Sala szpitalna

Małe pomieszczenie w którym przebywają chorzy po zabiegach lub przed nimi

---

wszedlem i polozylem zwloki na jednym luzku a sam polozylem sie obok
Przyszedłem i stanąłem między łóżkami. - Tak więc mamy już pańską zgodę.. Teraz jeszcze kilka słów wyjaśnienia i możemy zaczynać. Aby nie poczuł pan żadnego bólu postanowiłem, że wprowadzę pana w stan śpiączki dzięki narkozie i po zabiegu zostanie pan z tego wybudzony. Musi pan jednak wiedzieć, że jeżeli operacja się powiedzie to oko z sharinganem będzie przez cały czas aktywne, więc będzie też pobierało pana chakrę.. Sugeruję, żeby na czas nieużytku zasłaniał je pan jakąś opaską lub czymś podobnym.. - wytłumaczyłem. - Najpierw podam panu jeszcze środki uspokajające, a następnie znieczulenie.. Wziąłem jedną strzykawkę i ukłułem nią Gaidena, wprowadziłem mu jej zawartość do żyły po czym wyjąłem. Następnie wziąłem drugą strzykawkę z narkozą i zrobiłem to samo. - Teraz musimy tylko poczekać aż pan zaśnie..
zasypiam

---

Szybko zabrałem się do roboty. Po pewnym czasie sharingan został już przeszczepiony (na jedno oko), szwy zostały założone i opatrunek również. - No.. Mam nadzieję, że wszystko będzie w porządku. Wlałem Gaidenowi do ust eliksir na przebudzenie, napisałem krótki liścik i wyszedłem ze szpitala.

Cytat: Przez jakieś dwa dni lepiej będzie, żeby pan nie ściągał opatrunku.. Za tydzień może pan zjawić się na kontrolę czy wszystko dobrze się zagoiło, lecz nie jest to konieczne. Na zdjęcie szwów będziesz musiał pan poczekać trochę dłużej, tak z kilka miesięcy powinno wystarczyć. Operacja się powiodła i nie powinny wystąpić komplikacje jednak wolał bym, żeby zjawił się pan na tą kontrolę. Polecam się na przyszłość gdyby była panu potrzebna pomoc medyczna.
Tokugawa Yoshinobu
wstalem z lozka i wyszedlem <nmm>
WszedÂłem do tej sali, zobaczyÂłem gdzie znajduje siĂŞ wolne ÂłóÂżko. WypatrzyÂłem jedno pod oknem. PoÂłoÂżyÂłem tam Amy.
-ProszĂŞ nie miej mi tego za zÂłe.-powiedziaÂłem smutno.
"WspomniaÂłem przy tym jak zabiÂłem Martina, którego Amy kiedyÂś kochaÂła."
-To ja powinienem wtedy zgin¹Ì, myœlê, ¿e tak by³oby lepiej dla wszystkich.
-Wybacz, Âże zabraÂłem stamtÂąd druÂżynĂŞ, ale nie mogliÂśmy zwlekaĂŚ.-dokoĂączyÂłem po czym pocaÂłowaÂłem jÂą policzek, popatrzyÂłem jeszcze chwilĂŞ i poszedÂłem.

Dodane po 15 sekundach:

NMM

Dodane po 2 minutach:

ZostawiÂłem kartkĂŞ dla Amy:
Kod: Wybacz Amy, Âże zostawiam CiĂŞ tutaj, ale dowiedziaÂłem siĂŞ, Âże Akatsuki napadÂło na naszÂą wioskĂŞ. Richarde i ja musimy tam wyruszyĂŚ. Mam nadziejĂŞ, Âże wrócisz do zdrowia szybko.
Sabaku no Gaara
PodszedÂłem do ÂłóÂża Amy. ZnalazÂłem sobie krzesÂło. UsiadÂłem i czekaÂłem aÂż siĂŞ obudzi...
NMM
poÂłoÂżyÂła na jednym z ÂłóÂżek Saia

z torby wyjĂŞÂła kartkĂŞ i pióro do pisania

biedny Sai... w sumie sam chciaÂł siĂŞ ze mnÂą zmierzyĂŚ...

Cytat:
zajmijcie siĂŞ nim. chÂłopak jest po walce, pociĂŞty Renkuudanem, jakby co. z powaÂżaniem Sandaime Kazekage

poÂłoÂżyÂła kartkĂŞ obok Saia i wyszÂła

<NMM>
-Dzieki maya- powiedzialem cicho....
-Zabieram CiĂŞ stÂąd Amy.-powiedziaÂłem. -na razie w Sunie spokój.
-Jedi dogoĂą nas póÂźniej.-powiedziaÂłem.
tutaj bedziemy
ZabraÂłem Amy i wyskoczyÂłem przez okno wraz z niÂą.
Pojawi³¹ siê z Dakot¹ i Nurim, spojrza³a na Saia a potem na le¿¹c¹ obok kartkê, przeczyta³a j¹ i po³o¿y³a na szafce- ech, Sai, Sai.. w co Ty siê pakujesz..- powiedzia³a cicho- Chiyute no Jutsu- zaczê³a leczyÌ z³amania oraz wszelakie rany na ciele Saia, gdy skoùczy³a, zosta³o kilka ma³ych blizn, Kei usiad³a na krzeœle czekaj¹c a¿ Sai siê obudzi
-Eh..... Juz mi lepiej...
[spojzalem na keiko]
-co?? co jest??
-Keiko??
-agrrr znana osobe zawsze widywalem raz na pare tygodnii a teraz sie to zdarza ciagle-powiedzialem sam do siebie...
-Yo Kei-
(no bo my sie juz spotkalismy na narutolife)
[wziolem kartke ze stolika]
-ufff no moze trochce przesadzilem - powiedzialem cicho
-No to jak sie masz kei??
caÂłkiem dobrze... a przynajmniej lepiej niÂż Ty...- powiedziaÂła i wstaÂła z krzesÂła gdyÂż juÂż miaÂła dosyĂŚ siedzenia- co robiÂłeÂś, ze tak oberwaÂłes? poÂłamane koÂści, rany... niestety nie mogÂłam wyleczyĂŚ CiĂŞ idealnie, wiĂŞc kilka blizn zostaÂło... ale tam bliznami siĂŞ bĂŞdziesz przejmowaÂł... one uszlachetniajÂą czÂłowieka...- powiedziaÂła i lekko siĂŞ uÂśmiechneÂła, zaÂłoÂżyÂła rĂŞkĂŞ na rĂŞkĂŞ i oparÂła siĂŞ o ÂścianĂŞ- bĂŞdziesz jeszcze leÂżaÂł w ÂłóÂżku? to byÂłoby dobrze dla Twojego ciaÂła, ale przyzwyczaiÂłam siĂŞ, Âże kaÂżdy ucieka ze szpitala gdy tylko ma okazjĂŞ..- zachichotaÂła
- Lordzie Hokage. Mam podejrzenia ze organizacja 7MM tylko pozornie probuje zawrzec pokoj. moi szpiedzy doniesli mi ze jeden z nich dokonal powaznych zniszczen w naszej wiosce- powiedzialem

Dodane po 3 minutach:

zostawilem klona i wyszedlem <nmm>
SpojrzaÂła na Gaidena, pozwoliÂła aby rĂŞce jej opadÂły- gdzie? zabierz mnie tam natychmiast...- powiedziaÂła i spojrzaÂła na Saia- a ty tu leÂż, bo osobiÂście przywi¹¿ê CiĂŞ do ÂłóÂżka- powiedzia³¹ i skierowaÂła siĂŞ do drzwi, spojrzaÂła na dwójkĂŞ jej podopiecznych- no tak, Shiva jest w gabinecie.. jednak Âżaden z moich psów nie bĂŞdzie CiĂŞ pilnowaÂł, ale to nie znaczy, Âże moÂżesz wyjœÌ...- powiedziaÂła i spojrzaÂła na Gai

Dodane po 34 sekundach:

(muszĂŞ lecieĂŚ, nara xP)
Zdrajca - wykrzuknolem( poniewaz ucieklas!! odemnie)
ah tytyty keikei-no tak ona jest kage-zapomnialem
-uff co dzien nowy kage no no czyli mi zostaje czekac do jutra-powiedzialem do siebie
[zaraz potem zasnolem]
-hrrrrrphrtyr
klon zniknal
PrzybiegÂłem i czekam na Richarde.
polozylem matteoo na luzku i powiedzialem do gaary to teraz domnie co?? muj dom http://shinnobirpg.mojefo...emat-vt368.html

Dodane po 44 sekundach:

chodzmy
PoszedÂłem za Richarde -NMM-
Klon pewnym krokiem wszedÂł do sali, gdzie zobaczyÂł ÂśpiÂącego Saia

- hey, Sai, obudÂź siĂŞ - poklepaÂł go lekko po policzku
SpojrzaÂła na MayĂŞ z kÂąta sali (nie napisaÂłam, Âże wyszÂłam)- a co tu siĂŞ dzieje? Akatsuki wspóÂłpracuje z Kiri?- zapytaÂła podchodzÂąc bliÂżej, w miĂŞdzyczasie przyszÂła Shiva z 2 listami w pysku, daÂła je Kei, dziewczyna schowaÂła je do kieszeni nie spuszczajac wzroku z Mayi
Klon spojrzaÂł na Keiko

- ciebie to skÂądÂś znam - stwierdziÂł - Keiko, o ile dobrze pamiĂŞtam... tak? niewaÂżne... Sai jest moim przyjacielem...
[obudzilem sie]
-Co tu sie dzieje-zapytalem?
-Znacie sie??
i dlatego przyniosÂłaÂś Go do Konohy? czemu nie do kiri?- zignorowaÂła Saia
- o, Sai, dobrze Âże Âżyjesz... juÂż miaÂłam co do tego wÂątpliwoÂści... - Klon spojrzaÂł na Keiko - najbliÂższy szpital byÂł tutaj, to dlatego...
wÂątpliwoÂści co do tego, ze Âżyje... ech...- wypuÂściÂła powietrze z pÂłuc- a tak wÂłaÂściwie to co siĂŞ staÂło, Âże Go tu przywlokÂłaÂś?
Klon uniósÂł lekko brwi

- nie wiesz, Âże zostaÂłam Kazekage? dziwne... w kaÂżdym razie Sai chciaÂł sie przekonaĂŚ, czy jestem warta tego tytuÂłu i wyzwaÂł mnie na przyjacielski pojedynek... niestety trochĂŞ przesadziÂłam...
nie masz tytuÂłu wypisanego na czole... a poza tym mimo tego, Âże wiedziaÂłm o tym, to nie zmienia faktu, Âże ten tytuÂł nie powiedziaÂł mi czemu Sai tak wyglÂądaÂł...
- w sumie masz racjĂŞ, Keiko - powiedziaÂł - a ty, co o tym myÂślisz, Sai?
-Eh....
-Niema to jak klutnia...nie??
-Po pierwsze keikei to przezemnie , w koncu to ja chcialem sie pojedynkowac
-Po durgie- Patrz punkt pierwszy-zasmielem sie
-po trzecie sam sie prosilem na takie obraÂżenia...
// kiri niema szpitala a tu prosze amy by go zalozyla ewentualnie prosze jakiegos moda\\

-Co jeszcze[podnioslem sie z lozka i polozylem swoje rece na ramieniach 2 dziwczyn..]
-Uspokujcie sie-powiedzialem cicho....
[czekalem na odpowiedz]
Klon uœmiechn¹³ siê

- widzisz, Keiko? - spojrzaÂł na chÂłopaka - cieszĂŞ siĂŞ, Âże dobrze siĂŞ czujesz...
No dobra, niech bĂŞdzie...- powiedziaÂła i spojrzaÂła na Saia- widaĂŚ, ze zdrowie dopisuje... a poza tym to my siĂŞ nie kÂłuciÂłyÂśmy- dodaÂła, psy staÂły za niÂą
- no w³aœnie - Klon uœmiechn¹³ siê szeroko do Saia puszczaj¹c mu oczko
-ehhhhhh.....-usmiechnolem sie...
RozejrzaÂła siĂŞ po sali i zauwaÂżyÂła parawan za którym widniaÂł ksztaÂłt ÂłóÂżka, Nuri podszedÂł do ÂłóÂżka i coÂś zawarczaÂł- no super...- powiedziaÂła i podeszÂła do ÂłóÂżka, Shiva i Nuri zostali- na chwilĂŞ musicie mi wybaczyĂŚ...- powiedzia³¹ i odsÂłoniÂła Matteoo'a który miaÂł poÂłamane rĂŞce i dÂłonie- super, zapomniaÂłam o nim...- powiedziaÂła cicho sama do siebie- Chiyute no Jutsu- poÂłoÂżyÂła dÂłonie na ¿³amanej rĂŞce Matteoo, rĂŞce otoczyÂła zielona chakra, po dÂłuÂższej chwili Kei "naprawiÂła" równieÂż dÂłoĂą, a nastĂŞpnie zabraÂła siĂŞ za leczenie drógiej rĂŞki
WszedÂłem do sali szpitalnej.ZauwaÂżyÂłem tak Keiko jak leczy kogoÂś.PodszedÂłem i przyglÂądaÂłem siĂŞ.

Dodane po 9 minutach:

WyszedÂłem
<NMM>
nie zwróciÂła wiĂŞkrzej uwagi na przybysza, gdyÂż zbyt skupiÂła siĂŞ na leczeniu, gdy skoĂączyÂła, chÂłopaka juÂż nie byÂło, Kei wyprostowa³¹ rĂŞce i wygieÂła dÂłonie (rozciÂąganie), byÂło sÂłychaĂŚ strzelanie koÂści- skoĂączyÂłam...- powiedziaÂła i wyjĂŞla z kieszeni jeden z listów, zaczĂŞÂła go czytaĂŚ
WszedÂłem do sali szpitalnej.ZauwarzyÂłem Keiko.PodszedÂłem do niej.
-Witaj nie przeszkadzam?-zapyteÂłem
Ponownie wsadzi³¹ list do kieszeni- nie, nie przeszkadzasz... a co tu robisz? jeœli mogê spytaÌ
-A tak chciaÂłem pogadaĂŚ.
mhm... no to mi³o...- powiedzia³a, psy w miêdzyczasie zd¹¿y³y obw¹chaÌ ch³opaka- przepraszam za nie...- powiedzia³a, Nuri kichn¹ gdy¿ ww¹chn¹ piasek
-A nic nie szkodzi (pogÂłaskaÂłem psa).DóÂżo tych psów.
3? nie... mogÂłoby ich byĂŚ wiĂŞcej, ale tyle do szczĂŞÂścia mi wystarcza...- powiedzia³¹- Nie zapominaj o mnie...- a ty siedÂź cicho- odpowiedziaÂła w g³êbi siebie, Ty widziaÂłeÂś jedynie krótkÂą przerwĂŞ u Kei w kontakcie ze Âświatem wyglÂąda³¹ jakby spa³¹ (zamkniĂŞte oczy)- ten którego gÂłaszczesz to Shiva... moze nie dorównuje sile innym, ale jest z nich najmÂądrzejsza- powiedziaÂła i uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ- Nie obraÂżaj mnie!- powiedziaÂł demon, Kei go zignorowaÂła
-PolubiÂłem to psisko.(wzieÂłem go na rece i zaczeÂłem gÂłeskaĂŚ)
nieradzi³abym...- powiedzia³a, po chwili Sabaku pod wp³ywem wiercenia siê cielska Shivy, wywali³ siê, suczka siedzia³a na nim- no wiesz, te psy mog¹ unieœÌ cz³owieka... nawet 2 ludzi... a Ty bierzesz jednego z nich na rêce...

z/w

Dodane po 9 minutach:

jj

Edit: (lecĂŞ, nara xP)
- hmm... Sai... co powiesz na ramen? - zapytaÂł uÂśmiechniĂŞty Klon
WszedÂł do szpitala.

-witam wszystkich.
A ja na to jak na lato ....
Klon zaÂśmiaÂł siĂŞ

- no to idziemy! - wstaÂł - moÂżesz chodziĂŚ? - zapytaÂł patrzÂąc na Saia z troskÂą
No to miÂłej podróÂży...- mruknĂŞÂła do Mayi i Saia, spojrzaÂła na Sasuke- witam- psy (oprucz Shivy) podeszÂły do Saska i zaczĂŞly wÂąchaĂŚ jego nogi - przepraszam za nie...
WyszedÂłem
<NNM>
spojrzaÂła na psy- chwilka... skoro wy jesteÂście tutaj, to kto jest w moim gabinecie? - gdy to powiedziaÂła, Shiva coÂś do niej zawarczaÂła i wyszÂła- no to trzeba byÂło pomyÂśleĂŚ...- powiedziaÂła do psa znikajÂącego w korytaÂżu
-Nic nie szkodzi bardzo lubie psy - powiedzial - przyszedÂłem w sprawie zawarcia sojuszu miedzy hebi a konohÂą. co ty na to?
Chyba nic nie stoi nam na przeszkodzie, a sojusz na jakich postanowieniach bĂŞdzie siĂŞ opieraÂł? a tak nawiasem, to moÂże przejdziemy siĂŞ do mojego gabinetu, tam bĂŞdÂą leprze warunki do omawiania waÂżnych spraw
-Ok nie ma problemu. Ja ju¿ doœÌ d³ugo ostatnio na ciebie czeka³em w gabineci ale cie nie by³o wiêc poszed³em.

Wychodzi i udaje sie do gabinetu Hokage <NMM>
Wsiada na Nuriego i równieÂż wychodzi

NMN
- Sai...? - powiedziaÂł Klon z naciskiem
Ide juz ide...
Ale ty stawiasz-zasmialem sie
ok ok no to hodzmy..
NMM
- pasuje - Klon wyszedÂł

<NMK>
WszedÂłem do pomieszczenia z Berozzem na plecach. ZnalazÂłem wolne ÂłóÂżko i poÂłoÂżyÂłem go tam.
-Tutaj na pewno ci pomogÂą, bo ja znam tylko podstawy podtrzymywania Âżycia.-powiedziaÂłem.
I wyszedÂłem.
nmm
LeÂżaÂłem nieprzytomny

Dodane po 22 minutach:

Przychodzi lekarz.OglÂąda mnie dokÂładnie.
-Nie...to nie mo¿liwe...kto mu to poda³.Muszê jak najszybciej znaleŸÌ jego brata.
Lekarz wyszedÂł.
WbiegÂłem do sali i czekam na lekarza.
Lekarz wszedÂł do sali.
-bierzcie 450ml krwi.- siadÂłem na krzeÂśle i czekam aÂż pobiorÂą krew.
Lekarz bierze 500ml krwi
-Dobra niech bĂŞdzie 500ml.-powiedziaÂłem.
I wstaÂłem, trochĂŞ siĂŞ chwiejÂąc.
-Mam nadziejĂŞ, Âże to pomoÂże.
Poczekaj.Lekarz zajmuje sie krwia Gaary i mi ja wstrzykuje.
-Powinno pomóc.-powiedziaÂłem do lekarza.

Dodane po 3 minutach:

-MoÂże moja czakra by sie do czegoÂś przydaÂła?-zapytaÂłem.
WstajĂŞ z ÂłóÂżka.
-Gdzie ja jestem,moja gÂłowa,co siĂŞ dzieje?
-UdaÂło siĂŞ.Ja juÂż pójdĂŞ.-powiedzial lekarz i poszedÂł
-Jesteœ w szpitalu.-powiedzia³em.-Dobrze, ¿e ju¿ lepiej, bo by³o Ÿle, wypi³eœ jak¹œ truciznê.-doda³em.
-JakÂą truciznĂŞ,kim ty jesteÂś?
-Nie poznajesz mnie? Jestem twoim bratem.-powiedziaÂłem zmieszany.
-Nie wiem co to byÂło, ale wypiÂłeÂś to i byÂłeÂś szybszy, póÂźniej straciÂłeÂś przytomnoœÌ i zabraÂłem ciĂŞ do szpitala.
-Co ty mówisz?! Ja przecieÂż nie mam brata.Chyba
-JuÂż w porzÂądku?-zapytaÂłem zdumiony. ZastanawiajÂąc siĂŞ czy trucizna przestaÂła dziaÂłaĂŚ.
-Nie wiem.Nic nie wiem.Nic nie pamiĂŞtam.
"Amnezja..."-szukam w pamiĂŞci co o tym wiem. "To byÂła luka pamiĂŞciowa powstaÂła w wyniku zaburzeĂą zdolnoÂści zapamiĂŞtywania, przechowywania lub przypominania. Kuso! ÂŻeby to nie byÂła niepamiĂŞĂŚ caÂłkowita! Na pewno sobie coÂś przypomni z czasem, tak bywa przecieÂż. Nie ma raczej na to leków, sam musi sobie przypomnieĂŚ."
-Spokojnie, przypomnisz sobie.-powiedziaÂłem.

Dodane po 1 minutach:

"byÂło mi zostaĂŚ medic-ninem."-pomyÂślaÂłem.
-MuszĂŞ Ci coÂś powiedzieĂŚ nieznajomy.
-SÂłucham?-powiedziaÂłem.
-Mamy ciĂŞ
PopatrzyÂłem zdziwiony nic nie mówiÂąc.
"MoÂżliwe"
-Ale jesteÂś naiwny gÂłabie
-Nie waÂżne.-powiedziaÂłem.
-Tak czy inaczej moja krew nic ci nie da, bo masz takÂą samÂą. WiĂŞc cokolwiek z niÂą zrobisz to i tak nieistotne.
-Dobra idĂŞ
<NMM>
"CóÂż nawet jeÂśli by mnie dÂźgnĂŞli zatrutÂą ig³¹ demon nie pozwoli mi umrzeĂŚ, leczÂąc mnie natychmiastowo."-pomyÂślaÂłem.

