WejÂście / WyjÂście

Do budynku prowadzi tylko jedno wejÂście i jedno wyjÂście. Jest to olbrzymia Âżelazna brama. Wzmacniana jest ona równie wielkimi belkami .Mierzy ona jakieÂś osiem metrów wysokoÂści i piĂŞĂŚ metrów szerokoÂści. By dostaĂŚ siĂŞ do Âśrodka, to trzeba albo uderzaĂŚ w bramĂŞ ,aÂż ktoÂś to usÂłyszy, albo znaĂŚ tajemnÂą dÂźwigniĂŞ. Jest to póÂłka znajdujÂącÂą siĂŞ na ziemi, w ogóle nie widoczna. CaÂłkowicie pokrywa siĂŞ z otoczeniem. Po nadepniĂŞciu jej, brama siĂŞ otwiera. SÂą to juÂż stare ale bardzo solidne wrota, wiĂŞc przy otwieraniu towarzyszy sÂłyszalny w caÂłej siedzibie odgÂłos. Dlatego, jeÂżeli ktoÂś wchodzi do Âśrodka, to kaÂżdy juÂż o tym wie. Tylko shinobi nale¿¹cy do Sound Organisation wiedzÂą, jak wejœÌ do budynku.

Edit by Kabuto Yakushi

WbiegÂła przez wejÂście. Tu nareszcie czuÂła siĂŞ bezpieczna.

NMM.

---

WchodzĂŞ,dawno tu nie byÂłem - powiedziaÂł.

<NMM>
WychodzĂŞ z organizacji.

<NMM>
WyszÂła z siedziby SO zmierzajÂąc w kierunku Hebi.

NMM.

---

StanĂŞÂła w drzwiach, puszczajÂąc rĂŞkĂŞ chÂłopaka.
-A wiĂŞc to jest ta organizacja- rzekÂłem ze zdumieniem
- Tak. Jak wejdziesz, moÂżesz wybraĂŚ sobie jak¹œ wolnÂą komnatĂŞ, to bĂŞdzie twój pokój w siedzibie. I to tyle, Czekaj na misjĂŞ ode mnie - powiedziaÂła i znikÂła.

NMM.
WchodzĂŞ do siedziby.

<NMM>
BiegÂł i biegÂł szukajÂąc siedziby SO kiedy ona nagle ukazaÂła siĂŞ jego oczom pewny siebie wszedÂł do Âśrodka jednoczeÂśnie byÂł bardzo czujny poniewaÂż jest tu po raz pierwszy.
<NMM>
Wybiegam...

NMM
WchodzĂŞ zdyszany do siedziby.

NMM
WychodzĂŞ z siedziby.

NMM
Akimoto wybiega z siedziby.
<NMM>
Biegnie to siedziby.

<NMM>
wychodzĂŞ<NMM>
WchodzĂŞ do siedziby.

NMM
WchodzĂŞ za Ichigo i idĂŞ z nim w otchÂłaĂą SO.
<NMM>
Starzec wychodzi z siedziby,a za nim idzie Akimoto...
IdĂŞ za starcem i mam go caÂły czas na oku.RównieÂż wychodzĂŞ.
<NMM>
WeszÂła do siedziby swej dawnej organizacji.

NMM.
WychodzĂŞ z siedziby.

NMM
wybiegam z kwatery <NMM>

Dodane po 31 minutach:

wchodzĂŞ do organizacji <NMM>
IdĂŞ tuÂż za Yagu, oglÂądajÂąc wszystko dokÂładnie.

<NMM>
wybiegam <NMM>
Wybiegam za Yagu, warczÂąc gniewnie.MyÂślaÂłem ciÂągle o tym, co mogÂło spotkaĂŚ Minako-chan i bardzo mnie to denerwowaÂło.

<NMM>
WprowadziÂła koleÂżankĂŞ tak aby nikt ich nie widziaÂł, po czym skierowaÂła siĂŞ do swojej kwatery.
Tetiszeri wchodzi razem z dziewczynÂą do organizacji tak by jej nikt nie zauwaÂżyÂł
WeszÂła do organizacji, tym razem w konkretnym celu...

NMM.
Wbiegam do SO.

NMM
Tetiszeri szybko przemknela kolo straznikow tak by jej nie zobaczyli. Spokojnym krokiem szla jeszcze chwile a gdy poczula sie bezpieczna bardzo szybko pobiegla w strone swojej rodzimej wioski.<nmm>
Wybiegam z siedziby<NMM>
WchodzÂąc do siedziby mijam jakiegoÂś nie znajomego.Bez namysÂłu wchodzĂŞ do Âśrodka.
<NMM>
WychodzĂŞ wolnym krokiem z siedziby.

NMM
Wbiegam do siedziby SO <NMM>

Dodane po 16 godzinach 53 minutach:

WychodzĂŞ z siedziby <NMM>

Dodane po 1 godzinach 59 minutach:

Z powrotem wchodzĂŞ do siedziby <NMM>

Dodane po 5 godzinach 15 minutach:

Wybiegam z siedziby <NMM>

Dodane po 1 godzinach 43 minutach:

WchodzĂŞ do siedziby <NMM>

Dodane po 12 godzinach 14 minutach:

BiegnĂŞ nad rzekĂŞ <NMM>

Dodane po 2 godzinach 28 minutach:

Z bÂłyskawicznÂą prĂŞdkoÂściÂą przebiegÂłem przez wejÂście<NMM>
StajĂŞ w wyjÂściu, wyjmujĂŞ kunai, skaczĂŞ i wybiegam z siedziby <NMM>
Wybiegam z siedziby i kierujĂŞ siĂŞ pod bramĂŞ. <NMM>
Wbiegam do siedziby. Przed wejÂściem zostawiam kartkĂŞ w ukryciu, po czym kiedrjĂŞ siĂŞ do Âśrodka <NMM>

Dodane po 6 godzinach 18 minutach:

WychodzĂŞ z siedziby SO <NMM>
PrzylatujĂŞ na moim Summonie, po czym on znika, a ja kierujĂŞ siĂŞ do Âśrodka.<NMM>

Dodane po 7 godzinach 38 minutach:

WchodzĂŞ do siedziby
IdĂŞ za Michimoto...
RobiĂŞ cienistego klona. Klon idzie do gabinetu, a ja do pokoju spaĂŚ. <NMM>
- Po¿egnanie w moim stylu...- ruszy³¹m do pokoju
< NMM>

Dodane po 14 godzinach 30 minutach:

Wysz³¹m z organizacji i poprawiÂłam wÂłosy oraz skórzanÂą kurtkĂŞ
PrzychodzĂŞ za dziewczynÂą. RobiĂŞ pieczĂŞcie i przyzywam Morphine. Zza k³êbów dymu moÂżna byÂło zobaczyĂŚ pÂłonÂącego ptaka.- Morphine powiĂŞksz siĂŞ i nie parz tej dziewczyny, to przyjaciel- pwoiedziaÂłem w myÂślach do ptaka. Gdy ten zmieniÂł swój rozmiar wskoczyÂłem na niego.- Mitsuko wsiadaj.- krzykn¹³em
OdbiÂłam sie od ziemi i wskoczyÂłam na ptaka.
- PiĂŞkny....i uznaj to za mocny komplement bo ja maÂło rzeczy chwalĂŞ... - odparÂłam
-Fajna dziewczyna- stwierdziÂła Morphine mówiÂąc do mnie to w myÂślach.-Morphine dziĂŞkuje za komplement.- powiedziaÂłem do dziewczyny i po chwili zaczĂŞliÂśmy wzbijaĂŚ siĂŞ w powietrze. PolecieliÂśmy w stronĂŞ Kusy. <Nie Ma Nas>
PrzylecieliÂśmy z Mitsuko. ZszedÂłem z ptaka, po czym summon znikn¹³. Mitsuko spadÂła (Âładnie mówiÂąc ) na pupĂŞ. PoszedÂłem do gabinetu.- To do zobaczenia Mitsuko- powiedziaÂłem idÂąc. <NMM>
WarknĂŞÂłam tylko i poszÂłam do pokoju
< NMM>
WychodzĂŞ powoli z siedziby, idĂŞ do Oto.<NMM>
Wybiegam z siedziby. RobiĂŞ Hiraishin no jutsu, znikam. <NMM><NMM>
LÂądujĂŞ na ziemi. Mój summon znika , a ja wchodzĂŞ do Âśrodka. <NMM>
PodleciaÂł pod wejÂście na swym summonie wraz z Kishimoto.
ZszedÂł z Ebenezera a on znikÂł. WszedÂł do siedziby SO <nmm>
// wiem o siedzibie bo namierzyÂłem gaidena i Kokiego //
Zszedl z ebenezera ktory zaraz po tym znikl... Wszedl do siedziby SO ale przed tym przyzwal latajaca bestie do biura kuzyna aby zabrala [gdzies tam] Hidoiego i Atasuke... <nmm>
Po pokonaniu lasu który ciÂągnie siĂŞ przed siedzibÂą w koĂącu do niej trafiÂłem i wszedÂłem do Âśrodka.Dawno mnie tu nie byÂło.ZnikÂłem w Âśrodku budynku.
NMM
Przybiegam przed wejÂście i robiĂŞ Hiraishin no Jutsu znikajÂąc. <NMM>
WchodzĂŞ do siedziby SO zastanawaajÂąc siĂŞ czy lider jest w siedzibie....

[nmm]
Nagle pojawiam siĂŞ przy wejÂściu i od razu kierujĂŞ siĂŞ do Âśrodka. <NMM>
WchodzĂŞ do organizacji .. <nmm>
Kidoumaru wchodzi do organizacji kieruje siĂŞ w strone mieszkaĂą.
NMM
PrzechodzĂŞ przez wejÂście i kieruje siĂŞ w strone swojego biura za którym tak bardzo tĂŞskniÂł. Robie 3 klony (Kage Bushin no jutsu) które idÂą wybudowaĂŚ moja kwaterĂŞ w SO.

NMM
Wychodzi z budynku SO kierujÂąc siĂŞ w stronĂŞ OTO, aby miÂło spĂŞdziĂŚ czas w parku, lub z daleka od wioski. . .

<NMM>
Wychodzi z SO i kieruje siĂŞ w strone parku. WychodzÂąc z SO zaczyna powoli nabieraĂŚ prĂŞdkoÂści i po chwili wskakuje na drzewa. Biegnie do parku.

NMM
WchodzĂŞ do So kierujÂąc siĂŞ w stronĂŞ swej kwatery, gdzie usiÂądĂŞ na kanapie lub ÂłóÂżku i odpocznĂŞ.

<NMM>
WychodzĂŞ z SO, spoglÂądajÂąc na nie i biegnÂąc w stronĂŞ bram OTO.
Powoli nabieraÂła szybkoÂści, po czym wskoczyÂła na drzewo i zaczĂŞÂła skakaĂŚ z jednego n drugie.

<NMM>
Sakon zeskakuje z drzewa i podchodzi juÂż wolnym krokiem do wejÂścia.
-W reszcie, nie wiem czemu ale czuje siĂŞ jak w domu...-mówiÂąc to kieruje siĂŞ w strone korytarza i prosto do swojego gabinetu

NMM
Przechodzi przez bramĂŞ. StraÂżnicy nawet nie reagowali, zdziwiÂło ich tylko zdobycz jego psiaków. NMM
Mikoto wchodzi do siedziby tuÂż za Kidomaru , byÂł pod wraÂżeniem tej solidnej kontrukcji. ChÂłopak idzie prosto do labolatorium ..

Dodane po 22 minutach:

Mikoto wraz z psiakiem wybiega z siedziby SO ... poruszajÂąc siĂŞ w stronĂŞ suny

nmm

Dodane po 17 godzinach 41 minutach:

Mikoto wyszed³ prze siedzibê SO i gra³ sobie jak¹œ traumatyczna melodie. Mia³ zamkniête oczy , lecz wiedzia³ gdyby co przyby³ych .. poniewa¿ dŸwiêk fletu dzia³a jak radar
Dziewczyna weszÂła do budynku, chcÂąc ratowaĂŚ swojÂą siostrĂŞ. Shire usiadÂł na jej ramieniu. WyciÂągnĂŞÂła Sword of Dark, a w tej samej chwili orzeÂł poleciaÂł w g³¹b budynku, by wskazaĂŚ jej drzwi, za którymi byÂła Shizue...
NMM
Mikoto zakoĂączyÂł przygotowania do tego starcia .. wszedÂł za dziewczynÂą do siedzibie dalej graÂł zÂłowroga melodie ...

nmm
Wchodzi do organizacji zna jej po³o¿enie tu zaczyna³ sw¹ drogê idzie w jej g³¹b <NMM>
Podbiega, sprawdza czy nikt jÂą nie Âśledzi i wbiega do SO.
Po doœÌ d³ugiej misji, wchodz¹c myœla³a. . .
'' Ale siĂŞ wyÂśpiĂŞ '' - z uÂśmiechem na twarzy.

<NMM>
- Ale paln¹³em tam w szpitalu, dobrze, ¿e tak szybko zwia³em - powiedzia³em sam do siebie
Gdy stan¹³em przed wejœciem popatrzy³em czy nikt mnie nie œledzi po czym wszed³em do œrodka.

------------------------------
"Nareszcie u siebie, po kilku dniach podróÂży mogĂŞ w koĂącu odpocz¹Ì i odetchn¹Ì" pomyÂślaÂłem i wszedÂłem do organizacji patrzÂąc wczeÂśniej czy nikt za mnÂą nie idzie.

WychodzĂŞ <NMM>
" DotarliÂśmy". Przed wejÂściem do siedziby ukazaÂły siĂŞ dwie postacie, Kabuto i Orochimaru. -Pozwolisz panie, Âże zajmĂŞ siĂŞ czĂŞÂściowo wejÂściem. -UstaÂłem 15 metrów od bramy, wykonaÂłem pieczĂŞĂŚ do kasumi enbu no jutsu. SkupiÂłem chakrĂŞ po czym z moich ust poleciaÂło peÂłno maÂłych ognistych kul, uderzaÂły one w mury z bardzo du¿¹ si³¹. Wszystko zacz¹³ ogarniaĂŚ ogieĂą. -Teraz resztĂŞ pozostawiam tobie Orochimaru- Po czym odsun¹³em siĂŞ robiÂąc mu miejsce. " WejÂście powitalne mamy juÂż przygotowane". Po tym wchodzĂŞ do Âśrodka. <NMM>
Po wykonaniu ognistego jutsu Kabuto podszedÂłem na odlegÂłoœÌ 5 metrów od mury.
-Bardzo dobrze siĂŞ spisaÂłeÂś Kabuto.Teraz pokaÂżmy im jak powinno siĂŞ witaĂŚ goÂści
Po chwili wykona³em pieczêÌ i wzi¹³em g³êboki wdech.Potem wypoœci³em zgromadzone powietrze.Z moich us wylecia³a wielka masa powietrza po czym uderzy³a w ju¿ poobijany mur.Ca³y mur run¹³ pod si³a wiatru.Wszêdzie zaczê³y zlatywaÌ z nieba kawa³ki cegie³.
-Dobrze,moÂżemy teraz wchodziĂŚ jako honorowi goÂście .Po tych sÂłowach udaÂłem siĂŞ do Âśrodka.
<NMM>
Kidoumaru po wielu miesiÂącach nieobecnosci w siedzibie Sound organization wraca w te tereny. Z dumÂą przechodzi przez bramĂŞ rozglÂądajÂąc siĂŞ dookoÂła .
-Ciekawe kogo tu spotkam... MuszĂŞ byĂŚ czujny - powiedziaÂł cicho .
Po czym uda³ siê w g³¹b budynku.
NMM
PrzybyÂłem przed gÂłówne wejÂście Sound Organisation. UcieszyÂłem siĂŞ na widok tej siedziby. ByÂła naprawdĂŞ bardzo okazaÂła i Âładnie siĂŞ prezentowaÂła, a ja byÂłem jej vice liderem. Nagle moim oczom pojawiÂł siĂŞ zaskakujÂący widok. OtóÂż zauwaÂżyÂłem Âślady kogoÂś wchodzÂącego do siedziby. To nie byÂło dawno temu. I na pewno to nie byÂły Âślady Orochimaru. PrzeÂłkn¹³em ÂślinĂŞ, czyÂżbyÂśmy mieli nieproszonych goÂści? MuszĂŞ jak najszybciej powiadomiĂŚ o tym mojego pana. Nie mogĂŞ pozwoliĂŚ by ta osoba wyszÂła z tego budynku Âżywa. Zacisn¹³em piĂŞÂści. OtworzyÂłem bramĂŞ i wszedÂłem do Âśrodka. Szybko ruszyÂłem w stronĂŞ gabinetu Sannina. ByÂłem caÂły czas bardzo uwaÂżny, naÂłoÂżyÂłem na siebie kawarimi no jutsu. <NMM>

Dodane po 7 godzinach 47 minutach:

WyszedÂłem z siedziby przed bramĂŞ. " Co za bezuÂżyteczny ÂśmieĂŚ... Nie to Âże tak dÂługo go nie byÂło, to jeszcze przychodzi z pustymi rĂŞkami. AÂż normalnie bym go zabiÂł w tym gabinecie... Co by tutaj porobiĂŚ... W sumie mógÂłbym z kimÂś siĂŞ spotkaĂŚ... ". RozejrzaÂłem siĂŞ po okolicy. PorwaÂłem juÂż dwóch geninów, ktoÂś moÂże mnie ÂśledziĂŚ.. Spokojnie obserwujĂŞ moje otoczenie, patrzĂŞ i szukam jakiÂś niedogodnoÂści. Jednak Âżadnej nie znajduje, mam wÂłaÂśnie ruszyĂŚ w drogĂŞ, gdy sÂłyszĂŞ kogoÂś kroki z wewnÂątrz. " Pewnie to ten Kidoumaru... Czego on moÂże znowu chcieĂŚ...?". OdwróciÂłem siĂŞ w stronĂŞ zbliÂżajÂącej siĂŞ postaci. SpojrzaÂł na niego spode Âłba.
Kidoumaru wreszcie dogoniÂł Kabuto.ZbliÂżyÂł siĂŞ do niego i powiedziaÂł.
-Nie jestem zwykÂłym ninja abyÂś mógÂł siĂŞ odwracaĂŚ do mnie plecami.-powiedziaÂł.
"-Chyba nie uniknĂŞ wspóÂłpracy z tym debilem...-pomyÂślaÂł"
-PomogĂŞ Ci bo razem mamy wiĂŞksze szanse na przetrwanie. A wiĂŞc, dowiedziaÂłem siĂŞ trochĂŞ o Shizue, Sasuke i Tanuki kobiecie nie jakiego Richarde'a , spotkaÂłem takÂże bardzo potĂŞÂżne Minako i Amy
" Tak jesteÂś takim ninjÂą... I zawsze nim bĂŞdziesz.. - Po wysÂłuchaniu sÂłów Kidoumaru powiedziaÂłem:
No wreszcie powiedzia³eœ coœ sensownego. Nie mo¿na by³o tak od razu? Opowiesz mi po drodze o tych wszystkich osobach. Bêdziemy mieli trochê czasu zanim dotrzemy do tego miejsca. Zmierzamy do Suny. Poszukamy kogoœ ciekawego... - W tym momencie chrupn¹³em karkiem i poprawi³em swoje okularki. Zamkn¹³em wejœcie do siedziby. Da³em znak towarzyszowi. Nastêpnie wyruszyliœmy w stronê oczekiwanego miejsca. <NMM> Dla mnie i Kidoumaru

Dodane po 2 godzinach 17 minutach:

