Bar " Shikaku "

Moja knajpka ( nie mam zamiaru trzepaĂŚ na niej kasy poprostu niech sobie bĂŞdzie )
Tutaj ninja mogÂą odpoczywaĂŚ po misjach, upijaĂŚ siĂŞ i spotykaĂŚ siĂŞ ze znajomymi.
ObsÂługa:
- 10 kelnerek
- 5 barmanów
ZnajdujĂŞ siĂŞ tutaj równieÂż odzielna sala ( restauracja ) tutaj mogÂą byĂŚ organizowane wszelkiego rodzaju imprezy okazyjne takie jak np. wesela i stypy. OczywiÂście moÂżna tutaj przyjœÌ i zjeœÌ coÂś ciepÂłego ( do tej sali ). Na kaÂżdym stoliku leÂży bogato urozmaicoce menu.
ObsÂługa:
- 3 kelnerów
- 5 kucharzy

---

Wchodzi do baru i siada na krzeÂśle. "Nikogo tu nie ma Âświetne miejsce ". Po chwili zamawia u kelnera ramen jeÂśli tak owe tu jest.

Po zjedzeniu ramenu wychodz z knajpki dziĂŞkujÂąc za smaczny i dobrze podany posiÂłek

<NMM>
Wpadam do baru , widze kobiete , przy niej 6 butelek sake , wolam :
-kobieto , opanuj ie , twoje dziecko czeka na ciebie!
- cuo moffisz? odddejdzze z tad natychmiast!
- ale przeciez...
-WON!!!

Wychodze , wracam na piaskownice...
WchodzĂŞ i juÂż u progu drzwi podnoszÂąc prawÂą rĂŞkĂŞ na znak chĂŞci zÂłoÂżenia zamówienia mówiĂŞ:
- 3 ekstra duÂże ramen, dwie porcje lodów waniliowych, 4 szaszÂłyki i 3 butelki Sake: 2 wytrawnej i 1 sÂłodkiej
Po tym efektownym wejÂściu zgÂłodniaÂłego faceta po którym widaĂŚ Âże duÂżo je, zaj¹³em miejsce przy jednej ze Âścian przy przy stoliku pod oknem i czekaÂłem na zrealizowanie zamówienia. SpojrzaÂłem po ogólnym tÂłoku jak na ten konkretny lokal
"ale dziÂś ruch"

---

No, tak. - PowiedziaÂłem, opierajÂąc siĂŞ o drewniane oparcie. - Ale mam nadzieje, Âże to nie opóÂźni naszego zamówienia. - WyprostowaÂłem siĂŞ i przybliÂżyÂłem siĂŞ do Arkadio. - Bo tak szczerze, mówiÂąc to trochĂŞ zgÂłodniaÂłem po tej bijatyce na pustyni. No dobra koniec tego gadania, czas coÂś zamówiĂŚ. - OdchyliÂłem siĂŞ w stronĂŞ gospodarza tej knajpy, oczywiÂście staÂł za ladÂą. - Gospodarzu! PiĂŞĂŚ butelek Sake, dwie kieÂłbasy z chlebem i wielka czarka bigosu!
- Czarka bigosu ? ... no ok to mogĂŞ jeszcze zrozumieĂŚ ale kieÂłbasa z chlebem ... zawsze miaÂłeÂś dziwny gust
W tym momencie do stolika przyniesiono pierwszÂą czêœÌ zamówienia. OdezwaÂłem siĂŞ do barmanki
- A tak i proszĂŞ jeszcze 4 butelki Sake po 2 wytrawnej i sÂłodkiej na wynos wraz z rachunkiem ... dobrze schÂłodzonej
Po za³atwieniu tego drobnego niuansu zacz¹³em pa³aszowaÌ moje pierwsze ekstra du¿e ramen
- A tak i nie upij siĂŞ tymi 5 butelkami Sake jeÂżeli chcesz zapamiĂŞtaĂŚ coÂś o sobie do jutra rana ...
- Czarka bigosu? - zapytaÂłem niepewnie - Wiem, Âże to trochĂŞ egzotyczne danie, jednak warte jest spróbowania. NaprawdĂŞ nie Âżartuje, to sÂą prawdziwe pysznoÂści. - Gdy to powiedziaÂłem, przyszÂła pierwsza czeœÌ zamówienia, którÂą byÂły kieÂłbasy i Sake. Od razu bez, owijania w baweÂłnĂŞ przystÂąpiÂłem do ich konsumpcji. Po chwili wynurzajÂąc siĂŞ z zastĂŞpów kieÂłbasy, z peÂłnymi ustami powiedziaÂłem. - no dobra, wiĂŞc co masz mi do powiedzenia?
Zacz¹³em poch³aniaÌ drugie ekstra du¿e ramen - tym razem wieprzowe, popijaj¹c z gwinta litrowej butelki wytrawnej Sake.
- Nie ma mo¿e tego a¿ tyle ale od czego zacz¹Ì ?
CzekajÂąc na odpowiedÂź wróciÂłem do przerwanej konsumpcji.
He, he - rozeœmia³em siê. - Dobre pytanie. - Powiedzia³em, wpychaj¹c w swoje usta kolejny kawa³ek kie³basy posmarowanej musztard¹ i zagryzaj¹c kawa³kiem chleba, na koniec wszystko zakoùczy³em poci¹g³ym ³ykiem Sake. - No dobra pomogê ci. - Uœmiechn¹³em siê, oczywiœcie tego uœmiechu nie by³o widaÌ. - Mo¿e najpierw opowiedz, sk¹d siê tu wzi¹³em, sk¹d pochodzi³em.
ZabraÂłem siĂŞ za trzeciÂą porcjĂŞ ramen i drugÂą butelkĂŞ wytrawnej Sake. Po chwili przerwaÂłem.
- SkÂąd ? ... Konoha ... Jak ? ... nie mam zielonego pojĂŞcia
Po tym zdawkowym stwierdzeniu wróciÂłem do konsumpcji.
Konoha? Kto by pomyÂślaÂł. -powiedziaÂłem, popijajÂąc sobie Sake. Tego dnia to byÂł b³¹d, tak jak kilka wczeÂśniejszych Âłyków. Takich historii nie moÂżna opowiadaĂŚ przy piwie. Jednak wtedy siĂŞ tym nie przejmowaÂłem, piÂłem dalej.- Tylko co ja tam robiÂłem? - ZapytaÂłem juz lekko wstawiony.
- A co wyszkolony ninja moÂże robiĂŚ w jednej z najwiĂŞkszych wiosek ?
ZapytaÂłem ironicznie.
- MoÂże byÂłeÂś shinobim Konohy ?
WÂłaÂśnie skoĂączyÂłem trzecie ramen i przeszedÂłem do deseru czyli podwójnej porcji lodów i sÂłodkiej Sake, które wÂłaÂśnie zostaÂły doniesione przez jednÂą z barmanek.
No moÂże, rzeczywiÂście. - OdpowiedziaÂłem. - Ale oprócz tego Âże byÂłem z Konohy. MiaÂłem na imiĂŞ Kusano Daraja. To co jeszcze o mnie wiesz? Kim byÂłem? I tak wÂłaÂściwie to skÂąd mnie znaÂłeÂś?
- SpotkaliÂśmy siĂŞ dwa razy o ile mnie pamiĂŞĂŚ nie myli. Za pierwszym razem na jakiejÂś misji ... wtedy nie zamieniliÂśmy ze sobÂą sÂłowa ... nie obraÂź siĂŞ ale wyglÂądaÂłeÂś wtedy jak jakiÂś wymoczek, miaÂłeÂś przy sobie jakiÂś dziewczĂŞcy pamiĂŞtnik i ubieraÂłeÂś siĂŞ co najmniej dziwnie ... za drugim razem byÂło juÂż lepiej ... PodróÂżowaÂłem akurat okrĂŞÂżnÂą droga na test chunina i spotkaÂłem CiĂŞ w górach ... wyglÂądaÂłeÂś duÂżo lepiej .. pozbyÂłeÂś siĂŞ tamtego gÂłupawego uÂśmieszku z twarzy i pozbyÂłeÂś siĂŞ postury niedoÂżywionej dziewczynki ... i co najwaÂżniejsze przestaÂłeÂś wygÂłaszaĂŚ te mĂŞtne hasÂła o pokoju i chĂŞci zaprzyjaÂźnienia siĂŞ z wszystkim co siĂŞ rusza ... nie znam szczegóÂłów ale chyba byÂłeÂś na treningu w jakimÂś surowym odÂłamie tego twojego klanu bo niezaleÂżnie jakie metody stosowali zrobili z ówczesnego Ciebie prawdziwego faceta. Co do klanu Daraja to nie jest taki maÂły ale raczej sÂłabo uchwytny, lubiĂŞ wiedzieĂŚ duÂżo o osobach które mogÂą byĂŚ moimi potencjalnymi przeciwnikami, bÂądÂź konkurentami wiĂŞc poszperaÂłem trochĂŞ - twój klan jest caÂłkiem liczny ale maÂło znaczÂący w Konoce, jak na tak duÂża rodzinĂŞ macie maÂło shinobi choĂŚ ogólnie znacie siĂŞ na walce ... raczej trzymacie siĂŞ na uboczu i w nic nie wtrÂącacie dlatego Daraja jest prawie w ogóle nieznane bez dog³êbnego Âśledztwa.
Po tym maÂłym wykÂładzie wróciÂłem do ostatnich kropel sÂłodkiej Sake i ostatnich ÂłyÂżek lodów waniliowych.
- Daraja mówisz? Hmm ciekawe, z poczÂątku myÂślaÂłem, Âże Daraja to tylko nazwisko, ale wyglÂąda na to, Âże chyba jestem czÂłonkiem jakiegoÂś Rodu. - SpojrzaÂłem przez chwilĂŞ na swoje dÂłonie, ukryte pod ciemnymi skórzanymi rĂŞkawicami, przez chwilĂŞ dÂługo siĂŞ zamyÂślajÂąc. To co mówiÂł Arkadio byÂło bardzo interesujÂące, jednak to nie wszystko wyjaÂśniaÂło. - No dobra! - powiedziaÂłem, gÂłoÂśno budzÂąc siĂŞ z zamyÂślenia. - Czas to oblaĂŚ. Za zdrowie Arkadia, tego który pomógÂł mi odzyskaĂŚ trochĂŞ z mojej przeszÂłoÂści!
- Dobra nie przesadzaj bo ja CiĂŞ potem nie bĂŞdĂŞ tachaÂł do domu
Po tych s³owach skin¹³em na barmankê.
- Rachunek proszĂŞ i zamówione butelki Sake
Barmanka odeszÂła a ja ponownie odezwaÂłem siĂŞ do Kusano
- Zahaczymy jeszcze o kilka miejsc ... nie opÂłaca Ci siĂŞ wracaĂŚ do tej akademickiej klitki zwÂłaszcza Âże to kawaÂł drogi ... jutro rano postanowimy coÂś wiĂŞcej a dzisiaj zapraszam do siebie
Chyba masz racjĂŞ, jest jeszcze jutro duÂżo rzeczy do zrobienia. - PowiedziaÂłem dopijajÂąc resztkĂŞ Sake i dojadajÂąc ostatniÂą ÂłyÂżkĂŞ bigosu. Przez chwilĂŞ wpatrujÂąc siĂŞ w ta ÂłyÂżkĂŞ powiedziaÂłem.- Szczerze mówiÂąc, dobra knajpa.
- Ha ... ma siĂŞ ten gust
W tym momencie kelnerka przyniosÂła zamówionÂą na wynos Sake i rachunek. Po jego uregulowaniu chwyciÂłem energicznie worek i wstaÂłem kierujÂąc siĂŞ do wyjÂścia.
[zt vel NMM - jak siĂŞ pojawiĂŞ w innym temacie - póki co moÂżna mnie zÂłapaĂŚ przy drzwiach baru ]
Wzi¹³em jeszcze jednego "Hapsa" do ust, po czym po³o¿y³em na stole kilka pieniêdzy i krzykn¹³em za Arkadiem. - hej, poczekaj. - po czym popêdzi³em za przyjacielem.

[zt]
WeszÂłam do baru, zawoÂłaÂłam kelnera i poprosiÂłam o ramen i wodĂŞ.

Po zakoĂączeniu jedzenia podziĂŞkowaÂłam i udaÂłam siĂŞ do wyjÂścia
SzedÂł do baru rozejrzaÂł siĂŞ po czym podszedÂł do lady i zamówiÂł 2 miski ramenu i sake. Gdy zjadÂł i wypiÂł sake zaczekaÂł chwile rozejrzaÂł siĂŞ po ludziach po czym wyszedÂł.
<NMM>
WestchnĂŞÂłam, pokrĂŞciÂłam gÂłowÂą, zdjĂŞÂłam z siebie Measi Gakure i uÂśmiechnĂŞÂłam siĂŞ do Kin.
- CóÂż... Do zobaczenia, stara przyjacióÂłko.- poÂżegnaÂłam siĂŞ z niÂą i wybiegÂłam.
Akemi wchodzi do baru, podnosi rĂŞkĂŞ na znak powitalny i mówi:
- Witam wszystkich.
Po tych sÂłowach podchodzi do barmana i prosi o ramen oraz wodĂŞ mineralnÂą.
Wchodzi do baru podchodzi do lady i prosi o ramen. Siada na najbliÂższym krzeÂśle w zÂłym humorze i czeka na posiÂłek.
PojawiÂłem siĂŞ w barze i usiadÂłem przy stoliku oraz zamówiÂłem sake. Czekam na Dantka.
Dantek wszedÂł do baru usiadÂł przed Midosiem i zamówiÂł sobie ciasteczka i sake.
- Hmm.. Co tam powiesz ...?- SpytaÂł siĂŞ i czekaÂł na swoje sake które jeszcze nie doszÂło.
- Bo widzĂŞ , ze siĂŞ rozwijasz ... wraz z tym stworzyÂłeÂś organizacje.- PowiedziaÂł Dantek.
Machn¹³em d³oni¹ potwierdzaj¹c s³owa Dantka:
-Tak rozwijam nowÂą organizacjĂŞ. Jednak ludzie siĂŞ zmieniajÂą i próbujÂą znaleŸÌ schronienie w wioskach a nie naraÂżaĂŚ Âżycie wiĂŞc trudno o dobrych wojowników. PrzydaÂło by siĂŞ jeszcze kilku najlepiej doÂświadczonych.
- Znasz Nero *kostek* on byÂł liderem 7MM tak jak ja ..... on jest w mojej organizacji razem rzÂądzimy ...tak samo byÂły Rai kage Kiomoto .... miaÂł jeszcze Yagu siĂŞ do nas przy³¹czyĂŚ ale gdzieÂś go w ciĂŞÂło .... i jeszcze tam mam trzech czÂłonków .. ale oni nie sÂą tak istotni ...- PowiedziaÂł Dante , a jego zamówienie przyszÂło .
- ÂŁii!!- PisknÂą na widok ciasteczek i Sake *_* i acza paÂłaszowaĂŚ swoje Âłakocie.
Akemi budzi siĂŞ ze wstrzÂąsem i mówi do siebie:
- CO?! Chyba przysnĂŞÂłam.
Po tych sÂłowach zamawia coÂś na Âśniadanie, zjada to co podaje jej barman, wstaje i wychodzi z baru, zmierzajĂŞc przy tym do bram wioski.

<nmm>
-DziĂŞkujĂŞ - mówi barmanowi, który podaÂł TenTen ramen. Zjada powoli przyglÂądajÂąc siĂŞ kaÂżdej nitce makaronu jakÂą wciÂąga do ust. Na koniec wypija resztĂŞ, zostawia pieniÂądze obok brudnej miski i wychodzi z baru powolnym krokiem.
-Kiomsa znam a o Nero sÂłyszaÂłem. Mówisz Âże rzÂądzicie... moja organizacja ma za zadanie chroniĂŚ pokoju a sam przed chwilÂą widziaÂłeÂś Âże roboty jest duÂżo zwÂłaszcza z takimi beznadziejnymi przypadkami jak Risen(przerwaÂłem na Âłyk sake) a mojej organizacji przydaÂł by siĂŞ kop w postaci nowych mocnych czÂłonków dlatego pomyÂślaÂłem o fuzji naszych organizacji- powiedziaÂłem dajÂąc kolejnego Âłyka.
Dante popatrzyÂł dziwnym spojrzeniem na Midosia....
- Gul gul ..- Dantek napiÂł siĂŞ Sake..
- Ehh...- ZagryzÂł ciastkiem .
- Mówisz fuzja .... hmm.... ciekawa propozycja ...- PowiedziaÂł Dantek i znowu ÂłyknÂą sake a na jego oczkach pojawiÂł si.e rumieniec.
- MusiaÂłbym to obgadaĂŚ ... z Nero..- PowiedziaÂł ChÂłopaczek.
-Obgaduje z kim chcesz... ale mam nadziejĂŞ Âże siĂŞ uda. Byli byÂśmy wtedy najmocniejsi... lepsi nawet od akatsuki. W takim razie zaÂłatw to z nim i zaczniemy wspóÂłprace.- powiedziaÂłem i dokoĂączyÂłem Sake a potem dodaÂłem- raczej nie chce mi siĂŞ walczyĂŚ na razie wiĂŞc oddalĂŞ siĂŞ do siedziby. Jak bĂŞdziesz coÂś wiedziaÂł to przyjdÂź.- po tych sÂłowach wyszedÂłem i machn¹³em rĂŞkÂą na poÂżegnanie.
[nmm]
Dantek pokiwaÂł gÂłowÂą.
- Do zobaczenia ...- PoÂżegnaÂł siĂŞ z Midorim , dopiÂł sake , zjadÂł ciasteczka , nie zapÂłaciÂł i uÂżyÂł shunshina zamieniajÂąc siĂŞ w mg³ê , która wyleciaÂła z pomieszczenia .....

nmm
Sasori wpada do baru.

- Mistrzu, dostaÂłem misjĂŞ, Âżeby tu trochĂŞ posprzÂątaĂŚ, nie masz nic przeciwko? - pyta siĂŞ barmana.

- Nie przeszkadzaj sobie - zapytany nie odrywa spojrzenia od szorowania kufla.

Sasori zaczyna pracĂŞ od umycia blatów na ladzie i stolikach. CzyÂści równieÂż krzesÂła, zamiata i myje podÂłogi. Kiedy wnĂŞtrze baru wyglÂąda juÂż caÂłkiem czysto, shinobi kieruje siĂŞ na zaplecze.

Po dotarciu do celu chÂłopak czuje nieprzyjemny zapach, wiĂŞc zaczyna robotĂŞ od wyrzucenia wszystkich przeterminowanych i podejrzanie wyglÂądajÂących specyfików. NastĂŞpnie szoruje wiszÂącÂą na Âścianie tablicĂŞ z zapisanym menu i cenami potraw. Podczas wyrzucania przypadkowo znalezionego, duÂżego i od dawna niedziaÂłajÂącego tv, chÂłopak odkrywa, Âże kosze na zewnÂątrz zaplecza sÂą przepeÂłnione. tworzy Bunshina, który idzie poinformowaĂŚ o konicznoÂści opróÂżnienia ich odpowiednie sÂłuÂżby.

