Opowiadania itp

No wÂłaÂśnie pomyÂślaÂłem Âże ten temat siĂŞ przyda mam nadziejĂŞ Âże nie zostanie uznany jako spam lecz jako temat w którym kaÂżdy znajdzie coÂś dla siebie niektórzy z was na pewno lubiÂą pisaĂŚ, inni piszÂą lepiej drudzy gorzej ale jest szansa siĂŞ pochwaliĂŚ oceniĂŚ i pomóc w doskonaleniu wÂłasnego talentu pisania.
No dobra a teraz jako iÂż ja stworzyÂłem ten temat to moÂże czas go jakoÂś zacz¹Ì, mam nadzieje Âże bĂŞdziecie wyrozumiali... Krytyka mile widziana oczywiÂście bez zwrotów "ChÂłam itp"

Hyorimaru Akki uczeĂą Uniwersytetu, lubiana i nie zbyt znana postaĂŚ w szkole, nie wychyla siĂŞ za bardzo.
Nie uczy siĂŞ z byt dobrze ale zawsze daje sobie jakoÂś radĂŞ, zawszĂŞ uÂśmiechniĂŞty, ma on rodzinĂŞ, oboje rodziców i dwójkĂŞ starszych braci. Lubi chodziĂŚ na imprezy i podrywaĂŚ dziewczyny, choĂŚ jest nie wysoki bo ma tylko 165 cm wzrostu jest lubiany w damskim otoczeniu, posiada wielu przyjacióÂł. Normalny nastolatek, ale pewnego dnia coÂś siĂŞ wydarzyÂło.
Sobotni wieczór, przez caÂły dzieĂą padaÂło wiĂŞc Hyorimaru nie wychodziÂł na dwór wszystko wydawaÂło siĂŞ normalne. OkoÂło godziny 21.00 dostaÂł on telefon od przyjaciela, aby wyskoczyĂŚ gdzieÂś na jakieÂś piwko i chwile pogadaĂŚ. W trakcie przebywania u znajomego zadzwoniÂł telefon, dzwoniÂła jego matka coÂś siĂŞ dziaÂło nie chciaÂła powiedzieĂŚ co, kazaÂła mu uciekaĂŚ jak najdalej i nie wracaĂŚ do domu. W poÂłowie zdania telefon siĂŞ roz³¹czyÂł, wiedziaÂł, Âże coÂś jest nie tak, nie mógÂł uciec w koĂącu nie wzi¹³ tego na powaÂżnie. W parĂŞ minut, przybiegÂł do domu, z pozoru wszystko wyglÂądaÂło normalnie, postanowiÂł wejœÌ do Âśrodka ale to co zobaczyÂł byÂło straszne, wszĂŞdzie byÂła krew i ciaÂła jego rodziny, szedÂł dalej w g³¹b domu, wszĂŞdzie widniaÂła krew, widziaÂł ciaÂła swojej rodziny i swych przyjacióÂł, osób mu najbliÂższych. WchodziÂł po schodach przeraÂżenie ÂściskaÂło go za serce, dotarÂł na piĂŞtro usÂłyszaÂł pÂłacz dziewczyny. Na Âścianie w przedpokoju wisiaÂła katana nale¿¹ca niegdyÂś do jego pradziadka. ChwyciÂł miecz i pobiegÂł do pokoju zobaczyÂł caÂła zakrwawionÂą postaĂŚ, nie rozpoznaÂł jej na poczÂątku to byÂła jego dziewczyna. Zacz¹³ biec w jej kierunku lecz, ona tylko krzyczaÂła "uciekaj", poczuÂł uderzenie, wzniósÂł siĂŞ w powietrze i uderzyÂł gÂłowÂą o ÂścianĂŞ ockn¹³ siĂŞ po kilku minutach, usÂłyszaÂł tylko sÂłowa "to on zabij go" spojrzaÂł na krzesÂło gdzie przed chwilÂą siedziaÂła jego dziewczyna, siedziaÂły tam tylko zwÂłoki kobiety a moÂże lepiej to co po nich zostaÂło. Teraz juÂż mógÂł zauwaÂżyĂŚ postaĂŚ, nie byÂła to jedna sylwetka tylko dwie, pierwszy byÂł to ogromny potwór który miaÂł dziurĂŞ w klatce piersiowej, druga postaĂŚ przedstawiaÂła czÂłowieka z kawaÂłkiem jakiejÂś dziwnej maski na twarzy, ubranego w bia³¹ szatĂŞ i z dziurÂą w klatce piersiowej. MĂŞÂżczyzna wyj¹³ miecz i jednym szybkim ruchem wbiÂł go w brzuch chÂłopaka i powiedziaÂł "juÂż nam nie zaszkodzisz", po czym Hyorimaru skonaÂł.