PrzyszedÂłem przed wejÂście do siedziby. ZauwaÂżyÂłem stojÂącego tam Kidoumaru. PrzyszedÂłem uÂśmiechniĂŞty i powiedziaÂłem:
- Witaj, ju¿ za³atwi³em sprawê z ch³opakiem. Nied³ugo sami do nas przyjd¹ w poszukiwaniu si³y i mocy. Albo bêd¹ szukaÌ zemsty, jedno b¹dŸ drugie. Twoje informacje s¹ dla mnie bardzo przydatne. cieszê siê ,¿e siê nimi podzieli³eœ ze mn¹. - Uœmiechn¹³em siê do towarzysza, po czym kontynuowa³em:
- Ja bym miaÂł kilka spraw niedÂługo do zaÂłatwienia, wiĂŞc jeÂżeli masz jakieÂś propozycje to je chĂŞtnie teraz wysÂłucham. - CzekaÂłem na odpowiedÂź chÂłopaka.
Kidoumaru juÂż od dÂłuÂższego czasu czekaÂł na Kabuto w bramie siedziby, trochĂŞ go juÂż to nudziÂło, wiĂŞc ucieszyÂł siĂŞ z jego przyjÂścia ( lecz tego nie okazaÂł).
-No wreszcie... ile moÂżna czekaĂŚ ...Lepiej Âżeby przyszli, bo przyda nam siĂŞ troche ludzi.Nie, propozycji nie mam, sam teÂż mam kilka spraw wiĂŞc nie bĂŞdzie mnie przez jakiÂś czasu kiedy mam siĂŞ zjawiĂŚ w siedzibie?
- Hmm... Za okoÂło tydzieĂą zjaw siĂŞ w siedzibie. Wtedy powinni juÂż pojawiĂŚ siĂŞ gÂłodni i szukajÂący zemsty dzieciaki. Ja w tym czasie teÂż powinienem zaÂłatwiĂŚ swoje porachunki i dowiedzieĂŚ siĂŞ czegoÂś ciekawego. Mam nadziejĂŞ, Âże przez ten czas teÂż nie bĂŞdziesz próÂżnowaÂł i dostarczysz mi jakieÂś cenne informacje... Dobrze.. skoro juÂż to mamy ustalone to do roboty. - RozciÂągn¹³em siĂŞ, towarzyszyÂło temu chrupniĂŞcie moich koÂści. DaÂłem znak gÂłowÂą potwierdzajÂący otrzymanie poleceĂą i gotowoœÌ do dziaÂłania. RozejrzaÂłem siĂŞ po okolicy, spojrzaÂłem na Sound Organisation i wyruszyÂłem w drogĂŞ <NMM>
Kabuto znikÂł za horyzontem. Ty tymczasem jeszcze postaÂłeÂś chwilĂŞ w danym miejscu. Po jakiÂś dziesiĂŞciu minutach zauwaÂżyÂłeÂś lecÂącego w twojÂą stronĂŞ kruka. MiaÂł na swojej nóÂżce wiadomoœÌ. ZnalazÂł siĂŞ szybko koÂło Ciebie. OdwiÂązaÂłeÂś zwiniĂŞty rulonik papieru i odczytaÂłeÂś jego zawartoœÌ:

Kidoumaru,
Mam dla ciebie specjalnÂą misjĂŞ... WspominaÂłem Ci o pewnych dokumentach, które udaÂło mi siĂŞ zdobyĂŚ razem z Orochimaru. ZawierajÂą one wiadomoÂści na temat organizacji Akatsuki i ich czÂłonków. Jednak sÂą one zaszyfrowane, tylko osoba z klanu Sabataya moÂże je odczytaĂŚ. UdaÂło nam siĂŞ zÂłapaĂŚ jednego dzieciaka i go przesÂłuchiwaliÂśmy. Niestety nic nam nie wyjawiÂł i wiadomo, jak skoĂączyÂł... Tu siĂŞ zaczyna twoje zadanie. Masz dowiedzieĂŚ siĂŞ jak najwiĂŞcej o jakiejÂś osobie majÂącej to specjalne Doujutsu. Nie interesuje mnie jak to zrobisz, ale wiem ,Âże na pewno mnie nie zawiedziesz. MieliÂśmy pomiĂŞdzy sobÂą zgrzyty, ale cel mamy ten sam i sÂłuÂżymy temu samemu Panu. Zbierz informacje na temat tego, gdzie mieszka, gdzie najczĂŞÂściej przesiaduje, jakich ma znajomych, czy ma moÂże jakieÂś specjalne techniki, którymi mógÂłby nas zaskoczyĂŚ, jak siĂŞ nazywa i co tam jeszcze wymyÂślisz. JeÂżeli daÂłbyÂś radĂŞ, to moÂżesz tÂą osobĂŞ porwaĂŚ, jednak pamiĂŞtaj, Âże moÂżesz liczyĂŚ na mojÂą pomoc. Nie moÂżemy ryzykowaĂŚ ujawnienia naszych planów, musimy jak na razie dziaÂłaĂŚ w ukryciu i atakowaĂŚ z zaskoczenia. To wszystko.
Powodzenia,
Kabuto.

ps. Zniszcz ta wiadomoœÌ. nie pozostawiaj po sobie Âżadnych Âśladów,a o to siĂŞ nie martwiĂŞ...
Kidoumaru szybko przeczytaÂł wiadomoÂśc.
-Znowu mi psuje plany... No ale misja to misja... Gdzie by tu zacz¹Ì ...
"-Hyuta moÂże wiedzieĂŚ , a wiĂŞc udam siĂŞ do Kiri-pomyÂślaÂł"
Po czym szybkim krokim ruszyÂł w stronĂŞ Kiri-Gakure.
NMM
DotarÂłem wraz z Armurem do siedziby. Przez ca³¹ drogĂŞ patrzyÂłem na chÂłopaka. "Nie mogÂłem mu jeszcze ufaĂŚ. Nie jestem taki gÂłupi. Nikt mnie nie wykiwa, temu teÂż to siĂŞ nie uda. Oszustów zdemaskujĂŞ bez problemu, wiĂŞc niech siĂŞ lĂŞka, ten który bĂŞdzie chciaÂł oszukaĂŚ Kabuto ". StaliÂśmy teraz przed wejÂściem. zerwaÂł siĂŞ silny wiatr, który zacz¹³ targaĂŚ moimi siwymi wÂłosami. SpojrzaÂłem na ogromnÂą ÂżelaznÂą bramĂŞ, wzmacnianÂą dwoma olbrzymimi belkami. SpojrzaÂłem na Armura, po czym wskazaÂłem mu ,poprzez kiwniĂŞcie gÂłowÂą, Âżeby szedÂł za mnÂą. RuszyÂłem w stronĂŞ wrót, tupn¹³em noga, po czym krata siĂŞ otworzyÂła. WszedÂłem do Âśrodka i pod¹¿yÂłem w stronĂŞ kwater.
DotarÂłem z Kabuto do Âżelaznej bramy. ByÂłem tu pierwszy raz, a tak wÂłaÂściwie to nie wiem nawet w jakim kraju jestem aktualnie. ZerwaÂł siĂŞ silny wiatr, postanowiÂłem wiĂŞc ubraĂŚ mój kaptur. Wsun¹³em rĂŞce do kieszeni pÂłaszcza i pod¹¿aÂłem za moim przewodnikiem. Korytarz byÂł mroczny, niczym nie oÂświetlony, zastanawiaÂłem siĂŞ jak Kabuto jest w stanie cokolwiek zobaczyĂŚ w tych ciemnoÂściach. Mój pÂłaszcz zlewaÂł siĂŞ z otoczeniem jedyne co zdradzaÂło mojÂą obecnoœÌ co oczy, jadeitowe zielone oczy, ÂświecÂące w ciemnoÂści nienaturalnym blaskiem, tak zielony niby kolor pokoju a tak naprawdĂŞ to kolor szaleĂąców...
Po zamkniĂŞciu Armura w pokoju, dotarÂłem ponownie przed bramĂŞ. "Nawet nie stawiaÂł Âżadnego oporu. nic, czyÂżby naprawdĂŞ byÂł juÂż taki wierny? A moÂże to wszystko to tylko gra? Nie mogĂŞ daĂŚ siĂŞ w niÂą zÂłapaĂŚ. DziÂś zobaczymy ,czy naprawdĂŞ jest siebie wart. Teraz muszeĂŞ udaĂŚ siĂŞ na pewne spotkanie. ". SpojrzaÂłem na ogromne wrota, byÂły naprawdĂŞ okazaÂłe. PrezentowaÂły siĂŞ nieÂźle, plusem jednego wejÂścia i wyjÂścia byÂło to, Âże przeciwnik nie mógÂł nas zaskoczyĂŚ. MógÂł atakowaĂŚ tylko z jednej strony. My przez to mogliÂśmy ustaliĂŚ bardzo dobrze liniĂŞ obrony. SchowaÂłem kluczyk do kieszeni. Zamkn¹³em wejÂście, poprzez naciÂśniĂŞcie nogÂą dÂźwigni. RozejrzaÂłem siĂŞ i ruszyÂłem w stronĂŞ Konohy.
Kidoumaru po dÂługiej mĂŞczÂącej drodze w raz ze swymi psami dotarÂł przed wejÂście prowadzÂące do siedziby Sound Organization. Nie wszedÂł
jednak, tylko postanowi³ usi¹œÌ obok niego.
"-Tu poczekam na Kabuto mam nadziejĂŞ , Âże przyjdzie w przeciÂągu kilku dni, jak siĂŞ znowu spóÂźni to zabije gada...-pomyÂślaÂł"
-PrzeÂśpijcie siĂŞ, bo rzadko nadarza siĂŞ okazja do spokojnego odpoczynku.
Po czym psy siĂŞ poÂłoÂżyÂły, a sam Kidoumaru obserwowaÂł teren czy aby ktoÂś nie wchodzi i nie wychodzi z siedziby
" ZajĂŞli o wiele za duÂżo czasu mi te dzieciaki... Ciekaw ,czy juÂż Kidoumaru jest przed siedzibÂą..". ZbliÂżaÂłem siĂŞ do wejÂścia, gdy dostrzegÂłem jak¹œ postaĂŚ. Szybko ukryÂłem siĂŞ w zaroÂślach, jednak okazaÂło siĂŞ ,ze to mój towarzysz- Kidoumaru. WyszedÂłem z ukrycia i podszedÂłem do chÂłopak, mówiÂąc:
- Witaj. WÂłaÂśnie wróciÂłem. ZrobiÂłem test nowym kandydatom, Qiuzo i Armur. Obaj siĂŞ dostali, pewnie niedÂługo siĂŞ tu zjawiÂą. WidzĂŞ, Âże juÂż na mnie czekasz, wiĂŞc to musi oznaczaĂŚ, Âże twoja misja siĂŞ powiodÂła... zgadza siĂŞ..? Opowiadaj czego siĂŞ dowiedziaÂłeÂś... - SpojrzaÂłem teraz na mÂłodzieĂąca i czekaÂłem na odpowiedÂź.
Kidoumaru trochĂŞ przysn¹³,lecz obudziÂło go szczekanie psów... Zaniepokojony obserwowaÂł teren ktoÂś siĂŞ zbliÂżaÂł, jednak po chwili odetchn¹³ to byÂł gÂłupi Kabuto.
-Mam nadziejĂŞ, Âże dobrze wyselekcjonowaÂłeÂś nowych czÂłonków bo chce mieĂŚ dobre wsparcie, a nie jacyÂś kucharze lub inne cioty...
Po czym wstaÂł przetarÂł czoÂło popatrzyÂł trochĂŞ w niebo i powiedziaÂł:
-A no tak... klan Sabataya, tak mam wiadomoÂści o jednym z nich nazywa siĂŞ Aru, jest mÂłodym brunetem mieszkaĂącem wioski ukrytej we mgle...Mam nadziejĂŞ, Âże dostane godne wynagrodzenie...
DotarÂłem do Âżelaznej bramy otwierajÂącej wejÂście do siedziby SO. WidziaÂłem Âże Kabuto rozmawia teraz z innÂą nieznanÂą mi osobÂą. Stan¹³em pod drzewem i zacz¹³em prowizorycznie opatrywaĂŚ swoje oparzenia po walce, które muszĂŞ przyznaĂŚ byÂły doœÌ uci¹¿liwe... PrzysÂłuchiwaÂłem siĂŞ rozmowie... Gdy skoĂączyÂłem z ranami, usiadÂłem sobie pod drzewem. CzekaÂłem na jakieÂś rozkazy...
ZauwaÂżyÂłem, Âże pojawiÂł siĂŞ Armur. Zacz¹³ zajmowaĂŚ siĂŞ swoimi obraÂżeniami. Ja tymczasem po usÂłyszeniu sÂłów Kidoumaru, powiedziaÂłem:
- To nazywasz informacjami?! Ja wiĂŞcej mógÂłbym powiedzieĂŚ o twoich sandaÂłach... /a do tego za to coÂś chcesz zapÂłatĂŞ..?! Czasami bywasz bardzo zabawny... - UÂśmiechn¹³em siĂŞ gÂłupio do niego, jednak moje oczy nie ÂżartowaÂły i gotowe byÂły zabiĂŚ.
- Tam pod drzewem znajduje siĂŞ jeden z kandydatów, podejdÂź tutaj - PowiedziaÂłem zwracajÂąc siĂŞ do chÂłopaka. Dalej spytaÂłem siĂŞ pajÂąkopodobnego osobnika:
- NaprawdĂŞ wiesz tylko tyle..? Nie znasz jego technik? W czym siĂŞ specjalizuje? Gdzie najczĂŞÂściej przebywa? JakÂą broĂą nosi przy sobie..? Czy przynaleÂży do jakiejÂś organizacji? Czy przeszedÂłeÂś do mnie z tak ogólnymi informacjami..?- W moim gÂłosie nie byÂło juÂż miÂłego tonu, gÂłos byÂł stanowczy i powaÂżny.
PodchodzĂŞ do dwóch mĂŞÂżczyzn gdy Kabuto mnie zawoÂłaÂł. Skin¹³em gÂłowÂą na powitanie do Kidoumaru....

-SÂłyszaÂłem Âże rozmawiacie o rodzie Sabataya z Kiri Gakure. Niech bĂŞdÂą przeklĂŞci... Wiem o nich co nieco... Podczas wielkiej wojny shinobi mój oraz ich klan walczyÂły. Wielu mĂŞÂżnych wojowników Yuki polegÂło z rÂąk tchórzliwych Sabataya którzy za pomocÂą swojej mgÂły atakujÂą z ukrycia... Ich oczy pozwalajÂą im wiedzieĂŚ niemal wszystko. Te wstrĂŞtne czerwone Âślepia pozwalajÂą widzieĂŚ im przez Âściany, drzewa, mg³ê... Nic nie jest przeszkoda dla ich oczu... Ich kg nazywa siĂŞ bodajÂże Tsuujitegan, z zaskoczenie ich teÂż jest nie lada wyzwaniem gdyÂś widzÂą wszystko na okoÂło siebie... Tak jak by mieli oczy na caÂłej gÂłowie... Nie znam tego caÂłego Aru ale skoro to Sabataya to na pewno ma te szataĂąskie oczy i na pewno posÂługuje siĂŞ mg³¹... Jestem tego niemal pewien...
Psy Kidoumaru obwÂąchaÂły Armura, a sam Kidoumaru przyjrzaÂł siĂŞ mu uwaÂżnie...
-Nie nie naleÂży do Âżadnej organizacji...
Po czym wzburzony krzykn¹³ do Kabuto:
-Ty baranie jak Âśmiesz jeszcze narzekaĂŚ! Ja krĂŞciÂłem siĂŞ po niebezpiecznej Konosze a ty obserwowaÂłeÂś walkĂŞ dwóch idiotów, jeszcze mi moÂże powiedz, Âże to ciĂŞ zmĂŞczyÂło...
"-Kogo on sprowadziÂł... jakiegoÂś idiotĂŞ co bĂŞdzie robiÂł wszystko aby zdobyĂŚ jego uznanie..."
-Tak, krĂŞciÂłeÂś siĂŞ po Konoszy... CóÂż ,mogÂłeÂś siĂŞ sam zajÂąc tymi dwoma, a ja wtedy bym zebraÂł lepsze informacje... A chyba nie wzi¹³eÂś pod uwagi, Âże ja teÂż ryzykowaÂłem, przyglÂądajÂąc siĂŞ jak walczÂą ci dwaj na ÂśmierĂŚ... Nie powiedziaÂłem, Âże nic nie znalazÂłeÂś ,myÂślaÂłem, Âże bĂŞdzie tego wiĂŞcej. Czasy siĂŞ zmieniajÂą, a informatorzy teÂż... Dobra robota... - GÂłos ,którym wypowiadaÂł te sÂłowa, byÂł miÂły i przyjazny. Twarz byÂła uÂśmiechniĂŞta. Po skoĂączeniu tej kwestii, zamkn¹³ na sekundĂŞ oczy i je otworzyÂł. Wyraz zmieniÂł siĂŞ od razu nie do poznania. W oczach moÂżna byÂło dostrzec ¿¹dzĂŞ krwi, byÂł to wzrok potwora, który przed niczym siĂŞ nie cofnie, gotów zabiĂŚ w uÂłamku sekundy. Twarz staÂła siĂŞ bardzo mroczna i zÂła, nie byÂło juÂż na niej gÂłupawego uÂśmieszku, widaĂŚ byÂło zÂłoœÌ. Kabuto powiedziaÂł :
- Ale.. jak ÂśmiaÂłeÂś mnie nazwaĂŚ baranem...?! I jeszcze podniosÂłeÂś na mnie gÂłos !? Chyba zapomniaÂłeÂś kim jestem! - Po tej wypowiedzi odskoczyÂł cztery metry do tyÂłu. wykonaÂł dziewiĂŞĂŚ pieczĂŞci w bardzo krótkiej chwili, nie moÂżna byÂło dostrzec jakie one tak naprawdĂŞ byÂły. PrawÂą rĂŞkÂą skierowaÂł ku ziemi, lewÂą podtrzymaÂł nadgarstek. Bardzo szybko uformowaÂła siĂŞ szybko wirujÂąca kula chakry. Po sekundzie Kabuto zaczĂŞÂły ogarniaĂŚ bÂłyskawice, wydobywaÂły siĂŞ one z kuli. ZaczĂŞÂły otaczaĂŚ caÂłego chÂłopaka, przechodziÂły teraz po caÂłym jego ciele. Kula byÂła widoczna goÂłym okiem ,tak jak efekt po³¹czenia jej z raitonem. ZerwaÂł siĂŞ silny wiatr, który powiaÂł ubraniami obecnych shinobi. BÂłyskawice w pewnej chwili osiÂągnĂŞÂły bardzo wysoki poziom, okulary chÂłopaka pĂŞkÂły. SpojrzaÂł na Kidoumaru, zachowaÂł siĂŞ jakby samym spojrzeniem mógÂł zabiĂŚ. WstÂąpiÂła w niego jakaÂś bestia ,demon, który teraz panowaÂł nad nim. WykrzyczaÂł do chÂłopaka:
- Jeszcze masz coÂś do powiedzenia , Kidoumaru?! - jego gÂłos byÂł mroczny, zachwiany, nieprzewidywalny i zÂły, wrĂŞcz morderczy. Jego Âślepia caÂły czas wbijaÂły siĂŞ w mÂłodzieĂąca i zabijaÂły go za kaÂżdym razem wzrokiem...
Psy Kidoumaru wystraszone uciekÂły za niego, lecz Kidoumaru staÂł niewzruszony. Tylko tak jak to miaÂł w zwyczaju zaÂśmiaÂł siĂŞ szyderczo i z uÂśmieszkiem na twarzy wszedÂł do siedziby. RzucajÂąc tylko :
-Co za banda idiotów... chyba nie wie jakÂą mam siÂłe...
Po czym znikn¹³ a w raz z nim jego zwierzêta. NMM
" UciekÂł... Nie wiem czy bym z nim wygraÂł.. ale nie mogÂłem pozwoliĂŚ na to, Âżeby mnie obraÂżaÂł przy nowym czÂłonku Sound Organisation.. Ale jeszcze tego poÂżaÂłuje... Z drugiej strony ten Armur miaÂł bardzo dobre informacje..". ZwróciÂłem siĂŞ w stronĂŞ chÂłopaka mówiÂąc:
- Dobra robota, wiedziaÂłeÂś wiĂŞcej od niego, od tego robaka... Jestem z ciebie dumny, zaskoczyÂłeÂś mnie. Teraz ja muszĂŞ zaÂłatwiĂŚ kilka swoich spraw, a ty tymczasem moÂżesz zwiedzaĂŚ siedzibĂŞ, bÂądÂź zdobyĂŚ jakieÂś inne cenne wiadomoÂści dla mnie.- DaÂłem znak gÂłowÂą i ruszyÂłem w nieznanym kierunku. "Teraz bardzo duÂżo wiedziaÂłem o czÂłonkach klanu Sabataya, znalezienie jednego, nie powinno byĂŚ dla mnie problemem... ". <NMM>
Qiuzo doszedÂł do wejÂścia do siedziby Sound organization Qiuzo staÂł i zastanawiaÂł siĂŞ

"[I see you!] co to ma byĂŚ? Najpierw walka teraz jakaÂś brama ja! Ja nie mogĂŞ ja siĂŞ zaraz zaÂłamiĂŞ!"

