Trening Aio

Gouken- Poziom drugi.

Po codziennej dawce treningu Taijutsu, powróciÂłem do swojego domu w kirgakure. TrenowaÂłem codziennie od miesiÂąca, chcÂąc ulepszyc mój styl walki wrĂŞcz. WyciÂągn¹³em z szafki stary zwój, który przeglÂądaÂłem dzieĂą w dzieĂą od miesiÂąca. Rozwin¹³em go, choc i tak znaÂłem juÂż treÂśc na pamiĂŞc.
,,...zwiĂŞksza si³ê ataków dwukrotnie... ciosy sÂą trudniejsze do przewidzenia''- mamrotaÂłem pod nosem w nadziei Âże przeoczyÂłem cos waÂżnego, za kaÂżdym z dziesiÂątki razów, gdy czytaÂłem manuskrypt. Jednak, i tym razem, jak zwykle, nie znalazÂłem tam nic nowego.
,,Te¿ mi zaskoczenie''-mrukn¹³em pod nosem.
WyszedÂłem z mieszkania, ciskajÂąc bezceremonialnie zwój w kÂąt sypialni.
ZmierzaÂłem w stronĂŞ baru coÂś zjeÂśc, gdy mojÂą uwagĂŞ przyciÂągnĂŞÂła pewna niecodzienna scena. 3 oprychów atakowaÂło dziadka w wieku okoÂło 65 lat. RuszyÂłem na pomoc, gÂłównie nie po to, aby pomóc staruszkowi, ale Âżeby wypróbowac moje zdolnoÂści tai na kilku Âżywych kukÂłach treningowych. Napastnicy nie byli z pewnosciÂą shinobi, nosili Âłachmany, a na czole Âżadnego z nich nie znajdowaÂł sie ochraniacz z znakiem wioski. Zanim zd¹¿yÂłem zadac choc jeden cios, dziadek ruszyÂł do akcji. dwóch z trzech napastników usÂłyszaÂło tylko niezbyt gÂłoÂśne, charczÂące.. Konoha dai Senpuu, zanim padli nieprzytomni na ziemiĂŞ. Dziadek jednak, po wykonaniu ataku, ciĂŞzko wylÂądowaÂł, stĂŞkn¹³ jeszcze raz, i padÂł na ziemiĂŞ.
Trzeci napastnik próbowaÂł go kopnÂąc, jednak na jego drodze stan¹³em ja, blokujÂąc atak, a chwilĂŞ potem rewanÂżujÂąc siĂŞ seriÂą ciosów w nerki, zakoĂączonÂą silnym atakiem w twarz. Ostatni przeciwnik zwaliÂł siĂŞ na ziemiĂŞ.
-Pomóc? - zwróciÂłem siĂŞ z ironicznym uÂśmiechem dio poszkodowanego dziadka, zbierajÂącego siĂŞ powoli z podÂłogi.
-Ach, nie, nie, dziekuje chÂłopcze, doÂśc juÂż zrobiÂłes.
Jednak ja, myÂślĂŞ, Âże mogĂŞ pomóc tobie... DostrzegÂłem pewne.. niedoskonaÂłoÂści w twoich ruchach.
-Tak? A jak niby ty mogÂłbys mi pomóc, skoro ledwo trzymasz siĂŞ na nogach...
,,Jak on to dostrzeg³, le¿¹c na ziemi''- zastanawia³em siê.
-Cóz, moÂże nie jestem juÂż w sile wieku, jednak kiedyÂś byÂłem mistrzem w Taijutsu. Tak, to byÂły wspaniaÂłe czasy...- zamyÂśliÂł sie dziadyga
No ale do rzeczy... Zacznijmy od twojej prĂŞdkoÂści. Masz, oczywiÂście, ciĂŞÂżarki treningowe?- Staruch dopiero teraz daÂł mi dojÂśc do sÂłowa
-Nie, ale kto wogóle powiedziaÂł Âże chcĂŞ siĂŞ od ciebie uczyc?
-CóÂż, jeÂśli nie, to nie... Ale moÂże zachĂŞcĂŞ ciĂŞ mówiÂąc, Âże ja, perfekcyjnie opanowaÂłem trzeci poziom Gouken, podczas gdy ty, nie jesteÂś nawet gotów na naukĂŞ drugiego....
,,CóÂż nie zaszkodzi spróbowac. ZrobiĂŞ wszystko aby stac siĂŞ silniejszym, bĂŞdĂŞ nawet trenowaÂł pod okiem tego zmurszaÂłego dziada''- pomyÂślaÂłem
-Faktycznie, to trochĂŞ zmienia sytuacje.. a wiĂŞc muszĂŞ kupic ciĂŞÂżarki?
- Hmm w sumie to... (Dziad zdj¹³ swoje ÂśmierdzÂące onuce. PoczuÂłem zabójczy smród.)
-Co tak pier... - umilkÂłem gdy zobaczyÂłem na nogach dziada 20 kilogramowe ciĂŞÂżarki. Po chwili trzymaÂłem w rĂŞkach 40 kilo metalu
- WeÂź to. Masz je nosic 24 godziny na dobĂŞ, wliczajÂąc w to minimum 5 godzin treningu taijutsu. Hmmm...- Dziad rzuciÂł mi taksujÂące spojrzenie- myÂślĂŞ, Âże tydzieĂą wystarczy- dodaÂł po chwili
Bez s³owa skargi zacz¹³em zak³adac œmierdz¹ce ¿elastwo.
-A co po tym tygodniu?
-A po tygodniu... nie bĂŞdziesz juÂż potrzebowaÂł mojej pomocy...
-Dzieki- rzuciÂłem przez ramiĂŞ, czÂłapiÂąc ciĂŞÂżko z nieludzkim ciĂŞÂżarem na nogach w kierunku polany na której trenowaÂłem.

Po godzinie dotarÂłem na miejsce. Wszystkie miĂŞÂśnie bolaÂły mniĂŞ juÂż od samego chodzenia, wolaÂłem nie myÂślec, co bĂŞdzie po treningu...
Zacz¹³em kopac z caÂłej siÂły wysÂłuÂżonÂą kukÂłe, nie przestawaÂłem póki nie mogÂłem juÂż poruszac nogami, a oba ciĂŞÂżarki byÂły juz poobijane.
Zgodnie ze wskazówkami dziadzia, ruszyÂłem do domu, nie zdejmujÂąc z siebie czterdziestu kilo Âżelastwa - ChodÂź w tej chwili mogÂła by byc to równie dobrze tona...

Po doÂśc krótkim Âśnie, wstaÂłem. ByÂł juÂż poranek. Nie jedzÂąc nawet Âśniadania ruszyÂłem w moim Âżelaznym rynsztunku na polanĂŞ treningowÂą.
Ku mojemu zaskoczeniu, zobaczyÂłem na niej poznanego wczeÂśniej dziadka.
-Co ty tu robisz?
-CóÂż, postanowiÂłem udzielic ci jeszcze kilku wskazówek...
OtóÂż- staruszek kontynuowaÂł, nie dajÂąc mi swoim zwyczajem dojÂśc do sÂłowa.
Po 1sze: musisz uderzac wykorzystuj¹c ca³¹ masê cia³a, wyobraŸ sobie, ¿e uderza ca³e cia³o, a nie tylko piêœc, czy noga.
Po 2gie: Po twojej kukle widzĂŞ, Âże nie potrafisz nawet trafic za kaÂżdym razem w to samo miejsce. Musisz nad tym popracowac.
I w koĂącu po 3cie:(dziadek wyciÂągn¹³ jakiÂś zwój, rozwin¹³ go i uÂżyÂł kai- po chwili przed moimi oczami staÂła stalowa kukÂła):
Kiedy zniszczysz tÂą kuk³ê, oraz ciĂŞÂżarki które ci daÂłem, zobaczymy, czy dasz radĂŞ przeÂłamac standardowÂą, drewnianÂą kuk³ê jednym kopniĂŞciem.
JeÂśli ci siĂŞ uda, to znaczy Âże opanowaÂłeÂś juÂż drugi poziom Gouken.
No, ruszaj.

zadaÂłem kilka bardzo bolesnych kopniĂŞc stalowej kukle.
,,To chyba maszyna tortur, a nie sprzĂŞt treningowy''- pomyÂślaÂłem, ale nie przestawaÂłem wyprowadzac ciosów.

Przez kolejne 3 dni sukcesywnie zÂłomowaÂłem ciĂŞÂżarki oraz kukÂłe.
Czwartego dnia nastÂąpiÂł przeÂłom.
Moim ciosom towarzyszyÂł snop iskier, gdy dwa Âżelazne narzĂŞdzia tortur zderzaÂły siĂŞ ze sobÂą. Wieczorem wreszcie najpierw jeden ciĂŞzarek spadÂł mi z nogi, gdy zupeÂłnie rozbiÂłem klamry, a zaraz potem poddaÂła siĂŞ kukÂła, sprowadzona do parteru kilkoma kopniĂŞciami drugiej nogi, wyposaÂżonej jeszcze w ciĂŞÂżarek.

-Brawo. A teraz zdejmij drugi obci¹¿nik. I tak oba nie nadaj¹ siê ju¿ do u¿ytku. Nadszed³ czas na kolejny etap.