Dodane po 2 minutach:

-Ale juÂż wiem, Âże nikomu nie wolno ufaĂŚ.-powiedziaÂłem do siebie.
nie mogê pozwoliÌ ci zgin¹Ì, bo zginê wraz z tob¹
PoczuÂłem dziwny ból, a potem ulgĂŞ. To tak jakby caÂła krew zostaÂła wymieniona.

WychodzĂŞ.
nmm
Przyszedlem do szpitala by opczyc reke. podszedl do mnie medic-nin i uleczyl ja "dziekuje" po czym wyszedlem ze szpitala <nmm>
WbiegÂłem do sali i znalazÂłem wolne miejsce dla Tsukimaru. PoÂłoÂżyÂłem go i usiadÂłem obok niego czekajÂąc na lekarza.

Dodane po 3 minutach:

PrzyszedÂł lekarz i obejrzaÂł psa.
-Nic mu nie bedzie.
PodaÂł mu tylko kroplówkĂŞ oraz opatrzyÂł rany. WÂłoÂżyÂł do pyszczka piguÂłkĂŞ ÂżoÂłnierzy.
-To znacznie poprawi jego stan zdrowia.-stwierdziÂł.

Dodane po 3 minutach:

"Na pewno bĂŞdzie dobrze."-siedziaÂłem i gÂłaskaÂłem psa.

Dodane po 43 sekundach:

-No i miaÂłem siĂŞ nauczyĂŚ nowej techniki.

Dodane po 5 minutach:

-Zaraz wracam piesku.
[nmm]

Dodane po 15 minutach:

-Tsukimaru! WróciÂłem i nauczyÂłem siĂŞ nowej techniki. Teraz bĂŞdzie nam Âłatwiej dostaĂŚ siĂŞ do bazy Akatsuki gdziekolwiek ona jest.

Dodane po 3 minutach:

wszedÂł lekarz odpi¹³ psu kroplówkĂŞ
-Teraz dostaÂł pies substancje odÂżywcze powinien siĂŞ lepiej poczyĂŚ.
Lekarz opuÂściÂł salĂŞ

Dodane po 4 minutach:

-Tsukimaru zaszczekaj chociaÂż, Âże wszystko dobrze.
-Wuf wuf -ZaszczekaÂł smutno.
-Wiem...musimy iœÌ po Yuko sensei. Daj znaÌ kiedy bêdziesz gotowy.
Psu zaburczaÂło w brzuchu...Nawet gÂłoÂśno
-Acha juz wiem trzeba iÂśc po jedzenie!
WybiegÂłem z sali krzyczÂąc:
-Zaraz wracam..

Dodane po 2 minutach:

20 klonów weszÂło do Âśrodka niosÂąc 20 misek ramenu i wodĂŞ.
-Bierz Tsukimaru, to na pewno ci pomorze!
-...Haouuuuuuuu-zaszczekaÂł przeczÂąc gÂłowÂą.
-Hau hau hau hau-Po rytmie szczekania mozna byÂło wnioskowaĂŚ +mam uczulenie na ramen+
To sam zjadÂłem ramen.
-To na razie wypij wodĂŞ, a ja pomyÂślĂŞ co byÂś mógÂł zjeœÌ. MoÂże jak¹œ woÂłowinĂŞ?
-Hau hau-zaszczekaÂł merdajÂąc ogonem
-To zaraz wrócĂŞ.
[nmm]

Dodane po 1 minutach:

PrzyniosÂłem duÂży kawaÂł Âświerzej woÂłowiny dla Tsukimaru.
-Spróbuj.
PoÂłoÂżyÂłem przed psem.
ObÂąchaÂł poczym w kilka sec zjadÂł (szybka jest)
-Mam nadziejĂŞ, Âże tyle starczy.-powiedziaÂłem.
-hau hau- zaszczekaÂł i popiÂł woda.
Przbyeg³em - Naruto co siê sta³o?! - zapyta³êm go g³oœno.
-Zabrali Yuko sensei! Akatsuki zabraÂło muszĂŞ ruszyĂŚ z pomocÂą!
Sam nie idziesz. - powiedziaÂłem.
-Hau hau-zaszczekaÂł pies
-Nie wiem nawet gdzie Aka majÂą siedzibĂŞ.-zmieszaÂłem siĂŞ.
-Ale moÂże Tsukimaru wyczuje trop Yuko sensei.
przysz³em -o naruto s³ysza³em co sie sta³o tak myœla³em ze tu bedziesz chce pomuc o ile bedziesz chcia³ tej pomocy -spojrza³êm sie na niego
No to narazie nas jest trzech. - powiedziaÂłem i spojrzaÂłem na psa - O przepraszam cztarech. - poprawiÂłem siĂŞ.
-Wszyscy sÂą potrzebni w takiej misji. Jest bardzi niebezpieczna i jeÂśli poczujecie, Âże nie moÂżecie dalej nie bĂŞdĂŞ miaÂł pretensji jeÂśli zrezygnujecie.
Ja mam zrezygnowaĂŚ? Z uratowania sen-sei?! - zdenerwowaÂłem sie na Naruto - Chyba sobie ze mnie kpisz! - dodaÂłem zdenerwowany.
-Hau hau-Pies zaszczekaÂł
-Hau hau hau hau hau!-Zacz¹³ cos szcekaÌ
okey -posÂłuchajcie trzeba zebraĂŚ jeszcze paru ludzi paru pysle o 3 przynajmniej
Najlepiej ANBU. - powiedziaÂłem - Neji moÂżesz to chyba zaÂłatwiĂŚ, bo teÂż ejsteÂś z ANBU. - dodaÂłem.
-MoÂże Lee on jest silny i szybki! MoÂże Richarde bo umie leczyĂŚ i ma Summona i jeszcze Akihiro ma nam pomóc.
-Hau hau-Po rytmie szczekania moÂżna byÂło wnioskowaĂŚ
+Siostra Yuko!!!+ WesoÂło zaszczekaÂł
zobacze co da sie zrobiĂŚ
-A moÂże jeszcze Hokage!

Dodane po 22 sekundach:

-Tylko Âże nie chciaÂłbym zwlekaĂŚ trzeba ruszaĂŚ szybko.
to nie jest dobry pomysÂł i za szybko tez nie mozemy ruszac trzeba opracowac dobry plan i to bardzo dobry to nie sa jacys ninja to jest AKAsuki niezapominaj o tym Naruto -odwruciÂłem sie w strone psa-ona musi byc zdrowa zeby nam pomogÂł a ludzi trzeba dobrac z sensem ja bym jeszcze wzioÂł MAteoo Hyuuge -spojrzaÂłem na Naruto

Dodane po 1 minutach:

a tak a co do Hokage ... Ona raczej nie moze wyruszyĂŚ ona musi dbaĂŚ o wioske!!
Ja chyab zaraz bĂŞdĂŞ szukaÂł tej siedziby i pójdĂŞ na pierwszy ogieĂą. - powiedziaÂłem - Nie mam zamiaru czekaĂŚ. - dodaÂłem.
-No to poczekajmy na Matteoo, tylko w tym przypadku czas siĂŞ bardzi liczy.-powiedziaÂłem.
-Hau hau!Hau hau hau hau hau hau!-Po rytmie szczekania to moÂże znaczyĂŚ
+Siostra pani Yuko nawet jakby byÂła hokage to by za Yuko skoczyÂła w ogieĂą+ZaszczekaÂł
PopatrzyÂłem na psa i próbowaÂłem go zrozumieĂŚ - Hmm... Chodzi mu chyba o to, Âże hokage by znami chyba poszÂła.
-Nie moÂżemy marnowaĂŚ czasu. Tymbardziej Âże to ja tam powinienem byĂŚ w tej celi a nie Yuko sensei.-powiedziaÂłem zmartwiony.
PolujÂą na kaÂżdego jinchuriki(nie pamiĂŞtam jak siĂŞ pisze) wiec dobrze, Âże ty przynajmniej tutaj jesteÂś, a Yuko trzeba uratowaĂŚ.
-Ale gdybym tam nie polazÂł to by siĂŞ nie staÂło.
-Hahu hau hau hau hau hau ahu-Co znaczyÂło
+to nie twoja wina,Tylko akatsuki!+
Co siĂŞ staÂło to siĂŞ nie odstanie teraz trzeba ratowaĂŚ Yuko, a nie gadaĂŚ. - powiedziaÂłem.
-No to ruszajmy resztÂą nas chyba dogoni?
ok uratujemy yuko nie buj siĂŞ tylko... co my zrobimy jesli tak sobie wyjdziemy i co Naruto wyjdzie zaraz do walki i ty tez napewno a ich jest wielu a ja sam nic niezrobie bez was .
Dobra, ale co z psem? - zapytaÂłem.
-wwrrr-zawarczaÂł na nejiego
-Nie musimy walczyĂŚ. NauczyÂłem siĂŞ dzisiaj nowej techniki, która pozwala mi siĂŞ staĂŚ niewidzialnym i wtedy wejdĂŞ po cichu do nich poszukam celi i uwolniĂŞ Yuko niszczÂąc kraty Rasenganem.
No masz racje, ale pies powinien nas zaprowadziĂŚ do siedziby Akatsuki po zapachu Yuko. - powiedziaÂłem.
umiesz robiĂŚ niewiedoczne tez inne osoby ??bo ja bym mugÂł moja technika i wcale bez chaÂłasu przeciaĂŚ kraty
MoÂże nas nauczyĂŚ tej techniki widziaÂłem na polanie, Âże mu to szybko poszÂło. - powiedziaÂłem.
-Niestety nie da siĂŞ zrobiĂŚ tak Âżebym was zrobiÂł niewidzialnymi. NauczyÂłbym was tej techniki, ale nie wiem czy macie jakieÂś, których mieliscie siĂŞ nauczyĂŚ.
Ja musze siĂŞ nauczyĂŚ jednej techniki, a zaniedÂługo drugiej. - powiedziaÂłem.
u mnie jest gorzejbo wszystko juz wykorzysta³êm
-Wszystko co wiem o tej technice. Technika kamuflaÂżu. Polega ona na caÂłkowitym stopieniu siĂŞ barwami z otoczeniem, przez co ciaÂło uÂżywajÂącego techniki wydaje siĂŞ byĂŚ caÂłkowicie przezroczyste. Sztuka znakomita do ataków z zaskoczenia, misji skrytobójczych i szpiegowskich.
O coÂś dla Hunter-nin przyda mi siĂŞ. - powiedziaÂłem - Co mam robiĂŚ, by jej uÂżyĂŚ? I jak siĂŞ nazywa? - zadaÂłem pytania Naruto.
-Trzeba skoncentrowaĂŚ czakrĂŞ i byĂŚ opanowanym. Potem trzeba powiedzieĂŚ Meisai Gakure no Jutsu i wykonaĂŚ pieczĂŞci.
PokazaÂłem jakie.
Nagle pies siĂŞ z klonowaÂł O_o
-hau hau
-O co chodzi Tsukimaru?
-Hau hau hau hau-zaszczeka³ i tak jkaby rop³yn¹³ siê w powietrzu i pojaiw³ siê za kwiatkiem.
dobra widze ze pies juz jest na siÂłach i co ruszamy??
-Hau hau!-Pies wskoczyÂł na okno
PobiegÂłem za psem. [nmm]
ja za naruto [nmm]
SkoncentrowaÂłem chakrĂŞ i byÂłem opanowany, wykonaÂłem pieczĂŞcie - Meisai Gakure no Jutsu! - krzyknoÂłem - I jak? - zapytaÂłem siĂŞ. PobiegÂłem za Naruto.
<WiĂŞc jesteÂśmy ciÂągle w szpitalu>
pojawiÂłem sie w szpitalu jak tylko odzyskaÂłem natyle chakry aby sie poruszac
-witajcie

Dodane po 2 minutach:

(NMM)
Wchodze przez okno
-Hey widzieliÂście gdzieÂś Tsukimaru-zapytaÂłam jakby nic nigdy siĂŞ nie staÂło
Pies podbieg³ do mnie i zacz¹³ lizaÌ.Kaca³am na parapecie. Trzymajac psa
Yu...Yu...Yuko sen-sei?! - dezaktywowaÂłem technikĂŞ - Jak ty tu co CiĂŞ jak no ten yyy...? - zadawaÂłem ciÂąg pytaĂą, byÂłem w szoku.
-Widzia³eœ ducha czy co-pwoiedzia³¹m zdziwiona
.Pukam do drzw .
-CZeÂści moge wejsci to ja Lee
PrzecieÂż porwali CiĂŞ Akatsuki, jak uciekÂłaÂś czy moÂże CiĂŞ wypuÂścili? - zapytaÂłem.

Jasne, Âże moÂżesz Lee. - powiedziaÂłem do niego.
-To akatsuki mnie kiedyÂś porwaÂło?
wchodze do srodka
-Yuko Inuzuka przybylem jak tylko siĂŞ dowiedziaÂłem ze jakoÂś ucikÂłaÂś jak sie czujesz
Yuko ty coÂś pamiĂŞtasz? - zapytaÂłem siĂŞ - Pewnie Akatsuki Ci to wymazali z pamiĂŞci... - dodaÂłem.
-PAmietasz nasze spotkanie i walke z AKA?? popatrzylem na nia zdziwiony
-Ja nie uciekÂłam...PamiĂŞtam tylko Âłup!I obudziÂłam siĂŞ w Konoha
*padam na kolana w gescie przeprosin*
-przepraszam cie ze nie byÂłem wstanie ci pomuc ale zuzuyÂłem za duzo chakry i nie byÂłem stabnie sie ruszyc.
*w moich oczach pojawiaja sie Âłzy*
-WidziaÂłem co ci robia ale nie byÂłem wstanie nic zrobic przepraszam
-Ehm zaczekajcie bo czegoÂś nie rozumiem...-ZdjeÂłam opaske liÂścia z gÂłowy
-Na g³owie powinna byÌ piêczêÌ demona jest tam?(Nie ma jej bo mi go "wyssali")Zapyta³¹m z nadziej¹
Widocznie CiĂŞ uwolnili. - powiedziaÂłem - Nie ma. - powiedziaÂłem.
nie moglem jej patrzeci w oczy wiec sie odwrucilem
-nie niema jej juz przykri mi..
UÂśmiechneÂłam siĂŞ....
-Nareszcie wolnoœc...Ju¿ nic nikomu nie zrobie...Ale oni maj¹ o jednego demona wiêcej...Brakuje mi tego jego dokuczania-Powiedzia³¹m
kiedy zobaczyÂłem ze na jej twazy pojawil sie uÂśmiech tez zaczelem sie usmiechac
-ciesze sie ze na twojej twazy wrescie zagoscil usmiech mam nadzieje ze teraz bedzie na niej goscil czesciej*zaczerwienilem sie troche *
=Dziwny koleœ=Pomyœla³¹m
-A jak tam twoja szuczka widziaÂłem jak staraÂła sie cie obronic
*zaraz ta twaz ta buzia czemu odrazu nie zauwazyÂłem-pomyslaÂłem*
-czy ty czasami nie jestes spokrewniona z Keiko??
-Z tÂą murzynkÂą?No tak...A co-PowiedziaÂłam
-A Tsukimaru poprostu musi mnie chroniĂŚ,ale tylko teÂż dlatego,Âże mnie kocha.-PowiedziaÂłam
*kurcze przeciez nie powiem jej ze pierszego dnia oszoÂłomila mnie jej uroda a tydzien puzniej walczyÂłem z jej synem na arenie-pomuslaÂłem*
-Nie nic tylko musze przyznac ze jestescie do siebie podobne*z urody -pomyslaÂłem*
-Taa i z tego powodu siê nie ciesze.-Powiediza³¹m
=Bardzo bardzo dziwny koleÂś.=PomyÂślaÂłam
Sen-sei dobrze, Âże Akatsuki nie zrobili Ci czegoÂś bardzo powaÂżnego. - powiedziaÂłem.
-Niooo tylko zwiĂŞkszyli sobie liczbe demonów.
*wydaje mi sie ze ona mnie nie lubi pewnie za duzo gadam-pomyslaÂłem
-dobra nie bede przeszkazal mam nadzieje ze jeszcze sie kiedyÂś spotakmy i powalczymy bo musze przyznac ze twoja walka byÂła piekna.*Klaniam sie nisko i udaje sie do drzwi aby wyjsci*
odwruciÂłem sie i powiedziaÂłem do Valart Hinoshi
-biez przykÂład ze swojego sen sej mlody ninja takich jak ona jest nie wielu na tym Âświecie
Dlaczego idziesz.Wiesz,ze j teÂż duÂżo gadam-powiedziaÂłam
* kurcze ta kobieta czyta w moich myslach*
caÂła twaÂż oblaÂł mi sie rumiencem
-Ale ja ... nic ... skad ty .. wiedzialas co mysle.potrzÂąsnoÂłem gÂłowa
-nie zebym tak myslaÂł *ale caÂłe uszy mi pÂłoneÂły*
-A kto by umiaÂł czytaĂŚ w myÂślach widaĂŚ to.-PowiedziaÂłm
No mam zmiar z niej braĂŚ przykÂład - poweidziaÂłem - A wÂłaÂśnie Sen-sei nauczysz mnie nowej techniki? - zapytaÂłem.
-Wiesz Velart nie mam siÂły gÂłowa mnie boli..-apowiedziaÂłam
*kurcze kurcze nigdy nie umniaÂłemukrywac tego co mysle*
-Mam nadzieje ze sie zaprzyjaznimy Yuko bo coÂś czuje ze czesto bĂŞdziemy siĂŞ widywac*przynajmniej mam taka nadzieje ,kurcze przestan tak myslec bo znowu to za uwazy-skarciÂłem sam siebie *
Ja moge poczekaĂŚ sen-sei - odpowiedziaÂłem.
UÂśmiechneÂłam siĂŞ
Po jej usmiechu wywnioskowaÂłemze znowu wie co mnialem na mysli
-Jezeli pozwolisz Yuko to posiedze z toba troche moze mi cos osobie opowiesz ??siadÂłem na krzesÂło i wpatrywaÂłem siĂŞ w nia
Jeszcze siĂŞ nie chwaliÂłem, Âże Naruto mnie nauczyÂł jednej techniki. - powiedziaÂłem z uÂśmiechem na twarzy.
-eh pójde siĂŞ przspaĂŚ...-powiedziaÂłam i znikneÂłam z Tsukimaru w k³êbie dymu. NMM
- ta kobieta jest nie samowita .. tylko jej tego nie powtazaj Valart Hinoshi bo bym spÂłonal ze wstydu

Dodane po 2 minutach:

-szukaleÂś kogoÂś do treningu wiec moze ja ci pomoge co prawda nie jestem mistrzem ale co niec co wiem *Âświadczy otym wygrana walk z saninem AKA-pomyslaÂłem*
Dowidzenia Yuko sen-sei - po¿egna³êm j¹ - Spoko spoko widze, ¿e czujesz do niej miêtê. - powiedzia³em do Lee z podejrzliwym wzrokiem.
wchodze - Lee musimy pogadac - powiedzialem
-czemu tak namnie patrzysz Valart Hinoshi
poczym zauwazam Gaiden
-Puzniej o tym porozmawiamy Valart Hinoshi
podchodze do Gaiden
-tak mistrzu co sie staÂło??
- przestan z tym mistrzem . ja nim nie jestem
-jestes odemnie starszy stopniem zaruwno w ANBU jak i w wiosce wiec tak cie nazywam lecz jesli sadzisz ze to zle to przestane
Witam. - poweidziaÂłem do Gaidena - Dobra lee narazie nic nie powiem Yuko. - powiedziaÂłem do Lee.
- juz niedlugo nie bede starszy stopniem w ANBU
*CZyzby szykowal sie awans dla mnie-pomyslaÂłem*
- a co sie dzieje Gaiden?? powiesz wrescie bo nie wytrzymam tego napiecia
przysiadlem - nie bede ukrywal ze nie radze sobie na moim obecnym stanowisku
podeszÂłem do niego i klepneÂłem g o wplecy pocieszjaco
-Nie Âłam sie Gaiden jesteÂś swietny tylko przemeczony
- mylisz sie. ja sobie naprawde nie radze. akatsuki biega pod moim nosem i nic na to nie moge poradzic
*tu sie zgodze nie byÂło go w czasie mojej walki z AKA -pomyslaÂłem*
nie przerywam mu czekam az to z siebie wyrzuci
postanowilem odejsc z ANBU
na mojej twazy pojawiÂło sie zdziwienie
-jak to.. nie.. mozesz kto teraz bedzie mistrzem ANBU
- nie mam pojecia
-Naprawde nie rozumiem twojego podejscia Gaiden zamiast stawic czoÂło przeszkoda to wolisz od nich uciekac... nie spodziewaÂłem sie tego po mistrzy ANBU oraz ninja z Konohy
- poprostu znam swoje mozliwosci
podchodze do niego i podnosze go za ubranie
-Swoje mozliwosci .. swoje mozlieosci co ty mozesz wiedziec o trudzie zycia ja od samego poczatku byÂłem spisywany na straty nik... nikt wemnie nie wierzy ...ale ja wierzyÂłem chociaz nikt inny tego nie zrobil *moze prucz Gai sensej -pomyslaÂłem*
-Ale pomimo tego pomimo ze uwazali mnie za smiecia wyrzutka jestem wstani oddaci za kazdego z nich zycie poniewaz jestem ninja .. jestem ANBU a oni sa moimi braci z Konohy.
Puszczam go na ziemi i staram sie uspokojic
- z takim nastawieniem napewno zostaniesz dowodca ANBU
-nie zalezy mi na tytulach jedyne co sie liczy to wioska i jej mieszkanc
oparlem glowe o kolana
podeszÂłem do niego
-PrzemyÂś jeszcze moje sÂłowa dokÂładnie Gaiden jezeli odejdziesz nie bedzie juz powrotu
WeŸ siê w garœÌ, a nie tylko narz/¿ekasz. - powiedzia³em do Gaidena.
z mojej twazy zniknol gniew a zastompiÂł go spokuj i opanowanie
-musze sie przejsc .. poprostu musze nie spodziewaÂłem sie tego po tobie Gaiden ide potrenowac bo choc jeden z ANBU powinien wiezyĂŚ we wlasne mozliwosci
(ide potrenowac nmm)

