Pomieszczenie główne

Pomieszczenie, w którym znajduje się wielki stół, a dookoła niego krzesła. Są tu też kanapy i barek z alkoholem i innymi napojami. Jest tu też mała kuchnia.

---

Schodząc po schodach, trafiła właśnie do sali głównej. W głębi widząc jakąś, na oko, całkiem wygodną kanapę, od razu ruszyła w jej stronę. Luksus i drogie przedmioty zawsze przyciągały uwagę dziewczyny, która była nastawiona na dość konsumpcyjny tryb życia. Sens słowa 'konsumpcyjny' wyznaczała sobie jako posiadanie władzy, pieniędzy i dużego majątku. Rozsiadając się na kanapie i zakładając nogę na nogę, odłożyła na bok torbę z insygniami Akatsuki, które dał jej 'na przechowanie' Michimoto, który miał się tu zjawić po jakiejś... Operacji plastycznej ? Mimo wszystko... Czas dłużył się jej niemiłosiernie.
Risen po chwili doszedł do salonu. Omiótł spokojnym wzrokiem pomieszczenie, dopiero po chwili dostrzegając Tanuki. Spojrzał na dziewczynę nieco znudzonym wzrokiem, po czym usiadł w fotelu naprzeciw niej i wyjął lampkę wina, paczkę papierosów i 12 jointów. Innymi słowy - to, co lubił najbardziej. Machnął leniwie ręką, a z barku obok wyleciały kieliszki. Nalał do nich wina, oczywiście w umiarkowanej ilości, po czym czując męskie poczucie grzeczności podał jeden Tanuki.
- Tak na dobry początek... Współpracy.
Wzięła do ręki kieliszek i z cichym 'dziękuję', przy okazji potakując głową, wypiła jego zawartość. Następnie spojrzała zaborczo na papierosy. W Konosze za takie zachowanie prawdopodobnie musiałaby odbyć ostrą rozmowę ze swym przełożonym, bo jaki daje przykład swym uczniom, ale przecież tutaj nie było nikogo z jej towarzystwa... Była w Kusie, hen hen daleko od Konohy. I była w kryjówce Aka Smile Po chwili wahania spytała się Risena, wyciągając rękę w stronę paczki papierosów:
-Mogę ?

---

- Naturalnie - odpowiedziaÂł cicho Risen. PodaÂł Tanuki paczkĂŞ, a sam po niej wyciÂągn¹³ z niej jednego szluga. Wyj¹³ z kieszeni zapalniczkĂŞ, po czym z grzecznoÂści podpaliÂł papierosa najpierw Tanuki, a póÂźniej sobie.
Zamkn¹³ lekko oczy, a po chwili spojrza³ na dziewczynê przenikaj¹cym wzrokiem.
- Jak siĂŞ czujesz ? Jako jedna z nas ? - zapytaÂł wyjÂątkowo spokojnym i jakby nieco zaciekawionym tonem.
Dziewczyna zaczĂŞÂła wytrwale paliĂŚ papierosa. Dla niewprawnej jouninki byÂło to duÂże przeÂżycie, jeÂśli moÂżna tak to uj¹Ì. Pierwszy papieros, pierwsza paczka, potem kolejna i nastĂŞpna i jeszcze kolejna, a potem juÂż prosta droga do raka pÂłuc. Na razie palenie byÂło dla niej rzeczÂą raczej przyjemnÂą, najwidoczniej nie zdawaÂła sobie sprawy z konsekwencji ów uzaleÂżnienia. SÂłyszÂąc pytanie, dotyczÂące jej 'samopoczucia w organizacji', zaczĂŞÂła:
-Hm... Jak na razie w Aka jest bardzo... MiÂło. Od poczÂątku czuĂŚ, Âże jest siĂŞ jak¹œ... CzĂŞÂściÂą organizacji, no moÂże poza jednym szczegóÂłem... Nie rozumiem, dlaczego Sasuke Uhicha wpadÂł do wieÂży w Sunie, gdzie byliÂśmy w raz z Michimoto, a póÂźniej go... ZaatakowaÂł. Wydaje mi siĂŞ, Âże takie konflikty naleÂży jednak rozwiÂązywaĂŚ pokojowo... - zamilkÂła, ponownie wciÂągajÂąc w siebie dym, po chwili wypuszczajÂąc go jako szarawy obÂłoczek.
- To prawda - stwierdziÂł potulnie szatyn. ZgniótÂł papierosa w rĂŞce, po czym spojrzaÂł przenikliwym wzrokiem na Tanuki.
- Sasuke... Sasuke... - chÂłopak zaniósÂł siĂŞ szyderczym Âśmiechem wymawiajÂąc to imiĂŞ. UpiÂł nieco z zawartoÂści swojego kieliszka, a gdy skoĂączyÂł, przemówiÂł z pogardÂą w gÂłosie.
- Jest tylko cieniem swego brata... ChoĂŚ muszĂŞ powiedzieĂŚ, Âże tym stwierdzeniem dodatkowo uwÂłaczam Itachi'emu. JeÂśli siĂŞ nie mylĂŞ, w swoim tonie od razu uznaÂł was za "gorszych", nie tak ?
-UznaÂł nas za gorszych sobie... MoÂżna tak powiedzieĂŚ. Powinien jeszcze kazaĂŚ nam tytuÂłowaĂŚ siebie milordem, a moÂże i ekscelencjÂą... - mruknĂŞÂła niezadowolona, puszczajÂąc kolejnego 'dymka'. W koĂącu ratujÂąc mÂłodego Uchiha darowaÂła mu Âżycie, choĂŚ nie chciaÂła tego, chciaÂła zemsty za przyjĂŞcie Shizue do Akatsuki, w którym sama teraz byÂła... Z greckiego - zwykÂły paradoks, jednak dla dziewczyny byÂła to obraza stanu. Poznawszy siĂŞ na Sasuke, zawiodÂła siĂŞ jednoczeÂśnie na wÂłasnych przekonaniach, z których w tej oto chwili po prostu... ZrezygnowaÂła.
- On juÂż taki jest... - zacz¹³ powoli szatyn, kiedy opróÂżniÂł juÂż 2/3 zawartoÂści kieliszka. Zamkn¹³ oczy, przez chwilĂŞ delektujÂąc siĂŞ winem, po czym przemówiÂł tak niefrasobliwym tonem, Âże mogÂło siĂŞ to wydawaĂŚ aÂż niepokojÂące. GÂłównie ze wzglĂŞdu na po³¹czenie treÂści sÂłów z tonem.
- Dlaczego go nie zabiÂłaÂś ?
-Nikt nie daÂł mi prawa zabieraĂŚ ludziom Âżycie. Zabijam tylko wtedy, gdy muszĂŞ, we wÂłasnej obronie albo w imiĂŞ wÂłasnych racji. W Âżadnej innej sytuacji - odpowiedziaÂła doœÌ filozoficznym stwierdzeniem, acz nieco przestraszonym gÂłosem. PotrafiÂła udzieliĂŚ odpowiedzi na prawie kaÂżde pytanie, ale to byÂło o tyle dziwne i niespotykane, Âże dzieliÂło Âświat na cztery czĂŞÂści: Âżycie i ÂśmierĂŚ, dobro i zÂło, a którÂą drogĂŞ obierze czÂłowiek, zaleÂży juÂż tylko od niego...
- Nikt nie da³ mu statutu lepszego od Ciebie... - zacz¹³ spokojnym tonem. Zapali³ kolejnego papierosa, po czym stworzy³ 17-wiecznego galeona z dymu.
- Sam go sobie przywÂłaszczyÂł. Nie uwaÂżasz wiĂŞc, Âże powinnaÂś przywÂłaszczyĂŚ sobie prawo do zabicia go ? - szatyn dopiÂł wino. SpojrzaÂł spokojnym wzrokiem na dziewczynĂŞ, czekajÂąc na jej odpowiedÂź. Zawsze podobaÂły mu siĂŞ filozoficzne konwersacje... ZwÂłaszcza z kobietami.
-PrzywÂłaszczenie, jednym sÂłowem kradzieÂż, choĂŚ... "KradzieÂż nie istnieje, za wszystko siĂŞ pÂłaci." - przytoczyÂła sÂłowa Napoleona Bonaparte.
-Nie mogĂŞ sobie "przywÂłaszczyĂŚ prawa do zabicia" kogoÂś, bo gdzie tu opiewany humanitaryzm ? Gdzie zwyczajne, ludzkie poczucie winy ? ÂŁamiemy wÂłasne zasady, tworzÂąc je - dodaÂła po chwili, uzupeÂłniajÂąc swÂą myÂśl o kolejny paradoks, nie mogÂący siĂŞ równaĂŚ z paradoksami stoickiego filozofa Krisipa, lecz równie warty rozwaÂżenia.
- CóÂż za ironia... - stwierdziÂł po chwili Risen, analizujÂąc sÂłowa "Âłamiemy wÂłasne zasady, tworzÂąc je". UÂśmiechn¹³ siĂŞ lekko, bawiÂąc siĂŞ palcami niczym dziecko, które znalazÂło nowÂą zabawkĂŞ.
- Humanitaryzm to stosunkowo obosieczny miecz... JeÂśli wiesz, co mam na myÂśli. Innymi sÂłowy: Idiotyzm. - stwierdziÂł szatyn, tracÂąc zainteresowanie palcami.
- A co do poczucia winy... Dlaczego siĂŞ go nie pozbĂŞdziesz ? - zapytaÂł chÂłopak lekko zdziwionym tonem gÂłosu.
-MoralnoœÌ mi nie pozwala. MoralnoœÌ - taki swoisty obroĂąca ludzkiej godnoÂści, którÂą na pewno nieco bym sobie uszczerbiÂła, zabijajÂąc w afekcie Sasuke. To juÂż nie byÂłoby ludzkie, a raczej bardziej... ZwierzĂŞce zachowanie - odparÂła. CóÂż... Owszem, mogÂła wyzbyĂŚ siĂŞ wÂłasnych uczuĂŚ i przekonaĂą, ale jakim kosztem ? Kosztem Âżycia czÂłowieka... ?
Szatyn lekko siê uœmiechn¹³. Tanuki spe³nia³a jego wszelkie wymogi. Odetchn¹³ g³êboko, po czym uœmiechn¹³ siê do dziewczyny.
- A ktoœ by pomyœla³, ¿e Akowcy nie posiadaj¹ czegoœ takiego jak moralnoœÌ... - mrukn¹³ uœmiechniêty.
- Tak czy siak, mój czas powoli siĂŞ koĂączy... A wiesz, muszĂŞ jeszcze kogoÂś zwerbowaĂŚ.. A raczej zÂłoÂżyÂł ofertĂŞ. W kaÂżdym razie, ostatnie pytanie: Co myÂślisz o Sasuke ?
-MyÂślĂŞ, Âże jest zarozumiaÂły, ale nie zasÂługuje na ÂśmierĂŚ - zdanie wypowiedziane przez dziewczynĂŞ byÂło bardzo wymowne, nadal byÂła nieco przestraszona, ale tak jakby... Mniej, na pewno mniej. SpojrzaÂła swoimi duÂżymi, czarnymi oczami na Risena. Odrobina zakÂłopotania mieszaÂła siĂŞ równoczeÂśnie ze strachem.
- Rozumiem i... dziêkuje. - powiedzia³ szatyn pustym tonem. Po raz ostatni siê uœmiechn¹³ i znikn¹³...
A czarne plamy, w które siĂŞ zamieniÂł po chwili zniknĂŞÂły.
<NMM>
Do pomieszczenia wolym krokiem wszedÂł mĂŞÂżczyzna z bandaÂżami na twarzy.
- No juÂż jestem Tanuki, mozesz mi juÂż oddaĂŚ moje "insygnia"...- powiedziaÂł podchodzÂąc do dziewczyny i siadajac obok niej.
PrzyjrzaÂła siĂŞ osobie, która weszÂła do pomieszczenia, a nastĂŞpnie teatralnie "zajarzyÂła", Âże to przecieÂż musi byĂŚ Michimoto. Do peÂłnego efektu "oÂświecenia" zabrakÂło jeszcze tylko palÂącej siĂŞ lampki nad jej gÂłowÂą. Ów doœÌ nietypowy stan byÂł spowodowany nadmiernÂą iloÂściÂą alkoholu i papierosem, którego dalej paliÂła i paliĂŚ miaÂła zamiar. WyjĂŞÂła z torby czerwony pÂłaszcz w chmurki i pierÂścieĂą, podajÂąc Michimoto jego wÂłasne tytuÂłowe atrybuty Aka. SpojrzaÂła na zabandaÂżowanÂą gÂłowĂŞ chÂłopaka. Z jej miny wyraÂźnie moÂżna byÂło wywnioskowaĂŚ, Âże pytanie, które powinno zaraz paœÌ, bĂŞdzie brzmieĂŚ "a ty gdzieÂś siĂŞ tak urzÂądziÂł ?!"...
Mimo bólu Michimoto uÂśmiechn¹³ siĂŞ z zakÂłopotaniem.
- MaÂła operacyjka zmiany twarzy przeprowadzona przez Lorda Hokage. Nic duÂżego... Dobrze, ze nei wiedziaÂł, ze jastem w Akatsuki, bo by mnie urzÂądziÂł. Dasz macha? JakoÂś paliĂŚ mi siĂŞ zachciaÂło- powiedziaÂł pan "mumia".
PodaÂła Michimoto kilka jonitów Risena, sama równieÂż nie szczĂŞdzÂąc sobie skrĂŞtów. Co prawda, zapalniczki nie miaÂła, aczkolwiek przeszukujÂąc kieszenie swojego zwykÂłego odzienia, natknĂŞÂła siĂŞ na paczkĂŞ zapaÂłek, z której machinalnie wyjĂŞÂła zapaÂłkĂŞ i, wyrzucajÂąc niedopaÂłek poprzedniego papierosa, zapaliÂła kolejnego, przy okazji podpalajÂąc równieÂż skrĂŞta Michimoto. ZaciekawiÂły jÂą sÂłowa "Lord Hokage". ÂŻyÂła w Konosze przez dÂługi czas, a, wydawaÂło siĂŞ jej, Âże nigdy go nie spotkaÂła. WyjĂŞÂła z barku jeden czysty kieliszek, postawiÂła go przed Michimoto i nalaÂła do niego nieco wina, podobnie czyniÂąc ze swoim kieliszkiem. Po chwili delektowania siĂŞ krwisto czerwonym napojem zapytaÂła:
-JeÂśli Lord Hokage przeprowadziÂł na tobie takÂą operacjĂŞ, zapewne musi byĂŚ caÂłkiem niezÂłym medykiem. Znasz jego imiĂŞ ? - wypuÂściÂła z siebie niewielkÂą chmurkĂŞ dymu, zakÂładajÂąc nogĂŞ na nogĂŞ.
Pociagn¹³ jointa i zaraz wypuœli³ chmyrkê dymu w kszta³cie "niezindetyfikowanego" obiektu.
- Powiem tak, mówiÂłem ci jego imiĂŞ, lecz powiedzia³¹œ, ze go nie znasz, wiĂŞc raczej nie bĂŞdĂŞ tego powtarzaÂł...- powiedizaÂł po czym wzi¹³ kolejnego "bucha".
- A gdzie Risen?- zapytaÂł wydychajac dym z pÂłuc.
RozÂłoÂżyÂła bezradnie rĂŞce.
-Nie wiem, gdzie jest Risen, mówiÂł coÂś o werbowaniu nowych ludzi... - mruknĂŞÂła w takt popularnej przedszkolnej melodii "...duÂżo nas, duÂżo nas do pieczenia chleba...", pociÂągajÂąc nieco wina z kieliszka. ~"MówiÂłem Ci jego imiĂŞ..." Hm. Richard ? Ten sam z koĂącówki listu ? "Lord Hokage" ? Phi...~ - pomyÂślaÂła, wlepiajÂąc wzrok w blat stoÂłu.
Michimoto wypiÂł kilka Âłyków wina, zaciÂągn¹³ siĂŞ i dostaÂł lekkiego odlotu. ChwilĂŞ póÂźniej wróciÂł do siebie. PodrapaÂł siĂŞ po gÂłowie i uÂśmeichn¹³ siĂŞ do dziewczyny.
- Nie smuĂŚ siĂŞ, jesteÂś mojÂą partnerkÂą. Ja mam ejszcze przed sobÂą 13 dniu noszenia tego bandaÂża na twarzy, wiĂŞc powinienem teraz pÂłakaĂŚ ci w rĂŞkaw, chociaz i tego nie mógÂłbym zrobiĂŚ...- powiedziaÂł wesoÂłym gÂłosem zakaÂłdajÂąc noge na nogĂŞ.
~Trzynastka, pechowa liczba...~ - przemknĂŞÂło jej przez gÂłowĂŞ. OdwzajemniÂła uÂśmiech chÂłopaka, podnoszÂąc nieco wzrok, dokÂładnie do poziomu kieliszka z winem. Znów podniosÂła kieliszek do góry, znów znikÂło z niego nieco wina. BiorÂąc przykÂład z Michimoto, pociÂągnĂŞÂła swojego skrĂŞta.
-Jaki wyglÂąd sobie "zaÂżyczyÂłeÂś" ? - zagadnĂŞÂła, unoszÂąc wysoko brwi. Jej spojrzenie utknĂŞÂło teraz na zabandaÂżowanym chÂłopaku.
Michimoto nie przestawaÂł siĂŞ uÂśmiechaĂŚ.
- Jeszcze sam nie wiem, ale moÂżliwe, ze to przystojniak o zielonych oczach i Âśrednio dÂługich brazowych wÂłosach, w którym siĂŞ zakochasz- powiedziaÂł zartobliwie dopijajac do koĂąca wino. Teraz juÂż mógÂł rozkoszowaĂŚ sie skrĂŞtem.
Ponownie siĂŞ uÂśmiechnĂŞÂła, albo raczej... ZupeÂłnie symbolicznie uniosÂła w górĂŞ lewy kÂącik ust. Wcale nie miaÂła powodu siĂŞ uÂśmiechaĂŚ. Wino siĂŞ koĂączyÂło, brakÂło cennego ÂźródÂła nikotyny, skrĂŞtów Risena zostaÂło raptem... kilka ? Michimoto byÂł dosÂłownie i w przenoÂśni zabandaÂżowany, i taki byĂŚ musiaÂł jeszcze przez kilkanaÂście dni. WiĂŞc, jak kalkulowaÂła, z czynnego udziaÂłu wpisywania siĂŞ w historiĂŞ innych wiosek na razie nici. Poza tym siedziaÂła gdzieÂś pod ziemiÂą, czekajÂąc na 'sama nie wie na co' i umilaÂła sobie czas konwersacjÂą z poszczególnymi osobami, no bo przecieÂż najpierw z Risenem, a teraz z Michimoto. Sama dziwiÂła siĂŞ swoim myÂślom. Nigdy w Âżyciu nie byÂły tak ponure, zwykle byÂła szalonÂą optymistkÂą. W duchu dodaÂła, Âże do peÂłnego pesymizmu braknie jeszcze tylko kaca. A moÂże juÂż ma kaca i nawet o tym nie wie ? JakoÂś nie zastanawiaÂła siĂŞ nad tym, jakÂże moÂżliwym, aspektem sprawy. Po chwili zaczĂŞÂła ponownie prowadziĂŚ rozmowĂŞ, zmieniajÂąc temat na jakiÂś bardziej przyjazny jej myÂśli, choĂŚ, wÂłaÂściwie, równieÂż nie majÂący konkretnego celu:
-Kusa jest... Albo raczej byÂła czÂłonkiem ZZWS. Wydaje mi siĂŞ, Âże w takim razie musisz wiedzieĂŚ, czym jest STS, gdyÂż wÂłaÂśnie ZZWS walczyÂło gÂłoÂśno z tÂą, wczeÂśniej wymienionÂą, organizacjÂą... - przerwaÂła, przypominajÂąc sobie Kortilla, mÂłodszego brata, którego tak dawno nie widziaÂła, a przecieÂż miaÂła mieĂŚ z nim wkrótce... Trening ? Nikt nie wiedziaÂł o jej czÂłonkostwie w Akatsuki i 'chwaÂła za to Bogu', jak ktoÂś kiedyÂś powiedziaÂł. DopeÂłniajÂąc wypowiedÂź, a wypalajÂąc -ĂŞtego juÂż skrĂŞta, dodaÂła:
-W kaÂżdym razie pod koniec tygodnia moÂże mnie... Hm... - pstryknĂŞÂła palcami, by znaleŸÌ ujÂście wÂłasnych myÂśli. -MoÂże mnie... TrochĂŞ nie byĂŚ. Trening z druÂżynÂą, planowany jeszcze przed do³¹czeniem do Brzasku, dokÂładnie tak... - energicznie rozwiaÂła rĂŞkÂą szarawy dym, który unosiÂł siĂŞ w powietrzu tuÂż przed niÂą.
Michimoto z chwili na chwilĂŞ czuÂł sie coraz lepiej. ZobaczyÂł lekko zasmuconÂą dziewczynĂŞ mówiÂącÂą do neigo, ze ma zamiar gdzieÂś ebz neigo iœÌ.
- Oj kochana, teraz tot y siĂŞ ode mnie nie uwolnisz. Jako partnerzy musimy wszĂŞdzie rzzem wĂŞdrowaĂŚ, tak wiec na trening twojej druÂżyny teÂż pójdĂŞ. Nie w takim stanie, ale pójdĂŞ. Umiem Henge no Jutsu- powiedziaÂł uÂśmiechajac siĂŞ. Chwile potem podaÂł jeszcze palacego siĂŞ skrĂŞta Tanuki. MAsz weÂź "bucha", widzĂŞ, ze juÂż sie denerwujesz, Âże twój siĂŞ skoĂączyÂł- dodaÂł.
PrzewróciÂła oczami. NatrĂŞctwo ? Balast ? A moÂże miaÂł racjĂŞ, powinni siĂŞ trzymaĂŚ razem... ?
-MówiĂŞ o swojej moralnoÂści, a sama siĂŞ demoralizuje... Za papierosa dziĂŞkujĂŞ, mam doœÌ - asertywnie odmówiÂła uÂżywki, pijÂąc juÂż tylko wino. CóÂż, na Nicorete najprawdopodobniej nie byÂłoby jÂą staĂŚ, a tak Âłatwo siĂŞ uzaleÂżniĂŚ...
-Wiesz co... Tak sobie myÂślĂŞ, Âże... Jak tu tak siedzimy, a ty dalej jesteÂś kage Kusy, to... Oni mogÂą zacz¹Ì coÂś podejrzewaĂŚ, nie uwaÂżasz ? MoÂże by zrobiĂŚ "dobre wraÂżenie" i wytrzeÂźwieĂŚ do koĂąca juÂż w twoim gabinecie... ? - powiedziaÂła, w jej gÂłosie byÂło sÂłychaĂŚ nutkĂŞ wahania... WiedziaÂła, Âże dÂłuÂższe pozostawanie w tym miejscu moÂże skoĂączyĂŚ siĂŞ przykroÂściami ze strony ZZWS. A moÂże bĂŞdzie odwrotnie... ? MoÂże nareszcie bĂŞdzie miaÂła okazjĂŞ dorwaĂŚ HyutĂŞ Shiro, sprawcĂŞ caÂłego cyrku z Shizue i odwdziĂŞczyĂŚ mu siĂŞ w imiĂŞ przysÂłowia "Jak Kuba Bogu tak Bóg Kubie"... ?