ZrzuciÂłem ze swojej nogi ciĂŞÂżarek, po czym podszedÂłem do drewnianej kukÂły. Wzi¹³em zamach, i wykonaÂłem potĂŞÂżne kopniĂŞcie. W powietrze wzbiÂło siĂŞ mnóstwo drzazg, gdy manekin zostaÂł przepoÂłowiony moim atakiem. Dziadyga ucieszyÂł siĂŞ ewidentnie z sukcesu swojego ucznia. Na jego twarzy ujrzaÂłem uÂśmiech.
-No to teraz jesteÂś juÂż gotów do rozpoczĂŞcia prawdziwego treningu. Przygotuj siĂŞ na wycisk.-mówiÂąc to, dziad zerwaÂł z siebie koszulĂŞ, ukazujÂąc potĂŞÂżne sploty miĂŞÂśni i stan¹³ na przeciw mnie.
-BĂŞdziesz gotów, gdy mnie pokonasz. Zaczynajmy-powiedziaÂł mój nowy nauczyciel, po czym od razu wyprowadziÂł potĂŞÂżne kopniĂŞcie prosto w mojÂą twarz.
PrzytomnoÂśc odzyskaÂłem dopiero jak¹œ godzinĂŞ póÂźniej. WyglÂądaÂło na to, Âże dziad mnie tu przyniósÂł, bo wÂłaÂśnie siedziaÂł przy moim stole i wpychaÂł w siebie mojÂą kolacje, którÂą przygotowaÂłem jeszcze przed wyjÂściem.
-Bardzo smaczne. Ty dziÂś nie zasÂłuÂżyÂłeÂś na jedzenie. Nawet siĂŞ nie postaraÂłeÂś w walce....- usÂłyszaÂłem gÂłos starucha, przerywany co gÂłoÂśniejszymi mlaÂśniĂŞciami. I zawzi¹³em siĂŞ. WiedziaÂłem, Âże muszĂŞ z Nim zrobic porzÂądek... nie wypadaÂło przecieÂż, Âżeby byle dziad pokonywaÂł Jounina Kiri w walce wrĂŞcz. ZerwaÂłem siĂŞ z ÂłóÂżka i zrewanÂżowaÂłem siĂŞ nauczycielowi za atak z zaskoczenia. O dziwo udaÂło mi siĂŞ wykopac dziada, wraz z krzesÂłem przez okno. Po chwili wyskoczyÂłem przez rozbite okno z pokoju, wiedzÂąc Âże ten jeden atak nie poÂłoÂży wytrzymaÂłego starucha. Gdy dotarÂłem do Niego, ten juÂż staÂł na nogach, choc trochĂŞ dyszaÂł. Bez sÂłowa ruszyÂł w mojÂą stronĂŞ, na zmianĂŞ atakujÂąc to z lewej, to z prawej strony, ³¹czÂąc kopniĂŞcia z ciosami. Z ogromnym trudem blokowaÂłem i unikaÂłem. W oczach przeciwnika widziaÂłem dzikÂą furiĂŞ. ZrozumiaÂłem wtedy, Âże mĂŞÂżczyzna, który przede mnÂą stoi stoczyÂł juÂż setki podobnych pojedynków i najprawdopodobniej Âżadnego nie przegraÂł. MusiaÂłem za wszelkÂą cenĂŞ to zmienic...
Gdy mojÂą nogĂŞ trafiÂło kolejne kopniĂŞcie, udaÂłem, Âże upadam. Gdy byÂłem juÂż blisko ziemi odbiÂłem siĂŞ rĂŞkÂą i uniosÂłem szybko drugÂą nogĂŞ, która po chwili z niesamowitÂą prĂŞdkoÂściÂą trafiÂła dziada w podbródek, wysyÂłajÂąc go na dobry metr w górĂŞ. Szybko podniosÂłem siĂŞ, dziĂŞki czemu udaÂło mi siĂŞ jeszcze kopnÂąc spadajÂącego przeciwnika. Staruszek stĂŞkn¹³, plujÂąc jednoczeÂśnie krwiÂą. WiedziaÂłem juÂż Âże wygraÂłem.Tym samym nie potrzebowaÂłem juÂż pomocy. Za to dziad potrzebowaÂł, w koĂącu zasÂłuÂżyÂł na niÂą, pomagajÂąc mi w treningu. PodniosÂłem go i nie zwaÂżajÂąc na smród zaniosÂłem do szpitala.

//Niby ca³kiem znoœnie, ale jest kilka "ale". Po pierwsze - explorer albo opera no nie? No w³aœnie Zacznij pisaÌ z Mozilli i poprawiaj sobie b³êdy bo mnie bol¹ . Po drugie - nauka jest troszkê taka przymulasta i zdecydowanie nierealistyczna. Cz³owieku wiesz ile to jest 100kg ¿elastwa? Nie by³byœ w stanie siê ruszaÌ No i po trzecie - nauka nie ma w sobie czegoœ ciekawego, wyobra¿enie sobie tego co robi³eœ by³o dla mnie nieprzyjemne bo sobie przypomina³em jak bardzo to nierealne... Popraw to bo Gouken to by³a moja najlepsza chyba nauka Wiêcej treningu a nie tylko tekst o treningu i historyjka. H.S.//

//JeÂśli boli ciĂŞ brak c z kreskÂą na górze - przykro mi, narazie c z kreskÂą na górze nie bĂŞdzie:P. Mam problem z klawiaturÂą i wyÂżej wspomniana litera nie wychodzi a nie mam ostatnio wolnej chwili Âżeby siĂŞ tym zajÂąc(z kreskÂą na górze:P)
[color=blue]
//Po dÂługiej mĂŞce przekopywania siĂŞ przez to stwierdziÂłem, Âże dam ci zaliczenie :p i tak ci Hyuta moÂże skopaĂŚ [cenzura]:D H.S.//

---

Chidori - PrzeczytaÂłem.
Hm.. technika stosowana, Âżeby zabic.
,,InteresujÂące, i... przydatne''- pomyÂślaÂłem.
SpojrzaÂłem przez okno biblioteki. Na zewnÂątrz robiÂło siĂŞ juÂż ciemno.
PodniosÂłem ksi¹¿kĂŞ, którÂą czytaÂłem, i podszedÂłem do bibliotekarza.
-BiorĂŞ to.
-Raiton dla opornych- przeczyta³ na g³os bibliotekarz patrz¹c siê na mnie jak na upoœledzonego, po chwili naskroba³ coœ w ksiêdze le¿¹cej przed nim, i doda³:
-ProszĂŞ oddac w ciÂągu najbliÂższego tygodnia..
-Pff, jasne, mówisz jakby nauka techniki miaÂła zajÂąc mi wiĂŞcej niÂż kilka godzin. Spodziewaj siĂŞ mnie jutro.
MĂŞÂżczyzna wiĂŞcej siĂŞ nie odezwaÂł, a ja wyszedÂłem z budynku, zmierzajÂąc w stronĂŞ mojej ulubionej polany, gdzie codziennie trenowaÂłem.

Gdy dotar³em na miejsce treningu, zacz¹³em od przecwiczenia ,,na sucho''
pieczêci opisanych w ksi¹¿ce ,,Raiton dla opornych''.

Autorzy podrĂŞcznika sugerowali:
Cytat: Chidori- przed uÂżyciem skonsultul siĂŞ z Sensei lub przeczytaj poniÂższÂą notkĂŞ:
PieczĂŞci: WóÂł, ZajÂąc, MaÂłpa.
Zkumuluj chakrĂŞ w czubkach palców, po czym nadaj jej naturĂŞ Raitonu. ResztĂŞ musisz opanowac sam. Trenuj i nie poddawaj siĂŞ, to nie jest Âłatwa technika!
Uwaga: nie próbuj uÂżywac techniki, jeÂśli czujesz, Âże wiĂŞcej ci nie wyjdzie! Nie stosowanie siĂŞ do powyÂższej uwagi moÂże prowadzic nawet do Âśmierci

,,CóÂż, zbyt pomocne to nie byÂło.. no ale trudno! Zaczynamy!''- pomyÂślaÂłem skupiajÂąc siĂŞ na chakrze pÂłynÂącej w mej dÂłoni.
Niestety moje Chidori zakoĂączyÂło siĂŞ juÂż, zanim na dobre siĂŞ rozpoczĂŞÂło.
BÂłysnĂŞÂło jasnÂą poÂświatÂą, i zgasÂło.
Ucieszony, Âże osiÂągn¹³em chociaÂż tyle juÂż za pierwszym podejÂściem, kontynuowaÂłem. Znów wykonaÂłem pieczĂŞcie, skumulowaÂłem chakrĂŞ, i...
znów to samo. WykonaÂłem okoÂło 20 podobnych prób, po czym poddaÂłem siĂŞ. ByÂło juÂż ciemno, wiĂŞc zacz¹³em wracac do domu. Jednak odchodziÂłem z zamiarem powrotu jutro, z samego rana, aby kontynuowac trening.
Przed zaÂśniĂŞciem analizowaÂłem technikĂŞ, oraz sposób jej wykonania.
,,Nie rozumiem czemu mi nie wychodzi, wszystko robiĂŞ dobrze''- byÂła to moja ostatnia myÂśl zanim zapadÂłem w sen..

Rano na szybko zjadÂłem Âśniadanie, i ruszyÂłem na polanĂŞ treningowÂą.
SpróbowaÂłem jeszcze kilka razy, tak samo jak poprzedniego dnia. BÂłyski byÂły jakby trochĂŞ mocniejsze, jednak to zapewne zasÂługa wypoczynku, a nie treningu. ZastanawiaÂłem siĂŞ, co powinienem sobie wyobrazic podczas tworzenia Chidori. Przy Sen Denki Dekiru byÂła to prosta sprawa, poniewaÂż ma ono regularny ksztaÂłt dysku. Po prostu wyobraÂżaÂłem sobie dyski, i juÂż po chwili pociski mknĂŞÂły w stronĂŞ przeciwnika.
,,CóÂż, spróbójĂŞ moÂże wyobrazic sobie setki malutkich dysków na mojej dÂłoni, coÂś takiego powinno byc nawet podobne do Chidori''- pomyÂślaÂłem ucieszony.
Po chwili jednak mój entuzjazm znikn¹³. Zamiast Chidori stworzyÂłem kilkanaÂście malutkich Sen Denki Dekiru, które rozbiÂły siĂŞ po prostu na pobliskim drzewie. Taka technika byÂła bezuÂżyteczna, maÂłe dyski pewnie nawet nie przetnÂą skóry.
SpróbowaÂłem jeszcze kilka razy, starajÂąc siĂŞ jak najdÂłuÂżej utrzymac dyski w mojej dÂłoni. Jednak mój rekord wyniósÂł marne 5 sekund.
,,CóÂż, to juÂż coÂś, teraz pozostaje mi wydÂłuÂżyc czas dziaÂłania do przynajmniej minuty, a póÂźniej zwielokrotnic si³ê poraÂżeĂą, i powinienem miec juÂż namiastkĂŞ Chidori.''- pocieszaÂłem siĂŞ.
ResztĂŞ dnia spĂŞdziÂłem tworzÂąc setki, jeÂśli nie tysiÂące dysków. Teraz byÂło ich znacznie wiĂŞcej, oraz byÂły mniejsze. Wci¹¿ nie potrafiÂłem utrzymac efektu wiĂŞcej niÂż piĂŞc sekund, jednak siÂła mojego pseudo Chidori byÂła juÂż znacznie wiĂŞksza.
Czas zleciaÂł mi bardzo szybko na treningu, nawet nie zauwaÂżyÂłem kiedy siĂŞ ÂściemniÂło. GÂłodny i wyczerpany, ruszyÂłem do domu.
Kiedy dotarÂłem na miejsce, zjadÂłem obfitÂą kolacjĂŞ, i poÂłoÂżyÂłem siĂŞ spac.