Dodane po 5 minutach:

wruciÂłem sie szybko
patrze sie na Valart Hinoshi
-zapomnial bym rzycz odemni Yuko szybkiego powrotu do zdrowie i mam nadzieje szybkiego spotkania

Dodane po 2 minutach:

podaje mu kwiaty i znikam(NMM)
Aha mam jej to daĂŚ? Dobra. - powiedziaÂłem i poszedÂłem szukaĂŚ Yuko. NMM.
wychodze <nmm>
szukam wolnej sali poczym kÂłade tam gaidena wolam lekaza i muwie mu co mu dolega poczym znikam (NMM)
powoli odzyskuje przytomnosc. czuje ze cos sie dzieje w moim ciele. wszystkie insekty ze mnie wypelzly
Wskakuje przez otwarte okno i...:"AAAAA robaki!!!" podsunalem sie do samej sciany "S-s-s-s-ensej jak milo cie widziec-c-c-c" powiedzialem caly w dreszczach
wszystkie robaki uciekly z mojego ciala jakby przeczuwaly jakies niebezpieczenstwo...
- witaj Mateo milo ze wpadles- powiedzialem
moje oczy byly zamglone. nie doszedlem jeszcze do siebie
"oj sensej nie wygladasz najlepiej... moze troche wody? albo czegokolwiek powiedz to przyniose..." (robaki... [I see you!] musze sie do nich przyzwyczaic...blargh) zatrzaslem sie jeszcze troche ale po chwili przestalem. Nagle na reke wlazl maly chrabaszcz (oj niedobrze....) skorzystalem z okazji puki sensej jeszcze nie odzyskal wpelni wzroku i zgniotlem robala tworzac z niego mala papke. Z bocznej kieszeni wyciagnalem Oka (mojega ptaka dzis znalezionego) "masz kolacja Oka...."
z trudem usiadlem na lozku i patrzylem jak moje robaki mnie opuszczaja
- odrobina wody mi nie zaszkodzi
PrzyszedÂłem - Witaj Gaiden i Matteoo. - przywitaÂłem siĂŞ.
"heya ... nie znam Cie... moglbys sie przedstawic?? "podalem szklanke z woda Gaidenowi
Nazywam siĂŞ Valart Hinoshi. - przedstawiÂłem siĂŞ.
"milo Cie poznac. Sensei emm moge jeszcze cos dla ciebie zrobic??"
polozylem sie czulem jak jakas dziwna moc sie we mnie budzi
"Sensei...? Byakugan!! zobaczylem na uklad cyrkulacyjny senseia, chakra przemieszczala sie w szybkim tepie... "wszystko wporzadku??"
zlapalem sie za glowe -sam nie wiem co sie dzieje
podszedlem do senseia i nacisnalem 4 puntky przy szyi "to powinno cie uspokoic troche, przytamowalem tam chakre...Sensei?? slyszysz mnie?"spytalem zaniepokojony
- caly czas glosno i wyraznie
odsunalem sie pod sciane, "jak myslisz ile tu jeszcze polezysz Sensei?"
- nie mam pojecia mam nadzieje ze jak najszybciej
"No ba...! trzeba wykonac jakies misje,aaa co do druzyny... erm nie mam nic przeciwko Nejiemu ale chyba wyraznie napisales ze nie chces i juz nikogo z kalny Hyuuga " powiedzialem smiejac sie
- zrobilem maly wyjatek. jeszcze jak bylem geninem to bylismy razem w jednej druzynie
Ja moÂże pójdĂŞ. - powiedziaÂłem i poszedÂłem do swojego mieszkania. NMM
"acha..." po chwili dodalem "widze ze cie cos trapi sensei i to nie fizycznie lecz mentalnie, dzielenie sie problemami pomaga" (zapominam znow jezyka w gebie) pomyslalem
- czuje ze niedlugo dowiem sie czegos o swoim pochodzeniu
chodzilam sobie po szpitalu, w swoim kolorowym wdzianku. mialam nadzieie spotkac tu jakis przyjaciul.
"aaa ile ka bym dal zeby czegos sie dowiedzial o swoim... ale przeciez jestes z klanu Aburame... wiec o co chodzi?? O_o"
- teraz jestem w tym klanie. zostalem przygarniety przez jego czlonkow i udalo mi sie opanowac niektore ich techniki.
: O otworzylem usta... "wiec jest to mozliwe ze pochodzisz z innego klanu sensei??"
zaczelam szperac w sprzetach szpitalnych. podnioslam do gory elektrowstrzonsy.
- tak mozliwe. - odpowiedzialem
zauwazylem dziewczyne chodzaca po korytarzu i przygladalem sie jej
odsunalem sie pod sciane by zrobic droge dziewczynie
pzylozylam elektrowstrzonsy do swojego ciala.
,,hmmm dziwne uczucie,, - pomyslalam odkladajac sprzent.
Spojrzalam groznie na dwuch nieznajomych.
przypomnialem sobie o czyms "aaach Sensei!! mam dla ciebie prezent, teraz jak bedziesz odpoczywal przynioslem ci mini ksiazke (Flirt to co Jiraya dawal kakashiemu) podalem ksiazeczke Gaidenowi"
- dziekuje a o czym to?
usmiechnalem sie do nieznajomej - moze podejdziesz troche blizej
odwzajemnilem grozne spojrzenie jednak po chwili usmiechnalem sie "hey jak sie nazywasz??"
podeszlam blizej nich, tak jak prosili a co.
- Jestem Will Vandom - odparlam lypiÂąc na nich - hmmm milo was poznac - dodalam bo w koncu szukalam pzyjaciul.
- Nazywam sie Gaiden milo mi cie poznac
- piekne imie - rzeklam urzeczona - widze ze cosik niewyraznie dzis wyglondasz... - powiedzialam zmartwiona
"Jestem Matteoo Hyuuga" podalem reke
potrzonsnelam rekÂą z entuzjazmem.
- ladne masz oczy - powiedzialam gapiÂąc sie na byakugan.
wysililem sie na usmiech - nic takiego bywalo gorzej
spojrzalam na niego smutek odbil sie w mych oczah.
- ach a co sie takiego stalo? - skierowalam pytanie do gaidena.
"heh dziekuje, przydatna rzecz ermm, Sensej, pochwal sie swoim sharinganem "
spojrzalam na gaidena wyczekujoco spodziewajonc sie jakiegos bajeru
- powiedzmy ze zaszkodzila mi pewna ksiazka-
"cooo?? Sensej co z twoim sharinganem??" wytrzeszczylem oczy
- i dlatego ja nie lubiem ksiazek - odpowiedzialam z powagom.
zwrocilem sie do mateo - a co ma byc?
- nie badz taka powazna nie lubie tego - usmiechnalem sie do will
- hehhe - zaczelam siĂŞ smiac, zeby nie byc powaznom - tyle ze przykro mi bo ksiazka ciebie zranila
"ach nic przewidzialo mi sie tylko... will a skad jestes?"
- nie przejmuj sie jakas ksiazka to za malo by mie wykonczyc- usmiechnalem sie
- a ty mateo nie martw sie o moj sharingan
- jestem z hebi - odparlam z wyraznom dumÂą - pomagam spelniac marzenia.
- moze powiesz cos wiecej o sobie , ew moze chcesz wiedziec cos wiecej o nas- spytalem ( przy okazji sprawdz wiadomosci)
"z hebi... wielka duma ale ja jestem bardziej dumny z mojego klanu" chwila przerwy" Wspanialy i jeden z najbardziej szanowanych klanow w wiosce" dumnie pokazalem symbol na mojej kurtce" (LOL )
- moge powiedziec ze jestem bardzo odwarzna osobom ... mysle ze przydam sie ucicha sasukowi - zastanowilam siem - jestem otwarta do innych ludzi szczegolnie lubie chlopcuw - dodalam mrugajac okiem.

(sprawdzilam odpisalam )
- masz bardzo powazne podejscie musze przyznac
"ekhm.... Senseimilo bylo cie spotkac po troche dlugawej przerwie... ja uciekam"
- jak tylko wyjde to sie zobaczymy - powiedzialem do mateo
- matteo Âłooo niezÂła z ciebie szycha - pokiwalam glowom - szkoda ze idziesz buziaczki papa
- gaiden raczej pomocny, nie sadzem bym byla powazna - odparlam szczeze.
- szczerze mowiac czasem przydaje sie odrobine powagi
"Phoenix no Jutsu!" po chwili pojawil sie blyszczacy na niebiesko fenix rozjasniajac cala sale, wskoczylem na niego i wylecialem "narka" <nmm>
- masz racje ... widze ze jestes bardzo madry - stwierdzilam usmiechajac siem - trzeba miec wszystkiego po trochu ja wlasnie daze do idealu
- z wygladu nic ci nie brakuje- usmiechnalem sie
zarumienilam sie
- dziekuje za takie slowa - odparlam - lubiem ladnie wygladac duzo czasu poswiecam na swoja pielegnacje..
- ty tez jestes niczego sobie - dodalam pod nosem
usmiechnalem sie
wchodze z ciaÂłem staruszka na rekach i klade je na Âłuszku poczym szukam jakiegos lekaza
aby mi wujasnil jak staruszek dokÂładnie zmarÂł
Do pomieszczenia wchodzi lekarz wraz z jakimÂś studentem. PrzyglÂądajÂą siĂŞ uwaÂżnie.
-Co siĂŞ staÂło?-zapytaÂł lekarz.
-wykonywaÂłem przysÂługe dla tego oto staruszka zwiazana z tym amuletem.Wyciagam go z kieszeni i ukazuje lekarzowi
-Lecz kiedy go tylko dotknoÂł amulet zajasniaÂł na czerwono i go zabil nic wiecej cie nie moge powiedziec moze ty mi wyjasnisz co siĂŞ stalo?
Lekarz pokrĂŞciÂł gÂłowÂą i wzruszyÂł ramionami.
-Musimy przeprowadziĂŚ badania, inaczej nie jesteÂśmy w stanie stwierdziĂŚ co byÂło przyczynÂą Âśmierci i dlaczego do niej doszÂło. Przypuszczam, Âże to wina amuletu jednakÂże nie wiem jaki on mógÂł mieĂŚ wpÂływ. JesteÂś z ANBU sÂądzÂąc po masce, wiĂŞc mamy obowiÂązek udzieliĂŚ informacji o tym denacie.-powiedziaÂł beznamiĂŞtnie lekarz.
-Proszê przyjœÌ jutro po po³udniu wyniki ju¿ powinny byÌ. Proszê zapukaÌ do pokoju lekarskiego.-doda³ tym samym tonem i wraz ze studentem zabrali zw³oki po czym opuœcili salê.
*napewno bĂŞdĂŞ *poczym znikam
(NMM)
WyszedÂłem z sali szpitalnej. [nmm]
wracam do szpitala po wypoczetaj nocy i szukam lekaza z którym wczoraj rozmawiaÂłem
Podchodzi lekarz w fartuchu prosektoryjnym, jest trochĂŞ pobryzgany krwiÂą.
-Trudno by³o ustaliÌ jednoznacznie przyczynê œmierci. Pracowaliœmy ca³¹ noc. U tego mê¿czyzny wyst¹pi³o zatrzymanie pracy serca. Mia³ rozszerzone Ÿrenice. Tylko tyle uda³o nam siê....
Nagle sÂłychaĂŚ huk, dÂźwiĂŞk rozbijanej szyby.
Szybko orientujesz siĂŞ, Âże dobiega to z laboratorium.
Lekarz zamarÂł w bezruchu.

Nie czekajÂąc na nic wskakuje do labolatorium
Ogladam pomieszczenie dokoÂła i szukam ÂżrudÂła haÂłasu
*ojczulek- pomuslaÂłem*

NMM
wychodze ze szpitala <nmm>
wstalem z luzka i wychodze ze szpitala <Nmm>
WychodzĂŞ przez jasno oÂświetlonÂą recepcjĂŞ ze szpitala.
poÂłoÂżyÂła go trochĂŞ niezdarnie na jednym z ÂłóÂżek

- Sai, tutaj siĂŞ ktoÂś tobÂą zajmie... niedÂługo siĂŞ zobaczymy... obiecujĂŞ...

gdybym chociaÂż mogÂła... jakieÂś lecznicze Jutsu... poulet, jestem lekarzem dla psychiki/duszy a nie ciaÂła...

pocaÂłowaÂła go delikatnie w usta

- przepraszam, Âże nie mogĂŞ zostaĂŚ na dÂłuÂżej, Sai...

wyszÂła najciszej, jak mogÂła, zwaÂżajÂąc na jej ciĂŞÂżkie buty

<NMM>
-No kurde dlaczego zawsze ona mnie ratuje bueeee-nigdy ja tego niemoge zrobic....-mowielem do siebie w myslach...
///bylas w stroju aka\\??
-tylko nierozumime co ona robila w akatsuki.. dziwne-dodalem po chwili
-aj niewazne
[poszlem spac]
(z powodu bardzo malej ilosci chakry)
//caÂły czas jestem w stroju Aka//

weszÂła równie cicho, jak wczeÂśniej wyszÂła, czyli gÂłoÂśno

- czy ja zawsze muszĂŞ mieĂŚ pecha? - westchnĂŞÂła teatralnie

Dodane po 6 godzinach 22 minutach:

odgarnĂŞÂła chÂłopakowi wÂłosy z czoÂła

- sorry, Âże znów tak durnie wyszÂło, ale nie mogÂłam ciĂŞ tam zostawiĂŚ - mówiÂła w pewnym stopniu nawet cieszÂąc siĂŞ z tego, Âże Sai chyba Âśpi - kiedyÂś miaÂłam chÂłopaka, zresztÂą teÂż z Kiri... oni go zabili... za wszelkÂą cenĂŞ nie pozwolĂŞ, Âżeby to siĂŞ powtórzyÂło... bardzo ciĂŞ kocham, Sai... naprawdĂŞ... wiesz, to teraz chyba nawet uÂłatwi nam Âżycie... moja przynaleÂżnoœÌ do Aka wisi na wÂłosku... jak siĂŞ dowiedzÂą, po prostu nie bĂŞdĂŞ z nimi...
[obudzilem ie i uslyszalem tylko ostanie slowa]
-nie bede z nimi-o co jej hodzi....??-mowiel do sibeie w myslach
[Nie odwracalem sie i udawalem ze nada spie.. ]
- teraz mam samych wrogów - kontynuowaÂła - wszyscy ÂścigajÂą mnie za zabicie Viktora, ale nie ja go zabiÂłam... to Ayano... w kaÂżdym razie naleÂżaÂłam do Aka, co i tak jest dla nich godne potĂŞpienia... teraz straciÂłam ostatnich "przyjacióÂł"... jedynÂą mojÂą ochronĂŞ... w Aka przynajmniej miaÂłam zapewnione Âśladowe bezpieczeĂąstwo... teraz nie za bardzo mam siĂŞ gdzie schroniĂŚ...

wÂłosy opadÂły jej na twarz

Dodane po 2 minutach:

westchnĂŞÂła cicho

- jest jedno miejsce, gdzie mogĂŞ oczekiwaĂŚ jakiegokolwiek wsparcia... dom mojego Brata, Gaary... moÂżliwe, Âże tam bĂŞdĂŞ przez pewien czas przebywaĂŚ...

Dodane po 11 minutach:

- chociaÂż trudno bĂŞdzie przewidzieĂŚ miejsce mojego pobytu... bojĂŞ siĂŞ Akatsuki, Sai... bĂŞdÂą chcieli mnie zabiĂŚ...

odrzuciÂła wÂłosy na plecy

- muszê iœÌ... do zobaczenia... - wysz³a szybkim, niespokojnym krokiem

<NMM>
[szybkim ruchem sie odwrocilem no ale nikogo niezastalem...]
-ghh dlaczeg mi nie powiedziala...
-Nooo no musze jej chroniĂŚ
[probowalem zejsc z lozka no ale to bylo niemozliwe z powwodu bulow jakie mi sprawialy rany]
-Dlaczego akruat teraz!!-krzyknolem
-Mam nadzieje ze zastane ja w domu gaary
-nom ale kolejny problem jest takie ze nawet niewiem gdzie gaaa mieszka...
-Kei Kei przybadz-wykrzyczalem....
-Mayaaaa-wypowiedzialem te slowa po cichu i po woli a zaraz potem zemdlalem...
[przez "sen" zdazylem dopowiedzec]
-dlaczego maya dlaczego?
[po tym juz nic nie powiedzialem...]
wszed³em na sale i zacz¹³em siê rozgl¹daÌ. na moje szczêœcie le¿a³a tu tylko jedna osoba. podszed³em do niej i szturchn¹³em j¹ lekko w ramie by go obudziÌ
-Co jest??-zapytalem spiacy
[szybkim ruchem odrwrocilem sie w strone szturchajacego...]
[oczy niemal cale byly zamkniete]
[po chwili usmiechnolem sie]
poprawiÂłem opaske - jestem dowódcÂą organizacji MH. JeÂśli jesteÂś w stanie to chciaÂłbym byÂś towarzyszyÂł mi dziÂś w misji- powiedziaÂłem
[ruszylem reka potem naga a na koncu glowa]
-tak hyba dam rade..
-skoro moge sie ruszac...
[otworzylem oczy]
-JU chwila
[wstalem z lozka i posprawdzalem kieszenie, czy wszystko mam]
-Ok mozemy ruszac....-usmiechnolem sie moim bardzo slawnym sztucznym usmiechem
- ok chodz za mna - powiedzialem i ruszylem w kierunku wyjscia <nmm>
-Yes Sir-zasmialem sie i poszlem za nim
Shisetsu zostaÂł poÂłoÂżony na ÂłóÂżku i zasn¹³.
PrzyszÂła z psami, spojrzaÂła na Uindo- i co ja mam z TobÂą zrobiĂŚ...- odkryÂła go chcÂąc zobaczyĂŚ co mu siĂŞ staÂło, widziaÂła opuchniĂŞte ramiĂŞ- zÂłamanie...
WszedÂł - O boÂże kochany Keiko ale ty zasuwasz xp - powiedziaÂł Dante
Shisetsu zacisn¹³ zêby ¿a³uj¹c ¿e nie ma swojej ulubionej broni- wyka³aczki.
Keiko-sama-powiedzia³ ciê¿ko-Nie wiem...-odpar³ nie sil¹c siê na jak¹œ odpowiedŸ. Spojrza³ na Dante i zirytowa³o go ¿e ten siê tu pojawi³. Po chwili chrz¹kn¹³ i powiedzia³ do Hokage-walczy³em z mê¿czyzn¹ u¿ywaj¹cym wielkiej kosy
ech.. mówiÂłam abyÂście uwaÂżali na siebie...- powiedziaÂła krĂŞcÂąc gÂłowÂą, odwróciÂła Uindona brzuch- Âładne rozciĂŞcie... i zÂłamana Âłopatka...- powiedziaÂła, wykonaÂła pieczĂŞcie- Chiyute no Jutsu- przyÂłoÂżyÂła rĂŞce do rany, a rana szybk osiĂŞ zagoiÂła- no dobra, jak chcesz to tu leÂż, jak nie to wstajesz... ale raport i tak CiĂŞ nie ominie- spojrzaÂła na Dante- poÂśpiech czĂŞsto jest mi wskazany
Wielkiej Kosy - zdiwi³ siê dante - s³ysza³em ¿e jeden goœÌ z Akatsuki ma tak¹ przy sobie - powiedzia³
Oni walczyli z akatsuki... wÂłaÂśnie, nie wiem co z resztÂą...
Shisetsu usiadÂł na ÂłóÂżku zaskoczony skutecznoÂściÂą technik leczniczych Keiko.
-Hokage mam raportowaĂŚ?-zapytaÂł gÂłosem peÂłnym ulgi.
A byÂł z tobÂą ktoÂś jeszcze - spytaÂł siĂŞ Dante chÂłopaka - i nie mów do mnie Raikage lub coÂś w tym stylu tylko Dante ok - powiedziaÂł
Shisetsu poirytowaÂły sÂłowa Raikage, spojrzaÂł pytajÂąco na Keiko nie bĂŞdÂąc pewnym czy w obecnoÂści obcego Kage moÂże raportowaĂŚ.
Hai Dante-dono-powiedziaÂł odpowiadajÂąc na razie na ostatnie z pytaĂą.
To kto byÂł z tobÂą imiona przejde siĂŞ do nich i spytam siĂŞ co oni zopserwowali gdy walczyÂłeÂś ze wrogiem - powiedziaÂł Dante - razem mamy szansĂŞ go zgÂładÂźiĂŚ - powiedziaÂł pewny siebie Dante
Zdyszany wpad³ do sali. " Do licha ale oni zasuwaj¹ " - mrukn¹³ pod nosem. Rozgl¹dn¹³ siê po sali. Zblad³ gdy zobaczy³ Shisetsu. - Uindo-Taicho! Co siê sta³o? - zapyta³ lekko podniesionym g³osem. Jak do tej pory nigdy nie widzia³ swojego Sensei w takim stanie...
Witaj ty jesteÂś jego uczniem - spytaÂł siĂŞ dante chÂłopaka
Otwieraj¹ siê drzwi...Wchodzê-O witam Dante...Co tu siê sta³o-powiedzia³ po czym zacz¹³ siê rozgl¹daÌ po sali
Yabiki bracie jak ciĂŞ dawno nie widziaÂłem - podaÂł mu rĂŞkĂŞ - tego mÂłodego chÂłopaka - wskazaÂł palcem na Uindo Shisetsu - zatakowaÂł go jakiÂś goœÌ z akatsuki który ma wielkÂą kose - powiedziaÂł
- Tak. Jestem. - odpowiedziaÂł Yukimaro. "Akatsuki? A wiec posunĂŞli siĂŞ do otwartego ataku?"
-KoleÂś z Aka z kosÂą?Czemu Aka go atakowaÂło?To wszystko jest bardzo dziwne...-myÂśli o co tu chodzi
Wiesz myÂślĂŞ Âże akatsuki przygotowujÂą sie do ataku na KonohĂŞ - powiedziaÂł do brata Dante

