Pokój Sakamae

Nic szczególnego - zwykÂły pokój z jednym oknem.
Znajduje siĂŞ tutaj jedynie ÂłóÂżko, biurko, które zawalone jest róÂżnymi przedmiotami, oraz szafka z kilkoma ksi¹¿kami, zeszytami i zdjĂŞciami..

---

Przysz³a.. Powiod³a spojrzeniem po pokoju, po czym usiad³a przy biurku. Wziê³a jedn¹ z kartek i zaczê³a coœ szkicowaÌ.. Po chwili mru¿¹c lekko oczy popatrzy³a krytycznie na rysunek i schowa³a go.. Skrzy¿owa³a rêce na biurku, podpieraj¹c na nich g³owê, a wzrok przenios³a z lekkim zamyœleniem na sufit.. oO'
PrzyszedÂł, spoglÂądajÂąc z zamyÂśleniem na pokój. Po chwili zapukaÂł lekko do drzwi, i czekaÂł na odpowiedÂź.
SÂłyszÂąc pukanie, ocknĂŞÂła siĂŞ z zamyÂśleĂą i skierowaÂła wzrok w stronĂŞ drzwi.. PodniosÂła siĂŞ i otworzyÂła je. - O.. Witaj - spojrzaÂła na Kei'a - Chm.. Co ciĂŞ do mnie sprowadza? -.

---

- Witam - uÂśmiechn¹³ siĂŞ szeroko - // powiedzmy, Âże nasze postacie wiedzÂą Âże sÂą ze sobÂą w parze xP // - No cóÂż, pomyÂślaÂłem Âże ciĂŞ poznam i odwiedzĂŞ, jeÂśli w przyszÂłoÂści mamy razem wyruszaĂŚ na misjĂŞ.. - zawahaÂł siĂŞ - Mam nadziejĂŞ, Âże nie przeszkadzam.
// Ok xP

KiwnĂŞÂła lekko gÂłowÂą. - Nie, nie przeszkadzasz - otworzyÂła szerzej drzwi - No, WiĂŞc wejdÂź xp - uÂśmiechneÂła siĂŞ do niego lekko - Chm.. Jak juÂż wiesz, a moÂże i nie, to nazywam siĂŞ Sakamae.. Akatsuka xp -.
- Ja jestem Kei - rzuciÂł, wchodzÂąc do Âśrodka, i rozglÂądajÂąc siĂŞ po pokoju - Och, w porównaniu do mnie masz luksusy xP - stwierdziÂł, kiwajÂąc gÂłowÂą.
UniosÂła lekko jeden Âłuk brwiowy. - Taa? Uhm.. Skoro tak twierdzisz, to ciekawa jestem w jakim ty miejscu mieszkasz.. -.
- Eee, niewaÂżne xP - odparÂł wymijajÂąco, stajÂąc przy Âścianie - Szczerze, to obojĂŞtne mi, gdzie mieszkam, waÂżne Âże tutaj trafiÂłem. haha, tylko ciekawy jestem, czy w ogóle przydam siĂŞ tutaj na coÂś, bo jakiÂś specjalnych zdolnoÂści to nie mam..
UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ kÂącikami ust. - Nigdy nic nie wiadomo.. A tak wogóle, to moÂże wÂłaÂśnie powiesz mi jakie techniki posiadasz? - spytaÂła, siadajÂąc na jednym z krzeseÂł.
- Przede wszystkim Raiton, chocia¿ wci¹¿ doskonale moje techniki z tego ¿ywio³u.. Trochê Fuuton - wzruszy³ ramionami - Pochodzê z klanu Kurama, i powinienem przede wszystkim umieÌ Genjutsu.. Ale to nie jest ³atwe - skrzywi³ siê - Sztuka kontroli czyjegoœ umys³u.. Czasem mam wra¿enie ¿e nawet nie umiem kontrolowaÌ swojego w³asnego - doda³, krzy¿uj¹c rêce.
- Genjutsu? Mhm.. Ciekawe, ciekawe.. Ja to jedynie specjalizuje siĂŞ w Ninjutsu, a dokÂładniej to w technikach zwiÂązanych z Katonem i Fuutonem.. - powiedziaÂła, po czym podparÂła lekko gÂłowĂŞ o jednÂą rĂŞkĂŞ.
- Katon.. Pochodzisz z Konohy? - zerkn¹³ na jej opaskê - To tak jak ja..
Przez chwilĂŞ milczaÂł, po czym zmarszczyÂł czoÂło.
- Wiesz jak nazywa siê Lider Akatsuki? Chcia³bym siê do niego udaÌ, i porozmawiaÌ o paru sprawach... Albo mo¿e wiesz gdzie go znaleŸÌ?
- Liderk¹ Akatsuki jest Ayano. Chm.. - zamyœli³a siê przez chwilê - Nie, niestety nie wiem gdzie aktualnie mo¿esz j¹ znaleŸÌ. - odpar³a.
- No cóÂż, to ja bĂŞdĂŞ siĂŞ zbieraÂł - uÂśmiechn¹³ siĂŞ znów szeroko, i uniósÂł rĂŞkĂŞ w poÂżegnalnym geÂście - IdĂŞ do Liderki Ayano, jakby miaÂła dla nas jakoÂś misjĂŞ, to ciĂŞ poinformujĂŞ. Do zobaczenia - ruszyÂł w stronĂŞ drzwi, pogwizdujÂąc pod nosem xP.

[nmm]
- Narazie xp - spojrzaÂła za nim, po czym usiadÂła przy oknie, zerkajÂąc przez nie z lekkim zamyÂśleniem.