Qiuzo stojÂąc przed bramÂą tak myÂślaÂł i myÂślaÂł i wymyÂśliÂł

- Niech stracĂŞ.Aaaa!

Qiuzo uÂżywajÂąc pierÂścienia który zwiĂŞksza jego si³ê uderzyÂł w bramĂŞ z piĂŞÂści po czym jak usÂłyszaÂł huk usiadÂł opar siĂŞ o bramĂŞ i powiedziaÂł

- Dobra jak ktoÂś tam jest to otworzy a teraz Qiuzo idzie spaĂŚ! Tak jak zawsze po walce.
Po odejœciu lidera wszed³em do œrodka przez ¿elazn¹ bramê. Musia³em iœÌ posprz¹taÌ swoj¹ komnatê gdy¿ zostawi³em j¹ w strasznym nie ³adzie po mojej ostatniej walce wê¿em. Nienawidzê nieporz¹dku! Nie mog³em wytrzymaÌ gdy coœ by³o nie po mojej myœli... Czym prêdzej uda³em siê do mojego pokoju... ¯elazna brama sama siê za mn¹ zamknê³a!

<nmm>
DotarÂłem z Qiuzo na plecach do wyjÂścia. O matko ile on waÂżyÂł... WyszedÂłem z nim czym prĂŞdzej by uniknÂą konfrontacji z pajĂŞczakiem i jego pieskami Âłyskami... WÂłaÂśnie w tym momencie znów miaÂłem jego obraz przed oczami... ÂŁysy i jego dwa psy... ÂŚmiejÂąc siĂŞ wyszedÂłem...

<nie ma nas>
Kidoumaru wychodzi z siedziby SO, nadal jest wÂściekÂły na tych, którzy pozbawili go i jego psów wÂłosów.
"PrzydaÂłby siĂŞ jakiÂś porzÂądny nauczyciel... przynajmniej odpocznĂŞ od tych nowych rozbrykanych dzieci...
-Pieski chodÂźcie, ale was oszpecili... nie martwcie siĂŞ jeszcze siĂŞ odegramy.
Po czym odszedÂł w nikomu nie znanym kierunku.
PrzybyÂłem przed masywne wejÂście Sound Organisation. PrezentowaÂło siĂŞ ono bardzo dobrze. UstaÂłem przed nim i poczekaÂłem za resztÂą, po czym powiedziaÂłem:
- Tymi wrotami moÂżna wejœÌ i wyjœÌ z siedziby. Nie ma innego sposobu, by siĂŞ tutaj dostaĂŚ, to jest dobry plus, poniewaÂż wiadomo , z której strony bĂŞdzie atakowaĂŚ wróg, ale jest teÂż minus, bo nie mamy jak siĂŞ ewakuowaĂŚ. ChociaÂż to nie bĂŞdzie potrzebna, poniewaÂż walczymy zawsze do koĂąca- Po tej kwestii uÂśmiechn¹³em siĂŞ do chÂłopaków.
- Teraz uwa¿nie patrzcie - Po tym nacisn¹³em niewidoczn¹ dŸwigniê i drzwi siê otworzy³y.
- Tak siĂŞ uruchamia wejÂście, zawsze przed naciÂśniĂŞciem sprawdzajcie, czy ktoÂś was nie obserwuje. JeÂżeli któryÂś z was to wygada bÂądÂź mnie zdradzi to go wypatroszĂŞ i dam psom na posiÂłek. Chcecie to wejdÂźcie i pozwiedzajcie siedzibĂŞ, a ja tymczasem muszĂŞ zaÂłatwiĂŚ parĂŞ spraw. ÂŻegnajcie. <NMM>
CaÂły czas pod¹¿aÂłem za Kabuto. Nagle siĂŞ zatrzymaÂł. Przede mnÂą staÂła wielka brama. PowiedziaÂł on Âże to jest jedyne wyjÂście i wejÂście do siedziby. Potem podszedÂł pod bramĂŞ i nacisnÂą wogóle niewidocznÂą dÂźwigniĂŞ i brama siĂŞ otworzyÂła.MuszĂŞ zapamiĂŞtaĂŚ gdzie siĂŞ znajduje ta dÂźwignia ob inaczej nie bĂŞdĂŞ mógÂł wejœÌ do siedziby. Kabuto po pokazaniu jak wejœÌ do budynku organizacji znikn¹³. DaÂł mi wolnÂą rĂŞkĂŞ. WejÂście byÂło bardzo dobrze usytuowane i schowane. Normalnie jakby mi on go nie pokazaÂł to bym nie wiedziaÂł gdzie siĂŞ ono znajduje. WszedÂłem do Âśrodka aby rozejrzeĂŚ siĂŞ po siedzibie.
<NMM>

Dodane po 17 minutach:

Zmierza³em w stronê wyjœcia. Znowu stan¹³em przed wielk¹ bram¹. Podszed³em od niej i zacz¹³em szukaÌ dŸwigni. Po kilku minutach szukania wreszcie j¹ znalaz³em. Poci¹gn¹³em za ni¹ i wyjœcie siê otworzy³o. Szybko przebieg³em przez nie i nastêpnie szybkim ruchem poci¹gn¹³em za dŸwignie. Po tym czynie brama siê zamknê³a.
MuszĂŞ iœÌ wzmocniĂŚ moje umiejĂŞtnoÂści. Nie mogĂŞ zniszczyĂŚ zaufania którym powierzyÂł mnie Kabuto przy³¹czajÂąc do SO. StanĂŞ siĂŞ jeszcze silniejszy abym mógÂł go chroniĂŚ przed kaÂżdym.
Po tych sÂłowach wyruszyÂłem w nieznana stronĂŞ w poszukiwaniu przygody.
<NMM>
PrzyszedÂł pod tajemnicze wejÂście razem z Kabuto i Yuji'm. ZapamiĂŞtaÂł gdzie znajduje siĂŞ dÂźwignia, która otwiera wejÂście do siedziby. Gdy Yuji wszedÂł do siedziby, tak jak Kabuto powiedziaÂł, Ichigo rozejrzaÂł siĂŞ do okoÂła, gdy nikogo nie zobaczyÂł, poszedÂł za Yuji'm do siedziby by odpocz¹Ì po walce, w której zuÂżyÂł prawie wszystkie swoje zasoby chakry ..

<nmm>
DotarÂłem przed wrota, byÂły one bardzo masywne i wytrzymaÂłe. Przez ca³¹ drogĂŞ nie zwalniaÂłem na ani chwilĂŞ tempa, nie byÂłem za bardzo zmĂŞczony, wiĂŞc mogÂłem sobie na to pozwoliĂŚ. PoczekaÂłem na chÂłopaków i powiedziaÂłem:
- To jest wejÂście do siedziby, by siĂŞ do niej dostaĂŚ, to trzeba uaktywniĂŚ dÂźwigniĂŞ - PodszedÂłem do pewnego miejsca i nacisn¹³em na nogÂą na ziemiĂŞ, póÂłka siĂŞ ugiĂŞÂła i drzwi siĂŞ otworzyÂły.
- PamiĂŞtajcie, by zawsze przed wejÂściem do siedziby, rozglÂądaĂŚ siĂŞ, peÂłno jest tutaj szpiegów, a nie moÂżemy pozwoliĂŚ sobie na odkrycie naszego sekretu. Kolejna zasada, to nikomu, mówiĂŞ, nikomu nie zdradzaĂŚ, Âże przynaleÂżysz do Sound Organisation, dziaÂłamy w ukryciu i jak na razie nie chcemy rozgÂłosu, a po drugie moÂżesz przez to zgin¹Ì. Nigdy nie rozmawiamy o tej organizacji publicznie, nie wiadomo kto moÂże nas podsÂłuchiwaĂŚ, najlepiej to rozmawiaĂŚ o tym tylko w siedzibie, tak bĂŞdzie najbezpieczniej. Dobra, to na tyle. Jestem teraz zajĂŞty i mam kolejne sprawy do zaÂłatwienia, wiĂŞc moÂżecie zwiedziĂŚ ten budynek, ale pamiĂŞtajcie o zamkniĂŞciu wrót. RozejrzaÂłem siĂŞ czy nikt nas nie obserwuje, po czym udaÂłem siĂŞ w nieznanym kierunku. <NMM>
Ogromna, ¿elazna brama otworzy³a siê skrzypi¹c niemi³osiernie, gdy Kabuto-sama poruszy³ dŸwignie. "Tyle zachodu z t¹ dŸwigni¹ i rozgl¹daniem siê za szpiegami, a nie umieli zamontowaÌ ma³ej, ukrytej bramy. Mogli by przynajmniej j¹ naoliwiÌ." Gdy Kabuto znikn¹³ za bram¹, rozejrza³em siê czy nikogo nie ma w pobli¿u, zapamiêta³em usytuowanie dŸwigni i wkroczy³em do siedziby Sound Organisation. <NMM>
WysÂłuchaÂłem Kabuto wszystko przyj¹³em do wiadomoÂści zresztÂą co siĂŞ dziwiĂŚ So jest powiÂązane z Orochimaru, a on zarazem jest umieszczony w ksiĂŞdze bingo. SpojrzaÂłem na czÂłonka klanu Uchoha który siĂŞ udaÂł tu ze mnÂą, fakt nawet nie zna mojego imienia, ale teraz to nie waÂżne chcĂŞ siĂŞ trochĂŞ tu pokrĂŞciĂŚ jak by nie byÂło. ChwilĂŞ staÂłem i rozglÂądaÂłem siĂŞ wokoÂło kabuto znikn¹³ wszedÂłem do Âśrodka jako ostatni, co zobowiÂązaÂło mnie do zamkniĂŞcia wrót, a nastĂŞpnie udaÂłem siĂŞ do Âśrodka.
<NMM>
Jecha³em sobie spokojnie na rowerze. Zobaczy³em ju¿ w oddali wejœcie do siedziby. Trochê przyspieszy³em i w jednej chwili ju¿ znajdowa³em siê przed bram¹. Rozejrza³em siê czy ktoœ mnie nie obserwuje. Po tej czynnoœci poci¹gn¹³em za dŸwignie i wszed³em do œrodka. Kiedy siê tam znalaz³em ot ponownie poci¹gn¹³em za dŸwignie i zamkn¹³em wejœcie przed niechcianymi goœÌmi.
<NMM>
Po kilkunastu minutach wyszedÂłem z korytarza. UkazaÂły siĂŞ wrota, które otworzyÂłem poprzez poruszenie dÂźwigniÂą z drugiej strony. Drzwi siĂŞ uchyliÂły, rozniósÂł siĂŞ odgÂłos skrzypiÂącego wejÂścia. WyszedÂłem przed budynek i rozglÂądn¹³em siĂŞ po terenie. PatrzyÂłem czy nie ma tu jakiÂś szpiegów ,obserwatorów itp. Po upewnieniu siĂŞ, Âże jest czysto, zamkn¹³em ÂżelaznÂą bramĂŞ. SÂłoĂące grzaÂło mocno tego dnia, jednak powiewaÂł chÂłodny wiaterek. SpojrzaÂłem na niebo i ruszyÂłem w nieznanym kierunku. <NMM>

Dodane po 53 minutach:

Przyszed³em pod siedzibê. Za mn¹ pod¹¿a³ Odishu, nowo przyjêty cz³onek organizacji. Usta³em przed budynkiem i zacz¹³em bacznie obserwowaÌ moje otoczenie. Patrzy³em, czy nikt mnie nie obserwuje, nikt za mn¹ nie pod¹¿a. Gdy okaza³o siê, ¿e teren jest czysty, to powiedzia³em do Odishu:
- WejÂście uruchamia siĂŞ dÂźwigniÂą, która jest ukryta. - PodszedÂłem kilka kroków dalej i nacisn¹³em na ziemiĂŞ, póÂłka siĂŞ wgniotÂła, a drzwi siĂŞ otworzyÂły.
- PamiĂŞtaj, aby zawsze upewniĂŚ siĂŞ ,czy nikt ciĂŞ nie Âśledzi. To jest bardzo waÂżne..., nie moÂżemy pozwoliĂŚ by ktoÂś siĂŞ o nas dowiedziaÂł, przynajmniej nie teraz... Ruszymy teraz do pokoju Soadystów. Tam odbĂŞdzie siĂŞ waÂżne spotkanie .Pod¹¿aj za mnÂą. - Po tych sÂłowach wszedÂłem przez wrota, a potem zamkn¹³em za sobÂą je. <NMM>
Odishu spojrzaÂł na dÂźwignie i wysÂłuchaÂł sÂłów Kabuto, gdy okularnik przestaÂł mówiĂŚ mÂłody kusanin rzekÂł :
- Dobrze zawszĂŞ bĂŞde patrzaÂł czy ktoÂś nie idzie.
ChÂłopak rozglÂądaÂł siĂŞ po siedzibie poczym powiedziaÂł :
- JakoÂś tu mrocznie.[NMM]
Zacz¹³em biec widzia³em ju¿ bramê, u¿y³em pierœcienia i waln¹³em z ca³ych si³ bramê i jeszcze dziêki pierœcieniu by³o to potê¿ne uderzenie. Gdy siê brama otwar³a to wszed³em do œrodka! i zacz¹³em biec .

<NMM>
Wyczerpany Kidoumaru dociera do bramy siedziby Sound Organization...
-Ruszcie siĂŞ pieski czasu mamy nie wiele... prawdopodobnie siĂŞ spóÂźniÂłem...
Po czym wykonaÂł nie skomplikowanÂą czynnoÂśc i wrota otworzyÂły siĂŞ a on sam wszedÂł do Âśrodka kierujÂąc siĂŞ do pokoju SOadystów.
NMM
OtworzyÂłem wrota i wybiegÂłem z budynku, nie rozglÂądaÂłem siĂŞ biegÂłem tam gdzie zostawiÂłem dziewczynĂŞ samÂą. <NMM>
Kabuto spokojnie szedÂł przez korytarz rozmyÂślajÂąc " Ciekawe jak sobie poradzÂą... Mam nadziejĂŞ, Âże siĂŞ tam nie pozabijajÂą i moje sÂłowa trafiÂły do nich. W sumie to trochĂŞ mnie przypominajÂą, chociaÂż ja czasami uÂżywam mózgu. Zastanawiam siĂŞ kto wykona to zlecenie... ". DoszedÂłem do wrót, otworzyÂłem je z wewnÂątrz i spojrzaÂłem ,lekko wychylajÂąc siĂŞ, czy nikogo nie ma w pobliÂżu. Po tym wyszedÂłem i zamkn¹³em za sobÂą drzwi. Chrupn¹³em koœÌmi i ruszyÂłem w dalszÂą drogĂŞ. <NMM>
ChÂłopak spokojnie, pewny siebie wychodziÂł z siedziby, przed wyjÂściem rozejÂżaÂł siĂŞ czy nikogo nie ma i wyszedÂł. Po wyjÂściu popatrzyÂł czy jego miecz jest wystarczajÂąco naostrzony. Odishu zobaczyÂł czy ma swój caÂły ekwipunek i wyruszyÂł w podróÂż, a raczej wyruszyÂł na misjie.[NMM]
SzedÂłem sobie dÂługim korytarzem rozmyÂślajÂąc nad tym co siĂŞ przed chwilÂą staÂło.
Co mnie wtedy opĂŞtaÂło. znowu straciÂłem panowanie nad sobÂą. Dobrze Âże nie zaatakowaÂłem moich towarzyszy. CzuÂłem jednak Âże byÂło blisko do tego. W ostatnim momencie mi siĂŞ udaÂło to opanowaĂŚ. Gdybym umiaÂł zapanowaĂŚ nad ta mocÂą...to bym staÂł siĂŞ o wiele silniejszy. Niestety jest ona silniejsza ode mnie.
Wreszcie dotarÂłem do bramy. PociÂągn¹³em za dÂźwignie i wrota siĂŞ otworzyÂły. Szybko ponownie pociÂągnÂąwszy za rĂŞkojeœÌ i drzwi siĂŞ zamknĂŞÂły. Teraz kryjówka jest zabezpieczona. MogĂŞ spokojnie oddaliĂŚ siĂŞ z tego miejsca.
<NMM>
Odishu spojrzaÂł na Suigetsu i powiedziaÂł :
- Dobrze, ruszajmy dalej.
Ch³opak wiedzia³ ¿e zosta³ mu ju¿ tylko niewielki kawa³ek drogi, m³odzieniec pomyœla³ ¿e trzeba dojœÌ tam jak najszybciej, Odishu poszed³ dalej w drogê do przyjaciela.[NMM]
Kabuto pod¹¿aÂł przez ÂścieÂżkĂŞ, aÂż w koĂącu dotarÂł przed siedzibĂŞ. StrzegÂły jej ogromne Âżelazne wrota. RozglÂądn¹³ siĂŞ ,czy nikogo nie ma w pobliÂżu, po czym nacisn¹³ dÂźwigniĂŞ. ZauwaÂżyÂł, Âże nie dawno temu ktoÂś tĂŞdy wchodziÂł. ByÂły one ÂświeÂże, wiĂŞc nie minĂŞÂła wiĂŞcej niÂż godzina. WejÂście siĂŞ otworzyÂło, ogromny haÂłas rozniósÂł siĂŞ po budynku. Kabuto poprawiÂł okulary i wszedÂł do Âśrodka. " Ciekawe czy ktoÂś juÂż wykonaÂł dla mnie misjĂŞ... ZleciÂłem im przecieÂż to trzy dni temu..". <NMM>
ChÂłopak spoglÂądaÂł na Kabuto i wychodziÂł z siedziby, Odishu myÂślaÂł sobie Âże dawno nie byÂł na ciekawej wyprawie, wreszcie od niepamiĂŞtnych czasów mÂłodzieniec popodróÂżuje lecz chÂłopak wiedziaÂł Âże to nie bĂŞdzie przyjemnoœÌ tylko pewnie ciĂŞÂżka misjia. Odishu zadawaÂł sobie tylko jedno pytanie :
- Gdzie idziemy ?[NMM]
Kabuto pod¹¿aÂł w stronĂŞ wrót. DotarÂł w koĂącu do swojego celu. UstaÂł przed Nimi i je otworzyÂł. gÂłos skrzypiÂących drzwi rozniósÂł siĂŞ po okolicy. WyszedÂłem i spojrzaÂłem na otoczenie. Po upewnieniu siĂŞ ,Âże teren jest czysty ,to poczekaÂłem na Odishu i zamkn¹³em wejÂście.
- Odishu, teraz udamy siê doœÌ szybkim tempem do pewnej lokalizacji, nie zgub mnie. Muszê jeszcze powiadomiÌ jedn¹ osobê.. - Po czym przywo³a³ swojego kruka, napisa³ coœ na ma³ej kartce i wypuœci³ Go.
- Teraz moÂżemy dalej kontynuowaĂŚ naszÂą podróÂż. OpuÂściÂł tereny SO. <NMM>
Pod¹¿ajÂąc wzdÂłuÂż dÂługiego tunelu, dotarÂłem do bramy prowadzÂącej ku otwartemu Âświatu. Przy rozwieraniu ogromne, Âżelazne skrzydÂła bramy tradycyjnie zapiszczaÂły, oznajmiajÂąc wszystkim w okolicy umiejscowienie kryjówki SO. "Ah, nareszcie ÂświeÂże powietrze!" Nadepn¹³em na dÂźwignie by zamkn¹Ì wrota, po czym opuÂściÂłem tereny organizacji. <NMM>
Kidoumaru powolnym krokiem zbliÂżaÂł siĂŞ do bramy DÂźwiĂŞkowej Organizacji od strony wewnĂŞtrznej.
-JuÂż stÂąd idziemy, na piĂŞkne pola i ³¹ki... Wiem, Âże to uwielbiacie-powiedziaÂł do psów.
Po czym otworzyÂł bramĂŞ i powolnym krokiem udaÂł siĂŞ w stronĂŞ Oto, miasta w którym jest niezbyt lubiany ...
NMM
DotarÂłem z towarzyszami do bramy prowadzÂącej do siedziby Sound Organisation. PrzestaÂłem juÂż pomagaĂŚ Odishu. OdwróciÂłem siĂŞ do kompanów i powiedziaÂłem z uÂśmiechem na twarzy:
- WykonaliÂśmy razem zadanie. Mam zwój z przeklĂŞtÂą pieczĂŞciÂą. Teraz muszĂŞ udaĂŚ siei Go przestudiowaĂŚ. Zajmie mi to trochĂŞ czasu, wiĂŞc moÂżecie odpocz¹Ì. Ty zajmij siĂŞ swojÂą ranÂą, moÂże udaj siĂŞ do szpitala. Za pomoc dostaniecie lekkÂą zapÂłatĂŞ ode Mnie. - WrĂŞczyÂłem kaÂżdemu sakwĂŞ, w której znajdowaÂło siĂŞ 500 Yen. - Nie wydajcie od razu wszystkiego. PamiĂŞtajcie, Âże niedÂługo ponownie mogĂŞ was wezwaĂŚ. Ja znowu mam kilka spraw do zaÂłatwienia, Âżegnajcie. - Po tych sÂłowach znikÂł z pola widzenia obydwu chÂłopaków. <NMM>
Wreszcie doszedÂłem do miejsca w którym znajdowaÂło siĂŞ wejÂście do SO. Kabuto odwróciÂł siĂŞ do nas a nastĂŞpnie podziĂŞkowaÂł nam za pomoc. WrĂŞczyÂł nam lekkÂą zapÂłatĂŞ za ta misje po czym udaÂł siĂŞ aby studiowaĂŚ zwój. Wzi¹³em od niego te pieniÂądze a nastĂŞpnie zwróciÂłem siĂŞ do Odishu.
-RadzĂŞ ci wykonaĂŚ tamto jutsu którym uleczyÂłeÂś mnie po ataku mutanta poniewaÂż ta noga nie wyglÂąda za dobrze. Mam teraz pewna sprawĂŞ do zaÂłatwienia wiĂŞc niestety muszĂŞ opuÂściĂŚ ciebie u udaĂŚ siĂŞ w pewne miejsce. Mam nadziejĂŞ Âże kiedy znowu siĂŞ spotkamy to nie bĂŞdziemy musieli walczyĂŚ przeciwko jakimÂś mutantom tylko usiÂądziemy sobie spokojnie i porozmawiamy.
Po tych sÂłowach udaÂłem siĂŞ do pewnej lokacji do której miaÂłem zrobiĂŚ to dawno.
<NMM>
Odishu gdy zobaczy³ ile dosta³ pieniêdzy uœmiechn¹³ siê do Kabuto i rzek³ :
- DziĂŞkuje.
NastĂŞpnie popatrzaÂł na Sakaia i rzekÂł :
- Tak juÂż zaraz siĂŞ ulecze, dziĂŞki za czas spĂŞdzony na misji, jak juÂż musisz to leĂŚ.
Odishu urzy³ swojego lecznizcego Chyiute no Jutsu i uzdrowi³ choÌ trochê swoje udo, nastêpnie ch³opak poszed³ do siedziby by trochê odpocz¹Ì.[NMM]