KoĂączy sprzÂątaĂŚ bar i idzie dalej.
Wchodzicie do Âśrodka, a tu pusto, nikogo nie ma.
-No widzisz chÂłopczyku jak fajnie ? Pusto, nie bĂŞdziesz siĂŞ musiaÂł mnie wstydziĂŚ. ChociaÂż mnie tu niektórzy lubiÂą i szanujÂą. - WyciÂąga portmonetka w ksztaÂłcie serduszka i zamawia dwa duÂże lody wielosmakowe.
-To dlaczego tak nie lubisz nas co chÂłopcze ?
- Nie to, ¿e nie lubiê.. Mam was g³êboko ..
Nie mam nic do Ciebie bo CiĂŞ nie znam ale nie podoba mi siĂŞ to, Âże traktujesz mnie jak jednego z was..
Ja mam inna orientacje..
John siĂŞ zasmuciÂł i opuÂściÂł gÂłowĂŞ.
-Widzisz chÂłopcze, ja nie traktujĂŞ Ciebie jak swojego. Staram siĂŞ tylko byĂŚ miÂłym, a nie umiem inaczej. W kaÂżdym razie to ja siĂŞ przedstawiĂŞ bo nie znasz mojego imienia, John Big. PrzyjechaÂłem tu ze swojego dalekiego paĂąstwa gdyÂż tam bym juÂż pewnie nie ÂżyÂł. Tu jest trochĂŞ lepiej. Czasami sÂą tylko jakieÂś ekscesy. W kaÂżdym razie przydasz mi siĂŞ do pomocy.
-No teraz zaczynasz mówiĂŚ jak normalny czÂłowiek widzisz wystarczy troche szczeroÂści.. MiÂło mi jestem Kortill przykro mi ale nie powiem Ci nic wiecej. Wiedz jednak, ze przy mnie nie powinno Ci nic groziĂŚ.. Tylko prosze Cie.. Postaraj siĂŞ zachowywaĂŚ i mówiĂŚ do mnie tak jak przed chwila. Widzisz jeÂżeli byÂś sie tak zachowywaÂł napewno unikn¹³byÂś tych ekscesów.
-Dobrze sÂłoneczko. Postaram siĂŞ mówiĂŚ normalnie.- UÂśmiech od ucha rysowaÂł siĂŞ na jego twarzy.
W tym momencie do lokalu weszÂło dwóch facetów ubranych wyzywajÂąco i kojarzÂących siĂŞ jednoznacznie z konkretnÂą mniejszoÂściÂą seksualnÂą.
- Hejka Big John - KrzyknĂŞli machajÂąc w waszym kierunku podbiegawszy jednoczeÂśnie do was. - WidzĂŞ, Âże nawracasz kolejnego dzieciaczka ! NaprawdĂŞ jesteÂś w tym dobry John. -rzekÂł jeden.
-To nie tak moje dziewczynki... Pozwól kortill, Âże przedstawiĂŞ CiĂŞ moim przyjacióÂłkom. Ten w róÂżowej spódniczce to Eryk - CzeœÌ kortillku - A ten w zielonych jeansach obcisÂłych to Julio Sx - siemka sÂłoĂące !- W Twoim kierunku powĂŞdrowaÂły przyjazne uÂściski i caÂłusy.
-kortill bĂŞdzie naszym Bodyguardem na paradzie ! - wykrzyczaÂł Big John.
-E.... no tak postaram siĂŞ wam pomóc...
Na paradzie powiadasz ...
"W co ja sie wpakowaÂłem..."
-Aha poiwedz im Âżeby siĂŞ do mnie nie przymilali bo ich.. pozbawiĂŞ pewnej czĂŞsci ciaÂła... Im nie muszĂŞ sÂłuÂżyĂŚ:P
-Ahhh hehe, oh kortillku. Eryk dla przykÂładu tylko udaje faceta.- Âśmiech- nie masz czego mu obcinaĂŚ bo sam to sobie dawno zrobiÂł.
Eryk siĂŞ zawstydziÂł i zasÂłoniÂł sobie twarz dÂłoniÂą by po chwili zamówiĂŚ sobie lody waniliowe z polewÂą.
-Zjemy lody i niedÂługo udamy siĂŞ na spotkanie organizacyjne z naszym stowarzyszeniem. PasujĂŞ Ci kortill ? - rzekÂł John Big

WeszÂła powolnym krokiem. UsiadÂła przy barku, zamówiÂła sobie sake. Gdy wymówiÂła nazwe napoju barman spojrzaÂła na niÂą dziwnie i po chwili zniknoÂł za barkiem by nalaĂŚ trunku. WypiÂła go doœÌ szybko, zamówiÂła sobie jeszcze jeden, jeszcze jeden i jeszcze kolednÂą sake...
"Matko..."-pomyÂślaÂła-"rozpijam siĂŞ..."
Wchodzi do baru, na wejÂściu nie mógÂł uwierzyĂŚ kogo zobaczyÂł...
"wreszcie... znowu sie spotykamy"
podszedÂł powoli do stolika przy którym siedzi Hatsumomo...
- CzeœÌ... pamiêtasz mnie ? - powiedzia³ cicho
ZamarÂła. Tak dokÂładnie nie wiedziaÂła co ma robiĂŚ, cieszyÂła siĂŞ, Âże go spotkaÂła.
-Tak...-powiedziaÂła i wstaÂła. SpojrzaÂła na niego, g³êboko w sercu kryÂło siĂŞ uczucie którego nie znaÂła, a które moÂżna byÂło zobaczyĂŚ w jej oczach. UpuÂściÂła kieliszek na ziemie, roztrzaskaÂł siĂŞ. PatrzÂąc na niego lekko przyklĂŞknaÂła by pozbieraĂŚ szkÂło. PatrzyÂła na pozostaÂłoÂści po kieliszku, skaleczyÂła siĂŞ. Po dÂłoni spÂłyneÂła krew.
- Oh, uwaÂżaj - podszedÂł do Hatsumomo by zobaczyĂŚ co staÂło siĂŞ z palcem,
Popatrzy³ na palec, wyci¹gn¹³ husteczkê i wytar³ krew, nastêpnie wyj¹³ plaster i zalepi³ ranê...
-Ju¿, opatrzone - uœmiechn¹³ siê, po czym spojrza³ jej g³êboko w oczy, chcia³ coœ powiedzieÌ, lecz nie mog³ z siebie niczego wyktrzusiÌ...
OdwzajemniÂła spojrzenie. MiaÂła gdzieÂś co powiedzÂą inni, ona go...KochaÂła. Delikatnie zbliÂżyÂła siĂŞ do jego warg. CzekaÂła aÂż przejmie inicjatywe.
Ci¹gle patrz¹c w Jej piêkne oczy zbli¿y³ siê do niej przytuli³ J¹ lekko i... jego usta z³¹czy³y siê z ustami Hatsumomo, poca³owa³ J¹.... na chwile przerwa³ i powiedzia³:
- Wtedy... w Ame, smutno mi byÂło Âże tak uciekÂłaÂś, bez sÂłowa... pobiegÂłem za tobÂą, lecz CiĂŞ zgubiÂłem, ale teraz znowu cie odnalazÂłem...
NastaÂła chwila ciszy... nagle Deven wyszeptaÂł:
- Kocham CiĂŞ
Po czym przytuli³ siê do Hatsumomo mocniej i zacz¹³ J¹ namiêtnie ca³owaÌ...
Jej to nie przeszkadzaÂło, wrĂŞcz przeciwnie! Na chwile przerwaÂła
-MoÂże nie tutaj...-wyszeptaÂła
Wszyscy gapili siĂŞ na nich jak na pare bÂłaznów z pod¿êdnego cyrku... Sama Hatsu nie wiedziaÂła co przed chwilÂą zrobiÂła. WypiÂła z 5 butelek saki, która zaraz powinna zacz¹Ì dziaÂłaĂŚ...
(StrzeÂż siĂŞ Deven...)
-Masz racjĂŞ moÂże nie tutaj... chodÂź za mnÂą do mojego domku...
WyszedÂł z karczmy...
NMM

//jestem tutaj: http://www.shinnobirpg.rp...der=asc&start=0//
WyszÂła za nim chwiejnym krokiem...
-No oczywiÂście.. JeÂżeli tylko ominie mnie wiĂŞzienie a wynagrodzenie bĂŞdzie dobre..
~Chronic tyÂły to priorytet~PomyÂślaÂł lekko juÂż znudzony Kortill..
-Tak w ogóle to smaczenego..
-DziĂŞĂŞĂŞĂŞĂŞkuuujeeemyyy - Jednym gÂłosem brygada homo odpowiedziaÂła.
Po posiÂłku Big John zaproponowaÂł, Âże czas juÂż opuÂściĂŚ lokal.
Gdy mieliÂście siĂŞ juÂż zbieraĂŚ do baru wpadÂło 3 ninja skinów. WidaĂŚ, Âże ten po Âśrodku to ich lider.
-O patrzcie panowie. Panienki juÂż wychodzÂą ? Na do widzenia moÂże obijemy im twarzyczki ? - Dwóch ninja po bokach lidera pobiegÂło w waszym kierunku z zaciÂśniĂŞtymi piĂŞÂściami.
-Ekhmm i tu muszĂŞ was zmartwiĂŚ niestety nic im nie zrobicie..
KAge Bunshin no jutsu... obok kortilla pojawiaja siĂŞ.. 3 klony.. , z któryuch kaÂżdy Âłapie wyciÂągniĂŞty przez kortilla drut.. nastepnie kazdy wykonuje Shunsina i obwiÂązuje drutem przeciwników w razie .. jakichÂś uników odskoków kawarimi Kortill czuwa i uÂżywa KAgeyose no jutsu.. (technika chwytania Cieniem.. To po czym padÂł Hidan sieĂŚ taka)
W razie jakby sie nie udaÂło KAwarimi no jutsu chwytam swoich .. podopiecznych..
Ninja zrobili kawarimi tak jak przewidziaÂłeÂś i zÂłapaÂłeÂś ich w kageyose no jutsu. Lider nie zamierzaÂł staĂŚ bezczynie gdy jego ludzie sÂą upokarzani przez bandĂŞ homo.
-Suna shuriken ! - i poleciaÂły w Twoim kierunku 4 piaskowe shurikeny .
Pierwszy klon podniósÂł StóÂł i zasÂłoniÂł mnie nim drugi natomiast w razie czego drugi mnie troche pzesuwa tak, zebymnie straciÂł kontroli Cienia.. ja wykonujĂŞ technikĂŞ miaÂżdzenia kosci.. Cieniem... .NAtomiast trzeci klon wykonuje shunshina.. i znajduje sie tuz przed szefem.. rozpoczyna z nim walke TAijuttsu.. NAjpierw podciĂŞcie gdy wyskoczy. efektowny fiflak do tylu i potem z rozpedu wyskakuje i wysoki kopniak na gÂłowĂŞ. oczywiscie klon paruje ciosy i unika w razie jakiegos niebezspieczeĂąstwa.
PróbujÂąc wszystkim zmiaÂżdÂżyĂŚ koÂści przeciwnicy nagle zamienili siĂŞ w piasek. Lider zaÂś byÂł prawdziwy i caÂłkiem dobrze walczyÂł za pomocÂą taijutsu. PoczÂątkowo Twój klon go zaskoczyÂł i dawaÂł mu radĂŞ ale tylko gdy szef siĂŞ skoncentrowaÂł szybko pokonaÂł klona.
Przez szyby w barze wpadajÂąc 2 bomby dymne.
2 pozosta³e klony widz¹Ì, ze ten pad³ rzuci³y siê na niego (wiedz¹ gdzie sta³ bo.. widiza³y go ..) Jeden atakuje od razu drugi.. czeka wykorzystuje moment... zaskoczenia (Jakiego zaskoczenia.. a no pewnie i boss... za dobrze nie widzi w tym dymie... ) Drugi klon wykorzystuje technike Funkazan.. zamienia sie w w ulkan.. i zalewa ca³e pomieszczenie lawa.
W tym samymm momencie albo i wczesniej korill wyrzuca.. krzeseÂłko ubrana w jego bluze a potem dopiero uzywa shunshina przez okno gdzieÂś w bezpieczna odlegÂłoœÌ by ten kto wrzuciÂł bombe byÂł zaskoczony jego ucieczkÂą.. Kortill wykorzystuje moment zaskoczenia i uÂżywa swojej techniki maskujÂącej sprawdzajÂąc.. ilu jest przeciwników.
Szef postawiÂł kawarimi z Big Johnem, po czym sam ulatnia siĂŞ z baru. Za szybÂą spotykasz dwójkĂŞ maÂłych dzieciaków którzy tÂłumaczÂą siĂŞ tym, Âże dwóch panów daÂło im po 10y Âżeby wrzucili to przez szybĂŞ, wskazujÂąc palcem na miejsce gdzie ich spotkali.
Na razie zostawiam ... goÂści, którzy dali bomby.. czujĂŞ, ze to moze byĂŚ zasadzka ja natomiast widzĂŞ gdzie jest.. uciekajÂący szef, który podstawiÂł kawarimi, wiec napierdzielam w niego sunashurikenami.. (spójrz na reke moja..) 9 suna shurikenów leci w strone.. przeciwnika nie pozostawiajÂąc z niego nic [umiejetnoœÌ darmowa].. wszystko....Pierwszy Klon wyskakuje z moimi podopiecznymi..
Szef zobaczyÂł zbliÂżajÂące siĂŞ suna shurikeny i stworzyÂł Suna Tama. Shurikeny rozbiÂły siĂŞ o obronĂŞ Szefa.
-Ryuusa Bakuryu - i w waszym kierunku poleciaÂło olbrzymie piaskowe tsunami niszczÂąc i zasypujÂąc na swojej drodze wszystko.
-Zaczyna mnie ten goœÌ denerwowaÌ...
Klon chwyta podpoiecznych i wskakuje na dach budynku... Ja robie to samo tylko na inny budynek.. po czym --Ari Jigoku [Doton] Powstaje wielkie bÂłoto, które pochÂłania szefa.. i wiĂŞzi.. w ziemi (jego wÂłasna technika staÂła siĂŞ dla niego pzreszkodÂą poniewaÂż uniemozliwiÂła mu... dostrzeÂżenie zagroÂżenia... Dlaczego.. Piasek a wÂłasciwie tsunami.. zasÂłoniÂło poczynania chÂłopca)..
OdskoczyÂłeÂś ze swoimi kolegami na dachy. ZrobiÂłeÂś wielkie bÂłoto ale szef miaÂł nadal na sobie Suna Tama. StworzyÂł tylko malutkÂą dziurkĂŞ z której wyrzuciÂł w waszych kierunkach 4 karteczki wybuchowe.
Od tyÂłu dwaj ninja wspólnie przygotowujÂą jedno wzmocnione jutsu Sabaku Taisou i wykorzystujÂąc nagromadzony piach wysyÂłajÂą silne fale uderzeniowe.
- Nato wÂłasnie czekaÂłem.. Klonie wiesz co masz robiĂŚ... Klon chwyta caiÂła wykonuje KAwarimi..
Ja natomiast bire 3 piguÂłki a potem robie Shunshina... Na najwyzszy punkt.. tam wykonuje technike ,z której nie uciekna i sie nie obronia wystarczy, ze stoje naprzeciwko rywali... Kokuangyou no Jutsu.. WpadajÂą w ciemnoÂśc.. SÂą oslepieni (genjuttsu, wktóre wpadÂł 3 Hokage w walce z Orochimaru) Wykorzysuje ten moment.. Wiem, ze nie sa w stanie... mnie wyczuĂŚ.. i w notatniku... robie pieknÂą mapĂŞ.. Uitenpen.. Kraina zmienia sie tak jak ja sobie tego zycze miaÂżdz¹Ìrywali...
UdaÂło Ci siĂŞ zmiaÂżdÂżyĂŚ rywali. ByliÂście bezpieczni na najwyÂższym Âśmietniku w okolicy. Po za tym smrodem byÂło to idealne miejsce do atakowania i zabijania wrogów.
-DziĂŞkujemy Tobie Kortilku kochany.-powiedziaÂł Big John- Jak moÂżesz zobacz czy majÂą na ramieniu tatuaÂż ze strzykawkÂą. JeÂżeli tak to nie bĂŞdziemy mieli siĂŞ czego juÂż obawiaĂŚ na paradzie równoÂści.
Kortill wysyÂła klona by ten sprawdziÂł czy ludzie nie maja tatuazu sam natomiast pozostaje ... z "kumplami"
Klon rozbierajÂąc szefa zauwaÂżyÂł faktycznie strzykawkĂŞ na jego ramieniu. Ale tylko jak jÂą odsÂłoniÂł, strzykawka siĂŞ rozÂświetliÂła i przeszÂła na Twojego klona niszczÂąc go.
-popisowe zakoĂączenie Âżycia gangstera- powiedziaÂł Erik do Big Johna.
-Heh no tak.. caÂłkiem fajnie to gdzie teraz ciskamy Panowie... ? Chyba juz wszytsko jasne?
To juz koniec?
Kortill naprawdĂŞ marzyÂł by ten koszamar siĂŞ juz koĂączyÂł gdyby jego przybrana siostra wiedziaÂła co wÂłasnie robi...
-Zabierz nas tak jak byÂło umowa do klubu 68 w Sunie. Tam mamy spotkanie naszego bractwa. - otrzepaÂł siĂŞ z piachu i wskazaÂł palcem kierunek

/nie ma kortilla\
Wi w postaci dziecka wraz ze swoim towarzyszem wbiegajÂą do baru i podchodzÂą do lady. DzieciĂŞcy gÂłos odzywa siĂŞ z doÂłu :
- Prosze pana czy mógÂłby nam pad dac soczki mam pieniÂąszka - Wi wyraÂźnie sepleniÂł maiÂł problemy z mówieniem ( w tej formie). WyciÂągn¹³ sakiewkĂŞ i podaÂł barmanowi pieniÂądze , a ten wydaÂł im dwa soczki. Razem z Kido usiedli przy mniejszym stole i czekali. Wi odezwaÂł siĂŞ w pewnym momencie : pewno tu przyjdÂą znam ich , albo sprawdzimy inny klub , bar .
-Ale dobre, szkoda, ¿e mielismy tylko 1 pieni¹¿ek - powiedzia³.
-Mam nadziejĂŞ, bo nie chce ich szukaĂŚ po caÂłej Sunie.
Po czym po drapaÂł siĂŞ po wÂłosach, nie mógÂł przyzwyczaiĂŚ siĂŞ do nowego wyglÂądu.
WbiegÂłam do baru cala zadyszana Ciekawe czy mnie dogoni ''pomyÂślaÂłam ze sÂłowieszczym usmieszkiem na twarzy'', podeszÂłam do baru i usiadÂłam czekajÂąc na Sasuke.
Sasuke przybiegÂł ciut wczeÂśniej i czekaÂł w rogu sali i wstaÂł i podszedÂł do Shizue
-za wolna jesteÂś
ByÂłam troszke zÂła na Sasuke- Okropny jesteÂś, nie mogÂłes daĂŚ mi szansy w koĂącu jestem dziewczynÂą -powiedziaÂłam po czym pokazaÂłam mu jĂŞzyk.
-No wiĂŞc jeÂździmy - po tych sÂłowach Wi wstaÂł przeszedÂł kawaÂłek w formie dzieciak i zÂłoÂżyÂł pieczĂŞcie , odmieniÂł siĂŞ , a pieczĂŞĂŚ którÂą wÂłaÂśnie zÂłoÂżyÂł byÂła do mokutona. Wszystko w barze oplÂątaÂło Sask i Shizue , efekt zaskoczenia jest wiec szybka obrona nie moÂżliwa. drewno jest tak twarde , Âże uniemoÂżliwia wykonanie znaków. ZasÂłania oczy Saskowi i Shizue , obwiÂązuje siĂŞ wokóÂł palców itd. Nie mogÂą siĂŞ nawet ruszaĂŚ. Wi w peÂłnej formie przystukuje mieczem Saskowi prosto w serce co powinno go uÂśmierciĂŚ a Shizue puka nim ostro w gÂłowĂŞ , ale nie chce jej zabiĂŚ. JeÂżeli jakimÂś cudem siĂŞ obroniÂą to Wi uÂżyje moku kawarimi z jakim kol wiek przedmiontem i od razu zamknie oczy wolu unikaĂŚ technik z nimi zwiÂązanymi , moÂże teÂż sparowaĂŚ atak przy uÂżyciu szybkoÂści ( pochwa zniknĂŞÂła wiĂŞc +3)
Po1 Jako iz Sasuke jest zawsze przygotowany , wiec zawsze ma w³¹czonego Sharingana. WidzÂąc chakre bo taka jest jego zdolnoœÌ mógÂł wczeÂśniej dostrzec owego shinobiego pod pustaciÂą dziecka i przewiduje ruchy wroga po 2 wypowiedziane sÂłowa dajÂą mi czas na reakcje cenne sekundy a do tego nie odliczyÂłeÂś chakry wiĂŞc ataki nie powinny byĂŚ uznane bo nie napisaÂłeÂś teÂż Âże odliczysz w nastĂŞpnej turze

WidzÂąc co robi Wii sasuke zrobiÂł unik i aktywowaÂł szybko cs1 gdy Wii byÂł obok niego uÂżyÂł Chidori Nagashi (do tego nie potrzeba pieczĂŞci a ma zasiĂŞ u Sasuke do 5m) gdy poraziÂłem ciĂŞ prÂądem wskazaÂłem na ciebie palcem i uÂżyÂłem Utakata poÂłowa twojego ciaÂł zostaÂła zmieniona w twojÂą ukochanÂą która wypomina ci twe wszystkie poraÂżki i b³êdy po czym zaczĂŞÂła ciĂŞ dusiĂŚ mojej postaci i shizue nie widziaÂłeÂś wiĂŞc ja wbijam ci kunai w serce dobijajÂąc je kopniakiem

Chakra 2000+250 -400-300=1550
Na poczÂątku Kidoumaru pozostawaÂł pod postaciÂą dziecka. Lecz gdy sasuke zacz¹³ atakowaĂŚ musiaÂł zareagowaĂŚ . PodbiegÂł na odlegÂłoœÌ 5 m i uaktywniÂł pierw CS1 póÂźniej CS 2.
UÂżyÂł Kumosenkyuu - Suzaku- wytworzyÂł Âłuk a nastĂŞpnie strza³ê, która pognaÂła z niesamowitÂą prĂŞdkoÂściÂą w stronĂŞ gÂłowy Sasuke.
NastĂŞpnie uÂżyÂł Kumokakuhan wysÂłaÂł seriĂŞ mniejszych pajĂŞczyn, które unieruchomiÂły Shizue. JeÂśli jednak uniknĂŞÂła puszczam drugÂą seriĂŞ.
2075+750-400-200-20=2025 ( jeÂśli zÂłapie shizue za pierwszym razem 2225).
Jak Kidoumaru wypuÂściÂł strzaÂłe w strone Sasuke uÂżyÂłam Kesshou Gokakuro i jeden pal z krysztaÂłu pajawil sie pomiedzy toba a Sasuke i zablotowaÂł, natomiast ja umikneÂłam pierwszej seri pajeczyn a drugÂą skrystalizowaÂłam uÂżywajÂąc Shouton no Jutsu. Nastepnie Âżucilam w strone Kidoumaru i Wi Dima 6 kunai i 6 shurikenów.
Ch; 1600
Sasuke unika ataku Wi, ale Shizue zostaje zÂłapana w drewno Wiecha. Gdy Sasuke biegnie na Wi i aktywuje Chidori nagashi. Niestety dla sasuke atak zostaÂł nieudany, bo wi uÂżywa MMoku Kawarimi z krzesÂłem barowym odlegÂłym od caÂłej potyczki w odlegÂłoÂści 6m. Gdy Sasuke atakuje Wi nie ma pojĂŞcia, Âże Kidomau atakuje go strza³¹. Jako, ze Kid ma maÂła celnoœÌ jego strzaÂła skierowaÂła sie w dóÂł wbijajÂąc siĂŞ w nogĂŞ Sasuke.

Ogólna sytuacja:
Shizue unieruchomiona, Sasuke strzaÂła w lewej nodze co bardzo utrudnia bieganie i ataki nogÂą, Wi po Moku Kawarimi stoi w odlegÂłoÂści 6m od Sasuke. Kidomaru dalej stoi w miejscu.

Walka rozgrywa siĂŞ w kolejnoÂści

Kidomaru>Sasuke>Wi Dim>MG>Wi Dim>Sasuke>Kidomaru.