WstaÂłem o 4 rano, zjadÂłem resztki kolacji z poprzedniego dnia i pobiegÂłem trenowac. SÂłoĂące powoli wstawaÂło, gdy ja staÂłem juÂż na Âśrodku wydeptanej polany z parodiÂą Chidori w dÂłoni.

,,Piêc sekund.. nawet gdyby to by³o prawdziwe Chidori, a nie moje œmieszne dyski, niebêd¹ce nawet w po³owie tak silne, to i tak nie zd¹¿ê dobiec do wroga. Muszê wymyœlec coœ innego''- zreflektowa³em.

Nagle coÂś mnie tchnĂŞÂło! ,,TworzĂŞ Chidori, wspomagajÂąc siĂŞ wiedzÂą zdobytÂą w trakcie treningu mojej drugiej techniki Raiton - Sen Denki Dekiru. PrzecieÂż znam jeszcze Raiseishi! Gdyby jakoÂś wykorzystac Raiseishi i Sen Denki Dekiru jednoczeÂśnie...''- kombinowaÂłem.

PostanowiÂłem najpierw spróbowac z samym Raiseishi. Tylko jak mogÂłem je wykorzystac przy tworzeniu Chidori? Raiseishi to technika, dziĂŞki której moÂżna ,,naÂładowac'' broĂą energiÂą Raiton, ra¿¹c przeciwnika przy ataku. W sumie Chidori dziaÂła podobnie, tylko muszĂŞ wytworzyc energiĂŞ w rĂŞce, a nie w broni. No i oczywiÂście Chidori musi byc duÂżo silniejsze...
,,Wiem!''- nagle w mojej gÂłowie pojawiÂł siĂŞ genialny pomysÂł.
Wyj¹³em z sakwy 4 kunaje, po czym ka¿dy z nich w³o¿y³em miêdzy dwa palce mojej prawej d³oni.
SpróbowaÂłem wytworzyc Raiseishi na kaÂżdym z kunajów. Gdy tworzyÂłem zwykÂłe Raiseishi, zawsze uÂżywaÂłem bardzo maÂłego przepÂływu Chakry. Teraz daÂłem z siebie wszystko. Po chwili w mojej dÂłoni znajdowaÂły siĂŞ naÂładowane Kunaje. WyglÂądaÂło to bardzo podobnie do Chidori. ZwiĂŞkszyÂłem jeszcze przepÂływ Chakry. Energia Raitonu opuszczaÂła juÂż przeÂładowane kunaje, tworzÂąc strzelajÂące z mojej dloni pioruny. WydawaÂło nawet takie dÂźwiĂŞki jak Chidori.
PostanowiÂłem sprawdzic siÂłe mojej techniki. UderzyÂłem kunajami w pobliskie drzewo. Pod naciskiem energi, w drzewie powstaÂła doÂśc duÂża dziura.
,,Wreszcie jestem na dobrej drodze do stworzenia Chidori!''- ucieszyÂłem siĂŞ, lecz wiedziaÂłem Âże czeka mnie jeszcze wiele pracy.

ResztĂŞ dnia spĂŞdziÂłem tworzÂąc ,,poczwórne Raiseishi'', jednak juÂż bez kunajów. Wieczorem mogÂłem bez problemu powstrzymac moje pseudo Chidori przed zgaÂśniĂŞciem. RobiÂłem to, wyobraÂżajÂąc sobie w mojej dÂłoni kunaje, caÂły czas wmawiaÂłem sobie, Âże to one trzymajÂą energiĂŞ, Âże ja nie muszĂŞ tego robic. OpanowaÂłem juÂż czĂŞÂśc Chidori, polegajÂącÂą na utrzymywaniu go. Teraz muszĂŞ zwiĂŞkszyc si³ê ataku.
PostanowiÂłem wstÂąpic do baru na szybki posiÂłek, po czym wrocic do treningu. ZapowiadaÂła siĂŞ bezsenna noc.
ZamówiÂłem ramen, myÂślÂąc o przyszÂłej potĂŞdze mojego Chidori.
Kiedy kelner postawiÂł przede mnÂą miskĂŞ, od razu zabraÂłem siĂŞ do jedzenia. Jak tylko skoĂączyÂłem, ruszyÂłem na polanĂŞ.

,,Teraz czas po³¹czyc obie metody. WyobraÂże sobie raiseishi w mojej dÂłoni, dziĂŞki czemu stworzĂŞ atak który Âłatwo mi podtrzymywac, do tego o caÂłkiem niezÂłej mocy. Wtedy wystarczy dodac miniaturowe dyski, i powinienem otrzymac wspaniaÂłe Chidori''- MiaÂłem kolejny genialny pomysÂł.

Od dziecka miaÂłem podzielnÂą uwagĂŞ. Stworzenie Chidori, posiÂłkujÂąc siĂŞ jednoczeÂśnie dwoma technikami, nie byÂło dla mnie wielkim problemem, gdy opanowaÂłem juÂż kaÂżdÂą z nich z osobna.
Po kilku godzinach ciê¿kiego treningu, ciemn¹ noc rozœwietli³o moje Chidori o pe³nej mocy. Z nowym atakiem ruszy³em na poblisk¹ ska³ê. Uderzy³em praw¹ d³oni¹ z ca³ych si³, moje Chidori wgryz³o siê w skaln¹ scianê. Musia³em zamkn¹c oczy, poniewa¿ oœlepi³ mnie blask. Gdy otworzy³em oczy, ujrza³em w skale ziej¹c¹ dziurê. Wiedzia³em ju¿, ¿e moje Chidori jest idealne.
Zadowolony z siebie ruszyÂłem w stronĂŞ domu, na zasÂłuÂżony odpoczynek.

Nauka Âładna. Limit uÂżyĂŚ to 3 lecz pamiĂŞtaj Âże uÂżywanie chidori bez doujutsu nie jest takie proste i troche ryzykowne.
Zaliczam
Midori
Cytat: Shunshin no Jutsu
Pozwala na szybkie poruszanie siĂŞ uÂłatwia atak i obronĂŞ jest to podstawowe jutsu.
koszt 100
Ranga : D

PrzeczytaÂłem w podrĂŞczniku dla 8-mio letnich ninja, którÂą znalazÂłem na ulicy. Widac jakiÂś uczeĂą akademii jÂą zgubiÂł.
,,WyglÂąda na to, Âże mam braki w podstawowych technikach''- pomyÂślaÂłem.
Jak bardzo kompromituj¹ce by nie by³o uczenie siê technik z ksi¹¿ki dla dzieci, muszê to zrobic.
Ranga D? Przy odrobinie szczĂŞÂścia powinienem to opanowac zanim ktokolwiek mnie przy tym zobaczy....
Schowa³em ksi¹¿kê, i ruszy³em z ni¹ do pobliskiego lasu. Znalaz³em miejsce, gdzie w promieniu 10m nie by³o drzew.

Tak jak napisane by³o w ksi¹¿ce, z³o¿y³em pieczêc i skoncentrowa³em siê, kieruj¹c moj¹ chakrê w kierunku miejsca, gdzie chcia³em siê przemieœcic, metr dalej.
Za pierwszym razem nie udaÂło mi siĂŞ.
PonowiÂłem próbĂŞ, tym razem dzielÂąc przepÂływ chakry, czĂŞÂśc skierowaÂłem do moich nóg, czĂŞÂśc skoncentrowaÂłem przed sobÂą.
Tym razem udaÂło mi siĂŞ przenieÂśc, ale prĂŞdkoÂśc nie byÂła zadowalajÂąca.
Zdenerwowany rzuciÂłem ksi¹¿kĂŞ w krzaki. SpróbowaÂłem jeszcze kilka razy, prĂŞdkoÂśc trochĂŞ siĂŞ zwiĂŞkszyÂła, jednak niewystarczajÂąco.
,,MoÂże spróbujĂŞ z rozpĂŞdu''- pomyÂślaÂłem.
Wzi¹³em rozbieg, zÂłoÂżyÂłem pieczĂŞc, i próbowaÂłem przemieÂścic siĂŞ do przodu. Tak! Tym razem prĂŞdkoÂśc byÂła wrĂŞcz zadziwjajÂąca.
MojÂą nastĂŞpnym celem byÂło osiÂągniĂŞcie takiej prĂŞdkoÂści bez rozbiegu.
To mógÂłbyc problem. SpróbowaÂłem kilkukrotnie, starajÂąc siĂŞ wyobrazic sobie, Âże biegnĂŞ, jednak, niestety, nic z tego nie wyszÂło.
PrĂŞdkoÂśc w dalszym ciÂągu mnie nie zadowalaÂła.
MogÂłem poddac siĂŞ, i uÂżywac Shunshina tylko w biegu, liczÂąc, Âże udoskonalĂŞ go z czasem... i zrobiÂłbym to, ale po prostu wstyd byÂło mi nie znac tak prostej i podstawowej techniki.