ObudziÂł siĂŞ w 79 obwodzie Rukongai. MiaÂł przy sobie ogromny miecz, wielkoÂści jego ciaÂła.TuÂłaÂł siĂŞ po ulicach byÂł gÂłodny, wiedziaÂł Âże nie Âżyje, ale nie tak wyobraÂżaÂł sobie niebo. Ludzie na ulicach omijali go, wiedziaÂł Âże bojÂą siĂŞ jego miecza, ale nie mógÂł go zostawiĂŚ. Miecz byÂł jedynÂą rzeczÂą jakÂą posiadaÂł.
ByÂł wieczór, ÂświatÂła z ulicy oÂświetlaÂły pokój naszego bohatera. Siedemnastoletni chÂłopak imieniem Akki, kÂład siĂŞ spaĂŚ nie bĂŞdÂąc Âświadomym tego co mu siĂŞ przytrafi nastĂŞpnego ranka.
Powietrze byÂło suche, chÂłopak przechadzaÂł siĂŞ ulicami Rukongai, nie wiedziaÂł co robiĂŚ. Od momentu pojawienia siĂŞ w tym miejscu, miaÂł przy sobie ogromny miecz z pozoru wydawaÂł siĂŞ ciĂŞÂżki lecz w jego rĂŞkach byÂł lekki jak piórko. KiedyÂś ktoÂś chciaÂł mu go ukraœÌ lecz nie byÂł w stanie podnieœÌ go z ziemi, w tedy wydaÂło mu siĂŞ to dziwne lecz teraz juÂż mu to nie przeszkadzaÂło, nie myÂślaÂł juÂż o tym. Na poczÂątku gdy dostaÂł siĂŞ do Rukongai nie wiedziaÂł co z sobÂą zrobiĂŚ nie znaÂł nikogo a rodziny teÂż nie mógÂł odnaleŸÌ. KradÂł by przeÂżyĂŚ, czasami gdy juÂż go prawie zÂłapano zawsze zasÂłaniaÂł siĂŞ swym mieczem nigdy go nie uÂżywaÂł tylko co najwyÂżej zastraszaÂł. Gdy dowiedziaÂł siĂŞ iÂż juÂż nie Âżyje na poczÂątku nie dotarÂło do niego co usÂłyszaÂł zamkn¹³ siĂŞ w sobie, lecz z czasem zaczĂŞÂły go zastanawiaĂŚ sÂłowa które powiedziaÂła mu osoba która go uÂświadomiÂła iÂż nie Âżyje ".. nie martw siĂŞ chÂłopcze tu nigdy nie bĂŞdziesz gÂłodny, to takie plusy - po czym siĂŞ uÂśmiechnĂŞÂła i odeszÂła" lecz on bywaÂł gÂłodny tak samo jak za Âżycia.