Shizue jest unieruchomiona, wiĂŞc nie moÂże skÂładaĂŚ pieczĂŞci co uniemoÂżliwia wykonywanie jutsu.
Kidoumaru szybko przeanalizowaÂł sytuacjĂŞ i wiedziaÂł, Âże Shizue jest juÂż wy³¹czona z walki. Sasuke staÂł ze strzaÂła w nodze wiĂŞc nie mógÂł siĂŞ poruszaĂŚ z optymalnÂą prĂŞdkoÂściÂą, nawet sharingan tu nic nie zdziaÂła.Kidoumaru chiaÂł to wykorzystaĂŚ. Najpierw wystrzeliÂł w sasuke dwie serie kumokakuhana. Jednak aby byĂŚ pewien, Âże unieruchomi zdrajcĂŞ uÂżyÂł jeszcze Kumo Soukai. Kumo Soukai byÂło takÂże pajĂŞczynÂą ale kilkakrotne wiĂŞkszÂą niÂż poprzednie. Gdy juÂż Kidoumaru zÂłapie Sasuke w pajĂŞczynĂŞ, wypuszcza kolejnÂą strza³ê, w gÂłowĂŞ. Po wypuszczeniu strzaÂły rzuca jeszcze 2 shurikeny, w nogi saske.
2025 - 400 - 200x2 - 300=925
-Dante
krzykn¹³ po czym Aktywuje CS2 i zasÂłania siĂŞ przed atakami skrzydÂłami sÂą bardzo odporne po czym spoglÂąda na Wii i uÂżywa Saiminjutsu gdy Wii jest juÂż pod jego kontrolÂą technika którÂą ma wykonaĂŚ Wii jest to Gouryuuka No Jutsu jako Âże uÂżyÂłem wczeÂśniej Saiminjutsu to Wii robi to samo ale moje jest o parĂŞ sekund szybsze i uderza w niego nastĂŞpnie wzlatuje w powietrze dziĂŞki moim dodatkowym rĂŞkÂą w postaci CS2 i robiĂŞ Chidori Current pojawiam siĂŞ za Kidomaru i wbijam mu kunai w podstawĂŞ czaszki tuÂż gdzie koĂączy siĂŞ krĂŞgosÂłup
Chakra 1550+500-250-300-400=1100
Cahkra za poprzedni post : 3030 ( bo henge byÂło ) - 350 = 2680
No wiĂŞc na poczÂątek przypomnĂŞ , Âże moje oczy sÂą zasÂłoniĂŞte drewnem wiec w nie nie spojrzysz , ale podÂłoga jest z drewna i sprytny Wi przejmuje and niÂą kontrolĂŞ. Nie wiem jak z przebitÂą nogÂą moÂżna siĂŞ poruczaĂŚ w takim tempie , ale dobra . . . WiĂŞc zaraz na poczÂątku na kidomaru tworzy siĂŞ silny pancerz z drewna czyli mój mokuton no jutsu ( -200) , trwa to niewiele wiĂŞc mniej wiĂŞcej jak biedny Sasek aktywuje CS 2. Potem bĂŞdĂŞ tak Âśmieszny , Âże w caÂłym pomieszczeniu poza miejscem , w którym jestem ja i Kido wyskakujÂą drewniane ostre jak [I see you!] kolce , które przebijÂą Saska i moÂże biedna Shizue na wylot (-200 kolejny mokuton). Na domiar zÂłego Wi jest szybszy od Saska wiĂŞc odskoczy sobie do tyÂłu i uÂżywa przyzwania maÂłego Athisia , który lÂąduje na gÂłowie Wi ( 1200) Pch, Pies szczekiem okreÂśla mniej wiĂŞcej aktualnie poÂłoÂżenia saska i wtedy Wi wyciÂąga miecz i przecina Sasuke w póÂł ( si³¹ 3000 Pch zwykÂłe skrzydeÂłka nie wytrwajÂą) , cios jest wymierzony w klatkĂŞ piersiowÂą i zaraz po nim pójdzie drugi tym razem w serce. Wtedy z mokutona wczeÂśniej uÂżytego ( jeÂżeli Sas nadal stoi ) Wi jeszcze skorzysta i te resztki trocin zamieniÂą siĂŞ w maÂłe ostre fragmenciki , które wbijÂą siĂŞ saskowi w oczy i pozbawiÂą go wzroku ( amen!!).

Nawet z CS 2 Sas powinien odczuwaĂŚ ból bo krew siĂŞ leje z tej nowi wiĂŞc . . .
Jego technika wymaga kontaktu wzrokowego ,którego mu brak . ..
Wi jest duÂżo silniejszy i celniejszy wiĂŞc amen . . . i ma wyÂższÂą rangĂŞ . . .

Pch - 2680 - 400 = 2280 - 1200 = 1080
[DarkSeaGreen]
Dobra przejmujĂŞ tÂą walkĂŞ........Zasady siĂŞ nie zmieniajÂą.........
Wszyscy oprócz Wi nie napisali nic o obronie....tylko atak......A wiĂŞc przechodzÂą do walki:
Kidoumaru nic nie zdziaÂłaÂł pajĂŞczynÂą swojÂą bo Sasiowi wyrosÂły szkrzydÂła....Lecz kiedy przygotowaÂł siĂŞ do strzaÂło lekko spódÂłowaÂł...Bo strzaÂła nie trafiÂła w gÂłowĂŞ tylko w ramiĂŞ bo sasek siĂŞ poruszyÂł.....WiĂŞc nie mógÂł ruszaĂŚ rĂŞkÂą lewÂą......i co tu wiĂŞcej pisaĂŚ.....Sasek nic nie napisaÂłeÂś o obronie wiĂŞĂŚ Wi przedziurawiÂł ciĂŞ na wylot.......Shizue uratowaÂła siĂŞ bo jakimÂś trafem wylecaiaÂła z pomieszczenia, ma tylko drobnÂą ranĂŞ.....Sasek trafiasz na dwa tygodnie do niebytu wiĂŞc tracisz jedno Âżycie....KtoÂś musi ciĂŞ odrodziĂŚ ....Wi i Kido sÂą bezpieczni...DziiĂŞkujĂŞ....
[/color]
Dobra wiĂŞc Wi tworzy 2 moku bunshiby 1080 - 400 = 680 . Jeden bierze ciaÂło saska 2 podchodzi po Shizue i mocnym ciosem w gÂłowĂŞ ( ona nie moÂże siĂŞ ruszaĂŚ) ogÂłusza jÂą i zabiera. Wi tworzy wyjÂście z 2 strony mieczem i razem z ciaÂłami przegranych i Kido wybiegajÂą z pomieszczenia . KierujÂą siĂŞ w stronĂŞ muru tam jest on nie pilnowany Wi zna SunĂŞ byÂł tu kiedyÂś . . .

<NMN za Saska i Shizue pojmanych i nieprzytomnych i Kido , który biegnie za mnÂą>
Dantek wpadÂł Do Baru i zobaczyÂł caÂła maskarĂŞ ...
- Hmm......... element Drewna i pajêczyna .... Hmm.... ZZWS to chyba oni ...- Stwierdzi³ A kisuke rozpocz¹³ Analizê.
- Hmm... to Âżaden z przeciwników z krateru ...- PowiedziaÂł Pingwinek i zobaczyÂł Âślady krwi ...
- To jest krew Sasuke ...- PowiedziaÂł pingwin wyczuwajÂąc jeszcze czakrĂŞ oponentów.
- Hmm... mogĂŞ ich wytropiĂŚ ...-PowiedziaÂł pingwin.
- Nie jesteÂśmy za sÂłabi i nie chcĂŞ na razie ,aby siĂŞ dowiedzieli o mnie , trzeba wszystko przeanalizowaĂŚ i stworzyĂŚ odpowiedni plan ...... wtedy moÂżna dziaÂłaĂŚ ..- PowiedziaÂł Dante .... bardzo powaÂżnym tonem.
- Potrzeba nam wiĂŞcej wybitnych ludzi ...- PowiedziaÂł Dante zastanawiajÂącym gÂłosem.
- Hmm... tylko aby Sasuke i Shizume przeÂżyli..- PowiedziaÂł Pingwin ..
- To jeszcze shizume porwali ... ? ! - KrzyknÂą ze zdziwienia.
- Tak przecieÂż ona zawsze chodziÂła obok Sasuke , wiĂŞc od razu moÂżna tak przypuszczaĂŚ .. - POwiedziaÂł pingwin ...
- W sumie racja [I see you!] ...- skomentowaÂł Dante ..
To co siĂŞ tu staÂło zaniepokoiÂło Tengena.
-Wiesz, Âże to nie dobrze dla Akatsuki gdy w jednej chwili traci siĂŞ dwóch uÂżytkowników. Nie moÂżemy sobie pozwoliĂŚ by ktoÂś jeszcze miaÂł byĂŚ uprowadzony bÂądÂź zabity.
Kopn¹³ resztki jakiegoœ krzes³a i przekl¹³ g³oœno.
Tanuki weszÂła do baru. Nie spodziewaÂła siĂŞ zastaĂŚ go tak zniszczonego, nie spodziewaÂła siĂŞ widoku krwi. CzuÂła, Âże coÂś jest nie tak. WidzÂąc Dante, lecz znajÂąc go tylko z niedawnego ataku Hyuty na SunĂŞ, w czerwonym pÂłaszczu wzruszyÂła tylko ramionami. SpojrzaÂła na Tengena. -Czy któryÂś z was wie co siĂŞ do jasnej zielonej tutaj staÂło ? Szukam Shizue i nie mogĂŞ jej znaleŸÌ... - dziewczyna uniosÂła wzrok do góry, jakby miaÂło spaœÌ na niÂą jakieÂś nagÂłe oÂświecenie.
Tengen podszedÂł do Tanuki i chwyciÂł jÂą za ramiĂŞ.
-Obawiam siĂŞ, Âże nie mam wiadomoÂści dobrych dla Ciebie. Dwaj "szlachetni ninja" uprowadzili Shizue i Sasuke i prawdopodobnie zabrali jÂą do siebie by wykorzystaĂŚ ich jako kartĂŞ przetargowÂą. PrzybyliÂśmy zbyt póÂźno (nie mogliÂśmy wcale przybyĂŚ). Jedyne co moÂżemy teraz zrobiĂŚ to czekaĂŚ na sygnaÂły gdzie oni mogÂą siĂŞ znajdowaĂŚ.- popatrzyÂł na Tanuki na prawdĂŞ smutnym wzrokiem.
-Zrobimy co w naszej mocy by ich odzyskaĂŚ...
// Tengen czubie wi ma racje ... tylko wiemy Âże byÂł tu uÂżytkownik Mokutona i ktoÂś z pajĂŞczymi genami, wiĂŞc ignoruje to co powiedziaÂłeÂś o Wi i Kidomaru ... //
- Hmmm to siĂŞ robi nieciekawie ... Tengen ... niedÂługo przybĂŞdÂą nowi czÂłonkowie Akatsuki , cierpliwoÂści ..- PowiedziaÂł Dantek wychodzÂąc z baru ...
- A ty kunichi ...powinnas wiedziec .. Âże oni bĂŞda torturowani , az wyjawia wszystkie informacje ... nastepnie ich zabija ..- powiedzial zamykajac drzwi za soba
nmm
Co¿ Tengen mia³ pocz¹Ì samemu w zniszczonym barze ? Wyszed³ najnormalniej w œwiecie z niego i uda³ siê w inne miejsce.

[nmm]
Mikoto juÂż zdj¹³ z siebie Henge i znalazÂł tabliczkĂŞ której szukaÂł ...
- Hmmm... to ten bar piesku ?- Piesek tylko szczeknÂą Âże tak i merdaÂł ogonkiem. Mikoto wszedÂł do Âśrodka zadowolony , Âże odnalazÂł ten bar ... widok go lekko przeraziÂł ... krew jakieÂś drewniane pale.. pajĂŞczyna.
- Kidomaru ... ?- Pomyœla³ i zacz¹³ siê rozgl¹daÌ .. po barze i zobaczy³ dziewczynê ..
- Ty jesteÂś Tanuki-Senpai ?- SpytaÂł siĂŞ maÂły chÂłopak Tanuki .
-Tak - dziewczyna odpowiedziaÂła chÂłopcu, prawie siĂŞ rozpÂłakujÂąc. JeÂśli to, co powiedziaÂł Dante byÂło prawdÂą, oznaczaÂłoby to dla niej ÂśmierĂŚ siostry... A oprawcom po przysiĂŞg³¹ zemstĂŞ Tanuki. -SkÂąd znasz moje imiĂŞ... Nigdy CiĂŞ nie widziaÂłam - powiedziaÂła po chwili ciszy, ciszy, której tak nie lubiÂła i ciszy, która po tym, co powiedzieli jej Tengen i Dante, napawaÂła jÂą strachem o siostrĂŞ...
Mikoto wyjÂą kopertĂŞ.
- Tanuki-Senpai Kidomaru - sanei kazaÂł mi ci to przekazaĂŚ ...- PowiedziaÂł dajÂąc jej kopertĂŞ do dÂłoni.

W kopercie jest :
Palec Shizue i karteczka z wiadomoÂściÂą...

Kod: ZdradziÂła, wiĂŞc zginie 
-Ale... - dziewczyna otworzy³a kopertê i zamar³a. -Skoro kaza³ Ci to przynieœÌ, wiesz, gdzie on jest. ZaprowadŸ mnie do niego, chcê mu podziêkowaÌ - Tanuki uœmiechnê³a siê szaleùczo. Chcia³a zabiÌ tego [...].
- Hmm... nie wiem.... czy ma teraz czas na goÂści ...- PowiedziaÂł Tanuki uÂśmiechniĂŞty.
- Bo Sensei jest bardzo zajĂŞty ostatnio.-- DodaÂł po chwili...
Psiak przewodnik szczekn¹³ i zacz¹³ gryŸÌ mikosia po ³ydce. Chcia³ przekazaÌ mu , ¿e nie ma czasu i musi wracaÌ.
Mikoto pomachaÂł dÂłoniÂą i opuÂściÂł bar wraz z psiakiem , który go pokÂąsaÂł po Âłydce ...

nmm
Dziewczyna gwizdnĂŞÂła cicho. Przez okno wleciaÂł Shire. -ÂŚledÂź go. Zaprowadzi CiĂŞ do Shizue... - powiedziaÂła do orÂła, a ten skierowaÂł siĂŞ za wychodzÂącym Mikoto.
NMO (Nie Ma OrÂła)

Sama Tanuki pobiegÂła zaopatrzyĂŚ siĂŞ w coÂś, co pozwoli zabiĂŚ jej tego [...] Kidoumaru... SkierowaÂła siĂŞ za orÂłem.
NMM
miejscowi ludzie powoli ogarnĂŞli ten baÂłagan jaki tu byÂł i to co zostaÂło po barze niepotrzebnego zostaÂło wyrzucone. WidaĂŚ teÂż zarysy nowej budowli. Ten bar bĂŞdzie wiĂŞkszy od poprzedniego
-praca wre, jest spokojnie to skontrolujemy inne miejsce.

