Lochy pod posiadÂłoÂściÂą

SÂą to wielkie, ogromne lochy, które niegdyÂś sÂłuÂżyÂły rodzinie Yamanaka do przetrzymywania wiĂŞÂźniów. Aby dostaĂŚ siĂŞ do lochów trzeba przemierzyĂŚ dÂługi, 60km ciÂąg korytarzy uÂłoÂżonych na wzór labiryntu. ÂŚciany powoli wysysajÂą chakrĂŞ. KaÂżdy wiĂŞzieĂą jest automatycznie przykuwany do kamiennej Âściany, aby nie mógÂł siĂŞ poruszyĂŚ. Jest tu bardzo ciemno i pachnie stĂŞchliznÂą. Aby dostaĂŚ siĂŞ do labiryntu, trzeba otworzyĂŚ 5 pancernych drzwi oraz przejœÌ 550 stromych schodów, prowadzÂących w dóÂł i omin¹Ì setki puÂłapek. MoÂżna siĂŞ tu dostaĂŚ tylko z pokoju Tanuki. Tylko ona potrafi przejœÌ labirynt bez "uszkodzeĂą" ciaÂła i otworzyĂŚ drzwi.
_____________________________

Tanuki pojawi³a siê z wiêŸniami w samym sercu labiryntu. Rzuci³a ich na œcianê, a ta natychmiast ich do siebie przyku³a. Tatsunaki prychn¹³.
-Dlaczego nie mogĂŞ ich zjesssssc ? - spytaÂł siĂŞ kunoichi.
-MuszÂą jeszcze trochĂŞ poÂżyĂŚ - odparÂła pani wĂŞÂża, wylewajÂąc na Mikoto i Kidoumaru perfumy, których jeszcze nigdy nie uÂżywaÂła. Jednak nie uÂżyÂła ich na sobie... JeÂśli ktoÂś chciaÂłby jÂą ÂścigaĂŚ, chĂŞtnie by siĂŞ z nim pobawiÂła... Ponownie zwróciÂła siĂŞ do Tatsumaki.
-Idziemy. CzujĂŞ, Âże coÂś jest nie tak. WolaÂłabym nie pomagaĂŚ... Niech ten jeden raz pomogĂŞ - dziewczyna po raz kolejny wyjĂŞÂła Sword of Dark i z cichym westchniĂŞciem zniknĂŞÂła wraz z Tatsumaki, by pojawiĂŚ siĂŞ przy murach Konohy, gdzie zwykle najwiĂŞcej siĂŞ dziaÂło...
NMM, NMW

---

Cent wraz z Wi wskakujÂą do lochów i krĂŞcÂą siĂŞ po nich chwilĂŞ , jednak po chwili Cent Âłapie doskonaÂły Âślad wÂśród perfumów , to krew. TÂą substancjĂŞ pies wyczuwa zawsze i wszĂŞdzie tym bardziej krew znajomej mu osoby . . . Po chwili Wi dochodzi do ciaÂł Kido i Mikoto. Chyba juÂż Âżyli , ale biaÂłowÂłosy nie byÂł tego pewien zastanawiaÂł siĂŞ tylko kto ich tak urzÂądziÂł. Cent zaraz zaciÂągn¹³ Mikoto z haka i wpaÂłaszowaÂł go w caÂłoÂści , a Wi stworzyÂł klona , który ÂściÂągn¹³ Kido i usiadÂł wraz z nim na ziemi. mÂłody Kage zastanawiaÂł siĂŞ co ma zrobiĂŚ , a tu nagle Cent wyleciaÂł z kolejnÂą informacjÂą ( po tym jak spaÂłaszowaÂł Mikota):
-Wiesz , Âże u góry jest twój znajomy Michimoto i ta Tanuki , powinieneÂś do nich wpaœÌ majÂą alkohol. Ja siĂŞ zmywam bay , bay.

NMP

Wi bez chwili zastanowienia wróciÂł do kuchni i popĂŞdziÂł do góry , do tego pokoiku , a klon wyniósÂł Kido

<NMK> i <NMW>

/Tak na marginesie Cent od dawna wiedzia³ , ze Kido tu jest , ale teraz po prostu zachcia³o mu siê jeœÌ //
*Wi, twój post siĂŞ nie wlicza w fabu³ê. why ? pisaÂłam wyraÂźnie, Âże moÂżna siĂŞ tu dostaĂŚ TYLKO I WYÂŁÂĄCZNIE z mojego pokoju, a ty przez niego nie przeszedÂłeÂś :3*
ZeszÂła po schodach w dóÂł, by póÂźniej przejœÌ kilkanaÂście metrów 'na skrót' i dotrzeĂŚ do samego serca labiryntu. Nikt nie znaÂł ów skrótu, wiĂŞc i tylko Tanuki o nim wiedzieĂŚ mogÂła. W koĂącu to rezydencja jej byÂłego klanu. WidzÂąc, Âże z wiĂŞÂźniami wszystko jest w porzÂądku, zawróciÂła gwaÂłtownie, cofajÂąc siĂŞ do wejÂścia, po czym ponownie przemierzajÂąc schody i wejœÌ do swego pokoju.
NMM
Tanuki rozwaliÂłem póÂł Âściany (jak nie wiĂŞcej) w twojej posiadÂłoÂści wiĂŞc mi nie mów , Âże siĂŞ nie wlicza,. Nie mój problem , Âże ich nie pilnowaÂłaÂś i ich teraz tu nie ma. To jest tak jak bym powiedziaÂł , Âże moÂżesz wejœÌ tylko przez drzwi , które sÂą niezniszczalne ,a obok tych drzwi jest wielka dziura. Po 2 jak tak siĂŞ chcesz sprzeczaĂŚ , to wlecĂŞ tu 2 raz i rozwalĂŞ Ci pokój ZresztÂą robienie labiryntów w rezydencji klanu jest Âśmieszne . . . tym bardziej , Âże nie da siĂŞ zmieniĂŚ od tak pochodzenia. Pomijam ten fakt. . .

