Hala treningowa

Jest to doœÌ du¿y domek wygl¹daj¹cy na piêtrowy. WejœÌ do œrodka posiada cztery z ka¿dej strony œwiata i nie s¹ zbyt ma³e. Konstrukcja budynku wygl¹da na solidn¹ i w istocie jest bardzo mocna.

_____________________________________________________________
Dla tych którzy sÂą w Âśrodku:

Jest to gigantyczna sala to treningów w której moÂżna znaleŸÌ maÂłe bajorko, kamienne pole, las zwyczajny i bambusowy oraz 16 wysokich sÂłupów pozwalajÂących na walke na duÂżej wysokoÂści.

---

Otwieram jedne z wrót i czekam aÂż wszyscy przyjdÂą i zwracam siĂŞ do nich
- Oto jedna z lepszych sali treningowych w konoszy - uÂśmiechnoÂłem siĂŞ i powiedziaÂłem do jottosa - tutaj sprawdze umiejĂŞtnoÂści walki twoje i Kiby ale teraz czas na mojÂą walke.
MĂŞzczyzna spojrzaÂł na budynek- caÂłkiem niezÂły budyneczek, ale i tak sÂądzer Âże to gÂłupi pomysÂł ale dla alkocholu gotów jestem siĂŞ zabiĂŚ- powiedziaÂł i chyba mówiÂł na powaznie.
WszedÂł. - Hehe, jednÂą dorównujÂącÂą salĂŞ treningowÂą widziaÂłem tylko w siedzibie Mystic Hunters, jednak juÂż jej nie ma... - powiedziaÂł spoglÂądajÂąc na salĂŞ z szeroko otwartymi oczami.

---

Wchodze do Âśrodka sali która wyglÂąda jak maÂłe ruiny w Âśrodku wielkeigo lasu. WidaĂŚ tutaj kilka wysokich kolumn które pozwalaja na podniebnÂą walke ...
IdĂŞ g³êbej do sali po czym mówie do c¿³owieka z pustyni:
- Zaczynajmy - uÂśmiechnoÂłem siĂŞ jak zawsze przed swymi walkami.
Jounin wszedÂł za nime
- No to czas zaczÂą impreze- powiedziaÂł i ustawiÂł siĂŞ do walki stylem taijutsu- brak mi tu tylko ostrego Âłylku sake na adrenaline ale co tam
Stan¹³ na uboczu, tak aby byÌ bezpieczny. Chcia³ obejrzeÌ t¹ walkê.
UÂżywam MOKU HITOYA NO JUTSU by zwiÂązaĂŚ mego przeciwnika który nie da rady przy uÂżyciu zwykÂłych ciosów siĂŞ wydostaĂŚ.
- Nie dam ci siĂŞ tak Âłatwo- krzyknb¹³ i wyjaÂł zwój, drewno ma swój sÂłaby punkt a jest nim ogien!! PrzywoÂłanie- krzyknaÂł i powstaÂł k³¹b dymu..... z którego wyszÂła kukÂła.... o kszt¹³cie starca w starym ubraniu....
Casper ujrzawszy kukÂłe padÂł na ziemie.
- Pi..., pija ..., piajny..., pijany mistrz -powiedziaÂł zdziwiony - Ichisake ... to jednak ... - niedokoĂączyÂł i odwoÂłaÂł plÂącza.
- emmmm, to znaczy Âże wÂłasciciel tej kukÂły byÂł twoim.... przyjacielem- spytaÂł zaskoczony- emmm spadÂł z wodopadfu blisko doliny koĂąca??
- Podobnt gÂłos tyle Âże grubszy, ta sama marionetka, te same oczy, podobny charakter. Ichisake ... to naprawde ty ?! - krzycze do nie go - czemu nie powiedziaÂłeÂś od poczÂątku ... - widaĂŚ Âże Casper jest pewien.
- ile razy mam ci mówic ze nie wiem o kogo ci chodzi!! ÂŻyjesz przeszÂłoÂścia, c¿³owieku obudÂź siĂŞ, ten caÂły Ichisake umarl.!!!!- wydarÂł siĂŞ mĂŞÂżczyzna i spojrzaÂł na kukÂłe.
- Nie, jestem gÂłupi. KiedyÂś byÂłem maÂłym geninem ale teraz jestem Jouninem i potrafie poznaĂŚ twarz przyjaciela - mówie pewien siedzie po czym dodaje pytanie - czemu siĂŞ ukrywasz. WmiĂŞdzy czasie uÂżyÂłem MOKUTON NO JUTSU i zdjeÂłem chuste Ichisakiemu.
Ichisake widz¹c co siê œwiêci odskoczy³ zdlaa od zasiêgu roœlinny- Jui kuen teraz- wyda³ rozkaz manewruj¹c palcami by kuk³a zaatakowa³¹ m³odego senju
Wyjmuje kunai i rzuca w kukÂłe a do kÂładnie w jej gÂłowe. przypadkowo rozsypaÂło siĂŞ pare ziarenek
- Nigdy nie mieliÂśmy okazji z sobÂą walczyĂŚ albo nam musieli przeszkadzaĂŚ - uÂśmiechneÂłem siĂŞ skaczÂąc gdzieÂś g³êboko w drzewa. (pamiĂŞtaj iÂż jesteÂśmy w budynku i spalenie lasu równa siĂŞ z naszym spaleniem)
- nigdy nie walczlismyt bo nigdy cie nie widzia³erm.- krzykn¹³ i poci¹gna³ kuk³e by unikne³a kunai- szlag by trafi³ ma dobry teren do walki, ale ja te¿ mam pare sztuzek w zanadrzu.....
Ichisake nie widzi Caspra który w ukryciu skoĂączyÂł serie pieczĂŞci.
Nagle miĂŞdzy ciuchami marionetki z niewiadomego powodu roÂśnie bardzo szybko roÂślina obwiÂązujÂąc ja tak by niemogÂła zadaĂŚ ataku.
- Jedne ziarnko a potrafi tyle zrobiĂŚ. ByÂło razem z kunaiem- gÂłos powiedziaÂł z prawej strony walczÂącego.
- jedno sÂłowo moÂże ciĂŞ wydaĂŚ- wykonaÂł ruch palcami by kukÂła spaliÂła wiezy a sam rzucil kunai w stronĂŞ odgÂłosu, chwyciÂł za butelke i wÂźiÂą z niej g³êboki Âłyk- ach..... staÂłes siĂŞ silniejszy niÂż wczesniej ale cóÂż........ co mi tam raz siĂŞ zyje..... masz mnie, zadowolony, po tych latach znalazÂłeÂś mnie i co ty na to??
Butelka z sake zbi³ kunai z twojej lewej a drugi zaœ œcia³ linki s³u¿¹ce do kontroli marionetki a przed ciebie wycieg³ w troche innym stroju Casper
- Niie odróÂżniÂłes klona od prawdziwego przyjaciela ?! - powiedziaÂł zdegustowany przygotowujÂąc pieczĂŞcie.
- jestem piany!! - krzyknaÂł i przywróciÂł kontorole nad kuk³¹ i rzuciÂł jÂą w stronĂŞ przyjaciela- as teraz czas by ci pokazac potega pijanych bogów- krzykn¹³ manewujÂąc kukieÂłka do zmiany formy- potĂŞzne wybicie nug
- Koniec tej zabawy - powiedzia³ g³os za Ichisake koùcz¹c pieczêcie i zamykaj¹c go w kopule. Nitki czakry s³u¿¹ce do kontroli kuk³y zosta³y przeciête. Miszt Jottosa odwo³al swojego klona i usiad³ na pu³apce.
- Nigdy nie miaÂłeÂś umiejĂŞtnoÂści pozwalajacej ci uciec z puÂłapek które niepozwalajÂą ci kontroli nad twymi kukÂłami.
- sZlag by trafiÂł, Âże tesz ta hala to przeklety las, no cóz wygraÂłeÂś a teraz odwoÂłaj te posÂłone..... ale niewybacze ci tego Âże ZbiÂłes mÂą butelkĂŞ!!- wykrzyczaÂł
Casper otworzyÂł kopuÂłe i stan¹³ przed Ichisake patrzÂąc na niego uÂśmiechniĂŞty cieszÂąc siĂŞ iÂż wygraÂł z nim ale szczególnie Âże zobaczyÂł przyjaciela z dawnych lat i rzuciÂł siĂŞ na niego robiÂąc mu czochraĂąca na gÂłwoei
- Trzeba byÂło powiedzieĂŚ od razu - po czym zeszÂłem z niego i powiedziaÂłem - masz ochote na Sake Ichisake ?
- Nie gadaj mi tu i nie wzruszaj siê, prze¿yt³em ale zap³aciem za to cdene, a co do sake, bardzo chêtnie- powiedzia³ i spojrz¹³ na zniszczon¹ butelkê- ale wisisz mi nowa butlê
- Ale znalazÂłeÂś siĂŞ - powiedziaÂł uÂśmiechniĂŞty ÂładÂąc rĂŞke na ramieniu jottosa i prowadzÂąc go do salonu - teÂż chcesz siĂŞ napiĂŚ czegoÂś ? <nmm>
<NMM>
Wchodzi do Âśrodka i staje przed pierwszymi drzwiami nad którymi pisze "I". Jednak Casper ich nie otworzyÂł czeka na reszte.

< ja bĂŞde sĂŞdziÂą/mg tej walki>
przysÂłem!
Wchodzi i rozglÂąda siĂŞ.
- WiĂŞc ty tutaj zostaĂą do czasu kiedy nie otworzÂą siĂŞ drzwi. JeÂśli sam je otworzysz od razu zostaniesz przegranym. - powiedziaÂł uÂśmiechniĂŞty mówiÂąc po chwili do jottosa - a ty chodÂź ze mnÂą na drugÂą strone budynku.
Idzie ...
PoszedÂł za Casprem.
<czeka w tym wÂłaÂśnie miejscu o którym mówiÂł Casper>
- DoszliÂśmy, a teraz czekaj - powiedziaÂłem wskakujÂąc na budynek.

Po kilku sekundach otworzyÂły siĂŞ drzwi przed obydwoma uczniami.

Jottos widzisz przed sobÂą gĂŞstwine zieleni ...
Kiba widzisz przed sobÂą las.
to teraz o co chodzi?
Wychodzi na arenĂŞ w krzaki. * A niech to, nie lubiĂŞ takich terenów!* Idzie ostroÂżnie. Po chwili wykonuje Kage Bunshin no Jutsu - 5 klonów które siĂŞ rozdzielajÂą w poszukiwaniu Kiby. Ja zostajĂŞ z tyÂłu.
co tu jest? Juujin Bunshin! Gatsuuga <ja i mój psi klon niszczymy wszystko co moÂżemy>
Jeden z klonów zauwaÂżyÂł spadajÂące drzewa i usÂłyszaÂł haÂłasy. ZawiadomiÂł resztĂŞ i razem poruszali siĂŞ w tamtÂą stronĂŞ, lecz ostroÂżnie, lekko przykucniĂŞci.
Kiba:
Widzisz jak koÂło ciebie staje twój mistrz tyle Âże troche inne barwĂŞ stroju ma. SpojrzaÂł na ciebie i wskazaÂł na wejÂście do hali.
- IdÂź do Âśrodka i pokonaj Jot'a.

Jottos:
Twoje klony chwilowo niczego nie znalaz³y jedynie jak¹œ czêœÌ ziemi wygl¹daj¹cej na pustynie, jakieœ bajorko, dalsz¹ gêstwine oraz jakieœ ruiny.
Jottos anulowaÂł jednego klona aby dowiedzieĂŚ siĂŞ co siĂŞ dzieje. Sam wykonaÂł Gakure no Jutsu i niewidzialny poszedÂł za klonami majÂąc na celu zajĂŞcie miejsca w ruinach. Klony dalej ostroÂżnie szukaÂły czegoÂś podejrzanego.
<zauwaÂża Jottosa> to on! Gatsuuga! <atakuje Jottosa, lecz to byÂł klon wiĂŞc koncentruje zapach w nosie i moÂże znaleŸÌ Jottosa> dziwne... kilka Jottosów... muszĂŞ zniszczyĂŚ kaÂżdego! Gatsuuga!

Dodane po 2 minutach:

<niszczy kaÂżdego Jottosa i kaÂżdy z nich byÂł klonem ale za pomocÂą nosa dowiedziaÂł siĂŞ Âże go nie widzi ale za pomocÂą nosa zniszczy go> jest gdzieÂś tam prawdziwy Jottos <powiedziaÂł po czym uÂżyÂł Gatsuuga i kieruje siĂŞ w stronĂŞ Niewidzialnego Jottosa>
Prawdziwy (niewidzialny) Jottos dowiedziaÂł siĂŞ co siĂŞ dzieje gdy jego klon znikÂł. PobiegÂł w tamtÂą stronĂŞ. Jeden z klonów OdskoczyÂł i schowaÂł siĂŞ za ruinami. Prawdziwy Jottos zobaczyÂł szarÂżujÂącego KibĂŞ i pobiegÂł szybko teÂż za ruiny aby go nie zauwaÂżyÂł. Klon rzuciÂł w niego 2 shurikeny, a prawdziwy Jottos zacz¹³ wykonywaĂŚ pieczĂŞcie.
Juujin Bunshin! Gatsuuga! <Kiba i jego psi klon zaczeli wszystko niszczyĂŚ>
Jottos skoĂączyÂł wykonywaĂŚ pieczĂŞci. - Raigeki no Yori! - powiedziaÂł po czym jego ciaÂło pokryÂło siĂŞ zbrojÂą z piorunów.
- Spróbuj mnie zaatakowaĂŚ! - krzykn¹³ do Kiby, a jego 2 pozostaÂłe klony rzuciÂły w niego salwĂŞ shurikenów.
<Kiba i Akamaru unikajÂą shurikeny i rzucili 10 shurikenów w Jottosa (5x shuriken Kiba, 5x shuriken Akamaru)>
Jottos uskoczyÂł przed 5, kolejne 4 zablokowaÂł kunaiem, jednak jeden zraniÂł go w ramiĂŞ. *Kuso!* - rzuciÂł w myÂślach, po czym zrobiÂł kilka pieczĂŞci i uformowaÂł kulĂŞ z piorunów, którÂą wyrzuciÂł z ogromnÂą prĂŞdkoÂściÂą w przeciwników - Raikyuu! - krzykn¹³, po czym wskoczyÂł na najwyÂższy punkt w ruinach, dalej w Âświetlistej zbroi. Znów wykonywaÂł jakieÂś pieczĂŞcie.
<unikajÂą jak najlepiej kulĂŞ ale Akamaru lekko zraniÂło mu ramiĂŞ po czym siĂŞ odmieniÂł> Akamaru! Gatsuuga!

Dodane po 3 minutach:

<myÂśl Kiby: muszĂŞ siĂŞ poddaĂŚ albo zginĂŞ ale wtedy nie dostanĂŞ alkoholu... cóÂż poddam siĂŞ> HEJ BIAÂŁO-WÂŁOSY i CZERWONO-OCZY! PODDAJÊ SIÊ!
Jottos przewidziaÂł Âże znów spróbuje go zaatakowaĂŚ. Gdy Kiba uderzyÂł w Jottosa, ten zmieniÂł siĂŞ w kÂłodĂŞ drewna, a prawdziwy Jottos zjawiÂł siĂŞ za Akamaru i od razu go dotkn¹³ (w elektrycznej zbroi), wiedzÂąc Âże dÂłuÂżej tam czekajÂąc pies moÂże go wyczuĂŚ. Akamaru padÂł na ziemiĂŞ sparaliÂżowany, jednak wszystko z nim byÂło w porzÂądku.
poddajê siê ty idioto! <z jak¹œ ³atwoœci¹ uderzam Jottosa piêœci¹ miêdzy Oczy>
Jottos nie zd¹¿y³ zatrzymaÌ siê przed atakiem gdy Kiba do niego krzykn¹³.
- Sorki za Aka... Za chwilĂŞ powinien siĂŞ obudziĂŚ... - powiedziaÂł zmieszany dezaktywujÂąc zbrojĂŞ.
za akatsuki?

Dodane po 1 minutach:

ja spadam do szpitala i do weterynarza! <NMM>
- Za Akamaru, wszystko z nim w porzÂądku, za chwilĂŞ siĂŞ obudzi. - Gdy jeszcze nie skoĂączyÂł mówiĂŚ Akamaru otworzyÂł oczy i zacz¹³ wstawaĂŚ.
- Widzisz? Wszystko OK. - powiedzia³ i uœmiechn¹³ siê.

Dodane po 2 minutach:

- Nie odchodŸ, przepraszam! - krzykn¹³ i pobieg³ za nim.
<NMM>
Kieruje siĂŞ za resza lekko zdenerwowany sytuacjÂą. <nmm>
PrzychodzĂŞ do sali wchodzÂą jednymi z czterech drzwi. Wchodze do Âśrodka rozglÂądam siĂŞ czekajÂąc na caspra.
Do Âśrodka tymi samymi wrotami wchodzi Casper z swym wielkim uÂśmiechem na twarzy. SpojrzaÂł na ciebie po czym powiedziaÂł.
- Pokonaj mnie uÂżywajÂąc kaÂżdej ze swych technik - mówiÂąc to odsmkoczyÂł nie co i zacz¹³ wykonywaĂŚ pieczĂŞcie.
UÂżywam szybko techniki Kage Bushin no Jutsu. I atakuje szybko 5 klonami caspra a ja osobiÂście wykonuje znaki i przygotowuje sie do jutsu Fuusaji.
Casper wykorzystuje jutsu wody o nazwie Suishuu Gorugon by stworzyĂŚ wodnego wĂŞÂża atakujÂącego kaÂżdego z przywoÂłanych klonów Rado. Pierwszego poÂłyka inne jedynie atakuje ostrymi zĂŞbiskami.
Gdy zauwaÂżyÂłem uÂżywanie pieczĂŞci przez mego ucznia takÂże zaczoÂłem robiĂŚ to co on jednak robiÂąc inne znaki.
WidziaÂłem jak wodny smok niszczy moje klony. Szybko skoĂączyÂłem wykonywane znaki i z caÂłym impetem zaatakowaÂłem caspra.
Z ziemi przed Casprem wyros³¹ wysoka drewniana Âściana która ochroniÂła go przed atakiem swego ucznia. Gdy cios siĂŞ skoĂączyÂł casper usiadÂł na drewnianym klocku i uÂśmiechnaÂł siĂŞ do swego ucznia.
- Tylko na tyle cie staĂŚ ?! - poweidziaÂł lekko zdenerwowany - Jak wspominaÂłem jestem doskonaÂły w defensywie.
''DoskonaÂły w ofensywie? Tak? To ciekawe jaki jesteÂś w defensywie? - powiedziaÂłem. Odrazu ruszyÂłem prosto na caspra. PostanowiÂłem walczyĂŚ z nim taijutsu.
- Nigdy nie byÂłem najlepszy w walce w zwarciu - oÂświadczyÂłem wyciagajÂąc w jego strone dÂłoĂą z której wypadÂło piĂŞĂŚ drewnianych kunai które przeszkodzÂą Rado szybko zbliÂżyĂŚ siĂŞ do swego sensei'a
Rado szybko unika drewnianych kunai i dalej zbliÂża siĂŞ do caspra.
Casper zrobiÂł kilka pieczĂŞci i przygotowaÂł siĂŞ do zrobienia jutsu kiedy to jego uczeĂą bĂŞdzie blisko niego.
Dalej œmia³o atakuje caspra ale zachowuj¹c wiêksz¹ ostro¿noœÌ.
Casper przygotowuje siê do pierwszego ciosu Rado (napisz dok³¹dnie ci robisz ).
Próbuje trafiĂŚ caspra ciosem rĂŞki w brzuch.
Z brzucha caspra wychodzi drewniany maÂły pal z zaostrzonÂą koĂącówkÂą w którÂą z du¿¹ si³¹ udeÂżyĂŚ Rado kaleczÂąc sobie rĂŞke. Casper odskoczyÂł znów od swego ucznia i tworzy nastĂŞpne pieczĂŞcie.
Dalej atakuje z zaciekÂłoÂściÂą caspra próbujÂąc trafiĂŚ go ciosem nogÂą.
W miejscu gdzie Rado chciaÂł udeÂżyĂŚ swym kopniĂŞciem stworzyÂła siĂŞ drewniana rĂŞka chwytajÂąca jego koĂączyne. Casper teraz znów wykonuje nastĂŞpne pieczĂŞcie by zaatakowac swego ucznia który nie moÂże wyj¹Ì swÂą noge z potrzasku.
Atakuje caspra rĂŞkÂą prosto w twarz.
Z Piersi Caspra wyros³¹ nastĂŞpna rĂŞka chwytajÂąca jednÂą rĂŞke Rodo. Casper jednak znów zacz¹³ tworzyĂŚ nastĂŞpne pieczĂŞcie.
Próbuje sie uwolniĂŚ z tej puÂłapki. Szybko próbuje zaatakowaĂŚ caspra nogÂą w kolano.
RĂŞce które trzymaÂły Rado nagle puÂściÂły a on sam lekko siĂŞ zachwiaÂł na nogach i nie zd¹¿yÂł wykonaĂŚ cisou na Casprze który jeszcze szybciej odskoczyÂł i skoĂączyÂł wykonywaĂŚ pieczĂŞcie a na koĂącu wypowiedziaÂł "Moku Jouheki ".
WokóÂł ciebie stworzyÂła siĂŞ drewniana mocna kopuÂła ale nic wiĂŞcej nie wiesz gdyÂż jest tutaj ciemno i czuĂŚ wilgoĂŚ ...
Teraz czas zaskoczyĂŚ caspra. Nagle wyskakujÂą dwa ukryte klony. Jeden z nich atakuje bezpoÂśrednio caspra a drugi próbuje mnie uwolniĂŚ z puÂłapki.
- Dobre zagranie ale bez potrzebne - casper spojrza³ siê na ukrytego klona i odskoczy³ od niego a przy urzyciu Moku Hada no Jutsu pierwszy klon zosta³ trafiony bardzo mocno ga³êzi¹ przez co znikn¹³ a inny jeszcze przebity korzeniami.
//moÂżesz mi napisaĂŚ jak wyglÂąda wiĂŞzienie w którym mnie zamkn¹³eÂś//
Dalej próbuje sie wydostaĂŚ.
Rado jest uwiĂŞziuony w duÂżej drewnianej kopule która nie daje mu wiele miejsca do manewrów. Jej okrÂągÂłe grube Âściany nie pozwalajÂą dostaĂŚ siĂŞ przez nie powietrzu i ÂświatÂłu.
''Chcesz Âżebym siĂŞ tu udusiÂł?'' - woÂłam do caspra. Po czym zaczynam wykopywaĂŚ swoje wyjÂście.
- Wystarczy siĂŞ poddaĂŚ - powiedziaÂł casper czekajÂąc na sÂłowa Rado.
Po jakimÂś czasie dokopaÂłeÂś siĂŞ do grubych i mniejszych korzeni które pochodzÂą od drzew i róÂżnej roÂślinnoÂści która roÂśnie w sali treningowej.
Dalej kopie, wyciÂągam kunai i niszcze korzenie. W koĂącu mi siĂŞ udaje. Próbuje siĂŞ szybko wydostaĂŚ.
Coraz bardziej braknie ci powietrza ale przy u¿yciu kunaia zniszczy³eœ wiêkszoœÌ korzeni i zosta³a przed tob¹ wolna droga ucieczki przez czyst¹ ziemiê.
Szybko siĂŞ przekopuje i wychodze. Natychmiast biore kilka wdechów powietrza. SpoglÂądam na caspra.
Nie widzisz go chwilowo i gdy odwróciÂłeÂś gÂłowĂŞ zobaczyÂłeÂś jak próbuje udeÂżyĂŚ ciĂŞ nogÂą w twarz stojÂąc na drewnianej kopule.
Szybko robie unik kucajÂąc, zaraz po tym staje na rĂŞkach wybijam siĂŞ i atakuje caspra seriÂą kopniĂŞĂŚ.
OdbiÂłeÂś siĂŞ i rzuciÂłeÂś siĂŞ z seriÂą kopniĂŞĂŚ na caspra który zmieniÂł siĂŞ w Kawarami zostaÂłeÂś trafiony w nogi dwoma kunaiami przez co nie moÂżesz teraz dobrze chodziĂŚ. Twój sensei jest kilkanaÂście kroków od ciebie.
Szybko wukonuje znaki i atakuje nauczyciela technikÂą Kamaitachi No Jutsu.
Caspra powtórzyÂł starÂą sztuczkĂŞ z drewnianym blokiem który osÂłoniÂł go przed atakiem. Jednak przy uÂżyciu tego jutsu Rado zniszczyÂł osÂłone swego nauczyciela widzÂąc go juÂż nie tak daleko od siebie.
Od razu powtórzyÂłem szybko to jutsu w nadziei Âże w koĂącu dostane swoje 'przeciwnika.'.
Casper tym razem zostaÂł trafiony i rozpadÂł siĂŞ na kilka maÂłych drewnianych kawaÂłków. Za tobÂą znalazÂł siĂŞ twój sensei jednak ma troche innÂą barwe stroju. SpojrzaÂł na ciebie z uÂśmiechem i powiedziaÂł:
- Kiba nie pokonaÂł mojego klona - po czym dodaÂłem - wygraÂłeÂś pierwszy sprawdÂźian.
Pierwszy sprawdzian? Co chciaÂłeÂś sprawdziĂŚ?
-Czy jesteœ wstanie pokonaÌ mojego klona - uœmiechn¹³ siê po czym powiedzia³ - zosta³y ci dwa sprawdziany ...
Jeszcze dwa? A jakie?
- Musze sprawdziĂŚ jak walczysz z dwoma innymi czÂłonkami naszej druÂżyny - uÂśmiechnaÂł siĂŞ zÂłoÂśliwie po czym udaÂł siĂŞ do wyjÂścia z sali treningowej.
Wyszed³em zaraz za casprem i uda³em siê do siebie by odpocz¹Ì.
Usa³em siê szybkim krokiem do salonu by tam siê po³o¿yÌ i odpocz¹Ì <nmm>
Przychodze do salono, siadam sobie. Pytam siĂŞ caspra - ''jak majÂą wyglÂądaĂŚ moje sprawdziany? chodzi kiedy i gdzie?''
-Dowiesz siê w swoim czasie o nastêpnych treningach - poweidz³¹ ( odpisuj ju¿ w salonie)
Dobrze. Przynajmniej bĂŞde miaÂł czas na treningi i nauke jutsu.
Ja wychodzĂŞ jak coÂś - uÂśmiechnoÂłem siĂŞ znikajÂąc <nmm>
PodszedÂł do pierwsych wrót i oparÂł siĂŞ rekÂą o ÂścianĂŞ czekajÂąc na swoich uczniów.
Podchodze i staje obok caspra.
Rafichi wszedÂł do sali. ZauwaÂżyÂł swojego senseja i podszedÂł do niego.
- Oto moja genialna sala - uÂśmiechn¹³ siĂŞ do siebie - chcem zobaczyĂŚ jak ze sobÂą wspóÂłpracujecie.
PowiedziaÂł wchodzÂądÂź do Âśrodka i stajÂąc przy jednym z drzew. JednÂą z rÂąk poÂłoÂżyÂł na drzewie jakby próbowaÂł je pocieszyĂŚ jednak zaraz siĂŞ odwróciÂł do nich.
- Macie mnie zaatakowaÌ ... walka ma byÌ na powa¿nie ! - krzykn¹³ po czym doda³ wskakuj¹c w krzaki - nikt nie mo¿e wyjœÌ z hali.

