popychajÂąc je lekko - moÂżemy ruszaĂŚ, nie wydaje mi siĂŞ aby chciaÂł Pan jeszcze tu zostaĂŚ - DodaÂł po chwili i razem z Panem H ruszyli w stronĂŞ prze³êczy, a dalej w stronĂŞ IwaGakure.

NMM (ja i P Haruki (xd))
W tym momencie do łaźni weszła Kaneko.
-Cześć, jestem Kaneko Akera, ale mówcie mi po prostu Kaneko, bo nie lubię, kiedy ktos zwraca się do mnie tak oficjalnie.
Kiedy weszła do wody, poczuła niesamowita przyjemność.Była bardzo ciepła, i mieniła się w blasku światła.
-To jest dopiero życie!-powiedziała.
Wszedłem powoli rozglądając się po całej łaźni kto się znajduje w tym pomieszczeniu. Była tylko jedna osoba i nikogo więcej. Nie zastanawiając się długo wszedłem do wody i usiadłem koło niej. Zacząłem się zastanawiać co by tutaj powiedzieć, lecz nie miałem pojęcia, nastała we mnie pustka.
Po mojej ostatniej misji postanowiłem odpocząć. Udałem się do wioski gorących źródeł który była dosłownie kurortem wypoczynkowym. Po chwili otworzyłem drzwi prowadzące do łaźni, zdjąłem ubranie w szatni po czym założyłem na siebie szlafrok i wszedłem do łaźni. Było w niej bardzo gorąco, usiadłem na jednej z ławek i rozejrzałem się po pomieszczeniu, znajdowały się w nim dwie osoby, mężczyzna i kobieta ale jak na razie nie zwracałem uwagi na nich
Nagle usłyszeć można było kroki zmierzające z zewnątrz. To Yuhato postanowił po ostatniej misji zrobić sobie kilka dni wolnego, a on uwielbiał leniuchować i odpoczywać w gorących źródłach. Nawet jeżeli był bardzo młody to wiedział co jest dobre. Chłopiec wszedł do szatni a następnie przebierając się w niej wyszedł do łaźni. Zauważył trójkę ludzi. Widział, że dwaj z nich są zajęci i dużo starsi, dlatego postanowił porozmawiać z tym młodszym. Udał się na bok tak, aby nie przeszkadzać i nie słyszeć rozmowy drugiej dwójki. Jednocześnie chłopcu pokazał gestem, że ma iść z nim. Czerwonowłosy wszedł do wody i delikatnie przykucnął w wodzie.
- Jestem Yuhato, a Ty?- powiedział, jednocześnie uśmiechając się do nowego kolegi.
Spojrzałem na chłopaka w czerwonych włosach po czym powiedziałem do niego patrząc mu prosto w oczy
-Miło mi ciebie poznać, jestem Fusae Daishi, co ciebie tutaj sprowadza? Czyżbyś także przyszedł tutaj aby odpocząć po ciężkim dniu
Zapytałem z wielką ciekawością, dał on pierwszy znak z osób znajdujących się w pomieszczeniu ze chce nawiązać konwersacje wiec postanowiłem skorzystać z tej opcji, jak na razie nie miałem lepszych rzeczy do roboty to co mi szkodziło z nim porozmawiać
Yuhato uśmiechnął się kącikami ust do chłopaka. Poczuł, że będzie miał więcej do robienia niż myślał, ale było to dla niego pozytywne zaskoczenie, gdyż zawsze uwielbiał rozmawiać z ludźmi. Uśmiechnął się do Fusae, a następnie wysłuchał jego pytania, na które natychmiast odpowiedział:
- Tak. Niedawno byłem na misji i postanowiłem sobie odpocząć. Jestem Chuuninem z Kiri-Gakure, wydaje mi się, że Ty również jesteś ninja, czyż nie?- uśmiechnął się. Zawsze miał świetnie wytrenowane przeczucie, jednym spojrzeniem potrafił ocenić moc i siłę wroga lub przyjaciela. Spojrzał w niebo i rzekł:
- Piękna pogoda.- uśmiechnął się zamykając swe czerwone oczka.