[nmm]
Sasuke wszedÂł wolnym krokiem do baru na sobie miaÂł pÂłaszcz aka.UsiadÂł przy barze i zamówiÂł sake.
Drzwi prowadzÂące do wnĂŞtrza tego oto pomieszczenia otwozyÂły siĂŞ. Do baru weszÂła zakapturzona postaĂŚ o smukÂłej sylwetce , ubrana w krwisto-czerwony , dÂługi pÂłaszcz. Po chwili zauwaÂżyÂła czÂłonka Aka siedzÂącego przy barze...rozpoznaÂła w nim brata Itachiego - Sasuke. PodeszÂła do baru i usiadÂła tuÂż obo Uchihy...zdjĂŞÂła swój kaptur , tym samym odsÂłaniajÂąc twarz.
- Witaj...Uchiha Sasuke. - powiedziaÂła niewzruszona. Niewiele siĂŞ zmieniÂła po tej wyprawie do kraju demonów...zdobyÂła wiĂŞcej informacji , jej siÂła nieco wzrosÂła...a kontrola nad demonem znacznie siĂŞ poprawiÂła...
spojrzaÂł na niÂą swym sharinganem jak zwykle spojrzenie wydawaÂło siĂŞ pogardliwe
-Witam
WypiÂł kieliszek sake i odstawiÂł go na blat
PoprosiÂła o szklankĂŞ wody , a gdy tylko jÂą dostaÂła , napiÂła siĂŞ kilka maÂłych Âłyków. Spojrzenie Sasuke wÂłaÂściwie wcale nie wzbudziÂło w niej gniewu , zniesmaczenia...zainteresowania...Jedyne co jÂą intrygowaÂło , to to , Âże miaÂł na sobie pÂłaszcz Aka.
- Grono Akatsuki powiêkszy³o siê jak widzê doœÌ zaskakuj¹co - rzek³a charakterystycznym dla niej , wypranym z emocji tonem.
spojrzaÂł jej prosto w oczy a jego Sharingan zmieniÂł siĂŞ w Mangekyou Sharingan
-W koĂącu Itachi zdradziÂł mi co siĂŞ tak naprawdĂŞ wydarzyÂło tej nocy co klan Uchiha przestaÂł prawie istnieĂŚ Tengen mnie zwerbowaÂł i tak tu jestem.
PowiedziaÂł obojĂŞtnym tonem
WysÂłuchaÂła spokojnie wypowiedzi Sasuke. NastĂŞpnie znów wzieÂła w obie dÂłonie szklankĂŞ i napiÂła siĂŞ dwa Âłyki wody.
- Rozumiem...hmmm ominĂŞÂło mnie kilka rzeczy. - stwierdziÂła raczej bardziej do siebie. Juz po chwili z jej kaptura wyÂłoniÂł siĂŞ króliczek zombie Sheena. TrzymaÂła jak zwykle w Âłapce lizaka...spojrzaÂła na Sasuke.
- No masz! W Aka mno¿¹ siê Uchiha...mo¿e bêdzie wiêcej liz... - powiedzia³a z entuzjazmem...ale zanim zd¹zy³a skoùczyÌ Miharu jednym zwinnym ruchem wyci¹gne³a j¹ z kaptura i przygniot³a jej g³owê na ladzie...oczywiœcie nic jej siê nie sta³o. Dziewczyna mruknê³a...
- Zamilcz...nagadaÂłaÂś siĂŞ juÂż w podróÂży. - nawet nie spojrzaÂła na summona.
Zamyœli³ siê przez chwilê po czym wyci¹gn¹³ kunai i rzuci³ nim w tarczê na rzutki trafiaj¹c w sam œrodek.
Po czy spojrzaÂł na Miharu
-coÂś ci pokaÂże
i uÂżyÂł Tsukuyomi stanĂŞÂła w jakimÂś domu byÂły tam 4 postacie 2 juÂż martwe oraz dorosÂła postaĂŚ i chÂłopiec póÂźniej pokazaÂł resztĂŞ mordu na klanie Uchiha pod koniec byÂło pokazane jak Itachi i Sasuke siĂŞ spotykajÂą na pomniku Madary i ich rozmowa trwaÂło to zaledwie sekundĂŞ w realnym Âświecie za to w Âświecie póÂł ksiĂŞÂżyca trochĂŞ dÂłuÂżej.
-Teraz wieÂż juÂż wszystko zimnym tonem a jego sharingan wróciÂło do normalnego wyglÂądu z trzema Âłezkami
UwaÂżnie "obejrzaÂła" owÂą scenĂŞ , po czym , gdy juÂż powróciÂła do normalnego stanu rzeczy , wbijajÂąc wzrok w pustÂą juÂż prawie szklankĂŞ powiedziaÂła neutralnie:
- Na to wyglÂąda...- dopiÂła wodĂŞ , postawiÂła szklankĂŞ na blacie. WÂłaÂściwie nie interesowaÂły jÂą powody dla których Itachi i Sasuke znów Âżyli w zgodzie...ale cóÂż , zawsze dobrze poznaĂŚ nowÂą historyjkĂŞ.
- Ta jasne...w kraju demonów nie byÂło tak fajnie jak bym chciaÂła... - mruczaÂła zaÂżenowana i obraÂżona Sheena siedzÂąc na blacie i krzyÂżujÂąc Âłapki.
- CzyÂżbyÂś coÂś mówiÂła...- mruknĂŞÂła zupeÂłnie obojĂŞtnie Hachiko i obdarzyÂła królika jedynie nikÂłym wzrokiem , który jednak Sheena dobrze znaÂła i odbieraÂła jako wzrok peÂłen grozy.
- N-nie...aleÂż skÂąd! - rzekÂła zakÂłopotana...wiedzÂąc Âże za marudzenie czekaÂłaby jÂą surowa kara.
Miharu przeniosÂła chwilowo wzrok na Sasuke...jednak nie odezwaÂła siĂŞ juÂż ani sÂłowem.
-A co ciĂŞ sprowadza do Suny
powiedziaÂł obojĂŞtnym tonem pijÂąc kolejny kieliszek i stawiajÂąc go na blat
SÂłyszÂąc to pytanie wÂłaÂściwie sama nie wiedziaÂła jak odpowiedzieĂŚ...ale odpowiedÂź mogÂła byĂŚ byle jaka.
- PoniewaÂż wróciÂłam z dÂługiej wycieczki , a suna to mój stary kÂąt...WÂłasciwie odwiedziÂłam tÂą wioskĂŞ z kaprysu...bez konkretnego celu. - rzekÂła obojĂŞtnie patrzÂąc gdzieÂś na wnĂŞtrze baru...potem przeniosÂła swój neutralny wzrok na Sasuke.
- Poza tym chciaÂło mi siĂŞ piĂŚ...- podsumowaÂła swoje wejÂście do baru.
Risen lekko zirytowany wszedÂł do baru. OmiótÂł caÂłe wnĂŞtrze wzrokiem, po czym delikatnie, moÂże o cal, zniÂżyÂł gÂłowĂŞ patrzÂąc na Miharu. Tego gnojka, Uchihe, pomin¹³. Nie cierpiaÂł cwaniaków. UsiadÂł przy ladzie, na której staÂły juÂż dwie szklanki i butelka sake. NalaÂł w nie, po czym zacz¹³ bawiĂŚ siĂŞ w tworzenie fregat z tytoniowego dymu.
Spojrza³a na przyby³ego Akowca. Skinê³a lekko g³ow¹ mierz¹c go swoim spokojnym acz zupe³nie bezbarwnym wzrokiem. Sheena natychmiast zareagowa³a na obecnoœÌ nieznanego jej jak dot¹d cz³onka Akatsuki.
- Kyaaa...jeszcze jeden! Ale on jest... - jednak znów urwaÂła widzÂąc Âże Miharu patrzy na niÂą "tym" wzrokiem.
Dziewczyna czasem mia³a wra¿enie ¿e z tym summonem tworzy parê uzupe³niaj¹cych siê stron...zupe³nych przeciwieùstw...Ale cieszy³a j¹ œwiadomoœÌ ¿e Sheena rozumie "grobowy" charakter Miharu i nie stara siê byÌ usilnie "zabawna".
Hachiko znów wzieÂła szklankĂŞ wody , i napiÂła siĂŞ kilka Âłyków...alkohol nigdy nie byÂł przez niÂą lubiany , tolerowany , czy akceptowany. Jak to zwykle ona...
- Co byÂło powodem twojej wizyty w Sunie? - spytaÂła spokojnie , nie patrzÂąc na rozmówcĂŞ , nie spuszczajÂąc wzroku ze szklanki.
PotraktowaÂł Risena jak powietrze nie spoglÂądajÂąc nawet na niego jakby zupeÂłnie go nie byÂło
-wiĂŞkszoœÌ Akowców tu jest po podpisaniu paktu z sunÂą
powiedziaÂł zimnym tonem
-Nie irytuje ciĂŞ ten maÂły skrzat który nom stop gada
Risen odwróciÂł swój wzrok w kierunku Miharu. ZgasiÂł papierosa w popielniczce, po czym spokojnie wypuÂściÂł dym z pÂłuc. Nie byÂł do koĂąca pewien, do kogo Hachiko zwróciÂła. MiaÂł swego rodzaju pilnÂą ochotĂŞ siĂŞ wtraciĂŚ, ale stwierdziÂł, Âże byÂłby to z jego strony objaw chamstwa i braku kultury. Z braku gorszych zajĂŞĂŚ, zamówiÂł ostatnie co mu przyszÂło do gÂłowy.
- Lizaki... Truskawkowe - szatyn nie wiedziaÂł, dlaczego wybiera truskawkĂŞ... MoÂże miaÂło to coÂś wspólnego z tym, Âże ten owoc wyjÂątkowo kojarzyÂł mu sie z krwiÂą ?
PodparÂła gÂłowĂŞ rĂŞkÂą tym samym robiÂąc nieco znudzonÂą minĂŞ przy odpowiedzi na ostatnie pytanie Sasuke dotyczÂące Sheeny:
- Nie...Czasami bywa nawet zabawna...- powiedziaÂła choĂŚ nigdy nie okazywaÂła zainteresowania wygÂłupami summona. Na wzmiankĂŞ o pakcie z sunÂą , wÂłaÂściwie nie byÂła zdziwiona...juÂż raz Suna byÂła dobrowolnie oddana pod wÂładzĂŞ Aka...i zwykle miaÂła jakieÂś powiÂązania z tÂą organizacjÂą.
- Niezbyt zaskakujÂące...- westchnĂŞÂła spokojnie.
Sheena zobaczyÂła , Âże Risen zamówiÂł truskawkowe lizaki...jej ulubione! A tyle czasu ich nie jadÂła!
- Zbrodnia normalnie! - wrzasnĂŞÂła. Nie mogÂła juÂż tego wytrzymac wiĂŞc rzuciÂła siĂŞ jak maÂły rabuÂś w miejsce gdzie siedziaÂł Risen i wyrwaÂła mu lizaka z rÂąk.
- Obsesja...- mruknĂŞÂła Miharu wzruszajÂąc ramionami.
Sasuke aktywowaÂł MS i spojÂżaÂł na sumona podpalajÂąc go amatersu czarny ogieĂą pojawiÂł siĂŞ na plecach zwierzaka
-IrytujÂące stworzenie
zwróciÂł siĂŞ do Miharu
-moÂże i maÂło zaskakujÂące ale moÂże bĂŞdzie wojna z ZZWS Hyuty
Risen spojrzaÂł zaskoczony na... Sheene. ZmarszczyÂł lekko czoÂło, po czym skorzystaÂł z maÂłej niedokÂładnoÂści Sheene... Biedaczka, nie uciekÂła z miejsca zbrodni. WyrwaÂł jej lizaka z dÂłoni, nie zapominajÂąc o solidnym kopie w jej pluszowe ciaÂło. Z irytacjÂą stwierdziÂł, Âże ta maÂła wÂłaÂśnie wypowiedziaÂła mu wojnĂŞ.
- Miharu, mógÂłbym CiĂŞ prosiĂŚ o uspokojenie tego worka trocin ? - zapytaÂł szatyn uprzejmym i jakby nieco zmĂŞczonym gÂłosem.
- Osz ty w Âżyciu...Pale siĂŞ! - Sheena wrzasnĂŞÂła po czym , gdy lizak zostaÂł jej brutalnie odebrany , zaczeÂła siĂŞ tarzaĂŚ po blacie by ugasiĂŚ ogieĂą , co oczywiÂście nic nie daÂło.
- Mój lizak! Nieeee! - krzyczaÂła piskliwym gÂłosem i dalej turlaÂła siĂŞ po blacie w tĂŞ i z powrotem.
Miharu spojrzaÂła na Sasuke:
- Hyuta Shiro...CóÂż , zawsze to jakieÂś urozmaicenie...niewiele jest rozrywek na tym Âświecie...- mówiÂła majÂąc na myÂśli to , Âże Âświat demonów czy zombie byÂł o wiele ciekawszy.
CiaÂłko Sheeny juÂż wkrótce po tym doszczĂŞtnie spÂłonĂŞÂło...co zmusiÂło jÂą do pozostania w swojej pierwotnej postaci , która nie mogÂła irytowac nikogo.
Miharu nie musiaÂła uspokajÂąc Sheeny...prawdĂŞ mówiÂąc wcale jej siĂŞ nie chciaÂło , a poza tym Sasuke juÂż to zaÂłatwiÂł po swojemu.
- Masz nauczkĂŞ...za swojÂą obsesjĂŞ - rzekÂła obojĂŞtnie dziewczyna do niewidzialnej i niesÂłyszalnej juÂż Sheeny.
-wreszcie spokój
powiedziaÂł spokojnie
-a co do urozmaicenia zgadzam siĂŞ jest ciekawej
gdy pluszak ciaÂło siĂŞ spaliÂło sasuke dezaktywowaÂł MS
Risen spojrzaÂł z odrazÂą na Sasuke. Mimowolnie stwierdziÂł, Âże Uchiha przesadza ze swojÂą sprawiedliwoÂściÂą. WyciÂągn¹³ przed siebie siebie rĂŞkĂŞ, a te wszystkie atomy, z których byÂło zbudowane ciaÂłko Sheeny, zaczĂŞÂły sie sklejaĂŚ i odtwarzaĂŚ je na nowo. Szatyn stwierdziÂł, Âże Miharu czegoÂś nie wie - np. tego, Âże on równieÂż widzi SheenĂŞ. W koĂącu, on równieÂż miaÂł za summona wredne, ale co prawda posÂłuszne mu widmo - wnioskiem byÂło to, Âże widziaÂł kaÂżdego przedstawiciela tego rodzaju.
- Jak chcesz, to moÂżesz wróciĂŚ... - mrukn¹³ wpatrujÂąc sie w pluszaka, którego trzymaÂł na rĂŞkach. Co dziwne, po chwili wyj¹³ z kieszeni lizaka i wpakowaÂł go w rĂŞce pluszaka.
Mihau zdjĂŞÂła swój karminowy pÂłaszcz , wieszajÂąc go na krzeÂśle. Nie zwracaÂła juÂż szczególnej uwagi na to co siĂŞ w danej chwili dzieje z SheenÂą.
- A teraz bĂŞdzie wielkie obraÂżenie...- powiedziaÂła jak zwykle neutralnym tonem. UniosÂła dÂłoĂą i zaczeÂła odliczaĂŚ palcami "3...2...1". RzeczywiÂście...Sheena obraÂżona przejechaÂła jedynie swoimi wielkimi pazurami po blacie , piszÂąc na nim sÂłowo "Foch".
- JakaÂś akcja bĂŞdzie dobrÂą rozgrzewkÂą...- dodaÂła do wypowiedzi Sasuke.
- A podobno nie umiesz nawiÂązywac kontaktu...no dajesz dajesz... - odezwaÂł siĂŞ w jej gÂłowie Hachibi , z którym byÂła juÂż mniej wiĂŞcej w "zgodzie". W koĂącu poznaÂła nieco tego demona bĂŞdÂąc po³¹czona z nim przez tak dÂługie lata.
- Teraz wyniesie siĂŞ na trochĂŞ...bo jest bardzo "wraÂżliwa" na odbieranie sÂłodyczy...wiĂŞc wÂątpiĂŞ by siĂŞ pzeÂłamaÂła. - zwróciÂła siĂŞ do Risena który odbudowaÂł ciaÂłko Sheeny.
westchn¹³ g³oœno i powiedzia³
-ZostaÂła mi tylko jedna rzecz do zrobienia
tu urwaÂł na chwilĂŞ po czym dokoĂączyÂł
-muszê znaleŸÌ zapiski Orochimaru
nagle zauwaÂżyÂł coÂś dziwnego w dziewczynie spojrzaÂł jej w oczy wchodzÂąc do jej umysÂłu stajÂąc obok niej przed wielkÂą klatkÂą
~A wiĂŞc to jest twoja ukryta moc
UsÂłyszaÂła o Orochimaru...nie powinno jÂą to dziwiĂŚ , bo w koĂącu Sasuke tez byÂł z nim "powiÂązany" , aczkolwiek nie sÂłyszÂąc o nim przez tak dÂługi czas byÂła nieco zaintrygowana.
- InteresujÂące...- rzekÂła zastanawiajÂąc siĂŞ nad owymi "zapiskami". Potem , gdy Sasuke wszedÂł do jej umysÂłu...odezwaÂł siĂŞ do niego Hachibi.
~No masz...Najpierw rozmowa...a teraz goÂście...czyÂżby Hachiko zaczynaÂła siĂŞ na ludzi otwieraĂŚ? - rzekÂł Hachibi , a Miharu mu odpowiedziaÂła krótkim stwierdzeniem:
- Uznam to za niesmaczny Âżart... - mruknĂŞÂła obojĂŞtnie. miaÂła zdecydowanie lepsze kontakty z demonami i zombie niÂż przedstawicielami wÂłasnego gatunku.
- Rozumiem - odpar³ Risen niezdziwiony zachowaniem Sheeny. Po³o¿y³ pluszaka na blacie, po czym mrukn¹³ cicho:
- CóÂż, ja mam takÂą szkaradĂŞ zapieczĂŞtowanÂą w sobie... - spojrzaÂł zmĂŞczonym wzrokiem na Miharu, po czym "wystrzeliÂł"...
- Miharu, kto jest twoim partnerem ? - sam szatyn cierpiaÂł na brak partnera w Aka, co trzeba byÂło natychmiast zmieniĂŚ.
~widzĂŞ Âże dogadujesz siĂŞ z swoim demonem jako tako
powiedziaÂł spokojnie
~8 ogoniasty Hibachi jeÂśli siĂŞ nie mylĂŞ jeÂśli siĂŞ mylĂŞ to mnie popraw czy to robota Starego Orochimaru
dodaÂł zimnym tonem
Na nagÂłe pytanie Risena odpowiedziaÂła spokojnie:
- Nikt...pozmieniaÂło siĂŞ nieco...ale mam juÂż chyba kogoÂś na "oku".
~Jasne ¿e siê dogadujemy...choÌ ona czasami jest marudna... - zacz¹³ siê "nabijaÌ" demon , doœÌ powa¿nym tonem.
- Nie mylisz siĂŞ... - odpowiedziaÂła Miharu patrzÂąc na Sasuke po czym przeniosÂła wzrok na demona. - ...o tobie mogÂłabym powiedzieĂŚ to samo...i jeszcze wiĂŞcej. - zawsze droczyÂła siĂŞ z nim swoim powaÂżnym tonem i kamiennÂą twarzÂą , ale kontakty mieli caÂłkiem niezÂłe. PomijajÂąc doczepki wĂŞÂżowatego demona...wszystko byÂło w porzÂądku.
Risen cicho westchn¹³... Nie byÂł do koĂąca pewien swojego losu. KorzystajÂąc z tego, Âże uwaga Sasuke i Miharu spoczywaÂła gdzie indziej, zacz¹³ wymieniaĂŚ pod nosem imiona akowców, ich wady itp. Po kilku minutach stwierdziÂł, Âże jest to zajĂŞcie pozbawione wiĂŞkszego sensu. Westchn¹³ raz jeszcze, po czym spojrzaÂł na Hachiko i Uchihe. Jedynymi Akowcami, z którymi w gruncie rzeczy mógÂł pracowaĂŚ byli Itachi i, jak sÂądziÂł szatyn, Miharu. OpróÂżniÂł swojÂą szklankĂŞ, po czym z lekkim zniecierpliwionym spojrzeniem na twarzy, zacz¹³ czekaĂŚ na przybycie akowców do "real world"
~moÂże kiedyÂś siĂŞ jeszcze spotkamy
powiedziaÂł do demona i wyszedÂł z umysÂłu Miharu w koĂącu obróciÂł siĂŞ do Risena i powiedziaÂł
-Nie wiesz gdzie Itachi jest
zapytaÂł i nie czekajÂąc na odpowiedÂź odwróciÂł siĂŞ do Hachiko
-JeÂśli siĂŞ nie mylĂŞ to spotkaÂłem twojÂą siostrĂŞ w SO
powiedziaÂł spokojnie bez uczuĂŚ
~JuÂż koniec wizyty? A mogÂła byĂŚ taka fajne konwersacja...ehh... - rzekÂł demon zrezygnowany. Gdy juÂż Miharu znów skupiÂła swojÂą uwagĂŞ na prawdziwym Âświecie...spojrzaÂła na Risena swym bezuczuciowym , jak zwykle "sennym" wzrokiem.
- Nie uraziÂła ciĂŞ chyba moja odpowiedÂź...- znów ze znudzeniem podparÂła siĂŞ o blat - Chyba nie mam zadatków na pracĂŞ w zespole...- miaÂła na myÂśli aczej ludzki zespóÂł...
- Tayuya...hmmm...ja nie widziaÂłam jej juÂż spory kawaÂłek czasu...No cóÂż , trudno. - wzruszyÂła ramionami. ZastanawiaÂła siĂŞ pzez sekundĂŞ gdzie to siĂŞ podziewa ostatnia , spokrewniona z niÂą osoba.
- MówiÂąc szczerze, oczekiwaÂłem, Âże nie odpowiesz - odparÂł Risen. Po chwili wyciÂągn¹³ zza pazuchy 2 lizaki i znudzony podaÂł jednego Hachiko. MówiÂąc szczerze, niewiele go obchodziÂło to, czy przyjmie dar, czy teÂż nie. Sam o dziwo nie skosztowaÂł, ale zamiast tego zapytaÂł:
- Na ile godzin Sheena znika, gdy strzela focha ? - kolejne pytanie, na które szatyn nie oczekiwaÂł odpowiedzi. Po chwili jednak dodaÂł:
- A kim byÂłaÂś kiedyÂś ?
Sasuke obserwowaÂł dokÂładnie co siĂŞ dzieje nic nie mówiÂąc przez chwilĂŞ po czy powiedziaÂł
-Nie jesteÂś moÂże zmĂŞczona swÂą podró¿¹
WzieÂła mimo wszystko lizaka od Risena , po czym zaczeÂła go obracaĂŚ spokojnie w palcach. PuÂściÂła jego pierwsze pytanie mimo uszu...na drugie odpowiedziaÂła krótko:
- Yondaime Kazekage...LiderkÂą Aka - po czym zwróciÂła siĂŞ do Sasuke , którego pytanie byÂło doœÌ hmm dziwnie proste.
- Hmmm...raczej tylko droga powrotnÂą , w Âśladowych iloÂściach. - powiedziaÂła spokojnie - Takie miejsca jak kraj demonów chyba wzmagajÂą moje zaciekawienie...- mówiÂła nadal spokojnie , bez zbĂŞdnego entuzjazmu.
- PamiĂŞtasz coÂś z tamtego okresu ? - zapytaÂł po raz kolejnym Risen. SpojrzaÂł na Miharu uwaÂżnym wzrokiem, po czym lekko podniósÂł prawÂą brew. Powoli wÂłoÂżyÂł lizaka do ust, po czym, nie wiadomo dlaczego, zaciekawiÂł siĂŞ papierosem, którego dopiero co wyciÂągn¹³ z kieszeni.
- Oczywiœcie ¿e tak...w koùcu to nie by³o a¿ tak dawno...- powiedzia³a spokojnie spogl¹daj¹c na Risena. Zosta³a Kazekage maj¹c 16 lat...doœÌ d³ugo urzêdowa³a , ale jak widaÌ w³adcy Suny czêsto schodz¹ na œcie¿kê Akatsuki. Miharu zawinê³a lizaka w papierek i schowa³a go do kieszeni dla Sheeny.
Zachowam dla niej kolejnego lizaka...bo bĂŞdzie znów marudziÂła Âże trzymam jej sÂłodycze pod kluczem... - powiedziaÂła w myÂślach , bĂŞdÂąc pewnÂą dramatu jaki odegraÂłby summonek jak zabraknie cukru.
~MoÂże zamiast gadaĂŚ do siebie zaczniesz z ludÂźmi rozmawiaĂŚ? Nie twierdzĂŞ Âże masz przestaĂŚ gadaĂŚ ze mnÂą...ale nie zaszkodzi powiedzieĂŚ wiĂŞcej niÂż jedno krótkie zdanie w realnym Âświecie. - skrytykowaÂł jÂą Hachibi.
- Eh...Nic nie poradzĂŞ...wiĂŞkszoœÌ "ludzkich" rozmów jest nudna...i tak nikt nikogo nie pozna po zamianie kilku sÂłów...mnie nikt nie zna. - odpowiedziaÂła.
~Nie dziwne skoro prawie siê nie odzywasz! To zaczyna byÌ nieco irytuj¹ce , gdy patrzê na twoje "starania" z boku. - westchn¹³ wê¿owy demonek.
- Wiec opowiedz... - zachĂŞciÂł szatyn Miharu. SkoĂączyÂł juÂż obcowaĂŚ z lizakiem, wiĂŞc odÂłoÂżyÂł patyczek na bok. Risen wÂłoÂżyÂł papierosa do ust, po czym, zamiast go zapaliĂŚ, wyciÂągn¹³ z kieszeni zapalniczkĂŞ i zacz¹³ siĂŞ niÂą bawiĂŚ. StwierdziÂł, Âże Miharu nie jest zbyt otwartÂą na innych i rozmownÂą osobÂą, która jednak nie daje sobie "w kasze dmuchaĂŚ", jak niektóre milczki. Szatyn podpaliÂł szluga, po czym schowaÂł zapalniczkĂŞ do kieszeni, wyjmujÂąc z niej... pierÂścieĂą. Nigdy go nie zaÂłoÂżyÂł... WyglÂądaÂł jak maÂłoletnie dziecko, które dopiero co znalazÂło nowÂą zabawkĂŞ.
Nie miaÂła jakoÂś ochoty rozmawiaĂŚ o wydarzeniach , które teraz nie miaÂły w jej Âżyciu najmniejszego znaczenia.
- Mam to juÂż za sobÂą...nudzi mnie juÂż temat przeszÂłoÂści a tym bardziej opowiadanie o niej...- wygÂłosiÂła doœÌ dÂługÂą "mowĂŞ" jak na swoje zwyczajowe standardy. Hachiko podparÂła znów gÂłowĂŞ rĂŞkÂą i spojrzaÂła znudzona przez okno...zastanawiaÂła siĂŞ kiedy marudny króliczek zombie postanowi wróciĂŚ do Âświata materialnego...wiedziaÂła Âże Sheena na innych potrafi fochaĂŚ siĂŞ latami...Ale na Miharu nie odwaÂży siĂŞ byĂŚ obraÂżona.
Risen spojrzaÂł znuÂżonym wzrokiem na Hachiko. Przez chwilĂŞ zastanawiaÂł siĂŞ, czy umie powiedzieĂŚ nieco wiecej ponad 10 sÂłów, ale ostatnia wypowiedÂź rozwiaÂła jego wszelkie wÂątpliwoÂści.
- Dlaczego ? Nasza przysz³oœÌ spowodowa³a, ¿e jesteœmy tacy jak teraz... - zapyta³ szatyn zamyœlonym tonem.
- Ale niekoniecznie muszĂŞ do tego wracaĂŚ...- mruknĂŞÂła znów krótko , jasno i zrozumiale.
~- Pfff...no i widzisz? ChÂłopak pewnie myÂśli Âże wiĂŞcej powiedzieĂŚ nie potrafisz! WykrztusiÂłabyÂś coÂś z siebie...powiedz Âże jest Âładna pogoda! - zachĂŞcaÂł jÂą demon z przerwami na swój Âśmiech...byÂł rozbawiony uporem Miharu i jej naturÂą , która byÂła zupeÂłnie inna niÂż normalna u istot jej gatunku.
- Nie denerwuj mnie...Niech sobie myÂśli co chce...ja nie widzĂŞ najmniejszego sensu w tÂłumaczeniu komuÂś swojej biografii...to gÂłupie , nudne... - znów odezwaÂła siĂŞ do demona.
~A co dla ciebie ma sens i nie jest nudne czy gÂłupie? - spytaÂł Hachibi. Miharu odpowiedziaÂła spokojnie do demona:
- Hmmm...z pewnoÂściÂą nic w "ludzkim" Âświecie...tu wszystko wydaje siĂŞ byĂŚ zupeÂłnie powierzchowne...Istoty ludzkie majÂą zazwyczaj ograniczony sposób postrzegania...wszystkiego.
Risen spojrzaÂł z lekko uniesionymi w górĂŞ brwiami. ZaÂłoÂżyÂł pierÂścieĂą na palec, po czym napeÂłniÂł szklankĂŞ alkoholem. Powolutku wypiÂł zawartoœÌ, która niespodziewanie go otrzeÂźwiÂła. SpojrzaÂł na Miharu wzrokiem równie beznamiĂŞtnym, jak ona sama.
- Wybacz, Âże to powiem, ale... Miharu, lekko mnie zawiodÂłaÂś... JesteÂś jak wiĂŞkszoœÌ ludzi... Ograniczona. Prezentujesz godne poÂżaÂłowania stanowisko wiĂŞkszoÂści, naszego równie godnego poÂżaÂłowania gatunku o tym, Âże przeszÂłoœÌ jest niczym Âśrednio interesujÂąca historia... Lepiej do niej nie wracaĂŚ... - zacz¹³ szatyn beznamiĂŞtnym tonem patrzÂąc na Hachiko jak na Âśrednio interesujÂący obiekt.
W g³êbi zaskoczyÂło jÂą nieco podejÂście Risena...Jej umysÂł nie byÂł ograniczony...wrĂŞcz przeciwnie. Ku zdziwieniu wszystkich , usta Miharu wykrzywiÂły siĂŞ w nikÂły , ale widoczny uÂśmiech , którym obdarzyÂła zarówno Risena jak i Sasuke , zwacajÂąc siĂŞ do tego pierwszego:
- Wybacz ¿e nie spe³ni³am twych oczekiwaù...Ale wbrew temu co powiedzia³eœ , nie jestem osob¹ ograniczon¹...Moja przesz³oœÌ nie jest nudna...i z pewnoœci¹ jest ciekaw¹ opowieœci¹ dla postronnych. Lecz ludzka ciekawoœÌ czyj¹œ przesz³oœci¹ wydaje siê byÌ zupe³nie bezcelowa...Powiedz , co da ci jakaœ informacj¹ na temat tego , co wydarzy³o siê w moim ¿yciu kilka miesiêcy czy lat wstecz? - powiedzia³a najzupe³niej spokojnie , swym neutralnym , acz wyj¹tkowo "grzecznym" tonem. Zazwyczaj charakteryzowa³ j¹ jej dystyngowany styl bycia...i przestrzeganie zasad dobrego zachowania...oczywiœcie w granicach rozs¹dku...w koùcu nie mog³a sprawiaÌ wra¿enie kogoœ kto nikomu nie mo¿e zrobiÌ krzywdy.
Risen nie zmieni³ wyrazu twarzy, aczkolwiek z oczy promieniowa³ blask. Tego niestety nie da³o sie ukryÌ. Przez chwilê pomyœla³, ¿e gdyby mia³ uœmiechn¹Ì siê proporcjonalnie do szczêœcia z "prze³amania Miharu", to oœlepi³by j¹ uœmiechem.
- Niektórzy mówiÂą... "Czyny ÂświadczÂą o czÂłowieku". JeÂśli to nie jest kolejny ludzki bezsens, to poznajÂąc przeszÂłoœÌ, poznajemy i czÂłowieka... MówiÂąc krótko Miharu... ChciaÂłem CiĂŞ poznaĂŚ.. Tak bardzo, jak tylko siĂŞ da. - Risen postanowiÂł lekko poluÂźniĂŚ miĂŞÂśnie twarzy. UÂśmiechn¹³ siĂŞ lekko, po czym dodaÂł na gÂłos, aczkolwiek bardziej do siebie niÂż innych:
- Mam nadziejĂŞ, Âże kiedyÂś powiesz, czemu tak... zdystansowaÂłaÂś siĂŞ do ludzi.
OdwróciÂła wzrok patrzÂąc na swojÂą do poÂłowy peÂłnÂą szklankĂŞ , uÂśmiechajÂąc siĂŞ pod nosem niedostrzegalnie dla towarzyszy...byÂł to jednak uÂśmiech nic nieznaczÂący.
- SÂądzĂŞ , Âże nie moÂżna kogoÂś poznaĂŚ po przeszÂłoÂści...czynach...w kaÂżdej istocie moÂże zajœÌ jakaÂś zmiana. - PrzeniosÂła swój neutralny wzrok na Risena , i odezwaÂła siĂŞ tym samym wypranym z emocji tonem:
- JednakÂże to zdaje siĂŞ naturalna sprawa dla ludzi...sprzecznoœÌ poglÂądów...- znów zwróciÂła swój wzrok na szklankĂŞ i napiÂła siĂŞ Âłyka.
- CzyÂż nie powinniÂśmy siĂŞ odznaczaĂŚ tolerancjÂą...ChoĂŚ niektórzy zapominajÂą o swoim "ucywilizowaniu" i poczynajÂą zachowywaĂŚ siĂŞ jak bestie...Niesmaczne...- znów powiedziaÂła wiĂŞcej niÂż jedno zdanie. Po g³êbszym zastanowieniu mogÂła ÂśmiaÂło uznaĂŚ , Âże po tak obfitej rozmowie , moÂże odpuÂściĂŚ sobie szersze wypowiedzi ponownie na jakiÂś czas...
- WÂłaÂśnie... PowinniÂśmy, ale czy musimy ? Podobnie jak ja, uÂżywasz zwrotu "ludzi" wyodrĂŞbniajÂąc siĂŞ od nich... A przecieÂż oboje doskonal wiemy, Âże "tolerancja" jest jednym z wielu ludzkich bezsensów. Czemu wiĂŞc twierdzisz, Âże przykÂładowo powinienem tolerowaĂŚ twoje zachowanie, skoro oboje jesteÂśmy tak... "dalekoludzcy" ? - szatyn dolaÂł sobie alkoholu do szklanki. ByÂł nawet bliski stwierdzenia, Âże ta rozmowa przypomina frywolne pogawĂŞdki przy herbatce.
WzruszyÂła ramionami nie patrzÂąc na Risena...Ta rozmowa wydawaÂła siĂŞ zmierzaĂŚ do nikÂąd. Nie przepadaÂła za roztrzÂąsaniem wci¹¿ problemów ludzkoÂści , które i tak za kaÂżdym razem sÂą identyczne...Nad takimi sprawami zazwyczaj rozmyÂślaÂła w samotnoÂści...lub w towarzystwie interesujÂących jÂą istot , spoza tego Âświata.
- CóÂż , jak juÂż wspominaÂłam...kaÂżdy ma swój tok myÂślenia , poglÂąd...i kaÂżdy zachowuje siĂŞ na wÂłasny sposób. ChoĂŚ przyznam Âże obserwacje "naszego" gatunku utwierdzajÂą mnie tylko w myÂśli Âże coraz wiĂŞcej jest "klonów" , powierzchownych i uwiezionych przez brak róÂżnych perspektyw. - mówiÂła najzupeÂłniej spokojnie , beznamiĂŞtnie. Tyle czasu spĂŞdziÂła na obserwacji róÂżnego rodzaju ludzi...z róÂżnych stron Âświata...róÂżnych krajów i wiosek , oraz o zupeÂłnie innych charakterach. A jednak wkrótce kaÂżdy z obiektów jej obserwacji zacz¹³ wydawaĂŚ siĂŞ gorszÂą kopiÂą poprzedniego...KaÂżdy czÂłowiek zacz¹³ byĂŚ niewolnikiem wÂłasnych emocji , wiĂŞzionym w monotonnym schematycznym sposobie przeÂżywania swej egzystencji.
Co dziwne, Risen uœmiechn¹³ siê lekko. Spojrza³ nieco dziwnym wzrokiem na Miharu, po czym powiedzia³:
- Miharu, znajdÂź nowy obiekt obserwacji...
Co dziwne, nie przej¹³ siĂŞ zbytnio innymi rzeczami, które mówiÂła Hachiko. Po chwili jednak odstawiÂł szklankĂŞ z hukiem na blat, po czym stwierdziÂł:
- Bêdê siê zbiera³... I wybacz mi t¹ "ograniczon¹"... Nigdy za tak¹ Ciê nie pos¹dza³em... - Risen stwierdzi³, ¿e z czystej grzecznoœci przeprosi Miharu, chodŸ jak sam po chwili stwierdzi³, mia³a jego przeprosiny w g³êbokim powa¿aniu.
Nie odpowiedziaÂła juÂż Risenowi...znów zaczĂŞÂła wpatrywaĂŚ siĂŞ w okno. MilczaÂła , myÂślÂąc wci¹¿ nad czymÂś.
Sheena wróciÂła do swojego ciaÂłka , wiedzÂąc Âże nie moÂże zostawiĂŚ Miharu samej...summonek uwaÂżaÂł siĂŞ za "nieĂąkĂŞ" Hachiko , mimo Âże tak nie byÂło.
"Jak jej nie bĂŞdĂŞ pilnowaÂła to znowu zamilknie na kilka miesiĂŞcy..." - pomyÂślaÂła Sheena po czym , juÂż w swym pluszowym ciaÂłku wskoczyÂła na blat i spojrzaÂła na Miharu. Dziewczyna siedziaÂła nieruchomo wci¹¿ wpatrujÂąc siĂŞ w okno...w koĂącu wstaÂła i zaÂłoÂżyÂła swój karminowy pÂłaszcz. Nie oglÂądajÂąc siĂŞ za siebie wyszÂła spokojnym krokiem z baru udajÂąc siĂŞ gdzieÂś...
<nie ma Miharu>
Sheena zwiesiÂła Âłapki i westchnĂŞÂła "zmĂŞczona" tym zachowaniem...
- No i znowu siĂŞ zaczyna... - skomentowaÂła dziwne zachowanie i znikniĂŞcie swej pani. Dobrze wiedziaÂła gdzie udaÂła siĂŞ Hachiko...to byÂło u niej "normalne". Summon siadÂł chwilowo na blacie i spojrzaÂł na Uchihe...
Risen spojrza³ zamyœlonym wzrokiem na Sheene. Mimo, ¿e le¿a³a pomiêdzy jego rêkami, gdzie jej cia³o wczeœniej po³o¿y³, mia³a wzrok skierowany gdzie indziej. Szatyn spojrza³ na ni¹ lekko zaciekawionym wzrokiem, po czym wyci¹gn¹³ z kieszeni lizaka i poda³ summonowi... A dok³adniej trzy lizaki. Truskawkowe... W razie potrzeby by³ gotowy wyj¹Ì i ca³y worek.
- CzĂŞsto taka jest ? - zapytaÂł, jakby mimowolnie, Risen. W sumie to zaciekawiÂła go Miharu, a zastanawiaÂło to, czy maÂły summonek opowie szczegóÂły tej rozmowy Hachiko.
Sheena capnê³a lizaki natychmiast w g³êbokim uradowaniu. Potem przenios³a wzrok na Risena:
- Tylko jak siĂŞ zdenerwuje... - powiedziaÂł summon. ByÂła to dziwna odpowiedÂź , poniewaÂż Miharu nigdy na zdenerwowanÂą nie wyglÂąda , zawsze zachowuje spokój i swój neutralno-obojĂŞtny styl bycia. Jednak Sheena znaÂła jÂą na tyle dobrze , by wiedzieĂŚ kiedy coÂś jÂą denerwuje...a dzieje siĂŞ tak zazwyczaj wtedy , gdy nagle znika w milczeniu i izoluje siĂŞ od wszystkich by przemyÂśleĂŚ to co jÂą "gryzie". Sheena wzruszyÂła ramionkami zjadajÂąc jednego z truskawkowych lizaków.
- To zrozumia³e... Przesz³oœÌ ci¹¿y na niej bardziej ni¿ na kimkolwiek z Akatsuki... - powiedzia³ do siebie Risen. Sheena zajêta lizakami, raczej nie powinna tego dos³yszeÌ, ale nigdy nie wiadomo. Po chwili szatyn wyj¹³ dwa lizaki... Oba cytrynowe. jeden po³o¿y³ na blacie, aby jeœli Sheena chce go wziê³a, a drugi wpakowa³ do ust. Zacz¹³ sie g³êboko zastanawiaÌ na person¹ Miharu.
- Jaka byÂła kiedyÂś ?
Sheena miaÂła doskonaÂły sÂłuch , i dosÂłyszaÂła rzeczywiÂście mrukniĂŞcie Risena , ale nie odpowiedziaÂła na to stwierdzenie.
- Hmm...raczej nie powinnam rozmawiaĂŚ o jej przeszÂłoÂści z kimÂś obcym... - zaczĂŞÂła siĂŞ zastanawiaĂŚ Sheena i w miĂŞdzyczasie wÂłoÂżyÂła do buzi kolejnego lizaka truskawkowego , natomiast cytrynowego zaczĂŞÂła obracaĂŚ w Âłapkach. Miharu tak na prawdĂŞ rozmawiaÂła w miarĂŞ otwarcie tylko z Hachibim lub z niÂą...w koĂącu nie mogÂła przed nimi niczego ukrywaĂŚ. Demon znaÂł jej myÂśli , a Sheena towarzyszyÂła jej od lat i obie byÂły ze sobÂą blisko , mimo wielu pozorów tego , iÂż summon jest jej "sÂługÂą". WÂłaÂściwie króliczkowi nie przeszkadzaÂło to , jak Hachiko czasami jÂą traktowaÂła...dla Sheeny to byÂło caÂłkiem zabawne.
- Wybacz... Nie powinienem byÂł w ogóle pytaĂŚ. - odparÂł Risen beznamiĂŞtnie. W sumie, to rzeczywiÂście stwierdziÂł, Âże przesadza. ZnaÂł Miharu od co najwyÂżej godziny i juÂż chciaÂł siĂŞ dowiedzieĂŚ o niej wszystkiego. Westchn¹³ g³êboko, po czym wyj¹³ ca³¹ torebkĂŞ lizaków w najróÂżniejszych smakach. DaÂł je Sheenie, bĂŞdÂąc niemal pewnym, Âże truskawkowy niedÂługo jej siĂŞ znudzi.
- Powiesz jej, Âże sie o to pytaÂłem ? - zapytaÂł szatyn nagle, jakby zaniepokojony... Co za wspaniaÂła okazja do szantaÂżu i wymuszeniu kilku dodatkowych lizaków !
Sheena wyczuÂła co siĂŞ ÂświĂŞci. ChoĂŚ caÂła torba lizaków byÂła niezwykle kuszÂąca...to summon wiedziaÂł , Âże musi byĂŚ uczciwa wobec Miharu i nie moÂże przed niÂą ukrywaĂŚ niczego.
- OczywiÂście Âże jej powiem... - rzekÂła spokojnie odkÂładajÂąc lizaki na blat nietkniĂŞte.
"Inaczej srogo zapÂłacĂŞ za nieposÂłuszeĂąstwo..." - pomyÂślaÂł summonek bujajÂąc siĂŞ w przód i w tyÂł. Jej dÂługie uszy lataÂły do góry i w dóÂł od tego ciÂągÂłego bujania...
- To nie Âłapówka - mrukn¹³ Risen, kiedy Sheena odtrÂąciÂła lizaki. StwierdziÂł mimowolnie, Âże prĂŞdzej sie zabije, niÂż spojrzy Miharu w oczy po czymÂś takim. JĂŞkn¹³ cicho, po czym spojrzaÂł na summona Miharu proszÂącym wzrokiem.
- A czy jest coÂś, co spowodowaÂło by twoje milczenie...? Cokolwiek... - to byÂł chyba pierwszy raz, kiedy szatyn bÂłagaÂł kogoÂś o coÂś. Co dziwne, z tonu jego gÂłosu moÂżna byÂło wywnioskowaĂŚ, Âże cukierki to nie wszystko, co ma do zaoferowania w zamian za milczenie.
Sheena pokrĂŞciÂła Âłebkiem w przeczeniu , po czym rozÂłoÂżyÂła Âłapki mówiÂąc:
- Wybacz...ale mam okreÂślone zasady. - po czym wstaÂła na blacie i zbliÂżyÂła siĂŞ do Risena.
-Ja na twoim miejscu nie pytaÂłabym juÂż o nic Miharu...Bo trafiasz w felerne tematy stary... - poradziÂła mu stanowczo przy czym uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ radoÂśnie , co nie pasowaÂło do sytuacji chÂłopaka...a jednak Sheene to nieÂźle bawiÂło.
- CoÂś w tym jest... - odparÂł Risen lekko uÂśmiechniĂŞty. CaÂły... ÂŻal jakby z niego wyparowaÂł. SpojrzaÂł na szklankĂŞ z alkoholem, po czym zdusiÂł w niej wszelkie swoje smutki. SpojrzaÂł raz jeszcze na SheenĂŞ, po czym powiedziaÂł happy tonem:
- Szkoda, Âże Miharu nie chce nikogo za przyjaciela... No, moÂże oprócz Ciebie... ZwróĂŚ na to kiedyÂś uwagĂŞ. JesteÂś dla niej waÂżniejsza, niÂż to okazuje... I nie wÂątp w to - dodaÂł po chwili szatyn, gdyby summon chciaÂł zaprotestowaĂŚ.
Sheena znów siĂŞ promiennie uÂśmiechnĂŞÂła:
-AleÂż ja w to nie wÂątpiĂŞ... - rzekÂła radoÂśnie. Mimo wszystko , najwiĂŞkszÂą zabawÂą dla króliczka byÂły wszystkie "kary" jakie Miharu wymierzaÂła jej za przeróÂżne gafy...Nawet ostatnie spalenie przez Sasuke byÂło caÂłkiem niezÂłe...pomijajÂąc to Âże zabrano jej lizaka.
- Mo¿e mnie za karê porozywa... - zaczê³a siê zastanawiaÌ podskakuj¹c z entuzjazmem. By³a irytuj¹cym stworzonkiem , ale wiedzia³a ¿e sprawia tym Miharu przyjemnoœÌ...Bo dziewczyna nie mia³a wielu okazji do zabawy czy uœmiechu.
Risenowi coÂś przewróciÂło siĂŞ w Âżo³¹dku. Zacz¹³ sie nerwowo drapaĂŚ po policzku, po czym przemówiÂł niespokojnym gÂłosem:
- A czy ludzi teÂż karze... ee... w ten sposób ? - szatyn nie byÂł pewny co sie stanie z jego ciaÂłem, jeÂśli Miharu uzna pytanie innych o jej sprawy za coÂś... niewÂłaÂściwego. PrzeÂłkn¹³ gÂłoÂśno ÂślinĂŞ, po czym dodaÂł:
- W kaÂżdym razie, byÂły przypadki Âśmiertelne ?
Sheena przestaÂła skakaĂŚ patrzÂąc nieco zastanawiajÂącym wzrokiem na Risena:
- Hmmm...nie chciaÂłabym ciĂŞ przestraszyĂŚ. - zaczĂŞÂła drapaĂŚ siĂŞ w gÂłówkĂŞ. PamiĂŞtaÂła okres sprzed kilku miesiĂŞcy , kiedy to Miharu powiedziaÂła coÂś ...niepokojÂącego. Króliczek zastanawiaÂł siĂŞ czy moÂże powiedzieĂŚ o tym Risenowi...czy nie lepiej byÂłoby jednak go tym zbĂŞdnie nie zamartwiaĂŚ.
- WiĂŞc ? - Risen delikatnie ponagliÂł Sheene. Szczerze mówiÂąc, Miharu/MiÂśka zdaÂła mu siĂŞ nad wyraz sympatycznÂą (podobnie jak on sam ) osobÂą i w dodatku doœÌ rozmownÂą, by moÂżna z niÂą byÂło wytrzymaĂŚ. W kaÂżdym razie powoli siĂŞ opanowywaÂł i zaczynaÂł bawiĂŚ siĂŞ lizakiem. JabÂłkowym. To byÂł jego ulubiony smak. Zawsze lubiÂł sobie polizaĂŚ, gdy sie z czegoÂś cieszyÂł. I to go chyba ³¹czyÂło z SheenÂą.
Sheena patrzyÂła na przesadnie uradowanego Risena dziwnym wzrokiem.
- KiedyÂś powiedziaÂła Âże najbardziej w ludziach lubi to , Âże sÂą nietrwali. - po czym zachichotaÂła rozbawiona tym wspomnieniem. Dopiero po dÂłuÂższej chwili zorientowaÂła siĂŞ Âże nie powinna byÂła tego mówiĂŚ...
- Oj...Miharu chyba nie bĂŞdzie zadowolona , Âże to powiedziaÂłam... - zaczĂŞÂła podskakiwaĂŚ - Ale kara na pewno bĂŞdzie zabawna!...Ciekawe czy schowaÂła dla mnie swojego lizaka... - powiedziaÂła radoÂśnie , i dziwacznie zmieniÂła temat jakby w ogóle nie przejĂŞÂła siĂŞ tym , Âże Hachiko moÂże jej zrobiĂŚ coÂś brutalnego.
- Czyli nie mam sie czym martwiĂŚ.. - stwierdziÂł nagle uÂśmiechniĂŞty Risen. ZÂłapaÂł pluszaka za tors, po czym wsadziÂł do zewnĂŞtrznej kieszeni akowskiego pÂłaszcza.
- Skoro juÂż dawno przekroczyÂłem barierĂŞ, którÂą nazywamy czÂłowieczeĂąstwem... - dodaÂł Risen bardziej do siebie niÂż do Shee. Po chwili jednak wyj¹³ drĂŞczonego przez niego summona z kieszeni i zapytaÂł:
- Przejdziemy siĂŞ gdzieÂś ? Wybacz, ale ciÂągÂłe picie mi siĂŞ znudziÂło. Mam dopiero 9 promili, ale zamierzam pozostaĂŚ na tym poziomie trzeÂźwoÂści, wiĂŞc moÂże wyjdziemy z baru ?
Popatrzy³¹ na Risena znów swym dziwnym wzrokiem:
- Mi siĂŞ stÂąd wychodziĂŚ nie chce , posiedze tu jeszcze trochĂŞ a potem poszukam Miharu...wiĂŞc pewnie zobaczymy siĂŞ potem. - powiedziaÂła Sheena wyskakujÂąc z jego objĂŞĂŚ i siadajÂąc na ladzie. ChciaÂła pobyĂŚ sam na sam z lizakami...wzieÂła napoczĂŞtego juÂż lizaka i siĂŞ do niego przytuliÂła:
- Wiesz Âże ciĂŞ kocham...Ty mnie nigdy nie zostawisz prawda? - zaczĂŞÂła rozmawiaĂŚ z lizakiem jak z ÂżywÂą istotÂą (lub innym zombie)
- OczywiÂście, Âże CiĂŞ nie zostawiĂŞ - odparÂł Risen bĂŞdÂąc odwróconym do Sheeny. Biedak, nie wiedziaÂł do kogo summon mówi '.
- Do zobaczenia póÂźniej... I pozdrów Miharu, jak jÂą znajdziesz - powiedziaÂł Risen na odchodne. Po chwili znikn¹³ za kotarÂą. Po chwili jednak do Sheeny spod kotary przybyÂły... Cytrynowe dropsy z napisem "mury".
<NMM>
SpojrzaÂła na Risena dosÂłownie ze znakiem zapytania nad gÂłowÂą.
- HĂŞ? - wydaÂła z siebie ten jeden dÂźwiĂŞk po czym wzieÂła dropsy i przeczytaÂła napis. W rzeczywistoÂści byÂła po³¹czona z Miharu i wiedziaÂła gdzie jest dziewczyna...ale cóÂż. WróciÂła do przytulania lizaka i zaczĂŞÂła znów bujaĂŚ siĂŞ w te i we wte.
Sasuke po d³ugim zamyœleniu ockn¹³ siê rozejrza³ po barze gdy zorientowa³ siê ¿e jest sam wyszed³ <NMM>
Sheena zorientowaÂła siĂŞ Âże zostaÂła tu sama jak palec. WstaÂła z blatu i w podskokach opuÂściÂła to miejsce <nie ma summona>
Hikaru wchodzi spokojnie do baru, podchodzi do lady i mówi:
- Proszê du¿¹ oran¿adê na wynos... - po chwili doda³ - ...i jeszcze chrupki kukurydziane.
Barman na poczÂątku nie wiedziaÂł kto to mówi, gdyÂż maÂły Hikaru nie dosiĂŞgaÂł do lady, ale potem w koĂącu go zobaczyÂł.
Hikaru chwyciÂł za zapakowane produkty spoÂżywcze i WyszedÂł.

