Wschodnie niziny, osady.

Piękne niziny, otoczone bambusowym lasem, znajdują się tu dwie osady rolne, dzieli je rzeka tnąca niziny na dwie części. Obie wioski wyglądają wręcz jak bliźniaki. Wręcz identycznie ułożone ulice a pierwsze budynki budowane na taki sam styl. Mieszkańcy toczą tutaj spokojny żywot.
Kilka kilometrów stąd na wschód jest granica z krajem Hi no Kumi.
Niedaleko gdzieś w lesie znajduje się obozowisko neutralnych ninja nie nazywających się ani Kusańczykami, ani Konoszaninami. Noszą oni miano Geohound, jednak nie stanowią żadnego zagrożenia dla wioski. Mieszkańcy osad czasem nawet przynoszą im żywność czy sprzęt w zamian za drobną pomoc w mieście, za daleko mają do stolicy by prosić o wsparcie.
* Zmiana w opisie wprowadzona 28 listopada 2009 roku przez Jeng

---

Pojawiłem się na rzece w dość dziwny sposób wynurzając się spod wody kiedy się wynurzyłem nie byłem wcale mokry co było niezwykle dziwne...
Rozejrzałem się dookoła odbiłem się od ziemie i wylądowałem dobre kilkanaście metrów od brzegu rzeczki..
Chłopak położył jedną rękę na rękojeści miecza i spokojnym szybkim krokiem ruszył w kierunku osady uważnie się rozglądając w razie ataku robiąc unik lub blokując go
Idąc w stronę wioski, ludzie z roli, ci pracujący jak i biegające między uprawami dzieci, wszyscy bez wyjątku przenosili na ciebie gniewne spojrzenie, było to dziwne nawet dla ciebie, gdy chciałeś zbliżyć się do kogoś ten odchodził.
Po stwierdzeniu, że zabawa w kotka i myszkę, wcale się nie opłaca, wyruszyłeś dalej w stronę wioski, byłeś odwrócony tyłem od ludzi ale po mimo to czułeś ich spojrzenie, wiedziałeś, że patrzą i może nawet coś ukrywają…
Ów sytuacja poirytowała cię dość mocno, miałeś już ochotę nie patrzyć więcej na tych ludzi i mieć to za sobą, dlatego przyśpieszyłeś krok, w oddali ujrzałeś bramę wejściową do miasta, bramę kila zbitych ze sobą desek, od których odchodził na kilka metrów w boki płot.
Coś było przybite na środku górnej deski, wiatr kołysał tym na boki, przypatrzyłeś się dokładnie i zawołałeś:
- opaski! –
Opaski należące do pierwszej grupy geninów i jonina który z nimi wyruszył na misje…
…
droga którą kroczyłeś wchodziła do miasta, już za płotkiem i komiczną bramą, były budynki mieszkalne, jeden na drugim….

-Kiedy chłopak minął bramę zatrzymał się na chwilę...odwrócił i jednym kopnięciem obalił bramę wcześniej podcinając ją mieczem....
spokojnie podszedł i ostrożnie zdjął opaski z bramy ...
przyjrzał się im uważnie i schował do kieszeni...
-Od czego by zacząć-pomyślał rozglądając się po okolicy i szukając jakiegoś sklepu/straganu/karczmy zobaczywszy owy budynek ruszam w jego kierunku i wchodzę do środka..