Dodane po 3 godzinach 8 minutach:

ZmruÂżyÂła lekko oczy, odrywajÂąc wzrok od okna. - Nuda.. - mruknĂŞÂła do siebie, po czym zaÂłoÂżyÂła rĂŞce za gÂłowĂŞ i wyszÂła.
WeszÂła do swojego pokoju.
- Uchm.. muszĂŞ siĂŞ w koĂącu przespaĂŚ.. godzinka czy dwie napewno mi wystarczÂą.. - mruknĂŞÂła do siebie, po czym poÂłoÂżyÂła siĂŞ na ÂłóÂżku i po chwili juÂż spaÂła..
ZapukaÂł do pokoju xP.
SÂłyszÂąc pukanie, obudziÂła siĂŞ.
Usiad³a i spojrza³a lekko sennym wzrokiem w stronê drzwi. - WejœÌ. - powiedzia³a. xp
- Hey - wlaz³ do pokoju - I co, uda³o ci siê znaleŸÌ Shi?
- O, Hey xP
Taak. RozmawiaÂłam z niÂą i spytaÂła siĂŞ, czy chcielibyÂśmy dokoĂączyĂŚ tĂŞ misjĂŞ.
Czyli, mamy za zadanie zÂłapaĂŚ Jinchuuriki GaarĂŞ.
OczywiÂście, jeÂśli ty i HM! bĂŞdziecie chcieli xP - powiedziaÂła.
- O, tak ja chĂŞtnie - odparÂł, opierajÂąc siĂŞ o ÂścianĂŞ - Ale nie sÂądzĂŞ by HM! nadawaÂła siĂŞ do tej misji... To znaczy jest bardzo sprytna, ale wiesz, w koĂącu jest dzieckiem - przerwaÂł na chwilĂŞ, zamyÂślajÂąc siĂŞ - Po za tym ona chyba nawet nie wróciÂła do Aka, tylko gdzie po Sunie siĂŞ plÂącze.. xP

//nawet nie wiem czy HM! ma jakieÂś techniki wgl x] //
- Ychym.. No to moÂżliwe, Âże akurat jÂą tam spotkamy. Chm.. A wÂłaÂśnie Shi teÂż stwierdziÂła, Âże mogÂłaby sobie nie poradziĂŚ, wiĂŞc dlatego powiedziaÂła, Âże wyÂśle razem z nami na tÂą misjĂŞ jeszcze DeidarĂŞ xP - powiedziaÂła.
- No dobra, skoro siê zgadzasz to teraz trzeba znaleŸÌ tylko Shi, i daÌ jej odpowiedŸ, ¿e podejmiemy siê tej misji xp -.
- Acha, jak chcesz, to ja tym razem mogĂŞ pójœÌ do Shi - zaoferowaÂł siĂŞ xP - A Deidara wie o tej misji, czy trzeba go jeszcze wtajemniczyĂŚ?
- Skoro jesteœ taki chêtny, to proszê, mo¿esz iœÌ -
- Chm.. Tak waÂściwie to sama nie wiem, czy on wie xP - powiedziaÂła
- Ale moÂżesz spytaĂŚ o to Shi. -
- Jasne - odparÂł tylko, uÂśmiechajÂąc siĂŞ lekko - PójdĂŞ do Shi, poszukam Deidary.. Spotkam siĂŞ póÂźniej - rzuciÂł na odchodnym i poszedÂł sobie.

[nmm]
- Narazie. - powiedziaÂła i podniosÂła siĂŞ.
PoprawiÂła wÂłosy, po czym zaÂłoÂźyÂła swojÂą opaskĂŞ z przekreÂślonym znakiem i wyszÂła.

//nmm//
PrzyszÂła do swojego pokoju, zmĂŞczona po treningu w celu nauczenia siĂŞ nowej techniki..
PoÂłoÂżyÂła siĂŞ na ÂłóÂżku, po czym skrzyÂżowaÂła rĂŞce pod gÂłowÂą i zamknĂŞÂła oczy.
PrzyszedÂł, zapukaÂł do pokoju ponownie, czekajÂąc na odpowiedÂź x].
ObudziÂła siĂŞ, sÂłyszÂąc pukanie do drzwi. - WejœÌ xP - powiedziaÂła, po czym wstaÂła z ÂłóÂżka.
- Hey - rzuciÂł , zaglÂądajÂąc do Âśrodka - ByÂłem u Shi, u Deidary równieÂż. Jest gotowy od misji, czeka na nas przed siedzibÂą.. - spojrzaÂł na niÂą pytajÂąco - To jak, ruszamy?
SpojrzaÂła na Kei'a. - No pewnie. - powiedziaÂła, po czym wyszÂła kierujÂąc siĂŞ w stronĂŞ wyjÂścia z siedziby.

//nmm//
WyszedÂł równieÂż.

[nmm]
PrzyszÂła do swojego mieszkania, w którym bardzo dÂługo jej nie byÂło.. Powoli przeszÂła przez drzwi wejÂściowe, po czym poszÂła do swojego pokoju.
- Echh.. Jak ja dawno tu nie zaglÂądaÂłam..MuszĂŞ tu posprzÂątaĂŚ, bo zapewne wszystko jest w kurzu i brudzie, a ja tego nie trawiĂŞ.. - mruknĂŞÂła pod nosem wzdychajÂąc. Od razu zabraÂła siĂŞ do roboty.. Kiedy skoĂączyÂła sprzÂątaĂŚ, co nie zajĂŞÂło jej aÂż tak dÂługo, to poszÂła i padÂła od razu na swoje ÂłóÂżko. W³¹czyÂła sobie TV, zaczynajÂąc z nudów coÂś oglÂądaĂŚ. JednakÂże myÂślami by³¹ gdzieÂś indziej, nawet nie wiadomo o czym rozmyÂślaÂła.
Po chwili wstaÂła z ÂłóÂżka, wy³¹czajÂąc przy tym TV i udaÂła siĂŞ w stronĂŞ drzwi, bo nie chciaÂło jej siĂŞ juÂż siedzieĂŚ w jednym miejscu, gdyÂż nudziÂło jÂą juÂż to.. MoÂże pozna kogoÂś jeszcze, kto doszedÂł do Aka? Kto wie.. OtworzyÂła drzwi na oÂścieÂż, potem je zamknĂŞÂła na klucz i po prostu ruszyÂła w kierunku pokoju wspólnego, poniewaÂż tam przesiaduje najczĂŞÂściej wiĂŞksza iloœÌ czÂłonków, a bardzo chciaÂła z kimÂś porozmawiaĂŚ..
NMM

Dodane po 7 godzinach 13 minutach:

WróciÂła do swojego mieszkania wyraÂźnie zadowolona dniem, gdyÂż tyle siĂŞ wydarzyÂło dziÂś.. PoznaÂła nowego i Âśmiesznego czÂłonka Aka, który prawdopodobnie wpadÂł jej w oko.. MoÂże tak, moÂże nie, tego pewna byĂŚ nie mogÂła.. PoszÂła do Âłazienki wykÂąpaÂła siĂŞ pod prysznicem, potem przebraÂła w piÂżamĂŞ i udaÂła siĂŞ do ÂłóÂżka w pokoju, by zaraz po tym zasn¹Ì i ÂśniĂŚ o nie wiadomo czym.
Kiedy siĂŞ obudziÂła, od razu potem wstaÂła z ÂłóÂżka i udaÂła siĂŞ do kuchni, by coÂś zjeœÌ.. Po spaÂłaszowaniu Âśniadania ruszyÂła w kierunku Âłazienki, a tam wskoczyÂła pod prysznic, wczeÂśniej rozbierajÂąc siĂŞ do naga. BĂŞdÂąc juÂż czystÂą, wyszÂła z kabiny prysznicowej, ubraÂła siĂŞ w ciuchy i chwyciÂła piÂżamĂŞ w dÂłoĂą. Po chwili wróciÂła do swojego pokoju, kÂładÂąc ubrania do snu gdzieÂś na krzeÂśle.. Po tym wszystkim wyszÂła z pokoju, udajÂąc siĂŞ gdzieÂś, byleby tylko móc z kimÂś porozmawiaĂŚ..
NMM
PojawiÂła siĂŞ tuÂż przed drzwiami do swojego mieszkania nadal bĂŞdÂąc nie w humorze... PopchnĂŞÂła drzwi tak, Âże huknĂŞÂły o ÂścianĂŞ, gdyÂż wkurzyÂły jÂą te dziewuchy, które zrobiÂły z Tengena jak¹œ babĂŞ.. A tak byÂło miÂło w jego towarzystwie i teraz niestety juÂż sobie z nim nie pogada przez najbliÂższe parĂŞ dni a nawet tygodni.. ZamknĂŞÂła za sobÂą drzwi z trzaskiem tak, Âże ci co byli w pokoju wspólnym mogli to usÂłyszeĂŚ.. Po tym ruszyÂła w stronĂŞ swojego pokoju, a tam rzuciÂła siĂŞ na ÂłóÂżko i w³¹czyÂła sobie telewizor.. Na twarzy byÂła nadal czerwona ze zÂłoÂści, aÂż siĂŞ w niej gotowaÂło, wiĂŞc lepiej jej teraz nie podskakiwaĂŚ, bo tego skutkiem moÂże byĂŚ bardzo mocny cios w twarz... PróbujÂąc siĂŞ rozluÂźniĂŚ przed TV, nie udawaÂło jej siĂŞ to za bardzo, gdyÂż caÂły czas myÂślaÂła o tym chÂłopaku.. JednakÂże nie miaÂła ani siÂły mówiĂŚ na gÂłos ani w myÂślach sama ze sobÂą rozmawiaĂŚ, po prostu wyobraÂżaÂła sobie Tengena, którego bardzo polubiÂła.. ChciaÂła z nim jeszcze porozmawiaĂŚ, ale to juÂż byÂło w tej chwili nie moÂżliwe..
Ch³opak stan¹³ pod drzwiami mieszkania, opieraj¹c siê o framugê drzwi. Zapuka³ lekko do drzwi, niby od niechcenia, po czym ze znudzon¹ min¹ czeka³ na odpowiedŸ w³aœcicielki. Pali³ powoli papierosa, nieœpiesznie wypuszczaj¹c dym z ust.
HM! staneÂła przy drzwiach i daÂła mocnego kopniaka aÂż drzwi siĂŞ rozwaliÂły.
-Siema ludziska.
krzykneÂła maÂła dziewczynka.
- OjĂŚ, nieÂładnie siĂŞ tak zachowywaĂŚ córeczko - skarciÂł jÂą Kei, lecz nawet nie ruszyÂł siĂŞ ze swojej pozycji.
- Witam - rzuciÂł w stronĂŞ Sakamae, posyÂłajÂąc jej uprzejmy uÂśmiech - PrzyszedÂłem siĂŞ hmmm, bardziej przywitaĂŚ - wyjaÂśniÂł spokojnie, przesuwajÂąc papieros w dÂługich palcach - Bo coÂś mi siĂŞ zdawaÂło, Âże zbytnio mnie nie pamiĂŞtasz - dodaÂł z udawanym smutkiem.
-Oj przepraszam tatko wiesz ¿e ja tego nie robiê specjalnie, no w³aœùie ja tez tak s¹dzê ¿e zbytnio nas nie pamiêtasz.
HM! mówiÂąc spojrzaÂła w stronĂŞ Sakamae podejrzliwie.
Sakamae sÂłyszÂąc jakiÂś huk w holu gÂłównym od razu zerwaÂła siĂŞ ze swojego ÂłóÂżka i pojawiÂła siĂŞ w miejscu, w którym usÂłyszaÂła ten dÂźwiĂŞk.. DochodzÂąc do tegoÂż pomieszczenia stanĂŞÂła tuÂż przed Keiem i HM! równieÂż sÂłyszÂąc co mówiÂą..
- Eee ale macie wejÂście.. No jasne, Âże was pamiĂŞtam.. Tylko nie chciaÂłam wam przeszkadzaĂŚ w pokoju wspólnym kiedy rozmawialiÂście, a takÂże dziwiĂŞ siĂŞ, Âże jesteÂś jego córkÂą.. A tak to przecieÂż wiedziaÂłam gÂłównie o tym, Âże na pewno wy tu jesteÂście i Âże kiedyÂś siĂŞ przyjaÂźniliÂśmy.. Bo zauwaÂżajÂąc nowe osoby, chciaÂłam po prostu z co poniektórymi porozmawiaĂŚ na jakiÂś ciekawy temat.. No ale skoro juÂż tego nie robiĂŞ i w tu przyszliÂście chĂŞtnie z wami pogadam, albo coÂś.. No bo ja praktycznie rzecz biorÂąc nic nie robiĂŞ.. - powiedziaÂła do nich spokojnie z maÂłym uÂśmiechem w kÂącikach ust. SpojrzaÂła równieÂż na rozwalone drzwi, jednakÂże tego nie skomentowaÂła, choĂŚ przydaÂłoby siĂŞ, by HM! naprawiÂła je, no ale nie bĂŞdzie zmuszaÂła maÂłej dziewczynki do tego, gdyÂż prawdopodobnie nie bĂŞdzie umiaÂła ich naprawiĂŚ..
- No cóÂż... - Kei wzruszyÂł ramionami, i znów zaciÂągn¹³ siĂŞ nikotynowym dymem - Ja jestem czÂłowiekiem kulturalnym, nic na to nie poradzĂŞ, Âże HM! wci¹¿ nie moÂże siĂŞ nauczyĂŚ dobrych manier... - westchn¹³ teatralnie, choĂŚ tak na prawdĂŞ nie przej¹³ siĂŞ specjalnie tym zdarzeniem, dla dziewczynki takie akcje byÂły caÂłkiem normalne.
Zerkn¹³ na zniszczone drzwi, z wyraÂźnym zastanowieniem. Przymkn¹³ na chwilĂŞ powieki, ze skupieniem odmalowanym na twarzy. Przez chwilĂŞ przypominaÂł sobie drzwi, które widziaÂł w wejÂściu pokoju Sakamae, odtwarzajÂąc w myÂślach ich obraz. BrÂązowe drewno, ciemna framuga... Po chwili otworzyÂł ciemne oczy, uÂśmiechn¹³ siĂŞ delikatnie, z niejakÂą satysfakcjÂą. Przesun¹³ bladym palcem po nowych, odtworzonych drzwiach.