MÂłody ile macie tu demonów pewnie chodzi im o to i tylko o to - powiedziaÂł zaniepokojony
-Bardzo prawdopodobna teoria Dante lecz moÂże chodziĂŚ tu teÂż o coÂś innego moÂże mojÂą jakieÂś ukryte zamiary...A kto jest Hokage?-zapytaÂł siĂŞ Dantego
Keiko ta dziewczyna - powiedzia³ Dante mo¿emy iœÌ do mojego biura i pomyœleÌ nad t¹ spraw¹
-Ok,moÂżemy iœÌ...Keiko póÂźniej przyÂśle kogoÂś do ciebie bo mam sprawĂŞ...Dante prowadÂź do swojego biura.-pokazaÂł mu rĂŞkÂą by szedÂł 1
ok wyszedÂł <NMM>
WyszedÂł <NMM>
"Od kiedy szpital to miejsce spotkaĂą Kage"- pomyÂślaÂł poirytowany. PrzeczesaÂł wÂłosy i spojrzaÂł na chÂłopaka z Klanu Nara. Tak, powinien dostaĂŚ wÂłasnÂą druÂżynĂŞ, ale jeszcze nie miaÂł okazji dowiedzieĂŚ sie kogo mu przydzieli Keiko. NajwyraÂźniej chÂłopak juÂż wiedziaÂł kto bĂŞdzie jego senseiem.
Ohyao-powiedziaÂł swoim pewnym gÂłosem-kim jesteÂś?-zapytaÂł rzucajÂąc szybkie spojrzenie na Keiko.
Yukimaro nadal staÂł jak wryty. Perspektywa ataku Akatsuki na KonohĂŞ zupeÂłnie go sparaliÂżowaÂła. Nie odzywajÂąc siĂŞ do nikogo oparÂł siĂŞ o ÂścianĂŞ. W jego oczach malowaÂł siĂŞ strach
To Nara Yukimaro, Twój nowy uczeĂą...- powiedziaÂła patrzÂąc na chÂłopaka, w koĂącu do niego podeszÂła- Yukimaro, rany... czuĂŚ od Ciebie strach... faceci nie powinni siĂŞ baĂŚ, nawet ja siĂŞ nie bojĂŞ, wiĂŞc chÂłopie, weÂź siĂŞ w garœÌ- powiedziaÂła nadal tak stojÂąc, po dÂłuÂższej chwili odwróciÂła siĂŞ i spojrzaÂła na Shisetsu- juÂż Ci lepiej?
- Przepraszam Hokage-sama. - powiedzia³ Yukimaro. Czu³ pal¹cy wstyd. Nie wiedzia³ co powiedzieÌ. - Po prostu sama myœl, ¿e mogliby siê tu zjawiÌ cz³onkowie Akatsuki przerasta moje si³y. - zacz¹³ siê t³umaczyÌ. Z ka¿dym s³owem odzyskiwa³ nieco pewnoœÌ siebie.
Gdyby siê tu zjawili to byœmy walczyli.. ³¹cznie ze mn¹
- Wiem Hokage-sama - powiedziaÂł swoim zwyczajowym lekko leniwym gÂłosem. Odwaga Keiko i jemu sie udzieliÂła. - WÂłaÂściwie to nie rozumiem czemu aÂż tak siĂŞ przestraszyÂłem - zacz¹³ zastanawiaĂŚ siĂŞ gÂłoÂśno. - W koĂącu byÂłaby to niezÂła okazja do przetestowania tych wszystkich taktyk, które poznaÂłem. - dodaÂł z lekko zÂłoÂśliwym uÂśmieszkiem. Kiedy zdaÂł sobie sprawĂŞ ze wszyscy w pomieszczeniu go sÂłyszÂą uÂśmiechn¹³ sie przepraszajÂąco.
no wiĂŞc widzisz, walka nie jest taka zÂła jak siĂŞ wydaje... a prtzepraszaĂŚ za to co siĂŞ umie to raczej nie trzeba- powiedziaÂła uÂśmiechajÂąc siĂŞ
- A w³aœnie Hokage-sama... - zacz¹³ Yukimaru. - Przyszed³em wtedy w sprawie misji. - dokoùczy³ myœl patrz¹c Keiko prosto w oczy. Sama jej obecnoœÌ rozbudzi³a w nim chêÌ do dzia³ania i wola³ to wykorzystaÌ zanim straci ca³y zapa³.
Misja... mógÂłbyÂś siĂŞ udaĂŚ na ulice Iwy i sprawdziĂŚ co tam siĂŞ dzieje, czy walki ustaÂły i co z naszymi ninja. Nie mósisz walczyĂŚ, masz jedynie zebraĂŚ informacje, to bĂŞdzie misja rangi C- powiedziaÂła patrzÂąc na Yukimaro
- Tak jest! - powiedzia³, po czym wybieg³ z sali. Mia³ zamiar co do joty wype³niÌ rozkaz Hokage. Upewni³ siê, ze palce zgrabnie sk³adaj¹ pieczêcie. "Trzeba byÌ gotowym na ka¿da ewentualnoœÌ." [NMM]
ZapukaÂł PUK PUK PUK ;p
Stoi koÂło Dante
Dante, tutaj nie mósisz pukaĂŚ x3
Witaj podaÂł rĂŞkĂŞ
równieÂż jÂą podaÂła- no i znowu siĂŞ widzimy... chyba Tobie sie u nas podoba x3- powiedziaÂła i po chwili spojrzaÂła na Yabiki- ohayo
WeszÂłam na sale szpitalna i ujarzaÂłam Keiko .
-Ehm ... Witaj Keiko-sama .Mam do Ciebie proœbe .Uhm...tylko ... czy mo¿emy wyjœÌ na korytarz?Wtedy wszystko Tobie opowiem .
Ostatnie sÂłowa wypowiedziaÂłam patrzÂąc na Shisetsu . ByÂłam no.... troche podenerwowana .
'Teraz ... albo nigdy .!'
-Ohayo Keiko jestem bratem Dante i nowym Tsuchikage-
ym... no jak chcesz...- powiedziaÂła i ponownie spojrzaÂła na wszystkich- no to za chwilĂŞ wracam...- powiedziaÂła i wyszÂła z Nurim, na sali zostaÂła Dakota siedzÂąc obnok ÂłóÂżka Shitetsu
Wiecie co proponuje przejœÌ gdzieœ inndziej a nie w sali szpitalnej jakieœ zebrania kage robimy ;] - powiedzia³
zanim wyszÂła, dodaÂła- miÂło mi CiĂŞ poznaĂŚ... nie wiedziaÂłam, Âże jesteÂście braĂŚmi, ale niestety na chwilĂŞ musze wyjsĂŚ- powiedziaÂła i wyszÂła
-Dobry pomysÂł Dante-popieraÂł brata
WyszedÂł z sali i poszedÂł do Hokage
[NMM]
Wiesz moÂże pójdziemy do mnie na radĂŞ Kage ale jeszcze poczekamy na keiko co bracie - powiedziaÂł Dante
-Dobry pomysÂł,ale nie wiadomo czy Keiko siĂŞ zgodzi-odpowiedziaÂł
WszedÂł na salĂŞ i usiadÂł na swoim ÂłóÂżku.
PrzyszÂła z Nurim. Pies miaÂł spuszczony Âłeb i podkulony ogon, byÂło widaĂŚ, ze dostaÂł za coÂś reprymendĂŞ. Kei usiadÂła na rogu ÂłóÂżka Shisetsu gÂłaszczÂąc DakotĂŞ która nadal siedziaÂła koÂło ÂłóÂżka- Uindo, a tak nawiasem to jak siĂŞ czujesz?
Keiko idziesz z nami na zebranie kage - zapytaÂł
tak, a gdzie siĂŞ odbĂŞdzie?
-U Dante'go-odpowiedziaÂł
Spojrza³ w oczy Keiko i odpar³-Ca³kiem dobrze tylko... zmêczony i roztrzêsiony. No i nie wyszed³em za dobrze podczas walki-powiedzia³ przypominaj¹c swoje b³êdy.
MoÂże i szybko zostaÂłem jouninem ale muszĂŞ siĂŞ jeszcze wiele nauczyĂŚ
dobra to idziemy <NMM>
WeszÂłam do sali i oparÂłam sie o Âściane .
-Shisetsu ... mo¿na powiedziec ,¿e to by³y b³êdy ca³ej grupy .
PowiedziaÂłam uÂśmiechajÂąc siĂŞ kÂącikiem ust w strone Shisetsu .
no to siê przeœpij, to Ci dobrze zrobi... a tamtym to siê nie przejmuj, jesteœ œwierzo upieczony, czego siê innego mo¿na by spodziewaÌ...- powiedzia³a i wsta³a, ja jednak musze iœÌ...- wsiad³a na Dakotê- to do zobaczenia- powiedzia³a i Dakota z ni¹ na plecach wysz³a, za ni¹ obieg³ Nuri
WyszedÂł <NMM>
Mrukn¹³ coÂś o raporcie i cicho przekl¹³ poirytowany. PoÂłoÂżyÂł siĂŞ na ÂłóÂżku i zacz¹³ rozmyÂślaĂŚ o swoim starciu i Iwagakure. Po jakimÂś czasie zasn¹³ znuÂżony.
No a ja nadal staÂłam pod ÂścianÂą .! CoÂś jakby total ignor
-Ehm... wyglÂąda na to ,Âże jesteÂśmy sami .
ZawstydziÂłam siĂŞ trzymajÂąc rĂŞce w kieszeniach.
-T-to moÂże ja lepiej pójde a Ty siĂŞ przeÂśpij .... odpocznij itp. Potrzebujesz siĂŞ troche zregenerowaĂŚ ....
RozbudziÂł siĂŞ i spojrzaÂł na Kate-Co tam mamroczesz Kate?-zapytaÂł zmĂŞczony-Nie no jeÂśli chcesz moÂżesz zostaĂŚ. I tak odpoczynek mnie nie minie
-Eh... no tak .Farciarz z Ciebie .A co do misji.... nie miej wyrzutów sumienia .To byÂła nasza wspólna poraÂżka ...
Powiedzia³¹m spuszczaj¹c g³owe i przypominaj¹c sobie co sie takiego wydarzy³o na tej misji .
Shisetsu zmartwiÂł siĂŞ sÂłowami Kate i zapytaÂł-Nie martw siĂŞ Kate, uÂśmiechnij siĂŞ, obiecaÂłaÂś mi czĂŞstszy uÂśmiech-ugodowym tonem po czym dodaÂł- Ale ja byÂłem na innej misji CzÂłonek Akatsuki walczyÂł ze mnÂą w Iwagakure-wyjaÂśniÂł wspominajÂąc wielkÂą kosĂŞ Hidana.
-Wiem ... tylko Âże .... coÂś czuje ,Âże Ty gdzieÂś w Âśrodku duszy nadal siĂŞ przejmujesz naszÂą misjÂą .Ale no cóÂż ... moge siĂŞ teÂż myliĂŚ .
Na pewno tamta misja odcisnĂŞÂła na kaÂżdym z nas piĂŞtno-podj¹³-nie martw siĂŞ. JeÂśli coÂś Ci leÂży na sercu wyÂżal siĂŞ-powiedziaÂł przeklinajÂąc w duchu swój talent do takich rozmów.
-Nie no... wszystko wporzÂądku tylko ... Eh... kurcza ja nie moge .
ChcÂąc nie chcÂąc zaczĂŞÂłam siĂŞ tak jakoÂś ÂśmiaĂŚ z kropelkami Âłez w oczach . StaraÂłam siĂŞ je jakos zakryĂŚ i powstrzymac je od skapniĂŞcia na ziemie .
' Nawet nie wiesz jak bardzo chciaÂłabym to wszystko powtórzyĂŚ ...'
Co siĂŞ staÂło?!-powiedziaÂł wystraszony siadajÂąc szybko na ÂłóÂżku.Co Ci jest, czemu pÂłaczesz?-zapytaÂł zmartwiony.
-Nie no ... ja nie pÂłacze ...
PowiedziÂłam ocierajÂąc szybko Âłzy.
-Wiesz ... To moÂża ja juz pójde .Nie chcĂŞ Cie mĂŞczyĂŚ moja wizytÂą...
Nie, zostaĂą cieszy mnie Twoja obecnoœÌ. JeÂśli musisz idÂź ale wolaÂłbym ÂżebyÂś zostaÂła. Wiesz co pochwalĂŞ Ci siĂŞ czymÂś-skoĂączyÂł, majÂąc na myÂśli stopieĂą Jounina. Trudno mu byÂło o tym nie mówiĂŚ ale widzÂąc stan dziewczyny wolaÂł przeprowadziĂŚ jak¹œ dobrÂą rozmowĂŞ i nie paln¹Ì niczego co by zdenerwowaÂło dziewczynĂŞ.
-Wiem .Âże jesteÂś jouninem .Gratulacje .Chyba ,Âże ... miaÂłeÂś coÂś innego na mysli niÂż Twój awans na jounina...
SpojrzaÂłam na Shisetsu a oczy nadal miaÂłam czerwone od pÂłaczu .
Wsta³, podszed³ do niej i obj¹³-No... uœmiechnij siê ju¿, wszystko dobrze-powiedzia³ uœmiechaj¹c siê lekko.-O czym rozmawia³aœ z Hokage?-spyta³ chc¹c podtrzymaÌ jak najd³u¿ej rozmowê.
'Kurcze ... Co siĂŞ dzieje x| '
-Ehm... No chodziÂło o to czy bym mogÂła zostaĂŚ jej uczennicÂą jeÂżeli chodzi o techniki medyczne . Nic specjalnego.
PuÂściÂł jÂą i znów usiadÂł na ÂłóÂżku.
I co zgodziÂła siĂŞ?
Jej szczĂŞÂście jest moim szczĂŞÂściem.
Chcesz byĂŚ medic-ninem?
Yukimaro wszedÂł do pomieszczenia. - Nie ma tu Hokage-sama? - zapytaÂł.
- Przepraszam nie zauwaÂżyÂłem - powiedziaÂł kiedy zobaczyÂł Kate.
- Nara Yukimaro - przedstawiÂł siĂŞ.
- Mam nadziejĂŞ, ze nie przeszkadzam Uindo-Taicho.
-No zgodziÂła siĂŞ trenowac mnie w wolnym czasie . Powiedzmy ,Âże interesuje sie medycynÂą . W ogóle ostatnio jakoÂś maÂło ludzi chce zostaĂŚ medical - ninja . A poza tym MN przydajÂą siĂŞ na misjach.
PróbowaÂłam siĂŞ uÂśmiechn¹Ì ale coÂś nia dawaÂłam rady.ZÂłapaÂłam siĂŞ za brzuch bo mnie zabolaÂł nawet nie wiem z jakiego powodu. Wci¹¿ myÂślaÂłam o misji .

Dodane po 2 minutach:

-Hokage jest na spotkaniu ...
-Kate Asuka jestem .
Yo.-powiedziaÂł Shisetsu-Wybacz Âże poznaliÂśmy siĂŞ w takich okolicznoÂściach gdy jestem w niezbyt trafnej kondycji. Nazywam siĂŞ Uindo Shisetsu. Nie martw siĂŞ za jakiÂś czas czeka CiĂŞ spotkanie druÂżyny-zwróciÂł siĂŞ do niego uÂśmiechajÂąc siĂŞ, lekko poirytowany tym Âże jego uczeĂą po raz pierwszy ujrzaÂł go w szpitalu.

Kate coÂś siĂŞ staÂło? WyglÂądasz jakbyÂś taĂączyÂła a potem jadÂła arbuza (xP) chcesz byĂŚ medic-ninem? CóÂż w sumie fajny wybór faktycznie to rzadka profesja ale bardzo przydatna-powiedziaÂł i pomyÂślaÂł Âże dziewczyna siĂŞ do tego nadaje. NastĂŞpnie pomyÂślaÂł Âże fajnie by byÂło gdyby byÂła w jego druÂżynie jednakÂże szanse na to Âże mu jÂą przydzielÂą byÂł raczej maÂłe. No i do tego uczuĂŚ lepiej nie mieszaĂŚ do misji...
- Mi³o ciê poznaÌ Uindo-sensei. - Yukimaro patrzy³ na swojego Kapitana ze szczerym podziwem. Niewielu uda³o siê wyjœÌ ¿ywym z walki z Akatsuki. W dodatku wed³ug informacji jakie zdoby³ by³a to za¿arta walka a Uindo-sensei wykaza³ siê niema³ymi umiejêtnoœciami walki.
-Eh... nic mi nie jest.
PowiedziaÂłam kulÂąc siĂŞ jeszcze bardziej z bólu .
-No jakoÂś chce byc MN.
Mnie teÂż miÂło.-powiedziaÂł nieprzyzwyczajony do takiego okazywania szacunku. "MuszĂŞ siĂŞ przyzwyczaiĂŚ"-pomyÂślaÂł czujÂąc siĂŞ odrobinĂŞ nieswojo. Shisetsu lekko rozÂśmieszyÂło spojrzenie Nary ale zauwaÂżyÂł w duchu Âże powinien byĂŚ szanowany przez podopiecznych no i... zachowywaĂŚ siĂŞ jak lider.
Gdy wyjdĂŞ ze szpitala porozmawiamy o twoich umiejĂŞtnoÂściach-oznajmiÂł.
co Ci jest?!-zapytaÂł Kate gdy skuliÂła siĂŞ z bólu. PoszukaĂŚ jakiegoÂś Medyka?-zapytaÂł Kunoichi troszczÂąc siĂŞ o niÂą.
-Eh... nie dziĂŞki ... poradze sobie jakoÂś. Wytrzymam .MoÂże.
'O matko co tu tak ciemno ... Khe khe x|'
Yukimaro patrzyÂł jak Kate zwija siĂŞ z bólu. - To wyglÂąda powaÂżnie - stwierdziÂł. ZachowaÂł zimnÂą krew majÂąc zamiar uÂżyĂŚ Kage Mane gdyby Kate zemdlaÂła. (unieruchomiÂłby ja chroniÂąc tym samym przed upadkiem.)
Nara, poszukaj jakiegoÂś medyka. JeÂśli Keiko-sama juÂż nie ma zawoÂłaj jakiegoÂś Randoma.-poleciÂł zaniepokojony Shisetsu.
Nara wybiegÂł z pomieszczenia, po chwili wróciÂł prowadzÂąc medyków. Ci poÂłoÂżyli Kate na wolnym ÂłóÂżku i zaczĂŞli ja badaĂŚ. Na razie podamy jej tylko Âśrodek przeciwbólowy - powiedzieli. - Niech leÂży i nie przemĂŞcza siĂŞ. Damy znaĂŚ Hokage kiedy tylko wróci. -dodali po chwili. Kiedy skoĂączyli wyszli z pomieszczenia.
Bardzo Ci dziĂŞkujĂŞ Nara-powiedziaÂł Shisetsu po czym odwróciÂł gÂłowĂŞ do Kate-Widzisz leÂżymy na jednej sali...- i uÂśmiechn¹³ siĂŞ. Po chwili zwróciÂł siĂŞ do Nary-A tak wÂłaÂściwie po co przyszedÂłeÂś?
-Kurcze mówie wam... nic mi nie jest .!
PróbowaÂłam wstaĂŚ z ÂłóÂżka ale bez skutków.
'AÂła... wstawaj... musisz wstaĂŚ .... nie moÂżesz siĂŞ tak poddaĂŚ... przy nim ...'
- MyÂślaÂłem, ze znajdĂŞ tu Hokage - powiedziaÂł Yukimaro.
WidzÂąc ja Kate próbuje wstaĂŚ z ÂłóÂżka, podszedÂł do niej.
- Spokojnie Kate. Medyk kazaÂł ci leÂżeĂŚ. - powiedziaÂł starajÂąc siĂŞ uspokoiĂŚ dziewczynĂŞ.
- Chyba zostanĂŞ tu jeszcze jakiÂś czas. Tak na wszelki wypadek. - stwierdziÂł stajÂąc pod ÂścianÂą.
- Jak bĂŞdĂŞ musiaÂł to przytrzymam jÂą Kage Mane - powiedziaÂł cicho do Uindo dajÂąc mu wyraÂźnie do zrozumienia, Âże ma na celu jedynie dobro Kate.
Uspokój siĂŞ!-krzykn¹³ cicho do Kate, po czym przypomniaÂł sobie Âże Nara tu jest i zapewne go obserwuje-Yukimaru masz jak¹œ sprawĂŞ?-zapytaÂł ponownie koncentrujÂąc siĂŞ na Kate-Odpocznij to Ci dobrze zrobi. Spójrz na mnie jakoÂś tu le¿ê mimo iÂż mógÂłbym chcieĂŚ wyjœÌ ze szpitala jednakÂże byÂłbym dÂługi czas osÂłabiony. A tak, krótki wypoczynek jest mÂądrzejszym wyborem gdyÂż szybciej dojdĂŞ do sprawnoÂści-powiedziaÂł zastanawiajÂąc siĂŞ od kiedy mówi takie rzeczy. "WidaĂŚ praca Shinobi zmienia ludzi"-pomyÂślaÂł.
-Eh... chyba masz racje . Ale ja juz musze iœÌ . To by³ tylko ma³y skurcz. to nic powa¿nego.
UsiadÂłam na brzegu ÂłóÂżka po turecku po czym zapatrzyÂłam siĂŞ w podÂłoge .
Nie, no... lepiej zostaĂą i przeÂśpij siĂŞ. A jutro razem wyjdziemy ze szpitala i moÂże wybierzemy siĂŞ...-spojrzaÂł przelotnie na NarĂŞ czujÂąc siĂŞ skrĂŞpowany jego obecnoÂściÂą i przerwaÂł.
- Ten maÂły skurcz omal nie zwaliÂł ciĂŞ z nóg - mrukn¹³ Nara uwaÂżnie wpatrujÂąc siĂŞ w Kate. - NaprawdĂŞ lepiej bĂŞdzie jeÂśli posÂłuchasz rady lekarza i siĂŞ poÂłoÂżysz. - dodaÂł
- Nie nie mam Âżadnej sprawy. - odpowiedziaÂł lekko zirytowany. - Po prostu uznaÂłem, ze lepiej bĂŞdzie jeÂśli chwilĂŞ tu pozostanĂŞ. Szczególnie jeÂśli medycy naprawdĂŞ powiadomiÂą Hokege. - dodaÂł opierajÂąc siĂŞ o ÂścianĂŞ.
Rozumiem-odparÂł Shisetsu poirytowany poirytowaniem Yukimaru xP Kate lepiej jak tu zostaniesz przynajmniej bĂŞdĂŞ CiĂŞ miaÂł na oku
- Proszê odpocz¹Ì Uindo-sensei - powiedzia³.
- BedĂŞ czuwaÂł aby Kate-chan nie zrobiÂła jakiegoÂś gÂłupstwa. - zapewniÂł.
Lee wszedl do sali z ranym towazyszem deliktnie go polozyÂł na Âłuzko rana mocno krwawiÂła.
-Hyuta czekaj tu zaraz znajde jakiegos lekaza... trzymaj siĂŞ.Lee wybiegÂł na chwile po tem wruciÂł na lekazem i pielegniarkaim.