---

Na pierwszy rzut oka, osada wyglÂądaÂła na puszczonÂą, wiatr targaÂł okiennice oraz kurz z uliczek, zacz¹³eÂś siĂŞ przechadzaĂŚ w poszukiwaniu jakiÂś budynków publicznych, po jakimÂś czasie pustkĂŞ i grobowa ciszĂŞ przerwaÂł Âśpiew a bardziej pojĂŞkiwanie maÂłego dziecka, które przebiegÂło ci drogĂŞ ruszyÂłeÂś za nim, jednak szybko straciÂłeÂś go z oczu, powoli przemieszczaÂłeÂś siĂŞ dalej wzdÂłuÂż alejki do której wbiegÂłeÂś.
PoczuÂłeÂś siĂŞ obserwowany, ostroÂżnie rozejrzaÂłeÂś siĂŞ po oknach budynków, znowu ludzie obdarzali ciĂŞ tym nienawistnym spojrzeniem, nie przeszkodziÂło ci to jednak w dalszych poszukiwaniach.
Kilka ulic dalej, odnalaz³eœ prawdopodobnie rynek, wielki zakurzony plac, bez ¿adnej roœlinnoœci, na œrodku placu znajduje siê wielka wykopana dziura, gdy podszed³eœ do niej zobaczy³eœ na dnie drewnian¹ statuetkê, wygl¹da³a jak gdyby prosty wieœniak wzi¹³ kawa³ Drewa i wystruga³ z niego bezkszta³tn¹ sylwetkê, pobocza by³y obsypane ry¿em oraz polane sake, œwiadczy³ o tym barwny zapach.
Gdy podniosÂłeÂś wzrok ujrzaÂłeÂś, prawdopodobnie siedzibĂŞ rady wiejskiej, drzwi do budynku stojÂą otworem.
ChÂłopak spokojnie podrapaÂł siĂŞ po czole...
ZamrugaÂł kilka razy i spokojnym krokiem podszedÂł do drzwi...
zastukaÂł mieczem w drzwi uderzajÂąc pÂłazem ostrza w kant drewna
czeka³ chwilê na odpowiedŸ kiedy jej siê nie doczeka³ wszed³ ostrzenie do budynku rozgl¹daj¹c siê jednak najpierw nak³adaj¹c kawarimi u jeœli nie jest w stanie unikn¹Ì b¹dŸ zblokowaÌ to uwalnia je podmieniaj¹c siê z drzwiami wejœciowymi...
chÂłopak chodzi po budynku szukajÂąc jakiejÂś Âżywej duszy którÂą mógÂł wypytaĂŚ o róÂżne rzeczy....
na parterze skromnego budynku znajdowaÂło siĂŞ kilka pomieszczeĂą, nic w tym dziwnego gdyby nie fakt, iÂż we wszystkich znajdowaÂł siĂŞ piasek, cieniutka warstwa usypana pokrywaÂła ca³¹ powierzchnie wszystkich salek, gdy ninja przeszedÂł ponownie do holu, usÂłyszaÂł kroki na górze oraz skrzypienie desek, szybko wbiegÂł na schody, w chwili gdy dotkn¹³ butem schodka wejÂściowe drzwi zatrzasnĂŞÂły siĂŞ, nie baczÂąc na to wbiegÂłeÂś na górĂŞ…

… zrobiÂło ci siĂŞ nie dobrze, nogi staÂły siĂŞ miĂŞkkie a przed oczyma zrobiÂło ci siĂŞ ciemno, wszystko to przez niewyobraÂżalny smród zgnilizny, ujrzaÂłeÂś cieĂą w korytarzu z trudem tam wpadÂłeÂś, gdy podniosÂłeÂś wzrok z podÂłogi na korytarz, ÂświeÂże powietrze uderzyÂło w twojÂą twarz i zobaczyÂłeÂś jak ktoÂś biegnie i wyskakuje przez okno wybijajÂąc tym szybĂŞ…