<nmm>
BiaÂło wÂłosy, wysoki chÂłopiec zasiada przy stole czekajÂąc na swojego kumpla. Bar byÂł ogromny, a stoÂłów byÂło tak duÂżo, Âże ledwo moÂżna byÂło zliczyĂŚ. Na suficie paliÂło siĂŞ kilka lamp. Nagle Zejn zauwaÂżyÂł mÂłodÂą ÂładnÂą kelnerkĂŞ i byÂł w niÂą wpatrzony jak w obrazek. MiaÂła na sobie czarno-biaÂły strój, a jej gÂłowĂŞ zdobiÂła biaÂła jak Âśnieg opaska. Ona spojrzaÂła na niego, a on na niÂą, lecz to spojrzenie nie trwaÂło dÂługo, poniewaÂż musiaÂła ona obsÂłuÂżyĂŚ klientów. ChÂłopiec nadal na niÂą patrzyÂł. PodeszÂła ona do niego i spytaÂła co podaĂŚ.
- PoproszĂŞ wodĂŞ. - powiedziaÂł bardzo dziwnym gÂłosem.
Kilka chwil póÂźniej dostaÂł wodĂŞ, a dziewczyna poszÂła obsÂługiwaĂŚ innych ludzi. Zejn wci¹¿ na niÂą patrzyÂł.
Lina chodzi³a jakiœ czas po zalanej jaskrawym s³oùcem wioskê piasku. Kroczy³a wolno patrz¹c na wspania³¹ wioskê na œrodku gor¹cej, nieprzyjaznej pustyni.
W koĂącu doszÂła do jakiegoÂś duÂżego budynku, w którym chyba musiaÂło byĂŚ bardzo duÂżo ludzi. ByÂł to ogromny bar. Lina weszÂła do Âśrodka rozglÂądajÂąc siĂŞ tym samym wzrokiem. CzuÂła zapachy przeróÂżnych daĂą. SÂłyszaÂła gÂłoÂśne rozmowy klientów. WidziaÂła ca³¹ gamĂŞ barw, od ciemnych stolików i podÂłogi po kolorowe stroje klientów i róÂżnobarwnych tac z potrawami. Jej rĂŞka mimowolnie powĂŞdrowaÂła na jakiÂś przypadkowy stolik chcÂąc poczuĂŚ takÂże zmysÂłem dotyku, Âże tutaj jest.
Zupe³nie przypadkiem potr¹ci³a jak¹œ szklankê z wod¹, ale w ostatniej chwili j¹ za³apa³a.
Przy stoliku siedziaÂł jakiÂś chÂłopak z biaÂłymi wÂłosami i gapiÂł siĂŞ trochĂŞ nieprzytomnym wzrokiem na LinĂŞ.
-Przepraszam!- powiedziaÂła i bardzo szybko, czerwona jak burak uciekÂła na drugi koniec sali i zajĂŞÂła stolik.
-PoproszĂŞ ramen- powiedziaÂła do kelnerki.
-Nie ma sprawy.- mówi chÂłopiec i podnosi szklankĂŞ. NastĂŞpnie siada koÂło dziewczyny, która zrzuciÂła szklankĂŞ.
-CzeœÌ! Jak masz na imiĂŞ. Ja jestem Zejn z klanu Hyuuga.- mówi chÂłopak tym razem juÂż pewnym gÂłosem. Nagle zgasÂły lampy i zaczĂŞÂła lecieĂŚ bardzo spokojna muzyka. WokóÂł nie byÂło juÂż prawie nikogo. PewnoœÌ siebie pierwszy raz ogarnĂŞÂła Zejn. Przy dziewczynach byÂł on bardzo nieÂśmiaÂły.
Hmm to pewnie do tego baru prowadziÂł mnie Zejn-mówie do siebie wchodzÂąc do Âśrodka. W Âśrodku widze kilka osób miĂŞdzy innymi Zejn'a i jak¹œ dziewczyne. Podchodze do stoÂłu i siadam na pierwszym leprzym krzeÂśle.
ChciaÂłeÂś Âżebym siĂŞ przedstawiÂł??Jestem Mankuro i pochodze z konohy-gadam do Zejn'a patrzÂąc na jego wode.
-CzeœÌ- powiedzia³a Lina- Jestem Lina, mi³o mi poznaÌ- i unios³a d³où w geœcie przywitania. Czu³a siê trochê dziwnie, ale co tam.
-Jestem... E, no pochodzĂŞ stÂąd- uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ i spojrzaÂła na dwóch chÂłopaków.