////////760 - 150 = 610 \\\\\\\\
Kidoumaru po wypoczynku nad rzekÂą wraca przed bramy swej dÂźwiĂŞkowej organizacji, wraz z nim jego ukochane psy.Przed samym wejÂściem zauwaÂżyÂł Âślady trzech osób
-A wiĂŞc to zapewne Kabuto i jego niewolnicy...
Po czym uÂżyÂł dÂźwigni, wielkie wrota otworzyÂły siĂŞ , a sam Kidoumaru wszedÂł przekroczyÂł bramĂŞ a za nim jego psy.
NMM
Edit:Kidoumaru opuszcza siedzibĂŞ SO
nmm
MÂłodzieniec otworzyÂł drzwi i rozejrzaÂł siĂŞ czy czasem nikt nie przechodzi, po chwile zamkn¹³ drzwi i znów siĂŞ rozejrzaÂł po czym pomyÂślaÂł "Jak zwykle spokój, czasem mógÂłby ktoÂś przyjœÌ by z nim powalczyĂŚ, no ale cóÂż ide ...", chÂłopak wyj¹³ kunaia i krĂŞciÂł go w okoÂło palca.[NMM]
-Dotarliœmy czuj siê jak u siebie - powiedzia³em - nie zwracaj na siebie zbytnio uwagi, ludzie nale¿¹cy do tej organizacji nie sa zbyt ¿yczliwi oczywiœcie nie wszyscy - uœmiechn¹³em siê pod nosem - na mnie ju¿ pora ¿egnam - po tych s³owach ruszy³em szybkim krokiem w stronê wyjœcia.
<NMM>
Wreszcie po tej krótkiej i nudnej wĂŞdrówce dotarÂłem do mojego celu. StaÂłem teraz przed wielkÂą bramÂą która prowadziÂła do wyjÂścia z kryjówki. Nie wiedziaÂłem jak mam je opuÂściĂŚ. Widocznie ktoÂś zmieniaÂł zabezpieczenia. Zacz¹³em siĂŞ dokÂładnie rozglÂądaĂŚ po pomieszczeniu. wreszcie zauwaÂżyÂłem jakaÂś dÂźwignie. PodszedÂłem do niej i pociÂągn¹³em za niÂą. Po tej czynnoÂści wrota siĂŞ otworzy. Przede mnÂą ukazaÂł siĂŞ piĂŞkny krajobraz przyrody która otaczaÂła kryjówkĂŞ. WyszedÂłem z niej a nastĂŞpnie pociÂągn¹³em za dÂźwignie która znajdowaÂła siĂŞ na zewnÂątrz. Brama zamknĂŞÂła siĂŞ za mnÂą.
CóÂż to za dziwaczne wejÂście. BĂŞdĂŞ musiaÂł to zmieniĂŚ w najbliÂższej przyszÂłoÂści. Takie ukrycie na pewno nie uchroni mnie przed moimi wrogami. Nie ma sensu teraz nad tym rozmyÂślaĂŚ. Nie po to wychodziÂłem. Czas siĂŞ udaĂŚ do wioski DÂźwiĂŞku.
Po tych rozmyÂślaniach opuÂściÂłem to miejsce i udaÂłem siĂŞ w wyÂżej powiedziane miejsce
<NMM>
Wreszcie udaÂło mi siĂŞ dotrzeĂŚ do siedziby. RozejrzaÂłem siĂŞ po okolicy czy czasem ktoÂś mnie nie obserwuje. OstroÂżnoÂści nigdy za wiele. Jeszcze nadal miaÂłem lekkie Âślady po ostatniej walce z tym mĂŞÂżczyznÂą. MuszĂŞ uwaÂżaĂŚ na takie niespodzianki bo nie wiadomo co nastĂŞpnym razem moÂże mnie to kosztowaĂŚ. Kiedy zobaczyÂłem Âże nikt mnie nie Âśledzi to pociÂągn¹³em za dÂźwignie i wrota siĂŞ otworzyÂły. WszedÂłem do ciemnego pomieszczenia i zamkn¹³em za sobÂą wejÂście aby nikt nieproszony tutaj nie wszedÂł. Teraz udam siĂŞ do pokoju w którym wyczekujÂą na mnie moi kochani podwÂładni.
<NMM>
Wybiegam z tego pomieszczenia patrze siĂŞ czy mój lord za mnÂą biegnie, otwieram bramĂŞ i jÂą przytrzymuje by mój lord mógÂł wybiec, po czym klĂŞkam i rozglÂądam siĂŞ po okolicy, szukam tropu moja intuicja mi mówi Âżebym szedÂł do konohy.

- Panie musimy iœÌ do konohy, tam ich znajdziemy. Tak mówi to coÂś co w sobie mam.
IdĂŞ za Qiuzo powolnym krokiem. NastĂŞpnie przechodzĂŞ przez bramĂŞ która on mi otworzyÂł. RozglÂądam siĂŞ wokóÂł czy czasem nikt nas nie obserwuje.
-Czy powiadasz Âże powinniÂśmy udaĂŚ siĂŞ do wioski LiÂścia. Dawno w niej nie byÂłem. Nie wiem co posiadasz w sobie, ale skoro mówi ci ono Âże tam powinniÂśmy iœÌ to nie ma sprawy. Mam nadziejĂŞ Âże tam znajdziemy to czego szukamy. MyÂślĂŞ Âże to moÂże byĂŚ bardzo interesujÂące.
OblizaÂłem siĂŞ moim obÂślizÂłym jerzykiem po wargach a powieki zabÂłysnĂŞÂły z podekscytowania.
- TeÂż nie wiem co mam w sobie ale jeszcze ta intuicja mnie nie zawiodÂła. A teraz wyruszajmy bĂŞdzie panie bardzo interesujÂąco. Szczególnie teraz.

MówiÂłem to z mrokiem w gÂłosie i ¿¹dzÂą krwi, nie mogÂłem siĂŞ doczekaĂŚ aÂż kogoÂś zabije, patrzaÂłem siĂŞ na Orochimaru i ruszyÂłem w stronĂŞ Konohy. OdwracaÂłem siĂŞ co jakiÂś czas i rozglÂądaÂłem siĂŞ czy nikt nas nie Âśledzi.

<NMM>
RuszyÂłem za Qiuzo. OpuÂściÂłem miejsce w którym znajdowaÂła siĂŞ siedziba SO i zacz¹³em pod¹¿aĂŚ w nieznanym mi kierunku.
Ciekawi mnie to co siê obecnie dzieje w Konohie. Z czego mi wiadomo to by³ zmieniany tam kilka razy Hokage. Teraz jest nim pewna dziewczyna. Nie pamiêtam dok³adnie jej imienia ani nie widzia³em jej. Widocznie to musi byÌ ktoœ doœÌ silny jak przej¹³ takie stanowisko. Bêdê musia³ mu kiedyœ z³o¿yÌ wizytê i przywitaÌ siê po mojemu.
Jeszcze raz spojrzaÂłem czy czasem nikt nas nie obserwuje. Kiedy byÂłem tego pewien to opuÂściÂłem to miejsce i pod¹¿yÂłem za mÂłodzieĂącem który prowadziÂł mnie do Konohy.
<NMM>
Odishu wreszcie dotarÂł do siedziby swojej organizacji po doœÌ dÂługiej podróÂży, rozejrzaÂł siĂŞ czy nikt nie idzie i pociÂągn¹³ za ukrytÂą dÂźwigniĂŞ. Jak zwykle drzwi siĂŞ otworzyÂły a mÂłodzieniec wszedÂł do Âśrodka i zamkn¹³ jĂŞ rozglÂądajÂąc siĂŞ przed tym jeszcze raz czy nikogo nie ma. MÂłokos powolnym krokiem szedÂł korytarzem do wspólnego pokoju SOadystów.[NMM]
M³okos wychodzi³ z siedziby myœl¹c tylko o jednej rzeczy, poci¹gn¹³ za dŸwigniê i jak zwyklê rozejrza³ siê po czym zamkn¹³ drzwi. Pogoda by³a taka ³adna, wzi¹³ g³êboki wdech i wskoczy³ na pierwsze lepsze drzewo po czym zacz¹³ skakaÌ z jednego na drugie myœl¹c o kusie i o jej zg³adzeniu.[NMM]
WróciÂłem po dÂłuuuuuuuuuuuuuugim okresie do organizacji jakby nigdy nic. Przez ten caÂły czas chÂłopak ĂŚwiczyÂł, ĂŚwiczyÂł i ĂŚwiczyÂł. Od pieczĂŞci juÂż nie czuÂłem bólu, nawet przy jego aktywacji. UdaÂłem siĂŞ do pokoju wspólnego, aby dowiedzieĂŚ siĂŞ co nowego u naszych.

NMM
Po wykonaniu kilku misji, i obleceniu kilku wiosek, wreszcie wróciÂłem do jedynego miejsca do którego mogĂŞ bezpiecznie wchodziĂŚ. ZnaÂłem juÂż na pamiĂŞĂŚ miejsce poÂłoÂżenia dÂźwigni. PociÂągn¹³em jÂą poczym przeszedÂłem przez bramĂŞ i zamkn¹³em wejÂście od Âśrodka.

NMM

Nie czeka³em za bardzo na Mitsuhide, gdy¿ by³em bardziej zajêty sob¹. Poci¹gn¹³em dŸwignie i wybieg³em. Nie zamyka³em jej gdy¿ by³em pewny, ¿e zrobi to Hyuuga.

NMM
Stan¹³em przy drzwiach. Spojrza³em na dŸwignie. "A wiêc Ori-kun ju¿ tu by³, coœ mu siê strasznie œpieszy... hahaha." Wyszed³em po czym zamkn¹³em drzwi. Moim celem droga poœrud drzew w puszczy osaka. A wiêc czas ruszaÌ. <NMM>
Ogromna, ¿elazna brama otworzy³a siê skrzypi¹c niemi³osiernie, gdy Mitsuhide poruszy³ dŸwignie. "Tyle zachodu z t¹ dŸwigni¹ i rozgl¹daniem siê za szpiegami, a nie umieli zamontowaÌ ma³ej, ukrytej bramy. Mogli by przynajmniej j¹ naoliwiÌ." Gdy Mitsuhide znikn¹³ za bram¹, rozejrza³em siê czy nikogo nie ma w pobli¿u, zapamiêta³em usytuowanie dŸwigni i wkroczy³em do siedziby Sound Organisation.

NMN

Po dobrym Âśnie, postanowiÂłem znów opuÂściĂŚ kryjówke. Robie te same procedury co zawsze i wychodze, dokÂładnie zamykajÂąc za sobÂą dzwi.

NMM
Orikimaru nie byÂło w kryjówce. "Prawdopodobnie wiem gdzie siĂŞ udaÂł. MuszĂŞ go dogoniĂŚ."
Tradycyjnie sprawdziÂłem Byakuganem czy nikogo nie ma, nastĂŞpnie otworzyÂłem drzwi. po wyjÂściu upewniÂłem siĂŞ Âże wrota sÂą zamkniĂŞte i wyruszyÂłem za Orikimaru.
<NMM>

PodróÂż do kryjówki minĂŞÂła mi spokojnie. Jedyne co teraz musiaÂłem zrobiĂŚ to odnaleŸÌ dÂźwigniĂŞ i wejœÌ do Âśrodka. Nie miaÂłem z tym wiĂŞkszych problemów, Moje biaÂłe oczy jak zwykle zresztÂą okazaÂły siĂŞ niezastÂąpionÂą pomocÂą.
<NMM>
To byÂło dokÂładnie to, czego potrzebowaÂła Hanita, podróÂżujÂąc wraz z Yono, Aelis i Denkitekim. DruÂżyna skÂładajÂąca siĂŞ z trzech kobiet i jakby nie byÂło samca uzupeÂłniaÂła siĂŞ na wzajem, choĂŚ kaÂżdy z nich dysponowaÂł innym wachlarzem umiejĂŞtnoÂści. Yono byÂła doskona³¹ lekarkÂą, Aelis trenowaÂła siĂŞ w atakach dystansowych, a Denkiteki natomiast byÂł mistrzem walki wachlarzem i korzystaniem z siÂły wiatru. Liderka natomiast wÂładaÂła Byakuganem, którego od nie dawna posiadaÂła aktywowanego. ByÂło to poÂżyteczne i korzystne, gdyÂż bĂŞdzie widzieĂŚ wszelkie nieprzewidziane zdarzenia, takie jak np. atak z zaskoczenia, czy bomba podÂłoÂżona gdzieÂś tam w krzakach. Nie walka byÂła jednak celem priorytetowym "Fantastycznej Czwórki". Hanita od dawna szukaÂła miejsca, gdzie ukrywaÂł siĂŞ zaginiony Mitsuhide-znalazÂła je. DokÂładnie badajÂąc uksztaÂłtowanie terenu i wszystkie poszlaki dotarÂła do miejsca, w którym koĂączyÂła siĂŞ zwykÂła leÂśna ÂścieÂżka, a zaczynaÂły Âżelazne drzwi wysokie na osiem metrów i szerokie na piĂŞĂŚ. DziĂŞki DouJutsu zauwaÂżyĂŚ mogÂła coÂś schowanego, zakamuflowanego. WolaÂła na razie tego nie dotykaĂŚ. NajwaÂżniejsze byÂło to, Âże wÂłaÂśnie to miejsce stanie siĂŞ celem ataku, juÂż niedÂługo, gdy zbierze chĂŞtne do tego osoby. Akaru Uchiha na przykÂład, czy Logen. Ta pierwsza "wybranka" doskonale znaÂła zaginionego, a druga...hm..byÂła w ANBU i tyle.
-Dobrze, ekipa. SwojÂą robotĂŞ wykonaliÂśmy. NiedÂługo wrócimy tu ponownie. Teraz powinniÂśmy wróciĂŚ do Hokage i powiadomiĂŚ jÂą o znalezionym miejscu.-oznajmiÂła spokojnie, wpatrujÂąc siĂŞ w piĂŞkne twarzyczki Yono i Aelis. WyglÂądaÂły tak sÂłabo i nieskazitelnie, a wiedzieĂŚ trzeba, Âże byÂły jednymi z najlepszych. To wystarczaÂło Hanicie, by nabraĂŚ do dziewczyn szacunku.
NMI
PodeszÂłem bliÂżej bramy. Hmm a moÂże uÂżyĂŚ mojej nowej techniki z resztek chakry?? pomyÂślaÂłem skupiajÂąc resztki mojej chakry w dÂłoniach. Gdy wykonaÂłem pieczĂŞcie, na bramie pokazaÂła siĂŞ dziwny, zapomniany znak, a chwile póÂźniej obok niej jeszcze jeden. Z wyczerpania zemdlaÂłem. Gdy siĂŞ obudziÂłem(5h póÂźniej) nic siĂŞ nie zmieniÂło. CaÂły czas, ten sam krajobraz. Po chwili wszedÂłem do kryjówki.

NMM

WychodzĂŞ z Mitsuhide do lasu na trening. DezaktywujĂŞ na chwile barierĂŞ poczym wychodzimy z kryjówki. Po chwili znów jÂą aktywuje i udajemy siĂŞ do lasu.

