Zamarznięte morze

Morze pokryte lodem

---

Przyszedłem rozglądnąłem się trochę i powiedziałem sam do siebie
-Czas na odpoczynek
Po 30-minutach drzemki otrzepałem się trochę i zrobiłem parę skłonów dla rozgrzania i ruszyłem dalej w stronę kraju wiatru.
(NMM)
Ide w strone Suny...

<NMM>
Przeszedł przez lodową pokrywę morza.

---

Ide w strone Oto...

<NMM>
pszyszÂłem tu by zobaczyĂŚ morze
IdĂŞ po zamarzniĂŞtym morzu w stronĂŞ Oto.

<NMM>
Wyladowaly na zamarznietym jeziorze xP
Shi zamienila sie w czlowieczka..
- piwa...
HM! zobaczyÂła Âże dostaÂło siĂŞ je w ramie kunajem.
To sobie wyciÂągnij z torby piwo,nawet mam inne alkochole.
- co Ci jest boli? - Shi zlapala HM! za ramie. - uu nie dobrze to wyglada.
Shi wyciagnela spirytus i wylala to na rane mamby.
HM! byÂła wÂściekÂła aÂż odezwaÂła siĂŞ w niej Mamba! aÂż chciaÂła sobie zadaĂŚ ból wyjeÂła najgorsze piwo i walneÂła butelkÂą w gÂłowĂŞ.
- Jakie Emmmmooo.. mruknela Shi - czemu nie chcesz sie uczyc jutsu , co? - spytala dobitnie. - kim jestes?
Mamba! poszÂła spaĂŚ,wiĂŞc byÂła juz HM!.
-ee o co chodzi Shi to ja HM!
- uff to dobrze juz mysllam, ze masz w sobie demona. Shi pila dalej ten spirit.
-MiÂłego picia,masz skrĂŞta.-PowiedziaÂła HM!
Wziela skreta podziekowala i wpatrywala sie w HM!
- wiesz co masz wielki potencjal. Wyrosnie z Ciebieniezla maszynka
do zabijania.
Wziela bucha.. znowu te piekielne rushowe krollliczki.
bleeh.