-Zgadza się, jesteś dość spostrzegawczy, pochodze z Oto-Gakure i jestem geninem. Jesteś bardzo młody jak na chuunina, musisz posiadać niesamowite umiejętności skoro w takim wieku awansowałaś z genina na ta rangę którą obecnie posiadasz. Do tego jeszcze wykonałeś misje, co oznacza że umiesz myśleć strategicznie a także działać w zespole bo tego się wymaga od chuunina.
Mówiłem patrząc na owego chłopaka, był bardzo interesująca osoba, aby w takim wieku zostać chuuninem, nie spodziewałem się że to jest możliwe, widocznie musi być genialnym dzieckiem skoro udało mu isę ot zorbic, po chwili dodałem
-Pogoda rzeczywiście dzisiaj przypisuje, chciałbym zadać ci pytanie bo mnie bardzo ono trapi, powiedz mi jak ot się stało że w takim młodym wieku właśnie uzyskałeś taka range?
Czerwonowłosy chłopiec uśmiechnął się do Fusae na jego słowa. Widać było jak uważnie analizuje wszystkie słowa, które wypowiada młodzieniec. Yuhato nie zdziwiło to, że chłopak jest genninem był bardzo młody... co prawda nie młodszy od niego, ale czerwonowłosy zawsze miał dar i był uważany za geniusza już od czwartego roku życia. Uśmiechnął się i zaczął mówić:
- Oto-Gakure? Nigdy nie byłem w tej wiosce, możesz mi powiedzieć co ciekawego można tam spotkać? Uwielbiam podróże, gdyż uważam, że one kształcą.- w tym momencie przerwał na chwilę, przypomniawszy sobie pytanie chłopaka.
- Cóż co prawda mam tylko 9lat i jestem Chuuninem, ale to nie moja zasługa, tylko mojego klanu. Pochodzę z klanu Suzumaru, niestety klan ten jest na wymarciu, a od zawsze był ostateczną bronią wioski ukrytej we mgle. Co do mojej misji, to akurat teraz działałem sam, gdyż nie była to misja bezpośrednio otrzymana od Mizukage... tylko dość przypadkowa, ale nie mogę Ci o tym mówić.- uśmiechnął się, po raz kolejny zamykając swe piękne oczęta.
-W mojej wiosce jest bardzo wiele ciekawych miejsce, takich jak ogromna puszcza, w której można spotkać różnego rodzaju stwory, na pewno warto także odwiedzić miasto, jest ono przepiękne, do tego jeszcze ludzie są przemili i chętni do rozmów
Mówiłem od chłopaka pełen energii, samo opowiadanie o mojej rodzinnej wiosce jest dla mnie czymś inspirującym, przypominały mi się od razu dawne dzieje jakie robiłem kiedy byłem malutkim dzieciakiem. Po chwili usłyszałem odpowiedz na moje pytanie, po chwili powiedziałem
-Tak też myślałem, musiałeś być wyjątkowy skoro awansowałeś tak wysoko w tym wieku. Mówisz że twój klan jest na wymarciu, a powiedz mi w czym on się specjalizuje jeśli oczywiście możesz, lubię dowiadywać się różnych informacji na temat umiejętności innych osób, zwłaszcza klanów. Niektóre z nich są naprawdę niezwykłe, ja niestety nie jestem z żadnego klanu
Po tych słowach uśmiechnąłem się od niego, te słowa nie wywołały u mnie smutno, byłem dumny z tego że narodziłem się bez jakichkolwiek dodatkowych umiejętności, wiedziałem że nawet jeśli tego nie posiadam to mogę pokazać ze jestem w stanie tyle samo osiągnąć co osoba z tymi specjalnymi zdolnościami
Gdy zobaczyłem, że nic się nie dzieje, a ona żyje w swoim świecie wstałem i odszedłem od niej, lecz nie szedłem w kierunku dwójki młodych ninja. Odszedłem wystarczająco daleko, aby nikt nie usłyszał co robię i usiadłem w wodzie. Na chwilę odwróciłem się od nich wykorzystując moment, aby aktywować Otodekata Hiroimono no Jutsu. Zamknąłem oczy i wyglądałem jakbym rozmyślał, lecz tym razem słuchałem dwójki osób. Interesowało mnie o czym takim dyskutują te dwa może nawet i talenty, których nigdy wcześniej nie widziałem.