- Widzisz, moje Genjutsu nie tylko niszczÂą, ale równieÂż tworzÂą... A to jest bardzo realistyczne... Mam nadziejĂŞ, Âże te drzwi bĂŞdÂą ci dÂługo sÂłuÂżyĂŚ i nie zniknÂą w jakimÂś najmniej oczekiwanym i krĂŞpujÂącym momencie - uÂśmiechn¹³ siĂŞ dwuznacznie, ukazujÂąc biaÂłe zĂŞby. Zerkn¹³ do Âśrodka pokoju dziewczyny.
- Zaprosisz nas do Âśrodka? - zainteresowaÂł siĂŞ - Bo to trochĂŞ nieuprzejmie trzymaĂŚ goÂści na progu, nie sÂądzisz? - dodaÂł, unoszÂąc znaczÂąco jednÂą brew.
- Oo dziĂŞki mój drogi przyjacielu za te drzwi.. A przepraszam, Âże o tym zapomniaÂłam, ale jestem po prostu nieogarniĂŞta.. No to zapraszam do Âśrodka.. - powiedziaÂła z uÂśmiechem na twarzy widzÂąc, jakieÂż to Kei stworzyÂł jej drzwi. OdsunĂŞÂła siĂŞ tak, by mogli wejœÌ g³êbiej zapraszajÂąc ich gestem rĂŞki do Âśrodka.
- No to moÂże napijecie siĂŞ czegoÂś czy coÂś? - pyta siĂŞ ich kiedy oczywiÂście juÂż tu weszli. ChciaÂła rzuciĂŚ siĂŞ na szyjĂŞ Keia z radoÂści jakÂą jej sprawiÂł, lecz to by byÂło zbyt gÂłupie posuniĂŞcie, dlatego teÂż tego nie zrobiÂła. Ciekawa byÂła co teÂż jej goÂście zrobiÂą.
- A masz jakiÂś alkohol?
ZapytaÂła siĂŞ HM! wchodzÂąc do mieszkania.
Kei przez chwilĂŞ rozwaÂżaÂł sÂłowo ''przyjaciel''. Chyba tak ludzie zwracajÂą siĂŞ do kogoÂś, kogo lubiÂą... TrochĂŞ zszokowaÂło go, Âże ktoÂś czuje do jego sympatiĂŞ, w sumie nie wiedziaÂł, czy to dobrze czy raczej Âźle.
WyrzuciÂł niedopaÂłek papierosa na korytarz, po czym przeczesaÂł palcami ciemne wÂłosy i wkroczyÂł do wnĂŞtrza pomieszczenia. RozejrzaÂł siĂŞ szybko po pokoju, szukajÂąc miejsca, na którym by mógÂł usi¹œÌ.
- Mi to obojĂŞtne - rzuciÂł w stronĂŞ Sakamae, gÂłaszczÂąc Stefana siedzÂącego na ramieniu. Kurczaczek zaĂŚwierkaÂł cicho.
- No to coÂś wam moÂże dam.. Hmm alkohol.. Chyba jakiÂś tam siĂŞ znajdzie.. - powiedziaÂła do nich, po czym udaÂła siĂŞ do kuchni, by móc odnaleŸÌ coÂś do picia.. DocierajÂąc na miejsce zaczĂŞÂła grzebaĂŚ w szafkach, a tam udaÂło jej siĂŞ znaleŸÌ jakiÂś alkohol.. WziĂŞÂła trzy kieliszki, by nalaĂŚ dla nich jak i
dla siebie, bo to by byÂło gÂłupie gdyby oni pili a ona nie..
- No znalazÂło siĂŞ coÂś.. ProszĂŞ o to alkohol dla was. - rzekÂła podajÂąc Keiowi i HM! po kieliszku wlanego alkoholu. Sama trzymaÂła jeden i usiadÂła sobie z tym na kanapĂŞ.
- RozgoœÌcie siê. - doda³a z uœmieszkiem na ustach..
ChÂłopak pozwoliÂł swojemu summonowi zbiec z ramienia. Stefan zeskoczyÂł miĂŞkko na stolik, a nastĂŞpnie na podÂłogĂŞ. Pocz¹³ krĂŞciĂŚ siĂŞ tu i tam, machajÂąc krótkimi skrzydeÂłkami. Kei usiadÂł równieÂż na kanapie, opierajÂąc siĂŞ wygodnie o oparcie mebla. Uj¹³ kieliszek w dÂłonie, po czym pociÂągn¹³ maÂły Âłyk.
- NiezÂłe - podsumowaÂł nieco oszczĂŞdnie, sÂączÂąc powoli alkohol. SpojrzaÂł na HM! z wyraÂźnÂą konsternacjÂą:
- Hey, z tego co wiem mia³aœ przejœÌ na odwyk, co? - mrukn¹³ niby obojêtnym tonem.
-MiaÂłam nie paliĂŚ skrĂŞtów.
HM! za jednym razem wypiÂła i zaczeÂła grzebie w meblach.
- Eeee nic ciekawego u ciebie nie ma.
HM! nalaÂła sobie alkoholu do kieliszka i oblaÂła w stronĂŞ twarzy Sakamae.
Kiedy HM! jÂą oblaÂła wkurzyÂła siĂŞ nieco o to..
- Hej.. Dlaczego to zrobiÂłaÂś? To nie byÂło fajne.. - mruknĂŞÂła pod nosem zÂłym gÂłosem.. SiedziaÂła i zrobiÂła focha, jednakÂże po chwili zwróciÂła siĂŞ do Keia, ale tylko niego.
- No to co chcesz robiÌ Kei? -pyta siê go nadal jednak bêd¹c trochê z³¹ na HM!..
-Co fajne byÂło to mogĂŞ jeszcze raz to zrobiĂŚ.
HM! wzieÂła butelke i walneÂła w gÂłowĂŞ Sakamae.
- I jak podoba ci siĂŞ widzisz gwiazdki?
- Jak tak to zaraz st¹d wylecisz, bo nie bêdê tolerowa³a takiego zachowania! -krzyknê³a na HM! bêd¹c wœciek³¹.. Wsta³a z kanapy i unios³a HM! za frak.
- Je¿eli jeszcze raz to zrobisz to tego po¿a³ujesz.. - warknê³a na ni¹ trzymaj¹c j¹ doœÌ wysoko nad ziemi¹..
Kei zacz¹³ siê zastanawiaÌ, co zwykli ludzie robi¹ w czasie wolnym, lecz jego trudne rozwa¿ania przerwa³a mu HM!.
PrzyglÂądaÂł siĂŞ przez chwilĂŞ jak kawaÂłki szkÂła spadajÂą tu i tam. WyglÂądaÂło to na prawdĂŞ poetycko, deszcz szkÂła.
OdstawiÂł juÂż pusty kieliszek na stolik i przewróciÂł oczami.
- HM!, jak tak dalej bĂŞdziesz robiĂŚ to ciĂŞ wydziedziczĂŞ - rzekÂł krzywiÂąc siĂŞ - Takiego dzikusa mieĂŚ za dziecko to aÂż wstyd.
-Co grozisz mi przy moim ojcu?
SpojrzaÂła siĂŞ na dziewuche Sakamae groÂźnie.
-Wiesz co jesteÂś sÂłaba bo juÂż cierpliwoÂśc u ciebie do maÂłego dziecka siĂŞ skoĂączyÂła.
CzarnowÂłosy postanowiÂł nie komentowaĂŚ tej sytuacji, gdyÂż uwaÂżaÂł, Âże juÂż powoli przestawaÂła go interesowaĂŚ. OdwróciÂł wzrok od Sakamae i HM!, po czym siĂŞgn¹³ po butelkĂŞ z alkoholem. No cóÂż, chociaÂż skorzysta z okazji i wypije sobie resztĂŞ.