---

Za sprawÂą dziury w murze bez przeszkód dostaÂłam siĂŞ do wiĂŞzienia, wraz z Orikimaru, Mitsuhide i Aelis, która nie wyglÂądaÂła na zadowolonÂą z tego, Âże goÂście muszÂą odpoczywaĂŚ w takich, a nie innych warunkach. Definitywnie nie zasÂługiwali sobie OD RAZU na zakratkowe mieszkanie jak na pewien czas, ale skoro tak chciaÂła Hokage, to trzeba siĂŞ zgodziĂŚ. DenerwowaÂło mnie to jednak, Âże ANBU byÂło ograniczane przez wÂładze zwierzchnie, co doprowadzaÂło do czĂŞstych kÂłótni, pomyÂłek. MoÂżna zauwaÂżyĂŚ to na przykÂładzie niedawnego przybycia Jeng do Konohy.
ZaprowadzajÂąc parĂŞ chÂłopaków do oddzielnych cel, przykuÂłam ich do ÂłaĂącuchów. Nie ucieknÂą, biorÂąc pod uwagĂŞ wÂłaÂściwoÂści miejsca.
-Spokojnie, to tak dla picu...Hokage powinna tutaj do was przyjœÌ, a wtedy wszystko jej wyjaœnicie. Pamiêtajcie jednak, ¿e nie jesteœmy jak na razie w sojuszu, wiêc nie k³amcie, ¿e ANBU was ochrania immunitetem.-wyjaœni³am spokojnie, by po chwili opuœciÌ miejsce, zamykaj¹c za sob¹ cele.
Hanako wsunĂŞÂła siĂŞ do celi... Nie baÂła siĂŞ ciemnoÂści. W ciemnoÂściach zostaÂła wychowana. ZapaliÂła tylko pochodniĂŞ i podeszÂła do cel...
-Pani Hokage bĂŞdzie zÂła - westchnĂŞÂła cichutko, mówiÂąc ni to do wiĂŞÂźniów ni to do siebie - Panowie wiĂŞÂźniowie bĂŞdÂą biedni, jeÂśli pani Hokage bĂŞdzie zÂła. MoÂże panowie wiĂŞÂźniowie coÂś zjedzÂą? Pani Hokage bĂŞdzie chciaÂła panów przesÂłuchaĂŚ. Niech panowie siĂŞ przygotujÂą psychicznie. Pani Hokage umie Âświetnie wÂładaĂŚ iluzjÂą. Pani Hokage bĂŞdzie wiedziaÂła, co panowie myÂślÂą i co myÂśleli, wiĂŞc jeÂśli panowie chcieli zrobiĂŚ coÂś zÂłego Konosze, niech siĂŞ panowie siĂŞ od razu przyznajÂą... - usiadÂła na ziemi po turecku. ByÂło jej Âżal Orikimaru i Mitsuhidy, moÂżliwe, Âże nawet pozwoliÂłaby im zbiec, ale... Rozkazy to rozkazy.
Jak mogliÂśmy tak Âłatwo wpaœÌ... Mitsuhide, nie mamy wiĂŞcej czasu, musimy jak najszybciej siĂŞ stÂąd wydostaĂŚ... pomyÂślaÂłem kierujÂąc mój wzrok na podÂłoge. Nie dziĂŞki... z tego co wiem w wiĂŞzieniach jest gó.... Âżarcie... odpowiedziaÂłem Hanako. Hmm pewnie przez tĂŞ dwójkĂŞ bachorów wysÂłano za nim list goĂączy... Ale dlaczego nie za Hiroshi'm?? PrzecieÂż to byÂł gennin i nie miaÂł Âżadnego prawa opuszczaĂŚ wioski... Przez mojÂą gÂłowĂŞ przelatywaÂło kolejne setki pytaĂą na które nie mogÂłem znaleŸÌ odpowiedzi.
"Heh... No i trafiliÂśmy do wiĂŞzienia. ZresztÂą czego moÂżna byÂło siĂŞ tego spodziewaĂŚ, co wiĂŞcej powinienem raczej myÂśleĂŚ, Âże dopiero teraz wylÂądowaliÂśmy w wiĂŞzieniu. NastĂŞpnym etapem bĂŞdzie wizyta Hokage. Z tego co mi o niej wiadomo, bĂŞdzie zabawnie."
PopatrzyÂłem na Orikimaru. "No tak, to twój pomysÂł wiĂŞc teraz cierp."
Zignorowa³em naszego "stra¿nika", usiad³em przy œcianie. Nic w³aœciwie nie mog³em zrobiÌ, dlatego zamkn¹³em oczy i zamyœlony oczekiwa³em na przyjœcie Hokage.
Hanako, sÂłyszÂąc kroki, wstaÂła. -Poczekajcie chwilĂŞ... - zwróciÂła siĂŞ do wiĂŞÂźniów, po czym wyszÂła. [SkomponujĂŞ tam jeszcze post, tam, to jest przy bramach rezydencji... Tylko Âże teraz nie mam czasu zbytnio...] I zbyt szybko wróciÂła. Wraz z drugÂą osobÂą, zeszÂła po schodach z peÂłnÂą gracka...
Tanuki odziana byÂła w ciemnÂą, aksamitnÂą i dosyĂŚ krótkÂą sukienkĂŞ, która przy najmniejszym ruchu podnosiÂła siĂŞ i opadaÂła... WÂłosy zebrane lazurowÂą spinkÂą tworzyÂły idealnÂą fryzurĂŞ... Na szyi miaÂła zawiÂązanÂą opaskĂŞ ze znakiem Konohy; w dÂłoniach zaÂś trzymaÂła lampion, rozÂświetlajÂący mgliÂście lochy... Wcale nie wyglÂądaÂła na Hokage.
-DzieĂą dobry - rzekÂła krótko, zimno i wyraÂźnie. -Czy Hanita juÂż was przesÂłuchiwaÂła? - zapytaÂła, patrzÂąc siĂŞ raz na MitsuhidĂŞ, raz na Orikimaru w celach... Nie ufaÂła, Âże sami przyszli do Konohy. Nie bĂŞdzie miaÂła dla nich litoÂści. Nie bĂŞdzie litoÂści dla zdrajców Wioski LiÂścia.
Owszem odpowiedziaÂłem równieÂż krótko i zimno. CaÂły czas spoglÂądaÂłem siĂŞ na podÂłoÂże. Nie moÂżliwe, Âże ta cela nie ma sÂłabych punktów... Po chwili uniosÂłem gÂłowĂŞ i ujrzaÂłem... to coÂś ( ). Nie przepadaÂłem zbytnio za ludÂżmi jednak caÂły czas przebywaÂłem z nimi. WolaÂłem kogoÂś takiego jak ja... kogoÂś zÂłego... zmutowanego ( )... I Witam dodaÂłem na koniec.
Gdy tylko Hanako i jeszcze jakaÂś osoba weszÂły do pomieszczenia aktywowaÂłem Byakugan'a, staraÂłem siĂŞ to zrobiĂŚ dyskretnie, gdyÂż mogÂło by to ujœÌ za obrazĂŞ. PomogÂły mi w tym celu dÂługie wÂłosy i cieĂą w którym siedziaÂłem. "Hm... Dawno nie widziaÂłem Hokage ale to prawdopodobnie ona. Nie wyglÂąda na kogoÂś kto wÂłada tak potĂŞÂżnÂą wioskÂą, ale czego siĂŞ spodziewaÂłem? Wielkiego napisu gÂłoszÂącego : TO JEST HOKAGE? Poza tym pozory mogÂą myliĂŚ, nie oczekiwaliÂśmy nikogo innego wiĂŞc..."
Po maÂłym rozpoznaniu równie dyskretnie dezaktywowaÂłem biaÂłe oczy, po czym wstaÂłem. StaraÂłem siĂŞ trochĂŞ poprawiĂŚ ubranie ale przy tak zniszczonym ubraniu, chodziÂło bardziej o sam fakt poprawiania. PodszedÂłem bliÂżej, by byĂŚ mniej wiĂŞcej na widoku. UkÂłoniÂłem siĂŞ, tak jak to juÂż miaÂłem w zwyczaju.
-Tak. MieliÂśmy przyjemnoœÌ byĂŚ goszczonym przez tÂą osobĂŞ, jednakÂże jak mniemam Hokage-Dono zechce ugoÂściĂŚ nas na swój sposób.
"To bĂŞdzie interesujÂące... Bolesne, acz interesujÂące."
-Z pewnoÂściÂą zechce - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ zÂłoÂśliwie, odsuwajÂąc od siebie latarenkĂŞ, by Âżaden z mĂŞÂżczyzn nie zauwaÂżyÂł jej obecnego wyrazu twarzy. PrzymruÂżyÂła lekko oczy. -Czy Hanita pytaÂła, dlaczego przybyliÂście do wioski i czy uÂżywaÂła moÂże technik genjutsu? - spytaÂła ponownie, jednoczeÂśnie zbliÂżajÂąc siĂŞ do cel i biorÂąc do nich drugÂą rĂŞkÂą klucze... GÂłoÂśno nimi zadzwoniÂła. -SÂłyszycie ten dÂźwiĂŞk wolnoÂści? Chcecie byĂŚ wypuszczeni, prawda? JeÂśli odpowiecie na wszystkie moje pytania i stwierdzĂŞ, Âże jest to prawda... WypuszczĂŞ was. Lecz jeÂśli bĂŞdzie zupeÂłnie odwrotnie... - upuÂściÂła klucze na ziemiĂŞ - ...stanie siĂŞ z wami wÂłaÂśnie to, co teraz z tymi kluczami... - uniosÂła lampĂŞ ku twarzy, by przez chwilĂŞ wiĂŞÂźniowie mogli ujrzeĂŚ jej oblicze. PrzypominaÂło Âździebko twarz szalonego naukowca, który zaraz wykona równie szalony eksperyment...
Nie... Nie pytaÂła... oznajmiÂłem spoglÂądajÂąc w jej strone. Czego chcesz od nas wiedzieĂŚ? I za co Âścigacie Mitsuhide?? Jako chunnin ma prawo opuszczaĂŚ wioskĂŞ i przychodziĂŚ do niej kiedy tylko chce spytaÂłem siĂŞ Cienia wioski ukrytej w liÂściach. SpoglÂądaÂłem raz na niÂą, raz na niego... PoprawiÂłem swój fioletowy pas poczym zwróciÂłem siĂŞ do Hanako macie tu coÂś do picia? Nawet nie zwróciÂłem uwagi na twarz Tanuki... patrzaÂłem siĂŞ tylko i wy³¹cznie na jej towarzyszke Hanako...
Hidetora Masahide wpadÂł do pokoju który peÂłniÂł rolĂŞ wiĂŞzienia i zauwaÂżyÂł Âże koÂś juÂż tutaj jest, poznaÂł Tanuki którÂą spotkaÂł doœÌ niedawno, oraz chyba jej straÂż przybocznÂą. UÂśmiechn¹³ siĂŞ szeroko widzÂąc dwie postaci Âśrednio zadowolone z tego co wkrótce mogÂło ich spotkaĂŚ.
-Ha! To co? MogĂŞ ich potraktowaĂŚ jak¹œ wyjÂątkowo brutalnÂą technikÂą z zakresu tych moich klanowych? PomĂŞczymy im trochĂŞ umysÂły, moÂże delikatnie okaleczymy gdyby nastĂŞpnym razem zachciaÂło im siĂŞ genialnych planów przebierania siĂŞ? Mam ochotĂŞ zrobiĂŚ dzisiaj komuÂś krzywdĂŞ, a ostatniÂą osobÂą która mi siĂŞ podstawiÂła byÂła Jeng, no cóÂż wtedy siĂŞ powstrzymaÂłem, ale tutaj chyba nawet mam peÂłne prawo do dziaÂłania, czyÂż nie? Oj panowie, mój humor odciÂśnie siĂŞ chyba dzisiaj piĂŞtnem na was, a szczególnie na tobie liderze Sound Organisation! A choĂŚby dlatego Âżeby Liderka ANBU nie miaÂła z kim zawrzeĂŚ sojuszu! - wykrzykn¹³ niezwykle radoÂśnie po czym wlepiÂł na nich spod maski swoje b³êkitne Âślepia.
Orikimaru przemówiÂł pierwszy... Jego sÂłowa, caÂły styl bycia ma dosyĂŚ typowy dla osoby zajmujÂącej hm... to stanowisko. Jednak nie byÂło to wÂłaÂściwe zachowanie biorÂąc pod uwagĂŞ okolicznoÂści w których siĂŞ znajdujemy i wioskĂŞ w której siĂŞ znajdujemy... Wioska liÂścia miaÂła specjalistów od grzebania w ciele i umyÂśle. MiaÂłem ÂświadomoœÌ tego Âże jeÂśli nie spodoba siĂŞ im rozmowa to po prostu wydrÂą z nas odpowiedzi si³¹ i wcale nie bĂŞdÂą siĂŞ przejmowali tym co po nas zostanie. Ta... juÂż prawie zapomniaÂłem jaka ta wioska potrafi byĂŚ cudowna. PowracajÂąc do tematu. Gdy juÂż miaÂłem powstrzymaĂŚ Lidera SO przed jeszcze wiĂŞkszÂą impertynencjÂą, pojawiÂła siĂŞ kolejna osoba. "O nie! Jeszcze ciebie tu brakowaÂło." Osobnik ten znany byÂł mi z dosyĂŚ chaotycznego zachowania. JuÂż zachowanie Orikimaru, zmniejszaÂło nasze szanse na wygadanie siĂŞ stÂąd, to awersja jakÂą ów osobnik darzy organizacje do której naleÂżymy, przekreÂśla nasze szanse na mi³¹ rozmowĂŞ. Oj bĂŞdzie bolaÂło...
A tak. Poza tym, Mitsuhide nie robi nic konkretnego, stoi grzecznie i stara nie rzucaĂŚ siĂŞ w oczy, CzekajÂąc na rozwój sytuacji.
-Nie muszĂŞ odpowiadaĂŚ na wasze pytania. I... Obawiam siĂŞ, Âże nie dostaniecie nic do picia, zanim nie odpowiecie mi na kilka zasadniczych pytaĂą... ZresztÂą... Pan siĂŞ wami zajmie - uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ sÂłodko w stronĂŞ Hidetory. -Czy mógÂłby pan wejœÌ do ich umysÂłów i wyciÂągn¹Ì wszystkie informacje sprzed tygodnia? Ja póÂźniej potorturujĂŞ ich trochĂŞ iluzjami... Ale to naprawdĂŞ szkopuÂł - podniosÂła pÂąk kluczy, rzucajÂąc go w stronĂŞ Hidetory. -Masz. Baw siĂŞ dobrze. Tylko ich nie zabij... PamiĂŞtaj. WyciÂągasz informacje. Nie zabijasz. Zrobimy to póÂźniej... O ile bĂŞdĂŞ zadowolona z wyników Twojego rozpoznania, a oni oka¿¹ siĂŞ zwykÂłymi ninja, w co wÂątpiĂŞ... - zawahaÂła siĂŞ chwilĂŞ, po czym zapytaÂła: -MówiÂłeÂś o sojuszu... Hanita chce zawrzeĂŚ Z NIMI, z SO, SOJUSZ? - zdziwiÂła siĂŞ niepomiernie, nie mogÂąc ukryĂŚ oburzenia...
//przyj¹³em ¿e skoro jesteœmy pod ziemi¹ to tutaj powinno byÌ mokro, gdzieniegdzie ka³u¿e//