Shi sie w kocu zrzygala. Okazalo sie , ze HM! ma mocniejszy leb od samego wampira! niedopuszczalne,.
HM! byÂła z siebie dumna zapaliÂła skrĂŞta i poszÂła gdzieÂś.
[nmm]
HM! dotrÂła do Shi pijaczki.- Shi Âżyjesz masz jeszcze te skrĂŞty?[/url]
Shi obudzila sie.
- uaa.. mam jeszce pare - i wreczyla HM! jednego.- to dla Ciebie w prezencie pod zszloroczna choinke, bo chyba zapominnialam..
Uaa ziemwnela glosno. - ide sobie - odezwala sie do mlodej.
-Do kÂąd teraz idziemy?
PowiedziaÂła HM!
Dziewczynka podróÂżowaÂła poniewaÂż byÂła samotna i nie wiedziaÂła co ma z sobÂą pocz¹Ì, taka juÂż jest Tetiszeri. Chcia³¹ byĂŚ silna jednakÂże zapomniaÂła wiĂŞkszoœÌ jutsu które mogÂły sprawiĂŚ iÂż jest silna. ZaczĂŞÂła iœÌ zamarzniĂŞtym morzem ubrana w czarny strój, nie ejst przyzwyczajno do zimna wiĂŞc siĂŞ bardzo telepie. ZaczeÂła iœÌ w strone jakiÂś dwuch postaci jej nie znanych.
HM! zobaczyÂła kogoÂś.
-Aua!
Shi ugryzla pszczola w lewa dlon. W kiri gakure (Shi tu sie wychowala)
oznacza to smierc kogos bliskiego.
- glupie zabobony - wampir nie dopuszczal do siebie najgorszych
przypuszczan i mysli. Zgniotla pszczole w dloniach
i odwrocila sie do HM!
- idziemy do kusy.. tam jest duzo trawy, wiec wszystko bedzie sie fajnie jarac..
Zawial chlodny wiatr. Wampirowi po plecach przeszedl dreszcz.
ChciaÂł przejœÌ obok zamarzniĂŞtego morza do wiochy , ale zmieniÂł zdanie gdy ujrzaÂł Shi , bo wÂłaÂśnie jej szukaÂł - SzukaÂłem , ciĂŞ bo mam zÂłe wieÂści.. Z AnyÂą jest Âźle i jak chcesz siĂŞ dowiedzieĂŚ co to pójdÂź do jej pokoju i siĂŞ przekonasz , Âże jest wrĂŞcz okropnie - powiedziaÂł smutnym tonem gÂłosu stojÂąc przed Shi .
Deidara? co on robi na srodku zamarznietego jeziora.?
Shi patrzyla na Dei'a z przeraznoa mina.
- co sie stalo? Powiedz mi! od rana mam zle przeczucia! - wrecz wykrzyczala te slowa, niestety glos ugrzesl jej gdzies w gardle .
Bala sie. o moglo sie stac jej najlepszej przyjaciolce?
Us³yszawszy imie tej kobiety "Shi" niewiadomo czemu ale po plecach dziewczyny przesz³y ciarki. Coœ jej siê kojarzy³o jednak¿e wola³¹ nie ryzykowaÌ ze spotkaniem tamtych. Zacze³¹ siê kierowaÌ do suny wczeœniej dostaj¹c poczte od nowego mistrza. <nmm>
-Shi to co idziemy do Aka? a po drodze w stapimy do kusy
zióÂł wzi¹œc i naĂŚpaĂŚ siĂŞ,wtedy aÂż tak nie bĂŞdziesz siĂŞ denerwowaĂŚ.
PowiedziaÂła HM!
Shi nie odpowiedziala HM! jak najszybcie chciala sie zjawic kolo swojej partnerki.
Odwrocila sie na piecie i iczym strzala pobiegla do siedziby aka.
nmm
HM! pobiegÂła za Shi.
[nmm]
WybiegÂł stÂąd do siedziby .
Arihyoshi biegnÂąc z poprzedniej wioski zauwaÂżyÂł zamarzniĂŞte jezioro.ChciaÂł po nim dotrzeĂŚ do KiriGakure.BiegnÂąc po lodzie przewróciÂł siĂŞ lecz zaraz wstaÂł i wpadÂł na pomysÂł aby siĂŞ do ÂślizgaĂŚ do KiriGakure dlatego teÂż poÂłoÂżyÂł siĂŞ na lodzie i za pomocÂą czakry wystrzeliÂł siebie w kierunku KiriGakure.
<NMM>
Po lodzie mknie coÂś w rodzaju pocisku tak naprawdĂŞ to Arihyoshi który poÂłoÂżyÂł siĂŞ na brzuchu i mkn¹³ w stronĂŞ KiriGakure w gÂłowie miaÂł jednÂą myÂśl.
<NMM>
klon przyszedÂł i widzÂąc Âże wszystko jest pod kontrolÂą ruszyÂł dalej
StojĂŞ na brzegu morza..."jak tu pieknie...i zimno"- pomyslaÂł. Niewiele myÂślÂąc ruszyÂł szybko przed siebie w kierunku Kiri gakure...
<NMM>
Wracam z kiri gakure, i kieruje siĂŞ w kierunku Iwy.
<NMM>
Jezuu...To ta przeklĂŞta lodowa pustynia, najwidoczniej mam jeszcze kawaÂłek drogi do pokonania.

Ruszam biegiem w kierunku lÂądu.

<NMM>
Biegne w strone Iwy, a reczej truchtam bo przêklête dzia³ko mnie obci¹¿a. Nagle lud podemn¹ pêka i wpadam do lodowatej wody. Z trudem wychodze i pêdze dalej przed siebie zmarzniêty.[nmm]
Wleke siĂŞ w strone kwatery kulejÂąc na jednÂą noge.[nmm]

