Willa Ino

MaÂła willa maÂłej Ino

< WchodzĂŞ do domku >

---

Ieyasu stan¹³ przed drzwiami ma³ej willi.
"Tu powinna byĂŚ... I dobrze. To Ramen naprawdĂŞ juÂż ostygÂło... ÂŻeby mnie tylko o to póÂźniej nie oskarÂżali, jak nie dostarczajÂą dokÂładnych adresów. "
ZapukaÂł do lakierowanych, eleganckich drzwi z bÂłyszczÂącÂą klamkÂą. ObejrzaÂł siĂŞ i spojrzaÂł jeszcze raz na ogród, który rozciÂągaÂł siĂŞ niedaleko stÂąd. Po chwili jednak znów skierowaÂł wzrok na drzwi. SchowaÂł kij za plecami i czekaÂł, aÂż ktoÂś otworzy.
Starsza sprzÂątaczka tam byÂła i czekaÂła na ramen caÂła zniecierpliwiona. ByÂła wÂściekÂła i wyrwaÂła caÂły koszyk po czym wysÂłaÂła CiĂŞ za drzwi. Chyba niestety musisz wracaĂŚ do Ichiraku i mu o tym powiedzieĂŚ , bo ta niemiÂła starsza pani zapÂłaciÂła za 2 porcje i nawet siĂŞ do ciebie nie odezwaÂła. MoÂżesz mieĂŚ kÂłopoty , ze daÂłeÂś siĂŞ tak wróciĂŚ , no i i tak straciÂłeÂś mnóstwo czasu.
Ch³opiec, widz¹c sprz¹taczkê, podbieg³ do niej mo¿liwie jak najszybciej, po czym wyci¹gn¹³ ostro¿nie koszyk z plecaka. Wygl¹da³a na bardzo zniecierpliwion¹.
-Spokojnie, po co ten poÂś...
W okamgnieniu wyrwaÂła mu caÂły koszyk i wyrzuciÂła go za drzwi, wciskajÂąc zapÂłatĂŞ za zaledwie dwie porcje. Ieyasu byÂł oszoÂłomiony i przez krótkÂą chwilĂŞ staÂł przed drzwiami z wybaÂłuszonymi oczami. Po chwili jednak zdumienie zastÂąpiÂła wÂściekÂłoœÌ.
"Tak, w Taki ludzie sÂą milsi... Ale jeÂśli nie proÂśbÂą, to kijem!"
OtworzyÂł z trzaskiem drzwi. Nie kryÂł juÂż swojego kija, opieraÂł siĂŞ o niego, idÂąc w kierunku sprzÂątaczki.
-Chyba pani czegoÂś zapomniaÂła - warkn¹³. - ProszĂŞ oddaĂŚ Ramen i wzi¹Ì tylko to, które pani zamawiaÂła. Chyba, Âże pani chce, Âżebym sam sobie je wzi¹³!
UderzyÂł kijem o podÂłogĂŞ.

---

UderzyÂłeÂś parĂŞ razy o drzwi i w koĂącu udaÂło Ci siĂŞ je wywarzajÂąc. Jednak sprzÂątaczki juÂż nie byÂło w centralnym pomieszczeniu, zostaÂł tu tylko koszyczek po ramenie. Nie byÂło Âżadnych Âśladów tej podstĂŞpnej sprzÂątaczki , nie byÂło tu teÂż wÂłaÂścicielki willi. Babcia caÂłkiem szybko musiaÂła biegaĂŚ i ukryÂła siĂŞ gdzieÂś w budynku , który doskonale znaÂła. Teraz musisz siĂŞ wysiliĂŚ i jej poszukaĂŚ , albo wróciĂŚ do Ichiraku i poinformowaĂŚ go o chamskiej klientce. Ciekawe czy bĂŞdzie zadowolony z zapÂłaty.
Ieyasu ciÂągle byÂł wÂściekÂły.
-Wy³aŸ, z³odziejko! - krzykn¹³, widz¹c sam koszyczek po Ramen.