Lekaz-Jego stam jest powazny na tychmist siĂŞ nim zajmniemy .. co musie staÂł .SpytaÂł sie lekaÂż caÂły czas opatrujac ranego Shinobi.
-ByÂł na misj .... na miji ktora byÂła moim zadanie.Lee posmutniaÂł.
-Ale wyjdzi ztego prawada... prawada
Lekaz popatrzaÂł siĂŞ na Lee i powiedziaÂł opanowanymg Âłosem .
-Tak wyjdzie z tego ... ale najblisze dwa dni spedzi w szpitalu.
Lee podszed do Hyuta i usiadÂł na krzesle obok niego.
-Poczekam tu az siĂŞ obudzi ... to muj towazysz i powinienym buĂŚ wtedy znim.SkarciÂł sam sienbie Lee w lewej dÂłni wciaz trzymaÂł miecz który teraz nalezaÂł do Hyuta.[/i](NMM)
-Mówie wam.... nic mi nie jest .!
SpojrzaÂłam siĂŞ na Yukimaro z lekkim podenerwowaniem .
WestchnĂŞÂłam.
-Ale zostane tu. Nie wiem czemu ale tu zostane.
SpuÂściÂłam wzork na podÂłoge i wpatrzyÂłam siĂŞ w niÂą jak gÂłupia .
PodjĂŞÂłaÂś mÂądrÂą decyzjĂŞ-pochwaliÂł dziewczynĂŞ-MyÂślĂŞ Âże moÂżesz juÂż odejœÌ Yukimaru-zwróciÂł siĂŞ do nowego podwÂładnego.
DziĂŞkujĂŞ Âże mnie... nas posÂłuchaÂłaÂś Kate-powiedziaÂł do niej po czym padÂł na ÂłóÂżko i leÂżaÂł zmĂŞczony.
"Ciemno... tak strasznie ciemno... co siĂŞ dzieje?". UnoszĂŞ do góry jedynÂą moÂżliwÂą w mojej sytacji powiekĂŞ... "ehh... niewiele to daÂło ale przynajmniej myÂślĂŞ senswonie... aleÂż mnie boli rĂŞka... [cenz. ] ale boli!... A mówiĂŚ teÂż nie mogĂŞ..."
Le¿ê na plecach i wpatrujê siê w sufit. Z moich ust wydobywa siê:
-Y mgÂłm propsic sklnem fot?
PrzewracajÂąc gaÂłkÂą ocznÂą zauwaÂżam Lee... "Jak miÂło!". ZdÂązam siĂŞ jeszcze obruciĂŚ i zemdleĂŚ z powrotem.
'Kurcze ... nie moge siĂŞ ruszyĂŚ normalnie no.... co siĂŞ dzieje ?! O.! Jaka Âładna podÂłoga xDxP '
Yukimaro juz wyszedÂł . [zrobie to za Ciebie Nara ]
NMG
'I znowu sami ... eh....a nie... jest jeszcze Hyuta . ...'
-To.... gdzie jutro ...to znaczy.... co chciaÂłeÂś wtedy powiedzieĂŚ ?
WstaÂłam i usiadÂłam na ÂłóÂżku Shisetsu patrzÂąc na jego zmĂŞczone oczy.
Ech... CóÂż-podj¹³ poirytowany obecnoÂściÂą Hyuty i Lee-Nie wiem pójdziemy gdzieÂś... na WioskĂŞ (na miasto xP). MoÂże na spacer, albo na lody xP
-Eh... moÂże byĂŚ.
UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ lekko nawet nie zauwaÂżyÂłam ,Âże jest tu jeszcze Lee .CoÂś mnie podkusiÂło aby chwyciĂŚ rĂŞke Shisetsu.
Shisetsu œcisn¹³ mocno d³où Kate i j¹ trzyma³. Ziewn¹³ i powiedzia³-To fajnie- odczuwaj¹c przyjemnoœÌ i dziwne wewnêtrzne ciep³o z powodu jej obecnoœci. By³ zmêczony, i powoli zamyka³y mu siê oczy.
-Hm ... widze ,Âże jesteÂś senny .To ja Ci nie bĂŞde przeszkadzaĂŚ. Dobranoc.
UÂśmiechnĂŞÂłam sie i pocaÂłowaÂłam Shisetsu w czoÂło na 'dobranoc' dotykajÂąc rĂŞkÂą jego policzek .Jeszcze raz spojrzaÂłam w jego oczy.Po czym wróciÂłam na swoje Âłózko i poÂłoÂżyÂłam sie na nim.
Shisetsu poca³owany przez dziewczynê uœmiechn¹³ siê zszokowany czuj¹c gor¹co,zachowanie dziewczyny w³¹cznie z d³oni¹ na policzku go zaskoczy³o. Jednak¿e zaraz po tym zamkn¹³ oczy i zasn¹³ znu¿ony.
Lee idzie po szklanke wody ostrozeni podnosci gÂłowe Hyuta i pomaga mu siĂŞ napic.
-Mniales szczescie ze tam byÂłem ... maÂło brakowaÂł abys sie wykrwawaiÂł na Âśmierc.Lee delikatnnie stukmoÂł bytem o klinge miecza.
-to teraz twoja wÂłasnosci .Lee usmiechnoÂł sie
-Mge sionc do remk?
"Jak ja gadam... musiaÂłem nieÂźle oberwaĂŚ po twrzy... ehh wszystko mnie boli..."
-Km bÂł tn zbeg? BÂł sraÂśnie zilny.
Do sali szpitalnej wpadÂł Kabe i rzuciÂł siĂŞ na Lee, merdajÂąc ogonem i ÂłaszÂąc siĂŞ do niego. TuÂż za Kabe wbiegÂł Hako i równieÂż zacz¹³ merdaĂŚ ogonem. W koĂącu weszÂłam ja, z Kane przy boku. Jak zwykle dotykaÂłam palcami jego Âłba. UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ.
- Mam nadziejĂŞ, Âże nie jesteÂś zbyt zajĂŞty? - zapytaÂłam, spoglÂądajÂąc na chorego HyutĂŞ.
-Zpoko, cesz Kacei, jach am pcy?
"Oj jeny... ale popisówkĂŞ strzelam.. najpierw przed Lee teraz przed Hasei... a wargi mi puchnÂą..."
OdwróciÂłam siĂŞ na bok w strone Hyuty .Brzuch nadal mnie bolaÂł lecz staraÂłam siĂŞ tego nie okazywaĂŚ .Nie wychodziÂło mi... jak zawsze x|
-Co mu sie staÂło ?
PowiedziaÂłam wstajÂąc i kulÂąc siĂŞ z bólu .
- CaÂłkiem caÂłkiem.- spojrzaÂłam z troskÂą na chÂłopaka, podeszÂłam i usiadÂłam na ÂłóÂżku.
- JeÂśi chcesz. to mogĂŞ daĂŚ ci coÂś na obuchliznĂŞ. Jest przeznaczone dla zwierzÂąt, wiĂŞc niczego nie obiecujĂŞ ale...- daÂłam Kane chrupka dla psów.
Lee upusciÂł miecz który trzymaÂł w lewej dÂłoni.
Jego serce zaczeÂł bic co raz mocniej i szybciej na twazy pojawiÂł mu siĂŞ uÂśmiech.
*tak dawno jej nie widziaÂłem ... jest nawet piekniejsza niz w czasie kiedy ja poraz ostatni widziaÂłem.
Lee podszedÂł do psów i podrapaÂł ich za uchem caÂły czas patrzac siĂŞ na nia.WstaÂł o objaÂł ja mocno i czule jak tylko potrafiÂł poczym szypnoÂł jej do ucha.
-ty nigdy nie przeszkadzasz najmilsza... tak za tobÂą tenskniÂłem.W jego gÂłosie mozna byÂło usÂłyszec szczescie iÂż wrescie jest tak blisko niej. SpojzaÂł jej w oczy i ucaÂłowaÂł ja w usta tak namietnie jak tylko potrafiÂł.

Lee spojzaÂł na Kate wczesniej jej nie zauwazyl byl przejety Hyuta a teraz spotaknie z Hasei caÂłkowicie go rzoproszyÂł.
-Mnielismy male spotkanie z zbiegÂłym wiezniem .. to on go tak zaÂłatwiÂł.
Po chwili odkleiÂłam siĂŞ od Lee.- cieszĂŞ siĂŞ, Âże ciĂŞ widzĂŞ caÂłego i zdrowego.- powiedziaÂłam, bo naprawdĂŞ kamieĂą spadÂł mi z serca.- I muszĂŞ ci coÂś powiedzieĂŚ. skoro wszyscy coÂś robiÂą, to ja nie bĂŞdĂŞ siĂŞ nudziÂła, wiĂŞc wstÂąpiÂłam do Mystic Hunters.- powiedziaÂłam, czekajÂąc na jego reakcjĂŞ.
Na mojej twarzy pojawiÂł siĂŞ maÂły smutek .Tylko czemu .Czy przez to ,Âże Hyuta zostaÂł ciĂŞÂżko ranny i se tak poÂświĂŞciÂł . Czy przez to ,Âże ujrzaÂłam jak Lee i Hasei siĂŞ naprawdĂŞ kochajÂą. Ten.... pocaÂłunek.
-Eh.....
Lee nie mugÂł ukryĂŚ tego Âże go to troche zdziwiÂło lecz byÂł szczesliwy Âże ma jakies zajecie .
-Bardzo mnie to cieszy ... ja tez mam dla ciebie nowine .Lee wziolgÂłeboki wdech i prubowaÂł siĂŞ przestac wpatrywac w jej cudne oczy.
-ZostaÂłem nowym dowudca ANBU.
-Hyj Chate, mchiawem mawom colufke z takim ciatem i siem odropinke nasiaÂłem.
-Widze wÂłaÂśnie ... JesteÂś niezle poobijany .
PodeszÂłam do ÂłóÂżka Hyuty i usiadÂłam na nim [na ÂłóÂżku a nie na Hyucie x|]
-Ale wyjdziesz z tego . Wiesz.... jestem nowÂą uczennicÂą Keiko - sama .
UÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ w strone Hyuty po czym spojrzaÂłam na Hasei .
-No to Hasei-chan wyglÂąda na to ,Âże bĂŞdziemy wspóÂłpracowaĂŚ . TeÂż wstÂąpiÂłam do Mystic Hunters .
'AÂła .!'
ZÂłapaÂłam siĂŞ za brzuch lecz na mojej twarzy nadal widniaÂł uÂśmiech ... sztuczny uÂśmiech.
Nie mogÂłam siĂŞ powtrzymaĂŚ, wspiĂŞÂłam siĂŞ na palce i poczochraÂłam jego czarne wÂłosy.
- Jestem z ciebie dumna.- powiedziaÂłam i wystawiÂłam jĂŞzyk, jednoczeÂśnie zamykajÂąc oczy.
- konnichiwa.- przywitaÂłam siĂŞ z Kate.- Hasei jestem.

Dodane po 4 minutach:

z/w
-Dziekuje kochanie .Lee posÂłal jej specjalny uÂśmiech który byÂł za rezerwowany tylk dla niej.
-Ale twuj awans jest owiele wazniejszy ... nawet nie wiesz jak sie ciesze .

Lee podszedÂł do Hyuto i podal mu miecz.

-Sprubuj go podnies i zobacz co sie stanie.Lecz czekaÂł dobrze wiezial co bĂŞdzie lecz nie mugÂł mu tego powiedziec.
-Tylko ostroznie jest ciezki.

Lee odwruciÂł siĂŞ do Kate nadal nie spuszczajac Hyuto z pola widzenia .
-Milo mi to sÂłuszeĂŚ Kate mam nadzieje Âże dasz sobie rade w tej organizacji .*Swoja droga musze sie o niej wiecej dowiedzic-pomyslaÂł lee*
-Szy to est akiesi mistek unetrz zÂłon? Bo ja tes jestem w tchej organisacji...
PodnoszĂŞ miecz lewÂą rĂŞkÂą. Mimo, Âże powinien sprawiĂŚ, Âże do reszt siĂŞ skoĂączĂŞ to jednak podnoczĂŞ go bez wysiÂłku...
-hmm.... niesÂła broni. Moche sklankĂŞ chÂłodnej fody?
Kiedy dotykasz broni zaczyna ona siĂŞ jazyĂŚ czerwienia niczym krew klinga zaczyÂłna plonaĂŚ .Ten miecz dodaje + 5 do siÂły swojemu uzytkownikowi .... oraz po zabicu pozera dusze przeciwnika dajac w w tedy tymczasowa Premi do siÂły +1 im wiecej zabijesz tym wieksza twoja siÂła lecz tylko na 10 rund Lee podaÂł Hyuto wode i powiedziaÂł.
-Miecz ujzaÂł w tobie nowego wÂłasciciela .Poczym sciszyÂł gÂłos aby nikt po za ludzimi bĂŞdacymi w tym pomieszczeniu ich nie usÂłyszaÂł.
Ten miecz ma tez .. pewna mroczna ceche .Lee odczekaÂł chwile i po zastanowieniu powiedziaÂł.
-Kiedy zabijesz kogoœ tym mieczem rekojeci zacznie siê œwiecic na zielono ... to bêdzie oznacza³ ¿ê dusza twojego przeciwnika zosta³ poch³onieta przez .... ten miecz.Lee spojza³ na ludzi bêd¹cych w pomieszczeniu spodziewa³ siê zobaczyÌ przezrazeni na twazach
-Dobrze Lee... juÂż wiem czemu tamte koleÂś byÂł Âścigany - "ahh orzywcza woda opuchlizna bye, bye!" mówiĂŞ cicho - ilu ludzi zabiÂł? A zresztÂą to niewaÂżne. Teraz waÂżne jest to, Âże kiedy wyzdrowiejĂŞ i ukoĂączĂŞ prace nad technikÂą moÂżemy wyruszaĂŚ aby pokonaĂŚ Hanga raz na zawsze. A jego dusza zasili mojÂą broĂą.
Do tej pory przysÂłuchiwaÂłam siĂŞ w ciszy.
- Lee... JeÂśli zamieÂżasz wybiraĂŚ siĂŞ na kolejnÂą ryzykownÂą wyprawĂŞ, to nawet nie marz, Âże pozwolĂŞ ci pójœÌ...- zawiesiÂłam gÂłos.- samemu.- dokoĂączyÂłam.
Lee odwruciÂł siĂŞ do niej i nie mugÂł siĂŞ nie usmiechnaĂŚ kiedy to sÂłyszaÂł.
-Obiecuje Âże na nastepna cie zabiore Hasei ... ale pod jednym warunkiem.
-JeÂżeli zrobi siĂŞ nie bezpiecznie ... to siĂŞ wycofasz z caÂł reszta grupy ... niechce aby ci siĂŞ coÂś staÂło.
Lee powiedziaÂł to srogi i pewnie lecz jego sumiech caÂłkowicie popsuÂł efekt.
ZmruÂżyÂłam oczy i przestaÂłam siĂŞ uÂśmiechaĂŚ.- Nie zabronisz mi walczyĂŚ.- niemal warknĂŞÂłam.- Nie zapomniaÂłeÂś co siĂŞ staÂło, kiedy ostatnim razem chciaÂłeÂś mnie chroniĂŚ przed samÂą sobÂą? - zapytaÂłam siĂŞ. (Chodzi mi o HM!)
Lee posmutnaiÂł lec zzaraz spowazniaÂł.
-Wiem Hasei ale na misj to ja jestem dowudca ... i jezeli bĂŞdĂŞ to dego zmuszony to wydam ci rozkaz a ty musisz go wykonac .. proszecie.. od tego moze zalezeci powodzeni i zycie naszych towayzyszy..*MusiaÂłem tak powiedziec .. musiaÂłem ja moge zginac lecz nie ona nie po tym co widziaÂłem w swoim umysle*
-Lee, chyba nie myÂślisz, Âże pozwolimy ci iœÌ siĂŞ zabiĂŚ samemu? PomoÂżemy ci choĂŚbyÂśmy mieli iœÌ za bramy piekieÂł. JesteÂś moim przyjacielem, a dla przyjacióÂł poÂświĂŞcam wiele. bardzo wiele.
PatrzyÂłam na Rocka dÂługÂą chwilĂŞ- Pozostaje mi wiĂŞc wierzyĂŚ w roztropnoœÌ mojego przywódcy.- mruknĂŞÂłam, bojÂąc siĂŞ tego na co siĂŞ godzĂŞ - opuszczenia Lee w trudnej sytuacji.
- On jest jakiÂś dziwny... CzyÂżby to sprawka tego demona?- wymruczaÂłam do Kane.
- Wszystko jest moÂżliwe....- odpowiedziaÂł pies.
Lee odwrucil siĂŞ do Hyuta i usmiechnol .
-haha .. hyuto drogi przyjacielu chyba nie myslaÂłeÂś ze o tobie zapomniaÂłem .Lee podszedl do niego i go delikatnie klepnol w zdrowa reke .
-Kiedy nadejdzie czas aby siĂŞ z nim zmiezyci che mniec cie u swego boku.PowiedziaÂł szczeze Lee

Lee dowruciÂł siĂŞ do Hasei .
-Przepraszam cie Hasei ale ta misja na która sie przygoto wuje jest naprawde nie bespieczna i niechce aby coÂś ci lub naszym towazysza cos sie staÂło ... mam nadzieje ze to rozmiesz.Lee popatrzaÂł sie jej gÂłebokw oczy jak ze pragnol by wiecej nigdy nie widziec jej cierpienia .
-Mam nadziejĂŞ, Âże siĂŞ przydam Lee. No ale ja siĂŞ chyba zaraz troszkĂŞ kimnĂŞ...
"No masz farta koleÂś... Bo jakbyÂś mnie nie wzi¹³, jakbym ja wstaÂł jakbym siĂŞ na miĂŞkko sku-iÂł z bólu, jakbym sie poÂłamaÂł w oÂśmiu miejscach z osÂłabienia..."
-Dobranoc wszystkim
[na GG jestem jeszcze przez 15min.]
Odpoczywaj, Hyuta-san.- zwróciÂłam siĂŞ do Hyuty.
- Kabe... Zostaniesz przy nim.- powiedziaÂłam do psa. Kane bez sÂłowa wskoczyÂł na ÂłóÂżko Hyuty, poÂłoÂżyÂł siĂŞ spaĂŚ grzejÂąc chÂłopaka w nogi.
-MiÂłego Snu Hyuta. Lee poszedl do Hasei .
-MAsz wolny czas moze siĂŞ przejdziemy.Lee usmiechna siĂŞ do niej i deliktnie ja pocaÂłowaÂł w szyje .
- Bardzo chĂŞtnie.- ucaÂłowaÂłam Lee w policzek.- To gdzie idziemy?
-Mo¿e do doliny koùca .. mam z niam zwi¹zane w mi³e wspomnienia .Lee siê uœmiechn¹³ i leko zaczerwieni³.
-To tam pewna piekna Kunoichi pocaÂłowaÂł mnie po raz pierwszy .
PokrĂŞciÂłam gÂłowÂą.- Jak sobie Âżyczysz...- powiedziaÂłam i wyszÂłam razem z Kabe i Hako, rzucajÂą przelotne spojrzenie trzeciemu psu. JuÂż nie naleÂżaÂł do mnie. niech wiĂŞc zostanie. Przynajmniej tak siĂŞ przyda.
Yukimaro staÂł oparty o ÂścianĂŞ. Niezbyt interesowaÂły go rozmowy pozostaÂłych. Jednak to tu miaÂł nadziejĂŞ spotkaĂŚ Keiko, kiedy ta wróci z zebrania Kage.
Kane otworzy³ jedno oko, ziewn¹³ i spojrza³ na ch³opaka. Nie spuszcza³ z niego wzroku.
"Achhh... to oko... boli strasznie. PotrzebujĂŞ pomocy... Ale jak ja zawoÂłam teraz o pomoc... skompromitujĂŞ siĂŞ. Kate leÂży jakieÂś póÂłtora metra na prawo i metr do przodu... chcoiaÂż przód to dla mnie pojĂŞcie wzglĂŞdne... ahh mam doœÌ tego Âżycia. PoudajĂŞ sen... Albo nie"
Z zamknietymi oczyma zaczynam rozmyÂślaĂŚ nad mojÂą technikÂą...
Kane podci¹gn¹³ siê trochê w stronê ch³opaka i po³o¿y³ ³eb na jego kolanach.