Nie szÂło to z edytowaĂŚ poprzedniego posta? MogÂłeÂś tam dopisaĂŚ Âże po 2 dnich wracasz do kwatery co ograniczyÂło by SPAM. Upominam ciĂŞ pierwszy i ostatni raz. NastĂŞpnym razem z czystym sumieniem dam osta.
Midori
Po przechadzce w parku, po czym marszu przez ulicĂŞ postanowiÂłem przejœÌ siĂŞ w bardziej spokojne miejsce, a morze nad którym jest zimno wydaje siĂŞ w sam raz. Nie myliÂłem siĂŞ, praktycznie nikogo tu nie byÂło, mimo Âże byÂło zimno nie przeszkadzaÂło mi to, gdyÂż zd¹¿yÂłem siĂŞ przyzwyczaiĂŚ juÂż do zimna, w koĂącu mieszkam tu od urodzenie. Stan¹³em na brzegu i zacz¹³em obserwowaĂŚ zamarzniĂŞte morze, rozmyÂślajÂąc o róÂżnych sprawach z swojego Âżycia.
Nagle na niebie zobaczy³êœ ptaka, obserwowaÂłeÂś go bardzo dokÂładnie, byÂłeÂś pewien, ze przeleci nad twoja gÂłowÂą, a potem zniknie za horyzontem, lecz ten kiedy znalazÂł siĂŞ blisko ciebie , zacz¹³ obniÂżaĂŚ swój lot. Ptak kierowaÂł siĂŞ prosto na ciebie, nastĂŞpnie usiadÂł przed tobÂą i patrzÂąc siĂŞ na ciebie swoimi ciemnymi oczyma. Wtedy zobaczyÂłeÂś, ze do niego nóÂżki doczepiona jest tutka. OtworzyÂłeÂś jÂą, a w Âśrodku znalazÂłeÂś list.
Cytat:
Geninie Shigochiyo Kishi, mam dla ciebie zlecenie. WÂłaÂśnie odwiedziÂł mnie wÂłaÂściciel tutejszej tawerny "Pod PijanÂą ZgrajÂą." WÂłaÂściciel ten zleciÂł odetkanie i posprzÂątanie tamtejszego szaletu. Wiem dobrze, ze to nie jest przyjemna misja, ale zostaniesz sowicie wynagrodzony.
Kazehan Dante Shiro
[
UwaÂżnie obserwowaÂłem lot ptaka, lekko siĂŞ zdziwiÂłem Âże przylecial on obok mnie ale cóÂż, szybko postanowiÂłem przeczytaĂŚ wiadomoœÌ którÂą zauwaÂżyÂłem przy jego nodze.
Po przeczytania moja mina wylegÂła wyraÂźnej zmianie, na gorsze oczywiÂście. "Moja pierwsza misja, a na dodatek mam czyÂściĂŚ szalet, jeszcze go odetkaĂŚ, czy to od tego wÂłaÂśnie jest shinobi ?.. miaÂłem nadziejĂŞ Âże bĂŞdĂŞ mógÂł siĂŞ wykazaĂŚ... ale zadanie to zadanie, trzeba wykonaĂŚ.". RozmyÂślaÂłem tak po drodze do tawerny "Pod PijanÂą ZgrajÂą". W niedÂługim czasie opuÂściÂłem zamarzniĂŞtÂą plaÂże i juÂż ulicÂą kierowaÂłem siĂŞ prosto do celu.