PobiegÂł i zacz¹³ przeszukiwaĂŚ pomieszczenie... Tam gdzie byÂło kilka pomieszczeĂą "posyÂłaÂł" swój kij wydÂłuÂżajÂąc go tak Âże otwieraÂł nim tamte drzwi, drugie zaÂś otwieraÂł sam, aby nie traciĂŚ czasu.
Niestety twoje woÂłanie byÂło daremne i nic w ten sposób nie osiÂągn¹³eÂś , tylko zrobiÂłeÂś haÂłas. PrzeglÂądaÂłeÂś tak juÂż 3 pokój z rzĂŞdu i tam zastaÂłeÂś na Âśrodku pokoju pustÂą miseczkĂŞ po ramen i nic wiĂŞcej. LeÂżaÂła przy niej jakaÂś kartka , chyba informacja o tym jak znaleŸÌ starszÂą obywatelkĂŞ z Konohy. Niestety poza tymi poszlakami nie masz nic wiĂŞcej , a pokoi w tej willi jest peÂłno , wiĂŞc chyba musisz zaryzykowaĂŚ.
WidzÂąc pustÂą miseczkĂŞ, Ieyasu skrzywiÂł siĂŞ.
"ZjadÂła juÂż jedno. Na szczĂŞÂście zapÂłaciÂła za dwie, wiĂŞc jeÂśli jeszcze odda mi resztĂŞ poza jednÂą, bĂŞdzie dobrze... Tylko Âże moÂże juÂż byĂŚ w trakcie poÂżerania tych pozostaÂłych. "
Zobaczy³ kartkê obok miseczki, wiêc podszed³ do niej, chwyci³ i przeczyta³ treœÌ...
Podchodzisz i bierzesz karteczkĂŞ , nic siĂŞ nie dzieje , a napis gÂłosi jasno jedno sÂłowo:
GÂŁUPEK
Po tym jak to przeczytaÂłeÂś dostaÂłeÂś ataku zÂłoÂści , Âże jakaÂś stara baba kpi sobie z Ciebie i udaje , ze zostawia wskazówki , przy okazji CiĂŞ obraÂżajÂąc. W tym pokoju nic nie byÂło , jednak usÂłyszaÂłeÂś kroki na schodach , pewnie udaÂła siĂŞ an pierwsze piĂŞtro.
Ieyasu uniósÂł karteczkĂŞ i przeczytaÂł...
-COOOO?! - rykn¹³ na ca³e pomieszczenie ch³opiec. - Ty stara jêdzo, wredna wiedŸmo... Po¿a³ujesz tego!
RozdarÂł kartkĂŞ na mnóstwo kawaÂłków dr¿¹cymi z wÂściekÂłoÂści dÂłoĂąmi. ZÂłoœÌ rozsadzaÂła mu gÂłowĂŞ.
"GÂłupek! GÂłupek! Stara, wredna zÂłodziejka... PasoÂżyt jeden..."
Waln¹³ piĂŞÂściÂą w stóÂł, po czym roztarÂł dÂłoĂą, czujÂąc przenikliwy ból spowodowany tym uderzeniem i natychmiast pobiegÂł, chwyciwszy za kij. DziĂŞki kontroli drewna wytworzyÂł z tego kija jeszcze jeden, taki sam, po czym nieco wydÂłuÂżyÂł oba. PodparÂł siĂŞ na nich w ten sposób, Âże nogi wisiaÂły mu w powietrzu, po czym zacz¹³ z wielkim tempem odbijaĂŚ siĂŞ od nich, skaczÂąc w górĂŞ. W ten sposób poruszaÂł siĂŞ po willi. KaÂżde drzwi, jakie napotkaÂł, otwieraÂł silnym kopniakiem i sprawdzaÂł szybko.
ZwiedzaÂłeÂś tak willĂŞ i nic , jednak gdy otworzyÂłeÂś jedne drzwi pusta miska po ramenie wystrzeliÂła jak z procy i uderzyÂła ciĂŞ w twarz. SpadÂłeÂś ze swoich kijków i byÂłeÂś caÂły brudny na twarzy. Sos miaÂłeÂś na caÂłej twarzy co doprowadziÂło ciĂŞ doc czerwonoÂści. Automatycznie zdj¹³eÂś miskĂŞ i spostrzegÂłeÂś otwarty szyb wentylacyjny i stos krzeseÂł , na które ktoÂś wÂłaziÂł. ByÂły uÂłoÂżone w dziwny sposób , wiĂŞc twoja przeciwniczka to na 100% nie shinobi.