Przy Hidetorze pojawili siĂŞ jego nieroz³¹czni kompani, Yumika oraz Iyamada, sam mĂŞÂżczyzna zatarÂł rĂŞce i juÂż miaÂł przechodziĂŚ do dziaÂłania, gdy Tanuki z niedowierzaniem zapytaÂła go o sojusz z SO który chciaÂła zawrzeĂŚ Hanita.
-Ah, tak tak, potwierdzĂŞ to raz jeszcze, chciaÂła zawrzeĂŚ z nimi sojusz ale po tym co siĂŞ tu dzisiaj stanie chyba nie bĂŞdzie miaÂła z kim, poza tym znam SO lepiej niÂż ona, kiedyÂś jako Otokage zawarÂłem z nimi sojusz, po czym mnie zdradzili. Jak widaĂŚ dopiero teraz zdoÂłali siĂŞ odbudowaĂŚ. Jaka szkoda Âże znów czeka ich zagÂłada. - mrukn¹³ robiÂąc pod maskÂą smutnÂą minkĂŞ która wyraÂżaÂła najpotĂŞÂżniejsze pokÂłady ironii jakie daÂło siĂŞ okazaĂŚ. Zaraz potem pstrykn¹³ palcami i Iyamada momentalnie zÂłoÂżyÂł kilka pieczĂŞci po czym pojawiajÂąc siĂŞ za Mitsuhide zÂłapaÂł go w wodne wiĂŞzienie, ot tak na wszelki wypadek. JeÂśli chÂłopak bĂŞdzie siĂŞ dobrze sprawowaÂł to Hidetora go oszczĂŞdzi, bÂądÂź co bÂądÂź musiaÂł tworzyĂŚ pozory by wzbudziĂŚ w nich strach. Yumika oraz Hidetora natomiast zajĂŞli siĂŞ Orikimaru, w oczach mĂŞÂżczyzny zagoÂściÂł drugi poziom sharingana po czym czÂłonek oddziaÂłów ANBU wycelowaÂł wskazujÂący palec w lidera SO po czym mrukn¹³.
-Utaka... - momentalnie w gÂłowie Orikimaru pojawiÂły siĂŞ niesamowicie drĂŞczÂące obrazy...