*podejrzewaĂŚ... a raczej mieĂŚ informacje wyssane z palca, patrz obecna Rezydencja Mizukage. prawie jak GODMODE. zaraz siĂŞ nam na gÂłowy zwali nie póÂł, a caÂłe ZZWS i bĂŞdzie po zabawie. ._.*
Ch³opak wsta³, podszed³ do barku i wyci¹gn¹³ z niego Teqilê.
- Nie ma takiej potrzeby. Pewnie niedÂługo uznajÂą mnie za zaginionego, a wtedy wyÂślemy wiadomoœÌ do Jeng, Âże zostaÂłem zamordowany. Nie mamy co siĂŞ baĂŚ nieprzyjemnoÂści, bo o tym, Âże jeszcze ÂżyjĂŞ wiesz ty, Risen, Sasuke i Lord Richarde, który moÂże niewiedzieĂŚ, ze gdy osÂłabiony wracaÂłem do Kusy ktoÂś mnie zaatakowaÂł. Zrobimy prowizoryczne pole walki zniszczymy je i bĂŞdzie wszystko w porzÂądku.- powiedziaÂł podchodzÂąc z butelkÂą do stolika, siadajac na kanapie i wlewajac do swojego pustego juÂż kieliszka (lampki) po winie klarownÂą ciecz.
- chcesz moze, czy tylko wino pijesz?- zapytaÂł biorÂąc Âłyka pÂłynu.
PokrĂŞciÂła przeczÂąco gÂłówkÂą. Nie miaÂła ochoty "kosztowaĂŚ" kolejnego alkoholu. WyjĂŞÂła z torebki oÂłówek wraz z ksi¹¿eczkÂą z krzyÂżówkami, otworzyÂła na chybiÂł trafiÂł i zaczĂŞÂła rozwiÂązywaĂŚ zadania znajdujÂące siĂŞ w miejscu, na które natrafiÂła.
-PamiĂŞtasz Hiuru HyuugĂŞ, czÂłonka 7MM, którego... - przerwaÂła, by póÂźniej ponuro zakoĂączyĂŚ - ...zabiÂłam ? Wkrótce powinien rozpocz¹Ì siĂŞ trening z mojÂą druÂżynÂą, a przy okazji odwiedziÂłabym... Jego grób. Zdaje siĂŞ, Âże wÂłaÂśnie ty go pochowaÂłeÂś... ChciaÂłabym wiedzieĂŚ, gdzie - wypeÂłniÂła kolejne pole w krzyÂżówce, przyglÂądajÂąc siĂŞ oÂłówkowi. ByÂło w nim coÂś... InteresujÂącego. CoÂś, co przykuÂło jej uwagĂŞ. Inskrypcja, wygrawerowana na boku oÂłówka brzmiaÂła chwalebnie: "CzÂłowiek wart jest tyle, co jego czyny." ZamyÂśliÂła siĂŞ, wlepiajÂąc wzrok w oÂłówek.
Michimoto spojrzaÂł zdziwiony na Tanuki. wydawaÂło mu siĂŞ gÂłupie odwiedzanie grobów osób, które siĂŞ zabiÂło. On sam nie pomyÂślaÂłby nawet o tym. Teraz ÂżaÂłuje, Âże go pochowaÂł, bo z chĂŞciÂą zjadÂł by jego miĂŞso.
- MogĂŞ ciĂŞ tam zaprowadziĂŚ, ale do samego grobu nie podejdziesz, bo jest zapieczĂŞtowany bardzo groÂźnym jusu. JeÂśli zechcesz zrobimy dla niego nagrobek z jakiegoÂś kamienia, ale to juz na miejscu. Powiedz kiedy bĂŞdziesz chciaÂła tam wyruszyĂŚ.- powiedziaÂł biorÂąc wiĂŞkszy Âłyk alkoholu, Âżeby nie myÂśleĂŚ o gÂłupotach.
Jej spojrzenie byÂło nie mniej zdziwione niÂż spojrzenie Michimoto. CzyÂżby byÂła zbyt... Moralna, jak na czÂłonkostwo w Akatsuki ? A moÂże to on, wÂładca Kusy, byÂł zbyt NIEMORALNY ? Zbyt niemoralny, zbyt zdemoralizowany... ?
-Moglibyœmy ruszyÌ ju¿ teraz ? Potrzebujê wzi¹Ì coœ z mojego pokoju - unios³a wysoko brwi, "intelektualnie" marszcz¹c czo³o.
Michimoto wstaÂł i spojrzaÂł siĂŞ na Tanuki.
- JeÂśli chcesz moÂżemy ruszyĂŚ. Wolisz drogĂŞ powietrznÂą, czy chcesz isĂŚ na piechotĂŞ?- zapytaÂł dopijajÂąc napój alkoholowy.
-Na prawdĂŞ, mi to... - przerwaÂła, patrzÂąc na swój pierÂścieĂą. PoczuÂła coÂś dziwnego. CoÂś dziwnego, zwiÂązanego z Risenem. Podobno pierÂścienie pozwalaÂły na pewien rodzaj... Telepatii, ³¹cznoÂści.
-...mi to obojĂŞtne... - dokoĂączyÂła, patrzÂąc siĂŞ dziwnie na swój pierÂścieĂą. Czy Michimoto teÂż to poczuÂł ? MiaÂła wÂątpliwoÂści, moÂże to tylko chore urojenie...
ChÂłopak odÂłoÂżyÂł swój kieliszek i zwróciÂł siĂŞ w stronĂŞ Tanuki. PoczuÂł coÂś dziwnego.
- Ty teÂż to poczuÂłaÂś? CoÂś sie staÂło...- powiedziaÂł obracajac pierÂścieĂą na swoim palcu.
- Pójdziemy na piechotĂŞ- dodaÂł po chwili wykonujÂąc Henge no Jutsu i przyjmujÂąc swojÂą starÂą twarz. PoprawiÂł pÂłaszcz Akatsuki i podszedÂł do szafy. WyciÂągn¹³ z niej sÂłomiany kapelusz (jaki nosili akowcy) i naÂłoÂżyÂł go na gÂłowĂŞ. Drugi rzuciÂł w stronĂŞ Tanuki.
- Ruszajmy. Ty wyjdÂź pierwsza- powiedziaÂł.
WÂłoÂżyÂła na gÂłowĂŞ kapelusz, wstajÂąc. PoprawiÂła nieco wyglÂąd swoich wÂłosów, nieznacznie zakÂładajÂąc je za ucho. KrzyÂżówki wrzuciÂła niedbale do torby, po czym szybkim krokiem ruszyÂła do wejÂścia. ZaczĂŞÂła wchodziĂŚ po schodach, by w koĂącu dotrzeĂŚ do wejÂścia. OdsÂłoniÂła je, wydostajÂąc siĂŞ na 'powierzchniĂŞ' Kusy. Nie odwracajÂąc siĂŞ zbytnio, ruszyÂła przed siebie, w kierunku Konohy.
NMM
*post-suchar *
By³y W³adca Kusy wszed³ do pomieszczenia z Wi Dimem na rêkach. Podszed³ do jednej z kanap i po³o¿y³ na niej nieprzytomnego bia³ow³osego. Sam podszed³ do barku i wyj¹³ z niego czysty spirytus i nala³ sobie trochê do szklanki, po czym zala³ to sokiem pomaraùczowym. Usiad³ na fotelu na przeciwko nieprzytomnego i czeka, a¿ ten siê "wybudzi".
Za pomocÂą karteczki Risena pojawiÂła siĂŞ w siedzibie Brzasku w Kusie. RozejrzaÂła siĂŞ po gÂłównym pomieszczeniu z czystÂą niechĂŞciÂą.
-Ohayo - powiedziaÂła, widzÂąc Michimoto. A póÂźniej... Jej wzrok przykuÂł Wi.
-No to jeszcze nam chyba Rado brakuje do kompletu. 'ByÂła druÂżyna Caspra-sensei w Akatsuki' - zironizowaÂła sytuacjĂŞ. Po chwili zaczĂŞÂła ponownie:
-Beznadzieja. No po prostu beznadzieja. Gdzie wyÂście byli, co wyÂście robili, Âże on jest AÂŻ tak poobijany... ? - uniosÂła brwi w górĂŞ. GwaÂłtownie zmieniÂła plany. Zanim w ogóle wybierze siĂŞ pertraktowaĂŚ do Kiri, musi wiedzieĂŚ wiĂŞcej...
Zdziwiony wzrok utkwi³ na dziewczynie.- O Tanuki, jednak ¿yjesz, a mia³em ju¿ iœÌ sprawdziÌ czy dalej le¿ysz w pokoju Risena...- powiedzia³ przechylaj¹c szklankê z drinkiem i upijaj¹c ³yczek.
- JesteÂśmy tak poobijani, znaczy on jest tak obity, bo próbowaliÂśmy uwolniĂŚ Risena z niewoli Mizukage i miĂŞliÂśmy ma³¹ potyczkĂŞ z szefem ANBU Rockiem Lee i kilkoma ANBUsami...- dodaÂł po chwili jakby opowiadaÂł bajkĂŞ.
PomachaÂła rĂŞkÂą przed twarzÂą Michimoto, po czym kilka razy pstryknĂŞÂła palcami.
-Halo, Houston, tu Ziemia ! Czy wy powariowaliÂście juÂż doszczĂŞtnie ?! Dobrze wiesz, kim jest Mizukage Kiri, Hyuton Shiro i Âże tak Âłatwo z nim nie wygracie, a na pewno nie we dwójkĂŞ ! Rocka Lee osobiÂście nie znam, ale sÂłyszaÂłam, Âże równieÂż jest bardzo potĂŞÂżnÂą osoba ! WyÂśmienicie ! No po prostu wyÂśmienicie ! I, Âże co, moÂże mi ktoÂś jeszcze powie, Âże to siĂŞ dziaÂło w jego gabinecie, prawda, i Âże zniszczyliÂście jego gabinet, tak ?! CZY WY W OGÓLE WIECIE, CO ON ZROBIÂŁ Z SUNÂĄ, GDY JOUNINI Z SUNY ZNISZCZYLI MU GABINET ?! - kopnĂŞÂła jakiÂś fotel, po czym uniosÂła twarz i rĂŞce do góry w bÂłagalnym geÂście. WpadÂła w furiĂŞ. JuÂż dawno nie osiÂągnĂŞÂła tego stanu samouwielbienia. Jej gÂłos byÂł wÂładczy i z pewnoÂściÂą obudziÂłby martwych w grobie.
-Ahh, i siĂŞ lepiej zastanów, co siĂŞ stanie, jak Hyuta zacznie na nas polowaĂŚ. Tak radzĂŞ. - podeszÂła do drzwi frontowych, ale nie wyszÂła z pomieszczenia. WyciÂągnĂŞÂła resztĂŞ jonitów wraz z zapalniczkÂą i podpaliÂła koĂącówkĂŞ jednego z nich.
~Kuso...~ - myÂślaÂła raz po raz, patrzÂąc siĂŞ z politowaniem w sufit. Odwrócona tyÂłem do Michimoto, wypuÂściÂła nieco szarawy obÂłok dymu. Ahh, nikotyna. WspaniaÂła, uspokajajÂąca nikotyna.
-Pe-es, cwaniaki... Po coÂście siĂŞ w ogóle wybrali do Kiri, co ? - powiedziaÂła spokojniej, ale z tÂą samÂą nutkÂą grozy, co wczeÂśniej. WydawaÂło siĂŞ, Âże moÂże zaraz podejœÌ do szafy, zbiĂŚ wszystkie kieliszki, porozlewaĂŚ wino po okolicy najbliÂższej siedzibie w Kusie plus minus moÂże rozwalenie kilku sztuk MoÂłotowa w pokoiku gÂłównym.
SpojrzaÂł na dziewczynĂŞ trochĂŞ leniwym wzrokiem.
- PoszliÂśmy tam, Âżeby uwolniĂŚ Risena. MiaÂłaÂś racje coÂś mu siĂŞ staÂło... I to nie maÂłego. Jest wieziony przez HyutĂŞ Shiro, gdzieÂś w lochu pod gabinetem dowódcy ANBU. Nie poszaleliÂśmy, ale my dbamy o swoich kompanów. Jak myÂślisz, kto ciĂŞ zaniósÂł do pokoju Risena w siedzibie Akatsuki? Kto przyniósÂł tu Wi? Chyba znasz an to odpowiedÂź. - powiedziaÂł mĂŞtnie, i po zakoĂączeniu tej wypowiedzi biorÂąc g³êbszy Âłyk alkoholowego napoju.
- A tak poza tym, DLACZEGO TY STRACIÂŁAÂŚ PRZYTOMNO¦Æ?! DLA CZEGO WYGLÂĄDAÂŁAÂŚ JAK SMAKOWITY TRUPOSZ?! DLACZEGO TY W OGÓLE SIÊ NA MNIE DRZESZ!?- dodaÂł gÂłoÂśnym gÂłosem juÂż bardziej wkurzony.
PrzewróciÂła oczami, skÂładajÂąc pieczĂŞcie do Sakura Dizorubu i odkÂładajÂąc na chwilĂŞ palenie papierosa. Momentalnie wokóÂł dziewczyny zaczĂŞÂły wirowaĂŚ setki, a moÂże nawet tysiÂące ksztaÂłtnych pÂłatków wiÂśni. 'WyjĂŞÂły' one z torby Tanuki saszetkĂŞ z... TruciznÂą. TruciznÂą, którÂą ówczeÂśniej zaÂżyÂła. PÂłatki poniosÂły jÂą (tu: saszetkĂŞ) wprost przed oblicze Michimoto.
-To byÂł powód mojej ÂśpiÂączki. ChciaÂłam sprawdziĂŚ, czy to... - w tym miejscu, przemawiajÂąc swym grzmiÂącym gÂłosem, zawahaÂła siĂŞ, by po chwili dodaĂŚ: -...dziaÂła. To trucizna powodujÂąca ÂśpiÂączkĂŞ. Jeszcze trochĂŞ jej zostaÂło. W kaÂżdym razie... - machnĂŞÂła rĂŞkÂą i w tej samej chwili pÂłatki, bĂŞdÂące przed Michimoto, uÂłoÂżyÂły siĂŞ w wymowny napis:
"To co zrobiliÂście byÂło skrajnÂą nieodpowiedzialnoÂściÂą."
Ona sama natomiast pominĂŞÂła temat 'dbania o swoich kompanów', bo ze sÂłów chÂłopaka wywnioskowaÂła, Âże najwidoczniej chciaÂł JÂĄ zjeœÌ. SkrzywiÂła siĂŞ. Pod wczeÂśniejszym napisem pojawiÂło siĂŞ kolejne zdanie.
"Co miaÂłeÂś na myÂśli, mówiÂąc, cytat: 'smakowity truposz'... ?''
~A wiĂŞc Hyuta wiĂŞzi Risena gdzieÂś pod siedzibÂą ANBU... Trzeba bĂŞdzie siĂŞ tam wybraĂŚ... Z pokojowÂą misjÂą, oczywiÂście. Nie tak jak oni... Nie ujawniajÂąc siĂŞ, ujawnienie siĂŞ byÂłoby czystÂą gÂłupotÂą, patrzÂąc na to, Âże wszyscy myÂślÂą, iÂż nadal jestem jouninkÂą Konohy... I dobrze...~
OdwróciÂła siĂŞ, zgniatajÂąc w rĂŞce papierosa i z litoÂściÂą patrzÂąc na rannego Wi. PodeszÂła do niego, klĂŞczÂąc i kÂładÂąc mu rĂŞce na lewej piersi, w okolicy serca.
-Kiseki - szepnĂŞÂła, by jej ciemna, lecznicza aura spÂłynĂŞÂła na rannego. Jego wszelkie zadrapania, urazy, zÂłamania, zaczĂŞÂły znikaĂŚ, zamieniaĂŚ siĂŞ w nicoœÌ... PrzecieÂż dziewczyna byÂła medykiem, jej moralnoœÌ nakazywaÂła traktowaĂŚ wszystkich równo, przynajmniej jeÂśli chodzi o leczenie... Gdy z ciaÂła Wi zniknĂŞÂły juÂż wszelkie zadrapania, krew wróciÂła na swoje miejsce, rany zagoiÂły siĂŞ i Kurama byÂła pewna o zdrowiu chÂłopaka, sprawdziÂła jeszcze tylko puls, by po chwili samej sobie wydaĂŚ werdykt o zdrowiu pacjenta. Zdrowy. Zdrowy jak koĂą, choĂŚ nieprzytomny. UniosÂła gÂłowĂŞ w górĂŞ, nastĂŞpnie wstajÂąc i ruszajÂąc w przeciwleg³¹ Michimoto czêœÌ sali. UsiadÂła na jakimÂś fotelu, zakÂładajÂąc nogĂŞ na nogĂŞ i wyjmujÂąc kolejnego papierosa. Znów zapaliÂła. Niekiedy ma siĂŞ wszystkich doœÌ... I wÂłaÂśnie teraz Tanuki miaÂła doœÌ pewnego kanibala, siedzÂącego daleko, daleko od niej. Ciekawe, czy chÂłopak wie o chorobach, zwiÂązanych z kanibalizmem... Czy wie o Kuru i jego skutkach.
Ch³opak uœmiechn¹³ siê u spojrza³ drapie¿nym wzrokiem na dziewczynê.
- Chyba wiesz juÂż o co chodzi i co lubiĂŞ robiĂŚ. Nie zmienisz tego.... A tak poza tym masz szczĂŞÂście, Âże nie obudziÂłaÂś siĂŞ bez palców. To dziĂŞki Wi....- powiedziaÂł ironicznie dalej wgapiajÂąc siĂŞ w dziewczynĂŞ.
- Powiem ci, Âże to byÂła gÂłupota sprawdzaĂŚ truciznĂŞ na sobie, a tak poza tym znam HyutĂŞ, byÂł moim przeÂłoÂżonym w ANBU. Wiem, ze ejst silny, wiem, ze bĂŞdzie nas szukaÂł. Ale Risen jest jednym z nas.... Nie moÂżemy go tak zostawiĂŚ, zeby go tam torturowali. MoÂże teÂż wygadaĂŚ o wszystkim...- dodaÂł.
Nagle Wi siĂŞ budzi i jak zawsze zrywa siĂŞ z ÂłóÂżka nie baczÂąc na rany. Pomimo doskonaÂłych zdolnoÂści medycznych Tanuki noga Wi nadal nie jest sprawna. ChÂłopak tworzy sobie 2 drewniane kijki i obwiÂązuje nogĂŞ bandaÂżem , w ten sposób jÂą usztywnia. BiaÂłowÂłosy byÂł tak zajĂŞty robotÂą , ze nawet nie zwróciÂł uwagi na Kurame czy teÂż Michimota. ChÂłopak zdj¹³ strój aka i dopiero wtedy ich spostrzegÂł. PowiedziaÂł do nich spokojnym gÂłosem :
Witajcie , ja chyba zostawiĂŞ was samych i siĂŞ gdzieÂś przejdĂŞ , maÂło osób wie , ze jestem w Aka. W takim stanie nie popolujĂŞ , wiĂŞc trzeba coÂś robiĂŚ - po tych sÂłowach Wi dokoĂączyÂł robotĂŞ z bandaÂżem i przywiÂązaÂł sobie do czoÂła opaskĂŞ wioski Taki. Teraz wyglÂądaÂł jak zwykÂły shinnobi z szablÂą an plecach , a nie miss nin. Przy okazji jego wÂłosy byÂły zepsute , bo chÂłopak nie maiÂł czasu ich ostawiaĂŚ. Przy okazji byÂł Kage stworzyÂł sobie laskĂŞ , która pomagaÂł mu w poruszaniu siĂŞ. Zdecydowanie Senjuu miaÂł z tym teraz problemy. Powoli" doczoÂłgaÂł "siĂŞ do drzwi i powiedziaÂł do reszty dwa sÂłowa:
-Ja siĂŞ zmywam . . .
Po chwili Wi znikn¹³ za drzwiami i ju¿ go w rezydencji nie by³o