Ieyasu szedÂł willÂą, ciÂągle wÂściekÂły i z kijem w rĂŞku. ÂŚciskaÂł go tak mocno w maÂłej piÂąstce, Âże ten o maÂło nie pĂŞkaÂł. Pot spÂływaÂł po drewnie. OtwieraÂł kolejne drzwi mocnymi kopniakami, nie przejmujÂąc siĂŞ, czy wypadnÂą z zawiasów, czy nie. ByÂł zbytnio zdenerwowany.
Z³oœÌ wznosi³a siê coraz bardziej wraz z tym, ¿e za kolejnymi drzwiami nic nie by³o, a osi¹gnê³a szczyt, gdy przy otwieraniu innych pusta miska po Ramen uderzy³a ch³opca wprost w twarz.
Z poczÂątku oszoÂłomiony, odrzuciÂł natychmiast miskĂŞ na podÂłogĂŞ. Gniew wzrósÂł jeszcze bardziej, zwÂłaszcza Âże straciÂł równowagĂŞ, upuÂściÂł kijki i upadÂł. Sos zalewaÂł mu ca³¹ twarz. Natychmiast otarÂł jÂą w bluzkĂŞ i wstaÂł.
SpostrzegÂł otwarty szyb wentylacyjny. KtoÂś próbowaÂł do niego wejœÌ, ustawiwszy stos krzeseÂł. Ieyasu zobaczyÂł jednak, Âże byÂły uÂłoÂżone w bardzo dziwny, nieprawidÂłowy dla takich akcji sposób, wiĂŞc przeciwniczka nie byÂła na pewno shinobi.
ChÂłopiec natychmiast przetransformowaÂł oba swoje kije tak, Âże wydÂłuÂżone oplotÂły siĂŞ wokóÂł wspinajÂącego siĂŞ po krzeÂśle i unieruchomiÂły go, po czym zwaliÂły na ziemiĂŞ.
-No i co, wiedÂźmo?!
Z³oœÌ nie pozwala³a mu myœleÌ dog³êbniej nad swoimi dokonaniami.
Ona siĂŞ nie wspinaÂła , po prostu krzesÂła staÂły ( czyt. wspiĂŞÂła siĂŞ).
Nic nie zrobiÂłeÂś , tylko próbowaÂłeÂś zraniĂŚ powietrze co jest nie moÂżliwe. MoÂżna tylko stwierdziĂŚ , Âże straciÂłeÂś cenny czas i 3 miska ramen moÂże byĂŚ juÂż w brzuchu staruszki. [/quote]
WidzÂąc swój krytyczny b³¹d (heh, nie wiem jak to opisaĂŚ ) , chÂłopiec natychmiast pognaÂł ku krzesÂłom. Nie zamierzaÂł jednak siĂŞ po nich wspinaĂŚ, na kilka metrów przed szybem wydÂłuÂżyÂł kij tak, Âże wÂładowaÂł siĂŞ wprost do szybu, po czym skróciÂł go do normalnej postaci.
Po³o¿y³ siê na zimnym pod³o¿u szybu, po czym zacz¹³ czo³gaÌ, dysz¹c ciê¿ko.
"Jak ja jÂą dorwĂŞ..." - myÂślaÂł caÂły czas Ieyasu.
Idziesz tak tym szybem , a on strasznie piszczy. Chyba nie jest taki nowy jak reszta willi , albo ta stara jĂŞdza coÂś zrobiÂła. Powoli przesuwasz siĂŞ do przodu i ciÂągniesz za sobÂą swój kijek. W koĂącu widzisz ÂświatÂło , to chyba otwarte wejÂście. Ta babcia musiaÂła tĂŞdy przechodziĂŚ caÂłkiem niedawno , widaĂŚ jeszcze Âślady. WdepnĂŞÂła chyba w ramen i tu akurat zostawiÂła Âślad , albo moÂże u po prostu go zobaczyÂłeÂś. Musisz siĂŞ spieszyĂŚ , bo moÂże byĂŚ za póÂźno.