Jednak odór zgnilizny, który powoli przechodzi nadal sprawia Âże jest ci sÂłabo…
Uderzam siĂŞ w twarz Âżeby siĂŞ nieco ocuciĂŚ...
szybko podrywam siĂŞ z ziemi i równieÂż wyskakujĂŞ rzez juÂż wybite okno
rozglÂądam siĂŞ za uciekinierem kiedy go dostrzegam biegnĂŞ za nim starajÂąc siĂŞ go dogoniĂŚ jeÂśli go widze uderzam pÂłazem miecza w twarz//gÂłowĂŞ co powinno go zemdliĂŚ/zamroczyĂŚ na jakiÂś czas w tym czasie przystawiam mu miecz do szyi i pytam...
-Kim jesteÂś i czemu uciekasz....
w razie ataku uskakujĂŞ bÂądÂź blokujĂŞ mieczem...
ÂŚcigaÂłeÂś zbiega kilka ulic, niestety nie dogoniÂłeÂś go miaÂł nad tobÂą przewagĂŞ, wróciÂłeÂś na miejsce rozbitego okna, znalazÂłeÂś tam pewne poszlaki, pierwszÂą z nich jest jakiÂś woreczek z zioÂłami, odpadÂł napastnikowi gdy wybiÂł on szybĂŞ, znalazÂłeÂś takÂże potargany talizman prawdopodobnie nale¿¹cy w przeszÂłoÂści do jakiegoÂś mnicha…
O dziwo na miejscu nie znalazÂłeÂś ani kropli krwi….
Na piĂŞtrze budynku juÂż nie ÂśmierdziaÂło, zapach caÂłkowicie siĂŞ ulotniÂł po znikniĂŞciu tajemniczej osoby…

Co dalej?

-CzyÂżby to byÂł zjadacz ludzkiego miĂŞsa....Jeden z przeklĂŞtych..który przybyÂł zza wielkiej wody -pomyÂślaÂł chÂłopak zakÂładajÂąc ostroÂżnie talizman..jeÂśli jest coÂś nie tak to odrzuca go najdalej jak moÂże...
WskoczyÂłem przez okno na piĂŞtro i zacz¹³em tam buszowaĂŚ szukajÂąc jakichÂś wskazówek poszlak czy po prosto ciekawych Âłupów...
jeÂśli talizman jest ok to chowam go pod bluzkĂŞ Âżeby miejscowi go nie widzieli
Na piĂŞtrze byÂła ta sama sytuacja co na dole pokoje byÂły pokryte cieniutkÂą warstwÂą piasku, Âżadnych mebli, obrazów, kwiatów czy nawet Âżadnych Âśmieci….
SchodzÂąc schodami, zauwaÂżyÂłeÂś malutkie pojedyncze okruchy piasku unoszÂące siĂŞ ku górze, jednak jesteÂś pewien, Âże nie jest to sprawka chakry…
PostanowiÂłeÂś to zbadaĂŚ potem…
WyszedÂłeÂś na ulicĂŞ, jak pusto byÂło tak jest…
W tej osadzie prawdopodobnie niczego siĂŞ nie dowiesz na razie…