Dziewięciolatek uśmiechnął się tylko na słowa chłopaka z Oto-Gakure. Zauważył, że chłopak uwielbia mówić o swojej wiosce, dlatego nie chciał mu przerywać. Nagle do jego głowy przyszły słowa chłopaka. "Ciekawe jakie stwory"- pomyślał, a następnie wysłuchał dalszej kwestii. Cieszył się, że ktoś go docenia, oraz to, że został już Chuuninem, lecz w pewnym sensie nie chciał mówić o swoim klanie.
- Cieszę się, że doceniasz to iż jestem Chuuninem. Niestety na temat klanu nie mogę Ci za dużo powiedzieć, gdyż jak wspomniałem nasz klan jest na wymarciu, a nikt nie zna jego tajemnic. Powiem tylko tyle iż mamy do perfekcji opanowaną manipulację chakrą, dzięki czemu jesteśmy robić praktycznie niemożliwe rzeczy. Wiem, że brzmi to dość sztywno, jednak być może jeszcze kiedyś się spotkamy, to będziesz wiedział co mam na myśli.- uśmiechnął się a następnie skierował wzrok na drugi koniec łaźni, gdzie stał chłopak i kobieta. Szepnął delikatnie koledze na uszko:
- Jak myślisz o czym rozmawiają?- spytał.
Po moich słowach czekałem na odpowiedz owego chłopaka z czerwonymi włosami którego przed chwilą poznałem. Był on nawet podobny do mojej osoby, tak samo jak ja był geniuszem w pewnym sensie, u mnie niestety wyglądało to inaczej, ja miałem rozwinięty iloraz inteligencji do niesamowitych rozmiarów, przewyższający zdolności normalnego człowieka, do tego mój zmysł strategiczny był niespotykany, w takim wieku było rzadkością posiadać te dwie cechy. W czasie mojego rozmyślania i czekania aż młody chuunin odpowie usłyszałem i zobaczyłem jak woda lekko się poruszyła, strumień lekkiej wody odbił się o moje ciało. Wtedy to skierowałem wzrok w kierunku skąd dochodził owy dźwięk. Zobaczyłem że jedna z osób w tym pomieszczeniu poruszyła się. Po chwili zanurzyła się w wodzie i nic nie robiła. nie było sensu aby interweniować i dalej zwracać uwagi na niego ponieważ nie robił niczego godnego uwagi baz narażającego moje zdrowie baz innych osób w łaźni. Po tej analizie ponownie spojrzałem na chłopaka z czerwonymi oczami ponieważ usłyszałem jak zaczął do mnie mówić. Uważnie słuchałem jego słów które wypowiadał. Po chwili wziąłem lekki wdech i zacząłem mówić
-Ależ nie ma za co, osiągnąłeś to na pewno dzięki ciężkiej pracy i wykorzystaniu sowich talentów jakie posiadasz. Każdy powinien wykorzystywać umiejętności jakimi został obdarowany przez los, marnotrawstwem by było nie robienie tego.
Po tych słowach uśmiechnąłem się od chłopaka, wiedziałem że to ze jest z klanu daje mu jakieś plusy, osoba która nie posiada żadnego klanu właśnie ich nie map rzez co jest jej ciężej aby cokolwiek osiągnąć, jednak zdarzają się wyjątki. Po chwili kontynuowałem moją wypowiedz
-Rozumiem, nie chcesz aby ktoś całkowicie ci nieznany dowiadywał się o twoich umiejętnościach, jest ot całkiem zrozumiałem i logiczne. Nie wiesz przecież czy w przyszłości nie będziemy wrogami i staniemy do walki, wtedy te informacje mogły by mi się bardzo przydać, co by negatywnie wpłynęło na twoje możliwości bojowe w czasie pojedynku. Jednak jak mówisz ze jak kiedyś się spotkamy to o nich mi opowiesz to chętnie poczekam na ten moment, mam nadzieje że zdobędę twoje zaufanie
Po tym ostatnim zdaniu uśmiechnąłem się od niego i spojrzałem na niego moimi oczami barwy czerwonej. Lekko poruszyłem się w wodzie w bok aby rozruszać się trochę, ponieważ zbyt długie przebywanie w wodzie i nie ruszanie się mogło niezbyt dobrze wpłynąć na mój stan fizyczny. Po chwili usłyszałem wypowiedz, a raczej pytanie młodego chuunina. Złapałem się za grzywkę która zakrywała lekko moje włosy, spuściłem lekko głowę na dól by pomyśleć, po czym po chwili puściłem włosy i powiedziałem, jednocześnie unosząc głowę do góry
-Myślę że raczej nie rozmawiają o niczym,. jak wszedłem obaj siedzieli obok siebie i nie wymienili między sobą żadnego zdania, teraz jest tak samo, do tego ten chłopak oddalił się od tej dziewczyny, wiec nawiązanie miedzy nimi konwersacji było by dość uciążliwe, albo wręcz niemożliwe, jakby on chciał z nią porozmawiać to ponownie by musiał się do niej zbliżyć. Ona jak widać było cały czas odpoczywała, widocznie się relaksowała, natomiast mężczyzna robił widocznie to samo. Wystarczy uważnie przeanalizować każdy ruch, zachowanie z osobników w tym pomieszczeniu i można do tego bez trudu dojść.