,,Chyba pocwiczĂŞ improwizowane wyÂścigi''- pomyÂślaÂłem.
Za³o¿y³em na siebie kawarimi, z pienikiem le¿¹cym przy mnie, na ziemi,
po czym rzuciÂłem dyski Sen Denki Dekiru. StaraÂłem siĂŞ uÂżyc Shunshina, tak, aby wyprzedzic dyski i zostac przez nie trafionym.
Nic z tego... kiedy ja byÂłem w miejscu, gdzie zdawaÂło mi siĂŞ, Âże widzĂŞ dysk, on juÂż przecinaÂł drzewo dobre pare metrów dalej...
ÆwiczyÂłem w ten sposób, aÂż zuÂżyÂłem ca³¹ ChakrĂŞ, za jednÂą z prób udaÂło mi siĂŞ doÂścignÂąc dysk. Gdy we mnie uderzyÂł, uaktywniÂło siĂŞ kawarimi.
StaÂłem na miejscu, z którego zaczynaÂłem ,,wyÂścig'', i patrzyÂłem na równo przepoÂłowiony pniak, kilka metrów przede mnÂą.
,,Nareszcie jakieÂś sukcesy''- ucieszyÂłem siĂŞ.

NastĂŞpnego ranka, postanowiÂłem zakoĂączyc trening - wiedziaÂłem juÂż, Âże potrafiĂŞ osiÂągnÂąc satysfakcjonujÂącÂą prĂŞdkoÂśc, jednak nie zawsze mi to wychodzi. PróbowaÂłem sobie przypomniec o czym myÂślaÂłem, gdy udaÂło mi siĂŞ przeÂścignÂąc moje ninjutsu.
,,Hmm jak zwykle, wyobra¿a³em sobie po prostu ¿e pêdze..... nie chwila! myœla³em te¿ intensywnie o miejscu gdzie mia³em siê pojawic, gdy¿ wtedy w³asnie zda³em sobie sprawê, ¿e muszê wzi¹œc pod uwagê wyprzedzenie, tak aby dysk nie przelecia³ przede mn¹, jak za pierwszym razem! Mo¿e to w³aœnie jest klucz...''
Wiele siê nie namyœlaj¹c wskoczy³em na dach najbli¿szego domu. Jakiœ dziad z do³u zacz¹³ siê na mnie drzec, lecz ja oczywiœcie nie zwraca³em na to uwagi. Skupi³em siê na uczuciu biegu, wiatru we w³osach, pêdu....
i na dachu drugiego domu, który byÂł moim celem. UdaÂło siĂŞ! CzuÂłem, Âże tym razem osiÂągn¹³em prĂŞdkoÂśc, jakiej nie udaÂło mi siĂŞ rozwinÂąc nigdy wczeÂśniej...

PodróÂżowaÂłem dachami, korzystajÂąc jedynie z nowo wytrenowanej techniki. To nie byÂł jeszcze koniec mojego treningu.
UÂżywajÂąc Shunshina dotarÂłem dachami aÂż poza tereny wioski.
Zacz¹³em bieg na polane, na której zwykle trenowaÂłem, tym razem oszczĂŞdzajÂąc ChakrĂŞ. Kolejnym, i ostatnim krokiem mojego treningu, bĂŞdzie ³¹czenie Shunshina ze znanymi mi technikami.
Gdy dotarÂłem na miejsce, ustawiÂłem siĂŞ dziesiĂŞc metrów od wielkiego gÂłazu, który zalegaÂł na polanie od kiedy pamiĂŞtam.
Zacz¹³em od Sen Denki Dekiru. UÂżyÂłem ataku, kierujÂąc dyski w gÂłaz, po czym szybko przeniosÂłem siĂŞ Shunshinem na ukos, tak, Âże teraz staÂłem jakieÂś piĂŞc metrów od mojej pozycji poczÂątkowej, oraz piĂŞc metrów od gÂłazu. StÂąd takÂże wypuÂściÂłem 3 dyski. Moje ataki siĂŞgnĂŞÂły celu jeden po drugim, w prawie idealnej synchronizacji. To mi wystarczyÂło.
PostanowiÂłem przejÂśc do Chidori. To byÂło trudniejsze. MusiaÂłem albo uÂżyc Chidori w trakcie Shunshina, co wymagaÂłoby nie lada prĂŞdkoÂści, lub wykonac Shunshina, majÂąc juÂż aktywne Chidori... co wydawaÂło mi siĂŞ niemoÂżliwe. SpróbowaÂłem obu opcji: Za pierwszym razem, nie zd¹¿yÂłem wykonac wszystkich pieczĂŞci, natomiast za drugim, wogole nic z tego nie wyszÂło, poniewaÂż nie mogÂłem skÂładac pieczĂŞci z aktywnym Chidori.
Musia³em po³¹czyc obie metody. U¿y³em Shunshina, jednak zamiast od razu ruszyc w stronê kamienia, przytrzyma³em go chwilê i zacz¹³em aktywacjê Chidori. Ostatni¹ pieczêc wykonywa³em ju¿ w pêdzie.
UdaÂło siĂŞ! moje Chidori trafiÂło kamien z ogromnÂą prĂŞdkoÂściÂą, tworzÂąc w nim ziejÂącÂą czerniÂą dziurĂŞ.
Zadowolony z siebiĂŞ wróciÂłem do domu.

//Wiem, Âże maÂło trochĂŞ, ale to tylko D, a nie miaÂłem jakoÂś weny//

Co z tego , ¿ê D...to jest iloœÌ mniej wiêcej na E...nawet tego nie czytam bo taka iloœÌ jest...no parnoja , zê tak pwoiem
Nie zaliczam
Dopisz jeszcze z jednÂą stronĂŞ

//OK, dopisaÂłem coÂś, mam nadziejĂŞ, Âże teraz starczy//

Ty myœlisz , ¿ê jak bêdziesz po ka¿dym zdaniu robi³ entery to ci wyjdzie , ¿ê napisales 4 strony...nie ma tak kolego...nauka lipna..
Dopisales z 1/4 strony kiedy usunelam te entery...
To ma byĂŚ nauka...bez enterów...
Dopisz

//Entery robiĂŞ ze wzglĂŞdów estetycznych, Âżeby tekst Âłatwiej siĂŞ czytaÂło, a nie jak zasugerowaÂłaÂś, Âżeby optycznie zwiĂŞkszyc iloÂśc tekstu.
Teraz dopisaÂłem ponad stronĂŞ, myÂślĂŞ Âże wystarczy na prostÂą technikĂŞ.
Wiem, Âże tekst jest sÂłaby, ale nie kaÂżda nauka musi byc arcydzieÂłem literackim... Co do iloÂści jakieÂś 2x tyle wystarczyÂło na Chidori, wiĂŞc powinno byc ok. Pozdrawiam:P//

Ok zaliczam CI to w koĂącu....
Na przysz³oœÌ zaznaczaj kolorem to co poprawi³eœ
Kusari shihai- Za pomocÂą chakry jesteÂśmy zdolni kontrolowaĂŚ ÂłaĂącuchy
Ranga : D
Chakra : 50