<NMM>
PÂłatki z napisu "To co zrobiliÂście byÂło skrajnÂą nieodpowiedzialnoÂściÂą." zmieniÂł swe poÂłoÂżenie. Teraz napis gÂłosiÂł:
"Nigdy nie wiesz, do czego MOGÊ Ciê zmusiæ."
Wygodny sposób rozmowy. Na prawdĂŞ wygodny sposób rozmowy, dziewczyna nie musiaÂła strzĂŞpiĂŚ sobie jĂŞzyka na rozmowy... Podczas gdy Michimoto mówiÂł, dziewczyna wstaÂła z fotela. RuszajÂąc do drzwi zaraz za Wi, zaczĂŞÂła:
-SkÂąd wiesz, Âże nie zmienisz swoich nawyków... SkÂąd wiesz, Âże, gdy zjawiĂŞ siĂŞ tu ponownie, nie bĂŞdzie ze mnÂą Risena... Dlaczego mówisz, Âże jest 'jednym z nas'... Ja nie jestem 'jednÂą z was'... ÂŻegnaj. ByĂŚ moÂże kiedyÂś siĂŞ jeszcze zobaczymy. W innym czasie i w innym miejscu... - pÂłatki zaczĂŞÂły wirowaĂŚ wokóÂł Michimoto, otaczajÂąc go niebezpiecznie, jak w Jeziorze ÂŁabĂŞdzim baletnice, biegnÂące na palcach przez parkiet... Nie zasÂłaniaÂły mu widoku, to miaÂło byĂŚ coÂś na wzrór 'finito diem' SÂłoĂąca. Dziewczyna ruszyÂła po schodach w górĂŞ, odwoÂłujÂąc pÂłatki, które opadÂły i najnormalniej w Âświecie wtopiÂły siĂŞ w podÂłogĂŞ. ByĂŚ moÂże miaÂła zamiar spróbowaĂŚ dostaĂŚ siĂŞ do Kiri... ZamiatajÂąc czarnÂą sukniÂą kurz, wyszÂła na powierzchniĂŞ Kusy.
NMM
Michimoto spojrza³ na 2 wychodz¹ce osoby i nawet siê nie zmartwi³. Mia³ ju¿ doœÌ biegania za nimi i przynoszenia ich nieprzytomnych do siedziby. Skierowa³ wzrok an swojego drinka i przechyli³ tak, ¿e ca³a jego zawartoœÌ wlecia³a do jamy gêbowej Michimoto'a. Ch³opakowi nie chcia³o siê nawet wstaÌ ¿eby iœÌ nalaÌ sobie jeszcze alkoholu.
Dante pojawiÂł siĂŞ w pomieszczeniu ..... MiaÂł na plecach swój piĂŞkny mieczyk, na paluszku pierÂścieĂą. Wi widziaÂł juÂż Dantegolecz Dante wyglÂąda duÂżo inaczej niz kiedyÂś , ale Vi go pozna przynajmniej po mieczu i pierÂścieniu .... Leming powinien teraz siĂŞ spytaĂŚ czemusz Dantego tak dÂługo nie byÂło D.
- Ohayo ...- PowiedziaÂł chÂłopak miÂłym tonem jak Tobiaszek D
Michimoto spojrzaÂł na Dante'go. WÂłaÂśnie dzisiaj mógÂł sobie zdj¹Ì z twarzy bandaÂże. Zacz¹³ to robiĂŚ. Dante, jako pierwszy mógÂł zobaczyĂŚ nowÂą twarz Michimoto'a.
- Witam ciĂŞ...- powiedziaÂł po zrobieniu swojego i oparÂł siĂŞ o oparcie.
<taki jestem roztrzepany ze ciĂŞ z WI aÂż pomyliÂłem bo z nim gadaÂłem na GG sorka Michi D>

- Ty jesteÂś .... ? hmm......... - RozmyÂślaÂł Dantek.
- Nie kojaÂże ciĂŞ ...- PowiedziaÂł stawiajac krok do przodu...
- Ja jestem Dante ... a Ty kim jesteÂś .... ? ....bo sadzÂąc po pÂłaszczu sojusznikiem...- PowiedziaÂł chÂłopak.
-Witam was panowie- Bia³ow³osy wszed³ do pomieszczenia i zaraz usiad³ na kanapie nie czeka³ na odpowiedŸ zacz¹³ t³umaczyÌ:
-W Aka brak nam porzÂądku , nie mamy kompletnych informacji co do Bijuu pary siĂŞ rozsypaÂły , a czÂłonkowie od tak nas opuszczajÂą. Risen gdzieÂś jest , nabór nowych ograniczony , a starzy znikajÂą. DziÂś w 3 powinniÂśmy zacz¹³ odbudowywaÂł stare silne Aka. Zacznijmy od informacji zwiÂązanych z Bijuu , potem przejdziemy do reszty. - Wi sporzÂądziÂł drewnianÂą tabliczkĂŞ , na której wypisane byÂł wszystkie ogoniaste stworki , tam kaÂżdy ma wpisaĂŚ znanych Jinchuriki.

[quote]
0 - Nazwa : Nieznana Jinchuuriki : Nieznany
1 - Nazwa : Shukaku Jinchuuriki : Goemon ( nazwisko nieznane)
2 - Nazwa : Nekomata Jinchuuriki : Samhain
3 - Nazwa : Isonade Jinchuuriki : Rado Hanobu ( Wi to wie )
4 - Nazwa : Sokō Jinchuuriki : Hideki ( nie na 100% )
5 - Nazwa : Hōkō Jinchuuriki : Nieznany
6 - Nazwa : Raijū Jinchuuriki : Minako Kurosaki
7 - Nazwa : Kaku Jinchuuriki : Yagu ( nazwisko nieznane)
8 - Nazwa : Hachibi Jinchuuriki : Miharu Hachiko ( zÂłapany )
9 - Nazwa : Kyūbi Jinchuuriki : Hisae ( nazwisko nieznane)
10 - Nazwa : Juubina Jinchuuriki : Nieznany
11 - Nazwa : Ookami Jinchuuriki : Tano
Specjalny - Nazwa : Duch Lasu Jinchuuriki: Casper

MajÂą demona , anie nie potrafimy okreÂśliĂŚ ilu ogoniastego : na razie brak

ChÂłopak skoĂączyÂł wypisywanie i pokazaÂł pozostaÂłym tabliczkĂŞ. Znowu siĂŞ odezwaÂł :
-WiĂŞc dopiszcie tu znanych wam Jinchu , potrzebujemy wszystkich informacji.
- Shukaku posiada Geo dobrze pamiĂŞtam to zresztÂą sam siĂŞ przyczyniÂłem do umieszczenia shukaku w jego ciele.....- PowiedziaÂł Dantek powaÂżnym tonem
- Niebiego posiada najprawdopodebniej Samahin, przynajmniej tak byÂło kiedy ostatni raz go widziaÂłem , a to byÂł dobry czas temu...- Dante teraz zamierzaÂł wymieniĂŚ kolejnego Biju.
- 9 ogonistego ma Hisae .... lub Kiomoto poniewa¿ on planowa³ przej¹Ì tego biju .
- To na razie na tyle co mam do powiedzenia w tej sprawie z biju ....
- Jestem Michimoto... Znasz mnie Dante. Ja pomogÂłem zniszczyĂŚ sTS.- powiedziaÂł Michimoto kierujÂąc swój wzrok na przybyÂłego WieÂśka.
- Wi. Tano ma Ookami'ego, Shukaku ma Gayemon, NakomatĂŞ o ile siĂŞ nie mylĂŞ ma chyba Samhain. Co do reszty nie mam pojĂŞcia...- powiedziaÂł uprzednio biorÂąc od biaÂłowÂłosego tĂŞ listĂŞ.
Wi uœmiechn¹³ siê i wypowiedzia³ siê na ten temat :
-Dobrze dziĂŞkuje przyjaciele, wierzĂŞ , Âże ta Hisae zachowaÂła Kyuubiego i tak zapiszemy. CóÂż teraz pozostaje jeszcze parĂŞ spraw , musimy wypisaĂŚ informacje o znanym nam Jinchu ich ÂżywioÂł , techniki , znajomoÂści itd. MoÂże macie podejrzenia co do tego kto jest Jinchu , albo kto siĂŞ z nimi zadaje. Przy okazji powinniÂśmy wybraĂŚ nowego lidera i rozdaĂŚ na nowo pierÂścienie paru osobom. Podczas przechwytywania Risena ktoÂś tym syfem musi zarzÂądzaĂŚ. Póki trwa misja samurajów mamy ma³¹ przewagĂŞ trzeba to wykorzystaĂŚ. Musimy byĂŚ silni w takich chwilach. - chÂłopak skoĂączyÂł i czekaÂł na gÂłos pozostaÂłych sam chce siĂŞ wypowiedzieĂŚ na koĂącu.
- Teraz i tak bĂŞdzie trza odwiedziĂŚ ST bo potrzebny nam Shukaku ....a wÂłaÂśnie 7 ogoniastego borsuka ma Yagu przypomniaÂła mi siĂŞ sytuacja na kraterze jak go w piĂŞkny sposób pokonaÂłem ...bodajÂże wtedy ratowaÂłem GEo ... tam byÂł Pain Michimek byÂłeÂś tam teÂż ... - PowiedziaÂł Dantek
Michimoto chwilĂŞ pomyÂślaÂł i zerwaÂł siĂŞ nerwowo.
- Wiem! Jeszcze Yagu Ryu. Ma demona, ale nie mam pojêcia jakiego. Wiem, ¿e jest Jiinchuuriki, poniewa¿ raz u¿y³ jego mocy przy mnie...- powiedzia³ i uœmiechn¹³ siê.
- Wiadome jest, ze Minako to pani ognia. Co do reszty muszĂŞ pomysleĂŚ.- dodaÂł i usÂłyszaÂł to co mówiÂł Dante.
- No to wiemy jakiego demona ma Yagu. co do STS. Z checia rozwalĂŞ im tĂŞ siedzibĂŞ. Gaemona musimy siĂŞ jak najszybciej pozbyĂŚ. Jest sÂłaby, ale dobrze przed nami zwiewa.- powiedziaÂł.
-Dobrze panowie spokojnie , najpierw tym czasowy lider organizacji , ja gÂłosuje za Michimotem. PamiĂŞtajcie nie moÂżna oddaĂŚ gÂłosu na siebie Co do Minako znam parĂŞ jej technik , nawet je widziaÂłem , KG teÂż jest mi znane. WÂłada ÂżywioÂłem Katon i czymÂś jeszcze/ Tego jestem pewien. ZdolnoÂści Tano to walczenie 2 mieczami i chowanie siĂŞ w cieniu. Ma summona , chyba wilk , co do Minako ma konia. Wiem , Âże Rado wÂłada ÂżywioÂłem wiatru i posiada wÂłasnÂą technikĂŞ z tego zakresu , walczy doœÌ dynamicznie na dystans Âśredni i daleki. Tano za to dziaÂła na bliski , Minako na Âśredni i bliski. Co jeszcze , aha Casper sensei to pan mokuton posiada wszystkie techniki z tego zakresu. Jego ÂżywioÂły to Suiton i Doton , co do Rado na 100% ma Fuutona i chyba Katona. To najlepsza kombinacja . Co do reszty siĂŞ nie wypowiem , bo maÂło wiem. Tano walczy 2 mieczami , jednym dÂłuÂższym 2 krótszym. CóÂż ja tam nic wiĂŞcej nie wiem , ale poszczególne techniki mogĂŞ wymieniĂŚ. To wpiszemy do gÂłównej kartoteki. Sprawa pierÂścieni jest prosta , trzeba je stworzyĂŚ i rozdaĂŚ na nowo. //Ci co nie grajÂą po prostu je stracÂą i kropka//. Trzeba siĂŞ skopiĂŚ na wyrobie nowych no i na naszym celu. Ale to na koĂącu teraz wybory i wasze info , panowie.