Po tych słowach chwilę patrzyłem w tamtym kierunku, było to dziwne że przed chwila siedzieli obok siebie a teraz już nie, może był to przypadek albo zrobił to specjalnie, jednak nie było sensu dalej się nad tym zastanawiać, wtedy to zrozumiałem że mówiłem trochę inaczej niż chłopak w moim wieku, zbyt naukowo.
-Przepraszam ciebie za te słowa, czasami tak mam ze zapominam się i mówię trochę niezrozumiale, to jest właśnie moje przekleństwo, niektórych ludzi może to zniechęcać do mojej osoby ponieważ uważają że się wywyższam moją inteligencja, jednak nie mam wcale takiego zamiaru, jest to po prostu mój styl wypowiedzi, można powiedzieć nawyk. Mam nadzieje że nie masz mi tego za złe
Powiedziałem patrząc na czerwone oczy owego chłopaka, miałem nadzieje, że nie zniechęci się do mojej osoby, ponieważ wydawał mi się on bardzo sympatyczny i chętnie bym poznał go bliżej. Nie czekając na jego odpowiedzi powiedziałem
-Pozwól że zmienię temat, może opowiesz mi coś o sobie, o twoich rodzicach, czy masz rodzeństwo, co lubisz robić w wolnym czasie, są to typowe pytania które pozwalają poznać siebie bliżej
Po tej wypowiedzi uśmiechnąłem się od niego i czekałem na odpowiedz, lekko poruszałem w wodzie racami, wolałem od niej stały grunt, dlatego że tam mogłem idealnie wykorzystać moją sztukę w której się specjalizowałem, na wodzie było by to bardzo utrudnione. Jednak na pewno do zrealizowania, wystarczyło by trochę pomyśleć i bym znalazł jakiś sposób na to, ponownie zamyśliłem się, szybko przestałem dalej rozmyślać i skupiłem się na chłopaku o czerwonych oczach.
Yuhato czekał na reakcję chłopca z Oto-Gakure. W międzyczasie zauważył jak inny nieznajomy wynurza się z wody i kieruje w jakieś inne miejsce. Było to dla niego dość dziwne i podejrzliwe, ponieważ skoro ktoś przychodził do gorących źródeł to tylko po to, aby zamoczyć się w wodzie. Czerwonowłosy dość podejrzliwie patrzył na chłopaka, który wykonywał owe gesty jednocześnie przymrużając swoje słodkie, czerwone oczka. Cały czas miał dziwne przeczucia, które zawsze mu sprzyjały, gdyż był dość podejrzliwym typkiem wobec obcych. Po raz kolejny skierował wzrok na swojego rozmówcę i pokazał gestem nieznajomego, a następnie wysłuchał uważnie niewiele starszego chłopca z Oto-Gakure. Wiedział, że jest on dość inteligentny, lecz nie myślał, że tak bardzo. Może jego słowa były aż zbyt inteligentne, jednak Yuhato to nie dziwiło. Słyszał pogłoski o ludziach z Oto-Gakure - podobno jest to najbardziej rozgadana wioska. Uśmiechnął się tylko, kiedy wysłuchał wszystkich słów, a następnie powiedział do swojego nowego kolegi.