[NMM]
PrzyszedÂłem ponownie na to miejsce, nie wiem czemu, ale spodobaÂło mi siĂŞ ono. MogÂłem tu spokojnie postaĂŚ, popatrzeĂŚ, pomyÂśleĂŚ. W sumie to tylko po to tutaj przychodzĂŞ, aby pomyÂśleĂŚ trochĂŞ w samotnoÂści.
PodszedÂłem do zamarzniĂŞtego morza, i wszedÂłem lekko na lód, zaszedÂłem jakieÂś piĂŞĂŚ metrów, po czym patrzyÂłem siĂŞ w dal podziwiajÂąc, sam nie wiem co. CaÂły czas siĂŞ zastanawiaÂłem jak taka duÂża tafla wody mogÂła zamarzn¹Ì, ale biorÂąc pod uwagĂŞ warunki u nas panujÂące, raczej nie powinno byĂŚ to dziwne. Dziwniejsze pewnie jest to, Âże jeszcze ktokolwiek przychodzi w to miejsce, wÂłaÂśnie przez te warunki. Tak naprawdĂŞ to jeszcze nie spotkaÂłem tutaj nikogo oprócz mnie, ale wszystko siĂŞ moÂże zdarzyĂŚ. StaÂłem tak rozmyÂślajÂąc nad moim dotychczasowym Âżyciem.
ByÂł to w miarĂŞ ciepÂły dzieĂą nawet jak na tÂą krainĂŞ, kiedy Shigochiyo siĂŞ rozkoszowaÂł pobytem przy zamarzniĂŞtym morzu, nagle rozpoczĂŞÂła siĂŞ zamieĂŚ ÂśnieÂżna z której pojawiÂły siĂŞ dwie postacie w obdartych strojach i przekreÂślonymi ochraniaczami Yuki (wioski Âśniegu). Gdy podeszli do chÂłopaka powiedzieli ÂżaÂłosnym i mizernym gÂłosem - wspomógÂł byÂś biednych ludzi odtrÂąconych od Kazehana. - Poczym ustaÂła zamieĂŚ a oni oczekiwali na odpowiedÂź chÂłopaka.
Z zaciekawieniem patrzyÂłem na wschodzÂącÂą zamieĂŚ, a nagle z niej pojawiÂło siĂŞ dwóch ludzi, przyjrzaÂłem siĂŞ uwaÂżniej i zauwaÂżyÂłem, Âże majÂą oni na czole przekreÂślone ochraniacze yuki. "Pewnie uciekinierzy z wioski... co powinienem zrobiĂŚ ?" MyÂślaÂłem, kiedy nagle jeden z nich zadaÂł mi pytanie, czy wspomogĂŞ shinobi oddalonych przez kazehana, szybko odpowiedziaÂłem:
-A z jakiej racji mam wam pomagaĂŚ, w ogóle nie powinienem z wami rozmawiaĂŚ, myÂślĂŞ, Âże to iÂż was nie wydam bĂŞdzie samÂą pomocÂą- popatrzyÂłem niepewnie na przybyszy, ciekaw byÂłem jaka bĂŞdzie ich rekcja, ale jeszcze po chwili dodaÂłem:
-A w ogóle jak dziesiĂŞcioletni chÂłopiec moÂże wam pomóc?- zadaÂłem pytanie, na które nie chciaÂłem sÂłyszeĂŚ odpowiedzi, w sumie to chciaÂłem tylko im oznajmiĂŚ Âże nie mam zamiaru im pomagaĂŚ.
Nieznani ludzie bez zastanowienia odparli – powinieneÂś nam pomóc bo my moÂżemy pomóc tobie a wydania siĂŞ nie obawiamy bo i tak nas nie zÂłapiÂą. – poczym dwóch shinnobi spojrzeli siĂŞ na bok, skÂąd po chwili zacz¹³ lecieĂŚ kunaj w chÂłopaka. Jeden z przyb³êd wyciÂągn¹³ wÂłasnego kunaja którego napeÂłniÂł swojÂą powietrznÂą chakrÂą i rzuciÂł w wrogiego kunaja który siĂŞ rozpadÂł jak domek z kart. I drugi shinobi rzeka - rozmawiajÂąc z nami staÂłeÂś siĂŞ celem 3 innych ob³¹kaĂąców i jeÂżeli nam nie pomoÂżesz ich pokonaĂŚ to sam zostaniesz pokonany. – poczym obydwoje zmienili ochraniacze na normalne z Yuki i zaÂłoÂżyli ochraniacze na dÂłonie i korpus.
"Ale kÂłopotliwa sytuacja... ale cóÂż, chyba nie mam wyboru". PatrzyÂłem zwyczajnie na akcjĂŞ jednego z nich, ale nie dawaÂłem oznak zdziwienia czy czegoÂś takiego. Po chwili odpowiedziaÂłem:
-Dobra... skoro nie mam wyboru to wam pomogĂŞ, ale co z tego bĂŞdĂŞ miaÂł ?- dodaÂłem jeszcze na zakoĂączenie wypowiedzi, wyciÂągn¹³em kunaia, i stan¹³em w pozycji gotowej do walki, czekaÂłem czy ci dwaj chcÂą walczyĂŚ, czy moÂże mam udaĂŚ siĂŞ gdzieÂś za nimi, szczerze mówiÂąc, miaÂłem nadziejĂŞ Âże jednak bĂŞdziemy walczyĂŚ, chociaÂż odczuwaÂłem lekki strach, przed zbliÂżajÂącymi siĂŞ wrogami, którego staraÂłem siĂŞ nie okazywaĂŚ.
Shinobi siĂŞ zaÂśmiali a jeden z nich powiedziaÂł rozbawionym gÂłosem - dobry Âżart „a co z tego bĂŞdĂŞ miaÂł. – poczym zaÂśmieli siĂŞ ponownie a wyciÂągn¹³ paczkĂŞ senbonów i powiedziaÂł juÂż powaÂżnym gÂłosem - oto co dostanie jeÂśli nas czymÂś zaskoczysz a jeÂśli ci tak bardzo zaleÂży na zÂłocie to damy ci moÂże trochĂŞ zÂłota jak zabijesz choĂŚ jednego jednakÂże tu nie o kasĂŞ chodzi bo jeÂśli odmówisz to zginiesz od nich albo i od nas. – poczym wyj¹³ kunaja i zmieniÂł jego kolor na czerwony poczym dotkn¹³ kunaja chÂłopaka który zacz¹³ byĂŚ coraz cieplejszy i rzekÂł zÂłym gÂłosem – jeÂśli chcesz walczyĂŚ to z nimi nie z nami. Poczym drugi shinobi który nic nie mówiÂł szykowaÂł juÂż kolejnego kunaja do obrony.
-No wiĂŞc na co czekamy?- powiedziaÂłem lekko dr¿¹cym gÂłosem do tych dwojga, wzi¹³em swój kunai od jego, aby ten nie zrobiÂł siĂŞ zbyt gorÂący, czy mógÂłbym siĂŞ poparzyĂŚ zacz¹³em skÂładaĂŚ pieczĂŞcie kawarimi, aby w razie jakiegoÂś niepowodzenia, nie zgin¹Ì. Stan¹³em na wzór tego shinobi który szykowaÂł siĂŞ do obrony i czekaÂłem na przeciwników. W miĂŞdzyczasie jeszcze dodaÂłem
-Jestem Shigochiyo, moÂże chociaÂż swoje imiona mi podacie.- I tak czekaÂłem aÂż pojawiÂą siĂŞ wrogowie, rozglÂądaÂłem siĂŞ wokóÂł, gdyÂż nie wiedziaÂłem z której strony zaatakujÂą. "Eh... ciekawe jak silni bĂŞdÂą nasi przeciwnicy, i jakÂą si³¹ dysponujÂą ci dwaj, skoro potrzebujÂą pomocy genina... eh".
Shinobi skinĂŞli gÂłowÂą poczym jeden z nich stanÂą na równej lini do chÂłopaka poczym zacz¹³ siĂŞ przygotowywaĂŚ na walkĂŞ wrĂŞcz a drugi stan¹³ za nimi i zacz¹³ kolejno skÂładaĂŚ pieczĂŞci. Po pewnej napiĂŞtych nerwami chwili oczekiwania z daleka zaczĂŞto widzieĂŚ dwie postacie i ma³¹ ÂłasiczkĂŞ. MaÂłomówny shinobi siĂŞ uÂśmiechn¹³ oblizaÂł powoli ostrze kunaja i powiedziaÂł –to oni. – zaÂś ten drugi zacz¹³ pluĂŚ maÂłymi ognistymi kulkami za którymi leciaÂły rozÂżarzone ku naje.
Dwaj shinobi rozpoczĂŞli juÂż swoje akje, chwilowo nie wiedziaÂłem co mam zrobiĂŚ, wiĂŞc zÂłoÂżyÂłem tylko pieczĂŞcie i wypowiedziaÂłem -Shouton Shuriken Ranb- po czym wokóÂł mnie pojawiÂła siĂŞ niezliczona iloœÌ odÂłamków krysztaÂłu, jednak nie przystÂąpiÂłem do ataku, czekaÂł, aÂż wrogi shinobi zbliÂży siĂŞ do mnie, kiedy znalazÂł by siĂŞ w odlegÂłoÂści okoÂło 5 metrów, wtedy wszystkie moje krysztaÂłki ruszajÂą na niego, powinny zadaĂŚ wrogowi sporo obraÂżeĂą, szczególnie jeÂśli ten nie bĂŞdzie znaÂł moich ataków, kiedy przeciwnik jest daleko, moje krysztaÂły do czasu jego zbliÂżenia siĂŞ kr¹¿¹ wokóÂł mnie, sprawiajÂąc zÂłudzenie obronnego jutsu, z gotowym jutsu wyczekujĂŞ na wroga.