//Potem to wszystko wstawiĂŞ w ogÂłoszeniach Aka , tÂą kartotekĂŞ i spis Bijuusów Âżeby nie mieli wÂątpliwoÂści//
- Ja gÂłosujĂŞ na Wi Dima ...- PowiedziaÂł Dantek

- Yagu Ryu posiada unikatowe KG a mianowicie ÂżywioÂł Shuton potrafi skrystalizowaĂŚ prawie wszystko , lecz mikro dÂźwiĂŞki potrafiÂą skruszyĂŚ owy krysztaÂł ..
- Geo mÂłody wojownik prawie wogóle nie doÂświadczony , ale uciekaĂŚ potrafi skubany.
- Minako Kurosaki pani ognia jes KG to Hogen czyli dowolna manipulacja ogniem jest liderka ognistego stowarzyszenia w okolicach kumo.... potrafi doskonale wÂładaĂŚ kosa i katanÂą.
- Hideki jest obecnym liderem 7MM na razie tylko tyle wiem na jego temat ...
- Samhin potrafi wÂładaĂŚ dotonem i katonem tym samym potrafi stworzyĂŚ magmĂŞ, lawĂŞ toksyczne opary, doskonaÂły wojownik , trudny przeciwnik. ...
- Tano maÂło o nim wiem , ale wiem ze jest kimÂś waÂżnym dla Minako ÂłapiÂąc jednego z tych dwojga zÂłapiemy obydwu ..
- Hisae mÂłoda Kunoich jej ÂżywioÂł to raiton doskonale wÂłada wachlarzami , maÂła skrytobójczyni udajÂąca Geishe ... - Dante zakoĂączyÂł wypowieĂŚ na temat przeciwników
- Ja te¿ g³osujê na ciebie Wi. Jesteœ nowy, ale s³ysza³em, ¿e dobrze zarz¹dza³eœ Taki. Dalej Tano ma ten sam ¿ywio³ co ja, czyli Fuuton. Bardzo szybko traci and sob¹ kontrolê i oddaje siê pod w³adanie demona. Jst naiwny. Jesli porwiemy Minako na pewno bêdzie wœciek³y i bêdzie jej szuka³ za pomoc¹ demona. By³em z nim i z Minako w jednej dru¿ynie pod przewodnictwem Yuko Inuzuki. Minako staje siê taka sama jak Tano jeœli jej ch³opakowi coœ siê stanie. O reszcie jinchuuriki nie mam zielonego pojecia. Nie wiem jakimi ¿ywio³ami w³adaj¹. - powiedzia³ ch³opak wstaj¹c i podchodz¹c do barka. Wzi¹³ butelkê spirytusu i sok z malin. Do 2 rêki wzi¹³ trzy szklanki. Podszed³ do Wi i Dante. Nala³ do jednej ze szklanek alkoholu zala³ go sokiem i zacz¹³ piÌ.
-Dobrze wiĂŞc przejĂŞ tÂą funkcjĂŞ. Ustalimy nowe zasady bezwzglĂŞdnego Aka. Michimoto teÂż trochĂŞ wiem o Tano i Minako , ale przybliÂżyÂłeÂś mi prawdĂŞ , Âże czerwonowÂłosa teÂż wpadnie w szaÂł. To doskonaÂłe informacje. Te o Yagu teÂż sÂą bardzo ciekawe , moÂże trochĂŞ wiĂŞcej o jego stylu walki. Ja wiem bardzo duÂżo o Casperze Senjuu i Rado Hanobu , znam ich doskonale. Te dane wpiszĂŞ w kartotekĂŞ . Tam je przeczytacie i uÂżyjecie wedÂług wÂłasnych potrzeb. Trzeba teÂż wytropiĂŚ pozostaÂłych Jinchu , poprzez przyjacióÂł tych których mamy na liÂście. Poza kartotekÂą trzeba tez sporzÂądziĂŚ listy kolegów i koleÂżanek , demonów. PrzetrzymywaĂŚ bĂŞdziemy ich tu w bazie , o niej nikt nie wie. Teraz teÂż ustalimy kto jaki bĂŞdzie miaÂł pierÂścieĂą i kto zostaje w organizacji. // Tych nie grajÂących wydalamy i ja mam ich pierÂścienie//. WiĂŞc ty Michimoto zachowaj swój pierÂścieĂą , dla Ciebie Dante coÂś znajdĂŞ. Zapoznacie siĂŞ teÂż jeszcze dzisiaj z nowym regulaminem Aka , trzeba zmieniĂŚ stare nawyki. CóÂż teraz najwaÂżniejsze sÂą Âłowy i wspóÂłpraca czÂłonków. - ChÂłopak skoĂączyÂł i poszedÂł do szafki , przebraÂł siĂŞ w strój Akowca i wyciÂągn¹³ pierÂścienie , które zostaÂły.
Michimoto wstaÂł i odwróciÂł siĂŞ w stronĂŞ zebranych.
- SÂłuchajcie. Wy tu modernizujcie, a ja siĂŞ udam do Konohy. MuszĂŞ pomyÂśleĂŚ. - pwoiedziaÂł przylepiajac do kanapy karteczkĂŞ do Hiraishin no Jutsu.
- To do zobaczenia...- powiedziaÂł wykonujac Hiraishin no Jutsu.<NMM>
-Dobrze wiĂŞc Michimoto znikn¹³ , ja bĂŞdĂŞ musiaÂł ustaliĂŚ obecne pary. Dante wiem , ze specjalizujesz siĂŞ w Gen wiĂŞc pójdziesz ze mnÂą ja walczĂŞ Hi i Tai , bĂŞdziemy siĂŞ ³¹czyĂŚ i wspieraĂŚ. Przy okazji oboje mamy miecze i walka w zwarciu nam sprzyja. Twój pierÂścieĂą to Rei czyli "NicoœÌ" za to mój to Santai "Trzy ÂŚwiaty". Poszczególne Cele sÂą waÂżne , ale na razie powinniÂśmy pogadaĂŚ , Michi zaÂłatwi swoje wtedy wyruszymy. - BiaÂłowÂłosy podaÂł Dantemu pierÂścieĂą i usiadÂł na kanapie , myÂślaÂł o wszystkim. O obecnej siedzibie Aka , o planach , o Jinchu itd.
- Co do Yagu on jest byÂłym mistrzem miecz , wiĂŞc doskonale wÂłada broniÂą biaÂła ...- PowiedziaÂł Dante....-PowiedziaÂł to odnoÂście stylu walki Yagu..
- Nie zapominaj o moich technikach pieczĂŞtujÂących ...- PowiedziaÂł Dante
- Tak wiĂŞc moÂżemy nawet we dwójkĂŞ... wyruszyĂŚ zbieraĂŚ informacje odnoÂśnie naszego celu ...- PowiedziaÂł Dantek nakÂładajÂąc pierÂścieĂą.
-Na razie poczekajmy na Michimota i ca³¹ resztĂŞ wolnych akowców , aÂż wrócÂą. Ustalimy nowe pary. Aka nic nie robiÂło przez 6 miesiĂŞcy dzieĂą czy 2 nie opóÂźniÂą naszego zwyciĂŞstwa. Musimy zebraĂŚ nowych czÂłonków i wypeÂłniĂŚ skÂład. Po sporzÂądzeniu kartotek i ustaleniu par ruszymy na Âłowy. Nowy regulamin teÂż powstanie do tego czasu. - Wi uÂśmiechnÂą siĂŞ na myÂśl o regulaminie. PodaÂł Dantemu jakiÂś trunek , by chÂłopak siĂŞ nie zanudziÂł. Sam siedziaÂł na kanapie i myÂślaÂł.
Dante wzi¹³ Winko wypi³ dwa ³yczki z kieliszka.
- Hmm...... to ja zaÂłatwiĂŞ pewna sprewe , wrucĂŞ dziÂś wieczorkiem , albo jutro rano .... bay bay ...- PowiedziaÂł Dantek machajÂąc Âłapka i rozpÂłynÂą siĂŞ w powietrzu wraz z trunkiem
Wi: RozmyÂślanie przerwaÂło ci jakieÂś dziwne uczucie. W twojej kieszeni jak by coÂś wibrowaÂło, do tego wydzielaÂło ciepÂło. SiĂŞgn¹³eÂś do kieszeni i wyj¹³eÂś swojÂą pamiÂątkĂŞ po misji nad wyschniĂŞtym jeziorem. Ten przeklĂŞty kamieĂą znów zacz¹³ dziaÂłaĂŚ. Ale tym razem nie jak ostatnio. CzuÂłeÂś przypÂływ siÂł, jak by twoja chakra uzupeÂłniaÂła swoje braki...

(kamyczek pamiĂŞtasz, wiĂŞc regeneruje 50pch na post. To jego moc)
Wi po nagÂłym przypÂływie energii wstaÂł i napisaÂł na jakiejÂś tabliczce , Âże wróci póÂźniej. W peÂłnym stroju , Aka i w koĂącu z pierÂścieniem na rĂŞce wychodzi z siedziby. WÂłosy rozwiewa , mu wiatr , to samo dzieje siĂŞ z pelerynÂą. ChÂłopak staje przed wejÂściem , a po jego poliku pÂłynie Âłza , ostatnia w jego Âżyciu. W tej Âłzie mieÂści siĂŞ caÂłe dobro biaÂłowÂłosego Senjuu , wszytko czym ÂżyÂł te 10 lat. Po jakiÂś 10 sekundach Âłza spÂływa po caÂłym policzku aÂż spada na ziemiĂŞ. ChÂłopak po prostu przygniótÂł to miejsce butem , a jego wzrok siĂŞ zmieniÂł. Na jego twarzy zagoÂściÂł znowu chory uÂśmiech szalonego psychopaty , który znów wkroczyÂł do akcji. Wiatr nie porywa pÂłaszcza , czy teÂż kapelusza po prostu ustaje. Ustaje pod naporem chakry nowego i potĂŞÂżnego lidera organizacji Akatsuki. Który skÂłada sam sobie przysiĂŞgĂŞ :
-Ju¿ nigdy , nie zejdê z w³aœciwej drogi. Czas z³apaÌ wszystkie przeciwnoœci i wci¹gn¹Ì Aka znowu na szczyt. - ch³opak po tych doœÌ ostrych s³owach znikn¹³ w chmurce dymu

<NMM>

W pomieszczeniu pojawia siĂŞ maÂły summon Wi i klon ( z drewna). Klon zmienia wiĂŞkszoœÌ ciaÂła w tablice informacyjnÂą , na której jest napisane.

Cytat: WyruszyÂłem wraz z Dantkiem na misjĂŞ , to tylko mój klon. Idziemy teraz do kiri , a wraz z rozwojem sytuacji info , na tablicy siĂŞ zmieni. BĂŞdziemy szukaĂŚ brata mojej szwagierki Aru. Jest on z klanu Sabataya i mieszka w Kiri. Niestety nic wiĂŞcej nie wiem , nawet nie pamiĂŞtam jak on wyglÂąda. Rina ma doœÌ sporÂą rodzinkĂŞ. CóÂż mam nadzieje , Âże ktoÂś do nas do³¹czy mamy tam 4 Jinchu . . .
Do gÂłównego pokoju wolnym krokiem wszedÂł Michimoto. PodszedÂł do tabliczki Wi i przeczytaÂł treœÌ komunikatu.
- PomysÂłowy jesteÂś Wi...- pomyÂślaÂł chÂłopak podchodzac do kanapy, chwilĂŞ potem siadajac na niej. CzekaÂł na tano, który szedÂł za nim.
Wszed³em za Michimotem i kiedy tylko znalaz³em siê w pomieszczeniu, stan¹³em, rêce zawi¹za³em przed sob¹ i czeka³em. Nas³uchiwa³em otoczenia, w¹cha³em wszelakie zapachy, bêd¹c ca³y czas w gotowoœci.
- WiĂŞc? - spytaÂłem tylko, lekko krĂŞcÂąc gÂłowÂą, aby uÂłatwiĂŚ sobie badanie otoczenia.

//No, póki co, ja lecĂŞ, bĂŞdĂŞ potem //
Nagle rĂŞka klona po prostu odpadÂła , tak jakby byÂła przyczepiona. UderzyÂła o ziemie robiÂąc wielki rumor , co mogÂło trochĂŞ przestraszyĂŚ Tano. Po tym spadÂł klucz , którym wczeÂśniej Wi otworzyÂł szafkĂŞ z pierÂścieniami , tylko , Âże ten byÂł wykonany w 100% z drewna. Teraz moÂżna siĂŞ byÂło domyÂśliĂŚ , Âże to nie tylko tablica , ale takÂże Moku Bunshin wysÂłany przez Wi Dima. MaÂły summonik AthiÂś siedziaÂł przy nim i odmywaÂł sobie Âłapki. WyraÂźnie byÂł znudzony i , gdy tylko zauwaÂżyÂł nowego kamrata ( Tano) podbiegÂł do niego i zacz¹³ siĂŞ Âłasic. ByÂł on odwrotnoÂści Bossa psów Centa. Zawsze miÂły i Âżyczliwy dla wszystkich , no i nie potrafiÂł nawet ugryŸÌ. Na tablicy pojawiÂł siĂŞ dopisek

Cytat:

Drogi Michimoto , proszĂŞ daj nowemu czÂłonkowi ubrania i pierÂścieĂą , chyba jakiÂś tam jeszcze jest. W razie co kaÂż Athisiowi mnie znaleŸÌ poleci prosto do Celu. Jako , ze pogoda dziÂś caÂłkiem Âładna nic nie zakÂłóci mu poszukiwaĂą. I Âżycz nowemu czÂłonkowi miÂłego dnia ode mnie , bo jak widaĂŚ nie mogĂŞ mówiĂŚ. . .
Aha i po otworzeniu i zamkniĂŞciu szafki zniszcz podróbkĂŞ klucza.

[color=mediumseagreen]Na tablicy skoĂączyÂły pojawiaĂŚ siĂŞ nowe informacje , za to AthiÂś , ciÂągle ÂłasiÂł siĂŞ do Tano. Michimoto wiedziaÂł , gdzie jest szafka z rzeczami no i pierÂścieniami , ona jedyna byÂła bez klucza , Wi zawsze ma oryginaÂł ze sobÂą. Do sekretów Aka bardzo ciĂŞÂżko siĂŞ dostaĂŚ , a ta szafka byÂła jak sejf pancerny. Bez klucza bardzo ciĂŞÂżko siĂŞ tu dostaĂŚ. [/color]
Mimo tego, ¿e Artiœ siê do mnie ³asi³, nie uœmiechn¹³em siê... cena, jak¹ by³o mi zap³aciÌ za to by³a wysoka... jednak schyli³em siê i pog³aska³em go, podrapa³em za uchem...
Wzi¹³ klucz i otworzy³ szafkê, gdzie by³y insygnia. Wzi¹³ Pierœcieù Gyokunyo i p³aszcz po czy poda³ go Tano.
- Od teraz oficjalnie jesteÂś w Akatsuki. Witam ciĂŞ w naszych szeregach. Masz pozdrowienia od naszego tymczasowego lidera Wi Dima.- powiedziaÂł czekajac aÂż Ttano zabierze rzeczy z jego rÂąk.
Wsta³em, wzi¹³em pierœcieù i ubranie. Ubra³em siê, za³o¿y³em pierœcieù na pierwszy z brzegu palec, za³o¿y³em p³aszcz i sta³em z kamiennym wyrazem twarzy... jednak niezbyt d³ugo... dotar³o potem do mnie, kto jest w Akatsuki...
- Zaraz... WI?! - byÂłem tak zszokowany, Âże nie mogÂłem siĂŞ ruszyĂŚ... Wi w Akatsuki... nawet on...
StaÂłem w zadumie, a moje myÂśli byÂły jeszcze bardziej biegunowe...
nagle do pomieszczenia wpadÂł jakiÂś orzeÂł. Do Âłapki miaÂł przyczepionÂą tubĂŞ ze znakiem Hokage. W Âśrodku natomiast znajdowaÂł siĂŞ list o treÂści nastĂŞpujÂącej:

Cytat: ProsiÂłabym kogoÂś o pomoc w uprzÂątniĂŞciu ciaÂł Itachiego Uchihy, zdrajcy, aktualnego Hokage oraz Richarda, z którymi przypadkowo przyszÂło mi walczyĂŚ. ZnajdujÂą siĂŞ one w gabinecie Hokage. Od tego czasu Konoha najprawdopodobniej znajduje siĂŞ pod wÂładaniem Akatsuki, tj. pod moim wÂładaniem.

Pod listem widniaÂł zamaszysty podpis "Tanuki Hyoko Kurama".