ChÂłopiec czoÂłgaÂł siĂŞ ciemnym, brudnym szybem. Strasznie piszczaÂł i skrzypiaÂł.
"Chyba jest ju¿ stary... Wydaje odg³osy, jakby zaraz mia³ siê zawaliÌ... Ale przecie¿ reszta willi jest ca³kiem nowa. To doœÌ dziwne, by tylko szyb by³ w takim stanie... Chyba ¿e ona coœ zrobi³a..."
Nagle Ieyasu zatrzyma³ siê. Wola³ podj¹Ì œrodki bezpieczeùstwa. Wykona³ pieczêci Kawarimi i na³o¿y³ je na siebie, po czym dopiero poczo³ga³ siê dalej. Nagle zauwa¿y³ œlady. Charakterystyczne œlady...
"Musia³a wdepn¹Ì w Ramen..."
Pokrzepiony odnalezieniem poszlaki chÂłopiec czoÂłgaÂł siĂŞ dalej, jeszcze szybciej, gotów jednak wykonaĂŚ z czymÂś Kawarimi, gdyby czyhaÂło niebezpieczeĂąstwo.
Dochodzisz do miejsca otworu w szybie , ÂświatÂło CiĂŞ oÂślepia. Jakby na to nie spojrzeĂŚ w szybie byÂło strasznie ciemno , a nie moÂżesz okreÂśliĂŚ ile tam byÂłeÂś. Po chwili zebraÂłeÂś siĂŞ i wyskoczyÂłeÂś z "rury". Dopiero wtedy zobaczyÂłeÂś , Âżre lusterko ustawione jest tak , by oÂślepiaÂło kaÂżdego wychodzÂącego z szybu. DostrzegÂłeÂś teÂż , Âże to pokój na poczÂątku willi. Drzwi na dwór byÂły otwarte RozejrzaÂłeÂś siĂŞ dookoÂła i na stole spostrzegÂłeÂś miskĂŞ ,ranem. Nie wiesz jednak czy peÂłnÂą , czy teÂż pustÂą.
Ieyasu w koĂącu dochodziÂł do koĂąca szybu.
"No, nareszcie... Argh, co to za ÂświatÂło?! "
Jego wzrok napotka³ strumieù bardzo jasnego, ra¿¹cego w oczy œwiat³a. Zamkn¹³ oczy, sapn¹wszy, jednak przypomnia³ sobie o tym, ¿e musi siê spieszyÌ i ruszy³ szybciej. Czo³ga³ siê w jak najwiêkszym tempie, w jakim umia³.
"A to jĂŞdza... Przez niÂą klienci nie dostanÂą Ramenu, jeÂśli siĂŞ nie pospieszĂŞ, a wtedy wina spadnie na mnie... Chytra wiedÂźma..."
WygramoliÂł siĂŞ z szybu, niezgrabnie upadajÂąc na podÂłogĂŞ. PozbieraÂł siĂŞ z ziemi i zauwaÂżyÂł coÂś dziwnego.
"Lusterko? HĂŞ?"
StaÂło tam lusterko, ustawione tak, Âże oÂślepiaÂło kaÂżdego wychodzÂącego z szybu.
"ChciaÂła mnie spowolniĂŚ... A wiĂŞc to tak! "
UformowaÂł ze swojego kija znów drugi kij, a z drugiego drewnianÂą czapkĂŞ z daszkiem. Wcisn¹³ jÂą na gÂłowĂŞ. ByÂła sztywna i niewygodna, ale daszek chroniÂł przed ÂświatÂłem. PobiegÂł ku wyjÂściu, sprawdziwszy wczeÂśniej zawartoœÌ miski le¿¹cej na stole.