Teraz po kilku miesiÂącach spĂŞdzonych w Rukongai zarabiaÂł pieniÂądze pokonujÂąc mistrzów aren danego miasta lub okrĂŞgu, w walce na miecze. Sam nie wiedziaÂł z kÂąt ma umiejĂŞtnoÂści posÂługiwania siĂŞ mieczem, a co ciekawe tak ogromnym mieczem. Akki miaÂł 165 cm wzrostu nie byÂł on z byt wysoki zaÂś jego miecz miaÂł okoÂło 150 cm i na dodatek byÂł on doœÌ szeroki okoÂło 30 cm, zakoĂączony póÂłksiĂŞÂżycem. Nie miaÂł juÂż problemów z pieniĂŞdzmi myÂślaÂł Âże tak juÂż bĂŞdzie zawszĂŞ lecz jego przygoda dopiero siĂŞ zaczyna....
Tego otóÂż dnia miaÂło wydarzyĂŚ siĂŞ coÂś niezwykÂłego coÂś dziwnego coÂś czego do tej pory nie byÂł Âświadkiem, mieszkaÂł tu juÂż tyle a tylko sÂłyszaÂł o ludziach nazywanych Shinigami, ale nigdy takiego nie spotkaÂł nigdy nawet nie byÂł w pobliÂżu tak zwanej SpoÂłecznoÂści Dusz, baÂł siĂŞ nawet tych tak zwanych Shinigami w koĂącu co takiego dobrego mógÂł robiĂŚ bóg Âśmierci. Gdy szedÂł ulicÂą napotkaÂł na swojej drodze mĂŞÂżczyznĂŞ wysoki dobrze zbudowany w czarnym kimonie, potrÂąciÂł go lekko, po czym przeprosiÂł i chciaÂł iœÌ dalej gdy mĂŞÂżczyzna go zaczepiÂł.
- Hej ty kurduplu - powiedzia³ dziwny osobnik, Akki by³ ju¿ przyzwyczajony do tego ¿e ludzie czepiali siê jego wzrostu nie zareagowa³ - sk¹d masz ten miecz - ci¹gn¹³ dalej mê¿czyzna - ukrad³eœ go na pewno go ukrad³eœ, takie wielki miecz - po czym ruszy³ na ch³opaka z katan¹ w rêku. Akki cudem odskoczy³ po czym wyj¹³ swoj¹ broù i zacz¹³ sie broniÌ a nastêpnie natar³ na przeciwnika ten zaœ uskoczy³ po czym szybkim zwinnym ruchem skierowa³ miecz w stronê ch³opaka.
Ludzie chodzÂący ulicÂą od razu siĂŞ odsunĂŞli kilka metrów od walczÂących nikt nie podchodziÂł wszyscy siĂŞ przyglÂądali byli zaciekawieni co siĂŞ stanie, Hyorimaru z oddali sÂłyszaÂł gÂłosy "patrzcie to shinigami walczy z jakimÂś chÂłopakiem, Âżal mi tego chÂłopca na pewno zginie". DuÂżo gÂłosów i wszystkie przepowiadaÂły mu ÂśmierĂŚ
-"To to jest Shinigami" -myÂślaÂł -"To jest siÂła boga Âśmierci, tych o których tylko myÂślaÂłem i którzy mnie przeraÂżali, wyglÂądajÂą jak ludzie, walczÂą... moÂże jeszcze czujÂą... warto siĂŞ przekonaĂŚ... moÂże uda mi siĂŞ uciec" - myÂślaÂł chÂłopak byÂł poddenerwowany, baÂł siĂŞ o Âżycie, ale musiaÂł o nie walczyĂŚ, podobno to byÂło niebo ale byÂło bardziej jak w piekle nie mógÂł siĂŞ poddaĂŚ musiaÂł przeÂżyĂŚ nie wygraĂŚ przeÂżyĂŚ.
Po chwili mĂŞÂżczyzna wykonaÂł szybki obrót i zadrasn¹³ Akkiemu ramie, krew trysnĂŞÂła, rana byÂła doœÌ g³êboka i bolesna ale nadal mógÂł od poruszaĂŚ mieczem, ruszyÂł do kolejnego natarcia jednak znowu mu nie wyszÂło przeciwnik siĂŞ szybko schyliÂł i go podci¹³ chÂłopak upadÂł na ziemiĂŞ nie mógÂł siĂŞ ruszyĂŚ nie miaÂł juÂż siÂły, ujrzaÂł koÂło swojej twarzy katanĂŞ, zamknÂą oczy.