On sam wisiaÂł przybity mieczem do bram SO, z rany ciekÂła krew co tworzyÂło pod chÂłopakiem sporych rozmiarów plamĂŞ, co jakiÂś czas pojawiaÂły siĂŞ znane mu postaci szepczÂące mu do ucha, czy wrzeszczÂące tak by o jego poraÂżkach dowiedziaÂł siĂŞ kaÂżdy (nie wiem kto jest twoim bliskim, to opiszesz kto siĂŞ pojawia )
-Tak wielkie plany, tak potê¿na organizacja... a teraz wisisz przybity do jej bram, g³upiec! - pierwsze widmo rozwia³o siê, ktoœ zacz¹³ szeptaÌ Orikimaru do uszu.
-JesteÂś za sÂłaby, zbyt naiwny by dowodziĂŚ. PrzyszedÂłeÂś do tej wioski, i myÂślaÂłeÂś Âże nikt nie odkryje waszego kamuflaÂżu? Genin wymyÂśliÂł by lepszy sposób. JesteÂś sÂłaby... gÂłupi... naiwny... nie umiesz dowodziĂŚ. - gÂłosy zaczĂŞÂły siĂŞ zlewaĂŚ mĂŞczÂąc psychikĂŞ przywódcy SO do tego stopnia Âże powinien siĂŞ zacz¹³ delikatnie szamotaĂŚ i wykrzykiwaĂŚ róÂżne pomsty, jednakÂże to nie byÂł koniec. Przed krwawiÂącym Orikimaru pojawiÂł siĂŞ on sam, ÂśmiaÂł mu siĂŞ wprost w twarz przechadzajÂąc siĂŞ to w prawo, to w lewo.
-I co? CzyÂżby trzeba siĂŞ zaj¹Ì twojÂą organizacjÂą? Och przepraszam! NaszÂą! JesteÂś nikim, lepiej zostaw dÂźwiĂŞk to moÂże pozwolÂą ci ÂżyĂŚ, inaczej zginiesz, wiem to bo widziaÂłeÂś twojÂą przyszÂłoœÌ. - powiedziaÂła mu jego sobowtór po czym wyciÂągn¹³ pojedynczy kunai i rzuciÂł nim wprost w gÂłowĂŞ chÂłopaka, którego ogarnĂŞÂła ciemnoœÌ... i zbudziÂł siĂŞ w lochu z którego na chwilĂŞ odleciaÂł. Hidetora cofn¹³ palec po czym daÂł znak Yumice by wykonaÂła swojÂą technikĂŞ, ta zaÂś zÂłoÂżyÂła pieczĂŞci i prostujÂąc dwa palce mruknĂŞÂła.
-Jigyakkou no Jutsu... - zag³êbiÂła siĂŞ w pamiĂŞĂŚ chÂłopaka przeszukujÂąc jÂą dog³êbnie, szukaÂła wszystkiego a szczególnie informacji o SO i roli Mitsuhide w niej, chciaÂła wiedzieĂŚ czy chÂłopak jest na tyle winny, by i jego przesÂłuchiwaĂŚ.
-JuÂż niedÂługo Orikimaru, juÂż niedÂługo skoĂączymy i bĂŞdziesz mógÂł odpocz¹Ì... - mrukn¹³ Hidetora spoglÂądajÂąc swoimi czerwonymi oczkami na jego poskrĂŞcane ciaÂło. MiaÂł nadziejĂŞ Âże lider SO wytrzyma bowiem nie w tym rzecz by go zabijaĂŚ, a juÂż na pewno bestialsko mordowaĂŚ. Nie mniej informacje które pozyskajÂą mogÂą okazaĂŚ siĂŞ caÂłkiem przydatne.
(Hmm z Âżywych tylko Mitsuhide )
SÂłyszaÂłem jak jakieÂś ciecie darÂły na mnie morde... skrĂŞcaÂłem siĂŞ caÂły czas na ziemi z bólu... SÂłyszaÂłem Mitsuhide, Odishu, Hiroshiego oraz Ai... Nienawidzili mnie... CzuÂłem ból i w sercu, i w umyÂśle... Hmm co ujÂżaÂł Yumika... A wiĂŞc zaczne od poczÂątku... PrzybyÂłem do Konoha-Gakure aby znaleŸÌ osobe wystarczajÂąco silnÂą do naszej organizacji...( wtedy nie byÂłem jeszcze liderem )... wtedy wÂłaÂśnie natrafiÂłem na Mitsuhide... Po powrocie do kryjówki otrzymaliÂśmy CS1... Moje ciaÂło nie wytrzymaÂło tego bólu, dlatego przez ponad miesiÂąc szukaÂłem medic-nina... Mitsuhide, Odishu, Ai i Hiroshi wyruszyli na misje... Po moim powrocie wyruszyliÂśmy na trening który okazaÂł siĂŞ nie wypaÂłem... NastĂŞpnie wyruszyliÂśmy na poszukiwania artefaktów jednak nic nie znaleÂźliÂśmy... UdaÂłem siĂŞ do Ame-Gakure to kanionu... Tam spodkaÂłem dwóch genninów z którym stoczyÂłem walkĂŞ, którÂą wygraÂłem. Po powrocie do kryjówki wyruszyliÂśmy do lasu w Oto na misje... Tam spodkaliÂśmy pewnego zakapturzonego czÂłeka, który zleciÂł nam za zadanie ukraœÌ dokumenty ANBU, a wiĂŞc wyruszyliÂśmy na tÂą misjĂŞ... I tak trafiliÂśmy tutaj.
Yumika zakoĂączyÂła technikĂŞ i przekazaÂła najwaÂżniejsze informacje Hidetorze, wyglÂądaÂło na to Âże ci dwaj mieli niecne zamiary, i Âżaden z nich nie miaÂł czystego sumienia. Skoro Mitsuhide równieÂż chciaÂł razem z liderem SO ukraœÌ dokumenty... oznaczaÂło to Âże nie jest on bez winy, a to z kolei oznaczaÂło Âże zabawa dla Masahide jeszcze siĂŞ nie skoĂączyÂła, ale pomaÂłu.
-Zatem... mieliÂście ukraœÌ dokumenty ANBU tak? Przez chwilĂŞ nawet byliÂście tego bardzo bliscy, tam w siedzibie... zastanawiam siĂŞ czemu nie zaatakowaliÂście Sokolicy, mieliÂście przewagĂŞ bo co dwoje to nie jeden prawda? Nie mniej Yumika wyrwaÂła z ciebie te informacjĂŞ, które obci¹¿yÂły was obydwu, ciĂŞÂżko bĂŞdzie siĂŞ z tego wykaraskaĂŚ. Nie wiem co kieruje ludÂźmi Âżeby podejmowaĂŚ siĂŞ w tak gÂłupich zadaĂą nie majÂąc odpowiednich kompetencji, i do tego tak nieudolnie zasÂłaniajÂąc siĂŞ zwykÂłym Henge. OczekiwaÂł bym czegoÂś lepszego od Lidera SO oraz jego podopiecznych, a tu proszĂŞ... zawód na caÂłej linii! Sam nie wiem co powinien z wami zrobiĂŚ, byĂŚ moÂże zabiĂŚ... byĂŚ moÂże zostawiĂŚ obecnej tutaj pannie Yamanaka, a moÂże jeszcze trochĂŞ podrĂŞczyĂŚ? UrwaĂŚ rĂŞkĂŞ? MoÂże jĂŞzyk byÂście nie opowiedzieli nikomu o tym jaka kara was spotkaÂła... a moÂże oczy byÂście nigdy wiĂŞcej nie mogli na nic spojrzeĂŚ tak jak dotychczas... hmm myÂślĂŞ Âże oczy to dobry pomysÂł, a co ty sÂądzisz panienko? - zapytaÂł doœÌ ironicznie Tanuki która wci¹¿ tutaj staÂła, w koĂącu teÂż chciaÂła siĂŞ zabawiĂŚ, a powinna byĂŚ zadowolona z dotychczasowych postĂŞpów. Tak wiele juÂż wiedzieli! A mogli wiedzieĂŚ jeszcze wiĂŞcej.
-To teraz Orikimaru, moÂże powiesz nam co nieco o siedzibie organizacji, gdzie ona siĂŞ znajduje? Jak wejœÌ do Âśrodka? Ilu was jest? Chce znaĂŚ wszystkie imiona i nazwiska. Nie kaÂł tylko, bo Yumika bĂŞdzie zaglÂądaÂła caÂły czas do twoich wspomnieĂą w celu weryfikacji tego co mówisz, jeden zÂły ruch i tu zakoĂączy siĂŞ wasza przygoda/ - zagroziÂł mĂŞÂżczyzna po czym czekaÂł na odpowiedÂź Orikimaru.
-JesteÂś ÂżaÂłosny... przed chwilÂą powiedziaÂłeÂś, Âże masz zamiar odebraĂŚ jednen z moich zmysÂłów, a teraz chcesz wiĂŞcej informacji?? ChrzaĂą siĂŞ... powiedziaÂłem wyjmujÂąc kunai z kieszeni i wrazie kolejnego ataku GenJutsu przygotowany jestem aby odci¹Ì sobie coÂś, co bardzo moÂże zaboleĂŚ. OtarÂłem usta z krwi poczym po chwili dodaÂłem
-Chcesz jeszcze coÂś wiedzieĂŚ?? WypuœÌ nas, a ja ci wyÂślĂŞ pocztówkĂŞ, to owiele bezpieczniejszy sposób zaÂżartowaÂłem sobie z chÂłopaka jednak mówiÂłem caÂłkiem na serio. Nie ma co, teraz trzeba siĂŞ tylko ratowaĂŚ pomyÂślaÂłem wykonujÂąc pieczĂŞci (kunai caÂły czas trzymam w rĂŞce na wypadek aby uwolniĂŚ siĂŞ z genJutsu) poczym na mojej celi pojawiÂły siĂŞ zapomniane pieczĂŞci... byÂło ich dokÂładnie piĂŞĂŚ... wisiaÂły sobie obok siebie... A mojÂą celĂŞ otoczyÂła koloru purpurowego niezniszczalna bariera...