Meisai Gakure no jutsu zostaÂło uÂżyte przez caspra gdy ten znikn¹³ w krzakach. Teraz staÂł spokojnie przy jednym z krzaków zlewajÂąc siĂŞ z otoczeniem.

// Jako MG bĂŞde przy okazji sĂŞdziowaĂŚ tÂą walke a ja jestem osobÂą sprawiedliwÂą ... ale jeÂśli chcecie kogoÂś innego to powiedÂźcie. I pamiĂŞtajcie Âże nie moÂżecie robiĂŚ czegoÂś co jest nie moÂżliwe ... //
UÂżywa Bushin no jutsu i razem z klonami szuka caspra gdy juÂż do znajdzie 1 z klonów próbuje go zaatakowaĂŚ od przodu a on atakuje go kunajem od tyÂłu
Stoje i rozglÂądam siĂŞ po krzakach gdzie casper mógÂł siĂŞ schowaĂŚ.
Rafichi wreszcie znalazÂł Caspra i zaatakowaÂł go w plecy gdy klon który odnalazÂł go zostaÂł przebity przez drewniany koÂłek wyrastajÂący z ziemi. Gdy chÂłopak zaatakowaÂł tego kunaime ten okazaÂł siĂŞ drewnianÂą kuk³¹. Prawdziwy sensei zaÂś znalazÂł siĂŞ na szczycie pewnego kamiennego sÂłupa który pozwala na dobry widok.
Atakuje prawdziwego caspra technikÂą kamaitachi no jutsu.
Rafichi uÂżywa techniki Kaze no Yaiba i wymierza jÂą w kierunku prawdziwego Caspra
- Mokuton no jutsu - Casper wypowiedziaÂł te sÂłowa po krótkiej sekfencji znaków i wokóÂł niego stworzyÂł siĂŞ wysoki mocny drewniany mur który ochroniÂł go przed atakami swoich uczniów jednak zaostaÂł uszkodzony przez co stworzyÂły siĂŞ dwie wielie dziury w nim. Casper znów powturzyÂł tÂą sekwencie i sÂłowa po czym wbiÂł rĂŞce w ziemi. Gdy uczniowie juÂż przygotowywali siĂŞ do walki z ziemi bardzo szybko zÂłapaÂły ich drewniane dÂługie rĂŞce z doœÌ mocnego drewna dĂŞbowego.
UÂżywam tatsumaki no jutsu prosto na caspra.
Rafichi rzuca w strone Caspra 2 shurikeny a tuÂż po tym atakuje go znów Kaze no Yaiba które ma go udeÂżyĂŚ jak bĂŞdzie zajĂŞty odparciem shurikenów
//musze zaznaczyĂŚ Âże znów jadĂŞ do internatu; bĂŞdĂŞ obecny w nastĂŞpny weekend wiĂŞc walka siĂŞ przeciÂągnie//
Drewniane rĂŞce które juÂż obwineÂły siĂŞ wokóÂł Rafichiego po jego rzucie obwiÂązaÂły go nie zezwalajÂąc na jaki kolwiek ruch. Nawet ciĂŞzko mu siĂŞ oddycha. WiĂŞc nie mógÂł wykonaĂŚ machniĂŞcia rĂŞkÂą i zaatakowaĂŚ Caspra.
Tornado trafiÂło w drewnianÂą kukÂłe gdyÂż Casper uÂżyÂł Mokuton kawarimi i teraz staÂł niegaleko Rado uÂżywajÂąc na nim drewnianej kopuÂły ... Moku Joukei.
ChcÂąc uratowaĂŚ czÂłonków nowej druÂżyny Atsuko korzystaj¹Ì z nieuwagi swojego Sensei uzyl -Hai seki Shou- po czym w kierunku caspra zaczeÂła sie unosic ogromna chmura gorÂącego pyÂłu ,zajmowaÂła prawie ca³¹ salĂŞ . Po zakonczeniu tego procesu pochÂłaniajÂąc wiekszoœÌ sali w k³êbach ognia.
Casper byÂł bardzo sprytny i wykonaÂł szybko kilka pieczĂŞci po czym sale rozdzieliÂł na dwie poÂłowy. W jhednej byÂł on z Rado i Rafichim zaÂś w drugiej czĂŞÂści byÂł Atsuko razem z dymem po czym ten Âże popiuÂł zacz¹³ wybuchaĂŚ juÂż prawie pochÂłopn¹³ chÂłopaka w ogniu. Casper zaÂś przygotowaÂł siĂŞ do nastĂŞpnego ataku swoich uczniów.
Atsuko przed atakiem na sensei uzyÂł techniki -kage bunshin- stworzyÂł klona i nim zaatakowaÂł caspra . prawdziwy Atsuko staÂł na wysokim palu wbitym w ziemie sluÂżacym do walki w powietrzu.
UwiĂŞziony w kopule mówie do siebie "No nie. Znów siedze w tym drewnianym dziadostwie." po czy wyciÂągam kunaia i zaczynam przedzieraĂŚ siĂŞ przez Âściane.
podobnie jak radu uÂżywa kunai do wydostania siĂŞ z puÂłapki caspra
Casper znów zacz¹³ tworzyĂŚ pieczĂŞcie i znów wykrzykn¹³ sÂłowa "Mouton no jutsu" I drewniana kopuÂła jak i drewniane rĂŞce zostaÂły najeÂżone kolcami. Przez to Rafichi jak i Rado zostali mocno poranieni przed wysdostaniem siĂŞ z swoich puÂłapek. Najgorsze jest to iÂż wszystko co zniszczyli kunaiami siĂŞ zrosÂło.
Casper nie rzesszkadzaÂł juÂż sobie i tylko wyj¹³ swój miecz i skoczyÂł na jeden z kamiennych sÂłupów sÂłu¿¹cych do walki w powietrzy.
- Zaczynamy ? - wyglÂądaÂł na znudzonego.
Atsuko siê uœmiechn¹³ i szepn¹³ -Zaczynamy-
NatĂŞpnie wyj¹³ swoj miecz krote, który ma w sobie ognista chakre, poczym wykonaÂł Gokayu no Jutsu w strone Caspra . Kula ognia objĂŞÂła swoim raÂżeniem Caspra .

z podwojona moca gdzys Atsuko jest chuninem

(2x tyle> )http://pl.youtube.com/watch?v=CIav4lnPilw
M.ówie "Dobra. To zaczynamy zabawe." wypowiadajÂąc te sÂłowa wykonuje pieczĂŞĂŚ. Wtedy Wszyscy na sali czuwajÂą ze coÂś nie tak jest z ich otoczeniem.
Casper niezainteresowa³ siê Rado gdy¿ by³ zbyt zajêty walk¹ z Atsuko. Wykona³ bardzo szybko pieczêci po czym wykrzykn¹³ :
- Sujinheki
Gdy ogieĂą byÂł juÂż w pobliÂżu z ziemi bardzo szybko wystrzliÂła woda tworzÂąc ÂścianĂŞ. OchroniÂła Caspra przed tym atakiem jednakÂże wasz sensei nie przestaÂł na tym i wÂłaÂśnie przed chwilÂą skoĂączyÂł robiĂŚ nastepne pieczĂŞcie
- Suishuu Gorugon - po wypowiedzeniu tych sÂłów z koĂącówki Âściany której wiĂŞkszoœÌ wyparowaÂła wyszedÂł wielki wodny w¹¿ gdyÂż zostaÂł uÂżyty w po³¹czeniu z innym jutsu. Ta istota Suiton pomkneÂła bardzo szybko ku Atsuko i zaatakowaÂła go swymi ostrymi jak brzytwa zĂŞbiskami.
Atsuko nie martwól siĂŞ jutsu caspra, poniewaÂż posiada Sharingam, po czym skopiowal jutsu Sensei, wytworzyl replike wodnego smoka, a nastĂŞpnie zaatakowaÂł owego summona wytworzonego z wody.
Smoki zderzyÂły siĂŞ, po chwili wytworzyÂła sie fala wody .

Atsuko nie czeka³ ani chwili wykona³ pare pieczêci i krzykn¹³ -Bunshin Daibakuha-
Stwarzaj¹Ì klony, które rzuciÂły sie na cspara przebijaj¹Ì fale ,po której stronie staÂł sensei,klony oblegÂły caspra a nastĂŞpnie wybuchÂły tworzÂąc wielki wybuch.ByÂł tak silny Âże zapaliÂły sie kopuÂły drewniane, w których znajdowali sie czÂłonkowie druÂżyny Atsuko.
WykorzystajÂąc caÂłe zamieszanie jakie zrobiÂł atsuko wykonaÂłem pieczeĂŚ a w kierunku caspra ze wszystkich stron zaczĂŞÂły lecieĂŚ wietrzne ostrza które bez trudu tnÂą duÂże drzewa.
Wszystkie ataki skierowane w Caspra siĂŞ powiodÂły jednakÂże po tym ataku nic nie zostaÂło oprócz poniszczonej kukÂły. Klony zostaÂły zniszczone przez jutsu rado. Na ziemi zamiast prawdziwego Caspra spadÂła drewniana kukÂła ... TAK ostatni potomek klanu Senju uÂżyÂł moku kawarimi. Prawdziwy Casper zaÂś pojawiÂł siĂŞ przy Rado trzymajÂąc miecz na jego szyji tym samym teÂż regenerujÂąc swojÂą Chakre.
Rafichi powiedziaÂł "Poddaje siĂŞ musze odpocz¹Ì przed walkÂą w egazaminie na chunnina" po czym próbowaÂł wyjœÌ z hali
Atsuko pewnÂą chwilĂŞ sie zamyÂśliÂł i powiedziaÂł do Rafichi -JesteÂśmy druÂżynÂą
czyz nie? Jak widze nasz sensei wykorzysta³ wiêkszoœÌ swojej czakry-

Jeszcze jednÂą chwile spojrzaÂł na caspra, który byl zraniony od wczesniejszego ataku rafiichi ,po czym spytaÂł siĂŞ -Kontynujemy pojedynek? Rado teraz wszystko w twoich rĂŞkach moÂżemy go przeÂłoÂżyc na kiedy indziej-

NastĂŞpnie zeskoczyÂł z pala i zaczaÂł siĂŞ kierowac w strone Sensei
PoniewaÂż rĂŞce dalej miaÂłem uÂłoÂżone w pieczĂŞĂŚ moje jutsu ciÂągle dziaÂłaÂło. Bez Âżadnego mojego ruchu casper zostaÂł odepchniety potĂŞÂżnym podmuchem powietrza który porwaÂł go pod sufit hali.

//informuje was iÂż znów mnie nie bĂŞdzie do piÂątku//
Casper wcale nie zauwa¿y³ tego co sie sta³o i ude¿y³ z g³oœnym trzaskiem o sufit i siê rozpad³ ... i to nie jest kawarimi a prawdziwy wasz sensei a dok³¹dnie szcz¹tki jego klona
KaÂżdy z was ma do rozdania :
+15Pch i 2 Pnkty statystyk
"JuÂż po wszystkim? To dobrze, poniewaÂż chakry mi pozostaÂło co najwiecej na jeden atak."-odpowiadam i wychodze z hali.
Atsuko rozluÂżniÂł siĂŞ i schowaÂł swój miecz.
-Idê coœ zjeœÌ-
a nastĂŞpnie opuÂściÂł halĂŞ
Trenuje Mokuton no Jutsu...
Mokuton no Jutsu ha

Dodane po 4 minutach:

Malo miejsca tutaj , nieda sie trenowac takiego Jutsu - powiedzial
WyszedÂł z gÂłównego budynku rezydencji i stan¹³ przed wejÂściem do hali czekajÂąc na swojego ucznia. Zacz¹³ juÂż otwieraĂŚ drzwi przy uÂżyciu mokutona.
Podchodzi do Casper-senseia i pyta - Czy na tej sali jest jakaÂś woda przyda siĂŞ do 1 z moich technik??
- Tak jest ... - odrzekÂł po czym zadaÂł pytanie - chcesz potrenowaĂŚ jutsu mokuton czy wolisz zmierzyĂŚ siĂŞ ze mnÂą ?
Nie wiem ciĂŞÂżki wybór-odpowiedziaÂł. MoÂże najpierw potrenujemy a potem zawalczymy ? ?
- Pierwsza nauka ... musisz zawsze szybko decydowac i wybrac jedno - rzekl po czym spojrzal na chlopaka - czasem bedziesz musial wybrac pomiedzy zyciem swojego senseia a reszcie swojej druzyny czyli dwuch mlodych shinobich ale slabszych od mnie. To ciĂŞÂżka decyzja ... ale teraz przed sobÂą masz wybraĂŚ albo pojedynek albo trening.
Nie byÂło w tym rozsÂądnej dla mnie opcji ale jeÂżeli Sensei nalega wybieram trening
- WiĂŞc trening umiejĂŞtnoÂści mokuton. - powiedziaÂł wchodzÂąc po czym zadaÂł mu pytanie - Jakie masz jutsa i podaj ich definicje ?
Wszystkie moje jutsu czy tylko Mokuton
- Mo¿esz wszystki aczkolwiek z pewnoœci¹ wiekszoœÌ z nich nie znam - zaœmia³ siê po czym usiad³ na œciêtym pieùku w swojej hali.
No wiĂŞc zaczynam.

Bunshin no jutsu[50 per clon]- Technika sÂłu¿¹ca do zmylenia przeciwnika UÂżywana raczej na Geninów ta sztuczka nie zadziaÂł z Jouninami , kawarimi[100]- To podstawowa technika ofensywna jak i defensywna sÂłuÂży do szybkiego przemieszczania siĂŞ i odbierania ataków bez utraty krwi, moku jouheki [250]- PotĂŞÂżna technika raczej defensywna, Ale jeÂżeli dobrze siĂŞ jej uÂżywa moÂże zdziaÂłaĂŚ cuda .Daibakufu no jutsu [ nie podane ] - To moja jedyna technika z ÂżywioÂłu wody SÂłuÂży do ataku, Jednak zatrzyma teÂż kaÂżdÂą technikĂŞ katon., Moku-Hiketsu no Jutsu [150 Pch-To technika pozornie wydajÂąc siĂŞ sÂłabÂą ale ja uwaÂżam , Âże w odpowiednim po³¹czeniu stanie siĂŞ zabójcza broniÂą kaÂżde czÂłonka clanu Senjuu. Mokuton no Jutsu [200]- To kompletna podstawa , pomaga mi wykonaĂŚ wiĂŞkszoœÌ moich combosów uwielbiam tÂą technikĂŞ
- Och, ja tak¿e uwielbiam podstawow¹ technikê senju czyli Mokuton no jutsu - zaœmia³ siê po czym nagle jegotwarz schardniala a on stan¹³ gdzieœ przy drzewie - zaczniemy od Ìwiczeù z t¹ technik¹. Zacznij kontrolowaÌ drzewo i zaatakuj mnie ! - krzykn¹³
Mokuton no Jutsu KrzyknÂą Wi po wykonaniu pieczĂŞci. Wi zaatakowaÂł od góry. Po sekundzie Z podziemi wyskoczyÂł spory kawaÂł drewna majÂący zwiÂązaĂŚ Casper Sensei.
Casper wykonuje jutsu przez co z ziemi wyrastaja s³upy drewna. kije kieruj¹ siê w przeciwnika co prawdopodobnie spowoduje jego zwiazanie. Gdy z ziemi zaatakowal Wi Dim go mokutonem Casper zosta³ lekko zraniony a nastêpnie stworzy³ z atakuj¹cych go bali podest a nastêpnie zac¿¹³ je kontrolowaÌ i unius³ siê wysoko na tym.
Wi czeka na odpowiedni moment i zbiera chakre w rĂŞkach. Gdy kije zbliÂżajÂą siĂŞ Wi podskakuje i rĂŞkami stara siĂŞ przejÂąc kontrolĂŞ nad kijami sensei.
Wi Dim przej¹³ nad nimi kontrolĂŞ jednak tylko na ich gÂłównymi trzonami ale z nich wyrosÂły jeszcze inne które zwiÂązaÂły chÂłopaka tak by nie mógÂł ruszyĂŚ ÂżadnÂą czêœÌ ciaÂła.
- Nie przejmuj kontroli nad kijem a nad chakra przepÂływajÂącÂą w jego Âśrodku. - powiedziaÂł po czym drewno mocno sie zacisneÂło na ciele chÂłopaka i po chwili go puÂściÂło.
Casper zaÂś ciÂągle unosi siĂŞ wysoko trzymajÂąc kontrolĂŞ nad swoim "podestem".
Casper sensei jak podczas treningu zasÂłabÂł bym przez brak chakry zostaw moja ciaÂło tutaj. Po tych sÂłowach uÂżyÂł moku jouheki i wskoczyÂł na szczyt kopuÂły czekajÂąc na ruchy Casper senseia.
Casper tylko wyciÂągn¹³ rĂŞke przed siebie a dokÂładnie palec wskazujÂąc na drewnianÂą kopu³ê z której po chwili wyÂłoniÂły siĂŞ drewniane rĂŞce chwytajace go za kostki i nie pozwalaÂły ruszyĂŚ siĂŞ z miejsca. Lider klanu Senju odbiÂł siĂŞ od podestu i wysoko wzbiÂł siĂŞ w powietrze nad chÂłopakiem, chyba chcial na niego spaĂŚ z wysoka, jednak jeszcze byl w locie.
"To jest szansa". Wi skÂładajÂąc znaki wybiÂł siĂŞ za pomocÂą mokuton no jutsu z podestu drewniane rĂŞce zostaÂły obwiÂązane równieÂż. Wi uÂżyÂł ponownie mokuton i zmieniÂł swojÂą rĂŞkĂŞ w drewniany pieniek którym wystrzeliÂł w stronĂŞ serca Caspera ( dodam Âże pieniek byÂł strasznie ostry na koĂącu) przez caÂły czas kontrolujÂąc go ciÂągnÂącym siĂŞ za nim sznureczkiem z drewna uniemoÂżliwiajÂącym przejĂŞcie go .
Z rÂąk Caspra wystrzliÂły takÂże dwa drewniane pieĂąki jednak bardzo nasÂądzone chakrÂą mokutonu przez co byÂły twardsze od zwykÂłego drewna, a po³¹czone to z grawitacjÂą i przy sterowaniu przez lidera klanu Senju ta drzewcowa broĂą jest groÂźna. Jednak gdy byÂły blisko zderzenia ze sobÂą drwno siĂŞ okazaÂło miekkie przez chwilĂŞ co pozwoliÂło na zamkniĂŞcie bali Wi dima w drewnianej puÂłapce przez co jedynym sposobem na uwolnienie rÂąk jest wypuszczenie z kontroli drewna. Gdy chÂłopak byÂł zajĂŞty sztuczkÂą Casper zacz¹³ wypluwaĂŚ z ust senbony a nogi senseia zostaÂły zmienione w dwa dÂługie drewniane sÂłupy które zatrzymaÂły jego upadek, nastĂŞpnie odpadÂły a czarno wÂłosy mistrz odbiÂł siĂŞ od nich i odskoczyÂł a jego drewniana- rĂŞczna puÂłapka wydÂłuÂżaÂła siĂŞ.
"Czas to koĂączyĂŚ". Wi uÂżyÂł kawarimi i pojawiÂł siĂŞ przy sensei. Z jego ciaÂła wyskoczyÂło drewno obwiÂązujÂące dokÂładnie caspera i przyciÂągnĂŞÂło go to Wi. Wi zÂłapaÂł rĂŞce sensei i nogi. TrzymaÂł go tak ( przy uÂżyciu wÂłasnych rÂąk i nóg z caÂłej siÂły) . I przechyliÂł szale Âżeby obaj jak dÂłudzy polecieli z kijów casper-senseia. Casper senseia czekaÂł bolesny upadek .
Spadliœmy. Wi dim straci³ przytomnoœÌ gdy¿ bardzo mocno ude¿y³ o ziemiê. Casper - rozsypa³ siê na kawa³ki drewna - to klon. A gdzie prawdziwy Casper ?
// I tak to byÂłby koniec, z powodu mojej ograniczonej chakry//