Dodane po 3 minutach:

Nagle zerwaÂł siĂŞ z ÂłóÂżka chorego i wybiegÂł, jakby go Akatsuki goniÂło.

Dodane po 10 minutach:

Kane wbiegÂł spowrotem z legowiskiem i maÂłym w pysku. PoÂłoÂżyÂł legowisko na ziemi, a rysia ostroÂżnie wyjÂą i poÂłoÂżyÂł na ÂłóÂżku Hyuty. Malec przespacerowaÂł kilka kroków i zwin¹³ siĂŞ w k³êbek na poduszce chÂłopaka.
Pies uÂśmiechn¹³ siĂŞ do siebie i wróciÂł na swoje dawne miejsce - koÂło nóg Hyuty.
-dziĂŞki Kane... wielkie dziĂŞki. Ale i tak nie mam czym nakarmiĂŚ Shiwansen'a...
MówiÂąc to przygarniam maÂłego i zaczynam go gÂłaskac...
-No widzisz maÂły teraz ja le¿ê i jestem równie bezbronny jak ty...

Dodane po 13 minutach:

-Masz kochanego psa Hasei. NaprawdĂŞ bardzo dziĂŞkujĂŞ za jego pomoc.
Yukimaro z zaciekawieniem spojrzaÂł na maÂłego rysia. ZawahaÂł siĂŞ chwilĂŞ, po czym podszedÂł do Âłózka Hyuty.
- Uroczy malec - powiedziaÂł patrzÂąc na rysia.
- To twój? - zapytaÂł HyutĂŞ.
Kane jeszcze raz wstaÂł ze swojego miejsca i wybiegÂł.
-Tak to mój. nazywa siĂŞ Shiwansen- mówiĂŞ z nutkÂą dumy w gÂłosie. - znalazÂłem go w lesie, jego matka zostaÂła zagryziona przez wilki.
- Biedak - powiedziaÂł Yukimaro.
- Tak przy okazji jestem Nara Yukimaro - przedstawiÂłem siĂŞ.
-Ech... Yukimaro, nie mĂŞczĂŞ zwierzÂąt. a ja jeÂśli juÂż siĂŞ oficjalnie przedstawiamy to nazywam siĂŞ Hyuta Shiro ala wW-kawaÂłkach. - mówiĂŞ z uÂśmiechem kÂładÂąc siĂŞ obok Shiwansena
staje w drzwiach sali
-O witaj Gaiden. MiÂło ciĂŞ widzieĂŚ - uÂśmiecham siĂŞ krzywo i opadam znów na poduszki... "Co on tu robi i skÂąd wie, ze tu lezĂŞ... ehh nie wazne, grunt, Âże jest..."
Lordzie, twoj uczen jest tu tak jak mowilem - dzieki Neltharionie - powiedzialem cicho - co sie stalo? - spytalem
-MaÂła solówa z dwadzieÂścia razy lepiej ode mnie wyszkolonym wojownikiem z tym dwurĂŞcznym mieczem... ehh... nie miaÂłe Âździebko szans ale taktyka dziaÂła cuda. I dziĂŞki temu ÂżyjĂŞ.
usmiechnaÂłem sie - chcesz wyjsc w tej chwili ze szpitala na wlasnych nogach? - spytalem sie
-Gaiden... jak ja mam wyjœÌ. Bez oka? Musi mi siĂŞ zaleczyĂŚ. Mam nadziejĂŞ, Âże wróci mi wzrok. ChociaÂż lekarze mówia, Âże na to sÂą minimalne szanse.
usmiecham sie i rozplywam w powietrzu. uswiadamiasz sobie ze to bylo tylko urojenie
Wbiega do sali i kÂładzie rannego brata na wolnym ÂłóÂżku
- Zawo³ajcie lekarza! - krzykn¹³.
- ¯yj - mrukn¹³ do brata - wszystko bêdzie ok
LeÂże i mówie szeptem :
Lekarza. - i zemdlaÂłem.
Nie widzÂąc reakcji nikogo z zebranych (martwi?), sam wybiegam z sali i po chwili wracam z lekarzem.
- Doktorze co z nim? - pytam w rozpaczy
- WyglÂąda mi na mocne poraÂżenie ukÂładu nerwowego... Co wyÂście tam wyprawiali? - lekarz pyta ze zdziwieniem.
- UczyliÂśmy siĂŞ nowej techniki... i wie pan co? - mówiĂŞ
- Co takiego? - pyta doktor
- Suiton+Raiton+SkaÂła+DotkniĂŞcie=Booom, sru o ziemie, fiuu 20m
- Yyy... aha. - odpowiada zniechĂŞcony lekarz - W kaÂżdym razie poleÂży tu trochĂŞ...
Po przebudzeniu siĂŞ widzĂŞ brata.
I co ze mnÂą bracie ? Mam nadzieje Âże szybko stÂąd wyjde. - Próbuje wstaĂŚ ale mnie wszystko boli.
- Hhe... Lekarz mówi Âże masz szczĂŞÂście ;] Jednak do jutra raczej tu zostaniesz... - mówi - A tak konkretnie to poraÂżenie nerwów i trochĂŞ poobijany jesteÂś... Nic dziwnego Âże cie wszystko boli. - PowiedziaÂł i siĂŞ uÂśmiechn¹³.
Yukimaro przeniósÂł wzrok z maÂłego rysiÂą na dwóch chÂłopaków.
- Tak wÂłaÂściwie to kim wy jesteÂście - zapytaÂł.
- Jestem prawie pewien, Âże nigdy was wczeÂśniej nie widziaÂłem.
Bracie powiedz mu ja nie mam siÂły - zasypia
- Nazywam siĂŞ Jottos, a to mój brat Wraith. PrzybyliÂśmy tu z Kumogakure w kraju pioruna i chcieliÂśmy trochĂŞ pozwiedzaĂŚ. - odrzekÂł nieznajomemu lekko zmieszany.
- Zwiedzanie zrobiÂło siĂŞ ostatnio niebezpieczne - powiedziaÂł z Ironicznym uÂśmiechem.
- Nara Yukimaro Chunnin Konohy - przedstawiÂł siĂŞ wyciÂągajÂąc rĂŞkĂŞ do bardziej przytomnego z braci.
Po g³êbokim œnie budzê siê i zaczynam rozmowê z bratem :
Nie wytrzymam ! Musze wstaĂŚ ! - Próbuje wstaĂŚ i z trudem wstajĂŞ.
Czuje siĂŞ bardzo dobrze ale jeszcze nie ruszam siĂŞ najlepiej.
PrzyglÂądam siĂŞ nieznajomemu i mówie :
Witaj nieznajomy nazywam siĂŞ Wraith.
- Hej spokojnie. Lekarz kazaÂł ci leÂżeĂŚ. - powiedziaÂł podchodzÂąc do ÂłóÂżka Wraitha.
Poda³em rêkê i siê lekko uœmiechn¹³em.
- JeÂżeli trening moÂżna nazwaĂŚ zwiedzaniem. - odpowiedziaÂł.
- Dawno siĂŞ nie widzieliÂśmy i postanowiliÂśmy przetestowaĂŚ nasze umiejĂŞtnoÂści i wpadliÂśmy na pomysÂł abyÂśmy po³¹czyli techniki. RozwaliliÂśmy gÂłaz który póÂźniej jeszcze ÂświeciÂł od elektrycznoÂści... On myÂślaÂł Âże to lekkie wyÂładowania od tarcia i chciaÂł to sprawdziĂŚ na wÂłasnej skórze... - opowiedziaÂł historiĂŞ nowemu znajomemu.
- PamiĂŞtaj - nie dotykaj ÂświecÂących kamieni - powiedziaÂł i lekko siĂŞ rozeÂśmiaÂł.
Ale ja muszĂŞ siĂŞ trochĂŞ poruszaĂŚ bo nie dam rady w ogóle siĂŞ ruszyĂŚ.
PójdĂŞ tylko do kibla i wrócĂŞ do ÂłóÂżka. - PowiedziaÂł
- JesteÂś pewny? - spytaÂł z niepokojem a nastĂŞpnie siĂŞ rozeÂśmiaÂł
- IdÂź, tylko uwaÂżaj Âżeby ciĂŞ nie wciÂągnĂŞÂło.
Dobra, dobra . - odpowiedziaÂłem i rozeÂśmiaÂłem siĂŞ lekko.
Poszed³em do toalety i wracaj¹c potkn¹³em siê o jakiœ przedmiot i krzyczê :
Pomocy!
- Ehh... westchn¹³ i pobieg³ za bratem.
- Nie strasz mnie tak... - powiedziaÂł i podniósÂł brata
- To do kibla czy do ÂłóÂżka? - spytaÂł z ironiÂą
Do ÂłóÂżka. ProszĂŞ. Jednak chodziÂł za bardzo dzisiaj nie bĂŞdĂŞ - odpowiedziaÂłem
- To raczej dobry pomys³. - przytakn¹³ i zaprowadzi³ brata z powrotem do sali.
DziĂŞkuje ci bracie. Ale proszĂŞ nie mów tego lekarzowi. - powiedziaÂłem
- Spoko. - odpowiedziaÂł z uÂśmiechem na twarzy.
IdÂź juÂż do wioski. Ja muszĂŞ pójœÌ spaĂŚ bo jestem zmĂŞczony.
Nie bĂŞdziesz tak staĂŚ nade mnÂą gdy ja bĂŞdĂŞ spaÂł.
IdÂź bracie i nie sprzeciwiaj siĂŞ proszĂŞ.
- Do wioski trochĂŞ daleko... - odparÂł zniechĂŞcony.
- Poszukam, moÂże tutaj coÂś znajdĂŞ do przenocowania...
- Niedaleko stÂąd widziaÂłem hotel, udam siĂŞ tam. - powiedziaÂł i po chwili wyszedÂł nie czekajÂąc na odpowiedÂź
- Bye! - poÂżegnaÂł siĂŞ biegnÂąc juÂż korytarzem.

<NMM>
Kane wróciÂł do sali i znów uÂłoÂżyÂł siĂŞ na ÂłóÂżku Hyuty.
ObudziÂłem siĂŞ. Nie widzĂŞ nikogo. CzujĂŞ peÂłnie siÂł.
WstajĂŞ i podchodzĂŞ do stolika, nic mnie nie boli. IdĂŞ powiedzieĂŚ lekarzowi Âże juÂż nic mnie nie boli i czujĂŞ siĂŞ Âświetnie.
Lecz lekarza nie ma. MówiĂŞ do siebie : No nic widaĂŚ Âże go nie ma. PójdĂŞ spaĂŚ i stworze klona Âżeby poczekaÂł na brata.
SkÂładam rĂŞce i tworze klona.
Obudiz³ siê i le¿a³ z zamkniêtymi oczami. Le¿a³ tak jakiœ czas mo¿e kilka sekund mo¿e ca³¹ wiecznoœÌ a¿ w koùcu otworzy³ oczy i ujrza³ szpitalny sufit. Westchn¹³ przez nos i ziewn¹³.
SpaÂłam i spaÂłam .Fajnie byÂło .MiĂŞkka poduszka i nagle .... /|Zieeeeew|\ .!
-O matko co sie dzieje ?!
PrzeciÂągnĂŞÂłam siĂŞ .
-Aaaaaaaa ....
SpojrzaÂł na Kate i rzuciÂł-Yo.- na przywitanie dziewczyny. LeÂżaÂł chwilĂŞ zaspany nie odzywajÂąc siĂŞ.
OdwróciÂłam gÂłwoe w strone Shisetsu .
-O... Hej .Jak siĂŞ spaÂło?
SpytaÂłam zawstydzajÂąc siĂŞ .PamiĂŞtaÂłam nadal o pocaÂłunku na dobranoc . ÂŚniÂł mi siĂŞ...
DziĂŞki caÂłkiem dobrze a Tobie?-zapytaÂł poirytowany juÂż brakiem swojej wykaÂłaczki. PamiĂŞtaÂł jakieÂś mgliste wspomnienie z poprzedniego wieczoru jednakÂże nie byÂł pewien do czego w sumie doszÂło i czy nie byÂł to po prostu sen.Jak siĂŞ czujesz kochana?-zapytaÂł przyjmujÂąc serdeczny ton.
PatrzyÂłam na niego z szerokimi oczyma .Az otworzyÂłam usta ze zdziwienia .
'Kochana .... kochana.... kochana..... jezu ... co siĂŞ dzieje .
Moje oczy stawaÂły siĂŞ powoli mokre .Nie wiedziaÂłam co mam zrobiĂŚ .SpuÂściÂłam wzrok na podÂłoge.
-Dobrze ... dziĂŞkuje .ChoĂŚ bóle brzucha nadal mi dokuczajÂą.
Shisetsu przestraszyÂł siĂŞ nie na Âżarty zachowaniem dziewczyny i poirytowaÂł tym Âże prawie zawsze gdy coÂś mówiÂł pÂłakaÂła. "Czy ja mam talent do robienia z niej maÂłej fontanny?!"-pomyÂślaÂł zrezygnowany.
Co siĂŞ staÂło Kate? Czemu pÂłaczesz??
-Nie pÂłacze ... tylko wiesz... troche mnie zaskoczyÂły Twoja sÂłowa . Przepraszam ,Âże przy kaÂżdym naszym spotkaniu pÂłacze .Ja poprostu ... jestem zbyt wraÂżliwa .
'I samotna....' -dodaÂłam w duchu .
SpojrzaÂłam na Shisetsu czekajÂąc na jego reakcje .
'Pewnie mnie zignoruje albo sie zdenerwuje .Eh... Czyli juÂż nici z p-przyjaÂźni ...'
"czyli coœ paln¹³em" - pomyœla³ zamykaj¹c na chwilê oczy.
Jakie sÂłowa? Dobra, juÂż nie przejmuj siĂŞ niczym Kate. Wszystko bĂŞdzie dobrze.-powiedziaÂł siadajÂąc na ÂłóÂżku. CoÂś gÂłupiego znowu paln¹³em?-zapytaÂł przezornie. "Co do wraÂżliwoÂści faktycznie"-pomyÂślaÂł przyjmujÂąc pewny wyraz twarzy. Po chwili porzuciÂł go i powiedziaÂł powaÂżnieGomena
-Nie masz za co mnie przepraszaĂŚ. Ehm.... chodzi mi o to "Kochana" ... naprawde mnie to zaskoczyÂło .
WÂłosy opadaÂły mi na twarz i zakrywaÂły jÂą powoli .GÂłowe miaÂłam schylonÂą do doÂłu .
'Kurcze ... i teraz co ... siĂŞ stanie ... '
Przera¿ony w duchu odpar³ po chwili-Ech... to nie takzacz¹³ wyjaœniaÌ czuj¹c strach-To nic nie znaczy... to znaczy po prostu tak powiedzia³em. Nie, nie... nie ¿ebym nic do Ciebie nie czu³, to znaczy bardzo Ciê lubiê i ten...-zakoùczy³ niezbyt zgrabnie.
-Tak naprawde to Ci dziêkuje za te s³owa .Jakby to uj¹Ì .... poczu³am siê doceniona .Tak to ka¿dy albo siê do mnie nie odzywa³ albo no... unika³ mnie .
Po chwili namysÂłu powiedziaÂłam nieÂśmiaÂło.
-Eh... TeÂż CiĂŞ lubie .
UÂśmiechnĂŞÂłam lekko odwracajÂąc wzrok w strone Shisetsu .Na twarzy miaÂłam kosmyki wÂłosów .
Ee nie ma za co-odpar³ i odetchn¹³ w duchu czuj¹c g³êbok¹ ulgê.
To ten "kaÂżdy" musiaÂł byĂŚ idiotÂą. -zadowolony Âże dziewczyna siĂŞ uÂśmiecha rzuciÂł-No i widzisz... uÂśmiechasz siĂŞ. WyglÂądasz tak piĂŞknie jak wtedy przy fontannie pamiĂŞtasz? No i masz Âładne wÂłosy--skoĂączyÂł wstajÂąc z ÂłóÂżka.
BudzĂŞ siĂŞ i sÂłyszĂŞ toczÂącÂą siĂŞ rozmowĂŞ miĂŞdzy Kate a Uindo... "Nie przeszkadzaĂŚ im? ehh... a co tam i tak zaraz siĂŞ stÂąd zmywam to ich samych zostawiĂŞ..."
Opieram siĂŞ na poduszkach i przeciÂągam.
-Ach... od razu lepiej siĂŞ czuje.
WstajĂŞ z ÂłóÂżka i próbujĂŞ chodzania. Bez problemu.
-Ooo! - udajĂŞ zdziwienie na czym koĂą by siĂŞ poznaÂł - czy ja wam w czymÂś nie przeszkadzam?
Przed odpowiedziÂą któregokolwiek z nich wchodzi lekarz.
-Hyuta Shiro - wyczutej patrzÂąc na mnie - pójdziesz ze mnÂą. NiedÂługo bĂŞdziesz mógÂł wyjœÌ ze szpitala.
-Bye! - MówiĂŞ do Uindo i Kate wychodzÂąc - bawcie siĂŞ dobrze i jedzcie zupki szpitalne

Dodane po 57 minutach:

WchodzĂŞ i zbieram swoje rzeczy. Nie jest ich za wiele. BiorĂŞ Shiwansena na rĂŞce i idĂŞ do siedziby MH. Miecz przypinam do pleców i Âścielam ÂłóÂżko.
-Widzimy siĂŞ jutro na spotkaniu Kate.
kane wstawaj - mówiĂŞ do psa - wracaj do pani
- Widz¹c, ze lepiej nie przeszkadzaÌ Kate i Shisestu cicho wymkn¹³ siê z pokoju. [NMM]
Kane podniósÂł siĂŞ, ale ani myÂślaÂł wracaĂŚ do Hasei. Kazano mu pilowaĂŚ Hyuty, wiĂŞc bĂŞdzie go pilnowaÂł. PobiegÂł wiĂŞc za chÂłopakiem.[zt]
Jottos wpada do sali
- Ohio! - wita gÂłoÂśno wchodzÂąc. WidzÂąc Kate i Shisetsu przystaje i ze sztucznym uÂśmieszkiem wyjaÂśnia:
- Ja tylko po brata hehehe...
- ChodŸ, nie przeszkadzamy! - mrukn¹³ w poœpiechu do Wraith'a.
- Elo bracie! -odpowiedziaÂłem.
-Dobra dobra juz sie zbieram. - dodaÂłem i po chwili wyszedÂłem z bratem z sali.