OrzeÂł przekrĂŞciÂł Âłepek i czekaÂł, aÂż ktoÂś odbierze od niego list, by mógÂł udaĂŚ siĂŞ w drogĂŞ powrotnÂą do Konohy.
Us³ysza³em or³a i wiedzia³em, jakie jest jego przeznaczenie. Dlatego te¿ nie podj¹³em ¿adnej akcji... bo co tu zdzia³a... œlepiec?
Po prostu znów siĂŞ schyliÂłem i zacz¹³em gÂłaskaĂŚ psa, czekajÂąc, aÂż Michimoto siĂŞ tym zajmie.
Risen pojawiÂł siĂŞ w pomieszczeniu... Na krzeÂśle. BrakowaÂło tylko okrÂągÂłego stoÂłu, 2 Âświec, wykwintnej potrawy i Tanuki naprzeciwko, najlepiej w czarnej sukience odsÂłaniajÂącej jej cudowne, zgrabne nogi...
- Znów siĂŞ rozmarzyÂłeÂś, perwersie... - wewnĂŞtrzny gÂłos Risena nie daÂł mu jednak spokoju. ChÂłopak westchn¹³ g³êboko, po czym spojrzaÂł na pokój. W znacznej wiĂŞkszoÂści nic siĂŞ tu nie zmieniÂło. No prawie. JakiÂś orzeÂł oraz Michimoto i... Tano ?
ObecnoœÌ tej, jakÂże szanownej, persony zaciekawiÂła Risena, ale chÂłopak mimo wszystko uznaÂł, Âże znacznie waÂżniejsza w tej sytuacji jest wiadomoœÌ, którÂą posiadaÂł orzeÂł. Nie pozostaÂła nic innego, jak przeczytaĂŚ jÂą, co teÂż chÂłopak uczyniÂł i... pod¹¿yĂŚ jej tropem.
- Shoushitsu...
<NMM>
Michimoto spojrzaÂł an Risena, który siĂŞ pojawiÂł i znikn¹³ bardzo zdziwionym wzrokiem. ChÂłopak, przez którego ma niemaÂłe kÂłopaoty biega sobie pomiĂŞdzy lokacjami. WstaÂł i przeczytaÂł liÂścik.
- Tano. Musisz tutaj zostaĂŚ. ChcĂŞ ÂżebyÂś przez jakiÂś czas pozostaÂł anonimowy jako czÂłonek Akatsuki. Im dÂłuÂżej o tobie nie wiedzÂą, tym lepiej dla ciebie. Postaram siĂŞ jak najszybciej wróciĂŚ. Tu masz wszystko czego zapragniesz. Do zobaczenia...- PowiedziaÂł chÂłopak znikajÂąc, przed tym sk³¹dajac pieczĂŞcie do Hiraishin no Jutsu. <NMM>
Wi z ponurym wzrokiem wchodzi do Âśrodka pomieszczenia. Zaraz rzuca mu siĂŞ w oczy orzeÂł , pewnie to o nim mówiÂła Tanuki. Potem chÂłopak odwoÂłuje swojego klona i maÂłego pieska. Nawet nie spostrzegÂł , Tano moÂże po prostu byÂło juÂż z nim tak Âźle. WÂłaÂściwie to biaÂłowÂłosy udawaÂł , ze nie widzi chÂłopaka , który dopiero co do³¹czyÂł do organizacji. OdwróciÂł do niego wzrok troszkĂŞ zdziwiony i powiedziaÂł :
-Witam CiĂŞ Tano , cieszĂŞ siĂŞ , Âże wybraÂłeÂś wÂłaÂściwÂą dla siebie drogĂŞ. JuÂż niedÂługo pomogĂŞ Ci opanowaĂŚ twojego demona. WidzĂŞ , Âże coÂś narozrabiaÂł , bo twoje oczy sÂą jakby nie w formie. A kto inny mógÂłby Ci to zrobiĂŚ jak nie demon. MoÂże ty mi pomoÂżesz i podasz wszystkich Jinchuuriki jakich znasz , dosÂłownie wszystkich. - Wi nie zmieniaÂł tonu , nawet w czasie rozmowy z przyjacielem. BiaÂłowÂłosy podszedÂł do Tano i czekaÂł na odpowiedÂź , przez caÂły czas wpatrywaÂł siĂŞ swoimi zimnymi oczami w opaskĂŞ. Sam swoja nosiÂł na czole z wielkÂą kreskÂą na Âśrodku.
Bez Âżadnych uczuĂŚ odparÂłem:
- Nie znam poza sobÂą Âżadnych Jinchuuriki. JeÂśli jednak chodzi o "to" to nie powinieneÂś siĂŞ tym martwiĂŚ... mnie to juÂż obojĂŞtne. Co do wÂłaÂściwoÂści drogi... moÂże - nie wiem. A to, Âże moje oczy nie sÂą w formie, nie oznacza, Âże ja równieÂż. JuÂż dawno nauczyÂłem siĂŞ ÂżyĂŚ bez tego, wiĂŞc... no wÂłaÂśnie. - z tymi sÂłowami po prostu wymin¹³em go i usiadÂłem gdzieÂś pod ÂścianÂą.
Wi Dim po prostu usiadÂła na kanapie i zamilkÂł. Potem odpowiedziaÂł coÂś , tak Âżeby utrzymaĂŚ atmosferĂŞ :
-I tak wiem , ¿e doskonale wiedzia³eœ , powiedzmy o Minako i jej 6 ogoniastym. Mo¿e siê zdecydujesz i podasz nam wiêcej Bijuu. Ja Ciê zmuszaÌ nie bêdê , ale pamiêtaj Aka sobie ufa. Mo¿e to Ci siê wydaÌ dziwne , ale my te¿ tworzymy coœ w rodzaju "rodziny" , tylko najczêœciej dzia³amy wbrew ca³ej reszcie. Teraz idê spaÌ , mam za sob¹ wiele nocy bez snu . . . - Przed Wi Dimem pojawi³ siê Athiœ , a sam lider Aka zasn¹³ , by odespaÌ wszystkie te noce.
OrzeÂł stwierdziÂł, Âże jego praca w siedzibie w Kusie zostaÂła zakoĂączona. PodniósÂł siĂŞ wiĂŞc do lotu i jak gdyby nigdy nic przefrun¹³ przez pomieszczenie, kierujÂąc siĂŞ do wyjÂścia. Po drodze zaczepiÂł jednak delikatnie skrzydÂłem o Tano. CoÂś nie podobaÂło mu siĂŞ w tym chÂłopaku, odzianym w dziwaczny pÂłaszcz... MoÂże dlatego, Âże orzeÂł go znaÂł, wiedziaÂł, Âże Minako i jego, przyjacióÂł, czy choĂŚby znajomych martwego Richarda coÂś ³¹czy... CzyÂżby Tano postanowiÂł do³¹czyĂŚ do tej samej organizacji, co i jego nowa pani... ? Ahh, moÂże gdyby chÂłopak wiedziaÂł, Âże ta potrafi zwróciĂŚ mu wzrok, znów byÂłby szczĂŞÂśliwy z Minako, rezygnujÂąc z Aka... ? MÂądry ptak znikÂł z pobliskiego siedzibie eteru.
NMO
Kiedy tylko usÂłyszaÂłem o Minako-chan, wstrzÂąsnĂŞÂło mnÂą, jak kopniĂŞty prÂądem. Mój umysÂł byÂł tak zaaferowany sprawÂą ukochanej, Âże jedyne, co zdoÂłaÂłem zrobiĂŚ, to pokiwaĂŚ przeczÂąco gÂłowÂą i pogr¹¿yĂŚ siĂŞ w rozmyÂślaniach.
Wi wstaÂł z ÂłóÂżka , przeciÂągn¹³ siĂŞ parĂŞ razy i spojrzaÂł na Tano. Jego wzrok bÂł jak zwykle zimy , jednak posiadacz 11 - ogoniastego nie mógÂł tego zobaczyĂŚ. Wi Dim , jakby przyjacielskim tonem zapytaÂł :
-NamyÂśliÂłeÂś siĂŞ juÂż MoÂże w koĂącu podasz nam resztĂŞ Bijuu i ich Jinchuurikich. JeÂżeli zdecydowaÂłeÂś siĂŞ przystÂąpiĂŚ do Aka to musisz byĂŚ jak reszta akowców. ZresztÂą i tak daÂłem Ci niezÂły ukÂład , bo na razie zostawimy Minako w spokoju. PowinieneÂś to wykorzystaĂŚ , a nie myÂśleĂŚ o swojej doli. No i odzyskaj ten wzrok , bo inaczej ktoÂś sobie pogada z twoim demonem i wzmocni pieczĂŞĂŚ. Nawet nie wiesz , gdzie jest kryjówka , bo pewnie Michi CiĂŞ tu przywiózÂł. PowinieneÂś na prawdĂŞ zacz¹Ì z nami wspóÂłpracowaĂŚ , a nie byĂŚ przeciw nam. - Wi usiadÂł na kanapie , jednak przez caÂły czas nie zapominaÂł o tym , Âże Tano czasem jest wybuchowy. Tym bardziej jak siĂŞ go draÂżni , a Wi chciaÂł go przekonaĂŚ do pewnych racji. Dlatego Senjuu nie zapomina o obronie.
Do pomieszczenia gÂłównego wszedÂł Michimoto. SpojrzaÂł znudzonym wzrokiem na zgromadzonych, po czym ruszyÂł w stronĂŞ Wi.
- Przepraszam Tano, ale moja sprawa siĂŞ trochĂŞ przedÂłuÂżyÂła. Moja partnerka zabiÂła oby dwóch Hokage- Richarde i Itachi'ego. - powiedziaÂł dochodzÂąc do byÂłego wÂładcy Taki i siadajac obok niego.
- Wi dawno ciĂŞ nei widziaÂłem- powiedziaÂł po chwili ciszy.
BiaÂłowÂłosy nie zareagowaÂł na wejÂście Michimota , przyzwaÂł tylko swojego maÂłego pieska. Lider akatsuki wstaÂł i ubraÂł swój kapelusz , po czym spojrzaÂł na Michimota. Spokojnym gÂłosem oznajmiÂł :
- Ja udaje siĂŞ w pewnÂą podróÂż , trzeba sprowadziĂŚ 10 czÂłonka. Tak na marginesie pogadaj sobie z Tano , bo jest maÂłomówny. MoÂże jakieÂś polowanie na Jinchuuriki otworzy mu usta , Tanuki ma teraz waÂżniejsze sprawy. Ja teraz muszĂŞ zmykaĂŚ , jeÂżeli bĂŞdzie wam na mnie zaleÂżaÂło to zostawiĂŞ tutaj klona. Ludzi na tym Âświecie jest duÂżo , a ja muszĂŞ znaleŸÌ tego jednego , który bĂŞdzie nadawaÂł siĂŞ na czÂłonka Aka. - Po tych sÂłowach Wi Dim zostawiÂł w siedzibie klona , a on wraz z psem wyszli , omijajÂąc gÂłówne wejÂście. Senjuu miaÂł swoje sprawy i lepiej Âżeby nikt mu nie przeszkadzaÂł.

<NMN> ( mnie i psa )

Klon , który tu wczeÂśniej zostaÂł podszedÂł do szafki i wyj¹³ z niej pÂłaszcz i pierÂścieĂą. Klon zawoÂłaÂł tylko o Tano :
-Lepiej stÂąd idÂź Michimoto chyba przyciÂągn¹³ tutaj wiĂŞÂźniów. Pewnie ktoÂś ich juÂż szuka . . . - po tych sÂłowach klon znikn¹³ z pierÂścieniami i strojami ( 2 egzemplarze).

NMK
DÂługo myÂślaÂłem... i sÂłyszaÂłem rozmowĂŞ. W koĂącu podniosÂłem bezradnie gÂłowĂŞ ku Michimoto.
- Co ja zrobiÂłem...? Mam polowaĂŚ na takich, jak ja? Mam wydawaĂŚ w "nasze" rĂŞce moich braci i siostry...? Czym ja jestem...? Na dodatek Wi... przecieÂż i tak zamierzacie zajÂąc siĂŞ Minako-chan... - mój gÂłos byÂł peÂłen Âżalu i bólu... staÂłem siĂŞ zdrajcÂą. Draniem, gnojkiem... byÂłem mniej wart, niÂż stÂłuczone szkÂło.
- Nie martw siĂŞ. Pracujemy wÂłaÂśnie nad technikÂą, która ograniczy moÂżliwoœÌ Âśmierci podczas wysysania demona do minimum. A sam powienieneÂś siĂŞ cieszyĂŚ. W koĂącu ludzie ci uwolniÂą siĂŞ od swoich biju. Nie bedÂą tak mĂŞczeni jak ty, czy Minako. PamiĂŞtaj, Âże bycie jinchuuriki jest zwiÂązane z byciem pod ciÂąg³¹ obserwacjÂą i w razie potrzeby ÂśmierciÂą...- powiedziaÂł chÂłopak kierujÂąc swoje oczy w stronĂŞ sufitu.
ChwilĂŞ potem za gardÂło ÂścisnĂŞÂło mnie coÂś dziwnego. Oczy zmieniÂły swój wyraz. ByÂły drapieÂżne i ¿¹dne krwi. To ludoÂżercza natura Michimoto'a odezwaÂła siĂŞ. Wiedza o tym, Âże w lochach le¿¹ dwa ciaÂła byÂłych Hokage tylko przyspoÂżyÂła kÂłopotów. Michimoto z poÂśmiechem ruszyÂł do lochów.<NMM>
Zacz¹³em rozmyœlaÌ i nad tym. Schowa³em g³owê i zacz¹³em myœleÌ. Wci¹¿ nie by³em pewny czy dobrze robiê... tyle w¹tpliwoœci, tyle myœli...
Do pomieszczenia wszedÂł uszczĂŞÂśliwiony Michimoto. SkierowaÂł swój wzrok na Tano.
- Przepraszam, Âże ciĂŞ zostawiÂłem, ale msuiaÂłem coÂś zrobiĂŚ. SÂłuchaj. Idziemy teraz do siedziby gÂłównej Akatsuki zobaczyĂŚ, czy nie ma tam jakiegoÂś czÂłonka naszej organizacji. Jeszcze z innymi siĂŞ nei przedstawiÂłem...- powiedziaÂł czekajac na reakcjĂŞ niewidomego.
MyÂślaÂłem i myÂślaÂłem ciĂŞÂżko... ledwo dotarÂły do mnie sÂłowa kolegi z druÂżyny, ale dotarÂły. UniosÂłem gÂłowĂŞ, wzi¹³em kilka pÂłytszych wdechów i wstaÂłem. Wzi¹³em kapelusz i podszedÂłem do niego, jak gdybym widziaÂł wszystko dokÂładnie.
- WiĂŞc... ruszajmy. - powiedziaÂłem tylko, nakÂładajÂąc nakrycie gÂłowy.
Michimoto uœmiechn¹³ siê jeszcze bardziej.
- No to ruszajmy- powiedziaÂł i ruszyÂł w stronĂŞ wyjscia. Co chwilĂŞ oglÂądajac siĂŞ czy Tano idzie za nim. <NMM>
Po jeszcze jednym, g³êbszym wdechu ruszyÂłem za chÂłopcem. SÂłyszaÂłem ruch powietrza, który wywoÂływaÂł... ruszaniem gÂłowÂą... chyba sprawdzaÂł, jak sobie radzĂŞ...
- PrzecieÂż siĂŞ nie zgubiĂŞ... patrz pod nogi, bo zlecisz. - powiedziaÂłem spokojnie. WiedziaÂłem, Âże on po prostu sprawdzaÂł, jak mi idzie... a moÂże nawet... martwiÂł siĂŞ, Âże nie dam rady...? Kto wie... ale nie myÂślÂąc nad tym dÂługo po prostu szedÂłem za nim.

<NMM>
Wraz ze zwiÂązanym HyutÂą weszÂła do pomieszczenia. SpotkaÂł jÂą gorzki zawód. ÂŻadnego Akowca. Nic. Kilka szklanek, butelek wina i jeszcze ciepÂłe fotele. Ostatnie stwierdzenie, gdy podeszÂła do foteli, ÂświadczyÂło o tym, Âże czÂłonkowie Brzasku jeszcze niedawno tutaj goÂścili. Jeszcze raz rozejrzaÂła siĂŞ po pokoju.
-Pusto, nie ma nikogo. Co teraz ? - spojrzaÂła wyczekujÂąco na pana lodu.
Chwiejnym krokiem doszedÂłem do pomieszczenia.
-Tyle wysiÂłku i klapa...-powiedziaÂłem niezadowolony-No cóÂż... Czyli mówisz, Âże ja raczej nie powinienem bawiĂŚ siĂŞ jutsu w siedzibie?
SpojrzaÂłem krytycznie na wszystko w okóÂł.
-NO to ty jÂą trochĂŞ poharataj jak masz jakieÂś ofensywne jutsu... I tak myÂślĂŞ, zostaw na wierzchu trochĂŞ gruzu i w jednym kolorze Âżebym daÂł radĂŞ uÂłoÂżyĂŚ swoja wizytówkĂŞ...
KiwnĂŞÂła gÂłowÂą, po czym zÂłoÂżyÂła pieczĂŞci do Sakura Dizorubu. Setki ostrych jak brzytwy pÂłatków wiÂśni pomknĂŞÂły w stronĂŞ mebli, rozrywajÂąc je na kawaÂłki, tÂłukÂąc szkÂło, niszczÂąc wszystko, co napotkajÂą na drodze... Po skoĂączonej pracy znikÂły równie szybko, jak siĂŞ pojawiÂły. Czas na jej atutowy ÂżywioÂł - Doton ! Kolejne pieczĂŞcie przeszÂły do historii. Tym razem technika Dotonu, Daijigoku no Jutsu, zapadniĂŞcie siĂŞ ziemi, spowodowaÂła zawalenie siĂŞ jednej ze Âścian. Gruz siĂŞgaÂł prawie do wejÂścia. UznaÂła, Âże tyle z jej strony wystarczy.
-MoÂże teraz Twoja kolei ? PoÂżyczĂŞ Ci na moment mój pierÂścieĂą... - spytaÂła, patrzÂąc na swoje dzieÂło zniszczenia. Siedziba w Kusie staÂła siĂŞ ruinÂą.
Przyj¹³em pierÂścieĂą od dziewczyny i strzeliÂłem palcami. Po chwili woda z duÂże odlegÂłoÂści skupiÂła siĂŞ bliÂżej nas na nastĂŞpnie, po naszym wycofaniu siĂŞ z siedziby ZalaÂła szczelnie ca³¹ siedzibĂŞ zamraÂżajÂąc i prasujÂąc wszystko co w norze pozostaÂło. PowyÂżej siedziby silnie zmroÂżony lód wy¿³obiÂł sobie w skale koryta - "Zemsta dopiero siĂŞ zaczyna". I mimo, Âże lód zamieni siĂŞ w wodĂŞ to znak klanu Shiro tuÂż poniÂżej napisu powinien byĂŚ widoczny przez dÂługie miesiÂące w pamiĂŞci rozwÂścieczonych kompanów Tanuki.
Stoj¹c ju¿ ponad siedzib¹ westchn¹³em i zdj¹³em pierœcieù oddaj¹c go w³aœcicielce.
-WiĂŞc... Tutaj nam siĂŞ nie poszczĂŞÂściÂło.
-SÂądzĂŞ, Âże Akowcy poszli szukaĂŚ zdobyczy... I nowych czÂłonków. Z tego co pamiĂŞtam, Michimoto zostaÂł w gabinecie Hokage... MoÂżliwe, Âże jeszcze tam jest - zmruÂżyÂła oczy, wspominajÂąc swojego partnera-kanibala. ZabroniÂła mu dotykaĂŚ ciaÂł Richarda i Itachiego. Czy posÂłuchaÂł... ? Nie wiedziaÂła, chciaÂła to sprawdziĂŚ... ChciaÂła wiedzieĂŚ, kto pilnuje gabinetu. Nie wiedziaÂła, gdzie jest reszta Aka, ale byĂŚ moÂże w gabinecie Hokage... Zawsze jakiÂś trop.
-HHmmm-zamyÂśliÂłem siĂŞ-ObyÂś siĂŞ myliÂła Shikyo bo to nie byÂłoby za dobrze gdyby trzeba byÂło walczyĂŚ w Konosze.
Uœmiechn¹³em siê.
-No ale mo¿e w Konosze damy radê znaleŸÌ kolejny trop wiêc nie jest tak Ÿle.
SpojrzaÂłem na dziewczynĂŞ.
-A wiĂŞc niech pani prowadzi ponownie.
-Lepiej, ÂżebyÂśmy siĂŞ nie teleportowali tutaj. WyjdÂźmy na zewnÂątrz... WyjdÂźmy stÂąd. ÂŚlady chakry mogÂą doprowadziĂŚ ich do nas, a wtedy... - przesunĂŞÂła rĂŞkÂą po szyi w wymownym geÂście. Tak, prawda. Gdyby rzeczywiÂście duÂża czêœÌ czÂłonków Brzasku postanowiÂła siĂŞ z nimi spotkaĂŚ, przynajmniej ona szans duÂżych by nie miaÂła. Ponownie ruszyÂła w stronĂŞ klatki schodowej, uwaÂżajÂąc, by omin¹Ì gruz.
NMM
RuszyÂłem za Tanuki ÂśmiejÂąc siĂŞ cicho.
~PrzecieÂż o to mi od poczÂątku chodzi, zeby te pluskwy wreszcie walczyÂły ze mnÂą jeden na jednego... A jak by mi pomagaÂła pani KUrama i byÂłbym bezpieczny przed GenJutsu... Mniam.
PO chwili z pogodniejsza minÂąale mimo wszystko poobijanÂą twarzÂą ruszyÂłem za Tanuki.
NMM
Samhain aÂż stan¹³ jak wryty kiedy zobaczyÂł wyglÂąd kryjówki w Âśrodku...
-normalnie zwierzĂŞta a nie ludzie...- powiedziaÂł sobie pod nosem
-Kirigakure trzeba bêdzie zmieœÌ z ziemi- powiedzia³ swoim chrypowatym i ostrym g³osem zaciskaj¹c piêœci...
Akuro wszedÂł do pomieszczenia. Stan¹³ gwaÂłtownie. Gdyby nie powstrzymywaÂł wyraÂżania uczuc, podskoczyÂłby z zaskoczenia, ale wówczas tylko lekko uniósÂł brwi.
Wszystkie meble, naczynia, wszystko znajdujÂące siĂŞ w pokoju byÂło zniszczone, jakby... poprzecinane? Dodatkowo jedna ze Âścian zapadÂła siĂŞ w wirze ziemi. Góra gruzu siĂŞgaÂła do wejÂścia.
SÂłyszÂąc sÂłowa Samhaina, nic nie powiedziaÂł. Przeklinanie Kiri w obecnej sytuacji i tak na nie wiele by siĂŞ zdaÂło.
-Te meble, wszystko... WyglÂąda, jakby zostaÂło pociĂŞte... - zauwaÂżyÂł. - MówiÂłeÂś, Âże stojÂący za tÂą sprawkÂą sÂą teraz w Iwa-gakure, tak?
ZÂłoÂżyÂł kilka pieczĂŞci. Z jego ciaÂła uleciaÂło piĂŞc robaków zwiadowczych. BrzĂŞczaÂły w powietrzu niedaleko Akuro.
-Tak w IwaGakure a dokÂładniej w górach Oikos- powiedziaÂł Samhain do Akuro
-ech...-westchn¹³ ciĂŞÂżko, widaĂŚ byÂło Âże nie chciaÂł zbytnio robiĂŚ porzÂądków ale jeszcze gorzej Âże nie byÂło na czym siedzieĂŚ
-Wiesz ja pójdĂŞ po nowe fotele a Ty...- nowy czÂłonek Brzasku zrobiÂł lekkÂą przerwĂŞ szukajÂąc odpowiedniego sÂłowa do tego zdania
-ogarnij tu troszkĂŞ...- nastĂŞpnie po wypowiedzeniu tych sÂłów Samhain szybko uciekÂł w stronĂŞ najbliÂższej osady
<nmm>
Akuro czekaÂł na odpowiedÂź towarzysza.
"Góry Oikos... ByÂłem kiedyÂś niedaleko niej, wiĂŞc moje robaki znajÂą drogĂŞ..."
WysÂłaÂł zwiadowcze owady do Iwa-gakure, a dokÂładniej do góry Oikos. MiaÂły poinformowac go, jak wyglÂądajÂą ci, jakich znajdÂą oraz jakiego ÂżywioÂłu i rodzaju (chodzi o to, czy demonowata czy nie) jest ich chakra.
Po chwili Samhain, tÂłumaczÂąc siĂŞ niejasno, opuÂściÂł siedzibĂŞ.
"Szlag! ZostawiÂł mnie tu do posprzÂątania tego burdelu..."
Akuro uformowaÂł szybko pieczĂŞci.
-Kage Bunshin no Jutsu...
"Nie zamierzam byc tu sprzÂątaczkÂą, mam kilka spraw do zaÂłatwienia. "
Stworzony klon zacz¹³ wynosic wodê z posterunku i wylewac j¹ na zewn¹trz, w jakieœ ustronne miejsca, nastêpnie pozbiera³ wszystkie œmieci i tak¿e wywali³ je w stosowne miejsce na zewn¹trz. To samo zrobi³ z rozwalonymi meblami. Po tym wszystkim klon mia³ usi¹œc na pod³odze i czekac na Samhaina, po czym poinformowac go, ¿e prawdziwy Akuro ruszy³ poza³atwiac kilka spraw.
WysÂłane robaczki zwiadowcze wiedziaÂły, gdzie go znaleÂźc - poinformowaÂł je przekazem myÂślowym, Âże bĂŞdzie w lasie bambusowym w Kusie.
MÂłody Aburame, gdy Kage Bunshin zajmowaÂł siĂŞ sprzÂątaniem, opuÂściÂł gÂłowne pomieszczenie posterunku. [NMM] .