Wi budzi siĂŞ i rozglÂąda. Widzi kawaÂłki drewna , które pozostaÂły po Sensei. "WygraÂłem ale to tylko klon ale gdzie jest prawdziwy Casper-sensei. Jedyne miejsce , w którym nie byÂłem od dawna to dom Hokage". Wi wychodzi z sali i biegnie w stronĂŞ wioski

NMM
UdaÂłem siĂŞ do swojej hali treningowej. IdÂąc drogÂą nawet nei patrzaÂłem gdzie idĂŞ. Moje nogi samoistnie mnie kierowaÂły wprost do budynku. MiÂło byÂło znów iœÌ po kamiennej dróÂżce tej rezydencji. Tej mojej rezyencji. StanĂŞÂłem przed budynkiem. Pierwszy raz od dÂługiego czus odsÂłoni³êm nieco twarz. spojrzaÂłem na ten piĂŞkny budynek. Nie dlatego piĂŞkny gdyÂż wybudowany tak jak mi siĂŞ podobaÂło ... nie oto tutaj chodzi ... piĂŞkny bo skrywa siĂŞ w nim tyle pamiÂątek pamiĂŞci. Pierwszy trening z moimi uczniami. Wi Dim, Jottos, Rado i Kiba ... wszystkie wspaniaÂłe osoby. KaÂżdy miaÂł wady ale byli wspaniali. Moje piĂŞkne lata. ChodÂź teraz jeszcze nie jest póÂźno na Âżycie. Na miÂłoœÌ. Na uczniów. Teraz bĂŞde miaÂł nowych. Doskonale bĂŞdzie trzeba zacz¹Ì pracĂŞ jako sensei. PokaÂże im czym jest trening, czym jest nauka i czym jest wiedza. Niech wiedzÂą Âże czarne jest czarne a biaÂłe jest biaÂłe jednak Âże istnieje jeszcze szaroœÌ. Niech poznajÂą tajniki walki, jutsu jak i walkĂŞ o Âżycie w dÂżungli dwulicowych przyjacióÂł. ZaÂłóÂżyÂłem ponownie kaptur. ChwyciÂłem mocniej przez materiaÂł kij Bo. Stan¹³em przed drewnianymi drzwiami i przy uÂżyciu jutsu wÂładania nad drewniem przesunĂŞÂłem wielkie wrota. UjrzaÂłem dÂżungle w budynku. Hala treningowa mojego autorstwa. Arena Senjuu która jest czĂŞÂściÂą Âświata zamkniĂŞtÂą miĂŞdzy Âścianami. OdpoczywaÂłem opierajÂąc siĂŞ o drewnianÂą laskĂŞ. Przy okazji oczekiwaÂłem na przybycie uczniów.
ArthiÂś i Nabuyoki przybiegli przed dom caspra.
- A to co to ma byĂŚ?!- pomyÂślaÂł chÂłopak podchodzÂąc do drewnianego budynku. PrzyÂłoÂżyÂł rĂŞkĂŞ do jednej ze Âścian i uÂżyÂł Mokuton no Jutsu, aby zacz¹Ì kontrolowaĂŚ drewno. Przed nim utworzyÂło siĂŞ wejÂście do Âśrodka budynku. ChÂłopak bez chwili namysÂłu wszedÂł do Âśrodka razem z psem, który juÂż siedziaÂł mu na gÂłowie. Po wejÂściu szczelina w scianie znikÂła, a mÂłody gennin spojrzaÂł na ogrom dÂżungli, jakÂą stworzyÂł Casper. PopatrzyÂł jeszcze chwilĂŞ i zauwaÂżyÂł nauczyciela, po chwili staÂł juÂż przy nim.
-Witam, jestem tu.... Bo szukam senseia...- powiedzia³em w razie czego zak³¹daj¹c na siebie Kawarimi z obojêtnie jakim liœciem.
Casper delikatnie zbli¿y³ siê do przybysza. Wzbudzi³ moje zainteresowanie. Czu³êm od niego dziwn¹ znajomoœÌ. A raczej podobieùstwo do kogoœ mi bliskiego. Jednak odrzuci³em te myœli na bok. Skupi³em siê teraz bardziej na rozmowie ni¿ dociekaniu kim jest dany osobnik. Wiedzia³em jedno... chcia³ siê zg³osiÌ do mnie jako uczeù.
- Witam - powiedziaÂłem swoim mÂądrym gÂłosem z chrypkÂą mimo iÂż jest delikatny - szukasz mistrza? To trafiÂłeÂś pod zÂły adres ... To ja szukam ucznia ...
Na mojej twarzy pojawiÂł siĂŞ uÂśmiech. Jednak wszystko zasÂłoniÂł zielony dÂługi kaptur. W razie ruchu chÂłopaka wykonujĂŞ odskok lub obronĂŞ kijem albo innÂą czynnoœÌ która mnie obroni przed atakiem. Miam jednakÂże nadziejĂŞ Âże nie bĂŞdzie tak narwany.
ChÂłopczyk spojrzaÂł na zakpturzonego mĂŞÂżczyznĂŞ.
- Jestem Nabuyoki Senjuu. Jestem synem w³adcy Taki- Wi Dima. Przys³a³ mnie tutaj, abym prosi³ ciebie o do³¹czenie do paùskiej dru¿yny, czego bardzo chcê.Muszê staÌ siê silniejszy. Czy jest taka mo¿liwoœÌ ¿ebyœ przyj¹³ mnie pod swoje "skrzyd³a"?- powiedzia³ ch³opczyk patrz¹c na Caspra doœÌ powa¿nym wzrokiem, jak na jego wiek.
- Nigdy nie mówiĂŞ NIE ale takÂże nie znane jest mi sÂłowo TAK ... o tym czy zostaniesz przyjĂŞty zadecyduje los. Los który musisz wziaœÌ w swoje rĂŞce. - powiedziaÂłem filozoficznÂą myÂśl. Szczerze mówiÂąc byÂła ciekawa ale chyba zbyt skomplikowana - nie jesteÂś jedynym chĂŞtnym. Na miejsce w mojej druÂżynie czeka wiele osób a sÂą tylko dwa miejsca. Rozumiesz Âże bĂŞdziesz musiaÂł udowodniĂŚ to iÂż zasÂługujesz by dojœÌ do mojej druÂżyny?
SzeÂściolatek spojrzaÂł na Caspra jak an jakiegoÂś opĂŞtanego goÂścia.
- Filozofuje, a ja maÂło co zrozumiaÂłem...- pomyÂślaÂł odchodzÂąc trzy kroki do tyÂłu.
- Rozumiem.... - powiedziaÂł siadajÂąc na ziemi.
- Czyli teraz mamy czekaĂŚ na resztĂŞ kandydatów?- zapytaÂł.
- CzekaĂŚ na resztĂŞ ... owszem. JEdnak kaÂżda sekunda zbliÂża i oddala nas od celu - powiedziaÂłem bardziej do siebie niÂż do chÂłopaka. ZaczĂŞÂłem kierowaĂŚ siĂŞ koÂło jednej z roÂślin kuÂśtykajÂąc. WyglÂądaÂłem na osobĂŞ schorowanÂą. DotknĂŞÂłem zielonego liÂścia roÂśliny.
- PowiedÂź coÂś o sobie
Ja? MogĂŞ powiedzieĂŚ maÂło o sobie. Poza tym, Âże jestem synem wÂładcy Taki i ksiĂŞÂżniczki Yuki, mam 2 rodzeĂąstwa i moje oczy sÂą w dwóch innych kolorach, to wiecej nic ciekawego we mnie nie ma. MyÂślĂŞ, Âże przydatna informacja dla ciebie to to, Âże jestem Medical-ninem- powiedziaÂł jakby jednym tchem do Caspra.
- Wielu medical-ninja - powiedzia³ sam do siebie po czym doda³ - wiem wiem wiem ... mam twoje akta - uœmiechn¹³ siê wyjmuj¹c z d³ugiego szerokiego rêkawa teczkê z informacjami o Nabuyokim.
- JesteÂś podobny do ojca ... trzeba to przyznaĂŚ - uÂśmiechnaÂłem siĂŞ. - teÂż jesteÂś tak narwany ?
- Mój ojciec narwany?- zapytaÂłem majÂąc mniej wiĂŞcej takÂą minĂŞ o.O
- Nie nie jestem narwany... Tak mi siĂŞ wydaje.... To raczej mój brat bliÂźniak jest taki jak ojciec...- powiedziaÂłem zaczynajÂąc "bawiĂŚ" siĂŞ swoimi dÂłoniami.
- Co u niego sÂłychaĂŚ tak po za tym ?- zapytaÂłem zmieniajÂąc temat. SkierowaÂłem siĂŞ twarzÂą zasÂłoniĂŞtÂą pod kapturĂŞ na chÂłopaka. WyglÂądaÂło to jakbym miaÂł nadzieje iÂż przejrzĂŞ przez materiaÂł i spojrzĂŞ w dwu barwne oczy syna Wi.
- Co twoj ojciec o mnie mówiÂł ? - zapytaÂłem siĂŞ ciekawsko dodatkowo.
- Tata ma wÂłaÂśnie trening swojej druÂżyny u bram Taki. A mówiÂł bardzo duÂżo o tobie. MówiÂł, ze jesteÂś bardzo dobrym senseiem i duÂżo umiesz nauczyĂŚ. - powiedziaÂł Nabuyoki kierujÂąc swój wzrok na ziemiĂŞ.
- SÂądze bardziej Âże miaÂłem pilnych i dobrych uczniów. To jest sposób na mój sukces jako sensei - zaÂśmiaÂłem siĂŞ do siebie cicho lecz radoÂśnie po czym skierowaÂłem siĂŞ w stronĂŞ bram.
- JesteÂś pierwszy, szybszy niÂż informacje które dotarÂły do kandydatów.
- Tak jak mówiĂŞ zostaÂłem tu przysÂłany przez ojca. Nie wiedziaÂłem o zadnej informacji. Ale miÂło byĂŚ tym pierwszym, który zjawiÂł siĂŞ na miejscu...- powiedziaÂł chÂłopak.
PrzyszÂłam na sale treningowÂą i staneÂłam niedaleko chÂłopca i mĂŞrzczyzny- Ohayo -powiedziaÂłam nieÂśmiaÂło- Ja szukam Caspera-sensei -dodaÂłam po chwili. Przez chwile przyglÂądaÂłam siĂŞ dzieciakowi Ciekawe co robi tu ''zastanawiaÂłam siĂŞ''.
- Oto i nowy diament który moÂże przyjdzie mi wyszlifowaĂŚ - powiedziaÂłem z usmiechem na twarzy. ZbliÂżyÂłem siĂŞ kierujÂąc siĂŞ do dziewczyny. MiaÂłem na sobie zielony pÂłascz z dÂługimi rĂŞkawami i kapturem kóry przysÂłaniaÂł mi twarz. PodpierajÂąc siĂŞ o lasce daÂłem kilka kroków do przodu.
- StojĂŞ przed toba. Z pewnoÂściÂą chcesz dostaĂŚ siĂŞ do mojej druÂżyny ... nieprawdaÂż ? - zapytaÂłem nie oczekujÂąc na odpowiedÂź - zanim przejdĂŞ do sedna tego spotkania chciaÂłbym abyÂś powiedziaÂła cos o sobie.
- Dobrze wiĂŞc urodziÂłam siĂŞ w Kusa-Gakure w klanie Ronbun i obecnie jestem jego liderkÂą, moi rodzice zmarli na nieznanÂą chorobe jak miaÂłam 10lat a rodzeĂąstwa niemiaÂłam. Teraz mam 15lat i jestem medykiem -powiedziaÂłam- Tak podsumowujÂąc moja historia nie jest za bardzo ciekawa.
- Tygrys - powiedziaÂłem do siebie - Wiesz chyba o tym Âże nie jesteÂś jedynÂą osobÂą która startuje do dojÂścia do mej druÂżyny ? Jest was jeszcze kilku. Tutaj jest takÂże jeden z twoich konkurentów. - odwróciÂł twarz w stronĂŞ syna Wi Dima. CzuÂłem w nim duÂży potencjaÂł bo juÂż chwilĂŞ z nim przebywaÂłem. Hino zaÂś wykazywaÂła dostrzetganie tego co najwazniejsze. ByÂła odwrotnie zaÂś do Nabuyokiego bardzo otwarta ... aÂż zabardzo. PokazywaÂła swoje wnĂŞtrze bez obaw na przeciwnika, bez ostroÂżnoÂści.
- Konoszaùski Senjuu kontra Ronbu Kusaùski klan. - powiedzia³em do siebie po czym rzek³em na pê³nym dechu - sprawdzicie siê nawzajem w walce. Mo¿liwe ten kto wygra dostanie siê do mojej dru¿yny jednak nie jest to przes¹dzone. Czy bêdziemy mogli nied³ugo zacz¹Ì walkê ?
Nabuyoki, gdy tylko usÂłyszaÂł sÂłowa senseia wstaÂł i zdj¹³ swój pÂłaszczyk.
- Sensei, ja mogĂŞ to zrobiĂŚ...- powiedziaÂł szeÂściolatek patrzÂąc na dziewczynĂŞ.
(przypominam, ze Nabuyoki ma jeszcze na sobie Kawarimi no Jutsu, które zrobiÂł wchodzÂąc do hali.)
PopatrzyÂłam niepewnie na chÂłopaka, to Âże byÂł mÂłody nieoznaczaÂło Âże byÂł sÂłaby. Przez chwilke siĂŞ zastanawiaÂłam- Moge spróbowaĂŚ -powiedziaÂłam po chwili.
MÂłody chÂłopak przybiegÂł na umówione miejsce eliminacji. Gdy byÂłem juÂż w Âśrodku stan¹³em w miejscu rozejrzaÂłem siĂŞ i podszedÂłem do Sensei.
- DzieĂą Dobry, ja przyszedÂłem w zwiÂązku z egzaminem do druÂżyny 8 - powiedziaÂłem przyglÂądajÂąc siĂŞ wszystkim zebranym
-Witam bardzo serdecznie wszytskich..
PrzyszedÂłem tu bo sÂłyszaÂłem, Âże czÂłowiek imieniem Casper szuka uczniów.
Hitsuma rozejrzaÂł siĂŞ po przybyÂłych i od razu ropoznaÂł goÂścia, którego szukaÂł.
-Wiele o Tobie sÂłyszaÂłem mam nadziejĂŞ, Âże bĂŞdĂŞ odpowiedniÂą osobÂą.
Jestem gotowy do testu, takÂże o ile juÂż nie wybraÂłeÂś..
Hitsuma dopiero teraz zauwazyÂł, Âże zwróciÂł na siebie uwagĂŞ wszystkich zgromadzonych. To jednak mu wcale nie przeszkadzaÂło.
CzekaÂł spokojnie na swoja kolej. ByÂł pewien tego, Âże juÂż niedÂługo stanie siĂŞ czÂłonkiem druzyny 8.
Jeszcze przed przyjÂściem chÂłopaka spojrzaÂłem po obecnej w hali treningowej dwójce i skÂłoniÂłem siĂŞ.
- WiĂŞc ustawcie siĂŞ w ostĂŞpie od siebie. BĂŞdĂŞ sĂŞdziowaÂł was. PamiĂŞtajcie Âże nie jest to walka na zabój. Kontrolujcie swojÂą si³ê. Przygotowani do walki ? - poczekaÂłem na odpowiedÂź a po niej szybko rzekÂłem a raczej krzykÂłem odskakujÂąc - Zaczynajcie!!
Z rĂŞkawa wyjĂŞÂłem wachlarz, trzymajÂąc go w zielonej rĂŞkawitce machnĂŞÂłem nim przed nimi oznaczajÂąc poczÂątek walki.

Ja Casper bĂŞde przy okazji MG-sendziÂą tej walki.
ReguÂły:
1. KaÂżdy ma prawo wykonaĂŚ 2 jutsu na rundĂŞ(post).
2. PamiĂŞtajcie Âże nie moÂżecie miliona piĂŞcet czynnoÂści wykonaĂŚ w jednej rucznie gdyÂż trwa ona niedÂługo.
3. Macie prawo zaplanowaĂŚ obronĂŞ wobec przeciwnika <2 jutsu dodatkowe na obronĂŞ bÂądÂź kontratak>
4. Piszcie dÂługie spójne posty zachowujÂąc emocje i dok³¹dny opis swoich ruchów.

KolejnoœÌ Walki :
Hino (Hi) -> Nabuyoki (Nabu) -> MG (post sĂŞdziowski) -> Nabu -> Hi -> MG(post sĂŞdziowski) -> Hi -> Nabu -> Mg -> ...

Statystyki:
Hino - 1000 Pch
Nabuyoki - 1000 Pch
(mogli byÂście mi pomóc wpisujÂąc koszt danej techniki aczkolwiek nie jest to konieczne)

Opis otoczenia:
Nie ma tutaj deszczu ani sÂłoĂąca oÂślepiajÂącego. Jednak pomieszczenie przypomina dzikÂą dÂżunglĂŞ, a do tego rozleg³¹ (szerokoÂściowo, dÂługoÂściowo jak i wysokoÂściowo). Znajdujecie siĂŞ teraz na ziemi doœÌ twardej, brunatnej, suchej. Na ziemi znajdujÂą siĂŞ teÂż drobne kamyczki i trochĂŞ wiĂŞksze gÂłazy. Na ziemi takÂże znajdujÂą siĂŞ duÂże korzenie drzew i maÂłe sieci korzonków innych mniejszych roÂślin. Do okoÂła was jest tylko jedna wolna przestrzeĂą, droga. Po za niÂą wszystko jest poroÂśniĂŞte doœÌ wysokimi drzewami bananowca czy innymi palmami na których rosnÂą ÂświeÂże owoce. DuÂże liÂście roÂślin rosnÂą wysoko powodujÂąc iÂż tutaj jest trochĂŞ ciemno (co nie oznacza Âże mroczno i nic nie widaĂŚ). Obok was takÂże widzicie róÂżne zielnicze roÂśliny. MoÂżliwe Âże sÂą lecznicze b¹Ì trujÂące, kilka z nich poznajecie. W gÂąszczy roÂślin mogÂą kryĂŚ siĂŞ jakies mniejsze lub wiĂŞksze stworzonka o których nie macie pojĂŞcia. Nad wami pomiĂŞdzy liÂściami widzicie wysokÂą przestrzeĂą w powietrzu którÂą rozgraniczajÂą cztery Âściany które sÂą naprawde oddalone od siebie oraz wznoszÂą siĂŞ dalej ponad wami wysokie kamienne sÂłupy. SÂą na tyle wysokie Âże spadek z nich mógÂłby skoĂączyĂŚ siĂŞ ÂśmierciÂą a co napewno kontuzjÂą chyba Âże osobÂą w dobrym momencie wykonaÂła by ruch ratujÂący go z opresji. Narazie nie widzicie nic innego nadzwyczajnego oprócz samej maÂłej czĂŞÂści hali treningowej klanu Senju.