- Co ty nie powiesz? Dobra jak tak to wynoÂś siĂŞ stÂąd i nie wracaj... A ty Kei jak chcesz to zostaĂą, choĂŚ jeÂżeli i ty chcesz mi coÂś podobnego zrobiĂŚ, wtedy nie bĂŞdĂŞ tego tolerowaÂła.. - mruknĂŞÂła pod nosem, po czym poszÂła trzymajÂąc dziewuchĂŞ za frak i wyrzuciÂła jÂą za drzwi trzaskajÂąc za niÂą nimi.. Potem wróciÂła do pokoju, a tam usiadÂła na kanapie.. Nawet nie zauwaÂżyÂła, Âże z jej gÂłowy zaczĂŞÂła sÂączyĂŚ siĂŞ struÂżka krwi..
UniosÂła gÂłowĂŞ do góry i sÂłyszÂąc sÂłowa Keia o maÂło co nie padÂła z szoku..
- Echh.. cóÂż za nie wychowane dziecko z niej.. Jak ona mogÂła mnie tak potraktowaĂŚ? Przez niÂą leci mi krew.. Hmm co do alkoholu to nie mam zastrzeÂżeĂą.. MoÂżesz sobie piĂŚ ile chcesz.. Wybacz na moment ja muszĂŞ sobie zdezynfekowaĂŚ ranĂŞ.. - burknĂŞÂła zniesmaczona tym widokiem.. Po chwili zniknĂŞÂła w Âłazience, a tam spojrzaÂła na ma³¹ rankĂŞ na czubku jej gÂłowy.. PrzemyÂła to wodÂą utlenionÂą i opatrzyÂła sobie tĂŞ rankĂŞ, jednakÂże nie musiaÂła tego bandaÂżowaĂŚ, gdyÂż i tak krew juÂż przestaÂła jej lecieĂŚ.. Po tym wszystkim wróciÂła do pokoju i po prostu stanĂŞÂła na Âśrodku pokoju, bo jakoÂś nie chciaÂło jej siĂŞ juÂż siedzieĂŚ.
- No to co chcesz robiĂŚ? A poza tym skoro ta HM! jest twojÂą córkÂą powinieneÂś jÂą lepiej wychowaĂŚ, bo zachowaÂła siĂŞ bezczelnie.. - odparÂła do chÂłopaka i czekaÂła na jego reakcjĂŞ..
- Ehmm.... Spróbuj jÂą powychowywaĂŚ to teÂż wreszcie zrezygnujesz z prób zrobienia z jej czÂłowieka - rzekÂł z wyrzutem w gÂłosie, równieÂż wstajÂąc powoli ze swojego miejsca. WytarÂł dÂłoĂą o spodnie, zostawiajÂąc na czarnym materiale lekko czerwonÂą smugĂŞ. SiĂŞgn¹³ po Stefana, usadzajÂąc summona na swoim ramieniu.
SpojrzaÂł na Sakamae caÂłkowicie obojĂŞtnym wzrokiem.
- Och... nie bardzo wiem, co inni ludzie robiÂą w czasie wolnym... Ja z reguÂły przeznaczam go na przesiadywanie w swojej komnacie - dodaÂł, zamyÂślajÂąc siĂŞ g³êboko. CzuÂł kilka pustych i niezwykle irytujÂących luk w pamiĂŞci - I chyba rysujĂŞ - dodaÂł, przypominajÂąc sobie przybywajÂące wci¹¿ na Âścianach rysunki, o których istnienia wczeÂśniej nie miaÂł nawet pojĂŞcia.
- No rozumiem.. No a ja podobnie, choĂŚ nie lubiĂŞ siedzieĂŚ w samotnoÂści, dlatego teÂż lubiĂŞ rozmawiaĂŚ z innymi i przechadzaĂŚ siĂŞ wraz z nimi.. RozmawiaĂŚ na róÂżne tematy i tak dalej.. Hmm rysowanie to teÂż fajna rzecz.. JednakÂże ja tego nie potrafiĂŞ.. - odparÂła nadal stojÂąc i przyglÂądajÂąc siĂŞ Keiowi. DziwiÂło jÂą to, Âże jest on taki trochĂŞ jakby maÂłomówny, a do tego wydawaÂło jej siĂŞ, Âże on zmieniÂł siĂŞ na zupeÂłnie innego chÂłopaka, gdyÂż z tego co pamiĂŞtaÂła byÂł on inny, a do tego lepszy i wiĂŞcej mówiÂł.. Ale nie skomentowaÂła tego tylko ciekawa byÂła co odpowie..
- Ja uwielbiam rysowaĂŚ - rzekÂł Kei beztroskim tonem, a w jego gÂłosie o dziwo zabrzmiaÂł entuzjazm, co byÂło u niego wielkÂą rzadkoÂściÂą - Daje to niezwykÂłe moÂżliwoÂści do przelania na papier tego, co siĂŞ czuje... W moim przypadku póÂźniej to nie tylko marne, nic nie znaczÂące kreski na kartce papieru, ale dziaÂła, które stajÂą siĂŞ rzeczywistoÂściÂą - uÂśmiechn¹³ siĂŞ szeroko w typowy sposób dla ludzi, którzy uwielbiajÂą coÂś aÂż za bardzo - Ach tak, moje Genjutsu... - rzekÂł z rozmarzeniem w gÂłosie.
- Heh to bardzo fajnie, Âże masz takie zainteresowania.. Hmm ja teÂż chciaÂłabym umieĂŚ rysowaĂŚ.. MoÂże umiaÂłbyÂś mnie tego nauczyĂŚ? No chyba, Âże masz coÂś innego teraz do roboty, to nie bĂŞdĂŞ ci juÂż zawracaÂła sobÂą gÂłowy.. No i teÂż przepraszam za moje zachowanie co do twojej ekhem córeczki, ale po prostu zachowaÂła siĂŞ gÂłupio wobec mnie i mnie uraziÂła.. - odparÂła normalnym gÂłosem nie spuszczajÂąc z Keia oczu, choĂŚ patrzyÂła siĂŞ na niego tylko jak na przyjaciela nic wiĂŞcej.. SkrzyÂżowaÂła rĂŞce na piersi dalej stojÂąc w tej samej pozie co do tej pory.
ChÂłopak wyrwaÂł siĂŞ z g³êbokiego zamyÂślenia, najwyraÂźniej przeniósÂł siĂŞ myÂślami juÂż do swojej innej rzeczywistoÂści jakÂą stwarzaÂły jego techniki. ZamrugaÂł powiekami, z nieco rozkojarzonym wyrazem twarzy.
- Ach... mógÂłbym ciĂŞ nauczyĂŚ... ale podejrzewam, Âże moje zdolnoÂści sÂą zwiÂązane z liniÂą krwi, jakÂą posiadam... WiĂŞkszoœÌ czÂłonków klanu Kurama poprzez rysunek tworzy swoje iluzje - przesun¹³ palcami po ciemnych wÂłosach - O ile ktoÂś jeszcze w ogóle z mojej rodziny Âżyje - dodaÂł beznamiĂŞtnym tonem, sugerujÂącym, Âże jet to mu caÂłkowicie obojĂŞtne.
- Ona zawsze g³upio siê zachowuje - stwierdzi³ tonem bez wyrazu, siadaj¹c na skraju kanapy. Wyci¹gn¹³ d³ugie nogi przed siebie.
- WÂątpiĂŞ, by kiedyÂś siĂŞ zmieniÂła. Ludzie z reguÂły nie mÂądrzejÂą, wrĂŞcz przeciwnie - to mówiÂąc zdj¹³ z ramienia torbĂŞ, wyciÂągn¹³ z niej blok rysunkowy i oÂłówek. Na niektórych kartkach widniaÂły róÂżne niezidentyfikowane i dosyĂŚ dziwaczne wzory i twarze. Kei otworzyÂł blok na czystej, biaÂłej kartce, po czym spojrzaÂł na Sakamae, czekajÂąc na jej reakcjĂŞ. Wzi¹³ w rĂŞkĂŞ oÂłówek i rzuciÂł w stronĂŞ dziewczyny.