1580-250=1330 Pch obliczam gdyby doszÂło do walki
WidzÂąc nagÂły ruch dÂłoni Orikimaru, do którego celi wejÂścia zostaÂła frontalnie ustawiona, to wyjĂŞcie kunai'a, zareagowaÂła natychmiastowo. Jak? PieczĂŞci, w które juÂż po chwili uÂłoÂżyÂły siĂŞ jej dÂłonie, ÂświadczyÂły o uÂżyciu pewnego potĂŞÂżnego genjutsu... Mianowicie - Sekenzoushy. Nakierowana byÂło na chÂłopaka z Oto...
Orikimaru lewitowaÂł w pustce. BiaÂłej pustce. TuÂż przed nim staÂła Tanuki, lecz ten nie mógÂł jej dosiĂŞgn¹Ì... ByÂł bezwÂładny, nie mógÂł nic zrobiĂŚ... Brunetka tylko uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ promiennie, po czym machnĂŞÂła rĂŞkÂą. ÂŚwiat zalaÂła czarna fala, zmywajÂąc zeĂą ca³¹ biel... WÂśród czarnej smugi, ruchami dÂłoni, dziewczyna postawiÂła kilka kropek. Ot, ÂżóÂłtych, niczym gwiazdy, raz jaÂśniejszych raz ciemniejszych... I wtedy zamierzaÂła sprawiĂŚ Orikimaru wielki ból. Jego wnĂŞtrznoÂści ÂścisnĂŞÂły siĂŞ, zapadÂły, krew zalaÂła wszystko... Sama Tanuki natomiast znikÂła, pozostawiajÂąc mĂŞÂżczyznĂŞ w cierpieniach samemu sobie... W jego, Âże tak powiem, wirtualnym umyÂśle pojawiaÂły siĂŞ natomiast wizje klĂŞski i Âśmierci... Orikimaru zÂłapany przez ANBU. Orikimaru w celi rezydencji Yamanaka... Orikimaru we wÂłasnym grobie poÂśród wiÂśni...
A te wiÂśnie... Ich kwiaty... BoÂże, jak one pachniaÂły! MógÂłby je zÂłapaĂŚ umysÂłem, ciaÂłem, ale wszystko go tak bolaÂło... W gÂłowie sÂłyszaÂł szum. Przyjemny szum liÂści, smaganych wiatrem... A nad le¿¹cym Orikimaru, martwym, jakÂże martwym, wisiaÂły ciemne chmurzyska... Ga³êzie drzewa, które rosÂło tuÂż obok niego, uginaÂły siĂŞ pod ciĂŞÂżarem wspaniaÂłych, tak piĂŞknych i kuszÂących owoców, których martwy Orikimaru nie mógÂł dotkn¹Ì... To widziaÂł w swym umyÂśle, to widziaÂł, widziaÂł dokÂładnie tÂą scenĂŞ... Natomiast czuÂł... Zimno, pustkĂŞ i rozrywane narzÂądy... Czy tak miaÂł umrzeĂŚ? Czy jego bariera jeszcze w ogóle coÂś zniesie? On jÂą podtrzymuje... A Tanuki... CóÂż. Ona chciaÂła tylko sprawiĂŚ maÂłemu, nic niewartemu liderowi SO takÂą przyjemnoœÌ, takÂą radoœÌ, którÂą zapamiĂŞta do koĂąca Âżycia... Nikt nie stawia siĂŞ Kuramie Tanuki, NajwiĂŞkszej Kage Konohy. Niech wie, Âże nigdy wiĂŞcej nie moÂże siĂŞ waÂżyĂŚ jej w taki bezczelny sposób obraÂżaĂŚ.