[chakra - 200.
2230 - 200 = 2030]
Samhain po wejÂściu do gÂłównego pomieszczenia kryjówki zauwaÂżyÂł klona Akuro, który jÂą sprzÂąta. Zanim ten zdoÂłaÂł siĂŞ odezwaĂŚ dawny Tsuchikage juÂż zmyÂł go sÂłowami
-Tak, Tak wiem wszystko- nie byÂło to zbyt miÂłe z jego strony ale on wcale siĂŞ tym nie przejmowaÂł...
Szybko zrzuciÂł dwa fotele i sofĂŞ z wózka a nastĂŞpnie poÂłoÂżyÂł siĂŞ na sofie szybko zasypiajÂąc...
Jeszcze przed snem powiedziaÂł do klona
-UwaÂżaj aby nikt nie zaatakowaÂł kryjówki, ja siĂŞ zastanowiĂŞ nad planem dziaÂłania- niestety zamiast siĂŞ zastanowiĂŚ i uprzedziĂŚ o zbliÂżajÂących siĂŞ goÂściach Samhain poszedÂł spaĂŚ...
Michimoto wszedÂł do pomieszczenia gÂłównego i przeraziÂł siĂŞ pewnym widokiem. Szafka, a raczej barek byÂł doszczĂŞtnie zniszczony, a pod jego czĂŞÂściami leÂżaÂły potÂłuczone butelki po wyÂśmienitych trunkach. ZaÂłamaÂł go taki widok. Wolnym krokiem podszedÂł do fotela na przeciwko Samhaina i usiadÂł na nim. Nie budziÂł chÂłopaka. MiaÂł teraz na gÂłowie waÂżniejsze sprawy, jak zastanowienie siĂŞ, gdzie znajdzie Sake i TequilĂŞ.
Samhain obudziÂł siĂŞ, co jak co ale dla czÂłowieka który wiele czasu spĂŞdziÂł w ciemnoÂściach sÂłuch i czujnoœÌ to podstawa
-O Michimoto juÂż jesteÂś?- zapytaÂł przecierajÂąc zmĂŞczone oczy, na chwilĂŞ odwróciÂł siĂŞ patrzÂąc na kolna Akuro
-To teraz czkamy jeszcze na Tengen'a no i nie wiem czy zawiadamiaĂŚ Akuro i innych czÂłonków Brzasku- stwierdziÂł Samhain, który zawsze wolaÂł byĂŚ w takich akcjach jak napad na wioskĂŞ bardziej niÂż ostroÂżny
- Jak widzisz dotarÂłem. Mam do ciebie pytanie... Powiedz mi jakie masz ÂżywioÂły chakry, bo potrzebna bĂŞdzie mi manipulacja nad Dotonem. Musimy przenieœÌ tĂŞ kryjówkĂŞ w inne miejsce... Mam specjalnie stworzone jutsu do takich celów, ale po jego wykonaniu stracĂŞ przytomnoœÌ na 5 dni i potrzebna bĂŞdzie nade mnÂą opieka.- wymruczaÂł smutny pod nosem.
Samhain tylko lekko uœmiechn¹³ siê na pytanie postawione przez Michimoto,
-Doton to mój drugi po Katonie ulubiony ÂżywioÂł, tak wiĂŞc problemów raczej nie bĂŞdzie wiĂŞkszych problemów- chociaÂż na twarzy Samhain'a pojawiÂły siĂŞ emocje to jego gÂłos nawet nie drgn¹³
-OczywiÂście rozumiem- dodaÂł po kolejnym zdaniu wypowiedzianym przez Michimoto
-Od razu poinformowaĂŚ innych zaufanych czÂłonków o zmianie poÂłoÂżenia?- zapytaÂł jeszcze na koniec
Cytat: Hologram Tengena

W ukrytym posterunku pojawiÂł siĂŞ hologram Tengena. Warunki panujÂące w Kusie nie sprzyjajÂą najlepszej jakoÂści odbioru sygnaÂłu, aczkolwiek dziaÂła na razie bez wiĂŞkszych zakÂłóceĂą i nie wydaje siĂŞ by coÂś temu przeszkadzaÂło.
-Jestem jak chciaÂłeÂś Michimoto. W prawdzie nie osobiÂście, ale tylko w ten sposób mogĂŞ siĂŞ tu dostaĂŚ. WiĂŞc zaczynamy juÂż naradĂŞ czy czekamy jeszcze na kogoÂś ?
Michimoto uœmiechn¹³ siê na s³owa Samhaina i za chwilê us³ysza³ Tengena.
- No to chyba wszyscy. Na razie z innymi nie ma kontaktu, a z resztÂą wiĂŞkszoœÌ nie wie o tej siedzibie. Tak wiĂŞc Tengen. Jeng to mÂłoda zielonowÂłosa i zielonooka dziewczyna. Jest wÂładcÂą marionetek i ma w zanadrzu dwie, czy trzy dobre. Jedna z nich to pajÂąc, a 2 nie pamiĂŞtam. MusiaÂłbym dÂłuzej pomyÂśleĂŚ. Nie wydaje mi siĂŞ silna. Juz raz podczas jej panowania Akatsuki podbiÂło tĂŞ wioskĂŞ. MyÂślĂŞ, ze Kusa nie bĂŞdzie trudna do podbicia. Ale ja z chĂŞcia zemÂściÂłbym siĂŞ nad HyutÂą Shiro i zniszczyÂł Kiri Gakure, badÂź chociaÂż zgÂładziÂł czêœÌ budynków. - powiedziaÂł opierajÂąc siĂŞ o oparcie fotela.
Samhain uwaÂżnie sÂłuchaj charakterystyki Jeng, którÂą wygÂłaszaÂł Michimoto-marionetki? coÂś jak Midori...- stĂŞkn¹³ sobie cicho pod nosem tak aby nikt nie usÂłyszaÂł
-Nie moÂżna lekcewaÂżyĂŚ przeciwnika, nawet sÂłaby z odpowiednim umysÂłem moÂże namieszaĂŚ w szeregach wroga- wtrÂąciÂł siĂŞ kiedy kiedy Michimoto powiedziaÂł Âże Jeng nie wydaje siĂŞ zbyt silna
-Co do Kusy to popieram... - podrapaÂł siĂŞ po brodzie
-Hyuta zapewne jest teraz razem ze zdrajcÂą w Górach Oikos tak wiĂŞc raczej nie powinno byĂŚ problemów z podbiciem Kiri- powiedziaÂł skÂładajÂąc swoje dÂłonie w coÂś podobnego do symbolu uÂżywanego przy technikach opartych na Âżywiole Doton
Cytat: Hologram Tengena

-Nie wolno lekcewaÂżyĂŚ przeciwnika, którego ledwo siĂŞ zna, ale równieÂż jestem zdania iÂż Kusa nie dysponuje siÂłami by powstrzymaĂŚ Nas przed podbojem te maÂłej wioski.
Hologram sta³ nieruchomo, jakoœÌ przekazu nie by³a doœÌ wyraŸna wiêc dlatego nie by³o widaÌ dok³adnie wyrazu twarzy Tengena, by³o zaœ widaÌ wyraŸnie œwiec¹cego sharingana gotowego do roboty tak jak chcia³ to Michimoto.

-Michimoto, dajmy zrobiĂŚ coÂś przydatnego moim oczom, dawno nie miaÂły okazji siĂŞ wykazaĂŚ - cichy Âśmiech
-cóÂż to skoro panowie sÂą tacy chĂŞtni to ja podczas ataku bĂŞdĂŞ ubezpieczaÂł tyÂły- powiedziaÂł Samhain lenie siĂŞ przeciÂągajÂąc
-a przy okazji bêdê stara³ siê aby nikt nie uciek³ z pod naszego miecza- uœmiechn¹³ siê lekko nastêpnie popatrzy³ w stronê klona Akuro
-a moÂże jego teÂż zawoÂłaĂŚ?- zapytaÂł siĂŞ
- Tak wiĂŞc co chcecie teraz zrobiĂŚ? ZaatakowaĂŚ KusĂŞ, Kiri czy przeniesĂŚ posterunek w inne miejsce. Wybór pozostwiĂŞ wam. Jako, Âże nie lubiĂŞ walczyĂŚ na razie posÂłucham i wymyÂślĂŞ jak najbardziej pacyfistyczny sposób na wykonanie zadania...- powiedziaÂł cicho spoglÂądajÂąc prosto w sharingana Tengena. JakimÂś cudem nie obawiaÂł siĂŞ, Âże Uchiha zrobi mu krzywdĂŞ. CzekaÂł na reakcjĂŞ obydwóch mĂŞÂżczyzn, liczyÂł na zgodnÂą decyzjĂŞ, a na dodatek zastanawiaÂł siĂŞ co myÂślÂą o jego poglÂądach.
-Ja najpierw proponowa³bym zagwarantowaÌ bezpieczeùstwo i przenieœÌ siedzibê w bezpieczne miejsce- Samhain pierwszy zabra³ g³os
-jeÂżeli mamy zdobyĂŚ wioskĂŞ to potem trzeba bĂŞdzie odpocz¹Ì i nie byÂłoby wtedy miÂło jeÂżeliby Hyuta i ktoÂś jeszcze wpadÂł do naszej kryjówki- powiedziaÂł dawny Tsuchikage
Cytat: Hologram Tengena

-No cóÂż z racji mojej nieobecnoÂści lepiej byÂło by atak opóÂźniĂŚ. Mam waÂżnÂą misjĂŞ do wykonania i jestem w jej trakcie. W KaÂżdym razie ja jestem tylko Hologramem i nie mam zdania.
ÂŚwiecÂący sharingan zanikÂł i od teraz nic nie byÂło widaĂŚ z hologramu poza pÂłaszczem i kapeluszem.
- Ja proponowaÂłbym teraz poczekaĂŚ z przeniesieniem posteruku, bo bardzo przydatny byÂłby twój sharingan Tengen. Z atakiem teÂż wstrzymaÂłbym siĂŞ do twojego powrotu, jak i powrotu Wi Dima i przejĂŞcia paÂłki lidera ode mnie. Teraz Samhain moglibyÂśmy przenieœÌ siĂŞ do willi Wi, bo to miejsce nie jest za bezpieczne, kiedy wie o tym Hyuta. Na razie nie naraÂżaÂłbym siĂŞ na walkĂŞ z ZZWS i proponujĂŞ wycieczkĂŞ do Taki. - powiedziaÂł spokojnie po czym wstaÂł i podszedÂł do rozwalonego barka z alkoholem. PopatrzyÂł na niego sentymentalnie i zwróciÂł sie w stronĂŞ towarzyszy.
- A wy co o tym sÂądzicie?- zapytaÂł.
Cytat: Hologram Tengena

-Hmmmmmmmmmmmmmmmm- g³oœno zamrucza³ Tengen- Jak dla mnie to wszystko jedno, tylko opowiedz co w Tace byœmy robili ? Mo¿e jak szybciej skoùczê misjê to udam siê tam na spotkanie z wami. Zreszt¹... maj¹c pierœcienie odleg³oœÌ nie stanowi problemu w komunikacji teraz.

-cóÂż jego willa jest bardzo dobrze chroniona, tylko Âże nie wiem czym Tengen zna jej poÂłoÂżenie- powiedziaÂł swoim jakÂże fajnym maÂło ludzkim gÂłosem
-na pewno Wi by bardzo wzmocniÂł naszÂą si³ê ataku, Tengen dziĂŞki swojemu sharinganowi uchroniÂłby nas przed genjutsu a ja daÂłbym radĂŞ zapobiegaĂŚ atakom z zaskoczenia, tak wiĂŞc wtedy Kusa nie miaÂłaby szans na obronĂŞ. Co do ciekawszych pomysÂłów ostatnio spotkaÂłem siĂŞ z czÂłonkiem organizacji Sound Organization, i bardzo chĂŞtnie bym siĂŞ im przypatrzyÂł z bliska bo nie chciaÂłbym Âżeby nam konkurencja wyrosÂła- Samhain leniwie siĂŞ przeciÂągn¹³ i oparÂł o oparcie sofy
Cytat: Hologram Tengena

Ledwo byÂło widaĂŚ jak kiwa gÂłowÂą...
-ZrozumiaÂłem - odpowiedziaÂł- Zgadzam siĂŞ co do SO, trzeba ich zniszczyĂŚ w przyszÂłoÂści !- gdyby Tengen miaÂł biurko przed sobÂą to pewnie by w nie uderzyÂł.
- No to czekamy na przybycie wsparcia. Mam nadziejĂŞ, Âże bĂŞdzie nas nie mniej niÂż 5. Tengen postaraj siĂŞ jak najszybciej skoĂączyĂŚ wykonywanie zadania, Sam tu ze mnÂą poczeka na ciebie. MyÂślĂŞ, Âże to nie jest zÂły pomysÂł.- powiedziaÂł znowu podchodzÂąc do fotela, Âżeby chwilĂŞ póÂźniej usi¹œÌ na nim. Szkoda mu byÂło tej kryjówki, dlatego chciaÂł jÂą przenieœÌ gdzie indziej.
-Nie mniej niÂż 5? Samhain powiedziaÂł myÂślÂąc nad kilkoma sprawami
-Ja, Michimoto, Tengen, Wi- wyliczaÂł po cichu sobie pod nosem
-No to informujemy chyba jeszcze Akuro zobaczymy czy siĂŞ sprawdzi w wiĂŞkszej walce - Samhain wstaÂł podszedÂł do klona
-PrzekaÂż tÂą informacjĂŞ do prawdziwego Akuro Âże ma siĂŞ stawiĂŚ w kryjówce- nastĂŞpnie szybkim ruchem wyj¹³ kunaja i dÂźgn¹³ nim klona, ten rozpÂłyn¹³ siĂŞ w k³êbkach dymu
-No to Akuro poinformowany jest- powiedziaÂł do towarzyszy
Cytat: Hologram Tengena