Dodane po 18 minutach:

Nagle coÂś jej siĂŞ przypomniaÂło.
-Sorki ludzie! Muszê iœÌ- i wsta³a szybko- kiedyœ siê jeszcze na pewno spotkamy!- i wysz³a z baru.
CzeœÌ-krzycze do biegn¹cej w strone dzwi dziewczyny.
Ja teÂż siĂŞ bĂŞde zbieraÂł-mówie do Zejn'a i po chwili ide w strone dzwi/NMM
Dopijam szybko wodê i zostawiam pieni¹dze za ni¹ (z napiwkiem oczywiœcie). Patrz¹c jak odchodz¹ ludzie idê za Mankuro do Konohy. S³oùce nadal grza³o, a ja wci¹¿ by³em zmêczony.
-Jak mus to mus.- mówiĂŞ do siebie i idĂŞ dalej. /nmm
Otworzy³ drzwi i wszed³ do baru. By³o tam ciemno, wiêc musia³ zaczekaÌ chwilê, a¿ jego oczy przyzwyczaj¹ siê do braku œwiat³a. Kiedy w koùcu siê tak sta³o podszed³ do baru i zaj¹³ pierwsze lepsze miejsce.
-MiskĂŞ ramenu proszĂŞ- odpowiedziaÂł na pytanie barmana.
Po kilka minutach otrzymaÂł zamówienie i rozpocz¹³ dÂługÂą wyczekiwanÂą ucztĂŞ.
Odsun¹³ miskĂŞ od siebie i wytarÂł chusteczkÂą usta, którÂą póÂźniej wyrzuciÂł do kosza.
-Arigato- uÂśmiechn¹³ siĂŞ, rzucajÂąc monetĂŞ obok miski. WstaÂł i ruszyÂł w kierunku drzwi. ZatrzymaÂł siĂŞ przed nimi i jeszcze raz omiótÂł wzrokiem pomieszczenie. WyszedÂł.

zt
OtworzyÂł drzwi przepuszczajÂąc damĂŞ pierwszÂą.. jak nakazywaÂł obyczaj, którego zawsze trzymaÂł siĂŞ chÂłopiec. Nie znosiÂł chamstwa i grubiaĂąstwa..
PozwoliÂł damie wybraĂŚ miejsce, które jej najbardziej odpowiadaÂło po czym zaprowadziÂł ja pod rĂŞkÂą do owego stolika. Przed samym stoÂłem pozwoliÂł wyjœÌ jej z uchwytu i odsun¹³ krzeseÂłko aby ta mogÂła na nim usi¹œÌ. Potem zasun¹³ za nia krzeseÂłko a sam zawoÂłaÂł kelnera..
Widz¹c jak ten zmierza ju¿ w ich kierunku postanowi³ usi¹œÌ sam.. CZeka³ teraz na kelnera i na pierwsze s³owa Armor..
Z uÂśmiechem wymalowanym na twarzy patrzyÂł siĂŞw okno baru, widaĂŚ malowaÂła mu siĂŞ w gÂłowie wizja czegoÂś, co siĂŞ zbliza..
Po chwili ocknaÂł siĂŞ z letargu.. i przemówiÂł..
- Ty pierwsza zamawiaj, grauuuuuu
Po tej wypowiedzi zacz¹³ siê smiaÌ
Doich stolika wreszcie podszedÂł kelner...
~JuÂż mi nie dobrze z tym wszystkim... Udawanie Armor jest takie mĂŞczÂące, czego ten chÂłopak moÂże chcieĂŚ? Irytuje mnie to wszystko... Podrywana przez dziecko, chodÂź on wydaje siĂŞ zachowywaĂŚ lepiej od tego caÂłego ÂżaÂłosnego Rado...~

-DziĂŞkujĂŞ Ci Kortill...

Gdy kelner podszedÂł zÂłoÂżyÂłam zamówienie...

-CoÂś zimnego do picia, tylko to...

ZdjĂŞÂłam pÂłaszcz i wierzchniÂą czêœÌ kimono jakie poÂżyczyÂłam od Tanuki podczas pobytu w jej apartamencie. (pamiĂŞtasz poprzedni mój avek który opisywaÂłeÂś? to teraz to wÂłaÂśnie widzisz )... WiĂŞkszoœÌ mojego ciaÂła byÂła teraz odkryta... WyjĂŞÂłam mój wachlarz i delikanie zacczĂŞÂłam nim manipulowaĂŚ by stworzyĂŚ przyjemny zefirek... Widoczne byÂły teraz na moim ciele róÂżne dziwne nie raz demoniczne tatuaÂże... (patrz kp)... Moje oczy nie ÂświeciÂły juÂż szkarÂłatem lecz teraz byÂły niczym dwie czarne perÂły... (pamiĂŞtasz Âże miaÂłam zÂłote oczy, a dokÂładniej miodowo zÂłote)... WÂłosy delikadnie powiewaÂły mi na boki od powstaÂłego wiaterku... (miaÂłam biaÂłe krótkie wÂłosy, teraz dÂługie kruczoczarne...) CzekaÂłam aÂż chÂłopak zamówi i zacznie coÂś mówiĂŚ...
-Ojoj.. zmieniÂłaÂś siĂŞ..
Co siĂŞ z TobÂą dzieje? -powiedziaÂł zaniepokojony obserwujÂąc zmiany jakie nastÂąpiÂły z dziewczynÂą, która jescze niedawno byÂła uosobieniem spokoju i delikatnoÂści teraz chÂłopiec tak na prawdĂŞ byÂł lekko przeraÂżony jej zachowaniem..
- Kelner daj mi butelkĂŞ mleka i paczke pÂłatków owsianych a tej Pani... Hmm tego nie wiem... Armor zamów sobie cos proszĂŞ...
Teraz natapiÂła chwila ciszy oczekiwania, w której gÂłos powinna zabraĂŚ czrnowÂłosa demoniczna dziewczyna...
Gdy wreszcie zamówienie zostaÂło przyjĂŞte dwójka shinobi pozostaÂła sama..
-Wiesz co tak na prawde byÂło powodem, dla którego Cie wezwaÂłem? Nie chodziÂło mi tylko o to jakÂą jesteÂś wspaniaÂła osobÂą..
liczyÂłem teÂż na twojÂą pomoc...
ChÂłopiec przerwaÂł by dokÂładnie wejrzeĂŚ w oczy 17-nastolatki..
Po kilku sekundach zadaÂł jednak pytanie, które byÂło gÂłownym powodem ich spotkania..
-Podoba Ci siĂŞ ta wioska??
-Podoba mi siĂŞ wiele rzeczy...

SpojrzaÂłam z góry na dóÂł na chÂłopaka. Czemu trafiajÂą siĂŞ sami blondyni... Co teÂż go z Armor ³¹czyÂło... phiii ciÂągniemy dalej...

-Co masz na myÂśli? ZmieniÂłam siĂŞ? Nie jestem teraz sobÂą...

PrawÂą dÂłoniÂą, opuszkami palców przejechaÂłam po policzku chÂłopca robiÂąc przy tym nie maÂły uÂśmieszek zdradzajacy lubiezne myÂśli... W pewnym momencie oblizaÂłam suptelnie usta...

-Ta dzura w ziemi, na kompletnym odludziu... Nie a dlaczego pytasz?
- Bo jest taka sprawa..
Rozpocz¹³ niepewnie.. Chcia³bym zrobiÌ tu kilka zmian.. Przyjrza³ siê teraz jej twarzy z dostrzegaln¹ dum¹ i radoœci¹ z tego co w³asnie ma zamiar powiedzieÌ...
- ChcĂŞ byc mesjaszem dla tej wioski chce wprowadziĂŚ.. nowe prawo..
Takie by lider wioski byÂł wybierany przez lud... a nie z wyboru dostojników czy po wygranej walce...
-Chodzi mi o to by wprowadziĂŚ w Sunie peÂłnÂą demokracjĂŞ..
WidzÂąc jak dziewczyna siĂŞ oblizuje.. ChÂłopcu zarysowaÂły siĂŞ przed oczami sceny, których tak na prawdĂŞ siĂŞ wstydziÂł chociaÂż z drugiej strony marzyÂł by staÂły siĂŞ rzeczywistoÂściÂą..
Po chwili do stolika podszedÂł kelner i podaÂł zamówione rzeczy..
Kortill poczekaÂł jeszcze chwile aÂż pracownik baru odejdzie, by dokoĂączyĂŚ swoja mysl..
- Myslisz, ze to mozliwe?
-SkÂąd siĂŞ u tak mÂłodego chÂłopca biorÂą takie ide? Nie powinienes zajmowaĂŚ siĂŞ inymi rzeczami jak chÂłopcy w twoim wieku? Zabawa w Boga bywa niebezpieczna a kraj wiatru nie czarujmy siĂŞ jest jaÂłowy i szkoda na niego cudów...

TÂą samÂą rĂŞkÂą co wczeÂśniej zaczĂŞÂłam palcami jeÂździĂŚ po koÂłnierzyku koszuli chÂłopca... Z koÂłnierzyka zeszÂłam na klatkĂŞ piersiowÂą, chÂłopiec nie wyglÂądaÂł na tak mÂłodego, przynajmniej jego ciaÂło nie zdradzaÂło tak mÂłodego wieku... Delikatnie i namiĂŞtnie przejechaÂłam dÂłoniÂą po jego prawej piersi... LewÂą rĂŞkÂą chwyciÂłam lemoniadĂŞ przyniesionÂą przez kelnera i w doœÌ erotyczny sposób zaczĂŞÂłam piĂŚ lemoniadĂŞ przez sÂłomkĂŞ (z czym ci siĂŞ to kojarzy ;] ) ...
/hmm generalnie to z piciem przez sÂłomkĂŞ piwa z sokiem? Tak mam racjĂŞ? Czy siĂŞ pomyliÂłem../

Pomimo tego, ze wczeœniej ch³opiec stara³sie zachowywaÌ pewnie i skrupulatnie teraz po tym, jak poczu³ d³où na swojej piuersi jego cia³o nie wytrzyma³o.. Dr¿¹cym g³osem pocz¹³ odpowiadaÌna pytanie co chwilê przerywaj¹c z powodu dziwnego uczucia jakie teraz go omami³o, wprowadzi³o w dziwny stan uniesienia..
- Bo... Ja, to znaczy ten, Âże no ja nie chcĂŞ... wiĂŞcej wojen... To znaczy wiem, Âże misja, którÂą chcĂŞ nam zleciĂŚ.. To jest Tobie i sobie no, ze ten.. przyniesie wiele ofiar... ale na tym miejscu bedzie mozna zbudowaĂŚ nowy...
W tymmomencie ch³opiec urwa³ widz¹c jak Armor podnosilemoniadê a potem wk³adaj¹c s³omkê do swych lœni¹cych ust zaczyna powoli piÌ zawartoœÌ szklanki..
W chwili, gdy otrzeÂźwiaÂł.. zaczaÂł na nowo mówic..
-No co to, aj a no Âże bedzie moÂżna zbudowaĂŚ, nowy, lepszy Âświat...
Powiadasz jaÂłowy.. Czy wiesz, Âże gdyby.. poÂświecenie to jest no zapaÂł tych ludzi, Twój kraj..
~Jej ale jest piekna~ pomyÂślaÂł w tej chwili mÂłodzieniec...
-Kraj, w którym mieszkasznie wyglÂądaÂł by tak Âświetnie?
Kiedy skoĂączyÂł mówiĂŚ spojrzaÂł na dÂłoĂą, która wedrowaÂłapo jego ciele..
delikatnymi ruchami pomuskaÂł jej wierzchwniÂą warstwĂŞ koniszkami palców.
-Wierzysz w utopiê co? Ten œwiat odk¹d ludzie po nim st¹paj¹ jest pogr¹¿ony w wojnie, ludzie maj¹ wojnê we krwi, nie da siê stworzyÌ raju, na miejsce jednych przyjd¹ nastêpni, konflikty wa¿ne i mniej zawsze trapi³y ludzkoœc... Masz œliczne oczy wiesz?

MusnĂŞÂłam jego dÂłoĂą, byÂło w nim cos czarujÂącego gdy siĂŞ tak nie umiaÂł wysÂłowiĂŚ... ByÂł taki niewinny, taki czysty...
-ÂŚwiat nie musi byc zÂły to od nas zaleÂży jaki bedzie..
Wed³ug mnie ka¿dy mo¿e staÌ siê kimœ wa¿nym, dla innej osoby czy nawet dla ca³ej wioski.. Wiesz czemu s¹ wojny na œwiecie? bo wszyscy chc¹ w³adzy.. Wiesz jak temu zaprzestaÌ? znieœÌ urz¹d w³adcy... niech lud troszczy siê o w³asne dobro..
Czy wierzĂŞ w utopiĂŞ? Hmmm tak... WierzĂŞ, tylko w takÂą, w której kaÂżdy jest równy nie ma podziaÂłu na silniejszych i sÂłabszych...
Ponownie poczuÂł wielkie goraco.. kiedy dziewczyna muskaÂłajego dÂłoĂą..
- Konflikty bed¹ do koùca œwiata... dobrze o tym wiem ale ³atwiej im siê przeciwstawiÌ w zwartej grupie... £atwiej znaleœÌ wedy pokojowe rozwi¹zanie..
SpojrzaÂł w oczy dziewczyny
- Me oczy chociaÂż ze zÂłota nigdy nie dorównajÂą blasku jakie oddajÂą Twoje Âśliczne oczeta wypeÂłnione i stworzone z najcenniejszych kruszców tego Âświata...
-Ludzie sÂą Âźli do szpiku koÂści. WÂładza to cecha bogów. WÂładza tak jak narkotyk, wÂładza to wielka siÂła, rzÂądzi miÂłoœÌ i lĂŞk, czasami teÂż zabija. Gdy uklĂŞkniesz dÂłoĂą poda, lecz umie teÂż zabijaĂŚ. CiĂŞÂżko byĂŚ kimÂś waÂżnym dla ludu jeÂśli gubisz siĂŞ w szarym tÂłumie jednakowych ludzi...

WróciÂłam dÂłoĂąmi do tego twarzy... OdÂłoÂżyÂłam lemoniade na bok... PogÂłaskaÂłam ponownie...

-Dlaczego tak ci zaleÂży na ratowaniu tego gnijÂącego padoÂłu, chcesz go zniszczyĂŚ, zabiĂŚ niewinnych, to tylko twoje chore ambicje... WÂładza pod innÂą postaciÂą, zabawa w zbawiciela...

Teraz zachwyciÂły mnie jego piĂŞkne wÂłosy od których nie odrywaÂłam rÂąk i oczu...