NMN

//OD TERAZ KA¯DY KTO CHCE WEJ¦Æ MUSI NAJPIERW ZDJ¡Æ WSZYSTKIE PIECZÊCIE Z BARIERY. NAWET CZ£ONKOWIE ORGANIZACJI NIE WYJD¡/WEJD¡ BEZEMNIE. RESZTA PIECZÊCI JEST GDZIE¦ UKRYTA \\
(SÂą tutaj 2 zapomniane pieczĂŞcie)
W koĂącu bylismy na miejscu. Moim oczom ukazaÂła sie wspaniaÂła kwatera gÂłówna. ByÂłem zadowolony z takiego miejsca spotkaĂą czÂłonków mojej organizacji.
-Koichi to jest wÂłasnie nasza siedziba gÂłówna.Ale nie bĂŞdziemy gadaĂŚ w wejÂściu pójdzimy do mojego gabinetu.
Pewnym krokiem ruszyÂłem do mojego pokoju.

//Jako Lider wchodze bez problemu. Bo gÂłupi zebym nie mógÂł wejœÌ do wÂłasnej siedzib. Czasy Orikimaru siĂŞ skoĂączyÂły//
DokÂładnie zapamiĂŞtywaÂłem drogĂŞ, którÂą kierowaÂł mnie Orochi. MijaliÂśmy wiele krzewów, drzew, rozlegÂłych skupisk kamieni i potoków wody...Kwatera gÂłówna mieÂściÂła siĂŞ daleko poza wioskÂą jako miastem, zapewne gdzieÂś na samym koĂącu puszczy Osaskiej. Jak na zapuszczone, "dzikie" miejsce wyglÂądaÂła caÂłkiem znoÂśnie. AÂż gwizdn¹³em z zachwytu.
-Nawet...nawet mogĂŞ czuĂŚ siĂŞ tutaj przytulnie. ProwadÂź mnie, Panie Liderze.-rzekÂłem Âżartobliwie, przekraczajÂąc próg bramy wraz z Yashagoro.
WZT

WZT
StanĂŞÂłam przed wejÂściem do SO. Nie Âłatwo byÂło pomyliĂŚ je z czymkolwiek innym. OstroÂżnie otworzyÂłam drzwi. Nie byÂłam pewna, co mogĂŞ zastaĂŚ w Âśrodku, ale bardzo mnie to intrygowaÂło. Poza tym byÂłam bardzo zmĂŞczona podró¿¹ i chciaÂłam jak najszybciej odpocz¹Ì. Teraz wystarczyÂło tylko znaleŸÌ sobie jakiÂś przytulny pokoik i zasn¹Ì. Poznawanie innych czÂłonków mogÂło poczekaĂŚ...
<NMM>
ByÂłem juÂż bardzo blisko Âżelaznej bramy prowadzÂącej do kwatery gÂłównej Organizacji DÂźwiĂŞku. Z tego co wiedziaÂłem i widziaÂłem to byÂło juÂż trzech czÂłonków SO-Ja, Orochi i Atsuko Abumi. KaÂżdy z nas prezentowaÂł inne umiejĂŞtnoÂści, w co silnie wierzyÂłem. Nie chciaÂłem, by jakiekolwiek siÂły powtarzaÂły siĂŞ wÂśród naszych szeregów. Wszyscy czÂłonkowie powinni byĂŚ oryginalni.
Ciekawe jednak, czy kiedyÂś dojdzie do nas jakaÂś dziewczyna...GÂłupio byÂłoby spĂŞdzaĂŚ caÂły czas wÂśród chÂłopaków.
Po chwili spaceru wÂśród lasów, znalazÂłem siĂŞ w siedzibie.
WZT
Szybko stanaÂłem w bramie naszej siedziby. Nie chcialem aby ktokolwiek wiedziaÂł gdzie nasza kwatera sie miesci dlatego drogĂŞ przebyÂłem najszybciej jak umiale. Po chwili zniknaÂłem we wnĂŞtrzu budynku udajÂąc siĂŞ do pokoju wspolnego.

NMM

Dodane po 49 godzinach 14 minutach:

W koùcu dotarliœmy do siedziby SO. Jak dla mnie by³o to najpiekniejsze miejsce na œwiecie. Spojrza³em na Emi by³em ciekawy co o tym myœli. Uda³em jednak ca³kowit¹ obojêtnoœÌ.
-No to idziemy do pokoju wspólnego tam bĂŞdziesz mogÂła mnie pytaĂŚ o co chcesz.
Spojrza³em za siebie maj¹c nadziejê ¿e zobaczê Eikichiego i nie zawiod³em siê. Po chwili znikn¹³em w wejœciu

nmm
RozglÂądaÂła siĂŞ po okolicy byÂła ona caÂłkiem cicha i troszkĂŞ mroczna ale to wÂłaÂśnie podobaÂło siĂŞ Emi. CaÂły czas byÂła przy Orochi, bo to on caÂły czas dawaÂł jej wskazówki. *Zastanawia mnie co osiÂągnĂŞ dziĂŞki temu? MoÂże stanĂŞ siĂŞ potĂŞÂżnÂą kunoichi* MyÂślaÂła nad tym przez ca³¹ drogĂŞ tutaj, poniewaÂż najbardziej zaleÂżaÂło jej na poprawieniu swoich umiejĂŞtnoÂści, chciaÂła byĂŚ naprawdĂŞ silna a do tego trzeba byÂło wÂłoÂżyĂŚ nie lada wysiÂłku. W koĂącu siĂŞ otrzÂąsnĂŞÂła i weszÂła razem z Orochim do kryjówki.
[NMM]
Przez jego gÂłowĂŞ, przechodziÂły róÂżne myÂśli. WiedziaÂłem Âże muszĂŞ w tej organizacji daĂŚ z siebie wszystko co potrafiĂŞ. Gdy juÂż byliÂśmy na miejscu obserwowaÂłem reakcjĂŞ Emi. Chyba byÂła lekko podekscytowana, ja teÂż chociaÂż tego nie ukazywaÂłem. WszedÂłem spokojnie za Liderem SO.

<NMMT>
SzukaÂł wejÂścia wedle wskazówek jakie mu podano. Nie byÂło to wcale takie proste, zwaÂżywszy na kiepskÂą orientacje w terenie. B³¹dziÂł i szukaÂł aÂż wreszcie Nekomata zlitowaÂła siĂŞ nad jego biednym losem i pomogÂła mu w poszukiwaniach. Gdy udaÂło mu siĂŞ juÂż znaleŸÌ zakamuflowanÂą, ciĂŞÂżkÂą ÂżelaznÂą bramĂŞ, póÂł godziny myÂślaÂł jak moÂżna jÂą otworzyĂŚ. W koĂącu udaÂło mu siĂŞ to znajdujÂąc przypadkiem dÂźwignie. Kocia ciekawoœÌ prowadziÂła go naprzód. RuszyÂł pewnym krokiem w ciemnoœÌ. <nmm>
Emi postanowiÂła przejœÌ siĂŞ chwilĂŞ po Oto-gakure. Nie chciaÂło jej siĂŞ jakoÂś siedzieĂŚ w jednym miejscu. WziĂŞÂła ze sobÂą Shime na rĂŞce i wyszÂła przed kryjówkĂŞ SO. PopatrzyÂła jeszcze za siebie aÂż w koĂącu zaczĂŞÂła siĂŞ oddalaĂŚ wraz z kotkÂą. Nie spodziewaÂłam siĂŞ Âże spotka nas coÂś takiego. PowiedziaÂła do kotki i obie zniknĂŞÂły wÂśród drzew.
{NMM}
Znudzony do bólu postanowiÂł siĂŞ przejœÌ. NienawidziÂł bezczynnoÂści, bardziej niÂż czegokolwiek. ZamkniĂŞte przestrzenie równieÂż mu nie za dobrze sÂłuÂżyÂły. Dziura w glanie strasznie go irytowaÂła. PrzypomniaÂł sobie jednak jak jÂą zrobiÂł. Zwyczajnie sama siĂŞ zrobiÂła. PoszedÂł na spacer. [nmm]
Kiedy doszliÂśmy do bramy puÂściÂłam Koichiego przodem, bo to on miaÂł mnie zaprowadziĂŚ na miejsce treningu. ByÂłam ciekawa jak walczy. ByÂłam teÂż ciekawa jak to jest trenowaĂŚ z kimÂś, co do którego ma siĂŞ jakieÂś dziwne, nieznane dotÂąd uczucia. MiaÂłam nadziejĂŞ, Âże nie bĂŞdzie to trening na podstawie pojedynku, ale raczej tÂłumaczenie, co i jak siĂŞ robi. Niestety, zwykle moje nadzieje byÂły tylko moimi poboÂżnymi Âżyczeniami, wiĂŞc nie liczyÂłam na zbyt wiele.
<NMM i Koichiego>
Doszełem do bramy i spojrzałem na nią. Była jak zwykle wielka i majestatyczna(moze nie taka ja w Konoha ale tez potezna). Otworzyłem ją i wyszedłem na zewnatrz, zacągając sie świeżym powietrzem. Zamknąłem brame i zniknąłem w mroku lasu.

NMM
Ishida pojawiÂł siĂŞ u wejÂścia spokojnie i uwaÂżnie siĂŞ rozejrzaÂł obserwujÂąc przez swoje okulary kaÂżdy szczegóÂł...
Kidey ju¿ zlustrowa³ wszystko spokojnie przeszed³ przez wejœcie i znikn¹³ w mroku..
nmm
orochi teÂż wszedÂł tylko przede mÂą nmo
Stan¹³em w wejœciu do mojej organizacji. Du¿o myœla³em o mojej wyprawie. By³em trochê podniecony lecz jednoczeœnie tzymalem do ca³ej sytuacji dystans. Nie by³em pewny czego mogê spodziewac sie na miejscu. Postanowi³em jednak nie przejmowaÌ siê na zapas. Otworzy³em bramê i wyruszy³em na poszukiwania.

NMM

Dodane po 71 godzinach 30 minutach:

Szed³em ku wejœciu prowadz¹c za sob¹ Aki i Koichiego. Ryuk powinien iœÌ zaraz za nami. Stan¹³em przed wejœciem i nadepn¹³em na dŸwignie prowadz¹c¹ do œrodka. Wszed³em do siedziby i skierowa³em siê ku mojemu gabinetowi. Daj¹c gest Ryukowi aby poszed³ za mn¹. Aki i Koichiego zostawilem w sppokoju. Chyba pogodzi³em siê z pora¿k¹.

NMM
-Jak juÂż dojdziemy do mojej kwatery, to bĂŞdĂŞ musiaÂł ci coÂś powiedzieĂŚ. Czas ustaliĂŚ parĂŞ rzeczy.-powiedziaÂłem szeptem do Aki, wprowadzajÂąc jÂą pierwszÂą do Âśrodka siedziby. DÂźwignia otwierajÂąca ÂżelaznÂą bramĂŞ byÂła bardzo dobrym rozwiÂązaniem, choĂŚ dawaÂła szansĂŞ przeciwnikowi znalezienia jÂą. WÂątpiĂŞ tylko, by ktokolwiek chciaÂł tutaj przychodziĂŚ.
PoszedÂłem dalej, idÂąc z dziewczynÂą do mojego miejsca zamieszkania.
WZT
Ryuk pojawiÂł siĂŞ przed wejÂściem do siedziby SO...
- Hmm.. ciekawe ...- SkomentowaÂł krótko chÂłopak stojÂąc w grupce soadystów. ChÂłopak nastĂŞpnie zobaczyÂł , Âże Orochi rusza jak¹œ dÂźwigniÂą... wejÂście siĂŞ otworzyÂło. NastĂŞpnie mÂłody shinobi poszedÂł za liderem tej organizacji czyli w stronĂŞ jego gabinetu ...

nmm
Biegł na złamanie karku prosto do siedziby. Tak siĂŞ rozpĂŞdziÂł Âże niemal rozbiÂł siĂŞ o bramĂŞ wejÂściowÂą do siedziby. Tym razem znalezienie ukrytej dÂźwigni poszÂło mu zdecydowanie Âłatwiej i szybciej. Otworzył wejÂście i wbiegÂł w mroczny korytarz. Drzwi same siĂŞ za niem zamknĂŞÂły. W myÂślach mruczaÂł tylko "o bym tylko zd¹¿yÂł"... [nmm]
Obrażony i sfochowany szedł korytarzem prosto do wyjścia z siedziby. Mruczał pod nosem jakieś przekleństwa na lidera i resztę dziwaków z organizacji. Nie miał zamiaru się tak poniżać i podporządkowywać czyjemuś widzi mi się. Niech mają swoje "coś" on tego nie potrzebował. Nie miał zamiaru też być potulny i bez własnego zdania, lider za dużo by chciał. Wyszedł na zewnątrz i popędził przed siebie. [nmm]
Przybyla pod wejscie i spojrzala na nie po czym weszla do srodka. Musiala spotkac sie z Orochim. Przeszla przez dlugi i ciemny korytaz wcale jej nie przerazal lubila takie miejsca tak jak jej kotka. Skierowaly sie w strone gabinetu Orochiego.
Ryuk wolnym krokiem zmierzł ku wyjściu ..
- Hmm... muszę zwiedzić te tereny .... chyba udam się do oto ... i zobaczę kim jest ta Minako Kurosaki...- Powiedział sam do siebie i otworzył bramę wychodząc na świeże powietrze.
- O jak miło ..- Powiedział poprawiając kose na plecach ... i zaczął iść dalej..... ku oto

nmm
Po dosyć długiej, rozciągniętej w czasie wędrówce wzdłuż korytarzy, doszedłem wreszcie do miejsca gdzie wyznaczone było wejście jak i wyjście z kryjówki. Rozejrzałem się dokoła. No... Nie ma co się zastanawiać, trzeba zmierzać w stronę Oto i znaleźć tę chodzącą kupę bandaży czy jak mu tam Dedala. Swoją drogą nawet go lubię... Uśmiechnął się, po czym ruszył ścieżką do wioski Ognistej Pani, która prowadziła przez tą samą puszczę gdzie poznałem tą całą zgraję.

<NMMT>
Armor kierowana wskazówkami łasicy trafiła na ukryte wejście do siedziby SO. Ostrożnie aktywowała swoje KG, jej oczy zalał szkarłatny kolor. Otworzyła wejście do tunelu, prześwietliła wcześniej całe pomieszczenie przed nią, nikogo nie było. Puściła łasicę by ta już prowadziła przodem. Ariel wbiegła za nią tak samo jak Armor. Wszyscy zniknęli w mroku tunelu. [nie ma nas wszystkich]
Niespodziewanie przed wejściem do siedziby organizacji pojawił się Ryuk.
- Echh... nie lubię tego miejsca ... ten ból ...- Powiedział i położył dłoń na CS.
- Ale cóż zrobić ...- Westchną i uruchomił mechanizm , tak jak mu lider pokazał. Chłopak następnie wszedł do siedziby .... SOadystów..

nmm
Chłopak szybkim krokiem wyszedł z siedziby , następnie zamkną bramę.
- Ech... w tej organizacji nic ciekawego niem... ech ... udam się do konohy na egzaminy... nienawidzę tej wioski , ale cóż ...- Powiedział i obwiązał sobie na głowie opaskę Oto i wyruszył w stronę konohy ...

nmm
Zrobiłem parę zakrętów w korytarzach kwatery głównej SO, prowadząc Aki do wyjścia z okrytego budynku. Po chwili błądzenia dotarliśmy do żelaznej bramy, która otworzyła się za sprawą pociągnięcia dźwignią. Okrywając Kaguya czarnym płaszczem odpornym na niskie temperatury, zadbałem o to, by było jej ciepło. Nie chciałem, by zachorowała.
WZT+Aki.
Nagle przed bramą pojawił się sam Ryuk . Młody nara wrócił z podróży , a dokładniej z Konohy.. ech ta wioska macierzysta ..
- Ech... może coś się ruszyło?- Zadał sam sobie pytanko pod nosem i chunnin otworzył wrota , następnie przez nie przeszedł , wchoząc tym samym do środka siedziby owej organizacji SO.

nmm
Ryuk zdenerwowany tym wszystkim wyszedł z organizacji..
- Echh ... ale to jest denerwujące ... organizacja jednak to utrapienie..- Leniwe geny klanu nara dawały sobie we znaki.
- Ech ... idę się przejść bo nie wyrobie tutaj ...- Dodał po chwili pod nosem i opuścił tereny organizacji ...

nmm
Wraz z Shimą szły przez długi korytarz aż w końcu doszły do wyjścia. Musimy zdobyć jakieś informacje księżniczko Powiedziała do swojej towarzyszki i wyszły z wielkiej ciemności na blask słońca. Przed ich osobami pojawił się tylko wielki las. Weszły w wielką puszcze i zginęły z zasięgu wzroku.
Qiuzo wbiegł już do SO, widział bramę, walną w nią z całej siły i wszedł, patrzał cały czas czy nadążył, patrzył się na wszystko po kolei i nic się nie zmieniło, czekał przy wejściu na swojego towarzysza, nienawidził go ale wiedział że to jedyna szansa na odbudowanie jego klanu.
Widziałem go cały czas, w końcu zatrzymał się, wylądowałem i patrzałem się gdzie jest, podszedłem do niego i rozglądałem się, krew po mnie ciekła, wiedziałem że coś jest nie tak, miałem cały czas oczy i uszy otwartę na każdą niedogodność, mogą nas zaatakować w każdej chwili więc musiałem się przygotować.
Przy wejściu bezszelestnie pojawił się Ishida .
Spojrzał na przybyszów pogardliwym wzrokiem
-Czego chcecie...lepiej żeby wasz powód nie był błahy bo mam ochotę na ciekawą walkę-powiedział, a w jego głosie nie było nawet krzty ciepła,
poprawił okulary i czekał na odpowiedź przybyłych...
Qiuzo spojrzał się na chłopaka i przytknąwszy mu katanę do jąder powiedział.

- Odetnę ci te skarby jak jeszcze raz takim tonem do mnie powiesz. Jestem od samego Orochimaru i Kabuto, byłem jednym z pierwszych w SO zrozumiałeś? Teraz powiedz mi kto jest liderem bo ciebie jeszcze nie widziałem w SO.

Qiuzo nie żartował w jego oczach było widać gniew i żądzę krwi ale też spokój, nie chciał walczyć.
Spojrzałem się na tego zioma co nam wyskoczył przed gały, zmierzyłem go wzrokiem i stwierdziłem jedno " Gej jak nie wiem co" Patrzałem się na całą sytułację i czekałem aż coś z tego wyniknie, gościu jak by chciał z nami walczyć by mniał przesranę więc mam nadzieje ze tego nie zrobi bo po co zabijać swoich.
Kunajem odbiłem katanę od swoich klejnotów rodowych...
-Niewiele mnie obchodzi kim jesteś, jeśli nadal będziesz się tak zachowywać w najbliższym czasie pożegnasz się z życiem ,
jeśli chodzi o liderowanie to dla was, ja nim jestem więc gadaj czego chcesz albo zjeżdżaj....
Złapałem jednego i drugiego za ręce, nie chciało mi się patrzeć na rozlew krwi szczególnie że są ponoć w jednej organizacji. Spojrzałem się na nowo przybyłego i na białowłosego.

- Ty odłóż Kunai. - Obróciłem głowę w stronę Qiuzo. Ty schowaj katanę. Może nie wyglądam za ciekawie, ale mam wiele do powiedzenia w tej sytuacji. Jestem aniołem śmierci. - Na dowód rozwinąłem skrzydła i pokazałem piekielne rany. - Więc, posłuchaj mnie jesteśmy starymi członkami SO, mieliśmy długą i niepokojącą misję, Nie słyszałeś o na ani my o tobie, ale uwierz mi że nie chce ciebie zabijać szczególnie jak mamy być razem w drużynie.
Taaa, Dawno was tu nie było,-mruknął nie zwracając na słowa tamtego[te o schowaniu kunaja]-Tak czy siak, Aniołku ruszaj się bo nie mam czasu ani ochoty stać pod drzwiami-powiedział z rozbawienie Ishida odwracając się na pięcie i wchodząc przez drzwi
-Może jednak chcecie powalczyć-zapytał raczej bez nadziei ż tamci zapewnią mu chwilę rozwrywki
nmm

piszcie w tym temacie później
Poszedłem za chłopakiem nie wiedziałem gdzie mnie prowadzi, ale czułem że będzie tu bardzo nietypowo i będę musiał już nie długo użyć siły, co mnie cieszyło. A raczej, zabawiało, chłopak coraz bardziej mnie irytował, moja krew przez to bardziej się wzburzyła i przez piekielne rany coraz szybciej zaczęła wyciekać ze mnie. Szłem za chłopakiem co jakiś czas patrząc się czy Qiuzo idzie za nami.