Choc jestem czÂłonkiem klanu Rensai, zabawa ÂłaĂącuchami wogóle mnie do tej pory nie pociÂąga³¹. PostanowiÂłem jednak opanowac choc podstawowe techniki mego klanu, zdajÂąc sobie sprawĂŞ, jak du¿¹ przewagĂŞ taktycznÂą mogÂą mi dac w po³¹czeniu ze zdolnoÂściami, które posiadam.
MusiaÂłem zaczÂąc od techniki, bez której nikt nie ma prawa nazywac siĂŞ Rensai: Kusari shihai.
ZnaÂłem teoriĂŞ, nie raz widziaÂłem praktykĂŞ. Teraz postanowiÂłem sam spróbowac. Zacz¹³em próby przelania mojej chakry w ÂłaĂącuch. SkupiÂłem siĂŞ, wizualizowaÂłem sobie, jak energia pÂłynie przez moje tenketsu, aÂż do stalowych ogniw. Nic siĂŞ nie staÂło. ÂŁaĂącuch nawet nie drgn¹³. MoÂże moja broĂą byÂła zbyt ciĂŞÂżka, Âżeby uczyÂł siĂŞ, zaczynajÂąc od podstaw?
,,MuszĂŞ znaleÂśc jakiÂś lekki ÂłaĂącuch''-pomyÂślaÂłem.
Gdy myÂślĂŞ, zwykle patrzĂŞ w górĂŞ. Teraz teÂż tak zrobiÂłem i ujrzaÂłem... lampe. WisiaÂła na ÂłaĂącuchu. WÂłaÂśnie takim jakiego potrzebowaÂłem - lekkim i doÂśc krótkim. ,,No cóÂż, przez jakiÂś czas pozbawiony bĂŞde oÂświetlenia...''-zdaÂłem sobie sprawĂŞ, ale byÂło juÂż zbyt póÂźno, poniewaÂż moje rĂŞce koĂączyÂły wÂłaÂśnie wykonywanie Sen Denki Dekiu. Po chwili elektryczny dysk odci¹³ lampĂŞ, od sufitu. Z trzaskiem spadÂła na podÂłogĂŞ, rozbijajÂąc siĂŞ. Drugi pocisk odci¹³ ÂłaĂącuch od sufitu. Po chwili trzymaÂłem interesujÂący mnie przedmiot w dÂłoni. WykonaÂłem to samo cwiczenie, co z mojÂą broniÂą, jednak tym razem przy uÂżyciu mocowania lampy. UdaÂło siĂŞ: ÂłaĂącuch, choc wci¹¿ toporny w mej rĂŞce, lekko siĂŞ unosiÂł, walczÂąc z grawitacjÂą. SpróbowaÂłem machnÂąc nim w powietrzu, nie uÂżywajÂąc rÂąk, tylko Chakry. Nic z tego nie wyszÂło: ÂłaĂącuch opadÂł bezwÂładnie. StraciÂłem nad nim jakÂąkolwiek kontrolĂŞ.
Trening postanowiÂłem kontynuwowac przed domem, aby uniknÂąc dalszych zniszczeĂą.
,,Jakim sposobem mogĂŞ kontrolowac zginanie siĂŞ ÂłaĂącucha? podniesienie go jest caÂłkiem proste, jednak wÂładanie nim, w stopniu, jaki zapewnia technika... wydaje siĂŞ bardzo trudne''- pomyÂślaÂłem, jednoczeÂśnie po raz kolejny próbujÂąc machnÂąc czĂŞÂściÂą nieszczĂŞsnej lampy z mojego domu.
Po raz kolejny nic z tego nie wyszÂło. ,,CoÂś muszĂŞ robic Âźle, na pewno jest jakiÂś sposób''.
,,A gdyby tak.. zwiêkszyc przep³yw Chakry, i zatrzymac pewn¹ jej iloœc w jednym ogniwie? wtedy powinienem byc w stanie je obracac, obracaj¹c tym samym ca³¹ konstrukcj¹''- wpad³em na pomys³.
Jak pomyÂślaÂłem, tak zrobiÂłem. Tym razem bez wiĂŞkszych problemów machaÂłem delikatnym ÂłaĂącuchem. Zadowolony, jeszcze bardziej zwiĂŞkszyÂłem przepÂływ chakry. Ogniwo, które naÂładowaÂłem chakrÂą, pĂŞkÂło na kawaÂłki.
,,W sumie i tak miaÂłem juÂż przejÂśc do treningu z prawdziwym ÂłaĂącuchem''- myÂślaÂłem wlokÂąc za sobÂą z domu dobre parĂŞ kilo Âżelaza- ÂłaĂącuch bojowy klanu Rensai.
Teraz nie byÂło juÂż tak Âłatwo - gdy przelaÂłem ChakrĂŞ, koncentrujÂąc jÂą w Âśrodkowym ogniwie ÂłaĂącucha, okazaÂło siĂŞ to za maÂło, aby ruszyc ciĂŞÂżkim Âżelastwem.
,,A wiĂŞc muszĂŞ spróbowac kontrolowac wiĂŞcej niÂż 1 ogniwo w ten sposób''- myÂślaÂłem, wysyÂłajÂąc jednoczeÂśnie ChakrĂŞ do 3 ogniw w broni, poÂłoÂżonych zdawaÂłoby siĂŞ w miejscach, które powinny mi dac niez³¹ kontrolĂŞ nad caÂłoÂściÂą.
Tym razem udaÂło siĂŞ caÂłkiem nieÂźle. ÂŁaĂącuch leniwie bujaÂł siĂŞ z prawa na lewo. OczywiÂście z takimi ruchami nie mogÂłbym tym ÂłaĂącuchem nawet krów na wypas prowadzac - co dopiero walczyc.
,,MuszĂŞ w jakiÂś sposób ograniczyc zuÂżycie Chakry, tak abym mógÂł wiĂŞkszÂą jej iloÂśc przelac do konkretnych ogniw. Tak, przecieÂż wybierajÂąc ogniwa, koncentrowaÂłem siĂŞ na nich, jednak nie ograniczaÂłem wogóle chakry pÂłynÂącej przez resztĂŞ mojej broni! CóÂż za marnotrawstwo chakry.''- wiedziaÂłem juÂż co muszĂŞ zrobic, aby wÂładac ÂłaĂącuchem jak przystaÂło na czÂłonka klanu Rensai.
Jak pomyÂślaÂłem, tak zrobiÂłem. Po chwili ÂłaĂącuch lataÂł z du¿¹ prĂŞdkoÂściÂą wokóÂł mnie, aÂż sam byÂłem zdziwiony! Teraz muszĂŞ zrobic jeszcze tylko jedno...
WróciÂłem do domu, wyj¹³em jeden z moich starych, ciĂŞÂżkich i zardzewiaÂłych ÂłaĂącuchów z szafy.
-Kusari shihai- powiedziaÂłem, wysyÂłajÂąc mojÂą chakrĂŞ w od dawien dawna nie oliwione ogniwa. Niewprawnemu obserwatorowi zdawaÂłoby siĂŞ, Âże zardzewiaÂłe Âżelastwo lata po pokaju bez Âładu i skÂładu. Jednak ledwie kilka sekund póÂźniej, lampa wisiaÂła u sufitu na starym, skrzypiÂącym ÂłaĂącuchu.
,,No cóÂż, przynajmniej klimatycznie skrzypi''- myÂślaÂłem, gdy tej nocy miaÂłem problemy z zaÂśniĂŞciem, przez skrzypienie dobiegajÂące od sufitu...

//Technika na 100 postów, ocenic moÂżna teraz, a dodam jak bĂŞdzie 100//

Ok akcept<- minako

---

Kusari Henshin

Ranga: A

Proponowany koszt: ok. 250 za koĂączynĂŞ/skrzydÂło. 100 za wystworzenie 5m ÂłaĂącucha. Inne opcje ocenia MG na podstawie tych ustalonych kosztów.

Rodzaj: klanowe ninjutsu

Co trzeba zrobic, aby wykonac: Miec aktywnÂą technikĂŞ Kusari Shihai, wykonac cztery pieczĂŞci.

Technika polega na wytworzeniu stworzonych z ÂłaĂącucha róÂżnych tworów na swoim ciele. Z tym, Âże twory nie posiadajÂą Âżadnej wymyÂślnej funkcjonalnoÂści(tzn. mogĂŞ sobie zrobic skrzydÂła, ale to nie znaczy, Âże bĂŞde lataÂł.) Wytworzone koĂączyny mogĂŞ kontrolowac, tak jakby byÂły integralnÂą czĂŞÂściÂą mojego ciaÂła... czyli mogĂŞ np. stworzyc sobie trzeciÂą rĂŞkĂŞ. Twory zbudowane sÂą z chakry, moÂżna je zniszczyc tylko destrukcyjnymi technikami rangi S, byc moÂże niektórymi A....
Jednak przez pierwszÂą turĂŞ, zanim przyzwyczajĂŞ siĂŞ do dodatkowych koĂączyn mam -10 do szybkoÂści i celnoÂści za kaÂżdÂą stworzonÂą w tej turze koĂączynĂŞ.
Technika pozwala takÂże wystrzelic z ciaÂła ÂłaĂącuch kosztem 100 pch.
Wszystko stworzone t¹ technik¹ mogê w dowolnym momencie od³¹czyc od swojego cia³a.

Skutki dla uÂżytkownika: utrata chakry, w 1 turze znaczne minusy do statystyk. Poza tym zaleÂżne od zastosowania.

Skutki dla przeciwnika: bezpoÂśrednio Âżadne

"Technika pozwala takÂże wystrzeliĂŚ z ciaÂła ÂłaĂącuch kosztem 100 pch." - bez tego to inna technika
Ograniczam wielkoœÌ tworów itd do 2 razy wiĂŞkszych niÂż ludzkie 9 np 2 razy wiĂŞksze coÂś niÂż rĂŞka . . . SkrzydÂła mogÂą mieĂŚ mac po 3 metry. Co turĂŞ za kaÂżdy twór tracisz 100 chakry ( + 200 za stworzenie) . KaÂżdy twór spowalnia ciĂŞ o 5 i zmniejsza celnoœÌ o 5 przez ca³¹ walkĂŞ , w pierwszej turze - 10. Jako ,Âże to chakra to technika rangi D Byakugana to zniszczy ( przerwie ) jednak techniki nin jutsu nie atakujÂące chakry tego nie zniszczÂą tak Âłatwo. Potrzebne do tego silne techniki A bÂądÂź S ( MG oceni). Twory mogÂą równieÂż zwiĂŞkszyĂŚ si³ê ( duÂży ciĂŞÂżar rĂŞki i uderzenie zwiĂŞkszy o duÂżo twojÂą si³ê ) , ale to od mg zaleÂży .

Aio tworzy technike wlasna Kusari Henshin.

Pomysl na technike:
Pewnego pochmurnego, deszczowego, czyli niczym nie wyrozniajacego sie dnia w Kiri gakure, a konkretniej w rezydencji Mizukage siedzial sobie przy biurku mezczyzna. Jego cialo okrywal plaszcz Mizukage, a na biurku lezal kapelusz. Jednym slowem, byl to Aio Rensai, dziesiaty Kage wioski Krwawej Mgly. Bylem to ja. Pomiedzy przydzialami misji typu ,,przynies-podaj-pozamiataj'' nieopierzonym genninom, a zalatwianiem wcale nie bardziej interesujacych spraw dyplomatycznych, niewiele czasu udawalo mi sie przeznaczyc na trening. Dlatego tez postanowilem sobie zafundowac odskocznie od codziennych zajec wladcy. Ta wlasnie odskocznia mial byc trening. Tak oto siedzialem przy biurku, zastanawiajac sie, czego powinienem sie nauczyc. Przede mna pietrzyl sie stos ksiag, ze spisem przeroznych technik nalezacych do roznych zywiolow. Zaczalem od mojego ulubionego raitonu, jednak okazalo sie ze wiekszosc przydatnych technik juz znam, a do reszty potrzebowalbym nauczyciela, ktorego akurat pod reka nie mialem. Przejrzalem wiec pobieznie spis technik innych zywiolow, jednak nie mialem w tym momencie ochoty uczyc sie wladac innymi niz raiton zywiolami. W koncu wpadlem na genialny pomysl. Czemu by tak nie wrocic do korzeni, i nie rozwinac swoich umiejetnosci klanowych? Hmm tylko jakiej niby mialbym sie nauczyc techniki...
Wlasnie gdy rozwazalem ten problem, go glowy wpadl mi kolejny genialny pomysl... Przeciez nie musze sie ograniczac do pracy odtworczej... Przyszedl czas, aby stworzyc cos Wlasnego Jeszcze dobre polgodziny siedzialem w fotelu, myslac o tym, jak powinna dzialac moja wymarzona technika, az w koncu zdecydowalem. Ostatnio rozwinalem zdolnosci taijutsu oraz kenjutsu, jednak ciezko bylo korzystac z obu naraz... A gdyby tak stworzyc technike, ktora by to umozliwila? Taa... Co powiesz na dodatkowa reke zbudowana z lancuchow i zdolna trzymac miecz?-zapytalem sam siebie. To bylaby idealna fuzja ninjutsu, taijutsu i kenjutsu-po chwili odpowiedzialem w myslach.