NIECH WALKA SIE WIEC ZACZNIE (W USTALONEJ KOLEJNOÂŚCI).

Casper czyli ja spojrzaÂłem a raczej zwróciÂłem siĂŞ ku dwóm nowo przybyÂłym. ByÂłem ubrany w dÂługi zielony pÂłaszcz z równie dÂługimi rekawami i kapturem zasÂłaniajÂącym mojÂą twarz. Zerka³êm co chwilĂŞ na toczÂącÂą siĂŞ walkĂŞ.
- MogĂŞ na chwilĂŞ przeprosiĂŚ ? - zadaÂłem pytanie retoryczne bo bez odpowiedzi znik³êm w gĂŞstwinie roÂślinnoÂści. WróciÂłem znów do dwójki gdy mój klon siedziaÂł miĂŞdzy bambusami obserwujÂąc co wyczyniajÂą walczÂący kandydacji na uczniów.
- Witam wiĂŞc was sercecznie - powiedziaÂłem swym zachrypÂłym lecz miÂłym gÂłosem. PodpierajÂąc siĂŞ o laskĂŞ zbliÂżyÂłem ku dwójce.- Jak juÂż wiecie ja jestem casper. Wiem o was nie duÂżo wiĂŞc chciaÂłbym byÂście coÂś o sobie powiedzieli.
PrzyglÂądajÂąc siĂŞ po chwili powiedziaÂłem:
- Jestem Kayahi, pochodzê z klanu Genishida. Chcia³bym zostaÌ najsilniejszym ninja i bêde d¹¿y³ do tego bez wzglêdu na konsekwencje -
OdskoczyÂłam do tyÂłu na jakieÂś 6m, zerkneÂłam w strone chÂłopaka Czas zobaczyĂŚ co sie umie ''pomyÂślaÂłam''. WyciÂągneÂłam szeœÌ shurikenów i rzuciÂłam w strone chÂłopaka oraz 6 kunai. Przy okazji wyciÂągneÂłam kunai i ustawiÂłam siĂŞ w pozycji obronnej. Wrazie czego nakÂładam na siebie Kami Kawarimi no Jutsu i zamienie siĂŞ z pobliskim kamieniem.
Dziewczyna nie mia³¹ pojĂŞcia, Âże chÂłopak miaÂł na sobie kawarimi no Jutsu, które uchroniÂło go przed kunaiami. ChÂłopak znalazÂł siĂŞ niedaleko dziewczyny i od razu ruszyÂł do ataku. RzuciÂł kilka shurikenów w dziewczynĂŞ, a podczas ich lotu zaÂłoÂżyÂł na siebie kolejne Kawarimi, aby w razie czegoÂś podmieniĂŚ siĂŞ miejscem z jakimÂś kamieniem. KorzystaÂł z tego, Âże jest maÂły i szybki wbiegajÂąc do lasu i chowajac siĂŞ w gÂąszczu roÂślin. czekaÂł tylko na ruch dziewczyny, która ruszy za nim w pogoĂą. Gdy znajdzie siĂŞ w jego widzeniu uÂżyje na niej Mokuton no Jutsu i drewniane pale "obwinÂą" dziewczynĂŞ uniemoÂżliwiajÂąc jej dalsze ruchy, a wtedy ten podbiegnie do neij i przyÂłoÂży Kunaia do szyi.
Hi&Nabu:
Post sĂŞdziowski:
SzeœÌ shurikenów i kunai pomknĂŞÂło w stronĂŞ chÂłopaka jednak zanim zdÂązyÂły doleciĂŚ wszystkie przeleciaÂły przez powietrze i wbiÂły siĂŞ w zielone pnie mÂłodych drzew bananowców. W powietrzu jedynie zostaÂł liœÌ który powoli spadaÂł na ziemiĂŞ bujajÂąc siĂŞ w przestrzni. Niedaleko Hino znalazÂł siĂŞ Nabu(yoki) który rzuciÂł w niÂą cztery shurikeny które szybko pomknĂŞÂły w jej stronĂŞ. Jeden drasn¹³ ja w ÂłydkĂŞ pozostawiajÂąc jedynie ma³¹ rankĂŞ. Dziewczyna znikÂła doœÌ szybko by unikn¹Ì ostrzy które przecieÂły kilka ga³¹zek niezwykle wysokiego chwastu. Kusanka byÂła za chÂłopakiem z klanu Senju. Nabu wbiegÂł w gÂąszcz roÂślin mknÂąc zwinnie miĂŞdzy pniami drzew o róÂżnej gruboÂści. ByÂły to palmy kokosowe jak i bananowce czy drzewa figowe.
Hino wie miejwiĂŞcej gdzie skrywa siĂŞ jej przeciwnik zaÂś Nabu nie potrafi sprecyzowaĂŚ pobytu jego przeciwniczki.

KolejnoœÌ Walki:
Nabu->Hi->MG->...

Statystyki:
Hino - 900 Pch
Nabuyoki - 900 Pch
(mogli byÂście mi pomóc wpisujÂąc koszt danej techniki aczkolwiek nie jest to konieczne)

Uœmiechn¹³em siê na s³owa ch³opaka mimo ¿e by³ zakryty kapturem
- A ty ? - spojrzaÂłem siĂŞ na drugiego
Ch³opak nie czeka³, a¿ jego przeciwniczka do iego przybêdzie i znowu zacz¹³ bieg¹c pomiêdzy drzewami tak cicho, aby ona tego nie s³ysza³a. Jest ma³y, szybki i zwinny, wiêc ucieczka z oczu przeciwnika nie powinna byÌ trudna.
- No to co ja moge teraz zrobiĂŚ... JuÂż wiem...- myslaÂł chÂłopak manewrujÂąc miĂŞdzy drzewami. W pewnej chwil momentalnie siĂŞ zatrzymaÂł i podskoczyÂł. ZÂłapaÂł siĂŞ pnia drzewa i szybko siĂŞ na nie wdrapaÂł. SchowaÂł siĂŞ za jednym z duÂżych liÂści (drzewo bananowe) i przyszykowaÂł an wszelki wypadek Kawarimi no Jutsu. Spokojnie czekaÂł na dziewczynĂŞ. PróbowaÂł siĂŞ opanowaĂŚ i siedzieĂŚ cicho. Gdy tylko dziewczyna wejdzie w jego pole widzenia ten uÂżyje Mokuton no Jutsu, aby zÂłapaĂŚ jÂą w drewniane pnÂącza, które bĂŞdÂą miaÂły za zadanie obezwÂładniĂŚ dziewczynĂŞ. WiedziaÂł, ze musi szybko reagowaĂŚ, bo dziewczyna jest starsza i na pewno doÂświadczona. JeÂśli plan siĂŞ nie uda i chÂłopak dalej bĂŞdzie siĂŞ kryÂł za liÂściem bananowca.
UÂśmiechneÂłam siĂŞ pod nosem- Bawimy siĂŞ w chowanego, niech ci bĂŞdzie -szepneÂłam do siebie. JuÂż chciaÂłam pobiec za chÂłopakiem ale siĂŞ zatrzymaÂłam To moÂże byĂŚ puÂłapka ''pomyÂślaÂłam'', przez chwile siĂŞ zastanawiaÂłam co zrobiĂŚ. W koĂącu coÂś wymyÂśliÂłam, schowaÂłam siĂŞ za krzakiem i uÂżyÂłam Kami Bushin no Jutsu. Obok mnie pojawiÂł siĂŞ mój klon, który wyszedÂł za krzaków i pobiegÂł za chÂłopakiem. Ja na tomiast obmyÂślaÂłam nowy plan.
Ch: 700
-Nazywam sie Hitsuma nale¿ê do klanu Hikaru. Przyby³em tu poniewa¿ us³ysza³em o Tobie wiele dobrego. Wiem, ¿e sta³eœ siê pustelnikiem.. Mi natomiast od dziecka potrzeba by³o spokoju i ciszy, dlatego wiem, ze je¿eli do Ciebie do³¹czê bêde mia³ okazjê siê tego nauczyÌ.

ChÂłopiec przerwaÂł wyliczankĂŞ, której nauczyÂł siĂŞ na pamiĂŞĂŚ by podlizaĂŚ siĂŞ trochĂŞ (prawdopodobnie) przyszÂłemu Sensei.. Odetchn¹³ g³êboko. Po czym zacz¹³ ponownie rozprawiaĂŚ tym razem o swojej katanie.
- Oto mój kochany miecz, z którym nie rozstajĂŞ siĂŞ nawet na sekundĂŞ. Jest to dziedzictwo mego klanu i jestem z niego bardzo dumny.
ChÂłopak podniósÂł do góry miecz wyposaÂżony w pieknÂą ale prostÂą klingĂŞ i doœÌ dÂługie, proste ostrze.
Hi&Nabu
Post sĂŞdziowski:
ChÂłopak znikÂł w gĂŞstwinie a nastĂŞpnie schowaÂł siĂŞ bezpiecznie na drzewie za wielgaÂśnym liÂściem bananowca. ByÂło to bardzo duÂże drzewo wiĂŞc spokojnie mógÂł chowaĂŚ siĂŞ w jego zasÂłonie. Nabu zauwaÂżyÂł idÂącÂą dziewczynĂŞ. UÂżyÂł na niej jutsu mokutonu obwijajÂąc drewnianymi wiĂŞzami. Osoba zostaÂła zniewolona. Nie moÂże wyjœÌ jednak narazie Âżyje. Nic nie wiedzÂący Takijczyk ciÂągle byÂł bezpiecznie ukryty gdy w miĂŞdzy czasie Hino siedziaÂła zdala od swej puÂłapki obmyÂślajÂąc nastĂŞpne posuniĂŞcie.

KolejnoœÌ Walki:
Hi->Nabu->Mg->...

Statystyki:
Hino - 700 Pch
Nabuyoki - 700 Pch (ciagle aktywne kawarimi)

- Ciekawe jak wÂładasz tÂą klingÂą i jak wÂładasz swoim umysÂłem - powiedziaÂłem bardziej do siebie niÂż do przyszÂłych <moÂżliwe przyszÂłych> uczniów- byli byÂście gotowi teraz ztoczyĂŚ ze soba pojedynek ?
Pierwszy chÂłopak wyglÂąda na bezbronnego i sÂłabego jednak takÂże szczyci siĂŞ swoim klanem. Ten zaÂś wyglÂąda na zuchwalca a zarazem uÂżywa róÂżnych czarnych kart by wygraĂŚ. PrzejrzaÂłem ciĂŞ ... ale czasem trzeba uÂżyĂŚ innych brudniejszych sposobów na wygranĂŞ. Nawet jesli idziĂŞ siĂŞ z rpawem.
PopatrzyÂłem na chÂłopaka stojÂącego obok mnie potem na Nauczyciela i powiedziaÂłem:
- OczywiÂście, moge walczyĂŚ tu i teraz Sensei - caÂły czas mówiÂłem z szacunkiem i grzecznoÂściÂą
-Tak jestem gotowy na walkĂŞ uwierz mi nie rzucam swych sÂłów na wiatr wcale nie jestem zuchwaÂły czy pewny siebie.. Ja po prostu wiem, Âże wiĂŞkszoœÌ genninów nie dorasta mi do piĂŞt ( Text Nejiego)
SÂą ludzie silni i sÂłabi ja siĂŞ zaliczam do tych silniejszych. Oczywiscie nie mogĂŞ siĂŞ równaĂŚ z TobÂą toteÂż chcĂŞ byÂś zrobiÂł ze mnie dobrego, opanowanego shinobi.
ChÂłopak rozejrzaÂł siĂŞ szukajÂąc swego przyszÂłego rywala. ByÂło tu tyle ludzi, ze nie miaÂł pojĂŞcia kto nim bĂŞdzie. MiaÂł jednak wielkÂą chĂŞĂŚ na dobrÂą, sprawiedliwÂą walkĂŞ.
- BĂŞdziemy walczyĂŚ ze sobÂą. UsiÂądÂźmy. - powiedziaÂłem i po chwili szybko siadÂłem po turecku na ziemi jakby nigdy nic. Moje zachowanie byÂło abstrakcyjne jak czĂŞsto to siĂŞ zdarzaÂło. - Stoczymy walkĂŞ której nie spotkacie na polu wojen ale która bĂŞdzie spotykaĂŚ was codziennie na ulicach. Ten który pierwszy odpowie poprawna odpowiedÂź wygrywa. Gramy do trzech punktów. KaÂżdy ma takie same szanse. Za nieprawidÂłowÂą odpowiedÂź tracicie jeden punkt. Ja wam bĂŞde zadawaĂŚ pytania ... - poinformowaÂłem ich o zasadach naszej zabawy w pytania.
- Pierwsze pytanie: Jest jedyna pewnÂą prawdÂą?
ChÂłopak po chwili namysÂłu odpowiedziaÂł na pytanie:
- Ja mam swoje motto na temat prawdy a brzmi ono tak: " Jedyna prawda, którÂą mogĂŞ uznaĂŚ za prawdĂŞ, jest wtedy gdy widzimy te wydarzenie na wÂłasne oczy bĂŞdÂąc Âświadkiem tego zdarzenia " Takie mam zasady, poniewaÂż skÂąd moge wiedzieĂŚ, Âże to co usÂłyszaÂłem od kogoÂś lub widziaÂłem w telewizji nie jest w jakiÂś sposób przekrĂŞcone lub w pewien sposób pokolorowane? -
Po chwili chÂłopak dodaÂł:
- WiĂŞc dla mnie jedyna prawda istnieje ale tylko wtedy gdy widze te wydarzenie na wÂłasne oczy i gdy jestem Âświadkiem tego zdarzenia -

// JeÂśli chodzi o ten wyraz pokolorowane to miaÂłem namyÂśli w pewien sposób naciÂągniĂŞte, wyolbrzymione( to tak dla wyjaÂśnienia dlaczego uÂżyÂłem tego sÂłowa) //
/ Dobra zabawa.. No cóÂż mam mniejsze szanse, bo bĂŞdĂŞ miaÂł maÂło czasu na wchodzenie ale spoko damy radĂŞ./
Hitsuma z uwagÂą wysÂłuchaÂł sÂłów chÂłopaka po czym pokiwaÂł gÂłowÂą..
-Masz racjĂŞ ale tu chodzi o co innego.. WedÂług mnie czÂłowiek nic nie wie na pewno. Nigdy teÂż nie pojmie tego, co mÂąci mu gÂłowĂŞ (czego chciaÂłby siĂŞ dowiedzieĂŚ) zawsze coÂś nas zaskoczy.
Dlatego nie moÂżliwe jest poznanie Âświata. Nie da siĂŞ go zamkn¹Ì do jednego worka czy jednej definicji, o to w tym wszystkim chodzi. KaÂżdy moÂże postrzegaĂŚ rzecz prostÂą takÂą, jaka jest ten oto miecz na wiele sposobów.
Tu chÂłopak wystawiÂł swój miecz..
-Widzisz dla Ciebie to zwykÂły kawaÂłek metalu dla mnie jednak to najwspanialsze dzieÂło sztuki... Gotów jestem zgin¹Ì za ów "KAWAÂŁEK METALU"
Ch³opak westchn¹³ i dokoùczy³ sw¹ poprzedni¹ myœl
- Jedynym swiatem, jaki poznajemy, jest ludzki umysl, jedyna prawda jest to, ze nie ma zadnej pewnej prawdy. Pewna jest tylko jedna zasada: "Mysle, wiec jestem" COGITO ERGO SUM..
UÂśmiechneÂłam siĂŞ pod nosem, podejÂżewaÂłam Âże chÂłopak daÂł siĂŞ nabraĂŚ na mojego klona. OstroÂżnie wyszÂłam z ukrycia i ruszyÂłam w tÂą samÂą strone co mój klon, podejÂżewaÂłam Âże dzieciak schowaÂł siĂŞ na jakimÂś drzewie. Po chwili zauwaÂżyÂłam mojego klana zÂłapanego w jakieÂś dziwne jutsu, szybko schowaÂłam siĂŞ za wielkim krzakiem niedaleko klona i zaczeÂłam obserwowaĂŚ. Na wszelki wypadek nakÂładam na siebie Kami Kawarimi no Jutsu.[/i]
- Hitsumi ma racjĂŞ jednak nie odpowiedziaÂłeÂś na pytanie a bardziej stwierdziÂłeÂś Âże myÂślenie jest jedynÂą prawdÂą ... blisko. ChodziÂło dokladnie mi o ÂśmierĂŚ ... bo ona jest jedynÂą prawdÂą która spotka naw w koĂącu. - powiedziaÂłem i siĂŞ uÂśmiechnĂŞÂłem - ,, Trzy stany które utrzymujÂą ciÂągÂły Âświat. Jeden nastaje na poczÂątku, drugi trwa a trzeci wszystko zakaĂąca" ... odpowiadasz pierwszy Hitsumo.
Na sali pojawiÂł siĂŞ Yagu wiatr wirowaÂł na okoÂło niego co daÂła ciekawy efekt do tego drobinki pyÂłu zamieniÂły siĂŞ w maÂłe krysztaÂły co zwiĂŞkszyÂło efekt wizualny wejÂścia spojrzaÂł po zgromadzeniu po czym zwróciÂł siĂŞ do Caspra ukÂłoniÂł siĂŞ po czym wyprostowaÂł.
-Przepraszam za spóÂźnienie
Jego miecz emanowa³ fioletow¹ chakr¹ na jego plecach uœmiechn¹³ siê i doda³
-Chyba nie straciÂłem swojej szansy
Nabuyoki ciÂągle obserwowaÂł otoczenie, wiĂŞc zobaczyÂł teÂż dziewczynĂŞ, która nawet nie wiedziaÂła, Âże jest na widoku. MaÂły rzuciÂł szybko w krzak, za którym kryÂła siĂŞ dziewczyna shurikeny. PodejrzewaÂł, ze zaÂłoÂżyÂła na siebie jakieÂś Kawarimi, wiĂŞc dalej pozostawaÂł w ukryciu. Gdy tylko dziewczyna zmieni swoje miejsce ( po zrobieniu Kami Kawarimi) Senjuu wykona Mokuton no Jutsu i w koĂącu spróbuje sÂłapaĂŚ prawdziwÂą dziewczynĂŞ uniemoÂżliwiajÂąc jej ruchy. JeÂśli dziewczyna wpadnie w puÂłapkĂŞ maÂły szybko zejdze z drzewa i podejdzie do niej, po czym przyÂłoÂży do jej szyi kunai.
(Przypominam, ze dalej mam na sobie Kawarimi no Jutsu.
WedÂług mnie moÂżna to interpretowaĂŚ na wiele róÂżnych sposobów. Mozna uwaÂżaĂŚ, Âże chodzi tu o narodziny, zycie a potemÂśmierĂŚ tym samym moze tu chodziĂŚ o dzieĂą, który jest przenoÂśniÂą tego co powiedizaÂłem wczeÂśniej poranek, dzieĂą i noc.
Wszystko to co powiedizaÂłes moÂże siĂŞ teÂż odnosiĂŚ do stanów skupienia to jest
ciecz
Stan staÂły
gaz
Co moÂże byĂŚ preznoÂśniÂą do tego jak zcÂłowiek zaczyna swe Âżycie (w ciele czÂłowieka, potem Âżyje na ziemi a nastĂŞpnie zamienia siĂŞ w proch)
Hitsuma myÂślaÂł jeszcze chwile ale to co powiedziaÂł wydaÂło mu siĂŞ najbardziej prawdopodobne. Dlatego oddaÂł gÂłos rywalowi..
// Ten tekst miaÂłbyĂŚ wczeÂśniej ale zapomniaÂłem go umieÂściĂŚ //

ChÂłopak powiedziaÂł do Hitsuma:
-Pamiêtaj, mo¿esz siê szczyciÌ tym, ¿e jesteœ mo¿e od wszystkich silniejszy albo jak to powiedzia³eœ"¿e inni nie dorastaj¹ Ci do piêt" ale takie gadanie nie uczyni z Ciebie wielkiego Shinobi, musisz udowodniÌ to swoimi czynami. Mam jeden cel w ¿yciu zostaÌ jednym z najsilniejszych shinobi, niewa¿ne jak to zrobiê, mogê nawet zgin¹Ì gdy bêdê broni³ swoich bliskich. Mo¿e to dla Ciebie wyda siê g³upiê i beznadziejnê, ale dla moich bliskich mogê byÌ tym najsilniejszym poniewa¿ ich zdanie mo¿e byÌ takie,¿e mimo tego, ¿e straci³em ¿ycie to stan¹³em w ich obronie ¿eby oni byli bezpieczni i ¿eby oni prze¿yli na tym œwiecie. -

// To juÂż odpowiedÂź na pytanie. I przepraszam za lekkie zamieszanie jeÂśli do takiego doszÂło //

Po tej wypowiedzi chÂłopak daÂł odpowiedÂź na pytanie:
- A ja myÂśle, Âże tu moÂże chodziĂŚ o czas. Czas PrzeszÂły okreÂśla to co byÂło czyli to co zaczynamy, zaczeliÂśmy, czas teraÂźniejszy okreÂśla to co robimy w danej chwili czyli caÂły czas trwa. Natomiast czas przyszÂły koĂączy wszystko to co zaczeliÂśmy robiĂŚ i robimy w danej chwili.
Jest jednak jeszcze jedna mo¿liwoœÌ, mo¿e chodziÌ tu o narodziny, ¿ycie i w koùcu to co koùczy czyli œmierÌ. -
Po chwili dodaÂłem patrzÂąc na mojego przeciwnika:
- JeÂśli chodzi o MojÂą wypowiedÂź na temat czasu, to moÂżna to okreÂśliĂŚ za pomocÂą Jutsu. Tak jak powiedziaÂł Sensei "Jeden nastaje na poczÂątku" czyli moÂże to byĂŚ poczÂątek naszej techniki czyli zaÂłóÂżmy, Âże rozpoczynasz atak swoim mieczem. JeÂśli chodzi zaÂś o "drugi trwa" moÂże to byĂŚ kontynuacja ataku, czyli atak ciÂągle trwa po jego rozpoczĂŞciu. JeÂśli chodzi o ostatniÂą czêœÌ czyli "a trzeci wszystko zakaĂącza" czyli moÂże to byĂŚ koniec Twojego ataku, czyli zakoĂączenie Twojego ataku za pomocÂą uderzenia. Cios ten mógÂłby byĂŚ celny, ale takÂże mogÂłeÂś nie trafiĂŚ w swojego przeciwnika, ale mimo to technika i tak jest zakoĂączona. -
Post sĂŞdziowski:
Hino przesz³¹ przez czêœÌ lasu gdzie byÂła nie widoczna dla swojego przeciwnika jednak w pewnym momencie ukazaÂła mu sie na chwilĂŞ by znikn¹Ì w krzakach. Ten moment wykorzystaÂł Nabu. RzuciÂł w stronĂŞ krzaków kilka shurikenów które poszybowaÂły w dziewczynĂŞ z róÂżnych nie wiadomych stron jak to przystaÂło na tÂą broĂą. Dziewczyna szybko zareagowaÂła i zamieniÂła siĂŞ miejscem ÂźdÂźbÂłem trawy która rosÂła wielkszy kawaÂłek od niej. Kahoko znalazÂła siĂŞ w innym miejscu gdy po chwili zobaczyÂła z czterech stron dwa wielkie drewniane "wĂŞÂże" a dokÂładnie byÂły to korzenie które zaczĂŞÂły zniewalaĂŚ kaÂżdÂą z twoich czĂŞÂści cia³¹ mimo Âże próbowaÂłaÂś siĂŞ jakoÂś uwolniĂŚ. ZobaczyÂła tylko z oddali zbliÂżajÂącego siĂŞ w twojÂą stronĂŞ przedstawiciela klanu Senjuu zamieszkaÂłego w Taki. Nie byÂł to wolny krok tylko bieg wiĂŞc ejszczĂŞ chwila a walka moÂże zostaĂŚ zakoĂączona. Do okoÂła was rosnÂą maÂłe i wiĂŞksze drzewa a prawie nic sie nie zmieniÂło z otoczenia.