-Nie jedna osoba zabiÂła by ciĂŞ za te herezjĂŞ, wyzwolisz kraj i ktoÂś inny go podbije. B³êdne koÂło potoczy siĂŞ dalej. Dlaczego ten kraj? SÂą inne z wiĂŞkszym potencjaÂłem, Konoha jest teraz bez wÂładcy, Iwa jest lepiej prosperujÂąca niÂż Suna, dlaczego ta wioska? Masz naiwne marzenia o raju... BĂŞdziesz zmuszony likwidowaĂŚ kaÂżdego wroga swojej idei, swojego nowego ustroju, doprowadzi to do kolejnych wojen, do przelewu krwi... MyÂślisz Âże dlaczego Armor nie powiedziaÂła ci Âże jest kage? Boi siĂŞ wÂładzy i nie umie z niej korzystaĂŚ a ty dasz gÂłupcÂą wÂładze nad wszystkim... Doprowadzisz do upadku z którego nikt siĂŞ nie podniesie...

ZdjĂŞÂłam sandaÂł z prawej nogi i zaczĂŞÂłam bosÂą stopÂą szmeraĂŚ nogĂŞ chÂłopaka...
-Hmm Twoje sÂłowa sÂą prawdziwe, ale ktoÂś musi podjÂąc siĂŞ haniebnej misji, w której poÂświĂŞci kilka istnieĂą dla dobra przyszÂłoÂści tego kraju...
Dlaczego Suna? Hmmm...to proste.. to obecnie bardzo dobrze prosperujÂąca wioska z perspektywami wiĂŞkszymi od Konohy. MoÂże i ziemia jest jaÂłowa... MoÂże klimat jest ciĂŞÂżki ale prawdziwymi iliczÂącymi siĂŞ dobrami tej ziemi sÂą ludzie.... Jest to jedna z najwiĂŞkszych pod wzgledem liczebnoÂści wiosek na swiecie...Dlatego próba, której podejmuje musi nastÂąpiĂŚ tu, by w razie Âśmierci wielu shinobi.. reszta mogÂła odbudowaĂŚ gospodarkĂŞ...
Wiem to troche samolubne, moze nawet chore... Ambicja mnie przerosÂła? ByĂŚ moÂże... z tym, Âże ja nie planuje w clae mieĂŚ stycznoÂści z tÂą wioskÂą w przyszÂłoÂści... Nie mam zamiaru, byĂŚ tu wÂładcÂą... Opowiem Ci teraz troche o systemie, który postanowiÂłem wprowadziĂŚ...
Oczy chÂłopca rozbÂłysÂły w tym momencie. Nie byÂł juÂż sobÂą... CoÂś sprawiÂło, Âże spokojny chÂłopiec zamieniÂł siĂŞ w ....

- Demokracja to ustrój polityczny znany w kilku krajach.. ale nie wiem czy ten system jest znany w wiosce ukrytego dzwiĂŞku...
Pochodzi od dwóch sÂłów demos, czyli lud, oraz kratia – rzÂądzenie bÂądÂź wÂładza. Z tego moÂżna wywnioskowaĂŚ, co dosÂłownie oznacza nazwa „demokracja”. Jest to ustrój polityczny, na który ogromny wpÂływ majÂą obywatele danego paĂąstwa. MogÂą oni czynnie lub biernie uczestniczyĂŚ w Âżyciu politycznym, decydowaĂŚ o reformach swojego kraju, byĂŚ wspóÂłodpowiedzialnym za podejmowane w nim decyzje oraz wybieraĂŚ swoich przedstawicieli lub teÂż ich odwoÂływaĂŚ.
Opiera siĂŞ na czterech podstawowych, aczkolwiek jak waÂżnych wartoÂściach: wolnoÂści, sprawiedliwoÂści, równoÂści oraz porzÂądku.
OczywiÂście system ten ma wiele wad, ale czy nie jest lepszy od próby wÂładzy feudalnej?
MÂłodzian poczekaÂł teraz chwilĂŞ..
-Powiadasz, Âże wielu chciaÂłoby mnie zabiĂŚ za herezjĂŞ, które gÂłoszĂŞ? Nie wÂątpiĂŞ ale czym byÂłby Âświat bez szaleĂąców z piĂŞknymi marzeniami, cudownego, lepszego Âświata?
Po kilku minutach chÂłopca trafiÂł piorun z jasnego nieba...
Æzy ta kobieta, która mogÂłaby byĂŚ fabtazjÂą dla wiĂŞkszoÂści mĂŞÂżczyzn rzeczywiÂście zajmuje siĂŞ takim mÂłodzianem? CZy wÂłasnie smyra go po nodze?... Nie potrafiÂł w to uwierzyĂŚ..
ChciaÂł coÂś powiedzieĂŚ ale przez usta nie wyszÂło mu juÂż Âżadne sÂłowo...
BÂłagajÂącym spojrzeniem staraÂł siĂŞ uprosiĂŚ jedynie dziewczynĂŞ by zwolniÂła... Pierwszy raz chÂłopiec czuÂł te dziwne uczucie.. pierwszy raz czuÂł siĂŞ na siÂłach by wzlecieĂŚ ponad niebo..
-Dobrze powiedzmy Âże ciĂŞ rozumiem aczkolwiek nie do koĂąca popieram, jaki interes ma Kraj DÂźwiĂŞku i ja w tym Âże pomoÂżemy ci wyzwoliĂŚ ten kraj który jak mówisz ma taki wielki potencjaÂł. Prawda Suna ma duÂży potencjaÂł jeÂśli chodzi o iloœÌ rÂąk do pracy ale poza tym sÂą od kaÂżdego uzaleÂżnieni dajmy na to stosunek polityczny OTO-SUNA, gdyby nie nasze pola ryÂżo ludzie tu umierali by z gÂłodu, KONOHA nie daÂła by radĂŞ sama wyrzuwiĂŚ swoich ludzi i jeszcze eksportowaĂŚ ÂżywnoœÌ do SUNY... Mój kraj mimo Âże ma maÂło shinobi jest silny poniewaÂż jest spichleÂżem tego kontynentu... WiĂŞc ponowie pytanie po tej mojej maÂłej anegdocie, co ja i mój kraj bĂŞdziemy z tego mieli skoro i tak duÂżo juÂż nam zawsziĂŞczajÂą?

Ehhh chÂłopiec znów byÂł pÂłochliwy, odsunĂŞÂłam rĂŞce... CofnĂŞÂłam nogĂŞ i wsunĂŞÂłam z powrotem do klapka... PoczĂŞÂłam znów piĂŚ lemoniadĂŞ...

-Kelner Sake proszĂŞ!

ZawoÂłaÂłam do kelnera...

-A wracajÂąc do polityki tak wiem co to demokracja ale wcale jej nie popieram, kraj peÂłen swobód bez silnego przywództwa robi siĂŞ sÂłaby... ÂŚwiat jest piĂŞkny w swoim szleĂąstwie nie uwaÂżasz? Kocham szaleĂąców taka moja sÂłaboœÌ... Ale jak realja Âświata codziennego zderzÂą siĂŞ z wizjÂą twojego cudownego Âświata to nie wiem co siĂŞ wydarzy... Masz cudowne wÂłosy...

NachyliÂła siĂŞ nad chÂłopakiem niby chcÂąc mu powiedzieĂŚ coÂś szeptem, zaczĂŞÂłam juÂż nawet coÂś mówiĂŚ... A gdy siĂŞ nachyliÂł zaczĂŞÂłam go caÂłowaĂŚ namiĂŞtnie w usta... ChwyciÂłam go dÂłonmi za koÂłnierzyk koszuli by przedÂłuÂżyĂŚ ten moment jak tylko siĂŞ daÂło najdÂłuÂżej...
Wszed³êm do baru, a raczej próbowaÂłem. Barman strasznie siĂŞ rzucaÂł o mojego ptaka którego ze sobÂą miaÂłem. Spojrza³êm na Horusa i kazaÂłem mu polecieĂŚ do domu. I tak raczej nie bĂŞdzie potrzebny. tedy dopiero mogÂłem wejœÌ spokojnie do Âśrodka. Nawet nie oglÂądaÂłem siĂŞ wokóÂł. Poprostu usiadÂłem przy pierwszym lepszym stoliku i zamówiÂłem wode.
-Jaki interes ma w tym kraj dzwieku pytasz?
Jest wieleodpowiedzi na to jakÂże trudne pytanie...
-Po pierwsze trening w ciĂŞzkich warunkach dla Ciebie i Twoich wojowników..
- Po drugie sÂława, wzmocnienie pozycji dla wioski.
- Po trzecie nie wie, czy wiesz ale taka wojna przyniesie wiele ofiar...
SÂłyszaÂłem nie raz o zabawach, jakie prowadzi siĂŞ w waszej wiosce..
- Po czwarte Twa wioska, która tak szybko sie rozrasta bedzie miaÂła miejsce dla swoich wojowników.
- Po piate bĂŞdzie to doskonaÂły rynek zbytu, poniewaÂż mam zrobiĂŚ tu plantacjĂŞ, szklarnie itp..
- Po szóste, zyskasz dozgonnÂą wdziĂŞcznoœÌ mieszkaĂąców Suny..
JeÂżeli to Ci nie wystarcza znajde jeszcze setki innych powodów...

ChÂłopak zauwaÂżyÂł, jak do baru wchodzi czÂłowiek,którego kortill spotkaÂł niedawno... OsobĂŞ, która ratowaÂła Armor... Machniecie reki postanowiÂł przywoÂłaĂŚ tu chÂłopaka...
Wtedy to Armor rzuciÂła siĂŞ na kortilla.. zaczĂŞÂła go namietnie caÂłowaĂŚ..
W pierwszej chwili dzieciak zszokowany uleg³ poca³unkowi i czerpa³ z niego wiele przytjemnoœci.. Chwila ta ci¹gne³a siê w nieskoùczonoœÌ.. Mia³ nadziejê, ze to nie sen... W koùcu jednak ockna³ siê i postanowi³ odsun¹Ì od dziewczyny...
CzekaÂł aÂż do stolika podejdzie Rado a w miedzyczasie.. powiedizaÂł tylko Takage..
-DziĂŞkujĂŞ, dbam bardzo o wÂłosy, kupiÂłem nawet specjalnÂą odzywkĂŞ.. i w ogóle uzywam specjalnych szamponów...
Uœmiechn¹³ siê dziarsko i dokoùczy³..
-CóÂż jednak marnoœÌ caÂłe me owÂłosienie przy jednym twym najkrótszym i najsÂłabszym wÂłosku..
Szybko zanim Rado podszedÂł do stolika powiedziaÂłam do chÂłopca z najwiĂŞkszÂą ulegÂłoÂściÂą wrĂŞcz blagalnie...

-ProszĂŞ nie zadawaj pytaĂą, pomóÂż mi... Ja speÂłnie kaÂżdÂą twojÂą proÂźbĂŞ, Âżyczenie, marzenie i zachciankĂŞ, ale proszĂŞ tylko o jedno, pomóÂż mi siĂŞ uwolniĂŚ od mojej kuli u nogi... PomóÂż mi siĂŞ go pozbyĂŚ bo to jedyna przeszkoda która hamuje mnie by pomóc ci w realizacji twych piĂŞknie szalonych marzeĂą... PomóÂż mi zapiĂŚ tego mĂŞÂżczyzne, Kumo Gakure Kage Rado...

ChwyciÂłam chÂłopca za dÂłoĂą, zrobiÂłam iÂście bÂłagalne spojrzenie... Moje oczy byÂły teraz smutne...
Gdy otrzymaÂłem wczeÂśniej zamówionÂą wode zauwaÂżyÂłem jak jakiÂś chÂłopak mnie zaprasza do stolika, gdzieÂś go juÂż widziaÂłem. Ah tak na misji, w ÂświÂątyni Habichiego co tam tak zawiodÂłem Armor. WypiÂłem wodĂŞ i ruszyÂłem do jego stolika. Gdy szed³êm spostrzegÂłem Armor czy raczej Romre która siedziaÂła z chÂłopcem. TrochĂŞ zwolniÂłem kroku, nie wiedziaÂłem o co chodzi. JuÂż nie co wolniejszym chodem doszedÂłem do stolika i usiadÂłem przy nim.
-"Witam."
PowiedziaÂłem patrzac na chÂłopca i bacznie obserwujÂąc demonice. ÂŚciÂągneÂła maske, ta twarz nie naleÂżaÂła do Armor, blada, oczy teÂż nie jej tylko takie czarne perÂły.
- Nie wiem o czym mówisz?, ale wydaje siĂŞ on caÂłkiem przyjazny i miÂły, z resztÂą On CiĂŞ chyba uratowaÂł?? Kiedy ja zawiodÂłem? No nic na razie nie bĂŞdĂŞ robiÂł nic... zobaczymy co czas przyniesie.. Dopiero po kilku chwilach doszÂło do niego to, co powiedizaÂła Arm...
-Kumo Gakure Kage Rado...
~O kurczĂŞ ale mam towarzystwo...~
WidzÂąc jak mĂŞÂżczyzna siĂŞ zbliÂżaÂł kortill postanowiÂł wstaĂŚ i powitaĂŚ goÂścia na stojÂąco jak przewidujÂą wszelkie normy.. Dodatkowo dla wyraÂżenia szacunku pochyliÂłem nisko gÂłowĂŞ..
-Witam.. JesteÂś przyjacielem tej o to damy? czyÂż nie to chyba Ciebie widziaÂłem, jak ja ratowaÂłeÂś ?
Eh, gdzie mojemaniery.. Szanowny Kage... To chyba czcigodna Twa osoba ratowaÂła tĂŞ o to kobietĂŞ?
Co chwilĂŞ wzrok przechodziÂł z Armor na Rado... Sytuacja byÂła dziwna...
Jedenastolatek zakochany w starszej od siebie kobiecie, którama juÂż faceta?....
SÂłychaĂŚ byÂło tylko westchniĂŞcie..
-Ehhh
~Szlak ten teÂż okazaÂł siĂŞ imbecylem... Nie ma na tym Âświecie normalnych nieludzi? MuszĂŞ siĂŞ ÂśpieszyĂŚ bo koĂączy siĂŞ mój czas... jestem wÂściekÂła...~

-Mylisz siĂŞ mój kochany... Rado zawiódÂł Armor na caÂłej moÂżliwej lini... Co ona przez jego tchurzostwo i bezgranicznÂą gÂłupotĂŞ musiaÂła przejœÌ... Ahhh... CóÂż ja siĂŞ chyba bĂŞdĂŞ zbieraÂła... MiÂłego podbijania wioski ÂżyczĂŞ...

Powoli zaczĂŞÂłam zakÂładaĂŚ swoje szaty co chwila wzdychajÂąc i przewracajÂą oczy... Po chwili wyglÂądaÂłam jak bym miaÂła odruch wymiotny na widok Rado...
PodszedÂłem do stolika. ChÂłopak strasznie byÂł formalny. PatrzyÂłem na niego z lekkim zdziwieniem i niedowierzaniem jego wyolbrzmioonego powitania z racji ze jestem kage. Po jego wymowie powiedziaÂłem.
-"Nie bÂądÂź taki formalny. To jest krĂŞpujÂące."
Nastêpnie s³ucha³em co Romra ma do powiedzenia. To by³a sam okrutna prawda. Ka¿de s³owo mnie rani³o ale taka by³a rzeczywistoœÌ.
-"Tak. Niestety to prawda."
ByÂłem widocznie przygnĂŞbiony tym faktem. SpojrzaÂłem szybko na chÂłopca próbujÂąc spostrzec jego reakcje czy wyÂłapaÂł to iÂż dziewczyna (Romra) mówi o Armor w 3 osobie.
~To juÂż trzeci raz, gdy dziewczyna mówi w 3 osobie... hmmczy to znaczy, Âże coÂś z niÂą nie tak? Nie, nie mogĂŞ tak mysleĂŚ.. Prawdziwy naukowiec, za nim wyciÂągnie tezĂŞ na ÂświatÂło dzienne musi to udowodniĂŚ..~
-Hmm... Moja Droga.. nie odchodÂź przynajmniej na razie.. Mam jeszcze Ci coÂś do zaoferowania.. Kilka minut wczeÂśniej poprosiÂłaÂś mnie o jednÂą rzecz.. a co siĂŞ stanie jeÂżeli ja Ci pomogĂŞ w tym o co mnie poprosiÂłaÂś? Co bedzie jeÂżeli pomogĂŞ Ci....?
Nie dokoĂączyÂł zdania nie chciaÂł by Rado... odczytaÂł sens tej wypowiedzi..

- Mówisz, Âże CiĂŞ zawiódÂł? powiedziaÂł do Takage
- a Ty to potwierdzasz? tym razem gÂłos kierowany byÂł do mĂŞzczyzny..
dlaczego wiĂŞc nie zechceszodpokutowaĂŚ swej winy? Na Twoim miejscu lataÂłbym po Âświecie w poszukiwaniu jakiegoÂś Âśrodka na to, co dolega ... ów kobiecie...

Pod stoÂłem chÂłopiec napisaÂł na zawiniaku kartki informacje skierowanÂą do Arm..
Cytat: JeÂżeli siĂŞ zgadzasz... rozpalmy fajerwerki dziÂś wieczorem..

WiadomoœÌ zostaÂła zgrabnie kopniĂŞta pod stoÂłem w stronĂŞ dziewczyny.. NastĂŞpnie stopÂą, która przesunĂŞÂła kartkĂŞ postaraÂł siĂŞ o trafienie dziewczynya wzrokiem ÂśiwdrujÂącym jej pieknÂą twarz wskazaÂł by spojrzaÂła siĂŞ pod nogi..

CaÂły czas obserwowaÂł Rado, by zrobiĂŚ to w peÂłnej przed nim konspiracji..
Wreszcie odezwaÂł siĂŞ w jego kierunku..
-Radokun co sÂądzisz o Akatsuki?
SÂłuchaÂłem co chÂłopiec mówi do dziewczyny. Nie rozumiaÂłem o oc chodzi. Jaki jest ukryty sens tej rozmowy. Ale nie grzecznie byÂłoby pytaĂŚ siĂŞ o to wiĂŞc nic nieuczyniÂłem z tym.
-"Chce odpokutowaÌ swoj¹ winê. Rzecz w tym ¿e zabardzo nie wiem jak mam to zrobiÌ. Chocia¿ nie. Mo¿e inaczej. Wiem co mog³oby przynajmniej troche wymazaÌ moje b³êdy ale nie wiem jak mam to uczyniÌ."
NastĂŞpnie po chwili ciszy gdy kortil zapytaÂł sie mnie o AKA odpowiedziaÂłem.
-"Co sÂądze? CóÂż. Jak wszystkim wiadomo nie sÂą dobrymi shinobi. ChĂŞtnie bym im utrudniÂł Âżycie ale póki mam swoje prywatne problemy narazie nic nie bĂŞde robiÂł."
-Co bym zrobi³a? To proste to o co byœ poprosi³... Ale czas przej¹Ì inicjatywê...

Nie podniosÂła karteczki z ziemi... Dyskretnie lawÂą rĂŞkÂą siĂŞgnĂŞÂła po kunai zaa plecy... Nagle jednym szybkim ruchem zaatakowaÂłam kunaiem w stronĂŞ Rado... Atak byÂł szybki i celny... PrzebiÂł by chÂłopakowi gÂłowĂŞ gdyby nie... Gdyby nie prawa dÂłoĂą... Która równie szybko... WyskoczyÂła zaa pleców... Lewa dÂłon przebiÂła kunaiem prawÂą... Narzedzie zbrodni przebiÂło niemal na wylot dÂłoĂą... Z rany ciekÂła nienauralnie smolista substancja którÂą ciĂŞÂżko byÂło nazwaĂŚ krwiÂą...

-CO.. CO TY WYRPAWIASZ?!

Lewa i prawa d³où zaczê³y siê si³owaÌ... Kunai zag³êbi³ siê w ranie... Prawa rêka cofa³a obie d³onie bli¿ej cia³a, jak najdalej od Rado...

-Ra-do-kun...

WyszeptaÂły usta znajomym wam gÂłosem, byÂł zaÂłamany, melancholijny, bezradny... Na dÂługich kruczoczarnych wÂłosach zaczĂŞÂły pojawiaĂŚ siĂŞ biaÂłe pasemka...

-SKOÑCZ PRZESZKADZAÆ! JESTE¦ MOJA I TYLKO MOJA, NIKOGO WIÊCEJ!

Demonica nie ukrywaÂła juÂż swojej obecnoÂści jej glos byÂł wÂściekÂły... BrzmiaÂł mniej wiĂŞcej tak : kliknijcie... W pewnej chwili lewa dÂłoĂą nacisnĂŞÂła mocniej i zdecydowaniej ale lewa siĂŞ nie poddawaÂła... Kunai zostaÂł wbity w stóÂł... W ten sposób przyszpilajÂąc prawÂą dÂłoĂądziewczyny do drewnianego blatu... Pasemka znów przybraÂły kolor najczerniejszej smoÂły... Na twarzy dziewczyny malowaÂł siĂŞ teraz gniew i nienawiœÌ...

-CO TY WIDZISZ W TYCH GÂŁUPICH MAÂŁYCH LUDZIKACH?

ZapytaÂła niby was jednak pytanie kierowane byÂło do Armor...

-SKOÑCZ WCHODZIÆ MI W DROGÊ Hanobu BO GORZKO TEGO PO¯A£UJESZ! JE¦LI JA NIE MOGÊ JEJ MIEÆ TY TYM BARDZIEJ J¡ STRACISZ!