-"Ciekawe co jest po niebie czy jeszcze dalej pójdĂŞ czy juÂż mnie nie bĂŞdzie"- szybko przeszÂło mu po gÂłowie kilka kolejnych myÂśli, czas w jakim leÂżaÂł na ziemi byÂł doœÌ dÂługi po paru sekundach usÂłyszaÂł jak ktoÂś opada na ziemiĂŞ, otworzyÂł oczy, UjrzaÂł napastnika le¿¹cego na ziemi i klnÂącego pod nosem, coÂś siĂŞ mu staÂło rĂŞce miaÂł wygiĂŞte do tyÂłu i chyba nie mógÂł siĂŞ poruszaĂŚ, przekrĂŞciÂł gÂłowÂą w drugÂą stronĂŞ zobaczyÂł Âże tÂłum sie rozszedÂł a w Âśrodku stoi mĂŞÂżczyzna Âśredniego wzrostu i niespecjalnie umiĂŞÂśniony bynajmniej tak mu siĂŞ wydawaÂło, byÂł on odziany w to samo czarne kimino oraz biaÂłe haori którego nie widaĂŚ byÂło przy wczeÂśniejszym osobniku.
- Kapitanie Yamazaki!! - Krzykn¹³ przeciwnika Akkiego - czemu pan to zrobiÂł?? - Kapitan siĂŞ uÂśmiechn¹³ po czym spojrzaÂł na le¿¹cego chÂłopaka. Akki nie wiedziaÂł czemu ale poczuÂł siĂŞ szczĂŞÂśliwie a zarazem bezpiecznie, nie wiedziaÂł czemu ale, po szybkim geÂście kapitana i sÂłowie którego nie zrozumiaÂł straciÂł przytomnoœÌ.

---

CóÂż.. jak dobrze zrozumiaÂłem, temat ten ma byĂŚ miejscem do umieszczania swych opowiadaĂą.. - nie przejdzie. Nie przejdzie dlatego, Âże po pierwsze, wiele osób lubi pisaĂŚ, czytaĂŚ im siĂŞ chce mniej. Po drugie. BĂŞdzie taki nawaÂł tekstu, Âże zwyczajnie ciĂŞzko bĂŞdzie to ogarn¹Ì wzrokiem. Jak chcesz coÂś takiego, to powinien byĂŚ dziaÂł. Temat jest zbyt maÂły, za duÂżo tekstu itp.

Co do Twojego opowiadania bo rozumiem, Âże chcesz oceny a raczej krytyki.
Po pierwsze, zawsze irytuje mnie jak ludzie zaczynaj± opowiadania od CH£OPAK/IMIÊ, ¶wiadczy to o ich ma³ej fantazji, lepiej zaczynaæ od choæby g³upiego "Wiatr powiewa³ li¶æmi..".
Po drugie, w tym opowiadaniu zmieniaÂłeÂś formĂŞ nie wiem czy Âświadomie, ale ja siĂŞ zgubiÂłem. Najpierw opisywaÂłeÂś siebie jako "chÂłopak/chÂłopakowi" tj 3 osoba a potem byÂło "zrobiÂł mi" to zupeÂłnie wybija z klimatu... Nawet dokonujesz tego w jednym zdaniu =)
Cytat: Mê¿czyzna wyj¹³ miecz i jednym szybkim ruchem wbi³ mi go w brzuch i powiedzia³ "ju¿ nam nie zaszkodzisz", po czym Hyorimaru skona³.

Po trzecie, przecinki, cóÂż nie wszyscy je wstawiajÂą ale czasem muszÂą byĂŚ, u Ciebie owszem pojawiaÂły siĂŞ ale w zdaniach zÂłoÂżonych MUSZÂĄ byĂŚ bo inaczej tracÂą one sens, nie chce mi siĂŞ szukaĂŚ cytatu .