KolejnoœÌ Walki:
Nabu -> Hi -> MG

Statystyki:
Hino - 600 Pch
Nabuyoki - 500 Pch (ciagle aktywne kawarimi)

- Masz szansĂŞ jednak juÂż nik³¹. MusiaÂłbyÂś pokazaĂŚ Âże naleÂży ci siĂŞ miejsce w mej druÂżynie. Najpierw sprawdzimy twojÂą cierpliwoœÌ - powiedziaÂł sam do siebie z uÂśmiechem. ZapominajÂąc narazie o noworpzybyÂłym zwróciÂł siĂŞ do dwóch chÂłopaków. - Bardzo mÂądre sÂłowa ... za nim powiem wam odpowiedÂź na to pytanie zadam wam jeszcze jedno. Teraz jako pierwszy odpowie Kayahi. "PÂłomieĂą który nigdy nie gaÂśnie, który jarzy siĂŞ niczym wĂŞgielki, twkwi w kaÂżdym bez wyjÂątku, gasnie razem ze ÂśmierciÂą" co to jest ? - byÂłem znów ciekawy ich odpowiedzi. Co tym razem mi odpowiedzÂą? Czy bĂŞdÂą mieli racjĂŞ? ZignorowaÂłem sÂłowa Kayashiego dotyczÂące dumy jego rywala. MógÂł tak powiedzieĂŚ, to jego zdanie. Jego racja.
PodbiegÂł do dziewczyny i szybko znowu zrobiÂł Mokuton no Jutsu, aby dla pewnoÂści spĂŞtaĂŚ jej rĂŞce (bo nie wiem, czy moÂże ruszaĂŚ rĂŞkoma czy nie, jeÂśli nie moÂże ruszaĂŚ rĂŞkoma nie robiĂŞ Mokuton no Jutsu). Po splÂątaniu jej rÂąk podstawiÂł kunaia pod szyjĂŞ dziewczyny.
- to juÂż jest koniec... ZawoÂłam Caspra- sensei- powiedziaÂł czekajÂąc na reakcjĂŞ dziewczyny.

Jak to Casper napisaÂł mam na sobie Kawarimi w razie czego.
Ogarne³a mnie z³oœÌ Jak mog³am byÌ a¿ tak nieuwa¿na a zarazem g³upia ''pomyœla³am'', zerkne³am w strone ch³opaka- Tym razem wygra³eœ ale jeœli jeszcze raz bêdziemy walczyÌ ze sob¹ to nierêcze za siebie -powiedzia³am- A teraz mo¿ebyœ mnie uwolni³? -zapyta³am. Nadal by³am z³a na siebie, ¿e jestem taka s³aba.
Kayahi popatrzyÂł na Sensei i powiedziaÂł:
- A wiĂŞc sÂą dwie moÂżliwoÂści, pierwsza z nich to Âżycie. Za PÂłomieĂą moÂżna uznaĂŚ Âżycie, poniewaÂż jak wszyscy wiemy czy to czÂłowiek, czy jakieÂś zwierze lub nawet jakiÂś robak i bakteria to wszyscy mamy Âżycie. Moim zdaniem te "wĂŞgielki" to dzieĂą za dniem naszego wspaniaÂłego Âżycia. JeÂśli chodzi o ÂśmierĂŚ, to wszyscy wiemy, Âże gdy istota Âżywa zginie to jego Âżycie gaÂśnie razem z ÂśmierciÂą.
JeÂśli chodzi natomiast o drugÂą moÂżliwoœÌ moÂże to byĂŚ nadzieja. PÂłomieĂą moÂżemy uznaĂŚ za na dzieje. Moje zdanie jest takie, Âże nadzieja nigdy nie gaÂśnie póki Âżyjemy i dlatego moÂżemy uznaĂŚ to za "jarzÂące siĂŞ wĂŞgielki". Wszyscy wiemy takÂże, Âże tak samo Âżycie i nadzieja gaÂśnie wraz z ÂśmierciÂą istoty Âżywej -
Hitsuma patrzÂąc na chÂłopaka ziewnÂą najpierw to efekt jego przemowy... Co do tam jakichÂś ambicji.. -Stary takie bajki to opowiadajÂą na dobranoc w przedszkolu.. SÂą lepsi i gorsi wszystko jest uwarunkowane genetycznie i nic na to nie poradzisz.. MoÂżesz trenowaĂŚ.. Ale jeÂżeli osoba o wiĂŞkszych predyspozycjach.. bĂŞdzie siĂŞ przykÂładaÂła 1/2 tyle co Ty i tak bĂŞdzie o niebo lepsza...
NastĂŞpnie gÂłos zabraÂł Casper wiĂŞc chÂłopak przysÂłuchaÂł siĂŞ jego sÂłowom dokÂładnie i postanowiÂł przemyÂśleĂŚ wszystkie za i przeciw..
Tym razem Kayahi pierwszy odpowiadaÂł.. Gdy ten skoĂączyÂł
Hitsuma pokiwaÂł gÂłowÂą..
-Nie, nie... nie zgadzam siĂŞ z TobÂą to znaczy masz racjĂŞ ale poÂłowicznie..
Dlaczego?
Tu nie moÂże chodziĂŚ o Âżycie... To nzaczy.. teoretyzcnie jeÂżeliby tylko tak pobieÂżnie na to spojrzeĂŚ.. PasowaÂłoby to sÂłowom.. Casper ale czy na pewno.. WedÂług mnie zycie nie koĂączy siĂŞ po Âśmierci.. PÂłomieĂą, który pÂłon¹³ w osobie, która umarÂła jest przekazywany dalej do nastĂŞpnych pokoleĂą.. Poza tym wierzĂŞ, Âże czÂłowiek po smierci wci¹¿ w jakiÂś sposób ma kontakt z naszym wymiarem..
Natomiast zgadzam siĂŞ z TwojÂą drugÂą wypowiedziÂą.. MoÂże to byĂŚ nadzieja, moÂże to byĂŚ wiara..
W to, Âże osiÂągniemy coÂś nierealnego, bĂŞdziemy ÂżyĂŚ wiecznie ..
ChÂłopak widziaÂł wiele moÂżliwoÂści.. ale te wydaÂły mu siĂŞ najtrafniejsze..
Hi&NAbu:
Post sĂŞdziowski:
Jak sami stwierdziliÂście walka zostaÂła zakoĂączona finaÂłem dla Nabu. GratulujĂŞ

Nabu dostaje:
+ 20Pch
+ 2 do rozdysponowani na Si³ê/zrêcznoœÌ/celnoœÌ/szybkoœÌ

Po walce:
ZbliÂżyÂł siĂŞ do was Casper ubrany w ten sam strój co wczeÂśniej trzymajÂąc wachlarz w rĂŞce.
- Dobra robota. To byÂła dobra walka jak na sam poczatek. Jednak w waszej taktyce jak i umiejetnosciach brakuje wiele. - powiedziaÂłem po czym rzekÂłem tonem rozkazujacym do syna Wi Dima - rozplÂącz Hino. Mimo Âże pojedynek zakoĂączyliÂście to nei oznacza Âże to zupeÂłnie bĂŞdzie koniec... usiÂądÂźcie teraz...
Sam usiadÂłem na ziemi chowajac wachlarz pod rekaw, swój kij kÂładÂąc równilegle do swoich nóg uÂłoÂżonych po turecku.

Kaya(hi)&Hitsu(ma):

- Tak kayahi masz racjĂŞ jednak nie dokoĂąca jak stwierdziÂł twój przeciwnik. JEgo sÂłowa sa bardziej trafne - powiedziaÂłem bez skrupuÂłów. PoczuÂłem dziwny smutek. Smutak który nie przeszywaÂł gdyÂż musiaÂłem stwierdziĂŚ Âże ten oto chÂłopak ma juÂż malÂłe szanse. NikÂłe ... jednak sÂą, jak to nadzieja ... ona zawsze jest i ginie ze ÂśmierciÂą - Drogi mój Hayahi jesteÂś dobrym shinobi jednak nie jestem pewien czy powinieneÂś dojœÌ do mojej druÂżyny ... wystarczajÂąco juÂż o tobie zebraÂłem informacji wiĂŞc myÂślĂŞ Âże podziĂŞkuje ci narazie i odezwĂŞ siĂŞ w najbliÂższym czasie z odpowiedziÂą czy dostaÂłeÂś siĂŞ do druÂżyny czy odpadÂłeÂś. DziĂŞkujĂŞ za przybycie - uÂśmiechnĂŞÂłem siĂŞ pod kapturem i skÂłoniÂłem.
- Hitsuma, ty jesteÂś tutaj postaciÂą bardziej ciekawiacÂą mnie ... co nie oznacza Âże mam do ciebie same pozytywne uczucia - powiedziaÂłem po czym dodaÂłem - ciebie chce jeszcze sprawdziĂŚ ... pozostaĂą i czekaj na dalsze polecenia.
- Mokuton no Jutsu...- powiedzia³ Nabuyoki, a drewno puœci³o dziewczynê i chwilê potem znik³o. Ch³opczyk spojrza³ na powa¿nego Caspra i stan¹³ jakieœ 3 metry od niego. Rozejrza³ siê dooko³a i zobaczy³ jeszcze trzy osoby poza nim, Casprem i Hino. Postanowi³ na razie nie wnikaÌ w nich i s³uchaÌ poleceù lidera klanu Senjuu.
StaÂł czekajÂąc na swojÂą kolej i myÂślÂąc~Ciekawe czy mi siĂŞ uda~wyciÂągn¹³ swój miecz i wbiÂł go w ziemiĂŞ na okoÂło miecza byÂła fioletowa poÂświat z Chakry ~ciekawe jakie ja zadanie dostanĂŞ~myÂślaÂł Yagu
Lepiej siĂŞ poczuÂłam jak chÂłopak mnie uwolniÂł, zÂłoœÌ powoli ustĂŞpowaÂła. Dopiero teraz zauwaÂżyÂłam dwóch mĂŞrzczyzn, zerkneÂłam na Nabuyoki po czym zbliÂżyÂłam siĂŞ do Caspera-sensei i usiadÂłam na ziemi.
ChÂłopak wstaÂł i powiedziaÂł:
- Dobrze, rozumiem -
Po chwili spytaÂł:
- Mam tu zostaĂŚ i czekaĂŚ na odpowiedÂź Sensei? Czy iœÌ i w jakiÂś sposób mnie poinformujesz o swojej decyzji? -
-DziĂŞkujĂŞ za pojedynek.
Ch³opak powsta³ i podziêkowa³ przeciwnikowi za wspaniale rozegran¹ partiê. Wyci¹gaj¹c doù rêkê uœmiechn¹³ siê.
- Mistrzu.Tak jak sobie Âżyczysz. PozostanĂŞ tu i bĂŞdĂŞ czekaÂł na to co powiesz.. PowiedziaÂł puszczajÂąc dÂłoĂą chÂłopaka
-Mam specyficzny charakter, przykro mi ale uprzedzaÂłem tego biedaka, Âże muszĂŞ z nim wygraĂŚ.. Taka juz kolej rzeczy..
ChÂłopak pochwyciÂł swój ukochany miecz i zacz¹³ go szlifowaĂŚ. W kaÂżdej wolnej chwili doprowadzaÂł swojÂą dumĂŞ do doskonaÂłego stanu. WidzÂąc, Âże nikt juÂż nie zwracaÂł na niego uwagi ucieszyÂł siĂŞ.
~Ciekawe jaka teraz czeka mnie proba~ PomyÂślaÂł gorÂączkowo.
Mam pytanie, czy kupiÂłes ten miecz w sklepie, bo jeÂśli tak siĂŞ nie staÂło, nie moÂżesz go posiadaĂŚ
Nabu&Hi:
- Jak juÂż siedzimy mam do was pytanie. JAka jest wasza ulubiona liczba? Ulubiony kolor? Pora roku? Pora dnia? Osoba do której macie szacunek? OsobĂŞ którÂą pogardzacie, czujecie odraze lub odpycha jej usposobienie? - zadalem kilka pytaĂą.

-Kayashi ja ciebie poinformuje w jakiÂś sposób czy zostaÂłeÂś przyjĂŞty czy nie a teraz moÂżesz odejœÌ - powiedziaÂłem spokojnym gÂłosem
- Yagu jesteÂś gotowy na walkĂŞ ? Hitsuma a ty gotowy na pojedynek ? - zapyteÂłem wyniosÂłym tonem gÂłosu mówiÂąc gÂłoÂśno na ca³¹ przepone. Z rĂŞkawa wyj¹³em wachlarz juÂż na rozpoczĂŞcie walki. - Jak tak .. to staĂącie na przeciwko siebie.
Przez chwile zastanawiaÂłam siĂŞ- WiĂŞc tak moja ulubiona liczba to 13 a kolor zielony bo kojarzy mi siĂŞ z trawÂą i spokojem. Lubie wiosne bo jest przepiĂŞkna, wtedy jest teÂż peÂłno kwiatów i wszedzie pachnie nimi. Co do pory dnia to lubie ranek bo wtedy wszystko budzi siĂŞ do Âżycia -powiedziaÂłam- Osoba, którÂą szanuje to kage mojej wioski a jak na razie nikim niegardzĂŞ ale to moÂże kiedyÂś siĂŞ zmieniĂŚ -powiedziaÂłam z uÂśmiechem na twarzy.
SÂłyszÂąc sÂłowa skierowane do mnie kÂłonie siĂŞ wszystkim na poÂżegnanie i mówiĂŞ:
- Dowiedzenia Casper Sensei, Dowidzenia wszystkim -
Po czym odwracam siĂŞ i wychodzĂŞ z hali treningowej z nadziejÂą, Âże moÂże jednak uda mi siĂŞ dostaĂŚ do druÂżyny.

<NMM>
- Moja ulubiona liczba to 3, poniewaÂż urodziÂłem siĂŞ trzeci z bliÂźniaczego potomstwa moich rodziców. Ulubiony kolor to niebieski, jak kolor wodospadu w taki- mojego ulubionego miejsca. Pora roku to lato, poniewaÂż wtedy widaĂŚ prawdziwe piĂŞkno natury. Pora dnia to dzieĂą, bo w dzieĂą mogĂŞ wychodziĂŚ z domu. Osoba, którÂą szanujĂŞ? Hm... Mój tata i mama, najlepsi wÂładcy wiosek na swiecie... Osoba, którÂą pogardzam? Nie am takiej, jestem za krótko za tym Âświecie, zeby byÂły takie osoby. Do tej pory nie opuszczaÂłem Taki.- powiedziaÂł chÂłopak.
- Dam wam teraz ciĂŞÂżkie zadanie. A moÂże proste. UÂżyjcie teraz takiego przyrzÂądu w swojej gÂłowie który nazywa siĂŞ wyobraÂźniÂą i stwórzcie na podstawie informacji których zebraliÂście historyjkĂŞ. Musi siĂŞ tam pojawiĂŚ kaÂżde z wybranych odpowiedzi na pytanie przeciwnika. zrozumieliÂście swoje zadanie ? - zapytaÂłem gdyÂż czasem bardzo mÂące mówiÂąc ... takie Âżycie
-Jestem gotwy.. Tym razem to ja jestem...
~MierzyĂŚ sie z kimÂś tak potĂŞznym to nie lada wyzwanie.. ale moge przynajmniej udowodniĂŚ, Âże nie rzucam sÂłow na wiatr..~

// KatanĂŞ mogĂŞ mieĂŚ, bo dostaje jÂą automatycznie czÂłonek klanu //
Hitsuma staÂł i czekaÂł na to aÂż jego przeciwnik powie, ze jest gotowy.. Wreszcie bĂŞdize mógÂł powalczyĂŚ..