Wyszed³em z osady id¹c przy p³ocie i wlok¹c miecz tak ¿eby robi³ multum ha³asu i robi³ w p³ocie g³êbok¹ rysê...
PostanowiÂłem odwiedziĂŚ obóz ninja...j
jako Âże sÂą pewnie najsilniejsi w okolicy to pewnie bĂŞdÂą mieli odwagĂŞ ze mnÂą porozmawiaĂŚ...
WszedÂłem do obozu uwaÂżnie siĂŞ rozglÂądajÂąc jednak najpierw nakÂładajÂąc kawarimi...jeÂśli czujĂŞ atak na sobie to je uwalniam podmieniajÂąc siĂŞ z jakimÂś kamieniem...
kiedy widzĂŞ jakiegoÂś ninja unoszĂŞ rĂŞkĂŞ z dwoma palcami przed siebie[raperski znak pokoju czy jakoÂś tak D]
i podchodzĂŞ do niego lekko siĂŞ kÂłaniajÂąc..
0Witaj jestem Hideki..mógÂłbym zadaĂŚ kilka pytaĂą...
Hideki jest doœÌ staroœwiecki wiêc jest zazwyczaj bardzo uprzejmy...
w razie ataku blokujĂŞ lub robiĂŞ unik w ostatecznoÂści kawarimi..
wszystkie moje ruchy s¹ doœÌ spokojnie nie gwa³towne ¿eby nie zostaÌ zaatakowanym z jakiegoœ g³upiego powodu...
Polna ÂścieÂżka doprowadziÂła ciĂŞ na obrzeÂże lasu, pochodziÂłeÂś troszkĂŞ po granicy szukajÂąc jakiÂś wskazówek jak dostaĂŚ siĂŞ do obozu ninja, po dwóch moÂże trzech godzinach, przepatrywania ga³êzi oraz odpoczynku na zaÂłatwienie potrzeb fizjologicznych oraz zjedzenie i napojenie siĂŞ, odnalazÂłeÂś malutkie karteczki porozwieszane na ga³¹zkach.
RuszyÂłeÂś wiĂŞc po Âśladach, przeprawa przez las nie byÂła Âżadnym problemem, przy ostatniej wskazówce zawieszonej na krzaku jagód, odnalazÂłeÂś ÂścieÂżkĂŞ, ruszyÂłeÂś niÂą i juÂż po kilku minutach sÂłyszaÂłeÂś grĂŞ na fletach oraz ÂżaÂłobne Âśpiewy, zbliÂżajÂąc siĂŞ zostaÂłeÂś spostrzeÂżony, ninja przerwali poÂżegnalne Âśpiewy i rozproszyli siĂŞ znikajÂąc gdzieÂś w dzikich zaroÂślach, nieliczne promienie ÂświatÂła przedzierajÂące siĂŞ przez liÂście szarganych na wietrze drzew oÂświetlaÂły, kilka naÂście nagrobków obok obozu, miĂŞdzy nimi siedziaÂł shinobi bardzo stary, spostrzegÂł twój gest, odwzajemniÂł go:
-witaj Hadeki, mnie zwÂą Oskar –
PowiedziaÂł starzec kÂłaniajÂąc siĂŞ, i dodajÂąc:
- co ciê sprowadza na przeklête ³¹ki?
ZapytaÂł uprzejmie, mru¿¹c oczy, ninja powoli zaczĂŞli siĂŞ schodziĂŚ, kaÂżdy mĂŞÂżczyzna okazaÂł ci szacunek i w ramach pokojowego nastawienia pokÂłoniÂł siĂŞ. ZobaczyÂłeÂś, Âże nie ma wÂśród nich Âżadnej kobiety, chodÂź czy to ma jakieÂś znaczenie?