Kiedy Lider Organizacji chciaÂł przechyliĂŚ szalĂŞ zwyciĂŞstwa na swoja stronĂŞ, zrobiÂł to zbyt niefortunnie. NiemalÂże równoczeÂśnie kiedy chwyciÂł Kunai, upadÂł na ziemiĂŞ, zanurzajÂąc siĂŞ w g³êbokim Âśnie. Lecz on tego nie wiedziaÂł. Jego rzeczywistoœÌ wyglÂądaÂła inaczej. Zbyt wiele obrazów, zbyt wiele zdarzeĂą, zrozumiaÂł tylko, Âże spoczywaÂł w pustym dole, gdzieniegdzie opadaÂły pÂłatki, tworzÂąc bardzo przyjemny i romantyczny nastrój. MiaÂł problemy z oddychaniem, czuÂł siĂŞ sÂłaby i zmĂŞczony. Co prawda, technika powiodÂła siĂŞ, lecz okazaÂła siĂŞ bezuÂżyteczna. Jedyne, co dzieliÂło go od samotnej Âśmierci, byÂł Kunai, który kurczowo trzymaÂł prawÂą dÂłoniÂą. Czy znajdzie w sobie tyle odwagi?

(KolejnoœÌ wydarzeù:
Ori~ wyciÂąga broĂą, po czym wpada w genjutsu, gdzie wykonujĂŞ swojÂą technikĂŞ. OkazujĂŞ siĂŞ ona jednak caÂłkowicie nieprzydatna, przy nadprzyrodzonych mocach Tanuki. Teraz Âśni, oraz w zaleÂżnoÂści czy odwaÂżny siĂŞ na dramatyczny krok, bĂŞdzie mógÂł siĂŞ obudziĂŚ. Po przebudzeniu jednak, bĂŞdzie posiadaÂł niewielkÂą rezerwĂŞ chakry, gwarantowanÂą przez Cs oraz powaÂżnie uszkodzone narzÂądy wewnĂŞtrzne (-15 do wytrzymaÂłoÂści, oraz siĂŞ pogarsza), rana nie jest Âśmiertelna, z powodu olbrzymiej determinacji (wzi¹³em na to poprawkĂŞ).
)
Hideratora Stoi tuÂż obok i siĂŞ przyglÂąda, dziĂŞki sharingan widzi stan Ori~.
Tanuki stoi nieco dalej, nieco ufna swym umiejĂŞtnoÂściÂą.

KolejnoœÌ dowolna.

Hidetora patrzyÂł na zmagania chÂłopaka w doœÌ ostentacyjny sposób, raz siĂŞ uÂśmiechaÂł, a raz krzywiÂł widzÂąc mĂŞczarnie w jakich obecnie skrĂŞcaÂło siĂŞ jego ciaÂło. CóÂż Genjutsu Tanuki byÂło potĂŞÂżne, i nawet on sam prawdopodobnie nie potrafiÂł by siĂŞ mu oprzeĂŚ... póki co jednak to Orikimaru miaÂł duÂży problem, na tyle duÂży Âże gdy w koĂącu siĂŞ przebudziÂł nie doznaÂł jedynie uszczerbku psychicznego, miaÂł caÂłkowicie zmiaÂżdÂżone wnĂŞtrznoÂści. CzÂłonek ANBU zaÂłoÂżyÂł rĂŞce na piersi i stwierdziÂł Âże pora skoĂączyĂŚ czcze rozmowy i przejœÌ do konkretów. DaÂł znak Yumice (Mistrzyni miecza, odsyÂłam do KP) która dobyÂła swojej Katany i podniosÂła jÂą oburÂącz w górĂŞ celujÂąc w kark chÂłopaka. Hidetora zaÂś zacz¹³ doœÌ spokojnie przemawiaĂŚ, nie mógÂł siĂŞ temu oprzeĂŚ po prostu czĂŞsto jadaczka mu siĂŞ nie zamykaÂła.
-Orikimaru... mogÂłeÂś ÂżyĂŚ, wystarczyÂło podaĂŚ kilka informacji o które prosiliÂśmy, ale ty wolaÂłeÂś stawiaĂŚ opór myÂślÂąc Âże to ci coÂś da. ZwaÂżywszy na to Âże rozmawiasz chyba z dwoma najmniej wyrozumiaÂłymi osobami w tej parszywej wiosce, tutaj teÂż jak wszĂŞdzie sÂą caÂłkowicie pokrĂŞcone charakterki. Mitsuhide pogodziÂł siĂŞ ze swoim losem, i wÂłaÂśnie dlatego zostanie potraktowany Âłagodniej, dla niego jest jeszcze ratunek. Dla ciebie natomiast juÂż nie, cokolwiek byÂś zrobiÂł nie unikniesz Âśmierci postaram siĂŞ jednak by byÂła w miarĂŞ krótka. - Masahide przygotowaÂł sobie Kaze Kawarimi (obrona niemal instynktowna, brak potrzeby podmiany z jakimÂś przedmiotem.) i zaraz potem zamkn¹³ na chwilĂŞ oczy szepczÂąc cicho.
-Hateshiganai Mangekyo no Sharingan... - gdy ponownie rozwarÂł powieki jego oczy byÂły po³¹czeniem dwóch unikalnych w Âświecie Kalejdoskopów, spojrzaÂł na Tanuki bĂŞdÂąc caÂłkowicie powaÂżnym i unoszÂąc delikatnie maskĂŞ, spojrzaÂł na niÂą z dawnej perspektywy.
-To zadziwiajÂące jak prĂŞdko uczniowie przerastajÂą mistrzów... Tanuki. - zaraz potem znów spojrzaÂł na Orikimaru, dokÂładnie na jego dÂłonie, oczy przekrwiÂł siĂŞ a na dÂłoniach lidera SO momentalnie pojawiÂł siĂŞ czarny ogieĂą, Amaterasu jedna z trzech boskich technik. Czarny ogieĂą paliÂł wszystko do momentu aÂż nie znikÂło to pozostawiajÂąc bo sobie jedynie tkliwy obraz w pamiĂŞci. OgieĂą przesuwaÂł siĂŞ w górĂŞ trawiÂąc rĂŞce Orikimaru z niezwyk³¹ dokÂładnoÂściÂą, by zapobiec bólowi mógÂł sobie je juÂż tylko odci¹Ì. W ten czas Hidetora skin¹³ palcem, a Yumika opuÂściÂła swój miecz wbijajÂąc go w kark Orikimaru, mĂŞÂżczyzna nawet nie chciaÂł sobie wyobraziĂŚ jak potĂŞÂżny byÂł to ból nie mniej lider zasÂłuÂżyÂł na niego... trzeba bĂŞdzie jeszcze porozmawiaĂŚ z HanitÂą która chyba poszÂła o krok za daleko chcÂąc zawrzeĂŚ z SO sojusz, o duÂży krok za daleko.
-KoĂączymy... - mrukn¹³ krótko wÂłóczĂŞga który wci¹¿ uznawany byÂł za zmarÂłego po czym opuÂściÂł lekko dÂłoĂą i zgi¹³ palce, daÂło siĂŞ wyczuĂŚ lekkie zawirowania chakry w tym samym momencie, gdy ta zaczĂŞÂła wirowaĂŚ dziko w dÂłoni czÂłonka oddziaÂłów ANBU. ChciaÂł skoĂączyĂŚ to szybko, sam znaÂł ból który odczuwaÂł caÂły czas, o jego chorobie wiedziaÂła zaledwie garstka którÂą mógÂł policzyĂŚ na palcach jednej rĂŞki, jego skóra umieraÂła i ciĂŞÂżko byÂło z tym cokolwiek zrobiĂŚ. Yumika niezwykle szybko wyciÂągnĂŞÂła ostrze z karku Orikimaru, a Hidetora podbiegÂł do niego zadajÂąc tzw. "Cios podÂżuchwowy", pozwolĂŞ sobie nawet okreÂśliĂŚ go jako "PodÂżuchwowy Rasengan". WirujÂąca chakra uderzyÂła w podbródek chÂłopaka wyrzucajÂąc go w powietrze, o ile strop byÂł niski to jego ciaÂło powinno odbiĂŚ siĂŞ od niego i upaœÌ na ziemiĂŞ. Wtedy teÂż sharingan Hidetory wraca do swojej postaci dwu-poziomowej a sam mĂŞÂżczyzna odwraca siĂŞ w stronĂŞ Mitsuhide.
-Zbieg, zdrajca czy teÂż lider groÂźnej organizacji. KaÂżdy powinien koĂączyĂŚ tak samo, jednak jeÂśli okaÂżesz skruchĂŞ jest szansa Âże bĂŞdziesz ÂżyÂł, jestem w stanie to wynegocjowaĂŚ. - puÂściÂł do niego oko wracajÂąc do swojego miluÂśkiego i nieco nieporadnego tonu, który to stwarzaÂł wokoÂło niego otoczkĂŞ kogoÂś sÂłabego i gÂłupiego, wyjÂątkowo nieporadnego i nie stwarzajÂącego zagroÂżenia. JednakÂże pozory pozwalaÂły Jouninowi na element zaskoczenia.
-Tanuki... jeœli narobi³em ba³aganu to wybacz, ale przynajmniej nie zniszczy³em pomieszczenia... - powiedzia³ doœÌ niewinnie patrz¹c na cia³o ch³opaka.