-To w takim razie gdy ju¿ ustaliœmy podstawowe sprawy ja siê oddelegowuje. Gdyby by³a potrzeba to siê pojawiê tu jeszcze raz. Znikam - Hologram Tengena znikn¹³ szybciutko nie zostawiaj¹c œladu po sobie.
- Teraz czekamy na Wi Dima, Tengena i Akuro. Dopóki siĂŞ nie pojawiÂą, nie pójdziemy na podbój. Kusa bĂŞdzie testem dla Aburame. MógÂłby najpierw wysÂłaĂŚ robaki na zwiady. - powiedziaÂł spoglÂądajÂąc kolejny raz na rozwalonÂą szafeczkĂŞ z trunkami.
- Samhain masz moÂże jakiÂś alkohol?- zapytaÂł rozsiadajÂąc siĂŞ wygodnie na fotelu, jakby nie byÂło chwilĂŞ temu rozmowy.
-oj to bĂŞdzie spory test, ale skoro nas bĂŞdzie 5 to nie wiem czy siĂŞ tak zbytnio opÂłaca go testowaĂŚ, raczej nie bĂŞdzie tam zbytnio wyzwania- Samhain znów siĂŞ leniwie przeciÂągn¹³
-niestety ostatnia butelka sake zamieniÂła siĂŞ w wodĂŞ przez technikĂŞ Kidoumaru podczas testowania Akuro- na twarzy dawnego Tsuchikage zarysowaÂł siĂŞ maÂły grymas, cóÂż w koĂącu on teÂż bardzo lubiÂł alkohol
Akuro zjawiÂł siĂŞ w pomieszczeniu gÂłównym, rozejrzaÂł siĂŞ dookoÂła. ByÂł tu Samhain oraz Michimoto, no i nowe fotele.
-Witajcie - rzekÂł krótko, po czym opadÂł na jeden z foteli , mierzÂąc raz jeszcze caÂłe pomieszczenie wzrokiem.
- Witaj Akuro. dawno ciĂŞ nie widziaÂłem. Gdzie siĂŞ podziewaÂłeÂś? My tu mieliÂśmy waÂżne zebranie.- zapytaÂł, a na jego twarzy pojawiÂł siĂŞ uÂśmiech. Nie taki zwykÂły, ale troszkĂŞ ironiczny. Gdy usÂłyszaÂł co mówi Sam troszkĂŞ zaÂłamaÂł siĂŞ i jegho uÂśmiech znikÂł z twarzy, a pojawiÂł siĂŞ grymas wkurzenia.
MÂłody Aburame, sÂłyszÂąc sÂłowa Michimoto, odpowiedziaÂł :
-ByÂłem na misji... ZaniosÂłem jakieÂś informacje do banku w Kiri... Wiem o Waszym zebraniu i o wszystkim co siĂŞ na nim dziaÂło, w koĂącu mój Kage Bunshin byÂł tutaj. - zastanowiÂł siĂŞ przez chwilĂŞ, po czym zapytaÂł : - Kiedy opracujemy szczegóÂły ataku?
- MyÂślĂŞ, Âże jak wróci Wi Dim i Tengen. Oni bĂŞdÂą nam potrzebni do tego ataku. A no tak! Samhain zapamiĂŞtaÂłeÂś zapach tego zdrajcy, który przyprowadziÂł tu HyutĂŞ? MoÂże uda nam siĂŞ zmniejszyĂŚ krÂąg podejrzany. W tym celu udamy siĂŞ do siedziby na Opuszczonych Terenach. Tam wiĂŞkszoœÌ czÂłonków brzasku am swoje pokoje i na pewno sÂą tam ich zapachy...- powiedziaÂł dalej majac smĂŞtnÂą minĂŞ.
-szczegóÂły? hmmm - Samhain pomyÂślaÂł przez chwilĂŞ
-wedÂług mnie najlepszym rozwiÂązaniem jest spowodowanie buntu przez wieÂśniaków, wiecie kilka morderstw w strojach chuninów czy tam joninów z Kusy... - dawny Tsuchikage wstaÂł i znów przeciÂągn¹³ siĂŞ leniwie, lubiÂł takie zagrywki taktyczne
-spowoduje to zamieszki, sÂłuÂżby bĂŞdÂą osÂłabione co spowoduje Âłatwiejsze ich rozbicie plus bĂŞdzie moÂżna uÂżyĂŚ wieÂśniaków jako Âżywej tarczy- umysÂł czarnowÂłosego mÂłodzieĂąca caÂły czas obmyÂślaÂł innego rozwiÂązania taktyczne
-SkÂłócony dom siĂŞ nie ostoi- dodaÂł jeszcze tak sentencjonalnie na koniec swojej wypowiedzi

-niestety nie mam tak wytrawnego nosa aby zapamiĂŞtaĂŚ zapach - rzekÂł do Michimoto
-no ale chakre zapamiĂŞtaÂłem- powiedziaÂł spokojnym tonem
Akuro wysÂłuchaÂł uwaÂżnie caÂłego planu Samhaina.
-Dobry pomysÂł - rzekÂł. - KorzystajÂąc z zamieszania, moÂżna pozbyc siĂŞ Kage... Bez dowódcy stracÂą sens walki, zamieszanie siĂŞ pog³êbi, bo bĂŞdÂą musieli szybko wybrac nowego, a to spowoduje kÂłótnie o wÂładzĂŞ... Poza tym ich Kage to chyba jeden z najsilniejszych shinobi w tej caÂłej Kusie.
- MoÂżliwe, ze zrobimy tak, jak mówicie. Ale Samhain an litoœÌ BoskÂą. IdÂź na zewnÂątrz i znowu znajdÂź ten zapach. ChcĂŞ jak najszybciej zdemaskowaĂŚ zdrajcĂŞ, jeszcze przed podbojem Kusy. OdwdziĂŞczymy siĂŞ maÂłymi zniszczeniami w rodzinnej wiosce tej osoby. PamiĂŞtajcie, nie moÂżemy sobie pozwoliĂŚ na zdradĂŞ...- powiedizaÂł doœÌ oschÂłym gfÂłosem. Jego oczy straciÂły blask. Jakby nad czymÂś myÂślaÂł.
-Ja bym to inaczej troszkĂŞ jeszcze zrobiÂł- powiedziaÂł Samhain do Akuro, który wygÂłosiÂł swojej teorie o zabiciu Kage
-po co zabiÌ tylko jednego Kage jak mo¿na dorwaÌ wszystkich na raz- dawny Tsuchikage uœmiechn¹³ siê z³owieszczo
-najlepiej by byÂło wyeliminowaĂŚ Jeng po cichu wtedy moglibyÂśmy podstawiĂŚ podmieĂąca na jej pozycjĂŞ i zwoÂłaĂŚ naradĂŞ 5 kage idealna okazja aby w drodze zastawiĂŚ puÂłapki albo wyeliminowaĂŚ wszystkich od razu na spotkaniu wtedy na caÂłym Âświecie zapanowaÂł by chaos, z którego wyÂłoniÂłaby siĂŞ wielka organizacja "Brzask" i zapanowaÂła nad Âświatem- opowiadajÂąc dalszÂą czeœÌ swojego jakÂże przebiegÂłego planu Samhain tylko zacieraÂł dÂłonie
-Ambitny plan... Ale wszystkich Kage trzeba by byÂło zabic bez robienia szumu, Âżeby informacje doszÂły do wiosek jak najwolniej. Kiedy dotrÂą, wówczas znajdziemy siĂŞ celem numer jeden, priorytetem wszystkich wiosek naraz. To mogÂłoby wywoÂłac chaos, ale mógÂłby siĂŞ teÂż wyÂłonic ktoÂś szybszy, sprytniejszy od nas, zawÂładnac nad tym wszystkim, zorganizowac to i skierowac przeciwko nam... Na obecnÂą chwilĂŞ jest organizacja, która ma naszych czÂłonków za cele i jest nam wroga. Siedmiu Mistrzów Miecza chce odzyskac swojÂą broĂą. Nie sÂądzĂŞ teÂż, by teraz SO siedziaÂło na tyÂłku. Na pewno coÂś kombinujÂą... Nie moÂżna ich ignorowac.
Akuro mówiÂł to wszystko, a w jego gÂłowie pojawiaÂły siĂŞ duÂżo niejaÂśniejsze rozmyÂślenia na ten temat, które przemieniaÂł na wymawiane sÂłowa. WiedziaÂł, Âże ten plan równa siĂŞ duÂżemu ryzyku.
- Dobrze myÂślicie. Ja jestem za zabiciem Jeng i zniszczeniem póÂźniej jakiejÂś innej wioski, np Yuki. Wtedy ludzie nie wiedzieliby co siĂŞ staÂło i o co chodzi. Jeng umiera, Yuki zniszczona... Przez to trochĂŞ bĂŞdÂą musieli pomyÂśleĂŚ zanim przejdÂą do dalszych dziaÂłaĂą majacych na cellu obronĂŞ wioski. Ne pewno bĂŞdÂą jakieÂś spotkania Kage, tak jak to byÂło gdy zblizaÂła siĂŞ wojna i Kage spotkali siĂŞ w siedzibie ZZWS...- powiedziaÂł jakby jednym tchem.
-Michimoto niestety ale mylisz moje zdolnoÂści, jest w Konosze pewien klan, który rozpoznaje zapach Akuro powinien byĂŚ w tej kwestii bardziej poinformowany jednak ja potrafiĂŞ wyczuwaĂŚ chakrĂŞ, która wydziela ciaÂło shinobiego podczas wykonywania technik, wiĂŞc do wykazania zdrajcy potrzebne jest mi tylko ubranie w którym walczyÂł albo wykonywaÂł jakiekolwiek techniki- jego gÂłos jak zwykle zimny spokojny, oschÂły bez emocji dawaÂł do zrozumienia Âże znalezienie zdrajcy to tylko kwestia czasu
-Akuro co do Siedmiu mistrzów miecza to Ty do nich naleÂżaÂłeÂś i raczej nikt nie widziaÂł Cie z nami wiĂŞc mógÂłbyÂś przenikn¹Ì do ich organizacji jeszcze raz i dowiedzieĂŚ siĂŞ czegoÂś o ich siedzibie, oczywiÂście wtedy nie mógÂłbyÂś atakowaĂŚ z nami Kusy bo to by byÂło zbyt niebezpieczne dla Ciebie- Samhain mówiÂł spokojnie, planowaÂł kaÂżdy ruch, niczym szachista na swojej planszy
-To raczej niemoÂżliwe - stwierdziÂł Akuro. - Po pierwsze, jak juÂż mówiÂłem, nie znam wejÂścia do ich siedziby, za krótko tam byÂłem. ChociaÂż... MoÂże i daÂłoby siĂŞ to jakoÂś zaÂłatwic, problem w tym, Âże czÂłonkowie Siedmiu Mistrzów Miecza sÂą pod dziaÂłaniem specjalnej techniki, która nie pozwala im nosic wykutych przez siebie, specjalnych mieczy w wypadku odejÂścia z organizacji. Po prostu znikajÂą i pojawiajÂą siĂŞ w skarbcu... To samo staÂło siĂŞ z moim. Hideki podejrzewaÂłby coÂś, gdyby zobaczyÂł, Âże nie mam juÂż miecza.
-cóÂż no to zostaje jedno wyjÂście..- Samhain przechadzaÂł siĂŞ po siedzibie raz w jednÂą stronĂŞ a zaraz w drugÂą lekko drapiÂąc siĂŞ po brodzie
-musimy namierzyĂŚ jednego z ich czÂłonków i wymusiĂŚ od niego informacje na temat siedziby siedmiu mistrzów miecza, znasz chociaÂżby jednego czÂłonka, chodzi mi przynajmniej o jego miejsce pochodzenia- zapytaÂł siĂŞ Akuro
No to do Âśrodka juÂż nie wrócisz, ale moÂżesz nam opisaĂŚ rozkÂład pomieszczeĂą. Albo lepiej rozrysowaĂŚ na kartce. To byÂłoby bardziej "czytelne".- stwierdziÂł spoglÂądajac prosto we wnĂŞtrze kaptura czÂłonka klanu Aburame.
// Ja juÂż nie noszĂŞ kaptura //

-WidziaÂłem przelotnie te wszystkie pomieszczenia... Ale wÂątpiĂŞ, by na tyle, abym mógÂł opisac caÂłkowity ich zarys. Wiem, gdzie znajduje siĂŞ pokój lidera Siedmiu Mistrzów Miecza i to mogĂŞ Wam rozrysowac...
-cóÂż zawsze jest coÂś- powiedziaÂł Samhain do Akuro
-trzeba bĂŞdzie wydobyĂŚ informacje w inny sposób - dawny Tsuchgikage nadal nie przerywaÂł chodzenia po kryjówce, tylko Âże tym razem jego rĂŞce byÂły splecione za plecami
- moÂżna siĂŞ dowiedzieĂŚ kto obecnie nie lubi Siedmiu mistrzów miecza i uÂżyĂŚ ich jako marionetek Âżeby siĂŞ do nich dobraĂŚ- nowy czÂłonek Aka staraÂł siĂŞ wymyÂśliĂŚ plan podboju Âświata przy minimalnych kosztach... o ile takie coÂś w ogóle istniaÂło
-tak wiĂŞc panowie czeka nas mnóstwo roboty- stwierdziÂł na koniec swojej wypowiedzi
Akuro s³ucha³ Samhaina, jednak w g³êbi umys³u skupia³ siê teraz bardziej na w³asnych przemyœleniach.
"Jest ich obecnie piĂŞciu, ³¹cznie z liderem... Jeden z czÂłonków odszedÂł, ja takÂże... MoglibyÂśmy szukac pojedynczych czÂłonków Siedmiu Mistrzów Miecza i ich zabijac, aby w koĂącu rozbic organizacjĂŞ..."
-Hideki przyjdzie do mnie sam - rzekÂł tym razem na gÂłos mÂłody Aburame. - kiedy tylko dowie siĂŞ, Âże wstÂąpiÂłem do Akatsuki. BĂŞdzie chciaÂł siĂŞ zemÂścic. MoÂżemy to wykorzystac. JeÂśli go pokonam, zyskamy zarazem kolejnego bijuu - Hideki jest jinchuuriki - i stratĂŞ dla Siedmiu Mistrzów Miecza. On jest tam najpotĂŞÂżniejszy, a po Âśmierci lidera bĂŞdzie im siĂŞ trudniej pozbierac. Znam teÂż trzech innych czÂłonków organizacji, z czego jednego po imieniu i nazwisku, a dwóch po wyglÂądzie. MoÂżemy ich szukac w Kiri-gakure i wybic wszystkich... Moje robaki znajÂą dodatkowo ich chakrĂŞ, mogÂą jÂą wiĂŞc rozpoznawac i dziĂŞki temu mo¿êmy szybciej ich znaleÂźc... Wówczas zostanie tylko jeden czÂłonek, który sam juÂż nic nie zdziaÂła.
Samhain pokiwaÂł gÂłowÂą z uznaniem dla planu Akuro
-Tylko pytanie czy bêdziesz zdolny go pokonaÌ?- dawny Tsuchikage wreœcie stan¹³ w miejscu
-JeÂżeli jest lider to zapewne nie bez powodu, jeÂżeli ma demona to znaczy Âże jest silnym shinobim, w twoim planie duÂżo ryzykujesz... pamiĂŞtaj Âże nie zawsze przynĂŞta wychodzi caÂło z polowania- Samhainowi nie lubiÂł marnowaĂŚ zasobów ludzkich dlatego wolaÂł bardziej przemyÂśleĂŚ plan zniszczenia siedmiu mistrzów miecza...
Akuro uœmiechn¹³ siê na s³owa Samhaina.
-JeÂśli nie postawiĂŞ swojego Âżycia na szali, co osiÂągnĂŞ? Nie martw siĂŞ, nie przystĂŞpujĂŞ do tej walki bez przygotowania... Ewentualnie moÂżemy zastawic na niego puÂłapkĂŞ, w którÂą go zwabiĂŞ i zaatakowac na przykÂład we trzech, wówczas nie miaÂł by szans...
- Wasza dyskusja jest bardzo interesujÂąca. Samhain powiedz mi cóÂż warte jest Âżycie z poÂświĂŞceniem. Ludzie walczÂą, umierajÂą i zostajÂą poÂżarci i nie ma po nich Âśladu.... Trzeba jak najdÂłuÂżej pozostaĂŚ przy Âżyciu i próbowaĂŚ zmieniĂŚ Âświat.... - wygÂłosiÂł swoje kanibalo-filozoficzne przemyÂślenia.
-cóÂż.. chyba siĂŞ z TobÂą zgodzĂŞ Michimoto, marnowanie Âżycia na jakieÂś tam poÂświĂŞcenie jest niczym wiĂŞcej jak gÂłupotÂą i niepotrzebnym heroizmem, który w dzisiejszym Âświcie jest zbĂŞdny, a co do puÂłapki to to jest chyba narazie najlepsze rozwiÂązanie- stwierdziÂł Samhain
Akuro zaÂśmiaÂł siĂŞ.
-Spokojnie, panowie, nie mówiÂłem, Âże zamierzam poÂświĂŞcac Âżycie, a to, Âże mogĂŞ zaryzykowac. Wbrew pozorom to dwa róÂżne pojĂŞcia. Ale przyznajĂŞ racjĂŞ Samhainowi, puÂłapka byÂłaby niezÂłym wyjÂściem... Pytanie tylko, w jaki sposób to zrobic. Hideki moÂże zaatakowac mnie w kaÂżdym momencie od chwili, gdy dowie siĂŞ o mojej zdradzie...
-przynĂŞta dziaÂła tylko wtedy kiedy jest widoczna,ale narazie moÂże zajmijmy siĂŞ atakiem na Kuse bo to chyba jest najbliÂższe nasze zadanie - rzekÂł Samhain
-Jeszcze nie mamy okreÂślonych pozycji, czyli kto zajmuje siĂŞ atakowaniem... kto obronÂą a kto rozpoznaniem terenu-
- Akuro, myÂślisz, ze ja takich problemów nie mam? Dla Akatsuki zrezygnowaÂłem z pozycji Kage ZZWS i teraz pewnie Hyuta bĂŞdzie mnie szukaÂł. Na poewno Âżeby wszyscy wiedzieli, ze jestem w Brzasku ruszyÂłaby za mnÂą porzÂądna nagonka...- powiedziaÂł.
Akuro zastanowiÂł siĂŞ przez chwilĂŞ, po czym rzekÂł :
-Dlatego lepiej, Âżeby Hideki takÂże jak najdÂłuÂżej nie wiedziaÂł o moim czÂłonkostwie w Brzasku... Zd¹¿ymy siĂŞ przygotowac. - nastĂŞpnie zwróciÂł siĂŞ do Samhaina. - MoÂże faktycznie zajĂŞlibyÂśmy siĂŞ atakiem na KusĂŞ. Co do rozpoznania terenu, moje robaki nadadzÂą siĂŞ do tego najlepiej. Owadzi zwiadowcy majÂą tĂŞ zaletĂŞ, Âże dziĂŞki specjalnemu jutsu mogĂŞ widziec ich oczami...
-to bardzo dobrze- rzekÂł do Akuro
-Widzicie ja przed moim wstÂąpieniem do Brzasku ÂżyÂłem doœÌ...- Samhain zrobiÂł krótkÂą przerwĂŞ w zdaniu
-... samotnie, dziĂŞki temu jedyna osoba, która moÂże chcieĂŚ mnie zabiĂŚ za wstÂąpienie do organizacji to mój byÂły sensei Hyuta Shiro, ale Âże jak narazie nikt nie wie o moim wstÂąpieniu do Aka to jestem caÂłkowicie bezpieczny-
Tengen wszedÂł do gÂłównego pomieszczenia, popatrzyÂł chwilkĂŞ na ludzi zgromadzonych i powiedziaÂł
-Witajcie. W koĂącu siĂŞ spotykamy. To kiedy zaczynamy imprezĂŞ w Kusie - RzekÂł wesoÂło Tengen zasiadajÂąc na jednym z wolnych krzeseÂł. Z torby termoizolacyjnej wyjmuje jeszcze chÂłodny browar. PSSt - Piwo puszkowe siĂŞ otworzyÂło i sÂłychaĂŚ byÂło tylko gulganie Tengena .
-Ahhh wyÂśmienity zimny browar po takiej dÂługiej podróÂży...
Na widok piwa, które trzymaÂł w rĂŞce Tengen oczy Michimoto'a zrobiÂły siĂŞ, wielkie i bÂłyszczÂące jak dwa szlachetne kamienie (coÂś jak kto ze Shreka).
- Witam Tengen. MyÂślĂŞ, Âże moglibyÂśmy poczekaĂŚ na powrót Wi Dima. Na pewno ucieszyÂłby siĂŞ na moÂżliwoœÌ podbicia jakiejÂś wioski. - powiedizaÂł uspakajajÂąc siĂŞ mantalnie. Jego wzrok powróciÂł do swojej normalnej "postaci".
Tengen zobaczy³ te kocie oczy ze shreka i wyj¹³ jedno piwo z torby termoizolacyjnej.
-Masz jedno ! - i rzuciÂł jednÂą puszkÂą w kierunku Michimoto'a - caÂłkiem dobre te piwo, a zimne jeszcze lepsze.
-Skoro mówisz Âżeby poczekaĂŚ na Wi Dima to poczekamy.- rzekÂł spokojnie
Akuro zmierzyÂł wzrokiem kolejnego przybysza. Nie znaÂł go, ale wiedziaÂł, Âże jest z Akatsuki, po pÂłaszczu, pierÂścieniu i po tym, Âże zdoÂłaÂł tu wejÂśc. Na widok browaru oÂżywiÂł siĂŞ, ale po chwili znów spokojnie opadÂł na fotel, milczÂąc. NudziÂł siĂŞ w ciszy, pozwalajÂąc kilkunastu robakom odleciec z jego ubrania i kr¹¿yc pod sufitem.
Michimoto zÂłapaÂł puszkĂŞ rzuconÂą przez Tengena i momentalnie otworzyÂł.
- DziĂŞkujĂŞ.... dawno nic nie piÂłem, a jak widzisz nasz bar rest troszkĂŞ zepsuty...- powiedziaÂł wskazujac poÂłamanÂą szafkĂŞ, a pod niÂą tony szkÂła.
- Akuro. Od ilu lat jesteÂś juÂż jouninem?- zapytaÂł.
-Nie upÂłyn¹³ jeszcze rok, ale Chuuninem byÂłem dobre ponad dziesiĂŞc lat. - odparÂł mÂłody Aburame, nie zdejmujÂąc wzroku z robaków i kierujÂąc nimi tak, Âże wykonywaÂły zadziwiajÂące manewry w powietrzu. - JeÂśli chodzi Ci o moje umiejĂŞtnoÂści, to odbyÂłem juÂż walkĂŞ testujÂącÂą... Ale mogĂŞ odbyc teÂż drugÂą, trzeciÂą i tyle, ile trzeba, jeÂśli to bĂŞdzie potrzebne.
-Witaj- odpar³ Samhain na przybycie Tengen'a swoim zimnym i osch³ym g³osem, nastêpnie zaj¹³ wygodn¹ pozycjê na kanapie
-tak wiĂŞc sobie poczekamy- dodaÂł po chwili kiedy to juÂż Michimoto zaproponowaÂł czekanie na lidera Brzasku