-Hmmm...zostaÂłem tu wysÂłany z misjÂą...
PonoĂŚ w tych okolicach znikajÂą ludzie...
wysÂłano tu trójkĂŞ geninów pod dowództwem doÂświadczonego Jonina ale oni takÂże zniknĂŞli...
znalazÂłem to przybita na bramie w wiosce...
Nie wiem czemu ludzie w tej okolicy bojÂą siĂŞ mnie i uciekajÂą...wiĂŞc przyszedÂłem tu szukajÂąc kogoÂś kto bĂŞdzie bardziej szczodry i uraczy mnie odpowiedziami na kolka pytaĂą..
a i jest jeszcze coÂś...gdy wszedÂłem do ratusza ktoÂś ...lub coÂś zaczĂŞÂło z stamtÂąd uciekaĂŚ...
wyskakujÂąc z okna zgubiÂł/zgubiÂła to...-pokazaÂłem rzeczy znalezione pod oknem...
-Wiecie moÂże coÂś o tych znikniĂŞciach
-zapytaÂłem jednoczeÂśnie rozglÂądajÂąc siĂŞ po okolicy..
Rozpalono ognisko, kilku ninja zaczĂŞÂło coÂś pichciĂŚ, zaproszono ciĂŞ do stoÂłu i podano wodĂŞ, Oskar przyniósÂł rĂŞcznie robione mapy okolicy, rozwin¹³ je i zacz¹³ mówiĂŚ:
- przez ostatnie miesiÂące znikajÂą ludzie, w pierwszym tygodniu miesiÂąca zawsze znikajÂą dwie kobiety, potem do koĂąca tygodnia znikajÂą mĂŞÂżczyÂźni, dwóch na tydzieĂą, przez to wioski na bambusowej polanie oszalaÂły, ludzie z tej w której byÂłeÂś zmienili siĂŞ w padlinoÂżerne bestie, chÂłodne niczym póÂłnocne wiatry, druga zaÂś w szczĂŞÂśliwych narcyzów speÂłniajÂących wÂłasne zachcianki –
PrzerwaÂł by daĂŚ monetĂŞ i talizman innemu wojownikowi, po tym kontynuowaÂł.
- zaczĂŞÂło siĂŞ to gdy w okolice wprowadzili siĂŞ mnisi, z poczÂątku szczodrzy lecz szybko zmienili podejÂście do otoczenia, zamknĂŞli siĂŞ w klasztorze i w ukryciu wyznajÂą swojego wĂŞÂżowego boÂżka-
ZakaszlaÂł kilka razy, wstaÂł ninja który oglÂądaÂł twoje dowody w sprawie:
- ten talizman z pewnoÂściÂą pochodzi z klasztory lecz to drugie pierwszy raz widzĂŞ w tej okolicy, opaski przybite do pÂłotu zostaÂły by odganiaĂŚ ciekawskich, my takÂże chcieliÂśmy rozwiÂązaĂŚ tĂŞ sprawĂŞ, lecz zostaliÂśmy zdziesiÂątkowani przez niewiadomego wroga-
Starzec daÂł ci mapĂŞ na której zaznaczony jest klasztor i zapytaÂł:
- moÂżemy ci w jakiÂś sposób jeszcze pomóc?
Niebo pokryÂło siĂŞ chmurami, chwile po tym z oddali sÂłychaĂŚ byÂło grzmoty, coÂś wisiaÂło w powietrzu.