JeÂżeli nastÂąpi jakiÂś atak którego nie bĂŞdĂŞ w stanie unikn¹Ì, uÂżywam kawarimi z czymÂś za plecami wroga, i jeÂśli uda mi siĂŞ ta czynnoœÌ wbijam mu kunai prosto w jego serce, oczywiÂście od tyÂłu.

------

Chakra : 1000-150(naÂłoÂżone kawarimi w poprzedniej-200(Shouton:Shuriken Ranbu)= 650
Wrogowie omijajÂąc kule ognia nie zauwaÂżyli krysztaÂłów lecÂących w nich z doœÌ du¿¹ prĂŞdkoÂściÂą. Niestety trafiÂły one tylko jednego który nie odniósÂł zbyt powaÂżnych ran, a wrĂŞcz moÂżna by powiedzieĂŚ Âże zostaÂł unieruchomiony przez spanoszenie koĂączyn. JednakÂże Wrogowie przyjĂŞli automatycznÂą ripostĂŞ i wyrzucili okoÂło 1000 lodowych senponów które po wyminiĂŞciu przeciwnika lub wyjĂŞcia z ran roztapiaÂły siĂŞ w tempie natychmiastowym oraz byÂły na tyle szybkie Âże chÂłopak nie byÂł w stanie je unikn¹Ì ani zablokowaĂŚ. ChÂłopak zostaÂł spanoszony na tyle Âże nie byÂł w stanie uÂżyĂŚ Âżadnej z technik przez jednÂą turĂŞ jednakÂże jego towarzysze wylokowali wszystkie ciosy za pomocÂą powietrznej tarczy która siĂŞ pojawiÂła za poÂśrednictwem maÂłomównego shinobi(jest to jakaÂś technika powietrza której chÂłopak nie poznaje).Poczym shinobi który poprzednio pluÂł ogniem powiedziaÂł wkurzonym gÂłosem – co z tobÂą chowaj siĂŞ i walcz. – poczym zacz¹³ pluĂŚ wiĂŞkszymi kulami ognia.
Anulej biegÂł po zmarzlinie w kierunku domu, sÂłodkiej mglistej Kiri. W której nic nie widaĂŚ i jej samej nie widaĂŚ i moÂżna powiedzieĂŚ Âże jak spojrzysz to .... i nie ma ludzi, i przede wszystkim najwiĂŞkszych wrogów czÂłowieczeĂąstwa.

- O lód, potem bĂŞdzie woda i w koĂącu ziemia, i Aio coÂś tam chce. Byle mÂądrego inaczej rada znów ogÂłosi wybory