Gdy podszedÂłeÂś do miski nagle rĂŞka z fotela przywaliÂła Ci w nos. OdszedÂłeÂś 3 kroki w tyÂł , a czapka spadÂła Ci z gÂłowy , krwawiÂłeÂś. UsiadÂłeÂś na ziemi i porzuciÂłeÂś kije , za to wczeÂśniej zobaczyÂłeÂś , Âże miska staÂła pusta. Fotel nagle obróciÂł siĂŞ do Ciebie i tam siedziaÂł starsza Yamanaka. SkomentowaÂła to paroma zdaniami:
-Eh dzieciaku zimne to ostatnie ramen byÂło , takie niesmaczne. Jak gÂłupek mnie goniÂłeÂś nie wiem po co , a ja Ci wywijaÂłam psikusy wszĂŞdzie. WpadÂłeÂś we wszystkie puÂłapki , jesteÂś taki sÂłaby. Ciekawe czy twój ojciec teÂż taki byÂł. SÂłaby , gÂłupi , narwany i niekonsekwentny. Teraz idÂź i powiedz Ichirakiemu o poraÂżce zanim bardziej Ci siĂŞ dostanie . . . - po tych sÂłowach wskazaÂła na drzwi i dziwnie milczaÂła
OszoÂłomiony chÂłopiec poczuÂł nagÂły ból w nosie, gdy przywaliÂła mu tam jakaÂś piêœÌ. Odruchowo odszedÂł trzy kroki w tyÂł, przyciskajÂąc dÂłonie do krwawiÂącego nosa. CzuÂł, jak dÂłonie stajÂą siĂŞ mokre od krwi. UsiadÂł na ziemi, upuszczajÂąc kije, jednak zd¹¿yÂł dostrzec, Âże miska... staÂła pusta.
Ogarnê³a go jeszcze wiêksza wœciek³oœÌ, gdy us³ysza³ s³owa sprz¹taczki.
-SÂłuchaj... starucho... - wysapaÂł zza zaciÂśniĂŞtych zĂŞbów. - Nikt... stÂąd... nie wyjdzie... dopóki... nie zapÂłacisz...
Po³o¿y³ obok siebie drewnian¹ czapkê i zacz¹³ j¹ transformowaÌ. Utworzy³ z niej ciasn¹, niewielk¹ kopu³ê, ledwo mieszcz¹c¹ ich obydwoje.
-...ZA TRZECI¡ PORCJÊ!
ChÂłopiec gwaÂłtownie wstaÂł.
-KopuÂła nie ma Âżadnych szparek. NiedÂługo zacznie nam brakowaĂŚ powietrza... Co Ty na to, staruszko?
Staruszka chwyci³a siê za ucho i przysadzi³a do tylnej czêœci kopu³y po czym rzuci³a jak¹œ dziwn¹ notkê na drugi koniec tej "miski". Œciana wybuch³a , a ona ci¹gn¹c Ciê za ucho wyprowadzi³a was (Ciebie i pana kija)przed willê. Powiedzia³a do Ciebie spokojnie :
-DziĂŞki za zabawĂŞ , a teraz juÂż zmykaj , masz tu kachnĂŞ - staruszka daÂła Ci forsy za jeszcze 2 porcje i popchnĂŞÂła CiĂŞ do przodu. Co jest sekretem jej siÂł i dlaczego teraz zapÂłaciÂła Tego nie wiesz , ale musisz szybko biec do zleceniodawcy. No i skÂąd ona zna taki jĂŞzyk
Ch³opiec wyrywa³ siê, gdy zosta³ chwycony za ucho, jednak nie uda³o mu siê uciec. Zdumiony patrzy³, jak starucha rzuca jak¹œ dziwaczn¹ notkê na koniec kopu³y. Kopu³a wybuch³a...
Ieyasu, kaszlÂąc w dymie, opieraÂł siĂŞ, ale sprzÂątaczka wywlokÂła go za ucho razem z kijem przez kolejne pomieszczenia, aÂż przed willĂŞ.
ZaczĂŞÂła mówiĂŚ. ChÂłopca zdumiaÂł jej ton gÂłosu : spokojny, opanowany, a sÂłowa jeszcze bardziej. ZapÂłaciÂła mu. W gÂłowie Ieyasu dwoiÂły i troiÂły siĂŞ pytania, ale wiedziaÂł, Âże musi szybko pobiec do zleceniodawcy. OdbiegÂł wiĂŞc z gÂłowÂą peÂłnÂą pytaĂą bez odpowiedzi i pieniĂŞdzmi w dÂłoniach. [NMM] .