Tydzien pierwszy:
Mimo, ze czekal mnie trudny i dlugi trening, nie moglem zaniedbac swoich obowiazkow jako wladcy. Z rana zaplanowalem kilka spotkan z przedstawicielami innych wiosek, wydalem Hisagiemu koordynacje zwiazane ze zlecaniem misji, po czym opuscilem rezydencje, udajac sie na polane, na ktorej zwykle trenowalem. Obudzily sie we mnie wspomnienia... Dawno tutaj nie bylem, a to przeciez tu jako gennin poznalem swoja pierwsza technike...
Coz, to nie byl czas na rozwazania o przeszlosci, przyszedlem tu w konkretnym celu i nie mialem ani chwili do stracenia. Rozwinalem wiec ciezki lancuch, i polozylem go na ziemii.
-Kusari Shihai-wymamrotalem pod nosem, po czym zaczalem kombinowac, w jaki sposob moglbym stworzyc sobie dodatkowa konczyne zbudowana z lancucha. Najprymitywniwjszym a zarazem pierwszym pomyslem na jaki wpadlem, bylo po prostu owiniecie sie lancuchem, aby nie spadl z mojego ciala, i uformowanie ze stalowych ogniw pozadanej konczyny. I wlasnie uzywajac tej metody spedzilem dwa dni treningu. Jednak sposob byl zbyt wolny, zbyt niepraktyczny a stworzona konczyna zbyt ciezka. Postanowilem wiec uzyc do tego samego celu Kusari Bunshina.. To bylo to. No moÂże prawie to, bo gdy stworzyÂłem klona bezpoÂśrednio na mojej rĂŞce, ten zaraz z hukiem stamtÂąd zleciaÂł na ziemiĂŞ... ProÂściej byÂło stworzyc nowego, niÂż mĂŞczyc siĂŞ od nowa z odpowiednim ustawieniem tego egzemplarza... WiĂŞc po raz kolejny zÂłoÂżyÂłem pieczĂŞci I po raz kolejny klon z Âłoskotem spadÂł na ziemiĂŞ... CaÂły dzieĂą mĂŞczyÂłem siĂŞ z klonami, aÂż wreszcie wieczorem, trzeciego dnia treningu zdaÂłem sobie sprawĂŞ, Âże z tego nic nie bĂŞdzie, Âże muszĂŞ wymyÂślec coÂś nowego. Jednak to byÂł koniec treningu na ten tydzieĂą, musiaÂłem zajÂąc siĂŞ obowiÂązkami Kage – zlecanie pielenia ogródków genninom et cetera...
Tak wiĂŞc resztĂŞ tygodnia spĂŞdziÂłem wÂłaÂśnie na wykonywaniu nudnych obowiÂązków. I moÂże wÂłaÂśnie to byÂło mi potrzebne, aby jeszcze raz gruntownie przemyÂślec dziaÂłanie techniki, której nazwĂŞ juÂż od dawna miaÂłem w gÂłowie – Kusari Henshin?

TydzieĂą drugi:
Od poczÂątku kolejnego tygodnia znów opuÂściÂłem rezydencje I zacz¹³em trening. Ewidentnie przemyÂślenia podczas wykonywania obowiÂązków okazaÂły siĂŞ owocne, poniewaÂż teraz juÂż wiedziaÂłem co muszĂŞ zrobic – nie wiedziaÂłem natomiast jeszcze jak... MusiaÂłem stworzyc klona, po³¹czonego z moim ciaÂłem. Wtedy nie byÂło by problemów z utrzymaniem go na sobie. OczywiÂście ÂłaĂącuch musiaÂł byc stworzony z chakry. PrzecieÂż nie mogÂłem targac za sobÂą kilkudziesiĂŞciu kilogramów Âżelastwa dwadzieÂścia cztery godziny na dobĂŞ. Pierwszego dnia mĂŞczyÂłem siĂŞ, starajÂąc siĂŞ wyregulowac ksztaÂłt klona I jego poÂłoÂżenie zmieniajÂąc przepÂływ chakry, jednak sposób byÂł maÂło skuteczny. Jednak nastĂŞpnego dnia zabraÂłem z rezydencji ksi¹¿kĂŞ o pieczĂŞciach I ich zastosowaniu. To byÂło to! ZmieniajÂąc kilka pieczĂŞci, a kilka dodajÂąc udaÂło mi siĂŞ stworzyc odpowiedniÂą sekwencjĂŞ, która, przynajmniej w zaÂłoÂżeniu powinna dac spodziewane efekty. WykonaÂłem wiĂŞc pieczĂŞci, I po chwili zaczĂŞÂła wyrastac mi trzecia rĂŞka, dokÂładnie tak jak zaplanowalem! Niestety, juÂż po kilku sekundach zdaÂłem sobiĂŞ sprawĂŞ, Âże coÂś jest nie tak... KoĂączyna rosÂła I rosÂła, aÂż w koĂącu pod wpÂływem wÂłasnego ciĂŞÂżaru uderzyÂła o ziemiĂŞ, mnie pociÂągajÂąc za sobÂą... To byÂła dobra okazja do przetestowania siÂły po³¹czenia miĂŞdzy ÂłaĂącuchami a moim ciaÂłem, oraz nauczenia siĂŞ jak to po³¹czenie zlikwidowac. Ponad póÂł godziny leÂżaÂłem na ziemii, aÂż w koĂącu wykombinowaÂłem, z którego tenketsu przepÂływ chakry muszĂŞ powstrzymac, aby odczepic ÂłaĂącuchy od swojego ciaÂła. Teraz nie pozostaÂło mi wÂłaÂściwie nic innego do zrobienia, jak tylko udoskonalic technikĂŞ i jÂą do koĂąca opanowac. Niestety, godzinami próbowaÂłem poprawnie wykonac technikĂŞ, ale ciÂągle efekt byÂł ten sam. ÂŁaĂącuchy rozraztaÂły siĂŞ i rozrastaÂły, przy okazji pobierajÂąc z mojego organizmu ogromne iloÂści chakry... WykonaÂłem technikĂŞ moÂże z 8 razy, a byÂłem juÂż niesamowicie zmĂŞczony. MusiaÂłem wiĂŞc zwiĂŞkszyc kontrolĂŞ i ograniczyc ilosc pobieranej chakry... inaczej nic z tego nie bĂŞdzie. Kolejne próby przez reszte tygodnia równieÂż byÂły zakoĂączone poraÂżkÂą - co bym nie robiÂł i jak bym siĂŞ nie staraÂł, technika po prostu nie chciaÂła wyjÂśc...

TydzieĂą trzeci:
Tak samo jak poprzednie, ten tydzieĂą takÂże zacz¹³em peÂłniÂąc rutynowe obowiÂązku. Jednak w wolnych chwilach pomiĂŞdzy zlecaniem mycia garów, torturowaniem zamkniĂŞtych w piwnicy szpiegów tudzieÂż okÂładania pejczem zamkniĂŞtych w sypialni kobiet czytaÂłem literaturĂŞ fachowÂą, i nie mam tu na myÂśli czytywanej przeze mnie zazwyczaj ksi¹¿kĂŞ o technikach gwaÂłtu ,,How to win a fight & have sex all night''. W tym tygodniu moje biurko zawalone byÂło tomami dzieÂł o przepÂływie chakry i o kontroli, jakÂą majÂą nad nim uÂżywane przez shinnobich pieczĂŞci. I wÂłaÂśnie po 3 dniach siedzenia w gabinecie i studiowania ksiÂąg doszedÂłem do wniosku, Âże brakuje mi czwartej pieczĂŞci przy mojej technice, a drugÂą trzeba zmienic... Teraz dokoĂączenie techniki byÂło juÂż tylko formalnoÂściÂą. RuszyÂłem na polanĂŞ i tak jak siĂŞ spodziewaÂłem, teraz technika wyszÂła caÂłkiem-caÂłkiem. PozostaÂło mi trenowac resztĂŞ tygodnia, co teÂż zrobiÂłem.
Teraz Kusari Henshin byÂło technikÂą idealnÂą...

//Przypominam Âże na wÂłasnÂą poÂłowa nauki:P//

//Nauka zawiera refleksje, próby, poraÂżki a na koĂącu ostateczne zwyciĂŞstwo. Niestety, pojawia siĂŞ jeden problem. Samo opowiadania (pomijam juÂż fakt wstĂŞpu, opis techniki itd.) posiada ledwo, ledwo póÂłtora strony. CóÂż, jako Mizukage, reprezentujÂący Rensai, WioskĂŞ no i Siebie, mógÂłbyÂś pokusiĂŚ siĂŞ na odrobinĂŞ wiĂŞcej\\
By Atsui.