<NMM>
Qiuzo spojrzał się i stwierdził ze bezsensowne jest rozlewanie krwi w tym miejscu, szedł powoli przez korytarz, poczuł się jak w domu, szedł powoli i jego duszę ogarniał mrok, tak samo jak to miejsce, mrok był w jego sercu tak silny że ogień który płoną na pochodniach by oświetlać drogę gasł praktycznie na jego widok. Szedł za chłopakami którzy poszli.

<NMM>
Wyłoniła się z dwójką młodych shinobi z gęstego lasu. Znaleźli się przed wejściem do SO było to dokładnie wejście do podziemi. Było to bardzo przyjemne miejsce przynajmniej dla Emi, lubiła ciszę. Oprócz chłopców szły za nią jeszcze dwa trzy kotki jeden od jej braciszka i dwa jej Shima i Zuko. Gdy weszli do podziemia zapytała ich w prost.
-Co uważacie o tym pięknym miejscu?
Skierowała się w stronę gabinetu Orochiego.
[nmm]
KAsei wraz Emi i Keno doszli do jakiegoś miejsca, które prowadziło do podziemi " Czyżby to było SO " pomyślał KAsei schodząc za Emi po schodach. Po jakimś czasie do jego nosa doszła woń wilgoci i zepsucia. " Piękne ...." pomyślał, jednak szedł dalej, zbyt mocno kusiła go propozycja wielkiej siły. Po chwili znikli w ciemności i mroku całego korytarza.

NMM Ja, Keno I Emi, która już napisała xd
Keno oczywiście za chwilowymi towarzyszami wbił się do środka. Szczerze powiedziawszy to miejsce bardziej mu odpowiadało niż wiecznie zatłoczona Konoha i to że musiał codziennie patrzeć jak twarze innych Hokage szpeciły podobizny Hashiramy i jego brata. Tak... tutaj mógł sie skupić. Wszedł więc dalej do środka.
>NMM<
Stanęłam przed bramą do miejsca, gdzie wszystko się zaczęło. Gdybym mogła teraz cofnąć czas...
-...na pewno bym tego nie zrobiła - powiedziałam na głos. Gdybym nigdy nie dołączyła do SO..., nie, gdybym nigdy nie zdecydowała się opuścić rodzinnej wioski, byłabym nikim, robaczkiem pracującym dla Kiri, nic nie znaczącym dla nikogo i niczego. Teraz przynajmniej wiedziałam, że mogę być wartościowa, przynajmniej dla jednej osoby. Ale... ta osoba teraz nie żyła. Wewnętrzne rozdarcie powróciło. Nogi ugięły się pode mną. Byłam już bliska poddaniu się rozpaczy, ale zacisnęłam zęby i podniosłam się. Odnalazłam ukrytą dźwignię i brama się otworzyła. Nie wiedząc do końca po co, weszłam do głównej siedziby Organizacji Dźwięku.
<NMM>
Odishu rozejrzał się i wszedł do siedziby Sound Organisation potajemnie jak zwykle. Nie chciał zdradzać kryjówki jego dawnej organizacji. Wiedział, że jak przyjdzie w to miejsce będzie kilku ludzi, może ktoś z jego dawnej ekipy przejął władzę i teraz radzi sobie całkiem nieźle. Potrzebował ludzi do swojego planu, miał nadzieję, że tam ich spotka.[NMM]
Szłam powoli mając na sobie nałożony płaszcz z kapturem. Rozejrzałam się dookoła i spojrzałam na swojego kuzyna.
- Lepiej nikomu nie wspominaj o położeniu siedziby. Wtedy nie będę mogła stanąć w Twojej obronie - odparłam po czym rozejrzałam się po okolicy i zdjęłam kaptur z głowy. Próbowałam sobie przypomnieć informacje o tym gdzie znajdę przejście do kryjówki. Było to trudne bo nie czułam się nadal najlepiej , choć nie mogłam sobie przypomnieć czemu. Dopiero po chwili sobie to przypomniałam.
Spojrzałam na Lily , Yono oraz Masubiego i powiedziałam
- No to wchodzimy. Mam nadzieje, że nie będą zajęci - odparłam patrząc na Nich i wchodząc przez ukryte przejście do środka
<NMN>
Wraz z Aki doszły do wyjścia z SO. Puściła rękę Aki i podeszła do samego końca wejścia gdzie można było już ujrzeć światło słoneczne, stanęła obok ściany po czym się o nią oparła zwróciła się do Aki.
-Posłuchaj musimy popilnować bramu w razie gdyby znowu ktoś tu przybył. Słyszał co się tam dzieje nie możemy dopuścić aby ktokolwiek jeszcze tu wszedł rozumiesz.
Powiedziała stanowczo ale miło do dziewczyny nie chciała aby czułą się źle.
Odishu wychodził z siedziby SO. Zobaczył 2 dziewczyny, które spotkał już wcześniej domyślił się, że to były strażniczki więc dał się zlegitymować myśląc tylko "Kiedyś nie kręciło się tu tylu ludzi". Oparł się o ścianę i czekał, aż strażniczki go przepuszczą. Nie wiedział dokładnie, gdzie chce teraz iść ale wiedział, że musi teraz dużo trenować. Nie wykluczone było, że zapisze się do jakiejś organizacji.
Stanęła na środku wejścia i rozłożyła ręce wiedziała że lepiej będzie jeśli teraz ten mężczyzna tu pozostanie. Nie pozwoli na to żeby on opuścił to miejsce nawet gdyby musiała się poświęcić.
-Proszę mi wybaczyć ale na razie nie może pan opuścić tego miejsca.
Uśmiechnęła się do niego chytrze.
Chłopak użył papierowego teleportu czyli Chisoku no Jutsu i pojawił się za dziewczyną czyli już za wyjściem i rzekł :
- Tak ? Mi się wydaje, że właśnie wyszedłem, a może nie ? Może chcesz się pojedynkować ? Jeśli mało ci przeszkadzania.
Uśmiech Odishu był jeszcze bardziej chytry. Wyjął kunaia ze schowka i czekał na reakcję Emi.

////// 2000 - 175 = 1825 \\\\\\
Nagle Odishu pojawił się za nią ale ona szybko to wyczuła i obracając się wykonała Tsumeken tak że jej paznokcie urosły i stały się bardzo ostre, wbiła je z całej siły w jego stopy tak aby przeszły go na wylot przytrzymała je tak przez chwilę po czym oderwała się i znalazła się z dużą szybkością i kocią zwinnością za jego plecami i powiedziała uwodzącym i złym głosem.
-Skarbie już chcesz mnie opuścić?!
Przystawiła jeden paznokieć przy jego szyi a dokładnie to tam gdzie była jego tętnica, i spróbowała ją przeciąć jeśli by jej się udało to było by już po nim. chyba że miał by jakieś silne jutsu medyczne. Taka właśnie byłą Emi bardzo seksowna i bardzo zła.

==============================
Tsumeken
Ranga D
Technika zamieniajaca paznokcie ninja w niezwykle długie i cienkie szpony o niezwykłej wytrzymałości i ostrości. Skutecznie bronią przed zwykłymi brońmy i atakami tai randi E, D, C
chakra:150

1600-150=1450
Tak... myślę że to już jest wojna na całego, jeśli komuś nie odpowiada moje tutaj MG -nowanie to ja mogę nie sędziować

Reguły są proste, kolejność jest dowolna, czas na odpis 24 godziny od swojego postu. Proszę liczyć czakrę, biorę bardzo pod uwagę wasze staty, pomysłowość, nie pisać mi długich bezsensownych postów mówiące jak to pięknie i wspaniale podmieniacie się z belką podtrzymującą stropy...Tak więc

W zaistniałej sytuacji, gdzie jeszcze dobrze nie mogę was wyczuć. Pan Odishu przemienił się w setki maleńkich karteczek minął kotka i się złożył jak origami tuż za dziewczyną a ta widząc spokojnie całą sytuację wykonała Tsumeken i swoją kocią techniką wbiła paznokcie w stopę rywala. Nie przebiła jej na wylot, ale zagłębiła swoje pazurki na jakieś cztery centymetry w ciało. Następnie ewakuowała się do tyłu nie czekając aż dostanie zapewne z buta. Dalej Emi coś snuła o Tętnicach....tylko że jest z 3 m od przeciwnika.

Odishu- jedna stopa krwawi, co uciążliwe troszkę jest (-1W), 1825
Emi- zdrowa-1450

I następna runda, przypominam że w pomieszczeniu robi się bardzo gorąco, i coś dym czarny unosi się u góry
Odishu nie ukrywał swojego zdenerwowania więc wykrzyczał :
- Ty chcesz mnie pokonać ?!
Odrazu złożył pieczęci do kami kawarimi no jutsu, podmienił się z jakimś dużym kamieniem, lub jak nie było kamienia to gałęzią. Łokciem udeżył Emi w brzuch i wyciągnął swojej własnej roboty pigułkę leczniczych ziół kusy. Ta pigułka uleczyła jego wszystkie rany, czuł się jak nowo narodzony. Jego papierowy teleport nadal był w użyciu więc przeteleportował się znów za Emi, szybko wyciągnął ze schowka 2 shurikeny i cisnął nimi w plecy rywala. Następnie wykorzystał technikę, której nie stosował dość dawno czyli Kokohi no Jutsu było to genjutsu, które naginało prawa świata. Nagle wydawało się dziewczynie, że ziemia się pod nią zarywa i wpada do wielkiego dołu a co najważniejsze nie może z niego wyjść. Odishu znajdował się już poza siedzibą SO tak jak i jego przeciwniczka, chłopak mógł uciekać ale gdy zobaczył te pazury do głowy przyszła mu tylko jedna myśl "Ona jest z klanu Neko w kusie, sprowadzę ją do wioski i dowiem się o niej czegoś więcej".

////// 1825 - 425 = 1400 \\\\\\

|Pigułka leczniczych ziół kusy nie jest wcale zmyślona. Zamówiłem ją w sklepie i zapłaciłem za nią sporo, leczy wszystkie rany cięte, głębokie i złamania |
Pomimo że Emi nie udało się szybko załatwić sprawy ona nie dała za wygraną, miała zadanie i trzymała się go. Widziała jak chłopak bierze pigułkę postanowiła więc wykorzystać ten moment nieuwagi przeciwnika i wskoczyła w drzewa postanowiła na samym początku zmylić wroga. Użyła w tym czasie Keikan czyli doskonałej techniki maskują dzięki której nie mogła zostać wykryta przez chłopaka gdyż w przypadku użycia Keikan mogła zostać odnaleziona tylko przez ninja posiadających byakugan, sharingan, rinnengan lub ninja z klanu Inuzuka a jak zauważyłą wcześniej chłopak władał papierem więc pochodził z jej wioski. W tym przypadku chłopak nie mógł by zastosować swojego genjutsu bo nie miał by żadnego kontaktu nawet wzrokowego z dziewczyną. Gdy byłą schowana wyciągnęła jednego schurikena i wycelowała nim w gałąź znajdującą się jakieś 30 metrów od niej tak aby złamana spadła na ziemie chciała zmylić go co do miejsca gdzie się znajduje. Nawet jeśli mój przeciwnik nie zwróci by na to uwagi ona używa Doku Kiri i cały teren pogrąża się w trującym gazie, aby nie zepsuć sobie węchu który na pewno się jej jeszcze przyda oderwała sobie kawałek sukienki i zawiązała ją na twarzy aby nie docierał do jej nosa dym. Dzięki Uxocchi mogła widzieć wszystko co działo się pośród obłoków dymu. Na szczęście przeciwnik nie mógł by jej zobaczyć gdy go znalazła w warstwie dymu stanęła by 10 metrów od niego i zaczęła biegać dookoła niego i celować w niego senbon oczywiście w punkty które mogły by zrobić największy uszczerbek na zdrowiu.

Keikan: 100
Doku Kiri: 100
Uxocchi: 0

1450-200=1250
Jesteście troszkę.... dziwnie walczącymi istotami, albo po prostu testujecie tutaj swoje techniki. Jak wiecie opisy na naszym forum są BARDZO niedopracowane. Na swoje nieszczęście macie mnie. Wracajmy do akcji...a i prosiłem o koszty technik. Dobra;
Odishu wykorzystał karwari jak najszybszy transport... miał ponoć taki zamiar i na tym poprzestał

Kami Kawarimi no Jutsu
Kawarimi, z tym ze po zaatakowaniu ninja rozpada się na kartki papieru
Ranga technik: D
koszt : 150
Trza było złożyć pieczęci i rąbnąć siebie, przekuć się kunajem. Karwari aktywuje obrażenie, trza zostać zaatakowanym, lub samemu się zaatakować (Wiem coś o tym) Pomimo tej nieudolności, zażył pigułkę (miałeś dwie? jeśli nie to proszę o skasowanie jej z profilu)
W tym czasie Emi wskoczyła w bok, szukając lasu... zaraz jakiego lasu? Przecież tu jest brama, ogromna a wy jesteście w środku. A więc na tle ścian zamaskowała się?

Keikan
Ranga E
Technika dzięki której ninja może bezszelestnie podkradać się nawet bardzo blisko innych, maskując się niemal idealnie w trawie. Wyczuć go mogą tylko silne KG (byakugan, sharingan, rinnengan, klan ranmaru o ile kg jest aktywowane w tym momencie) i klan Inuzuka

Na poszukiwanie trawy w betonie... tyle w tym temacie. Na pociesznie dla was po tych jakże skrupulatnych akcjach dodam że Kami Karwari zostało nałożone i jest gotowe do działania, co może się przydać w przyszłej akcji lub w opisach. Dla Pani Emi że keikan jest bezpłatny dla jej klanu.
Kontynuując, chciałem podkreślić że bardzo miło mi się czyta waszą walkę w zamkniętym korytarzu, czemu to zaraz doczytacie.
Odishu wykonał papierowy teleport (-175) po czym rzucił dwoma shurikenami w plecy kobiety, trafił idealnie (Z50) I miał rzucić technikę genjusu tworząc dół i tu od razu coś chyba muszę wyjaśnić Kokohi no Jutsu jest jednym z najsłabszych jusu i działa tylko na rzeczy nieożywione. Znaczy się że widzimy krzesło a w rzeczywistości to drabina. Dół owszem można sobie stworzyć i wrzucić oponenta, lecz na pewno ten może z niego wyjść, jako że to tylko rzecz. Plusem jest to że to genjusu rzuca się na przedmiot, obszar i nie potrzeba kontaktu z przeciwnikiem, ważne abyś ty widział przedmiot na który je stosujesz (a jeszcze lepiej jakbyś dotknął, lecz tego to już się nie czepiam... no chyba że wersja real Hard) A więc po tej technice kotek raczej nie wpadł w jakąś tam czarną rozpacz a wręcz przeciwnie postanowił się zabić.... a nie dać się złapać żywcem, prawdziwy drapieżnik...Wiedząc że obok coś się pali i jest strasznie gorąco użyła Doku Kiri

Doku Kiri
Ranga: D
Technika polegająca na wypuszczeniu z ust sporych ilości trującego gazu. Gaz może skutecznie powstrzymać przeciwnika choć silny wiatr czyni ją nieskuteczną.
Koszt: 100

Jak widzicie jesteście w środku gazu trującego... łatwopalnego. A dlaczego ten dym jest fioletowy a ten u góry czarny, jak już was ostrzegałem. Skrawek materiału lekko spowolnił wchłanianie się trucizny, dziewczyna widziała że znajduje się w jakimś 3m dole wypełnionym po brzegi gazem trującym. Chciała poprawić sobie widoczność Uxocchi, lecz dym to nie noc.. i na nic się to nie przydało. Trucizna opanowała całe wasze pomieszczenie a lada moment wleci do pokojów.

Ogólnie
Odishu -1300pch, wyleczył się lecz już się zatruł (26W - 2 co turę, jak zakryjesz twarz to się zmieni= 24W ) W dymie masz ograniczoną widoczność
Emi- 1350pch- dwie gwiazdki nieozdobne w plecach, plus zatrucie, (20W -4 i -1 co turę= 15) Widoczność słaba, lecz lekko lepsza niż przeciwnik w ciemnych miejscach...
Odishu wiedział, że sytuacja jest kiepska, w siedzibie najprawdopodobniej coś się pali, Emi można nazwać samobujczynią więc teraz jedynym celem chłopca było wygnanie tego dymu. Złożył pieczęci i wyciągnął ręce do przodu po czym skomulował wiatr w postaci kuli, która potem przekształciła się w małe tornado wywiewające ten trujący dym i wywiewające Emi jakieś 30 metrów dalej. Dym powinien zostać rozwiany a Emi mocno pocięta przez tą technikę fuutonu. W każdym razie jeśli to się wydarzy, młokos podbiega do niej podnosząc ją z podłogi i popycha ją na ścianę by potem zadać jej cios w tył głowy. Uciekinierka z kusy powinna zemdleć a jeśli to się stanie, chłopak bieże drut i obwiązuje jej ciało by potem wziąć ją na ramię i wyjść razem z nią z siedziby Sound Organisation. Jeśli jednak los tej walki potoczy się inaczej młody mistrz papieru po odepchnięciu dziewczyny techniką fuutonu odpieczętowuje ze zwoju tygrysa dużego shurikena i najmocniej a zarazem najprecyzyjniej kieruje tą ciężką broń w brzuch. Cios powinien być bardzo silny więc nawet śmiertelny. Istnieje też możliwość, że w ciasnym korytarzu dziewczynie jednak uda się uniknąć tej wspaniałej borni. Wtedy młokos wyjmuje 2 shurikeny dokańczając swoją robotę. Jeśli uda się Odishu zabić dziewczynę, podbiega do niej i bada jej tętno którego nie wyczówa. Nie bieże jej więc ze sobą bo trupowi nie można zadać żadnej kary. Odchodzi miejąc nadzieję, że kiedyś wróci wybić całą organizację, tak wkurzyła go ta całą sytuacja.