//Btw. DostaÂłem robotĂŞ teraz na pewno nie bĂŞdĂŞ odpisywaÂł od poniedziaÂłku do piÂątku do 18 i w soboty do 14
// Wi wyjeÂżdÂża na kolejny miesiÂąc, mówiÂł mi Âże na razie mamy nie atakowac Kusy ani na niego nie czekac i moÂżemy siĂŞ rozejsc //

Akuro ziewn¹³ przeci¹gle.
"PrzejdĂŞ siĂŞ gdzieÂś i coÂś zrobiĂŞ, bo szlag mnie trafi z tych nudów..."
WstaÂł powoli z fotela.
-SÂłuchajcie, idĂŞ coÂś zaÂłatwic...
Robaki zlecia³y z jego cia³a i wylecia³y z pomieszczenia, tak¿e te kr¹¿¹ce pod sufitem. Z³o¿y³ kilka pieczêci i wykona³ Konchuu Sekkou. Dwa zwiadowcze robaki zaczê³y kr¹¿yc w powietrzu niczym zwyk³e muchy.
-...kiedy robaki zobaczÂą coÂś niepokojÂącego, poinformujÂą mnie i wrócĂŞ tu jak najszybciej. Tymczasem, na razie!
WyszedÂł z pomieszczenia za swoimi robakami. [NMM] .
Samhain wstaÂł z sofy, znów przeciÂągn¹³ siĂŞ leniwie... -tak wiĂŞc trzeba przejœÌ siĂŞ na spacer, rozprostowaĂŚ koÂści- mrukn¹³ sobie pod nosem a nastĂŞpnie powolnym krokiem udaÂł siĂŞ w stronĂŞ wyjÂścia z kryjówki Brzasku
<nmm>
Tengen patrzyÂł jak kaÂżdy po kolei opuszcza ukryty posterunek i chyba nie miaÂł wyjÂścia.
-To ja w takim razie takÂże opuszczam to miejsce. - dÂługo siĂŞ nie zastanawiajÂąc dopiÂł browar, zgniótÂł puszkĂŞ i wyrzuciÂł jÂą za siebie.

[nmm]
WszedÂł do pokoju energicznym krokiem, a czarny pÂłaszcz, w który byÂł ubrany, zaszeleÂściÂł cicho.
Skrzywi³ siê, widz¹c ¿a³osny stan tej, ekhem, komnaty. Kei ceni³ sobie porz¹dek, czystoœÌ i symetriê. Szczerze powiedziawszy, mia³ na tym punkcie obsesjê, lecz to by³a tylko jedna z jego wielu fobii.
Kopn¹³ z irytacjÂą jednÂą z le¿¹cych tu puszek, po czym odetchn¹³ g³êboko. Zdj¹³ z ramienia swojÂą nieod³¹cznÂą torbĂŞ peÂłnÂą jego ukochanych przedmiotów. PoÂłoÂżyÂł jÂą na tej wÂątpliwej czystoÂści podÂłodze, po czym cofn¹³ siĂŞ pod ÂścianĂŞ, opierajÂąc siĂŞ o niÂą. Przymkn¹³ na chwilĂŞ oczy, namyÂślajÂąc siĂŞ.
TrwaÂł tak przez kilka minut, caÂłkowicie nieruchomo. Niespodziewanie oderwaÂł siĂŞ od Âściany, po czym zaÂśmiaÂł gÂłoÂśno.
Obserwator z zewn¹trz stwierdzi³by, ¿e w tej chwili stan umys³u Keia mo¿na by okreœliÌ mianem wyj¹tkowo unikatowego. W ka¿dym razie, wreszcie czarnow³osy przesta³ siê œmiaÌ, lecz na jego twarzy wci¹¿ trwa³ szeroki, niepokoj¹co rozbawiony uœmiech.
- CóÂż, przydaÂłaby siĂŞ tu nutka takiej... beztroskiej radoÂści - rzuciÂł caÂłkiem nieswoim tonem. Ten gÂłos byÂł radosny, sztucznie wesoÂły, a Kei z reguÂły bywaÂł ponury i arogancki.
Szybkim ruchem wyj¹³ z torby ciemno - czerwonÂą farbĂŞ (jego ulubionÂą) i swój nieod³¹czny pĂŞdzel.
Zamoczy³ go w karmazynowej farbie, po czym poci¹gn¹³ parê razy zamaszystym ruchem po bia³ej œcianie. Po kilku minutach cofn¹³ siê do œciany, podziwiaj¹c dzie³o.
Ze wzglĂŞdu na to, Âże zostaÂło namalowane szybko, wyglÂądaÂło nieco chaotycznie, lecz Kei przekazaÂł to, co miaÂł zamiar tutaj uwieczniĂŚ. Czyli szeroki, czerwony uÂśmiech ciÂągnÂący siĂŞ po Âścianie. Oczy byÂły jedynie maÂłymi, czerwonymi punkcikami. Farba jeszcze spÂływaÂła z ogromnego uÂśmiechu, do zÂłudzenia przypominajÂąc krew.
CóÂż, wyglÂądaÂło to bardziej na makabryczny uÂśmiech, niÂż wesoÂły, ale Kurama uwaÂżaÂł, Âże jest uroczy.
Schowa³ swoje przybory, po czym trochê bez celu pokrêci³ siê po pokoju, by w koùcu usi¹œÌ na jednym z krzese³.
PoÂłoÂżyÂł gÂłowĂŞ na stole, po czym zasÂłoniÂł jÂą rĂŞkoma, a ciemne wÂłosy przysÂłoniÂły mu twarz. ZapadÂł w lekki letarg, póÂłsen.
Do pokoju wesz³a bia³ow³osa kobieta modelowym krokiem. Na jej ramieniu owin¹³ siê ciemny w¹¿, b³yskaj¹c bystro ma³ymi oczami.
ZatrzymaÂła siĂŞ w przejÂściu, odrzucajÂąc w charakterystycznym dla jej osoby geÂście dÂługie wÂłosy do tyÂłu. RozejrzaÂła siĂŞ po tym istnym baÂłaganie. Nie przeszkadzaÂło jej to zbytnio, aczkolwiek dziewczyna miaÂła pewne trudnoÂści w stawianiu kroków na podÂłodze w miejscach, gdzie nie natrafiaÂła na puszki i plamy podejrzanego pochodzenia, w które wnikaĂŚ nie zamierzaÂła.
Wtem jej wzrok przykuÂł, jakÂże zacny malunek na Âścianie. WyróÂżniaÂł siĂŞ on wybitnie poÂśród tegoÂż nieÂładu (niestety nie odpowiadajÂącemu wybrednym gustom Ayano). SpostrzegÂła ÂśpiÂącÂą czarnÂą czuprynĂŞ wÂłosów, z maleĂąkim kurczaczkiem w pobliÂżu. UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ pod nosem, chwalÂąc talent przyjaciela. ZaklaskaÂła z podziwem, wpatrujÂąc siĂŞ w groteskowy uÂśmiech, jakby przed sobÂą miaÂła trupĂŞ teatralnÂą i uniesionÂą kurtynĂŞ, a nie zwyk³¹ ÂścianĂŞ.
Belusiowi obrazek teÂż siĂŞ spodobaÂł, albowiem zasyczaÂł gÂłoÂśno i próbowaÂł wykrzywiĂŚ pyszczek w grymasie uÂśmiechu. Niestety nie bardzo mu to wyszÂło, albowiem Âłby wĂŞÂżów nie przywykÂły do jakiejkolwiel mimiki. Jedyne, czego Belphegor dokonaÂł, to zmarnowanie kilku kropel jadu, które skapnĂŞÂły na ramiĂŞ dziewczyny. Ona sama syknĂŞÂła prawie, jak jej pupilek, czujÂąc jak kwas wypala jej koszulĂŞ i draÂżni skórĂŞ. Do poparzeĂą, jako piromanka dawno juÂż przywykÂła, najbardziej martwiÂła siĂŞ stanem ubrania. WzruszyÂła jednak ramionami, stwierdzajÂąc, Âże i tak juÂż ma niewyjaÂśnionÂą plamĂŞ krwi na drugim ramieniu. Nawet nie pamiĂŞtaÂła, kiedy siĂŞ tam znalazÂła i w jakich okolicznoÂściach.
ZaÂśmiaÂła siĂŞ nagle, czujÂąc napÂływajÂący dobry humor. To ten Âścienny malunek tak na niÂą dziaÂłaÂł. TrÂącaÂł tyle radoÂści w jej Âżycie! Uchiha nawet chciaÂła siĂŞ porwaĂŚ w tany, poprzestaÂła jednak na uniesieniu rÂąk i zaintonowaniu durowej pieÂśni.
PodniósÂł gÂłowĂŞ, rzucajÂąc nieco rozkojarzone spojrzenie na boki. Ostatnio miaÂł problemy z zasypianiem, wiĂŞc Ayano go nieco zaczĂŞÂła draÂżniĂŚ, gdyÂż wyrwaÂła go z tej bÂłogiej drzemki.
- Co ty wyprawiasz? - wymamrotaÂł pod nosem, po czym podniósÂł gÂłowĂŞ z blatu stoÂłu, opierajÂąc jÂą na dÂłoni. Na wszelki wypadek, by utrzymaĂŚ jÂą w pozycji pionowej.
WÂłoÂżyÂł leniwym ruchem to ust papierosa, zapaliÂł go zapalniczkÂą.
Przez chwilĂŞ przyglÂądaÂł siĂŞ nieobecnym wzrokiem swojemu malunkowi, by po chwili rzec :
- Och tak. Terror namalowanego uÂśmiechu.
CóÂż, Kei byÂł sam zaskoczony swojÂą nieco nostalgicznÂą wypowiedziÂą, ale ostatnio mu siĂŞ to czĂŞsto zdarzaÂło.
Siedzia³ wci¹¿, pal¹c powoli papierosa i [cenzura] siê tej hmmm, weso³ej œpiewce bia³ow³osej.
Nie usÂłyszaÂła jego peÂłnego wyrzutu gÂłosu, albowiem zajĂŞÂła siĂŞ swojÂą pieÂśniÂą. Na plecach czuÂła przyjemne dreszcze, tak jak zawsze, kiedy oddawaÂła siĂŞ muzyce. CoÂś w niej wibrowaÂła, coÂś czego w Âżadnej innej chwili nie potrafiÂła wydobyĂŚ. LubiÂła to uczucie, wrĂŞcz kochaÂła. Muzyka sprawiaÂła jej tyle samo przyjemnoÂści, co palenie, tylko brakowaÂło tego podniecajÂącego uczucia. Przy Âśpiewaniu, czy grze na instrumentach odczuwaÂła euforiĂŞ - wraÂżenie równie przyjemne, jednak nie tak intensywne. Mimo wszystko nie miaÂło to teraz znaczenia, albowiem, gdy oddawaÂła siĂŞ jednej przyjemnoÂści, nie myÂślaÂła o innych.
ZakoĂączyÂła pieϝ krótkÂą kodÂą, zakoĂączeniem skocznym i wesoÂłym, co jednak przy jej g³êbokiej i morowej barwie gÂłosu zabrzmiaÂło nieco groteskowo i faÂłszywo.
Albo, jakby Chaos ÂśmiaÂł siĂŞ ze swoich okrutnych czynów.
Ayano bardzo podobaÂł siĂŞ tak efekt. Szczególnie, kiedy staÂła pod tym widowiskowym malunkiem, a Kei dorzuciÂł swÂą podnios³¹ uwagĂŞ.
SpojrzaÂła na niego czerwonymi oczami, przyglÂądajÂąc mu siĂŞ czujnie. Po tej chwili powagi, nagle wybuchnĂŞÂła Âśmiechem.
ChichoczÂąc rozejrzaÂła siĂŞ dokoÂła. RozÂłoÂżyÂła rĂŞce, wskazujÂąc caÂłe pomieszczenie.
- Posterunek oblaÂł nasz test - stwierdziÂła z wrednym uÂśmieszkiem. - Mój drogi, czy nie twierdzisz, Âże powinny polecieĂŚ za to gÂłowy? ProponujĂŞ poszukaĂŚ kogoÂś, na kogo moglibyÂśmy zrzuciĂŚ odpowiedzialnoœÌ. - W oczach bÂłyszczaÂły jej ogniskowe iskierki, sugerujÂąc, Âże biaÂłowÂłosa rzuca wyzwanie caÂłemu Âświatu.
Och, taaak, zamierzaÂła w koĂącu oddaĂŚ siĂŞ entropii, czyÂż nie? Dlaczego nie miaÂłaby zacz¹Ì od niewinnych ludzi, powoÂłujÂąc siĂŞ na bezpodstawne argumenty? A w ogóle po co jej jakiekolwiek argumenty? Wszystko byÂło zabawÂą, jej kaprysem, rozrywkÂą.
ZaÂśmiaÂła siĂŞ szaleĂączo, po czym odwróciÂła siĂŞ na piĂŞcie.
- Kei, och, Kei, chodÂźmy juÂż! - ponagliÂła go, nie mogÂąc siĂŞ juÂż doczekaĂŚ... czegokolwiek. ZrobiÂła gest dÂłoniÂą, by za niÂą szedÂł, po czym wyszÂła z pokoju.

<NMM>
ChÂłopak uniósÂł rĂŞce i zaklaskaÂł cicho, co miaÂło byĂŚ zapewne oznakÂą uznania za pieϝ, jakÂą przed chwilĂŞ zaprezentowaÂła. CzarnowÂłosy gwizdn¹³ przeciÂągle, a Stefan (gdziekolwiek przed chwilÂą byÂł) wskoczyÂł ma na ramiĂŞ, usadawiajÂąc siĂŞ wygodnie.
- Jak sobie Âżyczysz - wymruczaÂł Kei pod nosem, w którym nie byÂło ani krztyny entuzjazmu. Nie bardzo wiedziaÂł co Ayano zamierza zrobiĂŚ, ale jak podejrzewaÂł, pewnie ona sama o tym nie wiedziaÂła. ZeskoczyÂł szybko z krzesÂła, a podeszwy ciĂŞÂżkich butów uderzyÂły gÂłucho o ziemiĂŞ. ZarzuciÂł swojÂą torbĂŞ na ramiĂŞ, jeszcze przez chwilĂŞ podziwiajÂąc swoje dzieÂło wymalowane na Âścianie.
''Prawdziwa czerwieù by³aby znacznie pasuj¹ca to tego malunku'' - szepn¹³ mu jakiœ cichy g³osik w g³owie, a Kurama przyzna³ mu w duchu racjê. Farba nie pachnia³a tak upajaj¹co, jak krew... Postanowi³, ¿e zastanowi siê nad tym faktem.
ObróciÂł siĂŞ na piĂŞcie i opuÂściÂł ten WspaniaÂły Posterunek.

NMM.
Michimoto leniwo rozejrza³ siê po pomieszczeniu. Chyba troszkê przysn¹³...
- Ahhhh... Ten spadek poziomu adrenaliny...- wymruczaÂł cichutko pod nosem po czym wstaÂł.
- Idziemy pozwiedzaĂŚ puki nie wróci Wi... Hiraishin no Jutsu...- powiedziaÂł i znikn¹³. <NMM>