Kolorem dopisaÂłem:P

Taa, zaliczam. NastĂŞpnym razem, bez takich ^_^

Arai Ikazuchi
Technika podobna do Raikiri/Chidori. Najpierw wykonujemy bardzo szybko odpowiednie pieczĂŞcie, a nastĂŞpnie w naszej rĂŞce kumuluje siĂŞ chakra po³¹czona z raitonem tworzÂąc kulĂŞ. NastĂŞpnie z reki wydobywa siĂŞ wpierw bÂłyskawica, która pĂŞdzi w stronĂŞ przeciwnika i zamienia siĂŞ w wilka, który dosÂłownie rozrywa oponenta na kawaÂłeczki. Atak jest niesÂłychanie szybki i wymaga niesamowitej perfekcji ÂżywioÂłu Raiton.
Ranga: S
Koszt: 400
Wymaga: Chidori

Sen przerwaÂł mi promieĂą ÂświatÂła, padajÂący przez okno wprost na moje oczy. WymamrotaÂłem pod nosem kilka(naÂście) sÂłów, za publikacje których ÂścigaÂłyby mnie wÂładze nawet najbardziej liberalnych paĂąstw Âświata. SiadÂłem na ÂłóÂżku i jak przez mg³ê, próbowaÂłem przypomniec sobie wydarzenia poprzedniego dnia. To byÂł piÂątek - tygodnia koniec i poczÂątek, jak mawiaÂł jeden z Kieleckich raperów. Cokolwiek by to nie byÂło, te Kielce... W kaÂżdym razie musiaÂł byc to piÂątek, bo wspomnienia obfitowaÂły w typowe dla tego dnia widoki. StóÂł zawalony butelkami, i tymi, którzy juÂż wysiedli...- ostatnie co pamiĂŞtam. Zapewne niedÂługo póÂźniej sam znalazÂłem siĂŞ na tym stole. W kaÂżdym razie wczorajszej imprezy bankietem nazwac raczej nie mogÂłem. [I see you!] - wÂłaÂśnie przypomniaÂłem sobie, Âże to co robiÂłem dnia poprzedniego, raczej nie bardzo przystoi Mizukage. StaraÂłem siĂŞ wyrzucic z pamiĂŞci widoki wczorajszej imprezy, jednak ból gÂłowy ciÂągle dawaÂł siĂŞ we znaki i nie daÂł zapomniec...
UbraÂłem siĂŞ i podniosÂłem z ÂłóÂżka. PrzyszedÂł czas sprawdzic, gdzie wogóle wylÂądowaÂłem. RozejrzaÂłem siĂŞ po pokoju - nic nadzwyczajnego - jedno okno, naprzeciw ÂłóÂżka, pod Âścianami jakieÂś szafki, gdzieÂś z boku lodówka i kuchenka. Takie mieszkanie jednopokojowe, jednak pewien byÂłem, Âże oglÂądam je pierwszy raz na oczy. PostanowiÂłem skorzystac z goÂścinnoÂści nieobecnego gospodarza i udaÂłem siĂŞ w kierunku lodówki. Znalezione produkty wystarczyÂły do przygotowania angielskiego Âśniadania - znanego remedium na kaca. PopiÂłem jedzenie mlekiem, i lekko orzeÂźwiony ruszyÂłem w kierunku drzwi chaty. Naciskam klamkĂŞ - drzwi ustÂąpiÂły, otwierajÂąc siĂŞ z lekkim zgrzytem... Wtedy doznaÂłem szoku.
ZnalazÂłem siĂŞ na jakimÂś odludziu, w Âśrodku lasu! NaokoÂło nic - tylko drzewa. Ani Âśladu cywilizacji. WszedÂłem na najwyÂższe drzewo w okolicy, aby siĂŞ rozejrzec. Sytuacja nie wyglÂądaÂła ciekawie... w promieniu kilomotrów nic, tylko drzewa i drzewa... [I see you!], skÂąd taka puszcza w pobliÂżu Kiri... wolaÂłem nawet nie myÂślec, gdzie siĂŞ znalazÂłem. WyciÂągn¹³em radio, majÂąc nadzieje, Âże ktoÂś mi wytÂłumaczy co siĂŞ staÂło, jednak odpowiedziaÂł mi tylko suchy trzask zakÂłóceĂą. W sumie nie byÂło co siĂŞ dziwic... W kaÂżdym razie nie mogÂłem tak stac i patrzec siĂŞ na horyzont jak krowa w malowane wrota. MusiaÂłem wracac do Kiri, tym bardziej Âże wszystko wskazywaÂło na to, Âże daleka droga przede mnÂą. Zacz¹³em siĂŞ zastanawiac... Kiri od póÂłnocy graniczy z morzem. JeÂśli wiĂŞc wci¹¿ jestem na tej samej wyspie, a w okolicy innych tak duÂżych raczej nie ma to powinienem iÂśc na póÂłnoc... najprawdopodobniej. Za pomocÂą poÂłoÂżenia mchu na drzewach okreÂśliÂłem kierunek, i nie pozostaÂło mi nic, jak tylko iÂśc...

OczywiÂście nie skoĂączone, wiec nie sprawdzac(chociaÂż jak nie bĂŞde nikogo mĂŞczyÂł o to, to i tak wÂątpliwe Âżeby ktoÂś siĂŞ porwaÂł do sprawdzaniaxD)
Kuchiyose no Jutsu
Ranga: B
Technika przywoÂłania istoty/summona
koszt:
- 1200Pch ( Boss)
- 700 Pch ( pod boss)
- 400 Pch ( mini summon)