Nie bêdzie Nabuyokiego przez najbli¿szy tydzieù, poniewa¿ jadê na Ukrainê. Liczê na wyrozumia³oœÌ.
Wpad³am na halê robi¹Ì "wejœcie smoka" na ogromn¹ skalê. Rozejrza³am siê dooko³a.
"ÂŚwietnie"pomyÂślaÂłam"A jednak siĂŞ spóÂźniÂłam"
Mia³am ochotê trzasn¹Ì g³ow¹ w mur, ale siê powstrzyma³am. Wzieliby mnie za jak¹œ wariatkê pierwszego stopnia.
ZwróciÂłam siĂŞ w stronĂŞ Caspra
-Gomenasai Casper-sensei-powiedziaÂłam kÂłaniajÂąc siĂŞ okazujÂąc skruchĂŞ-Nie chciaÂłam siĂŞ spóÂźniĂŚ ale...-w tym miejscu zabrakÂło mi wytÂłumaczenia
"Bo co gÂłupia?"wyÂśmiaÂłam siĂŞ w myÂślach"Bo ucieÂłaÂś sobie pogawĂŞdkĂŞ z chÂłopakiem i zapomniaÂłaÂś o otaczajÂącym CiĂŞ Âświecie."
-Ale tak jakoÂś wyszÂło...-dokoĂączyÂłam patrzÂąc w bok.
JuÂż sobie wyobraÂżaÂłam co zaraz Caper powie" "WynoÂś siĂŞ! Nie potrzebuj tak nierozgarniĂŞtej osoby!"
CzekaÂłam na jego odpowiedÂź, a w tym czasie zaczĂŞÂłam siĂŞ rozglÂądaĂŚ po obecnych tu ludziach. CoÂż... to trzeba byÂło przyznaĂŚ... WyglÂądali na naprawdĂŞ groÂźnych przeciwników. W sumie wyglÂąd teÂż moÂże byĂŚ elementem obrony jak i ataku. No i co ja mogÂłam zdziaÂłaĂŚ? MaÂła przestraszona zdyszana dziewczynka, która prawdopodobnie zostanie wywalona z sali i tyle by mnie widziano.
PRzed przyjÂściem do sali dzwiewczyny stworzyÂłem swojego klona który pozostaÂł przy Hitsumim i Yagu. Ja czyli ideaÂł ruszyÂłem w stronĂŞ gdzie znajdowaÂła sie dziewczyna. MiaÂłem szczery uÂśmiech na twarzy jednakÂże ona nie mogÂła tego dostrzec przez pÂłótno dÂługiego kaptura. OpierajÂąc siĂŞ o laskÂą zbliÂżaÂłem siĂŞ powoli ale stanowczo. Po sali roznosiÂł siĂŞ gÂłuchy dÂźwiĂŞk uderzania drewnianego kija o doœÌ suchÂą ziemiĂŞ ÂścieÂżki.
- Witaj Hitoshi - powiedziaÂłem miĂŞkkim, jeszcze trochĂŞ zachrypniĂŞtym gÂłosem. - Nie tÂłumacz siĂŞ ... a udowodnij Âże zasÂługujesz na miejsce w druÂżynie. JesteÂś gotowa na jeden jedyny sprawdzian który zadecyduje o wszystkim? - zapytaÂłem siĂŞ stanowczo, stwierdzajÂąc Âże albo jej siĂŞ uda albo przegra z kretesem. Dziewczynie wymyÂśliÂłem inne zadanie. Nie bĂŞdzie to ani gra w zagadki, ani pytania i opowiastka ... ani walka z innym kandydatem.
Stanê³em przed mo¿liwe przysz³¹ uczennic¹. Mia³em prost¹ postawê mimo tego ¿e u¿ywa³em podpurki. Na sobie mia³em d³uga zielon¹ szatê z d³ugimi rêkawami i kapturem. Przy boku mia³em jeszcze dziwny drewniany miecz.
Kiedy mĂŞÂżczyzna siĂŞ do mnie zbliÂżaÂł ciarki przeszÂły mi po plecach. Ten kaptur zakrywajÂący twarz... i jeszcze do tego stukot laski. NasuwaÂło mi siĂŞ wiele skojarzeĂą w zwiÂązku z tym wyglÂądem.
"jeden jedyny sprawdzian który zadecyduje o wszystkim"-te sÂłowa zaczĂŞÂły rozbrzmiewaĂŚ w moich uszach. UtwierdziÂły mnie w przekonaniu, Âże teraz muszĂŞ daĂŚ z siebie wszystko i okazaĂŚ siĂŞ lepszÂą od pozostaÂłych.
-Tak... -powiedziaÂłam stajÂąc wyprostowana starajÂąc siĂŞ przybraĂŚ równie powaÂżny ton gÂłosu co u Caspra, jednak marnie mi to wyszÂło. W moim gÂłosie daÂło siĂŞ usÂłyszeĂŚ niezdecydowani i... strach.
Sta³am na bacznoœÌ czekaj¹c, a¿ mê¿czyzna zada mi zadanie sprawdzaj¹ce moje umiejêtnoœci.
- Zaatakuj mnie - powiedziaÂłem tonem powaÂżnym, neutralnym a zarazem rozkazujÂącym. SÂłowa nie skomplikowane ale trochĂŞ zaskakujÂące. Najbardziej zaÂś zadziwiajÂące byÂło to iÂż do walki przygotowaÂłem swojÂą laskĂŞ, przypominaÂła ona kij Bo. - pokaÂż Âże naleÂży ci siĂŞ miejsce w druÂżynie i spróbuj mnie zraniĂŚ, chyba Âże nie potrafisz, ale ja to rozumiem. jesteÂś tylko zwyk³¹ mÂłodÂą, ma³¹ dziewczynkÂą która startuje na ninje, która na ramieniu ma tchórzofretkĂŞ. - podkreÂśliÂłem w swoim zdaniu czeœÌ sÂłowa tchórzofretkĂŞ. Wszystko byÂło zaplanowane, kaÂżde moje sÂłowo doskonale przeanalizowaÂłem w gÂłowie przed ich wypowiedzeniem. Z poczÂątku osoba przypatrujÂąca siĂŞ mojemu nauczaniu i zwracaniu do ucznia stwierdziĂŚ mógÂłby otwarcie Âże jestem strasznie zÂłym senseiem ... ale ja mam w tym powód. Z kaÂżdego czynu mojego idzie nauka. PrzygotowaÂłem siĂŞ do uniku czy kontrataku. SpodziewaÂłem siĂŞ takÂże Âże dziewczyna bĂŞdzie trochĂŞ zbita z tropu po moich sÂłowach, a do tego moÂże siĂŞ lekko zdenerwowaĂŚ i straciĂŚ nieco koncentracje.
Rozkaz senseia sprawiÂł, Âże przez chwilĂŞ staÂłam sparaliÂżowana. MusiaÂłam przez dobrÂą chwilĂŞ przypominaĂŚ sobie co Casper powiedziaÂł i upewniĂŚ siĂŞ czy aby na pewno dobrze go zrozumiaÂłam. Jednak po chwili zastanowienia nie miaÂłam wÂątpliwoÂści. On naprawdĂŞ kazaÂł mi, abym go zaatakowaÂła.
Kioko zeskoczyÂł z mojego ramienia i gdzieÂś uciekÂł czujÂąc, Âże zaraz zacznĂŞ walczyĂŚ.
Moim pierwszym odruchem byÂło odskoczenie od niego na kilka metrów.
Podczas lotu zawiÂązaÂłam pieczĂŞcie i krzyknĂŞÂłam
-Kiri gakure no jutsu!
CaÂłe miejsce zostaÂło zalane gĂŞstÂą mg³¹, jednak ja widziaÂłam wszystko bardzo wyraÂźnie. WidziaÂłam takÂże Caspra stojÂącego na przeciwko mnie w odlegÂłoÂści kilku metrów. Nie wiele mylÂąc wyciÂągnĂŞÂłam dwa kunaie. Do pierwszego przeczepiony byÂł dzwoneczek, a do drugiego drut. RuszyÂłam w prawÂą stronĂŞ, biegnÂąc po okrĂŞgu. Po chwili rzuciÂłam kunaie w stronĂŞ mĂŞÂżczyzny. BroĂą z dzwonkiem wbiÂła siĂŞ po jego lewej stronie (mojej prawej), a broĂą z drutem po prawej (mojej lewej). MiaÂłam nadziejĂŞ, Âże dzwonek przeciÂągnie jego uwagĂŞ zaczĂŞÂłam biec coraz szybciej starajÂąc siĂŞ unieruchomiĂŚ mĂŞÂżczyznĂŞ obwiÂązujÂąc go drutem, aby nastĂŞpnie go zaatakowaĂŚ.
W myÂślach caÂły czas powtarzaÂłam sobie jaka jestem naiwna, Âże jestem zbyt pewna siebie. PrzecieÂż to byÂło widaĂŚ goÂłym okiem Âże ten czÂłowiek z ÂłatwoÂściÂą ominie tak oczywiste zagranie z mojej strony. Niestety dziaÂłaÂłam pod wpÂływem impulsu, wiĂŞc nic lepszego nie przyszÂło mi do gÂłowy, co prawdopodobnie doprowadzie do tego, Âże przegram z kretesem.
Gdy dziewczyna odskoczyÂła ja bez namysÂłu usiadÂłem sobie na ziemi, zamkn¹³em oczy bo juÂż nie byÂły mi potrzebne i nasÂłuchiwaÂłem. MiaÂłem przygotowany do walki swój kij Bo. UsÂłyszaÂłem dwa uderzenia zewszÂąd. A moÂże po obu stronach. WiedziaÂłem Âże ten po prawej ma przyczepiony dzwoneczek. SÂłychaĂŚ byÂło go bardzo dokÂładnie. WiedziaÂłem Âże nastÂąpi jakaÂś puÂłapka wiĂŞc szybko zamieniÂłem siĂŞ miejscem z obroÂśniĂŞtym pos¹¿kiem buddy który znajdowaÂł siĂŞ gdzieÂś dalej. Nie trudno byÂło mi to wykona gdyÂż w tym pomieszczeniu znalem wrĂŞcz kaÂżdy zakamarek a nawet wiedziaÂłem gdzie roÂśnie tutaj jakie drzewo. Hitoshi zamiast obwiÂązaĂŚ Caspra (mnie ) obwinĂŞÂła drutem biednego kamiennego mnicha. Ja nadal zaÂś juÂż przy polu z drzewami siedziaÂłem i czekaÂłem ze spokojem na ruch swojej przeciwniczki.
- Sprytne zagranie - stwierdziÂłem gÂłoÂśno- ale dobre dla trzylatka.
Hitsuma zniecierpliwiony czekanie na przeciwnika usiadÂł pod najbliÂższym drzewm i spojrzaÂł na klona, który staÂł tam obserwujÂąc ca³¹. WalkĂŞ..
- MoÂżliwe, Âże to teÂż jakiÂś test.. Trzeba czekaĂŚ. ~Tak to napewn to... Nie moÂżliwe teÂż, Âżeby taki wojownik jak ów Yagu.. zrezygnowaÂł z walki.~
-MuszĂŞ siĂŞ rozgrzaĂŚ
Jak powiedziaÂł tak zrobiÂł.
ChÂłopak zaj¹³ sie ponownie swojÂą katanÂą tym razem jednak, nie byÂło to po prostu szlifowanie. PrzystapiÂł do treningu z wykorzystaniem swej ukochanej broni. Kilka salt, podskoków, przysiadów. Wszystko to miaÂło na celu bycie w doskonaÂłej kondycji w razie jakiegoÂś ataku..
Nie chciaÂł dopuÂściĂŚ aby jego stawy siĂŞ zastaÂły.
Co chwilĂŞ przygladaÂł siĂŞ klonowi czekajÂąc aÂż rozpocznie walkĂŞ.
Kiedy zobaczyÂłam w jaki sposób Casper mnie wykiwaÂł zaklĂŞÂłam cicho pod nosem.
"Jaka ja lestem gÂłupia i naiwna"-zaczĂŞÂłam karciĂŚ siĂŞ w myÂślach-"Czy ja naprawdĂŞ myÂślaÂłam Âże takie dziecko jak ja ma szansĂŞ z joninem?"
OczywiÂście Âże nie miaÂłam szans. KaÂżdy gÂłupi mógÂłby siĂŞ domyÂśleĂŚ co zamierzam zrobiĂŚ po uÂżyciu techniki Kiri. MgÂła jeszcze nie opadÂła wiĂŞc szybko zabraÂłam drut, schowaÂłam siĂŞ na jednym z drzew i przez chwilĂŞ obserwowaÂłam mĂŞÂżczyznĂŞ. WydawaÂł siĂŞ byĂŚ ostjÂą spokoju, jakby niczym, siĂŞ nie przejmowaÂł. MogÂłam wyciÂągn¹Ì takie wnioski, chociaÂż nie widziaÂłam jego twarzy. No w sumie... Czym Âże jest genin dla doÂświatczonega jonina.
ZabrakÂło mi pomysÂłów. W sumie nigdy nie byÂłam dobra w strategi, a przede wszystkim nigdy jeszcze nie walczyÂłam z joninem.
Jednak postanowiÂłam Âże bĂŞde siĂŞ broniĂŚ rĂŞkami i nagami, byleby dostaĂŚ siĂŞ do tej druÂżyny. MiaÂłam przeczucie, Âże przy ten nauczycielu wiele siĂŞ nuczĂŞ.
Poraz kolejny zawiÂązaÂłam pieczĂŞcie
-Kage bunshin no jutsu!
Obok mnie pojawiÂły siĂŞ dwa klony. Wszystkie na siebie spojrzaÂłyÂśmy i kiwnĂŞÂłyÂśmy gÂłowami. RuszyÂłyÂśmy na Caspra, a kaÂżda z nas trzymaÂła w dÂłoni kunai i drut. MoÂże to byÂło trochĂŞ dziecinne Âże powtrzaÂłam swoje zagranie, ale nie przychodziÂło mi do gÂłowy nic innego.
Z naszej trójki ja biegÂłam po lewej stronie. KaÂżda z nas biegÂła zupeÂłnie inaczej i w ten sposób mogÂło siĂŞ wydawaĂŚ Âże biegnÂą trzy róÂżne osoby.
Kiedy dobiegÂłyÂśmy do Caspra klon po Âśrodku go przytrzymaÂł, natomiast ja zamieniÂłam siĂŞ miejscem z klonem po prawej stronie zaciskajÂąc drut najmocniejk jak potrafiÂłyÂśmy.
OczywiÂście nie zdziwiÂło by minie to, jeÂśli sensei uÂżyÂł poraz kolejny podmiany ciaÂła.
Pierwszy klon który byÂł poÂśrodku mimo wszystko nie biegÂł nadzwyczaj cicho wiĂŞc mogÂłem usÂłysze jego kroki. WykonaÂłem silne pchniĂŞcie w brzuch jego. Cios byÂł zrobiÂłem caÂłym impetem a do tego zasilony szybkim podskokiem i wyprostowaniem siĂŞ na obu nogach z pozycji siedzÂącej. Bunshin siĂŞ rozprysÂł. WiedziaÂłem Âże ktoÂś tutaj jeszcze jest wiĂŞc szybko siĂŞ odbiÂłem od podÂłoÂża i wykonaÂłem salto do tyÂłu bardzo wysoko. SpadajÂąc w dóÂł zÂłapaÂłem siĂŞ drzewa i pozostaÂłem na jego górze. TrzymaÂłem siĂŞ niego tylko jednÂą rĂŞkÂą gdyÂż w drugiej miaÂłem przygotowany do obrony kij BO. MiaÂłem przeciwko sobie jeszcze dwóch osobników. MgÂła tutaj, wysoko juÂż nie dochodziÂła wiĂŞc znów otworzyÂłem oczy i spomiĂŞdzy zakrywajÂącego twarz kaptura przypatrywaÂłem siĂŞ niÂższej partii hali. ByÂłem caÂłkowicie spokojny, a do tego wcale siĂŞ nie ruszaÂłem. ale byÂłem przygotowany na unik lub kontratak.
- ByÂłaÂś blisko - powiedziaÂłem spokojnie lecz gÂłoÂśno - lecz za daleko.
Kiedy zobaczyÂłam efekt mojej zagrywki pokrĂŞciÂłam tylko gÂłowÂą. Szybko zwinĂŞÂłam drut i go schowaÂłam.
DaÂłam znak klonowi, aby zaatakowaÂł Capspra. Ba, zaatakowaÂł. ÂŻeby siĂŞ z nim pobawiÂł, bo dla senseia to nie jest Âżaden przeciwnik. OdsunĂŞÂłam siĂŞ kilka metrów od miejsca w którym staÂłam i siĂŞgnĂŞÂłam dÂłoniĂŞ po jak¹œ broĂą. TrafiÂłam na coÂś co byÂło zupeÂłni inne od kunaia. WyciÂągnĂŞÂłam rĂŞkĂŞ i ujrzaÂłam sztylet, który znalazÂłam podczas ostatniej myÂśli.
"No cóóÂż... Przynajmniej zobaczĂŞ co mogĂŞ tym Âżelastwem zdziaÂłaĂŚ"-pomyÂślaÂłam i zacisnĂŞÂłam dÂłoĂą na sztylecie. PoczuÂłam nagÂły przypÂływ energi, czy adrenaliny. Nie wiedziaÂłam co to jest, ale czuÂłam siĂŞ wspaniale, byÂłam peÂłna Âżeycia i chĂŞci do walki (sztylet zwiĂŞkrza szybkoœÌ +15, celnoœÌ +5).
Jeszcze przed chwilÂą miaÂłam zamiar siĂŞ schowaĂŚ i czekaĂŚ co zrobi Capser widzÂąc mojego klona. Jednak teraz z wielkÂą chĂŞciÂą ruszyÂłam w stronĂŞ mĂŞÂżczyzny. WyprzedziÂłam swojego klona. Moje tempo biegu byÂło wrĂŞcz nienaturalne, jednak teraz maÂło co mnie obchodziÂło. LiczyÂł siĂŞ tylko mój cel, poza nim nic nie istniaÂło. Moja dÂłoĂą jeszcze mocniej zacisnĂŞÂła siĂŞ na b ronia. PodbiegÂłam do drzewa i wskozyÂłam na nie. OdbiÂłam siĂŞ od pnia i spróbowaÂłam ugodziĂŚ mĂŞÂżczyzne noÂżem w bok. Teraz zupeÂłnie zapomniaÂłam o tym Âże jest to waka sprawdzajÂąca z nauczycielem. WziĂŞÂłam to trochĂŞ zbyt powaÂżnie. ZupeÂłnie siĂŞ zapomniaÂłam.
ZobaczyÂłem Âże dziewczyna wyjĂŞÂła jakiÂś sztylet i zaczĂŞÂła biec na mnie szybciej nawet niÂż jej klon. MoÂże nie byÂła to zadziwiajÂąca prĂŞdkoœÌ jednakÂże wystarczajÂąca szybko by mogÂła wyprzedziĂŚ moje reakcjĂŞ. OdbiÂłem siĂŞ od drzewa i wysoko lecÂąc zamiast kija wyj¹³em miecz. Uczennica teÂż siĂŞ odbiÂła od pnia i spróbowaÂła mnie trafiĂŚ jednak wiadomo Âże w locie nie moÂżemy zmieniaĂŚ zbytnio ruchów wiĂŞc udaÂło mi siĂŞ obroniĂŚ przed ciosem. Gdy mój miecz zwarÂł siĂŞ z sztyletem hitoshi wykonaÂłem kop w jej bok przy okazji odbijajÂąc siĂŞ trochĂŞ od niej i spadÂłem kawaÂłek dalej. Nie co many zregenerowaÂło mi siĂŞ. WiedziaÂłem Âże zbyt bardzo ryzykuje nie uÂżywajÂąc Âżadnego jutsu. RyzykujĂŞ tym bardziej bo kandydatka do druÂżyny wziĂŞÂła zbyt powaÂżnie zadanie. ByÂłem nadal przygotowany do ataku.
- Asy z rĂŞkawa uÂżywa siĂŞ w ostatecznoÂści lub w sposób niewidoczny ... - powiedziaÂłem - ale caÂłkiem caÂłkiem ci idzie ... juÂż dorównujesz siĂŞ umiejĂŞtnoÂściami piĂŞciolatkowi.
Kiedy otrzymaÂłam cios w bok odsunĂŞÂłam siĂŞ od Caspra i chwyciÂłam siĂŞ za bok. Trzeba byÂło przyznaĂŚ, Âże ja wytrzymaÂła nie byÂłam, co juÂż nieraz dawaÂło mi siĂŞ we znaki.
PrzyglÂądaÂłam siĂŞ mu uwaÂżnie, jakby szukajÂąc jakiego sÂłabego punktu. ZauwaÂżyÂłam Âże mgÂła zaczyna opadaĂŚ, a nie chciaÂłam marnowaĂŚ kolejnej czĂŞÂści chakry na zrobienie kolejnej zasÂłony.
Po chwili wpadÂłam na pomysÂł. MoÂże nie byÂło to zbyt bÂłyskotliwe, ale mogÂło to byĂŚ swego rodzaju elementem zaskoczenia.
Zagwizda³am jak¹œ dziwn¹ melodyjkê, co mog³o zbiÌ mojego przeciwnika z tropu. Na ten dŸwiêk przybieg³ do mnie Kioko. Poda³am mu drut a ten od razu wiedzia³ co ma robiÌ.
-Czy to element sprawdzianu Âże porównujesz swoich uczniów do dzieci, sensei?-zapytaÂłam doœÌ gÂłoÂśnio.
Ten element miaÂł odwróciĂŚ uwagĂŞ mĂŞÂżczyzny od Kioko.
ZwierzÂątko biegÂło tak cicho jak to byÂło moÂżliwe. Im bliÂżej byÂł Caspra, tym ciszej siĂŞ zachowywaÂł i zwalniaÂł. Kiedy znalazÂł siĂŞ przy jego nagach zrobiÂł kilka kóÂłek wokóÂł nich, jednak na tyle lekko Âżeby mĂŞÂżczyzna nic nie poczuÂł i wróciÂł do mnie.
Kiedy Kioko wrócil do mnie z drutem ja natychmiast pociÂągnĂŞÂłam za obydwie koĂącówki chcÂąc sprawiĂŚ Âżeby Casper siĂŞ przewróciÂł.
Natychmiast pobiegÂłam w jego stronĂŞ ze sztyletem w dÂłoni chcÂąc go zaatakowaĂŚ.
Modli³am sie w duchu ¿eby ten manewr siê uda³. Jeœli nie to prawdopodobnie bêdzie ju¿ po mnie, gdy¿ za bardzo siê do niego zbli¿ê.
Gdy byÂłem juÂż w oddali postanowiÂłem pokazaĂŚ dziewczynie mojÂą sztuczkĂŞ. Jeden z asów w rĂŞkawie wystawiĂŚ. I to nie byÂł byle jaki as. ZÂłoÂżyÂłem kilka pieczĂŞci i rzuciÂłem sztylet gdzieÂś daleko w jedno z drzew. Kunai byÂł nasÂączony czakrÂą mokuton.
- Mokujin no jutsu - powiedziaÂłem nie zbyt gÂłoÂśno. Bardziej brzmiaÂło to jak odburkniĂŞcie.
W drzewie powstaÂła dziura a z niej wyszÂła drewniana kukÂła. MiaÂła koĂączyny po³¹czone ÂłaĂącuchem, a zamiast dÂłoni dwie stalowe kule. KaĂąciasta gÂłowa z zielonym listkiem przypominajÂącym antenke przyglÂądaÂła siĂŞ wszystkiemu dookoÂła. Jej ÂżóÂłte oczy ÂśledziÂły ruch kaÂżdej osoby.
ZmieniÂłem sie po chwili miejscem ze swym mokujinem jednak pozostawiajÂąc jej mój pÂłaszcz. Sam ukryty stworzyÂłem sobie liÂściasty paszcz takÂże zasÂłaniajÂący kaÂżdÂą czêœÌ cia³¹. JuÂż dosyĂŚ duÂżo chakry zmarnowaÂłem na te manewry. Nawet nie skupiaÂłem siĂŞ na sÂłowach dziewczyny. Bardziej waÂżne byÂło by teraz kuk³¹ zaatakowaÂła dziewczynĂŞ gdy tu nagle zamiast biec zrobiÂła bum na ziemiĂŞ. UpadÂła z trzaskiem na drewnianÂą ziemiĂŞ. Dalej byÂła ukryta pod zielonym pÂłaszczem i caÂłkowicie przypominaÂła mnie (oczywiÂście nie wyglÂądem w Âśrodku ale tego nikt nie zna). Ja zaÂś sprytnie ukryty w krzakach czekaÂłem aÂż mgÂła zupeÂłnie zniknie by móc zaatakowaĂŚ dziewczynĂŞ z zaskoczenia. Hitoshi powinna zaskoczyĂŚ siĂŞ Âże Casper to chodzÂąca kuk³¹. I do tego taka sprytna. Jest zwinniejsza niÂż siĂŞ komu kolwiek wydaje. Mysli tak samo jak ja.
Zobaczy³¹œ oczywiœcie ¿e na ziemi le¿y casper tylko nie widzisz mojej twarzy ani r¹k bo jestem zakryty (tak naprawdê to ta kuk³¹ )
// ZrozumiaÂłaÂś //
//ZrozumiaÂłam i to nawet za pierwszym razem //