- Masz rację. Nie chcę po prostu aby ktoś dowiedział się o moich umiejętnościach... ktoś obcy i nie godny zaufania. Widzisz... to sekret nie tylko mój... nie tylko mojego klanu... ale całego Kiri-Gakure.- po tych słowach odetchnął leciutko. Jego niezbyt silnie zbudowana klatka piersiowa zaczęła unosić się do góry... widocznie nabrał kolejny głęboki wdech. Spojrzał następnie w niebo. Było ono przepiękne. Śnieżno-białe chmury otaczało jasno-błękitne niebo. Promienie słoneczne odbijały się od chmur trafiając w rubinowe oczka chłopca. Zaczęły one się ciekawie mienić, bardzo ciekawe przeżycie. Po chwili po raz kolejny odwrócił twarz w kierunku Oto-Gakurańczyka i rzekł do niego spokojnym, aczkolwiek nieco zmieszanym głosem:
- Oczywiście, że mi nie przeszkadzasz. Słyszałem kiedyś od ojca, że wioska dźwięku posiada bardzo ciekawych i rozgadanych ludzi.- w tej chwili zamilkł. Wziął po raz kolejny głęboki wdech, aby odpowiedzieć na ostatnie pytanie chłopca.
- No więc... mój ojciec był kiedyś Mizukage, niestety zginął z rąk Hokage, który był przeciwnikiem nr. 1 podczas wielkiej wojny shinnobi. Oczywiście władca wioski liścia również zginął, lecz to i tak bardzo ukłuło moje serce. Moja matka zniknęła kilka lat temu, miałem zamiar jej szukać jednak zdałem sobie sprawę, iż skoro mnie opuściła to nie chciała, abym kiedyś ją znalazł. Nie mam brata ani siostry, przynajmniej nic o nich nie wiem. Jedyną moją rodziną są członkowie klanu, których jest bardzo niewiele. W wolnych chwilach lubię czytać książki i trenować. A Ty?- spojrzał po raz kolejny na nieznajomego, czekając na reakcję Fusae.
Wchodząc do łaźni zauważył parę osób. Dwie osoby wyglądały mu na dzieci które wesoła bawiły się w wodze, trzecia zaś był mniej więcej w wieku Shina. Ów rówieśnik był odseparowany od pozostałej dwójki. Wyglądał na to że nie miał z nimi nic wspólnego. "Troje to już tłok." rzucił trafną uwagę sam sobie. Powoli zaczął zanurzać się w wodzie. Najpierw do kolan, potem już do tułowia, aż w końcu był niemal cały w wodzie. Nad taflę miał wytrawione tylko głowę i ramiona. "No i to ja rozumiem! Relaks pierwsza klasa." nastrój tego miejsca bardzo mu się udzielał i wszystkie jego paranoje i leki odeszły w niepamięć.
Gdy zobaczyłem, że ktoś nowy przychodzi do łaźni postanowiłem wyłączyć moją technikę. Wszystkie odgłosy nagle ustały, ale już nie słyszałem o czym rozmawia tamta dwójka. Dwójka, która ma interesujące tematy. Obserwowałem nowego przybysza siedząc do szyi w wodzie. Zastanawiało mnie kim jest, lecz nie chciałem podchodzić. Jeśli ma coś ważnego do mnie, albo chce podejść niech podchodzi sam. Mnie to za bardzo nie interesowało.
Lenistwo bardzo udzieliło się Shinowi w tym miejscu. Ale po pewnym czasie zaczął się nudzić. Nie miał ochoty na kolejne bezczynie wylegiwanie się, w końcu niedawno przespał parę ładnych godzin w domu. Znowu rzucił oko na osoby znajdujące się w łaźni. "Cóż..., jakoś nie widzę jak dogaduje się z tymi małolatami. Może spróbuje pogadać z nim" spojżał w kierunku trzeciego bywalca. Po krótkim namyśle wstał i podszedł do niego.
-Cześć!- powiedział nieco zachrypniętym głosem -Jak udziela ci się kojąca terapia w gorących źródłach?- usiadł niedaleko od chłopaka i czekał na odpowiedz.