ChwyciÂła oÂłówek rzucony przez Keia no i nie wiedziaÂła co dalej zrobiĂŚ.. UsiadÂła znów na kanapie i przyjrzaÂła siĂŞ kartkom papieru, zaÂś kÂątem oka spoglÂądaÂła na chÂłopaka...
- Hmm ciekawe jest to o czym mówisz.. I fajnie, Âże chcesz mnie nauczyĂŚ choĂŚ tak bym mogÂła umieĂŚ rysowaĂŚ niekoniecznie wykorzystujÂąc to do uÂżywania Jutsu. No trudno jaka juÂż jest taka jest.. Ale ja juÂż nie chcĂŞ jej tu widzieĂŚ.. - PowiedziaÂła spokojnie, aczkolwiek nadal czuÂła lekkÂą zÂłoœÌ o to co zrobiÂła jej HM!, dlatego teÂż Kei mógÂł usÂłyszeĂŚ lekkÂą nutkĂŞ zÂła w jej gÂłosie, lecz prawie niedosÂłyszalnie, ale jednak. Ale staraÂła siĂŞ zapomnieĂŚ o tej maÂłej i skupiĂŚ siĂŞ na rysowaniu..
- No to co teraz zrobiÌ? Bo w³aœciwie nie wiem od jakiej formy rysunku mam zacz¹Ì.. - doda³a tym samym tonem g³osu, jednoczeœnie czekaj¹c ju¿ na jego odpowiedŸ.
- Narysuj to, co ci pierwsze przychodzi do gÂłowy... Nie skupiaj siĂŞ na kreskach, ale na wewnĂŞtrznym obrazie, który powstaÂł w twojej gÂłowie - rzekÂł Kei, a po chwili uÂświadomiÂł sobie Âże to, co mówi, moÂże byĂŚ co najmniej dziwne. SpróbowaÂł zdefiniowaĂŚ wiĂŞc sÂłowo ''dziwne''. StwierdziÂł, Âże to coÂś niezwykle interesujÂącego, wiĂŞc dodaÂł jedynie:
- No cóÂż, ja tak przynajmniej robiĂŞ, a nie przeczĂŞ, Âże mój mózg czasem siĂŞ wy³¹cza - pokrĂŞciÂł palcem wokóÂł swojej gÂłowy w znaczÂący sposób, uÂśmiechajÂąc siĂŞ przelotnie. Ten gest niezmiennie oznaczaÂł : ''jestem Âświrem''.
- No dobrze.. hmmm co mogÂłabym narysowaĂŚ.. - mruknĂŞÂła pod nosem w sumie sama do siebie, po czym zaczĂŞÂła coÂś smarowaĂŚ na tejÂże kartce papieru.. MazaÂła coÂś przez parĂŞ minut, a kiedy skoĂączyÂła na kartce widniaÂła jakaÂś postaĂŚ. WyglÂądaÂła trochĂŞ dziwnie, ale widaĂŚ byÂło, Âże to byÂł chÂłopak. WokóÂł niego byÂły jakieÂś drzewa a na wzgórzu za nim staÂł maÂły dom. OparÂła siĂŞ po chwili bardziej plecami o mebel odkÂładajÂąc oÂłówek na stole.
- No i jak mi wyszÂło? - pyta siĂŞ Keia odwzajemniajÂąc uÂśmiech a byÂł on juÂż bez nutki zÂła..
ChÂłopak pochyliÂł siĂŞ, zaglÂądajÂąc przez ramiĂŞ dziewczyny.
Zerkn¹³ na rysunek.
- NieÂźle - podsumowaÂł, siĂŞgajÂąc do kieszeni po papierosa. Wsun¹³ go do ust - Kogo przedstawia ten rysunek? - zainteresowaÂł siĂŞ uprzejmie, szukajÂąc równieÂż po poÂłach pÂłaszcza swojej zapalniczki.
- Um.. dziĂŞkujĂŞ.. No cóÂż.. Przedstawia on pewnego chÂłopaka, którego niedawno poznaÂłam.. ByÂł on caÂłkiem zabawny, lecz musiaÂł iœÌ na jak¹œ bardzo dziwnÂą misjĂŞ, ale wolĂŞ nie mówiĂŚ na jakÂą, bo wolĂŞ o niej nie myÂśleĂŚ.. Hmm sama sobie siĂŞ dziwiĂŞ, Âże tak Âładnie mi ten rysunek wyszedÂł, bo nigdy jeszcze nic nie rysowaÂłam.. - PowiedziaÂła miÂło do chÂłopaka spoglÂądajÂąc na to co wyskrobaÂła na kartce papieru. RównieÂż dziwiÂło jÂą to, Âże narysowaÂła tego, którego tak niedawno polubiÂła, a który musiaÂł iœÌ na misjĂŞ z dziwkami w roli gÂłównej.. JednakÂże nie mówiÂła nic o szczegóÂłach tejÂże misji Keiowi, bo tak jakoÂś nie chciaÂła o tym wspominaĂŚ..
- Ach - skomentowa³, s³ysz¹c s³owa Sakamae. Westchn¹³ z irytacj¹, nie mog¹c znaleŸÌ zapalniczki. Schowa³ delikatnie papieros z powrotem do pude³ka.
- No cóÂż, to urocze, Âże go tak lubisz - skwitowaÂł, wci¹¿ zaprzÂątniĂŞty bardziej swoimi fajkami, niÂż patrzeniem na dziewczynĂŞ. Po chwili podniósÂł gÂłowĂŞ, wyciÂągajÂąc rĂŞkĂŞ, by odgarn¹Ì czarnÂą grzywkĂŞ z twarzy.
- Hmmm, mnie maÂło kto lubi - przyznaÂł caÂłkowicie spokojnym tonem - Nie powiem jednak, wcale mnie to nie smuci - dodaÂł tym samym gÂłosem bez wyrazu, kÂładÂąc jednÂą z rÂąk na oparciu kanapy.
- Oj nie przesadzaj.. KtoÂś na pewno ciebie lubi.. Ja pomimo iÂż dawno siĂŞ nie widzieliÂśmy nadal ciĂŞ lubiĂŞ.. A tak po za tym masz sÂłodkiego kurczaczka, a z tego co mi siĂŞ zdaje to jest twój maÂły summon.. Uroczy jak dla mnie jest.. - stwierdziÂła z uÂśmiechem w kÂącikach swych ust, przyglÂądajÂąc siĂŞ to Keiowi to maÂłemu zwierzÂątku. OparÂła siĂŞ bardziej o sofĂŞ nie spuszczajÂąc z nich oczu.
- Hmm a czy mogÂłabym go pogÂłaskaĂŚ? No chyba, Âże jest on nieufny, to nie bĂŞdĂŞ go straszyÂła.. - zapytaÂła siĂŞ go po krótkiej przerwie w swojej wymowie.
- Nie zaleÂży mi na przyjaÂźni ludzi - odparÂł Kei swobodnym tonem, takim, jakby mówiÂł o pogodzie - MiÂło, Âże mnie lubisz, choĂŚ dziwiĂŞ siĂŞ, jaki masz ku temu powód... - wzruszyÂł ramionami, jakby byÂło mu to caÂłkowicie obojĂŞtne.
- Tak, to mój summon - przyznaÂł czarnowÂłosy, zerkajÂąc na kurczaka siedzÂącego na jego ramieniu. UÂśmiechn¹³ siĂŞ delikatnie - Zwie siĂŞ Stefan - rzekÂł z dumÂą, przenoszÂąc spojrzenie ciemnych oczu na zwierzÂątko.
Summon zsun¹³ siê z ramienia ch³opaka, przeskakuj¹c zwinnie na kolana Sakamae. Zaœwiergota³.
- Taaa, mo¿esz go pog³askaÌ - zgodzi³ siê po chwili Kei - Lubi pieszczoty, chocia¿ potrafi te¿ ugryŸÌ * - ostrzeg³ powa¿nym tonem, opieraj¹c g³owê na nadgarstku i przygl¹daj¹c siê Stefanowi.