<NMM>
<NMM>
Ee nie ma za co-odpar³ i odetchn¹³ w duchu czuj¹c g³êbok¹ ulgê.
To ten "kaÂżdy" musiaÂł byĂŚ idiotÂą. -zadowolony Âże dziewczyna siĂŞ uÂśmiecha rzuciÂł-No i widzisz... uÂśmiechasz siĂŞ. WyglÂądasz tak piĂŞknie jak wtedy przy fontannie pamiĂŞtasz? No i masz Âładne wÂłosy--skoĂączyÂł wstajÂąc z ÂłóÂżka.
-Nie mam pamiĂŞci do takich rzeczy .E tam... Âładna nie jestem .
PowiedziaÂłam kÂładÂąc siĂŞ na plecach .
-Ludzie sÂą dziwni ... czasami ich nie moge zrozumieĂŚ .I dlatego wole siĂŞ oderwaĂŚ od Âświata ,wyciszyĂŚ siĂŞ gdzies na jakiejÂś polanie ,górce albo coÂś .Lubie byĂŚ sama .Dlatego jestem taka wraÂżliwa .Chyba ....
Shisetsu poirytowany zachowaniem innych odparÂł-nie przejmuj siĂŞ. JesteÂś urocza-siadajÂąc na ÂłóÂżku-I nie mów Âże nie jesteÂś Âładna bo to perfidne kÂłamstwo-tonem udajÂącym naganĂŞ, w którym moÂżna byÂło wyczuĂŚ duÂżo serdecznoÂści.Jak juÂż wyjdziemy to ÂświĂŞtujemy mój awans i TwojÂą nowÂą karierĂŞ.
UÂśmiechnĂŞlam siĂŞ i spuÂściÂłam wzrokna podÂłoge .
-C-czyli... Ty uwaÂżasz ,Âże jestem Âładna?
'JeeeeejuuuÂś .... on na serio tak myÂśli ? P-przecieÂż kaÂżdy do tej pory mnie unikaÂł... a on ... tak zwyczajnie spokojnie o tym mówi .'
-I ty niby jesteÂś nieÂśmiaÂły...?!-powiedziaÂłam póÂł Âżartem póÂł serio .
OdwróciÂłam gÂłowe w jego strone czekajÂąc na jego reakcje .
No tak uwaÂżam. Bo Ty jesteÂś Âładna-powiedziaÂł swoim naturalnym gÂłosem, po czym siĂŞgn¹³ po szklankĂŞ wody le¿¹cÂą na szafeczce obok ÂłóÂżka i napiÂł siĂŞ kilka Âłyków-Ja... nieÂśmiaÂły? SkÂąd Ci to do gÂłowy przyszÂło-powiedziaÂł uÂśmiechajÂąc siĂŞ lekko. NastĂŞpnie zirytowaÂł siĂŞ brakiem wykaÂłaczki ale teraz byÂła pora na rozmowĂŞ z Kate wiĂŞc nie zaprzÂątaÂł sobie tym gÂłowy-No raczej nie jestem nieÂśmiaÂły. W kaÂżdym razie jestem szczery bo mówiĂŞ to co widzĂŞ a widzĂŞ ÂżeÂś Âładna. Do tego pasuje ci czerwony-rzuciÂł komplement.
-Eh... DziĂŞkuje . Nie wiem co mam Ci teraz odpowiedzieĂŚ ... na serio .-zawstydzony ton nie dawaj za wygranÂą .
SpojrzaÂłam na sufit. Nie wiedziaÂłam co mam teraz zrobiĂŚ .
' Poczekam aÂż on zrobi pierwszy ruch .BĂŞdzie co ma byĂŚ .
<|Julek nie doczekasz siĂŞ xDxP|>
PrzyszÂła ledwie trafiajÂąc w drzwi, pomaga³¹ sobie niewidzialnymi ramionami <te gatana no diclonius> próbujÂąc staĂŚ w miarĂŞ prosto, no i iœÌ w miarĂŞ normalnie, chcia³¹ zatrzeĂŚ Âślady tego, Âże jest lekko wstawiona - ohayo, co tam sÂłychaĂŚ? leÂżycie w szpitalu... wszystko jest ok?- zapytaÂła podejrzanie siĂŞ uÂśmiechajÂąc
Spoko.-odparÂł Kate. Gdy Hokage weszÂła do sali zauwaÂżyÂł Âże dziwnie siĂŞ zachowuje-Ohayo... Hokage-sama. Wszystko dobrze. a juÂż siĂŞ czujĂŞ w miarĂŞ nieÂźle. Tylko Kate coÂś wczoraj byÂło. MoÂże niech pani siĂŞ niÂą zajmie
To dobrze- powiedziaÂła i podeszÂła do ÂłóÂżka Kate maÂło siĂŞ nie wywalajÂąc- ech, te ramiona sÂą strasznie przydatne...- powiedziaÂła do siebie i spojrzaÂła na dziewczynĂŞ, nie widzÂąc obraÂżeĂą zewnĂŞtrznych zapytaÂła- co Ci jest?
-O hej Keiko - sama .No cos wczoraj mnie brzuch zabolaÂł .JakieÂś skurcze ... i nadal mnie mĂŞczÂą . Ale no... nic mi nie jest .Wyzdrowieje .Dam sobie rade
UsiadÂłam prosto na swoim ÂłóÂżku patrzÂąc na Shisetsu .PokiwaÂłam do niego 'przeczÂąco' gÂłowÂą .Tak jakbym chciaÂła mu powiedzieĂŚ : "Po co jej mówiÂłeÂś ?!"
hmm..- powiedziaÂła, a jedna z dÂłoni siegnĂŞÂła do póÂłki i wziĂŞÂła no-spĂŞ- proszĂŞ, to powinno pomóc..- dróga rĂŞka siĂŞgnĂŞÂła po szklankĂŞ, napeÂłniÂła jÂą wodÂą i równieÂż podaÂła- popij, powinno byĂŚ lepiej
Shisetsu padÂł na ÂłóÂżko i zasn¹³. BĂŞdzie spaÂł przez jakieÂś 5 dni bo mnie nie bĂŞdzie xP cya
PoÂłknĂŞÂłam tabletke i popiÂłam wodÂą .
-O matko ...Eh.... Dziekuje .
nie ma sprawy, od tego tu jestem...- usiadÂła na jakimÂś krzeÂśle nieco zmĂŞczona udawaniem, Âże nic jej nie jest
-Widze ,¿e Tobie te¿ coœ siê sta³o . Mam pytanie ... Kiedy bêde mog³a st¹d wyjœÌ?
jak bĂŞdziesz czuÂła siĂŞ na siÂłach- powiedziaÂła uÂśmiechajÂąc siĂŞ- mi? mi nic takiego nie dolega, jestem jedynie trochĂŞ zmĂŞczona...- odparÂła i siĂŞ oparÂła o ÂścianĂŞ
-PrzecieÂż widac ,Âże cos sie staÂło . ZawoÂłac lekarza? WÂłaÂściwie ... ja juz siĂŞ czuje na siÂłach .
UÂśmiechneÂłam siĂŞ .
sama jestem lekarzem- zaprzeczy³a- ale skoro czujesz siê na si³ach to wszystko w porz¹dku... ze mn¹ te¿, tylko, ze mia³am ma³¹ wycieczkê... do baru... trzeba czasaem odpocz¹Ì od pracy xP
-Aaaa.... rozumiem .RzeczywiÂście ... praca Hokage pewnie jest bardzo wyczerpujÂąca .To ... ja juÂż pójde .Dasz sobie rade Keiko - sama?
a pewnie, znam jednÂą technikĂŞ, bardzo przydatnÂą w takiej sytuacji- powiedziaÂła wstajÂąc na niewidzialnych ramionach- co do pracy kage to jest ona robotÂą gktórÂą wykonuje siĂŞ w miejscu, wiĂŞc czasem trzeba sobie odpocz¹Ì... aktywnie...
-No dobrze ... to ja juÂż ide. Dozobaczenia Keiko - sama.
WychodzÂąc z sali stanĂŞÂłam obok ÂłoÂżnka Shisetsu i poprawiÂłam jego koÂłdre .UsmiechnĂŞÂłam siĂŞ i wybiegÂłam na korytarz .

<nmm>
RównieÂż wyszÂła uÂżywajÂąc 4 dodatkowyc dÂłoni, które unosiÂły jÂą w powietrzu (prawie jak duch )

NMJ
Shisetsu obudziÂł siĂŞ wypoczĂŞty, ubraÂł i wyszedÂł z sali zmierzajÂąc w kierunku swojego domu.
[NMM]
PielĂŞgniarka posadziÂła mnie na krzeÂśle i oblaÂła mojÂą rane jak¹œ substancje która strasznie piecze. Casper jedynie sykn¹³. Kobieta nastĂŞpnie zaczeÂła obwijaĂŚ bandaÂż na rane przez caÂły tuÂłów ...wreszcei skĂączyÂła a casper wyszedÂł z szpitalna <nmm>
Jottos, Kiba i 2 klony wchodzÂą i kÂładÂą Caspra na ÂłóÂżku.
- IdÂź po lekarza! - mówi do Kiby.
- Mo¿e Keiko mn¹ sie zajmie - uœmiechn¹³ siê i zacze³a ciekn¹Ì mu œlinka na sam¹ myœl.
- Jak na razie nie widzĂŞ jej w okolicy, ale jak chcesz mogĂŞ wysÂłaĂŚ po niÂą klona. - odpowiedziaÂł.

Dodane po 1 minutach:

- O! Tutaj jest... Nie zauwa¿y³em. - powiedzia³ i lekko stukn¹³ siê w g³owê.
- Gdzie ja tak wogóle jestem ?! Co mi doleglblgb - padÂł na ÂłóÂżko by pochwili na nim usi¹œÌ z wielkim bananem na twarzy.
znajdĂŞ Keiko! <NMM>
- Chyba coœ wypi³eœ... I nie chodzi mi tu alkohol... - powiedzia³ i uœmiechn¹³ siê.
- Dziwnie wyglÂądasz... - spoglÂądaÂł na "banana" o.O
- Keiko ?! Ona nie moÂże mnei zobaczyĂŚ w ... no w tym ... takim ... no ... stanie - powiedziaÂł patrzÂąc na wszysktie strony.
<skacze przez okno, a w³aœciwie je niszczy> nie mogê znaleŸÌ Keiko... hej Casper dziwnie wygl¹dasz

Dodane po 1 minutach:

potrzebujemy w druÂżynie 6. kogoÂś, kto umie leczyĂŚ i teraz by siĂŞ przydaÂł...
- ZaprowadÂź mnie do pokoju bo przecieÂż nie bĂŞde zajmowaĂŚ no tutaj - powiedziaÂł lekko niezrozumiale ... wstaÂł i lekko siĂŞ chwiele na noach - nic mi nie jest.
przestaĂą CASPER! zostaniesz tu dopóki bĂŞdziesz trzeÂźwy!
- Ja nie jestem pijany tylko lekko zaĂŚmiony - powiedziaÂłem idÂąc w strone drzwi wyjÂściorych. ZignorowaÂłem rozkaz swego ucznia.
Juujin Bunshin! <Kiba zmienia swego psa w swego klona po czym starajÂą siĂŞ aby Casper nie wyszedÂł> nie wyjdziesz z tÂąd!
- No ,dobrze - powiedziaÂł obraÂżony siadajan na ÂłóÂżku - a teraz przynieÂście mi wody !
jak bĂŞdzie trzeba uÂżyjemy siÂły ÂżebyÂś nie wyszedÂł!
nie mam wody ale Jottos chyba ma wodĂŞ bohaterów
- W recepcji majÂą zwyk³¹ wode wiĂŞc idÂźcie bo wyschÂło mi w gardle ! - mówie gÂłoÂśno kÂładÂąc id¹Ì na ostatnie ÂłóÂżko i patrze na miasto przz okno.
dobra panie pustynne gardÂło! <wychodzi drzwiami NMM>
Wstaje z ÂłóÂżka i wyskakuje przez dziure którÂą zrobiÂł Kiba <nmm>
<przyszÂłem> masz... a gdzie on... Kur** <skoczyÂłem przez dziurĂŞ którÂą zrobiÂłem NMM>
Wskakuje.ZdziwiÂłam siĂŞ na widok dziury
-Boshe.Co tu sie staÂło?!-ZdziwiÂłam siĂŞ.WÂładowaÂłam chakre w nos i poleciaÂłam za zapachem NMM
WchodzĂŞ do pokoju przez drzwi. Jak zauwaÂżam mego ucznia uÂśmiecham siĂŞ i podchodzĂŞ do neigo.
- Och, sorki za ten wczorajszy dzieĂą - powiedziaÂł po czym dodaÂł - wiĂŞc gdzie jest Kiba ? Wczoraj go pognaÂłem z ramen ... i od tamtej pory go niewidziaÂłem.
- Ja teÂż go nie widziaÂłem od wczoraj... - odpowiedziaÂł.
-To idziemy do mnie do domu ale teraz lepiej nie otwierajmy barku - uœmiechn¹³ siê i uda³ do bram konoszy nie czekaj¹c na ucznia.
WyszedÂł przez okno aby nie traciĂŚ czasu.
<NMM>
Po czterech godzinach wróciÂła do szpitala. Odrazu podbiegÂła do Leei sprawdziÂła jego opatrunki. Kiedy uznaÂła je za wystarczajÂące usiadÂła bez sÂłowa na krzeÂśle obok. Po chwili poÂłoÂżyÂła gÂłowĂŞ na ÂłóÂżku Lee i zasnĂŞÂła niespokojnym, przerywanym snem.
KÂłade Valarta na ÂłóÂżku.
Po chwili przychodzi doktor
-Co znim
-jest otruty przez wampira
-Ok zajme siê nim-Powiedzia³ i zacz¹³ badaÌ valarta ja wychodze NMM
Doktor wszczepiÂł mi odtrudkĂŞ w szyjĂŞ oraz dwa razy w lewÂą rĂŞkĂŞ i prawÂą rĂŞkĂŞ. Odtrutka caÂłkowycie zniszczyÂła truciznĂŞ w caÂłym ciele.

Po jakimÂś czasie siĂŞ obudziÂłem - Co? Gdzie? Jak? Gdzie ja jestem?! - rozglÂądaÂłem siĂŞ po sali - O jestem w szpitalu. - pomyÂśaÂłem.
Medycy poÂłoÂżyli rannego GenishidĂŞ na ÂłóÂżku i od razu zajĂŞli sie opatrywaniem jego ran. ZÂłamanÂą nogĂŞ usztywnili. Keishi wyglÂądaÂł teraz jak jakaÂś mumia...
Spojrza³em na Genishidê - CzeœÌ mi³o, ¿e kotœ wyl¹dowa³ w szpitalu wtedy kiedy ja przynajmniej bêdzie z kim pogadaÌ. - powiedzia³em do niego - Ajaj nieprzytomny jest. - powiedzia³em.
Ockn¹³em siê.
- Kuso... Gdzie... Ja... Jestem? - zapytaÂłem starajÂąc sobie przypomnieĂŚ wszystko co byÂło wczeÂśniej...
- Ostatnie co pamiĂŞtam to to jak Sasuke mnie torturowaÂł...
LeÂżysz w szpitalu w Konoha. - odpowiedziaÂłem mu.
- Konoha? Jak ja siĂŞ tu znalazÂłem?
"Ostatnie co pamiĂŞtam to walka w Puszczy Osaka..."
LekaÂże mówili, Âże jakiÂś w¹¿ z tobÂą tu przypeÂłzaÂł. - znów mu odpowiedziaÂł.
"WiĂŞc jednak Sasuke mi pomógÂł..."
- Keishi... Genishida Keishi... - przedstawiÂłem siĂŞ
Valart Hinoshi miÂło mi. - teÂż siĂŞ przedstawiÂłem - Dobrze, Âże ktoÂś teÂż wylÂądowaÂł w szpitalu jest przynajmniej z kim pogadaĂŚ. - powiedziaÂłem.
- Jak tu trafiÂłeÂś? - zapytaÂłem
"Sasuke zostaÂł liderem... Sojusz z KonohÂą raczej nie przetrwa... Warto siĂŞ nacieszyĂŚ..."
KtoÂś mnie tu przyniósÂł z Monument Hokage, a tam zostaÂłem pogryziony i otruty przez wampira z akatsuki. - powiedziaÂłem.
- SÂłyszaÂłem o tej wampirzycy... Podobno uzdolniona w Suitonach... - powiedziaÂłem.
- Czego Aka tu szukaÂło?
Tego to nie wiem. - odpowiedziaÂłem na jego pytanie.
- Do licha nie majÂą tu piguÂłek ze skrzepniĂŞta krwiÂą? - zapytaÂłem czujÂąc ból ze wszystkich ran...
"ZjadÂłbym dwie i za kilka godziny byÂłbym jak nowy..."
ZawoÂłaÂłem lekarza, który spytaÂł siĂŞ o co chodzi poprosiÂłem o dwie piguÂłki ze skrzepniĂŞtÂą krwiÂą zaraz przynieÂśli i dali Keishiemu.
wchodze przez okno
-Hey Valart i jak sie czujesz-ZpaytaÂłam sie go z uÂśmiechem
- DziĂŞki...
Zjad³em pigu³ki czuj¹c nag³¹ regeneracjê chakry...
- Znam siĂŞ nieco na medycznych Jutsu... - powiedziaÂłem i skupiÂłem chakrĂŞ w okolicach zÂłamanej koÂści...
- Jika Jukusei... - mrukn¹³em i rozpocz¹³em proces samoleczenia.
"Potrwa to kilka godzin ale to i tak lepiej niÂż siedzieĂŚ tu przez kilka tygodni... Jak najszybciej muszĂŞ ocaliĂŚ Miharu..."
-Heyo,czy to nie ty przypadekiem jesteÂś liderem Hebi?-ZapytaÂłam siĂŞ go z usmiechem
Ciekawe kiedy mnie wypuszczÂą. - usiadÂłem na ÂłóÂżku.
- JuÂż nie... Sasuke mnie pokonaÂł. On teraz tam rzÂądzi... - powiedziaÂłem bez cienia emocji.
- Zapewne oznacza to koniec sojuszu z KonohÂą - dodaÂłem
- Ja jednak nie przestanĂŞ wam sprzyjaĂŚ... - powiedziaÂłem czujÂąc jak ból w zÂłamanej nodze stopniowo maleje.
-Sasuke...znam go z wiedzenia,chociaÂż tu mieszkaÂł,chce zniszczyĂŚ konohe,Âżeby dla niego byÂła tylko zemsta...tak przynajmniej sÂłyszaÂłam...-UÂśmiechmĂŞÂłam siĂŞ...
-I mam go szeroko w du** . Niech se bĂŞdzie liderem Hebi...A nawet Kage Oto.Niech se bĂŞdzie...ALe prawdziwa moc pÂłynie z serca ninjy,a nie z jego umiejĂŞtnoÂści-PowiedziaÂłam

-Valart tak prĂŞdko CiĂŞ nie wypuszczÂą...
Grze rzÂądzi? - zapytaÂłem nie bardzo wiedzÂąc o co chodzi.
- Nie zamierzam z nim walczyĂŚ... Mam wobec niego dÂług wdziĂŞcznoÂści... Gdyby nie on pewnie bym juÂż nie ÂżyÂł jak zresztÂą wiĂŞkszoœÌ uczniów Orochimaru... - powiedziaÂłem. W koĂącu udaÂło mi siĂŞ uÂśmiechn¹Ì.
"Wraca stary dobry Keishi..." - pomyÂślaÂłem z zadowoleniem.
PopatrzyÂłem na niego troche dziwnym spojrzeniem - "Mówi sam do siebie musiaÂł przeÂżyĂŚ szok." - pomyÂślaÂłem.
- Nie martw siĂŞ... To, Âże gadam do siebie to znak, ze czujĂŞ siĂŞ lepiej - powiedziaÂłem dostrzegajÂąc dziwne spojrzenie Valarta.
- W Hebi - powtórzyÂłem.
- Organizacja zÂłoÂżona gÂłownie z dawnych królików doÂświadczalnych Orochimaru... Naszym celem jest zabiĂŚ Itachiego... - wyjaÂśniÂłem
Aha, czyli z Oto-gakure? - zapytaÂłem - AÂł. - zÂłapaÂłem siĂŞ za szyjĂŞ i siĂŞ poÂłoÂżyÂłem.
- Niekoniecznie... WĂŞÂżowy Saanin miaÂł uczniów na caÂłym Âświecie... Ja sam pochodzĂŞ z Kumo... - powiedziaÂłem.
Aha, a ty byÂłeÂś liderem Hebi? - zadaÂłem pytanie.
- ZostaÂłem nim kiedy Sasuke nas opuÂściÂł... (znaczy na forum nie byÂło Âżadnego) - powiedziaÂłem
- Kilka godzin temu mnie pokonaÂł... Teraz on znowu dowodzi...
Aha czyli troche porzÂądzi³êœ i on wróciÂł. - powiedziaÂłem.
- W wielkim skrócie tak... - powiedziaÂłem z lekkim uÂśmiechem. OgarnĂŞÂło mnie znuÂżenie wiĂŞc zasn¹³em nadal kontrolujÂąc podÂświadomie proces samo leczenia.
- Dobranoc...
Ja teÂż siĂŞ przeÂśpie, dobranoc. - próbowaÂłem zasn¹Ì, aÂż po chwili zasn¹³em.
NMM
ObudziÂłem siĂŞ - Ale mi siĂŞ spaÂło. - szepnoÂłem sam do siebie i dalej leÂżaÂłem.
Otworzy³em oczy i zacz¹³em sie têpo wpatrywaÌ w sufit.
"Ech... Kiepska noc... Nie doœÌ, ze wszystko mnie bola³o to jeszcze te g³upie sny..."
UsiadÂłem na ÂłóÂżku i skupiÂłem siĂŞ na nodze...
"CaÂła... Ran na udzie teÂż nie czujĂŞ... Kolano... CaÂłe..."
Delikatnie zacz¹³em rozwi¹zywaÌ banda¿e...
"Nie jest Ÿle... WiêkszoœÌ ran ju¿ siê zabliŸni³a..."
Zdj¹³em banda¿ z g³owy i przejrza³em siê w lusterku...
"Ta blizna na brwi juÂż raczej pozostanie... WÂłosy teÂż nieprĂŞdko odrosnÂą..." - pomyÂślaÂłem.
Bez poÂśpiechu zaÂłoÂżyÂłem swoje ubranie.
"Ech bĂŞdĂŞ musiaÂł sprawiĂŚ sobie nowe... Tylko szalik jest w dobrym stanie..."
Jak noga? - zapytaÂłem gdy zauwarzyÂłem, Âże Keishi siĂŞ obudziÂł.
- Ca³a... Ca³onocne samoleczenie daje bardzo dobre rezultaty... - powiedzia³em wi¹¿¹c szalik.
Aha czyli chyba dzisiaj CiĂŞ wypuszczÂą mam nadziejĂŞ mnie teÂż. - powiedziaÂłem.
Bez sÂłowa podszedÂłem do niego i zbadaÂłem ranĂŞ na szyi...
- Trucizny nie ma juÂż w organizmie... A rany siĂŞ gojÂą... - powiedziaÂłem.
- MoÂżesz byĂŚ pewien, Âże dziÂś ciĂŞ wypuszczÂą... - dodaÂłem z uÂśmiechem
- Co do mnie... To nawet jeÂśli mnie nie wypuszcza sam wyjdĂŞ... - powiedziaÂłem.
PodszedÂłem do drzwi.
- Trzymaj siê... - rzuci³em i wyszed³em uwa¿aj¹c aby nie natkn¹Ì siê na nikogo z personelu.
"Nie mogĂŞ zostaĂŚ tu dÂłuÂżej... Miharu potrzebuje pomocy... A Sasuke w kaÂżdej chwili moÂże zerwaĂŚ sojusz z KonohÂą..."
{NMM}
Do zobaczenia. - powiedziaÂłem i dalej leÂżaÂłem na ÂłóÂżku. - "MoÂże ktoÂś mnie odwiedzi fajnie by byÂło." - pomyÂślaÂł.
zauwa¿y³em Valarta po czym zbli¿y³em siê do niego i powiedzia³em - czeœÌ Jestem Hatake Kakashi a ty?