Zaczął do mnie podpływać. Więc jednak czegoś chciał. Tak, jak czułem chciał coś ode mnie. Popatrzyłem na niego odpowiadając mu powoli
- Normalnie. Chcesz coś ode mnie, czy przyszedłeś szukać pomocy? Co cię tutaj sprowadza? - Zapytałem go uważnie patrząc jak się zachowa nowo poznana mi osoba. Zastanawiałem się, czy dałby radę mnie pokonać w pojedynku. Miałem ochotę powalczyć z kimś.
-Zwiedzam.- odparł nagle na jego pytanie. Coś w jego głosie lekko irytowało Shina. Nie wiedział czy była to zbyt duża ilość dociekliwych pytań, czy też tempo w jakim zostały zadane. Kontynuował -Ostatnio wzięła mnie chęć na małe podróże. Po drodze znalazłem to miejsce i pomyślałem że można skorzystać z okazji. A ty? Masz jakieś konkretne cele? Czy porostu trafiłeś tu przez przypadek jak ja?- spoglądał cały czas w stronę rozmówcy.
-Tak w ogóle mam na imię Shin. Miło mi poznać.- chciał wyciągnąć rękę na przywitanie ale doszedł do wniosku że jest za bardzo rozleniwiony.
Patrzyłem na niego tak naprawdę nie miałem ochoty z nim rozmawiać, lecz co zrobić, kiedy nikogo w okolicy niema
- A nie chciałbyś przypadkiem zyskać większą moc? Moc, która pomoże ci często nawet wygrać z łatwością? - Przyglądałem mu się uważnie. Chciałem zobaczyć, jak na to zareaguje. - Moje imię poznasz, gdy będzie odpowiedni czas Shin.
Kto by pomyślał że znajdzie kogoś takiego w łaźni z gorącom wodą. Shin znowu poczuł irytacje po jego wypowiedzi. Propozycje nieznajomego potraktował jak jakiś żart więc beztrosko powiedział
-Jasne każdy pragnie mocy. Skoro jest okazja to czemu mam z niej nie skorzystać.- nie zastanawiał się nad tym co mówi i konsekwencjami które z tego wynikną. Traktował to jak zwykłą paplaninę, bez głębszego znaczenia.
Spojrzałem na niego z poważną miną, a moje znudzenie z twarzy w mgnieniu oka znikło. Popatrzyłem mu prosto w oczy i powiedziałem
- Więc dam ci propozycję dołączenia do organizacji pokojowej, ale jeśli chcesz do niej dołączyć udowodnij mi to, iż jesteś godzien. - Moje słowa były poważne. Dało się to wyczuć na kilometr, wystarczyło porównać tylko poprzednie wypowiedzi i tonację z jaką były wypowiadane. Zacząłem zastanawiać się co odpowie mi po daniu mu właśnie takiej propozycji.
Shin wiedział że chłopak mówi poważnie. Czuł się dezorientowany, ta krótka rozmowa zaczęła zmieniać swój ton. Po chwilowym milczeniu w końcu odpowiedział
-Dobrze. Jeśli mówisz serio, to zgadzam się na twoją propozycje.- sam nie wierzył własnym słowom. Nie wiedział czemu ale chciał mieć styczność z tajemniczą organizacją, o której nic nie wie. Ciekawość tym razem pokonała lęk i obawy.
-Jak mam udowodnić że jestem godzien?- dodał.
Mój wzrok i głos się wciąż nie zmieniał. Cały czas był tak samo poważny. Na jego odpowiedz powiedziałem
- Jeśli chcesz mi udowodnić to pokonaj mnie w walce. Najlepiej będzie na polanie.
Czekałem na to co odpowie nowy znajomy. Zastanawiałem się czy zgodzi się na moją propozycje. Byłem już również gotowy iść z nim.

// Napisz za nas dwóch NMM i idź tam Polana niedaleko wioski //
-W..Walka?- przełknął ciężko ślinę, nie znosił tego słowa. Zawsze łudzi się że nigdy nie będzie musiał walczyć, ale jak widać nadzieja matka głupich.
-Daj mi chwile na przemyślenie tego.- w jego głosie i myślach zagnieździł się strach. Zastanawiał się czy iść i dać zbić się na kwaśne jabłko czy zwiać jak zwykle. Już miał odmówić gdy usłyszał w głowie głos ojca "Walcz tchórzu!".