-Hmmm...
ChciaÂłbym wiedzieĂŚ coÂś o tym ich boÂżku....moÂże byĂŚ imiĂŞ jakakolwiek modlitwa choĂŚ fragment...
I jeÂśli mógÂłbyÂś mi powiedzieĂŚ...co staÂło siĂŞ z tymi mÂłodzieĂącami...-mówiÂąc to wskazaÂłem na opaski...
Zanim wyruszĂŞ do klasztoru odwiedzĂŞ jeszcze drugÂą wioskĂŞ...
czy jest w niej coÂś lub ktoÂś kto moÂże byĂŚ zagroÂżeniem-za chwilĂŞ zamilkÂłem...kiedy Oskar odpowiedziaÂł na nie zadaÂłem kolejne pytanie..
-Kim by³, sk¹d siê wzi¹³ i jakim stylem walczy³ ten starzec....powiedz mi wszystko co o nim wiesz...
kiedy skoĂączyÂł podziĂŞkowaÂłem mu za goÂścinĂŞ i ruszyÂłem do 2 wioski...
w razie ataku unik lub blok...
Starze wzruszyÂł ramionami, oddaÂł co twoje i na poÂżegnanie powiedziaÂł:
-wszystkiego, dowiesz siĂŞ z czasem-
Po tym ruszyÂłeÂś dalej, w lesie troszkĂŞ siĂŞ pogubiÂłeÂś a na dodatek gdzieÂś w poÂłowie drogi run¹³ gesty deszcz któremu towarzyszyÂł grat, schowaÂłeÂś siĂŞ pod jakimiÂś gĂŞstymi ga³êziami, po kilku minutach usÂłyszaÂłeÂś jakiÂś Âśpiewy ze wszystkich stron.
Niestety nic nie widzisz, przez gĂŞstÂą ÂścianĂŞ deszczu.
-Iluzja-pomyÂślaÂłem jednak na razie nie uÂżyÂłem techniki uwolnienia...
Zacz¹³em ws³uchiwaÌ siê w jej s³owa i staraÌ siê je zapamiêtaÌ...
przysun¹³em siĂŞ bardziej do pnia drzewa pod którym siedziaÂłem/kucaÂłem/leÂżaÂłem/staÂłem[bo nie wiem co tam robiĂŞ
ostroÂżnie chwyciÂłem miecz w dÂłonie tak na wszelki wypadek i delikatnie uniosÂłem rozstawiÂłem nogi i ugiĂŞte je w kolanach..rĂŞce równieÂż byÂły ugiĂŞte tyle Âże w Âłokciach[bo rĂŞce kola nie majÂą ]
jednym s³owem stan¹³em w pozycji bojowej gotowy do obrony jednoczeœnie gotowy do uniku...
MiĂŞdzy drzewami, ujrzaÂłeÂś jakieÂś ÂźródÂło ÂświatÂła, przy próbach wsÂłuchania siĂŞ w tekst piosenki sÂłyszaÂłeÂś syczenie niby to wĂŞÂża, jednak daÂł byÂś sobie gÂłowĂŞ uci¹Ì, Âże sÂłyszysz normalne wyrazy tylko nie moÂżesz ich zrozumieĂŚ przez haÂłas jaki wywoÂłuje deszcz.
WstaÂłem[zaÂłóÂżmy Âże sobie usiadÂłem ]
i trzymajÂąc w pogotowiu miecz ruszyÂłem w kierunku ÂźródÂła ÂświatÂła...
w razie czegoÂś dziwnego odskakujĂŞ bÂądÂź blokujĂŞ idĂŞ ostroÂżnie i nadal staram siĂŞ wsÂłuchaĂŚ w gÂłos
Przez kolejne kilkanaÂście minut b³¹dziÂłeÂś po lesie w prawdzie biegÂłeÂś za ÂświatÂłem lecz im szybciej ty siĂŞ zbliÂżaÂłeÂś tym Âświat³¹ dalej siĂŞ oddalaÂły, w koĂącu wydostaÂłeÂś siĂŞ z lasu znów byÂłeÂś na bambusowej nizinie.
Wydawa³o ci siê, ¿e tu deszcz nie pada tak mocno, energicznie rozgl¹da³eœ siê dooko³a w poszukiwaniu jakiegoœ tropu i owszem wpad³eœ na niego a raczej przepad³eœ przez to, gdy lecia³eœ twarz¹ na ziemie, podpar³eœ siê rêkoma i zrobi³eœ salto spadaj¹c na nogi, cofn¹³eœ siê by sprawdziÌ co to by³o, odnalaz³eœ lampê naftow¹ zdobiona wygrawerowanymi wêzami, jednak nikogo nie by³o w pobli¿u, znajdowa³eœ siê blisko drugiej tej rzekomo weselszej osady.