//////// 1300 - 250 = 1050 \\\\\\\\
/Jako, że też się tu znajduję (Emi o tym wspomniała) postanowiłam, że też coś napiszę. Mam nadzieję, że nie zostanę przeklęta przez wielce szanownego MG//

Nie do końca rozumiałam, dlaczego Emi zaatakowała chłopaka, dlatego postanowiłam nie wtrącać się do walki. Przemieściłam się do w miarę bezpiecznego miejsca tuż koło drzwi, którymi zawsze mogłam wyjść. Dopóki dwójka ninja się zwyczajnie nawalała nie ruszyłam się z miejsca, ale kiedy trujący gaz zaczął się rozprzestrzeniać sytuacja diametralnie się zmieniła. Nie miałam zamiaru dać się zabić z powodu walki dwojga narwańców, więc postanowiłam się ewakuować. Uważając, żeby przypadkiem nie oberwać kunaiem albo jakąś oderwaną kończyną uchyliłam drzwi i wyślizgnęłam się na zewnątrz.
-Wybacz, Emi - mruknęłam pod nosem, chociaż wiedziałam, że ta mała raczej mnie nie usłyszy. Byłam już po drugiej stronie drzwi. Zamknęłam je, ale nie odeszłam daleko, jedynie parę metrów. Chciałam poczekać na ewentualnego zwycięzcę tej bitwy i... no nie wiem... pogratulować? Mimo wszystko zachowywałam pewną dozę ostrożności w razie gdyby komuś zechciało się na przykład rozwalić ścianę.
A więc jako że Emi zastrajkowała w pełni przychylam się do wniosku Odisha , ale bez uderzenia w tył głowy. Mimo to został kotek związany i jest gotowy do drogi...Przykro mi, co więcej zatrucie trwa dla was wszystkich dalej, mimo że jesteście przytomni musicie zażyć odtrutkę lub odwiedzić placówkę medyczną w ciągu 10 swoich postów inaczej mdlejecie...To tyle w tym temacie...
Odishu wiedział, że szybko musi odwiedzić jakiś szpital a przy okazji sprowadzić Emi do wioski. Wyszedł z siedziby Sound Organization na dobre, zobaczył tam Aki ale nawet się przy niej nie zatrzymał. Dobrze widziała, że chłopak zabrał jej przyjaciółkę lecz była bez radna. Szybko wskoczył na pierwsze lepsze drzewo i skakał po gałęziach przedostając się na następne i następne. Oczywiście nie był to bardzo szybki bieg ponieważ ciało dziewczyny trochę ważyło jednak dało się znieść ten ciężar. Celem Odishu była teraz kusa. Musiał się tam dostać do szpitala a jednocześnie zając się sprawą Emi, missing - ninem z wioski trawy.[NMM ja i Emi.]
Po jakimś czasie zobaczyłam, że drzwi się otwierają. Wyszedł z nich chłopak, ale Emi też tam była. Koleś właśnie ją wynosił. To było dla mnie tak dziwne, że nawet nie zdążyłam zareagować. Jeszcze przez chwilę patrzyłam się na miejsce, w którym między drzewami zniknęły plecy porywacza. Nawet nie próbowałam się domyślić po co mu była dziewczyna. Odwróciłam się w stronę siedziby organizacji. Cały czas się dymiła, część dachu po prostu się zapadła, ale nie zauważałam już płomieni. Nikt oprócz tego dziwnego kolesia nie wychodził, więc sprawcy tego bałaganu musieli nadal znajdować się w środku. Ale czy oprócz nich był tam ktoś z SO? Cóż, było to wielce prawdopodobne. Podejrzewałam, ze był tam sam Orochi. Nagle zrobiło mi się dziwnie chłodno. Przecież mógł zginąć... A to oznaczałoby koniec organizacji. A nawet jeśli nie to i tak bym odeszła. Wtedy już wszystko przestałoby mieć sens... Poczułam kroplę wody spływającą po moim policzku. Nie była to jednak łza. Spojrzałam w niebo. Mimo czarnego dymu znad siedziby widać było deszczowe chmury, które zasłoniły resztę błękitu. Zaczęło lekko kropić, ale nie ruszyłam się z miejsca. Było mi wszystko jedno czy zmoknę. Tak naprawdę to wszystko stało się dla mnie obojętne. Stałam tak po środku przestrzeni między budynkiem a lasem z głową uniesioną do góry. Pozwalałam kroplom deszczu swobodnie spływać po mojej twarzy. A może to już nie był deszcz..?
Przyszła bez sił z dwoma kotkami zobaczyła tylko przy wejściu Aki jednak nic nie mówiła brakowało jej słów aby to określić. Czuła jak po plecach spływa jej krew która mieszałasię z wodą. Przeszła obok Aki nic do niej nie mówiąc gdy ją mineła Aki mogła zobaczyć dwie dziury w jej plecach z których płynęła krew. Weszła do budynku w ciszy razem z nią jej kotki.
[nmm]
Shin biegł z całych sił przed siebie. W końcu paniczny lęk minął i zatrzymał się żeby złapać oddech. Kiedy spojżał przed siebie ujrzał olbrzymie wrota.
-Co to jest?- chłopak wpatrywał się w bramę przez jakiś czas. Zastanawiał się co to za miejsce i co ważniejsze gdzie to miejsce się znajduje? "Nie wygląda mi to na jakąś wioskę. Może to czyiś dom? Choć kto by chciał mieć takie wrota....pewnie jakiś bufon.". W oddali dostrzegł jakiś dym. "Wygląda na to że coś się tam dzieje. Wejść tam czy nie?". Targały nim ciekawość i zarazem obawa. W końcu tchórzliwa natura Shina zwyciężył i chłopak postanowił nie wchodzić. Stał w miejscu i obserwował cały budynek.
Deszcz przestał padać. Wciąż miałam przed oczami biegnącą Emi. Ranną Emi. Więc sobie poradziła. Jakoś mi to ulżyło. Po jakimś czasie pojawiła się kolejna postać. Człowiek z zabandażowaną głową. Nie zauważył mnie, chociaż stałam na środku niewielkiej polanki. Widocznie był zajęty czymś zupełnie innym. Postanowiłam mu nie przeszkadzać. Właściwie, to stwierdziłam, że lepiej będzie jak sobie stąd pójdę. Siedziba SO była w coraz gorszym stanie, a ja wolałam nie ryzykować znalezienia się w podobnej sytuacji. Odeszłam sprzed wrót co jakiś czas obracając się, żeby spojrzeć na tajemniczego człowieka. Na tle walącego się budynku wyglądał jeszcze bardziej przerażająco.
<NMM>
Spoglądając cały czas w stronę bramy Shin czuł się coraz mniej pewnie. Wielkie masywne wrota, przestawiające siłę i potęgę budziły w nim pesymistyczne myśli. Obawy spotęgował u niego spostrzeżony kątem oka jakiś ruch. Chłopak nie wiedział do końca co to było ale wie już co chciał zrobić "Mam już dość tego miejsca i tej aury tajemniczości. Wynoszę się stąd!" Odwrócił się na pięcie do tyłu, zrobił kilak kroków i... stanął w miejscu. Przypomniała mu się droga jaką pokonał i nie miał ochoty tam wracać. No ale to jedyna droga powrotna jaką zna. Genin nie miał innego wyjścia jak wrócić drogą którą tu przybył.

<NMMT>
Nagle przed brama pojawił się Ryuk z kosą u boku.
- Niema to jak .... chwila ...- Popatrzył na bramę i na jakieś dym, następnie usłyszał odgłosy walki...
- Ponownie trzeba kogoś ratować ... jakie to upierdliwe .. - Stwierdził chłopak, na szczęście wrócił na czas z misji. Ryuk wszedł do siedziby...

nmm
Atsuko przeszedłszy kupę drogi z puszczy Osaskiej do siedziby organizacji zobaczył totalne zniszczenia siedziba nie nadawała się do mieszkania a co dopiero mówić o odpoczywaniu w niej.

<NMM>
Znowu pojawiła się wraz z kotkami przy wejściu do SO ciągle gryzło ją to co stało się ostatnio. Była sobą rozgoryczona, i zawiedziona, ale musiała się trzymać najważniejsze że uciekła że w ogóle walczyła nie to co ta dziewczyna która stała jak słup soli gdy ona walczyła ledwo uchodząc z życiem, no ale cóż strach w końcu góruje nad ludźmi, ale jej kocia natura nie pozwalała jej się bać, nie pozwalała jej w ogóle czuć. Wyszła przez bramę i skierowała się do pobliskiej puszczy.
[nmm]
Doszełem do bramy i spojrzałem na nią. Była jak zwykle wielka i majestatyczna(moze nie taka ja w Konoha ale tez potezna). Otworzyłem ją i wyszedłem na zewnatrz, zacągając sie świeżym powietrzem. Zamknąłem brame i zniknąłem w mroku lasu.

NMM
Trochę zeszli z drogi prowadzącej do wioski. "Trochę" w wypadku trzyosobowej grupy młodych ninja wyrażało się dość dużą odległością od bramy Otogakure, a..właśnie. W momencie wschodzenia słońca na niebo pod katem 90 stopni do poziomu ziemi, Koichi miał przed sobą piękny widok - i wcale nie chodzi o pośladki Aki oraz Emi, choć skarby dziewczyn odznaczały się nie tylko wybornym wyglądem, ale też smakiem (czego dowiedział się wyłącznie u jednej z nich). Zadowolony z siebie stanął przed żelazną ścianą, wejściem do budynku organizacji w lesie.
-Postanowiłem zmienić kurs podróży. Dawno tutaj nas nie było, Orochi zapewne jest w wiosce. Poczekamy tutaj na niego.
Przez całą drogę miałam wrażenie, że idziemy nie w tym kierunku, co powinniśmy, ale nic nie mówiłam. W końcu szliśmy z domu Koichiego, on powinien znać drogę. Kiedy jednak dotarliśmy do celu spojrzałam z niepokojem.
-Coś się stało? - zapytałam tak, żeby Emi nie słyszała, kiedy podeszłam do Koitka. Nie wyglądał na zmartwionego, czy przestraszonego. Bił od niego jego zwykły optymizm i zadowolenie z życia. Tym bardziej nie rozumiałam, dlaczego nie chciał spotkać się z Minako, ale poczekać na Orochiego. Czasami odnosiłam wrażenie, że lider SO ma jakiś paranormalny wpływ na jego decyzje. Wzruszyłam z obojętnością ramionami, chociaż ta mało realna myśl nie dawała mi spokoju. Nie zdziwiłabym się wcale, gdyby nagle nie wiadomo skąd pojawił się Orochi we własnej osobie.
Przysiadł na zwalonym małym pieńku drzewa, które od niepamiętnych czasów leżało wśród dziczy puszczy otaczającej Wioskę Dźwięku. Chłopak zmarszczył brwi, wziął głęboki oddech. Znów na kolana zasiadła Aki, która swoim kusym strojem zachęcała do miłych pieszczotek cielesnych. Muzykant, jako człowiek renesansu, "człowiek orkiestra", nie mógł oderwać od niej wzroku. Każde inne skupienie wzroku skończyłoby się na wiecznej ślepocie i sromocie.
-Chodzi o to, że podczas wesela Minako z pewnym mężczyzną, doszło do sprzeczki, w której podziękowałem za "super rodzinkę". Wyszedłem, metaforycznie trzaskając drzwiami. Czekam na przeprosiny, ale chyba nikomu na mnie nie zależy.
A wiec niespodziewanie lecz wiadomo ze z Oto gakure Orochi wraz z Ryukiem i Ishida pojawil sie w wejsciu do siedziby. Chlopak ruszyl tajna dzwignie i brama otwarla sie. W wejsciu ujrzal Koichiego Aki i Emi. ,,A wiec prawei cala ekipa w komplecie,,. Lider spodziewal sie ich tutaj w koncu sam zawiadomil Koichiego o spotkaniu. Nie zatrzymal sie jednak na krotka rozmowe. Minal cala trojke w milczeniu dajac jedynie sygnal reka aby poszli za nim. A nastepnie skierowal sie do Salonu.

NMM Ishidy i Ryuka
-Znowu się z kimś pokłóciłeś? - westchnęłam z rezygnacją. Cały Koichi. Miałam obawę, że jest niereformowalny pod wieloma względami. Niektóre jego cechy po prostu trzeba było zaakceptować, aby wytrzymać z nim dłużej. Ale mi nie sprawiało to trudności. Może miałam słabą wolę... W tej samej chwili pojawili się trzej shinobi należący do SO, w tym upragniony przez Koichiego Orochi. Nawet się nie zatrzymał, chociaż widać było, że nas zauważył. Spojrzałam na dwójkę, która tu ze mną przyszła.
-To chyba oznacza, że mamy iść za nimi - powiedziałam nie wiadomo do kogo. Wstałam z kolan Koichiego i pociągnęłam go za rękę, żeby też wstał. Dałam także znak Emi i cała nasza trójka weszła do środka.
<NMM, Koichiego i Emi>
Raizo podążając z wyciem wilka wyłonił się z lasu. Ku jego oczom ukazała się ogromna brama, która zapewne broniła wejścia do czegoś. Młody Ozunu podszedł bliżej bramy i bacznie się jej przyglądając pomyślał iż gdzieś tutaj musi być ukryta dźwignia bądź coś podobnego dzięki czemu brama się otworzy. Chłopak przez dłuższą chwilę chodził w różne strony szukając czegoś co otworzyło by mu drogę do nieznajomego miejsca. Młodzieniec przypadkowo odkrył dźwignię a nie będąc pewnym wziął średniej wielkości kamień i z bezpiecznej odległości uderzył w dźwignię przesuwając ją co spowodowało otwarcie się ogromnej bramy. Chłopak szybko dobył kunaja i pełen skupienia przyglądał się korytarzowi, który czym dalej patrząc był coraz ciemniejszy. W końcu Raizo postanowił wejść do budynku. Z pełną ostrożnością i z kunajem w ręku szedł powoli starając się nie hałasować. Gdy przekroczył wejście brama automatycznie się zanim zamkła robiąc przy tym głośny huk. Teraz nie mam wyboru. Młodzieniec kroczył powoli i niepewnie po omacku przy samej ścianie. Zniknął gdzieś we wnętrzu siedziby.

NMM

/Za pozwoleniem Orochiego/
Szła przed siebie. Z przymrużonymi oczyma schowanymi za maską ANBU co i raz potykała się o własne nogi, wystające korzenie drzew czy o zwykłe kamienie rozsiane po niezliczonych drogach. Z Hanitą było źle. Trzymała się za głowę, strasznie ją bolała. Ból był nie do zniesienia, coraz bardziej nasilał się. Miała go dosyć. Lewą dłonią zbadała tył czaszki, utwierdziła się w przekonaniu że żadnego obrażenia nie doznała. Jednak....krew była. Lepka od włosów substancja miała skądś swoje wyjście. Chyba powinna to zbadać w lepszym miejscu niż puszczy pełnej niebezpieczeństw.

Skądś znała wejście, które widziała przed sobą aktualnie. Przypominało ono sprawę z Orochimaru i uciekinierem z jej klanu.
-Organizacja Dźwięku...-powiedziała cicho do siebie, mając nadzieję, że trafi na łazienkę i miękkie łóżko. Odpoczynek dobrze jej zrobi.

NMMT
Ishida szedł prowadzona, a raczej brutalnie ciągnięty, za rękę przez Hanitę,
-Ciekawe co teraz zamierza...Suna, opalanie się...ona chyba nie chce trenować, szczególnie po tym co mi zrobiła-chłopak delikatnie dotknął swoich pleców...-Na szczęście pazurka mam już za sobą, ciekawe co będzie dalej...-pomyślał jeszcze zatrzaskując za sobą drzwi, po chwili zniknęli a horyzontem
nmm
nmH
Wyszedł z siedziby Organizacji Dźwięku z niepewnym dość krokiem. Spodziewał się szybkich akcji podczas każdego pojedynku członków, nie tylko w swoim z Ishidą. Chłopak po wszystkim wyglądał jak ofiara samogwałtu, choć jeśli zaopiekowała się nim Hanita, to raczej nie będzie to samodzielna praca na korzyść onanisty. Z tej mąki będzie chleb, jak nic.
Zauroczony optymizmem odwrócił się za siebie, gdzie żelazne okucia bramy zamykały wejście do środka. Szkoda, że nie pocałował na koniec Aki, jednak ona nadal walczyła. Chyba powinien kupić coś dziewczynie. W Wiosce Liścia jest dużo sklepów. Może tak kwiatki ? Nie, to sztampowe i nawet nie oryginalne. Perły ? Sukienkę ? Nowe glany ? Hm...będzie miał dużo czasu, aby to przemyśleć. Przed nim długa trasa do nowego celu.

WZT
Nie byłam pewna czy wynikało to z sadyzmu Koichiego czy z mojego masochizmu, ale postanowiłam pójść jednak do Konohy. Szybko odświeżyłam się w swojej łazience i zmieniłam ubranie na coś, co nadawało się do noszenia. Zjadłam też coś w drodze do wyjścia z nowej siedziby SO, żeby nie paść po drodze ze zmęczenia. Wzięłam też ze sobą kilka onigiri. Po wyjściu z budynku starałam się zapamiętać jego lokalizację. Trochę na intuicję ruszyłam w stronę Konohy, a przynajmniej tam, gdzie mi się wydawało, że powinna być. Nigdy nie byłam wybitna, jeśli chodziło o odnajdywanie się w terenie, ale nie byłam też kompletną ofiarą (zwykle). Tak czy inaczej, starałam się. Szłam lasem dopóki nie dotarłam do granicy Kraju Dźwięku.
<NMM>
Scena musiała się powtórzyć. Pod bramą do Sound Organization ustawiły się trzy żywe jednostki : Aki, Koichi .....i zamiast Emi zwierzęcy zastępnik, Dziobka. Papużka radziła sobie całkiem nieźle z tempem marszobiegu ustalonego przez najmężniejszego z trojaczków nierozłączków. Trzymając prawą dłonią dłoń białowłosej Pani Kości często przystawał, aby ją pocałować, i to namiętnie. Nie uznawał powtórek, więc każdy następny raz był inny od poprzednich. Całkiem ciekawe doświadczenie jak na 16latków.

W końcu przystanęli, jak narrator wspomniał na początku. Koichi wziął na kolanka swoją miłosną zdobycz, uważając by nie spaść z kamienia na którym siedział. Przegryzł delikatnie ucho Aki, szepcząc do ucha:
-Tak długo pragnąłem, byśmy zostali w końcu sami...Tylko Ty, ja...i przyroda....