Dodane po 4 minutach:

ze wzglĂŞdu Âże nie odpowiadaÂł wyszedÂłem oknem <NMM>
Witam, jestem Valart Hinoshi miÂło mi CiĂŞ poznaĂŚ. - powiedziaÂłem.

Przyszed³ lekarz i wzio³ moj¹ kartê(pacjêta) coœ przeczyta³ - Mo¿esz ju¿ iœÌ, ale opatrunek bêdziesz musia³ jeszcze troche ponosiÌ. - powiedzia³.

To ja bĂŞdĂŞ siĂŞ zbieraÂł stÂąd co prawda nie lubiĂŞ przebywaĂŚ w szpitalu. DziĂŞkuje za odwiedziny. - podziĂŞkowaÂłem Kakashiemu i wyszedÂłem z sali. [NMM]
5 medyków wniosÂło Chitosego i poÂłoÂżyli go na ÂłóÂżku szpitalnym. ChÂłopak byÂł nieprzytomny
Ockn¹³em siĂŞ i pierwsze co pomyÂślaÂłem to - "gdzie ja jestem ostatnie co pamiĂŞtam to walka na arenie byÂłem ranny a póÂźniej co siĂŞ staÂło ?" RozejrzaÂłem siĂŞ i powiedziaÂłem sam do siebie - "wnioskujÂąc z otoczenia, znaku liÂścia wyrytego na Âścianie i zapachu lekarstw to wyglÂąda na to Âże jestem w szpitalu w mojej rodzinnej wiosce. Zaraz to musi znaczyĂŚ Âże dÂługo byÂłem nieprzytomny w koĂącu z Wioski SkaÂły do Wioski liÂścia jest dobre pare dni drogi." Kiedy próbowaÂłem wstaĂŚ poczuÂłem wielki ból wiĂŞc zdecydowaÂłem siĂŞ poÂłoÂżyĂŚ spaĂŚ.
Ludzie - krzyczĂŞ - pomóÂżcie... nic wam nie zrobiĂŞ!

Po czym szybko siadam gdzie siĂŞ da...

Dodane po 14 godzinach 19 minutach:

Wychodzi gdyÂż nie chce czekaĂŚ dÂłuÂżej...
<nmm>
wchodzi i czeka na coÂś z bandaÂżami które wzi¹³ z pokoju lekarskiego (czy jakiegoÂś)

Dodane po 2 minutach:

nudzi siĂŞ, wyrzuca te wszystkie bandaÂże i wyskakuje przez okno <NMM>
Przychodzê skinieniem rêki wo³am jednego z medic-nin ¿eby obejrza³ moj¹ g³owê (uraz podczas misji) po chwili medyk wyleczy³ mi g³owê i powiedzia³ ¿e mogê odejœÌ wiêc wychodzê

NMM
PrzychodzĂŞ i wyjaÂśniam doktorowi sytuacjĂŞ.Doktor nastawia szczĂŞkĂŞ Michimoto oraz zakÂłada mu gips na rĂŞkĂŞ,po tym kÂładĂŞ go na ÂłóÂżku i doktor zabiera go na salĂŞ poÂłoÂżniczÂą dla dorosÂłych,idĂŞ za nimi.

<nmm>
PrzyszÂłam do sali i poÂłoÂżyÂłam Tano-kun na ÂłóÂżku. Rozjerza³¹m siĂŞ ale nie byÂło Âżadnego z lekarzy . UsiadÂłam obok ÂłóÂżka i patrzyÂłam smutno na Tano , czekajaĂŚ aÂż siĂŞ obudzi
WleciaÂłam przez okno do sali
-I jak Tano siê czuje-Powiediz¹³am podchodz¹c do niego
SpojrzaÂłam ze smutkiem na Yuko-sensei a potem z powrotem odwróciÂłam gÂłowĂŞ w stronĂŞ Tano-kun
- Nie odzyskaÂł przytomnoÂści - szepnĂŞÂłam
LezÂąc na ÂłóÂżku,dr¿¹c.MiaÂłem mocno zaciÂśniĂŞte oczy i zĂŞby.Okropnie siĂŞ spociÂłem.JĂŞczaÂłem i syczaÂłem przez sen.
A w mojej gÂłowie?
Demon leÂżaÂł dokÂładnie tak samo,jak wtedy,ale machaÂł ogonami,chyba ze szczĂŞÂścia.Na pysku miaÂł wymalowany uÂśmiech,a jego kÂły poÂłyskiwaÂły w jego chakrze,która kr¹¿yÂła wokóÂł mnie,ale nie mogÂła mnie dotkn¹Ì.Nie mogÂła,bo ktoÂś nade mnÂą czuwaÂł i ja to czuÂłem,przez co miaÂłem cel walki z tym.
KlĂŞczaÂłem,trzymajÂąc siĂŞ za gÂłowĂŞ.RyczaÂłem,ale walczyÂłem,przez co chakra demona kr¹¿yÂła wokóÂł mnie,jak rekiny wokóÂł zdobyczy.
Ta sytuacja nie zadowalaÂła demona,który zaczynaÂł siĂŞ denerwowaĂŚ.

W realnym Âświecie wyglÂądaÂło tak,jak przedtem.LeÂżaÂłem i drÂżaÂłem,pocÂąc siĂŞ.
//Yuko ja jestem na polanie, mo¿esz przyjœÌ i mi powiedzieÌ, ¿e wszyscy s¹ w szpitalu?//
WidzÂąc jak chÂłopak siĂŞ mĂŞczy przykucnĂŞÂłam przy jego ÂłóÂżku chwytajÂąc go za rĂŞkĂŞ. Nie wiedzia³¹m co siĂŞ dzieje. ChciaÂłam tylko jedno aby chÂłopak siĂŞ obudziÂł. oparÂłam gÂłowĂŞ o ÂłóÂżko patrzÂąc na Jego twarz
- Tano-kun...-szepneÂłam
-Demon Tano ma 6 ogonów wiĂŞcej niÂż od mojego,kiedy go miaÂłam.Lecz umiaÂłam siĂŞ powstrzymaĂŚ od "efektów ubocznych".PrzyklĂŞkneÂłam obok Tano i powiediz¹³m do jego ucha
-tano wyobraÂź sobie siebie i stojÂącego demona naprzeciwko ciebie.Boisz siĂŞ...zamykasz oczy i otwierasz je.Po otwarciu widzisz swoich przyjacióÂł.Gotowych do walki z demonem tylko po to,zeby ciĂŞ uchroniĂŚ...-WstaÂłam
-MoÂże to coÂś zadziaÂła...-PowiedziaÂłam do Minako
PojawiÂłem siĂŞ obok Minako co siĂŞ dzieje z tanopytam zaniepokojonyja siĂŞ zajmĂŞ wkrótce peinem mam z nim walczyĂŚ
Przy u¿yciu ka¿dego s³owa demon przez Yuko-sensei delikatnie zaciska³¹m d³où na d³oni Tano. Spojrza³am na Yagu zaszklobymi oczami
- Nie wiem...nie powinnieneœ z nim walczyÌ - doda³¹m cicho i ponownie spojrza³am na twarz Tano
~ Tano-kun...proszĂŞ CIĂŞ...obudÂź siĂŞ
Gdybym byÂł teraz silniejszy gdybym miaÂł wiĂŞkszÂą moc gdybym byÂł wczeÂśniej moÂże ... bym go uratowaÂłmówiĂŞ szeptem
- Iie...to nie twoja wina Yagu-kun... - szepnĂŞÂłam nie odrywajaĂŚ wzroku od twarzy Tano
W umyÂśle:

KlĂŞczaÂłem tak i szlochaÂłem,sÂłuchajÂąc rechotu wilka.
AÂż nagle...
To byÂł impuls.PopatrzyÂłem na swojÂą rĂŞkĂŞ,tÂą którÂą trzymaÂła Minako-chan.
UsÂłyszaÂłem jej gÂłos...inne dÂźwiĂŞki jakby ucichÂły.CzuÂłem ciepÂło bijÂące z rĂŞki,a woÂłanie dziewczyny odbijaÂło siĂŞ w ponurym miejscu.
Demon teÂż to sÂłyszaÂł i podniósÂł wzrok,jakby siĂŞ czegoÂś baÂł.Natychmiast znowu skupiÂł siĂŞ na mnie,chcÂąc mnie opanowaĂŚ.Niestety bezskutecznie.
WstaÂłem-dotarÂło do mnie,Âże mam dla kogo walczyĂŚ.PodniosÂłem wzrok.Z moich oczu biÂła determinacja.
Demon z jeszcze wiêksz¹ zaciek³oœci¹ tchn¹³ we mnie chakrê.Bezskutecznie.
Machn¹³em rêk¹,krzycz¹c:
-DoœÌ!Nie bêdziesz mnie d³u¿ej straszy³!Przepadnij.
Po tych s³owach,wszystko znik³o.Przez chwilê by³a tylko pusta i cicha ciemnoœÌ.
Powoli,ciemnoœÌ znika³a,a ja ujrza³em salê szpitaln¹.
-Co...co siê sta³o...-szepn¹³em os³abiony.Nie wiedzia³em,co siê ze mn¹ dzia³o.

//Yuko-sensei...ten demon ma 10 ogonów...///
-To moja wina-PowiedziaÂłam w prost
-W mojej drodze SHinobi nie raz lÂądowaÂłam w szpitalu.Ale jak nigdy dotÂąd czuje siĂŞ tak gdy widze mojego ucznia w takim stanie...Z mojej winy-PowiedziaÂłam ze smutkiem na twarzy
zrobiĂŞ wszystko by mieĂŚ wiĂŞkszÂą moc Âżeby pomÂściĂŚ tanon jak bym byÂł szybciej to moÂże by siĂŞ mu nic nie staÂło
Kiedy zobaczyÂłam , Âże Tano-kun siĂŞ obudziÂłz pÂłaczem szczĂŞÂścia przytuliÂłam siĂŞ do Niego
- Tano-kun....jak dobrze , ¿e siê obudiz³eœ...tak sie ba³am ... - szetpa³¹m przez ³zy
-No tano wreszcie siê obudiz³eœ-Powiediz³¹am z uœmeicem Spojrza³am w okno zastanawiajac siê nad czymœ
=Tano siĂŞ obudziÂł...To dobrze...Ale dÂługa przed nim droga Jinchiruuki to najtrudniejsza droga ninja.A ja przez nia go poprowadze.=PomyÂślaÂłam
LeÂżaÂłem bez ruchu...nie mogÂłem siĂŞ ruszaĂŚ...moje ciaÂło jeszcze odczuwaÂło efekt strachu i transu.
-Minako-chan...dziĂŞkujĂŞ...-mówiÂłem cicho-To dziĂŞki Tobie...-uÂśmiechn¹³em siĂŞ na tyle,na ile mi pozwalaÂło moje ciaÂło.
PozostaÂłych obecnych nie sÂłyszaÂłem...i tak ledwo mogÂłem cokolwiek usÂłyszeĂŚ,bÂądÂź powiedzieĂŚ
yuko postaram siĂŞ zaÂłatwiĂŚ wsparcie SO i to nie twoja wina nie miaÂła byÂś szans z peinem ma rinnengan a do tego 6 ciaÂłmówiĂŞ juÂż normalnym gÂłosem
-Tano popad³ w ten trans,gdy pokaza³am mu mojego by³ego demona,przerazi³ go ten widok i jeszcze bardziej siê przerazi³ wygl¹dem swojego-Powiediz¹³am do Yugu
-Tano mam dla ciebie specjalny trening jak wyjdziesz ze szpitala-PowiedizaÂłam gÂłoÂśniej z uÂśmiechem
S³ysz¹c s³owa Tano-kun lekko siê uœmiechnê³am przez ³zy , jednak nie mog³am powstrzymaÌ ³ez szczêœcia. Przytulaj¹c sie do Niego p³aka³am mu w ramiê. Sciska³am go tak jakby jutra mia³o nie byÌ...albo raczej jakby Tano-kun mia³ odejœÌ
Coraz wiĂŞcej sÂłyszaÂłem i coraz wiĂŞcej widziaÂłem.UsÂłyszaÂłem takÂże sÂłowa Yuko-sensei.
Powoli i chwiejnie,podniosÂłem rĂŞkĂŞ,którÂą poÂłoÂżyÂłem na gÂłowie Minako-cgan najdelikatniej,jak mogÂłem.Zacz¹³em jÂą gÂłaskaĂŚ,aby siĂŞ uspokoiÂła.
ObróciÂłem gÂłowĂŞ w kierunku Yuko-sensei i coraz gÂłoÂśniej i pewniej,powiedziaÂłem:
-Zaraz wstanĂŞ i idziemy...-byÂłem bardzo zdeterminowany.Nie chciaÂłem,aby taka sytuacja siĂŞ powtórzyÂła.Nie chciaÂłem juÂż widzieĂŚ zmartwienia i pÂłaczu bliskich mi osób.To mnie zabijaÂło.
S³ysz¹c s³woa ch³opaka szybko siê od Niego oderwa³¹m patrz¹c na Niego czerwonymi od p³acuz oczami
- Nie ma mowy...nie ruszysz siĂŞ z ÂłóÂżka dopóki nei wyzdrowiejesz- odparÂłam stanowczo
-Siedzisz w ÂłóÂżku to narazie trening "cierpliwoÂści" i posÂłusznoÂści Sensei-PwoiedziaÂłam chytrym uÂśmeichem
-Nie pÂłacz...-wydukaÂłem,wyciÂągajÂąc rĂŞkĂŞ w kierunku Minako-chan.W koĂącu opadÂła na jej policzku-Nie pÂłacz...-powtórzyÂłem.
WidzÂąc,co siĂŞ tam dziaÂło,straciÂłem ochotĂŞ na trening,ale byÂłem szczĂŞÂśliwy.
W koĂącu byÂłem komuÂś na prawdĂŞ potrzebny i to samym swoim bytem.Nie mogÂłem tego wyraziĂŚ niczym...tylko oczy zdradzaÂły moje uczucia
=Tano trenowa³ sam...ale gdy teszta siê przy³¹czy³a dowiedzia³ siê dlaczego kage nie tylko z powodu misji z³¹czy³ shinobi w grupy=Pomyœla³am uœmeichaj¹c siê pod nosem
CzujÂąc jego dÂłoĂą na policzku , chwyciÂłam jÂą w swojÂą rĂŞkĂŞ przytulajaĂŚ do niej twarz. Tak bardzo siĂŞ o Niego baÂłam , czuÂłam jak serce mi bije jak oszalaÂłe. Nie interesowaÂło mnie to , Âże jest Jinchuuriki...to byÂło po prostu Tano-kun...chÂłopak dla którego jest zgodna poÂświĂŞciĂŚ Âżycie.
Tano jak siĂŞ czujesz
Ta chwila mogÂła trwaĂŚ wiecznie.PatrzyÂłem na Minako-chan Âłagodnie i dobrotliwie.
WiedziaÂłem,czego chciaÂłem.ChciaÂłem...byÂłem w stanie zrobiĂŚ dla Niej wszystko...Moje serce waliÂło,jakby Âświat siĂŞ koĂączyÂł.WaliÂło tak,bo wiedziaÂło do kogo chce naleÂżeĂŚ i byÂło z tego szczĂŞÂśliwe.
Ja natomiast chciaÂłem spĂŞdziĂŚ z Minako-chan resztĂŞ Âżycia.ChciaÂłem dzieliĂŚ z NiÂą moje radoÂści i Âżale...chciaÂłem,aby byÂła zawsze szczĂŞÂśliwa...nie waÂżne czy ze mnÂą...byleby ÂżyÂła kaÂżdÂą sekundÂą swojego Âżycia.Nie waÂżne,czy byÂło tam dla mnie miejsce...
-Minako-chan...kocham CiĂŞ...kocham CiĂŞ caÂłym swoim sercem...-powiedziaÂłem spokojnie...zresztÂą jeszcze nie byÂłem w stanie mówiĂŚ inaczej...
Poczu³am jeszcze mocniejsze bicie serca. Po s³owach Tano-kun w koùcu pozna³¹m swoje uczucia co do Niego. Spojrza³am na Niego oczami wype³nionymi radoœci¹. Pochyli³am siê nad ch³opakiem trochê niepewnie , tak , ¿e o ma³o co nie stykaliœmy siê nosami. Uœmiechnê³am siê delikatnie
- ...- nie mog³¹m nic poweidzieÌ...a mo¿e s³owa by³y po prostu zbêdne.
Delikatnie pocaÂłowaÂłam chÂłopaka w usta zamykajÂąc oczy.
wchodzi do sali
Jest tu mo¿e... patrzy na go³¹bki
o tu jesteÂście, nawet mnie o tym nie powiadomiliÂście, staÂłem jak ten gÂłupek na polanie! krzyczy na Tano i Minako
PociÂągnĂŞÂłam Michimoto i Yugu za sobÂą w strone wyjÂścia
-Michimoto masz wyczucie ==" -SzepneÂłam do niego
-Ok To my nie przeszkadzamy-PowiedizaÂłam i wyprowadizÂłam ich z pomieszczenia <NMN>
Tak! Teraz mnie bĂŞdziesz ciÂągaĂŚ! A nawet nie powiedziaÂłaÂś mi gdzie jesteÂście! Ale z ciebie Sensei... mówi do Yuko
ja znikam <NMM>
Nie widziaÂłem i nie sÂłyszaÂłem nic,poza ukochanÂą Minako...Zamkn¹³em oczy,odwzajemniajÂąc pocaÂłunek.Obj¹³em JÂą i caÂłowaÂł namiĂŞtnie.PO chwili przerwaÂłem i popatrzyÂłem siĂŞ Jej g³êboko w oczy.ChciaÂłem coÂś powiedzieĂŚ,ale nie mogÂłem znaleŸÌ odpowiednich sÂłów.Przez chwilĂŞ tak leÂżaÂłem,myÂślÂąc nad tym wszystkim...nie widzÂąc sensu w próbach powiedzenia czegoÂś,ponownie JÂą pocaÂłowaÂłem.
Odwzajemni³¹m delikatnei poca³unek , dotykajac policzka ch³opaka. Chcia³¹am aby ta chwila trwa³¹ wiecznie...aby nigdy siê neiskoùczy³a.Po chwili przerwa³¹m poca³unek. Szepnê³am mu do ucha
- Tano-kun...ja...ja...teÂż CiĂŞ kocham...
Dobra ja spadam,robi mi siê niedobrze, Yuko-Sensei nie musisz mnie ci¹gn¹Ì... Jakby co, powiadomcie mnie o treningu, lub misji, znajdziecie mnie w moim mieszkaniu w Konoha-Gakure wychodzi
Te sÂłowa byÂły dla niego,jak muzyka...odbijaÂły siĂŞ w moich uszach i nie chciaÂłem,aby kiedykolwiek przestaÂły.PocaÂłowaÂłem jÂą w czóÂłko.Nie chciaÂłem wiĂŞcej,bo i tak dostaÂłem duÂżo.Ta jedna chwila...tych kilka sÂłów zrekompensowaÂło mi tych 13 lat spĂŞdzonych w samotnoÂści,strachu i smutku.
PrzytuliÂłem jÂą czule i zacz¹³em gÂłaskaĂŚ po gÂłowie.Nie chciaÂłem nic mówiĂŚ...nie byÂło to ani konieczne,ani niezbĂŞdne...ta chwila byÂła magiczna...
WtuliÂłam sie w chÂłopaka zamykajÂąc oczy. Po 11 latach mogÂłam po raz kolejny poczuĂŚ bliskoœÌ bliskiej osoby. ByÂło to dla mnie coÂś niesamowitego. PoczuÂłam siĂŞ jak 5 letnio dziecko które bawiÂło siĂŞ razem z rodzicami i mÂłodszym bratem. Mimo tego , Âże tĂŞskniÂłam za nimi mia³¹m przy sobie teraz kolejnÂą bliskÂą mi osobĂŞ.
- Kocham CiĂŞ....nie pozwolĂŞ aby ktoÂś mi CiĂŞ odebraÂł - szepnĂŞÂłam zasypijajaĂŚ

[muszĂŞ lecieĂŚ]
-Nie martw siĂŞ...bĂŞdzie dobrze...juÂż zawsze bĂŞdziemy razem...-mówiÂłem cicho i spokojnie,wiedzÂąc,Âże dziewczyna zasypia.-Odpocznij...nie martw siĂŞ i odpocznij...-dodaÂłem,po czym zacz¹³em nuciĂŚ jak¹œ koÂłysankĂŞ,którÂą pamiĂŞtaÂłem z dzieciĂąstwa.NuciÂłem jÂą,gÂłaskajÂąc Minako po gÂłowie.
//Minako nie bĂŞdzie chyba do soboty i prosiÂła,Âżebym napisaÂł za niÂą //

Gdy nuciÂłem koÂłysankĂŞ, zauwaÂżyÂłem, Âże Minako-chan zasnĂŞÂła. PrzestaÂłem nuciĂŚ i leÂżaÂłem tak,gÂłaskajÂąc jÂą i patrzÂąc w okno. Po dÂłuÂższym czasie, stwierdziÂłem, Âże czujĂŞ siĂŞ juÂż Âświetnie, wiĂŞc wstaÂłem trzymajÂąc dziewczynĂŞ i wyszedÂłem z sali.

<NMN>(Nie Ma Nas)
PrzychodzĂŞ z naruto oddaje go medic nin którzy od razu zaczĂŞli go leczyĂŚ.....
sam zaÂś wychodzĂŞ z sali Âżeby im w tym nie przeszkadzaĂŚ

(NMM)