JeÂśli siĂŞ uda, to tak

Kaze Kawarimi no Jutsu
Ranga: D
Niemal w 100% unikamy ataku, uÂżytkownik rozpÂływa siĂŞ w powietrzu i pojawia w innym miejscu oddalonym od nas okoÂło 10 metrów. Do tego jutsu nie potrzeba Âżadnych pieczĂŞci, co jest bardzo duÂżym uÂłatwieniem. Trafienie w nas powoduje uaktywnienie tej techniki. W tym czasie moÂżna juÂż kontratakowaĂŚ przeciwnika.
Koszt: 150

Amaterasu i Rasengan'a przedstawiaÌ g³êbiej nie muszê. Dodam tylko ¿e Kaze Kawarimi wykorzystam tyle razy, ile bêdzie potrzebne, i o ile.

Chakra: 150 + 300 + 350 = 800

4330 - 800 = 3530
Skoro muszê umrzeÌ... to... nie umrê... saaaaam... wyszepta³em kieruj¹c kunai w stronê kieszeni po mej prawej stronie. Tam zawsze trzyma³em wybuchowe notki... Widz¹c co zrobi³ tajemniczy goœÌ dziesiêcioma notkami( Hyuta niszcz¹cy bramê) by³em pewien, ¿e zabiore nas wszystkich do tej drugiej krainy zwa¿aj¹c na to, ¿e jesteœmy dosyÌ g³êboko pod ziemi¹... Wybacz Mitsuhide... ale nie mogê przegraÌ... wyszepta³em me ostatnie s³owa poczym wbi³em kunai w notki aby je aktywowaÌ...( Chyba ¿e je mo¿na innym szybszym sposobem aktywowaÌ np. Kai to robiê to odrazu)...

//Sory, Âże tak krótko ale nie lubie opisywaĂŚ wÂłasnej Âśmierci \\
4010PCh-500PCh=3510PCh
Iluzyjna pustka [z poprzedniego postu... naprawdĂŞ, naprawdĂŞ, naprawdĂŞ nie mam weny w obecnej sytuacji opisywaĂŚ tego... darujĂŞ sobie poetycznoœÌ...] ÂścisnĂŞÂła chÂłopaka jeszcze bardziej, tak, jak gdyby coÂś miaÂżdÂżyÂło mu rĂŞce, nie pozwalajÂąc siĂŞ zbytnio poruszaĂŚ... //Dziwne jest to, Âże Orikimaru jest w iluzji, a jednoczeÂśnie wie, iÂż stoimy wraz z Hidkiem niedaleko i nawet kombinejszyn coÂś "the most" skomplikowanejszyn z kunai'em...// A juÂż nie na pewno na wiĂŞksze odlegÂłoÂści... Dziewczyna w wiĂŞkszej mierze zdaÂła siĂŞ na dawnego mistrza, przyjaciela... TeraÂźniejszego czÂłonka ANBU. Jednej z niewielu osób, która byÂła jej caÂłkowicie przyjazna. Skupiona na torturowaniu wiĂŞÂźnia zawsze mogÂła automatycznie, przy najmniejszym draÂśniĂŞciu, zamieniĂŚ siĂŞ w setki pÂłatków kwiecia wiÂśni, niedajÂących siĂŞ spaliĂŚ, przy uÂżyciu Sakura Kai...
Sytuacja wydajĂŞ siĂŞ byĂŚ jasna i klarowna. Orikimaru, nawet nie próbowaÂł obudziĂŚ siĂŞ z genjutsu (taka moÂżliwoœÌ, pojawiÂła siĂŞ dopiero po moim poÂście- przed nim, musiaÂłbyÂś zraniĂŚ siĂŞ naprawdĂŞ powaÂżnie, aby siĂŞ uchroniĂŚ), wiĂŞc po prostu dalej leÂżaÂł skulony na ziemi. Wtedy bezlitosny ANBU, najpierw podpaliÂł go przy pomocy Ameratasu, nastĂŞpnie jego asystentka wymierzyÂła mu cios mieczem. ChcÂąc dodatkowo skróciĂŚ cierpienie przestĂŞpcy, wymierzyÂł mu cios kulÂą, ze skumulowanego powietrza (Ransengan) wyrzucajÂąc go w górĂŞ. To byÂł b³¹d. Kiedy Zmasakrowane zwÂłoki Orikimaru uderzyÂły o sufit, czego nastÂąpiÂła straszna konsekwencja. OgieĂą z najg³êbszego piekÂła, rozprysÂł siĂŞ, zalewajÂąc Âściany pomieszczenia, a nastĂŞpnie bardzo szybko powiĂŞkszajÂąc swojÂą iloœÌ. B³¹d, który doÂświadczony Uchiha, nie powinien popeÂłniaĂŚ.

(Opis sytuacji:
Ca³e pomieszczenie stoi w p³omieniach, oraz wasze ¿ycie jest zagro¿one. Czarny ogieù (pal¹cy do skutku, albo 7 dni i 7 nocy), bêdzie pali³ najpierw wiêzienie, nastêpnie ca³¹ posiad³oœÌ, je¿eli zajdzie taka potrzeba. Pozosta³o niewiele czasu.
Post MitsuhidĂŞ, traktujĂŞ jako opcjonalny, bo i tak wiele do zrobienia teraz nie posiada. Have Fun.
)

Aby nie byÂło, Âżadnych wÂątpliwoÂści- Orikimaru -1 Âżycie.