PodniosÂłem lampĂŞ z ziemi...
-Hmmm miÂła odmiana....ktoÂś mi pomaga -pomyÂślaÂł chÂłopak i ostroÂżnie ruszyÂł w kierunku osady...
kiedy znalazÂł siĂŞ wewnÂątrz zapukaÂł do pierwszych napotkanych drzwi...
-Witam...jestem nietutejszy...zaskoczyÂł mnie deszcz...mogĂŞ siĂŞ schroniĂŚ w waszym domu-pytam kogoÂś kto otwiera drzwi...:P
Drzwi otworzy³a ci starsza kobieta o b³êkitnych oczach i siwych w³osach:
- proszĂŞ wejdÂź mÂłodzieĂącze –
powiedziaÂła z trudem, pokazujÂąc byÂś wszedÂł wchodzÂąc czuÂłeÂś siĂŞ obserwowany, lecz nikogo nie mogÂłeÂś spostrzec, dom do którego zostaÂłeÂś zaproszony byÂł malutki i caÂły z drewna, krople wody przeciekajÂące przez dach spadaÂły do wiaderka na Âśrodku pokoju.
- co ciĂŞ sprowadza do naszej wioski mÂłodzieĂącze?
MówiÂła prowadzÂąc ciĂŞ do jadalni w której zobaczyÂłeÂś stóÂł caÂły pokryty najróÂżniejszym jedzeniem, poczÂąwszy na ramen a skoĂączywszy na czymÂś co wyglÂądaÂło jak faszerowany kurczak w sosie grzybowym z dodatkiem ryÂżu.
Kobieta zasiad³a do sto³u powiedzia³a ostatnie zdanie po czym zaczê³a jeœÌ a wrêcz ¿reÌ jak prosie wszystko co by³o na stole.
- poczĂŞstuj siĂŞ czymÂś wĂŞdrowcze.
-Nie dziĂŞkujĂŞ....juÂż jadÂłem w swoim obozie który zniszczyÂła ulewa...
-PrzychodzĂŞ tu poniewaÂż w tej okolicy dziejÂą siĂŞ dziwne rzecz....chodzi mi o porwania...wie moÂże pani coÂś na ten temat...-byÂłem bardzo uprzejmy jednakÂże ostroÂżnie dobieraÂłem sÂłowa Âżeby ni uraziĂŚ starszej kobiety co mogÂło mieĂŚ katastrofalnie skutki....
Kobieta z napchanymi policzkami, spojrzaÂła na ciebie po chwili wymiotujÂąc wszystkim co zjadÂła przy tym kwiczaÂła jak opĂŞtana, swÂąd zgnilizny który czuÂłeÂś w sÂąsiedniej wiosce powoli wznosiÂł siĂŞ do góry, zrobiÂłeÂś kilka kroków w tyÂł z obrzydzeniem po czym spojrzaÂłeÂś na podÂłego z szczelin, miĂŞdzy deskami zaczĂŞÂła wylewaĂŚ siĂŞ krew oraz miĂŞso, wszystko to robiÂło kaÂłuÂże po czym wzlatywaÂło pod postaciami niewielkich kropel krwi oraz „klopsików” miĂŞsa…
W twoim otoczeniu daÂło siĂŞ wyczuĂŚ potĂŞÂżnÂą demonicznÂą czakrĂŞ.
-W mojej gÂłowie pojawiÂł siĂŞ zapytanie...
-Co to...czekajÂąc na odpowiedÂź demona który powinien odpowiedzieĂŚ[chodzi mi o mojego demona z którym jestem po³¹czony umysÂłami ]
dobyÂłem miecza który uniosÂłem nad gÂłowĂŞ i jednym uderzeniem waln¹³em w podÂłogĂŞ doœÌ daleko od siebie...
powinna siĂŞ zrobiĂŚ spora dziura zerkam w niÂą jednoczeÂśnie niespuszczajÂąca z oczy kobiety i starajÂąc siĂŞ spokojnie dotleniaĂŚ swój organizm...
-to sprawka jakiegoÂś przeklĂŞtego jutsu-
OdpowiedziaÂł ci twój wewnĂŞtrzny demon.
Z otworu który zrobiÂłeÂś wydobyÂł siĂŞ jeszcze dodatkowo zapach przysmaÂżonego miĂŞsa, spojrzaÂłeÂś na kobietĂŞ, która przeskoczyÂła stóÂł a teraz powoli kroczyÂła w twojÂą stronĂŞ garbiÂąc siĂŞ, uniosÂłeÂś miecz rozkazujÂąc siĂŞ zatrzymaĂŚ kobiecie, a moÂże kupie miĂŞsa w kaÂżdym bÂądÂź razie jej garb powoli zacz¹³ rosn¹Ì, tak samo jak miĂŞso pod podÂłogÂą.
Prawdopodobnie sw¹d te¿ jest jak¹œ sztuczk¹ lecz nie przeszkadza mu przyÌmiewaÌ twoje zmys³y, tak samo jak w wiosce zaczyna ci siê robiÌ niedobrze, twoje miêœnie siê rozkurczaj¹ przez co coraz s³abiej trzymasz miecz, twoje nogi siê uginaj¹ a oczy rozmazuj¹ obraz.