NMMT
"[I see you!]... byÂłem nie uwaÂżny" PomyÂślaÂłem zaraz po ciosie kiedy nastĂŞpnie usÂłyszaÂłem zdenerwowany gÂłos jednego z tych dwóch typków.
"To siĂŞ zdecyduj czy mam siĂŞ chowaĂŚ czy walczyĂŚ" pomyÂślaÂłem i ruszyÂłem w stronĂŞ przeciwnika z kunai w rĂŞce. BiegnĂŞ w kierunku przeciwnika który dostaÂł mojÂą technikÂą, w razie jakichkolwiek ataków z ich strony próbujĂŞ robiĂŚ unik, bÂądÂź zablokowaĂŚ cios, w ostatecznoÂści uÂżywajÂąc kawarimi które mam na sobie naÂłoÂżone. Kiedy juÂż znajduje siĂŞ przy przeciwniku markujĂŞ cios kunai, momentalnie kopiÂąc go ze szpica w jego udo, co powinno wywoÂłaĂŚ u niego ból, podczas kopniĂŞcia biorĂŞ drugiego kunai'a do drugiej rĂŞki i jednÂą wykonujĂŞ pchniĂŞcie w serce przeciwnika, jeÂżeli zablokuje od razu drugÂą rĂŞkÂą atakuje szyjĂŞ przeciwnika, starajÂąc siĂŞ jÂą powaÂżnie uszkodziĂŚ. JeÂżeli akcja siĂŞ uda (kiedy nie uda robiĂŞ to samo), wycofujĂŞ siĂŞ do swoich towarzyszy.
ChÂłopak oszalawszy rzuciÂł siĂŞ z kunajem w dÂłoni w doœÌ nietypowy sposób jednakÂże unieruchomiony przeciwnik nie miaÂł szans na obronienie siĂŞ. Jednak chÂłopak nie zdoÂłaÂł unikn¹Ì ataku towarzyszy wroga i zostaÂł poturbowany przez huragan stworzony przez ÂłasiczkĂŞ. ChÂłopakowi nic siĂŞ nie staÂło powaÂżnego jednakÂże nie jest w stanie zrobiĂŚ ponownego ataku kamikadze.
Po odebraniu na siebie ataków, wróciÂłem do towarzyszy.
-Przynajmniej jednego wykoĂączyÂłem- powiedziaÂłem do nich po czym zacz¹³em analizowaĂŚ obecnÂą sytuacjĂŞ. Nas jest trzech, wrogów zostaÂło nam dwóch, mamy przewagĂŞ liczebnÂą, ale... nie znam umiejĂŞtnoÂści naszych przeciwników. No nic, musimy ich pokonaĂŚ.
-SÂłuchajcie, nas jest trzech, ich dwóch, z tego co zauwaÂżyÂłem posÂługujÂą siĂŞ jakimiÂś wietrznymi technikami, nie wiem czy macie atut na takie coÂś, ale moÂżemy walczyĂŚ dwóch na jednego, z tym Âże jeden i tak bĂŞdzie musiaÂł zaj¹Ì ÂłasiczkĂŞ- powiedziaÂłem swój plan po czym czekaÂłem na odpowiedÂź, po chwili jeszcze dodaÂłem krzyczÂąc
-Najlepiej zrobicie, jeÂśli zabierzecie ciaÂło swojego kolegi i stÂąd odejdziecie, przecieÂż nie chcecie straciĂŚ Âżycia tak jak on nie?- liczÂąc Âże moja perswazja zadziaÂła, czekam zarówno na odpowiedÂź moich towarzyszy, jak i wrogów.
Przeciwnicy chÂłopaka nie odezwali siĂŞ ani sÂłowem a sojusznicy wyÂśmiali go za bezmyÂślnoœÌ i powiedzieli – a jak ty niby moÂżesz nam pomóc skoro jesteÂś juÂż w tak tragicznym stanie – poczym jeden wypluÂł ogromnÂą kule ognia zaÂś drugi uÂżywajÂąc techniki wiatru powiĂŞkszyÂł jÂą jeszcze bardziej i nadaÂł jej niezwykÂłego tempa. Przeciwnicy stanĂŞli w pÂłomieniach leczy niedÂługo Âłasiczka podbiegÂła do nich i przed ÂśmierciÂą rzuciÂła ostatni senbon w chÂłopaka który okazaÂł siĂŞ byĂŚ zatruty substancjÂą odurzajÂącÂą.
-No to piĂŞknie... ciekawe, dl...dlaczego ciÂągle atakujÂą we mnie, a wy uszliÂście bez szwanku- nie byÂłem pewien czy to byÂł ich zamierzony cel, wykorzystaĂŚ mnie jako przynĂŞtĂŞ, ale wiem, Âże muszĂŞ duÂżo trenowaĂŚ, aby nie skoĂączyĂŚ tak jak dzisiaj, na dodatek zostaÂłem zatruty przez jakÂą odurzajÂącÂą substancjĂŞ, usiadÂłem na ziemi ze zmĂŞczenia, przy czym jeszcze ich zapytaÂłem -Znacie moÂże jakieÂś lekarstwo, po czym juÂż w ogóle walczyÂłem gÂłównie o to aby utrzymaĂŚ przytomnoœÌ, nie wiem czemu, ale czuÂłem siĂŞ tak zmĂŞczony, jak jeszcze nie byÂłem, byÂła to moja pierwsza trudna walka, gdyby nie ta dwójka przegraÂł bym z kretesem, ale przecieÂż gdyby nie ta dwójka nie doszÂło by do tego...
Dwaj shinnobi siĂŞ zaÂśmiali i powiedzieli rozbawionym gÂłosem – ziomek przecieÂż to byÂł tylko senbon z jakimÂś narkotykiem, po prostu teraz bĂŞdziesz na haju przez jakieÂś 2-3dni i tyle. Poczym wrĂŞczyli mu paczkĂŞ senbonów i sakiewkĂŞ a nastĂŞpnie zabierajÂąc ciaÂła odeszli ÂśmiejÂąc siĂŞ z ciebie.