Po wypowiedzeniu tych sÂłó gdziewczyna wyjĂŞÂła broĂą z krwawiÂącej dÂłoni... UbraÂła resztĂŞ szat i zaÂłoÂżyÂła z powrotem maskĂŞ... SchowaÂła wachlarz i otworzyÂła parasolkĂŞ... Wszystko dziaÂło siĂŞ bÂłyskawicznie... Powoli kierowaÂła siĂŞ ku wyjÂściu z baru...
ZobaczyÂłem pĂŞdzÂący w moja stronĂŞ kunaji a nastĂŞpnie drugÂą rĂŞke dziewczyny. Na poczÂątku nie mogÂłem poj¹Ì co siĂŞ dzieje lecz po chwili wszystko byÂło jasne. Armor walczyÂła z RomrÂą. Po chwili ona kierowaÂła sie ku wyjÂściu. Szybko wstaÂłem i ruszyÂłem za niÂą. Gdy szÂła chwyciÂłem jÂą za ramie mówiÂąc.
-"Czekaj."
-Hmm to bardzo ciekawe, nie miaÂłem jeszcze okazji, poznaĂŚ budowy ani specyfiki demonów..
PowiedziaÂł cichym i subtelnym gÂłosem kortillek... Oczka zaÂświeciÂły mu siĂŞ jaÂśniejszym kolorem.. WidzÂąc ca³¹ tÂą sytuacjĂŞ trochĂŞ siĂŞ obruszyÂł... Znowu nici z jego planu... Sam nie jest w stanie dokonaĂŚ swego planu... a ludzie nie sÂą juÂż w taki sposób podatni na jego sÂłowa, jak dawniej..
Wreszcie Armor zaczĂŞÂła odchodziĂŚ...
Na twarzy Rado rysowaÂł siĂŞ ból i Âżal.. ChÂłopcu troche go byÂło szkoda, lecz bardziej przejmowaÂłsiĂŞ tym, Âże jego niedoszÂła kompanka... straciÂła ochotĂŞ na zabawĂŞ...
PostaraÂł siĂŞ jednak nie dizaÂłaĂŚ pod wpÂływem impulsu, nie chciaÂł pokazaĂŚ uczuĂŚ, które nim teraz szarpaÂły...
PostanowiÂł jeszcze raz zabawiĂŚ siĂŞwprowokatora...
-Niech idzie jest sÂłaba.. nie potrafi nawet opanowaĂŚ jakiegoÂś tam Âśmiesznego demona... Takage...
MUhahahhahahahahahha... JeÂżeli, ktokolwiek jest pod jej wÂładzÂą... moÂże czekaĂŚ go tylko ÂśmierĂŚ.. IdÂź uciekaj..
Rozgniewane lwiÂątko, które tak na prawdĂŞ nie wie czego chce..
IdÂź uciekaj.. dobrze Ci to wychodzi...
ZÂłoÂśliwy Âśmiech co chwilĂŞ przerywaÂł wypowiedÂź dzieciaka..
OdwróciÂłam siĂŞ do Kortilla, podeszÂłam. ZdjĂŞÂłam maskĂŞ i zaczĂŞÂłam szczeÂżyĂŚ wampirze kÂły z ob³êdem w oczach...

-Jesteœ inny chodŸ ze mn¹... Nigdzie nie udziekam! A nazywam siê Romra dzieciaczku, to ja tu rz¹dzê nie ona... Chcesz poka¿ê ci jak niszczyÌ marzenia! Zniszczê t¹ wioskê chcesz tego?

Totalnie ignorujÂąc obecnoÂśc Rado podeszÂłam do chÂłopaczka i polizaÂłam go po policzku...
SpojrzaÂłem za siebie jak dziewczyna podchodzi do chÂłopca. Gdy siĂŞ do niego nazbyt odwróciÂłem siĂŞ w ich strone gotowy aby zareagowaĂŚ gdyby co. Romra totalnie mnie ignorowaÂła. Moje uczucia aÂż kipiaÂły. CaÂły zbulwersowany tym co zrobiÂła gÂłoÂśnymi krokami zbliÂżyÂłem siĂŞ do niej. Mocno chwyciÂłem za ramie i pociÂągn¹³em tak aby odsuneÂła siĂŞ od chÂłopaka.
-"Zostaw go!"
Twardo i gÂłoÂśno rzuciÂłem w jej strone. MusiaÂłem teraz skupiĂŚ jej uwage na sobie bo jeszcze coÂś mu zrobi. Po za tym jest szansa Âże Armor zacznie z niÂą walczyĂŚ.
-"MyÂślaÂłem Âże jest dla ciebie przeszkodÂą którÂą trzeba usun¹Ì a ty tylko mnie omijasz."
- Powiadasz, Âże Romra? Mówisz... ZniszczĂŞ? Heh, czyli znowu miaÂłem racjĂŞ... CiaÂło Armor zostaÂło przejĂŞte, pzrez jakieÂś tajemnicze moce? Czy jesteÂś?
Tutaj gÂłosik mÂłodzieĂąca zadrÂżaÂł.. Czy jesteÂś de....de...Demmonem?
W miedzy czasie do akcji przystÂąpiÂł Rado...
Jednak Armor zdÂązyÂła wykonaĂŚ gest, który znów otworzyÂł przed dzieciuchem Âświat iluzji, zÂłudzen ale i skrytych marzeĂą..
PolizaÂła go..
ChÂłopiec pierwszy raz nie oparÂł siĂŞ dziewczynie odwróciÂł twarz pod katem 90 stopni by znalazÂły siĂŞ w pozycji prostopadÂłej do siebie...
i delikatnie smyrn¹³ jêzykiem jej polik...
RadoœÌ zosta³a zaraz potem przerwana przez uczynek Rado..
Z mroczkami na oczach, z motylami w serduszku dzieciuch rzekÂł tylko...
-Jestem gotów...
i odp³yn¹³ dalej w krainê marzeù..
-WiĂŞc na co czekamy...

Dziewczyna zacz³ê³a skÂładaĂŚ pieczeci do Sakura Dizorubu... W jeden chwili pojawiÂło siĂŞ wokoÂło mniej tysiÂące maÂłych czarnych pÂłatków wiÂśni... UÂśmiechaÂła siĂŞ przy tym szyderczo...

-Hanobu skoĂączyÂł siĂŞ dzieĂą dobroci... Zginiesz teraz marnie...

PosÂłaÂła setki maÂłych ostrych pÂłatków wiÂśni w stronĂŞ Rado...
No i doigraÂłem siĂŞ. PatrzaÂłem jak owe pÂłatki ruszajÂą na mnie. Ale siĂŞ nie ruszaÂłem. Mam nadzieje Âże to ci pomoÂże siĂŞ uwolniĂŚ Armor-chan." StaÂłem w bezruchu i czekaÂłem na cios. Obym to przeÂżyÂł.
W pierwszej chwili dzieciak nie wiedizaÂł jak postÂąpiĂŚ w tej chwili widzÂąc jednak, jak Rado spokojnie czeka, aÂż technika Romry go trafi..postanowiÂłnic nierobiĂŚ tylko czekaĂŚ.. i obserwowaĂŚ wszystko z boku..
ByÂłto widok piekny ale i straszny zarazem w jednej chwili po wypowiedzeniu formuÂły w okóÂł Armor pojawiÂło siĂŞ wiele czarnych jak czarny jest wĂŞgiel pÂłatków wiÂśni,które najpier otoczyÂły dziewczynĂŞ by potem poleciaÂły w stronĂŞ Rado... Ostre pÂłatki, leciaÂły z wielka predkoÂściÂą...
Kortill pierwszy raz widziaÂł, jak ktoÂś z takÂą premedytacjÂą wymierza komuÂś ÂśmierĂŚ...
Widok byÂł straszny.. Zakochany mĂŞÂżczyzna nawet nie próbowaÂł uciekaĂŚ... CzekaÂł aÂż zginie... ZAchowanie Rado wywoÂłaÂło wielkie wraÂżenie na chÂłopcu...
To juÂż normalnych pertraktacji nie ma... ? Uhh wy... Doigracie siĂŞ kiedyÂś. X_x

Walka Armor [czy raczej Romra] vs. Rado.

SĂŞdziÂą jestem ja, Tanuki Hyoko.

Zasady sÂą nastĂŞpujÂące:
1. Brak editów.
2. Brak tzw. 'oftopowania'.
3. Werdykt MG werdyktem niepodwaÂżalnym. [IMHO lepiej to okreÂśliĂŚ jako: 'Ja - Panem Bogiem, wy - zwykÂłymi Âśmiertelnikami.']
4. Jak mówi regulamin forum, 24h na odpis.
5. Wszelkie sprawy DOTYCZÂĄCE WALKI zaÂłatwiajcie ze mnÂą na GG. A jak nie chcecie mieĂŚ ze mnÂą 'na bakier', to lepiej, ÂżebyÂście swoich uwag w postach nie dawali.
6. Dla kaÂżdego po 1 technice defensywnej oraz 2 techniki ofensywne MOÂŻLIWE do wykorzystania.
7. KaÂżdy chwyt dozwolony... Tylko moÂże bez 'pikantnych' opisów drastycznych scen, mordów i jedzenia ciaÂł.
8. ChakrĂŞ liczycie po moim poÂście. Jak ktoÂś nie policzy chakry a wykona atak, umarÂł w butach... To znaczy, z walki odpada.
9. KolejnoœÌ - i tu w³aœnie mia³am ciê¿ki orzech do zgryzienia... Bo jak wy, towarzyszu Rado, walczyÌ zamiaru ni macie, zdaje siê, tak ? o.O Wiêc niech kolejnoœÌ bêdzie taka:
Rado > Armor > MG > Armor > Rado > MG...
10. Dopuszczam moÂżliwoœÌ przy³¹czenia siĂŞ Kortilla do walki. Wtedy, oprócz Kortilla, który powinien podaĂŚ mi front walki, zgodĂŞ musiaÂłaby wyraziĂŚ Armor oraz musiaÂłby wyraziĂŚ zgodĂŞ Rado.

Walka:
Armor wysÂłaÂła swoje pÂłatki Sakura Dizorubu w stronĂŞ Rado. Ten, nie zamierzajÂąc siĂŞ broniĂŚ, zostaÂł wystawiony na pierwszÂą liniĂŞ ostrzaÂłu. StaÂł spokojnie, podczas gdy masa czarnych pÂłatków zbliÂżaÂła siĂŞ z ogromnÂą szybkoÂściÂą. Biedak, stojÂąc bezczynnie, nawet nie miaÂł sposobu pozostaĂŚ nietkniĂŞtym przez latajÂące brzytwy. Te, kaleczÂąc go dotkliwie, staraÂły siĂŞ tytuÂłowo 'nie zostawiĂŚ na nim suchej nitki'. I podobnie teÂż siĂŞ staÂło. Rado, pokancerowany, upadÂł na podÂłogĂŞ baru, podczas gdy pÂłatki wróciÂły do Armor, kr¹¿¹c wokóÂł niej, broniÂąc jej przed atakami.

ObraÂżenia:
Armor - brak.
Rado - bardzo wiele ciêtych ran, wiêkszoœÌ g³êboka na 2-3 cm. Z ka¿d¹ minut¹ tracisz 0,15l krwi. Trudno Ci siê poruszaÌ. Twoja szybkoœÌ i celnoœÌ spada o -10.

Sytuacja:
Armor - wokóÂł Ciebie kr¹¿¹ czarne pÂłatki, tworzÂąc jakby kopu³ê, coÂś na wzór tarczy... MogÂą parowaĂŚ niektóre rodzaje ciosów.
Rado - leÂżysz na podÂłodze, ok. 5-6m przed Armor. Krew siĂŞ z Twoich ran wypÂływa wrĂŞcz strumieniami. Nie zatroszczyÂłeÂś siĂŞ o ÂżadnÂą obronĂŞ.
Kortill - pozwolĂŞ sobie zaznaczyĂŚ TwojÂą pozycjĂŞ. Znajdujesz siĂŞ 3m od prawej rĂŞki Armor.

Teren:
Bar o wymiarach 20mx15m. Wiele tu Âław, stolików, zasÂłanych najprzeróÂżniejszymi rodzajami potraw, wiele krzeseÂł, w wiĂŞkszoÂści stojÂących pod ÂścianÂą... Bar chyba od dÂłuÂższego czasu nie byÂł odwiedzany. Ze Âścian, pomalowanych na biaÂło, zacz¹³ obsypywaĂŚ siĂŞ juÂż tynk, pod sufitem wiszÂą pajĂŞczyny. Drewniana podÂłoga jest zasÂłana kurzem. Przez cztery brudne okna, w jednym rzĂŞdzie 'wtÂłoczone' w ÂścianĂŞ, przelewa siĂŞ mĂŞtne ÂświatÂło sÂłoneczne.

Warunki:
W powietrzu unosi siĂŞ duÂżo kurzu i innych pyÂłków, przyciÂąganych przez kolor czarny. Pomieszczenie, sÂłabo oÂświetlone, jest równieÂż doœÌ duszne. Pozamykane okna uniemoÂżliwiajÂą przepÂływ powietrza. Temperatura pomieszczenia - 23* C. NaÂświetlenie - 30%. MoÂżliwe utrudnienia w oddychaniu spowodowane przez kurz.
NastÂąpiÂł atak. PadÂłem na podÂłoge. Le¿¹c tak czuÂłem siĂŞ tak jakby zdegustowany, bezradny, czuÂłem siĂŞ nikim. ObróciÂłem oczyma w strone dziewczyny. PrzyglÂądaÂłem siĂŞ jej przez chwile. Armor-chan wróĂŚ. Prosze. W moich oczach zaczeÂły pojawiaĂŚ siĂŞ Âłzy. Powoli wstaÂłem z podÂłogi, krew sÂączyÂła siĂŞ z moich ran. Twardo stan¹³em na ziemi i czekaÂłem.
StosujĂŞ kolejnÂą technike nie zapominajac o moich pÂłatkach które ponownie zaostrzyÂłam... DrugÂą technikÂą jakÂą uÂżywam to Suishuu Gorugon... TworzÂąc wielkiego wodnego wĂŞÂża z ostrymi zĂŞbamie... Który atakuje Rado... Ostre czarne jak ziemia pÂłatki wiÂśni tnÂą Rado... Drugi atak wymierza wodny w¹¿... Ale coÂś siĂŞ dzieje caÂłe ciaÂło drÂży (moje)... Demoniczna chakra wydobywa siĂŞ coraz intensywniej...

Moje cia³o nie chce drgn¹Ì... Coraz ciê¿ej wykonaÌ ruch... (patrz zasady specjalne)

(4335-350=3985 poprzednia runda)
Walka:
Armor, wykonawszy pieczĂŞcie do Suishuu Gorugon, ponownie posÂłaÂła w stronĂŞ Rado wodnego wĂŞÂża. Ten zaatakowaÂł swoimi zĂŞbiskami Rado, którego otaczaÂły juÂż latajÂące, czarne noÂże - pÂłatki wiÂśni... CiachajÂąc nietkniĂŞte miejsca na ciele Rado, pÂłatki wiÂśni zaczĂŞÂły kr¹¿yĂŚ wokóÂł niego, zataczajÂąc koÂła i tworzÂąc dziwne spirale... Wodny w¹¿ ponownie rzuciÂł siĂŞ na Rado, godzÂąc go jeszcze bardziej w prawe ramiĂŞ... ChÂłopak miaÂł problemy z poruszaniem siĂŞ... Znów upadÂł...

ObraÂżenia:
Armor - brak, oprócz tego, Âże zaczynasz traciĂŚ nad sobÂą kontrolĂŞ.
Rado - powaÂżne obraÂżenia, jeszcze wiĂŞcej ran ciĂŞtych. Wkrótce moÂżesz zasÂłabn¹Ì. Problemy z poruszaniem prawÂą rĂŞkÂą. Minus 5 do wszystkich stat na okres tygodnia + obraÂżenia z poprzedniego postu sĂŞdziowskiego równieÂż na okres tygodnia.

KolejnoœÌ:
Armor > Rado > MG...

Wasze poÂłoÂżenie jest identyczne, jakie byÂło po moim poprzednim poÂście.
Rado byÂł juÂż jednÂą nogÂą w grobie... Nawet siĂŞ gÂłupiec nie broniÂł... JuÂż chciaÂłam zadaĂŚ mu ostateczne i tryiumfalne uderzenie gdy nagle...

-Ra-do-kun, uciekaj pro-szĂŞ ciĂŞ, nie nie mo-gĂŞ tego za-trzy-maĂŚ... U-cieka-j....

UpadÂłam na ziemiĂŞ wijÂąc siĂŞ w potwornym bólu, krzyczaÂłam hurem opentaĂączych gÂłosów... TrzymiÂąc siĂŞ za gÂłowĂŞ, rzucaÂłam siĂŞ niczymofiara ataku epilepsji... W pewnym momencie przestaÂłam... PodniosÂłam siĂŞ z ziemi i wÂłoÂżyÂłam maskĂŞ... Oczy ÂświeciÂły karmazynowym blaskie... ByÂł w nich mord i ob³êd... ChciaÂłam zabijaĂŚ wiĂŞcej i wiĂŞcej... NiszczyĂŚ, paliĂŚ, zadawaĂŚ niestworzone jeszcze przez nikogo cierpienia... To juÂż nie byÂła Armor, kontakt z dziewczynÂą uraÂł siĂŞ na dobre... Teraz ciaÂłem rzÂądziÂły demoniczne instynkty Romi... (patrz kp, straciÂłam wÂładze nad swoim ciaÂłem i duszÂą, mg teraz kieruje postĂŞpowaniem Romi... podkreÂślam istotnÂą kwestiĂŞ przeczytania zasad specjalnych w kp)

(3985-250-100=3635)
Znów upadÂłem. ByÂłem jeszcze bardziej ranny, w dodatku moje ramie byÂło powaÂżnie uszkodzone. Znów z trudem wstaÂłem. Jak tak dalej pójdzie to Isonade bĂŞdie chciaÂł siĂŞ do³¹czyĂŚ. Dlaczego on zawsze ingeruje gdy mam kÂłopoty? WyglÂąda na to Âże nie mam wyboru. BĂŞde musiaÂł jakoÂś jÂą zmĂŞczyĂŚ bo jeszcze mieszkaĂąców zaatakuje. StojÂąc juÂż na podÂłodze wyciÂągn¹³em bandaÂż i obwiÂązaÂłem najpowaÂżniejsze rany iprzedewszystkim swoje ramie. ZrobiÂłem to tak abym mógÂł Âłatwiej nim operowaĂŚ. Zaraz po tym ÂściÂągn¹³em ciĂŞÂżarki treningowe (+20sz) aby wzmoniĂŚ mojÂą juÂż uszczerbionÂą szybkoœÌ. Na wstĂŞpie przygotowaÂłem kawarimi. Po czym przeszedÂłem raczej do kontry. Koncentrujac chakre w lewej rĂŞce stworzyÂłem ogromnÂą wietrznÂą dÂłoĂą. Odrazu przystÂąpiÂłem do zniszczenia wodnego w꿹 i przegonienia tych pÂłatków. W razie czego moge tÂą odÂłoniÂą odparowywaĂŚ ciosy.

chakra 3600
Jako MG przejmujĂŞ kontrolĂŞ nad ciaÂłem Armor pod postaciÂą demona. MojÂą paÂłeczkĂŞ sĂŞdziowania otrzymuje pan Hyuton Shiro, który zaraz powinien daĂŚ posta. Za zgodzenie siĂŞ na sĂŞdziowanie tej walki bardzo panu Mizukage dziĂŞkujĂŞ.
Z [wiĂŞkszym lub mniejszym] powaÂżaniem, Tanuki Hyoko.
No dobra robaczki. BiorĂŞ siĂŞ za was zasady wam podaÂła Tanuki wyglÂąd pomieszczenia znacie. Teraz pewne zmiany co do wyglÂądu. Nie tylko pomieszczenia.

Skór Armor zrobiÂła siĂŞ tak ciemna, Âże odcinaÂłaby siĂŞ od Pigmejów w ciemnÂą bezksiĂŞÂżycowÂą noc. jej oczy przyjĂŞÂły karmazynowÂą barwĂŞ która pochÂłonĂŞÂła takÂże biaÂłka. SwojÂą moc powtórnie uwalniajÂą wszystkie tatuaÂże wzbudzajÂąc nieduÂży zefirek który rzuciÂł wszystkim co byÂło w pomieszczeniu o Âściany w wiĂŞkszoÂści rozwalajÂąc to w drobny mak. Od zmiaÂżdÂżenia uchroniÂł siĂŞ tylko Rado i Kortill - Rado poniewaÂż zÂłapaÂł siĂŞ swojÂą ÂłapÂą podÂłogi, a Kortill poniewaÂż uderzyÂł w ÂściankĂŞ za barem gdzie byÂł bezpieczny przed kolejnymi atakami, chociaÂż póÂźniej na pewno bĂŞdzie mógÂł podziwiaĂŚ wspaniaÂłego krwiaka na plecach... Rado jednakÂże oberwaÂł kilkoma krzesÂłami i gdyby nie osÂłona Âłapy z chakry teÂż marnie by z nim byÂło. Z wodnego wĂŞÂża zostaÂło parĂŞ kropel przy stopach Romry/Armor, pÂłatki zostaÂły równieÂż spalone po podmuchu gorÂącego powietrza który poparzyÂł obu panów. Fala wysokiej temperatury doprowadziÂłaby moÂże do powaÂżnych poparzeĂą w ciele Rado gdyby ten nie podmieniÂł siĂŞ za plecy Romry. Rado stoi teraz pomiĂŞdzy barem (za którym jest Kortill) a RomrÂą (która stoi na Âśrodku ogoÂłoconego pomieszczenia). Pomieszczenie ma juÂż zniszczony stropy i belki i kaÂżdy potĂŞÂżniejszy atak moÂże doprowadziĂŚ do zawalenia budynku.

//Armor wiem, Âże juÂż uÂżywaÂłaÂś wszystkich zdolnoÂści dlatego po 3 turach ewentualnej naparzanki (jeÂśli ktoÂś tle przetrwa ma siĂŞ rozumieĂŚ) dostajesz w zaleÂżnoÂści od tego co teraz zrobisz od 3 do 7 dni niebytu. Twoje ciaÂło kontroluje teraz Tanuki i z tego tez powodu ja wydaje werdykty//

Romra->Rado->ewentualnie Kortill (chyba, Âże chce mieĂŚ szybkÂą ÂśmierĂŚ to nie musi pisaĂŚ)->MG