Ostatkiem siÂł uderzam rĂŞkojeÂściÂą miecza w zamek od drzwi poniewaÂż nie byÂły zaryglowane powinny siĂŞ otworzyĂŚ wiec kiedy fala powietrza wlatuje do domu ja wybiegam[staram siĂŞ wbiec] z domu jednoczeÂśnie skÂładajÂąc pieczĂŞci -
-GUURYUUKA NO JUTSU [300] -wykrzykn¹³em a ognisty smok pomkn¹³ w kierunku tego czegoœ jednoczeœnie podpalaj¹c chatkê....[miecz w miêdzyczasie odwiesi³em na plecy ]
kiedy moje dziaÂłanie siĂŞ powiodÂło [czyli Âże chatka i te coÂś obróciÂło siĂŞ w popióÂł opadam na ziemiĂŞ ze zmĂŞczenia jeÂśli nie
spier***** stÂąd jak najprĂŞdzej i najdalej D
nmm
Jeden dzień, tyle zajęło chłopcu przebycie drogi spod Konohy w te strony kraju Trawy. Jiro spokojnie szedł przed siebie gdy w pewnym momencie usłyszał dźwięki wydawane przez zwierzęta hodowlane. "Możliwe że niedaleko jest jakaś osada." - pomyślał po czym sprawdził zapasy pożywienia. Na jego twarzy pojawił się grymas niezadowolenia. Najwidoczniej zapasy skończyły się. "Heh. Muszę odwiedzić osadę, zapytam się o drogę do stolicy i uzupełnię zapasy." - ruszył w stronę hałasu. Kiedy dotarł do osady uświadomił sobie, że jak na warunki jest dosyć duża. Ludzie zapewne żyli w ubóstwie i widząc potencjalnego klienta zasypywali go ofertami. Tak było tez w tym wypadku. Chłopak niezwykle się zdziwił rozmaitością propozycji: od bambusowych trąbek po usługi towarzyskie. Jednak chłopaka nie obchodziły błahostki. Potrzebował jedzenia i ... SKLEP Z ANTYKAMI! "AAAAA! Może znajdę tam jakieś instrumenty? Dzieła sztuki? AAAAA!" - pomyślał w duchu i biegiem ruszył do miejsca skąd usłyszał ogłoszenie. Była to mała bambusowa chatka. Chłopak wszedł do środka.
- Konnichiwa! - powiedział i dostał odpowiedź. Za ladą, jak wywnioskował po głosie, siedział stary mężczyzna 60 - 70 lat. Jiro zaczął wszystko dokładnie obmacywać.
Mężczyzna zauważając jego ślepotę nie reagował. Po chwili nie wytrzymał i spokojnym głosem powiedział:
- W czym mogę pomóc?
- Szukam jakiegoś taniego instrumentu, albo innych ciekawych lecz tanich przedmiotów.
Starzec zauważył młody wiek chłopca i katanę na plecach. Nasunęła mu się myśl "Pewnie bawi się w poszukiwacza przygód!"
- Mam coś ci powinno cię zainteresować chłopcze. - powiedział i sięgnął z półki mapę. - jest to "Mapa Skarbów"!
Jiro nie był zainteresowany ponieważ wyrósł z takich zabaw. Jednak postanowił chwycić kartkę. Po dotyku wywnioskował że mapa jest bardzo stara. Mogła mieć spokojnie ze 100 lat! Zdecydował że kupi ta mapę, zapominając o instrumencie.
- Wezmę ją... - odrzekł - ile kosztuje?
- Nie potrzebuje jej, to tylko zwykły skrawek papieru. Kompletnie bezwartościowy. Jednak potrzebuję na życie moje i wnuka, więc proszę o 1y
W głowie Jiro zaroiło się od współczujących myśli. Bez zastanowienia zapłacił i wyszedł żegnając się ze sprzedawcą.
Bez problemu znalazł drogę która była na mapie i ruszył w kierunku celu!

<NMM>