Hidetora po zakoùczonej sekwencji postara³ siê cofn¹Ì Amaterasu, jednak¿e je¿eli to siê nie uda³o to dezaktywowa³ swoje doujutsu i zagwizda³ cicho, nie spodziewa³ siê ¿e to wszystko zakoùczy siê tak i¿ Amaterasu zacznie d³awiÌ ca³e lochy, nie by³o ciekawie.
-Patrz Tanuki! Nie wiedziaÂłem Âże to siĂŞ moÂże tak rozejœÌ! SwojÂą drogÂą narobiÂłem trochu baÂłaganu, trzeba go jakoÂś posprzÂątaĂŚ z czasem, teraz jednak trzeba nam siĂŞ stÂąd ewakuowaĂŚ zanim moje pÂłomyczki popieszczÂą nam tyÂłeczki! - jego Âżart byÂł moÂże nie na miejscu, bowiem Iyamada popatrzyÂł siĂŞ na mnie jak na lekko skrzywionego psychicznie, jednakÂże Hidetorze jak zawsze to nie przeszkadzaÂło, lubiÂł robiĂŚ z siebie idiotĂŞ, pomagaÂło to w starciu z potencjalnym przeciwnikiem. Teraz jednak zacz¹³ kontemplowaĂŚ nad faktem wydostania siĂŞ z tego pomieszczenia, moÂżna by wyjœÌ drzwiami póki jeszcze nie zostaÂły strawione przez pÂłomieĂą, ale byÂło by to tak banalne, Âże aÂż nie przystaÂło. Ale sumie co wiĂŞcej mogli zrobiĂŚ? Hidetora spojrzaÂł na sufit, w miejsce gdzie ogni Amaterasu nie byÂło po czym zÂłoÂżyÂł pieczĂŞci i dwa razy machn¹³ rĂŞkÂą. W stronĂŞ sufitu pomknĂŞÂły dwie pÂłaskie fale powietrza które przeciĂŞÂły sufit i wyleciaÂły na zewnÂątrz. Otwory byÂły zbyt cienkie Âżeby budynek siĂŞ od razu zawaliÂł, to teÂż czÂłonek ANBU zÂłoÂżyÂł kolejne pieczĂŞci i wykonaÂł Mugen Sajin Daitoppa, potĂŞÂżny podmuch zostaÂł posÂłany w stronĂŞ wczeÂśniej utworzonego "X'a", i miaÂł na celu przeÂłamanie sufitu w tym miejscu, i wyrzucenie wszystkiego na boki tak by utworzyÂła im siĂŞ klarowna strefa ucieczki, dodatkowo Iyamada deaktywuje wodne wiĂŞzienie i tworzy w swej rĂŞce wodny miecz, zawsze to coÂś gdyby Amaterasu zaczĂŞÂło siĂŞ zbliÂżaĂŚ. Sam Hidetora kiwn¹³ na resztĂŞ rĂŞkÂą, przepuÂściÂł Tanuki, potem wyszedÂł sam ÂłapiÂąc Mitsuhide w locie, i na koĂącu wyszli Yumika oraz Iyamada. W razie niespodziewanek Kaze Kawarimi, utrzymuje aktywnego sharingana 2 poziomu.
-Ah i co do tej zbiórki odnoÂśnie bramy Konohy, bĂŞdzie musiaÂła trochĂŞ poczekaĂŚ, mam nieco swoich spraw a od razu mówiĂŞ Âże nie polecĂŞ na kaÂży rozkaz Hanity, sama rozumiesz Tanuki. Nie mniej zajmĂŞ siĂŞ tym wkrótce, sam wyÂło¿ê 200y. - krzykn¹³ do niej gdy wyskakiwali na ÂświeÂże powietrze.

CóÂż, jako, Âże nie jest to misja, przygoda ani zlecenie, lecz tylko mój perfidny kaprys, postanowiÂłem kaÂżdemu z Was odpisaĂŚ z osobna. Rozumiem, Âże Tanuki (z racji dodatkowych obowiÂązków, pff) nie moÂże tak czĂŞsto opiekowaĂŚ siĂŞ Swoimi klonami, to chociaÂż postaram siĂŞ aby nie blokowaÂła innych graczy. So- Opis sytuacji, z punktu widzenia Hideratory:
Nie udaÂło Ci siĂŞ cofn¹Ì pÂłomienia (mimo umiejĂŞtnoÂści), po prostu nie byÂłeÂś dostatecznie skoncentrowany. Na szczĂŞÂście posiadaÂłeÂś teÂż plan B, który w przeciwieĂąstwie do tego pierwszego, powiódÂł siĂŞ. Na górĂŞ wywlókÂł teÂż MitsuhidĂŞ (z racji na jego stan- byÂł zamkniĂŞty w wodnym wiĂŞzieniu itd. nie miaÂł wiele do gadania). Tanuki jako samodzielny gracz, Sama zdecyduje co postanawia zrobiĂŚ. Tak czy owak, wiĂŞkszoœÌ tej wesoÂłej gromadki, jest juÂż na górze, w wzglĂŞdnie bezpiecznym miejscu...
Atsui.
ÂŻadne dodatkowe obowiÂązki - nawet nie wiem, jak to stwierdzenie traktujesz... - tylko próbujĂŞ w szkole wyciÂągn¹Ì na ÂśredniÂą 5.0 i to jest mój podstawowy cel, a nie gra na jakimÂś frm. . . Poza tym, Atsui, zwaÂż na to, Âże oryginalna postaĂŚ teÂż stoi w miejscu...

...pÂłomieĂą trawiÂł wszystko. ÂŹdziebko takowym efektem wystraszona wyskoczyÂła przez otwór, który dosÂłownie przed chwilÂą utworzyÂł Hidetora... OdeszÂła kawaÂłek od dziury, po czym spojrzaÂła w górĂŞ. ÂŚwiat zewnĂŞtrzny... Taaak. ÂŚwieÂżoœÌ powietrza, miÂły wiatr, szastajÂący jej wÂłosami, muskajÂący jej twarz... I ciemne, deszczowe chmurzyska, tak jak te w iluzji Orikimaru. PoniósÂł ÂśmierĂŚ... Stukot. Rumot. Miejsce, w którym jeszcze niedawno staÂła, zapadÂło siĂŞ. ZapadÂło siĂŞ i zginĂŞÂło w odwiecznym mroku lochów... JuÂż nikt tu nie przyjdzie. JuÂż nikt nie zobaczy wspomnieĂą z tamtych chwil... Gdy torturowaÂła chÂłopaka... WÂłaÂściwie to bardziej Hidetora, niÂż ona... WiĂŞcej go juÂż do zabawy nie zaprosi...
-PrzygnĂŞbiajÂące - westchnĂŞÂła po raz ostatni, tym razem na gÂłos. Wzdychanie myÂślowe byÂło takie, takie...
PrzygnĂŞbiajÂące.
Mogli ÂśpiewaĂŚ setki tandetnych piosenek na ten temat, ale ona i tak wiedziaÂła swoje. Prawdziwe uczucia nie oddaje Âżadna ballada, a zwykÂłe, szare niebo...
NMM