To musiaÂło kiedyÂś nastÂąpic...-pomyÂślaÂłem, zastanawiajÂąc siĂŞ, czemu ten rogaty typ majstrujÂący przy kotle jeszcze mnie nie ugotowaÂł. MoÂże chce Âżebym cierpiaÂł, dlatego powoli podgrzewa ciecz w zbiorniku? Zreszta niewaÂżne, tak czy inaczej jakiÂś diabeÂł czy inna chol*ra wpieprzy mnie na obiad, czy co oni tam robiÂą z tymi niby-grzesznikami. A myÂślaÂłem Âże piekÂło to taka bajka, straszak na niegrzeczne dzieci. ÂŻe za klepanie kelnerek po tyÂłkach, na czym zresztÂą zwykle siĂŞ nie koĂączyÂło, za chlanie na umór nie czeka mnie Âżadna kara, moÂże poza bólem gÂłowy, ew. syfem w tym pierwszym przypadku. Tak sÂłodko czas mi mijaÂł na przemyÂśleniach, aÂż ciecz zaczĂŞÂła robic siĂŞ niebezpiecznie ciepÂła... Wtedy wreszcie podjaÂłem decyzje - diabÂły czy nie diabÂły, nie bĂŞdÂą mnie wsuwac na obiad.
PostukaÂłem w wieko zakrywajÂące garnek. Strasznie ciĂŞÂżkie i grube, za nic nie mogÂłem go otworzyc. Jednak podj¹³em juÂż decyzje, nie mogÂłem tak Âłatwo siĂŞ poddac. WzniosÂłem dÂłonie ponad poziom wody, skÂładajÂąc pieczĂŞci. Po chwili w jednej dÂłoni zamigotaÂło Chidori. UderzyÂłem nim z caÂłych siÂł w ÂścianĂŞ, szczĂŞÂśliwie jÂą rozwalajÂąc. BÂłyskawicznie wyskoczyÂłem z kotÂła, kÂątem oka dostrzegajÂąc jakiegoÂś wÂłochatego starucha z rogami na gÂłowie, zapewne tutejszego kucharza. Dopiero teraz zauwaÂżyÂłem, Âże ciÂągle mam przy sobie miecz. Na szczĂŞÂście. Chociaz to juÂż zaleÂży od punktu widzenia, bo na przykÂład piekielny kucharz raczej zadowolony nie byÂł. Z drugiej strony, jego niezadowolenie dÂługo nie trwaÂło, a sam punkt widzenia znajdowaÂł siĂŞ juÂż tam gdzie gÂłowa delikwenta, czyli na posadzce. Nie zastanawiajÂąc siĂŞ dÂługo ruszyÂłem przed siebie, pierwszym korytarzem jaki napotkaÂłem. Po drodze zaszlachtowaÂłem jeszcze kilka diabÂłów, wyglÂądajÂących jak dziadki z rogami, aÂż wreszcie dotarÂłem do jakiejÂś komnaty. WszedÂłem do Âśrodka, gdzie czekaÂł na mnie nie kto inny jak... Atsui. UsÂłyszaÂłem krzyk:
-Nie! Nie! Prosze, tylko nie to!
I wtedy zauwaÂżyÂłem jak wyglÂądaÂła komnata. Na Âśrodku staÂł Atsui, a kaÂżdy centymetr komnaty, podÂłoga, Âściany i sufit wypeÂłnione byÂły... drzwiami. Tak, to byÂło normalne, emo-Uchiha baÂł siĂŞ drzwi.
ZostawiajÂąc Atsuia sam na sam z jego drzwiami, sam ruszyÂłem dalej.
KilkadziesiÂąt minut i kilkanaÂście odciĂŞtych gÂłów póÂźniej dotarÂłem do kolejnej komnaty. Tutaj teÂż byÂło w miare ciekawie: Na Âśrodku staÂł Aki, a wszĂŞdzie w okoÂło byÂło peÂłno nagich kobiet z rogami. ChÂłopak krzyczaÂł i zasÂłaniaÂł sobie oczy rĂŞkoma. Pewnie wolaÂłby wÂłochatych dziadków, podobnych do tego co gotowaÂł mnie w garnku... Ja tam na jego miejscu wyznawaÂłbym zasadĂŞ ,,jak siĂŞ nie ma co siĂŞ lubi, to sie lubi co siĂŞ ma'', ale chyba o niej nie sÂłyszaÂł. CóÂż, popatrzyÂłem trochĂŞ, podotykaÂłem, jednak nie mogÂłem tu dÂłuÂżej zostac, wiĂŞc Maresuke tak jak i Atsui zostaÂł sam ze swoim koszmarem.
Pewnie nikogo nie zaskocze, piszÂąc Âże po dÂłuÂższym czasie wreszcie znalazÂłem kolejnÂą komnatĂŞ. JuÂż zastanawiaÂłem siĂŞ, kogo tam spotkam, gdy otwieraÂłem drzwi.
Tym razem ujrzaÂłem Anuleja Nekozume, obecnego Mizukage. WpatrywaÂł siĂŞ w ÂścianĂŞ i pÂłakaÂł... poza tym byÂł ubrany w garnitur.
Gdy podszedÂłem bliÂżej, za szybkÂą ujrzaÂłem tanie wino i uniform menela noszony na codzieĂą przez Anuleja. Biedny... a wiĂŞc tak wyglÂądaÂł jego koszmar? MogÂłem gapic siĂŞ w szybkĂŞ z Anulejem, albo ruszyc dalej, wybraÂłem wiĂŞc oczywiÂście to drugie.
No i tu historia siĂŞ powtarza: lecÂą gÂłowy, idĂŞ, idĂŞ... aÂż wreszcie dotarÂłem do kolejnego pokoju. Tutaj z kolei siedziaÂł Teruyo. Prawie Âże go zabiÂłem, przez okulary, które wyglÂądaÂły jak rogi przypominaÂł diabÂła. Poza tym jednak byÂł brzydszy, wiĂŞc siĂŞ powstrzymaÂłem, poznajÂąc chÂłopaka. Wtedy dostrzegÂłem takÂże Dantego. Hm.. Kazehan dzieliÂł koszmar ze swoim uczniem? Ciekawe...
Obaj stali na wysepce, a w wodzie otaczajÂącej ich peÂłno byÂło martwych pingwinów, polepionych ropÂą naftowÂą. WyglÂądaÂło to na skutek jakiejÂś katastrofy... rozbicie tankowca? NiewaÂżne zresztÂą. WaÂżne byÂło to, Âże dwóch dorosÂłych chÂłopów staÂło na wysepce i pÂłakaÂło oraz zawodziÂło, przyglÂądajÂąc siĂŞ swoim pupilkom. PoÂśmiaÂłbym siĂŞ z nich, ale mnie ten widok teÂż jakoÂś tak smutno siĂŞ zrobiÂło, wiĂŞc odpuÂściÂłem. No nic... ruszyÂłem dalej. W tym momencie mógÂłby nastÂąpic wielostronicowy, epicki opis batalii z legionami demonów, jednak nie trzeba siĂŞ wysilac Âżeby wyrobic na marne 2 strony a4, wiĂŞc równie dobrze takie lanie wody sobie moÂżna odpuÂścic.
WiĂŞc poprostu, najzwyczajniej w Âświecie, dotarÂłem do kolejnego pokoju. Tu czekaÂł na mnie kolejny duet.
Pokój podzielony byÂł na trzy czĂŞÂści, odzielone pleksiglasem. Przez jednÂą przechodziÂłem, w drugiej staÂła Tanuki w jakimÂś lateksowym stroju i z pejczem w dÂłoni, natomiast w trzeciej staÂło ÂłóÂżko z przywiÂązanym do niego HyutÂą. RównieÂż w lateksie. Nawet mu do twarzy byÂło, ale wolaÂłem siĂŞ dÂłuÂżej nie przyglÂądac speÂłzajÂącym na niczym próbÂą Tanuki majÂącym na celu dostanie siĂŞ do Hyuty. RuszyÂłem wiĂŞc dalej.
<opis epickich starc z piekielnymi legionami>
Kolejna sala - kolejny koszmar. Tym razem Balatex staÂł na Âśrodku pomieszczenia, z przezroczystÂą butelkÂą sake w dÂłoni. W mig zrozumiaÂłem jego problem. Jak bardzo by sie nie staraÂł z przechylanej butelki alkohol poprostu nie chciaÂł leciec... Dla mnie to teÂż nie byÂł ciekawy widok, wiĂŞc szybko opuÂściÂłem to pomieszczenie.
Wtedy zacz¹³em siĂŞ zastanawiac - czy ta podróÂż bĂŞdzie miaÂła koniec? A moÂże ja teÂż znajdĂŞ taki pokój ze swoim koszmarem i tam zostanĂŞ na wieki? Nie mogÂłem jednak zadrĂŞczac siĂŞ takimi myÂślami, parÂłem wiĂŞc naprzód, nie wchodzÂąc wiĂŞcej do innych komnat. Nie chciaÂłem oglÂądac tego, co tam na mnie czekaÂło... W koĂącu doszedÂłem do wielkich, stalowych wrót. CzyÂżby wyjÂście? MusiaÂłem to sprawdzic, zacz¹³em wiĂŞc pchac wrota, aÂż staneÂły otworem. WszedÂłem do Âśrodka. Na wielkim tronie przy Âścianie pomieszczenia siedziaÂł sobie nie kto inny, jak pan piekieÂł - Lucyfer.
-Siemasz Lucek, czemu mnie tu sprowadziÂłeÂś.
-Nie jesteÂśmy na Ty, grzeszniku. Polecenie z góry, spĂŞdzisz tu wiecznoÂśc, sorry ziomek.-OdpowiedziaÂł Pan PiekieÂł.
-Wiesz co, to mi siĂŞ nie bardzo uÂśmiecha. Dam ci 100 yenów i tanie wino, a ty mnie wypuÂścisz ok?
-Nie OK.
-Twoja mama jeÂździ do pracy rowerem wodnym.-ZreflektowaÂłem tĂŞpÂą ripostÂą, na tĂŞpÂą ripostĂŞ.
-Dobra, inteligentna riposta. W nagrodĂŞ dam ci moÂżliwoÂśc wykonania trzech zadaĂą. Jak Ci siĂŞ uda, to moÂżesz wracac i jeszcze prezent dostaniesz. Stoi?-spytaÂł DiabeÂł.
SpojrzaÂłem na swoje spodnie i juÂż chciaÂłem zaprzeczyc, ale zorientowaÂłem siĂŞ Âże mówi o umowie.
-Spoko diabeÂł, dawaj te zadania.
-No wiêc po pierwsze musisz przegadac lokalnego mistrza ciêtej riposty, Belzebuba.-Powiedzia³ diabe³, i kiwn¹³ palcem. Po efektownej eksplozji w pokoju zjawi³ siê dziad z rogami i wid³ami.
-Ee... to jest Belzebub? A zresztÂą niewaÂżne... zaczynaj, Belzebub.
Tutaj Belzebub zacz¹³ mówic w jakimÂś dziwnym, nieznanym mi jĂŞzyku.
-Hebrajski diss, ziom. Nie przebijesz...-fachowo oceniÂł Lucyfer.
Nie wiedziaÂłem co to za Hebrajski diss, ale wiedziaÂłem jedno. MusiaÂłem go przebic.
-Tak? To sÂłuchaj!-poleciÂłem Luckowi, po czym zwróciÂłem siĂŞ do Belzebuba:
-Twoja mama buduje Megazorda,
brakuje jej tylko Fire Sworda.

-Super, niniejszym mianuje CiĂŞ nowym mistrzem ciĂŞtej riposty-ZachwyciÂł siĂŞ Lucyfer.
Belzebub znikn¹³, a ja spyta³em:
-Co dalej mam zrobic?
-To zadanie bĂŞdzie trudniejsze. Musisz wypic póÂł litra smoÂły.-StwierdziÂł wÂładca piekieÂł, stawiajÂąc przede mnÂą dzban.
-Nie wyglÂąda zachĂŞcajÂąco, ale róÂżne rzeczy sie piÂło.-PowiedzieÂłem, chwytajÂąc naczynie po kilku chwilach udaÂło mi siĂŞ je opróÂżnic, choc nie byÂło to ciekawe przeÂżycie.
-Hm... to jeszcze trzecie zadanie, taa?- spytaÂłem, zadowolony z siebie.
-Jasne, najtrudniejsze. Musisz zaspokoic sukkuba.
-Brzmi fajnie...-powiedziaÂłem I znikn¹³em na kilkanaÂście godzin w sypialni Lucyfera z wybranÂą przez niego diablicÂą. Gdy wróciÂłem wycieĂączony, powitaÂłem wÂładcĂŞ piekieÂł:
-Okej, byÂło miÂło, ale chyba czas na mnie. Choc nie powiem, Âże to zadanie byÂło nieciekawe.
-Zaczekaj! Jako jedyny wykonaÂłeÂś 3 zadania, mam dla Ciebie nagrodĂŞ. Podpiszemy takÂą ma³¹ umowĂŞ... ot, cyrograf. BĂŞdziemy Ci sÂłuÂżyc w walce I nie tylko, a w zamian dusze zabitych przez ciebie ludzi powĂŞdrujÂą tutaj. Na poczÂątek proponujĂŞ Ci pomoc Leviathana, demona mórz. Do piekÂła to on za bardzo nie pasuje, nie ten klimat, rozumiesz...
-Ok, dawaj ten cyrograf...-powiedziaÂłem, nadgryzajÂąc juÂż palec I podpisujÂąc pakt krwiÂą.
-Dobrze, od teraz bĂŞdziesz mógÂł przyzwac Leviathana a on bĂŞdzie Ci sÂłuÂżyÂł. A teraz do zobaczenia!-wrzasn¹³ Lucyfer, a ja odzyskaÂłem przytomnoÂśc. LeÂżaÂłem zapity w barze, jednak wiedziaÂłem Âże to co przeÂżyÂłem nie byÂło snem...

*siada na fotelu*ZawiodÂłeÂś mnie, MÂłody Rensai....Wiesz, jaka jest kara za zawiedzenie swego Mistrza? I to nie jest ban za twarz? xD

Normalnie mam ochotĂŞ ciĂŞ pochowaĂŚ, Aio. MiaÂłeÂś takÂą fajnÂą okazjĂŞ podpisania paktu, a spartoliÂłeÂś sprawĂŞ moim zdaniem. Próby nie pasowaÂły, natomiast wyzywanie siĂŞ z PP prĂŞdzej...to mogÂłeÂś wykorzystaĂŚ do gÂłównego wÂątku akcji. A poczÂątek? W miarĂŞ. JeÂżeli czytaÂłeÂś PiekÂło Dantego to mogÂłeÂś wykorzystaĂŚ motyw wĂŞdrówki gÂłównego bohatera...Dobra, nie zanudzam..

Masz zaliczone, ale z ledwoÂściÂą.. :s