/* Stefan To Jedyny Kurczak, Który Posiada ZĂŞby/
- Bo to nie jest zwykÂły kurczak, ale summon - odparÂł Kei z lekkim wyrzutem w gÂłosie, krzywiÂąc nieznacznie usta. - I to dodatkowo Stefan.
Wci¹¿ siedzia³ w tej samej pozycji, z brod¹ opart¹ na chudej d³oni. Przygl¹da³ siê jak Sakamae g³aszcze zwierz¹tko, œledzi³ wzrokiem za ruchami jej d³oni.
- No cóÂż, kiedyÂś mogÂłem byĂŚ nieco inny - rzekÂł nieco nieobecnym tonem, znów zamyÂślajÂąc siĂŞ w dziwny sposób - moje Genjutsu nie byÂły tak rozwiniĂŞte... Za kaÂżdym razem, gdy ich uÂżywam, czujĂŞ siĂŞ nieco.. inaczej - zamilkÂł na chwilĂŞ, chyba caÂłkowicie zapominajÂąc o rozmowie.
- Nie no rozumiem to przecieÂż.. Ale nawet nie wiedziaÂłam, Âże summon kurczak moÂże mieĂŚ zĂŞby.. Ale mi to tam nie przeszkadza. No to w sumie dobrze, Âże tak rozwin¹³eÂś swoje zdolnoÂści. - rzekÂła doœÌ miÂłym gÂłosem w kierunku chÂłopaka nadal gÂładzÂąc Stefana po jego gÂłówce.
- CoÂś mi siĂŞ tak zdaje, Âże pomimo iÂż Genjutsu jest silnÂą zdolnoÂściÂą, to prawdopodobnie zmienia czÂłowieka na zupeÂłnie innego.. A dlaczego tak juÂż jest tego nie wiem... Po prostu wywnioskowaÂłam to po twoim innym zachowaniu. - dodaÂła spokojnym gÂłosem, choĂŚ byÂł on lekko zmartwiony, jakby nie chciaÂła, by Kei zmieniÂł siĂŞ nie do poznania tak, Âże aÂż zapomni o wszystkich swoich przyjacioÂłach.
- Moje Genjutsu chyba tak - przyzna³ z lekk¹ niechêci¹, œci¹gaj¹c brwi. - Czasem coœ zapominam, coœ siê zmienia, jakby czas przecieka³ miêdzy palcami... - podci¹gn¹³ kolana pod brodê, obejmuj¹c je ramionami, jakby s¹dzi³, ¿e za chwilê on sam rozproszy siê jak iluzja.
Po chwili jednak uÂśmiechn¹³ siĂŞ, chociaÂż w maÂło przyjemny sposób.
- Ale co za róÂżnica, co siĂŞ ze mnÂą dzieje? W sumie to mnie samego to maÂło obchodzi... - jego uÂśmiech poszerzyÂł siĂŞ - WaÂżne jest, ile zabawy stwarzajÂą moje techniki, gdy uÂżywa je siĂŞ na innych... To czĂŞsto bywa niezwykle rozrywkowe - zmruÂżyÂł nieznacznie oczy, wci¹¿ z tym samÂą niezdrowÂą radoÂściÂą odmalowanÂą na twarzy.
ZdziwiÂła siĂŞ tym, Âże to maÂło go obchodziÂło, co siĂŞ z nim dzieje..
- Ale dlaczego tak sÂądzisz? To takie trochĂŞ bezsensu, Âże ciebie nie obchodzisz ty.. Ciekawe to w zwiÂązku z tym jak chcesz ÂżyĂŚ skoro nic ciebie nie odchodzi oprócz swoich technik? Jak dla mnie to nie jest zbyt ciekawe jak siĂŞ jest obojĂŞtnym wobec siebie.. Bo z takim podejÂściem jak znajdziesz wielu przyjacióÂł? Czy teÂż osobĂŞ, którÂą mógÂłbyÂś podarowaĂŚ czymÂś wiĂŞcej niÂż tylko przyjaÂźniÂą.. -skwitowaÂła, po czym zamilkÂła..MartwiÂło jÂą to, jak Kei uwaÂżaÂł, Âże jest sobie sam obojĂŞtny.. ChciaÂła mu jakoÂś pomóc, jednakÂże prawdopodobnie juÂż by nie potrafiÂła..
- ÂŻyĂŚ? BĂŞdĂŞ ÂżyĂŚ tak jak teraz, po co mam to zmieniaĂŚ - prychn¹³ lekcewa¿¹co pod nosem. Ze znudzeniem pocz¹³ bujaĂŚ siĂŞ niczym maÂłe, znudzone dziecko - Po za tym mówiÂłem, Âże nie przepadam za ludÂźmi... W ogóle nie przepadam za tym Âświatem, nie bardzo mi na tym wszystkim zaleÂży - machn¹³ wÂąskÂą dÂłoniÂą w stronĂŞ caÂłego Âświata. Po chwili uniósÂł nieznacznie gÂłowĂŞ, patrzÂąc nieco zdziwiony na Sakamae, gdy usÂłyszaÂł ''czymÂś wiĂŞcej niÂż tylko przyjaÂźniÂą'' - Hahaha, chyba Âżartujesz - rzekÂł, lecz po chwili urwaÂł, zanoszÂąc siĂŞ gÂłoÂśnym Âśmiechem.
Kei po chwili wstaÂł, z wyraÂźnie zawiedzionym wyrazem twarzy. Rzadko miaÂł okazjĂŞ do rozmowy, ale z tego co zauwaÂżyÂł Sakamae byÂła niezbyt pasjonujÂącÂą rozmówczyniÂą.
- No cóÂż - rzekÂł swoim zwykÂłym, obojĂŞtnym tonem - IdĂŞ siĂŞ gdzieÂś przejœÌ. Do widzenia - wzi¹³ szybko Stefana, stawiajÂąc go na ramieniu. WyszedÂł spokojnym krokiem.