-Dobra chodźmy- wstał i poszedł bez wahania za nim. Jednak miał sobie coś z ojca.

<NMMT> i Nigariego
-Ja w wolnym czasie lubię zwiększać swoją inteligencję i rozwiązywać różnego rodzaju sytuacje taktyczne a także zagadki, lubię testować swoje umiejętności. Każda wyzwanie sprawia ze jestem pełen energii aby dalej się kształcić. Z każdym dniem staje się dzięki temu silniejszy
Po tych słowach zobaczyłem jak wchodzi kolejny osobnik do łaźni, już robiło się tutaj dość tłoczno, tyle osób w jednym pomieszczeniu, widać musiała być ta łaźnia bardzo popularna. Po chwili powiedziałem do chłopaka z którym rozmawiałem
-Robi się tutaj dość tłoczno, a ja chętnie przejdę się teraz na świeże powietrze, na pewno jeszcze się spotkamy.
Po tych słowach kiwnąłem mu głową i uśmiechnąłem się do niego po czym opuściłem owe pomieszczenie
<NMM>
Yuhato otworzył swoje ogromne, piękne, czerwone oczy. Rozglądnął się chaotycznie po łaźni, a następnie zaczął przecierać oczy. Widocznie zdrzemnął się, przez co tak gwałtownie zareagował. "Gdzie jest Fusae i ta pozostała dwójka? Cholercia musiało stać się coś złego. Może wpadłem w jakieś Genjutsu?"- zaczął rozmyślać w swojej młodej, aczkolwiek bardzo inteligentnej główce. Natychmiast zerwał się na nogi, po czym wszedł do szatni. Tam ubrał się i wyszedł z gorących źródeł, jednocześnie kierując się ku wiosce dźwięku.
<NMMT>
Logen przymaszerował pod gorące źródła z dzieckiem.
- No chyba jesteśmy na miejscu...
Powiedział mężczyzna do dzieciaka i wszedł do środka. Rozejrzał się do o koła i wszedł do męskiej szatni.
- Idź się szybko przebrać. Ja się nie przebieram, posiedzę na leżaku i na Ciebie poczekam.
Dodał i czekał aż chłopiec się przebierze. Gdy dzieciak już to zrobił otworzył drzwi i wszedł do łaźni. Usiadł na leżaku i obserwował dzieciaka.
Dzieciak zaraz przybiegł przebrany. Podszedł do wody i zaczął się na nią patrzyć
- Ale ładnie wygląda. - Powiedział będąc zapatrzony w parę wodną.
Po chwili zaczął wchodzić powoli do wody. Gdy włożył ledwo co pierwszy palec zaraz go wyjął krzycząc
- Auć! Ale to gorące. - Po chwili dodał odwracając się do ciebie. - To ja poczekam, aż wyparuje cała woda i wtedy dopiero wejdę.
- Nie ma tak dobrze, ha. To nigdy nie wyparuje.
Powiedział roześmiany Logen.
- Wejdź powoli, aż w końcu przyzwyczaisz się do tej wody.
Dodał po raz kolejny mężczyzna. Rozłożył się wygodnie na leżaku cały czas obserwując malca. Nie miał ochoty znów z kimś walczyć.
Dzieciak uklęknął i próbował włożyć palce od rąk do wody, lecz nie dawał rady. Za każdym razem gdy jego palec wylądował w wodzie zaraz uciekał najszybciej, jak mógł. Po kilku minutach gdy jego palce były już całe czerwone od gorącej wody wstał i zaczął wychodzić
- Nie podoba mi się tu. Wracajmy.

// Idź na ulice //
Logen spojrzał na kapryśnego dzieciaka. Po chwili wstał z leżaka, poprawił swoje ubranie i wskazał palcem na męską przebieralnię.
- Idź się przebrać. Zaprowadzę Cię do ojca.
Powiedział Logen i przeszedł przez męską szatnię Wychodząc z gorących źródeł. Gdy dzieciak już się przebrał i również wyszedł, Logen złapał go za rękę i ruszył z nim tam gdzie ojciec go zostawił.