WidzÂąc Âże Casper(kukÂła) siĂŞ przewróciÂł caÂła szczĂŞÂśliwa zaczĂŞÂłam biec w jego stronĂŞ.
W sumie Âśrednio inteligentny czÂłowiek domyÂśliÂłby siĂŞ Âże to nie moÂże byĂŚ ta osoba za którÂą go miaÂłam. Na pewno podniósÂłby siĂŞ w mgnieniu oka i przypuÂściÂłby kontratak.
Jednak ja byÂłam zbyt zaÂślepiona dumÂą i podbiegÂłam do kukÂły.
Szybko zdjĂŞÂłam jej kaptur z gÂłowy i stanĂŞÂłam jak wryta kiedy zobaczyÂłam Âże to nie byÂł mój sensei.
StaÂłam tak wpatrzona przez dÂłuÂższÂą chwilĂŞ.
Niestety dopiero po chwili zorientowaÂłam siĂŞ Âże mgÂła opadÂła. Szybko zaczĂŞÂłam siĂŞ rozglÂądaĂŚ wokoÂło. WidziaÂłam Âże jestem obserwowana i trzeba byÂło przyznaĂŚ, Âże nie jest to miÂłe uczucie. WiedziaÂłam Âże najlepiej byÂłoby siĂŞ poÂłoÂżyĂŚ i udawaĂŚ martwÂą, ale w tym wypadku to by nie podziaÂłaÂło.
WiedziaÂłam Âże ukrycie siĂŞ nie wiele zdziaÂła, poniewaÂż obserwator mógÂł na mnie patrzeĂŚ dokÂładnie przez caly czas, jednak postanowiÂłam zaryzykowaĂŚ. UdaÂłam siĂŞ pĂŞdem w stronĂŞ drzew z nadziejÂą, Âże Âżaden kunai nie wbije mi siĂŞ w plecy.
Zanim jeszcze schowa³¹œ siê ca³¹ w krzakach zobaczy³aœ ¿e drewniana kuk³a wsta³a. Po chwili jednak usiad³¹ tak jak to robi³ Casper i czeka³a na ruch Hitoshi. Mo¿na by³o trochê ... albo i bardzo ... zg³upieÌ. Mo¿e to by³ ten rpawdziwy casper. Zachowywa³ siê jak on i wszystko wykonywa³.
JA zaÂś siedziaÂłem w krzakachukryty zdala od dziewczyny i cicho deliaktnie przemiszczaÂłem siĂŞ zdala od miejsca gdzie jest kandydatka. ChciaÂłem byĂŚ nie co bezpieczny ale zaplanowaĂŚ i przygotowaĂŚ siĂŞ do czegoÂś wiĂŞkszego. Teraz wiĂŞc niezauwaÂżony kierowaÂłem siĂŞ do wyjÂścia.
Mokujin (czyli ta kuk³¹) patrzy³¹ siê na przeciwniczkê. Kierowa³a oczyma i g³ow¹ za ni¹. Oczywiœcie by³a przygotowana na ka¿dy ruch uczennicy.
Szybko wskoczyÂłam w krzaki caÂła zadowolona z tego, Âże jeszcze ÂżyjĂŞ. Kiedy siĂŞ schowaÂłam zauwaÂżyÂłam Âże przede mnÂą siedzi Kioko.
PatrzyÂłam siĂŞ przez chwilĂŞ na futrzaka po czym powiedziaÂłam
-Dobra skubaĂącu... Wykonam ostatni ruch... A ty mi w tym pomoÂżesz-powiedziaÂłam stanowczo.
ObliczyÂłam sobie ile mi mniej wiĂŞcej zostaÂło chakry
-Chyba akurat starczy...-mruknĂŞÂłam do siebie pod nosem.-Kiri gakure no jutsu!
W jednej chwili w powietrze wbiÂła siĂŞ mgÂła. Nie czekajÂąc na nic szybko zawiÂązaÂłam ponownie pieczĂŞcie i mruknĂŞÂłam pod nosem
-Kage Bunshin no jutsu.
Obok mnie pojawiÂła siĂŞ klon. PrzeciĂŞÂłam sobie kawaÂłek bluzki i wziĂŞÂłam Kioko na rĂŞce. MateriaÂłem przywiÂązaÂłam mu do brzucha kunai.
-PokaÂż mi-szepnĂŞÂłam do zwierzaka-PokaÂż mi gdzie jest sensei.
Futrzak postawiÂł uszy po czym pobiegÂł przed siebie ciÂągnÂąc po ziemi kunai. MiaÂłam nadziejĂŞ, Âże Casper pomyÂśli Âże to ja.
Kioko zacz¹³ biegaÌ pod jednym z drzew.
-Tu ciĂŞ mam-powiedziaÂłam z uÂśmiechem, po czym ruszyÂłam w tamtÂą stronĂŞ a mój klon za mnÂą.
Kiedy byÂłam dostatecznie blisko wziĂŞÂłam kilka kamieni i rzuciÂłam je niedaleko Kioko. MiaÂłam nadziejĂŞ, Âże to go zmyli.
Razem z moim klonem bezgÂłoÂśnie wybiÂłyÂśmy siĂŞ z ziemi. Moja kopia rzuciÂła w stronĂŞ przeciwnika kilka shurikenów, a ja próbowaÂłam zaatakowaĂŚ go sztyletem.
Jeœli to nie zadzia³a bêde zmuszona siê poddaÌ, poniewa¿ nic wiêcej nie zdzia³am z tak ma³¹ iloœci¹ chakry.
Drewniana kukÂła uderzy³¹ stalowe kule o siebie wywoÂłujÂąc w sali brzdĂŞk metalu. Po chwili obnok niej pojawi³¹ siĂŞ jej bunshin. Obie wstaÂły i widzÂąc Hitsohi wskoczyÂła na niÂą przewracajÂąc. Przewróci³¹ ja zapomocÂą wybicia siĂŞ i silnego kopu w plecy. Dziewczyna z pewnoÂściÂą upadÂła na ziemiĂŞ z gÂłoÂśnym hukierm. Druga kuk³¹ pilnowaÂła dziewczyny by w razie uwolnienia siĂŞ jej z uÂścisku bliÂźniaczego mokujina uderzyĂŚ ja tak by unieszkodliwic.
Ja zaœ wolnym krokiem skierowa³em siê do miejsca gdzie sta³¹ siê ca³a draka i stan¹³em przed le¿¹c¹ na ziemi kondydatk¹.
- Nikty nie zostawiaj odsÂłoniĂŞtych pleców. Nigdy nie ignoruj przeciwnika. Nigdy nie ignoruj niewiadomego. - powiedziaÂłem jako nauczyciel. ZastanawiaÂłem siĂŞ czy moÂżliwe przyszÂła uczennica coÂś zrobi. Dobrze sobie radziÂła jednak duÂżo musi siĂŞ jeszcze nauczyĂŚ. Ja chyba po to jestem by uczyĂŚ mÂłodzików a ona jest dobrym kandydatem na shinobiego. - PrzegraÂłaÂś bitwĂŞ. Poddajesz siĂŞ?
Kiedy zostaÂłam zamkniĂŞta w Âżelaznym uÂścisku kukÂły zaczĂŞÂłam siĂŞ wyrywaĂŚ. Niestety niewiele to pomogÂło i w koĂącu siĂŞ uspokoiÂłam.
Kiedy zobaczyÂłam Âże Casper siĂŞ zbliÂża spuÂściÂłam gÂłowĂŞ. ByÂło mi naprawdĂŞ wstyd, Âże zachowaÂłam siĂŞ jak maÂłe dziecko. Sensei miaÂł racje. DorównujĂŞ poziomem piĂŞciolatkowi.
Kiedy mĂŞÂżczyzna zadaÂł mi pytanie ja milczaÂłam. ZaczĂŞÂłam rozwaÂżaĂŚ dokÂładnie kaÂżde posuniĂŞcie, które jestem w stanie wykonaĂŚ. Nie byÂło ich wiele i na pewno nie wiele bym nimi zdziaÂłaÂła.
Wpatrzona w ziemiĂŞ powiedziaÂłam
-Tak, poddajĂŞ siĂŞ.
CzekaÂłam na reakcjĂŞ Caspra. ByÂłam pewna Âże zaraz powie coÂś w stylu "w takim razie nie masz czego tu szukaĂŚ" itp.
Kioko staÂł kilka metrów od nas i zacz¹³ fukaĂŚ na dwie kukÂły wokóÂł mnie. DaÂłabym gÂłowe, Âże gdyby fretka byÂła wiĂŞksza na pewno rzucialby siĂŞ na ta kupĂŞ drewna.
PuÂściÂły dziewczynĂŞ na skiniĂŞcie palca caspra. Przy okazji postawiÂły jÂą na nogi. SpojrzaÂłem spod kaptura na dziewczynĂŞ.
- IdÂź do domu, do kusy - powiedziaÂłem oschle do dziewczyny odwróciÂłem siĂŞ na piĂŞcie i spojrzaÂłem na resztĂŞ uczniów którzy tu byli. Zanim opwiedziaÂłem coÂś wiĂŞcej zrobiÂłem dÂługÂą przerwĂŞ. - Spakuj siĂŞ i przyjedÂź tutaj jak najszybciej i tym razem niech nie trwa to tak dÂługo jak tym razem. Nie lubiĂŞ spóÂźnialskich osób. WiĂŞc poÂśpiesz siĂŞ bo nie bĂŞde wiecznie czekaĂŚ. A chyba nie chcesz by ktoÂś inny zaj¹³ twoje miejsce w mojej druÂżynie. Bo wstyd jest dostaĂŚ siĂŞ do grupy a chwilĂŞ potem wypaœÌ z niego.
- mój ton dalej byÂł zimny, niepasujÂący do mojej osoby ale po chwili powiedziaÂłem juÂż miĂŞkkim miÂłym tonem - Tak, masz rozumieĂŚ Âże zostaÂłaÂś przyjĂŞta. Od dzisiaj numerem druÂżyny twojej jest 8.
Kiedy Capser powiedziaÂł Âże mam wracaĂŚ do domu poczulam jak serce podchodzi mi do gardÂła. WiedziaÂłam Âże przegraÂłam z kretesem.
W³aœnie mia³am siê poryczeÌ jak ostatnie dziecko, kiedy dowiedzia³am siê ¿e zosta³am przyjêta. Wyba³uszy³am oczy na Caspra. Nie mog³am uwierzyÌ w³asnym uszom. Zosta³am przyjêta do grupy mimo tego, ¿e przegra³am i to na dodatek nie walczy³am do koùca tylko siê podda³am. I pope³ni³am podstawowy b³¹d.
Po chwili na mojej twarzy pojawiÂł siĂŞ szeroki uÂśmiech.
-TAAAAAAK!!!!!!-krzyknĂŞÂłam podskakujÂąc z radoÂści.-PrzybĂŞde najszybciej jak to bĂŞdzie moÂżliwe!
Natychmiast zwróciÂłam siĂŞ w stronĂŞ drzwi
-ChodÂź Kioko! Musimy siĂŞ spakowaĂŚ!-krzyknĂŞÂłam radoÂśnie do fretki, która pobiegÂła za mnÂą ciÂągnÂąc za sobÂą kunai .
WskoczyÂła do mnie na rĂŞce a ja siĂŞ jeszcze raz odwróciÂłam do senseia
-Jeszcze raz dziĂŞkujĂŞ!!! PrzyjdĂŞ jutro!
Po tych sÂłowach caÂła radosna wybiegÂłam z hali.

<nmm>
- Ech ta mÂłodzierz - powiedziaÂłem do siebie i machÂłem rĂŞkÂą w stronĂŞ dziewczyny. Ale niech siĂŞ cieszy dopuki moÂże bo póÂźniej bĂŞdzie charówka i ciĂŞÂżka praca a wtedy ludzie nie majÂą na twarzy uÂśmiechu. Czasem nawet braknie determinacji. SkierowaÂłem siĂŞ do dwójki uczniów którzy mieli siĂŞ przygotowaĂŚ do walki. SpojrzaÂłem na nich.
- WidzĂŞ Yagu Âże ci nie jest Âśpieszno do walki. Przepraszam ale jednak nie dostajesz siĂŞ do druÂżyny. Dowidzenia - powiedziaÂłem bez dania chÂłopakowi Âżadnych nadziei. PotrzebowaÂłem kogoÂś aktywnego który chce siĂŞ duÂżo nauczyĂŚ.
- Ty za to chÂłopcze masz jeszcze szanse. Jednak nie jestem co do ciebie pewien - powiedziaÂłem siadajÂąc koÂło Hitsumiego i oparÂłem siĂŞ o jedno z drzew.
Bia³ow³osy ch³opak powoli doszed³ do bram hali treningowej. By³y otwarte co nie zdziwi³o ch³opaka. Wi doskonale zna³ to miejsce , w koùcu tutaj siê wychowa³ i od razu domyœli³ siê gdzie Casper bêdzie trenowa³ tych nowicjuszy. Ch³opak powoli wszed³ w g³¹b buszu i rozmyœla³.
"Pewnie po naszym odejÂściu w druÂżynie , zostaÂła Tanuki. Teraz Casper szkoli nowych , ale czy na pewno sÂą oni doœÌ silni??" - chÂłopak , rozmyÂślaÂł siĂŞ i co chwili spostrzegaÂł jakieÂś skutki bójek . W koĂącu doszedÂł do miejsca , gdzie staÂł Casper sensei i jego uczniowie. Chyba nie wszyscy zostanÂą wybrani , tak siĂŞ przynajmniej zdawaÂło Wi , bo ich liczba byÂła zaskakujÂąca. ChÂłopak powoli zbliÂżaÂł siĂŞ do Caspera , zacz¹³ do niego mówi z oddali :
-Yo, Casper-sensei jak tam trening Chyba juÂż kogoÂś wybraÂłeÂś prawda , widzĂŞ tu niezÂłe pobojowisko. No , ale chyba zostaÂło jakieÂś miejsce bo te osoby , nie siedzÂą tu bez przyczyny . . . - chÂłopak skoĂączyÂł , gdy staÂł jakieÂś 3 kroki od Caspera. CzekaÂł na odpowiedÂź swojego byÂłego senseia , z niecierpliwoÂściÂą. Wi ostatnio maÂło o Âświecie sÂłyszaÂł , Taki to zamkniĂŞta wioska i niestety nie ma tam gazet czy teÂż informatorów.
UsÂłyszaÂłem gÂłos którego nie sposób zapomniec. To byÂł napewno Wi, moj stary uczeĂą. UÂśmiechnĂŞÂłem siĂŞ do ucznia spod liÂściastego kaptura, nie moÂżna byÂło tego zauwaÂżyĂŚ. Tak nasobie miaÂłem teraz zrobiony z liÂści strój zakrywajÂący caÂłe me ciaÂło. Odwróci³êm siĂŞ zwinnie na piĂŞcie w kierunku skÂąd doszedÂł krzyk.
- Witaj Wi - powiedzia³em z uœmiechem - dawno myœmy siê nie widzieli. Tak miejsca s¹ jeszcze ... a mo¿e tylko miejsce. - poweidzai³em po czym z ci¹g³ym entuzjazmem doda³em - S³ysza³em ¿eœ ju¿ od sporego czasu w³adc¹ taki. Nie zd¹¿y³êm ci to pogratulowaÌ osobiœcie.
DziĂŞki , ale to raczej nic wielkiego , zostaĂŚ Kage. MoÂże nie kaÂżdemu natrafia siĂŞ taka okazja , ale ja tam wolaÂłbym by teraz zwykÂłym Chuninem czy Jouninem , ale czasu siĂŞ nie cofnie. . . - chÂłopak raczej nie lubiÂł rozmawiaĂŚ o pozycji Kage , tym bardziej z osobÂą , która pamiĂŞtaÂła go jeszcze jako Genina. Wi zmieniÂł po chwili temat - A co z Rado?? OdkÂąd nasz stary skÂład siĂŞ rozszedÂł nie widziaÂłem go. Wiem , Âże jest wÂładcÂą Kumo i chyba podczas tej niby wojny nic siĂŞ z nim nie staÂło. Tak na marginesie mogĂŞ poznaĂŚ twojego nowego ucznia?? Ciekawe czy mój Nabuyoki siĂŞ dostaÂł. - BiaÂłowÂłosy zacz¹³ siĂŞ przejmowaĂŚ swoim synkiem , nie widziaÂł go tu nigdzie.
"MoÂże juÂż odpadÂł i teraz pÂłacze gdzieÂś w lesie?? " - chÂłopak zacz¹³ siĂŞ martwic o syna. ByÂł on juÂż Geninem , ale to jego pierwsza tak wielka podróÂż , bez rodziców.
Te dzieci . . . - ChÂłopak wyszeptaÂł to mimowolnie , tak , Âże Casper mógÂł to usÂłyszeĂŚ.
- KiedyÂś my byliÂśmy dzieĂŚmi ... ja teÂż kiedyÂś uczyÂłem siĂŞ od swego senseia, kiedyÂś tam uczyÂłem ciebie a teraz im przekaÂże swojÂą wiedzĂŞ - powiedziaÂłem w zamyÂśleniu. Po chwili zadumy przypomniaÂłem sobie o innych sÂłowach Wi Dima - Tak dokÂładnie jesteÂś wÂładcÂą feudalnym a nie KAge - gdyby nie zakrywajÂący twarz kaptur moÂżna by zobaczyĂŚ zÂłoÂśliwy uÂśmiech capra ale nie byl on wrogi lecz przyjacielski, Âżartobliwy.
- Moja uczennica nowa uda³¹ siĂŞ do Kusy po rzeczy by przeprowadziĂŚ siĂŞ do mojej wielkiej rezydencji. Twój uczeĂą nie wiem czy siĂŞ dostanie ... zastanowie siĂŞ. JeÂśli miaÂłbym znów przeÂżywaĂŚ takie katorgi ja z tobÂą to muszĂŞ siĂŞ jeszcze grubo zastanowiĂŚ - powiedziaÂłem wci¹¿ Âżartobliwym tonem do byÂłego ucznia udajÂąc zadume i powage.
Wiesz , Âże miĂŞdzy Kage , a wÂładcÂą feudalnym nie ma róÂżnicy I tak wyrwanie siĂŞ z biura graniczy z cudem w obu przypadkach. - chÂłopak raczej nie zwracaÂł uwagi na zaczepki Caspera. Nie obchodziÂł go ten jego uÂśmieszek , który w brew pozorom nie umkn¹³ uwadze Wi. BiaÂłowÂłosy jednak bez zastanowienia odpowiedziaÂł na 2 czeœÌ :
- Sugerujesz mi , Âże byÂły ze mnÂą kÂłopoty - Wi byÂł raczej zdziwiony tym co powiedziaÂł Casper jednak kontynuowaÂł - Nabu-kun nie jest moim uczniem jest synem , a to spora róÂżnica. JeÂżeli chodzi o tÂą dziewczynĂŞ z Kusy to pewnie przyj¹³eÂś jÂą , bo jest spokojna i sÂłaba. MówiÂą mi o tym 2 czynniki , ty lubisz szkoliĂŚ ninja od samego poczÂątku , no i nie lubisz wariatów. Pewnie jest jeszcze sprytna , bo si³¹ raczej CiĂŞ nie przewyÂższyÂła. - ChÂłopak tu skoĂączyÂł i zacz¹³ siĂŞ rozglÂądaĂŚ. Wzrokiem szukaÂł Nabuyokiego jednak nigdzie nie mógÂł go znaleŸÌ. Po chwili znowu coÂś dodaÂł , ale tym razem byÂło to powaÂżne pytanie - A moÂże my zmierzymy siĂŞ , tak jak kiedyÂś?? Tu , na tej sali - Po tych sÂłowach Wi w ciszy czekaÂł na odpowiedÂź
- Jeœli tego chcesz mo¿emy walczyÌ ze soba. Co z moimi kandydatami ? Poczuj¹ siê zaniedbani - stwierdzi³êm - ale ja nigdy nie odmawiam walki z przyjacielem. Pewnie przeros³eœ ju¿ mnie umiejêtnoœciami. A tak po za tym Kage lepiej brzmi ni¿ w³¹dca feudalny.
CiÂągle opieraÂłem siĂŞ o swój kijaszek. Mimo radoÂści wyglÂądaÂłem na osobĂŞ sÂłabÂą, zmĂŞczonÂą Âżyciem. Po chwili obok mnie stan¹³ drógi Casper, teÂż zakryty caÂłkowicie pÂłaszczem, moÂże nawet dok³¹dniej. ByÂł to jednak mokujin.
No tak masz racje , oni sÂą najwaÂżniejsi. No cóÂż , ja przyszedÂłem siĂŞ tylko przywitaĂŚ , ale wiem jak to jest z uczniami , wiĂŞc Ci nie przeszkadzam. Tym razem klon , by nie wystarczyÂł - ChÂłopak uÂśmiechn¹³ siĂŞ do Caspera , który najwidoczniej byÂł gotowy do walki w kaÂżdej chwili. Prawda jest taka , ze to nie czas , ani miejsce , tym bardziej , Âże jest tu za duÂżo gapiów. ChÂłopak po chwili zadaÂł pytanie , którego sensei mógÂł siĂŞ spodziewaĂŚ :
-Wiesz moÂże co siĂŞ staÂło z Rado i gdzie on , by teraz mógÂł przebywaĂŚ - ChÂłopak znowu zamilkÂł , czekaÂł na odpowiedÂź swojego by³êgo senseia.
Wi Dim

ZrobiÂło siĂŞ nagle ciemno. Wszystko dookoÂła pokry³¹ wielka czerĂą. Oprócz Caspra. Tylko on zostal w Âświetle. ZrobiÂł siĂŞ blady. Nie ludzko blady. Jego oczy zrobiÂły sie obce. B³êkitne. UsÂłyszaÂłeÂś szum wodospadu. Nie to pÂłacz A moÂże jedno i drugie po³¹czone? Nie wiedziaÂłes a nawet nie miaÂłes czasu by sie przysÂłuchaĂŚ bo wszystko zakÂłuciÂł gÂłos twojego dawnego mistrza. Nie. To tylko jego usta wymawiajÂą czyjeÂś sÂłowa.
- Taki, taki nadszedÂł czas by taki obroÂśniĂŞty w czasów czas. Niech uniesie siĂŞ na skrzyd³¹ch twych. LeĂŚ, leĂŚ zabierz nas. Zabierz tam gdzie fanfar dÂźwiĂŞk. ZanieÂś tam gdzie cienia obcych wiosek nie ma. Tam gdzie chwaÂła trwa. PrzyĂŚmij si³¹ swÂą i odbierze histori czêœÌ.Tak jak toÂś uczyniÂł niegdyÂś ku gÂłosowi Konoszn tak i teraz idÂź zdobÂądÂź samurajskÂą tajemnicĂŞ która kryje sie w w kraju wód. OdnajdÂź ludzi w nad wodami. PowiedÂź coÂś widziaÂł a Ame-baka oni wiarĂŞ twÂą w cielesny zwój oddadzÂą. Oni wierzÂą ÂżeÂś ty czysty ÂżeÂś powinien odnaleŸÌ Ugawe II. ZapamiĂŞtaj sÂłowa klucze gdzie siĂŞ udaĂŚ trza: "A DO NAIwiĂŞkszego z cudów traf"
Po chwili wszystko wróciÂło do wczeÂśniejszego stanu jakby nic sie nie wydarzyÂło jednak myÂśli ciagle ci siĂŞ w gÂłowie k³êbiÂły.