I Dziobka, która nie wiedziała co to miłość fizyczna. Spojrzała z zaciekawieniem na miziającą się parę. Odleciała kawalątek dalej, siadła na niskim drzewku. Musiała zacytować poznane słówko Koichiego.
-Seksior ! Seksior ! Seksior !
Nawet go nie słuchałam. Chciało mi się tak spać, ze oczy mi się same zamykały. Kiedy wziął mnie na kolana oparłam się o niego całym ciężarem.
-Chcęęęę spaaaać...
Taak, jeśli chodzi o zabijanie, to kiedy przeciwnikiem był romantyzm, przegrywał z kretesem. Przynajmniej w takich chwilach.
-Zamknij się głupia papugoooo... - powiedziałam nieco głośniej niż do tej pory. Chętnie bym czymś w nią rzuciła, ale nie chciało mi się otwierać oczu, a co dopiero podnosić ręki. Nie do końca byłam pewna czy już śpię czy właśnie ma się to stać. W sumie było mi wszystko jedno.
Szłam wraz ze swoim nowym przybocznym w kierunku siedziby SO. Wciąż miałam na sobie czarny płaszcz i miałam zakrytą twarz , tak , że nie było wiadomo kim jestem . Moje czerwone włosy były schowane tak aby żaden kosmyk nie wystawał spod płaszcza. Mój przyboczny również miał na sobie maskę to też nikt nie mógł go rozpoznać.
Dotarcie do siedziby SO nie było trudne , znałam w końcu drogę. Już z oddali słyszałam jakieś głosy. Kiedy podniosłam delikatnie głowę ale nadal tak , zę nie było widać mojej twarzy dostrzegłam Koichiego i...jakąś dziewczynę. Chyba ją kojarzyłam ale nie byłam pewna. Cóż...cieszyłam się , że spotkałam się w końcu z siostrzeńcem.
Podeszłam do nich i stanęłam naprzeciwko nich . Nie poprawiłam kaptura ani nic. Wciąż miałam zasłoniętą twarz. Uśmiechnęłam się pod nosem i powiedziałąm
- Przepraszam, że przerywam ale Koichi...musimy porozmawiać... - odparłam patrząc na Niego choć on nie mógł dotrzeć moich oczu ani twarzy.
Oj tak. Nie rozpozna czerwonych włosów, sylwetki którą przekreślił wzrokiem podczas pobytu cioteczki w szpitalu ani jej głosu - pięknego, pewnego siebie, pozbawionego fałszu. Koichi mógł nawet porównać głos Minako do wody gaszącej tworzony przezeń ogień. Intrygujące połączenie wzbudziło pozytywne uczucia w duszy siostrzeńca. Chłopak przerwał chwilę ciszy, patrząc się z zakrytym częściowo uśmiechem we włosach Aki.
-Witaj, cioteczko. Cieszę się, że odwiedziłaś nasze miejsce odpoczynku oraz pracy. Wiesz, że ostatnio walczyłem z Tokubeto Joninem i wygrałem ? Mam nadzieję, żeś jest kobieta dumna z rodziny.
Wyszczerzył ząbki, oczekując poklepania po głowie, całusa w nos i powiedzenia "Ach, Koichi...ty młody narwańcu pełen energii".
No cóż, ja nie rozpoznałam. Ale skoro Koichi poznał to było mi wszystko jedno. Naprawdę. Mruknęłam coś o dobrym dniu do przybyłej postaci. A potem wtuliłam się w tors Koitka. Tym razem chyba zasnęłam na dobre. Byłam tak padnięta, że nie przeszkadzały mi głosy dochodzące do mojej głowy z zewnątrz. Trzęsienie ziemi też by mi aż tak bardzo nie przeszkadzało. Ba! Nie mogło mi przeszkodzić nawet skrzeczenie papugi! To był naprawdę mocny sen. Ale właśnie czegoś takiego potrzebowałam.
No tak...Koichi mnie znał , nie musiałam się tak ukrywać. Ale Aki chyba mnie nie poznała. Ale chłopak...znał mnie i znał mój głos i ogólnie. Mógł się domyśleć kim jestem. Zsunęłam kaptur z głowy u poprawiłam włosy aby opadły mi na płaszcz. Niczym na powolnym wietrze. Cóż...zawsze się dziwiłam, że to dość zaskakująco wygląda. Ale mniejsza z tym.
No tak...Koichi...jak zawsze narwany. Uśmiechnęłam się do niego szeroko i rozczochrałam mu włosy.
- Ah Koichi Koichi...gdyby większość osób miało twoją energię - odparłam z uśmiechem po czym spojrzałam na przysypiającą Aki a potem znowu na siostrzeńca z powagą w oczach- Możemy pogadać? To trochę ważne - odparłam po czym nie byłam pewna , czy będziemy rozmawiać tutaj czy Koichi położy gdzieś swoją wybrankę serca i da się przekonać do tego aby w tej chwili zaopiekował się nią mój przyboczny.
Ależ on uwielbiał włosy na wietrze, szczególnie jeśli były to włosy kobiety powyżej 15 roku życia. Niżej zostałby uznany za pedofila, a on tylko lubi te świadome czynów.
Niezdziwiony słowami Minako, które dziwnym zbiegiem okoliczności przewidział parę sekund przed wypowiedzeniem, pozwolił się pogłaskać. Czupryna muzykanta idealnie komponowała się przeciwnością z barwą fryzury Minako. Czerwień i biel....czystość i krew...Trochę paradoksalne jak na nich, prawda ?
-Możemy porozmawiać tutaj. Niczego nie mam do ukrycia. Poza tym tego klocka -wskazał gestem głowy na Aki, która z półotwartymi ustami spała z mangową kropelką wydobywającą się z nosa-raczej się nie zbudzi normalnym tonem głosu czy wstrząsem 10 w skali Richtera. Mów śmiało, kochana cioteczko.
Zaśmiałam się z jego słów dotyczący Aki. Usiadłam obok niego i poprawiłam sukienkę aby było mi wygodnie siedzieć. Mój przyboczny w tym czasie rozglądał się po okolicy w poszukiwaniu niebezpieczeństw. Wyobraziłam go sobie z czarnym garniturze i okularach i byłby prawie jak ochroniarz na jakimś ważnym spotkaniu. Widziałam raz takiego , ale nie mogłam wyobrazić sobie Ghoriego.
Spojrzałam na Koichiego po czym odparłam.
- Chodzi o to co się zdarzyło na weselu. Musisz wiedzieć , że jest mi bardzo przykro z powodu tej sytuacji i nie chciałam aby to tak wyszło. Tano też pewnie żałuje tego co zrobił. Bardzo nie chce tego abyś opuszczał Oto. Jesteś bądź co bądź moją rodziną a jako rodzina powinniśmy się trzymać razem. Nie chce abyś opuszczał Oto. Nie jesteś tylko członkiem mojej rodziny , ale rodziny wszystkich ludzi w Oto. Fakt...jesteś połączony teraz z SO ale czy ta afera , którą Tano żałuje musi być powodem , że się odsuniemy? - spytałam go smutno patrząc wciąż na Niego
Koichi przez dłuższy czas nie odpowiadał. Palcami błądził po włosach Kaguya, jakby dotykając niewidzialnych strun harfy. Zamknięte oczy pogrążyły chłopaka w rozmyślaniu nad poruszoną przez Minako sprawą. Czekała go długa kontemplacja wewnętrzna...

...przerwana świergotem Dziobki.
-Łiii, ach, Koichi ! Nie w ucho ! Weź ten język ! Szukaj ! Szukaj ! Brrr, zboczeńcu ! Ganiasz ! Teraz ty berek ! Szacher - macher ! Zaraz Ci kość w tyłek włożę !

Taniec małpiatki wyczyniany na gałęzi w końcu został pozbawiony głosu. Dziobka miała swój prywatny świat, który jest w fazie kalibracji ze światem właściciela.
-Afera nas nie podzieliła, to Tano, mój nowy kochany wujek. Najwidoczniej w jego rodzinie wesela wyglądały jak spotkanie przy szklance kompotu i ciastkach domowej roboty. Wiesz, że go nie lubię, jak na razie ? Ciebie kocham, i to mocno, nie tylko jak ciocię, ale i kobietę, która włada Oto oraz która pierwsza pokazała mi co to dom.
Tak ...dobrze wiedziałam, że już nie polubił Tano. Jednak pocieszał mnie fakt, że nie lubił go przez to co się stało , a nie przez przekleństwo które oboje mamy. Jakiś plus obecnej sytuacji , nie patrzył na Niego przez pryzmat demona. Nie za bardzo pamiętałam czy on wie o moim przekleństwie ale jeśli nie...to dobrze...ktoś mnie lubił , czy jak powiedział kochał dlatego , jaka byłam, a nie to co miałam w sobie.
Położyłąm mu dłoń na ramieniu i powiedziałam nadal na niego patrząc.
- Wiem o tym. Wiesz...Tano jest...niezwykłym facetem. I to nie tylko dlatego , że go kocham ale też dlatego , że jest ...w pewien sposób oryginalny. On dużo przeszedł , naprawdę wiele. Był odrzucany przez ludzi , stracił wcześnie rodzinę...przykład dziecka shinnobi. Ale wiem, że miał o wiele gorzej niż niektórzy młodzi adepci. Nie przywykł do takich imprez... zresztą on takiego czegoś bardzo nie lubi. Jednak wiem, że to go nie upoważnia do tego co powiedział. Był ogólnie podenerwowany całym tym dniem, muszę przyznać , że zrobiłam trochę , a może nawet nie trochę, szumu wokół tego dnia. Chciał pewnie aby to się wszystko skończyło a kiedy ty wystąpiłeś...cóz...zdenerwował się już naprawdę. Ale on nie chciał , i na pewno nie chce aby to tak wyglądało. - odparłam patrząc wciąż na Niego i czekając na jego reakcje - Jesteśmy bądź co bądź rodziną i jako rodzina chciałabym abyś ty , Matsuri i może Aki gdyby się zgodziła mieszkali tam gdzie powinniśmy mieszkać czyli w Oto. Tam jest nasz dom i bardzo bym się cieszyła gdybyś wrócił do Oto...
Jeśli słowo "niezwykły" opisuje jego nienormalną postawę histerycznego napadu złości, to faktycznie, Cioteczko, masz rację. Tano-sama jest niezwykłym mężczyzną. Jakoś nie mogę się przełamać w myślach, że znalazłaś sobie mężczyznę. Zawsze byłaś płomykiem świecącym solo. Teraz ogień będziesz dzielić z nierówną sobie świeczką...Moim zdaniem zrobiłaś trochę nie fair. Powinnaś znaleźć kogoś równie ostrego temperamentem. Przypominasz mi papryczkę chilli, a Tano [I see you!] z domieszką soli. Oczywiście możesz go podpalić, ale nie uzyskasz równie śmiałego, trwałego efektu jak przy kompletnej zmianie partnera. Nie mówię, żebyś od razu rozwód brała, nie. Ale warto od czasu do czasu wyprać świadomość partnera. Wiesz ile zrobił ten oto klocek śpiący ? -spojrzał ponownie z zacięciem na Aki.
-Spowodowała, że nie miałem żadnych innych stosunków seksualnych od czasu poznania jej, chociaż miałem naprawdę wiele okazji. Jeszcze, jeśli nie zauważyłaś, trochę nabrałem masy. I wypiękniałem. Ty też, z resztą.
Cmoknął głaszczącą dłoń Minako, oczekując ponownego uśmiechu goszczącego na twarzy Królowej.
Spojrzałam na Niego zdziwiona. Nie sądziłam , że tak mnie porówna albo Tano. Cóż...nie wiedziałam, ale chyba chciał mi dać do zrozumienia abym zmieniła mojego męża. Uśmiechnęłam się do ucałował moją dłoń.
- Koichi...nie mam zamiaru zmieniać Tano. Pokochałam go takiego jaki jest. Miły , opiekuńczy i czuły. Nie chce aby był taki jak ja...i mylisz się...wcale nie mam onstrego temperamentu , ale i tak czy siak...nie chce go zmieniać. Może tobie się wydawać , że nie pasujemy do siebie , ale ja go rozumiem lepiej niż ktokolwiek inny a on mnie. Kocham go taki jaki jest. Czy ty byś chciał zmieniać Aki , dlatego , że tak ci się podoba? Pewnie nie...skąd wiesz czy bym pokochała Tano , gdyby był inny? Może , nie...kocham go takiego jaki jest i tyle. - odparłam po czym westchnęłam i powiedziałam
- I nie...nie mam zamiaru brać rozwodu. Tano jest facetem mojego życia...i nie zmienię go na żadnego innego.
Moja droga Królowo, Cioteczko, Minako...ech...i końcem końców - kobieto ! Facet przy wybrance serca zawsze będzie "miłym potulnym tygryskiem korzystającym z pazurów wyłącznie do krojenia ogórków na zupę, którą bez skarżenia przygotuje". Zapewne to zauważyłaś. To często spotykany nawyk opisywany w wielu książkach psychologicznych. Jeśli nawet teraz nie dostrzegłaś zmiany w zachowaniu kiedy jesteście sam na sam, a w grupie, to nie długo oczka pełne ognia otworzą się na prawdę. Jeśli w jakiś sposób wam nie wyjdzie, w co wątpię, ale jednak, to pamiętaj że zawsze mogę Ci znaleźć dobrego chłopa na męża. Oczywiście ja już wypadam, niestety.
Zabłysnął energicznym wzrokiem, impulsywnie wpatrując się zielonymi jak trawa oczyma. Wcale nie chciał aby Minako wzięła rozwód z Tano. Po prostu musiał wypełnić kolejne linijki wiadomości, którą właśnie czytasz...
Popatrzyłam tylko na Niego i rozczochrałam mu czuprynę. No tak...alb o się o mnie martwi , albo chce abym znalazła innego chłopa któego on będzie lubił. Marzenia ściętej głowy
- Dziękuje, że się o mnie martwisz ale to zbyteczne. Ale dzięki... - odparłam po czym chciałam coś dodać , ale poczułam ogromny ból w okolicach klatki piersiowej
W jednej chwili pojawił mi się mroczki przed oczami a raczej dziwne brązowe plamy. Poczułam ogień w całym ciele , jakby mi się paliły wsazystkie wnętrzności.
- Ko... - chciałąm powiedzieć chłopakowi , że coś jest nie tak ale nie zdołałam
Po prostu upadłam na ziemię nieprzytomna , w gorączce i z ogromnym wewnętrznym bólem.
Orochi przechodzac przez korytarz ujrzal okropnal scene. Minako lezala na podlodze a nad nia stal Koichi wraz z Aki. Lider SO szybko podbiegl do Krolowej ognia.
-Minako-sama?! Wszystko w porzadku?
Ale w porzadku na pewno nie bylo Otokage byla nieprzytomna. Trzeba bylo natychmiast dzialac.
Orochi krzyknal do Koichiego.
-Cos ty jej zrobil? Natychmiast do mojego gabinetu.
Czarnowlosy wzial MInako na rece najdelikatniej jak mogl i powolnym krokiem ruszyl do gabinetu gdzie na szczescie mial najlepsze lozko w calej rezydencji.

NMM i Minako
Czy najlepsze tego lepiej nie oceniać. Koichi już raz leżał w pokoju Aki i z sympatii do dziewczyny oraz komfortu oceniłby w skali od 1 do 10 jej łóżko...na 13. Zawierało w sobie wszystko, co powinno mieć doskonałe łoże. Ach, chłopak myślał sobie, że niedługo znów przetestuje trwałość materiału, jednak znów plany spaliły na panewce. Jakby było mało Minako upadła nieprzytomnie. Najważniejszym w sytuacjach kiedy ktoś staje się poszkodowanym jest zachowanie spokoju, zabezpieczenie miejsca wypadku, przywrócić kontakt z pokrzywdzonym....Potem dochodzi do całości resuscytacja krążeniowo - oddechowa. Orochi, co pamiętał Sumakari, nie uprawiał technik medycznych, więc raczej nie będzie się na tym znać. Czyżby dlatego chciał, żeby białowłosy poszedł za nim ? Możliwe. A może też po to, by dostać opieprz za zły stan cioteczki ? Ach....znów wpadł w niezłe tarapaty, z których trudno będzie uciec.

Wziął śpiącą Aki na ręce, by szybko pójść za parką.

WZT
Po krótkiej podróży przez puszczę dwójka shinnobi zjawiła się pod wejściem do organizacji dźwięku. Dośc niecodzienne był to, że mężczyzna niósł drugą osobę, którą była piękna kunoichi...
-Hej, jak toto się otwiera?-spytałem, stukając lekko pięścią w żelazną bramę.
-Ja mam swój sposób, ale jak go zastosuje to jeszcze szef tej organizacji focha strzeli...
Prawie że przysnęła, tak jej dobrze było ! [cenzura] się w spokojny oddech Aio dochodzący z wnętrza ciała, świergot zadowolonych z życia ptaków buszujących wśród gałęzi drzew, oraz samego szumu liści, przypomniała sobie jak dobrze mieć kogoś przy sobie. Kogoś, kogo się kocha. Dziwne, że wcześniej nie patrzyła na starego przyjaciela jak na chłopaka w znaczeniu..."chłopaka". Zawsze przechodził obok jej serca, nie zawadzał. Jednak kiedyś musiało się to stać. Trafiła koza do woza, czy jakoś tak. Nieważne. Po prostu była szczęśliwa !
-Hej, tylko nie waż się atakować ! Posiedźmy tutaj, poczekajmy. Jesteśmy praktycznie sami wśród dzikiej głuszy puszczy. To dość romantyczne jak na pierwszą randkę, nie sądzisz ?-spytała się spokojnym głosem, patrząc przez prawy bark mężczyzny na żelazną bramę przed sobą. Korzystając z okazji przegryzła delikatnie ucho Aio, składając w ofierze figlarne zachowanie.
No ładnie. Niosę dziewczynę przez pół puszczy, po to żeby mnie gryźc zaczęła! Choc nie mogłem udawac, że takie miłosne ukąszenie nie sprawiło mi nieopisanej radości...
Delikatnym, jednak stanowczym ruchem zsunąłem sobie z pleców Susuki, po czym przeciągnąłem ją do siebie. Staliśmy zaraz przy bramie.
-Hej, nie wiedziałem że jesteś taka drapieżna.-wyszeptałem dziewczynie do ucha, po czym pocałowałem ją w usta.
Gdyby któryś z członków organizacji dźwięku zdecydował się teraz otworzyc bramę, ukazałby mu się widok nie świadczący bynajmniej o profesjonaliźmie dwójki przybyszów.
Jednak żadne z nich się tym nie przejmowało.
Przez dłuższą chwilę miała wargi złączone z ustami Aio. Błogość serca stopiła się w słodki przysmak wypływający strumieniami z wodospadu rozkoszy. Aż nogi odmówiły jej posłuszeństwa, delikatnie się uginając. Wiatr, rozpędzając się w swym biegu, podrzucił do góry kraniec krótkiej sukienki Susuki, przypominając znaną scenę z jeszcze bardziej znaną gwiazdą starych lat, Panią M. Monroe. Opanowała ubranko, nieświadomie przesuwając palcami po bieliźnie. Przypomniała sobie skąd ją ma. Kupiona na specjalną okazję (ślub Minako) i wyprana parę razy nadal zachowała swój beżowo - żółtą jakość kuszenia. Wyłącznie za 25 yen !
-Jestem drapieżna, ale tylko wtedy, kiedy mam do tego powody. Smakujesz mi...bardzo...-zamruczała, odchylając głowę od twarzy Aio. To wszystko co się działo między nimi przez ostatnie lata - to wszystko było świadomą prośbą o czułości.
-Taka hm.. drapieżnośc mi się podoba. Może nam się przydac w pewnych sytuacjach...-stwierdziłem, figlarnie się uśmiechając. Jednocześnie moja dłoń spokojnie, ale nieuchronnie zmierzała po nodze Susuki, od kuszącego kolanka, powoli, po udzie, aż wreszcie dotarła pod spódniczkę, do cennego nabytku dziewczyny, rzekomo za 25y. Tam zatrzymała się, nie chcąc za wcześnie przekroczyc pewnych granic.
Oboje mieli czas, nie trzeba było się spieszyc.
A że nie kupili bilet na pospieszny, Susuki wzięła rękę Aio ze swojego skarbu. Podniosła ją do góry na wysokość oczu, jakby badając "cenne znalezisko".
-Wiesz, młody panie, że gdybym nie zaproponowała Ci randki, a z tego co widzę pchamy się do siebie jak ćmy do żarówki, już dawno oberwałbyś po twarzy ? Jeszcze będąc na moim kolanie ! Ach, nie znaczy, że nie lubię gdy ktoś mnie dotyka - wszakże w naturze mamy pragnienie odczuwania bodźców przyjemnych dla ciała. Ostrzegam Cię wyłącznie, że jeśli za bardzo się pospieszysz, wbrew moim dwuznacznym propozycjom, odgryzę Ci ucho, a zamiast niego wszyję wuwuzele. Rozumiemy się, Skarbie ?
Spytała na koniec ze słodkim podsumowaniem w głosie. Oj, jak ona lubiła tak psocić się Aio. Kochała jego reakcje.
Zrobiłem minę zbitego psa, gdy Susuki przerwała mi ,,zabawę'' i wygłosiła kazanie.
-Oj, dobrze już, przepraszam. Ale słodko wyglądasz, jak sie złościsz. Nosek ci sie marszczy.-uśmiechnąłem sie i w ten właśnie nosek ją pocałowałem.
-Nie wiem czy do twarzy byłoby mi z wuwuzelą zamiast ucha, pozatym jeszcze mógłbym o coś zawadzic, niewygodnie by było.

//mam nadzieję ze teraz jesteście szczęśliwi//
-Co ? Nosek ? Nie !
Szybko, jak małpeczka, złapała się za czubek nosa. Wymagała do dokładnie, nie wierząc w słowa Aio. Nic nie wyczuła oprócz gładkiej skóry. Być może nie była już zła, jak to chłopak mówił. Machnęła więc prawą dłonią odpędzając nieodpowiednie słowa randkowicza.
-E tam, bzdury gadasz. Nawet gdybym Ci wuwuzele wszyła, to pomyśl inaczej - picie sake byłoby ciekawsze. Po prostu brałabym lejek, wiadro 10 litrowe, i potem wylałabym całą zawartość do środeczka. Miałbyś niezłą bombę.
Puściła Aio oczko, podnosząc się na paluszkach do góry. Zarzuciła Mizukage ręce na szyje wzbijając się w powietrze. Znów trafiła w jego objęcia, tym razem z przodu i jakoś bardziej..."seksualnie".
-Zlecam Ci bardzo ważną misję - zaprowadź mnie gdzieś. Możesz wybrać miejsce.