//gratulacjĂŞ ukoĂączyÂłeÂś misjĂŞ rangi C twoje wynagrodzenie to:
- postaĂŚ na haju (z trudem utrzymuje równowagĂŞ, -5 do celnoÂści i szybkoÂści) do 25.12.2009
+paczka senbonów (20sztuk)
+ 140y
+2pkt do statów
+20Pch
a i sory ze tak krótko ale po wczorajszym wypadku nie mogÂłem cic wymyÂśliĂŚ//
ChÂłopak patrzyÂł ze zÂłoÂściÂą w oczach na odchodzÂących mĂŞÂżczyzn, jednak zabraÂł dane mu przez nich senbony i sakiewkĂŞ, po czym wstaÂł i udaÂł siĂŞ chwiejnym krokiem w stronĂŞ mieszkania. "wyglÂądam pewnie jakbym siĂŞ upiÂł, idÂąc tak chwiejnym krokiem" pomyÂślaÂł po czym szedÂł wzdÂłuÂż oblodzonego brzegu, nie zwracajÂąc na nic uwagi. "Nawet siĂŞ nie przedstawili, gbury" dodaÂł w myÂślach wychodzÂąc z plaÂży, na ulicĂŞ miasta.

[nmm]
Zdenerwowany wpad³em na pla¿ê... o ile mo¿na j¹ by³o tak nazwaÌ.. by³a pokryta œniegiem.. tak by³a to œnie¿na pla¿a ((xD)). Nog¹ rozgarn¹³em œnieg, nie mia³em bowiem ochoty siedzieÌ na zimnym pod³o¿u. Usiad³em sobie po turecku i zacz¹³em ogl¹daÌ morze.. nie by³o ono tak ciekawe jak w Mizu.. poniewa¿ by³o zamarzniête.. znudzony wsta³em i uda³em siê z powrotem w stronê wioski.

<NMM>
Morze... Morze o gniewnych falach, będących jednocześnie swoistym środkiem ostrzegawczym dla odwiedzających Wioskę Krwawej Mgły, jak i Wioskę Wiecznego Śniegu... A ona takim, naiwnym, niepozornym podróżnikiem, gościem, Amazonką była. Do pewnego momentu, owszem, mogła korzystać z tego cudownego środka transportu, jakim, niewątpliwie, był statek. Jednak, nawet ten poddał się zgubnemu działaniu lodu, skuwającego najbliższe otoczenie brzegów, po prostu zamarzając, nie mogąc się ruszyć... Przewidywała to od dawna, od początku swej wyprawy. Nie było dla niej więc żadnym zdziwieniem, gdy kapitan "łajby", którą postanowiła przybyć do tego niegościnnego, ze względu na swą pogodę, kraju, oznajmił, iż "dalej" już nie popłyną Chwilę później, dziewczyna, odkrywając swe lico, "wyskoczyła" za burtę, z kocią gracją uderzając o zimną powierzchnię, zarazem w dłoni dzierżąc nic innego, jak... Łyżwy. Tak, właśnie tak, łyżwy! Zakładając je na miejsce kozaków, uklękła, by zawiązać sznurówki, momentalnie jednak unosząc się, i zgrabnie manewrując nogami, po lodzie szargając ostrze, ruszyła w stronę wybrzeża, coraz bardziej i bardziej przybliżającego się, z tym szalem, powiewającym w tył, włosami rozchełstanymi, z torbą, podskakującą jakby w takt wyimaginowanej muzyki, granej przez wiatr...
NMM.

~Edycja na dzień 27 czerwca 2010r godzina 13:52.~
Szybko... Szybko. Pośród tych lodowców liczyła się tylko szybkość. Szybkość, która była okazywana przy otwarciu otrzymanego listu. Szybkość, która była okazywana przy zmarszczeniu brwi... Szybkość, która mieniła się myślą o człowieku znanym jako Hikaru no Tanekaze. Szybkość stwierdzenia, że go zna. Szybkość, która towarzyszyła powrocie na statek, zarazem podążając w kierunku Wioski Krwawej Mgły. Stamtąd, już prosto do Nieba. By ukarać, pewnych zbyt odważnych chłopców...
NMM...
Od razu po biurze skierowałem się na zamarznięte morze. To był jedyny chyba sposób wyjścia z wioski i żeby uniknąć spotkania z tamtymi ludkami co napadli wioskę. Z chęcią bym z nimi powalczył ale nie mam teraz nie stety czasu muszę wykonać misję. A więc od razu wbiegłem na zamarznięte morze i szybkim tępem przebiegłem je tak aby wyjść z wioski i znaleść się nie daleko jej.<zt>