Cytat: Ranga zadania: A/S
Zadanie pocz¹tkowe: OdnaleŸÌ B³êkitnego Samuraja
Zadanie gÂłówne: ZdobyĂŚ jedna z siedmiu kawaÂłków pradawnej kolumny.
Miejsce rozgrywki misji : Kirigakure no sato (szczegóÂłowy pobyt nieokreÂślony)
Wynagrodzenie dla jednego Shinobi: brak
IloœÌ Shinobi: 4
1.Wi Dim
2.Yoshi Mishimo
3.Thingol
4.Criss
Spec: WiĂŞcej chakry i punktów na staty. niÂż zawsze
Wi jakoÂś siĂŞ tym nie przej¹³ , przyzwyczaiÂł siĂŞ do dziwów i idiotyzmów. W jednej sekundzie siĂŞ odwróciÂł i ruszyÂł ku bramom sali , gdy wychodziÂł poÂżegnaÂł siĂŞ z Casperem sÂłowami :
-PrzyniosĂŞ Ci tÂą figurkĂŞ , nie zaleÂży mi na niej. A teraz Âżegnam . . . - Po tych sÂłowach po mÂłodym Kage pozostaÂł tylko dym , nic wiĂŞcej.

<NMM>
- Przepraszam ale Yagu chyba nie chce walczyĂŚ.. a ja uwa¿¹m, ze w chwili obecnej bardziej przydam siĂŞ w swojej wiosce.. Mam nadziejĂŞ, Âże siĂŞ nie obrazisz.. JeÂżeli przeÂżyje bĂŞdize to tylko dowód, ze jestem odpowiednim czÂłowiekiem do Twego oddziaÂłu..

Hitsuma szybko siĂŞ odwróciÂł i wybiegÂł z sali.. Przez plecy rzuciÂł tylko jedno sÂłowo do zgromadzonych..
-Narqa!
[NMM]
-Przepraszam muszĂŞ coÂś pilnego zaÂłatwiĂŚ
tym razem gÂłos byÂł inny podobny do gÂłosu demona
-Casper'San przykro mi
wyszedÂł szybko z sali treningowej
- Mi nie jest przykro - powiedziaÂłem do samego siebie - JuÂż mam postanowione kto siĂŞ dostaje a kto ... teraz tylko czas by zebraĂŚ tych którzy zdobyli te miejsca. - spojrzalem na drzwi hali w których ktoÂś caÂły czas siĂŞ przemiszczaÂł. Albo wchodziÂł, albo wychodziÂł. TrochĂŞ zaczynaÂło mnie to irytowaĂŚ ale nie dawaÂłem op sobie znaĂŚ ...
ChÂłopczyk dalej siedziaÂł na swoim miejscu i nie ruszaÂł siĂŞ.
- Casper- sensei.... Co ze mnÂą? DostaÂłem siĂŞ?- zapytaÂł smutnym gÂłosem przenoszÂąc wzrok na wychodzÂącego ojca.
- Nabu - powiedzia³ spokojnym g³osem - bêde musia³ ciê zawieœÌ. Ale chyba mnie rozumiesz ? - zapyta³em sie zbli¿ajac do ch³opaka - Nie masz mi tego za z³e ?
Mój ton gÂłosu mógÂłby nawet przeraziĂŚ. ByÂł podobny do tego jak mówi siĂŞ pacjentowi Âże umrze za 2-3 dni. ZdjĂŞÂłem kaptur. UkazaÂła siĂŞ doœÌ mÂłoda twarz mimo juÂż duÂżego wieku jak dla caspra. Dla niego 27 lat byÂło wiele. Jednak to nie byÂło nadzwyczajne. PoÂłowa twarzy caspra byÂła obroÂśniĂŞta zielonym bliszczem puszczajÂącym pÂączki z liÂściami. Ten widok mógÂłbyĂŚ dla niektórych odpychajÂącym a dla niektórych przyciÂągajÂący ...
- No chyba nie- powiedziaÂł chÂłopczyk spoglÂądajÂąc bez uczuĂŚ na mĂŞÂżczyznĂŞ. Nie wnikaÂł na twarz Caspra, bo wyglÂądaÂł jak drzewo.
- Teraz bĂŞdziesz siĂŞ musiaÂł przez te kilka lat mĂŞczyĂŚ ze mna. Treningi, misje, trningi, trningi, wspólny posiÂłek, treningi, treningi, nauka, nauka, nauka, sparingi, ĂŚwiczenia, treningi i tak w kóÂłko - powiedziaÂł - a do tego bĂŞdziesz daleko od domu i beziecznego wÂłasnego kÂąta gdzie nie bĂŞdzie staÂł nad toba zrzĂŞdliwy Casper liczÂąc kaÂżdÂą sekundĂŞ spóÂźnienia i wyznaczajÂąc za nia ciĂŞÂżkÂą karĂŞ ...
Na mojej twarzy malowaÂł siĂŞ wielki uÂśmiech. Nie widac byÂło juÂż mojego smutku.
ChÂłopak spojrzaÂł na Caspra, a uÂśmiech rysowaÂł mu siĂŞ na twarzy.
- Podoba mi siĂŞ. ChoĂŚ lubiĂŞ czytaĂŚ ksi¹¿ki z chĂŞciÂą zajmĂŞ siĂŞ teÂż ciĂŞÂżkim treningiem. MógÂłbym jeszcze przed pierwszym treningiem odwiedziĂŚ Taki-Gakure i zabraĂŚ swoje rzeczy stamtÂąd?- zapytaÂł spoglÂądajÂąc bÂłagalnym wzrokiem na senseia.
- Nie jestem taki zÂły. PrzecieÂż pozwole ci siĂŞ poÂżegnaĂŚ z rodzinkÂą, poinformowaĂŚ o dostaniu siĂŞ do druÂżyny, na zabranie rzeczy i psychiczne przygotowanie siĂŞ na katargi - uÂśmiechnĂŞÂłem siĂŞ i wstaÂłem - ÂżyczĂŞ miÂłej podróÂży wiĂŞc i szybkiego powrotu w moje progi.
Powolnym krokiem skierowaÂłem siĂŞ ku wyjÂściu.
- DziĂŞkujĂŞ, juÂż ruszam w drogĂŞ.- powiedziaÂł wstajÂąc.
- No to ruszamy do Taki- dodaÂł spoglÂądajÂąc na psa swojego ojca dajÂąc mu znak Âżeby prowadziÂł. Po chwili zniknĂŞli z sali treningowej. <NMM>
- Co za Âświat - rzekÂłem do samego siebie i wolnym krokiem skierowaÂłem siĂŞ ku wyjÂściu. Stan¹³em przy nim i przy uÂżyciu mokuton zamkn¹³em wrota. PoklepaÂłem je jakby dobrego starego drucha i ruszyÂłem swojej sypialni w której nie byÂłem od dawna.
SÂłychaĂŚ jakieÂś kroki, ktoÂś idzie? SÂą one co raz bliÂżej, wolne kroki odbijajÂące siĂŞ w korytarzu, sÂą co raz bliÂżej. Kto to moÂże byĂŚ? ByÂł to Fuji, jeden z uczniów mieszkajÂącego tutaj Casper'a. PrzyszedÂł on na trening i zbiórkĂŞ którÂą Casper miaÂł zorganizowaĂŚ, ale wyglÂąda na to, Âże byÂł pierwszy. WszedÂł do Âśrodka oparÂł siĂŞ o sciane i czekaÂł aÂż przyjdzie reszta.
- Witaj - powiedziaÂłem spokojnym gÂłosem. SkierowaÂłem siĂŞ w jego stronĂŞ jakÂże wolnym, melancholijnym krokiem. CaÂły bylem okryty dzielonÂą szatÂą z nadzwyczaj dÂługimi rĂŞkawami i kapturem. W prawej rĂŞce trzymaÂłem dÂługi kij.
- Fuji ? - zapytaÂłem niepewny. Tak widzialem jego dane, zdjĂŞcie, informacje o nim jednak mógÂłbyc to ktos inny, pewnosci nigdy nie miaÂłem.
Syuuske, staÂł spokojnie czekajÂąc aÂż ktoÂś siĂŞ zjawi, nagle usÂłyszaÂł gÂłos, byÂł to jego Sensei. PrzywitaÂł siĂŞ z nim, wiĂŞc Fuji mu odpowiedziaÂł. -Witam Sensei. - MówiÂł to spokojnym gÂłosem, z uÂśmiechem na twarzy, z jego gÂłosu moÂżna by wyczuĂŚ ironiĂŞ. ChÂłopak wyglÂądaÂł na miÂłego, z wyglÂądu, jego gÂłos byÂł spokojny i ciepÂły, lecz on sam nie byÂł za dobry co po dÂłuÂższej chwili daÂłoby siĂŞ wyczuĂŚ, widaĂŚ, Âże gardzi innymi, uwaÂża siĂŞ za kogoÂś lepszego, lecz nie okazuje tego bo wie, Âże na razie nic zrobiĂŚ nie moÂże.
- CoÂś spóÂźniajÂą siĂŞ twoi koledzy - powiedzialem pustym gÂłosem. - W tym czasie opowiedz cos o sobie. -pochwili powiedziaÂłem sam do siebie -Dlaczego ja tutaj nie kazalam przyniesc kszeseÂł ?!
SiadÂłem na ziemi jakby nigdy nic. Ostatnio takÂże chyba podÂłoga byÂła moim jedynym oparciem ...
-CoÂś o sobie? - zapytaÂł, po chwili zaczynajÂąc mówiĂŚ dalej.
-PochodzĂŞ z tÂąd, z Konohy nale¿ê do klanu Uchiha, od 3roku Âżycia mieszkaÂłem w Suna-gakure, musieliÂśmy siĂŞ z rodzicami przprowadziĂŚ. Ojciec zmarÂł na misji a matka niedÂługo po nim, byÂła chora i przy Âśmierci ojca siĂŞ zaÂłamaÂła. - mówiÂł to spokojnym gÂłosem, jakby to byÂły bÂłahostki. -Po Âśmierci rodziców wróciÂłem do Konohy, do Akademii dostaÂłem siĂŞ jak miaÂłem 13lat, zdaÂłem jÂą po roku, bez powtarzania. - dodaÂł po chwili koĂączÂąc swe opowiadanie o sobie. "Ciekawe kiedy przyjdzie reszta, albo zaczniemy we dwóch" - pomyÂślaÂł sobie chÂłopak patrzÂąc przez chwile na wejÂście czy nikt nie wchodzi póÂźniej wróciÂł wzrokiem na Senseia i sÂłuchaÂł go dalej.
Do Âśrodka wpadÂł maÂły, szeÂścioletni chÂłopiec, o maÂło siĂŞ nie wywracajÂąc. ByÂł brudny i zmĂŞczony, dyszaÂł i sapaÂł.
-No... to chyba... siĂŞ nie... spóÂźniÂłem... co nie? - spytaÂł jakby samego siebie. UniósÂł gÂłowĂŞ i szybko powiedziaÂł : - DzieĂą dobry, Casper-sensei. - zwróciÂł gÂłowĂŞ na chÂłopaka. - I Ty takÂże witaj, chociaÂż nie wiem, kim jesteÂś. Ja jestem Ieyasu Senjuu. - skÂłoniÂł siĂŞ przed senseiem. - Kogo jeszcze brakuje?
- Hmmm... ciekaw ... - wypowiedz przerwaÂł mi chÂłopiec. Syn mojego by³êgo ucznia, o którym sÂłyszaÂłem kilka zÂłych plotek. - Witaj Nabuyoki - przywitaÂłem siĂŞ nie wiedziÂąc Âże ów chÂłopak jest jego bratem. Nie ... dlaczego ma odwrotnie oczy ?! Dziwne - Nabuyoki ? Masz inne oczy niÂż on ...
ZbliÂżyÂłem siĂŞ podpierajac o kij do nowop przybyÂłego by lepiej mu sie przyjrzec spod kaptura, musiaÂłem go jedynie lekko podniesc (kapturXD)....
-Witam. - powiedziaÂł do Ieyasu'a(nie wiem jak siĂŞ odmienia ) -Nazywam siĂŞ Fuji Syuuske, miÂło mi. - dodaÂł po chwili. "Czy on jest w druÂżynie?" - zastanawiaÂł siĂŞ Fuji patrzÂąc na "dziecko" które przed nim stoi, widaĂŚ, Âże Casper-sensei go poznaje, albo dopiero chce poznaĂŚ bo przyglÂąda mu siĂŞ podnÂąszÂąc trochĂŞ do góry kaptur. "Senjuu, co?" - pomyÂślaÂł chÂłopak, widziaÂł, Âże jego Sensei równieÂż pochodzi z tego klanu. -Casper-sensei, czy warto czekaĂŚ na resztĂŞ? MoÂżliwe, Âże nie przyjda. - powiedziaÂł po chwili jak zwykle spokojnym gÂłosem, po prostu nie zapowiadaÂło siĂŞ na to aby mieli przyjœÌ, wiĂŞc czy warto czekaĂŚ? MoÂże powinniÂśmy zacz¹Ì a oni by do³¹czyli, tak przynajmniej myÂślaÂł Syuuske.
// Fuji : imienia "Ieyasu" siĂŞ nie odmienia, po prostu "powiedziaÂł do Ieyasu" //

SÂłyszÂąc, Âże Casper uznaÂł go za Nabuyokiego, a póÂźniej rozróÂżniÂł go tylko z powodu oczu, odpowiedziaÂł :
-Jak to? Tylko odwrotne oczy? PrzecieÂż wyglÂądam zupeÂłnie inaczej, niÂż Nabuyoki, no, choĂŚby... - spojrzaÂł na siebie. - ...yy... ten... mam kij! - wyszczerzyÂł zĂŞby i uniósÂł trzymany w rĂŞku kij. - NiezwykÂły kij. - po dwóch ostatnich sÂłowach manipulacjÂą mokutonu spowodowaÂł, Âże ten zmieniÂł siĂŞ nagle w drewnianÂą katanĂŞ, po czym drewniany kunai, a na koniec wróciÂł do swej oryginalnej postaci. ChÂłopiec westchn¹³. - ChociaÂż Ty teÂż masz kij. No nic. Dobrze mieĂŚ chociaÂż te oczy i kij, bo prócz tego jestem taki sam jak Nabuyoki. Ale jestem Ieyasu Senjuu. - ukÂłoniÂł siĂŞ ponownie, po czym usÂłyszaÂł sÂłowa chÂłopaka z jego druÂżyny. - Fuji? MiÂło mi takÂże.
Us³ysza³ kolejne jego s³owa i kiwn¹³ g³ow¹, przytakuj¹c.
-Masz racjê, Fuji-kun, moglibyœmy zacz¹Ì bez nich. Co Ty na to, Casper-sensei?
"Ciekawe, co bĂŞdzie na treningu. "
- Zgadzam siĂŞ moi drodzy - uÂśmiechn¹³em siĂŞ - pierwszy trening pozwolĂŞ wam wybrac na czym ma on polegac. Maja byc to cwiczenia nad kontrola chakry a przy tym zwiekszaniu jej poziomu? Walka miĂŞdzy sobÂą, czyli Ieyasu kontrra Fiji? Czy wolice zmierzyc siĂŞ obaj przeciwko mnie? Albo zwykÂłe cwiczenia na si³ê, zrĂŞcznoÂśc, szybkoÂśc i wytrzymaÂłoÂśc? MoÂżemy potrenowac takze celnoÂśc. Ostatecznie mogĂŞ was poduczyc w Taijutsu - uÂśmiechn¹³tem siĂŞ. Czy ja sie aÂż tak starzejĂŞ Âże wzglĂŞdem uczniów jestem aÂż tak potulny? WczeÂśniejszych mĂŞczyÂłem walkÂą ze mnÂą na dzieĂądobry ... ale czy to bylo aÂż tak dobre? Nie i tak ... Zdj¹³em kaptur. UkazaÂłem swojÂą jeszcze mÂłodÂą twarz, swe brÂązowe oczy, czarne wÂłosy. W swojej stojÂącej, czuprynie mam kilka listków jakby mÂłodych.
S³ysz¹c s³owa senseia, Ieyasu zacz¹³ siê zastanawiaÌ.
"Æwiczenia nad kontrol± chakry i zwiêkszaniem jej poziomu... Przyda³oby mi siê wiêcej chakry, tak... Ale walka miêdzy sob± te¿ by³aby ciekawa... " - zmierzy³ wzrokiem Fujiego. - "Wygl±da na godnego przeciwnika... " - spojrza³ na Caspra. - "A walka z Casprem-sensei by³aby jeszcze ciekawsza... Æwiczenia na si³ê, zrêczno¶æ, szybko¶æ i wytrzyma³o¶æ... To te¿ by³oby dobre... I æwiczenia na celno¶æ... I poduczenie w TaiJutsu... Kurde!"
Zacz¹³ myœleÌ intensywniej, a po chwili rzek³ :
-Walka miĂŞdzy sobÂą byÂłaby dobrym ĂŚwiczeniem na poczÂątek...
"...chociaÂż ten Fuji moÂże byĂŚ silniejszy ode mnie. "
-...a co Ty myÂślisz, Fuji? - skierowaÂł pytanie do kolegi z druÂżyny.
-Mi to bez róÂżnicy. - powiedziaÂł Fuji nie patrzÂąc nawet na Ieyasu. StaÂł z rĂŞkami w kieszeni, uÂśmiechniĂŞty, i czekaÂł czy zgodzi siĂŞ na to Casper-sensei, wÂłaÂściwie jak dotÂąd jedyne jutsu atakujÂące jakie daÂł radĂŞ opanowaĂŚ to Housenka[Katon] co moÂże byĂŚ skuteczne przy dobrej kombinacji, a co lepsze ogieĂą wygra z drewnem, przynajmniej tak mu siĂŞ zdaje.
-Stancie wiec naprzeciwko siebie jesli jestescie juz gotowi - oznajmilem, spojrzawszy po chlopakach rzeklem - pamietajcie ze w walce wazna jest tak samo wazna sila jak zrecznosc, celnosc jak wytrzymalosc, ilosc chakry i umiejetnosc nia dysponowania, ninjutsu i taijutsu, sprytna taktyka tak jak spontaniczne nieprzemyslane posuniecie, otwarta walka rownie dobra jest jak zaskoczenie wroga ... jednak najwazniejszym punktem jest niepozwolenie przeciwnikowi czytac z wlasnych mysli, najwazniejsze jest to by nie ukazywac przed swoim przeciwnikiem calego wnetrza, najpotezniejszego swego aspektu ... ale to tak na przszlosc - usmiechnelem sie szczerze do uczniow, stanalem na srodku, wyjalem wahlarz i przygotowalem sie do zasygnalizowania startu i odskoczenia by nie przeszkadzac uczniom.

Reguly:
- max.3 techniki na ture
- max.6 ruchow na ture
- liczcie jesli mozecie chakre
- pamietajcie ze nie jestescie nadludzmi ale takze pamietajcie ze to nie jest realny swiat

Kolejka:
- Iey - Fuj- Mg(ja) - Fuj - Iey - MG(ja) ...
Zaczyna Iey gdyz jest szybszy
S³ysz¹c s³owa Caspra, Ieyasu wyprostowa³ siê na bacznoœÌ i zasalutowa³.
-ZapamiĂŞtam, Casper-sensei! - zwróciÂł gÂłowĂŞ ku Fuijemu. - Zaczynajmy!
Ch³opiec natychmiast siêgn¹³ po trzy shurikeny i wyrzuci³ je zamaszystym ruchem w kierunku przeciwnika. Natychmiast po ich puszczeniu z³o¿y³ pieczêci do Kawarimi, nastêpnie wyrzuci³ kolejny i gdy ten lecia³ Ieyasu zacz¹³ biec w kierunku Fujiego, jednak kiedy shuriken by³ przed celem, podmieni³ siê z nim.
-Koonoohaa Seeenpuuu!
WykonaÂł kopniak z obrotu na przeciwniku, kierujÂąc go w brzuch. Ból powinien oszoÂłomiĂŚ z lekka wroga. Po tej akcji Ieyasu pochyliÂł siĂŞ najszybciej, jak mógÂł i wykonaÂł kopniak od doÂłu do góry, który wybiÂł Fujiego kilka metrów w górĂŞ
-Kooonooohaaa Shoooufuuu!
CaÂły czas oczywiÂście trzymaÂł swój kij, i teraz go uÂżyÂł. ManipulacjÂą Mokutonu sprawiÂł, Âże ten wydÂłuÂżyÂł siĂŞ tak, Âże siĂŞgn¹³ Fujiego i owin¹³ go, unieruchamiajÂąc wroga, nastĂŞpnie puszczajÂąc go i ciskajÂąc nim o podÂłogĂŞ. Sam Ieyasu w tym czasie zdejmuje ciĂŞÂżarki i rzuca je na podÂłogĂŞ (+20 szybkoÂści) , nastĂŞpnie podbiega do przeciwnika i pazurami ukrytymi w rĂŞkawicach przebija mu obie dÂłonie.
CaÂły czas od zÂłoÂżenia pieczĂŞci Kawarimi Ieyasu pamiĂŞta o obronie - jeÂśli cokolwiek go zaatakuje, uÂżywa Kawarimi z czymkolwiek, co dostrzeÂże w hali : jeÂśli niczego dogodnego nie dostrzeÂże, uÂżywa manipulacji drewnem Mokuton i wytwarza z kija twardÂą kopu³ê, grubÂą na piĂŞĂŚ metrów, w celu ochronienia siebie, po czym (po ataku) przywraca kij do normalnej postaci i dalej realizuje plan. JeÂśli jest to atak, którego moÂżna unikn¹Ì, unika.

//Chakra
100 (Kawarimi) + 0 (Konoha Senpuu) + 0 (Konoha Shoufuu) = 100.
1060 - 100 (Kawarimi) = 960.
//

//Zmiany w organizmie Ieyasu
+20 szybkoÂści przez zdjĂŞcie ciĂŞÂżarków
//