NMM.
- Echh.. Dziwny jesteÂś Kei i tak bardzo siĂŞ zmieniÂłeÂś.. A co mi do tego, mam to gdzieÂś.. Rób sobie co chcesz czy tam uwaÂżasz, mi to wisi.. - burknĂŞÂła wkurzonym gÂłosem, gdyÂż to co powiedziaÂł wyprowadziÂło jÂą z równowagi.. PostanowiÂła odejœÌ z Aka i w ogóle z tego Âświata gdzieÂś, gdzie stanie siĂŞ silniejsza, bo teraz jest sÂłaba..Przez ten fakt, równieÂż przegraÂła z jakimÂś dzieciakiem na turnieju, a na dodatek pewno teraz wszyscy myÂślÂą o niej Âże jest do niczego, dlatego teÂż musiaÂła stÂąd odejœÌ na zawsze, bo nic tu po niej, a po za tym i tak nikt jej tu nie lubiÂł pewno przez to wszystko.. Tak wiĂŞc wstaÂła z kanapy i zaczĂŞÂła pakowaĂŚ najpotrzebniejsze rzeczy na owÂą podróÂż w Âświat.. Jedyne co chciaÂła zrobiĂŚ teraz to ostatni raz spotkaĂŚ siĂŞ z Tengenem, bo go bardzo lubiÂła.. Ale prawdopodobnie on przestaÂł z powodu totalnej poraÂżki w polu walki.. WziĂŞÂła rysunek, który namalowaÂła do swojej mniejszej torebki i ruszyÂła w kierunku drzwi majÂąc zawieszonÂą wiĂŞkszÂą torbĂŞ na jednym ramieniu, zaÂś torebkĂŞ na drugim.. Po chwili zamknĂŞÂła mieszkanie na klucz, po czym udaÂła siĂŞ przed siebie..
NMM